ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΠΙΚΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ-PRESS
NTEΛΑΛΗΣ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ www.delalis.net
Iδρυτής-Εκδότης-Υπεύθυνος Έκδοσης: Κωνσταντίνος Γ. Μωϋσίδης
τηλ. 22920 69509, κιν. 69920 69509,
e-mail: [email protected], [email protected]
ΓΕΝΑΡΗΣ-ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2015/1,
διανέμεται δωρεάν
Mέτραγε τα έξοδά σου
κατά το εισόδημά σου
κι έτσι ζεις ευτυχισμένος
κι απ’ τον κόσμο παινεμένος
Ο Αγωνιστής που δεν πέθανε ποτέ...
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ
Eίχε γίνει επαναστάτης από μικρό παιδί...από τότε που εκείνος ο Τούρκος τον είχε
χαστουκίσει, όταν πιτσιρικάς έσερνε το κάρο με τα ξύλα στους δρόμους της Τριπολιτσάς.
Από εκείνη τη στιγμή είχε ορκιστεί ότι άλλο τέτοιο εξευτελισμό δε θα δεχόταν... και ότι δε
θα ξαναπατούσε εκεί, σαν σκλάβος. Έφυγε από τον τόπο του και πήρε τα βουνά. 15 χρονών
ήταν, όταν έγινε αρματολός και δεν έπαψε ποτέ να νοιώθει αρματολός μέχρι τα γεράματά
του. Πέρασε όλη τη νιότη του ως επικηρυγμένος, ένας αντάρτης των βουνών κι ένας
κουρσάρος. Οι politically correct προεστοί δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να τον συλλάβουν
και να απολαύσουν τα οφέλη από το Σουλτάνο... δεν είχαν ενδοιασμό, μα συνάμα δεν είχαν
δύναμη: δεν ήταν μόνο ότι τούτος ο αρματολός δεν ήταν εύκολο να δαμαστεί. Ήταν και
που ο λαός αγαπά τους αρματολούς και σιχαίνεται τους προύχοντες: προστατεύει όποιον
πολεμά και σιχαίνεται όποιον προσκυνά... κι έτσι ο νεαρός Κολοκοτρώνης δεν έπεσε
ποτέ στα χέρια των προυχόντων, δεν έπεσε ποτέ στα χέρια των κατακτητών. Κράτησε την
υπόσχεση που ‘χε δώσει στον εαυτό του και έζησε ελεύθερος στα βουνά σαν παράνομος,
μέχρι που αξιώθηκε να ζήσει ελεύθερος και στο σπίτι του ως πολίτης... και φρόντισε να ίδιος
να ελευθερώσει την Τριπολιτσά, για να μη φάει άλλο παιδί χαστούκι από τον κατακτητή...
Για όλα αυτά η πατρίδα τον τίμησε με μια καταδίκη σε θάνατο! Η κατηγορία ήταν ότι ο
άνθρωπος που είχε πολεμήσει τους Οθωμανούς κατακτητές, τώρα πολεμούσε τους
Βαυαρούς...Δεν κατάλαβε αυτή η πατρίδα ότι ο ελεύθερος άνθρωπος δεν έχει πρόβλημα με
την εθνικότητα του κατακτητή...Με την κατάκτηση έχει πρόβλημα κι σ’ αυτήν αντιστέκεται...
Μόνο δύο άνθρωποι κατάλαβαν την ύβρη της καταδίκης και αρνήθηκαν να την υπογράψουν...
4 Φεβρουαρίου ήταν όταν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, γέρος και ταλαιπωρημένος, κάλεσε
τα παιδιά του στο σπίτι όπου ζούσε με την Μαργαρίτα Βελισσάρη. Τους αποχαιρέτησε και
τους έδωσε το κληροδότημα για το οποίο είχε παλέψει σ’ όλη του τη ζωή: τη συμβουλή να
παραμείνουν μονοιασμένοι και ελεύθεροι...Μετά ως αληθινός επαναστάτης ξέφυγε από τα
δεσμά της φθοράς...Κι εκείνη η πατρίδα που τον είχε προδώσει, τίμησε στο τέλος τον αγώνα
του με έναν συμβολισμό: ο Κολοκοτρώνης κηδεύτηκε έχοντας την τουρκική σημαία κάτω
από τα τσαρούχια του...γιατί από τα 15 του χρόνια από εκείνο το χαστούκι, ο Γέρος του
Μοριά δεν είχε δεχτεί άλλο λάβαρο πάνω του εκτός από αυτό της καρδιάς του…
Criminal financial mind
του Λουκά Γεωργιάδη
[email protected]
Ξύπνησα σήμερα το πρωί
και είχα μια... διεστραμμένη
σκέψη για το πώς μπορεί
να βρεθούν λεφτά, χωρίς να
έχουμε ανάγκη την Τρόικα. Για την ακρίβεια,
πώς μπορούμε να αποπληρώσουμε χρέος, να
προσλάβουμε τουλάχιστον 700.000 άτομα
για δουλειά και να χρηματοδοτήσουμε
μέτρα όπως η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και η
εξίσωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης.
Σκέφτηκα λοιπόν τα εξής:
1. Για το 1.000.000 κατοικίες και
επαγγελματικούς χώρους που ανεγέρθηκαν
από το 2000 μέχρι σήμερα μπορείς να
επιβάλλεις φόρο στη διαφορά εμπορικής
και αντικειμενικής αξίας. Όχι με βάση τη
σημερινή πραγματικότητα, αλλά αυτή που
είχε διαμορφωθεί έως το 2009. Ουσιαστικά
μια αναδρομική επιβολή φόρου σε
συναλλαγές παραοικονομίας. Έστω ότι η
διαφορά εμπορικής και αντικειμενικής αξίας
είναι 150.000. Τότε 150.000Χ1.000.000=150
δισ. ευρώ φορολογητέα ύλη. Με συντελεστή
10% έχει βάλει στο ταμείο 15 δισ. ευρώ
τα οποία θα προέλθουν προφανώς από
καταθέσεις, αλλά θα αναγκάσεις και
πολλούς να φέρουν τα λεφτά τους από το
εξωτερικό ή να τα βγάλουν από το σεντούκι
τους. Στα σεντούκια και στο εξωτερικό
βρίσκονται περίπου 50 δισ. ευρώ τα οποία
έφυγαν το 2011 και μετά.
2. Επιβολή φόρου 10% στις καταθέσεις. Από
τα 150 δισ. ευρώ βρίσκεις δηλαδή επιπλέον
15 δισ. ευρώ.
ΑΡΑ ΕΧΟΥΜΕ 15+15=30 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ
Με τα 30 δισ. ευρώ δίνουμε 10 για να
μειωθεί άμεσα το χρέος.
Με άλλα 3-4 δισ. ευρώ είσαι
ευθυγραμμισμένος με την επίτευξη
πρωτογενούς πλεονάσματος.
Μας μένουν άλλα 16 δισ. ευρώ. Από αυτά
αφαιρείς περίπου 2,5 δισ. ευρώ λόγω
κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και άλλο 1 δισ.
από τη μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο
θέρμανσης.
Μας μένουν 12,5 δισ. ευρώ. Από αυτά
διαθέτεις 2,5 δισ. ευρώ για να ενισχύσεις
τις μικρές συντάξεις και τις δομές υγείας και
πρόνοιας.
Με τα υπόλοιπα 10 δισ. ευρώ δίνεις
επιδότηση για τη δημιουργία θέσεων
εργασίας. Αν μια επιχείρηση προσλάβει έναν
εργαζόμενο με βασικό μισθό 750 ευρώ, τότε
με τις εισφορές το κόστος φτάνει στα 900.
Άρα 900 ευρώ Χ 14 μήνες (βάζουμε τα Δώρα
Χριστουγέννων και Πάσχα και το επίδομα
αδείας) δημιουργείς μια θέση εργασίας που
θα κοστίζει 12.600 ευρώ μικτά. Τα μισά από
αυτά θα είναι η κρατική επιδότηση, δηλαδή
6.300 ευρώ.
Από τα 10 δισ. ευρώ μπορείς να διαθέσεις
την πρώτη χρονιά 6,0 δισ. ευρώ, τα οποία θα
χρηματοδοτήσουν την πρόσληψη 1.000.000
άνεργων. Δηλαδή 1.000.000 άνεργοι Χ 6.000
ετήσια κρατική επιδότηση = 6 δισ. ευρώ. Και
από τα 10 δισ. ευρώ απομένουν άλλα 4 δισ.
ευρώ για την επόμενη χρονιά.
Στο μεταξύ με 1.000.000 νέους εργαζόμενους
θα έχουν έσοδα τα ασφαλιστικά ταμεία, θα
μειωθούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, θα
βελτιωθεί η κατάσταση με τους απλήρωτους
λογαριασμούς και θα πέσουν και λεφτά
στην αγορά. Εκεί θα λειτουργήσουν
οι πολλαπλασιαστές μεγέθυνσης του
ΑΕΠ. Και έτσι θα έχουμε καταφέρει να
μην εξαρτώμεθα από την Τρόικα και να
μπορούμε να ξαναπάρουμε μπρος.
Εφαρμόσιμο μου φαίνεται...
ΕΙΔΗΣΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ-ΓΕΓΟΝΟΤΑ
ΕΛΛΑΔΑ
-Από το “YES SIR “ και το ξεπούλημα
κατά ριπάς για την Ελλάδα, ρε γαμώτο,
στο κοφτό “NEIN”. Όλα πάλι στο
κράτος, για το λαό, ρε γαμώτο.
-Στη Γερμανία πάλι δεν ακούς
τίποτα παρά μόνο πως οι Έλληνες
θέλουν να βγουν από το πρόγραμμα.
Μπράβο ενδιαφέρον! Μόνο που το
πρόγραμμα στους 90 βαθμούς λευκά
χρωματιστά...
-Η Διπλωματία στην κορύφωσή της
κι εμείς αναζητούμε ιστορικούς να
μας πουν πότε “οι σύμμαχοί μας” μας
βοήθησαν χωρίς σκοπό!
-Ευτυχώς, χωρίς δανεικά και είτε έτσι
είτε αλλιώς θα τον βρούμε το δρόμο
μας!
-Νομοθέτες που επιτρέπουν σε
πολιτικούς για άλλα να εκλέγονται και
άλλα να κάνουν.
-Καλλικρατικοί Δήμοι χωρίς σχεδιασμό
απορριμμάτων και αποχετευτικού.
Κάτι σαν τους μηχανικούς, δηλαδή,
που φτιάχνουν σπίτια χωρίς να
προβλέπουν τουαλέτες!
ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗ
-Διαχείριση απορριμμάτων στην
αναμονή με την Περιφερειάρχη πλέον
να προέρχεται από τον ίδιο πολιτικό
χώρο με την κυβέρνηση.
-Ο Δήμαρχος, Δ. Λουκάς παρών σε
όλες σχεδόν τις πίτες, Λαύριο και
Κερατέα ταυτόχρονα, καθώς και στις
παρουσιάσεις υποψηφίων όλων των
παρατάξεων στις πρόσφατες εκλογές.
-“Στο Λαύριο γίνεται χορός”.
Προετοιμασίες για τις Πολιτιστικές
Εκδηλώσεις του καλοκαιριού στα
πλαίσια του εορτασμού των 150
χρόνων του Λαυρίου.
Είμαι κι εγώ Charlie
γράφει η Κάλλια Κωνσταντοπούλου
Αυτό είναι το σύνθημα που γεννήθηκε στο Παρίσι,
αυθόρμητα, από τον κόσμο που συγλονίστηκε από τις
δολοφονίες 17 ανθρώπων τις τρεις αποφράδες ημέρες
7,8 και 9 Ιανουαρίου, στο Παρίσι, την πόλη του φωτός
και της ελεύθερης σκέψης, από τους τρομοκράτες.
Οι γάλλοι μαζί με όλη την ανθρωπότητα δηλώνουν ότι
δεν φοβούνται την τρομοκρατία. Θα συνεχίσουν να
σκιτσάρουν και να σατιρίζουν τα πάντα, με όποιο κόστος,
ακόμα και της ίδιας τους της ζωής και να δηλώνουν
ότι αγαπούν την Δημοκρατία και την Ελευθερία. Την
ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου.
Το δήλωσε και ο διευθυντής του CHARLIE HEBDO, όταν
οι τρομοκράτες με τα όπλα στα χέρια ρώτησαν: “Ποιός
είναι ο διευθυντής;”, αυτός σηκώθηκε και είπε: ΕΓΩ!.
-Κοινωνικό Παντοπωλείο στο πλευρό
των αναξιοπαθούντων.
ΣΑΡΩΝΙΚΟΣ
-Ξεκινούν άμεσα οι εργασίες για την
αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό
του αλιευτικού καταφυγίου –
λιμανιού της Παλαιάς Φώκαιας
-Αποχετευτικό
Οι Σύλλογοι της περιοχής το
Σάββατο 21/2 και ώρα 11.00 θα
πραγματοποιήσουν συγκέντρωση στην
αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στην Π.
Φώκαια, με θέμα την εξέλιξη αυτού
του τόσο σοβαρού ζητήματος, μιας και
η λύση της Ψυτάλλειας αποδείχθηκε
πως ήταν μόνο για να “κουκουλώσει”
τις μυρωδιές εκείνη τη συγκεκριμένη
στιγμή. Πάμε πάλι 3 πιθαμές μακρυά
από....;
-Κοινωνικό Παντοπωλείο στο πλευρό
των αναξιοπαθούντων.
Τον γάζωσαν πρώτον οι σφαίρες. Είχε πει όταν δεχόταν
απειλές: “Προτιμώ να πεθάνω όρθιος παρα να ζω
γονατιστός”. Το επικύρωσε με το θάνατό του.
Μετά το μακελειό των τρίων ημερών και των 17
δολοφονημένων, ήρθε την Κυριακή 11 Ιανουαρίου
2015, η μεγαλειώδης πορεία των εκατομμυρίων
ανθρώπων να διαμαρτυρηθούν σιωπήλα μαζί με τους
50 ηγέτες απ’ όλον τον κόσμο, για τον άδικο χαμό των
πνευματικών, δημιουργικών ανθρώπων (Σκιτσογράφων
και δημοσιογράφων) αλλά και των αστυνομικών που
έπεσαν την ώρα του καθήκοντος ηρωϊκά.
Είμαι συγκλονισμένη από αυτά τα γεγονότα, αλλά και
χαίρω για την απόφαση των επιζόντων σκιτσογράφων
και δημοσιογράφων, της δολοφονικής επίθεσης, να
κυκλοφορήσουν, σήμερα, 14 Ιανουαρίου 2015 το νέο
τεύχος της σατιρικής εφημερίδας, Charlie Hebdo, με το
σκίτσο του Μωάμεθ, στο εξώφυλλο, να δακρίζει και να
λέει, Ze suis carlie, όπως όλοι και να γράφει πάνω: Tout
est rardone, Όλα συγχωρούνται.
Τι μεγαλείο ψυχής έχουν αυτοί οι άνθρωποι, ώστε να
συγχωρούν ακόμα και τους εχθρούς τους.
Το λέει η χριστιανική θρησκεία, που είναι θρησκεία
Αγάπης και Συγνώμης, όπως είπε ο Χριστός την ώρα που
ήταν επάνω στο σταυρό: “Πατέρα συγχώρησέ τους, δεν
ξέρουν τι κάνουν”.
Δηλώνω: Ze suis Charlie
ΔΕΝ ΦΟΦΑΜΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΣΤΕ ΝΑ ΣΚΙΤΣΑΡΕΤΕ
ΚΑΝΤΕ ΧΙΟΥΜΟΡ
ΕΙΜΑΙ ΔΥΝΑΤΩΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΙΜΑΙ ΓΕΝΝΗΜΕΝΗ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Την καθιερωμένη κοπή της πίτας πραγματοποίησε
το απόγευμα της Κυριακής η κοινότητα του
Αγίου Κωνσταντίνου (Καμάριζα) του Δήμου
Λαυρεωτικής.
τιμήθηκε και ο ιερέας
του ιερού Ναού Αγίου Νεκταρίου
Καμάριζας γέροντας Νεκτάριος
Βιτάλης για τα 50 χρονιά διακονιάς
και προσφοράς του στην τοπική
Εκκλησιά.
Παράλληλα
Ιωάννης Αδάμης, οι εντεταλμένοι σύμβουλοι κ.κ.
Ευαγγελία Βελετάκου, Ιωάννης Συρίγος, Μαθιουδάκης
Μιχαήλ, η πρόεδρος του Ν.Π.Δ.Δ. «ΚΕΦΑΛΟΣ» κα Δήμητρα
Πάλλη, ο πρόεδρος Δ.Ε.Υ.Α.ΤΗΛ κος Σταύρος Κρητικός,
ο Δημοτικός Σύμβουλος κος Ιωάννης Παρασκευής, η
Πρόεδρος του τοπικού Συμβουλίου Λαυρίου κα Αλίκη
Σπύρου, η Πρόεδρος Τοπικού Συμβουλίου Κερατέας κα
Χολέβα Κυριακή, ο Πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας
Αγίου Κωνταντίνου Κάϊλας Νικήτας, ο εντεταλμένος
σύμβουλος Λαυρεωτικής Λουκάς Δημήτρης (Βασιλείου)
ο τοπικός σύμβουλος Σγαρδέλης Γεώργιος, η πρώην
Αντιδήμαρχος Λαυρίου κα Αργεντίνη Ασπασία, ο
Διευθυντής Κέντρου Υγέιας Λαυρίου κος Σταύρος
Παπασταυρόπουλος, ο εφοπλιστής κος Αθανάσιος
Μαρτίνος ο οποίος ήταν και χορηγός της εκδήλωσης
καθώς και πλήθος πιστών που κατέκλυσαν τον χώρο της
εκδήλωσης εκφράζοντας με αυτό τον τρόπο την αγάπη
τους προς τον γέροντα Νεκτάριο Βιτάλη.
Ο Πρόεδρος της τοπικής Κοινότητας Αγίου
Κωνταντίνου κος Κάϊλας Νικήτας ως εκπρόσωπος
της Κοινότητας Αγίου Κωνσταντίνου στον χαιρετισμό
του ευχαρίστησε θερμά τον γέροντα για την πολυετή
προσφορά του στην τοπική κοινότητα, επίσης
ευχαρίστησε θερμά και τους χορηγούς της εκδήλωσης.
Εκ μέρους της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και
Λαυρεωτικής το εγκώμιο του γέροντα ανέλαβε ο Πάτερ
Κωνσταντίνος Συρίγος του Ιερού Ναού Αποστόλου
Γιορτινό τόνο στην εκδήλωση έδωσαν οι μαθητές της
Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Ιεράς Μητρόπολης
Μεσογαίας & Λαυρεωτικής οι οποίοι έψαλλαν
πρωτοχρονιάτικους
ύμνους
και
παραδοσιακά
πρωτοχρονιάτικα κάλαντα.
Το παρών έδωσαν : O Μητροπολίτης Μεσογαίας και
Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαος, ο Δήμαρχος Λαυρεωτικής
κος Δημήτρης Λουκάς, ο υποψήφιος Βουλευτής
Περιφέρειας Αττικής κος Νικόλαος Αντωνίου, η Πρόεδρος
του Δημοτικού Συμβουλίου κα Μαρία Γκικαράκη, οι
Αντιδήμαρχοι Λαυρεωτικής κ.κ Αντωνίου Αναστάσιος,
Ανδρέα Λαυρίου ο οποίος ανέφερε: “Ένας Γολγοθάς
έλκει μαγνητίζει εσταυρωμένους. Προσκαλεί
εκείνους που συζούν με την οδύνη του
Σταυρού και κοινωνούν την Ανάσταση. Μία
τέτοια σταυρωμένη προσωπικότητα είναι
και ο Γέροντας μας ο άνθρωπος που με όλη
την πορεία, μας έδειχνε αναστάσιμα την
δόξα του Σταυρού του Χριστού. Στο κλίμα
της Εκκλησίας δεν ευδοκιμεί ο έπαινος.
Όσα ακουστούν δεν είναι καρπός επαίνου
κοσμικού αλλά έκφραση ευχαριστίας στον
Θεό και ευγνωμοσύνης στον Γέροντά μας.
Ο Γέροντας αξιοποίησε με ιερότητα τα
χαρίσματα του, καλλιέργησε με ταπείνωση
την αρετή και με θυσιαστική αγάπη μοιράζει
τον πλούτο της καρδιάς του και γι΄αυτό η
χάρις του Θεού τον έκανε πηγή ανεξάντλητη
της σταυρωμένης αγάπης. Η Θεία Λειτουργία
είναι η καρδιά του, η ακολουθία η ζωή του,
η προσευχή, η λατρεία η αναπνοή της ψυχής
του”.
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κος
Νικόλαος, προτίμησε να διαθέσει τον χρόνο που του
αναλογεί και να δώσει τον λόγο στον ίδιο τον γέροντα
Νεκτάριο Βιτάλη να απευθύνει μόνος του χαιρετισμό,
μιας και η εκδήλωση είναι προς τιμήν του.
Τον γέροντα Νεκτάριο Βιτάλη τίμησε ο κος Κάϊλας
εκ μέρους όλων των δημοτών και των κατοίκων της
Κοινότητας, καθώς και ο εφοπλιστής κος Αθανάσιος
Μαρτίνος προσφέροντας του ως δώρο μία ποιμαντική
ράβδο.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΤΟΥ Α. ΚΟΡΔΕΛΛΑ «ΤΟ ΛΑΥΡΙΟΝ»
Πολιτιστικού Πάρκου Λαυρίου.
Μια σημαντική εκδήλωση,
η πρώτη στο πλαίσιο του
εορτασμού των 150 χρόνων
από την αναγέννηση του
Λαυρίου, έγινε το Σάββατο
17
Ιανουαρίου,
στην
αίθουσα «Μηχανουργείο»
του
Τεχνολογικού
Στην εκδήλωση αυτή, που διοργάνωσε η Εταιρεία Μελετών
Λαυρεωτικής για να τιμήσει την ιστορική αυτή επέτειο και τη
συμπλήρωση 30 χρόνων από την ίδρυσή της, έγινε η παρουσίαση
της νέας έκδοσης στην ελληνική γλώσσα του βιβλίου του Ανδρέα
Κορδέλλα «Το Λαύριον», σε μετάφραση, σχόλια και επιμέλεια
του Αριστείδη Γ. Κανατούρη, μέλους της Ε.ΜΕ.Λ. Το βιβλίο αυτό
στην πρωτότυπη έκδοσή του στη γαλλική γλώσσα που έγινε στη
Μασσαλία το 1869, περιγράφει και δίνει σημαντικές πληροφορίες
για το αρχαίο Λαύριο και για το νεότερο που αναγεννιέται χάρη
στη μεταλλουργική του βιομηχανία, καθώς επίσης και άλλες
πληροφορίες σχετικές με την γεωλογική και ορυκτολογική
σύσταση του υπεδάφους της περιοχής και την μεταλλευτική και
μεταλλουργική τεχνολογία της αρχαιότητας.
Μετά τον χαιρετισμό που απηύθυνε ο Δήμαρχος Λαυρεωτικής
κ. Δημήτρης Λουκάς, ο Πρόεδρος της Ε.ΜΕ.Λ. κ.
Αναστάσιος Βλάδος έκανε την εισαγωγή στο νόημα της
ιστορικής επετείου και στην παρουσία και δράση της
Εταιρείας στα 30 χρόνια ζωής της, και ακολούθησαν
οι εισηγήσεις των εκλεκτών ομιλητών (με τη σειρά
που πήραν τον λόγο) κ.κ. Γιώργου Ν. Δερμάτη, Δρος
Ιστορικού του Πανεπιστημίου της πόλης Louvain-la-Neuve του
Βελγίου, Κωνσταντίνου Παναγόπουλου, Καθηγητή και τέως
Αντιπρύτανη του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και Γιώργου
Δερτιλή, Καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών και της École des
Hautes Études en Sciences Sociales (Παρίσι), τακτικού μέλους
της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, και του Αριστείδη Γ.
Κανατούρη, μεταφραστή και επιμελητή της έκδοσης.
Η εκδήλωση τελείωσε με την απονομή αναμνηστικών πλακετών
στους ομιλητές, στον Δήμο Λαυρεωτικής, στο Τεχνολογικό
Πολιτιστικό Πάρκο Λαυρίου, στα εκπαιδευτήρια «Ο Πλάτων» και
στην Ε.ΜΕ.Λ.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιπεριφερειάρχης
Ανατ. Αττικής κ. Πέτρος Φιλίππου, ο Δήμαρχος Λαυρεωτικής
κ. Δημήτρης Λουκάς, η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου
Λαυρεωτικής κ. Μαρία Γκικαράκη, Δημοτικοί και Τοπικοί
Σύμβουλοι, Εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας και των τοπικών
Αρχών, Καθηγητές Πανεπιστημίου και του Ε.Μ.Π., η κα Line Retot,
εκπρόσωπος της αδελφοποιημένης με το Λαύριο πόλης του Quimper της Γαλλίας, εκπρόσωποι τοπικών σωματείων και συλλόγων και
παρακολούθησε πλήθος κόσμου.
Επικαιροποιημένο «εγώ»
Σουρουπώνει, καθώς περνάω τη λεωφόρο
Καλυβίων! Μπορώ, όμως, να μη σταματήσω να δω
το φίλο μου το Σπύρο, στο φούρνο του Κόλλια;
-Σπύρο, σήμερα μου μυρίζει κάτι διαφορετικό!
Κι έχω μια πείνα!
-Κόπιασε, βάλαμε
μουσούντα.
-Τι είναι αυτό;
-Δεν το ξέρεις; Μ’αυτό μεγαλώσαμε εμείς!
Αρβανίτικη πίτα με σπανάκι και διάφορα χορταρικά.
Νηστίσιμη, γρήγορη και με ξεχωριστό άρωμα λόγω
της κανέλας! Το μυστικό της να είναι λεπτή!
