L E X I C O N
V O C U M
P E R E G R . ,
I N GR. A U C T O R I B U S , GLOSSOGRAPHIS
MAXIME, OBVIARUM.
P R J E F A M E N .
CONSILIUM, q u o colligere Lexicon vocabulorum peregrinorum et novo T h e s a u r o Stepbaniano p r a .
mittere constituerunt Editores, naturae atque rationi magni hujus operis adeo videtur consentaneum ;
imo, cum ab hac parte haud pauca desideranda reliquerit H . Steph., adeo necessarium, ut displicere non
possit eruditis, si m o d o conatui r e s p o n d e n t eyentus. C u m vero quae magni laboris sunt humana o p e r a ,
non primo statim j a c t u soleant perfecta p r o d u c i , sed longis d e m u m repetitisque caris limata et polita ad
nitorem suum sumtnaaique praestantiam p r o v e h i ; opusculum hoc, quod intra unius anni spatium compilanduin fuit, non potest non longe abesse ab ilia perfectione, quam vel locapletior eruditio, vel longius
studium conciliare ei potuisset. Sed qualecunque tandem sit, necesse esse videtur, uf de c o m p o s i t i o n s
ratione, de regulis, quas in delectu faciendo et in explicandis vocabulis secutus sum, et d e auctoribus, e
quibus bausi, q u o r u m quippe nomina et libros in ipso opere non nisi compendiose citare potui, lectores
preemoneam, q u o faciliore negotio et aequiore animo eo utantur.
E t primum quidem accurate definienda erat eorum vocabulorum indoles, quee in numero peregrinorum comprehendeuda essent, ut certis notis a reliquis distinguerentur. Cuin enim G r . natio non unum
babuerit parentena, sed e diversis stirpibus c o a l u e r i t ; c u m praeterea antiquissiinis temporibus j a m inter
gentes Pelasgicas coloni ex i E g y p t o , Phoenicia, Phrygia consederint, q u o r u m quique novas artes, religfones, opimonesque terras i n t u l e r u n t ; c u m p o r r o Graecorum gentes non in una eademque sede adolerint, sed per varias pridem dispersas regiones inter alios popnlos habitarint; et c u m denique mature
etiam cum pluribus nalionibus agitarint c o m m e r c i a ; facile quisque perspicit, G r . sermonem, j a m antequam vel cultu ingenii vel scriptorum cura forinatns f a i t atque expolitus, non ex uno manasse, sed e
diversis fontibus, adeo ut ista s t a t e discerni vix potuerit, quid genuiaum esset aut aliunde petitum. T u m
demum cum c o m m u n i s lingua certam aliquam, f o r m a m induisset, et c u m illius partes voeesque homogeneam quandam naturam accepissent atque regulam, tum demum ea, quae recens accedebant, peregrina a
nativis distingui p o t u e r u n t . Verum etiam tum et posthac, plura ex his, quae extrinsecus recipiebantur,
plus minusve a primitiva f o r m a defleeti et G r . veste imdui solehant, ita ut indigents assimilarentur.
Alia
vero originis indicia manifesta servarunt. H o m e r i et Hesiodi po'emata afitiquiesimum ofFerunt m o n u tsentum, e quo de prisco G r . Iingna9 statu atque co<piajudica1e‫ ׳‬p o s s u m u s . P o n e r e igitur licet, ea, quibus illi usi sunt, vocabula, vere esse G r . Illud quidem facile credi potest, multa praeterea Graecis fuisse
vocabula, quae in istis carminibus locum non invenerunt, veium de his‫ ׳‬nobis n o n constat, neque j u d i c i u m ,
nisi ex illorum affinitate aut analogia; c u m Homericie, ferre licet. I t a q u e ex horum n u m e r o , quee ista
fctate in asu f u e r u n t , paucissima tantum L e x i c o P e r e g i . V o c u m inserenda duxi, quas scilicet originis
exotieae indicia manifesta in f r o n t e gerere videbafitur; qualia sunt nomina elementorum alphabetic numeri
senarii et seplenarii, aliaque p a u c a rerun! obviarum ex aliis lernis a d v e e t a r u m ; reliqua Etymologis enucleanda reliqui. Sequkwi quoque asvo G r a c i passim! ab iis populis, quibuscum frequentabant c o m m e r cia, cum variis rebus etiam nomina rerum a s c i v e r u n t ; itaque e linguis p o p u l o r u m Asias non pauca
vocabula in Gra:cam illata et civitatis quasi j u r e donata sunt, ita ut etiam prolem darent, q u e m a d m o d u m
Persicum "Αγγαξος, T a b e l l a r i u s , c u j u s progenies άγγάριος, άγγαρευια, άγγα§οφο§6ιο etc. nota est. Alia vero
exotica semper habita s u n t , quae a b auctoribus tantun), qui de rebus populorum extraneoruni scribebant,
inducebantur atque exponebantur. I t a H e r o d o t u s , i E g y p t i a c a , Babylonica, Persica nonnulla historic
suae inseruit, atque interpretatus est nomina plantarum, animalium, operum artis, dignitatum civilium
aut miliuirium, d e o r u m sacrorumque etc. I s t o exemplo usi seriores rerum R o m a n a r u m scriptt. ex hujus
populi lingua longe plurima sermoni s u a immiscuerunt, quffi quidem in G r a c i a civitatem non s u n t a d e p t a ,
passim tamen f r e q u e n t a b a n t u r . P r i m i tamen parce et caute in ea re versati sunt. Q u o magis autem
ad inferiorem aetatem declinavit G r a c o r u m sermo i n g e n i u m q u e ; praeeipue e quo R o m a n o r u m legibus
snbjecti sunt, et i m p e r a t o r u m sedes translata est Constantinopolin, a b isto inde tempore magis magisque
temerarunt L a t . vocabulis linguam suam auctores G r a c i ; quin etiam ex impurioribus fontibus b a r b a r o rum p o p u l o r u m haurire augmenta religioni non duxerunt. L a t i n o r u m igitur vocabulorum magnum
o u m e r u n i proferet hoece L e x i c o n . Q u o d si ad novissiinam aetatem descendendum fuisset, expilandus
erat D u - C a n g i u s et in Lexicon nostrum transfundendus, quod sane cum consilio atque ratione S t e p h a niani T h e s a u r i parum congruere judicaturi fuissent eruditi. C u m tamen ipse H . S t e p h . intra lines
Classicorum, qui dicuntur, A u c t o r u m , non contmuerit studium suum, sed paseim etiam in auctores infeV O L . I.
3 Β
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
rioris ordinis evagatus s i t ; et c u m praeterea nullo certo limite vetus lingua a N e o - G r a e c a disterminafa
sit, equidem hanc m e a m c o m p i l a t i o n e m ita c i r c u m s c r i p s i , ut omnia ea v o c a b u l a a d m i t t e r e m , q u a ab
H e s . S u i d . P h o t . E t y m . reliquisque G r . G l o s s o g r a p h i s vel exposita vel in i n t e r p r e t a t i o n i b u s adhibita
v i d i ; q u o r u m ilia p r o p t e r e a h . 1. digna videbantur, quia ex antiquioribus a u c t o r i b u s , qui in pretio erant,
a G r a n i m a t i c i s e x c e r p t a a t q u e exposita s u n t ; ha;c vero, quia aetate H e s y c h i i e t c . j a m pridem usu trita
esse d e b u e r u n t , siquidem lectoribus ad intelligendum erant faciliora.
N u m e r o s a q u o q u e e o r u m v o c a b u l o r u m classis est, quae Alexandrini V . T . I n t e r p r r . ex H e b r . lingua
retinuerunt, ut et ea, quae scriptt. Ν . T . u s u r p a r u n t .
Η ape, c u m isti libri o m n i u m manibus terantur, et
c u m e o r u m aliqua ab ipso etiani H . S t e p h . notata f u e r i n t , in h o c L e x . V o c c . P e r e g r . negligi non debuer u n t . I t a q u e sedulo ea congessi, atque c u m brevi i n t e r p r e t a t i o n e e x p o s u i . P l u r a de iis scire cupientibus in p r o m t u sunt uberiora interpretationis praesidia. A t q u e haec de genere v o c a b u l o r u m hie exhibitor u m dicta sufficient.
S e q u i t u r ut leges, quas in c o m p i l a n d o hocce L e x . secutus s u m , paucis d e c l a r e m .
P r i m a atque nobilissima vocuin p e r e g r . classis e priscis a u c t o r i b u s , H e r o d , p u t a , A r i s t o t . S t r a b . P l u t . etc. conquirenda
f u i s s e t , q u o r u m auctoritas m u l t o potior h a b e n d a est sequioris aevi L e x i c o g r a p h i s , q u i p p e quibus sajpenum e r o vel doctrine deerat vel c u r a in describendis atque interpretandis vocabulis. E n i m v e r o longum
h u n c l a b o r e m non sinebat persequi t e m p o r i s angustia, intra q u o d rationes t y p o g r a p h i properantis, et opus
integrum e m t o r u m desiderio tradere cupientis, perficere L e x i c o n c o g e b a n t . I t a q u e obiter tantum inspiccre auctores illos licuit, ubi loca citata o c c u r r e b a n t , et c o m p e n d i o s i o r via ineunda f u i t . Praeiverunt
scilicet j a m , et e multis vett. libris, tum iis, qui e t i a m n u m usu prostant, turn e multis aliis pridem depcrditis, hujus generis vocabula congesserunt a t q u e e x p l i c a r u n t , H e s . S u i d . P h o t . E t y r n . aliique GJossographi.
H o r u m a m p l a scrinia excutienti et excerpenti ea, quae hie in c e n s u m veniebant, satis larga messis parata
erat. H u n c tamen l a b o r e m , prima specie e x p e d i t u m , diversae, eaeque haud leves difficultates circumveniebant. P r i m o enim, ut in plurimis glossis, ita praecipue in p e r e g r . vocabulis, scripture istorum libror u m p e r q u a m c o r r u p t a est d u b i a q u e fide, et C r i t i c o r u m arte vel n o n d u m satis sanata, vel nunquam ad
integritatem restituenda. E x his itaque, quae o m n i n o desperata vel m e n t e cassa videbantur, ea intacta
r e l i q u i ; quae dubia tantum erant, excerpsi, et m e d e l a m , si q u a a d d . vv. p r o p o s i t a erat, quae paucis verbis
indicari poterat, hanc s u b j u n x i ; ubi vero nullam enotavi, q u o n i a m p a r c e n d u m erat spatio, facile quisque
ad i p s u m , e q u o hausta glossa est, a u c t o r e m r e c u r r e r e poterit, c u j u s n o m e n u b i q u e additur. Similiter in
iis nominibus, quae ex aliis a u c t o r i b u s , praesertim ex A t h e n . , qui e multis scriptis e j u s m o d i vocabula congessit, editionum etiam insigniorum, quas q u i d e m consulere licuit, variae scripturae notandae eiant. Praeterea interpretationes G l o s s o g r a p h o r u m haud raro vel obscurae erant et ambigua;, vel suspectae. Itaque
p r o p r i a illorum verba a p p o n e u d a videbantur, deinde e d o c t o r u m i n t e r p r e t u m notis afferenda ea, qua5 ad
rem d e c l a r a n d a m idonea erant, sed c o n t r a c t a , c u m integras notas non ferret s p a t i u m . S u n i m a vero difficultas in delectu faciendo sita erat, quia G l o s s o g r a p h i saepe voces peregrinas e x h i b u e r u n t , tacita earum
origine ; aut ubi vocem aliquam L a c o n i b u s vel Italiotis tribuunt, dubii haeremus, fueritne ilia e prisca
lingua a b his tantum servata, c u m inter reliquos G r . excidisset ex usu, an vero aliunde p e t i t a ? Ut igitur
h a b e r e m , q u a m in delectu vel recipiendarum vel e x c l u d e n d a r u m v o c u m sequerer, conslantem normam,
has mihi praescripsi regulas :
1) P e r e g r i n a vox habenda est, quae peregrinitatis signum gerit plus minusve manifestuin, et qu® cum
nulla vere G r . vel derivatione et cognatione, vel f o r m a analogica j u n c t a est. In examine derivationis
instituendo G r a m m a t i c o r u m veterum j u d i c i u m sequi raro p o t u i , q u i p p e qui etymologicorum somniorum
miri sint artifices. N e q u e etiam sententize r e c e n t i o r u m d o c t o r u m u b i q u e satis visae sunt probabiles.
I t a q u e ponderatis rationibus de singulorum v o c a b u l o r u m origine m e o j u d i c i o sleti. N e q u e tamen is
s u m , qui spereni delecturn a me f a c t u m o m n i b u s iri p r o b a t u m .
S u n t etiam quae recipietida putavi
auctoritate virorum c e l e b r i u m , qui peregrina j u d i c a b a n t , quas alii p r o genuinis G r . h a b e n t .
2) E l e m e n t o r u m e t soni affinitas speciem quidem peregrinae originis saepe gerit, tamen non semper
illius c e r t u m est d o c u m e n t u m .
U t enim, verbi causa, Hebraeuni η ΐ Ύ Π ί G a r g e r o t h et G r . γαξγα,ξεάν et
f o r m a satis convenient, et significatione, tamen c u m h o c c e n o m e n ad iniitationem soni p o t u m avide deglutientiuni effingi potuerit ab uno p o p u l o seqUe ac a b altero, vix t u t o similitudo.ista originis ex Hebr.
lingua a r g u m e n t u m statuitur.
3) Alia vero vocabula vere exotica originem dissimulant, induta genuitatis specie, cum vel per se jam
voci G r . similia sunt, vel levi mutatione facta assimilata.
Ita n o m e n ΖψνζΊον, L o c u s sacer, et fortna et
etymologia Graecum e s t ; quatenus vero M o n a s t e r i u m significat, hanc vim, a u c t o r e J a b l o n s k i o , a Coptico
σι-μνι accepit. Sic etiam Έλαιοϋί, c o g n o m e n J o v i s a p . C y p r i o s , formae ratione habita, ab ελα/α non absurde derivari potest. N o n minus tamen facile e Phoenicia q u o q u e vel ex H e b r . lingua explicationem
admittit. P l u r a h u j u s generis d u m inserui, vereor ne indigna loco videantur m u l t i s ; e r u n t tamen etiam,
qui me temeritatis crimine absolvent.
4 ) R e r u m , q u a r u m notitia et usus ex aliis regionibus ad G r . delatus est, n o m i n a q u o q u e simul adoptari s o l e b a n t ; hoc exempla bene multa d o c e n t . N e q u e t a m e n sine e x c e p t i o n i b u s stat regula. Ubi igitur
f o r m a nominis, et analogia Griecam originem ei a f f e r e b a n t , non recipiendum d u x i ; nisi forte passim pro
p e r e g r i n o h a b i t u m fuerit. Τρίχορΰον, ut hoc u t a r , a p p e l l a r u n t Grteci n o m i n e indigena Instrumentum
q u o d d a m m u s j e u m , quod Tlotvhuqotv nominarant inventores Assyrii. Affinitas vocis Ψαλτrjgiov cum Chaldieo
‫ פ ס נ ת ר י ז‬P e s a n t h e r i n , non habet earn vim, ut vocein G r . e Chalda;a natam esse nobis p e r s u a d e a t .
5) N o m i n a propria historica et geographica o m n i n o e x c l u s i ; mythica vero d e o r u m sacrorumque uomina, si qua tanquam peregrina n o t a b a n t u r , recipienda d u x i ; q u i p p e qua; origines opinionum ac rituum
inter Graecos indagantibus vestigia non c o n t e m n e n d a ministrant.
I n Indice T h e s a u r i sui m a g n u m n u m e r u m v o c u m e x o t i c a r u m congessit atque explicavit H . Steph.
H o s locos verbo tenus ex illo repetii, n o m i n e ejus a p p o s i t o ; citationes, q u a s ex auctoribus quandoque
generalioribus tantum terminis attulit, ubi editiones p r a s t e n t i o r e s praesto e r a n t , exactius indicatas, ut et
observationes, si quae adjiciendae erant, pareuthesews signis a c u t a n g u l i s — [ • ] — i n c l u s a s intercalavi. Alior u m d o c t o r u m notas subjunxi, singulas n o m i n i b u s a u c t o r u m insignita«, et signo cruris—+—praemisso
a Stephanianis sejunctas. I i d e m vero illi, H e s . S u i d . E t y m . l a r g a ' a d h u c spicilegia s u p p e d i t a r u n t , quae
suis locis mserenda f u e r u n t . Haec igitur ipsis a u c t o r u m verbis, illustrata e m e n d a t i o n i b u s explicatio11 ib usque e notis d o c t o r u m excerptis, j ariter ut c e t e r a , ex A t h e n . p o t i s s i m u m , e S a c r o Codice, iEgy‫־‬
J. G. DAHLERI PRiEFAMEN.
ccclxxvii
ptiaca ex J a b l o n s k i o , Phoenicia e B o c h a r t o congesta, a Stephanianis p r a m i s s o signo crucis distincta sunt.
E n o t a r a m q u i d e m m u l t o p l u r a , quae peregrinitatis suspecta v i d e b a n t u r ; verum h2ec absentibus cert i o n b u s mdicns, a u t sublesta scripturae fide, aut etiam e r u d i t o r u m dubitationibus deterritus, repudiavi.
I t a c o m p o s i t u m est h o c L e x . ; c u j u s prior p a r s generalis seriem omnium n o m i n u m e x o t i c o r u m ,
quae 111 dictis libris quaerenti o c c u r r e r u n t , ordine alphabetico persequitur. Altera vero parte speciali
eadem n o m i n a p e r gentes, quae illa c o n t u l e r u n t , distribute sunt iterum secundum seriem alphabeti.
In
hac parte nihil, a t t i n e b a t explicationes e priori parte repetere, brevissimam t a n t u m , in c o m m o d u m
l e c t o r u m , i n t e r p r e t a t i o n e m singulis v o c i b u s c o m i t e m dedi.
S u p e r e s t ut l i b r o r u m c o m p e n d i o s e c i t a t o r u m , ut et E d i t i o n u m indicem s u b j u n g a m , q u o facilius
reperiant l e c t o r e s , si qua uberius explicata legere cupient.
Athenaei Deipnosophistae, E d . J o . Schweigh. A r g e n t o r a t i 1801. L a u d a v i vero paginas Casaubonian®
E d i t i o n i s , q u a s ad marginem superiorem Editionis s u a annotavit S c h w e i g h .
Bekkeri A n e c d o t a G r . C i t a n t u r paginae tomi primi.
Bielii T h e s a u r u s P h i l o l o g i c u s s u p p e d i t a v i t vocabula H e b r . a LXX. I n t e r p r e t i b u s versioni inserta.
Bocharti G e o g r a p h i a Sacra, c u j u s P a r s }. nomine P h a l e g , et P a r s 2. n o m i n e C a n a a n , appositis numeris
l i b r o r u m et capituin indicantur. ·
E j u s d e m H i e r o z o i c o n . N u m e r i indicant P a r t e m , l i b r u m , et c a p u t operis.
Burtoni Veteris linguae Persicae/Ιε/φανα. L o n d . 1 6 3 7 - 8 . N o t a n t u r pagime libri.
Dioscorides ex interpr. Saraceni a p . W e c h e l . 1598. C i t a n t u r O p e r i s libri et c a p i t a ; A p p e n d i c i s vero
paginae.
D u C a n g e G l o s s a r i u m ad Scriptt. M e d . et I n f . G r . L u g d . 1 6 8 8 .
Etymologicum M a g n u m ex E d i t . Sylburgii repetita Lipsiae 1 8 1 6 . 4 . Q u a ex a p p a r a t u notarum afferuntur, ea ad finem notae auctoris nomen a s c r i p t u m h a b e n t .
E t y m o l o g i c u m G u d i a n u m , E d . S t u r z . L i p s . 1818.
Eustathii C o m m e n t , in H o m e r u m , E d . R o m . 1542. N o t a n t u r paginae et l i n e s . I n notis ad H e s y c h i u m
alius q u o q u e Editionis paginae indicantur.
v. H a m m e r l u d e x V o c u m P e r s i c a r u i n in G r . A u c t o r i b u s obviarum recenti f o r m a scriptarum in F u n d gruben des O r i e n t s V o l . V I . F a s c . 3 . p . S39Hesychius, E d . A l b e r t i . U b i post Hesychii glossam notae et nomina a u c t o r u m ascripta sunt, base ex
notis in E d . Albertii H e s y c h i o subjectis excerpta sunt.
Jablonskii C o l l e c t i o et E x p l i c a t i o V o c u m i E g y p t i a c a r u m in ejus O p u s c u l i s ed. a T e w a t e r o T . i. cum
Editoris N o t i s et A u c t a r i o . Citantur paging* h u j u s T o m i i. quae facile in P a r t e I . h u j u s voluminis
Stephaniani T h e s a u r i reperiri p o t e r u n t . C u m i E g y p t i a c a illa vocabula in h o c L e x . desiderari non
d e b e r e n t , s u o ordine ea m e m o r a v i , sed ab uberiore explicatione abstinui.
E j u s d e m D i s s , de L i n g u a L y c a o n i c a , inserta P a r t i 1. h u j u s voluminis p . e x x v . — C L I I I . H2e pagin®
citantur.
Maussaci nomen remittit ad ejus Dissertationem Criticam H a r p o c r a t i o n i s Editioni B l a n c a r d i a n a L u g d .
B a t . 1603. insertam.
Meursii C r e t a , C y p r u s , R h o d u s . A m s t . 1675. Citantur libri et capita.
E j u s d e m M i s c e l l a n e a L a c o n i c a in G r o n o v i i T h e s . A n t . G r . Τ . V . L a u d a n t u r libri et capita.
Ogerii G n e c a et L a t . L i n g u a H e b r a i z a n t e s , e q u o libro excerpta leguntur s u p r a p . c x . — C X V I I I . P a u c a
t a n t u m hinc repetii, qua; legibus h u j u s Lexici convenire videbantur.
Photii L e x i c o n E d . H e r m a n n . L i p s . 1 8 0 8 .
Pollucis O n o m a s t i c o n E d . L e d e r l i n i et H e m s t e r h u s i i A m s t . 1706. C i t a n t u r libri et sectiones.
Ign. Rossi Etymologize iEgyptiacae R o m . 1808. E x c e r p t a citavi inserta Dissertationi Beckii s u p r a
1 c x x i l i . sq.
Sanchoniathonis nomen remittit ad F r a g m e n t u m illud, quod E u s e b . P . E . 1 , 1 0 . conservavit.
Schleusneri N o v u s T h e s a u r u s P h i l o l . C r i t . cujus T o m i s i. et ii. uti p o t u i , ministravit H e b r . voces in
* L X X . I n t e r p r e t i b u s occurrentes, etiam ubi nomen non est a d j e c t u m .
E j u s d . L e x i c o n G r . L a t . in N o v . T e s t , s u p p e d i t a v i t vocabula peregrina in Ν . T . o c c u r r e n t i a .
Schowii S u p p l e m e n t a ail H e s y c h i u m A l b e r t i i L i p s . 1796.
Septuaginta I n t e r p r e t e s V . T . E d . L a m b e r t . B o s .
Spicilegium V o c u m P e r e g r . insertum P a r t i I I . h u j u s voluminis.
Steph. B y z . E d . B e r k e l . L u g d . B a t . 1694S t r a b o , E d . C o r a i . P a r i s . 1 8 1 5 . N o t a v i paginas Editionis Casaubonianae 1620. a C o r a i o margini
ascriptas.
Sturzii D i s s , de D i a l e c t o M a c e d . et A l e x a n d r . s u p r a P a r t i I . h u j u s voluminis p . CLIII. sqq. inserta.
Haec citatur ubi nomini Sturzii p a g i n a r u m numeri a d d u n t u r ; ubi vero absque his nomen p o s i t u m
e s t , . r e m i t t i t u r ad notas Sturzii in a p p a r a t u E t y m o l o g i c o M . a d j e c t o .
Suidas ex E d . K u s t e r i .
Zonarae L e x i c o n E d . T i t t m a n n . L i p s . 1 8 0 8 .
JO. GEORG.
DAHLER.
S S . T H E O L . D . KT P R O F . S E M I N A H .
ABGFIΝTQBATENSIS.,
ccclxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
T A B U L A
A.
" Α Α Δ Α . Egestae, Inopia, Laconice pro ένδεια. Sic
Hes. qui addit : οΰ τω και 'Αριστοφάνης έν Γλώσσαις.
Η . Steph. " Heyn. Horn. 6, 113." Schaef. Mss.
A A N A I M A . Hes. exp. πολλαχή χάρις, Multiplex
gratia. H . S t e p h . — t Vox peregrina et barbara.
Maussac.
" Α Α Σ . Cras, vel Perendie, ap. Boeotos. Hes. H .
Steph. ·
"AB. Hesychio ό Γορτιαΐβί μήν.
Vocabulum est
Hebr., ut docui in Appendice de M e n s . ; ubi tamen
non September esse dicitur, cui ΓορπιαΤοϊ μήν o p p o nitur, sed Julius.
H. Steph,—f ‫ א ב‬Ab, Nomen
mensis quinti, qui a novilunio Julii nostri incipit.
B u x t o r f . L e x . Chald. Mensis quintus, Chaldaeis ‫א ב‬
dictus, incipit a primo Augusti novilunio. J o . D a v .
Michaelis de Mens. H e b r . in Commentatt. Societati
Reg. Scient. Gotting. per annos 1763—68. oblatis
p. 41. [Vide Γ0ρ7Γ1αΐ0ϊ.]
Ά Β Α Γ Ν Α . Rosae, Macedonibus, teste Hes. H .
Steph.
f A B A A A n N . Vox Hebr. ‫ א ב ד ו ן‬, quae proprie
Perniciem, Interitum notat, Apocal. 9, 11. redditur
Άπολλΰων,
et nornen esse traditur τοϋ άγγελον της
άβύσσου, Regie locustarum.
Α Β Α Θ . Cypriis διδάσκαλος,
Doctor, Magister.
Hes. H . S t e p h . — f Syris, quibus Cyprii vicini, Ab :
Pater, est et Magister, Chaldaeis Abba idem. Sicut
autem tnoris a p . Syros erat abjicere το T h e « , ut
S a b b a , quod Sabbath alii; sic aliis adjicere earn
literam moris erat n o n n u a q u a m . Heinsius ad Hes.
f Ά Β Α Κ Η Σ . 'όνομα άρχιτεκτονικον, S Σκνθαι λέγουσιν άνδρα καλε"ιν. Hes. vel ut a Camerte Episcopo
hie locus c i t a t u r : δ Σκνθαι άνδρα καλούσιν. Verwey.
Ά Β Α Λ Η . Hes. Laconica lingua dici scribit a χρέίον‫ ׳‬Inutile; a quibusdam exp. etiam νωθρόν‫׳‬
Languidum, Ignavum. H . S t e p h . — t Scribe 'Αβάλην.
Pergerns. Cf. Βαλήρα, quod Hes. itidem e x p . αχρεία.
H e b r . ‫[ ה ב ל‬Hebel :] Vanitas. Ogerius.
F A B A M A . Legitur ap. LXX. Interpp. Ezech. 20,
2g. et est ipsa v. H e b r . cum praefixo articulo ; ‫ה ב מ ה‬
Hahbauiah : Excelsum ; in quo idola coluntur.
f A B A P A . Non legitur nisi 1 M a c c a b . 6, 43. E d .
Aid. Bielius Thes. Philol. h. v. interpr. E l e p h a n t e m .
Sed scriptura potius pro vitiosa h a b e t u r ; nam in E d .
Romana legitur ό Σαυαράν, et io Complut. 'Αναράν,
et Josephus A , I. 12, 14. Ανράν cognomen fuisse
Eleasaris tradit.
Α Β Α Ρ Α Κ Ε Σ . Mazae quaedam a p . Athen. 4. [ p .
140. a.] in loco quodam Epilyci. Nec enim Lycophroni assentitur [Athenams,] qui τολΰπας exp., nec
Eratostheni, qui * προφυράματα μαζών. Fuisse autem
Spartanum v. videtur. Sed notandtim, in Epilyci
isto loco non άβάρακες legi, sed βάρακες, et quidem
*fectius, u t infra docebo. H . Steph. {Βάρακες, quod
in fid. Sctoweigfe. 4. c. legit«r, D o r . dicitur ρτο βήρηκες, a βήρηζ‫ ׳‬Magna maza. Casaub. et Schweigih.
ad 1. c. et ad L. 3. p. 114. f.] Vide Βήρηκας.
Α Β Α Ρ 1 Σ Τ Α Ν . Cyprii vocant τήν
γνναικιζομένην,
τήν καθαψομένην καταμηνίοα, teste Hes. Quae p u r g a 1ur suis menstruis. H . Steph.—f An pro άβριατ'αν ab
άβρό$, άβρίζομαι, Λβριστόί 1 Guy el. ad Hes.
Α Β Α Ρ Κ Ν Α Ω . Comatus sum, Comam alo. Nam
άβαρκνφ est κομψ in Lex. quodam vet., pro quo ap.
Hes. legitur "Αβαρκνα‫ ׳‬κόμα, qui Macedonicum esse
h. v. ait. H . Steph. [Rectius hodie a p . Hes. editur
ΆβapKvif· κομφ.]
A B A P T A I . Cypriis αί πτηναι, teste Hes. i. e.
Volucres. H . Steph.
A B A P T . Origan um dici Macedonica dialecto
ldein innuit. H . Steph.
Ά Β Α Σ . Hesychio εΰήθης, necnon Ιερά νόσος a p .
G E N E R A L I S .
Tarentinos. Εΰήθης porro Stultum signif, 'lepa νόσοι'
Sacer morbus s. Epilepsia. H . Steph.
f ΑΒΑΧΘΑΝΗ.
εγκαταλελειμμένος,λέζις'ΐ,βραϊκή.
Suid. Vide
Σαβαχθανί.
f A B B A , ό πατήρ. Suid. Chald. ‫ א ב א‬A b b a . Vide
infra Άππά.
Ά Β Ε Ι Σ . Pamphyliorum lingua pro εχει! dici Varin.
annotat, ejusdemque meminit H e s . Latini quoque:
Habes. H. Steph.
+ Ά Β Ε Λ . πένθο!. Hes. quo respexisse videtur, j u :
dice Albertio, interpr. nominis filii Adami traditamab
Josepho A. I. 3, 1. Eusebio P . E . 11, 6. Pliilone,
Origene, T h e o d o r e t o ; licet H e b r . nomen ‫ ה ב ל‬Hebel proprie Vanitatem designet. Nisi potius respexit,
ut Verweyus p u t a t , ad ‫ א ב ל‬A b e l : Luctus, Genes. 50,
11. quod Alexandrinus r e d d i d i t : πένθος Αιγνπτον.
Α Β Ε Λ Ι Η Ν Pamphylii dicunt ήλιακόν, teste He*!
H . S t e p h . — f Forte leg. ήλιακήν.
Albert.
Α Β Ε Λ Ι Ο Σ . Cretensibus 6 ήλιος, Sol, teste Hes.
H . S t e p h . — t Vide Βέλ™. Forte ab έλη lit άέλιos
cum ά intensivo, et inserto β, άβέλιος. [Sic Pamphylios *Βαβέλιος pro Sole dixisse tradit Hes.] Quid si
hue referamus deum Abellionem, qui in tribus an·
tiquis iuseriptionibus occurrit a p . Gruterum p.
XXXVII. 1 Albert, ad Hes.
f A B E N A . ή ίίβήνα. 'Ρωμαϊστί.
Zonaras. Lat.
Habena. "Άβήνα,
Kuster. Aristoph. 112." Sclnrf.
Mse.
f A B H P Laconibus Hes. esse tradit οίκημα στοάς
εχον, ταμεϊον : Domiciliuiu porticus habeus, Penum
s. Promluarium. H . S t e p h .
f A B I B A A B O N . κρίνον· Lilium, Afris. Diosc.
A p p e n d . 3, 116. p . 457· H e b r . ‫ א ב ו ב ל ב ן‬Abub laban : Calamus albus. Bochart Canaan 2, 15.
-‫" •ן‬ABIE, εβαλλον. Scythae. Hes.
Ά Β Ϊ Α Τ Α Κ Α Persis dici τον μνήμονα· Memorem,
t r a d i t Hes. H . Steph.—•‫ •ן‬Artaxerxem Mnemonem
Evildacum Persae vocarunt. Pergerus. Relandus Dissert. ν ι ΐ ϊ . de vet. Ling. Pers. p. gg. suspicatur Hes.
hoc legisse a p . Ctesiam in Persicis, aut seriptorem
quendam nunc deperditum, qui de Persarum rege,
Artaxerxe Mnemone, tradidit, cognomen M ^ w i
Persice sonare Α β ί λ τ α κ α . Quid vero hoc vocis sit,
non extricat. ' Albert.
Ά Β 1 Ν Hesychio auctore vocatur έλάτη s. mini,
p r o quo Varin. habet "Αβιες, quomodo ap. Hes.
quoque scribendum esse alphabetica series innuit.
E s t autem Abies v. L a t . rjj e X a r j G r . aequivalens.
H . S t e p h . — f O r d o monet legendum Άβίη vel Άβίης.
Is. Voss.
Ά Β Α Α Β Υ Ν Ι Ο Ν . T e s t e Hes. σειρά πλεκομένη παρ
Αίγνπτίοις έκ βύβλιον προς κάθαρσιν οΰσα' Funiculus,
qui a p . iEgyptios plectebatur e papyro ad purgandum ; ut hodie orbiculi ex herbis, quibns utuutur ad extergendas patinas. H . Steph.—f. Respexit
Chald. ‫[ ח ב ל א‬Habla ·A Funis, et simul forte 3‫ני‬
[ Ρ ί ο η έ : ] Purgare. Vide Boohairt. Defens. c. Salmas. p . 830. Albert. Jablonskius O p . 1. 1. e Coptico t e n t a t ; propouit vero legendum Αβλαιβύριον,
et confert auctorum loca, quibus illae Plectae ^ g y ptiacae illustrantur.
" Α Β Λ Α Ε . Cypriorum lingua λαμπρός· Clarus,
teste Hes. H . Steph.
'ΑΒΛΟΕΩ, Libo. Hes. enim άβλόει affert pro
οπένδε s. σπείσον, sed addens Macedonicum esse y.
H . S t e p h . — t Cf. Sturz. p. CLXII.
Ά Β Α Ο Σ , τό‫ ׳‬Mulctrum, Vasis genus ap. Alemannos. VV. L L . H . Steph.
Α Β Ο Λ Ε Ι Σ . A Siculis dicuntur περιβολαι, teste
Hes. ut sunt Valla s. Munimenta e t s e p e s , quibus aliquid circundatur. H . Steph.
f Α Β Ο Λ Λ Α . Chlamydis genus. Arrian. Peripl.
TABULA GENERALIS.
E r y t h r . p . 4. Lat. Abolla. Salmas. N o t . in F. Vopisc.
p. 398. Cf. Schneider. Lex.
-Γ'ΑΒΟΟΣ. ·έξω. T a r e n t i n i . Hes.
• f A B O S T O I . oi αΐτησιν. Lacones. Hes. Scriptura
malesana varie tentatur ab eruditis.
t " Α Β Ρ Α . Ancilla honestiora ininisteria obiens.
Vocem hanc Macedonicae et Alexandrinae potissimum
dialecto vindicat Sturz. p. CLXXXIV. K u h n . ad J .
Poll. 4» 151. ex H e b r . ‫ [ ע ב ר י ת‬I b r i t l i : ] Hebrsea, derivat. Schleusner. e Syr. ‫[ ח ב ר ה‬Chabrah :] Socia.
Nov. T h e s . Philol. Crit. P . l . p. 4. "Άβρα,
Cha
rito p. 8 . : vide Dorv. 225. 280. ad X e n . E p h .
123. Wyttenb, Select. 433. C o n f . cum avpa, Boissonad. Philostr. 6 2 4 . Vann. Crit. 611." Schaef. Mss.
‫ ״‬Euseb. P . E . 4 3 7 . " W a k e f . Mss.
" Α Β Ρ Α Μ Ι Σ . Piscis Nilous, Athen. 7· [p. 312· b.]
H. S t e p h . — t Originem ^ g y p t i a m nomini tribuit J a blonski O p . 1, 4. T e w a t e r u s confert A r a b .
quo
Mullum auriflammam hodie designant Arabes. " In
Schneider. Lex. scribitur Άβραμις, ut ap. Corai. ad
Xenocr. 180. at 176. άβραμις: vide 181. ubi legitur
et *Άβραμίδιον."
E d d . "Άβραμις,
ίδος, ή, Piscis,
Oppian." Wakef. Mss.
Ά Β Ρ Α Ν Α Σ Celtae vocant τούς κερκοπιθήκους‫ ׳‬Simias caudatas, ut Hes. refert. H . Steph.
,
Α Β Ρ Α Ν Ι Σ , ίδος, ή‫ ׳‬Crocota s. Crocotula, h. e.
Tunica s. Vestis crocei coloris. Hes. enim Laconas
scribit άβρανίδας nominare κροκωτούς sc. χιτώνας.
Η.
Steph.
"ΑΒΡΑΞΑΣ. Omnipotentem Deum portentoso nomine appellat Basilides, ut tradit D . Hieronym. Comment. in Amos. c. 3. H . Steph.—f Cf. Jablonski, de
nominis Abraxas signif. in Miscell. Lips. Nov. T . vii.
'ΑΒΡΕΜΗΣ. Cypriorum lingua ο άβλεπής,
teste
Hes. Alioqui άβρεμής, com p. ex ά privativo et βρέμω,
esset i. q . άβρομος, i. e. άψοφος· Strepitus s. fremitus
nallos edens. H . S t e p h . — t Lectio ap. H e s . dubia,
Vide ibi notas et v.
Άβλεμές.
f Ά Β Ρ Ε Χ Symmachus posuit Genes. 41, 43. pro
Hebr. ‫ א ב ר ך‬Abrec, quod Pfeifferus ex jEgypt. αΰρεκ‫׳‬
Inclinet se quisque, La Croze vero ex ούβερεκ‫ ׳‬Contra
inclinate, e x p . ; alii aliter.
' Α Β Ρ Ο Υ Ί Έ Σ M a c e d o n u m lingua dicuntur at όφρνΐ
Supercilia, ut tradit Hes. H . Steph.
Ά Β Υ Ρ Τ Α Κ Η , ης, η‫ ׳‬Barbaricum νπότριμμα
et
edulium, e porris, cardamo, granis mali punici, et
ejusmodi aliis, quibus inest τό δριμύ. T h e o p o m p . iu
Theseo : "Ηξει δέ Μήδων γαϊαν, ένθα καρδάμων Πλειστων ποιείται και πράσων άβυρτάκη.
U t i t u r eo vocabulo et Menander in C e c i y p h a l o , teste Suida ; et Alexi» ap. Athen. 3. [p. 124. a.] Καί τόν μέν όξύν oivov
έκπυτί$ομεν, Έ π ϊ τα'ις άβυρτάκαισι δ' έκβακχεύομεν.
Lucian. Lexiph. [c. 6. Τ . V. p . 185. E d . Bipont.]
καρνκείαις annumerat hanc άβνρτάκην; itemque P l u t .
Symp. 4. [Probl. 1. T . 8. p . 636'.] d i c i t : To ποικίλον
ονκ έν άβυρτάκαις καί κανδύλοΐί και καρύκακ έστίν.
Η . Steph.—f Cf. Athen. L. 2 . p . 68. a. et Animadv.
Τ . 1. p. 456. e t T . 2. p . 368. Relandus hoc nomen explicat e Pers.^jl A b e r : Condimentum e fructibus
rmnutim concisi*s,et
T a g : Malum granatum.
De
*ei. Ling. Per«, p . 104. sqq. Albert, ad Hes. v.
Άβυρταβοποιοϋ.
" Άβυρτάκη,
et * Άβύρτακος,
ό,
Bekk. Anecd. 323. Polyaen. 4, 3, 3 2 . ‫ ״‬E d d . " ‫ ׳‬A βυρτάκη, Casaub. ad Athen. 141. ad Lucian. 2, 3 3 1 · ‫״‬
Schsef. Mss. * " Άβιψτακώδη(,
H e s . ‫ ״‬Wakef. Mss.
* Α Β Υ Ρ Τ Α Κ Ο Π Ο Ι Ο Σ , ό,
Qui abyrtacas conficit. Demetrius coinicus a p . Athen. L. 9· [p. 405.
f.l Άβυρτακοποιός
παρά Ιέλευκον
έγενόμην.
Hes.
Αβυρτακοποιον affert pro τοϋ τά τρίμματα καί έμβιίμματα κατασκενάζοντος.
Η . Steph. ‫ ״‬Ad Lucian. 2,
331." Schsef. Mss.
.
"ΑΒΩ Laconas dicere pro πρωί annotat H e s . lor»an nleonasmo 700/3, pro άώ' S u b auroram. H . S t e p h .
‫׳‬ΑΒίΙΒΑΣ, teste H e s . dieitur Adorns a Persis. H .
S t e p h . - f Apud Hes. legitur ΪΙερσαίων, quod alii m
Περγαίων aut Περσών m u t a t u m volunt, aln conservare. Abobae nomen Assj/riacam redolet indolem, et
a p . Assvrios maxima olim viguit Adomdis v«0erauo.
ccelxxix
Confert Chald. ‫ א ב י ב א‬Abiba : Culmus et arista,
J a c . Trigland. Conjectan. de Dodon. c. 1. p. 3. Albert. ad Hes. Cf. Jablonski de L . Lycaon. C X L V j .
" A B i l P rursum Laconica dialecto dicitur βοή‫ ׳‬Vox,
ut Hes. tradit. H . S t e p h . — t Cf. T h e s . v. Άβώς.
Ά Γ Α Θ Α ί Ι . Cypriorum dialecto Sileo, Taceo. T r a dit enini Hes. eos άγαθςι usurpare pro σιωπφ: verum
id non sua serie, sed post Άγασσάμενοι.
Η . Steph.
Ά Γ Α Λ Α Ο Χ Ο Ν . Lignum quoddam est, quod ex
India atque Arabia deportatur, tbuiae ligno simile,
odoratum et gustu astringens, ut inter alia tradit
Diosc. 1, 21. [19•]
Annotant quidam ab Aetio,
Simone Sethi, et Nicolao Mvrepso vocari ξυλαλόην ;
a quibusdam credi T a r u m esse, de quo Plin. 12. 20.
H . S t e p h . — t Nomen derivatur ex Hebr. ‫א ה ל ו ת‬
Ahaloth. Bochart Canaan 2, 3. Salmasius Exerc.
Plin. 742. F . " Paul. jEg. 228. Olivier Reise I I . S .
7 4 6 . Excaecaria Agallocha Linn." E d d .
,
‫ ׳‬Α Γ Α Ν Α Cyprii σαγήνην vocant, teste Hes. i. e.
Sagenam, Rete inagnum. I i . Steph.
t Ά Γ Α Ν Ω Θ . Jes. 22, 24. L x x . E d . C o m p l u t . et
Aid. άπό σκεύους τών άγανώθ.
Est ipsa v. H e b r .
‫ א ג נ ו ת‬Agganoth : Pelves.
* ‫ ׳‬A I T A P O I , Persico vocahulo, a G r . tamen postea
recepto, dicebantur οί βασιλέων άγγελοι,
Regum
nuutii s. Tabellarii, teste Suida, afferente hunc sine
nomine auctoris 1., Πεμττει των πιστότατων
αγγαρυιι
παρά τον Βαβυλώνιον.
Idem mox subjungit, "Ayγαροι, 01 έκ διαδοχής γραμματοφόροι, Tabellarii, qui e
successione literas p e r f e r u n t : Persica c o n s u e t u d i n e ;
solebant enim reges Persarum certis stationibus dispositos habere tabellarios et nuntios, quorum alter
alteri traderet mandata, ut ita celerius perferrentur.
Similiter jElio Dionysio ap. Eust. p . 1854. άγγαροκ
suut 01 έκ διαδοχής γραμματοφόροι, qui et
Άστάνδαι
Persice nominantnr, ut Suid. quoque anuotat. jEschylus αγγαρον πυρ, a d j . dixit pro Iguibus s. Facibus
nuntiis, h. e. pro lgnibus quibus aliquid nuntiatur,
veluti per άγγάρους nuntii mitti solebant : Ag. (259.)
p . 185. Φρυκτός δέ φρυκτόν δεϋρ' άπ' άγγάρυυ πυρός
"Επεμπε:
ita enim legunt Suid! et Eust. cum alioqui
Edd. vulg. habeant άγγέλου,
quod est huic synonymum et aequipollens. Ponitur άγγαρος latius etiam
pro Quovis qui aliquid b a j u l a t : exp. άχθοφόρος,
έργάτης, υπηρέτης, tam ab Hes. quam Suida, afferent«
h. 1. in quo a d j . ponitur, λείαν άγγάρων
ήμιόνωκ:
dicuntur enim άγγαροι ήμίονοι quibus utuntur ad
bajulandas sarcinas et o n e r a ; nisi forte potius sint
Muli quibus nunlii isti celeres utebantur. Additqu«
idem Suid, aliquanto post, Tiflerat ro ίνομα και έπϊ
φορτηγών, και ό'λωί αναίσθητων και άνδραποδαιδών,
Qua! ap. Eust. quoque leguntur. Similiterque in Lex.
meo vet. annotfttur, άγγάρους nominari τους άπράκτουι και νωθεΐι, και τους έπϊ τό καθοδηγείν
συμπαραλαμβανομένους, Ignavos, inertesque, et eos quos nobiscum abripimus ut duces sint itineris. "Αγγαρος vocatur etiam ro εις άναδενδράδα ξύλον, ut annotatur in
Lex. meo vet. Neutro autem genere αγγαρα dieuntur oi σταθμοί, h, e. Mansiones ac deversoria, in q u »
οί άγγαροι peracto diei penso d e v e r l e b a n t ; nam in
Lex. meo vet, legitur, έλεγον δέ ro us σταθμονs ay»
γαρα.
Porro derivatur ex hoc "Ayyapos PRIMUM
Άγγαροφορέω,
Bajtilo veluti άγγαρος, τά φορτία φέρω,
Suidae. E u s t . άγγαροφορείν esse ait τά φορτία φέρειν,
άλλως τε και έκ διαδοχής: sicuti angaros supra di*
ctum est per suecessionem sibi mandata perferenda
tradidisse. DEINDE 'Αγγάριος, i. q . W y y a p o j : nan»
in meo Lex. vet. reperio, καί άγγάρως, δούλος, ayy»λος. Inde ΕΤ Άγγαρείω,
Cogo s. Adigo ad niiui‫״‬
sterium άγγάρων praestandum: ut Suid. q u o q u e tradit
άγγαρεύεσθαι
olim, sicut et sua aetate, signif. ro eis
φορτηγίαν καϊ τοιαύτην τινά ύπηρεσίαν άγεσθαι : sill}jungens e Menandri Sicyonio, Ό πλέω»‫ ׳‬κατηνέχθη·
κρίνεθ' ούτος πολέμιος' Έά»‫ ׳‬εχτ) τι μαλακόν,
άγγαρείιεται,
Utitur h. v. Matth. quoque 5, (41.) Καί S«rτις σε άγγαρεύσει
μίλιον εν, νταγε μετ' ai/τοΰ δύο.
Ubi Interpres, 'Ayyαρεύειν est Cogere ad c u r r e n d u m
vel ferendum aliquid : quoniam cursoribus illis Persarum, quos άγγ bppvs vocari dixi, fas erat c u j us vis
equos vel naves, aut ipsqs etiam homines, rapere ad
ccclxxxii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
cursum, ut hodie ap. T u r c a s . Simpliciter pro Cogo,
Adigo, Compello, accepit idem M a t t h . 27, (32.)
TOVTOV
ήγγάρευσαν
'ivu $PY τόν σταυρόν
αύτον.
U t u n t u r Latini quoque hoc verbo pro Cogo ad ministerium άγγάρου, Ad currendum a d i g o : ut Ulpian.
de Privileg. Veteranorum : Sed et naves eorum angariari posse, jElio Ruffino et Antonino Claro veteranis rescriptum est. UNDE Άγγαρευτήε,
ό, Q u i
aliquid angariat et cogit ad cursum aut aliquod aliud
servitium o b e u n d u m . Quo verbali utitur Hes. dum
άγγαρεύεται
exp. ύπ' άγγαρευτων
κατέχεται.
Inde
ET 'Αγγαρεία,
ή, dicitur Officii illius praestatio, h. e.
Cum quis ad currendum vel bajulandum aliquid
adigitur : ut Suid. quoque annotat άγγαρείαν
esse
ανάγκην και δουλείαν άκούσιον, και έκ βίας
γινομένην
ύπηρεσίαν, Coactam et invitam servitutem, et servitium quod aliquis vi adactus obit. Legitur 11. v. in
P a n d . G r . et a * παραγγαρεία hac definitione distinguitur : "Εστι δέ αγγαρεία ή πάροδοε.ή διά τήε δημοσίαs
όδοϋ τή! καϊ δρόμον έχούσηε, ώε τυχόν έντεύθεν έπϊ
Τ ύ ρ ο ν παραγγαρεία δέ, ή διά τήε πλαγίαε όδοϋ. Ubi
etiam additur, antiquitus πλατύν δρόμον fuisse E u m
qui dicebatur δι' οχημάτων.
ITEM 'Αγγαρεϊον
dicitur Ipse cursus a n g a r o r u m : pro quo Ion. dicitur
Αγγαρή'ίον, dissoluta diphthongo, et mutato e in η.
Herod. 8, (98.) p. 312. ToSro 70 δράμημα τών 'ίππων,
καλέουσι Πέρσαι άγγαρή'ίον. Legitur vero et in P a n d .
Lat. v. h. angariuin ; ut 1. 50, de Vacat. et Excus.
Muner. Paulus ait, Angariorum praestatio, et recipiendi hospitis necessitas, et militi et liberalium
artium professoribus inter cetera remissa sunt. E t
Hermogenianus, Viae sternendae, angariorumve exhibitio, hospitis suscipiendi munus.
Ubi tamen
quidam legunt Angariarum. H . Steph. "
"Αγγαροε,
Herod. 8, 98. Xen. Κ. Π . 8, 6, 17• Glossae SS. Hes.
3 . Αγγαροφορέω, P r o c o p . iEdif. 2, 4. "Ωσπερ αλλο
τι άγγαροφοροϋντεε,
E t y m . M . 6, 45.
Άγγαρή'ίον,
H e r o d . 3, 126. Άγγαρεύω,
Menander Fragm. p.
164. Arrian. Epict. 3, 18. Salmas, de Fcen. T r a p .
275. Glossae : Άγγαρεύω‫׳‬
Angario.
Αγγαρεία‫׳‬
P r e n s a t i o . " E d d . "Άγγαροε,
ad Charit. 684. Wakef.
S. C. 5, 38. ad Diod. S. 2, 362. Bibl. Crit. 3, 2,
97· Wessel. Diss. Herod. 148.; ad Herod. 261.
Zeun. ad Xen. Κ . Π . 793. Άγγαρεύω,
Wessel. ad
Herod. 261. Αγγαρεία,
Schweigh. Emend, in Suid.
32. * Άγγαρήίοε,
Wessel. Diss. Herod. 1. c . ; ad
Herod. 261, 664. Άγγαρήϊον,
ad 261." Schaef. Mss.
" Άγγάριοε,
Etym. Μ. Αγγαρεία,
Arrian. E p . 550,
Athen. 255." Wakef. Mss.
Ά Γ Γ Α Τ Ο Σ Hesychio 70 eis άναδενδράδα
ξύλον,
pro quo in Lex. meo vet. habetur itidem άγγαροε, ut
in ea voce videbis paulo ante. Verum cum Hes.
facit Eust. [p. 1163, 19.] qui eandem affert exp.,
addens et κάμαξ. Η. Steph!.
" Α Ι Τ Ω Ν Ε Σ Suida auctore : έπιχώρια δόρατα παρά
*Φράγγοιε‫ ׳‬Hastae, quibus Franci peculiariter solebant
uti. Itidem Eust. [p. 1854, 22.] teste, Άγγων
est
είδοε δόρατοε *Φραγγικοϋ, ούτε λίαν μικρού ούτε μεγά‫׳‬
λου‫ _׳‬Species hastae Francicae, non nimium parvae nec
nimium magnae, ut spicula sunt. Sed perperam
apud eum scriptum est άγγον, a quo refertur etiam
inter vocabula peregrina et barbara. H . Steph.
" E t y m . M. Agathias 2. p. 4 0 . ‫ ״‬E d d .
"Άγγων,
Wessel. de J u d . Arch. 153. ad Diod. S. 1, 353."
Schaef. Mss.
Ά Γ Δ Ι Σ Τ 1 Σ , eadem quae Deum mater, Cybele,
teste Hes. H . S t e p h . — | Strabo L . 10. p. 469. Berecynthios aliosque in Phrygia Matrem deorum tradit
vocare Άγδέστιν
[olim scriptum erat Αιέστιν,
Coraius " Αγδιστιν],
Cf. L. 12. p. 567. vel 851. Albert.
ad Hes. " Άγδίστιε,
Jacobs. Auth. 7, 373." Sclieef.
Mss.
‫־‬ΑΓΑΟΥΣ ['‫׳‬Ay6‫״‬s exhibet Cod. Ms. testeSchowio]
Hesychio άγγοε Κρητικόν‫ ׳‬Vas Creticum. Nisi potius
dicere vult Cretenses ita nominare άγγοε. Η . Steph.
‫׳־‬ΑΓΕΣΤΑ Suidae est μηχάνημα έκ λίθων καϊ ξύλων
καϊ χού έγειρόμενον‫ ׳‬Machinanientum excitatum e lapidibus, lignis, et terra aggesta. Vox e Lat. sumta, nimirum Aggesta: idemque valet quod χώμα et Agger. Nam fiunt ejusmodi munimina e terra aggesta
prsecipue et palis in terram depactis ac lapidibui.
H . Steph.
t Α Γ Κ Ω Ν . Career valde tenebrosus Carthagine.
Suid. Vide H . Steph. T h e s . Vol. 1. P . 4. p. 665.
Α Γ Λ Α Φ Ο Ρ Ε Cretenses dicunt pro άσιτε· Jejune,
Impaste, teste Hes. H . S t e p h .
Ά Γ Α Ε Υ Κ Ε Ρ , E o d . teste, Laconice dicitur aiXds·
Tibia. H . S t e p h .
t Α Γ Λ Ι Β Ω Λ Ο Σ in veteri Inscriptione Romana
θεό! πατρφοs Palmyrenorum vocatur. Lunam esse
plane mihi persuadeo. S a l m a s . not. in Fl. Vopisc.
p . 370. F . Videtur nomen affinitatem habere cum
Έλαιαγάβαλοε
Phcenicum. Vide
Μαλάχβηλοι.
• f ' Α Γ Α Υ . Cygnus a Scythis nominatur. Hes. Phavor. "Αγλα.
t Α Γ Ν Η Σ Ο Ε Ι . άγήοχε.. Lacones. Hes. Heinsius
άγνησύει paroxvtonius rescribit. Phavor. άγνήσοε.
Α Γ Ο Ρ . Cypriorum dialecto άετόε, Aquila, teste
Hes. H . S t e p h . — t Sopingius docte affert Jes. 38,
22. ubi v. ‫ ע ג ו ר‬Agur ab Aquila et Theodotione co«servata redditur άγώρ.
Rocbart Hieroz. P . ii. L. 1.
c. 10. docet ‫ ע ג ו ר‬G r u e m denotare, et ap. Hes. pro
άετοs forsan γέρανοε scriptum fuisse. Albert.
t ' A r O I . iEgyptiis σέριε, I n t u b u m s. Intybum
agreste R o m a n o r u m . A p p e n d . Diosc. ad 2, 160.
Jablonski O p . 1, 9·
f Α Γ Ο Σ Τ Α Ι . κριθαϊ ύπο Κυπρίων. Kai το Άγοστήσαε' * έκκριθιάσαs, οιον ύφαυχενίσαε. Grammaticus
in Bekkeri Anecd. 1, 213.
‫ ׳‬Α Γ Ο Υ Ρ Ο Ι , T h r a c u m lingua 01 έφηβοι dicuntur,
teste Eust. [1788, 56.] Puberes, Qui pubertatis annos
attigere. 11. S t e p h . " Άγουροε, Valck. ad Ammon.
36." Schaef. Mss.
t Α Γ Ρ Ε Τ Α Ι , a p . Coos, vocantur Virgines novem
quotannis electae ad cultum Minervae. Hes.
Α Γ Ρ Ι Α Ν Ι Α eodem auctore s u n t a p . Argivos ven!·
σια· Justa funebria ; et Certamina T h e b i s . H . Steph.
‫ ׳‬Α Γ Ρ Ι Π Π Ο Σ , teste Suida, η άγρια έλαία‫ ׳‬Olivasylvestris, Oleaster, H . S t e p h . — t Laconibus Suid. h. v.
tribuit in v. Άκαρπότεροs άγρίππου, quod confirmat
Zenob. 1, 60. Albert, ad Hes.
\."Αγριφοι.
t Α Γ Χ Ι Λ Ι Α Α Α Ρ . πατριά ev Άργείψ. Hes. Familia
in Argolide, si scriptura sana est.
' Ά Γ Χ Ρ Α Ν Locrorum dialecto μύωπα dici Hes.
auctor est. H . Steph.
f Α Γ Ω Ρ . Vide supra Άγέρ.
" L X X . Interpp. Is.
38, 14." Wakef. Mss.
A A A , Hes. teste, est ηδονή· V o l u p t a s ; item πηγή·
Fons.
Eodem nomine Babyloniis dicitur ή Ήρα*
J u n o ; Tyriis ή ίτεα· Salix, ut idem refert. H. Steph.
—+ Alberti. vocem aha, quatenus ήδονήν signif., repetit e Chald. ‫[ ה ל א‬Hadk :] Laetari, vel ex Hebr. TO
[ E d e n : ] Voluptas. Quod ad πηγή, respexit forsan
‫[ עין ח ר ה‬En hadd&b :] q . d . Fons H a d d a h , Jos. 19,
2 1 . vel ‫[ א ל‬Ed :] Vapor, Genes. 2, 6. , Irea vero est
‫[ א ד ן‬Idan, T a l m u d i c e : Salix.]
Α Α Α Γ Ο Ο Υ Σ . Deus quidam a p . Phrygas, Herniaphroditus, ut Idem tradit. H . Stepb.—·fc Alberti. cum
Bielio, ab Atago, qui Phrygibus Hircus est, auctore
Arnobio, dici potuisse Deum p u t a t Hircinum, sive
quod hirci forma cultus fuerit, sive quod hirci ei immolati fuerint.
t A A A E I . μήν, παρά Χαλδαίοιε. Hes. Forte T W
Adar [Mensis duodecimi nomen.] Soping. Nisi corruptum sit ex H e b r . ‫[ ח ל ש‬Hodesch :] Mensis. Alberti.
A A A M A Eidem est παρθενική γή· Virginea terra.
Videtur esse v. H e b r . lis enim ‫ [ א ד מ ה‬A d a m a h : ] T e r ram signif. ; a qua v. dictus etiam est 'Αδάμ primus
homo, quoniam eum D e u s e terra finxit. H. Steph.
A A A M I A N , Cretensium dialecto τό άδικάστωε
φονεύειν Indicta causa occidere, s. Indemnatum interficere, ut Idem refert. H . Steph.
A A A M N A Phryges τον φίλον appellant Amicum ;
unde et Άδαμνείν
dicitur 70 φιλείν Amare, teste
Eodem. H . Steph.
A A A P Hebraicum s. Syriacum mensis nomen est,
qui in Lex. meo vet. Februario respondere dicitur.
E r a t autem duodecimus a p . earn gentem, et mentio
e j u s fit 2 Macc. [15, 36.] H . Steph.
' Ά Α Α Α Ι , Macedonica dialecto dicuntur ρυμοϊ, Te*
TABULA GENERALIS.
mones, teste Hes. H . S t e p h . — f P r o ρνμοϊ W . όυμαί.
Alherti. [ρΰμαι· Vici.]
Ά Δ Δ Α Υ Ο Ν Lacones vocanf'‫׳‬£j7p0>‫ ·׳‬Siccum s. Arid u m , teste Hes. H . S t e p h .
f , Α Δ Ε Ι Γ Α Ν Ε Σ ap. Seleucenses Magistratus quidam P o l y b . 5, 54. Casaubon. derivandum nomen putat ex A r a b u m dialecto, ubi ω Ιι«λΠ Aldaj^n : J u d e x
est. E j u s vero rationem lubricam j u d i c a t Schweigh.
in N o t . ad 1. c. certiora vero docere proiitetur se non
posse.
*ΑΔΕΙΟΣ, Cypria dialecto άκάθαρτος· I m m u n d u s ,
Impurus, teste Hes. H . Steph.
Ά Δ Ε Μ Α Ν , Cretensi dialecto, est όταν Q u a n d o ,
teste Hes. H . S t e p h .
t Ά Δ Ε Σ Τ Ρ Α Τ Α , vide infra Δέστρατα.
Ά Δ Η , Macedonum dialecto, ουρανός· Ccelum, teste
Hes. H. S t e p h .
Ά Δ Η Σ Ι Δ Ε Σ . Sacerdotes quaedam Argis, Hes. H .
S t e p h . — t Rescribendum Άρεσίδες, D o r . pro ήρεσίδες.
Hemsterh.
t Ά Δ Ι Γ Ο Ρ . [ E literarum serie Άδιαχόρ.
Kuster.]
Τροξαλλ/ϊ- Gryllus, a p . Scyilias. Hes.
Ά Δ Ι Σ Κ Ο Ν Idem Macedonioa dialecto scribit vocari κυκεώνα, Miscellain s. Mixturam. I I . S t e p h . —
t Scribe ΆbioKov Potionem medicatam, pro ήbύ άκος‫׳‬
Dulce remedium. Pergerus.
Ά Δ Ν Ο Υ Μ Ι Ο Ν lingua Romana dici τήν άπογραφήν
τών ονομάτων, tradit Suid. Varin. scribit
'Abvoύμενον.
Η . Steph.—f Nomen iictum ex eo, quod ad nomen
respondere dicebaivtur tirones in delectu. Salmasius
Not. in J u l . Capitol, p. 101. F.
f Ά Δ Ω Ν Α Ι . Dominus. Ipsa v. Hebraea ‫ א ד נ י‬Adonai.
*ΑΔΩΝΙΣ, tSos, 0· Adonis: nom. p r o p r . H . Steph.
— t J . Poll. 4, 53. P r o Άbωvιμaoιbbs in E d . H e m sterhus. e C o d d . praescripto hodie legitur : ό be ρέων
ιμαοώός. Sed de ista v. cf. Jablonski de L. Lycaon.
p . CXLV11. Bochart Canaau 2, 11. conjiciebat cantilenam nomen Άbωvιμaoιbbs tenuisse a b initio, quod
tale f u e r i t : ‫ א ד ו נ י מ ו ד י ם א נ ח נ ו ל ך‬Adoui modim
anachnu Ieca : Adoni, Iaudamus te.
T Ά Δ Ω Ρ Ι Μ a p . LXX. N e h e m . 3, 5. E d . Bos. C o d .
Alexand. Άδωρήν, est ipsa v. H e b r . ‫ א ד י ר י ה ם‬Adirehem : ισχυροί αυτών, ut in E d . Complut. legitur.
Ά Ε Ι Ρ Α Κ Ο Σ , ap. Cretenses, ή έλαφος· Cerva, ut
annotat Suid. H. Steph. " Bast.ad G r e g . Cor. 593."
Edd.
Ά Ε Ν Τ Ι Ο Ν .Egyptiis ro σμυρνίον [Planta myrrham
redolens] dicitur, teste Hes. H . Steph.—+ Vox i £ gyplia videtur Jablonskio O p . 1, 11. c u j u s origo
vero latet.
t Ά Ε Ρ Ι Α , iEgypti nomen (vide Steph. T h e s . T . i.
p. 132. C.) quod iEgyptiae originis esse judicavit La
Croze, Copticum enim αηρ cum G r . v. άήρ eadem
signif. frequentabatur. Jablonski O p . 1, 11.
Ά Ε Σ Τ Η Τ Ο Ν , Bceotica dialecto, aipwv Cras. Hes.
H . Steph.—f P r o Άεστητόν
avp10»‫׳‬ap. Hes. s c r i b e :
"AEC es τόν ανριον. Pergerus.
t ' A Z A . χίμαιρα a p . Phcenices, unde urbs Ά £ ω ro« dicta. Sleph. Byz. v. "Αέωτος. H e b r . ty E s :
Capra. Sed nomen istius urbis, quae non Phcenicum,
sed Philistaeorum erat, scribunt Hebraei ‫ א ש ד ו ד‬A s d o d ,
quod cum f y Es, nihil h a b e t simile, et R o b u r sonat.
Bochart Canaan 2, 12.
Ά Ζ Α Ρ Α Π Α Τ Ε Ι Σ , teste Hes. dicuntur a p . P e r s a s
οΐ εισαγγελείς· Q u i deferunt ad regem novos rumores
autcrimina. H . S t e p h . — f T . H . mallet
Άξαραπάτας.
Vox autem άζαραπάτης ideiu esse p u t a t , quod * άζαββρίτης a p . Cteeiam E x c e r p t , p . 648. e c u j u s verbis
e&IIigitur fuisse h u n c emiueutissimum dignitatis gradum et regi p r o x i m u m .
Ά Ζ Ε Ν Ο Ν . Hes. P h r y g u m dialecto vocari scribit
πώγωνα, Barbam : mox tamen άζενον exp. γενειώντα·
Cui prima lanugine o b d u c u u t u r genae. Prioris vocabuli nominativum E t y m . facit non άζενον, sed ά£ένα,
ut docebo in Άζήν.
Η . S t e p h . — t Pro άζενον lege
potius 'Aiera.
Kuster.
Ά Ζ Η Ν , ένος, ό· B a r b a , πώγων κατά Φρίγας, E t y m .
ccclxxxi
qui etiam annolat facere gen. άζένος, ut &bf!v abevos,
αΰχήν αΰχένο!: et a quibusdam dici liinc esse αίζηός,
quo signiiicatur Juvenis, qui pubertalis annos attigif.
Hesycll. habet a$evos in nomin. casu, non άζήν, uti
supra annotatum est. H . S t e p h . — f Zonaras scribit
Άζην.
Ά Ζ Η Τ Α Ι Hesychio 01 εγγύτατοι τοϋ βασιλέως·
Qui proxime regem sunt. H . Steph.—+ Scribendum
videtur Άίηρπάται.
Hemsterh.
f ' A Z I Z O I . Mars, anteambulo solis, ap. Syros
Edessam habitantes. Julian. Orat. de Sole [p. 150.
E d . E z . Spanheimii] Nomen istud ex ‫ עזיז‬A z i z : Fortis et Robustus a p . Syros et Arabes derivat Bochart
Canaan 2, 8.
Α Η Δ Ω Ν . ή 'Αθηνά παρά ΤΙαμφυλίοις. Hes. Η. Steph.
T h e s . Τ . i. p. 122. A.
+ Ά Θ Α Ν Ι Ν ap. LXX. 1 Reg. 8, 2. est v. H e b .
‫ א י ת נ י ם‬Ethanim : nomen mensis septimi, qui nostro
Octobri maxime respondet.
t Ά Θ Α Ρ Ε Ι Ν , E d . Rom. Άθαρεϊμ, Cod. Alex. N u m .
21, 1. est ipsa v. Hebr. ‫ א ת ר י ם‬Atharim, quod Vulg.
vertit Exploratores.
Ά Θ Α Ρ Α . Eadem Άθάρη vocatur Attice, iEolice
autem Άθήρα, ut tradit Scholiast. Arisfophanis. H e sychio est πύρινη πτυσσάνη, s. όλόπυρος πτισσάνη πυροϋ καϊ * πολΓωδέϊ π . Suidae άλευρον ήφημένον Farina
cocta. Η . S t e p h . — f Alias expp. tradunt Diosc. 2,
114. et Grainmaticus in Bekkeri Anecd. l . p . 351.
qui et Άθέρα scribi testatur. Jablonskio O p . 1, 11.
videtur denotare Milium Indicum, quod colitur in
iEgypto et in panem convertitur, nomine Dora, Dara
vel Durra ; itemque quod e farre coctum est.
t ' Α Θ Η Ν Α , Minervam dictam esse ab iEgyptiaca
Neitha s. Netha, inverso literarum ordine, cum iEgyptii veteres a dextera ad sinistram literas scriberent. Tewater. ad Jablonski O p . 1, 426. " Valck.
Phcen. p. 8. Porson. O r . 26. Ne) ‫ ) ״‬ν Άθηνάν, Boissonad. Philostr. 309. 374." Schaef. Mss. " Diog. L.
458. H. Steph. de Dial. 238. Schol. Plat. 92." E d d .
t " Α Θ Ν Ο Ν ap. iEgyptios H e r b a vocatur, quam
alii φοίνικα, φοινικόπτεροι‫׳‬, άγχίνωπα,
ρουν στάχυος,
* όσθάλην, Loliuni s. Hordeum inurinum vocant. A p p .
Diosc. ad 5, 43. Jablonski O p . 1, 16.
Ά Θ Ρ Α Σ , Rhodiorum dialecto, άρμα, Currus, teste
Hes. H. Steph.
Ά Θ Υ Ρ . Hesychio Mensis, et Bos ap. iEgyptios.
Mensis autem ille άθυρ in Lex. meo vet. dicitur respondere Latinorum Novembri. H. Sleph.·—t Scilicet
tertius anni iEgyptii mensis secundum E t y m . M . qui
in Coptorum libris Άθώρ vocatur. Bos autem non
generatim, sed tantum Vacca Veneri (ita Graeci Ά θ ώ ρ
reddunt) sacram. Cf. Jablonski. P a n t h . iEg. L . 1. c. 1.
§. 3. et 15. et E j u s d . O p . 1, 19.
t Ά Θ Υ Ρ Ι . L i s ap. iEgyptios. Plut. de Iside p .
374. Β. Οίκος "ίΐρον κόσμιας ap. iEgyptios. Vide La
Croze T h e s . Epist. T . iii. p. 159· Jablonski. P a n t h .
L . 3. c. 5. §. 4. " Ε . H . Barker, ad E t v m . M. 926."
Edd.
t Ά Θ Ω Ρ . ή ΆφροΜτη ap. ,Egyptios. E t y m . M .
Vide Άτάρ.
f ' Α Ι Α . T h e o d o r e t . Quaest. in E x o d . Interrog. 15.
Judaeos ait ita vocaie Deum, quem Samaritani Ίαβέ.
f A I A I . άκύντιον Άθήνησι. G r a m m a t . in Bekkeri
A n e c d . 1, 360.
Ά 1 Δ Α Ν Α Σ Tarentinis signif. διατριβών, ut Hes·
annotat. H . Steph.—f Α'ώάνης scriptum est in E d .
Albert.
t Ά Ι Δ Η Σ . Luna a p . Cbaldaeos. Hes. Ex Hebr.
‫ [ ח ד ש‬H ° d e s c h ] videtur deductum, quod signif. Mensem vel Lunae innovationem. Sopingius. Suid. a p .
Cbaldaeos Alba Lunam dictam tradit.
+ ΑΙΔΩ. ή ριπή. Lacones. Suid.
t Α Ι Θ Ε Ρ Τ Η Τ Ο Ν . ένθυμητύν. Cretenses. Hes. Ε
serie scribendum ΑΙταρτητύν. Vox originis ignota?.
Kuster.
t Α Ι Θ Ο Π Ι . Galiopsis a p . iEgyptios. A p p e n d , ad
Diosc. 4, 95. [p. 469.] Jablonski. Op. 1 , 2 1 .
t ΑΙΘΩΡ. M a g n u m . Lacones. Casaub. ad Athen.
L . S. p . 352. a .
ccclxxxii
L E X . VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
f ΑΙΘΩΤΡΟΝ. Pentaphyllum a p . iEgyptios. J a ·
blonski. O p . 1, 21.
A I K A O N , TO, neutro genere et substantive est
Coena vespertina, quod vocabulum Lacedaemoniis peculiare fuit, ut testatur Athen. L. 4· [ p . 139• b.] To
δέ αίκλον καλούμενον [in Ed. Schweigh. άϊκλον, et v.
καλούμενον e textu rejecta est,] nimirum a Lacedaemoniis, viro τών άλλων Δωριέων καλείται δΐϊπνον. I i .
S t e p h . — t Ε loco Polemonis ab Athen. p . 139· c·
prolato άίκλον constabat panibus in corbicula post
coenam oblatis et carnibus. Infra vero p . 140. c. haec
άτάϊκλα dici docet Athen.
A I K O Y A A , Laconica dialecto, αισχύνη, teste H e s .
H . S t e p h . — t Leg. A'tdbba. Hemsterh.
A I A A , a p . Cyprios, pro καλά dici, tradit E t y m . e t
Lex. meum vet. H . Steph.
t Α Ι Α A M . ό βασιλέων Trpobpouas. [An potius νρόδομος ?] Zonaras. Vox H e b r . ‫[ א י ל י ם‬Eliin :] Limina.
Proprie denotat ττρόθνρον. Hes. vitiose ελαμαν, pro
έλαμιον, quod est pro α'ιλαμιiv. T i t t m a n . . Saepius occurrit a p . Interpr. G r . Ezechielis pro ‫ [ א ה ל‬O h e l : ]
Tentorium, vel pro ‫ [ א י ל ם‬U l k m : ] Vestibulum.
Schleusner. N o v . T h e s . Philol. Vide Έ λ α β α ν infra.
t Α Ι Μ Ο Ο Σ . Sentix, R u b u s ap. jEgyptios. Jablonski O p . 1, 21.
+ A I N . Vox H e b r . ‫[ ה ה י ן‬Hahin :] ‫[ ה י ן‬Hin] autem
est Vasis genus mensuram liquidoruin constituens.
Legitur E x o d . 29, 40. [ubi L X X est βίν.] Schleusner.
Nov. T h e s . Philol. h. v.
t A IS. C a p r a . Ex H e b r . ‫ ע ז‬Es.
t ΑΙΞΑΦΑΣ. Placentae genus. C h r y s i p p u s T y a n e u s
a p . Athen. L. 14. p . 647. D . Vocabulum alibi non
lectum.
A I O P . Vir, lingua S c y t h i c a ; unde α'ιορτατ<Λ,
Viricidae, Amazones dictae, ut tradit H e r o d . 4 , [110.]
H . Steph.
Α Κ Α Κ Α Λ Ϊ Σ . Acacalis. Semen fruticis c u j u s d a m
nascentis in iEgypto, similis aliquatenus myricae semini, ut Diosc. tradit 1, 119.[118.] Apud Hes. duplici
λ scriptum άκακαλλ'ιε, quo nomine a Cretensibus vocari ait Narcissi florem. H . Steph.—f Cf. Spicileg.
p . cccxxvii.
t Α Κ Α Κ Ι Α . Acacia vera in iEgypto nascens.
Diosc. 1, 133. Spicileg. p . cccxxvii. " Schneider.
Lex." E d d .
A K A P A Cretenses τά σκέλη vocant, Crura. Hes.
In Lex. meo vet. et ap. E t y m . proparoxytoiibis scriptum άκαρα, [sic et in Hes. Albert.] H . S t e p h .
Α Κ Ε Α Ν Ε Σ Pisces vocantur ab Ampraciotis, teste
Hes. H . Steph.
t Α Κ Ε Α Δ Α Μ Α , τοντέστι χωρίον αΐματοε. Act. 1,
19. Nomen agri, pecunia, qua J u d a s vendiderat J e sum, in sepulturam peregrinorum emti. Vox COHtracta e Syro-Chald. ‫ [ ה ק ל‬H a k a l : ] Demensa terrae
pars, Ager, et ‫[ ל מ א‬Dema :] Sanguis. Schleusner.
Lex. Ν . T .
t Α Κ Ε Λ Λ Ε Α . έκλεψαν. Tarentini. Hes. Scriptura
suspecta.
Α Κ Ε Ρ Σ Ι Λ Α , Sicula dialecto, ή μυρσίνη dicitur,
teste Hes. i. e. Myrtus. H . Steph.
" Α Κ Ε Σ Σ Α Suidae 'Ρωμαϊκών rt μηχάνημα έκ * bevbpoτoμίas προί έρνμνότητα κατασκεναβόμενον.
Pro quo
supra h a b u i m u s ' A y e f f r a , quod vide. H. Steph.
Α Κ Ι Ν Α Κ Η Σ Etymologo elbos ακοντίου Περσικοί·
Jaculi Persici genus, παρά τήν άκήν, i. e. οξύτητα.
Hesychio [qui Ακινάκΐϊ scribit,] est non solum δόρυ
ΤΙερσικόν‫ ׳‬Hasta Persica, (ut Suidae quoque μικρόν
δόρυ ΊΊερσικόν,) sed etiam ξίφος· Elisis. E t in ea signif.
potius accipi liquet ex H e r o d . [7, 54.] Καί Περσικόν
ξίφοί,τό άκινάκην καλέουσι. Scythis quoque peculiaris
fuit hie άκινάκηε, atque adeo pro deo eum habuerunt
et per eum j u r a r u n t . Lucian. Anachars. [c. 6.] Ε'ίσεrat iis oi μάτην διεζωσμεθα τόν άκινάκην. Et Seytha :
[c. 4.] Προ* άκινάκον καί Ζ<4μόλξιδ05, των πατρώων ήμΊν
βεών. Apud Herod, per ώ scribi ώκινάκη/annotat
E t y m . quasi nimirum ώκεΊαν (i. e. όξεΊαν) έχων τήν
άκήν. Η . S t e p h . — t Bochart, Hieroz. P . i. L . 2. c.
8. p . 140. Acinaces, inquit, erat Persicum
^‫**ן‬
Chinger.
Ita barbaram vocem Graeci emolliver'unt.
Saltern A r a b i b u s
Sica.
[Apud
hodieque
Alchinger ‫ן י‬
Castellum Lex. Pers. col. 244. lego
j ^ * * P e r Cha p u u c t a t u m superne : Pugio.]
ft
Pau-
san. 1, 407." E d d . " Ad Timaei Lex. 18. Wessel.
Diss. H e r o d . 88. Valck. ad Herod. 309. 536. 540.
728. ad Charit. 546. Sauromatarum numen, Wakef.
Phil. 657·‫ ״‬Schaef. M s s .
f Α Κ Κ Α Λ Α Κ Α Ν Β Ι Ρ . (Ita pro Α κ α λ . per unicum
κ series alphabetica innuit scribendum. H . Steph.)
Α κ α ν θ ν λ λ ί ε a p . Lacones. Hes. Avicula Achantis dieta
aliis Graecis vel ποικιλίε. Casaub. ad Athen. L. 8.
p . 352.
t A K O N T I O N . ράχιν. Macedones, et στρατεύμαTOS μέροε Α γ ρ ι ά ν ω ν . iEoles. Hes. Postrema verba
inendi suspecta j u d i c a t H . S t e p h . T h e s . T . i . p , 2 7 1 . H .
t A K O Y M B I T A . στρωμναί μαλακαϊ els vipos ηρμέναι' αύται be τρνψήε κα'ι βλακείαε είσίν ή λέξιε ,Ρ«‫״‬
μάίκή. Άκούμβω
γάρ παρά 'Ρωμαίοιε το άναπίπτω.
Zonaras. In uno C o d . legi Άκούβιτα,
atque sic
etiain scribi in Concil. L a o d . Can. 28. annotavit
T i t t m a n n . * " Έπακουμβίζω,
E t y m . M . 372, 18.
717, 2." Wakef. Mss.
Α Κ Ρ Ε Α , Macedonica lingua, irals θήλεια, Puella,
ut tradit Hes. Pro quo Lex. meum vet. et Etyin.habeut 'Ακραία : [quam lectionem praefert Sturz. p.
clxii.] H . Steph. " Vide'Acpios infra p. 1762. c."
Edd.
t A K T A I A . πολντελέστατον
έν TO'IS ΤΙερσικο"ι5 ireριβλήμασι. Democr. Eplies. a p . Athen. L. 12. p. 525.
Vocabulum άκταϊα videtur esse origine Persicum, a
Graecis vero in formam Graecae similem detortum,
Schweigh. ad 1. c.
t Α Κ Τ Ε Ι Ν Ο Σ . όδηγόε, ap. Syracusios. Hes.
Α Κ Τ 1 Σ , Hesychio est etiam servi nomen; ap.
Syracusanos autem bbηyύs^ D u x viae, (pro quo supra
aKrelvos,) vel vavs· Navis. H . S t e p h . — f Iutellige
Navem actuariam. Lindanus.
Ά Κ Υ Α Ε Η Σ . Hesychio ieros: forsan e Lat. τ.
Aquila. H . Steph.
A K X A A I B A P , Laconica dialecto κράββατοε. Hes.
H . S t e p h . — f Is. Vossius interpr. Mortuum, qui humero effertur, ab άκχόε‫ ׳‬Humerus, et άλίβαρ s. άλίβαι'
Mortuus.
t A K X O Y X , ό, ap. L X X . Ed. Rom. 2 Chron. 25,
18. est v. Hebr. ΓΠΠΠ Hahoah : Spina.
" A A A Cypriis est ό olvos, Vinum, teste Hes. H.
Steph.
Ά Λ Α Β Α Hesychio μέλαν ω γρ&ψομεν Atramenturn scriptorium. H . S t e p h . — f Vox semi-iEgyptia.
Bochart in fine Hieroz.
A A A B Α Ρ Χ Ε Ι H, ή. Epigr. Lascaris. H . Steph.
f Α Λ Α Β Α Σ Τ Ρ Ο Ν . Lapis pretiosus, qui in iEgypto
nascitur, auctore Plinio 37, 10. T h e o p h r . de Lapid.
p. 392. Nomen ex iEgyptiorum lingua exp. Jablonski
O p . l , 21.
f Α Λ Α Β Η Σ . Piscis Niliaci genus. Spicileg. p.
cecxxxi. Cf. H . Steph. T h e s . T . 2. c. 583. H.
" Corai. ad Xenocr. 176." Schneider. Lex.
t ' A A A N . Equus. Cares. Steph. Byz. v. 'Αλάβανba. Jablonski de L. Lycaou. p. cxliv.
Α Α Α Ν Ε Ω Σ , Hes. Tarentmoruin dialeeto dici scribit pro όλοσχερώε· Integre, quo signif. supra habuinius
άκαρέως. Η . Steph.
+ Ά Λ Α Η . πηχνε Άθαμάνων.
H e s . Videtur scribendum "Αλξ e serie literarum. Valesius. An pro
Α ί λ π ξ ? Albert.
t ' A A B A T A N H , cujus mentionem fecit Menesthenes Polit. L. 4. ap". Athen. L. 11. p. 494. b.
videtur Villebrunio esse Vas amplo ventre, et derivari
ab H e b r . ‫ ב ט ן‬: Beten, c u j u s interpr. veritatem praestare non audet Schweigh. ad I. c.
Α Α Δ Η Μ 1 0 Σ s / Α λ δ ο ϊ , Jupiter Gazae, urbe Syri®,
colitur ; sic nominatus itapa το άλδαίνειν καίαύξάνειν
TOVS καρπονε,
ut E t y m . et Lex. meum vet. tradunt e
Methodio. H. Steph.—f Dictum hunc e Phceqic. ‫ב ע ל‬
‫ ח ל ד ־ א‬Baal-halda: Dominus seculi, vel ‫ב ע ל ח י ל ל י ם‬
TABULA G NERALIS.
ccclxxxiii
Baal-haldim : D o m i n u s seoulorum, u t a p . Hebraeos
‫ מ ל ך ה ע ז ל ם‬Melech haolam : Rex seculi i. e. mundi,
‫ ״‬Jjntat B o c h a r t Canaan 2, 14.
" A A I Z A , Macedonica dialecto, ή λεύκη τών δένδρων. Hes. Vitiligo e t s c a b r i t i e s a r b o r u m . Nisi forte
scripsit f! λεύκη,. ro δένδρον. Η . Steph.—rf S t u r z .
scribendum putat "Αλιξα, p . clx.
ί+ Ά Α Ι Η . κάπρο!. M a c e d o n e s . H e s . Forte κόπροι.
Sopingius. D e lectione dubitat Sturz. p . clxii.
t Ά Λ Ι Λ Α Τ . ή Ούρανίη ap. A r a b e s . H e r o d . 3, 8.
quod est Arabum Α!!ΛΑ Halalah : L u n a μηνοείδή! et
cfescens, Scaligero interprete. Wessel. ad H e r o d . I . e .
Ά Λ Ι Ν Ν Ο Ν , teste Hes. τό άμνδρόν vocant Creteuses. H . S t e p h . — f Leg. Άλινόν.
Bruno.
mentionem facere, scripturam Πέρσηι in illo versu
potius suspectam videri. , , Schneider. Lex." E d d .
" J a c o b s , ad Meleagr. 5. J J.; A n t h . 7, 155. 0,
139." Schaef. Mss.
f ' A M A T T A P I 1 S a m . 20, 20. E d . Bos.
Άματτ αρά C o m p l u t . Άμαγγαρϊ
E d . Aid.
Αααματτοραϊ
C o d . Alex, versionis L X X . legitur pro Hebr. ‫ל מ ט ר ה‬
Lemattar&h : Ad scopum. Quod si Schol. ad h. 1. et
Zonaras in Glossario d i c u n t : Τό καλούμε νον παρ'
"Ελλησι τάφρο! και παρά'Ρωμαίοι!
φοσσάτον, τούτο παρ'
,
Εβραίοι! άματταρί· auctor h u j u s exp. videtur respexisse Chald. ‫ א מ ה‬Ammah, vel ‫ א מ ת‬A m m a t h : Fossa
ad recipiendas aquas. Vide Buxtorf. Lex. Chald.
p . 113.
" A A I S Paulo iEgin. et recentioribus Medicis dicitur quae L a t . Alica, G r . alio nomine χόνδρο!. Η .
S t e p h . — f Cf. Athen. L . 14. p . 647. d .
f ' A A I P . όξύβαφον. Hes. qui supra Αΐρ cum eadem interpretatione dedit. Meursius Misc. L a c o n .
3, 8. illud inter Laconica refert.
f Ά Α Ι Τ Γ Α Arabibus dicitur Αφροδίτη.
Herod.
1, 131.
f Ά Λ Ά Α Θ Α Ρ Ο Ν . άλμνρόν. Salsum ap.‫ ׳‬Cretenses. Hes.
Ά Λ Λ Α Ν Η Σ . T u t u s . Laoonibus i. q . ασφαλή!,
Hes. H . S t e p b . — f Cf. supra
Άλανέω!.
+ Ά Λ Λ Α Ρ Ι Ο Ι Σ . σιτηρεσίοα. Zouaras. T i t t m a n n .
comparat L a t . Salarium.
.
f Α Λ Λ Η Λ Ο Υ Ι Α . H e b r . v. ΓΡ ‫ ה ל ל י‬Hallelu-jah :
Laudate D o m i n u m .
*φαρκοννf " Α Λ Λ Η Ν . λάχανον, ,Ιταλοί' καϊέπϊτον
rot προκοπτοϋ. Hes. L e g . " Α Χ λ ι ο ν Allium, herba notissima et vulgatissimi usus a p . I t a l o s : ψαρκοϋντο! a
Lat. Farico. P a l m e r .
f A A A I S . Chlamys Thessalis. Vulgus * γίλλικα
[vel * γάλλικα, ut Suid.] dicit. Ε M s . R e g . Le*.
Alberti. ad Hes. ν.Άλλ^κα.
" Schneider. L e x . " E d d .
" Callim. 1, 501." Schaef. Mss.
+ Ά Λ Μ Ω Ν Ι . Vide infra Μαεμωνί.
Ά Λ Ο Η , f!· Aloe, herba, H . S t e p h . — f H e b r .
0 ‫ א ה ל י‬Ahalim. Conferri p o t e s t A r a b . X^jJ! Alluw a t h : Xylaloe.
t Ά Μ Α Φ Ε Θ legitur ap. L X X . 1 Sam. 5, 4. ubi respondet H e b r . ‫ ה מ פ ת ן‬H a m m i p h t k n : Limen inferius.
Cf. Sclileusneri N o v . T h e s . Philol. Crit. p . 183.
Ά Μ Β Ρ Ο Τ Ι Ξ Α Σ Laconibus est άπαρξάμενο!, teste
Hes. H . Steph. « Valck. E p . ad R o v . 6 8 . " Schief.
Mss.
+ Ά Μ Ε 1 Ν Α Σ Ι Σ . ήδύοσμον. Pergaei. E t y m . M . Apud Hes. legitur Άμίνασι!
cum eadem interpr., sed
άμείνασι! ei restitui j u b e t Salmasius.
t ‫ ׳‬A M E N H T A . iμίνα. IEoles. Hes.
Ι Ά Μ Ε Ν Θ Η Σ . L o c u s / in quem descendere p u l a n tur p o s t mortem animae, a p . iEgyptios.
Signif.
autem nomen Accipieutem et D a u t e m . Plut. de
Iside p . 3 6 2 . Cf. Jablonski.‫ ׳‬O p . 1 , 2 3 .
t Ά Μ Ε Ν Ω Φ Ι Σ ap. iEgyptios vocabatur, qui G r .
Μέμνων. Jablonski. O p . 1, 26.
t ‫ ״‬Α Μ Ε Τ Ρ Ο Σ . Sentis, R u b u s a p . iEgyptios. Diosc.
A p p . p . 4 6 4 . Spicileg. p . c c c x x v i .
+ ‫־‬ΑΜΗΝ. * πεπεισμένωι, άληθώς. Zonaras. H e b r .
‫ א מ ן‬Amen : Verus, Certus. Adv. Certo, Ita.
t Ά Μ Η Τ Ο Ρ Α Σ . κιθαρίστα!, a p . ‫ י‬Cretenses. E t y m .
M.
t Ά Μ Η Τ Ο Ρ Ι Δ Α Σ . καθαριστά!, Kpijres,' η κιθαριστ as. Hes. Postrenium κιθαρίστα! est emendatio τον
καθαριστά!·
Alberti.
Ά Μ Ι Κ Ο Ν Ι Γ Γ Ο Σ Tarentinis est &ρτο!· Panis, teste
1
Hes. Infra Άμμισκόμιστο!.
Η . Steph.
t ‫ ׳‬A M I A A Y K A . ίρέπανον. Elei. Hes.
t Ά Μ Μ Α Ζ Ε Ι Β Ι 2 Reg. 12, 9 . ap. L X X . E d . Bos.
Άμμασβή
in C o d . Alex, legitur pro H e b r . ‫ה מ ז ב ח‬
Hamisbeah : Altare. Cf. Schleusneri Nov. T h e s . P b i 101. Crit. p . 190.
f Ά Μ Μ Α Σ . Mater, quae praefecta est monialibus.
Videtur esse v. Syriacae originis p o j ! Chald. ‫א מ א‬
[ I m m i ] Syri dicunt M a t r e m . Jablonski. O p . 1, 2 3 .
" Άμαία, Suidae f/ Αημήτηρ, Ceres." Η . S t e p h .
f A M M I . Nomen seminis iEthiopicum s. .Egyptiac u m . Spicileg. p . CCCXLIX. " Dativus άμμει, a p .
Diosc. 204." E d d .
Ά Μ Μ Ι Σ Κ Ο Μ Ι Γ Γ Ο Ν Hes. dici ait τόν συγκομιστόν
άρτον. Η . S t e p h . — f Vide supra
Άμικόνιστο!.
" Α Μ Μ Ω Ν , ωι‫׳‬os, ό. [ H e r o d . 2, 42. scribit
Άμμοΰν.
P l u t . de Iside p . 354. Άμοΰν. J a m b l i c h . de Myster.
8 , 3 . Άμών. Hes. Άμοϋ!. Cf. Jablonski. O p . 1, 3 0 . ]
Jovis in Libya cognomentum ab arenis ei iuditum.
H . Steph.
t Ά Μ Μ Ω Ν , έορτή Άθηνγσιν
αγομένη' και οφειι.
Κνρηναϊοι. Hes. D e lectione d u b i t a t u r .
t Ά Μ Μ Ω Ν υιοί. μεθ' ημών λαό!. Hes, sed extra
ordinem, post Άναβέβρνχεν,
et,, u t videtur, vitiose.
O b oculos habuisse videtur exp. τοϋ viol
Άμμων
Genes. 19, 38. traditam, ita tamen, ut nomen detortum esse putaret ex H e b r . • ‫ ע מ נ ו ע‬Iuimanu a m :
Nobiscum populus.
Ά Μ Ο Ι Ο Σ Siculis κακό!· Malus, teste H e s . At de
Άμοίη vid e G a l . Lex. H i p p o c r . Η . · Steph.—+ Videtur affine τω Mows, * ΣμοΊο! vel * Σμυό!,quae
Hesychio σκυθρωπό! sonant. " H i p p o c r . 7 4 8 . a p . Schneider. L e x . " E d d .
f ' A M Q 1 T A K H . Edulii genus. E t y m . Μ . v . Καν6ύ\η. V. I), alibi non invenisse se testatur Sylburg. et
conferri‫ ׳‬j u b e t v. Άβυρτάκη. Relando Persica videtur
+ Ά Μ Ο Ρ Β Ι Τ Η Σ . Placentae genus a p . Siculos. A then. L . 14. p . 646. f. H . S t e p h . s u b v. Α μ ά ρ α in
Indice suspicatus est leg. αμορίτη!, a b άμόρα. Similago cum melle cocta ; vel άμοργίτη!, ^ηοά habet Hes,
t Ά Λ 0 Υ Β Ι Ω Ν posterioris ievi Jureconsultis G r .
Alluvio d i c e b a t u r , quod e Glossis Basilicorum docet
Meursius C y p r o p . 134.
" Α Λ Φ Α , prima Alphabet! G r . litera. H . Steph.
Thes. i. c. 376. b . — f H e b r . ‫ א ל ף‬Aleph.
Ί‫"־‬ΑΛΦΑ. /300Ί κεφαλή. Φοίνικε!. Hes. Leg. βοϋ!,
Κεφαλή: q u e m a d m o d u m H e b r . A l l u p h Bovem
et C a p u t s. D u c e m designat. Bochart Canaan 2, 11.
+ " Α Λ Φ Α έκαλε'ιτο καί ο σν! ό πλήζα! τόν "Αδωνιν.
Εκλήθη δέ οντωs υπό Άσβωτών
τών έν Φοινίκη· καλεί‫׳‬
ται δέ παρά Φοίνιξιν ό απηνή! καϊ άγριο!. "Αλφα δέ
καλείται και ό "Οσιμι! νπο Βιβλίων* άλλά και τό έλάχιστον.
Bekkeri A n e c d . p . 3 8 1 .
Ά Λ Ω Ν Α Κ Η , Chalcidica dialecto, άνάλωμα
est,
teste Hes. H . S t e p h .
i Ά Μ Α Γ Γ Α Ρ Ι . Vide infra
Άματταρί.
t Ά Μ Α Ζ Α Κ Α Ρ Α Ν . πολεμέϊν. Πέρσαι. Hes. An
Άμαξακαρφνϊ
Cf. infra Μα5άκ«· δόρν ΪΙαρθικόν. Alberti.
t Ά Μ Α Η . * Έβραϊστι. βαβαί- * Συριστί.
"Ελληνιστί·
σύγχυσα. Hes. Art respicitur H e b r . ‫[ ה מ ה‬Ham&h :]
Tumultuatus est? In βαβαϊ latet H e b r . ‫ ב ב ל‬B a b e l ,
quod Genes. 1 1 , 9 · l e d d i i u r a L X X . interprr. σύγχυσιt. Alberti.
Ά Μ Α Λ Η . Vox M a c e d o n i c a , ' quibus μαλβιν est
αϋξάνειν.
Heinsius ad Hes. Άμαλη,
pro
απαλή.
Macedones. E t y m . M . Sturzii diligentiam h. v. fugisse videtur.
" A M Α Λ Λ Ο Σ , Hesychio teste, Perdix dicitur P o lyrrheniorum dialecto. H . S t e p h .
" A M Α Ν Ο Ρ Ε Σ , Eleorum dialecto, οί δοθφε!
diCOntur, Furunculi, teste Hes. H . Steph.
t Ά Μ Α Ν Ο Σ . Vide infra 'ίΐμανό!.
t Α Μ Α Ρ Α Κ Ο Σ vocatur Πέρση*, tanquam e P e r sia oriundus, in Chaeremonis Tragic! versu a p . Athen.
L . 13. p . 6 0 8 . c. Ad q . l . Schweigh. testatur nullum
veterum a u c t o r u m Persia:, tanquam patriae amaraci
VOL. I.
3 C
ccclxxxi*
cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Verum refragantur Mss. Athenaei, at a p . Hes. ipsa
literarum series probabile facit Α μ ο ρ β ί τ α ε ut ap. Athen, scriptum oporiuisse. Schweigh. ad A t h e n . 1. c.
t ‫׳־‬AMOVXΑ. καθαρεύουσα. Αάκωνεε. Hes.
Α Μ Π Α Ζ Ο Ν Τ Α Ι Hes. exp. άναπαΰονται:
afferens itidem Α μ π ά ξ α ι , quod a Laconibus usurpari ait
pro παϋσαι· Sedare. H . Steph.
f Α Μ Π Ι Τ Ι Α Ρ . παραταττομένη.
Hes. Veteri Laco·
nica dialecto : Qui stat in acie. Fungerus. Leg.
Άμπίτταρ
i. e. άμφιστάί, παραταττόμενοε. Is. Voss.
t Α Μ Π Ο Ι Χ Ο Ι Τ Ι Σ . (Leg. Άμποιχοιris, Scaliger)
ej‫ ׳‬Συρακούσαιε αρχή. Hes.
t Α Μ Υ Ζ Ω . Sugo. Hebr. ‫ א מ ץ‬Amoz, F u t . verbi
‫ מ צ ץ‬Sugo.Ogerius. "'Αμύζω,
ύσω, Sugo, Lac premo,
Sicco, VV. L L . Ea tamen s i g u i f . / i ‫ ^ ״‬potius dicitur."
H . Steph. " Xen. K . A . 4, 5, 19." E d d . " Ad Lucian. 1, 352." Schaef. Mss.
! " Α Μ Υ Σ Σ Ο Σ . κητοε. Lacones. Hes. An leg. ‫״‬AValck. ad Amβύσσοε- κύτοεί
Alberti. '",Αμυσσορ,
mon. 2." Schaef. Mss.
Α Μ Φ Α Μ Ι Ω Τ Α Σ Cretenses vocabant rows κατ άγρόν δούλουε, έγχωρίουε μέν όνταε, δουλωθένταε δέ κατά
πόλεμον, teste Athen. L. 6. [p. 263.] i. e. Servos,
quorum opera ruri utebantur, indigenas quidem', sed
bello captos. Meminit et Eust. [1024, 35.] H . Steph.
— f Haud diversi ab his videntur Άφαμιώται, quomodo
privata mancipia aCretensibus dicta tradit Sosicrates
a p . Athen. p. 263. f. Vide Schweigh. ad 1. c.
Α Μ Φ Α Ρ Μ Ε Ν Η teste Hes. [ubi quidem
Άφαρμένη
scriptum est, sed series literarum scripturam Άμφ.
poscit] est δίκελλα a p . Lacones, i. e. Ligo bidens.
H . Steph.
Α Μ Ω Σ Α Σ , Tarentinorum dialecto, κρεμάσαε, teste
Hes. H . Steph.
" Α Μ Ω Τ Α Agelochus vocat τά καστάνεια· Castaneas,
teste Athen. L. 2. [p. 54. d.] afferente haec ex eo
verba : "Οπου δέ γίνεται τά κάρυα τά Σινωπικά, ταϋτα
δένδρα έκάλουν άμωτα.
Eadem καστάνεια ait vocari
κάστανα, λόπιμα κάρυα, et Εύβοίκά κάρυα.
Apud
Diosc. haec eadem leguntur, nisi quod μότα habent
ejus exemplaria pro άμωτα, L. 4. c. 146. [1, 145. ubi
tamen μότα fructus potius nomen esse videtur,] A !
Σαρδιαναι βάλανοι, άε τινεε λόπιμα, rj κάστανα καλοΰσιν, rj μότα, rj Διόε βαλάνοΰί. Η . S t e p h . " C a s a u b . ad
Athen. 109." Schaef. Mss.
t Α Ν Α Β Α Λ Λ Α Γ Ό Ρ Α Σ . φάρμακόν τι, και λίθοε έν
Σάμψ. Hes.
' Α Ν Α Γ Κ Η Σ . Avis Indica sturno similis. Hes. Sed
alphabetica series Ανάκηε ap. eum reponendum esse
innuit. H. Steph.—f Reland. Diss. vi. de vet. Ling.
I n d . p. 210. leg. άναύκη! p u t a t : o y i Anouc enim ap.
Persas inter aves rapaces recensetur.
f Α Ν Α Ι Τ Ι Σ . Dea a Persis culta. Strabo 11, 8.
Ecbatanae templum erat deae, quam Polyb. 10, 28.
Α'ίνην (Schweigh. cum Bocharto Phaleg 3 , 1 4 . mallet
A v a i a v ) appellat. Plutarchus vero in Artaxerxe A νείτιν, eauique Arteniidi comparat. Hodie ap. Persas
appellatur (XA^LI! Anahid. v. Hammer.
t A N A K A N A A . έν ϋπερώω. Lacones. Hes. Conferri potest cum άνάκώε, quod, auctore E t y m . M . , Attici pro άνω usurpant.
t A N A A E I . σχολάζει. Tarentini. Hes.
f Α Ν Α Ν Α Α Τ Ο Σ . δαίμων Τίερσικόε, σύμβωμοε τη
Άνα'ίτιδι. Strabo 11, 8.
Α Ν Α Ξ Υ Ρ Ι Σ , ίδοε, ή- Braca s. Bracca. Η. Stepji.
t " A N A P . ηκουσα. Hes. Scribit ήκουσα· Quae venit,
et Laconibus illud tribuit Casaubou. ad Athen. L. 8.
p. 352. a.
Α Ν Α Ρ Ο Σ , Tarentinis est άγγελοε· Nuntius, teste
Hes. H . S t e p h . — f Forte leg. "Ayyapos. Soping.
+ Ά Ν Δ Α Σ . βορέαε. Tyrrheni. Hes.
f A N E N T O N O N . ίμάτιον. Lacones. Hes. Nisi
forte a τείνω dicta fuerit Vestis laxa, non tensa.
t Α Ν Θ Ε Τ Α Ι . έλεύθεροι. Tarentini. Hes.
t A N I H P . βοτάνη τιε. Hes. Laconibus nomen hoc
tribuit Casaubon. ad Athen. L. 8. p. 352. a.
t Α Ν Ν Ο Υ Μ Ι Ν Ο Σ dicitur aliis, quod supra Άδνούμιον dictum est.
" Α Ν Ν Ω Μ Α , teste Hes. Tarentini vocant τά θρν-
πτύμενα· Quae friantur prae mollitie. H . Sfepfr.
t Α Ν Ν Ω Ν Α . 'Ρωμαϊκή λέί,ιε. Suid. Annona. I n
E t y m . G u d . Άννόνα
e x p l i c a t u r : ή παρα βασιλέωε
διδομένη έκάστω ένιαυτψ *ρόγα. Sed neque άννόνα, neque ρόγα in Lexx. comparet. Du-Cang. interpr, ρόγα,·‫׳‬
Donativum, Honorarium, Stipendium. " 'Avvuya,
* 'Αννωνάριοε, T o u p . O p u s c . 1, 4 2 . " Schaef. Mss.
t " A N O P . »05‫׳‬s, a p . Scytbas. Hes. " Boissonad.
ad P s e u d o - H e r o d i a n . Partitt. 240. Ε . H . Barker, in
Classical J o u r n a l N . 45." E d d .
+ Ά Ν Ο Υ Β Ι Σ . Numen iEgyptium, forma canina.
Nomen Ανουβ s. Αννουβ iEgyptiis signif. Aureum,
Jablonski. Panth. ;Eg. L . 5. c . 1. " * Άνουβείδνον,
τό, T e m p l u m , Lucian. T o x . 625." E d d .
"Άνουβκ,
H u s c h k . Anal. 268. ad Lucian. 1, 392. Άνουβείδιον,
Fabric. B. G . 1. p. 325." Schaef. Mss.
f Α Ν Ο Υ Σ Ι . Salvium a p . ^ g y p t i o s . Jablonski. Op.
1, 32.
t Α Ν Ο Υ Φ Ι . Gramen ap. .flLgy ptios. Jablonski. Op.
1, 33. Vide i n f r a Ά χ ι .
f Ά Ν Σ Α Ν Α Φ . Buglossum a p . Afros. Diosc. App.
p . 471. Leg. Αυσαναλύφ.
Arabes haiic herbam appell a n t ^ j J l ^ U J Lisano t t h a u r : Linguam tauri. Bochart Canaan 2, 15.
. f Ά Ν Σ Α Τ Η Ρ . βουβών. Lacones. Hes.
-f Ά Ν Σ Α Τ Ο Ν . άφασθαι, συνάφαι. Cretenses. Hes.
Leg. "Ανσαν άφασθαι· συνάφαι. Soping.
A N T A K A I O I , s. Άντάκαιοι p o t i u s : Cete ingentia
spinis carentia, quae praebet Borysthenes fluvius. Est
autem Scytharum h. v., teste Herod., s. eorum peculiariter, qui fluvium ilium accolunt, p. 151. meaeEd,.
[4, 53.] Hes. habet, 'Αντακεοί, ίχθϋε κητώδειέ. ‫ ׳‬Sed
ap. Eust. in Dionys. legiuius ΆντακάΙοι, afferentem
itidem ex Herod. H . Stepb. " Schneider. Eclog.
Phys. p. 48. * Άντάκαιον, Salsamenti genus, Athen.
Ί . " E d d . " ΆντακαΊον, Koppiers. O b s . 36. ad Herod.
305. T h o m . M . 3 5 9 " Schaef. Mss.
f A N T A P . aeros ap. T y r r h e n o s . Hes.
+ Α Ν Τ Ι Κ Ε Ν Σ Ω Ρ . 0 τούί νόμου! μψαθηκώε. Hes.
Antecessor. Soping. , " H u s c h k . Anal. 279· Brunck.
Anal. 3. p. 9." Schaef. Mss.
f Ά Ν Τ Ι Κ Ο Τ Γ Υ Ρ Α Σ , quod pro άντιμοττύραί priorum Editt. e C o d . auctoritate scripsit Schweigh.
Athen. L. 15. p. 673. e, depravatum ei videtur ex
άντικουάριοε, L a t . Antiquarius.
t Ά Ν Τ Ι Μ Ι Σ Ι Ο Ν . παρά 'Ρωμαίοιs τράπεζα προ row
δικαστηρίου κειμένη. Suid. Alii scribuut
Άντιμίνσιον,
quod originem a L a t . Mensa apertius prodit. Cf.
Suicer. T h e s . Eccles. Salmasius vero vertit Antemissum, Not. in Fl. Vopisc. p . 407.
+ Ά Ν Τ Ι Π Α Ν Ο Ν . * παρατούρων, κράσπεδον. Hes.,
Lat. est Antepannus. Salmas. N o t . in Fl. Vopisc. p'.
407.
t Ά Ν Ώ Θ . Telephium a p . iEgyptios, ex Append.'
Diosc. p. 451. Jablonski. O p . 1, 34.
‫ י‬t Α Ν Ω Ν Ι Μ . Oreoselinum ap. ,Egyptios, ex Ap*
pend. Diosc. p. 455. Jablouski. O p . 1, 34.
t Ά Ξ Ι Ε Ρ Ο Σ . ή Δημήτηρ Cabirorum. Etym. Gud.
v. Κάβειροι. Phmnic. ‫ א ח ו י א ר ץ‬Possessio mea terra..
Bochart Canaan 1, 12.
f Α 5 Ι Ο Κ Ε Ρ Σ Α . {, Περσεφόνη. Etym. G u d . v . K a βειροι. Phoenic. ‫ א ח ל י ק ר ץ‬Possessio mea mors. Bochart Canaan 1, '12.
+ ' Α Ξ Ι Ο Κ Ε Ρ Σ Ο Σ . 6 ΆιδηsCabirorum.
Etym. G u d .
v. Κάβειροι. Phmnic. ‫ א ח ל י ק ר ץ‬Possessio mea mors.
Bochart Canaan 1, 12.
+ ‫״‬ΑΗΟΣ. ϋλη. Macedones. Hes. Sturz. p. c t x n .
Forte rectius "Αζοξ, quod supra Hes. eodem modo
interpr. Alberti. ad Hes. " Ad Herod. 348."Schaef.
Mss.
' A O P T H N λεγουσι 01 πολλοί νϋν * άβερτήν, ut ap.
Suid. legimus in vulg. E d i t t . ; sed in meo vet. exeiiiplari h a b e t u r : λέγουσι τήν άξίνην, et subjuDgitur:
Μακβδονικό»70 ‫׳‬
όνομα. Η . S t e p h . — f Sturzii diligentiam
h. v. fugit.
t ,AOYMATA.
τά τών πτυσσόμενων (Leg. πτισσο·
μένων Soping.) κριθών ά^υρα. H e s .
A I l A A O I f l A l Laconibus esse όμόσαι, tradit Hes.
H. Steph.
Γ ‫" " ·ז‬
• TABULA GENERALJS.
Α Π Α Ν Α Ω a. Άπανέω‫׳‬
Voco. Hes. enim άπάνξ,ν
affert pro καΧειν, et άπανεΐ pro καλεί, itemque άπάveaov pro κάλεσον, quod Laconicum esse dicit. H .
Steph.
+ " Α Π Α Π . Helxine, ap. iEgyptios. Ex A p p e n d .
Diosc. Jablonski. O p . l , 34.
t Ά Π Α Τ Ο Υ Ρ Ι Α . έορτή ,Αθήντ,σιν. Hes. Q u a m v.
ex Indico Awatar : Descensus, quo principium quoddam naturae persona induitur, unde et Άπατύωρ deTivatur, repetit Ritter in libro, Vorhalle Europaeischer
Volkergeschichte, Berolini 1820. edito. " Plato T i m .
3, 21. Aristoph. A. 146. Θ. 565. Herod. 1 , 1 4 7 . unde
-* Άπατουρεών,
δ, Caylus Recueil 2, 237." E d d .
" Άπατούρια, B r u n c k . Aristoph. 3, 6 4 . ; K u s t e r . 119.
Bergler. ad Alciphr. 2 1 . 3 5 . 3 5 8 . Wessel. H e r o d . 7 2 . "
Schsef. Mss.
f Ά Π Α Φ Ι Ν Ι Ο Ν . Αάκωνες κάρδοπον Χιθίνην, έν ‫ק‬
μάττουσι, ήν * Κ,τητίάν καΧοϋμεν. H e s .
t Ά Π Α Φ Ο Υ Α Ι Σ Τ Ω Ρ . σταφυΧ‫־‬ινος. Lacones. Hes.
‫ "י‬Ά Π Ε Λ Α Ζ Ε Ι Ν . Laconibus έκκΧησιάζειν· Concionari. Hes. A p u d P l u t . duplici λ scriptum Άπ-ελλάSeiv, Lycurgo [6.] p . 78. meae E d . ubi et ipse, quuiu
haec oraculi verba attulisset, "Ωρα! έξ Αράς άπεΧΧάζειν μεταξύ Βαβνκας τε καί Κνακίωνος, subjungit aliquanto p o s t : To δέ άπεΧΧάζειν, έκκΧησιάζειν
Conciones habere. De hac vero scriptura vide in Ά π ε λ Xal. ΆππαΧΧάζειν,
Hes. lonibus esse dicit έκκΧησιάζειν, pro quo supra habuimus ΆπεΧΧάζειν,
e
Laconica dialecto. H . Steph. " 'ΑπεΧΧάζω, Valck.
ad T h e o c r . Adoniaz. p . 290. ΆππάΧάζω,
Fischer.
Praef. ad Anacr." Schaef. Mss.
ceclsxxv
Ά Π Α Η Κ Ε Υ Ω a p . Suid. legitur, sed sine , e x p . ;
tantum enim ei subjungit, Καί άπΧηκτον, (ita enim vet.
Cod. Ms. habet,)τόποι, ένθα καταΧνουσι τήs δδοιπορίαι
τα στρατόπεδα· Locus, in quem exercitus ex itinere
devertit. Varin. habet άπΧηκτον, quod e x p . κατάΧνμα· [ita prorsus Zonaras] Deversorium, et ΆπΧηκενω·
μένω. Η. S t e p h . — f T i t t m a n n . ad Zonar. v. 'ΑπΧηκεΰω.
Ε L a t . Applico.
t ' A I l O A I N A . (Leg. ‫׳‬ΑποΧινφν. Is. Voss.) άποστρέφειν. Lacones. Hes.
t Ά Π Ο Λ Ο Ι Φ Ε Ι Ν . άποτελεΐν.
Cyprii. Hes. An
leg. 'ΑποΧουφεΊV άποτίΧΧειν 1 Alberti.
Ά Π Ο Α Υ Γ Μ Α , aros, TO. Cypriis
άπογίιμνωσις·
Denudatio. Hes. H . Steph.
t Ά Π Ο Μ Ε Ν Α Μ Α . N o m e n mensis Cappadocicuin.
Jablonski. de L . Lycaon. p. CLI.
-t Ά Π Π Α . έπίφθεγμα τιμητικόν νεωτέρου πρός παΧαιότερον, a p . Macedones. E t y m . Μ. v . ‫ ״‬A r r a . Repetendum e Chald. [ ‫ א ב א‬A b b a : P a t e r . ] Sturz. p .
CLXI. not. 8. " "Αππα, ad Callim. 1, 68. ad Herod.
307•" Schaef. Mss.
‫ ״‬Α Π Π Ι Ρ , Hes. teste, Laconibus est ΰσπΧηξ. Η . Steph.
t Ά Π Φ Υ Σ . ό πατήρ' ή ΤΙνεύματοι άγιου διττή ένέργεια* Hes. Doricum, a Syr. ^ o o j j o ] Aba a b f i n :
R o m . 8, 15. forte descendit. Hiller. Reliqua H e s .
verba ad άπφώ spectaiit.
Ά Π Φ Ω pro πατρός accipit Hes. 4 Reg. c. 2. [2
R e g . 2, 14. ubi E d . Bos. exhibet άφφώ, pro Hebr.
‫ א ח ה ו א‬Aph hu : Etiam ille.] H . Steph. Cf. Schleusner. N . T h e s . Philol. Crit.
f Ά Π Φ Ω Θ . Jer. 52, 19· a p . L X X . E d . Bos. Cod.
Alex, vero 'Αφφώθ respondet Hebraeo ‫ ס פ י ם‬Sippim :
• Ά Π Ε Λ Α Α Ι . Hesychio σηκοί, έκκΧησίαι,
άρχαιρεPelves. Schleusner. 1. c. v. Άμφώθ.
σίαι· Fana et Sacraria, Conciones, Ccetus, Comitia.
t Ά Ρ Α . Preces, Dirae. Άράομαι‫׳‬
Precor, ImpreUnde ν.'ΑπεΧΧάζειν,
quod a P l u t . dictum est exp.
cor. Confert Hebr. ‫ או־ו־‬A r a r : Maledixit, Ogerius.
έκκΧησιάζειν', et scribi gemino X rectius quam simf " Α Ρ Α Β Α l e g i t u r a p . L X X . Jerem. 52, 7• et in F r .
plici, ut ex alio etiam derivato, nimirum Άπ-ελλακεί,
Theodotionis J o b . 39, 6. pro H e b r . ‫ ע ר ב ה‬A r a t a h :
mamfestum fit. Nam teste eodem H e s . άπέΧΧακαε
Desertum ; quemadmodum pro Plur. ‫ ע ר ב ו ת‬Aravocant ιερών κοινωνούs‫ ׳‬Q u i sacrorum participes
b6th : Deserta, posuit Aquila Άραβώθ, Jos. 4, 13.
sunt. Aliquanto autem supra Idem attulerat Ά π ά λ Ά Ρ Α Β Υ Λ Α Ι Hes. esse dicit Calceamenti barbaΧακες, itidem pro Ιερών κοινωνοί. Η . S t e p h . — f Ά π ε λ α ϊ
rici g e n u s ; idem procul dubio quod τρισυΧΧάβως
v. est Laconicum. Salmas. ad Hes. " Schneider.
vocatur άρβΰΧαι. Η . Steph.
Lex. v. ΆπεΧΧάζω."
Edd.
f Α Ρ Α Ι Ο Τ Α Τ Α . Mensis nomen C a p p a d o c i c u m .
Ά Π Ε Α Α Α Ι Ο Σ est etiam Mensis cujusdam a p .
Jablonski. de L . Lvcaon. p . CLL
Macedonas nomen, quem Suid. esse dicit DecernΆ Ρ Α Κ Η ϊ.Άρ'άκτη
Hesychio est φιάΧη‫ ׳‬Phiala.
brem. Vide et T r a c t a t u l u m de Mensibus. H . Steph.
H . S t e p h ; — t Athen. L . 11. p. 502. 6. ΑΙοΧείχ, ait,
— t Respondet potius parti mensis Octobris. Albert,
τήν φιάΧην άρακϊν καΧοΰσι. Ad quem 1. S c h w e i g h . :
ad Hes. v. Μαράζαϊ. Sturz. p . CLXV. " Joseph. A .
Rectius videtur, inquit, quod est ap. Hes. Άράκην
I. 12, 5, 4." E d d .
καϊ 'Αράκτην.
t Ά Π Ε Λ Υ Κ Α . άπέρρωγα.
Cyprii. H e s . S c r .
" Α Ρ Α Κ Ο Σ , T y r r h e n o r u m dialecto, dicitur ό Ιέραξ‫׳‬
απορρώγα. P e r g e r .
Accipiter, teste Hes. H . Steph.
t Ά Π Ε Μ Ο Υ Μ . Mandragora, a p . iEgvptios. Ex
Ά Ρ Α Ξ Ι Σ . Panis nomen ap. Athamantes. Athen.
Appeud. Diosc. Jablonski. O p . 1, 3 5 .
L. 3. [p. 114. 6.] H . Steph.
t Ά Π Ε Μ Φ Ι Ν . Cicuta a p . ^ g y p t i o s . Ex Append.
ΐ Ά Ρ Α Φ Ε Α . γνόφος, όμίχΧη, rj όνομα στερεώματος.
Diosc. Jablonski. O p . 1, 3 5 .
Zonaras. Suid. Vocem H e b r . ‫ ע ר פ ל‬A r a p h e l ; Caligo,
servarunt Aquila et T h e o d o t . E x o d . 20, 21. T i t t m a n n .
f Ά Π Η Κ Ο Λ Λ Υ Ρ Ι Σ Ε Ν . έν τψ παραβεβΧήσθαι
απέad Zon.
9τροφε. Lacones. Hes. Lege άπηκοΧΰρισεν, a Lacon.
‫ י‬κόΧνρ pro κόΧοβ‫ ׳‬μάχη άκερος. Is. Voss.
t Ά Ρ Α Φ Ω Θ . E d . Rom. τών Ο. 2 Sam. 17, 19· E d .
Ά Π Ι Α . Scytliis dicitur Tellus dea, H e r o d . 4,
Aid. 'Αραβώθ legitur pro H e b r . ‫ ה ר פ ו ת‬Hariph0t,
[59.] H . Steph.
quod exp. multi G r a n a contusa.
f Ά Ρ Λ Χ Ο Υ . Anethum ap. iEgyptios. Ex A p p e n d .
Ά Π Ι Λ Κ Ο Σ άρτος Hesycbio ό * Μεμφιτικός, quoDiosc. Jablonski. O p . 1, 3 6 .
niam fortassis ibi colebatur Apis. H . Steph.
Ά Ρ Β Α Λ Η , teste Hes., Tarentinis est
τήγανον
Ά Π Ι Κ Ι Α . Placentarum quaedam genera, denomiόστράκινον Sartago testacea s. fictilis. H . Steph.
nata ab Apicio quodam Romano,*.bomine qui άσωτίγ
Ά Ρ Β Ι Ν Ν Η , Siculis est κρέας‫ ׳‬Caro. Hes. H . Steph,
καί τρυφϊ) πάντας τους &XXovs ΰπερηκόντικε, ut post
— t Leg. στέαρ vel orals. Bruno.
Athen. [L. 1. p. 7· a. et L . 4 . p . 168. e . ] testatur
+ Ά Ρ Β Ι Ο Σ . Cognomen Jovis in Creta. Meurs,
Suid. H. S t e p h .
Creta L. 3. c. 2. p . 198·
Ά Π Ι Σ . Nomen regis et dei a p . i E g y p t i o s ; de quo
f Ά Ρ Β Υ Ν Δ Α . Χήκνθον. Lacones. Hes. I . q. D o r .
sic Lucian. de Sacrif. [c. 15.]"Εστι δέ δ"Απις
έξάγέΆ
ρυβαΧίι.
Χης θεός, έπϊ τφ προτέρφ χειροτονοΰμένος, ποΧύ κάΧΧίων
f A P F E A A A . ο'ίκημα Μακεδονικόν, όπερ θερμαΐκαϊ σεμνότεροι των 'ιδιωτών βοών.
Multa de hoc buνοντε5 Χοΰονται. Suid. Sturz. p . CLXII.
bulo eorum deo H e r o d . Γ2, 153. ubi cum G r . E p a p h o
t ‫ ״‬Α Ρ Γ Ε Τ Ο Σ . V άρκευθος. Cretenses. Hes.
comparat, et 3, 27· sq.] Meminit et Diog. Laert.
f Ά Ρ Γ Υ Ι Τ Α Σ . τήν Χάμιαν. Pbryges. H e s . O r d o
vita Eudoxi [ L . 8. s. 9 0 . sq.] et Plin. [8, 46.]
potius
flagitat ΆρείΧυιαν, q. d. diram LUcinaib, G o r H . S t e p h . — f Cf. Jablonski. P a n t b . 4, 2 . S t u r z .
gonem. P e r g e r . Leg. ΆρέιπνΙας ϊ. 6. ΆρπνΙας. Is. Voss.
p . CLXX1II. " D i o d . S . 1, 53. 55. H e r o d . 3, 27. 28.
t Ά Ρ Γ Ω . .Navis Argonautarum, c u j u s homen
29. 3 3 . Ε . H . Barker, in Classical Journal 30, 3 1 2 . "
Bochart Canaan 2, 11. derivat a nomine Phoenicio
E d d . " Schurzfl. Bibl. Vinar. 101. Wessel. Diss.
navium longarum ‫ ס פ י נ ן א ר כ א‬Sephinin Area, m u Herod. 1 7 3 . ; ad H e r o d . 1 7 9 · : ad Diod. S. 1, 9 5 .
tata Caph in G a m m a , quia Schol. ad Apoll, R . 1, 4.
ad Xen. E p h . 267." Schaef. M s s .
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
tradit, hanc fuisse primam navem longam
visam.
f Α Ρ Ε Ι Μ Α Ν Η Σ . ό Άιδης,
Nomen a Persis hodie scribitur
παρά
Graecis
Π i p a a i s . Hes.
^ j . A l Ahriman. v .
Hammer.
t " Α Ρ Θ Ρ Α . Mensis nomen a p . C a p p a d o c e s . J a blonski. de L . Lycaon. p . CLII.
| Ά Ρ Ι Ζ Ο Σ . τάφος. Cyprii. Hes. " L u c i a n . 2, 135."
Scheef. Mss.
t A P I H A . λέων. Hes. Vox H e b r . ‫ א ר י א ל‬A r i e l :
Leo Dei, servata est ab Alex. I n t e r p r r . Jes. 29» 1,·
2. E z e c h . 43, 15. 16.
f ' A P I M A . τό ίν.
Σκυθιστί. Herod. 4, 27. H i n c
dicti Α ρ ι μ α σ π ο ί ‫ ׳‬Unoculi. E u s t . vero in Dionys. P .
v. 31. laudans Herod., videtur pro αριμα legisse apt,
ita ut syllaba μα alteri vocis parti jungeretur, et non
σπου, sed μάσπος Scythis Oculus esse diceretur.
" Biomf. ad iEsch. P r . 830." E d d . "
Άριμασποϊ,
ad Diod. S. 2, 222. Άριμασποϊ, * Άριμάσπαι,
Ruhnk.
E p . C r . 262. Valck. ad Herod. 292." Schaef. Mss.
t "API Μ Α . όρη ένΚιλικίς, κατά δ' άλλους έν Λυδίγ.
Schol. ad Hesiod. Θ. E d . Trincavelli p . c x x x v . b.
Est vox Hebr. ‫ ה ר י ם‬H a r i m : Montes et Loca montana.
de L. Lyc.
ubi per errorem
pro ‫י ם‬Jablonski.
‫ ה ר‬bis scriptum
est ‫ם‬p ‫י‬. ‫ר‬CXLI.
‫ד‬.
t Α Ρ Ι Μ Α Ν Ι Ο Σ . θεός παρ' ΆΙγυπτίοις.
Suid. Cf.
Spicileg. p . CCCLIX. An Persarum Άρειμανής
per
errorem in iEgyptum translatus est 1 " Boissonad. ad
Pseudo-Herodian. P a r t i t t . 185." E d d .
t Α Ρ Ι Μ Ο Υ Σ . τούς πιθήκους a Tyrrhenis vocari,
sunt qui dicant. Strabo L . 13. c. 4. §. 6. p . 626.
t Α Ρ Ι Ω Θ legitur ap. L X X . 2 Reg. 4, 39. pro H e b r .
‫ א ר ת‬Orot, de quo Theodoretus : oi άλλοι * άγριολάyava. ταϋτα ήρμήνευσαν. Alio spectat glossa Hes. :
Άριώθ1 ‫ ) ׳‬λέαινα, ύπο Σύρων. Ad quae Alberti.: Respexisse videtur v. ‫ ת א‬1 ‫[ א ר י‬Arjevta, Chald.] quae
Leaenam denotat.
! Ά Ρ Κ Η Λ Α . τήν ϋστριχα. Cretenses. Hes.
t " Α Ρ Κ Τ Ο Ι ap. Brauronios vocabantur Puellre,
quae Dianee festum celebrabant. H i n c
Άρκτεύειν‫׳‬
Dianae consecrari. Suid.
t " Α Ρ Κ Υ Μ Α . άκρίς· ύπο Π ε ρ γ α ί ω ν . Hes.
t " Α Ρ Μ Α παρά 'Ρωμαίοις [οπλα] η δόρυ, άσπίδα
καϊ θώρακα. E t y m . Μ. L a t . Arma. E t y m . G u d . vero
tradit "Ap/ua παρά 'Ρωμαίοις τήν καρούχαν : ubi tamen
verba παρά , Ρωμαίοις alieno loco intrusa et post
pauca verba, ante και δόρυ καϊ άσπίδα και θώρακα
transponenda videntur.
" Α Ρ Μ Α Λ Α dicta est a quibusdam R u t a sylvestris, quae G r . Ώήγανον αγριον. Vide Diosc. 3, 93.
H . Steph.—f Preni et Arabes a p . Avicennam et Giggeium scribebant ‫ ח ר מ ל‬Charmel vel Charma). Boc h a r t Canaan 2, 15. Jablonski. de L. Lycaon. p . CLI.
t A P M A M A H A . Lectica s. Carucha, qua Persicae
mulieres utebantur.
Recenset Brissonius inter eas
voces, quas Persica esse nomina se docuisse ait. At
nos v. omnino G r . esse credimus. Nihil enim impedit l. ille a p . M a x . T y r . Serm. 34.
Θαυμάζεις
τιάραν Μηδικήν, καϊ τράπεζαν βαρβαρικήν, καϊ άρμάμαζαν ΤΙερσικήν.
Sed nec aliorum. Burton, p . 6 8 .
H a m m e r confert Pers. *j^e Araba.
f A P M A M E N T H P I A . Armamentarium. Suid.
t APMAN,
τό' 6 πόλεμος, τή τών Φρυγών διαλίκτφ, tf ό ιπποθόρος, ον αδουσι Φρύγες έποχούμενοι
"πποις. Etym. Μ. ν. Άρμάτειον μέλος. Cf. T e w a t e r .
ad Jablonski. de L. Lyc. p . CXL.
Ά Ρ Μ Α Ρ 1 0 Ν . Arcula, aut po(ius *'Ερμάριον, deπήηυϋνε.Έρμάβ enim Areas vocabant antiqui, in quibus idola collocabant. V V . L L . ex E t y m . ap. quem tamen haec nondum inveni. Videtur certe esse L a t .
Armarium, ideoque aspiratione opus non habere. H .
Steph.
+ Α Ρ Μ Α Σ . Canina brassica Afris. A p p e n d . Diosc.
p . 475. Tanquam species Mercurialis nomen gerit
Άρμάς, quod idem est cum 'Ερμής. Bochart Canaan
2, 15.
Α Ρ Μ Ο Γ Α Λ Α Tarentini vocant τά άρτίματα‫ ׳‬Condimenta, teste Hes., qui άρμύματα paulo post eodem
modo exp. H . Steph.
f Α Ρ Μ Ω Α Τ Ο Σ . σπασμός. Cyprii. Hes.
" Α Ρ Μ Ω Α Α et "Αρμωμαλα A r c a d i b u s sunt Apr‫״‬.
ματα· Condimenta, teste H e s . , pro quo paulo ante
άρμύματα. Η . S t e p h .
t "ΑΡΕ1ΦΟΣ. άετόν τταρά Π έ ρ σ α ‫ ״‬. Hes. Pere.
{ !
m i ^ S Karges. R e l a n d . Diss, VIII. de
vet. L.
P e r s . p. 141.
t Ά Ρ Ο Κ Λ Ο Ν . i! φιάλη, παρά τώ Κολοφωνίω Ν<κάνδρφ. Athen. L. 11. ρ . 783‫ ״‬a. Vix videtur vere
G r . : v. Casaub. C o d d . tamen consensu firmatur.
Schweigh.
" Α Ρ Ο Ν , τό‫ ׳‬Arum, h e r b a e dracunculi generibus. Vide et Α ρ ί σ α ρ ο ρ . Η . S t e p h . — t Herba in M·
gypto crescens. Spicileg. p . CCCLXIX. " Arum maculatum, Linn." E d d .
t Α Ρ Π Ε Δ Ο Ν Α Π Τ Α Ι ap. jEgy ptiesiepoypa^iare‫״‬
e sententia Jablonskii O p . 1, 38. Aliter Sturz. p.
cxxxv.
t Α Ρ Ρ Α Β Ω Ν . Arrhabo. Vox H e b r . origine
E r a b o n , a rad. ‫ ע ר ב‬A r a b : Fidejubere, Spondere,
Schleusner. Lex. Ν . T .
t Α Ρ Σ Α Φ Η Σ . τό άνδρείον, lingua iEgyptiaca. Pliit.
de Is. p . 365. Albert, ad Hes. ν . Ά ρ σ α κ ε ι .
A P T A B H , ης, ή‫ ׳‬A r t a b a , mensura Persica, tribus
choenicibus Atticis capacior quam Atticus medimnus,
teste H e r o d . 1. p . 49. [c. 192.] A p u d iEgyptios autem artabam facere modios viginti scribit Hieron. in c.
5. Es'aiae. Vide et lib. de Mensuris sub fin. T . 4.
h u j u s operis. H . S t e p h . — f A p u d Persas hodie senbitur ! ^ s Λ Ardeb. v. H a m m e r . Ε Coptica lingua
exp. v. Jablonskius O p . 1, 39· Sturz. p . CLXXIII.
" Glossae SS. Hes. 37. Lex. Polyb. Polyaen. 4, 3, 32.
Diod. S. 20, 96. Inscr. Rosett. Άπέλυσεν τά ιερά της
[έπικει\μένης άρτάβης Trj άρούρφ τήs 'ιεράς γης. Schol.
Aristoph. Α . 108. E u s t . in II. Τ . p . 1281, 47· in Od.
p . 96, 36. 680, 2 5 . " E d d . " Wessel. ad Herod. 91.
Koen. ad G r e g . 221. T h o m . M. 558. ad Diod. S.2,
475." Schaef. Mss. " E u n a p . 8 3 . " Wakef. Mss.
Α Ρ Τ Α Δ Ε Σ , Hes. teste, dicuntur 01 δίκαιοι a Magis, pro quo supra άρσιοι. Η . S t e p h . — f Persarum
magi J u s t u m appellant ^ta ^we Mard d a d ; quasi
Virum justitiae dicas. R e l a n d . Diss. VIII. de vet. L.
Pers. p. 137.
t Α Ρ Τ Α Ε Σ Ι Ν ( H . Steph. in T r . de Mensibus scribit Άρταεστϊν) Mensis nomen ap. C a p p a d o c e s . Jablonski. de L . Lycaon. p . CLII..
A P T A I O I , H e s . teste, dicuntur 01 ήρωειΆρ.Persas.
H . S t e p h . — t S t e p h . περι 'Εθνικών. Άρταίουιδέ
Πέρσαι, ώσπερ 01 "Ελληνες τους παλαιούς ανθρώπους, ήρωας
καλοΰσι, i. e. Artaei Persis sunt, qui Graecis prisci
seculi Heroes. N e q u e h. v. hao ratione nominibus
Artaxerxis et Artabazi deesse vult. Hinc A p r a t
Persis μέγας est, καϊ λάμπρος, i. e. Magnus et Clarus,
et Άρτάναι· Regna. Unde etiam Artaxerxem Idem
interpretari, scribit Herod. [6, 98.] quod μέγας άρή'ίος‫׳‬
Magnus Bellator. Burton, p . 68. sq. Apud Persas
Αρταιος scribitur
A
j Ard ef Artaxerxes:
Ardeschir. v. H a m m e r .
t A P T A N I A . Mensis nomen ap. Cappadoces.
Jablonski. de L . L y c . p . CLII.
f " Α Ρ Τ Ε Μ Ι Σ . Dianae uomen. Phrygium hoc esse
p u t a t JabloAski. 1. c . p. c x x x v u i .
f " Α Ρ Τ Η Σ . Vide infra "Ep τω σι.
A P T I A A A , τά. iEolica lingua dictas fuisse Inaures quasdam, tradit J . Poll. [5, 97.] qualia esse
dicit έρματα, διόπας, ίλικας. Η . Steph.
t Α Ρ Τ Ι Μ Π Α Σ Α Ν Ccelestem Aphroditen vocant
Scythae. Hes. H e r o d . 4, 59.
" Α Ρ Φ Α et "Αρχα Hesychio άρραβών, Arrhabo s·
Arrha. H . S t e p h . — f H e b r . ‫ ע ל ב ה‬Arubbah.Ogerius.
t Α Ρ Φ Τ Σ . ϊμάς. Macedones. I l e s . S t u r z . p . C L X l i i .
f Α Ρ Φ Υ Τ Α Ι Ν Ο Ν . ό δίσκος. Lydi. Hes.
t Α Ρ Χ Ι Φ Ε Ρ Ε Κ 1 Τ Α Ι . P r e f e c t ! publicis lectionibus in Synagogis, a R a b b i n . ‫ פ ר ק י ם‬φερεκίμ‫ ׳‬Capitula.
Bochart Hieroz. sub fin.
t Α Ρ Ω Σ . άριθμοΰ όνομα a p . Persas. Hes. Pers.
x j ! Arasj. Reland. de vet. L . Pers. p . 133.
eccl χ χχ «η
TABULA GENERALIS.
t Ά Σ Α Ι Φ Η . Halimus, a p . iEgyptios. Ex A p p e n d .
Diosc. Jablonski. O p . l , 4 0 .
t Ά Σ Α Λ Ι Σ Α Η Λ . J e r e m . 3 8 , 1 4 . [In E d . Bos. 45,
14. ΆσεΧεισήΧ scriptum est] ap. L X X . C o d . Alex, et
E d . Complut. legitur p r o H e b r . ‫ ה ש ל י ש י‬Haschelischi:
Tertius.
t Ά Σ Α Ρ Η Μ Ω Θ . Legitur a p . L X X . Jerem. 31, 40.
[38, 40. E d . Rom.] pro H e b r . ‫ ה ש ד מ ו ת‬Haschremoth, qnod per errorem in textu scriptum, in margine in ‫ ה ש ד מ ו ת‬Haschdemoth : Arva, mutatum est.
f Ά Σ Α Φ Ι Μ s. Άσαψείν.
Vide Έαεφϊμ infra.
+ Ά Σ Β Α Μ Α Ι Ο Σ . N o m e n Jovis et fontis in C a p padocia. Jablonski. de L . Lyc. p. CLU. B o c b a r t Capaan 1, 28. V. ex H e b r , ‫ מ י ה ש ב ע‬M e hasseba: A q u a
juramenti, e x p .
t Ά Σ Ε Α Α Ο Υ Ρ Ι s. ΆσεΧοηρί. Halimus, a p . i g y p tios. E x A p p . Diosc. p. 4 4 3 . Jablonski. O p . 1, 41.
+ Ά Σ Η Κ Ρ Η Τ Η Σ . ανγγραφενς, ό τοις των κρατούντων μβστηρίοις υπηρετούμενος" ού'τω γάρ παρά τή * Αυσανίδι- διαΧέκτψ τό Άσηκρήτης οΡομα έπϊ τών μυστηρίων
μεθερμηνεύεσθαι βούΧεται. E t y m . G u d . L a t . A Secretis. Sturz.
t Ά Σ Ι Α Ρ Ο Σ s. Άσίδαρος. έπισκάζων. Hes. Laconicum. Is. Voss.
t Ά Σ Ι Δ Α legitur a p . L X X . J o b . 3 9 , 1 3 . pro H e b r .
‫ ה ס י ד ה‬Hasidikb : Ardea, vel secundum Bochartum
Ckonia. Hue refertur Hes."Airis· είδος όρνέον.
+ Ά Σ Ι Δ Α Ι Ο Ι 1 M a c c a b . 7, 13. 2 M a c c . 14, 6 .
factum ex H e b r . ‫ ה ס י ד י ם‬Hasidim : Pii, Benefici, quo
nomine designabantur inter Hebraeos, qui institutis
quibusdam sive votis ultra legem se astringebant.
Scbleusner. N o v . T h e s . Philol. Crit.
t Ά Σ Ι Ρ Ρ Ι Σ Ο Ι . Anagallis, a p . Afros. Diosc. A p p .
p . 449. H e b r . ‫ ה צ י ר ר י ש י‬Asir-rese: Herba veneni, i.e.
qua succurritur έχιοδήκτοις. Bochart Canaan 2, 15.
' Α Σ Κ Α Ν Δ Η Σ . Hesychio άγγεΧος· Nuntius. H .
Stepb.—f Chaldaeis TIW4 Asgad : Nuntius. Coccejus.
Bernardus vero ad Hes. v. Άστάνδης, revocat istam
v. ad Persarum Έσκανδά et Έσκοδάρ· Dromo, Cursor,
Tabellarius.
+ Ά Σ Κ Α Ο Υ Κ Α Ο Υ . έχάφοβόσκον, quasi CerVorum
pabulum, ap. Afros. A p p . Diosc. p . 4 5 5 . Malim
Άσκακκαού. H e b r . ‫ ח ש ק א ק ו‬A s k - a k k o : Capreae vel
Ibicis amor, i. e. cibus illi pergratus. In capreis o b servarunt id African!, cum‫ ׳‬in cervis, qui in Africa
null! sunt, observare non possent. B o c h a r t Canaan
2, 15.
t Α Σ Μ Α Χ , vel secundum aliam lectionem
Άσχάμ
appellabantur αϋτόμοΧοι iEgyptii in ^Ethiopia. Originem vocis varie declarant eruditi. Vide Jablonski.
Op. 1, 41.
t Ά Σ Μ 0 Δ Α Ι 0 Σ . Tobiae 3, 8. nomen mali genii.
H e b r . ‫ א ש מ ד י‬A s c b m e d i : Perdens. Buxtorf. Lex.
Chald. p. 237·
+ Ά Σ Ο Ν Θ . (Leg. Άσούθ.)
Arnoglossa, a p . Mgyptios. Ex A p p . Diosc. p . 445. Jablonski. O p . 1 , 4 3 .
f Ά Σ Ο Ν Τ Ι Ρ Ι . Halimus, ap. ^ g y p t i o s . Ex A p p .
Diosc.'p, 4 4 3 . Jablonski. O p . 1, 42.
+ , Α Σ Ο Υ Μ Ε Σ . Mercurialis, ap. Afros. E x A p p .
Diosc. p. 475. Punice ‫ ה ש ו מ ש‬H a s s u m e s : Minister.
Herba ministri sc. D e o r u m est Mercurialis. Bocbart
Canaan 2, 15.
+ Ά Σ Ο Υ Μ Ε Σ Α A B O N . Caninabrassica, a p . Afros.
A p p . Diosc. p . 4 7 5 . Species hrec est Mercurialis, a
qua distinguitur addito Χαβον[ΤΛ7
L a b a n : ] Alba,
Bochart C a n a a n 2 , 15.
Ά Σ Ο Υ Ρ . Pheenicibus dicitur ό κρατήρ, teste Hes.
[ubi "Ασοΰρ περισπωμένως]
et Etym. ; H . S t e p h . —
t H e b r . ‫ ה ז ו ר‬Hazur. Phcenices Craterem ita'voearunt
a b orbiculari forma, plane ut Syri G l o b u m ‫ח ז ו ר‬
Hazur vel H i z z u r . Bochart Canaan 2, 11.
f Ά Σ Ο Υ Ρ Ι Κ . E r u c a , ap. Afros. Diosc. A p p . p .
446. Lego 'Ασιρούκ, nomine composito ex ‫ח צ י ר‬
A s s i r : H e r b a , et ρουκ pro Lat. E r u c a . E r g o Ά σ ι ρονκ est‫ ׳‬H e r b a erucae. B o c b a r t Canaan 2, 15.
Ά Σ Π Α Α Ο Σ . Piscis, et quidem A t h a m a n u m diaJecto. Eos enim H e s . scribit άσπάΧους nominare reis
ιχθύας: άσπαΧος tamen e x p . etiam <‫״‬cfo‫־‬os, Corium.
UNDE ΆσπαΧία,
il, P i s c a t u s : H e s . et Suidae &Xteas
έργασία : sed illi praeterea όρμώ et &\ia: si tamen ita
scripsit. I n d e et VERBUM ΆσπαΧιεύω,·Piscor,
Pisces venor. G u j u s pass, q u o q u e in ead. signif.,‫ ׳‬a c t .
nimirUm, accipitur. Suida enim teste,
Άσπάλιεύεσθαι
παρα ρήτορα ι, το άΧιευσαι παρ' νμ'ιν. Ab' eO ρΟϊΤΰ
vent»® sunt duo VERBALIA, Άσπαλιεν!,
et
Άσπαλιβυπ)ί, [ap:‫ ׳‬Plat. Soph. 13.] ambo signif. E u m qui
pisces venatur, Piscatorem. Ambo ap. Hes. ί qui
illud exp.'άλιεοϊ, hoc autem rjj όρμιξ. χρώ μένος.
Sed
addit, άσπαλιεύς non solum ab άσπαλος derivari, i. e .
Ιχθύς: verum etiam, secundum alios, άπο τοΰ σπφν
τφ Χίνψ, i. e. τη όρμιψ, quoniam filo s. seta equina e
calamo s. arundine suspeusa hamoque praefixa piscem
e mari extrahit. Quod etym.-?£ aa-iraXosetiam accommodari potest, utpote qui τψΧίνω άνασπάται. H . S t e p h .
* " Άσπαλιευτικορ,
ή, ov, Piscatorius, Plut, [de S. A .
976.] PlatoSopb. 2 1 9 - " E d d . " , Ασπαλιεύω, ad Lucian.
1, 359· ΆσπαΧιεύομαι,
act., J a c o b s . Anth. 10, 118.
