Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν ✂ Σκοτώστε τον συναγερμικό που έχετε μέσα σας! ΕΝΩΣΙΣ ΚΟΥΠΟΝΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ Δείτε σχετικά στις σελίδες 2 και 13 28 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2013 n TEYXOΣ 9 n ΕΤΟΣ 7ο n B΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ n ΤΙΜΗ ΕΥΡΩ 2.00 ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΚΥΠΡΑΙΕΣ ΠΟΥΤΑΝΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΜΕ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΠΠΕΖΕΒΕΝΓΚΗΕΣ (η κάθε μια κάμνει τζιαι ξεχωριστές βίζιτες σε Ελλαδίτες τζιαι Τούρκους πελάτες) 2 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com Iδιοκτησία ΩΣIH ΠIΣΩ ΛTΔ T.K. 6969 NOMOΣ ΛEYKΩΣIAΣ - EΛΛAΣ THΛEOMOIOTYΠON: 22346154 [email protected] Διευθυντής Bάσος Φτωχόπουλλος Β΄ Διευθυντής Αλέκος Μιχαηλίδης Aρχισυντάκτης Eλενίτσα Ευτυχίου Σελιδοποίηση Σοφία Γεωργίου Ομαδάρχης Έκδοσης Στελ. Τρύφωνος Διορθώσεις Ιόλη Μιχαηλίδου Νεολαία Αυτομόλισε Μασκόττα Ξένιος Μεσαρίτης Πληροφοριοδότες Ντίνος Μιτσίδης (για ζυμαρικά), Πρόδρομος Προδρόμου (πληροφορίες για κακές συνήθειες Νίκου Αναστασιάδη), Ζαχαρίας Κουλίας (πληροφορίες για κάφτζιες Μάριου Κάρογιαν), Ελίτα Μιχαηλίδου (υλικό για να γράφουμε), Dave Mills (πληροφορίες για τη δυσκοιλιότητα του βρετανού ύπατου αρμοστή), Άριστος Μιχαηλίδης (για Φιλελεύθερο), Λάζαρος Μαύρος (για Σημερινή), Γ. Καρεκλάς (για το ΡΙΚ), Ντίνος Οδυσσέως (για Λ. Παπαφιλίππου) Yπεύθυνες κομμωτηρίου Μ. Κάρογιαν, Λ. Κουρσουμπά Lifestyling Κ. Κενεβέζος, Ρ. Ερωτοκρίτου Oικονομικοί Σύμβουλοι Έχουν χρεωκοπήσει Nομικοί Σύμβουλοι Γιώργος Χριστοδούλου (δύσκολες υποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου (φίλος εκλεκτός), Kωστάκης Aιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις), Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές), Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναι μεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης (όταν κερδίζουμε το Λόττο). ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτε δικηγόρους του απορριπτικού χώρου. Είναι πανάκριβοι. Δικαστές στην πούγκαν μας Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τα ονόματά τους για να μην τους κάψουμε. Χορηγοί Η γεναίκα του Κάρογιαν, Γνώμη, Μακδόναλτς, Νoble Energy, Μ. Σαρρής, ΘΟΚ BOC και άλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί. Xρηματοδότες Κατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μας η Βαλλού που τα Λεύκαρα. Eπίσημος Λογοκριτής Μακάριος Δρουσιώτης, Πάμπος Χαραλάμπους Επίσημος Πόντιος Γιώργος Αμπατσίδης Πόντιος παρά του Πόντιου Κυριάκος Παύλου άλλως ρακετίαρ GO BACK DOG PUBLICATIONS: ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS. TEL.: 99696969. All rights reserved. Nothing appearing in Union (and may your blood become avladjin) newspaper may be reprinted, reproduced by sex or transmitted through viri, either holy or in sin, by any electronic or mechanical means without prior written permission from the dog. Warning to lawyers: Writs for libels, slander or wrongdoings will not be accepted from anyone. BEWARE OF THE DOG Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος, επίσημος σκύλος της Ένωσις. Προσοχή, δαγκώνει! 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟ ΠΑΖΑΡΑΚΙ ΔΩΡΟ 50 ΒΙΒΛΙΑ Το επόμενο τεύχος θα κυκλοφορήσει στις 26 Οκτωβρίου, μέρα Σάββατο όπως πάντα. Καλούμε τους συνεργάτες μας να αποστείλουν τα κείμενά τους έως τις 19 Οκτωβρίου, διορθωμένα και, αν είναι δυνατόν, εικονογραφημένα. Μην ξεχνάτε την καθιερωμένη μας ΑΓΟΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ, στις 6 Οκτωβρίου, μέρα Κυριακή, από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 14:30 το απόγευμα. Φαγητό και ποτά δωρεάν και βιβλία σε καλές τιμές και πολλές εκπλήξεις. Επειδή έχουν μείνει κάποια κιβώτια με τα 50 βιβλία που προσφέρουμε με τα 5 κουπόνια της εφ. ΕΝΩΣΙΣ, θα συνεχίσουμε κι αυτόν τον μήνα τη μεγάλη μας προσφορά. Είναι μία πράγματι πολύ σπουδαία προσφορά, διότι με μόνο 10 ευρώ, που είναι η τιμή των 5 εφημερίδων, παίρνετε 50 βιβλία. Τα βιβλία αυτά μπορείτε να τα πακετάρετε σε 5 ή 8 ή 10 σε κάθε πακέτο και να τα δωρίσετε στους φίλους και συγγενείς σας. ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Το βιβλίο του μηνός είναι το ΔΗΜΗΤΡΗΣΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣΠΟΡΕΙΑΟΛΕΘΡΟΥ. Ένα ντοκουμέντο που περιλαμβάνει εφτά κείμενα για τον μεγάλο τιμονιέρη που μας οδήγησε στη μεγαλύτερη καταστροφή μετά την εισβολή. Το βιβλίο θα το βρείτε στα επιλεγμένα περίπτερα που δημοσιεύουμε πιο κάτω και η τιμή του είναι 10 ευρώ μαζί με την εφημερίδα. Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ Μαζί με την εφημερίδα μας τον επόμενο μήνα, με μόνο 5 ευρώ, θα μπορείτε να προμηθευτείτε το βιβλίο του Μιχάλη Πασια ρδή Πέντε συν ένα. Μη χάσετε αυτήν την ευκαιρία. ΜΠΟΥΑΤ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ» Δυναμικά φέτος αρχίζει η μπουάτ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ», με μπουατάρχη τον Χρίστο Πέτρου και με πολύ ωραίο πρόγραμμα. Προς το παρόν θα έχουμε την κινηματογραφική ελληνική ΤΑΙΝΙΑ της Δευτέρας (δείτε πρόγραμμα σ τη σελίδα 12), με πρώτη ταινία τη «Στέλλα» και το ΘΕΑΤΡΟ της Τρίτης, με πρώτο έργο τους μονόλογους της Αγγελικής Ματθαίου και της Αγγέλας Παπάζογλου για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στο έργο είναι ενσωματωμένα και δέκα από τα πιο ωραία τραγούδια της αδικοχαμένης Σμύρνης (δείτε πρόγραμμα στη σελίδα 12). Κάθε Τετάρτη ζωντανή μουσική με ρεμπέτικα, λαϊκά και έντεχνα τραγούδια και όχι μόνο (δείτε σχετική διαφήμιση στη σελίδα 12). ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ Με τις δύο επιστολές του Κωστάντη, τη μία προς την κυρία Ένωσις και τη δεύτερη προς τον κύριο Άντη Ροδίτη στις σελίδες 18-19, και με την επιστολή του Χάρη Φεραίου στη σελίδα 21, τελειώνει αυτός ο κύκλος συζητήσεων για το βιβλίο του Άντη Ροδίτη. Εάν τα ενδιαφερόμενα μέρη θέλουν ν’ ανοίξουν έναν πιο ευρύ διάλογο περί του θέματος ΜΑΚΑΡΙΟΣ ή ΚΥΠΡΙΑΚΟ 1960-1974, μπορούν άνετα να οργανώσουν κάτι τέτοιο σε κάποιο από τα πολιτιστικά κέντρα των τραπεζών της Κύπρου που δεν έχουν παττίσει ακόμη. Εμείς επιφυλαττόμεθα. ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΤΗΣ ΧΡΕΩΝ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑ L&A MERX LTD NO 1 ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ ΗILTON HOTEL B/SHOP ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ ΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ MORE BLUE TRADING LTD ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ CHRIS - NIC ΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ ΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ MISSEDCALL KIOSK LTD ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣ ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ, ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91Β AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98 ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114Α ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119 ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ, ΠΑΛ/ΣΣΑ ΑΙΓΕΩΣ 28Β ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15 ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32 ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44 NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3 ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39, ΤΣΕΡΙΟΥ 68 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ ΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89, ΛΥΚΑΒΗΤΟΣ DELTANIMAR TRADING LTD ΛΗΔΡΑΣ 205Α ΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ ΛΗΔΡΑΣ 58 RNIK ENTERPRISES LTD ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61 RUNAWAY TRAD. LTD ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE MALL ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1 GRIZZLY BEAR LTD No 1 ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27 ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123Γ C.L.E. ENTERPRISES LTD KEΡΥΝΕΙΑΣ 134 ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26, ΠΑΛ/ΣΣΑ CHRIS 1 STOP N301 ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101 ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99Α ΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104 Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57 BARCINO LTD ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131 Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34 GALLOPCA C/STOREA ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ, ΑΚΡΟΠΟΛΗ Π.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35 Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51 ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ ΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ FANTASTI PAVILLION LTD Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7 ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ L&A MERX LTD NO 2 Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ FAST SPACE LTD Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ KUOPIO HOLDINGS LTD CHRIS CASH & CARRY ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ ΛΑΡΝΑΚΑ MΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ ΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ BOROKI ENTERPRISES LTD ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ SO EASY KIOSKS LTD - 406 DOXA INVESTMENTS LTD SO EASY KIOSKS LTD - 401 ΛΕΜΕΣΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE MULTIBREAM LTD CHRISTODOULOU BROS LTD KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD ΠΑΦΟΣ Χ-PRESS-K&K PATSAL LTD ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ STOKKOS BROS LTD Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ AMMOXΩΣΤΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ Α&Μ DOMINO SHOP LTD ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13 ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70 Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45, ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9 ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47 ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83 ΤΣΕΡΙΟΥ 170 TΣΕΡΙΟΥ 110 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3 ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36, ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9, ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26 ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58, ΛΕΙΒΑΔΙΑ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35 ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3, ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑ ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218 ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65Α ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86 ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑ AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14 ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15 EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64 ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑ ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104 ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4 1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100 Το βραβείο απονέμεται στον Πρόεδρό μας, ο οποίος υποσχέθηκε πρώτα στους Ρώσους ότι θα τους δώσει πίσω τις ζημιές από το κούρεμα και μετά είπε τα ίδια και στους Κύπριους της Αγγλίας που έφεραν τα χρήματά τους στην Κύπρο και κάποιοι εδώ κακούργοι τους τα κούρεψαν. ΚΩΛΟΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Το βραβείο απονέμεται στο ΜΕΓΚΑ για την ικανότητά του αφ’ ενός να προβάλλει σοφτ πορν, δηλαδή κυπριακά ριάλιτυ και αφ’ ετέρου να δολοφονεί τη νοημοσύνη μας με κυπριακά τηλεπαιχνίδια τύπου «Πού σου πάω πού μου νέφκεις». ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ vasosftohopoullos.wordpress.com Πολλά πρωτότυπος τούτος ο Αναστασιάδης. Εν ήβρεν τίποτε άλλο να πει τζι είπεν για τις μητέρες πατρίδες; Κάποιον μου θυμίζει εμέναν… 28 Σεπτεμβρίου 2013 3 H χωριάτικη αντίστασή μας Η κοινωνία της Κύπρου, εν πολλοίς, καθορίζεται από τον ΤΟΥΡΚΟ. Ο Τούρκος, κατέχοντας το μισό νησί, δεν αφήνει περιθώρια στις πολιτικές δυνάμεις να αναπτύξουν αυτόνομες πολιτικές ιδέες και πρακτικές. Ακόμη και όταν παριστάνουμε πως δεν βλέπουμε τον Τούρκο απέναντι, ακόμη και όταν τον εξωραΐζουμε επισκεπτόμενοι τα εδάφη που κατέχει, δηλαδή όταν αρνούμαστε την ύπαρξή του ως κατακτητή και μάλιστα των δικών μας εδαφών, αυτός είναι εκεί, κυρίαρχος του όλου παιχνιδιού και στα κατεχόμενα και εδώ στις λεγόμενες ελεύθερες περιοχές. Η πολιτική του κράτους και των πολιτικών κομμάτων εδώ και σαράντα χρόνια, ενώ δεν μπορεί να ξεφύγει από την «τουρκολογία», δεν μπορεί όμως και να δράσει για τον περιορισμό της επίδρασης των ιδεολογιών του τουρκικού ιμπεριαλισμού. ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ π.χ., που αποτελούν τα δύο μεγάλα κόμματα, αντί να είχαν στήσει γραφεία μελέτης της τουρκικής πολιτικής και του τουρκικού εθνικισμού, ανταγωνίζονται το ένα το άλλο αφ’ ενός να δείξουν πως ΔΕΝ πάσχουν από αντιτουρκισμό και αφ’ ετέρου για το ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του Τούρκου. Αυτή η νοοτροπία, με ελάχιστες αλλαγές, διαχέεται και στα υπόλοιπα κόμματα. Φυσικά ο Τούρκος γελάει, όπως γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Κανείς δεν ζορίζει τον Τούρκο και προφανώς δεν εννοώ στρατιωτικά και δυναμικά. Αντιθέτως, η όλη πολιτική των κομμάτων, ακόμη και στις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού, υπάρχει για να ενισχύει την άποψη πως πρέπει να αποδεχτούμε την ήττα του ’74 και επιτέλους να βρούμε μια λύση στο Κυπριακό και όχι να απελευθερώσουμε τα κατεχόμενα εδάφη μας. Η αποεθνικοποίηση της κοινωνίας με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η καταιγίδα υπέρ της κυπριακής διαλέκτου ως επίσημης γλώσσας, οι ανθελληνικές επιθέσεις στην παιδεία και στην κοινωνία, ο αφελληνισμός των θεσμών και η επίθεση εναντίον της εκκλησίας και του ελληνικού πολιτισμού μας αυτόν τον ρόλο παίζουν. Ενισχύουν τους Τούρκους, για να μπορέσουν να αντέξουν μέχρι να αποδεχτεί ΚΑΙ ο λαός την τουρκική λύση του κυπριακού προβλήματος. Ο λαός καταφέρνει ακόμη και κλωτσά στα ξεπουλήματα. Ο ραγδαίος, όμως, εξευρωπαϊσμός και εκσυγχρονισμός μας λειτουργεί εις βάρος της ελληνικής μας ταυτότητας που είναι η μόνη που μπορεί ουσιαστικά να αντισταθεί στους Τούρκους και στους ντόπιους ραγιάδες. Δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμα θα μπορεί ν’ αντέχει όλες αυτές τις επιθέσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού και του ευρωπαϊκού λάιφσταϊλ. Άλλωστε, για αυτόν τον λόγο και σχεδόν όλοι πανηγυρίζουν για την πρόσφατη μεγάλη ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Η κρίση βολεύει και την κρατική εξουσία και τα κόμματα και μάλιστα τα προχωρημένα στελέχη του νεοκυπριακού ιδεολογήματος ανοιχτά πανηγυρίζουν πια. Ούτε που ντρέπονται. Γνωρίζουν πως η κρίση μπορεί να φέρει τον λαό στον ΠΑΤΟ, ώστε να δεχτεί την οποιανδήποτε απαράδεκτη λύση. Μερικοί θα έκαναν και διαδηλώσεις υπέρ του μνημονίου και της τρόικας, άλλοι, όπως οι χυδαίοι του ΑΚΕΛ, κρατάνε το δίπορτο το λεκτικό, δηλαδή πότε με το μνημόνιο πότε εναντίον του. Στην ουσία, όμως, όλοι επιθυμούν το πακέτο ΚΥΠΡΙΑΚΟ – ΜΝΗΜΟΝΙΟ – ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ να φέρει την πολυπόθητη ομοσπονδοποίηση-τουρκοποίηση της νήσου, ώστε να δικαιωθεί το διαχρονικό σύνθημα του ΑΚΕΛ για ένα Ο ΜΗΤΣΟΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΗΣ Ρε Μήτσιο, αφού εχτές είπες μου ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μιτσιήν, γιατί η Ελλάδα εν τρώει την Κύπρον; ΄Έλα μωρέ Σταυρή, δεν έχουμε μουρλαθεί εντελώς, γεμάτο κοκαλάκια είστε! ΥΨΗΛΟ ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, ακριβώς τη στιγμή που ο λαός θα το έχει πραγματικά ανάγκη. Σ’ αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα καλούμαστε ν’ αρθρώσουμε έναν άλλον εθνικοαπελευθερωτικό λόγο. Οι αντικατοχικές σκόρπιες δυνάμεις του κυπριακού Ελληνισμού καλούνται μέσα σε αυτές τις πολύ δύσκολες συνθήκες να δώσουν τον λόγο της ελπίδας και της προοπτικής. Σ’ αυτό το χάος θα περίμενε κανείς ότι θα ξεφύτρωναν νέοι αγωνιστές ή, τέλος πάντων, θα ξεφύτρωναν εναλλακτικές πολιτικές δυνάμεις. Δυνάμεις ελληνικές, με άλλου είδους προτεραιότητες και άλλου είδους λογικές και νοοτροπίες. Δυστυχώς τίποτα. Σ’ αυτήν την ξηρασία δεν βλαστά τίποτα. Αν επιζούμε ακόμη, οφείλεται σε αυτά που μας χρωστά ο Θεός που αναγιώσαμεν τον γιο του και τον κάναμε Θεάνθρωπο. Οφείλεται και στο γεγονός ότι κατά βάθος είμαστε ακόμη χωριάτες χωρίς αστική τάξη. Δηλαδή, είμαστε θετικά καθυστερημένοι, παρ’ ότι ζούσαμε στη χλιδή και κάναμε αποτρίχωση στους ώμους και στις πλάτες μας. Όσο και αν προσπαθήσει ο Κύπριος, ακόμη και οι πολύ πλούσιοι, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το χωριάτικο παρελθόν του. Αυτό το χωριάτικο παρελθόν έχει πολλές θετικές ιδιότητες. Καταρχήν είναι ΕΛΛΗΝΙΚΟ και έχει ρίζες, ιστορία και ταυτότητα. Ξέρει να βάζει τον σταυρό του, ξέρει να τρώει, ξέρει να διασκεδάζει και όχι να ψυχαγωγείται, ξέρει να μιλά με την καρδιά του και όχι μόνο με τον κώλο του, ξέρει τη σημασία της σιωπής και προπαντός ξέρει να κοροϊδεύει ακόμη και τον Χάροντα. Αυτός ο χωριάτης Έλλην κράτησε αυτόν τον τόπο ελληνικό, αυτός τον απελευθέρωνε και αυτός είναι ο μόνος που μπορεί ξανά ν’ αντισταθεί στους βαρβάρους. Την αντίσταση αυτήν δεν μπορεί να την κάνουν τα κόμματα ούτε κάποια Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στην Κύπρο, διότι πρώτον ο Τούρκος δεν αστειεύεται και δεν είναι σαν την ελλαδική αριστερά που δημιουργεί Χρυσές Αυγές. Δεύτερον οι Κυπραίοι δεν αρέσκονται σ’ αυτού του τύπου τους εξευρωπαϊσμούς. Ως χωριάτες, δεν μπορούν να αποδεχτούν τον αυταρχισμό και τον μιλιταρισμό μιας οποιασδήποτε Χρυσής Αυγής, όσο και αν αυ- τές μιλούν για ελληνικά ιδεώδη και άλλα εθνικιστικά. Οι κυπραίοι χωριάτες μισούν κατά βάθος και τους Γερμανούς και τους Άγγλους και τους Ολλανδούς, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να τους μετατρέψουν σε κακέκτυπα τέτοιων. Η Κύπρος δεν έχει παράδοση φασιστικών κινημάτων και όσοι νομίζουν πως η ΕΟΚΑ ΒΗΤΑ ήταν φασιστικό ή μιλιταριστικό κίνημα ή κίνημα με δομές ναζιστικές, πέφτουν έξω οικτρά. Η Κύπρος δεν αγκάλιασε ποτέ τέτοια κινήματα ούτε καν στον μεσοπόλεμο, όταν οι Γερμανοί έπαιξαν με τα αντιβρετανικά μας αισθήματα και μας καλούσαν να τους υποστηρίξουμε για να δούμε άσπρη μέρα. Οι ελάχιστοι Χίτες του Τακτακαλά ήσαν και γελοίοι και αστοί, χωρίς να έχουν καμμία σχέση με τον λαϊκό ορθόδοξο χωριάτη της κυπριακής υπαίθρου. Μόνον ο χωριάτης εαυτός μας μπορεί να μας σώσει. Αυτός μας έσωσε και το ’55, αυτός και το ’64 και αυτός αντιστάθηκε στον Τούρκο το ’74 και αυτός μας έσωσε το 2004 και ας φορούσε γραβάτες και κοστούμια. Καμμία Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να μας σώσει, όπως και καμμία αριστερά και δεξιά και κέντρο. Αυτά είναι κατασκευάσματα ενός άλλου Θεού, ενός άλλου πολιτισμού – του ευρωπαϊκού. Δεν υπάρχει πατριωτική αριστερά, παρ’ ότι υπάρχουν πολλές εκδοχές της αριστεράς. Το γράφω αυτό, όχι σε αντιπαράθεση με το αν υπάρχει πατριωτική δεξιά –που πάλι δεν υπάρχει– αλλά επειδή στις μέρες τα ιδεολογικά τιμόνια τα κρατάει η αριστερά. Αυτή η ανθελληνική και «διεθνιστική» και απάτριδη αριστερά έσπρωξε τον κόσμο στη Χρυσή Αυγή. Όλοι αυτοί οι εθνομηδενιστές και απάτριδες που έσκιζαν και έκαιγαν τις ελληνικές σημαίες και άλλα σύμβολα, όλοι αυτοί που παραχάραξαν την ιστορία και έκαναν τους Έλληνες να ντρέπονται για την ελληνικότητά τους και τον πολιτισμό τους, όλοι αυτοί που εισήγαγαν όλες τις ξένες κοσμοθεωρίες χωρίς κανένα ξεσκόνισμα, όλοι αυτοί που έκαναν τον κόσμο να μισήσει κάθε τι το ελληνικό και ορθόδοξο, έχουν ΤΗΝ μεγάλη ευθύνη γιατί ο κόσμος στράφηκε στον δήθεν «πατριωτισμό» της Χρυσής Αυγής. Το πρόβλημα του Ελληνισμού σήμερα δεν είναι η Χρυσή Αυγή, αλλά εάν αυτός ο λαός μπορεί να γεννήσει αυτές τις δυνάμεις που θα αντισταθούν στην επέλαση της Ανατολής και της Δύσης στον ισ τορικό μας χώρο. Χωρίς μια ΕΛΛΗΝΙΚΗ θεωρία χωρίς ένα ελληνικό πρόγραμμα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Χρειαζόμαστε επειγόντως το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΠΕ ΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ, ένα πρόγραμμα που ΔΕΝ θα απευθύνεται στους αριστερούς ή δεξιούς ψηφοφόρους, αλλά στην καρδιά και στον νου όλων των Ελλήνων, ένα πρόγραμμα που θα απευθύνεται στα εσώψυχα του άλλοτε αντιστασιακού Έλληνα που θέλει να ζήσει αφέντης στον τόπο του με τη δική του ελευθερία, τη δική του γλώσσα, τη δική του εκκλησία και τον δικό του πολιτισμό, έστω και αν θα ζει πιο «φτωχικά». Αυτό είναι το ζητούμενο, συναγωνιστές και σύντροφοι. Αν δεν μπορούμε να πούμε ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΝ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΟΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ, με ό,τι συμπεριλαμβάνει αυτό το σύνθημα, θα τουρκέψουμε ή θα παραμείνουμε κακέκτυποι φραγκολεβαντίνοι του χείριστου είδους μάλιστα. Β.