ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
«Εχω υπάρξει και ρεμάλι χαμένο»
6
10 Editorial / Κάθε τεύχος και μια χειρονομία
Ένθετη περιοδική έκδοση της Εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»
12 Κωνσταντίνος Μάγνης: Να δεις πως πάει η Ελλάδα μπρος
ΕΚΔΟΤΗΣ: Θεόδωρος Η. Λουλούδης
14 Πέτρος Ψωμάς: Βγαίνουμε!
16 Ευτυχία Μεσίσκλη: Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος
ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης
18
Γεγονότα
Τι απέμεινε από την τελετή έναρξης
Camino Contacto
Μώμος ο Πατρεύς
Gizmo & Γκιούλος
Κωστής Μαραβέγιας
24
Ασυνόδευτοι ανήλικοι στην Πάτρα
32
Coffee Island / Στην Ελλάδα και στον κόσμο
34
Συνέντευξη με τη Νατάσσα Μποφίλιου
40
ΙΕΚ Βέργη / Η δύναμη του κύρους
Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ TRIP ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης
Λάμπρος Αραπάκος
Δημήτρης Βέλιος
Δημήτρης Γκιούλος
Κωνσταντίνος Μάγνης
Ευτυχία Μεσίσκλη
Στέργιος Τσιόκας
Πέτρος Ψωμάς
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ: Λάμπρος Αραπάκος
Ευτυχία Μεσίσκλη
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γιάννης Κυλπάσης
Βασίλης Παπαϊωάννου
42
Πρόσωπα
Νόρα Δράκου / Της ψυχής ο θρίμαβος
Διώνη Ντόντη / Συντονίσου
Nick Beck / «Σπάσε» λοιπόν
Πέτρος Πυλαρινός / Ήθη και σάντουιτς
Ονίκ Κετσογιάν / Υποκριτής και θεατής
Theo Komp / Υπόθεση Techno
54 Μέρα - Νύχτα: Μιχάλης Γραμματικόπουλος & Δημήτρης Χαριτάτος
56
Πατρινό καρναβάλι ή ο Αύγουστος του χειμώνα
ART DIRECTOR: Μαρία Μανωλοπούλου
62
Το πλήρωμα 94 ταξίδεψε στην Ιταλία
66 Φελιζόλ κι αρώματα
ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ:
Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος
70
Συνέντευξη με το Γιώργο Μπογδανόπουλο
74
Πάνος Μανωλόπουλος / Απόψεις από ξύλο
76
mix and match με τη Θεοδώρα Τζήμου
80
Night and day / Όρθιοι στη θάλασσα
82
Jazz Satyrs / Οι Σύντροφοι του Διόνυσου
84 Μια βραδιά στου Κόττα
88 Μια πόλη, δύο κόσμοι
92
Μόδα
104 Συνέντευξη με το Μιλτιάδη Ματκάρη
110 Η μεγαλύτερη πίστα στο δημοφιλέστερο προορισμό
114
Rio Tennis club / Δεν ησυχάζει ποτέ
116
Ριγκολέτο / Ένας θρίαμβος στο Συνεδριακό
122
Βackstage
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Ευάγγελος Πολίτης
ΕΚΤΥΠΩΣΗ:
Fortosis printFactory
Ιδιοκτησία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε.
Κορίνθου 140 και Γκότση, 262 23, Πάτρα,
τηλεφωνικό κέντρο 2610/312530-4, [email protected].
Κείμενα ή φωτογραφίες που αποστέλλονται στο
περιοδικό για δημοσίευση δεν επιστρέφονται.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή ή
μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο,
όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη
άδεια του εκδότη.
Το περιοδικό TRIP διανέμεται με την εφημερίδα
«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ».
4
Εικόνες με το φακό των Γιάννη Κυλπάση και Βασίλη Παπαϊωάννου
εικονες
6
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ γιαννης κυλπασησ • ΚΕΙΜΕΝο ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Ίσως λιγάκι να φυσάει κι αν προσέξουμε καλά
τη φωτογραφία, μπορεί και ν’ ακούσουμε το
θρόισμα των χόρτων κι από κοντά να δούμε τα
χαμηλά και ταχέως κινούμενα σύννεφα που
αλλάζουν διαρκώς το σχήμα τους. Γιατί όσο
κι αν λέμε ότι η φωτογραφία αποτυπώνει τη
στιγμή, υπάρχει το πριν και το μετά από αυτήν
τη στιγμή που εγκλείονται μέσα της.
7
εικονες
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙεσ βασιλησ παπαϊωαννου • ΚΕΙΜΕΝα ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Με το καλάμι στην άκρη της θάλασσας, με την
υπομονή, την προσμονή και τα χειμωνιάτικα
μπουφάν. Απέναντι η γέφυρα, τόσο κοντά, μα
απαγορευμένη κι όσοι ψαρεύουν το ξέρουν
καλά. Εκεί κοντά της, γύρω από τα «πόδια»
της υπάρχουν άφθονα ψάρια και μια απαγόρευση του ψαρέματος. Να ψαρεύεις από την
ακτή, αντικρίζοντας το αντικείμενο του πόθου
σου.
8
Τελικά μπορεί και να μην είχε δίκιο ο Ευκλείδης και οι παράλληλες γραμμές, κάπου στο
βάθος να συναντώνται. Εκτός κι αν στο βάθος
είναι το άπειρο, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η γη
«ακουμπάει» στον ουρανό και το μάτι ξεγελάει
τη γνώση. Εκτός κι αν τελικά τη διευρύνει. Να
λοιπόν τι μπορεί να πάθει κανείς, όταν περνάει
τις ώρες του σε καλλιέργειες καλαμποκιού...
9
ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ
Κάθε τεύχος και μια χειρονομία
Μ
ια πόλη κουρασμένη σε μια
χώρα, σχεδόν, απελπισμένη.
Η αίσθηση είναι κοινή. Να κάνεις κάθε ημέρα τα ίδια όπως και πριν.
Αλλά να μην υπάρχει το νόημα σε όλα
αυτά τα καθημερινά δρομολόγια και τις
στάσεις. Ρωτάς, μιλάς, διαβάζεις, γράφεις.
Αλλά μέσα σου το νοιώθεις. Οι γραμμές
επικοινωνίας έχουν καταστραφεί και ο
τελικός στόχος όλης αυτής της δραστηριότητας είναι αβέβαιος. Κι έτσι όλα όσα
κάνεις μπορεί και να είναι χειρονομίες
δίχως νόημα.
Ωστόσο επιμένεις και συνεχίζεις. Ακόμα
κι όταν μια ισχυρή αίσθηση ματαιότητας
έχει υπονομεύσει κάθε σκοπό. Συνεχίζεις
όμως. Είναι κάτι σαν ένα αυστηρά προσωπικό στοίχημα. Ή πάλι, μπορεί και να
είναι ο μεγάλος φόβος που σου προκαλεί
η προοπτική της παραίτησης. Από όλους
και από όλα. Κι από τον ίδιο σου τον
εαυτό. Κι έτσι συνεχίζεις, ενίοτε, με τρελούς ρυθμούς.
Πείθεις κάθε πρωί τον εαυτό σου ότι τώρα
είναι που χρειάζεται περισσότερο από
κάθε άλλη φορά. Να επιμείνεις, να κάνεις
τη δουλειά σου όσο γίνεται καλύτερα, να
εξαντλήσεις όλα τα όρια και να διασχίσεις
αυτήν την έρημο, ακόμα κι αν δεν έχεις
αίσθηση της πορείας, ακόμα κι αν δεν
έχεις ιδέα πού είναι η όαση, ακόμα κι αν
είναι πιθανό να μην υπάρχει όαση.
αυτό είναι το αποτύπωμα που αφήνεις
στον κόσμο. Είναι, εν τέλει, το δικό σου
ταξίδι που αποκτάει τη δική του αυτόνομη
δυναμική και που εξελίσσεται ακόμα κι
ερήμην σου.
Όμως ακόμα και τη στιγμή που γράφεις
αυτές τις γραμμές, ξέρεις τον αφύσικο
χαρακτήρα της πράξης σου. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει κέντρο ομιλίας, αλλά
τίποτα που να συνδέεται με το γράψιμο.
Ένα αφύσικο τεχνητό δημιούργημα είναι
η δουλειά σου που με τα χρόνια και τη
συνήθεια μοιάζει φυσιολογικό.
Συζητήσεις, κείμενα, τίτλοι, φωτογραφίες,
διορθώσεις. Κι ένα ακόμα τεύχος του Trip
βγαίνει στον κόσμο, γυρεύοντας ν’ ανταμώσει μαζί του. Σε μια ακόμα προσπάθεια
να μιλήσουμε, να δείξουμε, να καταγράψουμε. Ανθρώπους, διαθέσεις, γεγονότα,
σκέψεις, στιγμές.
Σε μια πόλη κουρασμένη, σε μια χώρα,
σχεδόν, απελπισμένη επιμένουμε ρίχνοντας κρυφές ματιές σε παλιούς αγαπημένους ποιητές, όπως εκείνος που σε πολύ
πιο δύσκολους καιρούς έγραφε:
«Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.
Όμως εγώ/
Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα/
Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να
σώσω/
Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα
στις φλόγες…»
Υ.Γ. Παραπλεύρως εικονίζονται οι δύο
όψεις κατοχικού χαρτονομίσματος των
500.000 δραχμών. Δεν είμαι σίγουρος
γιατί τα διάλεξα προς συνοδεία του ανωτέρω κειμένου. Τ
Είναι μια αφοσίωση σ’ αυτό που έχεις
μάθει να κάνεις. Είναι μια βαθύτερη πίστη στη σημασία της ενημέρωσης και
της επικοινωνίας. Είναι η ανάγκη σου να
εξιστορήσεις το παρόν, να το καταγράψεις
στο περιοδικό ή στην εφημερίδα. Είναι ο
ναρκισσισμός του επαγγέλματος και μαζί
η κρυφή υπεροψία που σου λέει πως
10
welcome
ΛΕΩΦΟΡΟΣ Γ. Παπανδρεου 59 Α', Πάτρα
τηλ. 2613015327
ΑΠΟΨΕΙΣ
12
Να δεις πώς πάει η Ελλάδα μπρος
-να ’ταν Αμέρικα και βάλε
από τον Κωνσταντίνο Μάγνη
Σ
τους νεότερους δεν λέει τίποτα η
25η Νοεμβρίου του 1973. Ήταν πάντως η μέρα που ο Ιωαννίδης ανέτρεψε τον Παπαδόπουλο. Ο κόσμος δεν
είχε ιδέα για Ιωαννίδη. Άκουγε για Γκιζίκη
και κρατούσε μια ελπίδα ότι επρόκειτο για
δημοκρατική κατάσταση. Ήταν Κυριακή
εκείνη η ημέρα, ανήμερα Αγίας Αικατερίνης, συνηθισμένα τα οικογενειακά τραπέζια τότε –με γιορτή ή χωρίς. Λίγο αργότερα
φάνηκε το «πουλί», το έμβλημα της χούντας,
στην τηλεόραση και πήραμε χαμπάρι ότι
δεν θα άλλαζαν και πολλά.
Η πιτσιρικαρία άναβε την τηλεόραση όλη
την ώρα. Εκείνο τον καιρό παρεμπιπτόντως
η τηλεόραση δεν ήταν αναμμένη συνεχώς,
παρά μόνο αν επρόκειτο «να παρακολουθήσουμε». Ο λόγος που την ανάβαμε ήταν
για να δούμε εάν αποκαθίστατο η ροή του
προγράμματος, που είχε διακοπεί λόγω
νέας «Επαναστάσεως», μπας και γινόταν
κανονικά η μετάδοση του ντέρμπι ΑΕΚ-
Ολυμπιακός. Που είχε, βέβαια, αναβληθεί
λόγω στρατιωτικού νόμου, αλλά δεν το
ξέραμε. Μάλλον, ελπίζαμε ότι «κάτι θα γίνει» και θα το δούμε το ματς.
Αλλά δεν το είδαμε. Οι οθόνες πρόβαλαν
όλη την ώρα το «πουλί», αλλά το σκηνικό
το διέκοπτε κάθε τόσο ένα απόσπασμα
από ένα τραγούδι του συρμού εκείνης της
εποχής. Ήταν ο Δώρος Γεωργιάδης που
τραγουδούσε «να δεις πώς πάει η Ελλάδα
μπρος – να ’ταν Αμέρικα και βάλε».
Η προβολή αυτού του αποσπάσματος είχε,
φυσικά, την επικοινωνιακή της σκοπιμότητα. Η νέα κατάσταση μας καθησύχαζε
ότι επρόκειτο να ανορθωθούμε προσεχώς
και να εξελιχθούμε σε υπερδύναμη. Αλλά
αντί να σε καθησυχάζει αυτό το κλίμα, σε
έκανε να νιώθεις παράξενα. Μια αλλόκοτη
ανασφάλεια. Ένα αίσθημα κενού. Κυριακή,
χωρίς εκπομπές, χωρίς ποδόσφαιρο, με
μια πολιτική μεταβολή αγνώστου περιεχομένου.
Γιατί τα μελετήσαμε όλα αυτά; Μας ήρθαν
συνειρμικά τη μέρα της επίσκεψης Ολάντ.
Δημοσιογραφική κάλυψη δεν υπήρχε,
λόγω απεργίας. Τι να κάνει η ΕΡΤ; Έδειχνε τις σκηνές χωρίς σχόλια. Και ξανά οι
σκηνές. Και ξανά οι σκηνές. Και να σου
ο Δώρος Γεωργιάδης να μας ξανατραγουδάει. Προς τη δόξα ξανατραβάμε. Να ’ναι
για καλό όλα αυτά ή θα ’ναι Δώρα Άδωρα,
Δώρε; Και εμείς οι άνθρωποι του Τύπου,
με τις απεργίες τι πετυχαίνουμε; Καλυτερεύουμε τη θέση μας ή προπονούμε το κοινό
να μπορεί να ζει χωρίς εμάς; Τ
13
Βγαίνουμε!
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΨΩΜΑ
Δ
ανείστηκα τίτλο και έμπνευση από
την καρναβαλική μου συντροφιά.
«Τι είναι αλήθεια ένας Πατρινός
χωρίς καρναβαλική συντροφιά;» αναρωτιέμαι συχνά, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα
και το αφήνω για κατ’ ιδίαν προβληματισμό. Για εδώ κρατάω μόνο τη λέξη. Και
υπάρχουν κάποιες εποχές και κάποιες
περιστάσεις όπου μία και μόνο λέξη αρκεί:
Βγαίνουμε!
Χρόνια πριν πρωτο-συνειδητοποίησα αυτή
την ενδιαφέρουσα σημειολογική διαφορά στο Καρναβάλι μας (και με αυτή θα
τελειώσω με τα αποκριάτικα, γιατί το Καρναβάλι δεν είναι –για μια φορά ακόμα–
παρά απλώς η αφορμή): Οι εκτός Πάτρας
συμμετέχοντες –μπορεί και να το έχετε
προσέξει– λένε «μπαίνω» σε γκρουπ. Εμείς
πάλι «βγαίνουμε»: «Θα βγω, φέτος! Εσύ με
ποιους βγαίνεις; Τι βγήκατε πέρυσι;» κ.λπ.
Βγαίνουμε!
Είναι ωραία αίσθηση το να βγαίνεις. Γέννηση είναι. Απελευθέρωση. Εξωστρέφεια
είναι. Και κοινωνικοποίηση. Συνήθως
14
βγαίνεις σε κάτι καλύτερο από το «μέσα»
στο οποίο βρισκόσουν πριν. Βγαίνεις από
το σπίτι, για να διασκεδάσεις. Βγαίνεις
από την καθημερινότητα, για να ξεσκάσεις.
Βγαίνεις από το ρόλο σου ή το καλούπι
σου ή τη φυλακή σου. Βγαίνεις και πας.
Κι έχει κάτι το αισιόδοξο αυτή η έξοδος.
Και κάτι το λυτρωτικό μαζί. Μήπως η όλη
προσπάθεια των τελευταίων χρόνων στη
χώρα δεν είναι, για να βγούμε από τη ζωή
στην οποία εγκλωβιστήκαμε; Να βγούμε
έξω απ’ το τούνελ δεν προσδοκούμε; Βγαίνουμε από μια εποχή, για να... βγούμε σε
μια άλλη. Ακόμα και με αυστηρούς όρους
οικονομίας, αυτό που οι γνωρίζοντες μας
παρουσιάζουν ως τέλος της επίπονης διαδρομής είναι η στιγμή που επιτέλους θα...
«βγούμε στις αγορές».
Στο μεταξύ θα έχει συμβεί κάτι πολύ πιο
σπουδαίο. Θα έχουμε βγει απ’ τη ζωή μας
την ψεύτικη κι απ’ το «εγώ» μας το στενό.
Κι αν είναι ωραίο μια φορά το «βγαίνω»,
είναι απείρως ωραιότερο το «βγαίνουμε».
Κι εμείς τη λέμε συχνά αυτή τη λέξη στην
παρέα. Τη δώσαμε και ως απάντηση σε
έναν αυτο-αναφορικό γρίφο του Κρυμμένου Θησαυρού: «Βγαίνουμε!» Και για
εδώ, δίχως τύψεις, τη δανείστηκα απ’ την
αγαπημένη μου παρέα –θα μου το συγχωρήσουνε φρονώ– γιατί απλούστατα ο
πληθυντικός μας είναι ισχυρότερος απ’ τον
ενικό μου.
Και είναι υπέροχο που βγαίνουμε από το
«εγώ» μας και... βγαίνουμε επιτέλους στο
«εμείς». Τότε μόνο θα πάνε όλα καλά. Και
όπως διάβασα πρόσφατα και σε ένα δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης –από
αυτά στα οποία εν τέλει... μπαίνουμε για να
βγούμε στου κόσμου το μπαλκόνι και να
ανακοινώσουμε στην κυβερνο-γειτονιά τις
σκέψεις, τις ιδέες και τα όνειρά μας: «Στο τέλος, όλα θα πάνε καλά. Αν δεν πάνε καλά,
τότε δεν είναι το τέλος...».
Φτου και βγαίνω! Κατά Άνοιξη μεριά... Τ
ευτυχως
απο τΗΝ eytyxia μεσισκλη • Σκιτσο μιμικα Σπυριδωνοσ
Μαύρος Γάτος…
•Ζώδια. Ναι, ναι ζώδια. Τι γελάτε; Αφού όλοι τα τσεκάρετε το
πρωί. Θες στο διαδίκτυο, θες στην tv, θες στο κινέζικο ωροσκόπιο, τα τσεκάρετε. Λοιπόν. Τρομακτικές αλλαγές φίλοι. Για
όλα τα ζώδια! «Νέες συνεργασίες, νέοι προορισμοί, νέα τάσια
αυτοκινήτου». Όλα αλλάζουν! Απλώς κάποιοι από εσάς, μην
παρασύρεστε τόσο. Φτιάξτε την Κανελλοπούλου πρώτα. Έμαθα
shake πριν την ώρα μου.
•«Σας έχω όλους τους Έλληνες γραμμένους στα… μου!» δηλώνει η αγαπημένη Τζούλια. Και να σου, ένα σωρό σχόλια κάτω
από το δημοσίευμα. Τρέξανε όλοι να της την πουν. Μωρέ ας
είχατε και εσείς την ευκαιρία να παντρευτείτε ένα πλούσιο σαρδελοκονσερβο-βιομήχανο στην Αυστρία και θα σας έλεγα εγώ.
Τι; Για ένα κούτελο και μια τιμή ζούμε; Χα. Ρε είμαστε όλοι
ξεδιάντροποι. Αποδεχτείτε το.
•Θέλω να ευχαριστήσω τη μαμά, τη θεία, τη γιαγιά και τον επίμονο κηπουρό του γείτονα για το Όσκαρ της υπομονής που
μου απονεμήθηκε. Απέναντι στη μετριότητα που επικρατεί
γύρω μου, αλλά και τη δική μου. Που αρνούμαι να κάνω κάτι
για την επίμονη μούντζα που μου ρουφάει το πρόσωπο, αλλά
παράλληλα θαυμάζω τον Άφλεκ να παρελαύνει στα Όσκαρ.
•Να σας πω την αλήθεια μου, τον έχω βαρεθεί αυτόν το «μαύρο
γάτο». Όλο ωχαδερφισμούς και κουραφέξαλα μου πασάρει.
Δεν ξέρω. Φταίει που δεν έχω πάει στη Μέση Ανατολή. Εκεί
οι μαύροι γάτοι είναι περισσότερο σαν τεράστιοι ιαγουάροι
με γουόκι τόκι και μπόλικη λάσπη. Σας ζητώ συγνώμη, αλλά
σκέφτομαι να τον καταργήσω. Θα σας πω από αλλού πώς είναι μια επίσκεψη στο Ωνάσειο.
16
Άσπρη γάτα…
•Ξυπνάς το πρωί, περπατάς στην πόλη και αναρωτιέσαι «Γιατί; Γιατί
να έχω βαρεθεί τόσο;». Και μετά βλέπεις πάλι τους καρναβαλιστές
να τρέχουν εδώ και εκεί για το θησαυρό. Έναν θησαυρό που
χρόνια τώρα τον έχουμε μπροστά μας και δεν τον βλέπουμε. Δύναμη τελικά είναι να ξυπνάς το πρωί, να περπατάς στην πόλη και
να αναρωτιέσαι «Γιατί; Γιατί δεν με αποσύρουν ως παρείσακτη,
τυφλή βαριεστημένη;».
•Δεν ξέρω ποιο μυαλό ακριβώς εμπνεύστηκε αυτή την τόσο αναίσχυντη εφαρμογή «Bang with your friends» του facebook, αλλά
είναι καταλυτική. Θες να πας να «ερωτευτείς» για ένα βράδυ και δε
ξέρεις πώς; To μεγαλύτερο κοινωνικό δίκτυο επί γης σού βρήκε
τη λύση. Σε σένα μιλάω, μοναχικέ καβαλάρη. Ένα μπερδεμένο,
ίσως και λίγο θλιβερό like από εμένα. «Γάτα χρώματος γκρι».
•«Μεσογειακό κλίμα: Επικρατεί στη Μεσόγειο και σε λίγες άλλες
περιοχές του κόσμου, όπως είναι η Χιλή. Χαρακτηρίζεται από
ήπιους χειμώνες, ξερά καλοκαίρια και από ΛΙΓΕΣ βροχές που
πέφτουν κυρίως το χειμώνα και το φθινόπωρο». Γελιέσαι Βικιπαίδεια. Το μόνο θετικό στην ιστορία «βροχή δίχως τέλος» είναι
το «Raining Again» από Betoko. Το χορεύω και ας πέσουν πάνω
μου χαλάζια κοτρώνες.
•Έχουμε τσακωθεί, συμφιλιωθεί, ερωτευτεί και ξε-ερωτευτεί ίσα
με 2.345 φορές σε αυτό το μυστήριο παλάτι που λέγεται «Trip».
Σαπουνόπερα έχουμε καταντήσει. Ψάχνουμε το διαφορετικό,
το ανατρεπτικό, το αισιόδοξο, το θλιβερό, το μοδάτο, το κιτς, το
έξυπνο, το ηλίθιο, το ανήκουστο, το πολλάκις ακουσμένο. Τους
ασυνόδευτους ανήλικους, τη Νατάσσα Μποφίλιου, τον Andy
Warhol και μύρια άλλα. Γιατί και στη δική μας σαπουνόπερα, τα
επεισόδια είναι άπειρα. Κολλήστε λοιπόν! Τ
ΓΕΓΟΝΟΣ
Από τον Λάμπρο Αραπάκο Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης, Βασίλης Παπαϊωάννου
19/1/13. έναρξη Καρναβαλιού…
Τι μου έμεινε...
18
1
Ο Παναγιώτης
Φαφούτης ανέλαβε το σχεδιασμό
και την επιμέλεια
της έναρξης του
Πατρινού Καρναβαλιού και μαζί
με την ομάδα του
έβαλαν στο «κόλπο» ένα μεγάλο
μέρος του πατρινού καλλιτεχνικού
δυναμικού. Για
πρώτη φορά τόσες
δημιουργικές ομάδες της πόλης ενώθηκαν και έφτιαξαν
μια γιορτή!
2
Ο κόσμος έκανε βόλτα στο
κέντρο. Χαμόγελα
παντού, εκπλήξεις
και μικρές ανατροπές σε κάθε λεπτό.
3
Περπάτησαν
σε τεντωμένα
σκοινιά, έπαιξαν
με φωτιές, έστησαν
παραστάσεις στο
δρόμο, ισορρόπησαν σε ξυλοπόδαρα, εντυπωσίασαν
με τα εναέρια
ακροβατικά πανιά:
Οι X-saltibagos
ήταν από τους
πρωταγωνιστές της
μέρας!
4
Δύο μπάντες,
που αποτελούνται από φοιτητές
του τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής της
Άρτας, οι “Ai sihtir
band” και οι “Mix
Grill”, έφεραν ένα
διαφορετικό ήχο
στην έναρξη.
5
Εντάξει οι
Vegas κριθήκαν ως κατάλληλοι
και απογείωσαν το
κοινό, εγώ πάντως
πέρασα το ίδιο
καλά, ανακαλύπτοντας και ακούγοντας τους δικούς
μας “Natural beat”,
“Mag”, Γιώργο Σαλεμή, Δώρα Παπαγιαννάκη.
6
Το καρναβαλολεωφορείο
έκανε βόλτες τη
νύχτα της έναρξης
στην πόλη. Πόσοι
καρναβαλιστές
χωράνε σ’ ένα λεωφορείο; Ιδού η
απορία.
7
Φωνή, ταλέντο,
δυναμική: Ο
Γιώργος Λογαράς
είναι ο ιδανικός
τελάλης.
8
Η “λευκή”
εμφάνιση της
φετινής βασίλισσας
του Καρναβαλιού
προκάλεσε σούσουρο. Λογικό, η
25χρονη Ερατώ
Μπερλέμη είναι
εντυπωσιακή.
Και κάτι τελευταίο:
Αν θέλετε να
(ξανα)ζήσετε όλα όσα
έγιναν στην έναρξη,
υπάρχει στο youtube
η ενδιαφέρουσα
εκπομπή που
δημιούργησε η
“viewproductions”
για λογαριασμό
της Κοινωφελούς
Επιχείρησης
Δήμου Πατρέων
«Καρναβάλι Πάτρας».
Προβλήθηκε στην ΕΤ1
με παρουσιάστρια την
ταλαντούχα Κατερίνα
Τσουκαλά.
19
ΓΕΓΟΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ Γιάννης Κυλπάσης
11/01/2013. GIZMO KAI ΓΚΙΟΥΛΟΣ
Ο
«Ηχότοπος» φουλ από νεαρόκοσμο. Διάθεση για εικόνες και λέξεις, μουσικές και κουβέντες. Δυο
φίλοι, ο συγγραφέας Δημήτρης Γκιούλος
και ο σκηνοθέτης Γιάννης Gizmo Μπερερής αποφάσισαν να κάνουν πάρτι, να
καλέσουν φίλους και να παρουσιάσουν
τις δουλειές τους.
20
Βιβλίο
Ταινία
«Η δεύτερη συλλογή λέξεων σε έντυπη
μορφή είναι πια πραγματικότητα. Μετά
την πρώτη απόπειρα με τίτλο “δι άρλεκιν
πάροντι”, το δεύτερο βιβλίο με τίτλο “12
ΚΑΡΕ” θα πάρει θέση στα ράφια των βιβλιοπωλείων και ελπίζει και σε κάποια
θέση στα σπίτια σας. Γουστάρει τις φυγές»,
λέει ο συγγραφέας και συνεργάτης του
Trip, Δημήτρης Γκιούλος. Ρομαντισμός,
χιούμορ, καθημερινότητα και όλα τα συναισθήματα υπάρχουν στις ιστορίες του
Δημήτρη. Ιστορίες που θα σε βάλουν σε
ταύτιση, θες δε θες.