ΆσπαΧιεντής,
Moer. 42. et 11. ; ad 9 3 . 239· ad Timaei
Lex. 52." Schaef, Mss.
" , ΑσπαΧιεύς, N a u m a c h .
Plato Soph. 96. Bas. 1. Τ» δήτα προταζαίμεθ'
αν,
εΰγνωστον μέν καϊ σμικρόν, Χόγον'δέ μηδενός έΧάττονα
εχον των μειζόνων', οϊον άσναΧιευτής:
97· Καϊ μήν
έκείνό γ' ήν τό ζήτημα πρώτον, πότερον ιδι&την, 7} τινά
τέχνην έχοντα• θετέον είναι τόν άσπαΧιευτήν. Η. V. ηοη
satis accurate definit Η . S t e p h . [Vide tamen Hes. a p .
E u n d . ] ΆσπάΧιβυτής
not! est piscator in genere, sed
speeiatim piscator, qui άγκίστρφ utitur,‫ ׳‬et πΧηγη,
ονχ, ώσπερ τών τριοδόντων,'άνωθεν εις τόκάΤω, verum
κάτωθεν ε'ις τουναντίον'άνω,· καϊ των 'ιχθύων οϋχ •ή τις,
leg. ού jj τις, άν τύχη του σώματος, ώσπερ τοις τριόδουσιν, άλλά περϊ τήν κέώάλήν Και τό στόμα τον θηρενθέντος έκαστότε,—ράβδϋις‫׳‬
και καΧάμοις
άνασπώμενος,
Plato 1. c . 97." Seager. Mss.
fAiniAOl.
χείμαρρος. Macedones. Hes.
t Ά Σ Σ Α Μ Ο Ν Α Ι Ο Ι vocantur Maccabaei 1 vel ab
Asmonaeo, proavo Mattathiae, ut Josephus Α . I . 4 ,
16. vel a ‫ ה ש מ ן‬coll'. Ar.
et ^ j U a » Magnas,
Optimas, ut Eichborn Eiitlaitung in die Apocrypb.
Scliriften des A . T . p. 217· p u t a t . <
Ά Σ Σ Α Ρ Ι Ο Ν , ι 70‫ ־‬Minutus assis. Vox a recentioribus- G r . formata e L a t . Assis! H e s . idem esse dicit
quod λεπτά?: d u o autem Χεπτά conficere q u a d r a n tem, h. e. tres numulos. Utitur Vero eo v. M a t t h .
(10, 29·) Ονχϊ • δύο στρόνθία άσσαρίου πωΧειται; E t
Plut. Camillo p . 2451 meae Ed. r il1fXe τήν δίκην έρήμην, τίμημα μυρίων καϊπεντακισχιΧίωνάσσαρίων
έχον
σαν: quod πρός άργυρίου Χόγον dicit fecisse d r a c h m a s
mille quingentas : άσσάριον enim fuisse' ro άργύριον'.
H . S t e p h ; — f Zonaras exp. * πεντανούμμιον ij * δεκανοΰμμιον. " H e r o Spirit. Vitruv. 10, 13. ap; Schneider. Lex.‫ ״‬Edd.
Ά Σ Τ Α Ν Δ Η Σ ‫ ׳‬H e s y c h i o ήμεροδρόμος, Cursor diurn u s : addenti, T a r e n t i n o s - i t a vocare ro»‫ ׳‬iyyeXoV,‫׳‬
N u n t i u m . Suid. Persicum esse v . ait, ut et synonymuni άγγαρος.
Ita enim ab iis nominari τονς έκ δια‫׳‬
δοχής γραμματοφόρους, Tabell&rios,.‫ ׳‬qui p e r successiones literas ferunt, certis nimirum itinertim intervallis mutari soliti. Rnrsum Hes. tradit quosdam eo
nomine κράββατον a c c i p e r e : atque ita i. foret q .
άσκάντης supra. Idem cum hoc, aut simile certe quiddam, sonat "Ασταρος ap. Atben.3‫׳‬. si tamen ita scripsisse p u t a n d u s e s t : nam et ipsum ait 1 Persicum esse
v. a G r . scriptt; usurpatum ob c r e b r u m l n quotidiana
consuetudine usum : Καί γαρ παρά τοις άρχαίοις, inquit, ποιηταις, · καϊ 1‫׳‬τυγγραφεϋσι τοϊς σφόδρα ΈΧΧην(ζονσιν, ίστιν ενρειν καί ΪΙερσικα• όνύμίιτα• κείμενα'δια
τήν τής χρήσεως συνήθειαν, ώς τούς παρασάγγης,
καϊ
τονς άστάρους,}καϊ τήν σχοινον ήτόν σχοΐνον. ϋ. S t e p h .
—+ Rcland. Diss.‫ ׳‬viii. de vet. L . Pers.* p . 141. confert P e r s . . o l X w l Staxe, unde
Astarida':
-
‫׳‬
· ·‫־‬
.
Stator, quasi adstans domino ut j u s s a ejus exequeretur. Hodie a p . P e r s a s e e r i b i t u r j ^ x i l x « } Astandar^
v. H a m m e r . " Plut. Alex, 1 8 . : T . 9. p; 31. H . " E d d .
" Zeun. ad X e n . Κ . Π . 7 9 3 . " Schaef; Mss.
• f Ά Γ Γ Α Π Ο Υ Σ . έκ τοϋ σκότους ύδωρ. Nili nomen
a p . accolas insulae Meroes. D i o d . S. 1, 37. Jablonski;
O p . 1, 4 2 .
+ Ά ϊ Τ Α Ρ Τ Η . θεέςΐιδωνίων. S u i d . Ita L X X . r e d -
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
dunt H e b r . ‫ ע ש ת ר ת‬Aschtoret, c u j u s Plur. n ' H J W
Aschtarot, 1 Sam. 7, 4 . vertitur αλση Άσταρώθ.
Svr.
Loiisan Astrut. Pro iEgyptia v. declaratur a Blumbergio in Pr8ef. ad F u n d . L. Copt. p . 23. Haec T e w a t e r . a d Jablonskii O p . 1, 427· Veneri comparari solet.
Euseb. Praep. Evang. 1 , 1 0 . p . 3 8 . Ab Affrdpr»jest * A σταρτείον· Fanum Astartes. " * Άσταρτία,
ή, Schol.
Lucian. Cal. non temere c r e d . " K a l l . Mss. " Άστάρτειον (sic,) Fabric. B. G . 1, 325." Schaef. Mss.
f Α Σ Τ Ε Ρ Ο Π Η . Marrubium, a p . iEgyptios. E x
A p p . Diosc. p . 458. Jablonskii O p . 1, 42.
f Α Σ Τ Η Ρ Χ Ι Α Α Ο Σ - Achillea, a p . Afros. App.
Diosc. p . 464. ‫[ ח צ י ר ח י ל ס‬Hazir chilos:] H e r b a
Chilis pro Achillis. Bochart Canaan 2, 15.
f Α Σ Τ Η Ρ Τ Ι Φ Η . Anthemis, ap. Afros. App. Diosc.
p . 460. Alio nomine G r . dicitur χαμαίμηλον
Terrestre malum. Sic H e b r . ‫ ח צ י ר ת פ ו ח‬Atsir t i p h u a : H e r b a
mali,ob odoris similitudinem. Bochart C a n a a n 2 , 1 5 .
Α Σ Τ Ρ Α Λ Ο Σ a Thessalis dicitur ό ψαρός, teste Hes.
H . Steph.
f Α Σ Τ Ρ Ι Σ Μ Ο Υ Ν Ι Μ . Solanum, a p . Afros. App.
Diosc. p. 467· Leg. Άστϊρ έσμουνί. H e b r . dixeris:
‫ ח צ י ר ח ש מ י נ י‬Atsir hassamini: H e r b a Octavi, i. e.
iEsculapii, quia Apollo h a n c h e r b a m invenisse et iEsculapio tradidisse dicitur. Bochart Canaan 2, 15.
-‫ן‬- "ΑΣΤΥ Athenas vocabant Attici. Ex iEgypto
derivari hoc nomen tradit Diod. S. 1, 28. ad quem !Wessel. annotavit, ineptissimas Grammaticorum originationes arguere v. peregre in Graeciam allatamesse.
Jablonski. O p . 1, 40. sibi non constare ait quid de
Diodori observatione dicendum sit.
Α Σ Υ Φ Η Μ Ω Ν . Cassiae quaedam species, ita dicta
nomine barbarico ap. Diosc. 1, 12. ubi Ruell. habet
A p h e m u m . H. Steph.
i Α Σ Φ Η . i. q. Άσαιφή, quod vide supra.
t Α Σ Φ Ο Σ . Marrubium nigrum, ap. iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. p. 457. Jablonski. O p . 1, 4 3 .
t Α Σ Χ Ε Δ Ω Ρ Ο Σ . ό σύαγρος ap. Italos. Hes. et Eust.
ad O d . T . p. 705. b. 44. Athenaeus L . 9. p . 402. b.
IIUBC usum Siculis tribuit. . Esse tamen v. G r . originis veriloquium arguit, quod recte exp. γραμματικών
παίδες. Casaub. ad Athen. 1. c. " Maltb. Lex. G r .
Pros. 1124." E d d . " T h o m . M. 793. Valck. H i p p .
p. 172." Schaef. Mss.
"ΑΣΧΥ, τό‫ ׳‬Succus esse dicitur Ponticae a r b o r i s ;
[ap. Scythas Herod. .4, 23.] s. Quod a nucleo Pontici
fructus defluit crassum et nigrum. H . Steph.
f Α Τ Α Δ Ι Ν . Rhamnus, ap. Afros. App. Diosc. p .
443. Hebr. ‫ א ט ד‬A t a d : quod pro Rliamno occurrit
G e n . 50, 10. J u d . 9, 14. Ps. 58, 10. Bochart Canaan 2, 15.
f Α Τ Α Ι Σ Ο Ν . άναδενδράς. Tyrrheni. Hes.
t A T A P , ut et 'Αθώρ, Veneris nomen fuisse e nomine urbis Άτάρβηκις· 'Αφροδίτης πόλις, colligit J a blonski. O p . 1, 43.
f A T A P B H . μέτρον παρ' Α'ιγυπτίοις. Zonaras. Vide
supra Άρτάβη et infra ,Αχάνη.
f Α Τ Α Ρ Γ Α s . Άρατατα. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lyc. p . CLII.
f Α Τ Ε Ρ Γ Α Τ Ι Σ . Dea quaedam Syrorum, Tellus
sc., ut tradit Macrob. Saturn. 1, 23. Athen. vero
[p. 346.] Syrorum reginam fuisse ait, adeo όψοφάγον et piscium delicatorum amantem, ut praeconio edixerit, Ατεργάτιδοε μηδένα ϊχθϋν έσθίειν. Η.
Steph.-—f Certum est nomen Atergatis, vel ut alii
scribunt Atargatis [unde * Άταργατεϊον
2 Maccab.
12, 26.] corruptum esse ex Astarta. N a m Atargatis
eadem quae Derceto, Strabone teste L. 16. extr.
Derceto autem et Astarte ejusdem deae nomina sunt.
Atharam prius vocatam scribit G e o g r a p h f f s ; sed
fortasse ibi leg. Άσθάρα,
non Άθάρα.
Syrorum
pura puta v. est astarah, Άσθάρα;
quamquam in sacris literis semper scriptum Astaroth numero multitudinisi [ssepius tamen ‫ ע ש ת ר ת‬A s t o r e t : vide supra
V. Άστάρτη] quem et L X X . interdum servarunt, ut
J u d . 2, 13. ελάτρευσαν Trj Βάαλ και ταίς
Άστάρταις.
Casaub. ad Athen. 1. c . " * Άτεργατείον,
Fabric. B.
G . 1, 326." Schaef. Mss.
t A T I E I P K O N . Plantago. App. Diosc. p. 445.
Hebr. ‫ ח צ י ר ע ר ק י ן‬Atir-erkin: Herba nervorum s.
nervosa. B o c h a r t Canaan 2, 15.
f A T I E P B E P Z I A . Prasium a p . Afros. Nomea
Βέρζια e Lat. receptum. Diosc. A p p . p. 458.
f Α Τ Ι Ρ Σ Ι Π Τ Η , vel ut Bochart scribit Άτιρσίττη :
ap. Afros κορωνόπους‫ ׳‬H e r b a cornicis pede. Apulejo:
Galli crus. Diosc. A p p . p. 4 4 5 . Pro αήρ leg. άτνρ
vel ατονρ‫ ׳‬Vestigium, H e b r . ‫ א ש ו ר‬Asur et Arabibus
j j f A t u r . Et σίττη Avis alicujus est nomen, idem
forte quod G r . Hes. Σίττη· opvis ποιοι, oi δέ δρυοκιλάπτης. Bochart Canaan 2, 15.
t Α Τ Ρ Α Β Α Τ Ι Κ Ο Σ . Zonaras quidem cum Suida a
L a t . Ater v. derivat, addit vero : Ή οτι μετά τραβαίαις
ταύταις ε'ιωθασιν χρήσθαι' τραβάίαι he al πoXvreXets
χλαμύδες.
f A T P O N . τό μέΧαν παρά Ύωμαίοις. Zonaras. Lat.
Atrum.
" Α Τ Τ Α . Ibidem [ T h e s . 2, 1505. 3, 34.] obitei
mentio facta est vocativi άττα, qui προσφώνημα est
νεωτέρων προs πρεσβυτέρους, Thessalicse dialecti pro*
prium, ut Eust. [p. 777, 54.] tradit e vett. Grammaticis, dicens ipsum esse * πρωτόθετον, ακλιτον, et άμετάΧηπτον, hoc est μή δυνάμενον μεταληφθήναι εί! * έφερμηνευτικήν ετέραν λέξιν.
Alibi [1793, 12.] esse dicit
προσφώνημα έκ νεωτέρου ωs προs τροφέα, et προσφώνημα
αδελφού νέου προs πρεσβύτερον.
E t ρ . 658."Εστι δέ,
inquit, το μέν τέττα φίλου, το δέ άττα τροφέως, τό δέ
πάππα πατρόs, τό δέ ήθείε άδελφοΰ.
Ac τροφέωs quidem προσφώνησα κλητική dici potest O d . Π . [31.]
ubi Telemachus Euinaeo d i c i t : "Έ,σσεται οϋτωs, αττα,
σέθεν ενεκ ένθάδ' Ικάνω. Erat enim Eumaeus Telemachi veluti nutricius. Generalius autem γέροντος
προσφώνησις, II. Ρ, [561.] ubi:Menelaus Phcenici dicit:
Φοίνιξ άττα γεραιέ παλαιγενές.
Η . Steph.—·}‫״־‬Αττα.
pro άππά Macedones dicere ait E t y m . Μ . " Callim.
E p . 37• Heyn. Horn. 4, 631. 5, 671· Mitscli. H. in
Cer. 132. ad O d . Π . 31. ad Callim. 1. 68. ad Herod.
307·" Schaef. M s s .
' f Α Τ Γ Α Α Η . φάρυξις. Phryges. H e s . Leg. φάρυγξ.
Salmasius. Leg. φόρυξις. Bruno.
f A T T A P T M A . πόμα, σόφισμα Κρητικόν. Hes.
" Α Ί Ί Ή Σ , ου, 6· dicitur nominatus fuisse Puer quiclam Phrygius a Rhea a d a m a t u s . Pro quo ap. Suid.
scriptum " A r m in Ms. etiam et vet. Cod., sed non
serie sua, verum post Άτηρότατον,
ante Άτίθασσος:
unde suspicari queamus eum per η scripsisse, ul
scriptum ap. D e m . pro Cor. (313.)Β0ών εύοί σαβοί, καϊ
επορχού μένος υης άττης, αττης υης. Veruntamen et
a p . fiarpocr. scriptum "Αττις per 1: qui eum dicit
παρά Φρυξϊ μάλιστα τιμάσθα!. ώς πρόσπολον της μητρός
τών θεών. Additque rursum Suid. in accus. ‫׳‬dici
"Αττιν non "Αττια, aiferens e Theopompo Comico,
Κολάσομαί γ' εγώ σε καϊ τόν σον αττιν.
Affert et
Dem. 1. supra cit., sed paulo aliter, ita nimirum,
ΚαΓάρχείϊ τοις σάβοις, "Arris υιις"Arris, quomodo in
Ms. etiam Cod. legitur.
Legitur porro superius
"Αττης a p . Hes. ,quoque, sed sine e x p o s . ; tantum
enim ei subjungit, τόν "Αττην φασϊ Αάκωνες. "Ατής
Bacchi esse epitli. dicitur in VV. L L . H . Steph.
" " A r r i s , Clem. Alex. 13." E d d . ""Αττης, ad Lucian.
1, 235." Schaef. Mss. " ‫ ׳‬A r r i s , Sol, Procl. Η. 1.‫'׳‬
Wakef. Mss.
+ ΑΥΑΣΕ1Σ. τάς οϊκουμένας χώρας
περιΐχομένας
κύκλφ μεγάλαις έρημίαις καλοϋσιν ο'ι Αιγύπτιοι. Strabo
L. 2. ρ . 130. Oases. Jablonski. O p . 1, 44. " NOD
placet vocis barbarae originem G r . dare." Casaub.
" Schneider. Lex." E d d . " Αΰασις, Rennel. Herod.
555." Schaef. Mss.
Α Υ Γ Α Ρ Ο Σ a Cypriis dicitur ό άσωτος, teste Hes.
Apud Suid. vero est N o m . propr. regis Edessae.
H . Steph.
Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ε Ι Ο Ν . Locus quidam sic nominatus in
honorem Augusti. Vide Suid. H . Steph.—f Αύγουστείον' όψοπώλιον. Zonaras. ‫ * ״‬Αϋγουστιών, Jacobs.
Anth. I I , 264. Αύγουστεΐον,
Fabric. Β. G . 1, 326."
Schaef. Mss. " G r u t e r . Inscr. in Indice." E d d .
t Α Υ Δ Ε Ν Τ Ο Σ . Adventus, ap. Herodianum, sicut
Αΰδενα pro Advena in Basilicis. Salmas. Exerc. Plin.
3 . a. E .
t Α Υ Δ Η Ν Α Ι Ο Σ . Mensis Januarius a p . Macedo-
TABULA GEN ERALIS.
1 1 1 1
A
ccclxxxix
r ^ ™
^
‫־‬
‫ ״‬8 ‫ ״‬v a i o s . Schneider. Lex. e 18.
ChisCf. Scholtzii et Woidii Lex. Copt. p. 10. 53. J a h u l l s T r a v e l s , p . 53.
blonski. O p . 1, 45.· " Ε . H . Barker, ad E t y m . M .
ΐ Α Υ Κ Η Α Ω Σ . έως. T y r r h e n i . H e s .
9 2 6 . " E d d . " W e s s e l . ad Diod. S. 1, 52." Schaef.
Α Υ Α Α Χ Α Hesychio ή Cvvis‫ ׳‬Vomer. H . S t e p h . —
Mss.
, t Scribe αύλάκα, quod olim a p . Lacones i. signif. q .
" A X N Y A A , Hes. teste, Cretensibus sunt κάρυα•
a p . alios G r . i ‫ ׳‬W Kuster. Suid. Ε ί λ α ν α scribit et
Nuces. H . Stepii.
Dor. esse notat. Albert. " Vide ΑΖλαξ." E d d .
t ' Α Χ Ο Ι Ο Σ Ι Μ . T r a g i species, quae multis in locis
t Α Υ Α Ι Σ Κ Ο Ι . ένώτια. Persae. Hes. Hodie Persis
crescit, ap. Afros. App. Diosc. p . 465. Leg. Άχαιοinauris
A u i z a : dicitur, unde Αύίσκοι leg. videσίμ. Plur. Phoenicius a Sing. 'Αχαιόε. Herba Achitur. Reland. Diss. v m . de vet. L. P e r s . p. 143.
vorutn vero videtur non earn signif. quae multis in
+ Α Υ Ξ Ι Α Ι Α . Auxilia. Suid.
locis crescit, sed earn, quae in Creta tantum inveniri
t A Y T O Y E N P I N βέσωρ. Buglossa, a p . iEgyptios.
dicitur. Bochart Canaan 2, 15.
Ά Χ Υ ab Arabibus dicitur qnaedam Cassiae species,
Ex A p p . Diosc. p . 471. Jablonski. O p . 1, 33.
quam Alexandrini mercatores δαφνίτιν appellant, teste
Α Φ Α Ι Α , teste H e s . est Δίκτυννα καιΆρτεμιε.
Η.
Diosc. 1, 12. H . Steph.
Steph. — f 'Αφαία a p . Aiginetas. Is. Voss.
" Ad
+ Α Ψ Α Φ Ε Ρ . Sphondylium ap. iEgyptios.
Ex
Anton. L . 271· Verh. *'Αφάη,
ibid. Ruhnk. E p .
A p p . Diosc. p. 456. Jablonski. O p . 1, 46.
C r i 274." Schaef. Mss.
,
Ά Φ Α Κ Α . Syriaca v. i. signif. q. vulgo περίλημμα '
t Α Ψ Ι Ν Θ Ι Ο Ν , Absinthium. Syr.
Ab
‫] ב‬
s. περίβλημα, teste Etym. Meminit et S u i d . H . Steph.
schento, Arab. LJLUJI · A . Pater somni. Schleusner.
— t j a s i c A p h a c a Syris adeoque et Phcenicibus AmNov. T h e s . Philol. C r i i . ' p . 530. ‫־‬
plexuin sonat. P r o quo ‫ ח ב ק‬H a b a k est in H e b r .
t ‫י‬Α Π . ό "Αδωνιε, unde reges Cyprii A Hot dicti.
mutatis homogeneis. B o c h a r t Canaan 2, 14.
E t y m . Μ . v. Α ώ o s .
+ Α Φ Α Μ Ι Α Ι s. Άφημίαι, ap. Cretenses, Agri, qui
B,
servis bello captis, Άφαμιώται
dictis, colendi assignabantur. Kuster. ad Hes. v. 'Εφημίαι.
t B A A A . H e b r . ‫ ב ע ל‬Dominus, quo nomine geneΑ Φ Α Μ Ι Ω Τ Α Ι Hesychio sunt · οίκέται
άγροίκοι,
ratim dii insigniuntur. Speciatim vero idolum Sidoπάροικοι‫ ׳‬Famuli rustici, Accolie. Pro quo supra ex
niorum 1 Reg. 16, 31. Περσιστ-ι λέγεται θεόε· έστι
Athen. et Eust. habuimus Άμφαμιώται.
Η . Steph.
Se ό πολέμιοs "Αρης. Gl. Ms. in Psalmos. Albert, ad
" S c h n e i d e r . Lex." E d d .
"Άφαμιώτηε,
Jacobs.
Hes. v. ΒεεΧ^εγώρ. Legitur quoque plur. οί Βααλίμ
Anth. 6, 308." Schaef. Mss. ‫׳‬
J u d . 2, 11. 3, 7 6,10.‫"׳‬.vel Βααλείμ Hos. 2, 16. 17.
ΑΦΕΑ1ΤΟΣ ήμέρα, ap. Lacones, est iv j! θύουσι,
+ Β Α Α Α Τ Ι Σ , ή καϊ Διώνη. Sanchoniath. H e b r .
teste Hes. Si άφείδιτοε scriberetur, esset ea, in qua
4,‫ עלת‬Baalaih : Domina. Haec fuisse Astartes soror
ra φειδίτια non celebrantur. H . Steph.
traditur, non ut ap. Graecos Dione, Veneris mater.'
ί Α Φ Λ Ο Φ Ο . Mercurialis ap. iEgyptios. Ex A p p .
Bochart Canaan 2, 2. Vide Βήλθηε infra.
Diosc. p. 475. Jablonski. O p . 1, 45".
t B A A Y , Uxorem Venti Κολπία appellat et N o t ΑΦΦΟΥΣΩΘ s. Άπφουσώθ.
Hebr. ‫ י ת‬1 ‫ ח ח פ ע‬Hactem interpr. Sanchoniath. Bochart Canaan 2, 2.
hophschit: M o r b u s , Libertas. 2 Reg. 15, 5 . a p . L X X .
scr. putat Baavr, et exp. e Phcenicio / T Q , quod
1-ΑΦΦΩ. Legitur a p . L X X . 2 Reg. 10, 10i p r o
Noctem signif. p u t a t .
t B A B A I . Vide supra 'Αμάη. " B r u n c k . Aristoph.
Hebr. ‫ א פ ו א‬E p h o : N u n c . Vide s u p r a Άπφώ.
2, 163. ad Lucian. 1, 744. T h o m . M. 138." Schaef.
f ΑΦΩ. Scordium, ap. iEgyptios. Ex App. Diosci
Mss.
p. 458-. Jablonski. O p . 1, 45.
f BABAKATPEY.
βάρβαρόε έστι φωνή· συγκαταt A X A B I N . Vide infra
Μέταχαβίν.
τίθεται δέ ο βάρβαροε θεόε. Suid.
+ Ά Χ Α Ζ . κατάσχεσιε. Hes. A b H e b r . ! ‫ א ח‬AppreΒ Α Β Α Α 0 Ν . Pudendum s. Pudenda, αίδοΐον. Heshendit, Retinuit, u n d e S u b s t a n t . ‫ א ח ז ה‬A c h y z a h : quod
[qui infra Βάμβαλον eodem sensu Phrygibus tribuit.}
a L X X . Interprr. verti solet κατάσχεσιε' Possessio.
Sed Laconibus signif. ait κραΰγασον, Vociferatorem.
Vide N u m . 32, 5. Ps. 2, 8. Kuster. Άχάζ J e r . 22,
I t a q u e erit i. q . βαβάκτηε: id enim idem Hes. exp.
15. legitur ap. L X X . pro H e b r . ‫ א ר ז‬E r e s : Cedrus,
non solum όρχηστήε, νμνωδόε, item μανιώδηε, ( u t
quae interpr. e varia, eaque vitiosa lectione orta est.
βαβάξ q u o q u e affert pro ένθουσιών,) sed etiam κραύΑ Χ Α Ν Η , Hes. teste, est Mensura frumenti in Beeγaaos, o0e»‫׳‬,inquit, καί Βάκχος. Η . Steph.
otia, capiens medimnum unum. Paulo ante tamen
B A B H P Hesychio est 6 "Αρηε. Mars. H . S t e p h . —
dixerat άχάναί secundum quosdam esse Π6ρ7(κά μεt Pamphyliorum hoc esse piitat Soping.
τρα. [Idem hoc affirmant et Suid. et Zonar.] P h a n o + BABIBYPOY. Pastinaca, a p . iEgyptios. Ex
demum vero dicere esse κίσταε, είε &s κατετίθεντο rois
A p p . Diosc. p. 454. Jablonski. O p . 1, 40.
επισιτισμούς οι έπϊ θεωρίας ίύντες, sive ο'ι. eis θεούε
B A B P H N , Hes. teste, Macedonibus est Faex olei.
στελλόμενοι.
Eust. q u o q u e ρ . 1446. [1. 6.] s c r i b i t :
H . Steph.
άχάναε, i. e. κίστας, fuisse Περσικά μέτρα, ev ols άπετίB A B Y K T A Hesychio γέφυρα, Pons. H. S t e p b . —
θεντο επισιτισμοί τοις θεωροΊε. Itidemque p . 1854.
f Lege Βαβύκα. Est vox Laconica. Heins.
[1. 10.] ;Περσικά δέ φασι μέτρα α'ι άχάναι, lis καϊ
Β Α Γ Α Ρ Ο Ν Lacones vocant ro χλιαρό ν Tepid um,
κίστας εϊπόν rives, είς άε άπετίθεντο επισιτισμούς oi
Hes. teste. H . Steph.
επϊ θεωρίαν στελλόμενοι.
Dixerat ibidem,, άχάνην
ΒΑΓΕΥΕ1, Suida! est * πλανητεύει.
Η . Steph.
fuisse μέτρον Βοιώτιον ποΧλών τινών μεδίμνων.
Uti—
t
Vox
Graeco-barbara
formata
a
L
a
t
.
Vagari.
Kutur porro h. v. Aristoph. Acharn. [108.] άχάναε
ster. ad Hes. v. Βαγείσαι.
οδί γε χρυσίου λέγει.
Ex eadem fabula Eust. [1854,
t Β Α Γ 1 Ν Α Α Ρ Ι Ο Ι . αί ‫׳‬Ροίίαί. J . Poll. 6, 81. de c a 11.] citat et DEMIN. 'Αχανίδεε. N a m in 1. proxime
ricis
loquens. Vox peregrin! quid sapit. Athen. * Βριcit. de άχάναι$ locutus, Λέγονται
δέ, inquit, καϊ
γινδαρίδαε eas vocat, quod vide.
άχανίδβς παρά τψ Κωμικψ έν T0U Άχαρνεΰσιν.
Suid.
Β Α Γ Ο Σ , Hes. teste, e s t . κλάσμα άρτου' η μάζηε :
cum Aristoph. Schol. referuut ex Aristotele boc μέτρον
item /3aCT(X6vs et στρατιωτηε ap. Lacones. Η . S t e p b .
capax fuisse XLV. medimnorum A t t i c o r u m ; sed
—+T>ro στρατιωτηε legi j u b e t στρατηγός Letronne in
uterque subjungens, quosdam dicere esse κίστην, eis
J o u r n . des Savans, 1820. Mars, p . 178. " Bayof,.
ήν κατετίθεντο τούς επισιτισμούς oi έπϊ ras θεωρίαε
Heyn. Horn. 8, 391. Bayos, Rex Lacon., Wessel.
στελλόμενοι. Η . Steph.—(· Cf. J . Poll. 10, 164‫ ״‬sq.
Diss. Herod. 120. ad Herod. 600. Larcher. Herod. 5," Aristoph. A . 193. Plut. Arato 6. Antonio 6." E d d .
404." Schaef. Mss.
" A X H P O N Cretenses dicunt τήν άκρίδα· Locustam.
Β Α Δ Δ Ι Ν Hesychio βύσσινον ένδυμα eis ίερείαε'
Hes. Η . Steph.
Byssina stola qua utebantur, cum rem divinam faΑ Χ Θ Ω Ν Laconibus dicitur κορμοε εκ λιπαρού
cerent. Suidae q u o q u e βαδδϊν est ιερά στολή‫ ׳‬Sacra
Ιγδίου. Hes. Η . S t e p h .
stola, afferenti e Daniele [10, 5.]*Ηφα τούς όφθαλμούε
f ‫ ״‬A X l s. "Αχεί‫ ׳‬χόρτοε χλωρό/. Hes. H o c nomine
μου, και εϊδον, και ιδού άνήρ els ένδεδνμένοε
βαδδιν.
^ g y p t i o r u m lingua omne, q u o d in palude virens
Peregrina igitur v. est, non G r . H . S t e p h . — f H e b r .
nascitur, signif. testatur Hieron. ad J e s . 19, 7· H e b r .
‫ ב ד ם‬Baddim : Lina, a ‫ ב ל‬Bad. Hiller, " Zonar. 3 7 2 .
‫ א ח ו‬A c h u : a L X X . "Αχεί redditur Genes. 41, 2.
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Glossae: Βάδδι· Vestis rubra." E d d .
Β Α Δ Ο Σ s. Β Α Τ Ο Σ dicitur esse Mensura L. sextariorum, s. holcarum MMMMXXXXVIII. H e s . H . Steph.
— f Baflos άπο τή!Έβράίκή! διαλέκτου παρήκται, σννωνύμω! τif ελαιοτριβεία) καλούμενον * βίθ' βάδον γάρ ερμηνεύεται έλαιοτριβε'ιον, έστι δέ ζεστών πεντήκοντα· το
δέ μέτρον έστϊ τή! τοΰ * έλαιοτριπτου εργασία!. Epiphan.
de P o n d . p . 178. J o s e p h . Α. I, 8, 2. continuisse «extaria 72. tradit. H e b r . / U Bat. Sed Chald. ‫ ב ד‬B a d :
«. ‫ ב י ת ה ב ד‬B e t - b a b b a d : est T o r c u l a r , quod Epiphanius cum ‫ ב ת‬confudisse videtur. Vide Buxtorf. Lex.
Chald. p . 260. " Βάδο$, Hermann. Lex. G r . Pros.
423." E d d .
t B A I . ψυχή• Horapoll. 1, 7· Jablonski. O p . 1,
4 7 . e C o p t , βασι Longaevum exp.
f Β Α Ι Α Γ Ι Σ . έορτή παρά Άσσνρίοι!, ώ! Λέων ό Άλαβανδεύ! έν τρίτω. Hes. Idem paulo post Βαιώτι! cognomen Aphrodites esse ap. Syracusios tradit.
t Β Α Ι Δ Ε Ι Ο Ν . έτοιμον. Elei. H e s . Scriptura vocis
dubia.
t Β Α Ι Δ Υ Μ Η Ν . άροτρων. Bceotii. H e s . Confert
H e b r . ‫ ע ב ד‬Colere terram,Bochart Canaan 1, 17· fin.
t Β Α Ι Η Θ . ιέραζ. Horapoll. 1, 7· Confert Copt, βαr
Accipiter, Jablonski. O p . 1, 47·
t - Β Α Ι Θ legitur 1 Reg. 5, 11. vel 25. a p . L X X .
pro H e b r . ·vi Cor, sed videtur interpres legisse J O
Bat. Vide supra Βάδοι.
t Β Α Ι Θ Α Κ Α Θ , legitur a p . L X X . 2 Reg. 10, 12.
14. pro H e b r . ‫ ב י ת ע ק ד‬Bet-eked : Pagus.
t Β Α Ι Θ Η Α . οίκο» Θεοϋ. H e s . H e b r . ‫ ב י ת א ל‬Bet e l :
Douius Dei, Genes. 28, 19· θε'ιο! ναό! rj τόπο!
exp. Zonaras, qui et inferius scribit: Βαιθάλη‫ ׳‬οίκοs
Θεοϋ.
t B A I O N . κλάδο! τοϋ φοίνικοι. E t y m . Μ . Ε Memphitica vel e Sahedica dialectoderivat Jablonski. O p .
1, 48. Cf. Sturz. p. CLXXIII.
Βαίσηt Β Α Ι Σ Η Ν Η Σ . παρ' , Ινδοί» τό στρατόπεδον.
vos' ό στρατό!. Hes. Vide Mai.
B A I T A , s. Βαίτη, ή· Laena consuta e corio s. pellibus. Aristoph. n. Schol. βαίτην esse dicit άπό δέρματο! σνρραπτομένην χλανίδα, et eandem cum Aristophanica σισύρφ. J . Poll. 10. βαίτα! esse dicit τά!
τών άγροίκων διφθέρα!: itidemque 7· loquens de coriaceis vestibus, βαίτην esse ait προμήκη χιτώνα, έκ
δέρματοι, T u n i c a m promissam e corio. Hesychio itidem βαίτη est δερμάτινον ένδυμα, quod ab aliis σισύpav et διφθέραν uominari a i t : sed addit, qiiosdam int e r p r . σκήνην δερματίνην, Tentorium e corio s. pellibus. Prius βαίτα ap. Varin. legitur: refert enim
βαίταν dici τήν μηλωτήν s. διφθέραν : i. e. τό έκ κωδίων σννερραμμένον περιβόλαιον: quod ab Atticis vocar! σισύραν. Vide et Βαίτνλο!. Βαιτά!, Hesychio
εντελή! γυνή, qui antiquam vocem esse ait. BatVtov,
Herba similis dictamno vel pulegio, Hes. H . Steph.
‫ יי‬G l . * Βαίγη• Cripta. Βαίτα· Pellicea. Βαίτη· Pellis
lanata, Pellicium. Βαίτη!' C r u p t a . Baira, Herod. 4,
64. Schol. T h e o c r . 3, 23. Vide Έμβατή et Σισύρα."
E d d . — t BA1TA2 Tuguria barbarorum vocat Soph.
Videtur exprimere Hebr. ‫ ב י ת ה‬B a i t a : D o m u m versus. Kuhn. ad J . Poll. 7, 70. Vide infra Benjs. Bairas
τά! δορά! τών αιγών καλοΰσι οΐ κατά τήν 'Ασίαν. Atticista in Bekkeri Anecd. p . 84. " H e r o d . 310. Graev.
Lect. Hes. 575. Koen. ad G r e g . 132. B r u n c k . Soph.
3, 505." Schaef. Mss.
t Β Α Γ Γ Υ Α Ι Α , λίθου! εμψύχου! έπενέησε θεό! Οΰρανόι. Sanchoniatho. Cf. Bochart Canaan 2, 2. An
ex Hebr. ‫ ב י ת א ל‬Bet-el: Locus Deo sacer, derivari
potest 1
Β Α Π Ύ Α Ο Σ dictus fuit Lapis ille, qui Saturno pro
Jove porrectus fuit, Hes. E t y m . quoque ita tradit
dictum fuisse Saxum, quod Saturnus pro Jove devoravit: sic vero appellatum esse, quoniam ipsum ή
,
Pea βαίττ! αίγό! σπαργανώσασα,
τώ Κρόνω δέδωκε :
βαίτην autem vocari τήν διφθέραν s" στέγαστρον προβάτειον t, α'ιγειον.
Idem dixerat ΒαίηΛον esse et
Montis nomen. Η . S t e p h . - f Zonaras 3 7 1 . : λίθοs
yevo/ievot κατά τόν Αιβανόν, τό Spo!
τη!'Ηλιουπόλεως.
Cf. Bochart Canaan 2, 2. " Abadir dicitur Lapis ille,
quem Saturnus dicitur devorasse p r o Jove, quem
Graeci Βαίτυλο! vocant, Priscian. 647, 4 7 . : 6Q8 4 5‫׳‬
‫ע‬
747, 14.‫ ״‬Edd.
' * ‫י‬
ΒΑΪΩΝ, όνοι, 0, Piscis gobio assimilis', alio nomine
dictus βλέννοι, ut refert E t y m . Vilis autem pisciculus est et in cibis ingratior, u t n o n solttm ex Epicharmo p a t e t , qui propterea dicit άχαρίστον!
βαιόναι:
sed etiam e Proverbial! illo hemistichio, Μή μοιβαιών,
κακοί ιχθύ!: c u j u s post Athen. [7. 288.] metninit
E u s t . et E t y m . , qui Atticos scribit hoc Adagio usos
έττι τον φιλήδονου.
A p u d Hes. paroxyton<!>s scriptum
Βαΐων : quod et ipse dicit Piscis esse nomen et Mensurae a p . Alexandrinos. H . S t e p h .
t Β Α Ι Ω Τ Ι Σ . 'Αφροδίτη παρα ΣνρακουσΙοtt. Hes.
+ Β Α Κ Α Α Α Θ . Legitur 1. Sam. 10, 2. ap. LXX.
E d . Aid. in H e b r . est ‫ ב צ ל צ ה‬B e z e l z a c h : ID loco
Zelzach. Schlensner. N . T h e s . Phil. Crit. suspieatur
leg. Βακααθ, ut exprimeretur H e b r . J W M B i k i t : Medium, D i m i d i u m ; verum hoc in textu H e b r . ibi uon
legitur.
>
Β Α Κ Α Ν Τ Η Σ . Suidae ό σχολαστή!. Itidemque fiaκάντιβο!' σχολαστή!, μή παραμένων τω πράγματι αύτοϋ.
Η . S t e p h . — f Zonaras scribit Βακάντψο!. Lat.Vacans,
Vacantinus.
t B A K A N T I A . Vacantia; q u o d . d e militibus dicitur ascriptitiis vel supernumerariis, qui non funguntur munere aut a c t u . Salmas.Not.inTrebell.P011.313.
Β Α Κ Ι Α Σ a Tarentinis dicitur ό βύρβορα! s. πηλό!,
Coenum, L u t u m , ut tradit E t y m . Vide Βαβύαι. Η.
S t e p h . — f Hes. exhibet q u o q u e * Bacoias· πηλό!.
Β Α Κ Κ Α Ρ Ι Σ s. Βάκχαριι, Baccar s. B a c c h a r : Baccaris s. Baccharis: herba odorata et coronaria, cujus
radix odoris fragrantia cinamomum refert, ideoque
unguentis olim expetita f u i t , ut inter alia tradit Diosc.
3, 51, Sic Plin. 21, 6. Baccar quoque radicis tantum
odoratae est, a quibusdam nardum rusticum appellat u m : ungueuta ex ea radice fieri solita ap. antiquos, Aristoph. testis e3t: unde quidam errore ialso
barbaricam earn a p p e l l a b a n t : odor est ei cinamomo proximus. Hesychio βάκκαρι! est μύρον ποιον
άπο βοτάνη! 'ομωνύμου. Quibus vv. indicat, βάκκαριν dici non solum H e r b a m , sed Unguentum etiam,
quod inde fit. Verum addit, quosdam βάκκαριν dic t u m velle το άπο μυρσίνη! μύρον, alios vero μύρον Αι/‫־‬
διον: ut G a l . Lex. H i p p o c r . : esse vero et ζηρόν διάπασμα το άπό τή! ρίζ,η!. H i p p o c r . o l e u m s , unguentum
illud, non βάκκαριν• vocat herbae nomine, sed βακκάριον s. βακχάριον ίλαιον, nomine inde derivato, ut de
N a t . Mul., Έ λ α ί ο ν Αίγύπτιον λενκον j} βακκάριον. Et
Γι/ναικ. 2. Βάψαι ί) λευκώ, η Αίγυπτίω,
η μυρσίνω, η
βακχαρίφ, η άμαρακίνω.
Ubi etiam nota scribi non
solum per duplex κ, ut a p . Hes. et .Atheu. [12. 553.
a. et 15. 690. a.] et Plin. [1. c . ] s e d etiam per κχ utap.
Diosc. [3, 51.] H . Steph.—!Βάκκαριν scribit quoque
J . Poll. 6 , 1 0 4 . Cf. Jablonski. de L . Lycaon. p. CXLI.
" Βάκχαρι!, H i p p o c r . 215, 9. 284, 17.‫ י‬Βακχάριον, ro,
Oleum s. Unguentum e bacchari, 218, 23. 269» 43.
Athen. 15.690. G n a p h a l i u m sanguineum Linn. Apud
Schneider.! Lex. est * Βακχάρινο!, ίνη, ινον, ut βακχάρινον.μύρον:
c f . A t h e n . 1 2,5‫ ׳‬. " E d d . " Βάκκαρκ,
Albert. P e r i c . C r . 71· T o u p . E m e n d . 2, 521. 534.
Brunck. Soph. 3, 505. ad L u c i a n . 1, 697. Aristoph.
F r . 249· Βακκάριον, Albert. -1.· c. * Baxapios, ibid.
Βάκχαρι!, ibid. Τ . H . ad Lucian. Dial. 54.-ad Lucian. 1, 368. Aristoph. F r . 249. ad Liiciau. 2, 333·
Βακχάριον, Albert. 1. c." Schaef. Mss.
B A K A A , τά, Schol. Aristoph. et Suid. vocant quae
vett. τύμπανα, voce, ut puto, formata e Lat. Bacula.
Latini enim Bacula s. Baculos vocant τά τύμπανα.
H . S t e p h . — f Zonaras v. Άμυντήριον, 'inter instrumenta feriendi refert βάκλον; e x h i b e t vero idem quoq u e : Βακύλιον‫ ׳‬τύμπανον.
" G l . Βάκλον Fustis.
Βακύλιον, Suidae κύμβαλον, Cymbalum." E d d . " Βάκλον, Τ . Η . ad Aristoph. Π . ρ . 134." Schaef. Mss.
t Β Α Κ Χ Ο Α Ν . βόθρον. Αίολε«. Hes. qui paulo ante
Βακόαν βάθρον [leg. βόθρον Alherti,] exhibuit.
t Β Α Κ Χ Ο Ν . κλανθμόν, Φοίνικε!. Hes. Ab Hebr.
‫ ב נ ה‬Bachsth : Ploravit, unde Bacchum suum sine du·
bio G r . dixerunt. Heins.
B A K X O Y P I A . Ex 2 E s d r . 2. cap. ult. [Nehem. 13,
31.] aifertur To δώρον των ξυλοφόρων έν καιροί! άπό
χρόνων και έν τοΐ! βακχουρίοι!, cum hac interpr. Oblatio ligniferoriun in temporibus constitutis et in primitiis, Sed suspecta est ea vox, praesertim cum Com-
TABULA
GENERALIS.
CCCXCI
plutensis E d . ibi habeat πρωταγεννήμασι.. Η . S t e p h .
Vox immerito suspectk-dicitur, est H e b r . ‫ב מ ר י ם‬
B i c c u n m : Primitiae. Schleusner. N . T h e s . Phil. Crit.
Β Α Κ Χ Υ Λ Ο Ν Elei vocant τόν σπονδίτην
[σποδίτην
leg1turhod1e]aprw,Hes.H. S t e p h . — t Athen. 3.11 l . d .
f B A A . οφθαλμός, lingua Coptica. Kuster. ad H e s .
v. Βαλιά. ‫׳‬
quia Β idem cum iEolico digamma. H u e forte pertinent Bani Croatiaeet Dalmatian de quibus Du-CaDg.
G l . Lat. K u s t e r . " Βάννας, Heringa O b s . 205. ubi
et de * BaweTov, * Βάννιμον." Schaef. Mss.
t BANNATAI.
αΐ'λοζοι και μή ίθντEPt'Ts όδοι, παρά
Ταραντίνοις· τό δέ αϋτο και Βάννατροι. Hes.
t B A A . M y r r h a m esse !ap. jEgyptios tradit P l u t .
de Is. p . 383. Sed M y r r h a Coptice dicitur σαλ. J a blonski. O p . 1 , 4 9 .
Β Α Α Α Ρ Ο Τ Σ a Cerniis [Cyrniis] vocari Exnles,
t r a d u n t e Paus. [10, 17.] H . Steph.
t B A A H N . Vide infra Βάλλων. " Ad Callim. l ,
27. * BaXtvaios, ibid." Schjef. Mss.
B A A I A Hesychio est όφθαλμία· M o r b u s oculor u m ; qui et Βάλιον a Cretensibus vocari dicit τόν
πηρόν O r b u m , sc. oculis. H . S t e p h . — t Ε Copt, βαλ·
Oculus. Montefalconius. Cf. Jablonski. O p . 1, 49.
t Β Α Λ Λ Α Ι . βαθμοί, ap. Cyprios. Hes.
t B A A A H N . βασιλεύς. Φρνγιστί. Hes. S u n t qui
Βαλήν scrib. p u t a n t . Schol. ad iEscb. Pers. 659·
[aliis 638.] BaXiyv δ βασιλεύς λέγεται.
Εύφορίων δέ
φησι Θουρίων eivai τήν διάλεκτόν, όθεν και Βαληναίον
opos, ο έστι βασίλικόν. S u n t qui ad H e b r . ‫ ב ע ל‬B a a l :
Dominus, originem vocis referunt. " Plut. 10, 7 5 8 . "
Edd. " B r u n c k . Soph. 3, 438. * Βαλλ^ναδε, Brunck.
Aristoph. 3, 6 8 . " Schaef. Mss.
t B A P . ο υίόϊ, ώς το Βάρ Ίωνα. Zonar. H e b r . ‫ב ר‬
B a r : Filius. Quod autem 1 Sam. 2, 18. in Versione L X X . E d . Aid. et Cod. Alex. Έ^ουδ βάρ legitur, id e var. lect., quae in textu Hebr. obtinuisse
videtur, ortum e s t ; nam E d . R o m . habet Έ^ούδ βάδ.
Hes. Βάρ• μικρόν, quod e Chald. ‫ ב ר‬B a r : Filius, exp.
posse putat A l b e r t . ; Martinus vero rectius scribi
παρ j u d i c a t e Chald. ‫ פ ר‬P a r : Frustum, Mica, μικκόν τι, a v. ‫ פ ר ר‬Dividere.
Β Α Ρ Α Lacones vocarunt θρέμματα·
Pecora, H e s .
ait. H . Steph.
‫־‬t Β Α Ρ Α Κ Α Κ Α Ι . άγιοι διφθέραι, παρα Ke\70Ts.
Hes. Alberti. iis eruditis astipulatur, qui βράκκαι,
et pro άγιοι legendum p u t a n t α'ίγειοι.
Β Α Ρ Α Κ Ε Σ , [οί,] Hesychio τα * προφυράματα τής
μάζης, quas ab Atticis βήρηκαs dici t r a d i t ; signif.
vero et τολύπην. Meminit eorundem βάρακων Athen.
quoque 3. [p. 140. a.] et utriusque exp., sed neutram
p r o b a n s : nam allato quodam Epilyci 1., in quo !Saράκων illorum mentio fit, subjicit : Διαρρήδην
λέγων
μάζαs ev rais κοπίσι παρατίθεσθαι'
τοϋτο γάρ ο'ι βάρακες δηλοϋσιν, ούχΐ τολύπας, <Ss φησι Αυκόφρων' ή τά
* προφυράματα τών μαζών, ώς 'Ερατοσθένης.
Βάρηκες,
Etymologo sunt τά όΰλα τών οδόντων: sed addenti,
quosdam e x p . σιαγόναs: alios, τά έν rails όδονσιν άπό
τής τροφής ένισχόμενα, i. e. Gingivae, Malas: vel Quae
e cibo sumto dentibus inhaerent: signif. • e r o et τήν
τολύπην, teste E o d . : quo signif. supra βάρακες: in
priore autem, βάβρικες.
Βάβρικες, τά ούλα τών οδύντων, Gingivae: sed addenti, quosdam interpr. σιαγόνας, quosdam r a ev τοις όδονσιν άπό τήε τροφής
κατεχόμενα.
Sed videtur scripsisse βάβρηκες, cum
ipsum praecedenti βαβρήν
anteponat.
Βέβρηκες,
Hesychio ΓΟ ένδον τών σιαγόνων μέρος, Pars illa, quae
intra maxillas est. Supra βάβρηκες et βάρηκες eod.
pene significatu. Meminit E t y m . quoque, sed non
exp. H . S t e p h . — t Vide infra Βήρακες. " Βάραξ,
βήρηζ, J . Poll. 6, 77• Athen. 3. 115." E d d .
f Β Α Ρ Β Α Ξ . (Leg. Βάραξ. Casaub.) ιέραξ παρά Αίβυσι. H e s . qui infra et βείραξ· ΐέραξ, exhibet. " Bast.
ad Greg. Cor. 593." E d d .
t Β Α Ρ Β Α Ρ Ο Σ proprie Qui diflkulter, aspere et
duriter loquitur, ut ab ipso sono natum sit nomen,
ut Strabo 14, 2. § 28. p. 662. Alii ab A r a b . ^ j
Murmuravit, derivant. Drusius L . 2. Quaest. 17. e
Syr. · a E x t r a . Schleusner. Lex. Ν . T .
Β Α Ρ Β Ι Τ Ο Σ , 0, {!, ET Βάρβιτον, τό, Barbitus s.
Barbitum : Instrumentum musicum multis intentum
c h o r d i s : unde et T h e o c r . dixit Βάρβιτον es πολύχορδον. • N e a n t h e s a p . Athen. 4. 'Ανακρέοντος εύ'ρεμα
esse tradit 70 βάρβιτον:
Pind. autem a p . E u n d . 14.
T e r p a n d r u m , qui Anacreontem aetate praecessit‫ ־‬dicit
άντίφθογγον εύρεΐν τρ παρά Αυδοίς πηκτίδι τόν βάρβιτόν. H o c sane constat, Anacreontem plurimum eo
instrumento delectatum fuisse. Sic n. ipse eis λύραν
c a n i t : Θέλω λέγειν Άτρείδαs, Θέλω be Κ,άδμον ψδειν'
Ά βάρβιτοι δέ χορδαΐς "Έρωτα μόϋνον ηχεί.
"Ημειψα
νεύρα πρώην, Και τήν λύρην άπασαν' Κάγώ μέν ρδον
Άθλους 'ΐΐρακλέους'•λύρη
δέ "Ερωτας άντεφωνει.
Ubi
nota λύραν et βάρβιτον pro eod. dixisse: item et
fem. ά βάρβιτος. Lat. q u o q u e triplici genere efferunt
imitatione G r . t l o r a t . nec Polyhymnia Lesboum refugit tendere barbiton. E t , age die Latini1m,,Barbite, carmen. O v i d . N o n facit ad lacrymas barbitos
ulla meas. Auson. H o c genere et chordas et plectra
et barbita conde. J . Poll, quoque neutro gen. dicit
70 βάρβιτον, nunierans ipsum inter τά κρουόμενα opγανα, addetisque, idem et βαρύμιτον vocari. Itidem
certe E t y m . scribit βάρβιτον dici quasi βαρίμιτον,
utpote qui βαρύαν τήν ψΦνήν και τον ψθόγγον άφίησι :
μίτονς 11. dictas fuisse 7as νενράς, quoniatn ante , itervorum usum utebantur Xivois στήμοσι, Lineis staniinibus 8. Filis. Quamobrem, inquit, et jEolenses
t Β Α Α Σ Α Μ Ε Ν Η . βούφθάλμος. A p p e n d . Diosc. 3.
p . 460. Nomen Africauum s. Phoenicium ‫ב ע ל ש מ י ן‬
Baal samen : Dominus coeli, Sol. Flos forma et colore solem referens. Bochart Canaan 2, 15. Vide infra N a p a r .
t Β Α Μ Α . Ezech. 20, 29. S y m m a c h u s scripsit pro
Hebr. ‫ ב מ ה‬Bamah : Celsum, ubi L X X . scribunt 'Aβαμά, quod vide supra. Sed Βαμά, quod 1 Sam. 10,
10. "Αλλος scripsisse dicitur, e Σα μα depravatum
putat Schleusner. Nov. T h e s . Philol. Crit. 538. quod
interpres, v. H e b r . ‫ ש ם‬Scham : Ibi, pro nom. p r o p r .
habens, posuit.
f Β Α Μ Β Α Κ Ο Υ Σ . φαρμάκουs Κιλικβς καλοϋση>. Anti-Atticista in Bekkeri A n e c d . 1, 85. H i n c est
* Βαμβ ακευω, et a p . H e s . Βαμβακευτριαι pro * μαγγανεντριαι, et Βαμβακϊας •χάριν pro φαρμακίας
χάριν.
" βαμβακεύτριαι,
Hesychio μαγγανεύτριαι:
addenti,
quosdam e x p . * φαρμακίστριαι : alios λαλουσαι. Itidem
Βαμβακείας χάριν affert pro φαρμακείας χ." Η . Steph.
" Anal. 2, 107· κοιτίδα * βαμβακίδων, al. παμβακίδων.
Adde * Βαμβακίζω pro φαρμακεύω.
Est a * Βάμβα
Dor. pro βάμμα e t έμβαμμα.
Vide Schneider. L e x . "
E d d . ".'Αβαμβάκευστος,
Nullo lenocinio f u c a t u s :
Sunt enim Hesychio βαμβακεύτριαι,
αί φαρμακεύτριαϊ
και * μαγγανεύτριαι.
E t cibi άβαμβάκευστοι,
Qui
sine ullo condimento et veluti gustus'lenocinio parati
sunt. Athen. 4. (143.) e Pyrgione de συσσιτίοις Cretensium ‫־‬: Τούς δ'ορφανούς ισομερείς eivai'
παρατίθεσθαι
δ' αύτοίς άβαμβάκευστα τή κράσει καθέκαστα τών vevoμισμένων.
Sed scr. p o t i u s Άβαμβάκευτος."
Η . Steph.
" Βαμβακΐς, T o u p . O p u s c . 1, 541. ubi et de βαμβακευτρια, βαμβακεία:
J a c o b s . A n t h . 8, 282.
Βάμβα,
T o u p . O p u s c . 1, 5 4 1 . " Schaef. Mss.
B A M B A A A Hesychio sunt χειμερινά Ιμάτια‫ ׳‬Vestes hybernae. Mox tainen βάμβαλον generalius exp.
ιμάτων: addens, Phrygas ita nominare τό α'ιδοϊον:
pro quo supra habuimus βάβαλον. Η . Steph.
t Β Α Ν Δ Α . Victoria. Cares. Steph. Β. v. Αλά/3 avSa. Jablonski. de L . L y c a o n . p . cxliv.
t Β Α Ν Δ Ο Ν . 70 * φλαμούλιον. Zonar. I . e. Signum,
Vexillura. Cf. Suid. et D u - C a n g . T i t t m a n n . Βάνδον
extremi imperii a L a t . f a c t u m est Bandum : τό παραπέτασμα.
H i n c Bandum p r o Vexillo. Salmas. Exerc.
Plin. p . 795. b. A. Zonar. v. Κ01/<77ωδία exp. τό στράτενμα, addit, οπερ ο'ι 'Ρωμαίοι βάνδον καλοΰσι. " E t y m .
Μ . ν. Σημαίαs." E d d . .
f B A N N A , γυνή. Boeoti. H e s . Βήνά, et Bceot. s.
D o r . βάνα p r o Muliere vel Filia. Quod ex H e b r . est
‫[ ב נ ה‬Bankh : Filia] c u j u s plur. solum retinent ‫ב נ י ת‬
[Banoth.] Salmas. de Hellenist, c. 3. fin. " Βάνα,
B r u n c k . Aristoph. 3, 99•" Schaef. Mss.
t Β Α Ν Ν Α Σ , βασιλεύς παρά Ί7αλιώ7α«, οί δέ μέγίστο! άρχων. Hes. H o c ex &ναζ ortum p u t a t Heitis.
V O L . I.
3 D
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
ipsum βάρμιτον appellant, διά ΓΟΒ μ. ΙΝΠΕ Βαρβιτίζειν dicitur τό βάρβιτον κρονειν 3, ψάλλειν, Barbitum pulsare, s. Barbito canere ; ut λυρίζειν et κιθαρί«
ζει v. J . Poll, ex Aristoph. Perperam n. a p . eum
scriptum βαρβατίίειν.
Ι τ Ε Μ [* Βαρβιτιστής, οϋ, ό,
Schol. Aristoph. I. 522. Ε τ ] Βαρβιτωδός, [ό, f!,] Q u i
barbito canit. Vide XeipoVo^os. Βάρμιτον,
./Eolenses vocant τόν βάρβιτον, quasi βαρύμιτον, ut in Βάρβιτος docui ex Etym. , Quamobrem ap. Athen. quoque 14, [9•] ubi vulgo legitur, Και γάρ βάρβιτος, ή
βάρμος, ιταί άλλα πλείονα, pro illo βάρμος non d u b i ·
tarim reponere βάρμιτος.
Νση minus suspectum est
βάρωμος, quod a p . E u n d . legitur Sub fin. lib. 4. ubi
nimirum ex Eupolide refert τόν βάρωμον καϊ βάρβιτον,
15v Σαπφώ καϊ 'Ανακρέων μνημονενουσι,
καϊ rijV μάγαbif, και τά τρίγωνα, καϊ τάς σαμβύκας άρχαΤα είναι,
Η . Steph.—4 BapjQiros, Instrumentum musicum, cuj u s nomen barbarum esse dicit Strabo 10. p. 471·
c. E d . Casaub. Cf. E j u s d . not. ad Athen. 4. p. 182.
Aliam voci originem tribuit Zonaras. Persae hodie
ad rem est, quod Suid. e Ps. affert, «17re Κ1ίρ»0»‫ ׳‬Έρ
βαιτάρ έπιστρέψα?, επιστρέψω iv βυθοί! θαλάσσης : ibj
η. omnes I n t e r p r r . uno consensu Basan accipiunt pro
P r o p r . n o m . loci, c u j u s fit passim mentio in Bibliis.
Locus est Ps. 68, 23. [ a p . L X X . 67, 22.] H . Steph.
— t Respexit fortasse H e b r . ‫ ב ל ש ה‬Blischah : Pudor
quod a L X X . Mich. 7, 10. vertitur αισχύνη. Alberti,
ad HeS. Z o u a r a s : Βασσάν' αισχύνη, 1j πικρία,, ήτοι
παραπικρασμός, ό έστι Παροξυσμός.
+ Β Α Σ Α Ρ Α . χιτών τις Διονυσιακός ποδήρης Lydorum. J . Poll. 7, 59· cf. Jablonski. de L . Lycaon. p.
cxli. Vide Βασσάρα,
Β Α Σ Κ Ε Τ Γ Α Ι Hesychio sunt φασκίδες, άγκάλα,ι. Η,
S t e p h . — t Ε Lat. Fascis. Soping.
Β Α Σ Κ Ι Ο Ι Eid. sunt δέσμαι \δεσμαϊ Alberti.] ώύνγάνων. Sarmentorum fasciculi. Η . S t e p b . — f Pariter
ut BaffKevrai e Lat. Fascis. K u s t e r .
Β Α Σ Σ Α Ρ Α S. Βασσάρη, •}‫ן‬. Nomen υποδήματαs cuj u s d a m , ita dicti παρά rorg βάσει άρηρέναι: ut Lex.
tneum vet. et E t y m . tradunt. Hesychio vero auctore
βασσάραι fuerunt χιτώνες, ους έφόρονν at Θρψκίαι βάκ~
scribunt »XJ^IJ Barbud. v. H a m m e r . " Βάρβιτον,
χαι, Tunicae, quas gestabant Thracicae baochae: forτό, Athen. 4. 175. ό βάρβιτος, 182. 14. 636. * Φιλοsan e vulpinis pellibus: quia βασσάραι dicuntur etiam
βάρβιτος, δ, ή, Amans lyram, Cantans lyra, 13. 6 0 0 . "
al άλώπεκές, s. άλωπέκων τινά 6'ίδη, ut LyCophr. Schol.
E d d . " Βάρβιτος, Sinionid. 49. et Jacobs. Βάρβιτον,
tradit. P r o quibus a p . E t y m . haf?c inverse ordine
ibid. Schol. ad Horat. p. 4. Fischer, ad Anacr. p. 4 .
l e g u n t u r : Λέγονται
Βασσάραι αί Θμφκίαι βάνχη!·
Harles. ad T h e o c r . 269. Jacobs. Anth. 10, 309·
χιτώνας ουν έφόρουν άπό τοΰ βάκχον Διονύσου, άπό τΰν
Βαρβιτωδός, Lucian. 2, 337· Βαρβιηστής,
Kuster.
βησσών.
Sed non sine mendi suspicione: quantum
Aristoph. 109. * Βάρβος, Aristoph. Fr. 251." Schaef.
qoidem attinet ad postrema ilia vv., άπό τοΰ βάκχον
Mss.
Διονύσου, άπό τών βησσών : nam quod ad prius atti+ Β Α Ρ Γ Α Θ Ω Μ Ο Σ . υιός λύπης, ·Έβράίστί. Zonar.
net, βασσάρας dici τάς βάκχας, confes&um est; paulo
In C o d d . varie scribitur nomen, Suid. Βαρ·/αδώθ.
ante enim et ipse ex Orione annotarat βασσάρανρτοTittmann. Forsan Hebr. ‫ ע צ מ ה‬Ί 2 Bar ozmtkli; quia
prie signif. τήν βάκχην : et Lycophr. Schol. eod.
‫׳י‬. ‫ ע צ מ ה‬Jes. 40, 29. a L X X . vertitur λύπη.
modo. Quinetiam ex Athen. 5. [198,] idipsum patet·,
Β Α Ρ Δ Ι Σ Α Γ Ν Ο Σ Suidae est ό τάς γυναίκας
βιαζόis enim in Bacchicae cujusdam pompae description«,
μένος· Qui mulieribus vim facit, Qui niulieres vfolat
M e r a Se ταντα, inquit, μακέται, αί καλούμενα ι μιμαλet per vim stuprat. Hes. quoque Ampraciotas Βαρδί)(‫׳‬
λόνες, και βασσάραι καί λνδαί, κατακεχυμέναι τάι τρίdicere scribit τό βιάζεσθαι γυναίκας.
Forsan igitur
χας, καϊ έστεφανωμέναι, τινές μέν όφεσιν,αί δέ σμιλαξι
βαρδήσαγν03 scr. foret παρά τό βαρδήσαι τάς άγνάς
και αμπέλω και κισσω· κατεϊχον δέ ταΐς χερσίτ, αί μέν,
γυναίκας: veruntamen et Ms. Suid. Cod. habet per 1
έγχειρίδια,
α'ι δέ, όψεις. Eust. ver© [989, 31.] β&σ~
βαρδίσαγνος. Η . Steph.
σάρας esse dieit τάς είρψιένης τον Αιονύσβν τροφούς, ita
ΒΑΡΔΟΙ. P o e t s qui cutn cantu laudes dicebant
nominatas διά τό βάσιν έπ' άρφ ποιεΐσθαι διά τό μαap. Celtas in convivits. Ita enim Posidonius ap.
νιώδες : ut et paulo ante dixerat ras περϊ Βάκχον, s.
Athen. 6'. [246.] de Celtis loquens, Τά δέ άκούσματα
τά! τοΰ Βάκχο» τιθήνας, dictas fuisse βασσάρας, λνίάς,
αυτών είσίν οί καλούμενοι βάρδοι* ποιηταϊ δέ οΰτοι
μακέτας, et μιμαλλόνας:
allegorke autem τάs άμ*έτυγχάνουσι μετ ωδής επαίνους λέγοντες.
Apud Hes.
λο»ί. P r o p r i e itaque βασσάρα signif. τήν βάκχην; ex
paroxytonus scriptum Βαρδοί, cum hac exp. al 6δοϊ
hoc veto βασσάρα dicta est ή κατωφερήί καί «άρτος
παρά Γαλάταις: sed procul dubio perperam pro άοιγυνή, ut E t y m . et Lex. meum vet. tradunt, sed rile
501. H . S t e p h . " Strabo 4, 302. Diod. S. 5, 213."
gemino σ scriptum h a b e n 9 earn v., hoc simplici. Ifa
E d d . " Βάρδος, ad Diod. S. 1, 354." Schsef. Mss.
vero L y c o p h r . usum e9se d i c u n t : c u j u s vv. ad qaae
t ΒΑΡΙΜΩΘ Ezech. 48, 28. ap. L X X . E d . Bos.
respiciunt, haec sunt in Alexandra, de Penelope (Jlegitur pro Hebr. ‫ מ ר י ב ת‬M e r i b a t : Contentio, perlySSea, ή δέ βασσάρα Σεμνώε κασωρβνονσα κοίλανει δόmutatione literarum. Rectius E d . C o m Rp l u t . μααιβύθ.
Γ
μονς Θοίναισιν, όλββν έκχέασα τλήμονος.
Ubi Tzetz.
DADIV
U:
!‫י ר‬
.
quoque annotat, βασσάραν alias dici τόν ββλβόν, κ«*
τό ύδνον, καϊ είδος αλώπεκος, και τήν βάκχην. h. au‫״‬
tem in 1. τήν πόρνην: quod p a t e t etiam e sequent?
Palatium, Basilica. Soping. Cf. Valck. Diss, de v.
κασωρεύονσα, quod est πορνεύουσα, ut et Duris SaBap«, supra p . cccxxii. " T o u p . O p u s c . 1, 217‫״‬
mtUS scribit τήν Π^ΝΕΛΌΠΗΝ σΌγγενέσθαι πάσι TDTS
Amnion. 2 9 . ; Valck. Animadv. 4 4 . Wessel. Herod.
μνηστήρσι,
Vocat igitur earn βαόσάραν, quod veluti
J 4 7 . K o e n . a d G r e g . 2 4 7 · ad D i o d . S . l , 108. Musgr.
furore
quodam
in libidiues rueret, ut αί βάκχαι, quae
I p h . A. 2 9 7 ‫ ׳‬Jacobs, Animadv. 2 9 2 . ; Anth. 7, 116
βασσάραι dicuntur, Baccbieo qnodara et iympbato
8, 208. Brunck. S o p h . 3, 505. *Βαρ/δ»κ, B r u n c k .
furore perhibentur agitatae fuisse. Rurautn Etym, et
Sopb. 1. c . " Scha!f. Mss.
hunc senarium affert, sed sine auctoris nomine, T»>>
t Β Α Ρ Κ Α , αίδοΐον παρά Tapevrivois, καί περόνη.
παντομήρφου βασσάρας λαμπυρίδος.
Ubi βασσάραν
Hes. Ε serie litemrum scrib. Βαρύκα. K u s t e r . Sed
pro
Vulpe
accipi
patet
e
duoibus
illis
epitbetis
παντοvide num Βαρύκα sit pro Mapi/ta. Alberti.
μόρφου et λαμπνρίδος:
quorum illud ei a:b omniformi
+ B A P K H N I M , quod et ΒαρκομμβΊν,
Βορκοννεΐμ
versutia, hoc vero ab albicante e t nitente cauda, a
ant Βαρακηρείμ scribitur, est a p . L X X . J u d . 8 , 7 . 16.
q
u a et λαμπο-vph nominatur, inditum est. Nec vero
pro Hebr. ‫ ב ר ק נ י ם‬Barkanjm : Tribuli vel T r i b u l a .
βασσάρα solum nomiiiatur ilia ipsa Vulpes, SED ET
H e $ . : BupaKtvfoiv' άκάνθαις, σκόλοψ1.
Βάσσαρο«: nam, ut Etym. refert, λέγεται Βάσσαρβς if
t ΒΑΡΚΙΩΝ‫׳‬. βοτάνη res έν Αίγύπτω.
Hes. Cf.
αλωπηξ κατά Ήρόδοτον.
Itidemque Said, βάσσαρος,
Sturz. p. clxxiii.
mquit, άλώπηξ κατά Ήρό&οτον. Pro quo Βάσσαρο»
t ΒΑΡΩΜΟΣ 3. Βάρμοί, Iustrumentum musicunt
Hes. Η A BET Βασσαρίς : sic Η !mirum scribens, Baffp n s c u m , de quo A t h e n . 4. 182. f. et 14. 636. c . Ista
σαρις, άλώπηξ, καϊ Βασσάρη, ita enim pro‫ ׳‬βασσάτη renomina suspecta videntur H . Stephano, qui βάρμιτον
p o n e n d u m videtur, q u o d iu vulg. ejus E d d . legitur,
j‫׳‬K01. pro βάρβιτον rescribendum p u t a t . " Vide Βάρπαρά. Kvpt/vaioit.
A c praeterea a p . E u n d . est POSμ ·‫׳‬. In Schneider. Lex. est ‫ ׳־י‬βάρωμον et * βάρμον."
SESS. Βασαάρειος ab eodem. βασσάρα s.• βαίσσάρη siΓ u Γ
ν,άρμος, Fischer, ad Anacr. pr . 4 . "
gnif. Vulpem. Βασσάρεια, inquit, [ " rectius ΒασSchaef. Mss.
oaptar ex Herod. 4 , 192." Sebweigh. Mss.] ra άλωΒ Α Σ Α Hesychio est αίσχΰνη* I d e m tamea et Bar
πέκεια 01 Λίβυα λέγοναι, i. e . Vulpina. U t vero ad
σαν aflert pro αισχννη, ut Suid. quoque. Sed parum
Βασσάρα red earn, sciendum est ipsum demin. siguif,
TABULA GENERAL IS.
non solum τήν βασσάραν
άλωπβκα, sed etiam! τήν
βα'ωσάραμ τήν βάκχην;
ut E t y m . et Lex, meum vet.
testantur. Btn?yapt6«s, iqquiuat, αί βάκχαι· παρά τό
διάγειν εν βήσσαις, ο έστιν ορεινοίs τόποι!, •ή παρα το
βασσάρη τq λεγόμενον ννόδημα : sed praepostere atymologias has a c c o m m o d a n t e s derivato ‫ן‬βασσαρί!, cum
primitive ipsius βασσάρα deferre eas debuissent.
Adbaec ut βασσάρα dicitur ή πόρνη, ita et βασ‫״‬
σαρίs a Suida e x p , εταίρα.,, πόρνη, afferente ex Epigr.
Βασσαρί! Είρ^νόμη
* σκοπελοδρόμο!, ή ποτε ταύρων
Πολλά * τανυκραίρων στέρνα, χαραξαμένη.
Praeterea a
βασνάρα, Baccha, est POSSESS. Βασσαρικοϊ, [Ή, Ο»‫׳‬,]
i. q. Βακχικοί, B a c c h i c u s : ut accipi videtur iu: E pigr. Στρεπτόν ‫ן‬βασσαρικοϋ ρόμβο ν θιάσοιο μύωπα: ubi
tamen S u i d . exp. vopvueoif. Id^m sane S m d . βησσα‫׳‬
ρικά esse dicit i. q . Διονυσιακά, cum tradit Soteric h u m sub Diocletiano imperatore scripsisse Βασσαρικά. Sed et Dionys. Afer, c u j u s ΤΙεριήγησι! etiamnum extat, Βασσαρικά scripsisse fertur, ut Eust, in
ejus vita refert. A t q u e adeo Steph. B . ea Dionysii
Βασσαρικά citat v. Εύρύσθεια, et v. Μαλοί. Ibi enim
e Dionysii Βασσαρικών 1. refert MaXow fuisse έθνος
Ίνδικόν τών άνθεστηκάτων τώ Διανύσω μετά Δηριά,δοιι.
Ε quibus vv, sfttis liquet Βασσαρικών argumentum
esse res a Baccho g e s t a s : de quibus et Nonni Δωμ.ν
σιακά. Η. S t e p h . — f Bassariuin, nomen Bacchi et Bassar&m, tunicam Bacchicam, e Chald. ‫ [ ב ס ד א‬B u s r a : ]
IJva immatura, arcessit K u h n , ad J . P o l l . 7, 6 0 .
" Βασσαρέω, Bacchor, Anacr. (56, 6.) ap. A t h e n .
10, 427· * Άνυβριστϊ
ώs αν ήδεωί rs
βασσαρήσω."
Seltweigb. Mss!. ‫ * ״‬Βασσαρεύε, ό, et * Βάσσαροί, pro
eodem, O r p h . Y . 44, 2. Βάσσαρε καί. Βακχεΰ." E d d .
" Βασσάρα, Lobeck. A j . p . 360. Bac<«xpto>‫׳‬, ad Herod.
366. Βασσαριε, Koppiers. O b s . 119· Valck. Callim,
186. Musgr. Bacch. 664. ad Charit. 548. J a c o b s .
Anth. 11, 70. Βασσαρεύί, ad Horat- p . 46. Zeun.
Βασσαρικόί, Phalaec. 3 . " Schaef. Mss.
B A I T A , Itali vocant ύποδήματα, ut tradit Hes. H .
Steph.
Β Α Γ Γ Ι Ζ Α Κ Ρ Ο Α Ε A . θάσσον έρχου. Λυδιστί. Hes.
Similiter superius Βασκεττίκράλεα interpretatus est
πλησίον έξεθοαζε. Λυδιστί : et inferius : KpoXta^e‫־‬
πλησίαζε θάττον: unde conjicere licet κρολία. vel κρολέα Lydis usurpatum fuisse pro Cito. Alberti.
Β Α Σ Τ Ρ Α Χ Η Λ Ι Ζ Ε Ι Hes. exp. τραχηλίζει, s u b j u u gens, Boeotos βάστρακα! dicere τούs τραχήλους
Eadem tradit E t y m o l o g u s ; at Lex. meum vet. sic babet,
τραχηλιάσαι.
Βάστραχα!
γάρ τούs
ΒαστραχηλιάσαιΛ
τρΐΛ)φλου! λέγουαι. Η . S t e p h ,
ΒΑΣΥΝΙΑ,Σ, sub. άρτο! vel πλακοΰ!,. dicitur έφθόν
πύρινον orals σύν μέ\ιτι, ut Athen. refert 14. [6.45,.]
in sermone de plaeentis. H , S t e p h .
t Β Α Τ Α Β Α Κ Η Σ . Archigallus diptusfuiss« videtun
ap. Phryges,, J a b l o n s k i - d e L . Lycaon. p . exxxviii.
B A T A N I A Hesyehio sunt τά λοπάδια, qui Sioulia
peculiare esse h. v. a d d i t ; u t e t a p . Athen. 1. [281..C.J
laudantur K v i W κεράμια, Σικελικά βατάνια,
Μεγαρίκά
πιθάκνια.
Et Alesis a p . E u n d . 4. [169. d.], οότωε δ'
όψοπαιειν εύφυώ! Περί [τ-^ν] Σικελία» aiiTos. έμαθαν,
ώστε τούε Δειπνοϋνταε es [eis] βατάνιά γ'
έμβαλείν
ίτοίώ Ενίοτε τους οδόντας ύπο τή! ηδονής, Ibidem ex
Antiphane : πολύπους [πουλύπους] τετμημένος Έ«‫ ׳‬βα-.
τανίοισιν έφθόε. Ita enim reponeijdum pro βατάνοισιν,,
(quod vulgatae E d d . habent) postulante metro. Ibidem et per .π dici πανάνια tradit, afferens ejus exempla ex Antiphane et aliis. At 12. [516. f.] a p . E u n d .
Alexis βατάνια eduliis annumerare videtur, cum a i t :
AW [μόνον] άπαλλάγηθί
μου Κα,νδαύλους λέγων καϊ
χοίρεα [χόρια] καϊ βατάνια, nisiintelligas Patellas cum
itiooetis opsoniis. Η . S t e p h . — f Cf. Πατάνια infia.
" Βμτανων, Athen. 28. ad Mcer. 350. Koppiers. O b s ,
8. Bergler. Alciphr. 4 0 0 . ‫ ״‬Βατανείον, Koppiers. 1. c . "
ipi, Mes.
+ B A T A P A . [ Β α θ ά ρ α habet Cod. M s . Schow‫׳‬.] ΪΙ1‫׳‬κλιή- Μο,κβδόνες. Πι/ρλόί'· Άθάμαντες.
Hes. Scriptura
dubia. € f . Sturz. p. clxiii.
Β Α Τ Α Σ Tarentiais ό καταφερήε, Hes. Η . Steph.
Β A T I Α Κ Η , ή. Poculi genus, teste Athen. 11.
[784. a . vel E d . Schweigb. T . 4. p . 223. ubi ΪΙερσική•
φιάλη vocatur] afferente e Dipbilo 1. [p. 484. e.]
Τραγέλαφοι,
πρίστα, βατιάκη, λαβρύνιοs.
I d e m et
cccsciii
BaiHMKtov vocatur per demin. Pbilemo ibid. [p. 497· f·]
ίπποτραγέλαφοι, βατιάκια, * σαννάκια. Ibid. [p. 484. f.]
D i d y m u s τόν λαβρίwwv dicit ομοιον είναι βομβυλιώ η
βατιακίφ.
Afiquanto ante [p. 4 8 0 . a . ] Β α η ά ν ω ν legitur de vase itidem‫׳‬.: κρατήρ χρυσοί!, Κυρηναίων ανάθημα, βατιάνειον
[βατιάκιον] άργυροϋν. Η . Steph.-—
t Bochart. Hieroz. Τ . 2. p . 878. confert GhalA.
‫ ב ט י ח‬B a t i a c h : [Pep©.] Cf. Sturz., p. clxi. not. 8.
t Β Α Τ Ν Ο Σ . αϋλό«. Μεσήνιοι. H e s . An βατόs scrib.
ut vocetur tibia sic, quia perforata est 1 Alberti.
Β Α Τ Ο Σ est Mensurae genus, Hebr. peculiare, ut
L u c . 16, [6.] εκατόν βάτουs ελαίου: ubi vet. Interpr.
Centum eados o l e i : forsan seeutus ea exemplaria,
reperiuntur enim· qusedam, quae ibi κάδουs h a b e n t :
nisi, forte βάτον et κάδον pro‫ ׳‬eodem‫ ׳‬a c c e p i t : nam ut
aperte probat Georg. Agricola, ap. Hebraeos ‫ ב ת‬M e n sura fuit rerum liquidarum, prorsus respondens Atticae amphorae, quae G r . non modo μετρητή!, sed etiam
κάδοs et κεράμων dicitur. Hieron. C o m m . in Es. 5.
tradit et ipse Batum in liquidis speciebus dici, sed
capere decimam partem c o r i : aequalisque mensurae
esse ephi in aridis. Itidcmque 14. C o m m . in Ezech.
4 5 . Porro Batus, inquit, qui H e b r . appellatur ‫ ב ת‬,
eadem mensura est quae et e p h i : et in speciebus tanturn liquidis, vini, et olei, et bujusmodi. Corns triginta habet modios, et in utraque mensura, h. e. tam
aridarum quam liquentium, tenet principium. Deeima
p a r s cori in his, quae modio mensurantur, appellatur
E p h a , i. e. tres m o d i i : et decima pars cori in speciebus liquidis vocatur Batus s. V a d u s : ut ejusdem
mensurae sit epha et batus. Rursum in 1. paulo
ante c. dicit batum facere tres amphoras, ut hie
epha s. ephi facere tres modios : amphoram et modium pro eadem et aequali mensura accipiens, sed illam in liquidis speciebus, hunc in arentibus. Hes.
βάτον s. βάδον esse dicit πεντήκοντα ζέστων, ut supra
ex eo d o c u i : Erasmus vero sextariorum LXXII, ex
Josepho A. J . 8, 2. H , S t e p h . — t Vide supra Βάδοϊ.
-t Β Α Τ Τ Ι Κ Ε Σ . γυναίκες. Βοιωτοί. Hes.
Β Α Τ Γ Ο Σ . Nomen cujusdam Cyrenaeorum princip i s : quem in maximo honore habuerunt, ideoque ei
εξαίρετο ν έδοσαν το σίλφιον, et in numismatum altera
parte Ammonis eiligiem cuderunt, in altera silphii, in
ipsius honorem : quae planta erat pretiosa et valde
odorata. Inde Proverb. Barro‫ ״‬σίλφιον dicitur επϊ
των σπανίαs τιμά! λαβόντων, lit prolixius docet Aristoph. Schol. Suid. et Erasm. in Adagiis. Ab eodem
et Βάττου σκοπιά, Batti specula, nominatus est Locus
quidam i!1 Libya, ut testatur Hes. Meminit Suid. et
Batti cujusdam ίσχνοφώνον καί τραυλοϋ, Exili voce
praediti et balbi. Sed idem is est‫ ׳‬cum priore, ut ex
Herod, patet, 4, [155.] p . 171·. 172· Ibi enim de Cyrenaici illius Batti genere loquens, inter alia et ipse
dicit, "Κρόνου δε περίίόντοε, ρξεγένετό οΐπά'ϊε ίσχνόφωνος
καί τραυλόί, τω οΰναμα ετέθη Βάττοε. Ipse Vero Herod.
eum poet adventum in Libyam ait transnominatum
esse Βάττον, quoniam Λίβυε! τόν βααιλέα ‫ ׳‬βάττον ι;αλεουσι, ipseque Libyae regnum obtinuit. A b hoc
porro Βάπ-ω ίσχνβφώνω τε καί rpa»X6> dictum p u t a t u r
VERBUM Βαττολογέω,
Loqiioriff^vws βίτραυλώς,
ut
Battus ille ; i. e. Exili voce balbutio, Exili voce‫ ׳‬sun!
et lingua impedita balbaque, Lingua titubo et hajsito,
Impedite loquor ct balbutio veluti Battus ille Ισχνόφωνος καί τραυλό!.
Sunt qui velint esse Unum idemque verbum bis terve repeto inter haesitandum et tit u b a n d u m lingua : a Batto quodam poeta inepto, qui
in hymnis suis eadem crebrius i t e r a b a t : indeque poni 1
pro Nugari s. Nugas deblaterare, Garrire, M u l t a inaniter garrire, quae vix intelligi queant, ut nec 6 των
ίσχνοφώνων καί τρανλΰν λόγοι facile percipitur : nam
ut ipsi loquuntur impedite, ita aures audientis eorum
verba percipere expedite et facile 110η possunt. Itidem
certe ET Βαττολογία, (ή,) exp. non solum T l t u b a n t i a
et offensio in loquendo, Haesitantia, sed etiam Multiloquium : Hesychio άργολογία et άκηιρολογία.
Sane
accipi pro πολυλογίγ c o n j u n c t a cum άκαιρολογίγ et‫־‬
άργολογίφ, discimus e Matth. 6, [7*] ubi Ghristus cum
dixisset, ΐΐροσευχόμενοι δέ μή βαττολογή9ητε,
ώσπερ
οί εθνικοί, subjungit, Δοκοΰσι γάρ• ότι 11‫ ׳‬r f j πολυλογία
αύτών έξακουσθήσονται: damnans preces non simpliciter longas, sed quae et prolixae simul sunt et i n a n e s ;
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
vanum enim plerumque est multiloquium s. loquacit a s : unde et T h e o p h y L ibi βαττολογίαν
esse dicit
τήν φλναρίαν: quale in precibus esse ait τό αίτεϊν τι
τών γήινων, δόξα ν, πλοντον, νίκην : et βαττολογε Ίν, τό
φλναρον είναι.
E t y m . quoque βαττολογίαν
signif.
ait τήν πόλνλογίαν : sed aliam nominis rationem afferens, nimirum άπό Βάττον τινόε'Έλληνοε,
μακρονε
και πολνμήκειε στίχου! ποιήσαντοε εΐϊ τά είδωλα, ταντολογίαν έχονταε.
Ab eodem Batto est et aliud v. NIMIRUM Βατταρίζω, i. q. βαττολογέω, h. e . T i t u b a n t e r
et inconstanter loquor, Impedite et haesitanter loquor,
Balbutio, Offendo saepius in loquendo, Lingua impingo et impeditus sum, atque ita inter titubandum
repeto verbum unum aut alterum quod impeditus
mutilaram et truncaram : ideoque Inarticulate loquor
et ita ut difficilius intelligar: in modum Batti illius
ίσχ)‫׳‬οψώνον καί τρανλοΰ: licet Hes. κατά μίμησιν τήε
φωνήε πεποιήσθαι ipsum velit, ut ποππνζειν.
Cic. ad
Att. 6, 5. Tijs ξνναόρον τήε έμήε ό έξελεύθεροε έδοξέ μοι
θαμά βατταρίζων καί άλνων έν το'ιε ξνλλόγοιε: pro quo
E p . praecedente dixerat, Τήε δάμαρτόε μον ό άπελενθεροε έδοξέ μοι πρώην, έξ ων άλογενόμενοε
παρεφθέγγετο, πεφνρακέναι τάε φήψονε. Ubi nota vicinae signif.
vv. βατταρίζειν,
άλνειν, άλογενόμενον
παραφθέγγεσθαι: et βατταρίζειν optime respondet τω παραψθέγγεσθαι, i. e. Perperam voces et sonos efferre, lingua
nimirum impedita, s. titubante et heesitante, ut τών
τρανλών lingua impingere saepe et offendere in 10quendo solet nec expedite enuntiare animi sensa.
Bud. interpr. ibi, Visus est inihi prae timore et conscientia vix effari posse ; recte : signif. enim μόγιε
λαλείν et haesitare : ut et ap. Lucian. Jove Tragoedo
[27·] de Timocle quodam dicitur, Έν πλήθει δέ ειπείν
άτόλμότατόε έστι, καί τήν ψωνήν ίδιώτηε καί μιξοβάρβαροε‫ ־‬ώστε γέλωτα όφλισκάνειν διά τοντο έν ταίε
σννονσίαιε, ον σννείρων, άλλά βατταρίζων
καί ταραττόμενοε.
Ubi aperte indicatur quid sit
βατταρίζειν,
nimirum οΰ σννείρειν, sed ταράττεσθαι in dicendo :
h. e. non perpetuo et aequali tenore quasi nexa proferre verba, sed in iis turbari ac haesitare, eaque
ista haesitatione et titubatione intercidere et a se
invicem divellere. Etym. quoque et ipse a Batto
illo Cyrenes principe, μογίλάλω όντι, tradit βατταρίζειν dictos fuisse τονε μή * εΰθνστόμονε, μηδέ τρανή
κεχρημένονε rrj γλώττη, άλλ' έπισεσνρμένωε
φθεγγομέvovs καί παρασήμωε. Annotat tamen et ipse hoc βατταρίζειν, ut βαρβαρίζειν et ποππΰζειν, dictum videri
κατά μίμησιν τήε φωνήε : idque videri verisimilius ;
nam ο Βάττοε, inquit, πρόε τό έπέχεσθαι τήν φωνήν
ώνόμασται, τρανλίίων καί τόν τοιοντον ήχον προφερόμενοε.
Nec vero pro Balbutire solum ponitur, sed
etiam pro Blaterare, Garrire, Inanes nugas deblaterare, Effutire meras nugas : quibus nimirum aures
audientium non minus offenduntur quam balborum
titubantia. INDE Βατταρισμόε, ό, Titubantia et haesitantia, Linguae impedimentum et offensio in 10quendo. Theophyl. discriminare βατταρισμόν
videtur a βαττολογία : cum enim βαττολογίαν esse dixisset τήν φλναρίαν, subjungit paulo post,
Βατταρισμόε
δέ έστιν ή άναρθροε φωνή, ώε ή τών παιδιών. Hes.
tamen pro uno eodemque accipit βατταρίζειν et βαττολογεΊν,
itidemque βατταρισμόν
et
βαττολογίαν.
N a m ut βατολογία ei est άργολογία et άκαιρολογία,
ita βατταρισμοΊε quoque exp. φλναρίαιε.
Notandum
• e r o ap. eum simplici τ scribi βατολογία,
ut Baros
quoque pro Barros unico τ scriptum reperiri supra
docui. Sed et Barapirrais itidem uno duntaxat r
scriptum habet, quod exp. το'ιε βαταρίζονσι:
nam et
hoc unico ap. eum τ exaratum e s t : ut ap. E u s t .
quoque p. 36"7. ubi βαταρίζαν et τρανλίζειν dici ait
έ7τί τών δνσεκφόρωε, καί σκληρώε, καί τραχέωε λαλούντων. Est autem hujus nom. SING. Βαταριστήε, s.
Βατταριστήε, [οϋ, ό,] signif. Is qui solet βαταρίζειν,
‫נ‬. e. T i t u b a t o r , Haesitator, Qui impedite loquitur,
Qui in loquendo saepe impingit et offensat: vel
etiam Nugator, Blatero. H . Steph. " Βατταρίζω,
Jo. Damasc. E p . ad T h e o p h . de Imagg. 116. E d .
Combef." Boissonad. Mss.
" Zonaras Lex. 379.
Nicetas Ann. 15, 1. 17, 5. Pierson. ad Mcer. 197.
Glossae: * BarniXaXos‫ ־‬Garrulus. Simplic. ad E p i c t .
340. ΠβρΙ τών καθηκόντων * βαττολύγων,
pro άκαιρολόγων." E d d . ‫ ״‬Bcm-ολογέω, Wakef. S. C. 5, 8.
Βατταριζω,
ad Mcer. 197· Τ . H . ad Aristoph. Π .
p. 320. * Βαττιάδηε, Τ . Η. 1. c . J a c o b s . Anth. 7,
2 8 0 , " Schaef. Mss. "Βατταριζω,
Dio Chrys. 1,317."
W a k e f . Mss.
F Β Α Υ Κ Α Α Ι Σ . Poculi genus Alexandriae usitat u m ; unde dicitur καταβανκαλίζειν.
Athen. l l . p . 7 8 4 .
b. vel E d . Schweigh. T . 4 . p. 224. Sturz. p . clxx.
f BAYPION,
η Βνριον' τήν οΐκίαν κατά Μεσαπίονι,
E t y m . Μ , ν. Εΰβΰριον,·secundum
emendationem Sylburgii. " Vide Βνριόθεν, et Schneider. Lex. v. Bvpwv." E d d .
f B A X E I M . Micha 1, 10. ubi in E d . Bos. pro
H e b r . ‫ ב כ ו א ל ת ב כ ו‬Bac0 al tibcil ‫ ׳‬Plorando ne
plorate, legitur Ένακείμ μή ανοικοδομείτε, Aldi Ed.
habet έν Βαχείμ. C o m p l u t . έν Βακεΐν, tamquam ‫ב כ ו‬
esset nomen loci. Cf. Schleusner. N . Thes. Philol.
Crit. p . 554.
Β Δ Ε Α Α Ι Ο Ν , ov, τό. Bdellium, a r b o r Saracenica s.
Bactriana, fundens cognominem sibisuccum s. lacrymam. Qua de re prolixe Diosc. 1, 81. et Plin. 12,
9 . ubi et alia ejus nomina referunt. Gal. ad Glauc. et
Σκνθικον βδελλίον meminit. I d e m et Βδελλα dicitur,
ut ex Hes. p a t e t : ei enim βδέλλα non solum est
είδοε σκώληκοε, sed etiam βδέλλιον.
Nec vero ea
Hes. tantum, verum et ex Arriano et Gal. Ille enim
in suo Περίπλω Maris R u b r i , Φέρεται δέ άπό των τό·
πων νάρδοε, κόστοε, βδέλλα,
έλέφαε.
Hie vero de
C o m p . M e d . κ. Ύόπονε, meminit βδέλληε 'ύνυχοε, et de
Antidot. 2. βδελλίον όννχοε.
P u t a t u r autem βδέλλα
s. βδέλλιον όννξ nominari, quoniam unguis humani
colorem imitetur, vel quod uuguis odorati odorem
referat in suffitu. H . S t e p h . — f Diosc. 1, 80. tradit
nonnullos βολχόν dicere. H e b r . est ‫ ב ל ל ח‬Bdolach.
" Trail. 6". p . 88. * Β δ ε λ λ ^ ω , Antyllus et Gal."Edd.
t ΒΕΒΏΝ. κάθεξιε η κώλνσιε, nomen Typhonis
a p . iEgyptios. Plut. d e l s . p . 371. 376. Jablonski.
O p . 1, 5 1 .
t Β Ε Δ Ε Κ . Legitur ap. L X X . 2 Reg. 12, 6. 7. pro
H e b r . ‫ ב ד ק‬Bedek : Fissura, Rima.
t ΒΕΔΥ. Aqua vel Aer a p . Phryges. Jablonski.
de L . Lycaon. p . exxxviii. " Clem. Alex. 673."
Edd.
t B E E A Z E B O Y A vocatur Priuceps daemonum
M a t t h . 12, 24. L u c . 11, 15. Hebr. ‫ ב ע ל ז ב י ל‬Baal
sebul, quod vertitur Dominus domus ccelestis: cf.
Michaelis Supplem. ad Lex. Hebr. p. 203. Ab aliis
vero Dominus stercoris. Nonnulli rescripserunt cum
Hieronymo Β ε ε λ ζ ε β ο ν β , quod est H e b r . ‫ב ע ל ז ב ו ב‬
Baal sebub, 2 R e g . 1, 2. 3. 6. Idolum Ecronitarum : quod a L X X . Βάαλ μνίαν vocatur, Dominus
muscarum.
t ΒΕΕΑΣΑΜΗΣ. Kvptos ovpavov ap. Phoenicios, nomen Solis. Sanchoniatho. H e b r . ‫ ב ע ל ש מ ץ‬Baal samajin.
t ΒΕΕΑΦΕΓΩΡ. I d o l u m Moabitarum et Midianit a r u m . N u m . 25, 3. 5. H e b r . ‫ ב ע ל פ ע ו ר‬Baal Peor.
Z o n a r a s : Βεελ' ό Κρόνοs. Φεγώρ‫ ׳‬τόποε έν ω έτιματο.
Etyin. Μ . e x p . : Βήλ έν Φεγώρ.
+ Β Ε Ζ Ε Κ . άστραπή τι!. Ιεζεκιήλ.
Hes. Respicit
E z e c b . 1, 14. ubi L X X . vel T b e o d o t i o v. Hebr.
p Q Basak : Fulgur, in versione servarunt, scribentes
Βεδεκ.
+ ΒΕΘ legitur 1 Reg. 5, 11. in Cod. Alexandr.
Τών Ο pro BatO, quod h a b e t E d . Bos. Vide supra
Βαίθ.
t Β Ε Θ Η Α Ο Ν . οίκοε Θεοϋ. Hes. H e b r . ‫ ב י ת א ל‬Beth
el. Vide supra BatOijX.
t ΒΕΘΥ. Aer, ap. M a c e d o n u m sacerdotes. Sturz.
p. clxiii.
ΒΕΙΔΙΟΣ, Suidae ό ένδοξοε. E u s t . [p. 1453, 11.]
a p . Laconas refert βειδίονε dici τονε άρνονταε. Η.
Steph.
™
Β Ε Ι Ε Α Ο Π Ε Σ Hesychio sunt 'ιμάντεε, ols άναδοΰσι
Λακεδαιμόνιοι τουε νικηφόρονε‫ ־‬Lora, quibus Spartani
redimiunt victores. Suidae simpliciter sunt oi λώροι,
at Eustathio[p. 1453, 10. sq.] Ιμάντε!, qui et ipse Laconicum esse tradit. H . Steph.
Β Ε Ι Κ Λ Δ Ε Σ , Hes. teste, sunt Laconibus δέρματα
T A B U L A
θρεμμάτων νόσω θανόντων
pelles. Η . S t e p h .
Morticinarum
GENERALtS.
pecuduin
Β Ε Κ Κ Ε Σ Ε Λ Η Ν Ο Σ . Cf. Προσέληνος.
Notandum
est, unico etiam κ scribi a p . Suid., idque in Ms. etiam
C o d . ; ut et non solum Βέκκοϊ ibidem scribitur, sed
Βεκοϊ e t i a m ; diciturque id P h r y g u m autiquissima
lingua signif. άρτον, Panem : ut H e r o d , q u o q u e docet 2, [2.] ap. quem C o d d . nonnulli scriptum habent
κεκός pro βέκκος: sed p e r p e r a m fortassis κ cum β
commutato ob affinem figuram; nam a, quo veteres
librarii usi sunt interdum pro β, figurae similitudine
proxime accedit ad κ. I t a q u e βεκεσέληνοε s. βεκκεσέληνοε de antiquissimo dicitur, quique annis antecedit
αϊτό ro βέκκοε et αύτήν τήν σελήνην, ut οί προσέληνοι
'Αρκάδεε.
Et quoniam antiqui feruntur fuisse simplicissimi, imo etiam stulta quadam simplicitate praediti, fit ut p l e r u m q u e accipiatur et pro Annoso et
pro Stolido : exp. enim solet άρχαΐοϊ et άνόητος: a
nonnullis etiam σεληνόπληκτοε et άπόπληκτοε.
Sed ea
exp. aliud etymon requirit. Apud Hes. Βεκόϊ est
scriptum oxytonws, quod non solum dicit Phrygibus
signif. Panem, sed exp. etiam άνόητοε, Demens, A mens, Stolidus. H . S t e p h . — + Aristoph. N u b . 397.
ibique Schol. In Zouarae C o d . aliquo s c r i b i t u r :
Βεκκεσέληνοε· σεληνύβλητος, άνοητότατος. " Hipponax
ap. Strab. 8. p . 52. Gal. Diff. Pulsus 2, 3. ad Apoll.
R . 4, 262." E d d . " Βεκκε‫^׳‬λ)>ν0ϊ, Wessel. H e r o d .
1 0 4 . ; Diss. Herod. 4 2 . Kuster. Bibl. Chois. 72."
Sch!ef. Mss.
Β Ε Κ Κ Ο Σ s. Βέκοϊ et Βεκόϊ. Vide in praeced. Βεκκεσέληνοε. Η . S t e p h . — t Vocem Bee s. Βεκοϊ Paphlagonibus q u o q u e fuisse in usu e Schol. A r i s t o p b .
1. c. monet Jablonski. de L. Lycaon. p . cxlviii.
" Βεκ, Schol. Apoll. R . 4, 260. Βέκκοϊ, Eust. ad Dionys. P . p . 144." E d d . " Wessel. H e r o d . 104. K u ster. Bibl. Chois. 72." Scheef. Mss.
Β Ε Κ Υ Λ Ο Σ . Suidae προβατώδηε·
Ovinus* H .
Steph.
Β Ε Λ Ε Β Α Τ Ο Σ . Babyloniis ό τοϋ πυρός άστήρ, teste
Hes. Η . S t e p h . — f Vide infra Δελέφατ.
t Β Ε Λ Ι Α Λ . T h e o d o t i o ipsam v. Hebr. ^ ‫ ב ל י ע‬Belijaal: Vilissimus, N e q u a m , conservavit J u d . 19, 22.
Schleusner. N . T h e s . Philol. Crit. p. 559•
t Β Ε Λ 1 Α Ρ . δράκων. Hes. Positum videtur pro βελιαλ, quo Satanae nomine scriptt. Ν . T . utuntur. Zon a r a s : Tj7 Εβραίων φωνή τόν άποστάτην δηλοϊ' ο
'Απόστολος [2 Cor. 6, 15.] τίs δέ συμφώνησις Χριστώ
προς Βελίαρ ;
t Β Ε Λ Ι Ν Ο Σ . Belenus, Aquilejensiuni ·numen, Apolio, ut ferunt. Herodian. 8, 7· ubi perperam Βελίϊ
legitur. Salmas. in J u l . Capit. p. 253. A .
Β Ε Λ Λ Ι Α Ι Hesychio ευκίνητοι.
Βέλλιον autem Idem Cretensibus esse dicit άτυχες‫׳‬
Infortunatum.
H . S t e p h . — f Ad alterum Alberti. confert βαλίαν
quod Hes. exp. ταχύν‫ ׳‬Velocem ; ad alterum vero
* Γελσόν άτυχες.
Β Ε Λ Λ Ι Ρ , E o d . teste, Laconibus est τρυφαλιά. Η .
S t e p h . — f Leg. τρνφάλεια· Galea. Kuster.
Β Ε Λ Λ Ο Κ Υ Ν Η Σ . [Βελλούνηε edidit Alberti.] lisdem Laconibus est τριόρχηε, teste E o d . H . Steph.
t ΒΕΛΦΕΡΩΡ. Vide supra Βεελφεγωρ.
f Β Ε Μ Β Ρ Α Ν Α Σ . [ p r o Μεμβράνας.]
'Ρωμάίκωτερον
τά είλητα έκάλεσεν άπό τής έν 'Ρώμγ συνήθειας άδια‫׳‬
φόριας τη λέξει καταχρησάμενος,
άφ' ής δή καί έγραφε
τήν έπιστολήν. Zonaras. Lat. Membranas.
t Β Ε Ν Α Ι Α Ι Ο Σ . Mensis nomen a p . Bithynos, qui
G r . ' Α ρ τ ε μ ί σ ι ο ε dicitur. J a b l o n s k i . de L . Lycaon. p .
cxlvii.
B E N A K . T h r a c u m lingua dicitur ή Άρτεμιε‫׳‬
Diana,
teste Hes. Lucian. inter barbarorum Deas hanc refert,
ap. quein paroxytonws scribitur Βενδίί, in J o v e T r a gaedo. [c. 8. Palaeph. Hist. I n c r e d i b . 32. Βένδειαν
vocat.] Inde Βενδιδία εορτή! quaedam dicta Athenis,
in honorem ejus agitari solita, quam etBev8«8e1a a p pellant plur. s u b . Ιερά. Plato P0L 1. sub fin. [p.
354. a. E d . Steph.] Ύαϋτα δή σοι ε'ιστιάσθω έν τοίς
Βενδιδείοιε.
A t sing, ro Βενδιδειον, s u b . itidem ιερόν,
dicitur Fanum Bendidis, T e m p l u m Bendidis. X e n .
Hell. 2. [p. 472. D . ] " H φέρει itpos τε τό ιερόν τήε Μουννχίαε 'Αρτέμιδος καϊ τό Βενδιδειον. Η . Steph. " O r p h .
I , 2 6 6 . T o u p . E m e n d d . 2, 2 7 1 . Glossae: *
Βενβίλια·
‫׳‬cccxcv
Bacchanalia." E d d . " BevSis, Fischer. I n d . Palaeph.
ubi et de *Βενδίδια : Timaei Lex. 62. et n . : T h o m .
M. 33. T o u p . O p u s c . 1, 492. ad Diod. S. 2, 356.
Βένδεια, Fischer. I n d . Palaeph." Schaef. Mss.
f ΒΕΝΕΦΟΙΚΙΟΙΣ. (Cod. K. Βενεφοικία‫)׳‬
άπαν
elSos •χάριτος re καί δεξιώσεως' τής γάρ τών Λατίνων
διαλέκτου ουσα ή λέξις εύεργεσίαν δήλοι. Zonaras.
+ Β Ε Ρ Α Ι Δ Ο Ν . ξύλον, (addit Cod. Κ. καί τό * κοντάριον) et Βέρεδον το κοβύτουρον. (Cod. Κ. κούντουρον.)
Zonaras.
Β Ε Ρ Β Ε Ρ Ι , Indica lingua dicitur οστρακον φέρον τον
θαυμαζόμενον μαργαρίτην λίθον, teste Eust. [ p . 759,
50.] qui ipsum esse dicit κτένι παραπλήσιον,
λείον.
Sic Athen. 3. [p. 93. b.] Τίνονται δέ πορφύραι τε και
όστρέων πολύ πλήθος τών λοιπών εν δέ ίδιον, ο καλοϋσιν έκείνοι βέρβερι, έξ ου ή μαργαρ'ιτις λίθος. Η . S t e p h .
Β Ε Ρ Κ Ι Ο Ο Σ . (Scrih. Βερ‫ »״׳־‬Is. Voss.) έλαφοε.
Lacones. Hes. Supra Βείριξ‫ ׳‬έλαφοε.
Β Ε Ρ Ν ί Ι Μ Ε Θ Α Lacones dicunt pro κληρωσώμεθα,
teste Hes., qui et Beppeai mox affert pro κληρώσαι.
Η . Steph.
f Β Ε Ρ Σ Ε Χ Θ Α Ν l S a m . 6, 8. in E d . R o m . τών Ο
legitur. Vox corrupta ex Hebr. ‫ ב א ר ג ז‬Baargas : I n cista. Alii scribunt Βερσεκαθάν. Cod. Alex. 'Αργόζ.
Sed v. 15. E d . R o m . habet Έ ρ γ ά β .
Β Ε Σ Κ Ε Ρ Ο Ι , Hes. teste, dicuutur άρτοι ύπο Λακώνων. Η, Steph.
f Β Ε Σ Τ Ι Α . τά θηρία κατά 'Ρωμαίους. Zonar. Lat.
Bestiae.
f Β Ε Σ Τ Ι Α Ρ Ι Ο Ν . παρά 'Ρωμαίοις, ένθα ή αναγκαία
άπόκειται έσθής. Zonar. L a t . Vestiarium.
t Β Ε Σ Τ Ι Α Ρ Ι Τ Η Σ , vox qua utitur Zonar. interpretaturus v. Χοσβαίτης. Lat. Vestiarita.
‫־‬1‫ ־‬ΒΕΣΤΟΝ. το ιμάτιον, ύπο Λα κώνων' oi δέ Β&τον.
Διογένης. E t y m . Μ .
ΒΕΤΗΣ. [Al. BaiVjjs·] Hesychio est το άπόκρυφον
μέρος τοϋ ίεροϋ• Secretior tempii pars, Adyta. Η.
S t e p h . — f Hebr. ‫ ב י ת א ש‬Bet-esch : Ubi sacer igois
custodiebatur. Pergerus. " Vide BaiVa." E d d .
f Β Ε Τ Ρ Α Ν Ο Σ . [Berepacos Suid.] b άπολυθεϊς τής
στρατείας' έπι είκοσαετίαν δέ ούτοι έδυύλευον. Zonar.
Lat. Veteranus.
f ΒΕΤΩΝ. ό πάνυ εύτελής. Zonar. " Vide Bairas in
Βαίτα." E d d .
ΒΕΥΑΟΣ. Vestis genus varium aut p u i p u r e u m .
E t y m . enim et Lex. meum vet. βεύδεα esse dicunt
ποικίλα rj πορφυρά ιμάτια, afferentes Callim. Έ ν δέ
Πάρω κόλα τε καί ποικίλα βεύδε ίχονσαι.
Didymus
vero, ut tradunt iidem, exp. δέρματα, dici scribens
quasi βοεύδεα, ut sint βόεα δέρματα, in quibus est
εϋδειν : vel etiam τά ευδία ν παρέχοντα ήμϊν. Herodian.
pleonasmo roS β παρά το εϋδειν dici a u t u m a t . E t y m .
vero rursum annotat esse non solum γυναικός ιμάτιον
πολυτελές, sed etiam Urbis nom. : ap. Hermionenses
vero etiam άγαλμα : ut Hesychio quoque βεϋδος est
στέμμα τι, και ιμάτιον γνναικείον, καϊ πόλις, καί άγαλμα. A p u d J . Poll, vero 7, [49.] scriptum βεϋθος·.
quod itidem inter έσθήτων είδη numerat, e Sapphone
afferens βενθος κιμβαρικ'υν, dicensque id esse διαφανή
χιτωνίσκον. Η. Steph. " Callim. 1, 5 0 2 . ; Valck. 293."
Schaef. Mss.
t ΒΗΘΕΣΑΑ. Piscina Hierosolymae, J o . 5, 2.
dicta nomine Syro-Chald. ‫ ב י ת ח ס ל א‬Bet hescKl:
Domus misericordiae.
Β Η Θ Υ Λ Ο Σ . Suidae είδος όρνέον, c u j u s Etym. quoque meminit. In Lex. meo vet. scriptum Βηθύλλος,
paroxytonws et gemino λ, diciturque τροπζ τοϋ δ vocari quasi δηθύλλος. Η. Steph.
t Β Η Λ Θ Η Σ . ή Ή ρ α , tj 'Αφροδίτη. Hes. Βήλθιε Berosus ap. J o s e p h . Hebr. ‫ ב ע ל ה‬Baalah aut ‫ב ע ל ת ח‬
[ B a a l t a h : Domina.] Bernard. Vide supra Β α α λ π ί .
t Β Η Λ 1 0 Ν . T e m p l u m Beli. D a n . 14, 21. secundum L X X .
f Β Η Λ Ο Σ . ουρανός καϊ Ζεύς. Hes. Αι os Β ήλου Babylonii meminit quoque H e r o d . 1, 181. et Sanchoniatho. Cf. supra Βαάλ. E t y m . Μ. Β^λό«· τινέε κατά
Χαλδαίονε την άνωτάτω τοϋ ούρανοΰ ιτεριφέρειαν 01 δέ,
κατά Δρύοπαι, τόν "Ολυμπον.
+ Β Η Λ Ο Σ . ΓΟ ϊστίον, 'Ρωμα'ίστί. Zonar. Lat.Velum.
f Β Η Ρ . τό φρέαρ. Syri. Hes. Zonar. Phoenicibus hoc
ccclxxxii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
tribuit, quod idem valet, Ab H e b r . ‫ ב א ר‬Be6r, pro
quo Syri ‫ ב ר‬B o r : Puteus. Kuster.
Β Η Ρ Η Κ Α Σ quoque, teste Hes.,nonnu]]i esse dicunt
μάζας άνωθεν κέρατα έχούσαι. J . Poll. [6, 77·] μάζα!
μεμαγμέναι
διηθημένων τών άλφίτωγ* Factas e farinis
percolatis. Athen. quoque 3. [114. f.] inter μάζα!
numerat καρδαμύλην,
και βήρακα [βήρηκα edidit
Schweigh.] και τολύπαι, καϊ'Αχίλλειον,
et ex eo Eust.
p . 1414. [lin. 29.] qui ibidem et haec affert e Lexicogr. quopiam, Βήρηκες, φυράματα μαζών, καϊ αίτολυΎ
παι τών έρίων. Rursum Hesychio βήρηκες sunt μάχαιραι όρθαί: sed addenti, quosdam simpliciter dicere
esse μαχαίρας, Gladios. H . S t e p h . — f Vide supra
BapaKes et Βάρηκες. " Βήραζ, Hesychio μάζα
μεγάλη."
Η . Steph.
t Β Η Ρ Ι Ο Ν . ένδυμα μοναχικύν. Zonar. I. q. * Βήpos et Βίρρος. Lat. Birrus. Βήρον et Bippov esse Lacernani, communem vestem, Salmas. docet ad JEI.
Lamprid. p. 121. E. Vide infra Βίρρον. * " Βήρρον,
* Βijpfiiov, ad Moer. 139. ad Lucian. 1, 3 6 6 . " Schaef.
Mss.
t ΒΗΡΟΥΘ. Nomen feminae. Sanchoniatho. H e b r .
‫ ב ר י ת‬Berit, nomen idoli J u d . 8, 32. Bochart Canaan
2, 2.
f B H P O Y T I . τήν ϊσχύν. Phoenices. Steph. B. v.
Βηρυτός. Bochart Canaan 2, 12. scrib. p u t a t Bjjpowr,
quod ex Hebr. ‫ ב י ר ו ת‬B e r i t : R o b u r , ab ‫ א ב י ר‬Abir :
Validus, derivat.
t Β Η Ρ Υ Λ Λ Ο Σ in India inventus lapis. Dionys. P .
1013. Bochart Canaan 1 , 1 4 . e Chald. ‫ ב ל ל ר‬Belitr per
transpositionem literarum deducit nomen. Cf. Buxtorf. Lex. Chald. p . 314. " Βήρυλλος, ό, ή, Beryllus :
Gemmae s. Lapidis pretiosi nomen. T r y p h i o d . Γλαι/κής βηρύλλοιο καϊ αίμαλέης άμεθύστου: ubi nota γλαυκήν vocari hanc gemmam, quoniam, ut Plin. testatur
38, 5. Probatissimi berylli sunt, qui viriditatem puri
maris imitantur. Sic et Dionys. P . Υγρής
βηρύλλου
γλαυκήν λίθον.
Legitur ET Βηρύλλιος λίθος pro βήρνλλος, Ezech. 28. VV. LL. vero et Βηρύλλων pro
eodem dici t r a d u n t . || Est alioqui Βήρυλλος et Herbae
genus, Hes." H. Steph. " Dionys. P. 1011. Ναι μήν
καί χρυσοίο φέρει χαριέστερον αλλο, Υγρής
βηρύλλου
γλαυκήν λίθον, ή περί χώρον Φύεται έν προβολής, όφιήτιδος ένδοθι πέτρης. Anal. 2, 242. Ίι‫׳‬δι)>‫ ׳‬β. Reiz.
Pra;f. ad Mus. Francianum p . xi. Briickmann iiber
die Edelsteine 97." E d d . " Βηρυλλοί, Jacobs. Animadv. 205. Lucian. 2, 111. Β^ρυλλιοί, Bast Lettre
97." Schaef. Mss.
f ΒΗΡΥΣ. ιχθύς. Hes. Leg. ισχύς, ex H e b r . ‫ב י ר ו ת‬
Beritth : Robur. Berkelius. Vide supra B7;pom‫׳‬.
ΒΗΣΑ, ut Eust. [1405, 16.] ex Athen. refert, dictuni fuit quoddam ποτήριον παρά
Άλεξανδρεΰσι,πλατύτερον έκ τών κάτω·. μέρων, έστενωμένον
άνωθεν.
Apud Hes. est et Βησίον nomen ποτηριού. Η . Steph.
— f Apud Athen. 11. p. 784. b. ( E d . Schweigh. T . 4.
p. 224.) scriptum est βήσσα. Quod vero legitur ap.
J . Poll. 6, 96. Βησιακόν, id e βατιάκιον corruptum
esse docet Schweigh. ad Athen. 1. c. et ad p . 497. d.
Cf. Sturz. p . clxx.
Β Η Σ Α Σ Α , Syriaca voce, dicitur Agrestis ruta,
teste Diosc. 3, 53. H . Steph.
Β Η Τ Α . Elementum secundum alphabeti ex Hebr.
‫ ב י ת‬Bet manasse perspicuum est. H. S t e p h . T h e s . T .
l . p . v . " Lucian. 3 0 0 . : adv. Ind. 866'. Plato Theaet.
1, 203." E d d . " J a c o b s . Anth. 10, 146." Schaef.
Mss.
Β Η Τ Α Γ Ω Ν , ap. Phoenices, Saturnus dicitur, teste
E t y m . H . S t e p h . — f Confert Βηθδαγών 1 M a c c a b .
10, 83. Hebr. ‫ ב י ת דגלן‬Schleusner. ad Etym. Bis peccat Etym., qui nomen templi pro deo habet, et Dagonem pro Saturno, cujus frater est, auctore Sanchoniathone. Bochart Can. 2, 14.
+ ΒΗΤΕΙΟΣ. πίναξ, Zonar. Igaota vox Lexicis.
Tittmann.
+ ΒΙΒΛΟΣ. Vide infra Βύβλοι.
i Β Ι Γ Λ Α , παραφυλακή νυκτερινή. E t y m . Μ . v.
Φρυκτωρείν. Lat. Vigilia.
t Β Ι Δ Ι Α Ι Ο Ι . Magistratus quidam Lacedsemone,
quinque numero, ap. quos cura certaminum epheborum erat. Paus. 3, 11. ‫ ״‬Ad Herod. 463. *B/S‫״‬,
Brunck. Soph. 3, 506." Schaef. Mss.
t Β Ι Ζ Α Κ Ι Ω Ν . μικρών λίθων. Zonar. " Βιδά*«κ,
Lapillus, Macar. Homil. 17. S u i d . " E d d .
f Β Ι Κ Α Ρ Ι Ο Σ . διάδοχοι, παρα 'Ρωμαίοι!‫ ׳‬Zonar.
Suid. L a t . Vicarius,
t Β Ι Κ Α Σ . σφίγγα*.
Hes. Boeoti, ni fallor, pro
σφίγγει
dicebant βίκε! 8. φίκει, Kuster.
" Vide
Βi l " Edd.
f ΒΙΚΟΣ, το άγγείον καϊ τό σπέρμα. Zonar. Yocem
peregrinam censet Schneider, in Lex. Apud LXX.
I n t e r p r r . J e r e m . 19, J , 10. βίκοι legitur pro Hebr.
‫ ב ק ב ו ק‬Bakbuk : Lagena. " ΒIKOS, [ό,] Hesychio est
στάμνοι 3>τα έχων, Vas aut Urna habens ansas. Aut
etiam Doliolum. Hieron. enim, quod L X X . Interprr.
ap, Es. 19. vocant βίκον όστράκινον, reddit Doliolum
testeum. Eubulus sane ap. Ath«;n. 1. σταμνάρια et
βίκου! pro eodem accipit. Nam ut ibi dicit, Σταμνά•
ριά τ ο'ίνου τοϋ φοινικίνου: ita etiam Φοινικίνου βΐκόι
Tis ύπανεώγνυτο.
Sic X e n . a p . Suid. "Επεμπε βίκου!
έπιδεείι οίνου.
Rursum ap. Athen. 3. ex Archest*.
και Σικελού θύννου τέμαχοι Τμηθέν, οτ έν βίκοιπι τινριχεύεσθαι έμελλεν,
Eust. quoque βίκουs esse dicit
οίνοδόχα άγγεία,
ap. Xen. et alios, sed in illo Arehestr. 1. dici έπϊ μειζόνων όστρακίνων σκευών : viderique hunc ταριχευτικόν
βίκον eundem esse cum
άμφορεί, cum mox de scombro dicat idem Archestr.,
πριν έ! άλμυρόν ϋδωρ Έλθεϊν άμφορέω! : vulgo eum
βιτίναν dici. INDE Βικίον ET Βικίδιον, (τό,) demin.
Urpula, Urceolus, D o l i o l u m : vel Laguncula: aut
etiam generalius Vasculum. Diosc. 1, 96. BiiXe els
βικίον ΰελοϋν, έχον μέλι' και τήν άρχήν τοϋ λίνου περιδ η σας τώ στόματι τοϋ βικίου, πωμάσαι άπόθου. Apud
Suid. vero alterum demin. βικίδιον legitur. || Sed
eodem Lexicogr. teste, βίκο! est etiam σπέρμα quoddam : idem procul dubio quod peculiariter Asianos
appellare βικίον tradit G a l . Lat. Vicia. Vide Άφάκη·.
BetKovs, Hes. dici scribit του! πίθου!, Dolia. Βυκίοκ,
τό, Vasculum q u o d d a m , VV. L L . perperam pro βικίον." H . Steph. " Gl. BtKoV Vas vinarium, Cyathus. * Βίκο!‫ ״‬Vicus. Βικίον‫ ״‬Vicia, Doliolum. Βίκια,
χόρτοs· Vicia. Apud Paul. iEgin. 7, p. 296. 299.
est * Βήκος. Xen. Κ . Α. 1, 9, 25. Ο'ίνου βίκους
ήμιδεείς. Herod. 1, 194. Μάλιστα δέ βίκου! ψοινικήίου! κατάγουσι οίνου πλέουι, ubi Schaef. φοινικηίου, Ut
E p h i p p . ap. Athen. 1. p. 29.
p. 58. et 14. p. 642.
βίκον φοινικίνου et φοινικικού, sub. ο'ίνου. Lucian. Dial.
Meretr. %σχάδων βίκον. Phot. Οϋροδόχην' τήν άμίδα,
Ξενοφών, οϋριον δέ βίκον, 'Αντισθένη!.
Vide Interprr.
Hes. ad *0ύρώμβικον." E d d . " BiVos, Zeun. lud. ad
Xen. K . A . ; Schneider, ad 75. Brunck. Aristoph. 2,
227. Albert. Peric. Cr. 70. Βικίον, Βικίδιον, Albert.
I. c." Schaef. Mss.
t Β Ι Κ Τ Ο Ρ Α . Victorem. Suid.
t Β Ι Ο Λ Α , πέδιλα, υποδήματα. Zonar. " Ε. Η. Barker. in Classical Journal 2 5 , 1 7 0 . 26, 382. qui fallitur
credens βίολα satis sanum esse voc. Verior lectio
est βηλα.
Vide Schneider. Lex. v.. Βηλόί." Edd.
B I P P O N S u i d . esse dicit Ιμάτιον'Ρωμα'ίκόν, de quo
supra in Άτραβατικόι.
Η . S t e p h . — t Lat. Birrhus.
Vide supra Βηρίον. " Arte mid. 2, 3. Cf. Έι/wrwpis,
Μανδύη, Χλαμύι."
Edd.
Β Ι Σ Β Α Ι Α Σ έορτήν, ait Hes. v. Β ί σ β η κ , Messapios
vocare, quae sui temporis hominibus κλαδευτηρία diceretur. H. S t e p h . " Lege Κλαδευτήρια."
Edd.
t ΒΙΣΕΗΤΟΝ. έπινέμησιι τετραετία!. Zonar. Etym.
G u d . Lat. Bissextus. " Diod, S. 1. p . 44. Phav. 156 "
Edd.
t Β Ι Σ Τ Α Κ Ι Α . Vide infra Π‫״‬σ7άκ £ α.
t ΒΙΣΤΑΗ. ό βασιλεύς, παρά ΤΙέρσαιι. Hes. Scr'iT
bunt hod ie Persae
Sipehbed. v. Hammer.
‫־‬t Β Ι Σ Τ Ι A P I O N , pro Βεστιάριον, quod vide supra.
Β Λ Α Γ Ι Σ Laconibus est κηλίς‫ ׳‬Macula, Hes. H.
Steph.
+ Β Λ Ε Ε Ρ Ε Ι . οίκτείρει. Boeoti. Hes.
Β Λ Η Τ Υ Ρ Ι est χορδής μίμημα, ut ex J u b a refert
Suid. quem vide. Hes. habet ΒλίΥυρί. Η. Steph.—
t Zonar. : Βλίτηρι‫ ׳‬όργανον μουσικόγ, φησιν 'Id/3as*
σκίνδαφον δέ, μίμημα χορδήι.
Β Λ I Κ Α Ν Ο Ν , (ut et Etym.) et Βλίχαν
Hes.
dici scribit βάτραχον
R a n a m . Apud Suid. Βλίκαροι
est ό βάτραχοι.
Η. Steph. — f Βλίκαροί scribunt
q u o q u e Zonaras et Cyrillus,
TABULA G E N E R A L S .
t BO Α Ν Ε Ρ Γ Ε Σ . S εστίν, υ'ωϊ βροντής. M a r c . 3 , 1 7 ·
Vox H e b r . q u a m compositam esse ex ‫ ב נ י‬B e n e : FiIii, et ‫ ר ג ש‬R e g e s : Strepitus, T o n i t r u , docuit L . de
Dieu Crit. S. p. 397.
f B O E P F A Z A K . Varia scriptura p r o
βερσίχθαν,
quod vide supra.
t Β Ο Ι Δ Η Ν . T h a p s i a a p . Afros. A p p . Diosc. 474.
Sic dicta, quia sUccus e radicibus ejus torculari exp r i m e b a t u r ; Syri T o r c u l a r i a ‫ ב ר ץ‬Baddin dicebant.
Bochart Canaan 2, 15.
t Β Ο Λ Ε Ν Η . τό κρέας τό περί τό στόμα τής γαστρός.
Zonaras. Vox in Lexx. non obvia.
B O A A A l ) ab iEolensibus vocari quas Romani
Bullas vocant, i. e. περιδέραια quaedam, P l u t . Probl.
Rom. e Varrone tradit p . 514. meae E d . H . S t e p h .
" At * Βολλά, iEol. pro βουλή, Inscr. C u m a n a Caylus
2. PI. 56." E d d . " T o u p . A d d e u d . in T h e o c r . 4 0 5 .
Valck. Adoniaz. p. 3 6 3 . K o e n . ad G r e g . 82. 276.
311. Reiz. A c c . 4 1 . " Schaef. Mss.
f BOMBYP. αμμ0ς. Αάκωνες. Hes. Nisi potius
scrib. βομβυξ. Η . S t e p h .
f Β Ο Ν Α Α Λ Α Σ . είδος πλακοΰντος. E t y m . G u d . v.
Ίμαίος. Si sana est scriptura, vox peregrina videtur.
t T o BONI legitur in Josephi Hypomnest. E d . Fabricii p . 330. An leg. Τ ε / S o i m e t e Coptica lingua derivandutn, vide Jablonski. O p . 1, 344.
+ ΒΟΡΒΟΡΟΣ. Fimus, a b ^Egyptio B e r b e r : Ejicere, derivat Rossi p. 41 et 343.
f Β Ο Ρ Ε Α Σ . Boreas. Vox H e b r . ‫ ב ר ח‬Boraach
aut Boreach, quae Celeritatem tam in cursu notat
quam in fuga. Heins. Aristarch. S. p. 20.
ΒΟΡΥΕΣ. Boryes, animalia quaedam in Libya bovis magnitudine, teste H e r o d . 4, [192·] H a u d scio an
eadem quae όρνες. Η . Steph.
f ΒΟΣΜΟΡΟΣ s. Βώσμορος s. Βόσπορος' Frumenti
genus in India crescens. Vide Spicileg. p . cccxli.
" Beίσπορον, Βόσμορον, ad D i o d . S. 1, 149·" Schaef.
Mss.
f ΒΟΣΟΡ. τό Ιμάτιον τό άπό κόκκου
βεβαμμένον
κατά 'Εβραίδα διάλεκτον. Suid. Respicit forsan G e nes. 37, 3. • ‫ כ ת נ ת פ ס י‬Chetonet passim, quod a
LXX. Interprr. χιτών *otKiXosredditur. An potius d e promtum ex Jes. 63, 1. ubi L X X . : έρίθημα
ιματίων
lκ Βοσόρ, p r o Hebr. ‫ מ ב צ י ־ ה‬Mibbozrah : Ε Bozra,
tirbe Idumaeae. Etym, G u d . Βοσώρ scribens similia
tradit, a d d i t q u e : λέγεται δέ βοσώρ και τό σώμα‫ ׳‬Άστε
06 τό έρίθημα έξ αμπέλου βοσώρ* άντι τοΰ οΰ τινός τό
σώμα εξ αμπέλου ήν βεβαμμένον. C f. H e b r . ‫ ב ש ד‬Basar:
Caro.
B O Y A Hesychio άγέλη παίδων· G r e x pUerorum.
H. S t e p h . — f " i " c Βουάγορ Laconibus dicitur a y e λάρχηϊ* P u e r g r e g e m (puerorum) ducens. Inscr. a p .
St. Croix des anciens G o u v e r n . Federatifs 4 6 2 . τον
*βϋάγου." E d d .
f B O Y A K P A I . 01 φοίνικες. Lacones. Hes. Sic Lacones Phoenicios vocarunt a gemino idoli Zefcub et
Achor nomine. Pergerus. Nescio utrum Phoenices hie,
an Palmae arbores intelligantnr. Alberti.
t Β Ο Υ Β Α Σ Ι Σ . θεός, a p . iEgyptios. E t y m . M. Copt.
P-ho‫־‬basr: Facies vel Vnltus vanae, q u o d posset esse
cognomen Isidis. Jabfonsfti. O p . I , 53.
Β Ο Υ Β Α Γ Γ Ι Σ in E p i g r . (ficitur Isis, quae et parturieoiibus aderat. H . S f e p h . — f Βοίβηστις•
{‫"ן‬Αρτεμις
ap. ^ g y p t i o s . H e r o d . 2, 137· et 156. Vel e Copt.
i h o - b a s t : Quae vultum n u d a t vel fetegit, vel e
P - h o - u a s c h t : Faciem multiplicans, quorum ntrumque de Luna dici potest. Jablonski. O p . 1, 53. " J a CObs. Anth. 10, '2$. ad Diod. S. 2 , 1 2 0 . " SclraeP. Mss.
t Β Ο Υ Ϊ Ν Ε Σ Α Θ . A n c h u s a . a p . Afros. A p p . Dtosc.
p . 463. Leg. Βουίενεσάθ:
ita maxime accedit ad anchusa; nomen Arab. ‫ א ב י י צ ל ס א‬Abojelesa. Bochart
Can. 2, 15.
B O Y K A N H . Cyprii άνεμον ί! άνθος vocant, teste
Hes. H . S t e p h ,
t B O Y K K A I . La*. Buccie. B . v , Etymolege M .
restituit Schleusner. p r o φοΰγναι, quod τάς παρβιαβ•
signif. scribit. Hinc G L Βονκκέωνες, παράσιτοι‫ ־‬Bttccones, ί. e. G1*a>th0ne»<
t Β Ο Υ Κ Κ Ι Σ Μ Ο Σ . A L a t . B a c c a vel Buccea. ΒβοβKHeiV Gustiire. Salmas. in F l , V o p i e c . p . 4-19rC. D .
cccxcvii
" G l . * Βουκκίζει‫ ׳‬J a c t a t . Βουκκίσαι‫ ׳‬G u s t a r e , J a n tare; J e n t a r e . *Βονκίσμη· Gustarium, J e n t a r i u m .
* Β\τυκκιημό5‫ ׳‬J e n t a c u l u m . " E d d .
t B O Y A I A I O I , nomen quod legitur in inscriptionibus Lacedaemoniis a Fourmontio collectis, et
qliod Raoul-Roebettius pro eodem habet cum β ovλάΤοι‫ ״‬Consiliarii. Vide D e u x Lettres a My lord Comte
d'Aberdeen sur l'aathenticit€ des Inscriptions d e
F o u r m o n t , p. 137·
f ΒΟΥΝΙΣ. T e r r a , secundum Barbaros. Schol.
<£scf). S u p p l . 125. laudatum a p . Alberti. ad Hes. v.
Bowls.
ΒΟΥΝΟΣ, b, Collis, T u m u l u s , Clivus. Epigr. 2. in
deformes, •ην δ' έπϊ βοννόν Ύφηλόν
στώμεν, κάντόν
έσοφύμεθα. E x p . etiam Cumulus, Acervus. Hesychio
vero βοννοϊ suht βωμοί, Arae s. A l t a r i a : quo teste
130VV0S Cypriis drcitur στιβάs.
INDE
βουνοβατέω,
P e r colles gradior s. incedo, [Alcaeus Mess. 8.] ET
Βουνοειδής, ο, ή, C§Jli similis, T u m u l i speciem gerens,
Clivosus, [ G l . MontOosus.] ut βουνοειδής τόπος.
F/Γ
Βοννοπατέω, Colles calco, i. e. P e r colles gradior s.
incedo: unde in Epigr. infin. βουνοπατεϊν:
pro q u o
aliqui βουνοβατειν
legunt. Derivatum I N D E B O I ‫ ׳‬νώδης, Collibus s. T u m u l i s frequens, Clivosus: vel
etiam i. q. βουνοειδής. [Polyb. 2, 15, 8. 5, 22, 1. 9,
21, 7.] ITEM Β οίνων ET Βουνιάς : quorum u t r u m que napi genus e s t : [Gl. Βουνιάς· N a p u s .
Bovvt·
άδει‫ ׳‬Napici.] Ita enim Plin. 20, 4. N a p o r u m duas
differentiae et in medicina Graeci servant. Angulosis
foliorum caulibus florens, Bunion vocant.
Alterum
genus Buniada appellant, et raphano et rapo simile:
seminis praeclari contra veneria. Meminit utriusque
horum et D i o s c . : bunii, 4, 124.: btrniadis, 2, 136.
Sed, si ei credimus, bunion e naporum genere non
e s t ; quamobrem et a buniade ipsum, veluti longe
diversum, s e p a r a v i t : buniadem autem, veluti affinem, inter γογγυλών et ραψανίδων genera i n t e r j e c i t :
quemadmodum Athen. q u o q u e 9· [369·] dicit τήν
ράφυν s. ράπυν, et τήν νΰν προσαγορευομένην
βουνιάδα,
similes inter se esse : afferens et Nicandri quendam
e G e o r g . I., in quo βουνιάς inter γογγυλιδα et ραφανίδα ponitur m e d i a : addensque, T h e o p h r . βοννιάδα
quidem non nominare, sed quaudam γογγυλίδα
vocare άρρενα, et fortassis hanc esse τήν βουνιάδα. G o r r .
Buniadem esse dieit napi alteram speciem, olim o m nibus, n u n c pancis n o t a m : c u j u s radicem dici in
altum valde crescere, et in rotundum extuberare :
u n d e nomen Graecos ei indidisse, qui βουνού! appellent Colles et loca verrucosa. Idem G o r r . e Diosc.
r e f e r t βοίνιον a quibusdam vocatum fuisse etiam τόν
περιστερεωνα.
A superiore vero bunio DICTUS B0Y‫׳‬νίτης οίνος a p . Diosc. 5, 56. qwem ibidem vocat olvov
διά βοννίου, utpote διά βουνίου σκ'ευαϊ,ύμενop.
Hoc
vinum intellexisse videtur Plin. cum 14, 16. scripsit,
Ε napis q u o q u e vinum fit, x i denariorum p o n d e r e
in sextarios binos musti a d d i t o . Nam Bunion esse
napum vult, s. napi speciem, uti supra d o c u i ; atque
a d e o pro eo, quod! Diosc. 4, 125. dicit φευδοβούνων
habere φύλλα βουνίω όμοια, ipse 24, 16. sic interpr.
Pseudobunion napi folia h a b e t . Rursum a i W v o s
EST Bovvie γή a p . ^Esch. [Suppl. 123. 134.] teste
Hes. quod interpr. T e r r a collibus frequens, ut sit
1. q . βουνώδης •γή.• Η . S t e p h . — f Pro λόφος Syracusiis poetis usitatum a i t Phrynichus. Cyrenai'cum
dicit Hierod. 4, 199• Cf. Sturz. p . clxxxvii. " Vox
Libyca est secundum Menag. Amoenitt. p. 14. * Boi/vttit, vEsch. Suppl. 783. E t y m . M . Boww, «αϊ βον
νΐτις' f) y f j , είρηται δέ παρά τους βουνους, βοννοϊ δέ 01
ίφηλοϊ, καϊ * ορώδεις, καί γεωλοφοι τόποι, παρά τό
βαίνβιν &νω, Glossae : Ββυνός' T u m u l u s , Collis, Cumulus, Monticulus. Bot/1‫׳‬oe161)s,, Diod. S. 5. p. 219.
Valck. ad H e r o d . 4, 158. 199. ΒουνίτηςΠάι‫׳‬,
Anal.
2, 81. " * Βοννίίω, Accumulo, Aggrego, Porrigo 3.
Accipio cumulate et largiter. Vo* haec,. aliis scriptt.
G r . ignota, est sine dubio a L X X . novata et formata
a βοννοϊ, signif. Struo e k βοννόν, s. In cumulum, u t
q u a n d o magna copia cibi in cumulum^structa alicui
apponitur. R u t h . 2, 14. u&i Hieron! Congessit: 16.
τά βεβουνισμένα.
Vulg. Ma1lipulos r a u t majores fasciculos, qui pluribus manipulis constant. Vide Bon-
cccxcvni
cccxxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
frer, ad R u t h . 1. 1. p . 4 2 5 . " Schleusner. Lex. in V.
T . " E d d . " ΤΙεριβουνόε, [sic, sed leg. περίβουνοε, ό,
i!,] affertur pro Montosus s. Montuosus. Plut. Pelop.
14." E d d . " Bowos, ad H e r o d . 351. 366. 368. J a cobs. Antli. 7, 366. 10, 36, Βουνοβατέω, Βουνοπατέω,
7, 3 5 0 . ; Proleg. 100. Βουνοειδήε, ad H e r o d . 351.
Βούνιον, ad H e r o d . 366. Bouvias, i b i d . ; ad Diod. S.
1, 191. Βουνίτηε, Jacobs. A n t h . 8, 205. K u s t e r . A ristoph. 74. * Βουνίζω, Phrynich. Eel. 156." Schaef.
Mss.
+ Β Ο Υ Ρ Χ Ο Υ Μ Α Θ . χρυσοκόμη a p . Afros. A p p .
Diosc. p. 466. Arab.
Burghumah, permutatis
radicalibus ^ et _ H e r b a quaevis vertice rotundo et
multis foliis. Bochart Canaan 2, 15.
f ΒΟΥΣ. Piscis Nilous. Spicileg. p. cccxxxi.
+ Β Ο Υ Σ Β Α Τ Ο Ν . τήνΆρτεμιν.
T h r a c e s . Hes.
t Β Ο Υ Σ Τ Α . Λατίνοι τά έκ τήε πυράε καλοΰσι λείψανα. Etym. G u d . Lat. Busta.
B O Y T O I , Hesychio Loca ap. *Egyptios, in quibus mortui ponuntur, Mortuorum conditoria. H .
Stepli.—‫׳‬t Jablonski. O p . 1, 55. confert yEgyptium
βη‫ ׳‬Sepulcrum.
t ΒΟΥΤΩ. Λητώ ap. iEgyptios. S t e p h . B. v . BooTOS. Jablonski. Op. 1, 55.
ΒΟΩΝ in VV. L L . dicitur esse Custodia a p . Alexandrinos. Hes. vero Βοώνα exp. όδόν: afferens et βυώναε pro άγροικίαε. Η . Steph. " Gl. Βοών, b τόποε'
Bubile." E d d . " Etym. M. 203, 9" Schief. Mss.
f B P A K K I A , qua v. usus est Hes. v. Περισκελια,
videtur esse L a t . B r a c c a ; alias Βράνε*. Bochart Canaan 1,42. derivat vocem ab H e b r . ‫ ב ר ך‬Berec: G e n u .
N o n desunt, qui Persarum esse vocem contendant,
quia ap. Persium [3, 53.] legissent: Braccatos Medos. A p u d Ovid, vero Trist. L . 5. El. 2. [Eleg. 10,
33. sq.] Hos quoque, qui geniti G r a j a creduntur in
urbe, Pro patrio cultu Persica bracca tegit. Burton
p . 73. qui paulo post a d d i t : Vocabulum quod braecis Persica lingua respondet, est S a r a b a r a ; illud tu
vide. " *Βράκαι, Diod. S. 5, 30. Vide Βράκοε. Ε. Η .
Barker, in Classical Journal T . 8. p. 329·" E d d .
Β Ρ Α Σ Κ Η , Hes. teste, Italis est κράμβη‫ ׳‬Brassica.
H . S t e p h . — f Leg. Βρασσίκη, quod oido postulat.
Is. Voss.
B P A T A N A N Elei τορύνην vocant, teste Hes. H .
S t e p h . — t Sic et * 'Ρατάναν τορύναν exp. Hes.
B P A T A N E I Idem iisdem esse dicit ραΐζει άπο νόσου• Convalescit,Meliuscule habere incipit. Η . Steph.
Β Ρ Α Χ Μ Α Ν Ε Σ . Gymnosophistie quidam a p . Indos, de quibus Suid., item Strabo [15. p. 712.] Phil o s t r . e t P o r p h y r . P l a t o n i c u s . M e m i n i t et Plin. H . S t e p h .
+ BPEBION.
ή έπίτομοε καί σύντομοε γραφή· Βρεβίω
γάρ κατά Λατίνουε τό τέμνω· γράφεται καί τό βραχύ
καί ολίγον' καί Βρεβίτα· ή συντομία. Zonaras. Lat.
Brevis, Brevio, Brevitas, Breviarium.
BPEKHN, Hes. dici scribit τόν Βρέκυντα, τόν Βptγα, 11. e. τόν Φρύγα: nam Βρίγαε dici τούε Φρύγαε.
A t Βρεκύνδαι, Hes. teste, ap. Phrygas Daemones suut,
qui et Βερεκύνδαι. Η . Steph.
ΒΡΕΝΤΑΓ, Hesychio βρονταί, T o n i t r u a . At Bperτήσιον, Italiae oppidum est ad Adriam : ex eo nominatum, quoniam έχει λιμέναε κέρασιν έλάφου παρανλησίουε:
nam Βρενέο»‫ ׳‬Mesapil" appellant τήν έλαφον,
et Βρέντιον iidem τήν κεφαλήν τήε έλάφου, teste E t y m . ,
qui tamen prius dixerat denominatum esse a Brento,
Herculis filio, mutuatus ea a Steph. Sed prius etymon eo confirmari videtur, quod Steph. τήν Βρεντίαν
s. Bperriaf νήσον (quae et ipsa sita est in Adriatico
mari) G r . vocari scribat Έλαφοϋσσαν,
[Έλάφουσοαν
scribitur in E d . Steph.] c u j u s incolas a Polybio Bperτ/ανούε nominari ait, ab aliis B p e r n W , ut a Strab.
quoque Latini Βρεντήσιον appellant Brundusium :
Βρεντίαν 8. Βρεττίαν, Brutiam. Η . Steph.
ΒΡΕΝΘΙΞ, Hes. teste, Cypriis est θρώακίνη. Athen.
vero 2. [p. 69. b.] e Nicandri Colophonii Γλωσσών 2.
βρένθιν dici refert ap. Cyprios τήν θρίδακα‫ י‬L a c t u c a m .
Η . S t e p h . — ‫ ן‬Βρένθίσιν θρίδακα. Cyprii. G r a m m . in
Bekkeri Anecd. p. 223. Βρενθισίτην θρίδ ακα. .Citym.
Μ
* ‫ יי‬V)1deBP'i-‫״‬Edd.
" ΒρένθιΙ, C a s a u b . ad A t h e n .
144. Scha;f. Mss.
f Β Ρ Ε Ν Τ Α Γ Ι Ο Ρ . I m a g o . L a c o n e s . Casaub. ad
A t h e n . 8. p . 3 5 2 . a.
B P E T T A N A Hesychio φοβερά• quo teste et Parva
locusta sic nominatur a Cretensibus. H . Steph.
f B P E X O Y . Lupinus, a p . iEgyptios : ex App.
Diosc. p. 4 4 4 . Jablonski. O p . 1, 56,
B P I A N Hes. esse dicit τήν έπ' αγροί! κώμην. Η.
S t e p h . — f Βοία T h r a c u m lingua Urbem denotare
tradit Strabo' 7. p. 319· " N i c . Damasc. p. U8."
Edd.
Β Ρ Ι Α Γ Χ Ο Ν Η Ν Ranam Pliocenses dicunt, teste
Hes. H . Steph.
Β Ρ Ι Γ Α a Lydis dici τον ελεύθερον, tradit Juba.
Apud Plut. vero p . 1838. meae Ed. Brutus τούε στρατευομένουε οίκέταε Βρίγα! ώνόμαζεν.
Η . Steph.—
t Vide Βρίξ.
t Β Ρ 1 Γ Ι Ν Α Α Ρ Ι Δ Α Σ ίσχάδαε- Brigindaridas ficos,
nomine quidem barbaras, sed sapore suaves, in Attica crescere scribit Lynceus ap. Athen. 14.p. 652. d.
t Β Ρ Ι Γ Κ Α Cyprii dicunt ro μικρόν. Hes.
