KLİNİK ÇALIŞMA ORIGINAL ARTICLE Annelerin Zehirlenmeye İlişkin Bilgi Düzeyleri Mothers’ Knowledge Levels Related to Poisoning Birsen BİLGEN SİVRİ,1 Funda ÖZPULAT2 Mevlana Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Yüksekokulu, Hemşirelik, Konya; Selçuk Üniversitesi, Akşehir Kadir Yallagöz Sağlık Yüksek Okulu, Hemşirelik, Konya 1 2 ÖZET SUMMARY Amaç Bu çalışma, annelerin zehirlenmeye ilişkin bilgi düzeylerini değerlendirmek, eksiklik tespit edilen konularda eğitimler planlamak, çeşitli nedenlerle çocuklarda ortaya çıkabilecek zehirlenme olgularına yaklaşım ve korunma konularında gerekli verilerin toplanması amacıyla planlandı. Objectives This study was planned in order to evaluate mothers’ knowledge level related to poisoning,organize training about the topics in which inadequacies were detected and to collect the required data about the approach to poisoning events in children for a variety of reasons and protection. Gereç ve Yöntem Tanımlayıcı tipteki bu çalışmada, İlçe Sağlık Müdürlüğü’nden izin alındıktan sonra, 01 Nisan-31 Mayıs 2012 tarihleri arasında 1-7 Nolu Aile Sağlığı Merkezlerine başvuran, araştırmaya katılmayı kabul eden annelere (n=290) uygulandı. Anket formu üç bölümden oluşmuştu: “Kişisel Bilgi Formu”, “Ev Zehirlenmeleri Değerlendirme Formu” ve “Ev Zehirlenmelerini Önlemeye Yönelik Bilgi Düzeyi Formu”. Bulgular Katılımcıların yaşları 16 ile 50 arasında ve yaş ortalamaları 33.09±7.10’du. Çocuk sayıları bir ile altı arasında değişmekte, 203 kişinin yedi yaş altı çocuğu vardı. Annelerin %37.6’sı ilkokul mezunu, %74.5’i ev hanımıdır. Annelerin zehirlenmeye ilişkin bilgi puanı ile eğitim, meslek, oturulan yer ve sosyal güvence arasında anlamlı ilişki bulunurken (p<0.05), aile tipi ile annelerin bilgi puanı arasında anlamlı ilişki bulunmadığı görüldü (p>0.05). Sonuç Çocukluk çağı zehirlenmeleri hastaneye başvuruların en sık nedenlerinden biridir. Aile eğitimi, ilaçların çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklanması ve güvenli kapakların kullanılması gibi koruyucu önlemlerin önemli olduğu düşünülmektedir. Anahtar sözcükler: Anne-çocuk; bilgi düzeyi; hemşire; ilk yardım; zehirlenme. Methods The mothers applying tofamily health centers numbered 1-7 between the dates of 01April-31May in 2012 and accepting to attend the research were participated in this descriptive study after the permission was received from the district health directorate.The questionnaire consisted of three sections. There are three forms; a personal information form in the first part,an evaluation form of poisoining events which occur at home in the second part and a form of knowledge level about avoiding these poisoining events in the third section. Results Participants were between 16 and 50 years old and the mean age was 33.09±7.10 years. The number of children was between 1 and 6 persons and 203 individuals had children under 7 years of age. 37.6% of mothers were primary school graduate, 74.5% of them were housewife. While significant differences were found between the knowledge level about poisoining and education, occupation,the place of abode, social security (p<0.05), nosignificant differences were found between the family type and the knowledge level of the mothers (p>0.05). Conclusions Childhood poisoning is one of the most common cause of admission to hospital. Family education,keeping drugs in unreachable places for children and child-resistant package are important factors to prevent poisoning. Key words: Mother-child; knowledge level; nurse; first aid; poisoning. Geliş tarihi (Submitted): 13.12.2013 Kabul tarihi (Accepted): 30.01.2014 Online baskı (Published online): 14.02.2014 İletişim (Correspondence): Dr. Birsen Bilgen Sivri. Mevlana Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Yüksekokulu, Hemşirelik, Konya, Turkey. e-posta (e-mail): [email protected] Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 doi: 10.5505/1304.7361.2014.25582 1 Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 2 Giriş Zehirlenme, toksik bir maddenin vücuda zarar verecek miktarda ve değişik yollardan alınması sonucu organizmada bazı belirti ve bulguların ortaya çıkması durumudur. Zehirlenmeler çocukluk çağı acil hastalıkları arasında morbidite ve mortalitenin önlenebilir nedenleri arasında yer almaktadır.[1,2] Gelişmiş ülkelerde kaza ve zehirlenmeler 1-14 yaş grubu ölüm nedenleri arasında birinci sırada yer almaktadır.