Δυο κοπέλες βρίσκονται σ’ ένα καφέ. Ένα
χέρι κλέβει την τσάντα της μιας. Μέχρι
πού μπορεί να φτάσει, για να τη βρει; Θα
την ξαναβρεί; Μια ταινία για τη «βρόμικη»
Αθήνα του 2012. Ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, θέμα που προβληματίζει και ένα
δυνατό ξεκίνημα για τον ταλαντούχο
Πατρινό Γιάννη Gizmo Μπερερή που με
την «Ενδημία» κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στην κατηγορία ελληνικών ταινιών
μικρού μήκους «ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ».
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • Φωτογραφία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ
ΓΕΓΟΝΟΣ
16/1/13. CAMINO CONTACTO
Μ
ουσική που στις φλέβες της ρέει
ο πόνος και στίχοι που γράφτηκαν σε λιμάνια και πορνεία,
σε καταγώγια και φυλακές της δικτατορίας. Ένα πάθος σχεδόν απαγορευμένο
αυτός ο παλμός του Buenos Aires… Οι
εξαιρετικοί μουσικοί του Nuevo Siete
Enseble, η μοναδική ερμηνεία της Νάσιας
Παπαγιαννάκη και το Αργεντίνικο tango
των Γιώργου Τσαούσογλου και Ιωάννας
Ανδρικοπούλου δημιούργησαν μια αισθαντική, άκρως ατμοσφαιρική παράσταση στο Λιθογραφείον. Μουσική, τραγούδι
και χορός σε ρυθμούς tango και nuevo
tango. Μια παράσταση που πρέπει να επαναληφθεί.
21
ΓΕΓΟΝΟΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • Φωτογραφία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ
9/2/13. Maraveyas Ilegal. Sold out
Η
ώρα είναι 1 παρά 25 και ο Μαραβέγιας συνεχίζει να ξεσηκώνει τα 800
άτομα που τίγκαραν τον πολυχώρο
της Πολιτείας. Ακούραστος, κεφάτος, άμεσος,
σχολιάζει ανάμεσα στα τραγούδια, αυτοσαρκάζεται, γελάει, «πειράζει» τους μουσικούς
του. Το κοινό ανταποκρίνεται και στο επικοινωνιακό του χάρισμα. Ο Μαραβέγιας που
κατάγεται από το Αγρίνιο έχει δημιουργήσει
ένα ξεχωριστό ρεύμα, ένα δικό του ύφος
και το κοινό μετατρέπει τα live του σε party
που ξεχνούν να τελειώσουν! Αξίζει να σημειωθεί ότι τη συναυλία άνοιξαν οι πατρινοί
“bandamadara” οι οποίοι άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις!
22
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • Φωτογραφία: Βασίλης Παπαϊωάννου
ΓΕΓΟΝΟΣ
14 -16/2/13. Μώμος ο Πατρεύς!
Η
Κοινωφελής Επιχείρηση «Καρναβάλι Πάτρας», το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
και το Ερασιτεχνικό Σχήμα Πάτρας «Ρεφενέ» δημιούργησαν 3 μέρες γεμάτες σάτιρα και άφθονο γέλιο. Αφιέρωμα
στον πρόσφατα χαμένο καραγκιοζοπαίχτη
Γιάνναρο, παράσταση του θιάσου του
διακεκριμένου καραγκιοζοπαίκτη Ηλία
Καρελλά, σεμινάριο από το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Διαγωνισμός Σατιρικών 10λέπτων
και άλλα πολλά συμπεριληφθήκαν στο 5ο
Πανελλήνιο Φεστιβάλ Σάτιρας Ερασιτεχνικών Θιάσων «Μώμος ο Πατρεύς».
Πάνω από 70 άτομα από Πάτρα, Σύρο, Ιερισσό, Κερατέα, Ίλιον, Ιωάννινα, Μυτιλήνη,
Φιλιατές και Τρίπολη βρέθηκαν στο Διαγωνισμό Σατιρικών 10λέπτων. Αξίζει να
σημειωθεί ότι το Φεστιβάλ φέρει το όνομά
του από το ψευδώνυμο του δικηγόρου,
δημοσιογράφου και ποιητή του 19ου
αιώνα Ηλία Συνοδινού, ο οποίος όμως
οφείλει την υστεροφημία του στις σάτιρες
που έγραφε.
Όποιος πέρασε μια βόλτα από το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» θα κατάλαβε σίγουρα ότι ο «Μώμος ο Πατρεύς» καταφέρνει
το στόχο του: Επανασυνδέει τη σάτιρα με
το Πατρινό Καρναβάλι με κεντρικό άξονα
το θέατρο και κατά συνέπεια δημιουργείται ένας κόμβος καρναβαλικών πολιτιστικών συναντήσεων στην πρωτεύουσα του
Καρναβαλιού.
23
Ρεπορτάζ
Ασυνόδευτοι ανήλικοι Στη Πάτρα
«Κρατάμε το αίμα μας στα χέρια μας,
για να μη χυθεί»
Το πρωί πηγαίνουν στο «Drop in Center» της Praksis
στην Κοραή 40. Εκεί τρώνε, ντύνονται, παίζουν, κάνουν
μπάνιο. Βρίσκουν «νοιάξιμο» από τους ανθρώπους του
Κέντρου Ημέρας και ζουν για λίγο την ηλικία τους.
Τα βράδια βγαίνουν στους δρόμους, ψάχνουν να χωθούν
σε νταλίκα που θα τους πάει πιο κοντά στο στόχο τους.
Κοιμούνται σε ερείπια στην Πάτρα, ενώ βιώνουν βία και
εκμετάλλευση σε κάθε στάση τους. Είναι παιδιά κυρίως από το
Αφγανιστάν, τα περισσότερα γύρω στην ηλικία των 16.
Παρακολουθήσαμε τη ζωή τους και μάθαμε πώς να σφίγγεις
τα δόντια και να προχωράς.
απο τον Λάμπρο Αραπάκο, larapakos.blogspot.com • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
24
25
“ Έχει τύχει να
περπατάμε στο δρόμο
και να μας πετάνε πέτρες
και ξύλα μέσα από τα
αυτοκίνητα”
Τ
ο “Drop in Center” ή αλλιώς Κέντρο
Ημέρας είναι ένα «σπίτι» για παιδιά
που έζησαν τον πόλεμο, τον πόνο και
την απώλεια από πρώτο χέρι και αποφάσισαν
να φύγουν από την πατρίδα τους. Αφγανιστάν,
Ιράν, Τουρκία, Ελλάδα, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία.
Κάπως έτσι είναι το ταξίδι στο μυαλό τους. Θα
τα καταφέρουν; «Για να φτάσουν στον προορισμό τους, χρειάζεται τύχη -να βρεθούν την
κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο σημείο- και
εννοείται χρήματα, πολλά χρήματα», εξηγεί ο
κοινωνικός λειτουργός και υπεύθυνος του
Κέντρου, Γιώργος Παπαλεωνιδόπουλος.
Ιατροφαρμακευτική στήριξη, νομική συμβουλευτική, ψυχοκοινωνική στήριξη, ενημέρωση
για τα δικαιώματά τους, εξεύρεση και παραπομπή σε ξενώνες ανηλίκων, δημιουργική
απασχόληση είναι μερικές από τις υπηρεσίες
που παρέχει το Κέντρο στους ασυνόδευτους
ανήλικους. Μέχρι τώρα έχουν εξυπηρετηθεί
πάνω από 800 ανήλικοι, ενώ κάθε μέρα το
επισκέπτονται 20 με 25 άτομα. Το πρόγραμμα λειτουργεί από τις 10 το πρωί μέχρι τις 4
26
το απόγευμα, εδώ και 1,5 χρόνο από τη μη
κυβερνητική Οργάνωση Praksis. Χρηματοδοτήθηκε από την ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ του
ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στο πλαίσιο του
Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων (Ιούλιος
2011- Ιούλιος 2012). Πέραν του Ιουλίου του
2012, χρηματοδοτείται από την ΥΠΑΤΗ ΑΡΜΟΣΤΕΙΑ του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και
τη Save the Children Italia Olnus.
μια πρόκα του καρφώθηκε στο πόδι και
έκανε ζημιά, η δικηγόρος με τη βοήθεια του
διερμηνέα ενημερώνει έναν άλλο ανήλικο
για τα δικαιώματά του, ενώ οι κοινωνικοί λειτουργοί, ανάμεσα σε τηλέφωνα, σημειώσεις
και υπολογιστές, ψάχνουν να βρουν ρούχα
και παπούτσια για τα παιδιά. Ο Γιώργος Παπαλεωνιδόπουλος κάνει διάλειμμα, για να
μιλήσουμε.
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ
Ποιοι έρχονται στο Κέντρο Ημέρας;
Στην πλειοψηφία τους είναι Αφγανοί. Υπάρχουν παιδιά από την Αλγερία, το Μαρόκο, το
Σουδάν, το Ιράκ. Ο μέσος όρος ηλικίας των
παιδιών είναι 16 με 17.
Με το που μπαίνω στο Κέντρο Ημέρας, ένα
πολύχρωμο «Καλώς ήρθες» με περιμένει
στους τοίχους, ζωγραφισμένο σε διάφορες
γλώσσες. Το Κέντρο είναι μικρό, ζεστό και
φωτεινό, αποτελείται από δύο δωμάτια -το
ροζ και το πράσινο- μια μικρή κουζίνα
και ένα μπάνιο. Νιώθεις πως και εσύ «χωράς» εδώ…
ΡΟΖ ΔΩΜΑΤΙΟ
Εδώ είναι τα γραφεία του προσωπικού, το
αρχείο με τους φακέλους των ανήλικων και
το ιατρείο. Ο γιατρός εξετάζει ένα παιδί που
Ο πιο μικρός που έχει έρθει στην Πάτρα
και έχετε υποστηρίξει;
Ένα παιδί 5 ετών από το Αφγανιστάν.
Πώς μπορεί ένα τόσο μικρό παιδί να κάνει ένα τόσο μεγάλο ταξίδι;
Στο διάβα τους, σε σημεία κλειδιά, υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν τη μετακίνησή τους με το ανάλογο αντάλλαγμα. Συνα-
ντάμε παιδιά που βρίσκονται στα χέρια «τρίτων». Αυτοί οι «τρίτοι» μπορεί να μην είναι
συγγενείς. Λένε στους γονείς των παιδιών
«θα καταφέρω να περάσω το παιδί σου
απ’ όλες τις χώρες, για να φτάσει στην Ευρώπη». Στη χώρα αυτή μπορεί να υπάρχει
κάποιο μέλος της οικογένειας του παιδιού,
μπορεί και όχι... Στο μυαλό τους έχουν
τη Σκανδιναβία. Υπάρχουν γονείς που
κατάφεραν να φτάσουν, για παράδειγμα,
στη Σουηδία και για κάποιο λόγο το παιδί
τους «ξέμεινε» σε άλλη χώρα. Εμείς προσπαθούμε ν’ ανιχνεύσουμε εάν υπάρχουν
συγγενείς των ασυνόδευτων ανήλικων
στην Ευρώπη έτσι, ώστε να επιχειρήσουμε μια πιθανή οικογενειακή επανένωση.
Προσπαθούμε να τους προφέρουμε τέτοια
προστασία έτσι ώστε ν’ απομακρυνθούν
από δίκτυα που θα τους εκμεταλλευτούν.
Τα παιδιά είναι καχύποπτα για τη νομική
διαδικασία της οικογενειακής επανένωσης,
δεν έχουν εμπιστοσύνη στη διαδικασία η
όποια θα διαρκέσει τουλάχιστον 5 μήνες.
Πρέπει να κάνουν αίτηση για άσυλο και
ν’ αρχίσει η διαδικασία επανένωσης. Η
υπόθεση του ασύλου είναι τεράστια. Στην
Ελλάδα, επίσης, υπάρχει δυσκολία μέχρι
να φτάσεις στην υπηρεσία, για να αιτηθείς
για άσυλο (πρόσβαση στο άσυλο).
Υπάρχουν παιδιά που θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα;
Ελάχιστα, δεν βλέπουν διέξοδο εδώ.
Στόχος τους να βρουν το μέσο που θα
τους οδηγήσει σε άλλη χώρα. Ψάχνουν
να μπουν σε μια νταλίκα και να φύγουν,
πράγμα εξαιρετικά επικίνδυνο και μπορεί
να μην έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα
και να επιστρέψουν πίσω. Έχουν αφοσίωση στο στόχο τους. Δεν μπορούμε να τους
αποτρέψουμε να το κάνουν. Δεν μπορούμε
να προσφέρουμε λύσεις, τους εξηγούμε
τι επιλογές υπάρχουν. Στόχος μας είναι
τα παιδιά να έρθουν εδώ και να πάρουν
μια ανάσα, να υποστηριχθούν και να καλυφθούν πρωταρχικές τους ανάγκες, να
ενημερωθούν για τα δικαιώματά τους, τις
δυνατότητες που μπορούν να έχουν και να
ενταχθούν σε καθεστώς προστασίας, εφόσον το επιθυμούν.
Τα παιδιά έρχονται στο Κέντρο από τις 10
το πρωί μέχρι τις 4. Και μετά τι;
Στους δρόμους. Μπορούμε να καλύψουμε διανυκτέρευση σε ξενοδοχείο σε μια
επείγουσα περίπτωση. Δεν μπορούμε να
λύσουμε το πρόγραμμα της παραμονής και
της στέγασης όλων των ασυνόδευτων ανηλίκων, αλλά σίγουρα, αν κάποιος κριθεί από
την κατάστασή του ότι είναι ευάλωτος, του
εξασφαλίζουμε ξενοδοχείο, για να μην είναι
στους δρόμους.
Περιστατικά βίας και ρατσισμού έχουν
δεχτεί οι ασυνόδευτοί ανήλικοί εδώ στην
Πάτρα; Ενοχλήσεις στο χώρο σας έχετε
δεχτεί;
Στο χώρο μας, ευτυχώς δεν μας έχει ενοχλήσει κανένας. Μπορεί και να μη γνωρίζουν
την ύπαρξή μας, αλλά θέλω να πιστεύω ότι
υπάρχει η στοιχειώδης νοημοσύνη ότι εμείς
εδώ προστατεύουμε πρώτα παιδιά και μετά
εθνικότητες. Υπάρχουν περιστατικά βίας >
27
που μας καταγγέλλουν τα παιδιά. Μας λένε
ότι υπάρχουν άτομα με μηχανές που τους
πετάνε μπουκάλια, τους βρίζουν και έχουν
απαξιωτική συμπεριφορά απέναντί τους. Έχει
έρθει παιδί που έχει σχιστεί στο πρόσωπό
του και μας είπε ότι περίμενε έξω από το
σούπερ μάρκετ ένα φίλο του και τον χτύπησε
στο πρόσωπο ένας Έλληνας.
Περιστατικά βίας από ένστολους;
Υπάρχουν παιδιά που μας λένε ότι «ήρθε
αστυνομικός και μας χτύπησε». Πέρα από τις
δηλώσεις αυτές, έχουν γίνει καταγραφές και
από άλλους φορείς. Το Ελληνικό Συμβούλιο
για τους Πρόσφυγες δημοσίευσε μια έκθεση
που αφορούσε τη βία στην περιοχή κατά των
μεταναστών και μιλούσε για βαριά περιστατικά βίας από ένστολους.
Κ
αθώς μου εξηγεί ο Γιώργος για το
πρόγραμμα, ένα αγόρι γύρω στα 12 στο
διπλανό γραφείο μιλάει στο τηλέφωνο με τη
μητέρα του που ζει στο Αφγανιστάν. Έτοιμο
να βουρκώσει. Έχει να τη δει πάνω από δύο
28
χρόνια… «Ένας από τους στόχους μας είναι
κατάστασή του, δεν μπορούσε να μένει στους
να φέρουμε σε επικοινωνία τα παιδιά με τους δρόμους».
γονείς».
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ
ΠΗΓΕ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΩΤΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΣΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΚΑΗΚΕ
«Οι περισσότεροι έρχονται εδώ με κακώσεις
που συμβαίνουν πάνω στην προσπάθειά
τους ν’ ανέβουν σε μια νταλίκα ή κατά τη
σύλληψή τους, οπότε και μπορεί να τους
χτυπήσουν. Ακόμα, αντιμετωπίζουν ιώσεις,
λοιμώξεις του αναπνευστικού, δερματολογικά
προβλήματα, όπως ψώρα λόγω των κακών
συνθηκών», αναφέρει ο Σπύρος Κότσαλος,
γιατρός του Κέντρου Ημέρας.
Τον ρωτάω ποια είναι η πιο δύσκολη κατάσταση ανηλίκου που έχει αντιμετωπίσει.
«Ένα παιδί με εγκαύματα σε όλο τον κορμό
και στο δεξί άνω άκρο. Κάηκε καθώς πήγε
να βάλει φωτιά για να ζεσταθεί. Μια τραγική
εικόνα. Μετά τη διήμερη παραμονή του στο
νοσοκομείο αναλάβαμε την περίπτωσή του
με τακτικές αλλαγές και περιποίηση των
εγκαυματικών επιφανειών. Επίσης, του εξασφαλίσαμε ξενοδοχείο μέχρι να βελτιωθεί η
Η Μαρία Ντίνη είναι κοινωνική λειτουργός,
εργαζόμενη στο Κέντρο. Μια από τις αρμοδιότητές της είναι το «street work». Μαζί με
άλλους συναδέλφους της, βγαίνουν στους
δρόμους της Πάτρας και ψάχνουν να βρουν
ασυνόδευτους ανήλικους στα μέρη που
κινούνται. «Τους εντοπίζουμε και τους ενημερώνουμε για το Κέντρο Ημέρας. Προσπαθούμε να είμαστε κοντά τους με κάθε τρόπο»,
εξηγεί. Η κουβέντα με τη Μαρία σταματάει
απότομα. «Θα πρέπει να πάω στο πράσινο
δωμάτιο, έχει φτάσει η ώρα που θα κάνουμε
μάθημα Αγγλικών σε δύο παιδιά 12 και 14
ετών».
Οι άνθρωποι που δουλεύουν εδώ είναι νέοι,
βοηθούν όπως μπορούν, ευέλικτοι. Νιώθω
ότι οι ανήλικοι βρίσκονται σε καλά χέρια.
ΠΡΑΣΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Ένα 13χρονο αγόρι φοράει ακουστικά και
βλέπει video clip από το youtube. Διπλά του ένας συνομήλικός του είναι στο
facebook, βλέπει τις φωτογραφίες του ξαδέρφου του που έφτασε στη Σουηδία, ονειρεύεται να έχει την ίδια τύχη. Στο μεγάλο
τραπέζι γίνεται το μάθημα Αγγλικών. Στους
τείχους υπάρχουν ζωγραφιές και ποιήματα.
Και ένας χάρτης που δείχνει το ταξίδι τους.
Λίγο πιο πέρα, μια ομάδα παιδιών φωνάζουν: Παίζουν playstation και «τσακώνονται» για το ποιος θα κερδίσει. Διακόπτω το
παιχνίδι τους και με τη βοήθεια του κοινωνικού διαμεσολαβητή (διερμηνέα) του Κέντρου, του Mohhamdi, ακούω τις ζωές τους.
Μου λείπει η μάνα μου, νιώθω σφιγμένη
την καρδιά μου, επειδή μου λείπει. Από το
Αφγανιστάν, ταξίδεψα στο Ιράν, δούλεψα
εκεί, έφτιαχνα καναπέδες, στο Ιράν μας αντιμετωπίζουν ως “ξένους”, αντιμετωπίζαμε
προβλήματα με την αστυνομία, δεν μπορούσαμε να ζήσουμε. Γι’ αυτό αποφάσισα
να έρθω στην Ευρώπη. Με τα χρήματα
που έβγαλα από τη δουλειά, αποφάσισα να
κάνω το μεγάλο ταξίδι με την ελπίδα να
φτάσω στην Ευρώπη και να δημιουργήσω
μια καλύτερη θέση για τη μάνα μου και το
μικρότερο αδερφό μου. Ονειρεύομαι να
φτάσω στη Φινλανδία και να έρθουν οι
δικοί μου».
για ένα 24ωρο, χωρίς να φάω και να πιω
κάτι. Θυμάμαι τα πολλά κουνούπια… Θέλω
να γίνω πιλότος».
N. 15 ετών
«Ξέρω κάποια ελληνικά. Τα έμαθα στο δρόμο. Ζω σ’ ένα ερείπιο, κοντά στη θάλασσα.
Έχω καταφέρει να φτάσω δύο φορές στην
Ιταλία, αλλά με έπιασαν και με γύρισαν
πίσω στην Ελλάδα. Στην Ιταλία κάτι άντρες
και μια ξανθιά γυναίκα με συνέλαβαν και
με χτύπησαν, λιμενικοί ήταν. Για κάποιες
μέρες δεν έβλεπα καλά από τα χτυπήματα.
Θέλω να φτάσω σε μια χώρα που θα υπάρχει σεβασμός για μας.
Στην Πάτρα, ένα βράδυ, 2 άτομα που οδηΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΑΝΗΛΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
H. 13 ετών
γούσαν μηχανές μάς επιτέθηκαν. Εμείς παίΖ. 14 ετών
«Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, υπάρχουν
ζαμε βόλεϊ, ήμασταν 6 Αφγανοί. Κατέβηκαν
«Θέλω να πετύχω το στόχο μου και να
διακινητές ανθρώπων, τους δίνουμε λεφτά
από τις μηχανές τους, πήραν κάτι ξύλα, μας
σπουδάσω. Δεν ξέρω τι θα σπουδάσω... Ο
και μας πηγαίνουν από το ένα σημείο στο
πλησίασαν και μας κυνηγούσαν, για να μας
πατέρας μου σκοτώθηκε από νάρκη. Όταν
άλλο. Ταξιδεύαμε πολλά άτομα μαζί. Περπα- χτυπήσουν. Εμείς τρέχαμε, τους ξεφύγαμε…
παίρνω τη μάνα μου τηλέφωνο, τη ρωτάω:
τούσαμε κάποιες μέρες πάνω από 12 ώρες. Έχει τύχει να περπατάμε στο δρόμο και να
“Πώς πάνε τα πράγματα εκεί;” και η απάντη- Το ταξίδι είναι δύσκολο, ειδικά τις νύχτες
μας πετάνε πέτρες και ξύλα μέσα από τα
σή της είναι: “Τα ίδια και δεν βελτιώνονται”. που κοιμόμασταν όπου βρίσκαμε. Έμεινα
αυτοκίνητα». >
29
M. 12 ετών
«Η μόνη λύση είναι να μπούμε σε μια νταλίκα, για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Η
επιλογή αυτή είναι καταναγκαστική. Κρατάμε
το αίμα μας στα χέρια μας, για να μη χυθεί».
Η ΖΩΗ ΤΟΥ 26ΧΡΟΝΟΥ ΑΦΓΑΝΟΥ ΔΙΕΡΜΗΝΕΑ
Όταν τέλειωσαν τα παιδιά τις διηγήσεις τους,
συγκινημένος o Mohhamdi, αφηγήθηκε τη
δική του ιστορία.
«Το πρωί που έφυγα από το σπίτι για το
σχολείο, η μάνα μου ήταν εντάξει. Ξαφνικά,
ήρθε ο μικρότερος αδερφός μου στο σχολείο -λουσμένος με αίμα- και μου είπε ότι οι
Ταλιμπάν εισέβαλαν στο σπίτι και πυροβόλησαν τη μάνα μας. Πριν 10 χρόνια ήρθα στην
Ελλάδα. Το ταξίδι αυτό είναι επίπονο. Η δική
μου διαδρομή ήταν Αφγανιστάν, Πακιστάν,
Ιράν, Τουρκία, Ελλάδα. Το πιο δύσκολο
κομμάτι του ταξιδιού ήταν όταν περάσαμε
από Τουρκία στη Χίο, πήγαμε να πνιγούμε,
ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα τα καταφέρουμε
από τη φουρτούνα. Ευτυχώς δεν πέθανε κανένας -τυχεροί σταθήκαμε. Στην Ελλάδα έκα30
να μαθήματα ελληνικών, για να γίνω διερμηνέας… Η Ελλάδα για μένα είναι προορισμός,
για να βρω την ησυχία μου και να φτιάξω
τη ζωή μου. Ακούω τις ιστορίες των μικρών
παιδιών του Κέντρου και τους καταλαβαίνω
πολύ βαθιά. Τράβηξα και εγώ τα ίδια. Είμαστε
8 αδέρφια, με κάποιους μιλάω στο τηλέφωνο,
με κάποιους όχι -είμαστε σκορπισμένοι».
βουνά, φορτηγά, σύνορα. Τρώνε ξύλο, ρατσισμό και συνεχίζουν. Στο πρόσωπό τους
αποτυπώνεται μια απορία και μια προσδοκία.
Έχουν πίστη στο στόχο τους. Ψάχνουν κάτι
καλύτερο και το διεκδικούν με κόστος την
ίδια τη ζωή τους.
Να βρουν τον προορισμό τους. Να ηρεμήσουν. Τ
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
Φεύγουμε από το Κέντρο. Δυο παιδιά δέχονται να επισκεφτούμε το «σπίτι» τους. Το ταξί
μάς αφήνει αρκετά μακριά από εκεί που μένουν. Περπατάμε ανάμεσα σε χωράφια, μικρούς δρόμους, λάσπη -έβρεχε χθες. Σε λίγο
φτάνουμε στο ερείπιό τους με θέα τη Γέφυρα
Ρίου-Αντιρρίου. 4 σκηνές από νάιλον και
χαρτόνια, κατσαρολάκια για μαγείρεμα, παπούτσια και παντού σκουπίδια. Οι συνθήκες
που ζουν, θυμίζουν τοπίο βομβαρδισμένο
από τους Ταλιμπάν. Τίποτα δεν έχει αλλάξει
για εκείνα. Κουρασμένα. Ταλαιπωρημένα. Θα
έπρεπε να είναι στο σχολείο, να διαβάζουν,
να παίζουν. Είναι σε δρόμους, θάλασσες,
To «Drop in Center» της Praksis έχει ανάγκη σε είδη πρώτης
ανάγκης: ρούχα, φάρμακα, ξηρά τροφή. Τηλ.2610321933.
Το προσωπικό του Κέντρου Ημέρας.
Coffee Island
Από την Πάτρα στην Ελλάδα
και τον κόσμο
Τα Coffee Island είναι αλυσίδα καφεκοπτείων που δέκα τρία
χρόνια μετά την εμφάνισή της στην αγορά εκπλήσσει.
Έχει ήδη εξαπλωθεί στην Ελλάδα και την Κύπρο, έχει κατάστημα
στην Timisoara της Ρουμανίας και έχουν ήδη
υπογραφεί συμφωνίες για την εξάπλωση του δικτύου
στη Ρουμανία (Βουκουρέστι), τη Βουλγαρία, καθώς και
σε χώρες εκτός Ευρώπης.
32
Η
καινοτομία των καταστημάτων
της αλυσίδας Coffee Island είναι
ο αρμονικός συνδυασμός του
παραδοσιακού καφεκοπτείου με το μοντέρνο espresso bar. Έτσι οι λάτρεις του
καφέ έχουν τη δυνατότητα μέσα από το
τμήμα του καφεκοπτείου να προμηθευτούν για το σπίτι τους μία μεγάλη ποικιλία
από μοναδικά χαρμάνια καφέ εσπρέσο,
ελληνικού και φίλτρου –αρωματικούς και
μη– κι ένα πλήθος χρηστικών αντικειμένων για την παρασκευή ενός γευστικού
καφέ. Μέσα από το COFFEE TO GO και
τις σωστές διαδικασίες παρασκευής κάθε
ροφήματος, όλα τα προϊόντα του καφεκοπτείου προσφέρονται φρεσκοκομμένα
σε διερχόμενους και όρθιους, υπηρετώντας το δυναμικό τρίπτυχο της εταιρείας
ΠΟΙΟΤΗΤΑ - ΤΙΜΗ – ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ.