•f Β Ρ Ι Ζ Α . Frumenti genus in Macedonia atque
T h r a c i a . Spicileg. p. cccxli. Schneider. Lex.
t Β Ρ Ι Κ Ε Λ Λ Ο Σ . βαρβαρικόν ονομα' βροτψ είκελοι,
>/ Βριζιν ε'ίκελοε. Secundum alios ό κελεύων (leg.
λέων Schleusner.) a u t ίστόπουε. Etym. Μ.
Β Ρ Ι Κ Ι Σ Μ Α Τ Α . Hesychio sunt ορχησιε Φρυγιακή.
Η . S t e p h . — f Cf. Jablonski. de L . Lycaon. p. cxxxviii.
BP1KOI, Hesychio πονηροί, Mali, Improbi. [Vide!
Βροννόε.] Βρικόν idem H e s . a Cyrenaeis dici ait ovov,
exp. etiam βάρβαρον. Η . Steph.
Β Ρ Ι Τ Ο Μ Α Ρ Τ Ι Σ . Britomartis, Diana et Nympha
quaedam : dicta παρά τό ταϊs βρίσαι! νυμφαίε όμαρτειν,
ut tradit Etym. qui tarnen et aliam e Neanthe causam
nominis affert, ex eo nimirum dictam, quoniam, cum
in lucem ederetur, al συμπαροΰσαι κόραι rij λεχοϊ a1‫׳‬cβόησαν βρίτον, h. e. αγαθόν : signif. illo επιψθεγμαη
b o n u m et prosperuni esse partuin : nam Jovi oraculo
responsum erat, fore ut si masculus partus esset, ab
eo pelleretur regno. Hes. a Cretensibus sic nominari
Dianam tradit. Callimachi Schol. dicit propr. nom.
esse Nymphae: a qua et Dianam Βριτόμαρτιν in Creta
coli. Schol. E u r . fuisse Nyinpham Dianae in venationibus sociam : a qua Dianam liominatam fuisse Αίκτυνvav, quod earn sese in mare prcecipitanlem e monte,
in quo Minos· earn persequebatur et ad concubitum
rapere volebat, servasset εν δικτύοιε, i. e. Retibus,
piscatorum. Idem tradit Callim. H. in D. 185. H.
S t e p h . — t Solino c. 11. interpr. Βριτόμαρτιε est
Dulcis virgo, quod convenit cum Hes. qui mox
Bpcrv interpr. γλυκύ. Fungerus. " Solinus Dianam
a Cretensibus sic dici, quod sign. Virginem dulcem : recte ; nam Cretens. βριτΰ' γλυκύ. (Et inde
Βρισήιε quasi βριτήιε, i. e. Suavis etcara Achilli, Cornut.) "Ομαρτιε, puto, Virgo eisdem, παρά τό όμαρτείν
τή μητρί, ut aliis παρθένοε, άπό τοϋ παραθεειν τ§.μ.
t a n d e m desine matrem Tempestiva sequi viro, Hor a t . " Casaub. ad Strab. 10. " A d Callim. 1,130.
Fac. ad Paus. 1, 292. Sylburg. ad eund. 1.: ad
Anton. L . 266. Verh. R u h n k . E p . Cr. 148. ad Diod.
S. 1, 392. K u s t e r . Aristoph. 74." Schaef. Mss.
B P I T Y . Cretensibus γλυκύ, teste Hes. H. Steph. v.
Bpiros, ubi tamen Βριθύ legitur, per errorem.
+ B P O T M A A I A . Brumalia, a Romulo instituta.
Suid. E t y m . M .
Β Ρ Ο Υ Χ Ε Τ Ο Σ . Hesychio βάραθροε, Cypriis βάτραχοε. Η . Steph.
Β Ρ Υ Δ Α Α Ι Χ Α . Hesychio πρόσωπον γύναικείον‫ ׳‬Persona s. Larva m u l i e b r i s ; qui βρυδαλίχαε vocari ait
etiam ras μαχλάδαε a Laconibus. Sed ordo alphabeticus pro eo scr. innuit βρυλλίχα : nam mox subj u n g i t , Βρυλλοχισται, o't αϊσχρά προσωπεία
περιτιθεμενοι
γυναικεία, καί ΰμνουε ρδοντεε. Paulo iufra sine p. Η.
Steph.
B P Y K A I , E o d . teste, dicuntur αϊ ίεραί, a Doriensibus. H . S t e p h . — ‫ ן‬Leg. αί ίέρειαι· Sacerdotes feminae. Alberti.
t B P Y N X O N . κιθάραν. Thraces. Hes.
B Y B A I O I , a p . Cyprios, οί των τάφων φύλακεε, teste
Hes. Η. Steph.
t Β Υ Β Λ Ο Σ . P a p y r u s , planta cum sit iEgyptiaca,
TABULA GENERALiS.
nomen etiam a n n o u ex J i g y p t o m u t u a t u m videri
debet 1
B Y A A 1 X A I , a p . Lacones, χοροί τα ε! όρχηστών,
teste Hes., cui Βυλλίχηε
est et χορευτήε.
Supra
Βρκλλίχαι et Βρυλλιχιστής : [ut pro Βρυλλοχιστήε legere mavult. Vide Βρυδαλίχα et ΒρυΧΧοχισται.]
+ Β Τ Ν Έ Τ Ο Σ . είδος ιματίου παρ' Αίγνπτίοις.
Arcad.
G r a m m . ined. [in Barkeri E d . βύνητος.] Albert, ad
Hes. v. Bovroi. Cf. Jablonski. O p . 1, 56'.
ΒΎΤΡΟΣ. Hes. teste T y r r h e n i s est κάνθαρος. Η .
Steph.
Β ΐ Τ Ι Ο Σ , a p . Delphos, Mensis quidam dictus quasi
φύσιος, ut volunt nonnulli, quoniam nimirum iapos
άρχει, και τά ποΧΧά>φύεται τηνικαϋτα και
διαβλαστάνει,
ut fit mense Anthesterione et Aprili. Sed his non
assentitur Plut., negans Delphos, ut M a c e d o n a s , φ in
β vertere, verum in π : ideoque dici παρά τήν πύσιν
s. πεύσιν, quoniam sc. in eo πυστιώνται καί πννθάνονται τοϋ θεοϋ, ut fusius d o c e t initio Hellen. Probl. H .
Steph.
ΒΥΣΣΟΣ, Byssus, Lini q u o d d a m genus ap. Indos,
teste J . Poll. 7· [segm. 75.] H . S t e p h . — f H e b r . f \ 2
Buz. Cf. T e w a t e r . A u c t a r . ad Jablouski. O p . 1, 429·
" Barker, ad E t y m . M. 735-6. Βύσσινοςt Const. Manass. Chron. p . 565. Glossae: Βύσσινον Corium bovis e bysso t i n c t u m . " E d d . " Βύσσος,Βίττος,
Brunck.
Aristoph. 3, 147. Βύσσος, ad Moer. 4 4 . Pierson. Veris.
98. Βύσσινος, T o u p . O p u s c . 2, 25. Wessel. Herod.
142. ad D i o d . S. 1, 96. Brunck. S o p h . 2, 426. B.
ρήμα, H . S t e p h . Praef. ad A p o p h t h e g m .
*Βυσσινοβαφής, (ό, ή,) Zeun. ad Xen. Κ . Π . 7 4 6 . " Schaef. Mss.
" Βύσσος, .‫־‬Elian. Η . Α. 355. Lex. H i p p o c r . " W a k e f .
Mss.
ΒΩΚΑΡΟΣ, a Troezeniis dicitur τό i>ap• Ver, παρά
τό τώ βίω χαράν φέρειν, teste E t y m . qui e t Fluvium in
Calamine sic vocari ait, forsitan quod ββείου καρός,
Bovini capitis, similitudinem aliquam p r a e f e r a t : quasi
βοόκαρος, ut ή βούρρινα. Η . S t e p h .
Β ί Ι Α Η Τ Ι Ν Ο Σ ap. Athen. 3. [ p . I 1 3 . c . ] d i c i t u r vocari άρτος quidam, et σκευάζεσθαι eodem modo, quo ό
βουλίτης. Videtur autem Lat. esse vox, cum ibid, in ejus
conficiendi ratione utatur vocabulo Materiae, Furni,
R e m i : forsan quod boletorum figuram imitaretur, aut
inde fieret. H . Steph.
f ΒΩΜΟΣ σημαίνει καϊ τό 'ίδρυμα, έφ' ψ τάς θυσίας
έποίουν. Etym. G u d . Cf. H e b r . ‫ ב מ ה‬Bam&h : Celsum,
Ara. Ogerius. Βωμόν σταπίδα. Suid. L e g . στιβάδα.
Kuster.
ΒΩΡΙΜΟΣ, J. Poll. [4, 54.] auctore, fuit Μαρυανδηνών γεωργών ψσμα, Rusticorum Maryandenorum cantilena : in honorem nimirum Borimi adolescentis, qui
aestate in venalione perierat, filius autem erat Upii
regis, Iollae et M a r y a n d e n i frater. Hes. Βωρμον dicit
fuisse φρήνον έπϊ Βώρμου νυμφολήπτου Μαρυανδηνοΰ.
H.Steph.
Γ.
Γ Α Β Α Λ Α Ν H e s . dici tradit κεφαλήν et εγκέφαλον.
Gabalium autem aromatis Arabic! nomen ap. Plin. 12,
21. H . S t e p h .
f Γ A B B Α Θ Α . τόπος λεγόμενος λιθόστρωτος Hierosolymae, ubi tribunal Pilati erat. J o . ! 9 , 13. N o m e n
Syro-Chald. derivatum a r a d . ‫ ג ב ה‬G a b a h : Excelsnm
esse.
Γ Α Β Β Ρ Γ Ο Σ , H e s . teste, L a c o n i b u s est έργου μισθιοτός- Q u i m e r c e d e o p u s aliquid f a c i e n d u m suscipit,
Ut οί εργολάβοι. Η . Steph.
t Γ Α Β Η Σ , a p . L X X . legitur pro H e b r . ‫ ע צ ב‬O z e b :
Dolor, l Chron. 4 , 9·
f F A B I N legitur ap. L X X . E d . Bos. pro H e b r .
‫ ג ב י ם‬G a b i m , vel,ut marginalis lectio habet, ‫ י ג ב י ם‬J o gebim : Aratores, 2 Reg. 24, 32. vel 25, 12. C o d .
Alex, scribit Γηβείν. E d . C o m p l u t . γεωργούs.
Γ Α Β Ι Σ a p . L X X . I n t e r p r r . J o b i c. 28. [v. 18. ubi
γαβϊς E d . Bos. legitur] μετέωρα καϊ γάβις ob μνησθήσεται. Sed H e b r . v. e s t . q u o d interpr. Eminentia. H .
Steph.^—f H e b r . ‫ ג ב י ש‬Gabisch : Lapidis pretiosi
nomen.
t Γ Α Γ Γ Ρ Α . C a p r a . Paphlagones. Steph. B. h. v.
T e w a t e r . ad Jablonski. de L . L y c . p . cxlviii.
VOL. I.
cccKcix
Γ Α Δ Ε Ι Ρ Α , teste l i e s . , Pfccenices vocant 7« erepiφράγματα, Septa. Alioqui Γάδεφα appellant Insulam
et urbem in O c e a n o ultra coluninas Herculis, angustam admodum et veluti γάs δειράν, ut Steph. et E t y m .
t r a d u n t . U n d e Γα5«ρει)ϊ, Ταδειρίτη!, Tabeipalios, Γαbeipaios, dicitur Q u i inde oriijndus est, a u t illic liabit a t . Inde et possess, FORMA Γαδεφικόί, \ή, ΌΝ,] dicit u r : ut Γαδειρικόν τάριχος a p . Eupolidem, to άπό
Γαδείρων κομιζόμενον, teste Hes. itemque Steph., qui
e t T i i S e i p a v f e m . a b Eratosthene vocari ait. Lat. G a d e e
dicunt, et Gaditani pro TaSeipa et Γαδειραι/ο/. Τηδειpa, Ion. p r o Γάδ., G a d e s . Herod. Προ! Τηδείροισι. Η .
Steph. " Τηδείροισι exhibet Η . Steph. T h e s . , atque
adeo nos scripturam earn retinuimus; sed forte t y p .
error hie latet." E d d . " Γάδειρα, ad Diod. S. 1, 263.
* Γαδειρόθεν, Probl. Arithm. 15. Γαδειρικον
τάριχος,
Koppiers. O b s . 36." Schaefi Mss.
f Γ Α Δ Ο Ν , lingua Phoenicia, dicitur 70 έκ μικρών
φκοδομημένον. Etym. Μ . V. Γάδειρα.
Γ Α Ζ Α , f‫ ·ן‬Persica vox est, teste Hes., signif. a p .
eos το βασίλειον, S. TOVS έκ τών πολλών φερομένους φόρου!, a u t τά τίμια, i. e. Regiam cum supellectile et
instrumento suo, s. T r i b u t a et reditus, a u t Res pretiosas. Idem γάζαν exp. etiam πλοϊτον, Opes, Divit i a s : Suid. θησαυρόν, T h e s a u r u m , i. e . Supellectilem
et opes pretiosiores, quas recondimus. Diod. S. Π0Χλήν δέ ευρεν άφθονίαν τροφής καί γάζαν
βαρβαρικής,
άργυρίου Se τάλαντα γ'. E t rursum : Ό Se Πτολεμαίοι
βασίλεια περιάγων έπεδείκνυτο καί τήν άλλην τήν β ασίλικήν γάζαν.
E t T h e o p h r . Η . Ρ . 8, 11. Τ ά ιμάτια
καί τήν άλλην γάζαν κόπτεσθαι.
UNDE Ταζαφύλαξ,
[ό, ?;,] G u s t o s gazae s. thesauri. N o n n . dixit etiam χώpos γαζοφύλαζ, PRO Ταίοφυλάκιον, Locus, in quo custoditur gaza : ut suut conclavia vel arcae, in q u i b u s
pretiosius instrumentum et opes reconduntur asservanturque : quod 07;?avpo^vX0K1ovquoquedicitur, teste
Suida. Ita vocabatur etiam in templo Hierosolymitano Locus quidam, in quem confer.ebantur pecuniae :
quia erat templi veluti thesaurus et acrarium : u t c u m
alibi, tum Luc. 21, [ ! . ] Βάλλοντας τά δώρα αυτών eis
το γαζοφυλάκιον.
N o n n . hoc γαζοφύλακα χώρον a p pellat, uti dixi, Ταζοφνλαζ, inquit, όθιχώροε ακούεται,
όππόθι πολλοί Ποίκ/Χα δώρα φέροντες έπεστείχοντο •πολΐται.
!‫ ן‬Rursum Γά£α, Urbis Asialicae nomen e s t :
c u j u s civis Taeiaios dicitur. H . S t e p h . — f Hodie Persae scribunt xXjy=L Chasine. v. H a m m e r . " Polyb.
22, 26. * Γαζοφυλακέω, Diod. S. 601." E d d . " Γ ά δ α ,
Heringa O b s . 211. Struchtmeyer. Anim. Cr. 28.
Valck. Callim. 94. ad Diod. S. 2, 186. N o m . urbis,
ad Diod. S. 2, 3 8 1 . " Schaefi Mss.
f Γ Α Ι έν τω πέραν a p . L X X . N u m . 33, 4 4 . respondet H e b r . ‫ ע י י ה ע ב ר י ם‬Ijje haabarim : T u m u l i montis
Abarim. Sed Γαί "1 S a m . 13, 18. Ezech. 39, 15.
respondet H e b r . ‫ גי‬vel ‫ ג י א‬G a i : Vallis.
f Γ Α Ι Α Δ Α Σ . 6 δήμοε. Lacones. Hes. Pro δήμοs
leg. δήμ 10s. Scaliger.
Γ Α Ι Ο Ν Italos et T a r e n t i n o s dicere rot‫ ׳‬μισθόν scrib i t , E t y m . H . S t e p h . — f Sic et G r a m m a t . in Bekkeri
Anecd. 1, 229· E u s t . vero p . 188, 29· s c r i b i t : Fat'os
‫י‬παρά Ίταλιώται! καί Τapavrlvois 6 μίσθιος'εστι
S' ore,
καί ό παχύ!, καί αναίσθητος άνθρωπος.
" Γαΐοί, ad
Paus. 413." Schaef. Mss.
Γ Α Ι Σ Α et Γαισοί Suidae est κοντός‫ ־‬C o n t u s , βΐδος
άμυντηρίου οίον δόρατος. Hesychio q u o q u e γαισός est
J . Poll.
όπλον άμυντήριον, vel ·. εμβόλιο ν *όλοσίδηρον.
[7, 156.] itidem Sop υ * όλοσίδηρον, qui Libycum esse
ait. Legitur in libro Judith 9, \7 .]"ΈΙλπισαν ίν άσπίδι
καϊ [cv] γαισω καϊ τόξω καϊ σφενδόνη.
Reperitur vero
et paroxytonA/s scriptum, ut Josuae 8, [18. ubi vero
L. Bos. E d . γαισψ\ "Εκτεινον τήν χβϊρά σου έν τψ γαίσω
τψ έν τη χειρί σου έπι τήν πόλιν. E t Athen. 6. [273.]
de Romanis, Και παρά Σαυνιτών δέ έμαθον θυρεού χρήσιν, παρά δέ Ιβήρων, γαίσων. Latini neutr. Gaesum s.
G e s u m d i c u n t . Liv. [8, 8.] Leves autem, qui hastam
tantum gaesaque gererent, vocabantur. H . S t e p h .
f Z o n a r a s : Γαισός‫ ׳‬τό * κοντάριον. Anti-Atticista in
Bekkeri Anecd. 1, 88. Γ α ι σ ο ν τό όπλον, δοκούν είναι
Ίταλαόν.
" A r c a d . 75. Τό μέντοι * va~toos βαρύνεται,
καϊ τό * Βλαισοί κυριον, και τό γαίσος
προσηγηρικόν,
3 Ε
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
elSos δόρατος ov." E d d . " Γαισόί, ad Diod. S. 1, 5 8 6 . "
Schaef. Mss.
Γ Α Κ Υ Hes. exp. ηδύ, γλυκύ· Suave, Dulce : afferens et Γακοΰδια pro ήδύσματα, et Γακουττάν^ί pro
* ήδυποτιστήί. Sed valde peregrinum haec sonant.
Γ Α Λ Β Α Ν Η . G a l b a q u m , T o g a Phrygia. Ita V V .
L L . sed sine ullo testimonio. Forsitan quod ap. J u venal, legerunt, Cierulea indutus scutulata aut galbana rasa. Sed ap. Graecos nulla h u j u s mentio, qui
et lacrymani illam, quam Lat. Galbanum vocant,
χαλβάνην ipsi appellant, per χ nor! per γ. H. Steph.
‫ ״‬Gl. Γ α λ β ά ν η , ή Χαλβάνη• G a l b a . " E d d .
Γ Α Λ Ε Ο Ι Hesychio sunt γένος τι, et μάντεις, Siciliae olim incolae. H . S t e p h . — f Cicero de Divin. ] , 2 0 .
Galeotas interpretes portentorum in Sicilia nominatos
memorat.
f Γ Α Λ Ι Ω Σ Η Σ . άκόλασταινούαηs. Hes. Laconicum
hoc esse putat K u s t e r .
t Γ Α Α Λ Α Ρ Ο Σ . * Φρυγιακόν όνομα scribit Hes.
nulla a d j e c t a interpr. Is. Voss. Galium designari p u tat. Alberti. Confert v. Γελαρον, quod vide.
Γ Α Α Λ Ι Ω Τ Α Ι Laconibus sunt άσκαλαβώται· Stelliones, Hes. Iidem alibi γαλεώται. Η . Steph.
Γ Α Λ Λ Ο Σ , 0' Hesychio ό άπόκοπος, ήτοι ό ευνούχος,
Cui amputata sunt virilia, Exectus, Eviratus, Spado.
Peculiariter ita dicebatur ό r f j μητρϊ των θεών όργιαζόμενος, quasi αλλ05 τις γενόμενος‫ ׳‬και μεταβαλών τήν
φύσιν έξ άνδρών, καί ο'ύτε άΐ'ήρ ών ούτε γυνή : nam
εξετέμνοντο ο'ι τελούμενοι τή θεώ : vel etiam a Gallo
flumine-Phrygiae, ap. quem initiabantur. E t y m . Exemplum h u j u s usus e Plut. babes supra in
Άστραγαλωτός. Sic in Epigr. Γάλλοϊ * νεητόμος. E t ap. Suid.
Παραγίνονται Γάλλοι παρά"Αττιδος και Βαττάκου, τών
εκ ΤΙεσσινούντος ιερέων τής μητρός τών θεών, έχοντες
προς τή ίδέρ και τύπους.
E t rursum, 'Απέστειλε
νεανίσκους, διασκευάσας εις Γάλλοιίϊ, μετ αυλητών, έν
γυναικείαις στολαϊς, έχοντας τύμπανα καϊ τύπους.
Itidem Plin. 11, 49. de genitalibus Ioquens, Necnon aliqua gentium quoque in hoc discrimiua, et sacrorum
etiam, citra perniciem ampulantibus Matris Deum
Gallis. Et 35, 12. Samia testa Matris Deum sacerdotes, qui Galli vocantur, virilitatem a m p u t a n t : nec
aliter citra perniciem, si M. Caelio credamus. UNDE
Γαλλαΐοϊ, [«ία, αϊον,] Pertinens ad Gallos, Qui Gallorum e s t : ut Γαλλαίη Κυβέλη ap. Naz. quoniam sc.
ei 01 Γάλλοι όργιάζονται.
Sic ap. Suid. Γαλλαίω Κυβέλης ύλολύγμαη
πολλάκι δονσα Τον βαρύν είς άκοάς
•ήχον άπό στομάτων.
|| Rursum Γάλλοι est Ν0111.
p r o p r . a p . Plut. Est veroet Gentile nomen ap. E u n d .
Γάλλους enim vocat, qui et Γαλάται dici a G r . solent
et Κελται. Itenique Suid. Γαλλογραικίαν nominari
tradit τήν τών * Έλληνογαλατών
χώραν, qui vulgo
Βουκελλάριοι appellentur. Lat. tamen potius quam G r .
h a c gentis. vocabulo utuntur.
|| Γάλλοι, Hesychio
sunt etiam ηλοι, Clavi. H . S t e p h . — f Idem v. ΒάκηΧοϊ annotavit: Phrynichus τόν άποτετμημένον τά αιδοία
a Bithynis et Asianis vocari Γάλλον ait. " *Γαλλοααv>)s, b, ή, Manetho 4, 2 2 1 . " E d d . ‫ ״‬Γάλλο«, R u h n k .
ad Timaei Lex. 11. Bentl. O p u s c . 77. T o u p . O p u s c .
1, 291. 2, 11. T h o m . M. 139. Phrynich. Eel. 118. ad
C h a n t . 763. A d d . ad Diod. S. 2, 537· Γαλλομανή 5 , ad
C h a n t . 595. * Γαλλογραικοί, ad Diod. S. 1, 355."
Schaef. Mss.
Γ Α Α Ο Ν Ι Σ Hesychio χρώμα 'ίππων τό * όνοειδέε :
pro quo ap. E,tym. scriptum Γάλωνβϊ: qui etiam addit, a Phoenicibus sic vocari τά περιφράγματα,
Septa,
Claustra : quam scripturam, per ω sc., alphabeticus'
etiam ordo ap. Hes. p o s t u l a t ; positum enim est post
γάλωε. Η. S t e p b . — f Hanc exp. vero a p . Etym, non
ad v. γάλων« referendam esse, sed ad Γάδειρα, quod
ahquanto ante expositum est, docet Bochart Canaan
2. 14. verioremque esse interpr. alteram quam dedit
Etym. χρώμα ίππων τό * όνοειδές, quod confirinatur
ab Hes.
Γ Α Μ Α Λ Η , ap. Chaldaeos, dicitur f , κάμηλος· Ca+ u r A ‫ ״‬M A H v S t e p h ‫ ־‬- + H e b r • ‫ ג מ ל‬Gaffia1·
"1
^ e r t l u m Alphabeti eleinentum, H e b r .
‫ ג מ ל‬Gimel. ‫ ״‬Γαμμα, Gamma, Nomen tertiae an.
Graecos literae, quae Lat. G e dicitur. X e n . Κ. Π .
υπως ώσπερ γαμμα έκατέρωθεν τήν εαυτών τάξιν ποιησαντες παντοθεν άμα μάχοιντο.
Et a p . P l u t . Probl.
m
R o m . , Roman! όφέ έχρήσαντο τ ψ γάμμα." Η . Steph,
" » Γααμοειδής καυτήρ, Paul. Mg. 6, 66." E d d . ‫ " ׳‬Γάμμα, inaeclin.* Ilgen. H y m n . 498." Schaef. Mss.
Γ Α Ν Α Hesychio est άγγεϊον σκύψω παραπλήσιο?,
item χέρσος, γή· Continens, T e r r a . H . Stepb. " K e e n .
ad G r e g . 1 5 9 " Schaef. M s s .
+ Γ Α Ν Α Α Ρ Ο Σ . ο * ταυροκράτηε παρ' 'Ινδοϊ5. Hes.
Scr. * ταυροκαρής· G a n d a r u s enim taurino capite. Per·
ger. N o s t r o seculo G a n d a Indis est Rhinoceros. Is.
Voss.
Γ Α Ν Ο Σ a b H e s . exp. non solum χάρμα et ήδονή,
sed etiam φως, αυγή, λαμπηδών, λευκότης, item παράbeiaos.
Sed addit Idem ita vocari et τήν ναιναν a
P h r y g i b u s et Bithynis. F e m . ή Γάνοί, Mons est Thraciae, teste Suida : qui et γάνοs άμπέλον affert pro oivos.
H . S t e p h . — f Γάνοί· παράδεισοs. Cyprii. Etym, M. v.
Γεγανωμένοε. Confert H e b r . Ρ G&n : Hortus, Palmer. Cf. Jablonski. de L . L y c . p . cxlvii.
Γ Α Π Ο Σ , teste Eod., T y r r h e n i s est όχημα· Veliiculum. H . S t e p h . — f Per Digamma iEol. Fa7ros, pro
άπos. Alberti.
t Γ Α Ρ Γ Α Ρ Ε Ω Ν . G u t t u r . An ex Hebr. ΠΓΰ13‫־‬
G a r g a r o t ? Alberti.
f Γ Α Ρ Ε Μ legitur a p . L X X . pro H e b r . ‫ ג ר ם‬Gerem:
Os, ossis. 2"Reg. 9, 13.
f Γ Α Ρ Ι Μ Α Σ e μαρίκαι, vel versa vice, orta vox barbara. E t y m . M .
Γ Α Ρ Κ Α Ν H e s . a Macedonibus dici scribit τήν
ράβδον' Virgam, afferens paulo post et Γαρ/ία pro
ράβδοϊ. Η . S t e p h . — f Sturz. p. clxiii.
ΐ Τ Α Ρ Σ Α Ν Α , φρύγανα. Cretenses. Hes.
f Γ Α Σ Β Α Ρ Η Ν Ο Σ legitur a p . L X X . Ed. Bos. Esra;
I , 8. pro H e b r . ‫ מ ב ר‬Gisbar : Gazophylax. Sed in
Cod. Alex, scribitur Γαρβαρηνός: in Ed. Complut.
Γαζβαρεύς,
‫ ־!־‬Γ Α Τ Α Σ . ό "Abwvis παρά K17‫׳‬rpiois. Tzetz. ad Lyc o p h r . 831 .
f Γ Α Υ Γ Α Μ Η Λ Α . Signif. Καμήλου οίκον, et est
Nomen vici Aturiae.
£ S t r a b o 16. p. 737. Scribunt
hodie Persae: J . ^ ^ j U i Chanedschemel:
v. Ham-
mer.
f Γ Α Υ Λ Ο Σ s. Γαυλο'5. Φοινικικον πλοϊον. Hes. cf.
H e r o d . 3, 136. Cum F e s t u s t r a d a t : Gaulus genus
navigii pene rotundum, Bochart Canaan 2, 11. exp.
nomen ex H e b r . 7 7 ‫ ג‬G a l a l : In orbem volvere.
t Γ Α Υ Ν Α Κ Α Σ . Vide Κα‫״‬νάκαι.
f Γ Α Υ Σ ΑΛΙΤΗΣ.opveov παρά Ίνδοϊς. Hes. Forsan e
Casjala, quod P e r s i s est Pica. Reland. de vet. L. Ind.
t Γ Ε Β Ε Λ Ε Ι Ζ Ι Σ . G e t a r u m Deus, qui idem * Ζάλμοξις. H e r o d . 4, 94.
f ΓΕΒΟΥΣ. $νγά. Hes. An exprimere voluit Hebr.
‫ ע ב ו ת‬A b o t , quod L X X . J o b . 39, 10. Ps. 2, 3. Jes.5,
18. ivyov r e d d i d e r u n t ? Alberti.
+ ΓΕΑΑΕΙΜ T h e o d o t i o Jes. 64, 5. reddidit Hebr.
‫ ע ל י ם‬Iddim : T e m p o r a menstrua.
t ΓΕΑΑΟΥΡ legitur ap. L X X . 1 Sam. 30, 8. pro
H e b r . *Tl^ G e d i l d : , Agmen militum; ubi vel in
H e b r . textu ‫ ג ד ו ר‬Resch pro Dalet vidit Interpres,
vel corrupta est scriptura v. G r . e Γεδδούδ.
Γ Ε Ε Ν Ν Α , V . H e b r , e duobus compositum [ ‫נ י‬
‫ ה נ ו ם‬vel ‫ גי ב נ י ה נ ו ם‬G e Hinnom vel Ge bene Hinn o m : Vallis filiorum Hinnomi,] Vallem Hinnomi declarat, in qua olim Israelitae superstitionibus vicinarum gentium addicti, filios suos diis adolebant, inaudita quadam immanitate. Inde factum ut acciperetur
pro Loco cruciandis in aeternum reprobis deslinato,
atque adeo pro Ipso supplicio e t c r u c i a t u , quo afliciuntur cum Satana et Angelis ipsius, sicut Erasmus et
alii multi a n n o t a r u n t .
U t u n t u r Ν . T . scriptt. et
Theologi h . v . : de qua vide et Jerem. 7. H . Steph.
Αύτογέεννα,
C h r y s . in M a t t h . Horn. 73. T . 2. p.
457· Υίον δέ γεέννης φησ'ι, τουτέστιν
αυτογεένναν,"
Seager. M s s .
t Γ Ε Θ Θ Α Ι Μ . 1 Sam. 14, 33. L X X . Ed. Bos. exhibet Έ κ Γεθθαίμ. Cod. Alex. Έ ν Γεθέμ. Al. Έ»‫ ׳‬Γεθθέμ:
pro H e b r . ‫ ב ג ד ת ם‬B e g a d t e m : Praevarioati
estis.
f 7‫־‬.
Γ Ε Θ Σ Η Μ Α Ν Η . M a t t h . 26, 36. Marc. 14, 32.
N o m e n praedii ad radicem montis Oliveti prope Hierosolymam, conflatum e duabus vocibus Hebr.
TABULA GENERALIS.
‫ ג י א ש מ נ י ם‬G e schemanim : Vallis pinguedinum i. e.
f r u c t u o s a , vel, utalii, e ‫ ג ת ש מ ג א‬G a t schamna: T o r cular olei. Schleusner. L e x . Ν . T .
+ Γ Ε Ι Ω Ρ Α Σ . γείτονας έξ άλλου γένους καλουμένους
τψ 'Ισραήλ, προσηλύτους. Hes. Rectius fortasse lege·
retur : Γείτων ός έξ α. γ. κολλώμενος τώ 'Ισραήλ, προσ·
ήλυτος.
T a n g e r e videtur Grammatifcus J e s . 14, 1.
Γείώραϊ προστεθήσεται
προς αύτούς. Valck. in Gloss,
SS. ex Hes. p. 9. Vox Syra j . ^ ^ G i u r , i. q. H e b r .
‫ נ ר‬Ger : Peregrinus. Heins.
. f Γ Ε Λ Α Ν Regem vocant Cares, teste Steph. B. v.
Σουάγελλα. Jablonski. de L. L y c . p . cxliv. " Γε\av Hes. e x p . αύγήν ηλίου, pro ελην." Η . S t e p h .
" Γέλα, ad Timaei Lex. 96. ad P h a l a r . 308." Schaef.
Mss.
t Γ Ε Λ Α Ρ Ο Σ . άδελφοϋ γυνή. Φρυγιστί. Hes. Vide
Γάλλαρο$.
.
f Γ Ε Α Γ Ε Α . ό τροχός. Suid. et Zonaras, qui a d d i t :
τινές δέ γέλ γέλ λέγουσι. H e b r . ‫ ג ל ג ל‬Galgal vel Gilg a l : Rota.
t Γ Ε Λ Χ Α Ν Ο Σ . ό Ζευς, παρά Κρισίω. Hes. Leg.
παρά Κρησίν. Pergerus.
Γ Ε Ρ Α Σ Γ Ι Ο Σ , ου, ό· Mensis quidam dictus Spartae,
ap. T b u c . 4 , [119.] p . 159· Mj/vos, inquit, έν Αακεδαίμονι γεραστίου δωδεκάτρ. Η . S t e p h . — f Meurs. scribit
γεραίστιος, Misc. Lacon. 3, 8.
t Γ Ε Ρ Β Α Σ Τ Η . Chamaeleon, berba ap. iEgyptios.
Ex Apuleio de Herbis c. 25. Jablonski. O p . 1, 56.
f Γ Ε Ρ Γ Η Θ Ε Σ , in Milesiorum R e p . v o c a b a n t u r
olim οί δημόται, t e s t e E u s t . [1433, 4 2 . ] pro quo ap.
Athen. 12. [524. a.] Γέργίθε$. Sed praeferenda est
huic ilia scriptura, ut-quae ap. Suid. quoque in M s .
Cod. h a b e a t u r : qui dicit et ipse γέργηθας a Milesiis
divitibus vocatos fuisse τούς χειρώνακτας s. τήν τύρβην,
Turbam plebeiam, et eos, qui manuariis artibus victum quaererent. H . Steph.
+ , Γ Ε Ρ Γ Ι Ν Ο Ι et *IlpofiaXayyes, duo assentatorum
genera ap. reges Salaminios. Athen. 6 , 2 5 5 . sq. " H e s .
Γεργΐνοϊ et * Γεργέρινοϊ, διάβολος, et διάφορος." E d d .
ΓΕΡΔΙΟΣ, Suidae ύφάντης‫ ׳‬T e x t o r : qui etiam a d dit sua aetate dictum fuisse Γερέ/α. A p u d Hes. scriptum oxytonws Γερδιόξ, expositumque itidem ύφάντης*.
Η . Steph.—f Zonaras scribit q u o q u e ή γερδία, et
* γέρδης v. Γ^ώραι. Schrevelius ad Hes. derivandam
vocem putat ex H e b r . ‫ ג ר ד י‬G a r d a i : T e x t o r . " G l .
Γέρδιοϊ, υφάντης· T e x t o r . Γερέ/α‫ ־‬T e x t r i x . Γέρδιος'
Textor. Γιρδοποιόν Textrinum. Leg. * Γερδοποιείον.
Lat. Gerdius pro G r . γέρδιος. Secundum Schneider.
Lex. est ab 2E01. έρδω pro έργω." E d d .
t Γ Ε Ρ Ο Α Κ Τ Α Ι . (Leg. Γερωάκται, Salmas.) 01 δήμαρχοι παρά Αάκωσιν. Hes.
Γ Ε Ρ Ρ Ο Ν , τό‫ ׳‬S c u t u m Persicum e vimine t e x t u m .
/Elio enim Dionysio a p . E u s t . [1924, 3.] γέρρα sunt
ασπίδες Περσικοί έκ λύγων καί οίσυίνοι.
Apud X e n .
Κ . Π . crebro occurrit h. v., ut p. 25. Θώραξ γάρ περί
τά στέρνα αρμόζων έκάστω εσται, γέρρον δέ έν τι! άριστερξ., ο πάντες είθίσμεθα φορείν μάχαιρα δέ η σαγαρις
έν τρ δεξιά.
I t i d e m q u e ρ . 24. Θώραξ μέν περί τά
στέρνα, γέρρον δέ εις τήν άριστεράν, κοπίς δέ 7‫ ן‬σάγαρις
είς τήν δεξιάν.
E t ρ . 3. Γέρρον καί παλτά δυο. At ρ .
71. 0< τά τών Ιππέων γέρρα καί τάς κοπίδας
έχοντες.
Apud Herod, quoque, ArriaR. et P l u t . de ejusmodi
scuto Persico legitur h. v. Sunt qui Crates i n t e r p r . ;
nam revera erant e vimine textae crates, quibus clypeorum s. scutorum loco u t e b a n t u r : unde et generalius quidam exp. άσπίς, θυρεός, πρόβλημα. Eust. h u j u s
γέρρου σχήμα dicit fuisse τετράγωνον, ούκ όρθογώνιον.
Per κατάχρησιν autem γέρρον nominatur άπαν σκέπασμα, είτε δερμάτινον είη, είτε άλλης τινός ΰλης, teste
Harpocr., qui a D e m . γέρρα vocari scribit τά τών
σκηνών σκεπάσματα καί παρακαλύμματα : O r . p. Ctes.
Tois τε έκ τών σκηνών, τών κατά τήν άγοράν,
έζεΊργον,
καί τά γέρρα ένεπίμπρασαν.
Idem affert baec verba
ex E j u s d e m O r . in Neaeram, Τήν φήφον διδόναι προσιάντϊ τψ δήμψ πριν τούς ξένους είσιέναι, καί τα γέρρα
άναιρείν:
exp., πριν άναιρεθήναι τά
περιφραγματα.
Strabo quoque Ligneas laminae, a u t Crates vimineas,
,quibus veluti f o r n i c a t i s s . concameratis currus teguntur, γέρρα a p p e l l a t : 'Ev Se τοις άγώσιν έτυπτον ras
cccci
βύρσας τα! περιτεταμένας TOIS γέρροις τών άρμαμαξών,
&στ άποτελείσθαι
ψόφον έξαίσιον.
Hesychio γέρρα
s u n t r a άπο καλάμων ή παπύρων εργαστήρια : item τά
δερμάτινα σκεπάσματα:
ut ap. Suid. γέρρα δασέων
βοών ώμοβοίνα : item πάντα τά σκεπάσματα:
praeterea
at σκηναί : ut E u s t . q u o q u e γέρρα e P a u s . exp. σκηνώματα et περιφράγματα,
at ex ΪΕ1. Dionysio περιπεφραγμένοι τύποι.
Iidem Lexicogrr. γέρρα vocari trad u n t a Comicis τά τών άνδρών και γυναικών μόρια.
Suid. a p . Siculos γέρρα vocari ait τά γυναικεία και άνδρεΊα αιδοία : Hes. vero et Teppas ea nominari i n n u i t :
ut ap. Festum quoque fem. Gerrae in superiore signif. legitur, nimirum pro Vimineae crates. INDE
Γερρο^όροι, oi, dicuntur οί τά γέρρα, ήτοι ξυλίνας καί
ποδήρεις ασπίδας, φοροΰντες, teste Suida : ET Τερράδια,
E i d . ut et Hesychio, * στρωτηρίδια, Storeae e vimine
aut j u n c o . H . S t e p h . " Γέρρον, K u l e n k a m p . S p e c .
Emend, et O b s . in E t y m . M. xxix. E d . S t u r z . ; et ad
Etym. M . 802. S t u r z . : Schol. Plat. 94. Glossae.:
Γέρρον, είδος άσπ ίδος ΤΙίρσικής' Crates. Moschus 4,
1 0 7 · : P h e r e c r . ap. Schol. Lucian. 7, 193· Γέρρο‫״‬
άποσταυροϋνται.
Γερροφόρος, S t r a b o 7· 471· Plato
L a c h . 2, 191· * Γερροχελώνη, ή, T e s t u d o viminea,
Matheni. V e t t . 96." E d d . " Γέρρον, Zeun. I n d . ad
X e n . Κ . Π . A c t . T r a j . 1, 221. Wessel. Diss. H e r o d .
3 9 • ; ad H e r o d . 720. T o u p . O p u s c . 2, 185. ad L u cian. 1, 395. 816. Bergler. ad Alciphr. 352. ad D i o d .
S. 1, 409· Dionys. H. e , 1253. Γερροφόρος, T o u p .
Opusc. 2, 185. * Γερραΐοι, Schweigh. E m e n d , in Suid.
14. ad Diod. S. 1, 209." Schaef. Mss.
f Γ Ε Ω Ν Α . Is θήλεια. Αάκωνες. Hes. Male, ut puto,
pro Tpwvas. K u s t e r . Scilicet infra a p . Hes. legitur :
Γρωνάδεϊ' θήλειαι σϋες.
Γ Ι Γ Γ Λ Α Ρ Ο Σ , teste J . Poll. 4, [82. ubi vero bodie
legitur vtyXapos] fuit μικρός τις αύλίσκος,
Αιγύπτιος,
μονφδίφ πρόσφορος, Tibia parvula, jEgyptia, accominoda monodiis. Non multum absimilis est a p . Eurid.
[76.] ό γίγγρας. Η . Stepb. " Bekkeri Anti-Atticista :
* Γιγγλάρια' 0'ΐΜ.ύληταί λέγουσι γένος οργάνων. O m n i no ν. Ε . Η . Barker, in Classical Journal 3 1 , 1 1 1 — 2 . "
Edd.
Γ Ι Γ Γ Ρ Α Σ , 0‫ ־‬dictus fuit αύλίσκος τις γοώδη καί θρηνητικήν 0wr‫׳‬i}100‫׳‬ie/s-P(1rvulaquaedamtibia lamentabilem
flebilemque emittens vocem, teste J . Poll. 4, [76.]
ubi dicit Phcenicum quidem earn esse inventum, C a ricae autem musae πρόσφορον ; denominatum vero esse
ab Adonide, quem γίγγραν Phcenices sua lingua a p pellant. T r y p h o n i q u o q u e a p . Athen. 14. [618.]
γίγγρας est αύλήσεως όνομα.
A b E o d . 4. [174.] eaedem tibiae VOCANTUR Τίγγροι etiam. [In l n d i c e
vero S c h w e i g h . : Sed videndum, ne pro γίγγροι sit
leg. γίγγραι, ut nomen tibiae non Gingrus fuerit, sed
Gingras.J Ibi enim cum dixisset Phcenices χρήσασθαι
αΰλοίς σπιθαμιαίοις τό μέγεθος, όξύ και γοερόν
φθεγγομέι'οις : sed et Caras iisdem usos fuisse έν τοις θρήνοις: subjungit mox, 'Ονομάζονται δέ οίαύλοί
γίγγροι,
ύπό τών Φοινίκων, άπό τών περί 'Άδωνιν θρήνων' τόν
γάρ"Αδωνιν, Γ ί γ γ ρ η ν καλείτε ΰμείς οί Φοίνικες. A d d i t
etiam, τών γίγγρων meminisse A n t i p h a n e m in Ίατρω,
et Amphidem in Ditliyrambo. In Amphidis tamen
loco, quem solum citat, 11011 γίγγρος est, sed γίγγρας.
Έ γ ώ δέ, inquit, τόν γίγγραν τόν σοφώτατον.
E t rursum, Tt's δ' έσθ‫ י‬ό γίγγρας;
καινόν έξεύρημά τι ‫׳‬Έν
συμποσίοις ήδιστον. V e r u n t a m e n γίγγρος illud mendo
carere, ex Hes. p a t e t : qui et ipse tradit γιγγρόν
s.
γίγγρον, esse αυλημά τι et είδος αύλοϋ. Idem H e s .
h a b e t ET Γ ι γ γ ρ ί α ι pro γίγγραι s. γίγγροι:
eoque auctore γ ιγγρίαι sunt αυλοί μικροί, έν ois πρώτον μανθάνονσι. E u s t . vero γιγγρα'ίνους b a b e t pro illo, quod
Athen. γίγγρους.
Sic enim scribit, p . 1157· [ 4 0 , ]
Ζενοφων δέ ιστορεί γιγγραίνους
αύλούς
σπιθαμιαίους
παρά Φοίνιζιν, οξύ καί γοερόν φθεγγφένους,
οίς καί
Κ άρε! έχρώντο‫ ׳‬ή δέ χρήσις τοις γίγγροιs έκ τών περί
"Αδωνιν θρήνων, ον Τίγγριν έκάλουν οί φοίνικες.
Ubi
etiam nota eum Γ ί γ γ ρ ι ν habere pro Γ ! γ γ ρ η ν , quod
Athenaei C o d d . || Rursum Γίγγραι, ut refert J . Poll.
[4, 102·] fuit q u o d d a m πρός ανλόν όρχημα,'
έπύνυμον
τοϋ αύλήματος.
E t T i b i a igitur, et Cantilena q u i ea
canitur, et Saltatio quae ad c a n t u m ejus desaltatur,
γίγγρας nominatur. Ceterum a γίγγρα,
Tibia, est
cccxxxvii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
VEHBUM Τιγγραίνω, T i b i a illa, quae gingras dicitur,
cano : ut Athen, 4. [174.] Γιγγραίνουπι
γάρ οί Φοίνικ ες, h. e. τοϊς γίγγραις χρώνται.
[Schweigh. scripsit
* γιγγραίνοισι,
quod non est verbum, sed a d j . G i n ‫״‬
grainis sc. tibiis] UNDE Τιγγραντά
μέλη d i c u n t u r
Carmina quae ad gingars c a n t a n t u r . Axionicus ap.
Athen. ibidem, Οϋτω γάρ έπϊ τοις μέλεσι τοις Eiptn‫'!־‬δου "Αμφω νοσοϋσιν, ώστε τάλλ' αύτόίς δοκεϊν Είναι
μέλη γιγγραντά
και κακόν μέγα.
Ubi γιγγραντά
μέλη
dicit eo perie sensu, quo dicitur Καρική μούσα, et
Καρικά αύλτ'ιματα, de cantu et tibiarum niodulis, qui
ob sti'idulum lugubremque et querulum sonum molestiores auribus sunt, non aliter ac illa carmina, quae
γίγγραις s. γίγγροις d e c a n t a b a n t u r , tibiarum genere
stridulo et lugubri, ut dictum est. A b eodem Γ ί γ γραίνω, est et aliud VERBALE, Γ ι γ γ ρ α σ μ ό ς , (Ό,) quod
H e s . exp. ήχος: signif. tamen potius Cantum s. Sonum exiguae illius tibiae stridulum et lugubrem. Forsitan a b iisdem gingris est L a t . v. Gingrire, idem
cuin τώ γιγγραίνειν signif. Festo tamen auctore, Gingrire anserum vocis proprium e s t : indeque genus
quoddam tibiarum exiguarum Gingrinae : cui e t G i n grinator est tibicen. H . S t e p h . — f Adonis nomen
‫ ע י ע ר א‬Gigara, nisi f a l l o r ; plenum fuisset ‫ע ר ע ר א‬
G i r g a r a , sed prius ‫ ר‬elisum, quod notat i. q. Adonis :
Dominus. Bochart Canaan 2, 7·
+ Γ Ι Γ Ν Ω Ν , οί δέ Γιγών' ΠαΓαϊκοί * έπιπατάίκός
* τραπέζιος· οί δέ, Α'ιγύπτιον Ήρακλέα. Hes. Γ ι γ ώ ν ό
Διόνυσος. E t y m . Μ . ν. Γιγωνίς.
f Γ Ι Ν Ι Σ . [Sic pro Γνίϊ e serie literarum leg. censet
Kuster.] γερανός' Τυρρηνοί. Hes.
t Γ Ι Σ Σ Α . Lapis. Cares. Steph. Β. v. Μονόγισσα ita
scribit : * Μεγίσσα τή Καρών φωνί‫ך‬, λίθος έρμηνεύεται'
νϋν δέ τούς πλακώδεις καί * μαλακώδεις λίθουs γίσσα
λέγομεν.
Sed locus corruptus est. Vide
Μεγίσσα.
" Vide ΓεΤσον." E d d . " Ad Timaei Lex. 65." Schaef.
Mss.
+ Γ Λ Ο Υ Ρ Ε Α . χρύσεα. Φρύγες. Γλουρός· χρυσός. Hes.
Γ Ν Ω Μ Α , Suida teste, dictus Locus quidam extra
imperatoris tentorium, veluti forum, ubi legationes
et nuntios audiri solitos ait, et fieri alia negotia imperatoria. Sed metuo ne peregr. sit v. illud, non G r .
H . Steph.
t Γ Ο Β Α . Levit. 11, 22. I n t e r p r e s unus sec. Biel.
H e b r . ‫ א ר ב ה‬A r b e h : Locustam, interpr., sec. Schleusner. vero Γόγβα scripsit, H e b r . ‫ ה ח ג ב‬H e h a g a b :
Locustae species expressurus. Schleusner. N . T h e s .
Philol. Crit.
f Γ Ο Β Ρ Ι Α Ι . φανοί, λαμπτήρες.
Hes. Forsan a b
H e b r . ‫ א ו ר‬O r : Lumeu, unde ούρίαι dici p o t u e r u n t
φανοί, e q u o όβρίαι posito β pro ϋ factum, et cum
digamm. γοβρίαι. Alberti.
| Γ Ο Α Α . έντερα. Μακεδόνες. Hes.
t ΓΟΑΑΝ. κλαίειν. Κύπριοι. H e s .
t Γ Ο Α Α Τ Ο Σ . θήρα. Hes. Forsan ab H e b r . Y t t
G a d a d , quod L X X . Ps. 93, 21. [Hebr. P s . 94.] redd u n t θηρεύειν. Alberti.
f Γ Ο Ι Α Υ Τ Ω . φάρυξ. Hes. Harkenroth Misc. Obss.
χ . 1. p . 81. legit: Γοΐ· αύλών, φάραγξ, ut respiciatur
ad Hebr. ‫ ג י א‬G e : Vallis. Favet certe, quod L X X .
passim pro ‫ ג י א‬φάραγγα habeant non tantum, sed et
semel αύλών. 1 Sam. 17, 3. Alberti.
f ΓΟΙΑ. κόριον‫ ׳‬Coriandrum ap. Afros. Ex A p p .
Diosc. p. 455. H e b r . ‫ ג ד‬G a d . E x o d . 16, 31. Bochart Canaan 2, 15.
t Γ Ο Ι Τ Α . 01 ς. Hes. Forsan leg. ΰς, ut Macedonicum sit, quemadmodum γοτάν, quod vide. Alberti.
f Γ Ο Ι Τ Ο Σ Υ Ρ Ο Ν . τόν 'Απόλλωνα.
Σκνθαι. Hes.
Scripsit forsan ΐοιτόσυρον pro Οίτόσυρον, ut habet
Herod. 4, 59· Alberti. Orig. c. Cels. 6, 4. Gongosyrum ex Herod, nomen citat. " Γοι7‫־‬όο·υρ0ί, Eldik.
Suspic. 12." Schaef. Mss.
ΐ Γ Ο Λ Γ Ο Θ Α , i. e., κρανίου τόπος. Matth. 27, 3 3 .
J o . 19, 17. nomen collis prope Hierosolymam, in
quo Jesus crucifixus est, e Chald. ‫ ג ל ג ל ת א‬G u i g a l t a :
Cranium.
_ t Γ Ο Λ Υ Ρ Ι Ο Ν . [Leg. ToKetpiov.U. Voss.] κέλυφος
οίκειον. Ύαραντίνοις. Hes. Leg. σικυών Cortex cucurbitarum. Perger.
f Γ Ο Μ Ο Ρ . είδβς μέτρου 'Εβραϊκού. Suid. L X X . h.
v. posuerunt E z e c h . 45, 11. 14. H o s . 3, 2. pro
H e b r . ‫ ח מ ר‬H 6 m e r : Mensura aridornra decern batos
continentem ; vel etiam pro ‫ ע מ ר‬O m e r : Mensura
quae decima pars Ephae fuisse dicitur E x o d . 16, 36.
H o c q u o q u e voluit Hesychio * Γόμορρα· μέτρον. Quod
si a d d i t : στάσις, respexisse videtur Sopingio ad
H e b r . ‫ מ ר ה‬M o f e h : Rebellis ; nisi potius permutata
litera ‫ ר‬, r, cum simillima 1 . d, referendum ad ‫ע מ ת ־‬
A m u d : Statio', 2 Chron. 23, 13. ubi L X X . στάσιν
v e r t e r u n t ; quod et Albertio et Valckenaerio placuit.
t Γ Ο Ν Α Ρ . μητέρα. Αάκωνες. Hes. Scribe μήτρα·
Uterus. Kuster. [ D u b i t a r e tamen posset, qui paulo
ante legerit Γονάδεί' μητέρες.‫[־‬
f Γ Ο Ν Α Τ Α , το Άριον. Φοίνικες. Hes. Sumtum ex
H e b r . ‫ ע נ ת ה‬O n a t a l i : Legitimus matrimonii usus.
E x o d . 21, 10. Bochart Canaan 2, 11. Leg. potius
Γόβαλα, quod literarum o r d o suadet, et quod facile
deducitur a b H e b r . ‫ ג ב ו ל‬G e b i i l : T e r m i n u s . Alberti.
Γ Ο Ρ Π Ι Α Ι Ο Σ μήν. Macedonibus est, qui Romanis
September, ut tradit Suid. Meminit e j u s Plut. Theseo
[ I . p. 18.] Vide et T r a c t , de Mensibus.
"Zonar.
447· GI. Γορτπαϊοϊ· Nomen mensis." E d d .
t Γ Ο Τ Α Ν · 5»‫׳‬. Macedones. Hes.
f Γ Ο Τ Σ Τ Ε Ι Ο Ν a p . recentiores G r . signif. Forum
cibarium, detortum e Lat. G u s t o . Kuster. ad Suid.
v.
Ιουστινιανό!.
t Γ Ο Υ Τ Τ Α Τ Ο Ν inter placentas refert Chrysippus
T y a n e u s ap. Athen. 14. 647. c. Casaub. Guttatum
accipit, ac si esset guttis olei aut mellis conspersum.
Roinani vero G u t t a t u m intelligebant Variegatum,
Maculis conspersum. Schweigh.
t Γ Ρ Α Ι Β Ι Α , ή Γραιτία‫ י‬πανήγυρις. Ταραντίνοι. Hes.
t Γ Ρ Α Σ Ο Σ . τό λιπαρόν καί π ι μελώδες παρα 'Ρωμαί·
οις. E t y m . Μ. Respicit Lat. Crassus. Sylburg.
+ Η Τ Α . Άθη 1ά εγχώριο!. Hes. Άθηνάν
Γυγάϊαν
memorat Eust. ad II. Β. p. 366. init. " Γνγαίη νύξ,
ή σκοτεινή γη.
At Γυγάδαί χρυσός, Aurum a Gyge
ditissimo L y d o r u m rege, Delphis oblatum : de quo,
et de annulo ejus, v. H e r o d . 1. et Suid." H. Steph.
" Γυγάδαί, H e r o d . 8. et Wessel." Schaef. Mss.
Γ Υ Λ Λ Α Σ Hesychio est Genus poculi a Macedonibus sic dictum. H . Steph. Pro mendoso Γυλλοκ
leg. esse Γυάλα monet Schweigh. ad Athen. 11.
p. 467· c.
f Γ Ω Λ Α Θ . L X X . E d . Bos. 2 Chron. 4, 12. Alii
Γωλώθ pro H e b r . ‫ ג ל ו ת‬G u l o t : Epistylia rotunda.
Γ Ω Ρ 0 Υ Τ Α Ι Hes. Laconibus esse dicit σαρκοΐ. Η .
S t e p h . — f Casaub. comparat illud verbum cum Γ05ρος, [quod et * γώρος et γύρος in Mss. scriptum invenitur,] quod inter placentas refert Athen. 14. 64$. f.
C a s a u b . ad h. 1.
t Γ Ω Σ Γ Λ Ω Α Ν Ι Ο Ν κροϋστον Placentae genus, auctore Chrysippo T y a n e o ap. Athen. 14. 647. d. quod
quale sit non constat. C a s a u b .
A.
t A A B E I . κάθηται. Αάκωνεε.
Hes.
f A A B E I Ρ, Δαβεϊρ, Δαβίρ- ap. L X X . est v. Hebr.
‫ ד ב י ר‬D e b i r : A d y t u m . S u i d . : Δαβήρ· τά αγια τών
αγίων.
+ Δ Α Β Ο Υ Λ Η , άρκτος. Χαλδαϊοι. Hes. Cf. Hebr.
‫ ר ב‬D o b : Ursus.
+ ΑΛΓΩΝ. είδωλον νπό τών αλλοφύλων
θεραπευόμενον. Suid. H e b r . ‫ ד ג ו ן‬Dagon. Δαγών, ος έστι Σίτων,
επειδή εύρε σϊτον καϊ αροτρον, έκλήθη Ζευς άρότριος.
Sauchoniatho, qui p u t a b a t alludi ad ‫ ד ג ן‬Dagan :
F r u m e n t u m . B o c h a r t Canaan 2, 2.
t Α Α Θ Ε Α . &ρπη, φρεάτια. ΤαραντΊνοι. Hes.
t Δ Α Ι Σ Ι Ο Σ . Mensis nomen a p . Macedones. Etym.
M . Vide Δέσιος.
" P l u t . Alex. 4. p. 9 7 . 5. p . 366."
Edd.
+ A A K . Symm. et T h e o d . scripseiunt Jes. 4 0 , 1 5 .
pro H e b r . ‫ ד ק‬D a k : M i n u t u m q u i d . Schleusner. N .
Thes.
A A K A P , genus quoddam Cassiae, ab Arabibus sic
dictae ; pro quo Ruell. h a b e t D a r c a a p . Diosc. 1,12.
[in E d . Saraceni legitur δάκαρ.] P r o b a t vero et Hermolaus illud Δάρκα, utpote q u o d in antiquis Codd.
legatur. H . S t e p h .
TABULA C
f Δ Α Κ Ι Η , Pontificatus Jovis a p . C a p p a d o c e s .
Strabo 12. p . 3 6 9 . fin. [810. Tpt'7-η δ' εστίν ίερωσύνη
Διός * Δακίη οΰ λειπομένη ταύτηε, άξιόλογοε δ' όμωε.]
Jablonski. de L. L y c . p . ciii. Errasse Jablonskium
docet T e w a t e r u s in nota. Corai. p . 536. s c r i p s i t :
ίερωσύνη Διόε * Δακιηνοΰ. " Xylander legebat όμοίωε
pro όμωε, C a s a u b . negationem post Δακίη tollere
malebat. Mihi suspicio est, * Δακιήου conjunctim
scribi debere, ut J u p i t e r hie, secundum formam usitatam, Z e i s Δακιηόε, vel Δακιηνόε, vel aliquid denique simile, cognominatus f u e r i t . ' " T y r w h . a p . Falconer. ad S t r a b . " Si recte se h a b e t vulg. lectio,
Δακίη οΰ λειπομένη ταύτηε, loci sensus, ut vidit Xyl.,
dubio procul postulat όμοίωε pro όμωε. Si enim
Pontificatus Jovis, cui D a c i a nomen, priore non
minor sit, certe e S t r a b . sententia tam memorabilis
est quam alter ille, άξιόλογοε δ' όμοίωε. R e c t e tamen
retinetur όμωε, modo cum Cas. negationem post
Δακίη tollas, vel cum T y r w h . , pro Δακίη οΰ, legas
Δακιήου.
' E x ipso S t r a b . satis a p p a r e t , Δακίην esse
N o m . cujusdam regionis in C a p p a d o c i a . In Cod.
autem Mediceo legi Διόε * Δακίου, exemplo meo
ascripsit.' T e w a t e r . Vera lectio e s t : Τρίτη δ' έστ-tv
ιερωσίνη Διόε Δακιηνοΰ, λειπομένη ταύτηε, άξιόλογοε δ'
όμωε." E d d .
f Δ Α Λ Ε Σ Τ Ο Ν . ονον. Κρήτεε. H e s .
ΔΑΜΝΟΣ. T y r r h e n i s , teste Hes., E q u u s . Δαμνόν
antem δεινόν. Η . S t e p h .
t Δ Α Μ Π Ο Ν . ό πυρίεφθον Αάκωνεε, Κρήτεε. Hes.
Forte sensus Hes. est Cretenses δαμπόν dicere quod
Lacones πυρίεφθον vocant. Alberti.
+ Δ Α Ν Α Ι Ε Δ Α Ι . [ Ε literarum serie leg. *Δανδιέδαι.
Kuster.] αί δοΰλαι. Ταραντίνοι. Hes.
Δ Α Ν Α Κ Η , >/, a quibusdam dicitur Laurus Alexandrina, teste Diosc. 3, 147. Δανάη alioqui Nom. est
propr. II Δανάη, Hesychio [sc. in prioribus E d d . ]
est etiam Nuuiulus barbaricus aliquanto plus valens
obolo. E o d e m q u e teste ita d i c e b a t u r et Ille, qui
mortuis d a b a t u r , obolus. Sed mendosa est.ea scriptura, et R Ε PON EN DUM Δανάκη e Suida, E t y m . et
Lex. meo vet. Ille enim δανάκην esse tradit Numismatis nomen, quod mortuis d a b a n t olim, συγκηδεΰοντεε ώε Άχερουσίαε
λίμνηε έπίβαθρον:
ut hi quoque,
esse nomen Barbarici numismatis, paulo plus obolo
valentis, quod defunctis in os poneretur, ut τήν
Άχερονσίαν λίμνη ν είε ρδου διατπορθμευόμενοι, ipsum
darent τώ πορθμεί.
Dici a u t e m δανάκην quasi r o h
δαναοίε έμβαλλόμενον,
h. e. τοϊε νεκροίε:
δαναονε
enim παρά τβ δανά, τό ξηρά, vocari τοϋε νβκροΰε, utpote ξηρού ε. Haec E t y m . ex Heraclidis Peisicwii lib.
2. Ε P l u t a r c h o quoque r e f e r u n t δανάκην nominari
Numulum ilium s. O b o l u m , qui C h a r o n t i persolvitur
pro Stygiae paludis transmissione. N o t a n d u m porro
supra ILLUD Δαναοί pro D e f u n c t i s : alioqui enim
Δαναοί dicuntur οί "Έλληνεε a progenitore ipsorum
Danao, filio Belt, qui Argis olim regnavit, antiquissima et principe u r b e totius Graecize. A b eodem patronymiews Δαναίδαι dicuntur Argivi vel ceteri etiam
Graeci, utpote nepotes et posteri ejus. Item fem.
Δαναϊδεε, ejus filiae. H . S t e p h . — f Persicum numisma
esse e nonnullorum sententia tradit J . Poll. 9> 82.
" Zonar. 4 6 8 . " E d d . " Δανάκη, ad Timaei Lex. 134.
ad Lucian. 1, 422. Valck. Callim. 10. Δαναϊε, Valck.
Ρ been. p . 792• Δαναίδηε, Valck. ad H e r o d . 82. Δαvathni, P o r s o n . Phcen. 1 6 8 8 . ; H e c . p . xxiii. E d . 2.
ad Lucian. 1, 803. Δαναίδαι, Δαναίδεs, Valck. Phcen.
p . 560. ad Lucian. 1, 3 7 4 . " Schaef. Mss. " Δ α ν ά η ,
Steph. B. 6 2 . " W a k e f . Mss. " * Ήμιδανάκη, prout
doctissime restituit in T h e o n . P r o g y m n . 13. p . 141.
R u h n k . ad T i m . Lex. 134· * ‫׳‬Η/‫״‬δανάκ£0ν % (Γ0,) Hesych.‫ ״‬Bast. I n d . ad Scap. O x o u .
Δ Α Ν Α Σ Carystii μερίδαε vocant, teste Hes. Q u o
signif. et δανέε. H . S t e p h . " Δ α ν , T h e o c r . 4, 17.
Valck. Kp. ad Rijv. xxviii.‫ ״‬Schaef. Mss.
f Δ Α Ν Ο Σ M a c e d o n i b u s appellata est Mors, auctore Plut. de aud. P o e t . p . 22. unde Hes. Δανώ!‫( ־׳‬sic
pro * Δαινών legendum) *τείνων. K u s t e r . ad Hes. v.
Δαινών. " Vulg. Δαίνων aguoscit Schneider. Lex."
Edd.
+ Δ A S A . θάλασσα. Ήπεφώται.
Hes. Salmas. vult
NERALIS.
cccciii
* Δάλασσα legi vel * Δάλαξα.
Δ Α Ο Σ a Phrygibus ό λΰκοε vocari ait Hes. H . Steph.
f Δ Α Ρ . [Sic pro Δαν leg. Wessel.] όνομα μεγάληs
άρχήε κατά ΐΐέρσαε. Glossa Nomica. Alberti. ad Hes.
V. Δαρείος.
f Δ Α Ρ Α Τ Ο Ν . Panis genus, ap. Thessalos. Seleucus ap. Athen. 3. 114. c. " Δάρατοε, a Nicandro in
Γλώσσα is dicitur ό άζυμοε apros, teste Athen. 3. Δαρόν Hes. exp. μακρόν χρόνον και έπιπηλύ : Dorice pro
δηρον, Diu. Sed addit, quosdam dicere esse etiam
Festum quoddam et aprev τον άζυμον, Paneni non
fermentatum." H . Steph. " Δαρόε, P o r s o n . Or. 26.
Δαρόν, Wakef. S. C . 2, 92." Schref. M s s .
Δ Α Ρ Ε Ι Κ Ο Ι , s. Δαρεικοί στατήρεε, N u m i quidam a u rei, a prisco Dario primum cusi, qui rex fuit Persarum. Valebat autem ejusmodi Daricus stater aureus,
viginti d r a c h m a s : atque ita quinque Darici unam faciebant argenti minam, quippe quae centum drachmis
constaret. Suid. H . Steph. " Corai. ad Plut. Parall.
5. p . 446. Aristoph. E . 597· Xen. K . A. 1 , 3 , 3. 1,
7, 14. 7, 6, l . Κ . Π . 5, 2, 7· D e m . c. T i m o c r . 4 7 8 .
Plut. 211. Herod. 7, 28. * Ήμιδαρεικόε, ό, X e n .
Κ . Α. 1, 3, 21." E d d . " Δαρεικόε, ad Charit. 546.
J a c o b s . Anth. 6, 228. ad Diod. S. 2, 210. Δαρ. χρυσόε, Bergler. ad Alciphr. 22. Wessel. O b s . 241. T o u p .
E m e n d . 2, 390. Zeun. Ind. Κ . Π . ad H e r o d . 355.
524." Schaef. M s s .
-‫ן‬- Δ Α Ρ Ε Ι Ο Σ G r . valet έρξείηε. H e r o d . 6, 98. H e s .
υπό Περσών ο φρόνιμος' ύπό δέ Φρυγών έκτωρ. Pers .
I j l i Dara, signif. τόν κρατούντα, αυτοκράτορα.
Bernard.
" * Δαρειογενήε, ό, ή, jEsch. Pers. 5. 145." E d d .
" Δάρειοε, * Δαρέτιοε, ad Diod. S . 1, 425. J a c o b s ,
Anth. 6, 228. Δάρειον χρυσίον, Wessel. Obs. 242. ; ad
Herod. 355." Schaef. M s s .
f Δ Α Ρ Ο Μ . Vox Hebr. ‫ ד ח ם‬Dar0m : Plaga meridionalis, ap. L X X . Ezech. 20, 46.
+ ΔΑΡΡΩΝ. Μακεέονικόί' δαίμων, ω υπέρ τών voσβύντων εύχονται. Hes.
f Δ Α Ρ Τ Λ Λ Ο Σ . ή δρύε, υπό Μακεδόνων. Hes.
1‫ ־‬Δ Α Τ Ο Ν . παρά 'Ρωμαίοιε, σημασία τηε ημέραs και
τοϋ καιροϋ. Suid. Lat. D a t u m .
f ΔΑΦΝΟΙΝΗ. Leontopodium, ap. iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. p. 471. Jablonski. O p . 1, 61.
f Δ Ε Β Ρ Α Θ Α legitur ap. L X X . E d . Bos. pro H e b r .
‫ כ ג ר ת‬Cibrat : Mensura quaedam viae. Sed rectius
alii habent Χα/3ραθά, quod vide.
t Δ Ε Ι Μ Α Λ Ε Τ Α . τά νεκρά των βοσκημάτων.
Λάκωνεε. H e s .
Δ Ε Ι Ν Ο Σ a Cyrenaeis nominatus est etiam ποδονιπτήρ, u t e Philetae Atticis tradit Athen. [11. 467. f.]
H . Steph. T h e s . 1, 1021. — + J . Poll. 6, 9 9 . et
E t y m . M . scribunt δινοε. E u s t . p . 1283, 4 . [1207,
10.] idem q u o q u e δεινιάεesse ait, quod minus verum
j u d i c a t Schweigh. ad Athen. 1. c.
ΔΕΙΡΙΑΝ L a c o n i b u s est λοιδορεΐβθαι‫ ׳‬Convitiari,
Probris s. Convitiis proscindere. E t Δειρεΐοι iisdem
λοίδοροί‫ ׳‬Convitiatores. Hes. H . Steph.—+. Conferenda sunt q u o q u e : Δέριαι· λοιδορίαι, et Θεραίειν‫׳‬
[an potius Θρα/ειν 1] λοιδορέΐν, ap. H e s .
Δ Ε Ι Ρ Ι Τ Α Ι a b Eleis d i c u n t u r οί στρονθοί‫ ׳‬Passeres,
ut refert ' A t h e n . 9. [p. 392. a. ubi tamen e C o d d .
praescripto Schweigh. edidit δειρήταε:} e Nicandri
Colophonii Γλωσσών L . 3. H . S t e p h .
+ Δ Ε Λ Β Ε Ι Α . J u n i p e r u s . Lycaones. S t e p h . B. v .
Δέρβη.
Quod nomen ex ^Egyptiaco Αιβιουμ ortum
censet Jablonski. O p . 1, 126.
f Δ Ε Α Ε Φ Α Τ . ό τηs Άφροδίτηε
αστήρ, υπό Χαλδαίων. H e s . Cf. Βελέβατοε.
t Δ Ε Α Τ Α , quartum Alpliabeti elementum ex H e braeorum ‫ ד ל ת‬Dalet, nomen accepit.
t Δ Ε Λ Τ Ο Ν . τό αγαθόν vocant Cretenses. P h o t .
C o d . c x c . [p. 2 5 1 . ] e Ptolemaei Hephzestionis L. 5.
citante Alberti. ad Hes. v. Δελήηον.
+ Δ Ε Ν Ε Μ Ο Ρ ; γή Tis πετρώδηε, εΰθρνπτοε,
παρά
Λάκωσι. H e s .
Δ Ε Ρ Κ Ο Μ Α Vinum dicitur a vulgo Celtico. Athen.
4. [152. c. ubi vero pro vitioso δέρκομα ex auctoritate
librorum M s s . Schweigh. edidit κόρμα, q u o d vide.]
H . Steph.
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
ΔΕΣΙΟΣ, ap. M a c e d o n a s , dicitur Junius mensis,
ut Suid. tradit. Legitur sane in titulo Concilii Niceni,
'Εν μηνί Δεσίω έννεακαιδεκάττ! προ δέκα τριών Καλανδών Ιουλίων, Mense Desio decimanona die ante xiii.
Kalend, Julias. Vide et T r a c t a t u m de Mens. H .
Steph. " Zonar. 477." E d d . + Δ Ε Σ Τ Ρ Α Τ Α , vel *'Λδέστρατα,
vel * Διάστρατα,
pro Impedimentis et Sarcinis recentiores G r . usurpant,
a L a t . Stratum. Salmas. in Fl. Vopisc. p . 386. D .
Δ Ε Υ Α Δ Α Ι teste Hes. dicuntur 01 Σάτυροι ap, IIlyrios ; sed et Δευκαλίδαι eidem sunt 0! Σάτυροι. Η .
S t e p h . — f Infra Σανάδαι et Σαϊιδαι Sileni a M a c e d o nibus vocari dicuntur.
Δ Ε Υ Α Σ a Magis dici τοίαάνάκον! [omnes E d d . habent άκακοι«] θεούς, Hes. tradit. H . S t e p h , — f 'AvaK01 s. άνακε! θεοί sunt Διόσκονροι, qui inter Persarum
numina recensentur a X e n . Κ . Π . 3. Nomen Δεύα!
Reland. de vet. Ling. Pers. p . 175· a Pers. ^
D110, Gemini, repetit. Alberti. Confert P e r s . ^
Du :
Div
v. H a m m e r .
f ΔΕΥΝΟΣ. ό βασιλευ!, Indorum l i n g u a ; unde
Bacclii nomen Δεύνυσο!, Διόνυσο!· Rex Nysae. E t y m .
Μ . v. Δεύνυσο!. Cf. Reland. de vet, L, I n d . " Ad
Callim. 1, 27·" Schaef. M s s . |
f Δ Η Α Ι . αί κριθαί. Cretenses. Etym. Μ. v. Δηώ.
Δ Η Κ Ο Κ Τ Α . Decocta sub. aqua. Legitur aliquoties
a p . G a l . et recentiores Medicos G r . , ut et ap. Athen.
3. [121. e. ubi tamen Schweigh. edidit δίκοκταν\ πιείν
ϊίτησε δήκυκταν. Similiter vero et alia multa vocabula
Lat. in G r . ling, transtulerunt, ut όξΰγγιον,
οϋγγίαν.
Solebant autem Romani decoquere aquam et vitro
demissam in nives refrigerare, a t q u e ita bibere minore cum noxa et majore cum voluptate. H . S t e p h .
f Δ Η Λ Α Τ Ω Ρ . κατήγορος. Hes. Lat. Delator. Salmas. Hiuc * Δηλατωρίαι" αί αποδείξεις. Zonar. Suid.
Δ Η Λ Ι Γ Α Τ Ι Ω Ν . κατά 'Ρωμαίους ή έκταγή τον * σιτοπομπίον καί ή άννύνας μετακομιδή.
Zonar. Videtur
esse Lat. Delegatio.
f Δ Η Ν Α Δ 1 Π Τ Ρ Α . παρά ‫׳‬Ρωμαίοις δωρεά βασιλική
στρατιώταις διδομένη. Zonar.
f Δ Η Π Ο Ρ Τ Α Τ Ο Σ . * έξορισιμαίο!. Hes. Lat. Deportatus. Soping.
t Δ Η Ρ Ι Γ Ε Υ Ο Μ Ε Ν Ο Σ . * όφικενόμενος· Χέξίί ‫׳‬Ρωμάίκή. Suid. A Lat. Dirigere, sed signif. deflexo ; nam
όφικεύειν est Praecedere in pompis solemnibus. DuC‫״‬ng
•
+ ΔΗΣΕΡΤΩΡ. λειποτάκτης κατά Λάτίνους. Zonar,
L a t . Desertor.
f ΔΗΦΕΝΣΩΡ. έκδικος. Hes. Alii Διφένσωρ s. Δεφενσωρ. Zonaras Δεβένσωρ. Lat. Defensor. Hinc Δηφενσίων‫ ׳‬δ εκδικος χάρτης. Zonaras. Suid.
t Δ Ι Α . τον κύκλον πάντα τοϋ οΰρανοϋ. Persae. Herod. 1, 131". Hes. v. Δίαν.
f Δ Ι Α Α . τήν έλαφον, Χα λδαίοι. H e s . Suspicor
Αίάλ ex Hebr. ‫ א ל ל‬Ajal : Cervus. Soping. Ε Chald.
‫ ד א י ל א‬Diajala, cum nota G e n i t . ‫ ד י‬Di, ab imperito
quodam G r a m m a t . factum Διαίαλ vel Διάλ. Heins.
f Δ Ι Α Μ Ι Χ Ι Ο Ν Vulcanuip cognominant Phcenices.
Sanchoniatho. I. e. Jovem machinatorem, quia ‫מ ח י‬
Mechi Hebr. est Machina. Ezech. 26, 9. Bochart
Canaan 2, 2.
f Δ Ι Α Σ Α Τ Η Ρ . διαπαίζειν. Λάκωνες. Hes.
f ΔΙΑΦΟΙΓΟΙΜΟΡ. ύπο Λακώνων, έπι πάσρ ήμέρφ.
τής τών φιδιτίων αιτήσεως. Hes. Leg.
Διαφαγημάρ.
Heius. Scr. Διαφονγιμορ i. e, διαπύγιμος· Dies comessationis. Is. Voss.
t Δ Ι Β Α Λ Ο Ν . [Sic e literarum ordine leg. videtur
pro * Διάβαλον] μέλι, καί μελίκρατον. Hes. I. e. ab
Hebr. vel Chald. ‫ ד ב ש‬Debash vel Dibasli, quod
Mel signif. Kuster.
t ΔΙΒΑΝ. ΰφιν. Κρήτες. Hes. Alludit ad ‫ ח ו ן‬Hivan,
quomodo Chald. vel Syr. Serpentes dicuntur. Kuster. Affine videtur Δίφατον, quod vide.
t ΔΙΔΩ. ή πλανήτις lingua Phcenicum, qui ita Elisfcam appellarunt διά τό πολλά πλανηθήναι. E t y m . Μ.
Δ Ι Ζ Α Laconibus est αί£ Capra. Hes. Η . Steph.
— t Vox pure Chaldaea ‫ ד י צ א‬Caprea. Heins.
f Δ Ι Κ Ο Κ Τ Α . Vide Δήΐίοκτα.
Δ Ι Κ Τ Α Τ Ω Ρ Ε Υ Ω . Dictator sum, [Dio Cass. 43.
2 1 4 . ] Et Δικτατωρία, [ή, Appian. 7 5 8 . ] D i c t a t u r a , i . e .
άνυπεύθυνος μοναρχία‫ ־‬A b s o l u t a potestas et liberum
imperium. U t u n t u r his verbis, una cum primitivo
eorum τω Δικτάτωρ, recentiores G r . , qui Romanas
historias'sciibunt. H . S t e p h . "Δικτάτωρ, Appian. Β,
C. 1 . 6 0 1 . ; 14. 602. Polyb. 3, 87• Dionys. Η . I,
325. * Δικτατωρεία, 1, 3 4 4 . " E d d .
Δ Ι Κ Τ Υ Σ a Laconibus dicitur ό Ικτίνος, teste Hes.
A p u d Herod, vero 4, [ 19B.] p . 179• δίκτυες sunt Ferae
quaedam Libycae. Alioqui Δίκτυ! est et Nom. propr.
Cretensis c u j u s d a m scriptoris : de quo Suid. H.
Steph. " Ad H e r o d . 366." Schaef. Mss.
Δ Ι Λ Α Η Laconibus est φυτόν q u o d d a m , quod aliis
άρια. Hes. H . Steph.
Δ Ι Λ Υ Χ Ν Ο Σ . Piscis Niliaci genus. Spicileg. p.
cccxxxi.
f Δ Ι Η Α Ν Τ Α . N u m u s a p . Siculos, οπέρ έστι ίίο
χαλκοί. J . Poll. 9, 81. " Koen. ad G r e g . 203." Schaef.
Mss.
f ΔΙΟΣ. mensis Novembris ap. Macedones. Sturz,
p. clxv.
f Δ Ι Σ Π Ε Ν Σ Α Τ Ω Ρ . <5 οικονόμο!. Etym. Gud. Lat.
Dispensator.
,
f Δ Ι Φ Α Τ Ο Ν . οψιν.Κρήτε!. Hes. Salmas. Δίφαν\?&
putat, ut Δίβαν, de quo s u p r a .
f ΔΙΦΕΝΣΩΡ. Vide Δήφενσωρ.
Δ Ι Φ Ρ Α Γ Ε Σ , Hes. teste, sunt τίνων στρατιωτών τΰν
παρά Πάρθου ταγαί. Η . Steph.
f ΔΙΩ1ΔΑΝ Herculem cognominatum esse a Plioenicibus, C a p p a d o c i b u s , Iliensibus ex Eusebio refeit
Jablonski. de L . Lycaon. p . clii.
Δ Ο Λ Ο Ψ , Speculator, item Leno. Hes. enimS(iX07ra
exp. κατάσκοπον, μαστροπόν.
Alioqui Δήλοπ‫־‬εί sunt
etiam Populi extremae Thessaliae incglie, teste Eod.
Meminit autem eorum Horn. Sed et Δυλομάν a Laconibus dici τόν μαστροπόν tradit. Δολάνα Eidem est
μαστροπό!.
" Δόλοφ, ut σκόλοφ, άιθοφ, μώλωφ, unde
* Δολοπεύω, H e s . i. q . έπιβουλεύω, ενεδρεύω ‫־‬. a δίλω;
δέδολα, δόλος, δολόω, δολόπω,—πτω." Schneider. Lex.
" *Δολοπήίο!, Apoll. R . 1, 5 8 5 . " E d d . ‫״‬Δίίλοψ,Κοεη.
ad G r e g . 131. Δόλοπε!, Heyn. Horn. 5, 637. * Δολοπηί!, 5, 684." Schaef. Mas.
f Δ 0 Λ Π Α Ι . πλακούντια μικρά. Κώοι. Hes. Sic et
* Δολβαι a quibusdam accipi tradit.
f Δ Ο Μ Ε Σ Τ 1 Κ Ο Ι . 01 τών 'Ρωμαίων ιππείς, 01 κατά
'Ρωμαίου! * ο'ικειανοι στρατιώται. Suid. Lat. Domestic!.
f Δ Ο Ρ Α Ν . τήν δοκον. Koijres. Etym. Μ.
t Δ Ο Ρ Σ Α Ν Η Σ . δ Ηρακλή!, παρ' Ινδοί!. Hes. Ordo
suadet * Δοσάνη!, cum quo conferri possit Desanaus,
Herculis cognomen in Phcenice ; vel potius * Δοσάρης,
quia i n f r a * Δονσάρη!· Διόνυσο! apud Nabataeos; quem
et h. 1. indicari maxime probabile mihi videlur. Alberti.
t Δ Ο Ρ Υ Σ Α Σ Τ Ρ Ο Υ . Gingidium, Lepidium, ap.
IEgyptios. Ex A p p : Diosc. p . 446. Jablonski. Op.
1, 62.
f Δ Ο Υ Β Α Θ . χρυσοκόμη, ap. Afros. App. Diosc. p.
466. ‫ ד ה ו ב ת‬D e h u b a t s. D u b a t , ab aureis corymbis.
Syr. 0 0 1 ‫ י‬D e h a b : A u r u m . Bochart Canaan 2, 15.
f ΔΟΥΗ. ήγεμών, Άρχων. Hes. Lat. Dux. Eadem
voce utitur E t y m . Μ. v.
Σνγκρητίσαι.
t Δ Ο Υ Σ Α Ρ Η Ν . τον Διόνυσόν, Ναβαταϊοι, &! φησιν
Ισίδωροs. l i e s .
t Δ Ρ Α Α Α Ι Ν Α . * λάμνα. Κωοι. Hes. In Cod. Ms.
legitur * Αάμυρα, quod mutavit Musurus in λάμνα, et
typotheta Aldinusin λάμνα. Schow.
Δ Ρ Α Μ Ι Κ Ε Σ s. Δράμιδε!, Panes quidam sic dicti,
teste Athen. 3. [ 1 1 4 . ] H . S t e p h . — | Scilicet illi ap.
Athan1anes,-Sp0ju1s vero, auctore Seleuco ap. Athen.,
in Macedonia.
f Δ Ρ Η Ε Σ . στρουθοί. MaKeSores. Hes.
Δ Ρ Ι Λ Α Κ Ε Σ Eleis sunt βδέλλαι· Hirudines, teste
Hes. H . Steph.
f ΔΡΙΩΔΟΝΕΣ. θεοί παρά Λακεδαιμόνιοι!
τιμώμενοι.
Hes. Confert Δρί!‫ ׳‬δίναμιι, quod paulo ante legitur.
Alberti.
f Δ Ρ Ο Ι Ο Ν . καλόν. Κρήτε!. Hes.
f Δ Ρ Ο Ο Ν . 'ισχυρόν. Άργείοι.
Hes.
f Δ Ρ Ο Υ Γ Γ Ο Σ . Nasus, Rostrum, e P h r y g i a vel Gar
latia p e t i t u m . T e w a t e r . ad Jablonski. d e L . L y c . p . c x l .
TABULA G N E R A L I S .
%
t Δ Ρ Ο Υ Ν Α . f! upXf,· νπο Τυρβηνών. Hes.
Δ Ρ Υ Ι Δ Α Ι . Druidae, a p . Gallos 01 φιλόσοφοι καϊ σεμνόθεοι. Suid. Η . S t e p h . ‫ * ״‬Δρουίδαι, ad D i o d . S. 1,
354." Schaef. Mss.
t Δ Ρ Υ Φ Α 1 Ν Η Κ Α . τον ού μέγαν. Ηλείοι. Hes.
Δ Υ Κ Η Ν Cyrenaei appellant Erythrinum piscem.
Athen. [7· 300.] H . S t e p h - — f Schweigh. e librorum
Mss. auctoritate pro δύκην edidit ΰκην.
-j- Δ Υ Σ Ε Α . τοϋ τοίχου τα πέριξ. Κύπριοι. Hes.
Δ Υ Σ Τ Ρ Ο Σ , ap. M a c e d o u a s , . est Martius mensis,
Suid. Vide et T r a c t , de M e n » H . Steph. " Zonar.
578. Chishull. A n t i q . 146. Lucill. 15." E d d . " J a cobs. Anth. 10, 32." Schaef. Mss.
f Δ Ω Λ Α . ω7α. Kpfjres. Hes.
f ΔΩΡΑΞ. σπλήν, νπο Μακεδόνων. H e s .
Ε.
*ΕΒΕΛΟΣ, f!, s. "Εβενοε, utrumque enim Suid. affert, Ebenus s. Eb'enum, Lignum ex omni materie
spississimum et gravissimum, cariem non sentiens, nigrutn, politi cornus laevore, mordentis subastringentisque gustus, et, dum sufiitur, o d o r a t u m : de quo
plura vide ap. Diosc. 1, 130. Gal. simpl. Medic.
Plin. 12, 4. : necnon Serv. in Virg. Georg. 2. item
Theocr. 15· H e r o d . 3. Apud Lat. interdum cum
aspiratione scriptum reperitur, u s u r p a t u m q u e , teste
Servio, et f e m . et neutr. INDE Έβένινοε, [η, ov,]
Eheninus, Factus ex ebeno. AT 'Εβενότριχον, [ro,]
dici a quibusdam τα άδίαντον, refert G o r r . e Diosc.
H . Steph.—f Lignum ex India ac ^Ethiopia aiferri
solitum. H e b r . ‫ ה ב נ י ם‬Hobnim Ezech. 27, 15. " H e rod. 3, 9 7 . Φάλαγγε5 έβένον."
Schweigh. Mss.
" Theophr. H . P . 4, 5. * έβένη : 5, 4. Sprengelii Diospyrus ebenaster et Melanoxylon Linn. Aristot. Meteor. 4, 7· Έ κ τή5 έβένου τήε μελαίνηε." E d d .
""Εβεvos, Asclepiad. 7• Wessel. H e r o d . 2 4 7 . ; ad Diod. S .
I , 38. ad Paus. 8 5 . " Schaef. Mss. " 'Εβένινοε, A n tisth. de V . A . 423. * 'ΕβενΊτιε, Polium, A p p . ad
Diosc. 458." Boissonad. Mss.
Έ Β Ρ Α Ι Ο Σ , [a, ov,‫ \־‬Hebraeus: i. q . Judaeus, ab
Hebro progenitore : ut cum Paus. Attic, dicit Adrianum Imp. Έβραίονε τουε νπέρ Σύρων χειρώσασθαι άποστάνταε. INDE Έβραίκόε, [>), όν,] Hebraicus, Qui vel
Qualis Hebraeorum e s t : ut 'Εβραϊκή διάλεκτοε, Lingua Hebraea : quae ET 'Εβραίε, [Act. Apost. 21, 4 0 .
Joseph.‫ ־‬de M a c c . 16.] ut Έλληνιε pro
'Ελληνική.
Inde et VERB. Έβραίζω,
Hehraeos imitor, H e b r .
more loquor aut vivo. UNDE 'ΕβραΊστΙ, Hebraeorum
imitatione, More Hebraeorum, H e b r a i c e ; h. e. I t a ut
solent Hebraei. Sunt qui sine aspiratione haec scrib a n t : Hes. et Suid. cum aspiratione, et rectius. H .
Steph.—‫ן‬- H e b r . ‫ ע ב ר י‬Ibri, quod H e s . ' Ε β ρ ε ι scripsit
et exp. 'Εβραίοε.
" Ε Γ Ε Σ Τ Α a Suida esse dicitur πόλεμικον
μηχάνημα
έκ λίθων καϊ ξύλων και χοΰ έγειρόμενον, Bellicuin m a cfainamentum e l a p i d i b « , lignis, et terra fossitia excitatum. Vox est a L a t . s u m t a , signif. T e r r a m egestam s. Aggerem, qui propugnaculi loco est. Agger
enim, teste Vegetio, e terra lignisque extollitur contra murum, de quo tela j a c t a n t u r . Supra habuimus
"Αγγεστα
εί'Άγεστα:
quibus itidem d e n o t a t u r T e r r a
aggesta. G r . id χώμα d i c u n t vocabulo suo. H . S t e p h .
—+ Vide s u p r a " Α γ ε σ τ α . " * ΈγεσταΊοι, ad H e r o d .
393. 578. ad D i o d . S. 1, 269· 337· 402. 469· 681.
684." Schaef. Mss.
Έ Γ Κ Α Τ Ε Υ Ε Ι Ν lonibus esse διώκειν tradit Corinth.
H . S t e p h . — f Locum uon invenio.
t ΈΔΕΜ.Γρυ<^.Ηε{1.Suid. a d d i t : καϊ ο παράδεισοε.
Ita L X X . r e d d i d e r u n t H e b r . ‫ ע ל ן‬E d e n : Voluptas,
Regio amaena, G e n e s . 2, 8. 10. 4, 16.
t Έ Δ Ι Κ Τ Α , τά διατάγματα.
Zonar. Lat. E d i c t a .
Έ Δ Ω Λ Ο Σ d i c e b a t u r λόχοβ quidam Lacedaemoniorum, teste Hes. H . Steph.
t Έ Θ Ε Ν Χ Ι Σ . P o t a m o g e t o n , H e r b a a p . iEgyptios.
Ex A p p . Diosc. 469· Jablonski. O p . 1, 63.
t Έ Θ Ι 0 Υ . Polytrichon a p . iEgyptios. Apulei. de
Herbis c. 51. In A p p . Diosc. 4 7 2 . vocatur * Έπίερ.
Jablonski. O p . 1, 6 3 .
+ Έ Θ Ρ Ε Ρ 1 Κ Η . E r u c a a p . ^ g y p t i o s . Ex A p p .
Diosc. 476'. J a b l o n s k i . O p . 1· 64. " Iu Saraceni
ccccv
E d . est * έθρεκίκη." E d d .
Ε Ι Δ Ο Ι . [Είδοϊ scribit Zonaras, qui etE!'S<is· f! ίιμέρα
exhibet.] Idus ; pars mensis a p . Romanos : utpote
qui mensem dividant in Calendas, N o n a s , Idus. Sunt
autem octo dies, qui nonas sequuntur. Plut. P u b l .
Είδόϊε Σεπτεμβρίαιε,
Idihus S e p t e m b r i b u s .
Idem
Camillo, Περί τas Φ εβροναρίαε είδο vs, Circa Idus F e bruarias. Et rursum, Όλίγais ήμέραιε ύστερον Κι/ίντιλλίων ειδών, Paucis diebus post Quintiles Idus, s.
Julias. Item ill G e o p . "Αχρι τήε προ έβδόμηε ειδών
Φεβρουαρίων, U s q u e ad t e m p u s illud, quod est ante
diem septimum I d . F e b r . H . Steph. " H u s c h k .
Anal. 255. ad Dionys. Η . 1, 97· 2, 1246." Schaef.
Mss.
Ε Ι Κ Λ Ε Ι Hesychio est δειπνεΤ.‫ ׳‬Ccenat: afferenti et
Είκλον pro δεϊπνον Ccena, qusesupra per at• H . S t e p h .
— f Laconicahaec. Vide K u s t e r . ad Hes. v. Έξε/κλω :
et vide s u p r a Αϊκλον,
t Ε Ι Κ Τ Ω Ν . Numen a b iEgyptiis cultum. C o p t .
I c h - t h o : Spiritus universi, quod cognomen Cnephi
esse possit. Jablonski. O p . 1, 64. S t u r z . p. clxxiii.
f E I N . Mensura liquidorum. H e b r . ‫ ה י ן‬H l n . Exod.
29, 40. 30, 24. a p . L X X . Scribitur et ίν et.vv.
f E I P . λαίλαφ. Hes. Suidas addit : j) λαμπηδών.
Respicere videntur varias interpretationes vocis
Chald. ‫ ע י ר‬Ir : Nuntius, D a n . 4, 10. quam in versione T h e o d o t . expressit e'/p.
t Έ Κ Λ Ο Γ Η Ν . κάλαθον. Αάκωνεε. H e s .
t Έ Κ Π Ε Λ Ε Υ Ε Ι . έξωθεΐ. Hes. Formatum e Lat.
fixpello j u d i c a t K u s t e r . ; vide tanien annon ex έκ et
πέλαε comp. putari possit, ut s i t : Ε vicinia removere. Alberti. " Έκπελεύει, Hesychio έξωθεί, E x trudit, E x p e l l i t : unde est έκπελευθήναι, quod Suid.
exp. itidem έκβληθήναι." Η . S t e p h .
t Έ Κ Π Ε Τ Ρ Ι Α Δ Ε Ι Ν . παχύνειν ίμάτιον.
Αάκωνεε.
Hes. Scr. έκπετριάδδειν. [Voluit * έκπετρίδδειν, cf. not.
ad Hes. v. Κρίαδέμεν.] Alberti. " Έκπετρίδδω, Valck.
ad Rov 77. 78." Schaef. Mss.
t Έ Κ Σ Κ Ε Π Τ Ω Ρ , 'Εκσκέπτωροε. Suid. Est ipsa v.
L a t . Exceptor. Kuster.
t Έ Κ Σ Κ Ο Υ Β Ι Τ Ω Ρ Ε Σ . τών *παρεξόδων τοϋ παλατιού
ΰπάρχοντεε ψύλακεε. E t y m . G u d . Lat. Excubitores.
t Έ Κ Τ Ρ Α Ο Ρ Δ Ι Ν Α Ρ Ι Ο Υ Σ . έπιλεκτούε. Suid. Lat.
Extraordinarios.
+ Έ Κ Χ Ω Ν Ε Ν . έκκλινεν. Αάκωνεε. Hes.
- j - Έ Α Α . λέγε. Αάκωνεε. H e s .
• j - Έ Α Α . Δίοϊ Ιερόν ή Δωδώνη. Hes. Forsan έν Δωδώνφ, q u e m a d m o d u m infra legitur ν. Έ λ λ ά , quae eodem modo exp.
t Έ Λ Α Θ Υ Σ Α Σ . Aios Ιερόν έν Κύπρο,. H e s . Vide
Έ λ α ι ο lis.
t Έ Λ Α Ι Α Γ Α Β Α Λ Ο Σ . N o m e n Solis, Phcenicum
lingua, Emesae culti, Herodian. 5, 5. Bochart scripturam Zonarae a p . P h o t , et N u m o r u m ,
Έλαγάβαλον,
veriorem censet a t q u e exp. ‫ א ק ה ג ב ל‬Ela g a b a l : β
θεοί 6 πλάστηε. C a n a a n 2, 5.
Έ Α Α Ι Ο Υ Σ . Jovis in Cypro c o g n o m e n t u m . Hes.
H . S t e p h . — ‫ ן‬Conferri potest Έλ«ε»ί Zeus, έν Θή·
fiats. Hes.
t " E A A M A N . υπέρθνρον. Hes. Corruptum ex
'Ελάμ, vel potius Αίλάμ, quod ap. L X X . saepius pro
H e b r . ‫ א י ל ם‬Elkm, vel ‫ א ו ל ם‬Ulam : Vestihulum,
Porticus. Ezech. 40, 7· 24. 25. 26. legitur; ubi tamen
E d . Bos. habet Α Ι λ α μ μ ώ ν . Alberti.
t Έ Λ Α Φ Ι Ν Ε . Veratrum nigrum, ap. .ffigyptios.
Ex A p p . Diosc. 473. Spicileg. cccxxvi.,
+ Έ Λ Ε Ι Λ Ι Μ legitur pro H e b r . ‫ א ל י ל י ם‬Elilim :
Idola, Levit. 19, 4. 26, 1. ap. I n c e r t u m . Schleusner.
N . T h e s . Philol. Crit.
t Έ Λ Ε Λ Ε Υ est H e b r . ‫ ה ל י ל ו‬H e l i l u : E j u l a t e .
Heins. ad Hes.
t Έ Λ Ε Φ Α Σ , Eleplvas, E b u r , Morbi genus. Bellua;
peregrinae nomen, inirum ni ipsum q u o q u e peregrinum fuerit.
Έ Λ Ε Ω Τ Ρ Ι Σ . Piscis Nilous. Athen. 7. [312.]
H . Steph. Vide Spicileg. cccxxxi.
+ Έ Λ Η Κ Τ Ε Τ Σ Ε . κατά 'Ρωμαίου(, άναγνουε διώρθωσεν. Suid. E s t Lat. Lectitare, Relegere.
t Έ Λ Ι Ο Υ Ν . ϋφιστοε, H e b r . ‫ ע ל י ת‬E l j o n : Excelsus,
Dei nomen.
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Έ Λ Λ A, Hes. teste, Laconibus est καθέδρα· Sella ;
et Aios Ιερόν έν Δωϊώνρ. Η . S t e p h . — t Vide v. "Ελα
et Έλλοί.
" Heringa Obs. 215." Schaef. Mss.
Έ Λ Λ Ο Ί . "Ελληνεί οί έν Δωδώνη, καϊ οί ιερείς.
Hes. Vide ν. Έ λ λ ά et Σελλοί.
t Έ Α Α Ο Τ Λ 1 Μ legitur ap. L X X . J u d . 9, 27· pro
H e b r . ‫ ה ל ו ל י ם‬Hillulim : Festum cuin laudibus Dei
peragendum.
t Έ Λ Λ Ω Τ Ι Α . έορτή Εύρώπης έν Kp^nj. Hes. Έ λ λ ω τία· Virgo, Punice. A i ^ / V ^ b ? Bernard. E u r o p a m
ipsam, non Virginem sic dictam fuisse, contendit
Bochart Canaan l , 15. " Pind. O . 18, 5 6 . " E d d .
f Έ Λ Ο Ύ Σ Ι Α . "Αρτεμις, παρά Έφεσίοις. Hes.
t Έ Λ Υ Μ Α Σ . ό μάγος. Act. A post. 13,8. Conferunt
A r a b . ^ X s Alim: Sapiens, Magus. Schleusner. Lex.
Ν. T. ‫ י‬J
t Έ Λ Τ Μ Ν Ι Ο Σ . Ποσειδών έν Αέσβω. l i e s , qui
paulo post iisdem verbis etiam exp. Έλύτιος.
" Έλύμνιον, Brunck. Soph. 3, 509·" Schaef. Mss.
‫״‬ΕΛΦΟΣ. Cvpriis Βούτυρον
B u t y r u m . Hes. I I .
Steph.—-j- Ut βούτυρον a βοΰς, ita έλφος ab άλφα,
‫ א ל ו ף‬A l l u f : Bos. Bochart Hieroz. Τ . 1. L. 2. c. 32.
Posset etiam confeiri H e b r . ‫ ח ל ב‬H a l a b : Lac, et
H e l e b : Pinguedo.
" Ε. H . Barker, in Classical
Journal 19, 5 S = 6 3 . " E d d .
f Έ Α Ω Ε Ι Μ . σύμμαχοι"1λου,
τοΰ Κρόνου, Sanchoniatho. H e b r . ‫ א ל ה י ם‬Elohim : Deus. B o c h a i t C a naan 2, 2.
ΐ ' Ε Α Ω Ι . M a r c . 15, 34. δ Θεός μου. Syr. 01‫^״‬
A l o i : Deus mi. Matth. 27, 46. pro illo legitur ήλϊ,
quod vide.
f Έ Λ Ω Ο Σ . δ'Ήφαιστος, παρά Δωριεΰσιν. Hes.
-j- ΈΜΡιΡΟΣΙ. L a c t u c a sativa, a p . iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. 446. Jablonski. O p . 1, 64.
t Έ Μ Ε Κ Α Χ Ω Ρ . Legitur J o s . 7, 24. 26. a p . L X X .
sed divisim scr. "ΕμεκΆχώρ
Hebr. ‫ ע מ ק ע כ ו ר‬Emek
A c o r : Vallis Acoris.
f Ε Μ Μ Α Ν Ο Υ Η Λ , ό έστι μεθερμηνευόμενονμεθ'
νμών δ Θεός. M a t t h . 1, 23. Vox H e b r . composita
‫ ע מ נ ו א ל‬Immann el : Nobiscum Deus.
f Έ Μ Μ Ω Ν Ε Ι Μ S. Έμμονείμ· Vide Μαεμωνί.
t Έ Μ Π Α Σ Α Ν Τ Ε Σ . Procuratorcs redituum regibus Lacedaemoniorum ex agris et aedificiis assignatorum. Magistratuum genus, de quo agit X e n . de
R e p . Laced. 13. Vocem hanc Hesychio, pro Έμπασέντας, quod e x p . : άρχεϊόν τι έν Αακεδαίμονι,
restituendum docet auctoritate monumentorum R a o u l R o c h e t t e in libro, Deux Lettres ϋ Mylord C o m t e
d'Aberdeen sur l'Authenticite des Inscriptions de
Fourmont. p. 136. sq.
Έ Μ Π Ε Λ Ω Ρ Ο Σ Laconibus άγορανόμος. Hes. H.
Steph. " Corsini N o t . G r . Dissert. 87." E d d .
t Έ Μ Π Ι Π Α . πλάγια τά πύρινα, είς ά έντίθενται τά
διά τνροΰ. 'Ρόδιοι. H e s . Casaub. ad Athen. 14. 645.
haec eadem esse putat, quae ap. A t h e n .
έμπεπται
vocantur, vel melius έμπεπτα, atque ita etiam a p . Hes.
scr. esse.
t Έ Ν Δ Ε Κ Α Δ Ι Κ Ο Ρ . Vasculi genus. Lacones. Casaub. ad Athen. 8. 352. a.
t ΈΝΔΗ1ΔΕΣ. αί νύμφαι, έν Κύπρω. Hes.
Έ Ν Δ Ο Κ 1 Α , ap. Athenienses ‫ )ן‬μήτηρ. Hes. Η,
S t e p h . — f Lectionem ή μήτηρ p e r errorem e Δημήτηρ
ortam esse censet Schow.
+ Έ Ν Δ Ρ 1 Ω Ν Α Σ . δρόμος παρθένων, έν
Αακεδαίμονι.
Hes. " Valck. ad T h e o c r . χ . Id. p . 150." Schasf. Mss.
f Έ Ν Δ Ρ Ο Μ Ω . Δημήτηρ, έν Άλικαρνησω.
Hes.
t Έ Ν Ε Λ Υ Σ Κ Ι Σ . Δημήτηρ, έν Σάμω. Hes. Leg.
* Ένελισκίς. Is. V0SS.
t Έ Ν Ο Υ Δ Ε Ν . επί τοϋ πολλού λέγεται. Hes. O r d o
literarum postulat *Ένουτέν
M u l t u m , Affatim, Copiose. Vox, ut videtur, iEgyptiaca. Naa)r enim D e u s
est, et iuusitata vel magnitudo, vel copia, nomine
Dei circumscribi solet. Pergerus.
"EH. S e x . H . S t e p h . — f Ex H e b r . ^
Schasch, orturn videtur. " TpU S{, T o u p . Opusc. 1" 267." S c h x f .
Mss.
t Έ ~ ά μ β ι τ ί ω ν ο ς - έκ περιδρομ,,ς.
maui ; Per ambitionem.
Suid. Zonar. Ro-
' Ε Ξ Α Τ Ω Ρ Ε Ι Α , m i d ® ελευθερία άπο στρατείας. Vox
e Lai. Exauctoralio. H . Steph.
t Ε Ξ Ε Ι Κ Α Ω . άποδείπνου. H e s . Incnenatas, Qui nor!
ccenavit, a p . L a c o n e s . Kuster. Vide Είκλεΐ,
f ' E E E P K E T O N . τό στρατόπεδοv.
Suid. Zonaras.
L a t . Exercilus.
f , ΕΞ ήλήμβωρ. έβλεπε. Αάκωνες. H e s . Scr. Έξι}λίμβωρε. *Έξηλίμβωρ
est E x t r a tenebras. Αφρός s .
Αιμβρός. Tenebrae. Is. Voss.
Ϊ Έ Ξ Ι Σ . έχϊνος a p , Phryges. Steph. B . v .
Άζανοί.
B o c h a r t O p p . 1. p . 1164.
t Έ Ξ Κ Ο Τ Β Ι Τ Ο Σ . έ£ ου ή Βωή-βίτα yap Αατινιστϊ !‫ן‬
Sui!. E t y m . G . Lat. E x c u b i t u s . Inepte a Vita vocein derivat G r a m m a t i c u s .
t Έ Η Κ Ο Υ Β Ι Τ Ω Ρ . E x c u b i t o r . Suid.
t ' Ε Η Κ Ο Τ Σ Α Τ Ο Σ . παρατημένος• έστι δε ρήμα σν\·
λογιστικόν.
Etym. G. Lat. Excusatus.
t Έ Η Κ Ο Τ Σ Σ Ι Α . Ext usatio. Suid,
t Έ Ε Ο Ρ Η Σ Α Ι , vox, q u a utitur Hes. interpretatjirus v. Ένεύχεσθαι.
Lat. Exorare ilium, cui supplices
facti sumus. Pergerus.
t Έ Ξ Π Ε Δ Ι Τ Α . Copiae militares. Suid. Videtur esse
Lat. Expediti.
t Έ Ξ Π Λ Ω Ρ Α Τ Ω Ρ . Explorator. Suid.
" Ε Π Α Ι Κ Λ Α s. Έπάϊκλα, τά, eadem quae επιδόρτ1(?
s. * έπιδορπισματα,
Bellaria quae a coena apponuotur,
Secundae mensae. Vox est Dorica s. Laconica; scribit enim Athen. 4. [140.] Laconas έπαικλα vocare τά
οίον έπιχορηγήματα
τον συντεταγμένου
τ oh φεώίταιε
at κλου, s. τήν μετά τό δεϊπνον μοϊραν, τά διδόμενα rots
φειδιτίοις μετά τό δεϊπνον : nam άίκλον dicitur τό δεϊπνον: ut, Αίκλον 'Αλκμάων άρμόξατο. Ibidem cum
duplicem esse docuisset παρασκενήν τών λεγομένων
έπαίκλων, subjungit haec e Persei Laconica Politia,
Τούί εύπορους ζημιόϊ εις έπαικλα• ταύτα δ' έστϊ μετά
δεϊπνον τραγήματα.
E t ι η ο χ , Ό π ω ί έγωσι τά έπαικλα
κάπτειν μετά δεϊπνον γίνεται γαρ άλώιτά έλαίω έρραμμένα. Item, Ταΰ7α ποιονσιν είς έπάϊκλα. Ubi nota inconstanter scriptum esse modo έπαικλα, modo έπάϊκλα,
modo έπαικλα: quorum priora duo ratione non carent,
postremum prorsus est dissentaneum. Apud Eund.
legitur ET ΈπαίκΧεια : dicit enim 14. [664. cf. 642.]
Molpidem Laconem τά παρά τοϊς Σπαρτιάταις έπαίκλεια, ό σημαίνει τάς έπιδειπνίδας,
tradere ap. alios
nominari ματτύας.
Sed ibidem et prioris έπαικλον
meminit, dicens Poccenium s. Postccenium ab Atticis
* έπιδόρπισμα appellari, a Doriensibus έπαικλον, a ceteris plerisque G r . έπιδειπνον.
Apud Eust. reperio
non solum έπαικλα, sed "etiam έπαίκλια et έπαίκνια.
Pag. enim 1714, [64.] έπάϊκλα ait dicta fuisse ap. Lacones τραγήματά
τινα δείπνου.
Et 1141, [8.] quae
Plato Comicus έπιτραπεΒώματα vocat, alios nominare
έπαίκλια : quae •et έπαίκνια dici, κατά σνγγένειαν τόϋ
ν καϊ τοΰ λ : esse autem ea μετά δεϊπνον βρωματα:
αίκλον enim et αίκνον dici τό βρώμα. Η . iSteph.
+ Έ Π Α Φ Ο Σ ap. G r . Apis dicitur. Herod. 3, 27·
Accuratius scribitur *‫״‬Αποπις et *"Αφωφις, quippe
quod iEgyptiorum lingua Gi'gantem designat. Jablonski. O p . 1, 65. " Wessel. Herod. 179•‫ ״‬Schaef.
Mss.
t Έ Π Α Φ Ο Υ . Medium, a p . iEgyptios. Ex App.
Diosc. 463. J a b l o n s k i . O p . 1, 65. " In Saraceni Ed.
est Έπάφου." E d d .
Έ Π Η Φ Ι . [vel Έπιφί.] iEgyptiis undecimi mensis
nomen. Anthol. Epigr. L. 1. Καί σταφυλήν κατέχων
εύάμπελός έστιν έπηφ ί. Η . Steph.—+ Cf. Jablonski.
O p . 1, 6 5 .
+ Έ Ι Ι Ι Ζ Α . ορνεα. Κύπριοι.· Hes. I . q. σπίζα. Is.
Voss.
f Έ Π Ι Κ Ο Κ Κ Ο Τ Ρ Ο Σ . 6 * παρατηρητής kv σταδίω,
παρά Αάκωσιν. H e s .
t Έ Γ Π Κ Ρ Η Α Ι Ο Σ . Saltationis genus ap. Cretenses.
Athen. 14. 6 2 9 . c.
Έ Π Ι Π Τ Α Μ Α Τ Ι Σ , quae et έπίκληροs in VV. LL.
H . S t e p h . — f Έπ£π7αμάΓίί et *Έπιμάτις·
soces, quae
origine et derivatione non videntur Graecae, sed po*
tius barbarae vel Graeco-barbarae, ideoque a nemiue
a d h u c intellectae ac cognitae. Maussac. ad Harpocr.
t Έ Π Ι Ρ Ν Τ Τ Ι Ο Σ . Ζεύς, έν Κρήττ!. Hes. Malim,
TABULA GENERALIS.
cum Is. Vossio, * Έπφρενίπος,
vel p o t i u s * Έπφενίnot, i. e. ό άρχων τών ίρένων. Alberti.
t 'ΕΠΙΤΡΥΣΣΟΝ. έπίμεινον. Αάκωνες. Hes.
f , ΕΠΙΦΙ. Vide supra Έπηφί.
f ' E I I N O Y B O Y . Ruta, ap. iEgyptios. Ex A p p .
Diosc. 454. Spicileg. cccxxvi.
·‫ ·ן‬Έ Ι Γ Γ Α . Septem, ortum videtur ex H e b r . ‫ש ב ע‬
Scheha.
i - Έ Ρ Α Χ Ο Σ . τό δράγμα· Βοιωτοί. Hes. Bochart Canaan 1, 17· tin. refert ad Syr. ‫ פ ר ב א‬Peracha vel
Perucha : Manipulus. Saepius enim in derivationibus
prima radicalis omittitur.
t Έ Ρ Β Ι Α Ι Α Θ Ο Υ Μ . Capparis, a p . Afros. Ex A p p .
Diosc. 449. Leg. Έβιαιανώθ. H e b r . ‫ א ב י ו ט ת‬Abionot,
Cappares et reliquae minutae baccae. Bochart Canaan 2, 15.
t Έ Ρ Γ Α Β legitnr ap. L X X . E d . Bos. 1 Sam. 20,
19. pro H e b r . ‫ א ב ן‬Eben : Lapis, v. 41. vero ap. alios
pro Hebr. ‫ נ נ ב‬N e g e b : Meridies, ubi Bos. habet
άργάβ.
Alii diversimode scribunt.
f Έ Ρ Γ ^ Λ Ο Ν . στάτην.'Ίωνες. Hes. P r o στάτην leg.
τάγηνον. Alberti.
f Έ Ρ Ε Α Σ . τέκνα. Θεσσαλοί. Hes.
t Έ Ρ Ε Β Ο Σ . Erebus, Tenebrae. H e b r . ‫ ע ר ב‬Ereb :
Vespera. Ogerius. Bochart Canaan 2, 2.
f ΈΡΕΘΥΜΙΟΣ. ό , Απόλλων, παρά Αυκίοις. Καί
έορτή' 'Ερεθΰμια. Hes.
«
t 'ΕΡΜΗΣ. Nom. p r o p r . regis Thebaici. Lingua
^ g y p t . Ernieh dicitur Qui alicui rei complementum
dat, vel earn plenam perfectamque reddit. Jablonski.
O p . 1, 68.
Έ Ρ Μ Ο Τ Υ Μ Β Ι Ε Ι Σ in iEgypto sunt μοίρα τών μαχίμων, ut Steph. ex Aristagorae iEgyptiacis tradit.
Apud Herod, legitur Έρμοτΰβιες
[2, 164. et 9, 32.]
p . 98 et 332. H . Steph.—+ Ε Copt, έρματος• Pugnare,
et ονβε· Contra, vocem exp. La Croz. Jablonski. O p .
1» 69. Quod praeterea Jabl. docet Έρμυτυβιείς
(sic
scribit) fuisse Veteranos, id quomodo cum Herodoti
explicatione conciliari possit, ipse videat. " Έρμο™‫'׳‬βιες, Wessel. Herod. 185. Τ . H . ad Aristoph. Π . p .
2 4 9 " Schaef. Mss.
f ΈΡΞΩΗ. Bunium, a p . iEgyptios. Ex A p p . Diosc.
471. Spicileg. cccxxvi.
•f Έ Ρ Π Ι Ν Vinum iEgyptiace dici tradit Eust. 1633,
5. Sopiiig. ad Hes. v. "Ολπις. Cf. Barker, ad E t y m .
M. 1114. (et in Classical Journal 19, 58—63.) Malim
έρπιν. Tewater. Auctar. ad Jablonski. O p . 1, 431.
t Έ Ρ Τ Ω Σ Ι . Stella Martis, a p . iEgyptios, et Virtus,
quam ei inesse p u t a b a n t . Jablonski. O p . 1, 71·
f Έ Ρ Υ Θ Μ Ο Υ . Irion, Erysimum, ap. ^ g y p t i o s .
Ex A p p . Diosc. 447· Jablonski. O p . 1, 7 2 .
f Έ Σ Β Ε Ι Ε legitur Jerem. 26, 17· [Hebr. 46, 17.]
ap. L X X . E d . Bos. C o m p l u t . habet έεβήρε pro H e b r .
‫ ז ז ע ב י ד‬H e e b i r : Venire fecit.
t ΈΣΕΒΩΝ legitur a p . L X X . E d . Bos. P s . 44, 13.
[Hebr. 45, 14.] ubi in H e b r . est ‫ פ נ י מ ה‬P e n i m i h :
Intus, e var. lect., ut videtur. H u e videtur spectare
Zonaras scribens Έσσεβών' ό άρραβών, Έβραίστί' καϊ
άντϊ τοϋ έσωθεν. Nam in illo Psalmi 1. Cod. Alex, et
Ed. Aldi et Complut. habent έσωθεν pro έσεβών. Vox
ό άρραβών vero videtur esse scriptura vitiosa. Vide
Tit;tmanni not. ad Zonaram.
t Έ Σ Ε Φ Ι Μ legitur ap. L X X . E d . Bos. 1 Chron.
26, 15. t 7 . pro H e b r . ‫ א ס פ י ם‬A s u p h i m : Congregationes, Collectiones. Cod. Alex, exhibet
Άσαφείν.
Alii aliter.
f Ε Σ Ι Χ Ν Α Ι . συγχαράζαι και * συμπηκτεϋσαι.
Αάκωνει. Hes.
ΐ Έ Σ Κ Ε . Ballote s. Marrubium nigrum ap. iEgyptios. Ex A p p . Diosc. 457· Jablonski. O p . 1, 72.
t Έ Σ Κ Ι Δ Α Μ Α Ν . έπέτυχον. Αάκωνες. Hes.
+ Έ Σ Κ Ο Υ Π Ο Ν Δ Ι Α Ι . στρατιωτικά έφόδια,
κατά'Ρωμαίους.^Suid.
In Glossis Basil, legitur Σεσκουπόνδια,
rntrique modo exp. U t r u m q u e v. videtur d e t o r t u m e
Lat. Stipendium. Kuster. Propius esset Sesquipondium.
+ " Ε Σ Μ Ο Υ Ν Ο Σ . iEsculapius Phcenicius, Beryti
cultus. !fomen designat secundum quosdam O c t a vum, iEsculapius scil. fuerat octavus Sadyci filius.
iEgyptiace Smuu e t S m e n : O c t a v u m signif. Jablonski.
V O L . I.
ccccvii
O p . 1, 7 2 . H e b r . ‫ ש מ י ל י‬Schemini: O c t a v u s . " P r o
VV. εν σκότω διολυγίω πυρ άνάφας, quae J a b l . vel sua,
vel Editoris culpa mendose citarat, leg. έν σ. διωλυγίω
πολυ ψώς άνάφας." E d d .
t Έ Σ Σ Η Ν est H e b r . ‫ ה ש ן‬Hoschen : Pectorale. Ita
J o s e p h . A. J . 3, 7· vel 8. Έσσήν μέν καλείται,
σημαίνει δέ τοϋτο κατά τήν Ελλήνων γλώτταν λόγιον.
Sic
quoque Interpres, qui Hebraeus vocatur, ap. Montf a u c o n . E x o d . 28, 15. v. ‫ ח ש ן‬reddidisse censetur,
(apud Montfl legitur Έσσήβ) ubi L X X . habent λογε'ιον vel λόγιον. Schleusner. Ν . T h e s . Philol. Crit.
Έ Σ Σ Η Ν . Rex, βασιλείς.
E t y m . e Callim. [H. in J .
66.] Οιί σε θεών έσσήνα πάλιν θέσαν.
Idem annotat
Ephesiorum dialecto ita dici τσν βασιλέα,
metaph.
a b a p u m rege, qui proprie έσσήν dictus s i t : παρά-τό
έσαι καί Ιδρίσαι, unde et έσμός S. εσμός. Η. S t e p h . —
t Zonaras : Έσσήν' δ βασιλεία των μελισσών. Ad quae
T i t t m a n n . monet, v. non videri G r . originis. Conferri
possit Chald. ‫ ח ס י ן‬Hasin : Potens. " Pausan. A r c a d .
13. Eusl. in O d . p . 3 4 9 " E d d .
" Fac. ad Paus. 2,
388. ad Callim. 1, 27• A b r e s c h . Praef. Cattier. 6."
Scha?f. Mss.
t Έ Σ Σ Η Ρ Ο Σ . ό μάντι!. Zonaras. Leg. sine dubio
Έσσηνόs, quae est interpretatio nominis, quod q u i d a m
derivavit ab H e b r . ‫ ח ז ו ן‬H a s o n : όρασis, μαντεία. Sic
quoque ap. Hes., ubi legitur * Έσσήτιοι‫ ׳‬μάντεις. Soping, et Salmas. ΈσσηνοίΧεξ. p u t a n t , et T o u p . E m e n d .
in H e s . 3, 536. corrigit Έσσήνες‫ ׳‬oi μάντεις, quoniam
sacerdotes Dianae Ephesiae appellati fuerint Έσσήνες,
Paus. 8, 13. T i t t m a n n . ad Zonaram.
t Έ Σ Τ Ε Ρ Ι Κ Α Σ καλουσιν 01 MaiceSoves κίνας τή
πατρωφ φωνή. Steph. Β. V. Β ορμίσκος. Sturz. p . clxiii.
t Έ Τ Ι Ε Ι Κ Ε Λ Τ Α . Sempervivum parvum, a p . M gyptios. Ex A p p . Diosc. 468. Jablonski. O p . 1, 74.
t E T A N . ο κισσός, νπο Ινδών. Hes. Idem paulo
p o s t : * Εύα«‫ ־‬Διόνυσος.
t Ε Υ Θ Μ Ο Ι . Lampsana, N a p i u m , ap. iEgyptios.
Ex A p p . Diosc. 444. [ubi ευθμοι] Jablonski. O p . 1 , 7 4 .
E Y A A K A , ή· Vomer, vel Bidens, Ligo. N a m Schol.
T h u c . 5, [16.] p. 170. ubi respondet Lacedaemoniis
oraculum, άργυρέα εϋλάκψ εϋλάζειν, annotat, ευλάκαν
a Lacedaemoniis dici τήν ΰννιν : ut alii volunt, τήν
δίκελλαν, άπό τοϋ λαχαίνειν,
quod est σκάπτειν : εύλάζειν autem, άρόσειν, Araturos : j u b e r i igitur Lacedaemonios άργνροίς έργαλείοις arare ad arcendam famem, i. e. pecunia comparato f r u m e n t o . H . S t e p b . —
t Suid. * Είίλαχα· τό άροτρον scribit et Dor. esse not a t . Similiter Zonaras. " Vide Α ν λ ά χ α . " E d d .
t E Y O I σαβοί‫ ׳‬μυστικά έπιψθέγματα. G r a m m a t . in
Bekkeri Anecd. 1, 257· Φασί τή Φρυγών φωνή τους μίστας δηλουν. Suid. Cf. Steph. T h e s . 1, 1298. 129&
" Eioi, Valck. E p . ad R o v . 7 9 . ; ad Callim. 1, 2 6 0 .
ad Diod. S. 1, 248. Wakef. T r a c h . 219· J a c o b s .
Animadv. 106. ad P a u s . 356." Schaef. Mss.
t Ε Υ Ρ Η Σ vel * Νεϋρης‫" ׳‬Αρης ap. Macedones. Vide
Hes. v. Ναι Νεϋρη, ibique G u y e t u m .
t Έ Φ Η Ρ . Chamaeleon albus, a p . iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. 452. Jablonski. O p . 1, 74.
f ΕΦΘΟΣΕΧΙΝ. Chamadeon albus, a p . iEgyptios,
Ex A p p . Diosc. 452. Jablonski. O p . 1, 7 4 .
t Έ Φ Ι Μ Ε tribuitur Theodotioni J e r . 4 8 , 19. pro
H e b r . ‫ צ פ י‬Z a p p i : Prospice. Vox vitiata forte pro
επιδε posita est j u d i c e Montfauconio.
f ΈΦΟΥΔ. Ελληνική έπωμιδίπροσέοικε.
Hes. Amiculum linteum. H e b r . ‫ א פ ו ד‬E p h o d , quod inter vestimenta supremi Pontificis describitur E x o d . 28, 6.
sqq. Quod si Hes. Έφουδ βάρ‫ ׳‬ΐερατικόν ένδυμα' τό
δέ Βάρ μικρόν λέγεται, exp., respicit 1 Sam. 2, 18. ubi
L X X . verba H e b r . ‫ ד‬1 ‫ א פ ו ד‬Ephod bad : Amiculum
linteum, Risch p r o Dalet legentes, reddiderunt βάρ,
quod G r . male interpretati sunt. Heins.
t , ΕΦΦΑΘΑ. διανοίχθητί. Zonaras. Legitur Marc.
7, 34. Vox vel Chald. ‫ א פ ת ח‬E p h t a c h , vel H e b r .
‫ ח פ ת ח‬H i p p a t a c h : Aperitor.
t Ε Χ Α Ω Τ Ο Ρ Ι Π Α . Blitum a p . iEgyptios. Ex A p p .
Diosc. 444. Jablonski. O p . 1, 74.
Z.
Ζ Α Β Α Τ Ο Σ . nival ίχθυηρός, παρα ΐΐαφίοις.
Η . Steph. v. Ζάλματος, quod vide infra.
k3
Hes.
F
ccclxxxii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
t Z A B I X . λευκόν. Hes. Leg. Ζβίχ.
Vocabulum
barbarum unum ex illis est, quibus Thespis, vel alius
quispiam, viginti quatuor literas Alphabeti G r . lusus
gratia comprehenderat. Kuster.
Ζ Α Κ Χ Ω Ν legitur 1 Paralip. cap. penult, s. ult.
[28, 11.] To παράδειγμα τοΰ ναοϋ, καί τών οίκων αύτοΰ,
καί ζακχών αύτοΰ, pro quo Complut. E d . habet άποθηκών Cellaruni. Peregr. itaque v. ea est, vel corrupta ex Hebr. Ganzdch. [ ‫ ג נ ז ך‬Gazophylacium.] Η .
Steph.
Ζ Α Λ Μ Α Τ Ο Σ , ap. Paphios, πίναξίχθυηρύε·
Discus,
in quo pisces apponuntur, teste Hes. afferente e t Z a X μάτιον pro τρυβλίον. Η . Steph. ‫ ״‬Vide
Ζάβατοε.'Έάά.
+ Ζ Α Λ Μ Ο Η Ι Σ . [* Ζάμολξιε Phot.] Getarum deus.
Herod. 4, 94. qui et
Τεβελέίζιε.
Z A M B T K H Suidae et Hesychio est μουσικόν οργανον, quod alii σαμβύκην vocant, Latini itidem Sambucam. H . Stepb. " Ad Lucian. 1, 316." Schref. Mss.
+ Z A P B A nomine vernaculo in Lycaonia vel Isauria vocabantur Mulieres barbarae, Psaltriae. Suid. v.
Μουσοι/ργοι. Reland. ad Persarum linguam refert. J a blonski. de L. Lyc, p. cl.
t Ζ Α Ρ Η Τ Ι Σ . "Αρτεμιε, ap. Persas. Hes. Persae hodie
scribunt X j ^ j Sohre. v. H a m m e r .
Ζ Α Τ Ρ Α Π Η Σ . Hes. ό βασιλεύε‫ ־‬R e x ; forsan pro
σατράπηε. Η . Steph.
+ Ζ Λ Τ Α Ν Α Σ . θεόε πε, έν ,Σιδώνι. Hes. Ascripsit
Bernard, v. Arab. ..-·. Sawwan : Idolum.
Ζ Ε Γ Ε Ρ Ι Α Ι Hesychio μυών γένοε. Herodoto quoque 4, [192.] p . 179• ίεγέριεε sunt Murum in Libya
genus quoddam ; quod nomen Libycum esse ait, G r .
autem lingua valere βουνοί. Η . S t e p h . — f B o c h a r t
Canaan 2, 3. p u t a t ap. Herod, pro βουνοί leg. βουνί,νοι a βουνίον Bunium, quod herbae genus Punice
dicitur Z i g a r ; hinc mures illos dictos esse
ζέγερι·
Mus bunii, quia illius herbae esu vel umbra delectatur. Cogitari tamen posset num a Collibus nominentur hi mures, quod in iis maxime vevsareutur. Alberti.
" Ζ έ γ ε ρ ι ε , ad Herod. 366." Schaef. Mss.
t Ζ Ε Ι Γ Α Ρ Η . b τέττιζ, παρά Σιδήταιε. H e s . Perpende num h. v. forsan eandem cum praecedente
h a b e a t originem. Alberti.
+ Ζ Ε Ι Λ Α . τόν οίνον. T h r a c e s . Phot. Lex. Vide
Ζίλαι.
Z E I P A nonnullis dictum videtur pro σειρά, teste
S u i d a : qui ap. Herod, et pro μίτρα accipi tradit,
Idem $ειράε esse ait χιτώναε άνακώλουε, s. ένδυμά τι, S
έπενεδύοντο μετά τούε χιτώναε, ώσπερ έψαπτίδαε : quae
ex H a r p o c r , desumsit, afferente hoc exemplum e
Xen. K. A. 6. [7, 4, 2.] de T h r a c i b u s : Kai ζειράε
μέ^ρι ποδών έπι τών ίππων εϊχον, άλλ' ού χλαμύδαε :
ubi Paenulas dicere videtur. Itidem Hes. cum dixisset
ieipav nonnullis esse είδοε χιτώνοε, aliis ζώνην, subj u n g i t , rectius dici
esse άλλο τι έπιβόλαων κατά τών
&μων φορούμενον, εοικόε έφαπτίδι : idque testari Herod. et T h e o p o m p u m Chiu
m. Mox tamen et ipse
ζείρη affert pro μίτρα, ταινία, διάδημα.
Apud E u n d .
legitur Ζειρατήε, ίμάτιόν τι σύρων : ab eod. ζειρά, ut
v i d e t u r : quod nonnulli esse aiunt Genus vestis
laxum et sinuosum: alii autem Genus amiculi et
sagulum. Rursum Hes. Ζειροψόρουε affert pro * χ ι τωνοψόρουε. Ita enim repouo pro χωνοφόρουε, cum
ieipai sint χιτώνων species quaedam. Ab Antimacho
Ζειροφόροε dicitur et ό 'Α'ίδηε, teste Hes. H . S t e p h . —
t J . Poll. 7, 60. ζειράν Thracibus tribuit; sic et H e rod. 7, 75. sed 7, 69. idem etiam Arabibns. " Zonar.
954. Eust. 837. Etym. M . 23. Valck. Adoniaz. p.
224. Bottiger Vasengem. 1, 3, 185. Vide Ζίρηε."
E d d i " Zeipa, ad Moer. 139· ad Tima;i Lex. 1 2 9 . a d
Lucian. 1, 316. Lex. H e r o d . 176." Schsef. Mss.
" Zipai, Hesychio χιτώνεε άνάκωλοι.
Ζειρυν, Hesycliio ποικίλον, Varium : unde άζεψον.
At ZeTpos,
Eidem est είδοε σταφυλήε." Η . Steph.
"ΆΖειροε,
Non variatus s. variegatus. Idem enim Suid. άζεφον
exp. * άποίκιλτον, eo quod <?e1po>‫ ׳‬dicatur τό ποικίλον,
vel το αχρωστον, Non coloratura, Nullis distinctum
colonbus. Apud Hes. oxytonus scriptum
άζεωόν,
expositumque itidem ‫ ״‬άποίκιλτον. I d e m tamen mox
subjungit, Α ί ε φ ο ‫ ' ״‬άζόιστου ί, * πολυΟ,στου, Disciiictl,
Multuin c i n c t i : d e r i v a n s nimirum in hac signif. aSetpa
signif. ζώνην.
Utriusque signif. meminit Etym., ap.
quem legimus non solum, Ά ζ ε ι ρ ο ν
*άποίκιλτον
ζείρον γαρ τό ποικίλον 01 δέ τό άχρωστον·. sed etiam,
'Aieipov
άζώστου ‫ * )ז‬πολυέώστου,
άπό τοΰ &ιρά:
quarum expp. posterior h a b e t u r et in Lex. meo vet.
N o t a autem obiter, a p . S u i d . o x y t o n w s scribi ieipov,
ap. Etym, properispmmenws £είρον." H . Steph.
f Z E I P H N H . ,Αφροδίτη, έν Μακεδονί?. Hes.
f Ζ Ε Λ Κ Ι Α . λάχανα. Φρύγεε. Hes.
f Z E M A legitur E z e c h . 24, 13. ap. L X X . Ed.
Complut, et Aid. Cod. Alex, h a b e t ζέμμα, pro Hebr,
‫ ז מ ה‬Simm£11: Facinus. Legitur etiam 111 E d . Bos.
J u d . 20, 6.
f Ζ Ε Μ Ε Λ Ε Ν . βάρβαρον άνδράποδον. Φρύγεε. Hes.
f Ζ Ε Ρ Α Φ 0 1 Σ . Linum, a p . Afros. A p p . Diosc. 444.
Leg. *Ζεραφοισθά, Hebr. ‫ ז ר ע פ ש ת ה‬Zera-phista: Semen lini. Bochart Canaan 2, 15.
f ZETNA.
Φρύγιοε ή λέ£ιε, σημαίνει δέ τήν πύλην.
P h o t . Lex.
f ZETPAIAN.
τήν χύτραν oi Θρρκεε καλοΰσι. J,
Poll. 10, 95. sed scriptura in Mss. variat.
f Z E T M A N T H N . πηγή v. Φρύγεε. Hes. Leg. Zeiμαν τήν πηγήν. Scaliger.
Ζ Η Τ Α , dici valet Locus, in quo ζητηταϊ obversantur, ut δια era dicitur Locus, in quem arbitri conveniunt, qui d i c u n t u r διαιτηταί.
Ita Ccel. Rhod. 12,
18. Sed viderit. Alioqui Z j j r a dicitur liiera sexta
ap. Gr., ultima ap. L a t . H . S t e p h . — t Ex Hebr.
‫ צ ל ה‬Zadeh.
f Z 1 B T N H . Teli genus. Nomen'Persicum. Arab.
y l j ^ i. e. γλώσσα,
δοράτων
Hastula, linguae ad
instar. Vel est Syriacum ‫ ת ב נ א‬Spica, Spiculum,
Bernard, ad Hes. " Ζιβύνη, ή, i. q . σιβύνη, Jaculum
s. Spiculum ferreuni. Hesychio et Suidae * όλοσίδηρον
ακόντων ή λόγχη. Es. 2.Σιιγκόφουσι τάε.μαχαίραε αυτών
εί! άροτρα, καί τάε ζιβύναε αυτών είε δρέπανα. Pro
quibus Tertull. Concident machaeras suas in aratra,
sibynas in falces. Hieron. Conflabunt gladios suos
in voineres, et lanceas suas in falces. Ζηβήνη, Hesychio
όλοσίδηροε άκοντίε. [Gl. Ζηβύνη‫ י‬Venabu111m.] Ζαβύνη, VV. L L . e T e r t u l l . esse dicunt Venabuli genus ; e Suida Lanceam : sed falso; ap.
eos eniin scriptum ζιβύνη. Σίγυμνον, τό, vel Σίγυνον,
J a c u l u m , quod totum est e ferro. Vide Eust." IL
Steph. " Vide Σίγυνοε. Ζιβύνη, Zonar. p59. Gl.
Venabulum. Glossae Sacr. Hes. 147. * Ζιβύνια•
* λογχίδια μικρά." E d d . " Ζιβίνων, Pseudo-Herodian.
P a i t i t t . p. 40." Boissonad. Mss. " Ζιβύνη, ad Lucian. 1, 316. ad Diod. S. 2, 279• Ζηβύνη, ad Diod.
S. I. c." Schaef. Mss. " Ζιβύνη,
Tertull. Marc. 4.
init." Wakef. Mss.
f Ζ 1 Γ Α Ρ . Bunium, ap. Afros. A p p . Diosc. 471.
D i c t u m forsan ab urbe Africae ‫ ז ל ע ר‬Zugar. Bochart
Canaan 2, 15.
Ζ Ι Γ Γ 1 Β Ε Ρ Ι Σ . Zingiberis, Planta in Troglodytica
Arabia nascens, habens radices albas, odoratas, piperis saporem i m i t a n t e s : ut inter alia tradit Diosc. 2,
190. Sic G a l . simpl. Medic. 6 . Ζιγγιβέρεω* y ρίζα
χρήσιμόε έστι. Plin. 12, 7• de pipere, Non est hujus
arboris radix, ut aliqui existimavere, quod vocant
Zimpiberi, alii verg Z'mgiberi: quamquam sapore
simili. Id enim in A r a b i a atque Troglodytica in
villis nascitur, parvae herbae radice Candida. Hermol.
et Ruell. appellant Gingiber. H . S t e p h . — f Couferri
potest Ar.
S a n g a b i l : Zinziber, ap. Castellum 1016. 1 6 6 6 . ' ' ' Vide I n d . 2. ad Aret." Edd.
F Ζ Η Τ Ο Υ Ν , τό ύποπίνειν.
Κίλικεε. Ο'ΰτωε Ν‫·!״״‬
στρατοε. P h o t . L e x . Ζιγοϋν· πίνειν, Anti-Atticista in
Bekk. Anecd. 1, 98.
Z I Z A N I O N , τό· Zizanium, Lolium. Suidae 1/ εν τψ
σίτψ α'ίρα : E t y m . τό άνευ σποράε συμπαραφυόμενον τψ
σίτψ: qui etiam addit, dictum quasi σιτόίζάνιον,
παρά τό τω σίτω παρεδρεύειν καί συναυζάνεσθαι. Legitur h. v . ' a p . Evangelistas in Ν . T . , et a j y Theolog o s : et quidem plur. ut τά ζιζάνια σπειρειν, aj).
G r e g . Alibi lion memini me legere. H . Steph.—f ^' , ‫־‬
ccccix
TABULA GENERALIS.
detur origine A r a b i c u m ,
Siw&n s. Suwfln, quod
idem designat. " G l . Ζιζάνιον Veriora, Lolium. Vide
AIpa. Ζιζάνιον αίρετικύν, Basil. 3, 140. * Ζιζανιώδη!,
a, V, E p i p h a n . 1, 100. 224. * Ζιζανιώδω!, 1, 458."
Edd. " Ad Diod. S. 2, 568." Scheef. Mss. " Ziίάνια, τά, sensu mystico, cf. T h e o d o t . Ancyr. Expos.
Symb. p. 1. 3. E d . Cdmbef." Boissonad. Mss.
•f Z I A A I . ό oivos, παρά Θρφξί. Hes. Vide Ζείλα.
ZIN1XION. \Ζιννίχιον Zonaras.] Suidae est 70 * λώριον τον ύποδήματο!‫ ׳‬Corrigia calceamenti. Idem et
ζυγό!. H . S t e p h . — f Vide au sit ex H e b r . ‫ ש ר ו ך‬Seroch : Corrigia, deflexum 1
t Z I O Y (Al. Ζειου) legitur a p . L X X . 1 R e g . 6, 1.
pro Hebr. ‫ זו‬Siv: Mensis secundus Hebraeis.
f Ζ Ι Ρ Η Σ , καί κλίνεται Ζίρη. Σκυθική φωνή. Zonaras.
Sic etiam Suid. Forte idem denotat quod ζειρά, pro
quo passim scriptum reperitur ζιρά. Hes. Zipat'• χιτώνει άνάκωλοι. Venit etiam in mentem illud ζίριν
βοφν ap. Lucian. Toxar. 2, 40, 548. T i t t m a n n .
+ Ζ Ο Υ Σ Α Ι . δραχμαί. Hes. Syriace ‫ ז ח‬Zuz, et Chald.
‫ ז ח א‬Zuza, Drachmam signif. Kuster.
t ΖΥΘΟΣ, ό, vel 70. Jablonski. O p . 1, 76.
Sturz. p. clxxiii. Zosimu? de Zythi confectione p .
ccclxxii. Hinc Δίζνθυ!· Cerevisia duplex, ibid. pag.
seq. " Ζύθος, Wessel. Herod. 139· ad Diod. S. 1, 24.
41. 248. 350. Jacpbs. Anth. 10, 288." Schaef. Mss.
+ ΖΩΓΑΝΗΣ, ap. Babylonios Servus vocatur, qui
in festo quodam, regia veste indutus, domui praeest.
Berosus Rer. Babylon. L. 1. ap. Athen. 14. 639, c.
Cf. Chald. p D Segan : Secundarius, Vicarius, Locum tenens. Buxtorf. Lex. Chald. 1435.
. f Ζ Ω Ν Η . Zona, e Chald. ‫ ז ו נ ר‬Z o n a r : Cingulum,
ortum putat Bochart Canaan 2, 8.
f ΖΩΦΑΣΗΜΙΝ. ούρανοϋ κατόπται nominati sunt
ζώα νοερά, existentia antequam sol, luna, stellae comparuerunt. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2.
confert Hebr. ‫ צ ו פ ח ש מ י ם‬T s o p h e samajim : S p e c u lator coelorum.
H.
t ΉΔΩ. Ipis ί τόξον. H e s . H e b r . est a L X X . Interprr. E d . Bos. reteutum J o b 36, 30. ubi legimus
quidem hodie ‫ א ו ר ו‬O r 0 : Lumen suum, illi vero ‫א י ד ו‬
Ed0 legerunt; in C o d . Alex, mutatum est ήδώ in
τόζον. L. Bos.
-‫ן‬- " Η Ζ Α Κ Α Σ . γένος στικτόν, παρά ΥΙάρθοι!. Hes.
Scriptura d ubia .
t " ‫ ׳‬H 0 . Cor, ap. .®gyptios. Horapollo 1, 7. Jablonski. Op. 1 , 7 9 ·
f Ή Θ A N I O N . Poculi aenei genus in iEgypto, ex
Athen. 11. 470. d. Jablonski. O p . 1, 79•
f Ή Α Ι . θεέ μου. Matth. 27, 46. H e b r . ‫ א ל י‬Eli. Vide
Έλωί.
Ή Μ Ι Ν Η Ρ Ο Σ peculiar! nomine a b Alexandrinis
dicitur ό κορακϊνο!‫ ׳‬Coracinus piscis, teste Athen.
3. [121.] a p . quem paulo ante legitur τών καλών fyutνίρων. H . S t e p h . — f p . 118. ubi tamen Schweigh.
restituit j'ψινήρων.
" Phrynich, E e l . 14." Schaef.
Mss.
t ' H M I T Y B I O N Jablonski. O p . 1, 79• ex iEgyptia
lingua exp. " Ad Mcer. 350. T o u p . ad Longin. 342.
Kuster. Aristoph. 13. B r u n c k . Aristoph. 1, 265. T .
H . ad Aristoph. Π . p . 249. ubi et de
Ήμιτυμβων."
Schaef. Mss. " Schol. Aristoph. D a m a s c . " W a k e f .
Mss.
f ' Η Ν Ι Ο Χ Α Ρ Α Τ Η Σ . διδάσκαλο! ιππική! τών νεών
Spartie dicebatur : Qui juvenes docebat artem equestrem, Magister equestris disciplinae. Hes. H . S t e p h .
— f Nullus dubito quin leg. sit * Άνωκαράτερ
(quemadmodum legitur in Inscriptione aliqua Laconica)
i, e. * Ήνιοκράτηι, non *Ήνιοχάρτηι, uti volunt Hesychii Editores. Letronne in Journal des Savans A.
1819• D e c e m b . p. 716. not. 4.
Ή Ρ Α Σ Ι Ο Σ . Mensis quidam ap. Lacones, teste Hes.
H . Steph.
t Ή Φ Α Ι Σ Τ Ο Σ . Vulcanus. Nomen ex iEgyptiaco
Φθάί derivandum censet Ameilhon. T e w a t e r . ad J a blonski. O p . 1, 384.
i ΉΩ, q u a t e n u s Diem signif., comparari potest
cum iEgypt. Eho-u : Dies. Jablonski. Op. 1, 81.
Θ.
f Θ A A A A. pro H e b r . ‫ ת ע ל ח‬T e a l a h : Fossa, ap.
L X X . E d . Complut. 1 Reg. 18, 32. 35. 38. ubi Boa.
habet θάλασσα.
-f- Θ Α Α Σ Ο Υ Ρ . Hebr. ‫ ת א ש ו ר‬T e a s c h u r : C e d r u s
[vel aliud arborum genus.] Alius Jes. 41, 19. Biel.
f Θ Α Ι Μ Α Ν . H e b r . ‫ ת י מ ן‬T e m a n : Meridionalis
plaga. O b a d . 9. H a b a c . 3, 3. E t y m . G u d . et alii
quidam G r . exp. istam v. άνατολήν, forsan quia H e b r .
v. proprie Dexterum latus designat, propterea quod
Geographi Orientales ortum spectantes Austrum a
dextera habent, eumque inde ‫ ת י מ ן‬appellant; qui vero '
faciem ad septentrionem convertit, huic Oriens est a
dextera. Cf. Θέμαν.
f Θ Α Α Π Ι Ω Θ . έπάλξειι. Hes. Respicit Cant. 4, 4.
ubi L X X . retinuerunt H e b r . ‫ ת ל פ י ו ת‬T a l p i o t : Loca,
ubi suspenduntur a r m a ; Aquila vero interpr. έπάλζει!. Alberti.
