ΚΩ∆ΙΚΟΣ 11 4131 Έτος 17ο • Αριθµ. Φύλλου 73 • ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 • Τιµή φύλλου 0,10 ¤ • ∆/νση: Ρ. Φερραίου 96, τηλ. - fax: 2610/222.488, Τ.Κ. 262 21 - ΠΑΤΡΑ • e-mail: [email protected] ΤΟ 2015 ΜΑΣ ΕΦΕΡΕ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ... Μ πήκαµε ήδη στον αστερισµό των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, που απ’ ότι φαίνεται, διακρίνονται από µια διαφορετική κουλτούρα. Με άλλα λόγια αµβλύνθηκαν οι πολιτικοί χρωµατισµοί δεξιός – κεντρώος – αριστερός, σοσιαλδηµοκράτης, κεντροδεξιός και τόσα όλα και στις θέσεις τους ευδοκιµούν, πρόσκαιρα ή µη, οι χαρακτηρισµοί Αντιµνηµονιακοί – Μνηµονιακοί, µεσαίοι λίγο απ’ όλα, οι λεγόµενοι ορθολογιστές καθώς και πολλοί που µέχρι στιγµής παραµένουν άστεγοι πολιτικά. Σ΄ ένα συµφωνούν όλοι, ότι βρόγχος σκληρός, που ακούει στ’ όνοµα δυ- σβάστακτο χρέος, περισφίγγει τον τράχηλο της χώρας. Το σχοινί του βρόγχου έχει πολλές προεκτάσεις. Και τούτο, γιατί απλούστατα, καµία χώρα εκ των είκοσι οκτώ της Ευρωπακής Ένωσης, δεν περιβάλλεται από µη φιλικά έως και εχθρικά κράτη, όπως συµβαίνει µε τη δική µας πατρίδα. Ένα άλλο στοιχείο που εντοπίζεται στις προεκλογικές θέσεις των κοµµάτων, είναι η απουσία – προφανώς και για ψηφοθηρικούς λόγους – ριζοσπαστικής δέσµευσης για χτίσιµο πραγµατικού κράτους. Κράτος µε θεσµούς και αρχές, κράτος νοικοκυρεµένο, αξιόπιστο µε κοινωνική δικαιοσύνη, ώστε να µην χρειάζεται ο πολίτης να στοιβάζεται στους προθαλάµους των Υπουργείων και των διαφόρων φορέων εξουσίας. Με αυτές τις απλές επισηµάνσεις πορευόµαστε στις κάλπες µέσα σ’ έναν πολιτισµένο προεκλογικό αγώνα των κοµµάτων, τα οποία κόµµατα, είτε το θέλουµε- είτε όχι, αποτελούν την πεµπτουσία της ∆ηµοκρατίας µας. Καλή κάλπη λοιπόν… και το 2015 να είναι ειρηνικό και ∆ηµιουργικό. Επί του πιεστηρίου: Υποψήφιοι από την Ναυπακτία φέρονται: Ο δικηγόρος Χρήστος Πα σιος µε τη Ν.∆., ο γιατρός ∆. ∆ούρος ΣΥΡΙΖΑ, ο πολιτευτής ∆ηµ. Κωνσταντόπουλος ΠΑΣΟΚ και ο τ. Αντιδήµαρχος Ναυπάκτου ∆ηµ. Ν. Παπαναστασόπουλος µε το Ποτάµι. Οι δράσεις µας ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 Η ΠΙΤΑ ΤΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΙΩΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ Την Κυριακή 18 Ιανουαρίου, στις 6.00 το απόγευµα θα έχουµε Παναυπακτιακό Αντάµωµα, στην Πάτρα. Η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας, έχει καθιερωθεί, κάθε χρόνο να αποτελεί ένα προσκλητήριο όλων των Ναυπακτίων της Πάτρας και των φίλων τους, µέσα σε ενθουσιώδη και χαρούµενη ατµόσφαιρα. Μαζί µε τις ανταλλαγές ευχών, δίνεται η ευκαιρία της κοινωνικής και πατριωτικής επαφής. Είναι µοναδική ευκαιρία επαφής και διατήρησης των δεσµών µε τη γενέτειρα Ναυπακτία και σε άτοµα που είναι πλέον τετάρτης ή πέµπτης γενιάς, που εκ των πραγµάτων οι σχέσεις χαλαρώνουν µε κίνδυνο να επέλθει η οριστική λήθη. Για το θέµα αυτό πιστεύουµε ότι το υπό συγγραφή βιβλίο (βρίσκεται πλέον σε προχωρηµένο στάδιο) µε την ιστορία του Ναυπακτιακού Συνδέσµου και γενικότερα της Ναυπακτιακής παρουσίας στην Πάτρα από το 1890 µέχρι σήµερα, θα αποτελέσει έναν µόνιµο κρίκο διατήρησης των δεσµών µε την Ναυπακτία. ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗΣ ΠΙΤΑΣ 2015, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 6.00 Μ.Μ., ΣΤΟ ΞΕΝΟ∆ΟΧΕΙΟ ‘’ΑΣΤΗΡ’’ ΠΑΤΡΑΣ. 2015 ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΙΣ 15 Φεβρουαρίου Η ΠΙΤΑ ΤΗΣ Ο.ΣΥ.Ν. Με δύο λατρευτικές εκδηλώσεις έκλεισε τις δράσεις του, το τελευταίο δίµηνο, ο Σύνδεσµος. Συγκεκριµένα την Κυριακή 9 Νοεµβρίου τελέστηκε στον Άγιο Χαράλαµπο Θεία Λειτουργία και µνηµόσυνο των Ευεργετών, ∆ωρητών του Συνδέσµου. Ιερούργησε ο π. Βασίλειος Πατσός. Μετά ένα µήνα ακριβώς την Τρίτη 9 ∆εκεµβρίου, γιορτάστηκε στον Ι.Ν του Αγίου Χαραλάµπους, η εορτή (σύλληψη) της Αγίας Άννης. Ιερούργησε ο π. ∆ηµήτριος Σαββόπουλος, ενοριακός ιερέας του Αγίου Βασιλείου Ζαρουχλε`κων. Παρεµβάσεις του ∆ηµάρχου Ναυπακτίας σε Υπουργεία Υγειονοµική Υποστήριξη από τα Νοσοκοµεία των Πατρών, ζητάει ο δήµος Ναυπακτίας ∆ύο σηµαντικές συναντήσεις είχε πρόσφατα στην Αθήνα, ο ∆ήµαρχος Ναυπακτίας Τάκης Λουκόπουλος, συνοδευόµενος από τους αντιδηµάρχους Α. Κοτσανά και Ι. Σύψα, παρουσία του βουλευτή Αιτ/νιας Κ. Καραγκούνη. Η πρώτη συνάντηση έγινε µε τον διευθύνοντα σύµβουλο του ΤΑΙΠΕ∆ κ. Πασχάλη Μπουχώρη, µε τον οποίο συζητήθηκε το θέµα της αξιοποίησης η αξιοποίηση των εργοταξιακών χώρων του Αντιρρίου, καθώς το θέµα της έκτασης ανατολικά της Ναυπάκτου, εντός των ορίων του δήµου Ναυπακτίας, που έχει περιέλθει, αυθαιρέτως, στην κυριότητα του ΤΑΙΠΕ∆. Η δεύτερη συνάντηση πραγµατοποιήθηκε στο γραφείο του υπουργού ∆ιοικητικής Μεταρρύθµισης και Ηλεκτρονικής ∆ιακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη, στον οποίο τέθηκαν διοικητικά θέµατα όπως η πρόσληψη τακτικού προσωπικού από εκκρεµείς διαγωνισµούς του ΑΣΕΠ αλλά και γενικά η αξιολόγηση των δοµών του ∆ήµου Ναυπακτίας. Προγενέστερα υπήρξε άλλη επίσκεψη στον Υπουργό ΥΠΕΧΩ∆Ε κ. Χρυσοχο`δη για το θέµα του κόµβου στο Αντίρριο, στο πλαίσιο των έργων της Ιόνιας Οδού. Με εισήγηση του Πρόεδρου του ∆.Σ. Ναυπακτίας κ. Γεωργίου Σιαµαντά, συζητήθηκε στο δηµοτικό συµβούλιο και εγκρίθηκε η υποβολή αιτήµατος στην 6η Υγειονοµική Περιφέρεια (εδρεύει στην Πάτρα), προκειµένου η διακοµιδή των ασθενών από τη Ναυπακτία να γίνεται προς τα εφηµερεύοντα νοσοκοµεία των Πατρών και όχι στα νοσοκοµεία Μεσολογγίου και Αγρινίου όπως συµβαίνει µέχρι τώρα. Πέραν των γεωγραφικών δεδοµένων, το πρόβληµα έγινε πιο οξύτερο µετά την υποβάθµιση των υπηρεσιών υγείας των Νοσοκοµείων Μεσολογγίου και Αγρινίου, λόγω υποστελέχωσης αυτών. Πάντως το δικαιολο- γηµένο αίτηµα, έστω και εµµέσως, φέρνει στην επικαιρότητα το θέµα της διοικητικής υπαγωγής της Ναυπακτίας και ενδεχοµένως και της εγγύς ∆ωρίδας σε µελλοντικό Καλλικράτη… Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου επέφεραν αναγκαστική µετατόπιση, όσον αφορά την εκδήλωση κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας της ΟΜΟΣΠΟΝ∆ΙΑΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ (Ο.ΣΥ.Ν), που αρχικά είχε προγραµµατιστεί για την Κυριακή 25 Ιανουαρίου. ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΛΟΙΠΟΝ Η ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΗΘΕΙ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ 15 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, (12.30) στο κέντρο «ΚΤΗΜΑ ΣΙΝΗ – Copa Campana» Ξηροπήγαδο Ναυπακτίας. Το πρόγραµµα της εκδήλωσης περιλαµβάνει: Ευλογία της πίτας από τον Σεβ. Μητροπολίτη µας κ. Ιερόθεο. Βράβευση των συντελεστών διατήρησης και διάδοσης της παραδοσιακής µας µουσικής. Γεύµα µε πλήρες µενού και άφθονο κρασί και γλέντι µε ζωντανή παραδοσιακή µουσική και χορό, που θα επιµεληθεί ο Πάνος Κοτρώτσος. Προσκλήσεις διατίθενται στη Ναύπακτο από τους: Καλαβρουζιώτη Αθανάσιο 6947945473, Κάντζο Θεόδωρο 6977459650, Μπισµπίκη Μαρία 6936773341, Μαρκόπουλο Παναγιώτη 6947272238 και στην Αθήνα από: Ζήσιµο Βασίλειο 6976776090 και Τσώτα Ιωάννη 6972500806. Κρατήσεις θέσεων στα ίδια τηλέφωνα µέχρι την Τετάρτη 11-2-2015. Προσκλήσεις θα διατίθενται επίσης και στην είσοδο του κέντρου την ηµέρα της εκδήλωσης. Για τους διαµένοντες στην Αττική θα δροµολογηθεί πούλµαν για αυθηµερόν µετάβαση και διαδροµή : Πάρκιν ∆ηµαρχείου Ηλιούπολης-Οµόνοια (HONDOS)- Χαδάρι (Παλατάκι)-Ναύπακτος µε ατοµικό εισιτήριο € 20 και αναχώρηση ώρα 08.00. Κρατήσεις θέσεων: Μάµαλη Πολυτίµη τηλ. 6973816841. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 4 ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015, ΩΡΑ 5.30 µ.µ. ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΣΤΟ ΞΕΝΟ- ∆ΟΧΕΙΟ ‘’ΑΣΤΗΡ’’. 4 9-10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ∆ΙΗΜΕΡΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ 4 ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 8.30 Μ.Μ., ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ‘’ΟΛΥΜΠΙΚΟ’’ (ΠΑΡΑΛΙΑ- ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ) 4 ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ, ΩΡΑ 11.00 π.µ. ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΕΛΩΝ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝ∆ΕΣΜΟΥ 4 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 5.30 µ.µ. ∆' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ 4 ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΚ∆ΡΟΜΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΟΥ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 2 ∆εν είναι πια µαζί µας Αθανάσιος Παλιούρας και δισέγγονα. Μεγάλη απώλεια, όχι µόνο για την οικογένειά του και τους δικούς του ανθρώπους, αλλά και για την επιστηµονική κοινότητα, επέφερε ο θάνατος του Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος Πλήρης ηµερών, σε ηλικία 98 ετών πήρε το µεγάλο ταξίδι ο Π. Παναγιωτόπουλος, πατέρας του εκλεκτού µέλους µας Γιάννη Παναγιωτόπουλου. Η κηδεία του έγινε στις 24 Οκτωβρίου, στην Κάτω Βασιλική της Χάλκειας. Κώστας Παπαχριστοδούλου Νωρίς- νωρίς, στα 65 χρόνια, έφυγε από τη ζωή στις 7 Νοεµβρίου, ο από την Αναβρυτή Ναυπακτίας καταγόµενος Κώνσταντίνος Παπαχριστοδούλου, ο οποίος διέµενε στο Λυγιά Ναυπάκτου. Άφησε πίσω στη ζωή τα δυο παιδιά του, Αγγελική και Χρήστο. Πριν από εννέα χρόνια είχε χάσει την αφοσιωµένη σύζυγό του Σπυριδούλα. γνωστού Αγρινιώτη καθηγητή Αρχαιολογίας Αθανασίου Παλιούρα. Η κηδεία του έγινε την Κυριακή 13 Οκτωβρίου στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Αγρινίου. Γεννήθηκε το 1937. Είχε τύχει πολλών διακρίσεων στο εσωτερικό και εξωτερικό. Με τη Ναύπακτο είχε πολλές και συχνές παρουσίες και ήταν ο άνθρωπος που ανέδειξε και την Εγκλείστρα του Αγίου Νικολάου στην Βαράσοβα Χάλκειας. Σταυρούλα (Βούλα) Τσαγκανού (χήρα Αντωνίου) Ενταφιάστηκε στο χωριό της, Ασπριά Ναυπακτίας. Είχε προηγηθεί η εξόδιος ακολουθία στο Μπραχάµι – Αθήνα. Άφησε πίσω στη ζωή το γιό της. Κωνσταντίνος Καλαµπάκος Ενα ακόµη µέλος µας, άφησε τα επίγεια. Πρόκειται για των Κωνσταντίνο. Καλαµπάκο, που έφυγε σε ηλικία 78 ετών. Άφησε πίσω στη ζωή τη σύζυγό του Στυλιανή, το γένος Περδίκη από την Κεντρική, την κόρη του και δύο εγγονάκια. Το Μνηµόσυνό του τελέστηκε το Σάββατο 15 Νοεµβρίου, στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας Πατρών. Πολυξένη Τηλιγάδη (χήρα Αναστασίου) ∆ιέµενε στην Πάτρα. Η κηδεία της και ο ενταφιασµός της έγινε τη ∆ευτέρα 15 ∆εκεµβρίου στον Ασπριά. Γεώργιος Χαλάτσης Σε ηλικία 82 ετών έφυγε από τη ζωή στις 20 ∆εκεµβρίου ο Μαµουλαδιώτης Γεώργιος Χαλάτσης, πατέρας του φίλου του συνδέσµου, ∆ιευθυντού της ∆ηµόσιας Παπαχαραλαµπείου Βιβλιοθήκης Ναυπάκτου, Γιάννη Χαλάτση. Η εξόδιος ακολουθία και ο ενταφιασµός του έγινε από τον ιερό Ναό του Αγίου Πολυκάρπου Μαµουλάδας. Ιωάννης Νικ. Φούντας (Κατσαντώνης) Τρία χρόνια έλειπαν να συµπληρώσει αιώνα ζωής, ο Νιοκαστρίτης Ιωάννης Φούντας του Νικολάου (γνωστός και ως Κατσαντώνης). Η κηδεία του έγινε την ∆ευτέρα 13 Οκτωβρίου, στον ιερό Ναό του Αγίου Θωµά στο Λυγιά. Άφησε στη ζωή παιδιά, εγγόνια Πλούµη Βασιλική του Νικολάου Στις 7 ∆εκεµβρίου άφησε ΠΕΡΙΟ∆ΙΚΗ ΕΚ∆ΟΣΗ Του Συνδέσµου Εν Πάτραις Ναυπακτίων “Ο ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ” την τελευταία πνοή, η ∆ασκάλα Βασιλική. Η εξόδιος Ακολουθία έγινε στον Ιερό Ναό της Αγίας Σοφίας Πατρών, παρουσία πολλών συγγενών, συναδέλφων, γνωστών και φίλων. Γεννήθηκε στην περιοχή της ∆ωρίδος, όπου και τελείωσε το ∆ηµοτικό Σχολείο. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Αρσάκειο στην Πάτρα, όπου ο πατέρας της ήταν Αξιωµατικός της Πυροσβεστικής. Ως δασκάλα υπηρέτησε στη ∆ωρίδα και ένωσε τη ζωή της µε τον αείµνηστο Νικόλαο Πλούµη. Απόκτησαν δύο παιδιά, το Γιώργο καθηγητή και την Ελένη Οδοντίατρο. Ύστερα µετατέθηκαν στην Πάτρα και έδωσαν όλα τα εφόδια για την αποκατάσταση των παιδιών τους. Ο Γιώργος παντρεύτηκε µε Νηιπαγωγό, το γένος Γκέκα (Ναυπακτιακής Καταγωγής) και η Ελένη µε τον Οδοντίατρο Πιέρο (∆ωρικής καταγωγής). Η αείµνηστη Βασιλική υπήρξε αφοσιωµένη σύζυγος, στοργική µητέρα και λάτρευε τα εγγόνια της. Στα σχολεία που υπηρέτησε, άφησε αξιόλογο έργο και έχαιρε µεγάλης εκτίµησης. Για την προσωπικότητά της µίλησε ο Πρωτοπρεσβύτερος του Ναού π. Ερµόλαος , τονίζοντας ότι έφυγε µια σπουδαία δασκάλα. Εκ µέρους του Συλλόγου Συνταξιούχων του ∆ηµοσίου, κλιµάκιο του οποίου παρέστη µε επικεφαλής τον Πρόεδρο Σπύρο Αντωνόπουλο, µίλησε ο υπογράφων, που µε συγκινητικά λόγια αναφέρθηκε στη ν πορεία της ζωή και το έργο της «…Ήθελα να τονίσω ακόµα ότι ο θάνατος είναι κοινός κλήρος των θνητών, αλλά το προνόµιο της Αθανασίας, για την οποία σε προόριζε ο ∆ηµιουργός, είναι για λίγους. Και δεν είναι τυχαίο ότι η εκδηµία σου έγινε το µήνα ∆εκέµβριο, που η ανθρωπότητα αναµένει τον ερχοµό του Θεανθρώπου, ανοίγουν οι Ουρανοί και οι Άγγελοι τον δοξάζουν µαζί σου». Μίλησε επίσης µία συνάδελφος , φίλη της οικογένειας, εκπροσωπώντας και τους Ναυπάκτιους συναδέλφους. Μεταξύ άλλων, στην εξόδιο Ακολουθία, παραβρέθηκε και ο Πρόεδρος του Ναυπακτιακού Συνδέ- σµου, Ηλίας ∆ηµητρόπουλος. Εκφράζω τα θερµά Συλλυπητήρια στους οικείους Και εύχοµαι η µνήµη της να είναι Αιώνια. Κονίδας Β. Κωνσταντίνος * Σηµ. σύνταξης. Ο γιος της, καθηγητής Γεώργιος Πλούµης, σε νεκρολογία του που δηµοσιεύθηκαν σε πατρινές εφηµερίδες, µεταξύ άλλων, ευχαριστεί τον π. Ερµόλαο και τον Κώστα Κονίδα, για τις επικήδειες αναφορές τους. Μαίρη Γ. Γαtτάνη Μια ακόµη παλιά δασκάλα έφυγε. Η Μαίρη γεννήθηκε στη Ναύπακτο όπου και τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της. Καταγόταν από σπουδαία οικογένεια και αδερφός είναι ο γνωστός πνευµατικός άνθρωπος και εκδότης της εφηµερίδας «Τα Νέα της Ρούµελης», Γιάννης Γατάνης. Υπηρέτησε ως δασκάλα και στο χωριό µου τη Σκάλα, όταν εγώ ήµουν ακόµη µαθητής στο Γυµνάσιο. Υπηρέτησε στην Αφροξυλιά, Ναύπακτο και στη συνέχεια στην Αθήνα, όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Η κηδεία της έγινε στον Άγιο ∆ηµήτριο Ναυπάκτου και την αποχαιρέτησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Θωµάς Βαµβίνης. Ας είναι Αιωνία η Μνήµη της. Κονίδας Β. Κωνσταντίνος Νικόλαος Παπίδας Έφυγε και ο εξαίρετος δάσκαλος , φίλος και καλός πατριώτης. Καταγόταν από το Καταφύγιο και αποφοίτησε από το Γυµνάσιο Ναυπάκτου. Ο πατέρας του ήταν επίσης δάσκαλος και µόρφωσε τα παιδιά του. Τον γνώριζα από το Γυµνάσιο Ναυπάκτου, αλλά ήρθαµε πιο κοντά ως συµφοιτητές στην Μαράσλειο Ακαδηµία. Στην πορεία υπηρετήσαµε στην Ναυπακτία και µάλιστα είχαµε εκλεγεί µαζί στο ∆.Σ. των δασκάλων. ∆ιέθετε πολλά επαγγελµατικά προσόντα και ολοκληρωµένη προσωπικότητα. Αργότερα που η Νηπιαγωγός σύζυγός του έγινε Επιθεωρητής Νηπιαγωγών , µετακόµισαν στην Πάτρα. Ο ίδιος διετέλεσε ∆ιευθυντής Πρωτοβάθµιας Εκπαίδευσης και υπήρξε και συνδικαλιστικό στέλεχος. Απόκτησαν δύο κόρες τις οποίες και αποκατέστησαν. Μας συνέδεε στενή φιλία. Με καθυστέρηση πληροφορήθηκα το θάνατό του και γράφω αυτές τις γραµµές στη Μνήµη του. Κονίδας Β. Κωνσταντίνος Έτος Ιδρύσεως (εφηµερίδας) 1997 ΚΩ∆ΙΚΟΣ 4131 Γραφείο Ρήγα Φερραίου 96 - Πάτρα Τηλ. και fax (2610) 222 488, Τ.Κ. 26221 email: [email protected] Υπεύθυνος έκδοσης - ∆ιευθυντής: Ηλίας ∆ηµητρόπουλος (Πρόεδρος) Τηλ.: (2610) 454 391, 6945 563 238 Συνδροµές προαιρετικές Ελάχιστο όριο εσωτερικού: 10 ¤ -Tα ενυπόγραφα δηµοσιεύµατα φέρουν την ευθύνη του υπογράφοντος ΣΕΛΙ∆ΟΠΟΙΗΣΗ • ΜΟΝΤΑΖ • ΕΚΤΥΠΩΣΗ “ACHAIA PRESS” • Τηλ. 2610 270.733 - ΠΑΤΡΑ Για την Εκκλησία της Παλαιοπαναγιάς Ο Σύνδεσµός µας ανταποκρινόµενος στην έκκληση του Εκκλησιαστικού συµβουλίου , που προ`σταται ο ενοριακός ιερέας π. Παναγιώτης Χατζής, κατέθεσε στον σχετικό λογαριασµό συµβολικό ποσό. Κατά νεότερες πληροφορίες, µετά την παράθεση πολλών απόψεων, το Μητροπολιτικό Συµβούλιο αποφάσισε να ανεγερθεί καινούργιος Ναός στην ίδια θέση. Συνεχίζονται πάντως οι προσφορές επωνύµων και απλών ανθρώπων. Να υπενθυµίσουµε ότι ο Ναός καταστράφηκε, σχεδόν ολοσχερώς, πριν από µήνες από πυρκαγιά. ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Συγχαρητήρια - Στην Κωνσταντίνα Κουράτου, κόρη των µελών µας ∆ηµητρίου και Μαρίας Πολυγένη – Κουράτου, εγγονή του επίλεκτου µέλους µας Γιάννη Πολυγένη, για την επιτυχία της στο Οικονοµικό Τµήµα του Πανεπιστηµίου Πατρών. - Στην Ελένη, κόρη του τακτικού αναγνώστη της εφηµερίδας µας , Ανδρέα Μπέσσα (καταγωγή από τη Βελβίνα). ∆ιευθυντού του 123ου ∆ηµοτικού Σχολείου Καλλιθέας, που πήρε το πτυχίο της από το τµήµα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστηµίου Θεσσαλίας. Ιδιαίτερη δε τιµή αποτέλεσε η ανάγνωση από την ίδια του όρκου, στη σχετική τελετή. ΓΕΝΝΗΣΗ Τα εκλεκτά µέλη µας Γεώργιος και Χάιδω Κυρίτση έγιναν για δεύτερη φορά παππούς και γιαγιά αντίστοιχα. Αυτή τη φορά η κόρη τους Αριέττα, Αντισµήναρχος της Π.