ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΟΛΕΩΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου ΕΝΤΥΠΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ Περίοδος Β΄ Έτος 3 ο Τεύχος 34 ο Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Οκτώβριος 2013 Πίσω από την δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού Του Γέορντος Εφραίμ προηγουμένου της Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους Τῆς Σκέπης σου Παρθένε, ἀνυμνοῦμεν τάς χαρίτας, ἣν ὡς φωτοφόρον νεφέλην, ἐφαπλοῖς ὑπὲρ ἔννοιαν, καὶ σκέπεις τὸν λαόν σου νοερῶς, ἐκ πάσης τῶν ἐχθρῶν ἐπιβουλῆς. Σὲ γὰρ σκέπην καὶ προστάτιν καὶ βοηθόν, κεκτήμεθα βοῶντές σοι· Δόξα τοῖς μεγαλείοις σου Ἁγνή, δόξα τῇ θείᾳ Σκέπῃ σου, δόξα τῇ πρὸς ἡμᾶς σου, προμηθείᾳ Ἄχραντε. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΥΣ Πίσω από τη δοκιμασία κρύβεται η ευλογία του Θεού Μην ενεργείς όταν είσαι θυμωμένος Πώς να σηκώνουμε την συκοφαντία Πώς να κόψετε το κάπνισμα Συμβολισμοί στην Εκκλησία Ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς Ο Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης Από τη ζωή της Ενορίας Τα φυτά και οι καρποί τους στη λατρεία 197 198 199 199 200 202 202 202 203 204 Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ' αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία· τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα, κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν' αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες. Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του Θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. Π.χ. ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητας· εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια, τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Μπορεί να πεθάνω. Τι το όφελος όλα αυτά, κι αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά. Έρχεται φερ' ειπείν ένας άνθρωπος, τον πλησιάζει, διάβασε και αυτό το βιβλίο να δεις τι λέει. Ακούει και ένα λόγο του Θεού και τότε τον ακούει τον λόγου του Θεού. Κι άμα του δώσεις και βιβλίο, ο πόνος ήδη του έχει κάνει την καρδιά του, έτσι κατάλληλη κι ανοίγει και το βιβλίο και το Ευαγγέλιο και το διαβάζει και από εκεί αρχίζει η ανάπλαση του ανθρώπου. Και όταν γίνει καλά, αμέσως πλέον σηκώνεται και ζει προσεκτικά τη ζωή του και δεν ζει όπως πρώτα με την υπηρηφάνεια και τη φαντασία που είχε. Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ' εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού να φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του. Ο Ιώβ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στη γη, αλλά ο Θεός ήθελε να τον κάνει ακόμα καλύτερο. Και από τότε που δοκιμάστηκε, από τότε και δοξάστηκε. Ήταν καλός άνθρωπος και ευσεβής, αλλά χωρίς δοκιμασία δεν ήταν ονομαστός Σ ε λ ί δ α | 198 θρωπος και ευσεβής, αλλά χωρίς δοκιμασία δεν θα ήταν ονομαστός ο Ιώβ. Από τη στιγμή όμως που δοκιμάστηκε και πολέμησε και αγωνίστηκε και στεφανώθηκε και πλούτισε, από κει και ύστερα άρχισε η δόξα του, και απλώθηκε μέχρι σήμερα. Το παράδειγμα του, είναι φωτεινότατο και ενισχύει κάθε άνθρωπο που δοκιμάζεται. Αν αυτός δοκιμάστηκε που ήταν ένας άγιος, πολύ περισσότερο εμείς που είμαστε αμαρτωλοί. Και το αποτέλεσμα ήταν να τον κάμει άγιο και να του δώσει πάλι χρόνια ζωής και να τον ευλογήσει διπλά και τριπλά απ' ότι έχασε, και έτσι να γίνει ένα φωτεινό παράδειγμα ανά τους αιώνες για κάθε πονεμένο άνθρωπο· να προσαρμόζεται και ν' ακουμπάει σ' αυτό το παράδειγμα και να ξεκουράζεται και αυτός και να λέει: «Ὣς ἔδοξε τῷ Κυρίῳ, οὕτω καὶ ἐγένετο. Εἴη τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου εὐλογημένο». Σκύβει το κεφάλι και λέει: «ο Θεός έδωσε, ο Θεός πήρε. Και το παιδί ακόμα να μου πάρει, ο Θεός δεν μου το δώσε; Το πήρε. Που είναι το παιδί μου; Στον ουρανό; Εκεί τι γίνεται; Αναπαύεται εκεί...». Σε κάθε δοκιμασία πίσω κρύβεται το θέλημα του Θεού και η ωφέλεια την οποία φυσικά ίσως εκείνο τον καιρό να μην μπορεί να την δει, αλλά με τον χρόνο θα την γνωρίζει την ωφέλεια. Έχουμε τέτοια παραδείγματα πάρα πολλά. Όπως για παράδειγμα με τους Αγίους Ανδρόνικο και Αθανασία. Αυτοί ήταν αντρόγυνο· και ήταν χρυσοχόος ο Ανδρόνικος με πολύ πλούτο κ.