-f- Θ Α Μ Α Ν Α Θ . παρθένων a p . Afros, H e r b a ainari
saporis. A p p . Diosc. 460. [ubi θαμάκθ legitur.] An
i. q. H e b r . Π Μ T a m c a h , vel ‫ ת מ כ ת א‬Tamceta,
c u j u s mentio inter herbas amaras, quarum usus J u daeis fuit in esu agni paschalis, in Chald. paraphrasi
Exod. 12, 8. Bochart Canaan 2, 15.
t Θ Α Μ Ι Μ Α Σ Α Δ Α Σ . ‫ ־‬N e p t u n u s ap. S c y t h a s . Herod. 4, 59.
t Θ Α Μ Μ Ο Υ Ζ . Ezech. 8, 14. L X X . ex H e b r .
‫ ת מ ה‬T a m m u s servarunt. Auctor Chron. Paschalis
130. Θαμύζ· οπερ έρμηνεύεται 'Αδονίι‫"[ י‬Αδωνίϊ.] Vide
T e w a t e r . Auctar. ad Jablonski. O p . 1, 453.
f Θ Α Ν Ν Ε Ι Μ posuit T h e o d o t . Jes. 43, 20. pro
H e b r . ‫ ת נ י ם‬Tannim : Canes feri.
-‫ ·ן‬Θ Α Ρ Σ Ε Ι Σ s. Θαρσεΐ!, Nomen lapidis pretiosi, ex
H e b r . ‫ ת ר ש י ש‬Tarschisch servarunt L X X . Ezech. ! ,
16.
f Θ Α Υ . Ex H e b r . ‫ ת ו‬T a u : Signum, retinuerunt
Aquila et T h e o d o t . Ezech. 9, 4.
Θ Α Υ Λ Ι Α , Festum ap. Tarentinos, Hes. H . Steph.
•—f Nihil ad T a r e n t i n o s festum Thauliorum. Vox
Ταραντϊνοι ap. Hes. rejicienda ad v. praeced. ΘαυΧακίζειν. Alberti. ad Hes. Sed a Θαυλία est D o r . *Θαυλίζειν. H e s .
t Θ Α Υ Μ Ο Σ ή Θαΰλο,ϊ. "Αρης, Μακεδύσι. H e s .
-f- Θ Ε Α Ν Ω Σ Τ Α Ι . οί ξυστήρε!, νπο Θετταλών. Hee.
t Θ Ε Ε legitur ap. L X X . pro H e b r . ‫ ת א‬T a : T h a lamus, 1 Reg. 14, 29· Ezech. 40, 7· 11• itemque pro
H e b r . ‫ ח צ ר‬H a z e r : Atrium, E z e c h . 40, 15. In plur.
Θεείμ pro Hebr. ‫ ת א י ם‬Taim : T h a l a m i . Ez. 40, 17.
t Θ Ε Ε Β Ο Υ Α Α Θ Ω Θ legitur J o b 37, 12. a p . L X X .
pro H e b r . ‫ ת ח ב ו ל ת ו‬T a h b u l o t a v : Consilia e j u s .
t Θ Ε Η Λ Α Θ . Vox corrupta e 0 e e et αίλάμ, quod
in quibusdam libris est E z e c h . 40, 7· Biel. Hue spectare videtur glossa Zonarae: Θεηλαθέν· π ap' αντά.
Leg. videtur παραστάδα. T i t t m a n n .
f Θ Ε Κ Ε Ι Μ legitur ap. L X X . E d . C o m p l u t . 2
Chron. 9, 21. pro H e b r . ‫ ת כ י י ם‬T u c h i j i n i : Pavones.
f Θ Ε Κ Ε Α . μέγα μέτρον. 'Έ,βραϊστί είρηται, '0 έστιν
ίσπαρμα (fors. επαρμa, Sturz.) άπό τον δννασθαι νεανίαν έπάραντα τόν γομόρ των « μεδίμνων τον σϊτον η
κριθήι τψ ό»φ έπιτιθέναι.
Etym. G u d . Laudat Hos.
3 , 2 . ubi a b aliis θεκέλ, a b aliis γομόρ scribi testis est.
Convenit v. θεκέλ cum Chald. ‫ ת ק ל א‬Tikla, quod respondet Hebraeo ‫ ל‬0 ‫ ש‬Schekel: Siclus. Hoc vero ponderisj non, mensurae, genus est. Suspicari autem possis ortam esse v. θειςέλ e transpositione literarum in v.
Hebr. ‫ ל ת ך‬Letecli, quae in illo ipso commate H o s .
3, 2. forsan per errorem, et praeterea nusquam legitur, et quae M e n s u n e genus signif. videtur. L X X .
pro H e b r . ‫ ו ל ת ך ש ע ר י ם‬Veletech sciieorim : E t mensuram hordei, scripserunt καί νέβελ όίνον, quod vel
in textu vel in versione erroris suspicionem inovet.
Vide Αεθέκ.
t Θ Ε Μ Α Ν . άνεμο1 νότοι, •>) άνατολή. Hes. H e b r .
‫ ת י מ ן‬T e m a n : Meridies. Vide Θαιμάν.
Θ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Ν s. Θεραφίν ap. G r . Bibliorum I n t e r p r r .
legitur cum alibi, tum 4 Reg. 22. [2 Beg. 23, 24.] et
J u d . 17, [5.] Est autem v. H e b r . [ ‫ ת ר פ י ם‬T e r a p h i m , ]
signif. Idola, teste Hieronvmo. H . Steph.
-f- ΘΕΡΜΟΥΘ1Σ. Aspidis genus, quae Isidi sacra
erat, et qua caput ejus cingi solebat, unde deae q u o ·
ccccx
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCREPTT. GR. OBVIARUM
que cognomen Θέρμουθιs.
Lingua iEgypt. nomen
Mortiferam signif. Jablonski. O p . 1, 88.
f Θ Ε Σ Κ Ε . Cyclaminus, H e r b a a p . iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. 447. Jablonski. O p . 1, 88.
f ΘΕΦΙΝ. Polygonon s. Proserpiniaca, H e r b a a p .
iEgyptios. Ex A p p . Diosc. 462. Jablonski. O p . 1, 88.
f Θ Ε Τ Ω . Bunium, a p . Afros. Ex A p p . Diosc. 471·
Dictum forsan ab urbe ‫ ת פ ס ח‬T a p s o ad E u p h r a t e m .
B o c h a r t Canaan 2, 15.
f Θ Η Β Α . * Συριστϊ λέγεται ό β οΰ!' ΰθεν έκλήθησαν
α'ι Θήβαι υπό τοΰ Κάδμου. E t y m . Μ. Nugae nugacissimae. Bochart Canaan 2, 14. lies, vero scribens
Θήβα• κιβώτιον, respexit H e b r . ‫ ת י ב ה‬Teb&h : Navis,
quod L X X . Genes. 6, 14. reddiderunt κιβωτόs et
Vulg. Area. Vide Θίβη.
f Θ Η Ρ Α . Far, ap. iEgyptios. Sturz. p. clxxiv.
f ΘΗΡΓΓΑΣ. ό ένυάλιοί, παρά Αάκωσι. Hes. Paus.
3, 19· tradit, Martem Θηρείταν Lacedaemone vocari,
c u j u s simulacrum e Colchis deportatuni fuerit; r.omen
derivari quidem a Θηρίο, Martis nutrice; cum v e r o G r .
earn Martis nutricein non norint, nomen a Colchis
potius auditum videri ; ex ipsius sententia tamen
Martem Θηρείταν dictum esse a feritate bellica.
f Θ Η Τ Α , O c t a v a Alphabeti litera, ab H e b r . ‫ט י ט‬
T h e t h , videtur traxisse nomen.
Θ Ι Α Γ Ο Ν Α Σ ab iEtolis vocari άρτους TOVS TO'IS
θεοίs γινομένουs tradit Nicander a p . Athen. 3. [114.
c.] ut et Hesychio θιαγόνεε sunt άρτοι, 0? παρετίθεντο
TO'IS θεοί!. Η . S t e p h . " Ad Herod. 638." S c h w f . M s s .
f Θ Ι Α Κ Χ Α . άνθη, έν Σικυώνι. Hes. Soping. confert
Athen. 15. 678. ubi legimus: Ίάκχαν τινά καλούμενον οίδα στέψανον υπό Σικυωνίων> (35 φησι
Τιμαγίδα!
έν ταίί Γλώτ‫־‬7‫־‬αίϊ.
f ΘΙΒΗ, ista voce cum L X X . utantur E x o d . 2, 3.
(ubi E d . Bos. habet θίβ‫״‬/)ex. H e b r . 1 ‫ ת י ב ה‬T e b a h , natam contendunt Bernard. Reland. Wesseling. Vide
Θήβα. ,‫ י‬Ad Lucian. 1, 3 7 0 . " Schaef. Mss.
ΘΙΒΩΝΟΣ, etiam ut Θίβη, a Cypriis dicitur κιβωTOS‫ ׳‬Area, Cista, teste Hes. H . Steph.
I Θ Ι Γ Ρ Α Σ barbaros vocare περιφερή κανά, affeitur
e Coil, aliquo J . Poll. 1, 33.
f Θ Ι Κ Ε Λ Ι Ο Ν . τήν γογγυλίδα.
Αάκωνεε. Hes. Affine est Ζακελτίδεε
s. Ζεκελτίδε5, quo nomine Boeoti
ras γογγυλίδας
designant, auctore Nicandro Colophonio ap. Athen. 9, 369. a.
t ΘΙΣ. Vide Τ is.
f ΘΟΡΝΑΗ. ιερυν 'Απόλλωνοε έν rjJ Λακωνική' άπό
Θόρνακ05. Θόρναξ‫' ׳‬Απόλλων. Hes. Hoc pro θρόναξ dictum vult G u y e t . ; Alberti. vero θοράναζ exp., quod
i. q. G a n u s , siquidem θύρα pro θύρα dicebatur Spartanis.
f ΘΟΡΦΑΘ σαδοί‫" ׳‬Λπι05 a p . Afros. A p p . Diosc.
474. Quare raphanus Punice dicatur θορφάθ nullus
capio, nisi scribatur ‫ ת ח ל ו פ ת‬T a h a r u p h a t , ab Acrimonia ducto nomine, quae Syris est ‫[ ח ר י פ ת א‬Hariphuto.] Σαδοϊ vero est ex H e b r . ‫ ש ל ה‬Sadeh vel ‫ש ד י‬
S a d a i : [Ager.] Bochart Canaan 2, 15.
| Θ Ρ Α Ε Α legitur a p . L X X . Ezech. 41, 8. ubi
Hebr. textus habet ‫ ר א י ת י‬R a i t i : V i d i ; quod vel in
G r . Codd. errorem arguit, vel aliam scripturam in eo
Cod. Hebr. quo usus est Interpres.
f Θ Ρ Α Ι Ε Ι Ν . (Sic pro * Θεραίειν scrib. j u d i c a t Alberti. vi ordinis literarum) λοιδορεΐν. Αάκωνε5. Hes.
t Θ Ρ Ι Ν Ι Α . &μπeXos, έν Κρήτρ. Hes. Vitis genus.
Meurs. in Creta 103.
f ΘΡΩΝΑΗ. κηφήν. Αάκωνεε. Hes. Schol. T h e o c r .
15, 64. scribit * Θρόναξ. Jensius.
! Θ Τ Ν Ν Ο Σ . Thynnus. Pura puta v. est Hebr.
[ ‫ ] ת נ י ן‬T a n n i n . Illis quide m Cetus oinnis; et G r . et
Lat. certum genus Cetorum. Casaub. ad Athen. 7.
301. e. Schweigh. vero praefert derivationem τοΰ θύνvos a θύω· όρμάω, ab Athen. paulo inferius commendatam.
f ΘΥΡΣΙΩΝ. Pars cauis carchariae, a Romanis vocata Thursio, suavissima et delicatissima. Athen. 7.
310. e. ubi tamen Casaub. pro θυρσίων legere mallet
*θυριανόε. Schweigh. vero quaerit, pro μέροε, an είδοε
legi possit? ut Alhen. cum Plin. Η . N . 9, 9. Π . T u r sio non pars, sed species piscis cetacei esse dicat.
ΘΩΘ Mensis ap. ^ g y p t i o s nomen est, Lat. Se-
ptembri respondentis, ut volunt nonnulli. Suidae vero
0 w 0 e s t Mercurius. H . S t e p h . — f Eum Θ ε ί θ appellavit Plato in Philebo T . 4. p . 223. E d . Bipont. Forsan nihil aliud est quam IEgypt. T h o u t h : Columna.
J a b l o n s k i . O p . 1, 9 0 .
I.
f Ί Α , τόν θεόν σημαίνει, καθ' Έβρα/ovs. Hes. Ita
S y m m a c h u s posuit pro H e b r . ‫ י ה‬J a h , Ps. 67, 4.
(Hebr. 68, 5.) quod est tiomeu Dei.
Ί Α Κ . Χ Α , teste Hes., dictum fuit Sicyone στεφάνωμα
εϋύ&ε!· Coronamentum odoratuni, ut βάκχαριε. Η.
Steph·.—t Vide Θιακχά.
" Στέφανοs * ίακχαίο$, Λthen. 678." E d d . " 'Itk‫ ־‬X a, J a c o b s . Anth. 6, 392.
L o b e c k . A j . p. 3 6 0 . ΊακχαΤοϊ, Pliilet. 11." Schaef. Mss.
f Ί Α Μ Ε Ι Μ s. Ί α μ ε ι ν retinuerunt L X X . et Tbeodot.
Genes. 36, 2-1. ex Hebr. ‫ י מ י ם‬Jeinim, quod varie exp.
Hieronymus ex usu linguae Punica; Aquas calidas designari tradit.
f Ί Α Μ Ι Ν legitur a p . L X X . E d . Bos. 2 Reg. 24,
34. vel 25, 14. pro Hebr. ‫ י ע י ם‬J a i m : quod pleruinque vertitur Palae. E d . Complut. habet Κρεάγρα!,
-‫ ין‬Ί Α Ν Ν Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ , primus anni mensis. Etym.
G u d . ·Lat. Januarius. " Athen. 372. Plut. Numa !,
156. 157• Dio Cass. 142." E d d .
f Ί Α Ρ Ι Γ Μ Ο Ν . χαράν καϊ θροϋν. Κρήτε5. Hes.
Ί‫ " ־‬Ι Α Σ Π Ι Σ . Gemmae pretiosre genus, re et nomine
peregr. videtur. L X X . ita redihint Hebr. ‫ ה‬3 ‫י ש‬
J a s c h p e h . Ezech. 28, 13. " J a c o b s . Anth. 8, 261. <,‫׳‬
4 6 4 . " Schief. Mss. " Ε . H . Barker in Classical Joui•nal 45, 96-7.
f Ί Α Ω . ή σωτηρία, παρ' Εβραίοιs. Zonaras, Quidam
nomini ‫[ י ה ו ה‬Jehovah] putavunt notionem inesse salutis et gratiai, provocantes etiam ad Jes. 43, I I ,
T i t t m a n n . "*'lad,,
ad Diod. S. 1, 105." Scluef.
Mss. " Trail. 2. p . 199. 'Ορκίζω σε το 'όνομα το μέγα‫־‬
Ίαώθ, Σαβαώθ, ό θεόs ό στήριξαs τήν γήν." Edd.
f Ί Β Α Ρ Β Ι Ο Ν . χαλεπόν, άνυπόστατον. Hes. Peregr.
v. est sine d u b i o . Alberti.
"IBHNA a Cretensibus appellari ait Hes. τον olvov.
H . Steph.
t Ί Β Η Σ Α Ο Ι Δ Η . Pedicularis herba ap. iEgyptios.
Ex A p p . Diosc. 473. Jablonski. Op. 1,93.
f "ΙΒΙΣ. Avis iEgypto peculiaris, de cujus noiniue
vide Jablonski. O p . 1, 93.
" Eust. ad Dionys. P.
262. perverse ex Aristot. H. A. 9, 19, 6, laudavit:
"Οτι al 'ίβει! έν ΤΙηλουσίω ού γίγνονται, έν δε τή άλλτ!
Αίγύπτω
είσίν. Plin. 10, 45: ' Ibis circa Pelusium
tantum nigra est, ceteris omnibus locis Candida.' Albertus pro Ibi nominat Jeheras, ex Avicenna Casenm,
pro Pelusio Folocioz, ex Avicenna Alkayne. Estqua2
hodie Alkaire vocatur. Locum Nostri repetiit iElian.
H . A. 2, 38. Disputationem diu agitatam de utraque
Ibi tandem ad liquiduin perduxit egregius Cuvier et
Savigny." Schneider, ad Aristot. H . A. 9, 19. "Omnino vide quae I d e m disputavit ibid, in Cur. Post. 4,
493-6. ubi posuit locum H e r o d . 2, 76. emendatiorem,
qnam vulgo legitur, vel etiam in nupera Schweigh.
E d . extat. Vide et S c h n e i d e r . Lex. Muller ad Lycophr. T . 3. p. 3 0 4 . J o . Lydum de Mens. 38. 102.‫״‬
E d d . " A d Diod. S. l , 98. T h o m . M. 841. Plato
Phaedr. 341. De dat., Muller ad Lycophr. p. 664."
Schaef. Mss.
+ " I B P I . τινέ5 τό βοφν, of δε τό πολύ' έστι δε Λυ&ων.
Hes. Jablonski. de L. Lycaon. p . cxli. Phot. Lex.
Ίβύ· μέγα, άντϊ τοΰ άναψθεγξάμενοι μέγα. Οΰτω Τηλεκλή!. Η . Steph. ν. 'Ίβυ Ionicum esse dicit.
. ν ' Ι Β Ρ Ι Ο Σ a Cretensibus vocatur ο * ιβηκτήρ. Hes.
Leg. * ιβυκτήρ. H e m s t e r h .
f " Ι Γ Γ Ι Α . (Leg. * "ϊγγα Hemsterhus.) els. ΤΙάφιοι.
Hes.
t Ί Ε Β Α Λ . άγρωστιs‫׳‬
Gramen, ap. Afros. App.
Diosc. 464. Hebr. ‫ י ב ו ל‬J e b u l , Syr.
J e b a l : Terrae
proventus, spec. Herbae, Gramina. Bochart Canaan
2,15.
t Ί Ε Σ Σ Α Ι Μ Ο Τ ap. L X X . 1 Sam. 23, 19· et Ίεσσεμον 1 Sam. 26', 1. E d . Bos. ubi Cod. Alex, habet
ΐΰεσσαιμοϋ, est v. H e b r . ‫ י ש י מ ו ן‬Jeschimon : Solitudo,
Desertum.
Ί Ε Τ Τ Α Σ Hes. a Cretensibus dici scribit rovs πατέpas vel τούs άγριονs τράγουs‫ ׳‬Hircos sylvaticos. H .
TABULA GENERALIS.
S t e p h . — t Pro Ίέπ-αί lego ΤέΓΓαί. Alberti. Quae v.
convenit eum "Arra, quod vide.
Ί Ζ Ε Λ Α Laconibus [lege Macedonibus] άγαθή
τύχη. Hes. At Ίδέλοϊ, ό θαλάττιο! σκορπιοί, Scorpius
marinus, ut est ap. E u n d . H . S t e p h . — f . S e l d e n u s de
Diis Syr. 1, 1. confert Cliald. ‫ מ ז ל‬s. ‫ מ ז ל ה‬Mazal s.
Mazalah: Sign um Zodiaci. Sturz. p. clxi. not. 8. ubi
male ‫ מ ו ל‬scriptum est.
f Ί Θ Ε Ι Η . Άμαξα. Θεσσαλοί. Hes.
t Ί Κ Ε Τ Ε Ρ Κ Ε Ρ Α Τ Ε Ε Σ in Inscr. Laconica, a F o u r montio descripta legitur, in aliis * Ίκτεοκρατεε!,
ubi
Magistratus quidam Lacedsemoniorum designantur.
Hinc fortasseobscura ap. Hes. glossa : *'Ίκτεν κρατεί!·
Αάκωνε!*. lucem in venit. Letronne in Journal des Savans A. 1819· D e c e m b . p. 715.
Ί Κ Μ Α Ρ Hesychio est vo-l!· H u m o r , Humiditas.
Vide et'Iicrap. H . Steph.—+ Laconibus v. 'ίκμαρ vindicat Casaub. ad Athen. 8. 352. a. " Heringa O b s .
167‫־‬." Schaef. Mss.,
Ί Κ Ν Α , Hesychio τροφεία : afferenti itidem Ίκνείαν
pro τροφήν, διακονίαν. Eodem teste Ίκνέίο!, Rhodiis
dicitur ό τροφεύ!. Η . Steph.—+ Martin, in Cadmo
confert Hebr. ‫ ק נ ה‬unde ‫ מ ק נ ה‬Mikueh : κτήνο!,
θρέμμα.
•f "ΙΛΕ1Ξ. ή πρίνο!, ώ! 'Ρωμαίοι καί Μακεδόνε*.
Hesych. Lat. Ilex. " In C o d . Ven. teste Schowio
legitur * ‫״‬Ιλαξ." E d d .
f "ΙΛΙΟΝ, κόσμον γνναικβίον, παρά Κώοι!. Hes.
Idem "Ιλια· δώρα γννιιικεία exp. et Εϊλιον· παράφερνον.
" Heringa Obs. 219· ‫״‬IXios, ibid." Schaef. Mss.
f Ί Λ Λ Ο Υ Γ Γ Ρ Ι Ο Σ . ένδοξος, εύγενή!, έντιμο!. E t y m .
G u d . Lat. Illustris.
+ "ΙΛΟΣ. ό ‫״‬καί Κρόνο!, Filius Cceli et Terrae. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. confert H e b r . ‫א ל‬
E l : Deus, F o r t i s ; et Damascii verba a p . P h o t . Cod.
242. Φοίνικε! καί Σύροι τόν Κρόνον Ή λ ααί Β/‫ ן‬λ καί
* Βολάθην όνομάίουσι.
f ΊΜΑΛΙΟΣ.
Mensis
nomen a p . Cretenses.
Schneider. Lex. e Chishull p . 129·
f Ί Μ Α Λ Ι Σ . ΝόσΓΟϊ, i. e. Daemon aliquis molitoribus praefectus ; καί τά έπίμετρα τών άλέτων ap. Dorienses. Athen. 618. " T l t e o p h r . H . P . 8, 8." E d d .
+ ‫״‬ΙΜΒΗΡΙΣ. έγχελν!. Μηθυμναωι. Hes.
Ι ' Ι Μ Β Ρ Α Μ Ο Σ . Mercurius a p . Cares. Steph. B.
v.‫״‬Iμβρο!. Tewater. ad Jablonski. de L. L y c . p . cxlv.
+"ΙΜΕΣΤΟΣ. δίκη Σικελή. Hes. Phavor. scribit Σικέλικη. Pdlmerius voluit Σικελοί.
t Ί Μ Ι Τ Ρ Α Ο Ν . * ύνόζωστον.
Ώάφιοι. Hes.
j Ί Μ Ο Υ Θ . Titulus operis Zosimi Panopolitae.
* Ίμούθη! iEsculapius vocatur a p . Stob. Jablonski.
Op. 1, 94.
f Ί Μ Π Α Τ Α Ο Ν . [Leg. * 'ϊμπάπαον.
Is. Voss.] έμβλεφιον. Πάφιοι. Hes. Vide ΊνκαΓαπαον.
f Ί Ν Γ Ρ Ο Υ Σ Ι Α . παρά 'Ρωμαίοιs τό τοΐ! άσθενέσι
διδόμενον σιτίον, ο ούτε $fjv ο&τε άποθνήσκειν
ποιεί.
Suid. Zonar. Forsan * Ίούσκουλα fuerat. Gataker.
t ' Ι Ν Δ Ι Κ Τ Ι Κ Ο Ν καλείται 'Ρωμα'ίστϊ θέσπισμα, η
μήνυμα· μηνύει γάρ ή άρχή τον μηνόι τήν τον χρόνβυ
περίοδον, % τοΰ μηνόι. E t y m . G u d . Lat. Indictio.
! , Ί Ν Δ Ι Κ Τ Ο Σ . f ) κατά δέκα πέντε ένιαυτών άρχομένη. E t y m . G u d . Zonaras aeque dici Ίνδικτίων
tradit. A Lat. Indictio.
\ Ί Ν 1 0 Ν , quod inter alia signif. μέτρον tradit Hes.
ex H e b r . ‫ ה ץ‬Hin, Mensurae genus, derivant Martinus
et Bernard us.
t Ί Ν Κ Α Τ Α Π Α Ο Ν . * έγκατάβλεφον.
Hes. Videtur
ad eosdem Paphios spectare, quibus supra 'I/17rciraov
tribuitur.
t Ί Ν Ο Υ Λ Ε Ο Υ Σ . νευρό!. (Leg. νεβρόι. Scaliger.)
Hes. Ε Lat. Hinnuleus illud ortum declarant Salmas.
et Vales.
f Ί Ν Υ Ν Ι Α . έορτή, έν Αήμνω. Hes. C u j u s Dei festum fuerit, nondum inveni. Castellan.
t Ί Ξ Ο Σ , quod Hes. etiam κάλαμο! ίξευτικό!· Arundo aucupatoria, interpr., et c u j u s etymologiam triplicem refert H . Steph. T h e s . 1, 1939· quarum nulli
multum fidei adhibeat, ortum putari potest ex H e b r .
‫ י ק ש‬Jakasch : Aucupari.
t Ί Ο Β Α Σ . κάλαμο!‫ ׳‬παρά Κρησίν. Hes.
" Ad
Thorn. Μ. 7 8 . " Schaef. Mss.
CCCCJ
t Ί Ο Β Ι Σ . ό Ζεύ!. I tali. Suid.
•f• Ί Ο Β Ι Σ * βάρβα‫ ״‬Jovis b a r b a : χρυσοκόμη. R o m a n i .
A p p . Diosc. 465 sq.
-f- Ί Ο Κ Ρ Ο Ι . Hemerocallis, Herba ap. iEgyptios.
Ex A p p . Diosc. 459· Jablouski. O p . 1, 95.
•f• Ί Ο Ν Δ Η Ν . τα ύ'εια τεμάχη. ΤΙαφλαγόνε!.
Etym.
Μ . v. Σαπέρδα!. T e w a t e r . ad Jablonski. de L. Lyc.
p . cxlviii.
t Ί Ο Τ Γ Ε Ρ Ο Ν , quod sine exp. legitur ap. H e s .
est Lat. Jugerum, Salmas.
f l P I iEgyptiace Oculum vocari tradit P l u t . de
Iside 355. adeoque Osirin exp. * πολυόφθαλμον ; erroneum hoc esse docet Jablonski. O p . 1, 96·
" E.
H . Barker, ad E t y m . M . 926." E d d .
| Τ Ι Ρ Ι Σ . Iris, Deorum nuntia. Chald. ‫ ע י ר‬Ir : N u n tius. Cf. Heins. ad Hes. v. ΕΓρ.
f Ί Σ Α Ι Α . Helleborus niger, ap. iEgyptios. Ex
A p p . Diosc. 473. Jablonski. O p . 1, 97‫׳‬
"ΙΣΙΚΟΣ, ό, et Ίσίκιον, τό• Isicium [Athen. 9. 376.
d . ] est Edulii genus e carne diligenter intrita et minutissime incisa, quod nunc per se, n u n c reticulo aut
omento circumdatum, aliis etiam j u n c t i s rebus et
aromatibus aliquando, in sartagine cum adipe aut
oleo butyrove f r i g e b a t u r : fiebat e diversa materia,
sicut Apicius docet 2, 1. Verum aegre id genus carnis concoquitur, quod sua levitate fluitet in ventiiculo, ut habetur ap. Alexandr. Aphrodis. Probl. 1,
22. Auctor est M a c r o b . Saturn. 7, [8.] Isicium dici
quod a b insectione insicium dictum e i a t : amissione
enim l i t e r s , postea quod nunc habet nomen obtinuisse. Haec G o r r . , qui etiam addit, videri Graecos
hoc nomen e Lat. suum fecisse : cui facile assentior,
cum nonnisi ap. recentiores h. v. inveniam, Alexand.
Aphrodis. Alex. Trail. Athen. 9. [376.] a t q u e adeo
peregr. esse v. vel ex eo patet, quod ibi quidain cum
dixisset, Τ ά έκ σαρκών els λεπτά κατακνιζόμενα,
καί
μετά πεπερίδων συμπλαττόμενα,
subjungit, Ίσίκια γάρ
όνομάζειν αιδούμαι τόν Ονλπιανόν' καίπερ αυτόν είδώ!
ήδέω! αυτοίs χρώμενον : significans, sese propter UIpianum ονοματοθήρην vereri uti eo vocabulo: quanquam sciat eum non illibenter iis vesci: ideoque
s u b j u n g i t , non esse sibi usque adeo magnam curam
'Αττικών χρήσεων,
praesertim cum Paxamus suus
meminerit τών ίσικίων.
+ "ΙΣΙΣ, Δημήτηρ κατά τήν 'Ελλήνων γλώσσαν. Herod. 2, 59. et 136. Isis, Luna, nomen habet a b
iEgypt. tor Abundantia, itemque Distendere et
Inflare. Jablonski. O p . 1, 98·
H i n c Ίσιακό! et
"Ισειον, vide Spieileg. p . ccclxxiv. " *"Ισι$, E m plastri'genus, vide Amaltheum Castello-Brunonianum
s. Lex. M e d . Petavii 1746". p . 461. ubi laudatur G a leni locus. Oribasius de F r a c t . e Gal. 21. in Cocchii
Chirurg. Vett. 113. 'Ολίγοι δέ rives ry έναντιωτάτρ,
διά τών ίσχνρότερον ξηραινόντων φαρμάκων, ώs καί τήν
"Ισιν όνομαζομένην εύθέω! έπιτιθέναι γυμνωθείστ] τή
μήνιγγι,
και ταύτη! έξωθέν όξύμελι."
Ε. Η . Barker.
in Classical Journal 31, 113. "ίσι«, Dea, G r e g . Naz.
in Julian. 104. E d . M o n t a c . (ubi et "Ισιδε«,) T o u p .
E m e n d d . 1, 275. J o . L y d u s de Mens. 4 7 . 78. Corai.
ad Heliod. 2, 229· : Έδιφθογγογράφηκα
τό "Ισειον,
έπειδή καί έν τοΐs έξη! (σελ. 273.)
διφθογγογραφεϊται‫־‬
ούδ' οϋτω /Ιέντοι 'έρρωται ή λέξι!' ώφειλε γάρ είναι
* Ίσίδειον, ό ναόs τήι'Ίσιδοι,
ώ! λέγεται * Θετ•ίδειον,
ό ναό! τή! Θέτιδΰι' τού! δέ τοιούτον! σχηματισμού! ού
τοΐ! άντιγράφασι
μάλλον, ‫ ןד‬αυτοί! το'ι!
σνγγράφησιν
εικός κεκαινοτομήσθαι.
Sed virum erud. falli, satis
patet ex iis, quae supra ccclxxiv. diximus." E d d .
""I<rts, T o u p . O p u s c . 1, 182. Bernard. Rei. 110.
J a c o b s . Anth. 9, 466. *"Ισων, Fischer, ad T h e o p h r .
137. * "I<r1a, Wessel. ad Diod. S. 1, 18. *‫׳־‬1«‫»״‬,,
F a b r i c . B. G . 1, 326. ad Charit. 248. H u s c h k . Anal.
224. *"Ισεια, Wessel. ad Diod. S. 1. c . : Diod. S. I,
97" Schaef. Mss.
>
t 1ΣΜΑΝΔΗΣ. O s y m a n d y a s , Memnonis nomen
sermone JEgyptiaco. P r o p r i e vero Memnonis statua
in T h e b a i d e , quae aurora exorta vocem solebat emittere, ita appellabatur, quod innuit nomen I J s m a n d i :
Emittens vocem. Jablonski. O p . 1, 97.
^ Ι Σ Σ Α Σ Θ Α Ι . (Leg. potius Ίσσάσθαι.
Schneider.
Lex.) κληροΰσθαι. Αέσβιοι. Hes.
ccclxxxii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
f Ί Σ Σ Ω Ρ Ι Α . ή 'Άρτεμις,
καί έορτή, καί τόπος, εν
Σπάρτη. Hes.
+ Ί ΐ Τ Α Κ Η . δρέπανον. Βοιωτοί. H e s .
+ Ί Ψ Ο Ν . τόν κισσόν. Θούριοι. Hes.
+ ΊΩ. ή Σελήνη. Argivi. Suid. In iEgyptiorum lingua J o b , Lunam designat. Jablonski. O p . 1, 99·
f Ί Ω Β Η Λ . Hoc nomen ex H e b r . ‫ י ו ב ל‬Jobel, quod
H e b r . interprr. Aries reddunt, tanquam Jnstrumenturn musicum e cornu arietino factum, retinent L X X .
Jos. 6, 4. 6. etc.
f Ί Ω Β Ι Λ Α Ι Ο Σ . (Ίωβηλαως Zonaras) μήν, παρά
Ίουδαίοις τιμώμενος. Suid. Annus potius. Lev. 25, 13.
‫ ש נ ת ה י ו ב ל‬Schenat hajjobel.
Ί Ω Τ Α , Nomen literae, c u j u s seriem nunc tractamus. Signif, etiam κεραίαν‫ ׳‬Apicem, Hes. Q u o fere
modo Matth. 5. (1 8.)'Ιώτα έν ή μία κεραία ού μή παρέλθη άπό τοϋ νόμου, έως άν πάντα γένηται. Η. S t e p h . —
t Ex Hebr. ‫ י ו ד‬J o d .
Κ.
t Κ Α Β Α Λ Λ Η Σ . έργάτης 'ίππος. Hes. Omnino a
Persis et Parthis h. v. ad G r . delata. Atqui Parthorum equitatus erant cameli, Gamal, et Persice Gaball dicti. Is. Voss. " Καβάλλης,
Hesychio έργάτης
ίππος: ut et Lat. Caballus q u a n d a m vilitatis signif.
habet. Lucil. Succussator tetri tardique caballi.
Horat. [Ep. 1, 14, 43.] aut olitoris aget mercede
caballum. Sic sane Plut. de non F c e n e r . O v w τινι
τω τυχόντι και καβάλλρ χρώμενος, non expectans sc.
ίπποσύνας μηδέ οχήματα ζευκτά.
INDE Κ α β α λ λ ω ν :
quod Hes. exp. itidem καβάλλης, necnon ή πρώτη
τοϋ τρικλινίου τομή, διά τό άνάκλιτον."
Η. Steph.
" Gl. Καβάλλης μηχανικός‫ ׳‬Cantherius." E d d . " J a cobs. Anth. 8, 16." Schief. Mss. " E t y m . M . et
* Καβαλλίς, Anthol. 62." Wakef. Mss.
K A B A P N O I a Pariis dicuntur Sacerdotes Cereris,
teste Hes. Vide Όργεών. Η. Steph.—+ Comparant
* Καθάρνους, quos itidem Sacerdotes Cereris interpr.
i n f r a H e s . " Vide Butleri iEsch. 8 , 1 0 1 . " E d d . " P a r u s
olimCereri sacra fuit. U n d e et * Δημητριάς appellata
est, et * Κάβαρνις, άπό ‫ יי‬Καβάρνου τοϋ μηνύσαντος τήν
άρπαγήν τή Δήμητρι τής θυγατρυς, teste S t e p h . Β. ν.
Πάροί. Cabarni posteros Ceres sacroruin suorum antistites constituit. Antimach. ap. Suid. v. Όργεώνε«:
Γένναν Καβάρνου θήκεν άγακλέας όργεώνας, de q. 1.
vide Vales, ad H a r p o c r . 315. Hesych. Κάβapvor 01
τής Δήμητρος ιερείς, ώς Πάριοι. A Pariis Cereris reIigio venif ad Thasios, eorum colonos. Qua de causa
Dionys. P . 523." Ruhnk. ad H . in Cer. 496. " Schellenberg. (ad Antimach. Reliqq. S3.) metrum non curans, edidit e Valesii conjectura, quam neque R u h n k .
spernebat, uno versu, Γέννα»/ Καβάρνου θήκεν άγακλέας όργεώνας.
Suspicatur tamen in ν. Γενε£ libri
Antimachei numerum latere. A qua suspicione equidem tantum absum, ut pene assensuros mihi esse putem lectores coirigenti : 'Ένθα Καβάρνους θήκεν άγακλέας όργειώνας.
Factae immutationis rationes a p p a rent e vocum Γ Ε Ν Ε Α et Ε Ν Θ Α similitudine.
Γ
natum videtur ex 1 ascripto, (Hermann, ad Aristot.
Poet. 119.) vel e ductu calligr. (Jacobs. Actt. Monac.
1, 158.) et Ε cum Θ permutatum exquisitissimis exemplis illustrant Valck. E p . ad Rov. p . xlvi. Bast.
Comment. Palaeogr. 714. Formam όργειώνας defendet
Homeri Κυκειώ, II. A . 623. 641." Friedemann. de
Med. Syll. Pent. Gr. 344. " Raptum Proserpinae 111
Lyde commemorat Antimach., uti colligere licet e F r .
ap. Suid v. Όργεώνες : Ό γοϋν 'Αντίμαχος έν τη Ανδη
γενεψ· Καβάρνους θήκεν άβακλέας όργεώνας, ubi luce
clarius est legi debere Αΰδρ έλεγείρ. Bochart. (et H .
Steph. T h e s . 2, 1432. qui ' h a b e t , ev Αήδης Γενε£,)
άγακλέας recte ; ita enim P h o t . Versum vero hunc
in mod um refingo; Καβάρνους, vel Καρβάνους,
μέν
εθηκεν άγακλέαί όργει^ναί. P h o t i u s , ^ 1 5 v a i . " Blomf.
Diatr. de Antim. in Classical Journal 7, 232. " In
Photn Cod. D . teste Hermanno l e g i t u r : Ό γ . Α . έν
Τ£ Αι/δ))· νεικγ- βαρβάρους θ. άγακλέας όργεώνας. Βαρβάρους profert Albert, ad Hes. v. Κάβαρνοι,
unde
Blonit. suum Καρβάνους hausisse videtur. iEsch. Ag.
1070. Καρβάνω χειρί ubi Schol. βαρβάρω. Sed lect.
Καβαρνους recte se habere, e R u h n k . 1. c. satis par
tet. E d d .
+ Κ Α Β Ε Ι Ο Σ . νέος. Πάφιοι. H e s .
Κ Α Β Ε Ι Ρ Ο Ι Hesychio sunt καρκίνοι‫ ׳‬Cancri, quos
divino apud Lemnios honore coli dicit, et pro filiij
N e p t u n i haberi. Suid. Κάβειρους esse dicit Gentem
q u a n d a m ; sed earn vocem signif. etiam δαίμονα(.‫׳‬
Apud Herod. Καβείρων ίρόν, et Καβείρων οργιά. Vide
E t y m . H . S t e p h . — + 'Ονόματα θέων' δοκοϋσιν προσηγο'ρείσθαι άπό Καβείρων, ορέων Φρυγίας, έπεϊ έντεϋθεν
μετηνέχθησαν.
V o c a n t u r * Α ζ ί ε ρ ο ς ' ή Δημήτηρ. * Α ξιόκερσα' ή Περσεφόνη. * Άζιόκερσος' ό "Αιδης' οί δέ,
δυο είναι τούς Κα/3είρους, πρεσβύτεροι‫ ׳‬μέν Δία, νεωτε·
ρον δέ Διύνυσον.
Vide et Κάβιροι ibid. Hebr. ‫כ ב י ר‬
Cabbir : Magnus, P o t e n s . P h o t . Lex. Κάβειροι, δαίμονές έκ Αήμνον διά τό τόλμημα των γυναικών μετενεχθέντες' είσί δέ ήτοι "Ηφαιστοι, ή Ύιτάνες.
" Zonar.
1145. Vide G . S. Faber's Diss, on the Cabiri, Oxford
1803. 2 Vols. 8vo. H e r o d . 2, 51. 3, 37· * Καβεφιάζομαι, Cabirorum ritus seq nor, celebro, Steph. Byz.
534. * Καβειρικό$, ή, ov, Corybanticus, A Cabiris
fieri, cani solitus." E d d . " Κάβειροι, Fac. ad Paus. I,
17. ad L u c i a n . 1, 283. ad Diod. S. 1, 224. 286. Jacobs. Anth. 7, 300. 9, 76. 132." Schaef. Mss.
f Κ Α Β Ο Σ , μέτρον σιτικόν καί * οίνικόν. Hes. Ab
Hebr.
Kab : Mensurae genus. Bochart Hieroz,
P. 11. L . 1. c. 7. p. 43. " Ad G e o p o n . 7, 20." Edd.
Κ Α Γ Κ Α Μ Ο Ν , τό‫ ׳‬Cancamum : Lacryma Arabic!
ligni, myrrhae q u o d a m m o d o similis, virosi gustus,
quam ad suffimenta ueurpant, teste Diosc. 1, 23,
Meminit et Plin. 12, 20. A p u d Hes. [in prioribus
E d d . fuerat] scriptum Κάγκαλον, quod et ipse esse
dicit Ligni cujusdam lacrymam et Thymiama ap. Indos. I L Steph.
Κ Λ Γ Κ Ε Λ Ο Σ . Vox L a t . [Cancellus] usurpata a
recentioribus G r . Ea enim Hes. utitur in exp. δρίφαKTOS,
et Schol. T h e o c r . [8, 58.] iu exp. ΰσπληξ. Quinetiam ex Epigr. κάγκελοs affertur pro Cancellus.
E t Schol. Aristoph. [I. 672.] κιγκλίδα dici scribit τήν
καγκελωτήν θΰραν, Portam cancellatam; quam Plautus C l a t h i a t a m appellat. H . Steph.—f Salmasius
scribit καγγέλλονs
et καγγελοθΰρια
in Not. ad Fl.
Vopisc. p. 483. C . Hinc Καγκελλωτή‫׳‬
Cancellata,
qua voce utitur Hes. in exp. Δικτυωτή.
Sic quoque
Zonaras. " Gl. Κάγκελο*' Cancellus. * Καγκελόω'
Cancello." E d d . ‫ ״‬J a c o b s . A n t h . 12, 86." Schaef.
M s s . " * Καγκελόθυρα, E t y m . Μ . " Wakef. Mss.
t Κ Α Γ Ρ Α . καταφυγής. Σαλμηροί. Hes. Salaminios
intelligit Meursius. Alii aliain gentem.
Κ Α Γ Χ Α Μ Ο Σ . Crotoniatis dicitur ό κισσός‫ ׳‬Hedera.
Hes. H . Steph.
+ Κ Α Δ Α Μ Ο Σ . τυφλός. (Leg. στυφλος,a.ul στρυφνός'
Austerus. Pergerus) Σαλαμίνωι.
Hes.
f ΚΑΑΗΣ. άγιασμός. Hes. Est v. Hebr. ‫ ק י ש‬Cad e s c l i ; quod D e u t . 33, 2. L X X . servarunt, Aquila
vero αγιασμού vertit.
f Κ Α Α Η Σ Ι Μ . Legitur 2 Reg. 23, 7· ap. LXX. Ed.
Bos. ubi Cod. Alex, καδησίν, E d . Complut. Καδησε!!‫׳‬
exhibent, pro Hebr. • ‫ ק ד ש י‬Kadeschim : .Cinaedi.
»,+ Κ Α Α Μ Ι Α Ο Σ . ό 'Ερμης. * Β0ΐω‫<״‬ίώί. ScboL Lycopbr. 162. H u n c esse, qui t a n q u a m minister Κάμίλλος vocetur a Plut. N u m a , et nomen habere ab Arab.
Chadama : Ministrare, unde ^LeiXi. Chadmil:
Minister Dei, p u t a t Bochart Canaan 1, 12. " Ruhnk.
E p . Cr. 136." Schaef. Mss.
Κ Α Δ Μ Ο Σ Cretensibus δόρυ, λόφος, ασπίς, ut tradit
H e s . H. S t e p h .
t Κ Α Δ Ο Σ . σκεΰός τι. E t y m . G u d . Solensibus hoc
tribuit G r a m m a t . in Bekk. Auecd. 1, 268. Ionibus
esse τό κεράμων Clitarchus testatur in Glossis ap. Athen. 11. 473. Origo a b H e b r . ‫ ב ל‬Cad : Hydria,
Vas testaceum ad frumentum conservandum. Unde
etiam Καδία‫ ׳‬υδρία. Σαλαμίνιοι. H e s . : et * Κάθιδοι*
νδρίαι. Άρκάδες, a p . Euivd.
+ Κ Α Δ Ρ Ε Μ Α . σίτου φρυγμός : ap. Lycios. Steph.
Β. h. v.
Κ Α Ι Α Δ Α Σ , a, [Schneider. Lex. G e n . ου formari
dicit] 0‫ ׳‬Caeadas, fuit ap. Lacedaemonios Career subterraneus, Spelunca, in quam sontes conjiciebant
Spartan! : nt et Schol. T h u c . dicit fuisse τόπον όρωρυγμένον έν Λακωνική, οπου τους κακούργους ε'ιωθασι
ριπτΐίν.
Indicat vero hoc ipsum T h u c . quoque, 111-
TABULA GENERALtS.
mirum 1. p. 43. Καί αυτόν έμέλλησαν μέν έε τόν καιάδαν, οΰπερ rovs κακούργονε έμβάΧΧειν
είώθεισαν·
ίπειτα έδοΐ,ε πλησίον που κατορύΐμι. Sic Paus. Messen.
[18.] 'Έγνωσαν 01 Λακεδαιμόνιοι ρίύ/αι πάνταε es τον
καιάδαν. Unde ap. Plut. quoque in Agide p. 1474.
meas E d . Tows ύπηρέταε έκέλευον άπάγειν ε'ιε τήν καΧουμένην δεκάδα, quidam reponendum censent τόν
καλούμενον καιάδαν.
Ubi et ipse subjungit, Τοϋτο δέ
έστιν οίκημα τήε ε'ιρκτήε, έν ω θανατοϋσι τούε καταδίκουε
άποπνίγοντεε.
Vide et K a / a r a . Η . S t e p h . — f Suidas
tradit apud Persas ita vocari ο'ίκημα μεστόν
τέφραε.
Apud Persas hodie scribitur χΛ,Γ Kade. v. H a m m e r .
Scribitur vox etiam Kea£as, K a m r a s ct Kateras.
Schneider. Lex. " Schol. in Dionem p. 717. P . Leop a r d . Emend. 13, 14. Strabo 5. p . 16. S . : 8. p. 564.
Apud Herod. 7,.133. pro φρέαρ." E d d . " Valck. ad
Ammon. 29• a'd II. B. 5S1. ad Corn. N e p . 142. Fac.
ad Paus. 324. Heyn. Horn. 4, 3 2 9 " Schaef. Mss.
K A I A T A , Hesychio ορύγματα, Foveae: s. τά ύπό
σεισμών καταρραγέντα χωρία, Loca a terrae motibus
dirupta et hiantia. UNDE Καιετάεσσα dicta a b H o m .
creditur Sparta, quod multis ejusmodi καιάτοιε hiaret.
Strabo 8. p . 100. [ = 2 0 1 . Sieb.] Cum vero nonnulli,
inquit, scribant Λακεδαίμονα κητώεσσαν, a p . H o m . SC.
II. B. 5S1. nonnulli καιετάεσσαν : quaerunt quomodo
illud κητώεσσαν accipiendum, sive a cetis, s. in agnam : quod videtur esse probabilius : καιετάεσσαν
autem quidam interpr. καλαμινθώδη, alii vero quod 01
από σεισμών ρωχμοϊ vocantur καίετοί: et inde ap.
Spartanos τό δεσμωτήρων dici καιάδαν, utpote quod
sit σπήλαιόν τι. Quae ad verbum fere ex eo E u s t .
inseruit p. 294. sed habet iste non καιάδαε, sed καιέταε, itidemque vett. Strab. Codd. Et rursum Eust.
O d . Δ. 1. Oi δ' ϊξον κοίλην Λακεδαίμονιι
κητώεσσαν,
cum annotasset, κητώεσσαν dici pro μεγάλην, παρά τό
κητοε, quod omnium natatilium maximum e s t : subjungit, quosdam, inter quos Zenodotum esse, scribere
καιετάεσσαν : id autem exp. καλαμινθώδη, vel πολλούε
ΐχουσαν καιετουε, q . e. σχισμάε καϊ βωχμούε άπό σεισμών: nam Laconicam esse * εύσειστον : et ab h. v.
etiam δεσμωτήριόν τι σπηΧαιώδεε ap. Laconas vocari
καιέταν, vel per α, καιάταν. Indidem ap. Callim. esse,
"Ίππονε καιετάενταε άπ' Ενρώταο κομίσεαι. Notandum
igitur Eust. et Strab. proHesycliiano καίατα HABERE
Καιετοϊ, etinterpr. Fissurae rupturaeque terrae e terraeraotu. Notandum etiam, quosdam illud καιετάεσσα exp.
καλαμϊνθώδηε, quoniam sc. ή καλαμίνθη a Boeotis VOCATUR Καιέτα, teste H e s . : magna autem copia provenisse hanc plautam in Spartano s. Lacedaemonio
agro tradunt. H . Steph. " Καιέτα, Καιετόε, H e y n .
Horn. 4, 329. Kaieraets, ibid. Callim. 1, 522. ad II.
B. 581. ubi et de καιετόε." Schaef. Mss. * " Καιετόν,
τό, Planta quaedam, Schol. II. B. 581." Wakef. Mss.
t Κ Α Ι Λ Ο Υ Σ . αϋρανούε. 'Ρωμαίοι. Hes. Lat. Ccelum,
Cceli.
f Κ Α Ι Μ Ι Ν . 5p<&/ie1‫׳‬01‫־׳‬N0men iEgyptium Hori. P l u t .
de Is. p. 374. La Croz. vero suspicatur ibi leg. NaiJμιν, quod iEgyptiace isto significatu gaudeat. Jablonski. O p . 1, 99.
t Κ Α Ι Σ Α Ρ Α Ι . περικεφαλαίαι.
Hes. Lat. Caesaries.
Soping. Sed Dion. Voss. ad J u l . Caes. p . 2. v. H e b r .
esse ‫ ק ש ר י ם‬Kissurim, Jesai. 3, 20. quod vertitur
Vittae, ab aliquo interprete conservatam et ab Hes.
expositam.
K A I T P E A I . Hesychio &πλα Ιβηρικά, aliis Κυρτίαι.
L a t . Cetras dicunt. H . S t e p h . — f Cum infra interpr.
Κυρτίαε' ras άσπίδαε, non est dubium quin h. 1. intelligat Cetras Hispanicas. Ideo ρ ι ο καίτρεαι videtur
leg. * καίτραι vel κέτραι. Palmer. " KaiVpa, ad D i o d .
S. 1, 3 5 6 . " Schaef. Mss.
t Κ Α Κ Ε Ι Σ , vel K a m s • Panes quidam speciei singularis iEgyptiis usilati. Strabo 17. 824. Jablonski.
O p . 1, 100.
Κ Α Α Α Β Ρ Ι Σ Μ Ο Σ , 0• ab A t h e n . 14. [629· d.] inter
saltationum genera n u m e r a t u r , et quidem ea quae
Slint στασιμώτερα καϊ ποικιΧώτερα και τήν
ορχησιν
ίπλονστέραν
έχοντα. Paulo post Καλαθισμόε itidem
infer σχήματα
όρχήσεωε.
Καλαβρισθείησαν,
Idem
affert pro χλευασθείησαν,
Irrideantur. Η . S t e p h . —
f J . Poll. 4, 100. κολαβρισμόν scribit, quam T h r a -
ccccxiii
cicam et Caricam saltationem appellat. U t r a q u e
scriptura habet q u o se tueatur. Sic perinde et κόλαβρίζειν et καλαβρίζειν
dicitur, quod et σκιρτψν et
χλευάζειν exp., item κύλαβροε βίκάΧαβροs‫ ־‬Porcellus.
Schweigh. ad Athen. 1. c. " ΚάΧαβpos, κοΧαβροε, καΧαβρίζω, κολαβρίζω, T o u p . O p u s c . 2, 233." Schaef. Mss.·
Κ Α Α Α Β Υ Σ Τ Α Σ Argivi vocant TOVS κωΧώταε, teste
Hes. H . Steph.
t Κ Α A A Z E I . όγκονται. Αχαιοί. Hes. Leg. όγκάται'
Rudit. Pergerus. I n f r a : Κάλαμοε· όγκοε. " Heringa
Obss. 223." Schaef. Mss.
K A A A I N A vocanturVasa Alexandrina ap.Aetium
et Actuarium. Itidemque καλάίνον χρώμα‫ ־‬Calaiuus
color, de quo obiter [in T h e s . ] Diosc. 5, 160. de l a s p i d e : ' 0 Se ris τερεβινθίζων Χέγεται, καλαινω χρώματι
προσόμοιοε· Calaino colori assimilis. Sed notandum
haec et duplici X scripta reperiri a p . Plin. [37, 7· et
10.] et Galen, [et Eust. 1278, 52.] H . Steph. v. ΚάXa'is‫ ׳‬Lapidis nomen. " J o . L y d u s de Mens. 73. Beνέτονε αντονε έπιχωρίωε καλοΰσι * σιδηροβάφουε' τό
γάρ παρ' ήμίν Χεγόμενον καλλάίνον χρώμα 'Ρωμαίοι
Βένετον προσαγορεύουσιν : 46. Salmas. de Horn. Η . Ι .
177· Butleri iEschyl. 8, 244. Bochart Hieroz. 2. p.
730. Dorv. Crit. Vann. 142. L. Bos. Anim. ad Suid.
63. Phanias 3. άδυφαή πλινθίδα καλλαΐναν.
Meleager
123. καλλαινα πτέρυγι, ubi v. not. "Οστρακον καλλάίνον, Gal. Comp. M e d . s. Loca 5, 9· Schneider. Eel.
Phys. 91. et Lex. Καλλά'ίνοε, Trail. 1. p. 32. "Ιασπιε
δέ ο πάρεοικώε καλλαΐνω, Gl. ΚαΧΧάίνον‫* ׳‬Venetum.
* ΚαΧΧά'ίοε‫ ״‬Venetianus." E d d . " Καλάΐνοι, Anton.
L . 132. Verh. Καλλάινοϊ, Jacobs. Anth. 6, 135, 8,
164." Schaef. Mss.
t Κ Α Λ Α Μ Ι Ν Δ Α Ρ . πΧάτανοε ήδονιείε. Hes. P r o
i!δονιείε Casaub. ad Athen. 8. 352. a. rescribit 01
Λωριεϊε. Alberti. quaerit an Ήδωνοί, gens Thraciae,
possint intelligi ?
f Κ Α Α Α Ν Δ Α Ι . Calendae Romanorum. Suid. v.
No'wai. Zonaras scribit ΚάΧανδα.
" Dionys. Η . 1,
505, 10. Plut. 269." E d d .
Κ Α Α Α Ρ Ι Ν Ε Σ Laconibus sunto'xeroi‫ ־‬Aquaeductus,
Rivi, teste Hes., qui et Καλαρρυγαϊ ex Ameria affert
pro τάφροι· Fossae. T a l e s iufra άμάραι. Η . Steph.
Κ Α Λ Α Σ Ι Ρ Ι Ε Σ a p . I l e r o d . 2, (164.) p . 98. sunt
J i g y p t i o r u m gens quaedam μάχιμοε, Rursum Hes.
Καλασίριτα dici innuit ras &as' Fimbriae. H . Steph.
— f La Croz. derivat nomen ΚαΧασίριεε ex i E g y p t .
χεΧσιρι, quo Adolescens vel Juvenis designalur. J a blonski. O p . 1, 101. Vide 'ΐψμοτυβιείε.
" Herod. 2,
81. Democr. ap. Athen. 525." E d d .
Κ Α Λ Α Σ Ι Ρ Ι Σ Hesychio est χιτών
πΧατύσημοε·Tunicalatoclavoinsignis, vel *ήνωχικόε και ιππικόε χιτών.
Quidam dicunt esse λινονν καί ποδήρεε χιτώνιον ap.
Aristoph. T h e s m o p h o r . [secuhdis sc., e quibus 10c.
citat Clemens Paedagog. 2, 12.] Herod. 2, [81.] p. 75.
de iEgyptiis : Ένδεδύκασι δέ κιθώναε Χινέουε περϊ τά
σκέΧεα θυσσανωτούε, οΰε ‫״‬καΧέονσι καλασιριε' έπι τοντοισι δέ ε'ιρίνεα ε'ίματα Χευκά έπαναβληδόν
φορέονσι.
Η . S t e p h . — f Calasires Persicas in Ionia usitatas
fuisse e Democrito Ephesio refert Athen. 12. 525. d .
Jablonski. O p . 1, 102. exp. nomen ex iEgypt. Schalh a - s c h a r : Tunica ad cutem. Rossi, p. 78. vero e
Galheger, Galheser : Luxuriosa, Mollis, Delicata tunica. Hinc comp. ΤρνφοκαΧάσιριε s. Τρυφοκαλάσσηpis· Calasiris delicatior. J . Poll. 7, 96. " Καλάσφίϊ,
ad Mcer. 350. Wessel. H e r o d . 185. Τ . H . ad Aristoph. Π . p . 249. Aristoph. Fr. 251. ΤρνφοκαΧάσιριε,
Aristoph. Fr. 249· 251. Heringa O b s . 24."Schaef. Mss.
+ Κ Α Λ 1 Δ Ι Α . έντερα. Κύπριοι. Hes. Affine videtur
‫־‬ΚοΧάδεε' τά έντερα, ap. E u n d .
f Κ Α Α Ι Δ Υ Η . περιβόλαων βαρβαρικύν. H e s .
t Κ Α Λ 1 Θ Ο Σ . olvos. Άμερίαε.
Hes.
f K A A A A N O I . Philosophi Indorum, teste Clearcho ap. J o s e p h , c . Apion. 1, 22. p . 454. Suidae q u o que KaXavos est Ίνδόε. Proinde etiam ap. Hes. ubi
Καλλαροί• βάρβαροι, legitur, Καλλανοί lestituenduin
censet Biel.
K A A A I O N dictum fuit eliam κυλίκων μικρόν, J
σπένδονσιν AioXe'ts, ut tradit Athen. 11. [498. a. ubi
vero e Casauboni emendatione Schweigh. edidit
* ιτκάλλιον] e Philetae ,ARAKROTS, i. e. Caliculus quo
iEoleuses libant, H . Steph.
cccxxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Κ Α Λ Λ Ι Σ Τ Ε 1 Σ ab iEgyptiis dicebantur oi είς οξύ
άνηνεγμένοι άρτοι, ut est ap. J. Poll. 6, [73.] i. e. Panes
in acutum desinentes, Turbinati, In acumen fastigiati.
Apud Herod, κολλήστις sunt iEgyptiorum
panes, 2, [77•] P• 74. H . S t e p h . — f Vide Κολλήστις.
Cf. Sturz. p. clxxv.
t Κ Α Λ Ο Ν Η Σ . είρων. 'Ρόδιοι. Hes.
Κ Α Λ Τ Ο Ι Hesychio υποδήματα κοϊλα, έν oh ίππεύουσι, Calceamenti genus cavum, in quo e q u i t a t u r .
Item Κάλπη(, et Καλτίκιοι, dicuntur Calcei et Calceoli : quorum utrumque legitur a p . J. Poll, et P l u t .
Sed haud scio an a Lat. m u t u a t u m . Bud. καλτίκιον
a p . Plut. esse dicit G e n u s calcei pretiosi. H . Steph.
-j-Sieulam v. κάΧτιος esse censet Schneider, in L e x . , a
qua Romani Calcei nomen sumserunt. " Salmas. ad
T e r t u l l . 386. J . Poll. 7, .90." E d d . " ΚάΧτως, W y t tenb. ad Plut. 1, 555. ad Diod. S. 2, 625. Καλτίκιον,
ibid." Schaef. Mss.
f Κ Α Λ Υ Μ Ν Ο Σ , δ έν Αίγύπτψ σίτοι άντϊ τον Κ α λύμνιοί. (Sic pro Καλίμνιοί scribi jussit Sylburg., et
sic quoque Scriptum in E t y m . G u d . ) '0 γάρ Φιλάδελφοι έκ Καλυδι ών μετήνεγκε τό σπέρμα. Etym. Μ.
' t Κ Α Μ Α Ν . τόν άγρόν. Κρήτει. Hes. Martinus p .
294. ad Hebr. ilDp K a m a h : Seges, refert.
f Κ Α Μ Ε Λ Λ Α . Vas, quod inter coquinaria refert
J. Poll. 10, 110. a p . Romanos. Lat. Camella. Vide
Ovid. Fast. 4, 77.9·
t KAMHAAYKION.
'Ρωμαίων ή λέξιι. 'Ρηθείη δ'
άν και 'Ελληνιστί, ' παρά τό καύμα έλαύνειν.
Suid.
Zonaras scripsit Καμελαύκιον, [quod vide.] Capitis
est tegumentum. " Catena in O c t . 857•‫ ״‬R o u t h .
Mss.
t Κ Α Μ Η Λ Ο Σ . Camelus. H e b r . ‫ נ מ ל‬Gumal. Ogerius. " Κάμηλοι, δ, ή, Camelus. Frequentius usurpatur
fem. turn ab aliis, turn a X e n . et Athen. Sic Plut.
Alex. Έκφνγών πολεμίονι έπϊ καμήλον δρομάδοι.
At
M a t t h . 19, (24.) Ένκοπώτερόν έστι κάμηλον διά τρνπήματοι ραφίδοι διελθείν, ή πλούσιον είι τήν βασιλείαν
τοϋ θεοϋ ε'ισελθείν, annotat Theophyl. quosdam non
intelligere τό ζώον, sed TO παχύ σχοινίον, φ χρώνται οί
ναϋται προε τό ρίπτειν τάι άγκύραι, Funem ilium erassum, quo nautae utuntur ad jaciendas ancoras. Suidae
tamen et Schol. Aristopb. Κάμηλοι τό άχθοφόρον ζώον
κάμιλοι δέ, τό παχύ σχοινίον, διά τοϋ ϊ. Itaque scr.
ibi foret κάμιλον, posito ι loco τοϋ η. [ " Ή κάμηλοι
vero, in fem., non solum dicitur Camelus femina; sed
et collective Agmen vel Acies camelorum, Herod. 1,
80. prorsus ut ή 'ίππος, E q u i t a t u s . " Schweigh. Mss.]
Porro e κάμηλος COMP. Καμηλοπάρδαλιι,
Camelopardalis : Animal e camelorum genere: c u j u s mentio
Deut. 14. et Athen. 5. Nomen ex eo sortitum est,
quod camelo simile sit capite, pardali autem albis
maculis rutilum colorem distinguentibus, ut his vv.
docet Plin. IS, 18. * Nabin iEthiopes vocant, collo
similem equo, pedibus et cruribus bovi, camelo capite,
albis maculis rutilum colorem distinguentibus : unde
appellataCanielopardalis: aspectu magis quam feritate
eonspicua : quare etiam ovis ferae noinen invenit.
Comp. inde κ τ Καμηλέμποροι,
Negotiatores, qui camelis merces vehunt. Bud. 221. e Strab. [17. p. 1170.]
ITEM Καμηληλάτης,
0, Cameli a g i t a t o r : vel etiam
Camelorum agitator et d u x . Ε τ Καμηληλασία,
ή,
Camelorum a g i t a t i o : qua in exercitu utplurimum
utebantur in vehendis impedimentis et c o m m e a t i b u s :
mercatores etiam in mercibus et aliis oneribus. Praelerea est inde DERIV, Καμηλίτης, δ. Dicuntur autem
καμηλίται iidem, qui καμηληλάται, Camelorum agitatores, vel etiam curatores. Aristot. enim quem καμηλίτην vocat, eundem et έπιμελητήν appellat, initio libri de Auditu mir. Ibi enim cum dixisset τονs έν
Άραβίς. καμήλους perhiberi matres suas non inire, atque adeo ne vi quidem compulsos, s u b j u n g i t : K a i
γαρ ποτε λέγεται, έπεϊ ούκ ήν όχείον, τόν
έπιμελητήν
καλύψαντα εφείναι τον πώλο ν· ώς δ' όχεϋων έπέβη,
τότε μέν συνετέλεσε, μικρφ δ' ύστερον δάκνων τόν καμηλί την απέκτεινεν.
Legitur idem v. ap. Herodian.
sub fin. lib. 4. Ob καθορώμενα ύπο τών ιππέων ή τών
καμηλιτών : ^quos postea vocat έπιβάτας et έποχουμέι •ους ΐπποις ή καμήλοις.
Si vero Suidae credimus, καμηλί της e!>t etiam βονς οΰτω λεγόμενος:
forsan quod
habeat cameli more tuber in dorso. [Ileliod. 10. p.
461.] Item a κάμηλοs DERIV. Καμήλειος, Camelinus.
Ε τ Καμηλωτή,
ή, Pellis c a m e l i : ut μηλωτή dicitur
Pellis ovina." H . Stepl). " * Κ α μ η λ ί ζ ω , Heliod. 10,
p. 4 9 6 . * Καμηλοκόμος, 6, ή, Eust. ad Dionys. P. 954.
* Kf,μηλοτροφέω,
Camelos alo, Diod. S. 3. p. 125,"
E d d . " Κάμηλος, Τ . H . ad L u c i a n , 1, 211. ad Xen.
E p h . 251. Wessel. H e r o d . 40. 2 4 9 . ; Valck. 249.
W a k e f . S. C. 3, 18. Zeun. ad X e n . Κ . Π . 633. ad
Diod. S. 1, 166'. Κάμηλοι, ν, ad Diod. S. 2, 215.
I-Ieyn. Horn. 5, 3 9 0 . Καμηλοπάρδαλις,
ad Diod. S. 1,
163." Schaef. Mss. " Καμήλείοι, P o r p h y r . Abst. 1,,
14. tin, Καμηλίτης,
H e r o d . 2, 1047· Strabo 67. B.
* Καμηλοβάτηι,
Camelorum eques, Clem. Alex. 228.
267• * Ka μηλοβοσκόι, Strabo 1058." Wakef. Mss.
f ΚΑΜΗΦΙΣ. Numinis iEgyptii nomen in scriptis
Hermetis a p . S t o b . Eel. Phys. 120. Ε lingua iEgypt.
Custos iEgypti exp., et pro epitheto'Dei Phtha habetur. Jablonski. P a n t b . 1, 4. §. 9.
Κ Α Μ Μ Α Ρ Ψ Ι Σ ap. H e s . [ Κ ά μ α ρ ψ α edidit Albert!.]
quod jEolensibus esse dicit μέτρον σιτικόν, το ήμψίδιμνον. Verum et Καμμάστην
\Καμάστην
Albert!.]
esse dicit μέτρον τι. Η . Steph.
f K A M M O P O I s. Κάμμαροι· Squillarum genus et
a Romanis sic nominatur. Athen. 7· 306. d. ad q. 1.
Schweigh. n o t a v i t : — N o t u m estCammarum vel Gammarum Lat. dici, non Cammorum ; nec ab aliis Gr.
scriptt. frequentatum illud nomen reperitur, nisi ab
Epicharmo et Sophrone, Sicnlis poetis, a quibus et
alia Latina adoptata novimus. Sed quod in aliis
vprbis e Lat. sermone adoptatis a G r . hominibus frequenter factum videmus, ut ea ad G r . verborum similitudinem quodammodo inflecterent, idem in h. v.
facere poetae illi, quos dixi, potuerunt, ut, cum κάμμορον alias G r . esset nomen, longe quidem diversae
signif., i. fere q. άκόνιτον sonat, ad illius similitudinem etiam hoc cancri vel sqnillae genus\άμμορον dicerent pro κάμμαρον. Cf. H . Steph. Thes. " Varro
R. R . 3, 11, 3. Columella 8, 15, 6. 8, 17,4. Cancer
pulex Linn." E d d .
t Κ Α Μ Π Ι Δ Ο Υ Κ Τ Ω Ρ Ε Σ . Campidoctores dicuntur
a Gr., qui T a c t i c a scripserunt. Salmas. in Ελ. Lamprid. p. 233. F .
f Κ Α Μ Π Ο Σ . ίπποδρόμος. Σικελοί. Hes. Hinc Lat.
C a m p u s . Maussac. " W y t t e n b . ad Plut. S. Ν. V.
133." Schaef. Mss.
t Κ Α Μ Π Ο Υ Λ Η Ρ . έλαια! είδος. Αάκωνες.' Hes.
Κ Α Ν Α Δ Ο Ι , Hesychio βιαγόνες, γνάθοι, Mala\ Η.
S t e p h . — f Καναδόκα' •χείλη δίστοΰ. Αάκωνει. Hes. Affine videtur quod idem s u b j u n g i t : Κάναδοι· αιαγύνει,
γνάθοι. Et paulo p o s t : * Κανδόχα‫ ־‬κήλη. Αάκωνει.
Κ Α Ν Α Κ Ι Σ . Hesychio est ξίφος. Forsan i. q. anνάκηs. H . S t e p h . — f E t y m . Μ. Κινάκη' ό άκινακη!,
παρά Σοφοκλεί.
t Κ Α Ν Δ Α Υ Λ Α Σ . Έρμη* ή Ηρακλής. Hes. quod de
Lydis accipit Jablonski. de L. Lye. p. cxlii.
Κ Α Ν Δ Α Υ Λ Ο Σ . Vide Κάνδυλος.
f Κ Α Ν Δ Η Λ Α . παρά τό καίειν δήλα. Suid. An potius Lat. C a n d e l a ? * " Κανδηλοσβέστρια,
*Κανδυλοσβέστρια,
Musca, (* ΚανδηΧοσβέστρα,) Tzetz. Lycophr. 84. * Κανδυλόσβεστος,
Idem, Nicand. 763.
Schol. O p p i a n . A. 1, 4 0 4 . " Wakef. Mss.
Κ Α Ν Δ Υ Κ Η . Vide Κανδύλαι.
Κ Α Ν Δ Υ Λ Α Ι et ΚανδκΓαναί dicuntur * Ιματιοθη·
και, οπου τά πολυτελή Ιμάτια 8βαλλον‫ ־‬Vestiaria, Pretiosiorum vestimentorum repositoria. Hes. Pro quo
posteriore Κανδυτάναι a p , J . Poll, reperio κανδΰτανες.
Eo enim teste 7, 19. [s. 79.] q u a s antiqui χηλούs vocabant, κοίλαs et κιβωτούς, eae a recentioribus dictae
fuerunt ρίσκοι et κανδύτανες.
Sed et Kav6iraX1s ap.
eum pro eodem legitur. Nam 10, [137•] quod 7repi
τών είι
έσθήτυινθεραπείανσκευώνϊηςοτίΚύατ,'ΪΙνόμαστηι
δέ, inquit, τω κιβωτίω παραπλήσιόν τι σκ-evos κανδύτα·
λ ί ί ; ubi et hoc exemplum hiyus vocabuli affert e Diphilo Comico, Ό δε κανδύταλιι οΰτοι τί έστι καϊ τί
δύναται; subjungitque, videri sibi hoc σκεϋοι esse
Persicum, sic denominatum άπό τοϋ κάνδυοι: a Macedonibus vero in communem usum esse productum,
utpote qui multa multarum rerum Persicarum Persica
vocabula e devicta a se Perside reportassent.
Qua
in re facile ei assentior. Porro τόν κάνδυν fuisse ibiu»‫׳‬
των Tlepauv, testatur idem J . Poll, 7, [58.] ubi etiam
TABULA G KM ‫ ש‬KALI a.
‫ ן‬,
addit, τόν βασίλειον κάνδυν fuisse άλιπόρφνρον : at
vero τόν τών άλλων, πορφνροϋν : nonnunquam autem
confectum fuisse e pellibus etiam. Sic vero et a p .
X e n . Κ . Π . 8. p. 127· legimus κάνδυν όλοπόρφνρον:
et paulo ante, Αιηρκότεε τάε χείραε διά τών κανδύων,
ώσπερ καϊ ννν in διείρονσιν όταν όρφ βασιλεύε.
11 em
ί . p . 5. inter M e d i c o r u m regum ornamenta, Οί πορφνροί χιτώνεε, και 01 κάνδνεε, και 01 στρεπτοί περι τή
δέρρ, και τά φέλλια περι ταίν χεροίν.
Itidem vero
Hes. κάνδνν esse dicit χιτώνα ΤΙερσικόν, ov έμπορποΰνται 01 στρατιώται. Rursum J . Poll, in 1. paulo ante cit.
scribit κανδύκην quoque fuisse Persicam vesteni, cum
Aristopb, Vesp. dicat, (1137·) 01 μέν καλονσι Περσίδ',
01 δέ κανδύκην. Ibi tamen vulg. E d d . habent καννάκην,
non κανδύκην:' itidemque Schol. qui dicit fuisse β upβαρικόν φόρημα.
U t r a m autem lectionem sequamur,
constat eum intellexisse Barbaricam laenam, cum paulo
ante praecedat, τόν τριβών' άφεε, Τηνδι δέ χλαΐναν
άναλαβον [άναβαλον Br.] τριβωνικώε. Η . S t e p h . —
+ Κάνδυί ap. Persas hodie vocatur ^cJai•» Kontosch.
v. Hammer. " X e n . Κ. Π . 1, 3, 2." E d d . " Κ α ν δ!!λ>7, Athen. 1, 15. Κανδιίταλ‫״‬, Bentl. E p . ad Τ . H .
104. ad Moer. 349· Κάνδνε, Zeun. ad Xen. Κ . Π .
32. 746. Hutchinson. 10. ad Diod. S . 2, 220. ad
Lucian. 2, 52." Schaef. Mss.
ΚΑΝΘΟΣ, quatenus de Ferro dicitur, quo rotae
vinciuntur, pro Afro vel Hispano v. habet Fabius.
Vide H . Steph. Thes. v. Κανθό*.
K A N N A . Storea. Certe cuin unico ν scriptum
conveniret melius cum Hebr. v. ‫ ק נ ה‬K a n e h : Calam u s , a qua originem habere manifestum est. H . S t e p h .
T h e s . T . 2. c. 58. Cf. Sturz. p. clxxv.
Κ Α Ν Ν Α Β Ι Σ . Cannabis in Scythia nascitur, T h r a Ces ex ea vestimenta parant. H e r o d . 4, 74. Nomen
tamen non inde petitum, sed a Κάννα formatum
verosimile videtur. H . Steph.
+ ΚΑΝΥΣΙΝΟΣ, sc. φαινόληε. R o m a n ! Canusinam
vocant. Schweigh. ad Athen. 3, 52. " Κανύσινοε,
sive rectius Κανυσΐνοι, ό, Lacerna, Paenula, Romanis
Canusinus aut Canusina dicta, a Canusio oppido,
Athen. 3, 77·" Schweigh. Mss. " Canusinatus, Seneca Beat. 5, 25." E d d . ‫ ״ ״‬Κανύσιον, ad Diod. S.
1
2, 325." Schaef. Mss.
f Κ Α Ν Ω Π Ο Σ . Deus iEgyptiorum. Suid. Cf. Spicileg. p. cccxxvii. " * Κανώπεων, —ιον, ad Charit.
250. * Κανωπίτηε, J a c o b s . Anth. 7, 277·" Schaef.
Mss. " Sic sane legitur in E d . Reiskii, sed vel D o r villii, vel Reiskii, vel typothetae culpa.pro κωνωπείον,
* κωνώπων.
Κάνωποε,
Menelai gubernator, Eust.
ad Dionys. P . 1 1 . : Locus in urbe Alexandria, supra
p . clxxi. unde explicandus est Steph. B. locus, de
quo diximus p . cccxxvi. a. Κάνωιτοί•
καί ιερόν
.ΤΙοσειδώνοε Κανώπον, καϊ νήσοε. C o d . Voss., rectius
forsan, * Κάνωβον, i. e. Est quoque T e m p l u m N e r
ptuni (in urbe Alexandria dictum) C a n o b u m , s. Canobus secundum P h a v . in loco a Sturzio j a m laudato. Pro Κάνωιτοί in Zonara p . 1143. legilur:
* ΚάνωΓΟϊ" τόποε έν Άλεξανδρεία.
' In Cod. Κ . ambiguum, an scriptum fuerit Κάνωιτοί. Q u o d verum
puto, pro Κάνωβοί, de quo v. S t e p h . B. Q u a n q u a m
Κάνωποε non fuit τόποε έν 'Αλεξάνδρεια:
sed in rebus
geographicis non magna diligentia Grammaticorum.
Vide Zonar. v. Καρυδών. Certe mihi quidem Κάνωτοΐ non notus est.' T i t t m a n n . Athen. 326. ΠλεϊσΓαί
δέ (sc. ταινίαι) γίνονται και κάλλισται κατά τόν πρόε
τή 'Αλεξανδρείφ Κάνωπον." E d d .
Κ Α Π Α Ν Η , Hesychio τρίχινη κυνή, Galea e pilis.
Pro Praesepi q u o q u e et Rlieda s. Vehiculo mulari
accipi itidicat. Scribit enim καπανικώτερα dici τά
* χορταστ'ικώτερα, άπό τήε φάτνηε.
Quosdam vero
accipere pro μείζονα, quoniam καπάναε vocant τάε
άπήναε. Sic A t h e n . 10. [418.] καπανικώτερα dici scribit veluti άμαξιαια, ideoque μεγάλα ac * μεγαλότμητα : a Thessalis enim τάε άπήναε vocari καπάναε.
Id
quod et e X e n a r c h o p a t e t , επτά δέ καπάναε έτρεφον
Έ ε ' Ο λ υ μ π ί α ν · τί λέγε‫ ; ״‬καπάναε δέ Θετταλοϊ Πάνres καλοΰσι τάε άπήναε.
U t i t u r vero τω καπανικώτερα
hinc deducto Aristoph. Tagenistis, T t πρόε τά Ανδών
έείπνα και τά Θεττάλών, Τά Θετταλικών μέν πολύ
V O L . Ι.
‫״‬
ccccxv
καπανικώτερα.
J . Polluci autem 1, C. 10. [p. 97• ·‫ם‬
4 2 . ] καπάνη est Pars currus, nimirum quaedam μέση
ράβδος sub τω ταρρίω : ubi etiam dicit, al δίδρμοι al
els TOVS ιππονε βλέπονσαι άπο τήε καπάνηε μέχρι τον
κνρτίου.
At Καπάνια, Hesychio άρπεδόνεε, Laquei,
Funiculi. Η . S t e p h . ‫ * ״‬Καπάνακεε, 01, J . Poll. 1,
142. Schneider. Lex. * Καπανικόε, ή, όν, Eust. in
II. Λ . p . 799. 49." E d d . " Καπ-αλαί, Hesychio
φάτναι, Praesepia. Idem affert Καπαλει‫׳‬Γά$ pro όνηλάταε, Agasones : et Καπαλίδει pro ζενγηλατεί,
Aurigatur." H . Steph. " Καπανικόε, Aristoph. F r . 267.
* Καπανηίοε, Aristot. Peplo 9." Schaef. Mss.
f Κ Α Π Ε Τ Α . κτηνών τροφή. Hes. Ammian. M a r c .
22, 4. Pabula j u m e n t o r u m , quae vulgo dictitant
Capita.
. Κ Α Π Ε Τ Ω Α Ι Σ αύλή- Aula s. Palatium Capitolinum
in Epigr. Et Καπετώλιο« Z e i s · Capitolinus Jupiter,
a p . Paus. [2, 4.] a R o m a n o sc. Capitolio, quod itidem Καπετώλιον nominare solent G r . , litera 7 versa
in έ. Η . S t e p h . — f Zonaras scripsit Καπιτώλιον, per z.
" Καπεπωλίί, M o n u m . Byz. 15. ad Dionys. H. 2,
1194." Schaef. Mss.
f Κ Α Π Η 1 Ί Ο Ι . 01 πριηνείε τήε Κυρήνηε. Hes. Leg.
πρντανείε· Magistratus. Palmerius. Leg. * Καππήτιοι‫׳‬
01 περιφανείε- Qui c u r r u s alerent. Is. Voss.
f Κ Α Π Ι Α . τά σκόροδα. Κερννήται.
H e s . Capita.
Bruno. " Lat. Caepa." E d d .
Κ Α Π Ι Σ Τ Ρ Ι Ο Ν Hesychio φορβαία [φορβέα Alberti.]
ovov, forsan e Lat. C a p i s t r u m ; nisi forte sit dictum
ita παρά τήν κάπην. Η . S t e p h . — f Suid. exp. : φορβιά
τον ϊππον. " Valck. T h e o c r . A d o n i a z . p . 283. B r u n c k .
Aristoph. 2, 173." Schaef. Mss.
f Κ Α Π Π Α . Nomen decimae Alphabeti G r . literae,
ex H e b r . ‫ כ ף‬C a p h : vel ‫ ק ו ף‬K o p h : ortum. Cf.
Schweigh. ad Alhen. 5. 221. a.
f Κ Α Π Ρ Α . α'ίξ. Τν'ρρηνοί. Hes. L a t .
Capra.
M
R u h n k . E p . C r . 87." Schaef. Mss.
Κ Α Π Τ Ρ Ι Σ dictus fuit Περ\7«κο$ χιτών
χειριδωτόε'
Tunica Persica manuleata. J . Poll. [ 7 5 8
‫ ״‬. ] H. Steph.
f K A P inter alia πρόβατον quoque exp. Hes., et
Κάρα· πρόβατα ap. Iones. Bochart Canaan 1, 7. ex
H e b r . ‫ ב ר‬Car : Agnus, Aries, ortum p u t a t .
K A P A B I O N in vet. Lex. exp. Navicula. H . Steph.
— f Latinum est. Isidori Glossae : C a r a b u s : parva
scapha ex vimine et corio. Vales, ad H e s . v. Έ^όλκια. " J a c o h s . Anth. 10, 21." Schaef. Mss.
K A P A B O N a M a c e d o n i b u s dici τήν πύλην H e s .
tradit. H . Steph.
f Κ Α Ρ Α Ι Ο Σ . Ζενε, παρά Τίοιωτοϊε οντω προσαγορενεται, ώε μέν τινέε φασι, διά το νφηλόε είναι, άπό
τον Κάρα‫׳‬. H e s . Quid si καραιόε sit Phcenicium ‫כ ר א י‬
C a r a i : Arietinus, i. e. H a m m o n , qui p i n g e b a t u r
κριοπρόσωποεΊ Bochart Canaan 1, 17• H u e referendum, quod habet P h o t . Lex. Κάριοε Ζενε, έν Θεσσαλίφ και Βοιωτίφ.
Κ Α Ρ ΑΝΩ, Hes. teste, vocant Cretenses τήν αίγα·
C a p r a m . Η . S t e p h . — f J a m paulo supra H e s . exp.
Κάρα' αιξ ήμεροε πολνρρήνιοε, 'ubi forsan ΤΙολνρρίμ'ιοι
scr., auctore Soping.
' Κ Α Ρ Α Ρ Υ Ε Σ . οί Σκνθικοι ο'ικοι' ενιοι δέ τάε κατήρειε
άμάζαε. Hes. Sorberius confert v. Carri. " Καράρνεε
(sic,) Τ . Η . ad Aristoph. Π . p . 3 6 9 " Schaef. Mss.
f . K A P B A N appellant Persae Scabiosos et qui
elephantiasi laborant. Signif. et a p . eosdem Muliones, Agasones asinorum. B e r n a r d , ad Hes. v. Κάρβανοι.
Κ Α Ρ Β Α Ν Ε Σ dicuntur οί βάρβαροι,'οι ίχοντεε Καρόε βοήν inquit E t y m . , snbjungens e L y c o p h r . Κάρβανον οχον. Η . S t e p h . — f Καρβάνοι
scriptum in
E t y m . G . "Κάρβανοε, iEsch. Suppl. 124. καρβάίΐα ανδάν: vide Κάβαρνοι.
Lycophro 6 0 5 . 1387." E d d .
" Καρβά$ω, s. Καρβαΐίω, Carice b a r b a r e q u e loquor.
Hes. enim Καρβάζοντεε affert pro βαρβαρίζοντεε:
et
Καρβάζει pro * KaptK&s λαλεί και * βαρβάρωε. • Sed et
Καρβανίζει
affert pro βαρβαρίζει,
quoniam sc. G r .
Καρβάνουε vocant rows K0pas-S. τονε βαρβάρονε. Alioqui Κάρβανοι et Περσαΐοι dicuntur οί άλφόν ί! λέπραν
8χοντεε : item τά τών σφενδονών καρφία, ut e Seleuco
tradit« H e s . " Η . Steph. " Κάρβανοε, Wessel. P r o b .
6 2 . W a k e f . T r a c l i . 2 8 1 . " Schief. Mss.
3 G
ccccxvi
LEX. VOCUM PEREGR. IN
Κ Α Ρ Δ Α Κ Ε Σ , Pausania anctore dicti fuerunt στρατιώται περϊ Άσίαν.
iElius Dionys. τούι μισθού στρα‫׳‬
τενομένον! βαρβάρον! ap. T h e o p o m p . sic vocari trad i t ; in genere autem et simpliciter πάντα τόν άν
δρείον καϊ κλώπα a Persis nominatum fuisse κάρδακα.
Haec Eust. [368, 37.] Itidem vero Hes. scribit κα'ρδακαι a Persis vocatos fuisse rows
στρατενσαμένον!
βαρβάρου!: et in Asia τού! στρατιώται:
a gente, inquit, vel loco. Eust. rursum Από τών Καρών, ut Kapβα'νονι, ita et Κάρδακαι denominatos credit. Η .
S t e p h . — f Strabo 15. p . 734. addit ‫׳‬. * Κάρδα γάρ το
άνδρώδει καϊ πολεμικύν λέγεται.
Hodie y - J S Karker Persae d i c u n t : v. H a m m e r .
Κ Α Ρ Δ Α Μ Α Α Η Hesychio μάζα, quae et καρδαμύλη.
Η . Steph.—+ P h o t . Lex. Καρδαμάλη·
μάζα έκ καρδάμηι μεμαγμένη,
βρώμα γινόμενον ΤΙερσικόν' 01 δέ
* Παρέαμαλ»? λέγονσιν.
Cf. Athen. 3. 114. f.
f Κ Α Ρ Ι Ο Σ Ζ Ε Υ Σ . Vide Καραιόϊ. Alius sc. q u a m
Ζεύι Κάριοι, qui Myiasis templum habuit sec. H e r o d . 1, 1 7 1 . 5, 66. " Κάριοι Ζεύε, Carius Jupiter, a p .
Herod. 1. et 5. denominatus a Carica gente, aut Care
eorum progenitore." H . Steph.
f Κ Α Ρ Μ Ε Ν Τ Α Λ Ι Α . έυρτή. Zonaras.
Carmentalia sacrificia instituta Carmentae, matri Evandri a p .
Romanos.
f Κ Α Ρ Ν Α Β Α Σ . δ 'Απηλιώτηι.
Phoenices. Nicephor. Blemmidas Epitom. P b y s . c. 27· p · 134. Alberti. ad Hes. v. BepeKuvrias.
K A P N O N a Galatis s. Gallis vocari
σάλπιγγα·
T u b a m , dicit Hes. Pro quo Eust. habet Κα'ρνυ£, nam
113.9, [57.] recensens aliquot tubarum species, tertiain esse dicit Galaticam, χωνεντήν, Fusilem, non
admodum magnam ; habere rov κώδωνα * θηριόμορφόν
τινα, et‫ '״‬αύλόν μολνβδινον, in quem insufflant tubicines ; esse autem όξυφωνον, et vocari a Celtis K a p νυξ. Η . S t e p h . — f Ad v. Κάρνον Hesychii Meibom.
confert Hebr. p p Keren : Cornu. ‫ ״‬Diod. S. 5, 3 0 . "
Edd.
f Κ Α Ρ Ν Ο Σ . φθείρ· βόσκημα, πρόβατον.
Similiter
in H e b r . ‫ כ ר‬Car concurrunt significatus h i : Agnus
et P a s c u u m . Vide supra Ka'p. Pediculi Hebr. ‫כ נ י ם‬
Kinnini, sec. Hebraeos et Bochartum Hieroz. T . 2.
p. 572.
f Κ Α Ρ Ο Ρ Υ Σ . ϋδρα. KprjTes. Hes. Leg. 'έδρα. Salmas. Leg. Καροσύί. Is. Voss.
t K A P O Y X A . Caruca. Vox, qua utitur Zonaras
interpretans v. ΤέΓρωρον p. 1723. Scribitur etiam K a ροϋκα.
' + Κ Α Ρ Π Α Ι Α . Saltationis genus. Cf. Sturz. p .
clxiv. " Schneider. Lex." E d d . " Athen. 1, 26"
Schaef. Mss.
t Κ Α Ρ Π Α Σ Ι Ν Ο Ι . κορτίναι. Suid. Pro * Καρβασιvol· Carbasini, a Carbasus, (* Κάρπασο!, ή,) subtilissimi lintei genus in Hispania primum r e p e r t u m .
" Vide Καρβάτινοι,
Suid. v. Άμοργϊί, Dionys. Hal.
Antiqq. 2, 68. Strabo 7. p . 451. έφαντϊ! καρπασίνη :
Esther, l , 6 . : Antiphil. 1. κάρπασα λεπτά, vide et
Dionys. H a l . 1. c. p . 1 2 3 = 1 , 383." E d d . " Ka/>πασοι, R u h n k . E p . Cr. 257. J a c o b s . Anth. 9, 37.
* Καρπάσιο!, Fac. ad Paus, 1, 99.‫ ״‬Schaef. Mss.
f Κ Α Ρ Π Ο Β Ο Α Ο Ν . τό * ίστόβολον. Άργείοι.
Hes.
Utrumque v. ignorant Lex.
t K A P P O N legitur 3 Esdr. 5, 55. in E d . Aid. et
Cod. Alex. Bos. edidit χάρρα. Biel. interpr. Currus,
R h e d a . Alii aliter.
K A P T H . Vestis species, ap. J u b a m L. 15. 7rep!
'Ομοιοτήτων. Hes. H . S t e p h . — f Cf. Κόρτη, Vestis
genus a p . Parthos. " Ad Moer. 97." Schaef. Mss.
f K A P T H N . τήν βοϋν 01 Κρήτει. Καί τόν οίκέτην,
οί αύτοί* Hes. Unde haec petita sint, non liquet.
K A P Y K H s. Καρύκκη, quod Lydium esse edulium
dicunt. Cf. H . Steph. T h e s . Jablonski. de L . L y c .
p . cxlii.
t K A P X A I . καρκίνοι• καϊ 'όχλοι. Σικελοί. H e s . Leg.
όχοι• Currus, Carruchae. Soping.
+ Κ Α Σ Α . Oldα, καλνβη, οίκησα, παρά 'Ρωμαίοι!.
Hes. L a t . Casa. Sed a G1-. ad Romanos transiisse h. v.,
non contra existimat Pauw. de Alea Vet ρ 86
+ Κ Α Σ Α Ρ Ν Ε Ι Σ . άνυείϊ. Λάκωνεί. Hes.
Κ Α Σ Α Σ , (ό,) Hesychio άμφιτάπη! καί πιλωτά· T a -
SCRIPTT.
GR.
OBVIARUM.
pes utraque parte villosus. X e n . Paed, 8. p. 127«
Α λ λ α καί συσκενοφορήσω, νϋν γοΰν φέρω τώδε δύω
κάσα, τόν μέν, σοϊ, τόν δέ, άλλω.
Forsitan est Persicum v. Η . Steph.—‫־‬t Melius Κάσσαs per duplex <r,
ut Varinus habet. G e s n e r . L e g . κασήs a u t ‫ ׳‬κασάι.
Arcadius G r a m m a t i c u s : Κ α σ ^ · ro 7ηλωτόν ιμάτιον,
περισπάται.
Pro C h l a m y d e equestri Xen. Κ . Π ,
8, (3, 6.) p . 214. Κασάί δέ τσυι εφιππείου!, etc.
Salmasius. " In Barkeri Arcadio p. 24. est * πιλύτιον. O m n i n o v. E u n d . in E p . Crit, ad Boissonad.
2 0 8 — 7 3 . ubi et * Κ άσο!, * Κ άσσοι, * Κ α σον, *Κασ•
σον, * Κάσιον." E d d .
f Κ Α Σ Ε Ρ Η Ν Ο Ν . κάθελε. Αάκωνει.
H e s . Rectius
forte Κασέρησον. Pergerus.
t Κ Α Σ Ι Σ s. Κάσσα, pro L a t . Cassis, ap. Hes. le‫״‬
gitur V. Περικεφαλαία, et v. Κορδύλ?;.
f Κ Α Σ Σ Α Ν . * κοττιστήν πτωχό»‫ ־׳‬Aleatorem pauperem, ύπο 'Αχαιών. H e s .
Κ Α Σ Σ Ι Α , as, r Cassia, Frutex aromaticus in Arabia nascens, de c u j u s generibus D i o s c . 1, 12.: et
Plin. 12, 19• ubi inter alia dicit, F r u t e x et casia est,
j u x t a q u e cinnami campos nascitur, sed in montibus
crassiore sarmento, tenui c u t e verius quam cortice.
E s t et κασσία σνριγγωδηι,
Cassia fistularis, quae ab
Actuario κασία μέλαινα dicitur, ab aliis κάλαμοι, i. e.
A r u n d o , ut e Gorraeo docui, vide Σνριγγωδηι.
Diversa autem haec σνριγγωδηι
κασσία est a priore,
quam recentiores G r . * ξνλοκασσίαν appellarunt. Not a n d u m , crebrius, et forsan etiam rectius, unico <r
scriptum reperiri κασία, ap. G a l . et Plin. ut et ap.
E t y m . qui παρά το κάσαι dictam vult, quasi κοσμούσαν
διά τή! εύοσμίαι τάs α'ισθήσειι.
Sic vero et ap. Hes.
reperio Κασιοβόροι, δ έν κασία γινόμενο! σκώληξ, Vermis, qui casiae innascitur et earn rodit. Rursum a p ,
Plin. et Virg. Casia herbae nomen est, apibns gratae,
quaeque in coronamenta assumitur. Affertur vero et.
V E R B . Κ α σ σ ί ϋ ε ι ν , pro Cassiam referre. H, Steph.—
f H e b r . ‫ קציי־ת‬Keziot. Bochart Canaan 2, 3. " Zonar. 1 1 5 2 . : Athen. 5, 7. Κασσίζω, Diosc. 1, 13. si
lectio sana. * Κασιόπνονε,
δ, ή, Athen. 449." Edd,
" Κασσία, Wessel. H e r o d . 250. 252. Heyn. ad Virg.
Bucol. 45. Bernard. Rei. 104.‫ ״‬Schaef. Mss.
t Κ Α Σ Σ Υ Α Σ . opKvvos, Piscis genus. ΙΙεργαιοι. Hes.
+ Κ Α Σ Τ Ε Λ Α Ο Σ . 'όνομα τύπον άνω φέροντοι καϊ
κάτω φέροντοι, καϊ μερίζονται τό ύδωρ. Hes. Lat. Castellum. ‫ * ״‬Ξνλοκαστέλλιον,
τό, Ligneum castellum,
M a t h e m . vett. 4 6 . " E d d .
t Κ Α Σ Τ Ο Ν . ξύλον. Άθαμανει.
Hes. Videntur a
Chaldaeis id sumsisse, q u i b u s Dp [ ‫ א‬0 ‫ ק י‬Kesa] est Lignum. Martinus.
f Κ Α Σ Τ Ρ Ο Ν . παρεμβολή άσφαλήε, κατά 'Ρωμαίου!.
Suid. L a t . Castrum. " E t y m . G . * Κ α σ τ ρ έ σ ι ο ν * ‫ ״‬ε κονλιον ίδιόκτητον, έξ ον καϊ κάστρον." E d d .
f Κ Α Σ Τ Υ , nomen ex H e b r . servarunt Aquila et
T h e o d o t . E z e c h . 9, 2. ubi "BD n D p Reset sopher:
Vas scribae, Atramentarium vel Calamarium intelligunt.
+ Κ Α Σ Υ Τ Α Σ . Σνριακόν βοτάνων. Hes. Syr. N/11DD
I n t e g u m e n t u m , confert M a r t i n .
‫ י‬f Κ Α Τ Ι Α Α Ο Σ * όρνάτοι, Placentae genus. Chrysipp u s T y a n e u s a p . A t h e n . 14. 647. e L a t . Catillus ornatus.
t K A T P Α Γ Ο Ν Τ Ε Σ . 01 βόαγροι. Αάκωνει. Hes.
Pergerus exp. : q. d . 01 κατρόν &γοντει· Bourn agrestium pellibus tecti, Clypeis muniti. Nam ubi Hes.
Karpos· κακόι, interpr. P e r g . σάκοι· S c u t u m , leg. putat.
K A Y A A E O N , s. Καυαλεί, a b ^Eolensibus dicitur
ro av60s‫ ״‬Flos, vel κατακεκανμένον,
καπνρόν, ξηρύν,
θερμόν C o m b u s t u m , T o r r i d u m , Aridum, Calidum.
Hes. H . Steph.
K A Y N A K A I Hesychio στρώματα vel επιβόλαια
*ίτερομαλλή.
Vestis stragula aut aliud Vestimentum
a b altera p a r t e villosum. Legitur h. v. a p . Aristoph*
Vesp. [1132. vel 1176. E d . Invern.) Ibi enim Bdelycleo Philocleonem j u b e t p o s i t o τ ρ ί β ω ν ι sumere καννάκην: ita inquiens, rov τριβών' άφεε, TijvSi δε χλαίνα»‫׳‬
άναλαβοϋ [άναβαλον Br.] τριβωνικώι: et illo interro :
gante quid malum 110c sit, respondens, Οί μέν καλοΰσι
ΪΙερσίδ', οί δέ καννάκηνsatis
clare indicans esse Laenae
genus barbaricum s. P e r s i c u m : ut et Schol. esse dicit
βαρβαρικόν φόρημα.
Philocleo autem ibidem esse pu-
TABULA C
tabat σισύραν * Ουμαιτίδα, Vestem pelliceam, quae in
Thymaetide curia fieri solebat. At J. Poll. h. in 1.
legere κανδύκην, supra docui suo loco. H. Steph.—
f J. Poll. 7, 59. hanc vestem Persis, sed s . 6 0 . Babyloniis tribuit. Vide Arrian. 6, [29·] ubi κανάκας πορφυροΰς legitur, καυνάκας, [ut etiam recentius editum
est,] scripsisse verisimile est. Burton, p. 76. Athen.
14. 622. c. Scribitur et *Γαυνακα* ap. Zonaram et
ap. Clem. Alex. Paed. 2, 9· γαννάκας. " iElian. H. A.
17, 17·' Καλούνται δέ άρα ούτοι * καναυτανες, ώς εκείνοις φίλον, ubi v. nott. Arrian. Anab. 6, 29· Καυνάκας
πορφυρούς υποστρώματα." Edd.
ΚΑΥΣΙΑ, ή· Causia, Tegumentum capitis Macedonicum. Η. Steph. Thes.—+ Vide J. Poll. 10,
162. Sturz. p. clxiv. Persae hodie scribunt ό } 1 9
Kauk. v. Hammer.
f ΚΑΥΩΝΛΣ. Vide Χανώνας.
f ΚΑΦΦΩ. Hebr. ‫ ו ת‬3 ‫ כ‬Spathae. Incert. Lev. 23,
40. Biel.
K A X I A A Cypriis dicuntur τά άνθη· Flores. Hes.
H. Steph.—f Leg. Κάχλαι. Salmas.
Idem quod
κάλχαι. Is. Voss.
ΚΕΑΔΑΣ Athenis fuit βάραθρον s. 71!7ros βαθύς,
οπού οΐ κακούργοι ενεβάλλοντο, ut ap. Lacedaeinonios
είς τόν Καιάδαν, teste Suida. At Κεάδη$ est patrony m.
a Κ eas, Filius s. Nepos Ceae, Etym. M. teste Suida.
H. Steph.—f Vide Καιάδα*. " Valck. ad Ammon.
29." Schaef. Mss.
f ΚΕΔΡΑΝΤΗΣ. Vide Κοδράντης.
ΚΕΚΗΝΑΣ Cretenses vocant TOVS Χαγωούς· Lepores. Hes. H. Steph.
f ΚΕΛΕΡΕΣ. οί ταχείς 'Ρωμαίοι και οξείς. Etym.
Μ. Lat. Celeres. ‫ * ״‬Κελέριοι, Dionys. Η. 1. p. 84.
255. 258." Edd.
f Κ Ε Λ Λ Α Ρ Ι Ο Ν , vox, qua utitur Etym. Gud. in
exponendis vv. Θησαυρός ϊΐΤΙρυτανείον, est Lat. Cellarium, Cella.
f ΚΕΜΕΑΕΓ. Veratrum nigrum, ap. iEgyptios.
Ex App. Diosc. 473. Spicileg. p. cccxxvi.
t KENTHNAPION. Χίτραι p. Κέντουμ γάρ ‫׳‬Ρωμαίοι τά ρ φασίν. Etym. Gud. Lat. Centenarius.
f KENTO. Centum. Zonaras. /Idem vero scribit
Κεντυ in v. Κεντυρίων. " * Κεντοριπΐνοι, ad Diod. S.
2, 316. 397· 448." Schaef. Mss.
f KENTOTKAON, vox, qua utitur Zonaras v.
Πΐλο$, videtur esse e Lat. Centunculus contractum.
ΚΕΝΤΥΡΙΩΝ. Hesychio et Suidae έκατόνταρχος,
voce ad Gr. translata e Lat. Centurio. H. Steph.—
f Etym. Gud. scribit Κεντηρίων.
f ΚΕΡΑΜΟΣ. Terra figulina. Copt.Heromi: Terra
fornacibus exstruendis adhibita. Rossi p. 87· 3 4 9 .
f ΚΕΡΑΣ. Cornu, ex Hebr. p p Keren : ortum videtur.
f K E P B A A A . άσθενή, μεγάλα. Hes. Forte εσθήτες
μεγιστάνων, i. e.
Carbelot: Paludamenta,
Dan. 3, 21. Ego verterim Diploidas, ex Hebr. ‫כ פ ל‬
Duplicavit. Pergerus.
f KEPEEPA. Asarum s. Nardum sylvestre, ap.
iEgyptios. Ex App. Diosc. 4 5 9 . Jablonski. Op. l , 108.
ΚΕΡΣΑ Hesychio Numisma Asianum. H . S t e p h . —
f Idem hoc esse cum Pers. et Arab. ^ j S Kers, Salmas. in L. de Usur. p. £81. observavit. Reland. Diss.
viii. p. 158. Vide Κερσαΐον et Κορσίπιον.
f ΚΕΡΣΑΙΟΝ, νόμισμα παρ' Αίγυπτίοις,
quod et
Κορσίπιον, quod vide. Hes.
KEPTA, Hes. teste, Armeniaca lingua dicitur πόλις·
Urbs. Itaque Tigranocerta sonat: Urbs Tigranis, et
similiter alia. H. Steph.—f Persae hodie scribunt
g ^ y -Kerde: v. Hammer. Cf. Bochart Canaan 2, 10.
Burton, p. 76.
t ΚΕΣΤΕΡ. νεανίας' ΆργεΊοι. Hes.
t KETI. Conyza, ap. iEgyptios. Ex App. Diosc.
459. Jablonski. Op. 1, 108.
+ ΚΕΦΟΥΡΕ. Legitur ap. L X X . 1 Chron. 28, 17·
pro Hebr. ‫ כ פ ר י‬Chephor£: Crateres.
f ΚΗΚΑΣ. Οί δέ κηκάς τήν μελανί αν, οθεν 'Ρωμαίοι
τόν τυφλόν Κηκόν λέγουσι. Etym. G. Cum iste vocis
κηκάς usus neque cum solenni ejus acceptione conveniat, neque ap. auctores aut Lexicogrr. alios inve-
NERALIS.
•
ccccxvii
veniatur, e Lat. Caecus potius seriori aevo ortus videri
potest. " Callim. 1, 531." Schaefi Mss.
ΚΗΝΣΗΤΩΡ Hesychio ό τήν γήν μέτρων Agri mensor. Η. Steph.—f Lat. Censitor.
Κ Η Ν Σ Ο Σ , Hes. auctore, H e r b a quaedam. At cum
signif. το τέλος, ait scribi per z. Veruntamen et ap.
M a t t h . 22, [19·] legimus κηνσος, pro Lat. Census ; et
hinc a p . G r . Jurecons. sunl * όμόκηνσοι, Qui eodem tributo censi sunt. H . S t e p h . — f S u i d . : Κήνσος· ή έξέτασις
τον 'Ρωμα'ίκοϋ πλήθους. Zonaras : Κήνσος' τό νόμισμα.
f Κ Η Ν Σ Ω Ρ . τιμητής παρα 'Ρωμαίοις. Suid. Lat.
Censor.
f KIBEPPOI. ώχροί· Μακεδόνες. Hes. Idem quod
κιρροί. Sed ordo postulat * Κίκερροι. Is. Voss. Praecedit enim Κίκερος.
Κ Ι Β Ο Σ . Capsa, T h e c a , Loculamentum. Suid. enim
esse dicit τό κιβώτιον. H e s . vero κίβον a Paphiis nominari tradit τόν εννεόν [ένεόν Alberti.] M u t u m vel
Stultum, A t t o n i t u m . H . Steph.—+ P r o κωφόν, vel κιφφόν, quod Hes. infra h a b e t .
ΚΙΒΩΡΙΟΝ, τό- Ciborium, Fructus fabae ,Egyptiacae. H. S t e p h . — f C f . Athen. 3. 72. 73. Casaub.
ad Athen. 11. p. 477. Jablonski. Op. 1 , 1 0 8 . "Schneider. Lex. et Ε. H. Barker. Ep. Cr. ad Boissonad.
267." Edd. " Wessel. ad Diod. S. 1, 40." Schaef.
Mss.
ΚΙΔΑΡΙΣ, Hesychio πίλο! βασιλικόs, Pileus regius:
quem et τιάραν, nonnulli vero κίταριν per τ appellant:
vel στρόψιον quale sacerdotes gestant, e myrrha et
labyso : vel περικράνιον πίλινον, περίθεμα κεφαλής ενκόσμιον. Ita ille, et cum eo Suid. Apud Plut. per τ
scriptum κίταρι$: ut iu Pomp. 1171· dicit Mithridatis
τήν κίταριν fuisse θαυμαστής εργασίας.
Et iu Al'tax.
1873. Dario datum fuisse τήν καλουμένην κίταριν
όρθήν φέρειν. Apud Curtium 3, [ 3 , 1 9 . ] ut ap. J. Poll.
quoque [7, 58.] per δ. Cidarim Persae capitis vocabant insigne: hoc caerulea fascia albo distincta circuibat. At Athen. 14. [631.] η παρα Άρκάσι κίδαρις,
de Saltationis quodam genere. H. Steph.—f Diodorus L . 1 7 . vocat ΤΙερσικόν διάδημα. Cf. Burton, p. 79.
Persae hodie scribunt:
Tadschkiani: v.
Hammer. Hinc est * άποκϊδαρίζειν, [et * άποκιδαροϋν,] Cidari nudare, Lev. 10, 6. 21, 10. Sturz. p.
clxxxv.
" Κίδαρις, Zonar. 1211. Etym. M. 513.
Strabo 11. p. 797• Plut. Them. 29. Anton. 55." Edd.
" Zeun. ad Xen. Κ. Π . 745. ad Herod. 546. Heyn.
Horn. 4, 461. Lobeck. Aj. p. 359." Schaef. Mss.
+ KIKI. Herod. 2, 9 4 . Oleum e fructu arboris σιλλικυπρίου ab iEgyptiis κίκι dictum scribit. Cf. Jablonski. Op. 1, 110. " Supra ccxxvi. b. pro σεσ.
lege σησ. Ε. Η. Barker, ad Etym. M. 92fiv‫׳‬: vide et
ad Etym. M. p. xxxi.: KtWov ελαιον, Trail. Epist.
de Lumbricis." Edd. " Κίκινος, Suid." Boissonad.
Mss. " Kit!, Wessel. Diss. Herod. 9 8 . ; ad Herod.
1 4 6 . ; ad Diod. S. 1, 41. Κίκινον εΧαιονϊ Wessel. ad
Diod. S. 1. c." Schaef. Mss.
t Κ Ι Κ Λ Η Ν . τήν άρκτον, τό άστρον. Phryges. H e s .
Κ Ι Λ Λ Α Κ Τ Η Ρ . Vide Κιλλόί, infra.
Κ Ι Λ Λ Ο Σ , H e s . teste, dicitur όνος et τέττιξ πρωινός
a Cypriis. P r o quo posteriore supra habuimus κίκος
ex E o d . Ad prius autem referendum κιλλόν, quod
Idem esse dicit είδος τριχώματος φαιού. Nam ita et
J . Poll. 7· Est vero, inquit, et κίλλιον έσθητος χρώμα :
nam κίλλον Dores vocant τόν ovov, Asinum : et κίλλακτήρα inde τόν όνηλάτην, A g a s o n e m : indicans nimirum κίλλιον χρώμα dici 0‫ ־ל‬ψαιόν, Fuscum : ab asini colore, qui talis est. N o t a igitur ibi κίλλώς, Asininus, Fuscus : et Κϊλλακτήρ, Agaso : παρά τό &γειν
τόν κίλλον, Ab agitando asino. N o t a etiam ap. H e s .
oxytonws scriptum esse κιλλός, naroxytonais ap. J,
P o l l . : ut rursum paroxytonws itidem ap. H e s . reperio Κι'λλαι, όνοι, Asinae : item άστράγάλοι, Tali. H .
Steph. " Z o n a r . 1209."Edd.
f Κ Ι Μ Ε Ρ Ο Σ . νους. Φρνγες. Hes. Leg. χνονς- T o mentum mollissim um. Κίμερος-est
quasi κίμαι τον
ερους‫ ׳‬Lanae c y m a t i a ; unde A d j e c t . Κιμβέρινος vel
5»1‫־‬s. Perger. " B r u n c k . Aristoph. l , 7." Scheef. Mss.
Κ Ι Ν Δ Α Ψ Ο Ι , Hesychio όρνεα, A v e s : et όργανα
κιθαριστήρια. Suid. q u o q u e κινδαφόν esse dicit Avem
q u a n d a m . Hes. et E t y m . dicunt esse et G e n t e m Indicam. Infra Σιανδαφός. Η . S t e p h . — + E t y m . M . K h ‫ ׳‬-
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
δαφος· είδος οργάνου' λέγει δέ καϊ ό Διονύσιος, ότι έθνος
έστιν Ίνδικόν' οϊον κινδαφώ' ίοικεν ουν άπό τοϋ έθνους
ώνομάσθαι.
Κ Ι Ν Ν Α , ή‫ ׳‬Cinna, G r a m e n q n o d d a m in Cilicia
nascens. D i o s c . n. 4 , 3 2 . scribit ev Κιλικίη.
γεννάσθαι
quandam άγρωστιν, quam 01 έπιχώριοι v o c e n t κίνναν.
Η . Steph.
Κ Ι Ν Ν Α Β Α Ρ Ι , εως, τό‫ ׳‬Cinnabari s. Cinuabaris,
H e s y c h i o είδος χρώματος αληθινού, quod vulgo κόκκινον dicitur, ut et T h e o p h r . de Lap. scribit κιννάβαρι
esse άμμον, ήν συλλέγουσι
λαμπυρίζουσαν,
καθάπερ
ό κόκκος: et Plin. 3 3 , 7· arenam cocci colore. T h e o p h r .
duplex esse dicit, nativum et factitium. Locum ipsius
cf. cum Pliniano.
Et notandum, quod T h e o p h r .
v o c a t eo in 1. κιννάβαρι, a Plinio nominari Minium.
N a m cum dixisset inveniri in argentariis metallis minium quoque, et suo tempore inter pigmenta magnae
auctoritatis, et quondam ap. Romanos non -solum
maximae, sed etiam sacrae, subjungit paulo post h o c e
T h e o p h r . testimonium.
Verum idem docet esse et
aliud κιννάβαρι ab hoc diversum, Indicum sc., quod
non amplius minii nomine vocari, sed proprie cinnabarin. Milton, inquit, vocant Gr, minium : quidam
cinnabari. N a t u s error Indico cinnabaris nomine.
Sic enim appellant illi Saniem draconis elisi elephantorum morientium pondere, permisto utriusque animalis sanguine : neque alius est color, qui in picturis
proprie sanguinem reddat. Illa cinnabaris antidotis
medicamentisque utilissima e s t : at hercle niedici,
quia cinnabarin vocant, pro ea utuntur hoc minio,
quod venenum esse paulo post d o c e b i m u s . Ibid,
dicit veteres, quae etiam nunc vocant μονοχρώματα,
pinxisse cinnabari: pinxisse et Ephesio minio, quod
T h e o p h r . Έφέσιον κιννάβαρι appellat, et hoc derelicto
transisse ad 1-ubricam et S i n o p i d e m : cinnabarin
autem adulterari sanguine caprino aut sorbis tritis.
Idem 3 5 , 6. Floridi colores sunt, q u o s dominus
pingenti praestat, minium, Armenium, cinnabaris,
cluysocolla, Indicum, purpurissum : etiam ibi cinnabarin et minium diversa esse ostendens : ut et
Diosc. cinnabarin esse minium aperte negat, d i c e n s
minium in Hispaniis e l a p i d e quodam argenteae aTenae
permisto temperari solere, alioqui non dignosci : fornacibus autem in ilorentissimum
flagrantissimmnque
colorem permutari: 111 metallis vero strangulantem
halitum eructare: at cinnabarin ex Africa deferri, et
magno constare, atque hactenus inveniri ut vix versicoloribus pictorum lineis satisfaciat.
Attamen
abusive interdum et τόάμμιον, Minium, dici κιννάβαρι,
fatetur idem ipse D i o s c . 5, 110. Υδράργυροι‫׳‬
σκευάζεσθαι άπό τοΰ άμμίου λεγομένου,
καταχρηστικώς δέ
καί τούτου Κ1ν!/α(3άρεω5 λεγομένου : ac m o x in couficiendi ratione dicit : Τιθεσθαι έπι λοπάδοs κεραμέας
κόγχον σιδηρούν έχοντα κιννάβαρι:
palam ibi usurpans κιννάβαρι pro Minio, quod άμμων dicitur. V o lunt itaque κιννάβαρι prima signif. dici Minium : ita
tamen ut miuii quam κινναβάρεως v o c a b u l u m latius
pateat, cum Celsus rubricam Sinopicam etiam appellet minium Sinopicum.
Alterum vero κιννάβαρι,
quod a Diosc. describitur, esse Cinnabarin Indicam
Plinii, αίμα δράκοντας Nicolai Myrepsi Alexandrini,
Sanguinem diaconis officinarum: hancque secundae
signif. cinnabarin antidotis medicamentisque esse
utiliasimam, et nihil aliud quam rubram sanguinis
floridi modo lacryinam arboris Indicae: tradente et
Arriano in Περ/πλω Maris Rubri, in insula quadam
γίνεσθαι καϊ κιννάβαρι τό λεγόμενον Ίνδικόν, άπό τών
δένδρων ώς δάκρυ συναγόμενον:
hancque opinionem
veram esse oculata etiam fide et έκ τής αύτοφίas
confirmante Aloisio Cadamusto ; detrahendam enim
hie Aetio fidem esse, qui ro αϊμα δράκοντος iu India
ex herba dracunculo appellata colligi asseruit, T e trab. 4. serm. 3. c. 12. Gorraeus, postquam mnltas
uiultorum de cinnabari opiniones citasset, subjungit,
usque adeo incertum esse quid vera e t naturalis cinnabaris ap. antiquos fuerit: in veteris enim locum
nunc successisse factiliam, quam chymistas videri
casu invenisse. Conficiendae ejus rationem ap. eum
tibi videndam relinquo. Inde porvo DICITUR KIVναβάρινον χρώμα, Cinnabarinus color, ap. Aristot. :
ubi Gaza vertit Rubticae color. Itidemque κινναβά-
on‫׳‬ov ρύγχος a p . A t h e n . 9, [ 1 0 · ] d e perdicibue, Rostrum cinnabaris s. minii in m o d u m rubens, Cinnabarino rubore tinctum.
Ε'Γ Κ ι ν ν α β ά ρ ι ο ν
κολλυριον,
Cinnabarium s. Cinnabarinum collyrium : quod Gal.
τών κ. Ύόπ. 4. refert ad A x i u m ocularium medicum :
inter alia recipiens κινναβάρεως
<. ι*'.
Est inde et
VERBUM Κ ι ν ν α β α ρ ί ζ ω , Colore einuabarin imitor,
Cinnabaris colore sum, ap. D i o s c . 5.
Reperiuntur
haec alicubi et simplici ν scripta, minus recte, ut vel
e x H e s . p a t e t : atque adeo g e m i n o scripta reperio
et ap. D i o s c . et T h e o p h r . et G a l . : necnon ap,
Plin. qui et ueutr. cinnabari dicit, et cinnabaris fem.
y Κιννάβαρις
dicitur a quibusdam et ro έρυθρόδανον,
Rubia, ut habetur ap. D i o s c .
Idque non immerito;
radix enim ejus est ερυθρά, Rubra s. R u b e a : quamobreni et έρευθέδανον s. έρυθρόδανον a Gr. dicitur,
Rubia a Lat, : e x p e l i t u m rots βαφεϋσιν,
ut ro κιννάβαρι τοις γραφεΰσι. Η . S t e p h . " Schneider, ad Veget.
7 , 9 . Bernard, ad T h e o p l i . N o n n . c. 112. Glossae:
—' Κιννάβαρις·
Minium. Κινάβαρα• Minium. Plurale
110η habet.' B e k k . A n e c d . 104. Vide
Ύιγγάβαρι.
Κ ι ν ν α β ά ρ ι ν ο ι , iElian. Η . Α . 11, 2 1 . " E d d . " K»>‫׳‬aβάρινον χρώμα, affertur pro Rubricae color: sed
perperam scriptum pro κιναβάρινον s. κινναβάρινον."
Η . Steph. " Κιννάβαρι,
K n h n . a d Paus. 116'. Voss.
Virg. E c l o g . p. 515." Sch‫<־‬ef. Mss.
Κ Ι Ν Ν Α Μ Ω Μ Ο Ν , ro· C i n n a m o m u m , Frutex brevis
et surculosus, c u j u s d o s omnis in cortice e s t : at
lignum ipsius, quod ξυλοκιννάμωμον nominant, in fastidio est propter origani acrimoniam. Plura de hoc
aromate vide ap. T h e o p h r . H . P. 9 , 5. D i o s c . 1, 13.
Gal. έξ αντοφίας 1. de Antidotis, et Simpl. Medic, f .
In quo posteriore 1. commemoratur ab e o ET K i w a μωμίς. Ibi enim cum ro κιννάμωμον esse docuisset
άκρωs λεπτομερές, et ουδέν οΰτω ξηραίνειν τών έξ'ισου
θερμαινόντων αίτω, subjungit, τήν κινναμωμίδα autem
esse ‫ ט‬ιόν περ ασθενές τι κιννάμωμον : a uonuullis vocari φευδοκιννάμωμον,
quoniam sc. verum cinnamomum sapore mentiatur. Multa de hoc eod. aromate
Plin. quoque 12, 19• ac haec inter a l i a : Cinnamomum et casias fabulosa narra.vit antiquitas, princepsque H e r o d . , avium nidis, et privatim phoenicis, in quo
situ Liber pater e d u c a t u s ' esset, ex inviis rnpibus
arboribusque decuti, carnis quam ipsae inferrent
pondere, aut plumbatis sagittis. Sed falsum hoc;
siquidem cinnamomum, i d e m q u e cinnamiim, nascitur
in .Ethiopia Troglodytis counubio permixta. Ii mercahtes id a couterminis, v e h u n t per maria vasta ratibus. Attamen idem et 10, 3 3 . In Arabia, inquit,
cinnamologus avis appellatur : cinnami surculis nidificat.
Plumbatis eos sagittis decutiunt indigenas,
mercis gratia. Mutuatus haec e x Aristot. H. A. 9, 13.
ubi tamen ipse non κινναμολόγος habet, sed κιννάμωμον, eodem cum planta nomine. Ita n. ibi sciibit,
dici et τό κιννάμωμον esse avem, quae τό καλούμενον
κιννάμωμον alicunde f e r a t : earn τήν νεοττιάν έ£ αυτοί
ποιεϊσθαι' νεοττευειν δ' εφ' ΰφηλοϋ δένδρου, και έν τοις
θαλλοϊς τών δένδρων, αλλά τούς έγχωρίονς μόλυβδον
προς τοϊς όϊστοϊς προσαρτώντας,
τοξεύοντας καταβαλλειν, και οϋτω συνάγειν εκ τοϋ φορυτοϋ τό κιννάμωμον.
Quibuscum cf. quae Herod. 3 , [ 1 1 1 . ] p. 128. περι
τής τοϋ κινναμώμου ξυλλογής refert. Praeter supradictum autem NOMEN Κινναμολόγος,
nota etiam
VOCEM Κίνναμον,
qua idem Plin. alibi etiam utitur,
ut 16, 3 2 . Frutex c i n n a m i : 15, 7. Oleum de cinnami radice : quod oleum s. unguentum Athen. 5.
[ 1 9 5 . ] vocat Κινναμώμινον μύρον.
Atque adeo inde
c o m p . est illud κινναμολόγος,
signiticaus ό σνλλέγνν
τό κίνναμον. [iElian. H . A . 2, 3 4 . 1 7 , 2 1 . Schneider.
L e x . ] Ad haec notandum, reperiri haec alicubi et
simplici ν scripta, ut ap. Aristot. et G a l . : sed rectius gemino, non solum ap.Plin., sed ap. Hes.quoque,
idque postulante serie alphabetica : qui et ΐρβεκιννάμωμον esse tradit non solum εν τών αρωματικών, sed
etiam ορνιν, necnon πόαν εΰΐϋδεστάτην. Η . Steph.—
t N o n i e n cum re a Phoenicibus accepisse ceuseripossunt Graeci. Suid. et E t y m . M . simplici ν scripserunt
κινάμωμον.
Hebr. ‫ ק נ ט ו ן‬K i n n a m f t n : idem sonat,
" Watson in Philosophical Transactions 4 7 , 301.
B e c k m a n n . ad Antig. Car. 4 9 . p. 84. Nicander Θ.
9 4 7 . habet κίναμον pro κίνναμον, ut Dionys. P. άκη-
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii
ρασίων κιναμώμων:
Sic κασσία et κασία. * Κινναμωμοφόροε,, ό, f!,. Ferens cinnamomum, Strabo. 179·
195. 1133. Κινναμώμινοε,
Lucian. V . Η . 2, 3 9 5 .
Athen. 4 3 9 · D i o s c . 1, 7 4 . * Κ ι ν ν ά μ ω μ ί ζ ω , D i o s c .
5, 139·" E d d . " Ίσοκιννάμωμον,
cognominant mangones casiam quandam, teste Plin. 12, 2 0 . forsan
quod cinnamomo aequipolleat; scribit enim D i o s c .
1, 12. casiam duplo pondere medicamentis mixtam, cinnamomi vicem supplere, si ipsum desit."
H . Steph. " Κ ι ν ν ά μ ω μ ο ν , Bernard. Rei. 104. ad
Lucian. 1, 2 8 1 . Wessel. Herod. 2 5 0 . 2 5 3 .
Κινναμωμινοε, ad Lucian. 2, 111." Schaef. M s s .
ΚΙΝΣΩΡ iu Epigr. e Lat. Censor. Supra per ή.
Η . Steph.
f Κ Ι Ν Υ Ρ Α , κιθάρα. Hes. Factum ex Hebr. ‫כ נ י ד‬
Kinnor; quod Interprr. Alex. modo κιννύραν, m o d o
κιθάραν transferre solent. Reland.
f K I P Α . άλώπηξ. Αάκωνεε. H e s . A c o l o r e ut videtin‫ ״‬c o m p a r a n t i a p . E u n d . : Κ φ ρ ό ν πϋρ· έρυθρόν,
ξανθόν.
f Κ Ι Ρ Β Α . πήρα, φθηρά. Hes. Si Κίρβα recte se
habeat, Arabica glossa erit.
Apud A r a b e s enim
x j j j Kirbah est Pera, et
Gurb, vicina vox,
eadem gaudet signif. Alberti.
f ΚΙΡΙΣ. λΰχνοε, όρνεον, η"Αδωνιε. Αάκωνεε. Hes.
Supra jam "Ακιριε‫ ־‬λύχνοε exhibuerat. E t y m . teste
Adonis ap. Cyprios Κίρριε vocatur. Alberti. Ktpts
scribit Etym. G . , cetera cum E t y m . M. conspirans.
Quatenus sonare ορνεον dicitur, convenit Keepts·
όρνεον, ίέραξ, oi δέ άλκνόνα. Hes.
ΚΙΡΚΗΣΙΑ, τά· Circenses s. Circenses ludi. Arrian. Epict. [4, 10, 2 1 . ] καί Κιρκήσια δοϋναι καί σπνρίσι δειπνησαι.
Dicti putantur hi ludi . a circo, in
quo celebrabantur,‫ ־‬et spectabanturj atque ita v.
esset e Lat. έξελληνισθεισα.
Η. Steph.
ΚΙΡΚΟΣ reperitur in ea etiam signif. qua Lat.
Circus, pro Loco circulari et in oibetn redeunte.
Athen. 14. [ 6 1 5 . verbis Polybii 3 0 , 13. usus] de L.
Anitio: Μεταπεμφάμενοε τού ε έκ τήε Έλλάδοί έπιφανεστίτονε τεχνίταε, καϊ σκηνήν Kara σκεύασα«
μεγίστην
έν τω κίρκω, πρώτουε είσήγεν αΰλητάε άμα
πάνταε.
Sed opinor eum voce h. Lat. ita usum ut multis aliis
cum ipse, tum alii. Veruntameu κίρκοι comperiuntur
etiam nominati quos Lat. Circulos et Annulos vocant.
Scrihit enim J. Poll. [1, 9 4 . ] . κ/ρκοι« vocari, δι ων οί
ναντικοί κάλοι διείρονται:
nam τό κρίκοι poet, esse :
ίδιον autem το κύκλ,οι. Ita vero et H e s y c h i o κίρκοι
sunt κρίκοι, άρπαγεε, et πάντα τά έπικαμπή.
INDEQUE Κιρκόω, Annulo aut Vinculo in orbem d u c t o
ligo et astringo : velut ® s c h . Pr. [ 7 4 . ] p. 9 . Χώρει
κάτω, σκέλη δέ κίρκωσον βία : pro quo pag. praecedente [v. 6 1 . ] dixerat πόρπασον. Η . Steph. " Κίρκοε,
Anal. 2, 52." E d d . " Strabo 3 6 1 . " Wakef. Mss.
Ί‫ ־‬Κ Ι Ρ Ρ Ι Σ , ό"Αδωνιε. Κύπριοι. Ό λύχνοε.
Αάκωνει.
Etym. Μ. Vide Κιρίε.
Κ Ι Ρ Ρ Ο Σ , H e s . a u c t o r e , d i c i t u r oppos [δροε E d . Alberti.] et αίμα, et πόμα γάλακτοε, L a c o n i c a d i a l e c t o .
H. Steph.
Κ Ι Σ Π Ρ Α C o a c a d i a l e c t o d i c i t u r p r o πικρά τό ήθοε,
παλίγκοτοε. Η . S t e p h . — f E x H e s .
Κ Ι Τ Α Ρ Ι Σ , ews, »V Citaris, Regium_capitis ornamentum, quod et κίδαριε dicitur per 8, ut supra docui. Plut. de Fort. A l e x . 2. Περιέθετο τήν
βασιλικήν
sai * όρθοπαγή κίταριν. Η. S t e p h . " Ctes. Pers. 4 7 .
Καί έπεθεντο αύτω. τήν κίταριν." E d d . " A d H e r o d .
5 4 6 . " Schaef. Mss'.
Κ Ι Τ Ρ Ι Ο Ν , s. Κ ίτριον μήλον, T h e s . 2, 1 6 3 4 . Κ / τρον, ibid.
Meminit Suid. q u o q u e hujus vocis
κίτρον, scribens ita vocari τόν καρπόν, Fructum : sc.
τήε κιτρίαε, quae et Assyria s. Medica malus nominatur, necnon Indica, si non mentiuntur H e s . C o d d . :
ap. quem paroxytonas legimus, κιτρίον, τό Ίνδικόν μήλον.
Paroxytonws item ap. Athen. 3 . [ p . 8 3 . ] veruntamen et proparoxytonws, [sc. in prioribus E d d . uam
Schweigh. constanter scripturam Κιτρίον tenuit] ubi
et quaeritur an τοΰ κιτρίον nomen sit antiquum et ap.
antiquos scriptt. reperiatur. Respondet ® m i l i a n u s
[ p . 8 3 . b.] Jubam in Libycis meminisse τοϋ κίτρου,
dicereque ipsum ap. Libyas vocari μήλον
έσπερικόν:
a quibus et Herculem in Greeciam asportasse, quae
διά τήν ϊδέαν vocantur χρύσεα μήλα, Aurea mala.
Democritus ap. antiquos reperiri n e g a t : a T h e o p h r .
H. P . 4 . vocari ΐίερσικόν s. Μ^δικόν μήλον, a Comicis
χρυσοΰν μήλον, ex Hesperidibus o r i u n d u m : Phaeuiam innuere κιτρίον dictum quasi κεδρίον, απο τήε
κέδρου: ut enim cedrum, ita et το κιτρίον
άκάνθas
έχει ν περί τά φύλλα. Alii tamen negant τα χρυσόμηλα,
Aurea mala, eadem esse cum Medicis, sed e genere
Cydoniorum s. cotoneorum : nam citria et Medica
esse quse vulgo dicuntur narantia, limones, citrones.
H . Steph. " Κιτρία, ή, falsa lectio ap. G e o p o n . 10,
7, 11• pro κιτρέα. Κίτρον, Piersoni Herodianus 4 7 5 .
* Κιτρόμηλον, G e o p o n . 10, 7 6 , 6 . D i o s c . 3, 118. vide
Κ ε δ ρ ό μ η λ ο ν : * κιτρόφυτον, 10, 8, 2. * κιτρόφνλλον,
9,
8. * Κίτρατον, τό, Trail. 9 · p. 156." E d d . " Κ ί τ ρ ι ο ν ,
Phrynich. E e l . 2 1 2 . Κίτρον, ibid. * Κίτρινοι,
(PseudoHerod. Partitt. 179.) Valck. ad A m m o n .
103.
Brunck. Aristoph. 2, 109." Schaef. Mss.
" Kiτριβν, Oleris genus, Artem. (1, 6 7 . ) 5 7 . Joseph.
5 9 6 , 1 7 . * Κιτρινοειδήε, S c h o l . T h e o c r . 5, 95." W a k e f .
Mss.
Κ Ι Τ Τ Α Ρ Ι Σ . Diadema, quod feiunt Cyprii; at qui
ipsa diademata ferunt, Κίτταροι dicuutur, inquit H e s .
Supra unico τ. Η. Steph.
K I T T O N Lacones vocare καλόν, auctor est H e s .
H . Steph.'
f Κ Λ Α . κλινάριον μικρόν Λάκωνεε. Hes. Leg. ΚλεΤμα. Is. V o s s . Sed Ms. Ven. habet Κλοί/s teste S c h o w .
Κ Α Α Ρ Α Γ Ε Ι . Siculis est έλαφρώε καθεύδει·
Le-'
viter dormit. H e s . H . Steph.
f Κ Λ Ε Ι Δ Α , νποδήματοε είδοε. Κρήτεε. Hes.
Κ Λ Ε Ι Σ Ο Τ Ρ Α Ι ap. Suid., q. d. Clausurae. Sed videtur e κλείω quidem factum, ita tamen ut terminationem Lat. habeat. H . Steph. T h e s . 2, 231
fZonaras utitur
Εμβολή.
t Κ Λ Ι Β Α Ν Α Ρ Ι Ο Ι Persis olim dicebantur C a t a ·
phracti equites. N o m e n derivatum videtur a * Κλιβάνιον· Thorax. JBurton. p. 7 8 . Bochart Phaleg 3 ,
13. N o n d u m tamen, ait, res est confecta.
1‫ ־‬Κ Λ Ο Υ Σ Τ Ρ Ο Ν . (* Κροΰστον scr. pntavit Ca·
saub.) Placentae genus, quod nominat Chrysippus
T y a n e u s in Άρτοκοπικφ ap. A t h e n , 14. 6 4 7 . c. Distinguit ejus species varias, quas * Κυριανόν, (sic edidit
Schweigh. pro vulg. κουριανόν) *Τουττάτον (fors.
*Ύοντουλατον Casaub.)et * Ύ α β ω ν ι α ν ό ν appellat. Hinc
c o m p . Κλουστροπλακοΰε,
quod paulo post legitur ap.
Athen.
Κ Λ Ω Δ Ω Ν Ε Σ . Hes.>ita noniinari scribit ras μιμαλόναε, μαινάδαε, βάκχαε:
ut et Suid. κλώδωναε ap.
M a c e d o n e s appellari tradit ras βάκχαε τον Διονύσου,
quae p o s t m o d u m άπό τήε μιμήσεωε dictae fuerint μιμαλόνεε. Forsan autem, inquit E t y m . , sic vocantur από
τοΰ κατόχονε γενομέναε κλώζειν, quod est δια των στομίτων ποιον ήχον άποτελεΐν
καί θορυβείν.
Meminit
h^rum mulierum Plut. A l e x . init. Ibi enim feruntur
Macedonicae et Thracicae mulieres ένοχοι τοίε Όρφικοίε ούσαι κιιι τοίε περί τον Διόνυσον όργια σμοίε έκ τον
πάνυ παλαιού, κλώδωνέε τε καί μιμαλλόνεε
έπωννμίαν
έχουσα ι, πολλά ταίε 'Άδωνίσι καϊ ταίε περί τόν Αίμο ν
Θρφσσαιε όμοια δρφν. Polyaen. 4, [ 1 . ] scribit Argaeum
M a c e d o n u m regem, cum parva manu magnis ei obsistendum esset copiis, j u s s i s s e virgines sub c o n g r e s sum aciferum ex Erebcea monte έπιφανήναι
θύρσονε
άντϊ δοράτων παλλούσαε καϊ στεφάνοιε τά πρόσωπα σκιαζούσαε:
h o c q u e modo fugatis hostibus templum
statuisse Bacclio * ,ψευδάνορι, virginesque quas antiquitus κλώδωναε vocarant M a c e d o n e s , ab e o tempore
nominari j u s s i s s e μιμαλλόναε, διά τήν μίμησιν των άνδρων. Η . S t e p h . — f Cf, Sturz. p . clxiv. ubi male
Κλώδονεε scriptum est.
t ΚΝΗΦ. Straboni [L. 17· p . 8 1 7 · ] *Κνονφιε•
ό
* Άγαθοδαίμων.
iEgyptiacurn Ιχονονφιε secundum
literam signif. Bonum Genium. Jablonski. Op. 1 , 1 1 2 .
t K N Y S . Fumaria, ap. i E e y p t i o s . Ex A p p . D i o s c .
4 7 0 . Jablonski. O p . 1, 112.
+ Κ Ο Α Λ Δ Δ Ε Ι Ν . Ανδοί- τόν βασιλέα.
H e s . Jablonski. de L. L y c . p. cxlii.
Κ Ο Γ Ξ ομπαξ‫ ׳‬idem H e s . e s s e scribit τόν τήε δικαστικήε ψήφου ήχον‫ ׳׳‬S o n u m , quem judiciarius calculus
in urnam conjectus reddit; ut ό τήε κλεφύδραε dicitur
βλόψ ap. Atticos. Η . Steph. —j‫ ־‬H e s . vero etiam istas
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
voces esse a i t : έπιφώνημα
τετελεσμένοι!.
H o c usu
istae voces ex Indorum lingua repetuntur, inter quos
vocibus Κ ο γ ξ — Ο μ — Π α ί conciones sacrae a Braminis dimittuntur. Vide Wilford in Asiatic Researches
5, 3 0 0 . Olim variae expp. e lingua Phoenicia derivabautur. " Classical Journal 26, 3 9 9 — 4 0 6 . in Notitia
de libro, Essai sur les Mysteres d'Eleusis, 2d. E d .
St. Petersburgh 1 8 1 5 . 8vo." E d d .
Κ Ο Δ Ρ Α Ν Τ Η Σ ap. recentiores G r . pro Quadrans.
[ A p u d H e s . v. Άσάριον, e Musuri correctione legitur
Κουαδράντ?^.] Iidem itidem Κοδράτο! dicunt pro
Quadratus. H . Steph. " S i c ap. A t h e n . 111. 114.
memorantur panes, οΰ! 'Ρωμαίοι κοδράτου!
λέγουσι."
S c h w e i g h . Mss.
f Κ Ο Δ Ρ Α Τ Η Σ . νοΰμμοι, άγει γράμματα εξ περι
σΰκλον [leg. σίκλου,] καλείται καί ό κοδράτηs συκλοί
[leg. σίκλοί.] Etym. G . 3 3 5 .
f Κ Ο Δ Ω Ν Ε Α . καρύων εΙδο!ΤΙερσικών.
Hes.
t ΚΟΙΑ1ΣΤΩΡ. Quaestor, ap. R o m a n o s . Suid. Etym. G .
f ΚΟΙΔΟΣ. παρά Μακεδόσιν ό οικονόμο!. Arcadius
(p. 47.Barker.) ap. S p a n h . qui ad Callim. H . in D e l .
150. ex Arab, lingua derivat. Sed Jungermannus
legi j u b e t σκοίδο!, quod vide Sturz. p. clx. not. 8.
κΟίΑΤΑΙ, H e s . affert pro Ιεράται, forsan a Κοίη!,
Eod. enim auctore
ΚΟΙΗΣ, s. K(J7js, dicitur Ιερεύ! Καβείρων ό καθαι'ρων
φονέα, pro quo infra Κοιόληί. Η . S t e p h . — f Ab Hebr.
‫ כ ה ן‬Cohen : Sacerdos, ut plures j a m notarunt. Vide
Bochart Canaan 1, 12. Alberti. " * K0i?7is, Ilgen.
H y m n . 2 0 0 . Ernest., ad h. 1. Brunck, A p o l l . R . .82.
Jacobs. Anth. 12, 343." Schaef. Mss.
Κ Ο Ι Κ Ε Σ in .*Ethiopia Palmarum species, et τά πεπλεγμένα
έκ τών φύλλων τού δένδρου σκεύη, φορμοί.
H e s . Solent enim e palmae foliis texi crates, storeae,
sportae, et id genus alia. Vide et Κόϊξ. Η . S t e p h . —
f Spicileg. p. ccclxvii. Vide et Κύκα!.
t Κ Ο Ι Ξ , Coix, Species τών καλαμοφύλλων,
Spicileg.
p . ccclxvii.
Κ Ο Ι Ο Λ Η Σ H e s y c h i o et Suidae est ο ιερεύ!‫ ׳‬Sacerdos, qui supra Κοίη!. Η . S t e p h .
f K O I O N . άριθμόν. Macedones. A t h e n . 10. 4 5 5 .
Sturz. p. clxiv.
f Κ Ο Ι Π Π Ο Ι Β Α Π Α Ν . σπέρμα. 'Αχαιοί. Hes. Scribe
* Κοιπποίβα' πάν σπέρμα. Salmas.
ΚΟΙΦΙ vulgari sermone et κατά συνήθειαν dicitur
quod proprie ώ! έλληνί$ον
dicendum est κήφι: e
censu τών ιερών άτμών. Ita Etym. Infra Κϋφι. Η .
Steph. " Ε . Η . Barker, ad E t y m . M . 9 2 6 . " E d d .
t ΚΟΚΚΗΣ. Decorticalor, e Copt. exp. Spicileg.
p . ccclxvi.
f Κ Ο Κ Κ Ω Ρ Α . Barbarum nomen, quod denotat aliquid, quo in paranda placenta Βασυνίαϊ dicta, utebantur Delii. S e m u s ap, Atheu. 14. 6 4 5 .
K O K T A I . [Κοκκία( Alberti.] H e s y c h i o ο'ι •πάπποι
και οί πρόγονοι· Avi et M a j o r e s ; ut Etymologo quoque κοκύα! [κοκκύα! editum est] est ό πρόγονο!:
qui
addit, Ionicum esse v., et signif. τού! ήδη κεκομμένου!.
Pro Avi s. Atavi, Proavi, Majores, legitur in Zonae
E p i g r [Anal. 2, 8 1 . ] Τηλόθι δ"ίσχε δρυό! πέλεκυν, κοκύαι γάρ έλεζάν Άμίν ώ! πρότεραι ματέρει έντί δρύει:
indicans avos monuisse a quereubus abstinendam
esse securim propter stirpis antiquitatem. H . Steph.
— + Cf. Hes. * Κοίκα· παππον, et Κιικοία!· προγόνου!.
Κ Ο Α Ε Κ Τ Α Ρ Ι Ο Σ . Suidae [qui per duplex λ scribit,] est άργνραμοιβό!, '0 κέρμα άντϊ άργύρου
άλλασσόμενο!, τραπεζίτη!, άργυροπράτη!.
Ε Lat. Collecta, signif. eum potius, Qui pecuniam colligit, vel collectam
dispensat. II. Steph.
Κ Ο Λ Λ A P I O N , vox a recentioribus Gr. usurpata,
e Lat. Collate s. Collaria, quod est
δεσμό!.περιτραχήλιοS. Η . Steph. " Gl. Κολλάριον Collarium." E d d .
" Kuster. Aristoph. 9 . " Schaef. M s s .
Κ Ο Λ Λ Η Σ Τ Ι Σ ab /Egyptiis dicuntur οί άρτοι• Panes. ut est ap. Herod. L. 2. p. 74. [ c . 7 7 · ubi κυλλήστι!
edidit Schweigh.] ubi γράφεται et κολλή!. Supra Καλ£
v ' 1 ; 1 1 1 ! ^ ‫ ׳‬- t V i d e et infra Κ υλλάστι!.
t Κ Ο Λ Λ Ω Τ Ε Σ . Lapiduin genus in i E g y p t o . Spicio r
r
leg. p. cccxxvii,
- f Κ 0 . Α Ο Κ Α Σ Ι Α , vocem e Graecismo exp. Salmas.
Exerc. Plin. 6 7 8 . .Egyptian! vero originem ei vindicat
e κωλ* Convolvere, Plicare, et κασχ· Arundo, Te water
ad Jablonski. O p . 1, 113. ‫ ״‬S c h n e i d e r . Ind. ad R. R.
Scriptt." E d d .
. Κ Ο Λ Ο Κ Τ Ν Θ Η , s. Κολοκύντη,
i',‫ ׳‬Cucurbita, Hellespontii κόλοκύντα! nominare solent ras περίφερε‫(׳‬,
R o t u n d a s c u c u r b i t a s : σικύα! vero, τά! μακρά!, Obiong a s : quas aliqui et 'Iv5a‫׳‬as κόλοκύντα! appellant:
haeque utplurimum έφονται, illae etiam όπτώνται. Alii
vero et σικύas Ίνδικάι appellant ras κολοκύντα!, διατο
κεκομίσθαι το σπέρμα έκ τή! Ινδική!:
unde et ap.
