Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 233
Κεφάλαιο 7
Ποιος είναι Ποιος
στην «Ε.Ε των
Βρυξελλών»
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 234
Κεφάλαιο 7
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Σε αυτό το κεφάλαιο, καταγράφουμε σύντομα βιογραφικά σημειώματα επιλεγμένων προσώπων, τα οποία αναφέρονται σε αυτό το βιβλίο. Η επιλογή των
ατόμων σε αυτόν τον κατάλογο, είναι αυθαίρετη και τα ονόματα παρουσιάζονται με αλφαβητική σειρά.
Η επιλογή των προσώπων που παρουσιάζονται, δεν έγινε με σκοπό να υποδηλωθεί οποιοσδήποτε κοινός δεσμός των ατόμων αυτών, με συγκεκριμένο οργανισμό ή κόμμα. Ο κοινός παρονομαστής αυτών των ανθρώπων είναι ότι
έχουν υπηρετήσει, είτε στο παρελθόν είτε στο παρόν, ως οικονομικοί ή και πολιτικοί φορείς του Καρτέλ Χημικών, Πετρελαίου και Φαρμάκων.
234
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 235
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Abs, Hermann Josef
(*1901 †1994)
Ο Hermann Josef Abs ήταν μια από τις βασικές
προσωπικότητες της γερμανικής οικονομίας,
από τα τέλη της δεκαετίας του 1930, μέχρι τη δεκαετία του 1970.
•
Από το 1940 και μετά, ο Abs ήταν μέλος του εποπτικού συμβουλίου της IG
Farben, με κύρια εστίαση στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
•
Στην κύρια εργασία του ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της μεγαλύτερης τράπεζας της Γερμανίας, "Deutsche Bank", ο τομέας της δραστηριότητας του ήταν, να εξασφαλίσει ότι η τράπεζα θα κατείχε εξέχουσα
θέση, στις κατεχόμενες ευρωπαϊκές χώρες.
•
Ο Abs ήταν επίσης μέλος του εποπτικού συμβουλίου πολλών άλλων εταιρειών, που ασχολήθηκαν με τη Γερμανική κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης.
•
Το 80% όλων των οικονομικών συναλλαγών που πραγματοποιήθηκαν
κατά την εγκατάσταση του εργοστασιακού συγκροτήματος Άουσβιτς, το
οποίο χτίστηκε από την IG Farben, διεκπεραιώθηκαν από την Deutsche
Bank και πέρασαν από τα χέρια του Abs.
•
O Abs ήταν αρχηγός της γερμανικής αντιπροσωπείας στην – κατά το 1953 –
«Συμφωνία σχετικά με τα Γερμανικά Εξωτερικά Χρέη», που έληξε με σχετικά
χαμηλές πληρωμές για τους Γερμανούς, για τα χρέη του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και για τα μεταπολεμικά χρέη, συμπεριλαμβανομένων όλων των μελλοντικών απαιτήσεων, που τυχόν θα γίνονταν από τις ενώσεις των θυμάτων.
•
O Abs ήταν άμεσα αναμεμειγμένος στην απαλλοτρίωση των εβραϊκών επιχειρήσεων στη Γερμανία και στις κατεχόμενες χώρες.
235
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 236
Κεφάλαιο 7
•
Μετά τον πόλεμο, ο Abs ήταν για λίγο στη φυλακή, αλλά γρήγορα επέστρεψε στiς επιχειρήσεις, δημιουργώντας διασυνδέσεις με τις βρετανικές
και αμερικανικές δυνάμεις κατοχής.
•
Προτού επανέλθει στην παλιά του δουλειά στην Deutsche Bank, ο Αbs ήταν
επικεφαλής της «Kreditanstalt für Wiederaufbau» (εταιρεία διαχείρισης του
δανείου ανοικοδόμησης της Γερμανίας) και οικονομικός σύμβουλος του
Konrad Adenauer (καγκελάριος της Γερμανιας). Ήταν έτσι ενεργά αναμειγμένος, στην εκ νέου ενίσχυση της Γερμανικής οικονομίας.
•
Στη δεκαετία του 1960, ο Abs ήταν μέλος των εποπτικών συμβουλίων 30
εταιρειών – υπηρετούσε ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου 20 εταιρειών – μια απαράμιλλη συγκέντρωση δύναμης.
236
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 237
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Adenauer, Konrad
(*1876 †1967)
Ο Konrad Adenauer, υπήρξε ο πρώτος μεταπολεμικός καγκελάριος της Γερμανίας. Χρησιμοποίησε τις εξουσίες του για να φέρει, πολλούς
συνεργάτες των Ναζί, πίσω στην εξουσία.
•
Μετά την απώλεια της θέσης του δημάρχου της Κολωνίας, το 1933, ο Αντενάουερ δημιούργησε επαφές με υψηλόβαθμους Ναζί-πολιτικούς, και τον
Αύγουστο του 1934 έθεσε τις υπηρεσίες του στη διάθεση του ναζιστικού κινήματος. Έλαβε διαδοχικά πολλές ανταμοιβές από τη ναζιστική κυβέρνηση.
•
Στις διαπραγματεύσεις που πραγματοποιήθηκαν με τα κατοχικά συμμαχικά στρατεύματα το 1949, ο Αντενάουερ κατέβαλε προσπάθειες προκειμένου να εμποδίσει τη διάλυση των εργαστηρίων, που ανήκαν στη
φαρμακευτική εταιρεία Bayer.
•
Κατά τη διάρκεια της 14χρονης θητείας του, ο Αντενάουερ εφάρμοσε τη
στρατηγική της τοποθέτησης των ναζί εγκληματιών πίσω στην εξουσία, σε
κυβερνητικές θέσεις. Άλλοι βοηθήθηκαν να πετύχουν την απελευθέρωση
τους από τη φυλακή και να επανακτήσουν τις ανώτερες εταιρικές θέσεις τους.
•
Ένας από αυτούς τους Ναζί εγκληματίες, ήταν ο Hans Globke, τον οποίο
εργοδότησε ο Adenauer, ως Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας.
237
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 238
Κεφάλαιο 7
•
Ένα άλλο παράδειγμα ήταν ο Walter Hallstein, τον οποίο ο Adenauer βοήθησε να καθιερωθεί, ως ο βασικός αρχιτέκτονας της δομής της «Ε.Ε. των Βρυξελλών» και ο πρώτος πρόεδρος της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Επιτροπής».
•
Το 1956, ο Αντενάουερ ίδρυσε τη γερμανική μυστική υπηρεσία «Bundesnachrichtendienst» (BND). Ο επικεφαλής της BND και ένας μεγάλος
αριθμός των υπαλλήλων της, στρατολογήθηκαν από πρώην μέλη της Γκεστάπο και των Ναζί SS.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5KA364
238
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 239
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Ambros, Otto
(*1901 †1990)
Ο Otto Ambros ήταν μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της IG Farben, μεταξύ των ετών 1938
και 1945.
•
Ο Ambros επέβλεψε ως διευθυντής επιχειρήσεων, την επιλογή της τοποθεσίας, το σχεδιασμό, την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου/στρατοπέδου συγκέντρωσης «IG Άουσβιτς».
•
Μεταξύ 1940 και 1945,ο Ambros ήταν σύμβουλος του επικεφαλής του γραφείου του «Vier-jahresplan» (Τετραετούς Σχεδίου), Carl Krauch, και επικεφαλής του Τμήματος του για την «Έρευνα και Ανάπτυξη».
•
Ο Ambros διορίστηκε ως "Wehrwirtschafsführer" (στρατιωτικός ηγέτης της βιομηχανίας), με την ευθύνη του χημικού πολέμου. Υποστήριξε προσωπικά ενώπιον του Αδόλφου Χίτλερ, τη χρήση των νευροτοξικών ουσιών Sarin και Tabun.
•
Ο Ambros ανέπτυξε το χημικό όπλο Sarin, το 1939, και το Soman, το 1944,
για την IG Farben.
•
Στο δικαστήριο της Νυρεμβέργης εναντίον της IG Farben, ο Ambros ήταν
υπόλογος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Κρίθηκε ένοχος για «δουλεία» και καταδικάστηκε σε
οκτώ χρόνια φυλάκισης.
•
Το 1952, αφέθηκε ελεύθερος από τη φυλακή χωρίς να εκτίσει πλήρως την
ποινή του. Στην συνέχεια έγινε διαδοχικά σύμβουλος του Konrad Adenauer
και διαφόρων φαρμακευτικών εταιρειών.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5OA882
239
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 240
Κεφάλαιο 7
Augstein, Rudolf
(*1923 †2002)
Ο Rudolf Augstein, εκδότης του ειδησεογραφικού
περιοδικού "Der Spiegel", ήταν ένας από τους
πιο σημαντικούς δημοσιογράφους στη μεταπολεμική Γερμανία.