-Μμμμ!!! Πραγματικά νόστιμη, ξέχωρα από την
πείνα μου!
Παραδοσιακές γεύσεις που αξίζει να θυμόμαστε...
Λοιπόν εγώ είμαι ένα φτωχό(τερο)
και άτιμο , περιστασιακά εργαζόμενο,
χωρίς ασφάλιση, άτομο, με προοπτική
καταρρίχησης στην κοινωνικοοικονομική
ιεραρχία, κατά προτίμηση στη θέση του
επίτιμου παρία της κοινωνίας. Τελικά
ανακάλυψα ότι ανήκω στην Άρια φυλή
γι αυτό έχω απευθυνθεί στο «πάμε
πακέτο» προς αναζήτηση χαμένων
Γερμανικών γονιδίων. Διατρέφομαι
κυρίως όταν υπάρχει φαΐ, ενώ όταν δεν
υπάρχει ισχυρίζομαι ότι κάνω δίαιτα.
Ομιλώ την ένδοξη ελληνική, αλλά
το κρύβω για να καταφέρω να βρω
δουλειά. Στο παρελθόν, δυστυχώς, είχα
εξοκείλει σε ρηχά νερά. Κολύμπησα στο
βούρκο των σπουδών και σύρθηκα μέσα
στον οχετό της μελέτης και το ζόφο
της έρευνας. Υπήρξα το όνειδος της
οικογένειας μου. Πλέον έχω αποκηρύξει
το βόρβορο παρελθόν. Είμαι καθαρός
και προσπαθώ να επανενταχτώ ομαλά
στην κοινωνία. Ψηφίζω τον πολιτικό
φορέα που δημοσκοπικά φλερτάρει με
την είσοδο στη βουλή και επομένως,
σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό
νόμο, προβλέπεται να αφαιρέσει
έδρες από το επικρατέστερο κόμμα,
γιατί μόνο έτσι έχει πλάκα. Δεν
πιστεύω σε καμία πολιτικοκοινωνικο
οικονομική ιδεολογία γιατί όλες είναι
αποκυήματα νοσηρών εγκεφάλων με
άλυτα ψυχολογικά προβλήματα και
νευρώσεις. Δεν αισθάνομαι πλέον
ρίγος απέναντι στη διαφθορά καθώς
έχω πειστεί ότι δεν υπάρχει και δεν
ευελπιστώ κάποια στιγμή να είμαι
σε θέση να συγκριθώ με το πρώην
πρότυπο μου, το ελληνικό δημόσιο, το
οποίο έχει αρχίσει να εκφυλίζεται και
να κατακρημνίζεται μπροστά στα μάτια
μου. Πιστεύω στη δωρεάν παιδεία
και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,
καθώς η ύπαρξη τους υποστηρίζεται
από ανώτερα μαθηματικά μοντέλα, και
είναι ζήτημα χρόνου να αποδειχτεί και
πειραματικά. Λατρεύω όλα τα σκάνδαλα
(διατροφικά,
πολιτικά,
αθλητικά),
παραμένω υποστηρικτής τού κογιότ και
τού Σιλβέστερ και τρελαίνομαι με την
τελευταία σκηνή της ταινίας χάος όπου
επιτέλους αποκαθίσταται η τάξη και
νικάει ο κακός (ορισμένα πράγματα δεν
αλλάζουν ποτέ). Η άποψη ότι το τέλειο
έγκλημα δε μπορεί να επιτευχθεί είναι
κακοήθεια όσων ζουν εκτός Ελλάδος
(νιώθω τόσο δικαιωμένος μετά τα
πρόσφατα γεγονότα). Μ’ αρέσουν οι
γυναίκες με πάθος σαν τη Μαρί Κλερ
και η φαρμακοποιός (η γειτόνισσα
μετακόμισε). Στηρίζω Σταρ τσάνελ και
κόντρα τσάνελ για έγκυρη και έγκαιρη
ενημέρωση, Βαλεντίνο Ρόσι και Χόρχε
Λορένθο, επειδή έτσι μου αρέσει,
Μαρία Σαράποβα επειδή αυτή μ’
αρέσει περισσότερο και Λούις Χάμιλτον
γιατί ο Σεμπάστιαν Φέτελ μου κάθεται
στο λαιμό. Επίσης δηλώνω υπεύθυνα
ότι είμαι φανατικά υπέρμαχος της
παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας,
αφού είναι γνωστό ότι μειώνονται τα
κοινόχρηστα το χειμώνα, και πολέμιος
της αλυσιτελούς ανακύκλωσης καθώς
σε 10^63 χρόνια δε θα υπάρχει ούτε
κολυμπηθρόξυλο. Δεν απεχθάνομαι
πια κανέναν γιατί δε θέλω να αδικήσω
τους υπόλοιπους. Είμαι εθελοντής
αιμοδότης γιατί μετά δίνουν χυμό
και αλμυρά μπισκοτάκια και αρνητής
δωρεάς οργάνων γιατί πιστεύω στην
ύψιστη αξία του θανάτου την οποία
βεβηλώνουν οι δωρητές. Θα σταματήσω
εδώ την επικαιροποίηση καθώς έχω ήδη
3 προβολές μεσοσποδύλιων δίσκων
στην αυχενική μοίρα της σπονδυλικής
στήλης τις οποίες προόριζα για πρόωρη
συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας, αλλά
η καταραμένη τρόικα μου κατέστρεψε
τα σχέδια.
ΝικΝικ.
- See more at: http://aplous.blogspot.gr/p/blog-page_
30.html#sthash.1QEsuOlS.dpuf
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ
ΚΕΝΤΡΟ ΡΑΦΗΝΑΣ
Το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ανήκει στο Κέντρο
Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ)
και απευθύνεται σε χρήστες εξαρτησιογόνων
ουσιών άνω των 21 ετών και τις οικογένειές
τους, στοχεύοντας στην απεξάρτηση, στην
εκπαίδευση και στην κοινωνική επανένταξη
των μελών του.
Οι
υπηρεσίες
του
προγράμματος
παρέχονται δωρεάν και χωρίς λίστες
αναμονής. Η προσέλευση στο πρόγραμμα
είναι εθελοντική και δεν χορηγούνται
φαρμακευτικές ή υποκατάστατες ουσίες για
την αντιμετώπιση της εξάρτησης.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας
δημιουργήθηκε από το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
σε συνεργασία με το Δήμο Ραφήνας, με
στόχο να διευκολυνθεί η πρόσβαση των
ανθρώπων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα
τοξικοεξάρτησης και διαμένουν στην
Ανατολική Αττική.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας παρέχει
υπηρεσίες σε χρήστες εξαρτητικών ουσιών
και τις οικογένειές τους, παράλληλα υλοποιεί
δράσεις πρόληψης και ενημέρωσης.
Πιο συγκεκριμένα, οι στόχοι του
Συμβουλευτικού Κέντρου είναι:
Ενημέρωση και συμβουλευτική σε χρήστες
εξαρτητικών ουσιών και τις οικογένειές
τους
Υποστήριξη
και
συμβουλευτική
σε
ατομικό και ομαδικό επίπεδο με στόχο την
κινητοποίηση των χρηστών για θεραπεία
και την παραπομπή τους στο κατάλληλο
θεραπευτικό πλαίσιο
Συμβουλευτική και υποστήριξη σε γονείς,
αδέλφια, συντρόφους εξαρτημένων
Ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας για το
πρόβλημα των εξαρτητικών ουσιών και τις
μεθόδους αντιμετώπισής τους
Ανάπτυξη δραστηριοτήτων πρόληψης
(συμβουλευτική
γονέων,
ενημέρωση
σχολικής κοινότητας, ενημέρωση φορέων
υγείας και ομάδων εργαζομένων)
Ενημέρωση για τις υπηρεσίες του
θεραπευτικού
προγράμματος
ΚΕΘΕΑ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Τα μέσα που χρησιμοποιούνται είναι τα
εξής:
ατομικά ραντεβού
ατομική και ομαδική συμβουλευτική
ενημερωτικές συναντήσεις με εργαζομένους
στο χώρο υγείας (φαρμακεία, κέντρα υγείας,
ιατροί)
ενημερωτικές
και
συμβουλευτικές
συναντήσεις με δασκάλους, καθηγητές,
γονείς
συνεργασία με πολιτιστικούς οργανισμούς
για
την
ανάπτυξη
δημιουργικών
δραστηριοτήτων
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας
στεγάζεται στη Λεωφ. Μαραθώνος, στον
ξύλινο οικίσκο, στη διασταύρωση Ραφήνας.
Η λειτουργία του κέντρου είναι καθημερινή
από τις 09:00 – 17:00 εκτός Σαββάτου &
Κυριακής. Για οποιαδήποτε πληροφορία
μπορείτε να επικοινωνείτε με την κα.
Αντωνία Καζούλη στο τηλέφωνο 22940
– 79900.
Mιχάλης Ρουμπεΐδης
Γεννημένος στη Μικρά Ασία, ο κυρ Μιχάλης αξιώθηκε να γιορτάσει, στα πλαίσια της κοπής
της πίτας του ΚΑΠΗ Αναβύσσου, του οποίου είναι μέλος, τα 106 γενέθλιά του.
Περιπλανώμενος, όπως όλοι οι πρόσφυγες, και έχοντας αποθησαυρίσει βιώματα και εμπειρίες
ενός αιώνα, κατάφερε να συλλάβει την ουσία της ζωής και μας την προσφέρει ως αντιχάρισμα
των ευχών μας να γιορτάσει και του χρόνου. Έτσι, πάντα χαμογελαστός, ευδιάθετος και με
απόλυτη διαύγεια πνεύματος, αφού μας αποκαλύπτει κομμάτια της ιστορίας και της ζωής του,
συμβουλεύει και ενθαρρύνει τους νέους με το δικό του αυθόρμητο και αυθεντικό λόγο: «Να
παντρεύεστε και να κάνετε οικογένειες, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα».
Το μυστικό της μακροζωίας του μάλλον η όρεξη και το μεράκι του για δουλειά. «Φυτέψτε
κανένα κρομμύδι, καμμιά πατάτα και μετά ελάτε στο ΚΑΠΗ», συμβουλεύει τους
ηλικιωμένους. «Ο άνθρωπος, αν δε δουλεύει, βρομάει».
Όταν η κουβέντα οδηγεί σε μονοπάτια που το κουρασμένο μυαλό δεν μπορεί να περπατήσει,
μας απαντά: «άλλο;» προσφέροντάς μας ένα σωτήριο δρόμο καθε φορά που το μυαλό ή η
καρδιά προσπαθούν να βάλουν την τρικλοποδιά τους. Άλλο, λοιπόν, και συνεχίζουμε! Να
σε χαιρόμαστε, κυρ-Μιχάλη! Πάντα παρών δίπλα μας να μας χωρατεύεις και να παίρνουμε
δύναμη!
Τοιχογραφία της Παναγίας Σουμελά που ήρθε στο φως
προκαλεί δέος στους Τούρκους!
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης Για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια εργασιών ανακίνησης και αναστύλωσης της
ιστορικής μονής της Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, με την ξεχωριστή σημασία της για
την Ορθοδοξία, οι Τούρκοι άνοιξαν τις πύλες του Βαπτιστηρίου και του λεγόμενου, Çile
Odası, (Κελί Δοκιμασίας). Εκεί, μόλις εισήρθε το φως του ήλιου, έμειναν έκθαμβοι από
την ανακάλυψη μιας μοναδικής περίτεχνης τοιχογραφίας της Παναγιάς με τον Ιησού
Χριστό στην στοργική αγκαλιά της.
Όπως αναφέρει η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού, που εποπτεύει
των εργασιών της ανακαίνισης της ιεράς ελληνορθόδοξης σταυροπηγιακής μονής της
Παναγιάς Σουμελά, μετά από 16 χρόνια των εργασιών ανακαίνισης οι ειδικοί ερευνητές
εισήρθαν για πρώτη φορά στο Βαπτηστήριο
της μονής και στο Çile Odası. Εκεί έκθαμβοι
ανακάλυψαν μια περίτεχνη τοιχογραφία της
Παναγίας που είχε μείνει μέχρι σήμερα στο
σκοτάδι από τότε που οι Πόντιοι εγκατέλειψαν
τον Πόντο, μέσα στο αίμα της φρικτής
Γενοκτονίας των Ποντίων. Η τοιχογραφία
αυτή προκάλεσε το δέος των Τούρκων που
εργάζονταν σε αυτή την πτέρυγα της μονής, η
οποία επιφυλάσσει συνεχώς και καινούργιες
εκπλήξεις για τα σημάδια της παρουσίας της
Παναγίας, η οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε την
ιστορική και ιερή μονή της παρά του ότι επί
πολλές δεκαετίες δεν ακούγονταν οι ύμνοι και
οι δοξολογίες προς την μεγάλη της Χάρη. Η ιστορία της Ιεράς σταυροπηγιακής μονής της
Παναγιάς Σουμελά του Πόντου, σύμβολο της ορθοδοξίας για όλο τον ελληνισμό, πέρασε
πολλές φάσεις μετά την τραγική ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Στις 9 Ιουνίου του
2001, ο γνωστός αρθογράφος της τουρκικής εφημερίδας, Μιλιέτ, Γκιουνγκιόρ Αράς, σε
μια επίσκεψη που έκανε τότε στο ιστορικό μοναστήρι και εντυπωσιάστηκε από τον ιερό
χώρο, άφησε την πένα του να περιγράψει την γοητεία του μοναστηριού και την περίοδο
από την εγκατάλειψη του το 1922 και μετά. Από το 1923 και μετά την αναχώρηση των μοναχών από την Παναγία Σουμελά, όπως
αναφέρει ο Γκιουνγκιόρ Ουράς στην Μιλιέτ, έπεσε νεκρική σιγή στο ιστορικό μοναστήρι.
Μονάχα τα πουλιά και κάποιοι Άγγλοι περιηγητές έδιναν σημεία ζωής στο απότομο και
μαρτυρικό τοπίο που κάποτε οι χιλιάδες πιστοί συνέρρεαν για να πανηγυρίσουν την
δόξα της Παναγιάς. Το 1931 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας που είχε κρυφτεί σε
κάποιο μυστικό μέρος, μεταφέρθηκε στην Ελλάδα. Από τότε, μέχρι την δεκαετία του
πενήντα, το ιστορικό μοναστήρι είχε αφεθεί στην τύχη του. Που και που όμως, όπως
λένε και οι μαρτυρίες, κάποια μοναχική φιγούρα συνήθως με την χαρακτηριστική
μαντίλα, ανέβαινε το εγκαταλειμμένο πια μονοπάτι προς την Μονή και κάποια φλόγα
από κάποιο κερί μέσα στα ερείπια του μοναστηριού, πρόδιδε ότι η ελληνορθόδοξη
πίστη δεν είχε χαθεί εντελώς από τον ιστορικό Πόντο. Το 1953 μετά την είσοδο της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ, κάποιοι Αμερικανοί αξιωματικοί
έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρων και θέλησαν να επισκεφτούν το μοναστήρι. Τελικά, παρά
του ότι η περιοχή ήταν σχεδόν απαγορευμένη τους δόθηκε η άδεια και οι Αμερικανοί
έφτασαν στο μοναστήρι μέσα από το γνωστό μονοπάτι που τώρα το σκέπαζαν χόρτα
και σκόρπιοι θάμνοι. Το κλειδί όμως της εισόδου στο μοναστήρι το έχει ο σταθμός της
τοπικής δασοφυλακής και για να το πάρουν οι Αμερικανοί χρειάστηκε επέμβαση από
την Άγκυρα. Οι ξένοι αυτοί επισκέπτες μόλις εισήλθαν στο μοναστήρι έμειναν άφωνοι
από την μεγαλόπρεπα των τοιχογραφιών και την ιερότητα που ανέδυε ο χώρος, αρκετές
δεκαετίες μετά την πλήρη εγκατάλειψη του. Αφού κάθισαν επί ώρες να κοιτάζουν
εκστασιασμένοι τις εικόνες, τα κτίσματα
και το μαγευτικό τοπίο της πανέμορφης
χαράδρας, συνέταξαν μια αναφορά προς το
τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού τονίζοντας
τον μεγάλο αυτό θησαυρό που βρίσκεται στα
τουρκικά χέρια και ότι θα πρέπει να γίνουν τα
απαραίτητα έργα για την διάσωση του. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και μόνο
το 1972 το τουρκικό υπουργείο Πολιτισμού
αποφάσισε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά
επίσημα για την Παναγία Σουμελά, η οποία
ήδη είχε αρχίσει να γίνεται πόλος έλξης πολλών
επισκεπτών και προσκυνητών κυρίως από την
Ευρώπη και την Αμερική. Το 1986 για πρώτη
φορά καθιερώθηκε εισιτήριο για την είσοδο
στην ιστορική μονή. Από τότε κάθε χρόνο το
τουριστικό συνάλλαγμα ρέει όλο και περισσότερο στα τουρκικά ταμεία. Η Παναγία
Σουμελά άρχισε να τραβάει επισκέπτες από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και η
φήμη της άρχισε να φτάνει στα πέρατα της γης. Ο Τούρκος αρθογράφος, τελειώνοντας
την πολύ ενδιαφέρουσα αναφορά-ομολογία του για την Παναγία Σουμελά, αποκάλυψε
ότι πολλά ιερά βιβλία αλλά και άλλα ιερά αντικείμενα που βρεθήκαν στο μοναστήρι,
φυλάγονται σήμερα στην Άγκυρα. Σήμερα η Παναγία Σουμελά φανερώνει ξανά την παρουσία της ίδιας της Παναγίας με
πολλά σημάδια, όπως αυτή η προσφάτως ανακαλυφθείσα περίτεχνη τοιχογραφία της,
που προκάλεσε το δέος στους ίδιους τους Τούρκους.
Πηγή: www. e-pontos.gr
Μικρασιάτικες Ιστορίες....Αναβυσσιώτικα Πορτραίτα...
του Μάκη Αγκούτογλου,
Πες τα Χρυσόστομε!
τηλ. 6945 997987
Καισάρεια
Η Καισάρεια ιδρύθηκε από Έλληνες και η ονομασία
της ήταν Μάζακα. Στο πέρασμα των αιώνων η
πόλη κατακτήθηκε επανειλημμένα από διαφόρους
επιδρομείς. Οι Χετταίοι, οι Σελτζούκοι, Πέρσες,
Άραβες, Ρωμαίοι, Έλληνες του Βυζαντίου και Τούρκοι.
Κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Κυριαρχίας, η παλιά
πόλη ανακατασκευάστηκε, μεγάλωσε, οχυρώθηκε και οι Ρωμαίοι την ονόμασαν
Καισάρεια τιμώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον Καίσαρα.
Η πόλη της Καισάρειας γνώρισε μεγάλη δόξα και ακμή, κατά την περίοδο της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας. Ο Νομός Καισάρειας είχε ίσως την εντονότερη Ελληνική παρουσία, απ’
όλους τους νομούς της Καππαδοκίας κατά την περίοδο του 19ου αιώνα.
Η κληρονομιά που άφησαν πίσω τους οι Έλληνες είναι εμφανής. Περπατώντας σ’ όλα
αυτά τα μέρη, στις πόλεις ή τα χωριά, αισθάνεται κανείς να αναβιώνει την Ιστορία.
Η μαγεία της “εξερεύνησης” σε οδηγεί σε γοητευτικά ιστορικά μονοπάτια που σου
αποκαλύπτουν το ένδοξο ελληνικό παρελθόν.
Ωστόσο, καμία πηγή δεν υποκαθιστά την αίσθηση της Ιστορικότητας που αποκομίζει
ο ταξιδιώτης ερευνώντας αυτή την περιοχή. Θα συναντήσεις μοναχικά Κάστρα, σε
απομονωμένες κοιλάδες, χάνια (καραβάν σεράι), εκκλησίες, μοναστήρια, ασκητήρια,
ανάγλυφα σε βράχους και σε επιφάνειες που μαρτυρούν... κάτι, συνθέτοντας έτσι μια
πληρέστερη εικόνα.
Στο αγιασμένο και ιερό χώμα της Καισάρειας γεννήθηκαν και γαλουχήθηκαν μεγάλες
μορφές παγκόσμιας εμβέλειας. Μια τέτοια μορφή ήταν ο Μέγας Βασίλειος, γεννημένος
στον Πόντο υπήρξε η ψυχή και το πνεύμα της Χριστιανοσύνης.
Από την Μονταλάσκη ή Τάλας ήταν:
1)
Σωκράτης Ωνάσης, καπνέμπορος, πατέρας του Αρ. Ωνάση.
2)
Αφοί Τοκάλογλου, αλευροβιομήχανοι.
3)
Δ. Διαμαντόγλου, τραπεζίτης.
4)
Γιαβάσογλου, βιομήχανος, πρόγονος της Έλενας Ακρίτα κ.α.
Από το χωριό Άγιοι Ανάργυροι (Αγιρνάς):
Ίσως ο σημαντικότερος Αρχιτέκτονας της Οθωμανικής περιόδου. Λεγόταν Ιωσήφ
Δογάνογλου (Μουαμάρ Σινάν).
Από την Κωμόπολη Κερμίρα λίγα χιλιόμετρα από την Καισάρεια είχε καταγωγή ο
Ηλίας Καζάν, ο μεγάλος Ελληνοαμερικανός Σκηνοθέτης (Ηλίας Καυταντζόγλου). Έργα
Αθάνατα παραμένουν: “Ανατολικά της Εδέμ”, “Λεωφορείο ο Πόθος”, το περίφημο
“Αμέρικα-Αμέρικα” κ.α.
Μια Μικρασιατική φιγούρα έξυπνου Μικρασιάτη ήταν ο Χρήστος Παπάζογλου
που καταγόταν από χωριό της Καισάρειας το Ανδρονίκι. Ήταν έντιμος, εργατικός,
φιλεύσπλαχνος και κατόρθωσε να επιζήσει εκείνα τα δύσκολα χρόνια.
Για την προσφορά του στο Σύνολο τον ευχαριστούμε.
Μισθί Καππαδοκίας
Το Μισθί ή Μιστί είναι ένα από τα μεγαλύτερα
Ελληνικά χωριά της κεντρικής Καππαδοκίας. Ο
πληθυσμός ξεπερνούσε τις 800 οικογένειες.
Για την καταγωγή των Μισθιωτών, λέγονται
διάφορα, όμως η πιθανότερη εκδοχή που
λέει ότι οι Μισθιώτες είχαν καταγωγή από την
Γάγρα (το σημερινό Τσάνκρι). Το Μισθί ήταν
μεγαλύτερο από τα γύρω χωριά, ήταν κέντρο
για τοπικές εμπορικές συναλλαγές.
Το Μισθί ήταν γνωστό για τους “Κερσετζήδες”,
ειδικούς τεχνίτες που επεξεργάζονταν το πυκνό
μαλλί μιας ειδικής ράτσας προβάτων της περιοχής.
Αυτή η ράτσα προβάτων ήταν τα περίφημα
“καραμάνικα” που είχαν, σε σχέση με άλλες ράτσες,
μεγάλη, παχιά και τριχωτή ουρά.
Οι κάτοικοι του Μισθί μετανάστευαν σχεδόν σ’ όλες
τις περιοχές της Καππαδοκίας, μεταδίδοντας συχνά
την γνώση της ελληνικής γλώσσας στις τουρκόφωνες
ορθόδοξες κοινότητες, είτε ακόμη ιδρύοντας
νέους οικισμούς (αποικίες). Στην διάλεκτο των
Μισθιωτών διασώζονταν λέξεις και φράσεις της
αρχαίας ελληνικής.
ορισμένοι σ’ άλλα χωριά.
Το πόσο πιστοί χριστιανοί ήταν οι κάτοικοι του Μισθί,
αποδεικνύεται, όπως λέει η τοπική θρησκευτική
ιστορία από το παρακάτω γεγονός.
Πολλοί
από τους κατοίκους του Μισθί, ξενιτεύονταν στην
Κωνσταντινούπολη, όπου ασκούσαν το επάγγελμα
του παπλωματά ή του αχθοφόρου. Πολλά τέτοια
χωριά που αποικήθηκαν από το Μισθί για το
λόγο ότι η περιοχή του ήταν πολύ φτωχή για να
τους θρέψει. Έτσι λοιπόν ιδρύουν το Τσαρικλί, τη
Δήλα και εγκαθίστανται πολλοί στο Αρραβανί και
Συκεντρώθηκαν όλοι οι κάτοικοι και απεφάσισαν
ομόφωνα να φτιάξουν με έξοδα τους την
Εκκλησία του Αγίου Βασιλείου. Πράγματι
έφτιαξαν τη μεγαλύτερη δωδεκάτρουλη
εκκλησία της Μ. Ασίας, μετά την Αγία Σοφία
της Κωνσταντινούπολης τιμώντας έτσι την
χριστιανοσύνη.
Όμως τα ταξίδια των Μισθιωτών συνεχίστηκαν
και μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το
1924. Αυτή τη φορά άρχισαν την οδύσσειά τους
στη Μάνα Πατρίδα. Από την Ήπειρο μέχρι τη
Θράκη, Θεσσαλία, Μακεδονία, Αθήνα-Πειραιά,
Δράμα, Λάρισα, Κιλκίς και διάφορα μεμονωμένα
άτομα παντού.
Στην Ανάβυσσο ήρθαν δύο οικογένειες, οι οποίες
ξεχώριζαν για το υψηλό θρησκευτικό τους
φρόνημα, την εργατικότητα, την εντιμότητά τους,
αποδεικνύοντας έτσι ότι αυτό που λεγόταν για
όλους τους Μικρασιάτες, ότι εμφορούντο απ’ αυτά
τα ιδανικά... επαληθεύτηκαν.
