ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΝΟ Μαθητών Γυμνασίων και Λυκείων Που ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση: Της Ελληνικής Εταιρείας για τις Νευροεπιστήμες Της Ελληνικής Εταιρείας Έρευνας του Ύπνου και Της Πανελλήνιας Ένωσης Βιοεπιστημόνων Να συμμετέχουν στον διαγωνισμό «Ένα ποίημα για τον ύπνο» 2013 1 Το κουνούπι και η ροζ παντόφλα Τον ύπνο μου τον έχασα μια ωραία μέρα, γιατί σηκώθηκα νωρίς όχι! να πάρω αέρα. Κάθε πρωί το έκανα το έλεγαν σχολείο, μα σήμερα δεν έφταιγε αυτό, εδώ ήταν το αστείο. Κουνούπι το ελέγανε, αυτό με ενοχλούσε τώρα και ήσυχη δεν μ' άφηνε εδώ και καμιά ώρα. Και βζουμ από δω και βζουμ από ΄κει πετούσε με μανία και έψαχνε το άμοιρο να βρει καμιά γωνία. Τα νεύρα μου τα έσπαγε καθώς περνούσε ο χρόνος αλλά αντιστεκόμουν για να μην γίνει φόνος. Όμως! το κακό διαπράχτηκε με μια ροζέ παντόφλα και ο κώνωψ θανατώθηκε άκλαυτος δίχως δόξα. Καθώς ο ύπνος είναι ιερός και φέρνει ηρεμία μα το κουνούπι μ΄ ανέβαζε το αίμα στα αγγεία. Για αυτό και το εφόνευσα χωρίς καημό μεγάλο και έπεσα να κοιμηθώ τι άλλο πια να κάνω?! Μαρία – Άννα Αντωνοβαρδάκη Μουσικό Σχολείο Βαρθολομιού 2 Ο Θεός του ονείρου Ύπνε πολλοί σε προσκαλούν, μαμάδες και μπαμπάδες, να πάρεις τ' αγγελούδια τους, ακόμα και οι νταντάδες. Τις νύχτες αν καθυστερώ στο ραντεβού μας να ΄ρθω, τα πρωινά με βλέφαρα βαριά τη νύστα μου ξεγράφω. Το ξυπνητήρι φταίει γι' αυτό, σε παίρνει μακριά μου. Μα πιο πολύ, διπλά φταίω εγώ, που το έβαλα κοντά μου. Κάθε βραδιά στα σκοτεινά το μαξιλάρι μου αγκαλιάζω, το πάπλωμα ερωτεύομαι, αλλά εσένα Ύπνε μου αν θέλεις σε παντρεύομαι. Το ποίημα σου αυτό σκεφτόμουν, στίχοι πολλοί μου ήρθαν. Μα έλα που τους ξέχασα σαν οι φρουροί σου ήρθαν και στο όνειρο το πιο γλυκό ανάλαφρα με πήραν. Μιχαλόχριστα Μαριάννα 3 Ύπνος Είναι ο ύπνος η πηγή και η καλύτερη απόλαυση πηγή για την ζωή σε μεγαλώνει και σε ζει. Είναι ο ύπνος η πηγή που σου έμαθε τα όνειρα και αν κάποιοι τα γκρεμίζουν ο ύπνος τα αναγεννεί. Γι` αυτό μην χαραμίζεις ό, τι απλόχερα σου δόθηκε απλά να εκτιμάς , να το έχεις σαν τιμή. Είναι ο ύπνος η πηγή που όνειρα αναγεννεί και στα όνειρα αυτά, κάποιος πρωταγωνιστεί. Στάθης Συμεωνίδης Γενικό Λύκειο Άργους Ορεστικού Καστοριάς 4 Ο ύπνος Ύπνε , εσύ με τη μαύρη κόμη , εσύ , που κάθε βράδυ με παίρνεις , είσαι ο ξεναγός μου σε μια όμορφη πόλη , που την ελέγχεις και τη μαγεύεις. Όταν τα χρυσά σου πέπλα αγγίζω, δίχως τα μάτια μου να ανοίξω, αρχίζεις να παγώνεις , δίχως να μιλάς και να με διώχνεις. Όταν αφήνομαι σε ‘σένα χιλιάδες όνειρα στη μνήμη μου γραμμένα ανθρώπινες μορφές, τοπία και ιστορίες βγαλμένες από τη φαντασία. Όμως, όταν έρχεται η μέρα , και με εγκαταλείπεις , τα όνειρά μου ξεχασμένα μέχρι να ‘ρθεις πάλι εσύ και να μου τα θυμίσεις. Μαρία Μαράκη 9ο Γυμνάσιο Νίκαιας 5 Ύπνος Ύπνος γλυκός, ύπνος βαθύς, ύπνος ονειρεμένος μαγνήτης όλης της ζωής, κ απερίγραπτα δοσμένος. Λουλούδι άσπρο και βαθύ, πολύτιμο διαμάντι μικρά μωρά θρέφει πολύ και γέρους ξεκουράζει μα όλου του κόσμου τις ψυχές μερώνει κι ησυχάζει. Γεμάτος όνειρα συχνά, εφιάλτες, εξωπραγματικά μα είναι ότι πιο σημαντικό ο ΎΠΝΟΣ κάτι το μοναδικό!!!! Βόντα Χάιδω Ορμύλια Χαλκιδικής 6 Ύπνος Ο ύπνος με πήρε αγκαλιά σε μέρη ονειρεμένα με γύρισε, με φίλεψε με μάτια σφραγισμένα. Τι κι αν τα μάτια ήταν σφιχτά ερμητικά κλεισμένα οι ώρες μου περάσανε γλυκά κι ευτυχισμένα. Ο ύπνος είναι θάνατος το λένε στην Ελλάδα εγώ όμως ξεκουράστηκα με μια γλυκιά βαρκάδα. Οι ώρες που θα κοιμηθώ θα είναι ευλογία κι εγώ ταξίδια θα γυρνώ με του ύπνου συνοδεία. Κι όποιος έχει προβλήματα ή έχει χαρά μεγάλη ύπνος ποτέ δεν του ΄ρχεται μόνο στριφογυρνάει. Γι αυτό και λέει ο λαός μέτρα τα προβατάκια για να ‘ρθει ο ύπνος ο γλυκός να κλείσουν τα ματάκια. Όμως όταν ανοίξουνε και δουν τι καρτεράει πότε να ΄ρθει το βράδυ λες ο ύπνος να με φυλάει. 7 Ύπνε έλα και πάρε με στα χέρια σου να κρύψεις της μέρας τα προβλήματα που με γεμίζουν τύψεις. Ας είναι οι ώρες του ύπνου μου οι ώρες ευτυχίας για να μπορέσω στη ζωή ν΄ αντέξω τις κακίες. Τώρα θα πάω να κοιμηθώ θα γείρω μόνο λίγο εσείς μη με ζηλεύετε κάντε κι εσείς το ίδιο...... Ρένια Κόκκαλη 1ο Λύκειο - Κολλέγιο Ανατόλια, Θεσσαλονίκη 8 Ύπνος, ανάγκη και τρόπος έμπνευσης ζωής! Ύπνος, ένα διάλειμμα απ’ τη ρουτίνα είναι φόνος αρνητικών συναισθημάτων για το μυαλό και τη ψυχή η πείνα είναι αποκάλυψη των μέσα μας, παράξενων πραγμάτων. Ύπνος, μια τελεία κάμποσων ωρών ενώ στο τέλος ταξιδιού ένα κόμμα στη ζωή χωρίς διακρίσεις, είναι ανάγκη πλουσίων και φτωχών να υπάρχει μια ξεκούραστη ροή. Ύπνος, η ώρα που ο νους αλωνίζει σε ονειρώδη μονοπάτια διαπραγματεύεται υποσυνείδητες επιθυμίες άγχος, στρες, φοβίες, ώσπου να κλείσουν τα μάτια ευκαιρία να δεις ανεκπλήρωτες εμπειρίες. Ύπνος, ταξίδι στη χώρα του ονείρου διαφυγή απ’ το δύσκολο και γκρίζο πλάνο εύκολης δραπέτευσης φόρα η αντίθεση ζωής - ονείρου κ’ άνω. Ύπνος, μια προσωπική εξάρτηση ένα διάλειμμα ψυχής της ξεκούρασης μυαλού και σώματος η ταύτιση είναι ανάγκη και τρόπος έμπνευσης ζωής! Αλίνα Πουζάνοβα ΓΕΛ Λεονταρίου Καρδίτσας 9 Ύπνος Και δίχως να ξέρω το πώς και το γιατί, -έτσι, ξαφνικά- , βρέθηκα στο δρόμο να τριγυρνώ, παραπατώ, παραμιλώ, με το κεφάλι μου σκυφτό. Σαν να άκουσα να λέει ένα παιδί: Κοιτάχτε αυτόν εκεί, υπνοβατεί! Μες στον λήθαργο μου, θα ήτανε αναλαμπή. Κι όταν πια απ΄ την εξάντλησή δεν είχα άλλη αντοχή, βρίσκω ένα μέρος να ξαποστάσω προς στιγμή. Εκεί ο ήλιος ο μειλίχιος το πρόσωπό μού χάιδευε γλυκά και ο Μορφέας νωχελικά πλησίαζε κουνώντας τα φτερά. Εγγύς σαν έφτασε μου προσέφερε ένα χυμό. Είχε γεύση ονειρική, από ένα κόσμο μακρινό. Έπειτα αισθάνθηκα μια τρυφερή δροσιά, «Απόλαυσε τη λήθη», μου ‘πε ψιθυριστά. Τις δυνάμεις σου, θνητέ, μην υπερβαίνεις, περαστικός είσαι από εδώ, μα όλο βαριανασαίνεις. Το θείο φάρμακο της ηρεμίας απαξιώνεις, εργαζόμενος διαρκώς θαρρείς πως τη ζωή σου βελτιώνεις. Το νου σου έχε, θνητέ, η ύβρις τιμωρείται. Ο αδερφός μου με ανθρώπους σαν και εσένα ασχολείται. Καιρός, όσο είναι, το ανεκτίμητο δώρο σου μην παραπετάς, τον εαυτό σου μάθε πραγματικά να αγαπάς. Της φαντασίας μου ή θέσφατα τα λόγια αυτά δεν γνωρίζω αληθινά, αλλά μου φάνηκαν σοφά. Και δίχως να ξέρω το πώς και το γιατί, -έτσι, ξαφνικά- , βρέθηκα στο δρόμο να τριγυρνώ, αμέριμνα να περπατώ, χαμογελώ, με το κεφάλι μου ορθό. Ζωή Χασαποπούλου 2ο Γενικό Λύκειο Ξάνθης 10 Ύπνος Ύπνος ίσον Όνειρα. Όνειρο ίσον Κλειδί. Κλειδί που ταιριάζει σε σένα, στο κατάδικο σου κόσμο, όπου μπορείς να ‘σαι ελεύθερος. Χωρίς τα δεσμά της κοινής γνώμης να σου κλείνουν τα μάτια. Γιατί-τι παράξενοενώ όταν κοιμάσαι έχεις τα μάτια κλειστά, μόνο όταν ονειρεύεσαι παύεις να είσαι τυφλός. Ο Ύπνος είναι η ανάπαυση του σώματος, ο ώμος που ο πληγωμένος σκύβει για να γλύψει τις πληγές του μετά από την μάχη, αλλά και το μέρος όπου παίρνει δύναμη, για να ξαναπάει στο μέτωπο. Εκεί η ψυχή βρίσκει καταφύγιο, εκεί μόνο γαληνεύει ο νους του κουρασμένου ανθρώπου. Και το καλύτερο; Ο Ύπνος θρέφει, αναγεννά. Σου προσφέρει υγεία και ομορφιά, για να συναγωνιστείς την λάμψη του ήλιου όταν θα ξυπνήσεις. Αφού λοιπόν ο ύπνος είναι τόσο σημαντικός, εγώ αναρωτιέμαι: Γιατί με ξυπνάτε πρωί-πρωί για το σχολείο; Ευθυμία Σιγκούδη 3ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών 11 Ύπνος Ο ύπνος θρέφει τα παιδιά και τα παιδιά τον αγαπούνε, και όσο ονειρεύονται, τόσο βαθιά κοιμούνται. Βλέπουν όνειρα γλυκά, όνειρα αγριεμένα. Και μες στη μνήμη τους βαθιά μένουν φυλακισμένα. Έλα ύπνε και πάρε με μες στην αγκαλιά σου και με το απαλό νανούρισμα να νιώθω το άγγιγμά σου. Ύπνε βαρύ , ύπνε γλυκέ ύπνε που μας λυτρώνεις. Εσύ μεγάλους και μικρούς γλυκά μας χαλαρώνεις. Αρετή Σουσούρκα 3Ο Γυμνάσιο Γιαννιτσών 12 Τώρα πια ξέρω… Ο ήχος της βροχής τάραξε τον ύπνο μου πριν λίγο. Είναι μόλις τρεις το πρωί. Στο όνειρο, που διέκοψε η βροχή, ήμασταν μαζί. Είχα στρώσει ένα καταπράσινο χαλί για λιβάδι κι είχα ζωγραφίσει ένα απέραντο γαλάζιο για ουρανό. Ένα γραφικό τοπίο για μας ήταν το δημιούργημά μου. Σου άρεσε, θυμάμαι, ειδικά ο ήλιος και οι κάτασπρες μαργαρίτες. Μάζεψες μερικές, τις μύρισες και μου τις πρόσφερες. Καθώς αντικρίζαμε τη θέα της θάλασσας στο βάθος, η γη κινήθηκε κάτω από τα πόδια μας. Ένας σεισμός ακύρωσε την ισορροπία των πάντων. Είδα την γαλήνη να εξαφανίζεται από το πρόσωπό σου, χλόμιασες και σε κυρίευσε φόβος. Σ' έβλεπα να απομακρύνεσαι από μένα, να μικραίνεις και να απλώνεις το χέρι σου για βοήθεια σαν να ζητούσες αλλαγή σεναρίου. Προσπάθησα ν’ αλλάξω το όνειρο, μα είχες γίνει ήδη μια κουκκίδα˙ κι έπειτα χάθηκες. Τότε ήταν που ξύπνησα τρέμοντας. Άστραφτε έξω ... Συνειδητοποίησα ότι είχες φύγει από καιρό. Τώρα πια ξέρω πως η απουσία σου από τη ζωή μου δεν ήταν δική σου επιλογή. Κλεοπάτρα Σάββα 3ο Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης 13 Και εγένετο ο ύπνος Στης νύχτας το σύννεφο ανέβηκε ο Μορφέας Και το ταξίδι εκίνησε φυσώντας ο αέρας Γεια ένα κόσμο ξακουστό και μαγεμένο Στον καθένα μας ξεχωριστά αφιερωμένο Κι εκείνη με τα μακριά μαβί μαλλιά της Κατήγορος κατάντησε τεράστιας απάτης Που στους ανθρώπους έστελνε εικόνες και ελπίδες Που της λογικής τα όρια δεν άντεχαν οι ασπίδες Από τούτη τη συνάντηση τη τυχαία