•
Ο Augstein χρησιμοποίησε την επιρροή του, για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού, μακριά από την ευθύνη των Ναζί για την πυρκαγιά που
έκαψε το γερμανικό κοινοβούλιο, το Ράιχσταγκ, το 1933. Ο μύθος ότι την
πυρκαγιά έθεσε ο Marinus van der Lubbe, ο οποίος και φέρεται να είναι ο
μοναδικός ένοχος, σχεδιάστηκε λεπτομερώς σε μια σειρά άρθρων στο περιοδικό Der Spiegel.
•
Ο Augstein χρησιμοποιούσε την εμπειρία των πρώην αξιωματούχων των
SS και της Γκεστάπο προκειμένου να δημιουργηθεί ένα σύστημα «ερευνητικής δημοσιογραφίας», το οποίο απέβλεπε στον επηρεασμό της πολιτικής ζωής της μεταπολεμικής Γερμανίας.
•
Ο Augstein που φυλακίστηκε το 1962, μετά τη λεγόμενη «υπόθεση του
Spiegel», χρησιμοποιήθηκε προπαγανδιστικά για να γίνει κατορθωτό να
θεωρηθεί από το κοινό ως «αριστερός» Δεν προκαλεί έκπληξη, επομένως,
το γεγονός ότι στη συνέχεια το Der Spiegel καθιερώθηκε σταδιακά ως υπερασπιστής της ελευθερίας του Τύπου.
•
Ο Augstein επίσης τοποθέτησε επιλεκτικά υψηλόβαθμους αξιωματούχους
των Ναζί, σε ανώτερες θέσεις του εκδοτικού του προσωπικού:
Ο Wilfried van Oven, προσωπικός εκπρόσωπος Τύπου του Ναζί
Υπουργού Προπαγάνδας, Γιόζεφ Γκέμπελς, έγινε ανταποκριτής για
τη Νότια Αμερική – τον επέλεξε προσωπικά ο Augstein, ο οποίος και
υπέγραψε τη δημοσιογραφική του ταυτότητα.
240
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 241
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Ο Paul Carell, πρώην εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργού Εξωτερικών, κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, Joachim von Ribbentrop,
έγραφε τακτικά για το περιοδικό του Augstein.
Ο Georg Wolff, ένας υψηλόβαθμος υπάλληλος του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ, προσελήφθη από το Der Spiegel στις
αρχές του 1950, για να γίνει τελικά αναπληρωτής υπεύθυνος έκδοσης
στη δεκαετία του 1960.
Ο Horst Mahnke, άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του Κεντρικού Γραφείου
Ασφαλείας του Ράιχ, ήταν επικεφαλής του τμήματος εξωτερικών θεμάτων του Der Spiegel. Ο Mahnke αργότερα, επίσης, έγραφε για την
Axel Springer.
Ο Karl-Friedrich Grosse, ένα Ανώτερο Στέλεχος στο Υπουργείο του Ρίμπεντροπ, έγινε επικεφαλής του γραφείου του Der Spiegel στο Βερολίνο.
Ο Erich Fischer, επικεφαλής ενός τμήματος στο υπουργείο του
Goebbel, έγινε διευθυντής εκδόσεων στο γραφείο του Der Spiegel στο
Ντίσελντορφ .
Ο Rudolf Diels, πρώτος επικεφαλής της Γκεστάπο, μισθώθηκε για να
γράψει μια σειρά άρθρων για τη δική του μυστική αστυνομία, με τα
οποία άρθρα αποκαθιστούσε τη φήμη όλων των πρώην συναδέλφων
του, οι οποίοι ήταν ενεργοί στη μεταπολεμική Γερμανία. Το 1933, ο
Diels – τότε επικεφαλής της Γκεστάπο – ήταν ο κύριος ανακριτής του
Marinus van der Lubbe, μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5RA733
241
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 242
Κεφάλαιο 7
Bangemann, Martin
(*1934)
Ο Martin Bangemann, ένας Γερμανός πολιτικός,
ήταν ένα από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μεταξύ 1989 και 1999.
•
Στη διάρκεια της πρώτης θητείας του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μεταξύ
1989 και 1995, ο Bangemann υπηρέτησε ως Επίτροπος για την Εσωτερική
Αγορά και τις Βιομηχανικές Υποθέσεις.
•
Ως Επίτροπος, ο Bangemann είχε προβλήματα, στη δεκαετία του 1990,
όταν εισέπραξε μεγάλες αμοιβές για ομιλίες που έδωσε – παρά το γεγονός
ότι αυτό απαγορεύεται για τους Επιτρόπους.
•
Ο Bangemann είχε επίσης κατηγορηθεί για κατάχρηση των εξουσιών του.
Ζήτησε συγκεκριμένα από τον οδηγό, που διέθετε ως Επίτροπος, να οδηγήσει την υπηρεσιακή του λιμουζίνα, στη Νότια Γαλλία για να το συναντήσει στη θαλαμηγό του.
•
Ο Bangemann ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για Βιομηχανικές Υποθέσεις και
Τεχνολογίες Πληροφοριών και Τηλεπικοινωνιών, κατά τη διάρκεια της Επιτροπής Jacques Santer. Το 1999, είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο απάτης και
αναγκάστηκε να παραιτηθεί, μαζί με το σύνολο της Επιτροπής Santer.
•
Μετά την παραίτηση της Επιτροπής Santer, ο Bangemann διορίστηκε –
μόλις λίγες εβδομάδες αργότερα – στο Διοικητικό Συμβούλιο της ισπανικής
εταιρείας τηλεπικοινωνιών Telefonica. Η Ε.Ε κατέθεσε αγωγή το 1999,
λόγω της πιθανής σύγκρουσης συμφερόντων. Η αγωγή αποσύρθηκε αργότερα, αφού ο Βangemann συμφώνησε να μην αρχίσει να εργοδοτείται
από την Telefonica πριν από το 2001.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5MB824
242
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 243
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Bolkestein, Frits
(*1933)
Ο Frits Bolkestein ήταν Ευρωπαίος Επίτροπος
για την Εσωτερική Αγορά και τις Υπηρεσίες μεταξύ 1999 και 2004.
•
Το 1996, ο Bolkestein, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος VVD στην Ολλανδία, προσπάθησε να πείσει την ολλανδή υπουργό Υγείας Els Borst, να συμπεριλάβει ένα φάρμακο για τη
μείωση της χοληστερίνης, στο πρόγραμμα αποζημίωσης, που λειτουργεί
στα πλαίσια του Ολλανδικού συστήματος υγείας. Το φάρμακο, το Cozaar,
διατίθεται στην αγορά από τη Merck, Sharp & Dome. Ο Bolkestein ήταν
τότε διευθυντής σε αυτήν την εταιρεία. Σύμφωνα με το πρόγραμμα ειδήσεων Netwerk, ο Bolkestein κατηγορήθηκε επίσης για το γεγονός ότι πίεζε
την Borst να μειώσει το όριο αποζημίωσης για το Zocor, ένα άλλο φάρμακο
της Merck, Sharp & Dome.
•
Κατά την παραμονή του ως Ευρωπαίου Επιτρόπου για την Εσωτερική
Αγορά και τις Υπηρεσίες, ο Bolkestein συνέταξε την «οδηγία για τις υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά». Η λεγόμενη «οδηγία Bolkestein» είχε ως
στόχο την δημιουργία μιας ενιαίας αγοράς για τις υπηρεσίες, ευρισκόμενη
κατ’ ουσίαν, αυτή η οδηγία, στο πνεύμα των μεθοδεύσεων που σχεδιάστηκαν από το Ναζί νομικό Walter Hallstein.
•
Το 2001, ο Bolkestein αρνήθηκε να αναλάβει δράση μετά από αίτηση ευρωβουλευτών, που ζητούσαν από την Επιτροπή να διερευνήσει καταγγελίες για αδήλωτους λογαριασμούς που υπήρχαν στην Clearstream, η οποία
είναι τμήμα του παροχέα χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών, Deutsche
Börse. Πέντε χρόνια αργότερα, το 2006, ο ερευνητής σε θέματα Ε.Ε, Paul
van Buitenen – που είχε αποκαλύψει στο παρελθόν το σκάνδαλο της Επι-
243
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 244
Κεφάλαιο 7
τροπής Santer το 1996 – ισχυρίστηκε ότι ο κ. Bolkestein, ήταν μέλος του
Γνωμοδοτικού Συμβουλίου της Ρωσικής «Τράπεζας Menatep». Η «Τράπεζα Menatep» είχε ήδη κατηγορηθεί από τον Harlem Désir, Γάλλο ευρωβουλευτή, για τη διατήρηση ενός αδήλωτου μυστικού λογαριασμού στην
Clearstream – πράγμα που δημιουργεί δυνητικά ερωτηματικά σχετικά με
την άρνηση του Bolkestein να αναλάβει δράση εναντίον της Clearstream.
