ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66(3): 90J96 ΕΝ∆ΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ∆ΕΡΜΟΕΙ∆ΗΣ ΚΥΣΤΗ Ε∆ΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ. Ν. ΚΟΛΟΜΒΟΣ*, Χ. ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ** ΠΕΡΙΛΗΨΗ ι δερµοειδείς κύστεις αποτελούν αποκλειστικά κυστικές εξεργασίες των µαλθακών ιστών και απο τελούν µόλις το 0,01% όλων των κύστεων της στοµατικής κοιλότητας. Οι περισσότερες εντοπίζο νται στη µέση γραµµή, άνωθεν ή κάτωθεν των γενειο7οειδών µυών και ονοµάζονται µέσες δερµο ειδείς κύστεις, ενώ όταν εντοπίζονται στην πλάγια τραχηλική χώρα ονοµάζονται πλάγιες δερµοειδείς κύ στεις. Κλινικά οι µέσες και οι πλάγιες δερµοειδείς κύστεις είναι ανώδυνες, αυξάνονται αργά, έχουν ζυµώ δη σύσταση κατά την ψηλάφηση, ενώ όταν µεγεθυνθούν πολύ είναι δυνατόν να παρεµποδίζουν την οµι λία, τη µάσηση και την αναπνοή, ενώ προβάλλουν στην υπογενείδια και υπογνάθια χώρα αντίστοιχα. Ιστο λογικά διακρίνονται σε δερµοειδείς, επιδερµοειδείς και τερατοειδείς κύστεις. Η θεραπευτική τους αντιµε τώπιση επιτυγχάνεται µε χειρουργική αφαίρεση µέσω ενδοστοµατικής ή εξωστοµατικής προσπέλασης, ανά λογα µε την εντόπισή τους. Στην παρούσα εργασία γίνεται περιγραφή περίπτωσης άρρενος ασθενούς µε ευµεγέθη, ανώδυνη διόγκωση που εντοπιζόταν στο έδαφος του στόµατος και µε τάση επέκτασης προς την υπογενείδια και υπογνάθια χώρα δεξιά. Λόγω των κλινικών, αλλά και των απεικονιστικών χαρακτηρι στικών, θεωρήθηκε αρχικά ότι πρόκειται για κύστη του θυρεογλωσσικού πόρου, ενώ οι περαιτέρω εργα στηριακές εξετάσεις και η τελική ιστολογική έκθεση επιβεβαίωσαν ότι πρόκειται για δερµοειδή κύστη. Η χει ρουργική αφαίρεση της βλάβης επιτεύχθηκε µε εξωστοµατική προσπέλαση. Η µετεγχειρητική πορεία είναι οµαλή. ∆εν παρατηρήθηκε υποτροπή 8 χρόνια µετά τη χειρουργική επέµβαση. Ο ΕΙΣΑΓΩΓΗ Οι δερµοειδείς κύστεις αποτελούν αποκλειστιJ κά κυστικές εξεργασίες των µαλθακών ιστών και µπορούν να αναπτυχθούν σε οποιοδήποτε µέρος του σώµατος γίνεται συνένωση εµβρυ|κών αποJ φύσεων1J3. Αποτελούν κατά κύριο λόγο συγγεJ νείς βλάβες και η ανάπτυξή τους αποδίδεται σε έγκλειστα επιθηλιακά κύτταρα, τα οποία είναι αδιαJ φοροποίητα και πολυδύναµα3. Ιστολογικά διακρίJ * Στοµατικός και Γναθοπροσωπικός Χειρουργός, ∆ιδάκτωρ ΟδοJ ντιατρικής Σχολής Πανεπιστηµίου Αθηνών, Συνεργάτης της Κλινικής Στοµατικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής της Οδοντιατρικής ΣχοJ λής του Πανεπιστηµίου Αθηνών. ** Αναπληρωτής Καθηγητής Στοµατικής και Γναθοπροσωπικής ΧειJ ρουργικής Οδοντιατρικής Σχολής Πανεπιστηµίου Αθηνών. ΟΡΟΙ ΕΥΡΕΤΗΡΙΑΣΜΟΥ: ∆ερµοειδής κύστη, Έδαφος στόµα1 τος, Γναθοπροσωπική χώρα. νονται, ανάλογα µε τον τύπο του τοιχώµατός τους και την εντόπισή τους σε άλλες περιοχές του σώJ µατος, σε δερµοειδείς, επιδερµοειδείς και τεραJ τοειδείς κύστεις2,4,5. Στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου απαντούν κυρίως γύρω από τους οφθαλµικούς κόγχους και τη µύτη και κατά µήκος των γραµµών συγκλείσεως των διαφόρων αποφύσεων1,6,7. Στο στόµα αναπτύσσονται σπάνια8J11, αποτελώντας µόλις το 0,01% όλων των κύστεων της στοµατιJ κής κοιλότητας και εµφανίζονται κυρίως στο έδαJ φος12,13. Οι περισσότερες εντοπίζονται στη µέση γραµµή, άνωθεν ή κάτωθεν των γενειο}οειδών µυών και ονοµάζονται µέσες δερµοειδείς, ενώ αυJ τές που εντοπίζονται στην πλάγια τραχηλική χώJ ρα ονοµάζονται πλάγιες δερµοειδείς κύστεις3,12. Οι πλάγιες δερµοειδείς κύστεις που αναπτύσσονται στο έδαφος του στόµατος είναι εξαιρετικά σπάJ νιες (αναφέρεται ότι αποτελούν µόλις το 1,6% ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 ∆ΕΡΜΟΕΙ∆ΗΣ ΚΥΣΤΗ Ε∆ΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ Εικ. 1. Κλινική εικόνα της διόγκωσης. ∆ιακρίνεται η εντόπισή της στην υπογενείδια χώρα και η προέκταση προς την υπο5 γνάθια χώρα δεξιά. όλων των δερµοειδών κύστεων που απαντούν στο σώµα), ενώ ακόµη πιο σπάνιες είναι αυτές που παρουσιάζουν ενδοστοµατική διόγκωση5,13. Γι’ αυτό το λόγο πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι αληθείς πλάγιες δερµοειδείς κύστεις δεν υπάρJ χουν, αλλά αποτελούν επέκταση των µέσων δερJ µοειδών5. Κλινικά, και οι πλάγιες και οι µέσες δερµοειδείς κύστεις του εδάφους του στόµατος είναι ευκίνηJ τες, ανώδυνες και βραδέως αυξανόµενες διοJ γκώσεις, έχουν ζυµώδη σύσταση κατά την ψηλάJ φηση (αφήνουν εντύπωµα στην πίεση), ενώ όταν µεγεθυνθούν πολύ παρεµποδίζουν την οµιλία, τη µάσηση και την αναπνοή. Το µέγεθός τους µπορεί να κυµαίνεται από µερικά χιλιοστά έως µερικά εκαJ τοστά3,8,9,12. Θεραπεία εκλογής είναι η ολική χειJ ρουργική τους αφαίρεση14J16. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουJ σίαση µίας περίπτωση άρρενος ασθενούς µε δερJ µοειδή κύστη του εδάφους του στόµατος, που η αφαίρεσή της επιτεύχθηκε µε εξωστοµατική προJ σπέλαση, και µε την ευκαιρία αυτή γίνεται επίσης ανασκόπηση της βιβλιογραφίας όσον αφορά στην κλινική εικόνα, την αιτιοπαθογένεια, τη διαγνωJ στική διερεύνηση, τη διαφορική διάγνωση και τη θεραπευτική αντιµετώπιση των δερµοειδών κύJ στεων. 91 διόγκωση πρωτοεµφανίσθηκε προ διετίας στη δεJ ξιά υπογνάθια χώρα και είχε µέγεθος «καρυδιού». Επισκέφθηκε τον οδοντίατρό του, ο οποίος θεώJ ρησε ότι ήταν απόστηµα οδοντικής αιτιολογίας και γι’ αυτό τον λόγο έγινε εξαγωγή του πρώτου γοµφίου της κάτω γνάθου σύστοιχα. Έκτοτε όµως η διόγκωση συνέχισε να αυξάνεται και έφθασε σε µέγεθος «πορτοκαλιού». Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε διόJ γκωση διαστάσεων 5x4cm περίπου, εντοπιζόµεJ νη κυρίως στην υπογενείδια χώρα και µε επέκταJ ση προς την υπογνάθια χώρα δεξιά (εικ. 1). Η διόJ γκωση ήταν µαλθακή, ευπίεστη, σχετικά ευκίνητη και είχε ζυµώδη σύσταση, ενώ κατά την κατάποJ ση προέβαλλε εντονότερα προς την υπογενείδια και υπογνάθια χώρα. Κατά την ενδοστοµατική εξέJ ταση διαφάνηκε ότι κατά την ανύψωση της γλώσJ σας υπεγειρόταν το δεξιό ηµιµόριο του εδάφους του στόµατος. Έγινε αναρρόφηση µε σύριγγα η οποία απέβη αρνητική, ενώ ο ακτινογραφικός έλεγJ χος (πλάγιες λοξές της κάτω γνάθου και πανοραJ µική ακτινογραφία) ήταν φυσιολογικός. Ως εκ τούJ του ζητήθηκε αξονική τοµογραφία τραχήλου, η οποία έδειξε την παρουσία κυστικού µορφώµατος µε σαφή όρια που εντοπιζόταν στην υπογενείδια χώρα προσθίως του υοειδούς οστού (εικ. 2), προς τα πλάγια ερχόταν σε επαφή µε το δεξιό υποJ γνάθιο σιαλογόνο αδένα (εικ. 3), προς τα άνω έφθανε έως το έδαφος του στόµατος, προς τα κάτω έφθανε περίπου έως το ύψος του θυρεJ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ Άνδρας ηλικίας 18 ετών, προσήλθε παραποJ νούµενος για διόγκωση της υπογενείδιας και υποJ γνάθιας χώρας δεξιά. Όπως ο ίδιος ανέφερε, η Εικ. 2. Τοµή αξονικής τοµογραφίας τραχήλου. ∆ιαφαίνεται η παρουσία κυστικού µορφώµατος µε σαφή όρια, που εντοπίζε5 ται στην υπογενείδια χώρα προσθίως του υοειδούς οστού. 92 Ν. ΚΟΛΟΜΒΟΣ, Χ. ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 Εικ. 4. Τοµή αξονικής τοµογραφίας τραχήλου. Το κυστικό µόρ5 φωµα προς τα κάτω φθάνει περίπου έως το ύψος του θυρε5 ο\οειδούς χόνδρου του λάρυγγα. Εικ. 5. Η οριζόντια τοµή στον τράχηλο, που εκτείνεται από τη µία γωνία της κάτω γνάθου έως την άλλη. ο}οειδούς χόνδρου του λάρυγγα (εικ. 4), ενώ προς τα πίσω έφθανε έως τον υογλωσσικό µυ δίνοJ ντας και την εντύπωση µίσχου µεταξύ των µυ|κών ινών αυτού. Θεωρήθηκε ότι πρόκειται για κύστη του θυρεJ ογλωσσικού πόρου και έγινε εισαγωγή του ασθεJ νή µε σκοπό τη χειρουργική της αφαίρεση. Εντός του νοσοκοµείου έγινε έλεγχος των τιµών των Τ3, Τ4 και TSH, οι οποίες ήταν φυσιολογικές, καθώς και σπινθηρογράφηµα θυρεοειδούς και σιελογόJ νων αδένων που ήταν επίσης φυσιολογικό. ΑντίJ θετα το υπερηχογράφηµα τραχήλου ανέφερε την παρουσία µορφώµατος κυστικού τύπου µε σαφή όρια, που φαινόταν να έρχεται σε επαφή µε τον κάJ τω πόλο του δεξιού υπογνάθιου σιαλογόνου αδέJ να και εκτεινόταν έως τη µέση γραµµή και έως τον κρικοειδή χόνδρο του λάρυγγα προς τα κάτω. Οι διαστάσεις του ήταν 5x3cm περίπου. Εντός του κυστικού µορφώµατος υπήρχαν συµπαγή ηχογεJ νή στοιχεία που πιθανόν οφείλονταν σε παχύJ ρευστο περιεχόµενο. Ως εκ τούτου η αρχική διάJ γνωση άλλαξε, και λόγω της ζυµώδους σύστασης κατά την ψηλάφηση, θεωρήθηκε ότι πρόκειται για δερµοειδή κύστη. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο και µε γεJ νική ρινοτραχειακή αναισθησία έγινε οριζόντια τοJ µή στον τράχηλο που εκτεινόταν από τη µία γωJ νία της κάτω γνάθου έως την άλλη (εικ. 5). Μετά από τη διατοµή του επιπολής πετάλου της εν τω βάθει τραχηλικής περιτονίας προέβαλλε η κυστική διόγκωση που απωθούσε το δεξιό γναθο}οειδή µυ και την πρόσθια γαστέρα του δεξιού διγάστορα µυ (εικ. 6). Για λόγους προσπέλασης έγινε διατοµή της πρόσθιας γαστέρας του διγάστορα µυ και διίνιση των µυ|κών ινών του γναθο}οειδή µυ. Το κυστικό µόρφωµα βρέθηκε να έχει παχύ τοίχωµα και ακοJ λούθησε η παρασκευή του, αποκολλώντας το από τους πέριξ ιστούς (από τους γενειο}οειδείς µυς προς τα άνω και από τον υογλωσσικό µυ προς τα πίσω). Τελικά αφαιρέθηκε άθικτο και βρέθηκε να Εικ. 3. Τοµή αξονικής τοµογραφίας τραχήλου. ∆ιαφαίνεται το κυστικό µόρφωµα και η επέκτασή του προς τα πλάγια προς το δεξιό υπογνάθιο σιαλογόνο αδένα. ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 ∆ΕΡΜΟΕΙ∆ΗΣ ΚΥΣΤΗ Ε∆ΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ Εικ. 7. Το χειρουργικό παρασκεύασµα καρδιόσχηµου σχήµα5 τος. Στο τοίχωµα διακρίνεται η παρουσία πολυάριθµων αγγεί5 ων. έχει καρδιόσχηµο σχήµα διαστάσεων 5x5x1,5cm και ζυµώδη σύσταση, ενώ στο τοίχωµά του ήταν ορατή η παρουσία πολυάριθµων αγγείων (εικ. 7). Η κλινική διάγνωση ήταν δερµοειδής κύστη. ΤοποJ θετήθηκε παροχέτευση κενού και συγκλείσθηκε το τραύµα κατά στρώµατα, ενώ η µετεγχειρητική πορεία του ασθενή ήταν οµαλή και πήρε εξιτήριο µετά από δύο ηµέρες. Η παθολογοανατοµική έκθεση ανέφερε ότι πρόJ κειται για επιδερµοειδή κύστη, πληρούµενη από σµήγµα (εικ. 8). Οκτώ χρόνια µετά τη χειρουργική αφαίρεση της κύστης, δεν παρατηρήθηκε υποτροπή. Εικ. 6. Κλινική εικόνα της βλάβης διεγχειρητικά. 93 Εικ. 8. Ιστολογική εικόνα της επιδερµοειδούς κύστεως. ∆ια5 κρίνεται το τοίχωµα που καλύπτεται από πολύστοιβο πλακώ5 δες επιθήλιο µε εµφανή κοκκώδη στοιβάδα και παχιά στοιβά5 δα κερατίνης. ΣΥΖΗΤΗΣΗ Ο Roser το 1859 ήταν ο πρώτος που περιέJ γραψε την παρουσία δερµοειδούς κύστης στο έδαφος του στόµατος12. Οι New και Erich17 σε σχετική µελέτη τους σε µία σειρά 1500 δερµοJ ειδών κύστεων όλου του σώµατος, αναφέρουν ότι αυτές απαντούν στην περιοχή κεφαλής και τραχήλου σε ποσοστό 6,9%, ενώ αυτές που εJ ντοπίζονται στο έδαφος του στόµατος απαJ ντούν σε ποσοστό µόλις 1,6%. Στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου απαντούν κυρίως γύJ ρω από τους οφθαλµικούς κόγχους και τη µύτη και κατά µήκος των γραµµών συγκλείσεως των διαφόρων αποφύσεων, ενώ η πιο συχνή περιοJ χή εντόπισης στο πρόσωπο είναι πλαγίως του βλεφάρου και ονοµάζονται γωνιώδεις δερµοειJ δείς κύστεις5J7,13. Στη βιβλιογραφία επίσης αναJ φέρονται κάποιες σπάνιες εντοπίσεις, όπως στη σταφυλή και στον παρειακό βλεννογόνο14 και ακόµη πιο σπάνια στη γλώσσα11,18, ενώ παρόλο που δεν σχετίζονται µε το οστούν, έχει αναJ φερθεί περίπτωση ανάπτυξης δερµοειδούς κύJ στης στην κορωνοειδή απόφυση και στη γενειJ ακή σύµφυση της κάτω γνάθου14, καθώς επίσης και στο υοειδές οστούν και στη µυελώδη µοίρα της άνω γνάθου19. Η αναλογία που απαντούν οι δερµοειδείς κύJ στεις στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήJ 94 Ν. ΚΟΛΟΜΒΟΣ, Χ. ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ λου ανάµεσα σε άρρενες και θήλεις ασθενείς είJ ναι 1:1. Αν και οι κύστεις αυτές γίνονται αντιληJ πτές κυρίως στη δεύτερη και τρίτη δεκαετία της ζωής, όπως και στην περίπτωση που παρουσιάζεJ ται στην εργασία αυτή, ωστόσο απαντούν και στα νεογνά και στα βρέφη8,12. Στο έδαφος του στόµατος εµφανίζονται σπάJ νια και διακρίνονται σε µέσες και πλάγιες δερµοJ ειδείς κύστεις8,10,12,13. Οι µέσες δερµοειδείς κύJ στεις εντοπίζονται άνωθεν του γενειο}οειδή µυ και µπορεί να επεκτείνονται προς τα άνω απωJ θώντας το γενειογλωσσικό µυ, οπότε εµφανίζοJ νται σαν κιτρινωπές σφαιροειδείς διογκώσεις αµέJ σως κάτω από το βλεννογόνο του εδάφους του στόµατος όπου και ανασηκώνουν τη γλώσσα (γεJ νειογλωσσικός τύπος). Επίσης, µπορεί καθώς µεJ γεθύνονται να µετατοπίζονται βαθύτερα προς τα κάτω, όπως και στην περίπτωση της εργασίας αυJ τής, απωθώντας το γενειο}οειδή µυ και να προJ βάλλουν στην υπογενείδια χώρα (γενειο}οειδής τύπος)3,5,9,12. Οι πλάγιες δερµοειδείς κύστεις θεωρείται από πολλούς ότι είναι µέσες δερµοειδείς κύστεις που έχουν επεκταθεί προς τα πλάγια καθώς µεγεθύJ νονται, και ο λόγος που υποστηρίζεται αυτή η θεJ ωρία είναι ότι πολλές φορές τέτοιες κύστεις βρίJ σκεται να έχουν κατά τη χειρουργική τους παραJ σκευή ινώδεις συµφύσεις µε την έσω επιφάνεια της γενειακής σύµφυσης της κάτω γνάθου5. Οι κύJ στεις αυτές εντοπίζονται αντίστοιχα µε την πεJ ριοχή των προγοµφίων και γοµφίων της κάτω γνάJ θου, µεταξύ του γναθο}οειδούς και υογλωσσικού µυός και βαθύτερα από τον πόρο του υπογνάθιου σιαλογόνου αδένα και το γλωσσικό νεύρο. Καθώς µεγεθύνονται προβάλλουν προς την υπογνάθια χώρα, περνώντας διαµέσου των µυ|κών ινών του γναθο}οειδή µυ ή γύρω από το οπίσθιο όριό του3,9,12. Η εµβρυολογική προέλευση των µέσων δερJ µοειδών κύστεων του εδάφους του στόµατος είJ ναι άγνωστη, αν και θεωρείται ότι προέρχονται από επιθηλιακά κύτταρα του πρώτου βραγχιακού τόξου κατά την περίοδο διάπλασης της πρόJ σθιας µοίρας της γλώσσας. Οι πλάγιες δερµοειJ δείς κύστεις του εδάφους του στόµατος αναJ φέρεται ότι µπορεί να προέρχονται από επιθηJ λιακά κύτταρα του κοιλιακού άκρου ή του πρώJ του φαρυγγικού βραγχιακού θυλακίου ή της πρώJ της βραγχιακής σχισµής 1,3,5 . Άλλοι πάλι πιJ στεύουν, ότι οι δερµοειδείς κύστεις προέρχοJ νται από το εξώδερµα, λόγω συµφύσεως αυτού µε επιθηλιακά στοιχεία στις γραµµές συντήξεJ ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 ως των διαφόρων αποφύσεων και σχηµατίζοJ νται κατά την περίοδο σύγκλεισης των νευριJ κών αυλάκων12. Η διαφορική διάγνωση εξαρτάται από την εντόπιση της δερµοειδούς κύστης. Όταν αυτή εντοπίζεται άνωθεν του γναθο}οειδή µυ, η διαJ φορική διάγνωση περιλαµβάνει τη φλεγµονώδη διόγκωση, το βατράχιο, τη σιαλολιθίαση ή σιαλαJ δενίτιδα του υπογλώσσιου σιαλογόνου αδένα και τους καλοήθεις ή κακοήθεις όγκους του εδάφους του στόµατος. Αντίθετα, όταν η κύστη προβάλλει στην υπογενείδια ή υπογνάθια χώρα, πρέπει να γίJ νει διαφορική διάγνωση από σιαλολιθίαση ή σιαJ λαδενίτιδα του υπογνάθιου σιαλογόνου αδένα, καταδυόµενο βατράχιο, κυστικό ύγρωµα, βραγJ χιακή κύστη