Η ΕΝΩΣΗ ΤΡΙΠΟΛΙΤΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ έγινε 60 ετών! Τ ο, ανά χείρας, φύλλο της Ο.Α. είναι Μαρτίου 2013...· έτσι, δε θα μπορούσαμε ν’ αφήσουμε απέξω, το σημαντικότατο γεγονός, για την Τρίπολη, της Ίδρυσης της Ε.Τ.Α. (Ένωσης Τριπολιτών Αττικής) που συγκροτήθηκε στην Αθήνα (πρώτη Γενική Συνέλευση στις 24 Μάρτη 1953 - Αριθ. Πρωτοδικείου 5480/1953)! Για την ιστορία, το Καταστατικό υπόγραψαν, τότε, οι: Φώτης Α. Βρότσης (υπάλ. Εθν. Τραπ.), Ηρακλής Α. Πετούνης (τ. Αστυν. Δ/ντής), Κώστας Μ. Παπαδημητρόπουλος (εκδότης), Γιώργος Ν. Ταγκαλάκης (βιομήχανος), Φειδίας Δ. Συλλιμνιώτης (Δ/ντής Ταμείου Πληρωμών), Νίκος Π. Δεληβοριάς, Γεώργιος Κ. Βλάχος, Νικόλαος Α. Παπασίνος, Νικόλαος Κ. Καλαντζόπουλος, Γεώργιος Στ. Μάνος, Κων/τίνος Ι. Αρβανίτης, Τάκης Α. Τσιρίκος, Χρ. Κωνσταντόπουλος (Δικηγόροι), Στυλιανός Αρβανίτης (χημικός), Βασίλειος Α. Λιάπης (Ιδιωτ. υπάλ.). Το Α΄ Διοικητικό Συμβούλιο αποτελέστηκε από τους: Λαγοπάτη Χρ.(Πρόεδρο), Πετούνη Η ρ . ( Αν τ / δ ρ ο ) , Συλλιμνιώτη Φ.(Γραμ.), Ψιμούλη Δημ.(Ταμία), Παπαδημητρόπουλο Κ.(Κοσμήτορα) και Ασημακόπουλο Τάκη, Βρότση Φ., Διαμαντίκο Γ., Καρζή Μ., Μουρίκη Χρ., Μπίσσια Ε., Ταγκαλάκη Π.(Συμβούλους). Το Β΄ Δ.Σ. (1955) παρέμεινε το ίδιο –με το Α΄- με μόνη διαφορά την είσοδο του Κ. Μουτζιθρόπουλου στη θέση του Μ. Καρζή. Το Γ΄ Δ.Σ. συνέχισε να είναι το ίδιο -με το Β΄- με μόνη διαφορά Β. Κρεμμύδας Ο ΑΣΤΕΡΑΣ 3ος αφήνοντας πίσω Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Άρη, Πανιώνιο... με πολλούς πολλούς βαθμούς διαφορά! Η MHNIAIA.EΦHMEPIΔA.ΠOIKIΛHΣ.YΛHΣ ΠΡΩΤΟ.ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ.ΒΡΑΒΕΙΟ.2006 Δ/NTHΣ: NIKOΣ A. & E.ΓAPΓAΛIΩNHΣ XPONOΣ.21ος * ΦYΛΛO.219 * ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 φετινή Ποδοσφαιρική χρονιά 2012-13 πρέπει να γραφτεί στην Ποδοσφαιρική Ιστορία της Τρίπολης, ως «η καλύτερη ποδοσφαιρική χρονιά όλων των εποχών»! Η επιτυχία της κατάληψης της 3ης θέσης του ΑΣΤΕΡΑ μας αφήνοντας πίσω την «αρι- Ποτέ, πάλι, Εμφύλιος! Σ υνεχίζουμε, σε επιμέλεια, του Επίτιμου Δ/ντή της Εφημερίδας, Χρυσόστομου Κριμπά, τα “Αντιστασιακά ενθυμήματα”... και, αυτή τη φορά, με το 3ο μέρος των ενθυμημάτων, του εξαιρετικού συνάδελφου -εν ζωή στα 90 του- Θανάση Νίκα· “σκληρό” το σημερινό ενθύμημα, όμως, πρέπει, κατά καιρούς, να λέγονται και να γράφονται στοκρατία» του Ποδοσφαίρου ήτοι, τον Παναθηναϊκό του Δομάζου, Αντωνιάδη, Πανάκη, Πετρόπουλου, Παπαεμμανουήλ, Οικονομόπουλου..., την ΑΕΚ του Κανάκη, Εμμανουηλίδη, Πούλη, Παπαποστόλου, Σοφιανίδη..., τον Πανιώνιο του Σαραβάκου, Νεστορίδη, Μαύρου... αυτό, για την Τρίπολη, είναι απίστευτο και φανταστικό! την είσοδο, του, κατόπιν, και για πολλά χρόνια Προέδρου, Βασ. Κρεμμύδα, στη θέση του Φ. Συλλιμνιώτη. Το Δ΄ Δ.Σ. (1959) αποτελέστηκε από τους: Κρεμμύδας Β.(Πρόεδρος), Πετούνης Ηρ.(Αντ/δρος), Καρύδης Γ.(Γεν. Γραμ.), Ψιμούλης Δημ.