•
O Bolkestein εργάστηκε για την εταιρεία πετροχημικών Royal Dutch Shell
από το 1960 έως το 1975.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5FB421
244
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 245
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Bosch, Carl
(*1874 †1940)
Ο Carl Bosch ήταν πρόεδρος του εποπτικού
συμβουλίου της IG Farben από το 1931 μέχρι
το θάνατό του.
• Το 1910, μαζί με το Fritz Haber, o Bosch
ανέπτυξε μια διαδικασία για την παραγωγή
αμμωνίας σε μεγάλες ποσότητες, για χρήση στην παραγωγή εκρηκτικών υλών.
Αυτό δημιούργησε ένα ιδιαίτερα κερδοφόρο μονοπώλιο αμμωνίας, για την
εταιρεία του Bosch, δηλαδή την BASF, και αργότερα για την IG Farben.
•
Το 1918, ο Bosch ήταν οικονομικός σύμβουλος της Γερμανικής κυβέρνησης
στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αντίθεση με τις αρχικές προθέσεις των νικητριών δυνάμεων, να διαλύσουν όλες τις εγκαταστάσεις παραγωγής χημικών, ο Bosch
κατέληξε σε συμφωνία για να σώσει τα εργοστάσια. Σε αντάλλαγμα, οι συμμαχικές δυνάμεις απόκτησαν μυστική γνώση για τον κλάδο των χρωστικών
ουσιών και για τη διεργασία Haber-Bosch για την παραγωγή της αμμωνίας.
•
Μετά το σχηματισμό της IG Farben το 1925, ο Bosch έγινε πρόεδρος του
διοικητικού της συμβουλίου.
•
Το 1931, μετά το θάνατο του Carl Duisberg, ο Bosch έγινε πρόεδρος του
εποπτικού συμβουλίου της Farben. Κατείχε αυτή τη κορυφαία θέση μέχρι
το θάνατό του, το 1940.
•
Το 1937, ο Bosch διορίστηκε ως πρόεδρος του Ομίλου Kaiser Wilhelm, που
ήταν μια οργάνωση ομπρέλα, για τα Ινστιτούτα Kaiser Wilhelm, και μία
από τις αιχμές του δόρατος της αντιδεοντολογικής επιστημονικής έρευνας
που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ναζιστικής περιόδου. Ο Όμιλος χρηματοδοτήθηκε με δημόσια και ιδιωτικά κεφάλαια. Στους ιδιωτικούς
χρηματοδότες περιλαμβάνονται η IG Farben και το Ίδρυμα Ροκφέλερ.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5CB992
245
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 246
Κεφάλαιο 7
Daitz, Werner
(*1884 †1945)
Ο Werner Daitz ήταν ένας από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές της ναζιστικής θεωρίας της
«Ευρύτερης Σφαίρας» για μια Ευρώπη υπό
Γερμανικό έλεγχο.
•
Ο Werner Daitz σπούδασε χημικός μηχανικός και εργάστηκε για 10 χρόνια
ως Γενικός Διευθυντής για την «Schön & Co». Το εργοστάσιο αργότερα
έγινε τμήμα της IG Farben.
•
Το 1916, ο Daitz ήταν ο πρώτος που επινόησε τον όρο «Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα». Σαράντα χρόνια αργότερα, ο όρος χρησιμοποιήθηκε
από τους επιγόνους του για να περιγράψει τον πρόδρομο της Ευρωπαϊκής
Ένωσης.
•
Περίπου εκείνη την εποχή, ο Daitz άρχισε να δημοσιεύει άρθρα και βιβλία
σχετικά με οικονομικά και κοινωνικά θέματα, με το επίκεντρο να είναι μια
μεγαλύτερη ευρωπαϊκή οικονομική αγορά, υπό την ηγεσία της ναζιστικής
Γερμανίας.
•
Το 1931, ο Daitz έγινε μέλος της Ραϊχικής διοίκησης του ναζιστικού κόμματος του Χίτλερ, υπεύθυνος για οικονομικά θέματα.
•
Μετά το 1933, ο Daitz ήταν μέλος του Ράιχσταγκ για το ναζιστικό κόμμα.
•
Το 1933, ο Daitz έγινε επικεφαλής του γραφείου του ναζιστικού κόμματος
για ειδικά θέματα και, αργότερα, για θέματα του εξωτερικού εμπορίου. Το
γραφείο εξωτερικού εμπορίου ήταν μία από τις κύριες ιδεολογικές δεξαμενές
σκέψης των Ναζί και είχε επικεφαλής τον Arnold Rosenberg, έναν από τους
πιο εύστροφους δόκτορες του Χίτλερ, σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
246
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 247
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
•
Το 1939, ο Daitz ίδρυσε την Εταιρεία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Προγραμματισμό και την Μακρό-οικονομία, η οποία χρηματοδοτήθηκε από το
γραφείο εξωτερικού εμπορίου του ναζιστικού κόμματος.
•
Ένα άμεσο παρακλάδι της Εταιρείας για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Προγραμματισμό και την Μακρό-οικονομία, ήταν το Κεντρικό Ινστιτούτο Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης
Σφαίρας, το οποίο είχε επικεφαλής τον Arno Soelter.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5WD198
247
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 248
Κεφάλαιο 7
Davignon, Étienne
(*1932)
Ο Etienne Davignon, είναι ένας πρώην Ευρωπαίος Επίτροπος. Σήμερα, είναι Πρόεδρος της
Λέσχης Bilderberg και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της φαρμακευτικής εταιρείας Gilead.
•
Ο Davignon ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για τις Βιομηχανικές Αγορές, την Τελωνειακή Ένωση και τις Βιομηχανικές Υποθέσεις κατά τη διάρκεια της
Επιτροπής Jenkins, 1977 – 1981 και, από το 1981 ως το 1985, ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για τις Βιομηχανικές υποθέσεις και την Ενέργεια, κατά τη
διάρκεια της Επιτροπής Thorn.
•
Ο Davignon είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής.
•
Από το 1989 έως το 2001 ο Davignon ήταν πρόεδρος της βελγικής εταιρείας Société Générale de Belgique.
•
Από το 1990, ο Davignon υπήρξε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της
φαρμακευτικής εταιρείας Gilead Sciences – της ίδιας εταιρείας στην οποία
εργάστηκε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου και ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου, ο πρώην αμερικανός υπουργός Άμυνας Ντόναλντ
Ράμσφελντ.
•
Το 2005, ο Davignon έγινε πρόεδρος της μυστικοπαθούς Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, οι μυστικές συναντήσεις της οποίας πραγματοποιούνται κεκλεισμένων των θυρών, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, και
παρευρίσκεται – μόνο μετά από πρόσκληση – η πλούσια και ισχυρή υπέρ
ελίτ από τον κόσμο της αριστοκρατίας, της πολιτικής, των επιχειρήσεων,
των τραπεζών και της δημοσιογραφίας.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5ED424
248
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 249
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Frattini, Franco
(*1957)
Ο Franco Frattini είναι ο σημερινός υπουργός
Εξωτερικών της Ιταλίας και πρώην Ευρωπαίος
Επίτροπος.
•
Διορίζεται στην Επιτροπή το 2004. Η επιλογή Frattini έγινε αμέσως αντικείμενο διαμάχης, εν μέσω κατηγοριών ότι είναι Ελευθεροτέκτονας.
•
Το 2008, ο Frattini ανακοίνωσε σχέδια για την καταγραφή των δακτυλικών
αποτυπωμάτων και την ταξινόμηση όλων των επισκεπτών που διασχίζουν
τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το επόμενο έτος, θα καταστεί υποχρεωτική για όλα τα νέα διαβατήρια της Ε.Ε να συμπεριλάβουν ένα ψηφιακό δακτυλικό αποτύπωμα και τη φωτογραφία. Από το 2011, όλοι οι
μη-πολίτες της Ε.Ε, που υποβάλλουν αίτηση για βίζα στην Ε.Ε, θα πρέπει
να δώσουν τα βιομετρικά τους στοιχεία.