Αναστάσιος Δ. Ρουμπεϊδης
“Ονομάζομαι Αναστάσιος Ρουμπεϊδης του Δημητρίου και είμαι γεννημένος στο Τσακιρλί της
Καππαδοκίας το 1905.
Το χωριό που γεννήθηκα ήταν αποικία του μεγαλύτερου κοντινού χωριού που λεγόταν Μισθί ή
Μιστί.
Το 1840 έφυγαν 27 οικογένειες από το Μισθί, και λίγα χιλιόμετρα παρά κάτω ίδρυσαν το
Τσαρικλί.
Οι κάτοικοι του χωριού μου το 1905 αριθμούσαν τις 450 ψυχές, αντίθετα οι κάτοικοι του Μισθί
ήταν 5000 ψυχές. Όπως γράφει η Ιστορία οι πρώτοι κάτοικοι του Μισθί ήταν Έλληνες μισθοφόροι
που είχαν λάβει μέρος στην περίφημη “Κύρου Ανάβασις” οι οποίοι παρέμειναν και ίδρυσαν την
πόλη αυτή, δίνοντας την ονομασία Μισθί. Η γλώσσα την οποία μιλούσαν ήταν ένα κράμα αρχαίων
και νεοελληνικών λέξεων.” Θα θυμούνται οι μεγαλύτεροι σε ηλικία Αναβυσσιώτες ότι ο μπάρμπα
Τάσος μιλούσε παραλλαγμένες λέξεις της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσας. Υπερηφανεύονταν
και
έλεγε
δυνατά
ο μπάρμπα Τάσος:
¨Εμείς οι Τσαρικλίδες
είμαστε από τους πιο
φιλόξενους Έλληνες της
Μ. Ασίας” Πράγματι από
τις ζωντανές μαρτυρίες
που
υπάρχουν,
συμπεραίνεται
ότι
οι Τσαρικλίδες ήταν
αγαθοί στην ψυχή,
φιλεύσπλαχνοι,
φιλάνθρωποι, καθώς
επίσης φιλοπατρίες και
είχαν ανεπτυγμένο το
συναίσθημα της αγάπης
προς το Θεό.
Οι
ασχολίες
των
κατοίκων του Τσαρικλί
ήταν αγροτικές καθώς
επίσης κτηνοτροφικές.
Όμως διέπρεψαν και
έγιναν ξακουστοί σαν
καταπληκτικοί μάστορες
“παπλωματάδες”.
Σ’
αυτή τη σχολή των
εκλεκτών
μαστόρων,
ο μπάρμπα Τάσος, σε
νεαρή ηλικία άφησε
εποχή.
Έγινε
ένας
καταπληκτικός τεχνίτης.
Ένας παπλωματάς που
σφράγισε με την τέχνη του μια ολόκληρη ζωή. Ήταν περίζητος από τις βιοτεχνίες της εποχής του,
για να συνεργαστεί και και να τις διευθύνει. Αυτός όμως παρέμεινε ως ελεύθερος επαγγελματίας,
αρνούμενος τους μεγάλους μισθούς και τα κουμάντα, για να βοηθά στον ελεύθερο χρόνο του,
τους φίλους και τους συνανθρώπους του.
Το 1924 μαζί με χιλιάδες Μικρασιάτες, ακολουθεί το ριζικό του. Ο ερχομός του στη μητέρα
πατρίδα, όπως και των υπολοίπων συμπατριωτών του δεν ήταν καθόλου ευχάριστος. Καινούργια
πατρίδα, καινούργιοι άνθρωποι, άλλα ήθη και έθιμα, άλλη γλώσσα, αλλιώτικος τρόπος
προσέγγισης και επικοινωνίας. “Μας έριξαν στα βαθειά, χωρίς να ξέρουμε να κολυμπάμε και
το χειρότερο δεν γνωρίζαμε καν τι είναι θάλασσα και πως κολυμπάνε!!!. Ο πρώτος σταθμός μας
ήταν στην Ελλάδα, μετά την υποχρεωτική “καραντίνα”, είναι η Δραπετσώνα. Πριν προλάβουμε
να βολευτούμε, τα εργαλεία του παπλωματά ήταν έτοιμα! Με ακτίνα δράσης την Αθήνα και
τον Πειραιά εξυπηρετούσαμε δουλεύοντας σκληρά, ντόπιους και Μικρασιάτες προκειμένου να
δημιουργήσουν τη μαγιά για την εξασφάλιση των προς το ζειν.
Ο αμέσως επόμενος σταθμός του Μπάρμπα Αναστάση, ήταν η Ανάβυσσος. Πολιτογραφείται
μαζί με αρκετούς και φίλους του και από τότε παραμένει εκεί μέχρι τον θάνατο του.
Όμως ο πανέξυπνος “Τσαρικλής” στην καταγωγή Αναστάσιος Ρουμπεϊδης, εδώ στην Ανάβυσσο
δημιουργεί. Ανεξάρτητα από τη τέχνη του παπλωματά, καλλιεργεί τα κτήματα που του έχουν
παραχωρηθεί από το κράτος. Ακολουθώντας τους άλλους Αναβυσσιώτες, φυτεύει ελιές,
αμυγδαλιές και προπάντων δημιουργεί διάφορες ποικιλίες αμπελώνων στην ευρύτερη περιοχή!
Παράλληλα καλιεργεί κτήματα, από τα οποία εσοδεύει σιτάρι, κριθάρι, αρακά και κουκιά.
Ταυτόχρονα πριν από τον πόλεμο του ‘ 40 αλλά και μέχρι τις αρχές του 1943 διατηρεί παντοπωλείο
στην Πλατεία Ηρώων. Όμως η κατοχή θα τον αναγκάσει να το κλείσει όχι για άλλουςε λόγους,
παρά για ένα και μοναδικό. “Δεν άντεχα να κάνω τον μαυραγορίτη” έλεγε αργότερα.
Ο Αναστάσιος Ρουμπεϊδης είχε πέρα για πέρα ανθρώπινο πρόσωπο. Ήταν πραγματικός,
ήταν αληθινός. Δεν άλλαζε την καθημερινή του εικόνα για τίποτα. Καλόβολος, σεμνός και
φιλεύσπλαχνος. Εκείνο που τον έκανε να ξεχωρίζει ιδιαίτερα ήταν η εντιμότητα του. Είχε τη
φήμη δίκαιου και σωστού ανθρώπου. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντα του ήταν και η ιδιαίτερη
προσφορά του για τα κοινά. Άλλοτε σαν κοινοτάρχης και άλλοτε σαν απλός σύμβουλος βοήθησε
με τον τρόπο του και τις γνώσεις του, βάζοντας πολλά πετραδάκια στο οικοδόμημα που λέγεται
Κοινότητα Αναβύσσου.
Με την οικογένεια του ήταν καλός και στοργικός, καθημερινά αποδείκνυε την αγάπη και την
κατανόηση προς την γυναίκα και τα παιδιά του. Μάλιστα την εποχή εκείνη που ήταν δύσκολη
για σπουδές, ο Αναστάσιος Ρουμπεϊδης έστελνε τα παιδιά του να σπουδάσουν στην Αθήνα.
Έλεγε πάντοτε ότι τα παιδιά μας έπρεπε να μάθουν γράμματα και συμπλήρωνε: “Κάλλιο
σπουδαγμένα παιδιά παρά γελασμένα”
Ο Αναστάσιος Ρουμπείδης ήταν ένας από τους ανθρώπους που έγραψαν την δικιά τους
ανθρώπινη ιστορία. Μία ιστορία γεμάτη από καλοσύνη και ανθρώπινα αισθήματα. Έφυγε από
τη ζωή βέβαιος ότι επιτέλεσε το καθήκον του.
Εμείς οι νεότεροι θα τον έχουμε για παράδειγμα!
Αγγελής Χατζηκυριάκος
του Κανέλλου
Γεννημένος στα ηρωικά Βουρλά της Ιωνίας, της Μ. Ασίας το έτος
1893.
Τα παιδικά και τα εφηβικά του χρόνια τα έζησε στα Βουρλά. Οι
ηρωϊκοί κάτοικοι των Βουρλών είχαν περάσει τα πάνδεινα από τους
Τούρκους. Όταν μιλούσαν κρυφά στα σπίτια και τα στέκια τα Ελληνικά,
έλεγαν για τις ηρωϊκές πράξεις και τα κατορθώματα κάποιων γεναίων
Ελλήνων παλικαριών που δεν δίσταζαν να θυσιάσουν την ζωή τους την
ίδια, προκειμένου να σωθεί το γόητρο ή το δίκιο κάποιου αδικημένου
Έλληνα.
Με αυτές τις πράξεις και τα ακούσματα μεγάλωσε και γαλουχήθηκε ο
Αγγελής Χατζηκυριάκος. Με αυτές τις αρχές ανδρώθηκε και περίμενε
κάποτε το σύνθημα για την λευτεριά της Ιωνίας. Όμως άλλα πίστευαν
οι Έλληνες και άλλα μαείρευαν οι δήθεν “σύμμαχοι” μας Άγγλοι,
Γάλλοι, Ιταλοί κ.λ.π.
Έτσι ήρθε η Μικρασιατική καταστροφή και μαζί της ο αφανισμός των
Ελλήνων από την πέρα του αιγαίου πατρίδα μας.
Κυνηγημένος
και
ξεριζωμένος, έρχεται
στην Ελλάδα ψάχνοντας
να βρει την καινούργια
του πατρίδα. Μάλλονν
από σύμπτωση όπως
οι περισσότεροι, θα
καταλήξει στην όμορφη
αλλά ερημική τότε
Ανάβυσσο.
Είναι πολύ δύσκολα
τα
πρώτα
χρόνια
στην
Ανάβυσσο,
μόνο με πείσμα και
συνεχή
ακούραστο
αγώνα θα αρχίσει να
βλέπει τα πράγματα
πιο αισιόδοξα. Δούλεψε σκληρά όπως όλοι οι πρωτοπόροι,
μουσκέυοντας με τον ιδρώτα του και ποτίζοντας με το αίμα του την
άγονη Αναβυσσιώτικη γη. Και που δεν δούλεψε, ο υπερήφανος και
εργατικός αυτός Βουρλιώτης. Στα μεταλλεία της Γαλλικής εταιρείας
στην Καμάριζα. Την καλοκαιρινή περίοδο εργάστηκε στις Αλυκές
Αναβύσσου. Δούλεψε φτιάχνοντας καμίνια και παράγοντας εκλεκτή
πιοότητα κάρβουνου. Καλλιέργησε τα κτήματα που είχε πάρει από το
Ελληνικό Δημόσιο, σαν κληρούχος. Με λίγα λόγια δεν υπήρχε δουλειά
που να μην την είχε κάνει. Άνθρωπος έντιμος, εργατικός και δίκαιος,
αγωνιζόμενος πάντα για το δίκαιο των αδικημένων. Οι σχέσεις του με
τους ανθρώπους ήταν περισσότερο από φιλικές. Σαν άνθρωπος ήταν
δυναμικός, γεμάτος καλοσύνη και ανθρωπιά. Είχε μια καρδιά καρδιά
να χωρέσει όλο τον κόσμο.
Ο Αγγελής Χατζηκυριάκος είχε δημιουργήσει μία πολυμελή και
άριστη οικογένεια, η οποία μεγάλωσε σύμφωνα με τις Μικρασιάτικες
παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα των χαμένων πατρίδων.
Η κοπιαστική και επίμονη πορεία της ζωής του σταμάτησε ξαφνικά,
όταν πέθανε σε ηλικία δημιουργίας. Ήταν μεγάλο κτύπημα για την
οικογένεια του και τους φίλους του.
Ανεξάρτητα όμως, η κοινή ομολογία των ανθρώπων που τον γνώρισαν
λέει: “Θα μείνει στην μνήμη όλων, σαν ο καλός άνθρωπος, ο σωστός
συμπολίτης μας, και ο μεγάλος στην ψυχή και στα αισθήματα
Βουρλιώτης.”
Τα παιδιά του είναι άξιοι συνεχιστές του ονόματος του.
«ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»
της Marrie Pierr
Αγαπημένοι φίλες και φίλοι καλή εβδομάδα.
Στα πλαίσια της νέας μας στήλης «Η συνέντευξη του
μήνα» που εγκαινιάστηκε πριν τρεις μήνες στην ομάδα
Εθελοντών στο Δήμο Σαρωνικού, σας παραθέτουμε
την συνέντευξη της συντονίστριάς μας κ. Αναστασίας
Ιωαννίδου με τίτλο:
«ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»
Ερ. Αναστασία, τελευταία ακούμε για την «Πράσινη
Κυριακή». Τι σημαίνει για εσάς η “Πράσινη Κυριακή”?
Απ. Κατ’αρχάς ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου
δίνετε να μιλήσω για ένα όνειρό μου που γίνεται
πραγματικότητα όπως είναι και ο τίτλος της σημερινής
μας κουβέντας. “Πράσινη Κυριακή” σημαίνει μια
δράση για το περιβάλλον, απόλαυση της φύσης και
επιμόρφωση.
Ερ. Γιατί την ονομάσατε “Πράσινη”?
Απ. Όταν μιλάμε για τη φύση στο νου μου έρχονται
πολλά χρώματα. Το πράσινο και το μπλε, είναι αυτά
που με εμπνέουν και με ξεκουράζουν παρότι συχνά
θα με δείτε να φοράω και πορτοκαλί, το χρώμα του
Εθελοντισμού. Το πράσινο έχει σχέση με τη φύση, τα
δέντρα, τη βλάστηση και το μπλε με τη θάλασσα και
τον ουρανό. Όλα αυτά που μας δίνουν ζωή.
Ερ. Τι σας ενέπνευσε?
Απ. Από τότε που ήμουν παιδί και ζούσα στο εξωτερικό,
στο σχολείο αλλά και με τους γονείς μου είχαμε ορίσει
μια μέρα το μήνα να την περνάμε στη φύση και να
απολαμβάνουμε τις ομορφιές της. Τα χρόνια πέρασαν
και συνέχισα να κάνω το ίδιο και με το γιό μου. Στις
εξορμήσεις μας με θλίψη έβλεπα να καταστρέφονται
πανέμορφα μέρη τα οποία θα έπρεπε όλοι να
διαφυλάξουμε αφού αυτό είναι το σπίτι μας. Στην
πορεία και αφού είχα ξεκινήσει να ασχολούμαι με τον
Εθελοντισμό αλλά και ως εκπαιδευτικός, αποφάσισα να
ασχοληθώ με τρεις άξονες δράσης.
«Άνθρωπος – Περιβάλλον – Ζώα»
Έτσι λοιπόν έχοντας δημιουργήσει την ομάδα «Νέοι
Εθελοντές σε Δράση» δειλά δειλά κάναμε τα πρώτα
μας βήματα.
Ερ. Πότε ξεκίνησε η ιδέα της “Πράσινης Κυριακής“?
Απ. Φέτος ξεκίνησα επίσημα την ιδέα της «Πράσινης
Κυριακής» η οποία εκτιμήθηκε από την “Ενότητα
Σαρωνικού” και από τη MEDASSET ως μία πολύ καλή
πρόταση και ελπίζω να εμπνεύσουμε και άλλους να
υιοθετήσουν την “Πράσινη Κυριακή” η οποία μπορεί
πραγματικά να φιλοξενήσει πολλές δράσεις.
Ερ. Γνωρίζουμε την » Ενότητα Σαρωνικού » αλλά τι
είναι η MEDASSET ?
Απ. Είναι μία Μη Κυβερνητική Οργάνωση προστασίας
της θαλάσσιας χελώνας.
Ερ. Κατάλαβα… Πράσινο και μπλε…
Απ. Ακριβώς!!! Σε αυτό εδώ το σημείο θα ήθελα
να σας πω ότι η «Πράσινη Κυριακή» στηρίζεται
σε καλές συνεργασίες με Συλλόγους, Κοινότητες,
Δήμους, Ομάδες και Ενεργούς Πολίτες. Επίσης όσο
πιο πολλά μέρη καθιερώσουν την “Πράσινη Κυριακή”
( η οποία είναι η τρίτη Κυριακή κάθε μήνα ) κάθε
ευαισθητοποιημένος πολίτης θα μπορεί να συμμετέχει
όπου και αν βρίσκεται.
Ερ. Καταλαβαίνω από αυτά που μας είπατε ότι οι
δράσεις σας έχουν αρχίσει εδώ και καιρό. Πότε
ακριβώς ξεκίνησε η “Πράσινη Κυριακή” στην περιοχή
σας και με ποιές δράσεις?
Απ. Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο στην παραλία του Αγίου
Νικολάου
Αναβύσσου με μια περιβαλλοντική και εκπαιδευτική
δράση όπου μάθαμε για τα φυτά που φύονται στην
περιοχή του υγροβιότοπου από τον κ. Δημήτρη
Κλούρα. Kαθαρίσαμε τον υγροβιότοπο την παραλία και
το βυθό με συμμετοχή των κατοίκων της περιοχής των
«Νέων Εθελοντών σε Δράση» των καταδυτικών ομάδων
«Deree-The American College of Greece» και «Diving
Store – Λαγονήσι», «Ενότητα Σαρωνικού» αλλά και
φίλων από άλλες ομάδες.
Συνεχίσαμε τον Νοέμβριο πάλι στον Άγιο Νικόλαο
Αναβύσσου με καθαρισμό της παραλίας και συμμετοχή
κατοίκων και ομάδων.
Τον Δεκέμβριο φτιάξαμε σαπούνι με το «Soap for all»
από χρησιμοποιημένο ελαιόλαδο και το δωρίσαμε σε
οικογένειες που έχουν ανάγκη. Μάθαμε έτσι άλλον ένα
τρόπο πως να προστατεύουμε τον υδροφόρο ορίζοντα.
Η δράση μας αυτή ήταν Εκπαιδευτική – Περιβαλλοντική
– Κοινωνική.
Τον Ιανουάριο σειρά είχε η Σαρωνίδα. Καθαρίσαμε
την παραλία, το βυθό και το αγαπημένο σε όλους μας
μονοπάτι. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
«Νέοι Εθελοντές σε Δράση», Κοινότητα Σαρωνίδας,
«ΝΟΣ», «Πολιτιστικός Σύλλογος Σαρωνίδας», «WIGS»,
«Ib»,» Diving Store», «Sanitas», «Ενότητα Σαρωνικού»
όπου μας τιμά με τη μόνιμη συνεργασία της, κάτοικοι,
φίλοι, ομάδες και εκπρόσωποι συλλόγων.
Ερ. Πόσα χρόνια κατοικείτε στην Σαρωνίδα?
Απ. Ζούμε με την οικογένειά μου στη Σαρωνίδα 25
χρόνια.
Ερ. Κλείνοντας την κουβέντα μας θα ήθελα να σας
ευχαριστήσω για τον χρόνο σας και τις πληροφορίες
που μας δώσατε και να σας ρωτήσω τι θα θέλατε να
πείτε στους συμπολίτες μας?
Απ. «Volunteer time» και απολαύστε τον όμορφο
Δήμο Σαρωνικού, διατηρώντας τον και ομορφαίνοντάς
τον. Σας περιμένουμε όλους στην επόμενη δράση
μας τον Φεβρουάριο όπου θα ανακοινωθεί σε λίγες
μέρες η περιοχή. Ειδικά και κατ’ εξαίρεση για το μήνα
Απρίλιο η “Πράσινη Κυριακή“ θα είναι στις 26 Απριλίου
συμμετέχοντας όλοι στην Πανελλαδική Δράση του
“Let’s Do it Greece”. Σας ευχαριστώ πολύ.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑΣ
Από την ετήσια εκδήλωση,
που
πραγματοποιήθηκε
στις 14 Δεκέμβρη 2014,
στο Τέννις Club. Mε την
παρουσία του Δημάρχου
Σαρωνικού,
Δημοτικών
Συμβούλων. Φίλοι και μέλοι
του συλλόγου, βρήκαν
ευκαιρία
συνάντησης,
ανταλλαγής απόψεων και
διασκέδασης.
Απεβίωσε σε ηλικία 62 ετών
οπαπα-Δημήτρης Λαμπρόπουλος, εφημέριος του Ιερού
Ναού της Αγίας Ειρήνης στην Παλαιά Φώκαια μετά από άνιση μάχη, που
έδωσε με περίσσειο σθένος, με την ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε τα
τελευταία χρόνια.
Ο λόγος του, αυθόρμητος και πηγαίος πάντα, κατάφερνε να ενδυναμώσει
και να αγγίξει με τη λιτότητά του κάθε άνθρωπο. «Ωχ καημένε, προχώρα...»
φωτο Ευαγ. Γούλας
πόσες, αλήθεια, φορές το είχα ακούσει! Η τελευταία μας συνάντηση, εντελώς τυχαία, ήταν τον
περασμένο Σεπτέμβρη. Η φωνή του σταθερή, για να «σκεπάζει» τον πόνο... Τα λόγια του, ωστόσο,
αποκάλυπταν την πορεία που διαισθανόταν πως ακολουθούσε! «Προχώρα εσύ, ξέρεις!», μου είπε
προσφέροντάς μου ένα κομμάτι φανουρόπιτας και κοιτώντας με στα μάτια με πολύ νόημα!
Η εξόδιος ακουλουθία έγινε την Κυριακή 25 Γενάρη. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει!
μην δραπετεύουμε απ’ τη
ζωή».
Δυστυχώς όμως «ο κόσμος
και μια αίθουσα εγκαταλελειμένη
ξεγελιέται πάντα απ’ τα
και «άχρηστη», εδώ και χρόνια.
στολίδια» και ενώ, όπως
αναφέρει ο Ρουσσώ «οι
Γράφει η Ζαχαρώ Φρατζέσκου
δικοί μας πολιτικοί μιλούν μόνο για εμπόριο και
Ξεκαθαρίζω τα πράγματα, πριν χρήμα, οι αρχαίοι πολιτικοί μιλούσαν αδιάκοπα
μπω στο θέμα: Δεν είμαι υπέρ της λιτότητας, για ήθη και αρετή».
γιατί πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα Πράγματι δεν έχουμε συνείδηση ότι « η
στη στέγη, στην τροφή, στη μόρφωση, στην λογοτεχνία και οι ανθρωπιστικές γνώσεις, η
υγεία, στην ψυχαγωγία. Ίσως τώρα πια, είμαι κουλτούρα και η παιδεία, τρέφουν τις ιδέες της
υπέρ της λιτότητας και της αχρηστίας αγαθών δημοκρατίας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης,
που δυστυχώς μέσα από μια πλύση εγκεφάλου της ισότητας, της ανοχής, της αλληλεγγύης, του
μάθαμε να μας είναι απαραίτητα και χωρίς κοινού καλού».
αυτά να μην μπορούμε να ζήσουμε. Είμαστε Για τούτο το 1848 ο Βίκτωρ Ουγκό έλεγε:
όλοι θύματα της καταναλωτικής κοινωνίας, της «Οι περικοπές που προτείνονται στον ειδικό
αλόγιστης σπατάλης που τώρα καλούμαστε να προϋπολογισμό για τις επιστήμες, τα γράμματα
την ξεμάθουμε, του πλουτισμού με άχρηστα και τις τέχνες είναι αρνητικές γιατί..... ο
πράγματα. Και αλήθεια γεννιέται το ερώτημα: τι μεγαλύτερος κίνδυνος της σημερινής κατάστασης
είναι η αμάθεια. Η αμάθεια περισσότερο κι απ’
είναι άχρηστο και τι χρήσιμο σε τούτη τη ζωή.?
Αφορμή για τις σκέψεις αυτές, εκτός από την αυτήν την ίδια την φτώχεια. .... Θα έπρεπε να
σκληρή καθημερινότητα, μου έδωσε ένα μικρό δώσουμε λεφτά για να ανάψουμε τα μυαλά...»
βιβλίο « οδηγό σ αυτή τη ζωή τη ρημαγμένη Και ο Ν. ΄Ορντινε προσθέτει: Θάπρεπε να
από την κρίση, από τα άγχη της αποδοτικότητας πολλαπλασιάσουμε τα σχολεία, τις βιβλιοθήκες,
και της αποτυχίας» το βιβλίο του Νούτσιο τα μουσεια, τα θέατρα, τα βιβλιοπωλεία,
΄Ορντινε,(εκδόσεις
ΑΓΡΑ,
μετ.Ανταίος τους τόπους μελέτης και ψυχαγωγίας για
Χρυσοστομίδης) με τίτλο: «Η χρησιμότητα του τα μικρά παιδιά, τους τόπους ανάγνωσης
για τους μεγάλους, όλες τις οργανώσεις,
άχρηστου».
Θα
παραθέσω
κάποιες όλους τους θεσμούς με τους οποίους οι
παραγράφους
για να γίνω αντιληπτή: άνθρωποι προβληματίζονται, μορφώνονται,
Ο συγγραφέας στο βιβλίο του, αναφέρεται συγκεντρώνονται΄για να γνωριστούν καλλίτερα,
στον Ιονέσκο, που γράφει: «Παρατηρήστε τον να μάθουν κάτι, όπου γίνονται καλλίτεροι με μια
κόσμο να τρέχει πολυάσχολος στους δρόμους. λέξη. Θα έπρεπε να μπει παντού το φως στο
Δεν κοιτάζουν ούτε δεξιά, ούτε αριστερά, πνεύμα των ανθρώπων, διότι είναι λόγω του
ανήσυχοι, με τα μάτια καρφωμένα στο έδαφος, σκότους που χανόμαστε».