Cnidios ras κόλοκύντα! vocatas fuisse 'Ινδικά! : nt tra·
dunt E u t h y d e m u s et M e n o d o r n s ap. Athen. [59.] qui
A t h e n . scribit Atticos dicere tantum κολοκύντη, ut sane
scriptum et ap. Aristoph. et Suid. qui Proverbialiter
dici tradit κολοκύντη! υγιέστεροs : quod Adagiuin legitur ap. Atlven. q u o q u e , ex Epicharmo, Ύγιέστερov
τ ήν έτι κόλοκύνταs πολιί. A p u d D i o s c . autem 2, 162.
reperio et Κολόκυνβα, ubi medicas ejus vires explicat.
N e c vero ibi solum ap. eum sic scriptum est, s£d
etiam a l i b i : ut 4, 1 7 8 . de planta illa, quaj hinc NOM1NATUR Κολοκυνθίι, [Cucumis colocynthis Linn.]
Ibi enim tradit τήν κοΧοκυνθίδα a quibusdam vocitari
κοΧύκυνθαν αίγό!, Cucurbitam caprinam : ab aliis κο·
Χύκννθαν Άλεξανδρ/ν^ν, Cucurbitam Alexandrinam :
a nonnullis σικύαν πικράν, Cucumerem amarum: allata simul horum nominum ratione: namque earn
κλημάτια. καί φύλλα έστρωμένα έπϊ Tfjs γη! άνιέναι,
όμοια τοίι τοϋ ήμέρου σικύου' καρπόν δέ περιφερή,
ομοιον σφαίρφ μέστ!, πικρόν ίσχυρώι.
Plin. 20, 3. Cucurbita quoque sylvestris invenitur, somphos a Gnecis appellata, inanis : unde et nomen : colocynthis
vocatur alia, ipsa plena, sed minor quam sativa. Hippocrates hanc appellat κολοκύνθην άγρίην etiam ipse,
et σικυώνην, teste Gal. Lex. Hippocr. Ab Attico
autem κολοκύντη est DEMIN. Κολοκύντιον, τό, Cucurbitula : h. e. Parva cucurbita. Phrynich. Comicus,
*Η μαζίου τι μικρόν ή κοΧοκυντΐου. Η. Steph.—f_ Suid.
nomeu e Media ortum t r a d i t : vide Κρίνον. " Lobeck.
ad Phryn. 4 3 7 · * Κολοκυνθίά$, άδοι, ή, βρωτύ!, Anal.
2, 4 1 2 . * Κολοκυνθοπειρατή!, ό, Lucian. V. Η. 2. ρ.
4 0 4 . 4 0 5 . " Edd. " Κολόκυνθα, Κολοκύνθη, Κολοκύντη,
Casaub. ad Atheu. 121. Bernard. Rei. 102. Valck.
Diatr. 17. Lucian. 1, 6 8 . 319• Steph. Dial. 56, Phrynich. Eel. 190. T h o m . M. 5 4 1 , Jacobs. Anth. 7,411.
Κολοκυνθϊι, Koen. ad G r e g . 6 8 . Jacobs. Anth. 10,
2 1 5 . Κολοκννθιάι, ibid. * Κολοκύνθινοs,
Phrynich.
Eel. 192. T h o m . M . 5 4 1 . Lucian. 2, 132.
θοπειρατήι, T h o m . M . 5 4 1 . Luciau. 1. c."Schaef. Mss.
t Κ Ο Α Ο Σ , vide Κώλ05.
t K O A O T . κώδιον. Α ά κ ω ν ε ! . Hes. Scrib. Κόλουρ.
Is. V o s s . L e g . Κόλοί. Verwey.
t Κ Ο Λ Π Ι Α Σ . ανεμοί, e quo nati sunt primi mortales. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. exp. hoc
nomen ex Hebr. ‫ י י ה‬3 ‫ ק ל ל‬Kol pi j a h : Vox oris Dei,
cujus inspiratione et verbo factus est homo.
f Κ Ο Λ Ω Ν Ι Α pro Lat. Colonia legitur Act. 1 6 , 1 2 .
t Κ Ο Λ Ω Ν Ο Ύ Σ γεωργού! έκάλουν 01 ΊταΧοί. Etym.
Μ. v. Κολώνεία. Lat. Coloni.
K O M B A , Polyrrheniorum dialecto dicitur ή κορωνη‫׳‬
Cornix. H e s . H . S t e p h .
t K O M B E N T O N posuit Suid. absque explicatione.
Videtur e Lat. Conventus ortum, aeque ac Κόμβενδο!
ap. D u Cange.
t K O M B I N A . συνδυασμόs, συνθήκη, σύνθημα‫ י‬Combinatio. U n d e derivantur Κομβινεύειν et Κομβίνευμα,
de quarum vocum usu c f . Salmas. in Jul. Capitol.
p. 124. D . et 5 1 7 . E.
Κ Ο Μ Ε Ν Τ Α Ρ Η Σ Ι Ο Σ H e s y c h i o est ό r a s έγγραφαs
τών Εγκλημάτων δεχόμενοs.
Ε L a t . Commentariensis.
Vide et E t y m . H . S t e p h . — f E t y m . G . a d d i t : i νϋν
χαρτουλλάριοί.
Κ Ο Μ Η Σ Hesychio est άρχων, ήγεμών Praefectus,
D u x ; Suid ae ο λαοί άρχων‫ ׳‬Praefectus populi. Eust,
[ 6 8 , 5 . ] scribit videri hoc nomine a recentioribus dici,
quem antiquiores vocabant ναύαρχον
Praefectum navis s. classis. Meminit E t y m . quoque hujus v., tradens gen. facere vel * Ισοσύλλαβον,
κόμου, et Ion.
κόμεω : vel trisyllabon, κόμηται. Suspicor Gr. recen‫׳‬
tiores mutuatos esse e Lat. C o m e s . H . Steph.
f K O M I A T O N . έξαίτησιν λαμβάνειν τοϋ άφβθψαι,
Hes. Alias Κομεάτον Commeatus. Alberti.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxxiii
K O M M A P A I s. Κομάραι a M a c e d o n i b u s dicuntur
καρίδε!. H e s . cujus generis et Κάμμαροι. Η . S t e p h .
—<f Schweigh. ad Athen. 7. 3 1 9 · b. observavit, si
vera h. 1. scriptura, istam formam, quam Macedonibus propriam perhibet H e s . , Doribus etiam et Siculis
in usu fuisse, qui alias Κάμαροι aut Κάμμαροι,
aut
etiam Κάμμοροι usyrparunt. Cf. Sturz. p . clxiv. Vide
Κ άμμοροι.
+ ΚΟΜΜΙ. G u m m i , Zonar. exp. Κόμμι‫ ׳‬ro ψιμμίQtov, et exhibet quoque derivatum Κομμίδιον
τό τοϋ
δένδρο» δάκρυ ov. S c h o l . Plat. 151. a Κόμμι derivat v.
Κομμώτρια, quae denotat Earn, quae capillos feminarum, ne difftuant, gummi inungit, quarum ars vocatur Κομμωτική : (quam originationem omnino falsam
judicat Schneider.) Helladius Cbrestomath. p. 4. Atticis tribuit v. Κομμώτρια. N o t . ad Etym. M . p. 5 2 8 .
(478.) iEgyptiam v. Κόμμι esse censet Jablonski. O p .
1, 113 sq. "Κόμμι, κομμίδιον, Lobeck. ad Phryn. 2 8 8 .
2 8 9 . Ε. H . Barker, ad E t y m . M . 9 2 6 . ; in Classical
Journal 2 9 , 170. Anti-Atticista ap. B e k k . A n e c d . :
Κόμμιδι· ή δοτικτ/. Ηρόδοτος δευτέρω. Respicitur ad
2 , 86. ul)i vulgatur, Ύποχρίοντες τω κόμμι. 4 Κύμμιδι
Schol. S. Germ, κόμι C o d . F.‫ ׳‬Schweigh. ‫ י‬Aristot.
Poet. 21. p. 24. T . 4. Duval. Eis δέ τό ι τρία μόνον
(τελευτά,) μέλι, κόμμι, πέπερι. N a m nomen σίνηπι
turn nondum pro νάπυ usitatum fuisse videtur.'
Fischer. Anim. ad Weller. 1, 3 8 1 . Vide Chirurg.
Vett. 82. Maittair. A p p . in Aretaei Ind. 3 5 0 . " E d d .
" Κόμμι, \Wessel. Herod. 142. J a c o b s . A n t h . i l ,
185." Schaef. Mss. " S c h o l . N i c a n d . Al. 110. gen.
Κόμμεως. Κομμίδιον, ibid." Wakef. Mss.
KOMMONHTHPION a Suida esse dicitur έπιστολή
προστακτική άποστελλομένη
είς χώρας. Ε Lat. Commonitorium. Η . Steph.—-)- Zonar. scripsit
Κομμονιτήριον.
f ΚΟΜΜΩΤΡΙΑ Att. pro communi * Έμπλήκτρια.
Moer. Att. Vide Κόμμι.
f KOMOAA. δόσις έπϊ τοΰ σεισμού [σιτισμοϋ legunt
V V . D D . ] παρεχομένη. Suid. Vide D u Cange Gloss.
Lat. v. Commodum.
Κ Ο Μ Π Α Ρ Ο Σ Suidae est os σννέζενκται eis νπηρεσίαν τινι, ομοίως τήν αύτήν έκτελών χρείαν.
Ε Lat.
Cornpar, ut videtur. Η . Steph.
f KONAEAN
Σικελιώται τήν άλώπεκα
καλούσιν.
Grammat. in Bekk. A n e c d . 1, ΠΊ. v. Κίναδος.
t ΚΟΝΑΙΤΟΣ sc. οίνος‫ ׳‬Vinum conditum. Anal.
2 , 4 1 2 . Schneider. Lex. " Trail. 8. p . 144. 9 . p .
1'56. vide not. ad G e o p o n . 8, 31." E d d . " KovSTro»‫׳‬,
Jacobs. Anth. 10, 2 1 4 . " Schaef. M s s .
KONAY Hes. esse dicit P o c u l u m barbaricum,
κυρβίον. J)iversum tamen esse a c y m b i o , patet ex
Hipparcho ap. A t h e n . 11. [ 4 7 8 . ] καϊ κόνδυ, καϊ
φνκτήρα καί κυμβίον. N i c o m a c h u s Persicum e s s e ρ ο culum scribit, Athenseus Asiaticum, decern cotylarum
capax. Pancrates, σπένδων έκ κόνδυος άργυφέοιο Νέκταρ. Η . Steph.—(· C a p p a d o c i c u m dicit J. Poll. 6 ,
69· Cf. Casaub. et Schweigh. ad A t h e n . 11. 4 7 7
»q. Ε Persarum lingua Bernard, ad H e s . Cf. Jablonski.‫ ׳‬de L. L y c , p . clii, " Hermann. G r . G r . 3 2 0 .
Biel. T h e s . " E d d . " T h e o d . Prodr. R h o d . 1. p. 5 8 .
62. 101. Eumath. 145. 26i2." Boissonad. M s s .
Κ Ο Ν Ν Α Ρ Ο Σ . Connarus: Arbor ap. Alexandrinos,
quam prolixe describit Athen. 14. [ 6 4 . f . ] ex Agathocle Cyzicano. H e s . habet κόνναρον, innuens esse
Fructum arboris simili paliuro. H . S t e p h .
f Κ Ο Ν Σ Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Ο Ν . θείον συνέδριον. H e s . Lat.
Consistorium. S u i d . et alii per ω. Κονσιστώριον et
*Κωνσιστώριον. Alberti. Zonar. scripsit * Κονσίστριον.
f K O N O I . P o l y b . 10, 18, 6. Casaubono videntur
Icunculae, είκόνια. T o u p . E m e n d , ad Suid. 2, 2 3 4 .
interpr. Inaures, a coni forma dictas. Bochart Canaan
2, 5. pro Punica v. habet, conferens Hebr. ‫ ב ו מ ז‬Comaz s. C u m a z , ·permutata m cum n, quod cum P a raphrasta Chald. pro Fascia pectoral! habet, qua
mulieres mammas coinprimebant. " KoVos, T o u p .
O p u s c . 1, 134." Schaef. M s s .
f Κ Ο Ν Σ Ο Υ Α Α Ρ Ι Ο Σ . ύπατικόs. H e s . Lat. Consularis. Alberti.
f Κ Ο Ν Σ Ο Υ Λ Ο Υ Σ . Consules. Suid.
+ Κ Ο Ν Τ Ο Υ Β Ε Ρ Ν Α Α Ι Ο Σ . συ στρατιώτη!. H e s . Lat.
Contubemalis. E t y m . G . Κοντουβερνάριο5 ή Κοντούβέρνης.
t K O N Y Z A . Athen. 10. 4 4 7 · d. Paeonas tradit bibere παραβίην από κέγχρον καϊ κονϋζη!‫ ׳‬Parabyam e
milio et c o n y z a . Pro κονύζηs Ms. exhibere κόνυζαν
notavit S c h w e i g h . conjiciens Aliquod potionis genus
designari. Vide v. Π α ρ α β ί η . " Κόνυ$α, ή, Conyza :
Hesychio herba άφυλ,λος: qui tamen subjungit, quosdam dicere esse φντον satis * ενφνλλον,
ideoque et
στιβάδα! ex eo fieri solitas. A Plin. 21, 9• 10. c o n y z a
numeratur inter herbas coronarias, duorumque esse
generum dicitur, mas et femina : Hygino vocari Cuni!ago. Vide D i o s c , 4 , 136. unde bonam partem mutuatus est Plin. Quidam κόνιζα scr. censent, ut
supra d o c u i : sed τήν διά τον ν γραφήν agnoscit H e s .
quoque et Suid. Eadem κνν$α dicitur, per syncopen. T h e o c r . 4 , [ 2 5 . ] κνϋζα cat ευώδης μελίτεια : J,
[ 6 8 . ] Χ ' ά στιβάs εσσεϊται πεπυκασμένα έστ έπϊ πάχυν
ΚvvSq. τ' άσφοδέλω τε.
U b i S c h o l . annotat esse
φντόν χορτώδεs ψνκτικόν : quapropter ras θεσμοφοριαζούσα! ipsam στιβαδοποιείσθαι
et substernere sibi ad
cohibendos excutiendosque rei venereae appetitus.
Verum et ap. ipsuin uno in loco per 1, in altero per ν
scriptum est." H. Steph. " Sprengel. Hist. R. H. ;
H i p p o c r . de Μ. M . 2. Inula viscosa L i n n , ; T h e o p h r .
H . P . 6, 2. κόννζα άρρην, Inula viscosa ; κ. ή θήλεια,
Inula pulicaria, D i o s c . 3, 136. Schneider. L e x .
* Κοννζήεις,
εσσα, ev, N i c a n d . Θ. 6 1 5 . φντόν : vide
Ε. H . Barker, iu Wolfii Anal. Liter. 2, 2 7 9 — 8 1 .
* Κ ο ν ν ί ί τ η ! , G e o p o n . 8, 10. olvos, D i o s c . 5, 6 3 . "
Edd.
" K o w S a , Heringa Obs. 2 5 . ad D i o d . S. 1,
165." Schaef. M s s .
t KOOI.
τά χάσματα τής γης καϊ τά
κοιλώματα.
H e s . Vox Laconica. Heins. ad H e s . v. Ενρνκόωσα.
Apud Eust. 294, 12. et alibi legitur Κώοι.
t K O O N . ro μέγα. Αάκωνες. E t y m . Μ . v. Ε ϋ ρ ‫ ״‬κόωσα.
t Κ Ο Ο Ρ Τ Ι Σ . 'Ρωμαϊκή σπείρα. S u i d . C o h o r s a p .
Romanos.
t Κ Ο Π Ι Σ . Gladii falcati genus, quam Persis tribuunt auctores plerique Gr. et Lat. Sed v. G r .
videtur ab έκόπην formata. Burton, p . 79· Alia est
Κ ο π ! ν Epulum quoddam Laconicum, de quo Athen.
2. 5 6 . a. et 3. 138. e. Plura dat H . S t e p h . T h e s . 2,
34S.
t K O P A A A I O N . Vide Spicileg. p . c c c x x x v .
" Bast Lettre 159· * Κοράλιον, T o u p . O p u s c . 2 ,
1 3 0 . ; E m e n d . 2, 146. ( 5 9 8 . ) Alciphro 194." Schaef,
M s s . " J a c o b s . Anim. ad Athen. 3 0 5 .
* ‫ י‬Koραλλιοπλάσται,
Fictores puparum, vel aliorum ejusdem generis frivolorum, e coralio, occurrunt in Marmore, quod post Dorvillii Sicula 5 6 9 . edidit P .
Burmann. Sec.‫ ׳‬R u h n k . ad T i m . 166. ' Minus noti
sunt κοραλλιοπλάσται,
Qui e corallio aliquid fingunt,
eadem forma qua χάλκοπλάστης,
Qui ex aere statuas
vel alia opera s c u l p i t : κοροπλάστης, Qui puerorum
imagines facit, de quo Spanh. O b s . post Julian. Ca!s.
107. et * $υγοπλάστης, Qui falsas lances fabricat, τ .
Suid. e t L a m b e c . ad Codin. E x c . O r i g . Const. 1 1 5 - 6 . '
Burm. Sec. Ruhnkenii notarn laudavit Bast. Ep,
Cr. 196. At κοράλλιον in v. κοραλλιοπλάστης,
ut
vidit Salmas. (vide supra c c c x x x v . , ) est Parva κύρη,
non Coralium, ut vertit R u h u k . et ut vulgo creditur,
adeo ut κοραλλιοπλαστης
sit simpliciter i. q. κοροπλάστης, Fictor puparum ; non, Fictor puparum e coralio. Κοροκόσμια fiebant e ligno, luto, et gypso : v.
Bekk. A n e c d . 102. 2 7 2 . 2 7 5 . Clem. A l e x . 5 1 . 3 5 . "
Edd.
f K O P B A N . Hebr. ‫ ק ר ב ן‬K o r b i n : Munus, res
oblata. Marc. 7, 11. Κ ο ρ β ά ν , 8 έστι δώρον. Zonar. :
Κορβάν
ούκ έστιν ή δωρεά καϊ ή νροίζ, άλλα κυρίως ή
προσφορά λέγεται‫ ׳‬όντως ό άγιος Κύριλλος,
(in Homil.
ad h. 1. T i t t m a n n . ) Usurpabatur h. v. in juramentis ;
quemadmodum Joseph, c. Apion. L. 1. [ p . 1 0 4 7 . ] e
T h e o p h r a s t o ro κορβάν inter peregrina s a c r a m e n t s
refert, quae legibus Tyriorum prohibita erant. Cf.
Bochart Canaan 2, 4. H i n c est
9
Xovhalois·
t Κ Ο Ρ Β Α Ν Α Σ . tepos θη(Τ(1νρ()& παρα
Suid. Ita M a t t h . 2 7 , 6'. J o s e p h . B . J. 2, 9 , 4. scribit
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
* Κορβωνάί, Zonar. *Κορβωνάε p . 1229·
f K O P B O I . Corvi. Suid. Zonar.
f K O P K O P A . opvis, Π ε ρ γ α ί ο ι . Hes. Nescio an
affine sit cum ΚopKopos et Κόρχορο! Piscis et Oleris
species, de quibus vide H . Steph,
f K O P M A . ζύθο! πύρινον, vel cum vel sine melle,
a p . Celtas. Athen.!152. Apud Diosc. 2, 110. vocatur
Κοϋρμι, quod vide. Supra Αέρκομα.
Κ Ο Ρ Ν Ο Σ Siculis est κέντρον, μνρσίνη, ut est ap.
Hes.
Nisi forte scr. κεντρομυρσίνη.
L a t . autem
Cornus est quae G r . κρανία. Η . Steph.
f Κ Ο Ρ Ο Σ , σίτο!' ό κόρο! ε'ίληπται έκ τή! Έβραίκη!
διαλέκτον, 8! καλείται χώρ' ε'ισι δέ μόδιοι λ. E t y m . G .
L X X . interprr. utuntur v. κόρο! non solum pro H e b r .
‫ כ ר‬Cor, verum etiam pro ‫ ח מ ר‬Chomer, q u e m a d m o dum Syrus v. )JOD Curo.
f Κ Ο Ρ Ο Σ est et dignitatis nomen ap. Lacedaemonios. Sic ιππαγρέται και κόροι j u n g u n t u r ab Archyta
Pythagoreo ap. Stob. Serm. 41. p. 269• ‫׳‬nit. Albeiti.
ad Hes. " R u h n k . ad T i m . 150-1." E d d .
Κ Ο Ρ Σ Ι Ο Ν [s. Κόρσεον,] TO, vocatur Radix loti,
rotunda, mali cotonei magnitudine: auctor Theophr.
H. P. 4, 10. H. Steph.—f Jablonski. Op. 1, 115.
" Wessel. ad Diod. S. 1, 13." Schaef. Mss. " Strabo
1178." Wakef. Mss.
Κ Ο Ρ Σ Ι Π Ι Ο Ν , Hes. auctore, Radix quaedam dicitur, et Numisma quoddam ap. ®gyptios, quod κερσαίον vocatur. Η. Steph.—f Jablonski. Op. 1, 115.
Vide Κερσαίον.
K O P T H a Parthis dicitur έσθή!, ήν
λαμβάνονσι
παίδε! είs άνδρας άφικόμενοι, teste Hes. Talis Romae
Praetexta virilis. H . S t e p h . — f S u p r a affuit Κάρτη‫׳‬
είδο! ιματίου, ex eodem Hes.
f K 0 P T 1 N A I . Cortinae ; qua voce, licet Latina,
recentiores G r . etiam usi sunt. K u s t e r . ad Suid. v.
Κ,αρπασινοί.
+ Κ Ο Ρ Υ Γ Ι Ω Ν , vox, qua utitur H e s . v. Ίμάντωσι!.
Palmerius p u t a t scribi oportere * Κορριγίων; esse enim
v. barbaram a Lat. desumtam, qui a corio Corrigiam
dixerunt.
f Κ Ο Σ Υ Μ Β Η s. Κό σνμβο!, cf. Sturz. p. clxxiv.
Spicileg. p. coclix. " Κόσνμβο!, T o u p . O p u s c . 2, 234,
Κοσσΰμβη, ad Moer. 140." Schaef. Mss. " Dio Chrys.
2, 382." Wakef. Mss. " Κοσσνμβ ωτο!, Glossae SS.
Hes. 183." E d d .
K O T T A N A , H e s . auctore, est είδο! σύκων μικρών,
Species parvarum ficorum. [Apud Syros vocem ita
usurpari scribit Casaub. ad Athen. 3. p. 119. a. A
parvitate ita dictas putat Bochart Canaan 2, 6. quia
H e b r . ‫ ק ט ו ן‬Kathon s o n a t : Parvus.] Κοττάνα autem a p .
Cretenses: Virgo. [ H u n c quoque usum ex H e b r .
‫ ק ט נ ה‬Kethanah ; Parva, derivat Reland. ad Hes.]
Plin. quoque 13, 1. [5.] In ficorum genere caricas
et minores ejus generis, quae Cottana vocant. H . Steph.
" Cottanum, Martial. 4, 89. Pallad. 97. Athen. 119.
385. * Κοττάνη, ή, ®lian. Η . A. 12, 43. Piscatorium
instrumentum." Edd.
Κ Ο Τ Τ Ι Σ . ή κεφαλή, ap. Dores. J. Poll. 2, 29. H .
S t e p h . v. Κοττίδικα et V. ΐΐροκόττα. " Κοττίδικα, H e sycliio πλατάγη, κρόταλον, Crepitaculum. AT Κόττη
E o d . auctore dicitur κεφαλή, C a p u t : indeque Korroi,
01 άλεκτρυόνε!, Galli gallinacei, διά τον έπϊ rrj κεφαλή
λόφον : et Προκόπ-α, Species quaedam tonsurae, cuiii
anterior capitis pars crinita relinquitur, occiput raditur, ut quidam interpr. Supra κοτί! habuimus pro
O c c i p u t : atque ita scriptum est ap. H i p p o c r . uno et
altero in loco. Pro κοττό! autem Hes. habet κοτίκα!
supra." Η . Steph. " Κ ότι!, Hesychio i. q. κότο!, όργή,
έχθρα, χόλοί, ερι! έμμονο!, καί ή έγ κειμένη οργή εί!
κακοποιίαν.
At κοτίδι Gal. Lex. Hippocr. exp. τω
ίνίω, τή παρεγκεφαλίδα
Legitur ap. H i p p o c r . d e
Morb. 2. Ή ν σφακελίση ό έγκέφαλο!, οδύνη
λάζεται
εκ τη! κοτίδο! έ! τήν ράχιν." Η . Steph. " Κοτίϊ, Hippocr. 142, 34. 144, 39· 47· 48." E d d . » K 0 r / K a s
« e s j c h i o αλέκτωρ, Galkis, qui alibi κόττο!." Η . Steph
Κ ,TTIKC: Hesychio αί περικεφαλαίαι, Galeae, quie et
ϊ°τταβια·
Hesychio ούλόθριξ, Crispos habens
cap illos. Κοτταναθρον, Eidem ένθα oi ίφνιθε! κοιμώνται.
K0TTaptaf Eidem r a άκρα τή! κέγχρον. Κοττείν Eidem
τύπτειν, * δόρατείν, Verberare, Hastili ferire. Korroβολείν, Eid. est το παρατηρείν τινά ορνιν, Observare
quampiam avem : sonat potius Petere avem : posito
KOTTOS
generalius pro Quavis avi, cum proprie sit
Gallinaceus, teste Eod. in K0r7‫ ·״‬Eidem KOTTOS est
non solum opvis, sed ita a quibusdam dici tradit
etiam 'ίππον, Equum. Supra ap. eum oxytonius »OTTOS;
Κοττνβη, Eid. est τό φνόμενον έμφερέ! μναητι, Quiddam quod fungi simile nascitur. Κοττυλοιοι, Eid. sunt
κατοικίδιοι όρνιθε!, Aves domesticae s. cortales: qua
infra Κόσκινοι." Η. Steph. " Gl. Κότνο!‫ ׳‬Alea. * Κότ tot- A lea. * Κ οτίζει· Aleam ludit. *Κοττίζει‫׳‬
Aleam
ludit. * Κοττισμύί· Alor. *Κοττιστή!‫׳‬
Aleator. KoVror,
Piscium genus, Aristot. H. A. 4, 8. ubi al. *βοίτοs,
Cottus Gobio Linn. "'Ψηλαφηκότταμοι
φήλικε!, Hesy.chio τών άλεκτρνόνων 01 * νοθογένναι."
Edd. " Κ6σκινοι, sunt 01 κατοικίδιοι δρνιθε!, Aves domesticae, Aves
cortales, Aves quae domi nostrae aluntur, ut galllnze,
anseres, perdices, et similes, quarum όρνιθοτροφεία in
villis praecipue aedificantur." H. Steph. " ΐΐροκόττα,
auctore J. Poll. [2, 29·] et Hes. est κούραι είδο!, Species tonsura?: cum nimirum aliquis τα πρόσθεν Kopf,
h . e . cum antiae s. capronae aluntur, al πρό τή!κοττίδοι
τρίχες: ita enim Dores vocant τήν κεφαλήν, Caput.
Quidam vero προκότταν esse censent non κονράν, sed
αυτά! ταε υπέρ τό μέτωπον τρίχας, teste J. Poll, at Hes,
quoque exp. et κεφαλήs τρίχωμα.
Sed habet is non
KOTTIS,
verum K<5rr»7, addens et ipse ita nominari τήν
κεφαλήν: et hinc KOTTOVS appellari TOVS άλεκτρυόνα!,
Gallinaceos, διά τόν έπϊτήν κεφαλήνλόφον." H.Steph.
" Korroi, ad Mcer. 210. Κοπ‫־‬ί5‫׳‬ω, ad Lucian. 2, 325.
ΤΙροκόττα, ad Mcer. 210." Schaef. Mss.
ΚΟΤΎΣ, vos,0· Cotvs, daemon turpitudinis prases^
et Κοτντώ, οϋ!, ή, itidem Turpitudinis prseses dea, a
Corinthiis praecipue coli solita : unde et Eupolis ob
odium iu Corinthios daemoiiis hujus sacra mire exagitat in fabula ilia, quae inscribitur Βάπται. Meminit
Hes. et Suid. Necnon Juven. 2 . d e sacris Bonae deae,
Exagitata procul non intrat femina limen : Solis ara
deae maribus patet: l i e profanae, Clamatur: niillo
gemit hie tibicina cornu. Talia secreta coluerunt
orgia taeda Cecropiam soliti baptae lassare Cotyto,
Sacra hujus Κότνο! s. Κ O T V T O V S , dicuutur Κοτντια, in
Sicilia agitari solita. H. Steph.
f K O T A M A . μέλαν. Αά κωνει. Hes. Forsan * κουανά, pro κνανα‫ י‬μέλανα. Ruhnken.
+ ΚΟΥΒΙΚΟΥΛ ΑΡΙΟΙ. Cubicnlarii. Vox, qua utitur Etym. Μ. v. Κομενταρήσιοι.
f ΚΟΥΚΙ. Planta iEgyptiaca palmae similis. Vide
Spicileg. p. ccclxvii. unde Κονκιοφόρον δένδρον- Arbor crucifera. " A d j . * Κονκινο!, Arrian. ‫״‬T. 161.‫״‬
Wakef. Mss. " Cocos nucifera, κουκωφόρα, Theophr.
H. P. 4, 2. A vulgari phcenice hanc palmaffl differre,
quod fruticosa sit, fructiiiu ferat rotundum, mole insignem et latice gratissimo plenum. Primus Anguillara p. 70. fructum hunc verum cognovit." Sprengel.
H. R. Η. l, 103. " *Κονκίμηλον, τό, Cuci ponnim,
-unde depromserit Hederic., nescimus." Edd.
KOYKOYMION, τό·, Cucuma : Vasis geuus esse
dicitur. II. Steph.—) Schneider. Lex. ·scribit Kowcκούμιον., et citat Arriani Ep. 3, 22. 71. ‫ ״‬Gl. * Kow»
ρονμο!· Cucuma. Κουκονμιον Cucuma." Edd.
+ ΚΟΥΚΟΥΦΑ, de quo Horapollo 2, 55. Wilkins
Diss, de L.Copt, p. 102. Ciconiam dici ait, quod ad‫־‬
dubitat Jablonski. Op. l , 115.
t KOYMI. Marc. 5, 41. Hebr. ‫ ק ו מ י‬Kumi : Surge.
t Κ Ο Υ Μ Ο Υ Λ Ο Ι . L a t . Cumulus, legitur ap.Zonar.
v. Σάτον. p. 1631.
t ΚΟΥΡΑΤΩΡ. τροφεν!, * παιδοκράτωρ.‫ י‬Hes. Lat.
Curator. Zonar.: Κονράτωρα!' φροντιστά!, διοικητάt.
Et * Κονρατωρείον έν ψ ό κουράτωρ.
Κ Ο Υ Ρ Α Λ Ι Ο Ν , τό• Curalium, \.
κοράλλων Coralhum s. Corallum. Η. Steph. " Valck. ad TheoCr.
x. Id. p. 60. Toup. Opusc. 2, 130. ad Lucian. 1,
706. Kuhn. Quaest. Phil. 13." Schref. Mss.
KOYPMI. Curmi, Potionis genus ex hordeo, inter·
dum et e tritico, Iberis occidentalibus et Britannis
usitatum, ut tradit Diosc. 2, 110. Tale et zythum,
caeria, celia, cervisia, auctore Plin. [22, 25. lin.]
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
Vide supra Ζύθοι. Η. Steph.—·f Vide supra Κύρμα.
" Schneider. Lex. Ε. H . Barker, ad Etym. M. 9 2 6 . ‫״‬
Edd.
f KOYPON
καλείν είώθασιν οί Πέρσαι τόν •ήλιον.
Hinc Cyrus, Κόρος, nomen habuit. Etym. Μ. v. Κόpos. Vide infra Kv!oov, quod Etymologo quoque restituere suadet Sylburg.
+ .ΕΟΤΡΣΩΡΕΣ. 01 διατρέχοντει.
Suid. Lat. Cursores. " * •ΚουρσάριοΈ, * Κουρσάρηι, Τ . Η. ad Aristoph. Π. p. 482." Schffif. Mss.
. ΚΟΥΡΩΝ Hesychio πρέπων Decens, Conveniens.
H. Steph.—+ Sed Alberti. hanc scripturam corruptam putat, atque ita refingendam: Γυρών τρέπων.
f ΚΟΥΣΙΜΕΖΑΡ. Sylvestris cucumer, ap. Afros.
App. Diosc. 473. Hebr. ‫ ק ש א מ ו ז ר‬Kisu mazar:
ad verbum Cucumer peregrinus. Bochart Canaan
2 15.
. ' t ΚΟΥΣΠΟΣ. ζητρειον. Elym. G , Ε Cuspus, vox
infei ioris Latinitatis. Vid« Du-Cange. " Suid. v. Ο'ιδίνουι." Edd.
f ΚΟΥΣΤΟΣ. φύλαξ. Suid. Lat. Custos.
f ΚΟΥΣΤΩΔΙΑ, βοήθεια στρατιωτική. Hes. Lat.
Custodia. Suid. : τό τώ δεσμωτηρίω έπικείμενον στράζευμα. D e custodibus sepulcri Jesu legitur Matth.
27, 65. 66. 28, 11.
Κ Ο Χ Λ Ι Α Ρ Ι Ο Ν , τό‫ ׳‬Cochleare s. Cochlear. Pre·
quens ap. Diosc. Itidemqne in Hippiatr. Σελίνου
σπέρμαται κοχλιάριον μεστόν, Seminis apii plenum
cochlear : b. e. seininis apii quantum pleuo cochleari
capi queat. Verum non esse v. h. antiquam, sed a
recentioribus usurpatain Graecis, et a Lat. translatam, turn Suid. docet, turn J. Poll. [6, 87·] qui ro
κοχλιάριον vocari posse scribit μυστιλάριον, s. κοχλιώρυχον.
Dici tamen videtur παρά του5 κοχλίας, ut
Cochlear a cochleis: similitudinem enim aliquam
cochlearum gerit s. concharuin. H. S t e p h . — f E t y m .
G. Κοχλίάρίον μέτρον εστίν ύγροΰν, [an υγρών ;] καί
αυτό παρ' Εβραίοιι έκφωνούμενον' τοϋτο τό μέτρον έστιν
έν ταΊ! χρονογραφίαις Έάσεβίου καϊ τών άλλων χρονογράφων, δήλοι'!μενον ώι έκαστοι τών τότε βασιλέων φιλοτιμίαν τψ δήμω 'Ρωμαίων προς ενφρασίαν
έχαρίζοντο' όι ερμηνεύεται συνημμένον η συνεστραμμένον'
έχει
δέ ξέσται δύο. Videtur respicere derivatum aliquod ab
Hebr. ‫ כ ל י‬Chali: Vas, vel a Chald. ‫ כ ל ל‬Chillel:
Comprehendere, Complecti. " Phrynich. Eel. 140.
Τ . H. ad Aristoph. Π . p. 237·" Schaef. Mss.
f K P A B B A T O N . Grabatum, dialecto Macedonica;
tribuit Salinas, de Hellenist, p. 65. Sturz. p. cxci.
" Κράβατοι, s. Κράββατοι, [ό,] Grabatus: Lecti s.
Lecticae genus, quod sic dictum putatur παρά τό κρεμψν τάς βάσεις, A suspendendo gradu : qui η. ejusmodi pensilibus lecticis sedent aut recumbunt, pedi·
bus terram non contiiigunt. Legitur h. v. in N. T . :
ut Marc. 2. et Joan. 5. τ Α ρ ο ν τόν κράββατόν σου, καϊ
περατάτει.
Et Act. 5. Τιθέναι έπϊ κλινών και κραββάτων.
Et 9· Κατακείμενον
έπϊ κραββάτω.• 3. Poll.
scribit afferri et e Critonis Mesenia et Rhintonis Tel e p h o : Phrynicho negante Atticum esse, sed eos
usurpare vocem σκίμπο 1‫׳‬s. Notandum porro ap. Gr.
passim gemino β scriptum reperiri: ap. Lat. simplici,
canente et Virg.,‫ ׳‬Membra <levat sensim viii demissa
grabato. Sic vero et Lacus dieunt iidem pro \<knot, et Ptisana pro πτισσάνη, et similia alia." H. Steph;
<' * Κραββάτιον, τό, Schol. Aristoph. A . 322. *Χωλόγράββατον, ro, i. q. σκιμπόδιον, Suidae ν. Σ,κίμπους:
* Χωλοκράββατον,
Schol. Biset. Aristoph. N. 253."
Edd. " Κράβατοι, ad Moer. 58. 354. ubi et de Κ ρ ά β βάτοι.
Κ ράβατοι, Κράββατοι,
Phrynich. Eel. 20.
Thom. Μ.. 799· Kuster. Aristoph. 109.
Κραββάτιον,
Phrynich. Eel. 20." Schaef. Mss. " *
Κραββατοπόδιον,
Pes lecti, Lex. Ms," Wakef, Mss.
•
ΚΡΟΒΥΣΟΣ. Eryngium, a p. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 453. Jablonski. Op.. 1, 116.
. f ΚΡΟΚΟΣ. Crocus. Hebr. ‫ כ ר כ ם‬Carcom, quod
L X X . Cant. 4, 14. reddunt κρόκοι.
ΚΡΟΚΟΤΤΑΣ. Animal quoddam quadrupes in
jEthiopia, teste Hes. Sic Plin. 8, 21. ;Ethiopia generat crocutas, e cane lupoque conceptos, omnia
dentibus frangentes, protinusque devorata conficientes
ventre. Et c. 30. de hyaena, Hujus generis coitu
leama ^Ethiopica parit crocatam, similiter voces imiV O L . I.
cccclxxiii
tantem hominum pecorumque; acies ei perpetua in
utraque parte oris, nullis gingivis, dente continue :
qui ne contrario occnrsu hebetetur, capsarum modo
includitur. Meminit et Porphyr. de Abst. 3. H.
Steph. " Ducang. App. ad Gloss. M. et I. G. Scribitur et Κροκόττα, et Κροκοϋταί. Vide "Υαινα. Apud
IElian. H. A. 7, 22. * Κοροκύττα, Dion. Cass. 1272.
* Κοροκόται." Edd. " Κροκόττα*, ad Diod. S, 1, 201."
Schaef. Mss.
Κ Ρ Ο Λ Ι Α Ζ Ε . H e s . πλησίαζε θάττον‫ י‬Citius te ad ‫ך‬
move. H . Steph.—f Vide
Βαστιζακρόλεα.
f ΚΡΟΥΣΤΟΝ, quod inter Placentas refert Chrysippus Tyaneus ap. Athen. 647. et nominibus * 1πούριον, * γωσγλωάνιον,
* Πανλιανον, distinguit, videtur
e Lat. Crnstuni derivatum.
f Κ Υ Α Ι Σ Τ Ι Ν ΑΡΙΟΙ. οί δήμιοι, οί θυρωροί. Etym.
G . Videtur esse Lat. Quaestionarius. Scribitur et
Κοιαιστινάριοι,
quemadmodum Κοιαίστωρ· Quaestor,
ap. Du-Cang. Est vero Quaestionarius * έκζητητήι,
βασάνων υπηρέτης. Vet. Gloss.
K T B A B A A . αίμα: Άμαθϋύσιοι.
Hes. Η. Steph.—
f Arehiloclio b. v. tribuit Casaub. ad Athen. 10. p.
447. b. Mallet Κνβάέέα Martinus. " Toup. Opusc.
1, 230. Jacobs. Anth. 6, 171·" Schaef. Mss.
Κ Υ Β Α Ρ Σ Ι Α et τιάρα, auctore J. Poll., [5, 96. in
prioribus sc. E d d . : in recent, ibi sicut 7, 58. et 10,
162. κυρβασία scriptum est] sunt Persica capitis 01‫׳‬namenta. In VV. LL. autem κυβαρσία redditur Caput galli, Galea. Sed scrib. Κυρβασία. Η . S t e p h .
•j- Κ Υ Β Δ Α . Mensura Carica. Macho ap. Athen. 13.
p. 580. d. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxlv.
f KTBHBH. ή'Αφροδίτη
ap. Phryges et Lydos!
Phot. Lex. e Charonte Gramm. Alberti. ad Hes. v.
Κυβήκη.
[Iu edito Photii Lex. legitur Κυβήλη.~\
" Κνβήβη, Brunck. ad Virg. 436. ad Herod. 429."
Schaef. Mss.
. KYBHKH Hesychio •ή μήτηρ των θεών: qui tamen
Κυβήκην et Θρη'ϊκην dicit esse etiam Βένδιν, secundum
alios"Αρτεμιν : necnon ,Αφρόδίτην.
Idem ap. Areadas ita vocari innuit et ύποδήματα.
Item Κύβηκος ei
est ό κατεχόμενοι rij μητρϊ των θεων κυβηλικόν τρόπον.
Affert et Κυβήκει ριο θεοφορείται, κορυβαντιφ.
Sed
possint hae scripturae videri mendosae : et leg. Κυβήβη, Κύβηβοι,
Κυβήβει:
quod olim inter β et κ magna esset similitude: ita enim in vett. libris ro/?pingitur, u, quod proxime accedit ad το κ. Η. Steph.—
f Cf. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix.
t KYBITON. 6 άγκών. Hes. Zonar. Κύβ,τον. Lat.
Cubitus. Phot. Lex. Κυβηττόν [Alberti. h, I. citansj
scrihit ‫ ׳‬Κύβηττον] "Ιωνει τό άκρον τοΰ άγκώνοι. Cf.
Η. Steph. Thes.
Κ Υ Δ Α Ρ . τάφο!‫ ׳‬Sepulcrum, Hesychio. Η. Steph.—
Ί Laconica glossa. Alberti.
ΚΥΘΡΙΣΑΙ, dicitur έπϊ row σκώψαι καϊ γελάοαι: a
panegyri Atheniensi dicta Κύθροι, iv jj αλλήλους
£σκωπτον, Deridebant et scOmniatis dicteriisque impetebant. Etym. Ή . Steph.
Κ Τ Λ Α Α Σ Τ Ι Σ . Panis quidam in ^ g y p t o e radicibus olyrae, Hes. Apud Herod, κολλήστιι [2, 77· κυλλήστι! Ed. Schweigh.] ut supra docui. H. Steph.—
t Vide Κολλήστιι. Jablonski. Op. 1, 116. " Κυλλάσth, Aristoph. Fr. 2 4 1 . Κ ν λ λ ϋ σ π ϊ , Wessel. ad Herod.
1 3 9 " Schaef. Mss.
f K T M I N A A A A . καταστροφή. Τ α ρ α ν ΰ ν ο ι . Hes.
Scr. * Κυμίνδωλα. Is. Voss.
t ΚΥΜΙΝΟΝ. Cuminum. Hebr. ‫ כ מ ו ן‬Camm6n,
quod L X X . ita reddiderunt Jesai. 28, 25. 27. " Κύμινον, ro, Cyminury s. Cuminum : Herba et semeri
ΐΰστομον,‫ ׳‬et n1akir11&j|uod άίθιοπικόν vocatur, ab Hippocr. βασιλίκο^, ut inter alia tradit Diosc. 3, 6 8 . : cap.
sequente exp. et ro Άγριον κύμινον. Videet Plin. 19^
8. ubi et ipse scribit coiidimentorum omnium fastidiis
cuminum esse amicissimum, alterum ejus genus esse;
quod rusticum vocari, ab aliis Thebaicum. iNDti
Κυμινοδόχη, [τ;,] Receptaculunv cumini: ET Κύμινοθήκη, [ή,] Repositorium cumini: ambo ap. J. Poll:
10, c. 23. uiter vasa mensaria : ubi Κυμινοδόχην s."
Κ!//‫׳»״‬οέόχο»‫ ׳‬affert e Nicocharmo: κυμινοθήκη e τοίι
* Δ,ημιοπράταις et Apollodoro Gramm. ITEM Κνμινοκίμβιξ, [‫״‬cos, ό,] hinc dicitur Qui praeparcus est et
restrictns : ο σμικρολόγοι: ut Qui etiam in apponendo
3 Η
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
cumino, semine satis communi et εΰποριστοτάτφ,
sit
j u s t o tenacior. S i c Κυμινοπρίστηε,
[ό,] dicitur Qui
vel cuminum, gra num valde minutum, secare in plures
partes non veretur, prae nimia tenacitate ne integrnm
quidem grauulum dare audens. Aristot. Eth. 4, 1.
cum dixit eos, qui nominantur φειδωλοί,
γλίσχροι,
κίμβικεε, omnes τή δόσει ελλείπειν,
των δέ άλλοτρίων
ούκ έφίεσθαι: subjungit paulo post, Τ0υ7ων δέ καί ό
κυμινοπρίστηε
καί πάε ό τοιοΰτοε, ώνόμασται άπο τηε
ΰπερβολήε τον μι;δενί &ν δούναι. [Theocr. 10, 5 5 . ]
T a l e s sunt et 01 καρδαμογλύφοι‫־‬,
unde Aristoph. Σ.
(1348.) voce hinc COMP.
Κυμινοπριστοκαρδαμογλΰφουε nominavit Eos, qui supra‫ ׳‬modum restricti sunt
et sordidi, qui non erubescant etiam τό κύμινον πρίειν
et τό κάρδαμον γλύφειν.
Utitur τω κυμινοπρίστηε Comicus quidam, [Alexis,] ap. Athen. 8. [347· S c h w . ]
adjective, Κυμινοπρίστηε
ό τρόποε έστι σου πάλαι.
Αpud Eund. 7• [310. 3 2 0 . ] repeiio ε τ Κυμινότριβοι
άλεε, pro Sal cuui cumino contritus : Πάσσειν δ' άλσΐ
κυμινοτρίβοιε και γλαυκώ έλαίω.
Denique a κύμινον
est ADJECT. Κυμινώδηε, ό, ή, Cuminaceus, Cumino
similis, s. Ad cuminum p r o x i m e a c c e d e n s : ap. T h e o phr. H. P. 8." H. Steph. " Videtur a nomine κύμινον etiam formatum fuisse VERBUM * Κυμινόω,
Cumino inisceo, Cumino condio. Unde Adj. VERBALE *Κυμινωτόε,
(ή, όν,) Cuminatus, quod restituendum est Archestrato ap. Athen. 7. 3 1 0 . ubi pro
ETra κυμίνω αύτά πάσαε άλί, baud dubio leg. Elra
κυμινωτφ, quod idem valet ac άλσί κυμινοτρίβοιε, qua
formula usus est idem Archestr. ap. eund. Athen. in
loco paulo ante prolato e lib. 7 . 3 2 0 . " Schweigh. Mss.
" * Κυμίμινοε, η, ov, Trail. 1. p. 4." Edd. " Κύμινον,
Schreber. ad Theocr. 178. Toup. Opusc. 1, 534.
Τ . H. ad Aristoph. Π. p. 193. Κυμινοκίμβιζ, ibid. Bergler. Alciphr. 414. Κυμινοπρίστηε,
Cordy Theophr.
2 2 0 . Τ . H. ad Aristoph. Π . p. 192. * Κυμινεύω, Lucian. 2, 3 3 4 . et 11." Schaef. Mss. "
Κυμινοπρίστηε,
Schol. T h e o c r . 10, 54." Wakef. Mss.
f ΚΥΝΕΣ. Cauum nomen a Phrygibus mutuatos
esse Gr. putat Plato in Cratylo p. 410. a.
f ΚΥΟΝΩΝ φρίκη· Seseli iEthiopicum,!, ap. iEgyj3tios. Ex App. Diosc. 455. Spicileg. p. cccxxvi.
t Κ Υ Π Ε Α Α Ο Ν . είδοϊ ποτηριού άωτον. Hes. Athen.
vero 4 8 3 . e Simaristo affert: To δίωτον ποτήριον Kvπρίουε, τό δέ δίωτον καί τετράωτον Κρήταε. Ad h. 1.
annotavit Casaub. : Antiquitus dictum fuisse κύφελ·
λον, quod ex Hebr. ‫[ כ פ ף‬Caph&ph :] Curvare, originem duxeiit. Alium vocis Κιίπ-ελλον usum ap. Syracusios e Phileta memorat 1. c. Athen. : Συρακονσίουε
κύπελλα καλείν τά τήε μάζηε καί των άρτων επί τήετραπέζηε
κατάλείμματα.
f ΚΥΠΡΟΣ idem esse ac ejusdem originis cum
Hebr. ‫ ר‬9 ‫ כ‬Copher, quod Ca'ut. 1, 14. a L X X . ita
redditur, sunt qui affirmant, ut Celsius Hierob. 1,
222 sqq. CEdmann Vermischte Samml. aus der N a turkunde Fasc. 1, 7 . ; alii negant, ut Michaelis Supplem. ad Lex. Hebr. 1333 sq. " K‫־*״‬pos, ή, Cyprus: Insula satis Celebris. Ejus incola DICITUR
Κυπριοί, Cyprius : ut Plut. Οί των Κυπρίων βασιλε‫־‬is.
Idem Κύπριο! adj. etiam ponitur, nec tam gentile est,
quam possessivum : ut Plut. 01 Κύπριοι βασιλείε, Cyprii reges : Athen. Κύπριο! κάλαμοε, Cyprius calamus,
Cypria aruudo. In Epigr. νάματι Κυπρίω, Cyprio latice, h. e. Vino Cyprio. At Κύπριοε βοΰε Proverb.
έπί *κοπροφάγου,
quoniam Cyprii boves feruntur
* κοπροφαγε‫־‬ιν, teste Hes. et Suid. Apud Athen. autem rursum praedicatur quidam ό τα Κύπρια ποιήσαε
ίπη, Cyprios versus s. Cyprium carmen. A b ead. insula ή 'Αφροδίτη, Venus, VOCATUR Κύπριε, ΕΤ Κύπριε βασίλισσα, ITEM Κυπρογένεια,
ΕΤ K1>7rpoyev1)s,
quouiam ut et Hesiod. testatur, γέντο
πολυκλύστω
ένί Κύπρω, In Cypro insula nata est. Empedocle's
ap. Athen. 12. init. άλλα Κύπρι! βασίλεια, Τήν οιγ'
εΰσεβέεσσιν άγαλμα σιν ίλάσκονται.
Apud Eund. 13.
ω δέσποινα, Ποντία Kvn-pts. Et aliquanto ante, πώλου! Κύπριδο! έξησκημέναι.
Apud Aristot. Eth. 7, 6.
δολοπλόκου Κυπρογενούε.
Aliquando K7‫״‬rp1s et Κυ·
προγένεια, ut 'Αφροδίτη et Venus, usurpantur pro O pere s. Actione venerea, pro Lusu venereo s. Rebus
venereis, quae alioqui άφροδίσια. Plut. Οί γάρ Κύπριν
φεΰγοντε! άνθρωπων &γαν, Νοσοΰ^ν. Achseus, kv κενή
γαρ γαστρι τών καλών ϊρωε Ούκ έστι' πεινώσιν γαρ f ,
Κΰπρι! πικρά.
Ε quo Eur. (Fr. 164.)
Ε ν πλησμονή
Τ01 Κύπριε, ίν πβινώντι δ' οί. Et Antiphanes, [ap. Athen. 1, 2 8 . ] 'Ει‫ ׳‬πλησμονή γάρ Κΰπρι!, εν
δετοιίκακω!
Πράσσουσιν οΰκ "ενεστιν 'Αφροδίτη βροτοΊ!. Rursum Eur.
Bacch (J72.) Οίνου δέ μηκέτ'όντο! οΰκ εστινΚύπριι:
ut
et ap. Lat. Comicum, Sine Cerere et Baccho friget Venus. Et vicissim teste Bacchylide, Γλυκέ? ανάγκα
γενόμενα
[σευομένα al.] κυλίκων Θάλπτ!σι θυμόν Kw•
πριδο!. Itidem Κυπρογένεια
usurpat qui ap. Plut. in
Artax. dicit, Κνπρογένεια δ' ού πάμπαν άναίτιοιή
τή!
Άσπασίαε
άφαίρεσιι.
Vide et Thes. 1, 827· Apud
Hes. oxytonws Κύπριε, πόρνη: afferentem et Kiwpoγένεοε pro προπόλον, προαγωγού.
Porro praeter superius ίβνικόν, quod est Κύπριοε, est. et aliud, NIMIRUM Κυπρίτηε : e Κύπριοε autem, POSSESS. Kvirptακόε, [)J, OV,] Cypriacus. Denique inde est locale
ADV. Κυπρόθεν, Ε Cypro : Ut Κυπρόθεν
ερχομένων,
Epigr. pro έκ Κύπρου.
|| Κΰπροε habet et alias siguiff.
Ita enim dicitur Arbor quaedam oleae foliis circum
rainos similibus, flore candido, odorato: semine sambuci nigro: ut inter alia tradit D i o s c . 1, 125. Ex
ejus flore, addito oleo et aliis aromatis, unguentum
fit DICTUM Κύπρινυν, Cyprinum, teste Diosc. 1, 66.
Sic Plin. 23, 4. Cypros qualis esset, et quemadmo•
dum ex eafieretoleum, d o c u i m u s : sc. 1 3 , 1 . Ibi enim
dixerat, Cyprinum e cypro fit, et orophacio, etcar·
damomo, calamo, aspalatho, abrotono : aliqui et myirham addunt et panacem.
Aliquanto ante tamen
scripserat, Cyprinum in Cypro, deinde in iEgypto.
Theophr. ipsum etiam Unguentum appellat Κύπρον:
de Odor. Τήε κόπρου f‫' ן‬εργασία παραπλήσια τή τον
ροδίνου.
Et sic ibidem bis terve. Apud lies, vero
Κύπριον, τό άρνόγλωσσον.
Eidem Hes. κάπροι est
etiam μέτρον * σιτήριον, f/ κεφάλαιον αριθμοί. |Me*
minit J. Poll, quoque Mensurae hoc nomine appellata?: verum ea ab ipso 110η κΰπροε tantum dicitur, sed
etiam κΰπρον, 10, c. 2 5 . : Apud Cleonem, inquit, rov
μελοποιόν, 1.2. Μελών, κΰπροε legitur: et ap. Hipponactem 1. 1. Ianiborum, ήμίκυπρον.
Et 4, 23. inter
Mensurarum nomina, Κνπ-ρον δέ, ait, τό ούτω καλούμενον reperias ap. Alcaeum 1. 2 . : et ήμίκυπρον ap.
Hipponactem 1.1. Iamborum. ADDE Κυπριάζονσαι,
Suidae άνθοΰσαι, Florentes: pro quo ap. Hes. tetrar
syllabus Κυπρίζουσαι eod. exp. modo. Ε τ Κυπρίνο!,
Cyprinus: Piscis fluvialis ap. Aristot. H. A. 4, 11'.
6, 14. 8, 20. Hes. pro eo proparoxytonws habet
Κΰπρινοε. Apud Athen. vero 7· legitur Κυπριανό!,
quem ex Aristot. refert inter τουε σαρκοφάγου! καί
συναγελαστικοΰε:
a Dorione autem eum recenseri ait
cv τοίε λιμναίοιε καί ποταμίοιε:
e quo et hiec verba
subjungit, Αεπιδωτόν,
όν καλοΰσι τινεε Κυπριανό*.
Sunt qui esse velint Eum, qui vulgo appellatur Carpio. Gaza Carinum etiam reddit: malim ego cuiu
Plinio Cyprinum." H . Steph. " Κυπριακόε, Diod. S.
14. 4 5 2 . u l t . ; 15, 4 6 2 . Eust. in II. Λ . p. 758. * Kvπριάρχηε, Cypri praefectus, 2 M a c c . 12, 2. * ' K1‫״‬rp«•
αρχικόε, ή, όν, Dionys. Areop. p. 32.' Kail. Mss.
τ
ίΰπροε, Arbor, Cant. 1, 13. Κΰπρινοε, Cyprinus,
ibid. * Κυπρινέλαιον,
τό, Oleum Cyprinum, Trail. 3·
p. 6 1 . * Κ υ π ρ ί δ ι ο ! , a, ov, Agath. 1." Edd. "‫״‬An‫׳‬προν, Hes, Etym. et Lex. meum vet. afferunt pro
αμιγή, παρθένων, Cypridem non expertum, h. e. Venerem." H. Steph. " Ήμίκυπρον,
Hesychio ήμισυ
μεδίμνου. J. Poll, quoque 4, c. 2 3 . ήμικύπρου meminit
inter Mensurarum genera, afferens ex Hipponactis
Iamborum 1 . 1 . : itidemque 10, c. 25. sed ibi scriptum
habens ήμίκυτρον." II. Steph. " Κι>πρί£ω, Germino,
Floreo, Cant. 2, 13. A t άμπελοι κυπρ&ουσαι, Francof. male κυπρίζονσιν.
Hes. Suid. et Lex. Cyr. Ms.
Brem. Κυπρίζουσαι,
Suid. vitiose Κυπριάζουσαι, άνθοΰσαι.
Vide et v. 15. Deductum verbum hoc, notante Kust. ad Suid. a nomine Κύπρι$, quod praeter
alia etiam Florem signif. Eust. ad Od. p. 227· B a s • :
"Ομφακεε, al τό άνθο! η τήν κνπριν
μεταβάλλονσαι.
Q. 1. observavit Soping. ad Hesych. Α κυπρίζω autem
descendit * Κυπρισμόε, ό, quod itidem Florem notat:
‫ ו‬Eust. ad II. P. p. 1095, 2 4 ( = 1 1 2 6 . ) ; Germinatio,
Cant. 7, 12." Biel. Thes, " Κυπρίξω,
Κυπρίσμόt,
Psell. iu Cantic. Cant. 1, 14. Philo Carpas. in Cant.
p. 4 6 . 0‫ ׳‬βότρυ! 8rav κυπρίζει, (cf. Cant. 2, 13.) 70.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI. cccclxx
Κυπρισμοχ, ό rfjs αμπέλου." Boissonid. Mss. " Orig.
Eel. in Mattli. 79." Routh. Mss. " Κυπριάζω, Glossae SS. Hes. 186." Edd. " Κ ύ π ρ ϋ , Jacobs, ad Meleagr. 12. Musgr. Bacch. 405. Cyprus arbor, Heyn. ad
Virg. Buc.39. Κυπριά, Wakef. Ale. 296. Κυπριά πάλη,
Toup. ad Lougin. 3 4 7 . Τά Κύπρια, Tyrwh. ad Aristot. 185. Κυπρ‫״‬, Musgr. Hel. 1012. Jacobs. Anth.
6, 387. 9, 331. Heyn. Horn. 5, 86. 92. Res Venereae,
Valck. Diatr. 242. Κύπριι‫׳‬, Nicanthus 5.Κυπρογει‫׳‬εια,
Wolf, ad Hesiod. 84. ad Charit. 525.
Κυπρογενήε,
Valck. Diatr. 155. Ilgen. Hymn. 583. ad Charit.
430. Strabo 37. Manelho 2, 221. Κυπριακοί, Diod.
S. 1, 725. 2, 10. 16, Κυπρόθε, Valck. Calliin. 296.
Κυπρόθεν, Palladas 23. Kuster. Aristoph. 192. Callim.
1 , 5 2 0 . *Κύπρονδε, Heyn. Horn. 8, 449• Κυπρίίω,
Toup. ap. Warton. ad Theocr. 2, 67·
Κυπρισμόε,
Wartou. ad Theocr. 2, 68. Lobeck. ad Aj. p. 238.
Heyn. Horn.7,302. Κυπρίέ«‫״‬, ad Charit. 208." Schaef.
Mss. " Κύπρο!, Unguentum, Stob. 193. Κύπρ‫״‬, Suid.
2, 399. Κυπρίδω, de vile, Schol. Pind. N , 5, 10."
Wakef. Mss.
‫־ ׳‬
f KYPANNH.
ονομα θεοϋ γυναικείαε
Κιλικίου.
Phot. Lex. H e s . : * Κυρράνη.
ΚΥΡΒΑΣΙΑ, ή· Hesychio κορυφή αλέκτορος- Crista
gallinacei; item ορθή τιάρα‫ ׳‬Tiara erectaj quae Persarum reges soli utebantur. ‫ ־‬Ad ambas has signiff.
respicit Aristoph. O. [483.] Αύτίκα δ' υμίν πρώτ'
επιδείξω τόν άλεκτρυόν ώε έτυράννει, Ήρχέ τε ΐίερσών
πρώτον πάντων—[486.]
Διά ταΰτ άρ' έχων καϊ νϋν,
ώσπερ βασιλεύε ό •μέγαε διαβάσκει Έπι rfjs κεφαλήε τήν
κυρβασίαν, τών ορνίθων μόνοε, όρθήν.
Ubi Schol.
quoque annotat e Clitarclio, omnibus Persis licuisse
τήν τιάραν φορεί ν, άλλ' οϋκ όρθήν. Solos enim reges
gestasse όρθήν, ceteros vero έπτυγμένην και προβάλλουσαν εί( 'τό μέτωπον. Gal. quoque Lex. Hippocr.
κυρβασίη ν esse scribit πίλον οξύ ν, Pileum acutum,
quem et τιάραν dici. Sunt qui velint esse non solum
Pile! genus in coni speciem educti, sed etiam Galeam s. Cassidem cristatam, a similitudine cristae
gallinaceae. Apud J. Poll, reperio non solum Κυρβασία, sed etiam Κυβαρσία, transposito p. Ita enim
7, 13. Και κυρβασία, fjv• καϊ κίδαριν καϊ πίλον καλοΰσι.
Itemque 10, 36. annotat κίτταριν ab Herod, vocari
quam Aristoph. κυρβασίαν nominat. At 5, 16. Ή
τιάρα καϊ κυβαρσία, ΤΙερσικαί.
Sed rectius illud
κυρβασία. Apud Suid. etiam Κύρβασιε. Cum enim
κυρβασίαν esse dixisset κεφαλήν άλέκτοροε, Caput galli,
cristatum s c . : subjungit Κύρβασιε: earn a quibusdam exp. τιάραν" dicens, qua quidem Persarum
reges usos fuisse erecta, duces autem, inclinata, έπικεκλιμένη:
esse vero etiam περικεφαλαίαε
είδοε et
πίλου. Η . Steph. — f Vide supra Κυβαρσία, Bernard. confert Persicum jjM ^ > 1 i. e. Tiara, s. Fascia
regia.
Persae hodie scribunt ! y i L i S Karb^s. v.
Hammer. " Maittair. Ind. ad Aret.^oriar. 1264-6."
Edd. " Dem. Phal. 69. Mor/‫ ׳‬Ronth. Mss. " A d
Mcer. 241. 349· Zeun. ad Xen. Κ. Π . 745. ad
Herod. 538. Lobeck. Aj. p. 3 5 9 . Huschk. Anal. 204.
Aristoph. Fr. 272." Schaef. Mss.
f ΚΥΡΝΟΥΣ, TOVS σκοτίουε καλοΰσιν
Phot. Lex. Hes. rows νόθουε exp.
-f-KYPON Persae vocant τόν ήλιον.
Μακέδύνεε.
Hes. Inter
Persas ΛλΛ ‫ ״‬ί et
Sol. Bernard. V i d e Κούροι‫׳‬.
. ΚΥΡΤΙΑΣ Celtae ras άσπίδαε· Clypeos, teste Hes.
H. Steph.—f Vide Καίτρεαι. " Ad Diod. S. 1*356.
et Add." Schaef. Mss. " ^ l i a n . H. A. 7 1 1 . ‫ ״‬Wakef.
Mss..
· . . , . . ‫ ׳‬. ·
-f ΚΥΦΙ, vide supra Κοίφι. Jablonski. Op. 1, 117.
" Ε. H. Barker, ad Etym. M. 926. Apud Aristid. 1,
-279. κοιφϊ, Lex. Hennanni 324." Edd.
- t ΚΩΔΙΚΕΛΛΟΣ. έκ τοϋ Κψδιον τό δέρμα. Etym.
G . Similiter et Suid. exp. v. ΚωέίκιλΧο»‫׳‬. Vide Κώέιξ.
Ε Lat. Codicillus. .: !·< <
ΚΩΔΙΕ, auctore‫־‬Etym., dictus άπό rfjt όμοιότητοε
τήε πρό( τήν κωδίαν.
Id tamen potius mutuatos eredideriin recentiores Gr. e Lat. Codex : licet et Suid.
deminutivum ipsius κωδίκιλλον exp. δέρμα προβάτου,
a κψδιον derivatum indicet. H, Stepb.
ΚΩΛΕΙΡ. Hesychio τό προτιθέμενον άθλο ν Τοΐε άγω-
iii
νιίομένοιε.
Η. S t e p h . — f Inter Laconica hoc refert
Meurs. Misc. Lacon. 3, 8.
ΚΩΛΟΣ. Colus, ap. Athen. [ 2 0 0 . ] esse dicitur
Animal magnitudine inter cervum et arietem, album,
cursu illis velocius. Apud Strab. κόλο( per ο μικοόν
7. 1 3 7 [ = 3 1 2 . ] Η. S t e p h . ‫ " ׳‬T. H . a d Aristoph. Π . p.
47." Schaef.· Mss. " Strabo 480." Wakef. Mss.
-f- ΚΩΜΛΣΙΑ. Deorum pompa solennis. Κω μαστήε‫ ׳‬Sacerdotum iEgypt. ordo secundus, Astrologiae
peritorum. * Κωμαστήριον
Collegium Comastarum.
Has vv. e lingua iEgypt. exp. Jablonski. Op. 1, 119.
Sturz. p. clxxvi. " Vide Ώωμαστήριον,
et Corai. ad
Heliod. 2, 211. In Jablonskii Gloss, pro καταδϋντεε
reponendum καταδϋντεε, item ϊέρακα pro ϊεράκα, et in
Tewateri nota κωμαστήε pro κωμαστήε." Edd.
‫ ־!־‬ΚΩΝΣΙΛΙΟΝ. παρά 'Βωμαίοιε •ro
συμβούλων,
Zouar. Lat. Consilium, an Concilium !
t ΚΩΝΣΙΓΓΩΡΙΟΝ, vide supra
Κονσιστόρων.
Zonar. vitiose Κωσιτώριον.
Κ Ω Ρ Α Α Λ Ε Ι Σ , Hes. auctore, ap. Siculos sunt 02
άναλέγοντε!
το jcovp&Ktov Qui curalium legunt. H .
S t e p h . — t Spicileg. p. cccxxxvi. " In Cod. Ven. pro
vulg. ΚαιραλλεΤ!—παρά •• Σικελοί* reperitur * Κοραλ\
λεϊ! π σικελίαε.
' In editis Κωράλλε'ι* a typ. An
περί Σικελίαν Ί Circum l i t o r a / S c h o w . " Edd.
ΚΩΣ Hes. perispomenws habet,. quasi contractum
e κώαε. Id exp. non solum δέρμα, sed etiam είρκτή,
δεσμωτήριον.
U t et ex Etym. tradunt ita nominatum
fuisse ap. Corinthios Ergastulum quoddam, ubi fures
et fugitivi includebantur. H. Steph.
A.
t Λ Α Β Α Θ Ο Λ Α Β Α Τ . M‫״‬os 13τα, ap. Afros. A p p .
Diosc, 450. Malim Lobatalapath, i. e. Auricula vespertilionis, quod est animal muri quam simillimum.
Lob factum e Gr. λόβos i. e. Pars auris infima. et
Atalapath pro Vespertilione sumtum ex Hebr. ‫ע ט ל ף‬
Atalleph, vel e Syr. ‫ ע ט ל פ א‬, in regimine J‫)־‬l >‫עט‬
Atallephath. Bochart Canaan 2, 15.
t Λ Α Β Α Ρ Ε Ι Σ . Militum aliquod in ,Egypto genus.
Steph. Β. v. Έρμοτυμβιε15.
Corruptam vero v. judicant eruditi. Jablonski. Op. 1, 121.
t Λ Α Β Ι Κ Λ Α Σ . πίνακαs Koivois· Patiuas communes. J. Poll. 6, 84. Lat.: Lebeda pro lebecula. Salmas.
* Αάνκλαε scriptum fuisse putat e Lat. Lanclas, lanculas.
Λ Α Β Ι Ρ Ο Σ . Hesychio βόθυι‫׳‬os· Fovea. Supra Λ ά βjjpos. Η. Steph.—f Derivari ab A r a b . ^ x J l Alblr,
Hebr. ‫ ב א ר‬Beer: Puteus, suspicatur Martinus.
t Λ Α Β Ρ Τ Σ . Securis, ap. Lydos. Plut. Quaest. Gr.
302 [ — 7 , 205.] Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii.
Λ Α Β Υ Ζ Ο Σ , f!‫ ׳‬L a b y z u s : Aromatis s. Thymiamatis genus myrrha suavius et pretiosius, e quo,,juneta myrrha, Persarum reges cidarin ferebant, ut testatur Hes. v. Κίδαριε, et [Dino ap.] Atheu. [514.·] in
Sermone ile Luxu Regum Persiae. H. Steph.
t Λ Α Β Υ Ρ Α Ν . τό χαίρειν, e Xen. Σ. affert AntiAtticista in Bekk. Anecd. l , 106.
Ϊ Λ Α Β Υ Ρ Ι Ν Θ Ο Σ , Nomen ex .'iEgyptiaca · lingua
exp. Jablonski. Op. 1, 122. " Valck. ad Theocr. Αdoniaz. p. 233. D e L. iu iEgypto, Bergler. ad-Alciphr. 254. ad Diod. S. 1, 70. ad Charit. Z 5 0 ( = 6 5 g . )
Jacobs. Anth. 8, 117. 12, 180." Schaef. Mss. " Piscis,
vel Marinae productions genus,,Theod. 2." Wakef.
Mss. " Aristot. H . A. 2, 2, 10. Των δέ δι^ήλων πολλά έχει άστράγαλον
πολυσχιδέε δέ οϋθέν ωπται τοιοντον έχον άστράγαλον, ώσπερ οϋδ' άνθρωποε‫ ׳‬άλλ' ή μέν
Χύγξ ομοιον ήμιαστραγάλψ,
ο δέ λέων οΐόν περ
πλάττουσι λαβυρινθώδη.
‫ י‬Ε Rhen. et vers. Thomae vulg.
λαβυρινθώδεε correxi. Plin. 1 1 , 1 0 6 . : Lynx tantum
digitos habendum simile quiddam talo habet, leo
etiamnum tortuosius. Οίο»‫ ׳‬πλάττουσι Gaza reddit,
Quale eiiingunt: Camus, A s'en rapporter aux desseins qu'on en donne. Itaque ipse Philosophus leonis interiora nec ossa nunquam viderat 1 OTov περιπλάττουσι V . R. A.' Schneider. ' Seal, interpr. dictum
breviter pro Eo, quod debebat esse, Old»‫ ׳‬περ πλάττουσι λαβύρινθον.
Atque hanc equidem rationem
praefero nunc illi, quam' in annot. priore edidi. Ita
vero referimur ad quaestionem, quid sit, quod dixit
CCCCXXVl
ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
fingi nomine labyrinthi 1 Grammatici Χαβύρινθον\ητ
terpr. τόπον κοχΧιοειδή, Cochleae instar tortuosum 10*
cum. Vocabuli origo mihi ignota est. Genus c o c h l e s
indicari arguit Epigr. 2. Theodoridae in cochleam marinam, incipiens, Εϊνάλιε λαβύρινθε, nec aliud ibi nomen ejus positum reperitur. Fortasse igitur πλάττουσι
verbum referendum ad artifices, qui in columnarum
lapidearum capitulis cochlearum tiguras incidebant
et lingebant.' Idem in Cur. Post. 298. Eust. ad Od.
A . p. 1688, 52. Δήλον δέ ότι καί u λαβύρινθοι εϊδό! τι
κοχλία! ύπογαίου η καί. υπονόμου' ή μέντοι γοργύρα $
και Ίωνικώ! γοργύρη, άλλο τι παντελώι παρά ταϋτα,
υπόνομο! μέν καί αυτή ουσα, βορβορώδη! δέ γε.
Λαβύρινθοε, quod Eustatbio est Cochlear genus, hie dicitur
vel de Via subterranea, (ut iu Suida legitur, Κοχλία«·
οδό! ets έκάτερον περιηγμένη,) vel de Canali s. Meatu
subterraneo, per quem aqua efiluit pura, ut distinguatur a γοργύρα, Meatu sub terra coenoso. Sed
prior nobis placet interpretatio ob verba, Γ ο ρ γ ύ ρ α ά λ ·
Xo τι παντελΰis παρά ταϋτα, quibus maxima indicetur
differentia inter Χαβύρινθον s. κοχλίαν et γοργύραν.
Utrumque subterraneum ; at per hoc Meatus coenosus; per illud Via intelligi debet. Bekkeri Λεξ. ρητορ.: Γοργύρα' υπόνομοι, δι' οΰ ΰ£α7‫־‬α * ΰπεξ^ει, καθόλου δέ Φλέγον ούτω τ as δυσζητήτουε κάτασκευά! καί μή
έπ' εύθείαι, ό δέ 'Αλκμάν διά τοϋ ε γεργύρα έφη." Edd.
+ ΛΑΓΕΣΙΣ. Dea quaedam ap. Siculos. Hes. Phot.
Lex. Alia est Λάχεσιε· Parca. Alberti.
f Λ Α Δ Α Ν Ο Ν Arabibus dici quod Gr. λήδανον
auctor est Herod. 3, 112. Arab. . v e l , . j J U ! Laii
(i)
danon vel Alladzdnon. Vide H. Steph. Ind. v. Λήδον.
" Boissonad. ad Pseudo-Herod. Partitt. 224. F. A.
Wolf, in Anal. Liter. 4, 547." Edd. " Λήδανον, Plut,
de S. Ν . V. 29. ad Herod. 250." Schaef. Mss.
Λ Α Θ Ρ Α , αί δ/και. Ήλεϊοι. Hes. Tunc nomen plur.
erit a λάθρον. Η. Steph. Thes. 2, 697.
f Λ Α Θ Ρ Α ΚΑΖΩΝ, χαλιναγωγών.
Σικελοί. Hes.
t Λ Α Ι Λ Α Σ . ό τύραννοε, ύπό Λυδών. Hes. Ι. e. ό
βίαιοι, ό μή έκ γένουι τύραννοι, ut Suid. Alberti.
" Valck. ad Ammon. 138." Schaef. Mss.
f Λ Α Ι Μ Α , τών περί τήν 'Ασίαν τινέι έπϊ τών
άναιδων καί εύτόλμων ου τω λέγουσι. Suid. Cf. H.Steph.
Thes. h. v.
f A AK ΑΦΘΟΝ. Lacaphthum, Spicileg. p. cccxxxii.
f Λ Α Κ Ε Δ Α Μ Α . ϋδωρ άλμυρόν, άλσί
πεποιημένον,
ο πίνουσιν οί τώνΜακεδόνων άγροίκοι. Hes. Leg. * Λ α κέδαλα· Sal fossile. Is. Voss. Sturz. p. clxiv.
t Λ Α Κ Ι Ν Α Ρ Ϊ Δ 1 0 Ν . 'Ρωμαίοι, ύπόδημα. Hes. Errat Hes. nou enim est υπόδημα. Nihil aliud est quara
Lacinia. Meurs.
f Λ Α Μ Α . Matth. 27, 46. s. Λαμμά, Marc. 1 5 , 3 4 .
est Hebr. ‫ ק מ ה‬Lammah: Quare?
f Λ Α Μ Β Δ Α . Undecima Alphabeti Gr. litera : nomen habet ex Hebr. ‫ ל מ ד‬Lamed. "Jacobs. Anth. 10,
77" Schaef. Mss.
f Λ Α Μ Π Α Σ . Lampas. Ε Chald. ‫ ך‬3 ‫ ל מ‬Lampad,
Hebr. ‫ ל פ י ך‬Lappld : Fax.
f Λ Α Ν Α Θ . περικλύμενον, ap. Afros. App. Diosc.
462. Arab.
LAna : Mollem esse. Potuit dici
herba a mollitie folii, vel quod mollit lienem ; aut ab
Hebr. p i A n : Pernoctare, quod post solis occasum
aut ante ortum legebatur, quod vero potius τω Κλυμένω convenit. Bochart Canaan 2, 15.
t Λ Α Ο Ρ Γ Ο Σ . άνόσιοι. Σικελό!. Hes. Conf. ap.
Eund. Λεωργόν κακούργο ν, πανούργο ν, άνδροφόνον et
Λιωργόε' κακούργο!. Pro Σικελοί Salmas. Σικελοί. Flor.
Σικελόν‫ ׳‬Vox Sicula, leg. putant. " Ruhnk. Ep. Cr.
88." Schaef. Mss.
+ Λ Α Ρ Π Τ Ι Ο Ν Ε Σ . Largitiones. Etym. G . Vide
infra ΥΙριβάτ
Οΰt ΛΑΡΕΙΣ. λάραβεε' TOVS * κυρίταε 'Ρωμαίοι
™s. Hes. I. e. Lares et Quirites. Soping. Pro λάραβεε
leg. *λάρβ as‫ ׳‬Larvas, et pro κυρίτα! leg. κυρίττουε s.
κυρίτται. Supra Hes. * Κυριττοί' oi έχοντε! τά ξύλινα
πρόσωπα κατά Ίταλίαν. Alberti.
Λ Α Τ Ο Σ , ό- Latus, Piscis qui candidissimus et
suavissimus est, quocunque paratus modo. Unde
Archestr. Τό»‫ ׳‬δέ λάτον τόν κλεινόν έν Ίταλίρ
πολύ‫׳‬
ίένδρω 0‫ ׳‬Σκνλλαίοί έχει πορθμό!, θαυμαστόν
έδεσμα.
Auctor Athen. 3 ‫ ״‬. H. S t e p h . - t Ad istum Athena«
J. Casaub. scripsit: Aires,
opinor verae Graecae
fuit incognitus ; et id nomen, nisi fallor, vel Itahcum,
vel iEgyutiacum.
f Λ Α Τ Τ Α . μυ'ια. Πολυρρήνιοι. Hes.
f Λ Α Υ Ξ Ι Α ι . δαρήσει. Κρήτε!. Hes.
Λ Α Υ Τ Ε Ι Α , ra, affertur pro Munera et Xema, quas
legatis exterarum gentium dono mittuntnr. Vox ta*
men ea non Gr., sed Lat. est. Scribit enim Plut.
Probl. Rom. λαύτεια Romae dicta fuisse ξένια, & 01
ταμίαι τοΐ! πρεσβενουσιν ίπεμπον '. ut et Festus, Lau·
tia, quae dabantur legatis hospitii gratia, olim Daucia
vocata. Unde Liv. Locus lautiaque legatis prasberi
jussa. H. Steph.
f Λ Α Χ Μ Α Ν . Panis genus ap. Syros. Athen. 113‫״‬
Hebr. ‫ ל ח ם‬Lecheni, Chald. ‫ ל ח ט א‬Lachma. Bochart
Canaan 2,7•
f A A T A . γογγυλίε.
Tlepya'toi. Hes. Reland. Diss.
de ,Vet. L. Pers. 187· levi mutatione literas ψ in
Χάψα legit, et Πέρσαι. Λάφα enim, s. rectius Λίφθα;
Arab. Ix) Lift, Chald. ‫ ל י פ ת א‬, Rapuin notare docef'.
" Ααφάνη, η, Olus agreste edule, teste Hes. Ε Plii*.
interpr. Cymam sylvestrem. Inde Proverb. Lapsana
vivere." H. Steph, " Scribitur et * Λαμφάνη, Diosc,
2, 142. Caesar. B. C. 3, 48. Plin. 19, 8. Sinapis arvensis Linn." Edd.
ΛΕΒΗΤΩΝ A P I O N , Prusaensium dialecto, dicitur
χιτών μοναχικοί έκ τριχών συντεθειμένο!'
Ciliciutq
monachicum, ut tradit Suid. Η. S t e p h . — f Jablonski.
de L. Lyc. p. cxlvii.
Λ Ε Γ Α Τ Ε Υ Ε Ι Ν . Legare, e Lat. Legatum, in Pand.
Gr. Rectius infra Ληγατέύειν,
in Ληγάτον.
Η. Steph,
" G l . * Λεγατάριοέ‫׳‬
Legator," Edd.
ΛΕΓΕΩΝ, ώνο!‫ ׳‬Hes. auctore est Agmen militare,
constans viris sexies mille, sexcentis sexaginta sex:
secundum Suid. έξακισχίλιοι στρατιώται.
Idvocabulum recentiores Gr. mutuati sunte Lat. Legio. Etym.
tamen derivat e Χέγω signif. συλλέγω, earn ob rem
exp. arises το έκΧεκτόν. Η. S t e p h . — f Legitur Matth.
26, 53. " Ad Diod. S. 2, 513. ad Lucian. 2, 42."
Schaef. Mss.
t ΛΕΘΕΚ. Vox Hebr. ‫ ל ת ך‬Letech, denotans Menr
suram aridorum, quae Hos. 3, 2. in quibusdam exemplaribus τώνο. lecta fuisse intelligitur ex Epiphan. de
Pond. 177. Vide supra ΘεκέΧ.
Λ Ε Ι Ξ Α Ι . Lixae: militum famuli. Suidae γέν05 των
εργαστικών καί * παραστρατευομένων
ανθρώπων, πάση!
ταξεωε έκτο! υπάρχον, ut quod et armis'etfide careret,
militibus tantum subserviens in ferendis armis sarcinisque et rebus ad victum necessariis, item in detrahendis et congerendis exuviis interfectorum: hos
omnes fuisse λίχνουι, et quo jure qua injuria quae·
stum fecisse. UNDE Λειξόϋραν dictam fuisse Lucrandi
cupiditatem talem, qualis lixarum est.
Hesychio
vero λειξοϋρα est το δώρον, παρά τό Χείχω. Sed vide·
tur Lixa Lat. potius quam G r . e s s e . Non. enim Mar·
cell, scribit veteres aquam vocasse Lixam : inde Lixas
dictos, qui militibus aquam ad castra vel tentoria solent ferre : Pompeius, Lixas esse, qui exercitum sequuntur quaestus gratia : sic dictos, quod extra ordinem sint militiae, eisque liceat quod libiierit. H.
Steph.
Λ Ε Ι Ο Υ Σ Μ Α Τ Α , s. * Ακούσματα- Galatis eTSos
καταψράκτου, ut tradit Hes. H. Steph.
t Λ Ε Κ Ε Ν Τ Ι Α . άμνηστεία, βασιλική χάρις. Romani.
Suid.·Lat. Licentia.
t Λ Ε Κ Τ Ι Κ Ι Ο Ν . κιβώρων εκ ξύλων, ό έχον σιν at
παρθένοι πρό! τό καλύπτεσθαι αυτάs. Etym. G. Lat.
Lectica.
Λ Ε Ν Τ Ι Ο Ν Hes > esse dicit 1τερίζωμα ίερατικόν, Citctum sacerdotalem. Meminerunt hujus v. Suid. quo‫·״‬
que et Etym. sed neuter e x p . : hie a v. λειαίνειν derivat, quod sit καθαίρειν, ac per syncopen dictum
vult quasi λειάντιον,
Sed vana haec e t y m . : nam vox
est a Gr. recentioribus tantum usurpata, et mutuftta
e Lat. Linteum. Joan. 13. Λαβών Χίντιον,
διέίωσεν
εαυτόν. Greg. Naz. Λεντίψ διαζώννυται, Linteo praecingitur. Η. Steph. " Lat. Linteum. Arrian. Peripl®
Μ. E. Etym. M.‫ ״‬Edd.
Λ Ε Π Α Ν Ο Σ s. Αέπανθο!
Tarentinis
Χιπόδερμο!‫׳‬
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
cccclxxiii
t ΛΙΝΟΣ. velAiVos‫ ־‬Cantilena, non appellata est de
Apella, Reeutitus, Hes. H. Steph.—+ Scribi etiam
aliquo, cui nomen Linus, sed de v. Phoenicia ‫ל נ ה‬
Λέπαθοε, absque v, e Phavorino monet Alberti.
Linah : Lamentatio, orta e v. f p Lun s . ‫ ל ץ‬Lin, quod
f AEIlIAIN(uti pro λεπίδιόν dant Mss.) interEdu·»
in Hiphil habet notionem Murmurandi, Conquerendi,
lia Syris propria refert Athen. 119• et 385. Conferri
Ejulandi. Mignot. Tewater. ad Jablonski. Op. 1, 463;
potest Chald. 97‫ דא‬Laphda : Cibus e ficubus conf Λ Ι Σ . 6 λέων. Hes. Hebr. ‫ ל י ש‬Lajisch. C h a l d . ‫ל י ס‬
fectus. Buxtorf. Lex. Chald. p. 1158. Schweigh. ad
Lis: Leo. Martin. Cadm.
Athen. 296.
Λ Ι Τ Ϊ Έ Ρ Σ Α Σ . Lityersas, Cantionis genus sic dif Λ Ε Π Ρ Ε Α Τ Α Ι . 01 πάλαι. Καύκωνε!. Hes. Ita ap!
ctum a Lityersa Midae filio spurio, qui fuisse perhiCaucones prisci majores λεπρεάται vocati ab Hes.
betur ώδικώτατοs.
Fertur Celsenas incoluisse, viatotraduntur. Sin autem distinctiouis nota post πάλαι
resque excepisse et coegisse secum θερίζειν:
deinde
tollitur, sententia ejus est, antiques Caucones Leprea·
capita eorum amputasse, et truncum corporis in matarum nomen gessisse. Sequitur etiam glossa : Αέnipulos involvisse : ipse tandem ab Hercule interfeπρεοι ή Αεπρεαται' τήε Τριψυλίας, άπό Αεπρέου πόλεως
ctus fuisse. Ita Suid., qui etiam subjungit, Eis τιμήν
ώνομασμένοι.
Caucones vero Homeri in Bitbynia et
τοϋ Μίδου * θεριστικόν ύμνο ν έπ' αύτφ
συντεθήναι.
in Caria inveniuntur. In Triphylia vero nulli. Itaque
J. Poll. [4, 54.] ‫׳‬esse dicit σκαπανέων ωδήν και γεωρprior ratio videtur praeferenda.
γών, Cantionem fossorum et agricolarum, et quidem
f ΛΕΠΡΩΝΕΣ. Άρχοντες έν Μακεδονίφ Gramm. in
Phrygiacorum. H. Steph.—f Tewater. ad Jablonski.
Bek. Anecd. 1, 2 7 7 .
de L. Lyc. p. cxl. " Λυτιέρσηs, perperam quidam
t Λ Ε Σ Χ Α Ι . τά κοινά * δειπνητήρια, ap. Boeotos.
Codd. pro λιτυέρσηε." Η. Steph. " Theocr. 10, 41.‫'׳‬
Etym. Μ. Originem vocis Casaub. ad Athen. 192. petit
Edd.
ex Hebr. ‫ ל ש ת‬Lasch6n: Lingua, Sermo. Cocceiu9
vero in Lex. Hebr. et Chald. confert Hebr. et Chald.
f Λ Ι Τ Ϊ Ό Ν . ή βακτηρία. Zonar. Lat. Lituus. Titt7‫ שכה‬Lischi^h : Conclave. Harum originationum
mann.
neutram probat Schweigh. ad Athen. I. c.
f ΛΟΓΗ, vox ab Incerto Levit. 14, 12. posita pro
ΛΕΥΓΗ. Hesychio μέτρον τι γάλακτος. Η. Steph.
Hebr.
Log : Mensura fluidorum.
— f Pro γάλακτοε scr. Γαλαηκόν. Leucas s. Leugas
ΛΟΓΟΥΡΪΟΝ. Hesychio ΰαλοε· Vitrum. At λυγintelligit, quod nomen hodieque Galli retinent. Vales.
κούριον. Η. Steph.—f Bis haec glossa legitur ap. Hes.
t Λ Ε Υ Ι Α Θ Α Ν . δράκων, νους μέγας Άσσνριοε. Suid.
Priore loco, ubi addit Λάκωνεs, series potius * λοVox Hebr.‫ן‬/‫ייו‬/‫ ׳‬Leviathan, quo magna quaedam belγιονριον postulat, paulo post vero * λογκοΰριον.
Sic
lua, Crocodilus multorum opinionedesignatur, servata
infra: * Λυγιουργόντό
ήλεκτρον, ubi series λνγκούριον,
est in Gr. versione Aquilae et Symmachi Job. 3, 8.
aut simile, requirit. Alberti.
40, 20. Sunt qui nomen ex iEgypto oriundum putant.
f ΛΟΙΚΟΡ. κέγχρο!. Hes. Hoc inter Laconica reTestantur vero alii nullum talis vocis vestigium repefert Meurs. Misc. Lacon. 3 , 8 . Leg. forsan * Λευκαρ.
riri in libris Copticis, et Crocodilum ap. iEgyptios apAlberti ad v. Λοϋκα.
pellatum fuisse χαμχία. Tewater. ad Jablonski. Op.
f Λ Ο Υ Δ Α . [Phav.: *Λουδοι‫ ]־‬τα παίγνια παρα 'Ρω1, 437·
μαίοΐί.
Hinc Comp. * Λουδεμπιστήε'
ο Άρχων τών
* παιγνιδιών. Zonar. Clemens Constitut. Apost. 8, 32.
t ΛΕΥΚΗ. Vide infra Μάραθοι.
vocabulo λουδεμπιστήs usus est, quasi pro ΑονδεμΛ Ε Χ Ε Ρ Ν Α . Argivis θυσία έπιτελουμένη τή "Ηρα.
παστήs·
Ludi procurator. Tittmann. Lat. Ludus;
Hes. Η. Steph.
" Gl. * Λουδοτρόφο!‫ ׳‬Lanista." Edd. " * Λουδεμι
Λ Η Γ Α Τ Ο Ν . Suidae το εν διαθήκαιε
λιμπανόμενον'
παίκτηs, (ό,) Hippol. Traditt. Apost. 355. Fabric."
Quod testamento relinquitur. Et Αηγατάριοε· MagiRouth. Mss.
stratus quidam ap. Rom. Et 'Έληγάτευσε pro άπένειμε.
Ε Lat. Legatum. Η. Steph.—f
Αεγάτον,
+ Λ Ο Υ Κ Α . ρόφημα έξ άλφίτων, an Καύκωνεε. Hes.
Etym. G . ; λεγατείω, vide Du Cange. " Gl. Αηγαf Λ Ο Υ Κ Ο Υ Ν Τ Λ Ο Ι . Placentarum genus. Chrysipτεύω· Lego." Edd.
pus Tyaneus ap. Athen. 647· Lat. Lucuntulus. In
f ΛΗΚΤΕΥΩ, unde έλήκτευσε, quod vide. Lat.
prioribus Edd. Athen. legebatur λοΰκουλλοι vel λούLectito. Tittmann. ad Zonar. qui verba Suidae repeκολλοι.
tiit " Suid. 1, 714. 2, 439." Edd.
‫ •ן־‬Λ Ο Υ Π Α . f! λίκαινα ιταρα Ίταλιώται!. Eust. 1921,
f ΛΗΝΗΣ. Hellenium, ap. ^ g y p t i o s . Ex App,
6 3 . 1 9 6 1 , 16.
Diosc. 442. Jablonski. Op. 1, 126.
Λ Ο Υ Σ Ο Ν Hesychio κόλουρον, κολοβόν,
τεθραυσμίνον‫ ׳‬Mutilum, Contusum. Η. Steph.—f Eust. 1246,
ΛΗΣΟΣ. ο έν τή ράχει τοϋ σκορπιού λαμπρός άστήρ'
38. λοϋσον pro κολοβόν a Cypriis dici auctor est.
Hes. Η. Steph.—f Stella in aculeo caudae Scorpii
" Λοϋσοε, Heyn. Horn. 8, 201. ubi et * απολουσέμεν
dicta videtur ea, quae Arab.
vulgo Lesath, i. e.
οΰατα."
Ictus scorpii appellatur. Alberti.
f ΛΟΥΦΑ ap. Syros est Άρον, quod vide. " Diosc.
t ΛΙΒΑΝΟΣ, quod Grammatici Arborem thurife2,
1 9 7 " Edd.
ram signif. docent, etλιβανωτόε, quod de Thure tanΛΥΘΙΟΣ. Heracleotis ήθμόε· Colum, ut est ap:
turn exp., unum reque ac alterum, ut ab aliis auctoTiHes. H. Steph.
bus, sic etiam a L X X . interprr., pro Hebr. ‫ל ב ו נ ה‬
f Λ Υ Ι Σ Τ Η . Smilax aspera, ap. iEgyptios. Ex
Lebonah : Thus, ponitur; ex. gr. Lev. 2, 1. 1 Chron.
App. Diosc. 472. Jablonski. Op. 1, 126.
9, 29· Syr. ‫ א‬/ ‫ ל מ מ‬Lebonto. Cf. Bochart Canaan 2 , 3 .
Α Υ Π Η Ν Α Ρ Ι Α , Suid. esse dicit Leguminis spet Λ Ι Β Ε Λ Λ Ο Σ . έκδοτος, ή αιτία τήί υποθέσεως. Ζοciem, quam et Θέρμουs s. θέρμα vocant. Sunt qui
liar. Lat. Libellus.
παρά τό λυπείν denominata velint, cum et Virg. dicat
+ ΛΙΒΕΡΤΙΝΟΣ. Libertinus. Act. 6, 9. mentio
Tristis lupini calamos, pro Amari, et gustum offeafacta est συναγωγής rrjs λεγομένηι Αιβερτίνων,
quam
dentis. Ego potius e Lat. v. Lupini recentiores Gr.
nontiulli a servis manumissis nomen habere putant.
mutuatos arbitror. H. Steph.—f Zonaras λυπινάρων
Alii potius nomen aLiberto,oppido vel regione Africae
scripsit.
propriae derivant. Cft Schleusner. Lex. Ν . T . et qui
Λ Υ Ρ Τ Ο Σ ab Epirotis dicitur ό σκύφοε, ut Athen.
ibi Iaudantur.
11.
[500.] refert e Seleuco. H. Steph.
‫י‬
t ΛΙΒΙΟΥΜ. Juniperus minor, ap. iEgyptios. Ex
+
ΛΥΣΙΛΑ1Σ.
ό
Θέρμοs,
ap.
Lacones.
Athen.
55.
App. Diosc. 442. Jablonski. Op. 1, 126.
f Λ Υ Τ Α Ν Ο Ν . Mensis Januarius ap. Cappadoces
f Λ Ι Β Ρ Ο Ν . δίυγρον rj σέλας. Hes. A Libero est
vocari dicitur, de quo dubitat Jablonski. de L. Lyc.
hoc λιβρον vel λιβηρον, quia Liber notat Aquam et
p. clii.
Solem; quemadmodum ^ g y p t i i e Osiris est Sol, et
ΛΩΟΣ, ov, 0‫ ׳‬Lous, a Macedonibus dicitur '0 έκαHumor potabilis, qualis est aquaNilotica. Suicer.
τομβαιών, Mensis hecatombajon, ut testatur Plut. At Λ Ι Λ Υ Τ Ο Ν . ϋδωρ. Λίβυε*. Hes.
lex. p. 1221. s. βοηδρομιών, ut est in Ep. Philippi ad
t Λ Ι Μ Η Τ Α Ν Ε Ω Ν . τά εν ταΐε έσχάταιι
φρούρια.
Peloponnesios ap. Dem. pro Cor. [280.] Τον ενεστύ* Λίμητα
'Ρωμαίοι καλοΰσι τάι κλησούρας. Etym. G .
ros μη vos λώου, &s ήμείς (Macedones) αγομεν, &s δε
Lat. Limites, Limitanei.
'Αθηναίοι, βοηδρομιωνοΓ
iis δε Κορίνθιοι,
πανέμου,
+ ΛΙΜΓΓΑΝΑΙΟΙ. Limitanei vocabantur Romanis'
Suid.
esse
dicit
Romanoruin
Augustum
s.
Sextilem
;
Persae et Saraceni, qui fines imperii saepe infestabant.
sed fallitur: nam scribit Gal. Comm. 1. in Epidem.
Suid.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
1. Τήν έαρινήν Ιβημερίαν esse 'Αρτεμισίου μηνός, Kara
Μακεδόνα!, καθάπερ γε καί τήν θερινήν τού λώου' Kara
γάρ τάs αρχάς τών ε'φημένων μηνών τάς τ' Ισημερίας
καί τάς τροπάς γίνεσθαι κατά Μακεδόνας. Sunt qui ι
subscribant s. ascribaut, λφοι s. λώιοβ: quidam et trisyllabus Λώώε. H . Steph. " Jacobs. Anth. 7, 266."
Schaef. Mss.
t Λ Ω Ρ Ι Κ Ι Ο Ν . Lorica. V o x , qua utitur Suid. v.
Ζάβα.
Sic et Zonar.
Λ Ω Ρ Ο Ν , s. Λώρos, rccentiores Gr. usurpavere pro
Lat, Lorum. H. S t e p h . — + Hes. eo utitur v. ‫־‬Σκυτάλαι. " Λώρος, Schol. Aristoph. Α . 7 2 4 . I. 7 6 5 .
* Αωροτομέω, ibid." E d d . " Λώρος, Thorn. Μ . 4 2 2 .
5 9 5 . ad Lucian. 1, 8 3 6 . Brunck. Aristoph. 3, 87•
Lobeck. A j . p. 3 5 6 . ad Mcer. 195. * Αωροτεμνω, ad
Herod. 473. * Λωροτόμος, ad Moer. 3 5 4 . Heindorf.
ad Plat. Gorg. 2 4 5 . " Schaef. Mss.
f ΛΩΤΟΣ, iEgyptiacam nomini origiuem asserit
Jablonski. Op. 1, 127. D e variis plantis eodem nomine comprehensiscf. Salmas. Exerc. Plin. 6 2 8 . 6 8 5 .
7 2 8 . et de IL H. Iatr. p. 1. 2. 6. etc. Α λωτός est quoque * λωτεύω. Spicileg. p. ccclxxiv. " * Λωτοειδής, ό,
ή, T h e o p h r . Η. P. 4, 3." E d d . " Λωτός, Markl. Iph.
p . 145. Jacobs. Animadv. 1 4 4 . ; Anth. 6, 139. 7 , 3 5 3 .
9, 119· 145. 3 0 7 . 12, 3 5 6 . Antip. S. 3 5 . ; T h . 28. et
J a c o b s . : ad Lucian. 1, 2 3 3 . 292. 6 6 4 . Heyn. Horn.
4, 3 9 6 . 6 , 6 5 5 . Boissonad. Philostr. 582. Ruhnk. Ep.
Cr. 117. Valck. Hipp. p . 1 7 0 . ; Diatr. 131. Jacobs,
ad Melengr. 2. 14. Fischer. Anacr. 20. Planta ^Egyptiaca, Wessel. ad D i o d . S. 1, 13. 4 0 . 5 2 . ; ad Herod.
3 5 9 . Tibia, Ruhnk. Ep. Cr. 291. 2 9 5 . Valck. Phcen.
293." Schaef. Mss. " Λωτός, Schneider. Ind. ad
Rei Rust. Scriptt. v. Lotus, Λωτάξ, Classical Journal. 28, 3 0 0 . Jambl. de Myst. 7, 2. Τό επί λωτψ
καθέζεσθαι ύπεροχήν τε και τήν ίσχύν αίνίττεται μή
ψαύουσαν μηδαμώς τής ιλύος' και ήγεμονίαν νοεράν και
* έμπύριυν έπιδείκνυται' κυκλοτερή γάρ πάντα όράται τά
τοϋ λωτον, καϊ τά έν τοις φύλλοις είδη, καί τά έν τοις
καρποίς φαινόμενα, ήπερ δή μόνη κινήσει τοϋ μετά κύκλου νου ένέργειά έστι συγγενής,
τό κατά τά αντά καί
ώσαύτως καί έν μίφ τάξει καϊ καθ' ένα λόγον
ίμφαίνουσα' αυτός δε δή ό θεός 'ίδρυται καθ' έαυτόν, και ύπέρ
τήν τοιαύτην ήγεμονίαν καί ένέργειαν σεμνός καϊ άγιος,
* υπερηπλωμένος καϊ μένων έν έαυτω, ώσπερ δή τό καθέζεσθαι βούλεται σημηίνειν.
Λωτός, * λωτέω, * μυρυλωτος, λωτοφόρos, Ε. Η . Barker, ad E t y m . Μ. 7 2 3 .
9 5 3 . 9 5 4 . et in Classical Journal 3 1 / 1 1 6 . ubi et
Λωτοφόρος, Λ<*>τοφαγίτις, * Λωτοφαγία,
* Λωτοφαγις,
cf. 3 0 , 3 0 9 · 3 2 , 3 7 7 — 8 . : Aairos, * Aoros, 2 9 , 37."
Edd.
Μ.
t Μ Α . πρόβατα. Φρύγες. H e s .
Μ Α Α Τ Ρ Ο Ν . Lacones μωρόν d i c u n t : Fatunm,
Stultum. Hes. Η. S t e p h . — f Cf. glossam ejusdem
MaOpov rj μωρόν. Alberti.
Μ Α Γ Α Σ , dicitur σανίς τετράγωνος, ύπόκυφος, δεχο·
μένη εφ' έαντή τής κιθάρας τάς νευράς, καί άποτελονσα
τόν φθόγγον, Hes. et S u i d . : ut sit Lamina ilia lignea
repanda, super qua citharae nervi contenduntur, pulsalis iis sonuin reddens e foraminibus, quibus pertusa
est, Boeth ius Hemisphasrium nominasse dicitur, recentiores Musici Fulcrum et Pontem, ut et Suid. rursum esse dicit τήν τής κιθάρας s. λύρας * καβάλην τήν
τάς νευράς βαστάζουσαν, et Canonem. Metaph. Greg.
T / s ό hois τέττιγι τήν έπϊ στήθους μαγάδα ; INDE Μαγάζειν dicitur ro ψάλλειν, Fides pulsare, s. Nervis
τή μαγάδι superductis harmonicos ciere sonos.
Inde
ET Μαχηδί*, SIVE Μάγαδ!«, [Photio Μαγάδι«,] Instrumentuni quoddam musicum, procul dubio ab ampliore magade, utpote viginti chordis intend! solitum,
teste Anacr. qui ap. Athen. 14. dicit, Ψ ά λ λ ω δ'είκοσι
χορδαίσι μάγαδιν έχων. A p u d eund. Athen. ibid, dicitur esse 'όργανον φαλτικόν admodum vetustum : quod
postmodum ρετασκευασθέν
dictum fuerit σαμβύκη 1
secundum alios a Lydis: secundum alios, a S a p p h o n e
inventum. Sunt qui μάγαδιν et πηκτίδα eandem esse
velint, inter quos Menaechmus e s t : Aristoxen us vero
diversa ; scnbrt enim τήν μάγαδιν καϊ τήν πηκτίδα
χωρίς πλήκτρου ,ηα ψαλμού παρέχεσθαι τήν χρείαν, Magadm et pectidem sine plectro digitis pulsari: paulo
post tamen idem Athen. non Menaechmi tantum, sed
et Aristoxeni testimonio τήν πηκτίδα et τήν μάγαίιρ
e a n d e m esse ait, cum scribit Terpandrum invenis»e
άντίφθογγον
rrj παρά Avhois πηκτίδι τον βάρβιτον, eo
quod Pind. dicat T e r p a n d i u m Lesbiuin primum iy
δείτινοισιν ευρε'ιν Λυδων ψαλμόν άντίφθογγον
ύφηΜ,
πηκτίδοε.
Ubi cum dicat i ψ η λ ά ί , suspicari possit
aliquis τήν μάγαδιν,
s. τήν πηκτίδα, fuisse simile instrumentum ei, quod hodie Manichordium et Symphoniacum vocant, quadratum, sed oblougum, jereis
ferreisque inteutum nervis. 10 vero μάγαδιν appellat
et Tibiarum q u o d d a m genus, in O m p h a l e , Avbot re
μάγαδιε abXos ήγείσθω βοήί: si D i d y m o credimus, sic
appellans τόν κιθαριστήριον αύλόν) ut alii volunt, τον
προσαυλούμενον
τή μαγάδι, ut Hes. etiam τόν συ!ά·
δοντα ‫׳׳‬τή μαγάδι:
nisi forte p u l a n d u s sit intellexisse
Instrumentum musicum simili ei, quod vulgo Symphoniacum appellant, idem prope cum eo, quod Manichordium nominant, nisi quod hoc chord&s, illnd
fistulas habet, quae digitis percurrentibus (latum concipientes sonum reddunt suavissimum. ‫׳‬tSc ut ibi 10
dicit ήγείσθω βοήι, ita Pind. in Scolio quodam ad
Hieronem τήν μάγαδιν
v o c a t ψαλμόν
άντίφθογγον,
propterea quod bio γενών habeat συνψδίαν, puerorum
sc. et virorum : unde et Phrynichus, Ύαλμοίσιν άντϊ·
σπαστ άείδοντεί μέλη.
T r y p l i o et Μάγαδιν et Mdyabov vocat. N a m περϊ 'Ονομασιών 2. sic SCl'lbit,'0
δε Μάγαδοϊ καλούμενοs αυλόs.
Et rursum, MayaSis
έν ταυτώ όξύν καϊ βαρύν ψθόγγον έπιδείκνυται: dicente
Alexandride, Mάγabtv
λαλήσω μικρόν'άμα
σοι *·αί
μέγαν, indicans, Magadi se redditurum et exiles et
gravisonas s. grandisonas v o c e s . Sic vero Athen.
[ 1 8 2 . ] Ό δε μάγabts καλούμενοs αύλός, ό καϊ *παλαι0μάγαδι5 ονομαζόμενος, έν ταυτώ όξυν καί βαρύν φθόγγον έπώείκνυται, afferens et ipse hoc Alexandri(!® testimonium.
Idemque refert Eust. 1157· Ad superiorem vero magadin ut redeam, idem Athen. 14.
scribit D i o g e n e m T r a g i c u m τήν πηκτίδα a Magadide
discriminare ; quippe qui cum dixerit, Ψαλμοί! τρι·
γώνων, πηκτίδων τε Περσικών, statim subjungat, ανη‫׳‬
ζύγοιι Όλκοί! κρεκούσαs μάγαδιν, ένθα Τϊερσικφ Νόμω
ξννωθε/s αυλόs ομονοεί χοροί5.
Sic v e i o et Phyllideni
2. de Musica, ut diversa organa ponere πηκτίΐαε, μαγάδιδα5, σαμβύκας, τρίγωνα : μαγάδιδας nominari dicentem τά διά πασών καϊ πρόs 'ίσα τά μέρη τών qbovτιαν
ήρμοσμένα.
Haec ille ibi. A c notandum est, eum
in obliquis dicere et μάγαδιν^t
μαγάδιha, in dat.
μαγabi, sine diphthongo, I o n i c o more, ut et ap. Hes.
scriptum reperitur: cum de tibiae genere dicitur,
masc. etiam dicere ό μάγαδις.
Verum et μαγαδίδας
ap. eum legi sciendum est, paroxytonws, ab oxytono
nominativo μαγαδϊs, itidemque ap. Eust. :.ap. J. Poll.
vero μαγάδην,
ex A n a c r . : quod suspectum habeo,
n e c dubito quin reponendum sit μάγαδιν. [ut ap.
J. Poll. 4, 0 1 . e Ms. pridem correctum, ut etiam ia
ipso legitur Anac-.r. l o c o ap. Athen. 6'34.] Hes. trisyllabi tantum meminit, μαγάδεις dici scribens et ψαλτικά
όργανα, et αυλούs κιθάριστηρίους. Ex eoque est VERB·
Μ,αγαδίΞειν, τό τή μαγάbi διαψάλλειν, Magadi canere,
s. Magadis nervis pulsatis musicum ciere melos.
T h e o p h i l . Com icus, [Atheii. 6 3 5 • ] πονηρόν, υιον και
πατέρ' Έοτί μαγαδίζειν
έπϊ τροχού καθήμένους.
Oiieis
γάρ ημών ταυτόν φσεται μέλος. Aristot. .act., etiafll
et transitive posuit pro ψάλλειν,
Pulsarc, Digitis
tangere : Probl. Sect. 19. N a m Quaesr. IS., quatfit
cur ή διά πασών συμφωνία φδεται μόνη ', hanC η. ράγαδίζε'σθαι, άλλην δ' ούδεμίαν. Et sub fin. dicit, Διό μόνη
μελωδεΊται, ότι μιας έχει χορδής τά αντίφωνα φωνήν ‫•־‬
synonym‫ »!״‬ponens μελωδείσθαι et μάγαδίέεσθαι.
Denique a d i s y l l a b o j u a ^ s e s t DEM1N. Μ αγάδων, τό, Parv u l a μ α γ ά ! : ut a p . L u c i a n . de Mercurio lyrae s. cithara
inventore, p. 29· Χελώνην ποϋ νεκράν ε'υρών, 'όργανον
απ' αυτής συνεπήξατο' πήχεις γάρ έναρμόσας καϊέυγώσας, έπειτα καλάμους έμπηξαs, καϊ μαγάδων ΰποθεις,
καϊ έντεινάμενος έπτά χορδάς, μελωδεΐ πάνυ γλαφυρόν.
U b i Micyllus vertit, F u n d o q u e et dorso subjeclo. H.
S t e p h . — f Strabo 10. 4 7 1 . μάγαδιν βαρβάρω! ώνομάσθαι asserit. Athen. 182. Lydorum inventum illud
instrumentum appellat. Apud Eund. vero 636· Duris
in L. περί Τραγωδίας inventorem Magdin quendam,
natione Thracem nominat. Cantharus quoque ap. J•
Poll. 4 , 6 1 . inventioneni T h r a c i b u s ascrihit. Schweigh.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
ad Athen. 1. c. Cf. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxlii.
" Philostr. 487· Καθάπερ αί μαγάδεε to'is
opyavois
* προσηχεϊ'(ι •Δίων. Vida Ύπολύριοε. * ΤΙαλαιομαγάδιε, Eust. Od. Σ. 1 2 1 4 , 2 2 . " Edd. " M a y a s , ad
Lucian. 1, 223. Μάγαδι*. Heyn. ad Apollod. 1172.
Valck. Adoniaz. p. 225. Brunck. Soph. 3, 413. 520.
Boeckli. de Metr. Pind. 265. Μαγάδιον, ad Lucian. 1,
222. 223. Brunck. Aristoph. 1, 229." Schaef. Mss.
" Mayas, Philostr. 491. * May0\ts, i. q. μαγάδις,
Xen. K. A. 525." Wakef. Mss. Xen. K. A. 7· et ex eo
Athen. 151. Μαγάδί σαλπίζοντες.
Et Athen. 634.
Ή μάγαδις, αύλός προσαυλούμενοε rjj μαγάδι. Mayaδις s. Μάγαέίί, ή, gen. μαγατίδος S. μαγάτιδος, ν.
Schweigh. ad Athen. 182. f. 636. c. Tryphoais verba,
(ab H. Steph. laudata,) citavit Athen. 634. ubi quidei(! μάγαδος, tanquam masculini generis nomen,
edebatur, sed μάγαδιε e vet. Cod. merito correxit
Schweigh. Non animadverteraut priores Editores articulus ό ad ai‫\׳‬os referri, non ad v. μάγαδες.
Et sic
eadetn Tryphonis verba, pleniora etiam, recte scripta
leguntur in Edd. et Mss. ap. eund. Athen. 182. Dativus μαγάέ! (ap. Hesych.) potest Ionice dictus videri, nempe e μαγάδιι idem ac μαγάδι δι valente, contractus; sed rectius a nominativo μ αγάς derivabitur.
Masc. ό μάγαδις nusquam reperitur, ut jam supra monitum. Apud Hes. v. Μαγάέείί, μαγάδης αύλός scribitur,.et sic h. 1. scribere voluisse H. Steph. videtur,
ό μαγάδηε, non ή μάγαδις.
At ap. Hes. haud dubie
μάγαδις scriptum oportebat, ut est ap. Athen. 634."
Scbweigh. Mss.
Μ Α Γ Γ Α Ν Α Suidae Vas vinarium e lignis confectum. Idem in Γαϋλοί, inter alias expp., oxytonon
γανλόν esse dicit οίνηρόν άγγειον eif ξύλων κατεσκενασμένον, quam Italos vocareμαγγάναν. Non est itaque
mere Gr. vocabulum. H. Steph.
ΜΑΓΔΩΑΟΣ. οικοδόμημα τι· Structura quaedam.
Hes. H. Steph.—f Ab Hebr. ‫ מ ג ד ל‬Migdal: Turris.
Alberti. Ezech. 29, 10. 30, 6. Notatur autem Urbs
aliqua.
f ΜΑΓΕΒ ap. Zonar. vitiose scriptum est pro
ϋαγέβ, quod vide.
ΜΑΓΙΝ. Hes. άσπίδα. Η. Steph.—f Eo sensu
H e b r . ‫ מ ג ן‬Magen passim obvium in Sacris. Alberti.
f ΜΑΓΙΣ. τό * σκουτάριον παρά "Αραψι. Etym. Μ.
Mayis, avri τής τραπέζης, Α'ιγύπτιον δόξει, [an δοκεϊ ;]
καϊ παντελώε έκθεσμον. .Hellad. Chrestom. p. 17·
Μαγίι· Edulii genus ap. Cyprios dici videtur. Athen.
663. Sturz. p. clxxvi.
t Μ Α Π Σ Τ Ε Ρ Ι Α Ν Ο Σ . b * κανστρίσιοε. Suid. Leg.
* Μαγιστριανό!· * καστρήνσιοε. Magisterianus : Castrensis. Kuster. " G l . Μαγιστριανόε' Agens in rebus.‫ ״‬Edd.
ΜΑΓΙΣΤΩΡ. Hesycbio διδάσκαλος, επιστάτη' Doctor, Praefectus; afferent! itidem Μαγιστόρους pro διδασκάλους, έπιστάτας. Haud scio an e Lat. Magister.
H. Steph.—f Diversimode scribitur ϊ ιαγίστερ (Phot.
Suid. Etym. M. et Lex. Ms. Bibl. Coisl. 473.) Μάyiarpos, Μαγίστωρ, Μαϊστωρ etc. Alberti. " Μαγίttrep, * Μαγιστίριοε, Act.Traj. 1, 239." Schaef. Mss.
t ΜΑΓΚΙΠΑΤΟΣ. Emancipatus. Suid.
f ΜΑΓΚ1ΠΕΣ. 'Ρωμάίστϊ oi τεχνίται τοϋ άρτον.
Etym. G. Erratumne in scriptural an e Panifices
detortum 1
t ΜΑΓΚΥΠΕΙΟΝ. Mancipium, et ‫ ״‬Μά γ κυψ•
Manceps. Suid. v. Μάγκινοε.
ΜΑΓΟΣ, 0, Magus. Persicum v. est, signif. Sapientem s. Rerum divinarum et naturalium peritum.
Ii herbarutn gemmarumque et aliorum vires callebanf, miracula edebant, divinabant: et ob futurorum
praidictionem et vitam religiosam diis famijtares eredebantur, magno in honore habebantur, ac de rebus
gravioribus consulebantur. Cic. de Div. [1, 2 3 . ]
Ei niagos dixisse, quod genus sapientam et doctorum
habebatur in Persis, e triplici appetitione solis xxx annos Cyruin regnaturum esse. Et rursum [1, 41.] Divinationum ratio ne a barbaris quidem gentibus neglecta est. Siquidem et in Gallia Druides sunt, qui
et naturae rationem, quam physiologiam Graeci appellant, notam esse sibi proliteutur, et partim auguriis, partim conjectura, quae sunt futura dicunt: et
in Persis augurantur et divinant magi, qui congregan-
cccclxxiii
tur in fano commentandi causa atque inter se colloquendi. Itidem Strabo 16. [ 6 / 2 . ] scribit roCs μάντειι
in honore fuisse : quales ap. Indos fuisse rous γυμνόσοφιστάς, ap. Persas rois μάγους, item rows * νεκυομάνrets, et τους * λεκανομάντεις: ap. Assyrios τους * X a \ δαίους, ap. Romanos τους Τυρρηνικούς ωροσκόπουςr
Etruscos aruspices: talemque fuisse Mosen Judaeorum ducem. Et Luc. Macrob. [c. 4.] Καί 01 καλουμενοι be . μάγοι γένος τοϋτο μαντικόν και θεοΊς άνακείμενον παρά τε ΥΙέρσαις, και Σάκαις, και Μηδοις, και
παρά πολλοίς άλλοις βαρβάροις : sicut ap. iEgyptios
0( ιερογραμματε'ις, ap. Ind OS οί βραχμάνες, άνδρες
ακριβείς φιλοσοφίφ σχολάζοντες. Xen. Κ. Π. 8. ρ. 121.
Κατεστάθησαν 01 μάγοι ϋμνε'ιν τε αεί αμα rrj ημέρα τούς
θεούς, και θύειν άν' έκάστην ήμέραν οΤς οί μάγοι θεοϊς
είποιεν: 7· ρ. 109• Χρήματα τοις ΘεοΊς έζελεϊν, όποια
άν οί μάγοι έξηγώνται. Plut. Alex. 0 1 μάγοι όνείρους
εξηγούνται.
Apud Herodian. 4, [23.] Antoninus Caracalla jubet Maternianutn Μάγων τούς άριστους ζητήσαντα νεκυίψ τε χρησά μενον, μαθείν περι τοϋ τέλους
τοϋ βίου αύτοϋ, Apud Lucian. vero in Demonacte
[23.] quidam dicit se Mayov είναι καϊ επψδάε ε χει ν
ισχυρά! ώς ύπ' αύτών άπαντας άναπείθειν και παρέχειν
αύτφ όπόσα βούλεται.
Unde factum ut τό Mayos in
malam etiam partem acceptum fuerit, nimirum pro
Praestigiatore et Venefico : quo sane modo iEsch. in
Ctesiph. dicit, Oure Φρννώνδας ούτε Εύρΰβατος, ούτ'
άλλος ουδείς πώποτε των πάλαι πονηρών τοιούτος μάγος
καϊ γόης εγένετο.
Et Soph. (CEd. Τ. 387.) Ύφεϊς
μάγον τοιόνδε μηχανορράφον. Itidem Plin, 29» 3. Ut
est magorum solertia occultandis frandibus sagax. Et
28, 7· Tactis menstruo postibus irritas fieri magorum
artes. Et 36, 19· Veneficiis resistit omnibus, privatim magorutn. [Et hac notione non solum ό μ. dicitur, sed et ή μ. Luc. Asino 4. Μ. γάρ έστϊ δεινή'.]
Itidem DERIV. May«K0s, [ή, ov,‫ ]־‬in malam pierunique partem accipitur pro Praestigiatorius, Veneficus: ut cum idem Plin. 30. init. dicit Magicas vanitates: et 28, 8. Contra magicas insidias
pollere. De origine magicae artis, quando et a quibus
cceperit, et a quibus celebrata fuerit, docet Idem 30.
init. et caput sequens ita orditur, Ut narravit Ostanes,
species ejus ,plures sunt: namque et ex aqua et e
sphaeris, et ex aere et stellis, et lucernis ac pelvibus
securibusque et multis aliis niodis divina proiuittit:
pra3terea umbrarum inferorumque colloquia: quae
omnia setate nostra princeps Nero vana falsaque comperit. Sed ut ad Μάγο* redeam, adj. etiam accipitur
pro Magicae artis peritus, Magica vi instructus: ut
Plato in Axiocho [371.] Υωβρύηι άνήρ μάγος. Et quidam in Epigr. Kai κεστοϋ ψωνεϋσα μαγωτέρα, In sermone cestum Veneris superans velut magicis incantationibus. Suid. exp. * θελκτικωτέρα: habebant n. et
Magi sua θέλκτρα.
Porro praeter adj. μαγικός, derivatum a μάγοι etiam VERB. Mayetfeiv, Magum esse,
Magicis artibus imbutum s. instructum esse, Magicas
artes callere. Plut. Artax. "Eva των ιερέων, it έν
παισϊ Κύρον τής νομιζομένης αγωγής έπιστάτης γενόμενοί καϊ διδάξas μαγεύειν αυτόν, Nec enim, inquit
Cic. de Div. 1, [41.] quisquam rex Persarum potest
esse, qui non ante magorum disciplinam scientiainque
perceperit. Et Cyrus Minor in Epist. ad L a c e d » monios dicit se φιλοσοφείν μάλλον καϊ μαγεύειν
βέλτιον τού άδελφοΰ, ut est ap. Plut. Artax. et Apophth.
|| Signif. etiam Uti magicis artibus, s. Adhibere magicas artes aliq ua in re : Idem Numa, Κ,αταγαγείν rov
Δια μάγεΰσανταε έκείνους, Illos magicis usos artibus,
s. praestigiis, Jovem deduxisse: ut et Cic. dicit Magorum portenta : et Plin. Oslanem magnm seniina
artis portentosae sparsisse. Inde VERBALE Μάγευμα,
τό, Machinainentum magicum : vel Artes magicae,
Insidiae magicae. Plut. Erotico, Φάρμακα καί μαγεύματα καθειργνύμενον ακολάστων γυναικών.
Ε τ Μαye ία, ή, itidem Magica ars, Magica scientia.
Interdum in bonam partem accipitur h. v., ut et μάγος:
veluti cum Suid. scribit μαγείαν fuisse επίκλησιν
δαιμόνων άγαθοποιών πρόε άγαθοϋ nvos
σύστασιν,
qualia fuerint Apollonii Tyanei θεσπίσματα:
γοητείαν
autem, έπίκλησιν δαιμόνων κακοποιών περϊ τούς τάφουε
γινομένην : φαρμακείαν vero, οταν διά nvos σκευασία»
θανατηφόρου πρόι φίλτρον ή άλλως δοθρ τισι διά τον
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
habet φελμωνϊ άλμωνί.
In Hebr. Codice ‫פלגי א ל מ נ י‬
στόματο!: indicans, magos bonorum geniorum invoPeloni A l m o n i : Certus quidam.
cationibus vel futura praedixisse, vel miracula aliqua
t Μ Α Ζ Α . αλφιτα πεφνρμένα υδατι και ελαΐψ. Hee,
edidisse: ut et Plato Alcib. Majore [ 1 2 2 . ] scribit
τήν μαγείαν
Persicam fuisse θεών θεραπείαν.
Sed
Ad q. 1. Heins. confert Hebr. IltD Mas6n : Cibus.
quoniam posteriores magi γόη τε! etiam erant et φαρ·
Propius videtur Hebr. ‫ מ צ ה‬M a z z a h : Massa inferμακείι, praestigiis portentosis et veneiiciis utebantur,
mentata.
ideo infame etiam ί/ μαγεία vocabulum esse coepit,
f Μ Α Ζ Α Κ Ι Σ . δόρυ Παρθικοί‫׳‬. Hes. Procul dubio a
ac poni pro Arte praestigiatrice, incantatrice, vene‫[ מ ז ק‬Mas&k:] Scidit, Discidit. Heins. Vide Άμαξα·
fica.
Vide Plin. 24, 1 7 . : et 30, 1. et 2. Praeterea
κάρ civ.
παρά τον! μάγου! est COMP. Μαγοφονία, 7/, Magof Μ Α Ζ Α Α Ω Θ legitur ap. L X X . Ed. Complut,
rum occisio s. csedes: eorum sc. qui regnum Persidis
ubi
Bos. exhibet Μαζουρώθ, quod vide.
iuvaserant. Festum esse hoc nomine ap. Persas
Μ Α Ζ Ε Υ Σ . Phrygibus ο Ζεύι. Jupiter. Hes. H.
quotannis celebrari solitum, in memoriam ejus diei,
S t e p h . — f A μάζο!, Magnus, unde μάζων, a quo
quo septem principes occiderant magos, qui regnum
Major. Guyet. Biel. hoc nomen ex Hebr.‫ ׳‬DI^D
malis artibus ad se traduxerant, auctor est Herod.
Maussim derivat, quod Dan. 11, 38. Theodotio
3, [79.] p. 123. ubi etiam addit, ea die magos domi
Μ
α ω ζ ε ϊ μ reddidit, N o v . T h e s . Philol. 11, 31$.
se continere, nec foras prodire, metu magni illius
f ΜΑΖΟΥΡΩΘ. Hac voce usi sunt LXXInterprr.
diei, quo omnes fuissent interfecti, nisi nox superve2 Reg. 23, 5. Ed. Bos. ubi in Hebr. est ‫ מ ז ל ו ת‬Masnisset. [ " S e d rectius * Μαγο^όνια, in plur, neusaloth, et Job. 38, 32. ubi Hebr. fiVWD Massar6tb,
trius generis dedere melioresHerod, libri."Schweigh,
quorum utrumque certas Stellas designare videtur.
Mss.] Sic in Epit. Ctesiae [15.] p. 4. "Αγεται
τοί!
HiilC Suid. : Μαζουρώθ' τα συστήματα των αστέρων,
Πέρσαα έορτή τήs μαγοφονία!, καθ ήν Σφενδαδάτηι ό
ct έν T7j συνηθείφ ζώδια καλούνται. Έβραίστϊ it nvii
μάγοι άνήρηται.
Denique inde COMP. Μαγωδόϊ, e
φασι λέγεσθαι τήν λέξιν, σημαίνειν δέ τον αστρφοτ
quo DERI v. μαγψδία.
Athen. enini 14. [ 6 2 1 . ] scri·
κύνα.
bit τήν μαγωδίαν accepisse nomen άπό τοϋ οιονεί
Μ Α Ζ Ω Ν Ε Σ ap. Spartanos olim dicta fuit $ Δι οννμαγικά προφέρεσθαι και φαρμάκων έμφανίζειν
δυνάμει!:
esse autem μαγο>δούι, Histrionurn genus ad comicuin
σιακή σύνοδοι' Bacchanale convivium. Athen. [149.]
accedens: utitympanis et cymbalis, habitu muliebri:
H . Steph. — f Ad iilum Athen. 1. Casaub.: An,
personam agere modo mulieris, modo moechi, modo
inquit, a Gr. μάζα, quasi Locus, quomazae congere*
lenonis, modo viri temulenti, qui ad amasiam comisrentur? An potius ab Hebr. [ptD] Mazon, i. e. Ci·
satum venit : καί πάντα ποιείν τά έξω κόσμου : ίλαρωbus, Obsonium? At μάζα est illorum [ ‫ ] מ צ ה‬Matsah,
δον autem, esse multo σεμνότερον, et ad tragicum
quod genus Panis aut Placentae illis signif.
histrionem propius accedere.
Vide et
Λυσιωδό!.
f M A I . μέγα. Ινδοί. Hes. Revera Persicum est
Apud Hes. Μαγ^δή, ορχησιι άπαλή, Mollis et effemi·
jf. Mah : Magnum. Reland.
nata saltatio: dicta a Chrysogono mago. H. Steph.
+ Μ Α Ι Ο Υ Μ Α Σ . πανήγυρις
έν rrj 'Ρώμτ! κατά τον
" Mayos, Gesner. Ind., in Orph. ad Charit. 487. JaΜάίον μήνα. Suid. Lat. Majumas.
cobs. Anth. Proleg. 5 5 . ; 9, 283. 11, 134. Philodem.
f ΜΑΙΣΤΩΡ, διδάσκαλος. Vide Μαγίστωρ,
10. ad Timaei Lex. 73. A m m o n . 9 2 . ; Valck. ad 112.
ΜΑΙΣΩΑΟΣ. Animal quadrnpes, in India naConf. cum γάμοad
Charit. 6'85. Μαγώτεροι, T o u p .
scens, simile vitulo. Hes. H . S t e p h .
Opusc. 1, 260. Jacobs. Anth. 1, 29· Zeun. ad Xen.
t ΜΑΙΣΩΝΕΣ. παρά Αττικοίs
οί των ‫ ׳‬μαγείρων
Κ. Π. 304. 390. 406. 417· ad Lueian. I, 463. ad
υπηρέται ξένοι [τέττιγει λέγονται,]
01 δέ έντόπιοι ΜαίCharit. 3 7 6 . Μαγικό!, 76S. Μαγεύω, Heyn. ad Apolσώνει. Hes. v. Terrijj. Hinc quod Idem habet Mailod. 231. Musgr. in Theocr. Warton. 2, 411. ad
σων μαγειρείον,
corrigendum censent eruditi, ut
Lucian. 1, 466. Jacobs, Anth. 1. c. ad Herod. 595.
μάγειροι legatur; ita consentit quoque Athen. 659·
Musgr. Cycl. 6 3 8 . ; Suppl. 1110. Markl. Iph. p. 398.
+ ΜΑΙΩΡΕΙΣ. Ot πρεσβύται. Suid. Lat. Majores,
Μάγευμα, Markl. Suppl. 1110. Musgr. ibid. Μάγε‫*״‬
f Μ Α Κ Α Ρ Ι . Utinam. Vox Graeco-barbara, quam
μα et Μαγγά νεύμα, ad Plut. 6, 93. Hutt.
Μαγεία,
afferunt Hes. et Suid. v. Αΐθε vel Είθε.
Fischer, ad Palaeph. 146. Valck. ad Amnion. 223. ad
f Μ Α Κ Ε Α Λ Α Ρ Ι Ο Σ . ό σφύζων τά ζώα. Μάκελλοί‫׳‬
Charit. 4 7 6 . Schol. Aristoph. Π . 303. Μαγοφονία,
γάρ και Μακέλληι 'Ρωμάίστϊ ό σφαγεύ!. Etym. Cod.
Wessel. Herod. 237, Μαγωδόί, Jacobs. Anth. 8,
Havn. 1971. in N o t . ad Etym. Μ. v. Μάκελλα citatus.
313." Schaef. Mss.
" Μάγοϊ, adj., Philostr. 4."
‫ ״‬Ι Μ Α Κ Ε Α Ο Σ . δρύφακτοα. Hes. Cf. Hebr. ‫מ ק ל‬
Wakef. Mss. " Μαγεύω, Apollod. '1, 9, 28. Πέχλον
φαρμακω μεμαγευμένον,
ubi al. μεμαγμένον : Dio
[ M a k k e l : ] Baculus. Alberti.
Cass. 4 3 5 . ; Schol. Greg. Naz. 67. * Μαγευτή!,
ό,
M A K E P . . M a t e r , Cortex qui ex India adveliitur,
i. q. μάγοι,. Dio C. 4 9 0 . * Μαγευτικοί,
1), όν, vide
subflavus, crassus, modice linguam gustu astringene
Mayyaveumcjs. Μαγεία, Schol. Ven. II. A , 86. , accendensque mixta quadam acrimonia aromatica.
Schol. Greg. Naz. 150‫ ״‬Glossae: Μάγοί* Magus;
Auctor Diosc. 1, 111. Gal. simpl. Med. 7. et τών κ.
Μαγεία• Magica. Μαγεύω‫ ׳‬Circulo." Edd. " * M a v
Τόχ. 6. Plin. 12, 8. habet Macir: Et macir ex India
τόμαγο!, Nonn. Hist. Synag. 1, 45." Boissonad. Mss.
advebitur, cortex rubens, radicis magna;, nomine ar‫״‬
Eudocia 287· ex Eod." Edd, " Μαγέταν
ανλόν,
boris suae. Qualis sit ea, incomperlum habeo. H.
Hes. τόν μαγεύοντα
τουt άκροωμένα!."
Η. Steph.
Steph.
" Καταμαγεύω, Magicis incantationibus occupo. Lut ΜΑΚΗΘΟ. Mentha sativa, ap. iEgyptios. Ex
cian. [1, 4 6 6 . ] Εϊθ' όλον με καταμαγευσαι."
Η. Steph.
A p p . Diosc. 4 5 4 . Spicileg. p. cccxxvii.
t Μ Α Κ Κ Α Β Α Ϊ Ο Σ . Kara Π (:pirns‫ ־‬κάρανοι, τοντέαrj
+ ΜΑΔΑΡΕΙΣ. τά πλατύτερα
λόγχα τών κρεάτων.
δεσπότη!' rrj · δέ Συρίφ διάλέκτω ανδρείοι
πολεμιστή!,
Κελτοί. Hes. Pro λο'γχα Alberti. * λ<5γχια vel * λογδννατώτατοι.
Etym.
G.
Etymologia
vocis
varie
tradf•
χίδια Iegere suadet, et pro κρεάτων potius δοράτων,
tur. Sunt qui Hebr. ‫ מ כ ב י‬ortum putant e literis
quam κεράτων. Strabo 4. 196. fin, μάταριι scripsit :
initialibus verborum ‫ מ י כ מ ו ך ב א ל י ם י ח ל ה‬Mi camoca
παλτον είδοι.
‫י‬
beelim Jehovah : Quis sicut tu inter Deos, Jehovah,
f ΜΑΔΕΚΩΒ. Etym. G . ν, Κιίαθοϊ scribit: Λ έ quae in vexillis suis picta gerebant generosi illi
γονται δέ αυτοί κύαθοι καϊ μαδεκώβ, * μαμαρώθ δέ του
Judaeorum daces. Alii e Chald. ‫ מ ק ב א‬Maccaba:
διϋλιστήραι, quae verba male sana quid sibi velint,
Malleus, collato Arab. ! A M a n c i b : Praefectus,
non expedio. Speciem quidem Hebr. vv. gerunt
Dux, derivant. Cf. Conr. iken Observ. de Juda Macμαδεκώβ et μαμαρώθ; veruin in penu istius linguae
cabaeo in Symbolis literariis (Brem. 1744.) 1, 170.
nihil invenio, quod hue conducat.
qui priorem illam originationem a vero aberrare
+ ΜΑΕΛΕΘ. Legitur ap. L X X . Interprr. Ps. 52,
ostendit.
1· et 87, 1. (Hebr. 17, 53. et 88.) pro Hebr. ‫מ ח ל ת‬
f Μ Α Λ Α Χ Β Η Λ Ο Ϊ in veteri quadam Inscr. RoMalialath: quod Instrumentum quoddam musicum
mana θεό! πατρφο! Palmyrenorum vocatur. Solem
denotare putatur.
esse plane mihi persuadeo; sed quare ita dictus sit,
+ ΜΑΕΜΩΝΙ. Apud L X X . Ed. Bos. legitur 1
veli m disquirant liuguae Syriacae periliores. Salmas.
Sam. 21, 2. , Εν τν τόνψ
λεγομένω Θεοϋ
πίστα,
in Fl. Vopisc. 371. Exp. tamen quasi dicas: regein
ψελλανί μαεμωνί. Aldus edidit έμμωνείμ‫ ׳‬Cod. Alex.
Belum, adeoque comp. vox videtur e j o i J o Malco,
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
Rex, etvv^Q Β ε έ ΐ : Dominus. Vide
Άγλίβωλο!.
t M A A A X H . Malva. Hebr. ‫ מ ל י ח‬Malluach idem
notat. Oger.
‫ ן‬Μ Α Λ Ι Κ Α . τόν Ήρακλέα. Αμαθούσιοι. Hes. Orturn videtur ex Hebr. ‫ מ ל ך‬Melech vel Syr. |‫׳‬-»sv-.
Malco: Rex. Deos autem vulgo reges appellabant
Orientales. Vide infra,Μελίκαρθοι, Μελχόμ, Μολόχ.
Μ Α Λ Κ Η Ν a Pariis vocari τό έπικόπανον, auctor
Hes. Η. Steph.
Μ Α Λ Ο Β Α Θ Ρ Ο Ν , s. Μαλάβαθρον· Malobathrum,
arbitrantur aliqui esse Indici nardi folium, falsi quadam odoris cognatione: sed est folium sui generis,
quod Indie® gigimnt paludes, lentis palustris modo
innatans aquis sine radice. Tradunt siccatis aestivo
fervore aquis humum aridis fruticibus uri: qnod
ubi non evenerit, ne amplius quidem renasci. Plura
vide ap. Diosc. 1, 1 1 . : et Plin. 12, #6. Sed hie arborem esse dicit: Dat et malobathron Syria, arborem
folio convoluto, arido colore: e quo exprimitur
oleum ad unguenta: ut sane P, jEgin. 4, 48. Φύλλον
μάλαβάθρου σφαιρία β'. Et Geopon. 6, 6. Φύλλου
μαλαβάθρου σφαψία ε'. Aetius appellat etiam φύλλον
οκύλματο! ; alii φύλλον 'Ινδικόν, quidam κατ εξοχήν et
φύλλον nominant. Ferunt ap. Indos nasci in ea regioue, quae Malaber dicitur : vernacula ipsorum lingua Bathrum s. Bethium appellari: inde Graecos
comp. voce nominasse μαλάβαθρον.
Ut iude clarum
sit, rectius scribi μαλάβαθρον,
per a in secunda syllaba, ut sane scriptum ap. Diosc., Gal., Aet., P .
iEgin., Geoponicun auctores : ap. Plin. vero Malobatbrum aliquot in locis scriptum est, quomodo et
ap. Arrian. legi tradunt. Horat. Od. 2, 7· Malobathrum vocat unguentum malobathrinum : Cum quo
morantem saepe diem mero Fregi, coronatus nitentes
Malobathro Syrio capillos. Ita Tibullus Nardum pro
nardiuo s. spicato unguento : Jamdudum Syrio madeiactus tempora nardo. Plin. et Plaut. Foliatum unguentum vocant. H. Steph. " * Μαλα/3άθριν0ϊ· Diosc.
1, 75. Gl. Μαλαβάθρινον Foliatus. Vide Vinceut's
Translation of Arrian's Periplus of the Erythr. Sea."
Edd. " Μαλάβαθρον, Arrian. 173." Wakef. Mss.
t ΜΑΜΑΡΩΘ. Vide supra Μαδεκώβ.
ΜΑΜΑΤΙΑΕΣ, Hes. teste, a Dolopibus vocantur
a't άναδενδράδει. Η. Steph.—+ Leg. * Ναματίδει. Is.
Voss. Corrupte pro Α μ ά μ υ κ ε ι . Perger.
f M A M A T P A I . 01 στρατηγοί, παρ' 'Ινδοίs. Hes.
Cum Indos passim cum Persis confundat Noster, ut
supra in v. Ma!, v. Μαμάτραι corruptam puto e Σατράπαι. Alberti.
ΜΑΜΕΡΤΟΣ Hesychio "Αρη!‫ ׳‬Mars. Varrone auctore a Sabinis Mars dictus fuit Mamers; ut Fest.
Ppmp. vult lingua Osca. H. Steph. " Lycophro
938." Edd.
‫ •·׳‬t MAMZHP. Vox Hebr. ‫ מ מ ז ר‬Mams&r, quam
Deut. 23, 2. servavit Aquila, ubi L X X . vertunt έκ
πόρνη!‫ ״‬Filius notlius e concubina.
t ΜΑΜΩΝΑΣ. θησαυρό! πλεονεξία!. Hes. Etym.
G. scribit μαμμώναι, uti et Mattb. 6, 24. mnltilegunt. H e b r . ‫ מ ט מ ו ן‬Matmon : Thesaurus. Syr. jinV^y
Momuno.
' t MAN, vide infra Μάννα.
t M A N A A . θυσία, σπονδή. Phot. Lex. Hebr. ‫מ נ ח ה‬
Minhah : Oblatio, qnod L X X . nonnunquam Gr. ita
expresserunt, ex. gr. 2 Reg. 8, 8. 9 . ubi tamen μα‫׳‬
vak scriptum est. Vide Μάννα.
" f ΜΑΝΑΑΤΩΡ. ε'ιδο! άξιώματοι. Suid. Lat. Maudator; Hac voce utitur Zonar. v. ΤΙενθήν, additque:
Ot γαρ μανδάτωρει ποιουσι τά μηνύματα Iv re τοίι δικαστηρίοιι καϊ τοίι έν αύτόίι
δικαζομένοιι.
f : Μ Α Ν Α Ι Λ Ι Ο Ν . παρά 'Ρωμαίοι! καλείται το χειρόμακτρον. Etym. Μ. ν. Χεφόμακτρον. Lat. Mantile,
Mantelium. Sylburg. Vide Mavre/λι?. " Ε. Η. Barkfer. ad Etym. M. 1083. Gl. * Μανδάλων Mandela."
Edd. " * Μανδ»/λί0ν, Brunck. Aristoph. 1, 265.
* Μανδύλιον, ibid." Schaef. Mss.
ΜΑΝΑΥΑΣ, 0‫ ׳‬Vestimenti militaris geijus ap. Persas, ut est ap. Hes. Suidas esse dicit Speciem vestimenti, quae λωρίκιον dicatur. J. Poll. [7, 60.] fem.
habet Μανδύη, dicens earn esse ομοιόν τι τω κάλουμένφ φαινόλη· P a e n u l a e [ i b i etiam Liburnicae μανVOL. I.
cccclxxiii
δύη! meminit.] Volunt esse quod Mantehim Plaulus
appellat, vulgus etiamnum Mantellum. H. Steph.—
+ Persicum esse v. docet ex iElio Dionys. Eust. ad
Od. T . [1854, 32.] AUios δέ Διονύσιο! λέγει οτι Περοίκον όνομα και ο μανδύα!" εβικε δέ φησι φαινόλη. Burton p. 83. Ab Hebr. *‫ מדן‬χιτών s. ‫[ מ ד י ם‬Maddim :
Vestes.] Levit. 6, 3. Bernard. Phot. Lex. Μανδώ!‫׳‬
τηβερνα. [Fors. τήβεννα.] Auctore Hes. etiam Mai‫׳‬τύα! scribitur. " Corai. ad Heliod. T . 2. p. 18.
Glossae SS. Hes. 86. * Μανδνοειδήι,
b, ή, Eust.
Od. p. 30. Schol. Aristoph. B. 1021. A . 49." Edd.
" Μανδύα!, ad Lucian. 1 , 3 6 6 . 696. Μανδύη, Fischer.
ad Palaeph. 196. ad Moer. 139." Schaef. Mss. " Marδυοειδήι, Eust. II. 150, 43. 710, 6." Wakef. Mss.'
t ΜΑΝΕΡΟΣ, cf. Jablonski. Op. 1, 138. coll. p.
464. " Μανέρωι, Valck. et Wessel. ad Herod. 140."
Schief. Mss.
t Μ Α Ν Η Σ . {‫ ן‬ομιλία ap. Persas. Cyrill. Hieros.
Catech. 7. Burton 84.
t ΜΑΝΙΑΚΗΣ. Polyb. 2, 31. Celtis esse aureum
ornamentum colli vel brachii esse tradit. Conferunt
Cbald. ‫ מ נ י נ א‬Menichas. ‫ ה מ נ י כ א‬Hamnicha Dan. 5,
7. 16. 29. quod L X X . e t T h e o d o t . reddunt μανιάκι/s,
quo videtur signif. Torques aureus, quem Persarum
Medorumque nobilissimi gestabant, et quem gestare
lit ebat nemini, nisi cui rex dedisset. X e n . Anab. 1,
5, 8. Sturz. p. cxcii. Alexandrinae dialecto vindicat.
Vide Μάννοϊ. " Gl. Μανίαξ· Tortile, Circulus, Tortus. Μανιάκη!‫ ״‬Torques. Mavtaceis‫ ־‬Torques." Edd.
'.' Μανιάκη!, Segaar. in Daniel. 2 6 . Musgr. Cycl. 183.
Rubnk. Ep. Cr. 297. ad Longin. 263. * Μανιακοί‫׳‬,
Segaar. 1. c." Schaef. Mss. " Μανιακή, Polyb. 1, 189.
191." Wakef. Mss.
Ί‫ ־‬Μ Α Ν Ι Κ Α , τα λαμπρά και θαυμαστό, τών έργων,
Phrygum sermone, a Mani vel Mane, prieco quodam
rege. Plut. de Is. p. 360. Schweigh. ad Athen. 578.
t M A N N A s. May, iEgyptiacam v. putant And.
Miiller in Gloss. S. aliique. Jablonski. Op. 1, 128.
" Glossae Iatr. Ms. ap. Tittmann. ad Zonar. p. cxix.
cxx. Theoph. Nonn. c. 9 6 . Schneider, ad Veget. c.
54. p. 64. Chirurg. Vett. 82. Bos. Animadw. 170.
Schleusner. Lex. v. Μάννα, Maittair. Ind. in Aret.
352. * Μαννοδότη!, ό, Mannae suppeditator, Carm.
Sibyll. 2. p. 212. et * Μαννοδοτέω, Const. Manass.
Chron. p. 22. Const. Apost. 6, 3. p. 943. dicuntur
Judaei ignominia affecisse Moseu, Τον έξ ούρανοϋ
μαννοδοτήσαντα
αυτοί!, καί έξ άέρο! * κρεωδοτήσαντα αυτοί!20
. ‫ ׳‬.
ρ. 9^7· Τον έξ ούρανοϋ μαννοδοτήσαντα
αύτοϊ!, και έκ θαλάττηι
κρεωδοτήσαντα
όρτυγομήτραν:
v. Suicer. Thes, Clem. Alex. Paed. 1.
p. 122. Ή τροφή δέ ή κατάλληλο! αύτη, και πρόσφοροs
νεοπαγεί καϊ νεοφυεί παιδίω, προ! τοϋ Θεού, τοϋ τροφέω!, και πατρόι τών γεννωμένων καϊ
άναγεννωμένων,
πονουμένη" οίον τό μάννα ούρανύθεν άπερρέετο τοίι παλαιοί! Εβραίοι!, ή τών αγγέλων έπ ουράνιο! ,τροφή.
Άμέλει και νϋν αί τιτθαϊ τό * πρωτόχντον τοϋ γάλακτος
πόμα, ομωνΰμω! εκείνη τρ τροφή, μάννα
κεκλήκασιν.
Eust. 488, 12. Άναγραμματισθεϊs
yap και νϋν ό χόλο!
τον λόχον ποιεί, ώστε κύ,ϊ τών τοιούτων κατάρξάι δοκεΐ
ο ποιητή!, τοί! βουλομένοι! οΰτω λέγειν οϊ μάννα φασϊ,
τό τοϋ λόγου ί‫׳‬άμα." Edd. " Μάννα, Segaar. in D a niel. 15. ad Diod. S. 2, 391. * Μαννώδβί, το, Heringa
Obs. 172.‫ ״‬Schaef. Mss.
• t Μ Α Ν Ν Α , θυσία, σπονδή. Suid. Vide supra Ma1/<4a.
Μ Α Ν Ν Ο Σ , ου, 0‫ ׳‬s. Μάνοί, dicitur esse Genus ornamenti collaris. Sane J. Poll. 5, 16', [s. 9 9 . ] recensens nomina mundi muliebris, cum in περιτραχηλίων
s. περιδεραίων genere num'erasset ορμούι,
στρεπτόύι,
necnon καθήματα, et καθετήρα!, subjungit, tale quid et
μάνον s. μόνον‫ ׳‬nominatum fuisse, maxime a Doriansibus. Quo in loco sunt qui pro μάνον reponant
μάννον, et μάνον pro μόνον, derivataque haec exrstiment a Lat. Manus: ut μάννοι, s. μάνοι, proprie sint
Manuum et brachiorum oruamenta, quae Lat. IJnachialia et Armillae dicuntur, Gr. νεριβραχιάνια
itidem et περικάρπια.
Attamen J. Poll. ibid., τά περι·
βραχιόνια, s . β ρ α χ ι ό ν ι α , manifeste ab illis distinguit.
Sed rursum illa sententia Polybii auctoritate roborari
potest, qui et collaria et braohialia oruamenta NOMINAT Μανιάκα!, voce ex hoc μόνοι, vel saltern Lat.
3 I
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Manus, derivata. Is enim μανιάκας esse dicit χρυσοΰν
φέλλων, ο φορονσι περί τάς •χείρας καί τράχηλο ν οί Γαλάται. Et rursum 2. ϋρνσοΊς μανιάκαις και περιχείροις
ήσαν κατακεκοσμημένοι:
quae Liv. Torques vocat:
Virg, Aurum cui lactea colla innectuntur. Apud
Plut. quoque Cimone legimus, Ψέλλια χρνσά καί μανιάκας: sed signif. ambigua. Verum a Mai νος est et
D E M I N .
Μαννάκιον, [τό.] Eo utitur Schol. Theocr.
Nam 1 1 , 4 1 . annotat quosdam μαννοφόρως scribere
pro άμνοφόρως, ubi poeta canit, τρέφω δέ τοι ένδεκα
νεβρώς Πα<7α5 άμνοφόρως : μάννον vero esse τόν περιτραχήλιον κόσμον, 70 λεγόμενον
μαννάκιον.
|| Ad
M a w o s vero ut redeam, ap. Suid. est etiam Nom.
propr.: forsitan qui Lat. Magnus. H . S t e p h . — f V i d e
supra Μανιάκης. " P o l y b . 2, 29. 31. Plut. Pol. Praec.
163. H. Schueider. Lex. Fallitur Steph. scribens, Ά
μάννος est demiu. μαννάκιον.'
Imo μαννάκιον, quod
a μάννος formari non potest, si recte se habet vulg.
lectio in Theocr. Schol. 1. c., descendit a Μάννα!•,
(cujus vocabuli exemplum nullibi extare arbitramur,)
ut μειράκιον a μείραζ, μνάκιον in Glossis a μΰαζ. Sed
Sturzii sententia amplectenda est, et pro μαννάκιον
reponendum videtur *μανιακών,
quod formatur a
Μανίαξ." E d d . " Ma»‫׳>׳‬os,T110n1. M.916."Schaef.Mss.
f M A N N Y , πικρόν. Άθαμανες.
Hes. An μικρόν;
Guyet. Scr. μάνυ. Pergerus.
Μ Α Ν Σ Ο Υ Ρ . κύων. Hes. Vulgo d e d u c i t u r a b H e b r .
‫ מ מ ז ר‬Manizer: [vide Μαμζήρ:]
et exp. de Cane,
h. e. Impudico. Vide tamen num forte potius illud
Μανσονρ s. ΜavSovp (ut literarum ordo j u b e t ) sit pro
Μαζονρ, unde Μαίουρώθ J o b . 38, 32. ubi Chrysost. inter alia notat : "Αλλοι δέ φασι· Μ αζουρώθ Έ βραίκήν μέν είναι τήν λέξιν, σημαίνειν δέ τόν άστρφον
Κύνα. Eo certe potuit respicere Hes., a p . quem plura
Canis coelestis nomina. Alberti.
f M A N T E I A H s. Μαντήλη. Lat. Mantile. J. Poll.
7, 74. Vide ΜανδίλιOV. '· Μαντήλη,
Ε. Η. Barker.
ad Etym. M. 1083." Edd.
f Μ A H I A A A . Lat. Maxilla. Vox, qua utitur Zonar.
V. Κ,όσσος.
t Μ Α Ρ Α Ν Α Θ Α . ό κύριος ήλθεν• ή ειδον τόν κνρων.
Hes. Legitur semel 1 Corinth. 16, 22. Chald. ‫מ י ״ נ א‬
‫ א ת ה‬Marana atah : Dominus noster venit.
Μ Α Ρ Α Ξ Ο Σ . [Mapajas Albert!.] Mensis ille, qui et
Άπέλλαίos
dicitur. Hes. H. Steph.—f Respondet Apellaeus parti mensis Octobris, quando Sol in Scorpio,
ut ex E p h e m e r i d e Usseriana liquet. Unde cogitandum relinquo, num in v. μαράζας lateat nomen Menais H e b r . ‫ מ ר ח ש ו ן‬Marcbesvan, qui pariter in partem
Octobris nostri incidit. Alberti.
+ Μ Α Ρ Ε Ι . μέτρον, παρά IIOJTIKOIS, δύο υδριών η δε
νδρια παρ' αύτοίς δέκα ζεστών. E t y m . Cod. H a v n .
1971· a Blochio ad Etym. M. v. M a m s citatum.
M A P I K A N Hes. esse dicit Cinaedum, a puero quodam barbarico. H . S t e p h . — f Marica nihil aliud
quam Pers. ^ S j ^ c [ M a r o n i k i j o n : ] Homunculus,
άνδράρων, Cina;dus, Catamitus. Bernard. " Mapi/cas,
Brunck. Aristoph. 3, 202. Callim. l , 470." Sch^f.
Mss.
t Μ Α Ρ Ι Μ Ω Θ . Ezech. 47, 19· legitur ap. L X X .
E d . Bos. ubi Complut. verius Μαριβώθ, pro H e b r .
‫ מ ר י ב ו ת‬Meriboth : Altercationes. Vide Μαρ!όθ
M A P I N Hes. a Cretensibus vocari tradit τήν συν
Suem. Η . Steph.—f Idem et Άμαράσσαι·
αί συς exhibet. Alio pertinet quod Philo in Flacc. p . 970. D .
refert Μάριν τόν κνρων όνομάζεσθαι παρά Συροΐς. ΑΙberti. Syr. jj^o More : Dominus.
f Μ Α Ρ Ι Ο Θ . άντιλογία. Hes. Depravatum e Map«βώθ, quod est H e b r . ‫ מ י ־ י ב ה‬Meribkh : Lis, Contentio, et quod L X X . Prov. 17, 11. et alibi reddunt άντίλογία. Biel.
+ Μ Α Ρ Κ Α . Equus, lingua Celtarum. Paus. 10. 845.
Jablonski. de L. Lyc. p , cxlviii.
t M A P N A N . ras παρθένους καλοΰσι Κρήτες. Steph.
Β. v. Γάέα. Errasse Stephanum, qui hinc Mapvav,
Jovis ap. Gazaeos nomen deducit, docet Bochart Canaan 2, 12. quod potius e Syr. ‫ מ י נ ש‬M a m a s : Dominus hominum, derivatur. " S t e p h . B. 194 " Wakef
Mas.
+ ΜΑΡΤΙΟΣ. Martius mensis. Etym. G. " Plut,
Numa 1 5 6 1 5 7.‫•־‬Dionys. Η. 1, 124." Edd
f Μ Α Ρ Τ Ι Σ . Virgo, a p . Cretenses, unde Diana Bpiτόμαρτις· V i r g o dulcis,appellabatur. Meurs. Creta 4,3.
+ Μ Α Ρ Υ Π Τ Ο Ν . Placentae genus ap. Chrysippum
T v a n e u m , Athen. 647·
'+ ΜΑΣΑΡΙΣ. Bacchus, ap. Cares. Steph. B. v.
Μάσταυρα. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxliv.
f ΜΑΣΕΧ vel ut alii * Μησέκ, ipsa v. Hebr. ‫משק‬
Mesek : Possessio, vel ut alii Discursatio. Genes. 15,
2. G r a c e tanquam N o m . propr. hie ponitur Maseeh,
M6sck.
f ΜΑΣΜΑΡΩΘ-Vox Hebr. ‫ מ ז מ ר ו ת‬Mesammenitb:
Emuncloria. Apud L X X . Jerem. 52, 18.
f ΜΑΣΦΑΑ ponitur Levit. 13, 6. a Theodotione
pro Hebr. ‫ מ ס פ ח ת‬Mispachath : Eruptio, Abscessus.
f ΜΑΣΩΒ. το θνσιαστήριον. Zonar. Phavor. Puto
ortum ex Hebr. ‫ מ ז ב ח‬Misbeach : Altare. Tittmann.
f Μ A T A . Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski de L. Lyc. p. ciii.
f M A T E P I A . Lat. Materia, qua usus estClirysippus Tyaneus ap. Athen. 113.
f Μ Α Τ Ρ Ι Κ Ε Σ . αντίγραψα! ή άπογραφαί. Ε Cod.
Havn. 1971. Blochius affert ad Etym. M. v. Mams.
Videtur e Lat. Matrix, Matricula.
t M A X E B A P . Vox Hebr. ‫ מ כ ב ר‬MacbSr: Stragulum, ap. LXX. Ed. Bos. 2 Reg. 8, 15. servata. Ed.
Complut. exhibet pro ea στρώμα.
Μ Α Χ Α 0 1 Ω Ν . Hes. κρομμύων Caeparum. At Maχλοίονας ab jEthiopibus vocari TOVS αυτομόλους' Transfugas, Hes. auctor est. H. Steph.—f iEgyptios puta,
qui in iEthiopiam fugerant, Herod. 2, 30. quasi Caparum edaces vocabant. Bouhier.
f Μ Α Ψ Α Ρ . όχνρωμα. Zonar. Sine dubio est pro
μάβζαρ, vel potius μίβζαρ, ex Hebr. ‫[ מ ב צ ר‬Mibzar]
quae vox όχΰρωμα denotat. Tittmann.
f ΜΑΩΣΕΙΜ. Vox Hebr. ‫ מ ע ז י ם‬Maussim: Munimenta. Dan. 11, 38. a ,Theodotione servata; ubi
Deus fortis Dextrum aliquem designat.
Μ Ε Γ Α Λ Ο Β Υ Ζ Ο Ι vocati fuerunt Ephesii lempli
sacerdotes eunucbi, ut est ap. Strab. 14. [p. 641.]
H. Steph.—t Hes. Μ ε γ ά β ν ζ ο ι ' οί τήs 'Αρτέμιδος iepe'ti,
καί οί στρατηγοί τοΐ! ΥΙερσών βα σιλέως. " Μεγαλύβν<20s, ad Lucian. 1, 383. 385. Thorn. Μ. 404. * Meyd·
βνζος, Toup. Emend. 4, 449· Reisk. ad Plut. 6,215.
ad Lucian. 1, 382. ad Herod. 342· Thorn. M. 404.
ad Charit. 447. ad Diod. S. 1,460. Larcher. ad Xen.
2, 358. * Meya/31!5«os, Thorn. M. 404. ad Lucian. 1,
386." Schaef. Mss.
+ Μ Ε Γ Α Μ Α Ζ Α . f! έπϊ βασιλέα δέησις. Syri. Suid.
+ Μ Ε Γ Α Ρ Α , ras κατωγείονς οικήσεις καί βάραθρα.
Hes. Confert Arab.
Megar&th: Cavern®,
Bochart Canaan 1, 1. Propius videtur quod idem
valet Hebr. ‫ מ ע ר ה‬Megarah.
f Μ Ε Π Σ Σ Α . [Leg. * Π σ σ « . Salmas. Gronov.] Lapis, Carum lingua. Steph. Β. v. Μονόγισσα. Jablonski. de L. Lycaon. p. cxliv.
t ΜΕΔ1ΜΝΟΣ. Medimnus. V o c e m e Lat. Medium
derivari piitat Etym. G . Vide M>w«s.
f ΜΕΘΥΕΡ. Nomen Isidis ap. iEgyptios. Plut. de
Is. 374. Jablonski. Op. 1, 131.
f ΜΕΙΣΙ. Serpens, iEgyptiorum lingua. Horapoll.
I, 59. sed intellige Serpentem symbolicum, quibieroglyphice Annum innuebat. Jablonski. Op. 1, 133•
t M E A H T A . Crocodilion, quod figuram habet
chamaeleontis nigri. Diosc. 3, 12. [In Append. 452.
lego Dipsacum in .Egypto a nonnullis μελητα vocari;
non Crocodilion.] Jablonski. Op. 1, 136.
t Μ Ε Α Ι Κ Α Ρ Θ Ο Σ . ό καί Η ρ α κ λ ή . Sanchoniatlio.
‫ מ ל ך ק ר ת א‬Melec-karta: Rex urbis sc. Tyri. Bochart
Canaan 2, 2.
ΜΕΛΙΛΩΤΟΝ. Athen. initio L. 3. [p. 73. a.] scribit: έκ των κιβωριων nasci et florem coronarium,
quem iEgyptii λωτον appellent, Naucratit® vero pt‫׳‬
λίλωτον, unde μελιλωτίνovs στεφάνους vocari admodum odoratos et in aestu maxime refrigerantes. H.
Steph. v. Awro's.
!
t MEAXOM. Idolum Ammonitarum. Hebr. ‫מ ל כ ם‬
Milcom, qui alias ‫ מ ל ך‬Molec vocatur. 1 Reg. 11,33.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
L X X . Ed. Complut. Μελχόμ dedit, ubi Ed. Bos. r£
βασιλεϊ αϋτων, quod eaedern literae Hebr. Malc&m
pronuntiatae signif. Vide Μολόχ.
t Μ Ε Μ Β Ρ Α Ν Α . Lat. Membrana, semel tantum
legitur in Ν. T . 2 T i m . 4, 13. Vide Β ε μ β ρ ά ν α .
'-‫ ״י‬Μέμβραζ, Trail. 12. p. 240." Edd.
ΜΕΝΑΗΣ. [Μενδοι Etym. G . ] iEgyptiorum lingua
Hircus s. Caper dicitur, et capripes deus Pan, quorum utrumque sancte colebant Panopoli. Inde Mevδήσιον ίλαιον s. μύρον, Mendesium oleum s. unguenturn dicitur, quod in ea urbe fieri consuevit. Vide
Diosc. I, 73. [72.] et P. /Egin. 7, 18. Vide et Thes. 2,
835. .Egyptium quoque vocari tradunt. H. Steph.—
-‫ •ן‬Jablonski. Op. 1, 138. non Naturalem hircum nomine Μένδη$ signif. contendit, sed symbolicum, quatenus hieroglyphice Panem designat. Cf. Herod. 2,
46. " Hircus, Nonn. ad Greg. Naz. 168. 170. Mevδήσιοι θεοί, Greg. Naz. in Jul. 104." Edd. " Memoratur etiam Μενδήσιο$ sc. τάριχοι, Salsamenti genus,
Atben. 118. 119." Schweigh. Mss. " Μένδι/s, ad Xen.
Eph. 244. 277. Bergler. ad Alciphr. 287. Thom. M.
433. ad Diod. S. 2, 35. Μενδήσιοι, Bergler. ad Alciphr. I.e. * Μ*»‫׳‬δαϊο$, Toup. Opusc. 2, 298. Bergler.
I. e. Athen. 1, 36'. 47. Jacobs. Anth. 11, 368." Schaef.
Mss.
- f ΜΕΝΕΦΩΘ. Crocodili nom. ap. iEgyptios. Dorotheusin Vit. Prophet.p.448.Ed. Fabricii. In Epiphanii
Opp. 2, 239· scribitur *Νε^ώθ. Jablonski. Op. 1 , 1 3 9 ·
t ΜΕΝΟΥΘΙΣ. Numen aliquod iEgyptium. Epiphan. adv. Haeres. L. 3. p. IO93. uxor Canobi. Nomen iEgyptium Meinuti signif. Amantem Dei, aut
Menuti: Deam maris. Jablonski. Op. 1, 140.
> ΜΕΡΟΤΟΠΤΟΣ. (Mervopnos scribit Apuleius
de Herbis c. 99·) Serpyllum, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 454. Jablonski. Op. ], 141.
f ΜΕΡΣΕΩ. Ambrosia, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 458. Spicileg. p. cccxxvii.
t ΜΕΣΘΑΑΛ8.*Μισθάαλ legitur ap. L X X : 2 Reg.
10, 22. pro Hebr. ‫ מ ל ת ח ח‬Melthachah ‫־‬. Vestiarium.
+ ΜΕΣΙΑΣ. ό Χριστό!, παρά τό μέσο!. Etym. G.
Vide Μεσσία?.
ΜΕΣΠΑΗ Scythis dicitur ή σελήνη· Luna. Hes.
Η. Steph.
t ΜΕΣΣΑΒ legitur pro Hebr. ‫ מ צ ב‬Mazzab et
‫ מ צ ב ה‬Mazzabah : Statio militum, ap. L X X . Ed.
Bos. 1 Sam. 14, 1. 6. 11. 12. 15. ubi Ed. Complut.
habet ΰπόστασιι.
t ΜΕΣΣΑΕ legitur in Ed. Complut. ap. L X X . 2
Reg. 11, 6. pro Hebr. ‫ מ ס ח‬Mass&h : Arcendi actus.
Alii scribunt Μεσαέ vel Μεσσαί.
t ΜΕΣΣΙΑΣ, Jo. 1, 42. 4, 25. est v. Hebr. ‫מ ש י ח‬
Maschiach : Unctus, Rex, 6 Χριστό!. Scribitur saepe
nnico σ.
ΜΕΣΩΡΙ. Mesori: Mensis nomen ap. iEgyptios,
cujns memlnerunt Synes. et Lucian. [in Philopatr. c.
22· ubi Μεσορί scriptum est.] Sunt qui existiment
respondere Latinorum Sextili s. Augusto. H. Steph.
— 4 Μεσιίρ! scripsit Jablonski. Op. 1, 141. cf. p. 464.
. M E T A a A , a recentioribus Gr. dictum fuit Sericum, quod ltali Setani vernacula liugua appellant.
Et nominatim ex Actuar. et Nicol. Myrepso afferuut
μέταξαν ώμήν, Sericum crudum: h. e. Bombycum
vellus nondum evolutum nec infectum. Legitur h. v.
et in Pand. 39. tit. de Public, et Vectig. Ibi enim
Martianus ait, Metaxa, vestis serica vel subserica,
vela tincta. Sic Codic. 11. de Muricilegis, Lotas
sericoblattse et metaxae hujusmodi species inferri
praecipimug. Unde Metaxarii Cod. 8. de Pignor. et
Hypoth. appellantur Serici negotiatores. Verum et
μεταξωτόν communi lingua a Graecis vocari Sericum
tradunt. H. Steph. " Μέταζα, cf. Schol. Aristoph.
B. ap. Brunck. ad v. 578. Schol. Eur. Hec. 466. Or.
838. Μεταξωτοί, Pseudo-Herodiati. Partitt. 125."
Boissonad. Mss. " * Μάταξα, ή, Mataxa lini, Lucill.;
Mataxae cannarum, Viti'uv. 7, 3. η. * Μετάζιον, τό,
exhibet Schneider. Lex. sed άμαρτΰρω!." Edd. " M e τάζιον, Heyn. Horn. 8, 512. Μ έταξα, Toup. Ep. de
Syrac. 331. Brunck. Aristoph. 1, 178• ad Lucian. 1,
643." Schaef. Mss. " Suid. v. Ώνίου!. Μετάξη,' Schol.
Eur. Or. 1439. Suid. vv. It/pet, Σηρική." Wakef. Mss.
cccclxxiii
t M E T A X A B I M . Apud L X X . Ed. Bos. legitur
1 Chron. 21, 20. μεθ' άχαβίν pro Hebr. ‫מ ת ח ב א י ם‬
Mithhabbaim: Absconditi.
t ΜΕΤΩΠΙΟΝ. Lignum, e quo generaturgalbanum,
it. Unguentum, quod e galbano paratur in iEgypto,
Diosc. 1, 71· Hes. v. Νέτωπον. Cf. Η. Steph. T h e s .
T . 2. c. 1400. Jablonski. Op. 1, 142. Sturz. p.
clxxvi. Vide Νέτωπον.
MEXEIP. Nomen mensis iEgyptiaci in Epigr. In
quodam meo Lex. vet. γράφεται etiam Βεχείρ, diciturque esse Februarius Romanorum. H. Steph.—
t Jablonski. O p . 1, 143. Vide Περ/7-tos.
t ΜΕΧΩΝΩΘ posuerunt L X X . 1 R e g . 7, 27• et 2
Reg. 16, 17· pro H e b r . ‫ מ מ נ ו ת‬M e c h o n o t b : Bases.
•f ΜΗΔΙΝΕΥΣ- Μηδεύί, παρά μέν Δωριεϋσι.
[Hoc
nomen Musurus e c o n j e c t u r a finxit, cum Ms. liber
post M^Seus offerret παραμηδοτιούν.
Vide S c h o w .
Sequentia d u e verba, tanquam intrusa uncis inclusit
Alberti.] (Μ^δοποδν, μηδαπλώε.) παρά δέ Λ,υδοι!‫י‬
Zeus, ζενσis. Hes.
t ΜΗΘΙΔΗ. φυτόν νπεραΐρον πάσηs έλαια!
μέγεθοι.
Plut. de Is. 359· Nomen alibi non obvium. Jablouski.
Op. 1, 144.
t Μ Η Μ Ρ Ο Τ Μ Ο Σ . Vide Σαμημρούμοε.
t Μ Η Ν s. Mi/s· Phrygum deus. Is. Voss. ad Hes.
V. Ναι μήν.
Μ Ι Θ Ρ Α Σ , s. Μίθρηι, a p . Persas dicitur ό ήλιοςSol, quem summi dei loco habebant et v e n e r a b a n t u r .
E j u s Sacra dicebantur Μιθριακά, quibus non nisi per
gradus quosdam poenarum initiatos ferunt, ut osteuderent sese veluti άπαθεί! et indolentes, H. S t e p h . —
‫־‬1‫ ־‬Plut. de Is. Μίθρην Πέρσα! τον μεσίτην
όνομάζουσι.
Burton rp. 85. Persis hodie ^ ‫· י‬
Mlhr. v. Hammer.
" T o u p . Emendd. 2, 126. Origen. 290. 291. Greg.
Naz. in Jul. 130. 143." Edd. " A d Charit. 511.
Zeun. ad Xen. Κ. Π . 690. Μιθριακά, * Μιθραϊκά,
Toup. Opusc. 1, 3 9 3 . ; Emend. 1, 111. * Μίθρεϊΰν,
Fabric. B. G. 1, 326." Schaef. Mss.
t M I K I E I . Anagallis, a p . iEgyptios. Ex A p p .
Diosc. 449. Jablonski. O p . 1, 145.
t Μ Ι Λ Λ Ι Α Ρ Η Σ Ι Ο Ν . E t y m . G . v. Άργύρε,ο!
hie
habet : * Αίχρυσον δέ έκάλουν οί παλαιοί το ήμισυ τοϋ
άργυρίου' τοϋτο έστιν, ο οί 'Ρωμαίοι μίλλιαρήσιον
καλοϋσι, όπερ έρμηνεΰουσι στρατιωτικόν δόμα.
Cum his
conferenda, quae idem habet v. Μίλιαρήσιον εν, δηνάρια δυο, στρατιωτικόν δωρον μίλιν γάρ ή
στράτεία.
Zonaras Μίλιαρήσιον posuit absque interpr. A.d -eam
vocem vero attulit T i t t m a n n . e Gloss. Basilic, μίλιαρίσιον' στρατιωτικόν δωρον, τό χιλιοστόν τή! τοϋ χρυσοϋ λίτρα!.
Ex his nominis ratio intelligitur. Cf.
D u C a n g e v . Μιλίαρισιοι‫׳‬. " Μιλιαρίσιον, μίλιν, q u o d
in Cod. Havn. 1971. repertum affert Bloch. ad E t y m .
Μ. v. Μήτρα." E d d .
MIAION Hes. esse dicit Arborem similem‫ ׳‬abieti,
qua adolescentes coronari‫ ׳‬solerent έν rati
πο/ίπαΐι.
Item Mensuram s. Spatium viae continens septem
stadia. Alii vero octo ei stadia tribuunt: quemadmodum Suid. quoque scribit decent milia conficere
stadia octoginta. Vocant idipsum etiam Μιλιάρων,
Miliarium s. Miliare: a mille passibus. Necnon
Lapidem : quod lapidibus miliaria essent distincta.
H. Steph. — f Hinc Μιλιάω, Columnis militaribus
distinguo, Polyb. 34, 11, 8. * Μιλιάω‫ ־‬μετρώ, Zonar.
Cf. Sturz. p. cxlii. " Μ ι λ ι ά ο μ α ι , S t r a b o 437. Μιλιοκ,
437· ,496. Plut. C. Graccho 4, 389. * ΜΛιάριον, το,
Seneca Quaest. Nat. Pallad. R. R. 5, 8, 7• cf. 1, 40,
2. S, 45. n. Nicarch, 34. Gl. Miliarium, Autemps'a.
* Μιλιπίω : unde * Μιλιάσμόs, 0, Strabo 6., p. 408."
Edd. " Μίλιον, ad Dionys! H. 1; 413. B^st Lettre
19‫ ׳‬ad Lucian. 1, 500. Μιλιάριον, Jacobs. Antb. 11-,
267. Vas, forma miliar! simile, ad Luciati. 2, 333.
Μ1λ$5‫״‬ω, Casaub. ad Strab! 496." S c b « f . Mss.!
M I N A P Hesychio χορδή· Chorda.. H. Steph.—
t Inter Laconica hoc refprt ivleurs. Misc. Lacon. 3,
8'.' MtVap est Cborda aciitum'sonum reddens, μιννρίζούσα. Is. Voss.
t ΜΙΝΑΑΛΟΕΣΣΑΣ. άριθμοί' Kai ή περί τά οίράνια
σύντάζιs. Βαβυλώνιοι. Hes. Locus c o r r u p t u s . Exci4isse videtur interpretatio, et caput novi articuli. [Vide
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
an possit e Chald. mttf ‫ מ ר ה‬Middah scbavah: Mensura jequalis, vox aliquam lucem accipere ?]
‫י‬
M I P M A Hes. dici scribit έπϊ row κακοπινουι, και
ρνπαρου, και πονηροϋ· De sordido et improbo. Η. Steph.
—>f Anonymus in Cod. Burm. ascripserat Hebr. v,
‫[ מ ר מ ה‬Mirm&h] quae Fraudem et Dolum malum
signif. Alberti.
t ΜΙΣΣΥΝΗ. f! οξύ τη!, παρα ΧαΧδαιο‫״‬, Hes. Leg.
Μιστύνη s. Μισιίν^. Is. Voss. An a ‫ [ שנן‬S c h a n i n : ]
Acuere
unde Tela ‫[ ש נ ו נ י ם‬Schenunim:] Acuta.
Alberti.
ΜΙΣΥ. Misy. Vox Cyrenaica, forte origine Mgyptia. Spicileg. p. cccxxvii. "Casaub.ad Athen. 127·"
Schaef. Mss.
f ΜΙΣΩΡ. εΰλυτοι, Nomen ejus, qui invenit salis
usum. Sanchoniatho. Syris ‫ מ ש ר א‬Mesoro est Solutus. Bochart Canaan 2, 2.
t ΜΙΤΑΤΩΡΙΟΝ posuit Zonar., omissa interpr,
Videtur esse e Lat. Melatorius.
t MITPA. κεφαλήs διάδημα βαρβαρικόν. Hes. V.
Μήτρα. Mitras gestare dicuntur Cissii, Herod. 7, 62.
Lydi, P i n d , N . 8, 25. Phryges etc. Persis Mlrpa est
'Αφροδίτη. Herod. 1, 131.
t M N A A , contr. Mva‫ ־‬Mina, Libra. Ab Hebr. ‫מ נ ה‬
Maneh, s. Syr. f i i c [Manjo,] quod nomen in omni
fere Oriente usitatum est. Nam et Arabes et Persae
hoc habent eodem signif. Schleusner. Lex, Ν. T . Sic
et Etym. G. Mvas* άντϊ του μανή· rrj γάρ ΊΙβραίδι ό
αργυρού! μανή [TOD] καλείται.
ΜΝΑΣΙΟΝ, Hes. esse dicit μέτρον Tt διμέδιμνον,
Mensuram quandam duorum incdimnorum capacem.
" A t Μ ν α σ ί ο ν in iEgypto dicitur Herbaceum quoddam,
quod ut papyrus edule est, dulcissimum in cibo saporem oftereas. Tlieophr. H. P. 4, 9· H . S t e p h . " Vide
p. ccxxxix. ubi deleri debet asteriscus ante Μνάσιον
positus." Edd.
f ΜΝΑΣΙΣ, κατά μέδιμνον οΐμαι δέ έκ 'Ρωμαϊκή!
γλώσσή! παρήχθησαν' το γάρ μεδιουμ μέσον ερμηνεύεται έν αύττ! τή γλώσση' μνάσι! τοίνυν παρά Κύπριοι!
μετρείται, καϊ παρ' άλλοι! έθνεσιν είσι δέ καϊ μόδιοι
σίτου ϊ, ή κριθή!. Etyin. G.
+ ΜΝΕΥΙΣ. Bos jEgyptiorum sacer, religiose Heliopoli cultus. Nomen Copt. Mnoein potesfTETldi
Consecratus Soli. Jablonski. Op. 1, 145.
MNOIA. Hesychio ίκετεία. [Leg. οίκετεια Casaub.
ad Athen. I. c. et sic quoque Ed. Alberti,] Athen,
vero [263.] a Cretensibus μνοίαν vocari τήν κοινήν
δουλείαν refert e Sosicratis Creticis. H. Stepli. " Jacobs. Anth. 6, 308. Brunck. ad Anacr. 139· * Mv0i0s,
Bast Lettre 51." Schaef. Mss.
ΜΝΩΑ. Hes. δουλεία· Servitus, pro quo paulo ante
μναία.
Inde Μνωί'τα«, Servi. J. Poll. [3, 83.] scribit
κλαρώτα! et μνωίτα! ap. Cretenses fuisse μεταξύ ελευθέρων καϊ δούλων, ut είλωτα? ap. Lacedaemonios,
πενέστα! ap. Thessalos. H . S t e p h . — f Mvwras vel
Μ νώτα s Hermo in Creticis Gl. ait esse τού! ευγενεΊs
(έγγενεί! scripsit Eust. 1024, 36. probante Meursio
in Creta 3, 14.) ouciras. Athen, 267. " Athen. 276,
Hybrias ap. Eund. 696. Δέσποτα! μνοία!
κέκλημαι.
Apud Strab. 12. p. 817· notante Schneider, Lex.,
falso legitur, Ή Μινώακαλουμένη σύνοδοι, pro * μνωία.
Ruhnk. ad Tim. 214." Edd. "Μνώται, Jacobs. Anth.
6, 308. Μνωίτα t, Μ νώται, ad Timaei Lex. 213."
Schaef. Mss.
ΜΟΘΑΞ. Verna. Hesychio enim μόθακε! sunt 01
άν.ατρεφόμενοι τοΐ! υ'ιοίι δούλοι παίδει. Athen. [271.]
μόθακαι ait Spartae fuisse liberos quidem, sed non
Lacedaemonios : fuisse autem συντρόφου! Lacedaemoniorum, utpote qui cum civium filiis educari alique
solerent, καϊ μετέχειν τή! παιδεία! πάση!.
Infra Moθων. Η. Steph.—\ Meurs. Misc. Lacon. 2 , 6 . libertos
eos fuisse putat. Schneider, vero in Lex. pueros iu
urbibus Laconicis natos et Spartae educates. " Valck.
Adoniaz. 280.; Diatr. 223. ad Corn. Nep. 166. Stav."
Schaef. Mss. " ^EIian. V. H. 796." Wakef. Mss.
t ΜΟΘΜΟΥΘΙΜ. Portulaca, ap. iEgyptios, ex Apuleio. Diosc. App. 445. habet * Μοχμουθίμ.
Jablonr
ski. Op. 1, 146.
^
t ΜΟΘΟΘ. Chelidonia major, ap. ^!gyptios. Ex
App. Diosc. 450. Jablonski. Op. 1, 146.
ΜΟΘΩΝ, ωνοι, 0· i. q. Μόθαξ• Verna. Etym. enini
Lacedaemonios ita nominare scribit τόν α'ικαγενή
λον, Servum domi natum et educatum, quem Atheni.
enses οικότρφα appelleiit: ut et Hes. μόθωνα! a Lacedaemoniis vocari ait του! παρατρεφομίνου!
παιδίσκονι,
Pueros, qui prater liberos domesticos aluntur et edi*.
cantur: Aristopb. vero Schol. et Suid. του! παρςπο·
μένουι τοΐ! ελεύθεροι!, Ingenuorum asseclas et pedis.
sequos. Ab his μόθωνα! appellarunt του! εκτελεί! Kaj
δουλοπρεπείι, και σπερμολόγου!, necnon του! φορτικού!·,
quod tales essent 01 μόθωνει, h. e. Homines viles e^
servili indole praeditos, Nugatores et garrulos, Mol$.
slos. Aristoph. I. [641. ubi nunc μύθων pro μόθωηι
editum est,] Βερέσχεθοί τε, και κόβαλοι, καί μόθωνα.
Idem ill Pluto [279‫ ]י‬Αιαρραγείη!, ω! μύθων et, κα\
φύσει κόβαλοι. Ubi Schol. quoqueμοθων exp. φλύαροι,
φορτικό!: qui etiam addit, μόθωνα! dici rows Avor/rpiK
και δουλοπρεπείι:
nam Lacedaemone μόθωνα$ dictos
fuisse rovs παρατρεφομένονι
τοΊ! ελεύθεροι! ττάί&αι,
Pueros, qui praeter ingenuos educabantur et alebantur. Eidem Schol. μάθων est etiam εϊδο! αισχρά! καί
δουλοπρεπου! όρχήσεω!: itidemque Suidae, qui addit
etiam καϊ φορτική!: quemadmodum J. Poll, quoqu^
4, [101.] scribit μόθωνα fuisse φορτικό ν όρχημα <α)
ναυτικόν.
Ab Athen. [618.] μόθων numeratur inler
τά τών αύλήσεων γένη.
Porro a μόθων quod est φ\(!.
αρο! καϊ φορτικό!, est SUBST, Μοθωνία, quod Hes,
Etym. [Suid.] exp. αλαζονεία, Insolentia. Ετ M<h
θωνικόι, [ή, ov,] quod itidem pro Insolens ac Superbus
accipitur ap. Plut. Pericle [1, 154,] ubi.10 poeta
dicit τήν του ΙΙερικλεοι/? ομιλίαν esse μοθωνικήν καi
νπότυφον. Η. Steph. " I. q. δονλοπρεπη, φορτικήν,
φλύαρον, άνόητον. Sic ap. Tacit, et alios Lat. scriptt.,
Verna procax, Vernilitas, Verniliter, Vernile dictum,
Verniles blanditiae. Vide Schneider. Lex. Μόθω»‫׳‬, Q.
lear, ad Suid. 272. Eur. Bacch. IO49. μαινάδων μόθνκ
jElian. 12, 43." Edd. " Μόθων, Brunck. Aristopb,
1 , 2 4 8 . 3 , 2 6 . ; Kuster. 111. : ad Corn. Nep. 166.
Stav. Koppiers, Obs. 87. Aet. Traj. 1, 240. Toup>
Opusc, 2, 2 7 5 . Musgr. Bacch. J058. * Μοθωνη, ad
Paus. 287." Schaef. Mss.
+ Μ Ο Κ Ρ Ω Ν Α . τόν όξύν. Έρυθραιοι. Hes, Quasi
dicas Mucronem. Soping.
+ MOAOBOBAP.
ό του Διό! άστήρ' παρά XaXWon. Hes. Leg. * Μολοχκόκα/3, q. d. ‫[ מ ל ך כ י כ ב‬Moloqcocab :] Rex Stella. Triller. Vide an Μολοβόβϊφ
corruptum sit e * Κ ο χ ο β ύ β α λ , i . e . ‫» ! ^ ( [ מ ב ב ב ע ל‬
baal:] Stella Baal s. Jovis. Alberti.
t Μ Ο Λ Ο Χ . s. Μολώχ· Idolum Moabitarum, Levit.
18, 21. etc. Hebr. ‫ מ ל ל‬Molec : Rex, 1 Reg. 11, 7•
et ‫ מ ל כ ם‬Milcom 1 Reg. 1 1 , 5 .
t Μ Ο Α Σ Ο Σ . ό δήμο!· Αιολε'ιι. Hes. Verisimiliter
Hes. voluit v. MoXffos significare Pagnm, qui fuerit
ap. iEoles. Spon. " Μόλσον, Hes. vocari scribit
σελίνου καυλόν vel * υποφνάδα." Η . Steph.
Μ Ο Ν Α Π Ο Σ a Pa20nibus dicitur ό βύνασσο!' Bo-·
nasus, ut tradit Aristot. H. A. 9, 45. H. Steph.
t M O N H T A . Moneta, Cognomen Junonis ap. Eonianos. Suid.
+ ΜΟΝΙΜΟΣ. 'Έρμη! ap. Syros Edessam h»bitantes. Julian. Or. de Sole. Bochart Canaan 2, 8.
confert Phoenicium ‫ מ נ ע ם‬Minom ; Suavis sermone.
t MONITAPIOI. 01 περϊ τό νόμισμα τεχνίται, Suid,
Monetarii. Zonar,: Μονητάρΐβ!· ό TQ κέρμα εργαϋίμενοι.
ΜΟΝΟΣΙΡΟΙ 'όρνει!, Alexandria in iEgypto sunt,
e quibus galli pugnaces nascuntur, bis et ter ova foventes, ut est Geopon. 14. [ T 4 ‫ ״‬. p. 995.] cap. rtpt
κατοικίδιων ορνίθων.
Sunt qui Indicas galliuas vulgo
dictas interpr. H. Sleph.
t MOPON λέγουσι Κύπριοι τό οξύ. Etym. Μ. Τ.
Ύλακόμωροι. Hes. habet μωρόν οξύ.
Μ Ο Ρ Ο Χ Θ Ο Σ , ό- Morochthus, Lapis quidam
gyptius. Η . Steph.
t ΜΟΣΘΑΘ. Legitur ap. L X X . Ed. Bos. 2 Reg.
23, 13. ubi Cod. Alex, habet Μοσθό, Ed· Complut.
Μασχίθ.
In textu Hebr. Mons oliveti vacatur
‫ ה ר ה מ ש ח י ת‬Har hammaschhith : Mons vastationis,
propter idololatriam, quae ibi exercebatur.
t Μ Ο Σ Φ Α Ι Θ Α Μ s. Μοσφαθαίμ. Legitur in Cod.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
Alex. 7(31‫ ׳‬δ . Jud. 5, 16. ubi Ed. Bos. habet τήε διγαμίαs, pro Hebr. ‫ מ ש פ ת י ם‬Miechpethajim: Termini,.
vel Canales secundum Michaelem, vel Chytropus.
t MOYOab iEgyptiis vocari Isidem tradit Plut. de.
Is. 374. Soping. ad Hes. v. Μούρτιβοι.
JLgyptiace
Maut signif. Matrem. Jablonski. O p . 1, 150.
f ΜΟΥΘ. 7ra«s Κρόνου άπό , Ρeas. Θάνατον δέ τοΰτον καϊ Πλούτωνα Φοίνικες όνομάζουσι.
Sanchoniatho.
Hebr. ‫ מ ו ת‬Mavet: Mors.
ΜΟΥΚΗΡΟΒΑΣ Hesychio καρνοκατάκτηε. Pro quo
ap. Athen. μουκηρόβατοε.
Is enim 2. [53. sed μουκηρββάταν leg. esse docet Schweigh.] famphilus, inquit, ev Γλώσσα!» dicit μουκηρόβατον a Laconibus vocari τον καρνοκατάκτην, h. e. άμυγδαλοκατάκτην.
Nam
μονκήρουε a Laconibus nominari τα αμύγδαλα, ut sit
Qui super nuces aut amygdalas gradieus, eas frangit:
nisi de Instrumento etiam dicatur, quo super eas volutato confringantur. H. Steph.—f Vide infra Μύκηροε. " Casaub. ad Athen. 107." Schaef. Mss.
f MOYPKOP. μυχόε‫ ׳‬oi αυτοί. Hes. Leg. forsan
* Μοϋκορ, vel potius * Μοΰχορ i. e. Μύχορ, Laconice
pro μυχόε. Oi αύτοϊ, cum v. Dorica sit vel Laconica,
vespicit gl. antecedentem, quae Laconibus vel Doribus
tributa fuerit. Alberti.
f MOYPTAP. πίΧβε. Hes. I. e. Mortarium, quod
et Pila Plinio dicitur. Soping. Leg. MoDrap‫ ׳‬Mitra.
Is. Voss. Μοϋρταρ• Pileus. Lacones. Casaub. ad Athen. 352.
f ΜΟΥΡΤΙΒΟΙ. θνσίαι. Hes. Videtur leg. * Μοϋηρ·
βουβυσία. Μ pro Β saepe Spartan! utuntur. Is. Voss.
t ΜΟΥΣΑ. Musa. Ex Hebr. ‫ מ ו ס ר‬Musar: Eruditio, derivandum putat Bochart Canaan 2, 8.
ΜΟΥΣΤΟΝ recentiores Gr. a Lat. mutuatum usurparunt pro suo γΧεΰκοε. Sic Athen. L. 14. [647. e
Cbrysippo Tyaneo] Μουστάκια έξ β'ινομέΧιτοε‫ ׳‬Mustaeea liba ex «enomelite. De mustaceis libis vide Caton. R. R. c, 128. [ 1 2 1 . ] H . Steph. " * Μοι/στό‫״־‬ττα,
Brunck. Aristoph. 1, 286. Τ . H. ad Aristoph. Π. p.
422." Schaef. Mss.
f MOXOI. εντοε. Πάώιοι. Hes. " Koen. ad Greg.
168." Schaef. Mss.
f ΜΟΥΟΣ. κη\1ε, ή έκ τοϊε ψατίοιε. Κύπριοι. Hes.
t MY. Duodecima alphabeti litera. Hebr. ‫ מ ם‬Mem.
" Hipponax ap. Sext. Emp. adv. Gramm. 1, 13. p.
275. Ούδέ τ' ίίν μοι μ» λαλεϊν. Aristoph. Ι. 10. Θ.
238." Edd.
f ΜΥΖΩ. Premo, Sugo. Hebr. ‫ מ צ ה‬Mazah : Exprimere. Oger. " Vide Άμύζω."
Edd.
ΜΥΘΑ. Cypriis ψωκτ!· Vox, Hes. H. Steph.
ΜΥΚΗΡΟΣ. Hesychio άμυγδάΧη· Amygdala ; item
κάρυον‫ ׳‬Nux, pro quo supra μούκηροι. Η. Steph.—
^ Μνκήρου»' τά μαλακά (ita pro μεγάλα priorum Edd.
scripsit Schweigh.) κάρυα Αάκωνες vocant, Τήνιοι δέ
τά γλρκέα κάρυα. Seleucus in Γλώσσαι; ap. Athen. 52.
Hinc ΜοιικηρόβαταΓ Nucifrangibulum, Pamphilus in
Γλώσσα!» ap. Athen. 53. Vide Μονκηρόβαε. " Casaub. ad Athen. 106." Schaef. Mss.
f Μ Υ Λ Α Σ Α Σ Θ Α Ι το σωμα, r! rt)v κεφαλήν σμήξασθαι. Κύπριοι. Hes.
t M Y A H T A N . τήν Ονρανίαν. Άσσύριοι. Hes. HeJ0‫׳‬d. 1, 131. Aasjfrios Μυλιτταν τήν'Αφροδίτην
vocare
scribit. Lucina, ab Hebr. ‫ מ ו ל ד ת‬Moledeth vel
‫ מ ו ל ד ת א‬Moladtfaa: Genetrix. Vitringa.
ΜΥΡΚΟΣ. Synacusiis ό καθόλου μή δυνάμενο* λα‫־‬keu* Qui prorsus loqui oao potest, evveot, άφωνοι'
Mutus. Hes. H. Steph.
+ MYPON. Α [ ‫ ] מ ו ר‬Mer, quad Hebr. Myrrham
signif., fecerunt μύρο!/, conjmune nomen omnium ejus
generis, quemadmodum Myrrham lata notione po·
suUse pro Quolibet aromate videntur. Casaub. ad
Alhen.449· [Scrupulutu tamen m<jvet, quod ab eodem
v. Hebr. Mor, duo diversa nogiina, μύρον et μύρρα
formasse Gr. dicuntur.] Cf, Spicileg. p. cccliv. ubi
Derivata et Composita citantur, et p. ccclxxiv. " E.
H . Barker, in Classical Journal 31, 113. 114. Schol.
Ven. II. p. 437· a. fine." Edd. " Μύρον, Valck. Phceu.
p. 1 7 0 . ; Callim. 190. 233. Toup. Opu&c. 2, 35. ad
Lueian. 1, 282. ad C b a t i t 2 3 9 . 2 5 0 . Luzac. Praef.
1 9 . Fischer. Anaer. 22. Jacobs. Anth. 6, 75. 82. 172.
8, 244. 247. 9, 285.. 11, 3 2 5 . 349. Epigr. adesp. 6'8‫״‬
Heyn. Horn. 6, 557· 8, 393. Locus, ubi μ. venit,
cccclxxiii
Bentl. Ep. ad Τ . H. 110. ad Moer. 352· 403. Brunch.
Aristoph. 1, 4 0 . ; Kuster. 116. Inter μ. et έλαιον
quid intersit, Brunck. Fr. Soph. p. 19. 4 ° . 8 °.3.‫ין׳‬.
p. 423. Wakef. S. C. 5, 57. De quant., Schneider.
ad Xen. K. A. 219• Boissonad. Philostr. 387. Μ.Σύptov, Valck. Adopiaz. p. 396, * Μνροβόστρνχοε,
*Μυρόβοτρνε, Bibl. Crit. 1 , 2 . p. 31. Jacobs. Anth. 6 , 1 1 6 .
* Μυροβαφήε, ad Clem. Alex. 235. * Μυροβρεχήε,
Sueton. Aug. Cap. 86. * Μνρόλωτο», ad Lucian. 1,
664. Μυράπνου», Jacobs, ad Meleagr. 5. 1 7 . ; Anth.
6, 76. 9, 283. 3 0 8 . ; Animadv. 3 ! 4 . ^υρίπνοος, T o u p .
Emend. 1, 306. Jacobs. Anth. 9, 283. 308. 11, 234.
Μυροπωλέω, Aristoph. Fr. 283. Valck. Callim. 190.
Μυροπωλι», Asclepiad. 27· Aristoph. Fr· 283. Mvpor
7r0)\e70v,Toup. Opusc. 2, 213. Μι/ροττώλιον, ad Charit.
273. ad Lucian. 1, 507. * Μνρόρραντοε, Jacobs. Anth.
6, 82. * Μυροσταγή!, Jacobs. Animadv. 314. * Mi/ρόχριστOS, ad Cycl. $00. * Μνρόχροοε, Huschk. Anal.
149· Jaeabs. Anth. 8, 244. Μυραλοιφέω, Wessel. Herod. 225. Jacobs. Animadv. 150. * Μυ/>εψό», Toup.
Addend, in Theocr. 3,91. Μνρεψικός, Valck. Callim.
190. Ammon. 1 0 4 . ; Valck. Animadv. 83. Μυρηρόε,
Athen. 1, 28. Aristoph. Fr. 239· Μυρίδιον, Aristoph.
Fr. 268. Μυρίζω, Ruhnk. ad Longin. 244. ad Lupian,
1, 418. Wakef. S. C. 4, 43. Brunck. Aristoph. 2, 60.
Jacobs. Anth. 11, 325, Μνρόω, Athen. 1, 16. Brunck.
Aristoph, 2, 60. *Μυρώδτ/«, ad Lucian. 2, 333. *Mvρωνητήε, Thom. M. 654. * Μυρώ, Jacobs. Anth. 10,
326. * Μυρευ», Philoxen. Epigr. et Jacobs. * A μύριστοε,
ή,) Jacobs. Anih. 8, 305." Schaef.
Mss. " ΜκρβσΓαγήϊ,, Suid. v. 'AjfJpas. * Μυράλ«πτρον, Etym. Μ. Μ«ρα\οι$έω, Synes, 83. * Μ‫״‬ραλειφία, Achill. Tat. 149. Μερίζομαι, med., Artem.
64." Wakef. Mss. " * Μυράκαν0ο», App. Diosc. 452.
de eryngio, Oi δέ μυράκανθον. Μυραππίδιου, Classical
Journal 31, 113. D e v. *Μυρεφία, ή, quod in Lexx.
affertur άμαρτύρωε, nobis liceat dubitare; respici
enim videtur ad Symmach. Es. 57, 9. ubi tamen est
μυρέφια, a ^ιυρέφιον.
Μυριδιον, Aristoph. A . 905.
Φιλεΐ!; τί ονν ov κατεκλίνηε, ώ Μυρρίνιον. ' Hie quinta sede antibacchium habemus. Deinde a * Μυρρίνη
deducitur * Μυρρινίδιον v. 872. T u repone μυρίδιον,
alludens ad amicae nomen Μνρρίνη earn vocat μόρον,
Unguentum suum, ύποκοριστικωε μυρίδιον.
Sic ap.
Bion. 1, 78. ro σον μίιρον ώλετ' "Aba/vis. Μυριδιον est
demin. a μύρον, licet Jung, ad J. Poll. 10, 118. μνρίδιον prq μύρον sine imminutione significationis accipiat.‫ ׳‬Dorv. ad Char. 3 4 4 = 2 3 9 . " Ω * Μύ^ων, sic
optime Regii. Vulgo jugulato metro, ώ * Mvppiviqv.
Demin. Μύρριαν deductum a nom. primitive Μιίρρα,
unde Μνρρίνη. Hoc certum, et longe praestat Orvillii
commento μνρίδιον.' Brunck. At lectioni huic, ώ Μΰρptov, maxime obstare videtur, quod Cinesiam Atheniensem faciat alludentem ad v. μύρραν, i. q. αμύρναν,
Myrrham, quam, testibus Gal. Lex. Hippocr. et
Bekkeri Anti-Atticista, iEoles sibi peculiarem habqbant. Μνρμαν vero pro Myrto nemo ne fando quidem
audivit. Μνρίνηε olvos, vide nos supra p. ccclvii. b. et
η, 1 . ; ccclviii. a. b. ' Dubitatio ista orta est e librariis aut Epitoma; confectore, non ab Athen., qui scripserat, M*piv;/s δέ οίκο» κείται παρα ΤΙοσειδίππω, Αιψηρόι άτοπος ό μυρίν.ηε ό τίμιοε. Recte etiam j ! Poll.
μνρίνιis, 6, 17. Rem conficit Diphilus ap. Athen. 4.
132. Xagtet jroXv μάλλον ή μυρίνην *
προσεγχέαε.
Nihil expedit Perizon. ad iElian. V. H. 12, 31.‫׳‬
Person. Advers. 45. Ed. Lips. Sed nondum nos
Uostrae conjecturae poenjtuit. Cf. Orell. ad Chion.
Epist. 6. p. 80?‫׳‬. qui in Indice p. 348. liabetj'
MuppiVjjs, per errorem, ut videtur; et Classical
Journal 31, 113-4. ' Apollonius Μύρωσιν, sic enim
emendavimus, in fyidice libii 28. cum pri!us legeretur, Myrsin : h. e. Partem iljam τήε κοσμητικής attigk, quae fucos et pigmenta docet. D e coronis et unguentis, Περί Στεφάνων και ΉΙυρων, librum scripsit,
unde * Μυρωνίδηε est appellatus, Athen. 691.' Harduin. in Ind. Auctt. a Plin. citatorum. Vide Schweigh"
ad Athen. 1. c.‫ ״‬Edd. ‫ ״‬Μυρωδέω, affertur pro Lugubre'
cano, at Μυρωδιά pro Unguentorum odor : utrumque
spue testimonio." H. Steph. " Hoc Schneiderus in
Lex. s,uu(n non recepit; ill1>d affert «χ Hes. Μυρωδεϊθρηνεί.
At a r b o r u m ordo postulat Mvppiei, quod
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Hes. alicubi sic corrupte scriptum repererat. In
Cod. Ven. revera exhibetur ΜκραιδεΤ, i. e. μυρήδει.
* Servata est antiqua archetypi scriptura, pro qua,
eerie perniittente, reponendum Μυρ^'δει, uti et Is.
Voss. divinavit.' Schow. Male ergo eund. Voss.
castigavit Corai. ad Heliod. 2, 169· Σημείωσαι δέ
καί τό Μύρεσθαι, παρ' ό ή συνήθεια έσχημάτισε
σννθετον τό Μυρολογώ, τω ιδίως έπι τής επί τοις άποιχομένοις θρηνωδίας τετάχθαι, διαφέρον τοΰ Οίκτρολογώ και
,
Ελεεινολογώ 1 ή δέ σύνθεσις άνάλογός έστι τψ Μυρψδώ,
όπερ άγνοήσας τών τις κριτικών (Is. Voss.) κακώς το
παρ' Ήσυχίω Μνρωδεί είς τό Μυρ^δει
μεταβάλλειν
ώρμησεν.'
Ceterum Μι/ρωδια, Odor, Du-Cangius
affert e Niceta in Isaacia 1 , 9 . : " Edd. " * Μνροβλύτης,
* Μ‫״‬ρο/3λι‫׳״״‬α, (ή,) Phile p. 236. Wernsd. * Μυροδ ό χ 0 ί , (ό, ή,) Euthym. Zigab. in Matth. Lectt. Mosq,
1, 10." Boissonad. Mss. "Glossae SS. Hes. 11.
M‫״‬p01rw\7)s, Hes. v. ‫׳‬Ρωποπώλαι, Gothofredi Auctt.
L. L. 805. Μ‫״‬ρόπωλ‫״‬, ponitur pro Porticus ap. Paus.
2, 446. * Μυρότριβες, * Μυρητρίβαι, Scaliger Con.j.
iu Varr. 135. * Μυροφόρος, Phot. Bibl. 1526. M‫״‬paλοιφία, Const. Manass. Chron. p. 564." Edd. " Mi‫׳‬ροβλΰτης, Nessel. Codd. Theol. p. 366. * ΜυρύβροX 0s, Pallad. de Brachm. 52. * Μυροδόχο*, Athan. 2,
387. * Μυρορόδον, Phot. Bibl. 92· * Μυροστάφυλον,
Geopon. 4, 9·‫ ״‬Bast. Ind. ad Scap. Oxon. " * Μύpos, Corai. ad Heliod. 132. * Μύρων, ωνος, ό, Propr.
nom., Pseudo-Herodian. Partitt. 71." Edd.
"Άμυρος, (ό, ή, Expers unguenti,) Sibyll. Orac. 569. Gall.
(Τήν Λυκίης άμνρον, καί τήν μυρίπνουν ποτέ χέρσον.)"
Kail. Mss. ‫ * ״‬Δεκάμυρον, Trail. 7· Ρ· 11 8. * Πεν7άμυρον, s. * Πενταμύριον, Unguentum, ibid, et 9· ρ· 156.
*Φιλόμυρος, iEi. Η. Α. 16, 24, Μϋρον, vide supra
p. cccliv. b. ccclvii. b. Sic a Casaub. et Jacobs. 11.
ibi cc. scribitur. Scliaef. Mss. laudat Schneiderum
ad Xenoph, K. A. 219·; et Boissonadium in Philostr. 387, ubi et in textu et in Schol. legitur vitiosum
illud μυρον.
Et sic Pseudo-Herod. Partitt. 88. ap.
Ε. H. Barker, in Classical Journal 31, 114. Arcad.
122. Τά εις ρον δισύλλαβα προσηγορικά
παραληγόμενα τώ υ καί μή αρχόμενα άπό άμεταβόλου
οξύνεται,
σφυρόν, πυρυν, ξυρόν τό μέντοι μύρον
βαρύνεται
άπό άμεταβόλου
άρχύμενον.
' In Epigr., docente
Muratorio p. 1041. inter alia nova, edocemur etiam
* μύριον dici, et primam produci, quam adhuc corripuerant; licet nonnulli male μυρον scribant.' Dorv.
ad Char. 352· Damnat quoque scripturam μυρον
Schweigh. ad Athen. 686. ' Miratus sum,' inquit,
f
ra μύρα in Edd. atque etiam in Casaub. Anim. constanter penultima circumflexa scribi, cum poetae
omnes pennltiinam in eo vocab. constanter corripiant.
Ε Ms. A. de accentu nil annotatum ; sed in Ms. Ep.
constanter μνρα et μύρον penacute, uti oportebat,
scriptum video. Quo minus probabilis illorum ratio
videtur, qui ro μυρον ab antiquo v. μύρομαι derivant,
in quo syllaba μυ constanter producitur.' Schol.
Ven. in II. p. 437. fin. * Άναμυρίζω,
Semel in baptismo une turn denuo chrisinate inungo, Phot. Epist.
p. 50. * Άναμιφισμόί,
ό, Reunctio, 57· * Καταμυρί$ω, Unguentis perfundo, Cyrill. c. Jul. 338." Edd.
t MTPPA, Myrrha s. Murrha, Hebr. ‫ מ ו ר‬Mor :
Myrrha. Cf. Spicileg. p. cccli. " Verh. ad Anton.
L. 299. Jacobs, ad Meleagr. 8. Fischer, ad Weller.
G. G. 1, 197." Schaef. Mss. "Bekkeri Anti-Atticista: Μύρραν τήν σμύρναν. Σαπφώ δευτέρω." Edd.
+ ΜΤΡΡΑΝΗΣ. Magistratus nomen ap. Persas.
Procop. de Bell. Pers. L. l . Burton p. 85. Hodie
Persis dicitur
Mirmir^n. v. Hammer.
ιits; '
ΜΤΡΤ1ΔΑΝΟΝ derivatur παρά τήν μύρτον. Diosc.
1, 157· [156.] dicit τό μυρτίδανον λεγόμενον esse
επιφυσιν άνώμαλον, καί όχθώδη, καϊ όμόχρουν περί τό
τής μυρσίνης πρέμνον, teste Gal. etiam Lex. Hippocr.
Apud eund. tamen Gal. pro isto μυρτίδανον scriptum
μυρτάς, ap. P. jEgin. μυρτίς. Ille enim simpl. Medic.
8. Τήν τώ στελέχει καϊ τοις κλάδοις τής μυρρίνης έπϊφυσιν όχθώδη a nonuullis μνρτάδα nominari tradit.
Hie vero, Ή δέ μυρτις, {, έν τψ στελέχει καί τοις κλάδο‫ ״‬τής μυρρίνης όχθώδης έπίφυσις.
Interpr. Oribasii
Myrtidanum habet, Collect. Medic. 1 1 . : in Euporistis ad Eunap. 2. Myrtada. Aetius silet. Verunta-
men μυρτίδανον non perperam esse scriptum, es i 0
apparet, quod Gal. Lex H.ppocr annotet Diosc.
quidem Anazarbeusem lib. 1. « ρ 1 Ύλης, μυρτίδανον
appellare έπίφυσιν άνώμαλον και οχθωύη περι ro φ
μυρσίνης πρέμνον, alios vero complures 70 7r«re(‫!״‬
Hippocr. τον καρπόν εκ τον πεπέρεως, qui et ipse ab.
aliis πέπερι nuncupetur. Verba Hippocr. sunt hie,
de Morb. Mul. 2. To Ίνδικόν, ο καλέουσιν 01 Πέρσα!‫׳‬
πέπερι' και εν τουτέψ ένι στρογγύλον, 'ο καλοΰσι μνρτί.
δανον: ut sit Rotundum quippiam myrli forma in
pipere s. Indico proveniens ; nam et simpl. στρογγί,.
λον appellat eod. lib., ante locurn cit.: 'Ινδικού φαρ-ι
μάκον τοΰ τών οφθαλμών, ό καλείται πέπερι, καϊ τοϋ
στρόγγυλου,
εκάστου τρία.
Plin. vero longe aliter^
Jta enim is 14, 16. de vinis factitiis, Myrtilen Cato
quemadmodum fieii docuerit, mox paulo indicabimus. Grseci et alio modo. Ramis teneris cum suis
foliis in albo musto decoctis, tusis, libram in tribuj
musti congiis defervere faciunt, donee duosupersint.
Quod ita sylvestris myrti baccis confectum est, Mjrtidanum vocant. Itemque 23, cap. ult. Myrtidanum diximus quomodo fieret. Necnon 15, 2p.
Succoruni natura praecipuam admirationem in myrto
habet, quando ex una omnium olei vinique bina generafiunt: item myrtidanum, ut diximus: constanter
myrtidanum accipiens pro Vino e sylvestris myrli
baccis et musto albo. H. Steph. "Hippocr. 242, 12.
288, 29. Schneider. Lex." Edd.
‫־‬f M V I U N . τήν όξύνην. Μ υ σοι. Hes. Leg. όξΰην,Μί
Strabo [L. 12. p. 572. qui Lydis hunc usum tribuit,
ut et] Steph. [Β. v. Μυσία, ubi tainen όξύνη legitur.]
Is. Voss. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlii. " Miaw,
Mysi τήν άξίνην, Securim. Hes." H. Steph.
__
f ΜΩΒΗΛ. παρ' Έβραίοις λέγεται μόδιος, έστι φ
ξεστών. Etym. G. v. Μόδιος. Apud Epiphan. de Pond,
180. lego de mensura aliqua κ β ξεστών, ό καλείται
παρ' Έ/3patots * μόδη, παρ' "Ελλησι δέ μόδια. Sed
nec nomen μόδη nec μώβηλ in lingua Cod. Hebr.
invenio.
t ΜΩΗΔ. Legitur ap. L X X . Jerem. 26, 17. (Hebr.
46, 17.) pro Hebr. ‫ מ ו ע ך‬M06d : Tempus.
ΜΩΛΑΕ. Vini genus. Quidam esse dicunt το iv
TOIS όρκίοις σπενδόμενον‫״‬
Quod in fcederibus libatur.
Hes. H. Steph.—+ Hes. addit: Αυδυϊ, τον olvov.
Jablonski. de L. Lyc. p. cxliii.
t ΜΩΛΤΓΕΡ. τά άνοζα ξύλα. Hes. Vox Laconica:
M<t»X1‫׳‬Fep, pro μώλυες, ut videtur. Alberti.
f ΜΩΜΑΡ, pro μώμος, proprie Macula; est enim,
Hebr. M0m [ ‫ ; ] מ ו ם‬sed a corpore ad aniinumtranstulerunt Lacones. Casaub. ad Athen. 352.
+ ΜΩΡΙΑΙ. ίπποι και βονε, υπό Άρκάδων. Hes. ι
+ ΜΩΡΙΕΙΣ. οί τών Ινδών βα σιλεIs. Hes. Videtur
id nomen pluribus Indiae regibus, in aliqua regione
imperantibus, commune fuisse. Sic Maris ille, dfc
quo Curtius 9, 8. Reland. Aliter Steph. B., qui ita
vocatam gentem Indicam refert. Alberti.
ΜΩΡΩΣΟΣ. ό τήν διάνοιαν παιτελώί ΐΓεττληγώί,.
Hes. Η. Sleph. Thes. 2, 1665. Lat. Morosus.
t ΜΩΣΗΛΕ. Deus marinus. Tzetz. Chil. 9• Hist.
259. Sed monstrosam esse h. v., compositam
iEgypt. μ ! ύ - Aqua, et Hebr. ηλ [ ‫ א ל‬El:] Deus,>‫־‬.
tendit Jablonski, Op. 1 , 1 5 2 .
‫׳‬
‫׳‬
‫י‬
t ΜΩΤ. rouro rives φασιν Ιλύν‫ ־‬οί δέ ΰδα7ώδον»/«·‫יי‬
ξεως σήφιν. Sanchoniatho. Bochart Canaan 2, 2. con*
fert Phcenicium 7 ® Mod : Materia, e qua omnia•
sunt facta.
t ΜΩΫ. τό ϋδωρ. Hes. iEgyptium nomen hoc esse
tradit Clem. Alex. 251, Hinc d e d u c u n t nomen Mosis
Mwutrijs. Conferunt Hebr. ‫ מ י‬Mai: Aqua, Vide not.
ad Hes. iEgyptiacam v. Mws et Μωϋ Aquam esse do·
cet Jablonski. Op. l, 151. Sturz. p. clxxiv.
t ΜΩΥΣ. }! γή. Λύδιοι. Hes.
Ν.
+ N A B A . ro πορθμεΐον, παρα 'Ρωμβίοις, Suid. An
Lat. Naulum ?
t N A B I N . Legitur ap. L X X . Ed. Aid. Ezech. 40,
12. pro Hebr. ‫ ת א ו ת‬T a 0 t : Conclavia, ubi Ed. Bos.
habet θεείμ. Qui illud posuit, videtur in Hebr. legisse
‫ נוים‬Navim : Habitacula, et v. fHebr. Griecis literis
1
expressisse
‫׳‬
. ‫־‬
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
+ N A B A A s. Νά/3λον Instrumentum musicum.
Vide H. Steph. Thes. 2, 1010. Phcenicum inventum,
Athen. 175. Instrumentum musicum Cappadocum
illud dicit Clem. Alex. Strom. L. 1. p. 3 0 7 . [ 3 6 3 ]
Jablonski. de L. Lyc. p. cliii. Conf. Hebr. ‫ נ ב ל‬N e b e l : Nablium. Chald. ‫ נ ב ל א‬Nabla.
t ΝΑΓΕΒ. Vox Hebr. ‫ נ ג ב‬Negeb : Plaga meridionalis, qua utuntur L X X . Jerem. 39, 44. 40, 13. (in
Hebr. textu 32, 44. 33, 13.)
T Ν Α Ζ Α Ρ Α 1 0 Σ , NaiJijpaios, Naitpaiot, Ναδέρ S.
Ν α δ φ . Vox varie scribitur ap. L X X . posita pro
Hebr. ‫ נ ז י ר‬N a s i r : Sacratus D e o . Apud Hes. scriptum est Naftpeos. Zonar.: Ναδιραϊος‫׳‬
μονάχος,
Αγιασμένος καί άφιερωμένος τω θεω, Ναζωράίος'
άγιος
Ερμηνεύεται, ή κατά τινας άνθος.
-f Ν Α Ι Ρ Ο Ν , Naerum, vide Spicileg. p. cccxxxiii.
f N A N T I . Papaver erraticum, ap. iEgyptios. Ex
App. Diosc. 466. Spicileg. p. cccxxvii.
t Ν Α Π Υ . σίνηπι. Vide Spicileg. p. cccxlv. " Phrynich. Eel. 126. Thom. M. 6 2 2 . Kuster. Aristoph.
110. Athen. 28. Moer. 271. et n." Schaef. Mss. " Alciphro 292. Clem. Alex. 155." Wakef. Mss.
t N A P . Iris Illyrica, ap. iEgyptios. Ex App. Diosc.
4 4 1 . Jablonski. Op. 1, 159·
f N A P A T . Β οΰφθαλμος, ap. Afros. App. Diosc.
460. Flos, qui et Βάλσαμένη [quod vide supra] audiebat, a colore igneo. Arab. ^LJ Nar, Syr. J.QJ N u r :
Ignis. Bochart Canaan 2, 15.
ΝΑΡΑΟΣ, ή‫ ׳‬Nardus, Frutex duorum generum,
Indicus et Syriacus. Est et alia νάρδος, όζανϊτις vocata quod virulentum exspiret odorem. Dicitur alia
* Σαμφαριτική, a regione in qua oritur, pumilo frutice,
grand! spica, odore hirciuo : quod aliqui φευδόναρδον
esse suspicati sunt. Est ap. antiques celeberrima et
Κελτική νάρδος, sic dicta quod iu Liguriae alpibus
nascatur. Est et Nardus montana, quae ab aliquibus
θυλακΐτις, a Gal. * πηρίτις etiam nominatur. Denique
νάρδος άγρια a quibusdam dicitur ro άσαρον, ut est
ap. Diosc. •Haec inter alia Gorr. Inde COMP. Ναρέάσταχυς,[‫!ז‬,] Spica nardi: ut ap. Gal. ad Glauc. Μύρα
τά διά ναρδοστάχυος γενόμενα, Unguenta, quae Hunt e
spica nardi, quae et νάρδου στάχυς solute nominatur.
Deriv. inde ET NdpStvos, [1j, ov,] Nardinus, Ε nardo
confect us. Athen. [439•] "Ηλει^ε κιναμωμίνω καϊ vapδίνω έλαίω.
Ε τ Ναρδίτης οίνος, Vinum nardi odore
conditum, Vinum nardi odorem resipiens.
Apud
Diosc. 5, 67· est οίνος διά Συριακής νάρδου καί Κελτικής et C. seq. οϊνος δι' άγριας νάρδου. Plin. [13, 1.
21, 3. 15, 15.] praeter Nardinum unguentum commemorat etiam Nardinas coronas valde laudatas:
necnon Nardina pira. Fem. Ναρδίτις vocari solet
Nardus montana, multo inferior Cretica, Celtica, et
Indica. Praeterea a νάρδος est VERB. Ν α ρ δ ί ζ ω , Nardo
iimilis sum, Nardum imitor s. refero, velut odore aut
alia similitudine. H . S t e p h . — f Babylonicum Nardum
inter uuguenta affert J. Poll. 6, 104. itemque iEgyptium nigrum. Hebr. ‫ נ ר ד‬Nerd non legitur nisi Cant.
1, 12. et 4, 13. 14. " T o u p . Emend. 2, 75. Schneider. Lex. Vide Φ05. Gl. Νάρδο«· H o c Siler. * Napίολι7τεΐϊ πλοκάμους, Myrin. 4. * Ναρδοψόρος, Diosc. 2,
10. Νάρδινον κολλούριον, Trail. 2. p. 47· μύρον, 1. p.
9•" Edd. " Ναρδεργάτης, (ό,) Psell. in Cantic. Cant.
1, 12. Ναρδόσταχι/ϊ, G . Lecapen. in Matth. Lectt.
Mosq. 51." Boissouad. Mss. " NapSot, Jacobs. Anth.
9, 41. 1 5 1 . ; ad Meleagr. 12. T o u p . Opusc. 2, 58.
128. Ναρδολιπής, Toup. Opusc. 1, 357· 539· Valck.
Callim. 2 3 2 . ; ad Theocr. Adoniaz. p. 368. Jacobs.
Anth. 8, 281." Schaef. Mss. " Ναρδόσταχυς,
Schol.
Nicand. Θ. 605." Wakef. Mss.
t Ν Α Ρ Κ Α Φ Θ Ο Ν . Cf. Spicileg. p. cccxxxiii.
f ΝΑΣΙΒΙΣ, secundum Philonem in Φοινικικοίc
sonat Columnas. Secundum Uranium, Νέσιβις‫׳‬
λίθοι
συγκείμενοι,
συμφορητοϊ, lingua Phoenicia. Steph. Β.
τ . Nt<7ιβις. Syris ! ‫ נ צ י ב י‬Nesibin signif. et Columbas
[Columnas voluisse videtur] et Acervum s. Tumulum.
Bochart Canaan 2, 12.
f NAYMA.
πόα τα,παρα ΤΙέρσαις, ijv τίνες πολύγονον. Hes.
ΝΑΦΘΑ, /,· Naphtha, D i o s c . 1, 102. [ 1 0 1 . ] est
cccclxxiii
Βαβυλωνίου ασφάλτου περιήθημα, τω χρώματι λευκόν'
δύναμιν έχον άρπακτικήν 7τυρό!, ώστε και έκ διαστήματαt
άρπάϋειν τοϋτο.
Sic Plin. 2 , 1 0 5 . locutus de maltha,
s. flagranti limo, Similis est naturae naphtha : ita appellatur circa Babyloniam et in Austagenis Parthiae
profluens bituminis liquid! modo. Huic magna cognatio ignium, transiliuntque protinus in earn undecunque visam. Ita ferunt a Medea pellicem crematam, postquam sacrificatura ad aras accesserat, corona igne rapta. Et Plut. Alex. [p. 84. Reisk.] scribit, Alexandrum, cum Babyloniam obiret, cum admiratione spectasse, Τό τε χάσμα τοϋ πυρός έν 'Έ,κβατάνοΐί, ώσπερ έκ πηγής συνέχως αναφερομένου,
και τό
ρεϋμα τοϋ νάφθα λιμνάζοντας διά πλήθος: ubi praeter
alia et ipse addit, ferri hoc esse τό τής Μήδειας φάρμακον, ψ τόν τραγωδούμενον στέφανον καί τόν
πέπλον
έχρισεν.
Vide et Strab. 16. [743.
15,[‫״‬
sed nunc legitur Εϋφράτου pro νάφθα." Boissonad.
M s s . ] ubi itidem dicit ή τοϋ νάφθα πηγή, ut Plut. To
ρεύμα τοϋ νάφθα. Suid. τριγρνές esse dicit: dici enim
ή νάφθα, ο νάφθας, et τό νάφθα: esse autem Medicum
v., a Graecis vocari Μηδείαs έλαιον. Hes. exp. θεάφιον,
θείον, Sulphur. Η. S t e p h . — f Graeci MjjSe/as έλαιον
vocant, quod Medi Νά^θα. Suid. Hodie Persis vocatur etiamnum l a i i Naft. v. Hammer. " Suid. v. Φ apμακόι, Zonar. 1787· Salmas. in Solin. 172. Plut. Q .
S. 5, 7• : * ΝαπτάλίΟϊ, ή έν Βαβυλωνι γίνεται,
Mathem. Vett. 90· ubi al. ναπάλιοs, Schneider. Lex."
Edd. " Νάφθα, T h o m . M. 531." Schaef. Mss.
t Ν Α Χ Α Λ legitur ap. L X X . Jer. 38, 40. (Hebr.
3 1 , 40.) v. Hebr. ‫ נ ח ל‬N a h a l : Torrens.
t N E B E A . Vox Hebr. ‫ נ ב ל‬N e b e l : Urceus figulinus, quam L X X . Gr. literis expresserunt 1 Sam. 1,
24. Hos. 3, 2. νέβελ οίνου.
Hinc scribit Etym. G .
Ne/3eX" ο'ίνου μέτρον, ζέστων pv, ομοιον ύγροϋ τρία σάτα.
•f• Ν Ε Β Ε Σ Τ Α . * πεταλώματα τών ιερών, καί των Σικελών. Hes. * Νε/8λεστά postulat ordo pro
νεφελεστά.
Vide an pro Lepistis. Pro Σικελών recte leg. σκευών.
Is. Voss. Pro καί τών Σικελών lego υπό τών Σικελών.
Kuster.
t Ν Ε Γ Λ Α s. Ν / γ λ α legitur ap. J. Poll. 6, 87. qui
potius μυστίλην dicendum censet. Salmas. * Αίγλαν
scr. censet e Lat. Ligula.
t NEAAA· Vox Hebr. ‫ נ ד ה‬Niddkh : Fceditas, qua
usus est incertus Interpr. Levit. 20, 21.
t Ν Ε Ε Α Α Σ Σ Α . Legitur ap. L X X . Job. 3 9 , 13. pro
Hebr. ‫ נ ע ל ס ה‬Neelas^h : Exultabunda.
t ΝΕΕΣΒΕΙΕΜΩΗΑ. Legitur ap. L X X . Ed. Francofurt. Jerem. 26, 17· (Hebr. 46, 17.) ubi in Ed.
Bos. scriptum est έσβειέ μωήδ. Vide Έσβειέ et Μωήδ.
t Ν Ε Ε Σ Σ Α Ρ Α Ν . Vox Hebr., quae legitur ap. L X X .
Ed. Bos. 1 Sam. 21, 7• (Hebr. 8.) in Cod. Alex.
Νεσσαράν. Al. Νεεσσάρ, pro Hebr. ‫ נ ע צ ר‬Nezar : D e tentus.
t N E Z E P . Vox Hebr. ‫ נ ז ר‬N6ser : Diadema, qua
usi sunt L X X . 2 Reg. 11, 12.
t N E K H T H P . λικμητήρ.
Μ ε γ α ρ ε ί ί . Hes. Leg.
* Νεικητήρ, ex ordine literarum. Is. Voss. Paulo superius Hes. exp. * Νεηκλα· λικνά.
t ΝΕΣΣΑ. LXX. posuerunt Job 39, 13. pro Hebr.
‫ נ צ ה‬Nozalh : Penua.
+ Ν Ε Τ Ω Π Ο Ν . ‫ ״‬νετώπιον, μυρον συντιθέμενον
έκ
πολλών μιγμάτων‫ ׳‬οίδέΜετώπια.
Hes. iEgyptium unguentum. Vales. Hebr. ‫ נ ט ו י‬N a t a p b : Gutta, Resinae genus suaveolentis. Vide Μετ-ώη-ιον.
f ΝΕΦΘΤΣ s. Νέφθης‫ ׳‬Uxor Typbonis, ap. jEgyptios. Plut. de Is. 355. e t 3 6 6 . exp. hoc nomen τελεΐττήν Finem, et τελευταίαν
Ultimam. Jablonski. Op.
1, 160.
t ΝΕΧΩΘΑ. Vox Hebr. ‫ נ ב ת ה‬Necot s. Necothah :
quae solet reddi Aromata, ab aliis potius Thesauri. 2
Reg. 20, 13. ap. LXX.
t ΝΗΕ5ΙΣ. (Leg. *Nta£i f Is. Voss. suadente literarum ordine) έν Καππαδοκία γενόμενος μϋς, ον Σκίουρο ν
τίνες λέγουσιν.
Hes.
+ ΝΗΙΘΗι. Άθηνφ, παρ Αίγυπτίοις. Hes. Saide c o lebaturNjjie. Plato in principio Timaei. Soping. N u men Saitarum Minervam interpr. Plato, aliique post
euin Gr. Jablonski. Op. 1, ! 6 1 .
.
p. 271.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
-f N H N I A T O N . Cantilenae genus. Phrygium nomen. J. Poll. 4, 79. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix.
" ubi delendum est punctum post DifFert. Vide et
Schneider. Lex." Edd.
f ΝΗΣΤΗΣ. [Leg. Ν ή σ η ! . Alberti ad Hes.] Σικελική
θεός.'Άλεξιι.
Phot. Lex.
ΝΙΒΑΤΙΣΜΟΣ. Genus saltationis barbaricae. Hes.
H. S t e p h . — t Athen. 629• Phrygiam saltationem dicit, si, quod suspicatur Schweigh. Φρϋγιο! νιβατισμό!
jungenda sunt. In prioribus Edd. legebatur νικατισμόι, et jungebatur cum sequenti Θρφκιοι.
‫ ץי‬Ν Ι Γ Α Α . τρόπαια, παρά ΐΐέρσαιι. Hes. Pers.
Niclon: Omne quo quis repellitur, aut coercetur;
atque ita τροπαίον a τρέπειν dicitur. Reland.
t Ν Ι Γ Λ Α Ρ Ο Σ . Tibiae genus in IEgypto. Spicileg.
p. cccxxxviii. " Ε. H. Barker, in Classical Journal 31,
112." (Edd. " Νίγλαροι, Brunck. Aristoph. 3, 80.
1 7 0 . ; Kiister. 122." Scbaef. Mss. " * Νιγλαρεΰω,
Phot. Hes." Wakef. Mss.
f ΝΙΔΑΡΙΟΝ. τό προ! κεφαλή! * προσείλημα ap.
Persas. Suid. v. Έγκεκορδυλημένος.
Forsan * Κώάριον.
Kuster.
t ΝΙΝΗΑΤΟΣ. Φρυγίο»‫ ׳‬μέλοι. Hes. Vide N»7>‫׳‬/aro»‫׳‬.
ΝΙΡΝΟΣ s. Νίρμο!‫ ׳‬Achaeis est φθείρ‫ ׳‬Pediculus.
Hes. H. Steph.—-f Cf. quod Hes. supra dedit: Κάρvos' φθείρ.
N O A . Lacouibus πηγή‫ ׳‬Fons, teste Hes. H. Steph.
-f ΝΟΜΟΙ, τά διανενεμημένα
μέρη τή! γηι, ώ$ έν
Αίγύπτω. Attici. Suid. Νομόί, quatenus Praefecturam
in iEgypto designat, non e Gr., sed ex iEgyptiaco
sermone, derivandum esse, contra Casaub. aliosque
contendit Jablonski. Op. 1, 169. et pioprie ista linguaPortionem terrae certis et non mutandis limitibus
circumscriptam, vel potius Possessionem plenam, quia
justae erat magnitudinis, designare putat.
Hinc
Νομάρχαι" οί κατά τέλη τή! χώραε άρχοντε! παρ'
Αιγύπτιοιs.
Suid.
" Forster. ad Strab. 1310. Falc."
Edd.
t N O N N A I . Nonae. Suid. ‫ ״‬Dionys. Η. 1, 505.
589. Plut. 2 6 9 · ; Romulo 1. p. 76. Nnma 130. Camillo 323." Edd. " * Νόναι, NfWat, Huschk. Anal.
255." Schaef. Mss.
ΝΟΤΑΡΙΟΣ, 0· Notarius ; a Gr. recentioribus
usurpatur pro γραμματεύ! s. νπογραφεύε, ac inter hos
a Basilio. H. Steph.
f NOYMEPON. τάγμα, κατάλογοι. Lat. Numerus.
Alberti ad Hes. v. Έκ σπείρηε.
ΝΟΥΜΜΟΣ, 0• Ν umus : vox non a Lat. solum
usurpata, sed Doribus etiam, qui in Sicilia et Italia
habitarunt. Aristot. in Tarentinorum Rep. scribit
ap. eos numisma quoddam vocari νοΰμμον, in quo
Tarantis, Neptuni filii, impressam esse imaginem, iuvehentis equo. Et rursum, Siculum talentum olim
valuisse vigintiquatuor numis, postmodum duodecim:
mi main autem valere tribus obolis. Quin et Epicharm, h. v. usus comperitur, in XiVpa«, Α λ λ ' ομωι
καλάί καί πίοι άρνε!' εύρήσουσι δέ μοι καί νούμμονι.
Et rursum Κήρυξ ιών εύθύ! πρίω μοι 8έκα νούμμων μόσχον καλήν. J. Poll. [9, 79• ubi hoc quoque monet:
Ό δέ νουμμοι δοκεϊ μέν είναι 'Ρωμαίων τούνομα τοϋ
νομίσματος· έστι δέ ‫׳‬Ελληνικό»‫׳‬, καί τών έν Ίταλ/^ καί
Σικελίφ Δωριέων.] Η. Steph.—f Zonar. : Νούμμοι‫ ׳‬τό
* νουμμίον.
" J. Poll. 10, 80. Valck. Adoniaz. p.
308. Plut. Sulla 1. Gl. Νουμμίον‫ ׳‬Assariura." Edd.
" N o i ^ u o s . T o u p . Emend. 1, 4 1 9 . 4 , 4 9 8 . ; Opusc. l ,
275. Valck. ad Moer. 350." Schaef. Mss.
-f ΝΟΥΣ. Nilum iEgyptiis ita dici tradit Horapollo
I, 21. Conferunt H e b r . ‫ נ י ן‬Nin: Filius. Alberti ad
Hes. Hoc vero e vitiosa 1. c. lectione colligi, Horapollinem non Nilum, sed άνάβασιν Νείλου dictam
Νοϋν voluisse, hancque v. Coptice Profundum, Abyssum signif., potius tamen μανονν scr. fuisse,
quod Plenam abyssum designet, contendit Jablonski.
Op. 1, 178 sq.
t NY. Litera alphabetidecimatertia. Hebr. ‫ נ ח‬Nun.
ΝΥΣΟΣ. Claudus, Syracusanorum dialecto. Ita
enim Nonn. Dionys. 9, [22.] N ‫ ™ ״‬Sn γλώσση * Συρακοσσιοι χωλοί ακούει. Η. Steph.
+ ΝΩΚΗΔ. pro H e b r . ‫ נ ק ך ־‬Noked : Pastor, le‫״‬itur
ap. L X X . Ed. Bos. Cod. Alex, scribit νωκήθ. Ed. Aid.
ω1‫׳‬
+ ΝΩΠΕΩ^ ταπεινόω, καταπλήσσω. Ionicum verbum,
ut ex Hes. et Phot. Gl. Ένώπηται ^Νενώπηται
Intel.
li‫״‬itur. Schweigh. ad Athen. 6 0 4 . " Toup, Opusc.2,
93. Huschk. Anal. 23." Schaef. Mss.
t ΝΩΡΙΚΟΝ. ΓΟ»‫ ׳‬άσκόν. Φρύγεε. Eust. irt Dionys.
P. 321. p. 53. Jablonski. de L . Lyc. p. exxu*.
" Pseudo-PUit. de Fluv. l l 5 6 . e q u o s u a hausitEust.
1. c . " Edd.
μ·
f Ξ Α Ν Α Ν Θ Η Ρ Ι . Nomen mensis ap. Cappadoces.
Jablonski. de L. Lyc. p. cliii.
t ΞΕΝΩΝΕΣ, 01 άνδρώνει, ύπο Φρνγ&ν. Hes. Jablonski. de L. Lvc. p. exxxix.
f ΞΕΡΗΗΣ. άρήίοι, ap. Persas. Herod. 6, 98.
5ΕΣΤΗΣ, '0· Sextarius : Mensura liquidis atque
aridis communis, duas heminas capiens ap. Romanos,
s. uncias mensurales viginti. Atticus vero ζέστη!Romano minor erat, capiens duas cotylas, s. libram et
semissem, h. e. uncias decern et octo. Ac quia sextarius duodecim cyathos continebat, quemadmodum
as et libra duodecim uncias, antiqui, praesertim poetae,
sextarium, tanquam libram, in uncias partiebantur,
iisdemque nominibus appellabant. Itaque sicut in
ponderibus sextans duas uncias signif., ita cum de
poculis sermo erat, sextans duos cyathos, quadrans
tres cyathos, triens quatuor cyathos, et quincunx quinque cyathos, ut in multis ap. Martial, legitur, Est
autem ζέστη! e Lat. Sextarii nomine depravatuni, teste
Gal., et Philox. ap. E t y m . : neque enim nomen hoc
neque mensura ap. vetustiores Atticos scriptt. invenitur, sed una cum imperio Rom. et vox et mensura in
Graeciam venit: unde usus ejus tantum ap, Andromachum, Heram, Asclepiadem, Critonem, Diosc., ac
nonnullos alios, qui, dum res Romanae florerent, de
Medicamentis libros scripserunt, frequens est. Nota
ejus compendiaria fuit Γ vel I . H. Steph.—fEtym.
G. ζέστη!' 'Ρωμάίκόν έστι το 'όνομα' τόν γάρ παρ' ήρΐν
εξ, αριθμόν, αύτοί σεξ. Κπί μέτρου τινό! παρ' αυτοί! ΓΟ
έκτον, σέκτον, έίά δε εύφωνίαν, τό σέξστηι έλεγον ζέστη!,
μεταθέσει τον ζ. Ούτω Φιλόξενο! έν τω περι 'Ρωμαίων
Διαλέξεωι. " G1. ζέστη!, τό μέτρο»‫ •׳‬Sextarius. ζέστη!'
Urceus, Urceolus. ζέστη!, τό ίίγγο!‫ ׳‬Urceolus. Gal.
Comp. Med. sec. Gen. 325." Edd. " Valck. Ep. ad
Rov. p. xxvi. ad Od. A. 136. Jacobs. Anth. 11,343."
Schaef. Mss.
t ΞΕΣΤΙΟΝ. μέτρον έπϊ υγρών. Suid. Lat. Sextarius.
" Gl. ζεστίον, ύποκοριστικώς- Urceolus." Edd.
ΗΕΣΤΡΙΗ. Cnidiis κριθή ή έξάστιχοε, teste Hes. Η.
Steph.
HIMBPAI. iEolibus potai‫ ־‬Mala Punica. Hes. Η.
Steph.—fConferendae sunt huic aliaeHes.glcssae:'Pi/iβαι' ροιαι μεγάλαι. "Αμεινον δέ διά τοϋ ξ‫ ׳‬ξίμβαι. Et
ΣίβSat' ροιαί.
Ο.
+ Ό Γ Γ Α . ,Αθηνά, εν θήβαιι, χωρίον έπώνυμονεχΰυιτϋ·
Hes. Vide infra "Ογκα. Spicileg. p. ccclxviii.
+ Ό Γ Κ Α . παρά Φοίνιξινή 'Αθηνά. Schol. ad £scl1.
S. c. T h . 170. Alberti ad H e s . v / Ο γ γ α . Apud Paus.
9, 12· Σ/γα legitur, pro quo Ό γ κ α scrib. judicaflt
eruditi; quod fit e Syr. ‫ א ל ה‬Aggah : Pugnare, Pneliari, quia Minerva bellorum praeses. Bochart Canaan 2, 12. " Vide supra p. ccclxviii. b.—ix. a. ubi
legitur perperam Όγκαία pro * Όγκαία, et in n. 3.
semel atque iterum reponendiim * Όγκείον pro "Oyκειον, item έξης pro έξήε." Edd. " " Ο γ κ α , Heyn. ad
Apollod. 618. Brunck. ad iEsch. S. c. Th. 166. Valck.
Phoen. p. 394. 725. * Όγκαϊι, Brunck. 1. c. Valck.
Phoen. p. 394." Schaef. Mss. ""Όγκα, Nonn. D. p.
140, 13." Wakef. Mss.
t Ό Γ Κ Ι Α . Uncia, de parvo pondere usurpatur in
Etym. G. v. Δινάρων, signif. e Lat. mutuato. Vide
Ουγκιά infra.',Oyia'a»‫ ·׳‬τόν σταθμόν. Σώφρων και Έπϊ·
χαρμοι. Phot. Lex.
t"ΟΓΚΙΝΟΣ. Uncinus, Vox Graeco-barbara. Kuster. Utitur ea Hes. Vide v. 'Αγκύλα! et ‫׳‬Αρπαγή.
t Ό Γ Ω Α Deum sua lingua vocant Cares.,Paus. 8,
6 1 9 . Vide Ώσογώ.
f ΌΘΟΝΗ. Linteum, et Όθόνιον LinteoIum,coffl-
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
parat cum Hebr. tttSfci Etun, a>tque utrumque iEgyptium e s s e origine autumat Jablonski. O p . 1, 7 2 .
f Ό Θ Ο Ν Ν Α . D i o s c . 2, 213. etiam λίθον
Αίγύπτιον hoc nomine insigniri t r a d i t : vide Jablonski.
O p . 1, 181.
t Ο Ι Α . ra δεινά. Αίολείι.
H e s . L e g . Otcrra· δεινά.
Is. Voss.
f Ο Ι Ν Α Σ . Avis similitudine columbam referens.
N o m e n ο'ινάς potest videri e depravatione Hebr. appeliationis Ion vel Ionah [!‫ יי‬vel ΓΤΪΡ C o l u m b a ] factiim. Gramm. vero constanter scribunt, Gr. a colore,
quem οίνωπόν vocant, derivare istud nomen. Casaub.
ad Atheii. 3 5 2 . T z e t z e s illam avem Syris χαμμιουνώ
dictam tracfit. Chiliad. 6, 4 4 . Vide
Χαρμιουνώ.
t ΟΙΝΟΣ. Vinum. Confert Hebr. ‫ יץ‬J a j i n : Vinnm,
Oger.
t ΟΙΝΩ. Struthium, a p . iEgyptios. E x A p p . Diosc.
4 4 7 . Jablonski. O p . 1, 182.
f O I O P . τόν άνδρα appellant Scythae; hinc A m a zonas vocant Οϊόρπατα i. e. άνδροκτόνους.
Herod. 4,
1 1 0 . Vide Atop.
f ΟΙΤΟΣΥΡΟΣ. Apollo ap. Scfytlws. H m > d . 4,
5 9 · Vide Γ0Η·όσυρβί.
f ΟΙΦΙΝ. μέτρον τι τετραχοίνικον
Αίγύπτιον.
Hes.
Scr. ap. H e s . οΐφί observavit Hodius de Bibl. T e x t .
Orig. p . 113. Ita L X X . reddeie solent v. Hebr. ‫א י פ ה‬
Epha, ex. gr. N u m . 28, 5. quandoqne et ‫ ס א ה‬Seal!,
ex. gr. 1 Sam. 25, 18. Scribi diversimode ο'ίφι, οίφι,
οίφι, οίφβι, et ortum videri e Copt, ubi ηπι et ωπι
N u m e r u m , Mensuram designant, d o c e t Jablonski.
O p . 1, 182. Sturz. p . clxxiv. " Ε . H . Barker, ad
E t y m . M. 9 2 6 . " E d d .
f Ό Κ Ν Ο Σ χαλκού(' δίφρου τινός γυναικείου
είδος,
ap. Bithynos. Suid.
t Ό Κ Ο Ρ Ν Ο Υ Σ . τού* πάρνοτας.
Αισχύλος
Φίλο*τήτψ. Οί δέ "Ιωνες· άττελέσβοικ.
Phot. Lex. [Vox
όκορνος, L e x x . ignota, vide an possit formata videri
ex Hebr. ‫ ח ל ג ל‬H a r g o l : Locustae genus ?] " Ad
Mcer. 316." Schaef. M s s .
t Ό Κ Ο Υ Α Ο Υ Μ . τόν σφθαλμβν λέγβυσι 01 'Ρωμαίοι.
Zonar.
,
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ recentiores Gr. dicunt pro Lat.
O c t o b e r ; et Plur. eidols Όκτωβρίαις,
pro Idibus
Octobribus. H . Steph. " Plut. 203. J o s e p h . A . I.
14, 10, 13. Sehol. T h u e . 2, 78." E d d .
f O A i r r O I . γόνοί [an γένος ?] άκρίδων. P h o t .
Le*. Suid. Όλίγγος
scribit. H e s . offert
Όλίγιοι
eodem sensu. H o c postremum ex H e s . notavit f l .
Steph. T h e s . 2, 1272. Schneider, neglexit.
Exotica
videri potest vox.
•f‫ ־‬Ό Α Α A P I A , ra χντρσπώλια,
ένθα
πιπράσκονται
at χύτραι. Zonar. OUaria, ubi venduntur ollae. D u Cange.
f O A A I s . ξνΧιυον ποτήρια*. Pamphilu5 in ΓΧώιτσαις Άττικαίς
ap. Athen. 4 9 4 . Legebatur 015m όνυξ,
sed Codd. danl ολλιξ. S c h w e i g h . a u Athen. 1. c.
Ό Λ Ο Κ Υ Ρ Ο Ν iu Ponto vocant τήν
χαμαιπίτυν,
teste D i o s c . 3, 175. H. Steph. " SchneideF. ad N i candri A. 56. Porson. Advers. 1 4 5 = 1 2 7 · " E d d .
Ό Μ Φ Α , Hes. auctore, Laconibus est οσμή• Odoi‫׳‬.
ΐίοτόμφει,
H e s . προσόζει:
quod et ποτόσδει Dorice.
H , S t e p h . — f A b όμψω, unde c o m p . πατόμφω.
Infra
H e s . ποτόμφει'
προσόζει.
G u y e t . Hinc * Ευόμφαλος:
Bene olens. Vide Athen. 6 8 2 . ubi Tiinaehidas Rosam
ab Arcadibus είίόμφαλον, άντϊ τοΰ ευοσμον, dictam
refert. Hinc et Όμφή· *νοή. Hes. Alberti.
""Ομφα,
Valck. Ep. ad Rov. 75. ΪΙοτόμφω, ibid.
Εύόμφαλος,
ibid.‫ ״‬Sehaef. Mss.
-(-ΌΜΦΙΣ. Εύίργέτης,
Cognomen Osiridis. Hermaeue ap. Plut. d e Is. 3 6 8 . Ciim vero
ευεργέτης
Algyptiis dicatur έρόμφι», Ρ\αΧ. scripsisse 'Ρόμφι*, quod
ex έρόμφις oriri potuit, putat Jablonski. Op. 1, 183.
+ Ό Ν Ο Υ Φ Ι Σ . Taurus Soli sacer, e e l t u s Hermuntht. ^ l i a n . H. A . 12, 11. Verum tauri hujus nomen
fuit Ihruphi : Bonus genius. Jablonski. O p . 1, 185.
f ' O s I O Y I . C l y m e n u m , ap. iEgyptios. E x A p p .
Dioge. 4 6 2 . Jablonski. O p . I, 185.
Ό Ξ ^ Ί Τ ί Ο Ν , το‫ ״‬G r , r e c e n t i o r e s dixere p r o , L a t .
A x u n g i a : h. e. A d t p e s. P i n g u i suillo, q u o rofcarum
a x e s unctie f u e r u n t . P e r p e r a m enim, H e r m o l . B a r b .
VOL, I.
cccclxxiii
ab οξύς d e r i v a f u w putavit, mtorpr. ! u o d o P o a c a , m o d o
Eaex aceti. D i o s c . 3, 104. de aparine, 'ΑναληφθέΙσα
άξυγγίω λείφ διαφορεί χ«ιράδας. H . Steph. " 6 1 .
Όξύγγιον
Arbina, Unguen», Unguina, Arvina,, A x u a gia. ' Falsa lectio pro * Άξαύγγιον,
Diosc. 3 , 1 0 4 . '
Schneider. Lex." E d d .
! " ‫ ׳‬Ο Π Α Α Ο Σ . G e m m a pietiosa Indiae. Spicileg.
cccxxxvi.
t Ό Π Α Σ Τ Ο Ν . το έφόδων. Π έ ρ σ α ι . Hes. Videtur
07ra0T0vab όπάζω derivari,sed v i d e R e l a n d . Diss. 2 0 6 .
f Ό Π Ι Μ Α . Spolia opima. Lat. v. Suid.
Όπίμια‫׳‬
τα λάψνρα. Zonar. Malim Όπίμα.
Sed vide Caogium.
Tittmann.
f Ό Ρ Β Ι Κ Λ Α Τ Α . Malorum genus. Athen. 80. 8 1 .
N o m e n e Lat. Orbieulatus. " Legitur et * Όρβικάτον.
* 'Ορβικουλάτος, D i o s c . 1, 162." E d d .
Ό Ρ Ι Ν / S H N Hes. apud iEthiopes esse dicit P a n e m ,
et S e m e n sesamo assimile, quo e o e i o vescantur.
A d d i t alios e s s e velle ορυζαν‫ ׳‬O r y z a m . [Phrynichus
in Bekkeri A n e c d . p. 54. * Όρίνδα· fjv 01 πολλοί
opvtSav KaXoSfftv.] J. Poll, quoque [ 0 , 7 3 . ] ' scribit ορίνδην
e s s e &ρτον τινά ap. A£thiopes, nimirum τον έξ όρινδ ίου γινόμενον,
esse autem όρίνδιον' σπέρμα
έπιχωριον, ομοιον σησάμη. Perperam itaque ΰρνίδης scriptum
est AtheB. IL. 3. [sc. in prioribus E d d . S c h w e i g h . p.
110. edidit όρίνδης] ubi itidem esse dicit άρτον τον
έξ όρύ$ης γινόμενον,
vel τον άπο τον έν Αιθιοπίφ γιγνόμενον σπέρματος, ο έστιν ομοιον σησάμω, meminisse autem hujus όρίνδου άρτου Sophocl. in Triptolemo. H . Steph. " Ε. H. Barker, in Classical Journal
3 2 , 375." E d d . " Όρίνδης άρτος, Brnnck. S o p h . 3 ,
4 5 1 . " Schaef. Mss.
f Ό Ρ Μ Α Τ Α Ι . ο! άνδροκτόνοι. Σκύθαι. H e s . H e r o d .
4, 110. aifc'7rara ap. Scythas esse κτείνειν, vide A
Sed Oudinus Celtieam v. esse ait, ubi Or signtf. Vir
et M a t a : Oocidere.
t Ό Ρ Ο Μ Α Ζ Η Σ dieebatur Persis 'Αγαθός
δαίμων
Bonus genius. Adi Plut. de Is. Bnrton p . 8 7 . Reland
p. 2 0 7 ‫ ׳‬Hodie Persae eum dicunt
Ormusd.
v. Hammer.
t Ό Ρ Ο Σ Α Γ Γ Η Σ . σωματοφύλαξ, η ό τόν
βασιλέως
οϊκόν ποτέ εΰεργετήσας. H e s . Vox Persica. Herod. 8,
8 5 . Reland p . 2 0 7 · " Ad Diod. S . 2» 11 .'‫ ׳‬Schaef. M s s .
f Ό Ρ Ο Τ Α Α . Bacchi nomen ap. Arabes. Herod'.
3, 8. Conferunt Hebr.. ‫ א י ר‬OF: Lux, e t ‫ צ ל‬Z e l :
Umbra. Cf. W e s s e l . ad Herod. 1. c .
+ Ό Ρ Ο Υ . τό άνω· Snpra. P h r y g e s . Acbill. T a t . in
Arati Phaen. p . 129· Tewater ad Jablonski. de L .
L y c . p. c x l .
f Ό Ρ Ρ Ε Ι Α . Horrea. Ita scriptum ap. paulo aatiquiores auctores Gr., recentiores όρια. Salmas. ad
Hes. v. "Ορια. Scribunt etiam ώρβΐα.
f Ό Ρ Ρ Ο Β Η Λ Ο Σ . obit. Ί?&λιύται.
Hes.
Supra
Idem B q X o s ‫ ׳‬. . . . οδό».
t Ό Ρ Τ Ο Σ ‫ ״‬Cypriis βωμός• Ara, teste H e s . Infra
'Όρνμβος. Η. Stepb. " 'ύρτίς, H e s y c h i o βωμός, forsan
ab 8ρω.‫ ״‬I d e m . " '0pros, Valck. Callim. 6 1 . " Schaef.
Mss.
f Ό Ρ Υ Α videtur Edulium quoddam designare
Syracusiis p!eculiare > unde Epieharmus Drama aliquod
Όρίια inscripsk. Cf. Schweigh. ad Athen. 3. 9 4 . Cf.
H e s . : Όριία‫ ־‬χορδή, έφθή' Intestinum e o c t u m , et superius : Όροϋα· χορδή και σύντριμμα πβλιτικόν,
eis δ
'Επιχάρμου δράμα.
" Όρΰα, Eust., O d . 7 6 8 . " W a k e f .
Mss. " 'Qpvuv Epieharmus vocat τήν χβρδήν,
et
quidem crebrius, ut Ulpian. docet ap. A t h e n . 9 . init.
Quare in ejusdem Epicharmi 1., qui ibidem pauLo
ante citatur, "Opea, * τυρίδιον,
κωλεοϊ,
σφόνδυλοι:
non dubitarim reponere όρύαι vel όρύα pro isto όρβα.
Hesychio opiia est χορδή έφθή, Intestinum c o c t u m . "
H . Steph.
t Ό Ρ Υ Η . Animal caprini generis in jEgypto frequens. N o m e n esse iEgyptium affirmant alii,, alii nog a a t . Jablonski. O p . 1, 186'.
t ΟΡΦ1ΤΕΒΕΩΚΗ. Pentaphyllon, ap. iEgyptios.
Ex A p p . D i o s c . 4 6 5 . Jablonski. O p . ] , 185.
t ‫״‬ΟΣΙΡΙΣ. Osiris, rex a b ^ g y p t i i s cultus, S o l , aut
eorum Διόνυσοι. N o m e n e x iEgypfcio sermone d i v m i m o d e e x p . : Silv. de S a c y vetystucu numinis ^ g y p t i a c i
3 Κ
'top.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Nomen fuisse Osinis suspicatur. Jablonski. Op. 1,
187. errare putat eos, qui ποΧνόφθαΧμον ab tpr Oculus, dictum tradunt, potius Multum et magna agentem vocatum esse, ab ipr Facere. " Όσίριδόε διάδημα,
Alimus, App. Diosc. 4 4 3 . Ό σ ι ρ ί ϊ , Spondylium, 456."
Boissonad. Mss. " Schneider. Lex. ν.‫״‬Υσ»ρ1ϊ, Toup,
Emendd. 2, 314. *'Οσίρειοε, ό, ή, et *'Οσιριακόί, ή,
όν, Ε. Η. Barker, in Classical Journal 31, 114. Jo.
Lydus de Mens. 78." Edd. ""Οσιριε, Koen. ad Greg.
247." Schaef. Mss.
t Ό Σ Π Η Τ Ι Ο Ν . τό οίκημα. Suid. Lat. Hospitium.
" Vide ΙΙαλάπο»‫׳‬." Edd.
f Ό Σ Τ Ι Α . ή θύρα. Όστιάριοε' είδοε άξιώματοε. Suid.
Lat. Ostium, Ostiarius.
f ΌΣΥΜ ΑΝΑΥΑΣ. Vide supra Ίσμίνδηε.
+ Ό Σ Χ Ο Σ . Vide infra τΩ‫־‬τχ0ί.
f OYA, s. 0 ‫ ״‬d · Vah, respondet Hebr. ‫ ה א ח‬Hedh.
Schleusner. Lex. Ν. T . " Arrian. Epict. 3, 23. Dio
Cass. 63, 20. n." Edd.
f OYAI. Vae, respondet Hebr. ‫ א ו י‬Oi et ‫ ה ו י‬Hoi.
Schleusner. ibid. " Oval, Vae, interjectio dolenthvel
dolorem denuntiantis ap. Bibliorum Interprr. e t N . T .
Scriptt. At nomen Ούαϊ, Hesychio φυΧαί." Η . Steph.
" Arrian. Ep. 3, 19." Edd.
f OYAIE. φωνή μακρόθεν καΧεϊται παρ'
Α'ιγυπτίοιε.
Horapoll. 1, 29· Copti ονει dicunt pro μακρόθεν. La
Croze ap. Jablonski. Op. 1, 190.
f ΟΥΑΝΟΥΝ Phryges dixisse Vulpem, auctor est
Stepli. Β. v. 'Αζανοί. Jablonski. de L. Lyc. p. exxxix.
" Steph. locus est hie : Ήρωδια»‫׳‬όί έν πρώτρ συλλαβή
διά τήε αι, έν πρώττ! τήε Καθόλου Χέγων * Αί$ήν Τα»‫׳‬τάΧον παιε, άφ' ου έν Φρυγίφ πύΧιε * Αίζανοί'
τινέε δέ
Άζάνιον
αύτήν φασιν. 'Έ,ρμογένηε δέ φησιν, ού δει
οΰτωε, άΧΧ' * 'Έ,ζουανονν αύτήν καΧεΐσθαι.
Λέγεται
γάρ παρά τόν τόπον άγροικίαε είναι, Χιμον δέ γενομένου, συνεΧθόντεε οί ποιμένεε, έθυον ευφορίαν (εί‫׳‬βοσίαν Mss.) γενέσθαι^
Ουκ άκουόντων δέ τών θεών,
Έ.ύφορβοε τήν Ούανούν, ό έστιν άΧώπηξ, καϊ * εξυ‫׳‬, ο
ίστιν έχίνοε, θνσαι τοϊε δαίμοσιν' εύαρεστηθέντων δέ
τών θεώ»‫׳‬, εύφορίαν (εύβοσίαν) γενέσθαι, καί * ποΧυκαρπήσαι.
Tovs δέ περιοίκους πνθομένονε, ιερέα καί α ρχοντα α ντον καταστήσαι.
Έξ αύτον δέ κΧηθήναι τήν
πόΧιν Έξοίιανονν, ο μεθερμηνενόμενόν
έστιν εχιναΧώπηζ. "Εοικε δέ * μεταΧΧοιώσθαι έκ τον Έζουανοϋν τό
Άζάνιον."
Edd.
f Ο Υ Α Ρ Α Ι . ήμε~ιε. Κύπριοι. Hes.
t ΟΥΑΡΓΟΥΓΟΥΜ. Psyllium, ap. Afros. App.
Diosc. 467. Scr. Ούαργουτούμ, quae ipsissinia est
v. Phoenicia Bargut, a forma seminis dicta
[Hastr bargut:] Herba pulicis. Bochart Canaan 2, 15.
f 0 Υ Α Ρ Ι Ζ Η Σ . Dignitatis nomen in aula Persica.
Procop. de B. Pers. L. 1. Burton p. 88.
t OYAPON. έλαιον. Κύπριοι. Hes.
+ OYBEAAINA. 'όνομα θεάε. Zonar.; ad quae Tittmann: Cyrillus meus : Ούβέδενα• γεένα.
Sed Cyrill us Cangii: η vos ΰπαρζις, ή πάν τό καθ' αύτον νφεστ os καϊ μή έν άλλφ τό είναι έχει [έχον.] Nihil ego
video. [Haec potius ad aliam gl. pertinere videatur.]
ΟΥΓΚΙΑ, 7), affertur pro Uncia; sed frequentius
Ο ύ γ γ ί α scriptum reperitur, voce a Lat. tralata. Continet autem ή ουγγία, ut Diosc. tradit, de Pond, et
Mens.drachmas octo, scripula viginti quatuor: quemadmodum Hes. quoque scribit τήν δραχμήν esse τό
ογδοον τήε ονγγία(, Octavam unciae partem. Similiter et Gal. τών κ. Τένη 6. Διά τό τήν σταθμικήν
ούγ.
γίαν οκτώ δραχμάί ?λκειν: 5. "Ελκουο-ι γάρ αί θ' οΰγγίαι ΊταΧικαϊ αί έν τοϊε κατατετμημένοιε κέρασιν, επτά
καϊ ήμίσειαν ούγγίαε σταθμικάε, αϊτινεε ζ δραχμαϊ
γίνονται, τήε μιάε ούγγίαε η δραχμά! δεχόμενης. Hanc
unciae divisionem Romani in octo octavas appellan i n t : quidam etiam in octo drachmas, ut Balbus ad
Cels. de Agrimensoria. Nonnulli septem drachmarum esse unciam dixere, alii septem et dimidia, ut
testatur Gal. τών κ. Γένη 5. Τήν ούγγίαν οί πλείστοι
μεν επτά καϊ ημισείαι δραχμών είναι φασιν, άλλοι δέ ζ
μονον, ετεροι δέ η'. Q‫״‬i septem drachmarum unciam
constituere, procul dubio drachm® vocabulo intellexere denarium : itemque qui septem cum dimidia
quod ammadvertissent drachmam denario esse le-
viorem: eos secuti sunt vetcrinariae artis medici;
quamvis non plane quantum intersit, examinarim!
scribente et Gal. τών κ. Ύόπ. 8. medicos suo tempore aperte δραχμήν appellasse, quod Romani De·
narium. Compendiaria τήε όύγγίas nota est ίο. Η.
Siculis h. v. in usu
Steph.—f Vide s u P r a Όγκία.
esse tradit J. Poll. 9, 80. " Gl. Οί>γκία• Uncia. 0&γκίαε ήμισυ· Semuncia. Ονγκίαε τέταρτον Sicilium."
Edd.
f OTA' "ΑΛΑ‫ ־‬τών άρτων τα * φλογίσματα.
Aiyiιττιοι. Hes. Suspecta scriptura.
f ΟΥΔΗΔΟΝ1Ν. σιδηρϊτιε, ap. Afros. App. Dio«.
Plur. e s t : sing. ούδήδων Arabice esSet ^ b u j ^ Hadid&n, a ferro JwJo» Hadid voce deducta, ut Gr.
σιδηρϊτιε. Bochart Canaan 2, 15.
ΟΤΙΓΓΟΝ. Vingutn: planta quaedam iEgyptiaca,
teste Theophr. Hist, plant. 1, 2. et de Caus. plant.
4, 6. Sed in h. post. 1. scriptum est οΰιτον: (Etum,
ap. Plin. 21, 15. Ap. Hes. quoque ονιτον, τόύπ'ένίνν
οΐτόν. Η. Steph.—f Jablonski. Op. 1, i g o . " Schneider. Lex. G l . * O J t v o v Tuber." Edd. "0ίιγγον,
Casaub. ad Athen. 127." Schaef. Mss.
f ΟΤΙΝΑ1ΚΤΟΣ. Vindicta. Suid.
\ OTNEI. δενρο, δράμε. 'Αρκάδεε. Hes. qui paulo
post subjicit: Oivov . . . δρόμον, et Ovvios· δρομάη.
+ Ο Υ Ν Ο Γ Ο Υ Ν Δ Ο Υ Ρ Ο Σ , όνομα‫״ ־‬κούντονρο,•
* κουντουρίζω δέ όλως ήλιγάλιθοε, κάκοσμοε, * δνσϋέηιpos, πόλύορκοs, * βονλευτοτόλμηροε,
σύντομοs, τρεπτόί,
μιαρώτατοε, αισχρότατοs, έτοιμοs eis έφοδον. Etym. G.
Peregrinum sonat.
f ΟΥΝΟΝ. δρόμον. Κύπριοι. Hes. Vide supra Oi»‫«׳‬.
f OYNPE. Veratrum album, ap. iEgyptios. Ex
App. Diosc. 473. Spicileg. p. cccxxvii.
f ΟΥΡΑΙΟΣ. βασιλίσκοε, ap. iEgyptios. Horapoll.
1 , 1 . Nomen e Copt, ovpo· Rex, derivat, improbatque
eos, qui ap. Horapoll. scripturam Ούβαϊos praeferuot,
Jablonski. Op. 1, 191·
f ΟΥΡΙΟΣ, Cognomen Jovis, quod vel Phrygium
vel barbarum putat Jablonski. de L. Lyc. p. cxxKtx.
f Ό Φ Α Τ Α . δεσμοί άράτρων. Άκαρνάνεε. Hes.
t ΌΦΑΤΑΙ. ιερά στοΧή. Zonar. Hebr. originis esse
videtur, corrupte pro ‫ א פ ו ד‬Ephod, quam fuisse 970Χήν ίεραν satis constat. Tittmann.
f "0ΦΙΣ. Serpens. Barthelemy hujus v. originem e
Copt. Hoph : Serpens repetit, quod dubiutn videtur
Tewatero ad Jablonski. Op. 1, 181. Ogerius confert
Hebr. ‫ א פ ע‬Epha : Vipera.
t ΌΦΦΧΚΙΑΛΙΟΣ Zouar. posuit absque exp. Lat.
Officialis.
t ΌΦΦΙΚΙΟΝ Zonar. posuit absque interpr.; sed
mauus recentior margini ascripsit: Όφφίκια. τά έκκλησιαστικά * άρχοντίκια λέγει. Lat. Officium,
+ Ό Χ Θ Ο Ι Β Ο Σ . Vide Spicileg. p. ccclxiii. " Όχθόβοι legi in Cod. Ven. testatur Schow." Edd. "0‫׳׳‬χθοιβοε, Aristoph. Fr. 214." Schaef. Mss.
t "OXION. Coriandrum, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 455. Spicileg. p. cccxxvii.
t Ό Ψ Ι Κ Ι Ο Ν . Zonar. sine interpr.. posuit. Lat.
Obsequium. Tittmann.
Π.
t Π Α Α Μ Υ Α Η Σ . ΑΙγύπτιο* θεοί * Πρια‫״‬ώδ«)ί. Hes.
Nomen hoc potius esse Festi in honorem Osiridis ceIebrati docet Jablonski. Op. 1, 192. Hes. inferius
scripsit: ΙΙαλμνάί‫ ׳‬βασιΧεύε, πατήρ' οί δέ.ΠάλμΜ.
Itemque ΠαΧμύτηε' Αιγύπτιοε θεόε.
w
+ Π Α Γ Α Ι Η . κύων. * Σκυθιστί. Hes. Parthice
Pagga, Catulus est, κυνίδιον, Pullus. Bernard.
Π Α Γ Α Ν Α Α Ι Α , quod in VV. LL. habetur, est
Lat. voc. Gr. literis scriptum. H.Steph. "Dionys.
H. 1, 211." Edd.
t Π Α Γ Α Ν Ο Σ . Ιδιώτηε, άφρων. Hes. Lat. Paganus.
Alberti. Cf. H. Steph. Thes. 3, 266. " Suid.‫ ״‬Wakef.
Mss.
t Π Α Γ Ο Υ Α Ι Ρ . μάρμαροε, J) μικακύε, Hes. Leg.
ήμικακύς, Is. Voss. ήμίκακυς, Pergerus. Παγοΰαρ inter
Laconica refert Meurs. Miso. Lacon. 3, 8.
t Π Α Ι Σ Α . πΧακούντια παρα Κώοιί. Iatrocles ap.
A t h e n . ]4. 646.
t Π Α Ι Τ Ι Τ Α . Vide Πετΐπ»‫׳‬.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
-‫ ץ‬ΠΑΚΤΩΝ. σκαφίον δια σκνταλίδων πεπηγόε, ώστ'
έοικέναι * διαπλοκίνω. Strabo L. 17. ρ. 818. Sitne
vox ex iEgyptiaca lingua oriuuda, quaerit Tewater ad
Jablonski. Op. 1, 445.
f Π Α Λ Α Τ Ι Ο Ν . Vide Παλλάν‫״‬ον. " Joseph. Α. I.
19, 4, 5. Dionys. Η. 1. p. 25. 109. Gl. Π α λ ά η ο ν
Palatium." Edd. ‫ ״‬Thom. M. 145. ad Diod. S. 1,
132. Agathias 49." Schaef. Mss. " Schol. ad Dionys.
Thr. 794. Bpkker. Παλάπον, όσπήτιον (1. όσπήτιον),
ων τά πρωτότυπα άχρηστα." Edd.
f Π Α Α Α Α Κ Η . Hebr. ‫ פ ל ג ש‬Pillegasch. Hinc
* Παλλακΐνοϊ" παρά τώ Σώφρονι τό 'όνομα, δηλο‫־‬ί δέ τόν
πάΧλικα, f j τόν τη5 παλλακήε νίόν. Etym. G.
Π Α Λ Λ Α Ν Τ Ι Ο Ν . Palatium. Vide Plut. Romulo.
Η. S t e p h . — t Παλάτίον posuit Symmachus Dan. 4, 1.
pro Chald. ‫ ה י כ ל‬Hecal: Palatium. " * ΠαΧΧανηκοί,
ή, όν, Paus. 8. 691.‫ ״‬Edd.
f Π Α Λ Λ 1 0 Ν . Pallium. Utitur hac voce He's. v.
Τριβώνιον.
" Bekk. Anecd. 388." Boissonad. Mss.
f Π Λ Λ Λ 1 Χ Ι Α Ρ . * πεμμάτιόν τι παρά Αάκωσι. Hesi
t Π Α Α Μ Τ Σ . βασιλεύε τών θεών, λέζιε Ιώνων. Schol.
Lycophr. 691. Alberti ad Hes. v. Παλ/ιυόί. Vide
Τιααμύληε.
A Lydis antiquissimis vocem accepere
Graeci. Jablonski de L. Lyc. p. cxliii. " ubi male
editum est Πάλμνο$. In Hipponactis versibus Jacobs:
Anth. 7, 216. pro χρνσον άργνρον conjicit χρήσιν ά.
Idem pro πάλμνε scripsit παλμύε.
Πάλμνε tamen
non modo legitur in Lycophr. 691. ubi Vat. πάλμηε,
et in Tzetzae Schol. atque in Hesychio, verum etiam
in Dosiadae Ara priore, ubi haec: Τάων δ' άείζωον
τύχνην‫״‬Evei/σε πάλμνε άφθίτων. ' Verba sic jungenda,
Παλμό: άφθίτων ενενσε τέχνην αντών άείζωον είναι,
Harum enim artem Deorum rex immortalem reddidit.
Τέχνη h. 1. Opus Musarum, i. e. Ipsa ara.' Jacobs.
1. c." Edd. " Πάλμνί (sic,) Lobeck. ad Aj. p. 249."
Schaef. Mss.
t Π Α Α Μ Τ Τ Η Σ . Αίγύπτιοε θεόε. Hes. Salmas. leg.
ΪΙααμύληε censuit; Jablonski. vero Op. 1, 192. suspicatur ΤΙάλμίτηε fuisse Cognomen Osiridis, quod
ipsi in hymnis sacerdotum sacris tribuebatur. Copt.
Pholemutah signif. Accelerantem fructus.
f Π Α Λ Τ Α , άκόντια, λόγχαι. Hes. Persicam esse v.,
paltisque armatos Persas venatos esse et pugnasse,
docet Burton p. 88 sq. Ita et J. Poll. 1, 138. παλτόν Mηbικόv· τό ακόντων. Cf. Reland. p. .209.
Π Α Μ Υ Λ Ι Α . Pamylia: Sacra quaedam jEgyptiaca,
denorainata a Pamyle, Osiridis nutrice. Plut. de Is.
et Os. p. 633. Παμυλην λέγονσι θρέφαι τόν 'Όσιριν,
έγχειρήσαντοε αντή τον Κρόνον καί τήν τών Παμνλίων
έορτήν αύτφ, f. 1. αντή, τελέίσθαι, * φαλληφορίοιε έοικνϊαν. Η. Steph. " S i quidem retinenda est lectio
έγχειρήσαντοε αύτή, dubio procul recte reposuit N o ster αντή τελεΊσθαι.
Sed utroque in loco αντφ in
Wytt. i!d. legitur. 'Versio Plut. vulg. habet Pamylen quandam, eique h. 1. favet textus G r . ; sed eum
corrigi debere, ostendi in Misc. Berol. 7, 391. n /
Jablonski Panth. iEg. 3, 5, 7· p· 202. Paamyles vero
Hesychio est Numen aliquod iEgyptiorum Priapeium
vel Phallicum, cum ap. Plut., ut vidit Jabl., Pamyles
nori Deus. sit, sed Quidam Templi Thebani, et reruui
sacrarum illic peractarum, minister. Et tamen idem
Plut. e quorundam sententia referf, in ejus honorem,
festum diem, quem iEgyptii dixerunt Painylia, celebrari ,consuevisse. Pamyliorum meminit hicce scriptor alio quoque loco, ubi sacra explieat Osiridis, ad
cujus numen Pamylia referenda sunt, 365. Τήν δέ
τών ΤΙαμυλίων έορτήν άγοντεε, ώσπερ ε'ίρηται, φαΧΧι•·
κήν οΰσαν, άγαλμα προτίθενται καί περιφέρονσιν, ον τό
alboiov τριπλάσιόν έστι κ. τ. λ. P h o t . : Υίαμύληε* Αϊγϋπτιοε θεόε * πpιaπώbηε. ' Corrupta est V. Υίαμύληε
e ΪΙααμύληε, aut * ΐίαλμύτηε:
utraque vox cum ead.
interpr. reperitur ap. Hes., ubi v. Interprr.' Schleusner.
Imo probam esse formam Παμόλ?7ϊ, patet e Plut. 11.
jCC., ubi est ΐΐαμύληε, non Πααμιίληε, Παμυλια, non
Πααμυλια." Edd.
f ΠΑΜΦΑΝΗΣ. Herba ap. ^ g y p t i o s , a Gr. ά«‫׳‬£ωον dicta. App. Diosc. 468. Quae cum Coptice sonet Pancbaneh, scr. videtur ΪΙαγχανήε.
Jablonski.
Op. 1, 194.
. Π Α Ν Δ Ο Υ Ρ Α , s. Πανδονρίϊ, Hesychio Musicum
instrumentum : Πάνδουρο« autem, ό
μεταχειριζόμενοι
cccclxxiii
airo, Qui ipsum tractat, s.' Qui eo ludit. J. Poll., [4,
60.] πανδοΰραν Assyrios nominasse scribit Instrumentum musicum Γριχορδον, tribus intentum chordis.
Pythagoras qui de Rubro Mari scripsit, dicit TOVS
Τρωγλοδίταί κατασκενάζειν τήν πανδονραν έκ τήε ίν τή
θαλάσση φνομένηε δάφνης, teste Athen. [183.] Ibid, dlcitur τον καλονμένον * gravbopov [1. πανδούρον] meminisse Protagoridas 1. 2· περι τών ίπϊ Δάφνη
ΙΙανηγύρεων.
Porro isto instrumento ludere DICITUR
tlavbovpi&iv,
Pandurizare, Lamprid. Heliog. [32.]
UNDE Tlavbovptanjs, 6, Pandurista,. Qui pandura ludit. Athen. [182.] Ναβλισταί,
και πavbovρtστaί,
και
* σαμβνκισταί.
|| Suidae πανδούρα est etiam μάχαιρα
* κρεωκόποε, forsan παρά τό έκδέρειν. Η. Steph. " Legitur et * ΐlavbovpoμάχaιpa ap. eund. Suid. v. Πηcrii."Edd.—f Zonar. * tlavboiipiov
μάχαιρα * σφακτική* rj el bos μονσικόν, elbos κιθάραε.
" Apud Nicomach.Music, p. 8.reperitur * φάνδονρα." Edd. "Πανδούριον, Jacobs. Anth. 11, 25." Schaef. Mss.
ΠΑΝΕΜΟΣ. Panemus, a Bceotiis dicitur ό μετάγειτνιών, teste Plut. Camillo. Apud Dem. vero [280.]
πάνεμοε a Corinthiis vocari dicitur, qui ab Atheniansibus βοηδρομιών nominatur, ut videbis in Αώ05. Rufinus Julium interpretatus esse perhibetur: ut Suid.
quoque Romanorum Julium a Macedonibus πάνεμον
vocari scribit. H. Steph. " Wakef. S. C. 4, 147."
Schaef. Mss.
Π Α Ν Ο Σ dicunt Messapii pro άρτ05· Panis ; , e t
τήν πλησμονήν‫׳‬
Plenitudinem s. Repletionem : Παviav, et Πάνια• τά πλήσματα,
Athen. 3. [111.] Η.
Steph.
f Π Α Ν Ο Τ Κ Λ Ι Ο Ν s. Πανουήλιον. Vox, qua usus
est Hes. exp. Πηνιον, Rom. Panuclium s. Panuelium,
quod legitur ap. Varr. p. 29· Soping. et Funger.
" Gl. * Πανούκλα· Panicula. Πανουκλών Panucla."
Edd.
ΠΑΕΑΜΑΣ. Suidae ό δίπνροε άρτοε‫ ׳‬Panis ignem
.bis expertus, Bis coctus panis; quale est Buccellatum
ap. Ammian. Marcell. [17, 17. Vales. 8.] Sed addit
Suid. esse v. Rom. H. Steph.
+ Π Α Π Α Σ Bithynorum sermone cognomen Jovis.
Arrian. in Bithyn. teste Eust. 565, 5. Quod Jablonski. de L. Lyc. p. cxxxix. Phrygiacum nomen Jovis
illud esse asserit, ad Diod. S. 3, 57. provocans, ex
errore natum videtur; Diodorus enim 1. c. Atjin a
Cybele amatum, deinde Πάπαν vocitatum esse refert.
" Recte Grammaticus Aristoph. tanquam ejusdem
generis προσφωνήσειε παιγνιωδεστέραε consideravit voculas άπνα, πάππα, μάμμα, τέττα, άττα, siniilesque
ap. Eust. 1 1 5 9 ( = 1118.) secundum quem 4 2 8 ( = 5 6 5 . )
Pater non tantum Πάπαϊ, * Παπ/as, Πάππαϊ, sed et
Παϊ, (imo * Πα,) dicebatur, ut Mater Ma." Valck.
Herod. 4, 59. " Cf. Eund. ad Adoniaz. p. 382.
Παπά, Παπαί, ad Herod. 307. ad Diod. S. 1, 2 2 7 "
Schaef. Mss.
. t Π Α Π Π Α Ι Ο Ν θεόν είναι τόν έπι πάσιν dicunt
Scythae. Orig. c. Cels. L. 5. p. 262. Ed. Spenc. Soping, ad Hes. v. Παάπυ. ΠαπαΐοΓ, Jovis nomen ap.
Scythas, tradit Herod. 4, 59.
t Π Α Π Τ Α Α Ι Ω Ν Ο Σ . σκηνή!, ήτοι τένδαε. Suid. Est
v. Lat. Papilio. Kuster.
f Π Α Π Υ Ρ Ο Σ . Originem vocis iEgyptiacam varie
exp. eruditi. Jablonski. O p . 1, 197. S t u r z . p . clxxiv.
* Παπύριον, τό, Geopon. 4, 7, •1." E d d . " Πάπνροε,
Mcer. 311. et n . : Fischer. Anacr. 21. Bartels Briefe
ub. Sicil. 3r T h . Toup. Opusc. 1, 505. Phrynich. Eel.
138. Jacobs. Anth. 8, 295. Παπνρώδηε, Phrynich; Eel.
43." Schaef. Mss. " * Παπνροφάγοε, de iEgyptiis,
Schol. iEsch. Suppl. 7 6 8 . * Παπιφώδηε,. Schol. Eur.
Or. 147." Wakef. Mss. " Omnino v. Ε. H. Barker, iu
Classical Journal 29, 27—39· ubi et suspecta forma
? ΐΐάπειροε, de qua cf. Lobeck. ad Phryn. 303. D e
papyro permulta et optima videbis in J. Fr. Reiman111 Idea Systematis Antiquitatis Literariae Generalioris et Specialioris desiderati adhuc in Rep. Eruditorum Literaria, Hillesheim 1718, 8". pp. 284-314.
D e septemplici sensu vocis πάπυροι summa diligentja
egit Bod. ad Theophr. 429-30. cujus haec sunt verb a : — ' Ubicunque auctores pro Charta Papyrum ponunt, ibi de iEgyptia papyro capi debet ; at vero, ubi
papyrus ad lychnos et funera usui esse narratur, de
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
altera papyro Italiae familiari, h. e. scirpo, intelligi
eportet: nee enim ad hos usus ex jEgyptovehebatur
papyrus, sed ex Italica vel indigena papyro candelae
tiebaat, uti satis aperte ac dilucide docet Plin. Idem
Epigrammate docet Autipater.' Cf. Salm. in Solin.
705. de Horn. Η. I. p. 36. Jacobs. Anth. 8, 295.
Recte •ergo H. Steph. Sturz. et Blomf. in Mus. Crit.
Cant. 6, 314., qui Antipatri Epigr. de iEg. papyro
imtellexerunt, castigantur a Barkero 1. c. Glossae:
* Πάπυρον* Papyrum, Scirpus. E t : Scirpus. Φλοί/s,
πάπυροι, πάπυρον. At Nunnesio ad Phryn. Eel. 133.
v. πάπυρον suspecta est. ‫ י‬Suid. enim,' inquit, * muliebre esse docuit.' Imo e Suidae loco nihil aliud
probari possit praeter visum vocis πάπυρο! in fem.
gen., ut in Antipatri Epigr., quod affert, Πάπυρο»·
θηλνκώ! ή πάπνροι. A Theophr. semper scribitur ό π<
nec est causa, cur ό in f! mutatum velit Bod. 4 2 8 . ;
quanquam ap. reliqraos Gr., Diosc. Gal. Alex. Aphrod., et Philon. in duobus locis a Nunn. 1. c. laudatis, masc. est gen. Egregie vero fallitur Blomf. 1. c.,
qui π&πυρον semper masc. gen. esse censet, atque illa
de causa Antipatri versum sic refingit, Έκ σχοίνων,
λεπτή σφιγγόμενόν
τε βύβλω.
Apud Lat. quidem
scriptt., pnesertim ap. poetas,, Papyrus fem. genere
gaudet. At secundum Forcelffn. Papyrus masc. et
fem. Ut wt sit, certe Papypum, e Gr .πάπυρον, legitur et in Plin. 13, 11. et Ulpian. Dig. Lib. 32. Leg.
SO. Salmasius d e Horn. Η. I. 33. p. 3 6 . : — ‫ י‬Apud
Neophytum et Auetarium Dioscoridis in antiquis libris repeiio (Acoron) vocari * Πεπεράκιον. (Saracen.
edidit πεπεράκιουμ, ad marg. scribens, Al. πελάκιαw.)
Quod fortasse seriptum pro * Παπυράκιον, ut Papyraceum Latini vocarint b o c acoron a similitudine papyri. Ε simili aliquo auctore a c nomine videtur earn
sententiam bausisse Avisena, qua scripsit Acori
plantam esse sicut Papyrum. In antiquissimo exemplari Apuleji de Herbis legitur Piperapium unica
voce, quod esse volunt disjunctum Piper Apium, quia
mox perhibet, ne apes examinent ac diffugiant, herbam Veneriam,sic Acoron appellat, in vase apumsuspeasam haberi. Non tamen putarim, earn esse rationem nominis. Et Piperapium omnino scriptum
censeam pro Piperacium, ut habetur ap. Neophyt.
Solennis baec antiquis libris consuetudo Ρ pro C poeere. Sic hodie Diptamnum barbari vocant pro Dictamno. Cercopithepus in notis Tyronis ac Senecae
etiam antiquissimi libri scriptum praeferunt pro Cereopithecus. N e c dubito, quin Piperacium dictum
sit Acoron pro Papyracium a papyri similitudine, ut
astruit Avisena.' Acoron vero illud eidem Salmasio
est, quae Spathula Foetida vulgo vocatur. Apud nos
supra ccli. a. pro Schottus leg. Scottus." Edd.
t Π Α Ρ Α Β Ι Η . Potionis genus ap. Paeonas, paratae e
milio et conyza ; nisi forte κόνυξα h. 1. etiam Potionis
genus aliquod Paeonibus usitatum designet, quod turn
ex usu vocis, (quae Herbam designat ad parandam potionem vix idoneam,) turn e varia Cod. antiquissimi
lectione colligit Schweigh. ad Athen. 10. 447, d.
Vide Κόνυζα.
f Π Α Ρ Α Γ Ω Γ Α Σ . χιτών, παρά Πάρθο‫״‬. Hes. Leg.
* ΤΙαραγωδαε· Paragauda. Scaliger. Salmas. 3‫ד‬1‫ רג‬et
F a r a g a u d a e s t v. Parthica, a ‫ ג ד‬Segmentum, Particula.
Le Moyne ad Barnab. Epist. 595.
ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ, 0· Hortus, Viridarium: s. Ager
conseptus ac diligenter consitus omnis generis plantis.
Quod enim Xen. dicit in CEcon. Τόν έν Σάρδεσι παράδεισον έπιδεικνύναι, id Cic. (de Senect.
17.) Conseptum agrum ac diligenter consitum ostendisse. Sic
Plut. Symp. 3. 'Αλεξάνδρου κελεύσαντοι
Ελληνικά
δένδρα τοίs εν Βαβυλώνι παραδείσου
έμβαλείν"Αρπαλον. Et Artax. Έπεί δέ εί! σταθμόν κατέβη βασιλικόν
παραδείσου! έχοντα θαυμαστού! και κεκοσμημένου! διανρεπώι έν τψ πέριξ άδένδρω και ψιλψ χωρίω, κρνου!
οντοι επέτρεψε τοϊε στρατιωταιι εκ τοΰ παραδείσου ξυλίζεσθαι, τά δένδρα κόπτονται, μήτε πεύκηι μήτε κυπαρίττου ψειδομένου!.
Ubi indicat Paradisos proprie
fuisse agros clausos et exquisitis arboribus plantisque
consitos ad delectationem principum.
Clausi ii
erant, et in ipsis alebantur ferae, quarum venatu se
delectarent: unde redditur etiam, Septum ferarum,
Vivarium. Gell. 2‫׳‬, Ϊ9. Vivaria q u « nunc dicuutur,
septa quaedam loca, in quibus ferae vivae pascuntur.
Et mox, Vivaria autem quae nunc vulgus dicit, sunt
quos παραδείσους Gr. appellant. Xen. Hell. 4. Παραδείσουι μεστούς δένδρων καϊ θηρίων. Et aliquanto ante,
Καϊ θήραι, at μέν, έν περιειργασμένοιι
παραδείσοκ, αί
δέ καϊ άναπεπταμένοιι
τόποι!, πάγκαλαι.
Sic Κ. Π. 1.
ΐίεριψκοδομημένα θηρία τά έν τψ παραδείσψ. Talis fuit
etiam Paradisusille in quo Deus Adamum collocarat,
et arboribus plantisque omnigenis consitus et refertus
omne genus animantibus. J. Poll. [9, 13·] dicit esse
voc. barbaricum a Gr. usurpatum, ut multa alia
Persica. H. S t e p h . — t Hodie ap. Persas scribitur
Ferdews. v. Hammer. Schroder in Diss.prxmissa Thesauro L. Armeu, p. 56. non Persicam, sed
Armenicam esse v. contendit. Alberti ad Hes. "Xen.
Κ. Π. 1, 3, 14. O. 3, 13." Edd. " Zeun. ad Xen.
Κ. Π. 44. ad Moer. 349• ad Diod. S. 1, 332. Thom.
M. 572. ad Lucian. 2, 121." Scha2f. Mss. " * Παραδεισάριοε, Horti cultor, Hes. v. 'Epνοκομών." Wakef,
Mss.
t Π Α Ρ Α Μ Η Ν Η . f! των θεων μοίρα. Αυδοί. Hes'.
Leg. * ΤΙαραμήρη. Is. Voss. Cf. Hes. "Αμηρβι‫ ׳‬όμειροι.
Π Α Ρ Α Ο Σ . Macedonibus dicitur ό aeros· Aquila,
teste Hes. H. Steph.—f Ex Hebr. ΕΠ9 [Peres: Aquilae genus, forsan Ossifraga.] Sturz. p. clxi. n. 8.
Π Α Ρ Α Σ Α Γ Γ Α Σ , s. Παρασάγγη!,
0· Parasanga,'
ap. Persas est μέτρον ίδοΰ τριάκοντα σταδίουs ‫־‬έχον,
auctore Hes. [Etym, G. addit: παρά Αιγύπτιοι! Se
|‫ ]ל‬quemadmodum Herodoto quoque ό παρασάγγη$
δύναται τριήκοντα στάδια 2, [6.] ρ. 57· et 5, [53,] ρ,
193. ubi etiam dicit τρεί! σταθμού! conficere παρα·
σάγγαι πεντεκαίδεκα και ήμισυ.
Sic Idem 6, [42.] )).
219· T a s •χώρα! σφέων μέτρησα! κατά παρασάγγα!, τονt
καλέουσι oi Πέρσαι τά τριήκοντα στάδια. Recte itaque
Philelphus ap. Xen. δύο παρασάγγα! άπέχειν vertit
Distare sexaginta stadia. Proverb, ap. Athen. 3. Πολλοί! παρασάγγαι!
ύπερδραμόντε!. Plin. 6, 26. scribit
Persas schoenos et parasangas alios alia mensura determinare : unde ap. auctores esse diversitatem. H.
S t e p h . — t Hodie Persas scribunt A l l ^ ^ i Ferseng. v.
Hammer. " Lucian. 2, 751." Edd. " Zeun. ad Xen.
Κ. Π. 233. Wessel. Herod. 106. Gatterer. Comm:
Gott. 12. p. 123. ad Herod. 396. 456. ad Diod. S. 1,
657. Brunck. Soph. 3, 525." Schaef. Mss.
+ Π Α Ρ Α Σ Α Γ Γ Ι Α Ο Γ Ω . 01 ΤΙέρσαι τον! btayyiX·
λοντas οϋτω λέγονσι. Hes.
t Π Α Ρ Α Τ Ο Ν . ή παρασκευή παρά 'Ρωμαίοι!. Suid.
ν. Άντιπαράτορα.
Lat. Apparatus.
f Π Α Ρ Α Τ Ο Τ Ρ Ι Ο Ν . Vox, qua Hes. utitur v. Ά ν
τίπανον. Lat. Paratura vel Ornatura : ultima fimbria in vestibus. Salmas. in Fl. Vopisc. p. 407. A.
t Π Α Ρ Η Β Ο Ν . ξύλον Tl, παρά Κρησί. Hes. Lectionem Codicie, qui exhibet παρά Κτησίψ jf. indocte mutavit Musuxus. Schow.
f Π Α Ρ Ι Λ Ι Α . εορτή. Suid. Lat. Parilia, Festum
ap. Romanos. " D i o n y s . H. 1, 73. Athen. 8, 361."
Edd.
Π Α Ρ Μ Η . Parma: Carthaginiensibus Ovpeo! δερμά·
τινο!, Suida auctore, in exemplum afferente, T^s πάρ·
μη! καϊ των * Αιβυστικών Θυρεών άντέιχβν έρρωρένωί
οί 'Ρωμαίοι. Fuit Scuti genus breve: Ovid. Cavum
vocat, Stat. Crudum. H. Steph.—f A radice D13
Parain : Incidere; quia in orbem incisa parma. Bochart Canaan 2, 11.
t Π Α Ρ Τ Α Ζ Ο Ν . ύγραναν. Αάκωνε!. Hes. Con ferri
potest ap. Euud. Παρδάκων' διύγρων.
f Π Α Σ Σ Α Α Ε Ρ . σφήκα!. Hes. Gl. Laconica. Alberti.
Π Α Σ Χ Α . P&scha : quidam putarunt esse roii σωτη*
pt ov πάθου! όνομα, derivatum παρά το πάσχειν, Ut
Gregor. etiam testatur. Sed falluntur. Ortum enim
est ex Hebr. v. [TOS] Pasach, quod est Transire, et
signif. Festum illud, quod Judaei celebrabairt in memoriam ejus diei, quo Mare Rubrum Deoduce trans·
ierant: s. in memoriam ejus noetis, qua Angtlu‫׳‬
Domini praeteritis Judaeorum aedibus in iEgyptiorum
familiis primigenia qua5que peremerat. Erat autem
Coena, qua; celebrabatur secundi mensis die dechnoquarto, vesperi; paterfamilias cum tota familia lumbis suecinctis e< firmata mami scipiene, tanquam jem
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
iter ingressuri, ad mensam stabant, agaumque assum
c o m e d e b a n t integrum cum pane non fermentato έπι
πικρίδων: qua de re Exod. 12, [ 1 4 — 2 1 . ] N u m . 9 ,
[ 4 s q q . ] nec non 4 Reg. 2 3 . [ 2 Reg. 23, 21 s q q . ]
Meminerunt et Luc. 2 2 , [ 1 . ] Ή εορτή τών άζύμων, λεγαμίνη πάσχα. Jq. 2, [ 2 3 . ] Έ ν τω πάσχα.