•
Συνεργάτες του Frattini, όπως ο Ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, έχουν κατηγορηθεί ότι έχουν σχέσεις με τον Ελευθεροτεκτονισμό
και τη μαφία.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5FF666
249
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 250
Κεφάλαιο 7
Globke, Hans
(*1898 †1973)
Ο Hans Globke ασχολήθηκε με τους νόμους του
Ολοκαυτώματος των Ναζί και ήταν η "γκρίζα
υπεροχή" πίσω από τον Konrad Adenauer,
πρώτο μεταπολεμικό καγκελάριο της Γερμανίας.
•
Ο Globke σπούδασε νομικά και πολιτικές
επιστήμες, προτού ενταχθεί στην Πρωσική
και, αργότερα, στη Γερμανική δημόσια υπηρεσία.
•
Το 1929, ο Globke έγινε διοικητικός σύμβουλος στο Πρωσικό Υπουργείο
Εσωτερικών.
•
Μετά την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ, ο Globke αναμίχθηκε στη συγγραφή
του Εξουσιοδοτικού Νόμου και της πράξης Διάλυσης της Πρωσίας. Στη
συνέχεια μεταφέρθηκε στο Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών.
•
Ο Globke απέκτησε φήμη εμπειρογνώμονα σε φυλετικά ζητήματα. Εργάστηκε στο «Zweite Verordnung zur Gesetzes Durchführung des über die
Änderung von Familiennamen und Vornamen» (Δεύτερος κανονισμός για
την επιβολή του νόμου σχετικά με την αλλαγή ονομάτων και επωνύμων).
•
Οι νόμοι και οι κανονισμοί που ο Globke επεξεργάστηκε για το Υπουργείο
Εσωτερικών, διαδραμάτισαν ουσιαστικό ρόλο στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους φυλετικούς νόμους της Νυρεμβέργης.
•
Το 1936, ο Globke συνέγραψε τα ερμηνευτικά σχόλια για τους φυλετικούς
νόμους της Νυρεμβέργης.
•
Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Globke έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στη μεταφορά των Ναζιστικών νόμων του Ολοκαυτώματος, στα
προσαρτημένα ευρωπαϊκά εδάφη.
•
Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο Globke έγινε η «γκρίζα υπεροχή» πίσω από
τον πρώτο Καγκελάριο της Δυτικής Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ. Σε
αυτό το ρόλο, είχε τεράστια δύναμη στη διαμόρφωση της νέας Γερμανίας
και στην επεξεργασία των σχεδίων για την «Ε.Ε. των Βρυξελλών».
Περισσότερες πληροφορίες: GB5HG188
250
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 251
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Göring, Hermann
(*1893 †1946)
Ο Hermann Göring ήταν ένας από τους κορυφαίους Ναζί πολιτικούς και επικεφαλής του, καθοδηγούμενου από την IG Farben, Τετραετούς
Σχεδίου.
•
O Göring ήταν ο γιος του πρώτου Επιτρόπου του Ράιχ, στη Γερμανική
Νότιο-Δυτική Αφρική (σήμερα: Ναμίμπια).
•
Στον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού αρχικά πολέμησε στις τάξεις του Γερμανικού πεζικού, εντάχθηκε στη συνέχεια στη Γερμανική Πολεμική αεροπορία. Το 1917, έγινε αρχηγός μοίρας της πολεμικής αεροπορίας και, το
1918, διορίστηκε διοικητής μοίρας μαχητικών. Μέχρι το τέλος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Göring κατέχει το βαθμό του σμηναγού.
•
Το 1922, ενώ σπούδαζε ιστορία και οικονομικά στο Μόναχο, ο Göring συνάντησε σε αυτήν την πόλη, τον Αδόλφο Χίτλερ. Ονομάστηκε πρώτος ηγέτης
του Sturmabteilung (SA). Το 1928, έγινε μέλος του Γερμανικού Κοινοβουλίου
με το ναζιστικό κόμμα και, στη δεύτερη θητεία του στο κοινοβούλιο, έγινε
πρόεδρος του κοινοβουλίου. Από τη θέση αυτή, ο Göring έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην καταστροφή της γερμανικής δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση του δικτατορικού καθεστώτος των Ναζί.
•
Το 1933, ο Göring έγινε Υπουργός Πολιτικής Αεροπορίας του Ράιχ και του
δόθηκε η ευθύνη για την ανασυγκρότηση της Γερμανικής πολεμικής αεροπορίας. Για τις προσπάθειές του στον τομέα αυτό, ο Χίτλερ τον προώθησε
αρχικά στον υψηλότερο υπάρχοντα στρατιωτικό βαθμό – «Generalfeldmarschall» (Γενικός Στρατάρχης) – και τελικά, το 1940, δημιουργώντας ένα
νέο, ακόμη μεγαλύτερο, βαθμό – «Reichsmarschall» (Αυτοκρατορικός
Στρατάρχης) – διόρισε σε αυτό το βαθμό τον Göring, με διάταγμα.
251
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 252
Κεφάλαιο 7
•
Το 1936, ο Göring ονομάστηκε Πληρεξούσιος Επίτροπος του Τετραετούς
Σχεδίου, με την ευθύνη να προετοιμάσει το γερμανικό στρατό για τον πόλεμο μέσα σε τέσσερα χρόνια. Στον Carl Krauch, ο οποίος είχε πιέσει για
τη θέση αυτή, δόθηκε αργότερα καθοριστικός ρόλος στο σχέδιο. Στη συνέχεια, με την ευκαιρία του εορτασμού κάποιων γενεθλίων, ο Hermann
Göring ευχαρίστησε το Schmitz – πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου
της IG Farben – που του παραχώρησε τις υπηρεσίες του Krauch.
•
Στο ρόλο του ως επικεφαλής του Τετραετούς Σχεδίου, ο Göring ήταν υπεύθυνος για την οικονομική εκμετάλλευση των κατεχομένων περιοχών. Το
γεγονός ότι εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από την πείνα θεωρήθηκε
από τον Göring, «αναγκαίο».
•
Το 1940, αν και το Τετραετές Σχέδιο του Göring επεκτάθηκε, η επιρροή του
στο ναζιστικό καθεστώς άρχισε να φθίνει. Ο Χίτλερ ανέπτυξε δυσαρέσκεια
απέναντι στον Göring, ο οποίος ήταν εθισμένος στη μορφίνη. Το 1942, τα
καθήκοντα του Τετραετούς Σχεδίου ανέλαβε, ως επί το πλείστον, το Υπουργείο Εξοπλισμών του Albert Speer.
•
Μετά το τέλος του πολέμου, ο Göring ήταν κατηγορούμενος στη δίκη της
Νυρεμβέργης για τους Μεγαλύτερους Εγκληματίες του Πολέμου. Το 1946,
κρίθηκε ένοχος για συμμετοχή σε ένα κοινό σχέδιο ή συνωμοσία για την
εκτέλεση εγκλήματος κατά της ειρήνης, για το σχεδιασμό, την έναρξη και
διεξαγωγή επιθετικών πολέμων, για εγκλήματα πολέμου, και εγκλήματα
κατά της ανθρωπότητας. Καταδικάστηκε σε θάνατο δι’ απαγχονισμού,
αλλά αυτοκτόνησε λίγο πριν την εκτέλεση του.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5HG322
252
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 253
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Heath, Edward
(*1916 †2005)
Ο Edward Heath ήταν Πρωθυπουργός της Βρετανίας μεταξύ των ετών 1970 και 1974. Η Βρετανία
έγινε μέλος της «Ε.Ε. των Βρυξελλών», τον Ιανουάριο του 1973, στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του.
• Ο Heath έτρεφε από παλιά μεγάλη επιθυμία να
συνδέσει τη χώρα του σε μια Ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Στην παρθενική ομιλία του στο κοινοβούλιο,
που δόθηκε στις 26 Ιουνίου του 1950, μετά την είσοδο του στη Βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων, κάλεσε ανοιχτά την κυβέρνηση
να ενταχθεί στο σχέδιο Schuman. Το σχέδιο Schuman παρουσιάστηκε από το
Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Robert Schuman, μόλις ένα μήνα πριν ο Heath γίνει
μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου και οδήγησε τελικά κατ’ ευθείαν στη δημιουργία της Ε.Ε των Βρυξελλών.
•
Ο Heath ήταν καλά δικτυωμένος με την ελίτ του καρτέλ, συμμετέχοντας σε συνεδρίαση της μυστικής Λέσχης Bilderberg το 1976 και προεδρεύοντας σε συνεδρίαση της καθοδηγούμενης από το Rockefeller Τριμερούς Επιτροπής, το 1980.
Ήταν επίσης φίλος του Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου της φαρμακευτικής εταιρείας Glaxo, Sir Austin Bite.
