ΕΞΕΛΙΞΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ-ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΒΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ 4ο ΓΕΛ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Αβραμίδης Λάζαρος (Β 1) Αμαραντίδου Μαρία (Β 1) Βερβαινιώτη Μυρτώ (Β 1) Γκλάρας Ευάγγελος (Β 1) Γκουτζιούλη Δήμητρα (Β 1) Γρηγοριάδης Ιωάννης (Β 1) Ευθυμίου Γρηγόριος (Β 1) Ζιόγας Γεώργιος (Β 2) Ζώγος Λεωνίδας (Β 2) Κακούρης Νικόλαος (Β 2) Κοκκινοπλίτη Γεωργία (Β 3) Κώστας Ιωάννης (Β 3) Λαντζιάρη Μυρσίνη (Β 3) Λέγκας Ιωάννης (Β 3) Μηλιάτης Κοσμάς (Β 3) Μπαλογιάννη Ευαγγελία (Β 3) Μπάσιτς Αντρίγια (Β 3) ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ: Κεσκινίδης Γεώργιος Καούρη Ιφιγένεια ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2012-13 1 Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Τα Ολύμπια, οι Ολυμπιακοί αγώνες στην αρχαιότητα, ήταν η πιο σημαντική αθλητική διοργάνωση της αρχαίας Ελλάδας και διεξάγονταν στην Αρχαία Ολυμπία κάθε τέσσερα χρόνια μετά το 776 π.Χ.. Στα Ολύμπια έπαιρναν μέρος αθλητές από όλη την Ελλάδα (και αργότερα από άλλα μέρη) και σταδιακά απέκτησαν ιδιαίτερη αίγλη. Η διοργάνωσή τους γινόταν μέχρι το 393 όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Από το 1896, αναβιώθηκαν με την ονομασία Ολυμπιακοί Αγώνες και διεξάγονται ως διεθνείς αγώνες, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί. Δρόμος Το παλαιότερο και σημαντικότερο άθλημα των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν ο δρόμος. Ο νικητής του σταδίου δρόμου ήταν εκείνος που έδινε και το όνομά του στην Ολυμπιάδα. Εφευρέτες του αγωνίσματος θεωρούνται διάφορα μυθικά πρόσωπα. Ανάμεσά τους ο γνωστός ήρωας Ηρακλής και οι Κουρήτες κ.ά. Στους αγώνες οι δρομείς έτρεχαν με γυμνά πόδια. Αρχικά φορούσαν και ένα περίζωμα, το οποίο όμως αργότερα καταργήθηκε. Σύμφωνα με την παράδοση στη 15η Ολυμπιάδα (720 π.Χ.) ο Όρσιππος από τα Μέγαρα, ενώ έτρεχε άφησε να πέσει το περίζωμα και συνέχισε να τρέχει γυμνός. Ο Όρσιππος μάλιστα νίκησε σε αυτή την Ολυμπιάδα. Από τότε και μετά καθιερώθηκε οι αθλητές να αγωνίζονται γυμνοί. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν τα παρακάτω είδη δρόμων: Το στάδιο: δρόμος ταχύτητας ενός σταδίου, δηλαδή 600 ποδιών (αντιστοιχεί στο σημερινό δρόμο των 200 μ.). Το μήκος του σταδίου της Ολυμπίας μεταξύ των δύο βαλβίδων είναι 192,28 μ. Ο νικητής του δρόμου αυτού λεγόταν σταδιονίκης. Πρώτος σταδιονίκης στην Ολυμπία ήταν ο Ηλείος Κόροιβος. Ως τη 13η Ολυμπιάδα (728 π. Χ.) το στάδιο ήταν το μοναδικό αγώνισμα στην Ολυμπία. Ο δίαυλος: επίσης δρόμος ταχύτητας, με διπλή διαδρομή του σταδίου, απόσταση δηλαδή 1200 ποδιών. 1 Αντιστοιχεί με το σημερινό δρόμο των 400 μ. Ο δίαυλος εισήχθη στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη 14η Ολυμπιάδα (724 π.Χ.). Ο δόλιχος: (= μακρός). Δρόμος αντοχής 7 έως 24 σταδίων. Τις περισσότερες φορές η απόσταση ήταν καθορισμένη στα 20 στάδια, δηλαδή 3550-3800 μ. Το αγώνισμα εισήχθη στην 15η Ολυμπιάδα (720 π.Χ). Ο οπλίτης: Εισάγεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 520 π.Χ., δηλαδή στην 65η Ολυμπιάδα. Πρόκειται για δρόμο ταχύτητας, όπου ο δρομέας έτρεχε φορώντας χάλκινη αμυντική πανοπλία (κράνος, κνημίδες, ασπίδα). Η διαδρομή του οπλίτη δρόμου ήταν 2 έως 4 στάδια (συνήθως 2 στάδια, όπως ο δίαυλος). Ο οπλίτης δρόμος θεωρείται ως επικήδειος αγώνας προς τιμήν κάποιου νεκρού ήρωα. Εκτός των Ολυμπιακών Αγώνων αναφέρεται και στα Νέμεα, Πύθια, Ίσθμια, Παναθήναια και σε άλλες γιορτές. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Ολυμπία, στο ναό του Διός φυλάγονταν 25 χάλκινες ασπίδες τις οποίες μοίραζαν στους οπλιτοδρόμους για την τέλεση των αγώνων. Το πένταθλο Αποτελείτο από πέντε αγωνίσματα: το άλμα, το δρόμο, το ακόντιο, το δίσκο και την πάλη. Από τα αγωνίσματα αυτά τα τρία πρώτα θεωρούντο ελαφρά και τα δύο τελευταία βαρέα. Η παράδοση αναφέρει ότι πρώτος ο Ιάσων δημιούργησε το πένταθλο, την ένωση δηλαδή πέντε διαφορετικών αγωνισμάτων προς τιμήν του φίλου του Παλέα, ο οποίος είχε νικήσει στην πάλη, στους αγώνες που τέλεσαν οι Αργοναύτες στη Λήμνο, αλλά είχε έλθει δεύτερος σε όλα τα υπόλοιπα αγωνίσματα. Το άλμα, το ακόντιο και ο δίσκος αποτελούσαν αγωνίσματα μόνο του πεντάθλου, ενώ ο δρόμος και η πάλη διεξάγονταν και ξεχωριστά με δικό τους έπαθλο. Ο νικητής του πεντάθλου θεωρείτο και ο πιο σπουδαίος. Μάλιστα ο Αριστοτέλης τον θεωρεί ως «τον κάλλιστον των Ελλήνων». Ωστόσο άγνωστος παραμένει ο τρόπος ανακήρυξης του πενταθλητή. Το άλμα Για πρώτη φορά το άλμα ως αυτόνομο αγώνισμα αναφέρεται στην Οδύσσεια, στους αγώνες των Φαιάκων προς τιμήν του Οδυσσέα (Θ 129). Επίσης στη μυθολογία αναφέρεται στους αγώνες που οργάνωσαν οι Αργοναύτες στη Λήμνο. Στην Ολυμπία το άλμα αποτελούσε πάντα αγώνισμα του πεντάθλου, το οποίο γινόταν στο στάδιο, σε ένα τετράπλευρο σκάμμα μήκους 50 ποδιών (16 μ.), γεμάτο με μαλακό χώμα. Όπως και σήμερα, στη μία πλευρά του σκάμματος υπήρχε ο βατήρ, όπου πατούσαν οι αθλητές. Μετά το άλμα του αθλητή στο σημείο που ακουμπούσαν τα πόδια του, τοποθετούσαν το σημείον, για να ξεχωρίζει η επίδοσή του, την οποία μετρούσαν με ξύλινο κοντάρι, τον κανόνα. Κατά την εκτέλεση του άλματος οι αθλητές χρησιμοποιούσαν τους αλτήρες, λίθινα ή μολύβδινα βάρη προκειμένου να εξασφαλίσουν οι άλτες καλύτερη επίδοση. Οι αλτήρες ήταν διαφόρων τύπων, ανάλογα με το σχήμα τους: ελλειψοειδείς, αμφίσφαιροι, αμφιβαρείς, κυρίως όμως μακροί και σφαιροειδείς. Οι αλτήρες που διασώθηκαν από την αρχαιότητα έχουν βάρος 1610, 1480 ή 2018 ή ακόμη και 4629 γραμμαρίων. Ανάλογα λοιπόν με τη σωματική τους διάπλαση, οι άλτες χρησιμοποιούσαν και τους κατάλληλους αλτήρες. Ωστόσο φαίνεται ότι οι αλτήρες που έχουν μεγάλο βάρος, κατά πάσα πιθανότητα ήταν αναθηματικοί. Γνωρίζομε επίσης ότι κατά την εκτέλεση του άλματος, η χρήση των αλτήρων δεν ήταν υποχρεωτική. Οι αλτήρες χρησιμοποιούντο από τους αθλητές όχι μόνο στο άλμα, αλλά και για να γυμνάσουν τα χέρια, τους βραχίονες και τα δάχτυλα, (η λεγόμενη αλτηροβολία) όπως δείχνουν διάφορες απεικονίσεις σε αγγεία. Το άλμα, το οποίο ήταν πάντα εις μήκος, πιθανόν να ήταν απλό, διπλό ή και 1 τριπλό. Σύμφωνα με μαρτυρίες που υπάρχουν, κατά τη διεξαγωγή του άλματος παιζόταν αυλός, και η μουσική βοηθούσε καλύτερα τον άλτη να αποκτήσει ρυθμό στις κινήσεις του. Ο δίσκος Στην Ιλιάδα ο Όμηρος αναφέρει το δίσκο ως αγώνισμα, όταν ο Αχιλλέας διοργάνωσε αγώνες προς τιμήν του νεκρού φίλου του Πάτροκλου. Επίσης στην Οδύσσεια (Θ 186) ο Οδυσσέας νικά στο αγώνισμα του δίσκου σε αγώνες που οργάνωσαν οι Φαίακες προς τιμήν του. Στον Όμηρο ο δίσκος λεγόταν σόλος (βάρος που το έδεναν με λουρί και το πέταγαν όπως η σημερινή σφύρα). Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ο δίσκος εισήχθη το 632 π.Χ. και αποτελούσε πάντα αγώνισμα του πεντάθλου. Οι δίσκοι που χρησιμοποιούσαν οι δισκοβόλοι αρχικά ήταν λίθινοι, αργότερα όμως ήταν από χαλκό, μολύβι ή σίδερο. Όπως και σήμερα ήταν στρογγυλοί. Οι δίσκοι που διασώθηκαν ως τις μέρες μας, έχουν διάμετρο από 0,17 έως 0,34 μ. και βάρος από 1250 έως 6600 γραμμάρια. Οι μεγαλύτεροι πρέπει να ήταν αφιερώματα (όπως ο δίσκος του Κορίνθιου ΠοπλίουΑσκληπιάδη, που φυλάσσεται στο Μουσείο της Ολυμπίας, νικητή στη 255η Ολυμπιάδα το 241 μ.Χ., ο οποίος φέρει εγχάρακτη επιγραφή αφιερωμένη στο Δία). Πάνω στους δίσκους εκτός από επιγραφές χάραζαν και διάφορες παραστάσεις. Συνήθως απεικόνιζαν αθλητές. Άλλες φορές πάλι έγραφαν ωδές ή διάφορες συνθήκες, όπως η συνθήκη της ιερής εκεχειρίας στην Ολυμπία. Όπως φαίνεται σε διάφορες παραστάσεις αγγείων αλλά και αγαλμάτων (δισκοβόλος του Μύρωνα), ο τρόπος που έριχναν το δίσκο δεν διέφερε από το σημερινό. Οι επιδόσεις των δισκοβόλων σημειώνονταν με πασσάλους ή καρφιά, τα σημεία, και έπειτα μετρούσαν το μήκος της ρίψης με κοντάρι ή με σχοινί. Οι αθλητές χρησιμοποιούσαν τον ίδιο δίσκο στους αγώνες. Μάλιστα, ο Παυσανίας (VI.19.4) αναφέρει ότι στην Ολυμπία, στο Θησαυρό των Σικυωνίων φυλάσσονταν τρεις επίσημοι δίσκοι για το αγώνισμα του πεντάθλου. Το ακόντιο Αγώνισμα που επίσης αναφέρεται στον Όμηρο και προέρχεται από τον πόλεμο και το κυνήγι. Δύο ήταν τα είδη του ακοντισμού: ο εκήβολος, δηλαδή βολή του ακοντίου σε μήκος, και ο στοχαστικός, δηλαδή βολή σε προκαθορισμένο στόχο. Στην Ολυμπία αγώνισμα του πεντάθλου αποτελούσε ο εκήβολος ακοντισμός. Το ακόντιο ήταν ένα μακρύ ξύλινο κοντάρι μήκους 1,50-2 μ., με μυτερή την άκρη του, χωρίς μεταλλική αιχμή και πιο ελαφρύ από το πολεμικό. Ακόντια με αιχμή χρησιμοποιούσαν στο στοχαστικό ακοντισμό. Μία λουρίδα από δέρμα, η λεγόμενη αγκύλη, μήκους 0,40 μ. σχημάτιζε θηλειά στο κέντρο βάρους του ακοντίου. Στη θηλειά αυτή ο αθλητής περνούσε το δείκτη και το μέσο δάκτυλο του χεριού. Στα υπόλοιπα η τεχνική ρίψης του ακοντίου δεν διέφερε από τη σημερινή. Η πάλη Από τα πιο αγαπημένα αγωνίσματα στην αρχαία Ελλάδα ήταν η πάλη. Ως εφευρέτης του αθλήματος αναφέρεται ο Θησέας (στη πάλη του με τον Κερκύονα), αλλά και ο Ηρακλής (όταν νικά τους γίγαντες Ανταίο, Αχελώο, Τρίτωνα και διάφορα τέρατα). Εκτός των δύο μυθικών ηρώων, όμως, και θεοί αναφέρονται ως εφευρέτες της πάλης, όπως ο Ερμής και η κόρη του Παλαίστρα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες η πάλη εισήχθη ως ανεξάρτητο αγώνισμα στη 18η Ολυμπιάδα (708 π. Χ.), αλλά και ως αγώνισμα του πεντάθλου. Από την 37η Ολυμπιάδα (632 π.Χ) άρχισαν και οι παίδες να αγωνίζονται στην πάλη. Υπήρχαν δύο είδη πάλης : η ορθία πάλη ή ορθοπάλη ή σταδαία πάλη και η αλίνδησις ή κύλισις ή κάτω πάλη. Στην πρώτη αρκούσε ο 1 παλαιστής να ρίξει κάτω τον αντίπαλό του τρεις φορές (οπότε λεγόταν τριακτήρ). Στη δεύτερη μετά την πτώση εξακολουθούσε ο αγώνας μέχρι ο ένας εκ των δύο αντιπάλων να παραδεχτεί την ήττα του, να κάνει δηλαδή την κίνηση του απαγορεύειν (ύψωνε το ένα ή τα δύο δάχτυλα του ενός χεριού). Ο ορισμός των αντιπάλων κατά (5 έως 8) ζεύγη γινόταν με κλήρο. Οι αθλητές της πάλης αγωνίζονταν με το σώμα αλειμμένο με λάδι, γυμνοί μέσα στο σκάμμα. Αρκετές παραστάσεις σε αγγεία μας δίνουν πολλές λεπτομέρειες για την εκτέλεση του αθλήματος, που όπως φαίνεται δεν διέφερε πολύ από το σημερινό. Από τις γραπτές πηγές πληροφορούμαστε τα ονόματα μεγάλων παλαιστών. Από τους πιο φημισμένους ήταν ο Μίλων ο Κροτωνιάτης, που νίκησε πέντε φορές στην Ολυμπία, επτά στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια. Η πυγμή Αγώνισμα που επίσης θεωρείται από τα παλαιότερα, γνωστό ήδη στη μινωική αλλά και τη μυκηναϊκή εποχή. Η πυγμή αναφέρεται στον Όμηρο ως ένα από τα αγωνίσματα που έγιναν προς τιμήν του Πατρόκλου. Κατά τη μυθολογία την πυγμή εφεύρε ο Απόλλωνας, αλλά και ο Ηρακλής, ο Θησέας και άλλοι ήρωες. Προστάτης, ωστόσο, του αγωνίσματος θεωρείτο ο Απόλλωνας. Η πυγμή ως αγώνισμα στην Ολυμπία εισάγεται στην 23η Ολυμπιάδα (688 π.Χ.), και για τους παίδες στην 41η (616 π.