και καρμική Γεννήθηκε εκείνος, μια ανάγκη ουτοπική Ύπνο τον ονόμασαν, ήρεμο και γλυκό Με βλέμμα χαμηλωμένο και φτερά ως τον ουρανό Άλλους τους χαλαρώνει, άλλους τους αποπλανεί Το ψέμα πραγματικό κάνει να φανεί Μα ό, τι χτίσει το ξημέρωμα γκρεμίζει Μια νοερή εικόνα στο μυαλό ζωγραφίζει Μαρία Ρεντιφίδου Σκιάθος 14 Ποίημα Σαν το ύπνο τον καλό Δεν έχω τίποτα να πω Χάρης τον ύπνο τον καλό ξεκουράζεται το μυαλό Γαληνεύει η ψυχή σου δίνει ενέργεια και δύναμη εξαιρετική Εάν δεν συμπληρώσεις ένα οχτάωρο καλό τότε θα κοιμάσαι κάθε ώρα και λεπτό Όνειρα βλέπω πολλά άσχημα αλλά και καλά Όνειρα προφητικά που σου λένε τι θα γίνει τελικά Στην ζωή σου μελλοντικά Όνειρα διαφορετικά που δεν τα έχεις νιώσει ξανά Ανθρώπους βλέπω πολλούς άσχημους αλλά και γοητευτικούς Άνθρωποι με προβλήματα πολλά υγείας, οικονομικά αλλά και ψυχολογικά Με έναν ύπνο ξεκουραστικό σου καθαρίζεται το μυαλό Βλέποντας τα όλα με έναν τρόπο αισιόδοξο Εάν έχεις προβλήματα σαν αυτά ξεκουράσου λίγο! Και όλα θα τα δεις με μια άλλη ματιά!!! Μαρία Χριστοδουλάκου, Γύθειο, Λακωνία 15 Οδός Μορφέως Δύο είναι οι ζωές και ο καθείς ταυτόχρονα τις ζει, η μία όμως ηρεμεί και σαν τον αέρα απαλλάσσει μεταφέρει μονομιάς και ό, τι γίνεται στην άλλη την πικρή ζωή διόλου σε νοιάζει. Την πραγματικότητα ξεχνάς αυτή που κρύβει πονηριά πολέμους και αδικίες και αλλού ζητάς κρυψώνα, σαν τον ληστή όχι όμως να κλειστείς για πάντα το φώς του ήλιου το αληθινό ποτέ να μην ξαναντικρίσεις, αλλά για να συλλογιστείς την άλλη την καλή πλευρά που έχει η ζωή. Και όταν βγεις από εκεί καταλαγιάζεις μια στιγμή και λες "όνειρο ήτανε...γιατί; "Η αλήθεια είναι σκληρή και η ευτυχία σπάνια την βλέπει, όμως η ηρεμία της ψυχής ένα χαμόγελο γλυκό σχηματίζει στα μικρά σου χείλη και όλη την κούραση την παίρνει και στον Μορφέα δίνεις μορφή προσωρινή και καθαρή. Τα ρόδινα τα πράγματα παντού δεν είναι δυστυχώς ούτε κρατούν για πάντα έσα σ' αυτόν όμως μπορείς στα όμορφα να κρατηθείς καθώς όλος δικός σου είναι.H πραγματικότητα με πολλούς μοιράζεται σε αυτόν όμως μπορείς εσύ να είσαι αρχηγός σκηνοθέτης και αυτουργός.Aν τύχει λοιπόν να δυστυχείς και από τη ζωή να τσακιστείς κανέναν να κατηγορήσεις δεν μπορείς. Σε νοιώθει σαν να είσαι εσύ σε ξεκουράζει σαν χρώμα θαλασσί και τον πόνο απομακρύνει για το καλό το αύριο φροντίζει. Αφομοιώνει καθετί που λέγεται και φαίνεται καλύτερα από όλους, γιατί τη νύχτα συναντάς νεράιδες και κόσμους της καρδιάς που την σκέψη σου ανοίγουν και χώρο πολύ σου αφήνουν για ό, τι στην αληθινή ζωή πρέπει να μαθευτεί και να γραφτεί. Το μυαλό σου το μικρό από δυσκολίες αδειάζει και ομορφιές γεμίζει σαν το βαρέλι το αδειανό που από κενό αποκτά πολύτιμο νερό. Γνώσεις που στη ζωή θα χρειαστούν στο μυαλό σου μένουν, άλλωστε η καλή η ζωή τα ωφέλιμα κρατά. Ανανεώνει κάθε νου ταλαιπωρημένο ή και μη και σαν αστραπή φωτίζει του μυαλού σου το κενό. Και αν πολλά χρόνια ζεις και την υγειά σου έχεις στην συνάντηση μαζί του το χρωστάς δίχως άγχος και χαρτιά παντού στοιβαγμένα για μετά. Η ζωή μακραίνει μονομιάς σαν το σπουργίτι πια πετάς και τα κλαδιά σου όνειρα χαμένα που σαν τα πατάς παραμύθι μοιάζει και όμως το ζεις είτε εσύ, είτε το άλλο σου εγώ το μοναχό και τρυφερό. Οκτώ ωρίτσες είναι καλά να αφεθείς στην ομορφιά αν πάλι θέλεις πιο πολύ μην διστάσεις να ανοιχτείς, σε βοηθάει να σκεφτείς, να ηρεμήσεις, να χαθείς, στην ανεμελιά να ξεχυθείς. Βάσανα και πειρασμοί στην άλλη την πικρή ζωή καθώς...ο ύπνος ο γλυκός σε ταξιδεύει σε κόσμους μαγικούς και αν αυτόν σε λίγο χρόνο συναντάς ζαρωμένη θα είναι η μνήμη και το σώμα σου γυρτό στη ζωή σου τη μικρή. Και όπως λέει και ένας γνωστός (Πέρσι Σέλεϊ) "Πόσο θαυμάσιος είναι ο θάνατος ο θάνατος και ο αδερφός του ο ύπνος". Ο θάνατος να 'ναι μακριά, δεν είναι για μικρά παιδιά, ούτε για νέους με οράματα μα ούτε για μεγάλους είναι. Η ξεκούραση η παντοτινή δεν σε ενεργοποιεί και απ' τη ζωή σε απομακρύνει. Και όταν θα σε παίρνει αυτός ο ύπνος ο γλυκός τότε ίσως να αντιληφθείς "να γιατί αξίζει να ζει κανείς!" 16 Μαρία Σεβαστή Γενικό Λύκειο Σάμου (Βαθύ) 17 Ύπνου Ευδαιμονία Ύ στερα από της μέρας τους σκληρούς καρπούς και τον ιδρώτα, Π άνω στα ελαφριά φτερά του γιου της Πασιθέας, του εγγονού της Ν ύχτας, που ο ποιητής Ο βίδιος στις ελεγείες του Υ μνούσε, ήσυχα αφήσου… Ε ικόνες, ήχοι, αρώματα, αναμοχλεύονται απαλά στην Υ φή των βαθύτερων ονείρων, την ώρα που ο νους παραδομένος στο Δ ώρο του ύπνου ξανανιώνει. Α νοιξε της ψυχής τα κρυμμένα μυστικά στις Ι ριδίζουσες μορφές που Μ όνο ο θεός Μορφέας φανερώνει, Ο ταν στην αγκαλιά του βυθιστείς. Ν αι, είναι ο ύπνος η ζωή η Ί δια, που σώμα και διάνοια ελευθερώνει κι Α πολυτρώνει του οδοιπόρου την ψυχή. Μαντρατζή Φωτεινή Βέροια 18 Ύπνος, εκκίνηση και προορισμός Με αυτόν η μέρα φεύγει και με αυτόν η μέρα μπαίνει Με αυτόν κάθε μέρα το κορμί σου ξαποσταίνει Όσο κοιμάσαι ξεκουράζεσαι και στη δίνη του ονείρου παραδίνεσαι. Το μυαλό σου ανοίγει τα μάτια και σου κάνει τη καρδιά κομμάτια! Πετάς στα σύννεφα και στον ουρανό. Μα δεν φοβάσαι μη πέσεις στο κενό. Αυτή είναι η μαγεία του ύπνου! Ότι σου δίνει δύναμη να κάνεις τα πλάνα της ζωής. Δίνει σάρκα και οστά, στους μεγαλύτερους φόβους σου και μια σπίθα πραγματικότητας στα πιο τρελά όνειρα. Γαληνεύει όλη η ψυχή. Σαν άγγελος που πλανιέται στους ουρανούς της ουτοπίας. Τρέφεσαι με ελπίδα και πυγμή για να ξεφύγεις από το αδιέξοδο της δυστοπίας. Ποτέ να μη ξεχνάς να παραδίνεσαι στου ύπνου τον θεό αν θες να υπάρχεις για ένα στη ζωή σου σκοπό. Να τον αφήσεις να σου πει τι κρύβεται μέσα σου βαθιά τι δεν λέει ούτε το μυαλό μα ούτε και η καρδιά. Πρέπει να συνηθίσεις τον ύπνο. Γιατί σαν κουραστεί το κορμί σου από τις πολλές περιπέτειες της ζωής εκεί θα ανατρέξει. Είναι ο προορισμός και η εκκίνηση για κάθε μέρα αλλά και για μια ολόκληρη ζωή. Γυδάκου Παναγιώτα Ράλλειο Γενικό Λύκειο Θηλέων Πειραιά 19 Μορφέας Ο Ήλιος βασίλεψε κι απόψε η πόλη ντύθηκε στα μαύρα μα ο ουρανός είναι διαφορετικός από τις άλλες τις φορές, είναι λειψός. Τ' αστέρια έχουν χαθεί στο άπειρο και το λαμπρό στολίδι της νύχτας το σύμβολο της ομορφιάς και της γαλήνης απουσιάζει τώρα. Μα η δική σου απουσία ακατάπαυστα παιδεύει το μυαλό μου. Κάνει την καρδιά μου να δακρύζει και δίνει άλλο χρώμα στην θάλασσα όπου η σκέψη μου ταξιδεύει με το καράβι της αγάπης ψάχνοντας απεγνωσμένα εσένα. Κόκκινο Μια απαλή μουσική, μεθυστική, οδυνηρή χτυπάει ανελέητα όπου βρει. Μια απαλή μουσική που θυμίζει εσένα προκαλεί τις αναμνήσεις κι αυτές ξεγλιστρούν από την αγκαλιά του Μορφέα και γίνονται θηρία ανήμερα. Φτιάχνουν παραστάσεις στους τοίχους κάνοντας έτσι το παρόν να σωπαίνει και το παρελθόν γίνεται η πιο δυνατή νοσταλγία ενώ τα αισθήματα μου για 'σένα φυλακίζονται στην αιωνιότητα. Ξέρω πως δεν θα γυρίσεις ξανά, πάει καιρός που δεν με ψάχνεις. Αυτό που θέλω μόνο είναι να αιχμαλωτίσω τον Μορφέα, γιο του Ύπνου και της Νύχτας, να μην έρθει να σε βρει, οι παπαρούνες του να μην αγγίξουν το κορμί σου με έναν και μόνο σκοπό: Να με έχεις ανάγκη έστω για μια βραδιά. Μαρία Ζαχαροπούλου 20 Ο ύπνος σου* Αν αισθανθείς στον ύπνο σου βάρος στην αγκαλιά σου, η σκέψη μου κουράστηκε *και ξάπλωσε κοντά σου. Κι όταν ξυπνήσεις και την δεις τη σκέψη να κοιμάται, ας την να ονειρεύεται κι εσένα να θυμάται!!! Ευαγγελία Κατρή 3ο Γυμνάσιο Ηγουμενίτσας 21 Στον ύπνο μου Σε υποδέχονται γλυκά σε νανουρίζουν τους αποκοιμίζεις αμέσως· Μερικοί σου αντιστέκονται μέρα και νύχτα αγώνας σκληρός για να υπερισχύσουν ξορκίζουν την αδράνεια που τους υπόσχεσαι (και εσύ τους εκδικείσαι στο μέλλον) σε περιπαίζουν με το νυσταλέο βλέμμα τους σε αντιμάχονται με την αέναη κίνηση και δράση έχουν την έπαρση του νικητή-για πόσο άραγεΆλλοι πάλι σε εκλιπαρούν αποζητούν τον ερχομό σου δεν είσαι συνεπής στο ραντεβού σου προσπαθούν να σε δελεάσουν δε δωροδοκείσαι το τίμημα βαρύ της απουσίας σου το σώμα φωνάζει στο φως της ημέρας την ανημπόρια του, την απραξία στην πράξη και εσύ δεν έρχεσαι ανελέητος αντίπαλος και ΄γω που είμαι ακόμα τόσο δα μικρός ώρες ώρες δεν ξέρω αν πρέπει να σου παραδίνομαι σαν νικητής ή σαν νικημένος Μου υπόσχεσαι τη γενναιοδωρία σου στο μέλλον; Φίλιππος Χονδρος 3ο Λύκειο Ξάνθης 22 Ύπνος Ύπνος ένα δώρο του μορφέα Όνειρα βλέπεις, μια κακά και μια ωραία Ξυπνάς και πάλι θέλεις να πλαγιάσεις Να περιπλανηθείς μες τους τόπους της ονειρικής της πλάσης Ένα όνειρο θες να ξαναδείς Στη δική σου πραγματικότητα μόνο θες να ζεις Κάποια στιγμή όμως πρέπει να ξυπνήσεις Έχεις και στην κοινωνία να λογοδοτήσεις Στη δουλειά σου ύπνο ποθείς Και με τους φίλους σου ύπνο δεν επιθυμείς Όταν τελικά ξανά γυρίσεις στο κρεβάτι Ύπνος δεν σε πιάνει, σαν από γινάτι Τα ντουβάρια με τις ώρες κοιτάζεις Μέχρι που αρχίζεις να νυστάζεις Και τώρα υπνοβατείς Παραμιλάς, την πόρτα ψάχνεις, θες να βγεις Το πέπλο της νύκτας έχει σηκωθεί Ο ήλιος ψηλά είναι και φεγγοβολεί Άλη μια μέρα σκοπεύεις νυσταγμένα να περάσεις Μέχρι που θα μας πάλι στο κρεβάτι, ύπνο να χορτάσεις ΕυθύμηςΣαχινίδης Άργος Ορεστικό 23 Λευκή μου ωδή Τότε, που η καρδιά μου σκεπαζόταν με άσπρα σεντόνια Τότε, που μου ήταν αρκετή μια μελωδία λευκή μέσα απ' το παλιό λευκό γραμμόφωνο! Εκείνο το γραμμόφωνο το απλό, το λιτό, το λευκό! Και μέσα