Φήμες λένε ότι είμαστε κάτι «τελειωμένοι πάνκηδες, αιώνιοι φοιτητές που ψάχνουν τρόπους να εξηγήσουν τη
στασιμότητά τους». Αριστερές φήμες. Καθηγητικές
φήμες.
Και όπως όλες οι φήμες, έτσι κι αυτή, έχει ψήγματα αλήθειας. Όντως, κάποιοι από μας είμαστε (ή ήμασταν κάποτε) φοιτητές. Όντως, κάποιοι είμαστε (ή ήμασταν
κάποτε) φίλοι του «πανκ». Όντως, δεν είμαστε από αυτούς
που συνήθως τελειώνουν στα τέσσερα χρόνια. Όντως
ψάχνουμε τρόπους να εξηγήσουμε τον κόσμο μας.
Από την άλλη, όπως συμβαίνει με όλες τις φήμες, ο
όρος «ψήγματα» δεν είναι για χαβαλέ. Αφενός κανείς μας
δεν αισθάνεται φοιτητής. Αφετέρου τα πράγματα που
προσπαθούμε να εξηγήσουμε είναι πολύ διαφορετικά
από το γιατί δεν παίρνουμε πτυχίο. Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι διπλό: παρατηρώντας την κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος και τα μπάζα
που αφήνει πίσω της (κτήρια-κουφάρια, πρυτάνεις που
ψάχνουν για λεφτά, μπάτσικη διαχείριση, επιστημονική
αλήθεια που μας χαιρετάει κ.α) προσπαθούμε να κατανοήσουμε την παλιά του λειτουργία· και στη συνέχεια
βοηθώντας το να καταρρεύσει, προσπαθούμε να αποτελέσουμε το οργανωμένο κομμάτι αυτής της κατάρρευσης. Με μία έννοια μοιάζουμε με παλαιοντολόγους που
κοιτάζουν τους ογκώδεις σκελετούς των δεινοσαύρων
για αποφανθούν για την φύση τους. Στόχος μας είναι να
βγάλουμε συμπεράσματα για το ρόλο και τη φύση του
εκπαιδευτικού συστήματος, κοιτάζοντας τα ερείπια.
Για αυτόν το λόγο φτιάξαμε την αυτόνομη πολιτική
ομάδα Jurassic Research Collective. Για αυτό το λόγο εκδίδουμε το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας.
Αν αυτά που λέμε και κάνουμε σας φαίνονται ενδιαφέροντα, στείλτε μας mail στο:
[email protected]
Πληροφορίες και υλικό μας,θα βρείτε στο:
[email protected]
Οι αιώνιοι φοιτητές
oi aionioi foitites einai ta tsirakia ton prutaneon
-mazi kanoun tis doulies, tis kompines kai ta
orgia
(σχόλιο αναγνώστη κάτω από άρθρο εφημερίδας στο ίντερνετ)
Σ
τις 5 του Μάρτη ο άξιος υπουργός παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος ξανάνοιξε το θέμα
των ανάξιων και μας ενημέρωσε πως οι “αιώνιοι φοιτητές” θα διαγραφούν. “Είναι
θέμα τάξεως και είναι ένα ζήτημα το οποίο έχει να κάνει και με το κόστος για τον φορολογούμενο πολίτη", είπε. Αμέσως μετά πληροφορηθήκαμε πως η κατηγορία “αιώνιοι”
αποτελείται από 180.000 μέλη· με άλλα λόγια, η τρίτη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας
θα μπορούσε να κατοικείται μόνο από αυτούς.
Στο πλευρό των “αιωνίων” τάχθηκαν διάφοροι, κάποιοι από αυτούς μάλιστα εντελώς
άλλοι από τους συνήθεις υπόπτους... Κι άλλοι αρκετά εξωτικοί. Να δύο από αυτούς:
Απ΄ τη μία, οι καθηγητές με spokesman τον πρύτανη του ΑΠΘ Γ. Μυλόπουλο, ο οποίος
μας ράγισε την καρδούλα: “Υπάρχουν φοιτητές που για διάφορους λόγους έχουν υπερβεί το όριο σπουδών κι οι οποίοι προσπαθούν να τελειώσουν”. Και κατέληξε ότι “είναι
άδικο να διαγραφούν”. Τόνισε κιόλας ότι οι πρυτάνεις ζήτησαν “από το υπουργείο να
αναγνωρίσει ότι υπάρχουν λιμνάζοντες φοιτητές πολλών ταχυτήτων”1. Κι απ’ την άλλη,
η ΔΑΠάρα, η οποία έγραψε σε ανακοίνωσή της ότι: “Είναι ανεπίτρεπτο να διαγραφούν
φοιτητές, οι οποίοι χρωστούν μαθήματα, αλλά μετέχουν ενεργά τόσο στις εξεταστικές
όσο και στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα της σχολής τους. Αν πραγματοποιηθούν ανεξέλεγκτες διαγραφές στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους, αυτοί θα βρεθούν εκτός του
Πανεπιστημίου”2.
