ÇOCUKLUK ARKADAŞIM Ben Süleyman Asaf İlbay 1882 yılında Selanik ‘ te doğdum. O zamanlar tanıştığım en iyi insanlardan biri de Mustafa Kemal idi. Kemal benim çocukluk arkadaşım, dostumdur. Selanik ‘ in sokaklarında çocukluğum Kemal ile geçti. Bizlerin evleri birbirine çok yakındı ve evimizin bahçesi çok büyüktü. Sık sık mahalle arkadaşları ile toplanır, mançık oyununu oynardık. Oyunda bir kişi eğiliyor ve diğerleri sıra ile üzerinden atlıyordu. Bu bir nevi birdirbir oyunuydu. Kemal oyuna iştirak olmazdı fakat oyunu izlemeyi çok severdi Bir gün ben ve arkadaşlarım Kemal ‘ i oyuna katmak için yaka paça yakaladık. Mustafa Kemal eğilme sırası kendine geldiğinde ben eğilmem dedi. Herkes çok ısrar etti fakat o yine de eğilmedi. Öylece oyun sürdü ve bitti. O zamanlar Kemal’i görmem zordu çünkü fazla geçmeden babasını kaybetti ve annesiyle taşındılar. Çok özlemiştim Kemal’i fakat bir türlü görüşememiştim. Bir gün gelecekti o bir kahraman olacaktı, bunu herkes biliyordu. Zaman geçti ben Hendese-i Mülkiye-i Şahane mektebi mezunu oldum. Kemal ise Harp Akademisi mezunu oldu. O gerçek bir kahraman olmuştu. Herkes onun karşısında saygıyla eğiliyordu. M. Kemal Atatürk, onun adı her yerde konuşuluyordu. Onu nihayet bir gün görebilmiştim. Her birimiz yaşını almış adamlar olmuştuk. Geçmişi hatırlayıp konuştuğumuzda ‘‘Ben hiçbir oyunda asla eğilmem ve Hürriyet ile İstiklal benim karakterimdir ’’ diye söyledi. Mustafa Kemal bu eğilmezliğin Türk milletinin ruhunda da var olduğunu birçok kez vurguladı. Zaman çok çabuk geçti. Atatürk vatanseverliği, ileri görüşlülüğü ile her yeri inletti. Her yerde Canım Atam diyen çocukların sesleri vardı… Fatih Okyanus Koleji Sena KÖROĞLU 8/A Sınıfı
© Copyright 2024 Paperzz