(Ταμίας) και (Σύμβουλοι) οι σελ. 16 Όσο και «σκληροπυρηνικοί» και γκρινιάρηδες να είμαστε, όσο αρνητικοί... αυτό που έγινε, φέτος, να μας συζητάει, ευνοϊκότατα, κάθε Κυριακή όλη η Ελλάδα, δεν έχει προηγούμενο! Γι’ αυτό, καλό είναι, να βγούμε από το συντηρητικό καβούκι μας, και να πανηγυρίσουμε τον μεγάλο άθλο, το μεγάλο κατόρθωμα «του Δαβίδ να νικάει τον Γολιάθ»! Όσο «από τ’ άγραφα» κι αν έρχεται... είναι πραγματικότητα: «ο ΑΣΤΕΡΑΣ 3ος στη Σούπερ Λίνγκ 2012-13»! Δε λέμε· έχουμε περάσει ωραίες στιγμές, παλιότερα, με τον Παναρκαδικό μας –που, και γι’ αυτόν, πρέπει να πανηγυρίζουμε αφού ανήλθε στη Γ΄ Εθνική Κατηγορία- όμως, αυτό, του ΑΣΤΕΡΑΣ μας, «ξεπερνάει και τα όνειρα της θερινής νυκτός»! Δεν πρέπει να υπάρχει φίλαθλος στην, όπου γης, Αρκαδία μας, που να μη συμμερίζεται τη χαρά για τη μεγάλη επιτυχία...! Και δεν έχει λόγους, να μη συμμετάσχει στον πανηγυρισμό του θριάμβου... όπως και δεν έχει λόγους κάτι το άσχημο να σελ. 16 Μία, ακόμη, ατυχής Αδελφοποίηση! Κάποια από τα λάθη για το Μαλλιαροπούλειο Τ Τ ο ‘χει η μοίρα, αυτής της πόλης, μεταπολεμικά, να μοιάζει μ’ ακυβέρνητο πλοίο...· πάει, όπως του φυσούν οι άνεμοι...· χωρίς τιμόνι, χωρίς μπούσουλα, χωρίς σκοπό και στόχους! Αν και είχαμε προειδοποιήσει, πάμπολλες φορές... προσέξτε... οι, μέχρι τώρα, Αδελφοποιήσεις είναι «φούσκες», είναι «μούφες», είναι Αδελφοποιήσεις άνευ περιεχομένου...· εντούτοις την ξανακάναμε την “πατάτα”...! Και, μη νομίσει κανείς ότι είμαστε ενάντια στις Αδελφοποιήσεις· όχι· αρκεί, αυτές, να είναι συμφέρουσες για την πόλη μας· να έχουμε, αν όχι υλικό... -κάτι που θα το επιθυμούσαμε-, κάποιο ηθικό όφελος ουσίας! Να κάνεις μια Αδελφοποίηση μ’ έναν «καλύτερό σου», ναι, να την κάνεις... κατά προτίμηση με το Εξωτερικό... Το να κάνεις μια Αδελφοποίηση με το Μεσολόγγι... -χωρίς να υποτιμούμε την πόλη- προς τι...; Κι όταν, λέμε, πως, τούτη η πόλη «πάει, όπου φυσήξει» πρέπει να έχουμε δίκαιο... Ήλθε μια πρόταση –δεν ενδιαφέρει από ποιον, πώς και γιατί...- γι’ Αδελφοποίηση με το Μεσολόγγι... Δεν έπρεπε να υπάρχει –πριν έλθει στο Δημοτικό Συμβούλιο- μια Επιτροπή η οποία και να επεξεργαστεί την πρόταση...: συμφέρει; γιατί πρέπει να γίνει αυτή η Αδελφοποίηση; ποιος ο σκοπός και οι στόχοι; τα οφέλη που θ’ αποκομίσουμε είναι υλικά; είναι ηθικά; Ειλικρινά, εμείς, δε βλέπουμε τίποτα το ιδιαίτερο από την Αδελφοποίηση, ΤρίποληςΜεσολογγίου... Εσείς, βλέπετε; εκτός κι αν θεωρούμε ότι “θα τρώμε αυγοτάραχο τζάμπα”! Το μόνο κοινό, που μπορεί να έχουν αυτές οι δύο πόσελ. 2 Μ’ αυτή την εικόνα δεν κοιμήθηκα επί δυο μήνες! Πεταγόμουνα στον ύπνο μου! Υπήρξα αυτόπτυς μάρτυς (17-8-49! Ήμουν 6 ετών! Η διαπόμπευση του νεκρού -να τον σέρνει το αυτοκίνητο του Δήμου, με το κεφάλι στο δρόμο και από τα πόδια δεμένο-κρεμασμένο στην καρότσα... και περνώντας από τη Μαντινείας (Κέννεντυ) να καταλήγει σ’ αυτή την πόρτα, στην πρώτη κολόνα της πλ. Άρεως, εμπρός στο Δικαστήριο, και να περνάει ο κόσμος -με παρότρυνση...- και να τον χλευάζει και να τον φτύνει...- με ταλαιπωρούσε νύχτες! Είναι και επίκαιρο... με τον Χριστό... και τα χλεύη του κόσμου... “αν είσαι υιός του Θεού απόδειξέ το...”. (Η φωτό από το βιβλίο Dominipue Eudes, οι Καπετάνιοι. Ο Ελληνικός εμφύλιος 19431949). Ν.Γ. κάτι τέτοια... για να μην εφησυχάζουμε...