[2,3] Gelişmiş ülkelerde çocuk ölümlerinin %2’si, gelişmekte olan ülkelerde %5’den fazlası zehirlenmelere bağlıdır.[3] Amerikan Zehir Kontrol Merkezi Birliği’’ne bağlı Toksik Maddelerle Karşılaşma Denetleme Sistemi kayıtlarına göre, rapor edilen 2.3 milyon zehirlenme olgusunun %65.8’ini, 19 yaş altı çocuklar oluşturmaktadır.[4] Zehirlenmeler 1-5 yaş arasındaki çocuklarda sık görülmektedir. Merak ve öğrenme isteği nedeni ile etrafı araştırmanın sık görüldüğü bu yaş grubunda çocukların buldukları maddeleri sıklıkla ağızlarına götürmeleri zehirlenmeyi kolaylaştırmaktadır.[5] Kendilerini kontrol edebilme yetenekleri diğer yaşlara göre daha az olan çocuklar, tehlikeli durumları ve zararlı olabilecek maddeleri henüz ayırt edemedikleri için kazalara ve zehirlenmelere karşı korunmasızdır.[6,7] Çocuğun okul hayatına başlamadan önceki yedi yaşına kadar olan süreyi ev ortamında geçirdiği düşünüldüğünde de birebir çocuğa bakım veren anne, bakıcı, büyükanne gibi kişilere, ilaçların çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklanması, güvenli kapakların kullanılması gibi koruyucu önlemlerin anlatılması önem arz etmektedir.[8] Bu noktada, günümüzde hasta bakımından, sağlığı koruma ve geliştirmeye kadar pek çok görevi olan hemşirenin, çocukluk çağında önemli bir mortalite ve morbidite nedeni olan zehirlenmelerin önlenmesi ve azaltılmasında ailelere verilecek eğitimde büyük bir sorumluluğu olduğu son derece açıktır.[9] Zehirlenmeye yol açan etkenler yaşanılan bölgeye, toplumun gelenek ve göreneklerine, eğitim düzeyine ve mevsimlere göre değişkenlik gösterebilir.[10] Bu nedenle her ülkenin, hatta her bölgenin zehirlenme ile ilgili özelliklerinin belirlenip önlemlerin alınması gerekmektedir.[11] Ülkemizde çocukluk çağı zehirlenmeleriyle ilgili çok sayıda araştırma yapılmıştır; ancak bunların hepsi de bölgesel niteliktedir.[5-8,10-37] Uygun korunma ve tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi, sağlık personeli eğitimi ve toplumun bilinçlendirilmesi için her bölgenin kendi epidemiyolojik verilerini belirlemesi ve güncellemesi gerekmektedir.[29] Bu nedenle çalışmada, annelerin zehirlenmeye ilişkin bilgi düzeylerini değerlendirmek, eksiklik tespit edilen konularda eğitimler planlamak, çeşitli nedenlerle çocuklarda ortaya çıkabilecek zehirlenme olgularına yaklaşım ve korunma konularında gerekli verilerin toplanması amaçlandı. Gereç ve Yöntem Tanımlayıcı tipteki çalışmada, İlçe Sağlık Müdürlüğü’nden izin alındıktan sonra, 01 Nisan-31 Mayıs 2012 tarihleri arasın- da 1-7 Nolu Aile Sağlığı Merkezlerine inceleme ve tedavi için başvuran (15-49 yaş başvuran kadın 1008 kişi), on dört yaş altı bir ve daha fazla çocuğu olan (496 kişi), araştırmaya katılmayı kabul eden annelere (n=290) uygulandı. Literatürde zehirlenme oranlarının yedi yaş ve altındaki çocuklarda fazla görüldüğü için, araştırmada “yedi yaş ve altında çocuğu olan annelerin zehirlenme hakkında bilgi puanlarının ölçülmesi” tasarlandı. Ancak, örnekleme ulaşmada sıkıntı yaşanması nedeniyle, on dört yaş ve altı çocuğu olan annelere ulaşılmaya çalışıldı. Araştırmaya alınan annelerden sadece 203 tanesinin yedi yaş ve altında çocuğu olduğu saptandı. Verilerin toplanması Çalışmanın verileri araştırmacılar tarafından annelere yüz yüze görüşme yöntemi ile anket uygulanarak toplandı. Zehirlenme ile ilgili sorular, araştırmacılar tarafından konu ile ilgili literatür bilgisinden yararlanılarak hazırlandı.[1-39] Anketin ön uygulaması Devlet Hastanesine tedavi için başvuran, yedi yaş altı çocuğu (zehirlenmelerin bu yaş grubunda daha fazla görülmesi nedeniyle) olan on anne üzerinde yapıldı. Anket üzerinde gerekli düzeltmeler yapıldıktan sonra asıl uygulamasına geçildi, ön uygulamaya katılan anneler tekrar araştırma kapsamına alınmadı. Annelerin zehirlenme ile ilgili bilgi düzeyini belirlemeye yönelik oluşturulan anket formu için, katılımcılara yeterli süre verilerek araştırma verilerinin toplanması sağlandı. Anket formu üç bölümden oluşmaktaydı: Birinci bölüm “Kişisel Bilgi Formu” (annelerin sosyo-demografik özelliklerini içeren 15 soru), ikinci bölüm “Ev Zehirlenmelerini Değerlendirme Formu” (zehirlenmeyle ilgili bilgiyi nereden aldıkları, zehirlenmeyle karşılaşıp/karşılaşmadıkları, zehirlenmenin çeşidi, evin özelliklerini içeren 12 soru) ve üçüncü bölüm “Ev Zehirlenmelerini Önlemeye Yönelik Bilgi Düzeyi Formu” (çeşitli zehirlenme durumunda yapılması/ yapılmaması gereken müdahaleler, görülen belirtilerin neler olduğunu içeren 20 soru) yer almaktaydı. Verilerin