σαν σκυλιά. ..... καλύπτουν την διαδρομή Αλήθεια, πόσες φορές σκεφθήκαμε άραγε ότι
μηχανικά, σ όλες τις μεγάλες πόλεις του κόσμου στον τόπο μας δεν υπάρχει μια βιβλιοθήκη,
αυτό συμβαίνει. Ο σύγχρονος άνθρωπος, ο ένα μουσείο, πόσοι απο μας γνωρίζουν
οικουμενικός, ο πολυάσχολος, που δεν έχει την ιστορία της περιοχής μας που χιλιάδες
χρόνο, που είναι φυλακισμένος απ’ την ανάγκη, επισκέπτες έρχονται απ΄όλον τον κόσμο για
που δεν κατανοεί πως κάτι (απ αυτά που να την γνωρίσουν? Μήπως κι όλ’ αυτά είναι
κυνηγάει) μπορεί να μην είναι χρήσιμο....». άχρηστα? Μάλλον όχι. Απλά ξεχασμένα, μέσα
Σ αυτά ο Ν. ΄Ορντινε σμπληρώνει: στην τύρβη της κρίσης και της καθημερινότητας.
«Προκαλεί θλίψη να βλέπει κανείς άντρες και Μ αυτές τις σκέψεις, εδώ στην Παλαιά Φώκαια,
γυναίκες με το βλέμμα στραμμένο μόνο στο κάποιοι άνθρωποι που αγαπάμε τη γνώση και
κέρδος και στο χρήμα, να μην βλέπουν την χαρά τις τέχνες και πιό συγκεκριμένα τα μέλη της
ζητήσαμε από τον
των μικρών καθημερινών γεγονότων : ένα δειλινό, «ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»
ένα έναστρο ουρανό, την τρυφερότητα ενός Δήμο, μια εγκαταλελειμένη από το 1996 και
φιλιού, ένα λουλούδι που ανοίγει, μια πεταλούδα «άχρηστη» αίθουσα κάτω από το θέατρο στο
που πετάει, το χαμόγελο ενός μικρού παιδιού. Λιμάνι (ευτυχώς που έγινε κι αυτό, πριν είκοσι
Γιατί συχνά η μεγαλωσύνη υπάρχει στα πιό απλά χρόνια, για να αποδειχθεί πόσο χρήσιμο είναι).
πράγματα» (αυτά που θεωρούμε άχρηστα). Για να μετατρέψουμε αυτήν την αίθουσα σε
Η μεγαλωσύνη υπάρχει επίσης στις τέχνες, γιατί μια μικρή βιβλιοθήκη, σ έναν τόπο μάθησης
όπως έλεγε ο Γκωτιέ: «Η τέχνη είναι αυτό που και ψυχαγωγίας με την έννοια της αγωγής της
περισσότερο μας παρηγορεί στη ζωή. Η τέχνη ψυχής, σ έναν χώρο που θα αξιοποιήσουμε
και η γνώση είναι αυτές που μας βοηθούν να κάθε «άχρηστο» που τόχουμε ξεχασμένο στα
ντουλάπια μας (βιβλία, φωτογραφίες, μουσικές,
γίνουμε καλλίτεροι άνθρωποι».
Αλήθεια ας σκεφτούμε την ευχαρίστηση που ενθυμήματα από το παρελθόν κ.α.) και κεί
νοιώθουμε όταν χορεύουμε, όταν ακούμε ελπίζουμε να οργανωθούμε ώστε να συζητάμε,
μουσική ή όταν τραγουδάμε όλοι μαζί, όταν να «μαλώνουμε» αλλά και να φιλιώνουμε
καλλίτεροι άνθρωποι.
επισκεφθούμε
μια
έκθεση
ζωγραφικής, για να γινόμαστε
απολαύσουμε ένα θεατρικό έργο, ή όταν Ευτυχώς η Δημοτική μας Κοινότητα και ο
διαβάσουμε ένα ποίημα, έστω τεσσάρων στίχων Δήμαρχος αποδέχθηκαν θερμά την πρότασή
που μας θύμισε μιαν αγάπη, μια πατρίδα, μια μας γι αυτό ζητάμε από τους συμπολίτες μας να
προσπαθήσουμε να την υλοποιήσουμε όλοι μαζί
θάλασσα.....
«Η ποίηση και η λογοτεχνία» λέει πάλι ο και ίσως να καταλάβουμε ότι δεν χρειάζονται
Ιονέσκο, «είναι η ανάγκη να φανταζόμαστε, πολλά για να ανοίγει το μυαλό μας και να
να δημιουργούμε και είναι βασική όσο και η απολαμβάνουμε τις χαρές της ζωής. Εκείνες τις
ανάγκη να αναπνέουμε. Ανάσα σημαίνει ζωή, να ξεχασμένες, μα τόσο χρήσιμες και ανθρώπινες.
«Η χρησιμότητα του άχρηστου»
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015 και ώρα 11:00 στην
αίθουσα
πολλαπλών χρήσεων του δημοτικού σχολείου
Π.Φώκαιας,
οι παραλιακοί Σύλλογοι του δήμου
Σαρωνικού,διοργανώνουν
ενημερωτική Ημερίδα με θέμα “ ΤΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΌ “.
Έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν οι: Η
Περιφερειάρχης Αττικής κ.Δούρου,
και οι αντιπεριφερειάρχες Ανατολικής Αττικής και
Πειραιώς κ.κ Φιλίππου και
εκπρόσωπος ΕΥΔΑΠ και ειδήμονες τεχνοκράτες
από την Πανεπιστημιακή κοινότητα.
Γράφει ο Κώστας Γ. Μωυσίδης
Mωραίνουν οι πολιτικοί λαόν
ον βούλονται απολέσαι....
Δώσ’τα όλα οι μεν, δεν έχω να χάσω τίποτα οι δε.
Κάπως έτσι, απλά, χωρίς ιδεολογίες και σαφείς
πολιτικούς προσανατολισμούς, με μότο την άποψη
πως για όλα φταίνε οι άλλοι, αγγίξαμε ακόμα και τα
άκρα, φλερτάροντας με αρρωστημένες μάλλον τάσεις του καιρούέτσι τουλάχιστον θέλουμε να πιστεύουμε- παρά με παγιωμένες
αντιλήψεις. Και λέω, θέλουμε να πιστεύουμε, γιατί, πράγματι, δεν
είναι εύκολο να αποδεχθούμε πως η χώρα που πολέμησε όσο καμιά το
φασισμό ξέχασε μονομιάς τις συμφορές της και προσπέφτει ικέτισσα
στο βωμό του ζητώντας να βρει σ’αυτόν το έλεος και τη σωτηρία.
Και επανέρχομαι στις αρχικές μου σκέψεις και προβληματισμούς.
Τελικά, ποια πολιτική θα ονομάζαμε σωστή; Ποια πολιτική θα
κατάφερνε να συσπειρώσει όλους τους πολίτες, να τους στρέψει στο
δρόμο της δημοκρατίας καταλαγιάζοντας τα κομματικά πάθη και
τις αντεκδικήσεις, αλλά και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για μια
οικονομική ανεξαρτησία; Κατά την ταπεινή μου γνώμη, τα δυο κύρια
χαρακτηριστικά της θα ‘πρεπε να είναι η δέσμευση για τη διαχείριση
των οικονομικών μέσα από μια ισορροπία εσόδων-εξόδων και μια
νομοθεσία που θα εξασφάλιζε το δίκαιο για όλους τους πολίτες
αδιακρίτως. Με πιο απλά ελληνικά «Μέτραγε
τα έξοδά σου
κατά το εισόδημά σου για να ζεις ευτυχισμένος κι
απ’ τον κόσμο παινεμένος». Μπορούν, όμως, άραγε αυτό να
το πετύχουν άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους,
που δεν μπορούν να διαχειριστούν καν τα οικονομικά του οίκου τους
και που πατούν στο επιμελώς διαμορφωμένο χαμηλό επίπεδο και
ανύπαρκτο δημοκρατικό αίσθημα του εκλογικού σώματος, για να
περάσουν την πόρτα της Βουλής;
Ακούσαμε πάλι και τι δεν ακούσαμε. «Θα είμαστε μια κυβέρνηση για
το 99% του λαού και άλλα πολλά...». Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι το
1%. Κρεμάστε το τότε να σωθούμε! «Προέχει η σωτηρία της χώρας,
η παραμονή στη Ευρώπη...». Σε ποια Ευρώπη αλήθεια; Αυτήν την
Ευρώπη οραματίστηκαν όσοι συνέλαβαν την ιδέα της ενοποίησης;
Πού είναι η Ευρώπη της ισοτιμίας, της ισότητας και των δημοκρατικών
θεσμών; Γιατί κανείς μας δεν μπορεί να δει μια οικονομία που θα
οργανωνόταν, σύμφωνα με τις αρχικές διακηρύξεις, γύρω από τον
άνθρωπο;
Και πάμε στο διόλου ανεύθυνο εκλογικό σώμα που δικαίως
μεταξύ των πολλών για τα οποία παραπονείται είναι κι ο ΕΝΦΙΑ.
Δυσβάστακτο, αλήθεια! Έχει αναρωτηθεί, όμως, κανείς από όλους
αυτούς πώς άνθρωποι που πριν 20 χρόνια δεν είχαν να φάνε βρέθηκαν
σήμερα με 5.000 ευρώ ΕΝΦΙΑ, ήτοι περίπου 10 ακίνητα; Και σίγουρα
δεν μπορεί να υπάρξει χώρα χωρίς φόρους, ωστόσο, στο χέρι μας
είναι να υπάρξει χώρα με νόμους που δε θα μεγεθύνουν, αλλά θα
συρρικνώνουν τις ανισότητες μεταξύ των πολιτών, αναδεικνύοντας
όσους μοχθούν και κοπιάζουν καθημερινά και όχι όσους
εθελοτυφλούν μπροστά στην κοινωνική αδικία, γιατί συνήθισαν να
προέχει το προσωπικό τους δίκιο.
Σάντσο, βλέπεις τους ανεμόμυλους;
Της Δήμητρας Κατραμάδου
Για οικονομία λόγου, θα μπω κατ΄ευθείαν στο θέμα: Θα ήθελα πραγματικά
να είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον υπουργό Οικονομικών, κ. Γιάνη
Βαρουφάκη, και να τον ρωτήσω ποιος ή ποια αποτελούν το πρότυπό
του. Υποψιάζομαι όμως ότι θα δυσκολευόταν να μου απαντήσει καθώς
λίγο πολύ, όλοι μας έχουμε κάποιον βαθμό σεμνότητας και βέβαια δεν
είναι εύκολο να ομολογήσουμε ότι το πρότυπό μας δεν είναι άλλο παρά ο εαυτός μας!
Ισως βγάζω ένα εντελώς αυθαίρετο συμπέρασμα – από ψυχολογία, ερασιτέχνης…- όμως
το γεγονός ότι ο κ. Γιάννης Βαρουφάκης προσδιορίζει τη μοναδικότητά του αφαιρώντας
ένα «ν» από το μικρό του όνομα για να γίνει «Γιάνης,» με…ζορίζει. Ναι, με ζορίζει… Κάπως
έτσι, όπως «ζόρισε» τους Ευρωπαίους αξιωματούχους με τους οποίους συναντήθηκε
την πρώτη εβδομάδα του ως υπουργός μας των Οικονομικών*, η άνεση, η χαλαρότητα,
η οικειότητα, η «φροντισμένη ατημελησία,» η λανθάνουσα αυτοπεποίθηση και η
άγνοια βασικών κανόνων καλής συμπεριφοράς που επέδειξε… για να μην μιλήσω για
πρωτόκολλο. Μία ημέρα όμως πριν συναντηθεί με τον Γερμανό ομόλογό του, κατέληξε
να του στείλει ένα μήνυμα αναγνωρίζοντάς τον ως εμπνευστή της ευρωπαϊκής ιδέας, που
επίσης υποψιάζομαι ότι μάλλον εξερέθισε παρά εξευμένισε τον κ. Σόιμπλε.
Από κοντά, στην περιοδεία στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ο Σάντσο Πάντσα, ο επίσης
ακαδημαϊκός Ευκλείδης Τσακαλώτος, υπεύθυνος για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις της
χώρας, τον οποίο δεν είδαμε να λέει κουβέντα! Ποιος άλλος θα μπορούσε να μιλήσει
άλλωστε, όταν ο μοναδικός «Γιάνης» είναι παρών; Ελπίζω κι εύχομαι πραγματικά, ότι δεν
θα υπάρξουν γεγονότα στη χώρα, που θα μετατρέψουν την παρουσία του σε απουσία…
γιατί αυτό θα σήμαινε ότι όλοι θα είχαμε βιώσει μια ίσως ανεπανόρθωτη καταστροφή…
Εχοντας διατυπώσει αυτές μου τις σκέψεις, γνωρίζω ότι θα έρθω σε αντιπαράθεση με
πολλούς φίλους και φίλες, που πραγματικά αγαπώ κι εκτιμώ. Ελπίζω να εκτιμήσουν
και εκείνοι/ες το θάρρος έκφρασης της γνώμης μου, η οποία διαμορφώθηκε από την
πρώτη στιγμή που είδα τον υπουργό να κάνει χειραψία με ξένο αξιωματούχο (τον κ.
Ντάισενμπλουμ συγκεκριμένα) με το δεξί φυσικά, αλλά κρατώντας το αριστερό χέρι
στην τσέπη…ο συμπαθής Ευκλείδης παρακάμφθηκε πλήρως ήδη, από εκείνη την ημέρα,
ακολουθώντας στην σκιά του υπουργού του…
Δεν θα μείνω όμως σε αυτά, τα των έλλειψης καλών τρόπων – αστικών, είναι αλήθεια -,
ούτε ενδυματολογικών επιλογών… Θα σας μιλήσω για τις οικονομικές προτάσεις του κ.
Βαρουφάκη, όπως τις διατύπωνε πριν και μετά τις εκλογές, προτάσεις τόσο εντυπωσιακές
για τον πολύ κόσμο όσο και «δημιουργικές» για τους έχοντες γνώση όχι μόνον της
οικονομικής επιστήμης και θεωρίας αλλά και της εφαρμογής τους στην πράξη. Και αυτό
το «δημιουργικές» αποτελεί σαφή αναφορά σε έννοιες όπως η «δημιουργική λογιστική,»
η «δημιουργική δικηγορία,» η «δημιουργική μαγειρική,» που είτε ενθουσιάζουν και σε
βγάζουν από τη δύσκολη θέση, είτε καταλήγουν σε παταγώδη αποτυχία. Μέσος δρόμος
δεν υπάρχει όταν είσαι δημιουργικός! Τα δίνεις όλα, αλλιώς είσαι κοινός… Ελα όμως, που
ο αμφιλεγόμενος προσδιορισμός «δημιουργικός/η/ο» αποτελεί εύρημα των τελευταίων
ετών εκτός μίας περίπτωσης ίσως, αυτής του αγγλισμού «δημιουργική γραφή» (creative
writing), που ήρθε να αντικαταστήσει – ως όρος – την ωραία και απλή λέξη «λογοτεχνία.» Εξ’
ου και ο δικός μου συνειρμός, που άρχισε από τον συμπαθή επαναλαμβάνω «ακόλουθο»
του - με ένα «ν» -, «Γιάνη,» τον κ. Τσακαλώτο, τον Σάντσο, που σε δεύτερο τόνο ήρθε να
μου ολοκληρώσει την εικόνα…μα βέβαια, ο δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα…αυτοί οι
δύο πηγαίνουν μαζί, σκέφτηκα…Κι ελπίζω, πραγματικά ελπίζω, ότι ο κ. Βαρουφάκης, αν
δεν το έχει διαβάσει, θα αναζητήσει τώρα το βιβλίο των παιδικών μας χρόνων…«Ο Δον
Κιχώτης!» Απ’ ό,τι θυμάμαι, Εκδόσεις Αγκύρας…Λογοτεχνία, όχι δημιουργική γραφή…
Το άρθρο γράφθηκε στις 4 Φεβρουαρίου, πριν από τη συνάντηση του κ. Βαρουφάκη με τον κ.
Σόιμπλε
Ο θρησκευτικός φανατισμός έχει μια πολύ πιο «αξιοπρεπή» δικαιολογία μιας κτηνωδίας. Αν είμαι ασκήσω πάνω σε έναν άμαχο, πολεμώ για την ηδονή της
ενδιαφέρουσα πορεία στην ιστορία. Ενώ συχνά κτήνος είναι καλύτερα να ισχυριστώ ότι τουλάχιστον τυφλής βίας, για την ηδονή της εκδίκησης, τελικά πολεμώ
διαγνώνεται, στην πραγματικότητα σε ελάχιστες έγινα κτήνος για ένα υψηλό Ιδανικό - και μάλιστα έναν για μια αυτοικανοποίηση». Για αυτούς τους λόγους
περιπτώσεις ήταν πραγματικά παρών σε μια σφαγή. Με θεό- παρά από κενοδοξία. Ακόμα και στη Δικαιοσύνη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι όλοι αυτοί οι τυπάδες,
άλλα λόγια δεν είμαι σίγουρη αν όλες οι σφαγές που η βια η υποκινούμενη από το θρησκευτικό φρόνημα που ζουν σε ευρωπαικές πρωτεύουσες ή στα βάθη της
έχουν γίνει ιστορικά στο όνομα μιας θρησκείας, είχαν προκαλεί συμπάθεια: « ΟΚ, του άνοιξα το κεφάλι κύριε Μ. Ανατολής και που σκορπούν τον τρομο στο όνομα
όντως ως κινητήρια δύναμη το πάθος του θρησκεύειν. πρόεδρε, αλλά κι αυτός μου πρόσβαλε τα όσια και τα μιας τζιχάντ αλ-σάιφ (επιβολής της πίστης δια της βίας)
Αναγνωρίζω ότι αυτή η άποψη ακούγεται εκτός τόπου Ιερά μου!!!» Στην πραγματικότητα λοιπόν δεν είναι η είναι θρησκευόμενοι μουσουλμάνοι από εκείνους που
και χρόνου, αλλά ειλικρινά δε νομίζω ότι μια
λιώνουν τα γόνατά τους στο χαλί της προσευχής
θρησκεία έχει τη δύναμη να ποδηγετήσει έναν
και παγώνουν στον ήχο της φωνής ενός ιμάμη που
άνθρωπο ως το φόνο, αν προηγούμενα η πολιτική
μελετούν το Κοράνι, και στερούνται τη ζωή τους
Θρησκευτικός φανατισμός ή κάτι άλλο;
δεν έχει διαμορφώσει τις συνθήκες. Ακόμα και
για το Ιδανικό τους. Αν το πιστέψω αυτό, ίσως να
ΓΡΑΦΕΙ Η ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ
οι Σταυροφορίες, που ιστορικά έχουν τον τίτλο
αρχίζω να πείθομαι ότι και ο Πάπας Αλέξανδρος
θρησκευτικών εκστρατειών, στην πραγματικότητα
Βοργίας υπήρξε τελικά ένας καλός και θερμός
ήταν βαθύτατα πολιτικές και η θρησκεία έπαιζε το αγάπη προς τα όσια
χριστιανός!!! Όχι, αυτοί οι άνθρωποι που αιματοκυλούν
ρόλο της αφορμής, ποτέ όμως της αιτίας. Ακόμα και και τα Ιερά που ωθεί
διάφορες γωνιές του πλανήτη δεν υποκινούνται απο
ο θρίαμβος του Ηράκλειτου να ανακτήσει τον Τίμιο το χέρι προς τη βία,
το πάθος τους για τη θρησκεία τους όπως θέλουν να
Σταυρό που είχαν πάρει ως λάφυρο οι Πέρσες, ήταν το αλλά η ανάγκη για
μας πείσουν αλλά από άλλα κίνητρα που μόνο αν τα
έπαθλο της νίκης μετά από μια μακρόχρονη σύγκρουση α υ τ ο ι κα ν ο π ο ί η σ η .
αναζητήσουμε ίσως μπορέσουμε να βρούμε το αντίδοτο.
για την πολιτική και στρατιωτική εξουσία ανάμεσα Στα μυαλά των ηγετών ο θρησκευτικός πόλεμος είναι Δεν είναι μουσουλμάνοι που χτυπούν απίστους και μόνο
στον Βυζαντινό Αυτοκράτορα και στον Χορσόη. Δεν μόνο παιχνίδι ανθρώπινης εξουσίας, μια ιδανική θεωρία αν δούμε κάτω από το μανδύα τους ίσως μπορέσουμε
υπάρχει θρησκευτικός πόλεμος που έγινε για τη δόξα για να αρθούν οι αντιδρασεις και οι αντιστάσεις. Γι’ να μάθουμε την αλήθεια γι’ αυτούς: τι εξυπηρετούν,
ενός Θεού, αλλά υπάρχουν πόλεμοι που έγιναν για την αυτό το λόγο ο θρησκευτικός φανατισμός συνεχίζει να ποιόν υπηρετούν, ποιος τους χρηματοδοτεί, τελικά
δόξα ανθρώπων με αφορμή τη δόξα του Θεού. Κοινώς, προκαλεί αιματοχυσίες ακόμα και στον 21ο αιώνα, όταν ποιο στόχο έχουν. Αν τους δούμε μόνο ως θρησκευτικά
ο Θεός υπήρξε ανέκαθεν ένα ισχυρό διαφημιστικό θα έπρεπε ήδη να έχουμε ξεκαθαρίσει τις σχέσεις μας φανατισμένους, δε νομίζω ότι θα καταφέρουμε να
τρικ για έναν πόλεμο, ΠΟΤΕ όμως η απόλυτη αιτία με το Θείο και το ρόλο του στις φιλοδοξίες μας. Και μόνο τους αποδυναμώσουμε, γιατί η δύναμή τους πρέπει να
του. Ο λόγος είναι απλός: κανένας άνθρωπος δεν έχει το γεγονός ότι το λάβαρο μιας επίθεσης κατά αμάχων κρύβεται πίσω από τη θρησκεία τους – όσο φανατικά
καταφέρει να λατρέψει κάτι τόσο Άυλο και απόμακρο είναι τόσο προκλητικά θρησκευτικό αποδεικνύει ότι το κι αν λένε ότι την υπηρετούν. Όσο κι αν προσπαθώ,
σε τέτοιο βαθμό που να δολοφονεί για το χατήρι του. λάβαρο είναι ψεύτικο και ότι πίσω από την ιδέα του αδυνατώ να διαγνώσω τα θρησκευτικά κίνητρα τούτης
Μπορεί να δολοφονήσει για ένα σωρό λόγους όχι «πολεμάω για έναν Θεό» υπάρχει μόνο μια αλήθεια: της τρέλας. Αντίθετα μπορώ να διακρίνω μια σειρά από
όμως για ένα Θεό. Απλά ο Θεός αποτελεί ιστορικά την «Πολεμάω για την ηδονή της εξουσίας που μπορώ να κίνητρα, όλα βαθύτατα πολιτικά, βαθύτατα γήινα...
Στον πραγματικά κατάμεστο χώρο του Μηχανουργείου,
σ’ένα εξαιρετικά συγκινητικό και ζεστό κλίμα,
πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου
Σύλλογο
Μικρασιατών
Κωνσταντινουπολιτών Λαυρεωτικής
η παρουσίαση του βιβλίου
της συμπολίτισσάς μας και
μικρασιάτισσας στην καταγωγή
Βάντας Παπαϊωάννου-Βουτσά με
τίτλο
από
το
«...μύριζε γαζία».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τον πρόεδρο του συλλόγου,
κο Μίμη Δεληγιάννη, που καλωσόρισε τους
παρευρισκομένους, και συνεχίστηκε με την κα. Σοφία
Νεράντζη, μέλος του Δ. Σ του συλλόγου, η οποία,
παρουσιάζοντας τη συγγραφέα, αναφέρθηκε στη
μικρασιατική της καταγωγή, στα παιδικά της χρόνια
στο Λαύριο, στις σπουδές της και στο διορισμό της
στην Κομοτηνή, γεγονός που καθόρισε την οικογενειακή
και μετέπειτα επαγγελματική της πορεία, τονίζοντας,
παράλληλα, τη συνεχή εκπαιδευτική επιμόρφωση της
συγγραφέως με στόχο την άρτια και ελκυστική για τους
μαθητές διδασκαλία των μαθημάτων της.
Ακολούθησε ένα βίντεο-αφιέρωμα στα παιδικά και
νεανικά χρόνια της συγγραφέως στο Λαύριο.
Για το βιβλίο μίλησε η φιλόλογος και γραμματέας
του συλλόγου, κα. Τριανταφυλλιά Μήτρου, η οποία
υπογράμμισε τον πρωταγωνιστικό ρόλο που κατέχουν στο
βιβλίο τα πρόσωπα και η λαυρεωτική γη επισημαίνοντας,
παράλληλα, τη σημασία του παρελθόντος, μιας και αυτό
ήταν «που ενέπνευσε τη συγγραφέα να συγκεντρώσει
τις διάσπαρτες εικόνες του σ’ένα λεύκωμα του νου και
ν’αρχίσει έπειτα να το ξεφυλλίζει αρμενίζοντας για μια
ακόμη φορά στα παιδικά, εφηβικά και νεανικά χρόνια
πάνω στα οποία κυριολεκτικά κεντά, με την εμπειρία
που της προσφέρει ο χρόνος και η δεινότητα του λόγου,
ποτάμια συναισθημάτων και οπτικές αναπαραστάσεις
του δικού της βιωματικού κόσμου». Επιπλέον, η κα.