· τουναντίον, πρέπει να επαγρυπνούμε με το “Ποτέ, πάλι, Εμφύλιος”... αφού, εκατέρωθεν, ο, κάθε φορά, Εμφύλιος, μόνο δεινά συσσωρεύει... με το να χάνεται ο κοσμάκης και να κλείνουν σπίτια “τζάμπα και βερεσέ”..., να καταστρέφεται η οικονομία...! Ν.Γ. σελ. 8 Συνάντηση Άρη-Πέρδικα Η οδός Ηρών Πολυτεχνείου-Παλλαντίου Γ ια τους «φευγάτους» η οδός Ηρώων Πολυτεχνείου, δε λέει τίποτα· ενώ, αν λέγαμε «Ιωάννου Μεταξά» ή «Παλλαντίου» ή και “οδός του γαλακτοπωλείου Κανατά”... θα ήταν, απόλυτα, κατανοητό... Πρόκειται, ως γνωστόν, για τη δεύτερη, δεξιά, οδό, της Γεωργίου Α΄, μέχρι την οδό Μαυρομιχάλη, ενώ, από ‘κει και κάτω, συνεχίζει να λέγεται, Παλλαντίου... η οποία, Παλλαντίου, ανεβαίνει και σκοντάφτει στην Αγίας Σοφίας, στο ύψωμα... Καταρχήν, ο δρόμος αυτός –από τη Γεωργίου Α΄ έως την Αγίας Σοφίας, κάπου στα 350 μ. μήκος και, μάλιστα, από τις δυο τρεις απόλυτες ευθείες οδούς, που, έχει η πόλη-, ο δρόμος αυτός, όλος, παλιά, λεγόταν, Παλλαντίου, προς τιμήν του χωριού, Παλλάντιο (Μπεσύρι), που, περνοδιαβαίνει απ’ εδώ· χωριό στον καιρό μας και πόλη στην αρχαιότητα· πόλη καταγωγής τους Εύανδρου, γιου του Ερμή και της Θέμιδας, ο οποίος, Εύανδρος, έφυγε στην Ιταλία και εκεί, στο λόφο του Παλατίνου, έκτισε τη Ρώμη! Γύρω στο ‘39, για να τιμηθεί ο δικτάτορας, ο γνωστός Ιω. Μεταξάς, του έδωσαν το όνομά του, μέχρι τη Μαυρομιχάλη. Με τη Μεταπολίτευση όμως (1974), ο δρόμος βαφτίστηκε, Ηρώων Πολυτεχνείου, προς τιμήν όλων των Αγωνιστών της Γενιάς του Πολυτεχνείου (1973) κι έτσι παραμένει... Μιλάμε, για έναν δευτεροκλασάτο δρόμο, της Τριπολιτσάς, που, όμως, ανέκαθεν ή, μάλλον, μέχρι το 1970, περίπου, διατηρούσε τον «ημιαριστοκρατορικό» χαρακτήρα του... για να πέσει, λίγο, όχι, όμως, «να ισοπεδωθεί»... αργότερα...! Είναι παλιός δρόμος της Τριπολιτσάς, κάτι που το αποδείκνυαν, μέχρι πρότινος, τα πολλά αρχοντικά του 19ου αι. ενώ, ακόμη, και σήμερα, διατηρεί ελάχιστα τέτοια του 19ου αι. και των αρχών του 20ου... Και δεν προέρχεται, ασφαλώς, ο «ημιαριστοκρατικός» της χαρακτήρας από τους Θανιώτες και Μπεσυριώτες... που χρησιμοποιούσαν την οδό... αλλά, κατά πρώτον, από τον ίδιο τον Δεσπότη, ο οποίος, ερχόμενος στην Τρίπολη -από τα Σιάτιστα- κατά τα μέσα του 19ου αι., επιλέγει και εγκαθίσταται, αμέσως, στην αρχή της οδού Αύγης (κάθετα της Ηρ. Πολυτεχνείου) χρησιμοποιώντας το, ταυτόχρονα, ως σπίτι και Επισκοπείο, ενώ, αργότερα, ακολουθεί και ο θιασώτης Δήμαρχος του Μεταξά, Ιω. Βαρβερόπουλος (υπάρχει ακόμη και είναι διατηρητέο το σπίτι του) αλλά και ο ποτοποιός Χριστόπουλος, γιατροί (Πίκρας, Μπαγέρης, Κορμάς, Παντέλας...)... όπως και το 3ο Δημοτικό Σχολείο! Την “επισημότητά του”, ενισχύει το γεγονός, του χρυσοχοείου, Αθανασόπουλου, του γαλακτοπωλείου Κανατά, του Αθανασόπουλου α λάθη, για την προβολή και επαναλειτουργία του «Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου» αρχίζουν επί προηγούμενης δημαρχίας, τότε που είχαμε «ξεχάσει» να συνδέσουμε, με το ηλεκτρικό ρεύμα, το «Μαλλιαροπούλειο», όταν, όταν όλα είχαν τελειώσει ήτοι είχε ολοκληρωθεί η επισκευή και η αναπαλαίωση, ο μηχανικός εξοπλισμός και η επίπλωση του