analizi ve değerlendirilmesi Çalışmada, annelerin bilgi puanlarını belirlemek için oluşturulan 20 sorudan her biri, beş puan üzerinden değerlendirilerek bilgi puanları hesaplandı. Anketten alınabilecek en düşük puan “0” ve en yüksek puan “100” dü. Çalışmada kullanılan bağımlı ve bağımsız değişkenlere uygun istatistik testleri kullanıldı. Verilerin analizinde SPSS 17 istatistik paket programından yararlanıldı. Yapılan “Kolmogorov-Smirnov” ve “Shapiro-Wilk” testleri sonucunda zehirlenme bilgi puanının normal dağılım göstermediği saptandı. Test varsayımlarına uygun olarak, ikiden fazla grubun ölçümlerinin karşılaştırılmasında Kruskal-Wallis H testi, iki ayrı grubun ölçümlerinin karşılaştırmak için Mann-Whitney U Testi, ilişkinin düzeyini ve yönünü belirlemek için Pearson Momentler Çarpımı Korelasyon Katsayısı Analizi kullanılıp, anlamlılık düzeyi 0.05 olarak belirlendi. Bilgen Sivri B ve ark. Annelerin Zehirlenmeye İlişkin Bilgi Düzeyleri Bulgular Katılımcıların yaşları 16 ile 50 arasındaydı ve yaş ortalamaları 33.09±7.10’du. Çocuk sayıları bir ile altı arasında olup, 203 kişinin yedi yaş altı çocuğu bulunmaktaydı (Tablo 1). Annelerin %37.6’sı ilkokul mezunu, %74.5’i ev hanımı, %19.3’ü memurdu. Katılımcıların %39.9’unun 1000 ile 1999 TL arası gelirinin olduğu belirlendi (Tablo 1). Çalışmaya katılan annelerin “Yaş-Zehirlenme Bilgi Puanı” ve “Çocuk Sayısı-Zehirlenme Bilgi Puanı” korelasyon analizi sonuçlarına göre; annelerin yaşı ile zehirlenme bilgi puanı arasındaki ilişki incelendi ve istatistiksel olarak anlamlı olmadığı 3 (r=-0.023, p=0.698) görüldü. Çocuk sayısına göre ise negatif yönde bir ilişkinin (r=-0.125, p=0.035) olduğu ve ilişkinin 0.05 yanılma düzeyinde anlamlı olduğu saptandı (p<0.05). Annelerin %50.5’i zehirlenme hakkında televizyon/internet yolu ile bilgi aldığını belirtti. Çocuklarının son bir yıl içinde zehirlendiğini belirten 35 kişiden %34.3’ü soba/şofbenle, %25.7’si kimyasal madde, %17.1’i ilaçla zehirlenme olduğunu, zaman olarak; %48.6’sı sabah, %34.3’ü öğlen, %34.3’ü salonda, %25.7’si mutfakta zehirlenme olayının gerçekleştiğini ifade etti (Tablo 2). Tablo 3’te de görüldüğü gibi, son bir yıl içinde gerçekleşen Tablo 1. Sosyo-demografik özellikler ve bilgi puanı dağılımları n % X² SD p* Anne yaş 16-24 yaş arası 31 10.7 0.270 3 25-33 yaş arası 127 43.8 34-42 yaş arası 90 31.0 43 yaş ve üstü 42 14.5 8 2.8 0.966 Anne eğitim durumu Okur-yazar değil Okur-yazar İlkokul mezunu 4 109 46.773 5 0.000 1.4 37.6 Ortaokul mezunu 43 14.8 Lise mezunu 63 21.7 Üniversite mezunu ve üzeri 63 21.7 216 74.5 Anne meslek Ev hanımı 35.865 4 Memur 56 19.3 İşçi 13 4.5 3 1.0 2 0.7 Serbest meslek Çiftçi 0.000 Aile tipi Çekirdek aile 253 87.2 Geniş aile 29 10.0 4.142 2 Parçalanmış aile 8 2.8 1 çocuk 84 29.0 0.126 Çocuk sayısı 6.769 3 2 çocuk 111 38.3 3 çocuk 77 26.5 4 çocuk ve üzeri 18 6.2 Sosyal güvence Var Yok Toplam 281 9 96.9 Mann-Whitney U 947.500 Z -1.288 3.1 290100.0 *: Kruskal-Wallis H Testi kullanılmıştır. **: Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. 0.080 0.198** Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 4 Tablo 2. Annelerin zehirlenme öykülerine ilişkin özellikleri n* % Zehirlenme bilgi kaynağı Televizyon/internet 146 50.5 Gazete. dergi. kitap 61 21.1 Aile büyükleri 31 10.7 Sağlık elemanı 27 9.4 Diğer 24 8.3 Toplam 289 100.0 Son bir yıl içinde evde zehirlenme geçirme durumu Soba/şofben zehirlenmesi 12**34.3 Kimyasal madde 9**25.7 İlaçla zehirlenme 6**17.1 Mantar 3**8.6 2**5.7 Korozif madde Gıda 2**5.7 Diğer 1**2.9 Evde zehirlenmenin zamanı Öğlen 17**48.6 Sabah 12**34.3 Gece 3**8.5 Akşam 2**5.7 İkindi 1**2.9 Evde zehirlenmenin olduğu yer Salon 12**34.3 Mutfak 9**25.7 Yatak odası 5**14.3 Oturma odası 4**11.4 Banyoda 4**11.4 Balkon 1**2.9 Toplam35**100.0 *: Birden fazla cevap verilmiştir. **: Son bir yıl içinde gerçekleşen zehirlenme sayısı dikkate alınmıştır. 