λ.π. Με ένα μέρος του κέρδους του έτρεφε την οικογένειά του. Ένα άλλο μέρος του κέρδους το έδινε στους φτωχούς και το υπόλοιπο του κέρδους το έδινε άτοκα στους ανθρώπους που δεν είχανε χρήματα. Είχαν δύο χαριτωμένα κοριτσάκια. Και μια μέρα από μία αρρώστια πέθαναν και τα δύο. Πηγαίνουν και τα θάβουν και οι δύο. Η Αθανασία η καημένη πάνω στον τάφο έκλαιγε έκλαιγε, έκλαιγε. Ο Ανδρόνικος έκλαιγε και αυτός. Είδε και απόειδε, τράβηξε για το σπίτι. Έμεινε η καημένη η Αθανασία και έκλαιγε πάνω στον τάφο: «Τα παιδιά μου» και «τα παιδιά μου», και κόντευε να βασιλέψει ο ήλιος και να κλείσει το νεκροταφείο. Για μια στιγμή επάνω στη θλίψη της και στη στεναχώρια της, βλέπει και έρχεται ένα μοναχός και της λέει: - «Κυρά μου γιατί κλαις;» - «Πως να μην κλαίω πάτερ;» (Αυτή νόμιζε πως ήταν ο παπάς του νεκροταφείου). «Έθαψα τα παιδιά μου, τους δυο αγγέλους μου, τους έβαλα μέσα στον τάφο και έμεινα εγώ και ο άντρας μου εντελώς μόνοι. Δεν έχουμε δροσιά καθόλου». - «Τα παιδιά σου είναι στον παράδεισο με τους αγγέλους» της λέει. «Είναι στην ευτυχία και στη χαρά του Θεού και συ κλαις παιδί μου; Κρίμα είσαι και χριστιανή». - «Ώστε ζουν τα παιδιά μου; Είναι άγγελοι;» - «Βεβαίως είναι άγγελοι τα παιδιά σου». Ήτανε ο Άγιος της εκκλησίας εκεί. Τελικά έγιναν μοναχοί ο Ανδρόνικος και η Αθανασία και αγίασαν.... Μην ενεργείς όταν είσαι θυμωμένος Πρωτ. Γεωργίου Ατσαλάκη Γεν. Αρχιερτ. Επιτρόπου Ιεράς Μητροπόλεως Πέτρας & Χερρονήσου Σ’ ένα χωριό-τα παλιά χρόνια-παντρεύτηκαν δυο νέοι, αλλά οι συνθήκες ζωής ήταν δύσκολες κι αναγκάστηκε ο άνδρας να φύγει σε μια μακρινή χώρα για να βγάλει χρήματα, να μπορέσουν κάποτε να ζήσουν καλύτερα. Η γυναίκα έμεινε στο χωριό και δούλευε στη μικρή τους περιουσία. Η μόνη επικοινωνία με τον άντρα της, ήταν ένα γράμμα, που έπαιρνε σε αραιά διαστήματα. Ο άνδρας δούλευε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια της ξενιτιάς, χωρίς ποτέ να επιστρέψει στο σπίτι του, λόγω των μακρινών αποστάσεων. Εξάλλου ο σκοπός του ήταν να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Πέρασαν αρκετά χρόνια και κάποια μέρα ξεκίνησε για τη δική του Ιθάκη, τη δική του Πηνελόπη, που ήταν σίγουρος, ότι με αγάπη και αφοσίωση τον περίμενε. Στον δρόμο σταμάτησε σε μια πηγή να πιει νερό και να ξεκουραστεί. Τη νύχτα είδε εκεί κοντά ένα φως και ρώτησε την επαύριον κάποιο περαστικό να του πει, ποιος έμενε σ’ αυτό τον έρημο τόπο. Ο άνθρωπος του είπε, ότι εκεί μένει ένας σοφός άνθρωπος, που δίνει πολύτιμες συμβουλές. Πήγε και τον βρήκε. Του είπε λοιπόν ο σοφός: «Ποτέ στη ζωή σου μην ενεργείς την ώρα που είσαι θυμωμένος. Ούτε να παίρνεις αποφάσεις εκείνη την ώρα, ούτε να μιλάς. Η ώρα του θυμού είναι επικίνδυνη και για ό,τι θα κάμεις και για ό,τι θα αποφασίσεις και για ό,τι θα πεις». Κάποια στιγμή, ο άνθρωπος έφθασε στο σπίτι του. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε στην αυλή του σπιτιού του, ήταν η γυναίκα του που φιλούσε ένα νέο άνδρα. Το αίμα ανέβηκε στο κεφάλι του, ζαλίστηκε από τη στενοχώρια, σκοτίστηκε το μυαλό του κι έβγαλε το πιστόλι, έτοιμος να σκοτώσει τη γυναίκα του και τον «εραστή» της. Ο θυμός έσβησε όλη τη θλιβερή παρένθεση των 20 ετών, που έζησε στην ξενιτιά και δεν τον άφησε να σκεφθεί τίποτε άλλο εκείνη την ώρα, παρά τον θάνατο της «άπιστης» γυναίκας του, που τόσο πολύ αγαπούσε. Την ώρα που ήταν έτοιμος να πατήσει τη σκανδάλη, θυμήθηκε τα λόγια του σοφού και σταμάτησε. Ο «εραστής» έφυγε, η γυναίκα του επέστρεψε στο σπίτι κι αυτός φώναξε μια γειτόνισσα να του πει, ποιος ήταν ο «εραστής» της γυναίκας του. Η γειτόνισσα με φανερή έκπληξη του λέει: «Ποιος «εραστής» άνθρωπε μου; Αυτός ήταν ο γιος σου, που τον άφησες μωρό! Αυτόν φιλούσε η γυναίκα σου την ώρα που έφευγε. Το μονάκριβο παιδί της, που ήταν η μοναδική χαρά της, τον καιρό που έλειπες». Ο άνθρωπος δόξασε το Θεό, που τον διαφύλαξε από το διπλό φονικό, που θα έσβηνε και τη δική του ζωή και ευγνωμονούσε με δάκρυα το σοφό για τη συμβουλή που του έδωσε. Σ ε λ ί δ α | 199 ευγνωμονούσε με δάκρυα το σοφό