Μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΔΙΑΚΟ - ΠΟΙΕΣ; ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑ ΜΟΔΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ BOOKS BY THE SEA ΙΟΥΛΙΟΣ 2013 ΔΩΡΕΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ, ΣΤΑ ΠΕΡΙΠΤΕΡΑ 0,50 € ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΗΜΙΤΗ Ένθετη περιοδική έκδοση της Εφημερίδας «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» ΕΚΔΟΤΗΣ: Θεόδωρος Η. Λουλούδης ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ TRIP ΓΡΑΦΟΥΝ ΟΙ: Δημήτρης Σ. Αβραμίδης Κωνσταντίνος Αθανασόπουλος Λάμπρος Αραπάκος Νίκος Βαρθολομάτος Δημήτρης Γκιούλος Κωνσταντίνος Μάγνης Ευτυχία Μεσίσκλη Κατερίνα Σαμψώνα Καλυψώ Τίγκα Ελισάβετ Φάκου Πέτρος Ψωμάς ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Λάμπρος Αραπάκος Υπευθυνη Υλης: Ευτυχία Μεσίσκλη ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Theo Alexiou Βικτώρια Άλεξ Καλυψώ Τίγκα Γιώργος Κύζας Γιάννης Κυλπάσης Βασίλης Παπαϊωάννου ART DIRECTOR: Μαρία Μανωλοπούλου Επιμέλεια διαφημιστικής ύλης: Χρήστος Τζουραμάνης ΕΜΠΟΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ: Χρήστος Τζουραμάνης Θάλεια Περλέγκα ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΣ ΑΤΕΛΙΕ: Κωνσταντίνος Γαλανόπουλος ΕΚΤΥΠΩΣΗ: Fortosis printFactory Ιδιοκτησία: ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Κορίνθου 140 και Γκότση, 262 23, Πάτρα, τηλεφωνικό κέντρο 2610/312530-4, [email protected]. Κείμενα ή φωτογραφίες που αποστέλλονται στο περιοδικό για δημοσίευση δεν επιστρέφονται. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, αναπαραγωγή ή μετάδοση με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο, όλου ή μέρους του περιοδικού χωρίς την έγγραφη άδεια του εκδότη. Το περιοδικό TRIP διανέμεται με την εφημερίδα «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» και μετά στα περίπτερα προς 0,50 ϐ 4 8 Εικόνες 12 Το λάθος ερώτημα 14 Το άρωμα ¨Μυρτώ» 16 Από το ρήμα «διακόπτω» 18 Μαύρος γάτος-άσπρη γάτα 20 Όλοι φτερά κυοφορούμε… 22 Να πω ένα τραγούδι; 24 Εργάτης όμορφης μουσικής 26 Μία χάνεις-μία κερδίζεις 28 Ένας άντρας-Είκοσι δύο γυναίκες 30 Προφιτερόλ και Μποστ 32 SQUASH-Εκρηκτικό και σέξι 34 Η έκθεση βιβλίου της Θεσσαλονίκης 36 Ο 2ος φωτομαραθώνιος της Πάτρας 38 Μνήμη Θανάση Τσιπινάκη στο Μέγαρο 40 Ένα παζάρι hadmade 42 Η μόδα στον κήπο 44 Παγκόσμια ημέρα του πρόσφυγα 46 Οι Τρωάδες του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας 50 Μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. 58 Ημέρα-Νύχτα 60 Κλεψύδρα-Ένα παραμύθι 62 Μπαίνοντας στο σπίτι τους 64 Παραλίες γυμνιστών 70 Αρχιτεκτονική: Επιστροφή στα βασικά 74 Pop Grammare: Sexy είναι η αυτοπεποίθηση 80 The Ancient Greek Sandals 82 Η απώλεια, η αγνότητα και ο άνθρωπος 86 Έξι αγαπημένοι παραγωγοί προτείνουν 94 Οι φοιτητές που παράγουν πολιτισμό 98 Ένας σταρ του βιβλίου 102 Έρευνα: Διακο-ποιες; 108 Μια κόρη από αλάτι 112 Βιβλία για τη θάλασσα κι όχι μόνο 114 Το συνέδριο της «Π» και του pelop μέσα από το φακό 120 Η μόδα σε διπλό παιχνίδι 126 Backstage Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΟΥ ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ ΠΑΤΡΑΣ Το ΙIEK AKMH λειτουργεί στην Πάτρα από το 1993 -αντικαθιστώντας τις ΣΧΟΛΕΣ ΑΚΜΗ που λειτουργούσαν από το 1990-, παρέχοντας υψηλής ποιότητας εκπαιδευτικές υπηρεσίας, με κύριο στόχο τη διαμόρφωση πολιτών που έχουν όλα τα εφόδια, προκειμένου να αντιμετωπίσουν με αυτοπεποίθηση και γνώση τις προκλήσεις της ζωής. Οι ενδιαφερόμενοι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε 38 περιζήτητες ειδικότητες, εξασφαλίζοντας τις προϋποθέσεις για μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία με το κύρος του ονόματος του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ. Διάρκεια Φοίτησης: Το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ διαθέτει πλήρως οργανωμένες εκπαιδευτικές δομές, οι οποίες ανταποκρίνονται στις πιο αυστηρές ποιοτικές προδιαγραφές εκπαιδευτικών οργανισμών. Εκτείνεται σε τρεις ορόφους και καταλαμβάνουν συνολικά 1.800 τ.μ. στεγασμένου χώρου, αποκλειστικής χρήσεως του ΙΕΚ, με τρία κλιμακοστάσια, ανταποκρινόμενο πλήρως στις διατάξεις ασφάλειας. Οι σπουδαστές έχουν τη δυνατότητα, εφόσον το επιθυμούν, χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση να παρακολουθήσουν ξένη γλώσσα επιλογής τους, να συμμετάσχουν στην ομάδα σύγχρονου χορού ή να γίνουν μέλη της θεατρικής ομάδας του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ Πάτρας. Δίνεται η δυνατότητα συμμετοχής των σπουδαστών σε εκδηλώσεις και δράσεις που διοργανώνει το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ, με σκοπό την εξοικείωσή τους με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς, αλλά και την περαιτέρω και σε βάθος γνώση του αντικειμένου των σπουδών τους. Επιπλέον, οι σπουδαστές μπορούν να συμμετέχουν σε πράξεις προσφοράς και αγάπης όπως επισκέψεις σε ιδρύματα και νοσοκομεία, φιλανθρωπικά δείπνα κ.ά. Παροχές / Προνόμια προς σπουδαστές: Υποτροφίες Η φοίτηση είναι διετής για αποφοίτους ενιαίων λυκείων. Επίσης προσφέρονται μονοετή τμήματα για αποφοίτους γυμνασίου. Εγκαταστάσεις 1. Γραφείο σταδιοδρομίας 2. Αίθουσα υπολογιστών με ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο 3. Συμμετοχές σε διαγωνισμούς – ημερίδες και ερευνητικά projects 4. Σεμινάρια 5. Προβολή σπουδαστικών εργασιών σε συνέδρια, εκθέσεις, φεστιβάλ, εκδηλώσεις 6. Εκπτώσεις σε συνεργαζόμενα καταστήματα 7. Εκπαιδευτικές εκδρομές/ξεναγήσεις 8. Projects με συνεργασία ειδικοτήτων 9. Διασφάλιση ποιότητας σπουδών 10. Ηλεκτρονικές σημειώσεις μαθημάτων 11. Ενισχυτική διδασκαλία (TUTORIALS) 12. Εκμάθηση Η/Υ 13. Ασφάλιση σπουδαστών 14. Σπουδαστικό πάσο 15. Βιβλιοθήκη Το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ απονέμει υποτροφίες σε οικονομικά αδύναμους μαθητές, επιδότηση διδάκτρων των σπουδαστών από το υπουργείο παιδείας, υποτροφίες για φοίτηση σε δεύτερη ειδικότητα με κρατικό δίπλωμα. Το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ Πάτρας έχει εγκριθεί απο το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ), για να προφέρει στους σπουδαστές του τη μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν κατάρτιση και εργασιακή εμπειρία σε μια ξένη χώρα. Μέσω του προγράμματος κινητικότητας Leonardo da Vinci τούς προσφέρεται η δυνατότητα να ταξιδέψουν για 2 εβδομάδες σε χώρα του εξωτερικού, χωρίς κανένα απολύτως κόστος, ώστε να αποκτήσουν νέες ικανότητες και επαγγελματικές δεξιότητες. Συνεργασίες Μεγάλα και καταξιωμένα ονόματα κάθε χώρου επιλέγουν να συνδεθούν με το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ, προσφέροντας ανεκτίμητη εμπειρία στους σπουδαστές μας, οι οποίοι μαθαίνουν από κοντά τα μυστικά της επιτυχίας και της επαγγελματικής καταξίωσης! Οι σπουδαστές λαμβάνουν κρατικό δίπλωμα με το οποίο μπορούν να εργαστούν στον ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα και σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και στο δημόσιο τομέα με μοριοδότηση 150 μορίων σε διαγωνισμούς ΑΣΕΠ για διορισμό στο δημόσιο. Στο ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ φροντίζουμε να αναβαθμίζουμε συνεχώς το επίπεδο των σπουδών, προκειμένου να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της σύγχρονης αγοράς εργασίας, μεριμνούμε για τον προηγμένο εξοπλισμό των εργαστηρίων, καθώς και για σύγχρονα μέσα διδασκαλίας. Οι Ειδικότητες αφορούν: Η/Υ & νέες τεχνολογίες: 1.Εφαρμογές πληροφορικής, 2.Multimedia, 3.Τεχνολογίες internet, 4.Δίκτυα υπολογιστών, 5.Συστήματα υπολογιστών, 6.Συστήματα Επικοινωνιών & δικτύων Οικονομία & διοίκηση: 1.Διοίκηση επιχειρήσεων 2.Διοίκηση μηχανογραφημένου λογιστηρίου, 3.Marketing, 4.Γραμματέας διεύθυνσης, 5.Διοίκηση Φοροτεχνικού γραφείου, 6.Διοίκηση τραπεζικών εργασιών Τουρισμού & μεταφορών: 1.Σεφ, 2.Ειδικός ξενοδοχειακών υπηρεσιών και τροφοδοσίας, 3.Εκπαιδευτής υποψηφίων οδηγών, 4.Βοηθός μαγειρικής Χημικής βιομηχανίας: Τεχνικός φαρμάκων και καλλυντικών - Βοηθός Φαρμακείου Εφαρμοσμένων τεχνών: 1.Διακόσμηση, 2.Γραφιστική Τεχνικά επαγγέλματα: Ηλεκτρολόγος αυτοματισμών Υγείας: 1.Βοηθός φυσικοθεραπευτή, 2.Βοηθός νοσηλευτικής χειρουργείου, 3.Βοηθός εφαρμογών διαιτητικής Αισθητικής: 1.Αισθητική, 2.Κομμωτική, 3.Βοηθός κομμωτή, 4.Styling, 5.Τεχνίτης περιποίησης νυχιών Παιδαγωγικά: 1.Προσχολικής αγωγής, 2.Προσχολικής αγωγής παιδιών με ειδικές ανάγκες Επικοινωνία & ΜΜΕ: 1.Δημοσιογραφία, 2.Αθλητική δημοσιογραφία, 3.Διαφήμιση, 4.Ηχοληψία Επίσης το ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ, κατά τη διάρκεια της πολυετούς και επιτυχημένης πορείας του, έχει συνδέσει το όνομά του με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις και οργανισμούς κάθε κλάδου, δημιουργώντας ένα δίκτυο με συνεργασίες – σταθμούς στο χώρο της αγοράς. Εξατομικευμένη Υποστήριξη Σπουδαστών Στο πλαίσιο του προγράμματος «προσωπικής εξέλιξης» των σπουδαστών, παρέχονται εξατομικευμένες συμβουλές για εκπαιδευτικά και επαγγελματικά θέματα από εξειδικευμένα στελέχη. Ο ρόλος των συμβούλων εκπαίδευσης και των τομεαρχών είναι να βρίσκονται κοντά στο παιδί σας κάθε μέρα στη νέα του εκπαιδευτική ζωή. Με ένα απλό τηλεφώνημα βρίσκονται στη διάθεσή των γονέων και κηδεμόνων, όποτε τους χρειαστούν, για να τους ενημερώσουν για την πορεία του παιδιού τους (πρόοδος, απουσίες, βαθμοί κ.λπ.). Το Γραφείο Συμβουλευτικής επίσης έχει το σημαντικό ρόλο της στήριξης και προσαρμογής του παιδιού σας στο νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον και της δημιουργίας κλίματος ασφάλειας. Επαγγελματική Αποκατάσταση αποφοίτων - ΓΡΑΦΕΙΟ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑΣ Το Γραφείο Σταδιοδρομίας του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ αποτελεί μία οργανωμένη μονάδα καθοδήγησης, πληροφόρησης και διαμεσολάβησης μεταξύ σπουδαστή και αγοράς εργασίας. Αναλυτικότερα: 1. Αναπτύσσει επιχειρησιακό δίκτυο. 2. Διοργανώνει διαλέξεις και σεμινάρια με καταξιωμένους επαγγελματίες από κάθε τομέα σπουδών. 3. Βοηθά τους σπουδαστές και αποφοίτους στη σύνταξη του βιογραφικού τους σημειώματος, τους προετοιμάζει για επαγγελματικές συνεντεύξεις. 4. Συμβουλεύει για τον τρόπο που θα αξιοποιήσουν τις ιδιαίτερες ικανότητές τους. 5. Ενημερώνει για τις δυνατότητες συνέχισης σπουδών σε περαιτέρω εξειδικεύσεις ή/και πανεπιστημιακή βαθμίδα σπουδών. 6. Διενεργεί έρευνες, για να γνωρίζει τα επαγγέλματα με ζήτηση στην αγορά εργασίας. Ίσως η πιο σημαντική προσφορά του Γραφείου Σταδιοδρομίας & Διασύνδεσης προς την κοινότητα σπουδαστών και αποφοίτων του ΙΙΕΚ ΑΚΜΗ αποτελεί η ετήσια διοργάνωση των Ημερών Σταδιοδρομίας. Παροχή συμβουλευτικής και επαγγελματικού προσανατολισμού σε υποψήφιους σπουδαστές Πριν την εγγραφή των σπουδαστών προηγείται προσωπική συνέντευξη με ειδικό σύμβουλο εκπαίδευσης, με σκοπό την ανεύρεση κλίσεων δεξιοτήτων και ενδιαφερόντων, προκειμένου να πραγματοποιηθεί εγγραφή σε ειδικότητες που α) ταιριάζουν στην προσωπικότητά του και β) έχουν θετικές προοπτικές για τα επόμενα χρόνια –σύμφωνα με έρευνες που είναι διαθέσιμες στους συμβούλους εκπαίδευσης. Αγίου Ανδρέου 61, Πάτρα 262 21 [email protected], http://iek-akmi-patra.gr 2610.620601, 2610.226719, 2610.275782 εικονες 8 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙA βασιλησ παπαϊωαννου • ΚΕΙΜΕΝO ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ Πόσο απέχει η φωτογραφία από τη ζωγραφική και μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο φωτογράφος; Εδώ μιλάμε για πλήρη σύνθεση, από την κλιμάκωση των χρωμάτων έως τη σχέση ουρανού-ήλιου-θάλασσας-γης με τους αόριστους ποδηλάτες να κινούνται με όρους θεάτρου σκιών. Μα πάνω απ’ όλα είναι το πλέγμα που οριοθετεί/τεμαχίζει τα πάντα, συνάμα έλκοντας κι απωθώντας τα. 9 εικονες 10 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ γιαννης κυλπασησ • ΚΕΙΜΕΝο ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ Το πανάρχαιο όνειρο του Ίκαρου, ο διαχρονικός πόθος του ανθρώπου να νικήσει το βάρος του και τη βαρύτητα και να παίξει πανάλαφρος και κομψός στον αέρα. Ένα αγαπημένο όνειρο -να πετάς πάνω από την πόλη. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο χαρήκαμε τόσο πολύ το Μάιο που μας πέρασε εκείνους τους θαυμάσιους Βρετανούς πιλότους. 11 ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ Σ. ΑΒΡΑΜΙΔΗ Το λάθος ερώτημα δεν παίρνει απάντηση 12 Π ριν από λίγο καιρό γίνηκε ένας καυγάς για το ποιος κατέστρεψε την Ελλάδα. Ο Μάκης Βορίδης είπε πως την κατέστρεψε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Θόδωρος Πάγκαλος είπε πως την κατέστρεψε ο Κώστας Καραμανλής, στην κουβέντα μπήκαν κι άλλοι, με αποτέλεσμα να έχουμε μια καλή γκάμα υποψήφιων καταστροφέων. Ένα από τα λίγα πράματα που έχω μάθει είναι πως δεν υπάρχουν απαντήσεις, αλλά μόνο ερωτήσεις και πως, στην πραγματικότητα, η απάντηση είναι πάντα κρυμμένη μέσα στην ερώτηση. Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τις ερωτήσεις, γιατί από μια λάθος ερώτηση μπορεί να προκύψουν μόνο λάθος απαντήσεις. Για παράδειγμα, η ερώτηση «ποιος κατέστρεψε την Ελλάδα» είναι μια εντελώς λάθος ερώτηση που παίρνει μόνο λάθος απαντήσεις και να γιατί. Το πρώτο πρόβλημα είναι στην αντωνυμία «ποιος». Σε ένα ερώτημα που από τη φύση του περικλείει μια ολόκληρη ιστορική περίοδο με την οικονομία της, την κοινωνία της, τους θεσμούς της και τις ανάγκες της, προσπαθούμε να καταλάβουμε τι συνέβη, ρωτώντας «ποιος». Ε, λοιπόν δεν πρόκειται να καταλάβουμε ποτέ και τίποτα, γιατί είναι αδύνατο κι ανόητο να συρρικνώνουμε μια ολόκληρη ιστορική περίοδο σε ένα πρόσωπο, όποιο κι αν είναι αυτό. Το πράγμα δε, γίνεται ακόμα χειρότερο, επειδή η ερώτηση «ποιος» μας εγκλωβίζει σε απαντήσεις με ονοματεπώνυμα, δηλαδή μας στριμώχνει στο πουθενά. Ενδεχομένως τα πράγματα να άλλαζαν, αν αντί για «ποιος» ρωτούσαμε «τι». Αυτή η μικρή αλλαγή στην ερώτηση προσπερνά τα πρόσωπα και πηγαίνει στα θέματα, δηλαδή σε ευρύτερες αιτίες και κινήσεις που είναι σε θέση να μας προμηθεύσουν με ένα ερμηνευτικό σχήμα, μήπως δηλαδή και καταλάβουμε τι πράγματι μας συνέβη. Αλλά πάλι, μπορεί αυτή η μικρή αλλαγή να μην αρκεί, διότι υπάρχει και συνέχεια. Ένα δεύτερο πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι το ερώτημα θεωρεί ως δεδομένο κάτι που μάλλον τελεί υπό απόδειξη. Σημειώθηκε όντως η καταστροφή που λέει η ερώτηση και τι ακριβώς εννοούμε, όταν μιλάμε για την καταστροφή της Ελλάδας; Η νεότερη ιστορία μάς έδειξε ότι η Ελλάδα δεν καταστράφηκε μήτε με τη μικρασιατική καταστροφή μήτε με τον εμφύλιο πόλεμο. Τι μας κάνει να θεωρούμε ως δεδομένη την τωρινή καταστροφή; Μα έτσι πιστεύουν οι περισσότεροι είναι η απάντηση, αλλά παρά τον σεβασμό στον κανόνα της πλειοψηφίας, επιτρέπεται να κρατήσουμε τις επιφυλάξεις μας. Οι λάθος ερωτήσεις που προκαλούν λάθος απαντήσεις δεν είναι ανόητες. Προκαλούν παρεξηγήσεις, εξάπτουν πάθη και φέρνουν μεγάλες απογοητεύσεις. Αρκεί να σκεφτούμε την ερώτηση «μ’ αγαπάς» και όλα όσα προκαλέσει ανά τους αιώνες και θα καταλάβουμε τι πάει να πει μια λάθος ερώτηση. T Ρήγα Φεραίου 84, Πάτρα 262 21, Τηλ. 2610 274872, FAX. 2610 277087 [email protected] ΑΠΟΨΕΙΣ Το άρωμα «Μυρτώ» και η αποτυχία της καταστροφής από τον Κωνσταντίνο Μάγνη Έ τος εισαγωγής του όρου «λιτότητα» στην Ελλάδα: 1974. Το μάρκετινγκ αντέδρασε, λανσάροντας το φθηνό άρωμα «Μυρτώ», με το σλόγκαν «η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Το σύνθημα έπιασε και μνημονεύεται ως τις μέρες μας, επικαιροποιημένο. Το κακό είναι ότι το ’74 ο Έλληνας δεν ήξερε από χλιδή και καταναλωτικές υπερβολές. Οι ανδρικές ντουλάπες -ας πούμε- είχαν πλάτος στενού ψυγείου. Σήμερα, η προσγείωση σε επιλογές ευτελείς, όσο κι αν ξορκίζεται μέσα από φιλοσοφικές – υπαρξιακές - αυτοκριτικές αναζητήσεις και ψευδο-αυτομαστιγώματα, προκαλεί αμηχανία και στυφή γεύση. Κάτι τέτοιο θα ένοιωθε η Μπλανς Ντυμπουά, ένα νευρωτικό σύνδρομο αποδοχής της συντριβής των κάλπικων ονείρων. Σε φούσκα ζούσε και η Μπλανς. Κι όταν ακούει τους άλλους γύρω να συνομολογούν συγκαταβατικά: – «Δεν σου κρύβω ότι το χρειαζόμαστε αυτό...» 14 – «Βέεεεεβαια το χρειαζόμαστε, γιατί είχαμε ξεφύγει», η Μπλανς θέλει να αρπάξει το κουζινομάχαιρο και να ορμήσει. Για να αποφύγει το φονικό, η Μπλανς βγαίνει στο δρόμο. Κι ακούει τον κόσμο σε άλλο ξόρκι: – «Πώς πάμε;» – «Καλά. Τα λέμε καλά, δηλαδή». – «Ε, ναι. Για υγεία μιλάω». – «Βέβαια για υγεία. Γιατί από τα άλλα...» – «Ε, ναι. Από τα άλλα, άστα». – «Δεν βαριέσαι μωρέ. Η υγεία πάνω απ’ όλα». – «Ναιαιαιαιαι. Βέεεεεεβαια. Η υγεία. Η υγεία». Διότι αν χάσουμε και την υγεία, τα χάσαμε όλα. Αλλά η Μπλανς δεν μπορεί να ζήσει μόνο με υγεία. Πληρώνει νοίκι και δεν έχει να το πληρώσει, κάνει να παίρνει νοίκι, αλλά δεν της το πληρώνουν. Πληρώνει τέλος για το νοίκι που δεν παίρνει, και πληρώνει φόρο εισοδήματος, για λεφτά που κάποτε είχε βγάλει, αλλά τώρα δεν της έχει μείνει τίποτα. Μετά ακούει κόσμο που λέει: «διακοπές θα πάτε πουθενά;», θυμάται τον καιρό που το ερώτημα «τι θα κάνετε το Δεκαπενταύγουστο» προεξοφλούσε σαν υποχρεωτική «την απόδραση» (από τα Τρίκαλα, τα δεσμά που επιδιώκαμε να έχουμε, δημιουργώντας μια ζωή που καμωνόμαστε πως μισούσαμε). Και παρατηρεί πως όλος αυτός ο κόσμος που κλαίγεται, που χτυπιέται, που σκοτώνεται και σκοτώνει στις διασταυρώσεις, τελικά, όλο και κάπου θα την κάνει για ένα τριημεράκι. «Δεν βαριέσαι!», λέει η Μπλανς. «Θα πάω Κεφαλονιά. Θα με σώσει η καλοσύνη των δικών μας ξένων, διότι των ξένων-ξένων, άστα». Και φεύγει. Σ’ αυτόν τον τόπο, κλείνει το έργο ο Ουίλιαμς, μέχρι και η καταστροφή θα αποτύχει. Τ Διακοπές από το διακόπτω ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΨΩΜΑ «Ρ ωτήσαμε εκατό ανθρώπους και από σας ζητάμε να μαντέψετε τις δέκα δημοφιλέστερες απαντήσεις στην εξής ερώτηση: “Πείτε μας κάτι που διακόπτεται”». Σε σχετικό τηλεπαιχνίδι άλλων εποχών, κάπως έτσι θα ετίθετο το ζήτημα. Σήμερα, το παίζω μόνος το παιχνίδι, ενώπιον σας, και αναρωτιέμαι πόσα (και ποια) είναι τα πράγματα που διακόπτονται. Αφορμή μου το ότι -αναμένοντας τις... διακοπές-, βάλθηκα να αναλύω γραμματικά αυτήν την παράξενη λέξη. Διακοπές ρεύματος έχουμε ενίοτε, σκέφτομαι. Και διακοπές νερού. Διακόπτεται κι ένας αγώνας καμιά φορά. Θες από καιρικά φαινόμενα, θες από φαινόμενα βίας, θες γι’ άλλους λόγους. Διακόπτεται ένα σίριαλ για διαφημίσεις, η ροή του προγράμματος για ένα έκτακτο δελτίο. Ένας ομιλητής, από τον συνομιλητή του, μια σκέψη από ένα απρόσμενο συμβάν, η κυκλοφορία, οι διαπραγματεύσεις, μία σχέση, ο ειρμός. Διακόπτω συνήθως σημαίνει σταματώ προσωρινά, όχι τερματίζω οριστικά. 16 Αναστέλλω, παύω, κόβω. Για λίγο πάντα. Ή μήπως για πάντα; Πάντως πράγματα που εσχάτως διακόπηκαν (ή διακόπτονται) και σ’ άλλες εποχές θα ακουγόταν αδιανόητο, ουδείς γνωρίζει αν είναι δια παντός ή μόνο για λίγο η διακοπή τους. Για την εξωτερική μας χρηματοδότηση, για παράδειγμα, ο λόγος. Για την εκπομπή σήματος από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Ή ακόμα για την εναλλαγή των κομμάτων εξουσίας στην κυβέρνηση της χώρας. Τέτοιες διακοπές γιατί να μας απασχολούν, καλοκαιριάτικα, όμως; Ίσως γιατί απ’ τις άλλες μάλλον δεν θα πάρουμε και φέτος. Με το που την εκφωνείς τη λέξη, νιώθεις πως λάθος έκανες. «Για διακοπές είμαστε τώρα!». Και εκεί που νιώθεις πως κακώς το έθεσες το θέμα, συνειδητοποιείς πως σε πολλές των περιπτώσεων είναι ακόμα πιο στενάχωρη η περίσταση. Παραφράζοντας Άγγελο Τερζάκη –«δεν μου λείπει η πίστη, μου λείπει το κάτι που θα πιστέψω», έγραφε κάποτε εκείνος–, αισθάνεσαι πως στους πολλούς δεν είναι οι διακοπές που λείπουν, αλλά το κάτι που θα διακόψουν. Κι είναι κι εκείνη η λαθεμένη σημασία με την οποία φορτώσαμε τη λέξη, με τα χρόνια. Κατάντησε να μην έχουν έννοια οι διακοπές έτσι και δεν είχαν reception, check-in και breakfast, αν δεν διαρκούσαν άνω του δεκαημέρου, πόσο μάλλον αν δεν είχαν για προορισμό τους κάτι το εξωτικό. Δίναμε έμφαση στο διακόπτον κι όχι στο διακοπτόμενο. Λες και η ουσία ήταν τι κάναμε εκεί κι όχι το ότι βρίσκαμε κάτι το διαφορετικό για να διακόψουμε για λίγο τα εδώ. Διακόπτω εδώ, με συγχωρείτε. Δεν χωράει άλλες λέξεις τούτη η σελίδα. Ούτε άλλη διακοπο-φιλοσοφία. Διακόπτω. Γυρίζω διακόπτη. Και να με συμπαθάς, φίλε αναγνώστη, και για την περί διακοπών φιλολογία και για ετούτη την απότομη διακοπή. Καλές διακοπές! Ας τα διακόψουμε για λίγο τα εδώ... Τ Ancient Greek Sandals Τα Αρχαιοελληνικά Σανδάλια «πετάνε» ψηλά. Ο διεθνής τύπος δεν τα αφήνει σε ησυχία: «New york times», «elle», «vogue», «Financial times», «conde Nast traveller» και «Harpers», και διάσημα μπλογκ μιλούν για τα μαγικά πέδιλα που ξεπούλησαν στην colette. Clio Niki Thalia Medea Θα λατ τα ρέψ Ερ φτερά ετε Ne μή σ του flat phe τα le s ς, ές εμφανίσει ς και βραδιν ίστευτα χρώματα έω ές ιν ρω π απ σε Για ρι wedges, α ή χωρίς, από flats μέχ ένα σχέδια, με δεσίματ , οι το σμ να υ και εμπνε άγαλο μέχρι και το γό SANDALS από τον αστρ υ οίκου ANCIENT GREEKέψει τις προτάσεις το εση και στιλ που θα κλ άν υπόσχονται . εντυπώσεις Ancient Greek Sandals Προσφάτως η Mαντόνα ζήτησε για την επόμενη περιοδεία της τρία ζευγάρια, η Ελ Μακ Φέρσον φόρεσε ήδη τα «Πυθία» και η Γκουίνεθ Πάλτροου μόλις παρήγγειλε τα «Ιφιγένεια» Electra Chrysso ευτυχως απο τΗΝ eytyxia μεσισκλη • Σκιτσο μιμικα Σπυριδωνοσ Μαύρος Γάτος… •Θα σας πω την αλήθεια με όποιο κόστος. Βάζω την τηλεόραση στο mute και ακούω lana del ray όλη μέρα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς αλλάζει η επικαιρότητα, όταν ντύνεται με το άκουσμά της. Ακούω από τα χείλη του Άδωνη «will you still love me, when I’m no longer young and beautiful?» και εκστασιάζομαι. Και έτσι ο κόσμος έχει τη γεύση που του δίνω. •Κάθομαι στην Πάροδο με τον Λάμπρο και μιλάμε για «σοβαρά» ζητήματα. Μέχρι να μας διακόψει μια κυρία, καλοντυμένη και καλοχτενισμένη με το παιδί της. Ξεσπάει σε κλάματα, ζητάει συγνώμη και σπαράζει. Ζητιάνευε. Για πρώτη φορά. Τα χάσαμε. Θέλω να της πω από εδώ ότι δεν έχασε την αξιοπρέπειά της ούτε στιγμή. Πρέπει να θες να τη χάσεις. Όταν στην κλέβουν, δεν μετράει. •Σε αυτά τα ρεμάλια που βγαίνουν και κράζουν ολημερίς και ολονυχτίς τους καναπεδάκηδες -θες με το θέμα της ΕΡΤ, θες με πολλά ακόμη τάχα- έχω να πω τούτο: Όλοι το ίδιο ελληνικό Πανεπιστήμιο τελειώσαμε και δεν με κοροϊδεύεις. Αν με κάποιο τρόπο θες να εκφράσεις τον καταπιεσμένο θυμό σου ή να το παίξεις σοφιστικέ ρεμάλι στα κοριτσάκια που τρώνε το νόστιμο chillbox τους, πήγαινε για τζόκινγκ ή απάγγειλέ τους ποίηση. Ξέρω πολλούς αγωνιστές. Και αμφιβάλλω αν είσαι ένας. •Τώρα να πω ότι γουστάρω που η Πάτρα έγινε Συρία και έχουμε φλομώσει στην ανασκαφή και το έργο, ψέματα θα πω. Αλλά πιθανολογώ πως τίποτα σε αυτά τα χώματα δεν γίνεται ποτέ αναίμακτα… εντός εισαγωγικών. Εύχομαι το νέο μας αποχετευτικό να άξιζε τον κόπο. Εξάλλου το να «καθαρίσουμε από όλα τα σ….» ήταν κυβερνητική προτεραιότητα. 