35 ev zehirlenmesinin yedisine hiçbir müdahalede bulunulmadığı, 22’sine müdahale bulunulduğu ve altı kişinin ise bu soruya cevap vermediği belirlendi. Evde zehirlenmelerin %48’ine baba, %38’ine anne ilk müdahaleyi yaptığı saptandı. Zehirlenmelerin %40’ının hastaneye götürüldüğü, %93.1’lik bölümüne kazadan sonra önlem alındığı belirlendi. Zehirlenmelerin %96.8’i iyileşme ile sonuçlanırken, bir çocuğun zehirlenme sonucu kaybedildiği tespit edildi (Tablo 3). Annelerin %64’ünün şofbeni banyoda bulunmakta ve %85.2’si banyonun havalandırmasının, %89’u aydınlatmasının yeterli olduğunu ve %61.1’i her yıl binasının bacasını temizlettiğini belirtti. Annelerin %89.8’i böcek ilacı, deterjan gibi malzemeleri yiyecek kaplarına koymadığını, %67.9’u böcek ilacı, çamaşır suyu gibi kimyasal maddeleri mutfakta bulundurmadığını, %89.8’i ilaçları kendi kaplarından başka kaplara koymadığını, %5.6’sı ilaçları buzdolabında, %46’sı banyoda sakladığını ifade etti (Tablo 4). Katılımcıların zehirlenme bilgi puanları 5 ile 65 puan arasında değişmekteydi ve bilgi puanı ortalamaları 43.34±14.84’dü. Annelerin %83.1’i ilaç zehirlenmesinde ilk yardım, %80’i zehirlenmeme belirtisi, %71.7’si genel zehirlenme belirtisi sorularına doğru cevap verdikleri saptandı. En fazla da (%87.6) gaz zehirlenmesinde ilk yardım, şofben zehirlenmesinde yapılmaması gerekenleri yanlış cevapladıkları (%84.1) ve zehir danışma merkezi numarasını da bilmedikleri (%12.1) tespit edildi (Tablo 5). Bilgen Sivri B ve ark. Annelerin Zehirlenmeye İlişkin Bilgi Düzeyleri 5 Tablo 3. Annelerin son bir yıl içinde gerçekleşen zehirlenmelere müdahalede bulunma durumları n** % Mann-Whitney U Z P* 72.500 -.231 0. 823 İlk yardım/Müdahale yapılma durumu 22 75.9 Hayır Evet 7 24.1 Toplam 29 100.0 İlk müdahaleyi yapan kişi *** Baba 14 48.0 Anne 11 38.0 Abisi 1 3.5 Hala 1 3.5 Bakıcı 1 3.5 Babaanne 1 3.5 Toplam 29 100.0 Zehirlenmeden sonra hastaneye götürülme durumu ** Evet 12 Hayır 18 60.0 Toplam 30 100.0 Zehirlenmeden sonra önlem alma durumu Evet 40.0 ** 27 93.1 Hayır 2 6.9 Toplam 29 100.0 Zehirlenmenin sonucu Tam iyileşme X² 5.401 SD 5 0.369 Z * 92.000 -.683 0.495 Z * 25.500 -0.130 0.896 ** 30 96.8 Ölüm 1 3.2 Toplam 31 100.0 *: Mann-Whitney U-testi kullanılmıştır. **: Eksik cevap verilmiştir. ***: Birden fazla cevap verilmiştir. Tartışma Teknolojinin ilerlemesi ve sosyo-ekonomik durumun düzelmesi nedeniyle evlere daha çok sanayi ve petrol ürünleri, çamaşır suları ve ilaçlar girmektedir. Ailelerin ve çocuğun bakımı ile ilgilenen kişilerin ihmali, zehirlenmeler hakkındaki bilgisizliği, ilaçların cazip renkte üretilip paketlenmesi, tarım ilaçlarının ucuz fiyatlarda piyasa sürülmesi, ilaçların bilgisizce kullanılması, bazı ilaçların reçetesiz satılması ve çocukların ulaşabileceği yerlerde bırakılması, zehirlenmelerin artmasına sebep olmaktadır.[27] Çalışmamız, bir ilçede yaşayan annelerin zehirlenme hakkındaki bilgi düzeylerini ölçmeye yönelik nadir çalışmalardandır. Çalışmamızda annelerin %37.6’sı ilkokul mezunuydu ve annelerin eğitim durumu yükseldikçe zehirlenmelere ilişkin bilgi puanı arttığı görüldü (p=0.000<0.05). Coşkun ve ark.nın, 0-14 yaş arası çocuğu olan annelerin ilk yardım bilgi düzeyleri üzerine yaptığı bir çalışmada benzer biçimde annelerin eğitim durumları arttıkça ilk yardım bilgi düzeylerinin arttığı belirlenmiştir.[15] Uskun ve ark.nın Aksaray’da 180 kadın üzerinde yaptıkları çalışmada da öğrenim düzeyi yükseldikçe, ilk yardım bilgi düzeyinin arttığı rapor edilmiştir. Toplumda ilk yardım bilgi düzeyinin artırılması ve bu konuda eğitim ihtiyacının giderilmesi için örgün eğitim kurumlarından daha çok yararlanılabilir.[23] Çalışmamızda sosyo-demografik özellikleri incelediğimizde; annelerin %74.5’i ev hanımı, %19.3’ü memurdu. Memur olan ve gelir düzeyi fazla olan annelerin bilgi puanının daha yüksek olduğu, annenin meslek durumuna göre zehirlenme bilgi puanının değiştiği tespit edildi (p=0.000<0.05). Çalışma sonuçlarımızla benzer olarak, Uskun ve arkadaşları da çalışan, öğrenim düzeyi yüksek, ekonomik durumu iyi olan kadınlarda ilk yardım bilgi düzeyinin daha yüksek olduğunu bildirmişlerdir.[23] Çalışmamızda annelerin çocuk sayısı ile zehirlenme bilgi puanları arasında negatif yönde bir ilişki (r=-0.125, p=0.035) bulunmakta ve istatistiksel açıdan anlamlı olduğu görül- Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 6 Tablo 4. Annelerin zehirlenmeye karşı önlem alma durumlarına ilişkin özellikleri Banyoda şofben bulunma durumu Evet Hayır Toplam Banyonun havalandırmasının yeterli olma durumu Evet Hayır Toplam Banyonun aydınlanmasının yeterli olma durumu Evet Hayır Toplam Bina bacasını temizletme durumu Evet Hayır Toplam Mutfak ocağı düğmelerinin otomatik olma durumu Evet Hayır Toplam Tüplü/gazlı aletleri kullanım sonrası gaz vanasından kapatma durumu Evet Hayır Toplam Böcek ilacı. deterjan gibi malzemeleri yiyecek kaplarına koyma durumu Evet Hayır Toplam Böcek ilacı. çamaşır suyu gibi kimyasal maddeleri mutfakta bulundurma durumu Evet Hayır 190 Toplam İlaçları kendi kaplarından başka kaplara koyma