Εκτός από διάφορες ποικιλίες καφέ σερβίρονται επίσης τσάι, σοκολάτα ρόφημα,
milkshakes και μια μοναδική συλλογή
από βότανα.
Για να γίνουν όλα αυτά, υπάρχει μια διοικητική και παραγωγική μηχανή που είναι
στην Πάτρα. Ένα «στρατηγείο», ένα μελίσσι –εικοσιπέντε πλέον– νέων ανθρώπων
που εργάζονται αφοσιωμένοι.
Εργάζονται είτε στην ανάπτυξη του δικτύου και το marketing είτε στην παραγωγή
και την εξυπηρέτηση του δικτύου (ολοκληρώθηκε πρόσφατα στην Πάτρα και η
κατασκευή της νέας μονάδας μεταποίησης
και συσκευασίας του καφέ που προμηθεύονται αποκλειστικά τα καταστήματα
Coffee Island και η μεταφορά της εγκατάστασης στο νέο, πλήρως εξοπλισμένο
χώρο).
Όλα αυτά αναγνωρίζονται από τους καταναλωτές και τους ειδικούς. Και έτσι στις 6
Φεβρουαρίου 2013 στην εκδήλωση απονομής των ΒΡΑΒΕΙΩΝ FRANCHISE, το
πιο σημαντικό βραβείο της χρονιάς, αυτό
της «ταχύτερα αναπτυσσόμενης αλυσίδας»,
απονεμήθηκε επάξια στην πατρινή αλυσίδα καφεκοπτείων, Coffee Island. Τ
33
34
ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ
«Έχω υπάρξει και ρεμάλι χαμένο»…
Σάββατο μεσημέρι, μέσα σ’ ένα μικρό καφενείο στο Γκάζι, η Νατάσσα
κερνάει καφέ και διηγείται τη ζωή της, που σε λίγες μέρες φτάνει τα 30. Αυτό
το κορίτσι γεννήθηκε για να την ακούς –είτε τραγουδάει είτε μιλάει.
Μόνο που την ακούς, χορταίνεις συγκίνηση. Και αγάπη.
Ερωτική και δυναμική, ρομαντική και εκρηκτική, πεισματάρα και αγωνίστρια.
Αντιφατική. Κουβαλάει έναν ποιητικό τσαμπουκά που μόνο εμπνέει...
Σε λίγες ώρες ξαναβρισκόμαστε, αυτή τη φορά στο καμαρίνι της.
Εδώ, κερνάει κρασί, η ίδια πίνει τσάι. «Δεν πίνω πότε αλκοόλ, πριν
τραγουδήσω», σχολιάζει. Έχει μόλις τελειώσει το «ζέσταμα» της φωνής της.
«Είναι καλή μαθήτρια, συνεπής και μελετάει διαρκώς», μου εκμυστηρεύεται
η καθηγήτρια φωνητικής της, Αμαλία Βίνος, ενώ ο κομμωτής έχει αρχίσει
να παίζει με τα πλατινέ μαλλιά της. Παρόντες στο καμαρίνι και οι μόνιμοι
συνεργάτες και φίλοι της, Γεράσιμος Ευαγγελάτος που της γράφει τους
στίχους και ο Θέμης Καραμουρατίδης που της γράφει τα τραγούδια…
Βάφεται μόνη της με απόλυτη προσήλωση, την ενδιαφέρει να είναι όμορφη,
σε λίγα λεπτά θα βγει στη σκηνή. Το πιστό, πλέον ετερόκλητο κοινό της,
βρίσκεται σε κάθε γωνιά του «KYKLOS LIVE Stage», ξέρει απ’ έξω και
ανακατωτά κάθε τραγούδι της, την αποθεώνει.
Η Νατάσσα έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται γεμάτη. Η πορεία της σου
υπενθυμίζει ότι, αν δουλέψεις σκληρά, δεν θα βουλιάξεις.
Συνέντευξη στον Λάμπρο Αραπάκο, larapakos.blogspot.com
Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης
35
Η
καρδιά πονάει, όταν ψηλώνει;
Ο Γεράσιμος έχει βρει ένα πολύ
ωραίο ποιητικό τρόπο, για να γράψει για την ενηλικίωση και τον πόνο της.
Όταν μεγαλώνεις, έρχεται ένας πόνος στην
καρδιά, όμως η αποδοχή της ενηλικίωσης
κουβαλάει αισιοδοξία. Μεγαλώνεις μικρή
καρδιά μου όταν πονάς, να το θυμάσαι,
δεν πειράζει…
Ποιο γεγονός αποτέλεσε τη δική σου
ενηλικίωση;
Πέρυσι όταν ήρθαν στα χέρια μου τα τραγούδια από τις «Μέρες του φωτός». Αυτά
τα τραγούδια μού έκαναν καλό, ένιωσα
σίγουρη, δυνατή για τον εαυτό μου και το
δρόμο που θέλω ν’ ακολουθήσω.
Οξύμωρο να μιλάμε για «Μέρες του φωτός» στην Ελλάδα του 2013;
Είναι ρεαλιστικό, διότι μετά το κακό, έρχεται πάντα το καλό. Το τραγούδι δεν λέει
«ήρθαν οι μέρες του φωτός», λέει «έρχονται
οι μέρες του φωτός», που σημαίνει ότι περιμένουμε να έρθουν… Πάντα η προσμο-
36
νή και η ελπίδα είναι αυτά που μπορούν
να σε κάνουν δημιουργικό και να σε κρατήσουν ζωντανό.
Συνεργάζεσαι αρκετά χρόνια με τον
Θέμη Καραμουρατίδη και τον Γεράσιμο
Ευαγγελάτο. Σκεφτήκατε ποτέ να κάνατε
ένα διάλειμμα;
Όχι, σκέψου ότι πήγαμε για φαγητό, για να
συζητήσουμε το ενδεχόμενο να πάρουμε
αποστάσεις και να κάνουμε διαφορετικά
πράγματα και εκείνη την ημέρα ο Γεράσιμος μας έδειξε τα τραγούδια που είχε
γράψει για τις «Μέρες του Φώτος», ο Θέμης
άρπαξε τους στίχους και στις 12 τη νύχτα
μάς έστειλε μήνυμα: «Αύριο στις 4 ελάτε
σπίτι μου, έχω ήδη γράψει μουσική για 6
τραγούδια». Δεν είναι μόνο ο δίσκος, έχουμε και άλλα σχέδια…
Για πες…
Γυρίσαμε στην Κύπρο το νέο video clip
για το τραγούδι «Συνέχεια στα όρια», σύντομα θα το δείτε… Το καλοκαίρι θα βρισκόμαστε σε πρόβες, θα δοκιμάσουμε κάτι
εντελώς διαφορετικό. Μακάρι να πάνε όλα
καλά, διότι το σχέδιό μας είναι πολύ φιλόδοξο. Και οι 3 μας θα είμαστε σε εντελώς
διαφορετικούς ρόλους. Μας αρέσουν οι
εναλλαγές.
Στην Πάτρα πότε θα έρθεις για συναυλία;
Το καλοκαίρι.
Η φετινή μουσική παράστασή σας ονομάζεται «Το πέρασμα των μάγων». Πού
συναντάς τη μαγεία στην καθημερινότητά σου;
Στους ανθρώπους μου οι οποίοι είναι οι
φίλοι μου, οι συνεργάτες μου, η οικογένεια μου, ο άνθρωπός μου. Νιώθεις ότι ζεις ένα όνειρο;
Είμαι πάρα πολύ καλά. Τα τελευταία δύο
χρόνια περνάω μια πολύ ευτυχισμένη περίοδο στη ζωή μου. Αυτό που γινόταν πέρυσι, φέτος ήρθε για να λάμψει. Αυτό έχει
να κάνει με το πώς είμαστε μέσα μας και
όχι με τη δυναμική μας ή την εμπορική
μας αξία, έχει να κάνει με τη σιγουριά που
νιώθουμε, είμαστε αγαπημένοι, έχουμε
“Η μεγαλύτερη ευτυχία
δεν είναι να τα έχεις όλα,
αλλά ν’ αγωνίζεσαι για
να τα έχεις όλα.
Το θλιβερό της εποχής
μας είναι ότι θέλουν
να σου στερήσουν το
δικαίωμα να παλέψεις”
κουράγιο, θέλουμε να φτιάξουμε τη ζωή
μας, δεν δεχόμαστε να μπούμε στη μιζέρια
και στη θλίψη που μας επιβάλλουν. Είμαστε αγωνιστές, η μεγαλύτερη ελευθερία
είναι να έχεις το δικαίωμα ν’ αγωνίζεσαι
γι’ αυτά που αγαπάς. Η μεγαλύτερη ευτυχία
δεν είναι να τα έχεις όλα, αλλά ν’ αγωνίζεσαι για να τα έχεις όλα. Το θλιβερό της
εποχής μας είναι ότι θέλουν να σου στερήσουν το δικαίωμα να παλέψεις. Δεν το
δέχομαι αυτό και δεν θα το δεχτώ ποτέ.
Φοβάσαι ότι η επιτυχία που ζεις μπορεί
να τελειώσει;
Όχι, δεν φοβάμαι. Νιώθω εξαιρετικά επιτυχημένη και ευτυχισμένη από την πρώτη
στιγμή που άρχισα να ερμηνεύω αυτά τα
τραγούδια και ας μην υπήρχε η μεγάλη
ανταπόκριση του κόσμου. Φυσικά η ανταπόκριση τονώνει ένα γεγονός, σε δυναμώνει, σε κάνει να πατάς με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Ξέρεις τι φοβάμαι; Μη συμβεί
κάτι κακό και χάσω την έμπνευσή μου, την
αγωνιστικότητά μου, τη μαγεία που νιώθω
από τα πράγματα που μ’ αρέσουν.
Σπούδασες στο Πολιτικό τμήμα της Νομικής. Τι κρατάς από τη σχολή αυτή;
Τη γνώση. Απέκτησα επιστημονική, σφαιρική γνώση σε διάφορους τομείς όπως
κοινωνιολογία, ανθρωπολογία, πολιτική
ανάλυση, συνταγματικό δίκαιο. Τομείς που
αφορούν άμεσα την κοινωνία, τον άνθρωπο, την επικοινωνία και την τέχνη.
Άρα δεν ήταν χαμένα χρόνια…
Σε καμία περίπτωση, μπορεί να ήμουν
εγώ ρεμάλι χαμένο, αλλά τα φοιτητικά μου
χρόνια δεν ήταν.
Διάβασα κάπου ότι είχες θυμώσει πολύ
μ’ έναν συμφοιτητή σου, επειδή δεν σε
είχε βοηθήσει σ’ ένα δύσκολο μάθημα
στην εξεταστική.
Ναι, έγραφε αυτός και δεν ήθελε να βοηθήσει κανέναν. Του άρπαξα την κόλλα και
του είπα: «Δεν έχεις μάθει να μοιράζεσαι,
τις γνώσεις που έχεις αποκτήσει στο Πανεπιστήμιο, πρέπει να τις μοιράζεσαι». Δεν
υπήρχε περίπτωση να έχω διαβάσει και
να πάω να δώσω μάθημα και να μην κοιτάξω γύρω μου εάν υπάρχει κάποιος που
μπορώ να τον βοηθήσω. Θεωρώ ότι οι
άνθρωποι οφείλουν να μοιράζονται και να
βοηθούν ο ένας τον άλλον. Μπορεί όλο
αυτό να είναι ελαφρώς παράνομο, αλλά
γενικότερα πιστεύω στην ιδέα «θα μου δώσεις και θα σου δώσω», βασίζομαι σ’ αυτή
την ισορροπία και σ’ αυτήν την ισότητα.
Γι’ αυτό είμαι διατεθειμένη να μοιραστώ τα
πάντα με οποιονδήποτε είναι διατεθειμένος να μοιραστεί τα πάντα μαζί μου.
Στο σχολείο ήσουν αγοροκόριτσο;
Ναι, έλεγα συνεχώς αστεία στην τάξη,
έκανα παρέα με τα αγόρια, έπαιζα ξύλο.
Στο δημοτικό είχα συμμορία κανονική,
την «πέφταμε» στα εκτάκια που έδερναν τα
μικρά παιδιά, ήμασταν λίγο Ρομπέν των
δασών.
Στο μεταξύ και τα αδέρφια σου ασχολούνται με την τέχνη…
Είμαστε 5 αδέρφια. Η αδερφή μου είναι
ηθοποιός, η άλλη αδερφή μου >
37
38
“Ξέρεις τι φοβάμαι;
Μη συμβεί κάτι κακό
και χάσω
την έμπνευσή μου,
την αγωνιστικότητά
μου, τη μαγεία
που νιώθω από τα
πράγματα που
μ’ αρέσουν”
χορεύτρια, ο αδερφός μου ασχολείται με
το χιπ-χοπ και έχω ένα αδερφάκι 2 ετών.
Είμαι συνέχεια με τα αδέρφια, πάντα μαζί,
είμαστε τα 5 δάχτυλα ενός χεριού, δεν μπορούμε να υπάρξουμε ο ένας χωρίς τον άλλον. Είμαστε μια πολύ δεμένη οικογένεια.
Από τη μία εκπέμπεις έντονη θηλυκότητα και ρομαντισμό και από την άλλη
έχεις έναν ωραίο τσαμπουκά.
Ισχύει. Έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγάλωσα, μεγάλωσα σε μια απελευθερωμένη οικογένεια, μακριά από στερεότυπα και
έτσι έφτιαξα την προσωπικότητά μου με τα
στοιχεία που ήθελα. Επίσης, η θηλυκότητά
μου προέρχεται από τη σεξουαλικότητά
μου, δεν έχει να κάνει με το πώς αντιμετωπίζω την κοινωνία ή πώς εκφράζομαι,
όταν θυμώνω, δεν προέρχεται από κάποιο
στερεότυπο. Πολλοί υποστηρίζουν ότι το κοινό της
Μποφίλιου περιορίζεται στους gay…
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο κοινό που
μας ανακάλυψε ήταν οι gay, διότι είναι ένα
κοινό που βγαίνει παρά πολύ, ανακαλύπτει
τάσεις -αυτό συμβαίνει παγκοσμίως. Σιγάσιγά αυτό εξελίχθηκε και προχώρησε…
Θεωρώ ότι η μουσική μας απευθύνεται σε
όλους και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Επιτυχία
είναι η μουσική να μπορεί να επικοινωνήσει ανεξαρτήτως φύλου, κοινωνικής τάξης,
σεξουαλικών προτιμήσεων.
Μετάνιωσες γι’ αυτό που έγραψες στο
twitter για τη Χρυσή Αυγή;
Όχι βέβαια, δεν μετανιώνω ποτέ για τίποτα,
πόσο μάλλον, όταν κάτι είναι η ιδεολογική
μου θέση. Σαφώς και όχι.
Η μητρότητα και η οικογένεια σε ενδιαφέρουν;
Μ’ ενδιαφέρει η μητρότητα, αν νιώσω ότι
μπορώ να τη μοιραστώ μ’ έναν άνθρωπο.
Ο άνθρωπος θα μου γεννήσει την επιθυμία ν’ αποκτήσω ένα παιδί και να το μεγαλώσουμε μαζί.
Ποιο τραγούδι σου σε συγκινεί και σε
συγκλονίζει, όταν το τραγουδάς;
Το «Εν λευκώ» πάντα και για πάντα. Κάθε
φορά είναι σαν να το τραγουδάω για πρώτη φόρα. Μου ταράζει όλο μου το σώμα
αυτό το τραγούδι. T
Οι άνθρωποι στη δισκογραφική σου
εταιρεία είπαν ότι έκανες επικοινωνιακό
λάθος με αυτό το tweet;
Ευτυχώς ο manager μου, ο δικηγόρος
μου, οι άνθρωποι που μας βοηθούν στην
επικοινωνία, οι φίλοι μου, η οικογένειά
μου δεν αντιτάσσονται στην τοποθέτησή
μου και είναι δίπλα μου.
39
I.IEK ΒΕΡΓΗ
Με τη Δύναμη του Κύρους
Το πρώτο εκπαιδευτικό συγκρότημα στη Δυτική Ελλάδα με ΙS0 9001:2008 για παροχές υπηρεσιών
εκπαίδευσης Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης
Το Εκπαιδευτικό
Συγκρότημα ΒΕΡΓΗ είναι
στενά συνδεδεμένο με
την πατρινή αγορά και όχι
μόνο για περισσότερες
από πέντε δεκαετίες. Τα
δεκάδες χιλιάδες στελέχη
επιχειρήσεων και δημόσιων
οργανισμών, επαγγελματίες
και επιχειρηματίες είναι
άλλωστε η ζωντανή απόδειξη
της αξιόπιστης, υπεύθυνης
και ποιοτικής επαγγελματικής
εκπαίδευσης που παρέχει.
Η
πρωτοπορία και η καινοτομία
είναι οι μοχλοί δημιουργικότητας
και εξέλιξης του εκπαιδευτικού
συγκροτήματος στο οποίο πιστώνονται
πολλές εκπαιδευτικές και επιχειρηματικές
πρωτιές. Συμβαδίζοντας με την περίοδο
του καρναβαλιού, η κυρία Λιλίκα Βέργη-Καφετζή, διευθύντρια σπουδών του
Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ, υπενθυμίζει ότι η αξέχαστη
πρώτη ζωντανή μετάδοση της παρέλασης
του βασιλιά καρνάβαλου μεταδόθηκε το
1965 από πομπό που εγκατέστησαν και
λειτούργησαν οι σπουδαστές της Σχολής
Ραδιοτεχνιτών ΒΕΡΓΗ στην πλατεία Γεωργίου. Η δε εκμάθηση πληροφορικής στη
Δυτική Ελλάδα ξεκίνησε το 1979 –συγχρόνως με τη δημιουργία του αντίστοιχου
τμήματος στο Πανεπιστήμιο Πατρών– από
τις Σχολές ΒΕΡΓΗ με την αγορά του
τεχνολογικού θαύματος της εποχής, ηλεκτρονικού υπολογιστή Apple, o δεύτερος
πανελληνίως!
40
Διαχρονική αξία στην επαγγελματική εκπαίδευση
Η δεκαετία του ’80 υπήρξε το εφαλτήριο
για την ευρωπαϊκή συνεργασία και δειλά-δειλά ξεκίνησαν οι ανταλλαγές σπουδαστών με πολλά ερωτηματικά, αλλά και
μεγάλο ενθουσιασμό.
Με προσωπικό αγώνα της κυρίας Λέτας
Βέργη, διευθύνουσας συμβούλου του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ, οι σχολές ΒΕΡΓΗ εντάχθηκαν
στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Petra II για
συνεργασία με το Εκπαιδευτικό Ίδρυμα
της Ιταλίας Α.Ν.Α.Ρ Calabria, σε μία εποχή που ούτε τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά
Ιδρύματα της χώρας μας γνώριζαν το
ERASMUS.
Η εισαγωγή των αποφοίτων του ΤΕΛ
ΒΕΡΓΗ σε ποσοστά 70% στα Τ.Ε.Ι. υπήρξε
ακόμα μία αναγνώριση του υψηλού επιπέδου σπουδών και βέβαια η ίδρυση του
Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ το 1993, ταυτόχρονα με την
καθιέρωση του θεσμού των Ινστιτούτων
Επαγγελματικής Κατάρτισης, ήταν δεδομένη για τον Σπύρο και τη Λέτα Βέργη.
ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΤΟ
Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΟΔΙΚΗ ΤΡΟΧΙΑ,
ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Το 2012 υπήρξε χρονιά μεγάλων επιτυχιών για το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ, καθώς απέκτησε
τη μοναδική για τη Δυτική Ελλάδα Πιστοποίηση Συστήματος Διαχείρισης Ποιότητας ISO 9001:2008 για παροχές υπηρεσιών εκπαίδευσης Ινστιτούτου Επαγγελματικής Κατάρτισης.
Η Πανευρωπαϊκή Πιστοποίηση για τις
ειδικότητες πληροφορικής από το Παρατηρητήριο Διαδικτυακών Επαγγελμάτων
e-jobs Observatory της Ευρωπαϊκής
Ένωσης και η συμμετοχή του στο πιλοτικό πρόγραμμα Π3 Πιστοποίησης Ποιότητας στην Επαγγελματική Κατάρτιση του
υπουργείου Παιδείας είναι ακόμα κάποιες
αναγνωρίσεις του κύρους και της άοκνης
προσπάθειας που καταβάλλει το Ι.ΙΕΚ
ΒΕΡΓΗ για επαγγελματικές σπουδές υψηλού επιπέδου.
Ακριβώς αυτή η αναγνώριση και η ποιότητα
των σπουδών που προσφέρει ήταν και τα
Εκπαιδευτική επίσκεψη στο Πανεπιστήμιο Πατρών, με τον Αντιπρόεδρο της Ιατρικής Σχολής Καθ. Φαρμακολογίας κ. Φλωρδέλλη
Ο Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας κ.Κώστας Τζαβάρας συγχαίρει
τη Δ/ντρια Σπουδών κ. Λιλίκα Βέργη-Καφετζή, την κ.Λέτα Βέργη
και τον κ.Σπύρο Βέργη
Φροντίδα Κομμωτικής
στο Κωνσταντοπούλειο
Ο σπουδαστής Μαγειρικής
Τέχνης Αλέξανδρος Σώμπτσικ
κέρδισε το Αργυρό Μετάλειο
στο Διαγωνισμό HO.RE.CA 2013
κριτήρια τα οποία αξιολογήθηκαν, για να
αναλάβει μέρος της διοργάνωσης του φεστιβάλ «Κερνάμε Ελλάδα» υπό την αιγίδα του
υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, των Περιφερειών Ελλάδας και των Επιμελητηρίων
Ελλάδας στην Αμαλιάδα. Η αρτιότητα των
γνώσεων που επέδειξαν οι σπουδαστές είχε
ως αποτέλεσμα το Γραφείο Επαγγελματικής
Αποκατάστασης του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ να κλείσει πολυάριθμες συμφωνίες συνεργασίας
για απασχόληση νέων στελεχών με επαγγελματίες, βραβευμένους chef και εκπροσώπους επιχειρήσεων οι οποίοι δήλωσαν
εντυπωσιασμένοι από το υψηλό επίπεδο
κατάρτισης.
Με στόχο την απευθείας σύνδεση των
σπουδαστών με την αγορά, το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ
διοργάνωσε το πρώτο Φεστιβάλ Εκπαίδευσης, που πια αποτελεί θεσμό, δίνοντας την
ευκαιρία στους ανερχόμενους επαγγελματίες να παρουσιάσουν τις γνώσεις τους και τις
ικανότητές τους και στους επιχειρηματίες να
επιλέξουν νέα και ικανά στελέχη. «Το εγχείρημα ήταν ριψοκίνδυνο, γιατί ήταν ακόμα
σπουδαστές και πολλοί από τους οποίους
μόλις πρωτοετείς», λέει με έμφαση η κ. Λιλίκα Βέργη-Καφετζή, « όμως είχαμε απόλυτη
εμπιστοσύνη στη δουλειά που γίνεται στο
σχολείο μας και στο επαγγελματικό ήθος
και τη σοβαρότητα που έχουμε εμπνεύσει
στους σπουδαστές μας και το αποτέλεσμα
ήταν περισσότερο από επιτυχημένο, ξεπέρασε κάθε προσδοκία!»
Ι. ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ: Το ανθρώπινο πρόσωπο της
εκπαίδευσης
Η καλλιέργεια αρχών ανθρωπισμού και
αλληλεγγύης είναι εξίσου σημαντική με το
εκπαιδευτικό έργο που προσφέρει το Ι.ΙΕΚ
ΒΕΡΓΗ. Στο πλαίσιο Εταιρικής Κοινωνικής
Ευθύνης παρέχονται Γεύματα Αγάπης που
ετοιμάζουν σταθερά τα τμήματα Μαγειρικής,
ενώ πιο πρόσφατα οι παροχές Κομμωτικής
και οι συνεδρίες Φυσικοθεραπείας στους
τροφίμους του Κωνσταντοπούλειου Ευγηρείου, η επιτυχημένη Χριστουγεννιάτικη
γιορτή για τους μικρούς ασθενείς του Καραμανδανείου Νοσοκομείου Παίδων και
βεβαίως η μεγάλη δωρεά του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ
στο νέο υπερσύγχρονο Ιατροπαιδαγωγικό
Θεατρική Παράσταση στο Καραμανδάνειο
στο κερνάμε Ελλάδα με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου
Κέντρο του Καραμανδανείου Νοσοκομείου
Πατρών ήταν λίγες μόνο από τις δράσεις
που στοχεύουν στη δημιουργία νέων ευαισθητοποιημένων επαγγελματιών.
Με όραμα πάντα τη δημιουργία ολοκληρωμένων και αξιόλογων νέων επαγγελματιών
και την άμεση επαγγελματική αποκατάστασή
τους το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ προχωράει μπροστά
σε πείσμα των καιρών. Η αναγνώριση του
ονόματος Βέργη για το κύρος και την αξιοπιστία των σπουδών που παρέχει, ξεφεύγει
πια από το στενό τοπικό πλαίσιο και επεκτείνεται σε ολόκληρη την Ελλάδα, ακόμα
και την Κύπρο. T
41
ΠΡΟΣΩΠΑ
42
Νόρα Δράκου
Κολυμβήτρια, Ετών 21
Της ψυχής ο θρίαμβος
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου
Κ
ατέκτησε τη 16η θέση στους ημιτελικούς των ολυμπιακών αγώνων του
Λονδίνου στο ελεύθερο. Έχει κάνει
15 πανελλήνια ρεκόρ, έχει 40 μετάλλια σε
πανελλήνια πρωταθλήματα και κάμποσες
επιτυχημένες συμμετοχές σε πανευρωπαϊκά
και παγκόσμια πρωταθλήματα. Παράλληλα
φοιτεί στη σχολή Φιλολογίας Πατρών. Δυναμική, πιστή και προσηλωμένη στο στόχο.
Τα προβλήματα δεν την αποδιοργανώνουν.
Την κάνουν μόνο πιο ισχυρή. Αποδεικνύοντας πως ο αθλητισμός είναι το μέγα τεστ
του σθένους. Αν το περάσεις, είσαι «Θεός».
Τι σου έμαθε η συμμετοχή σου στους
ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου;
Ήταν ό,τι καλύτερο είχα ζήσει μέχρι στιγμής στην καριέρα μου. Είδα τι σημαίνει να
προετοιμάζεσαι 4 χρόνια για ένα γεγονός,
αλλά και πόσο υψηλό είναι το επίπεδο στην
παγκόσμια κολύμβηση. Γέμισα εμπειρίες
που με έκαναν πιο δυνατή και πιο συνειδητοποιημένη σαν αθλήτρια.
Πόσο ευχαριστημένη έμεινες με τη 16η
θέση στους ημιτελικούς; Αν αναλογιστώ
την χρονιά του 2012 και το πώς κύλησε η
προετοιμασία μου, μπορώ να πω ότι έμεινα
αρκετά ικανοποιημένη. Στόχος μου ήταν
η είσοδος στον ημιτελικό και τα κατάφερα.
Βέβαια δεν έμεινα ικανοποιημένη από την
εμφάνισή μου στον ημιτελικό, βλέποντάς το
όμως σφαιρικά, έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα.
Πόσο εύκολες είναι οι συνθήκες προπονήσεων στην Πάτρα για πρωταθλητισμό;
Πού κάνεις προπονήσεις; Όλα μου τα
χρόνια προπονούμαι στο κολυμβητήριο
«Πεπανός». Πέρυσι, τα προβλήματα ήταν
πολλά και για μια περίοδο κολυμπούσα
στο πανεπιστημιακό κολυμβητήριο σε μια
20άρα ή πηγαινοερχόμουν με τον προπονητή μου Αθήνα. Δυστυχώς και φέτος
υπάρχουν προβλήματα. Ο υψηλός πρωταθλητισμός δεν ευνοείται ιδιαίτερα στην
Πάτρα και γενικά την Ελλάδα. Όμως παλεύουμε με όσα μέσα διαθέτουμε.
Η πρώτη βουτιά σου; Σε ηλικία τριών ετών
στο κολυμβητήριο της Αγυιάς. Όχι και η
καλύτερη εμπειρία.
Περίγραψέ μας μία ημέρα σου. Πρωινό
ξύπνημα στις 9, γυμναστήριο 10-12, επιστροφή στο σπίτι, φαγητό, ύπνος, προπόνηση απογευματινή 4-6, σχολή, επιστροφή στο
σπίτι, φαγητό, ξεκούραση, ύπνος.
Προετοιμάζεσαι για τους επόμενους
ολυμπιακούς; Μέχρι τότε; Φέτος έχω το
παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Βαρκελώνη το
καλοκαίρι, το 2014 πανευρωπαϊκό, το 2015
το παγκόσμιο πάλι και τέλος το 2016 το Ρίο
ντε Τζανέιρο. Αν φυσικά, πάνε όλα καλά.
Πριν κάθε κρίσιμο αγώνα, λίγα δευτερόλεπτα πριν, τι σκέφτεσαι; Τίποτα. Τις περισσότερες φορές το μυαλό μου είναι κενό. Το
μόνο που κάνω είναι να εμψυχώνω διαρκώς τον εαυτό μου.
Η Νόρα ευχαριστεί τον προπονητή της Γιώργο Λεκάκη και όλη
την ομάδα υποστήριξής της που αποτελείται από τους: Αλέξη
Γκότση (γυμναστή), Δετοράκη Νώντα (φυσικοθεραπευτή), Νικολάου Ανδρέα (γιατρό), Γασπαρινάτο Γιώργο (διατροφολόγο),
αποστόλη τέκο (φαρμακοποιός), το γυμναστήριο patra fitness
και τον βασικο χορηγο τησ carna (εταιρΕία κρεατων).
43
44
Διώνη Ντόντη
Ραδιοφωνική παραγωγός, ετών 23
Συντονίσου!
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου
Η
απίθανη φωνή του mojo radio.
Αυτή που μας κρατάει συντροφιά, μας προβληματίζει και μας
ανεβάζει. Απόφοιτος της Φαρμακευτικής,
εδώ και 4 περίπου χρόνια είναι μέλος της
οικογένειας του mojo και χαίρει μεγάλης
επιτυχίας και ακρόασης. Ζωντάνια, ιδιαίτερες μουσικές και «πάθη». Περνώντας για
λίγο και από το θέατρο, με τις περίφημες
παραστάσεις «Χαρικλύ» και «Χαρικλύ 2 σε
1», η Διώνη είναι αναμφίβολα ένα δραστήριο, κεφάτο και ατρόμητο πλάσμα. Η
φωνή της νεολαίας.
Ξεκινάω την ημέρα μου με αυτό που
αγαπάω. Το δύσκολο κομμάτι είναι
το πρωινό ξύπνημα, αλλά συνηθίζεται.
Εξάλλου κάποια στιγμή παύεις να είσαι
φοιτητής και γίνεσαι και εσύ σαν τους
«μεγάλους» που ξυπνάνε καθημερινά στις
7! Το ωραιότερο όμως στην πρωινή εκπομπή είναι ότι ξεκινάς τη μέρα σου με
αυτό που αγαπάς περισσότερο και αυτό
αρκεί, για να σου δώσει ενέργεια για την
υπόλοιπη μέρα.
Το ραδιόφωνο είναι η ψυχοθεραπεία
μου. Όταν είσαι κλεισμένος στο «κουτί»
για δύο ώρες, συγκεντρώνεις τις σκέψεις
σου, την άποψή σου, τους προβληματισμούς σου, τα αναλύεις πρώτα μέσα σου
και ύστερα τα παραθέτεις. Όσο για τη
μουσική… «in music the passions enjoy
themselves» έλεγε ο Νίτσε.
Απρόοπτα πάντα συμβαίνουν. Νομίζω
ότι το πιο δύσκολο και σύνηθες απρόοπτο είναι τα καθημερινά προσωπικά σου
θέματα, που, όταν είσαι στον αέρα, πρέπει
να τα παραμερίσεις ελαφρώς. Όμως η
κάθε μου διάθεση φέρνει και τις ανάλογες μουσικές… Απρόοπτα συμβαίνουν
και με τους ακροατές, αλλά κυρίως ευχάριστα. Τα δυσάρεστα είναι σπάνια.
Μάλλον παλιά τζαζ, ίσως λίγο lounge και
σίγουρα πολλές «παλιατζούρες».
Βάζω τη μάσκα μου, για να τη «βγάλω».
Στο καρναβάλι, βάζοντας μια μάσκα στο
πρόσωπό σου, μπορείς να βγάλεις τη
δική σου «μάσκα» και να πράξεις απελευθερωμένα. Χωρίς φόβο. Ίσως να είναι
αναχρονιστικό αυτό, αλλά νομίζω πως ο
κόσμος χρειάζεται να διασκεδάσει και να
ξεφύγει για λίγο από όλα αυτά που τον
βαραίνουν. Αυτό θα ήθελα να κάνω κι
εγώ.
Rolling Stones, χωρίς πολλά πολλά !
Η συναυλία της ζωής μου, χωρίς αμφιβολία.
Μουσικό φαρμακείο... Αν κάποια στιγμή
αποκτήσω δικό μου φαρμακείο, το μόνο
σίγουρο είναι ότι θα ακούγεται μουσική !
45
46
Nick Beck
Breakdancer, ετών 20
«Σπάσε» λοιπόν
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου
Β
ρέθηκε στο top 8 του bboy war
της Αθήνας το 2012, ενώ κέρδισε
τη δεύτερη θέση με τους faceless
crew σε ανάλογους βαλκανικούς αγώνες
το 2011. Διδάσκει σε σχολές χορού, γυρίζει ταινίες μικρού μήκους και σπουδάζει
πληροφορική. Φρέσκος, ακούραστος και
σέξι. Ο breakdancer που φωτογραφίζει
το ερέθισμα και συνεχίζει να χορεύει.
Συνειδητοποιημένος, αλλά ελεύθερος.
Παθιασμένος, αλλά υπεύθυνος. Για πάντα
ερωτεύσιμος.
σταματήσει τις διπλές προπονήσεις, καθώς
ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος.
προπονήσεις, διασκεδάζουμε και γενικά
περνάμε καλά.
Όταν δεν χορεύεις, τι σου αρέσει να
κάνεις; Για να είμαι ειλικρινής, είμαι τόσο
αφοσιωμένος στο χορό, που ο ελεύθερός μου χρόνος είναι ελάχιστος. Βέβαια
αγαπώ και τη φωτογραφία και έτσι πάντα
ξεκλέβω λίγο χρόνο για μια βόλτα στην
πόλη να πάρω ερεθίσματα. Επιπλέον, διατηρώ μεγάλη αγάπη για το θέατρο και τον
κινηματογράφο.
Το breakdance σε κάνει πιο ερωτεύσιμο; Δεν ξέρω αν έγινα πιο ερωτεύσιμος,
αλλά οπωσδήποτε απέκτησα σημαντικές
διαπροσωπικές σχέσεις. Ήρθα σε επαφή
με πολλά και διαφορετικά άτομα και από
όλα έμαθα κάτι. Απέκτησα φίλους και φίλες, αλλά «κέρδισα» και σε πιο προσωπικό
επίπεδο. Είμαι σίγουρος ότι έχω να πάρω
πολλά ακόμα από το χορό. Άλλωστε είμαι
στην αφετηρία.
Τι θα πει breakdance; Το Breakdancing
ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’60
και εξαπλώθηκε στις δεκαετίες του ’70 και
του ’80 ανάμεσα στη νεολαία που ζούσε
στις μεγαλουπόλεις. Επίσης, τους bboys
(Breakdancer’s) ονομάζουν και «σπάστες
του νόμου της βαρύτητας».
Οι σπουδές είναι απλώς το χόμπι σου;
Το αντικείμενο τον σπουδών μου είναι
κάτι που επέλεξα συνειδητά. Θα ήθελα
πολύ στο μέλλον να εξελιχθώ μέσα από
αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι
και από τις πρώτες μου επιλογές αυτή
τη στιγμή. Προτεραιότητα παραμένει ο
χορός.
Πόσες ώρες προπονείσαι την ημέρα;
Μέχρι και πριν από 3 μήνες, έκανα 2 φόρες την ημέρα προπόνηση… Πλέον, έχω
Ο ιδανικότερος δρόμος για breakdance
στην Πάτρα. Ιδίως το καλοκαίρι, το Θεατράκι στα Πελεκανέικα. Εκεί κάνουμε
47
48
Πέτρος Πυλαρινός
Τραγουδιστής, Ετών 29
Ήθη και σάντουιτς
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου
Α
μεσος, ειλικρινής και ταλέντο.
Γεννημένος στην Πάτρα, με
σπουδές υπολογιστών και έρωτα
το τραγούδι. Φωνή γλυκιά, ρομαντική,
χαρακτηριστική. Κάνει το πέρασμά του
από γνωστό reality show, «κερδίζει» το
δικό του κοινό και προχωρά με σταθερά
βήματα. Σήμερα, εμφανίζεται σε πλήθος
νυχτερινών κέντρων σε Πάτρα και Αθήνα,
ενώ η δουλειά του θα βρει σύντομα τη
δισκογραφική της έκφραση. Θαυμάζει το
Φοίβο Δεληβοριά και εκτιμά το καλλιτεχνικό ήθος. Ο Πέτρος Πυλαρινός ξέρει τι
θέλει και το διεκδικεί. Και αν συναντήσει
κανένα κόμπλεξ ή ενοχή, τους ρίχνει μια
και τα στέλνει στο «βυθό».
Τα reality και η προκατάληψη. Πώς
το διαχειρίζεσαι; Θεωρώ πως οι προκαταλήψεις πρέπει να αντιμετωπίζονται
εξατομικευμένα. Χρειάζεται ανοιχτό μυαλό πρώτα από την πλευρά μου, ώστε να
δεχτώ ότι κάποιος σχημάτισε μια πλα-
σματική εικόνα για μένα, πριν ακόμα με
γνωρίσει, αλλά και από την άλλη πλευρά,
ώστε να δεχτεί αυτή η γνώμη να αλλάξει.
Βασιζόμενη πια, σε αυτό που είμαι πραγματικά.
Τα live σου στην Πάτρα συγκεντρώνουν πολύ κόσμο. Τι τους τραβάει σε
σένα; Καλά δεν γέμισα και το Παμπελοποννησιακό! Δεν γνωρίζω γιατί έρχεται ο
κόσμος, ξέρω μόνο ότι είμαι τυχερός που
έχω τέτοιους μουσικούς δίπλα μου. Μαζί
προσπαθούμε να φτιάξουμε ένα κλίμα
που λείπει. Να παίζουμε καλή μουσική,
χωρίς τα κόμπλεξ του τύπου «αυτό είναι
mainstream,αυτό είναι έντεχνο…».
τραγουδίστριας με ένα σάντουιτς μέσα.
Ακριβώς όμως επειδή η μουσική γίνεται
δουλειά, σπάνια περνάω καλά σε «μεγάλη
πίστα». Ακόμη και ως πελάτης.
Αν μπορούσες να περιγράψεις με ένα
τραγούδι το καρναβάλι της Πάτρας, ποιο
θα ήταν αυτό; Επειδή έχω μια ιδιαίτερη
σχέση με τα παιδιά, το «Βάλτε τις μάσκες»
από το καρναβάλι των μικρών.
Το ωραιότερο τραγούδι για καληνύχτα… «Ο Βυθός σου» του Μιχάλη Χατζηγιάννη με στίχους της Ελεάννας Βραχάλη.
Έχεις βρεθεί και σε μεγάλα νυχτερινά
κέντρα. Αλήθεια, τι κρύβεται εκεί;
Όσα δε φαντάζεσαι… Ο κόσμος που διασκεδάζει μια φορά στο τόσο σε κάποια
από τις μεγάλες πίστες, ξεχνάει ότι για
κάποιους αυτό είναι απλώς μια δουλειά.
Τι κρύβεται λοιπόν; H σχολική τσάντα της
49
Ονίκ Κετσογιάν
ΗΘΟΠΟΙΟΣ, Ετών 36
Υποκριτής και θεατής
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου
Π
οια είναι άραγε η χημεία της
υποκριτικής; Τι χρειάζεται για να
είναι κάποιος αυτό που λέμε «καλός ηθοποιός»; Οι περίτρανες δραματικές
σχολές, η τύχη, η Επίδαυρος; Ο αρμένικης
καταγωγής Ονίκ Κετσογιάν (μεγαλωμένος
στην Πάτρα) ανήκει σε εκείνη την πάστα
των καλλιτεχνών που απλά «το έχουν».
Τα υπόλοιπα είναι μάλλον φυσική απόροια... Η πρόσφατη συμμετοχή του στον
«Οιδίπους τύραννος» σε σκηνοθεσία του
Cezaris Grauzinis για το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2012, καθώς και στις
ταινίες «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» (2011)
του Γ. Σμαραγδή και «Απόσταση Επαφής»
(μικρού μήκους) των Π. Βαλσαμίδη και
Δ. Παπαροϊδάμη, είναι μερικές από τις αξιώσεις του. Εκφραστική δύναμη, πρόσωπο
που «χορεύει» και κουβέντες βαθιές. Παρατηρητής, ρεαλιστής και φιλοσοφημένος.
Και αν «ό,τι γεννιέται σε μια παράσταση,
50
μετά από λίγο πεθαίνει», όπως λέει, η αύρα
του Ονίκ επιβιώνει. Ίσως αυτό είναι που
κάνει έναν ηθοποιό καλό.
Παρουσιάζεις μια ιδιαίτερη έφεση στους
δραματικούς ρόλους ή σε αυτούς αντιστοίχως μιας μαύρης- ας πούμε- κωμωδίας... Γιατί;
Μια αυθόρμητη απάντηση στο ερώτημά
σου θα εξηγούσε αυτή την έφεση σε μια
απλή σύμπτωση. Η γνώμη μου είναι πως
στις συγκεκριμένες συνεργασίες η αρχική
επιλογή του σκηνοθέτη βασίστηκε στην
ταύτιση της φυσιογνωμίας με τις απαιτήσεις
των αντίστοιχων ρόλων. Από την πλευρά
μου κριτήριο επιλογής ήταν μια εν δυνάμει υγιής συνεργασία σε συνδυασμό με τη
δημιουργία προσωπικού κινήτρου.
Επίδαυρος. Η απόλυτη καταξίωση ενός
ηθοποιού;
Η εντύπωσή μου είναι πως η αναγνώριση
της αξίας έρχεται, όχι απαραίτητα και μόνο
από την παρουσία σε έναν τέτοιο χώρο,
αλλά από τα αξιολογικά κριτήρια του κοινού, σε βάθος χρόνου… Η δουλειά του
θεάτρου είναι θνησιγενής. Ό,τι γεννιέται σε
μια παράσταση μετά από λίγο πεθαίνει…
Το κοινό λοιπόν είναι αυτό που βλέπει,
προσλαμβάνει, αξιολογεί και συγκεντρώνει
αυτά τα στοιχεία τα οποία αποτυπώνουν
την άποψή του όσον αφορά στην απόδοση μιας ερμηνείας.
Δεδομένων των συνθηκών, το κοινό
έχει πλέον απαιτήσεις. Αυστηρές απαιτήσεις. Σε αγχώνει αυτό;
Θεωρώ πως η απαίτηση του κοινού σήμερα καταγράφει μίαν ανάγκη. Ενδεχομένως
την ανάγκη να ανεβαίνει ο πήχης. Προσωπικά αυτή η απαίτηση, όχι, δεν με αγχώνει. Θα έλεγα το αντίθετο… Λειτουργώ
με αυτοκριτική στις πρόβες. Αλλά και κατά
το χρονικό διάστημα των παραστάσεων.
«Μπαίνω» στη θέση του θεατή και συνεχώς
θέτω ερωτήματα, παρατηρώ. Η συνεχής
αναζήτηση είναι για μένα πηγή ζωής.
έχει τη συμβατική κούραση που μπορεί
να εννοούμε.
Πόσο εύκολο είναι να «τσαλακώνεις»
το πρόσωπό σου για τις ανάγκες ενός
ρόλου;
Η αίσθηση που έχω είναι πως αυτό το
λεγόμενο «τσαλάκωμα» που αναφέρεις
προκαλείται όταν ξεκινάς ακόμα να διαβάζεις το κείμενο. Αυτό προκύπτει μέσα
από μια εσωτερική αλλαγή, δημιουργείται
μια αφύπνιση, δεν είναι αυτοσκοπός. Σε
κάποιες περιπτώσεις απαιτείται μια εκφραστική δυναμική.
Σου αρέσουν τα έργα που χρειάζονται
μια δεύτερη ανάγνωση ή αυτά που δίνονται στο πιάτο...;
Νομίζω πως κάποια πράγματα στη ζωή
δεν προσφέρονται εύκολα -και καλώς
κατά την γνώμη μου. Δεν υπάρχει κάποια
συνταγή.
Έπαιξες Μπέκετ. Πόσο γερό στομάχι
χρειάστηκε για να τα βγάλεις πέρα;
Τα έργα του S.Beckett έχουν συγκεκριμένο τρόπο γραφής. Για ένα αποτέλεσμα
απαιτείται συλλογικότητα. Η συνεργασία
που είχα με όλους τους συνεργάτες ήταν
πραγματικά άψογη. Όταν κάνεις κάτι που
σε συνεπαίρνει και το έχεις επιλέξει, δεν
να κρατηθεί μια σχέση με την προοπτική
της συζυγικής συμβίωσης. Αν δηλαδή η
ζωή είναι ομορφότερη, όταν μοιράζεται.
Τι σε σκοτεινιάζει πολύ;
Αυτά που με «σκοτεινιάζουν» είναι η αγένεια, η αδικία, η αδιαλλαξία, η αισθητική
ρύπανση, η αδιακρισία και η ασέβεια.
Απόσταση επαφής. Μίλησέ μας λίγο για
αυτή την εμπειρία.
Η «Απόσταση Επαφής» είναι μια ταινία με
κεντρικό της θέμα αυτό ακριβώς… Το
πόσο μεγάλη ή μικρή είναι η απόσταση
επαφής δυο ανθρώπων. Οι σχέσεις των
δυο φύλων στις σημερινές συνθήκες της
κοινωνίας είναι δύσκολες. Γινόμαστε μια
κοινωνία ακοινώνητων ατόμων, περισσότερο ίσως μοναχικοί. Κατά την ταπεινή
μου εκτίμηση, ένα από τα ερωτήματα που
θέτει η ταινία είναι αν και κατά πόσο αξίζει
51
Theo Komp
Θεοφάνης Κοσμόπουλος, Dj & music producer, ετών 28
Υπόθεση Techno
απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΣΑΤΣΟΥ
Ε
χει εμφανιστεί σε πασίγνωστα
venues του Λονδίνου, όπως
το Egg, το Nomad, Pacha και
Rhythm Factory. Κυκλοφόρησε τη μουσική του με τα labels Mind Ability, Keep
Out Recordings, Deep και Solid Track
Recordings. Σήμερα, είναι το κεντρικό
πρόσωπο πίσω από τη Minimal Force
Records και συνεχίζει την παραγωγή με
μεγάλη επιτυχία. Μιλά για τον «παλμό» της
techno, τις μόδες και τα ναρκωτικά. Ο dj
Theo Komp δίνει στη ρουτίνα μας το beat
που της χρειάζεται.
Ποιο είναι το κλειδί της ακουστικής ευχαρίστησης πίσω από κάθε track που
για πολλούς θεωρείται μονότονο;
Όσο λιγότερο ξέρεις ένα είδος μουσικής,
τόσο ευκολότερο είναι να το χαρακτηρίσεις.
Η techno ή η minimal είναι είδη τα οποία
δεν μπορούν να αποδοθούν από μέτρια
ηχοσυστήματα. Η techno είναι «παλμός», τον
οποίο τον αισθάνεσαι μόνο όταν βρίσκεσαι
σε ένα club με μεγάλο ηχοσύστημα. Όχι
ακούγοντας αποσπασματικά ένα κομμάτι.
52
Η γνησιότητα ενός καλού dj έγκειται
στην ικανότητά του να «παράγει» μουσική;
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω κανένα καλό
dj που να μην «φτιάχνει» μουσική.
Κρεπάλες, ναρκωτικά, άσωτος βίος. Χαρακτηριστικά που στιγματίζουν την ηλεκτρονική μουσική…
Sex, drugs and rock 'n roll είναι το μότο,
κανείς δεν είπε techno... Ισχύει σε μεγάλο
βαθμό, χωρίς να με ενοχλεί προσωπικά.
Στην εποχή μας μου φαίνεται αστείο το
να πιστεύει κανείς ότι φταίει κάποιο είδος
μουσικής για τη χρήση των ναρκωτικών ή
τον «άσωτο βίο». Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.
Ζούμε στην εποχή της έξαρσης των
genres. Indie, ambient, dubstep και πάει
λέγοντας. Αλήθεια θεωρείς πως το είδος
σου είναι ίσως το μοναδικό με άπειρες
δυνατότητες μετεξέλιξης;
Πάντα θα υπάρχουν καινούργιες τάσεις και
μόδες και αυτό δεν είναι κακό, όπως για
παράδειγμα συμβαίνει με την deep house
σήμερα. Πάντως παραδοσιακά, στα μεγαλύτερα clubs του κόσμου και τα καλά events
σχεδόν πάντα παίζουν techno. Είναι κάτι
που θα εξελίσσεται τόσο, όσο πρέπει.
Ναι. Το Μinistry of Sound είναι σούπερ
καταξίωση. Απομυθοποιείται;
Είναι σίγουρα ένας θρύλος. Είχα τη δυνατότητα να παίξω μέσω ενός project σε
συνεργασία με έναν φίλο και όχι ως «Theo
Komp». Χαίρομαι που είχα αυτή την εμπειρία, αλλά πλέον δεν είναι η πρώτη μου
επιλογή.
Την Πάτρα δεν την ξεχνάς. Μνήμες;
Τα πιο αγαπημένα μου πρόσωπα θα είναι
πάντα εκεί και όσο τρελό και αν ακούγεται,
ξαφνικά η Πάτρα αποτελεί ένα μαγευτικό
προορισμό διακοπών. Τ
Για νέα του Theo Komp, επισκεφτείτε: https://www.facebook.
com/Th.Komp, Beatport & Resident Advisor.
ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΓΥΨΟΣΑΝΙΔΩΝ - ΨΕΥΔΟΡΟΦΩΝ, ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΕΙΣ
ΜΕΡΑ | ΝΥΧΤΑ
Από τοΝ Λάμπρο Αραπάκο • φωτογραφίΕΣ Γιαννησ κυλπασησ
ΜΕΡΑ: Μιχάλης Γραμματικόπουλος
27, ψαροπώλης- κοινωνικός λειτουργός
Ξ
υπνάει στις 5.30 το πρωί και πηγαίνει στο ψαράδικο, Ζαΐμη και Ρήγα
Φεραίου, ετοιμάζει τα ψάρια που
έχουν αγοράσει από την Ιχθυόσκαλα και
υποδέχεται τους πρώτους πελάτες. Κατά
τις 9, αλλάζει ρούχα και κατευθύνεται στο
Σύλλογο για την Ψυχική Υγεία- ΣΟΨΥ
Πάτρας, για να εργαστεί ως κοινωνικός
λειτουργός.
«Ο πάππους μου άνοιξε το ψαράδικο το
1967, έπειτα το ανέλαβε ο πατέρας μου και
τα τελευταία 2,5 χρόνια ο αδερφός μου
και εγώ». Ο κόσμος αγοράζει ψάρια; «Ο
κόσμος, ενώ θέλει να τα εντάξει στη διατροφή του, δεν αγοράζει, διότι τα θεωρεί
ακριβά. Πριν την κρίση, όλα ήταν διαφορετικά, η μέρα με τη νύχτα… Υπάρχει
μερίδα του κόσμου που γκρινιάζει, δεν
έχει λεφτά και ξεσπάει σε μας, θεωρεί ότι
εμείς ευθυνόμαστε για τις ακριβές τιμές.
Καταλαβαίνουμε απόλυτα τις αντιδράσεις
54
αυτές. Για το λόγο αυτό, πολλές φορές
πουλάμε όσο αγοράζουμε…». Από τα λόγια του, καταλαβαίνω ότι δύσκολα βγαίνει
το μεροκάματο. «Υπάρχουν μέρες που δεν
βγαίνει, αυτές είναι οι κακές στιγμές που
μας στεναχωρούν».
Παρά την γκρίνια εκείνο που αγαπάει
περισσότερο στη δουλειά του είναι η
επικοινωνία με τον κόσμο. Ν’ ανταλλάσσει καλημέρες και να χαρίζει χαμόγελα.
Εννοείται ότι δεν ντρέπεται που είναι
ψαροπώλης. «Κάποιοι θεωρούν ότι είναι
βρώμικη, υποτιμητική δουλειά. Δεν με
νοιάζει», δηλώνει και μου υπενθυμίζει:
«Εξάλλου, κάποιοι μαθητές του Χριστού
ήταν ψαράδες».
Ο Μιχάλης στον ΣΟΨΥ Πάτρας άρχισε
ως εθελοντής, επαγγελματική σχέση
απέκτησε μέσα από το πρόγραμμα της
Κοινωφελούς εργασίας. «Ο ΣΟΨΥ για
μένα είναι η αγαλλίαση της ψυχής μου,
έχω εισπράξει αγάπη και σεβασμό.
Προσπαθώ όλα αυτά που παίρνω να τ’
ανταποδίδω στο μεγαλύτερο βαθμό. Τι
σου έχουν μάθει οι άνθρωποι που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν ψυχιατρική
εμπειρία; «Μού διδάσκουν ότι στη ζωή
τίποτα δεν σου χαρίζεται. Είναι δημιουργικοί, διεκδικούν διαρκώς δικαιώματα,
επιθυμούν μια ζωή μακριά από προκαταλήψεις, ενώ αναζητούν ίσες ευκαιρίες
για εργασία».
Μιλάει αργά, εκπέμπει ηρεμία και δείχνει
ότι τον γεμίζουν και τα δύο επαγγέλματά
του. Τον ρωτάω τι ονειρεύεται. «Να υπάρχουν δουλειές για τον κόσμο. Φτάσαμε
εδώ που φτάσαμε, διότι κοιτάγαμε τον
εαυτό μας». Για σένα τι εύχεσαι; «Να δημιουργήσω οικογένεια με την κοπέλα μου».
ΝΥΧΤΑ: Δημήτρης Χαριτάτος
20, ιδιοκτήτης γραφείου τελετών «Ε
ίναι οικογενειακή επιχείρηση, την
είχε ο παππούς μου, μετά πέρασε
στον πατέρα μου και τώρα την
έχουμε αναλάβει ο θείος μου και εγώ. Είναι
το πρώτο γραφείο τελετών που άνοιξε στην
Πάτρα», εξηγεί ο 20χρονος Δημήτρης που
τη μέρα σπουδάζει στο τμήμα Επιχειρηματικού Σχεδιασμού και Πληροφοριακών
Συστημάτων του ΤΕΙ Πάτρας και τη νύχτα
δουλεύει στο γραφείο τελετών στη Γερμανού 108.