•
Ένας άλλος στενός φίλος του Heath ήταν ο Eric Roll, που αργότερα έγινε βαρώνος Roll του Ipsden και μέλος της Βρετανικής Βουλής των Λόρδων. Ο Roll συμμετείχε επίσης συχνά σε συναντήσεις της Λέσχης Bilderberg και ήταν μέλος της
ισχυρής οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης.
•
Μετά που ο Γάλλος πρόεδρος Σαρλ ντε Γκωλ, έθεσε βέτο στην είσοδο της Βρετανίας στην Ε.Ε. των Βρυξελλών, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Heath
κάλεσε τον πρώην Ναζί νομικό Walter Hallstein, τότε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής, στο Chequers, στην πρωθυπουργική εξοχική του κατοικία. Η επίσκεψη
αυτή ήταν μία από τις πολλές που πραγματοποίησε ο Hallstein στο Chequers κατά
τη διάρκεια της θητείας του Heath στην πρωθυπουργία. Στο παρασκήνιο, κατά τη
διάρκεια της δεκαετίας που οδήγησε στην ένταξη της Βρετανίας στην Ε.Ε το 1973,
οι Hallstein και Heath συναντήθηκαν επανειλημμένα και συνεργάστηκαν στενά.
•
Στον πρόλογό του στη γερμανική έκδοση του βιβλίο του Andrew Roth το 1973,
«Edward Heath – Ein Mann für Europa», ο Hallstein συνόψισε το ρόλο του Heath στην
παράδοση της Βρετανίας στην αγκαλιά της Ε.Ε των Βρυξελλών, δηλώνοντας απερίφραστα ότι: «Η επιτυχία αυτής της μάχης ήταν, σε καθοριστικό βαθμό, δική του νίκη».
Περισσότερες πληροφορίες: GB5EH388
253
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 254
Κεφάλαιο 7
Ilgner, Max
(*1899 †1966)
Ο Max Ilgner ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben και υπήρξε ο κύριος σύνδεσμος μεταξύ της Ναζιστικής κυβέρνησης
και της IG Farben, σε όλες τις προθέσεις και
τις επιδιώξεις τους.
•
Ο Ilgner γεννήθηκε μέσα στη χημική βιομηχανία. Ο πατέρας του εργάστηκε
για την BASF. Αφού εγγράφηκε στην Πρωσική Σχολή Υποψηφίων Αξιωματούχων, ο Ilgner σπούδασε χημεία, νομικά, μεταλλουργία και πολιτική
οικονομία.
•
Το 1924, ο Ilgner ήταν επικεφαλής των προμηθειών και εξουσιοδοτημένος
εκπρόσωπος για την Cassella, την πρώτη εταιρεία παραγωγής χημειοθεραπευτικών φαρμάκων.
•
Μετά τη συγχώνευση της Cassella στην IG Farben, ο Ilgner τέθηκε επικεφαλής της κεντρικής οικονομικής υπηρεσίας στο Βερολίνο.
•
Στα επόμενα χρόνια, ο Ilgner καθιέρωσε ένα σύστημα χειρισμού της ναζιστικής κυβέρνησης που έγινε γνωστό ως «Σύστημα Ilgner». Στα γραφεία
της IG Farben στο Βερολίνο, συστάθηκε το «Berlin NW7» (τμήμα για την
πολιτική οικονομία), με επικεφαλής τον Ilgner, για να ασχοληθεί με τις επαφές με κυβερνητικούς εκπροσώπους.
•
Το Τμήμα Οικονομικών στα, υπό την ηγεσία του Ilgner, γραφεία της IG
Farben στο Βερολίνο, χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει άλλες χώρες
προς όφελος της ναζιστικής κυβέρνησης. Οι αναφορές του ετύγχαναν ευρείας χρήσης σε κυβερνητικά γραφεία.
•
Ο Ilgner ήταν αναπόσπαστο μέρος του λεγόμενου «Κύκλου F», που περιλάμβανε τους ηγέτες της βιομηχανίας. Ο «Κύκλος F» έκανε συναντήσεις
στο γραφείο του Ilgner και συμβούλευε το Joseph Goebbels, υπουργό προπαγάνδας του Χίτλερ, σε θέματα που επηρέαζαν την, απευθυνόμενη στους
ξένους, προπαγάνδα, των γερμανικών βιομηχανιών.
254
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:53 Seite 255
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
•
O Max Ilgner διορίστηκε ως στρατιωτικός ηγέτης της βιομηχανίας το 1938.
•
Μέρος της ευθύνης του Ilgner, στα γραφεία της IG Farben στο Βερολίνο,
ήταν να αναπτύξει στρατηγικές για την εγκαθίδρυση της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ευρύτερης Σφαίρας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, εκπροσώπησε
ενεργά την IG Farben στο Κεντρικό Ευρωπαϊκό Επιχειρηματικό Φόρουμ
– μια ομάδα ενδιαφέροντος των Γερμανικών τραπεζών, της βιομηχανίας,
και των εμπορικών ενώσεων, που έχει συσταθεί για να κατακτήσει την
αγορά της Κεντρικής Ευρώπης – ως αντιπρόεδρος.
•
Πριν από την εισβολή του Γερμανικού στρατού στην Πολωνία, ο Ilgner παρουσιάστηκε στη ναζιστική κυβέρνηση με ένα κατάλογο των εργοστασίων
που θα επιθυμούσε να οικειοποιηθούν από την IG Farben. Η διαδικασία
αυτή επαναλήφθηκε πριν από τη ναζιστική κατοχή της κάθε νέας χώρας.
•
Ο Ilgner συνελήφθη το 1945 από το στρατό των ΗΠΑ και καταδικάστηκε
σε τρία χρόνια φυλάκιση για εγκλήματα πολέμου, για εγκλήματα κατά της
ανθρωπότητας μέσω της λεηλασίας και της καταλήστευσης των κατεχομένων εδαφών, και για την κατάσχεση κτιριακών εργοστασιακών εγκαταστάσεων.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5MI444
255
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 256
Κεφάλαιο 7
Kohl, Helmut
(*1930)
Ο Χέλμουτ Κολ υπήρξε πρώην Καγκελάριος της
Γερμανίας και μέλος, πλήρους απασχόλησης,
του λόμπι της φαρμακευτικής βιομηχανίας.
•
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι βιομχανίες χημικών και φαρμακευτικών προϊόντων, προετοίμαζαν συστηματικά κάποιους πολιτικούς, για τα
υψηλότερα αξιώματα της κυβέρνησης. Ένας από αυτούς ήταν ο Χέλμουτ
Κολ.
•
Από το 1959 έως το 1969, ο Κολ ήταν μέλος, πλήρους απασχόλησης, του
λόμπι της φαρμακευτικής βιομηχανίας στο «Verband der Chemischen Industrie» (ένωση της χημικής βιομηχανίας)
•
Το 1969, ο Κολ έγινε Πρωθυπουργός στο γερμανικό κρατίδιο της ΡηνανίαςΠαλατινάτου, μια πολιτεία η οποία επηρεάζεται έντονα από τη φαρμακευτική
βιομηχανία.
•
Το 1982, ο Κολ κατέλαβε την κορυφαία θέση εργασίας της Γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης – Καγκελάριος – μέσα από μια λεγόμενη εποικοδομητική ψήφο μη εμπιστοσύνης. Το φαρμακευτικό καρτέλ είχε δώσει
στον Κολ μια προαγωγή – από το να είναι απλό μέλος του προσωπικού
της BASF, του έδωσε τη δυνατότητα να καταλάβει τους κεντρικούς διαδρόμους της εξουσίας.
•
Ο Κολ επέδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Ήταν
ένας από τους βασικούς αρχιτέκτονες της Συνθήκης του Μάαστριχτ και
του Ευρώ. Η απόφαση να γίνει η Φρανκφούρτη, έδρα της Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας, λήφθηκε κυρίως λόγω της δικής του επιρροής.
256
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 257
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
•
Για 16 χρόνια, ο Helmut Kohl προώθησε τα παγκόσμια πολιτικά συμφέροντα του φαρμακευτικού καρτέλ, από το γραφείο του Καγκελαρίου της
Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.