Χ.). Οι αντίπαλοι αγωνίζονταν έως ότου ο ένας από τους δύο πέσει αναίσθητος ή παραδεχτεί την ήττα του. Και στη πυγμή, όπως και στην πάλη, τα ζεύγη των πυκτών καθορίζονταν με κλήρο. Σε παραστάσεις αγγείων που απεικονίζουν σκηνές πυγμαχίας φαίνεται ότι οι αντίπαλοι στέκονταν αντιμέτωποι με το αριστερό πόδι μπροστά και λυγισμένο το δεξί. Τα χτυπήματα γίνονταν κυρίως στο κεφάλι και το πρόσωπο. Δεν υπήρχε χρονικός περιορισμός στη διάρκεια του αγώνα, και οι αθλητές αγωνίζονταν μέχρις ότου ο ένας από τους δύο αθλητές αναγκαστεί να απαγορεύσει, να παραδεχτεί δηλαδή την ήττα του ή να πέσει αναίσθητος. Οι αθλητές κατά τη διεξαγωγή του αγωνίσματος φορούσαν στα χέρια τους ιμάντες, οι οποίοι μάλιστα ήταν γνωστοί ήδη στη μυκηναϊκή εποχή. Ο Όμηρος, μάλιστα, μας δίνει λεπτομερή περιγραφή των ιμάντων που φορούσαν οι πύκτες: ήταν λουρίδες από λεπτό δέρμα βοδιού, τις οποίες τύλιγαν στα χέρια τους. Αργότερα, στη πρώτη φάλαγγα των δαχτύλων πρόσθεσαν λουρίδες από σκληρό δέρμα και στο εσωτερικό έβαζαν μαλλί. Από τον 4ο αι. π.Χ. και ως τα τέλη του 2ου αι. μ.Χ. οι πύκτες αντί να δένουν τους ιμάντες, φορούσαν ένα είδος γαντιού από έτοιμους περιτυλιγμένους ιμάντες. Τέλος, στα ρωμαϊκά χρόνια οι πυγμάχοι χρησιμοποιούσαν ένα πυγμαχικό γάντι ενισχυμένο με σίδερο και μολύβι. Από τους ονομαστότερους πυγμάχους της αρχαιότητας ήταν ο Διαγόρας ο Ρόδιος, πατέρας της Καλλιπάτειρας. Το παγκράτιο Από τα πιο θεαματικά αγωνίσματα το παγκράτιο ήταν συνδυασμός πυγμής και πάλης. Η παράδοση αναφέρει ότι πρώτος ο Θησέας συνδύασε πάλη και πυγμή για να σκοτώσει το Μινώταυρο. Στην Ολυμπία εισάγεται στη 33η Ολυμπιάδα (648 π. Χ.). Το αγώνισμα διακρινόταν στο άνω ή ορθοστάνδην παγκράτιο (όταν οι αθλητές αγωνίζονταν όρθιοι) και στο κάτω παγκράτιο (όταν οι αντίπαλοι έπεφταν και συνέχιζαν κάτω). Στην προπόνηση οι αθλητές χρησιμοποιούσαν συνήθως το ορθοστάνδην, ενώ στους αγώνες το κάτω παγκράτιο. Οι παγκρατιαστές έπρεπε να συνδυάζουν ταυτόχρονα τα προσόντα των παλαιστών και των πυγμάχων, ενώ το αγώνισμα είχε αυστηρούς κανόνες τους οποίους έπρεπε να ακολουθούν. Τα ονόματα μεγάλων παγκρατιαστών που διασώθηκαν από τις αρχαίες πηγές είναι του Λύγδαμι του Συρακουσίου (πρώτου Ολυμπιονίκη στο παγκράτιο το 648 π.Χ.), του Ευκλή, του Σώστρατου του Σικυώνιου και άλλων. 1 Αρματοδρομίες Ο πρώτος αγώνας αρματοδρομίας που αναφέρει η παράδοση είναι αυτός μεταξύ του Πέλοπα και του Οινομάου, βασιλιά της Πίσας, μύθος που συνδέεται άμεσα με την Ολυμπία. Αρματοδρομίες επίσης αναφέρει και ο Όμηρος, στους αγώνες που οργάνωσε ο Αχιλλέας προς τιμήν του νεκρού φίλου του Πατρόκλου. Προστάτης του αγωνίσματος της αρματοδρομίας θεωρείτο ο θεός Ποσειδώνας. Τα αγωνίσματα αρματοδρομιών στην Ολυμπία ήταν: Το τέθριππο: το άρμα, ένα μικρό ξύλινο δίτροχο όχημα, συρόταν από τέσσερα άλογα. Το μήκος της διαδρομής ήταν δώδεκα γύροι του ιπποδρόμου. Το τέθριππο εισάγεται στην 25η Ολυμπιάδα (680 π. Χ.) και διεξάγεται έως και το 241 μ.Χ. Η απήνη: εισάγεται στους Ολυμπιακούς αγώνες το 500 π.Χ. στην 70η Ολυμπιάδα και καταργήθηκε το 444 π.Χ. στην 84η Ολυμπιάδα. Το άρμα έσερναν δύο ημίονοι. Η συνωρίδα: άρμα που έσερναν δύο άλογα. Εισάγεται στην 93η Ολυμπιάδα (408 π.Χ.). Το τέθριππο πώλων: εισάγεται στην 99η Ολυμπιάδα (348 π.Χ.). Το μήκος της διαδρομής ήταν οκτώ γύροι του ιπποδρόμου. Η συνωρίδα πώλων: εισάγεται ως αγώνισμα στην 128η Ολυμπιάδα (268 π.Χ.). Στους ομηρικούς χρόνους ηνίοχος ήταν ο ίδιος ο ιδιοκτήτης, αλλά στους ιστορικούς χρόνους οι ηνίοχοι δεν ήταν οι ιδιοκτήτες των αλόγων. Η νίκη, όμως, ανήκε στους ιδιοκτήτες οι οποίοι μάλιστα στέφονταν νικητές, ενώ για τον ηνίοχο το βραβείο ήταν μια μάλλινη ταινία που ο ιππότροφος (ο ιδιοκτήτης δηλαδή του ίππου) του έδενε στο μέτωπο. Για το λόγο αυτό στην Ολυμπία έχομε ονόματα γυναικών που αναφέρονται ως νικητές στις αρματοδρομίες (Κυνίσκα), παιδιών ή και πόλεων. Οι ηνίοχοι κατά την εκτέλεση του αγωνίσματος επεδίωκαν να καταλάβει το άρμα την εσωτερική πλευρά του ιπποδρόμου, προκειμένου να διανύσουν μικρότερη απόσταση. Ονομαστοί ηνίοχοι της αρχαιότητας ήταν ο Κάρρωτος (ηνίοχος του βασιλιά Αρκεσιλάου), ο Φίντις ο Συρακούσιος, ο Νικόμαχος ο Αθηναίος, ο Χρόμιος, ηνίοχος του Ιέρωνα των Συρακουσών κ.ά. Τα ιππικά αγωνίσματα Τα ιππικά αγωνίσματα εισάγονται για πρώτη φορά στην Ολυμπία στην 33η Ολυμπιάδα το 648 π.Χ. με τις ιπποδρομίες των τελείων κελήτων, το οποίο ήταν αγώνισμα με αναβάτη σε άλογο που έκανε έξι φορές το γύρο του ιπποδρόμου. Το 469 π.Χ. (71η Ολυμπιάδα) εισάγεται η κάλπη (ιπποδρομίες φοράδων) και το 256 π.Χ. (131η Ολυμπιάδα) η ιπποδρομία των πώλων. Στις ιπποδρομίες ο αναβάτης ίππευε γυμνός, δίχως εφίππιο και αναβολείς κρατώντας το μαστίγιο και τα ηνία, όπως απεικονίζεται σε διάφορες παραστάσεις αγγείων. Το εφίππιο πιθανότατα χρησιμοποιούσαν μόνο οι πολεμιστές. Τέλος, όπως οι ηνίοχοι έτσι και οι αναβάτες υπηρετούσαν τους ιδιοκτήτες των αλόγων. ………………………………….. Ίππος κέλης Αγώνισμα ιπποδρομίας με άλογο εξασκημένο, που διήνυε 6 φορές τον ιππόδρομο. Συνωρίς τελεία Ή ίππων τελείων δρόμος. Αρματοδρομία με δύο άλογα. Συνωρίς πώλων 1 Αρματοδρομία με δύο πόλους (νεαρά άλογα) Τέθριπποντέλειον Αρματοδρομία με τέσσερα άλογα Τέθριππονπωλικόν Αρματοδρομία με τέσσερις πώλους (νεαρά άλογα) Απήνη Αρματοδρομία με δύο ημιόνους (μουλάρια) Κάλπη Ιπποδρομία με θηλυκούς ίππους ,όπου ενώ έτρεχαν, πηδούσαν από τον ένα ίππο στον άλλο. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΧΡΟΝΟΣ ΑΘΛΗΜΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ 1η 776 π.Χ. Δρόμος σταδίου 200 µ. 14η 724 π.Χ. Δίαυλος (2 στάδια) 400 µ. 15η 720 π.Χ. Δόλιχος (7-24 στάδια) 2.000 µ. 18η 708 π.Χ. Πένταθλο και πάλη 23η 688 π.Χ. Πυγμή 25η 680 π.Χ. Τέθριππο 33η 648 π.Χ. Παγκράτιο και αγώνας ίππου κέλητος 37η 632 π.Χ. Δρόμος και πάλη παίδων 38η 628 π.Χ. Πένταθλο παίδων (μοναδική φορά) 41η 616 π.Χ. Πυγμή παίδων 65η 520 π.Χ. Οπλίτης δρόμος (2-4 στάδια) 70η 500 π.Χ. Απήνη (αρματοδρομία) (444 π.Χ) (84η κατάργηση) 93η 408 π.Χ. Συνωρίς ίππων 1 96η 396 π.Χ. Αγώνας σαλπιγκτών και κηρύκων 99η 384 π.Χ. Τέθριππο πώλων 128η 268 π.Χ. Συνωρίς πώλων 128η 256 π.Χ. Αγώνας πώλου κέλητος 145η 200 π.Χ. Παγκράτιο παίδων Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες Oλυμπιακοί αγώνες: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. 1 Στίβος Στίβος [αρχ.στίβος,στείβω(=καταπατώ)] μέρος ισοπεδωμένο , σταδίου ή ιπποδρόμου για ασκήσεις ή τέλεση αγωνισμάτων, αναφερόμενο στα αγωνίσματα του κλασικού αθλητισμού./(μεταφορικά) πεδίο στο οποίο κάποιο πρόσωπο ή ομάδα αναπτύσσει δραστηριότητα: πολιτικός στίβος, επιχειρηματικός στίβος. Υγρός στίβος χαρακτηρίζεται ο οποιοσδήποτε οριοθετημένος χώρος επιφάνειας νερού εντός του οποίου διεξάγονται επίσης αγωνίσματα. Τέτοιοι χώροι μπορεί να είναι κολυμβητήρια ή άλλοι χώροι, χαρακτηριζόμενοι ανάλογα: λιμναίοι, ποτάμιοι, ή θαλάσσιοι. Αγωνίσματα στίβου • • • • Αγώνες δρόμου: o αγώνες ταχύτητας (αθλητών) o αγώνες ημιαντοχής (1 μίλι, κλπ) o αγώνες αντοχής o σκυταλοδρομίες αθλήματα ρίψεων (δισκοβολία-ακοντισμός-σφυροβολία-σφαιροβολία) άλματα (εις μήκος, εις ύψος) μικτά (δέκαθλο, πένταθλο, έπταθλο κλπ) Δρόμοι • • • • • • • Δρόμοι ταχύτητας (100μ. – 200μ.-400μ) Δρόμοι με εμπόδια (110μ – 400 ανδρών & 100μ 400μ γυναικών) Δρόμοι μεσαίων αποστάσεων (800μ – 1500μ) 3000 μέτρα με φυσικά εμπόδια (στιπλ) Δρόμοι μεγάλων αποστάσεων (5000μ – 10000μ – μαραθώνιος: 42195μ Βάδην Σκυταλοδρομίες (4χ 100μ και 4χ 400 μ) Άλματα 1 • • Οριζόντια άλματα (άλμα σε μήκος και άλμα τριπλούν) Κάθετα άλματα (άλμα σε ύψος και άλμα επί κοντώ) Ρίψεις • • • • Σφαιροβολία Σφυροβολία Ακοντισμός Δισκοβολία Σφαιροβολία Η σφαιροβολία είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων των σύγχρονων αγώνων του στίβου. Ιστορία: Ο Όμηρος αναφέρει αγώνες ρίψης λίθων από τους στρατιώτες των Αχαιών κατά την πολιορκία της Τροίας, αλλά δεν αναφέρει τίποτα σχετικά με το βάρος τους. Η πρώτη μαρτυρία για τη ρίψη βαρών (ή λίθων) αναφέρεται στα Σκωτσέζικα χάιλαντς. Οι πρώτες εκδηλώσεις που μπορούν να παρομοιαστούν με τη σύγχρονη σφαιροβολία αναφέρονται μεταξύ στρατιωτών που συναγωνίζονταν ποιος θα πετάξει πιο μακριά βλήματα κανονιού. "Κανονικά" αγωνίσματα σφαιροβολίας αναφέρονται στις αρχές του 19ου αιώνα στη Σκωτία, ενώ το 1866 αποτέλεσαν ένα από τα αγωνίσματα των Αγώνων Βρετανών Ερασιτεχνών. Στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα λίγο πριν την Ελληνική Επανάσταση του 1821 αλλά και κατά τη διάρκεια αυτής, η σφαιροβολία αποτελούσε το κυρίαρχο αγώνισμα μεταξύ των Κλεφτών το λεγόμενο "λιθάρι". Στη σύγχρονη μορφή του, το αγώνισμα αυτό δε γίνεται πλέον με όργανο κάποιες βαριές πέτρες ή βολίδες κανονιού, αλλά με σταθμισμένα όργανα από συμπαγές μέταλλο, χυτοσίδηρο ή μπρούτζο σχήματος σφαιρικού, καλούμενου σφαίρα και εξ αυτού το όνομα του αγωνίσματος. Σφυροβολία 1 Η σφυροβολία είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων των σύγχρονων αγώνων του στίβου. Προέρχεται, όπως και η σφαιροβολία, από παραδοσιακά αγωνίσματα που διεξάγονται στη Σκωτία. Το όνομά της παραπέμπει σε αυτή την παραδοσιακή μορφή της, όπου οι διαγωνιζόμενοι προσπαθούν εκσφενδονίσουν όσο γίνεται μακρύτερα ένα μεγάλο σφυρί σιδηρουργού. Στην σύγχρονη μορφή, το σφυρί έχει αντικατασταθεί από σιδερένια σφαίρα η οποία στερεώνεται σε ένα μακρύ μεταλλικό σύρμα που καταλήγει σε μία χειρολαβή. Το όργανο αυτό ονομάζεται σφύρα.. Η σφυροβολία είναι στο πρόγραμμα του στίβου από του Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι και παρέμεινε αποκλειστικά ανδρικό αγώνισμα για σχεδόν έναν αιώνα. Αν και γυναίκες άρχισαν να ασχολούνται από νωρίς με το αγώνισμα, η διεθνής ομοσπονδία του στίβου (I.A.A.F.) αναγνώρισε τη γυναικεία σφυροβολία μόλις το 1995, οπότε και άρχισαν να καταγράφονται και να επικυρώνονται οι επιδόσεις τους, ενώ την ενέταξε στο πρόγραμμα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999. Ακοντισμός Ο ακοντισμός είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων του στίβου, με μεγάλη ιστορία καθώς είναι γνωστό ήδη από τους αρχαίους χρόνους. Σκοπός του αθλήματος είναι η ρίψη ενός ακοντίου σε μεγάλη απόσταση (70-100 μέτρα, ανάλογα με το βάρος του ακοντίου). Νικητής είναι ο αθλητής που θα ρίξει το ακόντιό του πιο μακριά. Το ακόντιο στην αρχαία Ελλάδα το χρησιμοποιούσαν στον πόλεμο και στο κυνήγι. Για την εκπαίδευση τόσο των νέων όσο και των στρατιωτών οργανώνονταν αγώνες ακοντίου. Υπήρχαν δύο ειδών αγώνες. Εκτίναξη του ακοντίου σε μήκος, που ονομαζόταν «εκηβόλος ακοντισμός», και εκτίναξη του ακοντίου σε στόχο, που ονομαζόταν «Στοχαστικός ακοντισμός».Σαν αγώνισμα στις Ολυμπιάδες επικράτησε ο ακοντισμός σε μήκος και ήταν ένα από τα πέντε αγωνίσματα του «πένταθλου». Δισκοβολία 1 H δισκοβολία είναι ένα κλασικό αγώνισμα στίβου των Ολυμπιάδων. Πρόκειται για ένα από τα 12 αγωνίσματα του στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας. Το αντίστοιχο γυναικείο αγώνισμα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1928, στην πρώτη γυναικεία ολυμπιάδα στίβου του Άμστερνταμ. Αντισφαίριση Η Αντισφαίριση, γνωστή με την ξενόγλωσση ονομασία τένις είναι ένα σύγχρονο αθλητικό παιχνίδι. Οι παίκτες χρησιμοποιούν ρακέτες για να χτυπήσουν μια κοίλη λαστιχένια σφαίρα που καλύπτεται με χνουδωτό ύφασμα πέρα από ένα δίχτυ στο γήπεδο του αντιπάλου. Με προέλευση την Ευρώπη, προς το τέλος του 19ου αιώνα, η αντισφαίριση διαδόθηκε πρώτα σε όλο τον αγγλόφωνο κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των ανώτερων κατηγοριών. Ιστορική αναδρομή: Λένε ότι τα χρόνια του Μεσαίωνα σε μερικά μοναστήρια, μοναχοί έπαιζαν ένα άθλημα που θεωρείται ο πρόδρομος του σημερινού τένις. Η προέλευση της σύγχρονης αντισφαίρισης ξεκινά το 1856 όταν οι Alex Ryder και Joao Batista Pereira έπαιζαν ένα παιχνίδι που ονόμασαν pelota. Οι Pereira, Dr. Frederick Haynes και Dr. A. Wellesley Tomkins δημιούργησαν την πρώτη λέσχη τένις το 1874 (Leamington Tennis Club) και καθόρισαν τους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού. Αμέσως, το παιχνίδι αυτό διαδόθηκε στην Αγγλία και, από το 1881, σ’ όλη την Ευρώπη. Το πρώτο γυναικείο τουρνουά αντισφαίρισης διοργανώθηκε το 1887 στις Η.