Φ. 4 28 Σεπτεμβρίου 2013 23 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2011: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΟΕΜΤΖΗΔΕΣ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΛΟΥΚΟΥΜΙΑ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ Το σημαντικό δεν είναι ότι τελικά οι τουρκικές αερογραμμές δεν προσέλαβαν τον ΑΚΕΛικό πιλότο των κυπριακών αερογραμμών, αλλά το γεγονός ότι ο αθεόφοβος είχε το θράσος να κάνει αίτηση για να εργοδοτηθεί από τους σφαγείς μας. Ναι, αγαπητοί φίλοι, αν θυμάστε ακόμη, είναι οι Τούρκοι που έκαναν την εισβολή το ’74 και όχι οι Βραζιλιάνοι. ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΕΚ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΩΣ (Ο Πατάτσος κρεμμάζεται για δεύτερη φορά) Ο δημοσιογράφος του Φιλελευθέρου κος Χρήστος Μιχαηλίδης, σ’ ένα σημείωμά του για την εκτέλεση του Πατάτσου, αναφέρει πως ο ήρωας της ΕΟΚΑ έδωσε τη ζωή του για την ανεξαρτησία. Κακώς, κύριε Μιχαηλίδη. Στο επόμενο σ τάδιο θα μας πείτε πως την έδωσε για την ομοσπονδία. Έλεος. Ο άνθρωπος έπεσε για την ΕΝΩΣΗ και για τίποτε άλλο. Άλλο η ιστορική αλήθεια, κύριε Μιχαηλίδη, κι άλλο η ιστορική παραχάραξη της αρεσκείας μας και των πολιτικών μας πεποιθήσεων. ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΚΑ Η ελληνοχριστιανική παιδεία σε κίνδυνο Η παιδεία αποτελεί διαχρονικά έναν από τους θεμελιώδεις παράγοντες επιβίωσης του έθνους μας. Παιδεία δεν εννοούμε βέβαια μόνο το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και κάθε μορφής αγωγή από την οικογένεια, την κοινωνία, την Εκκλησία. Επί σειρά αιώνων η παιδεία μας στηρίχθηκε στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, στο δίπτυχο δηλαδή Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Είναι αυτά τα συστατικά που κράτησαν τον Ελληνισμό ζωντανό στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας και, ειδικότερα για την Κύπρο, στα χρόνια της φραγκοκρατίας και αγγλοκρατίας. Διωγμοί, απαγορεύσεις εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων· δεν ήταν αρκετά για να αλλάξουν τον χαρακτήρα του έθνους. Στην Κύπρο οι προσπάθειες της αγγλοκρατίας να χτυπήσουν την ελληνική μας παιδεία κατέληξαν στο κενό. Ακόμη και η ίδρυση της Αγγλικής Σχολής –που καλό είναι να θυμόμαστε ποιοι και γιατί την ίδρυσαν– που αποσκοπούσε στο να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο ανάμεσα στο εκπαιδευτικό σύστημα Ελλάδας και Κύπρου απέτυχε παταγωδώς, τουλάχιστον επί αποικιοκρατίας. Δυστυχώς, όμως, τις τελευταίες δεκαετίες έχει εξαπολυθεί μία άνευ προηγουμένου επίθεση, από δυνάμεις που ελέγχονται από ξένα κέντρα αποφάσεων, εναντίον της ελληνοχριστιανικής μας παιδείας που εντάθηκε τα τελευταία χρόνια μετά την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη μορφή που αυτή πλέον πήρε. Στην Κύπρο, ειδικότερα, άρχισε να επιχειρείται μετά τα γεγονότα του 1974 ένας σταδιακός απογαλακτισμός της παιδείας από το εθνικό κέντρο και κυπριοποίησής της, με δειλά και προσεκτικά βήματα. Αρχή έκανε ο Χρυσόστομος Σοφιανός, υπουργός διορισθείς από τον Μακάριο, ο οποίος, με το πρόσχημα της εκδημοκρατικοποίησης, κατάφερε αρκετά χτυπήματα στο μέχρι τότε ελληνοκεντρικότατο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Μεταξύ άλλων εισήγαγε το έμβλημα του Ισμέτ Γκιουνέι, την κυπριακή σημαία δηλαδή, στα σχολεία μας, ενέργεια αντισυνταγματική, καθώς ορίζεται σαφώς από το Σύνταγμα ότι στα ελληνικά σχολεία κυματίζει μόνο η ελληνική σημαία. Ο Σοφιανός απομακρύνθηκε τρία χρόνια αργότερα, κατόπιν έντονων παρεμβάσεων του τότε πρεσβευτή της Ελλάδας κ. Δούντα. Η νέα μεγάλη επίθεση κατά της παιδείας επιχειρήθηκε επί υπουργίας Πεύκιου Γεωργιάδη, όταν συνετάχθη το ιδεολογικό κείμενο της επιχειρούμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης από μία ομάδα επτά «σοφών», όπως αποκλήθηκε, και η οποία ουσιαστικά ήταν μία πρόταση αφελληνισμού της. Οι αντιδράσεις κάποιων ομάδων αλλά και της Εκκλησίας απέτρεψαν προσωρινά τους σχεδιασμούς τους, αλλά δυστυχώς στην τραγική πενταετία της άθλιας διακυβέρνησης Χριστόφια πολλά πράγματα εφαρμόστηκαν. Με πρόσχημα την παρουσία ξένων μαθητών στα σχολεία, αντί να επιδιωχθεί η προσαρμογή των μαθητών αυτών στο δικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, γίνεται προσπάθεια προσαρμογής του εκπαιδευτικού συστήματος στις ανάγκες των ξένων μαθητών. Με διάφορα γελοία προσχήματα, επιζητείται η αφαίρεση χριστιανικών εικόνων από τις τάξεις, ενώ προωθείται η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών. Η ανάδειξη του κυπριακού ιδιώματος σε γλώσσα αποτελεί μίαν άλλην απειλή, σχετικά πρόσφατα εμφανισμένη, για την οποία κάποιοι δουλεύουν πυρετωδώς. Ενώ θα περίμενε κανείς τους εκπαιδευτικούς και τουλάχιστον κάποια από τα οργανωμένα σύνολά τους να διαμαρτυρηθούν έντονα, να κάνουν κινητοποιήσεις για τα ουσιώδη αυτά θέματα της παιδείας μας, αυτοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ενδιαφέρονται πρωτίστως για τους μισθούς και τις συμβάσεις τους. Η παρακμή της κοινωνίας μας έχει αγγίξει δυστυχώς και τους εκπαιδευτικούς. Πριν από λίγες μέρες η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε μίαν εξαιρετική ανακοίνωση, που αναγνώστηκε σε όλους τους ιερούς ναούς και αφορούσε την επιχειρούμενη αλλαγή του χαρακτήρα της παιδείας με τα νέα αναλυτικά προγράμματα. Ο τοποτηρητής της τρόικας Αναστασιάδης έσπευσε άμεσα να καθησυχάσει την Ιερά Σύνοδο. Ουδείς, βέβαια, δεν μπορεί να εμπιστευτεί τα λόγια ενός ανθρώπου με βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν, έστω και αν, για διάφορες σκοπιμότητες, αναγκαστεί να αναστείλει αποφάσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Δυστυχώς, όμως, ούτε και η ανακοίνωση της Εκκλησίας μπορεί να μας καθησυχάσει. Πολλά περίεργα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, ιδίως όσον αφορά τον αρχιεπίσκοπο. Πώς μπορούμε να τον εμπιστευτούμε, όταν σε μία περίοδο που ξεφυτρώνουν παντού ιδιωτικά αγγλόφωνα σχολεία και η απάντηση θα έπρεπε να είναι πρότυπα ελληνικά σχολεία σ’ όλες τις πόλεις, έρχεται και εξαγγέλλει την ίδρυση αγγλόφωνου ιδιωτικού σχολείου; Με βάση αυτά τα ανησυχητικά δεδομένα καλείται ο κάθε συνειδητοποιημένος Έλληνας να μην αφήσει την ελληνοχριστιανική αγωγή των παιδιών του αποκλειστικά στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, αλλά να αναλάβει ο ίδιος τον ρόλο του παιδαγωγού. Ο αμετανόητος ΚΕΙΜΕΝΑ ΡΕΤΡΟ Λέγεται πως το συγκρότημα του Φιλελευθέρου και ο Αρχιεπίσκοπος έκαναν κάποιου είδους συμφωνία συνεργασίας του συγκροτήματος με το κανάλι ΜΕΓΚΑ. Θα έχει πλάκα να δούμε πώς θα καταλήξει η συνεργασία των λαϊφσταϊλιστών του «Φ» με τους συντηρητικούς της Εκκλησίας. Εφανταστήκατε τον Παττίχη, συνοδευόμενο από τον Χριστοδούλου και την Ελένη Ξένου και τον Φωτίου, στη Φανερωμένη να ψάλλουν μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο; Εφανταστήκατε τον Παττίχη στη μηνιαία σύσκεψή του στο γραφείο του με τους συνεργάτες του να λέει, πριν αρχίσουν τη συνεδρία, και μια προσευχή; Εφανταστήκατε τον Φωτίου και τ’ άλλα παιδιά του λάιφσταϊλ να παίζουν σε μια νέα εκδοχή, πολύ μοντέρνα, της Ανάστασης, με μουσική Καρβέλα στην τηλεόραση του ΜΕΓΚΑ; Α, ξέχασα. Δεν πρέπει να γράφω πράγματα που μπορεί να δώσουν ιδέες σε διάφορους και μετά να γκρινιάζω πως ΟΛΑ μπορούν να συμβούν σ’ αυτόν τον τόπο. Αυτό το μικρό κειμενάκι γράφτηκε από τον Ζυλ Βαλέ το 1876. Το αναδημοσιεύουμε, αφ’ ενός επειδή είναι πάντα επίκαιρο και αφ’ ετέρου για να ψάξουν οι φοιτητές μας μήπως και ο συμπαθής Βαλέ είναι κυπριακής καταγωγής και γνωρίζει τόσο καλά τα κυπριακά γουρούνια. Άτε, ρε φοιτητές, αρκέψετε το ψάξιμον. «Ξεπουλημένα γουρούνια! Δεν ανήκουν στο γουρουνοστάσιο όλοι εκείνοι που για κάποια χρήματα ή για λίγη δόξα, για ένα πορτοφόλι, μια εσάρπα, μια κορδέλα, μετατρέπουν τις πεποιθήσεις τους σε άχυρα κάτω από τα πόδια των μεγάλων; Δεν ανήκουν εκείνοι, οι ακόμα πιο αξιολύπητοι, που για να απολαμβάνουν το προνόμιο της αργομισθίας ή για να φανούν κάπως πιο σημαντικοί, μετατρέπονται δίχως τύψεις σε αυλικούς, βαλέδες και παράσιτα στις παρακάμαρες των υπουργών ή στις τραπεζαρίες των πλούσιων; Δεν ανήκουν οι δημοσιογράφοι που πουλάνε την πένα τους σε όποιον πληρώνει τα περισσότερα, ή οι χρονογράφοι που γλείφουν τις μπότες και παριστάνουν πώς τάχα θέλουν να τις γυαλίσουν, οι νταβατζήδες, οι πονηροί, οι παντογνώστες γραφιάδες, όλα αυτά τα ξεπουλημένα γουρούνια;… Ξεπουλημένα γουρούνια είναι όλα εκείνα τα ανθρωπάκια που κάποτε παρίσταναν τους ενθουσιώδεις ή τους σκληρούς και τους άκαμπτους, που επιδείκνυαν την υποτιθέμενη ανεξαρτησία και εκκεντρικότητά τους, ενώ κάποιο ωραίο πρωϊ, εντελώς αδειασμένοι, διαλυμένοι, αποκαμωμένοι, τελειωμένοι, έδεσαν σφιχτά ένα κόκκινο μεταξωτό φουλάρι στο λαιμό, πρόσθεσαν στο κεφάλι τους ένα τετράγωνο καπελίνο, όπως τα αδέλφια τους τα γουρούνια των πανηγυριών, και, τελικά, στριφογυρίζοντας και γρυλίζοντας, περπάτησαν αυτόβουλα προς το χοιροστάσιο της χυδαιότητας… Θε- ωρούν τους εαυτούς τους προστατευόμενους κάποιου υπουργού, ή εθελοντές μιας κάποιας πολύ σπουδαίας υπόθεσης! Δεν είναι όμως εθελοντές, αλλά ξεπουλημένα γουρούνια! Δεν διατρέχουν κανέναν άλλον κίνδυνο πέραν του να σκεπαστούν είτε από μία βροχή φτυσιμάτων, είτε από την ανουσιότητα των λιβανισμάτων!» vasosftohopoullos.wordpress.com 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΣΧΟΛΙA l ΣΧΟΛIA Έχω μιαν απορίαν: Ο Αναστασιάδης εν αποφασισμένος πως εν να λύσει το Κυπριακόν όξα πως εν να αναγνωρίσει το ψευδοκράτος; 5 Euskadi Ta Askatasuna Κι απ’ το μπουμ του Σαράντα στους σύγχρονους ρυθμούς… Σήκω,ψυχήμου,δώσερεύμα, βάλεσταρούχασουφωτιά, βάλεσταόργαναφωτιά, νατιναχτείσανμαύροπνεύμα ητρομερήμαςηλαλιά… Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ Εις μνήμην Νίκου Κοεμτζή Ητέχνημουέζησεπαράξενες στιγμές,καιαπόδίκιοξέρει. Τακίνητράτουδενήτανταπεινά, τονβλέπωσεαργέςστροφές, σανμιαΘεότηταπουλύειτονπανικό τηςκαιδιαστέλλεται,ξεσπώντας στ’ανυποψίασταμπουλούκιατου γλεντιού,πουβιάζουντοάσυλότης. Όταν έγραφε τους πιο πάνω στίχους ο παλιός Σαββόπουλος, ο Νίκος Κοεμτζής βρισκόταν στη φυλακή. Είχε δολοφονήσει τρεις αστυνομικούς σε νυχτερινό κέντρο για ζήτημα τιμής. Ο αδερφός του, ο Δημοσθένης, παρήγγειλε τις «Βεργούλες» και βγήκε στην πίστα να χορέψει ζεϊμπέκικο. Εκείνη τη στιγμή, μια παρέα αστυνομικών, βγήκε να χορέψει. Δεν σεβάστηκαν την παραγγελιά. Τα γεγονότα γνωστά. Ο Κοεμτζής μαχαίρωσε τους αστυνομικούς και καταδικάστηκε. Βρέθηκε νεκρός κάπου στο κέντρο της Αθήνας την 23η Σεπτεμβρίου 2011. Είμαστε όλοι Κοεμτζήδες γιατί, αν είχαμε λίγη απ’ την τιμή του, δεν θα αφήναμε κανέναν να μας πάρει την περηφάνια και την αξιοπρέπεια. Η αξιοπρέπεια θα μας μείνει. Μαχαιριά απ’ τη μαχαιρ ι ά δι α φ έ ρ ε ι . Ε Ι Μ Α Σ Τ Ε Ο Λ Ο Ι ΚΟΕΜΤΖΗΔΕΣ. Α.Μ. Μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από Χρυσαυγίτη, άρχισε στο πανελλήνιο μια τεράστια κουβέντα για τον φασισμό, τον ρατσισμό και πολλά άλλα. Δεν χρίζει ανάλυσης η μαχαιριά στην καρδιά ενός νέου απ’ τον Πειραιά, αλλά είναι επικίνδυνο να καθόμαστε και να χαζεύουμε απαθώς την εξέλιξη ενός εμφυλίου στη χώρα που διαλύθηκε από τους εθνικούς διχασμούς. Αυτό επιχειρούν οι αποικιοκράτες και οι υπόλογοί τους: Να κυλήσουν την Ελλάδα σε έναν νέο εμφύλιο πόλεμο. Στο νησί, ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Άντρος Κυπριανού, επέδωσε, λέει, στον υπουργό Δικαιοσύνης στοιχεία για τη δράση ρατσιστικών οργανώσεων στο νησί. Και γεννιέται η εξής απορία: Γιατί δεν δόθηκαν τα στοιχεία στον προηγούμενο υπουργό της κυβέρνησης Χριστόφια κι έπρεπε να δολοφονηθεί ένας αθώος για να αποφασίσει το ΑΚΕΛ να διενεργήσει αντιφασιστικό αγώνα; Για γελοιότητες μιλάμε, αφού η απάντηση του Ιωνά Νικολάου ήταν ότι τα στοιχεία δεν αποτελούν αποδεικτικό υλικό για να οδηγηθεί κάποιος στο δικαστήριο. Η στάση του ΑΚΕΛ είναι γελοία. Όπως και στην Ελλάδα έτσι και στην Κύπρο, η αριστερά και δη η εθνομηδενιστική αριστερά έχει τεράστιες ευθύνες για την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού. Επί διακυβέρνησης Χριστόφια, δόθηκε στο ΕΛΑΜ η νομιμοποίηση, κατέβηκε στις βουλευτικές εκλογές και ΦΩΤΟ ΡΕΤΡΟ Αντί να απευλευθερώσουμε τον νουν και την καρδιάν του ελληνισμού, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη, απελευθερώσαμε τον κώλο, δηλαδή το Αρβανιτοχώρι της Αθήνας. Τάδε έφη Μιχάλης Πασιαρδής. πήρε 1,08%. Στην Ελλάδα, επί καθεστώτος μνημονίου, η Χρυσή Αυγή πήρε 7% στις εθνικές εκλογές του 2012 και μέχρι πρότινος έπαιρνε 12-14% στις δημοσκοπήσεις. Σίγουρα δεν περιμέναμε τη δολοφονία για να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας, αλλά είναι καιρός όλοι, που αντιλαμβανόμαστε τι θα πει Ελλάδα, να ξεκαθαρίσουμε τι θέλουμε για τον τόπο μας. Αν κάποιος θεωρεί πως οι ταγματασφαλίτικες ενέδρες θανάτου έχουν οποιανδήποτε σχέση με αυτό που λέμε Ελληνισμό, τότε είναι αναγκαίος ένας τοίχος των δακρύων εδώ. Αν οι τριάδες, οι παραλλαγές (εκτός στρατοπέδων) και οι χουντικές ονειρώξεις πρεσβεύουν πλέον τον ελληνικό πολιτισμό, τότε τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα. Επομένως, είναι σωτήριο να κατανοήσουμε πως το ΑΚΕΛ κάνει παιχνίδια με τον φασισμό και τον αντιφασισμό μόνο και μόνο για να κερδίζει έδαφος στην πολιτική σκηνή του τόπου. Ο εθνομηδενισμός, η συνεχής αναφορά στην ΕΟΚΑ Β’ και οι απολίτικες αναλύσεις δημιουργούν μια κοινωνία στην οποία ο πατριωτισμός φαίνεται μόνο στα μαύρα μπλουζάκια και στην επίδειξη ισχύος. Πρέπει να ανοίξουμε τα μάτια μας, να αντιληφθούμε πόσο επικίνδυνοι είναι για τον τόπο οι χούλιγκαν της πολιτικής, γιατί ήρθε η ώρα να επιλέξουμε πλευρά ή να δημιουργήσουμε καλύτερα μιαν άλλην πλευρά, αλλά σίγουρα όχι να παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές τις νύχτες των μεγάλων μαχαιριών… K Y K Λ Ο Φ Ο Ρ Ε Ι TIMH: ΡΩ 10 EΥ Αλ. Μιχ. 6 ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Επεί, δή, αφ’ Ομήρου μεμαθήκασιν πάντες Κι εγώ τον Όμηρο, στο πρωτότυπο, από τον… Όμηρο Λαμπράκη, στην Γ’ Γυμνασίου, Παγκυπρίου. Τεσσερακαιδέκατος πρωτοθαύμασα το «άλτο χαμάζε», Ιλιάς Ε111, και πολλαχού. Χρόνια μετά το θησαυρισμένο στην αισθητική μου μνήμη «άλτο χαμάζε», όταν άκουσα στη Λεωφόρο την πληθύν να φωνάζουν «βάλτο, Δομάζε», εγνώρισα ότι μία και αδιαίρετος και αείζωος η ελληνική μας γλώττα… Των δ’ εκείνων βίον τεθνηκότες… (Ηράκλειτος) «Άρα μη θανόντες τω δοκείν ζώμεν μόνον, Έλληνες άνδρες, συμφορά πεπτωκότες όνειρον εικάζοντες είναι τον βίον; ή ζώμεν ημείς, του βίου τεθνηκότος;» «Μήπως, ενώ έχουμε πεθάνει, ζούμε μόνο κατά φαντασίαν, εμείς οι Έλληνες, που έχομε περιπέσει σε συμφορά, νομίζοντας ότι η ζωή είναι όνειρο; Ή ζούμε εμείς και έχει αποθάνει η ζωή;» Συντακτική ερώτησις, ω αρχαιομαθείς; Πού μπαίνει το κόμμα στο «Άρα μη θανόντες τω δοκείν ζώμεν μόνον»; Τα δυο σου χέρια πήρανε βεργούλες και με γράψανε Εισαχθέν, βεβαίως, το κόμμα υπό του εν Βενετία ανθρωπιστού Άλδου Μανουτίου, μετά την επινόηση της τυπογραφίας από τον Γουτεμβέργιο (1420 μ.Χ.), για να χωρίσει συντακτικά και νοηματοδοτήσει πιο φανερά τη μέχρι τούδε συνεχή γραφή (που επέβαλλε φωνακτή ανάγνωση για να κατανοηθεί). Virgula το κόμμα, λατινιστί, δηλαδή… βεργούλα, ελληνιστί… Όθεν και τα «italics», η πλαγιαστή γραμματοσειρά, ή «Aldine», από το όνομά του, για να χωρεί περισσότερο κείμενο στα μικρά folio οκτάσχημα τομίδια με τα οποία ο ανθρωπιστής θέλησε να διαδώσει στο κοινό των πληβείων τη γνώση που έκρυβαν στα μοναστήρια οι σχολαστικοί… Υπογλώττια και άλλα… στην Κύπρο, στο ίδιο βυθιζόμαστε Μάελστρομ, του Μνημονίου και της εσωτερικής υποτίμησης. Τα πράγματα, Χάρη, έχουν ονόματα και γνωστές, προδεδικασμένες συνέπειες. Γνωστές και, γι’ αυτό, ασύγγνωστες… Το βράσιμο του βατράχου Με μικρά και προσεχτικά βήματα και σε βάθος μιας δεκαετίας μπορείς να εφαρμόσεις την πιο βάρβαρη πολιτική. Ο βάτραχος σιγοβράζει δίχως να αντιδράσει… Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μετατάξεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν μιαν αξιοπρεπή διαβίωση, είναι μόνο μερικοί όροι που χρησιμοποιούνται τώρα τελευταία και φυσικά με μιαν απόσταση πολλών μηνών μεταξύ τους. Φαντάζομαι ότι όλες αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να είναι η φωτιά μιας επανάστασης, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια. Μιράκολο, είναι ένα θαύμα! «Είναι ένα θαύμα, είναι ένα τραύμα. Δεν είναι αστείο, δεν είν’ απάτη, λείπει κομμάτι!» Ο θαυματοποιός Τζίμης Πανούσης… Για τα θαύματα της πωλητικής εξουσίας… Μετά την Καταστροφή, άγρια γλέντια. «Η κυβέρνηση μάς γλύτωσε από τη χρεωκοπία», ζητεί να πανηγυρίσωμεν ευγνώμονες ο Στυλιανίδης. Άντε, να ανοίξουμε κονσέρβα ή να πάμε κι εμείς στον Παντελίδη, με την Ινώ, να το κάψουμε; Εύγλωττη η πικρή γελοιογραφία στην οποία εκβρασθέντες της σωθείσης οικονομίας μας άστεγοι ανοίγουν κονσέρβα για να γλεντήσουν τη «σωτηρία» τους… Ο κυνισμός της γελοιογραφίας εύγλωττη αντίδραση στις ειδήσεις για ξέφρενα γλέντια των προνομιούχων της εξουσίας, πάνω στο κουφάρι του τόπου. Δεν το δικαιούνται; θα μου πείτε. Προφανώς, ο καθένας δικαιούται να είναι αυτός που είναι. Και να το δείχνει. Και, ταυτόχρονα, να επιβεβαιώνει τους φόβους για τη διευρυνόμενη, όλο και πιο χαίνουσα, κοινωνική διαστρωμάτωση. Τη ζούγκλα που απειλεί να ρουφήξει την κοινωνία αυτού του τόπου. Mad Max: Μετά την Καταστροφή, η Εξαγρίωση, οι Άγριοι Καιροί. Είπατε… άγριο γλέντι; ΒUGGER THE BANKERS AND POLITICIANS, bugger the Bureaucrats too, bugger the buggers who make up the rules, and if you ’re one of them, then bugger you! A Song For Our Times, by the Austerity Allstars… Μα, κυρία Ρεπούση μου, αρχαιόθεν, πιστεύω, αγαπούσαν οι Έλληνες τα αρχαία! «Φυσικά αίτια» ανακηρύσσεται το κοινωνικό μας «παρά φύσει» Κι έτσι, η κοινωνία μας μπορεί να κοιμηθεί ήσυχη. Από «φυσικά αίτια» ετυμηγορείται ιατροδικαστικώς ότι πέθανε ο 35ετής απόκληρος της κοινωνίας, που ζητιάνευε την τροφή του δίπλα σε έναν κάδο των σκυβάλων, στη Λεμεσό. Ώσπου το σώμα του εξεγέρθηκε ενάντια σε ό,τι η κοινωνία δέχεται ως φυσική τάξη των πραγμάτων κι επέβαλε τον δικό του «βιαθάνατο», για να ταφούν, όμως, βιαστικά τα ερωτήματα που ο θάνατός του απηύθυνε, πίσω από το αυτοκαθησυχαστικόν της κοινωνίας «φυσικά αίτια»… Ούτοποι, άτοποι κι έκτοποι, δεν έχουμε ακόμη εννοήσει πώς και πότε η κοινωνία της Κύπρου έχει μεταλλαχθεί σε δυστοπία… Βοήθεια… σώζουν τη χώρα! Δραματικές οι εικόνες στο βίντεο από την Ελλάδα. Ο κόσμος εκλιπαρεί την ελεημοσύνη ενός λάχανου, εικόνα που έκανε τον γύρο του κόσμου. Και τι λέγουν πωλητικοί και οικονομοκενολόγοι; Πάγκαλος: «Το Μνημόνιο είναι ευκαιρία, είναι ευτυχία για τον τόπο!» Γιωργάκης: «Θα δημιουργηθεί εδώ ένα θαύμα!» Σαμαράς, στη ΔΕΘ: «Συντελείται ένα μικρό θαύμα!» Εν τω μεταξύ, μετά από τρία χρόνια σκληρών θυσιών της εσωτερικής υποτίμησης (να έχουν όνομα οι πολιτικές), τρία Μνημόνια και τρείς πρωθυπουργούς, το εθνικό χρέος διπλασιάστηκε, από τα 300 στα 550 δις, 4 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και 500 διάλεξαν ήδη τον δρόμο της φυγής από την αβίωτη ζωή. Η ίδια συνταγή ακολουθείται και ΗΝΩΜΕΝΟ Ή ΞΗΛΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ; Τώρα; Πώς σας φαίνεται η διχοτόμηση σαν «λύση εθνοτικών προβλημάτων», εγγυητές της… ακεραιότητάς μας, Βρετανοί; Γεύση από… το δικό σας φάρμακο, ίσως; Αλλάζει, πιθανόν, η βρετανική σημαία για πρώτη φορά μετά το 1603… Σε έναν χρόνο από σήμερα θα γνωρίζουμε αν θα αλλάξει, για πρώτη φορά μετά το 1603, η βρετανική σημαία, αφού θα ολοκληρώνεται η διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν η Σκωτία θα ανακηρυχθεί ξανά ανεξάρτητο κράτος. ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Λαμπρυνθώμεν Λαοί! ΕΥΔΑΠ: Έκπτωση εκατομμυρίων στον Λάτση, κατάσχεση οικίας, για μερικά κατοστάρικα, σε άνεργο! Έρχεται και σε μία διεύθυνση στη γειτονιά σας. Με απαίτηση της υπερκυβέρνησης της τρόικας, τη φυλακή αντιμετωπίζουν όσοι –άνεργοι, εκπεσόντες πτωχαδαραίοι– αδυνατούν να πληρώσουν εγκαίρως τους φόρους και τα αυξανόμενα τροϊκανά χαράτσια. Στην Ελλάδα, κατασχέσεις ακινήτων, για γλίσχρες οφειλές στην ΕΥΔΑΠ, όταν δίδονται γενναίες εκπτώσεις στους μεγαλοβιομηχάνους… Εδώ φορολογούνται ακόμη και τα κέρδη των λαχείων (μόνη χώρα στον κόσμο;) αλλά ΟΧΙ τα μπόνους των τραπεζιτών, που δεν κουρεύτηκαν, άλλωστε. Πόσον φόρο έχει πληρώσει εκείνο το «ουδέν μεμπτόν» εκατομμυριάκι του Χριστοδούλου, πρώην διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας (η συνωνυμία συμπτωματική, το ορκίζομαι!); To «γενναίον ψεύδος», τραγικό μεταψεύδος της αλήθειας Magna veritas et prevalebit, κραταιά η αλήθεια και κατισχύσει. Tο «γενναίον ψεύδος» της ίδιας της αλήθειας… Ότι η αλήθεια μπορεί να νικήσει, από τη φύση της και μόνο όντας προωρισμένη να επιβληθεί… Ένα τραγικό μετα-ψέμα, μια αυταπάτη που θέλει να διασώσει κάποια λογική στην επιλογή της. Όσο κι αν αυτή είναι μια αναπόφευκτη, τραγικά αυτοκαταστροφική, επιλογή για το ηθικό άτομο. Διότι «ηθική και αλήθεια είναι το ίδιο πράγμα». Υποκριταί: με Βούλα! Διαβάζω: «Στη Λευκωσία βρέθηκε η Μιμή Ντενίση, μετά από συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, όπου αναλαμβάνει διδασκαλία στα “Σεμινάρια Υποκριτικής”». Πού είσαι, ξύπνιε Παλαμήδη, να την αναγκάσεις και αυτήν, όπως κατάφερες και τον πονηρό, ψεύτη Οδυσσέα, να «λύσει την υπόκρισιν»; ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ Δίκη Τσοχατζόπουλου Ισόβια κάθειρξη αντιμετωπίζει ο Τσοχατζόπουλος. Μαζί του δικάζεται –και πώς να κρυβεί πίσω από έναν μόνον άνθρωπο;– η ενδημική αήθεια ενός ολόκληρου πολιτικού συστήματος που, προτάσσοντας με τον πιο ευτελή τρόπο το άνομο ιδιωτικό συμφέρον, ακόμα, και ειδικά στον εθνικά ευαίσθητο χώρο της εθνικής αμύνης, έριξαν τη χώρα στις ξέρες της πλήρους απαξίωσης και τον λαό της στην αδυσώπητη μέγγενη της εξαθλίωσης, της ανέχειας, της απόγνωσης, των αυτοκτονιών… Είναι σαφές κι ανοίγει επικίνδυνους ατραπούς για το παρόν και το μέλλον του τόπου, ότι η πολιτική έχει αξιακά απογυμνωθεί και θεσμικά απονομιμοποιηθεί, αποσυνδεόμενη από κάθε πρόφαση εξυπηρέτησης και επιδίωξης του κοινού αγαθού… Στο πρόσωπο του Τσοχατζόπουλου, στην έκδηλα ύπουλη και δόλια φυσιογνωμία του, δικάζεται μία ολόκληρη πολιτική εποχή κι ο τρόπος της θέσπισης και του είναι μιας κοινωνίας. Κανείς και τίποτα δεν μας καθησυχάζει για το τι θα επακολουθήσει: και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που η υπόθεση Τσοχατζόπουλου συνδέει μέσα από τη συνεργασία του Ντίνου Μιχαηλίδη, τίποτα δεν υπαινίσσεται καν ότι τα ηθικώς έκθετα, επιλήψιμα και μαύρα τεκταινόμενα λειτουργούν καθαρτικά, διανοίγονται σε κάτι ελπιδοφόρο στο μέλλον. Άπορα πόριμα. Δεν βοηθεί τίποτε στο να αισιοδοξήσουμε… 12 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ. Η πιο σημαντική ημερομηνία για τον δυτικό πολιτισμό… Οι εν Μαραθώνι… 12 Σεπτεμβρίου 490 π.