Α και ο σύζυγός της, επίσης Αντισµήναρχος, Κωνσταντίνος Βροντούλης, απόκτησαν ένα χαριτωµένο κοριτσάκι, προς µεγάλη χαρά των ιδίων, αλλά και του παππού και της γιαγιάς. Και από εµάς οι ευχές εγκάρδιες, να ζήσει και να προκόψει. Περιφερειακός Συµπαραστάτης του πολίτη και της Επιχείρησης Ο Ναυπάκτιος, µε καταγωγή από τη Σκάλα, επίτιµος πρόεδρος Εφετών, Γεώργιος Κ. Φαλτσέτος εκλέχτηκε από το Περιφερειακό Συµβούλιο ∆υτικής Ελλάδας ως Περιφερειακός Συµπαραστάτης του Πολίτη και της Επιχείρησης, µετά από σχετική πρόταση του Περιφερειάρχη κ. Απόστολου Κατσιφάρα. Η αποστολή του Συµπαραστάτη του Πολίτη και της Επιχείρησης, συνοψίζεται ουσιαστικά στη διαµεσολαβητική επίλυση διαφορών που προκύπτουν ανάµεσα σε άµεσα θιγόµενους πολίτες ή επιχειρήσεις και στις υπηρεσίες, τα νοµικά πρόσωπα και τις επιχειρήσεις της Περιφέρειας. Ο θεσµός του Συµπαραστάτη προβλέπεται από το άρθρο 77 του νόµου (Καλλικράτης) και αφορά και τους δήµους άνω των 10.000 κατοίκων. Ο Περιφερειάρχης ∆υτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας ανέφερε µεταξύ άλλων… «Στο πρόσωπο του κ. Φαλτσέτου, ενός ιδιαίτερα αγαπητού ανθρώπου και ενός άψογου επιστήµονα και λειτουργού της ∆ικαιοσύνης, οι συµπολίτες µας θα βρουν ένα στήριγµα και µε το ρόλο του και ο ίδιος θα συµβάλλει στην αποτελεσµατικότερη και σωστότερη διοίκηση, υπό διαφανείς όρους. Είναι τιµή για εµάς και πιστεύω πως όπως κόσµησε τη ∆ικαιοσύνη θα κοσµήσει και το θεσµό της Περιφέρειας». «Μετά την µακρόχρονη πορεία µου στο ∆ικαστικό Σώµα, θέλω να συνεχίσω να συµµετέχω στα δρώµενα της κοινωνίας και να βρίσκοµαι ενεργά στο πλευρό των πολιτών. Είναι αναγκαία η στήριξη όλων σας» υπογράµµισε ο κ. Φαλτσέτος απευθυνόµενος στο Σώµα µετά την εκλογή του … Η θητεία του Περιφερειακού Συµπαραστάτη ακολουθεί τη θητεία των περιφερειακών αρχών. Το γραφείο του Συµπαραστάτη βρίσκεται στην έδρα της Περιφέρειας (Ν.Ε.Ο. & Αµερικής β' όροφος), τηλ. 2613 613512 & 2613 613527. Τιµήθηκε ο Γιάννης Χουλιάρας Με µια σεµνή τελετή ο δήµος Ναυπακτίας τίµησε το απόγευµα της ∆ευτέρας 15 ∆εκεµβρίου τον πρ. προστάµενο της 22ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, Γιάννη Χουλιαρά. Το πέρασµα του Γιάννη Χουλιαρά απ’ αυτή τη θέση ήταν αρκετά σύντοµο, άφησε όµως τις καλλίτερες εντυπώσεις για το ενδιαφέρον του και την προσφορά του στον τόπο. Στο έργο και την προσφορά του αναφέρθηκε στην οµιλία της η πρ. Αντιδήµαρχος Μαρία Ζιαµπάρα. Για τον άνθρωπο Γιάννη Χουλιαρά µίλησε στην αρχή και ο Σεβασµιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, επίσης µίλησαν ο αντιδήµαρχος Πολιτισµού Γιάννης Ράπτης και η αρχαιολόγος Ιωάννα Κωστή. Τέλος αναµνηστικό του δήµου επέδωσε στον Γ.Χουλιαρά ο δήµαρχος Ναυπακτίας Τάκης Λουκόπουλος. ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Ένα ξεχωριστό µήνυµα από τον Ναυπακτιακό Σύνδεσµο Πατρών Πολλές ευχές κι από πολλούς για το 2015. Το δικό µας σύνθηµα το διαµορφώσαµε στο «Να µείνουµε Ελεύθεροι…». Με άλλα λόγια, να µην ακολουθούµε την τετριµµένη συνταγή, για χορηγίες και ενισχύσεις από διαφόρους φορείς, κρατικούς, δηµοτικούς κτλ., παρά την οικονοµική αδυναµία του δηµόσιου κορβανά. Εµείς διαλέξαµε και διαλέγουµε έναν άλλο δρόµο. Το δρόµο της αυτοδυναµίας, που σηµαίνει ότι µε ένα δεκάρικο (10 Ε) ετήσια συνδροµή κατ’ ελάχιστο, από τα 500 και πλέον µέλη µας, τα κα- ταφέρνουµε να επιβιώνουµε. ∆ιοργανώνουµε 10-12 εκδηλώσεις το χρόνο, αλλά προ πάντων είµαστε ζωντανός οργανισµός. Για να µείνουµε, όµως, ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, χωρίς εξαρτήσεις, προσκαλούµε τα µέλη µας, τους φίλους µας και τους αναγνώστες της εφηµερίδας µας, να συνεισφέρουν µε την καταβολή της ετήσιας συνδροµή τους (κατ’ ελάχιστο 10 ευρώ), ενώ παράλληλα τους διαβεβαιώνουµε ότι η νοικοκυροσύνη, η χρηστότητα και εν γένει διαχείριση αποτελούν αδιαπραγµάτευτα στοιχεία. Η συνδροµές µπορεί να καταβάλλονται επωνύµως στον λογαριασµό 5515-070283-393 Τράπεζας Πειραιώς (όνοµα του Προέδρου Ηλίας ∆ηµητρόπουλος). Οι αποδείξεις παραλαβής ταχυδροµούνται στο επόµενο φύλλο της Ναυπακτιακής Φωνής. Μαζί µε τις κλασσικές ευχές για ‘’ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΤΟ 2015’’, να προσθέσουµε την ευχή και τη θέση : να συνεχίσουµε, ως Σύνδεσµος, Α∆ΕΣΜΕΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ. ∆ηµοτικό Περισκόπιο Ανακούφιση για την δηµοτική Αρχή Ναυπακτίας, αλλά και για τους κατοίκους προκάλεσε η νεότερη απόφαση της Υπηρεσίας ∆ιαχείρισης του Επιχειρησιακού Προγράµµατος «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» του Υπουργείου Περιβάλλοντος, µε την οποία επανεντάσσονται τα έργα : 1). «Αποχέτευση ∆.∆ Άνω Χώρας και εγκατάσταση επεξεργασίας Λυµάτων» συνολικού προπολογισµού 2.226.300 ευρώ 2. ) Επέκταση εγκαταστάσεων επεξεργασίας Λυµάτων Ναυπάκτου και Έργα ενίσχυσης υδροδότησης» συνολικού προπολογισµού 5.120.552 ευρώ. Να σηµειωθεί και τα δύο έργα είχαν απενταχθεί από το πρόγραµµα και υπήρχε άµεσος κίνδυνος να παραµείνουν ηµιτελή. Το καθαρό ποσό των 196 χιλ. ευρώ άφησαν στο ταµείο του δήµου τα φετινά παζάρια, που η οργάνωσή τους και η εν γένει λειτουργία τους άφησαν άριστες εντυπώσεις. Πρέπει να οµολογηθεί ότι τα τελευταία χρόνια σηµειώνεται συνεχής βελτίωση, µε αποκορύφωµα τον πρόσφατο Οκτώβριο. Εξ’ ίσου καλά εορτάστηκε η 443 επέτειος της Ναυµαχίας της Ναυπάκτου µε πλούσια δρώµενα που διήρκησαν µια εβδοµάδα. Και το σπουδαίο, το κόστος του εορτασµού ανήλθε στα 34.000 ευρώ, ποσό που είναι το χαµηλότερο από όλα τα προηγούµενα χρόνια. Φιλόδοξο ς είναι ο σχεδιασµός του Λιµενικού Ταµείου Ναυπακτίας, που µεταξύ των άλλων, προγραµµατίζει την εγκατάσταση βραχίονα (µπαστούνι) στο σηµείο που υπάρχει µια µικρή εξέδρα παραπλεύρως του λιµανιού, ώστε να µπορούν να δένουν κότερα και άλλα σκάφη. Ενδιαφέρουσες είναι οι προτάσεις για ίδρυση ΚΑΠΗ στο Αντίρριο και στον Γαλατά. Με την ευκαιρία πολλοί ρωτούν, τι γίνεται µε το Γαλατά, µένει στο δήµο Ναυπακτίας ή πάει στο δήµο Μεσολογγίου και πότε ; Σύµφωνα µε τον δήµαρχο Ναυπακτίας Π. Λουκόπουλο, κατά το στάδιο της ενηµέρωσης του σώµατος, στις 24 Νοεµβρίου στην υπηρεσία Κτιριακές υποδοµές (πρώην Ο.Σ.Κ.) υπήρξε η επιλογή του αναδόχου για τις εργασίες αναβάθµισης στα προαύλια τριών σχολείων του δήµου Ναυπακτίας. Το ποσοστό της σχετικής έκπτωσης στα τρία έργα είναι της τάξης του 50% και ανέρχεται στο ποσό των 60.000 ευρώ συνολικά. Οι παρεµβάσεις αναβάθµισης αφορούν στο δηµοτικό σχολείο Λυγιά, όπου θα υπάρχει ασφαλτόστρωση του προαυλίου και κατασκευή ταρτάν του γηπέδου µπάσκετ, η ίδια παρέµβαση στο ΕΠΑΛ (ασφαλτόστρωση προαυλίουταρτάν γήπεδο µπάσκετ),καθώς επίσης και στο γυµνάσιο Αντιρρίου µε κατασκευή ταρτάν στο εκεί γήπεδο µπάσκετ. Τη ∆ευτέρα 21 ∆εκεµβρίου, συνήλθε το δηµοτικό Συµβούλιο Ναυπακτίας µε 30 θέµατα, µεταξύ των οποίων και ο ορισµός Επιτροπής ∆ιαβούλευσης. Θετικά είναι τα σχόλια για τις εργασίες του τοµέα περιβάλλοντος (Αντιδήµαρχος Ανδρέας Κοτσανάς), µε αποκορύφωµα τη ριζική αποψίλωση του µεγάλου χώρου που περιβάλλει το Καπορδέλειο - Ξύκειο συγκρότηµα στην Παλαιοπαναγιά. Τέλος την µεγάλη ικανοποίησή του εξέφρασε ο ∆ήµαρχος κατά την επίσκεψή του στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του δήµου για το σπουδαίο έργο που προσφέρει. Πέραν των άλλων σιτίζει µε 72 γεύµατα εβδοµαδιαίως, απόρους συνανθρώπους µας. Θέµα ανέκυψε, µε ανάλογες εντάσεις, για διαρροή αποβλήτων από τον ΧΥΤΑ Βλαχοµάνδρας. Οι σχετικές έρευνες βρίσκονται σε εξέλιξη από τον Σύνδεσµο Αποβλήτων, Πρόεδρος του οποίου είναι ο Χρήστος Σαλαµούρας. Οι παρεµβάσεις της Ο.ΣΥ.Ν Με επιστολή της η Οµοσπονδία Συλλόγων Ναυπακτίας που υπογράφεται από τον Πρόεδρό της κ. Ιωάννη Τσώτα και ααπευθύνεται στην Αντιπε- ριφερειάρχη Αιτ/νίας κ. Χριστίνα Σταρακά, επισηµαίνει τα προβλήµατα του επαρχιακού οδικού δικτύου της Ορεινής Ναυπακτίας. Συγκεκριµένα αναφέρει ότι τα χωριά (κατά αλφαβητική σειρά) ∆ενδροχώρι, Καλλονή, Καστανιά, Κυδωνιά, Λιβαδάκι, Μανδρινή και Νιόκαστρο, εξακολουθούν ακόµη να συνδέονται µε χωµατόδροµο ως προς το επαρχιακό δίκτυο. Μια δεύτερη παρουσία της Ο.ΣΥ.Ν, ήταν η συµµετοχή, δια του προέδρου της, στην συνάντηση – συζήτηση Φορέων για την περιοχή της Ευηνολίµνης και της ευρύτερης περιοχής. Η κοινή συνάντηση έγι- νε την Τρίτη 9 ∆εκεµβρίου, στη Σχολή Αγρονόµων και Τοπογράφων Μηχανικών στην Αίθουσα Συνεδριάσεων Τοµέα, µε συµµετοχή κλιµακίου Ερευνητικών Οµάδων του Κέντρου Εκτίµησης Φυσικών Κινδύνων και Προληπτικού Σχεδιασµού του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, εκπροσώπων τοπικών φορέων, που εδρεύουν στην Αθήνα. Τον Πρόεδρο της Ο.ΣΥ.Ν. καθώς και τα Προεδρεία των Συλλόγων των παραλίµνιων χωριών Άγιος ∆ηµήτριος, Αράχοβα, Κλεπά και Νεοχώρι. 3 Η οµιλία του κ. Ηλία ∆ηµητρόπουλου Το βράδυ της ∆ευτέρας 15 ∆εκεµβρίου, στο πλαίσιο των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν∆ Ελλάδας, µίλησε ο Πρόεδρος του Συνδέσµου Ηλίας ∆ηµητρόπουλος µε θέµα: «Ο ΕΘΝΕΓΕΡΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΤΣΟΥΚΑΣ». Ο οµιλητής κράτησε αµείωτο το ενδιαφέρον των ακροατών, µεταξύ των οποίων ήταν πολλοί Ναυπάκτιοι καθώς και Αξιωµατικοί της Π.Α. Ο οµιλητής στην 50λεπτη εισήγησή του, ανέδειξε έναν άγνωστο, εν πολλοίς, εθνικό ποιητή, που δικαιούται θέση στην ιστορία, όχι τόσο για την ποιότητα της ποίησής του, όσο για την ποίηση που την έκανε παιάνα, σηµαία και βέλος για την απελευθέρωση των Ελλήνων της Μακεδονίας, Ηπείρου, Θράκης και της Κρήτης. Γεννήθηκε στην Υπάτη το 1873. Σπούδασε Νοµικά στο Πανεπιστήµιο Αθηνών, αλλά δεν άσκησε δικηγορία. Συνδέθηκε µε στενή φιλία µε τον Μεσολογγίτη ποιητή Μιλτιάδη Μαλακάση. Έλαβε µέρος στα φοιτητικά γεγονότα του ∆εκεµβρίου 1896, τα επονοµαζόµενα και ‘’Γαλβανικά’’. Κατέβηκε ως εθελοντής στη Κρητική Επανάσταση του 1897. ∆ίκην «Εθνικού Ζητιάνου», πωλώντας τις ποιητικές του συλλογές, συγκέντρωσε τα χρήµατα µε τα οποία, εκπλήρωσε, το 1903, το τάµα του Έθνους, δηλαδή την ανέγερση του Ανδριάντα του Αθανασίου ∆ιάκου στη Λαµία. Στη συνέχεια, ως πρόδροµος της αναγέννησης της Ελλάδος που επήλθε µε το κίνηµα του 1909 και την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, έταξε τον εαυτό του να ξεσηκώσει τον απανταχού Ελληνισµό και µε εράνους να βοηθήσει τον Πολεµικό µας Στόλο. Το 1902, κατέβηκε ξανά στη Κρήτη, που πέρα από τους εράνους του, ξεσήκωσε το λαό και το εθνικό φρόνηµα. Στη συνέχεια κατέβηκε στην Αίγυπτο ξεσηκώνοντας τη µεγάλη και ευηµερούσα οµογένεια, αποκοµίζοντας µεγάλα ποσά που ευθύς τα κατέθεσε στο ταµείο του Στόλου. Στα µέσα του 1904 πέρασε στην Κύπρο, όπου παρέµεινε δύο χρόνια, αφυπνίζοντας την ελληνική συνείδηση και από εράνους συγκέντρωσε πολύ αξιόλογα ποσά, όλα για τον Πολεµικό Στόλο. Το 1909, ερχόµενος στην Πάτρα, έκανε τις επαφές του και ατµοπλοκώς µετέβη στην Αµερική, όπου παρέµεινε µέχρι το 1911, ξεσηκώνοντας µε τους στίχους του και τους φλογερούς λόγους του την οµογένεια. Συγκέντρωσε µεγάλα ποσά και ποτέ δεν κράτησε για τον εαυτό του ούτε λεπτό της δραχµής. Με τα ποσά των εράνων του, ναυπηγήθηκαν τα αντιτορπιλικά ΚΕΡΑΥΝΟΣ και ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ. Επίσης έγινε προµήθεια µιας πλήρους Πυροβολαρχίας που πήρε τ’ όνοµα ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ. Μετά τους νικηφόρους Βαλκανικούς αγώνες ίδρυσε τον ΛΕΥΚΟ ΣΤΑΥΡΟ, στον αντίποδα του Ερυθρού Σταυρού, µέσω του οποίου αγκάλιασε και περιέθαλψε τα ορφανά και τις αδερφές των πεσόντων στους αγώνες του Έθνους. Πάντρεψε και προικοδότησε 16.000 χιλ. κοπέλες και ορφανά. Από το 1909 είχε τακτικές επισκέψεις και δράσεις στην Πάτρα. Στον εθνικό διχασµό και περί το τέλος του 1915 συνελήφθη για λίγο από τους λεγόµενους Επίστρατους, µε την κατηγορία ότι εξύβρισε τον Βασιλιά Κωνσταντίνο. Απεβίωσε το 1928. Η κηδεία του έγινε στην Μητρόπολη Αθηνών µε χοροστασία του Αρχιεπισκόπου, παρουσία του Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, Υπουργών Στρατηγών, ποιητών και περί τριακοσίων νυµφών του Λευκού Σταυρού. Τον Επικήδειο εκφώνησε ο Κωστής Παλαµάς. Οι συµπατριώτες του τον τίµησαν µε δύο Μνηµεία. Έναν ανδριάντα στο χωριό του την Υπάτη και µια προτοµή του στην Λαµία που περικλείεται από τις οδούς Ροζάκη - Στυλίδας- Καποδιστρίου και την οµώνυµη πλατεία. Τα εγκαίνια των δύο µνηµείων έγιναν ανήµερα του Αγίου Πνεύµατος, την 6η Ιουνίου 1955. * Ολόκληρη η οµιλία δύναται να αποσταλεί, σε όποιον το επιθυµεί, µε το Ηλεκτρονικό ταχυδροµείο. Μείωση κατά 5% των τελών Ύδρευσης στη Ναυπακτία Με εισήγηση του Προέδρου της ∆ΕΥΑΝ και Αντιδηµάρχου Οικονοµικών, Θωµά Κοτρωνιά, το ∆.Σ του δήµου ενέκρινε την µείωση, κατά 5%, σε όλα τα τιµολόγια της ∆ΕΥΑΝ, συµπεριλαµβανοµένης και της αρχικής σύνδεσης στο αποχετευτικό σύστηµα. Η µείωση, ανεξαρτήτως ορισµένων επιφυλάξεων από πλευράς της µείζονος αντιπολίτευσης, είχε θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, έστω και ως συµβολική ενέργεια. Εν τω µεταξύ στο έκτακτο ∆.Σ. της Επιχείρησης την 17η ∆εκεµβρίου, ύστερα από αναφορά εργαζοµένων, ανέκυψε µείζον θέµα, µε σοβαρές ενδείξεις για ασύµβατες καταστάσεις (υδρόµετρα χωρίς άδεια σύνδεσης, ένα υδρόµετρο για ολόκληρη πολυκατοικία, πλασµατικές ενδείξεις κτλ.), που εφόσον επαληθευθούν από την έρευνα, η ∆ΕΥΑΝ για πολλά χρόνια ζηµιώθηκε για ποσά εκατοντάδων ευρώ. Ευχαριστήρια Για µια ακόµη φορά ο βετεράνος ∆ωριέας φίλος του Συνδέσµου, Γιάννης Σταυρόπουλος, προσέφερε στη βιβλιοθήκη του Συνδέσµου δέκα (10) τίτλους σπουδαίων βιβλίων. Το ∆.Σ. εκφράζει στον αγαπητό Γιάννη τις θερµές ευχαριστίες του. και εύχεται µακροηµέρευση και εξακολούθηση της κοινωνικής του προσφοράς. ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 4 ΠΟΛ ΙΤ Ι ΣΤΙΚ Α Πάτρα : Εγκαινιάστηκε ο ΞΕΝΩΝΑΣ φιλοξενίας συνοδών ασθενών Εγκαινιάστηκε από τον Σεβασµιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστοµο, ο ξενώνας, φιλοξενίας συνοδών απόρων ασθενών πού νοσηλεύονται στα Νοσοκοµεία Πατρών. Το Ίδρυµα βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου, πλησίον του Πανεπιστηµιακού Νοσοκοµείου Πατρών «Παναγία η Βοήθεια» και στεγάζεται στην αρχοντική οικία του αειµνήστου Ιακώβου και Αλίκης Βασιλάκη. Το οίκηµα προσέφερε στην Μητρόπολη Πατρών η ευσεβής κόρη τους Αικατερίνη, ανακαινίστηκε δε και εξοπλίστηκε από την Ιερά Μητρόπολη. Ο Σεβασµιώτατος εξέφρασε τη βαθειά του συγκίνηση και την ευαρέσκειά του στην δωρήτρια και της απένειµε το παράσηµο της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Πατρών, τον Χρυσούν Σταυρόν του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου. Ο Ξενώνας φέρει την επιγραφή: «Ιερά Μητρόπολις Πατρώνν -Οίκος φιλοξενίας Ιάκωβος και Αλίκη Βασιλάκη». Στην τελετή των εγκαινίων παρέστη και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος. Σε καλά χέρια το σπίτι του Κωστή Παλαµά στην Πάτρα Έπεσαν οι υπογραφές για το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής Κωστής Παλαµάς, το οποίο βρίσκεται στην οδό Κορίνθου ! Αγοραστής είναι ένας 75χρονος από την Πάτρα, ο οποίος δραστηριοποιείται επαγγελµατικά στις Ηνωµένες Πολιτείες. Σύµφωνα µε θετικές πληροφορίες στο συµβόλαιο αναγράφεται ότι θα µετατραπεί σε Μουσείο Ολυµπισµού, Τεχνών και Γραµµάτων και πως παραχωρείται στον Σύλλογο Πατρινών Καλλιτεχνών. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες θα γίνει αναπαλαίωση και ανακαίνιση των εξωτερικών και εσωτερικών χώρων του κτιρίου υπό την εποπτεία του Υπουργείου Πολιτισµού. Σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος του Συλλόγου Καλών Τεχνών Πάτρας «Κωστής Παλαµάς», Μαλλιάς Θεόδωρος αναφέρει «…κατατέθηκαν οι ιστορικές υπογραφές οι οποίες σηµατοδοτούν την αναγέννηση της ψυχής και της καρδιάς του µεγάλου µας Εθνικού ποιητή Κωστή Παλαµά στο σπίτι που τόσο πολύ αγάπησε. Ο λαός της Πάτρας και ο πιο απόµακρος επισκέπτης, θα αναβιώσει µέσα από το Μουσείο Ολυµπισµού, Γραµµάτων και Τεχνών το ιερό δώρο που χάρισε ο ποιητής στην ανθρωπότητα, τον διαχρονικό, προφητικό και οικουµενικό Ολυµπιακό Ύµνο µια ανεκτίµητη κληρονοµιά, µια αστείρευτη πηγή ψυχικής και σωµατικής τελειότητας, που υµνεί τον Ολυµπισµό και τους Ολυµπιακούς Αγώνες». ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Οι νέοι φίλοι του Συνδέσµους µας Πύραρχος Ευθύµιος Γεωργακόπουλος Μια νέα και σπουδαία «µεταγραφή» στις τάξεις του Συνδέσµου, είχαµε πρόσφατα. Πρόκειται για τον συµπατριώτη Πύραρχο Ευθύµιο Γεωργακόπουλο, του οποίου παραθέτουµε επιλεκτικά τα βασικότερα στοιχεία από το πλούσιο βιογραφικό του… Γεννήθηκε στο Καστράκι ∆ωρίδας στις 29 Μα`ου 1963. Ο πατέρας του κατάγεται από τη Στύλια Ναυπακτίας και η µητέρα του από το Γρηγόρι Ναυπακτίας, το γένος Χριστιά. Είναι παντρεµένος µε τη Σταυρούλα Σωτηροπούλου του Βασιλείου, από τη Σκάλα και έχουν έναν γιο. Κατατάχθηκε στο Πυροσβεστικό Σώµα το 1991. Οι σπουδές του είναι: Απόφοιτος της Ακαδηµίας Πυροσβεστικού Σώµατος Σχολή Αξιωµατικών Πτυχιούχος τµήµατος ∆ασοπονίας, της Γεωπονικής Σχολής του Α.Τ.Ε.Ι. Καρπενησίου και τελειόφοιτος του τµήµατος Πολιτικών Μηχανικών, της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστηµίου Πατρών Σήµερα φέρει τον βαθµό του Πυράρχου και είναι ∆ιοικητής των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Πατρών και Π.Ε. Αχα`ας. Επί τρία χρόνια διετέλεσε ∆ιοικητής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ναυπάκτου. Επίσης υπηρέτησε µε επιτυχία και ανάλογες διακρίσεις, σε πολλές µάχιµες θέσεις και Επιτελικές Υπηρεσίες. Μεταξύ άλλων έχει συνδικαλιστική δράση και διετέλεσε εκπρόσωπος του Πυροσβεστικού Σώµατος στο ερευνητικό πρόγραµµα Electronic on–l ine Decision Support System for Forest Fires (e-FIS). Τον καλωσορίζουµε στην δύναµη του Συνδέσµου και ευχόµαστε συνέχιση της προσφοράς και την περαιτέρω εξέλιξή του στο Σώµα. Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος Κατάγεται από την Ηλεία και διαµένει στην Πάτρα, Ίστρου 26, Πυροσβεστείο. Έκανε καριέρα στην Χωροφυλακή, όπου εξελίχθηκε και σε Αξιωµατικό. Υπηρέτησε και στη Ναύπακτο, όπου απέκτησε αρκετούς φίλους, µάλιστα ο οικονοµολόγος γιος του είχε δάσκαλο τον Κώστα Κονίδα, που είναι και ο προξενητής που τον έφερε στους πολλούς φίλους µας και τακτι- κούς αναγνώστες της εφηµερίδας µας. Τον καλωσορίζουµε και αισθανόµαστε ιδιαίτερη ικανοποίηση που η φωνή µας και η εµβέλειά µας απλώνεται. Γιάννης Αναστ. Αδαµόπουλος (Σαλαµούρας) Μαθητής κι αυτός του Κώστα Κονίδα και κατάγεται από τον Αγραπιδόκαµπο. Εργάστηκε στο Τελωνείο Πατρών. Είναι έγγαµος και έχει δύο κόρες, µια παντρεµένη στην Ιταλία και η άλλη, µικρότερη, είναι φοιτήτρια στο Μαθηµατικό Πατρών. ∆ιαµένει τον περισσότερο καιρό στον Αγραπιδόκαµπο. Του αρέσει ιδιαίτερα η Ναυπακτιακή Φωνή και ζήτησε να γίνει τακτικός συνδροµητής. Αναστασόπουλος Νικόλαος του Σωτηρίου Είναι συνταξιούχος του Πυροσβεστικού Σώµατος, κατάγεται από το Παναιτωλικό Αγρινίου και διαµένει στην Πάτρα. Είναι γαµπρός της Ναυπακτίας, παντρεµένος µε τη Λαµπρινή Αθ. ∆ανιά από τα Κρυονέρια. Έχουν τέσσερα παιδιά σπουδαγµένα και αποκατεστηµένα. Η µια κόρη τους είναι παντρεµένη µε τον Κωνσταντίνο Αποστολόπουλο µε εκλογικά δικαιώµατα στη Ναυπακτία Τον καλωσορίζουµε στις γραµµές µας. ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 5 ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ Β΄ ΜΕΡΟΣ Όταν ο Ερµής εγκατέλειψε την ζωή, τα έργα του, που ερµήνευαν ολόκληρη την δηµιουργία, γραµµένα µε επιστηµονική θεµελίωση και ευσέβεια, τα άφησε για διαφύλαξή τους στον γιό του Τατ-Κέφαλο, που είχε κατάλληλα εκπαιδεύσει για τον σκοπό αυτό. Εκείνος, πριν εγκαταλείψει την ζωή, τα εµπιστεύτηκε στον άξιο µαθητή του πατέρα του και ικανό επιστήµονα Ασκληπιό, γιό του Ήφαιστου, που έφερε και το όνοµα Ιµούθης (Ηµαθίων), ο οποίος , κατά την βούληση του βασιλέα του σύµπαντος και της πρόνοιάς του, τα µεταλαµπάδευε ενσυνείδητα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την θεραπεία των αναγκών αυτής, µε την απόκτηση από τους ανθρώπους της πραγµατικής γνώσης, που οδηγεί στην αλήθεια, που είναι η µόνη σωτήρια πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας. Ο Στοβαίος, στον οποίο οφείλεται η διάσωση µεγάλου τµήµατος της φιλοσοφίας του Ερµή του τρισµέγιστου, ιστορεί ότι όλη η φιλοσοφία των Αιγυπτίων και των Ινδών είναι πανοµοιότυπη µε την φιλοσοφία του Ερµή του τρισµέγιστου. Στην Αίγυπτο άφησε ανεξίτηλα τα χνάρια του ως αντιβασιλέας του Κρόνου και άριστος διαχειριστής της εξουσίας και δίκαιος νοµοθέτης. Στην Ινδία ως διδάσκαλος του ∆ιόνυσου, γιού του Κρόνου, που µε εκστρατεία του κατέλαβε την Ινδία και την διοίκησε για ικανό χρονικό διάστηµα. Στο κείµενο του αρχαίου Ιερού Βιβλίου των Ινδών « ΓΙΤΑ» παρουσιάζεται ακέραια η φιλοσοφία του Ερµή του τρισµέγιστου. Κατά την « ΓΙΤΑ» ο Κρίσνα διδάσκει τον Αρτζούνα: « Η ψυχή ούτε φθείρει ούτε φθείρεται, ούτε µεν γεννάται ποτέ, ούτε θνήσκει…ούτε αναιρείται του σώµατος αφαιρουµένου. Καθώς ο άνθρωπος οφείς τα παλιά ιµάτια, άλλα νέα ντύνεται. Τα σώµατα έχουν την αρχή εκ της ύλης, εις εκείνην διαλύονται ….Η βία της αµαρτίας γεννάται εκ της επιθυµίας, η αµαρτία µωραίνει την ψυχή.» Και ο Ερµής στον γιό και µαθητή του Τατ διδάσκει: « Ου γαρ αποθνήσκει η ψυχή, αλλά ως σύνθετο το σώµα διαλύεται. Η δε διάλυσις ουκ θάνατος εστίν, αλλά κράµατος διάλυσις.» Κρίσνα και Αρτζούλα καταπιάνονται µε το θέµα της δηµιουργίας και ύστερα από την κατανόησή του ο Αρτζούλα απαντά στον Κρίσνα: «Συ µεν ουν το υπέρτατον Θείον, ο Πάναγνος. Σε, οι επτά βραχµάνες λέγουσι πνεύµα αδιον, υπέρλαµπρον, αγέννητον, πανταχού παρόντα. Βλέπω σε πανταχόθεν πεντάµορφον, πολυόµατον, απειράµορφον και ούτε τέλος σου βλέπω, ούτε µέσον, ούτε αρχή παντοκράτωρ. Πιστεύω ουν ότι συ ει ον προαιώνιον.» Τα δύο κείµενα έχουν έννοιες ταυτόσηµες. Όµως το κείµενο του Ερµή προηγείται χρονικά αρκετές χιλιετηρίδες. Η επίδρασής του στην « ΓΙΤΑ» είναι βεβαία και αναµφισβήτητη. Αυτά δίδαξαν οι Έλληνες στους Ινδούς την εποχή του ∆ιόνυσου, που µε εκστρατεία του κατέλαβε την Ινδία. Για την θλιβερή κατάσταση, που επικρατούσε στις Ινδίες, πριν από την κατάληψή τους από τον ∆ιόνυσο, ο Αρριανός γράφει: « Ωµοφαγέντας όντας πριν γε ∆ιόνυσος ελθείν εις την χώραν των Ινδών. Ως καρτερός εγένετο Ινδών, πόλεώς τε οικούσαι και νόµους θέσθαι τήσι πόλεσι… και θεούς σέβειν εδίδαξε ∆ιόνυσος άλλους.» Και εδώ διαπιστώνεται η δηµιουργική πνοή του Ελληνισµού, η οικοδόµηση πόλεων, η θέσπιση νόµων για την προστασία των αδυνάτων και την επικράτηση τάξης και ευνοµίας. Για τον σεβασµό Θεών και ανθρώπων, την επικράτηση κοινωνικής γαλήνης. Το πέρασµα του ∆ιόνυσο από την Ινδία αφύπνισε τους λαούς της , τους µετέδωσε τα αγαθά της γνώσης και του πολιτισµού. Γι αυτό οι Ινδοί στα πανάρχαια βιβλία τους « Ραµαγιάννα» και « Μαχαµπαράτα» θεωρούν τους Έλληνες « παντογνώστες.» Πυρήνας της Κινεζικής θρησκείας είναι το ΤΑΟ (Θεός). ∆εν µπορεί να συλληφθεί, ούτε να γίνει κατανοητός από την ανθρώπινη σκέψη ο ∆ηµιουργός. Ο άνθρωπος δεν έχει την δυνατότητα να δει ή να ακούσει τον Θεό, που είναι απρόσωπος, άπειρος, απροσδιόριστος, άναρχος. Ο άνθρωπος αντιλαµβάνεται µόνο τις Θεκές εκδηλώσεις. Αποτελεί την κατώτερη µορφή του αληθινού Θεού. Η σωτηρία του εξαρτάται από την απάρνηση του σώµατός του και την προσήλωσή του στον δίκαιο και ενάρετο βίο προς όλους τους συνανθρώπους του. Τότε σώζεται η ψυχή και δεν ακολουθεί τον εκµηδενισµό του σώµατος, που πλασµένο από ύλη κάποτε θα διαλυθεί . Το ΤΑΟ υπάρχει και υπήρχε και πριν γεννηθεί ο ουρανός και η γη. Ο άνθρωπος, που ακολουθεί τον ορθό δρόµο ενώνεται, γίνεται ένα µε το ΤΑΟ. Αυτές τις ιδέες δίδασκε ο σοφός Κινέζος Λάο-Τσε τους µαθητές του αναφορικά µε την θρησκεία των κινέζων ΤΑΟ. Πανοµοιότυπα είναι και όσα αναγράφονται στο βιβλίο του Ερµή του τρισµέγιστου για το θέµα του ∆ηµιουργού:» Ο Θεός δεν προσδιορίζεται, ούτε και συλλαµβάνεται η ιδέα της µορφής του και της ύπαρξής του από τον άνθρωπο. Και αυτό γιατί ο Θεός είναι ασώµατος, δεν είναι ούτε ορατός, ούτε µετρητός, δεν έχει διαστάσεις, ούτε όµοιό του. ∆εν είναι ούτε νερό, ούτε φωτιά, όλες αυτές οι ιδιότητες είναι απλώς έργα του. Εάν όµως θελήσει κανείς να τον εννοήσει , θα τον αντιληφθεί στην λάµψη του ήλιου, στις τροχιές των άστρων και στις περιφέρειες ανά το σύµπαν.» Με αυτές τις ιδέες και θέσεις ο Ερµής εξωτερίκευε τις θέσεις του στους µαθητές του και τους έκανε κοινωνούς της θρησκείας του µονοθεσµού, την οποία αυτός πρώτος συνέλαβε και ολοκλήρωσε και διατύπωσε. Στο Κινγκ- Γιανγκ, άλλο αρχαίο κινέζικο κείµενο, αναγράφονται τα πιο κάτω: « Το ΤΑΟ το αντέγραψε ο Κουάν το έτος 222 π.Χ. από το σύγγραµµα του θείου άρχοντα της Ανατολής ΗWΑ. Εκείνος το είχε αντιγράψει από το σύγγραµµα του αρχηγού της Χρυσής πύλης κι εκείνος το είχε αντιγράψει από το σύγγραµµα της Μητέρας Βασίλισσας της ∆ύσης.» Εδώ εννοεί την ΜαΡέα-Κυβέλη-Αφροδίτη, σύζυγο του Βασιλιά– Θεού των Ελλήνων Κρόνου, που γραµµατέα και σύµβουλό της είχε τον Ερµή. Σε άλλο αρχαίο κινεζικό κείµενο γράφεται το εξής: « Πριν έλθουν στην Κίνα οι ουράνιοι βασιλείς, οι κινέζοι ζούσαν σαν ζώα. Σκεπάζονταν µε δέρµατα ζώων, τρέφονταν µε ωµό κρέας και δεν ήξεραν τον πατέρα τους. Όταν ήλθε Ο Φου-Χι( Ερµής), µε την βοήθεια µιας πολύ µορφωµένης βασίλισσας, έµαθε τον λαό τον γάµο, την µουσική, τα γράµµατα και την ζωγραφική. Τους έµαθε επίσης να ψαρεύουν και να καλλιεργούν µεταξοσκώληκες.» Και εδώ βασίλισσα εννοεί την σύζυγο οι επιδιώξεις, τα αποτελέσµατα τα ίδια. Κοινή η προσπάθεια τελείωσης του ανθρώπου µε την απόκτηση της ευσέβειας και της αρετής. Όµως η δηµιουργία του µονοθεσµού του Ερµή του τρισµέγιστου προηγήθηκε χρονικά του µονοθεσµού του Ιαπωνικού Σιντοσµού. Ο τελευταίος δηµιουργήθηκε µετά την διέλευση του Ερµή από την Ιαπωνία, ως γραµµατέας και σύµβουλος του ΒασιλιάΘεού των Ελλήνων Κρόνου, όταν αυτός κυβερνούσε τον τότε γνωστό κόσµο. Ο Σιντοσµός είναι µίµηση των πιστεύω και των θέσεων του Ερµή του τρισµέγιστου για την δηµιουργία και την ηθική τελείωση του ανθρώπου. Κατάδηλη και εδώ η πνευµατική Του ΝΙΚΟΥ Γ. ΠΑΦΥΛΑ Επιτίµου Προέδρου του Συµβολαιογραφικού Συλλόγου του Εφετείου Πατρών του Κρόνου. Άλλη οµολογία για την προσφορά των Ελλήνων στην Κίνα την εποχή του Ερµή του τρισµέγιστου την ενάτη π. Χ. χιλιετηρίδα δίνει ο κινέζος φιλόσοφος ΚουνγκΦου_Τσέου( Κουµφούκιος), µε τούτα τα λόγια: « οι αρχαίοι Θεοί µας Φου_Χι (Ερµής) Σοογκι- Τι( Κρόνος) και Τσαγκ Τι (Ουρανός), φέρονται ότι δεν ήταν Θεοί, αλλά µεγάλοι βασιλείς πρόγονοι της φυλής µας.» Ουσιαστική η επιβεβαίωση της διοίκησης της Κίνας, κατά τους πανάρχαιους εκείνους χρόνους, 9000π.Χ από τους Έλληνες βασιλείς Θεούς µε Έλληνες επιτελάρχες, κορυφαίο αυτών τον πανεπιστήµονα Ερµή τον τρισµέγιστο. Συντοσµός είναι η αρχαία θρησκεία των Ιαπώνων. Είναι και αυτή µονοθεστική θρησκεία. Η άµεση συγγένειά της µε την θρησκεία του Ερµή του τρισµέγιστου καθίσταται κατάδηλη. Ο Ιάπωνας Χεράτα, επιφανής ερµηνευτής του Σιντοσµού, αναλύει τις γενικές αρχές του Ιαπωνικού αυτού δόγµατος, γράφει: « Τα πνεύµατα ορίζουν και κυβερνούν ότι γίνεται στην ζωή και στην φύση. Βρίσκονται παντού, παρακολουθούν τους ανθρώπους, γονιµοποιούν τους αγρούς, αλλάζουν τις εποχές του έτους και προκαλούν τις καταστροφές και τους λιµούς. Έχοντας την δυνατότητα να κάνουν και το καλό και το κακό, είναι καλοί µε όσους σέβονται την µνήµη τους, κακοί µε όσους παραµελούν την θύµησή τους.» Ο Ερµής ο τρισµέγιστος Γράφει: « … και γαρ δαιµόνων χοροί περί αυτόν πολλοί και ποικίλαις στρατείας επικότες… οι σύνοικοι και των αθανάτων ου εισί πόρω ένθεν δε λαχόντες την τούτων χώρων τα των ανθρώπων εφορώσι, τα δε υπό των Θεών επιττατόµενα ενεργούσι θυέλλαις και καταιγίδες και µεταβολαίς πυρός και σεισµούς, έτι δε λιµούς και πολέµους αµυνόµενοι την ασέβειαν.» Η αντιπαραβολή και ο συσχετισµός των κειµένων αυτών του Σιντοσµού και του Ερµή του τρισµέγιστου δεν αφήνουν καµία αµφιβολία για την ταύτισή τους. Η πίστη, οι στόχοι, και ηθική προσφορά του Ελληνισµού στην ανθρωπότητα, στον εκπολιτισµό της και την ηθική της ανάταση. Η γένεση θεωρείται το κορυφαίο κεφάλαιο της Βίβλου των Εβραίων. Σε αυτή ιστορείται η δηµιουργία του κόσµου από τον ∆ηµιουργό και κυρίαρχο του Σύµπαντος. Αφηγείται η Βίβλος: « Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανό και την γη. Η δε γη ήτο άµορφος και έρηµος και σκότος επί του προσώπου της αβύσσου. Και πνεύµα Θεού εφέρετο επί της επιφανείας των υδάτων. Και είπεν ο Θεός γεννηθήτω φως και έγινε φως… και είπεν ο θεός,γεννηθήτω στερέωµα ανάµεσα των υδάτων…και έγιναν ούτω… και είπεν ο θεός ας βλαστήσει η γη χλωρόν σπόρον κάµνοντα σπόρον και δένδρον καρπιρόν κάµνοντα καρπόν κατά το είδος αυτού… Και βλάστησεν η γη χλωρόν χόρτον κάµνοντα καρπόν κατά το είδος αυτού. Και είπεν ο θεός ας γεννήσωσι τα ύδατα εν αφθονία νηκτά έµφυχα και πετεινά…. Και εποίησεν ο θεός τα κήτη τα µεγάλα και παν έµψυχον κινούµενον, τα οποία εγέννησαν εν αφθονία τα ύδατα κατά το είδος αυτών και παν πετεινόν πτεροτόν κατά το είδος αυτών…. Και είπεν ο θεός, ας γεννήσει η γη ζώα έµψυχα κατά το είδος αυτών, κτήνη και ερπετά και ζώα της γης κατά το είδος αυτών…και ας κάµωµεν άνθρωπον κατ εικόνα ηµών, καθ οµοίωσιν ηµών και ας εξουσιάζει επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί των κτηνών και επί πάσης γης και επί παντός ερπετού έρποντος επί της γης. Κα εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον κατ εικόνα αυτού… και ευλόγησεν αυτούς ο θεός και είπεν… Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεµίσατε την γη.» Αυτή είναι κατά την Βίβλο η ιστόρηση της δηµιουργίας του κόσµου. Ο Ερµής ο τρισµέγιστος στο σύγγραµµά του « περί του παντός φύσεως», αποσπάσµατα του οποίου δυστυχώς διασώθηκαν, αποφαίνεται αναφορικά µε την δηµιουργία: « Ην γαρ σκότος άπειρον εν αβύσσω και ύδωρ και πνεύµα λεπτόν, νοερόν, δυνάµει θεία όντα εν χάει. Ανήθη δη φως άγιον και επάγη υφ άµµω εξ υγράς ουσίας στοιχεία και θεοί πάντες καθιερώσι φύσεως εν σπόρων. Αδιορίστων δε όντων απάντων και ακατασκευάστων, αποδιωρίσθη τα ελαυρά εις ύψος και τα βαρέα εθεµελιώθη εφ υγρά άµµω, περί των όλων διορισθέντων και ανακρεµασθέντων πνεύµατι ωχείσθαι. Και άφθη ο ουρανός εν κύκλοις επτά…και περελήγη το περικύκλιον αέρι κυκλίω δροµήµατι πνεύµατι θείω οχούµενον. Ανήκει δε έκαστος θεός δια της ιδίας δυνάµεως το προταχθέν αυτώ και εγένοντο θηρία τετράποδα και ερπετά και ένυδρα και πτηνά και πάσα σπορά ένσπορος και χόρτος και άνθους παντός χλόη και πλήθος ανθρώπων και πάντων των υπό ουρανών δεσποτείων και αγαθών επίγνωσιν εις το αυξάνεσθαι εν αυξήσει και πληθύνεσθαι εν πλήθει.» Η σύγκριση των εννοιών των δύο κειµένων, του Ερµή του τρισµέγιστου και της Βίβλου, που πραγµατεύονται την διαδικασία της δηµιουργίας, αποδεικνύει µε σαφήνεια, ότι ο τρόπος της δηµιουργίας είναι ταυτόσηµος. Αιτία και στις δύο περιγραφές η ίδια. Η προαιώνια, απρόσωπη, ακατανόητη, ασύλληπτη, απροσδιόριστη, πανίσχυρη, πανταχού παρούσα δύναµη του ∆ηµιουργού. Η χρονική απόσταση των επτά χιλιετηρίδων της διατύπωσης των δύο άνω κειµένων, που αποπειρώνται να ερµηνεύσουν τα φαινόµενα της ∆ηµιουργίας, παρουσιάζουν µόνο λεκτικές διαφορές. Καµία ουσιαστική. Το βιβλίο της Χριστιανικής θρησκείας « οι πράξεις των Αποστόλων» βεβαιώνει ότι ο Μωσής γνώριζε τα βιβλία του Ερµή του τρισµέγιστου και το περιεχόµενό τους, γιατί είχε µεγαλώσει στο περιβάλλον του Φαραώ και είχε άρτια εκπαιδευτεί στην Αίγυπτο, όπου τον Ερµή τον πίστευαν ως θεό των γραµµάτων. Στις πράξεις των Αποστόλων αναγράφεται: « Και εδιδάχθη ο Μωσής πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων». « Τα ρητά των Βιβλίων του Ερµή τα εδανείσθησαν κι ο Μωσής και ο Ορφέας.» Στον Ερµή επίσης οφείλεται η πατρότητα των θεολογικών γνώσεων του Ορφέα και του Μωσή. Ο Εβρακής καταγωγής Αµερικανός ιεροκήρυκας και σχολιαστής της Βίβλου Η. ΗΑLLΕΥ- γράφει για την πατρότητα του συγγραφέα της Βιβλικής γέννεσης τα εξής: «Ποιος έγραφε στην Βίβλο τον ύµνο για την δηµιουργία του κόσµου; Τον χρησιµοποίησε στην Βίβλο ο Μωσής, αλλά δίχως αµφιβολία ο ύµνος αυτός έχει γραφεί πολύ νωρίτερα και από τον Μωσή και από τον Αβραάµ. Φαίνεται πως ο Μωσής χρησιµοποίησε στοιχεία προγενέστερων εποχών. Από όλα αυτά τα στοιχεία προκύπτει ότι η θρησκεία του µονοθεσµού , η διδαχθείσα από τον Μωσή στο έθνος των Εβραίων, είναι η θρησκεία του µονοθεσµού, η οποία διαδόθη- κε κι εδραιώθηκε σ όλη τη γη στην εποχή του Ερµή, κατά την οποία οι Έλληνες της εποχής των λεγοµένων θεών, ήσαν οι κυρίαρχοι όλης της γης.» Ο υµνητής του Ερµή Στοβαίος διαλαλεί « Ο δε γε του διδασκάλου λόγος εχύθη ανά πάσαν την οικουµένην, πείθων Ελλήνων τε και βαρβάρων κατά έθνος.» Ρητά από το πνευµατικό οπλοστάσιο του Ερµή χρησιµοποιήθηκαν και από τους Αποστόλους του Χριστού. Στην αρχή του Ευαγγελίου του ο απόστολος Ιωάννης εκθέτει: « Εν αρχή ην ο Λόγος και ό Λόγος ην προς τον θεόν και ο θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον θεόν, πάντα δι αυτού και χωρίς αυτόν εγένετο ουδέν ων γέγονεν. Εν αυτώ ζωή ην και ζωή ην το φως των ανθρώπων.» Ο ∆ηµιουργός, ο Ποιµάνδρης , όπως τον αποκαλεί ο Ερµής στο σχετικό πόνηµά του, µετά την µύηση του Ερµή στην διαδικασία της δηµιουργίας στον ουράνιο χώρο, όπου διδάχτηκε τα νάµατα της γέννεσης, από τον ίδιο τον Ποιµάνδρη, του οποίου υπήρξε εκλεκτός για την ευσέβειά του, λέγει στον Ερµή: « …εκ δε φωτός …Λόγος άγιος επέβη τη φύσει…ο δε Ποιµάνδρης εµοί, εννοήσεις φησί την θέαν ταύτην… Το φως εκείνο εγώ, νους ο σος θεός, ο προ της φύσεως υγράς της εκ του σκότους φανείσης, ο δε εκ νοός φωτεινός λόγος, υιός θεού, ο δε νους πατήρ θεός. Ου γαρ διίστανται από αλλήλων. Ένωσις δε τούτων εστί η ζωή.» Η παραβολή των δύο άνω κειµένων, που αποσκοπούν στην ερµηνεία της δηµιουργίας, δεν αφήνουν αµφιβολίες για την ταυτότητα των εννοιών τους, τις στοχεύσεις τους, τις επιδιώξεις τους για την βελτίωση των ανθρώπων, την προσπάθειά τους να γνωρίσουν οι άνθρωποι τις αδυναµίες τους, τα ελαττώµατά τους, τις µικρότητές τους και να καταβάλουν προσπάθειες για την αποµάκρυνση αυτών των αδυναµιών για την επίτευξη της γαλήνης τους και της ευδαιµονίας τους. Η µεγάλη αλήθεια είναι ότι η Ελληνική σκέψη έγκαιρα, τουλάχιστον 9000 π.Χ., συνέλαβε τα προβλήµατα, που βασανίζουν τα άτοµα και τις κοινωνίες και άπτονται της ίδιας της φύσης του ανθρώπου και είναι οι αδυναµίες, τα πάθη, η ασέβεια και γενικά η έλλειψη της αρετής από τον άνθρωπο. Όλη η προσπάθειά της Ελληνικής φιλοσοφίας συνίσταται στην βελτίωση της ανθρώπινης φύσης, την αναγέννηση του ατόµου, η οποία αναντίλεκτα θα του εξασφαλίσει την ευδαιµονία του. Αυτή η επιβεβαιωµένη αλήθεια από πολλά αρχαία κείµενα δεν αναγνωρίζεται σήµερα από το παγκόσµιο ιστορικό κατεστηµένο. Αυτό φαίνεται δεν υπακούει στον ασάλευτο νόµο της ιστορίας, αποστολή της οποίας είναι: η ανεύρεση της αλήθειας και η καταδίκη του ψεύδους, αλλά αποβλέπει στην εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονοµικών σκοπιµοτήτων, που υπαγορεύονται από υπέρτερες της αντικειµενικότητας δυνάµεις. 