Μήτρου επισήμανε «τις πανανθρώπινες αξίες, που
προβάλλονται με τη μορφή ενός επιλογικού διδάγματος
στο τέλος κάθε ιστορίας, ως επισφράγισμα της
σκέψης γύρω από μια ζωή που νομοτελειακά σχεδόν
εναλλασσόταν μεταξύ ευτυχίας και δυστυχίας», ενώ,
αναφερόμενη στα γεγονότα που καθόρισαν τη ζωή
όσων πρωταγωνιστούν σε μια κοινή χρονικά και τοπικά
με τη συγγραφέα ιστορία, τόνισε «...άφησαν ανεξίτηλα
σημάδια όχι μόνο στους ανθρώπους που τα έζησαν και
τα αφηγήθηκαν, αλλά χάραξαν και την ιδιοσυγκρασία
της συγγραφέως, ενώ, παράλληλα, την όρισαν να
αντιληφθεί τον κόσμο από την οπτική γωνία του
δικαίου, του καλού και του ευγενούς. Ήταν αυτά που τη
βοήθησαν να βρει την ισορροπία ανάμεσα στο παρελθόν
και το παρόν, να αντιληφθεί τους συσχετισμούς μεταξύ
των τριών βαθμίδων του χρόνου, να προσδώσει στα
κείμενά της διαχρονικό και διατοπικό χαρακτήρα,
παρά το γεγονός πως τόσο ο χρόνος όσο και ο τόπος
ορίζονται σε κάθε ιστορία του βιβλίου, να γείρει την
ηθική πλάστιγγα στο τάσι που σηκώνει τις έννοιες της
ευαισθησίας, της ανθρωπιάς και του ρομαντισμού, να
στοχαστεί γύρω από μια άλλη εποχή και να μεταφέρει
τους προβληματισμούς και τις διαπιστώσεις της».
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η κα. Ελένη
Παναγιώτου-Λαδοπούλου.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τη συγγραφέα η οποία
με ιδιαίτερη συγκίνηση ευχαρίστησε το Σύλλογο
Μικρασιατών που αγκάλιασε τη συγγραφική της
δουλειά, ενώ τόνισε πως το βιβλίο της αποτελεί μια
μορφή επανασύνδεσης με τη γενέτειρά της, ένα πιο
ζεστό αγκάλιασμα με φίλους, παλιούς και νέους. Αφού
αναφέρθηκε στα βιώματα των γονιών της, τα οποία
ως πομπός πλέον μεταφέρει η ίδια μέσα από το βιβλίο
της, στις αγωνίες της οικογένειάς της για δουλειά
και για μόρφωση των παιδιών, υπογράμμισε πως το
αποθησαύρισμα των σελίδων του βιβλίου της οφείλεται
στην επιθυμία της να διαιωνίσει τις αναμνήσεις του
παρελθόντος με την πρωτοτυπία, όμως, πως αυτές
οι μνήμες είναι ποτισμένες και μοσχοβολούν γαζία.
Κλείνοντας το λόγο της, τόνισε πως μέσα από το βιβλίο
της θέλησε να εξιλεωθεί για τη μακρόχρονη απουσία
της από τα άγια σκωριασμένα χώματα της λαυρεωτικής
ανοίγοντας στους αναγνώστες της ένα σεντούκι με
λαυριώτικες αναμνήσεις άλλοτε κοινές κι αλλοτε
προσωπικές.
Ευχαριστούμε που παρευρέθησαν και μας τίμησαν με
τους παρουσία τους ο αντιδήμαρχος Λαυρεωτικής,
κος Συρίγος, ο αντιστράτηγος ε.α και εντεταλμένος
δημοτικός σύμβουλος, κος Μαθιουδάκης, ο πρόεδρος
του Ν.Π.Δ.Δ Θορικός, κος Μακρυωνίτης, ο δημοτικός
σύμβουλος, κος Σγαρδέλης, ο πρώην δήμαρχος
Λαυρεωτικής, κος Πόγκας, ο ιστορικός κος Σαράντος
Καργάκος,
ο δ/ντης της Γναθοπροσωπικής και
χειρουργικής κλινικής του Γ.Ν.Α
Γ. Γεννηματάς,
κύριος Δημόπουλος, η δ/ντρια της Αιματολογικής
κλινικής του Γ.Ν.Α Γ.Γεννηματάς, κυρία Γρηγοράκη, η
πρόεδρος του συλλόγου καλλιτεχνών Λαυρεωτικής
«ΙΡΙΣ», κα. Αποστόλου, η πρόεδρος του Λαογραφικού
Συλλόγου Απόλλων Κερατέας, κα. Μαντάλα, ο πρόεδρος
της Εταιρείας Μελετών Λαυρεωτικής, κος Βλάδος, ο
πρόεδρος του συλλόγου Ηπειρωτών, κος Λαμπίρης, ο
πρόεδρος του ομίλου αντισφαίρισης, κος Λιδωρίκης, ο
πρόεδρος του Εκδρομικού Επιμορφωτικού Ομίλου, κος
Βλάδος, ο αντιπρόεδρος του σωματείου συνταξιούχων
ΙΚΑ Λαυρίου, κος Μούτσης, η κα. Πιτσικάλη από την
Ένωση Θηραίων, ο εκδότης της εφημερίδας Ντελάλης,
κος Μωυσίδης, η κα. Νοβάκη από το Σύλλογο Φίλων
Βιβλιοθήκης Λαυρίου «Η Λαύρα», ο κος Χαραμής από
το Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο.
Το Δ.Σ του συλλόγου ευχαριστεί από καρδιάς τη
συγγραφέα, Βάντα Παπαϊωάννου-Βουτσά, που
εμπιστεύτηκε στο σύλλογο την παρουσίαση του
βιβλίου της , όπως, επίσης, όλους τους εκλεκτούς
παρευρισκομένους που μας τίμησαν με την παρουσία
τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ, τέλος, στον κύριο Σταύρο Νίτη
για τα υπέροχα γλυκά που μας πρόσφερε και στον κύριο
Κώστα Μωυσίδη για τους σελιδοδείκτες με το λογότυπο
του συλλόγου μας που συνόδευσαν το βιβλίο.
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΟΡΥΚΤΟΦΙΛΩΝ ΑΓΙΟΥ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε στις 18
Ιανουαρίου 2015 και ώρα 10.00’ στο ΟρυκτολογικόΜεταλλευτικό Μουσείο Αγίου Κωνσταντίνου,
η κοπή της πίτας του συλλόγου μας.Στον ειδικά
διαμορφωμένο για την περίσταση χώρο, μετά από
έναν σύντομο χαιρετισμό-ομιλία του προέδρου
κ.Λουκά Δημητρίου, τελέσθηκε αγιασμός από τον
εφημέριο του χωριού πατέρα Κωνσταντίνο.
Την εκδήλωση, εκτός των άλλων, τίμησαν με
την παρουσία τους ο εντεταλμένος του Δήμου
Λαυρεωτικής κ.Δράκος Δημήτριος, και οι τοπικοί
σύμβουλοι κ.κ.Γούλας Χρήστος και Σγαρδέλης
Γεώργιος. Ο πρόεδρος της Τοπικής κοινότητας
κ.Κάϊλας Νικήτας αν και κλινήρης λόγω πυρετού,
πριν το τέλος της εκδήλωσης πέρασε για έναν
χαιρετισμό.Επίσης παρέστη ο πρόεδρος του
Συνδέσμου Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων &
Σωμάτων Ασφαλείας Λαυρεωτικής & Σαρωνικού
κ.Ξεφτέρης Ιωάννης.
Μετά το τέλος της εκδήλωσης προσφέρθηκαν
στους καλεσμένους ζεστά ροφήματα (καφές-τσάϊ),
γλυκίσματα
και
αναψυκτικά.
Τυχερός της μέρας,
αναδείχθηκε
το
μέλος του συλλόγου
κ.Λιβάνιος Στυλιανός
ο οποίος κέρδισε
ένα
ασημένιο
εικόνισμα το οποίο
αντιστοιχούσε στον
τυχερό της πίτας.
Η όμορφη εκδήλωση
έληξε με ανταλλαγή
ευχών.
Σύλλογος Μικρασιατών-Κων/πολιτών
Λαυρεωτικής
Την Κυριακή 11 Ιανουαρίου ο Σύλλογος ΜικρασιατώνΚωνσταντινουπολιτών Λαυρεωτικής
έκοψε την
πρωτοχρονιάτικη πίτα του στο εστιατόριο REMEZZO. Η
εκδήλωση ξεκίνησε με χαιρετισμό του προέδρου, Μίμη
Δεληγιάννη και συνεχίστηκε με τραγούδι και χορό υπό τους
μουσικούς ήχους του σχήματος του Δημήτρη Σαρλάνη που πραγματικά ενθουσίασε και
ξεσήκωσε τους παρεστώτες δημιουργώντας μια ευχάριστη και κεφάτη ατμόσφαιρα.
Το Δ.Σ του συλλόγου ευχαριστεί από καρδιάς όλους όσους παρευρέθησαν, τους
φίλους που προσέφεραν δώρα για τη λαχειοφόρο αγορά και εύχεται σε όλους τους
συμπολίτες μας Καλή Χρονιά!!
Ο ΕΝΟΙΚΟΣ
Θυμάστε την Αμφίπολη; Την
Αμφίπολη ντε! Την Αμφίπολη,
που βρέθηκε ο
τάφος και που
γράφει ο Γιάννης Μαυρίκος
ψάχναμε
όλοι
να βρούμε ποιος
είναι εκεί θαμμένος! Έ! Κάτι θα θυμάστε .Δεν
μπορεί, πριν από δύο μόλις μήνες τα τηλεοπτικά
κανάλια διαγκωνίζονταν από το πρωί ίσαμε το
βράδυ να βρουν ποιος είναι ο ένοικος. Πως
σας φαίνεται και αυτό; Ο ένοικος του τάφου;
Χριστός και Παναγία! Αυτό δεν το είχαμε
ματακούσει. Η μεγάλη γλωσσική καλλιέργεια
των σταρ- δημοσιογράφων μας, μας το έμαθε
και αυτό. Οι τάφοι έχουν ενοίκους! Ένοικος,
στα ελληνικά, σημαίνει αυτός που κατοικεί
κάπου. Στους τάφους λοιπόν κατοικούν οι
νεκροί. Ας είναι! Φτάνει να μην τους έρθει να
μετακομίσουν, κατά το συνήθειο που έχουν
όλοι οι ένοικοι.
Δεν με παραξενεύει η παχυλή αγραμματοσύνη
των δημοσιογράφων. Καθόλου ! Κάποιος
απόφοιτος των σχολών όπου διδάσκουν ο κύριος
Ευαγγελάτος, η κυρία Στεφανίδου ή ο κύριος
Τράγκας, με το συμπάθιο, τι άλλο θα μπορούσε
να κάνει δηλαδή; Γράφω γιατί με εντυπωσιάζει
βαθιά η συγκινητική σχέση μας με την ιστορία.
Όπως γνωρίζετε, το κύρος μας, η ύπαρξή μας,
η υπόστασή μας είναι η ιστορία. Αυτό είναι
άλλωστε και το μοναδικό μας επιχείρημα για
να μας δανείζει διαρκώς ο υπόλοιπος κόσμος.
Επιτρέπεται να σταματήσεις να δανείζεις ένα
κράτος με τέτοια ιστορία ; Όταν αυτοί ήταν
στα δέντρα εμείς χτίζαμε Παρθενώνες. Τώρα
βέβαια σταματήσαμε να χτίζουμε λόγω κρίσης,
αυτοί κατεβήκαν από τα δέντρα, ξανανεβήκαμε
εμείς και τους κοιτάζουμε όλους αφ’ψηλού και
τους απειλούμε ότι θα τους αλλάξουμε. Το τι
θα τους αλλάξουμε δεν το έχουμε καθορίσει
ακόμη επακριβώς γιατί το πρόγραμμά μας
είναι λίγο συγκεχυμένο. Ας είναι!
Δονήθηκε λοιπόν η ιστορική μας ευαισθησία
και ιστορικό ρίγος μας διαπέρασε όταν αυτοί
που κατ’ επάγγελμα μας πληροφορούν,
κατάφεραν με τα ελληνικά που κουλαντρίζουν
τέλος πάντων, να μας πουν ότι ο τάφος
δεν ήταν ανοίκιαστος, τουναντίον υπήρχε
ένοικος του οποίου βρήκαν μάλιστα και
τον σκελετό. Δείτε τώρα ιστορική σκέψη:
τάφος στην Μακεδονία, αρχαίος, ένοικος
παραλής (βρέθηκαν χρυσάφια), βρέθηκαν
και δύο λιονταρίσια αγάλματα. Ποιος είναι ο
ένοικος; τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια;
Ποιόν ξέρουμε από την ιστορία; Ή για να
το πω διαφορετικά, για να καταλάβετε πως
εννοούμε την ιστορία: ποιος θέλουμε να είναι
ο ένοικος; Ο Αλέξανδρος βέβαια! Λες να είναι;
Ποιος άλλος μπορεί να είναι; Και γιατί να
μην είναι; Το γιατί να μην είναι, έχει βέβαια
ισχυρά επιχειρήματα. Ένα από αυτά είναι ότι
σύμφωνα με όλες τις ιστορικές πηγές, η σωρός
του Αλέξανδρου αποτεφρώθηκε. Και μόνο ένα
θαύμα κάνει έναν αποτεφρωμένο σκελετό να
ξαναβρεθεί ακέραιος. Πώς να κάνει θαύμα
όμως ο Αλέξανδρος αφού δεν είναι χριστιανός;
Γίνονται θαύματα εκτός χριστιανισμού; Θα μου
πείτε, μερικοί από αυτούς που θεωρούν ότι ο
ένοικος είναι ο Αλέξανδρος, δεν γνωρίζουν αν
ο Αλέξανδρος ήταν χριστιανός. Μύλος!
Όλα αυτά βέβαια είναι λεπτομέρειες. Εξ ου
και η κυρία Σία Κοσιώνη στο δελτίο του Σκάι,
αφού απελπίστηκε από τους αρχαιολόγους
που είχε καλέσει και που δεν της έδιναν τις
απαντήσεις που επιθυμούσε, απευθύνθηκε
στον υπουργό πολιτισμού που και κείνον
τον είχε καλέσει και τον ρώτησε στα ίσα:
«Κύριε υπουργέ, είναι τελικά ο Αλέξανδρος ο
ένοικος του τάφου ;» Ο υπουργός με εκείνο το
υπουργίσιο βλέμμα της αγελάδας, απάντησε
φυσικά με την μόνη απάντηση που είχε για
όλα τα πολιστικά θέματα της αρμοδιότητάς
του, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν και
η ενδεδειγμένη: «Δεν ξέρω». Οπότε η κυρία
Κοσιώνη συνόψισε στο κοινό: «Βλέπετε κυρίες
και κύριοι ότι ο υπουργός πολιτισμού δεν
αποκλείει να είναι ο Αλέξανδρος ο ένοικος του
τάφου!» Η παράγραφος αυτή που αποτυπώνει
πιστά το τι ειπώθηκε στο δελτίο, αφιερώνεται
σε εσάς αγαπητοί φίλοι που παρακολουθείτε
το δελτίο του Σκάι επειδή είναι πιο «έγκυρο».
Γιατί όμως θέλουμε να είναι ντε και σώνει ο
Αλέξανδρος ο ένοικος του τάφου; Για πολλούς
λόγους. Ένας είναι γιατί έτσι κερδίζουμε
τηλεθέαση (κανάλια) και συνάλλαγμα
(τουρισμός). Άλλος είναι ότι λόγω βαθιών
γνώσεων δεν γνωρίζουμε κανέναν άλλο
Μακεδόνα της περιόδου. Η Μακεδονική ιστορία
αρχίζει και τελειώνει στον Αλέξανδρο, άντε και
στο καταραμένο φίδι. Κάτι Ηφαιστίωνες και
κάτι Κάσσανδροι και κάτι Αντίγονοι, αυτούς
δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους και δεν
πουλάνε κιόλας! Τον καλύτερο όμως λόγο
τον άκουσα από στέλεχος των Ανεξάρτητων
Ελλήνων, δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα
του ανδρός. « Έτσι και είναι ο Αλέξανδρος, θα
πρόκειται για μεγάλο χαστούκι στα μούτρα
των Σκοπιανών». Και γιατί παρακαλώ; μα διότι
έτσι θα αποδειχθεί ότι ήταν Έλληνας. Λογικό!
Αν ήταν σκοπιανός, θα ζητούσε να θαφτεί στην
Ελλάδα;
Χαμογελάτε αλλά το μοναδικό μας επιχείρημα
είναι η ιστορία. Και η βιομηχανία μας είναι η
ιστορία. Θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε όλοι
σοβαρά την ιστορία. Που στηρίζουμε όμως
την ιστορική μας γνώση; Πως μάθαμε ιστορία;
στο σχολείο βέβαια. Γιατί μην μου πείτε ότι
μετέπειτα διάβασε κανείς σας ιστορία! Κανένα
Καζαμία, κανένα περιοδικό, καμιά αθλητική
εφημερίδα, άντε και λίγη Λένα Μαντά οι
διανοούμενοι εξ ημών. Σχολική είναι η ιστορική
μας γνώση και άποψη λοιπόν, ιστορία που
την προέκρινε το υπουργείο παιδείας αφού
την ενέκρινε η εκκλησία. Εμ!, πως αλλιώς θα
διδασκότανε; Σύμφωνα με την ιστορία αυτή
λοιπόν, την καλή, η Κωνσταντινούπολη οφείλει
την πτώση της στην Κερκόπορτα. Τι ήταν η
Κερκόπορτα; Α! η κερκόπορτα ήταν ένα μικρό
πορτάκι στα τείχη, σαν είσοδος υπηρεσίας να
πούμε, που κατά λάθος είχε μείνει ξεκλείδωτη
(ιστορία ε΄ δημοτικού του καιρού μου και
του καιρού σας). Μάλιστα! Είκοσι μέρες
πολιορκίας, 200.000 βάρβαρα στρατά απόξω,
κανονιές, φωτιές, σαϊτιές, αντάρα και κακό, και
οι Έλληνες ξέχασαν ανοιχτή την πόρτα! Εμ!,
βάλτε και κανένα σύρτη βρε παιδιά, Τούρκοι
απόξω! Είπα και εγώ! Θα έπεφτε αλλιώς η
Πόλη; Λάθος έγινε.
Ουδείς βεβαίως ενοχλήθηκε ποτέ με την επίσημη
αυτή άποψη που παρουσιάζει συλλήβδην
τους Έλληνες ως ηλίθιους. Με την ιστορική
αυτή γνώση όμως οπλισμένοι ονομάζουμε
μίσθαρνους και προδότες όσους ιστορικούς
τολμούν να την αμφισβητήσουν. Και έπεσε
μία υπουργός, και την έφαγε το μαύρο σκοτάδι
επειδή τόλμησε, ως όφειλε, να υπερασπιστεί
μία διαφορετική ιστορική άποψη με την οποία
δεν συμφωνούσε, κι ας διαφωνώ και εγώ μαζί
της. Και ας ήταν και η μόνη που είχε κάνει κάτι
στην παιδεία. Οι επιστήμονες ιστορικοί, με
χρόνια μελέτης και σπουδής μέσα σε πελώριες
βιβλιοθήκες, με έρευνες, με σεμινάρια, με
συμμετοχές σε συνέδρια και εκατοντάδες
διεθνείς περγαμηνές, αντιπαρατίθενται με τις
γνώσεις της ε’ δημοτικού που κουβαλάνε οι
πενηντάρηδες, και χάνουν βεβαίως. Διότι τι
δύναμη έχει η αντιπαράθεση με επιστημονικά
επιχειρήματα όταν δεν μας βολεύουν;
Ένας μόνο αποδείχτηκε πιο πονηρός και
κατάλαβε με ποιους έχει να κάνει. Έτσι για
να αμφισβητήσει την επίσημη ιστορία και να
μην τον πάρουν με τις πέτρες, αποφάσισε να
χρησιμοποιήσει άλλο δρόμο. Παράτησε τα
επιχειρήματα και τo’ ρiξε στο τραγούδι:
« Ιστορία μου, αμαρτία μου, πάθος μου
μεγάλο, είσαι αρρώστια μου μες τα στήθια
μου, και πώς να σε βγάλω;»
Είδατε να διαμαρτυρηθεί κανείς;
«Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει,
ήρθε ο γάτος να… @#$σει!!!»
Πιο φασαριόζικος μήνας
από το Φλεβαρη δεν
υπάρχει!!! Κι αυτό,γιατί
το οικόσιτον και πολυαγαπημένο ζώον η γαλή (στα
αρχαία), η μάτσα ( στα αρβανίτικα), η ψιψίνα ( στα
σον-σον), κοινώς η γατούλα, βρίσκεται σε ερωτικόν
παροξυσμόν!!!
Ω! Θεοί, αυτό που καθημερινά, στις τρεις παρακάτι τα ξημερώματα,
θυμούνται οι γάτοι να «λόγο-νιαουρίσουν» για μια ναζιάρα,φουντωτή
και πολλά υποσχόμενη ουρά, με τρελαίνει!!!
Με αυτό το παρατεταμένο και αναπάντεχα δυνατό για το μπόι τους
νιαούρισμα, που μοιάζει σαν κλάμα απ’ το μωρό της Ροσμαρί, μπορούν
να ξενυχτήσουν γειτονιές ολόκληρες!!!
Νιααααααααρρρ από ‘δω, μιαουυυυυυυυυυ από ‘κει..... βγαίνει ο
μπάρμπας με το σώβρακο στο παραθύρι κι αρχίζει να σιχτιρίζει που του
κόψανε τον ύπνο και έχει να πάει και στ’ αμπέλι πρωί πρωί. Τώρα θα
μου πεις, τον ένοιαξε που θα πάει για όργωμα ή που αυτές οι φωνές του
οίστρου τού υπενθυμίζουν πως αυτό που θα κάνει ο νικητής γάτος σε
λιγη ώρα, αυτος εχει να το κάνει απ’ την κατοχή;;; Πολλά τα ερωτήματα,
δύσκολες οι απαντήσεις!!!
Και δωσ’ του και τρίβονται τα γατιά σε τοίχους, σε κράσπεδα, σε πόδια…
Και τότε είναι που θυμάται η θεια- Νίτσα τα δικά της κι αρχίζει τα
γλυκοπιάσματα στο συζύ-γατό της. Ο μπαρμπα-Μήτσος παίρνει στάση
επιθετική και της φωνάζει : «Πίσωωω…και σε έφαγα, χλωμό πρόσωπο»!!
Τα παίρνει η θειά, του δίνει δυο φάσκελα και πάει να δει «Σουλεϊμάν»,
γιατί, όπως και να το κάνουμε, οι Τούρκοι βγάζουν μια …βαρβατίλα!!!
Κάπως έτσι, ξεκινάς κι εσύ να κάνεις μια βόλτα στα στενά του χωριού
σου κι έρχεσαι αντιμέτωπος με το πιο hot live sex show, αφού τα γατιά
επιδίδονται σε ακατάσχετες σεξουαλικές πράξεις πάνω σε μάντρες,
κάτω από αυτοκίνητα, αλλά και στο καλάθι της μπουγάδας που ξέχασε η
νοικοκυρά στη βεράντα!!!!
Έχω τη βεβαιότητα πως η γιορτή του Αϊ-Βαλεντίνου (μεγάλη η χάρη του),
δεν μπήκε τυχαία στις 14 του.. Φλεβάρη!!!
Άντε βρε, υπομονή! Όταν οι γάτες σταματήσουν να ερωτοτροπούν, ίσως
να αρχίσουμε εμείς!!!!!
γράφει η Ματίνα Καρελιώτη
[email protected]
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ
ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Γράφει ο Νίκος Ηρ. Τσώνος –
Αφηγείται ο Γιώργος Ευστ.Γρηγοράκος
Λίγο προ του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου,
επί Ι.Μεταξά, συνηθιζόταν να
πραγματοποιούνται συναντήσεις μεικτών ομάδων
ποδοσφαίρου προς εξωραϊσμό του καθεστώτος.
Στα πλαίσια αυτών προγραμματίστηκε και ο αγώνας
μεταξύ της Μεικτής ομάδας ΑΘΗΝΩΝ -κάτι σαν την
Εθνική Ελλάδος- με τη Μεικτή ομάδα ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ ,
που περιλάμβανε το Μαρκόπουλο, την Κερατέα και το
Λαύριο. Δυστυχώς, παρά την πληθώρα παικταράδων
στο Λαύριο, επιλέχθηκε μόνο ο Στέλιος Πιρλάκης
(Στελιάρας), σέντερ-μπακ του Βυζαντίου.
Υπ’ όψιν, ότι στις «φιλικές», αλλά με οσμή πολέμου
συναντήσεις στη Νεάπολη μεταξύ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΒΥΖΑΝΤΙΟΥ υπήρχε μεγάλος ανταγωνισμός και γινόταν
κυριολεκτικά «το σώσε» μεταξύ των Νεαπολιτών
οπαδών του Ολυμπιακού και των Μικρασιατών του
Βυζαντίου. Μετά δε, μάλιστα, την επιλογή του Στελιάρα,
οι του Ολυμπιακού αισθάνθηκαν μεγάλη οργή και
απογοήτευση. Παρόμοια, βέβαια, ήταν τα συνασθήματα
και των οπαδών του Βυζαντίου και του Ηρακλή, μιας
και στην περίπτωση αυτών των ομάδων αγνοήθηκαν
παίκτες μεγάλης αξίας, όπως οι Αφοί Ψαρράκη, o
Γιώργος Γαβρίλης (Λώλος), ο Νίκος Πισσάνος, ο Βασίλης
Μανέτας, ο Μανώλης Τζανετάκης, ο Δημήτρης Συρίγος
(Γκόγκος), ο Μανώλης Μαρκουλής, ο Λάμπρος Γόντζος,
ο Τάκης Βόδινας, ο Θανάσης Μαχούτης και άλλοι
σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Οι Ολυμπιακοί, ωστόσο,
ευλόγως είχαν ένα λόγο παραπάνω να τα βάλουν με τον
καλόκαρδο Στελιάρα, τον οποίο, με αφορμή τον αγώνα
Ολυμπιακού-Βυζαντίου που έληξε με σκορ 4-0 (και τα
4 γκόλ είχε βάλει ο Μαργιώλης), «εκδικήθηκαν» ως
ακολούθως : Πήγαν στην ταβέρνα του Τζούβα και, σ’ένα
κονκλάβιο της παρέας, έγραψαν και του αφιέρωσαν
ένα τραγούδι σε στίχους του αξέχαστου καλαμπουρτζήποδοσφαιριστή
Σάκη Κατιδάκη. Το
επόμενο κιόλας βράδυ
συγκεντρώθηκαν
σύσσωμοι έξω από
το σπίτι του Πυρλάκη
και εν χορδαίς και
οργάνοις, δηλαδή, με
κιθάρες, φυσαρμόνικες
και ροκάνες, του
τραγουδούσαν
«Στελιάρα, προπονήσου
γιατί ένα θα βάλεις και
έντεκα θα φας».