Χ. Η πιο σημαντική ημερομηνία για τον δυτικό πολιτισμό… Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι, χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν… Μέσα σε είκοσι χρόνια οι Αθηναίοι έδιωξαν την τυραννία, ίδρυσαν τη δημοκρατία, απέκρουσαν τους Πέρσες κι έθεσαν τις βάσεις του δυτικού πολιτισμού, με τις απαρχές του Χρυσού Αιώνα. Έχει πολλά για να είναι υπερήφανη η μενεξεδένια πολιτεία μας, το ιοστεφές μας άστυ… Kύπρος: Περιμένοντας τη φλόγα! Δύο δώρα έφερε ο Προμηθέας. Το ένα η φωτιά. Το άλλο, που κάνει δυνατή τη δημιουργική χρήση της, δημιουργέ δάσκαλε; «Θάνατον μη δέρκεσθαι», να μη γνωρίζουμε τη μέρα του θανάτου μας. Και ζώντας την αόριστη διάρκεια, να ζούμε ως οιονεί αθάνατοι, άρα συνδημιουργοί, όπως οι θεοί… Αλλά και να αντέχουμε την οργή του Διός! Θάνατον μη δέρκεσθαι Όταν τους τα «μοιράζαμε» το 1974, ανηγάγαμε την αντίσταση σε «πολιτικό» αγώνα και προσωπικές πολιτικές καριέρες και δεχόμασταν το 2004 να συζητούμε νομιμοποίηση της κατοχής, δηλαδή τουρκοποίηση του βορρά, 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ δεν ανοίγαμε την προοπτική για μια τελική ήττα, σε «βάθος» χρόνου; Αυτό το χαίνον βάθος βλέπουμε να διανοίγεται τώρα… Μοιρασμένη κυριαρχία = ξένη επικυριαρχία Το βράσιμο του βατράχου κι ο στρουθοκαμηλισμός της… αμμοχωστοποίησης. Το αγγλικό σχέδιο της περικύκλωσης, της περδικλοποίησης της Κύπρου. Η «οικονομική μας ανωτερότητα» ξεφούσκωσε, με τη φούσκα που τη στήριζε. Τώρα χρειαζόμαστε, λέει, τους Τουρκοκυπρίους για να επιβιώσουμε οικονομικά. Αυτοκτονώντας εθνικά. Όταν, με τη «δύσκολη» Τουρκία να έχει απομυζήσει από την εύκολη ηγεσία μας το μέγιστο των παραχωρήσεών μας, μία μία και μουλωχτά όλες τις πρόνοιες του σχεδίου Ανάν, και μας τρίψουν κάτω από τη μύτη τις… 20.000 θέσεις εργασίας από το άνοιγμα της Αμμοχώστου, με ποια αντίσταση και ποια ηγεσία θα πούμε το Όχι; Θα θυμηθούμε ότι η ουσία του Κυπριακού είναι η μοιρασιά της κυριαρχίας, η ξένη επικυριαρχία, η συγκυβέρνηση με τους Τουρκοκυπρίους, η αναγνώριση κυριαρχίας σε αυτούς ως συγκυβερνήτες, η συγκυβέρνηση με την Τουρκία, η ξένη επικυριαρχία, ο εθνικός εξανδραποδισμός που θα κτίζει πάνω στον οικονομικό, μνημονιακό μας εξανδραποδισμό. Βρισκόμαστε μπροστά στο «end game»… Oι Σκιάποδες Έθνος μονοκώλων… Μονόκωλοι, ναι! Διότι, βεβαίως, μας έκοψαν το κώλον. Παναπεί το ποδάρι, δεν είναι αυτό που νομίσατε, αν και… ούτε σε κείνο πέσατε έξω. Για τους μονοπόδαρους Μονόκωλους ή Σκιάποδες, μιλά ο Αριστοφάνης στους Όρνιθες (414 π.Χ.), όπως κι ο Πλίνιος στο NaturalisHistoria, τη ΦυσικήΙστορία του. Πρόκειται για έθνος νάνων, με ένα τεράστιο, διογκωμένο ποδάρι, που κρατούν ψηλά για να κρυφτούν από κάτω, από τον ήλιο (μεταξύ άλλων), εξ ου και «Σκιάποδες»… Με τι άλλο ομοιάζει το πανταχόθεν περιγελώμενον σήμερον έθνος μας, αφού μας μίκραναν σε μέγεθος νάνων, μας έκοψαν και το ποδάρι – εκτός τους «flight capital» αλαφροπόδαρους που πρόλαβαν και πήραν παπούτσι ή, πάντως, τα λεφτά τους, στη χώρα του τυριού, σαν το ποντίκι κλέβει το τυρί, έξω απ’ το δεβλέτι στο Ελβέτι; «Χωρίς να θέλουμε να διεκδικούμε δάφνες για το γεγονός», δήλωσε ο Υπουργός Εσωτερικών, «γεγονός από όλους παραδεκτό είναι ότι η ισότητα δεν είναι για μας ένα σύνθημα μόνο! Ήρθε επιτέλους η ημέρα της ισότητας που περίμενε ο κυπριακός λαός, η κυπριακή κοινωνία», δήλωσε, συγκρατημένα, ο Υπουργός. Σε ερώτησή μας πώς σχολιάζει ότι οι εξελίξεις σηματοδοτούν την είσοδο της χώρας στο Φθινόπωρο, ο Υπουργός σχολίασε: «Μολονότι είναι αρχή αυτής της κυβέρνησης να μη δεσμεύεται με υποσχέσεις για τις εξελίξεις, είμαστε πεπεισμένοι ότι, με σκληρή προσπάθεια και με τις θυσίες του κυπριακού λαού, μπορούμε να ελπίζουμε ότι το Φθινόπωρο θα ακολουθήσει η Άνοιξη»… Διάγγελμα προβομβικόν Ομπάμα «Οι ΗΠΑ δεν είναι έθνος πολεμοχαρές», «Τα Ηνωμένα Έθνη είναι αδύναμα κι αναποφάσιστα, πρέπει να αναλάβουμε δράση στρατιωτική μόνοι μας, στη βάση… δικών μας πληροφοριών», «το δικαίωμα της ζωής είναι ιερό κι απαραβίαστο»… Και ο μεν Ομπάμα τα λέει αυτά, λίγες ώρες πριν η Συρία γίνει η νηοστή χώρα που θα δεχθεί αμερικανικές βόμβες· τα λέει, λοιπόν, χωρίς να κοκκινίζει. Δείτε, όμως, πώς κοκκινίζει, ακούγοντας τον, ο Washington πίσω του! Αρκάς: Memento Mori Kατά πισινών και πισιναρίων Κατά πισινών. Κατά χαύνων η γραφή. «Χαυνότης» που έφερε πλειάδα των ξενέρωτων κατοίκων του ολοέν εξερημούμενου και διψώντος τόπου μας να αντλούν αξία από τις πλήρεις κενότητος ανίχθυες ψαροδεξαμενές τους… Διότι η πισίνα, με ή χωρίς τα ψάρια της, είναι «το» status sumbol. Εμείς το στάτους κι άσε τους άλλους αναστάτους. Έστω, σε καιρούς αστάτους. Κι όταν τα δις των δίσεκτων πτωχών μετρούνε τα οστά τους. Να προσεχθεί και πόσον σοφά το έθεσε ο Λογγίνος, στο ΠερίΎψους του: «όταν το σημαινόμενο είναι πιο μεγάλο από το σημαίνον, έχουμε… υδαρότητα». Άθλιε Αρκά, δεν έχεις τον Θεό σου. Μετά την πανέξυπνη γελοιογραφία του άφταστου γελοιογράφου μας, δεν θα μπορώ να δω ηλικιωμένους να φεύγουν από νεκροταφείο χωρίς, υπομειδιώντας, να σκεφτώ το σχόλιο της… κυνικής γάτας, Λουκρητίας. «Θα πηγαίνουν πολύ καλά οι δουλειές στο μαγαζί (το νεκροταφείο)…» «Γιατί το λες αυτό;» «Να, δεν βλέπεις; Διώχνουν κόσμο!» Διώξτε μας, διώξτε μας! Το Θέατρο του Παραλόγου Πού θα ήμασταν χωρίς χιούμορ; Απάντηση: Στη Γερμανία. Οι Εβραίοι είναι ένας βασανισμένος λαός. Συνέπεια: Έχουν χιούμορ. Στην Αμερική, το πιο οξύ χιούμορ αποκαλείται «εβραϊκό». Οι Γερμανοί τους εξόντωσαν μαζικά. Οι Έλληνες είναι ένας βασανισμένος αλλά παιγνιώδης λαός: Έχουν χιούμορ. Οι Γερμανοί τους εξοντώνουν. Στο βιβλίο της για το στρατόπεδο συγκέντρωσης, το Μπίρκεναου, η εβραία Τζούλια Τεντέσκι θυμάται ότι στο ελληνικό τμήμα του στρατοπέδου, όπου χάθηκαν χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι, ακουγόταν πάντα γέλιο. ΟΧΙ της ελπίδας. Δεν αγόραζαν εκεί ψεύτικες ελπίδες, ότι πλησιάζουν οι σύμμαχοι και τέτοια. Ήταν, εξηγεί ο φιλόσοφος του Γέλωτος, το γέλιο επέκεινα της απελπισίας: Ο καθαρός γέλως, Risus Purus. Η έσχατη ελευθερία κι αξιοπρέπεια του Ανθρώπου. Η απόλυτη δυσαρμονία της ύπαρξης με το κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον, η έλλειψη, πια, σκοπού σε ό,τι κάνουμε και, όπως συνόψισε την τραγικά άσκοπη αυτή μοίρα μας ο Μύθος του Σισύφου του Καμύ… δημιουργεί συνθήκες μεταφυσικού άγχους που συνιστούν το κεντρικό θέμα των συγγραφέων του Θεάτρου του Παραλόγου, όπως ο Samuel Beckett, Eugene Ionesco, Arthur Adamov, Jean Genet, Harold Pinter ή οι πρωταγωνιστές της κυπριακής πολιτικής σκηνής… Και οι πισινάριοι τουτόπου. Ισημερία: έφθασε η μέρα της ισότητας στην Κύπρο! Την απόλυτη Ισότητα ημέρας και νύχτας γνωρίζει σήμερα (καθώς γράφονται αυτά), 22 Σεπτεμβρίου, η κυπριακή κοινωνία. ΓΕΛΑΣΩΜΕΝ ΙΝΑ ΘΡΗΝΗΣΩΜΕΝ 7 Η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής και το μεταπολιτευτικό τέλμα Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια συνέντευξης με τον Σάββα Παύλου για τον Ιάκωβο Κουμή, ο κ. Παύλου με ρώτησε: «Δεν είναι απορίας άξιον, αγαπητέ μου Σταυρή, ότι η Ελλάδα, που έχει τους περισσότερους αντιδραστικούς, αντικαθεστωτικούς, αναρχικούς, ανατρεπτικούς, αμφισβητίες κτλ. ανά τετραγωνικό μέτρο στην Ευρώπη, μας έφερε στο μεταπολιτευτικό τέλμα που αντιμετωπίζουμε τώρα;» Πράγματι, είναι αξιοθαύμαστο πώς η, εκ των πραγμάτων ελέω εμφυλίου, χούντας κτλ., πλέον πολιτικοποιημένη και δραστήρια ελληνική νεολαία του 20ού αιώνα, έφερε την Ελλάδα στο μεταπολιτευτικό κατάντημα του σήμερα. Η κατάντια της Μεταπολίτευσης, μάλιστα, είναι τέτοια που αναγκάζει τον δημόσιο λόγο να περιστρέφεται γύρω από την ποινικοποίηση ή όχι ενός κόμματος. Η γενιά που πολέμησε τη χούντα και στέριωσε τη Μεταπολίτευση αναγκάζεται σήμερα να στραφεί σε χουντικές πρακτικές προκειμένου να βγει από το αδιέξοδο που η ίδια δημιούργησε. Θεωρώ ότι η πρόταση για ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής δεν εξυπηρετεί τίποτε άλλο, από το να κρατήσει στη ζωή για λίγο ακόμα τον παλαιοκομματικό κόσμο. Διότι η ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής δεν θα σταματήσει τη δράση κανενός Χρυσαυγίτη. Αντιθέτως, ίσως φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, με ηρωοποίηση του κινήματος στα μάτια κάποιων Ελλήνων. Ίδιες αιτίες φέρνουν ίδια αποτελέσματα. Και με την όποια ποινικοποίηση, οι αιτίες δεν αλλάζουν. Αλλά θα αφήσω τη συλλογιστική αυτή για το τέλος. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η κοινωνία αποτελεί ζωντανό οργανισμό. Είναι δύσκολο να της επιβληθεί οτιδήποτε αν δεν έχει προηγηθεί πρώτα η απαραίτητη κοινωνική ζύμωση που θα αναγκάσει την ίδια την κοινωνία να το ζητήσει και εν τέλει να το αποδεχτεί. Είναι εδώ που απέτυχαν οι Αμερικάνοι, για παράδειγμα, στην εγκαθίδρυση Δημοκρατίας στο Αφγανιστάν ή όπου αλλού επιχείρησαν να επιβάλουν πολιτεύματα ή συνθήκες για τα οποία η κοινωνία δεν ήταν έτοιμη. Το ζήτημα της Χρυσής Αυγής σήμερα είναι κοινωνικό φαινόμενο. Η κοινωνία, ένεκα της κρίσης που την έσεισε συθέμελα, στράφηκε προς τα άκρα. Είναι στην κοινωνία, λοιπόν, που πρέπει να επενδύσουμε για να κατασταλεί το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής και όχι σε ποινικοποιήσεις και νόμους. Οι νόμοι δεν θα αλλάξουν τη νοοτροπία κανενός Χρυσαυγίτη. Η ποινικοποίηση δεν θα αλλάξει τα μυαλά σε κανέναν που στράφηκε στη Χρυσή Αυγή, είτε λόγω των θέσεών της είτε λόγω αγανάκτησης. Πρέπει να κτίσουμε πάνω στην κοινωνία, πάνω στον άνθρωπο, να κάνουμε τις απαραίτητες κοινωνικές ζυμώσεις ως ανεξάρτητοι, αυτόνομοι πυρήνες, μη περιμένοντας οτιδήποτε από τους κομματικούς σχηματισμούς. Τότε η κοινωνία, ως ζωντανός οργανισμός, θ’ αποβάλει ό,τι δεν είναι χρήσιμο για την ίδια, ό,τι τη βλάπτει. Πιο σώφρον θα ήταν, αντί να στραφούμε συλλήβδην κατά της Χρυσής Αυγής, να στραφούμε κατά του παλαιοκομματισμού. Διότι είναι τα κόμματα αυτά και η νοοτροπία που καλλιεργούσαν τόσα χρόνια που ανάγκασαν και έστρεψαν τον μέσο Έλληνα να ψάχνει λύση, να ψάχνει λύτρωση από τα άκρα. Μπορούν, όσοι εισηγούνται την ποινικοποίηση της Χρυσής Αυγής, να εγκαταλείψουν τα κόμματα ώστε αυτά να παρακμάσουν και να καταστούν πλέον αμελητέα ύπαρξη στον κοινωνικό ιστό; Τότε θα χάσει και η Χρυσή Αυγή το αντίβαρό της, αντίβαρο που ώθησε τον κόσμο να τους μπάσει στη Βουλή, αγανακτισμένος από τη μιζέρια που του έφεραν και από τα σκάνδαλα που έβγαιναν συνεχώς στη δημοσιότητα για τους ταγούς των κομμάτων, την ίδια ώρα που η κοινωνία κατάντησε μια κοινωνία ρακοσυλλεκτών και αστέγων. Και όλ’ αυτά διότι η εν λόγω γενιά, η γενιά που αντρώθηκε στις στάχτες της Κύπρου και έζησε στη «Δημοκρατία» της Μεταπολίτευσης, κατάντησε ν’ αντιπροσωπεύεται στη Βουλή από ανθρώπους που τα επιχειρήματά τους έναντι στη Χρυσή Αυγή είναι ότι η εισβολή στην Κύπρο έγινε στις 15 Ιουλίου και η δεύτερη φάση της στις 20 Ιουλίου και ότι το «η Κύπρος κείται μακράν» του Καραμανλή ήταν δήθεν ειρωνικό. Αυτό είναι το κατάντημα της «γενιάς του Πολυτεχνείου». Η όποια άνοδος της ακροδεξιάς είναι ευθύνη δική της. Ας μην ψάχνουν τώρα λύσεις στις ποινικοποιήσεις που συνιστούν εξ ορισμού αυταρχικές πολιτικές. Ας ψάξουν να δουν πού είναι οι διανοούμενοι της Δεξιάς και γιατί ευτελίστηκε μία παράταξη που κάποτε είχε να επιδείξει Σεφέρη και Εγγονόπουλο. Ας ψάξουν να δουν πού είναι οι εθνοκεντρικοί διανοούμενοι της Αριστεράς, η οποία κατάντησε σήμερα η διεθνιστική αιχμή του δόρατος της τουρκικής φασιστικής και ιμπεριαλιστικής πολιτικής που απλώνει τις ρίζες της στην Ελλάδα, για να θυμηθούμε και τον μακαρίτη δάσκαλο Νεοκλή Σαρρή. Ξέπλυμα στην πολιτική σκηνή της χώρας και εκ βάθρων αναδιάρθρωση/στήσιμο είναι η λύση. Διότι, είπαμε, ίδιες αιτίες φέρνουν ίδια αποτελέσματα. Η ποινικοποίηση δεν θα επιλύσει τίποτε όσο οι αιτίες είναι αμετάβλητες. Και οι αιτίες είναι η ίδια η σαθρή πολιτική σκηνή της Ελλάδας, το ακόμα υπάρχον, και απλώς μετατοπισμένο, πελατειακό σύστημα που συντήρησε τον Έλληνα της Μεταπολίτευσης και η «μαχητική» νοοτροπία του «ενεργού» πολίτη που εκτονώνεται σε μούντζες και κροταλίσματα κατσαρολών έξω από τη Βουλή. Τέλος, είναι καιρός οι εθνοκεντρικοί διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και κάθε άλλου είδους, να αποτάξουν από πάνω τους τα συμπλεγματικά σύνδρομα που τους δημιούργησαν οι, κυριαρχούντες στην πολιτική και στον δημόσιο λόγο, διεθνιστές και να βγουν μπροστάρηδες στον αγώνα για ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, για μια νέα, ελληνική αυτή τη φορά, αναγέννηση! Μιχάλης Σταυρή 8 vasosftohopoullos.wordpress.com Φέρτε θκυο τρία σχέδια διζωνικής να έχουμεν να λαλούμεν ΟΧΙ, ρε σκατάες. Η ΠΥΛΗ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΖΟΚΟΥΜΠΑΡΑ Δεν θέλω να σχολιάσω την εγκληματική απόφαση να δίνεται η Πύλη Αμμοχώστου για να κάνουν τις δεξιώσεις τους οι διάφοροι αππωμένοι της Λευκωσίας που αποφασίζουν να παντρευτούν. Ο δήμος Λευκωσίας, ο οποίος νοικιάζει τον χώρο, καλά κάνει που προσπαθεί να βγάλει χρήματα από παντού. Όμως, έλεος! Δεν γίνεται να καταντούμε τα μνημεία μας πασαρέλες. Με την ίδια λογική, η Αρχιεπισκοπή πρέπει να νοικιάζει την παλιά Αρχιεπισκοπή και τον ναό του Αγίου Ιωάννη για να παντρεύει ο κύριος Δήμαρχός μας γκέυ ζευγάρια από όλη την Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή ή και –γιατί όχι;– να νοικιάζουν αυτούς τους ιστορικούς χώρους για να εκτελούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα οι σιίτες της Κύπρου, μιας και τα τζαμιά στις ελεύθερες περιοχές ανήκουν στους σουνίτες. Το δημοτικό συμβούλιο αποτελείται από ηλίθιους. Όσοι δέχτηκαν αυτό το πράγμα είναι ηλίθιοι. Το πρόβλημά μου δεν είναι μόνο η ασέβεια προς τα ιερά και τα όσιά μας. Είναι και το γεγονός ότι για να κάνουν τους γάμους οι ενδιαφερόμενοι, ΚΛΕΙΝΟΥΝ και όλους τους δημόσιους δρόμους, και όταν λέμε δημόσιους δρόμους, δεν εννοούμε ότι ανήκουν στο δημαρχείο, αλλά στο δημόσιο, σε όλους τους πολίτες και όχι στα νεαρά ζευγάρια και τους ηλίθιους δημοτικούς συμβούλους. Κλείνουν τους δρόμους λες και είναι δικοί τους ή, όπως τους αποκαλούν οι ηλίθιοι δημοτικοί σύμβουλοι, αριστεροί και δεξιοί, λες και είναι PRIVATE ROADS. Δεν φτάνει που κλείνουν ουσιαστικά τη μισή παλιά πόλη, έχουν και το θράσος οι κουμπάροι να κάνουν και καυγάδες με τους οδηγούς, διότι τους ενοχλούν οι δεύτεροι με τα κορναρίσματά τους. Φταίνε οι κουμπάροι, μα πιο πολύ φταίει το δημαρχείο της πόλης. Δεν φτάνει που τα πρωινά ΚΛΕΙΝΕΙ πάλι η οδός Αθηνάς έξω από την Πύλη Αμμοχώστου για να φορτώσουν με αλεύρι τα φορτηγά του αγαπητού μου φίλου κύριου Μιτσίδη και ο δήμος ακόμη παίζει πελλόν, τώρα κλείνουν τον δρόμο και τα βράδια. Αντί ο δήμος να αποζημιώσει τον Μιτσίδη για να φύγει απ’ εκεί και να κατεδαφίσει το συγκρότημά του για να ΛΑΜΨΕΙ η Πύλη και η γειτονιά και στα υπόγεια να χτιστούν χώροι στάθμευσης, η ανυπαρξία των οποίων σκοτώνει σιγά σιγά ό,τι έχτισε η ιδιωτική πρωτοβουλία στην περιοχή, ο δήμος παίζει πελλόν και καταστρέφει κι άλλο την περιοχή. Τώρα, θα μου πείτε, μα πού θα βρει τα χρήματα για την αποζημίωση; Να κόψει το κεφάλι του να τα βρει. Να κάνει συμφωνίες για τη στάθμευση με τον Μιτσίδη, να βρει κονδύλια από την Ευρώπη, να κηρύξει πανεθνικό έρανο για να σωθεί η Πύλη και η παλιά Λευκωσία. Υπάρχουν πολλοί τρόποι, κι αν δεν υπάρχουν, το κράτος να επιτάξει το κτήριο, όπως όταν χτίζει δρόμους, και να του δώσει ψίχουλα για αποζημίωση, διότι δεν γίνεται κανένας ιδιώτης να κλείνει κανέναν δημόσιο δρόμο. Έχουμε ή δεν έχουμε νόμους και κράτος; Δεν έχουμε, το ξέρω, αλλά είπα κι εγώ να διερωτηθώ να μην πείτε ότι είμαι ξεροκέφαλος. Κύριε Δήμαρχε και αγαπητοί ηλίθιοι δημοτικοί σύμβουλοι, εγώ δεν θέλω καμμία χαλάρωση ούτε σας έχω ανάγκη. Απλώς διαμαρτύρομαι. B.Φ. 28 Σεπτεμβρίου 2013 Μητέρες πατρίδες σαν Συμφωνίες 77-79 Έχει παραγίνει το κακό με τις μητέρες πατρίδες. Το λέει ο Χριστόφιας, το λέει κι ο Αναστασιάδης. Θέλει, λέει, λύση χωρίς την επέμβαση των μητέρων πατρίδων. Μάλλον τον στένεψε η φουστανέλα κι είπε να τη βγάλει ο Πρόεδρος. Δηλαδή, πόσο ακόμα θα βάζουμε την Ελλάδα στο ίδιο τσουβάλι με την Τουρκία σ’ αυτόν τον τόπο; Σε τι ωφελεί και ποιους; Φυσικά ο Αναστασιάδης επιδιώκει άλλα πράγματα. Ούτε το καλό του τόπου θέλει, ούτε τη λευτεριά. Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι. Αλλά οι ψηφοφόροι του δεν κατανοούν πόσο επικίνδυνος είναι; Ποια η διαφορά του με τον Χριστόφια δηλαδή; Ό,τι είπε ο Χριστόφιας το είπε κι αυτός, όσες σημαίες κι αν ύψωσε για να εκλεγεί. Δεν πρέπει επιτέλους να ξυπνήσουν οι φυλές των Συναγερμικών και να τον στείλουν από κει που ήρθε; Δύσκολο… ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ AIΓΑΙΟΝ ΕΝΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ πάνω στα ποιήματα του Κ.Π.Καβάφη ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΓΚΛΟΡΙΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΙΔΟΥ Είχα αγοράσει αυτό το βιβλίο με τα ποιήματα του Καβάφη, το είχα πάντα δίπλα μου στην Γκαλερί, σε ένα συρτάρι του γραφείου μου, και κάθε μέρα διάβαζα ένα ή δύο ποιήματα. Με γοήτευαν και μου δημιουργούσαν έντονα αισθήματα και εικόνες. Η υφή του χαρτιού, καθώς και το χρώμα, συνέτειναν στη γοητεία. Κάποια μέρα όμως, την άνοιξη του 1993, αυτό δεν μου ήταν πια αρκετό. Ήθελα κάτι παραπάνω. Ήθελα το βιβλίο να μου ανήκει με έναν πιο ουσιαστικό τρόπο, να είναι δικό μου. Έτσι, ένα Σάββατο, στις 13 του Απρίλη του 1993 (όχι ότι το θυμάμαι με τόση ακρίβεια, αλλά το έχω γράψει πάνω στο βιβλίο), όταν ήρθε ο Στας Παράσκος στην Γκαλερί, του ζήτησα να κάνει ένα σχέδιο μέσα στο βιβλίο. Έκανε το πρώτο σχέδιο, τον Δαρείο, στη σελίδα 138. Μαζί του ήταν και δύο άλλοι ζωγράφοι, η Τζέννιφερ Χάρντινγκ και ο Τζεφ Ρίγκντεν, Άγγλοι, οι οποίοι δίδασκαν τότε στο Cyprus College of Art του Παράσκου και προθυμοποιήθηκαν να σχεδιάσουν και αυτοί κάτι. Έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι των είκοσι χρόνων. Φτάνει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια σε χρονική διάρκεια. Σιγά σιγά, ζητούσα από φίλους μου καλλιτέχνες να κάνουν ένα σχέδιο. Τα πρώτα χρόνια, έδινα το βιβλίο και το έπαιρναν μαζί τους. Όταν ο Άγγελος ο Μακρίδης μου έφερε το βιβλίο με το σχέδιο της σελίδας 112, ενθουσιάστηκα. Αυτό το αίσθημα της αναμονής και της έκπληξης συνέτεινε με έναν τρόπο στο περαιτέρω δέσιμό μου με το βιβλίο. Η Ελένη Νικοδήμου πήρε το βιβλίο στο σπίτι της και έκανε τα τρία πρώτα σχέδιά της. Έτσι άρχισε, λοιπόν, να γίνεται οικείο, αγαπημένο και ιδιαίτερα δικό μου. Σιγά σιγά έγινε πολύτιμο για μένα. Άρχισε να έχει μια άλλη ιστορία να πει. Ο κάθε καλλιτέχνης διάλεγε ένα ποίημα που του άρεσε, κι έτσι ανακατεύονταν οι αναμνήσεις. Όποτε ερχόταν ο Λευτέρης Ολύμπιος από την Ολλανδία, ζωγράφιζε και κάτι καινούργιο. Κατά καιρούς, έδινα το βιβλίο σε όποιον εξέθετε έργα του στην Γκαλερί. Δεν ήταν, όμως, όπως λένε στις μέρες μας, ένα «project» με αρχή, τέλος και έναν σκοπό. Είχε μόνο αρχή, ενώ η συνέχεια δινόταν όποτε ήθελε προκύψει. Πολλές φορές δεν είχα διάθεση ούτε να το βλέπω. Αλλά και τότε ακόμη το έβγαζα πού και πού από το συρτάρι, για να βεβαιωθώ ότι είναι εκεί –επειδή πάντα είχα την αγωνία του– και το ξανάβαζα μέσα. 28 Σεπτεμβρίου 2013 14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2001: ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΔΕΣ ΕΥΡΩΠΗ, ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΟΣ Για να μην έχουμε παρεξηγήσεις, δεν θέλω να πω πως είμαστε ανώτεροι των Άγγλων και των υπόλοιπων Ευρωπαίων. Ούτε πιστεύω πως η δική μας γαϊδουροσύνη είναι λιγότερο απεχθής σ’ αυτούς. Λέω μόνο ότι ο δικός μας πολιτισμός, ναι, είναι ανώτερος και, ναι, αντιπαλεύει τον ευρωπαϊκό. Δηλαδή δεν μπορείς να είσαι Έλληνας Ορθόδοξος και να είσαι ταυτοχρόνως και Ευρωπαίος. Ο καθένας από μας ας διαλέξει τι θέλει να είναι. Η Ευρώπη δεν είναι ένα μονολιθικό πράγμα. Δεν είναι μόνο οι Εγγλέζοι και οι Γερμανοί που κατακλύζουν την Αγία Νάπα και τα ελληνικά νησιά. Είναι και οι πλατείες τους οι πεντακάθαρες, με τα πεζοδρόμιά τους και τα σπουδαία κτήρια, είναι οι ιστορικές τους πόλεις αλησμόνητης ομορφιάς, είναι και οι νόμοι τους και ο σεβασμός τους προς την ιστορία τους και τους θεσμούς τους, είναι και τα ρολόγια τους που δουλεύουν όλα ρολόι, είναι και τα μνημεία τους και η περιβόητη ευγενική τους αστική τάξη με τις παραδόσεις της και τον δικό της κόσμο που τόσο γοητεύει εμάς τους άξεστους, λαϊκούς αστούς. Η άλλη Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης του πλούτου που κέρδισαν οι χώρες αυτές από τις αποικίες και από το εμπόριο των μαύρων δούλων της Αφρικής. Ας μην ξεχνάμε ότι το εμπόριο των μαύρων δεν το έκανε κανένας ελληνικός πολιτισμός, παρά οι Εγγλέζοι, οι Ολλανδοί και άλλοι της Δύσης και οι Άραβες της Ανατολής. Εμείς, ως καθυστερημένοι, παλεύαμε για κάποια ιδανικά ελευθερίας κτλ. κτλ. Αυτή η συσσώρευση κεφαλαίων και αγαθών και τέχνης άλλων λαών δεν αρχίζει από τον καιρό του δουλεμπορίου, αλλά από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Ευρωπαίους και στα χρόνια που ακολούθησαν όλης της Ανατολικής Μεσογείου, με πρόσχημα την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ. Εμάς έσφαξαν πρώτα οι Ευρωπαίοι κι εμάς υποδούλωσαν. Η αποικιοκρατία στον ελληνικό χώρο αρχίζει με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης το 1204. Όσοι θαυμάζουν τις ευρωπαϊκές πόλεις, ας μην ξεχνούν ότι είναι χτισμένες με τα λάφυρα πολλών σφαγών. Όσοι θαυμάζουν όλα τα επιτεύγματα των ευρωπαίων αστών, που είναι όντως πολλά και πολλές φορές εντυπωσιακά, ας ρίξουν και μια ματιά στους λαούς της Ευρώπης. Ας ρίξουν μια ματιά στους αριθμούς, για να δουν πως οι μισοί Ευρωπαίοι είναι χωσμένοι στα ναρκωτικά και στα χάπια, πως η νεολαία αρχίζει τις καταχρήσεις από την ηλικία των δέκα, πως εκατομμύρια νέοι μπαίνουν στην παρανομία, σε κλοπές, σε κατοχή όπλων, σε διαρρήξεις, σε απάτες από πολύ νεαρή ηλικία. Ας ρίξουν μια ματιά στις διαλυμένες οικογένειες και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις των νέων, ας δουν τις εκατοντάδες χιλιάδες των αλκοολικών και των κακοποιημένων γυναικών, ας δουν μια τυπική μέρα της μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Θα πουν αμέσως προς Θεού, μια χαρά είμαστε εμείς. Φυσικά, κάποιοι θα πουν πως το κράτος προστατεύει με ισχυρούς νόμους και με βοήθεια όλες τις ταλαιπωρημένες ομάδες και όντως αυτό κάνει, αλλά ας μην ξεχνάμε πάλι πως αυτό είναι το χάπι, ώστε οι λαοί να μην εναντιώνονται στις ηγεσίες τους όταν π.