durumu Evet Hayır Toplam İlaçları saklama yerleri Buzdolabı Banyo Tezgâhın üzeri Tezgâhın altı Toplam Mantar satın alma yerleri Pazar Market Toplam *: Eksik cevap verilmiştir. n* % 181 102 283 N* 241 42 283 64.0 36.0 100.0 % 85.2 14.8 100.0 252 31 283 89.0 11.0 100.0 173 110 283 61.1 38.9 100.0 143 140 283 50.5 49.5 100.0 189 94 283 66.8 33.2 100.0 29 254 283 10.2 89.8 100.0 90 67.9 280 32.1 100.0 29 254 283 10.2 89.8 100.0 152 133 3 1 289 52.6 46.0 1.0 0.4 100.0 144 143 50.2 49.8 287 100.0 Bilgen Sivri B ve ark. Annelerin Zehirlenmeye İlişkin Bilgi Düzeyleri 7 Tablo 5. Zehirlenme bilgi soruları (n=290)* Sorular Doğru Yanlış Bilmiyor n %n%n% Çocuğunuzun ilaç içtiğini fark ettiğinizde aşağıdaki uygulamalardan hangisini yaparsınız? 24183.14013.893.1 Aşağıdaki durumlardan hangisinde çocuğunuzun zehirlendiğini düşünmezsiniz? 23280.04716.7113.8 Aşağıdakilerden hangisi genel zehirlenme belirtilerinden birisi değildir? 20871.77525.972.4 Aşağıdaki durumlardan hangisinde çocuk kesinlikle kusturulmaz? 20470.37425.6124.1 Sebebi bilinmeyen sindirim yolu zehirlenmelerinde ilk yardımda yapılması yanlış olan uygulama hangisidir? 19767.98027.6134.5 Petrol ürünleri içen bir çocuk için uygulanacak ilk girişim hangisi olmalıdır? 19366.68428.9134.5 Ulusal zehir danışma merkezi numarası nedir? 18764.56823.43512.1 Böcek öldürücü ilaçları içen bir çocuk için uygulanacak ilk girişim hangisi olmalıdır? 18563.89733.482.8 Çamaşır suyu içen bir çocuk için uygulanacak ilk girişim hangisi olmalıdır? 184 63.410235.2 4 1.4 Cilt yolu ile olan zehirlenmelerde hangisinin yapılması yanlıştır? 18062.19934.1113.8 Gazdan zehirlenme olan bir ortama girdiğinizi düşünürsek müdahale sırasında kendinizi korumak için hangisini kullanırsınız? 17961.79532.8165.5 Bilinci yerinde olan ve bozuk bir gıda yediği bilinen bir çocukta hangi belirtinin öncelikle görülmesini beklemezsiniz? Şofben zehirlenmesini önlemede aşağıdaki bilgilerden hangisi yanlıştır? 178 61.410134.8113.8 174 60.010837.2 8 2.8 Aşağıdakilerden hangisi mantarların tüketimi hakkında verilen bilgilerden doğru olanıdır? 17259.39231.7269.0 Aşağıdaki zehirlenme yollarından hangisinde ilk yardımda çocuğa yoğurt yedirilmesi yeterlidir? 161 55.511840.7113.8 Aşağıdakilerden hangisi mantarlar hakkında verilen bilgilerden doğru olanıdır? 130 44.813847.6227.6 Solunum yoluyla oluşan zehirlenmelerde hasta hangi pozisyonda tutulmalıdır? 128 44.114750.7155.2 Aşağıdakilerden hangisi soba zehirlenmesi belirtilerindendir? 64 22.121473.8124.1 Aşağıdakilerden hangisi şofben zehirlenmesinde yapılmaz? 29 10.024484.1175.9 Gaz ile oluşan solunum yolu zehirlenmelerinde aşağıdaki ilk yardım uygulamalarından hangisi yapılır? 27 9.3 254 87.6 9 3.1 *Satır yüzdesi alınmıştır. mektedir (p<0.05). Coşkun ve ark.nın Eldivan’da yaptıkları çalışmada da benzer şekilde çocuk sayıları arttıkça bilgi puanı ortalamalarının azaldığı saptanmıştır.[15] Annelerin çocuk sayıları arttıkça ilgilenmelerinin de azalabileceğinden dolayı bilgi puanlarının düşük çıktığı düşünülebilir. Çocukların ev ortamında kolaylıkla zehirlenmesine neden olabilecek pek çok etken (çamaşır suyu, lavabo açıcıları, soba, ilaçlar vb.) vardır. Açıkta ve markasız olarak satılan, su ve benzeri içecek şişelerinde ve mutfakta saklanabilen bu maddelere çocuklar kolaylıkla ulaşmaktadır.[5-7] Çalışmamızda çocuklarının zehirlendiğini belirten 35 kişiden %48.6’sının sabah, %34.3’ü öğlen zehirlenme olayının gerçekleştiğini belirtmesi, bu saatlerde ev hanımlarının ev işleri ile meşgul olması ve çocukları ile ilgilenememesine bağlanabilir. Akçay ve ark.nın Denizli ilinde yaptıkları çalışmada çoğunlukla zehirlenmelerin öğleden sonra (%48.5) ve akşam saatlerinde (%28.4) oluştuğunu, Yılmaz ve ark. Çukurova bölgesinde yaptıkları çalışmada zehirlenme olgularının 09.00-12.00 saatleri arasında (%24.9) ortaya çıktığını bildirmiştir.[10,30] Yapılan çalışmada son bir yıl içinde zehirlenen 35 çocuktan %34.3’ünün soba/şofben, %25.7’sinin kimyasal madde, %17.1’inin ilaç ile zehirlendiği bulunmuştur. İzmir Tepecik Eğitim Araştırma Hastanesi Çocuk Acil Servisi’ne başvuran zehirlenme olgularının çoğunlukla tıbbi ilaçlar (%50.6), korozif etkili olabilecek madde içimi (%20) ve karbonmonoksit zehirlenmesi (%16.6) olduğu saptanmıştır.[31] Polat ve ark. nın (2005) yaptığı ve zehirlenme olgularının oluş nedenleri incelendiği çalışmada ise; %50 ile ilk sırayı gıdaların aldığı, daha sonra ilaç (%33.4) ve kimyasal maddelerle (%16.6) ze- Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 8 hirlenmelerin meydana geldiği belirlenmiştir.