•
Το 1995, ενώ ο Κολ ήταν καγκελάριος, προέκυψε το γεγονός ότι, ένας έμπορος όπλων είχε δώσει μια σειρά από αδήλωτες εισφορές στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα του Kohl, το CDU. Το σκάνδαλο έγινε ακόμα μεγαλύτερο
το Νοέμβριο του 1999, όταν οι εισαγγελείς στη Γερμανική πόλη του Augsburg, εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης για τον πρώην ταμία του CDU, ο
οποίος κατηγορείτο για φοροδιαφυγή, αφού απέφυγε να δηλώσει μια εισφορά προς το κόμμα, από ένα μέλος του λόμπι της βιομηχανίας όπλων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης, ότι τα χρήματα δεν ήταν μια εφ’ άπαξ
πληρωμή και ότι το CDU χρησιμοποιούσε από καιρό ένα σύστημα μυστικών λογαριασμών, προκειμένου να λαμβάνει δωρεές. Παρ 'όλα αυτά, ο Κολ
αρνήθηκε επανειλημμένα να αποκαλύψει τα ονόματα των δωρητών και παραμένει ακόμα ασαφές, πόσα εκατομμύρια εισπράχθηκαν με αυτό τον
τρόπο, από το κόμμα του, το CDU.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5HK841
257
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 258
Κεφάλαιο 7
Krauch, Carl
(*1887 †1968)
Ο Carl Krauch ήταν πρόεδρος του εποπτικού
συμβουλίου της IG Farben.
•
Ο Carl Krauch σπούδασε χημεία και άρχισε να εργάζεται για την BASF,
το 1912. Έγινε διευθυντής του εργοστασίου αμμωνίας της BASF στο
Merseburg, το 1922.
•
Το 1929, ο Krauch τέθηκε επικεφαλής του νέου τμήματος της IG Farben,
«Hochdruck-Chemie» (χημεία υψηλής πίεσης) και, το 1934, έγινε μέλος
του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben.
•
Εκτός από τη δουλειά του, ως επικεφαλής του τμήματος της χημείας υψηλής πίεσης της Farben, ο Krauch, επίσης, ανέλαβε επικεφαλής της «Vermittlungsstelle Wehrmacht», που αποτέλεσε το σύνδεσμο ανάμεσα στην
IG Farben και το Γερμανικό στρατό.
•
Το 1936, ο Krauch τέθηκε επικεφαλής του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου. Το Τετραετές Σχέδιο ήταν μια
κυβερνητική υπηρεσία, η οποία δημιουργήθηκε για να καταστήσει ετοιμοπόλεμη τη Γερμανία σε διάστημα τεσσάρων ετών. Πριν από τη δημιουργία
του Τμήματος, ο Krauch είχε δραστηριοποιηθεί ενεργά σε ένα άλλο τμήμα
για τις πολεμικές κινητοποιήσεις.
•
Το 1938, ο Krauch έγινε Γενικός Αντιπρόσωπος για Ειδικά Θέματα, σχετικά
με Χημικά Προϊόντα στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου. Το θέμα στο
οποίο εστίαζε ιδιαιτέρως την προσοχή του, αφορούσε τη διαδεδομένη
χρήση των δηλητηριωδών αερίων της IG Farben στον επερχόμενο πόλεμο.
258
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 259
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
•
Το 1939, ο Krauch προήχθη σε Πρόεδρο του Τμήματος για την Οικονομική
Ανάπτυξη, που ήταν μέρος του Σχεδίου των Τεσσάρων Ετών.
•
Το 1940, ο Krauch διαδέχτηκε τον Carl Bosch, στην προεδρία του εποπτικού συμβουλίου της IG Farben. Εκτός όμως από τη νέα του δουλειά στη
Farben, ο Krauch παρέμεινε ενεργός στο γραφείο του Τετραετούς Σχεδίου.
•
Το 1948, ο Krauch καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη σε εξαετή φυλάκιση,
για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μέσω της
συμμετοχής του σε υποδούλωση και, εξορία σκλάβων εργατών.
•
Αφέθηκε ελεύθερος το 1950 και έγινε μέλος του εποπτικού συμβουλίου της
Chemische Werke Hüls AG, μιας από τις εταιρείες που σχηματίστηκαν
μετά τη διάλυση της IG Farben.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5CK498
259
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 260
Κεφάλαιο 7
Merkel, Angela
(*1954)
Η Άνγκελα Μέρκελ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας το 2005 και έχει στενές σχέσεις με το χημικό
λόμπι.
•
Η Μέρκελ σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Λειψίας στην Ανατολική Γερμανία, από το 1973 έως το 1978. Αργότερα, της απονεμήθηκε διδακτορικός τίτλος, για μια διατριβή στην κβαντική χημεία. Μεταξύ του 1978
και του 1990, η Μέρκελ εργάστηκε και σπούδασε στο Κεντρικό Ινστιτούτο
Φυσικοχημείας στην Ακαδημία των Επιστημών, στο Ανατολικό Βερολίνο.
•
Μετά την επανένωση της Γερμανίας, η Μέρκελ εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας, το 1990.
•
Το 1991, η Μέρκελ έγινε υπουργός για τις Γυναίκες και τη Νεολαία στο
υπουργικό συμβούλιο του Χέλμουτ Κολ. Από το 1994 έως το 1998, η Μέρκελ υπηρέτησε ως Υπουργός Περιβάλλοντος και Πυρηνικής Ασφάλειας.
Είχε μια στενή σχέση με τον Κολ και έγινε γνωστή ως «Kohls Mädchen»
(κορίτσι του Κολ). Το 2000, η Μέρκελ διαδέχτηκε τον Κολ στην προεδρία
του κόμματος CDU.
•
Το 2005, η Μέρκελ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας. Σε ομιλία της, λίγο
πριν εκλεγεί, είπε: «Ο λαός της Γερμανίας δεν θα έχει κανένα δικαίωμα
στη δημοκρατία και στην οικονομία της ελεύθερης αγοράς στο μέλλον!»
Ήταν προφανές ότι η Μέρκελ είχε ενημερωθεί από τους εκπροσώπους του
καρτέλ.
•
Ένας από τους στενούς συμβούλους της είναι ο διευθύνων σύμβουλος της
BASF, Jürgen Hambrecht. Κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου,
η BASF ήταν ένα από τα μέλη του καρτέλ IG Farben.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5AM988
260
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 261
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Oettinger, Günther
(*1953)
Ο Günther Oettinger έγινε Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ενέργεια, το 2010
• Το 1972, Oettinger άρχισε τις σπουδές του
στα νομικά και τα οικονομικά στο Πανεπιστήμιο
του Tübingen. Από το 1984, εργάστηκε ως
δικηγόρος στην Ditzingen.
•
Η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1983 όταν ανέλαβε την προεδρία
της «Ένωσης Νεολαίας», της οργάνωση νεολαίας του κυρίαρχου συντηρητικού κόμματος στο κρατίδιο καταγωγής του, Baden-Württemberg.
•
Κατά την παραμονή του ως πρόεδρος της Ένωσης Νεολαίας, ο Oettinger
ήταν συνιδρυτής της «Andenpakt». Η «Andenpakt» ήταν μια άτυπη ομάδα
πολιτικών που περιλάμβανε τους πρωθυπουργούς Roland Koch (της περιοχής Hesse) και Κρίστιαν Βουλφ (περιοχή Κάτω Σαξονίας), τους πρώην
υπουργούς Matthias Wissmann και Franz-Josef Jung, τον ευρωβουλευτή
Elmar Brok και τον πρώην Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, HansGerd Pöttering.
•
Το 2005, ο Oettinger έγινε Πρωθυπουργός της Βάδης-Βυρτεμβέργης. Ενώ
ήταν ακόμα στην εξουσία, ο Oettinger έπλεξε ένα εγκώμιο με το οποίο επαινούσε έναν από τους προκατόχους του, το ναζιστή δικηγόρο Hans Filbinger. Αντί να περιγράφει τον Filbinger ως τον Ναζί εγκληματία που
πράγματι ήταν, ο Oettinger προσπάθησε να τον παρουσιάσει ως αντίπαλο
του ναζιστικού καθεστώτος.
•
Παρά την προφανή προσπάθεια του Oettinger να αναθεωρήσει την ιστορία
του ναζιστικού παρελθόντος του Filbinger, η Άνγκελα Μέρκελ προχώρησε
στο διορισμό του σε Ευρωπαίο Επίτροπο της Γερμανίας, με αποτέλεσμα
να γίνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Ενέργεια, το 2010. Ίσως δεν αποτελεί έκπληξη, ωστόσο, η έλλειψη εμπειρίας του Oettinger, στην ευρωπαϊκή
πολιτική και στα παγκόσμια ζητήματα ενέργειας, γεγονός που έχει οδηγήσει, στο να γίνει ο διορισμός του, αντικείμενο έντονης κριτικής.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5GT422
261
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 262
Κεφάλαιο 7
Ophüls, Carl Friedrich
(*1895 †1970)
Ο Carl Friedrich Ophüls ήταν ένας Γερμανός
δικηγόρος.
