MODERN ZAMANIN MANEVİ PROBLEMLERİ İnsanın bir maddi yönü (vücudu, cesedi), bir de manevi yönü ( ruhi yönü ) olup, buna uygun maddi ve manevi problemleri olduğu gibi, devirlerin, zamanların ve çağların getirdiği maddi ve manevi problemler de vardır. Elbette bunların bir biriyle alakası vardır. Nasıl ki insanın bedeni hastalandığında bundan ruhu da etkilenir. Ruh hastasının, bedeni dengesi de bozulur. Bunun gibi maddi problemlerin olduğu zamanlarda manevi problemlerde ortaya çıkar. Manevi buhran ve çöküşün olduğu yerde de maddi problemler baş gösterir. Bu durum, hastalıklar ve problemler için geçerlidir. Ancak sıhhat konusunda durum tam tersidir. Yani beden, ruhun zıddına olarak güçlenir. Ruhun kuvvetlenmesi oranında da beden zayıflar. Yani maneviyatın kuvvetlenmesi ölçüsünde maddenin değeri azalır – kendisi değil -. İnsanların nazarında maddenin değer bulması oranında da maneviyat zayıflamaktadır. Şurası bir gerçektir ki, günümüzde maddi imkânlar, eskiyle kıyaslanmayacak kadar artmıştır. Bunun tabii bir sonucu olarak maddi refah da arttı. Bu durum- biraz yukarıda da değindiğim gibimaneviyatın aleyhine bir durum meydana getirmiştir. Asrımızın gerçek hastalığı da zaten bu maneviyat hastalığıdır. Bu hastalığın gerçek sebebi şudur: Bilindiği gibi insanın manevi yapısında nefsi, ruhu, kalbi, vicdanı ve aklı vardır. Bunların her birinin gıdası ayrı, lezzeti ayrı, ilacı ve şifası ayrıdır. Her birine kendi gıdası, kendi ilacı ve kendinin lezzet aldığı şeyler verilmelidir. Meselâ nefsin gıdası, ilacı ve zevkleri, herkes tarafından bilinir ve bunlar, her nefis tarafından tabii olarak takip edilirler. Hatta bu öyle bir yoğunluk kazanmıştır ki, insanların çoğu tarafından, diğer manevi varlıklarımızın değil gıdaları, ilaçları; hatta kendilerinin varlığı bile unutulmuştur. Yani ruh, kalb, akıl ve vicdan nefse feda edilmiş, onların varlığı ve ihtiyaçları hatırlanmaz hale gelmiştir. Ancak birçokları tarafından bunların unutulmuş olması, onların yok olduğu anlamına gelmemektedir. Onlar zaten hayatın ta kendisidir. Onların olmaması durumunda hayat ortadan kalkmış olacaktır. Bunun için onlar varlıklarını ve ihtiyaçlarının karşılanmaması karşısında feryat ve isyanlarını, iç huzursuzluğu, can sıkıntısı ve manevi boşluk şeklinde ortaya koyarlar. Ancak insanı ve gerçek yapıyı iyi tanımayanlar, bütün bunların, nefsin istekleri ve feryadı olduğunu zannederler. Zira öbürlerinin varlığının ve ihtiyaçlarının farkında değiller. Meselâ kalbin gıdası, ruhun hayat suyu, vicdanın ışığı ibadetler olduğu ve onların bu ihtiyaçlarını istemeleri karşısında, sahibi hep nefsine verdikçe verirse, tabii olarak bünyenin dengesini bozmuş olmaktadır. Nefse ne kadar çok şey verirseniz verin ruhun, kalbin ve vicdanın feryadını susturamayacaksınız. Aksine daha da arttıracaksınız. İşte bu duruma maruz kalan nesil; ruhun, kalbin ve vicdanın feryadını, onların gerçek ihtiyaçlarını fark ederek yerine getiremeyince, bu feryatları susturmak için, akıl almaz yollara başvurmaktadırlar. Modern çağda, bu yanlış yollar, zararlı bulgular ve maddeler alabildiğine çoğaldığı ve bunlara ulaşma yolları da yine alabildiğine arttığı için, modern çağın insanı, özellikle de gençlik büyük problemler yaşamaktadır. Bütün bu tahlillerin tabii sonucu olarak görülüyor ki, problemler, gerçek bir adaletle çözülecektir. Yani vücut ülkesinin sakinleri olan ruhun, kalbin, aklın, nefsin ve vicdanın her biri yerli yerince tanınır, hakları, istekleri ve ihtiyaçları, kendi mevkileri ölçüsünde verilirse, o vücut ülkesinde kardeşlik, huzur ve mutluluk hâkim olacaktır. Böyle fertlerden oluşan aile ve toplumlar da bire bir bunları yaşayacaklardır. Bütün bunlar; güçlü bir imanla, Allah sevgisi ve Allah korkusuyla ve Kulluk görevlerinin yerli yerince yapılmasıyla mümkün olacaktır. 12.02.2015 Mehmet ŞAHİN Kırşehir İl Müftüsü
© Copyright 2024 Paperzz