χ. κάνουν πολέμους στην Αργεντινή για να υπερασπιστούν «κυριαρχικά δικαιώματα» ή κάνουν επεμβάσεις στην Αφρική για να βοηθήσουν τους καημένους τους μαύρους! Ας ρίξουν και μια ματιά στις λαϊκές αγορές τους, για να δουν πόσες κοπέλες σπρώχνουν ένα καροτσάκι μ’ ένα παιδί που δεν γνωρίζει ποιος είναι ο πατέρας του διότι η δεκαεξάχρονη μάνα του δεν γνωρίζει η ίδια με ποιον το έκανε. Αν αυτά δεν σας φτάνουν, ρωτήστε κάποιον Ευρωπαίο να σας πει γιατί τρέχει ολοταχώς μετά από δέκα ώρες δουλειά στις παμπ ή στα μπαράκια για να τα πιει και μετά να πάει σπίτι. Ρωτήστε τους κιόλας γιατί τρέχουν έτσι κι αλλιώς σαν τους πελλούς και γιατί, σώνει και καλά, όταν θα επιστρέψουν σπίτι πρέπει να σπάσουν τη γυναίκα τους στο ξύλο ή να μην τη βρουν καν στο σπίτι, επειδή κάπου αλλού πίνει κι αυτή για να παν κάτω τα δικά της φαρμάκια. Ρωτήστε τους και γιατί επαναλαμβάνουν αυτήν τη συνήθεια κάθε μέρα. Γιατί δεν πάνε κάτω τα φαρμάκια τους και γιατί δεν υπάρχει έστω και μερική ανακούφιση του πόνου τους. Μα ο πόνος δεν υπάρχει. Πίνουν για να γίνουν στρακότο, όχι για να κοινωνήσουν με τους φίλους και συγγενείς τους, πίνουν όχι για να μετριαστεί ο πόνος με τους πολλούς, αλλά για να μπορέσει το άτομο να χαθεί για λίγο και να δείξει την άλλη του πλευρά, τη βίαιη, την εξτρεμιστική… Δεν θα μιλήσω για τους homeless ούτε για τους junkies ούτε για τους άνεργους ούτε για τα εκατομμύρια που ζουν FEEL FANTASTIC Star Kypros 2013 Είδα τελικά κι εγώ το περιβόητο FEEL FANTASTIC του μεγάλου καναλιού ΜΕΓΚΑ. Τώρα κατάλαβα γιατί ο Αρχιεπίσκοπος θέλει να λειτουργήσει νέα αγγλική σχολή. Κατάλαβε ο κακόμοιρος πως η ελληνική γλώσσα τέλειωσε και μαζί της τέλειωσε και το πνευματικό επίπεδο των Ελλήνων, διότι μόνο έτσι μπορεί να εκλάβει κανείς αυτήν την τρισάθλια εκπομπή. Αν τα κυπριακά σκετς (σειρές) και τα κυπριακά τηλεπαιχνίδια εκφράζουν τον μέσο χαζοχαρούμενο ηλίθιο Κυπραίο, το FEEL FANTASTIC εκφράζει τον μέσο υποκύπριο, όπως λέμε υπόκοσμο. Είναι γνωστό ότι οι κακέκτυπες αντιγραφές της επαρχίας συνήθως ανάγουν το κιτς σε τέχνη για κλάματα, όμως αυτό το ριάλιτυ πάει πιο πέρα, δημιουργώντας ΝΕΟΥ τύπου Κύπριους, τέτοιους που δεν έχουμε ξαναδεί. Από την ηλίθια παρουσιάστρια που μοιάζει με κακέκτυπο της ΑΚΕΛικιάς Χαραλαμπίδου, με leather και strass έως τον λαφαζάνη Μίλτο Μακρίδη που προφανώς κατέφθασε στην Κύπρο για να μας δώσει τα φώτα του και όχι για τα χρήματα και μέχρι και μια ξένη κοπέλα που έλεγε ασυναρτησίες, το όλο σκηνικό και το όλο concept (να και μία λέξη εκνευριστική και ας την ξέρουν πια και οι για- γιάδες μας) θυμίζουν πως σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει σωτηρία. Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Εάν το concept του Αρχιεπισκόπου για μια νέα αγγλική σχολή υλοποιηθεί, ίσως και να γλυτώσουμε από το ριάλιτυ της τρισάθλιας πραγματικότητάς μας. 9 Β΄ ΜΕΡΟΣ κάτω από το όριο της φτώχειας. Θα μιλήσω, όμως, για την τάση μας να τους μοιάσουμε. Ήδη οι αλλαγές φαίνονται, όλο και πιο ευρωπαϊκά συμπεριφερόμαστε, ήδη υιοθετούμε τις λέξεις τους και ταυτοχρόνως τις συνήθειές τους, ήδη πιθηκίζουμε και από τα κάτω και από τα πάνω. Ο Ελληνισμός υποχωρεί και τη θέση του παίρνει προς το παρόν ένα ερμαφρόδιτο ευρωπαΐζον πράγμα που δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Ξέρουμε μόνο πως η ευρωπαϊκή μας αλλοτρίωση είναι πια γεγονός. Ο Ελληνισμός ηττάται καθημερινώς. Ο Ελληνισμός δεν έχει πια αντιστάσεις. Οι Έλληνες γίνονται όλο και πιο Ευρωπαίοι και αυτό θεωρείται από πολλούς ως μεγάλο επίτευγμα. Κούνια που μας κούναγε. Είναι τραγικό για τον Ελληνισμό που σιγά σιγά όλοι οι Έλληνες έμαθαν αγγλικά, έστω και αν εκφράζονται προς το παρόν με τα γκρίκλις. Είναι μια μεγάλη ήττα για τον Ελληνισμό που σήμερα η νεολαία μας και οι μεγάλοι ακούν ξένη μουσική ή μουσική ξένη με ελληνικούς στίχους. Είναι μεγάλη η ήττα του Ελληνισμού που η ΕΡΤ διαθέτει τρία σύνολα κλασικής μουσικής και ούτε ένα παραδοσιακής μουσικής. Είναι μεγάλη ήττα που ξεφυτρώνουν μέγαρα μουσικής τη στιγμή που χάνονται οι παραδοσιακοί χώροι των συναυλιών ελληνικής μουσικής. Είναι μεγάλη ήττα που οι Έλληνες γνωρίζουν πια όλες τις μουσικές του κόσμου, αλλά δεν ξέρουν τον Ξαρχάκο. Είναι μεγάλη ήττα που όλοι οι Έλληνες πια νιώθουν πιο άνετα όταν χορεύουν σέικ («Το έσπασες το χέρι σου, για να χορεύουν σέικ τα κωλόπαιδα, Μακρυγιάννη») παρά όταν χορεύουν καλαματιανό. Είναι τραγικό για τον Ελληνισμό που σήμερα κάποιοι Ευρωπαίοι γνωρίζουν τη μουσική μας από την Παπαρίζου και τον Ρουβά, παρά από τον Τσιτσάνη και τον Μάρκο. Είναι τραγικό που πια τα μόνα τραγούδια που γράφονται είναι ευρωπαϊκές μπαλάντες του κώλου ή σκυλάδικα του κώλου ή ραπ και χιπ χοπ του κώλου. Είναι τραγικό για τον Ελληνισμό που οι Έλληνες κουνιούνται στη σκηνή μιμούμενοι τους μαύρους του Χάρλεμ. Είναι ήττα του Ελληνισμού που φοράμε κοστούμια και γραβάτες, είναι ήττα του Ελληνισμού που οι γυναίκες μας ξυρίζουν το πράμα τους και οι άντρες μας κάνουν αποτρίχωση. Είναι ήττα του Ελληνισμού που η τηλεόρασή μας μοιάζει σαν πάρτυ μικροπουτανίτσων και αδελφάτων… ΒΦ (το τρίτο μέρος τον άλλο μήνα) Aμύνεσθαι περί Φυσικού Αερίου Σε συνέντευξή του για την φυγοστρατία, ο υπουργός Άμυνας Φώτης Φωτίου, είπε και αυτά τα απίστευτα. «Πρέπει τα παιδιά μας να στρατεύονται διότι πρέπει να υπερασπίσουμε το φυσικό μας αέριο». Δηλαδή αν καταλάβατε καλά αγαπητοί αναγνώστες ο στρατός μας δεν είναι για να υπερασπίσει την πατρίδα μας έναντι του Τούρκου εισβολέα, ούτε για να υπερασπίσει την εθνική μας ακεραιότητα, πόσο μάλλον για να απελευθερώσει τα κατεχόμενα εδάφη μας. Ο στρατός μας, κατά την κυπριακή κυβέρνηση και το κόμμα του Κάρογιαν, είναι για να υπερασπίσει το φυσικό αέριο των Κυπρίων, δηλαδή, τους πόρτους που κλάννουν κατά καιρούς όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί μας ηγέτες. 10 Τωρά, δηλαδή, ο Άντρος εν να αρκέψει αντιφασιστικόν αγώναν; Δηλαδή εν να κρούσουν θκυο τρεις ελληνικές σημαίες οι Ομονοιάτες αντί μιαν μόνον; Ανάμεσα στο να δώσεις στον πτωχό ένα ψάρι να φάει, που είναι φιλανθρωπία, και να τον μάθεις να ψαρεύει, που είναι συμπαράσταση, το ΔΝΤ και η Διεθνής Τράπεζα σου πουλάνε το πιο ακριβό καλάμι της αγοράς και, αν ποτέ ψαρέψεις τίποτε, στο παίρνουν για να πληρώσεις το καλάμι… Θα είχε μεγάλη σημασία, βέβαια, να ψάξουμε το γιατί αυτήν τη στιγμή όλος ο πλανήτης χρωστάει όλα τα καλάμια του. Ακόμα κι αυτοί που θεωρητικά δεν θα είχαν ποτέ ανάγκη να καταφύγουν σε κανέναν για να τους δώσει καλάμι… Η Ομοιοπαθητική της φούσκας ή, το εξήγησε κι ο φουσκολόγος ο Μίσκιν αυτό, πώς η φούσκα τείνει να αυτοφουσκώνει κι η σταθερότητα φέρνει την αστάθεια. Η προσφορά δημιούργησε τη ζήτηση, αφού η πιστωτική επέκταση, και μάλιστα σε επισφαλή δάνεια, ήταν ο μόνος τρόπος δημιουργίας προσοδοφόρων κεφαλαίων. Ένας μαρξιστής, πάλι, θα μας έλεγε ότι στην πηγή του κακού βρίσκεται η κρίση κερδοφορίας και υπερσυσσώρευσης του κεφαλαίου, ενώ ένας νεοφιλελεύθερος θα σου το πακέταρε ως «παγκόσμιες ανισορροπίες» που δήθεν θεραπεύει ο «μονεταρο-σαδομαζοχισμός», που είναι οι πολιτικές της λιτότητας που επιτείνουν το πρόβλημα που υποτίθεται θα λύσουν. Ο χρεώστης «μαθαίνει» ότι θα γίνει «καλό» και «άγιο» παιδί με λιμοκτονικές πολιτικές «δημοσιονομικής εξυγίανσης», που μέχρι κι ο κομμουνιστής ηγέτης μας στην Κύπρο ή οι σοσιαλιστές ηγέτες της Ελλάδας πιπίλιζαν και αναμασούν σαν «οικονομική ορθοδοξία». Μέχρι το 1971-3, τη χρυσή 25ετία του κεφαλαίου, υπήρξε πραγματική αύξηση εισοδημάτων. Μετά, αρχίζει μια (επαληθεύσιμη εμπειρικά) μείωση των εισοδημάτων της εργασίας ως μέρος του παραγόμενου εθνικού προϊόντος. Πώς θα αγοραστούν τα παραγόμενα προϊόντα, με τους μικρότερους μισθούς αυτών που τα παρήγαγαν; vasosftohopoullos.wordpress.com 28 Σεπτεμβρίου 2013 Το πλι, το ψαρ, το ΔΝΤ «Buy now, pay later», με πιστώσεις και υποθήκευση του μέλλοντος του αγοραστού, αφού θα δουλεύει, υποχρεωτικά και σε επιδεινούμενες εργασιακές συνθήκες, για να αποπληρώσει τα καταναλωτικά του δάνεια. Τα πράγματα έγιναν αρρωστημένα, όταν συμπληρώθηκε ο φαύλος κύκλος της πίστωσης. Όταν, δηλαδή, σε αναζήτηση υψηλότερων αποδόσεων, αφού ο πακτωλός μετακινούμενων πιστωτικών κεφαλαίων (π.χ. τα ασιατικά κεφάλαια προς τις ΗΠΑ) είχαν ρίξει τις αποδόσεις των, δηλ. τα μακροπρόθεσμα επιτόκια. Το κεφάλαιο αναζήτησε υψηλότερες αποδόσεις σε επισφαλή δάνεια με τιμωρητικά επιτόκια, στα sub-prime δάνεια. Δηλαδή, το παράδοξον, αυτός που δεν μπορούσε να πληρώσει ένα κανονικό δάνειο, π.χ. για σπίτι, δεχόταν δάνειο με τιμωρητικά υψηλό επιτόκιο που επιμετρούσε το υψηλότερο ρίσκο παροχής του δανείου. Δηλαδή, το δάνειο παρεχόταν με τη «λογική» του «αφού δεν μπορείς να πληρώσεις, θα πληρώνεις πολύ περισσότερο». Λογικό, ε; Και πώς περίμενε να επιβιώσει ο τραπεζίτης αυτής της φαουστιανής πιστωτικής συναλλαγής; Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει. Μετακυλούσαν το ρίσκο, εξαργυρώνοντας την πίστωση άμεσα σε κεφάλαιο, σε ενεργητικό. Δηλαδή, τιτλοποιούσαν τα επισφαλή δάνεια, τα έκαναν ομόλογα που πωλούσαν παρακάτω, κρύβοντας πόσο επισφαλή ήσαν. Τα λεγόμενα «τοξικά ομόλογα» ή… «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», πωλώντας τα μάλιστα στους επενδυτές με τη μικρότερη ανοχή στον κίνδυνο, π.χ. στα συνταξιοδοτικά ταμεία. Μαθηματικά τερτίπια, π.χ. οι εξισώσεις «Gauss», έκρυβαν σε μια δεξαμενή, «pooled together» τα λίγα καλά και Να, λοιπόν, ένας ξέγνοιαστος χιτλερικός στην παραλία της Λάρνακας ανενόχλητος να κάνει το μπάνιο του. Λίγες ώρες πριν, ένας άλλος, κατά τ’ άλλα αθώος πολίτης, που θα μπορούσε και αυτός να κάνει τα μπάνια του στη Λάρνακα, ή σε οποιανδήποτε Λάρνακα, δολοφονούσε έναν έλληνα πολίτη, σφάζοντάς τον στο Κερατσίνι. Τα τατουάζ δεν είναι πάντα αθώα, όπως αθώα δεν είναι πάντα και η ένδυσή μας. Χρόνια τώρα τσακώνομαι με τα πιτσιρίκια τα δικά μας για να βγάλουν τις μαύρες φανέλες του πένθους που όμως παραπέμπουν ΚΑΙ σε άλλα μηνύματα, αλλά δεν ακούν. Ας ακούσουν τώρα. Εμείς δεν θέλουμε ούτε να μοιάζουμε με κανέναν ούτε ν’ αντιγράφουμε κανέναν. Μα μου απαντούν, γιατί να τους χαρίσουμε το μαύρο; Απαντώ. Δεν τους χαρίζουμε τίποτα. Οι δικές μας ψυχές δεν είναι μαύρες ούτε τα μάτια μας βλέπουν μονάχα τα μαύρα· εμείς κρατάμε τα μαύρα εκεί που πρέπει, στην καθημερινότητά μας έχουμε συντροφιά την ομορφιά όλων των χρωμάτων και ξεχωριστά και μαζί. τα πολλά τοξικά δάνεια, ώστε να κρύβεται ο τοξικός τους χαρακτήρας. Τα κακά δάνεια, όπως τα κακά κορίτσια, πήγαιναν παντού. Το ονομάζουν οι οικονομολόγοι κι οι επενδυτικοί τραπεζίτες «risk-mispricing», παναπεί με άλλα λόγια, αυτά τα ΑΠΛΑ κι ΩΜΑ της γιαγιάς, «μεγα-απάτη», αλλά αν τους ακούσετε σε καμμιά κυπριακή τηλεόραση να… καμαρώνουν για τις επιτυχίες τους αυτές, τα επισφαλή εξωτικά πιστωτικά προϊόντα με τα περίεργα ακρώνυμα, ABS, CDS κτλ., δεν θα τους ζητήσει ο δημοσιογράφος την επεξήγηση ότι επρόκειτο περί απάτης, από αυτές που εξηγούσε ο Τσιφόρος στα παλιόπαιδα τα ατίθασα. Κι ήταν πολύ ατίθασα, ξεσάλωσαν στην πρακτική του αρπακτικού δανεισμού, predatory lending, στοχεύοντας και κυνηγώντας όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη και λιγότερες αντιστάσεις στα αρπακτικά τοκογλυφικά, εν τέλει, δάνεια, με τα balloon rates. Τα sub-prime lending τότε σε άτομα, τώρα σε κράτη ολόκληρα, του Νότου. Το «moral hazard», η απόπλυση της απάτης από τις συνέπειές της, κι εδώ ερμηνεύεται μονόπλευρα μονάχα, από τους ίδιους τους κλέφτες-πιστωτές. «Αν χαρίσουμε ή φανούμε επιεικείς στα δάνεια που δώσαμε, ο χρεώστης θα μάθει ότι μπορεί να δανείζεται χωρίς συνέπειες, δηλαδή να του παίρνουμε στο διηνεκές το βιός του, σπίτι, παιδιά και χώρα». Πρέπει ο χρεώστης τώρα να μαστιγωθεί, να δουλεύει σαν δούλος (εξανδραποδιζόμενος όπως οι παλαιοί χρεώστες που πουλιόντουσαν δούλοι στους πιστωτές), ο μονεταροσαδομαζοχισμός που είπαμε. Χωρίς σεισάχθειες και ιωβηλαία εδώ. Το χρέος θα είναι «βιώσιμο», θα πληρώνουμε… διά βίου. Στην αιωνιότητα μάλλον, ως οι αμαρτωλοί της Καθολικής Κόλασης, για αμαρτίες που θα βαραίνουν τον χρεώστη και ποτέ τον πιστωτή, που εξαργύρωνε ως χ ρυσό (fools gold τον ωνόμασε στο βιβλίο της η αρχισυντάκτις των FinancialTimes, Gillian Tett) και ως μεταξωτές κορδέλες τα φύκια του, τα τοξικά του δάνεια. Ένα απλό νούμερο, για να καταλάβετε πόσο ιλιγγιώδη «πλούτο», χρυσόσκονη στα μάτια των, είχε φτιάξει ο φαύλος τούτος κύκλος, το χρέος να γίνεται ενεργητικό και τόσο πιο προσοδοφόρο, όσο πιο επισφαλές και τοξικό. Στα 65 τρις δολάρια ανέρχεται το ΑΕΠ της ανθρωπότητος, η παγκόσμια πραγματική οικονομία. Δεκαπέντε φορές πιο μεγάλο, στα 900+ τρις δολάρια, είναι το συνολικό ποσό των μετέωρων «CDS», των «στοιχηματικών» πλασματικών κεφαλαίων, ficitious capital, που αναπαρήγαγε αρρωστημένα σαν τα καρκινικά κύτταρα το πιστωτικό κεφάλαιο, πάνω στα επισφαλή δάνεια. Ναι, ο πλανήτης έχει υποθηκευτεί δεκαπέντε φορές την πραγματική του αξία. Προ εικοσαετίας ήδη η καθηγήτρια της πολιτικής οικονομίας Suzan Strange το είχε ωνομάσει τούτο «mad money» και «cazino capitalism». Τώρα, όλοι κλαίμε, σπίτι μου σπιτάκι μου. Caza μου casino μου. Τα κακά δάνεια, το ξαναλέμε, σαν τα κακά κορίτσια, έχουν πάει παντού. Αλλά, όπως είναι αυτές οι δουλειές με τα «κακά κορίτσια», δεν πληρώνουν αυτές. Πληρώνει πάντα ο πελάτης, ο αγοραστής που δεν πρόσεχε, εκείνο το «caveat emptor». Ας προσέχαμε! Κάπου, χλωμό και απροειδοποίητο, περιμένει το treponema pallidum, η ωχρά σπειροχαίτη της ασυδοσίας. Τίτος Χριστοδούλου 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΑΚΕΛ-ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ: ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ-ΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ 11 ΠΟΙΟΙ ΚΛΕΒΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ Ή ΟΙ ΔΕΞΙΟΙ; Όλοι κλέβουμε, αλλά εμείς το έχουμε κάνει τέχνη. Τζιαι οι αριστεροί τέχνη το έχουν κάμει, αλλά εν μου αρέσκει ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός. Ούλλα τζι ούλλα, εμείς είμαστεν οι μεγαλύτεροι κλεφτές, είτε παριστάνουμε τους δεξιούς είτε παριστάνουμε τους αριστερούς. Εγιώ εν έκλεψα κανέναν. Φεύγω από το Προεδρικό με το κεφάλι ψηλά. Ενίσταμαι για το δεύτερον μέρος της καταγγελίας αυτής. Ο άντρας μου δεν είχεν κάφτζιες στην Μόσχαν, μόνο εγώ ήμουν η χαντή τζιαι έθελά τον. Έχει δίκαιο η γυναίκα μου και το τονίζω ξανά, φεύγω από το Προεδρικό με το κεφάλι ψηλά. Πρόσεχε, κύριε Πρόεδρε, όσο πιο ψηλά βρίσκεται το κεφάλι σας, τόσο πιο μεγάλη θα είναι και η πτώση του όταν θα σας αποκεφαλίσουν οι ΑΚΕΛικοί σύντροφοί σας. Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Κανένας δεν κλέβει. Τώρα θα μας ακούν και οι Αμερικάνοι και οι Εγγλέζοι και θα γινόμαστε ρεζίλι. Φαίνεται ότι δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Δεν είναι κι αυτή μια ερώτηση από το 2004; Συμφωνώ. Αντί να δούμε ποιοι κλέβουν το δημόσιο, δηλαδή ο κόσμος που δεν πληρώνει τους φόρους του, όλο τους πλούσιους κατηγορούμε. Εγώ, σε σύγκριση με τους άλλους, λίγα πήρα από τις ξένες υπηρεσίες το 2004. Εγώ ό,τι πήρα, το πήρα με το σπαθί μου το 2004. Δεν το έκλεψα. Τι άσπρη κάττα τι μαύρη κάττα, είπεν τζιαι ο Κληρίδης νομίζω, φτάννει να πιάννει τους ποντικούς. Εγώ πιάννω ποντικούς τζιαι πολλά άλλα πράματα εδώ τζιαι πολλά χρόνια. Ρε Χάσικε, πρόσεξε μεν μου πιάεις τον κώλον, διότι εγώ εν αστειεύκω, χα. Ρε Χάσικε, εμέναν έλα πιάσ’ μου τ’ αρτζίθκια, αν σου περνά. Ευτυχώς εγώ δεν έχω αρχίδια. Είντα ακούστηκεν ότι ακόμα τζιαι την μάναν σου έκλεφκες που εσπούδαζες στην Μόσχαν, για να συντηρείς τες φοιτήτριες κάφτζιες σου. Εμείς κλέβουμε από τους πλούσιους και τους φτωχούς, οι αριστεροί κλέβουν κυρίως από τους φτωχούς. Τούτοι ούλλοι οι ειδήμονες γιατί εν εμιλούσαν για Χρυσές Αυγές πριν 3 χρόνια; 12 vasosftohopoullos.wordpress.com 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΜΠΟΥΑΤ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ» (εις μνήμην Βασίλη Τσιτσάνη) Τα βάσανά μου μ’ έριξαν στα ξένα και μ’ έχουν της ζωής κατάδικο. Αχάριστη, δεν πόνεσες για μένα κι αυτό το βρίσκω να ’ναι άδικο ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ Η ταινιοθήκη της «ΑΧΑΡΙΣΤΗΣ» αρχίζει τις προβολές της... Στα εκατόν δέκα, περίπου, χρόνια ζωής του, ο ελληνικός κινηματογράφος κατάφερε να αποδώσει πολλές από τις εκφάνσεις της ζωής των Ελλήνων. Με τρόπο άμεσο ή έμμεσο, δραματικό ή κωμικό, διαπραγματεύτηκε και αναπαρήγαγε την ταπείνωση, τον έρωτα, τους αγώνες, τη χαρά, τον ξενιτεμό, τη φτώχεια, τον διωγμό και άλλες πολλές καταστάσεις. Η προσφορά και η σημασία του ελληνικού κινηματογράφου, πέραν από την αισθητική διάσταση του πράγματος, πάει πολύ βαθιά. Δεν θα ήταν σε καμμία περίπτωση υπερβολή, αν λέγαμε ότι, σε επίπεδο διάπλασης συνειδήσεων, ταυτίζεται σε ένα βαθμό με τον Όμηρο και τη μυθολογία. Και τούτο επειδή, όπως οι αρχαίοι Έλληνες έβλεπαν μέσα από τα έπη και τους μύθους τα πρότυπά τους, έτσι και οι Έλληνες του 20ού αιώνα, μέσω μιας διαδραστικής σχέσης με το ελληνικό σινεμά, διαμορφώσαμε πρότυπα, αξιακό κόσμο και, εν τέλει, αυτογνωσία. Η μπουάτ «Αχάριστη», μέσα από ένα πρόγραμμα είκοσι εφτά ταινιών που επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας, θα προβάλλει κάθε Δευτέρα μία ελληνική ταινία. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί αφ’ ενός να μας διασκεδάσει τις νύχτες της Δευτέρας και αφ’ ετέρου να πετύχει μια άμεση γνωριμία με το φαινόμενο του ελληνικού κινηματογράφου και την ιστορία του. Πίνοντας το ποτό μας, χαλαρά και ωραία, θα απολαύσουμε είκοσι εφτά ενδεικτικές ταινίες του ελληνικού σινεμά και –γιατί όχι;– θα συζητήσουμε για αυτές και –ποιος ξέρει;– ίσως σας έχουμε και άλλες εκπλήξεις. Έναρξη προβολών: Δευτέρα 7 Οκτωβρίου στις 20:00 μ.μ., με τη Στέλλα του Μιχάλη Κακογιάννη. Οι προβολές της πρώτης θεματικής ενότητας Τρεις γυναίκες: l 7 Οκτωβρίου: Στέλλα, του Μιχάλη Κακογιάννη l 14 Οκτωβρίου: Ευδοκία, του Αλέξη Δαμιανού l 21 Οκτωβρίου: Η Καφετζού, του Αλέκου Σακελλάριου Όλες οι ταινίες θα προβάλλονται Δευτέρα και οι προβολές θα αρχίζουν (αυστηρά) στις 20:00 μ.