«Ασχολούμαι εδώ και 3 χρόνια, περιμένω
τη νύχτα να χτυπήσει το τηλέφωνο και να
προκύψει κηδεία. Αν υπάρχει ήδη κηδεία,
κανονίζω όλα τα διαδικαστικά: στολισμός,
στεφάνια, εκκλησία, έγγραφα».
Πόσο κοστίζει μια κηδεία; «Μπορεί να
κοστίσει από 700 ευρώ και να φτάσει και
5.000 ευρώ. Αν ο άλλος ζητήσει χρυσά
χερούλια ή λουλούδια από τις Μπαχάμες,
είναι λογικό ότι το κόστος θ’ ανέβει». Οι
φτωχοί και οι πλούσιοι φέρονται διαφορετικά στους νεκρούς; «Σίγουρα, υπάρχουν
άνθρωποι που κάνουν υπερβολές στις
κηδείες, για ν’ αποδείξουν ότι έχουν λεφτά.
Αντιμετωπίζουν την κηδεία σαν να είναι
γάμος και στολίζουν τον νεκρό και την εκκλησία με την Άρτα και τα Γιάννενα».
Κουβεντιάζοντας μαζί του, καταλαβαίνω ότι
είναι άνετος με το επάγγελμά του. «Είναι μια
δουλειά που βγάζεις καλά χρήματα. Και
εκτός αυτού, είναι τιμή ν’ ασχολείσαι με τον
νεκρό, είναι σημαντικό να τον περιποιείσαι,
να τον βάφεις, να τον πηγαίνεις στην εκκλησία, να τον κουβαλάς στο νεκροταφείο». Άρα,
είσαι απόλυτα εξοικειωμένος με το θάνατο.
«Όταν ήμουν 12 ετών, έχασα τον πατέρα
μου και αυτό ήταν δύσκολο. Είχε τραβήξει
πολλά με την υγεία του και καλύτερα που
ξεκουράστηκε. Δεν τρομάζω, ούτε φοβάμαι
το θάνατο».
Οι φίλοι του πάντως τον πειράζουν που
κάνει αυτή τη δουλειά. «Ένας πολύ καλός
μου φίλος μ’ έχει γράψει στο κινητό του
“κοράκι” και γελάμε πολύ».
Ο Δημήτρης ένα μόνο δεν αντέχει στη
δουλειά του. Το λευκό φέρετρο, που
σημαίνει ότι κάποιος νέος ή ανύπαντρος
πέθανε. «Με τσακίζει αυτή η κηδεία», αναφέρει και συνεχίζει: «Ποτέ δεν έρχεται στο
γραφείο τελετών κάποιος γονιός που έχασε το παιδί του».
Στο τέλος τον ρωτάω τι είναι θάνατος. Η
απάντησή του με φορτώνει με σιωπή. «Είναι
ένας δρόμος προς κάτι διαφορετικό.
Ο θάνατος δεν είναι κάτι κακό, σίγουρα
είναι δύσκολο να χάσεις έναν δικό σου άνθρωπο, όμως για να συμβαίνει αυτό, υπάρχει κάποιος λόγος. Μπορεί κάπου άλλου να
ταξιδεύουμε και να είναι πολύ καλύτερα.
Για να φεύγουμε από τη ζωή, πάει να πει
ότι δεν έπρεπε να βρισκόμαστε εδώ…». T
55
Γιώργος
Γαλάνης,
αντιπρόεδρος
της φωτογραφικής λέσχης
Πάτρας
«Ηδύφως»
56
Πατρινό καρναβάλι
Αύγουστος του χειμώνα
Μάσκες που απελευθερώνουν, ξενύχτια που δεν κουράζουν,
τέχνες και έρωτες στα γρήγορα. Δρόμοι, παρέες, γιορτή.
Εδώ, το εφήμερο είναι αυθεντικό και χαοτικό. Εξάλλου, στο
τέλος όλα θα καούν…
Ζητήσαμε από 6 Πατρινούς που ασχολούνται με τη
φωτογραφία να αποτυπώσουν τη δική τους καρναβαλική
στιγμή. Τη στιγμή του αυτοσχεδιασμού, της έκρηξης, της
έμπνευσης. Χωρίς ενοχές -έστω και για λίγες μέρες.
Παίξε. Τώρα.
Επιμέλεια: Λάμπρος Αραπάκος
57
58
< Στέλιος
Κουτρουμπάνος,
φωτογράφος
της ομάδας
allREDy
Νίκος Υφαντής, πρόεδρος της φωτογραφικής λέσχης Πάτρας «Ηδύφως»
Νίκος Στεργιόπουλος, μέλος της φωτογραφικής λέσχης Πάτρας «Ηδύφως»
< Χαρά
Παπαδοπούλου,
φωτογράφος
59
60
Theo Alexiou,
φωτογράφος
61
Καρναβαλοτάξιδο!
Το «Πλήρωμα 94» στο Σαβιάνο της Ιταλίας
Σε μια μικρή πόλη της νότιας Ιταλίας, έξω απ’ τη Νάπολι, στο Σαβιάνο,
βρέθηκε το Φεβρουάριο μια αντιπροσωπεία από το «Πλήρωμα 94»
του πατρινού καρναβαλιού, για μία εβδομάδα. Οι Πατρινοί ταξίδεψαν ως
εκεί με αφορμή την κορύφωση του τοπικού καρναβαλιού και στόχο
τη γνωριμία με τους ντόπιους καρναβαλιστές και την απόκτηση γνώσης
και εμπειρίας σχετικά με το «Καρναβάλι του Σαβιάνο».
Τελικά η αποστολή αποδείχτηκε μια ζωντανή διαφήμιση του πατρινού
καρναβαλιού εκτός συνόρων. Η πολύ καλή οργάνωση της εκδρομής
και η υποδειγματική υποδοχή των Ιταλών κατέστησε αυτό το
καρναβαλοτάξιδο πολλαπλά επιτυχημένο!
Επιμέλεια: Λάμπρος Αραπάκος • Φωτογραφίες: Πλήρωμα 94
62
Τ
α «Καρναβαλοτάξιδα» είναι ένας θεσμός που το «Πλήρωμα 94» καθιέρωσε το 2008 και έχουν ως προορισμό τους πόλεις με αποκριάτικο ενδιαφέρον και στόχο τους τη μεταλαμπάδευση
στοιχείων του πατρινού καρναβαλιού
εκτός Πάτρας, τη συμμετοχή των μελών
της αποστολής στα τοπικά δρώμενα και
την ανταλλαγή εμπειριών. Ήδη η αστική
μη κερδοσκοπική εταιρία «Πλήρωμα 94»
-ξεπήδησε από τα σπλάχνα του Πατρινού
Καρναβαλιού και αποτελεί συνέχεια της
ομώνυμης Καρναβαλικής Ομάδας- έχει
ταξιδέψει με αυτό τον τρόπο σε Τρίκαλα,
Λαγανά, Μεσολόγγι, Αθήνα και Ζάκυνθο.
Το «Καρναβαλοτάξιδο» στο Σαβιάνο ήταν
το πρώτο εκτός Ελλάδος και χαρακτηρίστηκε από μια σειρά καινοτομίες. Οι πατρινοί ταξιδιώτες φιλοξενήθηκαν στην ιταλική πόλη από ντόπιους καρναβαλιστές,
συμμετείχαν μαζί τους στα καρναβαλικά
δρώμενα της πόλης και παρέλασαν ως τι-
μώμενη αποστολή στο Καρναβάλι του Σαβιάνο. Η εκδρομή στην Ιταλία εμπλουτίστηκε και από άλλες δράσεις πολιτιστικού
ενδιαφέροντος (μονοήμερη εκδρομή στη
Ρώμη, επίσκεψη στην Πομπηία, ξεναγήσεις στη Νάπολι και στη γειτονική πόλη
Νόλα, επισκέψεις σε μουσεία, συνάντηση
με την Ελληνική Κοινότητα Νεαπόλεως
και Καμπανίας, παιχνίδι θησαυρού καθ’
όλη τη διάρκεια του ταξιδιού κ.ά.).
Ανταλλαγή επισκέψεων
Το «6ο Καρναβαλοτάξιδο» εξάλλου αποτέλεσε την πρώτη φάση μιας ενδιαφέρουσας ανταλλαγής, καθώς αντίστοιχη
40μελής αντιπροσωπεία από την πόλη
του Σαβιάνο θα ταξιδέψει ως την Πάτρα
τον Μάρτιο, θα φιλοξενηθεί με τη σειρά
της από μέλη του Πληρώματος 94 και θα
συμμετάσχει σε όλες τις εκδηλώσεις της
κορύφωσης του Πατρινού Καρναβαλιού
2013, το τελευταίο τριήμερο. Η χρονική
απόσταση πέντε εβδομάδων που χωρίζει
φέτος τα Καρναβάλια της Ιταλίας και της
Ελλάδας έδωσε στις δυο πλευρές τη δυνατότητα να ανταλλάξουν αυτές τις εβδομαδιαίες επισκέψεις, χωρίς να στερηθούν
καρναβαλική δράση στα μέρη τους.
Στιγμές απίστευτης συγκίνησης
«Αυτό που μας εντυπωσίασε στο Σαβιάνο» αναφέρουν τα μέλη του 94, «ήταν η
φιλόξενη διάθεση των ανθρώπων που
άνοιξαν τα σπίτια τους και τις καρδιές
τους για μας. Ο φιλελληνισμός τους μας
εξέπληξε ευχάριστα, οι βραβεύσεις και οι
αναφορές που είχαν προετοιμάσει για μας
ξεπέρασαν κάθε μας προσδοκία, οι δε
σχέσεις που αναπτύχθηκαν αγγίζουν το
επίπεδο της φιλίας, παρά την απόσταση, τη
δυσκολία στην επικοινωνία λόγω γλώσσας και την έλλειψη οποιασδήποτε προηγούμενης επαφής… Δεν θα ξεχάσουμε τα
κεράσματα, τους κοινούς μας χορούς, τα
πάρτι και τις διασκεδάσεις, τις σχέσεις που
αναπτύχθηκαν στα σπίτια, στους χώρους >
63
συγκέντρωσης, στους δρόμους, στις παρελάσεις, στα μαγαζιά. Και στα σίγουρα δεν
θα ξεχάσουμε την υποδοχή της ελληνικής
αποστολής, κατά τη διάρκεια της μεγάλης
παρέλασης του καρναβαλιού τους: Συρτάκι, “Πατρινό καρναβάλι για πάντα” και ο
ελληνικός εθνικός ύμνος έπαιζαν στη διαπασών σε ολόκληρη την πόλη για λογαριασμό μας. Και η ελληνική σημαία πάνω
σε ένα άρμα, στο πατάρι, στα μπαλκόνια
τους, παντού. Στιγμές απίστευτης συγκίνησης μας πρόσφεραν οι Ιταλοί».
Αγνό, αυθεντικό καρναβάλι
Πώς είναι το καρναβάλι του Σαβιάνο; «Είναι ένα μικρό μέρος, μια πόλη των 15.000
κατοίκων, με καρναβαλική παράδοση
δεκαετιών, που “βουλιάζει” από τους
επισκέπτες τις μέρες του καρναβαλιού.
Πρόκειται για ένα αγνό καρναβάλι που
θυμίζει Πάτρα δεκαετίας ’80. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι τα εντυπωσιακά
άρματα που κατασκευάζονται στις γειτο64
νιές. Γειτονιές άλλωστε συμμετέχουν στο
καρναβάλι, δεκατρείς στο πλήθος. Είναι
πολιτιστικά σωματεία με νομικό πρόσωπο,
καθένα με την ιστορία και την παράδοσή
του. Στις δύο παρελάσεις –που γίνονται
πάντοτε Κυριακή και Τρίτη– τα άρματα
βγαίνουν στους δρόμους ακολουθούμενα από πεζούς μεταμφιεσμένους. Η
παρέλαση στο Σαβιάνο είναι μία κλειστή
κυκλική διαδρομή που διατρέχει την
πόλη. Οι δεκατρείς καρναβαλικές ομάδες
κινούνται με αργό ρυθμό ανάμεσα σε
πλήθη κόσμου, ακολουθώντας τα άρματα,
και σταματούν σε ειδικά διαμορφωμένα
σημεία όπου οι συμμετέχοντες έχουν τη
δυνατότητα να μιλήσουν στον κόσμο και
να παρουσιάσουν τις στολές και τα χορευτικά τους. Είναι όλα πολύ αυθεντικά, απλά
και όμορφα», σημειώνουν οι πατρινοί
καρναβαλιστές.
Φέτος τιμώμενη πόλη ήταν η Πάτρα, λόγω
των επισκεπτών από το «Πλήρωμα 94».
Κι έτσι σε όλα τα πατάρια της διαδρομής
η ελληνική αποστολή ανέβηκε, χόρεψε,
μίλησε, βραβεύτηκε από τις τοπικές αρχές
και τους ντόπιους καρναβαλιστές και είχε
την ευκαιρία να παρουσιάσει χορευτικά,
στολές και το πατρινό καρναβάλι.
Οι Πατρινοί γύρισαν από την Ιταλία με
τις καλύτερες αναμνήσεις. Συναδέλφωση
καρναβαλιών, φιλικές σχέσεις στηριγμένες
σε κοινά βιώματα, δυνατές εμπειρίες και
μια τεράστια ικανοποίηση που το όνειρο
για ένα καρναβαλοτάξιδο εκτός συνόρων
πραγματοποιήθηκε με τόση επιτυχία.
Ποιος τους πιάνει τώρα! Μαζί με την προετοιμασία της συμμετοχής τους στο Πατρινό Καρναβάλι 2013, σχεδιάζουν ήδη το
επόμενο «Καρναβαλοτάξιδο» εξωτερικού.
Και είναι αλήθεια πως έχουν ήδη κάμποσες ιδέες καρναβαλικών προορισμών. Τ
66
Φελιζόλ και αρώματα
Καρναβάλι. Το γνωστό Πατρινό καρναβάλι. Με τους
χορούς, τον κρυμμένο θησαυρό, τις παντομίμες.
Ο θεσμός που μας κάνει αυτό που είμαστε. Πέρασε από
40 κύματα για να προσδιοριστεί, να προβληθεί και να
επαναπροσδιοριστεί. Εξελίσσεται και δοκιμάζεται.
Δεν σταματά όμως ποτέ ό,τι και αν γίνει. Γιατί όμως αντέχει
ακόμα; Αν πάτε μια βόλτα από τις παλιές σταφιδαποθήκες
του ΑΣΟ, θα καταλάβετε γιατί.
απο τHN ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
67
Θ
α γίνω γραφική. Πολύ κρύο. Πάρα
πολύ κρύο. Αλλά η ατάκα του Βασίλη Παπαϊωάννου με αφόπλισε λίγο.
«Εεε…εντάξει» μου λέει «πάντα τρώγαμε κρύο
στο καρναβάλι. Σχεδιάζαμε τις κατασκευές
μας, κρυώναμε, συνηθίζαμε, το ξεχνάγαμε».
Τόσο απλά. Αλήθεια είναι. Όλοι οι παλαιοί
καρναβαλιστές έχουν αναπτύξει ένα μοναδικό «δέρμα» αντιμετώπισης των συνθηκών.
Και αυτό είναι ωραίο, γιατί βλέποντάς τους
να εργάζονται στα άρματα, χαστουκίζεσαι και
σου φεύγει η ανατριχίλα. Πόσο μάλλον με
την αδιανόητη διάθεση και αυτό-διάθεση των
ανθρώπων εκεί.
Καμία ιδιαίτερη γνώση δεν απαιτείται για να
βρίσκεσαι εκεί. Μόνο όρεξη. Για εκτόνωση
και καλλιτεχνίες. Αυτό είναι το στοιχείο στο
DNA του Πατρινού, που τον κάνει τρελό. Τα
μέλη των πληρωμάτων δουλεύουν εκεί με
μπόλικο μεράκι και φαντασία, αγνοώντας τα
κόστη, τις δυσκολίες και την γκρίνια. Πολλοί
από τους αρχηγούς των πληρωμάτων ήταν
εκεί να μας διαφωτίσουν για όλα. Όπως ο
Αρίστος.
Πλήρωμα 222 «Οι Φιγουράτοι». Με νέες ιδέες,
σύγχρονα κόλπα και ομαδικότητα θα μας
αφήσουν με το στόμα ανοιχτό. «Φέτος έχουμε
68
αυτοκινούμενο άρμα. Στη Νίκαια, τη Βραζιλία,
όλα τα άρματα είναι αυτοκινούμενα. Το κάναμε πέρυσι για πρώτη φορά, το κάνουμε και
φέτος. Η πρωτοπορία εδώ είναι ότι με αυτό
τον τύπο άρματος μπορείς να μπαίνεις και να
βγαίνεις όποια ώρα θέλεις, χωρίς να εξαρτάσαι
από το τρακτέρ. Θεωρώ επίσης ότι είναι πιο
ασφαλές» περιγράφει ο Αρίστος.
25-30 άτομα ασχολούνται καθημερινά με τη
δημιουργία του άρματος του συγκεκριμένου
πληρώματος. «Έχουμε όλοι τις δουλειές μας,
αλλά αφιερώνουμε μεγάλο κομμάτι του ελεύθερού μας χρόνου γι’ αυτό το κομμάτι. Το
αγαπάμε πολύ», λέει. Ο αριθμός των μελών είναι συνήθως συγκεκριμένος. Οι φίλοι και οι
πιστοί. Από εκεί και πέρα, ο αριθμός αυξάνεται. «Έχουμε κάθε χρόνο, από το ’98 που βγαίνουμε με αυτό το γκρούπ, 100 στάνταρ άτομα.
Δε γράφουμε άσχετους, ούτε μας ενδιαφέρει
ο αριθμός», συμπληρώνει. «Τα κόστη τώρα
είναι μια άλλη ιστορία. Η μάλλον, η γνωστή
ιστορία. Είναι αδύνατο να καλυφθεί το κόστος
του άρματος και των γύρω κατασκευών μόνο
από τη συμμετοχή (δηλαδή τη χρέωση της
στολής). Από ό,τι φαίνεται όμως οι καρναβαλιστές μας είναι χρόνια τώρα συμφιλιωμένοι
με αυτή την πραγματικότητα».
«Απ’ το καρναβάλι παίρνεις πάντα συγκεκριμένα πράγματα. Αισθήσεις, εικόνες, συναισθήματα. Ωραία συναισθήματα. Και αν υπάρχει
παραδίπλα ένα κομμάτι που το χαλάει, δε
μας πειράζει. Εξάλλου στην καθημερινότητά
μας την ίδια υπάρχουν πράγματα που μας
ενοχλούν. Και η καρναβαλική κοινωνία, κοινωνία είναι», συμπληρώνει ο Αρίστος. Αποφασίζουν να είναι ένα σχετικά κλειστό πλήρωμα,
γιατί έτσι τους αρέσει. Οι παρασιτικές συμπεριφορές που συνήθως συνοδεύουν το καρναβάλι μας την τελευταία δεκαετία είναι μάλλον
το λιγότερο που τους απασχολεί.
Πλήρωμα 128. «Σαφαριόζοι». Σαφάρι και φασαρία. «Χαρούμενα και καρναβαλικά πράγματα», μας λέει η Κική. «Στόχος δεν είναι να
περάσουμε κάποιο βαθύ νόημα… Δεν είναι
εποχές με μηνύματα. Δεν έχει νόημα να το
κουράσουμε άλλο. Ας ξεφύγουμε λίγο!»,
συμπληρώνει. Και σε αυτό το πλήρωμα οι
συμμετέχοντες είναι παραπάνω από πρόθυμοι
να φτιάξουν τα καλύτερα. Ίσως η αμοιβή τους
τελικά να είναι οι διακρίσεις. Τα περισσότερα
πληρώματα φυσικά έχουν αποσπάσει αρκετές
από το έτος δημιουργίας τους. «Ο ένας με τον
άλλον… Έτσι μεταφέρεται η δεξιοτεχνία και η
γνώση για το σχεδιασμό και την υλοποίηση
των αρμάτων. Καλή θέληση, μεράκι και χρόνο. Αυτά αρκούν» λέει η Κική.
Φέτος οι Πατρινοί θα είναι εδώ. Θα θυμηθούν και πάλι την αξία του καρναβαλιού.
«Τέλος τα “φεύγω ταξίδι το σαββατοκύριακο”.
Υπάρχει διάθεση. Άλλες χρονιές που δεν
είχαμε κανένα πρόβλημα, καμία έννοια και
καμία οικονομική κρίση, έβλεπες τον κόσμο
να πάσχει από μια βαριεστιμάρα… Ο κόσμος
φέτος συμμετέχει, θέλει! Όλες οι ηλικίες.
Τώρα η επισκεψιμότητα είναι άλλο ζήτημα και
σε αυτό έχουμε κάνει λάθη. Δεν είμασταν και
πολύ σωστοί προς τους επισκέπτες μας…»,
τονίζει. Ρεαλίστρια, αλλά πάντα θετική.
Πλήρωμα 106 «Επίκερι». Επικαιρότητα και κερί.
Ο Αντρέας δε φλυαρεί ιδιαιτέρως. Λουσμένος
στο φελιζόλ (αν λέγεται έτσι), μιλάει για τις κατασκευές του πληρώματος, τα «τροχήλατα» με
ένα χαριτωμένο μειδίαμα μόνιμα κολλημένο
στο πρόσωπό του. Γέλασα αρκετά με αυτή τη
φιγούρα. «Να διασκεδάσουμε όπως τις άλλες
χρονιές προσδοκούμε!», μου λέει, μένοντας
απερίσπαστος από τη δουλειά του. Ένα νέο
παιδί που συλλάβιζε δειλά την «καρναβαλική
ποιότητα» και νόμιζες πως θα το μετανιώσει.
Ενώ αποτελεί αναντίρρητα μεγάλο μέρος της
φέτος… Υπέροχος.
«20 χρόνια Καρναβάλι». Ένα
πλήρωμα που από το 1994, σατιρίζει και
γουστάρει. Φέτος γιορτάζει την επέτειο των
20 χρόνων του. Ο Παναγιώτης μιλάει για
τις διεξόδους που προσφέρει το καρναβάλι
και ετοιμάζει παράλληλα ένα κομμάτι από το
άρμα τους. «Το κόστος των αρμάτων είναι μια
ελαφρώς μπερδεμένη και παρεξηγημένη υπόθεση… Βλέπετε καμιά φορά, όταν ζητάμε για
τη συμμετοχή ένα σχετικά υψηλό ποσό πολλοί θεωρούν ότι υπερβάλλουμε. Κάτι που δεν
ισχύει. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της τιμής
προορίζεται να καλύψει τα έξοδα του άρματος.
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι πίσω από
μια τέτοια τιμή κρύβονται πολλά. Μια καλή
παρουσίαση, περίτεχνες κατασκευές και, πάνω
από όλα, επίπεδο», λέει ο Παναγιώτης.
Τα πληρώματα που βλέπεις εκεί, 20-25 στον
αριθμό, είναι αυτά που συντηρούν το καλό
Καρναβάλι. «Πρέπει όλοι να βοηθήσουμε.
Όσο γραφικοί και αν ακουγόμαστε» συμπληρώνει ο Παναγιώτης. «Το Καρναβάλι μάς
φέρνει έσοδα και πνοή στην πόλη. Δε θέλω
να τα ισοπεδώνω όλα, καθώς υπάρχει μεγάλη μερίδα ανθρώπων που βοηθάει για την
εξέλιξη αυτού του θεσμού. Αλλά δεν παύουν
να υπάρχουν και αυτοί που τον αγνοούν».
Πλήρωμα 78
Τον κοίταξα και σκέφτηκα… «εγώ γαμώτο,
έχω κάνει τίποτα ως Πατρινή, για να τονώσω
τη φάση;». Χαμογέλασα και πήγα να βρω τον
Μάριο.
Πλήρωμα 60 «Συκοφάντες». Καπέλα, κατασκευές
δρόμου και μια πρώτη προσπάθεια δημιουργίας άρματος. Έβλεπα τα καπέλα σε σχήμα
σύκου να κάθονται αμέριμνα στην οριοθετημένη περιοχή του γκρουπ και απορούσα.
«Μωρέ να είναι βαριά;». 20 χρόνια βγαίνει ο
Μάριος στο καρναβάλι. Και είναι μόλις 30.
«Είδα σταδιακά ότι ο μόνος τρόπος να παραμείνει αυτός ο θεσμός, ο δρόμος είναι ένας.
Αυτός που βλέπεις εδώ. Η δημιουργία είναι
το πιο σημαντικό μέρος του Καρναβαλιού και
φροντίζουμε κάθε χρονιά για το κάτι παραπάνω» λέει ο Μάριος. «Έρχεσαι εδώ και ξεχνάς
όλα τα υπόλοιπα. Είναι τρομερά αγχολυτικό
και θεραπευτικό» συμπληρώνει. «Δεν περίμενα
ποτέ από τον εαυτό μου ότι θα επιδοθώ σε
αυτό με τόσο ζήλο...» συνεχίζει.
Το καρναβάλι μας. Το Πατρινό Καρναβάλι. Το
πάθος μας. Η ταυτότητά μας. Η μυρωδιά της
πολυεστέρας. Ας αφεθούμε και πάλι... T
69
70
Γιώργος Μπογδανόπουλος
Της είχα πει:
Είστε πολύ όμορφη, το ξέρετε;
Kαι αυτή είπε:
Σας ευχαριστώ πολύ
Γρήγορες σκέψεις, βαθιά νοήματα και τσιγάρα...
Μπαίνοντας στο ατελιέ του, αισθάνεσαι πως μαθαίνεις. Ναι.
«Μαθαίνεις». Για την ιστορία, τις ιδέες, τις συζητήσεις και τις
μοναχικές βραδιές μιας καλλιτεχνικής γενιάς που μας φέρνει
στο μπερδεμένο σήμερα.
Άνθρωπος θερμός, κουβεντιάρης και δάσκαλος. Στέκεται
μπροστά από τους πίνακές του, σίγουρος για αυτούς.
Σίγουρος για τον ίδιο. Οι φιγούρες των έργων του ξυπνούν
αυτή τη ματιά μας, που χάθηκε στα όνειρα του χτες και
τους εφιάλτες του τώρα. «Ζωγραφίζω για να αναπληρώσω
ανεπάρκειες» μου είπε. Και κάπου ανάμεσα
στο όνειρο και τον εφιάλτη με είδα -για μια στιγμή μονάχα- να
φοράω λευκά και να χορεύω.
Στιγμή που ο Γιώργος Μπογδανόπουλος θα ζωγράφιζε
υπέροχα...
Συνέντευξη στHν ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
71
Μ
αθητεύσατε με τον Γιάννη Τσαρούχη και άλλους σπουδαίους
καλλιτέχνες της εποχής. Αλήθεια, τι θα πει «μαθητεύω», όταν μιλάμε
για τέχνη; Επιπλέον, τι σας έμαθαν οι
παρέες σας στην Αθήνα, πέρα από το
κομμάτι της ζωγραφικής;
Ήταν η εποχή της χούντας, το Πολυτεχνείο και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, εποχή μεγάλων πολιτιστικών
και πολιτικών αναζητήσεων και αγώνων.
Με πολλούς σημαντικούς ανθρώπους,
σε πραγματική επικοινωνία μεταξύ τους
και σε πραγματική και άμεση επαφή με
τον κόσμο. Ανακαλύπταμε τον εαυτό μας,
την ελληνικότητα, το λαϊκό πολιτισμό,
την ελεύθερη και αληθινή σκέψη, την
πολιτική. Όλα αυτά, μέσα σε μια τεράστια
κοινωνική συμμαχία. Από τη μία ήταν οι
κρατούντες και από την άλλη, απέναντί
τους, όλοι εμείς. Τώρα φαίνεται απίστευτο,
τότε όμως πιστεύαμε πραγματικά ότι μπορούσαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Κάτι
72
από όλα αυτά επέζησε μέσα μας, αλλά
πολύ σοβαρά τραυματισμένο.