για τη συμβουλή που του έδωσε. Στην παραπάνω ιστορία, εκείνο που έχει σημασία, είναι η συμβουλή του σοφού, για την ώρα του θυμού. Είναι η πιο ακατάλληλη ώρα, αλλά και η πιο επικίνδυνη για τον άνθρωπο, να ενεργεί και να παίρνει αποφάσεις. Υπό την επήρεια του θυμού, θα πει λόγια πικρά, ίσως αληθινά, αλλά θα κάμει άλλους να πονέσουν υπερβολικά. Και υπάρχουν δυστυχώς άνθρωποι, που δεν τα ξεχνούν εύκολα τα σκληρά λόγια που θα τους πουν, ή δεν τα ξεχνούν ποτέ. Την ώρα που ο άνθρωπος είναι θυμωμένος, λέει λόγια ταπεινωτικά για τον άλλο, που δεν θα τα έλεγε σε καμιά άλλη περίπτωση. Βγάζει απωθημένα ημερών, ετών και καμιά φορά ολόκληρης της ζωής του. Κυρίως φέρνει στην επιφάνεια με τα λόγια του κακίες και ζήλιες, που έκρυβε στην ψυχή του. Θα μπορούσε κανείς να πει, ότι την ώρα του θυμού, φανερώνει ο άνθρωπος τον αληθινό εαυτό του. Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτο. Γιατί ο θυμωμένος άνθρωπος, μπορεί να πει κάποιες αλήθειες, αλλά οπωσδήποτε αλλοιωμένες και ποτισμένες από το φαρμάκι του θυμού, δηλ. από μίσος και εκδίκηση. Από ένα σκοτισμένο μυαλό, από μια ταραγμένη ψυχή, από μια καρδιά που κοχλάζει, δεν μπορείς να περιμένεις καθαρή αλήθεια. Δεν μπορούμε να παρασυρόμαστε από το θυμό για να μιλήσομε σ’ ένα άνθρωπο, ακόμη κι αν έχομε δίκιο. Λέει μια παροιμία: «Η κόλαση είναι γεμάτη από ανθρώπους, που ήθελαν να βρουν το δίκιο τους». Μίσησαν για το δίκιο τους, εκδικήθηκαν για το δίκιο τους, αδίκησαν για το δίκιο τους, σκότωσαν για το δίκιο τους. Όταν παίρνεις θυμωμένος έναν άνθρωπο στο τηλέφωνο για να του μιλήσεις και φτάνεις στον τελευταίο αριθμό, κλείσε το. Δεν θα μετανιώσεις ποτέ που δεν μίλησες εκείνη την ώρα, ενώ σίγουρα θα μετανιώσεις αν μιλήσεις. Η αναβολή αποφάσεων την ώρα του θυμού, είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Άφησε να ηρεμήσει από την τρικυμία η ψυχή σου και θα δεις με πόσο διαφορετικά μάτια, θα δεις τον άνθρωπο, που τόσο δυνατά οργίστηκες εναντίον του και με τι διαφορετικό τρόπο θα του μιλήσεις. Τα μαθήματα της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής γίνονται κάθε Σάββατο 9.00 π.μ. στο Κέντρο Κοινωνικής Διακονίας Ενορίας Αγίας Τριάδος από τον Καθηγητή κ. Αντ. Πλαΐτη. Τα μαθήματα της Σχολής Αγιογραφίας γίνονται κάθε Δευτέρα και Τετάρτη στην Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Σεληνάρι από τον Αγιογράφο κ. Θεμιστοκλή Ματθαιάκη. Τηλ. 6991 011979 Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου «Πώς να σηκώνουμε την συκοφαντία» *** *** *** Διαβάζουμε από το βιβλίο «Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή, Ιεράς Μονής Παρακλήτου, Εκδ. ε΄, 2005, σ. 18-19 Σας συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού… Μολονότι δεν είναι εύκολο, πρέπει οπωσδήποτε να συμφιλιωθείτε με τους συκοφάντες σας. Με μίσος στην καρδιά, δεν μπορεί να σωθεί κανείς. Γι΄αυτό οφείλουμε να αντιδρούμε με αυταπάρνηση στα εμπαθή αισθήματά μας. Έτσι εξαφανίζονται και οι θλίψεις. Η εμπάθεια, βλέπετε, είναι που γεννάει τη θλίψη. Γνωρίζω πόσο δύσκολα υποφέρεται η συκοφαντία. Είναι λάσπη -μα λάσπη ιαματική. Υπομονή! Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία. Ο Γιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το τσουχτερό κατάπλασμα… Συκοφαντούσαν και τον Κύριο: «Ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης, τελωνών φίλος και αμαρτωλών» (Ματθ. 11:19). «Δαιμόνιον έχει και μαίνεται» (Ιω. 10:20). Τι μεγάλη δόξα, να μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού! Σηκώστε ταπεινά κι αγόγγυστα το σταυρό σας. Μη λιποψυχείτε. Αν η συνείδησή σας δεν σας κατακρίνει, μπορείτε να υψώνετε πάντα με θάρρος το βλέμμα σας στο Θεό και να στέκεστε με παρρησία μπροστά Του. Τι πιο σπουδαίο απ’ αυτό;… Να ζείτε και να φέρεστε φυσιολογικά. Το πώς σας βλέπουν οι άλλοι να μην το λογαριάζετε. Μόνο του Θεού η κρίση έχει βαρύτητα, ως αλάθητη. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε καλά-καλά ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό, πολύ περισσότερο τον πλησίον. Οσίου Αμβροσίου της Όπτινα «Πώς να κόψετε το κάπνισμα» *** *** *** Διαβάζουμε από Αγιορείτικη Μαρτυρία Τριμηνιαία έκδ. Ι. Μ. Ξηροποτάμου Τεύχη 8-9 Ιούνιος - Νοέμβριος 1990 Ένας μανιώδης καπνιστής από την Αγία Πετρούπολη, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς Μαγιόρωφ, άρχισε κάποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του. Οι πολλές συμβουλές και παραι- Σ ε λ ί δ α | 200 ποτε να αισθάνεται τις επιζήμιες συνέπειες του καπνίσματος στην υγεία του. Οι πολλές συμβουλές και παραινέσεις των φίλων του αποδείχθηκαν μάταιες. Τελικά το έτος 1888 ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς κατέφυγε στην βοήθεια του στάρετς Αμβροσίου και με επιστολή τού ζήτησε να του υποδείξη τον τρόπο που θα καταπολεμήση το πάθος του. Σε γράμμα του με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1888 ο όσιος Αμβρόσιος απάντησε στον Αλέξιο Μαγιόρωφ τα εξής: «Γράφεις ότι δεν μπορείς να κόψης το κάπνισμα! Αυτό που είναι αδύνατο για τον άνθρωπο, είναι δυνατό με τη βοήθεια του Θεού. Το μόνο που χρειάζεται είναι να αποφασίσης με σταθερότητα να απαλλαγής απ' αυτό, αφού αναγνωρίζεις την ζημία που προξενεί στην ψυχή και στο σώμα σου. Διότι ο καπνός εξασθενίζει την ψυχή, αυξάνει και δυναμώνει τα πάθη, σκοτίζει το νου και καταστρέφει σιγά-σιγά τη σωματική υγεία με έναν αργό θάνατο. Ταυτόχρονα οι πνευματικές ασθένειες της οξυθυμίας και μελαγχολίας εμφανίζονται στην ψυχή σαν συνέπεια του καπνίσματος. Σε συμβουλεύω να χρησιμοποιήσης πνευματική θεραπεία για την καταπολέμησι του πάθους σου. Να κάνης λεπτομερή εξομολόγησι όλων των αμαρτιών που διέπραξες από την ηλικία των επτά χρόνων έως σήμερα και να μεταλάβης τα Άχραντα Μυστήρια. Κάθε μέρα να διαβάζης όρθιος ένα ή περισσότερα κεφάλαια του Ευαγγελίου. Μόλις αρχίζει να εμφανίζεται η αποθάρρυνσις και η απελπισία, να διαβάζης και πάλι μέχρι να περάση. Αν ξαναεμφανισθή, άρχισε πάλι την μελέτη του Ευαγγελίου. Ή, αν θέλης, πήγαινε σε κάποιον απομονωμένο χώρο και κάνε τριάντα τρεις εδαφιαίες μετάνοιες εις ανάμνησιν της επίγειας ζωής του Κυρίου και προς τιμήν της Αγίας Τριάδος». Μόλις έλαβε το γράμμα, ο Αλέξιος Στεπάνοβιτς το διάβασε και «άναψε ένα τσιγάρο», όπως εξηγεί ο ίδιος σε ιδιόγραφο σημείωμα του: «Άρχισα να το καπνίζω, άλλα ένιωσα ξαφνικά έναν φοβερό πονοκέφαλο και μια απέχθεια προς τον καπνό του τσιγάρου. Εκείνο το βράδυ δεν κάπνισα. Την επομένη ημέρα τέσσερις φορές άρχισα να καπνίζω μηχανικά και από συνήθεια. Δεν μπορούσα όμως να καταπιώ τον καπνό, γιατί με έπιανε δυνατός πονοκέφαλος. Έτσι έκοψα το κάπνισμα με ευκολία. Τα δύο προηγούμενα χρόνια δεν είχα μπορέσει να απαλλαγώ από το κάπνισμα όσο κι αν είχα πιέσει τον εαυτό μου. Παρ' όλο που η υγεία μου επιδεινώθηκε σοβαρά, συνέχισα να καπνίζω γύρω στα εβδομήντα πέντε τσιγάρα την ημέρα. Όταν λοιπόν άρχισα να αισθάνωμαι άρρωστος και ανίκανος να ξερριζώσω το πάθος μου, ακολούθησα τις συμβουλές των φίλων μου και κατέφυγα στον στάρετς Αμβρόσιο. Με ειλικρινή μετάνοια τού ζήτησα να προσευχηθή για μένα. Αργότερα, όταν πήγα να τον ευχαριστήσω, ο πατήρ Αμβρόσιος άγγιξε με το ραβδί του το κεφάλι μου που πονούσε και από εκείνη τη στιγμή δεν αισθάνομαι πια κανενός είδους πονοκέφαλο». ⁂†⁂ Συμβολισμοί στην Εκκλησία (Γ΄) Του κ. Ανδρέα Χρονάκη Υπ. Διδάκτορα Θεολογίας Προχωρώντας στο εσωτερικό του ναού αντικρίζουμε την αψίδα του ιερού Βήματος, όπου δεσπόζει η «Πλατυτέρα των Ουρανών». Η θέση της Παναγίας στην αψίδα του ναού παραπέμπει στα έσχατα. Η αψίδα του ναού εικονολογεί πάντοτε τα έσχατα, δηλαδή τη Βασιλεία του Θεού. Ωστόσο η Παναγία είναι έτσι αγιογραφημένη ώστε να βλέπει προς εμάς. Και αν δεχθούμε ότι η Θεία Λειτουργία είναι η φανέρωση των εσχάτων – ότι στη Θεία Λειτουργία τα έσχατα γίνονται παρόντα – τότε η Παναγία εικογραφημένη στη θέση αυτή δείχνει να αγκαλιάζει όλο τον λαό που είναι στραμμένος προς την αψίδα που στρέφει το βλέμμα και την ύπαρξή του προς τα έσχατα. Η Παναγία υποδέχεται τους ανθρώπους μέσα στο ναό και εμείς οι άνθρωποι οδεύουμε προς την δική μας Παναγία, η οποία προσλαμβάνοντάς μας στους κόλπους της, μας οδηγεί στον Υιό Της. Η αναπαράσταση της Παναγίας στην αψίδα του ιερού αρχίζει να εμφανίζεται τον 6ο αιώνα μ. Χ. Κυρίως με την Γ΄ Οικουµενική Σύνοδο το 431 µ.