Η . Steph.
f Π Α Τ Α . κτείνειν, ap. Scythas. Herod. 4, 110.
Π Α Τ Α Ι Κ Ο Ι . Phoenicibus sunt Simulacra deorum,
qute in puppibus navium statuunt, H e s y c b i o auctore.
Herod, pro eo habet ΠαΓαϊκοί, 3, [37·] Ρ· 1 1 2 . [et in
proris ea constituta tradit,] scribens Vulcani ap.
Memphitas simulacrum esse simillimutn τοΊσι Φοινικηιοισι πατάίκοισι, revs οί Φοίνικβϊ έν rfjai τρώρρσι τών
τριήρεων περιάγουσι, eos autem esse πυγμαίου άνδρό!
μίμησιν. Η . S t e p h . — f Hebr. est. Soping. A verbo
‫ פ ת ח‬Pathali, quod in Piel est Insculpere, deducit nomen Scaliger; posse quoque ex Hebr. ‫ ב ט ח‬Betah :
Securitas, derivari, quandoquidemTutelae loco erant,
putat Bochart Canaan 2, 3. Πάτταικοι scripsit Suid.
" Wessel. Herod. 2 1 4 . " Schjef. Mss. " * ΠαταίΚίων,
(έ,) Fur, Delator, Etym. M." Wakef. Mss.
f Π Α Τ Α Ν Ι Α . τά έκπέταΧα' καϊ τά
άναπεπαμμένα
Χοπάδια. Οί be πολλοί διαστρέφουσιν ά! 'Ρωμάίκόν τό
ονομα. Phot. Lex. Plurimi igitur tunc temporis vocem
a Lat. Patina ortam existimabant. H. Steph. vero in
Ind. Procul dubio, inquit, factum hinc (sc. e πάτανα,
cujus deminutivo πατάνιον respondet Lat. Patella,)
est Lat. Patina. " Πάτανα, H e s y c h i o τρυβΧία.
DEMIN. Πα7άνια Idee! esse dicit έκπέταλα
Χοπάδια,
item έκπέταΧα και * ψιαλυειδή ποτήρια : quae et Βατάνια per β a nonnullis appellari. A m b o leguntur
A t h e n . 4, [20. 169·] in sermone de vasis culinariis:
ex Eubuli l o n e , Τρ3/‫״‬λία δέ, και βατάνια, καϊ κακκάβια,
Καϊ Χοπάδια, καί πατάνια πυκινά ταρψέα : perperam
tamen ibi diphthongo scriptum πατάνεια et βατάνεια.
J. Poll, non πατάνιον solum habet, SED ET Πατάνη,
scribens πατάνιον esse έκπέταλόν τι Χοπάδιον, quod
πατέΧΧιον dicitur, Patella. Affert et exempla utriusque : fem., e Nicocharis Lemniis: et e Νυμφοπόνω
Sopbronis πατάνα αίτοποίητο!:
ac procul dubio fiactum hinc est Lat. Patina : cujus demin. Patella respondet deminutivo πατάνιον:
cujus haec exempla
ibid. J. Poll, citat, ex E u t h y d i c o Antiphanis, ποΧϋπου!
τετμημένο! Έ ν πατανίοισιν έφθός: et ex Eubulo, πνιw a Σικβλικά πατάνια : ubi nota dici πνικτά, quoniam
in eis πνίγονται τά έφόμενα.
Alibi πάταχνα pro lisd e m . " Η . Steph. " Πατάνιον, Bergler. Alciphr. 400.
ad Mcer. 3 5 0 . Koppiers. O b s . 8. Πάτάνειον, Koppiers. 1. c. Πατάνη, ibid. Bergler. Alciphr. 4 0 1 . "
Schaef. Mss.
Π Α Τ Α Ρ Α ex Eust. affertur pro κίστη, κιβωτό!‫י‬
Area, Cista. Η. S t e p h . — f Hunc usum Lyciae sermoni
tribuit Steph. B. unde nomen traxerit urbs Patara.
Jablonski. de L. L y c . p. cxlvi.
Π Α Τ Ε Α Α Ι Α recentiores Gr. vocant Quaedam vasa
culinaria, v. mutuata a Lat. Patella. Meminit J. P o l lux 6, 13. [s. 9 0 . ] Ibi eniui in censu
μαγειρικών
σκευών ab e o numerantur, κακάβη, πατάνιον,
*πάτνον,
πατάνη: additurque, πατάνην videri esse Χοπάδιον έκπέταλον, quod tunc πατέλλιον fuerit appellatum. Cap.
praeeed. utitur τω ττατέλλα, scribens τά! καΧονμένα!
πατέΧΧα! nominates e s s e Χεκανίδαι.
Eust. vero 2 2 9 ·
Π α τ Ά λ < « potoriis annumerat vasis, scribens ex H o mericis πετάλοι! dici ποτήρια έκπέταΧα, ea, quae sunt
πλατέα, Lata et ampla : qualia τά ΐδιωηκύ!
λεγόμενα
πατέλλια : e quibus elegantem Alciphr. c o m p o s u i s s e
πατελλοχάρωνα.
Itaque Πατέλλιον fuerit etiam P a tera : et ΙΊατελλοχάρων, Qui gaudet paferis, Qui pateris potare amat. H . S t e p h . "<31. Πατέλλα· Patina.
Trail. 5. p. 79." E d d . " Πατέλλίον, Πατελλοχάρων,
Bergler. Alciphr. 4 0 0 . * Πατελλί», V e l c k . ad A m m o n .
1 4 0 . " Schwf. Mss.
" ΐίατελλοχάρων,
Eust. II. 173,
2 8 . " Wakefi Mss.
t Π Α Τ Ν Ι 1 . καλή, ύπό Πάρθων. Hes.
f Π Α Τ Ρ Ι Κ Ι Ο Σ . πατήρ τού κοινού. Suid. Lat. Patricius. Cf. H. Steph. T h e s . Ά, 101.
·f‫ ׳‬Π Α Τ Ρ Ω Ν Ε Ϊ . οί πρώτοι τών άξινθέντων Τη! , Ρωμαίιατ πολιτεία* υπό 'Ρωμύλου, εκατόν 'έντε!, ώσπερ δεντέραιν πατέρων τάξιν εχόντων' καϊ έκ τρίτου 01 κρίνομενοι βοηθοί vapaywopevoi.
Hee. L a t . PetDOfli, c o n f u d i t
cccclxxiii
rods πατέρα! καϊ revs πάτρωνα!. Heine. Cf. H . S t e p h .
T h e s . 3, 101. Hinc Πατρωνεία‫ ׳‬Patronatus, et * Π α τρωνεύω‫ ׳‬Patrocinor, derivantur. " Gl. Π ά τ ρ ω ν P a tronus. Πάτρων τοϋτ εστίν ό έλευθερώσαι' Patron US.
ΥΙατρωνισσα‫ ׳‬Patrona. Πατρωνεύω* Patrocinor.. * Πα-‫׳‬
τρωνία, h, D i o n y s . Η . 1. p. 82. * Πατρωνικόϊ, ή, ov,
Phav. 5 8 4 . S u i d . 3, 60." Edd. " Πάτρων, Thorn. Μ .
849. ad Charit. 4 1 5 . ad D i o d . S. 2 , 5 Τ 6 . Πατρωνεία,
Dionys. Η . 1, 2 5 8 . " Schaef. Mss. " Πάηοων, Schol.
Eur. H e c . 420." Wakef. Mss.
f Π Α Τ Ν Ι , in Coptorum libris παωνι scribitur. Jablonski. O p . 1, 199•
f Π Α Υ Ρ Α Κ Ι Σ . τήν πέμπτην Σαμύθρφκεε κάΧονσιν.
Hes.
t Π Α Χ Ω Ν , Coptice πάσχον! audit. Jablonski. O p .
1, 199. " Classical Journal 3 4 , 386." E d d .
t Π Ε Ι Ρ Η Θ Ο Ι . νΰμώαι έν Κύπρω. H e s .
t Π Ε Κ Ο Τ Α Ι Ο Ν . βαΧάντων.
G l . Hesychii, quam
praelermissam ab A l d o protulit e C o d . M s . S c h o w .
U s u s est ista v. S y m m a e h u s Eccles. 2, 8. pro Hebr.
‫ ס ג ל ה‬Segullah: P o s s e s s i o ; itemque E t y m . G . vv.
Καστρέσιον et Αεγάτον.
Videtur esse Lat. Peculiuin.
" G l . Πεκοίλιον, ουσία υπεξουσίου ή δούλου‫ ׳‬Peculium."
E d d . ‫ ״ ״‬Πεκονλιά^ομαι, Eust. Od. 5 5 4 , 46." W a k e f .
Mss.
t Π Ε Α Α Σ . rows Χίθονι, Macedonica dialecto, teste
Ulpiano ad D e m . π. Παραπρεσβ.
p. 376. Hemsterh.
ad H e s . v. Π έ λ λ α . Sturz. p. clxiv. " Πελα exbibet
Sturzius. A t iu Hes., quem citat, est Π έ λ λ α , idque
recte ap. eum scribi, ordo verborum plaue evineit."
E d d . " Ad Timaei Lex. 270." Schaef. Mss.
t Π Ε Λ Ι Γ Α Ν Ε Σ . οί ένδοξοι. Παρά δέ Σύροι!· οΐβουΧευταί. H e s . Fortassean a Syr. 1‫ זלחן‬Polclian. Ezr. 7 ,
19• pro Ministerio, Cultu ; nam Π 7 3 [Pelach, Chald.]
signif. Servire, Colere. Soping. 3‫ ליעים‬Consules. ‫פ ל ל‬
et ‫ ל ו ע‬. Μ . Meibom.
+ Π Ε Α Ο Υ Κ Ι Δ Ο Ν , inter placentas recenset Chrysippus T y a n e u s Athen. 14. 6 4 7 . Casaub. ediderat
* περλουκίδιον,
et interpr. Pelluciduni: a tenuitate
operis aut peculiari q u o d a m artificio pellucida placenta vocari potuit.
Π Ε Α Τ Η Ν nonnulli appellant etiam τον ποτάμιον
κορακίνον' Coracinum fluviatilem, teste Athen. 3.
[ 1 2 1 . ] H . S t e p h . — t S c . ap. IEgyptios. Jablonski.
O p . 1, 2 0 1 . Vide Ήμίνηρβν.
f Π Ε Μ Ψ Ε Μ Π Τ Ε , [vel *ΪΙεμψθενθάμ, ut edidit S a racenus,] Hierabotane, Verbenaca, ap. yEgyptios. E x
App. D i o s c . 4 6 6 . Jabloitski. O p . 1, 2 0 2 .
Π Ε Π Ε Ρ Ι , εω®, ro, P i p e r : Arbor Indica, fructum
Kerens sibi cognonainem : is triplex est, πέπερι μακρόν,
λενκον, μέλαν : de quibus D i o s c . 2, 189· Sic Plin. 12,
7· de Indicis arboribus, Quae piper gignunt, juniperis
nostris similes : sermina ab ju&ipero distant parvulis
siliquis, quales in phaseolis videmus. Hae priusquam
dehiseant decerptae, tostaeque sole, faciunt quod voeatur piper longum : paulatim vero dehiscentes maturitate, ostendunt eandidum piper: quod deinde
tostum solibus, colore rugisque mutatur : in nigrum
sc. Inde Gal. ad G l a u c . 1. i! διά τριών
πεπέρεων,
Medicamentum e triplici pipere confectum. N o t a n d u m vero, dici gen. nou τεπέρεω! solum, sed etiam
πεπέριδοί. Priore utitur Athen. 9. [ 3 8 1 . ] Προσεψησαε
μετά πολλο‫׳‬ΰ πεπέρεω! τά προειρημένα χναυμάτια : u t
et e Gal. jam habuimus πεπέρεων.
Posteriore, idem
Athen. [ 3 7 6 . ] isicia esse dicens τά έκ σαρκών εί! Χειrrk
κατακνιζόμενα, καϊ μετά πεπερίδων συμπλαττόμενα.
Et
Eubulus ap. Eund. [ 6 6 . ] Κ όκκον Χαβοΰσα Kv ίδιον rf
τοϋ πεπέρώος.
Possit tamen praecedens πεπερίδων derivatum videri etiam a nominative πεπερί!, et πεπερίδε! vocari Grana p i p e r i s : ut κβδρίδεs sunt Fructus
cedri, δαψνίδεβ, Baccae lauri : deducendo a 7n&rept
quatenus pro Ipsa arbore ponitur. A p u d Eund. A then. [ 1 2 6 . ] reperi© ET Πεπεριον, quod demin. formam habet, et Piperis granulum signif. videtur. Indidem DERIV. Πεπερίτηε, [Ό,] Piperreferens, gustu s c . :
unde piperitis dicitur siliquu9lrum, quod piperis saporem imttetur. Plin. I 9 , 12. Panax piperis saporem
reddit, et magis etiam siliquastrum, o b id piperitidis
jKMBine a e c e p t e : libanotis odorem thuris, smyrnion
myrrhae. Et VERB. Π ε π ε ρ ί ζ ω , )Piper ioiitor s. refero,
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Ad piper accedo : ut πεπερίζων τ rj γεύσει, Diosc. 2,
190. de zingiberi: pro quo cap. seq. dicit, Δριμύε έν
τι7 γεύσει ώσπερ τό πέπερι: de hydropipere. Η. Steph.
Πέπερι, Ε. Η. Barker, ad Etym. Μ. 926. Hippocr.
2 , 6 0 8 . Schol. Plat. 45. Zonar. 1536. Nicander 0 .
876. πέπεριν, τόν. Philostr. 3, 4. * Πεπερόπαστοί, ό, ή,
Pipere inspersus, Schneider. Lex. άμαρτύρωε. * Πεπέρατον o£os, Geopon. 8, 39•" Edd.—+ Nomen esse
Persicum ex Hippocr. Γυναικ. 2. docet Burton p. 91·
Persis hodie dicitur
Biber. v. Hammer. " Πέπερι,
J ·*
ad Diod. S. 2, 391. Casaub. ad Athen. 139·" Schaef.
Mss.
ΠΕΡΓΕΙΣ Hesychio πρέσβειε. Η. S t e p h . — t Argivis
hunc usum tribuere videtur Hes. Sed in Cod. Ms.
legitur Πέργουν teste Schow. Alberti conferri jubet
gl. Hes. Σ7τέργυε' πρέσβυε.
r i E P r O Y A O N H e s . esse dicit Aviculamsylvestrem
albam. Pro quo infra σπέργουλοε ap. Eund. H. Steph.
— + Apud Hes. legimus : όρνιθάριον "Αργεί
λευκόν.
Sed Cod. Ms. dabat άργειλέγω,
quod Schow. ex errore compendium scripturae in archetypo male interpretantis ortum putat, quod resolvendum erat: A p γέιοι λέγουσι. Vide Σπέργουλοε.
ΠΕΡΙΤΙΟΣ a Macedonibus dicitur Mensis ille, qui
ab iEgyptiis Mechir, a Rom. Februarius appellatur,
in acerrimum hyemis tempus incidens, inquit Hieron.
Comm. in Zach. 1. Idem Suid. tradit et alii. H. Steph.
f ΠΕΡΞΩ. Meutha sativa, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 454. Spicileg. p. cccxxvii.
Π Ε Ρ Π Ε Ρ Ο Σ , 0• dici putatur quasi πέρφεροε, a v.
περιψέρεσθαι:
ideoque redditur Levis, Temerarius,
Praeceps, et Qui a quovis vento circumagatur: item
Vanus, Inanis. A Suida exp. non generaliter solum
προπετήε et μηδέν λογισμω ποιών, sed specialiter etiam
λάλοε, Loquax: ut ab Etym. quoque φλύαροε, Nugator, vel Nugax, necnon ό μετά βλακείαε έπρρμένοε ;
quae postrema expositio affertur ab Hes. etiam. Receptiores sunt prima et postrema : eaedemque tribuuntur et VERBO Περπερεύεσθαι. Apud Paul, enim
1 Ep. ad Cor. 13, [4.] Ή άγάπη ού περπερεύεται, ού
φυσιόϋται, ουκ άσχημονεϊ, Chrys. illud
περπερεύεται
exp. * προπετείεται,
τω περπέρω opponens τόν βαρυν
ιςαι βεβηκότα, indicansque περπερευ'εσθαι itidem signif.
non modo Temerarium et praecipiteni esse, sed etiam
Levem et inconstantem esse. Alii interpr. Fucata
e s t : ut et Clem. Alex., Paed. 3. init.
καλλωπίζεται:
11am περπερίαν dici τον καλλωπισμόν, περιττότητοε και
άχρειότητοε έχοντα εμφασιν.
Itemque Basil, εν rois
κατ' Έρώτησιν και 'Απόκρισιν "Οροιε, cum quaesivisset
quid sit 70 περπερεύεσθαι, respondet, Π α ν ό μή διά
χρείαν άλλά διά καλλωπισμό> παραλαμβάνεται,
περπερείαε εχειν κατηγορίαν.
Ita ut περπερεύεσθαι sit non
modo Temerarium et praecipitem esse, s. Levem et
instabilem esse, sed etiam Superfluo et inutili corporis ornatu gaudere. Hes. et Etym. eodem fere modo
illud περπερεύεται exp. κατεπαίρεται μετά
βλακείαε:
hie etiam * ματαιοϋται.
Vet. Interpr. ού περπερεύεται
vertit, Non agit perperam : innuens recentiores Gr.
vocem hanc a Lat. esse mutuatos. Apud eos enim
et adv. Perperam, et adj. Perperus, et subst. Perperitudo in usu s u n t : dicentes nimirum Perperam pro
Male, Non recte, Sinistre: Perperus autem pro Insulsus, Indoctus, Rudis, Stultus: et Perperitudo pro
Insulsitas, Ruditas, Stultitia, teste Nonio. Unde ap.
Actium, Perperos populares: item, Ductibilitate nimia vestra aut perperitudine. H. Steph. " Gl. Πέρπεροε· Perperus. Περπερευ'ομαι· Perperam ago. Λάλοε
και πέρπεροε, Polyb. 3 2 , 6 . 40, 6. Schol. Soph. Antig.
334. Ό πέρπερα γλισχρευόμενοε,
Suid. I, 602. Antoninus Phil. 5, 5. * Περπερεία, ή, i. q. περπερία,
Schneider. Lex. άμαρτύρωε. * Έμπερπερενομαι,
Cic.
ad Att. 1, 14. Jacto me, Ostento me et artem meam,
placendi causa : Arrian. Ep. 2, 1, 34. Καί άναγνώσρ
και έμπερπερεύστ!." Edd. " Καταπερπερεύομαι, exp.
Adulor, χαριεντίζομαι."
Η. Steph. " Hes. Suid. Phot."
Edd. " Πέρπεροε, Περπερεΰομαι, Lennepii Etym. 764.
ad Herod. 6'99•" Schaef. Mss. " Περττερο*, Polyb. 2,
775. Περπερεύομαι, Suid. v. Αύλόϊ. Περπερεία, Clem.
Alex. 251." Wakef. Mss.
t Π Ε Ρ Ρ Α pro Sole ponitur ap. Lycophr, H. v. e
Persica lingua alii tractum putant, vide Burton, p.
91. alii e Coptica. Spicileg. p. ccci. " Hermann!
conjectura‫ ־‬ibi citatae favet, quod Lycophro vocem
Lat. M‫״״‬epr‫ ״‬s v. 938. usurpant, ubi T z e t z . Μαμβρ.
τόε' ό"Αρψ, έστι δέ ή λέζιε "Ρωμαϊκή." Edd, «« Potter. Add. ad Lycophr. Brunck, Apoll. R. 159." Schaef.
Mss.
t Π Ε Ρ Σ Α Ι Α . Persaea vel Persea : Arbor iEgypti
p r o p r i a . Athen. 5. 198. Diosc. 1, 187.,Περσία* illam
appellat. " Περσαία, Wessel. ad Diod. S. 1, 40.
‫ ״‬Περ<τε!'α, Fac. ad Paus. 2, 60. Ruhnk. ad H. in Cer.
24. * Περσέα, Wessel. ad Diod. S. 1, 13. 40. Callim.
1, 497." Schaef. Mss. " Περσεια, Nicand. A. 99."
Wakef. Mss.
ΠΕΡΣΙΟΝ, τό• Persium : Planta iEgyptiaca, sterilescens, si alio exportetur, lit est ap. Theophr. H. P.
2, 3. Apud Athen. 14. [649·] paroxytonws περσίον
scriptum, e Posidonio : Φέρει δε και τό περσίον ή Άραβία. Η . S t e p h . — f Ita i" prioribus Athen. Edd.
legebatur. Schweigh. vero περσεια scripsit, et Persica
mala intelligenda esse docuit ad Athen. 5. !98.
ΠΕΡΣΟΣ s. Περσεύϊ· Est Nomen piscis in Mari
Rubro nascentis, teste Jiliano [H. A. 3. 28.] Hee.
πέρσον vocat. H. Steph.—f Cf. Spicileg. p. 359.
" Jacobs. Anth. 12, 361." Edd.
f Π Ε Σ Α Λ Ε Μ . Hyssopus, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 453. Jablonski. Op. 1, 202.
f ΠΕΣΤΙΚΟΝ. ro παρά Θετταλοίε θητικόν, lis τό‫־‬
εΐλωτικόν παρά Σπαρτιάταιε. P h o t . Lex. Nisi forte e
πενέστηε voc. detortum f u e r i t .
t ΠΕΤΙΤΟΝ- Petitum, Postulatum. Suid.
f ΠΕΥΚΕΤΣ. [ό Η ρ α κ λ ή ] ev 'Αβδήρω
τιμάται.
Etym. Μ. v. Κήρ.
f Π Ε Χ Α Ρ Ι Σ . έλαψοε. 'Αμερίαε.
Hes. [Cod. Ven.
Πέχαρι,] quod inter Macedonica refert Sturz. p.
clxiv. Conferri possunt Hes. gl.: * Βέρκιοί‫ ־‬έλαφοε,
et * Βέρκιοοε [sic, Phavor. Βέρκιοί·] έλαφοε, υπό Λακώνων.
t ΠΗΛΟΣ, οίνοι. "Ιωνεε· ένθεν και Κάπηλο$‫ ־‬ο τόν
οϊνον πωλών. Hes. " Ad Herod. 196." Schaef. Mss.
f Π Η Ρ Ι Α . 'Ασπένδιοι,
τήν χώραν τοϋ άγρου. Hes.
t ΠΗΤΕΙΤΑΙ. * πητύριοι άρτοι. Λάκωνεε. Hes.
Lege: * Πήτεα- πίτυρα, [sc. praeced. gl. huic connectendo.J Πτοείται• πιτνρίαι άρτοι. Meurs. Misc. Lac.
1, 12.
+ Π Ι . Alphabeti litera decima sexta, ex Hehr.
Peh.
t ΠΙΓΚΕΡΝΗΣ. Pincerna. Vox Lat., qua interpr. v.
Οινοχόοι Etym. G. " Gl. ΤΙιγκέρνη!• Pocillator." Edd.
ΠΙΚΕΡΙΟΝ Hippocr. vocat το βούτυρον- Butyrum,
teste Gal. Lex. Hippocr. Utitur autem eo voc. cum
alibi, turn Γυναικ. 1. Πικέριον ‫ ןל‬χήνειον άλειφαρ. Η.
Steph. " Hippocr. 249, 22 . 263, 6. 268, 16. 40..
282, 35." Edd. " Heringa*Obs. 12. Coray in Consp.
Mus. Oxon. p. 19." Schaef. Mss.
t Π Ι Λ Ο Σ . τάγμα·
Cohors, ap. Romanos Pilus.
Suid. H. Steph. Thes. 3, 294.
t Π Ι Μ Ε Ν Τ Α Ρ Ι Ο Ι . 01 * βοτανολόγοι.
Zonar. Forsan e Lat. Pigmentarius.
t Π Ι Ν Α Ρ Λ . τά στρογγυλά.
Lycii. Steph. B. v.
Άρτύμνησοε.
Jablonski. de L . Lyc. p . cxlvi.
t ΠΙΡΩΜΙΣ. καλόε κάγαθόε, ap. JEgyptios. Herod.
2, 143• Vox iEgyptia Piromi signif. Hominem; Piremei vero : Facientem quod justum est. Hinc forte
conflatam esse v. ΤΙίρωμιε sibi persuasit, qui Herodoto
dixit earn signif. Honestum bonumque, Jablonski.
Op. 1, 204.
t Π Ι Σ Α Γ Α Σ , vel Πισαγα$* λέγεται παρά Πέρσαιί
ό λεπρόε. Ctes. Persicis c. 40. Burton p. 92. " Legitur et * Πισσάταί pro eod. Schneider. Lex." Edd,
ΠΙΣΤΑΚΙΑ. Pistacia: Nuculae sunt strobilis pineisque nucibus similes, intus viridi nucleo; de quibus Diosc. 1, 178. [177.] et Plin. 23, 8. dicens eosdem usus et eflectus habere, quos pinei nuclei. Idem
13, 5. In nucum genere pistacia nota. Nicander Θ.
(891.) Πιστάκι' άκρεμόνεσσιν άμυγδαλόεντα
πέφανται.
Η. Steph. Idem ν. ψιττάκια- [ita] a nonnullis vocan
tur ea quae Syri πιατάκια, Posidonins .βιστάκια, [sic
Zouar. etiam] Nicander δασέωε appellat * φιστάκια,.—‫ר‬
.·.ABULA GENERALIS.
t Cf. Athen. 14. 649. Syr. joZuaa Posteko: Pistacium. "Fischer, ad Weller. G. G. 1, 217. * Π ι στ&κη, ή, Alciphro 86." Schsif. Mss.
t ΠΛΑΙΤΕΡ. πέτραι. Oi δέ, πάτερ. Hes. Malim
irXarep. Suspecta verba, forma Laconica. Alberti.
t Π Λ Α Τ Ο Ρ Ο Α . θυσία. Αίνδιοι. Hes.
ΠΛΕΦΙΣ. Hesychio σησαμιs S. πεψριγμένη
σησαμίι.
Η. Steph.—t Apud Hes. πεφριγμένη σησαμι! dicitur
vocari Πλε^ίλερ, quae gl. est Laconica. Alberti.
f Π Λ Ι Κ Ι Ο Ν inter Placentas refert Chrysippus
Tyaneus ap. Athen. 14. 647· Forsan a Lat. Plica.
f ΠΛΟΥΜΒΑΤΟΙΣ. μολίβδοιι,
κατά
γλώτταν.
Plumbatis s. Pilis plumbeis. Suid. Τό * πλουμμάτον‫׳‬
τό μολύβιδινον. Zonar.
t ΠΟΙΘΙΟΙ. τέσσαρει άνδρει αιρετοί παρά Αάκωσιν,
δνο καθ' έκαστον βασιλέα, σύσσιτοι. Pilot. Lex.
t ΠΟΙΜΗΝ. Pastor. Ex iEgyptio Pimen : Pastor,
a Moni vel Mani: Pascere, derivat Rossi p. 8 sq.
et 355.
t ΠΟΛΕΙΟΥΜ. Pulegium ap. Afros. Nomen e Lat.
receptum. Diosc. App. 453. ubi tamen Afros * άποΧείουμ dicere tradit.
Π Ο Λ Λ Α Χ Ρ Ο Ν . Hesychio καλόν. Forsan e Lat.
Pulchrum. H. Steph.
f ΠΟΜΑΡΙΟΝ. παράδεισοι. 'Ρωμαία ή λέξιι' * πονμα
‫[׳‬Poma] γάρ λέγουσι τήν όπώραν. Etym. G. Lat. Ροmarium.
f ΠΟΜΗΡΙΟΝ. τόποι. Zonar. An Lat. Pomcerium ?
Vide Πωμήριον, quod ipse Zonar. suo loco exhibet.
t Π Ο Ν Ν Α . ro γράφοι, η μάγο!. Hes. Scr. Ποννατογράφοι‫ ׳‬Qui magica praecepta s. incantationes scribit. Vox Persica. Palmer. Mihi vero vix dubium est,
quin hac Lat., ut videtur, voce πόννα, aut πώννα,
respexerit Hes. ad v. Penna simul et Peena. Triller.
Cf. Hes. : Πώννα' γραφίον, λύπη : et Πόννοί· μάγοι.
t ΠΟΝΤΙΚΟΝ. Arbor ap. Scythas, cujus fructu
aluntur. Herod. 4, 23.
t ΠΟΝΤΙΦΙΞ. ό μέγα! παρά 'Ρωμαίοι! ίερεύι. Suid.
Lat. Pontifex.
f Π Ο Π Α Ρ . πατήρ, καίπατρόι πατήρ. Hes. Laconicum. Casaub. ad Athen. 8. 352.
ΠΟΠΟΙ, Dryopum lingua dicuntur 01 δαίμονες,
teste Plut. de aud. Poem, quomodo Apio quoque ω
πάτοι exp. ώ δαίμονει, ap. Hes. qui id dicit esse έπϊψθεγμα σχετλιαστικόν,
aequivalens τψ παπαϊ, Papae.
Iuterpretabimur igitur & πόποι, vel Ο dii iinmortales,
s. Proh deum atque hominum fidem : vel Papae: ut
II. A. [254.] Τ Ω πόποι, ή μέγα πένθος Άχαίιδα
γαίαν
ίκάνει. Idem Horn, dicit etiam ώ πόποι sequente θεών.
Od. Α. [32.] 1 Ώ πόποι, οίον δή νυ θεού! βροτοι αΐτιόωνται. Et II. Χ. [297•]*Ω πόποι ή μάλα δή με θεοί θάναr<W εκάλεσσάν. Η. Steph. " iEsch. Ag. 1080. ΥΙοποί
έά." Edd. " Plut. Mor. 1, 83. Brunck. (Ed. T . 167.
Πάτοι et πέπον conf., Heyn. Horn. 7, 7 8 . " Schaef.
Mss. " Lycophro 943. Simulacra Deorum ap. Scythas, Etym. M." Wakef. Mss.
t ΠΟΡ1ΊΚΟΣ, quo interpr. v. Στοά Etym. G., videtur esse Lat. Porticus.
t ΠΟΡΤΟΣ. Portus, exstat ap. Hes. v. 'Ρέα« πόρτο!.
f ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ nomen e Libya venisse tradit Herod. 2, 50. cf. 4, 188. Punicum esse ‫ פ ש י ט ן‬Pesitan,
quod Latum et expansum sonat, vult Bochart Phaleg 1, 1.
t ΠΟΤΙΒΑΖΙΣ. άρτοι κρίθινοι καϊ πύρινοι όπτόι, καϊ
κvraptσσoυ στέφανοι, και οίνοι κεκραμένοι έν ώω χρυσψ,
βν αυτό! βασιλευι πίνει. Athen. 11. 503. Ad q. 1.
Caaaub.: ποτίβαζι! barbarum, et (ut videtur) Persicum voc. est; nisi cui placeat conjectura επί τράπέζηι. Schweigh. annotavit: Ποτίβα«?‫ ״‬e Dor. dialecto
pro νοτίβαγι!
dici statuit Jos. Scaliger ad Euseb. p.
112. et esse eandem v., quae ap. Daniel. 1, 5. et saepius in eodem cap. occurrit [foTID Patbag Hebr. et
Chald.] quam ibi Gr. Interpres partim τήν
τράπεζαν,
partim τό δέίπνον interpr. [Lorsbach signif. vocem
putat Deorum edulium, e Pers. u b Idolum et sL»
*el
Cibus. Vide Archiv fiir Morgenlaend. Literatur Th. 2. p. 313.]
t Π Ο Υ Β Λ Ι Κ Ο Ν . παρά Λατίνοι! τό δεδημοσιευμένον.
Zonar. Lat. P u b l i c u m .
f Π Ο Υ Π Ι Λ Α Ο Σ . Pupillus. Etym. G . v. Κ‫״‬ι‫׳‬ράτωρ.
ccccslv
t ΠΟΥΡΙΝ. σαθρόν. Hes. Ordo exigit πούτριν. Laconicum. Is. Voss.
f ΠΟΥΡΙΟΣ. Κροϋστον πούριον. Placentae genus :
Crustum purum, opinione Casauboni. Chrysippus
Tyaneus ap. Athen. 14, 6 4 7 . d.
f Π Ρ Α Ι Δ Α , vel Πραϊδα· ή ληστεία. Zonaras. Hes.
quoque h. v. usus est, ex. gr. v. Λεία. L a t . Praeda.
Hinc * Πραιδει/θε!$ in v. Άπρονόμευτο1
ap. Hes.
" Phot. N o m o c a n . T i t . 13. c. 23. Acta Concilii sub
Meuna p . 726." E d d . " Πραιδεόω, K u s t e r . Bibl.
Chois. 9 1 . ‫ ״‬Schaef. Mss.
Π Ρ Α Ι Κ Ο Κ Ι Α μήλα. Vide Πρεκόκκια.
t ΠΡΑΙΚΩΝ. κήρυξ. E t y m . G . Lat. Praeco.
t ΠΡΑΙΠΟΣΙΤΟΣ. είδο! άξιώματο!. Suid. Lat. Praepositus.
t nPAITOYPA.Praetnra.etnpaiVwp- Pra:tor.Suid.
t ΠΡΑΙΤΩΡΙΟΝ.τόπο!, ένθα συνάγεται ό λαό!. Hes.
extra ordinem, post v. ΤΙρέσβυι. Lat. Praetorium. ZoDar. : Πραιτωρί^• παλατίω. Καί ό Απόστολο!'
Έ ν δλψ
τψ πραιτωρίψ. Philipp. 1, 13. Marc. 15, 16. πραιτώριον
dicitur έσω τή! αΰλήι. Et Jo. 18, 29• 33. Πραιτώριον
de ipso Palatio Pilati dici videtur. Act. 23, 35. de
Palatio Herodis. " Gl. Πραιτώρων * δικαιενέχνρον‫׳‬
Honorarium jus vel Pignus. Ubi VV. D D . corrigunt
πραιτώριον δίκαιον, η ένέχυρον." E d d . " Πραιτώριον,
Acta Traj. 1, 228. Wyttenb. Select. 372. Theaetet.
5." Schaef. Mss.
t ΠΡΑΙΦΕΚΤΟΣ. ναύαρχοι. Suid. Lat. Praefectus.
ΠΡΕΚΟΚΚΙΑ et Προκόκκια ap. Gal. legitur ρκο
Lat. Praecocia. Nam de Alim. Facult. 2. locutus de
Persicis, dicit ra πρεκόκκια καλούμενα esse άμείνω τών
Άρμενιακών.
Si qui vero fugiant appellationeni τών
πρεκοκκίων, eos utraque haec, et Armeniaea sc. et praecocia, vocare Άρμενιακά μήλα, ς.Άρμένιά,
tetrasyllabus. Et sub fin. Simplic. 7· tit. de Maio Armenia,
scribit ταύτη! έκλελείφθαι. τό παλαιόν 'όνομα: nam
omnes et τόν καρπόν et ro δένδρον vocare προκόκκιον.
Rectius pro eo Diosc. Codd. habent Πραικάκια, 1,
165. ubi dicit minora Persica, quae Άρμενιακά vocantur, a Romanis * πραικόκια appellari: h. e. Praecocia : ut Piin. 15, 12. Post autumuuui maturescunt
Persica, aestate preecocia, intra x x x annos reperta.
Martial. Praecoqua nominat, 13, [46.] Vilia maternis
fueramus praecoqua ramis, Nunc in adoptivis Persica
chara sumus. H. Steph.
t Π Ρ Ε Π Τ Α . φαντάσματα, ε'ικόνει. Hes. Vox Laconica. Heins.
f Π Ρ Ι Β Α Τ Α . ra TTJ βασιλείς 'ιδιαζόντως διαφέροντα.'
άλλα δέ έστι τά δημόσια, δσα τελ! υπό τόν κόμητα τών
* λαργιτιόνων
ταϊι δημοσίαι! ύπουργοΰντα
χρείαιι.
Λαργιτίονε! δέ ε'ισι δύο, τά σάκρα και τα πριβάτά' δύο
γάρ ε'ισι βασιλικοί θησαυροί' ο'ι Ιδιάζοντα τή! βασιλεία!,
οίον ό τών λαργιτιόνων, και ό δημόσιοι ό τοϋ φίσκου.
Etym. G.
t ΠΡΙΓΚΙΨ; ό ίξαρχο! τήt τάξεω!, παρά 'Ρωμαίοis.
Suid. Lat. Princeps.
t ΠΡΙΜΙΓΓΙΛΙΩΝ. (Scr. · ΏριβιΧεγίων
Kuster.)
Privilegiorum. Suid. Zonar.: Πρι/ψιλογίων‫ ־‬ημών
βασίλαών, προνομίων. Ad quae Tittmann.: Leg. Πριμμιλεγίων, i. q. πριβίλεγίων,
ut recte emendavit Kuster. ad Suid. Vide Cang. Paulo post Zonar. exhibet:
Προμιλέγια' ήγουν προνόμια.
t ΠΡΙΜΜΙΚΗΡΙΟΣ. Primicerius. Suid. Phot. Lex.
Τίριμοκήριοι' ό πρώτοι τάξεω! τυχούσηι.
ΤΙριμολοκάριοι'
Primolocarius. Suid. Πριμοπιλάριο!‫ ׳‬Primipilus. Suid.
" ΥΙριμικήριοι, Πριμολοκάριοι, ΤΙριμοπιλάριοι, vv. Lat.
pro Primicerii, Primolocarii, Primopilarii: de quibus
ap. Suid. quoque mentio. Snnt autem Primicerii
quasi Antesignani dignitatis alicujus, quod in tabula
cerata primi notarentur: Primolocarii et Primopilarii,
qui primi loci sunt et primi pili." H. Steph.
+ ΠΡΙΟΥΑΤΟΝ. τόποι εργαστηρίου.
Hes. Privatum. Soping.
f Π Ρ Ο Κ Α Υ Τ Α . προειρημένα, προηκουσμένα.
ΐία.
Prascauta Lat. e s t ; sed f. 1. Πρόκλυτα. Salmas
+. ΠΡΟΚΟΜΙΣΣΑΡΙΟΣ. ό έκ συναινέσεωι δύο μερών μεταξύ ληφθεί! διαιτητή!. Suid. Scr. * Κομπρομιιτσάριοι. Kuster. Lat. Compromissarius.
f - Π Ρ Ο Μ Α Λ Α . ή πρό τοΰ δέοντοι αυξανομένη μυρίκη. Etym. Μ. ν. Άμαλή,
quod vide. " Πρόμαλοϊ,
Plant« species, ap. Eupolin et-Hippocr. [2828',5‫י‬.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
287, 2 8 . ] d i c e n t e m Πρόμαλον
φώξαε. H e s . esse dicit
μυρίκην, vel άγνον."
Η . Steph. " Eupolidis locus extat in Plut. Q . S. 4, 1. Apoll. R. 3, 2 0 1 . Nicaen. E pigr. 3 . A t h e n . 4 , 2 5 . Diosc. 1, 116. in titulo capitis.
Rufi Fr. 109. Ώρομάλλαυ άπόβρεγμα."
Edd.
f Π Ρ Ο Μ Α Α Α Γ Γ Ε Σ . Assentatorum genus ap. Salaminios. Vide Γεργϊνοι. " A t h e n . 6, 6." E d d .
-‫ ין‬Π Ρ Ο Μ Ω Ί Ή Σ . προκύπτων παρά 'Ρωμαίοι!.
Suid.
Lat. Promotus. E t y m . Μ . scri.bitnpo/10>ros, additque ;
*Ιίρομωτίωνε!·
αί προκοπαί.
Sic et Zonar. Lat. Promotiones. " Schol. Aristoph. Θ. 53. Kat παρά Τ ω μαίοι! τοπαλαιόν οί προμωτοι προκόπτοντε!
έκαλούντο,
ώ! λέγει ό Άθήναιο!."
Edd.
t Π Ρ Ο Σ . ξύλον έν Αίθιοπίψ. Hes. An comparandum
c u m H e b r . ‫ ב ר ו ש‬Berosch : Abies Ί
Π Ρ Ο Σ Α Β Β Α Τ Ο Ν . Initium sabbati, s. Dies sabbaturn antegrediens, quae in v e t . Ecclesia dicebatur Vigilia sabbati. Marci 15, [ 4 2 . ] Kai όψία! ήδη
γενομένη!,
επει ήν ή παρασκευή, ο έστι προσάββατον‫׳‬
Quoniam
erat praeparatio ad festum aizymorum ; h. e. Sabbaturn antegrediens dies, s. Prosabbathum, ut v e t Interpres vertit. H . Steph. ‫ ״‬G l . Προσάββατον* Coena
pura, Ante-Sabbatum." Edd.
f Π Ρ Ο Τ Ι Κ Τ Ω Ρ . έϊδο! άξιώματο! 'Ρωμαϊκού. Suid.
Lat. Protector.
t Π Ρ Ο Τ Ρ Ο Π Ε Σ Θ Α Ρ Ι Ο Ι . έπιτροπήν ίχοντε!. H e s .
Leg. * Π ρ ω τ ο β ε σ τ ι ά ρ ι ο ι ‫ ׳‬Protovestiarii s. Primi vestiario Imperatoris praefecti. Alberti.
t Π Ρ Ο Υ Ν Ι Κ Ο Ι . Bajuli, Mercenarii. Bochart Hieroz. P . 1. L. 3. c. 8. p. 7 9 4 . e x Arab. u u \ j i Phur&nik : Celeritas cursus, προυνικόν Cursorem velocem,
dictum putat.
Π Τ Ε Α Ε Α , f}· H e s y c h i o σϋι, Laconum dialecto.
H . Steph.—·t Eo sensu πτέλα!
ap. Lycophr. 8 3 3 .
Alberti.
t Π Τ Η Ρ Α . οϋτω φασιν Σικελοί τά ξύλα. H e s . V. Κελέοντε!. Η . v. e x p . varie tentant eruditi. Salmas. πτερά
exhibet, quod probat Alberti. Possitne vox a Poenis
mutuata videri, cum ab Hebr. ‫ ב ת ר‬Batar: Secare,
aut A r a b . ^ I s j B a t h a r : Findere ligna, dici in proclivi
sit ?
f Π Υ Η Ρ . άναπεπλησμένον.
H e s . Laconica vox. Casaub. ad Athen. 8. 3 5 2 .
t Π Υ Ρ . Ignis.
N o m e n a Phrygibus mutuatum
putat Plato Cratylo p. 4 1 1 . a.
f Π Υ Ρ Α Μ Ι Σ . Pyramis. Fuere qui nomini huic originem Gr. asserere tentarint, ut E t y m . Μ. άπ-ό τοΰ
πυρον. Potiore jure vero alii ex IEgypto earn repetierunt, sed diversis »iis. Jablonski. O p . 1, 2 1 9 · e
C o p t . Pi-ra-mu-e : Radium solis, exp. Silv. de Sacy
statuit C o p t . Pihram s. Piharam designare Locum
S a n c t u m . " J o . Lydus de Mens. p . 4 . 9 9 . " E d d .
+ Π Υ Ρ Γ Ο Β Α Ρ Ε Ι Σ . προμαχώνε!.
H e s . Suid. Vox
s e m i - ^ g y p t i a . Vide supra Bapts. Cf. Sturz. p. clxxiv.
f Π Υ Τ Α . τά ερυθρά ιμάτια. Αάκωνε!. H e s .
f Π Ω Μ Α Ρ Ι Ν . 'Ρωμάίστί έστιν ήλέξις· * πώμαρα γάρ
λέγονσι
τά κηπία. Anastasius M o n a c h o s de Etym.
in Sylburgii notis ad E t y m . M . 828. Lat. Pomarium.
+ Π Ω Μ Η Ρ Ι Ο Ν . τό τοϋ τείχον! * εικόνισμα.
Suid.
Lat. Pomcerium. Kuster.
+ Π Ω Ν Ν Α . γραφίον, λύπη. Hes. Penna et Poena.
Soping. Leg. * Πώνα s. Πωνά pro ποινή· Dolor. P a u w .
f Π Ω Π Α Ι . φοραί. Δωριείς. Hes.
P.
t ' P A B B I . V o x Hebr. ‫ ר ב י‬R a b b i : Magister, vel
Magister meus. Matth. 2 3 , 7· 8. Scribunt et 'Ραβί.
Hes. Malim * ‫׳‬Pa/3f , Ρ Α Β Δ Ι Δ Α · τά διδασκαλεία.
Alberti.
βιδία s. * , Ρ α β β ι δ ΰ α a 'Ραββί.
- t ' Ρ Α Β Ο Σ . Magister, Lex. Orig. p. 2 3 4 . Ε Rabbi
detortum videtur.
t ' Ρ Α Β Ο Υ Ν I . Legitur ap. Suid. pro 'Ραββανϊ vel
'Ραββουνί,
Marc. 10, 5 1 . Jo. 2 0 , 16. Est v. SyroChaldaicum ‫ ר ב ו נ י‬R a b b o n i : Magister meus.
t ' Ρ Α Γ Α Ν Ο Ν . ράδιον. Θούριοι. H e s . Supra e s h i buit: * Θραϋρον·
ράγανον.
‫ ׳‬Ρ Α Δ Ι Ν Α Κ Η vocatuai fuit a Persis Oleum, Herod.
teste 6, [ 1 1 9 , ] H . Steph.
f ‫ ׳‬Ρ Α Θ Μ Ε Ν positum a L X X . Ed. Boa, 1 R e g , 19,
4. pro H e b r . ‫ ר ת ם‬R o t h e m : Juniperus 8. Spaifiun
junceum. E d . C o m p l u t . e x h i b e t , Ρ α θ ά μ . Cod. Alex,
'Ραμάθ,
•j• ' Ρ Α Ι Δ Ι Ο Ν . άρμα. Suid. V o c . detortum e Lat.
Rheda. Kuster, Vide 'Ρεδίων. « G l . ' P α ί δ ι ο ν Rheda."
Edd.
f ' Ρ Α Ι Κ Τ ί Ι Ρ , 'Ραίκτωρο!' είδος a£‫^״‬a70s.Suid.Lat.
Rector.
f ' Ρ Α Ι Φ Α Ν . A m o s . 5, 2 6 . V i d e 'Ρεμφά.
f ' Ρ Α Ι Φ Ε Ν Δ Α Ρ Ι Ο Σ . (Scr. * 'Ραιφερενδάρακ
Kuster.) Lat. Referendarius. Suid. Zonar.: 'Ραψψ: ν .
bipws· αξίωμα
έκκλησιαστικόν.
t ' P A K A . M a t t h . 5, 2 2 . Vox convieiiap. Judaeos,
quam alii ex Hebr. ‫ ר ק ק‬Rakak : Conspuere, ejp.;
alii e Chald. ‫ ר י ק א‬R e k a : V a n u s . H e s . : * Ύακώ•
κενός. Zonar. scribit 'Ρακα.
t ΡΑΜΑΣ6 ‫־‬
ύψιστο! θεόs. H e s . Conferunt quae
Steph. B . refert ad v. Λαοδίκεια;
hanc sc. Urbem
olim nomen gessisse 'Ράμιθα.
Κεραυνωθει! γάρ τα
ποιμήν, ελεγε * ραμάνθαι, τουτέστιν, αφ' ύψους ό &ώ‫׳‬
ράμαν γαρ τό ϋψοι, *'"Αθα! δέ ο θεό!- οϋτω Φίλων. Haec
vero ab eruditis varie e x p . , quia‫״‬A0as non est Dei nomen. Bochart Canaan 2, 12. docet ‫ ר מ ת א‬Ramata
esse nom. simpl., non comp., quod Loca excelsa
signif. Videri vero S t e p h . pervertisse Philonis meo·
tem, qui non voluerit dicere "Αθα! esse Dei nomen,
sed Pastorem fulmine ictum Deum compellasse his
verbis: ‫ ר ם א ת ה‬Ram attah, vel ‫ ר ם א נ ת‬Ram ant:
Celsus es tu, nempe, ο D e u s . Quod sic acceperit
Steph, ac si a P h i l o n e ' A f l a s vel"Av0as Deus exponeretur.
'ΡΑΜΦΗ. Culter, G l a d i u s : κοπιι, μάχαιρα. Hes.
Quod autem a d d i t : rj τα τών όρνέων ρύγχη, ad ράμφη
pertinere puto, plur. τοϋ ράμψο!, Η . Steph.—t Apud
P o l y b . 1 0 , 1 8 , 6 . cum legatur ρ,αμφάίϊη Ed. Schweigh.
Bochart cum prioribus E d d . ράμβα! legens, Pnnicam
h. v. existimavit ‫ ר ב א‬Rabba, quae Phoenicibus esset
Missilis genus, ut H e b r . ‫ ר ב‬Rab. Canaan 2,5. " Cf.
'Ρομφαία."
E d d . " 'Ραμφή, ad Charit. 748. 'Ράμφν,
Bibl. Crit. 1. 1, p. 7 5 · T o u p . O p u s c . 1,235." Schaef.
Mss.
·‫ ' •ן‬P A N A . 'Ρωμαίοι βάτραχον. Hes. Lat. Rana.
f ‫ ׳‬Ρ Α Σ Ι Μ s. 'Ρασσείμ posuerunt L X X . 2 Reg. 11,
4 . 2 0 . pro Hebr. ‫ ר צ י ם‬R a z i m : Cursores.
t ' Ρ Α Φ Α Ε Ι Μ posuerunt Aquila et Symm. loh,
2 6 , 5. pro H e b r . ‫ ר פ א י ם‬Repha'im: Manes. LJOi.
γίγαντε!.
t ' Ρ Α Χ Ο Σ . "Έλλην, δήλοι δε. παρά rots βαρβ&ρβκ
τόν ελεύθερον. H e s . Cf. supra apud Hes. 'Paiws/EJi·
λην.
'Ραχοϊ itaque notaret pronuntiationem baiba.
rorum vocis 'Ράϊκοι vel ΓραίΚβ».
f ' Ρ Ε Γ Ε Ο Ν Α Ρ Ι Ο Σ . *yewovtapxos.Hes.Leg.^Peye‫״‬
ωνάριον Curator regionum. Sed male interpr. yenoνίαρχοί, is enim est Vicomagister. Casauh.
t , Ρ Ε Γ Ε Ώ Ν Α Ρ Χ Η Ν . Regionis praefectum. Suid.
‫ ׳‬Ρ Ε Δ Ι Ο Ν , τό• Parva rheda, q. d, Rhedula. 'Peδ/ων: αρμάτων. Hes. Η . S t e p h . — f Idem Hes. infra!
* 'Ρηίιίων· καρονχων.
Rhedae nomen a Gallis ortum
dicit Quintil. 1, 5. Sed Maussac. Videodnm, an a
Gr. habeant Gallic an Gr. ab eis. « ' Ρ έ $ ι ο ν demin, est
a *'Ρεδ!}, if." E d d .
f ‫ ׳‬Ρ Ε Κ Α Υ Γ Ο Ν . (Scr. *'Ρέκαυτον.)
παρά'Ρω^ίοΐΛ,
αποχή! ε'ώοι. Suid. Lat. Recautum,
t 'ΡΕΚΤΟΣ- ανδρείο!, tj χιτών. H<?s. Vox! Lat.
Rectas F e s t u s ait esse Vestimenta virilia. Salmas.
t ' P E A A T O P I A . (ut Kuster. rescripsit pro *‫׳‬Pe·
κτολία priorum E d d . ) * άναφορία. Suid. Lat. Relat»·
t 'ΡΕΜΦΑΝ. A c t . 7, 4 3 . To άστρομ του βεοίϋμΰν
'Ρεμφάν‫ ׳‬Idoli nomen, quod Israelitae in deserto coluerunt, A m o s . 5, 2 6 . 'Ραιφαν scriptum est. In Codd.
s c n p t i s vero vel 'Ρήφαν vel 'Ρε^«ν, vel 'Po^aJegitur.
Explicatio nominis e lingua Coptica. etiam vane tin·
ditur.
Vide Jablonski. O p . l , 230. qui Coptic?
Remplie s. R o m p h e : Regem coeli, i. e. Solem, di®'
docet. Cf. Sturz. p . clxxix.
'+ Τ Ε Υ Ξ Ω Ρ Ι Α (Leg. *'Ρέουξωρία
s. ‫׳‬Pes οίξωρία
Kuster.) παρά 'Ρωμαίοι
ή μετά άνδρα! «αϊ γυραικκ
*άλληλοκληρονομιά.
Suid. Lat. Res uxoria.
f Τ Ε Φ 0 Υ Γ 1 Α *ρεμπτά.
H e s . Lat. Refugia. Soping. Supra H e s . : 'Ρέμβεταιπλανάται.
Hiqe
*r«- L o c a , quo cefugiunt palantes. Alberti.
TABULA GENERALIS.
f 'ΡΗΓΛΑΙ. ϋΐδηρα i>s βάβδοι. Hes. Lat. Regulie.
Soping. Leg. σιδηραϊ ράβδοι‫ ׳‬Regulae ferreae. Salmas.
" Ad Mcer. 376." Schaef. Mss.
t 'PHH. Rex, quo nomine Gr. Reges et principes
barbarorum appellant. Kuster. ad Suid. ν. Οενδερίχο!.
f 'Ρ1ΓΛΑ. Regula Gr. recentioribus; unde ap.
Hes.: * Άποριγλ^ν Regula mensura3 cumulum deruere et tnodio aequare. Salmas. ad Hes. ν. Ύύχανον.
f P I I I A A M . Blitum,ap.i£gyptios. ExApp.Diosc.
444. Jablonski. Op. 1, 233.
'ΡΙΣΚΟΣ. Riscus : Cista pelle contecta, e Donato
[ad Terent. Eun. 4, 6, 16‫־‬.] Vide J. Potl. [7,160.] H.
Steph.—f Nomen a Piirygibus accepisseGr.,eDonato
docet Jablonski. de L. Lyc. p. cxxxix. " J. Poll. 10,
137. 139. Vide Θαλιοποιοί. Diog. L. 5, 72." Edd.
" Valck. Adoniaz. p. 333, Jacobs. Anth. 7, 67."
Schaef. Mss.
f 'ΡΟΓΑ. r/ των βασιλέων ευσέβεια, και 7‫ ן‬ψιλοτιμία. Suid. Donativura, Honorarium, Stipendium.
Usurpatur quoque pro Militum stipendiis. Du Cange.
Vide Άννώνα.
ΤΟΓΟΣ. [Schneider. in Lex. 'Poyos scripsit.] Horreura. Siculorum v. esse, qua usus sit Epicharmus,
testatur J. Poll. [9, 45.] In VV. LL. magno errore
scriptum est Hordeum pro Horreum. Simul autem
discimus ex J. Poll. Σιτοβόλια Menandrum appellasse, quse Epicharmus vocarit poyois. Hesycbio autem suut Σιτοβολώνες. Η. Steph. " Koen. ad Greg.
90." Schaef. Mss.
t 'ΡΟΜΑΣΤΡΑ. Hasta, pro Hebr. ‫ י מ ח‬Romach:
Laucea, posuit Interpr. Joel. 3, 10.
•t 'POMIHA. είδος ακοντίου. Hes. Leg. *Ύόμιζ. Ruuiex Lat. Salmas.
'ΡΟΜΦΑΙΑ, ας, η• Telutn quoddam Thracicae nationis: estque hoc v. usus Ennius : Gell. 10, 25.
Reddifur etiam Framea, Jaculum longam. Dicitur et
de Ense. Vide Hes. H. Stepb. " Etym. M, 705.
Maxirai Schol. ad Dionys. Areop. 333. Plut. iEmil.
18u * ρομβαίας βαρυσιδηρονς. Glossae : 'Ρομφαία' Framea, Gladius." Edd. " ‫׳‬Ρομφαία, Wakef. Ion. 779·
Heyn. Hom. 6, 472. * ‫׳‬Ρομ<ρή, Bibl. Crit. 1,1, 75 "
Schaef. Mss.
f 'PTB έστιτο έπικαμπές παρα ΑίοΧεΰσιν, rjroi 'Ραιβος. Zonar. ν. Γρυπόν. Hinc * Ύυβόν το έπικαμπές.
ΑΙοΧεΊ!. Etym. Μ. ν. Γρυπός. Dicunt et ροιβος, Ιοη.
Ροικος, et ρνφός. "E.H.Barker. ad Etym. Μ. 1116—
7·" Edd.
f ‫׳‬ΡΥΝΔΑΚΗ. ορνίθων ηΧίκον, περιστερά. Hes.
Clesias in Persicis. Conferunt Pers. j>Jj Rund : Nomen avis, quse frequenter in oryzetis inveuitur, unde
addita Gr. terminatione 'Ρννδάκης. Alberti. " Plut.
Artax. 19. ubi legitur * Ύυντάκης." Edd.
f 'ΡΤΣΤΟΝ. δόρυ. Κρητες. Hes.
TYTH. Ruta. Ε quo Lat. factum putaturillud Gr.
'Pvra.quoque habetHes. H. Steph. " Vide Τΐίιγανον.
G. I. Voss. Etym. L. L. v. Ruta. Cf. Ύύσιμον." Edd.
" ,Ρυη), Valck. Adoniaz. p. 220." Schsf. Mss.
ΤΤΦΟΝ. Incurvum. 3L0\. v. esse traditur. H. Steph.
— t Vide Τίβ.
f 'ΡΩ. Litera alpbabeti decima septima. Hebr. ‫ליש‬
Rescb.
f 'ΡΩΚΟΜΑΙ. οργίζομαι, Χυποΰμαι. Αάκωνες, Hes.
Apud quem sequitur * Ύωκώσα‫ ׳‬πρίουσατονς οδόντας,
quod pro βρύγουσα, vel βρύκονσα dictum esse, et irae
cum stridore dentium conjunctse convenire, declarat
Alberti. " Ad Moer. 101." Schaef. Mss.
t 'ΡΩΣ. Legitur ap. LXX. Ezech. 38, 2. pro Hebr.
‫ ר א ש‬Rosch : Caput, Princeps.
Σ.
f ΣΑΑΦΘΑ. Tussilago, ap. ^gyptios. Ex App.
Uiosc, 458. Jablonski. Op. 1, 233.
f ΣΑΒΑ. αιχμαλωσία. Hes. Respicit Hebr. ‫ש ב ה‬
Schabah : Captivum duxit. Hinc LXX. Job. 1,15.
pro ‫ ש ב א‬Sabaei, posuerunt 01 αίχμαλωτείοντες. Alberti. ‫ ״‬Σα/3ά, Valck. Ep. adRov. 79· 2ά/3α, ad Diod.
1, 214." Schaef. Mss.
f ΣΑΒΑΖΕ1Ν. το ενάΐειν. Barbari; hinc ΣαβάSios· Bacchus, S‫״‬id^e/3a5et>‫ ·׳‬εν βαδίζειν, 01 βάρβαροι.
Etym. Μ. ν.Σαβά£ιος.
Cf. Η. Steph. Tl.es. 1, 1299·
‫ ן‬ΣΑΒΑΖΙΟΣ. Bacchus ap.Phryges. Jablonski.de
VOL. I.
ccccxlvii
L. Lyc. p. cxl. Hinc Ίαβοί· ο'ι τελούμενοιτωΣαβαζίω.
Alii Σαβας et Σα/3άξιους appellant τους βακγενοντας
τφ Σαβαίίω. Phot. Lex.; qui etiam tradrt Mnaseaift
Patarenseni Sabazium filium Bacchi vocare. Zonar.:
* Σαβάδιος· επωνύμων του Διονύσου. Etym. G. * Σαβαν8ws scribens eodem modo exp.
f ΣΑΒΑΝΟΝ. Linteum. Vox, qua utituf Suid; v.
Σκοροδίαις, est Graeco-barbara. Kuster. H. Steph. in
Ind. scripsit Σαβανόν. " Σαβανόν, το, Pannus asperior desiceandis detergendisque a balneo corporibus
accommodus, ap. Aet. Serm. 12, I1. et Trall., atque
Nic. Myrepsum. Marc. Empir. 5. Crasso sabano diligenter desiccabis. Utitur et Pallad. Haac e VV. LL.
qua2 et Σάγανον idem esse tradunt. At Hes. non habet illatn v., sed hauc duntaxat: σάγανα exp. σκεπά‫׳‬
σματα et περιβόλαια." Η. Steph. " Gl. Σάβανον' Sabanum,Linteu1n,(editum est Lencium,) * Σαβανία‫ ׳‬Sabana. Ιάβανον, Clem. Alex. Paed. 2, 3." Edd. " T . H ,
ad Aristoph. Π. p. 283.; Kuster. 14." Sehsef. Mss.
t ΣΑΒΑΧΑ. Legitur ap. LXX. 2 Reg. 24, 37· vel
25, 17. pro Hebr. ‫ ש ב כ ה‬Sebachah: Reticulum.
f ΣΑΒΑΧΘΑΝΙ. έγκατέλιπές με. Matth. 27, 46.
Vox Hebr. vel Syr.‫ שבקתני‬Schebaktani: Dereliquisti me. Suid. Άβαχθανή scripsit.
·f ΣΑΒΑΩΘ. στρατιών et παντοκράτωρ. Hes. Hebr.
‫ צ ב א ו ת‬Zebaoth : Exercitus. Ubi de Deo dicitiir,
ellipsis est pro ‫ א ל ה י צ ב א ו ת‬Εΐοίιέ Zebaoth : Deus
exercituum. Alberti. Scribitur et Σαββαώθ,
t ΣΑΒΒΑΤΟΝ. Sabbatum ap. Israelitas. Suid.
Hebr. ‫ ש ב ת‬Schabb&th: Dies septimus hebdomadis,
cessationi laborum destinatns. Hinc * Σαββατίζειν'
Sabbatum agere, Exod. 16, 30. ^*Σ,αββητϊσμύς· Celebratio sabbati, de felicitate in regno Christi, Hebr.
4, 9· " Σαββατίζω, Cyrill. c. Jul. 10. p. 351. Clem.
Alex. Str. 323. Σάββατον, Joseph. Α. I. 1, 1, 1. 12,
5, 5.; Yita 2, 53. Π. I. 2, 19, 2.; κ. Α. 2, 2. Plut.
169. Stiabo 5. 330. *Σαββατικός πόθος, Meleager 83.
ubi et φνχροίς σάββασι pro σαββάτοις. * ΣαββατεΊον,
το, Joseph. Α. I. 16, 6, 2." Edd. " Σαββατικός, Jacobs. Antb. 6, 98." Schaef. Mss. " Σαββατισμός,
Plut. de Superst. 6. Matth. cf. omnino Bentl. Obss.
adv. Collins. 211. corrigens βαπτισμούς : et notandum H. Steph., qui ν. Καταβορβόρωσις liunc locum
adduxit, oiuisisse omnino suspectam vocern σαββατιffjU0iis."Boissonad. Mss.
f ΣΑΒΒΑΤΩΣΙΣ et * Σαββύ· το βονβώvos άλγοςMorbus et dolor inguinum. Apio ap. Josepb. c. Apion. 2. Hoc e Copt. lingua exp. Jablonski. Op.
1, 235.
t ΣΑΒΕΙ. Theodot. Dan. 11,16. γη τοϋ σαβεϊ (Ed.
Bos. σαβεφ Ed. Ald. σαββεφ Cod. Alex.) posuit pro
Hebr. ‫ א ר ץ ה צ ב י‬Erez hazzebi: Terra splendoris,
i. e. amcenissima, sc. Judaea.
·f IABEK.Genes.2'2,13.pro Hebr. ‫ ב ס ב ך‬BasMc :
Inter vepres, LXX. reddiderunt: έν φυτγ σαβέκ.
Hes. interpr. βάτοι. Suid. et Phot. exp. e Syrorum dialecto αφεσις: (quod pertinetad Chald. ‫ש ב ק‬
Schebak: Dimisit. Alberti.) Zonar. vero χρυσολά•χανον.
+ ΣΑΒΙΘΑ. τοϋτο Σνριακόν έστιν 'όνομα, ο ερμήνευεται * λινια'ιον άντλημα, πάρα τω Άσκαλωνίτη' εστι δε
ζεστών φ και τϊ άρέστισι [sic], και παρ' άλλου (η· τύ δέ
εν δ. Etyin. G. Epiphan. de Pond. ρ. 182. eadem
fere habet, sed ibi legitur: * ληνιαΊον άντλημα παρά
Άσκ-αΧωνίταιι, et posteriori parte caret. Nullum in
Chald. vel Syr. lingua reperire potui voc. huic respondens. Affine videtur * Σαίτης et *Ύγροσαΐτης,
Mensura liquidorum, continens sextarios quinquagnita, ap. Du Cange. Epiphan. 1. c. etiam τω σαίτη-ΐήbuit κβ sextarios.
t ΣΑΒΟΤΡΟΣ. Vox, qua utitur Gramtn. in Bekk.
Anecd. 401. ubi 'Ανερμάτιστος vavs exp. κουψη σάβονροε, ουκ 'έγονσα 'έρμα. Du Cange hanc gl. citans
pro σάβουροί exhibet σαβούρας, ut dicatur Navis
ievis, vacua saburra. Ita hic quoque leg. videtur,
vel etiam post κοίφη interpuDgendum, ut σάβονρος sit
synonymun) vocis κονφη, Vacua navis. " '3' Σάβουοα,
ad Moer. 36." Schsef. Mss.
f ΣΑΒΡ1ΧΙΝ et Σαβαρίχη‫ ׳‬το γυναικεΊον αίδοΐον
Τηλεκλείδη!. Phot. Lex. Peregrinitatis speciem gerit.
non minus quam Σάβνττοs, quod et Phot. et Hes'
3 L
ccccxxviii
L E X . VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
eodern modo exp., Hes. vero etiam de Tonsurae s.
Rasurae quadam forma accipi tradit, quain Σαβΰττην
dici auctor est Phot.
Σ Α Γ Α Π Η Ν Ο Ν . Sagapenum, Succus ferulacei fruticis, nascentis in Media. Laudatur translucidum
foris, colore rufo, et cum frangitur, intus candido:
odore medio inter laserpitii succum et galbanum:
gustu acre. Officinae interpolato nomine Serapinuni
appellant. Gorr. In VV. LL. traditur esse Succum
herbae cujusdam ferulam referentis, nascentis in Med i a : et alios legere Σαβάπηνον.
Fieri autem Sagapenuin, ab imo caule vulnerata ferula, teste Diosc.
3, 91• Eund. ibid. 95· docere, Σαγάπηνον esse οπόν,
Liquorem, herbae ferulaceae, quae in India nascitur.
Plin. autem [20, 18.] facere Plantam in Italia nascentem. H . S t e p h . " G a l . de Antid. 11. 881. T .
13. Eire ώς ούδέτερον τό σαγάπηνον έθέλεΐϊ λέγειν,
είτε δ' ώς άρσενικόν, όλον τοϋτο καλών σαγάπηνον οπόν
—διήνεγκεν ουδέν'. e q. 1. * Σαγαπηνίζω
Lexicis addendum est." Lobeck. ad Phryn. 760.
ΣΑΓΑΡ1Σ, εως, ή· Securis quoddam genus, quod
Amazonum gestamen erat. Xen. K. A . 4. "Εχοιτα
τόξον ΤΙερσικόν καϊ φαρέτραν, καϊ σάγαριν ο'ίανπερ αί
'Αμαζόνες έχουσιν.
A quibusdam redditur Securis,
vei Bipennis, sequendo Gr. exp. per v. πέλεκυε.
Verun! Hes. non πέλεκυν, sed *πελέκιον exp., et quidem
addens μονόστομον.
Quod autem Suid. vult σάγαριν
posse exp. κοπίδα, sicut et πέλεκυν, in eo plane ab
illo disseutio. Et quod in VV. LL. scriptum est,
σάγαριν a Xen. vocari etiam κοπίδα et μάχαιραν, id
falsum est. Nam κοπίδα quidem et μάχαιραν de uno
eodemque ό'7τλου genere dicit, at σάγαριν de alio : ut
fuse docet quidam mearum in ilium script. Annott.
locus. Quod autem tradit idem Suid. dici etiam
σάγαρι absque σ, affertque ilium ipsum Xen. locum,
quem modo protuli: sciendum est ejus rei fidem
mihi ex iis, quae viderim in exemplaribus, miniine
fieri ; habent enim omnia σάγαριν, non σάγαρι.
Extat porro is locus p. 194. meae E d . : ubi certe nihil
inter se exemplaria scripta de h. v. discrepant, nisi
quod σάγγαριν habent quaedain. Cum tamen haec
ita s i n t , T V . LL. illud σάγαρι ap. Xen. legi tradunt;
atque ita bis in paucis lin.eis falso Xen. testimonio se
niti dicunt. Sed talia in illo opere tam frequenter
occurrunt, ut mirari nemo debeat. Additur vero, et
ap. Herod, extare scripturam illam σάγαρι: quod
ego nihilomagis verum esse puto. Quod autem ad
illos Xen. Codd. attinet, quos σάγγαριν habere dixi,
sciendum est, ap. Herod, itidem σαγγάρεις legi in
Aid. Ed., in fine lib. 1, [215. σαγάρις
exhibet
Schweigh.] ubi de Massagetis scribit, Kai τοξόται τε
καϊ αίχμοφόροι, σαγγάρεις νομίζοντες έχειν.
Ego tamen in mea Ed. σαγάρεις scribere malui, e plurium
Codd. auctoritate. Item σάγαρις *λυσιψλεβής,
de
Phlebotomo, quo venae secantur, in VV. LL. e Suida,
quem ex Anthol. [Philippi Epigr. 6.] verba haec sumsisse arbitror. H. Steph.—f Σαγάρεις Σκυθικάς scribit
J. Poll. 1, 138. Sagaris inter Persarum arma nuinerari
solet, fuitque illis cum Amazonibus communis.
Schrevel. ad Hes. Hodie ap. Persas
i s i Chandschar dicitur. v. Hammer. Jablonski. de L. Lyc. p.
cxlviii. Mariandynis tribui sagarin ab Athen. docet!
Hie vero 1. c. non de telo illo, sed de viro quodam
Mariandyno, nomine Sagaris, loquitur.
Cogitabat
fortasse virum ilium non accepturum fuisse nomen a
sagari, telo, nisi hoc inter Mariandynos fuisset in
usu. " Reland. Disc. Misc. P. 2. p. 227." Edd.
" Z e u n . Ind. ad Xen, Κ. Π. Wessel. Herod. 101!
540. 546. Koen. ad Greg. 241. Wyttenb. Select'
373. Philippas 6. et Jacobs." S c h a f . Mss.
t ΣΑΓΔΑΣ, ί Τάγδαί· είδος μύρον. Hes. Α'ιγύπτιον
ήν μυρον. J. Poll. 6, 104. Athen. 15. 691. de h ν
tanquam Unguenti vel Suffimenti nomine loquitur.
Dicebatur "Σάγ'οα οίΣάγδας. Schweigh.ad 1. c. Vide
infra ταδαι.
f ΣΑΔΑ1, Σαδδαί, Σαδδαεί. Ita reddunt L X X E zech. 10, 5. Hebr. ^
Schaddai: Potentissimus,
nomen Dei, quod nonnunquam etiam reddunt παντο-
κράτωρ, ut Job. 5, 17· aut επουράνιο! Ps. 67,
(Hebr. 68, 15.) aut etiam ό beards, ut Ruth. 1, 20.
Hinc Hes. Σαδδαει· ικανού.
t ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΟΙ. αίρεσις Ιουδαίων. Αέγουσι‫ ׳‬μή
εϊναι άνάστασιν, μήτε άγγελον, μήτε πνεύμα, (ex Act.
23, 8.) παχύτεροι γάρ ούτοι καϊ περϊ τά σωματικό.
έπτοημένοι. Σαδδουκαϊοι δέ ερμηνεύονται δίκαιοι' σέί«
( p ^ , Zedek) γάρ ή δικαιοσύνη. Zonar.
f ΣΑΔΗΜΩΘ. Legitur a p . L X X . 2 Reg. 23, 4. pro
Hebr. ‫ ש ד מ ו ת‬Schedemoth: Campestria.
+ ΣΑΔΗΡΩΘ. Legitur ap. L X X . 2 Reg. 11, 8. *5.
pro Hebr. ‫ ש ל ר ו ת‬Sederoth : Ordines militum.
f Σ Α Ι Ν Ι Α Ο Υ Μ . Scainmonia, ap. iEgyptios. Ej
App. Diosc. 474. [ubi‫ *׳‬σάνιλουμ scriptum est.] Jablonski. Op. 1, 242.
t Σ ΑΙΡΕΙ. Plut. de Is. p. 362. iEgyptios Festum,
nempe laetuin ac hilariter transigendum, tradit vocare
σαίρει, quod Jablonski. Op. 1, 242. potius σάίρι, vel
σάϊρει, vel σάίρι scr. putat, et e Copt. Sai'ri: Hila·
ritas, exp.
f ΣΑΙΣ. Minervam hoc nomine coli ab Egyptiis
prodidere Paus. Bceot. p. 291• [734.] et Charax ap.
, Tzetz. in Lycophr. p. 24. [ad v. 111.] Isto vero nomine urbem tantum Sais ab iEgyptiis designari, in
qua Νηιθ‫ ׳‬Minerva, colebatur, et Graecos nomen diis
suis ab urbibus indere solitos, quae deinde iu nomina
propria abierint, contendit Jablonski. Op. 1, 244 sq.
" Schol. Plat. 202., a Bastio ad Greg. Cor. 827. correctus : Έκ των Μανεθώ Αιγυπτιακών'
έπτακαιδίκάτη
δυναστεία ποιμένες ήσαν αδελφοί Φοίνικες, ξένοι βασιλείς, ot καϊ Μέμφιν είλον, ων πρώτος '‫ 'י‬Σαιτης έβαπί·
λευσεν έτη 7θ, άφ' οΰ και ο ‫ *־‬Σαιτης νομός έχλήβη, 01
καϊ έν τω Σεθρωίτη, (Ε. Η. Barker, in Classical Journal 31, 116. corrigit * Σεθροίτη,) νομω πάλιν έκτισαν,
άψ' ής ορμώμενοι Αιγυπτίους
έχειρώσαντο. Aeirepot
τούτων * Βνών έτη ~μ, τρίτοε * Άρχάης, (sic, non * Άρχάνης,) έτη
τέταρτος *"Αφωφις, (sic, non *‫״‬Αρω^υ,)
έτη <5, ομού py (i. e. Summa facta annos 103.) ο δε Σαΐτης προσέθηκε τω μηνϊ ώρας φ, ώς είναι ήμερων λ, ιαί
τώ ένιαυτω ήμέρας~τ, καϊ γέγονεν ήμερων •φ. Ubi nota
Σαιτην τόν βασιλέα, et τον Σαιτην νομόν. *Σαϊτιάς,
ή, όν, Plato Tim. 3. p. 21." Edd.
t Σ Α Ι Τ Ι Ν s. Σαιτην‫ ׳‬μέτρον τι οίνου. Zonar. Sic
et Phav. Epiphan. de Pond. 182. hanc mensuram
contiuere viginti duos sextarios tradit. Vide supra
Σαβιθά.
t Σ Α Κ Α Ι Α ‫ ־‬ή Σκυθική έορτή. Hes. Verius: Festum
Babylonicum. Alberti. Athen. 14. 639· c. e Beroso
Festum * Σακέαν dictum refert. Ad q. 1. Casaub.
Dion. Chrys. laudat, qui Or. iv. de Regno, p. 69.
extr. τήν τών Σακκών έορτήν nominat, et Persis attribuit. Ipse suspicatur verum Festi Babylonici nomen
fuisse Sesacaea.
Σ Α Κ Ε Λ Λ Α [ap. Hes. editum scriptum Σά«λλα,
111 Cod. Ms. vero Σακέλα et Σακέλιον Schow.] et
Σακέλλιον Saccus, Sacculus, Marsupium. Vide Hes.
et Suid. qui et Σακελλάριος hinc esse tradit. H. Steph.
— + Sacella Romae erant, ubi argentum conditum ser.
vabatur. Sed hoc loco intelligit [Hes. exp.: οπον ro
χρυσίον τίθεται] Sacculos, Marsupia. Soping.
f Σ Α Κ Ε Α Α Α Ρ Ι Ο Σ . * Συριστί' έπιδέχεσθαι' «τάιίελλα γάρ τό δέχεσθαι ε'ίρηται. Etym. G. Chald. 7pt!f
Schekal: Accipere. Buxtorf. Lex. Chald. p. 2515.
f ΣΑΚΕΡΔΩΣ. 'Ρωμα'ϊστί' ιερεύς. Σάκρα γαρ παρ
αύτοϊς λέγεται τά ιερά. Σακέρδως ουν' ό τά ιερά έρδων>
Etym. Μ.
+ ΣΑΚΚΟΣ. Saccus. Contulit Hebr. ‫ שק‬Sak, Η.
Steph. Thes. 3, 746'.
t ΣΑΚΟΣ. Καρικόν πλέγμα δεκτικόν άρτων. Schol.
Soph. Aj. 575. Perger. ad Hes. v. Σάκος αίγεα*•
Σάκος' ή ασπίς, άπό τών Σάκων τών πρώτως εΰροντνν·
Etym. Μ.
+ Σ Α Κ Ο Υ Λ Λ Ι Ο Ν . . βαλάντιον. Phot. Lex. Σακοί•
λιον scribit Zonaras ν. Φασκώλιον. Idem tamen etiam
duplici a. exhibet v. Μαρσίππιον.
Videtur esse Lat.
Sacculum. " Σακκούλιον, Jo. Diacon. ad Hesiod. A.
216. p. 84." Boissonad. Mss. " Σακούλιον, Τ. Η. ad
Aristoph. Π. p. 92."Scha5f. Mss.
f Σ Α Κ Ρ Ο Ν . τό τώ δημοσίω άψιερωθέν. Etym. G.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
cccclxxiii
Σάκρον και Σάκρα παρά 'Ρωμαίοιf
τά ιερά
πράγματα.
Zonar. Lat. Sacrum.
t Σ Α Κ Τ Α Ν . Medicum vocabant Thebani. Strattis
a p. Athen. 14. 6 2 2 .
t Σ Α Κ Τ Α Ρ Ο Ν . τοϋτο εμφερέε έστι κώμη (Leg. κόμμεϊ' Gnmmi, Heins.) γενόμενον
έν τρ 'IvbtKrj, διαΧυτίκύν. Hes. Saccharum.
t Σ Α Κ Τ Ν Δ Α Κ Η . έ‫׳‬ιδυμαΣκυθικόν. H e s . Sacis, quo
nomine Scythas compellant Persae, auctore H e r o d .
Tt 64.
Σ Α Κ Χ Α Ρ , vel Σάκχαρον, τό‫ ׳‬Saccharum. Est Mel
in arundinibus concretum, candidum, et salis modo
dentibus fragile. Concret'1 mellis genus esse Diosc.
testatur. Colligitur autem in arundinibus: unde a
quibusdam mei καΧάμινον, Arundinaceum, appellatur.
Haec Gorr. Et paulo post, Dentibus autem subjectum, salis m o d o friatur: atque taui multa habet sali
similia, ut a veteribus sal Indicus dictus sit, quod
maxime in India proveniret. G a l . de Simpl. Facult.
7· Καϊ τό σάκχαρ δέ καΧούμενον, όπερ έζ Ινδίαs τε και
τήί Εύδαίμονο! 'Αραβίαs κομίζεται.
D e e o Lucaii. 3,
[ 2 3 7 . ] Quique bibunt tenera dulces ab arundine sueCOS. Strabo 11. Είρηκε δέ και περί τών καΧάμων, οτι
παιοΰσι μέΧι, μεΧισσών μή οΰσών. Sic Arrian. appellat
mei καΧάμινον, A r u n d i n a c e u m : addens, Quod dicftur σάκχαρι.
D i o s c . 2, [ 1 0 4 . ] in India Felicique
Arabia inveniri putat concretione simili salis, idque
etiam in arundinibus. O b id a P. jEgin. aXs Ινδικό!
dicitur, Sal Indicum. H . Steph. " G l .Σάκχαρον
Saccarum. Schneider. L e x . Σάκχαρι! et σάκχαρον, D i o s c .
Parab. 1, 4 1 . et 185." Edd.
Σαμακία, Ornamenta quaedam muliebria, V V . LL. ex
H e s . qui esse dicit κοσμαρίου είδο!." H. Steph. " A d d e
J. Poll. 5, 101.‫ ״‬E d d .
Σ Α Μ Β Υ Κ Η . Instrumentum musicum, necnon Instrumentum ad urbium oppugnationem aptum : teste
H e s . In VV. LL. dicitur esse Triangulum instrumentum musicum, quod ex inaequalibus longitudine
sicut et crassitudine nervis efficitur, ut scribit Porphyrio. E s s e item Instrumentum πολιορκητικόν,
Oppugnandis urbibus idoneum. A p u d P o l y b . 8, [ 6 . ]
Machina in bello navali. Σαμβυκίστρια,
[ή, A t h e n .
175. e Philemone,] Quae ludit instrumento musico,
quod Sambuca vocatur. V V . LL. tamen
σαμβυκίστριαι e x p . Mimae. A t in iis, quae prima prodierunt,
habetur Σαμβυκιστρίι."
Η. Steph.—-(‫ ־‬Syrorum inventum esse instrumentum illud musicum ex Juba
refert A t h e n . 4. 175. Bochart Canaan 2, 7. confert
Chald. ‫ ס ב כ א‬vel ‫ ש ב ב א‬Sabbecah, quod exslat D a n .
3, 5. 7• Quam originationem addubitat Gesenius in
L e x . Hebr. Cf. Athen. 14. 6 3 3 . 6 3 4 . He's. v. Ίαμβύκαι et Suid. V. Ίβύκινον
et 'Ίβυκοι.
"
Σαμβϋκη,
B i t o d e M a c h . 110. Schweigh. O p u s c . 2, 187· Athen.
129· Arcad. 107. Barker.: Τά eh ίΓη * υπερδισύλλαβα παραληγόμενα
τω υ βαρύνεται,
* Καλύκη
κύριον, * σαβύκη είδο! οργάνου, ίτύκη, έρΰκη.
Legitur
et * Σάμβυξ,
f!, teste Schneider. Lex. * Σαμβυκιστήι, 0, Allien. 182." E d d . " Σαμβύκη, S c h w e i g h .
Emend, in Suid. 7 1 . ; A d d . Allg. D . Bibl.' .98. Β. 1.
St. S. 2 7 8 . ; ad Lucian. 1, 3 1 6 .
Σαμβύκίστρια,
Schweigh. Emend, in Suid. 7 7 . Σάμβυξ, ibid. 7 2 . 7 4 .
*Σάμβικοε,
ad Lucian. 1, 3 3 7 . " Schaef. Mss.
01 Βαβυλώνιοι
f Σ Α Κ Χ Ο Υ Ρ Α Ν . τόν έγγαστρίμυθον
Χήγουσι. Jambl. ap. Phot. p. 133. Biblioth. Cod. xciv.
Heins. ad H e s . v. Εύρυκλήι. " Mich. Psell. de Oper.
Daem. 121." Edd.
t Σ Α Α Α Β Α Κ Χ Ω . πόρνη! όνομα' άπό δέ ταύτη! καί
τά! κατωφερεί! εί! τά 'Αφροδίσια
ούτως εΧεγον οί Άττικοί. Hes. " Schol. Greg. N a z . in Jul. 64." Edd.
f Σ Α Λ Α Β Α Ρ . μάγειροι. Αάκωνει. Hes.
Σ Α Α Α Μ Β Ω est ap. Hes., quod Veneris ap. Babylonios nomen esse tradit. H . Steph.—-(‫ ־‬Aliis
Σαλαμβ is.
Vide Etym. M. Heins. Vox pura puta Gr.
Salmas. in ./El. Lamprid. p. 181. A .
t Σ Α Α Α Σ Ι Α . Vox Hebr. ‫ ש ל י ש י ה‬Schelischiah :
Trima, legitur ap. L X X . Ed. Bos. Jer. 3 1 , 3 4 . (Hebr.
4 8 , 3 4 . ) Cod, Alex,
σαλισία.
+ Σ Α Λ Η . οϋτω καλοΰσι τά! πασχούσαι.
Pallad. Hist.
Lausiaca c. 4 2 . p. 9 6 . Ed. M e u r s . ; quae verba Hervetus interpr.: Sic vocant illic (in iEgypto) quae uon
sunt sanae mentis. C o p t i c e σαλε dicitur C l a u d u s ;
sed Sahidice Αοβε de Insaniente occurrit. Pallad.
pro σαλή scripsit forte Λαβή. Jablonski. O p . 1 , 2 5 4 sq.
t Σ Α Α Ι Α . πλέγμα,
καλάθψ ομοιον, ό επί τή! κεφαΧή! φοροϋσιν αί Λάκαιναι.
Hes.
Videtur esse pro
1joXia, ί. e. θολία. Passim enim est Laconibus ~e pro e.
Alberti. " T h o m . M. 5 6 9 . L o b e c k . A j . p. 277· 3 5 9 .
Valck. Adoniaz. p. 3 4 3 . T o u p . O p u s c . 1, 3 9 9 . "
Schaef. Mss.
t Σ Α Μ Ε Α . τά έν rail ώαιι των ιματίων
παράσημα.
Λ ά κ ω ν ε ι . H e s . An quae ceteris G r . σημεία audieb a n t ? Alberti.
t Σ Α Μ Μ Η Ρ Ο Τ Μ Ο Σ . ό ύφουράνιοι, ap. Phoenicios.
Sanchoniatho. Quod legitur ap. Euseb.
έγεννήθησαν
μημροϋμοι, corruptum id judicat Bochart Canaan 2 ,
2. ex έγεννήθη Σαμημροΰμοι,
V. c o m p . ex • ‫ ש מ י‬Schamajim : Ccelum, et ‫ ל ו ס‬Rum : Altitude.
t Σ Α Μ Μ Α . 'όργανον μουσικόν, παρά Ίνδοίι. H e s .
Nihil aliud esse putamus quam
Σαμάμα Per-
t Σ Α Λ Ι Η . Ιτέα. 'Ρωμαίοι. H e s . Lat. Salix.
f Σ Α Λ Μ Α Κ Ι Ο Ν . κοσμαρίου τι γένοι. Phot. Vox
Stephani et Schneideri L e x x . ignota, at peregrinitatis suspecta, videri possit eadem cum
Σαμακία,
quam H e s . e x p . κοσμαρίου εϊδοι.
Alberti q u o q u e
leg. σαμάκιον putat ap. Phot. Hie tamen paulo post
exhibet * Σάμακιν' κομάρου τι γένοι τοίι νεωτέροα, quo
fit ut Phot, vix censeri possit scripsisse antea Σαμάκιον pro Σάλμ. quod suum ordine alphabetico 10cum obtinef.
Σαλμακίι, J a c o b s . Anth. 8, 2 4 2 . 11,
4 0 4 . T o u p . O p u s c . 1, 4 0 6 . " Schaef. Mss.
-(‫ ־‬Σ Α Μ Α 0 Ω . f! μεγάλη,
κατά τήν Λιβύων
φωνήν.
S t e p h . Β. ν. Μάγνα.
Punica esse videtur vox, facta
ex ‫ ע צ מ ת‬A s a m a t h , initiali tantum rejecta, quod est
Hebr. ‫ ע צ ו מ ה‬Azumah : Multa, et Arab, x^Jafi Atliimah : Magna. Bochart Canaan 2, 12.
+ ΣΑΜΑΚΙΝ.
Vide Σαλμάκιον.
" Σάμαζ, Butomus j u n c u s , aut Gramen, Crates, Sporta. J. Polluci
[ 1 0 , 4 3 . ] Σάμαζ, ρίφ καλάμου, [Photio τοξικό!
κάλαμοι
et βούτομο!.] Columella Canneas tegetes vocat, i. e.
σάμακαι. Unde et Tegeticulae Varroni. Ita V V . LL.
sarum, i. e., Fistulam inaequalibus calamis compactam. Relaud. Diss. vi. p. 2 2 8 . Alberti.
t ΣΑΜΦΩΣ. Hippomarathrum, ap. iEgyptios. Ex
A p p . D i o s c . 4 5 5 . Jablonski. Op. 1, 2 6 0 .
t Σ Α Μ Ψ Η Ρ Α Ι . σπάθα ι βαρβαρικαί.
Suid.
t Σ Α Μ Ψ Τ Χ Ο Ν , Athen. e Dioclis χ . θανασ. Φαρμ.
6 8 1 . notat Amaracum a nonnullis Σάμφυχον
vocari.
Cf. Jablonski. Op. 1, 2 5 9 · " Σάμψυχοι, f!, Maittair.
ad Aret. 3 5 5 . S c h w e i g h . ad Athen. T . 1 3 . p. 5 1 8 .
Paus. 9» 28. Κατά τήν πόαν-τό σάμφυχον.
D i o s c . 2,
9 2 . Σαμφυχίζεται
δε στέαρ ούτω : 3, 46." E d d . " Jacobs, ad Meleagr. 5 . ; Anth. 7, 155." Scha:f. Mss.
f Σ Α Ν appellant Dores literam, quam Σίγμα Iones.
Herod. 1, 139. Ita appellatur in Epigr., quod e
N e o p t o l e m o Pariano servavit Atheu. 10. 4 5 4 .
Convenit cum nomine.literae Hebr. ‫ ש י ן‬Sin. Aliam derivalionem proponit A t h e n . 11. 4 6 7 . Vide
Σίγμα.
" Dionys. H . 2. p . 2 3 . " E d d . ‫ ״‬T o u p . Opusc. 2, 99.
ad Lucian. 1, 3 1 0 . W e s s e l . Herod. 6 9 . D a w e s . M.
C. 135. ad D i o n y s . H. 5, 81. Callim. 1, 556." Schaef.
Mss.
+ Σ Α Ν Α Π Α Ι . 01 μέθυσοι Χέγονται_ παρά
&ρφξίν,
Schol. A poll. R. 2, 9 4 8 . Alberti ad Hes. v.
Σανάπτιν,
τήν οίνιώτην, quod e Σανάπην
τήν ο'ινοπότιν corruptum putat Scaliger. Jablonski de L . L y c . p. exxxiii.
not. confert .!Egypt. S e vel Sonerp:
πάροινοι.
Σ Α Ν Δ Υ Ξ , VKOS, f!• Cerussa usta, d o n e e rufa et similis sandarachae evaserit. Sandaracham Vitruv. appellat, ut modo dictum fuit. Existimatur autem h o c
nomen ei tribuisse a coloris rubri et ardentis similitudine. Dicitur etiam * Συρικόν.
Aetius, Καημένο»‫׳‬
δέ και το καθαρόν ψιμμυθιον ειι το καΧονμενον
συρικόν
μεταβάΧΧεται:
quod,inquit, Medici
ffa^u/canominant.
Vide Plin. [ 3 5 , 6.] et Vopiscum Aureliano [ 2 1 9 . ] ubi
sandycis Indicae fit m e n t i o : q. 1. Purpurissum interpr. Brod. V V . LL.
Est etiam Collyrii nomen.
H . S t e p h . — + Σάνδυκα1 Lydi a'ppellabant Vestes muliebres e lino teninssimas et pellucidas, tinctas succ«
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
plantae σάνδυξ dictae. Lydus de Magistr. Rom. 268.
" Diosc. 5, 103. Strabo 11. 802. Μέταλλα σάνδικος,
όν δή καί άρμενων καλοΰσι, χρώμα ομοιον κάλχη. Heyn.
ad Virg. Eel. 4, 4 5 . Beckm. Gesch der Erfind. 4. p.
44. n. 3. Schneider. Lex." Edd. " * Σανδύκιον, Τ .
Η. ad Aristoph. Π. p. 2 3 7 " Schaef. Mss.
+ ΣΑΝΗ. ο κόσμος Βαβυλώνιος. Hes. Ε Pers. ^IJJS.
Sjeh&n : Orbis, exp. istam v. tentavit Reland. Diss.
de vet. L. Pers. p. 226". verum ex ordine literarum
leg, potius Σαύη. Alberti. Pro Βαβυλώνιος scr. Baβυλώνωι. Salmas.
t Σ Α Ν Ι Λ Ο Υ Μ . Vide Σαινιλούμ.
Spicileg. p.
cccxxvii.
t Σ Α Ν Ν Α Κ Ρ Α . Crates in L. 5. Dialecti Att. ait
έκπωμα είναι ούτως καλούμενον, εστι δέ Περσικών. Αthen. 1. 497·
ΣΑΠΕΡΑΗΣ. Saperda, Piscis, quod Archestratus
ap. Athen. [3. 117·] Opsonium Ponticum appellat;
ut ap. Pers. legimus: saperdam adveho Ponto [Sat.
5, 134. nunc legimus: saperdas advehe Ponto.] Vocat autem hunc piscem idem Archestr. φαΰλον et
άκιδνόν έδεσμα.
Coracinum alio nomine fuisse dictum [a multis ex Euthydemo π. Ταριχων] idem Athen, testatur [7. 308. sed a Parmenone Rhodio in
L. 1. Μαγειρικής Αιδασκαλίαε saperdam a coracino
distingui.] Gaza ap. Aristot. [H. A. 8, 30.] v. Gr.
relinquit. Apud Diog. L. autem in Diogene [ 6 . 5 9 5 . ]
Interpr. σαπέρδην vertit Pernam, [in vet. E d d . ; nam
in versione a Meibomio emendata 6. 36. Saperdam
lego.] ut annotant VV. LL. In iisdem dicitur et per
iota scribi in fine cum artic. f e m . : sed nullo id testimonio probatur. [In 1. c. Aristot. Ed. Duval. Paris.
619· * σαπερδίς in textu legitur, σαπέρδηε ad marg.]
H. Steph.—t Ety m. Μ. τόν καρκίνον [leg. κορακϊνον Oudendorp.] ίχθϋν σαπέρδην οί Ποντικοί φασι. " Σαπέρδιον, [τό,] cognominabatur una Phryne; altera, Κλαυσίγελωε. Athen. [591·]" Η. Steph. " A t h e n . 339·
Σϋνεστι σαπέρδαιε δυσί καί ταΰτ' άνάλτοις καϊ πλατύρύγχοιε τισι." Edd. " Σαπέρδηε, Heyn. ad Apollod.
1165. T h o m . Μ. 790. Aristoph. Fr. 259. 280. Lucian. 2, 65." Schaef. Mss.
'‫־‬
t ΣΑΠΙΘΟΣ. θυσία. Πάφωι. Hes.
t ΣΑΠΦΕΙΡΟΣ, Hebr. T S D Sapphir. Ita dictus
est vel ob formositatem suam ; nam ‫ ש פ י ר‬Schaphir:
Ρ ulcer, dicitur Hebr.; vel a Sapphir Insula Arabici sinus, in qua eruebantur sapphiri. Schleusner.
Lex. Ν. T . Cf. Spicileg. p. cccxxxiv. " Σάτειρεε ab
Etym. dicitur έθνοε, hoc enim reponendum est pro
έπίθετον, unde σάπφεψοε nomen acceperit. Sic σατφειρίτηε λίθοε pro Sapphiro e Schol. Apoll. R. affertur." H. Steph. ""Εθνοε certe legitur in Schol. Ulo.
Vide Spicileg. 1. c. Σάπφεφοε, ο, ή, Ε. Η. Barker, in
Classical Journal 31, 1 1 5 . 4 5 , 9 6 — 7 · Clem. Alex. 43.
D e lect. * σάμφειροε supra p. cccxxxiv. actum e s t :
adde haec e Ducangio :—' Σάμφιροε, Saphirus, <raVφειροε. Occurrit in Turco-Graecia Crusii p. 319·
Portius σαμφείρι scribit. Epiphan. de xii. Genvmis
Summi Pontificis, Σάμφυροε πορφυρίζων μέν
έστιν.
Georgius Hamartolus in Chron. Ms. Ό Se δεΰτεροε
άνθρακα, 'ίασπιν, σάμφειρον.' *Σαπφειρικόε, ή, όν, Philostr. V. Α. 1. p. 34." Edd. ‫ * ״‬Σαπφειρινόε, Philostr.
3 7 " Wakef. Mss.
ΣΑΠΩΝ et Σαπώνων, τό‫ ׳‬Sapo, Gallorum inventum
esse tradit Plin. [28, 12.]‫ ׳‬rutilandis capillis. Fit e
sevo et cinere, optimns fagino etcarpineo: duobus
modis, spissus et liquidus. Sed alii deinde varia adjecerunt, pro suo quisque arbitrio. Σαπων est pV
πτικηε δυνάμεως, inquit P. iEgin. Illa autem altera
appellatio, demin. formam habens, ap. Schol. Theocr.
extat, scribentem, σμήχωesse καθαιρώ: unde αμήγμα
esse τό σαπώνων. Η. Steph. " Gl. Σαπών (sic,) Sapo.
Σάπων, Trail, l . p. 2." Edd. " Ad Lucian. 2> 320."
Schaef. Mss.
Σ Α Ρ Α Β Α Ρ Α . Tibialia, ap. Persas, quae e cocco
confecta braccarum locum habebant, et feminalibus,
μηροδέταε vocant, alligabantur : gestamen illustrium
virorum et satraparum. Sic Eudoxium auctorem Gr,
exp. tradunt VV. LL. Hes. ait esse τά περϊ τάε κνημίbat ενδύματα: sed pro κνημίδαε reponendum esse puto
κνήμαε. II. Steph.—f Strabo 11. 531. * Σαραπάρα!
scribit. Zonar.: Σαράβαρον' έσθήε Περσική- ένιοι ίέ
ro βρακίον λέγονσι.
Intell. Braccas. Tittmann In
Ed. Co mplut. τών 0• legitur Dan. 3, 21. σαραβά\ο&
Aquila et Symm. scripserunt σαραβάλλοιε, ubi textos
Chald. habet ‫ ס ר ב ל י ל‬Sarbalin. Hinc Gr. quoqoe
* σαράβαλα
vel * σαράβαλλα
scr. putant nonnullj
tanquam e Chald. nomen ortum. Hieron. ad Dan.
3. Lingua Chaldaeorum, inquit, Saraballa: Crura bominum vocantur et tibiae, et ομωνύμωs etiam Braccx
eorum, quibus crura teguntur et tibiae, quasi crurales
et tibiales appellatae sint.
Persae hodie scribunt
j l j J u i Schalw&r. v. Hammer. " Glossae SS. Hes. 243.
Cf. Περίβαρα. J. Poll. 7, 59· 10, 168." Edd. " Tertull. de Resur. Cam. 58." Routh. Mgs. " Theodot.
in Versione Danielis ap. Segaar. ad Dan. 3, 94.‫״‬
Boissonad. Mss.
ΣΑΡΑΓΗΣ. Persica quaedam Tunica. Vide J. Poll.
[ 7 , 6 1 . ] Ab Hes. Σάραπιε appellatur, quod voc. et
apud Athen. extat, [12. 525. ubi ab Ionibus talia ve•
stiinentagestari e Democr. Ephesio refert.] H. Steph.
— t Ε Ctesiae verbis colligitur tam virile, quam maliebre hoc vestis genus fuisse. Burton p. 95. Persis
hodie ISJLJ.JL·^ Tscheharreng. v. Hammer.
t Σ Α Ρ Α Π 1 0 Τ Σ . τάε μαινίδαε. Περγαίοι. Hes. Scr.
μαινάδαε. JetlS.
ΣΑΡΑΠΙΣ. Persica Tunica, Vide Σαράγψ. H,
Steph.—f Hodie Persae scribunt
Dschorab.
v. Hammer. " Zeun. ad Ken. Κ. Π. 746. ad Charit.
349. ad Paus. 193." Schaef. Mss. " Gl. Σάρα™· Sarapice." Edd.
Σ Α Ρ Α Π Ι Σ fuit Deus quidam iEgyptiorum, dictos
Sarapis. H. Steph.—f Plut. d e l s . : Οΰγάρ άλλον είναι
Σάραπιν ή τόν Πλούτωνα φασι. Jablonski. ab illo deo,
qui e Sinope Pontica sub Ptolemapis in iEgypfom
delat us fertur, distinguit antiquum iEgypti numen
Serapin, cujus ille nomen accepit, et qui lum teuquam symbolum Solis inferi, turn etiam tanquam emblema fcecunditatis Nili, Racoti et in monte Sinopio
prope Memphin antiqua templa habuit. Nomen e
Copt. Sar-api: Columna, in qua gradus Nili ascendentis distingui et explorari possunt, exp. Pantheon
iEg. 2, 5. et 4, 3. " Jacobs. Autli. 10, 225. *lap*
πetov, Fabric. B. G. 1, 326." Schaef. Mss.
f ΣΑΡΑΦΙΝ. γνώσεως πληθυσμός, rj σοφίας χύσιι.
Hes. Confundit Hes. nomen Seraphim cum Cheriv
bim, quod Gr. interpr. Scientiaemultitudinem: [vide
Σεραφείμ βίΧερουβείμ,]
Seraphim autem sunt Inflam‫־‬
mantes vel Incendentes, a verbo ‫ ש ר ף‬Sarapli: Cremare. Martianaeus. Juxta Hes. exp. vox male dedncitur ab Hebr. ‫ ש ר ע‬Sar&: Exubero, Superfluo, et
‫ ב י נ ה‬Bin&h : Intelligent^. Biel. Thes. Philol. v. Se·
ραφίμ. Phot. : Σάραφιν' έμπρηστάε, έμπυρα στόματα,
f j θερμαίνονταε.
t ΣΑΡΑΧΗΡΩ. παρά Βηρώσω ή *κοσμήτρια τψ
Ήρα«. Hes. Possis suspicari v. comp. esse e Chald.
‫ ס ר ך‬Sarec : Princeps, et ‫ ב ר ך‬Involve!«, Tegere, Ligare, ut dicta fuerit a nectenda coma, vel veste principis.
Σ Α Ρ Γ Α Ν Η . Sporta. Paul. 2 Corinth. 11, [33·]
K a t διά θυρίδοε.έν σ αργά ν ρ έχαλάσθην διά τοΰτείχΟυι.
Gregor. Σαργάντ!, πρόε ύφος. αίρόμενοε.
Alia de h. v.
lege ap. Hes. Suid. et Etym. et Euet. [1732,,27-1
Sunt qui etiam Cistam et Cratem interpr, Σάργα**
autem est b άγροίκοε, Hes. Η. Steph.—φ Hebr. 3*10
vel = ‫ שרי‬Sarag est Implicare, e t idem, verbum usurpant Syri, Chaldaei, Arabes. Atque inde Syris jriD
Serig et Gr. σαργάνη est Rete; Sportula, item e viminibus coniextis,. ut Arab. Xsy*; Sarga. Bocbart
Phaleg 4, 10. " iEsch. SuppL 801., βρόχου aapyaναιε,
Vide, Ταργάνη. Athen. 119. , Ev οαργάι/ewv
&ξω ταρίχουε." Edd. " Ad Lucian. 2, 331." Schsf.
Mss.
t Σ Α Ρ Η Τ Ο Ν . ό σάραπιε, καί. είδοε χιτώνοί. He®.
Scr. Σερήτιον Tunica Persica; vel Σερίε~ pro σηρ'α,
i. e. σηρική έσθήε, Serica. Pergerus,. Σάρητον βαρβαριρός χιτών. Phot. Lex.
Σ Α Ρ Ι . Sari: Plantae cujusdam nomen in iEgypto,
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
VV. LL. e Theophr. H. P. 4, 9· Ibid, annotatur
Σάρια dici Quaedam exeuntia ex ilia planta, quae sari
vocatur. H. Steph.—f Apud Hes. scribitur Σαρίν·
Σαρόν. Σάρι· Juncus, crescens in maribus et locis
palustribus, byblo s. papyro similis. Nomen ipsum
in libris Coptorum non occurrit; sed inde denominatus Sinus Arabicus, ut Hebr. ‫ י ם ס ו ף‬Jam Suph:
Mare junceum. Jablonski. Op. 1, 266.
f ΣΑΡΙΡ. κλάδο! φοίνικο!. Λάκωνες. Hes.
ΣΑΡΙΣΣΑ, ή• Sarissa: Macedonica hasta, vel
Macedonicum venabulum, ut alii interpr. cum Gaza,
ap. Theophr. H. P. 3, 11. Servarunt et Lat. v. istam:
atqne adeo Ovid. [12, 266.] Macedoniam aut Macedonicam sarissam, Lucan. [8, 298.] Pellaeas sarissas
dixit. Hinc Σαρισσοφόροε, [ό, ή,‫ ]־‬Qui sarissam portat.
H. Steph.—f Pro Macedonibus Medos vel Persas ap.
Hes. scribi jubet Sturz. de Dial. Maced. p. cxliv. et ab
Hebr. ‫ ס ר י ס‬Saris: Eunuchus, derivat. " Etym. M.
708. Zonar. 1629. Pseudo-Plut.de Fluv. 11, 1011.
Wessel. ad Diod. S. 17, 57· Antig. Caryst. Ducang.
Glossar. Arrian. Exp. Alex. Glossae: Ακόντιο ν Μακεδονικόν‫ ׳‬Sarisa. A Livio 38, 7· dicitur Praslonga
hasta." Edd. " Bergler. Alciphr. 351. Schurzfl. Bibl.
Vinar. 78. ad Diod. S. 2, 205. 226. 238." Schaef.
Mss. " Σαρισσοφόροε, Polyaen. 197." Wakef. Mss.
t ΣΑΡΟΣ. αριθμό! Tis παρα Βαβυλωνίοιε. Hes. Σάpot‫ •׳‬μέτρον καί αριθμός παρά Χαλδαίοις. Suid. Mentio
Sarorum pro Numero certo ap. Euseb. Chron. Vide
Scaliger. in Gneca Eusebii p. 406. b.
ΣΑΡΠΟΣ. Area, non Area, ut iu VV. LL. Domus
lignea, Bithynis. Hes. H. Steph.
f Σ Α Τ Α Ν . Legitur ap. L X X . 1 Reg. 11, 1 4 . 2 3 .
pro H e b r . ‫ ש ט ן‬Satan : Adversarius. Scribitur quoque
Σα,ταν, perispomenws. Idem est Σατανάς (formatum
e Chald. ‫ ס ט נ א‬Satana,) Sirac. 21, 27. (22, 2.) ubi
nonnulli Interprr. Malum genium intelligunt. Certius
de hoc accipitur in pluribus 11. Ν . T . , ut Matth. 12,
26. Marc. 3, 26. Luc. 13, 16. Jo. 13, 27· etc.
ΣΑΤΟΝ. Frumenti mensura: σιτικόν μέτρον, Hes.
Legimus ap. Matth. 13, 33. Αλεύρου σάτα τρία.
Sic
et ap. Luc. 13, [21.] Annotatur autem ex Hieronymo
σάτα Hebr. aut Syram [Hebr. ‫ ס א ה‬Se&h. Syr.
a
Sato] esse v., signif. Mensurae genus, quee capit
sesquimodium, juxta morem provinciae Palaestinae;
cujusmodi esse et haec nomina Cabus et Batus. H.
Steph.
ΣΑΤΡΑΠΗΣ, 0· Satrapa f Provinciae praefectus,
s. praeses. Persicum voc. Isocr. Ep. ad Phil. Oi
κατά τήν Άσίαν σατράπαι καθεστώτες : Paneg. Τοιγαρ·
ονν οί καταβαίνοντες αυτών επί θάλατταν, ους καλοΰσι
σατράπηε.
Extat et ap. Xen. cum alibi, turn K. IL
8. ubi de Persarum rege loquens, scribit eum, cum
Babylone esset, decrevisse mittere satrapas e7ri ra
κατεστραμμένα
έθνη. Aristot. de Mundo, Τήν σύμπασαν αρχήν τή! Ασία! διειλήφεσαν κατά εθνη στρατηγοί, καί σατράπαι, καί βασιλείς, δούλοι τον μεγάλου
βασιλέωε. Plut. Alex. Άφήκεν αυτόν άρχειν ων έβασίΧενεν, σατράπην καλούμενον. Gell. 10, 18. Mausolus
autem fuit, ut Μ. Tullius ait, rex terrae Cariae, ut
quidam Gr. historiarum scriptt. dicunt, provinciae
Gr,. praefcctus : quem σατράπην Gr. vocant. HlNC
Σατραπεύω, Sum satrapa, Sum praefectus, vel praeses.
Plut. Themist. Σατραπεύων τήs άνω Φρυγίας.
[Xen.
Κ. Α . 1, 7, β. χώραν, 3, 4, 31. χώρα!.]
Item Σατραπεία, et Ionice Σατραπηΐη, [#,] Praefectura, aut etiam
Provincia, quae est sub praefecto, qui dicitur Satrapa.
Herod. 3, [89.] Darium Hystaspis filium, qui post
Magorum caedem hinuitu equi ad regnum Persicum
aseumtus est, in viginti satrapias Persarum regnum
distribuisse dicit, et praefectos unicuique dedisse, et
tributa stata• fixaque‫ ׳‬indidisse: ea lege dicta ut qui
atgentum tributi nomine penderent, talenti Babylonii
poodere; qui aurum* Euboici afferrent. Haec Bud.
init. lib. 4. de Asse. Herod. 1, [ 1 9 2 . ] p. 49· meae
Ed.de. Babylonia regione loquens, ejus άρχήν a Persis
σατραπή'ιην vocari tradit. Affertur e Curtio quoque
[5, 1. 6, 2.] Satrapea. A nomine Σατράπης fit et
adj. Σατραπικόβ, Satrapicus, Ad satrapain s. satrapas
pertinens, aut Satrapis conveniens; [Paus. 6, 2 5 . ]
Plut. Symp. L. Σατραπικόν ήμίν άντϊ φιλικού τό συμπο*
cccclxxiii
σιον. H . S t e p h . — f Σάτρας etiam pro σατράπαs dietum fuisse tradit Phot. Lex. Origo h. v. non videtur
alia esse quam PersicaΛ-ΙΙ^Λ*« Sitrab, quae i. notat
q. vulgo Satrapa. Reland. de Vet. L. Pers. p. 233.
" * Σατραπίς ναϋς, Philostr. V. A. 2. p. 68. * Σατραπικώς, Theophyl. 3. p. 679.‫ ״‬Edd. " Ind. Hasii ad
Timarion. Not. d. Mss. 9, 166." Boissonad. Mss.
" Σατράπηs,
ad Charit. 407· Schneider, ad Xen.
K. A. 2 . ; Zeun. ad Κ. Π. 786. Conf. cum σατραπεία,
ad Diod. S. 2, 328. Σατραπεία, ad 1, 649. Conf.
cum στρατία, ad 2, 266. * Σατραπείον,
ad Charit.
472. Σατρα'πικός, ibid. 84. ad 441. Alcipliro 176.
* Σατραπάρχης, Const. Manass. 99. Meurs." Schaef.
Mss. " * Σατραπηνός, Plut. 3, 298." Wakef. Mss.
f ΣΑΥΑΔΑΙ· aavioi. (Leg. σανλοί. Is. Voss.) Άμεpias TOVS Σειληνούς οντω καλείσθαί φησιν νπο Μακεδόνων. Hes. Cf. Αενάδαι.
" Sturzius supra p. clxiv. in
textu habet Σαναδαι, (et sic Albert. Hes.) at in Indice
suo rectius edidit Σαυάδαι, notante Ε. H. Barker, in
Classical Journal 31, 115." Edd.
ΣΑΥΚΟΣ. Aridus. Syracus. In VV. LL. annotatur, Hes. pro eo habere σαυκρόν: sed falso: nam
ut σανκόν exp. ΐ,ηρόν, ita Σανκρόν ei est Tenerum,
Molle: eodemque modo Σαυκρόποδες exp. * άβρόποδες.
Sed alia quoque significata assignat nomini Σανκρόν,
quae ap. eum vide. H. Steph. " Casaub. ad Strab.
745." Edd.
ΣΑΥΝΙΟΝ. Jaculum barbaricum. Hes. In VV. LL.
Σαννία‫ ׳‬Missiles lapides. H. S t e p h . — f Persas in venatione talibus uti, tradit Strabo 15. 738. Reland.
a Pers. u J M Sani: Cuspis, ortum nomen putat, de
vet. L. Pers. p. 234. " Diod. S. 14, 27. pro quo
Xen. άκόντίοι‫ ׳‬habet. * Σαυνιάζω, Saunio percutio,
idem Diod. 212." Edd. "Σαυνίον,
Sylburg. Ind.
ad Dionys. H. ad Diod. S. 1, 97. 352. 354. 586. 2,
174. ad Dionys. Η. 1, 327· 2, 900." Schaef. Mss.
t Σ Α Υ Ρ Α , v. semel ap. Hippocr. lecta, e x p . :
Vinculum contextum e viminibus. Corai. suspectam
earn habet; sin autem genuina fuerit, derivat earn e
Copt. Sari: Junius. Spicileg. p. ccclxvi.
•f ΣΑΥΡΙΩΝ. είδος σημαία!, ή * φλαμούλου. Suid.
Vox Graeco-barbara. Kuster.
f ΣΑΥΣΙΑΛΕΙ. *μαστιγάται.
ΉλεΤοι. Hes. Sauciatur. Maussac.
t ΣΑΦΘΩ. Hyoscyamus, ap. iEgyptios. Ex App.
Diosc. 467. Jablonski. Op. 1, 270.
f ΣΑΦΩΘ s. Σαφφώθ. Legitur ap. LXX. 2 Sam. 17,
29. pro Hebr. ‫ ש פ ו ת‬Schaphoth : Casei.
f Σ Α Χ Ω Ν ^ ρ . L X X . Ed. Bos. Esr. 8, 18. ponitur
pro Hebr. ‫ ש כ ל‬S e c e l : Prudentia. Ed. Complut.
συνετόs,
f ΣΑΥΙΣ. ό αγαθόs δαίμων παρά'Άραψι. Hes. Leg.
Σάμψα. H e b r . ‫ ש מ ש‬Scbemescli, Chald. ‫ ש מ ש א‬S c h i m schab: Sol. Bernard.
+ ΣΑΩΝ. Vox Hebr. ‫ ש א ו ן‬Scha0n : T u m u l t u s ;
quam conservaruntLXX. Jer. 26, 17. (Hebr. 46, 17.)
t ΣΑΩΣ.i1X10S. Βαβυλώνιοι. Hes. Reland. de Vet.
L. Pers. 228. confert Pers.
S o u z : Urens, quo
nomine Solem appellant, qui mundum urit.
f ΣΒΩ. παιδεία, όπερ εστίν έρμηνευθέν' πλήρη! τροφή.
Horapollo 1, 38. ^ g y p t i i s . Sbo Doctrinam sonat.
Quod autem addit Hor., eand. v. recte excussam
signif. Plenum nutrimentum, id se non intelligere
fatetur Jablonski. Op. 1, 274.
t ΣΕΒΕΝΝΙΟΝ (s. Σεβένιον Tewater.) Corticosum
quod in summitate palmarum crescit. Hes. non notavit v. esse jEgyptiacam ; sed Se iEgyptiace dicitur
Lignum, et Beni est Palma,.Arbor. Jablonski. Op. 1,
274.
f ΣΕΒΕΡΟΣ. δ εύσεβήε, ό δίκαιο!. Zonar. Sine
dubio Lat. Severus. Movet tamen dubitationem Hes.,
qui habet: * Σαυαρόν σεμνόν, σοβαρόν. Tittmann.
f ΣΕΒΡΙΤΑΙ. Ita scribitur h. v. ap. Strab. 16
770. 17. 786. [Utrobique Corai. edidit * Σεμβρίται.]
Id esse έπήλυδεε· Advenae, et sic dici,.scribit Strabo
illos iEgyptios, qui a Psammeticho in iEthiopiani
transfugerunt. Jablonski praefert scripturam Plinii 6
3 0 . Semberritae. Copt. Simberl: Qui nova capit)
puta novas sedes, uno verbo Novos colonos. Ja-
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
blonski. Op. 1, 2 7 6 . Apud Ptol. 4, 8. p. 114. appellantur ‫ ״‬Σεβάρδαι, et ap. Agathemerum Geogr. 2, 5.
" Σεβρίδαι. Tewater. " Frequenter, invitante pronuntiandi consuetudine, solet usu evenire, utju ante β
multis vv. interjiciatur: s i c — Σ ε β ρ ί τ α ι et
Σεμβρίται
Straboni.‫ ״‬Τ . H . ad Aristoph. Π . 729•
t ΣΕΔΑΣ. καθέδρα!. Hes. Suid. e t P h o t . Lex. Lat.
Sedes. Soping. Sed Is. Voss. Gr. esse pronuntiat.
S c . p r o t5‫־‬as.
f ΣΕΔΕΤΟΝ. τό * φωσάτον. Suid. Rectius ‫ ״‬φωσσάτον‫ ׳‬Locus fossa cinctus, Stativa, Sedes. Kuster.
f ΣΕΙΗΝ. τριχίωνε!, [leg. τριχιωντε!
Heins.] δαιμόνων τι γένοι * κάθυλον και σκοτεινόν Trj έπιφανείφ
ώνόμασαν οί τήν Έβραίκήν φωνήν μεταθέντε! οί λοιποί.
Hes. ν. Όνοκέντανροι.
Vox σείην, vel σείειν, legitur
ap. Interprr. Jesai. 13, 21. pro Hebr. ‫ ציים‬Zijim :
Ferae, Desertorum incolae, incerti generis. L X X . verterunt θηρία. Euseb. annotavit: Άντϊ τοΰ θηρία, σείειν
ο'ι λοιποί έρμηνενταϊ
έκδεδάκασι.
t ΣΕΙΜ. Vox Hebr. ‫ צ י ם‬Zim : Naves, legitur ap.
L X X . Ed. Complut. Ezech. 30, 9 .
f ΣΕΙΡΗΝΕΣ, οί μέν έξω γυναικά! φασι
μελωδούσαι' 6 δέ Ακύλα!‫׳‬
στρουθοκάμηλον.
Hes. Sirenes ap.
profanos scriptt. Monstri marini genus, a Phcenicum
‫ ש י ל‬Schir: Cantio, nomen liabens, quod navigantes
λιγυρΐ!ί θέλγουσιν άοιδή‫ ׳‬Bland ο cantu demulcent. Sed
aliud quid signif. Gr. interpretibus. Nam L X X .
‫ ב נ ו ת י ע ן ה‬Benot jaanah : Filias ululae [struthiones]
Jes. 13, 21. ‫ ת נ י ם‬T a n n i m : Dracones [Canes feri]
Job. 30, 29· nomine illo reddunt. Conf. Bochart
Hieroz. P. 2. L. 6. c. 8. et 14. Biel. Thes. Philol. v.
Σειρήν.
+ ΣΕΙΡΟΙ. έπαύλει!. Hes. Suid. a d d i t : V ορύγματα
ei! άπύθεσιν σίτου. Varro de Re Rust. 1, 57. Quidam
granaria habent sub terris speluncas, quas vocant
σειρού!, ut in Cappadocia ac Thracia. Origo ex O rieute petenda. Arabibus ™ Sirr, Locum occultum
JMI
ac separatum denotat, unde σιρροί. Nisi malis esse ab
‫ א ו צ ר‬O z a r : Horreum, cujus vocis notio ap. Hebr.,
Syros et Arabes obtinet. Hemsterh. ad J. Poll. 9, 49.
Relandus de vet. L. Pers. p. 239· confert Pers. £
Sjirra, vel, uti G r . , , aliquando pronuntiabant,Sirra :
Amphora, Hydria, Cantharus ansatus, cujus formae
fuisse illa vascula, in quibus fruges condebantur, vero
simile est. Cf. Suid. v. Σιρροί! et Hes. v. Σιροί!.
" Σειρόί extat ap. Nostrum in v. Σειρίασιι. Vide et
Σιρό!." Edd.
f ΣΕΚΟΥΑΝΗ. έλαία! είδο!. Αάκωνα.
Hes.
f ΣΕΚΡΕΤΟΝ. συνέδρων. Hes. Est vox Rom., incognita antiquis Hellenismi auctoribus. Palmer.
Suid. * Σήκρητον habet, unde dictus * ΤΙρωτοσηψήτη!·
Secrefariorum princeps.
+ ΣΕΚΤΟΝ. το άθροισμα των πλουσίων. Zonar. Du
Cange σεκτόν eodem modo exp.
t Σ Ε Λ Ε Ψ Ι Ο Ν . Urtica, ap. ,Egyptios. Ex App.
Diosc. 469- Jablonski. Op, 1, 277.
t Σ Ε Λ Ι Α Ρ . φοίνιξ, H e s . quod inter Laconica refert
Meurs. Misc. Lacon. 3, 8.
f ΣΕΛΙΣΙΑ ap. L X X . Ed. Complut. legitur pro
Σαλασία Ed. Bos. quod vide.
+ Σ Ε Λ Λ Α Ι , * Σελλάρια· έδραι. Latrinae. Suid. Vox
Lat. Sella. Kuster. Nisi potius σέλλα e Lacon. έλλά
ortum putandum sit, aut a σελϊ!, σέλμα, ut Schueider.
existimat, qui tamen ipse ap. recentiores tantum Graecos illam vocem deprehendifatetur. " Σέλλα, Gl.Sella,
Eust. in O d . A. p. 46, 27· * Σελλάστρωσα,
ή, G l .
Sellisternium." Edd. " Σέλλα, ad Lucian. 2, 3 2 1 . ad
Moer. 140. * Σελλάνα, Koen. ad Greg. 276." Schref.
Mss. " * Σελλάριο!, Equus, Etym. M." Wakef. M s s .
t Σ Ε Λ Λ Ι Ο Ν . Ita Zonar. interpr. v.
Όκλαδία!‫׳‬
Sella plicatilis. " Schol. Aristoph. E. 729." Edd.
" Jacobs. Anth. 10, 2 9 1 . " Schaef. Mss.
f ΣΕΛΜΩΝ. ^ η ι ab Hes. exp. άνταπόδοσι!,
respicit ad Hebr. ‫ ש ל ו ם‬Schilliim, quod L X X . ita reddiderunt Jes. 34, 8. Hos. 9, 7.
+ Σ Ε Μ Α Λ Ι Α . ράκκη. Άργείοι.
Hes. Phryges barbarum mancipium ζέμελεν appellasse Hes. supra tra-
d i d i t ; sed quid Argivis cum Phrygibus? Alberti.
Potuit tamen cum P e l o p i s faniilia unum alteram«
voc. e Phrygia etiam Argis immigrare.
t ΣΕΜέΘ. Cardamon, Nasturtium, ap. .Egyptioj,
Ex App. Diosc. 446'. [ubi Σέ^εθ] Jablonski, On
1,277·
f Σ Ε Μ Ε Λ Ο Ν . τόν κοχλίαν Lacones appellant. Athen. 2. 63. Hes. turn hoc nomen, turn et Σεσηλο,
eodem signif. Laconibus tribuit. Exhibet quoque
* Σελάτη!‫ ׳‬κοχλία!. " Casaub. ad Athen. 131."Scha:f,
Mss.
t ΣΕΜΕΟΝ. Lychnis coronaria, ap. iEgyptios. Ex
App. Diosc. 457• Jablonski. Op. 1, 278.
I ΣΕΜΕΩΝ. Gnaphalium, ap. iEgyptios. Ex App,
Diosc. 459. Jablonski. Op. 1, 278.
•j· Σ Ε Μ Ι Α Ρ . χιτών' η πλάξ άντϊ στέγη! έπικείμηοι,
Αάκωνει. Hes.
f ΣΕΜΙΔΑΛΙΣ. Similago. Chald. ‫ ס מ י ל א‬Semida:
Farina. Spicileg. p . c c c x l i . " Σεμίδαλι!, ή, gen. σε/ηίάλεωϊ, et σεμιδάλιδοι, Athen. 3, 27· c. et d." Schweigh.
Mss. " Jo. Lydus de Mens. 74. Schneider. Ind. ad
R. R. Scriptt. v. Siligo. Σεμιδαλίτη!,
Matth. Gloss,
Gr. Min. 4. Suidae et Phav. Glossae SS. 127.‫ ״‬Edd.
" Τ . H. ad Aristoph. Π. p. 273. Aristoph. Fr. 200.
ad Anton. L. 211. Verh." Schaef. Mss.
t ΣΕΜΙΡΑΜΙΣ. περιστερά υρειοs. 'Ελληνιστί. He!,
Scaliger. ad Euseb. 35. notavit Semiramin a Syria
specie columbae cultam fuisse, adeoque Semiramin:
Columbam esse. Soping. Phoenices dicehant Serima·
min, conflata v. e duabus Arabicis ‫ ש ר י‬Sera: Mon!,
et ‫ ח מ א ם‬Hemam : Columba. Bochart Canaan 2, 11!
" * Σεμιράμειο!, ό, ή, Suid. 2, 99." Edd. " Σεμίραμ,κ,
Jacobs. Anth. 8, 52. 11, 125. Σεμιράμιδοs τεϊχοι,
T o u p . Opusc. 2, 292.‫ ״‬Schaef. Mss.
f ΣΕΜΝΕΙΟΝ, quatenus ab Hes. οίκοι iepi!, a Zonara aliisque μοναστιφών exp., Jablonski ex usu Sr
gyptiorum derivat, qui iEdiculas sacerdotum suorum
σεμνι vocabant. O p . 1, 278 sq. " Etym. Μ. v. Φρον
τιστήριον," Edd.
f ΣΕΜΟΥΡΑ. Lychnis sylvestris, ap. .Egyptios.
Ex App. Diosc. 457• Jablonski. Op. 1, 281.
f Σ Ε Ν Α Τ Ο Ρ Ε Σ . Senatores. Suid. Idem scripsit
quoque^iviiriop. Zonar.: Σεννάτωρ.
f ΣΕΝΔΙΟΝΩΡ. Sideritis, Heraclea, ap. yEgyptios,
Ex App. Diosc. 464. Jablonski. Op. 1, 284. qui tamen
vi etyniologiae Lapidi polius convenire nomen censet,
quem etiam 'Ηρα/ίλεώπ?1-et Σιδερίτην vocant, quia ferrum ad se attrahit; quippe quod compositum site
Sem, nomine Herculis, et O u i : Lapis.
‫־‬t ΣΕΞΤΙΛΙΟΣ. Sextilis, Mensis ap. Romanos.Suid.
" Plut. 273.‫ ״‬Edd. "*Σέξστοι,
Fabric, ad Sext.Emp.
215. ad Liv. 1, 211." Schaef. Mss.
t ΣΕΡΑΦΕΙΜ, δυνάμει* άγιαι * δοξολογίκαϊ Κύριοι.
Zonar. H e b r . ‫ ס ר פ י ם‬Seraphim, Jes. 6, 2. 6. Angelisolio Jehovae astantes. L X X . Ed. Bos. Σεραφϊμ, Cod.
Alex. Σεραφείν. Vide Σαραφίν.
ΣΕΡΙΣ, εωί, ή‫ ׳‬Intybi genus, s. Cichorii. Columella
8, 14. docet, anseribus serendum esse genus intybi,
quod Gr. σέριν appellant. Lege Diosc. [2, 160. App.
4 4 6 . ] qui et Accus. σέριδa habet. H. Steph.-—‫׳‬t J»‫־‬
blonski. Op. 1, 286. inter iEgyptia refert nomen σίριι,
sed "Αγοι in iEgypto nominatur, quod vide supra.
" * Σερίνη, Nardus Celtica, Diosc. Alex. 19• Supra
p. cclxxi. a. pro σέλινον" leg. σέλινον. " Σέριι, Dio#.
Epist. 3. p. 2 3 2 . in N o t . d. Mss. T . 10." Boissonad.
Mss. " Casaub. ad Athen. 146.‫ ״‬Schaef. Mss.
t ΣΕΡΟΣ. χθέ!. Ήλεϊοί. Hes. " Ad Moer. 402.
* Σέι, ibid." Schaef. Mss.
f ΣΕΡΣΕΡΩΘ. Vox Hebr. ‫ ש ר ש ר ו ת‬ScharscherMi:
Catenae, legitur ap. L X X , 2 Paral. 3, 16.
\
t ΣΕΡΤΗΣ. γερανοί. Πολυρρήνιοι. Hes.
t ΣΕΣΕΛΙ, εωι, ro, et Σέσελι!, ΐ‫ן‬. Peregrinis nomi·
nibus hoc ascribit Eust. ad II. A . p. 784, 11. Soping.
" Plut. d e l s , et Os. 383." Edd. "Ilgen. Hymn. 617•‫״‬
Schaef. Mss. ‫ ״‬Schol. Pind. N. 6, 97· Suid. 1, 47.‫״‬
Wakef. Mss.
t ΣΕΣΕΛΙΣ. Caucalis, ap. jEgyptios. Ε Diosc.
A p p . p. 446. Jablonski. Op. 1, 287! Spicileg. cccxlv.
t ΣΕΣΕΝΕΟΡ. Crocodilion, quod figuram habet
chamasleontis nigri, et ipsum quoque Chamaeleon vo‫״‬
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
'
catur, ap. IEgyptios. A p p . D i o s c . 4 5 2 . Apud Apulei.
de Herbis c. 2 5 . scribitur S e m m e o r vel Semneor. JaI blonski. O p . 1, 2 7 8 .
‫י‬
t Σ Ε Σ Η Α 0 Ι . κοχΧίαι. Αάκωνε!. H e s . * ΣέσιΧοι. A then. 2. 6 3 . Vide ΣέμεΧον.
" ΣέσιΧοι, ΣέσηΧοι, Caί saub. ad Athen. 131. Bergler. ad Alciphr. 63." Schaef.
Mss.
.
t Σ Ε Φ Η Λ Α . Vox Hebr. ‫ ש פ ל ה‬Schephelah : Planities, ap. L X X . O b a d . v. 19.
f ΣΕΧΕΣ. τοϋ Έρμοϋ αστήρ. Βαβυλώνιοι. Hes. Forι san ab ‫ ח ץ‬H e z : Sagitta, q u e m a d m o d u m Persae eundem planetam a celeritate motus ^ j j T i r : Sagittam,
appellant, auctore Reland. de vet. L. Pers. p . 2 5 3 .
t ΣΗΘ. ro καταδυναστεϋον
ή καταβιαζάμενον,
φράζει
δέ ποΧΧάκιι άναστροφήν καϊ πάΧιν * ύπερκήδησιν.
Cognomen Typhonis. Plut. de Is. 3 6 7 · 3 7 1 . iEgyptiis
Set signif. Infra. Jablonski. O p . 1, 2 8 9 .
t ΣΗΘ. V o x Hebr. ‫ ש א ת‬Seeth : T u m o r , qua usus
est incertus Interpr. Levit. 13, 19. 14, 5 6 .
f Σ Η Λ Ε Κ Τ Ό Σ . χαμοδικαστή!.
H e s . Leg,
χαμαιδικαστή!· [ut Phot, scripsit,] Pedaneus j u d e x , Selectus,
quasi-Arbiter. Maussac.
f Σ Η Λ Ι Κ Α Σ . 'Ρωμαία ή Χέξι!· σημαίνει δέ
πέτρα!
* μαρμαρώδειι. E t y m . G . Lat. Silices.
t Σ Η Μ Α . Signum. Cf. Hebr. ‫ ש ם‬ScliSm : Signum,
Nomen.
f Σ Η Ν Α . θυσία. Αάκωνει. H e s .
t Σ Η Σ Α Μ Η s. Σήσαμον, cf. Spicileg. p . cccxlii.
" 111 p. cccxliv. 3. male, Schneideri Lex. duce, scripsimus σησαμότυροι, cum in Schol. Batrachom. 36!,
ad quem respicitur, sit ποΧύ σησαμότυρον.
* Σίσαμον,
Schneider. Ind. ad R. R. Scriptt. v. Sesamum, Jo.
Lydus de Meus. 6 0 . Pseudo-Herod. Partitt. ap. Ε. H .
Baiker. in Classical Journal 3 1 , 1 1 6 . : — Σ η σ ά μ ω ν τό
τρωγόμενον.
(Hes. V. ΈνθαΧάμια.)
Σησαμοϋντε!'
τά
* γΧυκύσματα.
* Σισαμή, * Σισαμϊι, ap. Ε. Η. Barker.
I. c . 2 9 , 169. 4 5 , 9 5 . " E d d . " Σησάμη, ad Mcer. 2 0 3 .
Brunck. Aristoph. 3, 143. T h o m . M. 791· J a c o b s .
Anth. 7, 4 6 . 10, 9 9 · Σήσαμον, ad Mcer. 2 0 3 . 3 5 1 .
T o u p . Opusc. 1, 4 1 4 . Phrynich. Eel. 176. T h o m . M .
7 9 1 . Jacobs. Anth. 11. c c . Schneider, ad X e n . K. A .
2 0 . *Σήσαμο!, Phrynich. 1. c. T h o m . Μ. 1. c. Jacobs.
II. c c . Schneider. 1. c. Σησαμϊ!,
Ilgen. H v m n . 6 1 7 .
Phrynich. Eel. 4 2 . Jacobs. Anth. 7, 4 6 .
Σησαμοϋι,
Valck. T h e o e r . x. Id. p. 18. Σησαμότυροι, (sic,) Ugen.
H y m n . 617·" Schaef. Mss.
t Σ Η Τ Τ Α . Vox Hebr. ‫ ש ט ה‬Schitt&h : Spina M gyptia. Legitur Jes. 4 1 , 19· in versione Aquilae et
Symmachi.
f Σ Ι Α Ι . πτήσαι. Πάφιοι. H e s . Leg. πτύσαι. Salmas.
" Σιά, Valck. Adoniaz. p. 2 8 0 . " Schaef. Mss.
t Σ Ι Γ Ι Λ Α Ι Ο Ν , quod absque exp. exhibet Zonar.,
videtur esse Lat. Sigillum. " * ΣιγιΧΧάριον,
Marc.
A n t o n . 7, 2 0 7 " E d d .
f ΣΙΓΚΗΡΕΣ. ύπηρέται βάρβαροι. H e s .
Σ Ι Γ Α Α Ι . Inaures, ένώτια.
Hes. J. Poll. [5, 9 7 · ]
σΙτΧαι, sed exemplaris vitio, ut opinor. [Ita est, nam
hodie ibi legitur σιγλαί.] A t vero ΣιγΧαϊ in V V . LL.
traditur signif. quas vulgo vocamus Cifras, N o t a s sc.
compendiarias. Justinian, enim scribere ita vocari, in
Pand. Gr. Plut. in Cat. appellavisse Σημεία έν μικροί!
Καϊ βραχέσι τύποιs ποΧΧων γραμμάτων δύναμιν
έχοντα.
A r t e m q u e ipsam ab Augustino notoriam vel notariam
dici, et ab Apuleio quoque. Eorum meminisse Martial. 14, [ 2 0 8 . ] e t T r a n q u i l l . in J. Caes. et T i t o : item
S e a e c . Ep. 9 1 . necnon Paedianum : insuper D i o n e m
1. 5 5 . denique et Cicer. Ep. ad Att. 13· Affertur ailtem et e Constit. Gr. ΑύτοΊ! ταύτη! έπικειμένη!
τή!
ποινήs καϊ κατά των σημείοι! τισϊν έν τή γραφή
χρωμέ·
νων, &περ σίγΧαι καΧοΰσιν.
Sed hie scribunt σίγΧαι,
cum supra σιγΧαϊ scriptum sit, ut modo admonui. H .
S t e p h . — t Chald. ‫ ס ג ו ל‬et ‫[ ס ג י ל א‬an ‫ ס ג ו ל א‬Segola :
Botrus ?] Bernard. J. P o l l . 1. c. σίγΧα! ap. iEoles,
άρτίαΧα ap. D o r e s in usu esse tradit.
f Σ 1 Γ Λ Ο Ν . νόμισμα Περσικό»‫׳‬, δυνάμενον οκτώ
Χούι 'Αττικού!, καϊ ειδοι ενωτίων. H e s . A Chald.
[ S e l a : Siclus] Bernard. Ejusdem originis σίγΧον
nomine σίκΧοι putat esse Casaub. ad A t h e n . 8.
ΙίγΧο!
δύναται
έπτά οβοΧού! καϊ * ήμιοβόλιον
όβι>‫סלע‬
cuin
331.
Άττι-
cccclxxiii
KOVS. X e n . Κ . A . 1, 5, 6, 3. Poll, g, 82. " Alexander
•®tolus Macrobii 5, 22." Edd. " ΣίγΧοι, J a c o b s .
Anth. 7, 2 3 8 . Brunck. S o p h . 3, 5 2 9 . Schneider, ad
X e n . K. A. 4 3 . " Schief. M s s .
t ΣΙΓΑΟΦΟΡΟΙ. νόμισμα
Σαρδονικον,
δυνάμενον
οκτώ όβοΧού! 'Αττικού!.
H e s . Ρ ί ο Σαρδονικον Palmer.
* Σαρδικόν, Bernard, et Alberti βαρβαρικόν
legere
suadent.
t Σ Ι Γ Μ Α . Alphabeti litera duodevigesima. Hebr'.
‫ ש ץ‬Sin, vel ‫ ס מ ך‬Samech. Vide Σάν.
- + Σ Ι Δ Η . ροιά· ap. Boeotos. Agatharchides Εΰρωπιακ.
19· ap. Athen. 14. 6 5 0 . Idem tamen e T h e o p h r . π.
Φυτών 4. affert esse etiam Aliam plantam hoc nomine
gaudentem τή poiiji similem, circa O r c h o m e n u m nascentem. Jablonski. Op. 1, 2 9 5 . i n t e r iEgyptiaca vocc.
σίδην recenset, quia T h e o p h r . H . P . 4, 11. in N i l o
earn nasci tradit. Cf. Arab, ^ Λ ‫ ״‬Sidar. " Malus
Punica, iElian. H .
101." Wakef. Mss.
A.
-t Σ Ι Θ Ε Α Ε Α Σ . ιεράκιον
357· Pappus
το μέγα,
tribula,
Jul.
ap. Afros. A p p .
D i o s c . 4 5 5 . Dicta herba ab Arab, y z *
Sethel: A-
quila, aut A v i s aquilae similis. Bochart Canaan 2, 15.
+ Σ Ι Κ Α . i s . Αάκωνε!.
H e s . Idem habet infra,
*Σίκκα· κούφη, quod in σκρόφα· Scrofa, mutandum c e n set Pergerus.
f Σ Ι Κ Α Ρ Ι Α Ι . μάχαιρα ί Χρστρικαί. E t y m . G . a Lat.
Sica.
f Σ Ι Κ Α Ρ Ι Ο Ι . Χρστων γένοι.
Suid. Lat. Sicarii.
P h o t , eadem dicens addit : Σίκαιδέ τα έπικαμπή/ξίφη
'Ρωμαίοι καΧοΰσι, oh χρώμενοι έΧέγοντο σικάριοι. " 30seph. Α . Ι. 2 0 , 8, 10. Π . Ι. 2, 13, 3. 17, 6. 4, 7, 2.
7, 10, 1." E d d .
t Σ Ι Κ Ε Ρ Α . οίνοι συμμιγεϊι
ήδύσμασιν, ή παν πόμα
έμποιονν μέθην, μή έ£ άμπέΧου δέ, σκευαστόν,
σύνθετον.
H e s . Apud Euseb. P . Ε. 6, 10. legitur Genit. σίκεροι.
H e b r . ‫ ש כ ר‬, Schecar, omnino T e m e t u m signif. Jes. 5,
22. Vinum aromatiten. N u m . 28, 7· Vinum d e s i g n a t ;
alibi a vino distinguitur, e x . gr. Levit. 10, g.
t Σ Ι Κ Η Μ Α . ro έζαίρετον χωρίον τοϋ Ίωσί)φ παρα
τοΰ Ίάκίΰβ δεδόμενον.
E t y m . Μ. Respicit G e n e s . 4 8 ,
2 2 . ubi quidem urbs Sichem designatur, quam armis
ceperunt filii Jacobi, sed vett. Interprr. vocem Hebr.
‫ ש כ ם‬S c h e c h e m : appellative Partem, Portionem reddunt, L X X . Σίκιμα.
t Σ Ι Κ Ι Ν Ν Ι Σ . Saltatio Persica, si j u n g e u d a sunt
v o c c . σίκιννιι Περσική ap. Athen. 14. 629• Idem 6 3 0 .
nomen a Sicinno quodam barbaro derivat, quem alii
Cretensem dicunt, et Saltationem Satyricam e s s e ait,
unde Satyri * Σικιννισται vocentur. Cf. S c h w e i g h . ad
I. 1. Phot. Lex : Σίκιννιι'
σατυρική ορχησι!'
έμμέΧεια
δέ τραγική' κάρδαξ δέ κομική' ω! Ά ρ ι σ τ ό ζ ε ν ο ! α π. Τ ρ α γ ι φ Όρχήσεωι.
" Eur. Cycl. 3 7 . Athen. 2 0 . 5 4 0 .
6 1 8 . J. Poll. 4, 99• S c h o l . Aristoph. N . 5 4 0 . Lucian.
de Salt. 506. Clem. A l e x . Paed. 3, 4 . * Σικίννοι! rkρασι γαννύμεναι,
Prodigiis ridiculis. * Σικίννη, ή, i. q.
σίκιννιι, D i o n y s . Η . 1, 4 5 9 · 4 6 0 . * Σικιννίζω,
Sicinnidem salto, Clem. Alex. Paed. 130. *Σικιννοτύρβη,
ή,
M o d n s q u i d a m ! tibia canendi, A t h e n . 6 1 8 . " E d d .
" Σίκιννιι, T o u p . O p u s c . 2, 5 4 . A m m o n . S3, et u . ;
Musgr. Cycl. 3 7 · ad Dionys. H . 3, 1 4 9 1 . 1492. Jac o b s . A n t h . 8, 3 4 3 . ad Lucian. 2, 2 8 1 . Σίκιννοι
Wakef. S . C. 4 , 9 • Σικίννη, ad D i o n y s . H . 3, 1 4 9 1 .
Σ ι κ ι ν ν ι ί ω ^ ϋ ο π ι . N e p . 82. Stav. Σικιννιστήι,
Eichst.
de D r a m . 6 9 . * Σικινίτηι,
J a c o b s . A n t h . 8, 3 1 9 . "
Schaef. M s s .
. · t Σ Ι Κ Λ Ο Σ . τετράδραχμον
Άττικόν.
Hes. Hebr.
‫ ש ק ל‬Schekel, proprie P o n d u s quoddam argenti vel
auri denotat, serius N u m i s m a aliquod. A t h e n . 8. 3 3 1 :
locum e Polybio, de Lusitania loquente, affert, ubi
σίκΧοι e x p . μέδιμνοι,
ad q. 1. Casaub. : Ita, inquit,
videntur Carthaginienses earn dictionem usurpasse.
" Alexander iEtolus, ΣίκΧων χρυσείων χιΧιάδι
Ιερή.
Vide ΣίγΧοι." E d d . " J a c o b s . Anth. 7, 2 3 8 . Brunck
S o p h . 3, 529·" Schaef. M s s .
+ Σ Ι Κ Ρ Η Τ Α . παρα 'Ρωμαίοι! κριτήρια. Zonar. Ita
D u C a n g e * Σέκρετον etiam de Tribunal! j u r i d i c o
usurpari d o c e t .
t Σ Ι Λ Ι Γ Ν Ι Σ , * ΣίΧίγνιον
Gr. inter R o m a n o s vi>
ccccxxviii
L E X . VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Mss. " ‫ ״‬Σινάπνξ, Ε . Η.Barker, ad Etym. M. 1103.
n." Edd.
f Σ Ι Ο Α Ν . οντω καλσΰσι Χαλδάϊοι τόν Τίάημον
μήνα. Hes. Leg. * Σιοΰαν. ‫ סילן‬Siwan, Nomen mensis
ap. Hebr. p09t exilium Babylonicum, qui tertius di.
citur Esth. 8, 9· Respondere eum mensi Macedo•
nico Πανέμφ ait Hes. (Majo Romanorum vel Junio)
Scaliger vero de Emend. T e m p , coincidere eum facit
saepe cum Daesio, qui Panemum praecedit. Palmer.
f Σ Ι Ρ Α . Πάρθοι, μεγάλα'
καϊ πλέκτόν * ΐμάντω/α
ev rals νανσίν. Οΐ δέ, τά ράκΚη. Hes.. Leg. Σφαί, ριο
σειραί.