μ. Μπουάτ «Η Αχάριστη» Έκτορος 40, Λευκωσία (είσοδος από την ταβέρνα «το Αιγαίον») Τηλ: 97 901821 και 99 541221 Πληροφορίες σχετικά με όλες τις εκδηλώσεις που θα πραγματοποιούνται στην μπουάτ θα υπάρχουν στο διαδίκτυο: Facebook: Μπουάτ «Η Αχάριστη» ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΠΟΥΑΤ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ» ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ KINHMATOΓΡΑΦΟΣ l l l l 7 Οκτώβρη, Στέλλα, του Μιχάλη Κακογιάννη 14 Οκτώβρη, Ευδοκία, του Αλέξη Δαμιανού 21 Οκτώβρη, ΗΚαφετζού, του Αλέκου Σακελλάριου 28 Οκτώβρη, ΤοΜπλόκο, του Άδωνη Κύρου ΘΕΑΤΡΟ l Το θέατρο της Τρίτης θα αρχίσει τις παραστάσεις του στις 22 ή 29 του Οκτώβρη. Πρώτον έργο είναι ΗμαρτυρίατηςΑγγελικήςΜατθαίουμε την Σοφία Καλλή και το μουσικό σχήμα της Μπουάτ. ΜΠΟΥΑΤ l Κάθε Σάββατο ζωντανή ελληνική μουσική με ρεμπέτικα, λαϊ- κά, δημοτικά και έντεχνα με το σχήμα του Χρήστου Πέτρου: Κιθάρα:ΣταύροςΚυριακίδης Μπουζούκι:ΓιώργοςΠαόττος Κιθάρακαιφωνή:ΧρήστοςΠέτρου l Κάθε Τετάρτη ελληνική μουσική με ποτά και καλές παρέες σ’ ένα ευχάριστο χαμηλών τόνων περιβάλλον TΑ ΠΟΤΑ ΚΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΑΤ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ Πληροφορίες θα υπάρχουν στο διαδίκτυο: facebook - Μπουάτ «Η Αχάριστη» 28 Σεπτεμβρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com Ρε Απολλωνίστες, εν εμπορούσετε να κάμετε τα αδύνατα δυνατά τζιαι να δέρετε τους Τούρκους; Εν ανάγκη να μας περιπαίζουν τζιαι για την μάππαν; 13 Χρυσοπράσινος Φίλλος l «Εμπρός της γης οι κολασμένοι, στον αγώνα ενωμένοι, να καταλάβουμε τη Βαστίλλη!» l Αυτά και άλλα λόγια ανέβαιναν στα χείλη μου, καθώς βουρκωμένος παρακολουθούσα τη μεγαλειώδη αντιμνημονιακή εκδήλωση των οργανώσεων-δορυφόρων του AKEL έξω από τη Βουλή τη μέρα που ψηφίζονταν τα νομοσχέδια για τον συνεργατισμό. Τέτοιον επαναστατικό παλμό έχει πολλά χρόνια να βιώσει ευρωπαϊκό έδαφος! l Λίγο πράμα το ’χετε να βλέπετε κομματικούς νεολαίους να διαδηλώνουν κατά νομοσχεδίων τα οποία, ύστερα από παρέμβαση του Φούλη και τροποποίηση κάποιων προτάσεων, υπερψήφισε το κόμμα τους; Αυτό θα πει πολιτική κρίση και ευελιξία! l Η κακόγουστη υποκρισία, η ψευδοεπανάσταση και οι άσφαιρες πορδές που συνηθίζει να εξαπολύει το AKEL, προσπαθώντας να κρύψει τον υπερσυντηρητισμό του, είναι ο δεύτερος λόγος για τον οποίον μου αναποδογυρίζει το στομάχι το συγκεκριμένο κόμμα… (Τον πρώτο σας αφήνω να τον μαντέψετε). l Έτσι εξηγείται και η στήριξη του AKEL στον αντιμνημονιακό αγωνιστή της εργατικής τάξης και πολέμιο της τρόικας, Πανίκο Δημητριάδη. l Ομπάμα, βάλε εκεί που ξέρεις το Νόμπελ σου! Προκαταβολικά, όπως το πήρες! Και εγώ που νόμιζα ότι τα Νόμπελ δίνονται με αξιοκρατία. Παράδειγμα ο Πισσαρίδης που είναι και ιππότης της βασίλισσάς μας! Επειδή, δηλαδή, την περίοδο του κουρέματος άλλαξε γνώμη σε μια βδομάδα αν πρέπει να επιστρέψουμε στη λίρα ή όχι, δεν του αξίζει ένα Νόμπελ; l Πάρε κι εσύ ένα Νόμπελ, μπορείς! l Πολύ σουρεάλ ακούγεται… Ο Ντίνος Μιχαηλίδης στον Κορυδαλλό! Αν είναι ένοχος (που προσωπικά δεν αμφιβάλλω ποσώς), ορθώς να καταδικαστεί. Όμως θέλω να επισημάνω κάτι άλλο. Η συμμετοχή του Ντίνου, ως ο κύριος μιζοσυλλέκτης για πάρτη του Άκη, αφορά ένα μέρος των οικονομικών εγκλημάτων που έγιναν σε αυτόν τον τόπο (ευρύτερη Ελλάδα) και αφορούν μάλιστα εγκλήματα που έγιναν πριν από κάμποσα χρόνια. Σε καμμία περίπτωση δεν λέω ότι ο χρόνος αθωώνει έναν δράστη, για να μην παρεξηγηθώ. l Αυτό που φοβάμαι είναι ότι μπορεί να εκτονωθεί η οργή του κόσμου με την καταδίκη των Μιχαηλίδηδων και να εκτονωθεί η πίεση για όλα τα άλλα εγκλήματα τα οποία μας έφεραν σήμερα στο χείλος του γκρεμού, ενώ οι πρόσφατοι μασελλάρηδες κυκλοφορούν ελεύθεροι και, όχι σπάνια, χαριεντίζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων. l Όμως υπάρχει και μια άλλη όψη… Ο Κορυδαλλός η φυλακή μας, όπως ο Άρειος Πάγος το Δικαστήριό μας, το Σύνταγμα η Βουλή μας… Αν μη τι άλλο, για αθεράπευτους Ενωτικούς σαν κι εμένα, στα δικά μου μάτια, είναι βήμα για την Ένωση… Και δεν μιλώ για την Ευρωπαϊκή! l The History and Legacy of the EOKA Organization! l Όχι, δεν πρόκειται ούτε για κακόγουστο ανέκδοτο ούτε για σεμινάριο μετανοημένων Βρετανών στο Λονδίνο ούτε για εκδήλωση παλιών αγωνιστών του ΙΡΑ προς τους κύπριους συγκρατούμενούς τους σε φυλακές της Αγγλίας την εποχή του Αγώνα. l Πρόκειται για ημερίδα του Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας με το Centre for European and International Affairs του University of Nicosia, που θα πραγματοποιηθεί στη Λευκωσία στις 26 Σεπτεμβρίου και στην οποία όλοι οι εισηγητές (και προφανώς και οι ακροατές) θα είναι Κύπριοι. Θα έχει και coffee break! l Δεν ξέρω τη λογική, αλλά δεν υπάρχει ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΜΕ ΜΟΝΟ 5 ΚΟΥΠΟΝΙΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΕ ΕΝΑ ΠΑΚΕΤΟ ΜΕ 50 ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΙΓΑΙΟΝ συνολικής αξίας 400 ευρώ στα βιβλιοπωλεία. Είναι μια χρυσή ευκαιρία να βοηθήσετε κι εμάς και να αποκτήσετε κι εσείς μια πραγματικά ουσιαστική προσφορά. ΙΣΧΥΕΙ και για τον μήνα ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ ΚΟΥΠΟΝΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ Α Μ Γ Ι Ε Δ EKΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ Όχι 2, 3 ή 5, αλλά 50 ΒΙΒΛΙΑ μεγαλύτερη ύβρις προς τον Αγώνα η διοργάνωση ημερίδας στη γλώσσα του κατακτητή, ενός κατακτητή που επέμενε να μας αφελληνίσει και στην ουσία δεν έφυγε τελείως ποτέ από την Κύπρο. l Δεν ξέρω αν θα πάτε. Προσωπικά δεν θα πάω, γιατί έχω ευαίσθητο στομάχι και δεν το ’χω σε τίποτα να αρχίσω τα ξερατά! l Shame on you folks, shame on you! l Και επειδή, τώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, ένα από τα θέματα που παίζουν στην επικαιρότητα είναι η δολοφονία κάποιου αριστεριστή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από έναν Χρυσαυγίτη, επιτρέψτε μου να καταθέσω και εγώ, μέσα στον κουρνιαχτό του αντιφασιστικού οίστρου, τη δική μου αιρετική άποψη: l Περιττόν να πω ότι καταδικάζω τη δολοφονία. Περιττόν να πω ότι με ενοχλεί κάθε είδους φασισμός και η βία. Δεν θα επαναλάβω περιττά πράματα, γιατί βαριέμαι. l Καταδικάζω, λοιπόν, κάθε είδους φασισμό, μαύρο, άσπρο, κόκκινο, ροζ… Ειδικά τον ροζ που είναι το μοναδικό είδος φασισμού που μας απειλεί σήμερα. Δηλαδή τον εθνομηδενιστικό φασισμό της Νέας Τάξης που προωθείται από τις νεοφιλελεύθερες καπιταλιστικές δυνάμεις, οι οποίες έχουν ως καλύτερους σύμμαχους τα αισχρά ΜΜΕ και τους σφογγοκωλά- ριους της ροζ θολοκουλτούρας. l Καταδικάζω όλους τους φόνους, το ότι πυρπολήθηκαν ζωντανοί τρεις υπάλληλοι της Μαρφίν, το ότι πέταξαν ένα παιδί από το λεωφορείο σαν σακί από πατάτες, τις 4.000 (;;;) αυτοκτονίες για τις οποίες ευθύνονται οι διεφθαρμένες κυβερνήσεις. l Τέλος καταδικάζω και την ανυπόφορη βλακεία. l Μήπως ο εχθρός είναι αλλού; Μήπως στη Νέα Τάξη που τρίβει τώρα τα χέρια της ενώ εμείς ξεσκιζόμαστε για Γράμμο, Βίτσι και Μελιγαλά; Και μήπως η διαμάχη των δύο «άκρων» αφήνει ανενόχλητο τον ροζ φασισμό της εξουσίας που εξακολουθεί να τρέφεται από τις σάρκες του πόπολου; Λέμε τώρα… l Αυτές είναι οι δικές μου σκέψεις και τις καταθέτω έστω και με κίνδυνο κάποιοι να με κάνουν delete από το facebook. Θα το αντέξω! l Το λοιπόν! Πρέπει επειγόντως να βρούμε γκόμενο στη Ρεπούση! Νεκρή γλώσσα τα Αρχαία Ελληνικά; Να της φύγει η καούρα, να σταματήσει να λέει μαλακίες και να ανεβάζει στο κόκκινο τα πιεσόμετρά μας. l Τις ίδιες μέρες ξεπήδησε μια εφάμιλλη σε ρεπούσειο κάλλος δήλωση του βουλευτή του ΔΗΣΥ Μάριου Μαυρίδη, με την οποία θεωρεί λανθασμένη τη δωρεάν Παιδεία. Τι διάολο; Τελικά όλοι οι έγκριτοι οικονομολόγοι μας έχουν θηλάσει από το γάλα της Σχολής του Σικάγο του Μίλτον Φρήντμαν; (Για όσους απορούν τι είναι αυτή η Σχολή, παραπέμπω στο βιβλίο ή στο φιλμάκι «Το Δόγμα του Σοκ», της Ναόμι Κλάιν). l Γι’ αυτό και εγώ σκέφτομαι να αλλάξω το όνομά μου από Μάριος Ρέπουσος σε Μάριος Μαύριδος. Ίδωμεν. l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο πέλαγο… Μάριος Ρέπουσος 14 ΚΟΥΡΕΨΕΤΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ 28 Σεπτεμβρίου 2013 Η ΚΥΡΙΑ ΕΥΑΝΘΙΑ ΚΑΛΑΜΙ σας συμβουλεύει Εξαιτίας της μεγάλης λαϊκής απαίτησης, η κυρία Ευανθία επιστρέφει για λίγους μήνες, παρ’ ότι είναι πια πολύ ηλικιωμένη και κουράζεται με τα σύγχρονα προβλήματα των Κυπρίων. Να λοιπόν και ένας ιστότοπος που δεν μας χαρίζει κάστανα και καλά κάνει. Λέγεται ΚΑΛΑΜΙ www.kalami.net και εδρεύει στην Αμερική. Αν είχαμε από τους αδελφούς Ελλαδίτες μια τέτοια αντιμετώπιση από το 1974 και μετά, ίσως τα πράγματα να μην ήταν σήμερα έτσι... Η κριτική δεν έβλαψε κανέναν... Πιο κάτω η είδηση τους για την άφιξη του Προέδρου μας στην Αμερική. Διαβάστε την: Στη Νέα Υόρκη και ο πρόεδρος της Κύπρου ο κ. Ανανστασιάδης (προφέρεται: Ανάν - στάση, άδης) Με σεφταλιάν, σουτζούκον, χαλούμιν και κομανταρίαν, τα αδέλφια μας οι Τζιμπρέοι θα φιλέψουν τον πρόεδρόν τους, σε τιμητικό δείπνο. Οι Tζιμπρέοι στις ΗΠΑ, από τιμητικά δείπνα και πανηγύρια «σκίζουν» και όταν δεν έχουν να τιμήσουν κανέναν της προκοπής, όπως γίνεται συνήθως, αλληλοτιμούνται, κάνοντας πλάκες μεταξύ τους. Δηλαδή, απονέμουν «τιμητικές πλάκες» ο ένας στον άλλον. Στο δείπνο, ο κ. πρόεδρος, θα τους μιλήσει γιά το μνημονιακό success story και τα «αέρια» που εκπέμπουν οι Τζιμπρέοι, δηλ. τα φυσικά αέρια-υδρογονάνθρακες. (Τα αδέλφια μας οι Τζιμπρέοι έχουν εξοικειωθεί πολύ με τα φυσικά αέρια. Γιά 39 χρόνια κάνουν «αγώνα» γιά την «απελευθέρωση» των τουρκο-κατεχόμενων περιοχών, το 1/3 της μεγαλονήσου, με όπλα τους τα φυσικά τους αέρια, δηλ. με... πορδές). Κυρία Ευανθία, Προψές που επήεν να με γαμήσει ο άντρας μου, εν τα εκατάφερεν. Έβαλέν την λλίον μέσα μου, αλλά γλήορα εξηκαύλωσεν τζιαι ό,τι τζιαι αν της έκαμα, εν ετάρασσεν να πρηστεί. Όταν τον ερώτησα να μου πει τι τρέχει, είπεν μου να περιμένω άλλην ημέραν, διότι τούτη εν η κακή του βίλλα τζιαι εν πρόκειται να ξανακαυλώσει. Είπα τζι εγιώ να περιμένω. Όμως το πρωίν που επήα στον κασάπην, ήβρα την γεναίκαν του Ττοουλή του νυχτοφύλακα τζιαι είπεν μου ότι εψές, μετά που μέναν, επήεν που το σπίτιν της τζιαι εγάμαν την ούλλη νύχτα με την καλήν του βίλλαν. Επροσβάλτηκα, κυρία Ευανθία, διότι άκουσέν μας τζιαι ο κασάπης τζιαι έσουζεν την κκελλέν του σαν να ’θελεν να μου πει «καλά να πάθεις. Τον τζιαιρόν που σου το εζήτησα εγιώ, είπες μου εν σου το διώ, εν εχάλασεν ακόμα η βίλλα του αντρός μου». Το μεσομέριν που ήρτεν έσσω να φάει λαλώ του «εγύρευκέν σε ο Ττοουλής ο νυχτοφύλακας, θέλει μιαν καλήν βίλλαν για να γαμά την γεναίκαν του, διότι τζιείνος εν ηξορτώννει, τζιαι εγιώ είπα του πε του αντρός μου». Τζιαι, εν θα το πιστέψεις, κυρία Ευανθία, λαλεί μου «εγιώ ΑΚΕΛικές σαν την γεναίκαν του Ττοουλή εν τες γαμώ, ούτε με την καλήν μου βίλλαν ούτε με την κακήν μου». Τι να κάνω, κυρία Ευανθία μου; Γ. Α., Στρόβολος Αγαπητή μου φίλη, Ο σύζυγός σου είναι προφανώς ένα ΑΚΕΛικό κάθαρμα που δεν μπορεί ν’ αναλάβει τις ευθύνες του. Θέλει και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο. Εγώ θα σε συμβούλευα την επόμενη φορά που θα σου πει «γύρισε, ρα γεναίκα, θέλω κώλον», να του πεις κι εσύ, μάλιστα εις βαριάν κυπριακήν, «έκλεισα την κακήν τρύπαν, ρε ξημαρισμένε». Δες και την περίπτωση του κασάπη. Έχω ακούσει πως οι κασάπηδες όλο με καλά κρέατα ασχολούνται, εάν με καταλαβαίνεις. ❀ Κυρία Ευανθία, Ο καινούργιος διευθυντής της εταιρείας μου είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος, σε αντίθεση με τον άλλον που λίγο ήταν να καταστρέψει την εταιρεία μας και να μείνουμε όλοι άνεργοι. Για να μην τα πολυλογώ, κυρία Ευανθία, όταν με κάλεσε στο γραφείο του μαζί με δύο άλλους υπαλλήλους, ήταν πολύ θυμωμένος και αυταρχικός, ούρλιαζε και φώναζε σαν να ’ταν μεθυσμένος. Κάποια στιγμή είπε στους άλλους πολύ θυμωμένα να μας αφήσουν μόνους και έκλεισε την πόρτα. Μου είπε αμέσως να κατεβάσω το βρακούιν μου και να τουμπώσω πάνω στο γραφείο του, πράγμα που έκανα διότι στη δουλειά μου πάντα ακούω τους προϊστάμενούς μου. Ο ίδιος άρχισε να βγάζει τα ρούχα του και να φωνάζει «θα σε σσιίσω, θα σε σσιίσω». Όταν έβγαλε όλα του τα ρούχα και έμεινε μόνο με τις ζαρτιέρες του κι ένα μαύρο σουτιέν, κυρία Ευανθία, έπαθα την πλάκα της ζωής μου. Πήρε κι ένα μαστίγιο και άρχισε να το τρίβει πάνω μου. Μετά έχυσε μια κουμανταρία πάνω στον κώλο μου και άρχισε να με γλείφει και να με βρίζει στα γερμανικά. Πήγε να με πάρει από πίσω, κυρία Ευανθία, αλλά δεν τα κατάφερε. Όταν σταμάτησε, εγώ έκλαιγα διότι νόμισα ότι εγώ φταίω, επειδή δεν συγκινήθηκα με τις ζαρτιέρες. Με έπιασε αγκαλιά και μου είπε «μεν μαραζώνεις και μην πεις τίποτα του Μακάριου Δρουσιώτη. Έλα να πούμε τον εθνικό ύμνο και όλα θα είναι όπως πριν». Δεν κατάλαβα τη συμπεριφορά του, κυρία Ευανθία. Τι μπορώ να κάνω; Α. Ε., Ακρόπολις Φίλη μου, Είσαι σίγουρη ότι αυτό το συμβάν έγινε με τον διευθυντή σου και όχι με τον Νίκο Αναστασιάδη; Αυτά που περιγράφεις φωτογραφίζουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρά κάποιον διευθυντή σε εταιρεία. Οι διεφθαρμένοι διευθυντές εταιρειών και τραπεζών συνήθως φορούν μεταξωτά βρακάκια και όχι ζαρτιέρες με μαύρα σουτιέν τύπου γουόνδερ. Μη στενοχωριέσαι, δεν είσαι η πρώτη που έχει φαντασιώσεις ότι πάει με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και αυτός, εν αντρέπεται τα μούτρα του, την αφήνει αγάμητη. ❀ Κυρία Ευανθία, Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα. Παρ’ ότι η γυναίκα μου εν συντηρητική –για να καταλάβεις, εν ξιουρίζει ούλλον της το πουττίν όπως κάμνουν οι καλές Λευκωσιάτισσες–, εν τούτοις κάθε νύχτα πριν φάμε μου αποκαλύπτει πως θέλει να κάνει σεξ με τον Νίκο Αναστασιάδη, διότι βρίσκει το αυταρχικό και φασιστικό στυλ του πολύ ελκυστικό και σεξουαλικό. Θέλει, λαλεί, να τον δει τίτσιρον με ζαρτιέρες και μαύρο σουτιέν να την δέρνει μ’ ένα μαστίγιον, να βάλλει κουμανταρίαν πάνω της, να την γλείφει τζιαι ύστερα να την γαμά. Είπα της ότι θέλω διαζύγιον τζιαι τζιείνη αποκάλεσέν με ΑΚΕΛικόν που δεν μπορώ να δεχτώ την άλλην άποψην. Τι να κάνω, κυρία Ευανθία; Είμαι απελπισμένος. Γιώργος Ευθυμίου, Ακρόπολη Αγαπητέ μου φίλε, Εάν όντως είσαι ακόμη ΑΚΕΛικός, πήγαινε ν’ αυτοκτονήσεις, διότι η γυναίκα σου έχει εκπληρώσει την επιθυμία της. Το γεγονός ότι δεν υπήρξε διείσδυση δεν σημαίνει τίποτα. Ο Πρόεδρος δεν μπορεί να μας γαμά όλους, κάποιοι δυστυχώς πρέπει να μείνουν απ’ έξω. Μια βίλλα είναι, που έλεγαν και οι παλιοί. Τρεις λεβέντες που χάθηκαν Πού είναι οι καημένοι; Έχουν κατιτίς να φάσιν; Στέλλει τους κανέναν κιβώτιον με τρόφιμα η εκκλησία μας; Επιάαν την σύνταξήν τους οξά ζιουν με δανεικά; Δυστυχώς έτσι είναι ο κόσμος, ξεχνά τα καλά που του κάμνουν. Εν ακούσαμεν ούτε έναν Κυπραίον να τους ψάχνει να δει εάν όντως ζιουν. Έτσι αχάριστοι είμαστεν. Όπου τζιαι να βρίσκεστε, λεβέντες, να ’σαστεν καλά, να σας προσέχει η Παναγία μας τζιαι ο Θεός να φωτίζει τα βήματά σας. Εμείς προσφέρουμε τρία κουπόνια της υπεραγοράς Λίτολ των δέκα ευρώ σε έκαστον πρώην υπουργόν Οικονομικών, σύνολο δηλαδή 30 ευρώ στον καθέναν, για να ψωνίσουν να ταΐσουν την οικογένειά τους ή, αν δεν έχουν οικογένεια, τους σσιύλλους τους. 28 Σεπτεμβρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com Νεκατσιώ τον Δημητριάδην. Θυμίζει μου τον Χριστόφκιαν. Γιαξ. ΣΤΟ ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ BAR 4 NOEMBΡΙΟΥ 2013 TIBI 69 ΞΑΝΑ Μία έγχρωμη και σινεμασκόπ σάτιρα για άτομα πάνω από 25 ετών και χωρίς προβλήματα καρδίας ΚΑΖΑΚΑΣ, ΚΑΣΚΑΟΥΝΙΑΣ, ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ, ΚΑΛΛΗ και ΚΜΟΔΕΣΤΟΥ, τουτέστιν τα πέντε Κ όπως δεν τα έχετε δει ξανά 15 Εν τω μεταξύ, το λούμπεν προλεταριάτο… Οι απληροφόρητοι, απόκληροι, αμέτοχοι στις αποφάσεις της πολιτικοοικονομικής ελιτείας του τόπου, δέκτες ανήμποροι, ωστόσο, των συνεπειών της κοινωνικής απόσυρσης ή εκλυμάτωσης, social dumping, το κοινωνικό ολοκαύτωμα που η πολιτικοκοινωνική ηγεσία των ευνοημένων να επιλέγουν την αυτοπροστασία τους συμφώνησαν με την Τραπεζική Διεθνή των Κυβερνώντων, πια, τον τόπο ξένων πιστωτών… Το λούμπεν προλεταριάτο, που του επιβάλλεται να δεχτεί τις ντιρεκτίβες της νοημοσύνης και των σχεδίων των απομυζητών του επικυριάρχων – και την αντίστοιχη δική του ταπείνωση, ευτελισμό κι εξανδραποδισμό ως φυσική κατάσταση, ως ηθικά δικαιωματική δεοντολογική διόρθωση για τη δική τους ευθύνη που… δέχτηκαν τις προηγούμενες επιβολές και κοινωνικοοικονομικούς σχεδιασμούς της κερδαίνουσας ελίτ που τώρα ανελεήτως τους τιμωρεί, και τους καλεί να τη συγχαρούν γι’ αυτό… Ζουν το δράμα τους, το βλέπουν να τους εξευτελίζει, να τους διασύρει, να τους φτύνει, βδελύσσεται και δακτυλοδείχνει στα δελτία ειδήσεων. Οι 75 εύπιστοι, πεινασμένοι για εργασία, χρόνιοι άνεργοι που κατέθεσαν ό,τι μπορούσαν να δανειστούν και να μαζέψουν, για να εμπιστευτούν τα όνειρα της απελπισίας τους σε «ξύπνιους» απατεώνες, δήθεν εργοδότες, που τους ξέβρασαν άφραγκους και ξεπουπουλιασμένους στη Λίλλη της Γαλλίας – σαν τους λαθρομετανάστες που τόσοι εχθαίρουν και περιφρονούν στην Κύπρο… Κι οι δύο νεαρές λούμπεν ιερόδουλες, θύματα σωματεμπόρων, φορτωμένες βαριά αφροδισιακά νοσήματα, αφού για δυο μπακκίρες παραπάνω δέχονταν για τον εαυτό τους και για τους δεκάδες πελάτες τους να συνευρίσκονται χωρίς προστασία… Δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες, οι –έντρομοι τώρα– στο εκτενέστατο ήδη πελατολόγιο των εκμεταλλευτών της δυστυχισμένης πραμάτειας τους, αφού αυτή πουλιόταν σαν «κελεπούρι», σε τιμές πατώματος της ανθρώπινης ευτέλειας… Ιστορίες, ναι, ανθρώπινου ευτελισμού που θα πληθαίνουν στα ειδησεογραφικά, μία εμπορία του κοινωνικού τρόμου με τον διπλό σκοπό να πείθει το ογκούμενο, πια, λούμπεν προλεταριάτο να αρπάζονται έντρομοι από το φονικό κοινωνικό φάρμακο των κυρίων, στηρίζοντας τους δημίους των. Και να δέχονται αδιαμαρτύρητα τις διαφαινόμενες, στις τραγικές ιστορίες αυτές στα σαρκοβόρα ΜΜΕ, ενδείξεις ολοένα διευρυνόμενης κοινωνικής διαστρωμάτωσης, με την κρυφή, βουβή κι ανομολόγητη ελπίδα ότι με τη φοβισμένη συγκατάνευση στα αβυσσαλέα τεκταινόμενα που οι ιστορίες αυτές μαρτυρούν, τα εξορκίζουν ώστε να αποφύγουν το άτεγκτο, της οικονομικής μας μοίρας, δίχτυ από το να τους αρπάξει κι αυτούς… Η έσχατη κατάντια της ηθικής παράδοσης… Τίτος Χριστοδούλου ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ l Ω 10 ΕΥΡ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ Ω 20 ΕΥΡ Ω 10 ΕΥΡ 16 ΣΥΝΑΓΕΡΜΙΚΟΙ, ΞΥΠΝΑΤΕ. Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ. 28 Σεπτεμβρίου 2013 Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣ Δεδομένου ότι αυτήν την εποχή ο νους μου είναι πάνω απο την κκελλέν μου, πήρα το αμάξι μου μίαν πρωίαν με τη δροσούλα και οδήγησα μέχρι την Πόλη της Χρυσοχούς, για να πάρω συνέντευξη από τον κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Συνέντευξη που ομολογουμένως ήταν long overdue. Τον βρήκα στη Συνεργατική της γραφικής κωμόπολης να καθαρίζει χαμογελαστός λουβί. Στα ταμεία γινόταν χαμός. Πελάτες πολλοί, οι περισσότεροι τίτσιροι, διεκπεραίωναν χαρούμενοι τις τραπεζικές τους συναλλαγές. «Πες λουβί-λουβί-λουβί», τον προκάλεσα μόλις πλησίασα. «Ναι, γιατί επέλλανα», μου απάντησε. Συνέχισα επιθετικά. «Ποιος άνθρωπος με σώας τας φρένας θα βάφτιζε κάποιον Αβέρωφ;» τον ξάφνιασα. «Δεν είναι σαν να ονομάζεις κάποιον Μολότοφ, λόγου χάριν;» συνέχισα. Άναψε τσιγάρο, χαμήλωσε ντροπαλά το βλέμμα κι απάντησε. «Είσαστε ο πρώτος που το προσέχει. Βλέπω δικαιολογείτε τη φήμη σας…» Τον ευχαρίστησα ευγενικά και τον ρώτησα αν η Κύπρος μας πρέπει να είναι κράτος. «Αγγούρκα», απάντησε φανερά οργισμένος. «Το πολύ πολύ που θα μπορούσαν να μας αφήσουν να κάνουμε, ήταν να γίνουμε γουμάς και να μας κυβερνούσε ένας πετεινός. Πίστεψε μου. Έτσι θα τα καταφέρναμε καλύτερα», πρόσθεσε. Ετοιμαζόμουν για την επικείμενη κρίσιμη ερώτηση, όταν είδα με έκπληξη τον κ. Αβέρωφ να σηκώνεται σαν ελατήριο και να πετά την κατσαρόλα με το λουβί πάνω στην κκελλέν του κ. Χλωρακιώτη. Ο τελευταίος καθόταν δίπλα, στο ιερό του παραρτήματος και εξομολογούσε τον κ. Πιττοκοπίτη που, τη δεδομένη στιγμή, ομολογούσε πως είχε αποπειραθεί εκ παραδρομής να γαμήσει τον κρεοπώλη της γειτονιάς του. Ο κ. Χλωρακιώτης είχε σηκωθεί και ξυλοκοπούσε τον παλαίμαχο πολιτικό, δεχόμενος όμως την κατσαρόλα στην κκελλέν, λιποθύμησε ολοσχερώς. Μέσα σε μιαν ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, συνεχάρηκα τον συνομιλητή μου για την παρέμβασή του και προχώρησα σε ακαδημαϊκά θέματα. «Ποια είναι η επιστημονική εκτίμηση της κατάστασης;» ρώτησα. «Εν της πουτάνας», απάντησε. «Οι ασκοί του Αιόλου που έχουν ανοίξει οι απανταχού τραπεζίτες με τα παράγωγά τους, τις φούσκες και τα αρπακτικά τους δάνεια, δεν θα αφή- σουν τίποτα όρθιο. Όσοι έχουν επιχειρήσεις θα βάλουν λουκέτο, όσοι είναι εργαζόμενοι θα καταταγούν στη στρατιά των ανέργων με τις Louis Vuitton, τα BMW και τα πατέ ντε φουά, οι συντεχνιακοί θα μετεξελιχθούν σε τραβεστί και θα εκδίδονται στη Ρηγαίνης και όσοι είναι από τζάκι, θα υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν το εισιτήριο διαρκείας που έχουν στο γήπεδο της Άρσεναλ. Τούτοι τζι αν θα υποφέρουν, ζάβαλλι μου», τόνισε αναστενάζοντας ο φτεροπόδαρος πολιτικός. Ο Αναγνώστης και η Στήλη του εκτρέπονται Θα το ομολογήσω αυθόρμητα: Η εντύπωσή μου είναι ότι σε κρίση ευρίσκονται όλα τα μείζονα της συλλογικής ζωής. Η σκέψη, η γλώσσα, η ελευθερία, η εργασία, η τέχνη, η πολιτική, η παιδεία, η αιδώς, η δικαιοσύνη. Στις μάχες διαλέγει κανείς την πλευρά και τα όπλα του… Λοιπόν, καθώς έζωνε τον Προμηθέα η δυσκολία –ποιον τρόπο να βρει, για να κρατηθεί στη ζωή ο άνθρωπος– κλέβει τη σοφή τέχνη του Ηφαίστου και της Αθηνάς, μαζί και τη φωτιά –γιατί η τέχνη αυτή χωρίς φωτιά δεν μπορεί να γίνει κτήμα κανενός ούτε να του σταθεί χρήσιμη– και που λες έτσι την κάνει δώρο στον άνθρωπο. Μ’ αυτόν τον τρόπο λοιπόν ο άνθρωπος πήρε στα χέρια του την τέχνη που τον βοηθά για να ζήσει, αλλά του έλειπε η άλλη, η πολιτική τέχνη, γιατί η καλή σου βρισκόταν δίπλα στον θρόνο του Δία. Ο Προμηθέας όμως δεν είχε πια καιρό να μπει στην ακρόπολη του Δία, ας μην ξεχνάμε ότι ο Δίας είχε φοβερούς καστροφύλακες. Μπαίνει όμως κρυφά στο συνεταιρικό εργαστήρι της Αθηνάς και του Ηφαίστου, όπου οι δυο τους δούλευαν –με τι μεράκι!