Θεάτρου! Και, λέμε, λάθος, αφού μας ξέφυγε η ημερομηνία, όταν, το 2010, είχαμε ακριβώς 100 χρόνια από την έναρξή του αλλά και συνέπιπτε, το 2010, να έχουμε και την ίδια μέρα των Εγκαινίων, δηλ. Κυριακή 7 Φλεβάρη! Τι άλλο πιο εντυπωσιακότερο και ευτυχέστερο μπορούσε να συμβεί, από του να επαναλειτουργεί, το Θέατρο, μετά 100 χρόνια από την «Πρώτη» του και μετά μισόν αιώνα από το μαντάλωμα του(!), και να συμπίπτει η μέρα με την ίδια μέρα των Εγκαινίων ήτοι Κυριακή 7 Φλεβάρη! Μάλιστα, τότε, πολύ πιο νωρίς -κάπου ένα χρόνο- είχαμε προειδοποιήσει και υποδείξει πώς πρέπει να επαναλειτουργήσει (με το ίδιο έργο «Δις Σοκολάτα» κ.λ.π.) ήτοι το όλο τελετουργικό ώστε να λάβει πανελλήνια προβολή και χαρακτήρα! Τότε, λοιπόν, κολλήσαμε στο ηλεκτρικό ρεύμα... όπως, όταν φτιάχναμε τα «Μυστριώτεια», τελειώνοντας το κτίριο είχε ξεχαστεί το κλιμακοστάσιο! Αυτό, του «Μαλλιαροπουλείου Θεάτρου»... να τελειώσει και να είναι έτοιμο να επαναλειτουργήσει, και να έχουμε ξεχάσει το ρεύμα... θα μείνει στην ιστορία της πόλης... από τα ευτράπελα... όπως ευτράπελο είναι όταν, ο αποχωρών..., εγκαταλείποντας τη Δημαρχία, έφερε παπά... να «εγκαισελ. 2 νιάσει» δήθεν το Μαντηλάρη το ζαχαροπλαστείο, του Μοντέλου το κλασικό μπακάλικο, τα καταπληκτικά σπίτια Μενελάου και Πετούνη...! Με τον Αγιο-Δημήτρη και την Ευαγγελίστρια, δίπλα, και το Νοσοκομείο... η οδός, αυτή, έρχεται σε σειρά, αμέσως, μετά τις 4-5 κεντρικές οδούς, όμως, με το δικό της ύφος... όπως η Αγίου Δημητρίου, η 28η Οκτωβρίου (Αγίας Βαρβάρας), η Γρηγορίου Ε΄... Εάν, η μπουλντόζα των μεταπολεμικών Δημάρχων... δεν ισοπέδωνε κτιριακά κοσμήματα αυτής της οδού, ειλικρινά, σήμερα, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως ένα ρυμοτομικό –κτιριακό Μουσείο- υπόδειγμα της αρχιτεκτονικής της πόλης...· γι’ αυτό, “ας όψονται” οι κοντόφθαλμοι που ασέλγησαν κατά της ιστορίας αυτής τής, τόσο ιστορικής και ωραίας, κάποτε, Τριπολιτσάς! Η ασφαλτόστρωση, του δρόμου, σημαδεύεται στα μέσα της 10ετίας του ’50... όπου, εκεί, μπαίνουν και τα φώτα... Είναι ένας δρόμος, εκείνα τα χρόνια, με μεγάλη κίνησελ. 6 τελευταία 32 OΔOΣ APKAΔIAΣ ΦYΛΛO 219 ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 Η Βασίλισσα Αμαλία στην Τρίπολη...! 3η η ΜΕΛΙΣΣΑ πανελλήνια! Η Τ ο Ρεπορτάζ-Αφιέρωμα του ΒΗΜΑτος (7-4-13) με τίτλο «ΜΕΛΙΣΣΑ ΚΙΚΙΖΑΣ ΑΒΕΕ ΤΡΟΦΙΜΩΝ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» πιστοποιεί το δικό μας Αφιέρωμα, που είχε κάνει η Εφημερίδα μας, προ έτους, στην Αρκαδική Οικογένεια ΚΙΚΙΖΑ και στη ΜΕΛΙΣΣΑ, τη μεγάλη Οικογένεια των Κικιζαίων, από το Ελαιοχώρι (Μάσκλινα), που, ξεκίνησε, προπολεμικά, για να κα- Heinz. Η κουλτούρα της εταιρείας είναι άμεσα συνυφασμένη με την οικογενειακή παράδοση, αφού ενισχύονται η συναδελφικότητα και η ζεστασιά μεταξύ όλων των εργαζομένων αλλά και των συνταξιοδοτηθέντων. Απόδειξη των παραπάνω, η δημιουργία τον Μάιο του 2011 από μια ομάδα εργαζομένων ενός μικρού μουσείου με παλιά αντικείμενα γραφείων, αποθήκης και τακτήσει την Ελλάδα –και όχι μόνο- στα Ζυμαρικά! Το Αφιέρωμα τής «ΒΗΜΑ Ανάπτυξη» γίνεται με την ευκαιρία της κατάληψης, από