Π.Α. Επιτραπέζια αντισφαίριση 1 Η επιτραπέζια αντισφαίριση (πινγκ πονγκ, πινγκ-πονγκ ή και πιγκ-πογκ) είναι ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα στον κόσμο. Η καταγωγή της είναι από την Κορέα. Παίζεται σε εσωτερικό χώρο και απαιτεί σχετικά μικρό κόστος εξοπλισμού. Αν και έχει αρκετές ομοιότητες με το τέννις (κυρίως ως προς τους κανονισμούς), η σύγκριση μεταξύ τους σταματά εδώ. Άρση βαρών 1 Η άρση βαρών είναι ένα από τα κλασικά ολυμπιακά αθλήματα, αφού διεξάγεται στις Ολυμπιάδες από το 1896 στην Αθήνα. Από το 2000 διεξάγονται και αγώνες γυναικών. Στις πρώτες Ολυμπιάδες η άρση βαρών δεν διεξαγόταν σταθερά. Το 1900 στο Παρίσι το άθλημα δεν συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα. Όμως, υπήρχε τόσο το 1904 στο Σεντ Λιούις των ΗΠΑ όσο και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Τις επόμενες δύο ολυμπιάδες (1908, 1912) αφαιρέθηκε για να επανέλθει το 1920 στην Αμβέρσα. Από τότε διεξάγεται σταθερά μέχρι σήμερα. Το 2000 στο Σίδνεϊ προστέθηκαν και αγώνες γυναικών. Χαρακτηριστικά : Στις πρώτες διοργανώσεις οι αθλητές δεν χωρίζονταν σε διαφορετικές κατηγορίες ανάλογα με το βάρος τους. Το 1896 και το 1906 διεξήχθησαν δύο αγωνίσματα άρσης βαρών: με δύο χέρια και με ένα χέρι. Το 1904 στο Σεντ Λιούις έγινε το αγώνισμα των δύο χεριών και ένα άλλο αγώνισμα με αλτήρες σε δέκα γύρους με βαθμολογία, το οποίο δεν επαναλήφθηκε. Από το 1920 καθιερώθηκαν οι κατηγορίες βάρους. Ως το 1936 οι αθλητές χωρίζονταν σε πέντε κατηγορίες. Μεταπολεμικά οι κατηγορίες αυξήθηκαν σταδιακά σε δέκα. Παρέμειναν δέκα από το 1980 ως το 1996. Από το 2000 μειώθηκαν σε οκτώ αλλά προστέθηκαν επτά κατηγορίες γυναικών. Υπάρχουν τρεις κινήσεις (στυλ) άρσης βαρών και ο αθλητής μπορεί να κάνει μόνο τρεις προσπάθειες σε κάθε κίνηση σε όποιο βάρος επιλέξει. Οι κινήσεις είναι: • • • Αρασέ: άρση σε ένα χρόνο: από το έδαφος απευθείας πάνω από το κεφάλι. Επολέ-ζετέ: άρση σε δύο χρόνους: από το έδαφος στους ώμους κι έπειτα πάνω από το κεφάλι. Ντεβελοπέ: άρση σε τρεις χρόνους: από το έδαφος στα γόνατα, μετά στους ώμους και τέλος πάνω από το κεφάλι. 1 Ιππασία Η ιππασία είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1900 στο Παρίσι. Από το 1912 διεξάγεται συνεχώς. Είναι το μόνο άθλημα που δεν υπάρχουν ξεχωριστά ανδρικά και γυναικεία αγωνίσματα αλλά σε καθένα από τα τρία αγωνίσματα μπορούν να συμμετέχουν είτε ιππείς είτε αμαζόνες. Επίσης, εκτός από τον νικητή αθλητή που κερδίζει μετάλλιο, βραβεύεται και ο ίππος με ειδικό έπαθλο. Ιστορικά στοιχεία : Το 1904 και το 1908 το άθλημα αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα των Ολυμπιάδων. Όμως, το 1908 στο Λονδίνο διεξήχθη το συγγενές άθλημα του πόλο με άλογα. Στις πρώτες Ολυμπιάδες υπήρχαν ορισμένα επιπλέον αγωνίσματα, τα οποία σήμερα δεν διεξάγονται, όπως τα άλματα εις μήκος και εις ύψος. Από το 1924 σταθεροποιήθηκε ο αριθμός των έξι αγωνισμάτων (τριών ατομικών και τριών ομαδικών) που διεξάγεται μέχρι σήμερα. Δύο φορές στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων οι ιππικοί αγώνες διεξήθχησαν σε άλλη πόλη από τους υπόλοιπους του προγράμματος. 1 Αντιπτέριση Η αντιπτέριση ή μπάντμιντον, αποτελεί ολυμπιακό άθλημα από το 1992, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες. Αγωνίσματα • • • • • Απλό ανδρών (από 1992) Διπλό ανδρών (από 1992) Απλό γυναικών (από 1992) Διπλό γυναικών (από 1992) Διπλό μικτό (από 1996) Μαραθώνιος Ο Μαραθώνιος Δρόμος είναι αγώνας αντοχής δρόμου κάλυψης επίσημης απόστασης 42,195 χιλιομέτρων (26 μίλια 385 γιάρδες), που περιλαμβάνεται στα σύγχρονα ολυμπιακά αθλήματα. Ο αγώνας ονομάζεται έτσι από την ιστορική διαδρομή του Έλληνα στρατιώτη ημεροδρόμου Φειδιππίδη που μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ) έτρεξε από το πεδίο της μάχης στην Αθήνα για να μεταφέρει 1 τα νικητήρια νέα με τη λέξη "νενικήκαμεν". Ο Μαραθώνιος κατέστη ένα από τα πρώτα σύγχρονα ολυμπιακά αθλήματα των αγώνων του 1896, του οποίου η συναρπαστική ιστορία ξεκινά στις 10 Μαρτίου του 1896 (π.η.) όπου στην Αθήνα διεξάχθηκαν οι πανελλήνιοι προκριματικοί του αγωνίσματος για τον καθορισμό των πρώτων έξι αθλητών που θα λάμβαναν μέρος στου επίσημους Ολυμπιακούς τον επόμενο μήνα. Ρυθμική γυμναστική H ρυθμική γυμναστική είναι ένα άθλημα στο οποίο τα άτομα ή οι ομάδες των ανταγωνιστών (από 2 έως 6 άτομα) χειρίζονται ένα από τα εξής αντικείμενα: • • • • σχοινί, κορίνες (δύο κομμάτια ανά άτομο), στεφάνι, μπάλα, κορδέλα ή ελεύθερα (χωρίς αντικείμενα, τα λεγόμενα "floor routine"). Οι διεθνείς αγώνες χωρίζονται μεταξύ Τζούνιορς, κάτω από δεκαέξι χρόνια από τη γέννησή τους και ηλικιωμένους για τις γυναίκες δεκαέξι ετών και άνω, πάλι με βάση το έτος της γέννησής τους. Οι αθλήτριες στη Ρωσία και την Ευρώπη αρχίζουν τυπικά την κατάρτιση σε πολύ νεαρή ηλικία και στο αποκορύφωμά τους είναι συνήθως στο τέλος της εφηβείας τους (15-19), ή γύρω στα είκοσι. Τα μεγαλύτερα γεγονότα στον αθλητισμό είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, και Grand-Prix Τουρνουά. 1 • Ενόργανη Γυμναστική Η ενόργανη γυμναστική περιλαμβάνεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 στην Αθήνα και αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Το 1928 στην Ολυμπιάδα του Άμστερνταμ προστέθηκαν και τα γυναικεία αγωνίσματα γυμναστικής.Ως το 1980 στις Ολυμπιάδες γινόταν μόνο η ενόργανη γυμναστική. Από το 1984 στο Λος Άντζελες προστέθηκε και η ρυθμική γυμναστική που είναι καθαρά γυναικείο άθλημα. Το 2000 στο Σίδνεϊ μπήκε το τραμπολίνο. Αγώνες ενόργανης γυμναστικής υπήρχαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Πετοσφαίριση 1 Το άθλημα του βόλεϊ, τόσο το αντρικό όσο και το γυναικείο, συμπεριλήφθηκε στις σύγχρονες Ολυμπιάδες από την Ολυμπιάδα του Τόκιο το 1964. Αν και το βόλεϊ είχε περιληφθεί ως άθλημα επίδειξης στην Ολυμπιάδα του 1924 στο Παρίσι, χρειάστηκε να περάσουν 40 χρόνια για να γίνει ολυμπιακό άθλημα. Ως την Ολυμπιάδα του 1984 στο Λος Άντζελες μετείχαν 10 χώρες. Στη συνέχεια καθιερώθηκε η συμμετοχή 12 χωρών που προκρίνονται μέσω προολυμπιακών τουρνουά. Στο γυναικείο τουρνουά το 1964 μετείχαν 6 χώρες. Από την Ολυμπιάδα του 1968 στο Μεξικό ως το 1992 έγιναν 8 και στη συνέχεια συμμετέχουν 12 χώρες. Μπιτς βόλει Το 1992 στη Βαρκελώνη συμπεριλήφθηκε ως άθλημα επίδειξης και το μπιτς βόλεϊ, το οποίο από το 1996 αποτελεί επίσημο ολυμπιακό αγώνισμα για άνδρες και γυναίκες. Στις ολυμπιάδες συμμετέχουν 24 ζευγάρια ανδρών και 24 γυναικών, που έχουν προκριθεί από προολυμπιακές δοκιμασίες. Κάθε χώρα μπορεί να στείλει μέχρι δύο ζευγάρια από κάθε φύλο. Καλαθοσφαίριση 1 Η καλαθοσφαίριση εντάχθηκε στα ολυμπιακά αθλήματα της ανδρικής κατηγορίας κατά τους Αγώνες του Βερολίνου (1936) και από τότε βρίσκεται μόνιμα στο πρόγραμμα των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Νωρίτερα είχε παρουσιαστεί δύο φορές ως άθλημα επίδειξης, το 1904 και το 1924. Το γυναικείο τουρνουά προστέθηκε στους Αγώνες του Μόντρεαλ (1976). Διοργανώτρια αρχή είναι η Διεθνής Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (FIBA) σε συνεργασία με τηΔιεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή. Μπέιζμπολ Το μπέιζμπολ αν και παλιό άθλημα εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων μόλις το 1992. Όμως, αναφέρεται πως είχε συμπεριληφθεί ως άθλημα επίδειξης ήδη από την Ολυμπιάδα του 1904 στο Σεντ Λούις. Πάλη 1 Η πάλη είναι ένα από τα κλασικά ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1896 στην Αθήνα και διεξάγεται συνεχώς εκτός από το 1900. Από το 2004 διεξάγονται και αγώνες γυναικών. Αγώνες πάλης διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Στους άνδρες υπάρχουν δύο στυλ πάλης, η ελληνορωμαϊκή, στην οποία επιτρέπονται λαβές μόνο πάνω από τη μέση και η ελεύθερη, στην οποία επιτρέπονται λαβές και στα πόδια. Οι αθλητές αγωνίζονται σε επτά κατηγορίες στο κάθε στυλ ανάλογα με το βάρος τους. Γυναικεία πάλη γίνεται μόνο στο ελεύθερο στυλ και οι αθλήτριες χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες βάρους. Στις πρώτες Ολυμπιάδες δεν υπήρχαν ούτε σταθερές κατηγορίες βάρους για τους αγώνες της πάλης ούτε το στυλ ήταν καθορισμένο. Στην Α΄ Ολυμπιάδα υπήρχε μόνο μία κατηγορία ελληνορωμαϊκής. Το 1900 στο Παρίσι δεν έγιναν καθόλου αγώνες πάλης. Το 1904 στο Σεντ Λιούις των ΗΠΑ έγινε μόνο ελευθέρα πάλη σε επτά κατηγορίες. Το 1908 στο Λονδίνο έγιναν και τα δύο στυλ σε εννιά κατηγορίες συνολικά. Το 1912 στη Στοκχόλμη έγινε μόνο η ελληνορωμαϊκή σε πέντε κατηγορίες. Από το 1920 στην Αμβέρσα διεξάγονται αγώνες και στα δύο στυλ αλλά ο αριθμός των κατηγοριών βάρους αυξομειωνόταν από Ολυμπιάδα σε Ολυμπιάδα. Έτσι οι 10 κατηγορίες (5+5) του 1920, έγιναν 16 (8+8) το 1948 στο Λονδίνο και 20 (10+10) το 1972 στο Μόναχο. Το 2000 μειώθηκαν σε 16 (8+8) και το 2004 σε 14 (7+7). Το ίδιο έτος μπήκαν και 4 κατηγορίες γυναικών μόνο στην ελεύθερη πάλη. Ξιφασκία 1 Η ξιφασκία ή οπλομαχία, όπως λέγεται μερικές φορές, αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων από την Α΄ Ολυμπιάδα το 1896 στην Αθήνα. Γυναικεία αγωνίσματα μπήκαν στους αγώνες από το 1924 στο Παρίσι. Αγώνες ξιφασκίας διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Κανόε καγιάκ Το κανόε καγιάκ είναι από τα παλιά ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1936 στο Βερολίνο. Προηγουμένως, υπήρξε άθλημα επίδειξης το 1924 στο Παρίσι με έξι αγωνίσματα. Το 1948 στο Λονδίνο μπήκαν στο πρόγραμμα και οι αγώνες γυναικών. Εκτός από τους αγώνες ταχύτητας, το 1972 στο Μόναχο μπήκε για πρώτη φορά και το αγώνισμα του σλάλομ, το οποίο διεξάγεται μόνιμα από το 1992 στη Βαρκελώνη. Κωπηλασία 1 Η κωπηλασία αποτελεί ένα από τα βασικά ολυμπιακά αθλήματα. Περιλαμβανόταν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Α΄ Ολυμπιάδας το 1896 στην Αθήνα αλλά τα αγωνίσματα τελικά δεν διεξήχθησαν λόγω κακοκαιρίας. Έτσι το άθλημα μπήκε στο ολυμπιακό πρόγραμμα το 1900 στο Παρίσι. Γυναικεία αγωνίσματα μπήκαν στους αγώνες από το 1976 στο Μόντρεαλ. Από το 1996 υπάρχουν και αγωνίσματα ελαφρών βαρών για αθλητές μικρού βάρους. Αγώνες κωπηλασίας διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Ιστιοπλοΐα Η ιστιοπλοΐα είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού τελείται στις Ολυμπιάδες από το 1900 στο Παρίσι. Το άθλημα υπήρχε στο πρόγραμμα και το 1896 στην Αθήνα αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν τη διεξαγωγή του. Αγώνες ιστιοπλοΐας δεν έγιναν στους μεσοολυμπιακούς του 1906. Η τεχνολογική εξέλιξη έχει ως αποτέλεσμα ο αριθμός των αγωνισμάτων της ιστιοπλοΐας και τα είδη των σκαφών να μην παραμένουν σταθερά και να αλλάζουν συχνά. Έτσι ως το 2008 έχουν εμφανιστεί στις Ολυμπιάδες 29 διαφορετικές κατηγορίες σκαφών, στις οποίες περιλαμβάνεται και η ιστιοσανίδα (γουίντ-σέρφινγκ) από το 1984. Η συμμετοχή των γυναικών ήταν ανοιχτή από την έναρξη τέλεσης του αθλήματος, αφού τα πληρώματα μπορούσαν να είναι μικτά. Ξεχωριστές κατηγορίες σκαφών μόνο για γυναίκες μπήκαν το1992 στη Βαρκελώνη. Έκτοτε τα αγωνίσματα είναι τριών ειδών: ανδρικά, γυναικεία και μικτά στα οποία μπορούν να μετέχουν και άντρες και γυναίκες. Ποδηλασία 1 Η ποδηλασία είναι από τα κλασικά ολυμπιακά αθλήματα, αφού διεξάγεται στις Ολυμπιάδες από το 1896 στην Αθήνα. Αγώνες ποδηλασίας έγιναν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906. Από το 1984 στο Λος Άντζελες μπήκαν στο πρόγραμμα και αγώνες γυναικών. Στις Ολυμπιάδες διεξάγονται τέσσερις κατηγορίες ποδηλατικών αγωνισμάτων: Ποδηλασία πίστας: από το 1896 (άνδρες) και 1988 (γυναίκες). Ποδηλασία δρόμου: από το 1896 (άνδρες) και 1984 (γυναίκες). Ορεινή ποδηλασία: από το 1996 (άνδρες-γυναίκες). Ποδηλασία ΒΜΧ: από το 2008 (άνδρες-γυναίκες). Ποδόσφαιρο 1 Το ποδόσφαιρο στις σύγχρονες Ολυμπιάδες συμπεριλήφθηκε σε όλες τις διοργανώσεις εκτός από το 1896 και το 1932. Το γυναικείο τουρνουά προστέθηκε το 1996. Το πρώτο ολυμπιακό ποδοσφαιρικό τουρνουά διεξήχθη το 1900 στο Παρίσι και στη συνέχεια σε όλους τους μετέπειτα Ολυμπιακούς Αγώνες. Ποδόσφαιρο παίχτηκε και στην Μεσοολυμπιάδα του1906. Στον τελικό η Δανία νίκησε τη Σμύρνη με 9-0. Μόνο στην Ολυμπιάδα το 1932 δεν συμπεριλήφθηκε το άθλημα, διότι η ΦΙΦΑ φοβήθηκε ότι θα επισκίαζε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου, το οποίο μόλις είχε ξεκινήσει να διοργανώνει το1930. Στις πρώτες διοργανώσεις κυριαρχούσε η ομάδα της Μεγάλης Βρετανίας. Όμως, η επικράτηση του επαγγελματισμού στην Αγγλία και τη Σκοτία μείωσε τη δυναμικότητα της ερασιτεχνικής εθνικής ομάδας. Έτσι μετά το 1920 επικράτησε η Ουρουγουάη και αργότερα η Ιταλία. Μεταπολεμικά κυριάρχησαν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αφού τα πρωταθλήματά τους δεν εθεωρούντο επαγγελματικά και μπορούσαν να κατεβάζουν ουσιαστικά τις εθνικές τους ομάδες. Από το 1984 επιτράπηκε η συμμετοχή και επαγγελματιών παικτών αρκεί να μην ξεπερνούν τα 23 χρόνια ηλικίας, οπότε άρχισαν να διακρίνονται και ομάδες από τη δυτική Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Γυναικείο τουρνουά: Το γυναικείο ποδόσφαιρο μπήκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1996. Στις πρώτες δύο διοργανώσεις μετείχαν 8 χώρες. Το 2004 πήραν μέρος 10 και το 2008 πήραν μέρος 12. Εδώ στα μετάλλια κυριαρχούν οι ΗΠΑ. Πυγμαχία: 1 668 π.Χ. Η Πυγμαχία πρωτοεμφανίζεται στους Αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, επιτρεπόταν η συμμετοχή μόνο στους άντρες πυγμάχους. Αγώνες μποξ γυναικών διεξάγονται από το 1993, αλλά δεν αποτελούσαν μέρος του Ολυμπιακού προγράμματος, κάτι το οποίο όμως άλλαξε φέτος στο Λονδίνο. Για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων εισάγεται η πυγμαχία γυναικών σε τρεις κατηγορίες. Σκοποβολή: Στις πρώτες Ολυμπιάδες υπήρχε μια μεγάλη ποικιλία αγωνισμάτων σκοποβολής με ποικίλα όπλα, τρόπους σκόπευσης και από διαφορετικές αποστάσεις. Έτσι το 1908 έγιναν 15 αγωνίσματα και το 1920 έγιναν 21, που αποτελεί και ρεκόρ για όλες τις Ολυμπιάδες. Τα αγωνίσματα είναι τα εξής: Αεροβόλο πιστόλι 10 μ., Αεροβόλος καραμπίνα 10μ., Πιστόλι ταχείας βολής 25 μ., Πιστόλι 50 μ., Καραμπίνα πρηνηδόν 50μ., Καραμπίνα 3 στάσεις 50μ., Διπλό τραπ, Σκιτ, Τραπ. Σόφτμπολ: 1 Το σόφτμπολ εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1996 μόνο ως γυναικείο άθλημα αν και παίζεται κι από άνδρες. Ως αντίστοιχο ανδρικό άθλημα στις ολυμπιάδες θεωρείται το μπέιζμπολ.Έχει αποφασιστεί να απομακρυνθεί και πάλι από τους αγώνες το 2012, όπως και το μπέιζμπολ. Στη μικρή ολυμπιακή ιστορία του σπορ αυτού έχουν κυριαρχήσει οι ΗΠΑ. Τρίαθλο : Το τρίαθλο είναι συνδυασμός τριών αθλημάτων, κολύμβησης, ποδηλασίας και ανώμαλου δρόμου, τα οποία γίνονται διαδοχικά το ένα αμέσως μετά το άλλο. Η χρονομέτρηση είναι ενιαία και νικητής αναδεικνύεται όποιος τερματίσει πρώτος. Παρ' ότι οι αθλητές χρονομετρούνται, εν τούτοις δεν αναγνωρίζεται επίσημο παγκόσμιο ρεκόρ, καθώς τα γεωφυσικά δεδομένα διαφέρουν από τόπο σε τόπο τέλεσης του αθλήματος. Το ολυμπιακό τρίαθλο τόσο στο ανδρικό όσο και στο γυναικείο αγώνισμα 1 περιλαμβάνει: Κολύμβηση: 1500 μ. στη θάλασσα, Ποδηλασία: 40 χλμ. σε δημόσιο δρόμο, Ανώμαλος δρόμος: 10 χλμ. Χόκεϊ Το χόκεϊ σε χόρτο διεξήχθη για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το 1908. Έκτοτε διεξάγεται συνεχώς με εξαίρεση τις ολυμπιάδες του 1912 στη Στοκχόλμη και του 1924 στο Παρίσι. Το Χόκεϊ μοιάζει με το ποδόσφαιρο κ διαξάγεται σε ανοιχτό γήπεδο όπου οι παίκτες χρησιμοποιούν ειδικά μπαστούνια . Ταεκβοντό : Κάθε αγώνας στο Taekwondo πραγματοποιείται σε τρεις γύρους μεταξύ των οποίων μεσολαβεί μονόλεπτο διάλειμμα. Η διάρκεια του κάθε γύρου είναι τρία λεπτά στους άνδρες και δύο λεπτά στις γυναίκες. Είναι από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 έγινε επίσημο Ολυμπιακό αγώνισμα. 1 Στα Κορεάτικα Τάε σημαίνει "κλωτσάω και καταστρέφω με το πόδι", Κβον σημαίνει "χτυπάω με τη γροθιά" και Ντο σημαίνει "τέχνη". Σε ελεύθερη μετάφραση, Τάε Κβον Ντο σημαίνει "Η τέχνη της κλωτσιάς και της γροθιάς". Τοξοβολία : Η τοξοβολία είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1900 στο Παρίσι. Όμως, μετά το 1920 το άθλημα αφαιρέθηκε από το πρόγραμμα και μπήκε ξανά το 1972 στοΜόναχο με ανδρικά και γυναικεία αγωνίσματα. Διεξάγεται σε ιστορικούς χώρους όπως κάστρα και πλατείες. Τζούντο: Το τζούντο είναι από τα νεότερα ολυμπιακά αθλήματα, αφού μπήκε στις Ολυμπιάδες το 1964 στο Τόκιο. Στο τζούντο, όπως σε όλα τα αθλήματα σωματικής δύναμης, οι αθλητές αγωνίζονται σε κατηγορίες 1 ανάλογα με το βάρος τους. Γλωσσικά ο όρος τζούντο είναι η ένωση δύο λέξεων, τζου, που σημαίνει ευγενής-δεξιοτέχνης και ντο, που σημαίνει οδός. Στην Ευρώπη ερμηνευόταν ως ευγενής τέχνη, τώρα όμως ερμηνεύεται ως ο δρόμος της δεξιοτεχνίας. Χειροσφαίριση: Το χάντμπολ ή χειροσφαίριση εντάχθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1936. Στη συνέχεια αποσύρθηκε και ξανάγινε ολυμπιακό άθλημα το 1972. Υγρός στίβος: Η Κολύμβηση είχε περιληφθεί στο αγωνιστικό πρόγραμμα των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα το 1896. Η εντυπωσιακή παρουσία των αγωνισμάτων του Υγρού Στίβου σε Ολυμπιακές διοργανώσεις συνεχίστηκε με την ένταξη της Υδατοσφαίρισης στο πρόγραμμα των Αγώνων το 1900, στο Παρίσι. Το 1904 οι Καταδύσεις εντάσσονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων στο Σεντ Λούις. Ογδόντα χρόνια αργότερα, το 1984, η Συγχρονισμένη κολύμβηση εισάγεται ως μέρος του επίσημου αγωνιστικού προγράμματος των Αγώνων του Λος ’Αντζελες. Τέλος, τα αγωνίσματα των συγχρονισμένων καταδύσεων και της υδατοσφαίρισης γυναικών προστίθενται για πρώτη φορά ως μέρος του αγωνιστικού προγράμματος των Αγώνων στο Σίδνεϋ, το 2000. Ο Υγρός Στίβος, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, περιλαμβάνει τέσσερα Ολυμπιακά αγωνίσματα: την Κολύμβηση, την Υδατοσφαίριση, τις Καταδύσεις και τη Συγχρονισμένη κολύμβηση. Καταδύσεις: 1 Οι καταδύσεις είναι από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα. Μπήκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ. Τα αγωνίσματα γυναικών ξεκίνησαν το 1912 στη Στοκχόλμη. Καταδύσεις διεξήχθησαν και στους μεσοολυμπιακούς του 1906 στην Αθήνα. Οι καταδύσεις ανήκουν στα αθλήματα του υγρού στίβου μαζί με την υδατοσφαίριση και τη συγχρονισμένη κολύμβηση. Αγωνίσματα Το άθλημα των καταδύσεων στους Ολυμπιακούς αγώνες, περιλαμβάνει τα παρακάτω αγωνίσματα: Πρόγραμμα καταδύσεων από Πλατφόρμα 10 μ. για άνδρες και γυναίκες, Πρόγραμμα καταδύσεων από Αναπηδητήριο (τραμπολίνο) 3μ. για άνδρες και γυναίκες, συγχρονισμένες καταδύσεις από Πλατφόρμα 10 μ. για άνδρες και γυναίκες, συγχρονισμένες καταδύσεις από Αναπηδητήριο 3 μ. για άνδρες και γυναίκες. 1 Κολύμβηση: Η κολύμβηση είναι παρούσα σε όλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Τα αρχικά αγωνίσματα ήταν το ελεύθερο κρόουλ) και το πρόσθιο. Το ύπτιο προστέθηκε στους Αγώνες του 1904. Το 1940 οι κολυμβητές του προσθίου ανακάλυψαν πως μπορούσαν να πάνε πιο γρήγορα κινώντας τα χέρια τους συγχρόνως πίσω από το κεφάλι τους, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στο στυλ της πεταλούδας. Αγωνίσματα Οι αγώνες γίνονται σε πισίνες των 25 ή 50 μέτρων. Το πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων περιλαμβάνει 26 ατομικά αγωνίσματα και 6 σκυταλοδρομίες, για άνδρες και γυναίκες, σε πισίνα 50 μέτρων. Το ελεύθερο, το ύπτιο, το πρόσθιο, η πεταλούδα και η μικτή ατομική, είναι τα ατομικά αγωνίσματα που μαζί με τις σκυταλοδρομίες (ελεύθερο και μικτή ομαδική), είναι τα στυλ της κολύμβησης που περιλαμβάνονται στο επίσημο αγωνιστικό πρόγραμμα. ♦ Ελεύθερο Αγωνίσματα: 50 - 100 - 200 - 400 - 800 & 1.500μ Τα 800μ. είναι αγώνισμα μόνο για τις γυναίκες, ενώ τα 1.500μ. μόνο για τους άνδρες. ♦ Ύπτιο Αγωνίσματα: 100 - 200μ. ♦ Πρόσθιο Αγωνίσματα: 100 - 200μ. ♦ Πεταλούδα Αγωνίσματα: 100 - 200μ. ♦ Μικτή Ατομική Αγωνίσματα: 200 - 400μ. Στα αγωνίσματα της μικτής ατομικής, ο αθλητής αγωνίζεται σε ίσες αποστάσεις, σε όλα τα στυλ της κολύμβησης. Αυτό το αγώνισμα συνδυάζει τεχνική, ταχύτητα και αντοχή. Η σειρά που ακολουθείται είναι: πεταλούδα, ύπτιο, πρόσθιο και ελεύθερο. ♦ Σκυταλοδρομίες Αγωνίσματα: 4Χ100μ. ελεύθερο, 4Χ100μ. μεικτή ομαδική και 4Χ200μ. ελεύθερο. 1 Στις σκυταλοδρομίες, κάθε κολυμβητής κολυμπά ένα στυλ. Η σειρά των στυλ είναι: ύπτιο, πρόσθιο, πεταλούδα και ελεύθερο. Συγχρονισμένη κολύμβηση: Η συγχρονισμένη κολύμβηση είναι άθλημα του υγρού στίβου. Συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων μόλις το 1977. Έχει τρία αγωνίσματα. Το ατομικό, τα ζευγάρια (ή ντουέτο) και το ομαδικό. Το άθλημα είναι αποκλειστικά για γυναίκες, αν και γίνεται κάποια προσπάθεια για να γίνει και άθλημα των αντρών. Η συγχρονισμένη κολύμβηση αποκαλείται συχνά και 'μπαλέτο μέσα στο νερό', για τις χορευτικές κινήσεις που συνοδεύονται με μουσική και το θεατρικό στοιχείο που τη χαρακτηρίζει. 1 Υδατοσφαίριση: Η υδατοσφαίριση ή water polo είναι από τα πιο παλιά ολυμπιακά αθλήματα, αφού συμπεριλήφθηκε στις σύγχρονες Ολυμπιάδες από τη Β΄ Ολυμπιάδα του 1900 στο Παρίσι. Από το 2000 διεξάγεται και τουρνουά γυναικών. Βιβλιογραφία http://www.koe.org.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2618&Itemid=637 http://www.koe.org.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2616&Itemid=420 http://www.koe.org.