•
Ο Ophüls σπούδασε οικονομικά και νομικά,
προτού αρχίσει να εργάζεται για το γερμανικό Υπουργείο Εξωτερικών το 1923.
•
Μεταξύ 1925 και 1931, ο Ophüls εργάστηκε
στη Γερμανική Πρεσβεία στο Λονδίνο.
•
Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Ναζί, ο Ophüls εργάστηκε ως
δικαστής στο δίκαιο των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, και ως προϊστάμενος
στο περιφερειακό δικαστήριο της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία.
•
Το 1942, έλαβε μια ανάθεση διδασκαλίας από το Πανεπιστήμιο της
Φρανκφούρτης.
•
Μετά τον πόλεμο, ο Ophüls έγινε νομικός σύμβουλος της Γερμανικής κυβέρνησης για την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Μεταξύ 1955 και 1958, διετέλεσε πρέσβης της Γερμανίας στο Βέλγιο.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5CO266
262
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 263
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Ortoli, François-Xavier
(*1925 †2007)
Ο Francois-Xavier Ortoli, ήταν Πρόεδρος της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά την περίοδο 1973
– 1977 και Επίτροπος της Ε.Ε από το 1977 έως
το1984.
•
Ο Ortoli έγινε Υπουργός Οικονομίας και Δημοσίων Οικονομικών της Γαλλίας. το 1968. Από το 1969 έως το 1972, διετέλεσε Υπουργός Βιομηχανικής
και Επιστημονικής Ανάπτυξης.
•
Ο Ortoli έγινε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 1973, υπηρετώντας
από τη θέση αυτή μέχρι το 1977. Στην επόμενη Επιτροπή, υπό τον Roy Jenkins, ήταν Επίτροπος της Ε.Ε για Οικονομικά και Δημοσιονομικά Θέματα.
•
Το 1983, ο Ortoli παρακολούθησε την πρώτη συνεδρίαση της «Ευρωπαϊκής Στρογγύλης Τράπεζας των Βιομηχάνων», μιας σημαίνουσας ομάδας
συμφερόντων, που περιλάμβανε, μεταξύ άλλων, υψηλόβαθμους εκπροσώπους από τη χημική, πετροχημική και τη φαρμακευτική βιομηχανία.
Στους συμμετέχοντες στη συνάντηση, που παρακολούθησε ο Ortoli, συμπεριλαμβάνονταν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι από την εταιρεία πετροχημικών Shell, την Ciba-Geigy, εταιρεία χημικών / φαρμακευτικών προϊόντων
και την εταιρεία χημικών ICI.
•
Το 1984, αμέσως μετά την τελευταία θητεία του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ortoli διορίστηκε ως πρόεδρος της Total, της γαλλικής εταιρείας πετροχημικών.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5FO552
263
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 264
Κεφάλαιο 7
Reithinger, Anton
(*1898 - ? )
Ο Anton Reithinger ήταν επικεφαλής του πολιτικόοικονομικού τμήματος της IG Farben στο Βερολίνο.
Το τμήμα του χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει ξένες χώρες, προς όφελος της Ναζιστικής κυβέρνησης, και οι εκθέσεις του χρησιμοποιούνταν
ευρέως από τα ναζιστικά κυβερνητικά γραφεία.
?
•
Ο Anton Reithinger ήταν επικεφαλής του "Volkswirtschaftliche Abteilung"
(οικονομικό τμήμα, Vowi) της IG Farben, στα γραφεία του Βερολίνου NW7.
•
Το τμήμα Vowi του Reithinger, χρησιμοποιήθηκε για να κατασκοπεύει
χώρες του εξωτερικού προς όφελος της ναζιστικής κυβέρνησης. Οι εκθέσεις που υποβάλλονταν από το Vowi χρησιμοποιούνταν ευρέως σε κυβερνητικά γραφεία και ως εκ τούτου υπήρχε άφθονο έδαφος για χειραγώγηση.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5AR877
264
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 265
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
von Ribbentrop, Joachim
(*1893 †1946)
Ο Joachim von Ribbentrop ήταν υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας μεταξύ 1938 και 1945.
Ένας καταδικασμένος εγκληματίας πολέμου,
απαγχονίστηκε το 1946 μετά τις δίκες της Νυρεμβέργης.
•
Αφού πολέμησε για τη Γερμανία στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκεια του οποίου έφτασε στο βαθμό του υπολοχαγού, ο φον Ρίμπεντροπ
έγινε αντιπρόσωπος πωλήσεων για μια γαλλική εταιρεία κρασιού και
λικέρ. Το 1920, παντρεύτηκε την Anna Elisabeth Henkell, κόρη του Otto
Henkell, του πλούσιου ιδιοκτήτη της εταιρείας σαμπάνιας Henkell & Co.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, η εισαγωγική/εξαγωγική εταιρεία
του von Ribbentrop, ήταν μια από τις μεγαλύτερες στη Γερμανία.
•
Ο von Ribbentrop συνάντησε τον Αδόλφο Χίτλερ στα τέλη της δεκαετίας
του 1920 και προσχώρησε στο κόμμα των ναζί το 1932, οργανώνοντας
συνεχώς τις διασυνδέσεις του, με τους Ναζί και άλλα άτομα με επιρροή.
•
Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, ο von Ribbentrop έγινε σύμβουλος του ναζιστικού κόμματος για την εξωτερική πολιτική. Αργότερα έγινε
Υπουργικός Πρεσβευτής, Εξουσιοδοτημένος Αντιπρόσωπος Επικρατείας
του Ράιχ, μια θέση που κατείχε κατά τα έτη 1935 και 1936. Μετά τη διετή
υπηρεσία του ως πρέσβης της Γερμανίας στο Λονδίνο, έγινε υπουργός
Εξωτερικών της Γερμανίας το 1938.
•
Ο von Ribbentrop ήταν η κινητήρια δύναμη για την ανάπτυξη της αντι-βρετανικής διάθεσης του Χίτλερ και της γερμανικής κυβέρνησης. Το 1939,
έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαπραγμάτευση του Γερμανό-Σοβιετικού
Συμφώνου μη Επίθεσης.
265
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 266
Κεφάλαιο 7
•
Μετά την επιτυχή κατάληψη της Γαλλίας και άλλων χωρών της Δυτικής Ευρώπης, το Υπουργείο Εξωτερικών του von Ribbentrop ανέλαβε την ευθύνη
για τους Εβραίους που ζούσαν στις περιοχές αυτές. Ο von Ribbentrop
συμμετείχε ενεργά στην οργανωμένη εξόντωση των Εβραίων στις περιοχές
αυτές και, το 1943, έλαβε ένα δώρο ενός εκατομμυρίου Reichsmark, από
τον Αδόλφο Χίτλερ για την επιτυχία του.
•
Ο von Ribbentrop συνελήφθη το 1945 και, στις δίκες της Νυρεμβέργης, βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα κατά της ειρήνης, εσκεμμένο σχεδιασμό επιθετικού πολέμου, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε τον Οκτώβριο του 1946.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5JR411
266
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 267
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Sarkozy, Nicolas
(*1955)
Ο Νικολά Σαρκοζί είναι ο σημερινός Πρόεδρος
της Γαλλίας, αξίωμα που ανέλαβε το 2007.
•
Ο Σαρκοζί σπούδασε Ιδιωτικό και Εμπορικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο
Paris X Nanterre στη Γαλλία. Στη συνέχεια εργάστηκε ως δικηγόρος, με
ειδικότητα στις επιχειρήσεις και το οικογενειακό δίκαιο. Ένας από τους
πελάτες του ήταν Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο ιταλός πρωθυπουργός και μεγιστάνας των μέσων ενημέρωσης.
•
Η πολιτική καριέρα του Σαρκοζί ξεκίνησε το 1982, όταν εξελέγη δήμαρχος
του Neuilly-sur-Seine, ενός από τους πλουσιότερους δήμους της Γαλλίας.
Έμεινε στη θέση αυτή μέχρι το 2002.
•
Το 2002, ο Σαρκοζί έγινε Υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας. Στη διάρκεια
της Υπουργίας του, οργάνωσε τον αναγκαστικό γάμο μεταξύ ενός νάνου,
της γαλλικής φαρμακευτικής εταιρείας Sanofi, και ενός γίγαντα, της Ελβετό
/ Γερμανικής φαρμακευτικής εταιρείας Aventis / Hoechst. Μεταξύ 2004 και
2005, ο Σαρκοζί έγινε Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, και μετά, από
το 2005 έως το 2007, υπηρέτησε ξανά ως Υπουργός Εσωτερικών.