18 Άσπρη γάτα… •Η Πάτρα γδύθηκε από τα πολλά-πολλά συμπλέγματα και έχει αρχίσει να αγαπάει λίγο. Τα ζευγαράκια χαίρονται πάλι το θερινό σινεμά, οι παρέες ξημερώνονται με ουζάκι και οι γλυκύτατοί μας κύριοι ψήνουν καλαμπόκι στη μαρίνα. Σηκώνω τα χέρια μου ελαφρά, κλείνω τα μάτια και μυρίζω. «Ουσία». Σε αυτήν αξίζει να εθιστείς. •Η προβολή της ταινίας «Milk» στα σκαλάκια της Αγ. Νικολάου από το Κινηματογραφικό Τμήμα του Πανεπιστημίου σε συνεργασία με την ομοφυλοφιλική συλλογικότητα «Blender» ήταν μια ωραία στιγμή για την πόλη. Πολύς κόσμος. Και ανεξάρτητα από τα δυσάρεστα γεγονότα που έλαβαν χώρα νωρίτερα -κατά την αφισοκόλληση της προβολής στην πλατεία Γεωργίου- η προσέλευση απέδειξε αυτό: O κινηματογράφος είναι ο καθρέφτης του κόσμου. Όσο και αν θέλετε να τον σπάσετε. •Κάντε πέρα την αγανάκτηση, χαρείτε τα παγωμένα νερά και βάλτε τα δυνατά σας για ένα απόλυτα αμαρτωλό καλοκαίρι. Έχουμε μπόλικες μεριές, από την Κυλλήνη έως την αγαπημένη μου Διακοφτάρα να αμολήσετε τους σκύλους σας, τα πανιά σας, τη λύσσα σας ή και την υπνηλία σας. Γιατί, όπως θα έλεγε και ο Νίκος Βαρθολομάτος, δεν είναι κακό κάποιες φορές να κοιτάς απλώς το ταβάνι. Στο προκείμενο, τον ουρανό. Χαίρε τεμπελιά. Χαίρε καλό, προβληματικό, ασύγκριτο ελληνικό καλοκαίρι! •Επιδείξεις και bazaar μόδας, θέατρα, χορούς, squash, φωτομαραθώνιο, girl and the spiti, σέξι παραμύθια, προσωπάρες, πάρτι, μουσικές, αρχιτεκτονική, Κορτώ, ιστιοπλοΐα και γυμνισμός. Αν και δεν έβγαλα τα ρούχα μου για τις απαιτήσεις του ρόλου, επέλεξα να βγάλω γλώσσα. Στους στενόμυαλους, τους υποκριτές, τους φαντασμένους, τους ονειροπαρμένους, τους αστοιχείωτους, τους έτσι και τους αλλιώς αυτής της πόλης. Με την ελπίδα ότι θα διαβάσουν έστω μία γραμμή από εδώ μέσα. Να νιώσουν ότι το Trip είναι τόσο «τρελό», όσο και η Ιωάννα της Λωρραίνης. Dare us. Τ tta marie πτικά, Ανατρε α και ν μοντέρ λαφριά ε ια μ ε μ ετίχ! φ η σ δό ηλής α, ψ υ ό μ Aπ ας δέρ τ η τ ποιό ούν λ αποτε παστο αναπόσ ι της τ κομμά ιρινής καλοκα ας. σας αρόμπ γκαρντ νια, Ψηλά τακού ός ακ σι ω π τυ εν ι κα σχεδιασμός υπόσχονται με εμφανίσεις ι δυναμικό κα . έξυπνο στυλ φα ά ορ ατικ να S μ O μο γμ ετε AM ανέ πρα πήσ Π ου γα . π α α άτε θ ορ φ etta mari ενη μ ύ ο ιτ α την απ lamour σε ν υ ο Δίν δόση g άνιση ας εμφ καθε σ AMOS Για όλες τις γυναίκες που αγαπάνε το στυλ και τo ιδιαίτερo design ΠΡΟΣΩΠΑ 20 Δημήτρης Μπάκουλης τραγουδοποιος. Ετών 22 «Όλοι φτερά κυοφορούμε, μα δεν τ’ ανοίγουμε να μην τα δούνε…» απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου «Ν α με ζει αυτό που αγαπώ, η μουσική. Αυτό θέλω». Ο Δημήτρης είναι η ποίηση των ονείρων, των αδικοχαμένων ερώτων, των πληγών και της ελπίδας. Γράφει, συνθέτει, παίζει κιθάρα, τραγουδά. Παράλληλα με τις σπουδές Μουσειολογίας, βάζει κάτω την πένα του και ομολογεί τα πιο βωβά πάθη. Από τον Πύργο Ηλείας, αυτό το παιδί δείχνει από νωρίς μια ποιότητα όμοια με αυτή φτασμένων μουσικών. Και είναι μόλις 22. Διαβάστε τον, ακούστε τον, νιώστε τον. Εγώ, αν μπορούσα, θα έσβηνα και αυτόν εδώ τον πρόλογο. Ποιο είναι το χάρισμά σου; Δεν πιστεύω γενικά στα χαρίσματα (ή εγώ δεν έχω κάποιο). Αν κάνεις αυτό που αγαπάς με μεράκι, με την ψυχή σου, έχεις μεγαλύτερη αβάντα από τον χαρισματικό. Στην τελική το χάρισμα μπορεί να είναι και αδρανές, ενώ η ψυχή.... Ζεις στον Πύργο Ηλείας. Υπάρχει πρόσφορο έδαφος για τις τέχνες; Σε γενικό επίπεδο όχι. Είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με άλλες επαρχίες, αλλά θέλει πολύ δουλειά ακόμα το πράγμα. Δεν παύουν να υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά οι εξαιρέσεις, όταν δεν είναι ο κανόνας, φοβούνται να ξανοιχτούν! Ποια λύτρωση σε βρίσκει κάθε φορά που ολοκληρώνεις ένα τραγούδι; Είναι κάτι παραπάνω από λύτρωση. Είναι βιολογική ανάγκη. Μόλις τελειώσω ένα τραγούδι, δεν με ενδιαφέρει αν θα φάω, αν θα κοιμηθώ, γενικά δεν με ενδιαφέρει τίποτα από τη στιγμή που θα ξεκινήσω να γράφω μέχρι να ευχαριστηθώ το νέο μου δημιούργημα. Μιλάς για «συνταξιούχα πένα», «σπασμένες τηλεοράσεις» και «αόρατες σκάλες». Πώς γίνεται στα μόλις 22 σου χρόνια, να ταυτίζεσαι απόλυτα με το ντέρτι, τον πόνο, την ωρίμανση ενός 60χρονου; Νομίζω ότι η δημιουργία είναι κάτι σαν το μικρό αδερφάκι του άπειρου και του χάους. Δεν έχει φύλο, ηλικία, μορφή και κυρίως «πρέπει». Κάθε φορά που πιάνω στα χέρια μου το στιλό ή την κιθάρα δεν ξέρω πού θα με βγάλει ή αν τελικά θα με βγάλει κάπου. Μόνο εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή θα μπορούσα να σου απαντήσω σίγουρα. Γιατί ο εξηντάρης νικάει τον εικοσάρη μέσα μου. .... Γιατί είσαι τόσο λυπημένος; Είμαι το ακριβώς αντίθετο. Φιλτράρω όλη μου τη «μαυρίλα» στους στίχους και τους ήχους μου, ώστε να μην την κουβαλάω στην καθημερινότητά μου. Κάτι σαν ψυχικό «μπάνιο». Ειδικά αυτή τη στιγμή που μιλάμε είμαι πιο ευτυχισμένος από ποτέ, χωρίς να παύω να είμαι παραγωγικός. Ο τίτλος είναι από στίχους του τραγουδιού «Άλλες ζωές». ΣτίχοιΜουσική: Δημήτρης Μπάκουλης 21 22 Φανή Αντωνοπούλου Τραγουδίστρια, Ετών 24 Tι λες Wilson; Να πω ένα τραγούδι; απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου Σ πούδασε αγγλική φιλολογία, τραγουδούσε τρία χρόνια σε μουσικές σκηνές και μπουάτ της πρωτεύουσας και εδώ και ένα χρόνο εμφανίζεται με το γκρουπ Wired σε πολλά στέκια της πόλης. Γουστάρει αγγλόφωνο, ροκ και μπλουζ. Πρόσφατα έβγαλε τον τζαζ εαυτό της με τους jazz fan, ενώ έπαίζε μουσική στον Wave 97.4. Είναι αυτό που λέμε «τύπος». Ζωηρή, χιουμορίστας και ανεξάντλητη. Από τα κορίτσια που περιμένεις με ανυπομονησία να δεις, να ακούσεις, να εντυπωσιάσεις. Αυτά ναι. Τα απρόβλεπτα κορίτσια. Μας δίνει μία από τις ενδιαφέρουσες ερμηνείες για το σύμβολο Lana del Ray, μπλέκει τους γκάνγκστερ με τον έρωτα και την κιθάρα με το ψάρεμα. Όσο για το τραγούδι… thumbs up! Γιατί το έχουν ρίξει όλοι στο τραγούδι; Μάλλον το έχουν ρίξει όλοι οι καταστηματάρχες στα live, οπότε υποθέτω εξυπηρετούνται οι ανάγκες της αγοράς από άτο- μα που είτε ήταν είτε έγιναν τραγουδιστές λόγω συνθηκών. Δυστυχώς ή ευτυχώς μηχανισμός πιστοποίησης δεν υπάρχει. Είσαι ανάμεσα σε συναυλία Parov Stellar και bazaar με κοσμήματα και ρούχα. Τι επιλέγεις; Συναυλία. Εύκολα. Πόσα ψέματα θα έλεγες, για να είσαι με τον αληθινό σου έρωτα; Κανένα. Εκτός κι αν ξυπνούσα σε κάποιο γκανγκστερικό σενάριο, όπου θα ανήκαμε σε αντίπαλα στρατόπεδα -ή κάτι τέτοιο-, οπότε η πλεκτάνη είναι αναπόφευκτη και, ναι, θα γινόταν χαμός. χολία, ο αισθησιασμός και ο υπαινιγμός «ζήσε τη στιγμή, χωρίς σκέψη, πανέμορφος και αυτοκαταστροφικός». Παλιά κόλπα σε νέες συσκευασίες. Επίκαιρα. Είσαι ναυαγός σε μια βραχονησίδα και ο μόνος «Wilson» που έχεις απέναντί σου είναι μια κιθάρα. Τι θα έλεγες μαζί του; Τραγούδι μέχρι αφυδάτωσης. Σκοπεύω μάλιστα να μάθω κιθάρα ειδικά για τέτοιες περιπτώσεις. Και ψάρεμα. Ο χρόνος είναι χρήμα; Το χρήμα είναι σίγουρα χρόνος. Ο χρόνος είναι ό,τι τον κάνεις εσύ. Ποια είναι επιτέλους η Lana del Ray; Είτε είναι αυθεντική είτε «μιντιακή» κατασκευή, βρίσκω το δίπολο ομορφιά-θλίψη ευφυές και ακαταμάχητο. Η 70s αισθητική, η παρακμή της χλιδής, η αναίτια μελαγ23 24 Νάσια Παπαγιαννάκη Μουσικός/Ερμηνεύτρια Εργάτης όμορφης μουσικής απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου Τ ο βαρύ βιογραφικό και η εμπειρία της την καθιστούν μία από τις πιο αξιόλογες ερμηνεύτριες της πόλης μας, ενώ η δράση της με τους VIPerformers (Έλενα Φέντκο, καθηγήτρια πιάνου με ειδικότητα στη συνοδεία μονωδίας και σολίστ συμφωνικής ορχήστρας, Χάρη Πεγιάζη, καθηγητή κοντραμπάσου και θεωρητικού της τζαζ, και Κώστα Κονδύλη, καθηγητή κρουστών-ντράμς) αποτελεί όαση διαφορετικότητας. Από αυτήν που έχουμε πραγματικά ανάγκη. Ακούσματα latin, jazz, disco με ξενόγλωσσο στίχο. Αν και μικρή ασχολήθηκε με τον πρωταθλητισμό στην κολύμβηση και αργότερα με το μπάσκετ στον Απόλλωνα, η μουσική επικράτησε… Εγγονή του σπουδαίου τρομπετίστα-μαέστρου της Πάτρας, Νίκου Παπαγιαννάκη, και μητέρα σήμερα δύο παιδιών, περιμένει από το τραγούδι της το αυτονόητο. Τους αποδέκτες που του αναλογούν. Εξάλλου, «οτιδήποτε βγάζεις από την ψυχή σου και το απευθύνεις αξιώνεται και μόνο δια της αντανακλάσεως», όπως έξυπνα λέει. Αυτό θα πει «οπτική». Ποια είναι επιτέλους η διαφορά της «ερμηνεύτριας» από την «τραγουδίστρια»; Ένα μικρό παιδί λέει: «όταν μεγαλώσω θα γίνω τραγουδίστρια», δεν λέει «ερμηνεύτρια». Το «ερμηνεύτρια» χρησιμοποιείται πέρα από ιδιότητα/επάγγελμα, στηρίζεται όμως ως όρος σε γενικότερη μουσική παιδεία (με ή χωρίς ειδικές σπουδές) και είναι ο πιο ολοκληρωμένος όρος για την καλλιτέχνιδα που συνδυάζει έντονη εκφραστικότητα μαζί με όμορφη και σωστή τοποθέτηση φωνής. Τι μας λείπει εδώ στην Πάτρα που εσύ μπορείς να μας δώσεις; Μπορούμε να προσφέρουμε στον κόσμο αυτό που τον κάνει να σιγοτραγουδά, να χορεύει, να νοσταλγεί, να διασκεδάζει. Για τον λόγο αυτό στοχεύουμε στη συνύπαρξη μουσικών ειδών, ακόμα κι αυτών που με κάποιο τρόπο τα είχαν θέσει στο παρελθόν ως αντίπαλα. Συνθέσεις όμορφες, αξιόλογες, κλασικές και σύγχρονες από την jazz ως την disco. Πολύγλωσσες και ιδιαίτερες. Έχεις πρότυπα; Δεν έχω πρότυπα, με την έννοια «θα ήθελα να φτάσω τον/την τάδε και να του/της μοιάσω». Αυτό θα ίσχυε, αν είχα στόχο την καριέρα. Δεν υφίσταται κάτι τέτοιο. Υπάρχει όμως ένας φίλος μου μέσα στα χρόνια, που γνωρίζω καλά και τον θεωρώ πρότυπο στο δικό μου το μυαλό, χωρίς μουσικές σπουδές, που παίζει πιάνο, όπως δεν μπόρεσα ποτέ εγώ να παίξω ως κλασική πιανίστρια, και γράφει μοναδικά υπέροχα κομμάτια. Αυτός ο άνθρωπος είναι «μουσική» ολόκληρος. Τι ήσουν άραγε στην προηγούμενη ζωή σου...; Έχω μια ζωή, αυτή που διανύω. Έχω χρέος να πορεύομαι σε αυτήν με τα καλύτερα και τα ομορφότερα κι ελπίζω να τα καταφέρω να βγω νικήτρια, έστω κι αν δεν υπάρχει μια κάποια εμπειρία από κάποιον «προηγούμενο βίο» στον οποίον και δεν πιστεύω. 25 Παναγιώτης Χιόνης Ποδηλάτης, ετών 21 Μια χάνεις, μια κερδίζεις. Μα το παιχνίδι συνεχίζεται. απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου Τ ον ενδιαφέρουν «τα πάντα». Είναι νέος, ωραίος και λακωνικός. Ένας αθλητής με χαμηλό προφίλ, παρά τις αξιόλογες συμμετοχές του σε πανελλήνια, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα. Κάνει τον αγώνα του –παράλληλα με τις σπουδές του–, διατηρώντας μια ήσυχη εικόνα και εστιάζοντας στο στόχο. Δεν ξέρω, αλλά νομίζω πως μαζί με την ιδιότητα «αθλητής» ακολουθεί πάντα μια προφανής ταπεινότητα, ένας αλλιώτικος ψυχισμός. Ο Παναγιώτης είναι ένα νέο παιδί με λαμπρές προοπτικές. Μιλάει ελάχιστα για τον εαυτό του, αλλά «στο τέλος της ημέρας» έχει πει πολλά. Η διάκριση που σε γέμισε ευτυχία; Όταν κέρδισα το πανελλήνιο πρωτάθλημα αντοχής 120 χλμ. μετά από έναν δύσκολο αγώνα το 2009. Γιατί αυτή η τρέλα με τα ποδήλατα τα τελευταία δύο χρόνια; Ίσως να οφείλεται 26 στην κρίση, αποτελεί διέξοδο. Και φυσικά τι άλλο; Είναι διασκεδαστικό και τρόπος γυμναστικής. Επόμενος αγώνας; Το πανελλήνιο πρωτάθλημα πίστας κατά τα τέλη Σεπτέμβρη. Θα πήγαινες ποτέ διακοπές με ποδήλατο; Όχι, δεν νομίζω να το επιχειρούσα. Η μεγαλύτερη απόσταση που έχεις διανύσει με το ποδήλατό σου; 210 χιλιόμετρα. Η Πάτρα μπορεί να γίνει Άμστερνταμ όσον αφορά τη φράση «τα πάντα με ποδήλατο;» Ωραία θα ήταν, αλλά είμαστε χρόνια πίσω… Όταν χάνεις και βγαίνεις εκτός στόχου, θες να τα σπάσεις όλα; Όταν δεν καταφέρνεις να πιάσεις τον στόχο σου, κάθεσαι και βλέπεις τι έφταιξε, βάζεις το κεφάλι κάτω και συνεχίζεις για τον επόμενο. Από τα λάθη μαθαίνουμε εξάλλου. Χρήστος Χριστόπουλος Προπονητής/Γυμναστής, ετών 30 1 άνδρας, 22 γυναίκες απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Βασίλης Παπαϊωαννου Έ νας νέος άνθρωπος που αποδεικνύει ότι το ποδόσφαιρο είναι μια περίπλοκη και εξελίξιμη υπόθεση. Πόσο μάλλον το γυναικείο. Ο πατρινός γυμναστής, απαξιώνοντας κάθε στερεότυπο, προπονεί τη γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου Υμηττού και υπόσχεται νίκες. Και όταν μιλάμε για «νίκες», δεν αναφερόμαστε στη στενή έννοια. Απόφοιτος Γυμναστικής Ακαδημίας με μάστερ στο αθλητικό management, πέρασε από Δόξα Βύρωνα Γ’ Εθνικής, Εθνικό Αστέρα Β’ Εθνικής και Ηλιούπολη Β’ & Γ’ Εθνικής ως γυμναστής, ενώ συνεργάστηκε με τις πράσινες ακαδημίες του Παναθηναϊκού υπό την επίβλεψη του παλαιού παίκτη του Παναθηναϊκού, Σπύρου Λιβαθηνού. Είναι ταλαντούχος, ανοιχτόμυαλος και διαβασμένος. Προχωρά τη σκέψη του, τη γυναικεία δυναμική και τη σπουδαιότητα του σπορ. Να, μία «νίκη». πιο δημοφιλών σπορ, του μπάσκετ και του ποδοσφαίρου. Διαφωνείς; Οι Έλληνες αθλητές έχουν πετύχει πάρα πολλά σε διεθνές επίπεδο, για να στεκόμαστε σε μεμονωμένα περιστατικά. Δεν γίνεται να τα βάζουμε όλα στην ίδια ζυγαριά... Στον αθλητισμό υπάρχει και θα υπάρχει πάντα η θετική πλευρά. Και σε αυτήν πρέπει να μένουμε. Γυναίκα και ποδόσφαιρο; « Έλα μωρέ...» θα πουν κάποιοι. Τι απαντάς; Το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει αναγνωριστεί από το 1971 σε ευρωπαϊκό επίπεδο και από το 1993 η Δ.Ο.Ε. συμπεριέλαβε το γυναικείο ποδόσφαιρο στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων της Ατλάντα. Το γυναικείο έχει πολλές ιδιαιτερότητες σε σχέση με το ανδρικό. Και βέβαια θέλει αρκετή υπομονή, καθώς τα κορίτσια έχουν μικρότερες κινητικές εμπειρίες στο ποδόσφαιρο. Το Ο κόσμος έχει χάσει το γνήσιο ενδιαφέ- ότι η FIFA έχει δώσει εντολή έως το 2015 ρον του για τον ελληνικό αθλητισμό. Τα όλες οι ΠΑΕ να έχουν υποχρεωτικά γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου σημαίνει πως σκάνδαλα, οι ντόπες και οι αποτυχημένες προσπάθειες για ελληνοποίηση των μιλάμε για γυναίκες «έτοιμες για όλα». 28 Από ενεργός ποδοσφαιριστής σε προπονητής. Δύσκολη μετάβαση; Το να είσαι καλός ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει ότι θα γίνεις καλός προπονητής και το αντίστροφο. Αισθάνομαι ότι με τις γνώσεις που έχω αυτή την στιγμή μπορώ να προσφέρω πολλά ως προπονητής. Και η απόφασή μου να συνεχίσω από αυτό το πόστο είναι συνειδητή. Μέχρι τώρα όλα δείχνουν πως σωστά έπραξα. Προπονείς γυναίκες. Διαφορετικές, έξυπνες, όμορφες, ιδιότροπες γυναίκες... Τι κερδίζεις από αυτό ως άντρας; Οι γυναίκες είναι γυναίκες, είτε τις συναντήσεις εντός είτε εκτός γηπέδου. Πρέπει να τις έχεις κοντά σου και ταυτόχρονα απέναντι σου. Εάν οδηγήσεις μια γυναικεία ομάδα σε πορεία πρωταθλητισμού, τότε εκτός από πετυχημένος προπονητής, μάλλον πετυχαίνεις και σαν άνδρας. Γιατί το να διαχειριστείς 22 διαφορετικές προσωπικότητες είναι κάθε άλλο παρά εύκολο. Παντελής Σπυριδάκης Δημοσιογράφος/Παρουσιαστής, ετών 38 Τα προφιτερόλ, ο Μποστ και ένα τρανζίστορ απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΑ Μανος παπαδομανωλακησ Γ εννημένος στην Πάτρα. Ευθύς και περιπετειώδης. Μένει στα Χανιά και αυτή τη στιγμή είναι το πιο αγαπητό τηλεοπτικό πρόσωπο της Κρήτης. Με την εκπομπή «Μέρα μεσημέρι» (που μετρά 10 χρόνια) στην τηλεόραση «Κύδων», ενημερώνει, διασκεδάζει, προβληματίζει και συντροφεύει όλες τις ανήσυχες συνειδήσεις. Από τη νεολαία του παρκούρ μέχρι τη δίψα της γιαγιάς για νέες συνταγές. Με σπουδές δημοσιογραφίας στο Καποδιστριακό, εμπειρία στο Mega Channel και αρθρογράφος, ο Παντελής είναι μια απίθανη προσωπικότητα. Σε προκαλεί να «του γελάσεις». Η συνέχεια… ταξίδι. Όσο για τη ζωή στο νησί, είναι σαν τον πρώτο έρωτα. Δεν τον ξεπερνάς ποτέ, και κυρίως δεν θέλεις. Αγαπημένη ιεροτελεστία στο νησί: καλοκαιρινή φεγγαράδα, βραδινή, στην άμμο με ένα μπουκάλι λευκό κρασί και παλιό τρανζιστοράκι. Ακροθαλασσιά και ξυπόλυτος στην άμμο! φτιάχνω. Και τους κοπανάς και την ατάκα του Μποστ «Good luck και μην κουτουλάτ’». Η στιγμή που ήθελες να στείλεις τη δημοσιογραφία στο διάολο... ή και όσους δεν καταλαβαίνουν την αγάπη σου γι’ αυτήν... Τη δημοσιογραφία τη στέλνω χαλαρά στα τσακίδια για την οικογένειά Ένα σκληρό, διαφορετικό, δύσκολο ρεμου. Βλέπεις η δουλειά είναι στα Χανιά, η πορτάζ που σε άλλαξε. Πριν ένα χρόνο κάνοντας ρεπορτάζ για το δελτίο μας, αντί- οικογένεια στην Πάτρα. Οι στιγμές όμως που περνάω με τον αδερφό μου, τη νύφη κρισα το σώμα ενός νεαρού άνδρα, που, ενώ είχε πάει για επίσκεψη σε ασθενή στο μου και τα ανιψάκια μου, τον Ορεστάκο Νοσοκομείο Χανίων, πήδηξε από τον τρίτο και τη Δαλιδά, μαζί με τον παππού και τη όροφο. Σοκαριστικό να συνειδητοποιείς γιαγιά, είναι ιερές και πολύ πιο σημαντιότι τα προβλήματα μπορούν να οδηγούν κές από κάθε τι άλλο. Όσο για την αγάπη μου για τη δημοσιογραφία, δεν τη βάζω Η τηλεόραση, το γράψιμο και η ζωή στο μια ανθρώπινη ζωή στο τέλος. Η εικόνα ήταν σαν να άστραψε το μυαλό μου ξαφποτέ σε μπελάδες. Αυτοί που δεν την κανησί... Η τηλεόραση είναι καψούρα. Σε νικά. ταλαβαίνουν με ένα περίεργο τρόπο, από φτύνει, κολλάς, την παρατάς, σε κυνηγά. Εμένα η έννοια μου ήταν πάντα η διάρΤα κόμπλεξ, οι συμβάσεις, ο καθωσπρε- αναπάντεχα περιστατικά λάμβαναν τα μηνύματά τους. Δεν είμαι και της διπλωματίας, κεια. Το γράψιμο είναι σαν τους ρομαντιπισμός και οι αντιθέσεις. Πώς πολεμάς οπότε όλα είναι πεντακάθαρα… CTRL-ALTκούς που ταξιδεύουν ακόμα με το πλοίο, αυτές τις σταθερές; Με προφιτερόλ! Μου DELETE! Τ μόνο και μόνο για να ρεμβάσουν στο φέρνουν υπογλυκαιμία. Παλιά το έριχνα κατάστρωμα. Και πάντα στο χέρι, όχι στον στα μπινελίκια, τα νταλικερτζίδικα, αλλά υπολογιστή. Στην κόντρα, γιατί το χαρτί η σοκολάτα είναι άλλο πράγμα. Γιατί να Ακολουθήστε τον Παντελή στο νέο του κόλλημα, το νέο του site τραβά καλύτερες ιδέες, λιγότερο μηχανικές. χαλάω τη ζαχαρένια μου; Προτιμώ να την –μόνο με καλές ειδήσεις–, www.gelamou.gr. 30 ΓΕΓΟΝΟΣ 32 απο τΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΕΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ 16-19/5/2013. Squash Γρήγορο, εκρηκτικό και σέξι Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, το τουρνουά squash στους χώρους του Three Αction συγκέντρωσε συμμετοχές από όλη την Ελλάδα. Μέχρι τώρα ξέραμε λίγα πράγματα για το σπορ. Κάποιοι το έχουμε συνδέσει με εκείνα τα αμερικάνικα breaks από τη δουλειά, άλλοι με τις αγαπημένες συνήθειες των πλουσίων και άλλοι, στο άκουσμα, σηκώνουμε ερωτηματικά το φρύδι. Τελικά, κάθε άλλο. Αλλά να, που η φήμη του προηγείται. Έ νας αδιάκοπος εκκωφαντικός ήχος. Δεν ξέρω πώς γράφεται με λέξεις ή αν τα «πανγκ-πονγκ, τινγκ-τονγκ» αποτελούν εύστοχη λεκτική αναπαραγωγή. Πρέπει να κάτσεις και να ακούσεις. Μία περίεργη μουσική που δεν σε αφήνει να ηρεμήσεις, σε κρατάει όρθιο και ανήσυχο μέχρι το τέλος της. Ένταση, αγωνία και απορίες. Ένα σωρό απορίες γεμίζεις, παρακολουθώντας έναν αγώνα σε εξέλιξη. Δεν είναι τένις. Δεν είναι badminton. Είναι squash. Εσύ, ο αντιπαλός σου και ο τοίχος απέναντί σου. Το μόνο που σας ενώνει είναι το μπαλάκι. Το πώς, πότε και προς ποια κατεύθυνση θα το χτυπήσεις με τη ρακέτα, προσδιορίζει τη σχέση σου μαζί του. Και πιστέψτε με, όπως όλες οι σχέσεις, έτσι κι αυτή, έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. «Άθλημα απαιτητικό, εκρηκτικό και καθόλου τετριμμένο. Κόλλησα αμέσως», λέει ο Μάριος Δημακόπουλος. Παίκτης ετών, δάσκαλος squash και με μεγάλη εμπειρία από τουρνουά σε Ελλάδα και εξωτερικό. Και όσοι από εμάς νομίζαμε ότι το σπορ παρα- είναι εξεζητημένο για τα δεδομένα μας, ο Μάριος μας διαψεύδει: «Το squash δεν είναι για τους λίγους! Στις φυλακές της Αγγλίας ξεκίνησε από την ανάγκη των κρατουμένων να ασχοληθούν με κάτι και να γυμναστούν. Ειρωνικό δεν είναι λοιπόν να θεωρείται ελιτίστικο; Τώρα αν η αντίληψη ότι το σπορ είναι πιο “cool” από άλλα ή για πιο ακριβά γούστα, ευθύνεται σαφέστατα η τηλεόραση που ανακυκλώνει αυτή την άποψη. Για παράδειγμα στην Αίγυπτο το squash είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές σπορ μετά το ποδόσφαιρο… Αυτό λέει πολλά». «Είναι γρήγορο, γυμνάζεις πολύ τα πόδια, αλλά και όλο το σώμα», μας λέει ο Ανδρέας Μόνιας, ιδιοκτήτης του Three Action. Προϋποθέτει σίγουρα οξύνοια, ετοιμότητα και περίτεχνη στρατηγική. Ήδη έχουν γίνει αρκετές προσπάθειες για την ένταξη του σπορ στα ολυμπιακά αθλήματα, αλλά δυστυχώς ακόμα δουλεύεται. «Είναι ένα τρομακτικά γρήγορο άθλημα, που ενδεχομένως αποτελεί έναν από τους κύριους λόγους που δεν έχει εγκριθεί ακόμα ως ολυμπιακό άθλημα. Τηλεοπτικά, θα ήταν ίσως πολύ δύσκολο να το παρακολουθήσει κανείς», σχολιάζει. Τα μαθήματα είναι παραπάνω από οικονομικά και η φιλοσοφία του εξαιρετικά ελκυστική. Η Πάτρα πάντως το έχει ήδη κάνει δικό της και περιμένει και άλλους να το αγκαλιάσουν. Βλέπετε, όπως σωστά μας ανέφερε και ο Μάριος, «όλα είναι θέμα προβολής». Όσο φυλάμε τις νέες -για την πόλη τουλάχιστον- δραστηριότητες στο ντουλάπι της άγνοιας ή/και της συχνά μη σκόπιμης αδιαφορίας, θα φαγωθούν από σκόρο. 