μέρους της Εταιρείας, της 3ης θέσεως στον Ελλαδικό χώρο, μεταξύ των Εταιρειών με το καλύτερο εργοστασιακό περιβάλλον! Όμως, ας δούμε το Αφιέρωμα: Η εταιρεία Μέλισσα Κίκιζας δραστηριοποιείται από το 1947 στην παραγωγή ζυμαρικών (Μέλισσα, Primo Gusto, Stella, Avez, Deveta, Βλάχα) και τη διακίνηση τροφίμων (τοματικών προϊόντων και κονσερβοποιημένων φρούτων) ενώ από το 2012 αντιπροσωπεύει τα προϊόντα εργοστασίου της εταιρείας όπου σε μια μικρή τελετή εγκαινίων παρευρέθηκαν και οι συνταξιούχοι της εταιρείας. Κάθε χρόνο η εταιρεία αναδεικνύει τον Πωλητή της Χρονιάς, ενώ για τους πρώτους υπαλλήλους που επιτυγχάνουν τους στόχους τους προσφέρονται αναμνηστικές πλακέτες με τον λόγο βράβευσής τους αλλά και ημέρες τιμητικής άδειας σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι υπερέβησαν τα ωράρια εργασίας. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται σε όσους συνταξιοδοτήθηκαν από την εταιρεία με τιμητικές πλακέτες και δώρα, ενώ κάθε δύο μήνες τους παρέχονται προϊόντα, όπως ακριβώς συνέβαινε και όταν ήταν ενεργοί υπάλληλοι. Ενδεικτικά, σε κάθε κοπή βασιλόπιτας καλούνται τιμητικά τέσσερις συνταξιούχοι στους οποίους προσφέρεται ένα άλμπουμ με φωτογραφίες από παρελθόντα γεγονότα στα οποία συμμετείχαν και ένα ασημένιο χειροποίητο καραβάκι, όπου είναι χαραγμένο το όνομά τους. Τα παιδιά των εργαζομένων διεκδικούν σε κληρώσεις χρηματικές υποτροφίες στη μνήμη του ιδρυτή της «Αλέξανδρου Κίκιζα», που αντιστοιχούν με το κόστος των διδάκτρων ενός έτους σε φροντιστήριο βοηθητικών σπουδών ή ξένης γλώσσας. Επίσης, όλοι οι εργαζόμενοι πανελλαδικά έχουν τη δυνατότητα να φέρουν τα παιδιά τους όταν τελειώνουν τις τριτοβάθμιες σπουδές τους για εξάμηνη πρακτική εκπαίδευση στην εταιρεία. Πολλά παιδιά, μετά το πέρας της εξάμηνης πρακτικής και την απόκτηση του πτυχίου τους, παραμένουν ως εργαζόμενοι, αφού η συγκεκριμένη εταιρεία δέχεται και επαγγελματική συνύπαρξη συζύγων και διαδοχή σε περίπτωση διαθεσιμότητας θέσης. Το 2012 ζητήθηκε από τους εργαζόμενους που έχουν παι- Βασίλισσα Αμαλία γεννήθηκε το 1818 στο παλάτι της πόλης Ολδεμβούργου. Η μητέρα της, τη γέννησε σε ηλικία 18 ετών. Πέθανε στη Βαμβέργη το 1875. Το 1836 –κι αυτή σε ηλικία 18 ετών- παντρεύτηκε τον Όθωνα στο παλάτι του Ολδεμβούργου. Στις αρχές του Ιανουαρίου 1837 ήρλθε στην Ελλάδα για να φύγει το 1863... Μεγάλο πρόβλημα, στο ζευγάρι, Όθων-Αμαλία, η ατεκνία! Μέσα από τις πάμπολλες επιστολές, της Αμαλίας, προς τον πατέρα της, “φωτογραφίζεται” η Τρίπολη και η Αρκαδία...! 1. Στα τέλη του Φλεβάρη 1838, η Αμαλία με τον Όθωνα, βρίσκονται στην Τρίπολη... Έτσι, στο γράμμα της, προς τον πατέρα της, με ημερομηνία, 14-3-1838 λέει: «... Ο Άγγλος πρεσβευτής... Ήθελε μάλιστα, έτσι άκουσα, να στείλει, στην Τριπολιτσά δεκαέξι ναύτες για να με μεταφέρουν κάτω. Είμαι βέβαιη ότι όχι δεκαέξι, αλλά εκατοντάδες Έλληνες θα έβρισκα, οι οποίοι με χαρά θα μου παρείχαν αυτή την υπηρεσία, αν ήμουν στ’ αλήθεια άρρωστη. Οι κύριοι της Αυλής θύμωσαν πάρα πολύ με αυτό, γιατί η όλη επιχείρηση χαρακτηρίστηκε από αδεξιότητα...». 