Χ. έχει πλέον διασαφηνιστεί η θέση της Εκκλησίας για το πρόσωπο της Παναγίας και μπορεί να πάρει τη θέση της μέσα στην ευχαριστιακή σύναξη. Εάν προσέξουμε την προϊστορία, την ιστορία του Ισραήλ, μπορούμε να δούμε τα ίχνη της Παναγίας να προϋπάρχουν. Προεικονίζεται η Παναγία ήδη πριν την εμφάνισή Της στη ζωή. Είναι το «Πρωτευαγγέλιο», το οποίο ερμηνεύεται από τους Πατέρες ως μια πρώτη αναγγελία της ελεύσεως αυτής της γυναίκας. Υπάρχει στην Αγία Γραφή, στο βιβλίο της Γενέσεως, όταν ο Θεός αναγγέλει στον όφη, τον διάβολο, ότι προετοιμάζεται η κατάργησή του : «καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀναμέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς. αὐτὸς σοῦ τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν» (Γέν. 3,15). Για τους Πατέρες η γυναίκα αυτή είναι η Παναγία. Αυτή φέρει τον καρπό που συντρίβει την κεφαλή του δράκοντα, ο οποίος απλώς πληγώνει τον υιό της στην πτέρνα. Μια άλλη προτύπωση της Παναγίας, η οποία αναφέρεται συχνά και στα τροπάρια της Εκκλησίας, είναι και αυτή της «άφλεκτου βάτου». Η «άφλεκτος βάτος» ήταν η βάτος που είδε ο Μωυσής στο όρος Σινά. Για τους Πατέρες της Εκκλησίας συμβολίζει την Σ ε λ ί δ α | 201 Για τους Πατέρες της Εκκλησίας συμβολίζει την παρθενία της Παναγίας και «δια της παρθένου κόρης» εμφάνιση του φωτός. Ιδιαίτερη εικόνα είναι εκείνη της «κλίμακας» στο όνειρο του Ιακώβ, η οποία ένωνε τη γη με τον ουρανό. Εκτός από τις Προεικονίσεις, έχουμε και τις Προφητείες. Κυρίως στις Θεομητορικές εορτές αναφέρονται κυρίως οι εξής Προφητείες : και οι δύο από τον προφήτη Ησαϊα. Κατά την πρώτη, η Παναγία είναι το κλαδί του νοητού δένδρου που αρχίζει να υψώνεται από τον Ιεσσαί, τον πατέρα του Ιούδα (στη γενιά του οποίου ανήκει η Παναγία), και από το οποίο θα προκύψει το άνθος – ο Χριστός. (Η σ. 11, 1-2). Η άλλη η γνωστή προφητεία του Ησαία : «ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει, καὶ τέξεται υἱόν» (θα έρθει η παρθένος και θα γεννήσει έναν υιό). Η άλλη προφητεία του Ησαϊα, στο τέλος του βιβλίου του, «φωτίζου, φωτίζου Ἱερουσαλήμ, ἥκει γάρ σου τὸ φῶς» (εφτασε το φως σου) «καὶ ἡ δόξα Κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκεν» (και ανέτειλε η δόξα του Κυρίου επάνω σου) (Η σ. 7,14 & 60,1). Στην Καινή Διαθήκη έχουμε πλέον αναφορές για την Παναγία. Ο ευαγγελιστής Λουκάς κυρίως περιγράφει τη ζωή της Θεοτόκου και γι’ αυτό θεωρείται και εικονογράφος της, που φιλοτέχνησε την εικόνα Της: Την βλέπουμε κατά την Σταύρωση του Υιού Της. Στον Σταυρό ο Χριστός Την παραδίδει στον μαθητή Του, τον Ιωάννη. Ο διάλογος όπως μας παραδίδεται στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο (Ιωάν. 19,26-27) δεν είναι απλά ένας ιστορικός διάλογος, αλλά έχει και μια θεολογία μέσα του. Ο Ιησούς στο Σταυρό λέει στον Ιωάννη να πάρει «εις τα ίδια» τη μητέρα του Κυρίου. «Εις τα ίδια» σημαίνει «μέσα μας» «ότι είναι κάτι δικό μας». Επομένως αν και εμείς οι χριστιανοί δεν πάρουμε «εις τα ίδια» την Μητέρα του Θεού, αν δεν την κάνουμε και δεν τη νιώσουμε και δική μας μητέρα, τότε και η ίδια δεν μπορεί να μας αναγνωρίσει την υιοθεσία Της, να μας θεωρήσει δικά Της παιδιά. Αυτό δηλώνει και τη θέση μας μέσα στην ευχαριστιακή σύναξη. Την βλέπουμε κατά την ώρα του Ευαγγελισμού με ταπείνωση να αναφωνεί «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου. γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου» (Λουκ. 1,38). Θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι στην εβραϊκή παράδοση η λέξη «δούλος» δεν έχει την έννοια του υπηρέτη αλλά του συνεργάτη. Η φράση αυτή της Παναγίας δηλώνει την ελεύθερη συγκατάβαση της στο μέγα μυστήριο. Η ελεύθερη συγκατάβαση στο θέλημα του Θεού είναι η μόνη οδός σωτηρίας. Αυτό μας προτρέπει η Παναγία με τη ζωή Της: να πούμε ελεύθερα και με δική μας θέληση το «ναι» πούμε ελεύθερα και με δική μας θέληση το «ναι» στην προσωπική πρόσκληση που απευθύνει ο Θεός στον καθένα από εμάς για τη σωτηρία του. Κλείνοντας, χρειάζεται να συνοψίσουμε τι εκπροσωπεί τελικά αυτή η Κόρη: - Πρώτον, η Παναγία εκπροσωπεί μια οδό, έναν δρόμο: τον δρόμο προς την ενθέωση του ανθρώπου, προς τη σωτηρία του. Το «ἰδοὺ ἡ δούλη » είναι μια φράση υπόδειγμα για μια στάση ζωής. Να πούμε το «ναι», το δικό μας ελεύθερο προσωπικό «ναι» στην κλήση του Θεού για σωτηρία, για να καταστούμε σώοι, ακέραιοι, ολοκληρωμένοι. - Δεύτερον, η Παναγία διακρίνεται για την υπακοή Της. Υπακοή σημαίνει στήνω το αυτί μου κάτω από τη φωνή του Θεού. Αυτό που δεν έκανε η πρώτη Εύα. Η πρώτη Εύα έστησε το αυτί της «παρά την φωνή» του Θεού, παρά – άκουσε. Η Παναγία όμως υπάκουσε. Για να υπακούσεις στο Θεό, πρέπει να ταπεινωθείς. Αυτό σημαίνει υπακοή. Υπακοή σημαίνει ακούω την κλήση και οδεύω προς την κλήση αυτή. - Τρίτον, η Παναγία εκπροσωπεί τη μητέρα πάντων. Εκπροσωπεί ένα νέο τρόπο γεννήσεως. Αγαπά κανείς τη μάνα του γιατί τον έφερε στη ζωή αλλά αγαπά περισσότερο μια άλλη μάνα που τον οδηγεί στην αιώνια ζωή. Η Παναγία είναι μάνα μας γιατί μας προσάγει στον Υιό Της, στον Χριστό, σε μια άλλη ζωή. Ο λόγος του Χριστού : εάν δεν μισήσεις τον πατέρα σου και τη μητέρα σου δεν μπορείς να είσαι μαθητής μου, που μοιάζει να είναι σκληρός σε κοινωνικό επίπεδο, είναι αληθινός στην προοπτική της σωτηρίας. Για να είσαι μαθητής μου, έχεις άλλη μάνα, σα να λέει ο Χριστός. Είναι το ίδιο με αυτό που λέει στον Ιωάννη στο Σταυρό : «ιδου η μητηρ σου». Του Ιωάννη η μητέρα είναι η Σαλώμη, αλλά σε μια άλλη διάσταση ζωής, μητέρα του Ιωάννη γίνεται η Παναγία. - Και τέλος, τέταρτον, η Παναγία εκπροσωπεί τη δικαίωση του ανθρωπίνου γένους. Το ανθρώπινο γένος δικαιώνεται γιατί έχει τον δικό του καρπό. Η σωτηρία είναι έργο του ανθρώπινου γένους. Εμείς τη γεννήσαμε την Παναγία και εκείνη γέννησε τον Χριστό. Απ’ αρχής του ανθρώπινου γένους μέχρις εσχάτων, η Παναγία δικαιώνει την ανθρωπότητα. Διότι πρόκειται για μεγάλη θεολογική, ανθρωπολογική και εσχατολογική αλήθεια η φράση του αγίου Αθανασίου : «ἀδελφὴ ἡμῶν ἡ Μαρία» ⁂ †⁂ Σ ε λ ί δ α | 202 Ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης Εορτάζει στις 18 Οκτωβρίου εκάστου έτους Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου εκάστου έτους. Διαβάζουμε από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η εθνικότητα του ήταν Ελληνική. Ήταν γιατρός στο επάγγελμα, όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της (μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου), καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο συνάντησε στη Θήβα και έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Περιόδευσε στη Δαλματία, Ιταλία, Γαλλία, Αχαΐα, Βοιωτία κ.α. Συνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις πράξεις των Αποστόλων. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο (κατ' άλλους ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών), και το 357 μ.Χ., το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Όπως ιστορεί ο Nικόλαος Mαλαξός, σύμφωνα με ένα βασιλικό χρυσόβουλλο της Mονής του Mεγάλου Σπηλαίου, ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε το Ευαγγέλιο του δεκαπέντε χρόνια μετά την Aνάληψη του Κυρίου. Ο Ιππόλυτος ο Θηβαίος όμως τοποθετεί την συγγραφή του Ευαγγελίου στην Aλεξάνδρεια. «Εἰς Ἐμμαοὺς βλέπειν σε κἂν πρὶν εἰργόμην, (Λουκᾶς λέγει), τρανῶς σε νῦν Χριστὲ βλέπω». Ὀγδοάτῃ δεκάτῃ πέρατος βίου ἔμμορε Λουκᾶς. Ο Άγιος Ιωάννης ο Ερημίτης και οι συν αυτώ Eνενήντα Oκτώ Θεοφόροι Πατέρες που ασκήτευσαν στην Κρήτη Εορτάζουν στις 7 Οκτωβρίου εκάστου έτους. Διαβάζουμε από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή Τους Όσιους αυτούς ασκητές, μόνο ο Άγιος Νικόδημος τους αναφέρει στον συναξαριστή του. Ακολουθία τους εκδόθηκε στο Ηράκλειο το 1879 μ.Χ. Πάντα σύμφωνα με την ακολουθία τους, απεβίωσαν ειρηνικά συγχρόνως και οι 99 μαζί. Κατάγονταν από διάφορα μέρη της λεκάνης της Μεσογείου και ασκήτευαν στην Κρήτη. Τον κυριότερο απ' αυτούς έλεγαν Ιωάννη και γιορτάζεται τοπικά στην Κρήτη. Διαβάζουμε από τον Ορθόδοξο Συναξαριστή Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρω μαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής. Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας, ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος. Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου. Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο. Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης. Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε. Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Χριστέ μου, Ζηλοῦντα πλευρᾶς λογχονύκτου σῆς πάθος. Εἰκοστῇ μελίαι Δημήτριον ἕκτῃ ἀνεῖλον. Σ ε λ ί δ α | 203 Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Ι.Ν. Αγ. Αντωνίου Η Ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου Με ιδιαίτερη κατάνυξη και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε στην ενορία μας, εορτή της Ανακομιδής των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου, όπου εορτάζει το ομώνυμο κλίτος του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου. Την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου τελέστηκε ο Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Πέτρας και Χερρονήσου κ.κ. Νεκταρίου, ο οποίος στην ομιλία του προς τους πιστούς, αναφέρθηκε στη ζωή και το έργο του Αγίου Νεκταρίου. Την Τρίτη, κυριώνυμη ημέρα της εορτής τελέσθηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Στις Ιερές Ακολουθίες τέθηκε προς προσκύνηση τεμάχιο των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Νεκταρίου που φυλάσσεται στον Ιερό Ναό. Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου η οικογένεια του Γεωργίου Αλετρά & Δέσποινας Ριζάκη, βάπτισαν τα παιδιά τους και τα ονόμασαν Ιωάννη & Χαράλαμπο. Την Κυριακή 29 Αυγούστου η οικογένεια του Γεωργίου Σγουρού & Μαρίας Φίλου, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Τηλέμαχο. Ευχόμαστε στις οικογένειες ο Πανάγαθος Θεός να χαρίσει στα παιδιά τους υγεία και φώτιση. Γάμοι Στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου τελέστηκε ο γάμος του Γεωργίου Αλετρά και της Δέσποινας Ριζάκη. Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου τελέστηκε ο γάμος του Νικολάου Πεδιαδίτη και της Αθηνάς Βελισσαρίου. Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου τελέστηκε ο γάμος του Ευαγγέλου Τζανάκη και της Ιωάννας Λημνίου. Στο ξενοδοχείο «St. Nicolas Bay» Το Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μπουένος Άϊρες κ. Ταράσιος τέλεσε τον γάμο του Άλντο Μπαστιανέλλι και της Ερασμίας Μπαμπατσιά. Ευχόμαστε στους νεόνυμφους ευλογημένη συζυγία και κατά Θεόν ευτεκνία. Μνημόσυνα Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Την Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο ομώνυμο κλίτος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Ιερού Ναού του Αγίου Αντωνίου, σε ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος. Την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε ο πανηγυρικός Εσπερινός, ενώ το θείο λόγο εκήρυξε ο πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης, ο οποίος αναφέρθηκε στο συγκεκριμένο θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το 9-μηνο μνημόσυνο της μακαριστής Αικατερίνης Βλάσση. Την Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το 40νθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Μιχαήλ Κορνηλάκη & το 9ήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Εμμανουήλ Πατεράκη. Την Πέμπτη 26 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το 9-μηνο μνημόσυνο του μακαριστού Εμμανουήλ Αλέξη. Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το 6-μηνο μνημόσυνο της μακαριστής Βασιλείας Αρετάκη & το 3ήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Εμμανουήλ Παγκάλου. Μαθήματα Ψαλτικής Τέχνης Στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Ανάμνηση του εν Χώναις θαύματος του Αρχαγγέλου Μιχαήλ Κάθε Πέμπτη, και ώρα 5.30 μ.μ. θα πραγματοποιούνται τα μαθήματα εκμάνθησης της Ψαλτικής Τέχνης, τα οποία θα τελούνται στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου. Στα μαθήματα, εκτός των άλλων, θα περιλαμβάνονται και φωνητικές ασκήσεις ορθοφωνίας και συγκρότηση Χορωδίας της ενορία μας. Βαπτίσεις Στον Ιερό Ναό του Αγίου Αντωνίου Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου η οικογένεια του Στέργιου Τζανάκη & Μαρίας Φουλεδάκη, βάπτισαν το παιδί τους και το ονόμασαν Εμμανουήλ. Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το 40νθήμερο μνημόσυνο της μακαριστής Λαμπρινής Διακάκη. Την Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο της μακαριστής Χρυσούλας Κλώντζα. Κηδεία Στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου τελέστηκε η Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Εμμανουήλ Πατεράκη. Την Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου τελέστηκε η Εξόδιος Ακολουθία του μακαριστού Εμμανουήλ Παγκάλου. Ευχόμαστε στην οικογένειά τους, ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους μετά των δικαίων. Σ ε λ ί δ α | 204 Τα φυτά και οι καρποί τους στην λατρεία της Εκκλησίας (Γ΄) της κ. Μαρίας Τζανοπούλου – Ματθαιάκη Γεωπόνου Οι κλάδοι του φοίνικα, κοινώς βάγια, στολίζουν τους ιερούς ναούς κατά την Κυριακή των Βαΐων σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Τότε ο λαός Τον υποδέχτηκε με κλάδους φοινίκων, καθώς αποτελούν σύμβολα νίκης και θριάμβου. Ενώ στους πιστούς διανέμονται σταυροί φτιαγμένοι από φύλλα φοινικιάς. Επίσης οι φοίνικες, επειδή κάνουν καλούς καρπούς σε μεγάλη ηλικία, συμβολίζουν τους δικαίους . Γι΄ αυτό στην Εκκλησία ψάλλουμε το στίχο: «Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει». ρών Παθών, τον Τίμιο Σταυρό, τις ιερές εικόνες και τους χώρους του ναού στις πανηγύρεις. Ιδιαίτερα όμως ο επιτάφιος αποτελούσε πάντοτε αντικείμενο ιδιαίτερου ανθοδιάκοσμου. Οι πιστές γυναίκες από ευλαβική ψυχική διάθεση, αναλαμβάνουν αυτό το έργο «εις τύπο των Μυροφόρων». Μετά την περιφορά του επιταφίου, τα άνθη που στόλισαν το Σώμα του Χριστού, γνωστά ως μύρα, μοιράζονται στους πιστούς ως ευλογία και έχουν θαυματουργική δύναμη. Η Δάφνη αποτελεί φυτό θριαμβευτικό που χρησιμοποιούνταν κατά την αρχαιότητα στα στεφάνια των νικητών. Με αυτό το σκεπτικό, το Μεγάλο Σάββατο το πρωί (πρώτη Ανάσταση όπως κοινώς λέγεται), ο ιερέας στο άκουσμα του ψαλμικού στίχου «Ανάστα ο Θεός…» σκορπίζει μέσα στο ναό δαφνόφυλλα ως σύμβολα νίκης του Χριστού, δηλαδή της Ζωής κατά του θανάτου. Αναλογιζόμενοι όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε πόσο στενή είναι η σχέση της Θείας λατρείας με τον κτιστό κόσμο. Με πόσο όμορφο και διακριτικό τρόπο η Εκκλησία προσλαμβάνει οργανικά στοιχεία της Δημιουργίας, τα αγιάζει και τα προσφέρει στα παιδιά της, για να αγιάσει τη ζωή τους. Ενώ παράλληλα η σύμπασα κτίση νεουργείται και θεουργείται. Η ανάδειξη της σηΤα άνθη επίσης έχουν γενική και πλούσια χρήση στον μασίας της Δημιουργίας, καλλιεργεί στους πιστούς ένα ιερό ναό και έχουν στενά συνδεθεί με τη λατρευτική ζωή βαθύ σεβασμό στα γεννήματα της γης και προάγει ένα της Εκκλησίας μας. Στολίζουμε με άνθη το ενταφιασμένο αληθινό πολιτισμό. Σώμα του Χριστού κατά τη Μ. Παρασκευή, το ενταφιαΕΝΟΡΙΑΚΑ ΝΕΑ σμένο Σώμα της Παναγίας στην εορτή της Κοιμήσεως της Μηνιαία Έκδοση Ενορίας Αγίου Γεωργίου – Αγίου Αντωνίου Θεοτόκου, τον Εσταυρωμένο κατά την ακολουθία των ΙεΔιευθυντής Εκδόσεως ρών Παθών, τον Τίμιο Σταυρό, τις ιερές εικόνες και τους Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης χώρους του ναού στις πανηγύρεις. Ιδιαίτερα όμως ο επιΣυντακτική Επιτροπή Πρωτ. Γεώργιος Ατσαλάκης, τάφιος αποτελούσε πάντοτε αντικείμενο ιδιαίτερου ανΠρωτ. Βασίλειος Περουλάκης θοδιάκοσμου. Οι πιστές γυναίκες από ευλαβική ψυχική κ. Ανδρέας Χρονάκης Στοιχειοθεσία διάθεση, αναλαμβάνουν αυτό το έργο «εις τύπο των ΜυΠρωτ. Βασίλειος Περουλάκης ροφόρων». Μετά την περιφορά του επιταφίου, τα άνθη Έγχρωμη Εκτύπωση που στόλισαν το Σώμα του Χριστού, γνωστά ως μύρα, Βιβλιοπωλείο ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ Βιβλιοδεσία μοιράζονται στους πιστούς ως ευλογία και έχουν θαυμακ. Βασίλειος Δαραμούσκας τουργική δύναμη. κ. Σοφία Δατσέρη ............................................... ΕΚΠΤΩΤΙΚΟ ΚΟΥΠΟΝΙ Κόψτε αυτό το κουπόνι και κερδίστε με την επίδειξη του στο ταμείο 10% έκπτωση σε αγορές χαρτοσχολικών ειδών. Ισχύει έως 31 Οκτωβρίου & εξαιρούνται κάθε είδους βιβλία καθώς και κάθε είδους τρέχουσες προσφορές. Ηλεκτρονική Ιστοσελίδα enoriaagiougeorgiou.blogspot.gr Επικοινωνία για Διαφημίσεις Τηλ. 6945554435 Ε-mail [email protected] ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ
© Copyright 2024 Paperzz