Ερώτημα σχετικά κλισέ: Πώς συνδέεται
η αγιογραφία με τη ζωγραφική; Γιατί
επικρατεί η προκατάληψη ότι η αγιογραφία περιορίζει ή/και φυλακίζει το
κατα πολλούς ελεύθερο από «θεούς»
καλλιτεχνικό πνεύμα;
Την αγιογραφία τη μάθαμε σαν ένα σημαντικό μέρος του λαϊκού πολιτισμού. Είναι
δεκαπέντε αιώνες ελληνικής ζωγραφικής
με διαφορετικούς ζωγράφους, διαφορετικές εποχές, συναντάς ζωγραφικά αριστουργήματα και έργα μέτρια έως αδιάφορα. Η λεγόμενη αδιαφορία του καλλιτέχνη
είναι να μπορεί να σπάει τους νόμους και
τους κανόνες. Αλλά πρέπει να τους ξέρει...
Ποιο καρναβάλι της Πάτρας νοσταλγείτε;
Δεν νοσταλγώ τίποτα. Θυμάμαι όμως τις
προσπάθειες που κάναμε στις αρχές του
’80, να γίνει στο Καρναβάλι κάτι ανάλογο
με αυτό που είχε γίνει στο έντεχνο-λαϊκό
τραγούδι. Φυσικά αποτύχαμε παταγωδώς.
Η έμπνευση τι χρώμα έχει;
Δεν έχω καμμία σχέση με τις λέξεις
«έμπνευση» ή «ταλέντο». Η ζωγραφική έχει
να κάνει με τη δουλειά και με την όσο
δυνατόν μεγαλύτερη συγκέντρωση προσοχής.
Στο μαύρο βρίσκει κανείς την ύστατη
ένταση του λευκού;
Ίσως εννοείτε την ανάδειξη μέσα από το
αντίθετο. Αυτό υπάρχει στη ζωγραφική,
πραγματοποιείται μέσα από αρκετά περίπλοκες διεργασίες.
Πόσο εξαρτημένος είναι ένας καλλιτέχνης από τις «εξαρτήσεις» του;
Σαν άτομο έχω μια εξάρτηση από το κάπνισμα. Σαν ζωγράφος κάνω τη δουλειά
μου τείνοντας σε μεγαλύτερη αυτογνωσία.
Κατα κάποιο τρόπο η ζωγραφική είναι
ένας δρόμος απαλλαγής από τις βαθύτερες και καλά κρυμμένες εξαρτήσεις.
“Δεν έχω καμμία
σχέση με τις λέξεις
«έμπνευση» ή «ταλέντο».
Η ζωγραφική έχει να
κάνει με τη δουλειά
και με την όσο
δυνατόν μεγαλύτερη
συγκέντρωση
προσοχής”
Αργά ή γρήγορα καταλαβαίνεις ότι δεν
αποτελεί απλώς μία εξολοκλήρου νέα
κοινωνική συμπεριφορά;
μπορείς να πετύχεις και πολλά, αν δεν
κάνεις μεγάλες και ουσιαστικές ανατροπές. Είναι αλήθεια ότι ζούμε μια περίοδο
μεγάλου σκοταδιού. Οι κρατούντες αποΠοια είναι η λογική των μορφών στα
δίδουν στους νέους χαρακτηρισμούς για
έργα σας; Και πόσο ενστικτώδης είναι η
τους οποίους είναι υπέυθυνοι αυτοί οι
απόδοσή τους;
ίδιοι. Η υποκρισία, η αναίδεια, ο κυνιΕπιδιώκω μια όσο γίνεται πιο πειστική
σμός ήταν πάντα θεμελιώδεις ιδιότητες
ψευδαίσθηση του οπτικού γεγονότος.
και τρόποι των κρατούντων. Όμως οι νέοι
Αυτό μπορεί να είναι ένα βλέμμα, μία
αργά ή γρήγορα θα μιλήσουν, το ποτάστάση ή μια κίνηση, μια σκιά ή ένα φέγγιμι σιγά-σιγά φουσκώνει και θα ξεχυθεί.
σμα. Ίσως και μια αστραπή ή μια κραυγή
Υπομονή...
χωρίς ήχο. Όλα αυτά, όπως μπορούμε να
Μία συνάντηση, μία κουβέντα που συτα αισθανθούμε οπτικά, με τα μέσα της
γκρατήσατε έως και σήμερα σαν «φυλαζωγραφικής.
χτό»...
Κατά καιρούς έχουν αποδώσει στη νέα Της είχα πει: Είστε πολύ όμορφη, το ξέγενιά τους χαρακτηρισμούς «απολιτίκ»,
ρετε;
«απαίδευτη», «ανεπαρκής» κοκ. Το ότι οι
Kαι αυτή είπε: Σας ευχαριστώ πολύ.
νέοι παρουσιάζουν μια απόσταση από
Ένα έργο που θα αφιερώνατε σήμερα
τα πράγματα προβάλλεται ως αιτία μιας
μαζικής απογοήτευσης ή και συνειδητή στους αρχηγούς μας...
Ξεπερνάω τον υπαινιγμό για τους σηπράξη. Υπάρχει όμως περίπτωση να
μερινούς «αρχηγούς». Ζωγραφίζω, για
μη σημαίνει απολύτως τίποτα; Και να
να αναπληρώσω ανεπάρκειες και για να
επικοινωνήσω με τον κόσμο. Ο μεγάλος
αρχηγός είναι ο κόσμος, ο λαός.
Σε αυτόν απευθύνουμε και αφιερώνουμε
τη δουλειά μας όλοι οι καλλιτέχνες. T
73
πανοσ μανωλοπουλοσ
Απόψεις από ξύλο
Δημιουργικός και παθιασμένος. Συνεχίζοντας μια «παράδοση» χρόνων,
επικεντρώνεται στην τέχνη του χειροποίητου επίπλου, ανανεώνοντας διαρκώς τα
σχέδια και την οπτική του. Καλλιτεχνίες από μασίφ, διαχρονικές γραμμές που
ταιριάζουν σε κάθε γούστο και φιλοσοφία μακράν του συνηθισμένου...
Ο Πάνος Μανωλόπουλος έμαθε να αγαπά την ποιότητα και την υψηλή αισθητική,
οδηγώντας την έννοια «διακόσμηση» σε ένα τελείως άλλο επίπεδο.
Συνέντευξη στHν ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
74
74
Π
όσα χρόνια κάνεις αυτή τη δουλειά; Από πολύ μικρή ηλικία άρχισα να ασχολούμαι. Θυμάμαι τα
καλοκαίρια, στις διακοπές μου, βοηθούσα
τον πατέρα μου στο μαγαζί... Και όταν τελικά ολοκλήρωσα τη στρατιωτική μου θητεία,
μπήκα πολύ πιο ενεργά στο αντικείμενο.
Την τεχνική ποιος στην έμαθε; Ο πατέρας
μου βέβαια. Η έφεσή μου στην τέχνη με
ώθησε στην παρακολούθηση επιπλέον μαθημάτων σε εργαστήριο ζωγραφικής, επίπλων και ξυλογλυπτικής. Κάτι που σίγουρα
ενίσχυσε τις γνώσεις μου.
Η δουλειά σου βασίζεται ως επί το πλείστον στην ξυλογλυπτική; Όχι απαραίτητα.
Κάνουμε ειδικές κατασκευές και φυσικά
κατά παραγγελία. Σε ειδικές διαστάσεις, σχέδια, χρώματα και υφάσματα των προτιμήσεων του πελάτη. Βέβαια βγάζουμε και δικά
μας σχέδια τα οποία προτείνουμε. Το χειροποίητο έπιπλο όμως δεν σημαίνει ότι είναι
απαραίτητα ξυλόγλυπτο. Χρησιμοποιούμε
και μοντέρνες ή και πιο απλές γραμμές.
μπορεί να είναι δύσκολοι, αλλά ο κόσμος
θέλει να αγοράσει χειροποίητο. Έρχεται,
κοιτάζει, συζητάει... Είναι θετικός.
Εσύ πώς προσαρμόζεσαι στα νέα δεδομένα; Πραγματικά, όσο μπορούμε. Μειώνοντας τις τιμές μας και διατηρώντας την
ποιότητά μας.
Ποιά υλικά χρησιμοποιείτε συνήθως;
Καρυδιά, δρυ και οξιά είναι τα κυρίως ξύλα
που χρησιμοποιούμε. Μιλάμε πάντα για
μασίφ ξυλεία. Από εκεί και πέρα τα υλικά
διαφοροποιούνται ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη.
Από πού αντλείς την έμπνευσή σου;
Παρακολουθώ τις εξελίξεις, ενημερώνομαι
και πηγαίνω σε πολλές εκθέσεις. Είτε στην
Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Το ψάχνω αρκετά, ώστε κάθε φορά να γεννάω νέες ιδέες.
Πόσο ικανοποιείται ο πελάτης με ένα
έπιπλο ειδικά γι’ αυτόν; Νομίζω πολύ…
Είναι κάτι «δικό του». Έχει φτιαχτεί για τον
ίδιο και είναι μοναδικό.
Ποια είναι η διαφορά του χειροποίητου
επίπλου από αυτό της μαζικής παραγωγής; Νομίζω η διαφορά είναι αυτονόητη.
Το χειροποίητο είναι άμεσα συνδεδεμένο
με την τέχνη. Αλλά είναι και εξατομικευμένη
υπόθεση... Θα «κοπεί» ένα τραπέζι σε «ένα»
σχέδιο για «έναν» πελάτη. Τα έπιπλά μας δεν
είναι αυτό που λέμε «παραγωγικά».
Πώς αποκωδικοποιείς την καταναλωτική
συμπεριφορά τελευταία; Oι καιροί μας
Ακολουθείτε πολλές γραμμές και πολλά
στυλ... Η ταυτότητά σας όμως ποια είναι;
Εκμοντερνίζουμε το κλασικό έπιπλο. Με
χρώμα και πολλά ακόμη «τρικ», όπως οι
πατίνες χρώματος. Είναι πολλές οι τέχνες
που συγκεράζονται για τη δημιουργία των
επίπλων. Ο ξυλογλύπτης, ο τορναδόρος, ο
επιπλοποιός, ο λουστραδόρος κοκ.
Συνήθως δεν θέλουμε να κάνουμε τη
δουλειά των γονιών μας... Εσένα σου
αρέσει; Με εμένα δεν συμβαίνει αυτό. Είναι
πολύ δημιουργική και ευχάριστη. Όταν δεν
έχω τι να κάνω, μπορώ να κατέβω στο εργαστήριο και να πειραματιστώ για όση ώρα
θέλω. Με τα ξύλα, τις βαφές... Δεν πλήττω
ποτέ.
Σκέφτεσαι ότι κάποια στιγμή μπορεί να
απογοητευτείς; Όσο αγαπάς κάτι πολύ, δεν
απογοητεύεσαι. Με αγγίζουν οι αλλαγές,
αλλά δε με αλλοιώνουν πολύ. Τ
Έκθεση & Εργαστήρι
Πατρών-Πύργου 35, Παραλία Πατρών
2610 526 036
Έκθεση
Καραϊσκάκη 167 & ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΗΣ, Πάτρα
2610 225 762
75
75
76
76
ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΗΜΟΥ
mix and match
Με περίμενε στα σκαλάκια του θεάτρου «Απόλλων», περπατήσαμε στην
πόλη και ο ήλιος από τις αλκυονίδες εδώ… Σταματήσαμε στην «Ποικίλη
Στοά», ήπιε κρύο τσάι με μέλι, ενώ μιλούσε για τα «Κόκκινα φανάρια»
που πρωταγωνιστεί, την πορνεία, την πόλη που γεννήθηκε και δεν έχει
επισκεφτεί από τότε που έφυγε.
Άμεση, όμορφη, ερωτεύσιμη, ανεπιτήδευτη, σχεδόν ονειρική.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ
Η
ρθες στην Πάτρα με την παράσταση «Το χέρι» του Τιμ Κράουτς. Μια δουλειά που παρουσιάστηκε στην Αθήνα για δύο σεζόν και
μιλάει για ένα κορίτσι που αποφάσισε
να σηκώσει το χέρι της ψηλά και να το
κρατήσει.
Το κορίτσι αυτό ζει σε μια μικροαστική
κοινωνία και βαριέται. Αποφασίζει σε
ηλικία 10 ετών στο πλαίσιο των τεστ που
κάνουν τα παιδιά, για να δοκιμάσουν τα
όρια τους, να σηκώσει το χέρι της ψηλά.
Έπειτα, της συμβαίνουν διάφορα γεγονότα
που την αναγκάζουν να το κρατάει πάντα
ψηλά. Μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία, γίνεται
εκμεταλλεύσιμο προϊόν από εικαστικούς
καλλιτέχνες. Η παράσταση είναι ένα βαθύ
σχόλιο για τη μοντέρνα τέχνη αλλά και τη
τάση του ανθρώπου να παίζει με τα όριά
του. Δεν πρόκειται για αληθινή ιστορία.
Ένας Ινδός, βέβαια, για θρησκευτικούς λόγους είχε το χέρι του ψηλά πάνω από 20
χρόνια, το οποίο έχει παραμορφωθεί, έχει
γίνει σαν το μουσικό όργανο ούτι.
Και από το «Χέρι» στα «Κόκκινα Φανάρια»… τρέξιμο.
Αυτή τη στιγμή, το χρειάζομαι στη ζωή
μου. Μ’ αρέσει που τρέχω, με βρίσκω
ήσυχα μέσα σ’ αυτό. Έχω ανάγκη αυτούς
τους γρήγορους ρυθμούς.
Κουραστήκατε πολύ μέχρι ν’ ανέβουν
τα «Κόκκινα Φανάρια»…
Κάναμε 4 μήνες πρόβες. Έχει πολλές σωματικές απαιτήσεις και νομίζω ότι είναι αρκετά ακραίο στον τρόπο που έχει στηθεί.
Υποδύομαι την πόρνη Μαρίνα, το ρόλο
που είχε κάνει η Κατερίνα Χέλμη στην ταινία. Είναι η μόνη ηρωίδα του έργου που
μπορώ να συναντηθώ, διότι είναι απόλυτα
ερωτευμένη μ’ έναν άντρα. Έχει τεράστια
ανάγκη να είναι μαζί του. «Θα φαρμακωθώ Ντόρη», του λέει. Βρίσκεται σε μια συνθήκη τελείως παράλογη, αλλά παρ’ όλα
αυτά επιμένει να είναι πιστή –με το δικό
της τρόπο– στον άντρα αυτό.
Έχεις βιώσει τόσο ακραία τον έρωτα;
Όχι, αλλά θα ήθελα. Αν και όταν ερωτεύομαι, ερωτεύομαι απόλυτα –μόνο έτσι μπορώ να καταλάβω τον έρωτα.
Γιατί υπάρχει «φασαρία» από τα μέσα για
τα «Κόκκινα Φανάρια»;
Ειλικρινά δεν ξέρω, δεν έχω ασχοληθεί
καθόλου, το θεωρώ γελοίο. Εγώ χαίρομαι που η παράσταση είναι γεμάτη κάθε
βράδυ.
Κάνεις έρευνα, πριν υποδυθείς ένα
ρόλο;
Γενικότερα, μ’ αρέσει να κάνω έρευνα
πριν από κάθε ρόλο. Για τα «Κόκκινα φανάρια», ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο
Κωνσταντίνος Ρήγος, έκανε μια συνολική
έρευνα από συνεντεύξεις εκδιδόμενων
γυναικών έτσι ώστε να μάθουμε στοιχεία
για τη δουλειά τους. Την περίοδο που
κάναμε πρόβες, περπάτησα στην Τρούμπα.
Παρατήρησα ότι δεν υπάρχει τίποτα που
να θυμίζει την εποχή εκείνη, το μόνο >
77
που έχει μείνει είναι η πρόσοψη από ένα
καμπαρέ. Επίσης, διάβασα βιβλία για την
τότε Τρούμπα.
Τι σου έκανε περισσότερη εντύπωση
από τη μελέτη αυτή;
Όταν έφτανε στον Πειραιά ο αμερικανικός
στόλος, κατέβαιναν στο λιμάνι και εργάζονταν ως πόρνες ακόμα και γυναίκες
που δούλευαν στα σπίτια ως υπηρέτριες.
Επίσης, έκαναν σεξ και με 100 άτομα την
ημέρα.
Τι σκέφτεσαι για τις γυναίκες αυτές;
Θεωρώ απόλυτα φυσιολογική αυτή τη
δουλειά, αν είναι επιλογή της γυναίκας.
Μην ξεχνάς ότι το επάγγελμα αυτό στην
Αρχαία Ελλάδα ήταν τιμώμενο.
Ο παππούς και η γιαγιά σου, όπως
πάρα πολλοί Έλληνες, έφυγαν στον
Εμφύλιο για την Τασκένδη. Εκεί γεννήθηκαν και οι γονείς σου κι εσύ. Πότε
επιστρέψατε;
Όταν ήμουν δύο ετών.
78
Έχεις πάει από τότε;
Όχι, ποτέ. Ο πατέρας μου πηγαίνει συχνά, η μητέρα μου έχει πάει δύο φορές
από τότε που επέστρεψαν. Θέλω πολύ
να πάω, το έχω ανάγκη, απλώς δεν έχει
βρεθεί ο χρόνος. Η βασική γλώσσα των
γονιών μου είναι τα ρώσικα.
Εσύ ξέρεις;
Καταλαβαίνω, μιλάω, δεν ξέρω γραμματική και δεν ξέρω να γράφω.
Η μαμά σου είναι γιατρός και ο μπαμπάς σου αρχιτέκτονας. Έφεραν αντιρρήσεις, όταν τους είπες να γίνεις ηθοποιός;
Είχα απόλυτη στήριξη, είναι άνθρωποι
που τους αρέσει πολύ το θέατρο. Ως
πιτσιρίκα δεν έβλεπα θέατρο, στην τρίτη
λυκείου ήρθαν έτσι οι συγκυρίες και το
αποφάσισα. Ήταν ξαφνική επιλογή. Στα
17 μου μπήκα στο Εθνικό.
Φοβάσαι ότι μπορεί να υπάρξει σεζόν
που δεν θα έχεις δουλειά;
Φυσικά και μπορεί να υπάρξει. Το θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό, θα βρω να
κάνω κάτι άλλο. Θα πάω να δουλέψω σ’
ένα εστιατόριο για παράδειγμα. Δε με φοβίζει, έτσι είναι τα πράγματα… Εκτός από
το θέατρο, κάθε Σάββατο, παίζω μουσική
σ’ ένα μαγαζί στα Εξάρχεια, στο Βυσσινόκηπο.
Τι μουσική παίζεις;
Alternative. Μπορεί ξαφνικά εκεί που
παίζω ροκ, να παίξω κάτι άσχετο. Είμαι
λίγο mix and match. Με χαλαρώνει πολύ
να παίζω μουσική.
Ποιο ελάττωμά σου θα ήθελες να διώξεις;
Έχω πολλά. Είμαι χαοτικός άνθρωπος.
Προσπαθώ τα ελαττώματα να τα κάνω
προτερήματα. Μπορεί να έχω ένα κείμενο
μπροστά μου και να επικρατεί το απόλυτο χάος. Αν αυτή την ενέργεια του χάους
τη διοχετεύσω δημιουργικά, μπορεί να
βγει κάτι χρήσιμο.
Η καθημερινότητά σου είναι χαοτική;
Εντελώς, δεν τα πάω καλά με τη καθημερινότητά μου, δεν μπορώ να τη διαχειριστώ. Είμαι άνθρωπος που δύσκολα βάζω
τον εαυτό μου σε τάξη στη ζωή μου. Στη
δουλειά μου, μπαίνω σε τάξη, στη ζωή
μου με τίποτα.
Η Πάτρα τι αίσθηση σου δίνει;
Είναι όμορφη. Μ’ αρέσει που περπατάω
στα στενά στο Κάστρο, είναι συγκινητική
πόλη.
Θα ερχόσουν να δουλέψεις στο
ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας;
Ανάλογα με την πρόταση. Θα ήθελα να
έφευγα από την Αθήνα και να ερχόμουν
στην πόλη σας. Τ
“Όταν έφτανε
στον Πειραιά
ο αμερικάνικός
στόλος,
κατέβαιναν
στο λιμάνι και
εργάζονταν ως
πόρνες ακόμα
και γυναίκες
που δούλευαν
στα σπίτια ως
υπηρέτριες”
79
Night and Day
«Θέλω να παίξουμε μουσική όρθιοι στην
επιφάνεια της θάλασσας…»
Tους άκουσα για πρώτη φορά στο Νότο. Κατ’ ευθείαν μ’ έβαλαν στο κόλπο
τους: Swing Swing Swing… Η μουσική τους σε ταξιδεύει στην Αμερική
του '30, τότε που οι άνθρωποι είχαν το ταλέντο να παραμερίζουν κρίσεις
και πόνους και να χορεύουν.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΜΠΡΟ ΑΡΑΠΑΚΟ • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ
80
Τ
ι ακούει κάποιος στα live σας;
Έχοντας πάρει πολλά ερεθίσματα
από τον κιθαρίστα που μας αρέσει,
Django Reinhardt, θα ακούσει κάποιος
στα live μας διασκευασμένα γνωστά
manouche gypsy swing κομμάτια.
Ποια ανάγκη σάς έκανε να φτιάξετε το
συγκρότημα; Η ανάγκη να εκφραστούμε
μέσω της μουσικής που αγαπάμε και η
τάση να επικοινωνήσουμε με τον κόσμο.
Συναντηθήκαμε, προβάραμε αρκετά, μελέτησε ο καθένας ξεχωριστά και πρόκυψε
αυτή η σύνθεση και ο ήχος. Γιατί αυτό το όνομα; Ο τίτλος «Night and
day» είναι ο τίτλος ενός παλιού κλασικού
τζαζ κομματιού. Το «Night and day» σημαίνει επίσης για μας ο τρόπος που ζούμε
τη μουσική: Νύχτα και μέρα.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει
επανέλθει και έχει εδραιωθεί το swing
σκηνή. Πού οφείλεται; Καταρχήν δεν
πιστεύουμε ότι έχει εδραιωθεί ακόμα η
swing σκηνή ιδίως στην Πάτρα, αλλά και
σε αλλά μέρη της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει σε ένα μικρό κομμάτι στην Αθήνα. Σίγουρα ζούμε πια σε μια εποχή που
λαμβάνουμε πολλές πληροφορίες και
είναι πιο εύκολη η διερεύνηση των ήχων
και της μουσικής. Έτσι υπάρχει η τάση
των ακροατών να ακούσουν σε live εμφανίσεις διαφορετικά είδη μουσικής -μέσα
σε αυτά και το swing- ανεξάρτητα από το
πόσο γίνονται ή όχι λάτρεις αυτής. Είμαστε
ακόμη στη φάση της ανάπτυξης του gypsy
swing και όχι της εδραίωσης.
Το swing, αυτός ο ξέφρενος χορός είναι
αντίδοτο στη μιζέρια που κυριαρχεί;
Πιστεύουμε στην ψυχική ανάταση και στα
ερεθίσματα που μπορεί να δώσει η μουσική και η τέχνη γενικότερα. Αντιλαμβανόμαστε όμως ταυτόχρονα ότι η ψυχική αυτή
ανάταση δεν έχει μόνιμα αποτελέσματα
και δεν είναι δυνατό η μουσική να «για-
τρέψει» την κρίση. Πάντως νιώθουμε καλά,
όταν βλέπουμε τον κόσμο να χορεύει στα
live μας.
Ποιο είναι το σάουντρακ της Πάτρας; Το «Αmelie» του Υann Τiersen.
Το πιο τρελό όνειρο του συγκροτήματός
σας; Να παίξουμε μουσική όρθιοι στην
επιφάνεια της θάλασσας. Μετέωροι πάνω
απ το νερό. Αυτό ως όνειρο ύπνου. Όντας ξύπνιοι, δεν έχουμε κανένα τρελό
όνειρο. Τ
INFO
Οι Night and Day σχηματίστηκαν το 2009 στην Πάτρα από τους
κιθαρίστες Διονύση Κανάκη και Γιώργο Φιλιππόπουλο. Αρχικά
παρουσίασαν τη δουλειά τους στα live ως guitar duo με επιρροές
από Django Reinhardt Rosenberg trio, al di meola, paco de
lucia και jazz latin standards. Πλέον ασχολούνται αποκλειστικά με Gypsy Swing. Τα βασικά μέλη είναι: Διονύσης Κανάκης κιθάρα, Αλέξης Μαχαίρας - μπάσο. Νίκος Μαυρίδης -βιολί, Ευγένιος Σκίτσας -κιθάρα, Χρήστος Καλκάνης - κλαρινέτο.
81
JAZZ SATYRS, Jazz Band
Οι σύντροφοι του Διονύσου
Η πεντάδα που εξιτάρει. Μορφωμένοι, ταλαντούχοι και «σάτυροι».
Η τζαζ εκδοχή μιας ατίθασης νιότης που ξέρει
να διασκεδάζει και να διασκεδάζεται.
απο τHN ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
82
82
Ά
παξ και τους ακούσεις, θα αλλάξεις
μια για πάντα τη γεύση σου. Έχουν
ήδη κάνει επιτυχημένες εμφανίσεις
σε στέκια όπως Divani, Pas mal, KYMA
και teatro. Μουσικές λυτρωτικές, ερωτικές
και αλάνθαστες. Η θεραπεία για την ωτίτιδα.
Η θεραπεία για την Πάτρα. Δεν ξέρω. Στο
όνομα «Τζαζ Σάτυροι», δυσκολεύομαι πια να
φανταστώ τη λέξη «τζαζ» μόνη. Και αντιστρόφως. Πφφφ... με παρέσυραν στη γοητεία
τους οι σάτυροι.
Η ιστορία σας ξεκινά «Ήταν ένα καλοκαίρι…»;
Δ.Β.: Ήταν καλοκαίρι, εγώ ήθελα να «χαθώ»
στη θάλασσα και προσπαθούσα να αποφύγω τον Στεφανόπουλο που ήθελε να
«χαθούμε» όλοι μαζί στις δοκιμές στο εργαστήρι της μουσικής. Δεν τα κατάφερα. Με
βρήκε...
Ποιο είδος της τζαζ υποστηρίζετε; Το κοινό της Πάτρας μπορεί να το χωνέψει;
Γ.Κ.: Η αλήθεια είναι πως η έννοια «τζαζ»
είναι λίγο σχετική. Βασικοί καλλιτέχνες που
σημάδεψαν την τζαζ σκηνή πέρασαν από
πολλά είδη. Swing, blues, r n b μέχρι και
hard bop, cool, free, fusion. Εμείς επιλέγουμε να περάσουμε από τη δισκογραφία
των μεγάλων δασκάλων της αφρικάνικης
μουσικής, όπως ο Miles Davis, Ch. Mingus,
Horace Silver, John Coltrane. Παρ’ όλα
αυτά συχνά «ξεφεύγουμε» με διασκευές pop
standards ή κομμάτια Ελλήνων συνθετών.
Η αποδοχή από το κοινό είναι κάτι που
μας προβλημάτισε. Σήμερα αντιμετωπίζουμε
μία πρόκληση: να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον ενός ακροατηρίου που με ένα κλικ
ακούει τα πάντα σε εποχές που δυσκολεύουν και η πραγματική διασκέδαση λείπει.
Μετά από κάποιες εμφανίσεις πιστεύουμε
ότι ο κόσμος αναζητά «καθαρές» και γνήσιες
μουσικές προτάσεις, ακόμα και αν δεν είναι
συνηθισμένος σε αυτές.