33 ΓΕΓΟΝΟΣ Κείμενο & Φωτογραφία: Δημήτρης Γκιούλος 16-19/5/13. Μια έκθεση βιβλίου και μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη Β ρέθηκα για δεύτερη φορά στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Είχα ξαναπάει το 2011 και οι αλλαγές μέσα σε δύο χρόνια λόγω κρίσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανείς. Μια έκθεση που μέχρι και ένα μήνα πριν ανοίξει τις πύλες της δεν ήξερες αν θα αρχίσει και στήθηκε χάρη στην αυταπάρνηση των ανθρώπων του ΕΚΕΒΙ που, παρότι τους χρωστούσαν χρήματα και δεν ήξεραν τι τους ξημερώνει, έφεραν εις πέρας ένα δύσκολο έργο. Μια έκθεση τοποθετημένη πάνω στις Πανελλήνιες, σε τετραήμερο που προδιέθετε για παραλίες και όχι για διάβασμα και με μειωμένη συμμετοχή εκδοτών, έμοιαζε έτοιμη να αποτύχει. Και μάλλον σε απόλυτα νούμερα το έκανε. Η Αγγλία, τιμώμενο έθνος, σνό- 34 μπαρε επιδεικτικά το όλο θέμα και η όλη εντύπωση που αποκόμισα ως παρατηρητής, αλλά και, συμμετέχοντας με τα βιβλία μου, ήταν από τη μια εμπορική -εν μέρει- στροφή του Φεστιβάλ με διάφορα δρώμενα και πανηγυράκια με μπάντες και πολιτικούς «μαϊντανούς», από την άλλη μια αβεβαιότητα για το μέλλον της ίδιας της διοργάνωσης από τους ανθρώπους που πραγματικά νοιάζονται για το βιβλίο σ’ αυτήν τη χώρα. Εν κατακλείδι αυτοί ακριβώς οι άνθρωποι έχουν έναν ακριβώς χρόνο, για να δείξουν το δρόμο για μια έκθεση διαφορετική, για ένα διαφορετικό αύριο στο χώρο των εκδόσεων. Υστερόγραφο Μέσα σε αυτό το κλίμα, δεν υπήρχε πολύ όρεξη για πολύωρη παραμονή στις αποθήκες στα θρυλικά 13 και 15 περίπτερα και προτίμησα τις βόλτες στα όμορφα σοκάκια της Θεσσαλονίκης. Την πόλη την ξέρω (σχετικά) και την αγαπάω, οπότε δεν δυσκολεύτηκα και πολύ στην απόφασή μου να δραπετεύσω. Σε μια από τις καθέτους της Αγ. Δημητρίου, κυκλωμένο από πολυκατοικίες βρήκα ένα ερειπωμένο διώροφο νεοκλασικό σε τραγική κατάσταση. Η έκπληξη δεν ήταν τόσο αυτό, όσο το τι βρισκόταν σε κάθε εκατοστό του πατώματος και των δύο ορόφων. Βιβλία, περιοδικά και πίνακες άλλων δεκαετιών απλωμένα σε ένα πολύχρωμο μωσαϊκό τερέν πάλης μεταξύ της κατάθλιψης για την κατάσταση των βιβλίων και της περιέργειας για το πώς βρέθηκαν εκεί. Σας αφήνω με μια φωτογραφία, τα υπόλοιπα στη φαντασία του καθενός, στην τελική, σιγά μη μας άφηνε η θνητότητα ήσυχους ακόμα κι εδώ. ΓΕΓΟΝΟΣ απο ΜΕΣΙΣΚΛΗ • φωτογραφίΕΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΑπότΗΝ τHNΕΥΤΥΧΙΑ Ελισάβετ Φάκου • Φωτογραφίες: TheoΚΥΛΠΑΣΗΣ, Alexiou Γιωργος Κυζασ 19/5/13. 2ος Φωτομαραθώνιος Πάτρας Kαι του χρόνου λοιπόν Π άνω από 200 άνθρωποι οργώνουν την πόλη και τα προάστιά της. Για 2η συνεχόμενη χρονιά, ο φωτομαραθώνιος αποτελεί την τέλεια ευκαιρία για διαφυγή και δημιουργικότητα. Οι συντελεστές του φοράνε τα χαρακτηριστικά κόκκινα t-shirt και στρώνονται για δουλειά. Πρέπει να συγκεντρώσουν τις φωτογραφίες, να τις αξιολογήσουν και να τις βραβεύσουν. Σε μια ζεστή μέρα του Μαΐου, ο κρύος καφές και η έμπνευση γίνονται ένα. Επαγγελματίας ή ερασιτέχνης έχει ελάχιστη σημασία. «You don’t take a photograph, you make it», έλεγε ο Άνσελ Άνταμς και ίσως εκεί να βρίσκεται όλο το μυστικό. Ο φετινός φωτομαραθώνιος παρακίνησε τους πάντες να βγουν από τα καβούκια τους, να γελάσουν, να φάνε παγωτό, να προβληματιστούν, να ρίξουν και 36 μια βουτιά. Στο τέλος μιας γεμάτης ημέρας, το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχα όμορφο. Και μόνο ότι έπιασες στιγμές, πριν αυτές δραπετεύσουν δια παντός, είναι μαγεία. Η μαγεία της φωτογραφίας που ενυπάρχει στη φύση της. Πώς στο λένε; Γίνεσαι κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ελέγχεις το χρόνο. Οι φετινές κατηγορίες είχαν μια απίθανη μαεστρία. Νόμιζες πως πρόκειται για το προφανές, τράβαγες το προφανές και μετά μετάνιωνες. «Μμμμ…. ζευγάρι σημαίνει πολλά πράγματα» σκέφτεσαι. Δεν είναι μόνο ένα ερωτικό δίδυμο ή ένα ζευγάρι παντόφλες. Και η μαγκιά της υπόθεσης έκανε την υπόθεση ακόμα πιο μάγκικη. «Νερό», «Ζευγάρια», «Αντιθέσεις», «Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία». Η σειρά με τις πρώτες κατηγορίες. Αρκετά γενικές για να πειραματιστείς, αλλά και αρκετά «παγίδα», ώστε να μπερδευτείς. Ωραίο το κλίμα εκεί στην πλατεία Γεωργίου. Στο caf� City, τη βάση της διοργάνωσης. Μαζευτήκαμε όλοι εκεί, πήραμε τα ταμπελάκια μας, χαζέψαμε και λίγο. Μιλήσαμε, γνωριστήκαμε και βάλαμε κάτω το μυαλό για ιδέες. Γνωρίζαμε a priori πως το βραβείο μάλλον ήταν μακρινή πιθανότητα, αλλά από την άλλη διατηρούσαμε και μια ελπίδα. «Πιστεύω πως όλη αυτή η τρέλα μας και η διάθεσή μας για αστειότητα ίσως βραβευτεί», μου λέει ο Λάμπρος, δαγκώνοντας ελαφρά το καλαμάκι του τρίτου κιόλας πρωινού καφέ του. Γέλασα. Γύρω μου παιδιά. Πολλά νέα παιδιά με μάχιμες μηχανές και sneakers για καλό τρέξιμο. Αυτό το «για να δούμε η μέρα τι θα φέρει» είναι που ανάγει τη φωτογραφία σε τέχνη. Γυρίσαμε λίγο το κέντρο, βγήκαμε προς το Ρίο, δοκιμάσαμε διάφορα και ήπιαμε και λίγες μπύρες. Ξέρεις, αυτά τα πράγματα μπορεί να τα κάνεις κάθε μέρα τα ελληνικά καλοκαίρια, αλλά όταν έχεις και ένα σκοπό είναι διαφορετικά. Νιώθεις πως η ημέρα σου είναι παραπάνω από πλήρης. Και αδιαφορείς παντελώς για τα προβλήματα. Φτάνει η ώρα 3 και κάτι το μεσημέρι. Πρέπει να παραδώσουμε ό,τι έχουμε. «Σιλουέτες», «Ισορροπία», «Κενό», «Ο άλλος μου εαυτός». Οι επόμενες κατηγορίες. Και έτσι, έχουμε ένα σωρό ακόμα προβλήματα να αγνοήσουμε. Αφού ταλαιπωρήσαμε έναν πλανόδιο πωλητή, καταστρέψαμε μια καρέκλα (προκειμένου να την κάνουμε να «πετάξει») και χαλάσαμε -ή και φτιάξαμε- το παιχνίδι κάτι πιτσιρικάδων κάτω από το νερό, ψάχναμε εκείνο το κλείσιμο που θα επιβεβαίωνε τα λόγια του Άνσελ. Δεν νομίζω να το βρήκαμε, να είμαι ειλικρινής. Αλλά τουλάχιστον βρήκαμε και πάλι ο ένας τον άλλον. «Ας φάμε ένα χοτ ντογκ σε αυτό!» είπαμε μεταξύ μας. Λίγες μέρες μετά, στην απονομή των βραβείων στο Παλαιό Δημοτικό Νοσοκομείο, με άλλα ρούχα πια, νικημένοι από τον χρόνο δύο εβδομάδων, μαζευτήκαμε ξανά. Οι ίδιοι, αλλά και άλλοι. Είδαμε τα slides των φωτογραφιών, κάναμε χιουμοράκι με τους άλλους διαγωνιζόμενους και σχολιάζαμε. Το ίδιο βράδυ κάναμε μια συζήτηση. Και ανάμεσα σε άλλα αισθήματα, επικράτησε και η γλυκιά διαμαρτυρία ενός συμμετέχοντος. Για το ποια έπρεπε ή δεν έπρεπε να βραβευτεί ως καλύτερη φωτογραφία. Μέσα στο χαβαλέ και την πλάκα, η σοβαρότητα μιας διαπίστωσης ήταν απαράμιλλη. «Του χρόνου θα δεις με τι φωτογραφία θα πάω να τους μουρλάνω!». Ο κύκλος του φωτομαραθωνίου δεν κλείνει, ό,τι και αν μας προκαλεί. Σου δίνει την ανάγκη να ζήσεις άλλη μια μέρα, όπως ακριβώς τη γουστάρεις. Με κίνητρο τη φωτογραφία, αλλά ουσιαστικά την ίδια την ημέρα. «Του χρόνου λοιπόν, ελπίζω να κάνουμε την ίδια συζήτηση. Με ίδιους, αλλά και άλλους ανθρώπους», απαντώ. Όσο για τον δικό μας, το Γιάννη Κυλπάση που απέσπασε βραβείο για το καλύτερο portfolio έχουμε να πούμε πως είμαστε πολύ υπερήφανοι και ερωτευμένοι. Δεν χρειάζεται πολλά μπράβο. Και μέσα από τις σελίδες μας, αποδεικνύει διαρκώς το ζήλο του για τη φωτογραφία. Το παιδί «ξέρει». 37 ΓΕΓΟΝΟΣ Από ton δημητρη αβραμιδη • Φωτογραφίες: Βασιλησ ΠαπαΪωαννου 21/5/13.Το Μέγαρο Μουσικής τίμησε τη μνήμη του Θανάση Τσιπινάκη Σ τις 21 Μαΐου στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής η βραδιά ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Θανάση Τσιπινάκη, ιδρυτή και διευθυντή της Ορχήστρας Νυκτών Εγχόρδων. Η Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων, υπό τη διεύθυνση του Στάθη Τσούλη, συνόδευσε τους ερμηνευτές Φωτεινή Δάρρα, Χρήστο Θηβαίο, Μελίνα Κανά, Γιάννη Κότσιρα, Κώστα Λειβαδά, τον πιανίστα Θοδωρή Οικονόμου, την Ελένη Πέτα και τον Διονύση Σαββόπουλο, ενώ στη συναυλία μετείχε και ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου. Η συναυλία περιείχε και την προβολή δύο βίντεο από τη ζωή και το έργο του Θανάση Τσιπινάκη, ενώ ο ποιητής Διονύσης Καρατζάς αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του αξέχαστου μαέστρου. Ο Θανάσης Τσιπινάκης υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής, μαέστρος και ιδρυτής της ορχήστρας από το 1985 μέχρι και το θάνατό του, τον Νοέμβριο του 2012. Πέτυ38 χε να οδηγήσει ένα ερασιτεχνικό μουσικό σχήμα σε υψηλό επίπεδο επαγγελματικής αρτιότητας, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τη δισκογραφία της ορχήστρας, τις συνεργασίες της, με κορυφαία στιγμή τότε που συνόδευσε τον Χοσέ Καρέρας (Πάτρα-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης), καθώς και από τις εμφανίσεις της στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η συναυλία που αφιερώθηκε στη μνήμη του στο Μέγαρο Μουσικής ήταν μια στιγμή φορτισμένη από συγκίνηση, αλλά ταυτόχρονα και ο καλύτερος φόρος τιμής στη μνήμη του. 39 ΓΕΓΟΝΟΣ Από την Ελισάβετ Φάκου • Φωτογραφίες: Βικτώρια Άλεξ 30-31/5/13. Handmade Bazaar Μ εράκι και καλαισθησία ήταν τα βασικά συστατικά του διήμερου bazaar, που διοργανώθηκε από τα τέσσερα νέα μέλη του Συλλόγου Νέων Καλλιτεχνών. Η δική μας Δήμητρα Ζαφειρακοπούλου (Vintage-D), οι Ελίνα Ζυγομαλά και Βαλέσια Κουρτέση (Bolla di Sapone) και η Γιώτα Κοντογεωργοπούλου (Kouka Accessorries) παρουσίασαν τις δημιουργίες τους στο Μέγαρο Λόγου και Τέχνης και ο νεαρόκοσμος της πόλης ανταποκρίθηκε στο «χειροποίητο» κάλεσμα. Οι Bolla di Sapone μάς έδειξαν τα σαπούνια από ελαιόλαδο και μυρωδικά μέσα σε χαριτωμένες συσκευασίες για κάθε κοπέλα που προσέχει τον εαυτό της. Η Kouka 40 Accessories παρουσίασε μια σειρά από δερμάτινα σανδάλια, μεταποιημένα κατάλληλα, ώστε να ξεφεύγουν από το κλασικό βαρετό δερμάτινο σανδάλι που έχουμε δει ως τώρα, αλλά και μια συλλογή από λαμπερά κοσμήματα, με κρόσσια, πέρλες, χάντρες και αλυσίδες για κάθε it girl! Τέλος, η Vintage-D έδωσε στα -τετριμμένα πλέονdenim σορτσάκια και μακό μπλουζάκια μια νέα πνοή, προσθέτοντας το προσωπικό της στιλ. Trucs, σκισίματα, έντονες στάμπες και φλούο χρώματα, όλα αυτά πάνω σε cropped tops, σορτς και βερμούδες, ακόμη και σε μπουστάκια που σίγουρα τους έδωσαν πιο «αλήτικο» χαρακτήρα. Τα κορίτσια έβαλαν τα δυνατά τους και μας υπενθύμισαν ότι η ομαδικότητα, η φαντασία, η δημιουργία μαζί με την καλλιτεχνική διάθεση δεν μπορούν παρά να είναι ένας δυνατός συνδυασμός, για ν’ αντέξουμε και να ξεπεράσουμε τα δύσκολα της εποχής. Παγίδα. Στη Ρήγα Φεραίου PUBBLICO. Από αυτόν τον πειρασμό, δεν θα ξεφύγετε Ο ι μυρωδιές σε κατευθύνουν. Τα αγνά υλικά στήνουν πάρτι πάνω από τις φλόγες της κουζίνας. Ο σεφ κάνει μικρά και μεγάλα θαύματα. Τα ευωδιαστά νέα ταξιδεύουν στον πεζόδρομο. Ρήγα Φεραίου. Κέντρο πόλης. Αρκεί μια βόλτα και πιάστηκες αιχμάλωτος. -logo.pdf 18-09-08 Εδώ, γίνεται «πόλεμος». Αλλά ποιος αντιστέκεται; Το menu περιέχει εξαιρετικές επιλογές: δροσερές σαλάτες, ζυμαρικά μαγειρεμένα al dente σε αυθεντικές ιταλικές εκτελέσεις, σολομός με φρέσκα λαχανικά -ιδανικό πιάτο για αυτόν που προσέχει τη διατροφή του-, λαχταριστό burger με φρέσκιες τηγανιτές πατάτες, φρέσκα χειροποίητα γλυκά. 13:52:40 C M Y CM MY CY CMY K Ρ. Φεραίου 106, Πάτρα τ.2610 243000-3 [email protected] Το περιβάλλον, μοντέρνο, ψαγμένο και λειτουργικό. Οι τιμές παρακολουθούν τις διαθέσεις σας, η οργάνωση καλύπτει κάθε ανάγκη και κάθε όρεξη. Θέλετε να γιορτάσετε, να χαλαρώσετε, να συναντήσετε συνεργάτες. Να γνωρίσετε νέο κόσμο. Να δείτε φίλους. Η Ρήγα Φεραίου είναι πια το κέντρο του κόσμου. Και το Pubblico δεν σταματά να κινείται και να δημιουργεί, 7 μέρες την εβδομάδα, μεσημέρι βράδι. ΓΕΓΟΝΟΣ Από τHN Ελισάβετ Φάκου • Φωτογραφίες: Theo Alexiou 2/6/13. ΜΟΔΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ Δ ροσιστικά coctails, φιλικό περιβάλλον και κομψό σκηνικό ήταν μόνο η αρχή για ό,τι ακολούθησε εκείνη τη δροσερή καλοκαιρινή βραδιά στον Κήπο. Ο Ίωνας Καλημέρης και η Νέλλα Ιωάνου παρουσίασαν τις νέες τους συλλογές Άνοιξη/Καλοκαίρι 2013. Από τη μια η Νέλλα, έμπειρη πια στο χώρο της μόδας, έχοντας και άλλες επιδείξεις στο ενεργητικό της, και από την άλλη ο Ίωνας, με την παρθενική του εμφάνιση στο catwalk, όρισαν τις τάσεις του φετινού Καλοκαιριού. Ο Ίωνας Καλημέρης έδωσε άλλη αισθητική στο αντρικό casual στιλ που ξέραμε 42 μέχρι τώρα, αναδεικνύοντας την πλευρά του «μαχητή», μέσα από τις επιλογές των υφασμάτων και του styling. Για τη γυναικεία σειρά έπαιξε χρωματικά ανάμεσα στο μαύρο, άσπρο, κόκκινο, συνδυάζοντάς τα κατάλληλα με αέρινα υφάσματα. Όσο minimal-ροκ και αν φαντάζει αυτή η εικόνα, μέσα από την πασαρέλα ξεπηδούσε το λαμέ και το δέρμα, σε αρκετές «εξτραβαγκάντ» εμφανίσεις, που μας θύμιζαν πως η πασαρέλα δεν είναι μόνο για pr�t-�porter. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίδειξη του Ίωνα συνοδευόταν μουσικά από τον Αβραάμ Καρτή (MadHouse), όπου ερμή- νευσε τα κατάλληλα τραγούδια, για να μας βάλει στο κλίμα της βραδιάς. Η Νέλλα Ιωάννου ακολούθησε με πιο κοριτσίστικη και ρομαντική διάθεση. Κλος, midi φούστες, floral και δαντέλα, αλλά και πρωτότυπα μαγιό όρισαν τον ρυθμό της πασαρέλας, και όλα αυτά πάνω σε αέρινα υφάσματα και πάντα με τη vintage αισθητική, που κάνουν τα ρούχα της Νέλλας να ξαφνιάζουν και να ξεχωρίζουν. Και οι δυο επιδείξεις έκλεισαν με την παρουσίαση των νυφικών του κάθε σχεδιαστή και τα χειροκροτήματα των θεατών. 43 ΓΕΓΟΝΟΣ Από τον Λάμπρο Αραπάκο • Φωτογραφία: Γιάννης Κυλπάσης 20/6/2013. Παγκόσμια Ημέρα Πρόσφυγα Αυτοί που αναγκάστηκαν σε φυγή Τ ρεις έφηβοι Αφγανοί μού μαθαίνουν ένα παιχνίδι από τη χώρα καταγωγής τους. Γελάω με την ασχετοσύνη μου –εντάξει «ανταγωνίζομαι» ένα 16χρονο που είναι ξεφτέρι. Στη συνέχεια πάλι «παιχνίδι»: το κλασσικό φιδάκι –ζωγραφισμένο και φτιαγμένο σε μεγάλες διαστάσεις– περιγράφει το σκληρό ταξίδι των ανθρώπων που φεύγουν διωγμένοι από τις χώρες τους. Εδώ το φιδάκι που σε επιστρέφει πίσω, ταυτίζεται με φυλακή, ρατσιστική βία, εκμετάλλευση... Γύρω μου δημιουργούνται «πηγαδάκια»: Πρόσφυγες από διάφορα μέρη του κόσμου διηγούνται τις ιστορίες τους. Κάθε ιστορία και ένας μη αποστασιοποιημένος πόνος. Τις ακούμε, δεν ρωτάμε τίποτα –τι να πεις, άλλωστε, σ’ έναν άνθρωπο που η περισσότερη ζωή του είχε πόλεμο; Σιωπή. Μια σιωπή που κάπως θα σπάσει με τη φωνή και τα τραγούδια του Αλέξανδρου - Φοίβου Καλαϊτζή… Παρατηρώ μικρά παιδιά χαρούμενα να κρατούν χαρταετούς που δημιούργησαν ασυνόδευτοι 44 ανήλικοι, ενώ λίγο πιο πέρα σ’ ένα ξύλινο ταμπλό οι φωτογραφίες, που οι ίδιοι τράβηξαν, αποτυπώνουν τη ζωή τους στην πόλη μας: νταλίκες, ερείπια και μια ελπίδα ότι όλα θ’ αλλάξουν. Όσα δείχνουν οι φωτογραφίες θα επιβεβαιωθούν από το ντοκιμαντέρ «Just about my fingers» του Paolo Martino που παρακολουθούμε, όταν πια έχει νυχτώσει στην πλατεία Γεωργίου. Λίγο πριν φύγω, βλέπω το μεγάλο τραπέζι να έχει βουλιάξει από ρούχα, παπούτσια, φάρμακα που έφεραν οι Πατρινοί για ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη. Ανταπόκριση και αλληλεγγύη ως ισχυρή απάντηση στο ρατσιστικό παραλήρημα της εποχής. Να σημειώσω ότι τις παραπάνω δράσεις συνδιοργάνωσαν: ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, η PRAKSIS (Drop in Center/ Κέντρο Ημέρας για ασυνόδευτους ανήλικους στην Πάτρα), οι Γιατροί του Κόσμου, η Αντιδημαρχία Υποστήριξης Δημότη, Εθελοντισμού, Ισότητας Φύλων, Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Πατρέων και η Κίνηση Υπερά- σπισης των Δικαιωμάτων των Προσφύγων και των Μεταναστών/στριών, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Πρόσφυγα. Ενώθηκαν δυνάμεις και πήγαν τη σκέψη πιο πέρα. Για το τέλος, παραθέτω λίγους ορισμούς για την αποσαφήνιση της κατάστασης. •Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και να του παρέχεται άσυλο από άλλες χώρες (Άρθρο 14, Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου). •Πρόσφυγας είναι το άτομο που λόγω δικαιολογημένου φόβου δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ορισμένη κοινωνική ομάδα ή λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων βρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την ιθαγένεια και δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί (εξαιτίας αυτού του φόβου) να απολαμβάνει της προστασίας της χώρας αυτής. (Σύμβαση του 1951 για το καθεστώς των προσφύγων). •Αιτών άσυλο είναι ένα άτομο που αναζητά προστασία ως πρόσφυγας, ακόμα και αν δεν έχει επισήμως αναγνωριστεί ως τέτοιος. ΓΕΓΟΝΟΣ Από τους: Λάμπρο Αραπάκο, Ευτυχία Μεσίσκλη • Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ ΤΡΩΑΔΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ «Σήκωσε το κεφάλι, όρθωσε το λαιμό» Σ το προαύλιο χώρο του 1ου Πειραματικού Γυμνασίου Αθηνών στην Πλάκα παρακολουθούμε σιωπηλοί τις πρόβες και νιώθουμε σίγουροι ότι η παράσταση θα προκαλέσει σκέψη, αφορμή για διάλογο και αισθητική αρτιότητα. Δεν υπερβάλλουμε. Μείναμε συγκινημένοι από τις «υποκριτικές, σπαρακτικές εκρήξεις» της Άννας Κοκκίνου, τη μουσική και τον υπέροχο γυναικείο χορό. Αξίζει να σημειώσουμε ότι 32 μουσικοί και 14 ηθοποιοί συμμετέχουν, αξιοποιώντας τη μουσικότητα του λόγου και τη δομή της τραγωδίας και παρουσιάζουν μια σύγχρονη ανάγνωση του έργου. Σε κάποιο διάλειμμα, μέσα σε μια σχολική αίθουσα που έχει «πνιγεί» από τα κουστούμια και τα σκηνικά αντικείμενα 46 της παράστασης, πιάνουμε κουβέντα με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Θοδωρή Αμπαζή, που έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία και τη μουσική, και την ηθοποιό Άννα Κοκκίνου, που υποδύεται την Εκάβη. ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΜΠΑΖΗΣ «Οι Τρωάδες είναι “το έργο” για την εποχή αυτή. Για τις γυναίκες αυτές αλλάζουν όλα τα δεδομένα, βρίσκονται ξαφνικά στο πουθενά, έχουν σφάξει τους άνδρες τους, δεν ξέρουν πού θα πάνε και πού θα καταλήξουν… Το έργο ξεκινάει με μια φράση της Εκάβης που ίσως είναι πολύ σημαντική σήμερα: “Σήκωσε το κεφάλι, όρθωσε το λαιμό”. Αυτή η φράση είναι ό,τι χρειάζεται η κοινωνία μας τώρα, για να μπορέσει να συνεχίσει, γιατί και εμείς σε μια τύπου εμπόλεμη κατάσταση είμαστε –ή μετά την καταστροφή ή λίγο πριν… Στις Τρωάδες, συμβαίνουν πολλά δεινά, στην πραγματικότητα οι νικητές γίνονται ηττημένοι. Ο “υπότιτλος” της τραγωδίας θα μπορούσε να είναι «η ένδοξη άλωση». Διότι απ’ όλες τις καταστροφές και όλες τις αισχρότητες που έχει διαπράξει ο άνθρωπος, αυτοί που μένουν τελικά στην ανθρωπότητα και στην ιστορία –όπως ήταν στο Άουσβιτς ή στη Σερβία– είναι οι ηττημένοι. Δεν υπάρχει περηφάνια για τους νικητές, δεν μένουν στην ιστορία ως ένδοξοι νικητές του πολέμου, αλλά ως άδοξοι, ουσιαστικά ως ηττημένοι… Στη χώρα μας όλοι έχουμε τη στάση του ηττημένου. Το θέμα είναι πώς αντιμετωπίζει κανείς αυτήν την κατάσταση, το αντιμετωπίζει κλαίγοντας ή κυνηγώντας μια πνευματικότητα, ψάχνοντας να βρει το παρελθόν του, τις ρίζες του, τις αξίες του, ώστε να μπορέσει ν’ αντισταθεί σ’ αυτήν τη λαίλαπα. Είναι σημαντικό να σηκώνεις το κεφάλι, να βλέπεις μπροστά, να μη στέκεσαι σε αυτό που συμβαίνει σήμερα, να βλέπεις ορίζοντα, να έχεις στόχο και προοπτική». ΑΝΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ «Στην παράσταση συναντάμε τη γυναίκα στην πρωτόγονη, αρχέγονη εκδοχή της. Είναι η γυναίκα που κρατάει τα πράγματα και συνεχίζει τη ζωή. Η γυναίκα μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα και στον εαυτό της και στον κόσμο. Είναι η δύναμη της φύσης της τέτοια που ο σύγχρονος άνθρωπος την έχει ανάγκη… Με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, οι άνθρωποι οφείλουμε ν’ ανασύρουμε από μέσα μας τη θετική δύναμη για χάρη του εαυτού και για χάρη των άλλων»… T ΤΡΩΑΔΕΣ ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΑΠΟ 20-23 ΚΑΙ 26-30 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΠΙ∆ΑΥΡΟΥ 23 ΚΑΙ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 47 INNER WHEEL ΠΑΤΡΩΝ ΒΟΡΡΑ ΡΙΟΥ Eνα φωτεινό παράδειγμα Σ τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, ένα φωτεινό παράδειγμα προσφοράς και βοήθειας στους συνανθρώπους μας έδωσε και φέτος ο Φιλανθρωπικός Όμιλος WHEEL Πατρών Βορρά Ρίου. Ο στόχος του ομίλου για φέτος ήταν «η βοήθεια στα παιδιά» και έτσι επιλέχτηκε για στήριξη το «Αντωνοπούλειο» Ίδρυμα Πατρών. Οργανώθηκαν πολλές εκδηλώσεις με μεγάλη επιτυχία, καθώς οι συμπολίτες μας ανταποκρίθηκαν με θέρμη σε όλα τα καλέσματα. Συγκεντρώθηκε ένα σεβαστό ποσό το οποίο στο τέλος της χρονιάς 48 παραδόθηκε από την πρόεδρο, κα Μαρία Ασημακοπούλου, στις κ.κ. Νικολίτσα και Γεωργία Αντωνοπούλου, με τις ευχές όλων να συνεχίσουν με επιτυχία το έργο του ιδρύματος και την υπόσχεση πως ο όμιλος θα είναι πάντα δίπλα τους. T «carna » Οι δικοί μας άνθρωποι προσφέρουν ολοκληρωμένες επιλογές αγοράς κρέατος με τη σφραγίδα της ποιότητας και των καλών τιμών, με σεβασμό στον καταναλωτή και το πορτοφόλι του. Στις μέρες μας είναι αναγκαίο οι τοπικές επιχειρήσεις να στηρίζουν την τοπική οικογένεια. Ο όμιλος CARNA πρώτος προσέφερε σε όλη την αγορά νέες, μειωμένες τιμές στο κρέας. Θέλοντας να καλύψει τις ανάγκες της ευρύτερης περιοχής γύρω από την πόλη της Πάτρας, επεκτείνεται με ένα νέο κατάστημα στη Νέα Εθνική Οδό Πατρών Αθηνών 204, προσφέροντας παράλληλα επιπλέον θέσεις εργασίας σε εξαιρετικές συνθήκες. Ένα κατάστημα 500 τ.