[17] Trakya Üniversitesi Tıp Fakültesi’ne başvuran zehirlenme olgularının incelendiği bir araştırmada ise zehirlenmeye yol açan madde, 221 olguda ağız yoluyla, dört olguda inhalasyon yoluyla, iki olguda ise deri yolu ile vücuda girdiği, komplikasyon olarak dörder olguda karaciğer yetmezliği ve yaygın damar içi pıhtılaşma (DIC), ikişer olguda (%0.9) status epileptikus ve böbrek yetersizliği geliştiği tespit edilmiştir.[11] Ülkemizin farklı bölgelerinde, farklı zaman aralıklarında yapılmış olan epidemiyolojik çalışmaların, araştırma bulgularımızı desteklediği görülmüştür.[5-8,10,15,31-33] Zehirlenme olgularında mortalite oranları bölgelere göre değişmekle birlikte önceki yıllara göre azalmıştır. Ülkemizde Çıtak ve ark. (2002) mortalite oranını %0.5, Akbay-Öntürk ve Uçar (2003) %0.6, Ertekin ve ark. (2001) %5.5 olarak bildirmişlerdir. Çalışmamızda ise son bir yıl içinde görülen zehirlenme sonucu ölen çocuk sayısı bir olarak tespit edildi. Çalışmada elde ettiğimiz mortalite oranının, ülkemizin diğer bölgelerine göre daha düşük çıkması sevindiricidir. Ancak zehirlenmelerin tedavisinde önemli gelişmeler olmakla birlikte, bu problemin çözümünde daha geçerli olan yöntem koruyucu önlemlerin alınmasıdır. Zehirlenme konusunda verilebilecek aile eğitimi, kutu ve kapaklarının çocukların açamayacağı şekilde üretilmesi, uyarıcı etiketlerin konulması, zehirlenme merkezlerinin ve bu konuda eğitilmiş özellikle pediatri hemşirelerinin sayısının artırılması, zehirlenme sayısında ve buna bağlı morbidite ve mortalitede belirgin azalma sağlayacaktır. Annelerin %50.5’i zehirlenme hakkında bilgiyi televizyon/ internet yolu ile aldığı belirlendi. Coşkun ve ark.nın (2008) yaptığı çalışmada annelerin ilk yardım konusunda bilgiyi çoğunlukla (%37.6) televizyondan ve kitap, gazete, dergiden (%18.2) edindiklerini ifade etmişlerdir.[15] Örsal ve ark.nın (2011) yaptığı çalışmada kadınların ev kazalarında ilk yardım konusunda en çok başvurdukları bilgi kaynağının televizyon ve internet (%40.4) olduğu belirlenmiştir.[34] Bu sonuç, televizyonlarda evde karşılaşılabilecek kazalar ve zehirlenmelerde ilk yardım hakkında temel bilgilerin verildiği programların artırılması gerektiğini düşündürmektedir. Zehirlenme durumlarında kısa sürede erken ve doğru müdahalenin yapılabilmesi için “Zehir danışma merkezi”nden yardım alınması veya “112”nin aranması, mortalite ve morbidite risklerini azaltmada önem arz etmektedir. Coşkun ve ark.nın (2008) yaptığı çalışmada, annelerin %47.5’inin acil durumlarda aranacak Hızır Acil’in telefonunu bildiği saptanmıştır.[15] Örsal ve ark.nın (2011) çalışmasında kadınların hemen tamamı (%98.8) acil ambulans hizmetlerinin telefon numarasının “112” olduğunu bildiği tespit edilmiştir.[34] Çalışmamızda, annelerin sadece %64.5’inin zehir danışma merkezi numarasını doğru cevaplaması, çalışmaya katılan annelerin eğitim düzeyinden kaynaklandığı düşünülebilir. Zehirlenmeler acil servis başvurularının önemli bir kısmını oluşturan, ciddi yaklaşım gerektiren ve erken müdahaleyle tedaviye iyi yanıt veren önemli bir halk sağlığı problemidir.[18] Çocuklarda sık görülen kazalardan olması nedeniyle, çocuğa birebir bakım veren anne, bakıcı gibi kişilerin zehirlenmeyle karşılaşma durumlarında yapılması gerekenleri bilmesi, çocuğun sağlığı için önem arz etmektedir. Çalışmamızda annelerin zehirlenme bilgi puanları 5 ile 65 puan arasındaydı ve bilgi puanı ortalamaları 43.34±14.84’dü. Ankara-Gölbaşı bölgesinde yapılan bir araştırmada, evde çocukların sık karşılaşabileceği bir durum olan zehirlenme konusunda annelerin ilk yardım bilgisinin yetersiz olduğu saptanmıştır.[35] Örsal ve ark.nın (2011) Eskişehir’de yaptıkları çalışmada, kadınların ev kazalarında ilk yardım ile ilgili olarak aldıkları puanlar 10-36 arasında değişmekte olup ortalama puan 24.4±3.6 idi.