– τις τέχνες τους, κλέβει τότε και του Ηφαίστου την τέχνη, που δουλεύει με τη φωτιά, και τις υπόλοιπες τέχνες, της Αθηνάς, και τις δίνει στον άνθρωπο. Και έτσι ο άνθρωπος απόχτησε εφόδια για να ζήσει, ο Προμηθέας όμως, όπως λένε, δικάστηκε σε λίγο για κλοπή. Λοιπόν, μια και ο άνθρωπος πήρε κι αυτός μερίδιο από τον κλήρο των θεών, πρώτα απ’ όλα τα ζωντανά μόνο αυτός –σαν συγγενής βέβαια των θεών– πίστεψε σε θεούς και άρχισε να χτίζει βωμούς και αγάλματα των θεών, κατόπιν με την αξιοσύνη του σχημάτισε γλώσσα και λέξεις, συνταιριάζοντας τις συλλαβές, και βρήκε τα ρούχα και τα παπούτσια και τα σκεπάσματα και τις τροφές που δίνει η γη. Οι άνθρωποι λοιπόν με τα εφόδια αυτά τον πρώτο καιρό ζούσαν σκόρπιοι, πολιτείες δεν υπήρχαν. Έτσι τους αφάνιζαν τα θηρία, γιατί, όπου κι αν πήγαινες, αυτά ήταν πιο δυνατά από αυτούς […] κι αιτία ήταν που δεν κάτεχαν ακόμη την πολιτική τέχνη, που ένα μέρος της είναι η τέχνη του πολέμου, ένιωσαν λοιπόν την ανάγκη να συγκεντρώνονται και να κτίζουν πολιτείες Αντιλήφθηκα την αγωνία του ανθρώπου και προσπάθησα να τον ανακουφίσω, απευθύνοντάς του την επόμενη ερώτηση σε άπταιστον καθαρεύουσαν. «Πώς θα διεξέλθει η μαρτυρική μεγαλόνησος της παρούσης άκρως κρισίμου οικονομικής καταστάσεως;» Ο κ. Αβέρωφ, που στο μεταξύ είχε μπει μέσα στο πλυντήριο, έβγαλε το κεφάλι του από τον κάδο και, με βλέμμα στοχαστικό, εξήγησε. «Η απάντηση στα προβλήματά μας ακούει στο όνομα event management. Σκεφθήκατε ποτέ τι έσοδα θα είχε ο τόπος αν αναλαμβάναμε τη διοργάνωση της τελετής απονομής του ετήσιου βραβείου για την Ανδρική Εμμηνόπαυση; Ή ακόμη και την τέλεση του χορού των παγκόσμιων λεσβίων;» Με κοίταξε με μία στιγμιαία λάμψη στο μάτι, ήταν σαν και το σκοτεινό του πρόσωπο να το χάραξε αστραπή. Με ρώτησε: «Πέστε μου. Εσείς γνωρίζετε άνδρες που είναι λεσβίες; Εγώ ξέρω πολλούς, αλλά δεν το λέω σε κανέναν…» Σκέφτηκα τότε να το γυρίσω στις σπαζοκεφαλιές, να δω μέχρι πού φτάνει η νοημοσύνη του αινιγματικού Πάφιου, υποβάλλοντάς του το εξής αμείλικτο ερώτημα: «Πες ότι ήσουν κυνηγός στον ΑΠΟΠ και καθώς ετοιμαζόσουν να σκοράρεις με θεαματική κεφαλιά ψαράκι, σ’ έσπρωχνε ο Καϊάφας και πήγαινες και κουτουλούσες την μπάρα. Αυτό είναι έμμεσο λάκτισμα ή τρία κόρνερ πέναλτυ;» Δεν ήταν στα γραμμένα να απαντήσει. Δεν είχα προλάβει να τελειώσω και στο παράρτημα είχε εισβάλει η συμμορία συνεργατιστών υπό την αιγίδα του κ. Μουσκάλλη, που απήγαγε τον κ. Αβέρωφ και τον μετέφερε σε άγνωστη τοποθεσία με ένα Ford Escort. Λέγεται πως το αμάξι το οδηγούσε η κ. Μιμή Κυπριανού. Ορισμένα πράγματα δεν θα αλλάξουν ποτέ. Πορφύριος Ρουπιρόζα Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού για να σωθούν. Όμως όποτε συγκεντρώνονταν, αδικούσε ο ένας τον άλλον, μια και δεν είχαν την πολιτική τέχνη […] Τότε ο Δίας ανησύχησε μήπως χαθεί η ράτσα μας από το πρόσωπο της γης και στέλλει τον Ερμή να φέρει στους ανθρώπους την αιδώ και τη δικαιοσύνη, για να δημιουργηθούν μονιασμένες πολιτείες και δεσμοί που να δένουν με φιλία τους ανθρώπους. Που λες, ρωτά ο Ερμής τον Δία με ποιον τρόπο τέλος πάντων να δώσει στους ανθρώπους την αιδώ και τη δικαιοσύνη. «Πώς; Όπως έχουν μοιραστεί εκείνα: ένας γιατρός εξυπηρετεί πολύν κόσμο, το ίδιο και οι άλλοι τεχνίτες. Λοιπόν με τον ίδιο τρόπο να βάλω στους ανθρώπους τη δικαιοσύνη και την αιδώ ή να τις μοιράσω σε όλους;» «Σε όλους», είπε ο Δίας, «και ο καθένας να έχει το μερίδιό του, αλλιώτικα πώς θα σταθούν πολιτείες, αν λίγοι έχουν μερίδιο απ’ αυτές, όπως έγινε με τ’ άλλα επαγγέλματα; Και βγάλε έναν νόμο με τη σφραγίδα μου: όποιος είναι ανίκανος να κρατήσει το μερίδιό του από την αιδώ και τη δικαιοσύνη να τον σκοτώσουν – γιατί αυτός είναι πανούκλα της πολιτείας». ΠλάτωνοςΠρωταγόρας,321c-322d. Μετάφραση:ΗλίαςΣ.Σπυρόπουλος JaquelinedeRomilly,Jean-PierreVernant, ΑγαπάμεταΑρχαίαΕλληνικά, εκδόσειςΠοταμός,Αθήνα2002, σελ127,129 28 Σεπτεμβρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com «Υπάρχω κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω κι ας βαδίζουμε σε δρόμους χωριστούς». Στελλάρα, ζεις. 17 ΓΛΟΣΙΚΑ, ΡΗΝΙΚΑ, ΩΦΘΑΛΜΥΚΑ ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΡΩΒΛΙΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΥΣ ΜΑΣ Σ’ αυτήν τη στήλη θα αποδεικνύουμε κάθε μήνα πως σταδιακώς μας οδηγούν στην αλαλία, μέσω της υιοθέτησης του λατινικού αλφαβήτου. Κάποιοι υπολογίζουν ότι μέσα στα επόμενα 25 χρόνια ελάχιστοι «Έλληνες» θα γράφουν αποκλειστικά στη μητρική τους ελληνική γλώσσα. Ήδη οι μεγάλες εταιρείες, η τηλεόραση, οι τράπεζες και τα πλείστα των περιοδικών ειδικών θεμάτων έχουν ονόματα ξενι- κά και τα αναγράφουν με λατινικούς χαρακτήρες. Ήδη πολλά προϊόντα είναι γνωστά μόνο με την ξενική τους ονομασία. Τα μάτια μας και τ’ αυτιά μας συνηθίζουν τους λατινικούς χαρακτήρες και τα ξενικά ονόματα σε τέτοιον βαθμό που σιγά σιγά ο εγκέφαλός μας προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες, με αποτέλεσμα να μας έρχεται πιο φυσιολογικά να προφέρουμε τις ξενικές λέξεις ή φράσεις παρά τις ελληνικές. Εμείς κάθε μήνα θα αναφέρουμε αυτές τις περιπτώσεις και θα καταγγέλλουμε όλους αυτούς που παραβιάζουν τους νόμους και το σύνταγμά μας. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα χρειαστεί να πάρουμε τα όπλα για να υπερασπιστούμε τη γλώσσα μας. Απ’ ότι φαίνεται, όμως, μόνο έτσι ίσως καταφέρουμε κάτι το ουσιαστικό. Τώρα, τι στο διάολο είναι αυτό το ΣΚΟΥΠ ΟΦ ΝΙΚΟΣΙΑ, ίσως μόνο οι πλανόδιοι παγωτάρηδες μπορούν μας πουν. Μην υποστηρίζετε αυτούς που δεν σέβονται τη γλώσσα μας. Σαμποτάρετε τα προϊόντα τους, είναι συνταγματικό σας δικαίωμα. Αυτή η επιγραφή δεν βρίσκεται στη Νέα Υόρκη ούτε στο Παρίσι αλλά στην κακόμοιρη τη Λευκωσία. Έθνικ γίναμε πια εμείς οι Γκρικς, κατάρα έπεσε πάνω μας και γίναμε εξωτικά φρούτα στον ίδιο μας τον τόπο. Το λεγόμενο Σεπτέμπερφεστ, το οποίο διεξήχθη στο ΜΟΑΤ της CONSTANZA τον Σεπτέμβριο, είναι το καθιερωμένο πια φεστιβάλ των οπαδών της μπύρας. Οι κυπρολεβαντίνοι δεν το ονόμασαν SEPTEMBER BEER FESTIVAL, επειδή στο παιχνίδι του γλωσσικού και άλλων ειδών ιμπεριαλισμού έχουν μπει κι οι Γερμανοί και εμείς, ως διεθνιστές, δεν μπορεί να μην αγαπάμε όλους τους κατακτητές και καταπιεστές μας. Καταλάβατε, lidl people; Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι αυτοί οι νεοκύπριοι που αγαπούν τόσο πολύ την Κύπρο, γράφουν μόνο στα αγγλικά ωσάν να μην είναι Κύπριοι, ωσάν να είναι αγγλόσποροι που για κάποιον περίεργο λόγο κατοικούν στην Κύπρο. ΑΠΟ Ι Ε Ρ Ο » Φ ΚΥΚΛΟ ΕΙΣ «ΑΙΓΑΙΟΝ ΟΣ ΤΙΣ ΕΚΔ Κ Να και μία ετικέτα κρασιού που σέβεται την παράδοσή μας. Ούτε λέξη στα ελληνικά, αλλά είναι και διακοσμημένη με σύμβολα που παραπέμπουν στους Ναΐτες και στον Μεσαίωνα. Αυτά παθαίνουν οι λαοί που θέλουν να αυτοκτονήσουν. Πρέπει πρώτα να αυτοκτονήσουν τη γλώσσα τους και την ιστορία τους, ύστερα να ηρωοποιήσουν τους σφαγείς τους και μετά να πέσουν από το κάστρο του Κολοσσιού. Γέμισε ο τόπος με μη κυβερνητικές οργανώσεις και η παλιά Λευκωσία σιγά σιγά μετατρέπεται σε πειραματόζωο διαφόρων αγγλόφωνων και τουρκόφωνων καλοθελητών που θέλουν μιαν cyprus όπου Έλλιναις, Ττούρκι, Ππακιστανί, Αγγλέζι, Maronites, Αρμόνιοι κλπ, etc, κλπ, etc, θα ζουν αδελφωμένα στην πρωτεύουσά τους την Νicosia. Για όσους δεν γνωρίζουν, η Nicosia είναι το πρώτο αριστερά, δεύτερο δεξιά μόλις περάσεις το Nightbridge του Λονδίνου. Σκατάες! ΟΡ Φ Ο Λ ΥΚ ΕΙ MHN XAΣΕΤΕ ΤΑ ΝΕΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΠΑΣΙΑΡΔΗ 18 ΚΕΡΥΝΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΤΩΡΑ! Η άλλη 28 Σεπτεμβρίου 2013 Ένωσις Ένα τηλεφώνημα και μια επιστολή του Κωστάντη Το τηλεφώνημα στην «Ένωση» - Η επιστολή στον Άντη Α΄ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ Hello, hello! Enosis there? Ποίος ομιλεί; Τζιείνος πον σε φοάται, ο Κωστάντης! Ποιος Κωστάντης; Όου, dear, απογοητεύκεις με, μα εν με εκατάλαβες που την αρκοφωνάραν μου; Ο Κωσ τάντης είμαι, ο φίλος σου, your dearest lover, που πριν δεκατρία χρόνια ακριβώς, το 2000, τότες που ήμαστιν ακόμα κώλος τζιαι βρατζιίν, εφιλοξένησες σε έξι συνεχόμενα φύλλα σου μιαν κόντραν μου, που εγίνηκεν ανάρπαστη, τζι αύξησες την κυκλοφορίαν σου, εξήχασες; Όι, όι την κόντραν μου του γαδάρου, εννοώ την κόντραν, την αντιπαράθεσήν μου με τον φίλον μας τον Άντην: «Ο Άντης τζι ο Κωστάντης»! Να πάμεν εις τ’ ανάθθεμαν τζι οι δκυο; Μα γιατί, darling; Τζι άτε, εγιώ είμαι εις τ’ ανάθθεμαν που τότες, δηλαδή που το 2000, μα ο Άντης; Τι σου έκαμεν ο Άντης, το φιλούιν σου, το ππαλαζούιν σου, ετσακκωθήκετε; Να πάμω να μαειρεύκω; Εν εκατάλαβα, μπορεί να είμαι στα μαύρα ξένα, μα όι τζιαι μάειρας, σαν κάτι άλλους. Α, εκατάλαβα, ετσακκωθήκετε επειδή ήταν ακαΐλιστος, χα χα χα! Να μεν χαχανίζω, να μεν αγκανίζω τζιαι να μεν αγγλικανίζω, επειδή διώ σου στα νεύρα; Μα εν τζι αγγλικανίζω. Ωκεανίζω, που την Αουστράλιαν, που το Sidney. Επειδή τότες που μ’ επιάσετε στες ροτσιές τζι εσού τζι ο Άντης, ράστιν έπεψέν μου πρόσκλησην ένας αρφός μου γεροντοπαλλήκαρος, να με φέρει ποδά για να με βαϊλίζει, έτσι αχαΐρευτος που ήμουν, σιειρόττερα που λλόου σου, τζιαι ποθανόντα του εβρέθηκα τζιαι κληρονόμος του τζιαι ζιω τζιαι βασιλεύκω. Τζιαι δεν μαειρεύκω. Όπως εσέναν που εκατάφερες μαείραιναν, επειδή επάττισεν ο κκερχανές σου. Είνταλως τζι αττυμήθηκά σε τωρά; ’Ντα πότε σε εξήχασα, για να σε αττυμηθώ τωρά, που τόσα χρόνια η παρηορκά μου, η ορπία μου τζιαι τ’ όραμάν μου ήσουν εσού, με τα εξώφυλλα τζιαι τα εσσώφυλλά σου, τα εξώφυλλά σου τα χρωματιστά τζιαι με τα σώβρακα, τα εσσώφυλλα θέλω να πω, τ’ ασπρόμαυρα, τα ολοκέντητα ή τα τάγκα, που κάθε νύχταν που επήαιννα να ππέσω, μόνος κατάμονος μες στα σεντόνια μου, εδίουν τζιαι διώ ακόμα του μούτσιου τζι αφταίννει – α, εσυγκίνησές με, σκρόφα, ακόμα λλίον εν να με κάμεις τζιαι ποιητήν! Όι, εν σε έπιασα για να σου πω ότι παίζω σε μούτσιον, που αν σ’ έπιαννα δηλαδή μόνον για τούτον, γιατί εν κακόν να σου λαλώ αγαπώ σε ως τον μούτσιον; Μα έπιασά σε για να σου πω πόσον εσυγκινήθηκα τζιαι πόσον ενθουσιάστηκα, μα είντα μπου λαλώ, πόσον επιθαμμάστηκα τζιαι πόσον εσπαγιάστηκα που είδα στο τελευταίον φύλλον σου τ’ Αούστου, ύστερα που τόσα χρόνια πον φαρατζιισμένος, σαν να άννοιξεν η γη τζι εκατάπιεν τον, την επιστολήν-κριτικήν του άλλου φίλου μας, του Κώστα Βασιλείου του Δευτερκώτη, με τον τίτλον «Η πολύφερνη κυρία Πόπη» που την απευθύνει στον Άντην τον Πλατυσιανόν, τον Πίτσιλλον τζι αγρότην, τζιαι ψάλλει του τα που την ίσιαν τζιαι που την ανάποδην, για το βιβλίον του Κουράγιο,Πηνελόπη! Άκου η Κύπρος Πηνελόπη, τζι η Πηνελόπη κυρία Πόπη, άκου κόψιμον ο νους του. Εν παίζεται, σιόρ, ο άνθρωπος, το κείμενόν του εν άπαιχτον, έναν κείμενον αρσενικόν· αφού στο Α’ μέρος σιουμαλίζει τον, όπως ο άδρωπος ο σέρτης σιουμαλίζει πρώτα μιαν αρκογεναίκαν, με τα λοούθκια του, με τα φιλούθκια τζιαι τα δαχτυλούθκια του, για να ’ρτει ύστερα, στο Β’ μέρος, να του την φέξει άξιππα, ίσια τζιαι αξινόστραφα, τζιαι να πετάξει τες πουρνέλλες του έξω! Άρεσέν μου πολλά. Πολλά πολλά! Το μόνον πον μου άρεσεν, τζι απορώ έτσι πολλόξερη τζιαι πολλοπάητη που είσαι, ήταν που έβαλες τον Άντην δκυο φωτογραφίες, μιαν το εξώφυλλον της «Πηνελόπης» του τζιαι μιαν του ίδιου να κάθεται τζιαι να κορτώνει στο γραφείον του, με κοντομάνικον πουκάμισον τζιαι γελεκκούιν, σαν να κρατεί τον Θεόν που τα τζιέρρατα. Σαν να ήταν τούτος ο φιλοξενούμενός σου τζι όι ο Βασιλείου. Πον του έβαλες τίποτε χίτσιιν. Τζι άτε φωτογραφίες εν διά, που με αλλήθωρος με κορτοσιείλης ένι, μια λεβεντιά εν ο άθρωπος. Μα εμπορούσες να του βάλεις ένα δκυο εξώφυλλα, έστω τζιαι παρά την θέλησήν του, που τα βιβλία του που εσού του εξέδωσες, τον Κανόλλον, το Ίλαντρον τζιαι την ΘκειανμαςτηνΓιουγκοσλαβίαν, με τα υπέροχα σχέδια του Κύριλλου. Άρεσέν μου πολλά τζιαι το εισαγωγικόν σου που επρόταξες τζιαι που εξηγάς γιατί δημοσιεύκεις την επιστολοκριτικήν του, παρ’ όλον που διαφωνείς κάθετα τζιαι στο σύνολον τζιαι με το Α’ μέρος της το χιουμοριστικόν τζιαι με το Β’ το ξιτιμαστικόν – τζιαι ποιος σ’ αρώτησεν αν συμφωνείς ή αν διαφωνείς; Πρώτον, για να φιλοξενήσεις, λαλείς, την πελλάραν του, αφού η Ένωσις είναι το καλλύττερον φρενοκομείον, γιατί περί σχιζοφρένειας πρόκειται, λαλείς, να επαινείς τζιαι να ξιτιμάζεις το ίδιον έργον. Που εν δική σου πελλάρα γιατί, όπως σου εξήγησα τζιαι πιο πάνω, σιουμαλίζεις πρώτα την γεναίκαν, ώσπου να σου καϊλήσει. Δεύτερον, επειδή ο Κ. Βασιλείου, σαν περιθωριακός τζιαι καταραμένος ποιητής πόνι, λαλείς, εν έσιει άλλον βήμαν να παρουσιάζει τες απόψεις του, ο κακομάζαλος, τζιαι λυεί τον η μίλλα σου. Πον να μεν τον ηλυεί, γιατί έσιει τζιαι καλοέσιει, εν ηξέρει καλά, όποτε θέλει τζι όπου θέλει, τζι αν προτιμά εσέναν, λαλώ, εν που εδάκκασεν την λαμαρίναν μιτά σου. Darling! Τζιαι τρίτον, για να δώκεις την ευκαιρίαν στον Άντην, άμα δει δημοσιευμένην την επισ τολήν, άσχετον αν την έπεψεν τζιαι του ιδίου σιερογραφημένην, να έσιει πάτη- μαν να βκει να δώκει δημόσιαν απάντησην – τζιαι πού το έξερες ότι ήταν να του δώκει, ότι έπρεπεν να του δώκει απάντησην; Ξεκαθαρίζοντάς του, ωστόσον, ότι να φακκά χαμαί εν θα δημοσιέψεις την απάντησήν του. Άγνωστον γιατί, είτε για το να παστανάθθεμον που εσυνάφερες εσού είτε για τ’ ακαΐλιστον που εσυνάφερα εγιώ – εσού ξέρεις. Δώρον άδωρον δηλαδή, δώρον φαρμάτζιιν, σφάξε με τζιαι βαρ’ μου μίλλαν! Ε, είντα να κάμει ο άθρωπος, έκατσεν πρώτα τζι έγραψεν την απαντησούλλαν του. Δεκαέξι σελίδες πυκνοδαχτυλογραφημένες κουττούτζιιν, απέναντι στες οχτώ σιερόγραφες του Βασιλείου, τες αναρκογραμμένες, με τζιείνα τα μεγάλα γράμματα, ξέρεις τον γραφικόν του χαρακτήραν, σαν να γράφει ακόμα έναν μωρόν της Α’ ή της Β’ τάξης του Δημοτικού. Συν άλλες τρεις που έβαλεν έναν φίλον του να γράψει για να βάλουν ττερπιέν τον κολοκοφάν τον Δευτερκώτην – πυρ και κίνηση! Τζι αφού εν είχαν τ’ άγιον βήμαν σου για να δημοσιέψουν τα ευαγγελίσματά τους, μήτε κανέναν άλλον βήμα που τον Φιλελεύθερον ως την Χαραυγήν τζιαι που την Καθημερινήν ως τον Πολίτην, έκαμεν έναν πακκεττούιν με τες δκυο απαντήσεις τες δικές τους, συν το κείμενον του Βασιλείου, όπως επιβάλλαν τα δημοκρατικά θέσμια· τζι αφού έκαμεν μιαν λίσταν μ’ εκατόν ανοματούς, ύστερα πο ’ναν άσσιημον κοσσιίνισμαν, τους «Ενδιαφερόμενους», όπως τους λαλεί, την élite, την αφρόκρεμαν, έπεψέν το ηλεκτρονικά τζιαι στους εκατόν, μονοφατσιάς. Άστραψεν τζι επουμπούρισεν τζι εβρόντησεν η Χώρα – τζι όι μόνον η Χώρα! Όι που ’ταν να μας κάμουν πούλλαν! Του Βασιλείου εν του το έπεψεν, πού να του το πέψει, αφού εν γαΐζει που ηλεκτρονικά ο άθρωπος. Ούτε εσέναν, είμαι σίουρος, παρ’ όλον που γαΐζεις. Πρώτον γιατί έσιει σε άχτιν, έτσι όπως του έκοψες την φόραν τζι έκαμές τον ρεζίλιν μες στην Χώραν, που τον Τταχτακαλάν ως τον Άην Δεμέτην τζιαι την Παλλουρκώτισσαν, τζιαι που το Καϊμακλίν ως την Έγκωμην τζιαι την Αδώραν. Δεύτερον, επειδή εν είσαι μέσα στην λίσταν του των Εκατόν – έσιει χάζιν να ήσουν! Το τρίτον τζιαι το σπουδαιότερον, επειδή έξερεν πολλά καλά πως αν σου το έπεμπεν, ήταν να κόψεις με το ψαλλίδιν τες κόλλες τους, τζιαι του Άντη τζιαι του φίλου του, μπορεί ακόμα τζιαι του Βασιλείου, σε δκυο ή τέσσερα κομμάθκια, να τα τρυπήσεις με σακκοράφαν, να τα ρέξεις με σπάον τζιαι να τα κρεμμάσεις στην σιέστραν σου, να ’σιεις να δκιαβείς έναν γρόνον! Εμέναν, όμως, έπεψέν μου το, ώχχον ώχχον, έτσι για να σπάσεις. Αρώτησεν, έμαθεν, εντόπισέν με τζι έπεψέν μου το στην Αουστράλιαν γιατί, παρά ή σε χάρην της παλιάς κόντρας μας, όπως μου εξηγούσεν σε συνοδευτικόν του σημείωμαν, εθεωρούσεν με ακόμα φίλον του πο’ φάαμεν μαζίν ψουμίν τζιαι άλας, είσιεν με που τους πρώτους μες στην λίσταν του, των Εκατόν, που εκατόν να ’ν’ οι μέρες του, τζι εξόρκιζέν με, ο ασυχχώμπατος, να του έγραφα τζι εγιώνι κατιτίς, ας ήταν τζιαι δέκα λούρες, όπως έγραψεν ο φίλος του. Εν τζι αστρονόμαν πως αν ήμουν φίλος του στα εκατόν, του Βασιλείου είμαι στα σιίλια. Τζι αν αττυμήθηκα να επικοινωνήσω μιτά σου τωρά, ύστερα που δεκατρία γρονάτζια κουττούτζια, έννεν μόνον που εσπαγιάστηκα που την «Πόπην» του. Ούτε για τα μαύρα τ’ αμμάθκια σου μόνον – excuse me, darling! Μα για ν’ αννοίξεις τ’ αμμάθκια σου –είντα τα ’σιεις;– να ταράξεις τζι εσού νάκκον τον νούρον σου τζιει κάτω, όπως τον ταράσσω τζι εγιώ που δακάτω. Επειδή ο Βασιλείου, ξέρεις τον, εν τόσον εγωιστής τζι ακατάδεχτος, που τζιαι την μούττην να του κόψουν εν θα σσιύψει χαμαί να την πιάσει ούτε το στόμαν του εν ν’ αννοίξει ούτε το δαχτυλούιν του εν να λαχτήσει, να πει ή να κάμει κατιτίς. Τζιαι τι μπορείς να κάμεις εσού; Σουσούνιν τζιαι κατσούνιν, χιναέττισσα, που πάνω σου να κάμεις τζιαι να μεν τα νώσεις, πο’ ’θελες τζιαι παρατζιελιάν. Που την Αουστράλιαν! Πρώτον, να κάτσεις ν’ απομαγνητοφωνήσεις τούτον μας το τηλεφώνημαν (που αν μεν το εμαγνητοφώνησες εσού, να σου πέψω εγιώ την κασέτταν) τζιαι να το δημοσιέψεις στο επόμενον φύλλον σου, σαν Α’ μέρος. Ναι, έσιει τζιαι Β’ μέρος (όπως μας έμαθεν ο Βασιλείου): Μιαν αννοιχτήν επιστολήν που απευθύνω στον Άντην, εκ μέρους μου τζιαι για λοαρκασμόν του Βασιλείου, εν αγνοία του, βέβαια, που σου την πέμπω ηλεκτρονικά. Τούτον εν το λλιόττερον. Ναι, έσιει τζι άλλον, μεν με διακόπτεις: Είσαι ή εν είσαι φίλη του; Εσού να πας ν’ άμε ’υρεύκεις, να μαειρεύκεις τζιαι να μαυρογυρεύκεις, που η κουφή να σε φιλήσει, όσιεντρα τριτζιέφαλη. Είσαι φίλη του, φιλενάδα τζιαι κάφκα του. Μα ο φίλος τζιαι η φίλη, τζιαι περίτου η φιλενάδα τζιαι η κάφκα, στην ανάγκην του άλλου φαίνουνται. Έτσι όπως μου το είπεν ο δάσκαλός μου ο Φρίξος Πετρίδης, που ν’ αγιάσουν τα κόκκαλά του, ως συνάδελφος όμως, έναν μεγάλον διάλειμμαν πο’ ’πήα τζι εστάθηκα παράπλευρά του, στα ουρητήρια του Παγκυπρίου Γυμνασίου, τζι εκατουρούσαμεν. Ε, όπως ο Άντης έβαλεν τον φίλον του να του βρεθεί στην ανάγκην του, να του βρεθείς τζι εσού στην ανάγκην του φίλου σου, να γράψεις τζι εσού μιαν επιστολήν τζιαι να τους σιέσεις τζιαι να τους γρίσεις, τους γαμοσιίστηες. Τζιαι να βάλεις τζι άλλους φίλους σου να γράψουν. Τζι οι φίλοι των φίλων σου – η Ένωσις εν γιώρκιν σου. Όι, εν ετελειώσαμεν, έχω σου τζι έναν τρίτον, τελευταίον. 28 Σεπτεμβρίου 2013 Η ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ Η άλλη Ένωσις Κατέχεις που ηλεκτρονικά. Κατέ’ εις τζιαι καλοκατέ’εις, για να σου το πω στα κρητικά. Ε, αφού κατέχεις, να κάμεις τζι εσού έναν πακκεττούιν με πεντέξι κείμενα, τα δκυο έτοιμα που σου έχω εγιώ, το τηλεφώνημαν τζιαι την αννοιχτήν επιστολήν, μαζί με τ’ άλλα πον να γράψετε εσού, οι φίλοι σου τζι οι φίλοι των φίλων σου, τζιαι να τα πέψεις ηλεκτρονικά, όι σε εκατόν, σε σιίλιους ανομάτους. Είντα, τζιείνοι εν γρυσοβίλληες, εμάς εν βαζανάτη; Ποιος εν να σου τραβά τα έξοδα; Να σου τα πέμπω εγιώ που δα’ κάτω, τταμακκέρισσα. Άτε γεια, άτε γεια! Darling! Β΄ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ Αγαπητέ «αγαπητέ», αφού έτσι είθισται, Άντη. Λυπούμαστιν. Λυπούμαστιν – γράφω σου στον πληθυντικόν, όχι τον πληθυντικόν της μεγαλοπρέπειας. Γιατί εν τζι είμαι ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, που εκατάκτησεν τζιαι την Αθήναν τζιαι εστροτζιυλόκατσεν τζιαι προβάλλεται στον Παρθενώναν καθημερινά, σε πρώτην ζώνην, οχτώ με εννιά, με φώτα τζι ήχους. Τούτα αφήννω τα σ’ εσέναν, τον ελληνολάτρην, που «την Ελλάδα θέλομεν κι ας τρώγωμεν πέτρες». Τες πέτρες του Παρθενώνα εννοείς. Μα πού ’ν τες! Γράφω σου στον πληθυντικόν, επειδή γράφω σου εκ μέρους μου, μα τζιαι για λοαρκασμόν του φίλου μας του Κ. Βασιλείου, εν αγνοία του τζιαι παρά την θέλησήν του, γιατί αν το μάθει, που εν να το μάθει πρώτα ύστερα, τζι εν όλη τη αγνοία του εν να γίνει Τούρκος τζι εν να με μνουσιίσει, μα ας το μάθει, εν θα τον αφήκω στα σιέρκα σου να μου τον κατακόψεις. Λυπούμαστιν. Π’ απόν αντρέπεσαι νομίζεις ότι ούλλος ο κόσμος εν δικός σου. Εγελάσαν σου. Τζι εν να ’ρτει, ήρτεν η ώρα σου πον να ξυπνήσεις. Επειδή εν να νώσεις βρεμένα τα σεντόνια σου. Όι που βρέξιμον του νερού ή του κατουρημάτου. Μα του γαιμάτου, του μαυρογαιμάτου. Που το σφάξιμον τ’ αλόγου σου. Τζι εν να μπήξεις μιαν παουρκάν του μεσουρανημάτου. Όπως τζιείνον τον μεγιστάναν του Χόλλυγουντ στον «Godfather» του Francis, που τον έκαμεν μεγιστάναν ο Νονός, ο Μάρλον Μπράντο, τζι επειδή αρνήθηκεν να βοηθήσει έναν βαφτιστικόν του τραουδιστήν πο ’θελεν να γίνει τζιαι ηθοποιός, έσφαξεν τζι έβαλεν μέσα στα σεντόνια του, δίχα να πάρει πρέφαν, τ’ άλογόν του τ’ αγαπημένον του, τζι η μουγκαρκά του ετσάκρισεν το σπίτιν του, ώσπου είπεν το ήμαρτον. Έτσι εν ναν τζι η δική σου η μουγκαρκά τζιαι το δικόν σου το ήμαρτον, μα εν ναν αργά. Λυπούμαστιν, μα πρέπει να το μολοήσουμεν πως εν τζι επεριμέναμεν τίποτε καλλύττερον που λλόου σου, έτσι άθρωπος που είσαι, δηλ. ανάδρωπος. Τζιαι το καλλύττερον ή το απλώς καλόν θα ήταν, μετά που είδες δημοσιευμένην την επιστολοκριτικήν μας, που σου την επέψαμεν εσέναν πρώτα, σιερογραφημένην, να μας έγραφες τζι εσού μιαν επιστολήν, του σιερκού τζι όι της μηχανής, τζιαι να μας ελάλες τες εντυπώσεις σου αδρωπινά, δηλαδή αντρίκεια, φιλικά τζι ιδιωτικά, με το θέμα να τελειώνει δαμαί. Με ήθος. Τι εννοούμεν. Εσού έγραψες το βιβλίον σου, με γεια σου τζιαι χαρά σου, τζιαι μπράβο σου τζιαι μάσσιαλλά σου. Τελεία τζιαι παύλα. Επειδή ο ρόλος ενός συγγραφέα τελειώνει με την έκδοσην τζιαι την κατάθεσην του έργου του, όπου τα λαλεί ούλλα πάνω στο θέμαν του, όσα εσκέφτην τζι όσα αισθάνθηκεν, με τον καλλύττερον τρόπον που εμπο- 19 ρούσεν. Ούλλα, ως το κουτσιίν. Ό,τι είσιες να πεις, είπες το. Έπεψές το, τζιαι καλά έκαμες, στους φίλους σου. Έπεψές το τζιαι σε μας τζι ευκαριστούμεν σου που μας έσιεις μες στους φίλους σου. Εμείς, επειδή σε είχαμεν μέσα στους φίλους μας, εκάμαμέν σου την τιμήν τζι εκάτσαμεν τζι εδκιεβάσαμέν το μονορούφιν, μέσα σε τρεις τέσσερις ημέρες, πεντακόσιες τόσες σελίδες. Που θα μπορούσαμεν, έτσι αντιλογοτεχνικόν που εφαίνετουν εκ πρώτης όψεως, τζιαι στο θέμαν τζιαι στην τεχνικήν του, άχαρον τζι άκομψον, εκ πρώτης όψεως επαναλαμβάνω, να μεν το εδκιεβάζαμεν καν, τζιαι να σου εγράφαμεν δκυο λούρες, έτσι για τον τύπον. Μα επειδή αναγνωρίζουμεν το ταλέντον σου, τον τρόπον τζιαι την δύναμην που αξιοποιείς το ταλέντον σου, όι μόνον που το εδκιεβάσαμεν, μα επειδή εσυγκινηθήκαμεν, εκάμαμέν σου πιο μεγάλην τιμήν, πο’ κάτσαμεν τζι εγράψαμέν σου τες εντυπώσεις μας, ένθερμα, με τα θετικά τζιαι τα αρνητικά οπως τα έκοβκεν η ξερή μας. Τα θετικά που ’ταν αποθεωτικά, τζιαι για τα αρνητικά που δεν ήταν αρνητικά στο λογοτέχνημαν μα στο ιδεολόγημάν