απ' αυτό, ακουγόταν μια ωδή, του ονείρου η ωδή, και τότε ησύχαζαν όλα, και μαζί ησύχαζα κι εγώ, κι όλα ήταν όμορφα! Όλα ήταν λευκά, και συγχρόνως πολύχρωμα! Ήταν τα χρώματα έντονα και λαμπερά, τόσο που γίνονταν λευκά! Τα μάτια μου έβλεπαν καθαρά, κι ας ήταν κλειστά! Κι άκουγα κρυσταλλένιους ήχους, κι ας είχε ησυχία! Κι είχε φως, πολύ φως, παρόλο που ήταν νύχτα! Ήταν οι ομορφότερες στιγμές, παρόλο που είχα πει σε όλους καληνύχτα! Βάσια Καστοπούλου Γενικό Λύκειο Άργους Ορεστικού 24 Ναι, αλλά... Ναι. Δε διαφωνώ. Εξέχων στον ανθρώπινο βίο. Συνεργάτης της δράσης. Εχθρός της εξουθένωσης. Είναι θαρρείς η μαύρη σκιά της εποχής που ελλοχεύει σε κάθε γωνιά που απογυμνώνει ψυχές και παρασύρει τις σκέψεις στο πλευρό της. Εκείνη ευάλωτο σώμα τσαλακωμένη ψυχή προσμένει λύτρωση από αβάσταχτους πόνους. Ατελείωτες προσπάθειες να κλείσει τα μάτια μήπως και διεισδύσει στην άβυσσο του ασυνείδητου, ας πάψουν επιτέλους να αντηχούν οι ψίθυροι της οδύνης. Εκείνος μετρά τα κέρματα στο σχισμένο καπέλο -αργά μήπως και βγουν περισσότερα-μέσα στην παγωνιά της φτώχειας πλαγιάζει σε στοιβαγμένα κουτιά, βυθίζει τα χέρια στις τρύπιες τσέπες, λες να δραπέτευσε από εκεί η ελπίδα; Κλίνει τα βλέφαρα για να παραδοθεί στη σιωπή μα το στομάχι ουρλιάζει. Και ύστερα κενό. Τα βάσανα αμαυρώνονται από κίβδηλες εικόνες άμορφες ιδέες περιπλανιόνται στο έρεβος. Από το φως στο σκοτάδι. Από το σκοτάδι στο φως. Ναι. Δε διαφωνώ. Αλλά σαν τα κουρασμένα μάτια εκείνου και εκείνης ανοίξουν δειλά και τα όνειρα χαθούν και η πραγματικότητα του άδειου καπέλου και της ασθένειας οργιάσει τότε είναι που νιώθω πόσο αδύναμος πόσο ανήμπορος είναι στα αλήθεια ο ύπνος να παλέψει με τη δυστυχία τους. Νοεμή Βασιλειάδου Εκπαιδευτήρια Βασιλειάδη, Καλαμαριά Θεσσαλονίκης 25 Ύπνος "Κοιμάμαι και ονειρεύομαι βλέπω την μορφή σου μακάρι να μπορούσα ν' αγγίζω το κορμί σου. Στα όνειρα μου τριγυρνάς μονάχα εκεί σε βλέπω χαμογελάς και τραγουδάς και 'γω απλώς σε βλέπω. Τα όνειρα μαγευτικά όταν σ' αυτά μετέχεις μα εφιάλτες γίνονται καθώς φεύγεις. Μόνο τ' όνειρα μένουν ένα βλέπω το πρόσωπο σου σ' αγαπώ μην το ξεχνάς θα 'μαι πάντα στο πλευρό σου" Δημήτρης Μανιάκας 1ο Γενικό Λύκειο Σουφλίου 26 Ύπνος 1 Είμαι τόσο κουρασμένη, πονάει όλο μου το σώμα. Το κεφάλι είναι βαρύ και κουδουνίζει ακόμα. 2 Στο σπίτι μπαίνω σκεφτική, Και μονολογώντας λέω: Ας έρθει εκείνη η στιγμή που στ’ όνειρο θα πλέω. 3 Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου Αχ, πόσο μου ’χει λείψει αυτή η όμορφη αίσθηση να φεύγει όλη η θλίψη. 4 Σε άλλους κόσμους να βρεθώ να τρέχω μεσ’ σ’ αλάνες Σαν πεταλούδα να πετώ στου ονείρου μου τις πλάνες 5 Ω, ύπνε, θεέ του ονείρου ταξίδεψε με ακόμα σαν σε εξωτικά νησιά περήφανη αμαζόνα. 6 Αγκάλιασε με τρυφερά, μείνε εδώ μαζί μου. Φέρε ζωή στον ύπνο μου και ύπνο στη ζωή μου. Σκληρού Δήμητρα 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 27 Ποίημα για τον ύπνο Καθώς κοιμόμουν μέσα στην τάξη είδα όνειρο λαμπρό, ένα ταξί πως θα πετάξει να με πάει στον ουρανό. Ενώ η κυρία με φωνάζει να σηκωθώ , να σηκωθώ, μέσα στην τάξη γινότανε ένας έντονος χαμός. Έτσι και εγώ τι να κάνω, σηκώνομαι για να φωνάξω: -Παιδιά σταματήστε κάποιοι κοιμούνται εδώ. Η κυρία φώναξε τον διευθυντή και τι να κάνει αυτός; Μου έβαλε ωριαία αποβολή μπαμ και κάτω, φύγε από ’δω. Για να μην με φωνάξει η μάνα μου, δεν πήγα σπίτι και έμεινα στη βροχή και έτσι τώρα είμαι βρεγμένη σαν παπί. Όταν στο σπίτι έφτασα και ήταν ώρα για φαί, στα μακαρόνια έπεσα και η σάλτσα ήταν λαδερή. Όταν ξύπνησα να κάνω μπάνιο προσγειώθηκα στη Γή, με αεροπλάνο γιατί το ταξί το πάρκαρα δίπλα στη βουλή. Γληγόρη Ελισσάβετ 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 28 Νυχτερινό παραμύθι ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΑΠΛΩΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΜΒΑ ΣΟΥ Η ΠΟΛΗ ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΨΕ ΚΑΙ Ο ΗΧΟΣ ΤΗΣ ΣΩΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΓΕΜΑΤΗ ΑΓΑΠΗ Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΕ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΤΟ ΣΚΕΠΑΖΕΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΟΙΤΑΖΕΙ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΨΙΘΥΡΙΖΕΙ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΕΧΕΙ ΑΔΕΙΑΣΕΙ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟ ΝΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΠΟΣΑ ΚΡΥΒΕΙ Η ΝΥΧΤΑ Ο ΝΟΥΣ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΣΑΝ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΑΡΑΖΕΙ ΣΑΝ ΣΚΟΤΑΔΙ ΠΟΥ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ ΑΦΗΝΩ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΒΥΘΙΖΟΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΟΡΦΕΑ ΘΕΛΩ Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΝΑ'ΡΘΕΙ ΠΡΙΝ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΧΤΥΠΗΣΕΙ ΕΝΝΕΑ Ελένη Βασιλειάδου 2ο ΓΕΛ Δραπετσώνας 29 Ύπνος Τον ύπνο μην υποτιμάς Ο ύπνος είναι φάρμακο καλύτερο από όλα όταν καλά το βράδυ κοιμηθείς τη μέρα περνάνε όλα Γλυκά ο Μορφέας σε κοιμίζει μέσα στην αγκαλιά του και τα όνειρα σου ανθίζει όσο σε κρατάει κοντά του Το σώμα και ο νους όταν καλά κοιμάσαι τέλεια λειτουργούν και όλα τα θυμάσαι Τον ύπνο μην τον υποτιμάς και κοίτα να τον χορταίνεις νωρίς να τελειώνεις το διάβασμα νωρίς στο κρεβάτι να πηγαίνεις Σπυριδούλα Ντίνη 2ο Γυμνάσιο Άργους 30 Ύπνος Όταν κοιμάμαι ……ταξιδεύω Όταν κοιμάμαι ταξιδεύω Σε όνειρα πολύ τρελά! Μα όταν τα όνειρα μεθάνε μεθάω και εγώ μαζί με αυτά! Τα όνειρα στον ύπνο μου κι απόψε ταξιδεύουν μάλλον η νύχτα τα κουνά κι αυτά μαζί της φεύγουν! Κοιμάμαι κι έτσι ταξιδεύω σε όνειρα και εγώ βλέπω αστέρια, βλέπω ήλιους κι έναν μεγάλο ουρανό Μαρία Ρέμπελου 2ο Γυμνάσιο Άργους 31 Ο ύπνος Μετά από μια ημέρα πολύ κουραστική έκλεισαν τα μάτια μου και νύσταζα πολύ. Προειδοποιητικά μηνύματα και χασμουρητά άρχισαν να με χαλαρώνουν σιγά σιγά, σιγά σιγά. Μπροστά στα μάτια μου περνούσαν ωραία κρεβατάκια και έβλεπα στα όνειρα μου μικρά, άσπρα, μαύρα προβατάκια. Δε σκοτίζω άλλο παιδιά το κεφαλάκι μου πάω γρήγορα να χωθώ στο σεντονάκι μου. Πέταξα την τσάντα μου δίπλα στο γραφείο σε μια γωνίτσα και βρέθηκα με μια βουτιά στου Μορφέα την αγκαλίτσα. Είναι απαραίτητος ο ύπνος στη ζωή χρειαζόμαστε ξεκούραση από το βράδυ ως το πρωί. Αγγελική Τσαζή 3ο Γυμνάσιο Άργους 32 Ο ύπνος της εβδομάδας Ύπνος αχ τη χαρά αναπαύει την καρδιά γεμίζει ενέργεια το σώμα. Όμως το θέμα δεν είναι απλό δεν είναι πάντα Σαββατοκύριακο. Έρχεται καινούρια εβδομάδα. Να τη και η Δευτέρα του σχολείου η πρώτη ημέρα αφήστε με λίγο να κοιμηθώ δεν ζητάω πολλά μόνο αυτό. Θέλω ύπνο στο λεπτό να ξεκουραστεί λιγάκι το μυαλό γιατί είν’ το πρόγραμμα θεότρελο Έρχεται και η Τρίτη αχ θέλω να μείνω σπίτι. Μη με ξυπνήσετε σας παρακαλώ ζω όνειρο φανταστικό. Έφτασε Τετάρτη εγώ θα μείνω στο κρεβάτι θέλω απλά να ονειρευτώ πάλι κάτι Πέμπτη και όλα πάνε στραβά ύπνος ακόμη και στα λεωφορεία την Παρασκευή όμως συμβαίνει κάτι εξαίρετο σε λίγο έρχεται το Σαββατοκύριακο Αθανάσιος Κυριακόπουλος 3ο Γυμνάσιο Άργους 33 Οι χάρες του ύπνου Κάθε νύχτα που περνάει το μυαλό μου τριγυρνάει μες στα όνειρα βουτάει και σε μέρη μακρινά με πάει Μες στα μέρη εκεί που πάει με ανθρώπους συζητάει και λύσεις στα προβλήματα ζητάει Στην υγεία με βοηθάει και όλα τα στραβά μακριά τα πάει Όμως όταν ξαγρυπνώ όλα τα ξεχνάω προσπαθώ να θυμηθώ μα είναι μάταιο αυτό Δήμητρα Μπούρη, Νόνη Μπακογιάννη, Εύη Μητσάκου, Νάνσυ Μιχαλοπούλου 3ο Γυμνάσιο Άργους 34 Ύπνος Ύστερα από μια κοπιαστική ημέρα το μόνο που επιθυμώ είναι στην αγκαλιά του Μορφέα να βρεθώ… Ταξίδια σε πελάγη και σε τόπους μακρινούς θα ζήσω και εξωτικά νησιά θα αντικρίσω δράκους και τέρατα μπορεί να δω μα μόλις ξυπνήσω θα ξέρω πως όνειρο ήταν εφιαλτικό Βανέσσα Πίκου 3ο Γυμνάσιο Άργους 35 Ύπνος η ξεκούρασή μου Ενώ το κρεβάτι με αγκαλιάζει ο Μορφέας γρήγορα με κατευνάζει Στο σχολείο ένα κρεβάτι αναζητώ αφού το μάθημα είναι τόσο βαρετό. Στη βιβλιοθήκη έναν ονειροκρίτη ψάχνω για να μου εξηγήσει ένα όνειρο λάγνο Σε ένα πεντάλεπτο το βρίσκω και μου λέει πως θα πάρω μεγάλο ρίσκο. Η μητέρα μου αρχίζει να φωνάζει ενώ ο πατέρας μου την καθησυχάζει. έτσι αργώ να κοιμηθώ και πάλι στο σχολείο ακούγεται δυνατό ροχαλητό... Στο γραφείο η καθηγήτρια με πάει μια αποβολή από τη διευθύντρια ζητάει. Δεν υπάρχει όμως λόγος να ανησυχώ να.. μια ακόμη ευκαιρία για να κοιμηθώ. Ο πατέρας μου λέει ξύπνιος να μείνω γιατί στη ζωή για πάντα φτωχός θα μείνω. Έτσι το βάζω πείσμα και εγώ όλο το βράδυ ξύπνιος να κρατηθώ. Το φεγγαράκι όμως κρύφτηκε στα σύννεφα από πίσω κι εγώ με δυσκολία προσπαθώ τα μάτια να μην κλείσω. Ο ύπνος αλάτι στο γλυκό ψωμί μου είναι η πεμπτουσία για την ξεκούρασή μου. Γιαρέντης Κωνσταντίνος 3ο Γυμνάσιο Άργους 36 Ταξίδι στο όνειρο Και θα χαθώ μες το όνειρο, Όπου η ζωή μου υπάρχει. Γλυκός μου ύπνος είσαι εσύ, Τ’ απέραντο ταξίδι μου. Και αν ξαφνικά ξυπνήσω, Αποκοίμισέ με πάλι. Γλυκό φιλί δώσε μου, Και μια μεγάλη αγκάλη. Γιατί στον κόσμο αυτό να ζω; Ονειρικό ταξίδι δώς μου. Ένα φιλί για καληνύχτα, Και αύριο πάλι εμείς μαζί. Χαρά και φως στον κόσμο όλο, Γιατί σε βλέπω στα όνειρά μου Και κόσμος μου είσαι εσύ. Θέλω