Εκείνη την εποχή,
μάλιστα, οι αξέχαστοι
οπαδοί του Ολυμπιακού
είχαν τεντώσει ένα συρματόσχοινο δίπλα στο γήπεδο
και πάνω του είχαν κρεμάσει γουδιά μεταλλικά που τα
χτυπούσαν με το γουδοχέρι και «χάλαγε» ο κόσμος ! Ο
καραγκιοζοπαίκτης από την άλλη γερο-Κουβάτσος είχε
φτιάξει μια τεράστια «ροκάνα» που την στριφογύριζε
κι έκανε φοβερό σαματά, ενώ οι Νεαπολίτες
τραγουδούσαν «Ο Μιχάλης στα γουδιά κι ο Κουβάτσος
στη ροκάνα και στο φορτηγό απάνω του Ραφιά η μάνα,
να φωνάζει διαρκώς, ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ».
(Το προπολεμικό φορτηγό ήταν του Καρά με το
παρατσούκλι Ντακότα).
Πέρασαν αρκετά χρόνια από τότε. Κάποιοι «έφυγαν»
κι έμειναν στις μνήμες των άσπονδων φίλων, ενώ
οι άλλοι, όσοι ζούσαν ακόμη, δεν το έβαζαν κάτω.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Μαργιώλη που,
όποτε ερχόταν στο Λαύριο, για να στήσει δίχτυα,
αντί για καλωσόρισμα έτρωγε το βρισίδι της ζωής του
από το Θανάση Μαχούτη. Οι νεώτεροι, ωστόσο, που
τον άκουγαν, εύλογα απορούσαν, γιατί δε γνώριζαν
ούτε για τις 4 γκολάρες που είχε βάλει στην ομάδα
του Θανάση ούτε για τη φαρσκοκωμωδία που ο
Μαργιώλης είχε στήσει στο Μαχούτη. Ποια ήταν
αυτή; Μετά το 4-0 εκείνο το βράδυ, ο Μαργιώλης
φρόντισε μαζί με φίλους-οπαδούς του Ολυμπιακού
να «κοσμήσει» την είσοδο του σπιτιού του Μαχούτη
με ένα φέρετρο και έναν επικήδειο που έγραφε:
«Αύριο την….και ώραν…κηδεύουμε το ΒΥΖΑΝΤΙΟ. Οι
τεθλιμμένοι φίλοι, παράγοντες και ποδοσφαιριστές
της ομάδος». Την άλλη μέρα το πρωί βγήκε η κυράΣοφία, η μητέρα του Μαχούτη και, μόλις είδε την κάσα,
άρχισε να σταυροκοπιέται, μη γνωρίζοντας... για ποιον
προοριζόταν!
Την εποχή του εμφυλίου πολέμου, στη Μακρόνησο,
ανάμεσα στις άλλες φιέστες που οργανώνε το καθεστώς,
για να αποδείξει πως οι φιλοξενούμενοι, όχι μόνο
εκπαιδεύονται, αλλά ψυχαγωγούνται κιόλας, ήταν κι
οι ποδοσφαιρικοί αγώνες, μεταξύ των οποίων αυτός
της Μεικτής ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΥ με τη Μεικτή ΛΑΥΡΙΟΥ
(Ολυμπιακός-Βυζάντιο-Ηρακλής). Οι παίκτες του
Λαυρίου επιλέγονταν από τους τότε παράγοντες,
όπως το Ναούμ Ναούμ, το Νώντα Σκούρτη,το Γιάννη
Σακελλαρίου, το Φραντζέσκο Μπαλόπητα κ.α. Εν
τω μεταξύ, στη Μάκρη «υπηρετούσαν» τότε και
μοιραίως γνωρίστηκαν ο διεθνής και παίκτης του
Εθνικού Πειραιά, Κανσός και ο Μανώλης Τζανετάκης,
τον οποίο είχαν σε περιορισμό (στα σίδερα).Το
σπουδαίο αυτόν ποδοσφαιστή τον ήθελαν όλοι οι
Λαυριώτες παράγοντες. Γι’ αυτό κι έκαναν έκκληση
στον τότε Δήμαρχο, Λεωνίδα Λέγγερη να μεσολαβήσει
στο Διοικητή της Μακρονήσου, για να δώσει άδεια
στον Τζανετάκη να παίξει με το Λαύριο. Δυστυχώς, ο
Διοικητής απήντησε αρνητικά και ο Μανώλης παρέμεινε
στο «κλουβί».
Μετά από 2-3 χρόνια, το 1953 κανονίστηκε ένας αγώνας
στο γήπεδο της Ραφήνας μεταξύ ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ και
ΗΡΑΚΛΗ ΛΑΥΡΙΟΥ. Η Ραφήνα είχε στην ενδεκάδα της και
τον Κανσό. Ο Ηρακλής εκτός από τους, τερματοφύλακα
Γρίσπο, μπακ το Συρίγο Μαθιό (Βαπόρα) και το
Λεωνίδα Ι. Τατάκη (Τζανάρα) πήρε για ενίσχυση και το
μικρασιάτη Θανάση Μαχούτη . Στη διάρκεια, ωστόσο,
του ματς, ο Μαχούτης δεν κατάφερνε να σκοράρει, με
αποτέλεσμα να «ανάψουν τα λαμπάκια» του ανήμερου
Βαπόρα, που, αφού βάζει μπρος από την περιοχή του,
αρχίζει την επέλαση. Όποιον αντίπαλο κι αν εύρισκε
στο δρόμο του τον κατεδάφιζε. Αφού πέρασε, λοιπόν,
5 παίκτες στη σειρά, βλέπει το Μαχούτη μπροστά στο
τέρμα των αντιπάλων, του πασάρει την μπάλα και
φωνάζει με στεντόρεια φωνή: «Να, ρε μαλάκα, πάρε και
βάλε γκόλ» προκαλώντας, όπως ήταν φυσικό, τα γέλια
των φίλων και των 2 ομάδων τη στιγμή που ο Θανάσης
επιτέλους σκοράριζε. Τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, την
παράσταση του οποίου έκλεψε ο αξέχαστος Βαπόρας,
ήταν το 2-2. Στο τέλος του αγώνα, λέει ο Κανσός στον
Μαχούτη : Ρε Θανάση, αυτόν τον κακούργο- εννοώντας
το Μαθιό- πού τον βρήκατε ; Ο Μαθιός, παρότι
ήταν πράος στη δουλειά και στην ιδιωτική του ζωή,
μετατρεπόταν σε ταύρο εν υαλοπωλείο στο ποδόσφαιρο
! Δε δεχόταν παρατηρήσεις προς συνετισμό ούτε από
τους παράγοντες του Ηρακλή, όπως το Φραντζέσκο
Μπαλόπητα για παράδειγμα, ούτε από αυτούς των
άλλων ομάδων, όπως του Αντώνη Καπαξή. Φυσικά, δε
δεχόταν ούτε τα πειράγματα ή τις διαμαρτυρίες των
οπαδών, όπως από το σόι του Ηλία Σακκά (Τορπίλα), τον
οποίο πολλάκις είχε κατεδαφίσει με Εγγλέζικα σκληρά
τάκλιν. Μια φορά, μάλιστα, που συνέβη κάτι τέτοιο, ο
Βαπόρας όρμησε στην κερκίδα( = πρανές από σκουριές)
και άρχισε να τους δέρνει έναν-έναν. Βέβαια, κι ο ίδιος
δε θα μπορούσε να γλιτώσει από την οικογένεια του
Σακκά, που, συν γυναιξί και τέκνοις, τον κυνηγούσε
μέχρι τα φουγάρα της Ελληνικής Εταιρείας!
Ένα δείγμα της φυσικής δύναμης, αλλά και του
πείσματος των παλαιών παικτών ήταν η τρομακτική
σύγκρουση κεφαλιών στη διεκδίκηση της μπάλας, όπως
στην περίπτωση μεταξύ Βαπόρα και Παναγή Ξέστερνου,
που θύμιζε, πράγματι, κριάρια μαχόμενα για την
κατάκτηση του θηλυκού. Αφού, λοιπόν, μια φορά είχαν
πέσει κάτω και οι δύο λιπόθυμοι, όταν πια συνήλθαν,
πρώτος σηκώθηκε ο Μαθιός φώναζοντας «ΠΡΩΤΟΣ»,
για να δείξει πως και στο ξελιπόθιασμα ήταν πρώτος !
O Αντώνης Νεράντζης, συγγενής του Μαθιού, τον
θυμάται σ’ένα μάτς στο γήπεδο του Ηρακλή, εκεί
όπου σήμερα βρίσκεται το 3ο Δημοτικό σχολείο στον
Κυπριανό, να παίζει δεξί μπακ φορώντας ένα τσεμπέρι
που θύμιζε κουρσάρο. Κάποια στιγμή, κάνει μια
ταχύτατη επέλαση ο Μαχούτης. Ο μόνος αντίπαλος
ήταν ο Βαπόρας που παίρνει φόρα και τον βγάζει
εκτός τροχιάς, ενώ συνεχίζοντας το εξουθενωτικό
τζαρτζάρισμα τον πέταξε εκτός παιδιάς μέχρι τον τοίχο
της αυλής της λέσχης των υπαλλήλων της Γαλλικής
Εταιρείας. O Γιώργος Παπακώστας, επίσης, θυμάται
τον αξέχαστο Γιώργο Ραφιά που τραγουδούσε με
πάθος Α.Ο.Λ. και ΑΟΛΙΤΕΣ ΖΗΤΩ ΟΙ ΝΕΑΠΟΛΙΤΕΣ. Το
σύνθημα αυτό, που άκουσα με περισσή συγκίνηση,
έχει μαγνητοφωνήσει ο Τάκης Χαραμής. O Στέφανος
Ζήσης, από την άλλη, θυμάται κι αυτός ένα φιλικό
αγώνα μεταξύ της Μεικτής Λαυρίου και του Κουβαρά,
στην έδρα του τελευταίου, όπου το Λαύριο έχανε
3-0. Όταν, όμως, μπήκε αλλαγή ο ταχύτατος παίκτης
του Ηρακλή, Γιώργος Συρίγος (Γκόγκος), βάζει 6 γκόλ
και διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα σε 3-6. Ο
μικρασιάτης φιλόλογος-αρχαιολόγος και παλαίμαχος
ποδοσφαιριστής του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ Θανάσης Γεώργιζας
θυμήθηκε πως, τα Χριστούγεννα, παράγοντες και
ποδοσφαιριστές του ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ περιφέρονταν στο
Λαύριο, για να ενισχύσουν το φτωχό ταμείο του
συλλόγου και τραγουδούσαν : ΔΩΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΟΒΟΛΟ
ΣΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΙΑ ΓΙΑ
ΝΑ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΑΪΤΟΣ. Ο Γρηγοράκος, τέλος,
θυμάται του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ: ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ ΚΑΜΑΡΙ ΕΙΝ`
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΡΙΧΝΕΤΕ
ΟΛΟΙ ΔΙΑΡΚΩΣ!
Το χρώμα του
βαποριού...
γράφει ο Τάσος Γιαννόπουλος του Ιωάννου
Πριν χρόνια, χρειάστηκε να πάω στην Κρήτη για
μια υποχρέωση. Έτσι, πήρα από τον Πειραιά το
πλοίο της γραμμής που ξεκινούσε απόγευμα,
για να φτάσει στην Κρήτη ώρες πρωινές. Αργά
το βράδυ βγήκα στην κουπαστή με μόνη παρέα
ένα τσιγάρο.
Απέναντί μου
κανένα φως,
καμιά στεριά,
κ α ν έ ν α ς
θόρυβος!
Μόνο
η
πανένορφη
μ ο υ σ ι κ ή
που
κάνει
η θάλασσα,
όταν
την
διασχίζει το
καράβι. Άθελά
του το μυαλό
μου
πέταξε
αμέσως στα
χρόνια
τα
παλιά,
τον
καιρό
που
όργωνα τους ωκεανούς με τα καράβια του
Εμπορικού Ναυτικού. Και θυμήθηκα... Πόσα δε
θυμήθηκα!
Ασυνείδητα, βρέθηκα καταμεσής στον Ειρηνικό
με το “ALTIS’’. Τι βαπόρι! Τι άνθρωποι ήταν
εκείνοι! Κάθε βράδυ -μα κάθε βράδυ- τραγούδια
με την κιθάρα. Ο καπετάν-Χρύσανθος, ο
Πλοίαρχος-παιδί μάλαμα-, ο μαστρο-Χρήστος,
Α’ Μηχανικός, ο μαστρο-Γιώργης, Γ’ Μηχανικός,
ο
καπετάν-Μιχάλης,
Ανθυποπλοίαρχος,
ο Λοστρόμος, δύο ναύτες και οι γυναίκες
του Πλοίαρχου και του Α’ μηχανικού ήταν
μόνιμοι κανταδόροι. Όταν τους άκουγες,
ήταν ένα χάρμα, η τέλεια χορωδία. Μεζέδες
ιδιαίτερους προμηθεύονταν η καπετάνισσα
και η πρωτομηχανικίνα από τη Σιγκαπούρη.
Σαμπάνιες και το περίφημο κόκκινο κινέζικο
κρασί έπαιρνε με τις κάσες ο καπετάνιος από τη
Σαγκάη. “Το βαπόρι της Χαράς” το ‘χαμε βγάλει.
Από δουλειά; Φωτιά παίρνανε τα ματσακόνια
και τα πινέλα στο πέλαγο, τα βίντζια στο λιμάνι.
Το ελληνικό φιλότιμο ήταν εκεί σ’ όλο του το
μεγαλείο! Την ίδια παρέα έκανες με όλους,
και με αξιωματικούς και με πλήρωμα. Ήταν
όλοι τους από οικογένειες σωστές. Μιλάμε για
ταξίδια λογκάδα (μακρινά), όλο τον Ειρηνικό!
Μα το κέφι δεν έλειπε! Εποχές δύσκολες -πριν
από το 1970- που παρακαλούσες σχεδόν για
να μπαρκάρεις, κι, όμως, ο καθένας τους έμενε
ξέμπαρκος επίτηδες 8 και 12 μήνες περιμένοντας
να «χηρέψει» θέση, για να ξαναπάει στο ίδιο
βαπόρι. Είχαν όλοι τους 3 και 4 φορές μέσα
στο ίδιο βαπόρι. Ο καπετάν-Χρύσανθος ήταν
«σωστός κρίκος» ανάμεσα στην εταιρεία και το
πλήρωμα. Όλα πήγαιναν ρολόι. Πολύ χαμόγελο,
πολλή δουλειά, πολλά κέρδη ο πλοιοκτήτης.
Θυμήθηκα και το «Western Eagle». Όταν
πρωτοπήγα σ’ αυτό, πλοίαρχος ήταν ο
καπετάν-Μικές. Ένας άνθρωπος που ήξερε και
ακολουθούσε όλες τις γραμμές εκτός από την
ευθεία. Μια φορά, φθάνοντας στη Βενεζουέλα
που θα φορτώναμε 26.000 τόνους μινεράλι
σε 6 ώρες, λέει στον Υποπλοίαρχο – ένα παιδί
άγιο- μέρος των καθηκόντων του οποίου είναι
να εποπτεύει τη φόρτωση-: «Καπετάν Νίκο,
έχεις κουρασθεί πολύ στο πέλαγος, άντε έξω
να πιεις μια μπύρα και το φορτώνω εγώ το
βαπόρι». Το αποτέλεσμα ήταν να γέρνει δεξιά,
να γέρνει εμπρός, κάτι σαν περισπωμένη
για να καταλάβετε. Και φυσικά, επειδή ήταν
αδύνατο να φύγει έτσι για ταξίδι, στην εταιρεία
κατηγόρησε τον Υποπλοίαρχο. Μια άλλη
φορά, στο μηχανοστάσιο έγινε μια βλάβη
και χρειάστηκε να σταματήσουμε, να σβήσει
η μηχανή για 5-6 ώρες. Ευτυχώς που ήταν
μπουνάτσα! Ωστόσο, έπρεπε να ενημερωθεί
και η εταιρεία με τηλεγράφημα στο οποίο
οι Μηχανικοί έκαναν την αναφορά τους. Στο
τέλος, όμως, του τηλεγραφήματος ο καπετάνΓλοιώδης -έτσι τον είχαμε βγάλει- έγραψε:
“Μπορεί οι Μηχανικοί να λένε έτσι, αλλά,
κατά τη δική μου γνώμη, η βλάβη είναι εκεί και
πρέπει να γίνει αυτό”. Σε όλα, δηλαδή, είχε τη
δική του, αρρωστημένη γνώμη. Σ΄όλα και για
όλους κατηγορητήριο. Μια μαύρη ατμόσφαιρα
απλωνόταν παντού, «μαύρο το χρώμα του
βαποριού...».
Σε 2-3 μήνες,
ευτυχώς,
η
εταιρεία
τον
έδιωξε. Τι να το
κάνεις, όμως;
Στο διάστημα
αυτό έφυγαν
ένα
σωρό
δραστήριοι και
αξιοπρεπείς
άνθρωποι, που
δεν άντεξαν το
κλίμα.
Αντικατεστάθη
από
τον
καπετάνΓιώργη. Έναν
πανύψηλο
αγριάνθρωπο,
που τα μαλλιά του ήταν σαν όρθιες πρόκες
16Χ21. Διέκρινες, όμως, από την πρώτη στιγμή
μια τρομερή σταθερότητα στις κουβέντες και
στις εξηγήσεις του. Την πρώτη εβδομάδα τον
έτρεμαν και λαμαρίνες και άνθρωποι. Γιατί;
Από την πρώτη ημέρα σε όλες τις ειδικότητες
είπε: “Αυτό το θέλω έτσι, αυτό το θέλω αλλιώς”
και επί μία βδομάδα – πώς άντεξε το θεριό-δεν
έκλεισε μάτι. Παρακολουθούσε και επόπτευε
από κοντά τα πάντα, αν πραγματοποιούνταν,
όπως είχε πει. Μετά; Αμέσως φάνηκε η
αλλαγή! Αμέσως, «το χρώμα του βαποριού»
έγινε λαμπερό. Γιατί; Ο καπετάν – Γιώργης ήταν
ο άνθρωπος που ήθελε να γίνονται όλες οι
δουλειές σωστά, να ταξιδεύουμε εν ασφαλεία
και για όλα τ’ άλλα «καθάριζε» εκείνος. Όταν σ’
ένα λιμάνι ένας Ανθυποπλοίαρχος από αδέξια
κίνηση έσπασε ένα βίντζι -το κατέστρεψε
τελείως και μιλάμε για πολλά χρήματα ζημιάμαζεύει ο καπετάν- Γιώργης στο σαλόνι όλο τον
κόσμο – αξιωματικούς και πλήρωμα – και τους
λέει: «Σε λίγο θα έλθουν μέσα οι ιθύνοντες της
εταιρείας. Μη διανοηθεί κανείς να μαρτυρήσει
ποιος έσπασε το βίντζι, γιατί θα τον σβήσω από
τον χάρτη».
Ήλθαν Αρχιπλοίαρχος και Αρχιμηχανικός.
- «Ποιός έσπασε το βίντζι;»
-«Εγώ!»
-«Έλα καπτάν- Γιώργη, τι δουλειά έχεις εσύ με
το βίντζι; Πες μας ποιος είναι;»
-«Εγώ!»
Τελικά δεν έμαθαν ποτέ.Πήρε την ευθύνη
πάνω του. Έτσι του άρεσε να τα παίρνει όλα
πάνω του με μοναδικό αντάλλαγμα τη ΣΩΣΤΗ
ΔΟΥΛΕΙΑ. Από κει και πέρα; Και οι μισθοί γεροί,
και οι υπερωρίες ακριβοπληρωμένες, και
γλέντια μέσα στο βαπόρι και έξω στο λιμάνι.
‘Ολοι περάσαμε μια ζωή αξέχαστη μαζί του.
Ας τον έχει ο Θεός καλά και τον καπετάν-Γιώργο
και τον καπετάν-Χρύσανθο και όλους όσους
κατάφεραν ΠΟΛΛΗ ΚΑΙ ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ
ΧΑΜΟΓΕΛΟ.
Υ.Γ Η γνωστή φωτογραφία με τα γένια,
καταμεσής στον ΕΙΡΗΝΙΚΟ, είναι επάνω στο
“βαπόρι της χαράς”, M/V ALTIS.
Το δε παρόν κείμενο βρίσκει εφαρμογή ΚΑΙ κάθε
ανθρώπινη ομάδα, όπως είναι οι κυβερνήσεις,
οι Δημαρχίες, κ.λ.π. Ακόμα και στην οικογένεια,
όπου καπετάνιος είναι η σύζυγος-μητέρα που
ευθύνεται για τη σωστή ανατροφή των παιδιών
και για το «χρώμα» της οικογένειας!
Θεραπεία με PRP Τι είναι το PRP;
[email protected]
PRP, ή “πλούσιο σε αιμοπετάλια πλάσμα,” είναι μια επαναστατική
νέα θεραπεία που αφορά την θεραπεία των χρονίων και δύσκολα
θεραπευσιμών αθλητικών και μυοσκελετικών παθήσεων.
Αποτελεί την πλεόν ενδεδειγμένη και προηγμένη επιστημονικά
θεραπεία για χρόνιες ορθοπαιδικές παθήσεις που δεν
ανταποκρίνονται σε άλλες συντηρητικές μεθόδους θεραπείας.
Γιατί άραγε το PRP λειτουργεί;
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν τα αιμοπετάλια με το
σχηματισμό θρόμβων. Αν και αυτό είναι σίγουρα μια σημαντική
λειτουργία των αιμοπεταλίων, συμμετέχουν επίσης σε μεγάλο
βαθμό στην επούλωση των τραυματισμένων ιστών μέσω των
αυξητικών παραγόντων. Η ενέσιμη έγχυση αυτών τών αυξητικών
παραγόντων σε τραυματισμένους συνδέσμους, τένοντες,
αρθρώσεις διεγείρει μια φυσική διαδικασία επιδιόρθωσης. Αλλά
για να επωφεληθούνοι οι τραυματισμένοι ιστοί από αυτές τις
φυσικές θεραπευτικές πρωτεΐνες, τα αιμοπετάλια πρέπει πρώτα
να συγκεντρωθούν με την διαδικασία της φυγοκέντρησης. Με
άλλα λόγια, το PRP αναπλάθει και τονώνει τη φυσική διαδικασία
επούλωσης του σώματος.
Πώς γίνεται το PRP; Η διαδικασία γίνεται στο ιατρείο.Ο ιατρός διενεργεί μια αιμοληψία
από τον ασθενή (ακριβώς όπως σε μια απλη εξέταση αίματος) και
τοποθετείται σε ειδική φυγόκεντρο. Η φυγόκεντρος διαχωρίζει
τα ερυθρά αιμοσφαίρια, και τα υπόλοιπα αιμοπετάλια και το
πλάσμα. Τα ερυθρά αιμοσφαίρια απορρίπτονται, και το προκύπτον
συμπύκνωμα αιμοπεταλίων χρησιμοποιείται για θεραπεία. Στη συνέχεια εγχύεται το παρασκέυασμα των συμπυκνωμένων
αιμοπεταλιων-αυξητικών παραγόντων στη περιοχή της βλάβης
εστιασμένα. Το σύνολο της θεραπείας, από την αιμοληψία , την
παρασκευή του διαλύματος και με την έγχυση, διαρκεί περίπου 30 λεπτά.
Προϋποθέσεις- Ποιο είναι το όφελος από PRP;
Η θεραπεία με PRP λειτουργεί καλύτερα σε χρόνιες
μυοσκελετικές παθήσεις που έχουν αποτύχει τα άλλα
συντηρητικά μέσα θεραπείας, όπως οι εξής:
Τραυματισμούς του μυοτενόντιου στροφικού πετάλου.
Χρόνιες τενοντίτιδες στον ώμο.
Έσω-Έξω επικονδυλίτιδα του αγκώνα.(Tennis Elbow).
Οστεοχόνδρινές βλάβες γόνατος.
Συνδρομο επιγονατιδομηριαίου πόνου και τενοντίτιδα
επιγονατιδικού τένοντα.(Jumper’s knee)
Διαστρέμματα.
Τενοντίτιδα αχιλλείου τένοντα και πελματιαία απονευρωσίτιδα
Γόνατο, ισχίο, και άλλες πρώιμες οστεοαρθρίτιδες.
ΑΘλητικές κήλες και σύνδρομο κοιλιακών-προσαγώγων
Άλλα χρόνια προβλήματα τενόντων και συνδέσμων
Επιπλέον, το PRP μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για πολλές
περιπτώσεις χονδροπαθειών- πρώιμης οστεοαρθρίτιδας.To
PRP μπορεί να βοηθήσει στην εξομάλυνση- ανάπλαση των
χόνδρινων βλαβών , μειώνοντας τον πόνο και την αναπηρία της
αρθρίτιδας.
Ποιο είναι το ποσοστό επιτυχίας;
Μελέτες δείχνουν μια βελτίωση του 80-85%. Ορισμένοι
ασθενείς παρουσιάζουν πλήρη ανακούφιση από τον πόνο τους.
Τα αποτελέσματα είναι μόνιμα.