Παράξενα τα πράγματα ένθεν και ένθεν. Τι μύγα τσίμπησε τον αξιότιμο Υπ. Παιδείας;
Δεν έχει καλύτερες δουλειές να κάνει απ’ το να χαϊδεύει το κεφαλάκι 180.000 αιώνιων,
που οι γονείς τους τα στείλανε να σπουδάσουν και αυτά κοπροσκυλιάζουν; Είναι οι καθηγητές με τα κοπρόσκυλα; Αλλά και η ΔΑΠ; Δε θέλει η ΔΑΠ την αξιοκρατία; Σίγουρα
τα παραπάνω στοιχεία χρήζουν ερμηνείας, αλλά προτού σας πούμε τη δική μας ας προσθέσουμε μερικά ακόμα.
Διάφοροι δημοσιογράφοι/σφουγκοκωλάριοι ανέλαβαν τις επόμενες μέρες να εξηγήσουν τα δύο αγκάθια των αιωνίων και να απαντήσουν στον καθηγητικό εξτρεμισμό.
Η εφημερίδα Τα Νέα μίλησε για το αυξημένο κόστος που συνεπάγονται οι αιώνιοι3, εξαιτίας του οποίου χάνουμε την πρωτιά στην παγκόσμια ακαδημαϊκή κλίμακα. Ενώ με τη
σειρά της η εφημερίδα Καθημερινή επικεντρώθηκε στη δημόσια τάξη4· οι αιώνιοι πλέον
αναβαθμίζονται σε “αιώνιους φοιτητοπατέρες”!
Να πως τα βλέπει η μια μεριά τα πράγματα: οι φοιτητές ζουν ζωή ακόλαστη, μαζί
με τα γράμματα μολύνονται και με τον μαρξισμό, κάποιοι από αυτούς πέφτουν σε αυτόν
το βούρκο και δεν μπορούν να ξαναβγούν. Εθισμένοι στα ναρκωτικά και την πολιτική
βία συνεργάζονται με τους θολοκουλτουριάρηδες καθηγητές και μαζί συνωμοτούν
εναντίον του πολιτεύματος. Μετατρέπονται σε ζήτημα δημόσιας τάξης, για τους οποίους αρμόδια γίνεται η συμπαθής ομάδα ΔΕΛΤΑ. Με τέτοια μυαλά πορεύονται οι δεξιοί
συμπολίτες μας. Κι ενώ οι 10+ετείς συμφοιτητές μας αποτελούν μια πηγή σοφίας για
το πανεπιστήμιο και την κοινωνία, στο βαθμό που συνδέουν και εγγυώνται τη συνέχεια
των γενεών, οι δεξιούμπες θέλουν να τους διώξουν. Σε λίγο θα μας πουν να διώξουμε
και τους γέρους από τα καφενεία...
Η αλήθεια είναι πως οι “αιώνιοι” δεν επιβαρύνουν πουθενά τα κονδύλια του Υπ. Παιδείας. Θέση στις εστίες δεν έχουν, βιβλία δεν παίρνουν, φοιτητικά εισιτήρια δε δικαιούνηται, θέσεις στα εργαστήρια δεν καταλαμβάνουν, στα αμφιθέατρα δεν πηγαίνουν (τι
αιώνιοι είναι άλλωστε;). Η δε ενασχόλησή τους με το φοιτητικό συνδικαλισμό, που τόσο
τρομάζει την εφημερίδα Καθημερινή, περιορίζεται σε δύο τρία στελέχη της ΔΑΠάρας,
που και τη φοιτητική ιδιότητα να χάσουν θα συνεχίσουν εξίσου να βαραίνουν το μάταιο
τούτο κόσμο. Οπότε που είναι τα κέρδη στο ταμείο του υπουργείου; Πώς και γιατί βρέθηκαν οι ανεκδιήγητοι ΔΑΠίτες και οι καθηγητές να υπερασπίζονται τους “αιωνίους”;
Aφίσα από τη συνέλευση
Jurassic research collective
Είναι προφανές, ότι το νούμερο που δίνει το υπουργείο (180.000 αιώνιοι) δεν έχει
καμία σχέση με την πραγματικότητα. Κι επίσης δεν αφορά τους “αιωνίους”. Το νούμερο
αυτό περιλαμβάνει όσους πέρασαν σε κάποια σχολή από την μεταπολίτευση και μετά,
και για κάποιο λόγο δεν την ολοκλήρωσαν. Τυχαία παραδείγματα; 60αρης ταξιτζής, κάτοικος εξωτερικού που-δεν-θυμάται-καν-ότι-είχε-ποτέ-περάσει-κάπου κλπ. Από την
άλλη μεριά, ο αιώνιος φοιτητής-φάντασμα εμφανιζόταν από τη μεριά του πανεπιστημίου ως υπαρκτή ακαδημαϊκή φιγούρα, μιας και η καταγραφή του διευκόλυνε τις δια-
πραγματεύσεις του πανεπιστημίου για τα κονδύλια που διεκδικούσε. Έλεγαν δηλαδή οι πρυτάνεις:
“Έχω 500.000 φοιτητές, θα πρέπει να πληρώνεις για να συντηρείται ένα πανεπιστήμιο τέτοιου μεγέθους”.