μαζί μου να ΄ρθεις, Ζωή να χτίσουμε εκεί. Και θα χαθώ μες το όνειρο, Όπου η ζωή μου είσαι εσύ. Χρυσάνθη Κουκουσιώτη Ά Λυκείου Τρικερίου 37 Το όνειρο Σου διαβάζω και εσύ ακούς . Μου μιλούν και όλο γράφεις . Κλείνω τα μάτια μου κι εσύ ξυπνάς . Όσο ζω, εσύ μαθαίνεις κι όσο μαθαίνω, εσύ ζεις . Θέλεις κάτι να μου πεις ; Ποιόν κώδικα χρησιμοποιείς ,διαβασμένος για να έρθω, με ξεκάθαρο μυαλό, στου ονείρου τη γωνιά, κάτω απ’ της μνήμης την κληματαριά ! Θεωρίες αντιγράψεις ,στης θαλάσσης τ’ αλογάκι. Δεν τελειώνεις να σταθείς, λίγο να ξεκουραστείς ; Σου ‘χουν φύγει τα μυαλά, με κοιτάς χωρίς μιλιά. Ζεις σε όνειρα τρελά ,στη δική σου τη φωλιά . Μη φωνάζεις δυνατά ,μες στης νύχτας τη σιγαλιά . Ύπνο με όνειρα γλυκά ,όταν έχουν όλα τα παιδιά . Στάσου - φύγε, κύκλους κάνεις ,πόσο πια, θα με τρελαίνεις ! Σήκω - κάτσε όσο μπορείς ,στο ρολόι θες ν’ αντισταθείς ! Πρόσεχε όμως, μη σβηστεί του ονείρου σου η γραμμή Δέσποινα Θεοφάνη 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 38 Ταξίδι με τον Μορφέα Μαζί με τον Μορφέα, παρέα, όλοι αγκαλιά, κοιμόμαστε για πάντα, απ’ το βράδυ ως το πρωί. Τα βράδια ταξιδεύουμε με όνειρα γλυκά, που είναι σαν αερόστατα και φεύγουν μαγικά! Πηγαίνοντας πιο πέρα ,όλο και πιο μακριά. από την Αμερική στην Αφρική, απ’ την Ευρώπη στην Ασία, απ’ την Ωκεανία ποιος ξέρει, μπορεί και στην Ανταρκτική τα όνειρα να είναι ίδια και εκεί!!! Άλκηστις Αντωνοπούλου 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 39 Τα στάδια του ύπνου Ο ύπνος έχει στάδια σαν το καλό κρασί. Πρέπει τ’ αμπέλι να δεθεί, να κλαδευτεί, οι μήνες να περάσουνε, να ‘ρθει καλά να ωριμάσει. Έτσι λοιπόν γίνεται κι εδώ σαν έρθει ο Μορφέας. Στο πρώτο του το στάδιο είν’ ελαφρύς ο ύπνος, προετοιμάζει το κορμί ξεκούραση για να βρει. Γρήγορη η μετάβαση στον ύπνο όμως το βαθύ, εκεί όπου τα όνειρα αληθινά μας μοιάζουν, πότε είναι ευχάριστα πολύ και πότε μας τρομάζουν! Εδώ το σώμα έρχεται να πιάσει τα βραδέα, τα κύματα που έρχονται μαζί με το Μορφέα. Και η ψυχούλα σου ευφραίνεται κι ο νους σου αγαλλιάζει! Καπεντζώνης Νικόλαος 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 40 Ο Ύπνος Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς ,εμένα συζητούνε στις κοινωνίες τις σύγχρονες με αναπολούνε! Στην μητρική την αγκαλιά όλοι σας θα θυμάστε ένα γλυκό νανούρισμα , το πιο τρυφερό μου χάδι. Μεγαλώνοντας κάθε παιδί έχει μάθει πως, την ενέργειά που ποθεί τόσο πολύ να έχει πρέπει σ’ εμένα να βυθιστεί! Ο έφηβος πάλι με ξεχνά , πιστεύοντας πως έχει δυνάμεις απεριόριστες και όλα τα κατέχει. Γνώσεις , ερεθίσματα, προβλήματα και άλλα μες το μυαλό γυρίζουνε δίχως να παίρνουν θέση, έτσι λοιπόν το σύστημα σας λέω έχει μπλέξει. Εγώ είμαι το φάρμακο, εγώ θα βοηθήσω , το χέρι δώστε μου παιδιά και όλα θα τ’ ανατρέψω, κάθε τι το αρνητικό εγώ θα μετατρέψω. Έτσι η άλλη μέρα σαν θα ‘ρθει ο εγκέφαλος έτοιμος πληροφορίες θα δεχτεί και όλα θα τα συγκρατεί! Βελή Αναστασία 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 41 Ο Ιππόκαμπος Είμαι ο ιππόκαμπος, ένα μικρό αλογάκι, κάνω θαύματα στο νου και σας μεταβιβάζω το μαθησιακό σας υλικό, σ’ ένα μικρό κουτάκι. Όλες βασίζονται σε με, όλες με κυνηγούνε, οι γνώσεις μέσα μου να μπούνε! Είμαι όμορφος, ξεχωριστός, μες τη βιολογία θα με βρούνε, γιατί με συζητούν και νοιάζονται για την καλή μου υγεία! Λέτε να υπάρχει έστω και μια που να μη μ’ έχει ακούσει; Παίζω το ρόλο μου κι εγώ μες τον εγκέφαλό σας. Μεταβιβάζω απ’ την ξακουστή μακρόχρονή σας μνήμη στον εγκεφαλικό φλοιό, πληροφορίες και γνώσεις, που όλοι εσείς οι έφηβοι με κόπο έχετε βάλλει. Κάνω παροδική δουλειά, μα μη με υποτιμάτε γιατί χωρίς εμέ οι γνώσεις σας, κουβάρι θα γινόνταν ! Κλειτσίκας Ανδρέας 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 42 Ο Έφηβος Είμαι ένας έφηβος , που με τροφοδοτούνε με χίλια ερεθίσματα και μ’ αξιολογούνε. Μέσα στο νου οι γνώσεις μου, είναι μπερδεμένες , αρχαία, μαθηματικά, λογοτεχνία, γλώσσα, πώς να τα’ αποθηκεύσει ο νους ; πώς να τα συγκρατήσει; Μαθαίνω πως ο ιππόκαμπος θα τα μεταβιβάσει, στον εγκεφαλικό φλοιό, κι αυτός με τη σειρά του, στην κυρά Βραχυπρόθεσμη το μήνυμα θα στείλει. Αναρωτιέστε ίσως κι εσείς, πόσο μπορώ να αντέξω; πριν τις γνώσεις μου εγώ αποθηκεύσω; Βρίσκονται όλα μέσα εδώ, στο μαύρο το κουτί μου, και σαν νυχτώσει εύχομαι , η μνήμη η μακροπρόθεσμη, να τα ταξινομήσει. Στην αγκαλιά του ύπνου να βρεθώ μαζί με τον Μορφέα, Την επεξεργασία γρήγορα ν’ αρχίσουμε παρέα!!! Δημητροπούλου Ευσταθία 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 43 Ο Εγκέφαλος Όλοι για εμένανε μιλούν και θέλουν να μου μοιάσουν, είμαι ό,τι πιο πολύπλοκο στη φύση έχει υπάρξει. Όπου βρεθείς κι όπου σταθείς όλοι με ονομάζουν: «εσύ είσαι ο εγκέφαλος και το κουτί της γνώσης». Μικροί μεγάλοι ψάχνουνε τις χάρες μου να βρούνε! Βρίσκομαι στο κρανίο σας και τα κυκλώματά μου, δέχονται ερεθίσματα μα κι απαντήσεις δίνουν. Αρκεί να μην ξεχνάτε πως ,χρειάζεται να με καλλιεργείται. Πότισμα είναι η εξάσκηση, τροφή η κάθε γνώση, όσο για περιποίηση για μένα είναι ο ύπνος, αρκεί να είναι οκτάωρος να μη το λησμονάτε. Δημητροπούλου Παρασκευή 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 44 Ο Άγγελός μου Στον φτερωτό τον άγγελο, που ύπνο τον φωνάζουν, παρέα σήμερα θα κάνω, πετώντας μακρινά, στα πολυδαίδαλα σοκάκια του κεφαλιού τα σκοτεινά! Γράμματα και αριθμοί πολλοί, ζαλίζουν το μυαλό μου. Μες στην πολύβουη αγορά που τόσα σ’ αγκαλιάζουν, ζητάς κάπου να μπεις, να βρεις να λυτρωθείς, στην αγκαλιά του ύπνου να ξεκουραστείς. Δροσιά και φως να δώσω, στις γνώσεις μου τις παλιές. Σαν το νεράκι να κυλήσουν, κι από το στόμα τρέχοντας να βγουν. Επαίνους να μαζεύω σε όλα τα σχολειά, την κλειδαριά της γνώσης, στο προσκεφάλι μου κοντά κρατώ, και σε κανέναν άλλο, δε λέω το μυστικό!! Κακογιάννης Γιώργος, 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 45 Ξυπνώ μ’ ένα όνειρο τρελό Ξυπνώ κάθε πρωί, να πάω στο σχολειό. Και λέω από μέσα μου, Θέλω να κοιμηθώ. Ο ύπνος μου ταιριάζει, γιατί με ξεκουράζει. Μα το σχολειό διατάζει. Κάθε βράδυ, που στο κρεβάτι μου γυρνώ, κοιμάμαι κι ονειρεύομαι. Οι σκέψεις μου να φύγουνε θα ’θελα θαρρώ, κι όνειρα να ’ρθουνε πολλά, τρελά σε μια ζεστή φωλιά. Και με το μαξιλάρι μου αγκαλιά, ο Μορφέας κι εγώ ένα γινόμαστε κι οι δυο!! Άγριος Κωνσταντίνος 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 46 Η λειτουργία του ύπνου Ο ύπνος ανοίγει την πύλη, για μια αίθουσα με όλη την ύλη, που συσσωρεύουμε τη μέρα και κατέληξε εδώ πέρα. Τι να πει κι ο εγκέφαλος ο καημένος, που δουλεύει νύχτα-μέρα κι είναι κουρασμένος! Βάζει τα δεδομένα σε μια σειρά καταταγμένα. Από την αποθήκη τη μικρή , τα πάει στη μεγάλη, κι όπως όλοι οι εγκέφαλοι, τ’ αφήνει για λίγο μόνο εκεί, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Μη μου πείτε πώς δεν ξέρετε τι εννοώ; Λοιπόν θα σας το εξηγήσω εγώ: Κάθε φορά που γράφω διαγώνισμα στη Βιολογία, πάντα ψάχνω στην αποθήκη για στοιχεία. Και μη μπερδευτείτε και ψάξετε μόνο για Βιολογία, σίγουρα θα υπάρχει και κάτι από Γεωγραφία, Αρχαία και Ιστορία!!! Λαμπρινή Βασιλοπούλου 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 47 Έφηβος και ύπνος Όλοι μιλούν για αλλαγές μες στον εγκέφαλό μου, πρέπει να τρέφεσαι καλά, πρέπει και να διαβάζεις, πρέπει να φέρεσαι σωστά και αγγλικά να μάθεις, ορμόνες, ερεθίσματα, κυκλώματα έχω κάψει, είναι απαραίτητο άραγε, όλα τα γνωρίζω; Με επαναλήψεις γίνεται συνειρμική η λήψη και τα ερεθίσματα σιγά-σιγά σε γνώση. Αφού λοιπόν ο εγκέφαλος δουλεύει όταν κοιμάμαι γιατί είναι απαραίτητο σχολειό για να πηγαίνω; Της μνήμης μου οι κανόνες το άγνωστο κείμενο με μιας σε οικείο μετατρέπουν. Πληροφορίες, μηχανισμοί, αισθήματα, κινήσεις, όλα ξεκούραστα μπορούν, μ’ έναν απλό υπνάκο το δρόμο τους να πάρουν. Κωδικοποίηση από εδώ στην έκδηλη τη μνήμη, συνειρμικά κυκλώματα στη μέση να σταθείτε, πρέπει με τάξη και σειρά εσείς να χωριστείτε, άλλα θα πάτε από εδώ, στην κλασική τη γνώση κι άλλα θα παραμείνετε για πάντα εξαρτημένα. Ζυγορονίκου Αικατερίνη 3ο Γυμνάσιο Ναυπάκτου 48 Ονειρική Πλάνη… -Και η νύχτα πέφτει ξανά στην πόλη, Τα μάτια σου κλείνουν κι εγώ σε κοιτώ. Βιαστικό πουλί του Νότου, Τα ταξίδια σου μεγάλα… Πλώρη σου αστέρι μου τα όνειρα Αγάπα με … φύγαμε. -Όνειρα πελώρια τα πανιά σου, ανοικτά Ταξιδιάρα ψυχή.. Κι εγώ ο φύλακας άγγελός σου, εδώ μαζί. Ο ήλιος βυθίζεται στην άκρη του κόσμου Κι εγώ παραμένω στο πλευρό σου, Μοναξιά να μη σε βρει Πορευόμαστε μαζί, για να βρούμε την ευτυχία Χωρίς περιορισμούς Χωρίς να μας εμποδίζει το άγνωστο… Η ομορφιά της ψυχής μας ταξιδεύει το όνειρό μας σε μέρη εξωπραγματικά.. κι ας μοιάζουν ξένα, δεν έχει σημασία… Γιατί στα όνειρα η μαγεία … είναι δική μας Νιώσε με! Παπακωνσταντίνου Μαργαρίτα 2ο Γενικό Λύκειο Αμαρουσίου 49 Ύπνε… Άγγελε… Τα μάτια μου… σφαλισμένα Κι εγώ, δοσμένη σε ένα γλυκό λήθαργο.. Σε νιώθω… Η παλάμη σου, ζεστή στο μέτωπό μου, Παραμερίζει τα μαλλιά μου… Κι ας λείπεις… Μην αφήσεις το φως να νικήσει… Αυτό θα είναι το τέλος! Πίσω απ’ τα βλέφαρά μου… βλέπω σκοτάδι, Και γελώ… γιατί είναι τα μάτια σου Γεμίζω τις παλάμες μου νερό και πίνω, Και γελώ… γιατί είναι τα χείλη σου Κι ας λείπεις… Κάποιος σ’ έφερε σε μένα… Ο Ύπνος; Ο