6 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Όταν ήµουν ∆άσκαλος Με τον ερχοµό του Καραµανλή το 1974, άρ- Του απαντάει καλό παιδί φαίνεται, όπως και χισε να οµαλοποιείται η κατάσταση. Εξακο- τα άλλα. Στο σπίτι, του λέει, δεν παραδιαλούθησα να εργάζοµαι στο 57ο Σχολείο. Φοι- βάζει, τα καταφέρνει όταν τον εξετάζεις; Καλά τούσα και στην Πάντειο αλλά το γεγονός ότι του λέει για ποιον µε πέρασες; Εσύ που µινοιαζόµουν για την οµαλή λειτουρλούσες δεν είσαι ο ∆άσκαλός του; Και γία του Σχολείου, µε ενεργή συµµεόποιος µιλάει στην έδρα πρέπει να τοχή στις γιορτές, παρελάσεις, οµιείναι ∆άσκαλος του απάντησε. λίες, εκδροµές και εκδηλώσεις, αλλά Πάντοτε συνόδευα τους µαθητές και σε οµιλίες παιδαγωγικές στους στις εθνικές γιορτές ενώπιον των επιγονείς είχα την εκτίµηση του ∆/ντή σήµων και η παρουσία µας, ήταν ικαΓιάννη Λινάρδου και των συναδέλνοποιητική, γιατί και πρόβες κάναφων µου και των γονέων. µε και τα παιδιά ντύνονταν µε εθνιΤου Κώστα Επειδή είχα φιλοδοξία να γίνω κές ενδυµασίες. Οι ∆άσκαλοι τότε δεν Β. Κονίδα Επιθεωρητής είχα διαβάσει για τη κάναµε αγγαρεία, συµµετείχαµε µε Μετεκπαίδευση και είχα αρκετές παλµό στις Εθνικές Εκδηλώσεις και δίεµπειρίες ∆ιδακτικής. Ήµουν πάντα ναµε το παράδειγµα στα παιδιά προετοιµασµένος όχι από τα Σχολικά εγχει- µας, που θα αποτελέσουν τη χρυσή νεολαία, ρίδια, αλλά από σοβαρότερες πηγές. Οπότε διαπαιδαγωγώντας µε τα Ελληνοχριστιανικά οι µαθητές µου, µε πρόσεχαν, γιατί άκουγαν ιδεώδη και την αγάπη στη Θρησκεία, Πατρίπράγµατα που ήταν πέραν των όσων έγρα- δα και Οικογένεια, πράγµατα που καπηλεύφαν τα βιβλία τους. ∆εν επέµεινα στην απο- τηκαν αργότερα οι εθνοσωτήρες και οι λεγόστήθιση, γιατί αρκετοί συνάδελφοι κρατούσαν µενοι προοδευτικοί. το βιβλίο για να διαπιστώσουν αν διάβασαν. Έλεγα τον πανηγυρικό στις Εθνικές Γιορτές, Τους έλεγα να διαβάζουν, αλλά να το κατα- χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι οι άλλοι Εκπαιλαβαίνουν και να το λένε µε δικά τους λόγια. δευτικοί δεν έδειχναν ανάλογες δραστηριόΉµουν καλλιγράφος και προσπαθούσα να συ- τητες. Οι περίπατοι συνήθως γίνονταν στο δανηθίσουν και οι ίδιοι, µε την αντιγραφή, την ορ- σύλλιο και ο Εκκλησιασµός στην Ευαγγελίστρια. θογραφία, τις εκθέσεις και τις άλλες εργασίες Πρέπει να σηµειώσω ότι είχα παραλείψει να να είναι καλογραµµένες. αναφέρω στο προηγούµενο φύλλο ότι υπηΣτα Μαθηµατικά, ιδιαίτερα τότε η Πρακτική ρετούσαν στο Σχολείο αξιόλογοι συνάδελφοι Αριθµητική, ήταν πολύ δύσκολη. : η ∆ασκάλα Αναστασία Αδαλοπούλου- ΣτραΤους δίδασκα πολλές περιπτώσεις, αλλά να τούλια, η ∆ώρα Γεωργούλια, οι Νηπιαγωγοί λύνουν τα προβλήµατα µε σκέψη, κατάταξη, Σταυροπούλου-Καλύβα, Αργυροπούλου και λύση και απάντηση. Και να κλίνουν τα ονό- αργότερα η Μασούρα συζ. του εκλεκτού µατα και τα ρήµατα, αλλά να χαρακώνουν, πατριώτη µας Κώστα Τυροπάνη, που ήταν ώστε να εντυπωσιάζουν. Σήµερα µε την πρόοδο της Επιστήµης, που δεν ακονίζεται το µυαλό και δεν καλλιεργούν τη φαντασία και σπάνια παίζουν οµαδικά παιχνίδια, αλλά σκυµµένα στα κοµπιούτερ πολλές φορές, δεν ξέρω τι κοινωνία ετοιµάζουµε. Συνήθως δεν ήµουν αυστηρός, προσπαθούσα µε τη βαθµολογία στα τετράδια να τους κάνω να έχουν ευγενή άµιλλα. Τους ζωηρούς τους συγκρατούσα και τους δειλούς έδινα θάρρος, για να υπάρχει ισορροπία. Μάλιστα στους αδύνατους έκανα ευκολότερες ερωτήσεις να δίνουν απαντήσεις, χωρίς να απογοητεύονται. Θέλω να πιστεύω, ότι ήµουν αρεστός, πράγµα, που διαπιστώνω και σήµερα, όταν συναντάω µαθητές µου από το ∆ηµοτικό, αλλά και από µαθητές Γυµνασίων και Λυκείων, που υπηρέτησα αργότερα. Μου δείχνουν το σεβασµό τους και την εκτίµηση. Επίσης καλές σχέσεις είχα και µε τους συναδέλφους και γονείς. Μια άλλη οµιλία, που έγινε στους γονείς και κηδεµόνες από µένα και σχολιάστηκε, γιατί παρουσίαζε ζωτικό ενδιαφέρον, ήταν: «Η αξία του παιχνιδιού, για την οµαλή ψυχοσωµατική ανάπτυξη των µαθητών». Είχα τονίσει πόσο ωφελεί τα παιδιά το παι- και Σχολικός Σύµβουλος. Ακόµη είχαµε µαθητές τον Καρµίρη (καθηχνίδι και µάλιστα το οµαδικό, όταν παίζεται µε κανόνες. Αναπτύσσουν τη σωµατική διά- γητής), Ζωή Κολοκυθοπούλου, Βάσω Καλιαπλαση, αποκτούν δεξιότητες, οξύνουν τη κούδα, Χριστίνα Θάνου, τα παιδιά του Αστυδιάνοια. Είναι ανάγκη, αν δεν υπάρχει άλλος νοµικού Κ. Καούκη που πρόκοψαν, Αυγέρη (∆ιτρόπος, οι γονείς να παίζουν και να δείχνουν κηγόρος). Τα παιδιά Ιωαννίδη, Χαρτοφύλακα, ενδιαφέρον για το παιχνίδι και να ανησυχούν, Σταµατάκη, Μιχαλοπούλου, Θερµού ανηψιά όταν το παιδί τους δεν παίζει και κλείνεται της καθηγήτριας Μαρίας Απαταγγέλου. Υπήρστον εαυτό του. ∆εν σηµαίνει όµως αυτό, ότι χαν και άλλοι καλοί µαθητές που µου διαθα παραµελούν το διάβασµα και τις άλλες φεύγουν. Με µερικές οικογένειες διατηρώ σχολικές δραστηριότητες. Μάλιστα για να συ- επαφές ακόµα όπως µε τον αγγειοπλάστη Λανεργάζονται τους έβαζα οµαδικές εργασίες ζαρίδη. Παράλληλα µε τις σπουδές µου στην Πάνπου µαζί µε το παιχνίδι, συντελεί και στη διαµόρφωση του χαρακτήρα και αποκτούν αυ- τειο, µε τον συνάδελφο φίλο και µπατζανάτενέργεια. ∆έχτηκα τα συγχαρητήρια του κη µου αείµνηστο Χαράλαµπο Σαλάππα, που ∆/ντή και των γονέων καθώς και του άξιου και µας διευκόλυνε ένας εξαίρετος, συγκροτηµέδραστήριου Προέδρου του Συλλόγου γονέων νος µε ωραίο παράστηµα και µε κατανόηση και κηδεµόνων και µάλιστα µε δηµοσίευση ο αείµνηστος Επιθεωρητής ∆ηµήτριος Βασιστην έγκριτη εφηµερίδα των Πατρών «Πελο- λακόπουλος καταγόµενος από την Ηλεία. Συνέχισα να ασχολούµαι µε τον συνδικαλισµό, πόννησος». όπως έκανα στη Ναυπακτία και στην ΑιγιάΑξίζει να σηµειωθεί και το εξής περιστατιλεια. κό που συνέβη µε τον Πρόεδρο, Κονταξή ΠαΒρήκα στηρίγµατα πρώτα πατριώτες και ναγιώτη. ύστερα φίλους. Πρόεδρος ήταν ο Νίκος ΛάπΕίχαν κληθεί οι γονείς και κηδεµόνες στην πας την εποχή της επταετίας, ο Ζαµπάρας οµιλία και ήταν κατάµεστη η αίθουσα διαλέ- ο Γιώργος, Χρήστος Κατσάρας, Νώντας Σαξεων του Ισογείου στο Στρούµπειο. Συνήθως κελλαρόπουλος, Ρέβας Μιχάλης, Πολυδώέρχονταν οι Μητέρες για να ρωτήσουν για την ρου Γ. και άλλοι. Συγκρότησα ψηφοδέλτιο µε πρόοδο των µαθητών, γιατί οι γονείς εργά- τους: Σπύρο Φιλιππόπουλο, Αδελφόπουλο Νιζονταν. Εκείνη την ηµέρα ένας γονέας καθυ- κόλαο, τον Κοντογιώργη έναν σοβαρό και εκλεστέρησε και βρήκε στην έδρα τον κ. Κονταξή κτό συνάδελφο παλιότερο και επειδή ήταν µενα συγχαίρει, αλλά να κάνει κι αυτός συστά- λαχρινός τον λέγαµε Νάσερ, το Γιώργο τον Σασεις στους γονείς να προσέξουν ιδιαίτερα το ραντουλάκο, τον εξαίρετο ∆άσκαλο Στεµπίθέµα του παιχνιδιού. λη Παναγιώτη από την Κάτω Αχα`α. Το κλίµα Ο γονέας πλησιάζει τον Πρόεδρο, όταν τε- µετά την µεταπολίτευση δεν ήταν εύκολο για λείωσε, και του λέει: ήταν ευχάριστα και τους δεξιούς ∆ασκάλους, ιδιαίτερα στη Πάτρα χρήσιµα όσα µας είπατε, αλλά µε την ευκαι- που ήταν πολλοί δηµοκρατικοί ∆άσκαλοι και ρία της συνάντησης, ήθελα να σε ρωτήσω, παραγκωνισµένοι µισθολογικά και τις πρωπως τα πας µε το γιο µου τον Τριαντάφυλλο. τόγονες συνθήκες στην άσκηση του λειτουρ- γήµατός τους. Κάποιοι από τους ∆ασκάλους που αναφέρω λίγο πιο πάνω, πήγαν στην Κάτω Αχα`α και είπαν πως πρέπει να υποστηρίξουµε ένα νέο ∆άσκαλο δραστήριο. Αυτό ήταν αρκετό να µε χαρακτηρίσουν βασιλοχουντικό, και αφού οι πατριώτες και φίλοι µου, ανάµεσα και ο συγγενής Φίλιππος Κ. Κονίδας εφοριακός, εντάχτηκα στο χώρο, γιατί διαπίστωσα ότι ο Κώστας Καραµανλής είχε επιτελέσει πλούσιο έργο, χωρίς τις µεγαλοστοµίες των προοδευτικών. Εκπροσωπούσα τους ∆ασκάλους ως Αντιπολίτευση. Λίγα από τη ζωή του χωριού κατά την παιδική ηλικία Ίσως έχω κουράσει κάποιους Ναυπάκτιους και φίλους µε τη συνέχιση στη «Ναυπακτιακή Φωνή», χρησιµοποιώντας τον τίτλο του σπουδαίου λογοτέχνη Κονδυλάκη «Όταν ήµουν ∆άσκαλος». Υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι και φίλοι Ναυπάκτιοι, όπως ο συγγενής µου και γείτονας, εφοριακός µε πολύχρονη θητεία στο Σύνδεσµο Ναυπακτίων Κονίδας Φίλιππος του Κων/νου, Ράκος Σπύρος Αντιστράτηγος της Αστυνοµίας, γνωστός και από την κοινωνική του δράση και στα ∆ηµοτικά του ∆ήµου Πατρέων, το ∆ηµητρέλλο Βασίλειο, ∆/ντή της Β/θµιας Εκπαίδευσης Νοµού Ηλείας και τον ∆ιαµαντόπουλο Αλέκο συνταξιούχο Αστυνοµικό, παλιό µου γνώριµο από το Γυµνάσιο Ναυπάκτου, και ο Αυγέρης Γαβριήλ Πρεβεζάνος, αλλά µε δράση στη Πάτρα και ως Προστάµενος Γραφείου Β/θµιας Εκπαίδευσης, που µου έριξαν την ιδέα να γράφω κάτι από τα παιδικά µου χρόνια της εποχής, προ του 1940 και της κατοχής, για να θυµούνται οι παλιότεροι και να µαθαίνουν οι νεώτεροι τις αντίξοες συνθήκες και στερήσεις που έζησαν οι µεγαλύτεροι και τα παιδιά και τις οποίες νοσταλγούµε, γιατί οι άνθρωποι ήταν δεµένοι και τηρούσαν τα ήθη και έθιµα. Ήταν φιλότιµοι, φιλόξενοι, άδολοι και διασκέδαζαν σε κάθε γιορτή και εκδήλωση, βάπτιση, γάµος, γιορτές Χριστουγέννων, Πάσχα και Πανηγύρια µε πολλούς καλεσµένους στο πλούσιο τραπέζι. Το ποίηµα, του Γιώργου Αθάνα (Γεωργίου Αθανασιάδη Νόβα Ακαδηµακού και Πολιτικού) φανερώνει τη ζωή των χωρικών της εποχής: «Όλοι µας γνωριζόµαστε από ανήλικα παιδιά µε το µικρό του τ’ όνοµα ένας τον άλλον κράζει» Σαν όπως τα τρεχούµενα µοιράζοµε νερά έτσι τη µεριαζόµαστε και λύπη και χαρά. Και στο παλάτι του τρανού και του φτωχού την τρούπα θα βρει στρωµένο καναπέ γλυκό κρασί στην κούπα. Κατάγοµαι από τη Σκάλα Ναυπακτίας, που βρίσκεται 5 χιλιόµετρα βορειοανατολικά της Ναυπάκτου, κοντά στην Ι. Μονή «Μεταµορφώσεως Σωτήρος». Το χωριό αυτό την εποχή αυτή, είχε 90 οικογένειες πολύτεκνες, και 400 άτοµα. Έχει 250 µ. υψόµετρο και µέχρι το 1950, η επικοινωνία µε τη Ναύπακτο γινόταν µε τα πόδια και µε ζώα (γαδούρια και µουλάρια), που ήταν ανθεκτικά και για τα χω- ράφια που βρίσκονταν κατά κανόνα µια ώρα και δυο σε υψόµετρο 700 µ. στην Παλιόσκαλα, µικρό οροπέδιο, που σήµερα δεσπόζουν ανεµογεννήτριες διακρινόµενες και από την Πάτρα. Έχει ξηρό και υγιεινό κλίµα. Γεννήθηκα την Άνοιξη του 1933 και ήµουν το τρίτο αγόρι, µετά το Χρήστο και το Γιώργο, του Βασιλείου Χρ. Κονίδα και της Αλεξάνδρας το γένος Ιωάννου Αφαντή (από πολύτεκνη οικογένεια). Οι γονείς µου ήταν και οι δύο από το χωριό µε λίγα κτήµατα και αµπέλι που έβγανε άφθονο κρασί περιζήτητο, γιατί ο πατέρας µου ήταν τεχνίτης στο κλάδεµα και είχε τις καλύτερες ποικιλίες σταφυλιών, γιατί ήταν και γλεντζές, αλλά το κρασί ήταν απαραίτητο για το µεσηµέρι, το βράδυ και στις γιορτές και πανηγύρια. Η Μάνα µου εκείνη την εποχή, βρισκόταν 10 χιλιόµετρα µακριά από το χωριό, γιατί βοσκούσε τα πρόβατα. Εκείνη την Άνοιξη είχε ρίξει πολλές βροχές και είχε πλούσια βλάστηση. Εκεί λοιπόν γεννήθηκα σε λιθόκτιστο οίκηµα, σκεπασµένο µε πέτρινες πλάκες, υποτυπώδη πόρτα και ξύλινο κρεβάτι.Για καλή µου τύχη, η γιαγιά µου (βάβα τη λέγαµε) Φωτεινή από τη Μητέρα µου, ήταν πρακτική Μαµή και ο τοκετός ήταν φυσιολογικός. Άλλωσ τε η ίδια ξεγεννούσε όλα τα παιδιά του χωριού εκτός από δύσκολες περιπτώσεις, που τις έστελνε στον ανιψιό της Γιάννη Καραµπάρπα (παθολόγο και γυναικολόγο) στη Ναύπακτο. Η Γιαγιά καταγόταν από καλή οικογένεια της Ναυπάκτου και είχε συγγενείς µε οικονοµική ευχέρεια και µας φάνηκαν χρήσιµοι ιδιαίτερα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής. Η βάπτιση έγινε στην Παλιόσκαλα, που παραθέριζε ολόκληρο το χωριό. Τα παιδιά µεγάλωναν µε πολλές στερήσεις, ευτυχώς υπήρχαν τα κτηνοτροφικά προόντα και το χωριό ήταν γεµάτο από δέντρα µε λογιών-λογιών φρούτα. Κάθε οικογένεια κατά κανόνα είχε κήπο που φύτευαν τα κηπευτικά. Όσοι δεν είχαν κοπάδι γιδοπρόβατα, είχαν λίγες κατσίκες για το γάλα και τα κατσίκια ή αρνιά για το Πάσχα και τις άλλες Γιορτές. Όλες οι οικογένειες έτρεφαν γουρούνι, που ξεπερνούσε τις 100 οκάδες και σφάζονταν τις παραµονές των Χριστουγέννων, από 4-5 άνδρες που το κρεµούσαν µέσα στο σπίτι από το πάτερο, χοντρό δοκάρι που στήριζε την κεραµοσκεπή. Από το γουρούνι προµηθεύονταν το λίπος (γλήνα) και έβγαζαν τις τσιγαρήθρες, οµατιές, µε το ψαχνό έκαναν τους νόστιµους σουβλιµάδες, τα λουκάνικα που κρεµούσαν πάνω από το τζάκι για να ψηθούν µε τον καπνό της φωτιάς, γιατί δεν υπήρχαν τζάκια, αλλά ούτε και ταβάνι. (Εµείς ζητούσαµε την ουρήθρα, γιατί φουσκώνοντας γινόταν ανθεκτικό µπαλόνι για τα παιχνίδια µας). Οι γονείς κατά κανόνα έλειπαν στη βοσκή των ζώων και σε αγροτικές εργασίες. Ευτυχώς τότε στα σπίτια υπήρχαν οι παππούδες, και ιδιαίτερα οι γιαγιάδες, που πρόσεχαν τα παιδιά, γιατί οι περισσότερες οικογένειες ήταν πολύτεκνες. Ο πατέρας µου ήταν αγροφύλακας, τα πρόβατα τα είχαν δώσει. Είχαµε όµως κατσίκες και µια αγελάδα που τις βόσκαγαν τα µεγαλύτερα αδέλφια και αργότερα κι εγώ. Από τότε που θυµάµαι 1937-38, όλα σχεδόν τα παιδιά ήταν ξυπόλυτα ή φορούσαν πρόχειρα παπούτσια, τα γουρνοτσάρουχα, αυτοσχέδια από το δέρµα των γουρουνιών. Τότε γεννήθηκε και ο άλλος αδελφός µου Φώτης. Το σπίτι µας φτωχικό, ήταν όµως στο κέντρο του χωριού. Εκεί δίπλα µας ήταν το σπίτι του παπα-Κώστα Κονίδα, ενός χαρισµατικού ανθρώπου µε µεγάλη οικογένεια πάνω από 11. Επέζησαν και πρόκοψαν τα 10 (εννιά αγόρια και κόρη τη Γιώτα). Έλεγα στη Πρεσβυτέρα όταν µεγάλωσα «η Μάνα µε τους εννιά τους γιους και µε τη µια σου κόρη». Είχε το τηλέφωνο, και το ραδιόφωνο, σπάνιο για την εποχή εκείνη. Εκεί στην αυλή, εκτός από το καφενείο µαζεύονταν να µάθουν τα νέα. Θυµάµαι τη νεολαία του Μεταξά, την ΕΟΝ και τις δοκιµαστικές παρελάσεις που έκαναν για την 4η Αυγούστου. Μάλιστα επειδή το χωριό µας ήταν κεντρικό από τα γύρω χωριά έρχονταν οι αγροφύλακες και έκαναν δοκιµαστική παρέλαση µε τον Αγρονόµο, µε συµµετοχή και του πατέρα µου. Το 1939-40 άρχισα να πηγαίνω στην Α΄ ∆ηµοτικού µε ∆άσκαλο το Χαράλαµπο Μαλά από τα Μαλάµατα. Ήταν µεγαλόσωµος µε ωραίο παράστηµα και καλός ∆άσκαλος. Το Σχολείο 1/θέσιο µε 100 µαθητές και επειδή είχε λίγα θρανία, είχαν καρφώσει σανίδες και κάθονταν - Συνέχεια στη σελ. 13 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 7 Ξαναχτύπησε η καµπάνα του Αγίου Νικολάου στον Ασπριά Ναυπακτίας Ο Ασπριάς είναι ένα χωριό του νοµού Αιτολωακαρνανίας που βρίσκεται σε υψόµετρο 754 µέτρα. Απέχει από τη Ναύπακτο 46 χιλιόµετρα και από την Άνω Χώρα, πρώην πρωτεύουσα του ∆ήµου Αποδοτίας, 15 χιλιόµετρα. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου η οποία βρίσκεται µέσα στο χωριό ρυθµού Βασιλικής ανεγέρθηκε το 1832, στη θέση παλιάς ερειπωµένης εκκλησίας. Ανακατασκευάστηκε εκ θεµελίων το 1890, σύµφωνα µε την εντοιχισµένη λίθινη πλάκα στην είσοδο της εκκλησίας. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ο ναός λόγω στατικών προβληµάτων είχε κριθεί ακατάλληλος και δεν λειτουργούσε. Το εκκλησιαστικό συµβούλιο αποτελούµενο από τους π. ∆αµασκηνό ως πρόεδρο, τους Χρήστο Αντωνόπουλο αντιπρόεδρο, Κωνσταντίνο Τηλιγάδα Γραµµατέα, Γεώργιο Φούκα, Ταµία και την Παναγιώτα Αντωνοπούλου ως σύµβουλο, το έτος 2013 αποφάσισε την επισκευή του ναού µετά από σύµφωνη γνώµη και άδεια της Ιεράς Μητρόπολης Ναυπάκτου. Αφού ξεπεράστηκαν αρκετά γραφειοκρατικά προβλήµατα, εκ- δόθηκαν οι απαραίτητες άδειες από αρχαιολογία –πολεοδοµία, ξεκίνησε το έργο επισκευής. Παρά τα περιορισµένα οικονοµικά της ενορίας, το έργο προχώρησε µε δωρεές των ενοριτών και των απανταχού Ασπριωτών ώστε στις 6 ∆εκεµβρίου 2014 η εκκλησία να επαναλειτουργήσει και µε µεγαλοπρέπεια εορτάστηκε µετ’ αρτοκλασίας η µνήµη του Αγίου Νικόλαου παρουσία ενοριτών και επισκεπτών. Συγχαρητήρια και ένα µεγάλο ευχαριστώ αξίζουν στους δωρητές – αφιερωτές που χωρίς την συνεισφορά τους το έργο δεν θα προχωρούσε στον σηµερινό βαθµό, στο εκκλησιαστικό συµβούλιο που µε προσωπικές θυσίες ξεπέρασε όλα τα εµπόδια•οργάνωσε µεθοδικά και επέβλεψε µε ζήλο τις εργασίες επισκευής ώστε δόθηκε η δυνατότητα να ακουστεί ξανά ο γνώριµος ήχος της καµπάνας του Αγίου Νικολάου και πάλι. Του Κωνσταντίνου Στ. Αντωνόπουλου, Σµηνάρχου ε.α.* * Κατάγεται από τον Ασπριά Ναυπακτίας, είναι µέλος του Συνδέσµου και τακτικός αναγνώστης της εφηµερίδας µας, µε άριστη παρουσία και υστεροφηµία ως Αξιωµατικός _ Μηχανικός Αεροσκαφών στην Π.Α. Για τα 10 χρόνια της Γέφυρας «Χαρίλαος Τρικούπης» Με σειρά εκδηλώσεων στο εσωτερικό και εξωτερικό, γιορτάστηκε η δεκαετηρίδα λειτουργίας (Αύγουστος 2004) της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου ‘’Χαρίλαος Τρικούπης’’. Με χρονολογική σειρά πραγµατοποιήθηκαν οι εξής εκδηλώσεις: 1). Η αδελφοποίηση δύο γεφυρών του Χαρίλαου Τρικούπη… Τη ∆ευτέρα 17 Νοεµβρίου 2014 πραγµατοποιήθηκε στο χωριό Μάναρη της Αρκαδίας, η προγραµµατισµένη τελετή αδελφοποίησης µιας γέφυρας που αποτελεί έργο του Χαρίλαου Τρικούπη, στο πλαίσιο ανάπτυξης του σιδηροδροµικού δικτύου, µε αυτήν του Ρίου- Αντιρρίου που αποτέλεσε όραµα του µεγάλου πολιτικού και φέρει τ’ όνοµά του. Μέσα σε κλίµα συγκίνησης πραγµατοποιήθηκε η εκδήλωση στο πολιτιστικό κέντρο του χωριού, µε προσφώνηση του Προέδρου του Συνδέσµου Μαναριωτών Κων. Σιαµπέκου. Στη συνέχεια οι δύο Πρόεδροι, του ΟΣΕ (κ. Π. Θεοφανόπουλος) και της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. (κ. Π. Παπανικόλας) αποκάλυψαν την αναµνηστική πλάκα της αδελφοποίησης, η οποία αποτέθηκε σε έναν από τους πυλώνες, συνεπικουρούµενοι από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου κ. Π. Τατούλη. 2). Για την συµπλήρωση δέκα χρόνων λειτουργίας της Γέφυρας «Χαρίλαος Τρι- κούπης», πραγµατοποιήθηκαν σειρά εκδηλώσεων στο Παρίσι, υπό τον γενικό τίτλο «Η τέχνη των γεφυρών» (L’ art des ponts / The art of Bridges), µε πρωτοστάτη τον όµιλο VINCI, κύριο µέτοχο της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν στις 20 Νοεµβρίου, µε ηµερίδα που έλαβε χώρα στο αµφιθέατρο της Εθνικής Οµοσπονδίας ∆ηµοσίων Έργων της Γαλλίας (Fédération Nationale des Travaux Publics), κατά τη διάρκεια της οποίας διακεκριµένοι ειδικοί αναφέρθηκαν στις ιδιαιτερότητες όλων των φάσεων της ζωής µιας γέφυρας. Τιµητική θέση µεταξύ των οµιλητών είχαν στο βήµα της εκδήλωσης οι εκπρόσωποι της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. κύριοι Ζαν-Πωλ Τεσαντιέ, «πατέρας της ζεύξης» - εµπνευστής της επιλογής καλωδιωτής γέφυρας πολλαπλών ανοιγµάτων στο στενό Ρίου - Αντιρρίου και Παναγιώτης Παπανικόλας, νυν Πρόεδρος της εταιρείας και Τεχνικός ∆ιευθυντής κατά την περίοδο κατασκευής. 3). Το Σάββατο 29 Νοεµβρίου εγκαινιάστηκε στο Αντίρριο η έκθεση «ΓΕΦΥΡΟ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΙ» και τιµήθηκαν οι φωτογράφοι καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Η οικονοµική εικόνα H οικονοµική κρίση είχε σηµαντικές επιπτώσεις, και στα οικονοµικά της Γέφυρας, λόγω της µείωσης των διελεύ- σεων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι µόνο οι διελεύσεις τη διετία 2009 – 2010, µειώθηκαν κατά ποσοστό 35%. Το 2014, αν και δεν υπάρχουν ακόµη στοιχεία, Εκτιµάται ότι υπάρχει περαιτέρω µείωση κατά 5%, σύµφωνα µε παρουσίαση από το το thebest.gr. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι το 2009 η µέση ηµερήσια κυκλοφορία ήταν στα 13.826 οχήµατα, δηλαδή ξεπερνούσαν, σε ετήσια βάση, οι διελεύσεις τα 5εκ. Ο αριθµός των ηµερήσιων διελεύσεων άρχισε να πέφτει σταδιακά. Το 2010 ο µέσος όρος ήταν 12.064, το 2011 έπεσαν στις 10.980, το 2012 στις 9.289 και το 2013 στις 8.706 ή σε ετήσια βάση κοντά στα 3εκ. Όσον αφορά τις κατηγορίες των οχηµάτων που χρησιµοποιούν τη Γέφυρα τα στοιχεία δείχνουν : Το 2009 τα Ι.