Ο
πότε; Κορόιδευαν οι καθηγητές το κράτος; Όχι! Το κράτος είναι σε θέση να ξέρει τι συμβαίνει κάτω
από τη μύτη του. Οι κρατικές φράξιες δεν κοροϊδεύονται μεταξύ τους, άσε που στο κάτω κάτω οι
διάφορες κρατικές υπηρεσίες δεν είναι εχθρικές η μια προς την άλλη. Αυτό που συνέβαινε είναι ότι
το ίδιο το κράτος επέλεγε να κατευθύνει ένα μέρος της χρηματοδότησης για τέτοιους σκοπούς. Προφανώς είχε τους δικούς του λόγους. Μόνο που αυτοί οι λόγοι ήταν λόγοι πολιτικοί. Κι όσο “αυτονόητα”
έρρεαν οι κρατικοί πόροι μέσω τέτοιων διαδικασιών, άλλο τόσο “ακατανόητα” σταματούν. Το κράτος
είχε επιλέξει να χρηματοδοτεί την παιδεία με διάφορα επίπεδα εξασφάλισης, πράγμα που ήταν πασίγνωστο στους καθηγητές. Ήταν μια διαδικασία αντίστοιχη με τα επιδόματα που λάμβαναν οι δημόσιοι
υπάλληλοι.
Αφίσα της Αυτόνομης Πολιτικής
Ομάδας “Αρνητικές Επιστήμες”
[Σχολή Θετικών Επιστημών]
για επικοινωνία:
[email protected]
Οπότε, στην πραγματικότητα το ζήτημα των αιωνίων έχει το μισό να κάνει με τη χρηματοδότηση
και το άλλο μισό με τη δημόσια τάξη. Και καθόλου με τους φοιτητές των μεγάλων ετών. Το υπουργείο
θέλει να περιορίσει την χρηματοδότηση του προς τα πανεπιστήμια (η απάντηση στο γιατί, δεν είναι
ούτε απλή ούτε και προφανής, αλλά δεν είναι αυτή η στιγμή να πούμε περισσότερα) και ο πιο πρόσφορος τρόπος είναι να κόψει τα μεταπολιτευτικά οικονομικά λοξοκοιτάγματα.
Οι δε καθηγητές, στην πλειοψηφία τους, αρνούνται να καταλάβουν πως οι εποχές που είχαν ρόλο
στην κοινωνική μεσολάβηση έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Και καθώς μεγάλα κομμάτια του “πάτου”
υποβαθμίζονται απότομα και με κλωτσιές, το κράτος δεν έχει ούτε το χρήμα, αλλά ούτε και τον χρόνο
να συντηρεί μηχανισμούς ψευδαισθήσεων κοινωνικής ανέλιξης (τουλάχιστον όχι τέτοιου όγκου). Δεν
πρέπει να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη που ένα κομμάτι αυτού του “πάτου” θα πρέπει να αντιληφθεί τη θέση του με τη βοήθεια των μπάτσων, και όχι με τις αργόσυρτες μεθόδους των καθηγητών
πανεπιστημίου. Αλλά, μολονότι κάνεις δεν ρωτάει τους καθηγητές τη γνώμη τους, είναι δεδομένο ότι
ορισμένοι εξ αυτών θα καταλάβουν από μόνοι τους τα διλήμματα της εποχής - θα προσαρμοστούν
στις, για την ώρα ασαφείς, νέες ακαδημαϊκές ανάγκες και θα γίνουν λειτουργικά στελέχη της στρατιωτικοποίησης της εκπαίδευσης· ενώ όσοι συνεχίσουν να γκρινιάζουν για την υποχρηματοδότηση,
σιγά σιγά θα εκλείψουν. Είναι σχεδόν τραγική ειρωνία: οι ίδιοι καθηγητές που μίλαγαν για την “αξιοκρατία” της ταξικής κινητικότητας και τον “φυτουλισμό” ως αξία ζωής, ανακαλύπτουν έντρομοι πως
προορίζονται για τον σκουπιδοντενεκέ (μαζί και τα μυστήρια διδακτορικά τους) με τους απολωλότες
φοιτητές που οι ίδιοι έκοβαν! Ας πρόσεχαν...