[34] Turan ve ark. nın (2010) Denizli’de “0-6 Yaş Grubu Çocuklarda Ev Kazalarının Önlenmesi” projesi kapsamında yaptıkları bir araştırmada ise ev kazaları ve ilk yardım üzerine yapılan çalışmalar ve verilen eğitimler sonucunda, ev kadınlarında bilgi düzeyi artışı ve olumlu davranış değişikliğine ilişkin sonuçlar elde edilmiştir. [36] Çalışma sonucumuz, çalışma bölgesindeki sağlık kurum ve kuruluşlarında evde karşılaşılabilecek, acil müdahale gerektiren zehirlenme, kazalar gibi konularda koruyucu önlemler ve ilk yardım eğitimi çalışmalarının yapılması gerektiğini düşündürmektedir. Unutmayalım ki; çocuklarımızın geleceği, çocukluk çağının istemsiz yaralanmaları ile yakından ilişkilidir. Kısıtlılıklar Çalışmamızın çok merkezli yapılmaması, sadece Aile Sağlığı Merkezleri’ne başvuran annelerin alınması, alınan bilgilerin beyana dayalı olması çalışmanın kısıtlılıklarındandır. Ayrıca yedi yaş altı çocuğu (literatürde zehirlenmelerin bu yaş grubunda daha fazla görülmesi nedeniyle) olan annelere izin alınan tarihlerde ulaşılmaya çalışılması, yeterli örnekleme ulaşma konusunda sıkıntıya neden olmuştur. Epidemiyolojik olarak annelerin zehirlenme hakkında bilgi düzeylerini ölçmeye yönelik genelleme yapılabilmesi için, daha geniş örneklemde ileri araştırmaların yapılması önerilebilir. Sonuç Sonuç olarak araştırmamızda, annelerin zehirlenmeler hakkında bilgilerinin yeterli olmadığı tespit edilmiştir. Annelerin zehirlenmeler konusunda bilgilendirilmelerine yönelik kurslar planlanmalı ve görsel medyanın daha doğru kullanımı konusunda hassasiyet gösterilmelidir. Çocuk sağlığının geliştirilmesi ve korunmasında önemli bir role sahip olan hemşireler, zehirlenmelere neden olabilecek maddelerin uygun şekilde saklanması ve maddelerin içilmesi halinde yapılması gerekenler konusunda aileleri eğitmelidir. Çıkar Çatışması Yazar(lar) çıkar çatışması olmadığını bildirmiş(lerdir)tir. Bilgen Sivri B ve ark. Annelerin Zehirlenmeye İlişkin Bilgi Düzeyleri Kaynaklar 1. Arısoy N, Aji DY. Zehirlenmeler. In: Onat T, editor. Çocuk sağlığı ve hastalıkları. İstanbul: Eksen Yayınları; 1996. p. 1037-55. 2. Uzel N. Zehirlenmeler. In: Neyzi O, Ertuğrul T, editor. Çocuk sağlığı ve hastalıkları. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri; 2002. p. 1529-55. 3. Riordan M, Rylance G, Berry K. Poisoning in children 1: general management. Arch Dis Child 2002;87:392-6. 4. Watson WA, Litovitz TL, Klein-Schwartz W, Rodgers GC Jr, Youniss J, Reid N, et al. 2003 annual report of the American Association of Poison Control Centers Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med 2004;22:335-404. 5. Biçer S, Gülcan EM, Yeşinel S, Yıldırım S, Şengül A, Aydoğan G. Kostik madde alan çocukların analizi. Bozok Tıp Dergisi 2011;1:1-10. 6. Akbay-Öntürk Y, Uçar B. Eskişehir Bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmelerinin retrospektif değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2003;46:103-13. 7. Çam H, Kıray E, Taştan Y, Özkan HÇ. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tip Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Acil servisinde izlenen zehirlenme olguları. Türk Pediatri Arşivi 2003;38:233-9. 8. Kendirci HNP, Çolakoğlu E, Hızlı Ş, Koçak M, Saylam E, Polat E, ve ark. Hastanemiz çocuk acil servisine başvuran zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi 2011;5:29-5. 9. Potts NL, Mandleco BL. Pediatric nursing caring for children and their families. (1st ed.). USA: Delmar Company; 2002. 10.Yılmaz H L, Derme T, Yıldızdaş D, Alhan E. Çukurova Bölgesi’ndeki çocukluk çağı zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Nobel Medicus 2009;5:35-4. 11. Öner N, İnan M, Vatansever Ü, Turan Ç, Çeltik C, Küçükuğurluoğlu Y, ve ark. Trakya Bölgesi’nde çocuklarda görülen zehirlenmeler. Türk Pediatri Arşivi 2004;39:25. 12.Alptekin F. Aksaray il merkezinde ev kazaları epidemiyolojisi korumaya yönelik tutum ve davranışlar ev kazalarına yönelik ilkyardım bilgi düzeyi. [Yüksek Lisans Tezi] Süleyman Demirel Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı. Isparta: 2004. 13.Altundağ S, Oztürk MC. The effects of home safety education on taking precautions and reducing the frequency of home accidents. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2007;13:180-5. 14.Soyucen E, Aktan Y, Saral A, Akgün N, Numanoğlu AÜ. Sakarya bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmelerinin geriye dönük değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2006;49:301-6. 15.Coşkun C, Özkan S, Maral I. Çankırı-Eldivan ilçe merkezinde 0-14 yaşlar arasında çocuğu olan annelerin ilk yardım bilgi düzeyleri ve ilk yardım gerektiren durumların sıklığı. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi 2008;2:5-10. 16.Kahveci M, Çeltik C, Karasalihoğlu S, Acunaş B. Bir üniversite hastanesi acil servisine başvuran çocukluk çağı zehirlenmelerinin değerlendirilmesi. Sted 2004;13: 19-21. 17.Polat S, Özyazıcıoğlu N, Tüfekci Güdücü F, Yazar F. Çocuk acil kliniğine başvuran 0-18 yaş grubu olguların incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2005;8:55-2. 