Το ότι η συντεχνία σας βασίζεται στα όργανα και μόνο (voiceless) είναι ένα δύσκολο στοίχημα; Και αν ναι, το κερδίζετε;
Σ.Μ.: Η μουσική είναι ένα μέσο έκφρασης
συναισθημάτων και καταστάσεων, ελεύθερο
από περιορισμούς. Ο καθένας την προσεγγίζει με διαφορετικό τρόπο και εμείς επιλέξαμε την ορχηστρική μουσική, γιατί είναι
αυτό που μας εκφράζει. Τώρα στο αν κερδίζουμε, όλα είναι θέμα γούστου, αισθητικής
και κουλτούρας του ακροατή. Εμείς απλώς
κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε.
Μια ημέρα πρόβας είναι όπως τη φανταζόμαστε; Γέλια, ξενύχτι, τσιγάρα, ποτά;
Δ.Σ.: Οι πρόβες, επειδή γίνονται στο στούντιο, είναι προκαθορισμένες σε ημέρα και
ώρα. Οπότε δεν έχει ξενύχτι. Τσιγάρα αρ-
κετά, ξίδια ενίοτε ναι, αλλά δεν βοηθάνε και
πολύ στη συγκέντρωση, δυστυχώς. Στην
πρόβα έρχονται σε επαφή 5 φαινομενικά
εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Από αυτό
επομένως, προκύπτει γέλιο μέχρι δακρύων,
αλλά και ομηρικές μάχες! Όταν κουβαλάς
όλο το βάρος της ημέρας, μπορεί να «σκάσουν» πολλά εκείνη την ώρα. Αφού όμως
ξεσπάσουμε, φεύγουμε όλοι αγαπημένοι.
Υπάρχει άπειρος σεβασμός μεταξύ μας.
Το όνομα πώς προέκυψε;Tην αλήθεια.
Δ.Β.: Η τζαζ είναι ανατροπή. Ανατροπή χωρίς Διόνυσο δεν γίνεται και ο Θεός έχει και
τους συντρόφους του. Σάτυρους και Σειληνούς.
Δ.Σ.: Ο Βόσσος πάντα με έλεγε «τραγοσάτυρο» και ακόλουθο του Πάνα, αναφερόμενος
στο χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία μου.
Κάποια τέτοια στοιχεία είδαμε και στους
υπόλοιπους, οπότε το όνομα «Τζαζ Σάτυροι»
ήταν εύκολη υπόθεση. Εάν πάρεις έναν
προς έναν και τους περάσεις από «μαγνητική
τομογραφία» θα διακρίνεις κέρατα, στεφάνια
αμπέλου και κισσού.
νικότερα η τέχνη μίλαγε για όλα τα θέματα
που μπορούσαν να απασχολήσουν τον
σκεπτόμενο άνθρωπο ανάλογα με την περίσταση… Όταν είχαμε πόλεμο για πόλεμο,
όταν είχαμε αγάπη για την αγάπη κτλ. Σε
όλα αυτά τα ζητήματα δεν απαντάει η τζαζ
ούτε κάποια άλλη τέχνη, αλλά ο άνθρωπος
πίσω από αυτά.
Δ.Β.: Η τζαζ από την εμφάνισή της και έπειτα διαπέρασε όλη την πολιτισμική έκφραση
της ανθρωπότητας. Επηρέασε και εξέλιξε την
ίδια τη μουσική και μέσω αυτής τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, την ποίηση, το
θέατρο, τις εικαστικές τέχνες. Η τζαζ έδωσε,
αλλά και πήρε στοιχεία από παντού, με
αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μία παγκόσμια
γλώσσα επικοινωνίας. Αν αυτό λέει κάτι, τότε
απαντάει και στην ερώτηση. Τ
Δημήτρης Βόσσος (σαξόφωνο), Δημήτρης Πετρόχειλος (τρομπέτα), Γιώργος Κοκκινάρης (μπάσο), Στάθης Μαρκόπουλος
(ντραμς), Δημήτρης Στεφανόπουλος (πιάνο).
Αυτοσχεδιαστικές προσεγγίσεις και ένα
ολίγον hip στοιχείο κάνει τη μουσική
σας λιγότερη βαρετή;
Δ.Σ: Όταν ένα κομμάτι είναι ποιοτικά άρτιο, δεν μπορεί παρά να είναι ενδιαφέρον.
Ακόμα και σε ένα «απροπόνητο» στην τζαζ
κοινό. Αυτοσχεδιαστικές προσεγγίσεις χρησιμοποιούνται από όλες τις τζαζ μπάντες,
γιατί αυτός είναι άλλωστε και ο πυρήνας της
τζαζ. Επειδή εμείς έχουμε μία ιδιαίτερη αγάπη στο hard bop, ενσωματώνουμε ρυθμικά
στοιχεία και μελωδικές διφωνίες τρομπέτας
- σαξόφωνου που «κεντρίζουν» την προσοχή του κόσμου. Κόσμος που έως σήμερα
τουλάχιστον, κάθεται μέχρι το τέλος.
Θα άρεσε αλήθεια, ένα τηλεοπτικό
concept με live jazz show αλά παλαιά;
Δ.Β.: Για μένα τα πράγματα πρέπει να έρχονται από μόνα τους, φυσιολογικά. Για παράδειγμα, κάθε Τετάρτη γίνεται jam session στο
Cinema στη Γεροκωστοπούλου. Για όσους
δεν γνωρίζουν, το jam session είναι μία
διαδικασία μουσικής αλληλεπίδρασης όπου
οι μουσικοί αυτοσχεδιάζουν χωρίς προετοιμασία και χωρίς πρόγραμμα. Διάσημα jam
sessions γίνονταν το ’40 και τις αρχές του
’50 στην Νέα Υόρκη που εξέλιξαν την ίδια
την τζαζ και τους μουσικούς. Κατά κάποιο
τρόπο το εν λόγω session, αναβιώνει μία τέτοια κατάσταση. Σκέφτομαι λοιπόν ότι και η
τηλεοπτική ματιά στην τζαζ μουσική σκηνή
της πόλης θα έρθει, όταν υπάρξει η ανάγκη.
Σε ποιο κοινωνικό/πολιτικό/οικονομικό
ερώτημα απαντά η τζαζ;
Σ.Μ.: Από την αρχή της, η μουσική και γε83
84
84
Μια νύχτα στου Κόττα.
Λαός και Κολωνάκι
Μια περιήγηση σε μια ιδιαίτερη γειτονιά της Πάτρας, ένα μαγαζί που
αγκαλιάζει ανθρώπους διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, και ένα ταξίδι
στο χρόνο με φόντο το ρεμπέτικο.
Από τον Δημήτρη Γκιούλο • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ
85
Β
ρισκόμαστε στη συνοικία «Αγία Αικατερίνη». Μια συνοικία με ιστορία
από το 13ο αιώνα και έκταση κάτι
λιγότερο από ένα οικοδομικό τετράγωνο
μεταξύ της εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης και των εργατικών κατοικιών. Χαμόσπιτα αντικριστά, στη μέση μια βρύση και
ανύπαρκτη ρυμοτομία συνθέτουν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σκηνικό σε απόσταση
μόνο δύο λεπτά από την οδό Γούναρη.
Οι κάτοικοι μιλούν για εγκατάλειψη και
ζητούν να βρεθεί μια λύση στο πρόβλημά
τους. Το δικό μας σχόλιο προς τους αρμόδιους είναι πως θα ’ταν ευχής έργο να
βρεθεί ένας τρόπος αυτοί οι άνθρωποι να
νιώσουν πως ζουν στο σήμερα και παράλληλα να διατηρηθεί το ιδιαίτερο στοιχείο της γειτονιάς.
86
Τα σαββατόβραδα
Στην καρδιά λοιπόν αυτής της γειτονιάς βρίσκεται το μαγαζί του Κόττα. Αλλιώς,
«Λαός και Κολωνάκι», όπως ήταν και το
πρώτο του όνομα. Λειτουργεί από το 1932,
ενώ στα χέρια του κ. Γιώργου βρίσκεται από
το 1960 και μετά. Πλέον το μαγαζί ανοίγει
μόνο Σάββατα, όπου γίνεται και το αδιαχώρητο. Συνήθως πρέπει να κάνεις τηλεφωνική κράτηση, για να βρεις θέση. Και ’κει,
γύρω από πολλά γεμάτα με ουίσκι νεροπότηρα, αρχίζει μια μουσική μυσταγωγία. Την
ταυτότητα και τη φορολογική σου δήλωση
την αφήνεις στο κατώφλι μαζί με το σακάκι
σου. Μετά αναλαμβάνει το ρεμπέτικο και
όλοι γίνονται ένα, ανεξάρτητα από όσα μπορεί να τους χωρίζουν έξω από τους τέσσερις
από χώμα κι άχυρο τοίχους του μαγαζιού.
Τα τραγούδια μπαίνουν κατευθείαν από cd,
αλλά και δίσκους και όχι από την playlist
κάποιου υπολογιστή. Θα ακούσεις Βαμβακάρη κι αμέσως μετά Κοκκίνου, Μάλαμα και
στο καπάκι κάποιο ανατολίτικο τσιφτετέλι
χωρίς λόγια, κι όλοι μα όλοι θα σηκωθούν
να χορέψουν, τους παρασέρνει κάτι, ίσως η
αύρα του χώρου, ίσως κάτι άλλο, πάντως το
θέαμα είναι μοναδικό. Άνθρωποι όλων των
ηλικιών, διασκεδάζουν με την ψυχή τους,
σε κάτι που μόνο αυθεντικό μπορεί να είναι.
Μιλήσαμε με τον Γιώργο Κόττα ένα ήσυχο
βράδυ και είχε όρεξη να μας απαντήσει τα
πάντα. Ωραίος τύπος με αρκετές αντιφάσεις
και μια ηρεμία που δύσκολα συναντάς
πλέον το 2013. «Αν δεν είσαι ήρεμος, σε
τρώει η νύχτα» λέει, γύρω και κάτω από τη
φωτογραφία του Μπρεσόν, την αφίσα του
Ολυμπιακού 1972-73, το πορτρέτο του Βαν
Γκονγκ, τους πίνακες του Τσαρούχη (θαμώνας και φίλος του για πολλά χρόνια) και
του Λύτρα, τις φωτογραφίες του Καζαντζίδη
και της Αλίκης. Μεγάλος φαν του Καζαντζίδη και του «Υπάρχω», σχεδόν όσο και της
ομάδας του Πειραιά. «Έχω φάει ξύλο εγώ για
τον Ολυμπιακό» μας λέει, όταν πάμε προς τα
’κει την κουβέντα…
Το χτες και το σήμερα
Χωρίζει τις περιόδους του μαγαζιού σε
δύο. Από το 1960-85, που οι κατασκευές
ήταν σε άνθηση και οι πελάτες του μαγαζιού ήταν κυρίως εργάτες, και από το
1985 ως και σήμερα που η σύσταση του
κόσμου δεν είναι συγκεκριμένη. «Το
ουίσκι» μας πληροφορεί, «μπήκε στο
μαγαζί μετά το 1981, πιο πριν υπήρχε
μόνο τεντούρα, λικέρ και μπύρα». Τη
μουσική τη διαλέγει ο ίδιος, με δίσκους
και κασέτες. Καζαντζίδης, Στράτος Μπακιρτζής, Βαμβακάρης, Μπέλλου, αλλά
και Οικονομόπουλος, Βανδή, και σατιρικά καρναβαλικά θα ακουστούν τα
σαββατόβραδα. Καμιά φορά, αν έρθει
στο κέφι, θα χορέψει κιόλας. Τους δίσκους τούς ζητάνε να τους αγοράσουν,
αλλά δεν πρόκειται να τους πουλήσει.
Δεν είναι ιδιαίτερα αισιόδοξος για το
μέλλον. «Και ’μείς περάσαμε δύσκολα,
αλλά τους φίλους μας τους βοηθούσαμε.
Σήμερα εσείς κοιτάτε μόνο την πάρτη
σας», λέει και φυσάει τον καπνό του τσιγάρου του με πίκρα. «Κι ας είσαι νέος,
δεν πρέπει να το ρίξεις στο χορό, κάτι
πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις»,
αποκρίνεται, όταν τον ρωτάμε τι πρέπει
να κάνουμε. «Φταίτε» μας λέει και μας
κατηγορεί που έχουμε χαθεί στο σύγχρονο, γρήγορο και απρόσωπο τρόπο
διασκέδασης, τον «αμερικάνικο», όπως
θα τον πει.
Το θάνατο δε τον φοβάται. Όταν είναι
να έρθει, θα έρθει, μέχρι τότε θα τον
περιμένει στωικά μέσα στο μαγαζί, μιας
και σύνταξη δεν τον ενδιαφέρει να πάρει. «Για ένα Σάββατο τη βδομάδα ζω»,
κοιτώντας στο χώρο και στο χρόνο.
Έχει πολλούς φίλους και ερωτεύεται
σχεδόν κάθε μέρα. Και σχέση έχει.
Μέσα στο μαγαζί δεν έχει «πειράξει»
ποτέ γυναίκα, μας εξομολογείται. Έχει
χαρεί πάρα πολύ τον έρωτα. «Η ζωή
είναι ο έρωτας, χωρίς αυτόν δεν έχει
αξία», εκμυστηρεύεται και μας δείχνει
την κορνίζα που γράφει: «ΟΔΟΣ ΚΑΨΟΥΡΑΣ». Αυτό ναι, αυτό είναι στάση
ζωής. Τ
87
88
88
Μία Πόλη, δύο κόσμοι
Δύο μέρες είναι αρκετές, για να πάρει κανείς μια γεύση από το μέγεθός της.
Δύο μήνες είναι λίγοι, για να την εξερευνήσει από άκρη σ´ άκρη.
Δεκαεπτά εκατομμύρια άνθρωποι. Μιάμιση Ελλάδα. Τρεις φορές η Αθήνα,
εβδομήντα φορές η Πάτρα.
Κείμενο- Φωτογραφίες: Στέργιος Τσιόκας, ster-yo.blogspot.gr
89
Η
ταν η πέμπτη μου φορά που την
επισκέπτομαι. Κάθε επίσκεψη και
πιο ουσιαστική. Την πρώτη φορά
ήταν το δέος για τα Βυζαντινά μνημεία και
το «πάλι με χρόνια με καιρούς». Τις επόμενες επίκεντρο έγινε το σύγχρονο πρόσωπο αυτής της Μητρόπολης του κόσμου.
Με μια κρυφή πικρία να μου ’ρχεται στη
θέα των εγκαταλελειμμένων αρχοντικών.
Δεν πάει πολύς καιρός που σ’ αυτήν την
πόλη η ελίτ μιλούσε (και) ελληνικά.
Εν μέσω παρόμοιων ανάμεικτων σκέψεων
ο έλληνας επισκέπτης στο κέντρο θα δει
την πιο «ευρωπαϊκή» πλευρά της πόλης.
Περπατώντας τη διάσημη οδό Ιστικλάλ
προς τη σχολή του Γαλατά, θα συναντήσει
από παραδοσιακά καφενεία που προσφέρουν τσάι, το εθνικό αφέψημα των Τούρκων στο παραδοσιακό ποτηράκι, μέχρι
καλαίσθητα μπιστρό, όπως το Arakafe του
γνωστού φωτογράφου Αρά Γκιουλέρ.
90
Στην «ιταλική συνοικία» τα έπιπλα των
αντικερί γίνονται αφορμή για ακόμη ένα
ταξίδι στο χρόνο. Στη «γαλλική οδό» ο λάτρης της διακόσμησης, των συλλεκτικών
αντικειμένων και του ντιζάιν θα έχει την
τιμητική του. Μια επίσκεψη στο «Μουσείο
της Αθωότητας» είναι επιβεβλημένη για
όποιον έχει διαβάσει το ομότιτλο μυθιστόρημα του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας Ορχάν Παμούκ.
Επόμενη στάση στο καφέ της Istanbul
modern, του μουσείου σύγχρονης τέχνης
της πόλης με θέα το Βόσπορο και αέρα
από Tate του Λονδίνου. Γρήγορα έρχεται
το δίλημμα. Παλιά Πόλη, Σκεπαστή Αγορά
και Αγιά Σοφιά ή Ορτάκιοϊ για γεμιστή
πατάτα και ποτό με θέα την κρεμαστή γέφυρα που ενώνει τις δύο ηπείρους;
Οι επιλογές είναι άπειρες, όπως και τα
δρώμενα σ´ αυτήν την πόλη. Μουσικές σκηνές, εκθέσεις, εστιατόρια, χαμάμ,
μουσεία, περιηγήσεις, όρεξη για ψάξιμο
να υπάρχει. Από τη μία η ευκολία στην
πρόσβαση (με καθημερινές πτήσεις και
λεωφορεία), τα οικονομικά ξενοδοχεία σε
ανακαινισμένα παλιά κτήρια στο κέντρο
της πόλης, από την άλλη η γοητεία της
τοποθεσίας, των αντιθέσεων, της ιστορίας,
τα όσα ακόμη έχω αφήσει ανεξερεύνητα,
με κάνουν να θέλω να ξαναπάω, ίσως την
Άνοιξη, ιδανική εποχή. Τ
ΜΟΔΑ
Τάσος
Πουκάμισο, bagguttta
Πουλόβερ Il granchio,
γάντια Boss και
travel bag Barbour, boshop
Παντελόνι, david mayer naman
Γυαλιά Ermenegildo Zegna, kαμίσης
Κατερίνα
Πουλόβερ, τσάντα και φούστα, max mara
Μπότες, drizis
Γυαλιά Diesel, kαμίσης
Άλις
Παντελόνι και μπλούζα max mara
Ankle boots Jeffrey Campbell, classico
Τσάντα φάκελος, filitsa handmade
Γυαλιά Italia Independent, kαμίσης
Σκουλαρίκια απο προσωπική συλλογή
92
Factory people
Παλινδρόμηση στη δεκαετία του '70.
Τότε, που ο Andy δημιούργησε το δικό του "εργοστάσιο".
Αποχρώσεις και κομψοί συνδυασμοί μάς δείχνουν το μέλλον της
μόδας μέσα από το παρελθόν της.
Photo: Γιάννης Κυλπάσης
styling: Δήμητρα Ζαφειρακοπούλου
93
Τάσος
Πουκάμισο, βagguttta
Πουλόβερ, τζιν παντελόνι, τσάντα ταχυδρόμου, david mayer naman
Παπούτσια Dexter, classico
94
Άλις
Φόρεμα, max mara
Παπούτσια Classico Donna, classico
Τσάντα φάκελος, filitsa handmade
95
Άλις
Πουκάμισο Class Roberto Cavalli, τζιν παντελόνι Le Jean De, koulouris
Μποτάκια Jessica Simpson, classico
Τσάντα φάκελος, filitsa handmade
Γυαλιά Valentino, kαμίσης
Σκουλαρίκια απο προσωπική συλλογή
96
Κατερίνα
Tουνίκ, max mara
Ζώνη Class Roberto Cavalli, koulouris
Ankle boots Jeffrey Campbell, classico
Σκουλαρίκια απο προσωπική συλλογή
97
Τάσος
Τζιν πουκάμισο, bagguttta
Ζακέτα, dur
Παπιγιόν, παντελόνι Always, boshop
Σακάκι, dayid mayer naman
Γυαλιά, kαμίσης
98
Φόρεμα Panos Zinas, koulouris
Remade jacket, vintage d
Army boots Laura Bellariva, classico
Τσάντα Alexander McQueen, koulouris
Τάσος
Πουκάμισο G.F. & Co, καζάκα Il Granchio, κοστούμι Hugo Boss και παπιγιόν, boshop
Παπούτσια Borgonuovo, drizis
MAΛΛΙΑ: Ίωνας Καλημέρης • ΜΑΚΙΓΙΑΖ - ΝΥΧΙΑ: Μαίρη Χαραμίδη
Κατερίνα
99
ARMANI
Ανάμεσα στα
απλούστερα κομμάτια
της σεζόν είναι
οτιδήποτε έχει γκρι
ή μπεζ απόχρωση,
καθώς είναι πρακτικό,
ευπροσάρμοστο και
θηλυκό.
ARMANI
classico
Jessica Simpson
Ψηλά τακούνια,
πολυτελή υλικά
και εντυπωσιακός
σχεδιασμός
συνθέτουν τη
διάθεση της σεζόν
και υπόσχονται
εμφανίσεις με
δυναμικό και
έξυπνο στυλ.
classico
Jessica Simpson
Πανύψηλες γόβες σε σχέδια
θηλυκά και μοναδικά
ARMANI
Οι χοντρές,
κομψές αλυσίδες
είναι ένα τολμηρό
κομμάτι που
ταιριάζει πολύ
με τις φετινές
τάσεις, οι οποίες
επιμένουν στα
προκλητικά
αξεσουάρ.
classico
fineDETAILS
classico
Ανάμεσα στους βασικούς κανόνες της
τάσης είναι να χρησιμοποιείτε άφοβα
τις υφές.
Φορέστε τα
καθημερινά.
Το look σας θα
είναι άριστα
ολοκληρωμένο
και
ενημερωμένο
στιλιστικά.
classico
Είναι από τις ελάχιστες
συλλογές που σχεδόν
όλες οι γυναίκες αγαπάμε.
Ο λόγος για τις συλλογές
παπουτσιών της Jessica
Simpson οι οποίες πάντα
περιλαμβάνουν όλα τα στιλ
που μας αρέσουν.
classico
100
ARMANI
Το μπλε είναι αναπόσπαστο
κομμάτι των πιο λαμπερών
εμφανίσεων.
Ιδίως τη φετινή σεζόν, όπου
η πολυτέλεια δείχνει το
πρόσωπό της μέσα από
μικρές λεπτομέρειες.
ARMANI
Πολλά νέα
αξεσουάρ κινούνται
ανάμεσα στο μπλε,
σομόν, ροζ και το
μοντέρνο φούξια.
classico
classico
ARMANI
Οι ξεχωριστές τους υφές και οι λαμπερές
νότες, καλύπτουν πολλές στιλιστικές
ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα αποπνέουν έντονη
πολυτέλεια. classico
color BLOCK
H ποικιλία φωτεινών αποχρώσεων
υποδεικνύει μια εφευρετική και
μοντέρνα διάθεση για τη νέα σεζόν.
ARMANI
JEFFREY CUMPBELL
Rock, glam and sexy με διακοσμητικά
τρουκς κάνουν κάθε εμφάνιση άκρως
υπέροχη και μοναδική.
classico
UGG
UGG
Μπορεί να πρόκειται
για ένα μποτάκι με
γούνινη επένδυση,
ωστόσο, ως τάση
και ως άποψη, τα
στοιχεία με γούνα
είναι στο προσκήνιο,
πείθοντάς μας να
τα υιοθετήσουμε
ακόμα και την
άνοιξη.
classico
102
Ιατρείο ΓΥΝΗ
Επιστημονική αρτιότητα σε
καλαίσθητο περιβάλλον
Τα τελευταία χρόνια το design και η αισθητική έχουν
εισβάλει για τα καλά στη ζωή μας.
Ιδιαίτερα οι γυναίκες δίνουν σημασία και εκτιμούν έναν
καλοσχεδιασμένο χώρο, όταν μάλιστα πρόκειται για ένα
γυναικολογικό ιατρείο.
104
Τ
ο μεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών που επισκέπτονται ένα
γυναικολογικό – μαιευτικό ιατρείο,
δεν είναι ασθενείς. Πολλές έρχονται για
τον ετήσιο προληπτικό έλεγχο (τεστ Παπανικολάου, κολπικός υπέρηχος, μαστός
κ.λπ.). Κάποιες άλλες για αντισύλληψη,
ενημέρωση ή θέματα πρόληψης (εμβόλιο
καρκίνου τραχήλου μήτρας). Και βέβαια
οι έγκυοι, που δεν είναι ασθενείς, αλλά
αντιθέτως βιώνουν μια πολύ χαρούμενη
φάση της ζωής τους. Έτσι ο χώρος του
ιατρείου δεν πρέπει να θυμίζει αποστειρωμένο χειρουργείο. Αντιθέτως πρέπει να
προδιαθέτει ευχάριστα και χαλαρωτικά τη
γυναίκα που το επισκέπτεται. Χαρούμενα
χρώματα, άνετοι χώροι, ευχάριστη και
υψηλής αισθητικής διακόσμηση και αντίστοιχος φωτισμός, μουσική, ενημερωτικά
βίντεο, συνθέτουν ένα χώρο που διώχνει
τη δυσάρεστη αίσθηση μιας συνηθισμένης
αίθουσας αναμονής ιατρείου.
Το περιβάλλον επιδρά θετικά στην ψυχολογία και διώχνει το άγχος που συχνά
έχει μια γυναίκα πριν την επίσκεψη στο
γυναικολόγο της. Πιο χαλαρή και με ευχάριστη διάθεση, θα μπορέσει να μιλήσει
άνετα για τα θέματα που την απασχολούν.
Ο επανέλεγχος σε ένα χρόνο δεν θα είναι
συνδεδεμένος με δυσάρεστη ανάμνηση.
Η αισθητική του εξεταστηρίου θα απαλύνει την άβολη στιγμή της γυναικολογικής
εξέτασης. Ο ζεστός και άνετος χώρος του
αποδυτηρίου θα την προδιαθέσει θετικά.
Ο
μαιευτήρας – χειρουργός γυναικολόγος Δρ. Ματκάρης Μιλτιάδης μάς
είπε: «Ένα καλό ιατρείο πρέπει να είναι
εξοπλισμένο με όλα τα σύγχρονα διαγνωστικά μηχανήματα της ειδικότητας και >
105
να προσφέρει στη γυναίκα την τελευταία
γνώση της επιστήμης που αποκτάται από
τον ιατρό με συνεχή μετεκπαίδευση. Επίσης, πρέπει να παίρνει υπόψη και τις ανάγκες της σύγχρονης γυναίκας: γρήγορη
και εύκολη εξυπηρέτηση στη γραμματεία,
που επιτυγχάνεται με τη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας (μηχανοργάνωση, επικοινωνία), έγκυρη ενημέρωση με τη χρήση
του διαδικτύου (www.matkarismiltiadis.
gr). Ευχάριστος χώρος, φιλική διάθεση,
διακριτικότητα, εχεμύθεια είναι απαραίτητα
για το σύγχρονο γυναικολογικό ιατρείο.
Είναι ευτυχές ότι οι νέες γυναίκες επισκέπτονται το γυναικολόγο συχνά και
εξασφαλίζουν την πρόληψη και τη σωστή
ενημέρωση. Ιδιαίτερα η νέα γενιά που
αντλεί πληροφορίες από το internet γνωρίζει τις σύγχρονες εξελίξεις και έχει υψηλές απαιτήσεις από το γιατρό της».
Το ιατρείο ΓΥΝΗ του Δρ. Ματκάρη Μιλτιάδη
βρίσκεται στην οδό Κορίνθου 267.
106
Εκτός της κλασικής μαιευτικής - γυναικολογίας - υπογονιμότητας, καλύπτονται και οι
ταχύτατα εξελισσόμενοι τομείς: κολποσκόπηση - laser, λαπαροσκόπηση - υστεροσκόπηση, μαστολογία, ουρογυναικολογία.
Ο αρχιτέκτων Κ. Καλογερόπουλος σχεδίασε
το χώρο και η αρχιτέκτων Α. Ντρενογιάννη
επιμελήθηκε τη διακόσμηση. Τ
url: www.matkarismiltiadis.gr,
e.mail: [email protected]
www.facebook.com/matkarismiltiadis
Tips:
12 - 26 ετών
Εμβόλιο καρκίνου τραχήλου
μήτρας (δωρεάν από ΕΟΠΥΥ). Όσο
νωρίτερα, τόσο πιο αποτελεσματικό.
Έως 25 ετών
Κάθε χρόνο προληπτική εξέταση
στο Γυναικολόγο, κολπικός
υπέρηχος και τεστ ΠΑΠ.
26 - 40 ετών
Κάθε χρόνο προληπτική εξέταση
στο Γυναικολόγο, κολπικός
υπέρηχος, τεστ ΠΑΠ και υπέρηχος
μαστών.