ΑΠΛΑ…ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ
Λένα Τριανταφύλλου,φαρμακοποιός Π.Φώκαιας
Αποτοξίνωση
μετά τις γιορτές
Καλές οι γιορτές,καλά
τα
μελομακάρονα,οι
κουραμπιέδες και η φανταστική χριστουγεννιάτικη
γαλοπούλα με γέμιση,αλλά-πάντα υπάρχει
ένα<<πικρό»αλλά-δυστυχώς κάθε απόλαυση,όπως
το πολύ φαγητό,ποτό και ξενύχτι με φίλους και
αγαπημένα πρόσωπα έχει και τις συνέπειες του.
Οι συνέπειες αυτές είναι περιττά κιλά,κόπωση,αφ
υδάτωση,μαύροι κύκλοι και απώλεια ενυδάτωσης
και λάμψης της επ ιδερμίδας μας.
Για να αποβάλλουμε λοιπόν τα περιττά κιλά
καλό είναι να μπούμε σε ένα πρόγραμμα
σωστής διατροφής με ψητό κρέας,ψάρι,βραστά
λαχανικά,φρούτα για ενδιάμεσα γευματίδια
και πολύ νερό.Τα φρούτα θα
είναι μικρά γευματίδια που θα
συνιστούν πηγή βιταμινών και
υδατανθράκων.Οι
υδατάνθρακες
είναι πηγή ενέργειας και νοητικής
συγκέντρωσης.Συνεπώς,θα πρέπει να
προσλαμβάνουμε υδατάνθρακες από την διατροφή
μας ,όπως αυτοί των φρούτων και σε πολύ
μικρότερο βαθμό υδατάνθρακες ζυμαρικών,ρυζιού
και ψωμιού,καθώς οι τελευταίοι σε μεγάλες
ποσότητες είναι υπεύθυνοι για παχυσαρκία και
κατά συνέπεια πολλές φορές για σακχαρώδη
διαβήτη τύπου 2.(Πολλές είναι οι μακροχρόνιες
μελέτες που αποδεικνύουν ,πέραν της γενετικής
προδιάθεσης ,την στενή σχέση και συσχέτιση
μεταξύ παχυσαρκίας και σακχαρώδη διαβήτη
τύπου 2.Οι μελέτες δείχνουν πως ο σχετικός
κίνδυνος εμφάνισης σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
μεγαλώνει με αύξηση της μάζας του σώματος).Μία
μικρή και έξυπνη συμβουλή για τους <<πιο γλυκούς
μας φίλους»(τους διαβητικούς)είναι η εξής:πριν
τον βραδινό τους ύπνο συνιστάται η κατανάλωση
ενός γιαουρτιού χωρίς λιπαρά ,καθώς αυτό το
συγκεκριμένο γεύμα –το οποίο είναι πλούσιο σε
ασβέστιο,φωσφόρο,ψευδάργυρο,ιώδιο,βιταμίνη
Α,θειαμίνη,ριβοφλαβίνη και βιταμίνη Β12-μπορεί
να αποτρέψει τυχόν νυχτερινές υπογλυκαιμίες
κυρίως σε άτομα ινσουλινοεξαρτώμενα.
Τελειώνοντας με τις συμβουλές μιας σωστής
και ισορροπημένης διατροφής,ας δώσουμε
μερικές κατευθυντήριες οδηγίες για αποτοξίνωση
οργανισμού
και
ήπατος(δηλ.συκωτιού)από
το αλκοόλ, για ξεκούραση,νεανική λαμπερή
επιδερμίδα και ξεκούραστα μάτια .Μία πρώτη
και πολύ απλή συμβουλή είναι η πλήρης διακοπή
του αλκοόλ για ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Επίσης,ένα πολύ καλό συμπλήρωμα διατροφής που
μπορεί κανείς να προμηθευτεί από τα φαρμακεία
είναι το γνωστό<<milk thistle»ή αλλιώς <<silymarin» που περιέχει γαιδουράγκαθο και κάνει
πολύ καλή αποτοξίνωση του συκωτιού μας από
αλκοόλ και άλλες τοξικές ουσίες(το συγκεκριμένο
σκεύασμα
αποτοξινώνει
και
οργανισμούς που πάσχουν από
επίπονες αυτοάνοσες νόσους
,όπως η ψωρίαση ,που ταλαιπωρεί
υψηλό ποσοστό του ελληνικού
πληθυσμού).Για
ξεκούραση,η
καλύτερη συμβουλή είναι ένα φλιτζάνι χλιαρό
γάλα πριν την κατάκλιση,η ίδια ώρα κατάκλισης
κάθε βράδυ,7-8 ώρες ποιοτικού και ήσυχου
ύπνου ,άδειασμα του κεφαλιού από τα άγχη και
τις σκέψεις πριν τον ύπνο.Τέλος,όσον αφορά στην
νεανική-λαμπερή επ
ιδερμίδα και ξεκούραστα μάτια ας ακολουθήσουμε
τους εξής χρυσούς κανόνες:
1.Επαρκής ύπνος.
2.Σωστή διατροφή.
3.Ενυδάτωση με πολύ νερό.
4.Χρήση πάντα προιοντων ντεμακιγιάζ(δερματολο
γικά ελεγμένων,υποαλλεργικών).
5.Χρήση αμπούλας ή serum με καθαρή βιταμίνη
C σε πρόσωπο,λαιμό,ντεκολτέ η οποία είναι
αντιοξειδωτική(άρα
και
αντιγηραντική)και
προσφέρει αποχρωματισμό κηλίδων και λάμψη.
Συμπερασματικά,μετά τις γιορτές
,έχοντας
καταναλώσει πολύ φαγητό,αλκοόλ και έχοντας
ξενυχτήσει συνίσταται καλό να ακολουθήσουμε
σωστή διατροφή ,να περιορίσουμε το αλκοόλ στο
ελάχιστο,να μπούμε σε ένα σωστό πρόγραμμα
ύπνου και να περιποιηθούμε την επιδερμίδα μας.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το 2015 φροντίζοντας
και αγαπώντας τον εαυτό μας!Καλή χρονιά
σε όλους,γεμάτη αγάπη,υγεία ευτυχία και
δημιουργικότητα!
“ Ο Χώρος
Δημιουργικής
Μάθησης και
Θεραπείας “δρα.συ”
συνεχίζοντας τη δράση
του, μας ευχήθηκε Χρόνια
Πολλά στις 21 Δεκεμβρίου,
παρουσιάζοντας τη
θεατρική παράσταση
“ Η Φρικαντέλα” στο
Μηχανουργείο Λαυρίου.
Ηθοποιοί
παιδιά
προσχολικής και σχολικής
ηλικίας.
Θεατές όλων των ηλικιών που
και αυτοί έγιναν ηθοποιοί
από τη θέση τους.
Χειροκροτήματα - Υπόκλιση.
Τα φώτα έσβησαν για
να ανάψουν πάλι και να
βρεθούν
ηθοποιοί
και
θεατές
φιλοξενούμενοι
στο ζεστό περιβάλλον του
μεζεδοπωλείου “Αυλή”, στο
Λιμάνι Λαυρίου, που μας
ταξίδεψε με τις υπέροχες
γεύσεις του”.
Γράφει η Τριανταφυλλιά Μήτρου
Φιλόλογος,
(ειδικευόμενη στην Ειδική Αγωγή και την Ψυχολογία)
[email protected]
Διαταραχές του γραπτού λόγου:
Δυσγραφία-Δυσορθογραφία
Η συγκεκριμένη διαταραχή χαρακτηρίζεται από μειωμένη ικανότητα του παιδιού να συνθέσει
ένα γραπτό κείμενο. Η μειωμένη αυτή δεξιότητα εκφράζεται με λάθη στη γραμματική ή στον
τονισμό, κακή οργάνωση των παραγράφων, πολλά ορθογραφικά λάθη (δυσορθογραφία), πολύ
κακό γράψιμο (δυσγραφία). Συνήθως η διαταραχή αυτή γίνεται εμφανής στη δεύτερη τάξη του
δημοτικού- αφού έχει προηγηθεί τυπικά επαρκής διδασκαλία στη σύνθεση προτάσεων- μερικές
φορές και αργότερα.
Με τον όρο διαταραχές γραφής εννοούμε τις παθολογικές μορφές και τα ελαττώματα εκείνα
που είναι επίμονα και έχουν κάποια διάρκεια ή νομοτέλεια και όχι τα τυχαία σφάλματα που
προέρχονται είτε από κούραση, είτε από διάσπαση προσοχής κ.τ.λ. Τα αίτια της διαταραχής θα
τα βρούμε σε όλο το ψυχοσωματικό πεδίο του παιδιού, καθώς και στο περιβάλλον που ζει.
Ο Kurtz (1994) και οι Barbe, Wasylyk, Hackeney και Braun (1984) αναφέρουν τα παρακάτω
χαρακτηριστικά για τους μαθητές που παρουσιάζουν προβλήματα γραφής: Δεν παρουσιάζουν
σωστή θέση σώματος ή καρπού καθώς γράφουν, δεν τοποθετούν σε σωστή θέση το τετράδιο,
αδέξιο κράτημα μολυβιού, δυσανάγνωστο κείμενο, πολλές διορθώσεις και συνεχή σβησίματα.
Πιο συγκεκριμένα ορισμένα από τα κλινικά χαρακτηριστικα της δυσγραφίας είναι τα εξής:
α. προβληματική εναλλαγή πεζών –κεφαλαίων γραμμάτων μέσα στις λέξεις
β. προβληματικό μέγεθος γραμμάτων (πολύ μεγάλα, πολύ μικρά)
γ. ανάμειξη κάθετης, πλάγιας και συνεχούς γραφής
δ. μη τήρηση περιθωρίων ανάμεσα στις γραμμές και ακατάλληλο διάστημα ανάμεσα στις λέξεις
και τα γράμματα
ε. πολύ αργό ή πολύ γρήγορο ρυθμό γραφής ή αντιγραφής
στ. παραλείψεις γραμμάτων ή μη ολοκληρωμένα γράμματα και λέξεις
ζ. ταυτόχρονη προφορά των λέξεων, ψιθυριστά, κατά τη διάρκεια της γραφής
η. δε σχεδιάζουν τι θα γράψουν και δεν κάνουν βελτιώσεις στο γραπτό τους καθώς γράφουν
Το αποτέλεσμα του κειμένου είναι δυσανάγνωστο με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να είναι
αρνητικός απέναντι σε αυτό και να δυσκολεύεται να το αποκωδικοποιήσει, οπότε και να το
κατανοήσει.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά των παιδιών με δυσγραφία που εμφανίζονται μέσα στη σχολική
τάξη είναι:
α. η αλλοίωση του σχήματος των γραμμάτων
β. το άνισο μέγεθος των γραμμάτων
γ. ο ελλιπής σεβασμός της οριζόντιας γραμμής και των περιθωρίων του τετραδίου
δ. η άναρχη κατανομή κεφαλαίων και πεζών γραμμάτων
ε. ο ανώριμος ή ιδιότυπος τρόπος σύλληψης του μολυβιού
στ. η περίεργη στάση του σώματος όταν πρέπει να γράψουν ένα κείμενο και
ζ. το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ολοκλήρωσης των γραπτών εργασιών
Επιπλέον, τα παιδιά με δυσγραφία γράφουν χωρίς σχεδιάγραμμα και αποδίδουν τις ιδέες
τους με τον ίδιο τρόπο που θα τις απέδιδαν και στον προφορικό λόγο. Δυσκολεύονται στην
αναγνώριση του είδους κειμένου που τους ζητείται, στο περιεχόμενο, στη δόμηση και τη συνοχή
του. Παρουσιάζουν, τέλος, έλλειψη ιδεών, φτωχό λεξιλόγιο και δεν ελέγχουν το γραπτό τους ή,
αν το κάνουν, ο έλεγχος είναι επιφανειακός.
ENOIKIAZETAI ΙΣΟΓΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
“Οι κυρίες Νικολαΐδου Λίνα (Ψυχολόγος) και Συριοπούλου Μάνια (Δραματοθεραπεύτρια) υπεύθυνες του
Χώρου Δημιουργικής Μάθησης και Θεραπείας “δρα.συ”, μαζί με τον Στρανομίτη Ευάγγελο ιδιοκτήτη
και προσωπικό του μεζεδοπωλείου “Αυλή”.
σε ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ στην ΑΝΑΒΥΣΣΟ
70 Τ.Μ. ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΙΑΤΡΕΙΟ
τηλ. 22910 41100, 6978 890042
Αρκετές φορές αποπειράθηκα να γράψω στο χαρτί την
παρακάτω ιστορία, που σημάδεψε τα παιδικά μου χρόνια κι είχε
πρωταγωνιστές ανθρώπους από το χωριό μου, πολύ αγαπητούς,
αλλά, είτε από συναισθηματική φόρτιση, είτε από το φόβο της
μυθοπλασίας, που με τα χρόνια δημιούργησε το παιδικό μου
μυαλό, πάντα το ανέβαλλα.
Από την άλλη, όμως, ένιωθα το χρέος να κάνω ένα μνημόσυνο στα
δύο αδέλφια της μάνας μου, να εκφράσω το δέος και το θαυμασμό
μου προς αυτούς που έφυγαν ταξιδεύοντας στη θάλασσα και να
καταδείξω την πραγματικότητα της σκληρής ζωής των ναυτικών,
που οι περισσότεροι στεριανοί, στο ζεστό τους κρεβάτι και στο
γλυκό τους τον ύπνο, αδυνατούν να κατανοήσουν.
Εκείνο το βράδυ, που αποφάσισα να γράψω το ναυάγιο, έκανα τη βάρδια 12-04. Ο καιρός
ξινός, όπως λένε οι ναυτικοί· φουρτουνιασμένη η θάλασσα, με τα κύματα να δοκιμάζουν
τις αντοχές του σκάφους και του πληρώματος. Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που
αντιμετωπίζαμε τέτοια θάλασσα, ωστόσο, κάθε φορά που ο κίνδυνος είναι δίπλα σου,
σκέφτεσαι περισσότερο τους ανθρώπους και τα γεγονότα που σε σημάδεψαν, όλους
εκείνους που ταξιδεύουν μαζί σου νοερά, είτε πνιγμένοι είτε ζωντανοί.
Η ιστορία που θα αφηγηθώ είναι πέρα
για πέρα αληθινή και παρμένη από
τις εφημερίδες Βραδινή και Εστία που
αρθρογράφησαν για το ναυάγιο.
Ήταν τότε Φλεβάρης του 1949. Το μικρό ατμοκίνητο ακτοπλοϊκό φορτηγό
με το όνομα ΑΡΕΤΗ ταξίδευε για τη βόρεια Κρήτη.
Να πώς αφηγείται στην εφημερίδα τη φοβερή τραγωδία ο μόνος
διασωθείς ύστερα από μία δραματική πάλη με το υγρό στοιχείο…..
«Ξεκινήσαμε από τον Πειραιά το απόγευμα της Κυριακής 6 φλεβάρη
1949 με πλοίαρχο τον Χαριδ. Κεραμπό για Κρήτη. Στις 6,30 της
Κυριακής δώσαμε ανοικτά από την Ύδρα σήμα ότι, παρά τη
θαλασσοταραχή, πλέαμε κανονικά για τον προορισμό μας».
ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ
«Δεν πέρασαν δύο-τρεις ώρες από την εκπομπή του σήματος ότι
όλα έχουν καλώς. Μην έχοντας βάρδια, πήγα στην καμπίνα μου να
γείρω. Μα, ξαφνικά, με ξεσήκωσαν απεγνωσμένες κραυγές.
-Λοστρόμε, σήκω γρήγορα, το καράβι γέρνει.
Πετάχτηκα επάνω αλαφιασμένος, ντύθηκα, όπως μπορούσα, και
ανέβηκα στη γέφυρα, όπου βρήκα τον υπ/ρχο Σπ. Ψαρό και τον
πηδαλιούχο Αντ. Νιονιό. Η κλίση του καραβιού ήταν τόσο μεγάλη
τώρα, ώστε τα κύματα άγγιζαν πια το κατάστρωμα από την αριστερή
μεριά. Ο γρήγορος καταποντισμός ήταν αναπόφευκτος. Δεν υπήρχε
καιρός για χάσιμο. Προσπαθήσαμε αμέσως να ρίξουμε μια βάρκα στη
θάλασσα. Ένα πελώριο κύμα εκείνη την κρίσιμη ώρα σάρωσε το κατάστρωμα.
Δεν ξέρω πώς, μέσα στα σκοτάδια, βρέθηκα μέσα στην αγριεμένη θάλασσα,
κολυμπώντας όσο μπορούσα ταχύτερα, για να μη με παρασύρει το καράβι στη
δίνη του. Το ίδιο καλούσα να κάνουν και οι άλλοι ναυαγοί που άκουγα τις απελπισμένες
τους φωνές. Μα δεν πρόφτασε κανένας άλλος να ξεφύγει την άβυσσο των απόνερων του
ΑΡΕΤΗ που βούλιαζε ταχύτατα. Λίγη ώρα μετά τον καταποντισμό του καραβιού, άκουσα
τη φωνή του αδελφού μου, Αλέξη Γιαπιτζόγλου .
-Μήτσο, πνίγομαι, σώσε …. με, φώναζε.
Τον αντιλήφθηκα δίπλα μου καβάλα σε κάτι ξύλα . Μου έσπρωξε και ‘μένα ένα μαδέρι,
για να με διευκολύνει στο κολύμπι. Σε λίγο συναντήσαμε και τη μισοβουλιαγμένη βάρκα,
όπου ήταν αγκιστρωμένος επιβάτης που έκλαιγε απαρηγόρητα, γιατί πνίγηκε η γυναίκα
του, αδυνατώντας να μαντέψει ότι την ίδια τύχη ανέμενε και τον ίδιο. Βαλθήκαμε να
αδειάζουμε τη βάρκα με κάτι δοχεία, που βρέθηκαν στο βάθος της. Τους δύο πίρους της
βάρκας, που είχαν ξεταπωθεί, βουλώσαμε με τις μάλλινες
κάλτσες μας, εγώ και ο αδελφός μου» .
ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΥΧΗ ΑΔΕΛΦΟΥ
«Κατά τους υπολογισμούς μου βρισκόμασταν σε μια
απόσταση 12 μίλια από τον Σαν Τζώρζη, μεταξύ Μήλου
και Ύδρας. Χαλάσαμε τον κόσμο, μάταια δυστυχώς, να μας
αντιληφθούν δύο καράβια που πέρασαν κάπως κοντά μας .
Στάθηκε αδύνατο».
Και ο Γιαπιτζόγλου συνεχίζει τη δραματική αφήγησή του, ενώ
τα μάτια του βουρκώνουν.
«Γυμνοί, βρεγμένοι, ξεπαγιασμένοι, ξημερωθήκαμε μέσα στη
βάρκα. Σε μια στιγμή είδα τον αδελφό μου, τον Αλέξη να με ζυγώνει, να με αγκαλιάζει
και να με φιλεί.
-Αδελφέ μου, ψιθύρισε με αναφιλητά, δεν αντέχω άλλο, θα πεθάνω.
Προσπάθησα να του δώσω κουράγιο.
Σαν ξημέρωσε καλά, αντικρίσαμε στεριά. Κάλεσα τον Κρητικό, τον αδελφό μου και τον
Σκλαβούνο που είχαμε περισυλλέξει, να με βοηθήσουν στο κουπί. Εκείνη τη στιγμή
έγινε κάτι φοβερό που δεν το χωράει ανθρώπινος νους. Ο Αλέξης, αντί να πάρει το
κουπί, ξέφραξε τους πίρους τραβώντας τις μάλλινες κάλτσες. Η βάρκα άρχισε πάλι
να κατακλύζεται από νερά. Άρπαξα τις κάλτσες και ξαναβούλωσα τους πίρους. ‘Οταν
ανασηκώθηκα, είδα τον αδελφό μου ξερό επάνω στο κουπί. Είχε πεθάνει από ψύξη».
ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΤΡΙΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
« Έμεινα τώρα μόλις σύντροφος τραγικός τριών νεκρών. Για να φθάσω γρηγορότερα
στη στεριά, έστησα σαν κατάρτι ένα από τα κουπιά της βάρκας με πρόχειρο πανί ένα
κομμάτι από την απόχη της πελαγίσιας άγκυρας. Έτσι, έφθασα σε κάτι βράχια ερημικά,
που ύστερα έμαθα ότι ήταν η Φαλκονέρα. Η βάρκα μου έγινε συντρίμμια από τα βίαια
κτυπήματα επάνω στα βράχια και χάθηκε στους αγριεμένους βυθούς μαζί με τους τρεις
νεκρούς της.
Χρειάστηκε σκληρός αγώνας για να βγω στη στεριά. Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα
ότι κάποιο φως έκοβε τα σκοτάδια στο βάθος της βραχονησίδας. Τράβηξα για το φως με
την ελπίδα ότι θα βρω κάποιο φαροφύλακα. Μάταιη ελπίδα. Όταν έφθασα, ύστερα από
δύο ώρες μαρτυρικής πορείας, με τα πόδια καταματωμένα, διαπίστωσα πως πρόκειται
περί αυτόματου φανού.
Μου ήρθε κάτι σαν παραφροσύνη. Προσπάθησα να
συρθώ στο εσωτερικό του, να πέσω, να ξαποστάσω. Μα
ήταν γεμάτος αγκάθια. Κι εδώ με κυνηγούσε η μοίρα..
Ξημερώθηκα χωρίς να κλείσω μάτι από την αγωνία. Η
Τρίτη ξημέρωσε με μια λιακάδα που μαζί με την θαλπωρή
της μου έφερνε και την ελπίδα του λυτρωμού. Έσβησα τη
φωτιά των διψασμένων χειλιών μου από το βροχόνερο
μιας γούρνας. Έφαγα μερικά χόρτα ωμά αγναντεύοντας
το πέλαγο. Σε μια στιγμή διέκρινα το πλοίο ΚΑΔΙΩ.
Έβγαλα όλα μου τα ρούχα και έκανα σινιάλο. Αλλά
και πάλι προσπέρασε το καράβι, χωρίς να αντιληφθεί την παρουσία μου στο
ερημονήσι .
Αυτό το δράμα των απαρατήρητων σινιάλων μου επαναλαμβανόταν από το
πρωί μέχρι τη νύχτα σε όλα τα καράβια που περνούσαν ανοιχτά της Φαλκονέρας
και σε όσα αεροπλάνα πετούσαν πάνω από το ερημονήσι.
Αναζητώντας απάγκειο για ζεστασιά βρήκα μια σπηλιά.
Σκέφτηκα έπειτα να κάνω και…ηλεκτρική εγκατάσταση στο
καταφύγιό
μου
.
Διέρρηξα
τον αυτόματο φανό που περιείχε 4 μπαταρίες
και ένα κουτί που μου φάνηκε πως είχε σπίρτα.
Η απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη, όταν,
ανοίγοντας το κουτί, βρήκα αντί σπίρτων ένα εφεδρικό μπέκ.
Έτσι, τρώγοντας χόρτα, ξάπλωνα μέχρι την Παρασκευή στη
σπηλιά, που το είχα πάρει πια απόφαση ότι θα είναι και ο
τάφος μου. Σύρθηκα στον τοίχο και χάραξα με ένα καρφί το
θλιβερό επίγραμμα: Με λένε Δημήτρη Γιαπιτζόγλου. Είμαι
ναυαγός της ΑΡΕΤΗΣ. Ο Θεός θέλησε να πεθάνω στη
Φαλκονέρα».
Ο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ
Ο Γιαπιτζόγλου στέκεται προς στιγμή για να συγκεντρώσει
τις ταραγμένες αναμνήσεις του και συνεχίζει.
«Ξημέρωσε το Σάββατο. Ξαφνικά απάνω από το κεφάλι
μου ακούω ζωηρό θόρυβο μοτέρ. Αντελήφθην ταυτοχρόνως
ένα αεροπλάνο σε χαμηλότατο ύψος να αναζητεί ναυαγούς
στο πέλαγος. Αυτή τη φορά τα σήματά μου δεν πήγαν χαμένα.
Ο αεροπόρος με αντελήφθη και για να με καθησυχάσει έκανε
δύο βόλτες χαμηλά απάνω από το νησί. Στο δεύτερο γύρο μού
πέταξε ένα σημείωμα με κίτρινο σακούλι στο οποίο ο σωτήρας
μου αεροπόρος μού έγραφε: Αν είσαι ναυαγός, να πέσεις κάτω και
με το κεφάλι στραμμένο προς την κατεύθυνση του ναυαγίου, για να
σώσουμε και άλλους ναυαγούς.
Συμμορφώθηκα. Στο τρίτο πέρασμά του το αεροπλάνο πήρε την κατεύθυνση
που του έδειχνα με το πέσιμό μου.
Πετούσα από τη χαρά μου. Ξέχασα- Θεέ, συγχώρεσέ με- ακόμα και τον πνιγμένο
αδελφό μου. Σταυροκοπήθηκα ευχαριστώντας το Θεό που δε με ξέχασε στο
νησί της αγωνίας μου. Καράβι, όμως, δε φάνηκε πουθενά όλο το Σάββατο. Σαν
νύχτωσε, αποσύρθηκα πάλι στη σπηλιά μου. Πού να με πάρει όμως ο ύπνος!
Με το πρώτο σφύριγμα που άκουσα πετάχτηκα επάνω σαν ηλεκτρόπληκτος.
Σε λίγο, στο μισοσκόταδο του φεγγαριού διέκρινα τη σιλουέτα του ΑΔΡΙΑ, του
καραβιού της σωτηρίας μου. Ερχόταν δίχως άλλο για μένα, ειδοποιημένο με τον
ασύρματο.
Αγωνία! Το φεγγάρι λες και έπαιζε και εκείνο με τη δυστυχία μου παίζοντας
κρυφτούλι αδιάκοπα ανάμεσα στα σύννεφα. Το ΑΔΡΙΑ κατέβασε βάρκα με τον
υποπλοίαρχο του καραβιού και άνδρες του πληρώματός του. Μου φώναζαν μες
στο σκοτάδι, τους φώναζα και εγώ, αλλά δεν μπορούσαμε να ανταμώσουμε.