μ. που ισορροπεί ανάμεσα στις παραδοσιακές καταναλωτικές απαιτήσεις και τη σύγχρονη αισθητική. Μέσα από μια μεγάλη ποικιλία φρέσκων προϊόντων κρέατος δίνεται στον καταναλωτή η δυνατότητα επιλογής, καλύπτοντας έτσι από τις καθημερινές μέχρι και τις πιο εξεζητημένες διατροφικές επιλογές. Η CARNA, υπακούοντας στο σύγχρονο τρόπο ζωής, εμπλουτίζει τις διατροφικές της προτάσεις με εμπνευσμένα παρασκευάσματα, έτοιμα για μαγείρεμα! Για την CARNA η μεγαλύτερη επένδυση είναι οι άνθρωποί της. Τα 80 συνολικά άτομα που επανδρώνουν την επιχείρηση και οι 250 εξωτερικοί συνεργάτες αφοσιώνονται στον πελάτη και την εξυπηρέτησή του με γνώσεις, ήθος και επαγγελματισμό. Η CARNA επιλέγει από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό μόνο τα κρέατα εκείνα που πληρούν όλες τις αγορανομικές προδιαγραφές για άριστη ποιότητα. Η εξασφάλιση της ποιότητας των προϊόντων μας είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Η αρχή αυτή ισχύει για όλα τα στάδια της αλυσίδας διανομής: από την παραλαβή των κρεάτων στις εγκαταστάσεις μέχρι την τελική τους διάθεση στον πελάτη. Ο ποιοτικός έλεγχος είναι συνεχής και γίνεται με αυστηρά κριτήρια, ενώ κάθε προϊόν και κάθε συσκευασία ελέγχεται απόλυτα και εξονυχιστικά σύμφωνα με όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές με μοναδικό σκοπό τη διασφάλιση του καταναλωτή.» T 49 Αφροδίτη Σημίτη Μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. Πολλά μπορείς να πεις για αυτήν τη γυναίκα. Ταλέντο, πείσμα, αισιοδοξία. Στοιχεία που συγκεντρώνονται σε μια απίθανη, βελούδινη φωνή που χαρακτήρισε τις πιο ένδοξες στιγμές του ραδιοφώνου. Σήμερα με το ίδιο αστεράκι στα μάτια της, χαμογελά και επιμένει στη συνέχεια μιας μουσικής ψυχαγωγίας, που δεν πρέπει να εκλείψει. Φοράει το τζινάκι της και περπατάει στην άμμο, κρατώντας λίγο ακόμα από τον «χειμώνα» στην καρδιά της... Συνέντευξη στους: Ευτυχία Μεσίσκλη, Λάμπρο Αραπάκο Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης 50 51 Ξ εκίνησε ένα κορίτσι στα 18 να κάνει δειλά τα βήματά της στο χώρο, αλλά δεν φοβήθηκε τα διαλλείματα και τις δυσκολίες. Δούλεψε σε μπαρ και καφετέριες, υπήρξε βοηθός παραγωγής –μέχρι τουλάχιστον να «ανθίσει»– και έκανε ένα σωρό ακόμα δουλειές. Σιγά-σιγά ήρθαν τα περιοδικά, οι διαφημίσεις, οι τηλεοπτικές σειρές. Πολυσχιδής και ανήσυχη. Η φωνάρα του Best 92.6 που μας συνόδευε μέχρι και πέρυσι. Το ποδήλατο; Ένα ακόμα κομμάτι που έκανε δικό της με την εκπομπή «Ποδηλατοδράσεις» στο κανάλι ΣΚΑΪ. Μας αφηγείται τη ζωή της, το άδοξο τέλος του Best, τα της EΡΤ και την ανάγκη για καλές μουσικές. Στο νέο της εγχείρημα στο ιντερνετικό ραδιόφωνο Join Radio θα την απολαμβάνουμε πάλι. Όσο και αν αυτή η γυναίκα ξεσηκώνει, δεν μπορούμε να πάψουμε να σκεφτόμαστε πόσο όμορφα θα μελαγχολεί. Ποιο ήταν το κίνητρο για να ξυπνήσεις στα 10 σου; Μικρή ξυπνούσα με τη χαρά ότι ήρθε μια καινούργια μέρα. Αλλά είναι μάλ52 λον οργανικό, γιατί μου συμβαίνει και σήμερα. Είμαι απλά από αυτούς τους ανθρώπους που λένε: «Γιούπι! Η μέρα ξημέρωσε». Και σήμερα βέβαια, αισθάνομαι ότι ξαναζώ την παιδική μου ηλικία μέσα από τα παιδιά μου. Στα 20; Τότε ξυπνούσα με τη διάθεση της ανεξαρτησίας. Να πάω να δουλέψω, να βγάλω τα δικά μου λεφτά. Αυτό το συναίσθημα και μόνο είναι υπερ-αρκετό για να ξυπνήσεις. Πρώτη δουλειά; Στον ΚΛΙΚ fm στα 18 μου, το ’89. Παράλληλα σπούδαζα σε εργαστήριο δημοσιογραφίας και το Αμερικάνικο Κολλέγιο. Δούλευα όμως και σε μπαρ, καφετέριες, έκανα πολλά... Στα 30; Πάλι... Το κίνητρό μου ήταν οι «γεμάτες μέρες». Δεν θέλω καμία ημέρα να πηγαίνει χαμένη. Δεν έζησες ποτέ μία περίοδο μεγάλης τεμπελιάς; Τεμπελιάς όχι. Δυστυχίας μπορεί. Βλέπετε είχα ένα ατύχημα, καθώς είχα μία πτώση από άλογο, και αυτό με κράτησε πίσω. Τετραπλό κάταγμα στο χέρι, που με ταλαιπώρησε για τουλάχιστον ενάμιση χρόνο. Πήγαινα στο ραδιόφωνο βέβαια, το πάλευα. Η ωραιότερη ραδιοφωνική σου στιγμή; Αμέτρητες. Μου είναι αδύνατο να ξεχωρίσω. Είναι γεμάτη η ζωή μου από τέτοιες. Πόσο μάλλον συγκινήσεις... Μου έρχεται τώρα η κυρία Φράνγκα στο μυαλό. Μια πιστή ακροάτρια χρόνων! Με ακούει από το ’89 έως σήμερα. Είναι πάντα εκεί. Με επισκέπτεται με τα γλυκά της και την καλή της διάθεση. Μου λέει πως αυτό είναι η «ψυχοθεραπεία» της. Είναι τέλειο πράγμα να δίνεις χαρά... Οι σπουδές στη δημοσιογραφία σε βοήθησαν τελικά; Οι γνώσεις σίγουρα βοηθάνε. Τώρα το «πώς, πού και γιατί» μην το ρωτάτε. Πήγα σε δραματική σχολή επίσης. Δεν ξέρω ποιο από όλα βοήθησε να είμαι ειλικρινής. Πιστεύω πως το ότι δούλεψα πάρα πολύ από τα 18 μου και ήμουν στο χώρο των media –από όλες τις θέσεις– είναι το σημαντικότερο. Ήμουν βοηθός παραγωγής, πήγαινα καφέδες, δούλεψα σε δισκογραφική και “Eχασα τον πατέρα μου στα 11 μου… Σκληρό και ξαφνικό.. Έμαθα να βασίζομαι στις δυνάμεις μου, να προχωράω. Να λέω στον εαυτό μου «πήδα και το δίχτυ θα φανεί»” διαφημιστική εταιρεία, σε σειρές ακόμα ως ηθοποιός... Δοκίμασα διάφορα πόστα. Σε σημείο που να μην έχω ξεκάθαρη εικόνα για το τι από όλα επαγγέλλομαι! Τουλάχιστον όχι μέχρι να καταλήξω ότι είμαι ραδιοφωνική παραγωγός. σαν ακροάτρια. Ήθελα πάλι καλές μουσικές, μου έλειπε η καλή παρέα του ραδιοφώνου. Είπα λοιπόν ότι θα ξεκινήσω ένα ιντερντετικό ραδιόφωνο και ό,τι γίνει! Άρχισα με την Άννα Αναστασίου και σιγά-σιγά έκαναν join και άλλοι. Η δραματική πώς προέκυψε; Ήθελα από τα 13 μου να γίνω ηθοποιός. Και έτσι, στην κατηγορία των «Εξαιρετικών ταλέντων» του Εθνικού θεάτρου πήγα να δώσω εξετάσεις. Με έναν βαρύ ανδρικό μονόλογο του Πιραντέλλο. Νομίζω πώς αυτό που ένιωσα εκεί, με την Ελένη Χατζηαργύρη στην επιτροπή, ήταν αναπάντεχο. Το σοκ ήταν τέτοιο που ίσως γι’ αυτό να επέλεξα το ραδιόφωνο... Γιατί εκτίθεμαι μεν, αλλά προστατευμένη! Οι γονείς αποδέχονται το επάγγελμά σου; Παλαιότερα υπήρχε μια επιφύλαξη. Δεν το θεωρούσαν ακριβώς «δουλειά». Τώρα δεν μπορώ να μιλάω για τον πατέρα μου, εφόσον δεν ζει πια. Τον έχασα στα 11 μου. Ίσως γι’ αυτό να πάσχω από το σύνδρομο του αυτοδημιούργητου που δεν σταματά... Τι είναι το Join Radiο; Το «καινούριο» που γεννιέται μέσα από το «παλιό». Ως «άστεγοι», εγώ και οι συνάδελφοί μου, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, ύστερα από το κλείσιμο του Best, μαζευτήκαμε να διατηρήσουμε το πραγματικό ραδιόφωνο, χωρίς playlist και με παρεμβάσεις. Πώς ήρθε η ιδέα; Υπέφερα Πώς βίωσες αυτήν την απώλεια; Σκληρό και ξαφνικό. ‘Εμαθα να βασίζομαι στις δυνάμεις μου, να προχωράω. Να λέω στον εαυτό μου «πήδα και το δίχτυ θα φανεί». Οι περισσότεροι από εμάς σε γνωρίζουμε ως ένα πολύ θετικό, αισιόδοξο πρόσωπο... Πηγάζει από αυτό που αναφέραμε παραπάνω. Όταν έχεις ζήσει ένα τόσο μεγάλο ζόρι και δεν μιλάμε μόνο για την ίδια την απώλεια, αλλά και τα συνεπακόλουθά της, μαθαίνεις να εκτιμάς τη δύναμη της ζωής. Ήταν δύσκολα και για τη μητέρα μου και αισθάνθηκα από νωρίς την ευθύνη να στηρίξω και να μην επιβαρύνω την οικογένεια. Διέξοδός μου ήταν ο αθλητισμός. Και ακόμα είναι. Γι’ αυτό παρακινώ ανθρώπους να γυμνάζονται, ώστε να αντιλαμβάνονται την ευεργετική επίδραση του αθλητισμού στην ψυχή. Ακόμα και τη δυσκολία στη ζωή σου, μπορείς να την εκμεταλλευθείς υπέρ σου. Πώς κατάφερες να μη βυθιστείς στη θλίψη ή την απογοήτευση; Ένιωσα ότι δεν είχα αυτή την πολυτέλεια. Σήμερα, αυτή η προθυμία που έχω να ξεσηκώνω τον άνθρωπο δίπλα μου που είναι στενοχωρημένος, βρίσκει τις ρίζες του σε εκείνη την περίοδο. Ίσως να ήθελα και εγώ τότε να έρθει κάποιος να με πιάσει από το χέρι και να μου πει «μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά». Πώς διαχειρίστηκες την απόλυσή σου από τον Best; Θυμόμαστε και τις δηλώσεις σου στο twitter… Ήταν πολύ άσχημο > 53 54 “…Έκανα ένα πέρασμα από την ΕΡΤ και ομολογώ πως σοκαρίστηκα με αυτά που είδα. Δεν επικροτώ καθόλου τον τρόπο κλεισίματός της. Το “μαύρο”. Από την άλλη σκέφτομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλα αυτά τα χρόνια, που έπαιρναν τα μισά για μια ανάλογη δουλειά, ή αυτούς που πάσχιζαν να κατακτήσουν μία τέτοια δουλειά, την ώρα που άλλοι την είχαν ήδη με ένα απλό τηλεφώνημα...” αυτό που συνέβη. Έγινε γρήγορα και απρόσωπα. Δεν υπήρχε λόγος να γίνει έτσι, μετά από τόσα χρόνια που ουσιαστικά έδωσα την ψυχή μου σε αυτό το σταθμό. Αισθάνομαι πως είχα δίκιο σε αυτά που έγραψα, όχι «νεύρα». Και αποδείχθηκε στην πορεία. Μιλούσα τότε για όλους, όχι γιατί ήμουν ο «πρόεδρος του δεκαπενταμελούς», αλλά γιατί ήταν κατάφωρη αδικία. Ήταν ένας κερδοφόρος σταθμός, που χρηματοδοτούσε τα υπόλοιπα του ομίλου που δεν ήταν. Σαφώς και δεν έχουμε λόγο στο τι κάνει ένας επιχειρηματίας με την επιχείρησή του, αλλά όταν αυτό μας θίγει, τότε αντιδράμε. Από λεφτά; Ήταν ένα σύνολο πραγμάτων που μας οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. Θυμάμαι πως μου είχαν πει κάποτε ότι παίρνω πολύ καλά λεφτά. Τα καλά λεφτά όμως δεν είναι πάντα ο λόγος για να μείνεις σε ένα σταθμό. Και φυσικά από ένα σημείο και μετά οι απολαβές μας δεν ήταν πλέον οι ίδιες. Το ραδιόφωνο είναι αύρα. Δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τον άλλον. Αν δεν περνάς εσύ καλά, φαίνεται. Μετά το χαρακτηριστικό e-mail διαμαρτυρίας που έστειλα, μου είπαν από την επιχείρηση «πέρνα από το λογιστήριο». Αυτή τη σκληρότητα την αντιμετώπισες πρώτη φορά στο χώρο; Είχα παραιτηθεί και από τον ΚΛΙΚ θυμάμαι. Μέσα σε μια μέρα. Είμαι και λίγο «τζόρας», αν μπορώ να το πω έτσι. Και νομίζω πως έχω το δικαίωμα. Όχι λόγω χρόνων εμπειρίας, αλλά λόγω αυτών που έχω περάσει. Είναι λογικό να έχω απαιτήσεις. Δεν μεγάλωσα στα πούπουλα, για να είμαι «τζόρας». Όπως ξαναείπα, έχω σερβίρει και καφέδες και δεν με νοιάζει καθόλου να το ξανακάνω. Δεν τρομάζω εύκολα. Νιώθω πως μπορώ να επιβιώσω. μισά για μια ανάλογη δουλειά, ή αυτούς που πάσχιζαν να κατακτήσουν μία τέτοια δουλειά, την ώρα που άλλοι την είχαν ήδη με ένα απλό τηλεφώνημα... Με ενοχλούν αυτά, αλλά δεν αφορίζω το έργο κάποιων πολύ σοβαρών ανθρώπων της EΡΤ. Όμως θεωρώ πως η EΡΤ χρειαζόταν μια ριζική αλλαγή. Έχω δει αδικίες να συμβαίνουν εκεί και κατά το σύντομο πέρασμά μου ως εξωτερική συνεργάτιδα με την εκπομπή «Olympic Trophy». Τι έγινε εκεί; Μιλάμε για μια εκπομπή στην οποία θα επιλέγονταν 15 δημοσιογράφοι, νέοι και ταλαντούχοι υποτίθεται, με απολύτως αξιοκρατικά κριτήρια. Κάθε άλλο παρά αξιοκρατικά ήταν. Οι περισσότεροι ήταν «έτοιμοι». Συγγενείς, παιδιά φίλων, κάποιος που πληρωνόταν από τη γυναίκα του γιατί Πώς σχολιάζεις τα επίκαιρα με την EΡΤ; είχε ποινικό μητρώο, άνθρωποι που δεν Επειδή έκανα και ένα πέρασμα από εκεί, είδαμε ποτέ στην παραγωγή, αλλά ήταν στο ομολογώ πως σοκαρίστηκα με αυτά που είδα. Δεν επικροτώ καθόλου τον τρόπο κλει- pay roll και άλλα τέτοια. Είχα κάνει και άλλες συνεργασίες με την ΕΡΤ, όπως την εκπομπή σίματος της EΡΤ. Το «μαύρο». Από την άλλη με τον Καρπετόπουλο. Η αντιμετώπισή τους λέω σκέφτομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους, όλα αυτά τα χρόνια, που έπαιρναν τα προς εμένα ήταν κακή. Απορούσαν «ποια > 55 είμαι», «τι κάνω εκεί», «τι σχέση έχω με το αθλητικό ρεπορτάζ» και άλλα τέτοια. Αγνοώντας το κόνσεπτ της εκπομπής. Μέχρι ότι βρέθηκα εκεί εξαιτίας του θείου μου έγραψαν. «ευγενικά» τελικά. Για μερικούς είναι μια ξένη γλώσσα. Ακόμα και στο δρόμο, όλη αυτή η εχθρότητα και τα νεύρα με στενοχωρούν. Δεν γκρινιάζω δηλαδή, απλώς μουτρώνω. θα αναγκαστούν να φτιάξουν. Δεν θα είχε νόημα εξάλλου να δημιουργήσουν ποδηλατόδρομο, για να πηγαίνουν κάποιοι να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους. Ο πατέρας σου ήταν πρώτος ξάδερφος με τον Κώστα Σημίτη και ο σύζυγός σου είναι ανιψιός του Κώστα Μητσοτάκη. «Μοναδική» σύνδεση. Πώς το αντιμετωπίζεις; Νομίζω πως έχω συνηθίσει και προσπαθώ να κάνω αστειάκια με αυτό. Γιατί αυτή η μόδα με τα ποδήλατα; Ήρθε για να μείνει. Νομίζω πως ήρθε σε μια εποχή που υπήρχε μεγάλη ανάγκη τόσο για διαφυγή, όσο και για εύκολη μετακίνηση. Είναι ωραίο το ποδήλατο. Να θυμάσαι, ανεβαίνοντας την πρώτη πεταλιά, να φυσάνε τα μαλλιά σου, αυτή την αίσθηση της ανεξαρτησίας, της ελευθερίας, της δύναμής σου. Αν κάνεις ποδήλατο έστω για 20 λεπτά, χαμογελάς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη χαμογελάσεις. Τώρα λοιπόν με τα ιντερνετικά ραδιόφωνα και την τεχνολογία, θα μηδενίσουν τα υπόλοιπα; Όχι. Απλά θα αλλάξει λίγο η μοιρασιά. Όλα θα υπάρχουν, αλλά όλα θα αλλάζουν ταυτόχρονα. Τα παιδιά μας γνωρίζουν ήδη από πολύ μικρή ηλικία να χειρίζονται ipad ας πούμε. Προσαρμοζόμαστε. Τι σου δίνουν τα παιδιά σου; Είναι υπέροχα. Σας λέω θυμάμαι πάλι τα παιδικά μου χρόνια. Το καλύτερο από όλα είναι ότι τα έκανα χορτάτη. Ήμουν πάντα ένας άνθρωπος που ένιωθε ότι έχει πολλά να κάνει και να ζήσει, αλλά όταν ήρθε εκείνη η στιγμή που το αποφάσισα, δεν είχα πλέον απωθημένα. Αλλάζει τελείως η ζωή σου και συνεπώς δεν πρέπει να έχεις απωθημένα. Το λέω ως συμβουλή. Για ποιο πράγμα γκρινιάζεις καθημερινά; Tην αγένεια. Είναι πολύ δύσκολα τα 56 Οι ποδηλάτες οργανώνονται σε ισχυρές κοινότητες... Βέβαια. Γίνονται πολλά πράγματα και δράσεις. Πολύς κόσμος πλέον νοικιάζει ποδήλατο για να κάνει στην Αθήνα. Και μπορεί να ακούμε αυτή την καραμέλα «δεν έχουμε υποδομές», αλλά ούτε η Ολλανδία είχε. Πρώτα ξεκίνησε ο κόσμος το ποδήλατο και ύστερα έγιναν. Έτσι και εδώ, βλέποντας τη μαζικότητα των ποδηλάτων, Τι θα πει «καλοκαίρι» Αφροδίτη; Hλιοβασίλεμα μέσα και έξω! Αν και για να πω την αλήθεια, είμαι λίγο χειμερινός τύπος, της συννεφιάς και της εσωστρέφειας. Μάλλον επειδή το έχω ανάγκη εξαιτίας της συνήθους μου εξωστρέφειας... Ο χειμώνας με ηρεμεί. Την Αφροδίτη ακούμε καθημερινά 10-12 το πρωί στο www.joinradio.gr Ευχαριστούμε πολύ: Τον Γιώργο Κύζα και την Κική Παπαδοπούλου για τη βοήθεια στη φωτογράφηση (και την ωραία παρέα). To Bolivar Beach Bar για τη φιλοξενία. T ΜΕΡΑ | ΝΥΧΤΑ Από τοΝ Λάμπρο Αραπάκο φωτογραφίΕΣ Γιαννησ κυλπασησ ΜΕΡΑ: Μαρία Χαλινοπούλου 50 ετών, «καρπουζού» «Α ν τη ρωτήσεις τι δουλειά κάνει ακριβώς, σου απαντά με περηφάνια: «Είμαι καρπουζού» και συνεχίζει να εξηγεί, αλλάζοντας, όμως, διάθεση: «Καθόμαστε εδώ τα καλοκαίρια, έχουμε φτιάξει αυτό το μέρος εδώ στην παλιά εθνική και δεν οικονομάμε τίποτα. Χθες ήμουν όλη μέρα και έβγαλα 15 ευρώ. Σήμερα τίποτα. Πεινάμε. Δυστυχάμε. Παλιά, βγάζαμε 80 και 90 ευρώ μέσα σε μια μέρα. Εδώ και τρία χρόνια δεν βγαίνει τίποτα, έχει κρίση πολύ. Έχω την κόρη μου έγκυο, έχει δύο παιδιά και χώρισε πριν λίγο. Εγώ τη βοηθάω, ο πρώην άντρας της δεν έχει δουλειά. Την πήγα προχτές στο νοσοκομείο και δεν είχα χρήματα να βγάλω εισιτήριο. Δεν με δεχτήκανε, επειδή δεν είχα 5 ευρώ να δώσω», λέει η κ. Μαρία και είναι έτοιμη να μου διηγηθεί όλη τη ζωή της, χωρίς να τη ρωτήσω τίποτα. Σχεδόν μονολογεί. 58 «Παντρεύτηκα 17 χρονών, ο άντρας έχει πεθάνει 3 χρόνια τώρα, είχε δύσπνοια, αναπνευστικό. Κάναμε 4 παιδιά. Μου λείπει ο άντρας μου, μου λείπει η παρέα του, γι’ αυτό φοράω τα μαύρα, για 5 - 6 χρόνια θα τα φοράω σίγουρα». Ποια είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή σας; Απαντάει χωρίς δεύτερη σκέψη. «Ευτυχισμένη ήμουν όταν είχα τον άντρα μου, προτού κάνω παιδιά. Μετά είχα βάσανα, στεναχώριες. Είχα μείνει έγκυος δύο φορές και τα είχα χάσει. Έκανα 7 χρόνια για να κάνω παιδί. Μετά αρρώστησε ο άντρας μου, βάσανα πάλι» Δεν είναι μόνη της, καθώς πουλάει καρπούζια. Δίπλα της είναι 3 από τα 5 εγγόνια της: η Τριάδα, ο Παναγιώτης και η Μαρία. Πηγαίνουν σχολείο; «Όλα εκτός από την Τριάδα. Να σου πω την αλήθεια, δεν είχα τσάντα να τη στείλω και δεν μας βοήθησαν οι δάσκαλοι να πάρουμε. Του χρόνου θα πάει σίγουρα να μάθει πέντε γράμματα», αναφέρει και συνεχίζει: «Εμείς οι τσιγγάνοι, είμαστε καλοί άνθρωποι, θέλουμε να έχουμε δουλειά, να φτιάξουμε κάτι στη ζωή μας. Παλιά όπου έβρισκα χωράφια, πήγαινα μεροκάματα, στα Σαγαίικα στην πατάτα, στη Γαστούνη στην ντομάτα. Καλά ήταν αυτά. Και Θεσσαλονίκη και Καρδίτσα και Τρίκαλα, παντού έχω πάει». Η κ. Μαρία είναι πικραμένη. Τα επιδόματα πολυτεκνίας έχουν κοπεί και υποστηρίζει ότι το κράτος έχει παρατήσει τους τσιγγάνους. Τι ονειρεύεστε; «Να τακτοποιηθούν τα παιδιά μου, όλος ο κόσμος να οικονομήσει και να ζήσει καλά». ΝΥΧΤΑ: Γιάννης Καλυβάς 50 ετών, περιπτεράς «Η νυχτερινή βάρδια για το περίπτερο στο τέρμα της Κορίνθου –εκεί που ήταν η παλιά λαχαναγορά– εδώ και 2,5 χρόνια ανήκει στον κ. Γιάννη. «Η νύχτα έχει το κάτι καλύτερο από λεφτά σε σχέση με τη μέρα. Αλλά μην κοροϊδευόμαστε, τα έξοδα δεν βγαίνουν, γι’ αυτό και συνεχώς κλείνουν περίπτερα. Επίσης τα ενοίκια είναι πανάκριβα. Μπορεί να ξεκινήσει από 400 ευρώ και να φτάσει 3.000. Έχουν περάσει οι εποχές που έβγαζες λεφτά από το περίπτερο». Ο κ. Γιάννης ξέρει καλά τη νύχτα, γι’ αυτό και δεν τη φοβάται και ας έχουν συμβεί μικροκλοπές στο περίπτερο. Πριν γίνει περιπτεράς, πέρασε ατελείωτες νύχτες στο τιμόνι της νταλίκας, ώσπου αποφάσισε να «μαζευτεί στην Ελλάδα και στο σπίτι του». Εξηγεί ότι η νύχτα τού έμαθε να μην έχει εμπιστοσύνη ούτε στον εαυτό του. «Ακόμα και τον ίδιο σου τον αδερφό να τον κοιτάς καχύποπτα». Καλό είναι αυτό; «Καλό είναι, ο κόσμος δεν θέλει το καλό σου. Έχω γυρίσει 20 χρόνια στη μισή Ευρώπη και έχω κάνει και με ανθρώπους διευθυντές εργοστασίων, επιχειρήσεων, έχω κάτσει και έχω μιλήσει, και έρχεται ο άλλος να πάρει ένα πακέτο τσιγάρα και σε βλέπει σαν τις σόλες των παπουτσιών του –για να μην πω κάτι χειρότερο. Επειδή έχεις περίπτερο, ο κόσμος θεωρεί ότι δεν έχεις αξία». Τώρα με την κρίση, ο κ. Γιάννης επιβεβαιώνει ότι επανήλθε το βερεσέ και το τεφτέρι, ειδικά στο τσιγάρο. «Τα γράφουμε, αλλά δεν τα φέρνουν. Είναι βερεσέ και αγύριστα. Εμείς τους δίνουμε, γιατί σκεφτόμαστε ότι είναι γείτονες, πάμε με το καλό να πάρουμε τα λεφτά μας, τους “κυνηγάμε” μετά και πάλι δεν παίρνουμε τίποτα». Είναι πατέρας ενός παιδιού που θα πάει έκτη δημοτικού. «Θέλω ο γιος μου να βρει μια δουλειά του μέλλοντος, να μπορεί να βγάλει το κανάλι της ζωής του, γιατί εγώ είμαι 50 χρονών και κάποια στιγμή θα φύγω και εγώ και η γυναίκα μου και θα μείνει μόνος του. Να βρει μια δουλειά να μπορεί να ανταπεξέλθει, μόνο αυτό θέλω από τη ζωή. Τίποτα άλλο». T 59 ΠΑΡΑΜΥΘΙ 60 Από τον Νίκο Βαρθολομάτο • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙA: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ Κλεψύδρα Περπατούσαμε στην άκρη της θάλασσας. Η παραλία γεμάτη ζευγάρια. Κάθε προτίμησης. Σαν σε drive in, έβλεπαν ταινίες ξεχωριστές. Προέβαλλαν τα θέλω τους με κοινό πανί τον φωτισμένο από το φεγγάρι ορίζοντα. Χ θες το βράδυ μια σκιά λεπτή, με μαλλιά μακριά πέρασε έξω από τη σκηνή μου. Κοντοστάθηκε και σιγοψιθύριζε στο τηλέφωνο. Δεν μπορούσα να ακούσω τι έλεγε. Έβγαλε ένα επιφώνημα χαράς και άρχισε να περπατά και πάλι. Άνοιξα γρήγορα τη σκηνή και πετάχτηκα έξω. Είχε ήδη χαθεί μέσα στο σκοτάδι. Το μόνο που δήλωνε τη μαγική, στα μάτια μου, παρουσία της ήταν το άρωμά της. Μύρισα τον αέρα με όση δύναμη είχα. Η μυρωδιά της θα με οδηγούσε σε αυτήν. Κοιμήθηκα. Κάθε λίγο ξυπνούσα και ανυπόμονα περίμενα τον ήλιο να περάσει μέσα από τα πεύκα. Να σηματοδοτήσει μια καινούρια αρχή. Σήμερα θα ερχόταν να με βρει η αδερφή μου με το αγόρι της. Δεν γούσταρε πολύ το ελεύθερο κάμπινγκ. Το free drinks πάρτι τής έδωσε όμως ένα καλό λόγο, για να αφήσει την πισίνα στην αυλή του σπιτιού μας. Πήρα βιβλίο, έναν καφέ από την καντίνα και, περπατώντας μέσα από τις εκατοντάδες σκηνές, έφτασα στην παραλία. Άρχισα να διαβάζω. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Με είχε κυριεύσει η ανησυχία. Σκεφτόμουν αν θα μπορέσω να τη βρω το βράδυ στο πάρτι. Κοιτούσα συνεχώς δίπλα μου, πίσω μου, μπροστά μου, μήπως και κατά τύχη αναγνωρίσω τη σιλουέτα της. Αμέτρητες οι κοπέλες. Χιλιόμετρα τα μακριά μαλλιά. Η ανησυχία μετατράπηκε σε φόβο. Σκεφτόμουν πως μπορεί να ξεχάσω το άρωμά της. Το παγωμένο νερό, από το μπουκάλι της αδερφής μου, διέκοψε το συλλογισμό μου. Έκατσαν μαζί μου. Περάσαμε σχεδόν όλη τη μέρα στην παραλία. Κάτω από τον καυτό ήλιο. Τις βουτιές σταματούσαν οι μπύρες. Τις μπύρες το παιχνίδι. Η ώρα πέρασε γρήγορα. Η νύχτα αυγουστιάτικη. Όταν φτάσαμε στο πάρτι, σαστίσαμε. Πρώτη φορά βλέπαμε τέτοιο παραλήρημα. Η αδερφή μου και το αγόρι της κατευθύν- θηκαν στο υπαίθριο μπαρ. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν εκείνη. Τη μυρωδιά της. Άρχισα να ψάχνω μέσα στο μεθυσμένο πλήθος. Κορμιά απελευθερωμένα από ταμπού, διψασμένα για ηδονή στροβιλίζονταν γύρω μου. Μάτια γεμάτα λαγνεία και υποσχέσεις. Τη μύρισα. Ήταν κοντά μου. Γύρισα και την είδα να χορεύει, κρατώντας τα μαλλιά της. Την πλησίασα. Πέρασε τα χέρια της στο λαιμό μου. Χορεύαμε για ώρα. Την σήκωσα ψηλά. Φιληθήκαμε με πάθος. Η μουσική σταμάτησε. Οι άνθρωποι πάγωσαν. Ο χρόνος έμεινε ακίνητος. Μου ζήτησε να φύγουμε. Μου πήρε ρούμι. Της πήρα στεφάνι από λουλούδια. Στόλισα το κεφάλι της. Περπατούσαμε στην άκρη της θάλασσας. Η παραλία γεμάτη ζευγάρια. Κάθε προτίμησης. Σαν σε drive in, έβλεπαν ταινίες ξεχωριστές. Προέβαλλαν τα θέλω τους με κοινό πανί τον φωτισμένο από το φεγγάρι ορίζοντα. Συνεχίσαμε να περπατάμε αγκαλιασμένοι. Λίγα τα λόγια. Πολλά τα φιλιά. Σταματήσαμε. Οι φωτιές από το πάρτι μικρές. Σαν αναμμένα σπίρτα. Πίναμε γρήγορα. Πήρε το μπουκάλι από τα χέρια μου και έχυσε το ρούμι στο κορμί της. Μέσα σε δευτερόλεπτα φορούσε μόνο το στεφάνι. Η σκληρή άμμος μάς έγδερνε. Την γεύτηκα. Ξανά και ξανά. Μπήκαμε στο ζεστό νερό. Με έπνιγε η χαρά. Σκεπαστήκαμε με μια πετσέτα. Σιαμαίοι. Αχώριστοι μέσα σε μαλακό ύφασμα. Σχεδίασα στη βρεγμένη άμμο έναν ήλιο. Σχεδίασε ένα σύννεφο. Σχεδίασα ένα σπίτι. Σχεδίασε ένα πλοίο. Σχεδίασα ένα Α. Σχεδίασε ένα Ω. Σχεδίασα το άπειρο. Σχεδίασε έναν κύκλο. Ξημέρωσε. Σηκώθηκε. Γέμισε το χέρι μου με άμμο. Σαν κλεψύδρα να την αφήσω να τρέξει μου ζήτησε. Με τα μάτια κλειστά. Ένα τελευταίο φιλί στο λαιμό. Η χθεσινή νύχτα σε στιγμές να φεύγει μέσα από τα χέρια μου. Το ίδιο και εκείνη. T 61 Girl and the σπίτι Η Καλυψώ Τίγκα μπαίνει στα σπίτια φωτεινών προσώπων της πόλης, ψαχουλεύει, φωτογραφίζει, ανακρίνει και μεταφέρει το ανατρεπτικό blog της στο ΤRIP. Η πρώτη οικοδέσποινά της, η Nατάσα Κατσαρά. 