και κύστη του θυρεογλωσσικού πόJ ρου12,20. Στην περίπτωση αυτής της εργασίας, πράγJ µατι θεωρήθηκε αρχικά ότι πρόκειται για κύστη του θυρεογλωσσικού πόρου, µιας και η κλινική εικόνα των δύο αυτών παθολογικών βλαβών µοιάζει αρJ κετά. Η αρχική διαγνωστική διερεύνηση περιλαµJ βάνει την αναρρόφηση µε σύριγγα (η οποία µποJ ρεί να είναι αρνητική ή να αναρροφηθεί παχύJ ρευστο κρεµώδες υγρό), ακτινογραφίες της πεJ ριοχής και σιαλογραφία, από τις οποίες λαµβάJ νονται πληροφορίες για την παρουσία λίθων στο εκφορητικό σύστηµα των σιαλογόνων αδέJ νων, καθώς και για την κατάστασή τους. Το υπεJ ρηχογράφηµα είναι αρκετά αξιόπιστη µέθοδος για να διαφοροδιαγνωσθεί εάν πρόκειται για συµπαγές ή κυστικό µόρφωµα, επιτρέπει τον καJ τευθυνόµενο έλεγχο µε αναρρόφηση και µποJ ρεί να δώσει στοιχεία για τη φύση και τη σύJ σταση του περιεχοµένου. Τέλος, η αξονική και η µαγνητική τοµογραφία παρέχουν επίσης πληJ ροφορίες για το εάν πρόκειται για συµπαγές ή κυστικό µόρφωµα και επιπλέον καθορίζονται πλήρως οι διαστάσεις, το σχήµα και η ακριβής εντόπιση της βλάβης5,15,20. Για την ιστολογική τους ταξινόµηση έχουν προταθεί στο παρελθόν διάφορες ταξινοµήσεις, επικρατέστερη όµως είναι εκείνη του Meyer 4. Έτσι, διακρίνονται ανάλογα µε τον τύπο του τοιJ χώµατός τους και την εντόπισή τους σε άλλες περιοχές του σώµατος, σε δερµοειδείς, επιδερJ µοειδείς και τερατοειδείς κύστεις2,5,10,14. Οι επιJ δερµοειδείς κύστεις επενδύονται από επιδερµίJ δα και το τοίχωµά τους καλύπτεται από πολύJ στοιβο πλακώδες επιθήλιο µε εµφανή κοκκώδη στοιβάδα και παχιά στοιβάδα κερατίνης. Στο τοίJ χωµα των δερµοειδών κύστεων διακρίνονται επιJ ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 ∆ΕΡΜΟΕΙ∆ΗΣ ΚΥΣΤΗ Ε∆ΑΦΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΟΜΑΤΟΣ πλέον διάφορα εξαρτήµατα του δέρµατος (τρίJ χες, σµηγµατογόνοι και ιδρωτοποιοί αδένες). Το περιεχόµενό τους είναι συνήθως παχύρρευστο, καθώς συχνά αποτελείται από σµήγµα, κερατίνη και αθροίσεις επιθηλιακών κυττάρων. Συχνά οι κύστεις αυτές εντοπίζονται στις ωοθήκες, µε πεJ ριεχόµενο όπως αυτών της εδαφογλωσσικής χώJ ρας (στοιχεία εξωδερµικής προέλευσης), οπότε συνιστούν τερατοειδείς κύστεις. Συγκεκριµένα, οι τερατοειδείς κύστεις έχουν πολύστοιβο πλακώJ δες επιθήλιο, ιστούς αναπνευστικού τύπου, δερJ µατικά εξαρτήµατα και συστατικά του µέσου βλαJ στικού δέρµατος (µύες, οστούν, αιµοφόρα αγJ γεία)2,3,5,10. Η θεραπεία των δερµοειδών κύστεων συνίJ σταται σε ολική χειρουργική τους αφαίρεση3,5,14. Για τις µέσες δερµοειδείς κύστεις, όταν αυτές εJ ντοπίζονται άνωθεν του γναθο}οειδή µυ, η χειJ ρουργική προσπέλαση είναι ενδοστοµατική5,16, ενώ εάν εντοπίζονται κάτωθεν του γναθο}οειδή µυ, η προσπέλαση είναι εξωστοµατική µέσω οριJ ζόντιας τοµής στην υπογενείδια χώρα5,15, όπως πραγµατοποιήθηκε και στην περίπτωση αυτή. Σε ορισµένες περιπτώσεις που η κυστική εξεργασία είναι εκτεταµένη, η προσπέλαση διευκολύνεται