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2619&Itemid=445 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CF%8D%CF%83%CE %B5%CE%B9%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%9F%CE%BB%CF %85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82_%CE%91%CE %B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82 ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Κοκκινοπλίτη Γεωργία Λαντζιάρη Μυρσίνη Μπαλογιάννη Ευαγγελία 1 Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΑΙ Η ΨΥΧΙΚΉ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΊΑ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΏΝ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΏΝΑ; Μια παράμετρος που δείχνει τη σημασία της ψυχολογικής προετοιμασίας στους αθλητές αφορά τους τραυματισμούς. Ένας αθλητής θα αντεπεξέλθει και ψυχικά από ένα τραυματισμό και θα νικήσει τον φόβο του επανατραυματισμού που όπως ξέρουμε δεν είναι τόσο εύκολο να ξεπεραστεί σε αδύναμους χαρακτήρες και να επιστρέψει στο πρότερο υψηλό επίπεδο επίδοσης. Η υψηλή αθλητική επίδοση στηρίζεται εξίσου στα φυσικά προσόντα και στις ψυχικές ικανότητες του αθλητή. Τα ψυχικά προσόντα –όπως και τα σωματικά- μπορούν να βελτιωθούν και με τις κατάλληλες επιστημονικές μεθόδους να βοηθήσουν σημαντικά τον αθλητή να αξιοποιήσει αποτελεσματικότερα τις ικανότητες του. 1 Η επιλογή στόχων, η αντιμετώπιση του στρες πριν από τον αγώνα, η προετοιμασία για την αντιμετώπιση των θεατών, την αντιμετώπιση των αποφάσεων των κριτών ή των διαιτητών, η αντιμετώπιση του αντιπάλου, η ανάπτυξη της αυτορρύθμισης της ψυχικής κατάστασης είναι μόνο λίγα από τα αντικείμενα στα οποία ο ψυχολόγος σε συνεργασία με τον προπονητή μπορεί να συμβάλλει σημαντικά για την επίτευξη καλύτερων αθλητικών επιδόσεων. Μία από τις σημαντικές ικανότητες του αθλητή είναι η ικανότητα του να αντιμετωπίζει το στρες. Οι απαιτήσεις της καθημερινής προπόνησης και των αγώνων, καθιστούν την χαλάρωση μία δεξιότητα που κάθε πρωταθλητής πρέπει να διδάσκεται και να εξασκείται σ’ αυτή συχνά. To άγχος εκδηλώνεται στον αθλητή, είτε με σωματικά συμπτώματα (ταχυκαρδία, δύσπνοια, κόμπος στον λαιμό, σφίξιμο στο στομάχι), είτε σαν σκέψη (αμφιβολία, φόβος αποτυχίας). Στην μεν πρώτη περίπτωση αντιμετωπίζεται με τεχνικές προοδευτικής χαλάρωσης, ενώ στη δεύτερη με γνωσιακές παρεμβάσεις. Διάφορες έρευνες, όπως του Cox (1994), έδειξαν ότι το ενώ το γνωστικό άγχος παραμένει σταθερά υψηλό αρκετές ημέρες πριν τον αγώνα, το σωματικό αρχίζει να αυξάνεται την ημέρα του αγώνα και κορυφώνεται λίγο πριν την έναρξη. Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι το επίπεδο του άγχους ενός αθλητή εξαρτάται τόσο από τις εξωτερικές συνθήκες (κρισιμότητα του αγώνα, προετοιμασία), όσο και από την προσωπικότητα του. Κατά συνέπεια, ίδιες αγωνιστικές συνθήκες μπορεί να προκαλούν ελεγχόμενο άγχος σε έναν αθλητή και υπερβολικό άγχος σε άλλον. Άλλοι ερευνητές όπως ο Klein (1990) που μελέτησαν τη σχέση του αγωνιστικού άγχους με μία ομάδα ανεξάρτητων μεταβλητών κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επίδραση του είναι ισχυρότερη στις αθλήτριες (σε σχέση με τους αθλητές), σε νεαρά άτομα (σε σχέση με μεγαλύτερα σε ηλικία) και στα ομαδικά αθλήματα (σε σχέση με τα ατομικά). Το σωματικό άγχος μπορεί να αντιμετωπισθεί με μία σειρά τεχνικών χαλάρωσης, όπως η Ασκήσεις Αναπνοής, η Προοδευτική Χαλάρωση και η Βιοανατροφοδότηση. Η σωστή αναπνοή είναι από τους πιο απλούς τρόπους για να ελέγξει ο αθλητής το άγχος του. Είναι γνωστό, ότι όταν κρατάμε την αναπνοή μας η ένταση των μυών αυξάνεται, ενώ όταν εκπνέουμε 1 συμβαίνει το αντίθετο. Πολλά άτομα δεν έχουν μάθει να αναπνέουν βαθιά, με το διάφραγμα και σε καταστάσεις στρες ο ρυθμός της αναπνοής τους διακόπτεται, με συνέπεια είτε να κρατούν την αναπνοή τους, ή να αναπνέουν βιαστικά και κοφτά. Έτσι, δημιουργούν ένταση και σύσπαση στους μύς και περιορίζουν την απόδοση τους. Η τεχνική που διδάσκουμε για τον έλεγχο της αναπνοής είναι απλή και αποτελεσματική ακόμα και σε περιπτώσεις νευρωσικών διαταραχών, όπως η διαταραχή του Πανικού. Οι οδηγίες που δίνονται για τον έλεγχο της αναπνοής αφορούν τόσο την ορθή εισπνοή, όσο και την εκπνοή. Το γνωστικό άγχος οφείλεται σε εσφαλμένες αντιλήψεις (γνωσίες) του αθλητή για τον αγώνα. Οι πιο συνηθισμένες εσφαλμένες γνωσίες στον αθλητισμό αφορούν στην υπερβολική σημασία που μπορεί να δίνεται στο αποτέλεσμα του αγώνα, που συχνά φθάνει να ταυτίζεται στο μυαλό του αθλητή με την αυτοαξία του, με συνέπεια να αυξάνει υπέρμετρα το άγχος του για τον αγώνα. Άλλη πηγή εσφαλμένων γνωσιών αποτελεί η διάσταση που παίρνει στο μυαλό, ειδικά του νέου αθλητή, το αποτέλεσμα της ήττας με συνέπεια οι ενέργειες του να υστερούν σε δημιουργικότητα λόγω του υπερβολικού φόβου που δημιουργούνται από ένα πιθανό αρνητικό αποτέλεσμα. Σημαντικό ρόλο στην δημιουργία κινήτρων διαδραματίζει ο καθορισμός ρεαλιστικών στόχων επίδοσης που θα αναπροσαρμόζονται σταδιακά, ώστε να αντλεί ο αθλητής τμηματικά ικανοποίηση από τις επιδόσεις του. Η αντιμετώπιση αυτών των εσφαλμένων αντιλήψεων δεν είναι πάντοτε απλή και απαιτεί συζήτηση με ψυχολόγο στις περιπτώσεις που αφορά σε υποσυνείδητα σχήματα που αφορούν στην εν γένει προσωπικότητα του αθλητή. Ο αθλητικός ψυχολόγος εφαρμόζει στους αθλητές μια ποικιλία τεχνικών και στρατηγικών διευκόλυνσης και μεγιστοποίησης της απόδοσης. Επίσης, συνεργάζεται με τον προπονητή για τη μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας των τεχνικών και στρατηγικών και τη δημιουργία ωφέλιμου, θετικού και αποδοτικού "περιβάλλοντος" στην προπόνηση και στον αγώνα. Η ψυχολογική προετοιμασία και η συμβουλευτική του αθλητή δεν αποτελεί εύκολη, σύντομη υπόθεση. Απαιτεί χρόνο, προσπάθεια, εξάσκηση καθώς και πίστη τόσο από τον αθλητή, όσο και από τον προπονητή. Ο αθλητικός ψυχολόγος δεν κρατά «μαγικό ραβδί» για να βελτιώσει αρνητικές καταστάσεις, εμπειρίες και βιώματα του αθλητή και του προπονητή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζεται η συνεργασία τους με τον αθλητικό ψυχολόγο για την επίλυση και την ανεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης. ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ • ΤΑ ΠΟΣΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΘΡΕΠΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥΣ 1 Στην διατροφή των αθλητών πολύ μεγάλη σημασία έχει ποια περίοδο διανύουν. Έτσι, κατά τη διάρκεια προπονητικών περιόδων υψηλής έντασης είναι απαραίτητο να καταναλώνεται επαρκής ενέργεια για τη διατήρηση του σωματικού βάρους, τη θωράκιση της υγείας και τη μεγιστοποίηση των προσαρμογών της προπόνησης. Μειωμένη ενεργειακή πρόσληψη μπορεί να επιφέρει απώλεια μυϊκής μάζας, δυσλειτουργία του εμμηνορρυσιακού κύκλου στις γυναίκες, μείωση ή αδυναμία αύξησης της οστικής πυκνότητας και αυξημένο κίνδυνο κόπωσης, τραυματισμού και ασθένειας. Τόσο οι αθλητές δύναμης όσο και οι αθλητές αντοχής χρειάζονται τουλάχιστον 45-50 Kcal/kg σωματικού βάρους ημερησίως, ενώ σε περιόδους ιδιαίτερα σκληρής και εντατικής προπόνησης, οι ενεργειακές απαιτήσεις μπορεί να αγγίξουν ακόμα και να ξεπεράσουν τις 70 Kcal/kg σωματικού βάρους ημερησίως. Το βάρος και η σύσταση σώματος μπορούν να επηρεάσουν την αθλητική απόδοση, αλλά δε θα πρέπει να χρησιμοποιούνται ως το μοναδικό κριτήριο για τη συμμετοχή στα διάφορα αθλήματα. Τα βέλτιστα επίπεδα σωματικού λίπους ποικίλουν, ανάλογα με το φύλο, την ηλικία, την κληρονομικότητα του αθλητή, καθώς και τη φύση του αθλήματος. Εάν είναι επιθυμητή η απώλεια βάρους-λίπους, θα πρέπει να ξεκινά έγκαιρα, να γίνεται αργά και προοδευτικά, πριν από την αγωνιστική περίοδο και να σχεδιάζεται από εκπαιδευμένο επαγγελματία διατροφής. Σε ότι αφορά τα θρεπτικά συστατικά, οι υδατάνθρακες είναι σημαντικοί για τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης αίματος κατά τη διάρκεια της άσκησης και για την αποκατάσταση του μυϊκού και ηπατικού γλυκογόνου, που είναι αποθηκευμένα σε μικρές ποσότητες. Οι συστάσεις για τους αθλητές κυμαίνονται από 6 έως 10 g/kg σωματικού βάρους/ημέρα, ανάλογα με τη συνολική ημερήσια ενεργειακή δαπάνη του αθλητή, τον τύπο του αθλήματος, το φύλο του αθλητή και τις περιβαλλοντικές συνθήκες. Οι γεμάτες μυϊκές και ηπατικές αποθήκες γλυκογόνου εξασφαλίζουν αντοχή και καλύτερη δυνατή απόδοση, ιδιαίτερα σε αγωνίσματα υψηλής έντασης και παρατεταμένης διάρκειας. Οι απαιτήσεις σε πρωτεΐνες είναι ελαφρώς αυξημένες για έντονα ασκούμενους ανθρώπους. Οι ημερήσιες πρωτεϊνικές συστάσεις για αθλητές αντοχής είναι 1.2-1.4 g/kg σωματικού βάρους, ενώ για τους αθλητές αντίστασης και δύναμης φθάνουν μέχρι και 1.6-1.7 g/kg σωματικού βάρους. Αυτές οι συντεινόμενες πρωτεϊνικές προσλήψεις μπορούν γενικά να επιτευχθούν μέσω της δίαιτας και μόνο, χωρίς τη χρήση συμπληρωμάτων πρωτεϊνών ή αμινοξέων, εφόσον η πρόσληψη ενέργειας είναι επαρκής για τη διατήρηση του σωματικού βάρους. Η μέση διατροφή ενός ανθρώπου παρέχει τουλάχιστον 1.5 g/kg σωματικού βάρους/ ημέρα. Η πρόσληψη λίπους δε θα πρέπει να περιορίζεται σε ποσοστό μικρότερο του 15% της συνολικής ενεργειακής πρόσληψης, καθώς δεν υπάρχει κάποιο όφελος ως προς την αθλητική απόδοση 1 από την κατανάλωση δίαιτας με λιγότερο από 15% λίπους, σε σύγκριση με την αθλητική απόδοση μετά από κατανάλωση δίαιτας που περιέχει 20%-25% λίπους. Το λίπος είναι σημαντικό για τη δίαιτα των αθλητών, καθώς περιέχει ενέργεια, λιποδιαλυτές βιταμίνες και απαραίτητα λιπαρά οξέα για τη διατήρηση της υγείας. Επιπρόσθετα υψηλή πρόσληψη λίπους από τους αθλητές, δε φαίνεται να έχει ευεργετική δράση στην απόδοση και στις περισσότερες των περιπτώσεων, δείχνει να μειώνει την αντοχή. Οι αθλητές που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης ελλείψεων μικροθρεπτικών συστατικών είναι εκείνοι οι οποίοι περιορίζουν την ενεργειακή τους πρόσληψη ή χρησιμοποιούν δραστικές πρακτικές απώλειας βάρους, αποκλείουν μία ή περισσότερες ομάδες τροφίμων από το διαιτολόγιό τους ή καταναλώνουν δίαιτες πλούσιες σε υδατάνθρακες με χαμηλή περιεκτικότητα σε μικροθρεπτικά συστατικά. Η ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ ΠΡΙΝ.. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ.. ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΤΟΥΣ 1 Οι αθλητές θα πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια ώστε η διατροφή τους να παρέχει τουλάχιστον τις απαραίτητες ποσότητες όλων των θρεπτικών συστατικών. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ποικιλία στη διατροφή και πρόσληψη τέτοιας ποσότητας που να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες. Σε ότι αφορά τα επίπεδα υδάτωσης του οργανισμού, η αφυδάτωση μειώνει την αθλητική απόδοση. Συνεπώς η επαρκής λήψη υγρών πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από την άσκηση είναι απαραίτητη για την υγεία και τη βέλτιστη απόδοση. Οι αθλητές θα πρέπει να καταναλώνουν αρκετά υγρά, ώστε να εξισορροπούν τις απώλειες τους σε υγρά. Δυο ώρες πριν από την άσκηση θα πρέπει να καταναλώνονται 400-600 ml υγρών, ενώ κατά τη διάρκεια της άσκησης θα πρέπει να καταναλώνονται 150-350 ml υγρών κάθε 15-20 min, ανάλογα με την ανοχή. Μετά την άσκηση θα πρέπει να καταναλώνονται αρκετά υγρά, ώστε να αποκαθίστανται τις εκτεταμένες απώλειες μέσω της εφίδρωσης. Πιο συγκεκριμένα απαιτείται κατανάλωση 450-675 ml υγρών για κάθε 0.5 kg απώλειας σωματικού βάρους. Τα επαρκή επίπεδα υδάτωσης εξασφαλίζουν σταθερό όγκο αίματος, σωστή θερμορυθμιστική και μεταβολική λειτουργία, καθώς και παρατεταμένη αντοχή. Το γεύμα πριν από την άσκηση, θα πρέπει να παρέχει επαρκείς ποσότητες υγρών για την εξασφάλιση φυσιολογικού επιπέδου υδάτωσης, να περιέχει χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπος και φυτικές ίνες, ώστε να διευκολύνει τη γαστρική εκκένωση και να ελαχιστοποιεί τις γαστρεντερικές διαταραχές. Επίσης το γεύμα πριν από την προπόνηση ή τον αγώνα, θα πρέπει να είναι να είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες, ώστε να μεγιστοποιεί τη διατήρηση της γλυκόζης του αίματος και να φορτίζει τις μυϊκές και ηπατικές αποθήκες γλυκογόνου, να περιέχει μέτρια ποσότητα πρωτεΐνης και να αποτελείται από τροφές οικείες και καλά ανεκτές από τον αθλητή. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, οι πρωταρχικοί στόχοι θα πρέπει να είναι η αποκατάσταση των απωλειών σε υγρά και η παροχή 30-60 g υδατανθράκων την ώρα με στόχο τη διατήρηση των επιπέδων γλυκόζης του αίματος. Αυτές οι διατροφικές οδηγίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για αγωνίσματα αντοχής που διαρκούν περισσότερο από μία ώρα, ιδιαίτερα όταν ο αθλητής ξεκινά την άσκηση με μη ικανοποιητικά επίπεδα υγρών και αποθέματα γλυκόζης και γλυκογόνου. Μετά την άσκηση, ο διαιτητικός στόχος είναι η παροχή επαρκούς ενέργειας και υδατανθράκων για την αποκατάσταση του μυϊκού γλυκογόνου και την 1 εξασφάλιση ταχείας ανάνηψης. Εάν ένας αθλητής έχει εξαντλήσει τα αποθέματα γλυκογόνου κατά την άσκηση, η πρόσληψη υδατανθράκων της τάξεως του 1.5 g/kg σωματικού βάρους στα πρώτα 30 min και ξανά κάθε 2 ώρες, για τις επόμενες 4 έως 6 ώρες είναι αρκετή για την αποκατάσταση των αποθεμάτων γλυκογόνου. Η πρόσληψη πρωτεΐνης μετά την άσκηση, παρέχει τα αμινοξέα που χρειάζονται για την ανακατασκευή και ανάπλαση του μυϊκού ιστού. Επομένως οι αθλητές θα πρέπει να καταναλώνουν μετά την προπόνηση ένα μικτό γεύμα που να παρέχει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίπος σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά το τέλος της άσκησης ή της προπόνησης. Επίσης η κατανάλωση φρούτων και λαχανικών προσφέρει στους αθλητές απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες, μέταλλα, ιχνοστοιχεία και αντιοξειδωτικά απαραίτητα για την αποκατάσταση μικροτραυματισμών που προκαλούνται κατά τη διάρκεια της έντονης άσκησης. • ΔΙΑΤΡΟΦΗ: ΤΟ «ΚΛΕΙΔΙ» ΝΙΚΗΣ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ Η διατροφή μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στην επίτευξη της βέλτιστης δυνατής απόδοσης και την πρόληψη της κόπωσης κατά τη διάρκεια τόσο της προπόνησης όσο και του αγώνα. Σε συνδυασμό με το κατάλληλο προπονητικό πρόγραμμα και την απαραίτητη αγωνιστική τακτική, μπορεί να αποτελέσει το «κλειδί» που θα χαρίσει σε έναν αθλητή τη νίκη, στερώντας την παράλληλα από κάποιον άλλον, ο οποίος παρότι είναι εξίσου καλός αλλά υποτίμησε τη σημασία της σωστής διατροφής.. ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Γκουτζιούλη Δήμητρα Βερβαινιώτη Μυρτώ Αμαραντίδου Μαρία 1 ΤΑ ΡΕΚΟΡ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Εισαγωγή: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς. Ολυμπιακά Αθλήματα: Στους Ολυμπιακούς του 2000 οι αθλητές αγωνίστηκαν σε 28 κύριες κατηγορίες αθλημάτων σύμφωνα με τη ΔΟΕ. Αυτές οι κύριες κατηγορίες όμως αντιπροσωπεύουν στην πραγματικότητα 34 διαφορετικά αθλήματα, από τα οποία μόνο πέντε ήταν συνέχεια στο πρόγραμμα των Ολυμπιάδων από το 1896: στίβος, ποδηλασία, ξιφασκία, γυμναστική και κολύμβηση. Αν το 1896 η κωπηλασία δεν ακυρωνόταν λόγω άσχημου καιρού, θα ήταν επίσης σε αυτόν τον κατάλογο. Στους χειμερινούς Ολυμπιακούς υπάρχουν 7 αθλήματα, ή 15 εάν καταμετρήσουμε τα αθλήματα που υπάρχουν σε γενικές κατηγορίες όπως skiing και πατινάζ. Από αυτά τα cross country skiing, Καλλιτεχνικό πατινάζ, χόκεϋ επί πάγου, nordic combined, ski jumping και speed skating έχουν διεξαχθεί σε όλους τους χειμερινούς Ολυμπιακούς. Επίσης το Καλλιτεχνικό πατινάζ και το χόκεϋ επί πάγου διεξήχθησαν σαν μέρος των θερινών Ολυμπιακών πριν ακόμα καθιερωθούν οι χειμερινοί Ολυμπιακοί. Τα τελευταία χρόνια η ΔΟΕ έχει προσθέσει καινούργια αθλήματα στο πρόγραμμα για να προσελκύσει νέους θεατές. Μερικά παραδείγματα είναι το snowboarding και beach volleyball. Η ανάπτυξη των Ολυμπιακών σημαίνει ότι μερικά όχι και τόσο δημοφιλή αγωνίσματα, όπως τα (μοντέρνο πένταθλο), και άλλα "ακριβά" (white water canoeing) μπορεί να χάσουν την θέση τους στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Από το 1920 μέχρι σήμερα η ΔΟΕ δεν έχει αφαιρέσει κανένα αγώνισμα από το πρόγραμμα, αλλά αυτό είναι μια πιθανότητα μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 αν αυτά δεν μπορέσουν να μπουν στο πρόγραμμα. Μέχρι το 1992 οι Ολυμπιακοί περιλάμβαναν επίσης και αγωνίσματα "επίδειξης". Η προσπάθεια ήταν αυτά τα αγωνίσματα, τα οποία δεν ήταν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών, να μπορέσουν να παρουσιαστούν σε ένα μεγάλο ακροατήριο. Οι νικητές των αγωνισμάτων αυτών δεν θεωρούνται επισήμως Ολυμπιονίκες. Συνήθως τα αγωνίσματα αυτά ήταν δημοφιλή μόνο στην φιλοξενούσα χώρα, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που διεθνώς γνωστά αθλήματα έχουν επιδειχθεί. Μερικά από αυτά τα αγωνίσματα όπως το μπέιζμπολ και το curling κατάφεραν να μπουν τελικά στο επίσημο πρόγραμμα των αγώνων. Ολυμπιακά ρεκόρ: Η… Βίβλος των επιδόσεων 1 Ολυμπιάδα χωρίς ρεκόρ δεν νοείται. Μπορεί το ευ αγωνίζεσθαι να αποτελεί εδώ και χρόνια τον κύριο άξονα των Ολυμπιακών Αγώνων, όμως – κακά τα ψέματα – ένας από τους βασικούς λόγους συμμετοχής των αθλητών είναι για να χαράξουν με χρυσά γράμματα το όνομά τους στην ιστορία του κάθε αθλήματος. Να δώσουν όλο τους το είναι για να πετύχουν την επίδοση εκείνη η οποία θα τους χαρίσει το χρυσό μετάλλιο και κατ’ επέκταση το παγκόσμιο ρεκόρ. Στην ιστορία των Ολυμπιακών πολλά ρεκόρ «έσπασαν» ξανά και ξανά μέσα από εντυπωσιακές επιδόσεις αθλητών και αθλητριών. Παρακάτω συγκεντρώσαμε τις πιο εντυπωσιακές. Μόναχο 1972, Μάρκ Σπιτς: Επτά χρυσά μετάλλια, επτά παγκόσμια ρεκόρ, ένα μουστάκι Ο στόχος του Σπιτς στο Μόναχο ήταν τριπλός: Να γίνει ο πρώτος κολυμβητής, με τουλάχιστον 5 χρυσά μετάλλια στην ίδια Ολυμπιάδα. Να γίνει ο πρώτος αθλητής οποιουδήποτε σπορ που θα κέρδιζε 6 χρυσά στους ίδιους Αγώνες. Και να χτίσει τον δικό του θρύλο, φτάνοντας στον αριθμό «7». Στο νερό ο Σπιτς δεν είχε αντίπαλο και κάθε τελικός που συμμετείχε ήταν και ένα χρυσό μετάλλιο και ένα παγκόσμιο ρεκόρ: Στα 100 μ. ελεύθερο με 51.22. Στα 200 μ. ελεύθερο, με 1:52.78. Στα 100 μ. πεταλούδα, με 54.27. Στα 200 μ. πεταλούδα, με 2:00.70. Στα 4×100 μ. ελεύθερο, με 3:28.8. Στα 4×200 μ. ελεύθερο, με 7:35.78. Και στα 4×100 μ. μικτή, με 3:48.16 (ο ίδιος κολύμπησε το 100άρι της πεταλούδας). Ο Σπιτς αποσύρθηκε από την ενεργό δράση σε ηλικία 22 χρονών, έχοντας κατακτήσει τον τίτλο του αθλητή με τα περισσότερα χρυσά σε μια Ολυμπιάδα (7) και τα περισσότερα χρυσά στην καριέρα του (9). Και τα δύο ρεκόρ άντεξαν δεκαετίες, μέχρι που… Πεκίνο 2008: Ο Μάικλ Φελπς γράφει ιστορία Το φαινόμενο εν ονόματι Μάικλ Φελπς είχε ήδη δείξει τις διαθέσεις του από την Ολυμπιάδα της Αθήνας, όπου είχε κερδίσει έξι χρυσά μετάλλια. Στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου όμως, κατάφερε να σπάσει το ρεκόρ μεταλλίων του Σπιτς και… μερικά ακόμα παγκόσμια ρεκόρ: Στα 400 μ. μικτή ατομική με 4:03.84, στη σκυταλοδρομία 4 επί 100 ελεύθερο με 3:08.24, στα 200 μ. ελεύθερο 1:42.96, στα 200 μ. πεταλούδα 1:52.03, στα 4 επί 200 ελεύθερο σκυταλοδρομία 6:58.56, στα 200 μ. μικτή ατομική 1:54.23, στα 100 μ. πεταλούδα 50:58 και στα 4 επί 100 μ. μικτή σκυταλοδρομία 3:29.34. Ο απολογισμός για τον Αμερικάνο στο Πεκίνο ήταν οκτώ χρυσά μετάλλια, επτά παγκόσμια ρεκόρ και ένα ολυμπιακό ρεκόρ. Και όσοι πίστεψαν ότι η φωτογραφία που κυκλοφόρησε με τον Φελπς να καπνίζει μαριχουάνα από ένα bong θα… έβλαπτε την καριέρα του, πήραν την απάντησή τους στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου: ένα χρυσό στα 4 επί 200 μ. ελεύθερο και δύο ασημένια στα 200 μ. πεταλούδα και 4 επί 100μ. ελεύθερο. Σύνολο; 19 μετάλλια σε Ολυμπιακούς (προς το παρόν) και νέο ρεκόρ μεταλλίων για τον ταλαντούχο κύριο Φελπς. Δείτε την εντυπωσιακή του μονομαχία με τον Σέρβο Κάβιτς στα 100μ. πεταλούδα στο Πεκίνο. Ατλάντα, 1996: Τα δύο «χρυσά» σπριντ του Μάικλ Τζόνσον Στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, ο «άνθρωπος με τα χρυσά παπούτσια» Μάικλ Τζόνσον έγινε ο πρώτος αθλητής στην ιστορία που κέρδισε το χρυσό τόσο στα 200 όσο και στα 400 1 μέτρα, καταρρίπτοντας το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα κατά περισσότερο από τρία δέκατα του δευτερολέπτου (19.32 δευτερόλεπτα) και σημειώνοντας νέο ολυμπιακό ρεκόρ στα 400 μέτρα (43.49 δευτερόλεπτα). «Σπάνια σοκάρομαι από τις επιδόσεις μου», δήλωσε μετά την κούρσα. «Και τώρα είμαι σοκαρισμένος». Το ρεκόρ του στα 19.32 δευτερόλεπτα «έσπασε» στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου από – ποιόν άλλον; - τον Γιουσέιν Μπολτ. Πεκίνο, 2008: Δύο… υπεράνθρωπα ρεκόρ από την Τζαμάικα Στην κούρσα των 100μ στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, ο Τζαμαϊκανός Γιουσέιν Μπολτ έχει ήδη ξεφύγει από τα εξήντα μέτρα, ενώ στην γραμμή του τερματισμού μοιάζει να πηγαίνει… χαλαρά. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ για τον Μπολτ με χρόνο 9.69 δευτερόλεπτα και έπεται συνέχεια. Στην κούρσα των 200μ., το ρεκόρ του Τζόνσον έμελλε να σπάσει από τον ίδιο… υπεράνθρωπο. Λίγες ημέρες μετά από το εκπληκτικό του κατοστάρι, ο Μπολτ σημειώνει χρόνο 19.30 και κερδίζει το δεύτερο κατά σειρά χρυσό του μετάλλιο στο Πεκίνο. Μόντρεαλ, 1976: Το «τέλειο δεκάρι» της Νάντια H Ρουμάνα Νάντια Κομανέτσι πραγματοποιεί εκπληκτική εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ και καταφέρνει να αποσπάσει το πρώτο "τέλειο δεκάρι" των κριτών, στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής. Η ηλικία της τότε; 14 χρονών. Μεξικό, 1968: Το άλμα του αιώνα 1 Η 18η Οκτωβρίου του 1968 είναι η μέρα την οποία θυμούνται όσοι παρακολούθησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968. Ο 22χρονος Αμερικάνος Μπομπ Μπίμον, ύστερα από έναν αφηνιασμένο καλπασμό, κάνει το πιο χαρακτηριστικό άλμα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Το κορμί του ανυψώνεται, τα χέρια του τεντώνουν στον ουρανό, τα άκρα του συνεχίζουν τους διασκελισμούς στον αέρα αψηφώντας κάθε νόμο της βαρύτητας και ο ίδιος προσγειώνεται στα 8,90 μέτρα αφήνοντας το κοινό άφωνο. Το ρεκόρ του καταρρίφθηκε εν τέλει μετά από δύο δεκαετίες (το 1991 από τον Μάικ Πάουελ στο Παγκόσμιο του Τόκυο), όμως το άλμα του συνεχίζει να αποτελεί ολυμπιακό ρεκόρ, ακόμα και 40 χρόνια μετά. Λονδίνο, 1948: Τα τέσσερα χρυσά της «ιπτάμενης νοικοκυράς» Στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου, η Ολλανδή Φάνι Μπλάνκερς- Κοέν ήταν τριάντα ετών, είχε δύο γέννες και αντιμετώπιζε την κατακραυγή του εγχώριου Τύπου που - σε μία σαφώς πιο συντηρητική εποχήυποστήριζε ότι μία μητέρα δεν θα έπρεπε να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς. Λίγο την ένοιαξε. Η Κοέν όχι απλά πήγε στο Λονδίνο, αλλά μάζεψε και τέσσερα χρυσά μετάλλια στα 100, και 200 μ., τα 80 μ. με εμπόδια και στη σκυταλοδρομία 4x100 με την ολλανδική ομάδα. Υπήρξε η μοναδική αθλήτρια στην ιστορία των Ολυμπιακών αγώνων που πραγματοποίησε αυτό το εκπληκτικό καρέ, σημειώνοντας παράλληλα τρία ολυμπιακά ρεκόρ. Ποια Ολυμπιακά ρεκόρ καταρρίπτονται πιο Εύκολα; Η κολύμβηση φαίνεται να συγκεντρώνει την προσοχή του κοινού στους φετινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Αποτελεί άλλωστε ένα άθλημα, όπου οι αθλητές δεν συναγωνίζονται μόνο τους συναθλητές του, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ικανότητα, καθώς οι χρόνοι διεξαγωγής μιας δοκιμασίας περιορίζονται διαρκώς. Στον στίβο, αντιθέτως, όπως προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία, τα ρεκόρ καταρρίπτονται πολύ πιο δύσκολα. Σε τι οφείλεται όμως αυτή η διαφορά; Η επίδραση της τεχνολογίας στο άθλημα, αλλά και η χώρα προέλευσης των αθλητών και κατ’ επέκταση οι υποδομές που αυτή έχει να προσφέρει, φαίνεται πως συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην κατάρριψη των ρεκόρ. Στις ΗΠΑ, γράφουν οι New York Times, η κολύμβηση αποτελεί το ολυμπιακό άθλημα που συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του κοινού. Όπως εξηγεί το δημοσίευμα όλοι θα απογοητεύονταν αν ο Μάικλ Φελπς και ο Ράιαν Λοχτ δεν επιστρέψουν από το Λονδίνο με περισσότερα χρυσά μετάλλια και παγκόσμια ρεκόρ. 