62 Κ υριακή μεσημέρι και με ένα γλυκό από το αγαπημένο μου καφέ στο χέρι, χτυπάω το κουδούνι της Νατάσας στην οδό Αράτου. Δεν ξέρω τι θα βρω, πρώτη φορά που την συναντάω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δέχτηκε πολύ ευγενικά να μπω ευθαρσώς στο σπίτι της. Χτυπάω δειλά, δεν είμαι και ο πιο άνετος άνθρωπος με τους αγνώστους. Ανοίγει την πόρτα. Κάτσε, πώς είναι εκείνο το τραγούδι; Α ναι! Μάτια μπλε, καλοκαιρινά, σαν δυο στάλες Αιγαίο. Το έχει μέσα της το Αιγαίο άλλωστε. Γεννημένη στη Ρόδο, ήρθε στην Πάτρα, όταν μπήκε στην Αρχιτεκτονική. Δεν της άρεσε αρχικά η πόλη. Ούτε το σπίτι της. Δεν της άρεσε η ντουλάπα λέει! Τώρα όμως που ήρθε η ώρα να φύγει, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μάλλον η ντουλάπα με τα χρόνια έγινε πιο συμπαθητική. Γέμισε πουλόβερ, τζιν και φορέματα και κάπου στα συρτάρια της αναμνήσεις. Μου έδειξε την ταρατσούλα της. «Έχουμε κάνει τα καλύτερα πάρτι εδώ», μου λέει. Κάτι μου μαρτύρησαν τα νεροπί- στολα που είδα εκεί στη γωνία, λέω από μέσα μου. Έχει κρεμάσει και μια αιώρα και βυθίζεται μέσα της. Φτιάχνουν καινούργια πολυκατοικία δίπλα της και έχει κάνει φίλους τους μάστορες αυτό τον καιρό. Να και η Καγιέν. Ο σκύλος, όχι το τζιπ. Η Καγιέν έχει ένα μπλε και ένα καφέ μάτι. Αθόρυβη και φιλική. Πηγαινοέρχεται στην Αθήνα μαζί με την αφεντικίνα της για τις τελευταίες εκκρεμότητες της μετακόμισης. Η Νατάσα αλλάζει πόλη και κάνει καινούργια αρχή για τη μουσική της. Τραγουδάει. Αγαπάει τα blues, την jazz και την rock. Στην Πάτρα θα την δεις με τους Natural Beat. Στην Αθήνα με τους Isabella. Στο σπίτι έχει ολόκληρη εγκατάσταση που μαρτυράει το πόσο σημαντική είναι η μουσική της γι’ αυτήν. Επαγγελματικά μικρόφωνα, κιθάρες, καλώδια. Στο μπλε ψυγείο κολλημένες οδηγίες και συμβουλές για τη διατήρηση της καλής ποιότητας της φωνής. Κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι ο στύλος του pole dancing. Είναι αυτό που νομίζω; Την ρώτησα. Είναι! Κάνει μόνη της μαθήματα. Βάζει στο ίντερνετ βίντεο και ξεσηκώνει τεχνικές. Μάλιστα όταν την ρώτησα ποιο είναι το αγαπημένο της αντικείμενο στο σπίτι, μου απάντησε ότι είναι ο στύλος! Καθίσαμε στην κουζίνα να φάμε το γλυκό και κουβεντιάσαμε. Δυναμική και εύθραυστη μαζί. Τα ψηλά της παπούτσια την κρατάνε στα σύννεφα να κυνηγάει τα όνειρά της και τα τακούνια τους την κρατάνε γερά γειωμένη στο έδαφος. Στη βιβλιοθήκη βιβλία ψυχολογίας και στο μπάνιο σκούπα με καρδούλες στο κοντάρι. Φοράει μακρύ φόρεμα και το κραγιόν της και την ίδια ώρα κυλιέται με την Καγιέν της στη βεράντα. Η φωνή της ήρεμη, οι κινήσεις της απαλές και στο σπίτι συμπυκνωμένη γυναικεία ομορφιά. Τα χώρεσε όλα σε αυτό το μικρό σπιτάκι. Θα μείνεις να φάμε; Φεύγω. Ήρθα για λίγο και στο τέλος θα πω καλημέρα στα μαστόρια δίπλα. Φιλί στην Καγιέν και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Το girl. T Περισσότερο Girl & the σπίτι στο girlandthespiti.blogspot.gr. 63 64 ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ Ελευθερία ή ευκαιρία για σεξ; Κάνω γυμνισμό 8 χρόνια. Και μάλιστα πέρυσι πήγα στην «πρωτεύουσα» των γυμνιστών, στη Χιλιαδού της Εύβοιας. Σε μια πανέμορφη θάλασσα εκατοντάδες γυμνιστές όλων των ηλικιών -από μικρά παιδάκια με τους γονείς τους μέχρι ηλικιωμένοι- κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ γυμνοί: Εδώ πραγματικά ντρέπεσαι να φορέσεις το μαγιό σου. Χαλάρωση, απελευθέρωση, γνωριμίες… Όμως, ποιο είναι το κίνητρο που οδηγεί έναν άνθρωπο να τα πετάξει όλα έξω και να ζήσει, έστω για λίγο, ακριβώς όπως γεννήθηκε; Είναι ιδεολογία και τρόπος ζωής, που σκοπό έχει να φέρει τον άνθρωπο πιο κοντά στη φύση ή τέλεια ευκαιρία για να φλερτάρεις και να κάνεις εύκολα σεξ; Αποφάσισα να το ψάξω. Να βρω Πατρινούς που κάνουν γυμνισμό και να μου πουν την αλήθεια, να μου εξηγήσουν τους λόγους, να μοιραστούν εμπειρίες, αλλά και να αποκαλύψουν ποιες είναι οι παραλίες γυμνιστών της περιοχής μας. Για να δούμε… Από τον Λάμπρο Αραπάκο • Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης 65 Η Καλόγρια και οι δύο παραλίες γυμνιστών του βιβλίου “Το σώμα, ικεσία και απειλή”, το γυμνό μάς θεραπεύει από τον κεντρικό φόβο που είναι ο φόβος της φθοράς ή του «Εδώ και πάρα πολλά χρόνια η παραλία θανάτου. Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος πίσω από τον αμμόλοφο στην Καλόγρια δεν δημιουργήθηκε με ρούχα. Τα ρούχα αποτελούσε πόλο έλξης για τους γυμνιστές εμφανίστηκαν αρχικά ως ανάγκη προτης περιοχής. Ένας κόλπος πνιγμένος στη στασίας και στην πορεία επιβλήθηκαν ως βλάστηση, σχεδόν παρθένος, σου έδινε μέσο πουριτανισμού και προστασίας των τη δυνατότητα να απολαύσεις το μπάνιο ηθών. Το ήθος ενός ανθρώπου όμως δεν σου, όπως σε γέννησε η φύση! Για μόνους Αλέξανδρος Ε. κρίνεται από το αν φοράει ρούχα ή όχι ή και ζευγάρια, στρέιτ ή γκέι..., εκεί σου δινόταν η ευκαιρία για καινούργιες γνω«Μια γνωριμία σε μια παραλία για μένα. Πάρτε για παράδειγμα ένα μωρό που του αλλάζετε την πάνα. Με το που του ριμίες. Η παραλία σήμερα δεν θυμίζει σε γυμνιστών με οδήγησε σε βγάζουμε όλα τα ρούχα, χαίρεται, νιώθει τίποτα αυτά από τα παραπάνω! Οι πυρκαμια ιδιαίτερα δυνατή και ελεύθερο. Δεν το θεωρώ τυχαίο. γιές των τελευταίων ετών έχουν κατακάψει μακροχρόνια σχέση» όλη τη βλάστηση εσωτερικά του κόλπου, «Ξεκίνησα το γυμνισμό ουσιαστικά πριν 13 » Οι παραλίες γυμνιστών, όπως και όλες οι με αποτέλεσμα να μην μπορείς να βρεις χρόνια. Δεν ήταν το πιο άνετο πράγμα στην παραλίες ή τα μπαρ ή ο εργασιακός χώρος, είναι ένας χώρος γνωριμιών. Τίποτα πεπουθενά ίσκιο ή και ένα πιο ήσυχο μέρος, αρχή, για να είμαι ειλικρινής… Το σώμα ρισσότερο, τίποτα λιγότερο. Σίγουρα όμως για να αράξεις με την «παρέα» σου. Η θάδεν ακολουθεί πάντα το πνεύμα. Κινείται λασσα έχει εισχωρήσει αρκετά στη στεριά ελεύθερα… Η αίσθηση του γυμνισμού για υπάρχει και κόσμος που το γυμνό δεν το και είναι σχεδόν αδύνατη η πρόσβαση μένα είναι ελευθερία. Ελευθερία ψυχής και βλέπει απλώς ως ελευθερία. Το βλέπει πιο στην παραλία, αν δεν μπεις στη θάλασσα όχι ελευθεριότητα σώματος, όπως κάποιοι ερωτικά ή ακόμα και σεξουαλικά. Σίγουρα κατεβαίνοντας. Ο κόσμος έχει λιγοστέψει, λανθασμένα πιστεύουν. Όπως έχει αναφέ- θα συναντήσεις σε κάποιες παραλίες γυμνιστών και κόσμο που αναζητά το εφήτο τοπίο έχει καεί και το μονοπάτι που σε ρει και η Πέπη Ρηγοπούλου, συγγραφέας 66 οδηγεί πίσω απ τον αμμόλοφο έχει αφεθεί στην τύχη του. Εν τούτοις τα τελευταία χρόνια παρατηρούνται γυμνιστές στην παραλία της Καλόγριας τέρμα αριστερά. Σε μία μεγάλη ακτίνα μπορείς να απολαύσεις το μπάνιο σου, αλλά μπορεί να κάνεις και ενδιαφέρουσες γνωριμίες, πάντα με διακριτικότητα». μερο σεξ –γκέι, στρέιτ είναι αδιάφορο. Η παραλία είναι για όλους. Αρκεί να σέβεται ο ένας την ύπαρξη του άλλου. Μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος που μπορείς να συναντήσεις σε παραλίες γυμνιστών ποικίλει. Έχω συναντήσει οικογένειες με παιδιά στην εφηβεία, αλλά και ηλικιωμένους. Συνήθως φυσικά πολλοί από αυτούς είναι ξένοι, γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα κυριαρχεί ένα ταμπού γύρω από το γυμνισμό, που δεν το συμμερίζονται οι περισσότερες ευρωπαϊκές τουλάχιστον χώρες. » Μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις πάντως που έχω από παραλία γυμνιστών είναι μια γνωριμία που οδήγησε σε μια ιδιαίτερα δυνατή και μακροχρόνια σχέση». Βαγγέλης Μ. «Δεν πηγαίνω για να βρω γκόμενο» «Κάνω γυμνισμό μόνη μου, οι φίλες μου με κράζουν, θεωρούν ότι πηγαίνω για να βρω γκόμενο. Όχι δεν πάω για να κάνω σεξ. Αν προκύψει κάτι καλό δεν θα πω όχι, αλλά η ανεύρεση εφήμερου συντρόφου δεν είναι αυτοσκοπός. Κάνω γυμνισμό, διότι νιώθω ότι κάνω ένα δώρο στο κορμί μου. Η άμεση επαφή με το νερό είναι κάτι το υπέροχο, αισθάνομαι πραγματική αυτοπεποίθηση για το σώμα και γενικότερα την προσωπικότητά μου. Όσοι κάνουν γυμνισμό είναι άνθρωποι ανοιχτόμυαλοι, απενοχοποιημένοι, χωρίς κόμπλεξ… Αναμφισβήτητα, η καλύτερη παραλία γυμνιστών στη χώρα είναι η Χαλικιάδα στο πανέμορφο Αγκίστρι. Αν την γκουγκλάρετε, θα καταλάβετε τι εννοώ! Συμβουλή στους άντρες που κάνουν γυμνισμό και θέλουν να την πέσουν σε μια γυμνίστρια: Μην πείτε τη φρικτή ατάκα: Έχεις αντηλιακό;» Ευγενία Τηνιακού «Όταν εξοικειώνεσαι με τη γυμνή εικόνα του άλλου, παύει να υπάρχει η ερωτική περιέργεια» «Υπάρχουν δύο μέρη στην περιοχή μας που “επίσημα” μπορείς να κάνεις γυμνισμό. Η πιο κοντινή τοποθεσία είναι μετά τη Ροδινή, στο 111 χλμ. της παλαιάς εθνικής, όπου μπορείς να αφήσεις το αυτοκίνητό σου και να κατευθυνθείς αριστερά ή δεξιά μέσω ενός μονοπατιού που σε οδηγεί κατευθείαν στην παραλία. Το δεύτερο πιο γνωστό μέρος είναι φυσικά η παραλία της Καλόγριας. » Τις πρώτες φορές που θυμάμαι πως αποπειράθηκα να κάνω γυμνός μπάνιο σε παραλία, το συναίσθημα ήταν περισσότερο ενοχικό, που μάλλον πήγαζε από την κοινή αντίληψη του κόσμου για τους γυμνιστές, παρά αίσθημα ντροπής για το σώμα μου. Τώρα πλέον το θεωρώ κάτι φυσιολογικό και ακραία ευχάριστο. Αν δεχτούμε πως η ανάγκη του γυμνισμού βρίσκεται > 67 ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ Στην Κρήτη και στη Ρόδο υπάρχουν ξενοδοχεία αποκλειστικά για γυμνιστές. Όσοι μένουν σ’ αυτά, μπορούν σε όλους τους εξωτερικούς χώρους –που βρίσκονται στα όρια των εγκαταστάσεων του συγκροτήματος– να κινούνται ολόγυμνοι. Η πρώτη οργανωμένη λέσχη γυμνιστών ιδρύθηκε το 1903, στο Αμβούργο της Γερμανίας. Σκοπός της ήταν να δείξει πως τα ρούχα είναι απλώς ένα εφόδιο για να αντιμετωπίσουμε το κρύο ή τη ζέστη. Τη δεκαετία του ‘20 συνάντησε μεγάλη αποδοχή και εξαπλώθηκε στην κεντρική Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, αλλά η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία ήταν η αρχή του τέλους του κινήματος. 68 Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ (Εδώ όλα ξεκαθαρίζονται. Συμφωνώ απόλυτα με το 5, 6 και 10) 1. Ο γυμνισμός δεν πρέπει να συσχετίζεται με την οποιουδήποτε τύπου σεξουαλική αναζήτηση. 2. Δεν αποτελεί δικαίωμα μιας συγκεκριμένου σεξουαλικού προσανατολισμού ομάδας, αλλά όλων ανεξαιρέτως. 3. Ο γυμνισμός δεν πρέπει να συνδέεται με την επιδειξιομανία και την ηδονοβλεψία. 4. Ο γυμνισμός ενέχει ερωτισμό, αλλά δεν αποτελεί σεξουαλική έκφραση. 5. Οι γυμνοί φίλοι απολαμβάνουν και μοιράζονται την εμπειρία του γυμνισμού ως έκφραση ουσιαστικής σωματικής και πνευματικής /ψυχικής επαφής και όχι ως λανθάνουσα σεξιστική επιθυμία. 6. Ο γυμνισμός αποτελεί ιδεολογία με την έννοια ότι προσδιορίζεται από ένα σύστημα εννοιών όπως: αυτοεκτίμηση, φυσιολατρία, ελευθερία έκφρασης, απενοχοποίηση, αληθινή επαφή, φυσικότητα. 7. Ο γυμνισμός για πολλούς ανθρώπους δεν περιορίζεται στη φύση ή στο νερό, αλλά μπορεί να αποτελέσει συνήθεια της καθημερινότητάς τους στον προσωπικό τους χώρο. Η αίσθηση της γυμνής παρέας μέσα σ’ ένα σπίτι δεν πρέπει να θεωρείται ύποπτη ή ενοχοποιητική κατάσταση, ούτε να συνοδεύεται από υπαινιγμούς σεξουαλικότητας. 8. Οι γυμνοί φίλοι μπορούν να συνυπάρχουν ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού, αρκεί να είναι συνειδητοποιημένοι γυμνιστές. 9. Ο γυμνισμός δεν ακυρώνει τις ορμές μας, ούτε απαγορεύει την με οποιοδήποτε τρόπο έκφρασή τους. Μπορεί ως έννοια να περιέχει και την ερωτική έκφραση, αλλά δεν πρέπει επ’ ουδενί να προσδιορίζεται από αυτήν. 10. Ο γυμνισμός είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος (όχι βέβαια ο μοναδικός) να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, όπως και να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε και τους άλλους χωρίς μάσκες, ρετουσαρίσματα και υποκριτικές εκδηλώσεις. όντως στα γονίδιά μας και η στάση της κοινωνίας την έχει υποβιβάσει σε λανθάνουσα κατάσταση, ο γυμνισμός ίσως να είναι μία κοινωνική αντίδραση. » Όταν είσαι γυμνός, δεν είναι πάντα εύκολο να φλερτάρεις και αυτό να οδηγηθεί σε σεξ, όπως πολλοί πιστεύουν. Όταν εξοικειώνεσαι με τη γυμνή εικόνα του άλλου, παύει να υπάρχει η ερωτική περιέργεια, χάνεται η καύλα. Τώρα αν προκύψει σεξ, δεν είναι καταλυτικός παράγοντας το ότι είσαι ήδη γυμνός. Πολλοί, παρόλα αυτά, στο πίσω μέρους του μυαλού τους, έχουν αυτή την πιθανότητα. » Ο κόσμος έχει μία δικαιολογημένη στάση απέναντι στο γυμνισμό. Πολύς κόσμος θεωρεί πρόστυχο και ντροπιαστικό το να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς όμως να αποθαρρύνει αυτή τη συνήθεια από άλλους. Έχω γνωρίσει κόσμο που νομίζει πως είναι άκρως παραβατικό, άσχετα αν είναι παράνομο ή μη. » Εγώ κάνω γυμνισμό για ίδια ευχαρί- ΜΙΚΡΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΙ (ΠΟΥ ΕΧΩ ΠΑΕΙ) ΓΙΑ ΓΥΜΝΙΣΜΟ Χιλιαδού, Εύβοια Σαρακήνικο, Ιθάκη Πευκούλια, Λευκάδα Καϊάφας, Ηλεία Βάθρες, Σαμοθράκη Μυρτιώτισσα, Κέρκυρα Λίμνη, Κύθηρα Λιβαδάκια, Σέριφος Πηγή: www.greeknaturism.com στηση. Η έμφυτη ανάγκη να κολυμπήσω γυμνός ή να ξαπλώσω στην άμμο υπερτερεί στο να εκτονώσω τις σεξουαλικές μου ορμές, και μάλιστα στην παραλία. Φυσικά έχει τύχει να κάνω σεξ, και μάλιστα αρκετές φορές. Από μεριά μου τουλάχιστον δεν έπαιξε ρόλο το πού βρισκόμουν και τι (δεν) φορούσα, ενέργησα σαν να βρισκόμουν σε ένα μπαρ ας πούμε. » Το να συγχέεις τον όρο “παραλία γυμνιστών” με γκέι άτομα είναι κατά βάση λάθος. Στις περισσότερες δημοφιλείς παραλίες γυμνιστών, η πλειοψηφία των επισκεπτών είναι στρέιτ άτομα και μάλιστα από τα δύο φύλα. Πολλοί γκέι ωστόσο επιλέγουν τις παραλίες αυτές και σίγουρα ο σκοπός είναι το γρήγορο σεξ. Στην Καλόγρια ας πούμε, αντίθετα από τη Ροδινή, σχεδόν η πλειοψηφία είναι γκέι, και αρκετοί ηλικιωμένοι. Οι υπόλοιποι συνήθως είναι παρέες από αγόρια και κορίτσια κυρίως νεαρής ηλικίας. «Μου έχει ζητήσει ζευγάρι παντρεμένο να κάνουμε σεξ…» «Αν είσαι νέος, σίγουρα πας στην παραλία των γυμνιστών, για να κάνεις σεξ, αν είσαι πάνω από 50, πας για τον τρόπο ζωής και την επαφή με τη φύση. Γενικά όλοι στις παραλίες γυμνιστών ψάχνονται. Φαίνεται στο βλέμμα τους, στο πώς περπατάνε, πώς πλησιάζουν. Όλοι αναζητούν τη γνωριμία που θα τους φέρει το σεξ. Το καλό είναι ότι όλοι είναι συνειδητοποιημένοι και τις περισσότερες φορές διαθέσιμοι. Το πιο περίεργο που μου έχει συμβεί είναι να με προσεγγίσει ζευγάρι παντρεμένο και να μου ζητήσει να κάνουμε σεξ παρέα στην παραλία πίσω από κάτι θάμνους. Δεν είπα όχι…» Δημήτρης Γιαράκος T Κωνσταντίνος Ψύχας 69 Επιστροφή στα βασικά Κωνσταντίνος Πανταζής & αρχιτέκτονες «Point Supreme» «Επιστροφή στα βασικά» λοιπόν. Ο Κωνσταντίνος Πανταζής μάς μιλά για ένα νέο ρεύμα στην αρχιτεκτονική που κάνει τους χώρους πιο φιλόξενους και πιο ζεστούς στον άνθρωπο. Όχι τεχνολογικές φλυαρίες και όχι ψυχρά υλικά. Συνδυάζοντας τη σύγχρονη λειτουργικότητα με τη θέρμη του φυσικού στοιχείου. Το πρώτο τους έργο, το ανθοπωλείο Ακτύπη στην Πάτρα, είναι ενδεικτικό μιας φιλοσοφίας που δεν απομονώνει τον άνθρωπο από το δημιούργημά του. Και τι πιο σπουδαίο στην ελαφρώς «τσαλακωμένη» αισθητική μας; ΑΠΟ την Ευτυχία Μεσίσκλη • Φωτογραφίες: αρχειο Point Supreme 70 Η αρχιτεκτονική διαμορφώνει την αισθητική μας ή το αντίστροφο; H αρχιτεκτονική διαμορφώνει την αισθητική μας, όπως και κάθε μορφή τέχνης, ταυτόχρονα όμως οφείλει να απορροφά αισθητικά και άλλα πολιτισμικά στοιχεία της εποχής της και να τα ενσωματώνει στο προϊόν που παράγει. Ταυτόχρονα λοιπόν διαμορφώνει, αλλά και εκφράζει την ουσία της εποχής στην οποία συμβαίνει... Σε κάποια project όπως Συγγρού (retro), η Αθήνα σαν νησί (surreal), πλατεία Κοζάνης (μισοφέγγαρο), τείνεις να αναπλάθεις την πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι σε «ενοχλεί»; Η πραγματικότητα δεν μας ενοχλεί! Υπάρχουν στοιχεία της όμως που πρέπει να βελτιωθούν και εμείς οι αρχιτέκτονες έχουμε την ικανότητα μέσα από τη δουλειά μας να λειτουργούμε προς αυτόν τον σκοπό. Ειδικά στο γραφείο μας, τους Point Supreme, ενδιαφερόμαστε πολύ για το πώς αλλάζει ο τρόπος που αντιλαμβα- νόμαστε τον κόσμο, ανάλογα με τις εικόνες και τους χώρους που δημιουργούνται μέσα από τα έργα μας, είτε αυτά είναι μεγάλες πολεοδομικές προτάσεις, είτε είναι κατοικίες, διαμερίσματα ή ακόμα και μικρά εσωτερικά, όπως είναι το ανθοπωλείο Ακτύπη στην Πάτρα, το πρώτο μας έργο. Πόσο σημαντικό είναι το φυσικό φως, για να αναδειχθεί η αρχιτεκτονική; Το φυσικό φως είναι σημαντικός παράγοντας για την αρχιτεκτονική, ειδικά σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το έχει πει καλύτερα από όλους ο φοβερός Le Corbusier, που είπε πως η αρχιτεκτονική δεν είναι τίποτα άλλο από το «μαγικό παιχνίδι του φωτός πάνω στους όγκους». Στην εποχή μας φυσικά υπάρχουν αρκετοί ακόμα παράγοντες που καθιστούν ένα κτήριο ή χώρο φοβερό. Στη δική μας δουλειά μερικοί ακόμα σημαντικοί παράγοντες είναι το να ερεθίζεται η φαντασία, το να εμπνέει ο χώρος παιχνιδιάρικη διάθεση στον χρήστη, η έκπληξη, το χρώμα και άλλα. Υπό αυτήν την έννοια, είναι η Ελλάδα ιδανικό μέρος για το έργο σου; Όχι απαραίτητα. Μπορούμε να πούμε πως στην Ελλάδα όπου το φως και το τοπίο είναι τόσο έντονα και όμορφα, το έργο μας συχνά συνδιαλέγεται με αυτά. Όμως στη σημερινή εποχή όπου οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σε αστικά περιβάλλοντα, έχει περισσότερη σημασία η πόλη στην οποία ζει κανείς από ό,τι η ταυτότητα της χώρας. Η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική στο έργο μας περισσότερο για τις σημασίες που φέρει, την Ελληνική ταυτότητα, την εικόνα που έχουμε για αυτήν... Κάποτε ήταν η βικτωριανή αρχιτεκτονική, μετέπειτα ο εξπρεσιονισμός ή και ο κονστρουκτιβισμός. Σήμερα λοιπόν σε ποιο ρεύμα ανήκουμε; Στο γραφείο μας πιστεύουμε πως σήμερα ζούμε σε ένα ρεύμα τεχνολογικών εξελίξεων που απορροφούν πολύ από την ενέργεια της σύγχρονης αρχιτεκτονικής εις βάρος της ουσίας. Για παράδειγμα, > 71 πολλοί χώροι και κτήρια γίνονται με τα τελευταία ακριβά υλικά και τρόπους φωτισμού που δεν είναι φιλικοί και ζεστοί απέναντι στον χρήστη. Πιστεύουμε πως οι τεχνολογικές εξελίξεις των καιρών μας πρέπει να υπηρετούν και όχι να καθορίζουν τη ζωή μας και τους χώρους στους οποίους ζούμε. Για αυτό και η δουλειά μας αξιολογείται στο εξωτερικό σε ένα πλαίσιο όπου δρουν λίγοι, αλλά σημαντικοί αρχιτέκτονες, και το οποίο ονομάζεται «back to basics». Άν δείτε για παράδειγμα το 6DOGS που φτιάξαμε στο Μοναστηράκι, δεν είναι ορατό το πότε δημιουργήθηκε ο χώρος, ενώ είναι πολύ σύγχρονος στη λειτουργία του, μοιάζει σαν να υπήρχε πάντα εκεί... Ποιο είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που προσδίδει στο έργο σου ταυτότητα; Δύσκολο ερώτημα για να απαντήσουμε οι ίδιοι, αλλά κάτι ενδιαφέρον που έγραψε ένας γάλλος κριτικός αρχιτεκτονικής στο 72 Παρίσι ήταν πως η δουλειά των Point Supreme μοιάζει να παρουσιάζει ταυτόχρονα αρετές του βιομηχανικού σχεδιασμού, των εσωτερικών χώρων, της αρχιτεκτονικής και της πολεοδομίας, ανεξάρτητα από το μέγεθος του κάθε έργου μας! Για παράδειγμα, οι κατοικίες που φτιάχνουμε λειτουργούν με τρόπο συναρπαστικό σαν να είναι μικρές πόλεις… Αν είχες τη δυνατότητα να γκρεμίσεις και να ξαναχτίσεις την Πάτρα, με τι κτήρια τη φαντάζεσαι; Κτήρια με έντονα χρώματα, με συνεχείς εκπλήξεις, που αναδεικνύουν τη μοναδική, αλλά αναξιοποίητη συνθήκη αυτής της πόλης που βρίσκεται ανάμεσα στο βουνό και τη θάλασσα. T Ο πατρινός αρχιτέκτονας σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ και στο Berlage Institute Rotterdam. Έχει δουλέψει και υπάρξει επικεφαλής και εκπρόσωπος για πρότζεκτ γραφείων όπως οι Jun Aoki στο Τόκυο, Farjadi Farjadi στο Λονδίνο, MVRDV και ΟΜΑ-Rem Koolhaas στο Ρότερνταμ, 51N4E στις Βρυξέλλες. Την περίοδο 2008-2010 δίδασκε στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Πάτρας. Ίδρυσε τους Point Supreme στο Ρότερνταμ το 2007 μαζί με τη Μαριάννα Ρέντζου και έκτοτε πραγματοποιούν ιδιαίτερα σχέδια, που αναμορφώνουν την εικόνα μας για τη μοντέρνα αρχιτεκτονική. Έχουν κερδίσει –μεταξύ άλλων– το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό για το τοπόσημο στην κεντρική προβλήτα του Φαλήρου και το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό ΕUROPAN 10 για την πολεοδομική ανάπλαση και ένα κτήριο κατοικιών στο Τρόντχαϊμ της Noρβηγίας. * Οι Point Supreme είναι τακτικοί επισκέπτες καθηγητές στη σχολή Αρχιτεκτονικής του Όσλο και αυτό τον καιρό πραγματοποιούν αρκετές κατασκευές στην Αθήνα και τα ελληνικά νησιά. Γεννηθείς στις 13/3/1968 Προπανεπιστημιακές σπουδές στο 5ο Γυμνάσιο και Λύκειο Πατρών Εισαγωγή στην Ιατρική Σχολή του Παν/μίου Πατρών το 1985 (5ος στη σειρά κατάταξης) Αποφοίτηση το ακαδημαϊκό έτος 1992 με βαθμό πτυχίου 8,37 (1ος σε σειρά επιτυχίας) Αγροτικό ιατρείο στην Άρνα Λακωνίας, ειδικότητα παθολογίας στο Ν. Αιγίου υπό τη διεύθυνση του κ. Διαλούπη και στη συνέχεια στρατιωτικές υποχρεώσεις στο 11ο ΣΠ Ειδικότητα Καρδιολογίας στο ΠΓΝΠ αποκτηθείσα το 2000. Στη συνέχεια εξειδίκευση στις συγγενείς καρδιοπάθειες, 2 χρόνια στο Λονδίνο στο Royal Brompton & Harefield Hospital με δύο Ελληνικές και δύο Ευρωπαϊκές υποτροφίες. 2002-2006: επιμελητής Β καρδιολογίας στο ΠΓΝΠ, όπου και εκπαιδεύτηκε στην αγγειοπλαστική των στεφανιαίων από τον καθηγητή κ. Αλεξόπουλο. 