όταν προηγηθεί µέση οστεοτοµία στην περιοχή της γενειακής σύµφυσης της κάτω γνάθου21,22 και ίσως και µέση γλωσσοτοµή15. Για τις πλάγιες δερµοειδείς κύστεις απαιτείται εξωστοµατική προσπέλαση µέσω µίας υπογνάJ θιας τοµής, και πολλές φορές η επέµβαση συνοJ δεύεται από εκτοµή του υπογνάθιου σιαλογόνου αδένα για λόγους ασφαλούς παρασκευής της κυJ στικής εξεργασίας5,15. Αναφέρεται ότι οι ευµεγέJ θεις δερµοειδείς κύστεις µπορεί να προκαλέσουν φαινόµενα απόφραξης της ανωτέρας αναπνευJ στικής οδού, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις µποJ ρεί να προηγηθεί της χειρουργικής αφαίρεσης αποσυµπίεση της κυστικής κοιλότητας, η οποία διJ ευκολύνει την εκτοµή, αλλά και την ενδοτραχειJ ακή διασωλήνωση (σπάνια αναφέρεται ότι είναι απαραίτητη η διασωλήνωση µέσω τραχειοστοJ µίας)5. Η υποτροπή είναι σπάνια και συµβαίνει µόνο σε περιπτώσεις ατελούς αφαίρεσης της κύστης3,5, ενώ κακοήθης εξαλλαγή µπορεί να συµβεί σε ένα ποσοστό 5% και κυρίως στις περιπτώσεις όπου οι δερµοειδείς κύστεις περιέχουν στοιχεία και από τα τρία βλαστικά δέρµατα1,22. 95 SUMMARY N. KOLOMVOS, C. SCOUTERIS DERMOID CYST OF THE ORAL CAVITY. A CASE REPORT AND REVIEW OF LITERATURE. STOMATOLOGIA 2009,66(3): 90J96 Dermoid cysts exclusively constitute cystic lessions of soft tissue and comprise approximately 0.01 per cent of all oral cystic lessions. They can be located in midline, above or below the mylohyoid muscle and named median dermoids cysts, or in lateral cervical region and named lateral dermoids cysts. Clinically, median and lateral dermoids cysts increase slowly, being painless and asymptomatic. Such lesions have characteristically a boggy consistency and when enlarged speech, mastication and breathing could be affected. Histologically they can be subdivided in epidermoids, dermoids and teratoid cysts. Treatment is surgical removal of the cyst via an extra oral or intraoral approach, depending on their location. In this study a case of a male patient with dermoid cyst of the floor of the mouth is presented. The cystic lesion was extended in the submental and submandibular region. A provisional diagnosis of a cyst of thyreoglossal duct based on the first clinical and radiological examination was made. Finally was demonstrated that it was a dermoid cyst and this diagnosis was supported from the histologic report. The cystic lesion was removed via an extra oral approach and review of literature is also referred. KEY WORDS: Dermoid cyst, Floor of the mouth, Maxillo1 facial region. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 1. ROSA PA, HIRSCH DL, DIERKS EJ. Congenital neck masses. Oral Maxillofac Surg Clin North Am 2008,20: 3395352 2. NAGAR H, BARATZ M. Congenital sublingual teratoid cyst. Case report. Int J Oral Maxillofac Surg 1993,22: 44545 96 Ν. ΚΟΛΟΜΒΟΣ, Χ. ΣΚΟΥΤΕΡΗΣ 3. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠ, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ Σ, ΑΓΓΕΛΟΠΟΥJ ΛΟΥ Ε. Σύγχρονη Στοµατική και Γναθοπροσωπική Παθολογία. 3η Έκδοση. Ιατρικές Εκδόσεις Λίτσας, Αθήνα, 2000 4. MEYER I. Dermoid cysts of the floor of the mouth. J Oral Surg 1955,8: 1149 5. TUFFIN JR, THEAKER E. True lateral dermoid cyst of the neck. Int J Oral Maxillofac Surg 1991,20: 2755276 6. HOWELL CJT. The sublingual dermoid cyst. Report of five cases and review of the literature. Oral Surg 1985,59: 578 7. GOLDEN BA, ZIDE MF. Cutaneous cysts of the head and neck. J Oral Maxillofac Surg 2005,63: 16135 1619 8. KOCA H, SECKIN T, SIPAHI A, KAZANC A. Epidermoid cyst in the floor of the mouth: report of a case. Quintessence Int 2007,8: 73577 9. SEAH TE, SUFYAN W, SINGH B. Case report of a dermoid cyst at the floor of the mouth. Ann Acad Med Singapore 2004,33: 77579 10. KING RC, SMITH BR, BURK JL. Dermoid cyst in the floor of the mouth. Review of the literature and case reports. Oral Surg 1994,78: 5675576 11. MILES LP, NAIDOO LC, REDDY J. Congenital dermoid cyst of the tongue. J Laryngol Otol 1997,111: 117951182 12. OATIS GW, HARTMAN GL, ROBERTSON GR, SUGG WE. Dermoid cyst of the floor of the mouth. Oral Surg 1975,39: 1925196 13. OZAN F, POLAT HB, AY S, GOZE F. Epidermoid cyst of the buccal mucosa: a case report. J Contemp Dent Pract 2007,8: 90596 ΣΤΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 2009,66 14. ΣΩΤΗΡΙΑ∆ΟΥ Σ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ∆ΗΣ Π, ΚΟΥΡΣΟΥΜΗ Ρ, ΠΙΤΤΑΡΑ ∆. ∆ερµοειδείς κύστεις προσώπου. Ελλην Περ Στοµ Γναθοπροσωπ Χειρ 1994,9: 135 19 15. LONGO F, MAREMONTI P, MANGONE GM, De MARIA G, CALIFANO L. Midline (dermoid) cysts of the floor of the mouth: report of 16 cases and review of surgical techniques. Plast Reconstr Surg 2003,112: 156051565 16. Di FRANCESCO A, CHIAPASCO M, BIGLIOLI F, ANCONA D. Intraoral approach to large dermoid cysts of the floor of the mouth: a technical note. Int J Oral Maxillofac Surg 1995,24: 2335235 17. NEW BG, ERICH JB. Dermoid cysts of the head and neck. Surg Gynaecol Obstet 1936,65: 48555 18. EDWARDS PC, LUSTRIN L, VALDERRAMA E. Dermoid cysts of the tongue: report of five cases and review of the literature. Pediatr Dev Pathol 2003,6: 5315535 19. BODNER L, WOLDENBERG Y, SIONJVARDY N. Dermoid cyst of the maxilla. Int J Oral Maxillofac Surg 2005,34: 4535545 20. GRAHAM RM, THOMSON EF, WOODWARDS RT, SLOAN P. Lateral dermoid cyst. Br J Oral Maxillofac Surg 2008,46: 1315132 21. McGREGOR IA. Symphyseal mandibular osteotomy in the approach to sublingual drrmoid cysts. Br J Plast Surg 1991,44: 5445545 22. DEVINE JC, JONES DC. Carcinomatous transformation of a sublingual dermoid cyst: a case report. Int J Oral Maxillofac Surg 2000,29: 1265127 ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: Κολόµβος Νικόλαος Σιβιτανίδου 18 176 76 Καλλιθέα ΑΘΗΝΑ
© Copyright 2024 Paperzz