1 Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου βλέπουμε αθλητές αντιμέτωπους όχι μόνο τους υπόλοιπους συναθλητές τους, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ικανότητα. Οι δρομείς, οι άλτες και οι αθλητές του ακόντιου θα καταγράψουν σίγουρα λιγότερα παγκόσμια ρεκόρ, ωστόσο αυτοί που το κατορθώνουν είναι πιο πιθανό να επιβιώσουν στο χρόνο. Αν σκεφτούμε για παράδειγμα το άλμα εις μήκος ανδρών θα δούμε ότι το Ολυμπιακό ρεκόρ αυτού του αθλήματος πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό από τον Αμερικανό Μπομπ Μπίμον πριν 40 χρόνια στα 8,90 μέτρα. (Το ρεκόρ αυτό κατέρριψε ο Μάικλ Πάουελ σε μη-Ολυμπιακή διοργάνωση στο Τόκυο το 1991, με το δικό του ρεκόρ να κρατάει ως σήμερα). Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως στους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου το 2008 μόνο 5 ρεκόρ καταρρίφθηκαν στο στίβο σε συνολικά 47 δοκιμασίες. Στην κολύμβηση, η πρόοδος των αθλητών ακολουθεί μια προβλέψιμη και σχεδόν περίεργη κανονικότητα με τους χρόνους της νίκης στις περισσότερες δοκιμασίες να βελτιώνονται στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Μια στατιστική μέθοδος που έχει αναπτυχθεί μας δείχνει πως στις συνολικά 28 δοκιμασίες της κολύμβησης που έχουν πραγματοποιηθεί συνεχώς από το 1968 σε όλες τις ολυμπιακές διοργανώσεις μέχρι και το 2008, ο ρυθμός της προόδου ήταν, σχεδόν, ακριβώς ο ίδιος. Σε κάθε δοκιμασία οι χρόνοι έχουν μειωθεί από 8,2% (στο ελεύθερο γυναικών στα 200μ) και 12,5% (στο πρόσθιο γυναικών στα 200μ), σε μια περίοδο 40 ετών. Οι αθλητές του στίβου σε καμία περίπτωση δεν έχουν πλησιάσει αυτή την πρόοδο, καθώς στις μικρού μήκους δοκιμασίες, για παράδειγμα, οι χρόνοι που κέρδισαν τα μετάλλια έχουν πέσει κατά μόλις 2% σε 40 χρόνια. Οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων έχουν κάνει μία ελαφρώς μεγαλύτερη πρόοδο, περίπου 6%, από το 1968 αλλά και πάλι αρκετά μικρότερη αυτής των κολυμβητών. Σε τί οφείλονται όμως αυτές οι διαφορές της κολύμβησης με τα αθλήματα στίβου; Αφενός, η τεχνολογία έχει ωφελήσει πολύ περισσότερο τους κολυμβητές, από τα ηλεκτρονικά σχεδιασμένα Speedo μαγιό, μέχρι τις πιο βαθιές και λιγότερο περιδινίζουσες πισίνες. Ελάχιστα είναι εκείνα από την άλλη που μπορούν να βοηθήσουν έναν αθλητή μικρού μήκους να βελτιώσει την απόδοσή του όσο και αν οι διαφημίσεις της Nike και της Reebok δείχνουν το αντίθετο. Αφετέρου, ένας αθλητής με τέλειο κολυμβητικό σώμα και παγκόσμιας κλάσης πειθαρχία θα είχε ελάχιστες πιθανότητες να αγωνιστεί στο Λονδίνο εάν έτυχε να γεννηθεί στο Καμερούν ή στον Παναμά, όπου μπορεί να μην είχε ποτέ πισίνα, πόσο μάλλον μία ολυμπιακών διαστάσεων. Το τρέξιμο βέβαια, ειδικά στις μικρές αποστάσεις, μπορεί να εξασκείται σχεδόν οπουδήποτε. Αυτό δεν μειώνει φυσικά σε καμία περίπτωση τις όποιες επιτυχίες του Φελπς ή του Λοχτ, αλλά τα όποια ρεκόρ τους μάλλον θα έχουν ήδη καταρριφθεί πριν του Ολυμπιακούς του Ρίο το 2016, αν όχι νωρίτερα. Μερικά από τα ρεκόρ των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου 2012 1 Η νίκη του Rudisha ήταν αναμενόμενη αλλά η κατάρριψη του παγκοσμίου ρεκόρ που κατείχε ο ίδιος με 1:40:91 ήταν εντυπωσιακή. Με δεδομένο ότι ο Rudisha είναι μόλις 23 χρονών μπορούμε να περιμένουμε στο Rio χρόνο κάτω κι από 1:40:00 Οι Ολυμπιακοί αγώνες του Λονδίνου αποτελούν παρελθόν αλλά εκτός από τις στιγμές που χάρισαν σε όσους τους παρακολούθησαν άφησαν πίσω τους και 25 καινούργια παγκόσμια ρεκόρ. Μαζί με τον Im Dong Hyun η ομάδα της Νότιας Κορέας έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ που κατείχε η ίδια με 2087 πόντους. Βιάστηκαν όμως να πιάσουν το μέγιστο της απόδοσής τους αφού στον τελικό κατέκτησαν την τρίτη θέση. 1 Ο Im Dong Hyun άρχισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την προσπάθεια του στους αγώνες καθώς στον προκριματικό έκανε παγκόσμιο ρεκόρ με 699 πόντους. Στον τελικό του αγωνίσματός του όμως δεν κατάφερε να πάρει κάποιο μετάλλιο αλλά πήρε το χάλκινο σαν μέρος της ομάδας της Νοτίου Κορέας. Η Ρωσίδα Lashmanova άρχισε να ανεβαίνει και να παίρνει την πρωτοπορία στα τελευταία μέτρα της κούρσας αλλά ήταν τελικά ήξερε τι έκανε και με χρόνο 1:25:02 έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ περπατώντας. Εγώ 20 χιλιόμετρα σε μιάμιση ώρα δεν κάνω ούτε με το αμάξι. Τα πιο εντυπωσιακό στοιχείο για το συγκεκριμένο ρεκόρ είναι ότι οι Βρετανοί κατάφεραν να σπάσουν το παγκόσμιο ρεκόρ και στον προκριματικό με 42:747 και στον τελικό βελτίωσαν ακόμα περισσότερο την επίδοσή τους με 42:600 1 Όπως και στο σπριντ οι Βρετανοί έσπασαν δύο φορές το παγκόσμιο ρεκόρ τόσο στον προκριματικό όσο και στον τελικό. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ 3:51:659 χρόνος που τους έδωσε το χρυσό μετάλλιο με διαφορά τριών δευτερολέπτων από την δεύτερη Αυστραλία Όπως και η Νότια Κορέα στην τοξοβολία η Κινέζες έκαναν παγκόσμιο ρεκόρ αλλά δεν πήραν το χρυσό μετάλλιο αφού αποκλείστηκαν στον τελικό για αντικανονικό προσπέρασμα. Ο χρόνος τους όμως θα μείνει στην ιστορία και είναι 32:422 Όπως και η αντρική ομάδα οι Βρετανίδες έσπαγαν το παγκόσμιο ρεκόρ κάθε φορά που έμπαιναν στην πίστα. Νέο ρεκόρ 3:14:051 και χρυσό μετάλλιο με διαφορά πέντε δευτερολέπτων από την Αμερικανική ομάδα που πήρε το ασημένιο. Ο Ρώσος σκοπευτής έσπασε το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ με 592 πόντους στον προκριματικό αγώνα των 25 μέτρων με πιστόλι. Ο Klimov δεν γλίτωσε από την κατάρα 1 των παγκόσμιων ρεκόρ αφού δεν κατάφερε στον τελικό να πάρει το χρυσό μετάλλιο. Ο Cameron van der Burgh ήταν ένας από τους λιγότερο γνωστούς αθλητές από αυτούς που συμμετείχαν στο αγώνισμα. Η νίκη του από μόνη της ήταν έκπληξη, η κατάρριψη του παγκόσμιου ρεκόρ με 58:46 ήταν κάτι παραπάνω από έκπληξη. Άλλες δύο φορές είχε προσπαθήσει ο Ούγγρος Daniel Guerta να πάρει το χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιάδα και απέτυχε. Η τρίτη όμως ήταν και φαρμακερή αφού όχι μόνο πήρε το χρυσό αλλά έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ με 2:07:28 Τα 1500 μέτρα είναι σίγουρα το πιο δύσκολο αγώνισμα της πισίνας και ο Κινέζος Sun Yang όχι μόνο 1 επικράτησε των αντιπάλων του αλλά έκανε και παγκόσμιο ρεκόρ με 14:31:02 παίρνοντας το δεύτερο χρυσό μετά από τα 400 μέτρα ελεύθερο Η μόλις 16χρονη Ye Shiwen όχι μόνο πήρε το χρυσό μετάλλιο αλλά διέλυσε το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ και τον ανταγωνισμό μαζί. Χρόνος για την νεαρή Κινέζα 4:28:43 και ένας Θεός ξέρει που μπορεί να φτάσει στο μέλλον. Το φράγμα των 56 δευτερολέπτων πολλοί προσπάθησαν να το σπάσουν αλλά προς το παρόν μόνο η Dana Vollmer το κατάφερε με 55:98 δηλαδή μόνο για δύο εκατοστά του δευτερολέπτου Μετά το παγκόσμιο ρεκόρ και το πρώτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο ή Rebecca Soni φλέρταρε με το φράγμα τον 2 λεπτών και 20 δευτερολέπτων και τελικά το έσπασε στο Λονδίνο όσο πιο οριακά γίνονταν. Νέο παγκόσμιο ρεκόρ 2:19:59 1 Η νεαρή αμερικανίδα έχει βάλει σκοπό να ξεπεράσει τον Michael Phelps. Προς το παρόν το χρυσό μετάλλιο και το παγκόσμιο ρεκόρ με 2:04:06 στα 200 μέτρα ύπτιο είναι η αρχή μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Ένα αναμενόμενο παγκόσμιο ρεκόρ με τις Αμερικανίδες να κάνουν 3:58:88 παίρνοντας την πρόκριση χωρίς να χρησιμοποιήσουν την καλή τους σύνθεση. Όταν μπήκαν λοιπόν οι καλές αθλήτριες το νέο παγκόσμιο ρεκόρ με 3:52:05 ήταν απολύτως λογικό. Ένας από τους πιο συνεπής σε μεγάλες διοργανώσεις αθλητής ο Βορειοκορεάτης πρόσθεσε ένα παγκόσμιο ρεκόρ στη συλλογή του με 327 κιλά στο σύνολο. Μετά το παγκόσμιο ρεκόρ που έκανε στο αρασέ με 179 κιλά ο Κινέζος αθλητής ήταν λογικό να κάνει μια πολύ καλή επίδοση και στο σύνολο και σηκώνοντας 200 κιλά στο ζετέ περισσότερα από κάθε άλλον στην κατηγορία το παγκόσμιο ρεκόρ και στο σύνολο ήταν γεγονός με 379 κιλά. 1 Μετά το αρασέ ο αθλητής από το Καζακστάν ήταν ισόβαθμος στην πρώτη θέση με 185 κιλά. Στο ζετέ όμως ήταν άπιαστος και με 233 κιλά έκανε παγκόσμιο ρεκόρ τόσο στην κίνηση όσο και στο σύνολο με 418 κιλά. Η αθλήτρια από το Καζακστάν με αποτυχημένη προσπάθεια στο αρασέ είχε μείνει πίσω και για να πάρει το χρυσό μετάλλιο έπρεπε να κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στο ζετέ. Και το έκανε με 131 κιλά. Τα 75+ κιλά των γυναικών είναι πάντα εντυπωσιακά. Η Ρωσίδα Kashirina ξεκίνησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ με 151 κιλά βάζοντας πλώρη για το χρυσό μετάλλιο. Η επόμενη αθλήτρια όμως είχε διαφορετική άποψη. 1 Βρέθηκε στην δεύτερη θέση μετά το αρασέ αλλά αυτό δεν την πτόησε. Έκανε Ολυμπιακό ρεκόρ στο ζετέ με 187 κιλά και πήρε το χρυσό μετάλλιο με 333 κιλά στο σύνολο κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ και αφήνοντας ένα κιλό πίσω της την Ρωσίδα Kashirina. ΠΗΓΕΣ: www.wikipedia.org www.in2life.gr www. ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Κακούρης Νικόλαος Γρηγοριάδης Ιωάννης Ευθυμίου Γρηγόριος Αβραμίδης Λάζαρος 1 ΤΟ ΝΤΟΠΙΝΓΚ ΣΤΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΓΕΝΙΚΑ Από τις εποχές της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου το μόνο απτό έπαθλο ήταν ο κότινος από ελιά, η δόξα του νικητή ήταν υπέρλαμπρη. Τόσο, που να αναγκάσει, σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ακόμη και τους προγόνους μας να καταφύγουν σε παράτυπες τεχνικές βελτίωσης των δυνατοτήτων τους. Ένα μείγμα κρασιού και στρυxvivns, ενός δηλητηρίου που σε μικρές δόσεις λειτουργεί σαν διεγερτικό, λέγεται πως ήταν το μυστικό μερικών νεαρών αθλητών στις αρχαίες Ολυμπιάδες. Τα χρόνια πέρασαν, τα μεγέθη έχουν μεγαλώσει πέρα από κάθε φαντασία, αλλά ο διακαής πόθος πολλών αθλητών για νίκη με οποιοδήποτε αντίτιμο έχει παραμείνει αναλλοίωτος μέσα στους αιώνες. Ακόμα και μια τόσο λαμπρή γιορτή, όπως ήταν οι Ολυμπιακοί αγώνες της Αθήνας κατάφερε να σκιαστεί έστω και λίγο από τα κροπύσματα ντόπινγκ σε αθλητές, αποδεδειγμένα ή όχι. Μετάλλια αφαιρέθηκαν, αθλητές αποκλείστηκαν, μεγάλα ονόματα από πολλές χώρες δεν έλαβαν τελικά μέρος στους αγώνες με τις υποψίες περί χρήσης απαγορευμένων ουσιών να πλανώνται πάνω από τα κεφάλια τους. Μα τι είναι τελικά οι ουσίες αυτές και γιατί κάνουν τόσο κακό στον ανθρώπινο οργανισμό; 1 Σήμερα άλλωστε ο αθλητισμός έχει αλλάξει. Πέρα από τη δεδομένη δόξα του νικητή σε μια Ολυμπιάδα, υπάρχουν και πολλά συνεπακόλουθα που κάνουν το δέλεαρ τns επιτυχίας ακόμη μεγαλύτερο. Συναντήσεις στίβου με μεγάλα χρηματικά έπαθλα, χορηγοί, διαφημίσεις, όλα αυτά καταλήγουν στα κέρδη. Και όταν η ζωή ενός αθλητή είναι γεμάτη στερήσεις, συνεχή προσπάθεια, αλλά παράλληλα και αγώνα για επιβίωση με πενιχρά μέσα, αφού οι διακρίσεις απαιτούν πλήρη αφοσίωση στο άθλημα και κατά συνέπεια καμία άλλη επαγγελματική ενασχόληση, η καταξίωση και οι μεγάλες διακρίσεις γίνονται έως και αναγκαίες. Έτσι, ορισμένοι αθλητές υποκύπτουν στον πειρασμό και προσπαθούν να ενισχύσουν τον οργανισμό τους και να ανεβάσουν τις επιδόσεις τους με τη χρήση διαφόρων φαρμακευτικών σκευασμάτων. Εδώ να ξεκαθαρίσουμε πως δεν είναι όλες οι ουσίες που χρησιμοποιούνται στο ντόπινγκ ίδιες, ούτε και χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό. Ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε αθλητή, υπάρχουν ουσίες που αυξάνουν το μυϊκό όγκο και τη δύναμη του αθλητή, διεγείρουν, χαλαρώνουν, προκαλούν απώλεια βάρους, καλύπτουν τον πόνο ή απλά κρύβουν τη χρήση άλλων ουσιών. 1 Τρόπος πραγματοποίησης ντόπινγκ αίματος 2-3 μήνες πριν τον αγώνα ή τη διοργάνωση, λαμβάνεται από τον αθλητή μερική ποσότητα από το αίμα του. Το αίμα αυτό αποθηκεύεται, ενώ το σώμα του αθλητή παράγει φυσιολογικά περισσότερο αίμα για να επιστρέψει σε μια φυσιολογική κατάσταση. Το αποθηκευμένο αίμα χορηγείται στον αθλητή περίπου 1 εβδομάδα πριν τον αγώνα ή τη διοργάνωση. Η χορήγηση επιπλέον αίματος αυξάνει τον αριθμό των ερυθροκυττάρων και έτσι βελτιώνει την ικανότητα του σώματος του αθλητή να μεταφέρει οξυγόνο. Εναλλακτικά ο αθλητής μπορεί να λάβει αίμα (μετάγγιση αίματος) ή ερυθρά αιμοσφαίρια από κάποιον άλλο αθλητή. Λόγοι για τους οποίους οι αθλητές χρησιμοποιούν το ντόπινγκ αίματος Αυξάνοντας τον αριθμό των ερυθροκυττάρων αυξάνεται παράλληλα η ικανότητα του σώματος να μεταφέρει οξυγόνο στους ιστούς. Βρίσκει εφαρμογή σε αθλήματα αντοχής όπως οι αγώνες δρόμου (μεγάλων συνήθως αποστάσεων), η ποδηλασία, το cross country σκι και άλλα. 1 Δυσμενείς επιδράσεις-Παρενέργειες 1) Αλλεργικές αντιδράσεις (ποικίλουν από εξανθήματα, πυρετό μέχρι νεφρική βλάβη, εάν χρησιμοποιηθεί λάθος τύπος αίματος). 2) Μετάδοση μολυσματικών ασθενειών (π.χ ηπατίτιδας, AIDS). 3) Υπερφόρτωση κυκλοφορικού συστήματος. 4) Σχηματισμός θρόμβων αίματος. 1 Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά στους άνδρες είναι 1) Μείωση του όγκου των όρχεων (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών) 2) Μείωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων 3) Σεξουαλική ανικανότητα 4) Πρόωρη φαλάκρα 5) Μεγέθυνση του προστάτη 6) Γυναικομαστία 7) Δυσκολίες ή πόνος κατά την ούρηση Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά στις γυναίκες είναι : 1) Φύτρωμα μαλλιών στο πρόσωπο 2) Αλλαγές ή διακοπή των κύκλων της έμμηνου ρύσης (περίοδος) 1 3) Η φωνή γίνεται πιο βαθιά, όπως στους άνδρες (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών) 4) Μεγέθυνση της κλειτορίδας (μπορεί να είναι μόνιμη εάν υπάρχει παρατεταμένη χρήση των στεροειδών αναβολικών) 5) Μείωση των μαστών Τα κυριότερα σωματικά προβλήματα που προκαλούν τα αναβολικά και στους άνδρες και στις γυναίκες είναι : 1) Ακμή στο πρόσωπο και στο σώμα, σοβαρής μορφής 2) Αδυνάτισμα των τενόντων των μυών με κίνδυνο ρήξης τους 3) Κιτρίνισμα (ίκτερος) 4) Τρεμούλιασμα 5) Πρήξιμο των αστραγάλων και των ποδιών 6) Μείωση στο αίμα της καλής χοληστερόλης HDL 7) Ψηλή πίεση Οι 10 πιο διαβόητες υποθέσεις ντόπινγκ στους Ολυμπιακούς Αγώνες 1972, Μόναχο: Ρικ ΝτεΜοντ, ΗΠΑ (Κολύμβηση) 1984, Λος Άντζελες: Άννα Βερούλη,Ελλάδα (Στίβος) 1 1988, Σεούλ: Μπεν Τζόνσον, Καναδάς (Στίβος) 2000, Σίδνεϊ: Μάριον Τζόουνς, ΗΠΑ (Στίβος) 1 2004, Αθήνα: Κώστας Κεντέρης και Κατερίνα Θάνου, Ελλάδα (Στίβος) 2004, Αθήνα: Αντριάν Άνους και Ρόμπερτα Φάζεκας, Ουγγαρία (Στίβος) 1 2004, Αθήνα: Ιρίνα Κορζανένκο, Ρωσία (Στίβος) 1 2008, Πεκίνο: Φανή Χαλκιά, Ελλάδα (Στίβος) 2008, Πεκίνο: Νταβίντε Ρεμπελίν, Ιταλία (Ποδηλασία Δρόμου) 1 2008, Πεκίνο: Ρασίντ Ραμζί, Μπαχρέιν (Στίβος) ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Ζιώγας Γεώργιος, Ζώγος Λεωνίδας, Γκλάρας Ευάγγελος. Η ΒΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ Ο αθλητισμός είναι ο χώρος της ευγενούς άμιλλας στον οποίο ο αθλητής γυμνάζει το σώμα, το μυαλό και καλλιεργεί τις δεξιότητές του σε διάφορα αθλήματα. Δε έχει σχέση με την τυφλή βία, το έγκλημα, και την άνομη συμπεριφορά και είναι δραστηριότητα ή οποία προσδιορίζεται με τους κανόνες που θέτει το κοινωνικό σύνολο. Σκοπός του μαζικού αθλητισμού είναι η συμμετοχή στον αγώνα ή το παιχνίδι και η ομαλή κοινωνικοποίηση μέσα από ομαδικά κυρίως αθλήματα. Ο πολίτης αθλούμενος μέσα από αυτή την διαδικασία νιώθει ενεργό μέλος του κοινωνικού συνόλου, εντάσσεται ομαλά στο κοινωνικό σύνολο και ικανοποιεί την ανάγκη του για συμμετοχικό παιχνίδι, επικοινωνία, και ανάπτυξη των ικανοτήτων και δεξιοτήτων του. Η βία είναι απόρροια της νοοτροπίας του οπαδού και της ψυχολογίας της μάζας μέσα στο γήπεδο. Η μάζα επιζητεί τη χαρά και την ικανοποίηση μόνο από την νίκη της ομάδας της σαν να πρόκειται για νίκη δική της και το άτομο πλέον ξεχνάει τα δικά του προβλήματα και νιώθει πληρότητα με την συμμετοχή στη νίκη της ομάδας του. 1 Η αποθέωση της βίας και η διαρκώς αυξανόμενη προβολή της, η αποπροσωποποίηση των σχέσεων, η κοινωνική αναλγησία, η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, ο ανταγωνισμός, η αποθέωση του ατομικού επιτεύγματος και η μοναχική πορεία χωρίς οράματα, στόχους και ιδανικά καθιστούν το σύγχρονο άνθρωπο ευάλωτο στην εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών. Τα αυστηρά αστυνομικά μέτρα μπορούν να αποτρέψουν τα αιματηρά γεγονότα στα γήπεδα και θα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα ώστε να υπάρχει έλεγχος της συμπεριφοράς των οπαδών. Τα ονομαστικά εισιτήρια με αριθμημένη θέση μέσα στο γήπεδο, η στενή αστυνομική παρακολούθηση, η χρησιμοποίηση κάμερας για καταγραφή επεισοδίων, η διακοπή των παιχνιδιών εάν παρατηρηθούν επεισόδια και ο αποκλεισμός φιλάθλων και ομάδων που ευθύνονται για τις βίαιες συγκρούσεις θα περιόριζαν σημαντικά τα έκτροπα και τις αιματοχυσίες. Η αυστηρή αστυνόμευση ωστόσο δεν λύνει και τα κοινωνικά προβλήματα των περιθωριοποιημένων ομάδων ούτε αλλάζει τις κοινωνικές δομές ώστε να περιορισθούν οι βαθιές κοινωνικές ανισότητες που προκαλούν κοινωνική ανομία και 1 οξύνουν τις βίαιες συγκρούσεις που εκφράζονται σε διάφορους μαζικούς χώρους μέσα στην κοινωνία. Η καλή παιδεία, η αλλαγή των κοινωνικών δομών και η έγκυρη ενημέρωση είναι το ζητούμενο αν θέλουμε έναν ενεργό πολίτη που θα δραστηριοποιηθεί για την επίλυση των προβλημάτων που τον αφορούν και για τη διαμόρφωση του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι. Σε αυτό το πλαίσιο θα ευελπιστούμε για μια κοινωνία με λιγότερη βία, με καλύτερη παιδεία, με ελεύθερο και φίλαθλο πνεύμα, δηλαδή διψασμένο για άθλους, στους πνευματικούς και αθλητικούς στίβους. 1 ΒΙΑ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ Οι καταβολές του σύγχρονου ποδοσφαίρου εντοπίζονται στη μεσαιωνική Αγγλία του 13ου αιώνα. Από τις αρχές του 19ου αιώνα το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται δημοφιλές και στις ανώτερες κοινωνικές τάξεις. Παράλληλα στην Αγγλία εντοπίζεται και η βία που σχετίζεται με το ποδόσφαιρο, αφού εκατοντάδες νέοι παίκτες, από αντίπαλα ανταγωνιστικά χωριά και πόλεις, στην ουσία έδιναν «μάχες» μέσω του παιγνιδιού. Οκτώ στους δέκα φιλάθλους εκφράζουν την άποψη ότι η χρήση αλκοολούχων ποτών και ναρκωτικών ουσιών έχουν σοβαρό μερίδιο ευθύνης στην εκδήλωση κρουσμάτων χουλιγκανισμού, αλλά παράλληλα το ίδιο ποσοστό (80%) συναρτά το φαινόμενο με τη γενική έκπτωση αξιών της κοινωνίας. Και μέσα σε όλα αυτά, μόλις το 15% των φιλάθλων πιστεύουν ότι το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου είναι «σίγουρα καθαρό», ενώ ως «καθόλου καθαρό» το βαθμολογεί το 34%. «Μια σπίθα αρκεί να φέρει την καταστροφή»,λέει το σλόγκαν της Πυροσβεστικής για τις πυρκαγιές στα δάση. Το ίδιο σλόγκαν μπορούμε να το μεταφέρουμε και για τα γήπεδα (κυρίως του ποδοσφαίρου ). Το Θέμα δεν μόνο ότι οι οπαδοί δέρνονται μεταξύ τους αλλά και οι παίχτες να δέρνουν το διαιτητή. Οι διαιτητές να δέρνονται μεταξύ τους. Ο πάγκος της μιας ομάδας βρίζοντας να επιτίθεται στον αντίπαλο πάγκο. 1 Στην εξέδρα οι μισοί θεατές να ξυλοκοπούνται με τους άλλους μισούς. Το ξύλο μεταφέρεται έξω από το γήπεδο στους γύρω δρόμους με τον καθιερωμένο πλέον πετροπόλεμο με τους αστυνομικούς. Και τελειώνει στα καφενεία μεταξύ αυτών που έβλεπαν το παιχνίδι από την τηλεόραση. Είναι γεγονός ότι ο αθλητισμός σαν σωματική δραστηριότητα και σαν θέαμα προσελκύει μεγάλες μάζες ανθρώπων (κυρίως το ποδόσφαιρο). Όμως στα επεισόδια που γίνονται μέσα κι έξω από το γήπεδο δεν συμμετέχουν όλοι σε αυτά αλλά ένα μέρος μόνο. 1 Το ντέρμπυ των αιωνίων και ότι έγινε, έχουν ήδη γραφθεί πολλά , έφερε πάλι τρανταχτά πλέον στην επιφάνεια το χάλι του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ένα χάλι για το οποίο φταίνε η πολιτεία και αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο. Διότι όλοι γνωρίζουν ποιοι είναι αυτοί που διοικούν το έρημο ποδόσφαιρο αλλά για δικούς του λόγους κωφεύουν! Έγινε πότε έλεγχος για την πως απέκτησαν μετοχές και να μπορούσαν; Αλλά είναι μόνο τα γεγονότα του Σαββάτου που δείχνουν το χάλι του; Όχι δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν και άλλα τα οποία δεν φτάνουν ποτέ στον κόσμο είτε γιατί δεν πουλάνε στις αθλητικές εφημερίδες είτε γιατί υπάρχει πλήρη αδιαφορία. Το πρωτάθλημα της Α΄Κατηγορίας , στον β΄ομιλο της Αθήνας, διεκόπη δυο βδομάδες και ξέρετε γιατί ; Διότι σε συγκέντρωση πρόεδρων για την βία, στον συγκεκριμένο όμιλο ,πρόεδρος ομάδος ξυλοφόρτωσε άλλον πρόεδρο διότι τον κατηγόρησε για την βία που εφαρμόζει στο γήπεδο του! Αυτό έγινε παρουσία όλου του Δ.Σ, της ένωσης όπου αντί να τους πετάξουν έξω από το πρωτάθλημα το διέκοψαν για να ηρεμήσουν τα πράγματα! 1 Δυστυχώς η νοοτροπία ότι εγώ στην έδρα μου κερδίζω με κάθε τρόπο ισχύει σε όλα τα επίπεδα. ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Μηλιάτης Κοσμάς, Λέγκας Ιωάννης, Μπάσιτς Αντρίγια, Κώστας Ιωάννης. Τ Ε Λ Ο Σ 1
© Copyright 2024 Paperzz