2006-2010: Λέκτορας καρδιολογίας 2010-2013: Επίκουρος καθηγητής Παθολογίας – καρδιολογίας, ενώ πρόσφατα υπέβαλλε αίτηση στη βαθμίδα του αναπληρωτή καθηγητή Παθολογίας – Καρδιολογίας. Έχει ένα γιο 14 ετών Περικλής Αλεξίου Νταβλούρος Επίκουρος καθηγητής Παθολογίας – καρδιολογίας Π έρα από το κλινικό του έργο στην καρδιολογία, τις συγγενείς καρδιοπάθειες (παιδοκαρδιολογικά περιστατικά) και την επεμβατική καρδιολογία, ως πανεπιστημιακός ιατρός δραστηριοποιείται στη διδασκαλία φοιτητών και ειδικευομένων και στην ιατρική έρευνα. Έχει 100 δημοσιεύσεις σε ξενόγλωσσα και ελληνικά ιατρικά περιοδικά αναγνωρισμένου κύρους και πληθώρα ομιλιών σε διεθνή συνέδρια. Έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο στο Πανευρωπαϊκό Συνέδριο Επεμβατικής Καρδιολογίας στο Παρίσι το 2010. Ο μέσος όρος εργασίας του είναι 85-90 ώρες την εβδομάδα, αν περιληφθούν διδασκαλία – εφημερίες και το απογευματινό του ιατρείο στο ΠΓΝΠ και το ιδιωτικό του ιατρείο μια φορά την εβδομάδα σε γνωστό διαγνωστικό κέντρο της πόλης μας. Αν και διαθέτει πλούσιο συνδικαλιστικό παρελθόν (πρόεδρος φοιτητών, εκπρόσωπος ιατρών σε πολλαπλούς φορείς και στο ΔΣ του ΙΣΠ για 2 θητείες) και παρότι ανεψιός του βουλευτού της ΝΔ Αθανάσιου Νταβλούρου, δηλώνει ότι ποτέ δεν τον ενδιέφερε επαγγελματικά η πολιτική παρά μόνο η δουλειά του, πολλώ δε μάλλον στη συγκεκριμένα συγκυρία. Εξακολουθούν φυσικά να τον ενδιαφέρουν τα κοινά ως ενεργό πολίτη. Δηλώνει απογοητευμένος από τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνει ο Έλληνας στην κρίση και τη σθεναρή άρνηση της κοινωνίας και των πολιτικών για ουσιαστικές θεσμικές αλλαγές. Θεωρεί μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής -όχι μόνο τη διαφθορά- αλλά την οικογενειοκρατία, την έλλειψη μηχανισμών ελέγχου της πολιτικής εξουσίας, την παλαιοκομματική ρουσφετολογική νοοτροπία και πάνω από όλα την αδυναμία ως τώρα εξάλειψης του κομματικού κράτους. «Αδυνατώ να δεχτώ ότι δεν υπάρχουν σαραντάρηδες με οικονομικές σπουδές και μεταπτυχιακά στο μάνατζμεντ με φρέσκιες ιδέες και όρεξη για δουλειά και πρέπει π.χ. διοικητές στα νοσοκομεία και οργανισμούς να τοποθετούνται αποτυχόντες υποψήφιοι και κομματικοί φίλοι, ενίοτε και άνω των 70 ετών!». Αυτή είναι η παθογένεια της πολιτικής μας και της κοινωνίας που τη στηρίζει, μας λέει και δηλώνει απορημένος με την παθητική και αδιάφορη στάση της νεολαίας, η οποία μάλιστα πλήττεται πολύ περισσότερο από την ανεργία σήμερα. Θεωρεί μεγάλο πρόβλημα τον αριθμό των νέων επιστημόνων, π.χ. των ιατρών στη χώρα μας αναλογικά με τον πληθυσμό της και καταλαβαίνει γιατί πληθώρα νέων αναζητά μια καλύτερη τύχη εκτός Ελλάδας. «Ελάχιστα γίνονται αξιοκρατικά και με τάξη σ’ αυτήν τη χώρα», μας δηλώνει. «Θυμάμαι ότι από τα φοιτητικά μου χρόνια υποστήριζα την κατάργηση της επετηρίδας και τη θέσπιση αξιοκρατικών εξετάσεων για την εισαγωγή στην ιατρική ειδικότητα και πολλοί συνάδελφοι φοιτητές χαρακτήριζαν τις απόψεις αυτές νεοφιλελεύθερες και “ανάλγητες”. Σήμερα η επετηρίδα αυτοκαταργήθηκε, καθώς και η αναμονή για ειδίκευση αγγίζει ακόμα και τα 8-10 χρόνια, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των πτυχιούχων ιατρικής να δοκιμάζει την τύχη της για μια θέση εξειδίκευσης σε ευνομούμενες ευρωπαϊκές χώρες με σύστημα αξιολόγησης. Οι μόνοι που συνεχίζουν να εθελοτυφλούν είναι οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου υγείας και οι βαρόνοι του ιατρικού συνδικαλισμού. Αυτό με θλίβει και με εξοργίζει ταυτόχρονα». Τέλος, δηλώνει ευχαριστημένος από την εργασία του, θεωρεί ότι έχει πολύ καλούς συνεργάτες, μαζί με τους οποίους δίνουν καθημερινά τη μάχη στο πλευρό των ασθενών της περιοχής μας. Βλέπει πιθανή αποχώρησή του για το εξωτερικό μόνον στο πλαίσιο ολιγόμηνης εξειδίκευσης και όχι σε μόνιμη βάση επί του παρόντος. Τ 73 74 Pop Grammaire Sexy είναι η αυτοπεποίθηση! Το brand name «Pop Grammaire» είναι εντελώς φρέσκο στο χώρο της μόδας. Πίσω από αυτό κρύβονται δύο σχεδιάστριες μόδας που βρίσκονται στην αρχή της πορείας τους και παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους για πρώτη φορά. Οι Pop Grammaire φτιάχνουν ρούχα που αποπνέουν απλότητα, ρομαντισμό και ευρηματικότητα, μπερδεύοντας το pop με το κλασικό. Στην πρώτη φωτογράφηση των ρούχων τους για το TRIP, έχουν ως όχημα το vintage, αλλά δεν μένουν μόνο στο νοσταλγικό του πράγματος: Τολμούν, εξελίσσουν, ανατρέπουν και αποδεικνύουν ότι μέσα στο ονειρικό τoυ vintage υπάρχουν και πιο «άγρια συναισθήματα». Και αν αναρωτιέστε, ποιες είναι οι Pop Grammaire, δυστυχώς δεν θα μάθετε. Όσο και αν τις παρακάλεσα, δεν θέλουν ν’ αποκαλύψουν τα ονόματά τους: «Μας ενδιαφέρει μόνο η δουλειά μας», αναφέρουν με σιγουριά (και καλά κάνουν). Συνέντευξη στον Λάμπρο Αραπάκο Φωτογραφίες: Βασίλης Παπαϊωάννου Ρούχα και styling: Pop Grammaire 75 Π ώς αποφασίσατε να ενώσετε τις δυνάμεις σας; Γνωριστήκαμε στη σχολή μόδας όπου σπουδάζαμε και διαπιστώσαμε ότι έχουμε κοινή οπτική στη μόδα και την αισθητική. τητα; Δεν μας αρέσει να βάζουμε «ταμπέλες» και να είμαστε απόλυτες. Τα πάντα μπορούν ν’ αποτελέσουν πηγή έμπνευσης, ακόμη και το κιτς. Όσο για την κομψότητα συνήθως ταυτίζεται με την απλότητα! Υπάρχει κάποιο στοιχείο που αποτελεί το «σήμα κατατεθέν» σας; Τα ρούχα μας είναι απλά, αλλά εμπεριέχουν μια δόση τρέλας. Σκοπός μας είναι να βάλουμε στο καθημερινό ντύσιμο μια εικαστική πινελιά. Το καθημερινό ντύσιμο μπορεί να μην είναι τόσο βαρετό. Sexy είναι… Η αυτοπεποίθηση! Τι σας εμπνέει; Εμπνεόμαστε από την τέχνη, τη μουσική, την παράδοση, τα πάντα! Ακόμη και από την ελληνική σουρεαλιστική καθημερινότητα. 76 Το styling και τα ρούχα που δημιουργείτε έχουν vintage καταβολές. Μήπως αυτή η τρέλα με το vintage έχει παραγίνει; Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε είναι αναπόφευκτο να μη νοσταλγούμε το παρελθόν. Έτσι και αλλιώς η μόδα ανακυκλώνεται συνεχώς. Παρόλα αυτά, όσο και αν αγαπάμε το vintage, καλό είναι να υπάρχει εξέλιξη. Δεν αποκαλύπτετε ποιες είστε πίσω από τις Pop Grammaire. Γιατί; Δεν βρίσκουμε το λόγο να προβάλλουμε τους εαυτούς μας. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να προβάλλουμε τη δουλειά μας και μόνο. Αν σας δινόταν η ευκαιρία, ποιον σχεδιαστή θα θέλατε να συναντήσετε; Θα θέλαμε να είχαμε γνωρίσει την Elsa Schiaparelli για την avant-garde οπτική της, καθώς ήταν μπροστά από την εποχή της! Από τους νεότερους εν ζωή: τον Hussein Chalayan και τους Victor and Rolf. Πώς ορίζετε το κιτς και πώς την κομψό- Ποια διάσημη θα θέλατε να ντύσετε; Αλέ- κα Παπαρήγα, γιατί αποτελεί μεγάλη πρόκληση για μας. Ποιο είναι το χρώμα και γενικότερα οι τάσεις του φετινού καλοκαιριού; Το λευκό που είναι πάντα τάση για το καλοκαίρι και για φέτος εμείς προτείνουμε το πράσινο φιστικί και το κοραλί. Τραγουδίστριες, παρουσιάστριες, μοντέλα, ηθοποιοί σχεδιάζουν ρούχα. Τελικά όποιος θέλει γίνεται σχεδιαστής μόδας; Είναι τόσο εύκολο; Σ’ αυτές τις περιπτώσεις συνήθως το διάσημο πρόσωπο βάζει την υπογραφή του και από πίσω υπάρχει ένα team έμπειρων σχεδιαστών που κάνει σχεδόν όλη τη δουλειά. Ο κάλος σχεδιαστής πρέπει να γνωρίζει από σχέδιο, πατρόν μέχρι και το ράψιμο! Όπως και να ’χει, για να γίνεις σχεδιαστής και να έχεις διάρκεια, θα πρέπει ν’ αγαπάς παρά πολύ αυτό που κάνεις! Ακόμα και αν δεν κατέχεις όλα τα παραπάνω, αν έχεις όρεξη και βάλεις το 100% του εαυτού σου είναι δύσκολο να αποτύχεις. > 77 Μαλλιά: Αρετή Κουρετζή Μακιγιάζ: Denisa Proj Μοντέλα: Maggie S. kai Κωνσταντίνα Λαζανά 78 The Ancient Greek Sandals Ένας από τους αρχαίους μύθους μας αφηγείται την ιστορία ενός κατασκευαστή από την Κρήτη που προμήθευε στους θεούς του Ολύμπου σανδάλια με μαγικές ιδιότητες. Γνωστός για τη μεγαλύτερη δημιουργία του, δηλαδή για τα φτερωτά σανδάλια του Ερμή, άφηνε την υπογραφή του πάνω σε ό,τι έφτιαχνε, χρησιμοποιώντας μια χρυσή αγκράφα σε σχήμα φτερού. ΑΠΟ ΤΗΝ Ελισάβετ Φάκου 80 Τ αξιδεύοντας στον χρόνο, ερχόμαστε στο παρόν και συναντάμε τη Χριστίνα Μαρτίνη και το Νικόλα Μινόγλου. Γεννημένη και μεγαλωμένη στην Ελλάδα, η Χριστίνα Μαρτίνη έχει αποκτήσει ένα Bachelor Degree στο τμήμα Footwear Design and Product Development από το διακεκριμένο Cordwainers College (2000). Ο Νικόλας Μινόγλου γεννήθηκε στο Λονδίνο και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Αποφοίτησε από το Babson College, έχοντας ένα ΜΒΑ στα χέρια του, και επέστρεψε στην Ελλάδα το 2006, για να αναλάβει την οικογενειακή επιχείρηση με παπούτσια που είχε ήδη δημιουργήσει όνομα στον χώρο της μόδας. Η Χριστίνα Μαρτίνη από την άλλη εργάστηκε ως σχεδιάστρια για την εταιρεία Balenciaga στο διάστημα 2008-2010, ενώ έχει συνεργαστεί και με άλλες κορυφαίες εταιρείες, όπως Louis Vuitton και Iris. Μετά από τη γέννηση του πρώτου της παιδιού, μετακόμισε με την οικογένειά της στην Κέρκυρα. Όταν την ρωτάμε γιατί επιλέγει να μένει σε ένα ελληνικό νησί, με μικρή πρόσβαση στα διεθνή δρώμενα της μόδας και όχι σε μια «glamorous» μητρόπολη της μόδας, εκείνη μας απαντάει με σιγουριά για την επιλογή της: «Οι επιλογές μου ήταν μεταξύ της ζωής μου στο Παρίσι, οπού δούλευα υπερβολικά και ταξίδευα κάθε εβδομάδα στα “not so glamorous” εργοστάσια της Ιταλίας, και η άλλη επιλογή ήταν να κάνω τη δική μου μάρκα σανδαλιών, μετακομίζοντας στο όμορφο νησί της Κέρκυρας. Δεν πιστεύω ότι γι’ αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή χρειάζεται να είμαι στο κέντρο της μόδας και, ούτως ή άλλως, μέσω του διαδικτύου και με μερικά ταξίδια αστραπή παρακολουθώ ό,τι συμβαίνει.” Η αγάπη της Χριστίνας και του Νικόλα για την αρχαία Ελλάδα και την ιστορία, σε συνδυασμό με το ταλέντο του καθένα, οδήγησε στη δημιουργία των «Ancient Greek Sandals». Οι συλλογές της εταιρείας είναι εμπνευσμένες από οτιδήποτε θυμίζει τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό μας, τους αρχαίους θεούς του Ολύμπου και τους μύθους γύρω από αυτούς, ενώ έμπνευση βρίσκουν και σε αρχαία αγγεία, κοσμήματα και αγάλματα. Η ίδια η σχεδιάστρια μας λέει: «Είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ και αναδεικνύω ένα καλό κομμάτι της Ελλάδας, ειδικά αυτήν την περίοδο». Τα «Ancient Greek Sandals» είναι χειροποίητα από ντόπιους εξειδικευμένους κατασκευαστές, που χρησιμοποιούν παραδοσιακές τεχνικές που υπάρχουν εδώ και αιώνες. Αυτό που κάνει την εταιρεία να ξεχωρίζει είναι η τόσο θηλυκή και παράλληλα τόσο απλή αισθητική των σανδαλιών. Η συλλογή Άνοιξη-Καλοκαίρι 2013 είναι διαθέσιμη σε 40 καταστήματα παγκοσμίως. Ανάμεσά τους είναι το εμπορικό κέντρο Selfridges, τα Matches και Joseph στο Λονδίνο, το Le Bon Marche, τα Colette και Merci στο Παρίσι, το Banner στο Μιλάνο, τα Bergdorf Goodman και Kima Zabete στη Νέα Υόρκη, το Ron Herman στην Ιαπωνία και τώρα πια στο κατάστημα παπουτσιών Classico στην Πάτρα. Αυτές είναι μόνο λίγες από τις πόλεις που μπορείτε να βρείτε καταστήματα πώλησης των «Ancient Greek Sandals». Φέτος το καλοκαίρι πολλές star του Hollywood προτίμησαν τα «Ancient Greek Sandals», για να τα συνδυάσουν με τα καθημερινά τους outfits. Ανάμεσα τους ήταν η Amanda Seyfried που προτίμησε το σχέδιο «Clio» σε μαύρο χρώμα και η Michelle Williams που έχει το σχέδιο «Iphigenia» πρώτη επιλογή στις καθημερινές τις εμφανίσεις. Όλα αυτά και πολλά ακόμη μπορείτε να τα βρείτε στο κατάστημα Classico στο κέντρο της Πάτρας. Εκεί υπάρχει και το αγαπημένο κομμάτι της σχεδιάστριας για φέτος το καλοκαίρι, το «Chrysso», με τις χρυσές χάντρες, που, όπως λέει, είναι εμπνευσμένο από αρχαιοελληνικά κοσμήματα. Τ 81 82 George Griefy Απώλεια, αγνότητα, άνθρωπος Τις φωτογραφίες του George Griefy δεν θες να τις κοιτάξεις, αλλά να τις παρατηρήσεις. Να τις ψάξεις, ν’ ασχοληθείς –ανεξάρτητα, αν τις θεωρείς ωραίες. Δεν τις προσπερνάς, στέκεσαι και σκέφτεσαι. Γυμνό, σκοτάδι, ερείπια, ευαισθησία, ένταση είναι πέντε βιαστικές λέξεις για να τις περιγράψεις. Είναι και πολλά άλλα που μάλλον δεν χωρούν στον συνειδητό κόσμο. Συνέντευξη στον Λάμπρο Αραπάκο 83 Ξ έρω ελάχιστα για σένα… Είμαι 20 και δύο μηνών και σπουδάζω στο 2ο έτος στο Τμήμα Μηχανικών Η/Υ & Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Με τη φωτογραφία ασχολούμαι σοβαρά τα τελευταία δύο χρόνια. Τι σ’ αρέσει να φωτογραφίζεις; Μου αρέσει να πειραματίζομαι με το ανθρώπινο σώμα και να παρουσιάζω μια πιο ευαίσθητη πτυχή του. Σε όλες μου τις φωτογραφίες υπάρχει ένα μοντέλο που παλεύει με τα συναισθήματά του στο χώρο. Γιατί όλοι οι φωτογράφοι έχετε έρωτα με τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια; Δεν ξέρω αν όλοι οι φωτογράφοι εμπνέονται από τα εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. Στη δική μου περίπτωση ωστόσο συμβαίνει, γιατί τα ίδια, όπως και κάθε άλλος απομονωμένος χώρος, υποβοηθούν στην απόδοση ενός αισθήματος απώλειας, έντασης ή μιας εικόνας αποσύνθεσης και παρακμής 84 -πράγμα που συχνά επιδιώκω. Αποτυπώνεις το γυμνό σώμα. Ο στόχος; Το γυμνό σώμα αποτελούσε από την αρχαιότητα έργο τέχνης. Επηρεασμένος από την αναγεννησιακή τέχνη, στοχεύω να αναδείξω την ομορφιά, την ευαισθησία και την αγνότητα του ανθρώπινου σώματος, αντικρούοντας τον συντηρητισμό της σύγχρονης κοινωνίας. Τι συναισθήματα σου δημιουργούν οι φωτογραφίες σου και τι εισπράττεις από τους άλλους; Οι φωτογραφίες μου ξεσκεπάζουν μια πιο ρομαντική και σκοτεινή πλευρά του εαυτού μου. Φανερώνουν συναισθήματά μου, καθώς και τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο και την καθημερινότητα. Μου δημιουργούν αισθήματα ικανοποίησης, αφού μέσω αυτών καταφέρνω να εκφραστώ και να δημιουργήσω έναν δικό μου κόσμο. Όσον αφορά τους άλλους, υπάρχει ένα μέρος αυτών που βρίσκει ενδιαφέρον το είδος φωτογραφίας που έχω επιλέξει, ίσως επειδή και αυτοί εκφράζονται παρόμοια και ένα άλλο που θα το εξετάσει πιο επιφυλακτικά. Υποθέτω επειδή το γυμνό ακόμα δημιουργεί παρεξηγήσεις ή επειδή οι άνθρωποι νιώθουν πως ήδη περιτριγυρίζονται από αρκετή «μαυρίλα» σήμερα. Έχεις εκθέσει πότε τη δουλειά σου; Πριν λίγους μήνες είχα εκθέσει έργα μου μαζί με τον φίλο Αλέξανδρο Βαρελίδη στην εκδήλωση «Διαδρομές του χρώματος στο γκρι», που πραγματοποιήθηκε στην Πτολεμαΐδα. Στις φωτογραφήσεις σου αυτοσχεδιάζεις ή όλα είναι concept και βαθιά μελετημένα από πριν; Συνήθως υπάρχει ένα concept, αλλά κατά την εκτέλεση της φωτογραφίας ξεφεύγω λίγο από αυτό, καθώς γίνομαι περισσότερο γνώριμος με το μοντέλο και τον χώρο. Αλήθεια, τι υπάρχει στους τοίχους του δωματίου σου; Την παράσταση κλέβει ένα κολάζ από εικόνες που έχω συλλέξει από διάφορα blogs, το οποίο βρίσκεται μέσα σε ένα πολύ παλιό κάδρο. Βαριέσαι ή σ’ εμπνέουν η Πάτρα και οι Πατρινοί; Δεν θα έλεγα ότι με εμπνέουν αρκετά η Πάτρα και οι Πατρινοί. Εντούτοις, ψάχνοντας, βρίσκει κανείς αξιόλογα μέρη που μπορούν να τον αφυπνίσουν καλλιτεχνικά. Εντυπωσιακό είναι πάντα το ηλιοβασίλεμα. Πού θες να φτάσεις; Δεν γνωρίζω ακόμα πού θέλω να φτάσω. Το σίγουρο είναι πως θα ήθελα να αφήσω την Ελλάδα και να ταξιδέψω μαζί με τα όνειρά μου σε ένα πιο αποδεκτό μέρος -τουλάχιστον όσον αφορά την τέχνη. Περισσότερα για τον George Griefy: www.george-griefy.tumblr.com 85 86 Summertime Sound Καλοκαίρι. Αμαρτία, αλκοόλ, σεξ και έρωτες. Η εποχή που σημαδεύει τα λάθη και τα πάθη της ζωής σου. Κάθε χρόνο, νέα εποχή. Νέο έδαφος για εμπειρίες. Τα νεύρα σου πονάνε, οι φλέβες πετάγονται και η καρδιά ακολουθεί. Διακοπές, αποδράσεις, ξενύχτια και σκονισμένα αυτοκίνητα. Σκουπίζεις τον ιδρώτα από το μέτωπό σου, φοράς καπέλο και ξεκινάς το δικό σου καλοκαιρινό TRIP. Στη διαδρομή, κοιτάζεσαι λίγο στον καθρέφτη και λες: «μμμ… άραγε ποιο κομμάτι θα κόλλαγε απίστευτα με το ταξίδι μου;» 6 αγαπημένοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και djs απαντούν σε αυτό, αλλά και πολλά ακόμη ερωτήματα. Μοιράζονται τις playlist τους, θυμούνται, γελούν και γουστάρουν. Music to my ears… Επιμέλεια: Λάμπρος Αραπάκος, Ευτυχία Μεσίσκλη, Δημήτρης Γκιούλος Φωτογραφίες: Γιάννης Κυλπάσης ΗΛΙΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ Mojo radio Τα 3 τραγούδια που σημάδεψαν τις 3 πιο δυνατές καλοκαιρινές στιγμές σου. Πες και τραγούδια και στιγμές! Για αρχή θέλω να ξεκαθαρίσω ότι δεν διαχωρίζω τα τραγούδια σε καλοκαιρινά και χειμωνιάτικα, ο μόνος διαχωρισμός που κάνω είναι ανάλογα με τη διάθεσή μου. Για να θυμηθώ καλοκαιρινές στιγμές μου με μουσική υπόκρουση, πρέπει να πάω πολλά χρόνια πίσω. Από τις πρώτες και πιο έντονες στιγμές ήταν το 1996 στο πρώτο Rock of Gods (μετέπειτα Rockwave) που είδα για πρώτη φορά από κοντά τόσες μεγάλες μπάντες μαζί (Slayer, Saxon, Blind Guardian, Bad Religion, Dead Moon, Bokomolech, Iggy Pop, Moby). Βέβαια, το τραγούδι που στοίχειωσε εκείνο το καλοκαίρι ήταν το Μόμπιλ των Στέρεο Νόβα που ευτύχησα να τους δω live σε μια από τις τελευταίες τους συναυλίες. Δέκα χρόνια αργότερα, φαντάρος στη Χίο, μία άλλη υπέροχη μουσική στιγμή, ήταν ένα μεσημέρι σ’ ένα ουζερί της πόλης, όπου ήμασταν περίπου δέκα θαμώνες, εκ των οποίων ο ένας ήταν ο Παντελής Θαλασσινός με την κιθάρα του. Η βραδιά τέλειωσε κατά τις δυο το πρωί, αφού είχαμε εξαντλήσει όλη τη ρεμπέτικη δισκογραφία και με τρεις μέρες φυλακή. Τραγούδι της βραδιάς ήταν το «Τί πάθος ατελείωτο» του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη. Και ερχόμαστε στο 2007 όπου κάνουμε roadtrip με φίλους στο εξωτερικό και λόγω του ότι όλη μέρα ήμασταν πάνω σε μια μηχανή, ένα από τα απαραίτητα αξεσουάρ ήταν τα ακουστικά και η μουσική. Soundtrack του ταξιδιού ο Τόνυ Μαρούδας με το «Τραγούδι της ερήμου». 87 ΔΙΩΝΗ ΝΤΟΝΤΗ Mojo radio Φουλ καλοκαίρι, έχεις περάσει ένα τρελό ξενύχτι, σε λίγο ξημερώνει. Ποιο τραγούδι συνοδεύει την ανατολή του ήλιου; The Verve - Lucky Man. Ακριβώς αυτό. Νιώθεις τυχερός. Είσαι ήρεμος, έχεις ξεχάσει τα δύσκολα και κρατάς μόνο τα όμορφα. Έχει μια αισιοδοξία αυτή η ώρα, μια γαλήνη. Έχεις γεμίσει εικόνες, ανθρώπους, ήχους, αγκαλιές και η ανατολή του ήλιου έρχεται να σου υπενθυμίσει ότι υπάρχει «κι άλλο». Είναι ίσως λίγες οι στιγμές μέσα στην ημέρα που πατάς pause και αναρωτιέσαι αν η ταινία στην όποια πρωταγωνιστείς είναι για βατόμουρο ή για Όσκαρ. Μια από αυτές τις στιγμές είναι και η ανατολή του ήλιου. Είμαστε τυχεροί, είμαστε γεμάτοι. 88 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΤΡΟΧΕΙΛΟΣ Enter Radio Τι περιείχε το ωραιότερο καλοκαίρι της ζωής σου και ποιο τραγούδι το σημάδεψε; Fritz & Paul Kalkbrenner - Sky and Sand. Το καλύτερο καλοκαίρι μου δεν ξεκίνησε με τόσο αισιόδοξες προοπτικές. Διάφοροι λόγοι που μπορεί να έχει ο καθένας μας δυσκόλευαν τα πράγματα. Όμως με άφθονο καλό καιρό, πάρτι, μουσικές, φίλους και προπαντός έρωτα, η κατάσταση σώθηκε. Κι ένα δειλινό στην παραλία, με mojito στο χέρι και χαμένος στον κόκκινο ήλιο, συνειδητοποίησα ότι όλα έχουν φτιάξει και πλέον ζούσα από τις πιο ευτυχισμένες μου στιγμές. Κι ελπίζω και κάθε καλοκαίρι να είναι έτσι! 89 ΒΙΚΥ ΤΟΥΤΖΙΑΡΑΚΗ Up FM ANΔΡΙΑΝΑ ΚΟΥΛΙΕΡΗ Up FM Ετοιμάζεσαι για summer road Ποιο είναι αγαπημένο τραγούtrip. Τα τραγούδια που διαλέγεις δι παιγμένο σε παραλία γύρω ν’ ακούσεις στο αυτοκίνητο; από τη φωτιά; Εφόσον είναι summer road trip, θα διάλεγα κομμάτια με χαρούμενη διάθεση! Γεμάτα τρέλα, καραμούζες τρομπέτες… Mala Vida- Mano Negra Dropkick Murphys - Rose Tattoo Goran Bregovic Feat The Gipsy Kings - Presidente Los Mujeros - Perfect Man Panama Cardoon - Joshua Gogol Bordello - Wonderlust King ProleteR - It don’t mean a thing Jefferson Airplane - Somebody to love Το σίγουρο είναι πάντως πως η διαδρομή θα είναι ευχάριστη και ας μην ξέρουμε τον προορισμό του roadtrip. Αυτό μετράει άλλωστε, να είναι διασκεδαστική και να σπάσω τα νεύρα της Ανδριάνας με τόσα τουτζο-κομμάτια, όπως λέει και η ίδια. 90 Αγαπημένο τραγούδι, χιλιοπαιγμένο σε παραλία γύρω από τη φωτιά είναι σίγουρα το «Let it be» των Beatles. Όταν το ακούς, μπορεί να μην σου έρχεται στο μυαλό η αίσθηση του καλοκαιριού, αλλά είναι ένα από τα κλασικά κομμάτια των θρυλικών σκαθαριών που σου ξυπνάνε τα πιο όμορφα συναισθήματα. Ο λόγος; Ο συνδυασμός της συγκεκριμένης μουσικής με τον πιο αισιόδοξο στίχο: «there will be an answer, let it be». Δεν υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή από το τώρα, για να είσαι χαρούμενος! Για όλα τα υπόλοιπα θα βρεθεί λύση! Αφήνουμε τα προβλήματα στην άκρη, παίρνουμε μια ανάσα και χαμογελάμε. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ritmoradio & Mojo Radio Ποιο είναι το ωραιότερο τραγούδι για ν’ απολαύσεις το ηλιοβασίλεμα και να ερωτεύεσαι ακόμα περισσότερo; 2007. Σαντορίνη. Έτυχε να είμαι για διακοπές στο νησί και με κάλεσε ένας φίλος να παίξω μουσικές για τρεις ώρες στην Οία, σ’ ένα πάρτι ενός πανέμορφου σπιτιού με θεά το Αιγαίο και το ηλιοβασίλεμα. Οι περισσότεροι ήταν ξένοι συνομήλικοι –τριαντάρηδες με απίστευτο groove, κάτι που με βοήθησε, ώστε την ώρα που έπεφτε ο ήλιος να παίξω το Blue Six - Music & Wine (Th’Attaboy vocal). Στο τέλος της βραδιάς ήρθαν αρκετοί και μου το χαρακτήρισαν σαν «Love on the sunset» και μέσα στο χαμό που επικρατούσε ένας άνδρας έκανε πρόταση γάμου στη γυναίκα της ζωής του… Μου έχει μείνει αυτό το ηλιοβασίλεμα που έφερε μια νύχτα υπέροχη. T 91 Δημιουργία finger food από τους chef Δημιουργία γκέισας από τα τμήματα Αισθητικής Πλήθος κόσμου δέχτηκε συνεδρίες φυσικοθεραπείας Προετοιμασία μοντέλων από τα τμήματα Κομμωτικής Η πλατεία Γεωργίου κατακλύστηκε από χιλιάδες Πατρινούς Ευγενής ο σκοπός, υψηλού επιπέδου το αποτέλεσμα: ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 2013 από το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ Η αισιοδοξία, ο επαγγελματισμός, η φαντασία και η κοινωνική προσφορά ήταν τα πολλαπλά μηνύματα που έδωσε το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ με το μεγαλειώδες ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ 2013, που φέτος ξεπέρασε κάθε προσδοκία. 