2. Στο γράμμα της, από Αθήνα, της 23 Ιουνίου 1840, γράφει: «... Έκλεισα το προηγούμενο γράμμα μου στην Τριπολιτσά. Μείναμε εκεί δύο μέρες, οπότε επισκέφθηκα την Τεγέα και τη Μαντίνεια. Από αυτή την τελευταία έχουν διατηρηθεί τα τείχη και οι πύργοι ολόκληροι. Μετρήσαμε 130 πύργους. Στην Τεγέα είδαμε και ένα άγαλμα, ανάγλυφα κ.λ.π. Επίσης σε μια παλιά εκκλησία (εννοεί την Παναγία της Επισκοπής) κτισμένη σχεδόν αποκλειστικά από παλιές πέτρες, είδαμε να είναι εντοιχισμένες πολλές επιγραφές και κίονες, ανάγλυφα κ.λ.π. Στην Τριπολιτσά άναψαν ένα πραγματικά επικίνδυνο πυροτέχνημα και τόσο κοντά στο μπαλκόνι, που η φωτιά έπεφτε συνέχει σ’ αυτό...». 3. Στις 13 Ιουλίου 1844 γράφει: «... Σε ένα μέρος της Κυνουρίας έκλεψαν την κάλπη. Στάλθηκαν όμως και εκεί στρατεύματα, για να βάλουν στο πράγμα ένα τέλος...». 4. Τέλη Μαΐου αρχές Ιουνίου 1840 η Αμαλία βρίσκεται και πάλι στην Τριπολιτσά με το θείο της Γουσταύο... «Την 4η Ιουνίου φθάσαμε στον Άγιο Πέτρο. Σε ένα δάσος από καστανιές που βρίσκεται ψηλά κλείνω αυτές τις γραμμές. Είμαστε, δόξα τω Θεώ, πολύ καλά. Ο θείος αντέχει τις ταλαιπωρίες θαυμάσια. Τώρα θα πάμε μαζί περίπατο. Διασχίσαμε υπέροχες περιοχές. Εδώ έχει θαυμάσιες κερασιές. Είμαι πολύ χαρούμενη... Επιστρέψαμε, δόξα τω Θεώ, εδώ καλά, χωρίς να συμβεί κανένα ατύχημα. Ο θείος άντεξε τις ταλαιπωρίες του ταξιδιού, συνήθισε απόλυτα τους κακούς δρόμους και ήταν όλο τον καιρό ευδιάθετος και καλά στην υγεία του. Σου έγραψα την τελευταία φορά από την Τριπολιτσά. Την άλλη μέρα διασχίσαμε έφιπποι την υπέροχα καλλιεργημένη πεδιάδα και περνώντας από την αρχαία Τεγέα κατευθυνθήκαμε προς τον Άγιο Πέτρο. Προγευματίσαμε σε ένα ωραίο χωριό. Είναι κτισμένο ψηλά, ανάμεσα σε καστανιές και κερασιές, ενώ για να φτάσουμε εκεί είχαμε ιππεύσει πολλή ώρα κάτω από πλατάνια. Από εκεί και μετά ανεβαίναμε συνέχεια. Κοιτάζαμε κάτω και βλέπαμε ωραίες κοιλάδες και τη θάλασσα, ώσπου στο τέλος φτάσαμε στον Άγιο Πέτρο, ένα χωριό που βρίσκεται σε μια υπέροχη τοποθεσία, μέσα σε ένα δάσος από καστανιές που φτάνουν μέχρι πάνω στο βουνό. Το βράδυ κάναμε, ο θείος και εγώ, έναν περίπατο στο δάσος και φάγαμε φράουλες, που όμως δεν ήταν ώριμες. Είναι μια ωραία ορεινή περιοχή. Οι κερασιές εκεί γίνονται σωστοί γίγαντες, φτάνουν τα 40 ως 50 πόδια ύψος. Το άλλο πρωί φύγαμε...». 5. Στις 15 Απριλίου 1849 «... Η μετάκληση δύο σωμάτων, ενός από τη Λαμία και ενός άλλου από το Αγρίνιο καθώς και ενός τρίτου από τη Μεγαλόπολη...». 6. Στις 21 Μάρτη 1852: «... Ο καιρός είναι φρικτός, κάνει κρύο και πνέουν θυελλώδεις άνεμοι. Στην Τριπολιτσά έπεσε τόσο χιόνι, που βούλιαξαν οι στέγες...». 6. Στις 4 Μαΐου 1852: «... Ο βασιλιάς απέλυσε τον Τσάμη Καρατάσο και τον έστειλε στην Τριπολιτσά ως Ταγματάρχη του Νομού...». 