Έντυπο της Αυτόνομης Πολιτικής
Ομάδας “Αρνητικές Επιστήμες”
[Σχολή Θετικών Επιστημών]
Εκτός όμως από τις χρηματοδοτήσεις και τους καθηγητικούς/υπουργικούς μακιαβελισμούς, θα θέλαμε να πούμε κάτι για τους φοιτητές, που στοχοποιούνται ως “άχρηστοι”. Από τη μεριά μας είμαστε
με όλους όσους αυτός ο κόσμος χαρακτηρίζει “άχρηστους”. Είμαστε με τους κακούς εργάτες και τους
κακούς φοιτητές. Το αίσθημα αηδίας που καταλαμβάνει όσους φρικάρουν με τις μαλακίες που πλασάρονται με ύφος συγκλονιστικής αλήθειας στα αμφιθέατρα μας φαίνεται υγιές. Ο κόσμος που δουλεύει για να ζήσει δεν έχει καμία διάθεση μετά τη δουλειά να πήζει για να τελειώσει όσο πιο γρήγορα
γίνεται τη no future σχολή του... Και καλά κάνει! Η ίδια η συνείδηση πως αυτό το no future δεν πηγάζει
από την “απαξίωση του πτυχίου”, αλλά από την ταξική θέση είναι ό,τι πιο υγιές μπορεί να σκεφτεί κανείς. Στο κάτω κάτω ποιος είναι εκείνος που βιάζεται να πάει φαντάρος και δεν είναι εντελώς μαλάκας;
Προφανώς βέβαια οι “αιώνιοι” δεν αποτελούν την πηγή του φοιτητικού εξτρεμισμού. Οι περισσότεροι από αυτούς διαλέγουν την κατάθλιψη. Στους σκατένιους καιρούς που ζούμε έχουμε ανάγκη από
πολλούς περισσότερους αιώνιους· βίαιους, και αποτυχημένους.
Και μια συμβουλή που έχει αντέξει στον χρόνο: “μην μιλάτε σε αυτούς που τελείωσαν τη σχολή
στα τέσσερα χρόνια”.
1. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5093932/antiparathesh-gia-toys-aiwnioys-foithtesanamesa-se-prytaneis-kai-yp-paideias/
2. http://www.tanea.gr/news/greece/article/5095471/oxi-stis-diagrafes-aiwniwn-leei-h-dap/
3. “Στην έγκυρη λίστα των «Τάιμς» του Λονδίνου με τα 100 καλύτερα πανεπιστήμια παγκοσμίως δεν
περιλαμβάνεται ούτε ένα ελληνικό. Την ίδια στιγμή, οι πρυτάνεις επιχειρούν να διασώσουν την ελληνική πανεπιστημιακή πατέντα: τους αιώνιους φοιτητές...”. http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5094211/oi-aiwnioi-foithtes-kai-oi-kathysterhseis-twn-prytanewn/
4. Οι αιώνιοι φοιτητές ήταν μια πάγια, μεγάλη πληγή των ελληνικών πανεπιστημίων. Επειτα από δύο
εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις και πολλές συζητήσεις, η πολιτεία αποφάσισε επιτέλους να βάλει
τέλος σε ένα ακόμη ελληνικό παράδοξο. Τώρα, όμως, έρχονται οι πρυτάνεις και άλλοι οι οποίοι στηρίχθηκαν για χρόνια σε «αιώνιους φοιτητοπατέρες» και αντιστέκονται στην επιβολή του νόμου.
http://www.kathimerini.gr/757196/opinion/epikairothta/politikh/aiwnioi-foithtes
Έντυπο της Αυτόνομης Πολιτικής
Ομάδας “Unfair Play” [Πάντειος]
για επικοινωνία:
[email protected]
3

Όλο το τέυχος σε pdf