του. Τζι όι μόνον που τα εγράψαμεν τζι επέψαμέν σου τα, σιερογραφημένα, με εκτίμησην τζι αγάπην, μα εδημοσιέψαμεν τα τζιόλας, για να δει ούλλος ο κόσμος, όσοι έθελαν, την αξίαν σου, με την εκτίμησην τζιαι την αγάπην μας. Όι για να μας πεις ευκαριστώ ή ασσιχτίρ, επειδή έτρωέν μας ο κώλος μας ή είχαμεν καμμιάν υποχρέωσιν, μα επειδή έτσι μας επέβαλλεν η συνείδησή μας. Αν την έσιεις ακουστά. Τζι εμάς ο ρόλος μας τελειώνει δαχαμαί, με την κατάθεσην της κριτικής μας. Από πότε ένας συγγραφέας ή τζιαι κριτικός με στοιχειώδη αξιοπρέπειαν κάθεται τζιαι απαντά στες κριτικές που γράφονται για έναν βιβλίον του ή ένας κριτικός στες αντικριτικές του. Αν δηλαδή γραφτούν πέντε, δέκα ή δεκαπέντε κριτικές, πρέπει να κάθεται ν’ απαντά τζιαι στες πέντε, δέκα ή δεκαπέντε, σαν να ’παντά στρούφους, τζιαι σε όσους τον επαινούν να λαλεί μπράβο σας που μου λαλείτε μπράβο, τζιαι σε όσους του κάμνουν αρνητικήν κριτικήν, δίκαια ή άδικα, να τους ξιτιμάζει; Δηλαδή ούλλοι πρέπει να συμφωνούν σε ούλλα μιτά του, τζιαι να του κάμνουν ττεμεννάες τζια να τον δοξάζουν; Τζιαι κακοφαίνεταί σου, επειδή σε παραμοιάζω με σουλεϊμά- νον; Ναι, σαν να ’παντά στρούφους. Τους στρούφους που φτερατζιίζουνται μες στο χωράφιν του να του φάσιν τα λουβκιά. Να του τα φάσιν, είντα τα γιωρκά; Οι στρούφοι, οι κριτικοί δηλαδή τζι οι αναγνώστες, εν να του ξικουτσιίζουν τα λουβκιά, τζι αν μείνει κάτι έμεινεν, αν το αξίζει, το χρυσάφιν μες στην ρίζαν τους, πον να πολυεί τζιαι να ξαναπολυεί, ειδεμή να μεν μείνει κουτσιίν, να ξηλειφτούν που ρίζας. Αν μεν θέλει τους στρούφους να τους ξικουτσιίζουν τα λουβκιά, ας κάθεται να τα ξικουτσιίζει μανιχός του, να τρώει, να τρώει ώσπου να σπάσει. Τζι όι μόνον που έκατσες τζι έγραψες κριτικήν της κριτικής, μα επιστρατεύεις τζιαι τους φίλους σου να σε ενισχύουν, με δικές τους αντικριτικές. Αντροπή σου! Εν εκατάλαβα. Αν δηλαδή πάεις να γαμήσεις μιαν γεναίκαν που σου αντιστέκεται ή έναν άδρωπον που σου πάει κόντρα, τζι άμα λαλώ γεναίκαν ή άδρωπον, εν εννοώ την πουτάναν ή τον πούτανον, που τους πιερώνεις για να τους κάμνεις ό,τι θέλεις, μα μιαν γεναίκαν γεναίκαν ή έναν άδρωπον άδρωπον, με γεναικάτον τζιαι αδρωπιάν, μιαν γεναίκαν γερακίναν ή έναν άδρωπον σακρότρουφον, όπως καλή ώρα ο Βασιλείου, πρέπει να παίρνεις τζιαι τους φίλους σου να σου τανούν, δηλαδή να σε κουσπούν στα κωλομέρκα; Τζι όι μόνον τζιαι παράμονον. Μα επειδή εν είσιες βήμαν να δημοσιέψεις τες απόψεις σου –που είσιες, όι βήμαν, βηματάτσαν, άγιον βήμαν τζι αγίαν τράπεζαν, το ίδιον το βιβλίον σου, το ευαγγέλιόν σου–, κάμνεις μιαν λίσταν μ’ εκατόν ανοματούς τζι εισβάλλεις έσσω τους ακάλεστος, ηλεκτρονικά, με τες τσαγκαροποΐνες σου του χώρκατου ή με την μάσκαν σου του τρομοκράτη, τζιαι με το μασιαίριν στον λαιμόν ή με το πιστόλιν στον κρόταφον προσπαθείς ν’ αρπάξεις ό,τι πολυτιμότερον έχουν, την συνείδησήν τους. Λαλείς τους Ενδιαφερόμενους. Τζιαι ποιος σου είπεν ότι ενδιαφέρονται; Επειδή το εποφάσισες εσού; Τζι αν πράγματι ενδιαφέρονται, γιατί να μεν ανακαλύψουν μανισιοί τους ό,τι τους ενδιαφέρει, τζιαι να τους το μπουκκώννεις εσού με το ζόριν ώσπου να στυλλομμαθκιάσουν; Τούτα ούλλα, αγαπητέ «αγαπητέ», τζι άλλα πολλά καμώματά σου, έννεν λογοτεχνία τζι ομορκιά, έννεν ελευθερία τζιαι λεβεντιά, ούτε πολιτική ούτε συνείδηση ούτε αδρωπιά ούτε ελ- ληνικότητα ούτε αγιότητα. Τούτα ούλλα εν φασισμός τζιαι ναζισμός, τζιαι χουντισμός τζιαι πραξικοπηματισμός, τζι εισβολισμός τζι ανανισμός, γαουροσύνη τζιαι παλιαδρωπιά, μαλακισμός τζιαι μνουσιισμός. Με τέσσερις λέξεις, μασωνισμός, σατανισμός, χασανισμός, φουστανελλισμός. Βάλε τζι ό,τι άλλο σε -ισμός θέλεις, κομμουνισμός, καπιταλισμός, χομεϊνισμός. Με τρεις λέξεις τούτα εν πουστιά, πουταναρκό, πολιτιτζιή. Με μιαν λέξην marketing. M’ αν εν το marketing ο άξονας τζιαι το ΔΝΑ σου, ο σκελετός, η καρκιά τζι ο εγκέφαλός σου, πήαιννε στάθου πο ’ξω που την αγοράν τ’ Αγιαντωνιού ή που τα μπακκάλλικα τους χωρκανούς σου, του Τσιάρτα τζιαι του Αγρότη, ή πο ’ξω πο ’ναν σούππερ μάρκετ του Ορφανίδη ή του Αλφαμέγα, πο ’ξω που το ΓΣΠ, πο ’ξω που έναν κκερχανέν, πο ’ξω που τα λουτρά της Εμερκές. Τζιαι πούληννε τα βιβλία τζιαι τα βιλλία σου. Όσα όσα. Με το κιλόν ή με την κάσιαν, χοντρικά ή λιανικά, να βκάλεις τζιαι ριάλια, ν’ αρκοντύνεις. Ή, αν είσαι άρκοντας, χάριζέ τα, με την υπογραφήν τζιαι μιαν φωτογραφίαν σου τζιαι μ’ έναν εικοσάευρω που πάνω. Όπως κάμνουν ξέρεις ποιοι. Εμάς να μας αφήκεις ήσυχους. Τζιαι μεν τολμήσεις να μας ξαναπέψεις τζιηνούρκα βιβλία ή δημοσιεύματά σου, είπαμεν σου πιο πάνω είντα μπον να τα κάμνουμεν. Τούτον γίνεται μόνον με φίλους. Τζι εσέναν, όσον τζι αν επασκίσαμεν, εν εκαταφέραμεν να σε κάμουμεν φίλον. Όπως εκάμαμεν φίλην, φιλενάδαν τζιαι κάφκαν μας την πολλαγαπητιτζιήν σου την Ένωσιν. Που τούτη τζι αν εν ενωτιτζιή ως την ρίζαν του γαιμάτου, τζιαι μ’ όλον που ξέρει ότι εμείς είμαστεν ανθενωτικοί τζιαι μακαριακοί ως την ρίζαν του κοκκάλου μας, έσιει μας μάνα μου τζιαι χαρώ σε, μες στ’ αγκάλια της, πότε τον έναν πότε τον άλλον πότε τζιαι τους δκυο μαζί, τον έναν που κάτω, τον άλλον που πάνω. Ναι, η Ένωσις έσιει γεκαικάτον. Ξέρει να ξεχωρίζει άδρωπον που άδρωπον, αρσενικόν π’ αρσενικοθήλυκον. Όι σαν εσέναν, που δκυο δάχτυλα τζιαι κάτι η απόσταση, εν ξεχωρίζεις τρύπαν που τρύπαν, τζι όποιαν τρύπαν βρίσκεις μπαίννεις ολόισια. Να γράφεις τζιαι να βκάλλεις τα βιβλία σου. Επειδή έσιεις ταλέντον. Τζιαι κώλον. Γιατί με ταλέντον δίχως κώλον, εν γινίσκεται τίποτε. Μ’ αν θέλουμεν να δκιεβάσουμεν έναν βιβλίον σου, που γιατί να μεν θέλουμεν, θα το δκιεβάσουμεν επειδή το θέλουμεν τζι άμα το θέλουμεν εμείς, που εν να το ’γοράσουμεν μόνοι μας, με τα δικά μας ριάλια. Τζι όι γιατί μας το χαρίζεις εσού, με την υποχρέωσην να το δκιεβάζουμεν τζιαι να σου λαλούμεν μπράβο. Άτε γεια, άτε γεια. Σφύριξα τζι έληξες. Έ-λη-ξες! Εκτός... Εκτός αν ξαναγίνει το θαύμαν που εγίνηκεν με τ’ ΑΠΟΕΛ, τζιαι τζιει που ’ταν χαμένον που σιέριν, εξαναμπήκεν στα ευρωπαϊκά champions με κλήρωσην που τριάντα τόσες ομάδες. Με τους ξικωλωμένους τους Ομονοιάτες να φωνάζουν, «χαράς στον κώλον»! Εν να δείξει! Υ.Γ.: Ασφαλώς και δεν διαβάσαμε ούτε πρόκειται να διαβάσουμε, πολύ περισσότερο να απαντήσουμε στην αντικριτική σου. Έχουμεν καλλύττερα πράματα να κάμνουμεν. Κωστάντης Sidney, Australia 9-12 Σεπτ. 2013 20 vasosftohopoullos.wordpress.com Σύντροφοι, καιρός να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. ΕΛΛΑΣ-ΚΥΠΡΟΣ-ΕΝΩΣΙΣ. Η άλλη ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου Ένωσις ΙΩΑΝΝΗΣ 1955-2013 Καλοί Θεοί της Τέχνης, Όταν σταθεί μπροστά σας με τις αδρές του παλάμες άδειες, θυμηθείτε ότι σε όλη του τη ζωή δεν έκανε άλλο από το να προσφέρει σε εσάς και σε εμάς το στέρημα, όχι το περίσσευμά του. Καλοί Θεοί της Τέχνης, Αν υπάρχει ένας τόπος για εκείνους που αποτύπωσαν την προσφυγιά, τον ανθρώπινο πόνο, το μαρτύριο και το μεγαλείο της καθημερινότητας, για εκείνους που πρόσφεραν στον πολιτισμό της πατρίδας τους χωρίς ποτέ να ζητήσουν ανταλλάγματα, στείλτε τον εκεί, να μεταδίδει με το χαμόγελό του χαρά και υπομονή, ανθρωπιά και πραότητα. Καλοί Θεοί της Τέχνης, Ξέρω ότι δεν τον πήρατε εσείς τόσο νωρίς κοντά σας. Εκείνος αποφάσισε να το σκάσει απ’ εδώ, εκείνος ήθελε να έρθει. Και το κατάφερε, κόντρα στη θέληση των αγαπημένων του. Πάνεπολλάχρόνιααπ’ότανκάποιεςνεοφασιστικέςοργανώσειςείχαν προσπαθήσειναριζώσουνστηνΕλλάδακαινατρομοκρατήσουντη νεαρήτότεΔημοκρατία.Ανάμεσάτουςγνωστάπρόσωπα.ΔίνωτολόγοστονσκηνοθέτηΝίκο Θεοδοσίου,πουθυμάταικαλύτερααρκετά πράγματα: Η είσοδος του αρχηγού της «Χρυσής Αυγής» Νίκου Μιχαλολιάκου στη Βουλή, αναγκαστικά έφερε στο φως όλο το «ηρωικό» παρελθόν του. Ανάμεσα στα νεανικά κατορθώματά του περιλαμβάνονται και δύο με κινηματογραφικό ενδιαφέρον: οι βομβιστικές επιθέσεις στους κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας, «Έλλη» και «Ρεξ». Στις 11 Μαρτίου 1978 μια ισχυρή έκρηξη συγκλονίζει τον κινηματογράφο «Έλλη» στην οδό Ακαδημίας σε ώρα προβολής. Είναι βράδυ Σαββάτου, 9.30 μ.μ., μέρα και ώρα που ο κινηματογράφος είναι γεμάτος κόσμο. Μια ωρολογιακή βόμβα είχε τοποθετηθεί μέσα στην αίθουσα με προφανή σκοπό την πρόκληση πολλών θυμάτων. Πιο βαριά τραυματισμένος είναι ο άτυχος θεατής , κάτω από το κάθισμα του οποίου τοποθετήθηκε η βόμβα. Έχασε και τα δυο του πόδια. Υπήρξαν άλλοι δεκαοκτώ τραυματίες, ανάμεσα στους εκατό περίπου θεατές της παράστασης. Εκείνη τη μέρα η «Έλλη» έπαιζε τη σοβιετική ταινία Ουράνιο τόξο κι αυτό προσδιόριζε αυτόματα την ιδεολογική ταυτότητα των δραστών. Τρεις μήνες αργότερα, στις 20 Ιουνίου, πάλι σε ώρα αιχμής, μία ακόμα βόμβα εκρήγνυται σε έναν από τους πιο κεντρικούς κινηματογράφους της Αθήνας, το «Ρεξ», στην οδό Πανεπιστημίου. Ο αριθμός των τραυματιών ανήλθε στους δεκαπέντε. Και πάλι η ταινία που πρόβαλλε ο κινηματογράφος ήταν σοβιετικής προέλευσης… Και οι δυο βομβιστικές επιθέσεις στους κινηματογράφους εντάσσονται σε ένα κύμα παρόμοιων τρομοκρατικών ενεργειών που συγκλόνισαν την Αθήνα για δυο χρόνια, το 1977 και το 1978. Οι δε βόμβες είχαν πάντα αριστερούς στόχους: περιοδικό Αντί, εφημερίδα Αυγή, γραφεία ΚΚΕ εσ., ΚΝΕ, καταστήματα με σοβιετικά προϊόντα κτλ. Τελικά, τέλη Ιουλίου του 1978, συλλαμβάνεται μια ομάδα εννέα ακροδεξιών ως υπεύθυνη των δολοφονικών ενεργειών. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ο Νίκος Μιχαλολιάκος, έφεδρος αξιωματικός την εποχή εκείνη. Λίγες μέρες αργότερα προστίθεται κι ένας δέκατος κατηγορούμενος, ο Α. Καλέτζης, ήδη φυλακισμένος από το 1977 για προηγούμενες βομβιστικές επιθέσεις. Ο Αριστοτέλης Καλέντζης, που θεωρεί τον εαυτό του… πολιτικό κρατούμενο του καραμανλικού καθεστώτος, συγγράφει και κυκλοφορεί δύο βιβλία: Δημοκρατία ’80, Κάτεργο (1980) και Η μαύρη βίβλος του Κώστα Πλεύρη, στα οποία αποκαλύπτει ένα πολύ ενδιαφέρον παρασκήνιο για τα «συγκοινωνούντα δοχεία» νεοφασιστικών οργανώσεων και ΚΥΠ. Ο Καλέντζης, ο οποίος επίμονα αρνείται τη συμμετοχή του στις βομβιστικές επιθέσεις, κατηγορεί τον Πλεύρη σαν οργανωτή της συνωμοσίας ενάντιά του (και στους υπόλοιπους συλληφθέντες) και αποκαλύπτει ντοκουμέντα. Παραθέτει φωτοτυπία μιας κατάθεσης του Πλεύρη στον ανακριτή Δ. Γυφτάκη τον Μάρτιο του 1977, στην οποία ο θεωρητικός του φασισμού στην Ελλάδα φαίνεται να καρφώνει τους Καλέντζη, Μιχαλολιάκο και άλλους τέσσερις ως συμμετέχοντες σε «εκνόμους ενεργείας». […] Ενώ αρχικά οι δέκα κατηγορούμενοι παραπέμπονται στον ανακριτή για παράβαση του νόμου «περί καταστολής της τρομοκρατίας», σε βαθμό κακουργήματος, με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου ο Μιχαλολιάκος και άλλοι δύο παραπέμπονται στο πενταμελές εφετείο για παράβαση του νόμου «περί όπλων και εκρηκτικών υλών», δηλαδή… πλημμέλημα. Ο Χάρης Κουσουμβρής, πρώην στέλεχος της Χρυσής Αυγής, στο βιβλίο του Γκρεμίζοντας το μύθο της Χρυσής Αυγής, αναφέρεται στην ίδια περίοδο και στην περίεργη συμπεριφορά του κράτους απέναντι στον Μιχαλολιάκο γράφοντας τα εξής: «Στην ανάκριση του απαγγέλλονται κατηγορίες για 11 κακουργήματα, από τα οποία τα μισά σχεδόν προέβλεπαν την ποινή των ισόβιων δεσμών. Στην δίκη που ακολουθεί, του επιβάλλεται ποινή 13 μηνών (στο Εφετείο 11)! Πού αποδίδονται αυτές οι ποινές; Είναι άξιο απορίας. Βοά ο κόσμος για έλεγχο της κρατικής ασφάλειας στον εθνικιστικό χώρο. Αδίκως;» Ο Νίκος Μιχαλολιάκος, αφού με τη σύντομη φυλάκισή του «καθαρίζει» με την υπόθεση των βομβών, το 1980 ιδρύει την οργάνωση «Λαϊκός Σύνδεσμος» που εκδίδει το ολιγοσέλιδο περιοδικό Χρυσή Αυγή. Είναι η αρχή μιας νέας πορείας που θα τον φέρει στα έδρανα του εθνικού κοινοβουλίου. Δενπροέκυψε,λοιπόν,απότοπουθενάησυμμορίατης«ΧρυσήςΑυγής».Που,ότανακόμαμετανάστεςδενυπήρχανούτεγιαδείγμαστην Ελλάδα,δενδίσταζεναεπιτίθεταισεΈλληνες.Αλλάέπρεπεναχαθεί τόσοάδικαμιαζωή,γιαναπάρειείδησηοκύριοςΣαμαράςότιπρόκειταιγιαεγκληματικήσυμμορίακαιόχιγιαεπίδοξουςκυβερνητικούς εταίρους.Αν,βέβαια,τοπήρεόντωςείδηση… 28 Σεπτεμβρίου 2013 Δημήτρης Αληθεινός ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΚΟΣ Παράντζιειλε της Μάνας μας Έντζι' είπουν τους εγιώνη πως εν ιξέρω εγγλέζικα. Ο σπήλλιος μου εχώρεν τον κόσμον ούλλον. Ο Bob ο Ματρόζος μου εδκιατζιινεύκετουν έτσι μουλλωτός πα στο κρομόχτιν του τζι αξάμωννεν τ' όπλον του πα στα τάστα της κιθάρας του. Την ώραν που μ' εκρούζασιν, επουμπουρίζασιν τζιείνες οι ρότσες οι τρασειές της Πιτσυλλιάς που 'θώρουν πάνω τους τες νύχτες την Βασιλιτζιήν μου τζιαι την μάναν μου τζιαι την Μάναν μας με τες νότες του “Dignity” τζιαι του “Forever young” που 'τουν να γραφτούν για να τες τραουδούν στες συναυλίες ποθανόντα μου μεθυσμένοι τζιαι μαστουρωμένοι για να λαλούν των κοπελλουθκιών τους πως ήτουν επαναστάτες εις τα ννιάτα τους αφούτις εφάν την ζωούλλαν τους με το να κωλογλείφουν τον κάθε ττενεκκέν. Έντζι' είπουν εγιώνη κανενού πως άμαν τζιυλήσει ο γρόνος πρααλειάζουσιν οι αξίες μας. Πως άμαν κουρτιστούσιν οι λίρες μες στην πούγκαν του εν φυσιολογικόν να ξαπολά τους γοννιούς του στες Σριλανκκέζες – μακάρι να 'ν καλά, εν οι μόνες που φκάλλουσιν περίπατον τα δειλινά τούς γέρους μας τζιαι τους σσιύλλους μας, τα παιθκιά τους ανησυχούν για την οικονομίαν, εν έχουν τζιαιρόν για χάσιμον – τζιαι τους ροκόλους ομπρός που τες οθόνες. Έντζι' είπουν τους εγιώνη να βουρούν τους ψυχαναλυτές αντίς τον εσπερινόν, τον καφενέν τζιαι την ταβέρναν. Να δήσουσιν πιστάγκωνα την ψυχούλλαν τους πα στο κατάρτιν του Μάνου μου. Τούτον τους είπουν. Να σταυροκοπηθούσιν ομπρός που το ευαγγέλιον του Γκάτσου. “Παράγγειλα του κύρη σου που πίνει τον καφέ του να σ' έχει μαντζουράνα του, να σ' έχει κατιφέ του”. Να ξορτσιάσουσιν οι μιτσιοί τούντα θκιαολοχώραφα που τους αγγονίσασιν. Με σήματα αντίς για λέξεις. Να τα ξημπαρρώσουσιν τζιαι να κοντέψουσιν του Θηλυκού με την πιο αρτζιάτην γλώσσαν πο' 'γέννησεν ο νους τ' αδρώπου. “Παράγγειλα της μάνας σου που μοιάζει με βαρέλι να σε ποτίζει αφρόγαλο, να σε ταΐζει μέλι”. Όι γάλαν. Αφρόγαλον. Να μεν εξαπόλουν την Μάναν μας σ' τού- ντην σκλερκάν, ν' αναγιώννει χτηνά δίποδα. Γιατί τα χτηνά, κότσιινα, γαλάζια, πράσινα γιά μαύρα, εν πρώτα χτηνά. Τζιαι τζιείντην ώραν π' αφταίννασιν οι σάρκες μου, να πυρκόλουν τζι εγιώνη τον τσϊάρον μου τον ύστερον πο' πάνω τους τζι ώστοι να βρίξει ο Καζαντζιίδης με το “Σαββατόβραδον” τζι ο Waits με το “Jersey girl”, να 'νωθα τες μουστάτζιες τού Ξυλούρη να χτέρνουν την βούκκαν μου μες στην Παράδεισον. Εγιώνη έστρωσα τραπέζιν μες στο κρησφύγετον τζι εκάλεσα όσους αμπλέπουσιν το κότσιινον μες στο γαίμαν τους. Όσους χωρούσιν ξημέρωμαν την γαλανόλευκην τζιαι κλαίσιν. Όσους βάλλουσιν τον σταυρόν τους πριχού να θκιασσιελλήσουσιν το κατώφλιν αντίς να δούσιν το αρμάριν αν έσιει χάπια. Όσους ακούσιν Μπιθικώτσην τζιαι φτεροκοπούσιν θκυο μέτρα πάνω που την γην. Κάποιοι εκοπιάσασιν. Βελούχης Αρειώτης 28 Σεπτεμβρίου 2013 Η ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ 21 Μεγαλοφυΐα του μάταιου, ή ιδιοφυΐα του χάους; Το κείμενο αυτό του φίλτατου Χάρη Φεραίου, είναι στην ουσία το ίδιο που μου έστειλε ως προσωπική επιστολή. Επειδή το κείμενο είχε σταλεί από τον κύριο Άντη Ροδίτη σε πάρα πολλούς παραλήπτες, μαζί με την κριτική του για το άρθρο του Κώστα Βασιλείου στο προηγούμενο τεύχος της εφ. Ένωσις, το δημοσιεύω σε αυτή του την μορφή. Πάλιν και πολλάκις, και επιμόνως μέχρι φορτικότητας, ζήτησα, παρακάλεσα, (και προκάλεσα) τους κατά καιρούς προβαλλόμενους ως επαΐοντες περί την επ’ εσχάτων πολιτική ιστορία της Κύπρου, («ερευνητές» ποικιλότροπους, λέκτορες φερέλπιδες, καθηγητές περίλαμπρους), να μου λύσουν μιαν απορία: Τι επί τέλους είναι, εκείνο που στο (όντως πολυκευθές) έτος 1964, συνέβη ακριβώς σ’ αυτό τον τόπο; Σε ηλικία 23 ετών τότε, εγκατέλειψα τις σπουδές-μου στο Μετσόβιο, και, μετά από εξαντλητική στρατιωτική ταχυεκπαίδευση στο Μεγάλο Πεύκο, έσπευσα με την Ελληνική Μεραρχία, ως έφεδρος αξιωματικός πυροβολικού, να πολεμήσω για την ελευθερία της ιδιαίτερης πατρίδας-μου, που πάντα ταυτιζόταν με την ένωσή της με την Ελλάδα. Στην Κύπρο, όμως, κανένας δεν υποδέχτηκε εμένα και τους άλλους όμοιούς μου με κανένα βάπτισμα πυρός! Αντίθετα, μια συνεχής ψυχρολουσία μάς ακολουθούσε κατά πόδας. Από την Αθήνησι πρεσβεία της Κύπρου, εξεδιώχθην σαν περίπου μισθοφόρος ξένων συνωμοτών, ενώ στις κυπριακές κρατικές αποθήκες, όπου πήγα να ζητήσω έξι σωλήνες (Φι των δέκα!), για να μετατραπούν σε ρυμουλκά των πυροβόλων της Μοίρας, εξαπεστάλην, προτρεπόμενος μάλιστα να πάω να τις ζητήσω «από τους Αμερικάνους, που με έστειλαν στην Κύπρο για να ανατρέψω τον Μακάριο»! (sic) Αυτήν την ερώτηση, φίλε αναγνώστη, θέτω εδώ και 49 χρόνια ώστε να λύσω, ένα συνειδησιακό-μου πρόβλημα: Ποιανού επιτήδειου έγινα, νέος εγώ τότε, «παίγνιο», ώστε, εν αγνοία-μου έστω, να καταντήσω επίδοξος «διχοτόμος» της πατρίδας-μου; Κανένας, και ποτέ, δεν απάντησε, 49 χρόνια τώρα. Όλοι όσοι ιστοριολογούν περί Κυπριακού, (εμβριθείς μελετητές, νεοπαγείς ιστοριοδίφες, καραδοκούντες «πολιτικοί» και βάλε), μονίμως και επιτηδείως πηδάνε τα (μάλιστα βαπτισθέντα και «αβέβαια») εκείνα χρόνια της εθνικής ενοχής, και βεβαίως συνενοχής (’64 – ’67). Ένας μόνο φέρελπις λέκτωρ κάποτε αποφάνθηκε, πως επιμένω στο ερώτημα απλώς διότι ανήκω στις «θεραπαινίδες» (sic, ο πολύσοφος!) της Ενώσεως, ένας δε καθηγητής, (πολυγραφότατος) πως, απλούστερα, ανήκω στους (διασωθέντες;) Ενωτικούς, εκείνους που τους πάτησε το τρένο... Διότι επιμένω να αγνοώ την «αλήθεια», που και προφανής είναι, και την «καταδεικνύουν» τα έγγραφα! Ότι: «Ο Γεώργιος Παπανδρέου, συνωμότησε με τους Αμερικάνους, που ήθελαν, δια της Ελληνικής Μεραρχίας, να επιβάλουν “μια μορφή” διπλής Ένωσης, διαμοιράζοντας την Κύπρο με την Τουρκία»! Πλην όμως, και επιμελώς, ουδένα απ’ εκείνα τα «καταδεικνύοντα» έγγραφα δεν έκανε ποτέ την εμφάνισή-του στον ανοιχτό αέρα, ώστε να υποστηρίξει την ανήκουστη (τι ανήκουστη, ελεεινή και τρισάθλια) αυτή κατηγορία. Ώσπου τελικά ήλθε η έκπληξη: Ούτε πολυστεφής ιστορικός, ούτε πολιτικός επιστήμονας ή ερευνητής, (ούτε βέβαια ευσχήμων βουλευτής, εκ των διερευνόντων στη Βουλή «Φακέλους») αλλά ένας λογοτέχνης, που άφησε τη λογοτεχνία-του, και αποφάσισε να κάνει εκείνο που όφειλαν να είχαν κάνει όλοι οι πιο πάνω. Και κυρίως, ως εντεταλμένη (και αδρά αμειβόμενη γι’ αυτό), είχε στοιχειώδη υποχρέωση να το κάνει, από τότε μάλιστα, η Διπλωματική-μας Υπηρεσία. Ο λογοτέχνης Άντης Ροδίτης, λοιπόν, και η δουλειά που έχει κάνει βρίσκεται στο 520 σελίδων βιβλίο του «Κουράγιο Πηνελόπη», Αρμός, 2013. Στο βιβλίο ο Ροδίτης περιλαμβάνει μεταφρασμένα 182 επίσημα έγγραφα της περιόδου εκείνης των 210 ημερών, (Ιανουάριος-Αύγουστος 1964), τα περισσότερα του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Τα έγγραφα αποτελούν τη διπλωματική αλληλογραφία του Στέητ Ντιπάρτμεντ ή πρακτικά συνεδριάσεών-του, για το Κυπριακό. (Δευτερευόντως περιλαμβάνει και «αναμνήσεις»/απομνημονεύματα μερικών σημαινόντων πρωταγωνιστών στις τότε διαπραγματεύσεις). Αν τα έγγραφα που (και φωτοτυπημένα) παρουσιάζονται δεν είναι πλαστά, ή αν δεν υπάρχουν άλλα τόσα που να τα αναιρούν, (πώς αλήθεια θα ήταν δυνατό, είτε το ένα είτε το άλλο;) τότε το βιβλίο αυτό (όντως ένα «εγχειρίδιο της εγχωρίου πολιτικής ηλιθιότητας» τελικά) τους αφήνει έκθετους όλους: Κατά καιρούς Υπουργούς των Εξωτερικών, Διπλωματική Υπηρεσία, «φακελολόγους» της Βουλής! Πόσο μάλλον τις ποικίλες παρ’ ημίν διαλάμπουσες λάλες αυθεντίες της «κυπρολογίας»... Εκείνο που έντονα προβάλλει ως ανεξήγητη απορία, για όποιον έκπληκτος διαβάζει τα αμερικανικά έγγραφα στο βιβλίο του Άντη Ροδίτη, είναι το εξής: Ποιος (Ηρόστρατος) επιτέλους κατόρθωνε να τροφοδοτεί τον κυπριακό τύπο, (και εκείνος να τα χάφτει) με γεγονότα ακριβώς αντίθετα της πραγματικότητας; Με πρώτο γεγονός, το «αυτόκλητο» του τότε αμερικανικού ενδιαφέροντος για την Κύπρο, ενώ στην πραγματικότητα οι Άγγλοι είναι που φορτικά πίεσαν τους Αμερικανούς να αναμιχθούν. Στόχος δε των Άγγλων διχοτόμων, και βεβαίως Ιανών: Να κάνουν οι Αμερικανοί την, όπως θεωρούσαν, «βρώμικη δουλειά», ενώ εκείνοι, «ασφαλείς» στα μετόπισθεν, να μηχανορραφούν σπερμολογώντας αθέατοι, και βεβαίως «αδιάφθοροι» για την ημεδαπή εννοείται αφέλεια. (Ή πονηριά, αναλόγως). Είναι χαρακτηριστικά όσα ο γνωστός ως γλωσσικά «άκομψος», Πρόεδρος Τζόνσον, είπε όταν είδε πως η αμερικανική ανάμιξη ήταν τελικά περισσότερο από αναγκαία, στον υφυπουργό Εξωτερικών Μπωλ, (25/2/64) που ήταν και ο κομιστής της απελπισμένης αγγλικής παράκλησης: «...και θα ’λεγα στους Άγγλους, μπας και δεν υπάρχει Βρετανία πια, αν δεν τα βγάζουν πέρα με την Κύπρο. Ντρέπομαι για λογαριασμό τους»! [2] Εντυπωσιακό στα 182 αμερικανικά έγγραφα, είναι πως η «Ένωση» προβάλλεται εκεί ως η μόνη λύση! Μόνο εμφανιζόμενο πρόβλημα, για τον μεν Τζόνσον, ήταν να μην έλθει σε τόσο δύσκολη θέση απέναντι στους Τούρκους στρατηγούς ο πρωθυπουργός τους Ισμέτ Ινονού, για δε τον Μπωλ να μην έχουν οι Τούρκοι το «αίσθημα» ότι τόσο εύκολα «ξεπουλήθηκαν». Για το δεύτερο, χαρακτηριστική είναι η αγωνία του Τζόνσον, (μιλώντας στον υπουργό του των Εξωτερικών Ντην Ρασκ στις 9/6/64, λίγο πριν υποδεχθεί τον Ινονού): «Αυτός έρχεται εδώ περιμένοντας τον ουρανό με τ’ άστρα, και εγώ μόνο την ΚΟΛΑΣΗ έχω να του προσφέρω»! [79] Τα έγγραφα που δημοσιεύει ο Ροδίτης είναι καταπέλτης: Οι μεν καλλιεργημένοι διπλωμάτες, πρέσβεις Χένρυ Λαμπουίς από την Αθήνα και Τέυλορ Μπέλτσερ τη Λευκωσία, στις εκθέσεις-τους θεωρούσαν την Ένωση ως «ηθική υποχρέωση» του αμερικανικού έθνους, [37] ενώ οι πραγματιστές πολιτικοί (Μπωλ, Ρασκ κλπ) την περιέγραφαν ως το πλέον «χρήσιμο συστατικό» για την ασφάλεια της Δύσης [63]! (Βλέπε και σημείωση 10). Όλοι δε, και ανελλιπώς, μιλούν για «υποβοηθούμενη ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ των Τουρκοκυπρίων»! Πράγμα που από ενωρίς άρχισαν να συνειδητοποιούν κατά τον Ρέυμοντ Χέαρ (πρέσβη στην Άγκυρα) και αυτοί οι Τούρκοι... [50] Την ίδια εποχή η Λευκωσία έριχνε «συστρατευμένες» βόμβες εναντίον των Αμερικανών ως «αυτόκλητων μεσολαβητών»! Απροκάλυπτα τίθεται για πρώτη φορά ως μόνη λύση η Ένωση, σε έκθεση τού πρέσβη στη Λευκωσία Τέυλορ Μπέλτσερ (7/4/64) προς τον Υπ.