7. Στις 30 Αυγούστου 1852: «... Ο θείος φον Β. καθώς και η Πλ. τον ρωτούσαν όλη την ώρα (τον Όθωνα) για την Αρκαδία και τους ποιμένες της...». Εύη Έκλεισε η «Εστία»! Τ ις προάλλες έκλεισε ένα ιστορικό προπολεμικό βιβλιοπωλείο της πόλης μας! Ο λόγος; ασφαλώς, πώς ν’ αντέξει αυτή την κατακόρυφη οικονομική πτώση... αυτό το οικονομικό «τσουνάμι» που χτύπησε την Ελλάδα και που δε λέει να σταματήσει...! Ναι· δεν έχει καθίσει η μπίλια, ακόμη, ώστε να κάνουμε τους τι να περιμένεις από εμάς τις ψαρόβαρκες...! Ίσως, το όνομα «Εστία», για έναν, μη ασχολούμενο με τα γράμματα..., να μη λέει τίποτα... όπως, για μένα, δε λέει η «Χαλυβουργική» ή ο «Τιτάν» ή ο «Ηρακλής»... Όμως, για μια μικρή μερίδα των Αρκάδων και των Τριπολιτών, που ασχολείται με τα γράμματα... Συνδρομές Οι, εν Τριπόλει, Συνδρομητές, παρακαλούνται όπως εξοφλούν τη συνδρομή τους στο γραφείο της Εφημερίδας (Αγ. Δημητρίου 9) Ο.Α. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ καλεί το Φιλότεχνο –και όχι μόνοκοινό της Πόλης, στις παρακάτω εκδηλώσεις της: 1. υπολογισμούς μας και να δούμε το «μείον» μέχρι πιο βάθος μάς έχει διαβρώσει και συνεχίζει να μας κατατρώει τα σωθικά... του μυαλού, της καρδιάς, του σώματος, της οικογένειας, της δουλειάς μας... Όμως, ειλικρινά, η ανακοίνωση του κλεισίματος, του διασημότερου βιβλιοπωλείου, της Αθήνας, της «Εστίας», με άφησε εμβρόντητο! Λίγο το θυμάμαι στη Σταδίου και πολύ πολύ στη Σόλωνος ... Έκλεισε το Σάββατο, 30 Μάρτη 2013, ήτοι 128 ολόκληρα χρόνια από το πρωτάνοιγμά του! Αν, λοιπόν, βυθίζονται και τα υπερωκεάνια... και, ειδικότερα, με τα βιβλία, το κλείσιμο της «Εστίας» αν δε λέει πολλά... αφού, από μέσα εκεί πέρασαν τα μυθικά ονόματα της Πεζογραφίας και της Ποίησης... από τον Μάτεση και το Βαλτινό μέχρι τον Καραγάτση και το Σαμαράκη, το Φρέντο Γερμανό, Γιάννη Ψυχάρη, Γ. Δροσίνη, Γρ. Ξενόπουλο, Κ. Παλαμά, Γ. Πολίτη, Γ. Σουρή, Εμμ. Ροΐδη, Καζαντζάκη, Παπανούτσο... Δυστυχώς, τέτοιοι, «Πύργοι» με μεγάλη δυσκολία χτίζονται· όμως, πόσο εύκολα... μέσα σε μια νύχτα μπορεί να γκρεμιστούν...! Ν.Γ. «4ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΡΙΠΟΛΗΣ» το Σάββατο Λαζάρου και ώρα 7.30 μ.μ. στον Μητροπολιτικό Ι.Ν του Αγίου Βασιλείου. Θα παρουσιαστούν οι Χορωδίες: α) Βυζαντινή της Ι.Μ. Μαντινείας και Κυνουρίας “ο Άγιος Νεοϊερομάρτυς Λάζαρος ο Τριπολίτης”, β) Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού, γ) Ναυπλίου και δ) ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ (Μικτή). 2. Τη Μ. ΤΡΙΤΗ στον ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟ, το «ΤΡΟΠΑΡΙΟ της ΚΑΣΣΙΑΝΗΣ» σε σύνθεση ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ συνοδεία Αρμονίου! 3. Τη Μ. ΠΕΜΠΤΗ στον ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟ, το Αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου» σε σύνθεση Θεμ. Πολυκράτη, συνοδεία Αρμονίου! 4. Στο «ΦΕΣΤΒΑΛ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ» που θα λάβει χώρα στο Πνευματικό Κέντρο Δήμου Τρίπολης, το Σαββατόβραδο 11 Μάη και ώρα 8.00 το βράδυ με τις Νεανικές εξαιρετικές Χορωδίες: α) «Opus Femina» Κορίνθου με Μαέστρο τη Φάλια Παπαγιαννοπούλου, «Ambitus» του Λεοντείου Λυκείου με Μαέστρο την Κατερίνα Βασιλικού και τη Νεανική Γυναικεία «La Vita» της ΧΟΡΩΔΙΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ με Μαέστρο την Ελένη Αλεξοπούλου συνοδευόμενη από Ορχήστρα... Και οι τρεις Χορωδίες θα παρουσιάσουν «Μοντέρνο» ρεπερτόριο! διά από 5 έως 10 χρόνων μια