92 ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ Οι χιλιάδες Πατρινοί που βρέθηκαν στην πλατεία Γεωργίου και το Δημοτικό Θέατρο «Απόλλων» συμμετείχαν με ενθουσιασμό σε όλες τις δράσεις που με επαγγελματισμό είχαν προετοιμάσει οι σπουδαστές του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ, αφιερώνοντας το Φεστιβάλ στην ενίσχυση του Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου του Καραμανδανείου Νοσοκομείου. Πλήθος κόσμου συνέρρευσε στα περίπτερα Αισθητικής, Φυσικοθεραπείας και Αισθητικής, ενώ οι απολαυστικές γαστριμαργικές δημιουργίες και η δροσιστική sangria ικανοποίησαν και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Και τι καλύτερο από τη συνοδεία νεανικών μουσικών σχημάτων που το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ προσκάλεσε να ξεσηκώσουν το κοινό μέχρι αργά το βράδυ! ΜΕΓΑΛΟΙ ΤΥΧΕΡΟΙ ΟΙ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ Οι μικροί επισκέπτες ξετρελάθηκαν με την εξαιρετική μουσικοχορευτική παράσταση «Του βυθού τα παραμύθια» που οι σπουδάστριες της προσχολικής αγωγής με πολύ κέφι και μεράκι δημιούργησαν και παρουσίασαν στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο! Εντυπωσιακό CATWALK Υψηλής Αισθητικής Οι σκάλες του Δημοτικού θεάτρου έγιναν η πιο εντυπωσιακή πασαρέλα επίδειξης πρωτοποριακού hairstyling και make-up από τους σπουδαστές των τμημάτων Κομμωτικής και Αισθητικής με εντυπωσιακές δημιουργίες του γνωστού οίκου μόδας Raxevsky. Το κοινό παρακολουθεί με ενδιαφέρον την Ημερίδα Απασχόλησης Θεατρική παράσταση «Του βυθού τα παραμύθια» Πάνελ Ημερίδας, Μίλησαν οι: Ειρήνη Μαρίνου, Προισταμένη Περ/κής Δ/νσης Πελ/σου ΟΑΕΔ, Σύμβουλος EURES Κατερίνα Βέργη, Υπεύθυνη Ανάπτυξης Φορέα Δια Βίου Μάθησης ΒΕΡΓΗ Θεοδωρόπουλος Ηλίας, Μέλος Συνέλευσης Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος Γκότσης Ανδρέας, Μέλος Δ.Σ. Επιμελητηρίου Αχαΐας Λιλίκα Βέργη- Καφετζή, Διευθύντρια Σπουδών Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ Διευθύντρια Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου Καραμανδανείου κα. Β.Σιγάλα ο Αντιδήμαρχος κ. Θ. Μασσαράς εξαιρετικά μοντέλα αισθητικής και κομμωτικής ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΛΠΕΣ ΑΓΑΠΗΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΡΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Οι σπουδαίες πληροφορίες από την επίσημη ΗΜΕΡΙΔΑ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ με εκλεκτούς καλεσμένους και ομιλητές και η πανευρωπαϊκή πρωτιά του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ με τη δημιουργία του πλέον σύγχρονου διαδικτυακού μέσου ενημέρωσης, eMagazine, από τα τμήματα Multimedia και Γραφιστικής, που παρουσιάστηκε μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού ήταν το ιδανικό φινάλε για τη μεγαλόπνοη διοργάνωση που ένωσε όλες τις ηλικίες, όλα τα ενδιαφέροντα και ευαισθητοποίησε την κοινωνία. Οι κάλπες αγάπης συγκίνησαν όσους παρευρέθηκαν, συγκεντρώνοντας μεγάλο χρηματικό ποσό, για να συνεχίσουν τα παιδιά που με θάρρος και τόλμη διαβαίνουν το κατώφλι της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Καραμανδανείου να ονειρεύονται. Άλλωστε, το υψηλό φρόνημα Κοινωνικής Εταιρικής Ευθύνης του Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ είναι γνωστό με πλήθος δράσεων προσφοράς και αλληλεγγύης. Το Ι.ΙΕΚ ΒΕΡΓΗ είναι αναγνωρισμένο από το Κράτος και παρέχει υψηλού επιπέδου επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, προετοιμάζοντας μελλοντικούς επαγγελματίες με όραμα, δημιουργικότητα, πάθος και, πρώτα από όλα, ήθος, αποφασισμένους να κάνουν καριέρα. Τα standards που κάθε φορά θέτει και ξεπερνάει είναι απόδειξη της αδιάκοπης πορείας μπροστά. Άλλωστε οι διεθνείς πιστοποιήσεις, οι αναρίθμητες πρωτιές του και οι δεκάδες χιλιάδες επιτυχημένοι απόφοιτοι στην πολυετή παρουσία του στο χώρο της επαγγελματικής εκπαίδευσης καθιστούν το Εκπαιδευτικό Συγκρότημα ΒΕΡΓΗ πυλώνα της κοινωνίας. Εκπαιδευτικό Συγκρότημα Βέργη Ζαΐμη 21, 26223 Πάτρα, T:(+30)2610-270293 , F:(+30)2610-222874 http://vergis.edu.gr 93 Φοιτητικές ομάδες Δεν έχουμε ιδέα πώς θα μπορούσε να είναι η Πάτρα, αν ξαφνικά μια μέρα εξαφάνιζες τους φοιτητές. Θα ήταν μια πόλη βγαλμένη από τους χειρότερους εφιάλτες κάποιου σαδιστή. Οι φοιτητές συνεισφέρουν σε τεράστιο βαθμό στην οικονομία της Πάτρας με εισροή συναλλάγματος από όλα τα μέρη της Ελλάδας, αλλά και από αρκετές χώρες του εξωτερικού, πάνω από όλα όμως συνεισφέρουν στον πολιτισμό, την καθημερινότητα, τη ζωή. Είναι το φρέσκο αίμα που ρίχνεται στο μάλλον γέρικο οργανισμό της πόλης και τον κάνει να συνεχίζει να χτυπάει, είναι η αιτία που πολλοί από μας στεριώσαμε εδώ και δεν θέλουμε να φύγουμε, είναι πολλά... Δείτε τα, διαβάστε τα! Αυτή η πόλη έχει σφυγμό! Επιμέλεια: Λάμπρος Αραπάκος, Δημήτρης Γκιούλος 94 Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών Οι 400 φοιτητές, η τέχνη και οι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις Οι Πολιτιστικές Ομάδες Φοιτητών Πανεπιστημίου Πατρών (εν συντομία ΠΟΦΠΠ) είναι ακριβώς αυτό που λέει το όνομά τους: ομάδες που έχουν δημιουργηθεί από φοιτητές για φοιτητές. Συγκροτούνται από φοιτητές τόσο του Πανεπιστημίου όσο και του ΤΕΙ και η ύπαρξή τους και η λειτουργία τους οφείλεται στη ζωντάνια των νέων ανθρώπων που θέλουν να έρθουν σε επαφή με διάφορες δραστηριότητες που προάγουν τον πολιτισμό, να αλληλεπιδράσουν και να επικοινωνήσουν με άλλους νέους ανθρώπους που έχουν την ίδια αγάπη για κάποια τέχνη. Από τον Παναγιώτη Τσεκούρα, φοιτητή Φιλοσοφίας, μέλος της κινημ/κής ομάδας ΦωτογραφίΑ: Βασίλης Παπαϊωάννου Ο ι ΠΟΦΠΠ δημιουργήθηκαν και συμμετέχουν στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης από το 1981, πραγματοποιώντας τακτικά εκθέσεις, παραστάσεις, φεστιβάλ και κατά καιρούς συνεργάζονται με αντίστοιχες ομάδες άλλων πόλεων. Τα τμήματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι το εικαστικό, θεατρικό, κινηματογραφικό, λογοτεχνικό, μουσικό, ρητορικό, χορευτικό (παραδοσιακό, λάτιν, αργεντίνικο τάνγκο, RnB, μοντέρνο, σύγχρονο, ευρωπαϊκών χωρών, breakdance) και φωτογραφικό. Το στέκι μας είναι στην Υψηλάντου 122 (μεταξύ Αγίου Νικολάου και Ερμού) σε ένα διώροφο κτήριο στο οποίο στεγάζονται οι ανησυχίες και η δημιουργικότητα 400 και πλέον ανθρώπων. Το σημαντικότερο σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας των ΠΟΦΠΠ είναι το γεγονός ότι είναι αυτοδιαχειριζόμενες. Στηρίζεται στην όρεξη των νέων ανθρώπων να έρθουν σε επαφή με τον πολιτισμό. Δεν υπάρχουν δάσκαλοι με την αυστηρή έννοια που δείχνουν πώς γίνεται κάτι και οι μαθητές που παθητικά προσλαμβάνουν. Οι ΠΟΦΠΠ δεν είναι ούτε σχολή χορού, ούτε σχολή κινηματογράφου κ.λπ. Η λειτουργία των τμημάτων στηρίζεται στην αλληλεπίδραση των μελών τους, ότι δηλαδή κάποιος ξέρει κάτι που δεν ξέρει κάποιος άλλος και θα του το μάθει και ανάποδα ή, με αφορμή το γεγονός ότι συμμετέχει σε κάποια ομάδα, θα κάτσει να μάθει μερικά πράγματα για κάτι που του αρέσει, μετά θα τα δείξει και στους υπόλοιπους φίλους του, μέλη της ομάδας. Βέβαια για να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα (του κτηρίου που στεγαζόμαστε, αλλά και του κάθε τμήματος), υπάρχει χρηματοδότηση από το Πανεπιστήμιο και το Ίδρυμα Τοπάλη. Η χρηματοδότηση όμως λόγω των δυσκολιών της εποχής έχει αρχίσει και κόβεται. Το ίδρυμα Τοπάλη αντιμετωπίζει μεγάλη οικονομική δυσπραγία, γεγονός που διακυβεύει την ύπαρξη των πολιτιστικών μας ομάδων, γιατί αδυνατεί να καλύψει τα έξοδά μας. Το κτήριο που έχουμε για στέκι μας ανήκει σε ιδιώτη και, ενώ έχουμε έρθει πολλές φορές σε επαφή με τον Δήμο να μας παραχωρήσει ένα κτήριο, δεν μας έχει βοηθήσει, δεν θέλει να μας βοηθήσει. Οι ΠΟΦΠΠ για τον Δήμο είναι άλλο ένα βά- ρος που δημιουργεί έξοδα. Τέτοια αντίληψη έχουν για τον πολιτισμό. Σε ό,τι κάνουμε, μεγαλύτερο είναι το κακό που έχουμε βρει από τον Δήμο, παρά η ωφέλειά του. Και αυτό, εκτός των άλλων, το διαπιστώσαμε και στο φεστιβάλ που κάναμε φέτος μεταξύ 15-19 Μαΐου. Ο λόγος που κάναμε αυτό το φεστιβάλ ήταν για να δείξουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, να διορθώσουμε ό,τι διαστρεβλωμένες αντιλήψεις έχει ο κόσμος για τους φοιτητές της πόλης του (που κάποιοι από εμάς κατάγονται και από αυτήν την πόλη) και κυρίως για να αναδείξουμε τα προβλήματα με τη χρηματοδότηση και τη στέγαση. Μέχρι την τελευταία στιγμή ήταν στον αέρα όλο το φεστιβάλ, γιατί ψάχναμε να βρούμε λύση για το μέρος στο οποίο θα διεξαγόταν. Έπειτα από διαδοχικές αρνήσεις για διάφορους δημοτικούς χώρους, στραφήκαμε στο «Στρούμπειο», ως ένα χώρο προσβάσιμο σε όλους. Εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια άνευ λόγου αρνητική προδιάθεση η οποία έγκειται σε μια διαστρεβλωμένη αντίληψηπροκατάληψη που υπάρχει από μερίδα κόσμου για τους φοιτητές. Στη συνέχεια ήρθαμε σε επαφή με τη διευθύντρια του σχολείου «Π. Κανελλόπουλος» με την οποία καταφέραμε να βρούμε μια ενδιάμεση λύση. Ωστόσο κρίναμε πως το κλίμα του «Α.Σ.Τ.Ο.» ήταν καταλληλότερο για τις ανάγκες του φεστιβάλ, ενώ παράλληλα δινόταν η δυνατότητα συνύπαρξης όλων των ομάδων στον ίδιο χώρο. Από την πρώτη κιόλας μέρα του φεστιβάλ αντιμετωπίσαμε προβλήματα που προήλθαν από άτομα της γειτονιάς λόγω ηχορρύπανσης, καθώς και από site ενημέρωσης της Πάτρας που ανέβασε κείμενο, παραπληροφορώντας για το τι ακριβώς συμβαίνει στη Βαλτετσίου. Αφήνοντας πίσω όλα αυτά, το φετινό φεστιβάλ μάς έφερε πιο κοντά, να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον καλύτερα, να μας γνωρίσει ο κόσμος της Πάτρας και τα παιδιά τους, να μάθει τι κάνουμε τόσα χρόνια στην πόλη και, όπως η Πάτρα τόσα χρόνια ζει από τους φοιτητές, είναι χρέος της να τους στηρίξει, ώστε αυτήν τη φλόγα που άναψαν πριν 30 χρόνια να διατηρηθεί αναμμένη. Επικοινωνία: [email protected] > 95 Artware Festival «Ας σβήσουμε για λίγο τους υπολογιστές μας» Μουσική, χρώματα, στίχοι, σχέδια, διασκέδαση, δημιουργία… To Artware Festival αποτελεί την πρωτοβουλία και την προσπάθεια φοιτητών του τμήματος Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής να δημιουργήσουν μια γιορτή καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, δημιουργίας και επικοινωνίας. Από την ομάδα διοργάνωσης του Artware (Νίκος Κανελλάκης, Κωνσταντίνος Παπαϊωάννου, Ελισάβετ Φάκου, Μαρία Κατσαΐτη, Άντυ Παπασημακοπούλου, Λίλα Κανιστρά, Αντωνία Κορμπά) ΦωτογραφίΑ: Γιάννης Κυλπάσης Η ιδέα προήλθε από δυο φίλους και φοιτητές του τμήματος, τον Τάκη και τον Bill, ως αποτέλεσμα της αναζήτησής τους στην ανάγκη έκφρασης και πραγματικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων διαμέσου της τέχνης. Μια ιδέα που δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, αν δεν είχε αγκαλιαστεί από μια μεγάλη παρέα φοιτητών μηχανικών Η/Υ. Με τη βοήθεια αυτών των παιδιών, αλλά και του τμήματος, το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά το διήμερο 18 – 19 Μαΐου του 2006. Μέσα από εκείνο το διήμερο έγινε φανερό πως πίσω από τους καθημερινούς μας συντρόφους, τους υπολογιστές, υπάρχει και μια Ομάδα θεάτρου ΤΕΙ Πάτρας «ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ» Ένα βήμα παραπέρα Οι «ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ» ξεκίνησαν το ταξίδι τους το 2004 από φοιτητές του τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του ΤΕΙ Πάτρας. Σήμερα αποτελείται από 27 άτομα όλων σχεδόν των σχολών του ΤΕΙ και 2 άτομα από το Πανεπιστήμιο. Από τις Στεφανία Κρομμμύδα, Ιλεάνα Παπαγιάννη, φοιτήτριες του ΤΕΙ Πάτρας, «υπεύθυνες» για την ομάδα θεάτρου. Φωτογραφία: Γιάννης Κυλπάσης www.facebook.com/Komparsoi 96 ευαισθησία, μια καλλιτεχνική πλευρά στον καθένα που δεν είχε αποκαλυφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Κι έτσι το φεστιβάλ έγινε θεσμός. Με σημαία το σύνθημα «Ας σβήσουμε για λίγο τους υπολογιστές μας», κάθε χρόνο φοιτητές του τμήματος -και όχι μόνοδιοργανώνουν μια σειρά από εκδηλώσεις που κορυφώνονται σε ένα εορταστικό 3ήμερο, πλέον, τον Μάιο. Συναυλίες ερασιτεχνικών και μη συγκροτημάτων, προβολές κινηματογραφικών ταινιών μικρού και μεγάλου μήκους, εκθέσεις φωτογραφίας, λογοτεχνίας, ζωγραφικής, comics, graffiti, digital art, dj-sets και parties αποτελούν το ετήσιο πρόγραμμα του φεστι- Φ έτος σε μια πολύ δύσκολη χρονιά για τους φοιτητές του ΤΕΙ Πάτρας, κατορθώσαμε να ανεβάσουμε μια δική μας παράσταση (19- 21 Ιουνίου στο Συνεδριακό του ΤΕΙ), που αγαπήσαμε και αγκαλιάσαμε όσο το δυνατόν περισσότερο μπορούσαμε… Το έργο λέγεται «Ωδίνες τοκετού» της Στεφανίας Κρομύδα και αποτελεί το επικίνδυνο εγχείρημα ενός νέου, του Μενέλαου, να απελευθερωθεί από τη μουντή και άκαρπη πραγματικότητα που βιώνει. Με την αισθητική μας, με απλότητα και κυρίως με την τεράστια προσπάθεια όλων των παιδιών καταφέραμε να βγάλουμε ένα αποτέλεσμα που μας έκανε να νιώσουμε υπερήφανοι! Η ομάδα αποτελεί οικογένεια για μας, είναι ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή μας και όλοι -είτε συνεχίζουμε σε αυτήν είτε συνεχίζουμε μακριά της- θα παλεύουμε να μη χαθεί και κάθε χρόνο να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα. βάλ. Με έντονο το αίσθημα της διασκέδασης, αλλά και της περιβαλλοντικής ευαισθησίας, του κοινωνικού προβληματισμού και της εναλλακτικής πρότασης ψυχαγωγίας και συνάντησης των ανθρώπων, το Artware Festival είναι το πρώτο ανεξάρτητο φοιτητικό φεστιβάλ που διοργανώνεται στην Ελλάδα και αποτελεί πλέον ένα δημοφιλή θεσμό που όλοι περιμένουν να επισκεφτούν στο τέλος κάθε ακαδημαϊκής χρονιάς. Φέτος ήταν η όγδοη συνεχόμενη χρονιά διοργάνωσης αυτού του ξεχωριστού θεσμού. Ελπίζουμε πως το φεστιβάλ μας θα συνεχίσει να μεγαλώνει… www.artwarefestival.com Κινηματογραφικό τμήμα των πολιτιστικών ομάδων του Πανεπιστημίου Πατρών (ΠΟΦΠΠ) Σινεμά στα σκαλάκια Μέλος των ΠΟΦΠΠ, αλλά και παράλληλα η πιο ανεξάρτητη ομάδα του. Από τον Δημήτρη Γκιούλο • Φωτογραφία: Γιάννης Κυλπάσης www. podilatespatras.org Π αλεύουν για μια πιο όμορφη πόλη, ανθρώπινη, προσβάσιμη σε όλους, χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς. Την ομάδα και τις δράσεις της μπορείς να την κατανοήσεις καλύτερα μέσω του φεστιβάλ ποδηλατών που διοργανώνεται κάθε Μάη εδώ και 8 χρόνια στην πλατεία Όλγας. Προβολές, συζητήσεις, workshop επισκευής ποδηλάτων, κουκλοθέατρα, αλλά και συναυλίες συνθέτουν ένα όμορφο διήμερο με στόχο «τη συνειδητοποίηση του ανθρώπου της πόλης και την προσπάθεια να πειστεί να έρθει πιο κοντά σ’ έναν εναλλακτικό τρόπο ζωής», όπως μας είπε και ο Νίκος, μέλος της ομάδας. Τ Η ομάδα των ποδηλατών είναι μια αυτοργανωμένη ομάδα που αποτελείται κυρίως από φοιτητές του Πανεπιστημίου, του ΤΕΙ, αλλά και νεαρούς ντόπιους Πατρινούς. Αποφασίζει τις δράσεις της μέσω συνελεύσεων, είτε αυτές είναι οι εβδομαδιαίες ποδηλατάδες (μέσα στο σαββατοκύριακο) είτε η μηνιαία ποδηλατοπορεία διαμαρτυρίας. Όμορφη, ανθρώπινη, προσβάσιμη πόλη Ποδηλάτες, -ισσες Πάτρας Παρασκευή του Ιουνίου στα σκαλάκια της Αγ. Νικολάου, προσφέροντας δωρεάν ταινίες σε κόσμο που δεν έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει στο σινεμά, φέρνοντας τους ανθρώπους πιο κοντά, αλλά και φτιάχνοντας ξανά τη σχέση μας με το τι σημαίνει δημόσιος χώρος. Η ομάδα έχει γυρίσει δικό της ταινιάκι, κάνει workshops πάνω στον κινηματογράφο και θα τη βρείτε στο στέκι των ΠΟΦΠΠ (στην Αλ. Υψηλάντου), κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους τις Κυριακές στις 19:00. Είναι ανοικτή σε όλους σας. www.kt-pofpp.blogspot.gr Από τον Δημήτρη Γκιούλο Μ ε όργανό της τη συνέλευση χωρίς υπεύθυνους τμήματος και αρχηγούς λειτουργεί διαφορετικά από ό,τι οι υπόλοιπες ομάδες. Όποτε χρειάζεται, παίρνει σαφή πολιτική στάση (κοινές προβολές με το στέκι μεταναστών, πρόσκληση Παλαιστίνιου πολιτικού κρατούμενου για κουβέντα, προβολές στις πλατείες, αλλά και στην κατειλημμένη ΕΡΑ Πάτρας), δεν κρύβεται πίσω από το γεγονός πως είναι φοιτητική ομάδα, ίσα ίσα εκμεταλλεύεται αυτή την ελευθερία. Στο πλαίσιο αυτού, οργανώνει καλοκαιρινές προβολές κάθε ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ. ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ ΣΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΗ! 97 Αύγουστος Κορτώ Ένας σταρ του βιβλίου Ανασφαλής, αλλοπρόσαλλος, αγαπησιάρης. Τις άλλες 7 από τις 10 λέξεις που του ζήτησα, για να περιγράψει τον εαυτό του, βάλτε τες εσείς, για αυτόν δεν έχουν σημασία… Τον γνώρισα κατά τη διάρκεια των πολύ όμορφων εκδηλώσεων “Maydayz”. Είχε έρθει να παρουσιάσει το καινούργιο βιβλίο του «Η βιογραφία μια σκύλας». Συνέντευξη στον Δημήτρη Γκιούλο • ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΥΛΠΑΣΗΣ 98 98 Π ροσωπικότητα λαμπερή και συνάμα προσγειωμένος στη γη, ντροπαλός, όταν του κάνεις κομπλιμέντα, με μάτια που λάμπουν όμως όταν μιλά για τη μετάφραση και τη συγγραφή, λάτρης των γλυκών, αλλά και του ωραίου σώματος (κυρίως των άλλων), ωραιοπαθής, αλλά και ανασφαλής, γεμάτος αντιφάσεις, αλλά σίγουρα ο πιο ταλαντούχος και «ευπώλητος» συγγραφέας της γενιάς μας. Ένας σταρ σε ένα χώρο που δεν φημίζεται για τα αστέρια του. Μιλάει ανοικτά για τη σεξουαλικότητά του, την αυτοκτονία της μητέρας του, την κατάθλιψή του, μιλάει για όλα. Σε συνεντεύξεις, στα κοινωνικά δίκτυα, παντού. Είναι ευτυχισμένος μέσα στη δεκαετή σχέση του και δεν θα πάψει να γράφει ποτέ. Αυτά είναι μόνο λίγα από τα πράγματα που μπορεί να πει κανείς για τον Αύγουστο, τον τρίτο πιο διάσημο Αύγουστο «μετά τον μήνα και το τραγούδι του Παπάζογλου», σύμφωνα με τα λεγόμενά του, Κορτώ ή αλλιώς Πέτρο Χατζόπουλο. Απολαύστε τον! Περίγραψε τον εαυτό σου με δέκα λέξεις. Ανασφαλής, αλλοπρόσαλλος, αγαπησιάρης. Οι υπόλοιπες εφτά δεν έχουν σημασία. Τι πρέπει να κάνεις, για να κρατήσεις μια σχέση υγιή και ζωντανή μετά από σχεδόν μια δεκαετία; Εγώ δεν έκανα κάποια ιδιαίτερη παραχώρηση ή θυσία -σε αντίθεση με τον σύντροφό μου, που εξακολουθεί να με ανέχεται και να μ’ αγαπά παρ’ ότι δεν είμαι κι ο πιο εύκολος άνθρωπος. Αλλά η αγάπη κάνει θαύματα. Η έκθεση είναι εθιστική; Πού βάζεις όρια και πού βρίσκεις αντίδοτα; Σαφώς και είναι, αλλά αφ’ ης στιγμής γράφεις, εκτίθεσαι τόσο που δεν υπάρχει νόημα στο να κρύβεις πράγματα. Τουλάχιστον έτσι βλέπω εγώ τη γραφή -απ’ το πρώτο μου βιβλιαράκι έστεκα ολόγυμνος (και ήμουν και θρεφτάρι τότε). Πώς νιώθεις που στις περισσότερες συνεντεύξεις σου οι δημοσιογράφοι επι- κεντρώνονται περισσότερο στα προσωπικά σου (π.χ. σεξουαλική προτίμηση) και λιγότερο στο «συγγραφέας». Εννοώ έχεις νιώσει να κουβαλάς την ταμπέλα του gay συγγραφέα ή του ορφανού αγοριού; Το ’χω συνηθίσει. Είμαι ένας συμβιωτικός gay με μάνα που αυτοκτόνησε. Λογικό είναι, κι εξάλλου έχει άμεση σχέση με τη θεματολογία που σκαλίζω τα τελευταία χρόνια. Με αφορμή το κείμενό σου στο protagon για την παγκόσμια ημέρα κατά της ομοφοβίας, σε τι επίπεδο βρίσκεται η ελληνική κοινωνία απέναντι στο κάθε τι που μπορεί να χαρακτηριστεί διαφορετικό; Πρέπει να γίνουν πολλά βήματα ακόμα, και ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, της κάθε κοινωνίας -δες τους Γάλλους, λόγω χάρη- θα παραμένει φοβικό, συντηρητικό και αντιδραστικό. Αλλά μέρα με τη μέρα, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα επιβάλλεται. > 99 Τι έχει αλλάξει στο χώρο της συγγραφής από τότε που ξεκίνησες μέχρι σήμερα; Πάρα πολλά. Και μόνο το blogging και τα social networks έδωσαν άλλη διάσταση στην έκφραση μέσω του γραπτού λόγου. Επίσης, έχουν αυγατίσει οι εκδότες, κι έξω τουλάχιστον το e-book γαμεί και δέρνει. Ποια ανάγκη σε κάνει να γράφεις και αν πιστεύεις πως θα καλυφθεί ποτέ ή θα αντικατασταθεί με κάποια άλλη; Μπα, το αποκλείω. Είμαι γραφομανής. Το γιατί δεν το γνωρίζω, μόνο ότι το γράψιμο είναι η μόνη δουλειά που με κρατά ευτυχή και ισορροπημένο. Ποιο από τα «παιδιά» σου είναι το αγαπημένο σου και κάτω από ποιες συνθήκες προέκυψε αυτή η αγάπη; Το «Δεκαέξι» . Πάνω απ’ όλα επειδή είναι ένας ταπεινός προσωπικός ύμνος στη Μουσική. Τι κάνει ένα βιβλίο επιτυχημένο; Πέρα απ’ τις πωλήσεις του, για μένα πετυχημένο 100 είναι το «διαβαστερό» βιβλίο. Αυτό που δεν θες ν’ αφήσεις απ’ τα χέρια σου. Μια ευχή και μια πρόβλεψη για την επόμενη δεκαετία, καθώς και μια συμβουλή προς τον κάθε επίδοξο συγγραφέα που μπορεί να διαβάζει αυτές τις γραμμές. Μακάρι η ύφεση της κρίσης να απαλύνει κάπως τα κοινωνικά δεινά των ημερών μας. Κι όσο για τους νέους συγγραφείς, η μόνη μου συμβουλή είναι να διαβάζουν. Ακατάπαυστα. Τ «…ο σύντροφός μου εξακολουθεί να με ανέχεται και να μ’ αγαπά παρ’ ότι δεν είμαι κι ο πιο εύκολος άνθρωπος. Αλλά η αγάπη κάνει θαύματα». RF Street E να νέο κατάστημα άνοιξε ο Αλέξης Μάκκας μαζί με τον Αλέξη Παχή (επιχειρηματία από το Λόγγο) στον πολυσύχναστο πεζόδρομο της αχαϊκής πρωτεύουσας, τη Ρήγα Φεραίου, δημιουργώντας ένα πολύ ζεστό και φιλικό περιβάλλον. Εκεί υποδέχονται τους φίλους τους, για να πιουν καφέ ή ποτό, χαλαρώνοντας με την κατάλληλη μουσική. Η καφετέρια RF Street, αν και μετρά λίγες ημέρες λειτουργίας, έχει ήδη μετατραπεί σε στέκι λειτουργίας για πολλούς πατρινούς και όχι μόνο. Εκτός από το κατάλληλο περιβάλλον φρόντισαν οι τιμές να είναι απόλυτα προσαρμοσμένες στην εποχή μας…. Ραντεβού λοιπόν στη Ρήγα Φεραίου 120, μεταξύ Πατρέως και Παντανάσσης, στο RF Street. 