Cf. Hes. Ζeipa et Ζφαί. Alberti, 'Persice
jmu Sir, est Plenum, Satur, quod videtur idem esse
voc. Reland. de vet. L. Pers. p. 23S. Pers® hodie
scribunt . ^ y J » Schiria, v. Hammer.
ΣΙΡΒΗΝΟΝ. Placentas genus, quae Venerl'appo.
nebatur. Hes. H. Steph.—+ Macedonicum hoc esse
censet Sturz. p. clxiii. v. Ζειρήνη.
t ΣΙΡΙΑ. άσψάλεια. Αάκωνει. Hes. Conferri jubet
Alberti: Σιρόι' δεσμωτήριον, et Σειρή' άλυσίί,&εσμόι,
ap, Hes,
t ΣΙΡΙΣ s. Σίριι‫ ׳‬Nomen Nili, ap. jEthiopes. Dio·
nys. P. 223. Steph. Β. v. Συήνη.
Esse tamen idem
antiquissimum et ab iEgyptiaco Sari: Juncus, ori·
undum, putat Jablonski. Op. 1, 304. " Jacobs. Anth.
6, 166." Schaef. Mss. "Dionys. P . 113." Wakef. Mss.
t ΣΙΡΩΝΕΣ legitur ap. L X X . Ed. Complut. et
Aid. Jud. 8 , 2 6 . pro Hebr. ‫ ש ה ד נ י ם‬Saharonim : Lunulae, Monilis genus. Ed. Bos. μηνίσκοι. Cod. Alej,
σιώνει.
t ΣΙΣΙΛΑΡΟΣ. πέρδιζ. Ώεργαϊοι. Hes. Leg. Σ<σί,
vel Σί!· λάροι, πέρδιζ, ut in animo habeat Jes. 38,14•
Jer. 8, 7• ubi ‫ ס י ס‬Sis exp. Grus, ab aliis Turtur, Hi*
rundo etc. Soping.
t ΣΙΣΙΜΑΚΑ. Μήκων κερατϊτιι‫ ׳‬Papaver coroicu•
lare, ap. Afros. Diosc. App. 466. Potius ‫שמשם א כ ם‬
Simsim acam : Sesamum nigrum. Bochart Canaan
2, 15.
t ΣΙΣΟΗΣ. τό πλεξείbiov. Suid. Usi sunt ista voce
L X X . Interprr. Levit. 19, 27· ubi Moses scripsit
‫ ת ק פ ו‬Takkiphu, quod Vulg. reddidit: Neque in «>•
tundum attondebitis comam. Orta v. putatur ex
Hebr. ‫ צ י צ י ת‬Zizith : Coma capitis anterior. Hoc
IV
etiam latere putatur in gl. H e s . : *Σισοκοϋρα• pod.
Arab·j^*** Sorberius. Persae hodie s e r i b u n t j ^ ^
ΦασηλΊται, ubi Σισόη‫ ׳‬κουρά ποιά· rescribendum exiSemmur. v. Hammer.
stimat Casaub., probante Jablonski. de L Lyc. p,
t ΣΙΝΔΩΝ, Etym. M. a Sidone nomen ductum
cxlvi.
edicit. At Copticae originis facit Forster. de Bysso
ΣΙΣΥΡΑ, V Vestis barbarica e pellibus caprinis,
§. 18. p. 85. ad iEgyptium Schthen : Vestis splenRheno s. Sagum pelliceum. Ponitur etiam pro Crasso
dida et fimbriata, ac Shento, quod Coptica versio
et viii stragulo. Aristoph. N . [10.] Έν πέντι σισύρμιι
pro σινδών ponere soleat, referens. Michaelis Suppl.
έγκεκορδυλημένos‫׳‬
ubi Bud. exp. Toralibus ciassis.
ad Lex. Hebr. p. 1720. Jablonski. Op. 1, 297 sq.
Affertque et ex Hippiatria, '!*.σκεπασμένοι σισνραα tf
Sturz. p.clxxiv. Hinc * Σινδονίτη! χιτών, Phot. Lex.
έρίον : ubi reddit itidem Toralibus villosis. A Valla
" Jacobs. Anth. 8, 169. 9, 423. Bast Lettre 143.
autem ap. Herod. [4, 109·] ait exp. Rhenonem. QuiToup. Append.in T h e o c r . 4 2 . ; Opusc. 1, 450. Valck.
dametPenulaminterpr. HincΣίσυρο^ροί,^,ή^οεβ.
Phoen. p. 168. ; ad Herod. 9 5 . ; Wessel. 142. Diod.
p. 23.] Qui ffioupavgestat, Rhenoneautpenulaindutus.
S. 1, 94. *Σινδόνιον, Τ. Η. ad Aristoph. Π . p. 248.
Invenitur etiam Σισύρνα, necnon Σίσυι. Differentiam
ad Lucian. 2, 320. *Σινδικόι, ad Timaei Lex. 83.
autem horum non magnam pete ex Hes. et Scbol.
Valck. Phoen. p. 600. Σινδική, ad Diod. S. 2, 423.
Aristoph. [ N . 10. Σ. 1138.] Habet porro et ϊίσνρην
*Σινδ&>, Valck. Phoen. p. 168. *Σινδοϊ, ad Herod.
Hes. Ab illo σίσυρνα est Σισυρνοδΰται, Tegmiai s.
293." Schaef. Mss. " Σινδονίτη!, Strabo 1047· *Σινoperculo spisso induti: de cancris dictum a Lycophr.
δονοειδήι, Eust. *Σινδονίσκη, Tela Tyria, Plut. 2
[ 6 3 4 . ] Legitur et σισνρνώδη! στολή ap. Hes. Schol.
340." Wakef.Mss. " *Σινδόνη, *Σινδόνιοι, Ε . Η . BarTheocr. Σισνρίνια suo tempore dicta tradit, quae
leer, ad Etym. Μ. 1083. *Σινδόνα ap. Eund. in Clasteres σισύραι appellabant. In VV. LL. est etiam Σί•
sical Journal 31, 1 1 7 · : — ' Jablonskio Gloss. iEg.
σνρμα, et exp., τό εκ κροκίδων ραπτόμενον άμνεγ&ν^ιν,
Vocc. est Nom. viri proprium, (vide supra cclxxiv. b.)
Ε flocculis lanae concinnatum amiculum: vel, Ex
Sed pro Σινδόνι! vel Jabl. vel Tewater.
Σινδόνιοι
assutis pannis rejicula, lacera penula. Sed illa exp.
scriberedebuerat, ut legitur in Meursii Opp. 8 , 5 4 2 . ' "
Gr. hanc interpr. admittere non videtur. H. Steph·—
Edd.
t J. Pollux 7• 57. Σίσνν υφανδρον ‫ ׳‬Ιμάτιον, παχάαν
t ΣΙΝΗΠΙ. Sinapi, peregr. v. videtur, licet Gramm.
χλαίναν. Idem s. 70. Συσείρα χιτών σκΰτινοι, εντριχο
παρά τό σίνεσθαι TOVS ώπαι derivent, ut Athen. 9. 367.
χειρώωτόι.
‫׳‬Σκυθικόν τό χρήμα· ή Si σισνρα, κψ'
" * Σιναπίδιον, Trail. 7. p. 102. *Σιναπώ, Philemo
βλήμα &ν ειη εκ διφθέρα!. Herod. 7, 67• σιήρνψ
v. Σίναπι, Villois. Apoll. p. lxix. Pallad. Hist. Laus.
Caspiis tribuit et Pactyis. Persae hodie scribunt
96.‫ ״‬Edd. " Σίνηπι, Phrynich. Eel. 126. Thom. M.
Sirdschame. v. Hammer. Phot. Lex. v. comp.:
622. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 381. Moer. 271. et
* Σισυραβαίτη'
τό έκ κφδίων συρρεραμμένον ιμάτιο*
η . : * Σίναπι, Thom. M. 622. Phrynich. Eel. 126.
exp. ad Aristoph. provocans. " J. Poll. 7, 61. 69•
Kuster. Aristoph. 110. ad Moer. 271." Schaef. Mss.
10, 64. Plato Ei^xim. 262. Σίσυρνα δΐρματίνη. Σι<η(,
" Σιναπίδιον, i. q. μίλτος, Eust. Dionys. P. 1178. ΣιSehol. Aristoph. Ο. 122. Σισνρνώδηι, ό, ή, στολή,\. <1•
σίσυρνα,
Soph. Pollucis. *Σισνροφορέω, Anna Coναπέω, Athen. 367, *Σιναπιστέοε, Diosc. 425." Wakef.
ventibus Siligo dicta. Schweigh. ad Athen. 14. 6 4 7 ·
Spicileg. p. cccxlii.
t ΣΙΑΟΔΟΥΡΟΥΣ Galli Devotos vilae et mortis
comites regis appellant, Athen. 249· I" prioribus Edd.
Allien. * σιλοδούνουι legebatur. Soldurios eos appellat Caesar B. G. 3, 22. " Nic. Damasc. 128. Schneider. Lex. v. Σιλόδυνοι et v. Εϋχωλιμάϊοι."
Edd.
‫־(־‬ΣΙΛΩΑ legitur ap. L X X . Ed. Complut. Neh. 3,
15.pro H e b r . I ‫ ^ ־‬Sch61ah, quo piscina quaedam Hierosolymae, alias Silon vocata, signif. videtur. Jo. 9, 7«
T?yv κολυμβήθραν τοΰ Σιλωάμ· ό ερμηνεύεται
άπεσταλμένοι.
Hinc gl. ap. Hes. Σιλωάμ· άτεσταλμένοι.
A
v. Hebr. ‫ ש ל ח‬Misit. Alberti Glossar. Gr. p. 59.
t ΣΙΜΑΑΙΣ. Cognomentum Cereris ap. Syracusios.
Polemo ap. Athen. 3. 169.
ΣΙΜΙΚΙΝΘΙΟΝ, vel potius Σημικίνθιον, sequendo
alios Codd., Sudarium, juxta Suidae e x p . : dicit enim
esse * φακεόλιον ή σουδάριον.
Sed videmus haec diStingui Act. 19, 12. "Ωστε καϊ έπϊ τονι
άσθενοϋνται
έπιφέρεσθαι άπό τοΰ χρωτόι αυτοΰ σουδάρια 7} σιμικίνθια.
E x iis autem exemplaribus antiquis, quae ad Ν. T .
Ed. undique conquisiverat pater meus, unum haec
margini ascripta de vocabulis illis habebat, 'Αμφότερα
λινοειδή ε'ισί' πλήν τά μέν σουδάρια επί τήι κεφαλήι
επιβάλλεται,
τά δέ σιμικίνθια έν τα 11 χερσϊ
κατέχουσι,
πρόι τό άπομάττεσθαι
τάι ΰγρότηται τοΰ προσώπου'
οίον ιδρώτα, δάκρυα, πτύελον, και τά όμοια.
Haec autem sequendo, non dubium est quin σουδάριον quidem sit, quod nos Couvre-chef appellamus, σιμικίνθων quod Mouchoir dicimus: ut annotavit etiam
ultimae interpretationis Ν . T . auctor. Quod porro
nos Mouchoir, Itali Fazzoletto vocant: quod etiarn
convenit cum illo Suidae v. * φακεόλιον.
Credibile
est tamen veram Semicinctii ap. Lat. signif. fuisse
earn, quam idem Interpr. affert, pro feo, quod vulgo
dicimus Un devantier: quod anteriorem partem
corporis a cingulo ad pedes praecingat. Atque ita
melius prima syllaba per η scribetur, ut η sit pro e
Lat. H. Steph.—f Lat. Semicinctium. Similia dant
Hes. Zonar. Phot. Lex. " Σιμικίνθιον, V a l e t . Adoniaz. p. 274• ad Moer. 348." Schaef. Mss.
t ΣΙΜΩΡ. παρά Πάρθοίϊ καλείται τι μνόι άγριου
είδοι, οΰ rals δοραΐι χρώνται πρόι χιτώνα!. Hes. In
Taprobana est provincia Σίμωρ Cosmae Indopleustae.
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDEi I,SYRI.
m n e n a A l e x . 10, 2 1 7 . Glossae : Σισύρα· L o d e x . " E d d .
" Σισύρα, J a c o b s . Animadv. 2 8 4 . A m m i a n . Marc.
xvi. 5. Kuster. Aristoph. 5 1 . 7 5 · I 8 9 . Bergler. Alciphr. 3 3 2 . 3 8 0 . Brunck. P o e t . G n o m . 2 7 6 . Timaei
L e x . 2 3 1 . et n. T o u p . O p u s c . 1 , 4 1 9 • A m m o n . 1 2 8 . ;
Valck. ad 2 0 5 . Koen. ad Greg. 2 5 5 . ad Herod. 3 2 9 ·
5 4 0 . Mcer. 346. et n. D e quaut., Brunck. Aristoph.
1, 6 1 . Σισύρνα, Kuster. Aristoph. 7 5 . 189. Brunck.
S o p h . 3, 4 2 8 . Ammian. Marc. 1. c. ibique L i n d e n b . :
ad Timaei Lex. 2 9 1 . T o u p . O p u s c . 1, 4 2 0 . A m m o n .
1 2 8 . ; Valck. ad 2 0 5 . Koen. ad G r e g . 2 5 5 . ad Herod.
329· 5 4 a
Σίσυρμα,
ad A m m o n . 1. c . ; Valck. 1. c.
Σισνρνώδη!,
Brunck. S o p h . 3 , 4 2 8 ·
Σισυρνοδΰτη!,
T o u p . O p u s c . 1, 4 2 0 . Σισυροφόρο!, * Σισυρνοφόρο!^
ad H e r o d . 5 4 0 . Σίσυ!, Kuster. Aristoph. 7 5 . 189."
Schaef.,Mss. " Σισύρα, Polyaen. 7 2 2 . O p p i a n . K . 4 ,
332.- Alciphro 3 3 4 . Stob. 4 8 7 . D i o Chrys. 2, 67."
Wakef. Mss.
ΣΙΣΩΝ, ovos, 0‫ ־‬Semen exiguum in Syria, apio
simile. Vide D i o s c . [3, 6 4 . ] Hippocrati Σίνων dicitur quod aliis Σίσων.
Est autem Herba q u a t e m i s
constans ramulis, semen habens apio simile, nigrum,
longum, ferventis naturae. Quidam Mentham aquaticam appellant, alii Balsamitam. Gorr. H . Steph.
" Sison A m o m u m Linnaei 1" Schneider. L e x . " Σίνων, Herba quaedam, Trail. 7. p. 111. 8. p. 1 3 9 ‫ ״‬E d d .
Σ Γ Γ Λ Α Ι . Inaures, J. P o l l u c i D o r . esse dicenti.
A t supra σίγλαι
pro h o c significato habuisti, ex
H e s . : quam scripturam series alphabetica in ea servata c o n f i r m a t : adeo ut potius suspecta sit exemplariuni J. Poll, fides. A p u d Trail, autem
σίτλα!
Interpr. vertit Situlas: sed V V . L L . de situlis intellif e n d u m esse tradunt, quibus aqua in balneum aifunitur iis, qui lavantur. H . S t e p h .
t Σ Ι Τ Α Ι Α . Situlae parvae, quae in usu erant inter
pocula. V o x Lat. Arcer. ad Hes. v.
Κρατήρε!.
f Σ Ι Χ Α Μ . σταφυΧίνο! άγριο!‫ ׳‬Pastinaca sylvestris,
ap. Afros. A p p . D i o s c . 4 5 4 . a nigredine. Syris enim
‫ ש ח ם‬Sechkm est Nigrescere, et ‫ ש ח י ם‬S e c h i m : N i g e r .
Bochart Canaan 2, 15.
‫י‬
'‫·־״יי י י ־ '־‬
t Σ Ι Χ Θ Α Ρ Ι Σ . Λιβνκαι ορχήσει!. H e s . Alberti confert gl. Lex. R e g . Μ . Σιχθοί‫׳‬
σαθροί.
t ΣΙΩΝ. V o x Hebr. ‫ ציון‬Zajon : R e g i o arida,
quam pronuntiatam Zion conservarunt L X X . Jes.
25 5. et 3 2 2.
+ Σ Κ Α Λ Α . S c a l a . V o x Lat. Suid. " J. Poll. 1. p .
6 4 . " E d d . " A d Lucian. l , 6 2 5 . " Scheef, Mss.
. + Σ Κ Α Λ Λ Ι Ο Ν . κυλίκων μικρόν.
Oi δέ,
σκαλλόν.
H e s . Athen. 11. 4 9 8 . e Philetas Άτάκτοι!
addit: J
σπένδονσιν ΛΙολεϊ!. Vide Κάλλιο»‫׳‬.
Σ Κ Α Λ Μ Η . T h r a c i c u s gladius.
Vide J. Poll.
[ 1 0 , 165. ubi.tncqA/a? scriptum,] qui e Soph, affert.
H . Steph. " Antonin. 11, 15." E d d .
"Brunck.
Soph. 3 , 4 5 2 . T o u p . O p u s c . 1, 6 5 . " Schsef. M s s .
f Σ Κ Α Ρ Κ Η . άργύρια. * Θρψκιστί. P h o t . L e x .
+ Σ Κ Ε Λ Ε Φ Ε Ρ . βόλου όνομα. Αάκωνε!. Hes.
t ΣΚΙΓΤΌΣ, pro quo et Σκίγκο!. V o c e m ex iEgypto
oriundam esse contendit atque e x p . studet W a h l . :
alia via T e w a t e r . ad Jablonski. O p . 1, 4 5 0 .
" Chirurg. Vett. 126. Maittair. ad Aret. 3 5 5 . " E d d .
Σ Κ Ι Ν Δ Α Ψ Ο Σ . G e n u s p l a n t s similis hederae a p .
N y s a m in India, ut Schol. A p o l l . R . [2, 9 0 7 . ] annotat. Fuil etiam Instrumentum musicum tetrachordon,
q u e mulieres praecipue usae traduntur; ejusque
chordae ex aurichalco pluma feriri solitae.
Vide
A t h e n . [ 4 . 182.] el Eust. [ 1 1 5 7 , 5 1 . et 1558, 7 · ] H .
S t e p h . " Olear. ad Suid. 3 0 0 . Bekk. Anecd. G r .
2, 6 7 7 . " E d d .
" T i m o Phlias. 2 1 . " Schaef. Mss.
" Villois. A n e c d . Gr. 2, 104." Wakef. Mss.
t ΣΚΙΝΦΗ. R h o d o d e n d r o n , ap. ^ g y p t i o s . E x
A p p . D i o s c . 4 6 8 . Jablonski. O p . 1, 3 1 3 .
f Σ Κ Ο Ι Δ Ο Σ . αρχή τι! παρά Μακεδύσί,
Τεταγμένη
tiri τών δικαστηρίων.
H e s . P h o t . Lex. Σκοίδο!‫׳‬
ταμία!
Tt! καϊ διοικητή!.
Μακεδονικόν
δέ τό ννομα, δι' όπερ
Μένανδρο! καί έν Κιθαριστή σκοΐδον Διόνυσον λέγει.
5.
Poll. 1, 16.‫ ־‬Σκβίδόν τινε! ώνέμαζον τόν έπι τών σκευών
iv ται! Βαρβαρικά!! άποσκευαι!' έτεροι δέ ούτως οϊονται
κεκλήσθαι τΰν έπι,τών αχτίων.
Pro σκοϊδον olim in J.
P o l l , legebatur σ κ φ ο ν . H e m s t e r h . ad h . l . originem
vocis ex Oriente repetit, sc. ex H e b r . ‫ ש ק ד‬S c h a k a d :
V O L . I.
cccclxxiii
Vigilare, A t l e n t e sedulum esse, in e a q u e re, quae agitur, assiduum. Cf. Sturz. p. clxi. n. 8.
ΣΚΟΙΘΗΣ. Calumniator, L o q u a x . H e s . A t t i c u m
esse ait. H . S t e p h . — f Confert Alberti gl. H e s .
‫י‬Ψνθο!'
ψεύδο!.
f Σ Κ Ο Υ Τ Α Ρ Ι Ο Ν . V o x R o m . , qua utitur E t y m .
G . v. Θυρεό!. E t sub ipsa v. Σκουτάρων
docet:
* σκούτον καλοΰσι oi 'Ρωμαίοι τό Ισχυρό ν &μα και ισχνό ν.
Lat. Scutum. " Τ . Η . ad Aristoph. Π . p . 1 2 7 " S c b a ; f .
Mss.
t Σ Κ Ο Υ Τ Ε Λ Λ Ι Ο Ν . Vox, qua v. Τ ρ υ β λ ί ο ν interpr.
Zonar., formata videtur a Lat. Scutella.
t Σ Κ Ρ Ι Β Α Ι Τ Ι 1 Σ . Scriblita, P l a c e n t a g e n u s e caseo. Chrysippus T y a n . ap. A t h e n . 14. 6 4 7 . In prioribus E d d . Jegebatur σκψβαίτη!.
f ΣΚΡΙΒΩΝ. κατά Λατίνου! ό των σωματοφυλάκων
υπερφερόμενο!. Suid. N o m e n a Lat. Scriba ortum,
aliud tamen ministerium designare videtur, aut ad
peculiare munus traductum est.
t Σ Κ Ρ Ι Ν Ι Α Ρ Ι Ο Σ . ό * χαρτοΐ>λάρω!.
Suid.
Lat.
Scriniarius. Etym. Μ .
Σκρινιάριο!· τή! * δουκικη!
υπάρχων τάξεω!.
Λατίνων φωνή' ο έστι νοτάριο! Έ λ ληνικώ!, η χαρτοφΰλαξ.
* Σκρινίον γάρ τήν * δρυφακτικήν λάρνακα oi 'Ρωμαίοι καλοΰσι. E t y m . G . : ΣκρινΙάριοι' oi χαρτοφΰλακε!
των βασιλέων,
σκρίνια γάρ α'ι
* άρκραι. Zonar. : Σκρινιάριο!' ύπογραφεύ!.
" Σκρινίϋν,
Jacobs. Anth. 11,78.," Schaef. Mss.
ΣΚΥΘΟΣ, quod pro S c y p h o ponitur, est a Σκύθη!,
S c y t h a . Vide Athen. [qui 11. 5 0 0 . e Parmenonis
L. de Dialectis Methymnaeis hoc tribuit.] H . Steph.
" A d Timaei L e x . 144." Schaef. Mss.
f ΣΚΥΡΩΝΙΤΗΣ. Cognomen primi equi, qui e
semine N e p t u n i in petra dormientis prognatus esse
dicitur. Isacius in Lycophr. p. -123. Arabibus
j j ^ * 3 Suchur sunt Petrae. Bochart Canaan 2, 13.
Vide Σκΰφιο!.
f ΣΚΥΦΙΟΣ vocatus est Primus e q u u s , q u i e petra
erupit, e N e p t u n i dormientis semine natus, tradent'e
Schol. Pind. Syr. ‫ שלןיפי‬S k i p h i : πετραίο!, a ‫שלןיף‬
Skiph : Petra. Bochart Canaan 2 , 1 3 . Vide Σκΰρωνίτηs.
f Σ Μ Α Ρ Α Γ Δ Ο Σ , iEgyptiacam origine v. censet
Jablonski. Op. 1, 2 1 3 sqq. In Coptorum libris σμάραγδο! legitur.
" Σμάραγδο!,
Plato Phaedone lix.
ubi v. Fischer. L u z a c . Exerc. A c a d . 163. Paus. 6 2 9 ·
Clem. A l e x . p. 4 3 . Meurs. O p p . 7, 6 8 1 . Σμ., ό, ή,
Barker, in Class. Journ. 3 1 , 1 1 5 . 4 5 , 9 6 . * Σμαράγδειο!,
ό, f!, Corai. ad Heliod. 2 5 7 . 3 2 0 . Σμαραγδίζω,
Diosc.
5, 1 6 0 . " E d d . " Σμάραγδο!, Wessel. ad Herod. 1 2 4 .
J a c o b s . Anth. 7, 26. ad Luciau. 3, 1 9 8 . " S c h a f .
Mss.
"Σμαραγδίζω,
D i o d . S. 1 , 1 6 4 .
* Σμαράγδω!, Galei Myth. 39· * Σμαράγδων,
Μ . A n t o n . 4, 2 0 .
* Σμαραγδώδη!,
Schol. N i c a n d . Θ. 4 4 4 . " W a k e f . M s s .
Σ Μ Ι Ν Θ Ο Σ etiam, ut Σμίνθα, Murem signif. tradunt S c h o l . Horn. [II. A . 3 9 . ] sed κατά
γλώσσαν:
quidam Cretense v o c . esse putant.
H i n c autem
Σμινθεΰ! Apollo cognominatus fertur: cum alii a
Σμίνθο!, quod est Loci in T r o a d e nomen, ita vocatum
putent. A quibusdam et Σμίνθη scribitur pro Urbe
Troadis.
N e c solum Σμινθευ!, sed etiam
Σμίνθιο!
cognominatus fuit. Vide Eust. necnon brevium
Schol. auctorem. H . S t e p h . — f H i n c quoque r Σ/ί/νθια Festum ap. Rhodios (cf. S c h w e i g h . ad A t h e n . 3 .
7 4 . ) nomen habere videtur. Phrygibus v. σμύνθο!
usum vindicat Jablonski. de L. L y c . p . cxl. e Servia
ad Virg. Ma. 3, 108. " E t y m . M. 7 2 1 . Σμίνθο!, L y c o phro 1307. iElian. H. A . 12, 5. Brunck. A n a l . 2,
2 8 1 . " E d d . ‫ ״‬Voss. E t y m . Br. 1, 6 4 . Wassenb. ad
Horn. 145. ad Xeii. E p h . 156. J a c o b s . A n t h . >9,
3 1 5 . ‫ ״‬Schaef. Mss. " T u l l . G e m . 9. * Σμίνθιοs, M u s ,
iElian. H . A . 6 6 3 . " Wakef. M s s .
t Σ Μ Ι Ρ Ε Υ Σ . μέτρον οίνικόν eis Πεντάπολιν
Λιβύη!,
Hes.
f Σ Μ Υ . Cognomen T y p h o n i s ap. i E g y p t i o s . P l u t .
de Is. 3 7 6 . Jablonski. O p . l , 3 1 8 s q .
f Σ Μ Υ Ρ Ν Α . ‫״‬Eolice μνρρα‫ ׳‬Myrrha, ex arbusculo
in Arabia guttatim profluens. Bochart Canaan 2, 3 .
Vide Μ i p p a , Cf. Spicileg. p . ccclii. " * Σμνρναφύρο!,
A g a t h e m . Geogr., 2 2 6 . Σμύρνα, T h e o p h . N o n u : c.
80. Eur. T r o . 1 0 6 2 . Glossae S S . Pliav. 1 3 4 / S y n e s .
3 Μ
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Hymn. p. 9 1 . bis." Edd. " Κατάσμυρνοι,
(ό, ‫ןך‬,)
Myrrhatus, Myrrham redolens. Apud Diosc. enim 1,
26. "Εστι δέ αύτοϋ τό ευώδες καλόν, μέσως κατάσμυρνον,
Ruell. vertit, Modice myrrham olens." Η. Steph.
" Σμύρνα, Herod. 457. et n . : Bernard. Rei. 37. ad
Lucian. 1, 316. Jacobs, ad Meleagr. 8. Wessel. ad
Herod. 2 5 0 . ; ad Diod. S. 1, 364. Brunck. ad Anal.
I. ad Anton. L. 225. 233. Verh. Jacobs. Anth. 8,
233. 11, 302. Aristoph. I. 1332. Urbs, Jacobs. Anth.
7, 285. Conf. cum Μυρίνη, -11, 85. * Σμυρνίζω, Wessel. Probab. 304. Wakef. S. C. 1, 157.
Έσμυρνισμέvos, Casaub. ad Athen. 72. ad Anton. L. 299· Verh.
Wakef. S. C. 4, 43. Σμύρνινος, Anton. L. 1. c. * Σμυρvalos, Jacobs, ad Meleagr. 8. Brunck. 1. * Σμυρνείον,
Fischer. Anacr. p. Ixviii." Schaef. Mss. " *Σμύρνιον,
Myrrha, iElian. H. A. 527· Σμυρνείον, Idem, Nicand.
A. 404." Wakef. Mss. " * Σμυρνιάζω, Myrrha involvo, Trail. 9. p. 165. * Β,ηροσμύρνη, ή, Myrrha sicca,
I I . p. 400.‫ ״‬Edd.
f ΣΟΑΜ. Vox Hebr. ‫ ש ה ם‬Schoham : Gemmae
genus. L X X . l Chron. 2 9 , 2 . Ed. Bos., ubi Cod. Alex.
dat σοόμ‫ ״‬Ed. Complut. ονυχος.
f ΣΟΒΕΛ. Chamaeleon niger, ap. iEgyptios. Ex
App. Diosc. 452. Jablonski. Op. 1, 320.
f ΣΟΒΕΡ. Tragium, ap. iEgyptios. Ex App. Diosc.
465. Jablonski. Op. 1, 320.
f ΣΟΚΧΩΘ. Legitur ap. L X X . 1 Reg. 21, 16.
[Hebr. 20, 16,] pro Hebr. JTOO Succoth : Tentoria.
Cod. Alex, habet Σοκχώ.
t ΣΟΛΕΧΗΝ. Stellam .Egyptii vocant, quam alii
άστροκύνον. EChalcidio in Timseum Platonis §. exxiv.
Jablonski. Op. 1, 322.
f ΣΟΜΙ. Absinthium, ap. iEgyptios. Ex A p p .
Diosc. 453. Jablonski. Op. 1, 322.
f ΣΟΜΟΡ. μέτρον yfjs. Zonar. p. 1662.
f ΣΟΜΦΙΑ. Helleborus albus, ap. .Egyptios.
Ex
App. Diosc. 473. Jablonski, Op. 1, 323.
f Σ Ο Ν Α Α Ρ Α . Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski. de L. Lyc. p. cliii.
f ΣΟΟΡ s. Σόρορ, pro τυρός· Caseus, ap. Lacones.
Casaub. ad Athen. 8. 352.
t ΣΟΠΟΕΥΤΙΤΙΣ θεά‫ י‬ή ε!popos Ttjs μανίας. Zonar.
Sic etiam Phav. Videant de hoc monstro acutiores.
Tittm ann. Fortasse ortum voci dedit σοβώ, quod idem
Zonar. paulo post exp.: κινέω καϊ μαίνομαι.
ΣΟΡΑΙΣΜ0Σ, ό‫ ׳‬Soloecism us, qui committitur in
Gr. sermone, s. Barbarismus. Nam Hes. dicit esse
ro μή καθαρώε διαλέγεσθαι, ήτοι Έλληνίζειν.
Η. Steph.
— + Repetenda videtur v. a Lat. Sordes, ut Sordidum
sermonem iudicet. Alberti. Eodem ducit gl. Hes., quae
in Edd. omissa, e Cod. Ms. a Schowio prolata e s t :
* Σόρδιδον' ρυπαρόν.
• f ΣΟΡΟ ΑΔΕΙΟΣ Deus colitur ap. J n d o s , quod
Gr. sonat οινοποιός. Athen. 27· e Charete Mitylenaeo.
‫ ־‬+ Σ Ο Υ Α Ν . τόν τάφον dicunt Cares, auctore Steph.
Β. v. Σουάγελα. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlv.
t ΣΟΥΑΡΕΙΜ, Theodotion. Jerem. 29, 17. Hebr.
‫ ת א נ י ם ה ש ע ר י ם‬Teenim hasschoarim : Ficus pessimas, reddidisse ra σϋκα τά σουαρείμ, vel ut alii legerunt σωδρινά, auctor est Drusius. Secundum Hieron.
T h e o d . scripsit Sudrinas, Symmachus Suarim, quod
vitio seriptorum in Sudrim corruptum est.
t ΣΟΥΒΓΓΙΛΛΟΣ. Placenta‫ ־‬genus. Chrysippus
Tyan. ap. Athen. 14. 647. Idem cum Savillo Catouis
de R. R. 84. Casaub. ad Athen. I. c.
ΣΟΥΒΛΙΖΩ. Subula transfigo, s. Perforo. Nam
Σοϋβλα e Lat; sermone petitum fuit pro Subula, cnjus demin. est Σουβλίον, quo exp. nomen όπήτιον. Η.
S t e p h . " ΘΙΣουβλίον
Subula, Subla." Edd. ‫ ״‬Σοϋβλα,
Σουβλίον, Heringa Obs. 55. ad T h o m . M. 25. Valck.
ad Ammon. 101. ubi et de Σουβλίζω."
Schaef. Mss.
" Σοϋβλα, Nectar. Homil. p. 6. Ed. Par. 1554 "
Boissonad. Mss. " * Ώεντάσουβλον,
Eust. 136, 1."
Seager. Mss.
ΣΟΥΔΑΡΙΟΝ, τό- Sudarium, ap. Luc. [19, 20.
Act. 19, 12.] et Jo. [11, 44. 20, 7·] J. Poll. [7,
71.J ait, καψιδρωτιον m Comcedia esse, quod suo tempore σουδάριον vocabaut. H. Steph.—f Vide Σωδάριον,
et Σιμικινθιον.
" Schol. Aristoph. Π. 729 " Edd
V Σούδα, Valck. Phcen. p. 729. 750.
Σουδάριον,
P
Moer. 348. et n." Schaef. Mss.
f ΣΟΥΪΤΕΜΨΟΝ. Thlaspi s. Tlilaspidium, ap .
.ffigyptios. Ex A p p . Diosc. 4 4 6 . Jablonski. Op,
1, 323.
'
f ΣΟΥΚΙΝΟΣ. Facta v. e Lat. Succinum. Artemid. 2, 5. Schneider. Lex. " * Σούκιος, Succineus
Clem. Alex. 443." Wakef. Mss. " Vide Σούχίον.'
Edd.
·":
‫׳‬
‫ •)־‬Σ Ο Υ Κ Λ Α Ι . φοινικοβάλανοι.
Σουκοβάλαvos' το
αυτό. Φοίνικες. Hes. Scribe : * Σουκλοβάλανος. Salmas.
Palma ‫ל‬1‫ צק‬Zakul, et !‫ צקלל‬Ziklah, inter Phoenices!
ant Syrorum sicco ore ‫ ל ק ו ל א‬δέκουλα, et ‫ ל י ק ל א‬Sida'.
Bernard.
f ΣΟΥΝ. Vitex, ap. iEgyptios. Ex App, Diosc.
443. [ubi Σουμ editum est.] Jablonski. Op. l , 323.
f ΣΟΥΡΒΟΝ. Ita interpr. Zonar. v. ΜιμαίκνΧΚο*.
Vox Lexx. ignota. An Lat. Sorbum ?
t ΣΟΥΡΗΝΑΣ. αρχής παρα Πέρσαυ ονομα. Zosimus Ίστ.
vias 3. Ainmian. Marc. 24, 2. 4. et 1.
30. secundae potestatis post regem esse docet. Lege
Plut. in M. Crasso. Burton p. 97. Persis hodie jm
Ser dicitur.
f ΣΟΥΣΙΑΣ. ό ιππos, κατα Σύρους. Lex. Reg. Ms.
I. e. Hebr. ‫ ס ו ס‬Sfts: Equus. Alberti ad Hes. v. Σονσινον.
ΣΟΥΣΟΝ. Lilium, λείριον, s. κρίνον, lingua Phcenicum, s. Phrygum. Etym. Hinc urbs Σοϋσα, Persarum
regia, ob amoenitatem, άπό τών περιπεφυκότων κρίνων:'
ut tradunt Athen. [513. ex Aristobulo et Charete, ad
q. 1. Casaub. Hebr. ‫ שושן‬Schuschan: Lilium, confert,] et Etym. Sed hie affert et aliud etymum: ut
sc. ita dicta sit διά τό ιππάσιμον elvat, a nomine Σον•
σία signif. Syris Equum. At vero Σούσινος a!tj. esse
ab illo Σοϋσον constat. Unde Σούσινον μιipuvr Unguentum e liliis confectum, Vocatur et Σούσινον
χρίσμα, a Diosc. Lilinum Lat. appellarunt. Meminit
hujus unguenti et Athen. [689. e Theophr. π.'Οδμΰν.]
Affertur autem σούσινον et pro Oleo e liliis confecto.
H. Steph.—f Persae hodie
Susen scribunt.‫ז‬.
Hammer. " Zouar. 1662. Salmas. de Horn. Hyl.
Iatr. p. 22. Σούσινος, Hippocr. 221, 1. 227, 29.48.
286, 30. Diosc. 1, 5 2 . ; Σούσινος, Parab. 2, 73.‫״‬Edd.
" Σοϋσα, ad Herod. 617. ad Diod. S. 2, 157· 244.ad
Lucian. 2, 40. * Σουσιάς, ad Diod. S. 2, 212. 244."
Schaef. Mss. " * Σούσιος, I. q. σούσινος, Etym; M,"
Wakef. Mss.
f ΣΟΥΣΦΑ s. Σοίσψα. Aves, in Oceano Indico,
quae nautis propinquitatem terrae signif, Cosmas Indopl. 2. p. 182. Schneider. Lex.
f ΣΟΥΦΛΩ. Stichas s. Stcechas, ap. ^gyptios. Ex
App. Diosc. 453. Jablonski. Op. 1, 323.
f ΣΟΥΧΙΟΝ. Ε Lat. Succinum. Clem. Alex. 443.
Schneider. Lex. " Vide Σούκινος." Edd.
f ΣΟΥΧΟΣ. Crocodili species quaedam. Strabo 17•
811. ita vocari ait Crocodilum iu urbe Arsinoe nutriturn. Almeloween leg. putat Σοΰχις. Jablonski. Op.
I, 324.
t ΣΟΦΟ. Sampsuchum, ap. iEgyptios. App. Diosc.
454. Jablonski. Op. 1, 326.
f ΣΟφΟΕΦ. Aristolochia, ap. iEgyptios. App.
D i o s c . 451. Jablonski. Op. 1, 323.
+ ΣΟΧΑΡΙΣ. Numinis iEgyptii nomen esse tradit
Cratinus ap. Hes. v. ΐΐααμύλης. Sed locus corruptus
est. Varias conjectures de eo proposuit Jablonski.
Op. 1, 326.
.
t Σ Π Α Κ Α τήν κύνα καλέουσι Μηδοι. Herod. 1,110‫׳‬
Persis hodie
Seg. v. Hammer.
t ΣΠΑΤΟΣ. δέρμα, oKiros. Hes. Bceoticum hoc esse
censet Casaub. ad Athen. 1 4 . 6 2 2 . q u i a Strattis an
Thebanos * νεοσπάτωτον vocare Calceum, cui recens
suppacta solea. Ergo etiam * Σπατοϋν Opuse cow
facere aut sarcire dixerunt. " Σπάτειοι,_ ο, ή,
aceus, Pelliceus, Ε pellibus factus, δερμάτινοι, ne .
Est autem a Σπάτος, quo itidem sigmf. Corium s.
Pellis, Eod. teste." H. Steph.
. + ΣΠΕΚΙΟΝ. ettos 'ιματίου. Zonar._ Vox pro««‫־‬
ignota. Suidae « r A « e . t γυναικείον Ψ«™*" *« ‫״״‬
σπεϊρον, quod sequ.tur .Q
J«‫״»•״‬.
" Στέληξ,Vestimentum
muhebre, ut inquit Saia..
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
cccclxxiii
addens etiam f!μιδιπΧοίδιον.
At Hes. dat. plur. σπέλBergler. ad Alciphr. 266. Wessel. Herod. 251. ΣτυράΧ1£ι, ubi observa duplex X, exp. σπελέθοις." Η. Steph.
KIVOS,
ad Timaei Lex. 241." Schaef. Mss.
t Σ Π Ε Κ Α Ο Ν . Speculum, Vitrum. Suid. " Zonar.
+ ΣΥΒΑΔΙΟΥΒΟΣ. [Sic pro * 'Ρουβαίουβος legi
Glossae: Σπέκλον Speculum. * Σπεκλοποιός· Specujubet Kuster.] παρά 'Ρωμαίοις δ τοϋ βοηθοϋ βοηθός.
larius." Edd.
Suid. ν. 'Ρουβαίουβος. Lat. Subadjuva.
f ΣΤΔΤΚ. δίκαιος. Nomen viri, qui salis usuin in; ‫ ־‬ΣΠΕΚΟΥΑΑΤΩΡ. Vox Lat., sed unam literam
venit.
Sanchoniatho. Bocbart Caijaan 2, 2. confert
mutatam habens. Dicitur enim Spiculator a spiculo.
Hebr. ‫ צ ד י ק‬Sadik : Justus.
Utitur Marc. 6, [27. Ad q. 1. T h e o p b y l . : Σπέκουλατωρ‫ י‬δ δήμιος Χέγεται στρατιώτης, ός προς τό φονεύειν
f Σ Υ Κ Α Λ Ο Β Ο Ν . ράβδον ποιμενικήν. Μι‫׳‬σοί. Hes.
τετάκται.) Η. Steph.
v. Καράμβαν.
Scriptura suspecta videtur eruditis.
ΣΠΕΡΓΟΥΑΟΣ. Avicula quaedam sylvestris, s.
t Σ Υ Κ Α Μ Ι Ν 0 1 . Mori. Convenire videtur nomen
agrestis.Hes. Η. S t e p h . — t An a Lat. Pergula? Guyet.
cum Hebr. ‫ ש ק מ י ם‬Schikmim, quem quoque isto voVide Πίργοϋλον.
cabulo reddunt L X X . 1 Reg. 10, 27· ubi frequentist ΣΠ1ΡΑ. Placenta genus e caseo. Chrysippus
simam hanc arborem fuisse in Palaestina indicatur.
T j a n . ap. Athen. 14. 647. Spira Catonis R. R . c.
ΣΥΚΧΟΙ. Calceamenta Phrygia. Hes. H. Steph.—
77· Rectius σπείρα dixisset. Schweigh. ad Athen. I.e.
+ Lat. Socci. Schrevel. "Supra p. cxl. b. male editum
t Σ Π Ο Α Ε Α . άρτον τινά, όν υπό τών
συγγενών
est σύγχοι.
Legitur et * Σνκχάs et *Σ!Μ-χ1ί, ή, Anal.
μόνον κατανάλίσκεσθαι
tradit Philetas ap. Athen. 3.
2, 52. συκχίδα * μονόπέλμον." Edd. " Jacobs. Anth.
114. Ad quae Schweigh. notavit, originem v. in Per8, 160." Scbaef. Mss.
sica lingua videri quaerendam, et de regis Persarum
Σ Υ Μ Β Α Λ Λ Ω Τ Α texta, quasi άπο τοϋ
συμβάλλειν.
cognatis agi, si scriptura vera est.
Herinol. in Plin. 8, 48. Dicebantur vero et Undones
quidam Cilicii: forteque ab undis, quales modo vit Σ Π Ο Λ Ι Α . Lat. Spolia. Alberti ad H e s . ; licet
dem us in iis textis, quae tanquam άπο τοϋ
συμβάλλειν,
aliam voci tribuat signif. Hes. " Toup. E p . de SySymballota, i. e. συμβαλλωτά,
omnes appellainus:
rac. 331." Schaef. Mss.
ceu origine ab illo vestium genere accepta, de quibus
t ΣΠΟΡΤΟΥΛΟΙ. Sportulae. Meurs. Gloss, p. 522.
paulo ante Plin. ita scribit, Lanae et per se coactae
Apud Suid. Σπόρτουλλα.
" * Σπόρτουλα, Kuster. Avestem faciunt. Erit enim συμβαλλωτόν quasi συμristoph. 62." Schaef. Mss.
βΧητόν: i. e. Coacti per se velleris implexu potius
- t ΣΠΟΥ. τόν όφθαλμόν. Σκυθιστί. Herod. 4, 27·
quam textu conditum. Haec ille: e quibus cognoEust. vero in Dionys. P. 31. laudans h. 1., pro σποϋ
scimus non tanquam Gr. voc. afferri hoc συμβάλvidetur legisse Μάσπος.
Χωτά, sed tanquam linguae vulgaris: etiamsi a Gr. v.
+ ΣΤΑΦΥΛΗ. Uva. Asiaticam originem voci triσυμβάλλειν deductum posse videri dicat. H.Steph.
buit Crates ap. Athen. 14. 653. Ad q. 1. Casaub.:
Asiaticum esse nomen, scribit, σταφυλή, quod ait
f ΣΥΜΒΟΥΑΔΕΙ. υπερμαχεί. Αάκωνεε. Hes. Leg.
Crates, illi crediderunt, qui uvam Staphylam nomi* Σνμβοιιάδδει, a βούα' άγέΧη παίδων. Alberti. Vide
natam a Stapbylo quodam existimabant. Gramm.
ψοναδδεΐ. " Valck. Adoniaz. p. 289." Schajf. Mss.
hunc Staphylum Liberi patris filium nominant, [Etym.
f ΣΥΜΦΑΙΦΝΟΥ. Lilium, ap. IEgyptios. App.
M. p. 752.] Nonnus vero in Dionysiacis regem AssyDiosc. 454. Nomen videtur esse mysticum,
βί*συμrium, Botryis patrem.
<
σναιψού leg., quod Copt. Sanguinem Herculis vel Martis signif. potest. Jablonski. Op. 1, 331.
·f ΣΤΕΜΦΙΝ, i. q. * θεφίν. Polygonum s. Proserpiniaca, ap. iEgyptios. Ex App. Diosc. 462. Jablonf ΣΥΡΑ. παρά 'Ρωμαίοι,
ή θεία επιστολή. Suid.
ski. Op. 1, 327·
, .
Quaenam sit divina epistola, quam Syram dictam
t ΣΤΕΦΑΝΗ. Thymuin, ap. iEgyptios. Ex App.
Suid. doceat, mihi iucognitum est. Cum vero ap.
,
D i o s c . 454. Jablonski. O p . 1, 327·
Hes. Συρία· ή παχεία χλαίνα legatur, vide an pro ή
θεία επιστολή, Suid. scripserit παχεία στολή1
t ΣΤΙΒΙ. Vide Στίμμι. Cf. Barker, ad Etym. M.
Ί‫ ־‬ΣΥΡΗ. πλήθος. Hes. iEol. quemadmodum πασ5 2 4 = 4 7 9 . Spicileg. p. cccl. " Στίβος pro στίβt,
συρΐ, pro παμπληθεί. Hemsterh. [Videtur cognatum
*Στιβίζω,
(Euseb. ap. Bernard, ad Nonn. c. 62.)
esse cum σύρβη· Tumultus.]
* Καθυποστιβίζω,
(Nic. Damasc. p. 20. Orell.) Bart ΣΥΡΙΓ5 et Σύριγγες ex .®gypt. Seri-en-schai:
ker. in Classical Journal 31, 118. * Στίβισμα, Toup.
Coluinna inscripta, exp. posse putat Jablonski. Op.
Emendd. 4 1 5 4
‫ ״‬. " Edd. " Στίβι, Boissonad. Philostr.
1, 334. quam etym. in dubium vocat Tewater. cf.
580. Στιβίζομαι,
Aristoph. Fr. 287." Schaef. Mss.
Sturz. p. clxxiv. " C o r a i ad Heliod, 98." Edd.
" Euseb. Η. E. 5 , 1 8 . Strabo 1121." Wakef, Mss.
t ΣΤΊΜΜΙ,, iEgyptiam v. esse tradit Eust. 728, 52.
t ΣΥΡΙΖΩ. Sibilo. Videtur ortum ex Hebr. ‫ש ר ק‬
Cf. Sturz. p. clxxvii. Spicileg. p. cccxlv, " Corai. ad
Scharak, quod a L X X . illo verbo redditur 1 Reg.
Heliod. 3 5 5 . : Στίμμεως in gen., Tlieoph. Nonn. c. 53.
9, 8.
Στίμμι, et * Στίμμισμα,
Barker, in Class. Journ. 31,
+.ΣΥΡΙΣ. στρούθιον· Radicula, ap. Afros. App.
,118. Crito ap. Fabric. B. G." Edd.
" Στίμμι,
Diosc. 447. Hebr. ‫ ש ר ש‬Sores: Radix. Bochart CaZeun. ad Xen. Κ. Π. 32. ad Mcer. 344. 350.
naan 2, 15. ‫׳‬
.Στιμμίζομαι,
Hutch, ad Xen. Κ. Π. 10.
Στίμμισμα,
t Σ Υ Ρ Μ Α Ι Α . Succus herbae, qua potione iEgyptii
Zeun. I . e . Στίμμ», ibid, ad Maer. l l . e e .
*Στίμι,
uti solent ad curandas diarrhoeas. Bergler. ad Ariad Mcer. II. cc. *Στίμι!, ibid. * Στίμη, ibid." Schief.
stoph. Pac. 1252., ubi poeta συρμαίαν iEgyptiis peMss.
culiarem esse dicit. Gramm. veteres συρμαίας nomen
diversis herbarum succis tribuerunt. , Schneider.
-f ΣΤΡΙΚΤΟΝ. τό έστενωμένον καϊ άπλατές έπι πανLex. Cf. Spicileg. p. cccxxxvii. " * Συρμαιοπώλης,
χός είδους, κυρίως δέ έπι υποδήματος παρά 'Ρωμαίοις.
Schweigh. ad Atben. 645." Edd. " Συρμαία, Kuster.
Suid. Lat. Strictum. " G l . Στρικτύς‫ ׳‬Strigosus." Edd.
Aristoph. 223. ad Diod. S. 1, 73. Mcer. 351. et n . :
f ΣΤΡΟΥΚΤΩΡ. τραπεζοκόμος ap. Romanos.. AWessel. Herod. 143. 164. Koen. ad Greg. 248. Συρthen, 4. 170. ex Jubae Όμοιότησι.
μαιζω, Koen. 1. c. ad Diod. S. 1. c. Συρμα'ίσμδς, ad
t ΣΤΡΟΥΜΕΝΤΑΡ1 ΟΣ. χαρτοφύλαζ.
Etym. G .
Diod. S. 1. c." Schaef. Mss.
Vox, ut videtur, e Lat. Instrumentum depravata.
ΣΤΥΡΑΗ, ή, Arbor Syriae, quae maio Cydoniae fer+ ΣΥΣΘΑΜΝΑ. Ricinus, ap. iEgyptios. Ex App.
fur esse similis. Cujus etiam lacryma στύραζ voDiosc. 474. Jablonski. Op. 1, 332.
catur. Storacem appellant officinae. Ex ea fiunt
f ΣΦΙΓΗ. Sphinx. Rei et nominis,originem in M suffitus: unde Hes. dicit 6ss6 bivbp0Pt item
θυμίαμα.
gypto quaerendam putat, sed non exp.;Jablonski. Op.
Lege Diosc. [1, 79•] Aristot. Tbeopbr. G a l . Plin.
1, 333 sq. Zoegae conjecturam affect Tewater. ad Ja[12, 17, 25. ; 24, 6 . ] . Hinc est Στυράκινοι, adj, unde
blonskium. Vide supra B‫״‬cai et infra Φίνα. " P l a t o
Στυράκινον μύρον, Ε styrace confectum unguentum :
3, 193." Edd.
ap. Diosc. Item Στυρακίζω,
Styracem refero, ;ap.
f Σ Χ Ι Ν Α Τ Α Σ . * σχινατίων άγων τις επιτάφιος έν
eund. Diosc. Sed ab altera στύρακος signif. dedu- · Acικεδαίμονι. Hes. Quid hoc signif. ambigitur.
ctum, est κεντρίζω, ut exp. Hes. H . S t e p h . " Theoph.
+ ΣΧΟΙΝΟΣ. Schoenus. Persica vox. Athen. 3. 122.
Nonn. 1, 383. Epiphan. adv.Hcer. 422." Edd. " T i Sic et Callim. ap. Plut. π.Φυγής. Reland, de vet. L.
jaaei Lex. 241. et n . : Mcer. 3 5 7 . et n . : Ammon. 132.
Pers. p. 235. Aliis vero est Mensura A£gyp«iaca.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Burton p. 9 6 . Jablonski. Op. 1, 335. Sturz. p. clxxiv.
f ΣΧΟΛΑΡΙΚΙΟΝ. Vox qua interpr. Zonar. v.
Ένώτων. Scribitur et * σκουλαρίκιόν, teste Du Cange.
t Σ Χ Ο Λ Α Ρ Ι Ο Ι . τρισχίλιοι πεντακόσιοι έπϊ φυλακή
τοϋ Πάλλαιτοί (leg. * ΠαλλαΓίου, Kuster.)
τεταγμένοι.
Suid. Lat. Scholarii.
'f ΣΩΔΑΡΙΟΝ. Sudarium. H. v. Lat. Hermippum
jam, veteris comcedize poetam, usum esse tradunt
Gramm. Vide Moer. et ejus Interpr. p. 348. Schweigh.
ad Athen. T . viii. p. 410. Vide Σουδάριον.
f ΣΩΘ1Σ, s. Σώθιι. Canis s. Canicula, Stella, ap.
.SLgyptios. Plut. de Is. p. 375. Σωθϊ, Αίγυπτιστϊ
σημαίνει κύησιν, η τό κΰειν, quod ipsum quoque e Coptorum lingua exp. Jablonski. Op. 1, 336'.
f ΣΩΛΕΑ. ή του οίκου. Zonar. [An a Lat. Solum,
ut sit Area domus 1] Du Cang.: σωλέα· Pars templi,
quae Bemati obversatur, quae uno aut altero gradu
aedis sacrae pavimento eductiorest.
t ΣΩΡΗΧ. Vox Hebr. ‫ ש ר ק‬SorSk : Vitis generosior, quam Jes. 5, 2. conservarunt LXX. (In Ed. Bos.
scribitur σωρήκ‫ )׳‬Symmachus vertit έκλεκτί/ν.
Unde
ap. Hes. Σωρήχ· εκλεκτή.
t ΣΩΡΥ s. Σώρι• Medicamentum metallic urn in IEgypto, Lybia, etc. Spicileg. p. cccxxvii.
f ΣΩΣ. Pastor. Manetho ap. Joseph, c. Apion. L.
1. p. 445. Jablonski. Op. 1, 336.
t ΣΩΦΕΡ. Vox H e b r . ‫ ש ו פ ר‬Schophar: Tuba, servata
a LXX. 1 Chron. 15, 28.
f ΣΩΦΟΒΙ. Erythrodanum, Rubia, ap. iEgyplios.
App. Diosc. 460. Jablonski. Op. 1, 338.
T.
t Τ Α Β Α Λ Α . Ταβήλα'
υπό Πάρθων οϋτω καλείται
οργανον κριβάνω έμψερέι, ω χρώνται έν τοίι πολέμοιι
άντϊ σάλπιγγοι.
Hes. Persis ea v. hodieque in usu est
pro Tympano : \*1‫ כ‬Tabl. Reland. " Seneca Ep.
\
- *
56. ap. Schneider. Lex." Edd.
Τ Α Β Ε Λ Λ Ι Ω Ν . Tabellio : Scriba civitatis: ό τά
rSJs πόλεωι γράφων συμβόλαια.
Suid. ap. quem plura
vide. Esse autem e lingua Lat. petitum manifestuni
est; sicut et Gallicum Tabellion. H. Steph.
T A B E P N E I O N . Caupona, vel potius Cauponula.
Habet enim formam demin. A Suida exp. καπηλεϊον et
πανδοχείον.
Esse autem a Lat. Taberna factum et hoc
ταβερνείον, patet. Nos itidem voce Lat. utentes, vocamus Taverne. H. S t e p h . — f Hinc Ταβερνών
καπηλείων, exhibet Zonar.
f TABITI. Vesta, ap. Scvthas. Herod. 4, 59·
Τ Α Β Λ Α . T a b u l a , in qua luditur tesseris, [quae alias
άβάκιον, vel άβακαι, Salmas. in Fl. Vopisc. 462. 465.]
Anthol. Nos quoque v. Lat. Tabula de mensa quidem primum usurpavimus, appellantes Table : peculiariter vero de illa tabula, cum aliqua immutatione
dicentes Tablier. Affertur porro et Ύαβλίζειν,
pro
Tesseris ludere in tabula : quod facere prohibentur
episcopi quadam Justiniani constitutione, ut annotant
VV. LL. ubi et Ύαβλιστήι,
e Suida. H. Steph
f Hinc ταβλίζειν‫׳‬
Ludere talis, qua v. utitur Zonar.
v. nerroi. " Gl. Τάβλα‫ ־‬Tabula. Ταβλίζω. * Τάβλι!·
Vannus. Ταβλιστήι. * Ταβλοπάροχοι. * Ταβουλλάριοι‫׳‬
Tabularius. Vide Hes. v. * ΚυβεΊον. * Ταβλιόπη,
ή,
Palladae Epigr. in Anal. 2, 418." Edd.
"Τάβλα',
Thom. M. 213. 556. Jacobs. Anth. 10, 230. 11, 9 9 .
Paulus Sil. 68. Ταβλίξω,
Thom. M. 556. Jacobs.
Anth. 10, 230. Brunck. Aristoph. 2, 54. * Τάβλων,
Thom. M. 556. Ταβλιόπη,
Jacobs. Anth. 10, 230."
Schaef. Mss.
δέσει! : necnon πέδαι. Apud Eund. est βίΤαργανη!:
quod vide. Affertur et ex Etym. Ut autem Τ α ρ γ ί ^
dicitur signif. 7τλοκάι, sic Ταργάνόομαι exp. Implicor
Torqueor." H. Steph. " Ύάργανον, Ταργανόω, Valck!
Callim. 253." Schaef. Mss. " Ταργανόω, Lycophr»
Eust. II. 1388. Ταργάνη, Nexus, Hes. et Gataker.p!
30. * Συνταργανόω, Lycophro 1101." Wakef. Mss. ‫יי‬
f Τ Α Ρ Π Η . Συρακούσιοι' σύηνοι. Hes. De lectione
1
dubitatur.
;
f ΤΑΣΚΟΣ. πάσσαλοι. Vox Phrygia, aut Galatica.
Epiphan. Tewater. ad Jablonski. de L. Lyc. p. cxl
Τ Α Τ Υ Ρ Α Σ . Phasianus. Vide Athen. H. Steph..!!
f Athen. 9· 387· ex Epaeneto ; e Ptolemeei Evergeta
Υπομνημάτων
L. 2· vero nomen τέταρτον vel rirapov
affert. Vox exotica videtur.
t T A T . Alphabeti litera undevigesima, nomen habet ab Hebr. ‫ ת ו‬Thau.
f Τ Α Υ Ρ Ο Σ . Taurus, nomen habet e Chald. etSyr
‫ ת ו ר‬Thor. Hebr. ‫ ש ו ר‬Schor.
f Τ Α Φ Ε 0 . Nomen loci in valle Hinnom prope
Ilierosolymam, ubi praecipue Moloch colebatur.
Hebr. ‫ ת פ ת‬Thopheth. Jerem. 7, 31 sq. ap. LXX.
Scribitur et Το<ρέθ et Τωψέθ.
t ΤΑΩΣ. Pavo. Athen. 9• 398. nomen raws a τ§
τάσει, i. e. Ab expansione pennarum avi inditumesse
putat. Schweigh. vero ad h. 1. ipsam Atheniensium
pronuntiandi rationem, (quod aspirabant vocalem 1
in media vofle,) a cetera consuetudine abludentem,
argumento esse putat,‫ ׳‬nomen cum ipsa ave peregrinum esse. In alias quoque Orientis linguas transiit.
Apud Chaldaeosest ‫ ט ו ס‬Thavvas; (quod e Gr. ortum
esse, ut Buxtorf. Lex. Chald. p. 865. ρutat, parum
est probabile,) apud Arabes vero u ^ U j Thavlls.
Persicum nomen esse contendit Reland. de vet. L.
Pers. p. 249. Persae hodie scribunt j^jUs Taus. v.
Hammer. " * Ταώί, ό, * Ταώ«, ώ, * Ταών, ώνοι, ·i,
Pavo, Pavus, Athen. 655. In Aristot. H. A. l, 1.
legitur ταών, ubi Ms. raws: de Incessu Anim. c. 10.
τοίιταωι et τω ταώ: Η. Α. 6, 9· oi ray, 1 ubi Mss.
oi τ4ιόνει. Oppian. K. 2, 589· ταώνει." Schneider.
Lex. " Ταώϊ, Toup. Opusc. 1, 389. ad Lucian.\
247. Brunck. Aristoph. 2, 256. 3, 60.; Kuster. 131.
Boissonad. Philostr. 578. Steph. Dial. 17. Fischer, ad
Weller. G . G. 1, 243. 271· Τ β ώ ν « Μηδικοί, Wakef.
S. C. 4, 9." Schaef. Mss. " Ταώϊ, Piscis, Philostr:
(3, 1.) 109." Wakef. Mss. " .Elian. H. A. 11, 33.
Eust. 261, 53. 262, 6. 397, 7· 1166, 29· Biel. Thes.
Aristoph. O . 102. 270. A. 63. Lucian. de Domo
908." Edd.
f Τ Ε Γ Ε Α . κβρνζα. KSoi. Hes. qui idem infra habet : * Tevea‫ ־‬κόρυζα,
f ΤΕΓΟΥΝ. τόνληστήν. Αυδοί. Hes. Α rtyaf Domus. Is. Voss.
T E A X I N pro βάσκανοι, et ·γόη!, quae vv. suis locis
vide, ab Hes. poni existimatur: unde redditur Fascinator. Quidam τελχίναι esse dixerunt δαίμονα! καια·
ποιουs, οϋκ έπι καλώ θέλγονται τούι άνθρωπουι: dictos
quasi θελγΊναι.
Vide Eust. [941, 2. 1391, H·] nec *
110η Etym. : ap. quem est etiam Τελχινώ^ϊ, quod
exp. * τραχηλιΰδηι:
item V. Τελχιταίνει, quod exp·
άντερίζει.
Apud Hes. autem est Τελχιτένοντει, quod
exp. * σκληροτραχηλοΰντει:
quod τελχιτένοντει ‫»ו‬0‫ט‬
ap. Etym. tantum, sed et ap. Suid. fortasse reponendum fuerit. H. Steph.—f Ab Hebr. ‫ ל ח ש‬Incantare,
unde ‫ ת ל ח י ש‬Gr. τελχίϊ et τελχίν' Incantator.'Bochart Canaan 1, 7. ‫ ״‬Diod. S. 5, 55. Liban. 3,334.
t Τ Α Γ Ο Ν Α Γ Α . Μακεδόνικη τιι άρχή. H e s . Leg.
*Ω δβξια5 τελχϊνοι,
ώ πυρόι αδίκου ! Anal. 2, 223.
Τα^ών ά>‫׳‬ά. Pergerus.
τελχϊνει βίβλων σήτει." Edd. " Bergler. ad Alciphr.
t Τ Α Α 1 Θ Α . TO κοράσιον. Marc. 5, 41. VoxSyriaca
5 1 . ; Wagner. 76. ad Callim. T, 153.; Valck. 140.
Telitho: Puella. Zonar. : ταληθά' κοράσιον.
ad Diod. S . 1, 374. 382. Τίλχϊνεί, Jacobs. Autli.9,
t Τ Α Α Ι Σ . ή όνημασθεϊσά τινι νύμφη. iEales. Schol.
177·" Schaef. Mss. " Synes. S7. Nonn. D. 8,'108.
in Soph. Ant. 645. Deflexum a ‫ ט ל י ת א‬Taljetha
Plaga mortifera, Steph. B. 647• Eust. II. 680." Wakef.
censet Bochart Hieroz. T . l . p. 425.
Mss.
t Τ Α Ρ Γ Α Ν Ο Ν . 'όζο!. Αυδοί. Hes. Scr. όζοι. Salf Τ Ε Μ Π Α Α . επίσημα. Phot. Lex. Nomen a Lat.
mas. Hiue τεταργανωμένον olvov dixit Plato Comicus ·
Templum haud videtur diversum ; interpretatio vero
ap. Athen. 11. 783. vel 221. Ed. Schweigh. Cf. Jaabludit. An scriptum erat Τέμπεα, ut indigitentilr
blonsk1.de L. Lyc. p. cxliii. " Ταργαίνω,' Turbo :
Loca amoenitate insignia ί
ταράσσω, Hes. Eidem Ταργάναι sunt πλοκαϊ et συν•\ ΤΕΜΠΟΥΡΟΙ. άρχή ίπιμελονμένη τι! των γνναι-
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
k&v ενκπσμίας. Hes. Pro tis leg. rps. Salmas. aut
transpone hanc voculam ante έπιμελουμένη.
Alberti.
Iisdem verbis supra exp. Hes. munus των άρμοσύνων
Lacedaemone.
f ΤΕΤΑΡΟΣ. Phasianus. Vide Taripas.
t Τ Ε Τ Ζ Ο Κ Κ Α Λ Ι Α . Vox peregrinitatis speciem
gerene, qua utitur Etym. G. v.Xurpa. VideT5u«i\10».‫׳‬
‫^־‬ΤΕΤΟΥΣΙΑ. Mensis nomeu ap. Cappadoces.
Jahlonski. de L. Lyc. p. cliii.
t Τ Ε Τ Ρ Α Γ Κ Ο Υ Ρ Α Cucurbitas vocant Gr. recentiores. Suid. v. Σίκυα.
Vox Graeco-barbara. Kuster. " Vide supra 429· b — 3 2 · a. Pseudo-Herodian.
Partitt. p. 124." Edd.
f T E T P A I O N . ορνιθάριόν Tt. Λάκω»‫»׳‬. Hes. Affinia
sunt: * Ύετράδων' ορνεόν τι. Αλκαίος : et Τετράων'
opvis ποως, ap. eund. Hes. Num haec eandem avem
designent, et qualem, id parum liquet. Vide Τέτραξ.
f TETPAE. Urogallus a Mysis Paeonibusque nominatur. Athen. 9. 398. Nomen Gr. parum cognitum, atque, ut videtur, ap. Alexandrum Myndium et
Aristoph. O. 884. aliam avem designans. Vide Casaub. et Schweigh. ad Athen. I. c.
‫׳‬
f Τ Ζ Υ Κ Α Λ Ι Ο Ν . Vox, qua v. Χύτρα interpr. Zonar. Apud Du Cang. e s t : * Τ<20‫״‬κάλι, * Τ ί η κ ά λ η ,
* Τίυκάλτ,· Olla fictilis. Vide
Τετζοκκαλία.
f ΤΗΒΗΘ. Ilepirios μήν. Hes. Hebr. Decimus mensis ‫ ט ב ת‬Tebeth Esth. 2, 16. erat, respondens partim
Macedonico Audynaeo, partim sequenti Peritio. Wessel.
f ΤΗΘΑΣ. ras κνίδαε. Urticas. Attici. Suid.
t ΤΗΡΩΝΕΣ. Tirones: Milites iiovitii ap. Romanoe. Suid.
t Τ Ι Α Γ Γ Α Β Α Ρ Ι . τόκιννάβαρι. Αωκλής. Phot. Lex.
Vide Τ ι γ γ ά β α ρ ι .
f Τ 1 Α Λ 0 Σ . . Lilium, ap. iEgyptios. App. Diosc.
457. Jablonski. Op. 1, 345,.
Τ Ι Α Ρ Α . Capitis gestamen ap. Persas. Herod. 3,
[ 1 2 . ] p. 105. meae Ed. de Persis loquens, et rationem
afferens, ob quatn capita minime firma habent, Σκιητροφέουσι εξ αρχής, πίλους τιάρας τε.φορέοντες.
Cum
autem hie dicat πίλους τιάρας τε φορεοντεε, tanquam
haec separans, alibi contra tiaras genus,pileorum facit,
dicens, riapas καλεσμένους πίλους: 7, [61.] p. 257.
ΤΙερσαι μεν ώδε έσκευασμένοι‫ ׳‬περί μέν τήσι κεφαλή σι
ιέΐχον τιάρα! καλεβμένους πίλους, άπαγέας:
ubi obserν and Η m etiam est tiaras in bello quoque gestari solitas. Tiaram soli reges gestabant όρθήν, ut e Xen.
et aliis discimus. Apud Euud. legimus Κ. Π. 8. de
CyCO, Όρθήν έχων τήν τιάραν.
Et paulo post, Είχε
Se καί διάδημα περί τή τιάρφ.
Vide Hes. el· Etym.
Hinc Τιαροειδής, [ό, ή,] Tiarae similis, Tiarae formam
habens. Item Tiapo^opos, [6, ή,‫ ]־‬Tiaram gestans.
Sed peculiariter reges Persarum vel potius quosvis
reges barbaros dictos fuisse τιαροφόρουε, quidam annotant. Τ tapis vero, teste Hes., est λόφος rijs περικεψαλα/os. Η. S t e p h . — f Cvrill. Lex. Ms. Τιάρα· Φρύγι ov πιλίον βαρβαρικόν. Reland. de vet. L. Pers. p.
2 5 2 . vocis originem repetit e Pers.^j" Tir : Sagitta,
oh figuram in acutum desinentem.
Alius quidam
vir doctus ex Arab.
\Ju£i
Flectere, unde Persis
j g l J . Alberti. Cf.· Burton.: pi 98 sq ·Jablonski. de L.
Lyc. p. cxi. Hodie Persa: scribunt sjlj" Tara. v.
Hammer. " Τιάρα, Biel. Thes. Blomf. ad iEseh. Π.
667. SchoJ. Plat. 165. Alciphro 3, 59. J. Poll. 7, 58.
Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 355. Τιαροειδής, Perizon. ad ^ l i a n . V. H. 4, 22. Suid. v. Κρώβυλος, Οlear. ad Suid. 308." Edd. " Τιάρα, Xen. Κ. Π . 8, 3.
K. A . 2, 5. sed *Τιάρα*, '0, Herod. 1, 132. et Ion.
forma Ύιήρψ, 8, 120." Schweigh. Mss. " Curtio 3,
3, 19. itegium capitis insigne, quod coerulea fascia
albo distincta circumibat. *Ύιαρόδεσμοε, 6, Palyaen.
7, 16, 2. pro quo scribitur et *Τιαρίδεσμοε, sed perperam. Gl. Τιάραι* Apices." Edd. " Τιάρα, ad Lu r
cian. 1, 478. ad Herod. 676. Wessel. Diss. Herod.
8 8 . ; Observ. 1 7 5 . ; ad Herod. 66. ubi et de ό π ά pas; ad Herod. 199. Zeun. ad Xem Κ. Π. 74,5. Alciphro 422. ad Diod. S.'2, 2 2 0 . Plut. Alex. 136.
Schm., ad Strab. 6, 2 3 1 . Schneider, ad Xen. K. A .
cccclxxiii
124." Schaef. Mss. " Ίιαροφόρο*, Max. Tyr. 26, 7·
Τίαροειδήϊ, Xen. Κ. Α . 365." Wakef. Mss.
f ΤΙΒΟΥΣ. Stratiotes, ap. iEgyptios. App. Diosc.
469· Jablonski. Op. 1, 345.
Τ Ι Γ Γ Α Β Α Ρ Ι , pro Cinnabari, Attica dialecto, teste
Eust. [310, 3 1 . ] H . S t e p h . — f Vide Τιαγ^άβαρι.
.
f Τ Ι Γ Ν Α . Vox, qua utitur Hes. v. ΠέΓαυρα, est
Lat. Tigna. Vales. " Toup. Opusc. 1, 350." Schaef.
Mss.
f ΤΙΓΡΙΣ. Strabo L. 11. p. 529· Μήδων, inquit,
Τι'γρι»‫ ׳‬καλούντων τό τόξευμα. [Pers. j^j Tir : Sagitta.]
Varro vero L. Lat. 1. [vel 4. p. 20. Ed. Bipont.]
vocabulum e lingua Armenia derivat. Alii Hebr.
ei, vel potius Chaldaeam originem assignant. Burton
p. 99·
f TIHPH. τό όξύ. Πέρσαι. Hes. Vide Τιάρα.
f ΤΙΘΡΑΜΒΩ. Hecatae nomen •in iEgypto. Epiplian. p. 1093. Jablonski. Op. 1, 346.
f T I A I A I . αίγειροι. Hes. Lat. videtur. Guyet. Tilia arbor Gr. alias φιλύρα dicitur.
f TIPIE. Mensis nomen ap. Cappadoces. Jablonski.
de L. Lyc. p. cliii.
f Τ1Σ. Mentastrum ήδύοσμον ap. iEgyptios. App.
Diosc. 454. Apud Apulei. de Herbis scribitur Θ/s.
Jablonski. Op. 1. p. 89.
ΤΙΤΛΟΣ. Titulus ; e qua v. Lat. facta est ilia per
syncopen. Legitur autem Jo. 19, [19. 20.] Sed
Hes. τίτΧον esse dicit : πτυχίον επίγραμμα
έχον. Η .
Steph.—f Etym. G. TiVXos καί * Ύιτλάρων
γραφή
τι!, ήγουν διαστολή. Zonar.: TiVXos* σανίδων.
f Τ Λ Η Θ Α . ωραία. Κυρηναίοι. Hes.
Ι Τ Ο Γ Α . (Sic pro *Τύγα
leg. pronuntiat Kust.)
Toga. Suid.
Τ Ο Π Α Ζ Ε Ι Ν Troglodytarum lingua dicitur signif.
Quaerere. Hinc vocatum volunt ro»‫ ׳‬Τοπάέιον
λίθον,
vel το Ύοπάζων.
Alii vero ab insula Topazos nomen
repetunt. H. Steph. Thes. 3, 1597·—f Cf. Tewateri
Auctarium ad Jablonski. Op. 1, 451.
f Τ Ο Ρ Ε Λ Λ Η . επιφώνημα
θρηνητικόν συν
ανλώ
Θρψκικόν. Hes. Scr. *Τορέλλη. Aliis *Σορέλλη. Salinas.
f ΤΟΥΔΟΥΝΟΙ. οί τοποτηρηταί παρα Τούρκοι?. Ε- ‫י‬
tym. Μ. Τοΰδουναι scribit Etym. G .
t TOTKIN. Fumaria, apl iEgyptios. Herba eadem,
quaeetK»‫{״׳‬. App. Diosc. 470. Jablonski. Op. 1 , 3 5 0 .
f TOYPKON. Periclymenum, ap. iEgyptios. App.
Diosc. 462. Jablonski. Op. 1, 350.
f ΤΟΥΣΟΙΡ. φύσκη πλήρης κριμνών, στέατο^ α'ίμα‫׳‬
TOS. Hes. Τουσάρ postulat ordo. Is. Voss. Suspicof
v. Γουσοιρ cubare in mendo ; aut fuit vox barbara;
non enim habet Hellenismi characterem. Multae tamen Laconicae w . desinunt in ^ ap. Hes. Est procul.
dubio nomen μαγειρικοί‫׳‬, sed pro κρημνών, [quod in
prioribus Edd. legebatur,] leg. videtur κρεών, et videtur esse idem genus farcimiiiis, quod nos Galli vocamus Bo'udin s. Saucisse. Palmer.
f ΤΟΦΕΘ. Vide supra Ύαφέθ.
Τ Ρ Α Β Α Ι Ο Σ ap. Suid. pro τραβέα, quod Latinum
est. Dionys. 'Αρχαιολ.
2. T»;/3e»‫׳»׳‬as
έμπεπορπημένοι
περιπορφνρους, φοινικοπαρύφουs, as καλοΰσι τραβέας. Η.
Steph.—f Ύραβαίαι rescripsit K u s t . ; et sic quoque
habet Zonar. v.
Άτραβατικάς.
f Τ Ρ Α Γ Ο Λ Α Σ . Tragula. Suid.
f T P A K T A καπνρίδια. Traeta cspyridia. Panis
genus. Athen. 3. 113. D e tractis vide Caton. de R.
R. 76. " ubi v. Gesner." Edd. " Τρά/tros κηpos, Aetius, Cera, quae tractando inalbuit. Item Τρακτ.αΐϋΰ
pro λευκaivm, V V . LL. e Phav. Ibidem Τράκτωμα,
Emplastrum, quod equorum scapulis imponitur, ex
Apsyrto." H. Steph. " Τρακτόε κηpos, P. iEgin. 4,
21. Glossae: T o « * TpaKrarois, καί rait δικαιόλογίαιs' Traptibus. Etym. G . : Τρακταισαι' κακουργήσαι.'•'
Edd.
ΤΡΑΜΠ1Σ, [ιδοϊ,.ή,] Navicula, qua trajicitur. Nicandri Schol. proprie Naviculain barbaricam signif.
ait; cujus signif. meminit et Hes. H. Steph. —
f Τράμπιι'
8πλον βαρβαρικ6ν, Etym. Μ. V. 'Aim's.
" Nicand. Θ. 268. Lycophro.‫ ״‬Wakef. Mss.
f T P I A P I O I . Triarii. Suid. " Toup. Opusc. 1,
403." Schaef. Mss.
ccccxxviii
LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
f T P I B O Y N A A I O N . Tribunal. Suid.
f ΤΡΙΒΟΤΝΟΣ. ό χιλίαρχό!.,Etym.
Μ . Lat. Tribunus. " Gl. Ύριβούνος• Tribunus." Edd.
+ ΤΡΙΚΚΟΣ. όρνιθάριον. Κα! βασιλεύς,
υπό Ήλείων. Hes. Idem supra exhibuitgl.: * Δρικηαί‫ ׳‬όρνεά
τινα. " *Ύρικκάίος, ad Diod. S. 2, 2 9 9 " Schaef. Mss.
f Τ Ρ Ι Μ Α Ρ Κ Ι Σ Ι Α ap. Galatas Ea dicebatur institutio, qua singulos equites bini servi armati sequebantur in prcelium, qui, si illeesset vulneratus,.in ejus
locum succederent. Nomen derivatum a *μάρκα, nomine Equi Celtico. Paus. L. 10. p. 845. Jablonski.de
L. Lyc. p. cxlviii. " Cod. M o s q . . * Τριμαρισία, quod
Camerario favet, qui mavult * Τριμαρρισία et * Μά^pav." Facius.
f ΤΡ1ΞΙΣ. Ricinus, ap. iEgyptios. App. Diosc.
474. Spicileg. p. cccxxvii.
T P I T i l ^,olibus est κεφαλή, ut vult Schol. Aristoph.
[p. 109.] unde epith. Tpiroyeyeia quidam derivatum
putant. Alii ad aliam dialectum pertinere nomen illud
τριτώ existimant. Vide Hes., cui τριτώ alia etiam signif. H. Steph.—+ Hes. et Etym. M. hunc usum Athamanibus tribuunt. Eust. 104, 27. Cretensibus,
Suid. Atheniensibus. Alberti ad Hes.
" Jacobs.
Anth. 11, 365." Schaef. Mss.
+ ΤΡΟΧΙΑΟΣ s. Τροχίλος‫ ׳‬Avis quaedam
Mgyptiaca, quae crocodili dentes faucesque purgare dicitur. iElian. H. A. 3, 11. 8, 25. 12, 15. Jablonski.
Op. 1, 350.
ΤΎΒΑΡΙΣ. a Doribus vocabatur extremum έπιφόρημα, i. e. Extremus missus, teste J. Poll. [6, 71.]
nimirum σέλινα έν όζει. Η. Steph.
+ ΊΎΒΙ. Nomen mensis quinti ap. ^ g y p t i o s . Jablonski. Op. l, 352. " Clem. Alex. Str. 408." Edd.
f ΤΎΚΤΑ. τέλειον. Coena regia a Persarum rege
inaugurationis die praebita. Herod. 9, 109. Athen. 4.
146. Hodie Persis dicitur ‫·״‬.·_ϊΛ‫ ־‬Tacht. v. Hammer.
Cf. Reland. de vet. L. Pers. p. 255.
f T T M H N N A Hircum signif. ap. Lycios e Steph.
B. colligit Jablonski. de L. Lyc. p. cxlvi.
t Ί Ύ Μ Ν 1 Α Ν . τήν ράβίον. Xanthii. Ε Steph. Β. v.
Ύυμνισσός. Jablonski. de L. Lyc. p. cxlv. " Lege cum
Salm. άπο τυμνίας." Edd.
f ΤΎΜΝΙΣΣΟΣ. ή βάβϊος. Cares. Ε Steph. Β. Jablonski. 1. c. " L. Holstenio leg. videtur * Τυμνησσύς." Edd.
f ΤΎΡΙΣ. b Περσικοί χιτών. Hes. Relaud. de vet.
L. Ρc!s. 255. h. v. e falsa lect. ap. J. Poll. 7, 58.
ortam'putat, ubi pro κάπυρις Cod. aliquis καί τύρα
offerebat. " Ύυρίς, Ambitus muri, Hes." H. Steph.
f ΤΎΡΡΙΣ. πύργος, επαλζις, προμαχών. Hes. Vox
barbara inferioris Hellenismi, e Lat. desumta. Palmerius. T u n i s inde derivatur. Maussac. " * T1‫׳‬p"Τύβptbtov, TO, Inscr. Sicula Gruteri p . 2 1 3 . " Edd.
pts, Thom. M. Add. ad 535." Schajf. Mss.
ΤΎΡΣΙΣ, eus, ή· Turris, Ea praesertim, quae est in
moenibus, ut vult Gal. ap. Hippocr, Est etiam περίβολος τοϋ τείχους, ut vult Suid. Xenophontis I. afftrens: quem ap. eum vide. Hesychio est etiam
Propugnaculum. Bud. a Philostrato pro Munitionibus
aut Ambitu urbis poni tradit. Item Ύύρσος, τό έν
ϋφει ωκοοομημένον, Suid. Η. Steph. " v i d e T‫ ״‬p1 ‫׳‬f.
Nicander A. 2. Dionys. Hal. A. R. l . Έντείχίοι
καί
στεγανοί οικήσεις." Edd. " Thom. Μ. Add. ad 535.
Potten Archaeol. l , 59." Schaef. Mss.
t ΤΎΦΑΙΝΟΣ. ιχθύς *Κειλώβιος, καί Ζφεως είδος.
Hes. Jablonski. Op. l , 353. inter iEgyptiacas vv. recenset, dubius tamen, quia etymologiam non invenit
+ ΤΎΦΩΝ. Numeu .Egypti maleficum. iEgyptiacum
S18 lf
" ' V e n t u m nialignum, nocivum ·
I TU
el Theu-phon: Ventus evertens, perveitens; vel
etiam Theu-phoh : Ventus corruptor. Jablonski. O p .
1
1, 354.
t ΤΩΦΕΘ. Vide supra Ύαφέθ.
Y.
f0 r a5Se
ortum
ex
-i
^ g y p t i a c o ουαλ s.
‫״‬
ουιαλ, quod Lapidem pellucidum, ‫״‬on vero proprie
t i l l L M 0 2 . συλλαβή.
Ιαλαμίνιοι.
Hes.
!‫׳׳‬ΥΔΩΡ. Aqua. Nomen a Phrygibus accepisse Gr
putat Plato in Cratylo p. 410. a.
t - Τ Ε Σ Ι Σ . στολή. Πάφιοι. Hes. Leg. ‫ ״ ״‬W « . Salmas. Cf. Lat. Vestis: et mox * Ύεστάκα‫ ׳‬ιματισμό(, jjj
item :*"Εστη' στολή.K6rptot.
supra : *ΓεστίαΊνδυσις:
et * Γάστρα' στολή.
f ‫ ׳ ׳‬T K H 2 . έρυθρίνος piscis a p . Cyrenaeos. Clitarchits
a p . Athen. 7· 300. Vide Μκην. " ‫ ״‬Τ κ η ς , ου, b, s.T‫*־‬κης et"Υκκη ap. A t h e u . : Piscis quem Callim.
ίχθύν dixit. Zenodotiis ait Cyrenaeos τονϋκκηνvocare
ίρυθρϊνον. V V . L L . Sic Hes."T(f0s‫ ־‬έρυθρίνόs. H. Steph
" Callim. Fr. p. 502." E d d . " "Υκης v e l T u ^ J a !
cobs. A n t h . 7, 328. Callim. 1 , 4 4 4 . 502. * Ύκκψά,
(ή, 0»‫׳‬,) J a c o b s . A n t h . 8, 211. Τ . Η . ad Aristoph. ft
p . 12. 59• 481. Kuster. Aristoph. 2. 5." Schaef. Mss!
f Ύ Κ Σ Ω Σ nomen fuisse populi in iEgypto aliquamdiu dominantis, postea ejecti, tradit Manetbo ap.
J o s e p h , c. Apion. L . 1. §. 14. p . 445. signif. autem
nomen βασιλείς ποιμένας vel αιχμαλώτους ποιμέraj,
Jablonski. O p . 1, 356. vero ΰκσώς potius Magumpas·
torein aut Pastorem a r m a t u m insignire, et de Mose
esse accipiendum contendit.
f ‫ ׳‬Ύ Α 0 Γ Ο Σ . στρατός. ΤΙεργαίοι. Hes.
t ‫ ׳‬T N . Legitur a p . L X X . E d . Complut. Ezeciu,
11. pro H e b r . ‫ ה י ן‬Hin : Mens ura liquidorum. Vide
E'ic.
Τ Π Ε Ρ Β Ε Ρ Ε Τ Α Ι Ο Σ . Extremus anni mensis ap.
Macedones et Asiae populos, October Suidae. Unde
pro Comperendinatore ponitur et cunctatore. 'YirepβερεταΊος μήν exp. October in Can. Apost. c. 38. VV.
LL. H. Steph. " J o . Malalae Chron. 298." Routh. Mss.
" Zeuob. 6, 3a." Wakef. Mss.
t Ύ Π Ο Π Α Ρ Κ Ο Ν . S u b p a r c u m . Suid. Videtur esse
voc. semi-Lat. Kust.
f ‫ ׳‬Ύ Ρ Ι Γ Γ Α . πτύον. Σαλαμίνιοι. Hes.
+ 7 ΥΣ ap. Galatas vocabatur Frutex, quem Gr.mii•
KOV appellabant. Paus. 10. p. 890. Jablonski. de L.
Lyc. p. cxlviii. " Turneb. Advers. 19, 25. eraendavit ΰσγη, de qua planta et colore inde confecto v.
Salmas. in Solin. 273. 962·, qui illam emendationem
cum Sylb, probat, Sed nihil mutandum, et vulg.
sanam esse, ex 4. Codd. Bibl. Reg. coufirmavit Palmer. Exercc. 440. et Kuhn. comprobavit. Sc. Galatffi
voc, κόκκος andientes ex ipsorum lingua Coche, Suem,
intellexerunt, et fruticein Hous, h. e. 5s, appellarunt.
Inde hodie adhuc Franco-Gallorum nomina Honset
Cochinelle." Facius.
t ΎΣΣΩΠΟΣ. Hebr. ‫ א ז ו ב‬Esob:. Hyssopus.
ptiacam v, esse contendit Jablonski. Op. 1, 360.
" D e hyssopite viuo videtur intelligendum illud, Ώραπ ιών ύσσώπον, Athen. 156. quod vulgo Decoctum
hyssopi interpr." Schweigh. Mss. " Suicer. Thes.
Maittair. ad Aret. 356. Glossae SS. Hes. 276·".Edd.
" "Υσσωπος, Casaub. ad Athen. ^Ι.'ΎσσωΜκ,Τουρ.
Opusc. 1, 282. Bernard. Rei. 103. Wakef. S.C.I,
159.‫ ״‬Schaef. Mss.
+ ‫ ׳‬Υ Σ Τ Ι Α Κ Κ Ο Σ . ποτηρίον ποιόν. Ίταλιΰται. Hes.
P e r κ simplex legitur ap. Athen. 500. " V41‫־‬ck. A‫״‬
doniaz. p. 294." Schaef. Mss.
"ΥΦΕΑΡ, Visci genus, quod in abiete et larice nascitur. Theophr. [C. P . 2, 22. vel 24.] hyphear ilici
etiam tribuit, quem vide. H. Steph.—t Theophrasti»
Arcades ύφέαρ vocare ait, quod ap. Euboeos est err
λί'ς: " Η. P. 3, 16." Edd.
‫ י‬f ΎΦΕΙ scribunt aliqui ap. LXX. Num. 5, 15.,ubi
Ed. Bos. habet οίφί pro Hebr. ‫ א י פ ה‬Ephah: Men•
sura aridorum. In Ed. Aldi Lev. 5, 11. legitur i f .
Vide ΟΙφίν.
·,.
Φ.
t Φ Α Α Θ . Vocem H e b r . 3‫ אה‬Pheah : A n g u H
Extremitas, ita expressit Theod. Levit. 19» 27· ‫׳‬
Φ Α Β Α . Magnus pavor. [vEol. pro θάβα, vel fla‫«״‬.
Alberti ad Hes.] Item ro σύνηθες όσνριον. Ita Hes.
qui id intelliger'e videtur de Vulgari legutaine, Faba,
quod appellaretur hoc nomine κατα γλωσααν. π·
S t e p h . " G l . Φάβα.‫ ׳‬Faberrae, Faba. Trail. 9· P‫־‬
* Φαβατίνου Αλεύρου. " E d d .
t Φ Α Γ Ο Ν Α , ώίλαυτον, ίίπλαστον. (Forte &πληατον.
Kust.)‫״‬Effn δέ Σύρων ή Ufa. Suid. Idem dat Zonar.,
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
qui vero scribit φαγώνα, et άπλήστον.
Quatenus
&πληστ05 dicitur φαγών vel φάγων, facilius a φάγομαι
derivatur. Verum altera exp. forsan a Chald.
Phagag, translata est, a quo Ithpehal: Oblectari se,
Ridere, signif.; vel a
Phagan : Paganus, Idiota
incivilis.
+ ΦΑΓΡΩΡΙΟΣ. Piscis Niliacus. Spicileg. p.
cccxxxii. " * Φάγωροϊ, ό, Hes. et Strabo 1179·
* ΦαγρώρΓΟϊ, όν καί φάγρον καλουσιν, ubi Mss. * Φραyaipios." Schneider. Lex.
• ΦΑΙΚΑΣΙΟΝ, τό· Calceamenti genus. Hes. Rusticum calceamentum esse tradit, ideoque nonuulli
φαικάσια iuterpr. Perones. Appian. autem [B. C. 5,
11.] dicit fuisse Calceamentum Άλεξανδρέων
καί
ιερέων 'Αττικών, quo uteretur Anton., dum esset cum
Cleopatra. Sic et Plut. Antonio, Μετά τών γυμνάσίαρχών εν ίματίω και φαικασίοιε προρει. Seneca de
Benef. 7> [21.] Pythagoricus quidam a sutore phaecasia emerat, rem magnam, non praesentibus numis.
Ε Snetonio autem affertur et Muli pbaecasiati, pro
Soleati. H. Steph. " Zonar. 1797· Tonp. Emendd.
2, 336. Myrin. 2. * Φαικάδα ευτάρσοισιν επ' άστραγάλοισι γέλώσαν." Edd. " Φαικάσιον, Toup. Opusc. 1,
539. Jacobs. Anth. 7 , 3 1 3 . 8, 281. Φαικάϊ, Toup.
1. c. Jacobs. Anth. 8, 281." Schaef. Mss. " Φαικάσιον, Clem. Alex. 240." Wakef. Mss.
cccclxxiii
t ΦΑΜΕΝΩΘ. Mensis iEgyptiorum, in quo feStum, quod dicunt έμβασιν Όσίρώοs els τήν σελήνην,
3‫גג‬
celebrant. Plut. de Is. p. 508. Ed. Oxon. Jahlonski.
Op. 1, 371•
+ ΦΑΜΕΝΩΦΙΣ ap. Thebanos Memno vocatur.
Paus. Att. p. 101. Jablonski. Op. l , 372. Idem est
qui supra 'Αμένωφιε.
" * Φαμένωφ, ad Charit. 531."
Schaef. Mss.
f ΦΑΜΙΑΙΟΣ. f) γανή, [forsan γυνή,] και φαμίλια'.
"Αλλοι' be τήν δοΰλην.
Φαμιλιών οίκετικών, άνδραπόδων. Etym. G . Vocis φαμίλιοε forma suspecta est.
Apud Du.Cang. φαμίλιοε est Famulus; hie vero Matremfamiliae cum famulitio signif. traditur, quod
potius neutr. exprimendum videri possit. " * Φαμηλία,
Familia, Geopon. 1, 113." Wakef. Mss.
t ΦΑΝΗΣ. Orphei et Orphicorum dens, Jablonskio judice, ex iEgypto repetendus est, ubi Φενεε est
αιών. Op. 1, 372.
+ Φ Α Ρ Α Ζ Ω Ν . Vide Φράζων.
+ Φ Α Ρ Α Ω . Apud iEgyptios communi dialecto
φουρο Regem siguif., et dialecto Thebaidis, quae est
antiquissima, παρρο, vel quod iEgyptiis plane idem
est, φαρρο. Jablonski. Op. 1, 374. Apud Joseph.
Arch. 8, 6, 2. legitur 6 Φαραών. " Wakef. S. C. 1,
4." Schaef. Mss.
·‫ •ן‬Φ Α Ρ Ι Σ Α Ι Ο Σ . άφωρισμένος, μεμερισμένοε, καθαρός.
Hes. Secta Pharisaica inter Judaeos nomen habere
t ΦΑΙΛΟΝΗΣ s. Φαιλώνης. Vide Φενόλης, et Φεputatur ab Hebr. ‫ פ ר ש‬Pharasch : Separavit, Seλόνηι.
" Gl. Φαιλόνη• Piunula. Ubi VV. D D . corjunxit. Cf. Schleusner. Lex. Ν. T .
rigiint Paenula." Edd.
f ΦΑΡΚΕΩ, * Φαρκτός. Factum e Lat. Farcio,
+ ΦΑΙΝΟΑΗΣ. Vide φενόλης.
" Gl. * φαινόλη- "
Farctus. Palmer, ad Hes.
ν,"Αλλην.
Lacerna, Paenula. * Φαινολοθήκη· Paenularium. Φαι+ ΦΑΡΜΟΥΘΙ. Mensis nomen ap. iEgyptios. Joνόληε, τό φελόνιον Paenula. Φαινόληε, 3. Poll. 7» 61.
seph. A. J. 2, 5. eundem cum Εανθικω Macedonum
Hes. Etym. Μ. Schweigh. ad Athen. 3, 52. Salm.
esse tradit. Zonar.: b Άπρίλλιοε μήν παρα 'Ρωμαίοιε.
ad H. A. Scriptt. p. 7·" Edd. " Φ α ι ν ό λ η , Jacobs.
Jablonski. Op. 1, 376.
Anth. 11, 390. Φαινόλη!, * φαινόλιον, Matth. Gloss.
Min. 12." Schaef. Mss.
f ΦΑΣΕΚ, s. Φασέχ. Legitur ap. L X X . 2 Chron.
30, 1. 5. 15. pro Hebr. TOD Pesah : Festum pat ΦΑΙΝΟΥΚΛΟΥΜ. τό μάραθρον, Foeniculum, ap.
schale. Zonar. : Φασέκ" κατά Ίoυbaίoυs το λεγόμενον
Romanos. Etym. G. v. Μάραθρον.
*Φάσκα (leg."Πάσχα. Tittmann.) όπερ δηλοί τήν εξ Α'ιt ΦΑΚΙΗ παρά Ίταλο'ιε ή oif/is λέγεται‫[ ־‬Lat. Faγΰπτου
bwfiaaiv.
cies,] εκείθεν * φακιόλιον' τό έν τή όψει, σιμικίνθιον,
Φ Α Σ Ι Α Ν Ο Σ , 0‫ ׳‬Phasianus, Avis. Affertur et ΦαLinteum, quo absterguntur.Sudor aut alii humores in
aiaviKos
ex Athen. [9· 3 8 6 . ] Sic autem vocata est
facie. Etym. G. Vide Σιμικίνθιον.
haec avis a fluvio Colchidis, cui nomen Phasis. H.
+ ΦΑΚΛΟΥΣ. φορτία. Etym. G. A11 e Lat. FasciSteph.‫ " ־‬Apud Quint. Sm. 10, 89· Καί Φάσιν, ήδέ
cuius depravatum ?
Γαηνόν, os οικία ναιετάασκεν, metrum violatur nomine
t Φ Α Α Λ Ο Σ . Simulacrum membri virilis, c u j u s ut
proprio, quod et pictoris est in Epigr. Corn. Longin.
usum in sacris, sic et nomen ex iEgypto repetit J a 2,.2. (Anal. 2, 200.) ubi rectius Φάσι$. Nescio itablonski. O p . 1, 367· ubi Παλου et Φαλου nomeu
que, an emendari possit * Φάλιν, quod nomen occurPuerum signif., qui ipse quoque generationis symborit ap. Diet. Cret. 1, 18. Perperam enim vulgo etiam
lum erat. Hinc Φαλλοφόρουε vocant Sicyonii, quos
Fluvii nomen vel in opt. Edd. scriptum legitur Φάσιν,
alii Α{1Γ0κανδάλ0ν$ [Athen. 14. 621· quem exscripsit
erravitque Tzschuck. ad Strab. T . 5. p. 84. utramEust., habet αύτοκαβίαλουε,] et Ίάμβουε (malim Ία μque. rationem^aeque bonain esse statuens. Codd. meβήλουε Hemsterh.) Ilali φλνακαε, T h e b a n i έθελοντάε
liores in forma producta fere ubique consentiunt."
appellant. E u s t . ad II. A . p. 884, 26. Hemsterh.
Fr. T . Friedemann. de Med. Syll. Pentam. Gr. 362.
ad Hes. v. Ίαροχρείαν. " Vide R . P . Knightii librum
" Φάσιν edidit et Wyttenb. ad Pseudo-Plut. de Fluv.
de Cultu Priapi, Greg. N a z . iii Julian. 42. 104. 139·
1152. Vide Memnon. Hist. 44. 52." Edd. " Φ α σ ‫ ״‬,
166. 172· Clem. Alex. p. 13• J o . L y d u m de Meus.
Phrynich. Eel. 305. Casaub. Theocr. 9 7 . Reisk. Φα82. Eudociam 412. * Φαλλαγώγια, Nonn. ad G r e g .
aiavos,
Phrynich. Eel. 204. Thom. M. 885. Brunck.
N a z . 172." E d d . "Φάλη*. R e m i t t i t n o s ad φάλλοε(sic,)
Aristoph. 2, 71· 3, 88.; Kuster. 53. 189. Jacobs.
ubi de v. φάλης ne verbum quidem. Φάληΐ.εβΙ Penis,
Anth. 11, 86. Aristoph. Fr. 267· Φασιανικοί, PhryM e m b r u m virile. Sophro ap. Schol. Aristoph. A.
nich. Eel. 204. Thom. M. 885. Kuster. Aristoph.
2 6 2 . Ό δ' al φάληε * κατακυπτάζει. T h e o c r . Epigr.
189·
Φασιανόϊ, Φασιανικόϊ, Herod. 446. et n. :
(4.) de Priapo, c u j u s ξόανον, Τρισκελές, αΰτόφλοιον,
Toup. Opusc. 2, 16." Schaef. Mss.
άνούατον' άλλά φάλητι ΪΙαώογόνω δυνατόν Κυπριδοί
epya τελειν, Etsi auribus carebat, membro tamen
f ΦΑΣΚΙΑ. Fascia [qua voce utitur Hesychius in
virili non deficiebat. Hes. Φαληρίε‫ ׳‬opvis λιμναία.
Πόδια et Τελαμών,] teste J. Poll. 2 , 1 6 6 . a Romanis diK a i φάλης, τό 8ερμάτινον καί ξΰλινον αίδοΐον.
Idem
citur pro ζώνη. Soping. ad Hesych. v. Πόδια. "Basil.
auteui est φάλης et φάλλοε.
Dorum autem mos est
3, 133. * Φασκιόω, Diosc. Parab. 2, 67." Edd.
s c r i b e n d i φάληε b a r y t o n e : Attici autem φαλήε, ut
" Φασκία, ad Moer. 361. Τ. H. ad Aristoph. Π. p.
'Ερμήε, notante Schol. Aristoph. 1. c . " B r u n c k . Mss.
187." Schaef. Mss.
Ίθύφαλλοε, N o n n . ad G r e g . N a z . in J u l . 1 4 0 . ‫״‬
t ΦΑΣΚΙΣ, quo nomine utitur Hes. v. Βασκενταί,
E d d . " Φαλλό!, T o u p . A d d . in T h e o c r . 409. Wessel.
videtur esse L a t . Fascis. Soping. ad Hes. v. Βασκευ7‫־‬αι.
Herod. 1 2 7 . ; Diod. S. 1, 26. Act. T r a j . l , 254.
+ ΦΑΩΦΙ. Mensis iEgyptiorum secundus. Nomen
Brunck. Aristoph. 1, 9 9 · : Kuster. 120. Erycius 6 .
videtur idem signif. quod Έπιφί· Mensis numerorum,
Φαλλικό!, A c t . T r a j . 1. c. K o p p e n Blumenl. iii. Einl.
vel quo n u m e r a t u r . Jablonski. O p . 1, 195. Diversip . c. ci. Dawes. M . C . p. 26. B r u n c k . Aristoph. 1,
mode vocem scribi observat T e w a t e r . in nota.
99‫'׳‬, A c h a r n . 261. Φαλλο^όροί, T o u p . O p u s c . 1.
" Wessel. de J u d . Arch. 8 . " Schref. Mss.
4 1 2 . ; !Emend. 2, 156. * ίίθυφάλλιον, Dionys. H . 5,
+ Φ Ε Β Ρ Ο Υ Α Ρ Ι Ο Σ . Februarius. Suid. Φενρονάριο»,
2 2 . Ίθυφαλλικόί, Dawes. M. C . p . 27·" Schaef. Mss.
E t y m . G . " Φεβρουάριοε, Athen. 9 8 . P l u t . Dion} s.
+ Φ Α Λ Μ 0 Υ Ν Ι scribunt nonnulli pro Φελμουνι,
H . " E d d . " Ad Lucian. 1, 410.‫ ״‬Schref. Mss.
quod vide.
t ΦΕΙΔΙΚΟΜΙΣΟΣ. ή διά μαρτύρων πίστιε. H e s .
ccctlxii
ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
Pro *φιδέίκόμισοι· F i d e i c o m m i s s u m . Salmas. S u i d . :
* Φεδείκόμιστα. R e c t i u s : * φιδέίκόμισσα.
Kust.
f Φ Ε Α Μ Ο Υ Ν Ι . Legitur ap. L X X . et T h e o d o t .
D a n . 8, 13. pro H e b r . ‫ פ ל מ נ י‬P h a l m o n i : Q u i d a m .
C o d . A l e x , φελμωνϊ, alii φαλμουνϊ aut φελμώνι.
t Φ Ε Λ Ο Ν Η Σ . Legitur 2 T i m . 4, 13. Vide infra
Φενόληι. " H e s y c h i o in v. Άμφινώτουι
est * Φελλώνηι." E d d .
-t Φ Ε Μ Ι Ν Α Λ Ι Α , [vel ut Suid. et Cyrill. * Φημιν ά λ ι α , ] Crurum indumenta, a Lat. F e m e n . Vide H e s .
v. Περισκελια. E t y m . G . Περισκέλη" φημινά, * βρακιά.
ι Φ Ε Ν Ν Ι Ο Ν . μηδική όδόι. ΙΙαμφύλιοι.
H e s . L e g . f!
δημική όδόι. T h . Bruno.
Φ Ε Ν Ο Λ Η Σ , vel Φαινόλη«, ου, 0· Penula. Existimatur autem illud ex hoc Lat. esse factum, ut tenuis
in aspiratam sit mutata. Quod si scribatur φελόνηι,
pro quo invenitur etiam scriptum φελώνηι et φαίλόνηι,
tunc literarum etiam metathesis facta fuerit.
Vide
ap. Suid, Φενόληι et Φαινόληϊ, necnon Φαιλώνηι, diversis in locis et cum diversis e x p p . J. Poll. [7, 6 1 . ]
e Rhinthone h. v. affert. Vide et A t h e n . [ 9 7 . ] : ap.
quem pro vocabulo R o m . 110η habetur. A p u d Ar, t e m i d . φαινόλη! legitur Όνειροκρ. 2, 3. qui τή μαντύη
et τή έφεστρίδι ipsum adjungit. Extat et 2 T i m . c.
ult. (13.) ubi quidam pro Scriniolo acceperunt. H .
S t e p h . — t Zonar. : Φαινόλη!' χιτών Ιερατικό!.
Οί δέ
παλαιοί έφεστρίδα. Καί * ΦαινόΧιον' ιμάτιον, καϊ ό άρχιερατικό! χιτών.
Cf. Schleusner. L e x . Ν . Τ . [ Α liud est *Φαινόλη!' ό άγαν άπατηλόι.
E t y m . G . ρ.
5 4 8 . et Z o n a r . : Φαινόλη!‫ ״‬ό άπατεών, quod forsau a
Lat. Poenulus formatum videri possit, Punicae fidei
respectu ; nisi affine esset τώ φέναξ• Impostor.] " Vide
Άμφινώτου!,
Wetst. ad 2 T i m . 4 , 12. et Casaub. et
S c h w e i g h . ad Athen. 1. c." E d d .
t Φ Ε Ρ Ε Α . Άθήντ/σι ξενική θεός. 01 δέ τήν Έκάτην.
Hes. L e g . * Φ ε ρ α ί α . Is. Voss.
t Φ Ε Ρ Θ Ο Υ Μ Ε Ρ Θ Ρ Ο Υ Μ Ο Ν Θ Ο Υ . Mentha sativa,
ap. .IEgyptios. A p p . D i o s c . 4 5 4 . Spicileg. p. c c c x x v i i .
t Φ Ε Ρ Ο Υ Λ Λ Α . ή κρούουσα, έκ τοϋ φέριρε. Etym.
G . Lat. Ferula a feriendo.
t ΦΕΡΤΡΥΣ. άθλοι. Θούριοι. H e s .
t ΦΕΡΦΡΑ. Equisetum, ap. iEgyptios. A p p . D i o s c .
4 6 5 . Jablonski. O p . 1, 3 8 0 .
f Φ Ε Σ Κ Α Σ Ι Ο Ν . μάγγανο ν πλόίκόν. P h o t . Peregrinitatis notam gerere videtur vox, quam alibi nusquam
inveni.
t Φ Η Τ Ι Λ Λ Ε Ι Σ . Feciales. Suid. V o x Lat. " * Φετιάλειι, ad D i o n y s . H . 4, 2 0 4 8 . " E d d .
f ΦΘΑΣ. N u m e n iEgyptiorum, a Gr. Latinisque
vulgo pro Vulcano habitum ; sed fuisse commune
deorum nomen docuit Silv. de S a c y . Suid. scribit
etiam Άφθάι.
Jablonski. O p . 1, 3 8 1 . " W e s s e l . ad
Diod. S. 1. p. 16." E d d .
t ΦΙ. Alphabeti litera vigesima prima tenuisse nomen dicitur ab Hebr. ‫ פ ה‬Peh raphato.
Φ Ι Β Λ Α , s. Φίβλη, ή· Fibula ; e quo illud factum
est per syncopen, Hinc φιβλοϋσθαι·
Infibulari, aut
etiam Infibulare. Vide Hes. H . Steph. " G l . Φίβλα·
Fibula. * Φιβλίον Fibula."‫ ־‬E d d . " Φίβλα, ad Mcer.
3 6 7 . T o u p . O p u s c . 1, 3 6 9 . " Schaef. M s s .
t ΦΙΒΛ.ΑΤΩΡΙΟΝ. περιβόλαιον Περσικό‫״‬. Suid.
t ΦΙΓΛ, Φίκα' σφίγγα.
Hes. Boeotis h o c tribuit
Graev., iEolibus Hemsterh. ad Hes. v. Φικιών. Vide
Hi και.
t Φ Ι Λ Α 5 . δρΰι, νέοι. Ή λείοι. H e s . Ilex. Infra *Φίνακα· δρϋν. Alberti. [Hex Gr. alias πρίνοι dicitur.]
+ Φ Ι Μ 1 Ν Α Λ Ι Α . Zonar. Vide supra Φειιι»‫׳‬άλια.
" Gl. Φιμινάλια• Vastrapes." E d d .
t ΦΙΣΚΟΣ. δημόσιον ταμιεϊον.
Suid. Lat. Fiscus.
" Gl. Φίσκοι, 6 συνήγοροι‫ ׳‬F i s c i a . " E d d . " *φισκοσυνJjyopos, A treasury-advocate, Hes." W a k e f . M s s . E t
sic in Gl. leg., iibi v. nott.
t Φ Λ Α Β Ι Λ Λ Ι Ο Ν . [Ita pro φλαβέλλιον
ex auctoritate librorum Mss. edidit S c h w e i g h . ] Lat. Flabellum.
Vide Casaub. ad Athen. 6 4 7 .
+ Φ Λ Α Γ Ε Α Λ Ι Α . V o x , qua utitur H e s . v. Σκυταλαι.
Verum, teste S c h o w . , in C o d . M s . scriptum
est φραγέλλια,
quod vide.
1 Φ Λ Α Μ Ι Ν Ι Ο Υ Σ Flamines appellat Suid. v. Π 0 ^ -
τίφιξ.
" * Φ λ α μ έ ν τ α ι , ό, L a t . Flamen, Appiaij.‫״‬
S c h n e i d e r . L e x . " * Φ λ α μ μ ί ν ι ο ι , Strabo 348.‫״‬Edd.
f Φ Λ Α Μ Ο Υ Λ Α Ρ Ι Ο Ι . έκ τοϋ έπϊ τά! άκρα! τον ίί.
paras φοίνικα ράκεα έζήρτηνται.
E t y m . G , VeMllife1j
e x p . ap, D u Caog.
f Φ Α Α Μ Ο Τ Λ Ο Ν . άπο τοϋ φΧογίνου χρώματοι ώνομάσθη. E t y m . G . Zonar. : Β ά ν δ ο ν φλαμούλιον. Lat,
Flammulum : Signum, Vexillum, a colore flarameolo
dictum.
ΐ Φ Λ Ο Ι Α Ν . τήν Κόρην, τήν θεόν οΰτω καλοΰσι Αί‫י‬
κι0νε5. Hes. ΎπέρφΧοια μήΧα E m p e d o c l e s Punica vo'·
cavit, quae Proserpinae sacra. Vide rationem 0p(
P l u t . S y m p o s . V . 8. Tollius. [Possit derivari a ^Xfo
φΧέω, A b u n d o , ut a fertilitate nomen habeat.]
f ΦΝΑ1ΤΉΣ E t y m . M . iEgyptiacum esse nomen
tradit [in v. φ>‫׳‬εΐ] sine e x p . Spicileg. p. cccxxvii.
t ΦΟΠ1Ρ. Legitur ap. L X X . N u m . 23, 28. 31,16,
D e u t . 3, 29• Jos. 2 2 , 17· pro Hebr. ‫ פ ע ו ר‬Peor: nomen Montis et Idoli Moabitici, quod alias Baalpep!
vocatur.
t Φ Ο Δ Ε Ρ Α Ι . όρύξαι. Zonar. Lat. Fodere.
t Φ Ο Ι Δ Ε Ρ Α Τ Ο Ι . Fcederati. Suid. ΦοιΖέρατκ• &|fc
ωμα. Zonar. H u n c q u o q u e usum auctoritatibus fulcit D u Cange v. φοώεράτοι.
t Φ Ο Λ Λ Ι Σ . το βαΧάντιον. Etym. Gud.
Ε Lat.
Foliis. Etiam ille usus, quo de exigui pretii numo
frequentatur ap. auctores sequioris aetatis,,ut Du
Cange exemplis probat, a Suida n o t a t u s e s t : Φόλλιί,
άρσενικώ!, φόλλεω!· ό οβολόι. Alii tamen scribuntέόλα.
t Φ Ο Ρ Β Υ Γ Α . ούλα. 'Ηλείοι. Hes.
t ΦΟΡΘΟΜΜΙΜ s. * Φορθομμίν. Legitur ap. Theodot. D a n . 1, 3. E d . Bos. pro Hebr. DOiTIS Parthi·
mim : N o b i l e s . C o d . A l e x . Πορθεμμεϊν scribit. Symm.
habet Παρθών.
t ΦΟΡΚΕΣ. χάρακε!. H e s . Furcae Romanorum. SoP‫׳‬ng.
:
f Φ Ο Ρ Μ Α Ρ Ι Α . παρά 'Ρωμαίοι! άπόφασιs θανάτον.
Suid. Formula, sententia mortis. D u Cange.
t ΦΟΡΟΣ, το πωλητήριον. Suid. Vox Lat. Forum.
Kuster.
ι
t ΦΟΣΑΙ. όρυζαi. Zonar. Lat. Fodere.
t Φ Ο Σ Σ Α Τ Ο Ν . εύδετον τό στράτευμα. Etym. &
Φοσσάτον· ό στρατόs. Zonar. Lat. Fossatum.
f ΦΟΤ. Videtur esse Ponticum nomen plantae, qua»
Valeriana vocatur. D i o s c . 1, 10. Schneider. Lex.
t Φ Ο Τ Α Α Α Ε Ι . σωμασκεί. Hes. Hemsterh. v. Ivpβουάδδει, Laconicum declarat φουάδδει‫ ׳‬Certa\id<1ex>•
ercetur. " Valck. Adoniaz. p. 2 8 9 . ; Ep. ad ftov>
77•" Schaef. M s s .
t ΦΟΤΑΕΗΙΕΡ. ή έπι τήί χώρας σωμασκία των μελ·
λόντων μαστιγοϋσθαι.
Hes. Turbata verba ita redogenda d o c e t Hemsterh. : * Φουάξιρ‫ ׳‬ή έπϊ τον τήι 'ΟρBias, vel Όρθωσίαι, βωμοϋ σωμασκία των ρώλάντωι
μαστιγοϋσθαι.
Laconicum.
f Φ Ο Υ Α Λ Ι Κ Λ Ο Ν . είδοι παιδιά!. Suid. Corruptara
e Lat. Folliculus v o c e m j u d i c a t Schweigh. ad Athen.
p. 14. f. " * Φουάλικλον, siveΦούλλικλον, aut *Φώλλικλον scriptum oportuit ap. Athen. Τ . 1. p. 54.
Schweigh. Mss.
'
t Φ Ο Υ Κ Α Τ Ζ Α . φώοι κουάσσα, 'ο έστι * νυρόππροι.
E t y m . G . Interpretatio haud minus obseura, quam
voc. ipsum. Forsan lucis aliquid dat Du Cange, qui
exhibet Φουκαιτα· φώκου άσσα, ο'ιωνεϊ [oiom] *1r‫״‬pe‫׳‬
κτύποι, in E t y m o l o g i c o Suidae.
t Φ Ο Υ Λ Ι Α Ε Ρ . παρθένων χορό!. Δωριείι. Hes.
t Φ Ο Τ Ρ Α Ι Γ Α . (Sic pro Φρούδη γά rescribit Kur
Ster.) νεκυία, ή των νεκρών εορτή, ap. Persas. Suid.
f Φ Ο Υ Ρ Κ Α , παρά 'Ρωμαίοι‫ ו‬δίδυμο ν ξύλον. Suid.
Lat. Furca. " E t y m . G . v. Ίκρύον." Edd.
t ΦΟΥΡΝΟΣ, κλίβανοι.
Etym. G. Utitur Hes.
v. Ίπνό!. Lat. Furaus. Soping. «* Φονρνίκιοι άρτοι,
Furnaceus panis, Athen. 113." Schweigh. Mss.
Φούρνοι, T o u p . O p u s c . J, 177· * i ο υ ρ ν ά ρ ι ο ι , 'Φονρνάρηι, Τ . Η . ad Aristoph. Π . p. 482.
*Φούρνοι
στηι, Timaei Lex. 149·" Schaef. Mss.
. f
t ΦΟΥΡΤΟΣ. κλέπτη!. Etym. G . An a Lat. t u r >
Sed cf. Φώρ infra.
‫" ·״ ך‬
Φ Ρ Α Γ Ε Λ Λ Ι Ο Ν , τό• Flagellum. Jo. 2, [ ‫ י‬5 · ! ^ ‫״‬
ποιήσαι
φραγέλλιον
έκ σχοινιών.
Invenitur Ι-,
TABULASPEC1ALES:HEBRJE1,CHALDiEI,SYRI.
φραγγέλων,
ut ap. Schol. Aristoph. [ A . 7 2 0 . ] qui Ιμάνras exp. λώρουί et φραγγέλια.
Sic ap. E t y m . scriptum
est Φ ρ α γ γ ε λ ώ , Flagello. A p u d Eund.
Φραγγέλειον,
et Φράγγελλοι,
Italiae gens, unde derivari possit.
H . S t e p h . — f Originem vocis suiit qui e Lat. Flagellum repetant. Vide Alberti. ad Hes. v. Σκυτάλαι
e t Vales, ad v. Μάστιξ.
Vide supra Φλαγέλλια.
‫ ״ ״‬Φ ρ α γ ί λ λ η , ή, et * Φραγελλόω." Schneider. L e x .
‫ ״ ״‬Φραγγέλη, Schol. Aristoph. A . 7 2 4 . " E d d . ‫ ״‬Φραγίλλιον, Φραγελλόω, G o t t . Α η ζ . 1 7 9 0 · 6 6 . St. p . 6 7 0 .
Matth. Gloss, min. 2 1 . ad Mcer. 3 4 6 .
Φραγγέλιον,
Brunck. Aristoph. 3 , 8 7 . ; Kuster. 124. Mcer. 3 4 6 .
et η. : Φραγγέλη, Kuster. Aristoph. 124." Schaef.
Mss.
f Φ Ρ Α Ζ Ω Ν . Legitur in C o d . Alex, τών δ . Jud. 5,
7 . pro Hebr. Τ1Π& Pheras0n : D u x . Scriptum olim
fuisse φαραζών conjecit Fabricius. Vide Biel. N o v .
T h e s . Philol. v. Φαραδών.
t Φ Ρ Ε Α Ρ . Comparat Ogerius Hebr. ‫ ב א ר‬B e e r :
Puteus.
f ΦΡΗ. Sol, ap. iEgyptios. Jablonski. O p . 1, 3 8 4 .
‫ ׳‬t Φ Ρ Ο Υ Ν Ζ Α Τ Ο Ν , φροϋνζα· τό φρύγανον. E t y m . G .
‫ ׳‬f ΦΥΚΟΣ. Fucus. Cf. H e b r . ‫ פ ו ך‬P h u c : Stibium,
Pigmentum oculorum inter Hebraeos.
t Φ Υ Α Λ Κ Ο Υ Ο Ν . Clematis, ap. I E g y p t i o s . A p p .
D i o s c . 4 6 2 . Jablonski. O p . 1, 3 8 4 .
f Φ Υ Λ Λ Ο Μ Ε Ν Ο Ι . τιλλόμενοι.
Αωριεϊε. H e s . , sed
extra ordinem, post Φουλίδερ. Leg. * φουλλόμενοι. Is.
Voss.
t Φ Υ Ρ Κ Ο Ρ . όχΰρωμα. Hes. post φνλλόμενοι.
A
Furca. ^ i d e supra *'Φόρκβί• χάρακες. Valles enim
castrorum haud absimiles furcis. Tollius. " * Φυρκηλΐται· τειχήρεις. Hes." Edd.
t ΦΥΣΑ. Piscis Niloticus. A t h e n . 7 · 3 1 2 . H . Steph.
T h e s . 4 , 2 5 8 . scribit Φϋσα. Sitne nomen G r . an M gyptium dubito. T e w a t e r . Auctar. ad Jablonski. Op.
I, 456.
Φ Υ Σ Ι Κ Ι Λ Λ Ο Σ apros, s. άρτίσκοsm Panis q u o d d a m
genus, ap. A t h e n . 4. [ 1 3 9 · ubi Lacedaemoniis hie usus
tribuitur.] H . Steph.
t ΦΩΡ. ό κλέπτηε. Suid. Lat. Fur. Sed illud Suid.
a v. φωρφν Pervestigare, deducit, et Lat. a Gr. derivare praestiterit.
f ΦΩΣΩΝΙΟΝ, Φώσων et Φώσσων τό λινουν τό apμενον, seu, ut quidam volunt, rols Αιγύπτιοιs
χιτών
έκ παχέος λίνου. J. Poll. 7, 7 1 . Heins. ad Hes. v. Ή μιφώσιοψ. Cf. Jablonski. O p . 1, 3 8 4 .
Φ Ω Π Γ Ε , et demin. Φ ω τ ί γ γ ι ο ν Fistulae genus quoddam [ap. Alexandrinos, Λώτινοε αυλό*. Athen. 4 . 1 7 5 .
1 8 2 . ] Vide E u s t . [ 1 1 5 7 , 4 3 . ] e t H e s . H . S t e p h . " Cf.
Φ α υ σ ι γ γ ε ι . iEIian. Η . Α . 6, 3 1 . Οί θηρώντεs τούς παγούρόυς τόν τρόπον τοΰτον θηρώσιν έπψαυτούς έμιγχανήσαντο τήν μονσικήν δέλεαρ, γωτιγγίω
γοΰν, όνομα δέ
οργάνου τοϋτο, αίροΰσιν αύτους. U b i Schneider. ' H e s .
Φωτίγξ" σύριγί,, * ιβΧόγιος αυλός, ώς (ίδος
σάλπιγγας.
An πλάγιος V * Φωτιγγιστής, ό, G l . ap. Salmas. ad Η .
Α . Scriptt." E d d .
Χ.
f Χ Α Β Ρ Α Θ Α γήν Legitur ap. L X X . E d . Complut.
et A i d . ' 2 R e g . 5, 19· pro Hebr. ‫ כ ב ר ת א ר ץ‬Cibrat
a r e z : Spatium aliquod terrae, mensura non deiinita.
C o d . A l e x . E d . Breitinger e x h i b e t χειβραθά, Ed. Bos.
δεβραθά.
·f• Χ Α Β Ω Ν Ε Σ . στέθια όπτώμενα υπό άλεύρου. H e s :
L e g . στεάτια· Minuta frusta adipis. Palmer. Probablllus A l b e r t i : L e g e σταιτά aut στατή'ία‫ ׳‬Placentulae.
Est enim vox H e b r . ex Jerem. 7, 18. [uti legitur in
E d . τών 0. Aldi, pro Χαν>‫׳‬ώί6‫׳‬ί, quod vide infra.]
Χ Α Λ Β Λ Ν Η . G a l b a n u m : Succus e planta ferulacea. H a n c , vel potius hujus lignum, quidam μετώπιον v o c a r u n t : unde μετώπων μύρον, ap. Diosc. [ 3 ,
9 7 . ] qui te plura de hac planta d o c e b i t . A b illo
snbst. χαλβάνη est adj. Χαλβανόεις,
[εσοα, ev,] G a l baneus. S e d a p . N i c a n d . Θ. piSa χάλβανόεσσα
exp.
βίζα χαλβάνης. Η . S t e p h . — f Hebr. ‫ ח ל ב נ ה‬H e l b e n a h .
E x o d . 3 0 , 3 4 . Bochart Canaan 2, 3. " G l . Χαλβάνη·
Chalba. Theophr. H . P . 9. 7• Plin. 12, 2 5 . B u b o n
Galbanum Linnaei, unde *Χα\βανι$
piSa, N i c a n d . Θ.
V O L . I.
cccclxxiii
9 3 8 . ‫ ״‬E d d " Χαλβάνη,
Bernard. Rei. 30." Schaef.
Mss.
f X A M Y A I . Crocodili ap. iEgyptios. H e r o d . 2 ,
69. Sermone iEgyptiorum Crocodilus dicitur A m s a h ,
quod est Herodoti χάμφα,
si nempe aspirationem
demseris. Jablonski. O p . J, 3 8 7 . " Valck. Herod.
1 7 6 . " Schaef. Mss.
f Χ Α Μ Ω Σ . θεός ήν Ύυρίων και Άμανιτών
ώσπερ ή
'Αστάρτη θεόs Σιδονίων, ή έλάτρευσε Σολομών. Suid.
Hebr.
C a m o s c h : I d o l u m Moabitarum. N u m .
21,29. ‫׳‬
t X A N A P A l '1ΗΣ numeratur inter Officia aulae
Persicae Parthoruin. P r o c o p . B . Pers. L. 1. Burton
p . 7 8 . Persae hodie scribunt
Chanoreng.
v. Hammer.
t Χ Α Ρ Μ Ι Ο Υ Ν Ω . A u c t o r e T z e t z a Chil. 6, 4 4 . Syris est Avis, quae G r . olvas vocatur. Illud e ‫ב ר מ א‬
Charma s. Charmo : Vitis, et ‫ י ו נ א‬Juno s. J o n o : C o lumba, (non, ut vult T z e t z e s , e χαρμϊ et ουνώ) c o m positum putat Bochart Canaan 2, 13. Vide ΟΙνάς.
t X A P T O Y A Α Ρ Ι Ο Ι . Lat. Chartularii. Etym. M .
V. Κ,ομενταρήσιοι.
t Χ Α Ρ Ω Ν . N o m e n portitoris inferorum ex i E g y ptiorum sermone mutuatum D i o d . S . 1, 9 2 . C o p t i c e
χαρω, Silere et Silentium signif. Jablonski. O p . l ,
3 9 3 . qui Χαρών scripsit. " G l . Χάρων‫ ׳‬Orcus, D e s p i ter. Χαρώνειο! θύρα, Gaulmin. ad M. Psell. de Oper,.
Daem. l i g / ' E d d . " (Eustathii Ep. M s . a p . ) L e n n e p ,
ad Phalar. 2 6 8 . (Kara βαράθρων, κατά χαρωνείων
χασμάτων.) Jo. T z e t z . E x e g . in II. 9 3 . (Aalios εν χρόνοιs
Άντιόχου,
* χαρώνιον πρόσωπον έγγλύφας
πέτραις eis
έξέλασιν λοιμικών τοζευμάτων.) Χάρων, J a c o b s . Anth.
9 , 4 8 8 . V a l c k . Diatr. 2 8 0 . D e forma casuum obliquorum, Τ . H . ad Aristoph. Π . p. 83." Schaef. Mss.
" Hermanuus in Indice ad T z e t z . reposuit χαρώνειον.
Sed h o c vetustioris Graeciae est." E d d .
+ Χ Α Υ Ω Ν Ε Σ . Vox Hebr. D W Cavvanim : D b o rum genus, legitur ap. L X X . Jerem. 7, 18. 51, 19.
(Hebr. 4 4 , 19.) In priore I. B o s . edidit καυώνες, Aid.
χαμώνες. Η. Steph. T h e s . 4, 4 0 5 . scribit χαυνώνες.
Sic et H e s . : Χαυνώνες· άρτοι έλαίω άναφυραθέντες.
Et
haec scriptura Hebr. voci propior est.
+ Χ Α Φ Ο Υ Ρ Η . Hebr. ‫ כ & י ד י ם‬Chephnrim : Scyphi.
Esrae 8, 2 7 · ap. L X X . Esr. l , 9 . legitur Κεφουρής.
f Χ Ε Β Ρ Ο Δ Α Α Ψ Ο Υ . Vide infra Χθωροδλάφου.
t Χ Ε Ι Ρ . Crocodilion, Herba ap. iEgyptios. A p p .
D i o s c . 4 5 2 . Jablonski. O p . 1, 3 9 5 .
" Vide supra p .
c c x c v i i i . a. Asteriscus ante h o c c e v. positus deleri
debet." E d d .
+ X E N I O N . Cf. Jablonski. O p . 1, 3 9 7 . " Χέννιον,
J a c o b s . A n t h . 10, 2 1 0 . " Schaef. M s s .
t Χ Ε Ν Ο Σ Ι Ρ Ι Σ . Hedera, ap. , E g y p t i o s . Plut. de Is.
p. 3 6 5 . Jablonski. O p . 1, 4 0 0 . qui ex indole JEgyptiaci sermonis potius σχενόσψιs scr. fuisse arbitratur.
+ Χ Ε Ρ Δ Α Ν . Eryngium, ap. Afros. A p p . Diosc.
4 5 3 . Alludit ad carduum, in quo genere est eryngium. V e l potius spectat fabulosam opinionem de
eryngio, natam e verbis Aristotelis H . A . 9 , 3 . male
intellectis, ita ut nomen ex Hebr. ‫ ח ר ד‬Char&d : S t u pere, Consternari, explicandum sit. Bochart Canaan
2, 1 5 .
‫ ׳‬f Χ Ε Ρ Ε Θ legitur ap. L X X . Ed. B o s . Jerem. 44, 16.
(Hebr. 3 7 , 16.) pro-Hebr. ‫ ח נ י ו ת‬H a n u j o t h , q u o d exp.
solet Cellulae, F o r n i c e s ; alii vero potius Ligna incurva, quibus includi solebant malefici. Ed. Complut.
συγκλεισμόs.
Pro χερέθ leg. Bielio videtur χενέθ, quod
H e b r . voci propius est.
t Χ Ε Ρ Ν Γ Γ Η Σ . Lapidis genus. Inter v o c c . iEgyptiaca recensetur S p i c i l e g , p. c c c x x x v i i .
t Χ Ε Ρ Ο Υ Β Ε Ι Μ , Χερουβεϊν,
Χερονβϊμ,
aut —βίν.
E x Hebr. ‫ נ ת ב י ם‬Cherubim : figurae fictse, e m b l e m a ticie, quae sublimiores naturas repraesentant. G e n e s . 3
2 4 . Custodes paradisi ita nominantur; E x o d . 2 5 . 1 8
s q q . Cherubim super area foederis stabant. E z e c h .
10, 1. portant et vehunt thronum D e i . " * Χερουβικός,
(r), ov,) Greg. T h a u m . in Annunt. p . 60. E d . Voss.'
1 6 0 4 . " Boissonad. M s s .
t Χ Ε Τ Π Ι Μ . V o x H e b r . q u a legitur ap. L X X .
E d . Bos. 2 R e g . 2 3 , 7 · ubi in Hebr. est ‫ ב ת י ם‬Bottim :
3 Ν
ccccxxviii LEX. VOCUM PEREGR. IN SCRIPTT. GR. OBVIARUM.
2 Chron. 4 , 12. .legitur ap. L X X . Χωθαρέθ.
D o m u s , Tentoria.
Videntur Interprr. aliud quid in
t Χ Ω Κ Ο Ρ Τ Η . Malva hortensis, ap. •/Egypt«!.
textu habuisse. In E d . Complut. pro χεττιίμ
est
A p p . D i o s c . 4 4 5 . Jablonski. O p . 1, 4 1 5 .
στολαί.
+ Χ Ω Μ Α Ρ Ι Μ . Legitur a p . L X X . 2 Reg. 23, 5.
t Χ Ε Φ Ο Υ Ρ Ο Ι sunt qui scribant pro χαφουρή, quod
pro
Hebr. ‫ כ מ ר י ם‬Comarhn : S a c e r d o t e s idolorum
vide.
• j Χ Ω Ν Ε Σ . Jablonski. Op. 1, 4 1 5 s q .
t Χ Η Μ Ι Σ . E l a p h o b o s c u m , ap. iEgyptios. A p p .
Ύ
•
D i o s c . 4 5 5 . Jablonski‫ ׳‬O p . 1, 4 0 6 .
' f Χ Η Ν Ω . Atractylis, ap. iEgyptios. A p p . D i o s c .
+ Ψ Α Γ Δ Α Σ . Jablonski. O p . 1, 4 1 8 . ex iEgyptio
4 5 6 . Jablonski. O p . I, 4 0 6 .
sermone σάγην vel πσάγην
scribi debuisse censet
t Χ Θ Ω Ρ Ο Δ Α Α Ψ Ο Υ , tanquam Edulii Phoenicibus
quod
U
n
g
u
e
n
t
u
m
signif.
"
Vide
Schow. ad Hesych
aut Syris usitati meminit A t h e n . 3 . 126. e scriptura
793." E d d . " Aristoph. Fr. 2 3 8 . " Schaef. Mss.
C o d . , quaiti novissimus Editor S c h w e i g h . recepit pro
f Ψ Α Α Τ Η Ρ Ι Ο Ν . Sicut pleraque alia musica iD.
vulg. Xeβpobλάψoυ, quod frustra. tentarunt e x p . B o ·
strumenta a Syris mutuati sunt G r . , ita hujus etin•
chart Canaan 2, 7· et Casaub. ad Athen. 1. c .
ventum et nomen Syris iinputarunt. Ac miratus
t X I . Alphabeti litera vigesima secunda. Hebr.
sum saepe j a m inde a temporibus Nabuchodonosori
‫ ח י ת‬Heth.
vetustissimi regis Babylonii psalteriorum nomen m
t Χ Ι Τ Ω Ν . T u n i c a . Hebr. ‫ כ ת נ ת‬Chethoneth. O g e ultimum fere Orientem penetrasse. N a m ap. Daniel
rius.
3 , 5 . 7 · 1 0 . 1 5 . [ C h a i d . ‫ פ ס נ ט ר י ן‬vei ‫]פסנתרץ‬Pesa D •
t Χ Α Ο Σ Σ Ο Σ . Ιχθύς Ιπό Ίωνων: H e s .
terln, Gr. sunt ψαλτήρια.
Casaub. ad Athen. 4.183,
' t X N O Y H . T u b a ,Egyptiaca, ab Osiride inventa,
[Qui nomen hoc e Gr. potius in Orientales linguas
vel etiam T i b i a . Jablonski. O p . 1, 4 0 7 .
translatum putant, hoc potissimum argumento nitunt Χ Ν Ο Υ Σ . Scolymus, ap. iEgyptios. A p p . D i o s c .
tur, quod ψαλτήριον facile a ψάλλω derivatur et anap. 4 5 2 . Jablonski. O p . 1, 4 1 1 .
logice formatur, sicut alia ejusdem verhi derivata;
t ΧΟΘΩΝΩΘ. Legitur ap. L X X . C o d . A l e x . N e vox
Chaldaea vero ‫ פ ס נ ט ר י ן‬neque radicem habet conhem. 7, 7 0 . 7 2 . pro Hebr. ‫ כ ת נ ו ת‬Cothnoth : T u venientem, nec cognata vocabula, neque formam sinicae. Ed. Bos. habet Χωθωνώθ.
inilem iis vv., quae origine orientales sunt.]
' f X O I A K . N o m e n mensis ap. iEgyptios. Jablonf Ψ Ε Α Δ Ε Ρ . των έλαιων τό άποπίασμα..HPS. Olivaj
ski. O p . 1, 4 1 1 . Idem videtur esse qui χυάκ, quod
nucleus, L a c o n i c e . Casaub. ad Athen. 8. 352.
vide.
t Ψ Ι Α Θ Ο Σ . T e g e s , Storea. Copt. Psiethom : pre‫ •(־‬Χ Ο Ι Ν Ι Κ Ε Σ . 01» r a s πepιόboυς μετροϋσιν
Αιγύπτιοι,
prie Storea s. Matta in longum extensa, unde ψ/αβω
Suid. Spicileg. p. c c c x x v i i .
i. q. χαμεΰνη,
χαμαίστρωτος.
Rossi p. 338. 368.
f X O A H s. Χολός‫ ׳‬Smaragdi genus. S p i c i l e g . p.
t Ψ Ι Θ Υ Ρ Α . Instrumentum musicum, inventum:
cccxxxvii.
f Χ Ο Ν Ν Ο Σ . παρά Γορτυνίοιε ποτηριού elbos, ομοιον ' Libyum, vel potius Troglodytarum, forma quadra·
θηρικλείω, χάλκεον,
ο biboaOai τψ άρπασθέντι υπό τοϋ
turn. J. Poll. 4, 6 0 .
έραστοϋ φησιν 'Ερμώναξ. A t h e n . 11. 5 0 2 . H e s . :
f Ψ Ι Μ Υ Θ Ο Σ . Cerussa. Derivatur ex iEgyptio
Psimtath : P l u m b i minutiae, ramenta. Rossi. Cf.
* Χάνος' ποτήριον χαλκε'ιον. [Leg. χάλκεο»‫ ׳‬S c h w e i g h .
ad Athen. I. c . ] Idemque : Χόϊνον ποτήριον
χαλκοϋν.
Spicileg. p. c c c x x x . ubi etiam notantur h. v. derivata.
" Ψίμυθος,
ad Moer. 4 1 9 . Huschk. Anal. 226. Ja•
t X O P P I s. Χορρεί. Vox Hebr. ‫ כ ר י‬Corri: Satelc o b s . A n t h . 9, 4 1 3 . Τ . H . ad Aristoph. Π. p. 394.
litum regiorum genus. 2 R e g . 11, 4 . 19. quam L X X .
Ψίμμυθοί,
T h o m . M. 3 1 7 . Ψιμύθιον,
Mcer. 418. et
in versione servarunt.
n. ubi et de Ψιμμύθ.
Gail, ad Xen. (Econ. 341..
t X O P X O P . Legitur ap. L X X . E z e c h . 2 7 , 16.
A b r e s c h . L e c t . Aristaen. 3 8 . A d d . ad Diod. S. 1,137.
pro Hebr. ‫ כ ד כ ל‬Cadcod : Lapidis pretiosi genus non
amplius certo definiendum. Cod. Alex, dedit κορΨιμμύθιον,
ad X e n . CEcon. 10, 2. De variis b. v.
χομ 15s• Interpres in suo C o d . Hebr. v. per duo ‫ר‬
formis, B e c k . Var. L e c t . Aristot. p. 19. Ψψίθιον s.
Risch scriptam pro ‫ ד‬Daleth habuisse videtur.
Ψιμμύθιον,
T h o m . M . 3 1 7 . H u s c h k . Anal. 161. Jat Χ Ο Υ Δ Ο Υ Α . Junci species, quae a fructu nigro
c o b s . Anth. 9, 4 1 3 . Fischer, ad Weller. G. G- 1, 89.
μελαγκρανις
dicitur, ap. Afros. A p p , D i o s c . 4 6 5 .
Τ . H . ad Aristoph. Π . 3 9 3 . Porson. Med. p. 101.
Prior syllaba sumta est ex H e b r . ‫ א ח ו‬A c h u : Juncus.
ad Lucian. 2, 11. Heindorf. ad Plat. Lys. 38. ΨψνPosterior bova s. bo υ Poenorum lingua Nigrum signif.
θόω, Moer. 166. et n. T h o m . M . 3 1 7 · et Add.*¥!/«‫־‬
videtur, ut Hebr. Π D e j o , et Chald. ‫ ד י ו ת א‬Dejutha.
θιόω, ad Moer. 167. Abresch. Lect. Aristaen. 38.
Bochart Canaan 2, 15.
Ψιμμνθιόω, T h o m . M . 3 1 7 · * Ψιμυθίζω, ibid. * Υ'/‫־״׳‬
t X O Y A O Y N . Polygonum, ap. Afros. A p p . D i o s c .
θιστήs, ibid. Τ . H . ad Aristoph. Π . p. 394. * V/‫*״״‬
4 6 2 . Forte Phteniciuin ‫ ; ם‬/ ‫ ח ו ׳‬Chulim idem fuerit,
θισμόs, ibid." Schaef. M s s .
quod Hebr. ‫ ח ו ל י ו ת‬C h u l i o t h : Articuli, Internodia.
Ψ Ι Τ Τ Α Κ Η . Psittaca, Indica avis humanam vocem
Bochart Canaan 2, 15.
imitans, veluti quae hominis more n-XaniyXurroi sit, ut
f X O Y P Z H T A . χουσίτις
[Chrysanthemum] ap.
est ap. Aristot. H . A . 8, 12. A b aliis dicitur ψ!π·αι»ί,
Afros. A p p . D i o s c . 4 6 6 . N o m e u e Gr. detortum,
velut ab A t h e n . 9 . [ 3 8 7 . ] et Plut. de Solert. Anim.
Bochart Canaan 2, 15.
I t e m q u e Psittacus Lat. Vocatur etiam ΣΗ-ταιώ. In
t Χ Ο Υ Ρ Μ Α πήγανον
Ruta, ap. Afros. D i o s c .
Ctesiana vero Epitome legitur et *Btrrairos.Indiconim
App. 4 5 4 . Leg. * Χούρμας. Poeni et Arabes ap. A v i initio. Cetera vide ap. iElian. [6, 19· 13,18· 16, 15 ·]
cennam et Giggeium scribebant ‫ ח ר מ ל‬Channel s.
O p p i a n . Plin. [6, 19. 10, 42. 74· 11, 37·] H- Steph.
Charmal. Bochart Canaan 2, 15.
— t A n ab h. v. nomen tenuit ψιττακία s. ψιττακη‫׳‬
t Χ Ο Υ Ρ Μ Α σεμμακε& Ruta sylvestris, ap. Afros.
Calceamenti muliebris genus, auctorihusHes., Suida,
A p p . D i o s c . 4 5 4 . L e g . * Χούρμας εμμακεϊ'
‫חלמל‬
et Zonara 1 " Ψιττακία,
Hesychio elbos υποΗματω
‫ ה מ ק ר י‬Charmal h a m m a k a d i : Ruta M a c e d o n i a ; ibi
γυναικείου.
Ψιττάκια,
τά, a nonnullis vocantur Ea,
enim nascebatur. Bochart Canaan 2, 15.
quae Syri πιατάκια,
Posidonius βιστάκια, Nicander
+ ΧΡΥΣΩΡ. Vulcanus, inventor ferri, ap. Phoenibaσέωs appellat * φιστάκια, teste Eust. [qui sua ex
ces. Sanchoniatho. Phoenicibus ‫ ח ר ש א ו ר‬Chores ur:
A t h e n . 6 4 9 . hausit.] Itidem Damogeron ap. Geopon.
* πυριτεχνίτης, vocabatur Vulcanus. Bochart Canaan
10. ψιττάκια
dicit, quae Diophanes πιατάκια". Η·
2, 2.
Steph.
" Gl. Y1r««Ji• Psittacus." E d d . Ψ τ π α * ,
+ X Y A K . iEgypt iis dictum ληναιώνα, Mensem h y ad D i o d . S. 1, 164. Jacobs. Anth. 8, 402. * ‫ י‬Τ·‫־‬
bernum, Romanis Januarium, vult Schol. ad Hesiodi
κίνη, l l , 178. Schneider.ad Xen. Κ . A , 113.‫ ״‬Sctaet.
"Εργ. [ 5 0 2 . ] Vide H . Steph. v. Ληνός.
Mss.
f Χ ^ Τ Ρ Α Σ , ras μέλαινας tσχάbaς appellant MaΨ Ο Δ Ι Ο Ν . H e s y c h i o σκαλών Tortum, Tortuosum,
riandyni. Pherecrates ap. Athen. 14. 6 5 3 . Jablonski.
O b l i q u u m . Idem ΨοΜαν exp. ψευίη, sed addens,
de L. Lyc. p. exxviii.
a Laconibus ita dici rov στόμαχον., Suid. a Crete ·
f Χ Ω Θ Α Ρ . Vox Hebr. ‫ כ ת ר ת‬Cothereth : Capitasib us τά Ψευbή vocari ψό^α tradit. Η. Steph.
lum columnae, quod L X X . 2 Reg. 2 4 , 3 7 . vel 2 5 , 17.
t Ψ Ο Ν Θ Ο Μ Φ Α Ν Η Χ s. * Ψοθομφανήχ,
posu
"t
in versione posuerunt. Pro plur. ‫ כ ת ח ת‬Cotharoth
L X X . Interprr. G e n e s . 41, 4 5 . pro Hebr.

LEXICON

TEWATERI AUCTARIUM

6321 NEM

THESAURUS

10835 ΨΑΩ ΨΑΩ 10836 matronarum capillos medicato fuco