Εδώ, βοήθησε πάλι ο Θεός! Ξαφνικά το βραχονήσι φωτίστηκε από τους ισχυρούς
προβολείς ενός περιπολικού του στόλου. Τώρα, ξεχώριζα καθαρά το ΑΔΡΙΑ
και τη βάρκα που με περίμενε κάτω στην αμμουδιά. Τον πρώτο άνθρωπο που
έσπευσε να με παραλάβει τον έσφιξα στην αγκαλιά μου και τον φίλησα.
Ξανάβλεπα άνθρωπο! Σε λίγο, βρισκόμουν σε μια ζεστή καμπίνα του ΑΔΡΙΑ».
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑΥΑΓΙΟΥ
Από πρωίας χθες ότε κατέπλευσε εις τον Πειραιά το α/π ΑΔΡΙΑ παρέλαβαν το
μόνο διασωθέντα ναυαγό του καταποντισθέντος φορτηγού εκ της ερημονήσου
Φαλκονέρας. Υπό της αρμοδίας υπηρεσίας του Κεντρικού Λιμεναρχείου
Πειραιώς άρχισαν οι ανακρίσεις προς εξακρίβωσιν των συνθηκών υπό τας
οποίας συνέβη το πολύνεκρο ναυάγιο.
Μέχρι της στιγμής, χωρίς να αποκλείεται και άλλη εκδοχή, υποστηρίζεται η
πιθανότης της προσκρούσεως της ΑΡΕΤΗΣ επί νάρκης. Η εκδοχή αυτή στηρίζεται
αφενός στην κατάθεση του Δ. Γιαπιτζόγλου ότι κατά την ώρα της κλίσεως του
σκάφους ήκουσε υπόκωφον κρότον, και αφετέρου εις την κεραυνοβόλον
βύθισιν του πλοίου πριν κατορθώσει να εκπέμψει σήμα κινδύνου. Πλην τούτου,
εις την γραμμήν της πορείας της ΑΡΕΤΗΣ είχε σημειωθεί προ ημερών νάρκη.
ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΣΚΑΦΟΣ
Το απολεσθέν ακτοπλοϊκό φορτηγό ήτο χωρητικότητας 278 τόνων γκρός
και 500 τόνων φορτίου. Ανήκε δε εις στους κκ . Ι Μαλτέζον, Σόλωνα Κοντόν
και Αθαν. Χατζηγεωργίου. Ητο ασφαλισμένο αντί 17 χιλ.λιρών . Οι ιδιοκτήτες
δεν είχαν προφθάσει να ασφαλίσουν την πρόσφατον μετατροπή του σκάφους,
ώστε τούτο να καταναλίσκει πετρέλαιο αντί γαιανθράκων. Η μετατροπή αυτή
εστοίχισε περί τα 240 εκατ. δραχμές.
Η ΑΡΕΤΗ μετέφερε εις Β. Κρήτη 180 τόνους γάλακτος, 39 τόνους βακαλάου, μία
μηχανή μύλου και 91 κενά βαρέλια.
ΤΟ ΑΠΟΛΕΣΘΕΝ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ
Βάσει του επισήμου ανακοινωθέντος οι 14 απολεσθέντες του πληρώματος
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΟΥ Μ/V ARETΙ
ΑΡΕΤΗΣ είναι οι ακόλουθοι: Χαριδ. Κεραμπός, πλοίαρχος, Στ. Ψαρός, υποπλοίαρχος,
Παν. Ζώτος, μηχανικός, Νικ. Ζούγιας, μηχανικός, Βασ. Σκοπελίτης, Αντ. Νιονιός και Αλέξ.
Γιαπιτζόγλου, ναύτες, Αρτ. Νομικός, ναυτόπαις, Κωστ. Κουμπιάς, ραδιοτηλεγραφητής,
Κωστ. Καραμπατσάκης, δόκιμος πλοίαρχος, Ιάκ. Τσατσαρώνης, μάγειρας, Κωστ.
Σκλαβούνος, αρχιθερμαστής , Αναστ. Τζάνος και Αντ. Ανταλάκης, θερμαστές.
Πλην τούτων απωλέσθησαν και 6 επιβάται του πλοίου.
Η περιγραφή του ναυαγίου από τον εικονιζόμενο, το μόνο διασωθέντα του ναυαγίου
τελείωσε. Η μοίρα τού επιφύλαξε σκληρό παιχνίδι. Να παίξει το τραγικό θύμα και
συγχρόνως τον ήρωα όντας παράδειγμα για το πώς αντιμετωπίζεις τη θάλασσα και τη
ζωή. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται. Τον θαυμάζουμε για το κουράγιο του στη θάλασσα
και στη ζωή και τον προσκυνούμε με ευλάβεια.
Η βάρδιά μου τελείωσε, αλλά οι σκέψεις μου είχαν κολλήσει στο ναυάγιο. Αλήθεια,
πόσο ψυχικό σθένος χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις τέτοιες καταστάσεις! Πόσος
σεβασμός ανήκει σε όλους αυτούς που με εγκαρτέρηση υπέμειναν το τέλος τους! Με
πόση αξιοπρέπεια οι οικογένειές τους αντιμετώπισαν το ναυάγιο και το χαμό των δικών
τους ανθρώπων! Δεν μπορώ παρά να υποκλίνομαι και να τους τιμώ. Όπως, άλλωστε,
όφειλε να κάνει και η πολιτεία. Γιατί, οι ναυτικοί δεν είναι συνάλλαγμα μόνο. Οι ναυτικοί
είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων που η ζωή και ο κίνδυνος της θάλασσας τούς
χαλιναγωγεί, διαπλάθει έναν ξεχωριστό γι’αυτούς χαρακτήρα και, σίγουρα, το επάγγελμά
τους δεν ενδείκνυται για τους πολλούς.
Όσο για τα αίτια του ναυαγίου λέγονται πολλά. Η επικρατέστερη άποψη είναι -αυτή
είναι και η άποψη του διασωθέντος- ότι το πλοίο βυθίστηκε εξαιτίας της μετατόπισης
φορτίου από κακή στοιβασία. Αν η μηχανή μύλου δεν τοποθετήθηκε στο κάτω μέρος
του αμπαριού, αν δε δέθηκε καλά και έλυσε με το μπότζι, τότε αυτή ήτο από μόνη της,
λόγω βάρους, μια άλλη νάρκη μέσα στο αμπάρι, που από τη μετατόπισή της μπορεί να
προκλήθηκε ρήγμα στα βρεχάμενα του πλοίου. Όπως και να ‘ναι, τα μυστικά του ναυαγίου
τα πήρε το ΑΡΕΤΗ μαζί της στα περί 500 μέτρα βάθος βυθού, όπου και αναπαύεται
νότια του Σαν Τζώρτζη.
Ο θαλασσινός ανοικτής θάλασσας
Υ.Γ
Δύο συμπτώσεις. Το πλοίο ΑΔΡΙΑ, που περισυνέλεξε το θείο μου, μετά από καιρό ναυάγησε
στο ίδιο μέρος. Σε άλλο ναυάγιο ο πατέρας μου έχασε και εκείνος τον αδελφό του.
Ευχαριστώ τη Λίτσα, την ξαδέλφη μου, κόρη του διασωθέντος θείου μου, για την πολύτιμη
βοήθειά της, χωρίς την οποία δε θα μπορούσα να γράψω αυτό το άρθρο.
Να ‘ταν μόνο Ιστορίες του φίλου μου του Κωνσταντή.....
«Διακοπές» στη Γυάρο...
Πρώτη Αυγούστου στα τέλη της δεκαετίας του
‘70. Μόλις ρίξαμε τα δίχτυα για τους αστακούς
κι η θάλασσα είχε πια φρεσκάρει για τα
καλά. Δεκαπεντάχρονο παιδί τότε, μόνος με
τον πατέρα, τον καπταν -Ορέστη. Μαζί μας
ένα τσουβάλι αλεύρι, μερικές κονσέρβες και
πελτές. Θεριό η πείνα! Για να την νικήσω,
βγήκα στη στεριά κυνηγώντας ένα
τραγί. Πού τέτοια τύχη όμως! Έτσι,
για να ξεγελάσουμε λίγο την πείνα
μας, φτιάχναμε πίτες με το αλεύρι.
Πατημένες καλά και αφημένες
στον ήλιο- όσο γινόταν να ψηθούν
έτσι- γιατί και το γκάζι, όπως όλα,
εξάλλου, ήταν κι αυτό λιγοστό.
Μέτρο σε όλα, λοιπόν! Απλώνω το
χέρι στο πανέρι! Όλο κι όλο μας το
βιος ένα κρεμμύδι, μια πατάτα και
ένας τοματοπελτές. Απόλαυση οι
διακοπές μας! Πηγαίναμε γιαλό
γιαλό. «Προσταγή» του πατέρα,
να κοιτάξω για κανένα καβούρι!
Όμως, γύρισα άπρακτος κι αυτή τη
φορά, παρότι πάλευα ένα δίωρο.
Έλα, μου είπε ο πατέρας, το φαΐ
είναι έτοιμο.
Ακόμα θυμάμαι
εκείνη τη μοναδική νοστιμιά...Ποιο
φαγητό; Δυο βασιλικοί κάβουρες
που είχε ο ίδιος μαζεψει. Οι μέρες
πέρασαν...Ο κυρ Βοριάς μαλάκωσε!
Πήραμε τα διχτυα, καμμιά κατοστή
κιλά
αστακούς – ξέχωρα οι
φαγωμένοι- και βάλαμε ρότα για
την Τζια. Πού να πουληθούν,
όμως!
Ο δεκαπενταύγουστος
πέρασε. Τα δίχτυα γεμάτα πέτρα...
«Κωνσταντή, εσύ εδώ με τα δίχτυα
και ‘γω ρότα για τα Φωκιανά, να
πουλήσω την ψαριά».
Χωρίς
φώτα πορείας μέσα στη νύχτα...
Έμπαινε το Αιολίς στην μπούκα του
λιμανιού περνώντας ξυστά στην
πλώρη. Κανείς δεν αντιλήφθηκε
την αγωνία του καπεταν- Ορέστη.
Πρόλαβε, πέρασε στη Φώκαια,
πουλήθηκε η ψαριά και το βράδυ
πίσω στην Τζια να μαζέψει τα εργαλεία και τον
Κωνσταντή.
Πόσες ιστορίες έχω να σου διηγηθώ....
ΘΕΟΦΟΒΟΥΜΕΝΟΙ
του Κώστα Πόγκα
Έδωσαν λίγοι Υπουργοί όρκο θρησκευτικό
που θεωρούν το έθιμο παραδοσιακό
Όμως οι άλλοι Υπουργοί αντίχριστοι δηλώνουν
και με τους πρώτους πιθανόν θ’αρχίσουν να μαλώνουν
Οι πρώτοι στα γραφεία τους θα βάλουνε εικόνες
και ευσεβώς θα μας ζητούν να σφίγγουμε τις ζώνες
Ίσως να κάνουν θαύματα αυτοί θρησκευτικά
για να πληρώσει ο Ύψιστος όλων τα δανεικά
φοράνε όμως μερικοί πολύχρωμες γραβάτες
Να δείξουν πως μας έρχονται πολιτικές χλιδάτες
Του ΣΥΡΙΖΑ οι Υπουργοί έδωσαν όρκο άλλο
να υπηρετήσουν το Λαό με σεβασμό μεγάλο
Στην εντολή των πολιτών θα μείνουνε πιστοί
να διώξουνε την τρόικα έχουνε ορκιστεί
Δείχνουμε όλοι λαϊκοί και δεν φορούν γραβάτες
μονάχα λένε στο λαό αυτός να βάλει πλάτες
Για να τηρήσουν σίγουρα όλες τις υποσχέσεις
υπηρετώντας τους φτωχούς με αγαθές προθέσεις
Για μας είναι αδιάφορο πώς είναι ο λαιμός τους
αρκεί να μην αυξάνουνε προκλητικά το βιος τους
Ας έχουνε τον τράχηλο με χωρίς λαιμοδέτη
στους τοκογλύφους μήνυμα να στείλουν καθώς πρέπει
Πως δεν αντέχει ο λαός να ζει άλλο με φόρους
ούτε σηκώνει η πλάτη του των δανειστών τους όρους
Γιατί αν ζήσει όπως πριν τότε αλλοίμονό τους
θα κάνει τις γραβάτες τους θηλιά για το λαιμό τους
Συμμετοχή
ΝΑΟΑΠΦ
στους
διασυλλογικούς
αγώνες
του
Ιστιοπλοϊκού Ομίλου ΚΕΚΡΟΨ στην
Αγία Μαρίνα Κορωπίου, Οκτώβριος
2014.
Συγχαρητήρια στους αθλητές μας και στον αναγνωρισμένο
προπονητή τους κ. Βαγγέλη Καραμανώλη για την
επιτυχημένη συμμετοχή στους αγώνες.
Ευχαριστούμε επίσης τα μέλη του Ναυτικού Ομίλου
Αναβύσσου και Παλαιάς Φώκαιας καθώς και τους κατοίκους
της περιοχής μας για την αμέριστη υποστήριξη στην
προσπάθειά μας να αναπτύξουμε τον θαλάσσιο αθλητισμό
και να αναδείξουμε την περιοχή της χερσονήσου του Αγίου
Νικολάου Αναβύσσου όπου βρίσκεται ο Όμιλός μας. Τέλος, θερμές ευχαριστίες στον πρόεδρο
και τους συντελεστές του Ναυτικού Ομιλου Αγίας Μαρίνας -ΚΕΚΡΟΨ για την άρτια οργάνωση
και φιλοξενία.
Η δασκάλα της Α’
Δημοτικού έχει έντονες
διαμαρτυρίες από τον
Τοτό.
- Ποιο είναι το πρόβλημά σου, Τοτέ? τον
ρωτάει..
- Είμαι πολύ έξυπνος για να “μαι στην
πρώτη τάξη, απαντά ο Τοτός. Η αδερφή μου
είναι στην τρίτη τάξη κι είμαι εξυπνότερος
απ” αυτή. Πιστεύω ότι πρέπει να πάω στην
τρίτη κι εγώ.
Η δασκάλα δεν τον άντεχε πλέον. Τον πήγε
στο διευθυντή. Ο διευθυντής συμφώνησε
να του κάνουν τεστ κι αν απαντήσει σωστά,
να τον βάλουν στην τρίτη τάξη.
- Πόσο κάνουν 3 Χ 3? τον ρωτάει ο
διευθυντής.
- 9, απαντάει ο Τοτός.
- 3Χ13?
- 39
Ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις κι
απαντούσε σωστά ο Τοτός. Μετά ήρθε
η σειρά της δασκάλας για ερωτήσεις.
Ρωτάει:
- Τι είναι αυτά που η αγελάδα έχει τέσσερα
κι εγώ δυο?
- Τα πόδια.
- Τι έχεις στο παντελόνι σου που εγώ δεν
έχω στο δικό μου?
- Τσέπες.
- Τι είναι μαλλιαρό, οβάλ, γλυκό και μέσα
υγρό?
- Η καρύδα.
- Τι μπαίνει μέσα σκληρό και ροζ και βγαίνει
μαλακό και βρεγμένο?
Ο διευθυντής ανοίγει διάπλατα τα μάτια
του, αλλά, πριν προλάβει να διακόψει, ο
Τοτός απαντά:
- Η τσίχλα.
- Τι κάνει ο άντρας όρθιος, η γυναίκα
καθιστή και το σκυλί στα τρία πόδια του?
Τα μάτια του διευθυντή ανοίγουν
τρομαγμένα, αλλά πριν προλάβει να πει
κάτι,
- Χειραψία, λέει ο Τοτός.
- Και τώρα μερικές ερωτήσεις του στυλ »Τι
είμαι εγώ». Αρχίζω: Χώνεις τα παλούκια
σου μέσα μου. Με πιέζεις, με καρφώνεις
κι εγώ ανεβαίνω. Δεν προλαβαίνεις να
τελειώσεις, κι εγώ βρέχομαι. Tι είμαι?
- Η σκηνή.
- Βάζεις ένα δάχτυλό σου μέσα μου. Με
παίζεις νευρικά. Ο σωστός άντρας αυτό
κάνει πρώτα. Τι είμαι?
Ο διευθυντής κοιτάζει σα χαμένος.
- Η βέρα.
- Είμαι σε διάφορα μεγέθη. Οταν δεν
είμαι καλά, στάζω. Οταν με πιάνεις και με
αναταράζεις, ανακουφίζομαι.. Τι είμαι?
- Η μύτη.
- Είμαι ένα σκληρό δοκάρι με σουβλερή
άκρη. Καρφώνομαι με δύναμη τρέμοντας.
Τι είμαι?
- Το βέλος, απαντά ο Τοτός.
- Αρχίζω από Μ κι όταν με δοκιμάσεις
λιγώνεσαι.. Τι είμαι?
- Το μέλι.
Ο διευθυντής έβγαλε ένα στεναγμό
ανακούφισης και είπε:
- Στείλ” τον στο Πανεπιστήμιο. Εγώ από
μέσα μου έδωσα λάθος απαντήσεις σ”
όλες τις ερωτήσεις !
ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ
Γίνονται εκλογές και κερδίζει η παράταξη
που για χρόνια ήταν στην αντιπολίτευση. Σε
ένα από τα υπουργεία κατά την παράδοση
ο παλιός υπουργός λέει στον καινούριο:
«Εκτός από όσα σου είπα ήδη στο
3ο συρτάρι του γραφείου θα βρεις 3
γράμματα για την αντιμετώπιση κρίσεων».
Ο νέος υπουργός όλο αυτοπεποίθηση
απαντά: «Τι να τα κάνω τα γράμματά
σου!
Εμείς
έχουμε
πρόγραμμα
και όλα θα πάνε μια χαρά».
Περνάνε έξι μήνες και ξεσπά η πρώτη
κρίση. Ο νέος υπουργός προσπαθεί
να την αντιμετωπίσει με δηλώσεις
και συνεντεύξεις στα ΜΜΕ αλλά
τα πράγματα δεν ηρεμούν. Μετά
από λίγο θυμάται τα γράμματα του
προκατόχου του. Τρέχει στο γραφείο,
ανοίγει το γράμμα Νο 1 και διαβάζει:
«Για την πρώτη μεγάλη κρίση θα
ισχυριστείς ότι για τα προβλήματα φταίει
ο προηγούμενος. Ζήτα πίστωση χρόνου».
Έτσι και γίνεται: ο υπουργός λέει στο λαό
ότι δεν είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί το
χάος που παρέλαβε από τον προηγούμενο
υπουργό μέσα σε έξι μήνες και ως εκ
τούτου θα πρέπει να του δοθεί μια πίστωση
χρόνου ώστε να φέρει αποτέλεσμα
το πρόγραμμα της κυβερνήσεως.
Η κρίση εκτονώνεται. Μετά από έξι
μήνες ξεσπά νέα κρίση. Ο υπουργός
αρχίζει πάλι τις δικαιολογίες στον τύπο,
αναμασά τα ίδια και τα ίδια, δίνει
συνεντεύξεις, γράφει άρθρα στις φιλικά
προσκείμενες εφημερίδες αλλά δε γίνεται
τίποτα. Τα ΜΜΕ τον φτύνουν και ο λαός
έξαλλος. Θυμάται τα γράμματα, ανοίγει
το φάκελο Νο 2 και βλέπει τα εξής:
«Θα ισχυριστείς ότι για όλα τα
προβλήματα φταίει το σύστημα».
Πράγματι, ο υπουργός βγάζει ένα δεκάρικο
λόγο για τις αδυναμίες του συστήματος,
για το σάπιο κατεστημένο που εμποδίζει
το έργο του και για το οποίο ουδεμία
ευθύνη φέρει η νέα κυβέρνηση, για το
νομικό πλαίσιο που δυστυχώς δεν είναι
ευέλικτο και προοδευτικό, και υπόσχεται
ότι το πολύ μέχρι το τέλος του έτους
θα έχουν αντιμετωπιστεί τα θέματα.
Η κατάσταση βελτιώνεται και ο υπουργός
ηρεμεί. Δυστυχώς όμως επειδή όλα τα
ωραία δεν κρατούν για πάντα σε λίγο ξεσπά
νέα κρίση ακόμα πιο σφοδρή, η καρέκλα
του υπουργού μας τρίζει επικίνδυνα
και αυτή τη φορά πανικόβλητος τρέχει
κατευθείαν στο συρτάρι συγχωρώντας
τα πεθαμένα του προκατόχου του
που τόσο καλός φάνηκε μαζί του και
του εμπιστεύτηκε τέτοιο θησαυρό.
Ανοίγει το 3ο γράμμα και διαβάζει:
«Δεν υπάρχει δικαιολογία. Ετοίμασε τρία
γράμματα για τον επόμενο».
Μια 45χρονη γυναίκα έπαθε καρδιακή
προσβολή και τη μεταφέρανε επειγόντως
στο νοσοκομείο. Ενώ ήταν στο χειρουργείο,
είχε
μια
υπερφυσική
εμπειρία.
Βλέποντας το Θεό, τον ρώτησε…
“Ήρθε
η
ώρα
μου;”
Εκείνος
απάντησε:
“Όχι, έχεις να ζήσεις ακόμη για
43 έτη, 2 μήνες και 8 ημέρες”.
Αφού ανάρρωσε, η γυναίκα αποφάσισε
να
παραμείνει
στο
νοσοκομείο
και
έκανε
πλαστική
προσώπου,
λιποαναρρόφηση, μεγέθυνση μαστών
και
αφαίρεση
κοιλιακού
λίπους.
Μάλιστα, κάλεσε και κομμώτρια να έρθει να
της αλλάξει τα μαλλιά κι έναν ορθοδοντικό
να της κάνει “λίφτινγκ δοντιών”.
Σκέφθηκε, αφού είχε τόσο καιρό μπροστά
της, ας τον ζούσε με τον καλύτερο
τρόπο. Μετά την τελευταία της πλαστική
εγχείριση και, αφού ανάρρωσε, βγήκε
από το νοσοκομείο, πέρασε το δρόμο
και την πάτησε ένα ασθενοφόρο.
Περνώντας την πύλη του παραδείσου
και φθάνοντας μπροστά στον Θεό,
απαίτησε να μάθει τι συνέβη:
“Εσύ μου είπες ότι είχα ακόμη 43 χρόνια!
Γιατί δεν με έσωσες από το ασθενοφόρο;;”
Κι
εκείνος
απάντησε…
“Συγγνώμη αλλά έτσι όπως έγινες Δεν σε
αναγνώρισα !!!…”
Στο ιατρείο:
Γιατρός: - Δυστυχώς κύριε έχετε μόνο μια
εβδομάδα ζωής….
Ανδρας: - Γιατρέ μου, τι είναι αυτά
που λες;;;, Πες μου τι μπορώ να κάνω
για να ζήσω έστω λίγο παραπάνω, σε
παρακαλώ….
Γ: - Τηγανιτά τρως;
Α: - Ναι
Γ: - Θα τα κόψεις!
Α: - Αν είναι να ζήσω παραπάνω…..
Γ: - Λιπαρά τρως;
Α: - Ναι
Γ: - Θα τα κόψεις!
Α: - Αν είναι να ζήσω παραπάνω…..
Γ: - Ξενυχτάς;
Α: - Ναι
Γ: - Θα το κόψεις!
Α: - Αν είναι να ζήσω παραπάνω…..
Γ: - Σεξ κάνεις συχνά;
Α: - Ναι
Γ: - Θα το κόψεις!
Α: - Αν είναι να ζήσω παραπάνω…..
Γ: - Καπνίζεις;
Α: - Ναι
Γ: - Θα το κόψεις!
Α: - Αν είναι να ζήσω παραπάνω…..
Γ: - Αλκοόλ πίνεις;
Α: - Ναι
Γ: - Θα το κόψεις!
Α: - Εντάξει γιατρέ μου, αλλά δε μου είπες,
αν κάνω όσα είπες πόσο παραπάνω θα
ζήσω;
Γ: - Πάλι μια βδομάδα θα ζήσεις… αλλά θα
σου φανεί αιώνας…
-
Γιατρέ μου, είμαι δυστυχισμένη. Δεν
ξέρω τι να κάνω. Ο άντρας μου νομίζει ότι
είναι ψυγείο.
- Χμμμμ… νομίζω δεν είναι κάτι σοβαρό.
Θα του περάσει σύντομα.
- Μπορεί να του περάσει γιατρέ, αλλά
μέχρι τότε τι θα κάνω; Κοιμάται με το
στόμα ανοιχτό και με ενοχλεί το φωτά
Ένα κοριτσάκι, παρακολουθώντας για
πρώτη φορά ένα γάμο, ψιθυρίζει στην
μητέρα του:
- Γιατί η νύφη φοράει λευκά;
- Γιατί το λευκό είναι το χρώμα της χαράς
και σήμερα είναι η πιο χαρούμενη μέρα
της ζωής της, απαντάει η μητέρα της, όσο
πιο απλά μπορούσε.
Το κοριτσάκι μετά από λίγη σκέψη, λέει:
- Τότε ο γαμπρός γιατί φοράει μαύρα;

«ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΛΕΝΕ ΑΝΤΩΝΗ, ΟΧΙ ΑΛΕΞΗ

Project2

Αγ - γενικο λυκειο βελου

Πρόγραμμα-Περίληψη - Εκπαίδευση αλλοδαπών και

ΜΑΡΤΗΣ-ΑΠΡΙΛΗΣ 2015/2,

αγια γαληνη

πολιτιστικο προγραμμα σχολικου ετους 2013-14 τιτλος

εδώ

Μηνύματος του Σίλο - kosmosxorispolemous.gr

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ 1ης ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ

Δ Π Θ DUTH - μοδιπ δπθ - Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Οι ειδήσεις από τη Θράκη Press