Χ. αποτελούσαν το 87% της κίνησης ενώ σήµερα έχουν πέσει στο 82,3%. Τα φορτηγά ήταν στο 6% και σήµερα ανέβηκαν στο 7,7%, οι µοτοσυκλέτες ήταν στο 4,5% και τώρα το 7%, ενώ τα λεωφορεία από το 2% ανέβηκαν στο 3%. Αξίζει ωστόσο να σηµειωθεί ότι, µε το πέρασµα των χρόνων έχει χρήση του epass αφού το 2009 αφορούσε το 1,4% των διελεύσεων ενώ το 2014 έφθασε το 10,4%. Ο µικρός Μελισσοκόµος του Ασπριά Ονοµάζεται Νίκος Σταύρου και είναι µαθητής του Β΄ Λυκείου στο ΕΠΑΛ Ναυπάκτου. Είναι γιος του αστυνοµικού Σταύρου Σταύρου που υπηρετεί στο Αστυνοµικό τµήµα Ναυπάκτου - είναι και προπονητής του ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΟΥ ΑΣΤΈΡΑ - και της Σάσας Αντωνοπούλου ιδιωτικής υπαλλήλου των ΚΤΕΛ. Ο Νίκος λοιπόν, πέρα από τα µαθήµατά του, ’’έστησε’’ και επιµελείται, µόνος του δέκα µελίσσια, προκαλώντας τα πιο ευµενή σχόλια. Περιχαρείς οι γονείς του Νίκου, αλλά και έµπλεοι χαράς ο παππούς του Χρήστος και η γιαγιά του Κατερίνα Αντωνοπούλου. Αισιόδοξοι και οι κάτοικοι του Ασπριά, που στο πρόσωπο του µικρού ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΥ, βλέπουν ότι ο τόπος τους δε θα σβήσει… ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 8 Γιατί κρυβόµαστε;… Του Ηλία ∆ηµητρόπουλου Παρακολουθώντας κανείς το µεγαλεπήβολα σχέδια του καθεστώτος Ερντογάν, για αναβίωση της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας, εκπλήσσεται από τα γελοία επιχειρήµατα όπως, ότι οι Μουσουλµάνοι ανακάλυψαν πρώτοι την Αµερική, κι ακόµη και το πλανητικό – Ηλιακό σύστηµα Βέβαια καγχάζει όλος ο πολιτισµένος κόσµος µ’ αυτά τα καµώµατα των Τούρκων. Το θέµα όµως, γελοίο ή όχι, φέρνει στην επικαιρότητα πολλούς προβληµατισµούς για µας τους Έλληνες, που µε περίσσεια «χάρη», πελεκάµε τα πόδια µας. Ας δούµε χαρακτηριστικές περιπτώσεις συναφείς µε το θέµα, χωρίς υστερικούς εθνικισµούς, µήπως και βγούµε από το λήθαργο. Έχουµε και λέµε. Πρώτον, οι δικοί µας σχολιαστές και τα ΜΜΕ παρουσιάζοντας τους τουρκικούς ισχυρισµούς, όλως παραδόξως, δεν επικαλούνται, ούτε τον Αρίσταρχο το Σάµιο που πρώτος διατύπωσε τη θεωρία του Πλανητικού συστήµατος, αλλά πηγαίνουν κατ’ ευθεία στο Γαλιλαίο, που κυρίως απέδειξε ότι η γη κινείται. ∆εύτερον για την σφαιρικότητα της γης ο Σωκράτης παρουσιάζεται, στο έργο ‘’ΦΑΙ∆ΩΝ’’ή περί Ψυχής, ότι γνώριζε ότι η γη είναι σφαιρική και µάλιστα µιλάει και για τους χρωµατισµούς της σφαίρας γη ! (όπως οι σηµερινοί αστροναύτες τη βλέπουν από ψηλά). Ένα άλλο τρίτο ντοκουµέντο είναι η αποσιώπηση του άλλου µεγάλου και αποκαλυπτικού σηµείου, που διατυπώνεται στην τραγωδία του Αισχύλου ‘’ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ∆ΕΣΜΩΤΗΣ’'. Ας δούµε κατά σειρά αποσπάσµατα απ’ αυτά τα ντοκουµέντα: Απόσπασµα από την θεωρία του Σωκράτη (ΦΑΙ∆ΩΝ) ή περί ψυχής. [110b] λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον µὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυ- τοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώµασιν διειληµµένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώµατα ὥσπερ δείγµατα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς [110c] καταχρῶνται. ἐκεῖ δὲ πᾶσαν τὴν γῆν ἐκ τοιούτων εἶναι, καὶ πολὺ ἔτι ἐκ λαµπροτέρων καὶ καθαρωτέρων ἢ τούτων· τὴν µὲν γὰρ ἁλουργῆ εἶναι [καὶ] θαυµαστὴν τὸ κάλλος, τὴν δὲ χρυσοειδῆ, τὴν δὲ ὅση λευκὴ γύψου ἢ χιόνος λευκοτέραν, καὶ ἐκ τῶν ἄλλων χρωµάτων συγκειµένην ὡσαύτως, καὶ ἔτι πλειόνων καὶ καλλιόνων ἢ ὅσα ἡµεῖς ἑωράκαµεν. καὶ γὰρ αὐτὰ ταῦτα τὰ κοῖλα αὐτῆς, ὕδατός τε καὶ ἀέρος ἔκπλεα [110d] ὄντα, χρώµατός τι εἶδος παρέχεσθαι στίλβοντα ἐν τῇ τῶν ἄλλων χρωµάτων ποικιλίᾳ, ὥστε ἕν τι αὐτῆς εἶδος συνεχὲς ποικίλον φαντάζεσθαι. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ (πηγή διαδίκτυο) «Λέγεται λοιπόν, ω συνοµιλητή, πως η γη είναι, αν την έβλεπε κανείς από ψηλά, σαν τις σφαίρες που είναι από δώδεκα κοµµάτια διαφορετικού δέρµατος . ∆ηλαδή είναι πολύχρωµη σφαίρα και τα µέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώµατα που έχει το καθένα, ενώ τα χρώµατα που χρησιµοποιούν οι ζωγράφοι µας εδώ, δεν είναι παρά αποµιµήσεις εκείνων των χρωµάτων. Εκεί λοιπόν όλη η γη είναι χρωµατισµένη απ' αυτά τα χρώµατα, που είναι πιο λαµπερά και καθαρά από τα εδώ. Κάποιο µέρος της είναι πορφυρό και καταπληκτικό στην οµορφιά, ενώ άλλο χρυσωπό, άλλο λευκότερο από το γύψο και το χιόνι, και έτσι είναι χρωµατισµένη και µε τα άλλα χρώµατα, και ακόµα περισσότερα, και ωραιότερα από όσα εµείς έχουµε δει. Γιατί ακόµα και οι κοιλότητές της που είναι γεµάτες αέρα και νερό, παίρνουν µια απόχρωση λαµπερή µέσα στην ποικιλία των άλλων χρωµάτων, ώστε να δίνει την εντύπωση µιας ενιαίας εικόνας πολύχρωµης. Το δεύτερο απόσπασµα είναι από τον Προµηθέα ∆εσµώτη του Αισχύλου, το αλίευσα από το βιβλίο («ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ Β΄» σελ. 47, Ναύπακτος 2007) του δρ. Νεοελληνικής Φιλοσοφίας Απόστολου Ζορµπά, Προέδρου της Εταιρείας Ναυπακτιακών Μελετών (Ε.ΝΑ.Μ). Ο Ερµής απευθύνεται στον Προµηθέα : τιούδε µόχθου τέρµα µή τι προσδόκα, πρίν άν θεών τις διάδοχος των σων πόνων φανή θελήσει τ’ είς αναύγητον µολείν Άιδην κνεφαία τ’ αµφί Ταρτάρου βάθη. (1026 – 1029). ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Σ’ αυτού του είδους τα βάσανα τέλος κανένα να µην περιµένεις Προτού κάποιος απ’ τους θεούς φανεί και θελήσει, παίρνοντας τά βάσανά σου επάνω του, να φτάσει στον αξηµέρωτο Άδη και στα σκοτεινιασµένα βάθη του Ταρτάρου. ∆ΙΑΛΟΓΟΣ «ΙΩ - ΠΡΟΜΗΘΕΑ» Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΣΤΗΝ ΙΩ (771- 774) ΙΩ. Τίς ούν ο λύσων έστιν άκοντος ∆ιός ; ΠΡ. Των σών τιν’ αυτόν εκγόνων είναι χρεών. ΙΩ. Πώς είπας ;ή ‘µος παίς σ’ απαλλάξει κακών ; ΠΡ. Τρίτος γε γένναν προς δέκ’ άλλαισι γοναίς. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΙΩ. Ποίος είναι πού θα σε λύσει χωρίς τη θέληση του ∆ία; ΠΡ. Κάποιος απ’ τους δικούς σου απογόνους πρέπει να είναι. ΙΩ. Πώς είπες; Αλήθεια δικό µου παιδί θα σ’ απαλλάξει από τα βάσανα ; ΠΡ. Τρίτης γενιάς γέννηµα θα είναι µετά από δέκα γενιές Ως γνωστόν η τραγωδία παρουσιάστηκε το 460 – 450 π.Χ. Και το καταπληκτικό είναι ότι η απόσταση µέχρι τη γέννηση του Χριστού είναι πράγµατι 13 γενιές (10+3). Συµπερασµατικά : Γιατί δεν διδάσκονται αυτά στα σχολεία µας ή περνάνε «αβρόχοις ποσίν». Αν ανακινώ τέτοια θέµατα δεν είναι από υπερφίαλες απόψεις ή εθνικιστές κορώνες, αλλά εντάσσονται σε µια προσπάθεια αφύπνισης της κοινωνίας και του µεγάλου θέµατος της ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ µας. ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 9 Κυκλοφόρησε το Βιβλίο του Γιώργου Παραλίκα Το περιµέναµε από καιρό. Το είχαµε προαναγγείλει και στο προηγούµενο φύλλο µας. Ήδη, ‘’αχνιστό’’ ακόµα, το έχουµε στα χέρια µας, ύστερα από την ευγενική προσφορά του φίλου συγγραφέα. Προόν 20ετούς έρευνας, «χαλίκι το χαλίκι», σε κάθε αρχειακή πηγή σε συνδυασµό µε ζωντανές αφηγήσεις και καταθέσεις αφού πέρασαν από την κρησάρα της εγκυρότητας, ο φίλος και παλιός συµµαθητής στο Γυµνάσιο Ναυπάκτου, Γιώργος, µας έδωσε ένα κόσµηµα και πρόσθεσε ακόµη ένα στολίδι στα τόσα µε τα οποία προίκισε ο ∆ηµιουργός τη Ναύπακτο. Πάµπολλες οι αρετές του έργου, σε βαθµό που να δυσκολεύεται κάποιος να τις εκθειάσει. Κατ’ αρχάς o ευρηµατικός και συγχρόνως ποιητικός τίτλος του : «Εν Ναυπάκτω τη…» και υπότιτλος Μαρτυρίες και ντοκουµέντα για το χθες. Φυσικά δεν δυσκολευόµαστε να εντοπίσουµε ότι το βιβλίο αφορά την πόλη της Ναυπάκτου, αυτό φανερώνει προδήλως το ‘’Εν Ναυπάκτω’’. Και κείνη η δοτική «τη» µας προδεάζει και µας δείχνει ότι οι πηγές του και τα ντοκουµέντα στηρίζονται σε έγκυρες πηγές όπως είναι οι συµβολαιογραφικές πράξεις, καταστατικά Σωµατείων, ΦΕΚ κτλ. Οι κρατικές απογραφές, οι τελωνειακές καταγραφές, οι εκκλησιαστικές καταχωρήσεις, το πώς στέριωσαν οι Τράπεζες στη Ναύπακτο, τα Χάνια και τα πρώτα Ξενοδοχεία και τόσα άλλα παρελαύνουν στις σελίδες του. Το έργο του Γ. Παραλίκα ήρθε να καλύψει, ή να συµπληρώσει αν θέλουµε, αρκετά κενά που υπήρχαν στην Ναυπακτιακή Γραµµατεία, για την περίοδο που αρχίζει από την απελευθέρωση της πόλης το 1829, µέχρι και τις παρυφές του Β΄ Παγκοσµίου Πολέµου. Και µπορεί να φαίνεται κάπως παράξενο να µιλάµε για κενά στην ιστορία της πόλης σε τόσο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Κι όµως υπήρχαν. Παράδειγµα, µέχρι τώρα σπάνιζαν αναφορές και δηµοσιεύµατα για την πόλη για την περίοδο 1850 – 1920 κι έρχεται το βιβλίο στο κεφάλαιο «∆ΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΥΠΑΚΤΌ» (σελ. 289-306), να µας επιδαψιλεύσει θαυµάσιες περιγραφές. Οι εκκλησίες, που υπήρχαν και δεν υπάρχουν πια, ελαιοτριβεία, τα πρώτα αυτοκίνητα, Σωµατεία και συνεταιρισµοί, σχολεία, φαρµακεία, τράπεζες, εµπόριο σταφίδας, η ζωή του λιµανιού, είναι µερικά από τα κεφάλαια του βιβλίου, που µε γλαφυρότητα, αλλά και τεκµηρίωση, µας εκθέτει σ’ ένα κοµψό καµβά. Ακόµη η κοµψότητα και η καλαισθησία του βιβλίου, η ρέουσα γλώσσα, η πολύ καλή γραµµατοσειρά, µαζί µε τις φωτογραφίες – ντοκουµέντα, καθιστούν το βιβλίο λίαν θελκτικό και ευκολοδιάβαστο. Φίλε Γιώργο, όταν σε συναντούσα πάντοτε σου ‘λεγα, όλη αυτή τη συγκέντρωση και επεξεργασία του υλικού, σαν τη µέλισσα µε τη γύρη, µια ηµέρα να την κάνεις βιβλίο, για να γίνει κτήµα των πολλών. Κι πράγµατι ‘’ωρίµασε’’ και µετουσιώθηκε σε άριστο πνευµατικό άρτυµα. Μαζί, λοιπόν, µε τις θερµές ευχαριστίες µου για την ευγενική προσφορά του βιβλίου, και µάλιστα τιµητικά εκ των πρώτων, δέξου τα θερµά συγχαρητήριά µου και την ευχή, αυτό να αποτελεί το «οικόσηµο» της εξαίρετης οικογένειά σου. Ηλίας Στ. ∆ηµητρόπουλος Η παρουσίαση της 4ης ποιητική συλλογή του Τηλέµαχου Τσαρδάκα, στην Αθήνα στις 3 ∆εκεµβρίου 2014 Οι Εκδόσεις Anima Libri παρουσίασαν τη νέα ποιητική συλλογή του Πατρινού λογοτέχνη, σκηνοθέτη και ηθοποιού Τηλέµαχου Τσαρδάκα “Σονέτα για τα Χείλη σου”. Η παρουσίαση έγινε την Τετάρτη 3 ∆εκεµβρίου 2014 στο Loukoumi Bar στο Μοναστηράκι στην Αθήνα και πολύ σύντοµα σε άλλη εκδήλωση που θα διοργανωθεί στην Πάτρα. Ο Τηλέµαχος Τσαρδάκας γεννήθηκε το 1978 και είναι γιος της Τζίνας Παπύρου – Τσαρδάκα, µέλος του Συνδέσµου και τ. ∆ήµαρχος Πατρέων. Μεγά- λωσε ανάµεσα στην Πάτρα και την Αγιά Φωτιά της Χίου (καταγωγή του αειµνήστου πατέρα του). Σπούδασε Νοµικά και ∆ιεθνείς Σπουδές στο Πανεπιστήµιο του Κόβεντρι και έκανε µεταπτυχιακά στην Πολιτική, Ασφάλεια και Ολοκλήρωση στα Βαλκάνια στο UCL του Λονδίνου. Έχουν εκδοθεί ακόµα τρεις συλλογές µε ποιήµατά του: Αιµοσφαίριο του ουρανού (Αχακές Εκδόσεις, 1998), Μικρές µπαλάντες γι’ απόψε (εκδόσεις Λιβάνη, 2003), Το σκοτεινό αγγελάκι και το δέν- τρο (Εκδόσεις Γαβριηλίδη, 2007), και τα θεατρικά έργα: Το Σκυλί του Ωρίωνα (εκδόσεις Χαραµάδα, 2011), ∆εν είναι αλήθεια(Εκδόσεις Κήπος µε τις Λέξεις, 2009 - µαζί µε τέσσερις ακόµα συγγραφείς). Έχει επίσης γράψει τα θεατρικά έργα Έχει γυρίσει την ταινία µικρού µήκους «Θέλω να πάρω κάτι από τα χέρια σου» (βασισµένη στην ποίηση του ∆ηµήτρη Κάβουρα). Είναι διευθυντής του θεάτρου act στις σκάλες Γεροκωστοπούλου, στην Πάτρα. Παρουσίαση Ποιητικής Συλλογής στη Ναύπακτο Στις 27/10/2014 και ώρα 6 µ.µ. πραγµατοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο ADAGIO στη Ναύπακτο η παρουσίαση του βιβλίου της καταγόµενης από τη Ναύπακτο ποιήτριας Αφροδίτης Ντότσικα, µε τίτλο: "Αγάπησες ποτέ εσύ;" Το βιβλίο παρουσίασε ο επίτιµος σχολικός σύµβουλος και συγγραφέας Τάσος Φιλιππόπουλος από το Τρίκορφο ∆ωρίδος. Προλόγισε και συντόνισε ο δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω και Σ.Τ.Ε., Αριστοµένης Λαγιανδρέου από το Ευπάλιο. Αποσπάσµατα του βιβλίου διάβασε η Αφροδίτη ∆. Μανουσάκη, φοιτήτρια νοµικής Πανεπιστηµίου Λευκωσίας Κύπρου, εγγονή της ποιήτριας. Την παρουσίαση παρακολούθησε πυκνό ακροατήριο Ναυπακτίων και ∆ωριέων, οι οποίοι έφυγαν κατενθουσιασµένοι, παίρνοντας κι ένα αντίτυπο του βιβλίου, τιµητική προσφορά της ποιήτριας. Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο ποι- ηµάτων της Αφροδίτης Β. Ντότσικα, που εκδόθηκε τον περασµένο Αύγουστο, µετά από το πρώτο πολυσέλιδο βιβλίο της µε τίτλο "Τα ποιήµατα της καρδιάς µου" ,που εκδόθηκε το 2012. Και στο βιβλίο της αυτό, αφιερωµένο στα δύο της εγγόνια, η ποιήτρια µε γλώσσα ποιητική, γλαφυρή και κοµψή, απλή και κατανοητή, µοιράζεται µε τον αναγνώστη τους στοχασµούς της και τις σκέψεις της, που εκφράζονται µε γνησιότητα και καθαρότητα. Γράφοντας τα ποιήµατα της η Αφροδίτη Ντότσικα, ευγενική, ευαίσθητη, αισιόδοξη αλλά και ρεαλίστρια όπως είναι, θέλησε µε το γλαφυρό της ύφος να εκφράσει την χαρά, τη λύπη, την αγάπη, τον έρωτα, την απογοήτευση, την πίκρα, τα πάθη και τις ανησυχίες για τον άνθρωπο, την πατρίδα και την κοινωνία, και τα κατάφερε. Της αξίζουν πολλά συγχαρητήρια! ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 10 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΟΙ ΠΛΑΣΤΗΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ 2ο ΜΕΡΟΣ β. ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΥΘ. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ Γεννήθηκε το 1872 στη Ναύπακτο. Αποφοίτησε από την Νοµική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών και άσκησε το λειτούργηµα του ∆ικηγόρου στο Μεσολόγγι. Κατά τον ∆ήµαρχο Κώστα Μακρυγιάννη: «Ο ασύγκριτος Μήτσος Πλαστήρας, εν εντίµω πτωχεία ευρισκόµενος και ασκών αξιεπαίνως την επιστήµην του, εν ω ηδύνατο, λόγω των προς το πρόσωπόν του και την οικογένειάν του, συµπαθειών να προσπορίζεται ικανά κέρδη καθ’ όν χρόνον η προσφυγή εις τα ∆ικαστήρια τα Πολιτικά ήτο µεγίστη, και η Ποινική ∆ικαιοσύνη, ελειτούργει αδιακόπως λόγω της ροπής προς το έγκληµα και της λυµαινοµένης τον τόπον µας ζωοκλοπής, ου µόνον κέρδη δεν επραγµατοποίει, αλλά και εκ των ιδίων εδαπάνα προς ανακούφισιν των καταδικαζοµένων ενδεών όχι µόνον εκ της ιδιαιτέρας του Πατρίδος αλλά και εξ άλλων του Νοµού µας επαρχιών. Ου µόνον αµοιβής δεν ετύγχανε αλλά επλήρωνε και τα δικαστικά έξοδα διά να επιτυγχάνη την ταχείαν επιστροφήν των καταδικαζοµένων εις τας εστίας των, αλλά και τον κενόν σάκκον των εγέµιζε από τρόφιµα διά την µακράν πορείαν των διότι δεν υπήρχον τότε τα σηµερινά της συγκοινωνίας µέσα». Ο ∆ηµήτρης εµφορούµενος από αγνά και εθνικά ιδεώδη αφήνει την δικηγορία και κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεµο του 1912 κατατάσσεται ως εθελοντής. Γράφει ο Σπ. Μέµος στο πολεµικό του ηµερολόγιο: «25 Νοεµβρίου 1912. Μένοµεν εις Κρούπισταν. Σήµερον ήλθον εις το Σύνταγµά µας και οι Ναυπάκτιοι εθελονταί ∆ηµήτριος Πλαστήρας ∆ικηγόρος και Σταµ. Σταµατίου». Φαίνεται ότι παρέµεινε στον στρατό. Γράφει η Μ.Σ.Ν.Ε.: «Πλαστήρας ∆ηµήτριος του Ευθυµίου, στρατιωτικός ∆ικαστικός Σύµβουλος β΄ τάξεως (αντισυνταγµατάρχης). Μετέσχε πολέµους 1912 – 13 και 1917 – 23. Αποστρατεύθηκε 11 Οκτ. 1929». Τελικά Συνταγµατάρχης ε.α. Μετά την αποστρατεία του εγκαταστάθηκε στη Ναύπακτο και διεδραµάτισε σπουδαίο ρόλο στην πολιτιστική της ανάπτυξη. Ήταν από τους πρωτοπόρους στην ίδρυση και ανέγερση του Γυµνασίου. Αντί άλλης βιογραφικής καταχώρησης θα καταχωρήσουµε την Ανοικτή Επιστολή (7 Φεβρ. 1934) προς τους Ναυπακτίους από τους οποίους ζήτησε να τον εκλέξουν Κοινοτάρχη Ναυπάκτου. Από την ανάγνωση της επιστολής εξάγονται πολλά συµπεράσµατα για την ειλικρίνεια και την ακεραιότητα του χαρακτήρα του και ορισµένες ειδήσεις για την εποχή. Φαίνεται ότι δυο φορές κατέβηκε στις τοπικές εκλογές ανεπιτυχώς, διότι δεν τον υποστήριξε, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η εµπορική τάξη. Η «Ανοικτή Επιστολή» έχει ως εξής: «ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΑΙ Πλείστοι από σας όχι µόνον κατά τας ιδιαιτέρας των συζητήσεις, αλλά και κατά πρόσωπον µοί απέδωκαν την κατηγορίαν ότι είµαι επιλήσµων και των οικογενειακών µου παραδόσεων, και των προς την ιδιαιτέραν µου πατρίδα υποχρεώσεών µου, έτι δε και πρόξενος κακού ως αρνούµενος να προσφέρω τας υπηρεσίας µου υπέρ της Πόλεώς µας. Έχω να παρατηρήσω ότι είναι άδικος η κατηγορία αύτη, καθόσον, εγώ πάντοτε οσάκις µοί εδόθη ευκαιρία απέδειξα ως άτοµον, ίσως περισσότερον και των κατ’ επάγγελµα πολιτευοµένων, το ενδιαφέρον µου και υπέρ της Επαρχίας µας και ιδιαιτέρως υπέρ της πόλεώς µας. Οφείλουν οι αγαπητοί συµπολίται να οµολογήσουν ότι δεν είναι µικρά συµβολή διά την πρόοδον της πόλεώς µας η ίδρυσις Γυµνασίου εν Ναυπάκτω από τε ηθικής και υλικής απόψεως, και το έργον µου αυτό ουδείς δύναται να αµφισβητήση. Ας µη λησµονούν οι Συµπολίται µου ότι και άλλοτε εζήτησα επανειληµµένως την εµπιστοσύνην, όπως ενισχυόµενος και µε την δύναµιν του λαού εργασθώ εντατικώτερον, και υπερηφανεύοµαι ότι θα ηδυνάµην να προσφέρω ουσιαστικάς υπηρεσίας και την εµπιστοσύνην ταύτην µού ηρνήθησαν και µάλιστα κατά το πλείστον η Εµπορική τάξις, η οποία έπρεπε τουναντίον να πρωτοστατή διότι εκ της προόδου και της ευηµερίας της πόλεως αυτή θα απεκόµιζε τα µεγαλύτερα οφέλη. ∆εν πταίω εγώ συνεπώς αν οι συµπολίται µου δεν µε περιέβαλον διά της εµπιστοσύνης των και της Λακής δυνάµεως, όπως δυνηθώ να προσφέρω τας υπηρεσίας µου. Ταύτα αναφορικώς προς την αποδιδοµένην µοι κατηγορίαν της αδιαφορίας µου προς την φιλτάτην µου ιδιαιτέραν Πατρίδα. Το διπλούν τούτο προηγούµενον οµολογώ ότι µε εκράτησεν έως εσχάτως λίαν διστακτικόν προκειµένου να ζητήσω και πάλιν την εµπιστοσύνη των συµπολιτών µου. Ως γνωστόν εις πάντας εγώ ακολουθώ τας αρχάς του Κόµµατος των Φιλελευθέρων από του έτους 1915, αποχωρήσας από του πατρικού µου Πλαστηρικού Κόµµατος, όπερ διεδέχθη ο αείµνηστος θείος µου Ν. Καλαντζόπουλος ακουλουθήσας εθνικήν κατά τας πεποιθήσεις µου και όχι Κοµµατικήν Πολιτικήν κατά την κρίσιµον εθνικήν πολεµικήν περίοδον. Είναι επίσης γνωστόν ότι τοπικώς εκράτησα την ανεξαρτησίαν µου µη προσχωρήσας εις ουδένα των Επαρχιακών Κοµµάτων ως τοιούτος δε εζήτησα την εµ- Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ∆. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ Ιστορικού Επιτ. Προέδρου Ε.ΝΑ.Μ. πιστοσύνην των συµπολιτών µου κατά το 1923. Και ήδη ως ανεξάρτητος ξένος προς τοπικούς Κοµµατικούς δεσµούς απεφάσισα να ζητήσω την εµπιστοσύνην των συµπολιτών µου, όπως προσφέρω τας υπηρεσίας µου προς την Κοινότητά µας. Την ανεξάρτητον ταύτην υποψηφιότητά µου υιοθέτησαν οι αρχηγοί των τοπικών κοµµάτων κ.κ. Φαρµάκης Φιλελεύθερος και Καλαντζόπουλος Λακός. Την υποστήριξιν των ταύτην απεδέχθην, όπως θα απεδεχόµην και των άλλων κ.κ. Πολιτευοµένων. Και την υποστήρηξίν των ταύτην απεδέχθην µε την ρητήν δήλωσιν ότι εκλεγόµενος τυχόν άρχων της Πόλεως εγώ µεν δεν θα οφείλω ουδεµίαν Κοµµατικήν υποχρέωσιν και δεν θα εξυπηρετήσω τα Κοµµατικά συµφέροντα, υπό οιανδήποτε µορφήν ούτοι δε θα είναι υποχρεωµένοι να µε συντρέχουν εις τας προσπαθείας µου υπέρ της Πόλεως. Υπό τας ανωτέρω συνθήκας και προποθέσεις απεφάσισα να ζητήσω την εµπιστοσύνην σας αγαπητοί Συµπολίται, όχι βεβαίως διά το ατοµικόν µου συµφέρον, καθόσον εγώ δεν αναµένω από την επιτυχίαν ούτε κοµµατικά, ούτε υλικά συµφέροντα. Η ωφέλεια ην αναµένω είναι οι κόποι µου, ους θα καταβάλω και αι πικρίαι δι’ ων θα εµποτισθώ, κατά το στάδιον της προσπαθείας µου εις τον σκληρόν αγώνα, όπως εµφανισθή η Ναύπακτος ως πόλις. Και εγώ µεν είµαι πρόθυµος να προσφέρω τας υπηρεσίας µου εις την πόλιν µας. Οι δε Συµπολίται µου διά της ψήφου των θα δηλώσουν αν δέχονται ή όχι ταύτας. ∆εν αρνούµαι φιλοπατρίαν εις ουδένα των επιδιωκόντων την εµπιστοσύνην του Λαού. Αν οι Συµπολίται µου είναι ευχαριστηµένοι εκ της δεδοκιµασµένης ∆ιοικήσεως των ήδη ∆ιοικησάντων οφείλουσι να εµπιστευθώσι και πάλιν την τύχην της πόλεώς µας εις αυτούς. Όσοι φρονούν ότι πρέπει να δοκιµασθούν και άλλοι προς αλλαγήν του κρατούντος συστήµατος της ∆ιοικήσεως, πρέπει να ψηφίσωσι την αλλαγήν αυτού. Τούτο µόνον συνιστώ µετά προσοχής προς αγαπητούς Συµπολίτας, προκειµένου να δώσωσι την ψήφον των, να λάβωσιν υπ’ όψει των όχι τους κοµµατικούς δεσµούς, αλλά τα συµφέροντα και µόνον της πόλεως, τούτο δε διότι την ευθύνη τών της Κοινότητος υπέχουσιν ακεραίαν οι πολίται εκάστης Κοινότητος και ουχί οι αρχηγοί των κοµµάτων, οίτινες υπέχουσιν ευθύνην γενικήν διά τα Εθνικά και Επαρχιακά συµφέροντα. Συνεργάται µου προσεφέρθησαν επίλεκτα µέλη της Κοινότητός µας εµπνεόµενα από φιλιπόλιδα αισθήµατα και κατεχόµενα από την φιλοδοξίαν να εργασθώσι µετά ζήλου υπέρ των συµφερόντων µόνον της πόλεως. Οι συνεργάται µου ανήκουν εις τας υποστηριζούσας την ανεξάρτητον υποψηφιότητά µου ως ανωτέρω, δύο κοµµατικάς παρατάξεις. Εγώ επεθύµουν να έχω συνεργάτας εξ όλων των κοµµάτων αλλά δυστυχώς όπου απετάνθην εις εκλεκτά µέλη της Κοινότητός µας αι προτάσεις µου δεν εγένοντο αποδεκταί όπως µη παραξηγηθώσι από τους κοµµατικούς των αρχηγούς. Όσοι εκ των Συµπολιτών µου θέλουν να εµπιστευθώσι την τύχην της Κοινότητος εις εµέ πρέπει να περιβάλουν διά της εµπιστοσύνης και τους συνεργάτας µου ψηφίζοντες το ψηφοδέλτιό µου εφ’ όσον κατά τον Νόµον η εκλογή του Προέδρου δεν γίνεται απ’ ευθείας υπό του Λαού αλλά από τους εκλεχθησοµένους συµβούλους. Και ήδη καλώ άπαντας τους Συµπολίτας µου εις συνεργασίαν µε την δήλωσιν ότι η απόφασίς των και αν είναι εναντίον µου δεν θα µε πικράνη αρκεί µόνον να είναι ανεπηρέαστος από κοµµατικήν επιβολήν και απόρροια της συνειδήσεώς των και µόνον. Εν Ναυπάκτω τη 7 Φεβρουαρίου 1934 Με αγάπην Ο Συµπολίτης Σας ∆ΗΜΗΤΡΙΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ» Πράγµατι, οι εκλογείς αποφάσισαν να αναθέσουν την διοίκηση της πόλης στον Πλαστήρα, ο οποίος παρέµεινε µέχρι την είσοδο των στρατευµάτων Κατοχής (Βλ. Γιάννη Βαρδακουλά – Θωµά Παναγιω-τόπουλο: Το οδοιπορικό του ∆ήµου Ναυπάκτου· έκδοση επί δηµαρχίας Κ. Κονίδα). Ο χαρακτήρας του ∆ηµητρίου Ε. Πλαστήρα φαίνεται και από το περιστατικό που διασώζει η «ΦΩΝΗ» του Θαν. ∆ράκου στις 13 Ιουλ. 1936. Ο Κοινοτάρχης Πλαστήρας ανέβηκε στην Αθήνα για δουλειές της Κοινότητας και αποστέλλει τηλεγράφηµα: «ΕΦΗΜΕΡΙ∆Α ΦΩΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ Πληροφορώ ευχαρίστως ότι σήµερον, υπεγράφη απόφασις του Υπουργού Συγκοινωνίας κατασκευής υπονόµων ∆. ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ» Ο ∆ράκος καταχωρεί το τηλεγράφηµα και στο κύριο άρθρο που το επιγράφει «ΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΤΩ ΚΑΙΣΑΡΙ» εκθειάζει µε τα θερµότερα λόγια τον Κοινοτάρχη, τον οποίο σε πρόσφατο δηµοσίευµά του τον είχε επικρίνει µε σφοδρότητα, όπως γράφει ο ίδιος ο ∆ράκος. Με πρωτοστάτη τη ΦΩΝΗ τα Σωµατεία της πόλης ετοίµασαν δηµόσια υποδοχή στον Κοινοτάρχη. Ο Πλαστήρας στέλνει τηλεγράφηµα στη ΦΩΝΗ: «Βαθύτατα συγκινηµένος ευχαριστώ θερµώς· επετέλεσα καθήκον µου, υποδοχή παρέλκει». Η «ΦΩΝΗ» καταλήγει σχολιάζοντας: «Παρά το ωραίον και µετριόφρον τούτο τηλεγράφηµα του Κ. Πλαστήρα, η υποδοχή αυτού εθεωρήθη υποχρέωσις της Κοινωνίας µας προς αυτόν και είχεν αποφασισθή. Την όλην κίνησιν ανέλαβον επιτυχώς ο ∆ιευθυντής µας, ο Πρόεδρος της Οµοσπονδίας Επαγγελµατιών κ. Ι. Πλούµης και ο Πρόεδρος της Επαγγέλ. Ενώσεως κ. Ξ. Καρκαντζός, και οίτινες εζήτησαν τηλεφωνικώς παρ’ αυτού να τους γνωρίση την ακριβήν ηµέραν της ελεύσεώς του. ∆υστυχώς ο κ. Πλαστήρας εµµένων εις την µετριόφρονα απόφασίν του – κακώς δι ηµάς – αφ’ ενός µεν δεν ειδοποίησεν διά την άφιξίν του, αφ’ ετέρου δε αφίχθη εν πάση µυστικότητι την µεσηµβρίαν τής αυτής ηµέρας, και ούτω εµαταιώθη µία ωραία εκδήλωσις ευγνωµοσύνης της Κοινωνίας µας προς ένα ευεργέτην αυτής». Τον ξαναβρίσκουµε στην αυτοδιοίκηση το 1947, οπότε ορίσθηκε Πρόεδρος του ∆.Σ. του νεοσύστατου ∆ήµου. Γράφει ο ∆ήµαρχος Μακρυγιάννης: «Ετιµήθη παρά ταύτης (πόλεως) του αξιώµατος του ∆ηµοτικού Άρχοντος επί δεκαετίαν, ειργάσθη δηµοφιλέστατα υπέρ ταύτης ως ∆ήµαρχος (=Κοινοτάρχης) και ως Πρόεδρος του ∆ηµοτικού Συµβουλίου µέχρι του τέλους του 1950, ότε υποσκαφθείσης υγείας του εκ του αδυσωπήτου χρόνου ….». Απεβίωσε στις 14 Ιαν. 1952 στη Ναύπακτο, όπου και κηδεύθηκε. γ. ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ∆. ΠΛΑΣΤΗΡΑ Ο αδελφός του Θύµιου Νικολός παντρεύτηκε την Χριστίνα Κοντογιάννη, κόρη στρατηγού από το Καταφύγιο. Απόκτησαν επτά (7) παιδιά. Ο ∆ηµήτριος (1884 – 1964) διετέλεσε ∆ικαστικός Επιθεωρητής και ο δίδυµος αδελφός του Γεώργιος (Γόγολος) απεβίωσε ως στρατιώτης στις 13 ∆εκεµβρίου στο στρατιωτικό Νοσοκοµείο Μεσολογγίου από τις κακουχίες του πολέµου (Αγώνες και νεκροί τ. Β΄, σελ 118). Ο ∆ηµήτριος Ν. Πλαστήρας µε την Ιωάννα θετή κόρη του Γιαννακού Πλαστήρα απόκτησαν 8 παιδιά, 5 αγόρια και 3 κορίτσια. Ο Γιώργος (1912 – 1985) Ταµειακός, ο Γιάννης (1915 – 2005) Αντιστράτηγος Τεθωρακισµένων (ΕΜΠΡΟΣ 10.5.2005), ο Νικόλαος (1920 – 1989) Τελωνειακός και δύο ακόµα αξιωµατικοί που έπεσαν για την Πατρίδα. Πλαστήρας Φίλιππος του ∆ηµητρίου (1917 – 1941), Υποσµη-ναγός. Γεννήθηκε στη Ναύπακτο Αιτωλοακαρνανίας το 1917, της 335ης Ελληνικής µοίρας διώξεως. Φονεύθηκε στο Αεροδρόµιο Αγίου Ιωάννου Παλαιστίνης σε εκπαιδευτική πτήση µε αεροπλάνο Hurricane στις 10 ∆εκεµβρίου 1941 (ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΑ 9 /1997), σ. 412· Ηχώ των Αιθέρων, ∆εκ. 1988). Ο Πλαστήρας Ευθύµιος του ∆ηµητρίου (1926 – 1949) Λοχαγός, γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1926. Απεφοίτησε από το Γυµνάσιο Ναυπάκτου αριστούχος. Εισήλθε στη σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός. Έπεσε ηρωικά µαχόµενος στην κορυφογραµµή της Στράτστανης (Εφηµ. ∆υτική Ρούµελη 7/10.7.1949). Προάχθηκε σε Λοχαγό «Επ’ ανδραγαθία» και µετά θάνατον σε αντισυνταγµατάρχη µε πρόταση του ∆ιοικητή του 583 Τ.Π., Αντ/ρχη Γεώργ. Κουµανάκου. Η επιστολή που έστειλε ο Αντ/ρχης Κουµανάκος προς τον ∆ηµήτριο Ν. Πλαστήρα έχει ως εξής: «583 Τάγµα Πεζικού ∆ιοικητής Κύριε Πλαστήρα, Σας αποστέλλω συνηµµένα αποσπάσµατα Ηµερησίας ∆ιαταγής του Τάγµατος εις τα οποία διαµνηµονεύεται η δράσις και αι συνθήκαι υφ’ ας έπεσε ηρωικώς µαχόµενος υπέρ Πατρίδος ο αείµνηστος Θύµιος. Η απώλειά του υπήρξε οδυνηρά δι’ όλους µας. Πρέπει να είσθε υπερήφανος διά τον ένδοξον και ηρωικόν θάνατον του υπεράξιου της Πατρίδος παιδιού σας. 11.5.1949 Με εκτίµηση ΚΟΥΜΑΝΑΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Αντ/ρχης» Τα δύο αδέλφια ακολούθησαν το παράδειγµα του θείου τους Ανθυπολοχαγού Βασιλείου Ευθ. Πλαστήρα (πρωτεξαδέλφου του πατέρα τους ∆ηµ. Ν. Πλαστήρα) και του θείου τους Γεωργίου Ν. Πλαστήρα (αδελφού του πατέρα τους) θύµατα των κακουχιών του ελληνοτουρκικού πολέµου του 1912. Τέσσερα µέλη της Πλαστηραίικης πατριάς θυσιάστηκαν για την πατρίδα, ενώ άλλα µέλη της πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στη χώρα από διάφορα µετερίζια. ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 ΤΟ ΓΑX∆ΟΥΡΑΚΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Στην άκρη του χωριού, περιτριγυρισµένα από πανύψηλα φουντωτά πουρνάρια, ήταν τα µαντριά µας. Εκεί είχαµε τα πρόβατά µας. Ο µακαρίτης ο πατέρας µου, από τις αρχές του Φθινοπώρου ακόµα, φρόντιζε να τα επισκευάζει. Ενίσχυε τον ψηλό, πυκνό φράχτη στο ξωµάντρι µε κλάρες πλατανιού, άλλαζε τις σπασµένες πλάκες στη σκεπή της λότζας, αποµάκραινε τους σωρούς της κοπριάς. Έτσι, όταν έπιανε ο χειµώνας και τα πρόβατα άρχιζαν να γεννοβολάνε, τα µαντριά µας ήταν έτοιµα. Αυτό τον καιρό, εκτός απ’ τους γονείς µας, κάθε βραδάκι ήµασταν εκεί κι εµείς τα παιδιά. Έπρεπε να βοηθήσουµε, βλέπετε, στο προβύζασµα των αρνιών. Τούτη τη δουλειά, ήταν σωστό πανηγύρι για µας τα παιδιά και µας γέµιζε χαρά. Τ’ αρνιά, κλεισµένα όλη µέρα στους σκοτεινούς τσάρκους, περίµεναν µε αγωνία το βράδυ, που θα γύριζαν, βλέπετε, οι µανάδες τους από τη βοσκή. Όταν το κοπάδι πλησίαζε το µαντρί, τα τετραπέρατα αυτά τετράποδα χαλούσαν τον κόσµο. Με µια ενστικτώδη διαίσθηση καταλάβαιναν πως η ώρα του βραδινού φαγητού είχε φτάσει. Ωρύονταν, λοιπόν και βέλαζαν ασταµάτητα και χτυπιούνταν πάνω στα τοιχώµατα του τσάρκου. Την ίδια στιγµή οι µανάδες τους απ’ έξω, στους ίδιους τόνους και στην ίδια ένταση, συµπλήρωναν αυτήν την παράξενη µουσική συναυλία. Κάποια στιγµή η πόρτα του τσάρκου άνοιγε. Πώς πετάγεται απ’ την κουφάλα του δέντρου το σµήνος των µελισσών, όταν καταλάβει κάποιο κίνδυνο ; Έτσι τρέχουν παραλοσµένα τα αρνιά όταν πετάγονται απ’ τον τσάρκο. Τρέχουν αφηνιασµένα πάνω – κάτω, δεξιά – αριστερά, οδηγούµενα απ’ τα βελάσµατα των µανάδων τους. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το καθένα έχει εντοπίσει τη µανούλα του κι έχει ριχτεί στο φα`. Βιδώνει το στόµα του πάνω στο µαστό της µάνας του και µε λαιµαργία καταβροχθίζει το γάλα της. Κάπου- κάπου της δίνει και µερικά τραντάγµατα, ταρακουνώντας την ολόκληρη. Ποτέ δεν µπόρεσα να καταλάβω πώς, µέσα στο σκοτάδι του µαντριού, βρίσκει µε τέτοια γρηγοράδα η µάνα το παιδί και το παιδί τη µάνα. Και µόνο κανένα µικρό γεννησιάρικο, περιπλανιέται εδώ κι εκεί αναζητώντας µε αγωνία τη µανούλα του. Τότε επεµβαίνουµε εµείς τα παιδιά και δίναµε λύση και τέλος σ’ αυτή τη γλυκιά αναζήτηση µάνας και παιδιού. Εκεί στην άκρη του χωριού, δίπλα από τα µαντριά µας, ήταν και ο στάβλος των αλόγων µας κι ο αχυρώνας µε τις ζωοτροφές. Ο πατέρας µου είχε πάντα τρία- τέσσερα αλογοµούλαρα, πολύτιµοι βοηθοί του στον ευλογηµένο αγώνα του µε τη «µάνα γη». Κάθε βράδυ, λοιπόν, αφού τελειώναµε µε τ’ αρνιά, πηγαίναµε να ρίξουµε φα` και στα άλογά µας. Στις τέσσερις γωνίες του στάβλου ήταν τα παχνιά τους, µικρά λιθόχτιστα ή ξύλινα διαµερίσµατα, όπου µέσα βάζαµε την τροφή τους. Με τον τρόπο αυτό δεν την τσαλαπατούσαν και δεν πήγαινε κλωνί χαµένο. Αυτή η δουλειά, το πάχνισµα, όπως το λέγαµε, κατά τους µήνες του χειµώνα, ήταν καθηµερινή υπόθεση. Και χαιρόµαστε εµείς να κουβαλάµε στην αγκαλιά µας πότε το τριφύλλι, πότε καλαµποκιά, πότε άχυρο και να το ρίχνουµε στα άλογά µας και µάλιστα ο καθένας στο δικό του. Γιατί πρέπει να πω πως είχαµε συνάψει µια άτυπη µοιρασιά των ζώων µεταξύ µας. Έτσι ο καθένας µας είχε το άλογό του ή το µουλάρι του, που το φρόντιζε µε ιδιαίτερη στοργή. Το βράδυ της παραµονής των Χριστουγέννων η µάνα µας, αφού παχνιάζαµε τα άλογά µας κι είχαµε όλες τις φροντίδες για τα ζώα µας, µας έλεγε : - Για ελάτε εδώ τώρα, παιδιά. Έχουµε ακόµα µια δουλίτσα. Θα πάµε στον αχυρώνα να πάρουµε λίγο τριφύλλι για το γαδουράκι του Χριστού. ∆ε θυµάµαι πόσος ήµουνα, όταν πρωτάκουσα τούτα τα λόγια της µάνας µου. Πάντως πρέπει, λογικά, να ήµουνα πολύ µικρός. - Ποιο γαδουράκι, µάνα, και τι τριφύλλι µας λες ; ρώτησα γεµάτος απορία. Εκείνη, ενώ τραβούσε από µια µπάλα τριφυλλιού µια γερή αγκαλιά, µας είπε : Κάθε χρόνο, τη νύχτα των Χριστουγέννων, περνάει απ’ τα σπίτια των νοικοκυραίων ο Ιωσήφ µ’ ένα γαδουράκι και µαζεύει τροφές για τα ζώα που ζεσταίνουν µε τα χνώτα τους το µικρό Χριστούλη στη σπηλιά της Βηθλεέµ. Θέλουν να φάνε, βλέπετε, εκείνα τα ζωντανά έτσι που κάθονται νύχτα – µέρα µες τη σπηλιά και ζεσταίνουν το Χριστό. Περνάει, λοιπόν, ο Ιωσήφ απ’ τις αυλές µας, παίρνει ό,τι αφήσει ο κάθε νοικοκύρης, το φορτώνει στο γαδουράκι του και το πρωί γυρίζει στη Βηθλεέµ. Α, ξέχασα να σας πω πως αυτό το γαδουράκι είναι πραγµατικά του Χριστού και µ’ αυτό θα φύγει αργότερα στην Αίγυπτο, για να γλιτώσει απ’ τη µανία του Ηρώδη. Τ’ αδέρφια µου, µικρότερα από µένα, άκουγαν τα λόγια της µάνας χωρίς να βγάζουν άχνα. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ τα ‘χα χαµένα µ’ αυτά που άκουγα. Επιστρατεύοντας όµως όση δύναµη µπορούσε να διαθέτει το παιδικό µυαλουδάκι µας, ρώτησα τη µάνα µου: - Κι αν καθίσω, µωρή µάνα, όλη νύχτα ξάγρυπνος, θα τον δω τον Ιωσήφ µε το γαδουράκι του ; Θα περάσει απ’ τη δική µας την αυλή ή θα µας ξεχάσει και θα πάει χαµένο το ξενύχτι ; - Αν καθίσεις ξάγρυπνος και βέβαια θα τον δεις. Άκούς, λέει ! Θα τον δεις και θα τον παραδείς µάλιστα, αφού είναι σίγουρο πως θα περάσει από µας. Τον έχω δει εγώ… αµέτρητες φορές. Ξέρεις, εγώ, του αφήνω µπόλικο τριφύλλι και πεντακάθαρο, διαµάντι. Αλλά, πώς να ξαγρυπνήσεις, γιε µου ! Η νύχτα τούτες τις µέρες είναι ατέλειωτη. ∆εκαπέντε ώρες νύχτα... ∆εν έχεις ακούσει πως η νύχτα του ∆εκέµβρη είναι χρόνος… Πώς να αντέξεις, παι- Συνεστιάσεις - βαπτίσεις - µνηµόσυνα και άλλες εκδηλώσεις δάκι µου ; - Μωρέ εγώ θα ξενυχτήσω, µάνα, και θα δεις, απαντούσα εγώ γεµάτος σιγουριά για τον εαυτό µου. - Με το ένα και µε το άλλο φτάνουµε κάποια στιγµή στο σπίτι µας, ενώ η µάνα µας κρατούσε πάντα στην αγκαλιά της το τριφύλλι. Το σπίτι µας ήταν ανώγειο. Μια όµορφη πέτρινη σκάλα µε δώδεκα σκαλιά οδηγούσε στο χαγιάτι. Ανεβήκαµε τα σκαλιά και η µάνα µας, αφήνοντας το τριφύλλι πάνω στο χαµηλό πεζούλι, µας είπε : - Να, εδώ θα τ’ ακουµπήσω, παιδιά µου. Τη νύχτα θα περάσει ο Ιωσήφ και θα το πάρει. Να δείτε που το πρωί δε θα ‘ναι εδώ. Με τα τελευταία λόγια της µάνας µου φούντωσε µέσα µου κι άναβε η επιθυµία µου να ξενυχτήσω, να παραµονέψω σε κάποια γωνιά του χαγιατιού και να δω το γαδουράκι του Χριστού και τον Ιωσήφ. Φαντάζοµαι πως ο ίδιος καηµός φλόγιζε και τα σωθικά των αδελφών µου κι ας µην έλεγαν τίποτα, τα πουλάκια µου – καλή τους ώρα ! Όσο όµως κι αν προσπάθησα να µείνω ξάγρυπνος αυτή την Άγια Νύχτα, ποτέ δεν κατάφερα ο καηµένος. Βλέπετε κι εκείνος ο ευλογηµένος ο Ιωσήφ περνούσε, κατά τα λεγόµενα της µάνας µου, κοντά χαραυγή ! Αποβραδίς έκανα χίλιους όρκους, από µέσα µου : «Ο κόσµος να χαλάσει εγώ δεν βάνω ύπνο στο µάτι µου. Θα καθίσω εδώ, κοντά στο τζάκι και πού θα πάει ; Θ’ ακούσω τα βήµατα του γαδουριού στο καλντερίµι της αυλής και θα πεταχτώ έξω να δω και τον Ιωσήφ και το γαδουράκι του Χριστού». Κι έκανα χίλιες δυο σκέψεις για το πώς θα το διηγηθώ το πρωί στ’ αδέρφια µου και στ’ άλλα παιδιά τα συνοµήλικά µου. Φαίνεται όµως πως «ενώ το πνεύµα ήταν πρόθυµο», το παιδικό κορµάκι µου αδυνατούσε ν’ αντισταθεί σ’ εκείνη την ακατανίκητη δύναµη που χαλαρώνει τους αρµούς, που παραλύει τα κορµιά και τα παραδίνει στην αγκαλιά του ύπνου. Έτσι το πρωί, αντί να παραµονεύω σε κάποια γωνιά του χαγιατιού, βρισκόµουνα τυλιγµένος στις ζεστές µάλλινες κουβέρτες της µάνας µου, αγκαλιά µε κάποια απ’ τ’ αδερφάκια µου. -Σηκωθείτε, υπναράδες, φώναξε η γιαγιά. Ώρα για την εκκλησία. 11 Του Νίκου Μπαρµπαγιάννη, δάσκαλου Μονοµιάς πεταγόµαστε πάνω κι ένας κοντά στον άλλο τρέχουµε για το χαγιάτι. Μας φλόγιζε η περιέργεια να δούµε τι έγινε. Κι ω του θαύµατος ! Το τριφύλλι δεν ήταν εκεί ! Τη νύχτα πέρασε ο Ιωσήφ, το φόρτωσε στο γαδουράκι του και τράβηξε για την µακρινή Βηθλεέµ. Κοιτάζαµε ο ένας τον άλλο, αποσβολωµένοι, αµίλητοι, γεµάτοι κατήφεια… - Τι σας έλεγα, παλικαράκια µου ; ακούστηκε η µάνα µας, που φαίνεται παρακολουθούσε τις κινήσεις µας. Βλέπετε πουθενά τριφύλλι ; Να, µόνο κάτι τριµµατάκια είναι πεσµένα κάτω. Εγώ τον άκουσα που πέρασε, βγήκα και τον καλωσόρισα και τον ευχαρίστησα που δεν ξέχασε και φέτος το φτωχικό µας. ∆οξασµένος ο Θεός… Άκουγα τα λόγια της µάνας µου κι ένιωθα έναν κόµπο ν’ ανεβαίνει στο λαιµό µου. Ήθελα να κλάψω, που δεν κράτησα τους όρκους µου, που δεν µπόρεσα ούτε µια νύχτα να µείνω ξάγρυπνος. Αµίλητα στέκονταν και τ’ αδέρφια µου. ∆ιαισθανόµουνα πως κι εκείνα ένιωθαν τις ίδιες ενοχές. Για άλλη µια χρονιά χάσαµε την ευκαιρία να δούµε τον Ιωσήφ και το γαδουράκι του Χριστού. - ∆εν πειράζει, παιδιά, τους είπα. Του χρόνου, ο κόσµος να χαλάσει, θα µείνουµε ξάγρυπνοι και οι τρείς. Θα ’µαστε άλλωστε και µεγαλύτεροι και θα αντέξουµε την αγρύπνια µιας νύχτας. Πάµε τώρα να ντυθούµε για την εκκλησία… Έτσι µας δίδασκε εκείνα τα χρόνια η µάνα µας όσα θαυµαστά γίνονται αυτή την Άγια Νύχτα, τη νύχτα που γεννιέται ο Χριστός. Και µέναµε µε την εντύπωση πως, πράγµατι, τη νύχτα των Χριστουγέννων, κάθε χρόνο, περνάει απ’ την αυλή µας ο αγαθός Ιωσήφ µε το γαδουράκι του, για να µαζέψει τροφές για τα ζωντανά, που ζεσταίνουν µε τα χνώτα τους το µικρό Χριστό εκεί στην µακρινή Βηθλεέµ. Αργότερα, όταν µεγαλώσαµε, καταλάβαµε πως η µάνα µας πρωί – πρωί, ενώ εµείς ακόµα κοιµόµαστε, έπαιρνε το τριφύλλι και το πήγαινε πάλι στον αχυρώνα µας, την ώρα που πήγαινε στα µαντριά µας, για το πρωινό βύζασµα των αρνιών. Εκείνη, βέβαια, ποτέ δε µας είπε κάτι τέτοιο… Έχουν περάσει από τότε πολλά χρόνια. Σκορπιστήκαµε στα τέσσερα σηµεία του ορίζοντα. Κάποιοι από µας γίναµε παππούδες. ∆υστυχώς, δεν έχουµε µαντριά, άλογα και αχυρώνες, για να αναβιώσουµε αυτό το όνειρο των παιδικών µας χρόνων στα εγγόνια µας. Οµολογώ πως και σήµερα ακόµα η αποµυθοποίηση εκείνης της ιστορίας µε κάνει να µελαγχολώ. Στα κατάβαθα της ψυχής µου κρατώ εκείνη τη µαγεία της Άγιας Νύχτας, έτσι όπως την πέρασε στην τρυφερή παιδική µου καρδιά η µάνα µου. Ήταν και εξακολουθεί να είναι κάτι υπέροχο, µυστηριακό, µαγευτικό κι ωραίο. Κι ας ξέρω πως ήταν µια απλοκή ανθρώπινη ιστορία της µάνας µου για το µικρό Χριστό και το γαδουράκι του. ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 12 ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Η ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΟ∆ΟΣΟΠΟΥΛΑΙΩΝ Από το Κατωχώρι Τραπεζούντας στο Νέο Κατωχώριο Χαλκηδόνας, στην Ήπειρο, στη Ζιώψη Τυµφρηστού και στην Αναβρυτή Ναυπακτίας Παρότι στην εποχή µας, δίνεται η εικόνα ότι αµβλύνονται οι εθνικές µας παραδόσεις και κατ’ επέκταση οι αναζητήσεις για τις ρίζες µας, εν τούτοις, η εικόνα φαίνεται ότι είναι πλασµατική, αν κρίνουµε ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τις καταβολές τους. Και δεν είναι κατ’ ανάγκη ηλικιωµένοι συνταξιούχοι, αλλά και νεότεροι, εφόσον οι επαγγελµατικές τους υποχρεώσεις το επιτρέπουν. Έτσι σε συνέχεια του µεγάλου ενδιαφέροντος που προκλήθηκε από τη δηµοσίευση στην εφηµερίδα µας του γένους των Πλαστηραίων της Ναυπάκτου (το Β΄ µέρος στο παρόν φύλλο), εκ µέρους του Χαράλαµπου Χαραλαµπόπουλου, φιλοξενούµε σήµερα περιληπτικά, σπουδαία έρευνα του φίλου και αναγνώστη της εφηµερίδας µας, Νικολάου Θεοδοσόπουλου, που σχετικά πρόσφατα εξήλθε από τις τάξεις της Πολεµικής Αεροπορίας. Ξεχωριστό στοιχείο της εργασίας του είναι ότι η έρευνα έχει βάθος χρόνου, που ανάγεται στον 11ο µ.Χ. αιώνα έχοντας σαν αρχική κοιτίδα την πόλη Θεοδοσιούπολη (αργότερα µετονοµάστηκε σε Ετζερούµ) που την έκτισε ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος. Σε δεύτερη φάση Ελληνες κάτοικοί της µετεγκαταστάθηκαν στο Κατωχώρ Τραπεζούντας (κοντά στην Παναγία Σουµελά) και στην συνέχεια, λόγω των διώξεων, πέρασαν στον Ελλαδικό χώρο. Ένας κλώνος εγκαταστάθηκε αρχικά στην Ήπειρο και στη συνέχεια στο χωριό Ζιώψη του Τυµφρηστού (σηµερινός Άγιος Γεώργιος), απ’ όπου προεπαναστατικά, κλωνάρι τους κατέβηκε στην Αναβρυτή Ναυπακτίας. Άλλος κλώνος εγκαταστάθηκε στα Βέρβενα Αρκαδίας και στη συνέχεια απλώθηκε στην Αλωνίσταινα, Κορινθία , Φιλιατρά Μεσσηνίας. ∆όξα και τιµή λοιπόν και για την Αναβρυτή Ναυπακτίας, που ένα τέκνο της, ο Νίκος Θεοδοσόπουλος, «ανέστησε» ολόκληρο το γένος των απανταχού Θεοδοσοπουλαίων. Σπουδαία φαίνεται ότι είναι η συνεισφορά σ’ αυτήν την προσπάθεια επωνύµων ατόµων, όπως του γνωστού (από την υπόθεση Οτσαλάν), Αξιωµατικού ε.α. και νυν δηµοσιολόγου Σάββα Καλεντερίδη. Ακολουθεί η εργασία του Νίκου Θεοδοσόπουλου. *** Η αρχή της Ιστορίας µας ξεκίνησε από µια διήγηση του παππού µου Νίκου Κ. Θεοδοσόπουλου που άκουσα, όταν ήµουν µικρός 8 περίπου ετών (1963-1964), στην Καλαβρούζα Ναυπακτίας, όπου ήταν εγκατεστηµένος µε καταγωγή από την Αναβρυτή Ναυπακτίας. Εκεί, λοιπόν, µου είπε ότι είχε πάει στην Αµερική και γύρισε για να καταταγεί ως εθελοντής στον Ελληνικό στρατό και να πολεµήσει στους Βαλκανικούς πολέµους 1912-1913. Επίσης µου είπε ότι «το όνοµα µας προέρχεται από την Θεοδοσιούπολη και ότι ο στρατός µας, όταν έκανε την εκστρατεία της Μικράς Ασίας, έπρεπε να φτάσει ως εκεί». Αυτό, βέβαια, πρόδιδε έναν µύχιο πόθο του για την ελευθερία της πατρίδας των προγόνων του. Επίσης µου είχε πει ότι έχουµε συγγενείς στο χωριό Άγιος Γεώργιος Τυµφρηστού. Η Θεοδοσιούπολη ήταν πόλη της Ανατολικής Μικράς Ασίας στην περιοχή της Αρµενίας. Ήταν κτισµένη από το Μέγα Θεοδόσιο και ήταν κέντρο διακίνησης προόντων, ιδιαίτερα µεταξιού. Από τον 11ο αιώνα καταργήθηκε το όνοµα Θεοδοσιούπολη και έγινε Ερζερούµ προερχόµενο από το Ερζέν-Ρούµ που σηµαίνει στην Αρµένικη γλώσσα πόλη των Ρωµιών. τον 11ο και το 12ο αιώνα άρχισαν οι πρώτοι διωγµοί κατά των Ελλήνων-Ρωµιών και οι κάτοικοι έφυγαν και πήγαν προς την περιοχή της Τραπεζούντας. Εκεί ανέπτυξαν 43 χωριά. Ένα από αυτά τα χωριά ήταν και το Κατωχώρ, κοντά στην Παναγία Σουµελά από το οποίο κατάγονται οι Θεοδοσοπουλαίοι). Μια δεύτερη αιτία που µε έκανε να ασχοληθώ µε το γενεαλογικό µας δένδρο ήταν µια συνάντηση που είχα στη Θεσσαλονίκη, όταν είχα πάει εκεί ως αξιωµατι- Νίκος Κ. Θεοδοσόπουλος (18871977) µε τα παράσηµα πολέµου κός της πολεµικής αεροπορίας, µε τον αείµνηστο Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο, ιεροψάλτη του Αγίου ∆ηµητρίου της Μητρόπολης της Θεσσαλονίκης. Αυτός µου είχε πει ότι ήταν γεννηµένος στη Τραπεζούντα του Πόντου το 1920 και τον πατέρα του τον έλεγαν Θόδωρο και ήταν τόσο καλός ιεροψάλτης που τον αποκαλούσαν, εκεί στην πατρίδα «Αηδόνι της ανατολής». Έφυγαν από τον Πόντο το 1922, πέρασαν από την Πόλη και εγκαταστάθηκαν στην Θεσσαλονίκη. Ο Χρύσανθος Θεοδοσόπουλος µου είπε επί λέξει τα εξής: «Εµείς εδώ στην Ελλάδα που ήρθαµε, ζούµε µε τ’ όνοµα µας και µε σας τους Θεο- δοσοπολαίους έχουµε συγγενική σχέση αλλά να µην ξεχνάµε τον Πόντο και ότι αυτοί που έµειναν εκεί στον Πόντο είναι αδέλφια µας». Μια από τις πηγές της έρευνάς µου ήταν ο θαυµάσιος πατριώτης και αληθινός Έλληνας, συνταγµατάρχης, ο οποίος έδρασε από το 1990 ως το 2000 ως αξιωµατικός πληροφοριών του Ελληνικού Στρατού στην περιοχή της Μικράς Ασίας ως την Τραπεζούντα. Αυτός ο άνθρωπος µε τις πληροφορίες που συνέλλεξε προσέφερε µεγάλες υπηρεσίες στο Έθνος. Του είπα, σε µια συνάντηση µας, για τις διηγήσεις του παππού µου και τις συζητήσεις µε το Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο και µου είπε ότι όταν γιορτάζανε στον Πόντο την ονοµαστική τους εορτή δεν λέγανε «χρόνια πολλά» όπως εµείς αλλά «Να ζεις µε τ’ όνοµά σ’», δηλαδή να µην αλλάξεις το όνοµα σου και το κάνεις τούρκικο και κατ’ επέκταση να διατηρείς τη θρησκεία σου, τη γλώσσα σου, τα ήθη και έθιµα, την εθνική σου ταυτότητα. Έτσι µετά την άλωση της Τραπεζούντας το 1461, οι Έλληνες Πόντιοι διατήρησαν αναλλοίωτο το εθνικό φρόνηµα. Οι διώξεις και οι εξισλαµισµοί άρχισαν αµέσως µετά την κατάκτηση της Τραπεζούντας και κορυφώθηκαν κατά τον 17ο αιώνα. Οι Έλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, λοιπόν έφευγαν από την περιοχή προς άλλα µέρη της Μικράς Ασίας. Έτσι έφυγαν πολλές οικογένειες από το χωριό Κατωχώρ’ Τραπεζούντας και έφτασαν στην επαρχία Βιθυνίας της Μικράς Ασίας. Εκεί ήρθαν 140 οικογένειες, µεταξύ των οποίων και η οικογένεια Θεοδοσοπουλαίων και ιδρύσαν το Νέο Κατωχώριο-Χαλκηδόνας (yenikoy). Το µέρος ήταν ηµιορεινό και το κλίµα υγιεινό. Ασχολήθηκαν µε την αµπελουργία, την ελαιοκοµία και ιδιαίτερα µε την µεταξοσκωληκοτροφία µια τέχνη που την έφεραν από την Τραπεζούντα. Ο Σάββας Καλεντερίδης µου έδωσε ένα έγγραφο στο οποίο εµφανίζεται ο Νικόλαος Θεοδοσόπουλος του Θεοδοσίου µε καταγωγή από το Νέο Κατωχώριο Σάββας Καλεντερίδης Χαλκηδόνας, µε αριθµό δήλωσης 169297. Οι διώξεις των Ελλήνων χριστιανών συνεχίστηκαν στην περιοχή της Βιθυνίας έτσι αναγκάστηκε και ήρθε στον ελλα- δικό χώρο και συγκεκριµένα στην Ήπειρο. Εδώ ο Νικόλαος Θεοδοσόπουλος του Θεοδοσίου εγκαταστάθηκε, ασχολήθηκε µε το εµπόριο µεταξιού και απέκτησε κτηµατική περιουσία. Ήταν παντρεµένος και απέκτησε δυο γιούς. Το Θεοδόση και τον Θεµιστοκλή. Ο µεγαλύτερος ο Θεοδόσης οργανώνεται στην φιλική εταιρία το 1814. Η επανάσταση του 1821, τον βρίσκει οπλαρχηγό µε 100 περίπου παλικάρια στην περιοχή Βάλτου και Ξηροµέρου της Ακαρνανίας. Έδωσε πολλές µάχες µε τους τούρκους και έλαβε µέρος στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Κατά την ίδρυση του ελευθέρου ελληνικού κράτους (1832) επί Κυβερνήτου Ιωάννη Καποδίστρια οριοθετήθηκαν τα ελληνικά σύνορα. Η δυτική στερεά Ελλάδα απελευθερώθηκε, αλλά η κτηµατική περιουσία των Θεοδοσοπουλαίων παρέµεινε υπό Τουρκική κατοχή. Για το λόγο αυτό η οικογένεια εγκατέλειψε την περιοχή και εγκαταστάθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα. Συγκεκριµένα ο Θεοδόσης Θεοδοσόπουλος του Νικολάου εγκαταστάθηκε στην περιοχή της Ζιώψης, δυτικά του όρους Όθρυς, που αργότερα ονοµάστηκε Ασπρόκαµπος. Το 1910 λόγω κατολισθήσεων ιδρύθηκε το νέο χωριό Άγιος Γεώργιος. Ο Θεοδόσης όταν έφθασε στη Ζιώψη έφερε και το ψευδώνυµο ∆ηµόπουλος, που πιθανόν δόθηκε από τη Φιλική Εταιρεία επειδή ήταν επικηρυγµένος από τους Τούρκους, λόγω της επαναστατικής δράσης του. Λόγω της δράσης του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου στον αγώνα του 1821 η κυβέρνηση του βασιλιά Όθωνα του παραχώρησε µε εξαγορά τα γονιµότερα αγροτεµάχια της περιοχής που ήταν και ποτιστικά και επί τουρκοκρατίας ανήκαν σε ένα µπέη. Αυτά τα κτήµατα θεωρούνταν γη της επαγγελίας και τα ονόµασε Νεοχωράκι σε ανάµνηση του χωριού του πατέρα του. Ύστερα από αίτηση του έλαβε πιστοποιητικό οπλαρχηγού από το τότε υπουργείο πολέµου (18431844) και πήρε τιµής ένεκεν το βαθµό του αξιωµατικού καθώς και σιδερένια και χάλκινα αριστεία για την προσφορά του στην πατρίδα. Έτσι, έχουµε τη σειρά από το Κατωχώρ’ της Τραπεζούντας στο Κάτω Νεοχώριο της Βυθυνίας και τελικά στο Νεοχωράκι του Τυµφρηστού. Αυτοί, λοιπόν, δεν ζούσαν µόνο µε το όνοµα τους, όπως ήταν η ευχή των προγόνων τους αλλά και µε το όνοµα του τόπου τους. Ο Θεοδόσης απέκτησε δυο γιούς το Νίκο και το Γιάννη. Ο Νίκος παντρεύτηκε και απέκτησε το Γιώργο το Γιάννη το Μήτρο την Του Νίκου Κ. Θεοδοσόπουλου, Σµηνάρχου (Μετεωρολόγου) ε.α. Ασπασία, τη Βασιλική, τη Στάθω και τη Κούλα. Ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος έγινε δάσκαλος και απέκτησε τον Αλέξανδρο το Θρασύβουλο, το ∆ηµήτρη, το Χριστόφορο, την Ξανθή και τη Νίκη. Έτσι ο Αλέξανδρος Θεοδοσόπουλος φαίνεται γεννηµένος στον Ασπρόκαµπο (µετονοµασία της Ζιώψης) στις 20 Μαρτίου του 1900. Συµπερασµατικά οι απόγονοι του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου είναι σήµερα όλοι οι Θεοδοσοπουλαίοι του Αγίου Γεωργίου. Ο δεύτερος γιος του Νίκου Θεοδοσόπουλου, ο Θεµιστοκλής εγκαταστάθηκε στην Αναβρυτή Ναυπακτίας µετά το 1832. Και στη νέα πατρίδα οι Θεοδοσοπουλαίοι (Θεοδόσης και Θεµιστοκλής) ασχολήθηκαν µε το µετάξι όπως οι πρόγονοί τους στην Ήπειρο, στη Βιθυνία και την Τραπεζούντα. Υπάρχει ακόµα πεσµένο κάτω στην Αναβρυτή το σπιτοκάλυβο του Θεµιστοκλή Θεοδοσόπουλου. Ο Θεµιστοκλής έφερε και αυτός το ψευδώνυµο Σιδέρης για τους ίδιους λόγους επικήρυξης από τους Τούρκους. Ο Θεµιστοκλής απέκτησε τρεις γιους,(1) το Νίκο,(2) τον Κώστα και (3)τον ∆ηµήτρη. (1) Ο Νίκος απέκτησε την Ευγενία, την Κρυστάλλω, την Αγγελική και το Θεµιστοκλή(γεν.1875). Ο Θεµιστοκλής απέκτησε Ο Θεµιστοκλής Ν. Θεοδοσόπουλος στην Αµερική µε τα παιδιά του Χρήστο (αριστερά) και Τριαντάφυλλο (δεξιά) τα δίδυµα Τριαντάφυλλο και Χρήστο, τη Μαρία, την Αικατερίνη, τον Νίκο και τον Γιώργο. (2) Ο Κώστας απέκτησε τον Αντώνη, την Αικατερίνη, τον Παναγιώτη, τον Νίκο(γεν.1887 που είναι ο παππούς µου που διηγήθηκε την ιστορία της καταγωγής µας). Ο Αντώνης απέκτησε τον Κώστα, το Χρήστο, το Νίκο, το Θεοδόση και τη Γιαννούλα. Ο Παναγιώτης απέκτησε (α΄ γάµος) στην Αναβρυτή τον Κώστα και την Πολύτω και (β΄ γάµος) στο Βερίνο Αχαας απέκτησε τον Νίκο το Γρηγόρη και την Γεωργία. Ο Νίκος, ο παππούς µου, απέκτησε τον Κώστα (γεν.1921) τον πατέρα µου, την Αικατερίνη, το Γιώργο και την Ελένη(Νίτσα). (3) Ο ∆ηµήτρης παντρεύτηκε και απέκτησε το Γιώργο και το Θανάση. Ο Γιώργος απέκτησε τον ∆ηµήτρη που έγινε ιερέας στην Αγία Παρασκευή Ναυπάκτου, τον Παναγιώτη και την Ευαγγελία. Ο Θανάσης απέκτησε τον Γιώργο, το Γιάννη, την Αικατερίνη και την Αννέτα. Oι δικοί µας άνθρωποι, οι πρόγονοί µας, ή έζησαν στον Πόντο, ή στη Μ. Ασία, ή στον ελλαδικό χώρο δεν πεθαίνουν ποτέ όσο ζούµε εµείς και κυρίως όσο πορευόµαστε µε τις δικές τους παρακαταθήκες κάτω από την δική τους ευχή «Να ζεις µε το όνοµά σ’». Αυτή η πορεία άλλωστε είναι η αιωνιότητά τους και η δικαίωση της αγνής και καλοπροαίρετης προσπάθειας τους να είναι χρήσιµοι στην κοινωνία και στην πατρίδα κάτι που συνεχίζεται από τα παιδιά τους που βαδίζουν στα χνάρια των πατεράδων και των µανάδων τους. Η Επικοινωνία µε τον Νίκο Θεοδοσόπουλο Νίκος Κ. Θεοδοσόπουλος: Email:[email protected] Facebook: Νίκος Θεοδοσόπουλος Tel: 6974756756 Tel home: 210 2380194 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Πολιτικές εξελίξεις ∆εν πίστευα αυτό τον καιρό ότι τα πολιτικά πράγµατα θα παίρνανε και πάλι µια ιδιαίτερη τροπή. Αρχίζει µια επανάληψη πραγµάτων που στον µέσο πολίτη περνάει µια ανησυχία και ένα κλίµα αβεβαιότητας για τις όποιες πιθανές θετικές εξελίξεις διαφαίνονταν. Ένα κλίµα , που δεν είναι της στιγµής να αναλυθεί αλλά ούτε και που επιθυµώ να µπω σ’ αυτή την διαδικασία. Για µένα αυτό που µετράει είναι το πόσο επηρεάζεται η ψυχολογία µας µ’ αυτή την πολιτική αστάθεια, και κατά πόσο επίσης η λογική της καθηµερινής ισορροπίας των πραγµάτων πάει να ανατραπεί. Με αυτά και µε τ’ άλλα σκέφτηκα να εκφραστώ ποιητικά αυτή τη φορά, προσπαθώντας ν’ αποτυπώσω τις εξελίξεις σε ένα δεκατετράστιχο ποίηµα, µε όσο λυρισµό µου επιτρέπει το ποιητικό µου υπόβαθρο. Και αυτό γιατί οι Εξελίξεις δυνατές αλήθειες γράφονται ποιητικά και όχι πεζά. ∆ιάλεξα ένα 14στιχο ίαµβο, µε κοφτό µέτρο, για να αποδώσω εµφατικά την τακτική καταπίεσης των ιθυνόντων στον µέσο πολίτη της εποχής µας. Αυτός ο 11σύλλαβος συνηρηµένος στίχος του επτανησια- Του Βασίλη Νασόπουλου, Βελβίνα Ναυπάκτου κού σονέτου µε συνεπαίρνει και εύχοµαι κάθε φορά που το χρειάζοµαι να ξεδίνω µε τέτοιο ποιητικό τρόπο. αρκετοί µαθητές. Βιβλία ελάχιστα παιδιά διέθεταν. Η αίθουσα είχε την εικόνα του Χριστού, το µαυροπίνακα, και τις εικόνες των ηρώων του 21 στους τοίχους. Ήµουν καλός µαθητής και βγήκα µε 10. Άριστοι ήταν και τ’ αδέλφια µου και λίγοι µαθητές. Τα περισσότερα παιδιά τ’ απασχολούσαν µε τη φύλαξη οικιακών ζώων. Τα σπίτια κατά κανόνα (εκτός ελαχίστων) ήταν ισόγεια µε χωµάτινα δάπεδα και στην άκρη είχαν τη Γωνιά (σηµερινό τζάκι) που έκαιγε χοντρά ξύλα το χειµώνα και µαγείρευαν οι νοικοκυρές. Πολλές φορές το ίδιο δωµάτιο ήταν για φαγητό της οικογένειας και στην άκρη τα κρεβάτια ή στρωµατσάδα (δάπεδο). Όταν πλησίαζε το Πάσχα έφερναν γλήνα (χώµα) το ανακάτευαν µε νερό και άχυρο και έστρωναν το πάτωµα. ∆ίπλα είχαν κλειστό δωµάτιο για την κάδη, τα βαρέλια για το κρασί και αµπάρια για το σιτάρι, καλαµπόκι και το αλεύρι. Το 1939-40 πήγαινα στη Β΄ ∆ηµοτικού. Αλλά ήταν διάχυτη η ανησυχία του πολέµου και δεν άργησε. Στη Ναύπακτο γινόταν 10ήµερη ζωοπανήγυρη και όχι µόνο. Γίνονταν αγοραπωλησίες ζώων, οι χωρικοί από τη Ναυπακτία πωλούσαν αγροτικά και κτηνοτροφικά προόντα και αγόραζαν τα προ- ικιά για τις κόρες, γίνονταν και διασκεδάσεις µε τον ερχοµό των διάσηµων οργανοπαιχτών Χαλκιάδων από την Ήπειρο και του γνωστού βιολιτζή Κόρου. Εµείς µικρά κατεβαίναµε παρέα µε τα παπαδόπουλα, του Νταουσάνη, του Κονίδα Σπύρου Αντ. και άλλα στη Ναύπακτο για να βλέπουµε την κίνηση ή να αγοράσουµε καραµελένια κοκοράκια που λαχταρούσαµε. Ξαφνικά κηρύχτηκε ο πόλεµος του 40 και έπεσαν οι πρώτες βόµβες στη γειτονική Πάτρα µε θύµατα. Μία βόµβα έπεσε στο χωριό µου στη πλαγιά που βρίσκεται το Μοναστήρι της Σκάλας. Επικράτησε πανικός και όλοι έτρε- Εκεί που νόµιζες όλα τελειώσαν αρχίζει η επανάληψη ξανά. Κι ενώ τα πάντα µας µατώσαν µας στέλνουν και στον ‘’ΟΚΑΝΑ’’ . ∆εν φτάνει να το λες ότι δεν παίρνεις ουσίες που σου χάλασαν το χθες. Παράλληλα πρέπει να µπαίνεις σε κείνο της απέχθειας ‘’προτσές’’ . Να δείχνεις πρέπει πάλι στους ηγέτες ότι µετάνιωσες και κάνεις πια αυτό που µάλλον µοιάζει στους ικέτες. Συνέχεια να το δείχνεις πως αλλάζεις και να παρακαλάς, να κλαίς βαθειά ποτέ στο παρελθόν δεν θα κοιτάζεις. Νασόπουλος Βασίλειος Βελβίνα Ναυπάκτου Οταν ήµουν δάσκαλος - Συνέχεια από τη σελ. 6 13 χαν πανικόβλητοι. Εµείς τα παιδιά τροµαγµένα φύγαµε για το χωριό και κρυφτήκαµε στο Γυναικωνίτη στην Εκκλησία του Αγίου ∆ηµητρίου. Ήταν η κήρυξη του πολέµου του 1940 από τη φασιστική Ιταλία, ύστερα από το ιστορικό «ΟΧΙ» των Ελλήνων. Ήταν τότε που µε ενθουσιασµό όλοι οι Έλληνες ανεξάρτητα από πολιτικές τοποθετήσεις έτρεξαν στα χιονισµένα βουνά της Αλβανίας και έγραψαν απαράµιλλες σελίδες ∆όξας. Ο ∆άσκαλός µας επιστρατεύτηκε και ήρθε η Σταυρούλα ∆ιβάρη θρησκευόµενη, κοντούλα µε γυαλιά, αλλά εµείς νοσταλγούσαµε το ∆άσκαλό µας. Η συνέχεια στο επόµενο ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ 14 Π ΝΕΥΜΑΤΙΚΟ Π ΕΡΙΣΚΟΠΙΟ Έπιασε το 31 (τεύχος) η δάφνη Μάλλον είναι το µοναδικό Περιοδικό της Ναυπακτίας και της ευρύτερης περιοχής που άντεξε και αντέχει, σε δύσκολους καιρούς. Φυσικά για το Παναυπακτιακό Περιοδικό «η δάφνη» ο λόγος. Πριν σηµάνουν οι καµπάνες για τα Χριστούγεννα και λίγο πιο πριν ακουστούν τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς, το πρώτο δώρο έφθασε, είναι «η δάφνη» τεύχος 31 /2015 Α΄. Και όποιος πάρει το δώρο θα δει στα φυλλοκάρδια του : Είκοσι εννέα εργασίες και ποιήµατα, αρκετές από τις οποίες είναι αποκαλυπτικές και έχουν συλλεκτικό χαρακτήρα. Και στο σηµείο αυτό πρέπει να τονίσουµε ότι τα ∆.Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΨΗΓΜΑΤΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΛΟΓΟΥ Ο συγγραφέας του πονήµατος, είναι ο γνωστός Φιλόλογος, τ. Λυκειάρχης, ∆ηµήτριος Παπαθανασόπουλος, γνωστός πνευµατικός άνθρωπος στην κοινωνία των Πατρών και στην ευρύτερη περιοχή. Ακάµατος διάκονος του πνευµατικού χώρου, πρόσφατα µας χάρισε το παρόν πόνηµα, στο οποίο εκθέτει, µε εµβριθές προλογικό σηµείωµα, δοκίµιά του, που δηµοσιεύτηκαν κατά καιρούς, στο Επιστηµονικό Περιοδικό « Ο ΛΟΓΙΟΣ ΠΑΝ», ήτοι : α. Εγκέφαλος και Ψυχή (τ. 124) β. Η ∆ύναµης του Λόγου και της Επιστήµης (τ.123) γ. Φιλοσοφία και Ζωή (τ. 124). ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Πάτρα 2014 Όπως επισηµαίνει στον πρόλογό του ο ∆. Παπαθανασόπουλος, το έργο «Προσφέρεται απλώς ως φιλοσοφική προπαιδεία…» και συµπληρώνει, επικαλούµενος τον δρ. Σπύρο Μοσχονά «η φιλοσοφία γεννήθηκε ως ανάγκη για τους ανθρώπους κάθε εποχής και ως οδοδείκτης ζωής…» Συγχαίρουµε τον εκλεκτό συγγραφέα και τον ευχαριστούµε για την τιµητική προσφορά του έργου του. Τέλος να σηµειώσουµε ότι ο κ.∆ηµήτριος Παπαθανασόπουλος είναι ένας από τους καλούς φίλους του Ναυπακτιακού Συνδέσµου. µέχρι σήµερα 31 τεύχη, αποτελούν βασικό αρχειακό υλικό, όχι µόνο για τέρψη, αλλά και πολύτιµο εργαλείο για τους ερευνητές. Όπως πάντα το περιοδικό είναι διανθισµένο, µε εξαιρετικό πρόλογο µε τη γραφίδα του ∆ιευθυντού του, Μάρκου Μεντζά καθώς και µε επιστολές αναγνωστών , θέσεις – αντιθέσεις, ειδήσεις σχόλια και ευπρεπή ανέκδοτα. Η µείωση των σελίδων του – λόγω οικονοµικού κόστους – δεν επέφερε µείωση της λάµψης του Περιοδικού. Είναι όµως ένα µήνυµα : «για να µείνει έτσι φρέσκο και λαµπερό, χρειάζεται και λαδάκι στο λυχνάρι του, όπερ σηµαίνει ότι απαιτείται ο όβολό µας». ΓΙΑΝΝΗΣ ∆ΗΜ. ΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ Σπύρος Ι. Ματσούκας Ο Εθνικός ζητιάνος & Σαλπιγκτής της Λευτεριάς Αθήνα 2012, σελ . 160 Ήµουνα κι εγώ ένας απ’ αυτούς που δεν γνώριζα, αυτόν τον µεγάλο Εθνεγέρτη του Ελληνισµού, τον και ποιητή, Σπύρο Ματσούκα (1873 – 1928). Στα πλαίσια έρευνας για άλλη µελέτη, έπεσα σε εφηµερίδες της εποχής και συναντούσα συχνές αναφορές για τον Σπύρο Ματσούκα, από την Υπάτη Φθιώτιδος. Το έργο και η εθνική προσφορά του µε συγκίνησε. Αναζήτησα πηγές για µια παρουσία του (διάλεξη) στο πλαίσιο των φιλολογικών βραδινών της Εταιρείας Λογοτεχνών Ν∆. Ελλάδας στην Πάτρα. Η συγκέντρωση στοιχείων για τον Σπύρο Ματσούκα µ’ έφερε σε επαφή µε τον διακεκριµένο εκπαιδευτικό, τέως Πάρεδρο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, κ. Γιάννη ∆ηµ. Παπαναγιώτου, συγγραφέα του παρόντος βιβλίου. Μέσα από τις 160 σελίδες του καλοβαλµένου βιβλίου, παρελαύνει ολόκληρος ο βίος του Ματσούκα, µε ρέουσα µορφή και γλώσσα. Το βιβλίο αν και δίνει την πρώτη εντύπωση ότι είναι µια κλασσική βιογραφία, εν τούτοις, είναι διανθισµένο µε σπάνια ντοκουµέντα. Καλογραµµένο , καλαίσθητο, σε έγχρωµη εκτύπωση, µας φέρνει σε κατάσταση να «αφουγκραζόµαστε» την ανάσα του νέου Τυρταίου. Το βιβλίο µας παρέχει το οδοιπορικό του Σπύρου Ματσούκα, που περιήλθε όλο τον Ελληνισµό του εξωτερικού (Κύπρος, Αίγυπτο , Αµερική), συγκεντρώνοντας µε εράνους χρήµατα, τα οποία διέθεσε µέχρι κεραίας στο δηµόσιο ταµείο για ενίσχυση του πολεµικού στόλου. Συµπερασµατικά το βιβλίο του κ. Παπαναγιώτου είναι πολύτιµο βοήθηµα για κάθε ερευνητή, αλλά και ένα διαρκές µνηµόσυνο γι’ αυτό το µεγάλο τέκνο της Ρούµελης. * Ο συγγραφέας είναι Λαµιέας (Παλαιοχώρι Τυµφρηστού). Επίσης πολλά στοιχεία για τον Σπύρο Ματσούκα περιλαµβάνονται στο ΝΕΟΛΟΓΟ ΠΑΤΡΩΝ, το διάστηµα 1909 - 1928. Αγυιάς 69, Πάτρα Τηλ. 2610-422755 Τρίκορφο Ναυπακτίας Τηλ. 26340-45.272 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 15 Ενδιαφέρον για την παραγωγή Είναι γνωστόν ότι βασικός παράγοντας για την ανάπτυξη και την οικονοµική πρόοδο ενός Κράτους είναι η εγχώρια παραγωγή. Γεωκτηνοτροφική, Βιοτεχνική, παραγωγή κοινωφελών έργων. Είναι το φαγητό και το καύσιµο για τη λειτουργία και την οικονοµική απόδοση της Κρατικής µηχανής. Είναι η τροφοδότης και η στήριξη της κοινωνικής συνοχής. Αυξάνει τις θέσεις εργασίας, τροφοδοτεί µε ντόπια προόντα την κατανάλωση. Μειώνει κατά πολύ τις ανάγκες εισαγωγών, αυξάνοντας έτσι την οικονοµία της χώρας από τις µή εκροές κεφαλαίων προς ξένες αγορές. Ανατρέπει ή ισοσκελίζει τουλάχιστον τις δαπάνες αναγκαίων εισαγωγών πρώτων υλών και προόντων, επειδή η ντόπια παραγωγή αφού υπερκαλύψει τις ανάγκες του πληθυσµού της χώρας, θα βρει και διεξόδους σε ξένες αγορές. Είναι κρίµα και έγκληµα σε βάρος του λαού να γίνονται εισαγωγές προόντων που παράγονται στη χώρα και όχι µόνον υπερκαλύπτουν τις ανάγκες του καταναλωτικού κοινού, αλλά και περισσεύουν για εξαγωγές. Εδώ προτιµούµε τις χωµατερές. Η δικαιολογία ότι θίγονται οι εισαγωγείς έµποροι, αν και λογική, δεν είναι δυνατόν να εξισωθεί µε τη ζηµία των πολλαπλασίων αριθµητικώς παραγωγικών τάξεων και εργαζοµένων, τη ζηµία που θα φέρει στην ανεργία και Εθνική οικονοµία κατ’ επέκταση. Γιατί πιο πολλά έσοδα θα εισρεύσουν στα δηµόσια ταµεία από την παραγωγή και την εργασία, από τα έσοδα της φορολογίας των εισαγοµένων προόντων. ∆εν το βλέπουν όµως έτσι οι οικονοµικοί εγκέφαλοι των αρµοδίων Υπουργείων και ξεζουµίζουν, στην κυριολεξία της λέξης, στη φορολογία τους παραγωγούς µας. Είναι αβάστακτοι οι φόροι της ακίνητης περιουσίας, που δηµιούργησαν εργαζόµενοι µια ολόκληροι ζωή οι φίλεργοι συµπολίτες µας. ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Προς : Τα µέλη του Ναυπακτιακού Συνδέσµου Πατρών Αγαπητοί συµπατριώτες, Σε συνέχεια σχετικών συζητήσεων στο γραφείο του Συνδέσµου, ως προς την τακτική εγγραφής νέων µελών, παραθέτω τις παρακάτω εµπειρίες µου από την πολυετή ενασχόλησή µου µε πατριδοτοπικούς Συλλόγους : Νέα µέλη εγγράφονται όσοι δηλώσουν εγγράφως τη σχέση τους µε τη Ναυπακτία, όπως και το Καταστατικό ορίζει. Φυσικά στην έγγραφη αίτησή τους µνηµονεύονται τα απαραίτητα στοιχεία, όπως ο τόπος διαµονής, διεύθυνση, τηλέφωνο, επάγγελµα, καταγωγή, χωρίς να φθάνουµε σε σηµεία υπερβολών, ως προς τα προσωπικά δεδοµένα. Με βάση τα στοιχεία της έγγραφης αίτησης – δήλωσης, ενηµερώνεται το Μητρώο Μελών, ώστε τα καταχωρηµένα µέλη να µπορούν να µετάσχουν στις Γενικές Συνελεύσεις και στις αρχαιρεσίες, εφόσον είναι ταµιακώς εντάξει. Εγγραφή µελών µε προφορικές συνεννοήσεις, σηµειώµατα ή απλές τηλεφωνικές επαφές, χωρίς τον στοιχειώδη έλεγχο, ενέχει πολλούς κινδύνους, καθόσον µπορεί να εγγραφούν άσχετα άτοµα, µε απρόβλεπτες συνέπειες, όπως ξέρουµε τέτοιες περιπτώσεις έχουν οδηγήσει σε µαρασµό συλλόγους και σωµατεία. Στο γραφείο του Συνδέσµου µας υπάρχουν σχετικές αιτήσεις εγγραφής, τις οποίες εύκολα µπορούµε να συµπληρώσουµε και να υπογράψουν τα νέα µέλη, που πραγµατικά ενδιαφέρονται για την πρόοδο του Συνδέσµους µας. Με πρωτοβουλία µου, συντάσσω επιπλέον ένα µικρό βιογραφικό για κάθε νέο µέλος που προτείνω την εγγραφή του, το οποίο δηµοσιεύεται στην εφηµερίδα µας, ώστε να γίνονται ευρύτερα γνωστά τα νέα µέλη. ∆ηµήτριος (Τάκης) Κονιστής Ρίον - Πάτρα, ∆εκ. 2014 ΓΑΛΑΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ του ∆ΗΜΗΤΡΙΟΥ Τους κλέβουν τον ιδρώτα και το αίµα που έφτυσαν για να χτίσουν ένα σπίτι για να στεγάσουν τις φαµίλιες τους. Είναι άδικο µέτρο. Αλλά ντροπή δεν υπάρχει στους αποφασίζοντες έτσι εθνοπατέρες µας. Η σύνεση και η λογική σκέψη λέει ότι το κράτος θα είχε µεγαλύτερο όφελος αν αντί για εξοντωτικής φορολογίας έδινε παροχές σε καύσιµα, λιπάσµατα, επιδοτήσεις και πριµοδοτήσεις της πραγµατικής παραγωγής, για αύξηση των παραγοµένων προόντων, για απασχόληση µεγαλυτέρου αριθµού εργατικού δυναµικού, αλλά και αύξηση των εξαγωγών. Μεγαλύτερο όφελος θα είχε και το καταναλωτικό κοινό, γιατί η αφθονία παραγοµένων προόντων θα είχε λογική µείωση της τιµής τους. Έτσι θα είχαµε µεγαλύτερη απασχόληση και οικονοµική ευχέρεια του λαού, µεγαλύτερη κατανάλωση, περισσότερα έσοδα των κρατικών ταµείων. Χρει- άζεται λοιπόν και σ’ αυτό το σοβαρό µας πρόβληµα αλλαγή νοοτροπίας και κοινωνικής πολιτικής. Πολιτικής που δεν µπορούν να εφαρµόσουν άσχετοι και βαλτοί του κατεστηµένου, αλλά χρειάζονται φίλεργοι, επιτυχηµένοι, γνώστες του κάθε αντικειµένου και θέµατος που τάσσονται να υπηρετήσουν, Χρειάζεται εποµένως να µπουν στην άκρη προσωπικές πολιτικές σκοπιµότητες και φιλοδοξίες της κρατούσης πολιτικής νοοτροπίας των κυβερνούντων και να µπει στη δράση η αξιοκρατία και φιλεργία, η απόφαση για το σπάσιµο της ανασταλτικής και απαράδεκτης γραφειοκρατίας, που εξακολουθεί να µας ταλανίζει, παρά τις επί χρόνια δηλώσεις Πρωθυπουργών και Υπουργών ότι θα την αντιµετωπίσουν. Εµποδίζει βλέπεις εδώ και το κοµµατικό κόστος και συµφέρον. Φώτιος Χρ. ∆ανιάς Καστελλόκαµπος ΕΠΙΣΤΟΛΗ - Οδοιπορικό Στις 21του περασµένου Σεπτεµβρίου, ηµέρα Κυριακή, ξεκίνησα από το χωριό µου τη Σίµου να µεταβώ στη Ναύπακτο. Στη στάση µε αιφνιδίασε ένα τουριστικό λεωφορείο µε αφίσα στο «παρµπρίζ» «ΣΥΝ∆ΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΝ ΠΑΤΡΑΙΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΩΝ» που συνοδευόταν από την εικόνα του Αγίου Χαραλάµπους (Προστάτης του εν λόγω Συνδέσµου). Ξεπρόβαλε από την πόρτα ο Σµήναρχος ε.α. κ. Ηλίας ∆ηµητρόπουλος, Πρόεδρος του συνδέσµου και παλιός µου φίλος, από τους καλύτερους συνεργάτες που είχα στην εφηµερίδα µου «Η ΠΥΛΗΝΗ», επί σειρά ετών. Ανταλλάξαµε χαιρετισµό και µε προσκάλεσε ν’ ανέβω στο λεωφορείο να συνταξιδέψουµε για τη Ναύπακτο. Το λεωφορείο ήταν γεµάτο από 55 εκδροµείς-µέλη και φίλοι του συνδέσµου, που είχαν πραγµατοποιήσει ηµερήσια εκδροµή στο Θέρµο – Πόρο Ριγανίου – Στράνωµα - ∆οερβιτσά. Ο κ. ∆ηµητρόπουλος ανακοίνωσε από το µικρόφωνο ότι εδώ είναι το χωριό Σίµου, άλλοτε πρωτεύουσα του δήµου Πυλήνης, και στη συνέχεια µε παρουσίασε, λέγοντας ότι ο φίλος που πήραµε ονοµάζεται Γιάννης Ζωητάκης, ο οποίος επί πολλά χρόνια υπηρέτησε την τοπική Αυτοδιοίκηση και διετέλεσε παλαιότερα Αντιδήµαρχος Πυλήνης. Επίσης µε θερµά λόγια, τόνισε ότι για 17 ολόκληρα χρόνια υπήρξα εκδότης – ∆ιευθυντής της ωραίας εφηµερίδας «Η ΠΥΛΗΝΗ». Μέσα στο λεωφορείο συνάντησα παλιούς φίλους και συνεργάτες όπως τους Κ. Κονίδα, Ευάγγελο Τηλιγάδη, την δασκάλα κα. Αντωνία Ζησιµοπούλου, τη δασκάλα κα Ακριβή Χριστιά και πολλούς άλλους. Ο φίλος Πρόεδρος µε κάλεσε στο µικρόφωνο να πω δυο λόγια. Ανταποκρίθηκα στην ευγενική πρόσκληση και µαζί µε τα συγχαρητήριά µου για το σπουδαίο έργο που επιτελεί ο Σύνδεσµος, ευχήθηκα ο Προστάτη τους, ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ, να τους φωτίζει και να τους καθοδηγεί στο έργο τους. Πλησιάσαµε σχεδόν τον Παλιόπυργο, η δασκάλα κυρία Χριστιά από µικροφώνου µας µίλησε για το χωριό στο οποίο υπηρέτησε για 11 ολόκληρα χρόνια. Εκφράστηκε µε πολύ θερµά λόγια για τους κατοίκους, που διακρίνονται ιδιαίτερα για την φιλοξενία και τη φιλοτιµία τους, Τόνισε δε ότι κρατάει τις πιο καλύτερες αναµνήσεις για τους Παλιοπυργιώτες. Προχωρώντας, φτάσαµε στο σηµείο που βρίσκεται το εικαστικό µνηµείο «Η ΚΡΑΒΑΡΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ» του µεσοπολέµου, που η σύνθεσή του αποτελείται από σειρά αγαλµάτων που απαρτίζουν µια οικογένεια. Τα µέλη της φορτωµένα µε τα υπάρχοντάς τους, βαδίζουν προς το χωριό τους στην ορεινή Ναυπακτία. Εδώ το λεωφορείο σταµάτησε και κατέβηκαν όλοι οι επιβάτες να θαυµάσουν το περίτεχνο έργο. Ο κ. ∆ηµητρόπουλος µας ενηµέρωσε λεπτοµερώς και διευκρίνισε το έργο είναι προσφορά του Γρηγόρη Βαρελά, ίσως το καλύτερο από το πλήθος των εικαστικών έργων που έχει αναπτύξει στη Ναύπακτο και το Αντίρριο. Όλοι εξέφρασαν το θαυµασµό τους και πολλές είναι οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν. Στη διαδροµή ακούσαµε πολλές ιστορίες από τον Κώστα Κονίδα και πολλά ανέκδοτα από πολλούς οµιλητές, πάντα όµως µέσα σε κλίµα ευπρέπειας και πολιτισµού. Φτάνοντας στη Ναύπακτο, τελείωσε το δικό µου οδοιπορικό, γιατί οι εκδροµείς συνέχισαν για την Πάτρα. Πάντως ήταν µια ξεχωριστή ηµέρα για µένα, που µε γέµισε χαρά και µου δόθηκε η ευκαιρία να δω φίλους, αλλά και να διαπιστώσω για µια ακόµη φορά, ότι όπου υπάρχει νοικοκυροσύνη, επιµέλεια, υπευθυνότητα, ήθος και πολιτισµός, όπως συµβαίνει µε τους Ναυπάκτιους της Πάτρας, τότε υπάρχουν αναχώµατα στις όποιες δυσκολίες περνάµε σαν κοινωνία και σαν χώρα. Γιάννης Ζωητάκης 16 ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΗ ΦΩΝΗ ∆ΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 Μ ΙΚΡΕΣ Ε Ι∆ΗΣΕΙΣ... Μ ΕΓΑΛΑ Ν ΕΑ • Ο Μάρκος Σταυρόπουλος του Κωνσταντίνου, µε καταγωγή από την Αναβρυτή Ναυπακτίας, εκλέχτηκε στη θέση του Προέδρου του ∆.Σ., της διεθνούς Φιλανθρωπικού Οργανισµού των Ορθοδόξων IOCC, που εδρεύει στην Βαλτιµόρη. • Το ιερό Λείψανο του Αγίου Παρθενίου, του Επισκόπου Λαµψάκου, προστάτη των καρκινοπαθών, εκτέθηκε σε δηµόσια λατρεία, στον ιερό Ναού Αγίου Νικολάου στο Αντίρριο, το τριήµερο 14 – 16 Νοεµβρίου 2014. • Ηµερίδα διοργανώθηκε από το ίδρυµα Μπότσαρη στη Ναύπακτο το Σάββατο 15 Νοεµβρίου. Τίτλος την συνάντησης ήταν: «Αρχαία Ναύπακτος και Ναυπακτία». Εισηγητές ήταν οι Πανεπιστηµιακοί καθηγητές : Χαρ. Μπούρας, Όλγα Παλαγγιά, Κών. Μπουραζέλης, Μανόλης Καρρές, Πέτρος Θέµελης, Στέλιος ∆αµίγος Lisa Kallet, Jack Kroil και η αρχαιολόγος Έφη Σαράντη της ΛΣΤ΄ εφορίας κλασσικών Αρχαιοτήτων. • Επιχειρηµατικό ταξίδι αστραπή για τον γνωστό επιχειρηµατία και πρόεδρο της Κ.Α.Ε. Παναθηνακός ∆.Γιαννακόπουλο. Ο γνωστός επιχειρηµατίας έφθασε µε ελικόπτερο, που προσγειώθηκε στο χώρο των παζαριών στο Γρίµποβο και στη συνέχεια επιβιβάσθηκε σε Ι.Χ. αυτοκίνητο τύπου τζιπ και αναχώρησε σύµφωνα µε πληροφορίες για γνωστή ξενοδοχειακή µονάδα της Ορεινής ∆ωρίδας. • Το ίδιο ∆ιοικητικό Συµβούλιο του Συλλόγου Αδηµητριάνων Ναυπακτίας θα παραµείνει και για µια νέα θητεία. Αυτό αποφασίστηκε σε Γενική Συνέλευση των µελών. • Εκπρόσωποι της Οµοσπονδίας και των Επαγγελµατικών σωµατείων της Ναυπάκτου µετέβησαν στην Βαρκελώνη, όπου είχαν συνάντηση µε τον ∆ιευθυντή του εκεί Εµπορικού Συλλόγου (Κέντρο της πόλεως). Έµειναν εντυπωσιασµένοι και απεκόµισαν πολύτιµα στοιχεία για τον τρόπο οργάνωσης του εµπορικού συλλόγου. • Την Τετάρτη 26 Νοεµβρίου, στο πλαίσιο των Πρωτοκλητείων η Μητρόπολη Πατρών διοργάνωσε ειδική εκδήλωση στο τη ΒΕΣΟ, Κατά την οποία µεταξύ άλλων βραβεύθηκαν µαθητές που µετείχαν σε διαγωνισµό αγιογράφησης του Αγίου Ανδρέα, προκειµένου να αποτυπωθούν σε γραµµατόσηµα των ΕΛΤΑ. Το πρώτο βραβείο απέσπασε ο µαθητής Στέφανος Φαρδέλας του Χρήστου. • Καταπληκτική ήταν η συναυλία που διοργάνωσε η ενορία Αντιρρίου, το βράδυ της Κυριακής 7 ∆εκεµβρίου, στο κλειστό Γυµναστήριο. Προηγήθηκε οµιλία του γνωστού ηθοποιού κ. Σιούντη για τον Άγιο Νικόλαο. Στη συνέχεια η βραδιά ανήκε στον σπουδαίο καλλιτέχνη ∆ηµήτρη Μπάση που γοήτεψε το πλήθος µε την καταπληκτική φωνή του. • Το βραβείο του καλύτερου υποψήφιου διδάκτορα απονεµήθηκε στο Γιώργο Κατσιγιάννη τον περασµένο Νοέµβριο στο Λονδίνο, για τη συνολική του προσφορά στην επιστήµη και το επάγγελµα του Πολιτικού Μηχανικού. Η απονοµή έγινε από το περιοδικό Εδαφοµηχανικής της Μεγάλη Βρετανίας. Ο Γιώργος Κατσιγιάννης, µε ρίζες στη Μηλιά της Ορεινής Ναυπακτίας, ζει και σπουδάζει τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο. • Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αντιρρίου "Το Καστέλι" απέκτησε στέγη και πραγµατοποίησε τα εγκαίνια την Κυριακή 14 ∆εκεµβρίου. • Την Παρασκευή 19 ∆εκεµβρίου 2014 πραγµατοποιήθηκε, στο Κλειστό Γυµναστήριο Αντιρρίου, η ορκωµοσία των αποφοιτησάντων φοιτητών του τµήµατος Μηχανικών Πληροφορικής Τ.Ε. του ΤΕΙ Ναυπάκτου. • Με ενέργειες του Πολιτιστικού Ποκίστας επιτεύχθηκαν οι κατακτήσεις: α) Ο αγροτικός ιατρός θα συνταγογραφεί στο ∆ηµοτικό σχολείο του χωριού και δε θα χρειάζεται να πηγαίνει πια στη Σίµο για αυτόν το σκοπό. β) Τοποθετήθηκε δορυφορικό ΙΝTΕΡΝΕΤ, µε δωρεά του εξοπλισµού από τους οµογενείς Ποκιστιάνους Νικόλαο Καραθανάση του Ηλία και Αθανάσιο Καραθανάση του Νικολάου, αλλά και χάρη σε ενέργειες του ∆.Σ. του συλλόγου προς την εταιρεία FORTHNET. γ).Επίσης ιδρύθηκε βιβλιοθήκη, στο παλαιό δηµοτικό σχολείο, µε τα πρώτα βιβλία και αναζητούµε τη βοήθεια διαφόρων φορέων για τον εµπλουτισµό της, ώστε να υπάρχει µια δηµιουργική απασχόληση για κάθε ενδιαφερόµενο. • Ο πρώην δήµαρχος Ναύπακτου και µέλος του Εποπτικού Συµβουλίου της ΚΕ∆Ε Θανάσης Παπαθανάσης ανέλαβε αντιπρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας, Θρησκευµάτων και Νεολαίας της ΚΕ∆Ε. • Προβλήµατα εντοπίζονται στη µεταλλική Γέφυρα Μπανιά τα οποία εγκυµονούν κινδύνους, αν δεν επέµβουν οι υπηρεσίες της Περιφέρειας. Βέβαια η εν λόγω Γέφυ- Tηλ. 26340 21607 ρα, στρατιωτικού τύπου, τα έχει φάει τα ψωµιά της και θέλει αντικατάσταση κι ας είναι οι καιροί χαλεποί… • Θέµα διαρροής αποβλήτων από τον ΧΥΤΑ Ναυπάκτου (Βλαχοµάνδρα) έχει ανακύψει τις τελευταίες µέρες. Προς τούτο συνέτειναν και οι βροχοπτώσεις. Το θέµα διερευνάται. • Ο Κώστας Νούλας από τη Ναύπακτο και ο Σπύρος Βεργούλης από τον Γαλατά ήταν µέλη του Norman Atlantic και ευτυχώς δισώθηκαν. • Σε τελετή που θα πραγµατοποιηθεί στο ∆ηµαρχείο της Πάτρας την Πέµπτη, 8 Ιανουαρίου, ο ∆ήµαρχος Κώστας Πελετίδης θα απονείµει δηµόσιο έπαινο στο Σύλλογο Ελλήνων Βετεράνων Αθλητών Στίβου (ΣΕΒΑΣ) και τιµητική πλακέτα στον 93χρονο βετεράνο αθλητή στίβου και µέλος του συλλόγου, Ανδρέα Πολυχρονόπουλο, που διακρίθηκε σε διεθνείς αγώνες βετεράνων (κατέκτησε την 3η θέση στους Πανευρωπακούς αγώνες κλειστού στίβου στα 60µ. και την 2η θέση στους Παγκόσµιους αγώνες στα 200 µ.). Φώτης Κατραούρας Πανεπιστηµίου 240 - Τηλ. 2610 439161 Ιντζέ 2 - Ναύπακτος, Τηλ. 26340 22655
© Copyright 2024 Paperzz