Έρωτας; Φρόντισε ο Θεός αυτός, να έρθεις στο σκοτάδι.. Για να μη σε δω. Άγγελε… Δώσε μου πάλι νερό, τα χείλη σου Φωτιά καίει τα βλέφαρά μου! Χάνεσαι… Απελπισμένη, γαντζώνομαι στο όνειρο, στον ύπνο Γιατί άφησες το φως να νικήσει; Σου είχα πει θα είναι το τέλος! Άγγελέ μου! Σπύρου Βασιλική 2ο Γενικό Λύκειο Αμαρουσίου 50 Ο γητευτής ύπνος Ο ύπνος ήλθε απρόσκλητος, γήτεψε την ψυχή του κι απαλά τον έσυρε να βγούνε στο σεργιάνι. Γύρισε κόσμους μαγικούς, πλανεύτρες πολιτείες, μα πάντα τιναζότανε μ΄ ένα καημό περίσσιο. Ελαχταρούσε να τον δει, το γητευτή της νύχτας! τον ζύγωνε, τον άγγιζε, μα πάντα ξεγλιστρούσε. Ώσπου, μια νυσταγμένη αυγή, που έδυε τ΄αστέρι, εκεί που πάλευε να βγει απ΄τ΄αεράτα πέπλα, πιάστηκε ο χιτώνας του, σκάλωσε η ματιά του. Όμορφος, νέος, ντροπαλός, αρχαίος Έλληνας θεός!!! Ηλίας Χαντζής 2ο Γενικό Λύκειο Αμαρουσίου 51 Ο ύπνος στη ζωή της μάθησης Αχ, τι κούραση κι αυτή Εξάντληση σ ΄ όλο μου το σώμα νοιώθω Θέλω επειγόντως, στην αγκαλιά του Μορφέα να αφεθώ Κουλουριασμένη να βρεθώ και να προστατευτώ Είτε από τον ίδιο μου τον εαυτό, είτε από τους άλλους , είτε κι απ ΄ τα δυο μαζί Γι ΄ αυτό και στα χνάρια του ύπνου θέλω να υποβληθώ Και σ ΄ ένα μαγικό , εξωπραγματικό , και τρελό κόσμο να μεταφερθώ Ξαπλώνοντας κάτω απ ΄ το ίσκιο του δέντρου Όντως απερίγραπτα ξαφνικά, μια ηρεμία με διαπερνά Ξυπνώντας, αμέσως μετά, με μιας τα προβλήματα βλέπω διαφορετικά Οι λύσεις έρχονται σαν αστραπή στο μυαλό Και στις δυσκολίες, μήτε των μαθημάτων μήτε και της ζωής Είμαι πιο ξέγνοιαστη και ένα νέο αίσθημα γεννιέται Είναι η ενέργεια που είχα χάσει Η ενέργεια που επανήλθε, ύστερα από την ξεκούραση Ήμουν και πάλι έτοιμη, να συνεχίσω το πρόγραμμά μου Εκεί που το ΄ χα σταματήσει Ή μάλλον καλύτερα εκεί που δεν το ΄ χα ξεκινήσει καν; Είχα καθαρό νου για να εμπλουτιστεί με μάθηση… γρήγορα και ορθά! Είχα ξυπνήσει λίγο διαφορετικά Είχα έμπνευση και φαντασία Έτσι κι εγώ εμπνεύστηκα το ποίημα αυτό Την θετική αυτή αύρα που με διακατείχε Προσπάθησα να την εκμεταλλευτώ όσο Πιο συνετά και δημιουργικά μπορούσα! ΜαρινέλαΝτρέου ΓΕΛ Αγίας Τριάδας, Αργολίδας 52 Όνειρα ‘Υπνε μου γλυκέ μου πάρε με αγκαλιά πήγαινέ με στα ουράνια πέταξέ με στα πουλιά. Σαν κοιμηθώ ταξίδεψέ με μακριά και φέρε με ξανά, όταν θα έχω πια δει όνειρα πολλά, όνειρα γλυκά και όχι πολύ τρομακτικά. Ιωάννα Ξέρα 2ου Γυμνασίου Φαρσάλων 53 Ύπνος παντού Ο ύπνος είναι μια κατάσταση μοναδική και σε όλους μας αρέσει πολύ. Οι μαθητές κοιμούνται και ξυπνούν μα συνέχεια μονολογούν, αν επιτέλους θα ξεσηκωθούν να τελειώσουν τα σχολεία και να φύγουν από τα θρανία. Μόλις έρθει η ώρα για την εξεταστική, όλοι τρέχουν για μια συμβουλή, μα όσοι κοιμούνται μες την τάξη δεν θα περάσουν ούτε με δεκαέξι. Μερικοί κοιμούνται όλη μέρα ακόμα και μέσα στην μπανιέρα, προσπαθώντας να περάσουν την εξεταστική και να βγουν στην πραγματική ζωή. Σημαντηράκη Μαρία του Ιωάννη Γυμνάσιο Κεφάλου 54 Νανούρισμα στο γιό μου Κοιμήσου σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι. Μια θάλασσα απέραντη. Βουνά τα κύματά της, Φουσκώνουν αφρισμένα, λυσσομανάνε. Κοιμήσου σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι. Στον ύπνο σου έρχεται ένα καράβι, κι εσύ στη γέφυρά του καπετάνιος. Να μην σε νοιάζει γιέ μου, μη φοβάσαι! Οι μηχανές δουλεύουνε σαν τη καρδιά σου. Το σκαρί γερό και το τιμόνι στα χέρια σου… Κοιμήσου σπλάχνο μου, κοιμήσου, νάνι. Κοίτα κάτω , μη ζαλιστείς, κοίτα πάνω. Το κεφάλι σου λες κι ακουμπάει τον ουρανό… Κοιμήσου σπλάχνο μου, κοιμήσου , νάνι. Τι πολλά βιβλία είν’ αυτά; Όλα τα έχεις διαβάσει; Ρυτίδες στο μέτωπό σου , Τα μαλλιά σου κατάλευκα. Το πρόσωπό σου όμορφο σαν την αιωνιότητα… Βαγγέλης Μπουρδάρας 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 55 Ύπνος στην Τάξη Με πήρε ο ύπνος μεσ’ την Τάξη. Είδα ένα σεντόνι από μετάξι, ήταν τόσο απαλό και μου ’ρχεται να τρελαθώ. Μου λέει η δασκάλα: Τι κάνεις εκεί παιδί μου; Και της λέω: Ονειρεύομαι την ζωή μου. Καταγή Δήμητρα, Καταγή Παρασκευή 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 56 Αφήγηση ονείρου Τα φώτα είναι σβηστά. Ο Μορφέας μ αγκαλιάζει, νοιώθω τα μάτια μου βαριά Το σώμα σε στρώμα βουλιάζει, τίποτα άλλο δεν με νοιάζει. Ζητώ μονάχα ένα χατίρι πάπλωμα και μαξιλάρι, μην χτυπήσει ξυπνητήρι, κάνε μου αυτή τη χάρη. Εσύ που είσαι το όγδοο θαύμα ξεκουράζεις την ψυχή, και επουλώνεις κάθε τραύμα Μα αν κάθε αστέρι ήταν μια ώρα, να ήμουν μες την αγκαλιά σου, ορκίζομαι στου κόσμου τα ιερά, δεν θα φεύγα ποτέ μακριά σου Κωστίνης Ραφαήλ 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 57 Ύπνος Ύπνος!! Αχχ ο ύπνος Τόση όμορφη ενέργεια που σε ξεκουράζει. Πάντα μπορείς να κοιμηθείς ακόμη και στην τάξη! Κι αν δεν φτάσαν οι ώρες στο σπίτι, μην φοβάσαι, κάπου θα βρεις για να ξεκουραστείς. Ο ύπνος στην τάξη είναι άλλο πράγμα. Να κοιμάσαι όρθιος και «μπαμ», να χτυπά η καμπάνα. Να τρέχεις να προλάβεις την τυρόπιτα στο κυλικείο, και τελικά να καταλήγεις να κοιμάσαι πάλι στο θρανίο!!! Γιάννα Χαλικιοπούλου 1ο Γυμνάσιο Λευκάδας, Παλιές Αλυκές Λευκάδας 58 Ο ύπνος Ο ύπνος μες στα μάτια κελαηδά όλα τα βράδια μας ξεκουράζει κι όταν χαράζει μας χαιρετά. Ένας παράδεισος μέσα απ'τα μάτια και είναι η άβυσσος τόσο βαθιά. Σ' ένα άσπρο σύννεφο φαντάζομαι όνειρα πολύ φανταχτερά Είδα ένα όνειρο και ξύπνησα ξαφνικά μα αμέσως κατάλαβα πως βρισκόμουν στα ουράνια ξανά. Ακούω φωνές πολύ τρομακτικές, μα φοβάμαι και αναρωτιέμαι για ποιον είναι αυτές. Εύα Λίτσι 2ου Γυμνασίου Φαρσάλων 59 Ύπνος Στον ύπνο μου τα όνειρα τα πάντα ζωγραφίζουν κι ότι δεν έχουν στη ζωή για λίγο μου χαρίζουν. Καφάτος Εμμανουήλ Γυμνασίου Πόμπιας. 60 Μαντινάδες Το Πρωινό το ξύπνημα όλοι μας το μισούμε γιατί χαλά τον ύπνο μας που τόσο αγαπούμε. Αχ να ΄ταν το σχολείο μας απόγευμα συνήθως γιατί μ΄ αρέσει αρκετά ο πρωινός ο ύπνος. Τζένη Δαριβιανάκη 61 Ο ύπνος στην εφηβεία Είναι βραδιές που προσπαθώ ο ύπνος να με πάρει γιατί ΄χω βάσανα πολλά και στην καρδιά μου βάρη. Η Γλώσσα και η Άλγεβρα τ΄ Αρχαία και η Χημεία στο νου μου τριγυρίζουνε και κάνουν φασαρία Ενώσεις και προβλήματα αμβλείες και γωνίες έκθεση συντακτικό οξείες και δασείες Έχω ακόμα να σκεφτώ το όμορφο σπορείο που έχει φτιάξει η τάξη μου πίσω απ΄το σχολείο Πότισμα και ξεχόρτισμα πέτρες και πετραδάκια κάνανε τα χεράκια μου να βγάλουνε πετσάκια Και δε μου έφταναν αυτά έχω και τα δικά μου που πήγα και ερωτεύτηκα και βρήκα τον μπελά μου Μ΄ αυτές τις σκέψεις τις πολλές που έχω στο κεφάλι έρωτες και μαθηματικά ύπνος πως να με πάρει; Γι΄αυτό να μας προσέχετε τώρα στην εφηβεία μαθήματα και έρωτες μας φέρνουν αϋπνία. Στον δρόμο τούτης της ζωής με τα πολλά τα βάρη θέλουμε συμπαράσταση ΥΠΝΟΣ για να μας πάρει. Τζένη Δαριβιανάκη Γυμνασίου Πόμπιας. 62 Ο κόσμος του Μορφέα Ο ύπνος που τρέφει τα παιδιά Εμένα δεν με τρέφει πια Μεγάλωσα απότομα γοργά Κάνοντας μια δρασκελιά Όνειρα γλυκά δεν έχω πια Αφού τα ζω πραγματικά Έχοντας τα μάτια μου ανοιχτά Κοιτάω το μέλλον με χαρά Στις πύλες του ονείρου καρτερά Ο Μορφέας με την λύρα του αγκαλιά Νανουρίσματα να παίξει για μωρά Αφού κατά βάθος όλοι είμαστε παιδιά Παρόλο που το άγχος μας κυβερνά Και την αβεβαιότητα που η χώρα μας περνά Το αντιμετωπίζουμε με ελληνική παλληκαριά Έχοντας βλέψεις για όνειρα πραγματικά Σοφία Μάσκα ΓΕΛ Ν. Αγχιάλου 63 Ένας ξεχωριστός ύπνος Ξεχωριστό ονόμασα τον ύπνο αυτό το βράδυ γιατί οι σκέψεις που έκανα ήταν καρδιάς σημάδι. Μόλις τα μάτια έκλεισα θυμήθηκα με πόνο τη φτώχια και τη μοναξιά που καίει τον κόσμο όλο. Θυμήθηκα πως άνθρωποι ζουν πάντοτε χορτάτοι με των φτωχών τα χρήματα, με δόλο με απάτη… Θυμήθηκα πως άνθρωποι ψωμί δεν έχουν να φάνε και τα παιδιά τα δύστυχα συχνά λιποθυμάνε Και τότε θύμωσα πολύ μ’ αυτή την αδικία κι ας είμαι ένα μικρό παιδί θα πολεμήσω την κακία. Στον ύπνο αυτό τον ξεχωριστό θα κάνω τα σχέδιά μου τον κόσμο αλλιώτικα θα δω μέσα απ’ τα όνειρά μου… Έλα ύπνε και πάρε με κι οδήγησέ με τώρα σε μονοπάτια της καρδιάς που δεν τα πιάνει η μπόρα. Τα όνειρά μου «παιδικά» γι’ αλήθεια όμως μιλούνε και πως απ’ τη μιζέρια μας αμέσως θε να βγούμε. Μόλις τα μάτια έκλεισα του ονείρου ο κόσμος ήρθε. Άνθρωποι αστραφτεροί γεμάτοι από χρυσάφι γλεντούσανε, γελάγανε και ήτανε χορτάτοι. Αμέσως θύμωσα πολύ και φώναξα με πόνο: Ελάτε άνθρωποι μαζί να δείτε τι κάνετε στον κόσμο. 2 Σαν όνειρο που ήτανε εγίνηκε αμέσως κι ήρθαν μαζί και είδανε τη φτώχια και τον πόνο. 64 Είδαν μικρά παιδιά να κείτονται λιποθυμισμένα και γέροντες να παρακαλούν για φάρμακα απεγνωσμένα. Είδαν ανθρώπους να αυτοκτονούν μ’ απόγνωση γεμάτοι είδαν και στα αντικαρκινικά να μην υπάρχει κρεβάτι. Είδαν παιδιά στα ιδρύματα σπαρακτικά να κλαίνε, γιατί το σπίτι τους οι τράπεζες το πήραν, όπως λένε… Τότε τους μάλωσα πολύ και τρόμαξαν οι χορτάτοι καλά δεν βλέπετε άνθρωποι πως ζείτε στην απάτη… Δώστε πίσω γρήγορα στον κόσμο τα λεφτά του γιατί ο πόνος και ο οδυρμός που έχει στη καρδιά του, θα γίνει δική σας συντροφιά και όχι πια δικιά του. Πιστέψτε με έτσι έγινε και τα ‘δωσαν όλα πίσω Και τα παιδιά χορτάσανε κι’ ήταν ευτυχισμένα… κι οι γέροντες χαιρόντουσαν κι οι νέοι τραγουδούσαν… Αυτοκτονία πια καμιά στον κόσμο δεν γινόταν κι’ οι κλινικές προσέφεραν αγάπη και υγεία… Τα ιδρύματα όλα έκλεισαν, ο κόσμος πήρε σπίτια κι’ οι άστεγοι και τα ορφανά εγέμισαν ελπίδα… Θαρρώ πως έτσι γίνεται πάντα στα παραμύθια, γίνεται και στα όνειρα, μα αν θέλουμε γίνεται και στ’ αλήθεια… 3 Γι’ αυτό κι εγώ σας προσκαλώ όλους εσάς μαζί μου στο όνειρό μου τώρα ευθύς παρέα να βρεθούμε. 