40 ετών και πανω
Κάθε χρόνο προληπτική εξέταση
στο Γυναικολόγο, κολπικός
υπέρηχος, τεστ ΠΑΠ, μαστογραφία
και υπέρηχος μαστών.
ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΝ VITA απο το 1992
Το ιατρικό διαγνωστικό κέντρο
με επίκεντρο εσάς!
Με νέα ομάδα έμπειρων στελεχών στο χώρο της ιατρικής,
το Ασκληπιείον Vita, το πρώτο διαγνωστικό κέντρο της Πάτρας,
επαναλειτουργεί με καινούργια διεύθυνση,
παρέχοντας υπηρεσίες υψηλού επίπεδου και ποιότητας.
Με σύγχρονα μηχανήματα και έχοντας ως επίκεντρο πάντα τον άνθρωπο,
παρέχεται δωρεάν ενημέρωση σε ιατρικά ζητήματα.
108
Στο ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟN VITA πιστεύουμε πως οι υπηρεσίες υγείας οφείλουν πρωτίστως να
έχουν επίκεντρο τον άνθρωπο. Για το λόγο αυτό φροντίσαμε να
• δημιουργήσουμε μια δυναμική επιστημονική ομάδα για όλα τα τμήματα μας:
ακτινολογικό
μικροβιολογικό
γαστρεντερολογικό
καρδιολογικό
πνευμονολογικό
• αξιοποιήσουμε την τεχνολογία επενδύοντας σε εξοπλισμό αιχμής που συνεχώς
ανανεώνεται και αναβαθμίζεται
• συνεργαστούμε με όλα τα ταμεία έτσι ώστε οι υπηρεσίες μας να είναι προσιτές σε όλους
• προχωρούμε πέρα από το συνηθισμένο, προσφέροντας ακτινογραφίες κατ'οίκον
ελάχιστης ακτινοβολίας
Το ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟΝ VITA είναι το διαγνωστικό κέντρο με τις πιο ολοκληρωμένες και
σύγχρονες υπηρεσίες υγείας στην Δυτική Ελλάδα!
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗ 205 & ΓΟΥΝΑΡΗ, ΠΑΤΡΑ
ΤΗΛ: 2610 313900, 2610 222600, FAX: 2610 310800
www.asklipieionvita.gr, [email protected]
109
ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
Η μεγαλύτερη πίστα
στον πιο δημοφιλή προορισμό
Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων είναι ένα από τα δημοφιλέστερα χιονοδρομικά
κέντρα της Ελλάδας που διαθέτει τη μεγαλύτερη χιονοδρομική πίστα
και τον υψηλότερο αναβατήρα. Αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς χειμερινούς
προορισμούς για τους λάτρεις του σκι, του snowboard και του βουνού.
Ακολουθήστε μας σε ένα ενημερωτικό ταξίδι στην ιστορία του ΧΚΚ και στις μοντέρνες
εγκαταστάσεις, αλλά και στην ιστορική περιοχή των Καλαβρύτων,
μόλις 200 χλμ. από την Αθήνα.
110
Β
ρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του Χελμού και σε υψόμετρο από 1.700 μ.
(Ξερόκαμπος) έως 2.340 μ. (Νεραϊδόραχη). Απέχει 14 χλμ. από τα Καλάβρυτα
και μόλις 203 χλμ. από την Αθήνα, γεγονός που το καθιστά την πλέον άνετη και
εύκολα προσβάσιμη επιλογή για τους λάτρεις του σκι και του snowboard.
Λειτουργεί καθημερινά, κατά τη χειμερινή περίοδο (από τον Δεκέμβριο έως τον
Απρίλιο) από τις 09:00 έως τις 16:00. Η ψυχαγωγία του μεγάλου αριθμού επισκεπτών
εξασφαλίζεται από ποικίλες δραστηριότητες που προσφέρονται στις εγκαταστάσεις του
Χιονοδρομικού Κέντρου όλες τις εποχές του χρόνου.
Για την κατάσταση λειτουργίας αναβατήρων και πιστών, καθώς και τις καιρικές
συνθήκες υπάρχει ζωντανή ενημέρωση στο www.kalavrita-ski.gr.
Το Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων λειτουργεί από το 1988 και διαθέτει σύγχρονες
εγκαταστάσεις με 7 αναβατήρες και 12 πίστες όλων των επιπέδων.
Διαθέτει τον υψηλότερο αναβατήρα σε όλη την Ελλάδα, τη Στύγα και τη μεγαλύτερη
πίστα, τη Νεφέλη, με συνολικό μήκος 3.200 μ. που αποτελεί έναν μοναδικό πόλο έλξης
για τους έμπειρους χιονοδρόμους που αναζητούν δυνατές εμπειρίες σκι.
Παράλληλα όμως, οι φαρδιές και μακριές πίστες του καθιστούν το κέντρο ιδιαίτερα
δημοφιλές ακόμα και στους μέτριους ή τους αρχάριους σκιέρ.
Snowpark
Στην καρδιά του κέντρου, στο επίπεδο της
Βαθιάς Λάκκας και σε υψόμετρο 1.850 μ.
Το καλοκαίρι του 2012 το SNOWPARK
Kalavrita επανασχεδιάστηκε και αναβαθμίστηκε για τη νέα σεζόν 2012-2013! Ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες χωματουργικές
εργασίες και οι φετινές καινοτομίες είναι οι
εξής:
Θα μπορεί να λειτουργεί με μικρότερη
χιονοκάλυψη και μετά από δυνατές χιονοπτώσεις θα παραδίδεται πιο γρήγορα στους
φίλους του ελεύθερου στιλ.
Ο χώρος του πάρκου μεγάλωσε (σε πλάτος) για την τοποθέτηση επιπλέων εμποδίων (obstacles και jumps). Έχουν δημιουργηθεί 3 διαφορετικές διαδρομές (lines) με 3
εμπόδια η κάθε μία. Έτσι, ο κάθε χιονοδρόμος θα μπορεί να επιλέγει τη διαδρομή που
ταιριάζει στις ικανότητές του και να κινείται
στο πάρκο με ασφάλεια. Οι αρχάριοι θα
έχουν τη δυνατότητα να κάνουν μια ομαλή
εισαγωγή στον κόσμο του ελεύθερου στιλ
και οι προχωρημένοι θα μπορούν να ανεβάσουν το επίπεδό τους, καθώς ανεβαίνει
και ο βαθμός δυσκολίας .
ΔΩΡΕΑΝ η χρήση του snow park, με το
εισιτήριο του ΧΚΚ! Το πάρκο λειτουργεί
καθημερινά από τις 10:00 έως τις 15:00 κατά
τη διάρκεια της χιονοδρομικής περιόδου
και εφόσον το επιτρέπουν οι καιρικές συνθήκες. Μη χάσετε την εμπειρία του FuNbaG
By Riders!.
Το «bag» απορροφά την ενέργεια και το
μόνο που μένει είναι αδρεναλίνη.
Τοποθετήθηκε το μεγαλύτερο bigairbag της
Ελλάδας, διαστάσεων 15 μ. x 10 μ., σε ειδικά
διαμορφωμένο χώρο. Δίπλα, κατασκευάστηκαν αρκετά άλματα και rails και όλα αυτά
μαζί δημιουργούν αδιαμφισβήτητα το πιο
ολοκληρωμένο SNOWPARK της χώρας.
SNOW BUS Kalavrita
O πιο άνετος, μοντέρνος και οικονομικός
τρόπος για ημερήσιες εκδρομές σκι!
Στο χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων
τώρα φτάνετε πιο άνετα, πιο γρήγορα, πιο
οικονομικά με το Χελμός SNOW BUS!
Ο Amphitrion, ένας από τους ισχυρότερους
και πιο αξιόπιστους ταξιδιωτικούς ομίλους,
συνεργάζεται με το χιονοδρομικό κέντρο
Καλαβρύτων και ξεκινάει το Snow Bus για
το Χελμό!
Είναι: Γρήγορο, σε 3 ώρες, είστε στην κορυφή! Άνετο, γιατί ταξιδεύετε με τα πολυτελή
πούλμαν του Amphitrion με όλες τις ανέσεις. Οικονομικό, γιατί κοστίζει μόνο 15€ η
μετάβαση και η επιστροφή από Αθήνα, αλλά
σας δίνει και εκπτώσεις στο ski pass (10€
έκπτωση τα ΣΚ και 5€ τις καθημερινές), την
ενοικίαση εξοπλισμού, τα μαθήματα σκι και
το φαγητό. Σταθερό με δρομολόγια κάθε
Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή, Σάββατο και
Κυριακή. Αξιόπιστο, χωρίς καθυστερήσεις
στο ωράριο. Ασφαλές και έχει την εγγύηση
του Amphitrion. Οι αναχωρήσεις είναι 5
φορές την εβδομάδα. Υπάρχει δυνατότητα
στάσης επιβίβασης από την Κόρινθο, την
Πούντα και τα Καλάβρυτα. >
111
Το κόστος: Μόνο 15€ aller/retour.
Πακέτο: από 25€ για snow bus και ski pass
μαζί!
Ειδικές Εκπτώσεις: για παιδιά, οικογένειες,
κατόχους ετήσιας κάρτας
Πληροφορίες και κρατήσεις: www.
amphitrion-skiing.com
Snowbus Kalavrita και από Πάτρα, σε συνεργασία με το G-slalom, κάθε Τετάρτη,
Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, πληροφορίες στο www.kalavritya-ski.gr
ALL INCLUSIVE SKI Kalavrita
Το χιονοδρομικό για 3η χρονιά προσφέρει
το ταξιδιωτικό πακέτο all inclusive ski Kαλάβρυτα, σε συνεργασία με τους τοπικούς
επιχειρηματίες.
Το πακέτο περιλαμβάνει: το εισιτήριο του
χιονοδρομικού (ski pass), τη διαμονή σε
ξενοδοχεία και ξενώνες της περιοχής των
Καλαβρύτων, το φαγητό σε επιλεγμένα
εστιατόρια, καθώς και την ενοικίαση εξοπλισμού σκι ή snowboard. Όλες οι παραπάνω
112
υπηρεσίες του πακέτου διατίθενται σε εξαιρετικά προνομιακές τιμές που ξεκινούν από
45€ το άτομο.
Η φετινή καινοτομία είναι ότι το πακέτο
αυτό ισχύει πλέον για όλη την εβδομάδα,
αλλά και τα Σαββατοκύριακα.
Σχολές εκμάθησης σκι και snowboard
Στο Κέντρο λειτουργούν 4 σχολές σκι που
παρέχουν μαθήματα σε αρχάριους ή σε
όποιον θέλει να εμπλουτίσει τις γνώσεις του
στο σκι ή snowboard.
Οι σχολές είναι: HELMOS SKI TEAM, 4 SEASONS
OUTDOOR, CAMELIA SKI TEAM, ALPINE SKI
SCHOOL. Αναλυτικότερες πληροφορίες
για
τη σχολή του Χιονοδρομικού Κέντρου
Helmos ski team:
Τα μαθήματα για παιδιά ξεκινάνε από την
ηλικία των 4 ετών και είναι πολύ σημαντικά για τη σωστή εκμάθηση του σκι από τα
πρώτα τους βήματα στο χιόνι.
Μαθήματα αρχαρίων για όλες τις ηλικίες,
ατομικά και σε γκρουπ.
Ατομικά μαθήματα: Στα ατομικά μαθήματα ο
δάσκαλος ασχολείται προσωπικά μαζί σας ή
με το παιδί σας για όσες ώρες θέλετε (προτείνουμε τις δύο ώρες, για να μπορέσετε να
αποθηκεύσετε όλες τις πληροφορίες που θα
σας μεταδώσει ο δάσκαλος και για να απολαύσετε το μάθημα περισσότερο).
Μαθήματα σε γκρουπ 2 ατόμων: Απολαύστε
το μάθημα με την παρέα σας και επωφεληθείτε από τη συμφέρουσα τιμή που ξεκινάει
από το ποσό των 15€/άτομο την ώρα. T
ON COURT RIO TENNIS CLUB
Καθημερινά βρίσκεις λόγο
να είσαι εδώ...
Ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2009.
Ένα όνειρο, ένας στόχος ζωής έγινε πραγματικότητα.
Ο λόγος για τον Νικόλα Αρβανιτάκη, ο οποίος δημιούργησε το πρώτο ιδιωτικό
tennis club της Πάτρας, στο Ρίο.
Μαζί με το έμπειρο προσωπικό (προπονητές τένις, γυμναστές, φυσικοθεραπεύτρια)
και τις εγκαταστάσεις του ON COURT παρέχουμε υπηρεσίες υψηλών προδιαγραφών
αντίστοιχων tennis club του εξωτερικού.
114
Ε
ίναι ένας πολυχώρος που δεν
ησυχάζει ποτέ... Ανοιχτός από τις
9 το πρωί ως αργά το βράδυ. Οι
δραστηριότητες που παρέχονται είναι οι
εξής: τένις - γυμναστήριο - σάουνα - καφέ
- παιδότοπος.
Σκοπός μας είναι η άθληση, η ψυχαγωγία
και η μύηση των μικρών, αλλά και των
μεγάλων στην τέχνη του αθλήματος.
Λειτουργούν πρωινά και απογευματινά
group ενηλίκων, καθώς και group παιδιών ηλικίας 4 ετών και πάνω.
Το ON COURT RIO TENNIS CLUB έχει την τιμή
να φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις του τον
ΟΜΙΛΟ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΕΩΣ ΡΙΟΥ (Ο.Α.Ρ.) που,
παρόλο τη νεότητα ίδρυσής του, έχει κερδίσει όχι μόνο τις καλύτερες εντυπώσεις,
αλλά πρωτιές και σημαντικές διακρίσεις.
Το πλήρες εξοπλισμένο γυμναστήριο
προσφέρει μηχανήματα ενδυνάμωσης και
αερόβιας άσκησης, αλλά και πολλά ομαδικά προγράμματα.
Τελευταία έρχεται η σάουνα με σκοπό τη
χαλάρωση και την αναζωογόνηση.
Στο υπέροχο lounge cafe με καταπληκτική θέα τη γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου και
τον Πατραϊκό κόλπο ο καθένας μπορεί να
χαλαρώσει, πίνοντας τον καφέ του, να διασκεδάσει, παίζοντας κάποιο επιτραπέζιο
παιχνίδι ή μπιλιάρδο, καθώς οι «μικροί»
μας φίλοι μπορούν να αξιοποιήσουν την
ώρα τους στον παιδότοπο, κάνοντας τσουλήθρες και τραμπολίνο!
Η δημιουργική απασχόληση παιδιών by
on court είναι το καινούργιο μας απόκτημα που δραστηριοποιείται σε ειδικά
διαμορφωμένη αίθουσα τα δυο τελευταία
χρόνια με μεγάλη επιτυχία!
Ομαδικά group παιδιών από 3-5 ετών
ανακαλύπτουν τη μαγεία του θεάτρου, της
μουσικής και της ζωγραφικής μέσα από
το παιχνίδι και τη δημιουργία.
Έχουμε δημιουργήσει έναν παιδικό παράδεισο για τους μικρούς μας ήρωες!
Όλα αυτά με την πολύτιμη βοήθεια της
νηπιαγωγού μας.
Το ON COURT RIO TENNIS CLUB διοργανώνει
για πρώτη φορά ένα bazaar αγάπης και
αλληλεγγύης, από τις 17 Απρίλιου έως 1
Μαΐου. Τα έσοδα θα διατεθούν στην Κιβωτό της Αγάπης.
Ευχαριστούμε όλους τους πατρινούς επιχειρηματίες για την εθελοντική προσφορά
τους και την άμεση ευαισθητοποίηση.
Θέλουμε να δώσουμε χαμόγελα, ελπίδα και αγάπη σε αυτά τα παιδιά που μας
έχουν ανάγκη. Ελπίζουμε και στη μεγάλη
ανταπόκριση των πατρινών που θα μας
τιμήσουν με την παρουσία τους.
visit us: www.oncourt.gr
Follow us Twitter: Oncourt_tennis
Be friends Facebook: Tennis oncourt
Like us: on court rio tennis club
e.mail: [email protected]
Πλησίον Πανεπιστημίου και ΠΓΝΠ, Καποδιστρίου και Σταδίου, Κ.
Καστρίτσι, τηλ.: 2610-911364.
115
116
Ριγκολέτο στο Συνεδριακό
Ένας μικρός θρίαμβος
Το βέβαιο είναι ότι συνέβη ένας μικρός θρίαμβος.
Η ανταπόκριση του κοινού, η προσέλευσή του, το κατάμεστο
συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου, τα σχόλια που
ακολούθησαν έστειλαν ένα ξεκάθαρο μήνυμα.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΕΛΙΟΥ
117
1
5
2
6
4
Τ
ο τοπικό κοινό υποδέχθηκε την
όπερα με τον καλύτερο δυνατό
τρόπο. Πρόκειται για την πρώτη
εμφάνιση στην Πάτρα του προγράμματος παραστάσεων της νεουορκέζικης
Metropolitan Opera «The Met: Live in
HD».
Στην πρώτη αυτή εμφάνιση παρουσιάστηκε το έργο του Βέρντι «Ριγκολέτο»,
διάρκειας 3,5 ωρών και η συνέχεια
προβλέπεται εξίσου ενδιαφέρουσα, αφού
το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο ακόμα παραστάσεις. Είναι η FRANCESCA
DA RIMINI- R.ZANDONAI (Σάββατο
23/3/2013, ώρα 18.00 διάρκεια 3.57'),
καθώς και το GIULIO CESARE - G.F.
HANDEL (Σάββατο 27/4/2013, ώρα 19.00,
διάρκεια 4.31').
Αλλά ας επιστρέψουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Στην εξαιρετική ανταπόκριση
του τοπικού κοινού η οποία επιδέχεται
τουλάχιστον δύο ερμηνείες.
Η πρώτη ερμηνεία είναι αυτή που μας κο-
118
λακεύει. Το πατραϊκό κοινό είναι ώριμο,
ενημερωμένο και ως εκ τούτου όλα πάνε
μια χαρά. Αν θέλουμε μάλιστα μπορούμε
να παραπέμψουμε και στον Νίκο Μπακουνάκη που έγκαιρα μας ειδοποίησε ότι
το θέατρο «Απόλλων» από τα πρώτα του
βήματα -στα τέλη του 19ου αιώνα- φιλοξενούσε παραστάσεις όπερας και να τη η
παράδοσή μας, να τη και η συνέχειά της.
Έχει βέβαια ένα ρίσκο η επινόηση μιας
παράδοσης που διατηρεί ένα χάσμα περίπου ενός αιώνα, αλλά άμα θέλουμε, το
προσπερνάμε αυτό το θέμα και συνεχίζουμε ως απόγονοι εκείνης της παράδοσης. Αν πάλι θέλουμε, μπορούμε να
αναζητήσουμε κι άλλες ερμηνείες.
Ο κόσμος αναζητεί κάτι φρέσκο, κάτι διαφορετικό κι αυτό ακριβώς του προσέφερε
η «Κινηματογραφική Λέσχη» με την καίρια
συνδρομή της «Πελοποννήσου». Η όπερα
και μάλιστα με την αίγλη και το κύρος
της Metropolitan της Νέας Υόρκης είναι
κάτι που, όπως και να το κάνουμε, αξίζει
3
1. Οι Ελένη Ιωάννου, Βασιλική Καλλιμάνη και Ντίνα
Καλλιμάνη 2. Η Μαριάννα Σταματιάδη με την κόρη
της, Νάνσυ Χριστοπούλου 3. Η Βίβιαν και ο Δημοσθένης Σαμούρης 4. Η Εριφίλη και ο Νίκος Καθρέπτας. 5. Η Δήμητρα και ο Παύλος Ανθόπουλος 6. Η
Χαρά και ο Σπήλιος Παπαθανασόπουλος
και με το παραπάνω. Δεν το βλέπεις κάθε
ημέρα, δεν είναι εύκολη η πρόσβαση και
συνεπώς η ανταπόκριση είναι λογική.
Αν πάλι χρειαζόμαστε και μια συμπληρωματική εξήγηση, ίσως πρέπει να την
αναζητήσουμε στο φετινό κοκαλάκι της
νυχτερίδας που έχει η Κινηματογραφική
Λέσχη, αφού ακόμα και οι Δευτεριάτικες
κινηματογραφικές της προβολές έχουν
προσέλευση μεγαλύτερη από κάθε άλλη
φορά. Ποιος ξέρει; Η κρίση φέρνει στην
επιφάνεια ιδιαίτερες ανάγκες και ροπές
κι ανάμεσά τους ξεχωρίζει ως μοναδική
στιγμή ο «Ριγκολέτο» του Βέρντι.
Σε ό,τι αφορά την παράσταση, δεν υπάρχουν πολλά για να ειπωθούν κι ούτε κυκλοφορεί ανάμεσά μας κριτικός όπερας.
Ωστόσο, και για όσους ενδιαφέρονται, ας
σημειώσουμε, αντιγράφοντας τη σχετική
κριτική από τους New York Times, ότι η
μεταφορά μιας ιστορίας του 16ου αιώνα
στο Λας Βέγκας της δεκαετίας του 1960 με
το Δούκα να εμφανίζεται ως Φρανκ >
7
13
8
11
10
12
Σινάτρα με ένα λευκό κομψό σμόκιν,
αντιμετωπίστηκε μάλλον επιφυλακτικά. «Η
παραγωγή ήταν ένα μείγμα εφευρετικής
και ατελούς σκέψης» καταλήγει στην κριτική της η μεγάλη εφημερίδα, αλλά καλύτερα ας σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο.
Άλλωστε το γεγονός, για εμάς εδώ, ήταν η
παρουσίαση αυτής καθαυτής της παράστασης και είναι πολύ μεγάλος ο δρόμος, για
να πλησιάσουμε τα στάδια μιας κριτικής
9
της προσέγγισης. Σε κάθε περίπτωση πάντως και για όσους βρεθούν το επόμενο
διάστημα στη Νέα Υόρκη η παράσταση θα
παίζεται στο Metropolitan Opera House,
Lincoln Center, μέχρι την 1η Μαΐου. Τιμές
εισιτηρίων, ανάλογα με τη θέση, από 199
έως 677 δολάρια.
Τέλος, στις σελίδες που ακολουθούν παρατίθεται ενδεικτικό φωτορεπορτάζ από
τη συναυλία. T
7. Η Νέλλα Ιωάννου και η Μαίρη Αντωνοπούλου
8. Η Ελένη Δάσιου, ο Αλέξης Σκαρμέας και η Βίκυ
Πολυμεροπούλου 9. Ο Θόδωρος και η Μάγδα Λουλούδη 10. Η Νανά και ο Σπύρος Δούκας 11. Η Ζιζή
Μπακοπούλου-Σπηλιωτοπούλου, η Βιβή Ανδρικοπούλου και η Αναστασία Θωμά 12. Η Αθηνά Γεωργαντά 13. Η Σοφία Χριστοπούλου και η Μαρία Μεθενίτη
120
Sweet dreams
H
Max Perry είναι μια ελληνική
επιχείρηση. Ιδρύθηκε το
2005 στον Πειραιά και πήρε
το όνομα της από το Γάλλο ερευνητή
της σοκολάτας Maximilian Pernault.
Η εταιρεία έχει γίνει γνωστή από
το νέο Concept το οποίο βασίζεται
στην υψηλή ποιότητα των προϊόντων
της σε πολύ προσιτές τιμές, στην
οπτική επαφή του πελάτη με τους
εργαστηριακούς χώρους παρασκευής
των προϊόντων και την δοκιμή των
γλυκών και παγωτών στο χώρο των
καταστημάτων.
Και η πόλη της Πάτρας απέκτησε το
δικό της Max Perry δημιουργώντας
15 άμεσες νέες θέσεις εργασίας.
Ένας πανέμορφος, άνετος χώρος με
ευρωπαϊκό χαρακτήρα γεμάτος με
ποιοτικές και πρωτότυπες σοκολατένιες
λιχουδιές…
Πλέον και οι Πατρινοί θα έχουν
τη δυνατότητα ν’ ανακαλύψουν
τους μοναδικούς σοκολατένιους
πειρασμούς και ν’ αντιληφθούν τη
γαστρονομική έκφραση της σοκολάτας!
Φανταστικά γλυκά, ολόφρεσκα υλικά,
εξυπηρετικό προσωπικό, καλές τιμές σ’
ένα πρωτοποριακό κατάστημα υψηλών
προδιαγραφών που η σοκολάτα
πρωταγωνιστεί και αφήνει… την πιο
γλυκιά γεύση.
ΛΕΩΦΟΡΟΣ Γ. Παπανδρεου 59 Α'
Πλησίον νοσοκομείου «Αγ. Ανδρέας»
Πάτρα
tηλ. 2613015327
www.maxperrychocolates.gr
www.facebook.com/maxperrypatras
backstage
Μ
AΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου
ερικές κουβέντες. Τα ζώδια. Λίγα
όνειρα. Τσιγάρα ανολοκλήρωτα. Χαρά και μελαγχολία. Κρύο.
Ταλαιπωρία. Αγκαλιές. «Τις ροζ χάντρες
θα τις βάλω» λέει η Δήμητρα. Σίγουρα και
καθοριστικά. Ο Ίωνας σκεπτικός πριν το
έργο. Αμίλητος επί το έργον. Ρίγος. Η Άλις
κρυώνει. Η Κατερίνα επίσης. Κι εγώ για
συμπαράσταση. Σκόνες και φωνές. Εδώ
και εκεί με ιδέες για ρόδες. Το όχημα της
μόδας; Η Μαίρη χαμογελά συχνά. Άλλοτε
απλώς ακολουθεί το χαμόγελο των άλλων. Κοιτώντας τους πάντα στα δάχτυλα.
Ο Λάμπρος, ο Γιάννης, ο αρχιφύλακας
των στιγμών, και ο Βασίλης. Και ο Theo
τραβά τις φωτό του για το αρχείο μας.
122
Ο Τάσος πάλι; Πράος και αναπάντεχα
cute. Όλα cute. Η πρώτη μας επίσημη
απόπειρα να «κάνουμε μόδα». Τι θα πει
«κάνουμε» αλήθεια; Γιατί εδώ, στην πρώτη
μας αυτή προσπάθεια, αισθάνθηκα ότι
αφήσαμε τη μόδα να μας «κάνει» ό,τι θέλει.
Μικροί θάνατοι της προσωπικότητας.
Τη μια με πέρλα, την άλλη με καρφιά. Τα
νιώθω ακόμα να με τρυπάνε. Γλυκός μαζοχισμός. Αυτό είναι η μόδα. Τόλμη και
δειλία μαζί. Ο πόνος και το σύμπλεγμα.
Η πρότασή μας; Η σύγχυση των seventies.
To factory chic. Και αυτό το chic παιδιά
ήταν με ψυχή. Όχι δραχμή. T
Μοντέλα
Κατερίνα - Μόνικα Βιτσαχάκη
Άλις Στέφου
Τάσος Σταυρόπουλος
ΔΙΕΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ
MAX MARA, Κορίνθου 200
KOULOURIS, Ρήγα Φεραίου 62
Bagguttta, Ρήγα Φεραίου 46,
Boshop, Ερμού 22
David Mayer Naman, Ρήγα Φεραίου 93-97
Dur, Μαιζώνος 97 & Αγ. Νικολάου
Classico, Μαιζώνος 87
DRIZIS, Μαιζώνος 25
Καμίσης, Κορίνθου 287

Κατεβάστε το

Κατεβάστε το

- Giochi Preziosi

Κατεβάστε το

Υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων

null

Περιεγχειρητικής Νοσηλευτικής ΣΥ.∆.ΝΟ.Χ

εδώ - ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για μια Ανοικτή Κοινωνία

Κατεβάστε το