102 Διακο- Ποιες; 12 LOW AND NO BUDGET ΙΔΕΕΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑ ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ Είσαι νέος, άφραγκος και είναι καλοκαίρι. Οι διακοπές μοιάζουν μακρινό όνειρο είτε γιατί δεν έχεις δουλειά -η πλειοψηφία- είτε έχεις και θες να την κρατήσεις (sic). Νιώθεις πρωταγωνιστής μιας άσχημης παρωδίας των επικίνδυνων αποστολών και μη γελιέσαι, έτσι ακριβώς είναι. Εμείς είμαστε εδώ να προτείνουμε 12 σανίδες σωτηρίας, για να επιβιώσεις το καλοκαίρι. Nαι, τα πράγματα είναι δύσκολα, αλλά αφού κολυμπάμε σ’ αυτό το πέλαγος αβεβαιότητας, τουλάχιστον ας κολυμπήσουμε παρέα και ας περάσουμε καλά. Από τους Κωνσταντίνο Αθανασόπουλo, Νίκο Βαρθολομάτο, Δημήτρη Γκιούλο, Κατερίνα Σαμψώνα, Καλυψώ Τίγκα Φωτογραφίες: Βικτώρια Άλεξ, Γιώργος Κύζας, Γιαννησ κυλπασησ, Βασίλης Παπαϊωάννου, Καλυψώ Τίγκα 103 1 Πλαζ Κιθάρα (για όσους ξέρουν να γρατσουνίζουν) ή εναλλακτικά ραδιόφωνο, μπυρίτσες κρύες, ζακετούλα και φύγαμε για παραλία το βράδυ! Με θέα τη γέφυρα η παραλία της Πλαζ πλημυρίζει από κόσμο μέρα νύχτα... Έτσι μπορείτε με ελάχιστα χρήματα να περάσετε μια αξέχαστη βραδιά δίπλα στο κύμα… Έχετε καλύτερο; 104 2 5x5, 3x3 ή σόλο καριέρα 3 Σκαλάκια Γεροκωστοπούλου ευρώ, 2 Σου φτάνουν περίπου Αγώνες 5x5 μετά κουτάκια άλα μεγ 2 υν νο κά τόσο τις 9 το βράδυ, για μαγαζιά. α μεν μπύρας σε παρακεί να αποφύγετε και ρό νεα υν ίζο Τα σκαλάκια γεμ τις θερμοπληξίες, ό απ νει φτά ική υσ μο κόσμο, η τις αφυδατώσεις αλά σκ κια τα μπαράκια δίπλα στα και τα λιποθυμικά κόσμος ο ς, δωρεάν στα αυτιά σα επεισόδια κάθε ι υπάρχει κα τη ζέσ ι είναι πολύς, έχε είδους. Η πόλη φλερτ. για η θεσ διά η ον έντ σίγουρα είναι γεμάτη για να , κια Εκμεταλλευτείτε τα σκαλά ανοικτά γήπεδα ιά εν αδ βρ υτή εξασφαλίσετε μια κα για όλες τις μέσω θέρους. προτιμήσεις. ι Σορτσάκια κα ειδικά παπούτσια απαραίτητα. Οι τεμπέληδες έχουν Σκαλιά την επιλογή πολυκατοικίας να καλύψουν Το αξεπέραστο τη θέση του και πάντα κλασικό τερματοφύλακα. μέρος συνάντησης Και υπάρχει και το στα σκαλιά της μπάσκετ: Γήπεδα πολυκατοικίας σου. παντού λόγω του Εκεί που κατεβαίνεις έπους του 1987. για 5 λεπτά και τελικά Μονό ή διπλό ή κάθεσαι 5 ώρες! Όλοι απλά σουτάκια το έχουμε κάνει... μόνοι σας. Το Οπότε την επόμενη κέρδος μεγάλο. φορά που θα σας Ψυχική ευεξία, χτυπήσουν να κάτσετε σωματική άσκηση λίγο στο σκαλοπάτι και σίγουρα πολλά της πολυκατοικίας γέλια με τους σας, απολαύστε αυτή κολλητούς σας! τη μοναδική εμπειρία τού να περάσεις καλά ακριβώς κάτω από το σπίτι σου σαν να βρίσκεσαι στα σκαλιά ενός νεοκλασικού στη Σύρο –λέμε τώρα. 7 8 9 Ελαία Μεσσηνίας Ρίο- Αντίρριο με το ferry boat Μη σας τρομάζουν τα 142 χιλ. από την Πάτρα. Με το ΚΤΕΛ ή με μοιρασμένη βενζίνη θα φτάσετε σε έναν επίγειο παράδεισο. Δάσος, ελεύθερο camping, τεράστια παραλία και ένα υπέροχο ηλιοβασίλεμα. Μπαίνεις στο καράβι, κάνεις τη ρομαντική διαδρομή και ο αέρας και το μπλε σε βάζουν σε φάση «ταξίδι» –και ας είναι σύντομο. Ξεφεύγεις. Μην ξεχάσεις στο Αντίρριο να φας καλαμπόκι. Και το κυριότερο: Η διαδρομή με το ferry- boat, αν δεν έχεις όχημα είναι δωρεάν! 4 Νυχτερινή ποδηλατάδα και νυχτερινό μπάνιο 5 Τριζόνια 6 Ταράτσες Ψυγείο κυρίως γεμάτο μπύρες και σε μια γωνία στριμωγμένο το δόλωμα. Αποφύγετε τους βυθούς με μεγάλες πέτρες, γιατί θα βαρεθείτε να αλλάζετε βαρίδια. Αν πάτε στο Ρίο, τα σουβλάκια από τις καντίνες απλά δεν υπάρχουν… Σημασία δεν έχει αν θα πιάσετε ψάρια ή γαλότσες. Η ανατολή στην παραλία θα σας κάνει να τα ξεχάσετε όλα. > Βραδινό ψάρεμα 10 Εδώ σίγουρα θα Ταράτσες κάθε ηρεμήσετε και θα είδους, κυρίως ξεχάσετε όλα όσα σε μονοκατοικίες, Υπάρχουν σας αγχώνουν… που δεν είναι οργανωμένες Τα Τριζόνια είναι κοινόχρηστες. ομάδες που το μεγαλύτερο νησί Ρεφενέ πάρτι, κάθε Τετάρτη του Κορινθιακού μπάρμπεκιου, και Σάββατο κόλπου και το τραπουλόχαρτα οργανώνουν μόνο κατοικημένο. ή απλώς ήσυχες ποδηλατάδες, Απέχει από την βραδιές με αλλά μπορείτε και Πάτρα μόλις φίλους. Χαμηλός εσείς με την παρέα 40 χλμ. και η φωτισμός, μουσική σας να πάρετε τα πρόσβαση είναι από laptop, ποδήλατά σας και πολύ εύκολη μυρωδιές από να καταλήξετε σ’ από το χωριό βασιλικούς και ένα νυχτερινό Χάνια μέσω ενός ρίγανη. Φουσκωτές μπάνιο στο καϊκιού που σας πισίνες, Ρίο, στον Άγιο πάει στο νησί. ηλιοθεραπεία Βασίλειο ακόμα Τα αυτοκίνητα και μπουγέλωμα και στη Ναύπακτο. απαγορεύονται. με λάστιχο. Και Προσοχή μόνο Το νησί διαθέτει αν κάποιος από να μην εκτίθεστε 3 παραλίες, την παρέα έχει στο δρόμο, να 4 ταβέρνες, 1 προτζέκτορα, προστατεύετε τον μπακάλικο και κάντε την εαυτό σας και να λίγα ξενοδοχεία ταράτσα «θερινό σέβεστε τον ΚΟΚ. και δωμάτια που σινεμά». Φουλ σας περιμένουν να ρομαντισμός… τα ανακαλύψετε. Η καλύτερη επιλογή απόδρασης έστω και για μονοήμερη. 105 11 Για 4-6 άτομα θα χρειαστείς: 200 γραμμάρια γάλα με λιπαρά 300 γραμμάρια κρέμα γάλακτος 35% 100 γραμμάρια ζάχαρη αρκετό αλάτι αρκετό νερό 3 σακούλες τροφίμων που κλείνουν αεροστεγώς Πρώτα απ’ όλα ρίχνουμε το αλάτι μαζί με το νερό στις 2 πρώτες σακούλες και τις βάζουμε στη κατάψυξη για αρκετή ώρα μέχρι να παγώσουν τελείως. Στη συνέχεια στη σακούλα που απομένει ρίχνουμε την κρέμα γάλακτος μαζί με το γάλα και τη ζάχαρη και κλείνουμε τη σακούλα καλά. Βγάζουμε από την κατάψυξη τις 2 παγωμένες σακούλες με πάγο και βάζουμε τη μία πάνω από τη σακούλα παγωτού και τη δεύτερη από κάτω (κάτι σαν σάντουιτς φανταστείτε). Ξανά τοποθετούμε στην κατάψυξη και το παγωτό θα είναι έτοιμο σε 25 λεπτά με απαλή και αφράτη υφή. Φτιάξε παγωτό! Καλοκαιράκι χωρίς παγωτό γίνεται; Δεν γίνεται. Βάλε όλο το κέφι σου και φτιάξε το δικό σου παγωτό και ξάφνιασε γλυκά την παρέα σου. 12 Να δροσιστείς, να γλυκαθείς, να ξεχωρίσεις! ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΛΕΜΟΝΑΔΑ Και έτσι όπως θα κάνετε τη βόλτα σας με το ποδήλατο, μια λεμονιά θα τη βρείτε. Και όπως λέει ο λαός, όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε λεμονάδα. Αν σου δώσει και λίγο δυόσμο από καμιά γλαστρούλα, κι αυτή στη βόλτα με το ποδήλατο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τα στύψεις και να γεμίσεις μια κανάτα, μαζί με λίγα φύλλα από τον δυόσμο και κρύο νερό. Μια καλή αναλογία για 5 λεμόνια είναι ένα λίτρο νερό και 10 φύλλα δυόσμο. Βάλε τα στο ψυγείο και όταν μαζευτεί η παρέα για το μπάρμπεκιου στην ταράτσα, ρίξε λίγο πάγο και σέρβιρε. Τώρα αν πέσει μέσα και λίγη βότκα… ε, δε χάλασε κι ο κόσμος! 106 ΚΑΡΠΟΥΖΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή για φρούτα και ο βασιλιάς τους είναι το καρπούζι. Πολύ μεγάλο για να μην το μοιραστείς όμως. Κόψ’το στη μέση, σκάψε το περιεχόμενό του, πέρασέ το στο μπλέντερ και πρόσθεσε χυμούς από άλλα φρούτα, ποτό και πάγο. Γέμισε τα «μπολ» που δημιουργήθηκαν από το κομμένο καρπούζι και δρόσισε την παρέα. Τ Υπέροχο καλοκαίρι να έχουμε! Γεμάτο έρωτα, ωραίες εκπλήξεις και βουτιές σε υπέροχους βυθούς. Ας μην επιτρέψουμε τα λεφτά να καθορίσουν τη διάθεσή μας. 108 Νίκος Αναστασίου, ετών 32 «Ταγμένος» ιστιοπλόος Αλισάχνη: Mια κόρη από αλάτι «Η φιλοσοφία της ιστιοπλοΐας είναι ερωτική από τη φύση της», μας λέει ο Νίκος. Τον συναντήσαμε στη μαρίνα Αλίμου και μας άνοιξε το «σπίτι» του, λίγο πριν το πάρει να φύγουμε. Ναι, καλά ακούσατε. Εδώ και αρκετό καιρό μένει στο σκάφος του. Το όνομά του «Αλισάχνη», κόρη του Ποσειδώνα. Καμία συνθήκη δεν τον ανάγκασε, πέρα από την αυστηρή επιθυμία. Επιλέγει να ζει στο ένα και μοναδικό όχημα της προσωπικής του ευτυχίας. Ταξιδεύει, διαβάζει, γουστάρει. Μας μιλά για τους ανέμους και τη θάλασσα, θαρρείς πως περιγράφει πίνακα του Ρέμπραντ. απο την ευτυχια μεσισκλη • φωτογραφιεσ γιωργος κυζασ 109 Η θάλασσα είναι απρόβλεπτη. Όσα χρόνια και να ταξιδεύεις, ακόμα και το ίδιο ταξίδι να κάνεις, πάντα είναι διαφορετικά. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις, γιατί η θάλασσα είναι γεμάτη εκπλήξεις. Αν είχα ένα «τελευταίο» προορισμό… Αυτός θα ήταν το αρχιπέλαγος του Αιγαίου, το πιο ευλογημένο μέρος του κόσμου. Άπειρα νησιά, δυνατός, σκληρός αέρας. Η ιστιοπλοΐα δεν συγκρίνεται με κανένα ποτό! Ίσως με το σεξ, αλλά και πάλι είναι δύσκολο να τα ταυτίσεις. Θα έλεγα πως το καλύτερο είναι ο συνδυασμός. Η ζωή είναι σαν τη θάλασσα. Όταν είσαι στο σκάφος και προκύψει ένας δύσκολος άνεμος, πρέπει να τον αντιμετωπίσεις. Όπως κάνεις και με τα προβλήματα που προκύπτουν στη ζωή. Είναι τα πανιά που πρέπει να ρυθμίσεις ανάλογα με τον άνεμο, όχι τον άνεμο με τα πανιά. 110 Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε πει: «Πρέπει να απελευθερωθούμε από την ελπίδα ότι η θάλασσα θα ηρεμήσει. Πρέπει να μάθουμε να πλέουμε σε ισχυρούς άνεμους». «Κάθε στιγμή αιωρείσαι…». Οι άνθρωποι συνδέουμε το «σπίτι» με τη στεριά, αλλά θυμάμαι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Σάββα Γεωργίου -του πρώτου Έλληνα που πέρασε τον Ατλαντικό το 1954-, «Ταξίδι της Χαράς», που έλεγε τα εξής: «Το σπίτι με τα θεμέλια και την ακίνητη σιγουριά του κάνει το σώμα και την ψυχή μαλθακά. Ενώ στο σκάφος η ασίγαστη θάλασσα σου θυμίζει πως κάθε στιγμή αιωρείσαι, κινείσαι, κινδυνεύεις, πάντα πρέπει να είσαι άγρυπνος, να ανησυχείς για τα απρόοπτα, να βρίσκεσαι σε ετοιμασία και αναμονή. Ένα άγριο ξέσπασμα χειμωνιάτικης θύελλας… Τι ψεύτικη σκηνογραφία σαν την αγναντεύεις πίσω από το φωτισμένο τζάμι του σπιτιού σου και πόση ζωντάνια και συμμετοχή, όταν την ζεις ολομεσίς στον κατάμαυρο Πόντο, σκισμένο απ’ τις χρυσές τεθλασμένες των αστραπών». T Αλισάχνη: από το αρχαίο αλς + άχνη (=ψεκασμός από τα μικρά σταγονίδια που προκύπτουν από το ταραγμένο νερό της θάλασσας), αγαπημένη λέξη του Οδυσσέα Ελύτη. Βιβλιο Από την Κατερίνα Σαμψώνα Αυτό ήταν. Και επίσημα το καλοκαίρι είναι εδώ. Όσο και να θέλουμε να το αποφύγουμε ή να μη νιώσουμε τύψεις για τη σχολική χαρά που έχουμε κληρονομήσει, παρόλο τα χρόνια που έχουν περάσει, η θάλασσα και οι παραλίες μάς περιμένουν. Μπορεί να μη μας επιτρέπουν ταξίδια μακρινά, μιας και η κρίση παραμονεύει, τα ταξίδια όμως του μυαλού και της επιθυμίας δεν κοστίζουν και μπορούν να σε γυρίσουν σε όλο τον κόσμο, ξεφυλλίζοντας απλώς ένα βιβλίο. Με τι λοιπόν θα γεμίσει η βαλίτσα; Ακολουθήστε με... Books by the sea Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ Τρυφερή είναι η νύχτα Άγκαθα Κρίστι Δέκα μικροί νέγροι Εκδόσεις Πατάκη Εκδόσεις Λυχνάρι Γαλλία, καλοκαίρι του 1925. Ο Σκοτ Φιτζέραλντ, με φόντο τον έρωτα, μας ταξιδεύει μέσα από προσωπικά βιώματα και εμπειρίες σε μια γενιά, που φαινομενικά διασκεδάζει ανέμελα, χαίρεται τη ζωή, τον έρωτα και τα πάρτι. Κάτω από την επιφανειακή αυτή ευημερία όμως, κρύβονται μυστικά και η σκληρή πραγματικότητα της εποχής του Φιτζέραλντ. Ο αλκοολισμός, η σχιζοφρένεια, η κατάθλιψη, η κατάρρευση αυτής της «χαμένης» γενιάς, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε, δίνουν τον αγώνα τους για το ποιος θα επικρατήσει και θα επιβιώσει στο τέλος. Δεν νοούνται καλοκαιρινές διακοπές χωρίς τις ιστορίες της Άγκαθα Κρίστι. Το βιβλίο της, «Δέκα μικροί νέγροι», θεωρείται ένα από τα καλύτερά της. Μέχρι και τις τελευταίες σελίδες είναι αδύνατο να καταλάβεις ποιος είναι ο δολοφόνος και πάντα οι υποψίες σου καταλήγουν να είναι λανθασμένες. Αγγλία, 1930. Δέκα πρόσωπα, διαφόρων κοινωνικών καταβολών βρίσκονται σε ένα νησί. Όλοι είναι ύποπτοι για ένα φόνο, μέχρι που ένας-ένας αρχίζουν να δολοφονούνται... υ... μμ , Τό α είλι τα χ ύ ος, σ με ι πολ εκείνυτά. ε ε σ ίλη είνα είπ α α ...φ Αυτό ικο... παρόλ ... ρικάν την αμε ώντας φιλ 112 να φάνε ραπάκια α ά ρ ικ μ ... Δέκα παρέα κε κι ε βγήκαν ο το’ να πνίγη Λαίμαργ μόνο εννέα.... έμειναν Αθηνά Κακούρη Πασαδόροι και Βαστάζοι Βάσια Τζανακάρη Τζόνι & Λούλου Κέρστιν Γκίερ Η Μαφία των μαμάδων Εκδόσεις Καστανιώτη Εκδόσεις Μεταίχμιο Εκδόσεις Κλειδάριθμος Το βιβλίο της ογδοντατετράχρονης πατρινής Αθηνάς Κακούρη αποτελεί μια ένωση διηγημάτων που έχει γράψει η συγγραφέας από το 1970 περίπου, μέχρι σήμερα, μπερδεύοντάς τα με την τέχνη του μυθιστορήματος. Μια παρατεταμένη διακοπή ρεύματος αναγκάζει τον άνθρωπο να δει τη ζωή του χωρίς τις διάφορες ηλεκτρικές ανέσεις. Ο κλεισμένος στον δικό του μικρόκοσμο κάτοικος της γειτονιάς βγαίνει έξω, συναντά τον συνάνθρωπο και έρχεται αντιμέτωπος με διάφορα τραγελαφικά και μη περιστατικά. Η αποξένωση χάνεται στην αφήγηση και στη συνύπαρξη με τους άλλους. Επιστρέφοντας όμως το ρεύμα, οι ήρωες θα θελήσουν να γυρίσουν στην παλιά τους ζωή; Ένα βιβλίο που θα έχει τη θέση του στην καλοκαιρινή μου βαλίτσα είναι αυτό της ιστορίας του Τζόνι και της Λούλου. Στην Αθήνα της κρίσης ένα ζευγάρι γίνεται μέρος του κόσμου που συνθλίβεται. Ένας έρωτας που αντιστέκεται στις δυσκολίες της εποχής που ζούμε. Μία απόλυση και μια πρόταση που τους βάζει στην αφετηρία για ένα road-trip μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Ένα ταξίδι μνήμης στην ουσία. Η μουσική ξεχειλίζει μέσα από αυτό το βιβλίο που είναι γεμάτο ρεαλισμό και πάνω από όλα αληθινή αγάπη. Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα σίγουρα θα χαραχτεί στο πρόσωπό σου ένα γλυκό χαμόγελο. Ένα βιβλίο που βλέπει τις μαμάδες με άλλο μάτι. Η Κονστάντσε μετά το διαζύγιο μετακομίζει με τα δυο της παιδιά, σε ένα αριστοκρατικό προάστιο, που είναι κατακλυσμένο από τέλειες μητέρες. Εκεί λοιπόν οργανώνεται ένα κίνημα ταλαιπωρημένων μαμάδων που τα βάζει με τις καθώς πρέπει κυρίες... Ευτράπελα γεγονότα, ανατροπές, χιούμορ διατυπωμένο μέσα από τη σκληρή αλήθεια και πάνω από όλα... μητέρες εν δράσει, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του βιβλίου της Κέρστιν Γκίερ, που αποτελεί το πρώτο της τριλογίας της «Μαφίας των μαμάδων». ....Ξεχάστε λο κυρίες και κ ιπόν τους Λαβύρινθου ς ύ κόσμου κι ετ ριοι, ξεχάστε την κατάν και τους Μινώταυρους, τι ο α του σημερ ιμ ασ τείτε γι διαμαντικά, λωποδύτες, α πριγκηπικούς γάμου ινού π κατασκόπου ς, ς, παρανοήσ απαράτσηδες, βασιλιάδες τουαλέτες, εις και ξεκαρ δίσματα.... και ... θα μ’ αγαπάς ο κόσμος να χαλάσει; ... Ο κόσμος έχει ήδη χαλάσει κι εγώ ακόμη σ’ αγαπώ. μου..., υζούνι ρια ο ζ ω ύ τε γό ...Σε πισ αμπίνε, ... Τα α ντα με ά Ζ π είπε η α λύνουν τα κορίτσια ν τα ι ε ώ π ν έ ε , ... πρ ς υ το ιές λό τους τις γροθ ποιούν το μυα χρησιμο 113 Το μεγάλο συνέδριο της «Πελοποννήσου» και του pelop.gr Μιλώντας για τις αναπτυξιακές προοπτικές της Δυτικής Ελλάδας Το διήμερο 14 και 15 Ιουνίου η «Πελοπόννησος» και το www.pelop.gr οργάνωσαν στο Πόρτο Ρίο μεγάλο διήμερο συνέδριο με θέμα «Αναπτυξιακές προοπτικές για τη Δυτική Ελλάδα». Το συνέδριο ήταν η αποκορύφωση μιας πολύμηνης προετοιμασίας που περιελάμβανε και τις ημερίδες σε Αθήνα και Αγρίνιο και στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. Τι όμως σημαίνει επιτυχία για ένα αναπτυξιακό συνέδριο; Σημαίνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Πρώτον, τη δυνατότητα να τεθούν πολύπλευρα ζητήματα που συνδέονται με την αναπτυξιακή διαδικασία. Δεύτερον, να συνυπάρξουν και να ανταλλάξουν απόψεις πολιτικοί, επιχειρηματίες και θεσμικοί παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη. Τρίτον, να ανταλλαγούν απόψεις και επιχειρήματα και να δημιουργηθεί ένα φόρουμ διαλόγου με σαφή προσανατολισμό και τέλος, να υπάρξει ένα σημείο αναφοράς που θα μπορεί να είναι το έναυσμα για επόμενα βήματα. Στη συνέχεια ακολουθεί ένα μικρό και ενδεικτικό φωτογραφικό ρεπορτάζ με στιγμιότυπα από το συνέδριο. Απαραίτητη είναι η αναφορά στους χορηγούς του συνεδρίου που χωρίς την ευγενική τους υποστήριξη θα ήταν αδύνατη η διεξαγωγή του. Απο ΤΟν ΔΗΜΗΤΡΗ ΒΕΛΙΟ • Φωτογραφίες: Γιαννησ κυλπασησ, Βασίλης Παπαϊωάννου 114 115 Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών, κ. κ. Χρυσόστομος, τέλεσε αγιασμό κατά την έναρξη των εργασιών του συνεδρίου Ο πρόεδρος του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου, Γ. Γραμματίδης Ο διοικητής της 6ης ΥΠΕ, π. Κατσίβελας, με τον υποδιοικητή Π. Αντωνακόπουλο Ο κ. Σπύρος Δούκας στην έναρξη των εργασιών του συνεδρίου Ο εκδότης της «Πελοποννήσου», Θόδωρος Λουλούδης, με τη διευθύντρια του ΙΕΚ Ακμή Πάτρας υπό το βλέμμα του Δήμαρχου Πατρέων, Γιάννη Δημαρά Ο καθηγητής Σταύρος Κουμπιάς σε μια τοποθέτηση με χαρακτηριστικό πάθος 116 Ο διευθύνων σύμβουλος της Anywy, Γ. Αποστολόπουλος, με τον βουλευτή Β. Χατζηλάμπρου Ο πρόεδρος του Ελληνοϊταλικού Επιμελητηρίου, Ι. Τσαμίχας Σημαντική στιγμή του συνεδρίου υπήρξε η έκθεση τοπικών προϊόντων Ο Α. Κατσιάμπουλας, διευθυντής περιβαλλοντικού κλάδου της εταιρείας ΤΙΤΑΝ Ο Κωνσαντίνος Μάγνης μπροστά στο λαπ-τοπ Ο Γ. Ταλούμης, εκπρόσωπος του ΙΝΑΔΕ Η βουλευτής Μαρία Κανελλοπούλου Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Δήμων και Δήμαρχος Καλλιθέας, Κ. Ασκούνης, με τον γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης, Μ. Αγγελάκα Γιώργος Τελώνης και Θοδωρής Αμπαζής λίγο πριν τη συνεδρία στην οποία πήραν μέρος Ο βουλευτής Νίκος Τσούκαλης επιχειρηματολογεί στο διάλειμμα του συνεδρίου Εκρηκτικός στην παρέμβασή του ο βουλευτής Κώστας Τζαβάρας Ο πρόεδρος του Ελεύθερου Ανοιχτού Πανεπιστημίου, καθηγητής Χ. Κοκκώσης, με τον Περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδας, Απόστολο Κατσιφάρα 117 Ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, Απόστολος Κατσιφάρας, με τον πρόεδρου του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας, Θ. Γιανναδάκη, και τον βουλευτή Ν. Καραθανασόπουλο Ο Μάριος Πραπόπουλος και ο Κώστας Χριστόπουλος Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων, Γιώργος Λαζουράς Ο ειδικός γραμματέας των έργων ΣΔΙΤ συμβουλεύεται τις σημειώσεις του Η διευθύντρια του ΙΕΚ Ακμή Πάτρας, Μαντώ Χριστοπούλου Ο ευρωβουλευτής Σπ. Δανέλης με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, Π. Τατούλη Ο περιφερειακός διευθυντής του ΟΤΕ, Α. Πανταζόπουλος, και ο τ. γενικός γραμματέας Λιμένων, Κ. Μουντζούφας 118 Στο πάνελ οι Θ. Παπαδόπουλος, τ. βουλευτής, Α. Κατσανιώτης, γενικός γραμματέας ενημέρωσης, Σπ. Δανέλης, ευρωβουλευτής, Απ. Βανταράκης, δημοτικός σύμβουλος, και Σπ. Μόμολης, πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Μεγάλοι χορηγοί ΟΤΕ - COSMOTE ΣΕΒΙΠΑ ΟΛΠΑ ΜΕDFRIEGO Οι σημειώσεις κρατήθηκαν εντατικά σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου. Η Δήμητρα ΜπάσταΓεωργακοπούλου Θοδωρής Λουλούδης, Ανδρέας Καράβολας και Σωκράτης Καπλάνης Χορηγοί θεματικής ενότητας ΣΕΒΙΠΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ MED FRIGO ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ – ΤΗΛΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ - ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΙΤΑΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ – ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΠΕΔ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ Ο βουλευτής Θανάσης Νταβλούρος στο πάνελ 5Η ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ - ΕΣΠΑ ΑΞΟΝΑΣ ΜΑΝΤΑΣ ΣΔΙΤ 3E ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ - ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ ΥΓΕΙΑ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΟΝΟΙΑ ΛΟΥΞ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΣΤΕΓΝΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Σπύρος Θεοχάρης και Αλέξης Σκαρμέας ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ ΕΤΕ ΑΚΜΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ – ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ Υποστηρικτές COFFEE ISLAND INTERAMERICAN DATA RC ΕΑΠ Χορηγοί επικοινωνίας ΕΧΠΡΕΣ SUPER B Direction ΤΑ ΝΕΑ 119 ΜΟΔΑ Χρύσα Μαγιό Moontide, lutecia Καπέλο Axel, lutecia Πετσέτα Nef-Nef, lutecia Δερμάτινο βραχιόλι, KOUKA Ιουλία Μαγιό Moontide, lutecia Καπέλο Axel, lutecia Δερμάτινο βραχιόλι, KOUKA 120 Διπλό παιχνίδι Η αθωότητα επιβάλλει εξερεύνηση. Η παιδικότητα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα και ο ρομαντισμός μπερδεύεται περίτεχνα με τον ερωτισμό. Δυο δίδυμες δοκιμάζουν εμπριμέ μοτίβα, φλοράλ ντεσέν, σέξι μαγιό και με σαφάρι αισθητική μάς οδηγούν στην καρδιά της μόδας του φετινού καλοκαιριού, του καλοκαιριού που φέρνει την ενηλικίωσή τους. Του καλοκαιριού που φέρνει την ενηλικίωσή τους. PHOTO: Γιάννης Κυλπάσης STYLING: Δήμητρα Ζαφειρακοπούλου 121 Χρύσα Φόρεμα MAX MARA Αξεσουάρ μαλλιών και κολιέ KOUKA Παπούτσια Toms, CLASSICO Ιουλία Φόρεμα MAX MARA Αξεσουάρ μαλλιών και κολιέ KOUKA 122 Χρύσα Μαγιό Despi, LUTECIA Φούστα Achileas, LUTECIA Παπούτσια Ioannis, CLASSICO Γυαλιά Marc Jacobs, ΟΦΘΑΛΜΟΣ Μαντήλι MAX MARA Κολιέ και βραχιόλια KOUKA 123 Ιουλία Πουκάμισο MAX MARA Παπούτσια Τsakiris Mallas και βραχιόλια, ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ Μαγιό Cia.Maritima, LUTECIA Γυαλιά Tom Ford, ΟΦΘΑΛΜΟΣ Μαντήλι MAX MARA Σκουλαρίκια KOUKA Ζώνη και κολιέ από προσωπική συλλογή 124 Φόρεμα MAX MARA Παπούτσια Jessica Simpson, CLASSICO Ιουλία Φόρεμα MAX MARA Παπούτσια Jessica Simpson, CLASSICO ΜΑΛΛΙΑ - ΜΑΚΙΓΙΑΖ: Ίωνας Καλημέρης • ΒΟΗΘΟΣ STYLING: Ελισάβετ Φάκου Χρύσα 125 backstage «Μ AΠΟ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΕΣΙΣΚΛΗ • Φωτογραφίες: Βικτωρια αλεξ, καλυψω τιγκα α τώρα το ιντερνέτ είναι το μέλλον!». Αν το ξανακούσω αυτό, θα αυτό-πυρποληθώ. Όχι γιατί είναι πιο ρομαντικό το χαρτί ή μυρίζει ζυμωτό ψωμί και άλλες τέτοιες ιστορίες. Αλλά γιατί είναι η αιώνια σταθερά των συγγραφέων. Των δημιουργών, των ζωγράφων, των καταδίκων ακόμα. Γουστάρουμε το ιντερνέτ και ναι, μπορεί σύντομα να μας καπελώσει. Αλλά ποσώς μας νοιάζει. Γιατί ξέρουμε ότι είναι στο πλαίσιο της αλλαγής. Το αγκαλιάζουμε και προχωράμε. Σε αυτό το οδοιπορικό που λέγεται «TRIP», μπαίνουμε όλοι μαζί σε ένα βανάκι με τα γκατζετάκια μας, τις τυρόπιτες και τα περιοδικά μας. Νέα, πληθωρική και έξαλλη παρέα. Είμαστε all inclusive και μας αρέσει. Επισκεπτόμαστε την Καλογριά, κάνουμε μόδα, απαθανατίζουμε το παιχνίδι με 126 την άμμο. Πάμε Θεσσαλονίκη, Αθήνα ή και στα μπαλκόνια των σπιτιών μας με λάστιχο για να βρεχόμαστε. Προωθούμε το πάντρεμα της τέχνης με την ψηφιακή δημιουργία, της κουλτούρας με την ελαφρότητα. Από τη νέα σεζόν, θες έρθουμε σε αυτή τη μορφή θες σε άλλη, πάντα θα έχουμε στο βανάκι μας περιοδικά. Βιβλία και ipad. Κινητά και μικρές ατζέντες. Θα κοιτάζω με ικανοποίηση το Λάμπρο, το Βασίλη, το Γιάννη, την Μαρία, την Καλυψώ, τον Νίκο, το Δημήτρη, την Βικτώρια, την Ελισάβετ, τον Κώστα, τη Κατερίνα, τον Ίωνα, τη Δήμητρα, τον Τέο και εκείνη τη στιγμή ο Γιώργος θα βγάλει φωτογραφία. Το ότι έβγαλε, δε σημαίνει ότι δεν τους κοίταξα ποτέ. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το χαρτί. Καλό καλοκαίρι αναγνώστες/«Τριπάκια» μας… T Μοντέλα Χρύσα και Ιουλία Διγγελοπούλου ΔΙΕΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ MAX MARA, ΚΟΡΙΝΘΟΥ 200 LUTECIA, ΜΑΙΖΩΝΟΣ 78 CLASSICO, ΜΑΙΖΩΝΟΣ 87 MICHAILIDIS SHOES, ΚΟΡΙΝΘΟΥ 200, ΚΟΡΙΝΘΟΥ 267 ΟΦΘΑΛΜΟΣ, ΡΗΓΑ ΦΕΡΑΙΟΥ 99Α ΚΟΥΚΑ, FaceBook: Κοσμηματα Kαι Αξεσουαρ (Γιωτα) Και επειδή το TRIP είναι πολύ κοινωνικό τυπάκι, διατηρεί τη σελίδα του στο facebook. Επικοινωνήστε, ποστάρετε, προτείνετε! Θα μας βρείτε εδώ https://www.facebook.com/tripelop?fref=ts
© Copyright 2024 Paperzz