ζωγραφιά με χριστουγεννιάτικο θέμα. Μία από αυτές τυπώθηκε για να συνοδεύσει τα εταιρικά χριστουγεννιάτικα δώρα των πελατών. Στη συνέχεια 12 από αυτές χρησιμοποιήθηκαν για το ημερολόγιο του 2013 και στο χριστουγεννιάτικο παιδικό πάρτι έγινε έκθεση με τις ζωγραφιές όλων των παιδιών από την Αθήνα, τη Λάρισα και τη Θεσσαλονίκη. Επίσης, όλες οι γυναίκες της εταιρείας λαμβάνουν προσωπικό δώρο-«έκπληξη» την παραμονή των Χριστουγέννων από τη σύζυγο του προέδρου της εταιρείας. Μέσα στο πλαίσιο των ενεργειών ενδυνάμωσης της ομαδικότητας στην εταιρεία, πρόσφατα ξεκίνησε εταιρικό τουρνουά πινγκπονγκ, ενώ εδώ και αρκετό καιρό υπάρχει η ποδοσφαιρική ομάδα της «ΜΕΛΙΣΣΑ». Όπως λένε οι εργαζόμενοι: «Δεν έχουμε αισθανθεί ούτε ένα λεπτό την ανασφάλεια της κρίσης, ότι θα χάσουμε τη δουλειά μας ή ότι θα μειωθούν ο μισθός ή οι απολαβές μας. Ίσα-ίσα που μας δόθηκε και χρηματικό μπόνους για να μας βοηθήσουν. Πρόσφατα κάναμε και πάρτι γιατί ο Οκτώβριος ήταν ο καλύτερος μήνας σε πωλήσεις που έκανε η εταιρεία στα χρονικά. Αυτό μας γέμισε με ελπίδα και αισιοδοξία». Η βράβευση της Μέλισσα Κίκιζας για δεύτερη χρονιά αποτελεί αναγνώριση των προσπαθειών μας για τη διατήρηση και την ανάπτυξη ενός ανθρωποκεντρικού περιβάλλοντος εργασίας. Στη διοίκηση πιστεύουμε ακράδαντα ότι η ποιότητα της εταιρείας εξαρτάται από την ποιότητα του ανθρώπινου δυναμικού της κι έτσι, κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, προσπαθούμε να προάγουμε την επικοινωνία, την αξιοπιστία, την πρόοδο, την εκπαίδευση, την ισορροπία και τη συντροφικότητα. Στόχος μας είναι να εμπνέουμε, να εμψυχώνουμε και να επιβραβεύουμε τους εργαζομένους μας καθώς και να δίνουμε σε όλους ίσες ευκαιρίες εξέλιξης. Η εφετινή κατάταξή μας ανάμεσα στις εταιρείες με το καλύτερο εργασιακό περιβάλλον στην Ελλάδα, από την 8η στην 3η θέση και φυσικά οι απαντήσεις των εργαζομένων μας, μας γεμίζουν αισιοδοξία για το μέλλον. Μας δίνουν δύναμη να συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε και να προσπαθούμε για το καλύτερο! Πιστεύουμε πως με σκληρή δουλειά και κοινό όραμα μπορούμε όλοι μαζί να συνεχίσουμε επάξια αυτό που ο ιδρυτής μας ξεκίνησε το 1947. Οι πρακτικές του Αλέξανδρου Κίκιζα ήταν πρωτοποριακές για την εποχή! Δύο φορές την εβδομάδα δινόταν δωρεάν γεύμα, ενώ κάθε μέρα υπήρχε παροχή πρωινού ροφήματος και «κολατσιού». Έβρισκε συχνά αφορμές για να τους δίνει επιπλέον χρηματική αμοιβή και τις Κυριακές συνήθιζε να τους πηγαίνει εκδρομές. Το κλίμα που επικρατεί έως και σήμερα στη Μέλισσα συνεχίζει να είναι οικογενειακό, αφού πολλοί από τους ανθρώπους μας είναι παιδιά ή και εγγόνια παλιών εργαζομένων. Θεωρούμε ότι αυτή η διάκριση αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία αυτήν την περίοδο όπου κρίνονται τόσα πολλά σε ένα υπερβολικά δύσκολο κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον. Παρά τις αντίξοες συνθήκες, προσπαθούμε να ενισχύουμε τους ανθρώπους μας με bonus, εκδηλώσεις και δώρα για τα παιδιά τους, ενώ παράλληλα προτεραιότητά μας είναι να εργάζονται όλοι με απόλυτη ασφάλεια.
© Copyright 2024 Paperzz
