ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΦΑΝΕΙΣ Προβολές με τη συμμετοχή των σκηνοθετών 6/5: Ούλοι εμείς, εφέντη Ελλάδα, 1998, 105’ του Λεωνίδα Βαρδαρού Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Βαρδαρός Σενάριο: Βασίλης Χατζηβασιλείου, Λεωνίδας Βαρδαρός Διεύθυνση φωτογραφίας: Γιάννης Βαλεράς Μοντάζ: Ανδρέας Ταρνανάς Μουσική: Χρήστος Λεοντής Σκηνικά / Κοστούμια: Τάσος Διακομανώλης Ηχος: Κώστας Πουλατζάς Μιξάζ: Γιώργος Μάνταλος Ηθοποιοί: Βασίλης Κολοβός, Περικλής Μουστάκης, Αντώνης Βλησίδης, Αντώνης Μαϊμπάτζης, Γιάννης Τσικής, Φωτεινή Μελετέα, Κατερίνα Παπλωματά, Θανάσης Σκαρλίγκος, Τάκης Χρυσούλης, Τάσος Αναγνώστου, Ανδρέας Βαρουχάς, Μιχάλης Θεοδώρου, Τάσος Κοντραφούρης, Νίκος Μαυρουδής, Παντελής Μπαταγκίας, Αλέκος Ουδινότης, Κατερίνα Καραγιάννη, Γιάννης Καλαντζόπουλος, Ρήγας Αξελός. Νίκος Μοσχοβός, Στέλιος Γκούτης, Δημήτρης Γεννηματάς, Θοδωρής Γκράμπσας, Γιώργος Ζιόβας. Παραγωγή: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ 1, Λεωνίδας Βαρδαρός Η ομάδα που κρύβεται σε απρόσιτες βουνοκορφές, σε παραθαλάσσιες σπηλιές, σε σπίτια του πατροπαράδοτα αριστερού αυτού νησιού, που βοηθιέται από μεγάλους και παιδιά, που αυτοδιδάσκεται αλλά και διδάσκει τι σημαίνει ακλόνητη πίστη στα σοσιαλιστικά ιδανικά, για τα οποία αγωνίστηκαν όλα τα μέλη της, τι σημαίνει στην πράξη κομμουνιστική αλληλεγγύη, πειθαρχία, καθήκον, αυτοθυσία, τι σημαίνει να μάχεσαι και το σαράκι της καχυποψίας συντρόφου κατά συντρόφου, γίνεται η έγνοια σχεδόν όλων των κατοίκων και ο «θρύλος» του νησιού. 13/5: Καπετάν Κεμάλ, ο σύντροφος Ελλάδα, 2008, 72’ του Φώτου Λαμπρινού Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός Σενάριο: Φώτος Λαμπρινός Διεύθυνση φωτογραφίας: Σίμος Σακερτζής Μοντάζ: Αλέξης Πεζάς Ηχος: Δημήτρης Αθανασόπουλος Μουσική: Γιώργος Παπαδάκης Παραγωγός: Κώστας Λαμπρόπουλος Παραγωγή: CL Productions, ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ & Asi Film Αφήγηση: Μάνος Ζαχαρίας. Κείμενα: Μιχρί Μπελλί Η ταινία, κράμα ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, κριτικού ρεαλισμού και ποιητικής ευαισθησίας, «αναβιώνει» μια πραγματική ιστορία: Στα τέλη του Εμφυλίου, μια ομάδα οκτώ διωκόμενων μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και εξορίστων στην Ικαρία, «ερμηνεύει», σύμφωνα με τις δικές της καταβολές και τις σκληρές συνθήκες του αγώνα της στο νησί, καθώς κυνηγιέται από τα τοπικά όργανα της Χωροφυλακής, συνεχώς και για έξι χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου, την κομματική απόφαση «το όπλο παρά πόδα». Το πορτρέτο του Μιχρί Μπελί, ενός Τούρκου 92 χρονών του οποίου η βιογραφία συνδέεται με σημαντικές στιγμές του 20ού αιώνα αλλά και με την Ελλάδα. Η ταινία εξετάζει το πώς ένας Τούρκος, ο οποίος μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο (19191922) υπήρξε ένθερμος εθνικιστής και φανατικός εχθρός των Ελλήνων, αποφασίζει, το 1947, να μεταβεί παράνομα στα ελληνικά βουνά για να πολεμήσει στον ελληνικό εμφύλιο στο πλευρό των ελλήνων ανταρτών. Το 1995 στην Κωνσταντινούπολη οργανώθηκε μεγάλη εκδήλωση