65 Κι όλοι οι απλοί οι άνθρωποι σαν είμαστε ενωμένοι από τον ύπνο τον ξεχωριστό θα βγούμε ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΙ… Κυπριανός Αρχοντούλης 9ο Γυμνάσιο Νικαίας 66 Ύπνος παρελθοντικός Σαν ανοίγεις ‘κείνο το παράθυρο Το παρελθόν σου ριζωμένο στο θείο χώμα της Γης Νωχελικά κοιτά τα θέλγητρα και τη γύμνια σου. Σε κοιμίζει αναστενάζοντας με τα όνειρα που θα έρθουν να σ’ έβρουν την ίδια ώρα Εκείνη που δειλιάζεις και καταριέσαι τα κάλλη σου. Τα τέρατα της νύχτας σε αποπλανούν. Σε νανουρίζουν πριν προλάβεις να προσευχηθείς στου Μορφέα την αγκάλη. Τυλίγεσαι στα βελούδα σου με μάτια τρεμάμενα κι ανοιχτά. Τα θηρία που σε περιτριγυρίζουν αναρωτιούνται. Αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν το αίμα σου να ‘χει το χρώμα του δειλινού βουτηγμένο στα πέρατα του ύπνου. Γι’ αυτό πάντα η ίδια ομορφιά καταστροφική, ορμητική μάλλον με τα χρώματα που σαγηνεύουν στο πέρασμα τους. Υφαίνουν περίτεχνα τα μαλλιά σου με τ’ αδράχτι και το στημόνι. Σου τάζουν άργυρο και χρυσό ίσα ίσα για να γευτούν τη θωριά των χειλιών σου. Ξύπνα! Ξύπνα ! Τα μαλλιά σου πλέχτηκαν γκρίζα κι ακατάστατα. Η λευκή σου επιδερμίδα αδιάφορη και ρυτιδιασμένη. Η πλάτη σου γεμάτη χαράγματα του πένθους. Το νυχτικό σου το τρώει το σαράκι… Κοιμήσου αιώνια κόρη. Ίσως τότε να αφήσεις το φεγγάρι να τυλίξει τ’ άστρα του ουρανού γύρω απ’ το κορμί σου. Μετά θα σε σκεπάσει με χρυσοστόλιστα σεντόνια. Θα σε προικίσει με την ομορφιά της Αντιγόνης. Την τερπνότητα της κόμης της και την αυθάδεια του χαρακτήρα της. Τότε όμως θα ‘ναι αργά. Ο ύπνος θα σε ‘χει κατασπαράξει με δόλο. Είναι για το καλό σου… Σαν ξυπνήσεις άνοιξε το παράθυρό σου. Το μέλλον απλώνει τα λινά του. Μαρία Βενιεράκη Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 67 Ύπνος Τα μαλλιά της κόμποι δεμένα στην ανέμη. Τάζουν όνειρα βαθιά στα κλεμμένα σεντόνια του ουρανού. «Μην κοιμηθείς, ω ουρανέ!» Θα μείνεις εδώ να σκεπάζεις τον ύπνο μου. Με εκείνη την κουβέρτα που γίνεται ένα με τα λινά μου. Και μετά τ’ άστρα έρχονται σαν την λήθη της νύχτας. Μαζί τους εφιάλτες που καλύπτουν τη γύμνια τους με τα σεντόνια της Κίρκης και τα σαγηνεύουν. Μην κοιμηθείς, τα κόκκινα ολόγιομα χείλη θα σε διεγείρουν. Σε βυθίζουν σε ύπνους με παπλώματα βαριά, μα μεταξωτά. Γι’ αυτό σε γοητεύουν. Τις ρωγμές σαν σταγόνες κοίτα να μην κοιμηθείς. Μόνο όταν τα μαλλιά μου παγιδεύσουν τα στήθη φύγε από του Μορφέα την αγκάλη. Φύγε και μην ξανάρθεις. Μαρία Βενιεράκη Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 68 Σεντόνια ονείρων Μόνη μέσα στη σιωπή και περιπλανώμενη σαν τέρας στο φεγγαρόφωτο. Στο πάπλωμα του ύπνου, έρχομαι να σκεπαστώ. Γλυκοί εφιάλτες με στοιχειώνουν Μέσα στης νύχτας τη φωνή. Τα άστρα πάνω στο μαξιλάρι θα ’ρθουν να κοιμηθούν. Σεντόνια ονείρων απλώνονται και με τραβούν στο χορό τους. Παναγιώτα Λεντζάκη Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 69 Μες στην βουτιά του ψέματος Στην αγκαλιά του Μορφέα έγειρα για λίγο μια νύχτα και τα άστρα φώτισαν τα όνειρα μου . Ο ουρανός σκέπασε τα φιλιά. Ύπνο γλυκό μου δώρισε σε απατηλό κρεβάτι. Πάπλωμα χρυσοκέντητο τύλιξα στα μαλλιά μου και τις πλεξούδες μου έμπλεξα με κυκλάμινα και ρόδινα τριαντάφυλλα. Γιατί να ήμουνα εγώ που πάλεψα με τα όνειρα; Οι εφιάλτες μείνανε στοίχειωσαν την ζωή σαν ιστός αράχνης μπλέχτηκαν πλάνεψαν το μυαλό. Στο πουπουλένιο μαξιλάρι ακούμπησα τα πικρά γράμματα σου να μην σπάσω τη σιγή του ύπνου την γαλήνια. Μάγισσες , πριγκίπισσες , κρυστάλλινοι ιππότες συνόδευαν την μοίρα μας την προκαθορισμένη. Σαν ηλιαχτίδα του φωτός σαν μυστικό της μέρας αμάρτησα κρυφά στα μελαγχολικά σου μάτια. Μάτια σχιστά με το βουητό της μέρας με τον φόβο της απογοήτευσης . Μες στην βουτιά του ψέματος. Παπαδογιάννη Κατερίνα Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 70 Μαύρα σύννεφα ονείρων Μαύρα σύννεφα τυλίγουν το φωτεινό φεγγάρι. Το μπλε του ουρανού σβήνει, χάνεται, γίνεται μαύρο και θαμπό. Παραμυθένια όνειρα και σκοτεινοί εφιάλτες κυριεύουν τα όνειρα του ανυπεράσπιστου παιδιού. Το εξαπατά με άγρια κόλπα ο Μορφέας, το παρασέρνει σε ανέμελα παιχνίδια του βοριά. Το πάπλωμα το σφίγγει, να το πνίξει προσπαθεί και ξανά το αφήνει ελεύθερο. Μόλις ξυπνά, καταιγίδα τα δάκρυά του. Σεντόνι για να σκεπαστεί, η λύπη του και σαν χάδι μητρικό είναι η μελωδία που ακούει στο μυαλό του, να απαλύνει την πληγή. Μαρία Σκαλίδη Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 71 Του ονείρου μαχητές Κάποτε ο Μορφέας ερωτεύτηκε ένα εφιάλτη Τι όμορφος που ήταν! ‘Ένα αστέρι μοναχό Μια νύχτα με πανσέληνο Μυστήριο που ήταν το βλέμμα του Σαν έπαιρνε μορφή πριγκίπισσας Αμαζόνας Γυναίκας σαγηνευτικής Επικίνδυνα βάθη ωκεανού οι πτυχές της μακάβριας ψυχής του Και το λινό του φόρεμα ζωσμένο με του σκότους το ξίφος Όνειρο μελιστάλαχτο και ματωμένο συνάμα Τρόμος που κούρνιαζε στου έρωτα τους τη φλογερή αγκάλη Ύπνος ανήσυχος σε ενός ήρεμου ουρανού το βραχώδες γκρεμό Όταν ο βάρβαρος Ήλιος με την άκαρδη σύντροφο του την Αυγή έσκισαν της νύχτας το καθάριο πέπλο Τότε μόνο ο εφιάλτης άφησε του Μορφέα τα σεντόνια Χωρίς τα τελευταία λόγια να ειπωθούν Χωρίς τις πιο γλυκές λέξεις να γραφτούν Ο εφιάλτης άφησε του Μορφέα τα σκοτεινά σεντόνια Με μια ηλιαχτίδα καρφωμένη στην καρδία Στρατουδάκη Σοφία Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Πανεπιστημίου Κρήτης 72 Στου Μορφέα την αγκαλιά Βράδιασε και τούτην την ημέρα, τα φώτα σβήσαν απ’ της πόλης τον αιθέρα. Κι είναι ώρα πια να κοιμηθώ, μα δίχως Εσένα, πως να ονειρευτώ; Ύπνε γλυκέ, έλα και πάρε με μακριά, και πάνε με σε μέρη ονειρεμένα, μαγικά… Σ’ ένα παράδεισο, μια θάλασσα πλατιά σε μιαν απέραντη, ζεστή, ονειρεμένη αγκαλιά. Χέρι-χέρι, πέρα απ’ του κόσμου τα δεινά, μαζί θα προχωρήσουμε, με σύμμαχό μας τη χαρά. Κι αν κάτι πάει στραβά, μη φοβηθείς• απλά κράτα με σφιχτά και θα φαίνονται όλα πιο απλά. Και κάπου εκεί κοντά , σε μια ψευδαίσθηση γλυκιά, στου φτερωτού Μορφέα τη ζεστή την αγκαλιά, κοιτώ ένα αστέρι φωτεινό, να πέφτει απ’ το γαλάζιο ουρανό και κάνω μια ευχή• να είσαι πάντα εδώ και να μπορώ ψιθυριστά να σου λέω σ ’αγαπώ. Ύπνε γλυκέ που παίρνεις τα παιδιά έλα πάρε με κι εμένα. Βοήθα με να κοιμηθώ απαλά και αύριο θα ‘ναι νέα μέρα! Αγγελική Παπαπροκοπίου 2ου Γενικού Λυκείου Χίου 73 Ποίημα για τον Ύπνο Κάτω απ' τα ο πέπλο της νύχτας καταφύγιο θα βρω να ξαποστάσω. Όλες μου οι ανησυχίες θα σβηστούν, την κούρασή μου θα μετριάσω. Κλείνω τα μάτια μου, μικρές πυγολαμπίδες σε μαύρο φόντο με ζαλίζουν. Διάχυτες εικόνες αναμνήσεων τον νου μου κατακλύζουν. Η δύνη, συναισθήματα και ιδέες μου στριφογυρίζει, πραγματικότητες γνωστές σε εμένα υπενθυμίζει. Το σώμα μου ασάλευτο, έχει πλέον παραλύσει. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και ηλεκτρικό μυρμήγκιασμα τα κύτταρα μου ταλανίζει. Το ξέρω, ήρθε η ώρα, Μορφέα να με πάρεις πάνω σε γαλαζοπράσινο άλογο να έρθεις καβαλάρης, μα περίμενε όμως μια στιγμή να ανέβω και το δεύτερο σκαλί. Όλα γινήκαν μελανά, τα μάτια βλέπουν και δεν βλέπουν, κάνουν κύκλους σπασμωδικά, όμως φαντασία προδιαθέτουν. Όνειρο λουλακί ξεπροβάλλει μπροστά στο πλάνο, που μου χαρτογραφεί παράξενα την ψυχή. Ω , Ύπνε σιωπηλέ, πες μου τι να κάνω, τώρα που έχουν μπερδευτεί όλες οι μνήμες μου από την ζωή? 74 Και τότε μου απάντησες γιε της Νύχτας και του Ερέβους: Τα όνειρα μοιάζουν πολύ με την ζωή, το μήνυμα σου αλλοιώνουν και μας κρατούν ανήσυχους με προβλήματα που με την πραγματικότητα δεν φιλιώνουν. Έτσι, καθώς παθητικά και ήρεμα περιεργαζόμουν το δημιούργημά μου, ξαφνικά συνειδητοποιώ και αναφωνώ: Υπάρχω μες στα όνειρά μου! Ξύπνησα μέσα στο όνειρό μου. Ναι, σας λέω την αλήθεια! Ψηλά επέταξα πάνω απ΄ το σπιτικό μου, δεν σας λέω παραμύθια. Ταξίδεψα στο πεδίο το αστρικό, όπως αρκετοί μου είπαν, περιπλανήθηκα στον κόσμο τον εξωτερικό, συνείδηση με σώμα υλικό αποχωριστήκαν. Σαν μικρός θεός δημιουργούσα χαρακτήρες, έπαιξα με πλάσματα μαγικά, κρύφτηκα στου φεγγαριού τους κρατήρες. Το ξυπνητήρι όμως διέκοψε το ταξίδι μου βιαστικά... Δεν ξέρω αν ήταν όνειρο που του πήρα τα ηνία ή όντως ταξίδεψα σαν άυλο φάντασμα γύρω από την πολιτεία. Ένα γνωρίζω ,που είναι πιστεύω η ουσία: Ο άνθρωπος πρέπει να παραδειγματιστεί και να ξυπνήσει απ΄ της ζωής του την ανία. Άννα Μαρίνου 27ο Γενικό Λύκειο Αθηνών 75 Ύπνος Πέρα από λιβάδια, φαράγγια και βουνά Πέρα από πεδιάδες, ποτάμια και χωριά Ο Ύπνος βασιλεύει. Συνεργάτης του Ονείρου, Επιβλέπει νοερά. Ύπνε, ύπνε δόλιε και μαγικέ Έλα να με πάρεις μακριά Από την απανθρωπιά. Στου Ονείρου τα νερά Σήκωσε χρυσά πανιά Και πάρε της φωτιάς τα παιδιά Στη δικιά τους τη χαρά. Άσε με να ονειρευτώ, Να ξεχαστώ, Να χαθώ, Γιατί στο κόσμο αυτό Δεν θέλω πια να ζω. Το Όνειρο είναι ποταμός που διατρέχει κόσμους Κι όπως και το Δέντρο του Κόσμου έχει πολλά παρακλάδια, πολλούς δρόμους. Κάλεσε τον βασιλιά ύπνο για να σου φέρει τ’ όνειρο, Γιατί ό, τι μπορείς να ονειρευτείς είναι υπαρκτό Ψάξε μες στα όνειρά σου είχε πει αυτός. Αυτός για τον οποίο δεν σας μιλώ Και που πάντα θα τον αγαπώ. Κι αφού ο ύπνος φέρνει τ’ όνειρο και τ’ όνειρο το αλησμόνητο, Φέρ τον πίσω τον ζηλευτό Για να μπορέσω να κοιμηθώ Εξιστορώντας μου έναν κόσμο Θεϊκό Την Πύλη του Ύπνου να διαβώ. Κι όταν τη διαβείς Κι αυτόν βρείς, Ο Ύπνος φεύγει, Για εκεί που βασιλεύει Παίρνοντας μαζί του τ’ όνειρο 76 Και το αλησμόνητο, Για να ξυπνήσεις Και να συνειδητοποιήσεις Πώς όλα είναι ένα ψέμα, ένα όνειρο. Δόλιος, μαγικός και πονηρός Αυτός είναι ο βασιλιάς Ύπνος Τρανός και άσπλαχνος Παίζει με τον Χρόνο και του Ονείρου τα μαύρα νερά Ώσπου να σε ρίξει στα βαθιά, δολερά. Μυρτώς Κυριαζάνου Γυμνάσιο Παροικίας Πάρου . 