YİTİK YUSUF, YİTİK KENAN Murat Nedim TANRIVER 02.02.14 “Yusuf’u yitirdim Kenan ilinde/Yusuf bulunur, Kenan bulunmaz.” demişti Yunus. Elbette başka dizeler de yazmış, başka sözler de söylemişti. Aşka düşmüş ve ilahi vazifesizliğin(!) esrikliğine kapılmıştı. Kendi düşünce sisteminde oluşturduğu tinsel olan ama aslında olmayan tözü [substantia] dirim saymıştı. Tüm bunlara rağmen bu mısraların yerli yerinde oluşunu, yerli ve yerinde oluşunu hatırladım. İki önemli sembol var bu mısralarda: Yusuf ve Kenan. Bir de Yusuf’u yitiren ama Kenan’ı bulmaya çalışan mahfi biri var. Yani ben var, o var, biz var. Bu mısraların yerli oluşu da aslında buradan gelir. Mahalli düşüncemiz, bizdeki ben’in hemzâtıdır. Söyleyeceklerim burada bitmiyor, tam olarak burada başlıyor. Ama önce suallerden beri duran tavrı değiştirip cevap vermeliyiz: Türkiye’deki yaşananlar ve yaşanacak olanlar hicri ilk asrın ilk çeyreğinde yitirdiğimiz Kenan’ı bulmaya yönelik midir? Kim, hangi mütereddit Türkiye’nin ahvalinden memnuniyet duyup halkın önüne biteviye çıkarılan kahramanları felahın münadisi sayabilir? Amerika Mezhebi’nin mensubu ve tefçisi Obama Müslümanları mı? Yoksa halkı âbâd etme adına çalışan Tüvânger Tüccarlar mı? Sözlerim birilerine değil herkese… Efrada da değil aslında, aksama… XXI. asrın problemlerini sayıp bunların içinde bir yer tutmayı becermek, işin cazibesini ucuza kapatmak olur. Bu problemlerin başına özellikle bazı mütedeyyin guruplar tarafından Yusufsuzluğun eklenmesi de zaten amorf olan düşünme biçimini tehlikeli bir hale getirmiştir. Üstelik temevvül zemininde birleştiği aşikâr varsılların baş başa ne işle meşgul olabilecekleri hakikatini göremeyen bu guruplar, hâlâ Türkiye’nin geleceği gibi bir ideal kurgulayabilmektedirler. Bu şaşılası butlana karşı can çekişen, akşamının bile planını yapmaktan haîf ve bir o kadar endişeli insanların karamsar, kötümser olabilme ihtimalinin bulunduğu şartlar içinde Kenan’dan bîhaber yaşıyor olmamızı da söz konusu idealistlere borçluyuz. Oysa mahalli sözlerimizin içinde “bin tasanın bir borç ödemeyeceği” dersini en iyi öğrenenler benden yoksun kalmış bizleriz. Şimdi sözümü bitirebilirim. Aslında anlatmadım; anlatmadıklarımı bitiriyorum. Kenan’ı yitirmiş insanların hasmı olarak çaresizliğimi ve dilteng olmuş beni anarak, Yusuf’un Kenan içindeki yersizliğini anlatamadan bitiriyorum.
© Copyright 2024 Paperzz