για να τιμηθούν τα 90 του χρόνια. Πολλοί επιφανείς ομιλητές ανέβηκαν στο βήμα ενώ πλήθος κόσμου τον αποθέωσε. Στην ηλικία των 92 χρόνων, αποφάσισε να ξαναεπισκεφτεί τη Θράκη, τα μέρη που πολέμησε και αν είναι δυνατόν να συναντήσει κάποιους από τους παλαιούς του συμπολεμιστές. Εκείνους που τον είχαν βαφτίσει “Καπετάν Κεμάλ” και μ’αυτό το όνομα τον θυμούνται μέχρι σήμερα. Η ταινία παρουσιάζει αυτό το ταξίδι και μαζί την πολυτάραχη ζωή του “Συντρόφου, Καπετάν Κεμάλ”. Η κινηματογραφική μεταφορά του πολυτάραχου βίου του Μιχρί Μπελλί βασίζεται σε δύο κυρίαρχα στοιχεία: την αφήγηση του ίδιου του Μπελλί που ξεφυλλίζοντας τις σελίδες του βιβλίου του, στο οποίο κατέγραψε τις εμπειρίες του από τον ελληνικό εμφύλιο πόλεμο, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τα βιώματά του και σε μία “ανασκαφή”, όπως αυτή των αρχαιολόγων, στα παλαιά και άγνωστα κινηματογραφικά στιγμιότυπα που κατέγραψαν ως “βίοι παράλληλοι” τα γεγονότα. Ταυτοχρόνως, γίνεται μία προσπάθεια, μέσα από σύγχρονες εικόνες τόσο της ιδόμορφης κατάστασης που επικρατεί από το 1923 στη Θράκη, όσο και της ζωής στη σημερινή Τουρκία, να “δούμε” σε ποιό περιβάλλον εξελίχθηκαν τα γεγονότα που συνδέονται με τη ζωή του ήρωά μας – μιά ζωή που διατρέχει ουσιαστικά ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Στην Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί (έξι άνδρες και δύο γυναίκες έμειναν τελικά), παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 4 περίπου χρόνια στο νομό Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις.Το 1962, έξι από αυτούς δραπέτευσαν, μέσω Ιταλίας, στην Τασκένδη. Οι τρεις ζουν και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ. Στην ταινία παρακολουθούμε το «θαύμα» της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους έκρυβαν τόσα χρόνια. «Πρωταγωνιστές» και «αφανείς» αυτής της ιστορίας, εξίσου φωτεινοί και δυσεύρετοι, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρκώνουν κάτι πολύ σημαντικό: βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας... Ο σκηνοθέτης, Σταύρος Ψυλλάκης, αφιέρωσε ένα από τα πολλά βραβεία που κέρδισε η ταινία στους πρωταγωνιστές της, «γιατί την εποχή που οι περισσότεροι ίσως υιοθετούσαν τη ρήση “το καλό παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι”, γι’ αυτούς άλλος δρόμος δεν υπήρχε από το να κρατήσουν την αξιοπρέπειά τους και να μη γίνουν σκουπίδι κανενός, όπως οι ίδιοι λένε στην ταινία.» 20/5: Αλλος δρόμος δεν υπήρχε Ελλάδα, 2009, 87’ του Σταύρου Ψυλλάκη Σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης Σενάριο: Σταύρος Ψυλλάκης, με τη συνεργασία του Ματθαίου Φραντζεσκάκη Διεύθυνση φωτογραφίας: Χρήστος Ασημακόπουλος Μοντάζ: Γιώργος Τριανταφύλλου Ηχος: Αναστάσης Εφεντάκης Μουσική: Βαγγέλης Φάμπας Παραγωγός: Σταύρος Ψυλλάκης Παραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ, Indigo View, Massive Productions Βιντεοπροβολές τις Παρασκευές στις 8.30μμ Αγαθουπόλεως 65 & Αχαρνών, Αθήνα Μπακατσέλου 1 & Εγνατίας, Θεσσαλονίκη Είσοδος ελεύθερη / [email protected]
© Copyright 2024 Paperzz