77 Ύπνος Μ’ έβαλες στην αγκαλιά σου και με ταξίδεψες στα όνειρά σου. Ελαφρά με πήρες απ’ το χέρι Και με τριγύρισες μες στα δικά σου μέρη Σε καλώς όρισα τη νύχτα και τη μέρα σ’ αποχαιρετώ καθώς μες στα δικά σου δίχτυα τολμώ και να χαθώ. Χίλια σκαλιά θ’ ανέβω και θα ‘ρθω να σε βρω. Πάρε με ύπνε μου, το χρόνο να σταματήσεις και όσο πιο αργότερα μπορείς να με ξυπνήσεις. Λυδία Σώχου Μουσικό Γυμνάσιο Λαμίας, Καμένα Βούρλα 78 Ένας μαγεμένος ύπνος Ύπνε, ύπνε, μαγικέ, αμίλητε αλήτη Που ‘χεις ξαπλώσει δίπλα μου με τ’ όνειρα λυμένα Γιατί ακάλεστος; Γιατί απρόσκλητος; Τάχα και θα ‘σαι ευπρόσδεκτος; Που όλο νανουρίζεις και γλυκά που μας κοιμίζεις; Άγγελοι σμιλεύσαν τα φτερά σου, Νεράιδες ‘πλέξαν τα μαλλιά σου. Ω, ύπνε μου γλυκέ μ’ τ’ όνειρο ξοπίσω Παιδί του Ερέβου και της Νύχτας Πώς εφοβήθηκες την γλυκερή τη Μέρα; Γιατί μ’ αφήνεις μόνη κι’ ετούτη τη λιακάδα; Θαρρείς και μάλωσες με τα’ όμορφο τον Ήλιο; Ή το Φεγγάρι, τα’ ασημί, με λόγια σε χορταίνει; Γύρνα πίσω μ’ όνειρα γλυκά και μαγεμένα Με κάστρα αστραφτερά και σπίτια στοιχειωμένα. Ήριννα Κυριαζάνου Γυμνάσιο Παροικίας Πάρου . 79 Ύπνε Ο ύπνος είναι όνειρο, ο ύπνος είναι θαύμα κι όσοι τον κυνηγούν πολύ τους οδηγεί σ’ ένα ταξίδι χάρμα. Βαρκάδα προς τον ουρανό, παρέα με τα αστέρια, που όλοι τα ζηλεύουνε σαν άπιαστα όνειρα στη θάλασσα πεσμένα. Σε ξεναγεί πολύ μακριά σε κόσμους μαγεμένους, ονειρικούς, φανταστικούς και πάντα ευτυχισμένους. Κι εσύ ποτέ δεν θες να βγεις απ’ το ταξίδι τούτο, που σε τραβά πολύ βαθιά σε πέλαγα μεγάλα. Κι όλη τη νύχτα οδηγείς με φως σου το φεγγάρι και γέρνεις να αποκοιμηθείς πλάι στο μαξιλάρι. Ύπνε μου μη με ξυπνάς ποτέ απ’ την ηρεμία που νιώθω μέσα στην καρδιά γεμάτη ευτυχία. Όταν ξυπνήσω θα χαρώ και πάντα θα θυμάμαι αυτά που έζησα εκεί και μόνη δεν θα φοβάμαι. 80 Κι όταν η νύχτα θα διαβεί πάλι αργά το βράδυ θα ξέρω ότι βρίσκεσαι στο δικό μου προσκεφάλι. Ύπνε, που είσαι τρυφερός σαν χάδι από βελούδο και πάντα ξεδιπλώνεσαι σαν πέπλο από χνούδι. Τυλίγεις τα παιδάκια σου στα τρυφερά σου χέρια, όπου όλα ξεκουράζονται σαν μικρούλια περιστέρια. Γιατρεύεις όλους τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους και πάντα ονειρεύονται γι’ αυτούς παράδεισους ουράνιους. Κύρου Παναγιώτα Σταυρούλα 1ο Γυμνάσιο Σπάρτης 81 Ύπνος Ένας άντρας και μια γυναίκα, κάθονται και κλαίνε κάτω από τα πεύκα. Βέβαια δεν ξέρουμε γιατί, μάλλον όμως σκέφτονται ότι δεν τους αξίζει η ζωή. Σιγά-σιγά και άλλοι άνθρωποι γύρω τους μαζεύονται. Όλοι μαζί κοιμούνται και ονειρεύονται. Ο ύπνος τους παίρνει μακριά, τους πηγαίνει σε όνειρα τρελά, τους θυμίζει ότι θαύματα γίνονται πολλά και η καρδιά τους γεμίζει με χαρά. Τα όνειρα όμως συνεχίζουν, και πίσω πάλι δεν γυρίζουν. Ο ύπνος γίνεται καράβι, και με τη γαλήνη για κουπί, όλους τους ταξιδεύει, ώσπου να έρθει η αυγή. Τους πάει σε χώρες μαγικές τους δείχνει καινούρια τοπία και όμορφες ζωγραφιές. Τους βοηθάει να έχουν αισιοδοξία στην ψυχή και ευχαρίστηση για τη ζωή. Όμως όλα τα καλά, κάποτε τελειώνουν, 82 και τα όνειρα τους ήδη άρχισαν να λιώνουν. Ξαφνικά ξυπνούν και άκρη ….. δεν μπορούν να βρουν. Αυτό όμως δεν τους κάνει να τα παρατούν. Ίσα-ίσα που τους κάνει ολοένα και περισσότερο να προσπαθούν. Τελικά τα κατάφεραν λύση στο πρόβλημα τους βρήκαν και όλοι κερδισμένοι βγήκαν. Ξεπέρασαν όλες τις δυσκολίες, και απέκτησαν νέες εμπειρίες. Ως συμπέρασμα από αυτό, μόνο ένα θέλω να πω. Για να διευκολύνουμε τη ζωή μας και να γαληνέψει η ψυχή μας, θα πρέπει πριν τραβήξουμε το δρόμο το μακρύ, να κοιμηθούμε και να πέσουμε σε ύπνο βαθύ. Μπαμπαλέτου Ειρήνη Ανδριανή 1ο Γυμνάσιο Σπάρτης 83 O ύπνος είναι πονηρός Ο ύπνος είναι πονηρός Θα έρθει και θα φύγει Θα φέρει τόσο πανικό Και λίγη απ’ την οδύνη . Θα καταφέρει να στη βγει Και πάντα θα νικάει Και αν προσπαθείς , θα νικηθείς Θα βγεις και εσύ χαμένος . Μα αν προσπαθήσεις πλαγιαστά Θα βγεις ερωτευμένος . Στους δύο τρίτος δε χωρεί Χρόνια το λένε τώρα Μα ο ύπνος είναι πονηρός Και μπαίνει ανάμεσα τους Και τους χωρίζει οριστικά Και χάνουν τα μυαλά τους . Κοκολάκη Νικολέτα Ράλλειο Γενικό Λύκειο Θηλέων Πειραιά 84 Ύπνος γιατρεύει καρδίαν Όταν η μέρα ξέπνοα αργοσβήσει όταν ο ουρανός σε χρώματα ντυθεί μενεξεδιά ο ήλιος το χρυσό κεφάλι του γύρει στη δύση κι η θάλασσα χορέψει με πέπλα μαβιά τί άλλο η καρδιά θα λαχταρήσει ; Του ύπνου την άμαξα που τρέχει σε μέρη των ονείρων μαγικά ! Όταν του μαθητή η μνήμη ξεθωριάσει όταν η προσπάθεια βαρύνει το κορμί, ο νους , της μάθησης την τροφή χορτάσει και το χαμόγελο απ΄ τα χείλη του σβηστεί τι άλλο την καρδούλα του θα ΄ρθει να ξεκουράσει ; Του ύπνου η σοφή νεράιδα που την υγειά του την καλή μόνο ποθεί ! Όταν η σκληρή δουλειά τελειώσει όταν οι ατέλειωτες ώρες του μόχθου σιωπούν η κούραση τα μέλη τσαλακώσει και τα προβλήματα παντού καραδοκούν τί άλλο την καρδιά θα μαλακώσει ; Του ύπνου τ’ άσπρα άλογα που σ’ ολάνθιστα λιβάδια νοερά την οδηγούν ! Όταν το μητρικό το στήθος το μωρό αποκόψει όταν τα βλέφαρα θα γείρουνε γλυκά η αγκαλιά του Ορφέα ζεστά θα το τυλίξει κι ακουστούνε νανουρίσματα απαλά τι άλλο τη μικρή καρδιά θα ηρεμήσει; Του ύπνου οι ξανθοί άγγελοι που απλόχερα σκορπούν παρηγοριά ! Όταν στο μαλακό το στρώμα ο έρωτας ξεσπάσει όταν κουρασμένα τα κορμιά αγκαλιαστούν 85 το πάθος και η έξαψη κοπάσει και σε πέλαγα αγάπης βυθιστούν τι άλλο την καρδιά θ’ αγαλλιάσει ; Του ύπνου τα γοργά καράβια που σε λιμάνια ευτυχίας θα βρεθούν ! Όταν η ώρα η γλυκιά του ύπνου φτάσει όταν η γαλήνη απλωθεί στη γη όλοι οι άνθρωποι γύρω στην πλάση που χίλια βάσανα τους κερνά η ζωή αυτόν προσμένουν να τους ξαποστάσει και η καρδιά τους να απαλλαγεί, τον Ύπνο που της λησμονιάς το γιατρικό θα στάξει !!! Άννας Παπαγιάννη ΓΕΛ Νέας Αγχιάλου. 86 Περί ύπνου… σχεδιάσματα Στο ζωικό βασίλειο αλλά και στους ανθρώπους έρχεται ο ύπνος πάντοτε με χίλιους δύο τρόπους . Είναι νορμάλ κατάσταση γνωστή διαδικασία Και η επιστήμη ομολογεί πως έχει σημασία και διακρίνει καθαρά του ύπνου δύο τύπους που συμβαδίζουν σταθερά με της καρδιάς τους χτύπους Ο ένας είναι τύπου REM, με κίνηση ταχέως των οφθαλμών του οργανισμού, ενώ σπεύδει βραδέως ο άλλος τύπος που έρχεται με κύματα μεγάλα ΔΕΛΤΑ νομίζω λέγονται, μα δεν γνωρίζω άλλα. Τι άλλο μένει να σας πω, έστυψα το μυαλό μου και ό, τι και αν ε γνώριζα το έβαλα στο γραφτό μου Α, ναι! Βοηθά πολύ στη μάθηση, στη μνήμη, στην υγεία Και στη ζωή μας έχει πια διαχρονική αξία, καθώς οι πιο πολλοί ρωτούν: <<στον ύπνο σου το είδες ή δεν κοιμάσαι αρκετά και σου στρίψαν οι βίδες;>> Ευχάριστος-δυσάρεστος δεν έχει σημασία η έλλειψή του οδηγεί σε πλήρη αδιαθεσία Σου φέρνει νύστα στη δουλειά αλλά και στο σχολείο δεν έχεις όρεξη να πας μέχρι το κυλικείο! Για διάβασμα, για γράψιμο, συμμετοχή στην τάξη Κουβέντα να μην γίνεται- ο νους έχει νυστάξει Κι ο μαθητής γλυκά γλυκά ξαπλώνοντας πλαγίως Θα κλείσει τα ματάκια του- ή θα κοιμάται ορθίως! Έτσι ο ύπνος χρειάζεται- κανείς να μην πιστεύει πως αν κοιμάται ολημερίς η τύχη του δουλεύει, γιατί όποιος κοιμάται το πρωί, πεινάει το μεσημέρι και σταματάω κάπου εδώ μου πιάστηκε το χέρι.! Αθανάσιος- Παναγιώτης Σαματάς ΓΕΛ Ν.Αγχίαλου 87 Ύπνος, ανάγκη και τρόπος έμπνευσης ζωής! Ύπνος, ένας μικρός θάνατος… Ύπνος, ένα διάλειμμα απ’ τη ρουτίνα ο φόνος αρνητικών συναισθημάτων για το μυαλό και τη ψυχή η πείνα η αποκάλυψη του μέσα μου, παράξενων πραγμάτων. Ύπνος, μια τελεία κάμποσων ωρών ενώ στο τέλος ταξιδιού ένα κόμμα στη ζωή χωρίς διακρίσεις, είναι ανάγκη πλουσίων και φτωχών ώστε να υπάρχει μια ξεκούραστη ροή. Ύπνος, η ώρα που ο νους αλωνίζει σε ονειρικά μονοπάτια διαπραγματεύεται υποσυνείδητες επιθυμίες άγχος, στρες, φοβίες, ώσπου να κλείσεις τα μάτια ευκαιρία να δεις ανεκπλήρωτες εμπειρίες. Ύπνος, ταξίδι στου ονείρου μου τη χώρα διαφυγή απ’ το δύσκολο και γκρίζο πλάνο εύκολη δραπέτευση να πάρω φόρα η αντίθεση ζωής - ονείρου κ’ άνω. Ύπνος, μια προσωπική σου εξάρτηση ένα διάλειμμα ψυχής της ξεκούρασης μυαλού και σώματος η ταύτιση είναι ανάγκη και τρόπος έμπνευσης ζωής! Αλίνα Πουζάνοβα ΓΕΛ Λεονταρίου Καρδίτσας 88 Ένα ποίημα για τον ύπνο Ένα όνειρο παιδικός έρωτας ελπίδα που έγινε ανάγκη Μια σκέψη πλασμένη έμμονη ιδέα Έσπρωξε το θάρρος Να γίνει δειλία Οι υποσχέσεις πέταξαν σαν πουλιά Λόγια που έμοιαζαν μ’ αγκάθια Μια φιλία έγινε εχθρότητα Ένας νοερός έρωτας χάθηκε στο χρόνο. Αντωνία Πυραλή, μαθήτρια Γ Λυκείου Γε.