Εξ. Ντην Ρασκ, με διατύπωση που είναι και ερμηνευτική των αμερικανικών προθέσεων: «Η Κύπρος να ΔΟΘΕΙ στην Ελλάδα, είτε με “Ένωση”, είτε με άλλο νομικό καθεστώς» [49]. Δεν έμπαινε βέβαια τότε χρονικό περιθώριο πραγματοποίησήςτης. Μετά όμως που εμφανίστηκε ο Άτσεσον, φάνηκε ότι η επίσπευση ήταν κρίσιμη, διότι (από τον Παπανδρέου πιθανότατα) έκανε την παρουσία-του και ο κίνδυνος της «Κούβας της Μεσογείου», πράγμα που ενίσχυε από την Κύπρο, με τρόπο θα έλεγε κανείς αριστοτεχνικό αλλά όχι σκόπιμο, και ο ίδιος ο Μακάριος Γ’ με τη φιλοσοβιετική συμπεριφορά του. Το γεγονός σήμανε συναγερμό για την ιδεοληψία των Αμερικανών! Έτσι, και με όλους να επείγονται για «Άμεση Ένωση» (instant Enosis), ο Άτσεσον με την έγκριση του Μπωλ [157] μετέτρεψε το «σχέδιό»-του από προσφορά κυρίαρχης βάση στην Τουρκία για να δεχτεί την Ένωση Κύπρου-Ελλάδος, σε «βάση με ενοίκιο»! Στην ουσία επρόκειτο για άμεση (δια της Μεραρχίας) ανακήρυξη της Ένωσης, και μετά «συζήτηση» με τους Τούρκους για τις λεπτομέρειες! (Τηλεγράφημα του Μπωλ υπογραμμένο από τον Ρασκ σ τις 23/8/64). [176]). Οι Τούρκοι βέβαια απέρριψαν την ιδέα του ενοικίου και οι Αμερικανοί τους προειδοποίησαν να μην τολμήσουν οτιδήποτε άλλο, γιατί πια «είχαν χάσει το παιγνίδι» και θα εγκαταλείπονταν στην τύχη τους. Την ίδια περίοδο στην Κύπρο, οι τοίχοι βομβαρδίζονταν, και βέβαια βομβάρδιζαν με το παρανοϊκό σύνθημα… «Ένωση ναι, ΝΑΤΟ όχι»!!. Την παράνοια θα επιβεβαίωνε (αργά πια) και ο τότε διευθυντής του ΕΙΡ Αναστάσης Πεπονής σε επίσκεψή του στον Μακάριο, τον Οκτώβριο 1964 («1961-1981,Ταγεγονότακαιτα πρόσωπα», Λιβάνης 2002, σ. 86-90). Όλο εκείνο το γιγαντιαίο επτάμηνο σκηνικό, (210 ημερών), του ’64, ανέλπιστης ανατροπής της Ζυρίχης, (της ποτέ «αδήριτης» πανωλεθρίας) ανέλπιδα ανετράπη σε ελάχιστα λεπτά της ώρας! Τόσα μόνο όσα χρειάστηκε να εκστομιστεί η «σοφία» περί «ιερής ευθύνης μη χυθεί αίμα»! (Λες κι όταν ο Αυξεντίου, μεθ’ ιερού όρκου, έβγαινε στα βουνά, αναλάμβανε συνάμα και ευθύνη να «μη χυθεί αίμα»!) Ως δε συντετριμμένο πια όνειρο η Ένωσις, εκδιώκετο βιαίως (Αύγουστο μήνα) απ’ εκείνο το παράθυρο του Προεδρικού, που έμελλε, δέκα χρόνια αργότερα, να δρασκελίσει διαφεύγοντας τη βία (μήνα Ιούλιο) και ο ίδιος ο Μακάριος Γ’... Και αποτελεί (αν βεβαίως τα αμερικανικά έγγραφα στο συντριπτικό βιβλίο του Άντη Ροδίτη δεν είναι... πλαστά) γεγονός κοσμοϊστορικό: Ενός τέτοιου γιγαντιαίου σχεδιασμού μιας υπερδύναμης, και μιας το ίδιο γιγάντιας υπερπροσπάθειας υπέργηρου πρωθυπουργού, ανατροπή, σε ελάχιστα μάλιστα λεπτά, μόνο μια μεγαλοφυΐα μπορούσε να επιτύχει. Μεγαλοφυΐα, όχι μόνο διότι «συνέτριψε» (!) την Υπερδύναμη. Μεγαλοφυΐα διότι, εκείνο που γενεές ολόκληρες θεωρούσαν όνειρο, είχε το νεύρο να τους αντιτάξει, ότι είναι λάθος, (μαζί και οι εκατόμβες...), διότι ορθό όνειρο είναι η δική-του… «Αδέσμευτη Ανεξαρτησία»! Και ο λαός να κραυγάζει «ζήτω»... Τι κι αν, (ομηρικός) «άλιος γέρων», η διαβόητη Ανεξαρτησία-Πρωτέας, αποδείχτηκε, 49 τώρα χρόνια, μάταιη, ακόμα και ως όνειρο. Η μεγαλοφυΐα παραμένει δεδομένη: Μεγαλοφυΐα απλώς του μάταιου! Πλην όμως το τέλος δεν ήταν ο Αύγουστος εκείνος. Τότε εξοβελίστηκε απλώς το όνειρο. Άλλα τρία χρόνια χρειάστηκαν ώσπου να ξεψυχήσει (Νοέμβριος ’67) μαζί με την εξοστρακιζόμενη Μεραρχία. Στα τρία αυτά χρόνια, μια, ιδιοφυΐα τώρα, ανάλαβε δράση: Να συγχύσει όλους, ώστε, στερημένοι και της Μεραρχίας, να θεωρούν θρίαμβο, που ξαναρχίσαμε «συνομιλίες» με τον, ως χθες καταζητούμενο λιπόσαρκο φυγόδικο, τώρα όμως ογκώδη κύριο Ντενκτάς. (Και ο λαός ξανά να κραυγάζει «ζήτω»). Ιδιοφυΐας έργο αναμφισβήτητο! Κι αν έκτοτε κυριαρχεί στον τόπο χάος, ουδόλως αλλάζει ως δεδομένο την Ιδιοφυΐα. Ιδιοφυΐα απλώς του χάους! Μην μπεις στον πειρασμό να φανταστείς, φίλε αναγνώστη, σαν άκαιρες, ίσως και «αντιμακαριακές», παρελθοντολογίες όλα τούτα. Αντίθετα: Το μέγα που προσφέρει η μελέτη των αμερικανικών εγγράφων στο βιβλίο «ΚουράγιοΠηνελόπη» του Άντη Ροδίτη, είναι η γνώση της ιδιόμορφης νοο-τροπίας, που ως πολιτική φιλοσοφία έτρεφε, και τρέφει ακόμη, την Υπερδύναμη. Και προσφέρει επιπλέον οδυνηρότερη γνώση: Το θλιβερό βεληνεκές της διπλωματικής-μας υπηρεσίας! Επτά μήνες γινόταν κοσμογονία δίπλα-της, και ουδέν οσμίστηκε! (Με ποιους αλήθεια έπινε το ουίσκι-της στο Λήδρα-Πάλας; Μόνο την «Ύπατη Αρμοστεία» του κυρίου Κλαρκ γνώριζε, για άντληση [χαλκευμένων] «πληροφοριών»; Την αμερικανική πρεσβεία την ήξερε μόνο ως πεδίο βομβισμού;) Γνώσεις όμως αμφότερες, κρισίμως απαραίτητες. Και όχι στους Ιστορικούς μονάχα. Κρίσιμες, αν πρόθεσή-μας είναι να αναστρέψομε όσα (μεγαλοφυώς) δεινά μας κληροδότησε η «αναστροφή» εκείνη του ’64. Δεδομένου πρώτον ότι, παρόλα όσα μεσολάβησαν, εξακολουθεί η Αμερική να είναι υπερδύναμη! «Εξουσιάζουσα» ήγουν, στην γεωστρατηγική (όρος του συρμού) περιοχή-μας. Συνεπώς μόνο μέσω εκείνης θα γίνει οποιαδήποτε νέα αναστροφή. Καιόπωςάλλοτετόνισετοστοιχειώδεςογράφων, λοιδορούμενοςαπότηνεθνικήμαςεξυπνάδα,(λοιδορούμενηόμωςτώραεκείνηαπότηνπραγματικότηταπια)όχιη Αμερική,αλλάηΤουρκίαείναιοεχθρός μας.ΗΑμερικήείναιαντίπαλόςμας. (Τα άλλα, περί «επανατοποθέτησης», ή περί Ευρωπαϊκού Κεκτημένου, και τα λοιπά θνητά παρόμοια, είναι απλώς «μάταια και ψευδή» κατά που λέει και ο υμνωδός!) Και δεύτερο, διότι η αμερικανική αντικομουνιστική «υστερία» του ’64, επανέρχεται, ως «υστερία» σωτηρίας τώρα του Ισραήλ. Και σωτηρία του Ισραήλ μόνο με δυο τρόπους πετυχαίνεται: Είτε (ποικιλοτρόπως) «επανερχόμενης» της Τουρκίας, είτε (μονοτρόπως) εισερχόμενης της Κύπρου στη «συμμαχία του ελεύθερου κόσμου», όσο κενός κι αν φαντάζει ο όρος. (Τρόπο «εισόδου», με «κάποιο νομικό καθεστώς», διατύπωσε, όπως είπαμε ότι αναφέρουν τα αμερικανικά έγγραφα [49], ήδη ο Αμερικανός πρέσβης στην Κύπρο Τέυλορ Μπέλτσερ...) Τα ανωτέρω όμως βοούν και το κρίσιμο: Ούτε πολιτικοί της γενεάς του ’64, ή επίγονοί-τους ομογάλακτοι, ούτε πλάνητες της τότε (και νυν) διπλωματικήςμας ανυπαρξίας, μπορεί να «πλησιάσουν» καν τους Αμερικανούς. Ούτε άλλωστε το τολμούν! Να συντρίψουν δηλ. ολόκληρη την «κλίμακα πεποιθήσεων» και «αξιών» που τους εξέθρεψε... Που τέτοια ανδρεία; Το εξήγησε άλλωστε ο Φρειδερίκος Νίτσε: «Ηπλάνηδενείναι τύφλωση.Ηπλάνηείναιανανδρία». Αφού,παιδαγωγώντας,είχεήδηπροειδοποιήσειότι«ηπεποίθησηείναιο εχθρόςτηςαλήθειας». Χάρης Φεραίος 22 Τα ψέματα τελείωσαν. Ας πούμε ξανά ένα μεγάλο ΟΧΙ. vasosftohopoullos.wordpress.com 28 Σεπτεμβρίου 2013 Η αμετροέπεια και η πρώτη ύλη Ηαπόμέσασουελεύθερηπτώση τηςγενιάςσουτοστίγμαθαδώσει. Δ. Σαββόπουλος Είναι πανθομολογούμενο ότι η κρίση την οποία διανύουμε είναι, μεταξύ άλλων, κρίση αξιών. Η διάσταση αυτή της κρίσης είναι ίσως η πλέον σοβαρή, επειδή με τις αξίες καθορίζεται ο πολιτισμικός και ανθρωπολογικός μας τύπος. Με άλλα λόγια, οι αξίες μας και ο τρόπος με τον οποίο τις ιεραρχούμε είναι η ταυτότητά μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Τα στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι σε αυτό το επίπεδο (το αξιακό) έχουμε χάσει την μπάλα είναι πάμπολλα. Ένα απ’ αυτά είναι και το περιστατικό με τη δολοφονία ενός 34χρονου από νεοναζί. Γεγονός το οποίο αντικατοπτρίζει μια ολόκληρη κοινωνική τάση. Δηλαδή αν παρακολουθούσε κανείς τη συζήτηση που έλαβε χώρα για το περιστατικό στη βουλή των Ελλήνων αλλά και στο διαδίκτυο από απλούς πολίτες, φαίνεται ότι ελάχιστοι είναι αυτοί που συνειδητοποιούν την τραγικότητα του γεγονότος και τους κινδύνους που ελλοχεύει μια τέτοια (θανατηφόρος) αντιπαλότητα μεταξύ Ελλήνων. Αν παρακολουθούσε κανείς τις συζητήσεις με προσοχή, θα συνειδητοποιούσε ότι η οπαδικού τύπου αμετροέπεια είναι παντού. Μέσα σε όλη αυτήν την κατάσταση, όπως και σε κάθε περίοδο κρίσης (κάθε είδους κρίσης), είναι φυσική ροπή των ανθρώπων η αναζήτηση του υλικού που θα τους απαλλάξει από τη δυσχέρεια την οποία βιώνουν. Είτε ως βάλσαμο που απαλύνει τους πόνους τους ΠΡΟΣΕΧΩΣ (όπως το τραγούδι λειτούργησε για τους μικρασιάτες πρόσφυγες) είτε ως εργαλείο για να αλλάξουν επί της ουσίας τα πράγματα (ως τέτοια χρησιμοποίησαν οι βυζαντινοί μας πρόγονοι την αρχαία ελληνική γραμματεία στην τελευταία οδυνηρή φάση της αυτοκρατορίας από το 1261 μέχρι το 1453). Το υλικό αυτό, λοιπόν, το ορίζουμε σαν πρώτη ύλη, επειδή λειτουργεί σαν καύσιμο απαραίτητο για να ξαναπάρει μπρος η μηχανή. Στη δική μας κρίση, όπως τη βιώνουμε σήμερα οι νεοέλληνες, ακόμη αυτή η αναζήτηση και χρήση της πρώτης ύλης που θα οδηγήσει στην απαλλαγή από την υφιστάμενη κατάσταση δεν φαίνεται να συμβαίνει σε μεγάλη-μαζική κλίμακα. Ούτε στα βιβλία έχει πέσει ο κόσμος ούτε δείχνει να προσπαθεί να αλλάξει πράγματα και καταστάσεις, αλλάζοντας πρώτα απ’ όλα την ίδια του τη ζωή, την ίδια του την καθημερινότητα, παρά το γεγονός ότι σε κάθε συζήτηση που ακούμε, στους δρόμους, στα λεωφορεία, στις τηλεοράσεις κτλ., η ανάγκη για ριζική αλλαγή διατυπώνεται από παντού σχετικά εύκολα. Τέλος, μέσα σε όλο αυτό το σκοτάδι, υπάρχει αυτή η έρμη η παράδοσή μας, η παλαιά αλλά και η πρόσφατη, υπάρχουν αυτοί οι έρμοι «οι δυο μας ποταμοί», από τους οποίους «θα γευτεί μια νύχτα η έρημος καρπούς». Η πρώτη ύλη και ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε ευεργετικά να τη χρησιμοποιήσουμε είναι υπαρκτή και κατοικεί μέσα στο συλλογικό μας είναι. Το μόνο που πρέπει να γίνει είναι μια «από μέσα μας ελεύθερη πτώση». ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ Διάλεξη του Αρχιμανδρίτη Nεόφυτου Εγκλειστριώτη στο Φυτώριο Εικαστικής Καλλιέργειας, την Τρίτη 8 Οκτωβρίου 2013 στις 7.30μ.μ. AΓΙΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ, ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ «Περί των πέντε του σώματος αισθήσεων», 5ος Λόγος Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος (Τοιχογραφία 1183), Ιερό Εγκλείστρας, Μονή Αγίου Νεοφύτου, Πάφος Ο πληθωρικός υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, κύριος Βενιζέλος, με κάθε κίνησή του προκαλεί και ένα ισχυρό μομέντουμ. Καλή ώρα όπως τώρα στη Νέα Υόρκη, όπου συνάντησε τον Νταβούτογλου και αποφάσισαν από κοινού πως η κάθε πλευρά μπορεί να συναντήσει ξεχωριστά τον ελληνοκύπριο και τον τουρκοκύπριο διαπραγματευτή. Ο Βενιζέλος τόνισε πως μ’ αυτόν τον τρόπο το Κυπριακό κερδίζει ένα νέο μομέντουμ που θα βοηθήσει τον κύριο Αναστασιάδη να δώσει ένα τέρμα σ’ αυτόν τον δύσμοιρο τόπο. Ο Βενιζέλος είπε κιόλας πως ο Νταβούτογλου είδε και τον Ντάουνερ και πως θα κάνει το ίδιο κι εκείνος. Δεν ξέρουμε τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές εάν όντως τον είδε. Ξέρουμε, όμως, ότι το 2004 ο Βενιζέλος ήταν ένα από τα καθίκια του σχεδίου Ανάν, ανεξαρτήτως εάν μετά πήγε να μασήσει τα λόγια του. Γνωρίζουμε επίσης πως όταν ένας Έλληνας βλέπει τον Ντάουνερ και δεν του δίνει μια κλωτσιά στα οπίσθια, μόνο κακές υπηρε- σίες προσφέρει στην Κύπρο και στο έθνος. Το πιο φοβητσιάρικο απ’ όλα τα λεγόμενα του Βενιζέλου είναι η πιθανότητα να ευδοκιμήσουν αυτές οι συναντήσεις. Φανταστήκατε τον Σαμαρά να υποδέχεται τον διαπραγματευτή του Έρογλου στην Αθήνα και αυτός να ζητά να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των κοινοτήτων των Τούρκων της Ρόδου και της Κω για να συντονίσουν τον αγώνα τους εναντίον της ελληνικής κατοχής; Πω πω πλάκα που θα έχει. Φανταστήκατε στη συνάντηση διαπραγματευτή των Τουρκοκυπρίων και Βενιζέλου να βγουν από την αίθουσα και να κάνουν κοινή δήλωση υπέρ ενός νέου σχεδίου Ανάν που θα έχει όμως διαφορετική ονομασία; Πω πω πλάκα που θα έχει. Για κάθε ενδεχόμενο ετοιμάστε τα γιαούρτια. Κάθε φορά που η ευφάνταστη ελληνική εξωτερική πολιτική ασχολείται με τα ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ του Κυπριακού, όλο και κάποια συμφορά μας έρχεται. 28 Σεπτεμβρίου 2013 ΜΕ ΨΕΥΔΟΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟ Γαουρολογίες Εφάαμεν τζιαι τον Σεπτέμβρην με τα ΜΜΕ μας να αγωνιούν με ανούσιες μαλακίες τζιαι να αφήννουν τα σοβαρά ερωτήματα πίσω. Δέτε λλία παραδείγματα. Ου κακόν, εν να φκει η Μέρκελ καγκελάριος τζιαι αγωνιούμεν γιατί εν την χωνεύκουμεν. Το σημαντικόν της οικονομίας μας όμως έννεν η Μέρκελ. Ναι, ένας παράγοντας εν τζιαι οι αποφάσεις της, αλλά αν δεν εν η Μέρκελ τζιαι εν κάποιος άλλος, τι εν να αλλάξει; Ο άλλος εν θα σκεφτεί τα συμφέροντα της Γερμανίας τζιαι ξαφνικά εν να αρκέψει να σιωνώνει ευρώ μες στην Κύπρον, έτσι για να το αγαπήσουν οι Κυπραίοι τζιαι να του κάμουν σούβλαν; Αθθυμάστε πόσες φορές την εξαναπάθαμεν με τους ξένους που μας αγαπούν τζιαι δήθεν εν φίλοι μας; Να ξεκινήσω που τον Τζίμι Κάρτερ τον κολλητόν του Μακαρίου; Τον σοσιαλιστήν Ετζεβίτ που εχαρήκαμεν πως εν να λύσει το Κυπριακόν; Τον σύντροφον Ταλάτ; Τζιαι πάει λέγοντας τούτη η ιστορία. Η ουσία όμως εν μια. Τούτοι ούλλοι έχουν σημμασίαν μόνον στην βάσην των συμφερόντων των χωρών τους ή των χωρών που εξυπηρετούν, για την περίπτωσην του Ταλάτ. Τζιείνον που έσιει σημμασίαν τζιαι πραγματικήν ουσίαν εν ποιοι εν οι δικοί μας ηγέτες τζιαι τι ζητούν άμα φκαίννουν στο εξωτερικόν. Άμα εμείς θωρούμεν το συμφέρον μας τζιαι διεκδικούμεν το, τζειαμαί μπορεί τζιαι κάποιος ξένος ηγέτης να δει πως κοντά μας έσιει τζιαι τζιείνος συμφέρον τζιαι να μας υποστηρίξει. Άμα εμείς είμαστεν φτερόν στον άνεμον, αλλού θωρούμεν τζι αλλού βλοούμεν, έσιει σημμασίαν ποιος εν καγκελάριος στην Γερμανίαν για πρόεδρος στην Αμερικήν; Αγωνιούμεν για τον πόλεμον στην Συρίαν, αν θα βομβαρδίσει ή αν μεν θα βομβαρδίσει ο Ομπάμα. Για το είντα μπου να κάμει ο Ομπάμα αγωνιούσαμεν. Για το είντα μπου κάμνουμεν εμείς εν ακούσαμεν. Για το ότι Ελλάδα τζιαι Κύπρος εν αξιωθήκαμεν να φέρουμεν έναν πλοίον τζιαι θκυο αεροπλάνα για να δείξουμεν ότι υπάρχουμεν, εν είσιεν να πει κανένας τίποτε. Για το ότι οι Εγγλέζοι εκαταργήσαν μας σαν κράτος τζιαι εκάμναν κουμάντον, κανένας εν ασχολήθηκεν. Το πρόβλημάν μας ήταν η απόφαση του Ομπάμα τζι αν θα σώσει το κύρος του ή όι. Αγωνιούμεν αν θα παραιτηθεί ή όι ο Πανίκος Δημητριάδης που την Κεντρικήν Τράπεζαν. Άλλον πάλε τζιαι τούτον. Άξιππα το πρόβλημαν εν ο Δημητριάδης. Εν τζιαι λαλώ, εν πρόβλημαν ο άθρωπος τζιαι μάλιστα μεγάλον. Τον τζιαιρόν, όμως, που η βουλή εδίαν του βίρρα εξουσίες με τα μνημονιακά νομοσχέδια, πού ήταν οι φωστήρες μας να τον κάτσουν χαμαί τζιαι να του πουν «έλα δα, ρε κύριε, γιατί εδέχτηκες να φάει 9 δις η Λαϊκή τζιαι εν είπες τίποτε;» Πρώτα εκάμαμέν τα ούλλα γαργάραν τζιαι ύστερα που έφυεν του κυρίου Δημητριάδη έναν χαρτίν για τους δημοσιογράφους, ίσια εβουρήσαμεν ούλλοι να θέλουμεν την παραίτησήν του. Το πιο ειρωνικόν, όμως, ένι πως όσον τζιαιρόν τούτος ο κύριος επερίπαιζέν μας, εν ελαλούσαμεν τίποτε. Τωρά που είπεν μιαν αλήθκειαν εβουρήσαμεν να τον φάμεν. Εν τζιαι λαλώ πως εν πρέπει να παραιτηθεί. Ο άθρωπος εκατάστρεψέν μας. Αμμά τζιαι τζιείνα που είπεν για τους δημοσιογράφους στέκουν, τζιαι καλά κάμνει η Ένωση Συντακτών να τα διερευνήσει τζιαι να σταματήσει να το παίζει θιγμένη παρθένα. Α! Εν τζι η φλόγα του φυσικού αερίου· ήταν να άψει, λαλεί, αμμά εν άφταιννεν τζι ύστερα άψεν. Τούτον ήταν το μέγαν θέμαν. Ναι, εν θέμαν, ναι, να κάμουμεν χαράν που εφκήκεν στην επιφάνειαν το δικόν μας αέριον αλλά ως τζειαμαί. Το μεγάλον θέμαν που έπρεπεν να ασχοληθούμεν εν τα συμφέροντα των πετρελαιάδων μέσα στην ΑΗΚ. Εν γίνεται να κάμνουμεν τόσον αγώναν με το φυσικόν αέριον τζιαι η ΑΗΚ να μας λαλεί πως οι μηχανές της άμα δουλεύκουν με αέριον στοιχίζει παραπάνω που το μαζούτ. Κάποιος πρέπει να βάλει ερωτήματα τζιαι να κάτσει τούντους κυρίους στο σκαμνίν. Περιπαίζουν μας με τους λοαρκασμούς που κάμνουν οξά εν τόσον αχάπαροι που εν εφροντίσαν να έχουν μηχανές που να δουλεύκουν τζιαι με φυσικόν αέριον, όπως μας ελαλούσαν τόσα χρόνια; Τούτες έννεν οι μηχανές που ετζιαινουρκώσαν ύστερα που το Μαρίν; Είντα λοής εβρεθήκαν ναν παλιού τύπου τωρά; Ππέφτουμεν τζιαι εν τζιοιμούμαστεν, άμπα τζιαι βάλουν μας χρονοδιαγράμματα στο Κυπριακόν. Μάλιστα. Τούτον εν το μεγάλον πρόβλημαν του Κυπριακού. Το ότι παρπατούμεν πας στα έγγραφα του Ντάουνερ στην βάσην των συνομιλιών του Γριστόφκια έννεν πρόβλημαν. Το πρόβλημαν εν το χρονοδιάγραμμαν. Το ότι εν να δώκουμεν την κυριαρχίαν του κράτους μας στους Τούρκους τζιαι στους Εγγλέζους έννεν πρόβλημαν. Το πρόβλημαν εν το πότε. Αρέσκει μου πολλά, όμως. Ώσπου κοντεύκει ο τζιαιρός πολληνίσκουν οι τίτλοι του στυλ «Το φυσικό αέριο δεν μπαίνει στις διαπραγματεύσεις». Αθθυμάστε τους τίτλους πριν το κούρεμαν; «Δεν υπάρχει κούρεμα καταθέσεων», «Το κούρεμα καταθέσεων είναι απαράδεκτο», «Η δική μας πλευρά δεν θα δεχτεί ποτέ κούρεμα καταθέσεων». Α, ρε γαδάροι. Παίρνουν μας τζιαι φέρνουν μας στην βρύσην άποτους τζιαι στο στραφίν συναγλειφούμαστεν για το σπουδαίον νερόν που νομίζουμεν πως ήπιαμεν. Γάδαρος Κύπρου Πολιτικός Αναλυτής ✍ ΠΥΞ ΛΑΞ l «Όπου υπάρχει δράση, υπάρχει και αντίδραση». Δώδεκα χρόνια σχολείο, μονάχα ετούτο μου έμεινε απ’ το μάθημα της Φυσικής. Δράση και αντίδραση που λέτε. l Και να διερωτούνται όλοι γιατί θέριεψε, τάχα μου, ο φασισμός, ο ναζισμός και το «αυγό του φιδιού». Δεν ξύπνησαν μια καλή ημέρα οι Έλληνες κι αποφάσισαν να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΚΕΛ την κλώτσησαν και τη θέριεψαν. Μην κοροϊδευόμαστε. Πιστεύεις εσύ πως τόσες χιλιάδες σηκώθηκαν ένα πρωί κι αρχίσανε τα «Χάιλ Χίτλερ»; Μην είμαστε μαλάκες, εδώ μιλάμε για σοβαρά πράγματα. Ποιο «αυγό του φιδιού»; Δράση και αντίδραση. l Αυτός που τον έτρωγε για δεκαετίες ολόκληρες στον πρώην «σοσιαλιστικό παράδεισο» έγινε ο μεγαλύτερος αντικομουνιστής. Κι εκείνος που έζησε τον Μουσολίνι, τον Πατακό και τους βαλτούς δικτάτορες της λατινικής Αμερικής έφτασε στην άκρα αριστερά. Και δεν φτάνεις στο άλλο άκρο σκεπτόμενος συλλογικά. Αυτά είναι παραμύθια χωρίς δράκο. Ο καθένας κρίνει εξ ιδίων. Εξαρτάται πώς και πόσο τον είχες φάει. Έτσι είναι ο άνθρωπος, εδώ και αιώνες. l Καλό θα ήτανε, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΚΕΛ να κάθονταν να σκεφτούν τις δικές τους ευθύνες. Στις μέρες μας τα συνθήματα του κώλου είναι πλέον μπανάλ και ντεμοντέ. Πού ήσασταν, ορέ παλληκάρια, όταν οι ακροαριστεροί έριχναν μολότοφ στη Μαρφίν και, μεταξύ άλλων, πέθανε και μια γυναίκα που κυοφορούσε; Για μήπως κι εκείνοι δεν είχανε ψυχή; Δεν είδα τότε ούτε πρωτοσέλιδα ούτε καταδίκες ούτε άρθρα ούτε περιφερόμενους καραγκιόζηδες της αριστεράς (και της προόδου…) στα κανάλια. l Και μια κι είπα πρωτοσέλιδο, κάθε σκεπτόμενος άν- θρωπος πρέπει να δει το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΠΡΩΤΟΘΕΜΑ, 22/9. Θα διαπιστώσει πως ζούμε ξανά στην εποχή των σπηλαίων και του πιθηκάνθρωπου. Ο Παύλος ο Φύσσας να κείτεται μαχαιρωμένος στο πεζοδρόμιο κι η φίλη του να τον αγκαλιάζει από πίσω. Η ξευτίλα, ο ξεπεσμός, η αλλοτρίωση, η παρακμή, η μαλακία σ’ όλο της το μεγαλείο. l Θα μου πεις, τι φταίει τώρα κι ο κακομοίρης ο Φύσσας; Άκλαυτος πήγε, σε μια χώρα που πάει κατά διαόλου. Σημεία των καιρών όλα ετούτα. Κι όχι «αυγό του φιδιού». Ένα συν ένα ίσον δύο κι όχι τρία ούτε τέσσερα. Ούτε ο Θεός δεν θα μας λυπηθεί. Και θα έρθει το αναπόφευκτο, το δρεπανηφόρο άρμα και θα μας σαρώσει… l Υ.Γ.: Προς τον φίλο που είναι υπεύθυνος για την ιστοσελίδα του Φιλελευθέρου: Επί πέντε μήνες έμπαινα καθημερινά στην ιστοσελίδα κι έγραφα σχόλια, χωρίς ποτέ να βρίσω ή να δυσφημίσω. Το μόνο μου πλημμέλημα ήταν πως γλεντούσα κάποιους αστείους ΑΚΕΛικούς κι άλλα παλαβά ζώα. Και ξάφνου πληροφορήθηκα πως μου απαγορεύτηκε η είσοδος στην ιστοσελίδα (μόνο σ’ εμένα – οι γελοίοι πίθηκοι του ΑΚΕΛ συνεχίζουν να ποστάρουν σχόλια…) χωρίς λόγο. Σου έστειλα δύο φορές επιστολή και σου ζήτησα να μου εξηγήσεις το γιατί, αλλά εσύ με έγραψες στο αιδοίο σου (το αιδοίο αναφέρεται και στα αντρικά και στα γυναικεία γεννητικά όργανα, για να μην παρεξηγούμαστε…). Εκτός, βέβαια, αν είσαι ΑΚΕΛικός και του λόγου σου, οπότε σε συγχωρώ. Πάντως μη νοιώθεις άσχημα, συνεχίζω να γλεντώ γελοίους ΑΚΕΛικούς στο Sigmalive και τα αδέρφια τους του ΣΥΡΙΖΑ σε ελλαδικά φόρουμ. Ειδικά το απολαμβάνω, όταν τους γελοιοποιώ στο «Κουτί της Πανδώρας» του Βαξεβάνη και μετά από ένα λεπτό μου σβήνουν τα σχόλια (λες να μου τα σβήνει ο ίδιος ο Βαξεβάνης; Ικανό τον έχω…). Τελικά όντως ισχύει, all dogs one generation. 23 Ε, Σαββάκη, σκέφτομαι να πάω στες πουτάνες το Σαββατοκυρίακο! ENΩΣIΣ Λείπει τζιαι ο Αναστασιάδης τζιαι ο Χριστόφιας! Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν ΑΓΟΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η πρώτη αγορά βιβλίου για το Φθινόπωρο θα πραγματοποιηθεί στις 6 Οκτωβρίου, μέρα ΚΥΡΙΑΚΗ, από τις 9:00 το πρωί μέχρι τις 14:30 το μεσημέρι. Κόρη, επήες καμιά φορά στην αγορά βιβλίου του Σαββάκη; Άκουσα εν πελλαμός! Χαλλόου κόρη! Η Γιαλούσα εν τζιαι εν δαμαί δίπλα που εν η Χιλή! Εν εις του θκιαόλου την μάνα. Ελάτε με τους φίλους σας και την οικογένειά σας. Ελάτε ν’ απολαύσετε τα δωρεάν μεζεδάκια μας και ελάτε προπαντός για να δείτε τον Σαββάκη και την Έλλη. Μα εγιώ; Εγιώ, είμαι αθώος. Αν δεν με πιστεύκετε, ρωτάτε τον Συλικιώτη τζιαι τον Κατσουρίδη που ξέρουν πολύ καλά το ποιόν μου. Πάντως, αν με βκάλετε ένοχο, εν να πάρω πολλούς μαζί μου. Μεγάλες εκπτώσεις σε πολλά βιβλία
© Copyright 2024 Paperzz