18.Deniz T, Kandiş H, Saygun M, Büyükkoçak Ü, Ülger H, Karakuş A. Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran zehirlenme olgularının analizi. Düzce Tıp Fakültesi Dergisi 2009;11:5. 19.Genç G, Saraç A, Ertan Ü. Çocuk hastanesi acil servisine başvuran zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Nobel Medicus 2007;3:18-2. 20.Güzel ŞI, Kibar AE, Vidinlisan S. Çocuk acil servisine başvuran zehirlenme vakalarının demografik özelliklerinin incelenmesi Genel Tıp Dergisi 2011;21:101-7. 21.Atak N, Karaoğlu L, Korkmaz Y, Usubütün S. A household survey: unintentional injury frequency and related factors among children under five years in Malatya. Turk J Pediatr 2010;52:285-93. 22.Kasem M. Zehirlenme nedeni ile Çocuk Acil Ünitesi’ne başvuran hastaların değerlendirilmesi ve risk faktörlerinin belirlenmesi. [Uzmanlık Tezi] Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı. Ankara: 2010. 23.Uskun E, Alptekin F, Oztürk M, Kişioğlu AN. The attitudes and behaviors of housewives in the prevention of domestic accidents and their first aid knowledge levels. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2008;14:46-52. 24.Penbegül LM. İlaç zehirlenmesi olan çocuk olgularda demografik özellikler ve ailesel etkenlerin değerlendirilmesi. [Uzmanlık Tezi] Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi Çocuk Kliniği. İstanbul: 2006. 25.Karaarslan B, Turla A, Aydın B. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Servisine başvuran koroziv madde zehirlenmeleri. Van Tıp Dergisi 2007;14:109-13. 26. Sümer V, Güler E, Karanfil R, Dalkıran T, Gürsoy H, Garipardıç M, ve ark. Çocuk acil servisine başvuran zehirlenme olgularının geriye dönük olarak değerlendirilmesi. Türk Pediatri Arşivi 2011;46:234-40. 27. Kaya Ü. Kliniğimizde 2001-2005 yılları arasında yatırılarak izlenen zehirlenme olgularının geriye dönük değerlendirilmesi. [Uzmanlık Tezi] Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı. Konya: 2007. 28.Kılıç B, Demiral Y, Özdemir Ç, Özdemir S, Djemalaj F, İlim O, ve ark. İzmir’de bir gecekondu bölgesinde evde yaralanma insidansı. Toplum Hekimliği Bülteni 2006;25: 25-2. 29.Kondolot M, Akyıldız B, Görözen F, Kurtoğlu S, Patıroğlu T. Çocuk acil servisine getirilen zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2009;52:68-4. 30.Akçay A, Gürses D, Özdemir A, Kılıç İ, Ergin H. Denizli ilindeki çocukluk çağı zehirlenmeleri. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2005;6:15-9. 31.Eliaçık K, Kanık A, Karanfil Ö, Rastgel H, Metecan A, Oyman G ve ark. Bir üçüncü basamak hastane çocuk acil servisine başvuran zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi. Smyrna Tıp Dergisi 2012;41-4. 32.Küçük F, Balcı S. Korozif madde içen 1-6 yaş grubu çocukların özellikleri ve ailelerin yaptığı ilk uygulamalar. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi 2011;14:32-9. 33.Gündoğdu F. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk 9 Türkiye Acil Tıp Dergisi - Tr J Emerg Med 2014 10 Acil Polikliniğine başvuran ilaç ile zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. [Uzmanlık Tezi] Ondokuz Mayıs Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı. Samsun: 2011. 34. Örsal Ö, Tözün M, Ünsal A. Kadınların ev kazalarında ilk yardım bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Sted 2011;20:202-08. 35.Maral I. Ankara Gölbaşı bölgesinde yaşayanların kaza durumlarının incelenmesi. [Uzmanlık Tezi] Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı. Ankara: 1996. 36.Turan T, Altundağ Dündar S, Yorgancı M, Yıldırım Z. The prevention of home accidents among children aged 0-6 years. Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2010;16:552-7. 37.Genç G, Saraç A, Ertan Ü, Yüksel S, Yüksek M. Çocukluk çağı zehirlenmelerinde artan tehlike: amitriptilin. Fırat Tıp Dergisi 2007;12:41-3. 38.Tekin D, Suskan E. Çocukluk çağında zehirlenmelere genel yaklaşım. Klinik Pediatri 2005;4:41-5. 39.Yang CC, Wu JF, Ong HC, Hung SC, Kuo YP, Sa CH, et al. Taiwan National Poison Center: epidemiologic data 1985-1993. J Toxicol Clin Toxicol 1996;34:651-63. 40.Çıtak A, Soysal DD, Yıldırım A, Karaböcüoğlu M, Üçsel R, Uzel N. Çocukluk yaş grubu zehirlenmelerinde tehlikeli değişim. Çocuk Dergisi 2002;2:116-20. 41.Ertekin V, Altınkaynak S, Alp H, Yiğit H. Çocukluk çağında zehirlenmeler. Son üç yıldaki vakaların değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi 2001;1:104-9.
© Copyright 2024 Paperzz