Λ. Μουδανιών 89 Σβήνω μαζί με τ’ όνειρο Σαν δύσει ο ήλιος και ο ουρανός σβήσει τα φώτα τα βλέφαρα χαμηλώνουν γλυκά. Ο Μορφέας ανοίγει την αγκαλιά του και μες σε σύννεφα χρυσά και σ’ άγιους καπνούς γίνομαι κι εγώ μια φτερωτή θεότητα. Πάνω από μέρη εξωτικά ωκεανούς και απέραντα λιμάνια αντικρίζω τους ναύτες των ονείρων να πλέουν μέσα σε θάλασσες κι ο φάρος να φωτίζει τη χαραγμένη τους πορεία. Μα σαν το χάραμα φτάσει και οι πρώτες αχτίδες από τις γρίλιες φανούν άγνωστοι πριονίζουν τα φτερά μου και προσγειώνομαι απότομα στη γη. Αχ όνειρο μου, πάρε με μαζί σου! Νέλλα Μαρία- Κωνσταντίνα 1ο Πρότυπο Πειραματικό ΓΕΛ Θεσσαλονίκης «Μανόλης Ανδρόνικος» 90 Ποίημα για τον ύπνο Ονειρέψου, ονειρέψου το πρόσωπο που αγαπάς, όμως όταν ο ήλιος φέξει το πρόσωπο σου το ξεχνάς. Είναι βάσανο μεγάλο να ξυπνάς κάθε πρωί μα σαν μπεις ξανά στην τάξη πάλι εκεί κυριαρχεί. Είναι άρχοντας μεγάλος και πολύ αισθαντικός και σαν πέσει πάλι ο ήλιος μέσα σου ξυπνά αυτός. Κι αν τον ύπνο σου αγαπάς στον παράδεισο θα πας κι εκεί μέσα θα κυλάς στην ζεστή του αγκαλιά. Θα 'σαι πάντα ευτυχισμένος τα όνειρα σου αν αγαπάς μα σαν ο ήλιος πάλι φέξει όλα τ' άλλα θα ξεχνάς... Παναγιώτα Μπίρμπα Γυμνάσιο Ψαχνών Ευβοίας 91 Φείδου χρόνου Τα φώτα κλειστά, έξω βροχή Κανένας στους δρόμους δεν έχει βγει Άδειο δωμάτιο, σκληρό το προσκεφάλι Το τσιγάρο στο στόμα έχω βάλει Άγρυπνα μάτια, σκέψεις πολλές Βιγλίζω στον καπνό γυναικείες μορφές Αδιάφορα βλέμματα, λεπτές φωνές Τα τραγούδια τους αναζητούν ζεστές αγκαλιές Τώρα πλέον ολόκληρος ο κόσμος με νανουρίζει Αλλά κανένας τη δύναμη της ψυχής μου δεν γνωρίζει Ανοίγω το παράθυρο, σταμάτησε η βροχή Γιατί αυτός ο Έλληνας φοράει στολή χακί; Παγερή αναπνοή κάτι γλυκά μου ψιθυρίζει Είναι ο Μορφέας που στο μυαλό μου τριγυρίζει Γέρικα μάτια, κουρασμένη ηθική Καλύτερα να είχα κοιμηθεί Έστω για λίγο, έστω για μια στιγμή Να επισκεφτώ των ονείρων τη σκηνή Και εκεί που το κεφάλι μου γέρνει Θέση στο δωμάτιο μια σκιά παίρνει Μου λέει: "πάντα στο νου σου να 'χεις την Ιθάκη" Και ξαφανίζεται στου πρωινού ήλιου το παλάτι Χρυσοβαλάντη Αργυρίου 92 Υπνωτική αγκαλιά Πέφτει το σούρουπο Γυναίκα με ξανθά μαλλιά τον ήλιο να κοιτάζει Να ΄χει ξαπλώσει μαλακά πάνω στο περβάζι Και τα ματάκια της να κλείνει καθώς γλυκοκοιτάζει Έρχεται άνδρας όμορφος με καστανά μαλλάκια Στα χέρια του κρατά μικρά τριανταφυλλάκια Στο χεράκι της κοπέλας τριαντάφυλλο να αφήνει Και το φως του δωματίου σιγά σιγά να σβήνει Να την παίρνει αγκαλιά στους δικούς του ώμους Και να την προστατεύει από τους δολοφόνους Να την αφήνει απαλά πάνω στο κρεβάτι Με τα χρυσά της τα μαλλιά να ακουμπούν στην πλάτη Να βγάζει χιτώνα κόκκινο και να την σκεπάζει Δίπλα της να ξαπλώνει και να την αγκαλιάζει Και καθώς φεύγει ο Μορφέας Ποίημα να της αφήνει σαν να ‘ταν συγγραφέας Κοκολη Αρτέλα Γυμνάσιο παραλίας Τυρού 93 Η μαγεία του ύπνου Ο ύπνος είναι ο ύμνος του μυαλού και η αγαλλίαση του ανθρώπου. Η φουρτούνα του ωκεανού, το παράπονο του δύσμοιρου κορμιού. Όνειρα γλυκά, όνειρα πικρά, όνειρα γεμάτα λύπη. Όνειρα φρικτά, πονεμένοι εφιάλτες, πράγματα που έγιναν της ζωής μου ψυχοβγάλτες. Μέλλον, παρόν και παρελθόν κανένας δεν γνωρίζει, όπως εγώ έτσι και' συ, κανένας μας δεν τα ορίζει. Ξεφεύγοντας από την φρικτή πραγματικότητα, πέφτω στου ύπνου τη συντροφικότητα. Ξαπλώνω για να ηρεμήσω και τη γαλήνη μου να αποκτήσω. Σαν τη μούσα ποιητή εξιστορείς τα όνειρά μου, μόνο εσύ ξέρεις όσα νιώθει η καρδία μου. Εσύ μονάχα ξέρεις πως νιώθω, εσύ ξέρεις μόνο πώς πονάω και πως δεν μπορώ να έχω αυτόν που αγαπάω. Κάνε μου τη χάρη, φέρ' τον στα όνειρά μου, αφού δεν γίνεται να τον έχω ξανά εδώ κοντά μου. Στης ψυχής μου το πηγάδι, μπορώ να δω μόνο σκοτάδι. Μια μαυρίλα ξεπροβάλει και τα όνειρά μου αναβάλει. Στης καρδιάς μου το σκοτεινό δρομάκι, υπάρχει ένα φωτεινό παραθυράκι, που κρατάει αναμμένο, της ψυχής το φαναράκι. Ύπνε, είσαι το δοξάρι του βιολιού μου, το λυχνάρι του μυαλού μου. Ύπνε μου, είσαι η τελευταία μου ελπίδα, για να σωθώ απ' της ζωής την καταιγίδα. Άντζελα-Ματίνα Διαμαντοπούλου Γυμνάσιο Σκιάθου 94 Το νανούρισμα Στο μισοσκόταδο βουλιάζω Οι δείκτες όλο γυρίζουν Οι στιγμές δεν μιλούν Μόνο σωπαίνουν Ακούγεται το τρίξιμο Οι γρίλιες τραγουδούν Και το τραγούδι γίνεται νανούρισμα ξέγνοιαστων παιδιών Αμυδρό χαμόγελο στολίζει τα χείλη τους Ύστερα τα σκεπάζει γλύκα μαύρο πέπλο Ενώ ο Ορφέας χρυσόσκονη τους ρίχνει Γλυκά όνειρα για να τα συντροφεύουν Σε ύπνο βαθύ για να διαβούν Με προσοχή και υγεία μεγάλοι για να γίνουν Μαρία Χατζηθεολόγου Νέα Μουδανιά Χαλκιδικής 95 Ύπνος Στου Μορφέα το άλογο μου αρέσει να ανεβαίνω, με το γοργό του καλπασμό, ταξίδια να πηγαίνω... Τότε οι δρόμοι ανοίγουνε, γίνονται μονοπάτια, κι αφού διαβαίνω όλα αυτά, ανεβαίνω σκαλοπάτια... Που οδηγούν στο άγνωστο, στη φύση, στη γαλήνη, σε μια πλάση όμορφη κάθε έννοια μου απαλύνει... Πολλές φορές χαμογελώ, στα όμορφα λουλούδια κι άλλες σιγοτραγουδώ με την καρδιά τραγούδια... Βλέπω τη μανούλα μου, να μου κρατάει το χέρι, τον όμορφο πατέρα μου καλούδια να μου φέρνει... Κι αυτός ο αδερφούλης μου αχ... αταξίες που κάνει και όλοι μαζί γυρεύουμε αγάπη να μας ζεστάνει... Είναι βαθυγάλανο των ονείρων μου το χρώμα, σαν κυματάκι θάλασσας, χάδι γλυκό στο σώμα... Στον ύπνο μου ονειρεύομαι, την ομορφιά του κόσμου και ο Μορφέας λέει σιγανά., "την ομορφιά σου δωσ’ μου!" Μου λέει πως είμαι όμορφη, του αρέσει το όνομά μου και μου ζητά ευγενικά, μια ζεστή αγκαλιά μου!!! Πρέντζα Κυριακή του Ιωάννη Γυμνάσιο Πέτα-Άρτας 96 Κάθε βράδυ ύπνος Όταν κάθε νύχτα σκοτεινή το ολόγιομο φεγγάρι ξεπροβάλει στον αστροκέντητο ουρανό ψηλά κι η κούραση μας καταβάλει στο κρεβάτι πάμε με μουρμουρητά. Μα, μόλις πουπουλένιο μαξιλάρι βρεθεί κάτω απ’ το δικό μας προσκεφάλι βυθιζόμαστε σε όνειρα ξεχωριστά. Κι η πιο τρελή μας φαντασία ωχριά μπροστά σε τέτοια μεγαλεία θαυμαστά. Μυστήριο όμως, μέγα: Σε τι χρειάζονται όλα αυτά; Μερικοί λένε σε μνήμη και σε μάθηση βοηθούν Άλλοι πάλι, πως αναμνήσεις σε μια σειρά τοποθετούν. Οχτώ ώρες λοιπόν, κάθε μέρα στο κρεβάτι όλο χουζούρι και ραχάτι. Για χαλάρωση κι ανάπτυξη μαζί κοιμηθείτε μέχρι να ‘ρθει το πρωί! Με το μυαλό γεμάτο σκέψεις που είναι δύσκολο να τις ξεμπλέξεις αναπαυόμαστε κάθε βραδιά, μα, το πρωί σαν έρθει ήλιος σηκωνόμαστε γεμάτοι με χαρά. Φραντζόλας Χρήστος Γυμνάσιο Αντιρρίου 97 Όνειρα Στης αγκαλιάς του Μορφέα τα σύννεφα Ξανοίγομαι ατενίζοντας το άγνωστο. Άστρα παντού, σαν διαμαντάκια Τις θάλασσες των ονείρων μου γεμίζουνε με φως. Σκέψεις και λέξεις ξέχωρες η μια απ’ την άλλη Περιδιαβαίνουν στα μονοπάτια του μυαλού, Που της νύχτας το κάλεσμα προσμένει, Για να αναπαύσει και κορμί και νου. Χωρίς σταματημό αρμενίζουμε, λοιπόν, σε χώρες άγνωστες, Όπου ο άνθρωπος κάθε βράδυ κατοικεί. Κι όμως όλες μοιάζουν άνοστες Σ’ όποιον τη νύχτα προτιμά να αγρυπνεί. Χαμένες μες τα σκοτάδια είναι, Ανεξερεύνητες κι αχαρτογράφητες, Αν και λίγο-πολύ γνωστές Σ’ όσους χωρίς βιάση τις περνάνε. Κι όσο λοιπόν, μ’ ηρεμία και χαλάρωση κοιμόμαστε Τόσο μ’ υγεία κι ευεξία πληρωνόμαστε. Φραντζόλας Χρήστος Γυμνάσιο Αντιρρίου 98 Ύπνος Ο ύπνος είναι ιερός σαν τον Θεό τον έχω για να κοιμάμαι να ξυπνώ και την υγειά μου να έχω... Ύπνε έλα και πάρε με και πάνε με στη Λήμνο για να 'χω όνειρα καλά κακοτυχιά μη βρίσκω.... Και ο Μορφέας έγινε ηθοποιός και σκηνοθέτης και πήγε σε μέρη μακρινά και έγινε και εφευρέτης... Κι αν όλα έχουνε μια αξία του ύπνου ανεκτίμητη γι'αυτό παρακαλώ κάθε Αγία η νύχτα μου να'ναι αζημίωτη... Μελίνα Παπαδοπούλου 99 Ύπνος Ταξίδεψα τυφλά σε τόπους μαγικούς Σε τόπους άτοπους, πρωτόφαντους, τρελούς Μοσχοβολά ο αέρας χωρίς γύρω λουλούδια Τραγούδια δεν ακούγονται, αλλά τραγούδια ακούς Κι αν έπεσαν τ' αστέρια και γίνανε βροχή Κι αν άργησε ο ήλιος και δεν ήρθ' η αυγή Τσαλάκωσα τα μάτια μου και θόλωσε η εικόνα Μα ακόμα τη φοβάμαι κι ας μην είν' υπαρκτή Ο ύπνος και τα όνειρα γεμίζουν το σκοτάδι Το φως καίει το δέρμα μου, περιμένω το βράδυ Για να βγουν τα φτερά μου, να φύγω από την άβυσσο Κοιμάμαι στον Παράδεισο αλλά ξυπνώ στον Άδη Μακάρι ύπνος να 'τανε ολόκληρη η ζωή μου Να κοιμόταν το σώμα μου, να ξύπναγ' η ψυχή μου Να μην ήταν ο κόσμος ένα παιχνίδι παμπόνηρο Και τ' όνειρο μια ανάμνηση που κουβαλώ μαζί μου Παναγιωτοπούλου Στέλα, Θεσσαλονίκη 100 ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ Μια επιτροπή που συστάθηκε από βιολόγους και νευροεπιστήμονες μελέτησε τα ποιήματα που έστειλαν οι μαθητές για να επιλέξει ένα από αυτά για βράβευση. Αρχικά η επιτροπή επέλεξε τα ποιήματα που έστειλαν οι παρακάτω μαθητές (με αλφαβητική σειρά): ΑΝΤΩΝΟΒΑΡΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ – ΆΝΝΑ, ΒΕΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΚΚΑΛΗ ΡΕΝΙΑ ΝΤΙΝΗ ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΆΝΝΑ ΠΟΥΖΑΝΟΒΑ ΑΛΙΝΑ ΠΡΕΝΤΖΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΡΕΝΤΙΦΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ ΣΑΜΑΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Από αυτά επέλεξε να βραβεύσει το ποίημα που έστειλε η μαθήτρια ΡΕΝΤΙΦΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ, Με τίτλο «Και Εγένετο Ύπνος». Η κ ΡΕΝΤΙΦΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ και ένας ενήλικας συνοδός της προσκλήθηκαν στο 5ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Για Την Έρευνα Του Ύπνου για να παραλάβουν το βραβείο. 101
© Copyright 2024 Paperzz