•
Το 2006, ο Σαρκοζί ανακοίνωσε τα σχέδιά του να θέσει υποψηφιότητα για
Πρόεδρος της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της διχαστικής προεκλογικής του
εκστρατείας, σε μια προσπάθεια να εκφοβίσει το κυρίαρχο ρεύμα των Γάλλων ψηφοφόρων, ο Σαρκοζί επέκρινε ευρέως τους αλλοδαπούς και τους
μετανάστες. Έφθασε μάλιστα στο σημείο, να αποκαλέσει «αποβράσματα»,
τους, στερημένους από πολιτικά δικαιώματα, ανηλίκους των προαστίων
του Παρισιού, ανεβάζοντας έτσι, εσκεμμένα το πολιτικό θερμόμετρο και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως τον υποψήφιο του «νόμου και της τάξης».
Περισσότερες πληροφορίες: GB5NS721
267
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 268
Κεφάλαιο 7
Sölter, Arno
(*1911 †1987)
Ο Arno Sölter ήταν ένθερμος υποστηρικτής της
Ναζιστικής Θεωρίας της Ευρύτερης Σφαίρας.
•
Ο Sölter ήταν επικεφαλής του επίσημου Ναζιστικού «Κεντρικού Ινστιτούτου Ερευνών για την Εθνική Οικονομική Τάξη και την Οικονομία της Ευρύτερης Σφαίρας».
•
Το 1941, ο Sölter συνέγραψε το σημαντικό βιβλίο «Το Καρτέλ της Ευρύτερης Σφαίρας» («Das Großraum-Kartell»), στο οποίο περιγράφεται ένα
οικονομικό σχέδιο για μια Ευρώπη υπό Γερμανικό έλεγχο.
•
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Sölter εργάστηκε για το γερμανικό
"Bundesverband der Industrie" (BDI), μια βιομηχανική ομάδα συμφερόντων.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5AS335
268
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 269
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
Sutherland, Peter
(*1946)
Ο Peter Sutherland ήταν Ευρωπαίος Επίτροπος από
το 1985 έως το 1989 και έχει υπηρετήσει στα διοικητικά
συμβούλια μιας σειράς – αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων – πολυεθνικών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της εταιρείας πετροχημικών BP.
•
O Sutherland σπούδασε Νομικά στο University College του Δουβλίνου. Το 1982,
έγινε Γενικός Εισαγγελέας της Ιρλανδίας.
•
Εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 1985 ως Επίτροπος για την Πολιτική Ανταγωνισμού. Το 1990, μετά τη λήξη της θητείας του, έγινε μέλος του διοικητικού
συμβουλίου της εταιρείας πετροχημικών BP. Το 1997, διορίστηκε ως πρόεδρος
του διοικητικού συμβουλίου της BP.
•
Το 1992, ενώ ήταν στο διοικητικό συμβούλιο της BP, ο Sutherland έγινε πρόεδρος
μιας επιτροπής που ετοίμαζε αναφορές για την Επιτροπή της Ε.Ε, σχετικά με τη
λειτουργία της λεγόμενης «Εσωτερικής Αγοράς» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
•
Το 1995 έγινε γενικός διευθυντής του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
•
Το 2007, παράλληλα με την προεδρία της BP, ο Sutherland έγινε σύμβουλος του Προέδρου της Επιτροπής της Ε.Ε, Barroso, σε θέματα ενέργειας και κλιματικής αλλαγής.
•
Εκτός από το ότι εκτελεί τα καθήκοντα του πρόεδρου του διοικητικού συμβουλίου της
BP, ο Sutherland είναι επίσης πρόεδρος της Goldman Sachs International. Ήταν προηγουμένως ένα, μη εκτελεστικό, μέλος του Δ.Σ. της Royal Bank of Scotland και μέλος
του διοικητικού συμβουλίου της πολυεθνικής εταιρείας σε θέματα μηχανικής, ABB.
•
Ο Sutherland είναι μέλος της ισχυρής οργανωτικής επιτροπής της Λέσχης Bilderberg. Είναι επίσης ο Ευρωπαίος πρόεδρος της, χρηματοδοτούμενης από το Rockefeller, Τριμερούς Επιτροπής, στα μέλη της οποίας περιλαμβάνεται η ελίτ των
ηγετών, από τον επιχειρηματικό κόσμο, τα μέσα ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια,
την πολιτική και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, από την Ιαπωνία, την Ευρώπη
και τη Βόρεια Αμερική.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5PS961
269
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 270
Κεφάλαιο 7
ter Meer, Fritz
(*1884 †1967)
Ο Fritz Ter Meer ήταν μέλος του διοικητικού
συμβουλίου της IG Farben και έχει καταδικαστεί
ως εγκληματίας πολέμου.
•
Ο Ter Meer σπούδασε χημεία και νομικά στη Γαλλία και τη Γερμανία. Μετά
τις σπουδές του εργάστηκε για την εταιρεία χημικών του πατέρα του,
Dr. Ε. Ter Meer & Cie. Το 1925, η εταιρεία συγχωνεύθηκε με την IG Farben.
•
Ο Ter Meer έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben το 1925
και παρέμεινε στο διοικητικό συμβούλιο μέχρι το 1945. Ήταν επίσης μέλος
της επιτροπής εργασίας και της τεχνικής επιτροπής της IG Farben.
•
Ο Ter Meer υπηρέτησε ως διευθυντής του τμήματος ΙΙ του Γερμανικού
Υπουργείου Πολέμου.
•
Το 1939, έπεισε τον επικεφαλής της Γερμανικής Υπηρεσίας Στρατιωτικού
Οπλισμού, προκειμένου να χρησιμοποιήσει το παραγόμενο από την IG
Farben, δηλητηριώδες αέριο, Tabun.
•
Από το 1941 και μετά, ο Ter Meer ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή και
λειτουργία του εργοστασίου IG Farben, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης
του Άουσβιτς.
270
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 271
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
•
Το 1943, ο Ter Meer έγινε Γενικός Αντιπρόσωπος για την Ιταλία, και
Υπουργός εξοπλισμών και πολεμικής παραγωγής του Ράιχ.
•
Ο Ter Meer, συνελήφθη το 1945 και προσήχθη ενώπιον του Δικαστηρίου
της Νυρεμβέργης, κατά τη δίκη εναντίον της IG Farben, όπου βρέθηκε ένοχος για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, μέσω
της λεηλασίας και σύλησης των κατεχόμενων εδαφών. Επίσης βρέθηκε
ένοχος για την κατάσχεση εργοστασίων, και για συμμετοχή σε δουλεία
και εξορία σκλάβων εργατών. Καταδικάστηκε σε επταετή φυλάκιση, αλλά
απελευθερώθηκε νωρίς, το 1950.
•
Το 1952, ο Ter Meer έγινε πρόεδρος του εποπτικού συμβουλίου της Bayer.
•
Κατά τη διάρκεια της δίκης της Νυρεμβέργης κατά του καρτέλ IG Farben,
ο δικηγόρος του Fritz Ter Meer, δήλωσε ξεκάθαρα, ότι η ιδέα ενός συνολικού Ευρωπαϊκού οικονομικού χώρου διαμόρφωσε τους στόχους του πελάτη του.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5FM677
271
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 272
Κεφάλαιο 7
Wurster, Carl
(*1900 †1974)
Ο Carl Wurster εργάστηκε για την IG Farben και
την Degesch και ήταν μεταξύ των υπευθύνων
για το δηλητηριώδες αέριο, Zyklon B.
•
Ο Wurster σπούδασε χημεία και άρχισε να εργάζεται για την BASF το
1924. Το 1925, άρχισε να εργάζεται για το τμήμα Ανόργανης Χημείας της
IG Farben.
•
Το 1934, ο Wurster τέθηκε επικεφαλής του τμήματος ανόργανης χημείας
της IG Farben.
•
Ο Wurster επίσης υπηρέτησε στο διοικητικό συμβούλιο της IG Farbenowned Degesch, που κατασκέυαζε το Zyklon B – το δηλητηριώδες
αέριο που χρησιμοποιήθηκε στους θαλάμους αερίων του Αουσβιτς.
•
Ο Wurster έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της IG Farben το 1938.
•
Το 1952, Wurster έγινε εκτελεστικός διευθυντής της ανασχηματισμένης
BASF.
Περισσότερες πληροφορίες: GB5CW892
272
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 273
Ποιος είναι Ποιος στην «Ε.Ε των Βρυξελλών»
273
Chapter 07_0811_GR_7 16.11.2011 17:54 Seite 274

Ίδια επώνυμα τότε, ίδια επώνυμα και σήμερα στην

Ειδικά Θέματα Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών