ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΠΙΚΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ-PRESS
NTEΛΑΛΗΣ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ & ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ www.delalis.net
Iδρυτής-Εκδότης-Υπεύθυνος Έκδοσης: Κωνσταντίνος Γ. Μωϋσίδης
τηλ. 22920 69509, κιν. 69920 69509,
e-mail: [email protected], [email protected]
ΜΑΡΤΗΣ-ΑΠΡΙΛΗΣ 2015/2,
διανέμεται δωρεάν
φωτο, Γιάννης Κυβρικοσαίος
ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ
Γράφει ο Κώστας Πόγκας (Πρώην Δήμαρχος Λαυρεωτικής)
Οι μεγάλοι ηγέτες στις κρίσιμες πάντα στιγμές
στους αγώνες του Έθνους κόκκινες βάζουν γραμμές
Όλοι σφιγμένες στην Ευρώπη υψώνουν πυγμές
στα μνημόνια κατακόκκινες έχουν βάλει γραμμές
Σαμαράς Βενιζέλος με λόγια γεμάτα ορμές
αμφότεροι στην Τρόικα κόκκινες είχαν δείξει γραμμές
Παπανδρέου Κούβελης συμμαχίες είχαν κοινές
όταν χάρασσαν ερυθρές προς τους ξένους γραμμές
Καμένος και Τσίπρας στην Ευρώπη με φοβέρες φθηνές
τις κόκκινες της χώρας χάραξαν πάλι γραμμές
Ακόμη και κυρίες νέες κομψές και λιγνές
κόκκινες στην ισότητα έχουν βάλει γραμμές
Διαγραφές των δανείων με μεθόδους κοινές
τους ηγέτες δεσμεύουν κόκκινες πάντα γραμμές
Των ηγετών της Ελλάδας οι κόκκινες τούτες γραμμές
στη δική μας τη μνήμη κόκκινες έχουν μείνει πορδές.
ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ
Η Χριστίνα με το Γιάνη ξεκαρδίστηκαν στα γέλια
που οι δανειστές θα στύβουν της Ελλάδας τα Κοπέλια
Είναι αποφασισμένοι να αρχίσουν τα παζάρια
και να παίξουνε σε λίγο την πατρίδα μας στα ζάρια
Εντολές προς τους πολίτες έχουν στις αποσκευές
να πληρώσουν τους χρεώστες όλους με επιταγές
Είπανε οι ΣΥΡΙΖαίοι και μαζί τους οι Καμένοι
πως θα αλλάξουνε τους νόμους είναι αποφασισμένοι
Πάντα μέσα στην Ευρώπη και στου ΝΑΤΟ την παρέα
όχι με διαφωνίες και συνθήματα ακραία
Η λιτότητα βεβαίως λέμε θα καταργηθεί
μα των δανειστών το χρέος από μας θα πληρωθεί
Όποιες στο μέλλον παροχές εμείς θα χορηγούμε
με φόρους ισοδύναμους απ’ το Λαό θα βρούμε
Οι κανόνες της Ευρώπης θα ‘ναι πάντα οδηγός μας
κι αν μας δώσετε το χρόνο θα εισπράξετε το βιος μας
Όσα λέμε στα Κανάλια μέσα κι έξω απ’τη Βουλή
θα τα χάφτουν οι πολίτες σαν της Γραίας το Μαλί
Ο Ντράγκι και ο Σόιμπλε ο Σουλτς και η Αγγέλα
θα κάθονται ως Άρχοντες στην πλάτη μας σαν βδέλλα
Που θα εισπράττουν συνεχώς τα χρέη και τους τόκους
με το πλατύ χαμόγελο και τους καλούς τους τρόπους
Και θα ζητούν να βρίσκομε συστήματα πληθώρα
να κλέβονται οι Έλληνες κι ολόκληρη η χώρα.
ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ...
της Μάρως Σιδέρη
4 αιώνες χρειάστηκε ένας λαός
για να σηκωθεί όρθιος και να
σπάσει τα δεσμά του... 4 αιώνες
παρέμενε γονατισμένος, άτολμος,
σε μεγάλο βαθμό βολεμένος... κι
έπειτα μια μέρα του Μαρτίου (για
την ακρίβεια μερικές μέρες πριν
εκείνη την ημέρα του Μαρτίου) είπε
το “ως εδώ”... και ξεσηκώθηκε...
ο ξεσηκωμός αυτού του λαού
όμως δεν έγινε ούτε ξαφνικά, ούτε
ανοργάνωτα, ούτε παρορμητικά...
δεν ήταν το άλογο ξέσπασμα ενός
λαού, αλλά το σταδιακό κάλεσμα
προς ένα ξέσπασμα...η σταδιακή
μετατροπή του όχλου σε λαό...
βήμα- βήμα στήθηκε η Επανάσταση
εκείνο το Μάρτη του 1821... βήμα
το βήμα με υπομονή και όραμα
τριών ονειροπόλων που έγινε
ανυπομονησία και πραγματικότητα
των πολλών... σε ένα δωμάτιο στην
Οδησσό σχεδιάστηκε η αναγέννηση
ενός έθνους και η γέννηση ενός
Κράτους, όταν ακόμα οι πολλοί
φοβούνταν ή αρνούνταν ακόμα και
να ονειρευτούν αυτό που έμελλε
να συμβεί... μα ούτε σ’ αυτό το
δωμάτιο στην Οδησσό ξεκίνησε
η Επανάσταση... είχε ξεκινήσει
ακόμα πιο παλιά στα διδάγματα
και στα έργα δύο ανθρώπων που
οραματίστηκαν τη φύση και την
ποιότητά της και έτσι την παρέδωσαν
σ’ εκείνους τους τρεις τρελούς
της Οδησσού και στους άλλους
πολλούς τρελούς που την σήκωσαν
στους ώμους τους: στις φιλολογικές
διδαχές ενός παγκόσμιου Έλληνα και
στην επαναστατική ορμή ενός λόγιου
βρίσκεται η στιγμή της σύλληψης της
Ελλάδας... Από την αίγλη του Κοραή
και από το πάθος του Ρήγα φτιάχθηκε
το πρώτο πρώτο κύτταρο ενός Έθνους
που διεκδικεί και αγωνίζεται... Αυτοί
(και οι εμπνευστές και μιμητές
τους) ήταν που προετοίμασαν το
έδαφος και τις ψυχές των Ελλήνων
για ένα θαύμα ασύλληπτης - για
την εποχή- διάστασης. Το μυστικό
τους; Ενέπνευσαν στους δούλους
μιας Αυτοκρατορίας την Ελλάδα,
τους υπενθύμισαν την ταυτότητά
τους, τους έδωσαν γλώσσα (Κοραής)
και ιδανικά (Ρήγας)... μα πιότερο
τους έδωσαν το μεγαλύτερο όπλο
ενάντια σε κάθε καταπίεση: άνοιξαν
τους δρόμους για πνευματική
ελευθερία. “Πρώτα ελευθέρωσε
το πνεύμα σου. Το πνεύμα θα
απελευθερώσει την ψυχή σου...
και η ψυχή δε θα αφήσει το σώμα
σου δεμένο...Έτσι ξεκίνησαν όλα...
194 χρόνια έχουν περάσει από εκείνο
το Μάρτη και η Ελλάδα είναι και πάλι
αιχμάλωτη, αυτή τη φορά αιχμάλωτη
της κρίσης της (και των υπηρετών
της) ... και σε τούτο το δυνάστη
πάλι Κοραής και Ρήγας μου δίνουν
την απάντηση: φτιάξε το πνεύμα
σου Ελλάδα μου, φτιάξε την ψυχή
σου και μόνο τότε το σώμα σου θα
σπάσει τα δεσμά... έτσι θα αρχίσουν
όλα ξανά...
Χρόνια Πολλά αδέρφια ...
Οι 9+1 αποχρώσεις της...
μεταρρύθμισης
του Λουκά Γεωργιάδη
[email protected]
Η
έννοια
της
μ ε τα ρ ρ ύ θ μ ι σ η ς
στην
Ελλάδα
έχει κακοποιηθεί βάναυσα. Στον
σύγχρονο δυτικό κόσμο η έννοια της
μεταρρύθμισης σχετίζεται με την αλλαγή
που πρέπει να γίνει στους μηχανισμούς
του Κράτους και της οικονομίας ώστε
μεσομακροπρόθεσμο να προκύπτει η κατά
το δυνατόν μεγιστοποίηση του δημοσίου
συμφέροντος. Πρακτικά, πολλές φορές η
προάσπιση του δημοσίου συμφέροντος
περνάει μέσα από το... πείραγμα του
ατομικού συμφέροντος. Οι κοινωνίες
εξελίχθηκαν και προόδευσαν μέσα από
μεταρρυθμίσεις.
Εν προκειμένω για την Ελλάδα
μεταρρύθμιση σημαίνει:
1. Να τακτοποιήσεις τα δημοσιονομικά
σου και να σταματήσεις να δημιουργείς
νέα ελλείμματα που τροφοδοτούν το
δημόσιο χρέος.
2. Να ιδρύεις επιχείρηση σε μία ημέρα
και να καταργείς στην πράξη δεκάδες
υπηρεσίες κια υπαλλήλους που είναι
απομεινάρια του παλαιού πελατειακού
συστήματος.
3. Να μπορείς να δημιουργείς
επενδύσεις μέσα σε... μηδενικούς
χρόνους προκειμένου να δημουργηθούν
εισοδήματα, τα οποία με τη σειρά τους
θα τροφοδοτούν μια υγιή (ενδογενή)
αυτοτροφοδοτούμενη
ανάπτυξη
συμβάλλοντας στην αύξηση των δημοσίων
εσόδων και μάλιστα με χαμηλότερους
φορολογικούς συντελεστές.
4. Να ιδιωτικοποιήσεις τα πάντα αλλά
μέσα από ένα ρυθμιστικό περιβάλλον
όπου το Κράτος θα κάνει τον διαιτητή.
Έτσι θα προσελκύσεις ξένα επενδυτικά
κεφάλαια και θα δώσεις το μήνυμα ότι
αποτελείς σοβαρή χώρα.
5. Να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για
τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων,
έτσι ώστε να ενταθεί ο ανταγωνισμός με
τα δημόσια και να προκύψουν “μυαλά”
με υψηλότερες προστιθέμενες αξίες που
θα παραμείνουν στην Ελλάδα.
6. Να συμμαζέψεις το ασφαλιστικό
σύστημα, τα ελλείμματα του οποίου
αντιστοιχούν στο 70% του δημοσίου
χρέους, δίνοντας ισχυρά κίνητρα για τη
διείσδυση της ιδιωτικής ασφάλισης.
7. Να δημιουργήσεις προϋποθέσεις
εύκολων προσλήψεων και απολύσεων για
να υπάρξει κινητικότητα στην εργασία, η
οποία με τη σειρά της θα κινητοποιήσει
επενδυτικά κεφάλαια.
8. Να αξιολογήσεις τους πάντες και τα
πάντα στο Δημόσιο και να είσαι σε θέση
να απολύσεις τους 100 χειρότερους
εκπαιδευτικούς, τους 100 χειρότερους
γιατρούς κλπ.
9. Να μπορείς να ανοίξεις με ένα.. κλικ
φαρμακείο, να μπορείς να έχεις άδεια
ταξί ή φορτηγού...
10. Να μπορείς να εφαρμόσεις τα
αυτονόητα ώστε να είσαι μια χώρα με
ισχυρό brand όπου όλοι θα μιλούν με τα
καλύτερα λόγια και ως πολίτης αυτής της
χώρας θα αισθάνεσαι υπερήφανος και
αξιοπρεπής.
ΧΩΡΙΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΕΝ ΠΑΜΕ
ΠΟΥΘΕΝΑ...
Πως θα πάρω το
κοινωνικό μέρισμα;
Θα προσπαθήσω να είμαι κατά το
δυνατό σύντομος και περιεκτικός.
Κοινωνικό μέρισμα δικαιούται όποιος
ενδύεται αστυνομική φορεσιά, κατά
το λαϊκότερο, στολή και τα εισοδήματά
του δεν υπερβαίνουν το ευτελές ποσό
των 1500 ευρώ. Δηλαδή 3 βασικούς
μισθούς μαθητείας ή 2,56 βασικούς
μισθούς.
Η παραπάνω ομάδα δεν έχει λόγο να
αγχωθεί.
Ας προχωρήσουμε σε όλους τους
υπόλοιπους.
Αναλυτικές οδηγίες:
Βεβαιωθείτε ότι τα τεκμαρτά ή
πραγματικά σας εισοδήματα δεν
ξεπερνούν τις 6000 ευρώ συν τις
προσαυξήσεις για εγγάμους με ή
χωρίς τέκνο. Ε, να μη τα γράφω κι εγώ.
Μπείτε στα έγκυρα site να τα μάθετε.
Αν τις ξεπερνάτε, την πατήσατε.
Ακόμα και ο μικτός μισθός μαθητείας
υπερβαίνει αυτό το ποσό.
Για όλους τους υπολοίπους που
τηρούν όλες τις εισοδηματικές και
περιουσιακές προϋποθέσεις ώστε
να πάρουν το επίδομα, αλλά έκαναν
τη μαλακία να μένουν με τους γονείς
τους....
ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ!!
Μπαίνεις στη φόρμα του gsis,
συμπληρώνεις τα στοιχεία σου
κανονικά και στο πεδίο: Παροχή, ε,
μην είσαι τρόμπας ρε φίλε.. δε το
συμπληρώνεις! Απλώς, από κάτω
κλικάρεις το κουτάκι: Στο ακίνητο δεν
υπάρχει παροχή
Στο αμέσως επόμενο πεδίο Διεύθυνση:
Γράφεις “άστεγος”
Συμπληρώνεις το IBAN σου.
Φυσικά και δηλώνεις υπευθυνότατα
ότι δε φιλοξενείσαι και ότι συνοικείς
(?!?) μόνο με τον εαυτό σου.
Και τώρα θα μου πει ο Χάρης, ρε φίλε,
έχει κι άλλους έξυπνους η μάνα σου;
Δε θα καταλάβω την κοροϊδία;
Και απαντώ:
Σκοπός δεν είναι να να μην
καταλάβεις εσύ την κοροϊδία
ώστε να παραχωρήσεις
εξαπατώμενος το μέρισμα.
Σκοπός είναι να καταλάβεις
ότι σε μια “Δημοκρατία” το
δικαίωμα στην απάτη το
έχουν όλοι!
Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, δεν
είμαι σίγουρος ότι αυτή η τακτική δε
θα αποδώσει!! Χμμ..
Μπήκα σε σκέψεις
ΝικΝικ.
πηγή: http://aplous.blogspot.gr/
“Ριγανάτα και Koσόνα”
γράφει η Ματίνα Καρελιώτη
Μαζί με το χαρμόσυνο μήνυμα
της ανάστασης του Θεανθρώπου,
που κορυφωνόταν το βράδυ
του Μ. Σαββάτου, στο σπίτι
μας ακολουθούσαν δυο ακόμα
μεγάλες χαρές: Τα “Ριγανάτα”
και η “Κοσόνα”!!! Ναιιι, μεγάλες
στιγμές!!! Διότι, αν σκεφτείς πως
οικογενειακώς
είμαστε
δεινοί
κρεατοφάγοι- Καλύβια city for everοι πατάτες γιαχνί που τρώγαμε
σε διάφορες παραλλαγές όλη την
εβδομάδα ήταν για εμάς μεγάλο
πλήγμα!!!
Τα “Ριγανάτα” τα επιμελούνταν με
μεγάλη ευλάβεια ο αγαπημένος μου
παππούς, ο οποίος είχε πάντα δίπλα
στα σύνεργα και μια πετσέτα να
σκουπίζει τα μουστάκια του, καθώς
τα λιγουρεύονταν ακόμη και ωμά!!!
Λίγη πατσά, μαζί με ολίγα αντεράκια
ψιλοκομμένα, δένονταν σε μια
περίτεχνη κοτσίδα, τοποθετούνταν
στον ταβά και έμπαιναν στο φούρνο
Στον έρωτα,
όπως και στον πόλεμο,
όταν ένα φρούριο αρχίζει διαπραγματεύσεις,
είναι ήδη παραδομένο κατά το ήμισυ.
Margaret de Valois
με λαδορίγανη!!! Απλά πράγματα
...με νόημα!!!
Για μένα πάλι, η μεγάλη όρεξη
περιοριζόταν στην κοσόνα!! Βέβαια,
όταν εγώ λέω κοσόνα, εννοώ το
στρογγυλό τσουρέκι με το αβγό
στη μέση. Μόνιμος τσακωμός με
τον πατέρα μου, που με διορθώνει
-και καλά κάνει- αφού η κοσόνα
είναι της εποχής του, και φυσικά
δεν είναι άλλη από το γνωστό μας
λαμπρόψωμο.
Τα παλιά χρόνια, οι νονοί μαζί με
ένα κερί (λαμπάδα) πήγαιναν στα
βαφτιστήρια και την κοσόνα. Ένα
στρογγυλό ψωμί με μυρωδικά, όπως
μαχλέπι και γλυκάνισο, πάνω στο
οποίο έβαζαν δυο λωρίδες ζύμης
που σχημάτιζαν σταυρό και στο
κέντρο έμπηγαν ένα κόκκινο αβγό!!!
Τώρα πια, κοσόνες βρίσκεις στους
φούρνους! Είναι πεντανόστιμες και
πρέπει απαραίτητα να στολίζουν το
γιορτινό μας τραπέζι!!!
Καλή πεντανόστιμη παραδοσιακή
Λαμπρή!!!
Η δημοτική θεατρική ομάδα Λαυρίου
«εξόρυξη» παρουσιάζει τη «Λυσσασμένη γάτα»
ένα από τα πιο φημισμένα θεατρικά έργα του Tennessee Williams.
H παράσταση θα πραγματοποιηθεί Στο
αμφιθέατρο του ΕΠΑΛ Λαυρίου.
Σάββατο 25 Απριλίου και Κυριακή 26 Απριλίου
Ώρα 20:30
Ανομολόγητα οικογενειακά μυστικά αποκαλύπτονται όταν η οικογένεια Πόλιτ
συγκεντρώνεται στο αρχοντικό του πάτερ φαμίλια στο Μισισιπί για να γιορτάσει τα
65α γενέθλιά του. Έρωτας και θάνατος, ελπίδα και απελπισία, όνειρα και καταπιεσμένα
πάθη αναδύονται στο σκηνικό της λυσσασμένης γάτας.
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία: Στέλλα Δρίβα
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιώργος Δρίβας
Σκηνικά: Στέλλα Δρίβα
Κατασκευή σκηνικών:
Αntonιo Palumbo – Γιώργος Δρίβας
Κοστούμια: Kέλλυ Σταματοπούλου
Μακιγιάζ: Silvia Cardullo
Κομμώσεις: Λένα Καλουτσίδη
Mουσικές επιλογές: Γιώργος Δρίβας.
Φωτογραφία: Hλιάνα Δρίβα
Παίζουν:
Μάγκυ: Βανέσσα Παπαρούνη
Μπρικ: Γιώργος Δρίβας
Μητέρα: Βάσω Τεκέρταλη
Πατέρας: Παντελής Δρίβας
Μαε: Φρόσω Τεκέρταλη
Γκούπερ: Παναγιώτης Μπόκολας
Δρ, Μπάου: Ιωάννης Δεγρές
ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΑΣΧΑ
η γιορτή και ο υπολογισμός της
ημερομηνίας του
Το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη και
πλουσιότερη σε λαογραφικές εκδηλώσεις
γιορτή των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Η λέξη Πάσχα προέρχεται από την εβραϊκή
«pesah» που σημαίνει “διάβαση”. Οι Εβραίοι
γιόρταζαν το Πάσχα σε ανάμνηση της
απελευθέρωσής τους από τους Αιγυπτίους
και της διάβασης της Ερυθράς θάλασσας.
Οι Χριστιανοί γιορτάζουν την ανάσταση του
Σωτήρα και τη διάβαση από το θάνατο στη
ζωή. Η αντίστοιχη ελληνική λέξη για το Πάσχα
είναι Λαμπρή, διότι η ημέρα της Ανάστασης
του Χριστού είναι μέρα ευφρόσυνη.Το
Πάσχα είναι κινητή γιορτή και γιορτάζεται
την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της
εαρινής ισημερίας (δηλ. Κυριακή μετά την
πανσέληνο του Μαρτίου).
Το Πάσχα προϋπήρχε ως έθιμο στην αρχαία
Αίγυπτο, όπου γιόρταζαν την άνοιξη το Πισάχ,
δηλ. τη διάβαση του Ήλιου από τον ισημερινό
(με άλλα λόγια την εαρινή ισημερία). Από
τους Αιγύπτιους πήραν εθιμικά στοιχεία
οι Εβραίοι και μαζί το έθιμο του Πάσχα. Το
χριστιανικό Πάσχα διαφέρει από το εβραϊκό.
Εως τον 4ο αιώνα μ.Χ. ο γιορτασμός του
ήταν κοινός. Διαφοροποιήθηκε ωστόσο από
τους Αποστόλους το 51 μ.Χ., ενώ χριστιανοί
και Εβραίοι διαχωρίστηκαν απόλυτα (σε
σχέση με τη γιορτή του Πάσχα) μετά την
Α’ Οικουμενική σύνοδο. Η σύνοδος αυτή
επέμενε να γιορτάζουν όλοι οι Χριστιανοί
μαζί (Δύσης και Ανατολής) και μάλιστα να
γιορτάζουν χρονολογικά μετά το εβραϊκό
Πάσχα. Μετά την αλλαγή του ημερολογίου
από τον πάπα Γρηγόριο ΙΓ’, τον Οκτώβριο
του 1582 και την θέσπιση του “Γρηγοριανού
ημερολογίου”,
σταθεροποιήθηκε
η
ασυμφωνία όχι μόνο μεταξύ Εβραίων
και Χριστιανών αλλά και μεταξύ των
Χριστιανικών Εκκλησιών (Ρωμαιοκαθολικών,
Προτεσταντών και Ορθοδόξων).
ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ
ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ
ΤΗΣ
ΗΜΕΡΑΣ
ΤΟΥ
ΠΑΣΧΑ
Ο προσδιορισμός της Κυριακής του Πάσχα
αποτέλεσε περίπλοκο πρόβλημα για τις
Εκκλησίες και προκάλεσε σφοδρές έριδες.
Η Α’ Οικουμενική σύνοδος της Νίκαιας
(325) όρισε ως μέρα του Πάσχα την πρώτη
Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί
την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου.
Καθόρισε επίσης ότι, εφόσον η πανσέληνος
είναι Κυριακή, το Πάσχα θα γιορτάζεται την
αμέσως επόμενη Κυριακή. Επειδή η πρώτη
μέρα της Σελήνης τοποθετείται μεταξύ 8ης
Μαρτίου και 5ης Απριλίου, το Πάσχα μπορεί
να πέσει στο διάστημα μεταξύ 22ας Μαρτίου
και 25ης Απριλίου.Οι ημερομηνίες αυτές
υπολογίζονται με το παλαιό ημερολόγιο
(Γρηγοριανό), γιατί μ’ αυτό καθορίζεται η
εαρινή ισημερία. Για να βρούμε τα όρια μέσα
στα οποία γιορτάζεται το Πάσχα, σύμφωνα
με το νέο ημερολόγιο, προσθέτουμε 13
μέρες.Έτσι βρίσκουμε ότι οι ημερομηνίες
του ορθόδοξου Πάσχα κυμαίνονται από τις
4 Απριλίου ως τις 8 Μαΐου. Επειδή για τον
καθορισμό του ορθόδοξου Πάσχα η εαρινή
ισημερία υπολογίζεται με βάση το παλαιό
ημερολόγιο, οι παλαιοημερολογίτες και οι
νεοημερολογίτες γιορτάζουν το Πάσχα την
ίδια μέρα. Αντίθετα, οι ρωμαιοκαθολικοί
και οι προτεστάντες καθορίζουν την εαρινή
ισημερία με βάση το νέο ημερολόγιο και
γι’ αυτό γιορτάζουν συνήθως το Πάσχα μια
βδομάδα νωρίτερα από τους Ορθόδοξους. Το
Πάσχα συμβαίνει να γιορτάζεται ταυτόχρονα
από τις Δυτικές εκκλησίες και την Ορθόδοξη,
όταν η πρώτη πανσέληνος μετά την εαρινή
ισημερία πέφτει μετά τις 28 Μαρτίου.
Πηγή: www.eortologio.gr
Σίδερα, χαρτιά και πλαστικά…
«Πώς ένα κούτσουρο γίνεται μουσικό όργανο;»
«Πώς ένα καρούλι με καλώδιο γίνεται τραπέζι;»
«Πώς ένα ρολό σύρμα γίνεται διακοσμητικό
δεντράκι;»
Τα μέλη της
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ πραγματώνουν τον όρο «Εναλλακτική
Κοινότητα» και γνωρίζουν όχι μόνο το πώς αλλά και
το γιατί. Η τροποποίηση ή η επαναχρησιμοποίηση
υλικών, που οι περισσότερες οικογένειες θεωρούν ότι
Τα ξύλα αυτά βρίσκονται μέσα στην Κοινότητα: από
κορμούς δέντρων που έχουν σπάσει από καιρικά
φαινόμενα – καθώς στην Κοινότητα δεν κόβουμε τα
Κοινότητα και είναι σε άριστη κατάσταση καθώς η
φιλοσοφία μας αποσκοπεί στο σεβασμό του εαυτού, τη
φροντίδα και την αξιοπρέπεια.
δέντρα, ή από παλιά έπιπλα, ράφια, ντουλάπια μέχρι
και από καρούλια με καλώδια που έχουν χαλάσει ή είναι
Οι ιδέες γίνονται πράξη από τα μέλη της Κοινότητας
ανάλογα με τις ανάγκες για την αποτελεσματικότερη
παλιά και είναι προς αντικατάσταση.
Με αυτά τα ξύλα και με την κοινή προσπάθεια των μελών
δημιουργούνται παγκάκια, τραπεζάκια, μουσικά όργανα,
αναβάθμισή της. Έτσι καταφέρνουμε να συνεργαζόμαστε
και να ακούμε ο ένας τον άλλο βγάζοντας κάθε φορά όλο
και καλύτερο αποτέλεσμα, παίρνοντας ικανοποίηση από
κάδοι ανακύκλωσης και κομπόστ. Για παράδειγμα από
τους κορμούς των δέντρων φτιάχτηκαν με την κατάλληλη
αυτό που πετυχαίνουμε.
Είμαστε εναλλακτική κοινότητα και το αποδεικνύουμε
επεξεργασία κόπανοι και βίτσες για τα νταούλια,
από τα κουφώματα από παλιές πόρτες, παγκάκια και
από χαλασμένες ντουλάπες, ράφια σε διάφορους
καθημερινά με τις πράξεις μας βρίσκοντας χρησιμότητα
στα πράγματα που βρίσκονται γύρω μας, αξιοποιώντας
αποθηκευτικούς χώρους, όπως επίσης και τραπέζια.
πρέπει να πάνε στα σκουπίδια, είναι ένας εναλλακτικός
τρόπος σκέψης και έκφρασης, που εναντιώνεται
στον υπερκαταναλωτισμό και την επιβάρυνση του
περιβάλλοντος. Παράλληλα βοηθά στην εξοικονόμηση
χρημάτων και καλλιεργεί τη δημιουργικότητα και τη
φαντασία των ανθρώπων.
Στην Κοινότητα ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ γίνονται κατά καιρούς
ανακαινίσεις στα σιδερένια είδη (ντουλάπες, ράφια,
κρεβάτια, κλπ). Στη διαδικασία αυτή τίποτα δεν
πετιέται αν μπορεί να φανεί χρήσιμο. Συγκεκριμένα
τα περισσότερα από αυτά και ιδιαίτερα οι μεγάλες
επιφάνειες, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κάδων
απορριμμάτων. Επίσης τα πόδια παλαιών ραφιών
ξαναχρησιμοποιούνται για την κατασκευή πάγκων
εργασίας. Οι ενέργειες αυτές πραγματοποιούνται από την
ομάδα «Συντήρηση» και αποτελούν άλλη μια ευχάριστη
και οικολογική λύση στην οποία προβαίνουν τα μέλη της
Κοινότητας.
Ένα ακόμη υλικό που επαναχρησιμοποιείται είναι το ξύλο
το οποίο δίνει τη δυνατότητα σε διάφορα πράγματα να
επισκευάζονται είτε να δημιουργούνται νέα που να είναι
χρήσιμα για την καλύτερη λειτουργία της Κοινότητας.
Ανάμεσα σε άλλα ένα παλιό πλεξιγκλάς γίνεται
παράθυρο, συσκευασίες από χυμούς και γάλατα γίνονται
κορίνες για μπόουλινγκ, παλιά σεντόνια γίνονται
τσουβάλια για να μεταφέρονται φύλλα και χώματα.
Ακόμα και τα πλαστικά δοχεία (ένα υλικό που ως γνωστόν
κάνει πάνω από 500 χρόνια να αποσυντεθεί) με την
ευρηματικότητα των μελών μετατρέπεται σε χρήσιμο
δοχείο.
Η λογική της ανακύκλωσης δεν περιορίζεται μόνο στις
κατασκευές και στα έπιπλα αλλά περνάει και στην
ένδυση των μελών. Όσοι δεν έχουν τη δυνατότητα
να προμηθευτούν ρούχα και παπούτσια μπορούν
να πάρουν από την ιματιοθήκη της Κοινότητας, τα
οποία φυλάσσονται γι’αυτό το σκοπό. Τα ρούχα αυτά
προέρχονται από μέλη που έχουν περάσει από την
έτσι το τώρα το πριν και το μετά.
* Η Ομάδα Άρθρου της Εναλλακτικής Κοινότητας ΚΕΘΕΑ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ συναντιέται μια φορά την εβδομάδα και
αποτυπώνει στο χαρτί σκέψεις, ιδέες και συναισθήματα στα
πλαίσια των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων της θεραπευτικής
Κοινότητας.
Το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ είναι ένα από τα πρώτα θεραπευτικά
προγράμματα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων
(ΚΕΘΕΑ), του μεγαλύτερου φορέα απεξάρτησης και κοινωνικής
επανένταξης στην Ελλάδα.
Έχει την έδρα του στην Αττική και απευθύνεται σε χρήστες
εξαρτησιογόνων ουσιών άνω των 21 ετών και τις οικογένειες
τους. Στοχεύει στην απεξάρτηση, στην εκπαίδευση και την
κοινωνική επανένταξη. Η συμμετοχή στο πρόγραμμα είναι
εθελοντική, χωρίς οικονομική επιβάρυνση και δεν χορηγούνται
υποκατάστατα ή άλλες ουσίες.
Το ΚΕΘΕΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1989
με την ίδρυση της Εναλλακτικής Κοινότητας Παρέμβαση
στη Ραφήνα, και το 1992 εξελίχθηκε σε ένα ολοκληρωμένο
πολυφασικό πρόγραμμα απεξάρτησης. Στο πλαίσιο του
θεραπευτικού προγράμματος λειτουργούν Συμβουλευτικά
Κέντρα στην Αθήνα και στη Ραφήνα, θεραπευτική κοινότητα
διαμονής και Κέντρο Κοινωνικής Επανένταξης. Παράλληλα,
λειτουργεί Κέντρο Οικογενειακής Υποστήριξης για συγγενείς
των εξαρτημένων.
** Εάν αντιμετωπίζετε κάποιο πρόβλημα εξάρτησης ή
εσείς ή κάποιο άτομο από το περιβάλλον σας μπορείτε να
απευθυνθείτε για την περιοχή της Ανατολική Αττικής στο
Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας (διασταύρωση Ραφήνας,
22940 79900) ή εάν κατοικείτε στην Αθήνα στο Συμβουλευτικό
Κέντρο Αθήνας (Βαλτετσίου,37, Εξάρχεια 210 3300751). Το
Συμβουλευτικό Κέντρο Ραφήνας υλοποιεί παράλληλα και
δράσεις πρόληψης και ενημέρωσης (συμβουλευτική γονέων,
ενημέρωση σχολικής κοινότητας, ενημέρωση φορέων υγείας
και ομάδων εργαζομένων).
mail to: [email protected]
Μικρασιάτικες Ιστορίες....
Αναβυσσιώτικα Πορτραίτα...
του Μάκη Αγκούτογλου,
τηλ. 6945 997987
Πες τα Χρυσόστομε!
Χερσόνησος
Ερυθραίας
Δυτικά της Σμύρνης,
εκτείνεται η χερσόνησος της
Ερυθραίας. Σε όλη την χερσόνησο
κατοικούσαν πάντα οι Έλληνες
και στα οποία διατηρούσαν το
χρώμα, τον χαρακτήρα και την
αυθεντικότητα των Νησιών του
Αρχιπελάγους.
Οι Έλληνες κάτοικοι είχαν
μετοικήσει, από διάφορα σημεία
της πατρίδας μας, δημιουργώντας
την συνέχεια των αρχαίων ελληνικών
αποικιών.
Ξεκινώντας από το βόρειο
σημείο της χερσονήσου, συναντάμε
το γνωστό σ’ όλους “Καρά
Μπουρνού”
δηλαδή
“Μαύρο
Ακρωτήριο”.
Στη συνέχεια
συναντάμε το χωριό Μελί και
αμέσως το χωριό Λυθρί (Ιλτίρ). Το
Μελί ήταν το μεγαλύτερο χωριό στην
περιοχή, κτισμένο σε μια κατάφυτη
έκταση με πολλά νερά. Το Μελί
κατοικήθηκε για πρώτη φορά από
Χιώτες Καρδαμυλιώτες το 1821 και
έφτασε να αριθμεί 1500 κατοίκους
στις αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα,
προς μεγάλη απογοήτευση, το χωριό
είναι ερειπωμένο. Μόνο κάποιοι
τοίχοι από τα σπίτια στέκονται
όρθια, δημιουργώντας ένα σκηνικό
θλίψης.
Το Λυθρί (Ιλτίρ) είναι μικρό
χωριό στην άκρη αβαθούς κόλπου
του οποίου το λιμανάκι φιλοξενεί
πάμπολλες ψαρόβαρκες.
Η
παραλία του Λυθρί είναι τόσο
πολύ όμορφη που σε προκαλεί
να κολυμπήσεις. Τα τελευταία
χρόνια η οικοδομική ανάπτυξη
της περιοχής είναι τεράστια.
Εκατοντάδες
συγκροτήματα
κατοικιών
ξεφυτρώνουν
στην
ευρύτερη περιοχή.
Προς βορρά του Κόλπου
βρίσκεται η αρχαία πόλις Ερυθραί.
Στην
είσοδο
του
λιμανιού
βρίσκονται μικρά νησάκια, τα οποία
παίζουν ρόλο κυματοθραύστη,
προφυλάσσοντας το λιμάνι από
τους αέρηδες.
Η Ιστορία λέει ότι το Λυθρί
αλλά και το Μελί ιδρύθηκαν από
Χιώτες.
Όσον αφορά για την αρχαία
πόλη Ερυθραί, αυτή ήταν μία από τις
ισχυρότερες δυνάμεις της Ιωνικής
Κοινοπολιτείας. Μάλιστα, τμήματα
των τειχών από την αρχαία αγορά
των Ερυθρών σώζονται σε άριστη
κατάσταση.
Πριν
την
Μικρασιατική
καταστροφή
οι
περισσότεροι
κάτοικοι της χερσονήσου της
Ερυθραίας ήταν Έλληνες.
Οι
Έλληνες κρατούσαν την οικονομία
κάνοντας εμπόριο, μεταφορές,
αλιεία και γεωργία. Οι λιγοστοί
Τούρκοι που υπήρχαν ήταν για
αγροτοκτηνοτροφικές
εργασίες,
καθώς επίσης ασκούσαν το
επάγγελμα του χαμάλη.
Η ανταλλαγή των πληθυσμών
τους βρήκε περιπλανώμενους στη
Μάνα Πατρίδα. Πολλοί από αυτούς
βρέθηκαν στη Νέα Ερυθραία
Αττικής, στο νέο Μελί Μεγάρων στη
περιοχή Κορίνθου, στη
Νέα Κίο Αργολίδας, στην
Μακεδονία, την Κρήτη
και αλλού.
Στην
Ανάβυσσο
ήρθαν οι οικογένειες Δ.
Χόρτσα, Ευάγ. Μαλούπα,
Θεόδωρου Βαλαχή, Κων/
Κέλλη και Δ. Καπατζά.
Μάκης Αγκούτογλου, Μάξιμος Χαρακόπουλος
συζητούν για τους “Ρωμιούς της Καππαδοκίας”
Παντελής
Παπαθανασίου
του Κων/νου
Γεννημένος στα Καλύβια Θορικού
το 1925. Είδε το φως της ζωής
σχεδόν με την εγκατάσταση των
πρώτων μικρασιατών προσφύγων
στην περιοχή της Αναβύσσου. Έτσι,
μεγάλωσε μέσα στο μικρασιατικό
κυκλώνα της προσφυγιάς και
από μικρός έζησε
το δράμα αλλά και
την
καρτερικότητα
αυτών των ανθρώπων.
Γνώρισε από κοντά τις
πίκρες, τα βάσανα αλλά
και το μεγαλείο της
ψυχής του υπερήφανου
Μικρασιάτη.
Τον
άνθρωπο
– Παντελή τον είχα
ζήσει από κοντά και μπορώ να
πω με βεβαιότητα και σιγουριά
ότι δεν ήταν αυτό που έδειχνε.
Το σοβαρό και αυστηρό του ύφος
ενδεχομένως σε ξεγελούσε, αν
όμως κουβέντιαζες μαζί του και
άνοιγες την καρδιά σου, τότε αυτός
γινόταν φίλος και συμπαραστάτης
σου. Ήταν πολύ ανθρώπινος. Τα
ψυχικά αποθέματα αγάπης που
είχε τα μοίραζε καθημερινά στους
γύρω του. Ήταν πονόψυχος,
γενναιόδωρος και ευαίσθητος.
O Παντελής Παπαθανασίου ήταν
πετυχημένος
επιχειρηματίας.
Έκανε πολλές και διαφορετικές
δουλειές οι οποίες του απέφεραν
πολλά κέρδη. Ποιος δε θυμάται τα
ενοικιαζόμενα διαμερίσματα στη
Λεωφ. Σουνίου και Καραμανλή,
καθώς, επίσης, και το εστιατόριο,
την ταβέρνα αλλά και το επίσημο
μεσιτικό
γραφείο...Το
1954
πρωτοπορώντας επιχειρηματικά
φτιάχνει με τον αδελφό
του το πρώτο εργοστάσιο
βαμβακόπιτας,
το
οποίο καταστράφηκε
σε μεγάλο κυκλώνα της
εποχής.
Είχε εξαιρετικά κοφτερό
μυαλό,
γεγονός
που τον βοηθούσε
σημαντικά να ξεπερνά
τα καθημερινά του
προβλήματα. Η δημιουργικότητα
και η δραστηριότητά του ήταν
σημαντικά προσόντα για να
κερδίζει το θαυμασμό των φίλων
και των εχθρών του. Είχε άριστες
προσωπικές σχέσεις, καθώς και
συνεργασία με τους εκάστοτε
ανθρώπους
που
δούλευε.
Φημιζόταν για τις καλές δημόσιες
σχέσεις του και δημιουργούσε
νέες συντροφιές και παρέες που
τον βοηθούσαν στην κοινωνική και
επαγγελματική του
ζωή.
Ο ξαφνικός θάνατός
του γέμισε με θλίψη
όλη την οικογένεια
και τους φίλους του.
Ο άδικος χαμός του
θεωρήθηκε μεγάλη
απώλεια. Το όνειρό
του για συνένωση
των
Κοινοτήτων
ΑναβύσσουΣ α ρ ω ν ί δ ο ς
και
Παλαιάς
Φώκαιας
έμεινε
απραγματοποίητο,
όμως, στις καρδιές
όλων μας έχει μείνει
βαθιά χαραγμένη η
σκέψη και οι αρχές
του καθώς, επίσης,
και τα οράματά του.
Αναβυσσοβουναινιώτικη παρέα στα τέλη του 1948 διασκεδάζει στην Ανάβυσσο
όταν τα προξενιά μεταξύ Ενεχυλίδων και Σουλουτσοβαίων ήταν στο φόρτε τους
από δεξιά προς τα αριστερά Αντώνης Χατζημηχαηλίδης , Νίκος Χατζηλιάδης, Μιχάλης
Χατζημηχαηλίδης , άγνωστος, και οι οργανοπαιχτες ήταν γυρολόγοι της εποχής Δέσποινα Χατζηπαρασκευά
(το γένος Αγκούτογλου)
Ένα αλλιώτικο τρισάγιο
Η Μικρασιάτισσα από το Ενεχίλ της Καππαδοκίας, Δέσποινα, σύζυγος Κωνσταντίνου
Χατζηπαρασκευά, το γένος Μιχαήλ Αγκούτογλου μας περιγράφει κάποιο περιστατικό
που συνέβη κατά τη διάρκεια του υποχρεωτικού ξεριζωμού από τις αρπαγμένες και
αλησμόνητες πατρίδες μας, της Μικράς Ασίας από την Ελλάδα.
“Ήταν αρχές του καλοκαιριού του 1924. Όλοι ήταν έτοιμοι για την
υποχρεωτική αναχώρηση μας για την Ελλάδα. Λίγους μήνες μετά την υπογραφή
της συμφωνίας της Λωζάνης, δόθηκε επιτέλους το σήμα της μαζικής αποχώρησης
από τις πατρίδες μας αφήνοντας πίσω ιερά και όσια.
Μα τι θα μπορούσε κανείς να πάρει τις δύσκολες αυτές ώρες μαζί του; Ήταν
φοβερά βίαιος ο τρόπος και αναγκαστικός ο ξεριζωμός. Προσπάθησε τέλος
πάντων ο καθένας από εμάς να πάρει ότι ήταν απαραίτητο και χρήσιμο, κάποια
πολύτιμα αντικείμενα, ρουχισμό και ανάμεσα σε όλα αυτά κάποια εικονίσματα
και εκκλησιαστικά σκεύη. Έτσι το καραβάνι των ξεριζωμένων ξεκίνησε από το
Ενεχίλ για τον επόμενο σταθμό. Τότε εγώ ήμουν 19 χρονών, η αδελφή μου 17 και
ο αδελφός μου 14.
Ο πρώτος σταθμός ήταν η Νίγδη, που ήταν και η πρωτεύουσα της επαρχίας.
Η οικογένειά μου φιλοξενήθηκε στο σπίτι γνωστού μας εμπόρου, φίλου του
πατέρα μου και του παππού μου. Πράγματι, στο διάστημα αυτό της παραμονής
μας στη Νίγδη δεν μας έλειψε τίποτα. Όμως την τρίτη ημέρα της διαμονής μας
στο φιλικό σπίτι, τελείως ξαφνικά πέθανε η γιαγιά μου. Η αγαπημένη μου γιαγιά
δεν άντεξε τον προ δύο μηνών θάνατο του παππού μου και φαίνεται ότι δεν
ήθελε να τον αφήσει μόνο του. Με συνοπτικές διαδικασίες έγινε η ταφή στο
Χριστιανικό Νεκροταφείο Νίγδης, που εύρισκετο δίπλα από το Τουρκικό.
Μείναμε αρκετές μέρες στη Νίγδη έως ότου να έρθει η ημέρα της αναχώρησής
μας. Στο διάστημα αυτό επισκεπτόμασταν μαζί με τους μεγαλύτερους συγγενείς
μας το Νεκροταφείο και ανάβαμε το καντήλι και προσευχόμασταν στον τάφο της
γιαγιάς.
Ήταν η τελευταία ημέρα της παραμονής μας στην Νίγδη, όταν πήρα τα
αδέλφια μου και φτάσαμε για τελευταία φορά στον τάφο της γιαγιάς μας.
Ψάχναμε αρκετή ώρα να βρούμε Έλληνα παπά να διαβάσει κάποιες προσευχές
στον τάφο. Δεν τον βρήκαμε όμως και απογοητευμένοι κλαίγαμε με λυγμούς
πάνω στον τάφο, όταν ακούσαμε μια ανδρική φωνή να μας ρωτά γιατί κλαίμε.
Του απάντησα ότι δεν βρίσκαμε Έλληνα παπά για να κάνουμε τρισάγιο και
ότι σήμερα ήταν η μέρα που θα φεύγαμε για την Ελλάδα. Ο Τούρκος που μας
μιλούσε ήταν Τούρκος ιερωμένος (χότζας). Αυτός διάβασε το παρακλητικό ύφος
μας και αμέσως άνοιξε ένα βιβλίο που πιθανόν ήταν το Κοράνι και άρχισε να
διαβάζει στα Τούρκικα διάφορες ευχές. Κλαίγαμε και οι τρεις μας με λυγμούς...
Φιλήσαμε το χέρι του Χότζα, που μας χαιρέτισε βιαστικά συγκινημένος και πριν
απομακρυνθεί γύρισε και μας είπε στα Τούρκικα “στο καλό και καλή τύχη στην
καινούργια σας πατρίδα” και μονολογώντας για να τον ακούσουμε ψιθύρισε:
“Αλλάχ, Αλλάχ Μπιρ Αλλάχ”. Δηλαδή η μοναδικότητα του ενός Θεού που εμείς
οι Χριστιανοί τον λέμε Θεό, οι Μωαμεθανοί τον λένε Αλλάχ και κάποιοι άλλοι
τον λένε διαφορετικά. Θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή τα υπέροχα λόγια καθώς
επίσης και την υπέροχη φυσιογνωμία του Τούρκου Χότζα που τόσο πολύ με
επηρέασαν και μου άγγιξαν τη ψυχή...”
Αφιερώνεται στη μνήμη των πρωταγωνιστών της ιστορίας μας
που δεν ζουν πια, Δέσποινα Μιχαήλ Αγκούτογλου (σύζυγος
Κωνσταντίνου Χατζηπαρασκευά), Σάρα Μιχαήλ Αγκούτογλου,
Παρασκευά Μιχαήλ Αγκούτογλου καθώς επίσης και στον Τούρκο
ιερωμένο.
Δημήτρης Καραδημήτρης του Χριστοφή
Ο Δημήτηρης Καραδημήτρης του Χριστοφή ήταν γεννημένος
στο Λιθρί της Ιωνίας της Μ. Ασίας το έτος 1891.
Ο καπετάν Μήτσος ανήκε στην ηρωϊκή γενιά των ναυτικών που
συνέχισαν αυτήν την παράδοση ερχόμενοι στην Ελλάδα μετά
τη Μικρασιατική καταστροφή. Μετά από πολλές περιπέτειες,
ο καπετάν Μήτσος θα έρθει στον Πειραιά και από ‘κει θα
εγκατασταθεί μόνιμα στην Ανάβυσσο.
Δουλεύει μαζί με τα άλλα αδέλφια του και τα ξαδέλφια του
οργώνοντας όλες τις ελληνικές θάλασσες και πελάγη. Δεινός
καπετάνιος ο ίδιος μεταφέρει στους νέους την τέχνη και τα
μυστικά του Έλληνα ναυτικού. Θεωρεί καθήκον και υποχρέωσή
του να μεταλαμπαδεύσει και να μεταδώσει τα μυστικά και
τα κόλπα της θάλασσας στους ερχόμενους μετά απ’ αυτόν
ναυτικούς μας.
Γνήσιος θαλασσινός καϊκτσής, ήταν από τους πιο έμπειρους και
δεξιοτέχνες της εποχής του.
Πριν τον πόλεμο του ‘40, τότε που οι περισσότερες μεταφορές
προϊόντων γίνονταν αποκλειστικά και μόνο με διάφορους
τύπους καϊκιών, δεν υπήρχε λιμάνι που να μην είχε “πιάσει”
ο καπετάν Μήτσος και που να μην τον γνώριζαν με το μικρό
του όνομα. Παντού τον καλωσόριζαν λέγοντας, “Καλώς όρισες
Καπτάν Μήτσο”.
Ήταν άνθρωπος καλός και βολικός, γεμάτος καλοσύνη,
ανθρωπιά και αξιοπρέπεια, περήφανος, αλλά και ταπεινός. Ο
καπετάν Μήτσος δεν είχε εχθρούς. Όλοι οι άνθρωποι που τον
γνώρισαν τον έλεγαν φίλο.
Πράγματι, ο καπετάν Μήτσος, εκτός από τους θαλασσινούς
φίλους του, είχε και τους μικρούς φίλους του στη γειτονιά που
έμενε. Όταν πλέον ήταν απόμαχος από τις θάλασσες που τόσο
αγάπησε, μας φώναζε
στη γειτονιά και
μας έλεγε διάφορες
θαλασσινές ιστορίες.
Θυμάμαι...όταν
ήμουν μικρός και
πολλές φορές τον
ρωτούσα για τις
απέραντες θάλασσες
και τα μικρά ή μεγάλα
πλεούμενά της.
Μας φώναζε κοντά
στην αυλή του σπιτιού
του και μας διηγόταν
εκείνες τις απίθανες
θαλασσινές ιστορίες,
που μας έκανε να τις
συζητάμε
αρκετές
ημέρες.
Εκείνο που έμεινε
βαθιά χαραγμένο στη
μνήμη μου και σας
το μεταφέρω, ήταν
στην περίοδο του
1922, όταν οι Τούρκοι
έκαιγαν, σκότωναν
και κατέστρεφαν οτιδήποτε Ελληνικό. Ο καπετάν Μήτσος, πριν
τη σφαγή και τον πυρπολισμό της Σμύρνης, μετέφερε Έλληνες
από τα παράλια της Μικράς Ασίας στα απέναντι Ελληνικά νησιά.
Αψηφώντας τους κινδύνους πηγαινοέρχονταν κάνοντας πολλά
δρομολόγια και σώζοντας Έλληνες που κινδύνευαν.
Πράγματι, έζησε μεγαλειώδεις ηρωικές στιγμές την εποχή
εκείνη. Όμως, αυτά, ο καπετάν Μήτσος, δεν μας τα ‘λεγε, για
να τον παρασημοφορήσουμε. Τα ‘λεγε σε μας τους μικρούς
του φίλους, για να παραδειγματιστούμε για το μεγαλείο των
πράξεών του.
Τα έλεγε σε μας που ήμασταν η συνέχειά του, για να κάνουμε
τα ίδια, αν χρειαζόταν, στους επόμενους. Τι έκανε όμως η μαμάπατρίδα στον καπετάν Μήτσο; Όλοι μπορείτε να απαντήσετε!!!
Τίποτα...
Ο καπετάν Μήτσος πέθανε βαθιά ικανοποιημένος, γιατί είχε
επιτελέσει στο ακέραιο το καθήκον του.
Για μας, τους μικρούς του φίλους της γειτονιάς ήταν μεγάλος
και πραγματικός ήρωας.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ ΣΑΡΩΝΙΔΑΣ
Από την κοπή της πίτας
Επάνω: από αριστερά προς τα δεξιά,
Ανδρέας Πέγκας, Γιώργος Σοφρώνης (Δήμαρχος Σαρωνικού),
Βασίλειος Πετρόπουλος (Πρόεδρος του Συλλόγου), Πατήρ Νικόλαος,
Μανώλης Τσαλικίδης, Γιώργος Τζιβίλογλου
Κάτω: το ΔΣ του Συλλόγου με τον Δήμαρχο Σαρωνικού
Επίσκεψη στον Δήμαρχο Σαρωνικού
ο Πρόεδρος κος Βασίλης Πετρόπουλος και τα μέλη του ΔΣ,
στον οποίο μετέφεραν θέματα που αφορούν κυρίως την Σαρωνίδα,
για το οποία βρήκαν άμεση ανταπόκριση.
Κατάθεση στεφάνου για την 25η Μαρτίου
στο μνημείο των ηρώων, παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες,
από τον Πρόεδρο του συλλόγου, κο Βασίλη Πετρόπουλο.
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΔΗΜΟΥ
ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ
ΟΙ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΑΝ
ΗΜΕΡΙΔΑ
Δημοτικός Σύμβουλος της Πλειοψηφίας.
Ο κος Παπουτσής, Πρόεδρος της
Δημοτικής
Κοινότητας
Π.Φώκαιας,
κάλεσε τους συλλόγους και όλους να
συστρατευτούν με την προσπάθεια προς
Ψυττάλεια
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου Ν.Ανάφλυστος
έθεσε ενδιαφέροντα ζητήματα και
επιπρόσθετα μας έστειλε και τα ακόλουθα
ερωτήματα προς δημοσίευση.
1.Ποιος έχει τον πρώτο λόγο η Περιφέρεια
ή ο Δήμος;
Η εκδήλωσε έγινε το Σάββατο 21/2/15 στην
αίθουσα Πολλαπλών Χρήσεων Π.Φώκαιας και
διοργανώθηκε από τις Διοικήσεις Συλλόγων του Δήμου Σαρωνικού με σκοπό να ενημερωθούν
οι Δημότες για την πορεία του ζητήματος της
αποχέτευσης προς Ψυττάλεια, θέμα που έχει
βαλτώσει λόγω των αντιδράσεων κατοίκων και
φορέων του Πειραιά.
Παρών, φυσικά, ήταν και ο Δήμαρχος Σαρωνικού,
Γ. Σωφρόνης, καθώς και εκπρόσωποι όλων
των Δημοτικών Παρατάξεων του Δημοτικού
Συμβουλίου σε μία συζήτηση που αποτελούσε
επανάληψη όσων ειπώθηκαν στη Συνεδρίαση
του Δημοτικού Συμβουλίου της 11/2/15.
Αφού προσπεράστηκαν διαδικαστικά ζητήματα
λόγω του ότι υπήρξε μικρή σύγχυση για το
ποιος ενημερώνει ποιον, ο Μαν.Τσαλικίδης
αναφέρθηκε στο ιστορικό του αποχετευτικού
και στο Δημοτικό Συμβούλιο που συγκλήθηκε
με πρωτοβουλία της Μειοψηφίας, ενώ
διαφώνησε με την παρατήρηση ότι η Δημοτική
Αρχή δεν «σήκωσε» ψηλά το θέμα μέχρι τώρα.
Καταλήγοντας επεσήμανε πως είναι λάθος
αυτή τη στιγμή, που το θέμα είναι ανοιχτό, να
προβάλλονται άλλες λύσεις εκτός από αυτή
της Ψυττάλειας, την οποία θεωρεί μονόδρομο,
και πως είναι εύλογο ότι η παράταξή του θα
βοηθήσει τη Δημοτική Αρχή στην επίτευξη αυτού
του στόχου.
Λαμβάνοντας το λόγο ο Δήμαρχος, διευκρίνισε
ότι συμφωνεί με την άποψη Τσαλικίδη, ότι,
δηλαδή, δεν πρέπει τώρα να βάζουμε άλλες
λύσεις στο τραπέζι, όμως, διαφώνησε με την
κριτική που ασκήθηκε για τον από μέρους του
χειρισμό κατά την προεκλογική περίοδο. Ο
δήμαρχος έκλεισε το λόγο του με αναφορά στην
πρόσφατη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου
για τη δημιουργία Διαπαραταξιακής Επιτροπής
μαζί με την οποία ο ίδιος θα επιδιώξει τη λύση
του προβλήματος.
Στο ίδιο ύφος κινήθηκαν και οι ομιλίες των
Δημοτικών Συμβούλων Βολάκου, Κατσούλη,
Κωσταντέλου.
Από πλευράς άλλων ομιλητών, ο Καθηγητής
Ντίνος Χασάπης εξέφρασε τις αμφιβολίες του,
όχι τόσο για το τεχνικό, αλλά για το οικονομικό
και το περιβαλλοντικό θέμα και κάλεσε το
Δήμαρχο να βάλει ένα τέλος σε όλη αυτή τη
διαδικασία δίνοντας ένα χρονοδιάγραμμα.
Τόνισε, μάλιστα, ότι «το να κρατάμε για 5 χρόνια
στην επικαιρότητα ένα έργο και να λέμε ότι
έχουμε λύση, μπορεί πολιτικά να βολεύει, αλλά
στην ουσία επιδεικνύει πρόβλημα».
Με άλλο τρόπο προσέγγισε το ζήτημα ο
Δημοτικός Σύμβουλος Αντώνης Μποστανίτης,
ο οποίος ναι μεν δήλωσε ότι στηρίζει την
προσπάθεια για Ψυττάλεια, όμως, σημείωσε
ότι « επειδή το θέμα είναι καθαρά πολιτικό δεν
ειπώθηκαν κάποιες αλήθειες, ότι, δηλαδή, θα
πρέπει να πείσουμε κάποιους άλλους πολίτες
να δεχτούν τα δικά μας λύματα, αποφεύγοντας
να δημιουργήσουμε κάτι δικό μας» γι’αυτό και
θεωρεί ότι αυτή η προσπάθεια δε θα πετύχει.
Τελειώνοντας, ο κος Μποστανίτης τόνισε ότι
«η ευθύνη είναι δική μας», υπογραμμίζοντας
ότι στην εκδήλωση ήταν παρούσες μόνον
οι διοικήσεις των Συλλόγων, ενώ θα έπρεπε
τουλάχιστον να παρίστανται 100 άτομα. «Γι’
αυτό είναι δική μας η ευθύνη», επανέλαβε ο
2.
Υπάρχει
συνεννόηση
μεταξύ
τους για από κοινού ενέργειες ή ο
καθένας ενεργεί κατά την κρίση του;
3.
Ποιός
έχει
αναθέσει
τις
ήδη
πραγματοποιούμενες μελέτες (Άρα σε ποιανού
τον Προϋπολογισμό έχουν περιληφθεί και
παρακολουθείται και ελέγχεται η πρόοδός τους;)
4. Εάν επικρατήσει η λύση της Ψυτάλλειας,
ποιος θα αναλάβει το κόστος του έργου και
όλα τα συμπαρομαρτούντα των αναγκαίων
κατασκευών;
Ο Πρόεδρος της ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΩΝ, κύριος
Γ. Χάλαρης, αφού επέκρινε την απουσία
του κόσμου, τόνισε ότι «όλοι μαζί πρέπει να
προχωρήσουμε για Ψυττάλεια και αν δεν βρεθεί
λύση, πάλι όλοι μαζί, όπου εσείς κρίνετε». Ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Γιώργος Μπιθυμήτρης αιτιολογώντας τη θέση του δήλωσε ότι το ΚΚΕ
είναι εναντίον της λύσης της Ψυττάλειας, γιατί ο
Πειραιάς πρέπει να σταματήσει να είναι αποθήκη
λυμάτων και απορριμμάτων.
Τελευταίος ομιλητής ο κος Ζωίδης, συνταξιούχος
Πολιτικός Μηχανικός της ΕΥΔΑΠ,υπέρμαχος
της λύσης Ψυττάλειας ο οποίος, μάλιστα, μας
μοίρασε ένα έντυπο όπου περιγράφονται τα
πλεονεκτήματα της σύνδεσης με Ψυττάλεια.
Κατά το τέλος της εκδήλωσης, εκπρόσωπος ΤΩΝ
ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ, προανήγγειλε τη
διοργάνωση ημερίδας με θέμα το αποχετευτικό,
όπου έγκριτοι επιστήμονες θα τοποθετηθούν επί
του ζητήματος του Αποχετευτικού.
Πηγή PARAKTIOS
Αποχώρησε κατά την έναρξη της
εκδήλωσης ο Πέτρος Φιλίππου,
επειδή ήταν παρών διαχειριστής
τοπικού ηλεκτρονικού μέσου
ο οποίος, όπως δήλωσε ο Αντιπεριφερειάρχης,
τον πολέμησε όλα αυτά τα χρόνια και ήταν
ενάντια στο έργο του. Αμέσως μετά το τέλος
της εκδήλωσης ο κ. Φιλίππου τηλεφώνησε
στους διοργανωτές της εκδήλωσης και
ζήτησε συγγνώμη για την ενέργειά
του, που οφείλεται
στους λόγους που
ανέφερε κατά την
αποχώρησή του,
συνεχάρη τους
διοργανωτές για την
πρωτοβουλία τους
και δήλωσε ότι είναι
πρόθυμος να τους
συναντήσει και να
τους ενημερώσει
για τις απόψεις του
άμεσα.
Ωστόσο,
η αποχώρηση του κου Φιλίππου επικρίθηκε
τόσο από παρισταμένους όσο και από
Προέδρους Συλλόγων. Ο Π. Φιλίππου στήριξε
σε λόγους προσωπικής του αξιοπρέπειας
την αποχώρησή του, δηλώνοντας σε σχετική
ερώτηση ότι «παίρνει την ευθύνη γι’ αυτό
που κάνει».
Για το θέμα της αποχώρησης του κου Φιλίππου τοποθετήθηκε
στο blog του ο “Αττικός Παρατηρητής” μερικά αποσπάσματα
από το οποίο
παραθέτουμε:
...Ο κ. Φιλίππου είχε ενημερωθεί ότι κάποιοι εκ των παρισταμένων θα
του έθεταν ορισμένα κρίσιμα ερωτήματα και ήθελε πάση θυσία να τα
αποφύγει και γι΄ αυτό την «κοπάνισε». Μερικά από αυτά είναι:
1.Γιατί απέτυχε η επιχειρούμενη επί 18μηνο προσπάθεια, όταν ο
ίδιος ήταν Δήμαρχος Σαρωνικού, να υπογραφούν οι περιβαλλοντικοί
όροι από το ΥΠΕΚΑ; Γιατί δεν κινητοποίησε τον κόσμο, υπέρ αυτής της
«σωστής» και «μοναδικής» λύσης;
2.Ποια ήταν η παρέμβασή του στο πρόγραμμα του Συνδυασμού
«Δύναμη Αλλαγής» της κας Δούρου, με την οποία εκλέχτηκε
Αντιπεριφερειάρχης, το οποίο έγραφε «Αρνούμαστε την ένταξη
επιπλέον περιοχών της Αττικής για επεξεργασία των λυμάτων τους
στην Ψυτάλλεια»;
3.Τι υποστήριξε ο ίδιος στις συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής
της Περιφέρειας Αττικής, όταν συζητείτο το αποχετευτικό και γιατί
ήταν ομόφωνες οι αποφάσεις κατά της μεταφοράς των λυμάτων
στην Ψυττάλεια, όπως ισχυρίστηκε ο Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά κ.
Γαβρίλης;
4.Τι μήνυμα πέρναγε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου
του Σαρωνικού στις 11/2/2015, όταν έλεγε ότι αν συγκρουστούμε με
τον Πειραιά θα χάσουμε;
5.Τι εννοούσε όταν έλεγε ότι, ευτυχώς που δεν πήρε απόφαση ο πρώην
ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτης, γιατί αν πιέζαμε περισσότερα θα είχαμε αρνητική
απάντηση;
6.Τι επεδίωκε στην ίδια συνεδρίαση όταν έλεγε ότι αν δεν
χρηματοδοτηθεί το αποχετευτικό του Σαρωνικού από αυτό το ΕΣΠΑ
(2014 – 2020) θα υπάρξει πρόβλημα, γιατί δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει
άλλο χρηματοδοτικό πρόγραμμα;
7.Ήταν «απειλή» προς το Δημοτικό Συμβούλιο, όταν είπε ότι δεν έχουν
πέσει μέχρι τώρα πρόστιμα, από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, για τα
λύματα του Σαρωνικού και ότι τα χρονικά περιθώρια είναι πολύ στενά
μέχρι να αρχίσουν τα πρόστιμα;
8.Όταν υποστήριξε ότι ο ίδιος θα βοηθήσει να χρηματοδοτηθεί η
κατασκευή ενός Κ.Ε.Λ., δεν εννοούσε ότι θα πρέπει αυτό να χωροθετηθεί
στο Σαρωνικό;
9.Πόσο χρονικό διάστημα πρέπει να περιμένει ο Σαρωνικός μέχρι να
ξεκαθαριστεί αν θα οδηγηθούν τα λύματα στην Ψυττάλεια;
10.Μετά από όλα αυτά συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι ο ίδιος κάνει προσπάθειες να οδηγηθούν τα λύματα του Σαρωνικού στην
Ψυττάλεια; ...
Αξιοπρέπεια…και τα σύκα – σύκα
και τη σκάφη – σκάφη!
Της Δήμητρας Κατραμάδου
Και να αδελφέ μου που βγήκαμε στον δρόμο για την αξιοπρέπεια,
χωρίς να μάθουμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα κι απλά, όπως θα το ήθελε ο
ποιητής! Και να αδελφέ μου, που βγήκαμε στο δρόμο για την αξιοπρέπεια,
κραυγάζοντας συνθήματα, χρησιμοποιώντας ακρώνυμα, βγάζοντας «σοφά»
αποφθέγματα στο γόνατο, και βέβαια…βέβαια καταφεύγοντας σε προσωπικές
επιθέσεις όταν όλα τα υπόλοιπα έχουν εξαντληθεί. Κι έτσι – για να συνεχίσω
παραφράζοντας το Γιάννη Ρίτσο – δεν καταλαβαινόμαστε τώρα… κι έτσι,
χρειάζονται περισσότερα…
Βγήκαμε λοιπόν στον δρόμο για την αξιοπρέπεια, έχοντας από κοντά έναν
τυμπανιστή, που ρυθμικά προσπάθησε να δώσει τον τόνο, το βηματισμό και
το σύνθημα: Οι Ελληνες δεν θέλουν ούτε χρήματα ούτε δουλειές, θέλουν
αξιοπρέπεια!
Κι εμείς, οι Ελληνες, το κατάπιαμε αμάσητο το σύνθημά του και τώρα ο
οργανισμός μας προσπαθεί να το χωνέψει ακούσια, αυτόματα, χωρίς το
στομάχι να υποφέρει, αποφεύγοντας να σκεφτούμε πως θα αποβάλλει τελικά ο
οργανισμός αυτός, τα κατάλοιπά του. Κι εμείς, οι Ελληνες, γνωστοί για το κριτικό
μας πνεύμα, δεν αρθρώσαμε μια λέξη, κυρίως δεν αρθρώσαμε αυτήν που τόσο
τιμούμε και που ιστορικά και διαχρονικά μας κάνει τόσο υπερήφανους για τη
φυλή μας, την γενναία και αντιστασιακή. Δεν είπαμε, δεν ξεκαθαρίσαμε: «Όχι ρε
φίλε! Όχι! Θέλουμε! Θέλουμε και δουλειές και αξιοπρέπεια και ναι, θέλουμε και
χρήματα, γιατί αυτά τα τρία είναι συνδυασμός και αυτή είναι η πραγματικότητα…
Θέλουμε μάλιστα πρωτίστως δουλειές, για να έχουμε χρήματα, για να μπορούμε
έτσι να διαβιούμε αξιοπρεπώς…
Προσοχή: Δεν θέλουμε χρήματα χωρίς δουλειές, γιατί τότε μάλλον κάτι μας
χαρίζουν ή μας δανείζουν! Δεν θέλουμε δουλειές χωρίς χρήματα, γιατί έτσι
υποτιμάμε τον μόχθο μας! Αλλά δεν θέλουμε και αξιοπρέπεια χωρίς δουλειές
και χρήματα, διότι τότε η αξιοπρέπειά (μας) εξαρτάται από κάποιον άλλον και
– ξέρετε – η αξιοπρέπεια είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα…ο καθένας και η
καθεμία από εμάς είτε την διαθέτει και κυρίως την ΒΙΩΝΕΙ, είτε όχι…
Και εδώ φτάνουμε στο δια ταύτα: η αξιοπρέπεια είναι βίωμα, είναι ταύτιση,
αναπόσπαστο δομικό στοιχείο της καθημερινότητάς μας, της κάθε πράξης
μας, της κάθε σχέσης μας. Αυτός είναι και ο λόγος που αξιοπρεπής δεν
είναι αναγκαστικά αυτός/η που έχει π.χ. πολλά χρήματα και αναξιοπρεπής
εκείνος/η που κερδίζει λίγα, αλλά εκείνος/η που εργάζεται γι’ αυτά. Με άλλα
λόγια, υπάρχει μια σαφής μαθηματική σχέση – εξίσωση να την πούμε; - που
συνδέει τη δουλειά με το χρήμα και τα δύο αυτά με την «αξιοπρέπεια.» Με
την τελευταία να καθορίζεται και από άλλους παράγοντες ασφαλώς, τους
οποίους θα χαρακτηρίσουμε ως τον άγνωστο «χ» καθώς στο συγκεκριμένο
παράδειγμα έχουμε περιοριστεί στο οικονομικό γίγνεσθαι ως συνάρτηση της
«αξιοπρέπειας.»
Για όλα αυτά, αγαπητοί αναγνώστες, χωρίς να απευθύνω μάθημα σε κανέναν,
δεν καταπίνω – δεν θέλω να καταπιώ – τα συνθηματικά εκείνα του τύπου «οι
Ελληνες δεν θέλουν χρήματα ή δουλειές, θέλουν αξιοπρέπεια.» Διότι όποιος
το υποστηρίζει αυτό, θα πρέπει να μου ορίσει πως θα έχω αξιοπρέπεια χωρίς
δουλειά και να μου εξηγήσει -ακόμη χειρότερα αν υποστηρίζω ότι - ΔΕΝ ΘΕΛΩ
δουλειά, τι είδους προσωπική αξιοπρέπεια βιώνω; Μπορώ βέβαια να το…
φιλοσοφήσω, όμως τόσο η φιλοσοφία, όσο και η ηθική, πιστεύω ότι βασίζονται
στην μαθηματική σκέψη…η οποία, με τη σειρά της, επειδή έχει σαφείς
κανόνες, είναι μια σκέψη δίκαιη…και ποια καλύτερη αίσθηση από εκείνην
της δικαιοσύνης; Ναι, εκείνη που θα μας επέτρεπε να συζητάμε αδελφέ μου
ήσυχα κι απλά, εκείνη που θα μας επέτρεπε να καταλαβαινόμαστε και…να μην
χρειάζονται περισσότερα…
Αναζητώντας μια ανάσταση...
της Μάρως Σιδέρη
Στο άψυχο σώμα ενός παιδιού αναζητά μια πατρίδα την ανάσταση της... βυθισμένη
σε μια κρίση πνευματική, σε μια κρίση αξιών και ιδανικών, μια ολόκληρη κοινωνία
υιοθέτησε ένα παλικάρι που ήταν πολύ ευαίσθητο για να αντέξει την σκληρότητα
της... τώρα που η ελπίδα για το παλικάρι έσβησε οριστικά και αμετάκλητα, γύρω από
το φέρετρό του μαζεμένοι όλοι, πενθούμε γι αυτόν αλλά όχι μόνο γι’ αυτόν. Γύρω από
το λευκό κρεβάτι της κοίμησής του, πενθούμε για όλους εμάς, για τα ιδανικά που δεν
έχουμε, για την παλικαριά που χάσαμε, για την ανθρωπιά που ψυχορραγεί. Αν ήταν
μεμονωμένο περιστατικό η τραγωδία του Βαγγέλη, μπορεί και να μην είχε αγγίξει
τόσους πολλούς ανθρώπους, τόσο δυνατά. Αν αποτελούσε μεμονωμένο περιστατικό,
δε θα στέκονταν τόσοι άνθρωποι αρωγοί και προστάτες των ηθικών αυτουργών: ο
φόβος, το συμφέρον ή η μικροπολιτική δε θα ήταν αρκετά για να παραμείνουν τόσα
στόματα σφαλιστά μπροστά στην κατάφωρη αδικία. Αν ήταν μεμονωμένο περιστατικό,
μια απλή παραφωνία σε μια οργανωμένη κοινωνία, θα είχαμε όλοι – Πολιτεία και
πολίτες- τη δύναμη και τα όπλα να αντιμετωπίσουμε τους παράφωνους που ανάγκασαν
το Βαγγέλη να δει τη φυγή από τη ζωή ως τη μοναδική του ελπίδα. Η τραγωδία του
Βαγγέλη όμως έσμιξε με εκείνη του Άλεξ , με την άλλη του Δημήτρη και με τις μικρές
ή μεγάλες τραγωδίες που παίζονται ολόγυρά μας, με θύτες και θύματα εμάς τους
ίδιους... τραγωδίες με θύμα πάντα τον άνθρωπο που θέλει να αναστηθεί και θύτη
το κτήνος που έχει θεριέψει ολόγυρά μας. Τελικά η Ελλάδα πενθεί για το Βαγγέλη,
όχι μόνο επειδή ήταν ένα νέο παιδί που χάθηκε τόσο σκληρά και άδικα αλλά επειδή
ο Βαγγέλης έγινε άθελά του η φωνή της συνείδησής μας, ο καθρέφτης που μέσα του
καθρεφτίζεται η ασχήμια μας... είμαστε τελικά μια αγέλη σαρκοφάγων, πολύ μακριά
από αυτό που ονομάζεται κοινωνία... αποτέλεσμα αυτής της αγέλης είναι η ιστορία του
Γράφει ο
Κώστας Γ.
Μωυσίδης
Πάσχα
Ελλήνων!
...Χέρι χέρι μάς έρχεται, παρέα με την άνοιξη. Καθαρά Δευτέρα, Σαρακοστή, νηστείες,
κατάνυξη, αργίες...Θυσία στο βωμό των βεγγαλικών μερικά χέρια, πόδια, μάτια.
Ανάσταση Κυρίου γαρ και το απαιτεί το έθιμο! Και, μετά τη λιγούρα της νηστείας, η
πεντανόστιμη μαγειρίτσα, για να ξεκινήσουμε το επόμενο πρωί από τ’ άγρια χαράματα
“Αρμενάκι ‘μαι, κυρά μου....” και σιγά – σιγά, αφού ο καιρός μάς κάνει τη χάρη και
δε βρέχει, ψήνεται και το “λουκούμι’’. “Λουκούμι, σου λέω, συμπέθερε, άντε γειά
μας!” Κοκορέτσια και σπληνάντερα, ν’ ανεβάσουμε τα λιπίδια και τα τριγλυκερίδια
μην πάθουμε και καμιά ζημιά μετά από σαράντα μέρες αποτοξίνωσης! Τα κινητά,
αριστερά και δεξιά, δέχονται συνεχώς μηνύματα. Λίγα από φίλους, τα περισσότερα από
επαγγελματίες ψηφοκυνηγούς.
-Α, δεν ξέρω τι θα κάνεις, θα περάσεις και από ‘δω για μεζέ! Σε περιμένουμε!
Στην άλλη γραμμή ο “δικός” του.
-Να έρθει κι από ‘δω για τα χρόνια πολλά και με την ευκαιρία να μιλήσουμε για το
παιδί.
Να φυλάει το σχολείο... λες και θα το πάρουν οι Τούρκοι! Η ευφορία μεγαλώνει,
αρχίζουν τα όργανα. Αυτό το ζεϊμπέκικο του θείου, του τυφλού ταξιτζή, μοναδικό! Η
μαγκιά στο μεγαλείο της και σπάμε και κανένα ποτήρι, αφού... δεν τρώγεται. Παρών
πάντα κι ο αγλέουρας. Τον τρώμε κι αυτόν...Την επόμενη μέρα, στην Εθνική οδό, το χέρι
του οδηγού ψαχουλεύει στο πίσω κάθισμα το ταψί με το υπόλοιπο αρνί. Λίγο η λιγούρα,
λίγο πως κρύο τρώγεται καλύτερα κι όποιον πάρει ο χάρος...
...Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν. Λιγόστεψαν τα αρνιά…“Μας τα
‘κοψε όλα ο γιατρός”, λένε οι μεν, “μια βδομάδα μετά αρνί θα τρώμε;” αναρωτιούνται
οι δε. Ενεργοποιήσαμε όλους τους μηχανισμούς άμυνας κι εκλογικέψαμε τα πάντα, για
να μην τρελαθούμε. Από την άλλη «είμαστε και λίγο κακόκεφοι», γιατί ο “δικός” μας
δεν μπορεί να κάνει τίποτα για το παιδί- δεν το επιτρέπει το φιρμάνι του Σουλτάνου,
βλέπετε- και ο θείος ο ταξιτζής «έζησε το θαύμα...της αποκάλυψης των σπεκουλαδόρων
και βλέπει, αλλά αγώι δε φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα....Έτσι, γεμάτο ανέργους το
πασχαλινό τραπέζι φροντίζουν τον παππού μη λείψει η σύνταξη...
Μήπως, όμως, όλα αυτά ήταν ψεύτικα; Μήπως ζούσαμε στο συννεφάκι μας; Μήπως
είναι σίγουρα λουκούμι, όταν το μοιραζόμαστε; Μήπως ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε
αυτόν τον ευλογημένο τόπο, αυτή τη γωνιά της Μεσογείου και της Ευρώπης και ενωμένοι
να αναδείξουμε τη δημοκρατία, την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη;
Και όσο για το γλέντι...“Τρελοί αυτοί οι Μικρασιάτες, να φάνε δεν έχουν
και δες τους πώς χορεύουν και γλεντάνε”!
Βαγγέλη αλλά δεν είναι παρά η κορυφή ενός παγόβουνου που μας βυθίζει όλους στην
άβυσσο. Στη βία εκείνων των νταήδων που διασκέδαζαν με το να βασανίζουν εκείνο
το παιδί, ήρθε να προστεθεί η βία των άλλων νταήδων που με τον πρωτογονισμό του
κτήνους που μυρίζει αίμα, βίασαν τη μνήμη του με ύβρεις και χυδαιολογίες, βιάζοντας
μαζί και το δικαίωμα της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης. Σ’ αυτή τη χυδαιότητα ήρθε
να προστεθεί και η πρωτόγονη χυδαιότητα ημών των τιμητών της τραγωδίας που
περιμένουμε άκριτα, πριν προλάβει να μιλήσει η Δικαιοσύνη (την οποία άλλωστε δεν
εμπιστευόμαστε) με τις πέτρες στα χέρια έτοιμοι να λιθοβολήσουμε όποιον μοιάζει
με ένοχο. Όλα αυτά συμπληρώνουν την ήδη σαθρή εικόνα μιας ήδη λυσσασμένης
αγέλης που ξυπνά το πρωί με οργή, έτοιμη να κατασπαράξει όποιον αδύναμο βρεθεί
μπροστά της, στο δρόμο, στο parking, στη δουλειά, στο σχολείο, στη διασκέδαση... σε
κάθε δραστηριότητά που απολαμβάνουμε χάρη στον πολιτισμό, δρούμε με το φόβο,
τον εγωκεντρισμό, την επίθεση, την οργή που χαρακτηρίζει έναν όχλο. Τελικά γίναμε
απολίτιστος όχλος που επιτίθεται κρατώντας όπλα πολιτισμένης κοινωνίας κι αυτός
είναι ένας θάνατος για τον οποίο είμαστε όλοι υπεύθυνοι. Μπορεί ο φυσικός νεκρός
να ήταν ο Βαγγέλης αυτή τη φορά, αλλά η δυσοσμία από τη σήψη ενός κορμιού δεν
μπορεί να συγκριθεί με τη δυσοσμία που προκαλεί η σήψη ενός λαού, η αποσύνθεση
της ψυχής μιας κοινωνίας και των μελών της: δε μπορεί να συγκριθεί γιατί είναι αυτή
η κοινωνική σήψη που σκοτώνει κάθετι ζωντανό και αθώο. Γι’ αυτό, θαρρώ κρατάμε
την εικόνα του Βαγγέλη με πόνο και οργή: είναι τα μάτια του που μας κοιτάζουν έναν
έναν ξεχωριστά κι όλους μαζί και μας φέρνουν προ των ευθυνών μας: τούτη η κρίση
είναι απείρως σοβαρότερη από οικονομική. Ειναι κρίση ψυχική και πνευματική, είναι
κρίση ανθρώπων... γι’ αυτό κρατήσαμε με δάκρυα και απόγνωση το λευκό κρεβάτι
της ανάπαυσης του νεαρού σα να ‘ταν το κρεβάτι ενός δικού μας ανθρώπου: γιατί
στο Βαγγέλη διαγνώσαμε τον άνθρωπο που πάσχει από την αγέλη... γιατί στο ταξίδι
ενός αθώου θύματος της αγέλης αναζητήσαμε μια σανίδα της δικής μας σωτηρίας...
θελήσαμε στον τάφο του να αναστήσουμε τη νεκρή ανθρωπιά μας...
ΑΣ ΣΚΕΦΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!
(Μια εκ βαθέων Πασχαλινή Ευχή)
Γράφει η Ζαχαρώ Φρατζέσκου
Οι ειδήσεις, όπως κάθε βράδυ καταιγιστικές.
Τις πιο πολλές φορές δεν δίνω σημασία. Τα
ίδια και τα ίδια. Αισθάνομαι σαν τον κακό
μαθητή, που πρέπει να ακούσει πολλές
φορές το μάθημά του, για να καταλάβει κάτι, πίσω και
πάνω από τις λέξεις των εκφωνητών στην προκείμενη
περίπτωση. Οπότε τουλάχιστον ας πλένω
πιάτα, ας καθαρίζω το σπίτι, ας τακτοποιώ
τα βιβλία και τα γραφτά μου για να μη
χάνω το χρόνο μου, όσο ακούω τα
όσα με βομβαρδίζουν.
Όμως τούτη εδώ η φωτογραφία που
γεμίζει την οθόνη αυτή τη στιγμή,
είναι από μόνη της μια βόμβα στο
στομάχι μου. Ένα κορίτσι 4 χρονών
με ψηλά τα χέρια, και τρομαγμένα
μάτια, κάπου στη Συρία, αντιμετωπίζει
το φωτογράφο με την φωτογραφική του
μηχανή, νομίζοντας ότι είναι ο στρατιώτης
που σηκώνει το όπλο του να την σκοτώσει. Σαν έναν απ’
αυτούς, που λίγες μέρες πριν σκότωσε τον πατέρα της.
Καρφώνονται τα μάτια μου στην τραγική φωτογραφία,
θολώνει το βλέμμα μου, σύγκριο διατρέχει το κορμί
μου, στη θέα αυτού του μικρού πλάσματος, που
«παραδίδεται» στον εχθρό. Ως φαίνεται αυτά έμαθε στη
ζωή του μέχρι τώρα, να βλέπει στρατιώτες να πολεμούν,
πολίτες να παραδίδονται, άμαχους να σκοτώνονται,
βόμβες να σπέρνονται τριγύρω του. Κι αυτό ανήμπορο,
φοβισμένο, έμαθε από τώρα να παραδίνει τη ζωή των
τεσσάρων χρόνων του, για να γλιτώσει το θάνατο. Μια
ζωούλα, που ακόμα δεν γνώρισε τη Ζωή, σηκώνει τα
χέρια με τρόμο και χωρίς να μιλάει καλά καλά, έμαθε να
μιλάει τη γλώσσα του πολέμου: «Παραδίνομαι».
Πόσα παιδιά σ όλον τον κόσμο αλήθεια μαθαίνουν να
ζουν με τον τρόμο, κι είναι πολύ πιθανό μεθαύριο να
γίνουν τρομοκράτες. Μαθαίνουν να κλέβουν, για να
μπορέσουν να ζήσουν, και είναι πολύ πιθανό να γίνουν
κλέφτες. Μαθαίνουν να λένε ψέμματα από πολύ
μικρά, κι έτσι το ψέμα τους ακολουθεί στην
βιοπάλη που θα αντιμετωπίσουν ως ενήλικες.
Ακόμα και τα δικά μας τα παιδιά, που
αντιμετωπίζουν τον οικονομικό πόλεμο των
γονιών τους, μήπως τα μαθαίνουμε ακόμα το
γνωστό «ο θάνατός σου η ζωή μου»; Νομίζω
πως δεν υπερβάλω. Η γενιά μας έζησε πολύ
καλά τον ανταγωνισμό: να βρούμε με κάθε
τρόπο μια θέση στο δημόσιο, να βγάλουμε λεφτά
πάση θυσία, να κοροϊδέψουμε το κράτος, τον
διπλανό μας για να είναι το κέρδος μας μεγαλύτερο.
Η ενδοοικογενειακή βία, ο σχολικός εκφοβισμός είναι
η εικόνα μιας κοινωνίας που το μεγαλύτερο κομμάτι
των ανθρώπων που την αποτελούν, με όποιο τρόπο,
εκφοβίζει ο ένας τον άλλον, για να τον εξουσιάσει, να
τον ελέγξει, να τον βγάλει απ’ τη μέση, για να περνάει
αυτός καλά κι οι άλλοι… χειρότερα.
Η φωτογραφία της μικρούλας στην τηλεόραση, στις
31 Μαρτίου 2015, στη μακρινή Συρία, θα μείνει σε
πολλούς αξέχαστη. Ας βάλουμε από κάτω μια λεζάντα:
«ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ» και ας υποσχεθούμε στον εαυτό
μας εμείς εδώ στην Ελλάδα, ότι, ΝΑΙ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, δίπλα μας, αυτά που φοβίζουμε, για να μη
γίνουν μεθαύριο φοβισμένοι και επιθετικοί πολίτες,
αυτά που τους δίνουμε κακά παραδείγματα με τις
πράξεις μας, για να μην επαναλάβουν ως ενήλικες τις
κακές συμπεριφορές μας. Γιατί θάναι αργά μεθαύριο να
τους ζητήσουμε τα ρέστα.
Την κρίση οι μεγάλοι την δημιουργήσαμε και οι
μικρότεροι την βιώνουν. Ας διδαχτούμε από τα δεινά της
κρίσης, κι ας μάθουμε στα παιδιά μας την διεκδίκηση με
εντιμότητα και ευθύνη, τον έλεγχο των παρορμήσεων,
την διαδικασία επίλυσης των διαφορών με όμορφο
τρόπο, την κατανόηση του άλλου, του διαφορετικού.
Είναι σίγουρο ότι όλοι μας κάτι καλό κουβαλάμε μέσα
μας, καλωσύνη, αγάπη, χαρά, σεβασμό στους διπλανούς
μας. Ας αφήσουμε αυτά τα καλά να γίνουν πράξεις
παραδειγματικές για τα παιδιά, να γίνουν σπόροι που
θα φυτρώσει περισσότερη γαλήνη μέσα τους. Από τα
παιδιά θ’ αλλάξει ο κόσμος.
«‘Αφετε τα παιδία ελθείν προς εμέ» . Είπε ο Χριστός,
που σε λίγες μέρες μας καλεί να γιορτάσουμε την
Ανάσταση Του. ΄Αραγε θα τον καταλάβουμε ποτέ μας?
Υ.Γ. Να σημειώσω ότι αυτές μου οι σκέψεις πρώτα
απευθύνονται σε μένα και μετά σε σας.
Καλή Ανάσταση
Η εταιρεία δραστηριοποιείται 30 χρόνια ειδικού τύπου όπως diesel, Smart, Mini Cooper, τη δυνατότητα να εξυπηρετήσουμε άμεσα όλη
στον χώρο ενοικίασης αυτοκινήτων καθώς και μικρά αυτοκίνητα πόλης, μεσαίου και την Αττική. Η πολυετής πείρα στον χώρο, οι
και είναι μέλος του Συνδέσμου Τουριστικών
Επιχειρήσεων Ενοικιάσεως Αυτοκίνητων (ΣΤΕΕΑ).
Διαθέτη την πιο πλούσια συλλογή αυτοκινήτων, με
την οποία έχεi τη δυνατότητα να προσφέρουμε
λύσεις σε κάθε ανάγκη που προκύπτει για την
κίνηση των πελατών. Nέα μοντέλα με χαμηλούς
ρύπους και κατανάλωση για ελεύθερη κίνηση
στο κέντρο της Αθήνας, πολυτελή αυτοκίνητα ή
μεγάλου κυβισμού, 4x4 και πολύ μεγάλη γκάμα
σε αυτόματα αυτοκίνητα, από τις μεγαλύτερες
και πιο αναπτυγμένες αυτοκινητοβιομηχανίες.
Αυτοκίνητα, τα οποία ανανεώνονται τακτικά
και σε συνδυασμό με το λεπτομερή έλεγχο,
αλλά και τη συνεχή συντήρηση, προσφέρουν
αξιοπιστία και σιγουριά.
Με έδρα στη Γλυφάδα και ένα κατάστημα
στα βόρεια προάστια, στο Μαρούσι, έχουμε
παρεχόμενες ευέλικτες υπηρεσίες, η συνέπεια
και η άριστη ποιότητα, παράλληλα με την
πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, τις λογικές τιμές
και το έμπειρο προσωπικό, εγγυώνται άψογη
εξυπηρέτηση για μια ευχάριστη και ξένοιαστη
οδήγηση.
Επισκεφτείτε
την
ανανεωμένη
ιστοσελίδα μας για on-line κρατήσεις και άλλες
πληροφορίες σχετικά με την ενοικίαση σας.
ΙΕΡΗ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ
Ημέρες
Πασχαλιάτικες,
αδελφοί
Χριστιανοί. Όμορφη ατμόσφαιρα στις
εκκλησιές! Όμορφες μελωδίες! Όμορφες
μυρωδιές, λιβάνι και κεριά μέσα, άνοιξη
έξω. Λαμπάδες και κόκκινα
γράφει ο Γιάννης Μαυρίκος
αυγά από ‘δω, λογής-λογής
πολύχρωμα
λουλούδια
και ζούδια από ‘κει. Η σκοτεινιά του χειμώνα φεύγει
και το ηλιοφώς έρχεται. Η νύχτα μικραίνει και η μέρα
μεγαλώνει, όπως και στις καρδιές μας. Το κλείσιμο της
ψυχής και το μάζεμα στο καβούκι μας δίνει τη θέση του
στο πέταγμα της ελπίδας και στο άνοιγμα του νου. Οι
δύο κόσμοι παντρεύονται σοφά και δείχνουν τον δρόμο
της συνύπαρξης σε όσους μπορούν να τον δουν. Να
πατάμε γερά στις ρίζες μας, η παράδοση και το παλιό
από τη μια, να αλλάζουμε,να ελπίζουμε και να διψάμε
για νέα ζωή από την άλλη. Αυτή η ισορροπία είναι η
μεγάλη δύναμη που μας επιτρέπει τούτος ο τόπος με το
φως του και που προτείνει η Ορθοδοξία του. Αυτή είναι
η δύναμή της και αυτή είναι η μεγάλη της στιγμή και η
πολύτιμη προσφορά της σ’ εμάς που έχουμε χάσει τούτο
το μέτρο και κραυγάζουμε ολημερίς τις αγωνίες μας στο
πρόσωπο των αγαπημένων μας και των φίλων μας. Για
όλα τούτα, σε τούτη την άκρη της γης , τη νησιώτικη και
τη βουνίσια, είναι η Λαμπρή η πιο μεγάλη γιορτή. Αυτά
λένε οι ψαλμωδίες, αυτά λένε τα εγκώμια, αυτά λένε οι
χαιρετισμοί και η Ανάσταση για όσους ξέρουν να ακούν.
Ναι, αλλά αυτά πρέπει να μας τα πει με τον δικό της
τρόπο κι η εκκλησία μας. Τώρα είναι η μεγάλη της
ευκαιρία να μιλήσει και ν’ ακουστεί. Όλα αυτά που λέμε
αιώνες τώρα, για το μεγαλείο της, την ιερότητά της, τους
αγώνες της, τις θυσίες της μαζεύονται και στριμώχνονται
να φανούν σε τούτη την ιερή στιγμή της Πασχαλιάς. Θα
έχουμε άραγε την τύχη να τα ακούσουμε, και, μάλιστα,
στις δύσκολες στιγμές που περνά η ζωή μας;
Μέρες μεγάλης Σαρακοστής έτυχε να ακούσω
έναν μητροπολίτη· δεν συγκράτησα το όνομά του.
Αμβρόσιος, νομίζω ή κάπως έτσι. Επειδή εδώ και πολύ
καιρό έχω σχηματίσει την άποψη ότι δεν πρόκειται
ποτέ να ακούσω από μητροπολίτη λόγο πρωτότυπο και
ενδιαφέροντα, ήμουν έτοιμος να αλλάξω σταθμό, όταν
κάτι με σταμάτησε. Λοιπόν, αγαπητοί χριστιανοί, τι
νομίζετε; Πως εκφώνησε λόγο αγαπητικό, λόγο ελπίδας,
λόγο παρηγορητικό-πασχαλινές γαρ οι μέρες; Αμ δε!
Στο Σόιμπλε διάλεξε να αναφερθεί ο άγιος πατέρας.
Τα απωθημένα του θέλησε να βγάλει από άμβωνος.
«Ο Σόιμπλε», λοιπόν, κατά το μητροπολίτη «είναι ένας
πολύ κακός άνθρωπος. Κατάλαβα ότι είναι κακός από τη
φάτσα του. Το πρόσωπό του δείχνει ότι είναι διαβολικός
και εγώ σε αυτά δεν πέφτω έξω. Κι όχι μόνο το πρόσωπο
αλλά και ο τρόπος που κάθεται και κινείται με το καρότσι
του δείχνει την κακία του.» Μετά, παρέλαβε τη Μέρκελ.
«Η Μέρκελ είναι πάρα πολύ κακή. Διότι γεννήθηκε…στην
πρώην Ανατολική Γερμανία, όταν εκεί ήταν σιδηρούν
παραπέτασμα. Όσοι γεννιούνται σε τέτοιο καθεστώς δεν
μπορεί παρά να είναι πολύ κακοί.»
Θα μπορούσε να νομίσει κανείς ότι τα παραπάνω είναι
απλοϊκές, για να μην πω τίποτε χειρότερο, αφέλειες
μαθητή του δημοτικού και μάλιστα ολίγον αποκλίνοντος.
Κι όμως όχι! Είναι ο ποιμαντορικός λόγος ενός ύψιστου
ταγού της εκκλησίας, επ’ ευκαιρία του αγαπητικού
μηνύματος του Πάσχα. Και επειδή πας τις αναφερόμενος
στο Σόιμπλε και τη Μέρκελ θεωρεί αμάρτημα να
πρωτοτυπήσει, ο πασχαλινός οίστρος κλείνει με
Βαρουφάκη φυσικά. «Α! ο Βαρουφάκης μου αρέσει
πολύ.» Α, μητροπολίτη μου καλέ, το πράγμα γίνεται
πολύ ενδιαφέρον. Μα όχι, πού πάει το μυαλό σας; Προς
αποφυγήν παρεξηγήσεως συμπληρώνει: «Μου αρέσει,
γιατί είναι μάγκας. Κι εμένα μου αρέσουν οι μαγκιές.»
Ας
αναλύσουμε
το
δεσποτικό
κήρυγμα
θρησκειοφιλοσοφικώς. Πρώτον, το αν κανείς είναι καλός
ή κακός φαίνεται από το πρόσωπό του. Προφανώς το να
μην κρίνουμε τον άλλο από το παρουσιαστικό του και
από την πρώτη εντύπωση, όπως μου έμαθε η μαμά μου,
το σχολείο μου και η λαϊκή σοφία του τόπου μου, είναι
λάθος. Δεύτερον, είναι ύψιστη χριστιανική αρετή το να
κρίνεις τον άλλο από την αναπηρία του και να κάνεις γι’
αυτήν υποτιμητικά σχόλια. Η ευγένεια, η συμπόνια και η
συμπάθεια, όπως υπαγορεύει η αγωγή που μου δώσανε,
είναι επίσης λάθος. Τρίτον, η κακία δεν είναι θέμα κακών
έξεων και κακής προαίρεσης ούτε ιδιότυπο στρεβλού
χαρακτήρα και επιλογή ζωής. Είναι θέμα καταγωγής. Ή
γεννιέσαι κακός ή γεννιέσαι καλός. Ο Χίτλερ είχε δίκιο, οι
υπόλοιποι σφάλλουν. Σφάλλει ασφαλώς και το ευαγγέλιο
που πρεσβεύει το αντίθετο. Τέταρτον, η μαγκιά είναι
χριστιανική στάση ζωής και οι μάγκες αρεστοί από
την εκκλησία. Κι ας λένε οι μακαρισμοί «μακάριοι οι
πράοι». Ποιοι είναι οι πράοι, άγιε πατέρα; Αυτοί που
«Πάσχα… το λαμπρόν!!!!»
Αχ!! Μύρισε η Πασχαλιά!!!
Όχι, δεν εννοώ το αξιαγάπητο
δέντρο με τα μοσχοβολιστά μωβ λουλουδάκια. Εννοώ την ατμόσφαιρα
στο χωριό μου, στα συναρπαστικά Καλύβια!!! Από τ’ αρχαία
χρόνια...που ήμουν παιδούλα, παρατηρούσα αυτήν την αλλαγή στη
μυρωδιά!!
γράφει η Ματίνα Καρελιώτη Θες από τον ασβέστη που έπεφτε με το κιλό σε
[email protected]
κράσπεδα, μαντρότοιχους, λεμονιές και μανταρινιές;
Θες από την κόκκινη λαδομπογιά που έβαφε κάθε
λογής αυτοσχέδια γλάστρα, όπως αυτές από τον τενεκέ της φέτας; Θες από το λιβάνι
λόγω της μεγαλοβδομάδας;; Μπορεί!! Ήταν όμως κι αυτό μέσα στην ιεροτελεστία της
αγίας...προετοιμασίας!!!
Μεγάλη υπόθεση...η μεγάλη Εβδομάδα!! Πρωί-βράδυ εκκλησία και στο ενδιάμεσο
δουλειές!!! Πολλές δουλειές!! Μικροί μεγάλοι τρέχαμε πανικόβλητοι. Ο μπαμπάς
αναλάμβανε τις εξωτερικές δουλειές, τα κρέατα και τα ψώνια, και η μάνα μου
ξεσήκωνε όλο το σπίτι. Εμένα απ’ όλες τις δουλειές μου τύχαινε το χειρότερο…να
γυαλίζω, σαν άλλη σταχτοπούτα, τα μπρούτζινα... μπλιαχ!!!
Η μόνη μέρα που κάπως ηρεμούσαν τα πράγματα ήταν τη Μεγάλη Παρασκευή· και
δικαιολογημένα!! Ύστερα,ακολουθούσε η μέρα της Ανάστασης, που πάλιτρέχαμε και
πάλι δε φτάναμε. Αφού και στο “Χριστός Ανέστη” στο «παρά πέντε» πηγαίναμε και
στο «και πέντε» είχαμε γίνει μπουχός!! «Και δέκα», δεν το συζητώ, καθόμασταν ήδη
στο τραπέζι και χλαπακιάζαμε την πανυπέροχη μαγειρίτσα που, λόγω της νηστείας,
μάς έπεφτε σαν τσιμέντο στο στομάχι. Κι όλα αυτά γίνονταν με την ταχύτητα του…
δεν το παίζουν μάγκες! Προφανέστατα ο Χριστός κάνει
λάθος. Και ο μητροπολίτης δε συμφωνεί με τον Χριστό.
Σε τίποτα.
Πώς λέγεται αυτός που λέει τα αντίθετα απ’ όσα λέει ο
Χριστός, καλέ μου πάτερ;
Και τώρα ερχόμαστε στο δια ταύτα. Ο μητροπολίτης αυτός
είναι η εκκλησία από την οποία περιμένουμε ορθόδοξο
λόγο και λόγο παραμυθίας στις δύσκολες στιγμές που
περνάμε. Σ’αυτόν έχει αναθέσει η εκκλησία μας να
μας κάνει να νιώσουμε την μέθεξη της Ανάστασης και
του νοήματος της ζωής. Ο μητροπολίτης αυτός παίρνει
κανονικά μέρος στις συνεδριάσεις της Ιεράς Συνόδου της
εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας αποτελεί επίλεκτο
μέλος, και δεν έχουν σηκωθεί ακόμη οι υπόλοιποι
«άγιοι» να τον πετάξουν έξω κοπανώντας τον στο κεφάλι
με τις πατερίτσες τους. Kαι, επειδή ο μητροπολίτης αυτός
εκλέχθηκε από την Ιερά Σύνοδο και αντιπροσωπεύει την
εκκλησία, μην απορείτε χριστιανοί μου που, αντί να
νιώθουμε Ανάσταση και πέταγμα χαράς και μύηση σε
κόσμους υπέροχους, ασχολούμαστε με το πώς φτιάχνει
ο Ακης τη μαγειρίτσα και με το πόσες μπύρες θα ρίξουμε
στη ολοστρόγγυλη κοιλάρα μας ψήνοντας το αρνί με τη
συνοδεία μπουζουκοτράγουδων. Έχουμε ό,τι μας αξίζει!
Μπορεί ένας μητροπολίτης να αγνοεί το γράμμα και
το πνεύμα του ευαγγελίου και πολύ περισσότερο να
μην πιστεύει σ’ αυτό, να μην έχει ακούσει την επί του
όρους ομιλία, και, πασχαλιάτικα, αντί του λόγου της
αγάπης και της πραότητας, του λόγου του Θεού, να
λέει από άμβωνος τις μισαλλόδοξες βλακείες της κάθε
ξελιγωμένης Βαρουφίτσας;
Πολύ θα ήθελα να παρίσταμαι στην αναστάσιμη
λειτουργία που θα κάνει ο μητροπολίτης. Όχι για τίποτε
άλλο, αλλά για να ευχαριστηθώ την εσχατολογική καταδίκη
του Σόιμπλε και της Μέρκελ, αφού τα θέλει και αυτών ο
πισινούλης τους. Σαν να τον βλέπω: «Καταραμένοι να
είναι, αγαπητοί χριστιανοί, και ο Σόιμπλε και η Μέρκελ
και όλο τους το σόι, και να μην σώσουν εις τον αιώνα,
και τα σώματα αυτών σκωληκόβρωτα και τυμπανιαία…(
Σταυροκοπούμενος), Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου,
καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το
μέγα ΕΛΕΟΣ». Ειρήνη και αγάπη, καλοί μου χριστιανοί.
Χριστός Ανέστη!
Και το ποίμνιο ( σταυροκοπούμενο κατανυκτικά) :
«Αληθώς, Δέσποτά μου».
φωτός, καθώς ξημέρωνε η μεγάλη μέρα και τα μαγειρέματα άρχιζαν από πολύ
νωρίς!!!
Η Κυριακή του Πάσχα!!! Σπουδαία γιορτή, κυρίως όμως… πολύ φαΐ!!!Ήταν η στιγμή
που θα έτρωγα με περίσσια μανία το σοκολατένιο αβγό της νονάς, αλλά και όλη την
κοσόνα (τσουρέκι) βουτηγμένη σε ένα λίτρο γάλα! Νωρίτερα απαγορευόταν να τα
αγγίξω!!! Αφού θα τελείωνα το πλούσιο πρωινό και λίγο πριν αποκτήσω ζάχαρο,
έβγαινα σημαιοστολισμένη στην αυλή, όπου ο μπαμπάς, λοιποί συγγενείς και
γείτονες έφερναν βόλτα την προβατίνα καταναλώνοντας τσιπούρα και κρασιά πάντα
με συνοδεία του απαραιτήτου μεζεκλικιού: ένα κοτέτσι βαμμένα κόκκινα...αβγά!!!
“Χριστός Ανέστη”...”Αληθώς ο Κύριος” και δώστου και κατέβαιναν τα φυσέκια.
Τα σύννεφα του καπνού από τα σπίτια, αλλά και από τις διάσημες ταβέρνες
έκαναν το χωριό να μοιάζει από ψηλά με βομβαρδισμένο Σαράγιεβο. Κάτω
από το “τσικνοσύννεφο” τώρα, οι χοροί και τα τραγούδια ανάσταιναν και τους
πεθαμένους!! «Βρε μελαχρινάκι με πότισες φαρμάκι», «Μια καλυβιώτισσα μικρή με
δυο ματάκια μαύρα», «Να ‘μουνα το σεντονάκι»... κι άλλα τέτοια ευχάριστα - φουλ
στο υπονοούμενο- έκαναν τα μάτια να γυαλίζουν, τα βαρέλια ν’ αδειάζουν και τους
άντρες ν’ αρπάζουν τα δίκαννα και να ρίχνουν εκστασιασμένοι στο..υπερπέραν!
Οι εορταστικές εκδηλώσεις της ημέρας τελείωναν με τους άντρες λιάδα και τις
γυναίκες να μαζεύουν τον αμάζευτο, ενώ ταυτόχρονα έκλαιγαν για το καλό σερβίτσιο,
που, λόγω των σπασιμάτων ένεκεν μοιραίων συρτοτσιφτετελιών αλλά και ασίκικων
ζεϊμπέκικων, από δώδεκα τεμαχίων που ήταν, είχε γίνει τριών και πολλά λέμε!!
Εύχομαι σε όλους μια γνήσια ελληνική Λαμπρή!
(Και γρήγορα ε; Γιατί η πρωτομαγιά περιμένει στη σειρά και έχουμε και δουλειές να
κάνουμε!!!)
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ
ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΩΚΑΙΑΣ
– ΑΝΑΒΥΣΣΟΥ –
ΣΑΡΩΝΙΔΟΣ
Ν.Π. «ΑΡΙΣΤΟΔΙΚΟΣ»
ΔΗΜΟΥ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
μαθήματα υποκριτικής και διοργάνωση
θεατρικών παραστάσεων, στα πλαίσια των
πολιτιστικών δραστηριοτήτων του Δήμου
Σαρωνικού, προσδοκώντας πάντα να
προσελκύσει νέα μέλη, ανεξαρτήτως ηλικίας
και καλλιτεχνικής εμπειρίας, που να θέλουν
να εκφραστούν μέσα από την θεατρική
πράξη.-
Στις 7 Φεβρουαρίου, το θεατρικό
μας εργαστήρι συμμετείχε για
μια ακόμη φορά στο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού
Θεάτρου «Μώμος ο Πατρεύς», που
διοργανώνεται κάθε χρόνο στην Πάτρα, με
το σατυρικό μονόπρακτο «Λάθος Πάτωμα».
Το έργο μας και η παρουσίασή του άρεσε
τόσο πολύ στο κοινό, ώστε κατάφερε να
αποσπάσει το πρώτο βραβείο. Στο φεστιβάλ
συμμετείχαν, όπως κάθε χρόνο, δέκα
θεατρικές ομάδες από διάφορες πόλεις της
Ελλάδος.
Την απόδοση - διασκευή και σκηνοθεσία
είχε κάνει ο δάσκαλος
του
Θεατρικού
Εργαστηρίου
και
σκηνοθέτης
μας
Γιώργος Πετρινόλης.
Τους
ρόλους
ερμήνευσαν
οι:
Θεόδωρος Τοψόγλου,
Γιάννης Μέρμηγκας,
Άννα Δούκα, Νίκος
Θεοδωρίδης και Σοφία
Μέρμηγκα. Η επιμέλεια
των
κουστουμιών
ήταν της Αναστασίας
Παπουτσή, ενώ η
μουσική επιμέλεια του
Θεόδωρου Τοψόγλου.
Το
Θεατρικό
μας
Εργαστήρι συνεχίζει
την πορεία του με
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Νέο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα
« Το Λιμάνι και ο Άνθρωπος»
Το Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο
(ΒΒΕΜ), συνεχίζοντας το έργο του για 12η σχολική χρονιά,
με την ευκαιρία της εντατικοποίησης της λειτουργίας
του Λιμένος Λαυρίου είναι στη διαδικασία μελέτης
και σχεδιασμού ενός εκπαιδευτικού προγράμματος με
τίτλο « Το Λιμάνι και ο Άνθρωπος», πρόγραμμα το οποίο
υλοποιείται με δωρεά από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
(ΙΣΝ).
Συγκεκριμένα το ΙΣΝ χορηγεί το σχεδιασμό πέντε
σχετικών μελετών για όλες τις Σχολικές βαθμίδες
της εκπαίδευσης και για οικογένειες καθώς και την
υλοποίηση τους . Το πρόγραμμα, θα πραγματοποιείται
σε χώρο του Οργανισμού Λιμένος Λαυρίου (ΟΛΛ). Οι
συμμετέχοντες θα γνωρίσουν τις λιμενικές υπηρεσίες
και τη λειτουργία τους στην πράξη με βιωματικό τρόπο,
θα ανακαλύψουν εργασίες και επαγγέλματα που
σχετίζονται μ’ αυτό, καθώς και το ρόλο της λιμενικής
βιομηχανίας ενός λιμανιού.
Η υλοποίηση του εκπαιδευτικού προγράμματος θα
ξεκινήσει την Τετάρτη 1η Απριλίου 2015 και προβλέπεται
και η δυνατότητα συμμετοχής παιδιών αναξιοπαθούντων
οικογενειών.
Πληροφορίες:
ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟ–ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Τηλ. 22920 25575 – 69178/9 Fax: 22920 69178
e mail: [email protected], www.bbem.edu.gr
το
Αστυνομικό Τμήμα Καλυβίων έκοψε
την πίτα του την Κυριακή 1 Μαρτίου στο Δημαρχείο
Σε μια ανοιχτή εκδήλωση για φορείς και πολίτες
Ο Διοικητής
του Αστυνομικού
Τμήματος, κύριος Τσιγαρίδας, αφού επεσήμανε τις
Σαρωνικού.
δυσκολίες που συναντά η πάταξη της εγκληματικότητας σε μια
ευρεία περιοχή, όπως είναι ο Δήμος Σαρωνικού, ζήτησε από
τους πολίτες και όλους τους φορείς να συνεργαστούν με στόχο
να ενισχύσουν το έργο των αστυνομικών αρχών.
Οι εκπρόσωποι των φορέων και το πλήθος των πολιτών που
παρευρέθησαν είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν ευχές και απόψεις.
Και εμείς με τη σειρά μας ευχόμαστε στο Αστυνομικό Τμήμα Καλυβίων και στο διοικητή του, κο Χρήστο
Τσιγαρίδα, καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο τους!
TIMΗΤΙΜΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
ΣΤΟ ΔΙΑΣΗΜΟ ΝΕΥΡΟΛΟΓΟ ΦΩΚΙΑΝΟ ΓΙΑΤΡΟ
ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΡΙΝΟ ΔΑΛΑΚΑ
Στις 15 Νοεμβρίου 2014, όσοι
παραβρέθηκαν στην τιμητική εκδήλωση
που οργάνωσε η ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
για το νευρολόγο Φωκιανό γιατρό
Μαρίνο Δαλάκα, έζησαν πάνω απ’ όλα
συγκινητικές στιγμές, τόσο απ’ τη μεριά
των ανθρώπων που ήσαν παρόντες,
όσο και από τη μεριά του ίδιου του Μ.
Δαλάκα.
Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του
Δημοτικού Σχολείου ήταν κατάμεστη και
η ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ είχε οργανώσει
την εκδήλωση με πολλή φροντίδα,
όπως άξιζε σ’ έναν συμπατριώτη που τιμά τη Χώρα μας σε όλη την υφήλιο.
Ο φίλος του, γιατρός Θ. Γεωργακόπουλος μίλησε για τη δραστηριότητα του Μ.
Δαλάκα σ’ όλον τον κόσμο·απ’ τη Φιλαδέλφεια και την Ουάσιγκτον της Αμερικής, ως
την Ευρώπη, ακόμα κι ως την Ασία. Αναφέρθηκε στις επιτυχημένες έρευνές του για
το Αλτσχάιμερ και τη σκλήρυνση κατά πλάκας, στα βραβεία που του έχουν αποδοθεί
διεθνώς, στα βιβλία που έχει συγγράψει και στις εκατοντάδες δημοσιεύσεις του σε
επιστημονικά περιοδικά, στη βράβευσή του στο Λευκό Οίκο για τα επιτεύγματά του και
στην ίδρυση της πρότυπης μονάδας νευροανοσολογίας, που ίδρυσε ο Μ. Δαλάκας
στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, με αποκλειστικά αμερικανική χρηματοδότηση.
Η εκπρόσωπος της ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Ζαχαρώ Φρατζέσκου γύρισε τον Μαρίνο
πίσω στα παιδικά του χρόνια μέσα από παλιές φωτογραφίες, αλλά και μέσα από τη
φωνή της αξέχαστης δασκάλας της Π. Φώκαιας, κ. Δήμητρας Λάγγα, που μίλησε με
επαινετικά λόγια για το μαθητή της, Μαρίνο Δαλάκα, στον οποίο έστειλε και μια έκθεσή
του, όταν ο ίδιος ήταν 9 χρονών. Το χορευτικό συγκρότημα του Λυκείου Ελληνίδων της
Π. Φώκαιας χόρεψε όμορφους παραδοσιακούς χορούς και οι παριστάμενοι ήπιαν
ένα κρασί με νόστιμες πίττες που έφτιαξαν γυναίκες από την Π. Φώκαια.
Ο διάσημος καθηγητής συγκινήθηκε αδυνατώντας να κρύψει τα δάκρυά του και
αγκαλιάζοντας συμμαθητές και φίλους που είχε να τους δει πάνω από σαράντα
χρόνια.
Ο εκπρόσωπος της ΦΩΚΑΕΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Δημ. Μάγειρας προσέφερε στον Μ. Δαλάκα
τιμητική πλακέτα εκ μέρους των συμπατριωτών του.
Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Αντιπεριφερειάρχης Αττικής κ. Πέτρος Φιλίππου,
ο Δήμαρχος κ. Γ. Σοφρώνης, ο Πρόεδρος της Δημ. Κοινότητας Π. Φώκαιας Αθ.
Παπουτσής, οι Αντιδήμαρχοι κ.κ.Μπουκουβάλας και Γκέραλης, οι οποίοι μίλησαν με
επαινετικά λόγια για τον συμπατριώτη μας και του πρόσφεραν αναμνηστικά δώρα.
Επίσης, εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας, δημοτικοί σύμβουλοι και πολλοί
συντοπίτες μας.
Από την εκδήλωση αυτή στην Π. Φώκαια προέκυψε η απόφαση του Δημοτικού
Συμβουλίου Δήμου Σαρωνικού της 11/3/15, να αποδοθεί στον Μ. Δαλάκα ο τίτλος του
Επίτιμου Δημότη Δήμου Σαρωνικού. Η σχετική τελετή θα λάβει χώρα τον Ιούλιο στο
Θέατρο στο Λιμάνι της Π. Φώκαιας.
Μακάρι να υπάρξουν κι άλλοι τέτοιοι λαμπροί επιστήμονες για την πατρίδα σήμερα,
για να λαμπρύνουν το όνομά της ιδιαίτερα στο Εξωτερικό. Τους χρειαζόμαστε όσο
ποτέ άλλοτε.
Ζαχαρώ Φρατζέσκου
Τις μεσημβρινές ώρες της Κυριακής
8/2/2015 πραγματοποιήθηκε στο κέντρο
η κοπή της
πρωτοχρονιάτικης
πίττας
του Συνδέσμου Αποστράτων
Ενόπλων
Δυνάμεων
&
Σωμάτων Ασφαλείας των
Δήμων
Σαρωνικού
και
Λαυρεωτικής, με μεγάλη προσέλευση
«Φιλίνη» στη Καμάριζα
μελών και φίλων.
Εκ μέρους του Δ.Σ. του Συνδέσμου ο πρόεδρος κ.
Ιωάννης Ξεφτέρης καλωσόρισε και ευχαρίστησε
τα μέλη και του φίλους που παρευρέθηκαν και
ευχήθηκε για το νέο έτος.
Την βασιλόπιττα ευλόγησε ο πατήρ
Kωνσταντίνος Ζήσης εφημέριος του Ιερού
Ναού Αγίου Κωνσταντίνου Καμαρίζης.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία
τους ο επίτιμος Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Αθανάσιος
Τζογάνης,
οι
εντεταλμένοι
Δημοτικοί
Σύμβουλοι κ.κ Μαθιουδάκης Μιχαήλ και
Λουκάς Δημήτριος , οι Δημοτικοί Σύμβουλοι,
κ.κ. Ιωάννης Παρασκευής και Σταύρος Ρόζης,
οι τοπικοί Σύμβουλοι κ.κ Γούλας Χρήστος και
Παπαρούνης Δημήτριος, ο Διοικητής της
Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Λαυρίου Πύραρχος
κ. Χαράλαμπος Χιόνης, ο Δκτής του Τμήματος
Αλλοδαπών Υπαστυνόμος Α΄ κ. Ελευθέριος
Καρασσαβίδης καθώς και πρόεδροι τοπικών
πολιτιστικών συλλόγων Λαυρίου.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης ο Σύνδεσμος
απένειμε τιμητικές πλακέττες στους κ.κ
Νικηφόρο Ρέρρα, Αντώνιο Δρίτσα και Μάριο
Παπαϊωάννου, αναγνωρίζοντας την αυτοθυσία
που επέδειξαν στην κατάσβεση της μεγάλης ης
πυρκαϊάς της 8
Οκτωβρίου 2011 στην
περιοχή Λαυρεωτικής
Τις τιμητικές πλακέτες απένειμαν οι επίτιμος
Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος κ. Αθανάσιος
Τζογάνης, ο εντεταλμένος Δημοτικός Σύμβουλος
Αντιστράτηγος ΠΣ εα κ. Μιχαήλ Μαθιουδάκης
και ο Διοικητής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας
Λαυρίου Πύραρχος κ. Χαράλαμπος Χιόνης.
Στην σύντομη ομιλία του ο επίτιμος Αργηγός
ΓΕΕΘΑ, εξήρε την αυτοθυσία των τιμηθέντων
οι οποίοι κινδύνευσαν για να προστατέψουν
τις περιουσίες των κατοίκων και το δάσος της
περιοχής μας.
.
ΟΙ ΓΥΡΙΝΟΙ
Γράφει ο Νίκος Τσώνος
[email protected]
Αφηγείται
ο
Γιώργος
Γρηγοράκος
Ο ανεξάντλητος σε μνήμες
παιδικός μου φίλος, Γιώργος
Ευστ. Γρηγοράκος μάς γύρισε για μία ακόμη
φορά στα χρόνια του 1986.
Ο πασίγνωστος Λαυριώτης Οδοντίατρος
Γιάννης Κούσης του Θεόπεμπτου, στις
ιδιωτικές και χαλαρές στιγμές του, προτιμούσε
μια απλή παρέα, για να πιουν ένα κρασάκι,
να μιλήσουν περί ανέμων και υδάτων και
φυσικά να τραγουδήσουν.
Το μοναχικό σπιτάκι του στην Καμάριζα
ήταν παλαιό κτίσμα της Γαλλικής Εταιρείας
Μεταλλείων Λαυρίου και βρίσκεται απέναντι
από την Ν/Δ πύλη της Ε.Β.Ο. Αυτό το σπίτι είχε
κι ένα υπόγειο, όπου διατηρούσε σε ιδανικές
συνθήκες ένα βαρέλι με θεσπέσιο κρασί.
Ένα απόγευμα, λοιπόν, προσκάλεσε τον
αντικαταστάτη αρχιμουσικό επί εποχής Ν.
Ζάρμπ –πρώτη-δεύτερη φωνή- Νίκο Χαραμή
με την κιθάρα του, το βαρύτονο Γιάννη
Εμμαν. Μπαλόπητα με την φυσαρμόνικά του
και το Γιώργο Γρηγοράκο – δεύτερο-βαρύτονη
φωνή- με την κιθάρα του.
Βάζει, λοιπόν, 2-3 τηγάνια ο Κούσης, για να
ετοιμάσει τους μεζέδες, βάζει και στο φούρνο
κρέας με πατάτες και φέρνει το κρασάκι απ`το
υπόγειο.
Σε λίγο, συνοδεία του καλού κρασιού και
των νόστιμων μεζέδων το κέφι είχε ανάψει
για τα καλά. Καλλίφωνοι όλοι της παρέας,
έτερπαν την ακοή με τα παλιά τραγούδια,
που συνοδεία των οργάνων ακούγονταν
ευχάριστα από μακριά μέσα στην έρημη
περιοχή.
Ξαφνικά, εμφανίζονται 3 γνωστοί Σαντορινιοί
που με την αυθόρμητη παρότρυνση του Κούση
«αύξησαν» την ωραία παρέα και φυσικά την
κατανάλωση του κρασιού και των μεζέδων.
Μέσα, λοιπόν, στο τσακίρ κέφι, λέει ο γιατρός
στους Σαντορινιούς, που σημειωτέον ήσαν
και ερασιτέχνες ψαράδες: «Παιδιά, κανα
ψιλό δεν υπάρχει;», εννοώντας το μικρό
μαριδάκι
ή παπαλίνα. Κοιτάζονται μεταξύ τους, κάτι
λένε μυστικά και χαμογελώντας απαντούν:
«Κάτι θα βρούμε… Πάμε να φέρουμε».
Φεύγουν, λοιπόν, κι επανέρχονται σε καμιάδυο ώρες κρατώντας μία τσάντα με το
«ψιλό» και μία απόχη, λέγοντας : Φέρτε μια
εφημερίδα με μπόλικο αλεύρι και βάλτε στη
φωτιά ένα μεγάλο τηγάνι με λάδι και θα τα
τηγανίσουμε όλα μόνοι μας. Εσείς συνεχίστε
το τραγούδι. Τους βλέπαμε, λοιπόν, ν`
ανακατεύουν το «ψιλό» με το αλεύρι και ξανά
και πάλι, χαμογελώντας συνωμοτικά .
Με τα πολλά, από το φουλ αλεύρωμα, το
ψιλό είχε γίνει κάτασπρο.
Το βάζουν στο τηγάνι και σε λίγo γευόμαστε
έναν υπέροχο νοστιμότατο κι ανεπανάληπτο
μεζέ.
-«Πού το βρήκατε αυτό το ψιλό, τους λέγαμε;
Είναι, ρε σεις, φρέσκο;»
-Αφού είναι ζωντανό ρε, μπορεί να μην είναι
φρέσκο;
Στο τέλος, αφού το «ντερλικώσαμε» όλο -εκτός
του Νίκου Χαραμή που κάτι είχε υποπτευθείμάθαμε ότι το «φρεσκότατο και ζωντανό
ψιλό» δεν ήταν μαύρο μαριδάκι, αλλά
«κατάμαυροι γυρίνοι», δηλαδή, προνύμφες
των βατράχων, που οι μη γνωρίζοντες
εύκολα τους «περνούσαν» για ψαράκια. Οι
3 αξέχαστοι Σαντορινιοί τούς είχαν πιάσει
με την απόχη, όχι στη θάλασσα, αλλά στη
Σούριζα από τις «αρχαίες» στέρνες, όπου
μάζευαν βρόχινο νερό για τον εμπλουτισμό
των μεταλλείων στα πλυντήρια, που είχε
μελετήσει ο Κων. Κονοφάγος.
Γράφει η Τριανταφυλλιά Μήτρου
Φιλόλογος,
(ειδικευόμενη στην Ειδική Αγωγή και την Ψυχολογία)
[email protected]
Επιθετικότητα και Σχολικός Εκφοβισμός
Με τον όρο επιθετική συμπεριφορά εννοούμε όλες τις μορφές διεκδικητικής-αγωνιστικής
προσπάθειας αλλά και τις ενέργειες εκείνες που στοχεύουν στην άσκηση ελέγχου πάνω στο
περιβάλλον. Έτσι, η επιθετικότητα περιλαμβάνει όχι μόνο αρνητικά στοιχεία αλλά και θετικά,
απαραίτητα για την επιβίωση του ανθρώπου.
Μορφές επιθετικής συμπεριφοράς στα παιδιά αποτελούν τα
πειράγματα
και οι
ψευτοπαλικαρισμοί, το μίσος, η άσχημη γλώσσα (λεκτική βία), οι εκρήξεις οργής, η παρανοϊκή
εχθρότητα και η θυματοποίηση. Όσον αφορά τα αίτια, οι βιολογικοί παράγοντες είναι
δυνατό να συνδέονται με την εκδήλωση της βίας στο σχολείο, ωστόσο, δε θεωρούνται
επαρκείς όροι, για να εξηγήσουν την εμφάνιση επιθετικής ή αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
Από την άλλη, χαρακτηριστικά του οικογενειακού περιβάλλοντος που μπορούν να ενισχύουν
τέτοιες συμπεριφορές είναι η έλλειψη ζεστασιάς, η χρήση σωματικής τιμωρίας, απειλών και
στερήσεων, η κακοποίηση και η έλλειψη σταθερών ορίων και μεθόδων επιβολής πειθαρχίας.
Σε όλα τα παραπάνω είναι χρήσιμο να προσθέσουμε και τα προβαλλόμενα τηλεοπτικά πρότυπα
η επίδραση των οποίων είναι εντονότερη στα παιδιά, όταν αυτά βλέπουν βίαια προγράμματα
χωρίς επιτήρηση, όταν οι γονείς χρησιμοποιούν αυστηρές ποινές ή όταν ο ήρωας του έργου
δεν τιμωρείται για τις βίαιες πράξεις του και τα παιδιά πιστεύουν ότι η βία που παρακολουθούν
είναι αληθινή.
Όταν αναφερόμαστε στη θυματοποίηση εννοούμε συμπεριφορές που εκδηλώνονται από
πρόθεση και κατευθύνονται με σταθερή συχνότητα από τον πιο δυνατό προς τον πιο αδύναμο.
Συνήθως επαναλαμβάνονται και συμβαίνουν μέσα σ’ένα κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ο
επιτιθέμενος προσπαθεί με σωστούς χειρισμούς να εξουσιάσει, να ταπεινώσει και να προκαλέσει
σωματικό ή και ψυχικό πόνο σε κάποιον πιο αδύναμο από αυτόν, με τη συναίνεση ή ακόμα και
την ανοχή του άμεσου κοινωνικού του περιβάλλοντος.
Μορφές που μπορεί να πάρει η θυματοποίηση είναι τα χτυπήματα, η σεξουαλική κακοποίηση,
οι επιθέσεις στην προσωπική περιουσία, οι κοροϊδίες, οι απειλές, τα παρατσούκλια, το βρίσιμο,
η διάδοση αβάσιμων φημών, οι ειρωνείες, οι συκοφαντίες, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η
υποβάθμιση των προσωπικών ικανοτήτων, η απαξιωτική συμπεριφορά, η απόρριψη και οι
προσβλητικές παρατηρήσεις. Μαθητές που αποτελούν τη λεγόμενη ομάδα υψηλού κινδύνου
(ιδίως αγόρια) είναι όσοι προέρχονται από υπερ-προστατευτικά οικογενειακά περιβάλλοντα,
κυρίως από την πλευρά της μητέρας, ενώ τη σχέση του παιδιού με τον πατέρα χαρακτηρίζει
μια συναισθηματική απόσταση. Το μαθητή-θύμα διακρίνει η αδυναμία υπεράσπισης του
εαυτού, το άγχος και η υπερευαισθησία, η αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας και η μειωμένη
αυτοεκτίμηση, ενώ, παράλληλα, μπορεί να έχει αναπτύξει αυτοτιμωρητική στάση ζωής.
Στις συνέπειες της θυματοποίησης συγκαταλέγονται οι δυσκολίες συγκέντρωσης προσοχής, η
χαμηλή σχολική επίδοση, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, το κοινωνικό άγχος και η μοναξιά, ενώ σε
περιπτώσεις χρόνιας θυματοποίησης η κατάθλιψη, η αρνητική αυτοαντίληψη ακόμη και οι
απόπειρες αυτοκτονίας στη νεαρή ενήλικη ζωή.
Το Πάσχα έφθασε!
Πώς θα αποφύγουμε τα κιλά των
εορτών;
γράφει η Ζωή Πασχάλη
Οι προετοιμασίες για το
γιορτινό τραπέζι του Πάσχα
σιγά σιγά φτάνουν. Πολλοί
φοβούνται ότι μαζί με αυτές
φτάνουν και τα παραπανίσια
κιλά. Ποιος θα μπορούσε, όμως, να αντισταθεί
στα κουλούρια και στα πασχαλινά τσουρέκια;
Στο αρνί και στο κοκορέτσι;
Ας χαλαρώσουμε λίγο! Δε χρειάζεται να
πανικοβαλλόμαστε και σε καμία περίπτωση
δεν χρειάζεται να στερηθούμε τα αγαπημένα
μας εδέσματα. Αυτό που χρειάζεται είναι να
βάλουμε όρια στις γευστικές μας απολαύσεις.
Ας ξεκινήσουμε από τα γλυκά...Για να μην
δούμε τη ζυγαριά μας να χτυπάει κόκκινο,
καλό θα ήταν να τα καταναλώσουμε σε μικρή
ποσότητα.
Το μεσημεριανό μας πιάτο πρέπει πάντα να
έχει σαλάτα και από το κρέας είναι απαραίτητο
να βγάζουμε την πέτσα και το ορατό λίπος.
Η κατανάλωση του αλκοόλ πρέπει να γίνεται
μέσα σε λογικά πλαίσια, δηλαδή, ένα ποτηράκι
κρασί για τις γυναίκες και δύο ποτηράκια
κρασί για τους άντρες.
Τα φρούτα σαφώς και δεν πρέπει να τα
ξεχάσουμε κι αυτό γιατί τα φρούτα και τα
λαχανικά είναι πλούσια σε φυτικές ίνες,
βοηθούν τόσο στην καλή λειτουργία του
εντέρου, όσο και στην εύκολη αποβολή του
λίπους από τον οργανισμό.
Ενυδατώστε τον οργανισμό σας πίνοντας
άφθονο νερό (8-10 ποτήρια).
Μην ενοχοποιείτε τον εαυτό σας ακόμα και αν
καταλάβετε ότι έχετε ξεφύγει. Θέστε στόχους.
Καθορίστε ποιες μέρες επιτρέπετε αυτήν την
παρασπονδία και αμέσως μετά τις γιορτές
βρείτε ξανά το πρόγραμμά σας. Κατά μέσο όρο
η αύξηση των κιλών στην περίοδο των εορτών
είναι 2-3 κιλά.
Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η κίνηση. Η
Άνοιξη μας προσκαλεί να περπατήσουμε και να
χαρούμε τη φύση γύρω μας.
Μια γευστική ανοιξιάτικη συνταγή με λίγες
θερμίδες που μας δίνει την απόλαυση του
παγωτού χωρίς τύψεις.
Παγωτό φράουλα
Υλικά
300 γρ. φράουλες κομμένες σε κυβάκια και
κατεψυγμένες
200 γρ. γιαούρτι 2%
2-3 κ.σ. μέλι
λίγα φυλλαράκια μέντας (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Την προηγούμενη μέρα πλένουμε τις
φράουλες, τις καθαρίζουμε, τις κόβουμε
σε κυβάκια (περίπου 300 γρ.) και τις
καταψύχουμε.
Την επόμενη (ή όταν έχουν παγώσει)
ετοιμάζουμε το μούλτι και ρίχνουμε μέσα τα
παγωμένα κυβάκια φράουλας, το γιαούρτι,
το μέλι ( μπορεί να χρειαστεί λίγο παραπάνω,
αν δεν είναι γλυκιές οι φράουλες) και τα
φυλλαράκια μέντας. Χτυπάμε σε δυνατή
ταχύτητα μέχρι να ομογενοποιηθεί πλήρως και
είναι έτοιμο!
Καλό Πάσχα!!!
ΑΠΛΑ…ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ
Λένα Τριανταφύλλου,φαρμακοποιός Π.Φώκαιας
ΣΠΙΡΟΥΛΙΝΑ
Η σπιρουλίνα είναι ένα
κυανοβακτήριο ή πολύ
απλοϊκά ένα μικροφύκι
του γλυκού νερού. Έχει κυανοπράσινο χρώμα το
οποίο οφείλεται στην χλωροφύλλη(πράσινο) και
στην φυκοκυανίνη (μπλε). [Η χλωροφύλλη σαν
λειτουργικότητα και δομή είναι για τα φυτά σαν την
αιμοσφαιρίνη για τον άνθρωπο. Μάλιστα,η δομή
της είναι ίδια με αυτή της αιμοσφαιρίνης εκτός
του ότι στο κέντρο η χλωροφύλλη έχει μαγνήσιο
αντί για σίδηρο.] Γνωστότερα είναι τα είδη
Spirulinaplatensis (κυρίως στην Κ. και Ν. Αμερική)
και Spirulinamaxima (Αφρική και Ευρώπη).Υπάρχει
μεγάλη παραγωγή της στην Χαβάη που διανέμεται
παγκόσμια και βεβαίως υπάρχει παραγωγή της
στην Ελλάδα,στις Σέρρες στα Θερμά Νιγρίτας και
στο Σιδηρόκαστρο. Ησπιρουλίνα αναπτύσσεται
καλά σε υδάτινο αλκαλικό περιβάλλον με την
βοήθεια ηλιακής ακτινοβολίας και διοξειδίου του
άνθρακα της ατμόσφαιρας. Βέβαια,θα πρέπει
να γίνονται πολύ καλοί ποιοτικοί έλεγχοι για το
μικροβιακό φορτίο και τα βαρέα μέταλλα που
υπάρχουν στα νερά που πρόκειται να αναπτυχθεί
η σπιρουλίνα,καθως αυτό το φύκι έχει την τάση
βιοσυσσώρευσης των παραπάνω.
Η σπιρουλίνα είναι υπερτροφή ή στα
αγγλικά superfood–που ακούγεται πιο συχνά στα
ΜΜΕ σαν λέξη. [Ο ΟΗΕ, μάλιστα, χρηματοδοτεί
προγράμματα παραγωγής της και διανομής της
κυρίως για παιδιά στην Αφρική, στην Ασία και
στη Ν.Αμερική.] Είναι ένα «εκρηκτικό» μίγμα
βιταμινών (Ε,Β1,Β5,Β6), πρωτεϊνών, αμινοξέων,
καροτενοϊδών, αντιοξειδωτικών (που βοηθούν
στην προστασία των κυττάρων από βλάβες και
συμβάλλουν στην αντιγήρανση),γ-λινολεϊκού
οξέος (GLA=καλό λιπαρό οξύ που βοηθά στην
παχυσαρκία), μεταλλικών στοιχείων (ασβέστιο,
κάλιο, μαγνήσιο, νάτριο, χαλκός, σελήνιο,
μαγγάνιο, σίδηρος, φωσφόρος, ψευδάργυρος).
Ας δούμε, λοιπόν, τις ευεργετικές δράσεις της
σπιρουλίνας:
1.Τονώνει την άμυνα του οργανισμού και είναι
επιβοηθητική σε καταστάσεις ίασης.
2.Έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, εμποδίζοντας την
δημιουργία και την δράση των ήδη υπαρχόντων
ελευθέρων ριζών που επιτίθενται στα κύτταρα
και διεξάγονται μελέτες που ερευνούν την
θετική επίδραση της σπιρουλίνας στην πρόληψη
λευχαιμιών, σε άτομα που υποβάλλονται σε
ακτινοθεραπείες και χημειοθεραπείες και λόγω
αντιϊκής δράσης σε υποβοήθηση ατόμων που
έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV (δηλ.τον ιό του
AIDS ).
3.Αποβάλλει τις τοξίνες και αποτοξινώνει τον
οργανισμό.
4.Συμβάλλει στην μείωση της χοληστερίνης και
του σακχάρου του αίματος.
5.Αποτρέπει την εμφάνιση σιδηροπενικής αναιμίας
και μειώνει τα επίπεδα της (Ο αφομοιώσιμος
σίδηρος της σπιρουλίνας είναι 58 φορές πιο
πολύς σε σχέση με το ωμό σπανάκι και 28 φορές
πιο πολύς σε σχέση με το βοδινό συκώτι,το οποίο
ανεβάζει και την
χοληστερίνη).
6.Αποτρέπει
την
εμφάνιση
οστεοπόρωσης
και μειώνει τα
συμπτώματα
της
οστεοαρθρίτιδας.
7.Βελτιώνει την νόσο της κατάθλιψης και
γενικότερα βελτιώνει την ψυχολογική διάθεση.
8.Μειώνει την όρεξη και συμβάλλει στον έλεγχο
βάρους (αν τα αποθέματα θρεπτικών συστατικών
στο αίμα είναι χαμηλά, αυτό συνεπάγεται χαμηλό
σάκχαρο στο αίμα, αυτό συνεπάγεται αίσθημα
πείνας στον εγκέφαλο, αυτό συνεπάγεται ότι,
αν πάρει κάποιος σπιρουλίνα, λαμβάνει όλες τις
απαραίτητες θρεπτικές ουσίες σε συμπυκνωμένη
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΝΟΜΟΥ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΑΡΩΝΙΚΟΥ
ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ
ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟ ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑ ΤΡΙΤΕΚΝΗ ΦΙΛΟΛΟΓΟ ΓΙΑ
ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ
ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥΝΙΟΥ .

ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΟΛΙΓΟΜΕΛΕΣ ΤΜΗΜΑ 10
ΑΤΟΜΩΝ .

ΘΑ ΤΗΡΗΘΕΙ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ .

ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΩΡΗΜΕΝΕΣ ΟΙ ΚΑΡΤΕΣ ΜΕΛΟΥΣ
ΤΩΝ ΤΡΙΤΕΚΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΕΧΟΝ ΕΤΟΣ .
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΤΟ 6943067145 (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΩΡΕΣ)
μορφή. Άρα, μειώνεται το αίσθημα της πείνας
και συνεπώς σιγά- σιγά αρχίζει και επιτυγχάνεται
έλεγχος του βάρους).
9.Αυξάνει τις σωματικές επιδόσεις .[Γι’ αυτό τον
λόγο γίνεται η χρήση της από πολλούς αθλητές.Οι
αθλητές θα πρέπει να καταναλώνουν μεγαλύτερη
ποσότητα σπιρουλίνας για να βλέπουν ορατά
αποτελέσματα στις επιδόσεις τους].
10.Τονώνει και αναζωογονεί μαλλιά,νύχια και
δέρμα.
Βέβαια ,υπάρχουν και συγκεκριμένες ομάδες
ανθρώπων που αντενδείκνυται η λήψη της
σπιρουλίνας:
1.Οι πάσχοντες από μεταβολικά σύνδρομα ,τύπου
φαινυλκετονουρίας(=έλλειψη
ενζύμου
που
μετατρέπει το αμινοξύ φαινυλαλανίνη στο αμινοξύ
τυροσίνη με αποτέλεσμα την συσσώρευση
φαινυλαλανίνης που ασκεί τοξική δράση κυρίως
στον εγκέφαλο.Η σπιρουλίνα είναι πλούσια σε
όλα τα αμινοξέα, άρα και στην φαινυλαλανίνη,
πράγμα το οποίο επιδεινώνει την ήδη υπάρχουσα
κατάσταση της φαινυλκετονουρίας).
2.Οι πάσχοντες από αυτοάνοσα νοσήματα
(π.χ.λύκος, ρευματοειδής αρθρίτιδα),καθώς η
σπιρουλίνα τονώνει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Τααυτοάνοσα νοσήματα έχουν άμεση σχέση με
«αποσυντονισμό» ανοσοποιητικού συστήματος.
Άρα,η χρήση της σπιρουλίνας δεν ευνοεί τα
αυτοάνοσα νοσήματα.
3.Οι γυναίκες σε περίοδο κύησης ή θηλασμού.
Η σπιρουλίνα κυκλοφορεί σε δισκία,νιφάδες,
σκόνη, με ιώδιο ή χωρίς ιώδιο (Οι θυρεοειδικοί
θα πρέπει να ζητούν από τον φαρμακοποιό τους
την μορφή χωρίς ιώδιο). Επιπλέον, θα πρέπει
να λαμβάνεται μισή ώρα πριν το φαγητό και με
επαρκή ποσότητα νερού(1-2 ποτήρια νερού τη
φορά).
Ξεκινήστε σωστή διατροφή, πολλή
ενυδάτωση, χαμογελάστε και κάνετε ασπίδα
του οργανισμού σας την σπιρουλίνα. Και αν
κανένα βραδάκι ξεφύγετε λίγο με το ποτό,
φαγητό και ξενύχτι,την επόμενη μέρα μειώστε τα
συμπτώματα του «hangover» και αποτοξινώστε
τον οργανισμό σας με σπιρουλίνα και δύο μεγάλα
ποτήρια νερό!
Ρωτήστε τον φαρμακοποιό της γειτονιάς σας!
Ησπιρουλίνα κάνει καλό!
ΠΩΛΕΙΤΑΙ STUDIO ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ στο ΛΑΥΡΙΟ
ΠΛΗΡΩΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΈΝΟ, ΜΕΓΑΛΟ ΠΕΛΑΤΟΛΟΓΙΟ
ΕΥΚΑΙΡΊΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ τηλ. 6970 992 890
ENOIKIAZETAI ΙΣΟΓΕΙΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ
σε ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ στην ΑΝΑΒΥΣΣΟ
70 Τ.Μ. ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΙΑΤΡΕΙΟ
τηλ. 22910 41100, 6978 890041
... ΜΙΑ ΓΑΛΑΖΙΑ γραμμή πάνω στο χώμα της γης, όπου είναι δέντρα, τάφοι, φωτιά της
αστραπής που γράφεται και σβήνει, βυθιζόμενη μες στο πέλαγο, πέρα απ’ όλα η σιγή
που είναι το τελευταίο όριο του κόσμου—ποια να είναι, άραγες, η μοίρα του κόσμου;
Προσπαθώ να πω, αναγνώστη, για τη μοίρα μερικών ανθρώπων, θα ήθελα να πω για
τα κόκαλα που θα τ’ασπρίσει η θάλασσα σα θασκεπάσει και τούτο το καταφύγιο της
γης, ύστερα από αμέτρητα χρόνια. Λέω πως δεν ξέρω τίποτα πιο άξιο να γλυτώσει τον
άνθρωπο απ’ την πίκρα της αβεβαιότητας, όσο η σιωπή και η βεβαιότητα των άστρων. ...
Έτσι έγινε τότε, στη μεγάλη πάλη για την αρμονία του κόσμου. Στην αρχή έγινε το Χάος,
ύστερα η πλατιά Γη, ύστερα η δύναμη που σέρνει τα σώματα το ένα στο άλλο, για να
συνεχιστεί η ζωή. Ήρθε, ύστερα, η νύχτα και το φως και ο ουρανός, η θεότητα της κίνησης
και της διάρκειας, οι θεότητες των ποταμών και των πηγών.
Ένα άστρο του κόσμου είπε τότε:
“Κοίταξε κει κάτω, στη Γη. Θαρώ σαλεύουν.”
“Σαλεύουν”, αποκρίθηκε το άλλο άστρο.
Και η σιωπή του παγωμένου στερεώματος σκέπασε πάλι τη νύχτα και το βάθος, στην αρχή
της ζωής των ανθρώπων πάνω στη Γη.
Δε θα ‘ναι τίποτα διαφορετικό σαν έρθει η ώρα του τέλους.
...Έμενε δισταχτικός, σα να μην ήθελε να δώσει μια καθαρή απάντηση.
- Μίλησε, μίλησε καθαρά! τον εγκαρδίωσε ο γιατρός.
- Θαρώ... Θαρώ... πως κυνηγάτε χίμαιρες..., λέει ο νέος χαμηλώνοντας τα μάτια. Τούτες οι
βέργες και τα τριαντάφυλλα...
Τ’ άλλα τ’ αγαθά μάτια τον κοιτάζουν, τώρα, καταπρόσωπο.
- Όχι αυτό, όχι μόνο αυτό, παιδί μου, είπε ήρεμα. Δεν είναι μόνο για τις βέργες και
τατριαντάφυλλα...
Κ’ έπειτα, σε λίγο:
- Για τη γαλήνη, είπε σιγά.
Εκεί είναι ο σκοπός. Ο τελευταίος. Γι’αυτό τυραννεί το σώμα του.
- Όμως, πιστεύω, μουρμούρισε πάλι σε λίγο. Κι αν είναι αυτό η χίμαιρα...
Η γαλήνη! Μες στην ησυχία και μες στην ταραχή, στο νερό που ηρεμεί ενω γίνεται σύννεφο,
στα σύννεφα που χτυπιούνται την ώρα της θύελλας γυρεύοντας να ρίξουν το νερό και να
σηχάσουν, στα πάθη των ανθρώπων που παλεύουν και αγωνίζουνται, στους ανθρώπους
που πάσχουν γιατί δεν τους προορίστηκε να κάμουν τίποτα, στα κορμιά που μάχουνται για
τον έρωτα, στ’ άστρα που κατρακυλούν τη νύχτα και πέφτουν, στη γή που γυρίζει, στα όνειρα
και στα έργα, σ’ όλα η αναζήτηση της ισορροπίας που χάθηκε, η αδιάκοπη ανασύνθεση. ...
απόσπασματα από την “ΓΑΛΗΝΗ” του Η. Βενέζη
Του Πάνου Σκουρολιάκου*
Τα χρόνια της
τουρκοκρατίας στον
σημερινό ελλαδικό χώρο
η απουσία του θεάτρου
ήταν παντελής. Αντίθετα, στα
δύο μεγάλα κέντρα του ελληνισμού,
στην Κωνσταντινούπολη και τη
Σμύρνη, υπήρχε σημαντική θεατρική
δραστηριότητα.
Θίασοι από την Ιταλία και τη Γαλλία παρουσιάζουν παραστάσεις
που αποτελούν τη μαγιά για την ανάπτυξη του ρωμαίικου
θεάτρου σ’αυτές τις δύο πόλεις. Στη Σμύρνη, καταγράφεται στα
1657 παράσταση του «Νικομήδη» του Κορνήλιου που δίδεται
μέσα στο γαλλικό προξενείο. Τα θέματα από την ελληνική
αρχαιότητα κέντριζαν άλλωστε το ενδιαφέρον των Ρωμιών, που,
μέσω των Ευρωπαίων συγγραφέων έρχονταν σε επαφή με τους
μακρινούς προγόνους τους. Στα δύσκολα για τους Ρωμιούς της
Σμύρνης χρόνια της επανάστασης του ’21 δεν υπάρχει σημαντική
ελληνική πνευματική κίνηση στην πόλη. Μπορεί όμως κανείς να
παρακολουθήσει γαλλικές και ιταλικές ερασιτεχνικές παραστάσεις
με έργα των Μολιέρου, Γκολντόνι και Σκριμπ, ενώ το 1825 ανεβαίνει
μεταφρασμένος στα ελληνικά ο «Αρταξέρξης» του Μεταστάσιου.
Σημαντική στιγμή για την ελληνική πνευματική ζωή και βέβαια
για το θέατρο είναι η δημιουργία του θεάτρου «Ευτέρπη», όπου
φιλοξενούνται ευρωπαϊκοί θίασοι αξιώσεων. Εδώ δίνεται η πρώτη
ελληνική παράσταση, στις 2 Φεβρουαρίου του 1845, με την ιταλική
κωμωδία «Ο Μανιώδης». Στη συνέχεια, ανεβαίνει και ένα από τα
πιο σπουδαία έργα του νεοελληνικού ρεπερτορίου, που είναι η
«Βαβυλωνία» του Δημ. Βυζάντιου.
Αργότερα, από το 1860 και μετά, επαγγελματικοί θίασοι από την Αθήνα
επισκέπτονται τη Σμύρνη, όπου γίνονται δεκτοί με ενθουσιασμό και
αγάπη. Οι Σμυρνιοί, μέσα από αυτές τις παραστάσεις αισθάνονταν
ότι ενίσχυαν την εθνική τους συνείδηση και τόνωναν τη σχέση τους
με την ελληνική γλώσσα. Να σημειώσουμε πως οι θίασοι αυτοί δεν
είχαν την ίδια αποδοχή και στην Αθήνα, από την οποία εξορμούσαν.
Η αθηναϊκή μεγαλοαστική κοινωνία προτιμούσε τις παραστάσεις
ευρωπαϊκών θιάσων που επισκέπτονταν την πρωτεύουσα του
νέου ελληνικού κράτους, απαξιώνοντας την ελληνική θεατρική
παραγωγή.
Έχοντας εξοικειωθεί οι Έλληνες της Σμύρνης με το ξένο λυρικό
θέατρο, ευνόησαν πέρα από την πρόζα και το ελληνικό μελόδραμα.
Παραστάσεις της «Τραβιάτα», του «Φάουστ» και του «Ριγκολέτο»
από ελληνικούς μελοδραματικούς θιάσους εναλλάσσονται με
ελληνικά μουσικά έργα, όπως ο «Υποψήφιος βουλευτής» του Σπ.
Ξύνδα. Τη σκυτάλη στη συνέχεια παίρνει η οπερέτα και τέλος η
λαοπρόβλητη επιθεώρηση, που αγαπήθηκε και αναπτύχθηκε στη
Σμύρνη, ξεχωριστά.
Φυσικό ήταν όλη αυτή η θεατρική κίνηση να δημιουργήσει, εκτός
από καλούς θεατές, και σημαντικούς θεατρίνους. Σμυρνιοί ήταν
οι μεγάλοι Μήτσος Μυράτ, Κυβέλη Ανδριανού, Γιώργος Γληνός,
Βασίλης Αργυρόπουλος, Ζαζά Μπριλάντη και πάρα πολλοί ακόμα.
Αλλά και η ερασιτεχνική θεατρική κίνηση στη Σμύρνη ήταν
σημαντική. Μάλιστα, την περίοδο του αποκλεισμού του λιμανιού
της Σμύρνης από τους συμμάχους μετά τον Α” Παγκόσμιο Πόλεμο,
εναπομείναντες επαγγελματίες ηθοποιοί μαζί με ερασιτέχνες της
πόλης κράτησαν αναμμένα τα φώτα της αυλαίας στο σμυρναίικο
θέατρο. Η θεατρική παραγωγή δεν περιορίζεται μόνο στο έμψυχο
υλικό. Μια σειρά από θεατρικούς συγγραφείς καταθέτει θεατρικά
έργα «γηγενή». Να αναφέρουμε ενδεικτικά τους Ισ. Σκυλίτση,
Κ. Οικονόμου και Κ. Υάκυνθο. Στους επιθεωρησιογράφους να
μνημονεύσουμε τους Ε. Παντελίδη και Χρ. Παπαζαφειρόπουλο.
Πολλοί νέοι θεατρικοί χώροι δημιουργήθηκαν. Στο κέντρο της
Σμύρνης τα θέατρα «Καμεράνο», «Αλάμπρα», «Απόλλων»,
«Παρθενών», «Σπόρτινγκ Κλάμπ» κ.ά. Στις συνοικίες δημιουργούνται
μικρά θέατρα, πολλά από αυτά θερινά, όπως στο Κορδελιό, το
Μπουτζά, στο Γκιοζ Τεπέ, στην Ευαγγελίστρια, στα Ταμπάχανα και
στην Τερψιθέα.
Με την καταστροφή του 1922 όλη αυτή η ακμαία θεατρική ζωή
σίγησε. Δεν χάθηκε όμως. Όλο αυτό το έμψυχο υλικό πέρασε στην
Ελλάδα, αναζωογονώντας και λαμπρύνοντας το θέατρό της.
Η παράσταση με την οποία έκλεισε οριστικά η αυλαία του ελληνικού
θεάτρου στη Σμύρνη ήταν, το καλοκαίρι του ’22, η τελευταία
σμυρναίικη επιθεώρηση του Λαίλιου Καρακάση…
Το θέατρο στη Σμύρνη είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά
παραδείγματα πως «των Ελλήνων οι κοινότητες, φτιάχνουν νέους
γαλαξίες», όπως λέει και ο Σαββόπουλος. Εμείς θα προσθέταμε:
Παντού και πάντα!
Βιβλιογραφία:
Χ. Σταματοπούλου – Βασιλάκου, «Το θέατρο στην καθ” ημάς Ανατολή».
Χρήστος Σολομωνίδης, «Το Θέατρο στη Σμύρνη 1657-1922».
Σία Αναγνωστοπούλου, «Μ. Ασία 19ος αι. Οι ελληνορθόδοξες κοινότητες».
* Ο Πάνος Σκουρολιάκος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, βουλευτής
Ο ΟΡΕΣΤΗΣ Ο ΨΑΡΑΣ
Οι πιο πολλοί από εμάς λες και πάσχουμε
από πρεσβυωπία... Βλέπουμε μακριά και δεν
κοιτάμε μπροστά μας. Ψάχνουμε για μορφές
και πρότυπα μακριά, ενώ είναι μπροστά μας.
Τέτοιο πρότυπο ζωής ήταν ο Ορέστης ο ψαράς.
Ήρθε από το χωριό του με ένα μικρό σκαφάκι,
νέος και γεμάτος όνειρα, να φτιάξει ένα
σπιτάκι, να μεγαλώσει και να μορφώσει τα
παιδιά του. Τα μόνα του μέσα για το στόχο
του ήταν... δουλειά και πάλι δουλειά. Πότε με
δίχτυα, πότε με παραγάδια δεν είχε αφήσει
ψαρότοπο
να
μην τον ψαρέψει·
στην Τζια, στον
Τζώρτζη,
στη
Γυάρο και βάλε.
Με την πρώτη
καλή
ψαριά
αγόρασε
το
οικόπεδο, με τη
δεύτερη έριξε
τα μπετά, με
την τρίτη έβαλε
τα
τούβλα.
Μετά από κάθε
καλή
ψαριά
προχωρούσε
το σπιτάκι του.
Καλά να ήταν και
με τη βοήθεια
του Αϊ Νικόλα θα το τελείωνε σύντομα . Ο
Ορέστης, αντί για τούβλα στο σπιτάκι του,
έβλεπε σειρές από συναγρίδες, σαργούς και
τσιπούρες .
Αυτά σκεφτόταν, καθώς γύριζε στο χωριό,
μετά από τρείς μέρες δουλειάς, κουρασμένος
από το καθημερινό ξενύχτι,
αλλά
ικανοποιημένος από την ψαριά. Καθισμένος
στο κοστάκι του σκάφους του με το όνομα
ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ, καθώς κροσσάριζε το μπουγάζι
του Γαιδορόνησου, τιμόνευε κι έκανε όνειρα,
πολλά όνειρα. Ο καιρός μπουνενταρία . Το
κύμα κουπαστάριζε το σκαφάκι του μα όλο
και πλησίαζε το φανάρι του Κασίδι. Ξαφνικά,
χωρίς να το καταλάβει- θες από την κούραση,
θες από ένα κύμα που δημιουργήθηκε από
τ’ απόνερα κάποιου επιβατικού πλοίου- έχασε
την ισορροπία του και βρέθηκε μέσα στη
φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Η οδυνηρή
περιπέτειά του μες το νερό, Μάιο μήνα,
τον έκανε να συνειδητοποιήσει την τραγική
κατάσταση στην οποία βρέθηκε από τη μια
στιγμή στην άλλη. Χανόταν... τον έπιασε
ταχυπαλμία και ιδρώτας μες στην παγωμένη
θάλασσα. Ενστικτωδώς, άρχισε να κολυμπάει
προς το σκαφάκι του μήπως και το προλάβει.
Που, όμως! Αυτό απομακρυνόταν όλο και
περισσότερο . Πάει όλη του η περιουσία.
Ευχόταν να είναι μόνο ένας εφιάλτης, αλλά η
πραγματικότητα τον είχε κιόλας προσγειώσει.
Άρχισε να κολυμπά προς τις στεριές του Κασίδι
και σε λίγο κατάφερε να γραπωθεί από τους
απότομους βράχους
σκαρφαλώνοντας
μούσκεμα και με το νερό να τρέχει από τα
ρούχα του. Με τα πολλά βγήκε στο δρόμο
ζητώντας βοήθεια . Κοίταξε για τελευταία
φορά το σκαφάκι του, που όλο και μίκραινε,
και κατάλαβε ότι η ζωή του δεν θα ήταν όπως
πριν. Μες στη δυστυχία του, του ευχήθηκε
καλή τύχη. Σίγουρα, καλή τύχη χρειαζόταν και
ο ίδιος στη δεινή κατάσταση που βρισκόταν.
Κάποια στιγμή πέρασε το λεωφορείο του
Σουνίου και, εξηγώντας στον οδηγό τι συνέβη,
καθώς έσταζε από πάνω μέχρι κάτω, μπήκε
μέσα!
Κατέβηκε στο χωριό και τρέχοντας προς το
λιμάνι άρχισε να φωνάζει:
-Βοήθεια, αδέλφια, σώστε με! Το κύμα με
πέταξε από το σκάφος μου στη θάλασσα.
Βοήθεια! Το σκάφος ταξιδεύει μόνο του.
Δεν ήθελε να σκεφτεί καν ότι μπορεί να έχει
σπάσει στα βράχια. Ποιος ψαράς θα έμενε
ασυγκίνητος;
Όλοι τους θα
μπορούσαν να
βρεθούν στην
τραγική
του
θέση. Ανέβηκαν
στο πιο τρεχάτο
τρεχαντήρι και
ξεκίνησαν για
την ανεύρεση
του
χαμένου
θησαυρού
…
Πρώτα έπιασαν
να
ελέγχουν
τις
παραλίες
προς το Κασίδι,
μήπως
έχει
τσακιστεί στα
βράχια.
Η
καρδιά του Ορέστη πήγαινε να σπάσει . Όσο
έβλεπε από αγκάλη σε αγκάλη ότι το σκαφάκι
του δεν είχε πέσει στην ξηρά, μια τρελή
ελπίδα τον κυρίευε. Ευχόταν ότι ο ΚΩΣΤΑΚΗΣ
μπορεί να ταξιδεύει προς το πέλαγος. Αυτό
κι αν δεν ήταν θείο δώρο! Τίποτα δεν τον
ένοιαζε τώρα. Ούτε τα παγωμένα ρούχα που
είχαν κολλήσει επάνω του, ούτε η οδύνη που
περνούσε και θα του στερούσε χρόνια από τη
ζωή του. Αυτό που τον ένοιαζε ήταν να βρει το
σκαφάκι του που του ήταν τόσο ακριβό.
Στράφηκαν προς το πέλαγος συνεχίζοντας
την έρευνα. Ο Ήλιος πήρε να βασιλεύει,
αλλά, τι εύνοια! Σαν να καθυστερούσε να
βραδιάσει. Σίγουρα τα πράγματα θα γίνονταν
πολύ δύσκολα στο σκοτάδι. Ξάφνου, διέκριναν
στον ορίζοντα μια κουκίδα. Ήταν η τελευταία
τους ελπίδα, πριν νυχτώσει. Όσο πλησίαζαν,
η κουκίδα μεγάλωνε και έπαιρνε τη μορφή
του σκάφους του Ορέστη, που είχε σηκωθεί
όρθιος και του μίλαγε κάνοντάς του παράπονα
. Πρώτη φορά που ήθελε να γελάει και να
κλαίει συγχρόνως. Διπλάρωσαν στο σκάφος
και ο Ορέστης με ένα πήδημα βρέθηκε μέσα.
Η καρδιά του είχε πάει επιτέλους στη θέση της.
Δόξα σοι ο Θεός! Αυτήν την απώλεια δε θα την
άντεχε! Τα υπόλοιπα ακολούθησαν το δρόμο
τους... δύο καΐκια με τους δυο ιδιοκτήτες
τους φθάσανε στο λιμάνι.
Η εμπειρία του ήταν τρομακτική! Χρόνια
έκανε να ξεπεράσει αυτόν τον εφιάλτη. Η
ιστορία αυτή πέρασε στο γιο του Ορέστη, τον
Κωνσταντή , άξιο συνεχιστή του πατέρα του,
και μετά από καιρό από εκείνον σε μένα!
Ο Θαλασσινός Ανοιχτής Θάλασσας
Υ.Σ. Η θάλασσα ποτέ δεν έχει ευθύνη γα τα
ναυτικά ατυχήματα. Την ευθύνη την έχει ο
θαλασσινός πάντα…
Μπάρμπα-Γιάννης
Γαλάνης
Φτωχότερη η Οικογένεια
των
Γαλαναίων
στη
Σαρωνίδα. Φτωχότερη, θα
μπορούσαμε να πούμε,
και όλη η Σαρωνίδα. Στο
συμπέρασμα αυτό μάς
οδηγεί το ενδιαφέρον, το
συναίσθημα και η αγάπη
του κόσμου. Η ιστορία και
η προσφορά του μπαρμπαΓιάννη στον τόπο του
αλησμόνητη. Ακούραστος,
καλός
οικογενειάρχης,
καλός πατέρας, άνθρωπος
τίμιος και
ντόμπρος
είναι λίγοι μόνο από τους
προσδιορισμούς
που
συνόδευαν το όνομά του.
Και ποιος δεν είχε περάσει
από την ταβέρνα του στη
Σαρωνίδα. Από τον πιο απλό
άνθρωπο μέχρι Πρωθυπουργό. Και σε όλους ήταν αγαπητός.
Αξίζει να αναφέρουμε τις σχέσεις εμπιστοσύνης, αγάπης και
σεβασμού που είχε αναπτύξει από μικρή κιόλας ηλικία με τους
Μικρασιάτες της Αναβύσσου.
Ο Μπάρμπα – Γιάννης έφυγε όρθιος και παλικάρι,
όπως ήτανε κι όπως τον ξέραμε.
Tην Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015 μας έκαναν την τιμή και επισκέφθηκαν τη συνοικία
μας «Σαντορινέικα» ο κύριος Χριστόφορος Ασημής, πρόεδρος της
Θηραϊκής εταιρείας Γραμμάτων και τεχνών, μετά της συζύγου του και η
κυρία Βάνη ΒαλλιάνουΝομικού, εκπρόσωπος
του
Πολιτιστικού
Κέντρου
Σαντορίνης
S.A.F. μαζί με τον
εξαίρετο
φίλο μας
κύριο Ιωάννη Νοητάκη.
Τους
καλεσμένους
μας υποδεχτήκαν ο
πρόεδρος της Ένωσης
Θηραίων Λαυρεωτικής,
Ιούλιος Συρίγος
και
η γραμματέας
της
Ένωσης,
Αναστασία
Συρίγου μαζί με τους
κυρίους
Εμμανουήλ
Βαμβακούση
και
Ευστάθιο
Φύτρο.
Η όμορφη αυτή παρέα σεργιάνισε στα στενά και γραφικά σοκάκια της συνοικίας μας,
επισκέφθηκε την αιωνόβια γιαγιά Ελένη Φύτρου με την οποία μοιράστηκε τις αναμνήσεις
μιας ολόκληρης εποχής και προσκύνησε στο Εκκλησάκι του Αγίου Σώζοντα. Στη συνέχεια,
γνώρισε το Βιοτεχνικό Βιομηχανικό Εκπαιδευτικό Μουσείο μέσα από την πολύ ενδιαφέρουσα
και κατατοπιστική ξενάγηση της κυρίας Σοφίας Ρωκ Μελά. Επίσης, πραγματοποιήθηκε
μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση με την Αντιδήμαρχο, κυρία Ευαγγελία Βελετάκου
στα πλαίσια της οποίας συζητήθηκε και σχεδιάστηκε το ενδεχόμενο μια καλλιτεχνικής
συνεύρεσης των εκ Σαντορίνης καλλιτεχνών με τους Λαυριώτες ζωγράφους με στόχο την
από κοινού παρουσίαση των έργων τους.
Ευχαριστούμε θερμά όλους όσους
βοήθησαν και συμμετείχαν στη φιλοξενία των φίλων, που μας τίμησαν με την παρουσία
τους και πάνω απ’ όλα με το ενδιαφέρον τους για τη μικρή αυτή γωνιά της αγαπημένης
μας Σαντορίνης στην Αττική γη. Ελπίζουμε ότι αυτή η συνάντηση είναι η αρχή μιας φιλίας
– συνεργασίας για την παραγωγή και προώθηση του πολιτισμού του νησιού μας, αλλά και
της πόλης του Λαυρίου.
«Η εκτέλεση των 17 βοσκών από τα Λεγραινά στην
Πάρνηθα το καλοκαίρι του 1944»
Ανεβαίνοντας επί χρόνια το βουνό της Πάρνηθας, παρατηρούσα ψηλά και κοντά στο
εκκλησάκι του Αη Γιώργη ένα μνημείο αφιερωμένο, όπως
του Χάρη Συρίγου
έμαθα αργότερα, στους 17 ποιμένες από τα Λεγραινά, που
[email protected]
το καλοκαίρι του 1944 (24 Ιουλίου) εκτελέστηκαν από τους
Γερμανούς κατακτητές της πατρίδας μας.
Στην Ελλάδα έχουν ανεγερθεί συνολικά τρία μνημεία που αφορούν το φόρο αίματος
που πλήρωσε η Λαυρεωτική στους ναζί κατακτητές. Το πρώτο βρίσκεται στην πόλη μας
και είναι αφιερωμένο στους 800 Λαυριώτες νεκρούς από την πείνα την περίοδο 19411942, το δεύτερο στο Κούρνοβο της Φθιώτιδας για τους 106 εκτελεσθέντες πατριώτες
μεταξύ των οποίων και 7 Λαυριώτες αιχμάλωτοι και το τρίτο στην Πάρνηθα για τους
17 Λεγραινιώτες βοσκούς, ο ομαδικός τάφος των οποίων βρίσκεται στο νεκροταφείο
των Λεγραινών.
Για την ιστορία παραθέτω τα ονόματα των 17:
Ντούνας Δημήτριος, Ντούνας Ευάγγελος, Ντούνας Ηλίας, Ντούνας Παναγιώτης,
Ντούνας Κων/νος (όλοι μέλη μιας οικογένειας), Καραγιώργος Ιωάννης, Καραγιώργος
Σωτήριος, Καραγιώργος Γεώργιος, Καραγιώργος Βενιζέλος, Καραγιώργος Ηλίας
(αδέλφια), Μακροδημήτρης Σταύρος, Μακροδημήτρης Γεώργιος, Μακροδημήτρης
Ιωάννης (πατέρας & δυο παιδιά), Πετρογιάννης Δημήτριος από τον Ασπρόπυργο και
Ρούσσος Σπύρος από την Εύβοια.
Οι παραπάνω γραμμές γράφτηκαν ως φόρος τιμής στους μάρτυρες αυτούς, αλλά
και ως μια ευκαιρία να γνωρίσουν τη συγκεκριμένη ιστορία όσοι την αγνοούν,
ώστε να συμπληρωθεί το παζλ των ιστορικών γεγονότων της κατοχής που είτε
διαδραματίστηκαν στη Λαυρεωτική είτε είχαν ως πρωταγωνιστές κατοίκους της
Λαυρεωτικής.
Πηγές
-Γιώργος Ιατρού, Εργασία σε συνέδριο της Εταιρείας
Μελετών
-Αρχιμανδρίτης Πατέρας Νεκτάριος Βιτάλης, «Ευλαβικό
αφιέρωμα στους 17 Εθνομάρτυρες των Λεγραινών»,
1975
-Οι φωτογραφίες είναι του Γιώργου Βασιλακόπουλου
και της Χριστίνας Μητρογιάννη
ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΤ΄ ΟΙΚΟΝ
“Τα ρόδινα ακρογιάλια” Το Θέατρο κατ΄Οίκον είναι ένα
λογοπαίγνιο αλλά
και μια κυριολεξία.
Όταν ο θεατής για
λόγους ανωτέρας
βίας, δεν μπορεί να
έρθει στο θέατρο,
πηγαίνει το θέατρο
σ’ αυτόν. Υπάρχει
ένας μεγάλος
αριθμός ανθρώπων
που δεν μπορούν
να έρθουν στο
θέατρο για λόγους
υγείας (χρόνιες
νόσοι, αναπηρία,
παράλυση),
όπως επίσης για
κοινωνικούς λόγους,
όπως π.χ. η ένταξή τους σε ένα
θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης
ή ο εγκλεισμός σε ένα σωφρονιστικό
ίδρυμα. Όμως, οι άνθρωποι αυτοί
είναι εκείνοι που έχουν μεγαλύτερη
ανάγκη την ευεργετική επίδραση
της τέχνης, και η προσπάθειά
μας είναι να προσφέρουμε την
εμπειρία της παράστασης σε όσους
ανθρώπους το επιθυμούν. Έτσι, μια
μικρή ευέλικτη ομάδα ηθοποιών,
με εφόδια τα σώματα και τις φωνές
τους και αποσκευές τα κείμενα από
την ελληνική και την παγκόσμια
λογοτεχνία - κείμενα θεατρικά και
μη (από τον Παπαδιαμάντη έως τον
Ντάριο Φο)- ζωντανεύουν τον κόσμο
της σκηνής στα πιο απροσδόκητα
μέρη. Καλλιτεχνική Επιμέλεια: Στέλλα
Ράπτη Τα ρόδινα ακρογιάλια του
Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Παίζει ο Αργύρης Παυλίδης
Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η
Παράσταση στο κοινό, κλιμακίου του
ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ με τον Αργύρη
Παυλίδη να ερμηνεύει “Τα Ρόδινα
Ακρογιάλια” του Αλ.Παπαδιαμάντη.
Οι θεατές έμειναν κατενθουσιασμένοι,
τόσο με την παράσταση, όσο και με τη
μοναδική ερμηνεία του συντοπίτη μας,
Αργύρη Παυλίδη.
Συγχαρητήρια στο
Κοινωνικό
Παντοπωλείο για την πρωτοβουλία
του να καλέσει αυτή τη Θεατρική
Παράσταση του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΕΛΛΑΔΟΣ. Eντύπωση προκάλεσε το
γεγονός της απουσίας εκπροσώπων
του Δήμου Σαρωνικού, παρόλο που
έγινε υπό την αιγίδα του.
(Από το Παράπονο του Οδυσσέα Ελύτη)
...από την περιγραφή ενός θεατή
...Αν σας ζητούσα να μου πείτε
ένα “έργο” με έναν “εκπληκτικό
ηθοποιό” σε τέλεια ερμηνεία
μονολόγου που να έχει ......
θάλασσα....ναυάγιο.....έρωτα,
οι
περισσότεροι θα απαντούσατε “Τομ
Χανκς στο ναυαγό. !” Όσοι, ωστόσο,
παρακολούθησαν το μονόπρακτο
στο αμφιθέατρο του δημαρχείου
Καλυβίων την Παρασκευή 3-4, θα
έλεγαν Αργύρης Παυλίδης στο έργο
του Αλ. Παπαδιαμάντη!
Μια τέλεια ερμηνεία ενός πολύ καλού
ηθοποιού που...αντί της μπάλας του
Τομ Χανκς είχε μια βάρκα μικρότερη
του ενός μέτρου και σε άπταιστη
καθαρεύουσα ερμήνευσε το έργο
του μεγάλου μας πεζογράφου.
Έρωτας, θάλασσα, ναυάγιο και
μοναξιά σε ελληνική version. Και
για όσους (από εμάς) η καθαρεύουσα
έχει “ενίοτε” άγνωστες λέξεις, οι
κινήσεις, οι εκφράσεις του προσώπου, η κινησιολογία εν γένει του μεγάλου
δικου μας Τομ... Αργύρη έκανε πλήρως
κατανοητό το όλο θεατρικό έργο
καθηλώνοντας καθ όλην τη διάρκεια
τους θεατές. Δεν ξέρω ακόμη και
τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές
τι απ’ όλα μου άρεσε περισσότερο. Η ερμηνεία; Το λιτό τέλειο σκηνικό; Το ίδιο το έργο του Παπαδιαμάντη; Η
ξεχασμένη
μας
γλώσσα; Μάλλον, το τέλειο “πάντρεμα”
όλων αυτών. Συγχαρητήρια! Το
παρατεταμένο χειροκρότημα στο
φινάλε της παράστασης στον Αργύρη
Παυλόπουλο, πιστεύω πως ήταν
και ένα μεγάλο μπράβο στο κρατικό
θέατρο Ελλάδος που κρατάει ζωντανή
την Ελληνική μας κουλτούρα...
Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η
ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον
χρόνο που σπαταλούν;
Μούτρα. Ν’ αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Τη μέρα, την κάθε σου μέρα. Να
περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για
να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις
διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες
στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις. Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος
και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.
Και να μη βλέπεις πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες
που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ’ εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις
από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία
πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη,
μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες
περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς.
Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί
αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή
τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος
αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί
δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους
εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν
την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των
ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις.
Ένας ευτυχισμένος πατέρας, με μια θαυμάσια κόρη!
Κος και Κα Ιωαννίδη,
Ευχαριστούμε θερμά όσους παρευρέθησαν
στις 22/3/2015 στο Αμφιθέατρο του Δήμου
Σαρωνικού στα Καλύβια και παρακολούθησαν
την ημερίδα με θέμα: Ιατρείο Πόνου και πως
διαχειριζόμαστε τον πόνο.
Ευχαριστούμε
επίσης
τους
ιατρούς
Αναισθησιολόγους - Αλγολόγους κ. Θεοχάρη
Λουκά, κ. Λεμονή Αργύρη, κ. Καραναστάση
Χρυσούλα καθώς και την ψυχολόγο κ. Λεμονή
Αναστασία για την υπέροχη παρουσία του
θέματος και την ενημέρωσή μας. Η εκδήλωση
τελείωσε με τους γιατρούς να απαντούν στις
ερωτήσεις των παρευρισκομένων.
Αναστασία Ιωαννίδου - Marrie Pierr
Let’s Do It Greece!!! Η Αττική ετοιμάζεται για τις 26 Απριλίου 2015.
Let’s Do It Saronikos!!!! Συνάντηση ενημέρωσης την Τρίτη 14 Απριλίου 2015 στο
Αμφιθέατρο του Δήμου Σαρωνικού στις 18:00
Σύντομα θα ανακοινωθεί το πλήρες πρόγραμμα δράσης σε κάθε δημοτική
κοινότητα…
…μείνετε συντονισμένοι.
ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ
Γράφει
ο Τάσος Γιαννόπουλος
του Ιωάννη
Γύρω στο 1970 μ’
ένα φορτηγό βαπόρι
παίρναμε μετάλλευμα
(Μινεράλι) σκόνη με
μεγάλο λουρί από τη Βενεζουέλα και το πηγαίναμε σ’ ένα
βορειοανατολικό αμερικανικό λιμάνι κοντά στη Φιλαδέλφεια.
Κάθε φορά φθάνοντας στη Βενεζουέλα (στη Βόρεια ακτή
της), μπαίναμε σ’ένα ποτάμι, στο Orinoco River, που μας
οδηγούσε στο λιμάνι, το Puerto Ordaz, εκεί που πάντα πολλά
βαπόρια φόρτωναν το μινεράλι.
Τα ταξίδια αυτά ήταν κουραστικά διότι:
ον
1 ) ανεβοκατεβαίναμε από τα βόρεια ψυχρά κλίματα στα
νότια και αντιστρόφως και στον καναπέ του δωματίου μας
ήταν αραγμένα κάθε λογής πουλόβερ, διότι σ’ ένα 24ωρο ή
θα προσθέταμε ή θα αφαιρούσαμε 5-6 ρούχα.
ον
2 ) ο Ασυρματιστής, πριν φθάσουμε στο λιμάνι της
Βενεζουέλας, έπρεπε να ενημερώσει με τηλεγραφήματα
όλους τους ενδιαφερόμενους (εφοπλιστή, πράκτορα του
λιμανιού προορισμού, παραλήπτες
του φορτίου, τον τοπικό Παράκτιο
σταθμό του ποταμιού που προστάτευε
τα βαπόρια κλπ)
ον
3 ) και χειρότερο, το ταξίδι μέσα στο
ποτάμι -και έμπα και έβγα- διαρκούσε
πάνω από 15 ώρες και, καθώς το
ποτάμι ήταν γεμάτο στροφές, έπρεπε
κάθε μισή ώρα -στις ολόκληρες
και στις μισές- όλα τα βαπόρια να
επικοινωνούν με τον τοπικό παράκτιο σταθμό του λιμανιού
και να δίνουν το ΣΤΙΓΜΑ (την ακριβή θέση) του το καθένα,
για να ΜΗΝ τρακάρουν τα βαπόρια στις στροφές, επειδή
στο κοντινό παρελθόν είχαν συμβεί πολλά ατυχήματα,
τρακαρίσματα και ναυάγια. Με λίγα λόγια, ο Ασυρματιστής
ΔΕΝ κοιμόταν για 15 ώρες πριν φθάσουμε στο ποτάμι και
άλλες 15 ώρες, ενώ βρισκόμασταν ΜΕΣΑ στο ποτάμι.
Η φόρτωση διαρκούσε μόνο 6 ώρες. Τρομερό! 26 χιλιάδες
τόνοι βαπόρι και γέμιζαν τα αμπάρια του σε 6 ώρες μόνο.
Πότε να ξεκουραστεί ολόκληρο το πλήρωμα, αλλά κι ο
Ασυρματιστής; Μάλιστα σ’ αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι
ολόκληρο το ποτάμι ήταν γεμάτο ΙΠΤΑΜΕΝΕΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ!
Τόσες πολλές, που ΔΕΝ μπορούσες να ανοίξεις ένα φινίστρι
να πάρεις αέρα. Ιδιαίτερα εγώ, πέραν του ότι ΔΕΝ μπορούσα
να αναπνεύσω, επιπροσθέτως, φοβόμουν ΜΗΝ μπούνε
μέσα στα μηχανήματα του Ασυρμάτου.
Όταν φθάσαμε στο λιμάνι κι αφού ΔΕΝ γινόταν να κοιμηθώ
έστω και λίγο με όλα θεόκλειστα, βλέπω μια παρέα δικούς
μας – καμιά δεκαριά – που έβγαιναν έξω. ΤΑΞΙ πολλά
αραγμένα στην προβλήτα για το πήγαινε – έλα από το λιμάνι
στην πόλη. «ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, ΡΕ»! Τι να έκανα; Τουλάχιστον
να έβγαινα ν’ αναπνεύσω λίγο αέρα. Πήγαμε σε μία πολύ
μεγάλη καφετερία στην οποία υπήρχαν περί τις 30 όμορφες
σερβιτόρες. Μετά από λίγο, σκέφτηκα, δεν πάω σ’ ένα κοντινό
ξενοδοχείο να κοιμηθώ για λίγες ώρες; Διότι, πώς θα άντεχα
τις πολλές ώρες της επιστροφής; Προς τα ξημερώματα,
ΜΠΑΠΑ-ΜΠΟΥΠΑ η πόρτα του
δωματίου μου και να μπροστά
μου 5-6 στρατιώτες -είχε τότε
στρατιωτική κυβέρνηση η
Βενεζουέλα- που έψαχναν ΌΛΑ
τα ξενοδοχεία της περιοχής, για
να βρουν τον Ασυρματιστή του
M/V Western Eagle, διότι χωρίς
αυτόν –βάσει διεθνών κανόνωντο πλοίο ΔΕΝ μπορούσε να
ξεκολλήσει από την προβλήτα
και να ταξιδέψει. Κι, όπως
ήταν φυσικό, είχε προκληθεί
μεγάλη αναστάτωση, διότι
διαμαρτύρονταν τα υπόλοιπα
πλοία που περίμεναν τη σειρά
τους για να φορτώσουν. Τι να
έκανα εγώ, όμως, που ΑΠΟ
ΤΗΝ ΥΠΕΡΕΝΤΑΣΗ με πήρε ο
ύπνος την ώρα που έπρεπε
το βαπόρι να ξεκινήσει το
ταξίδι της επιστροφής; «ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, ρε φιλαράκια, να
με πάτε στο βαπόρι με το δικό σας όχημα, να γλιτώσω
και το ταξί!». Γελάσανε οι καλοί στρατιώτες κι έτσι έγινε.
Μπαίνοντας στο βαπόρι μού μίλησε άσχημα ο Πλοίαρχος και είχε δίκιο- αλλά κι εγώ που ήμουν από το ΛΑΥΡΙΟ τού
είπα μερικά φωνήεντα κι αφού το σκόρ έληξε ΙΣΟΠΑΛΙΑ,
πήγα τρεχάλα στον ΑΣΥΡΜΑΤΟ να ειδοποιήσω τον ΠΑΡΑΚΤΙΟ
ότι ξεκολλήσαμε από την προβλήτα. Όσο ήμασταν μέσα στο
ποτάμι –το ανέφερα και πιο πριν- ήταν υποχρεωμένα ΟΛΑ
τα πλοία να δίνουν το στίγμα τους στον ΠΑΡΑΚΤΙΟ. Έτσι, σε
20 λεπτά, περίπου στις 8.30 το πρωί, ήρθε με έναν ναύτη το
πρώτο σημείωμα από τον Πλοίαρχο για την ακριβή θέση ΠΟΥ
ευρίσκετο το πλοίο (κι αυτό, όπως προείπαμε, θα γινόταν
ΚΑΘΕ μισή ώρα, που είχαμε ραντεβού με τον ΠΑΡΑΚΤΙΟ, μέχρι
να τελειώσει το ποτάμι). Σ’ αυτό το πρώτο μας ραντεβού με
τον ΠΑΡΑΚΤΙΟ έγινε κάτι το ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟ: Μου έδωσαν
σειρά ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ κι εγώ, μάλιστα, έβριζα από μέσα μου,
διότι πότε θα προλάβαινα να ξεκουράσω λίγο τα πόδια μου
στον καναπέ;
Κι όμως, ο ΠΑΡΑΚΤΙΟΣ μ’ έβαλε τελευταίο, για να μην
ακούνε οι άλλοι...και τι μου λένε; «ΤΩΡΑ ΕΣΥ ΠΗΓΑΙΝΕ
ΓΙΑ ΥΠΝΟ 2 ΩΡΕΣ. ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ
ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΛΑ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΩΝ 10.30». Τρελάθηκα με τη
συναδελφικότητά τους. Τρεχαλάω στη ΓΕΦΥΡΑ (ΤΙΜΟΝΙΕΡΑ)
όπου βρίσκονταν ο Πλοίαρχος, ο Υποπλοίαρχος και 2 ναύτες
και λέω: «Μην κουνηθείς, φιλαράκι, για 2 ώρες! Είναι διαταγή
του ΠΑΡΑΚΤΙΟΥ και μας θέλει στο ραντεβού των 10.30». Έτσι
κι έγινε! Μόλις τελείωσε η σοβαρή συνομιλία μας με τον
ΠΑΡΑΚΤΙΟ, τους ρώτησα πόσα άτομα
εργάζονται εκεί; Μου είπαν 5. Είχα
υπ’ όψιν ν’ αγοράσω από την Αμερική
κολόνιες ΓΙΑΡΝΤΛΕΥ, που τότε ήταν της
μόδας, να τους πάω στο γυρισμό μαζί
μ’ ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Τώρα, ταξιδεύοντας ακόμη μέσα στο
ποτάμι προς τα έξω, επειδή εγώ είχα
μανία με τα Μετεωρολογικά Δελτία,
για να ταξιδεύουμε με Ασφάλεια,
όλο και έριχνα τη ματιά μου τι
γίνεται στον Ωκεανό, διότι είχε πιάσει ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ και
ήδη είχαν ψιλοαρχίσει οι Κυκλώνες. Πράγματι, κάποια
κυκλωνάκια γεννιόντουσαν Ανατολικά της Βραζιλίας,
αλλά τα περισσότερα ψοφούσαν τις πρώτες 2-3 μέρες.
Βγαίνοντας από το ποτάμι ακούω ότι 4 αδελφάκια -καρπερή
η μάνα τους- ήταν ζόρικα κι ανηφόριζαν προς τα Βόρεια με
σοβαρό κίνδυνο να συναντηθούμε. Ευτυχώς που η ταχύτητα
μετακινήσεώς τους ήταν ακόμη πολύ μικρότερη από την
ταχύτητα του πλοίου και η τριγύρω (περιστροφική) δύναμή
τους όχι ιδιαιτέρως επικίνδυνη. Με τον καπετάν-Μικέ σ’
ένα άλλο από τα ταξίδια μας και για άλλη, διαφορετική
αιτία τα είχαμε ξανατσουγκρίσει, αλλά εδώ, μπροστά στον
κίνδυνο ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΜΕ ΣΑΝ ΔΙΔΥΜΑ ΑΔΕΛΦΑΚΙΑ. Καλή
του η ώρα του Καπετάν-Μικέ! Με την ΑΨΟΓΗ συνεργασία
μας κατορθώσαμε να ΓΛΙΣΤΡΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΤΟΥΣ και
τρεχάλα προς τα Βόρεια προλάβαμε και μπήκαμε στην
περιοχή της Φιλαδέλφειας, 5 μίλια μακρυά της, στο κανονικό
μας Λιμάνι, όπου ξεφορτώναμε το μινεράλι.
Εκεί, όπως και σ’ όλα τα κράτη, τα πράγματα είναι
νοικοκυρεμένα και με σεβασμό προς τους ανθρώπους της
κάθε πόλης, γι’αυτό και τα λιμάνια και οι προβλήτες που
είναι για τα ΦΟΡΤΗΓΑ πλοία είναι πολύ ΜΑΚΡΥΑ από τους
ανθρώπους – κατοίκους της κάθε πόλης. ΟΧΙ, όπως στο
ΛΑΥΡΙΟ, που από τα παλιά χρόνια η ΦΟΡΤΗΓΕΙΑ προβλήτα
είναι μέσα στην αγκαλιά της πόλης από τη μία και από την
άλλη τα ΚΡΟΥΑΖΙΕΡΟΠΛΟΙΑ δίπλα-δίπλα με τα ΦΟΡΤΗΓΑ
πλοία. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ο όποιος τυχερός ΔΗΜΑΡΧΟΣ
βρει χρήματα να πάει την ΦΟΡΤΗΓΕΙΑ προβλήτα στο ΘΟΡΙΚΟ
(στη βόρεια θέση εκείνου του λιμανιού) που είναι και οι
δρόμοι έτοιμοι. Ξεφύγαμε λίγο, αλλά άξιζε…
Στο γυρισμό προς τη ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ -για καινούργια φόρτωσηπαίρνω ένα ΤΑΞΙ και πάω στον ΠΑΡΑΚΤΙΟ με τις κολόνιες και με
το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Μου λένε, πέρασες καλά; «ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ
Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΙΣ 30». Τι τους είπαν οι κουτσομπόληδες
οι στρατιώτες, δεν ξέρω. Εγώ δε θυμάμαι. Ίσως ερχόμενοι οι
στρατιώτες στην πόρτα μου να συνάντησαν κάποια κοπέλα
που ίσως είχε στείλει ο ξενοδόχος να με ξυπνήσει.
Αυτά που θυμάμαι καλά, πολύ ΚΑΛΑ, είναι:
ον
1 :οι πτωχοί λαοί στην Κεντρική και στη Νότια Αφρική
αντιμετωπίζουν τη φτώχεια τους με χαμόγελο, με τραγούδια,
και με ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ.
ον
2 : Η ΑΨΟΓΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΙΑΡΧΟ ΣΤΙΣ
ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΓΙ’ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΟΛΟΙ ΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΟΒΑΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
ΔΕ ΧΩΡΟΥΝ ΟΥΤΕ ΕΓΩΙΣΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΣΜΟΙ, ΟΥΤΕ
ΑΤΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ._ Απρίλης 2015
Αθηναϊκή Ηγεμονία και
Ευρωπαϊκή Ένωση
Το Δίκαιο του Ισχυροτέρου....
Διαχρονικά
ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΜΗΛΙΩΝ
ΚΑΙ
ΑΘΗΝΑΙΩΝ:
ΕΝΑ
ΜΗΝΥΜΑ
ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗΣ
416 π.Χ. Πελοποννησιακός Πόλεμος. Οι
Αθηναίοι θέλουν μαζί τους την Μήλο.
Οι Μήλιοι αντιστέκονται. Ο Θουκιδίδης
καταγράφει τον διάλογο.
Αθηναίοι: «Επιβάλλεται να επιδιώξουμε το
εφικτό, αφού και οι δύο γνωρίζουμε ότι το
επιχείρημα της δικαιοσύνης έχει αξία μόνο
μεταξύ ίσων και ότι οι ισχυροί επιβάλλουν τη
δύναμή τους και ο αδύνατος παραχωρεί ό,τι
του επιβάλλει η αδυναμία του».
Μήλιοι: «Αφού μιλάμε για το συμφέρον
και όχι το δίκαιο, θεωρούμε χρήσιμο να μην
παραγνωρίσετε το κοινό συμφέρον».
Αθηναίοι: «Είμαστε εδώ για το συμφέρον
της ηγεμονίας μας αλλά επιδιώκουμε και τη
σωτηρία σας, επειδή θέλουμε χωρίς κόπο να
σας εξουσιάσουμε για το συμφέρον και των
δύο μας».
Μήλιοι: «Πώς γίνεται να έχουμε κοινό
συμφέρον εμείς δούλοι και εσείς κυρίαρχοι;».
Αθηναίοι: «Επειδή θα έχετε δυνατότητα
να υποταχθείτε, αποφεύγοντας χειρότερες
συμφορές και εμείς αν δεν σας καταστρέψουμε
θα έχουμε κέρδος».
Μηλιοι: «Ετσι σκέπτονται οι υπήκοοί σας για
το σωστό;».
Αθηναίοι: «Ναι, γιατί λόγια για το δίκαιο όλοι
τα λένε. Οσοι διατηρούν την ελευθερία τους,
όμως, το οφείλουν στη δύναμή τους».
Μήλιοι: «Εμείς που είμαστε ακόμα ελεύθεροι,
θα θεωρηθούμε τελείως ανίκανοι και δειλοί
αν δεν φθάσουμε στα έσχατα για να μην
υποδουλωθούμε».
Αθηναίοι: «Δεν χρειάζεται, αν σκεφθείτε
συνετά. Αγωνίζεστε για τη σωτηρία σας,
επομένως δεν πρέπει να αντισταθείτε σε πολύ
ανωτέρους σας».
Μήλιοι: «Αν χωρίς αντίσταση υποχωρήσουμε
δεν έχουμε καμιά ελπίδα, αν όμως
αντισταθούμε υπάρχει ελπίδα να σωθούμε».
Αθηναίοι: «Η ελπίδα την ώρα του κινδύνου
είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Οσοι τα
παίζουν όλα για όλα, όπως στα ζάρια,
στηριγμένοι στην ελπίδα, όταν διαψευστούν
βλέπουν ότι καταστράφηκαν και δεν τους έχει
μείνει τίποτα».
Μήλιοι: «Οι Σπαρτιάτες θα μας βοηθήσουν».
Αθηναίοι: «Είστε πολύ αφελείς. Οι Σπαρτιάτες
όταν έχουν να κάνουν με άλλους, κοιτάνε το
συμφέρον τους».
Μήλιοι: «Μπορεί να μας στείλουν άλλους
συμμάχους τους».
Αθηναίοι: «Αυτά που αραδιάζετε ως
ακλόνητα επιχειρήματα είναι μελλοντικές
ελπίδες. Πολλοί έπεσαν με τη θέλησή τους σε
συμφορές και δοκίμασαν χειρότερη ντροπή,
υποδουλωμένοι με δική τους απόφαση.
Να μη θεωρήσετε άπρεπο να υποταχθείτε
σε ισχυρότατη πόλη που σας κάνει ήπιες
προτάσεις, να είσαστε σύμμαχοι, να κατέχετε
τη χώρα σας και να καταβάλλετε φόρους. Σας
δόθηκε ευκαιρία να επιλέξετε μεταξύ πολέμου
και ειρήνης. Μην επιλέξετε το χειρότερο».
Οι Μήλιοι τελικώς αρνήθηκαν. Οι Αθηναίοι
κατέστρεψαν
ολοσχερώς
τη
Μήλο,
βοηθούμενοι και από Μηλίους που δεν
συμφωνούσαν με την αδιάλλακτη στάση των
ηγετών τους.
Από το Δημοτικό
Σχολείο Σαρωνίδας μάς
γράφουνε:
Αυτό είναι Άνοιξη
Φτιάξαμε Χελιδονοφωλιές,
για
να
υποδεχτούμε
την
Άνοιξη,
που
...καθυστερεί!
για
μία
φέτος
Πρόκειται
δράση
Ορνιθολογικής
της
Εταιρείας,
που υλοποιήθηκε με τη
βοήθεια της
εθελόντριας,
Μαρίας
Αμπατζόγλου,
αρχιτέκτονος, και υλικό που
μας προμήθευσε η εταιρεία.
Αρωγός
στάθηκε
ο
Σύλλογος Γονέων Δημοτικού
Σαρωνίδας που ανέλαβε τα
έξοδα του πηλού και του
υλικού προετοιμασίας, όπως
και το σχολείο, που, πάντα
ανοιχτό σε δραστηριότητες,
μας υποδέχτηκε κι αυτή τη
φορά.
Τα παιδιά δούλεψαν με
επιμέλεια και ενθουσιασμό,
πήραν μαζί τους τις φωλιές
που κατασκεύασαν, ώστε
να τις στεγνώσουν για 10
μέρες σε σκιερό μέρος και,
μετά,
θα
παρακαλέσουν
τους γονείς τους να τις
κρεμάσουν στα μπαλκόνια
τους, ψηλά από τις γάτες,
για να φιλοξενήσουν τα
χελιδονάκια που θα τις
διαλέξουν! Κι αν δεν τις
διαλέξουν
του
φέτος,
χρόνου...Ή
επωφεληθούν
ίσως
ίσως
άλλα
πουλάκια! Θα δείξει...
Τώρα
που
πλημμύρισαν
και οι Αλυκές, μπορούμε
να κάνουμε το Σαρωνικό
κέντρο χελιδονιών και άλλων
υδρόβιων πουλιών!
Μάνια Βρανοπούλου
γράφει η
Κάλλια Κωνσταντοπούλου
1 Μαρτίου 1998
Μια ροζ συστάδα
από λουλούδια
στο χειμωνιάτικο τοπίο
αυτό είναι άνοιξη.
Η κάμπια που σέρνεται
να γίνει πεταλούδα
αυτό είναι άνοιξη.
Μια φλούδα από φεγγάρι
που φάνηκε χθες, μόλις ο ήλιος έδυσε
και ευωδιά από τον καταρράκτη
-νερό που τρέχει στο φαράγγιαυτό είναι άνοιξη.
»ÊÆÉÌÔʾÔÉÂÆÑÌÖÏĺȝÒˆ¿¿¾ÑÌȾƗÖÏƾȹ
ÍÏÌÐøÏÌËѾÔÒÂÓÏÅÑÆȝȾÆÍϾÈÑÆȝʾҹʾѾ
ÐÑÌËÈ»ÉÍÌÑÌ֍ĺÌ֞ÆÈÌɝÌÖ
Και η φωτογραφία σου
επάνω στο μπουφέ
ντυμένη “Άνοιξη”
για τις απόκριες
-οκτώ χρονωνξανθούλα
αυτό είναι άνοιξη.
«Ë¾ÏÇÅÐÕÌɹԾÏվϺÓË
Και τώρα πού’σαι ερωτευμένη
στα δέκα επτά
αυτό είναι άνοιξη.
[email protected]
Κι’ αφού τον αγαπάς
κι όλο γι’ αυτόν μιλάς
και σ΄αγαπάει
κι όλο γι’ αυτό μιλάει
στα δέκα επτά
κι οι δυο μαζί σ’ αυτόν τον έρωτα
ολοκληρωτικά δοσμένοι
αυτό είναι άνοιξη.
Και στο ξερό κλαδί
φυτρώνουν τα πρώτα φυλλαράκια
και γίνεται ξανά χλωρό
κι όλο χυμούς και χρώματα
κι ευωδιά πλουτίζει τον αέρα
αυτό είναι άνοιξη.
Τα ηλιοτρόπια γυρίζουν το κεφάλι
κατά το φως του ήλιου
με κίτρινα πέταλα ορθωμένα
στην ψίχα μέσα
συντελείται ιεροτελεστία
κι οι μέλισσες
τη γύρη φέρνουν από μακριά
στον ύπερο την αποθέτουν
αυτό είναι άνοιξη.
Κι όλα τα ταπεινά ζουζούνια
λουλούδια του αγρού
ζωάκια
τον κύκλο της ζωής
σε τροχιά κινούνε
όπως μεταλαβαίνουν τα παιδιά
το Άγιο Πάσχα
κι αυτό είναι άνοιξη
είναι η Ανάσταση της φύσης.
$ȖȃȚțȩȜĮȠȢǹȞĮȕȪııȠȣ.ȚȞ
ΣΧΟΛΗ ΙΣΤΙΟΠΛΟΪΑΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ
7-12 ΧΡΟΝΩΝ
Ν.Α.Ο.Α.Π.Φ. (ΑΝΑΒΥΣΣΟΣ Π. ΦΩΚΑΙΑ) ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Τα Θεωρητικά μαθήματα γίνονται κάθε Σάββατο και Κυριακή
πρωί στις εγκαταστάσεις του Ομίλου μας και τα Πρακτικά με τα
σκάφη optimist που διαθέτει ο όμιλος στον προφυλαγμένο
κόλπο του Αγίου Νικολάου Π. Φώκαιας.
Οι μικροί μας φίλοι αγόρια και κορίτσια θα αγαπήσουν την
θάλασσα και θα μπορούν να αθληθούν μαθαίνοντας από
ναυτικούς κόμπους μέχρι να μπορούν να πλέουν ``διαβαζοντας``
τον αέρα τριμαροντας το πανάκι τους με απόλυτη ασφάλεια
κάτω από την επίβλεψη έμπειρου προπονητή.
Αγαπητοί γονείς, μικροί μας φίλοι
Σας καλούμε να έρθετε στις φιλόξενες εγκαταστάσεις μας
Στον Άγιο Νικόλαο Π. Φώκαιας να παρακολουθήσετε τα
μαθήματα ιστιοπλοΐας για παιδιά 7-12 χρονών
με πολύ μικρό οικονομικό κόστος
Ο Ναυταθλητικός μας Όμιλος Ν.Α.Ο.Α.Π.Φ.
ανήκει στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και
είναι μέλος του Ε.Ι.Ο. (Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία)
6974649616
īȚĮʌȜȘȡȠijȠȡȓİȢ
ǼʌİıțȑijșȘIJİIJȘȞıİȜȓįĮȝĮȢwww.naoapf.gr
email: [email protected]
naoapf.blogspot.gr
Άνοιξε ο δρόμος για την κατασκευή του
αλιευτικού καταφυγίου Παλαιάς Φώκαιας
ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΩΚΑΙΑΣ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ
Το σημαντικότερο βήμα για την έναρξη των εργασιών κατασκευής
του έργου «Βελτίωση και εκσυγχρονισμός Αλιευτικού Καταφυγίου
Παλαιάς Φώκαιας» έγινε με την εγκαινίαση της έναρξης εργασιών,
την Κυριακή 5 Απρίλη.
Αρκετός κόσμος,
εκπρόσωποι φορέων, Δημοτικοί και
τοπικοί Σύμβουλοι, ο
Δήμαρχος Σαρωνικού Γ. Σωφρόνης, ο
Αντιπεριφερειάρχης Π.Φιλίππου,
εκπρόσωποι της Δημόσιας
Διοίκησης καθώς και δύο βουλευτές – κκ Σκουρολιάκος και Βορίδης
– παραβρέθηκαν .
Δικαίωση για έναν αγώνα πολλών ετών για όσους διαχρονικά
«έτρεξαν» τις διαδικασίες που σφραγίστηκαν με την έγκριση και
έναρξη υλοποίησης του έργου.
Όλοι οι ομιλητές τόνισαν τη συμβολή των προηγούμενων Κοινοτικών
και Δημοτικών Αρχών που έδωσαν στον σημερινό Δήμαρχο την
ευκαιρία να σφραγίσει με επιτυχία την προσπάθεια.
Ο προϋπολογισμός του έργου, σύμφωνα με τη Διαχειριστική Αρχή
ανέρχεται σε 4.900.000€. Ευχή όλων, του χρόνου να εγκαινιαστεί
περατωμένο.
¨Η στροφή των νέων σε πρωτογενή παραγωγή, καλλιέργειες,
αλιεία, τουρισμό είναι πλέον γεγονός, παρόλα τα γραφειοκρατικά
προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Για να φυτέψεις ένα αμπέλι, σήμερα θέλεις ένα σωρό
χαρτιά...” είπε στην ομιλία του ο Αντιπεριφερειάρχης Π. Φιλίππου,
“για να το ξηλώσεις είναι απλό και παίρνεις και επιδότηση...”
συμπληρώσε ο Δήμαρχος Γ. Σοφρώνης
ΤΕΤΟΙΟ ΕΦΑΓΕ Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΚΟΡΜΙ ΚΟΛΟΝΑ!!! ΛΙΜΑΝΙ ΠΑΛΑΙΑΣ ΦΩΚΑΙΑΣ.
Παναγιώτης Καστριώτης
Από την Monde Diplomatique
Το παρακάτω ανέκδοτο κυκλοφορεί στην Ευρώπη με αφορμή την
εμμονική στάση της Ανγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο
στήσιμο ενός μηχανισμού δημοσιονομικής πειθαρχίας που παράγει ύφεση,
σκοτώνει τις ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες και θέτει σε κίνδυνο τη
ζωή του ίδιου του ευρώ.
«Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, οι εξεγερμένοι συνέλαβαν τρεις
ευγενείς: έναν Άγγλο, έναν Γάλλο και έναν Γερμανό. Τους πέρασαν από
λαϊκό δικαστήριο και τους έστειλαν στην γκιλοτίνα.
Λίγο πριν από τον αποκεφαλισμό, ρώτησαν τον Αγγλο για την τελευταία
του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα μπουκάλι ουίσκι. Του το πήγαν, το ήπιε
και
μισομεθυσμένος έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο. Για καλή του τύχη η
λεπίδα σταμάτησε λίγα εκατοστά πριν από τον σβέρκο του και οι
επαναστάτες, τηρώντας τις παραδόσεις, του έδωσαν χάρη.
Σειρά πήρε οΓάλλος. Τον ρώτησαν για την τελευταία του επιθυμία και
αυτός ζήτησε
ένα καλό γεύμα και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Αφού έφαγε και ήπιε,
έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα και ως εκ θαύματος η λεπίδα
μπλόκαρε και πάλι. Οι επαναστάτες, μη έχοντας άλλη επιλογή, του χάρισαν
τη ζωή.
Στη συνέχεια οδηγήθηκε για εκτέλεση ο Γερμανός, ο οποίος όταν ρωτήθηκε
για την τελευταία του επιθυμία είπε στους επαναστάτες με αυστηρό ύφος:
Να φτιάξετε αυτό το μηχάνημα!
ΕΔΩ ΓΕΛΑΜΕ
-Πες μου κάτι ποιητικό.
Όταν η μάνα μου λεει “δεν φταίει
Σεφέρη.
κανείς άλλος εγώ φταίω” φταίμε όλοι
Που ήσουν;
στο σπίτι κι όσοι μένουν σε ακτίνα δέκα
-Σ’ ένα μπαρ, τα έπινα με έναν φίλο
χιλιομέτρων..
-Γιώργο, τα ξέρω όλα
Πριν πάω στον οδοντίατρο τρώω πάντα
πέντε σκελίδες σκόρδο.
Τουλάχιστον να υποφέρουμε κ οι δύο....
Βγαίνω σήμερα με κοπέλα, ωραίο άρωμα
μου λεεί...
Κανένα άρωμα της λέω, το χει πλύνει
η μαμά με μαλακτικό λενορ άνθη
πορτοκαλιάς.
Τέτοια κάνω και τις τρελαίνω
Ήρθε μια φίλη της γιαγιάς επίσκεψη.
-Να βάλω καφέ κυρά Ουρανία?
-Ανεβάζει την πίεση.
-Γλυκό?
-Εχω ζάχαρο.
-Χυμό?
-Δεν κάνει.
-Να σκάψω ενα λάκκο στην αυλή?
-Πήρα φουσκωτή κούκλα
.. -Και;; -Έμεινε έγκυος!!!
Με τόσα αναβράζον ντεπόν που έχω πιεί
αυτές τις μέρες...έτσι και πέσω στη λίμνη
του Μαραθώνα. ..θα πίνετε σπραιτ για τα
επόμενα 20 χρόνια.
Να έχω τόσες καλές ατάκες για χυλόπιτα
και να μη μου την πέφτει καμία
γρήγορα που κατέβηκα ...
-Να σε πάρει ο Διάολος και να μην
- Χθες είδα μια βραζιλιάνα πάνω στην
-Σοβαρά; Ποια είναι η πρωτεύουσα της
μπάρα να χορεύει και εγω έτρωγα
Αυτό που τα καρναβάλι τέλειωσε
φυστίκια
και εσύ κυκλοφορείς ακόμα δεν το
- Τα φυστίκια που κολλάνε;
καταλαβαίνω...
- Στα δόντια γ@#$%^&*σε τα!
Βενεζουέλας;
Ξαπλώνω με την κοπέλα μου και μου λεει
“Νάνι τώρα”.. Λέω εντάξει θα κοιμηθούμε
-Ένα μπαστούνι για την γιαγιά θα ήθελα. ... Έ όταν ειδα τους νάνους τάκανα !!!!!
-Που τα βρίσκεις τόσα λεφτά, αφού δε
-Για να την βοηθάει στο περπάτημα?
δουλεύεις..??
-Όχι ρε ηλίθιε , για να κάνει χρώμα στο
Όταν βλέπω ονόματα ερωτευμένων στα
-Θες να έρθεις μαζί μου να δεις?
πόκερ.
δέντρα, απορώ γιατί κουβαλάνε μαχαίρια
-Θέλω.
στα ραντεβού τους.
-Ωραία βάλε αυτό το καλσόν στο κεφάλι
Τι κολάν είναι αυτό κοπελιά, είδα μέχρι
και ακολούθησε με.
και την ψυχή σου...
-Είμαι μάγος.
-Εξαφανίζεις;
-Μάνα φεύγω!
-Μωρό μου θα με βοηθήσεις με το
-Όχι.
-Που πας;
δίπλωμα;
-Πολλαπλασιάζεις;
-Να κάνω τατουάζ μανίκι
-Ναι, που έχεις το αμάξι;
-Όχι.
-Ζακέτα να κάνεις..
-Ποιό αμάξι, εγω θα σιδερώνω εσυ θα
-Κόβεις;
διπλώνεις!
-Όχι.
Κοζάρει ο άλλος το θηλυκό επί μία ώρα...
-Πετάς;
τράβα ρε του λεω να της μιλήσεις... τι να
-Ρε φίλε οι φωτό σου είναι λίγο
-Όχι.
της πω? μου λεει...
κουνημένες -Τι κάνεις;
Πες της πόσο ήρθε η Ξάνθη με τον
-Τις τραβάω με την καινούργια μηχανή
-Καλά εσύ;
Ατρόμητο...!!!
και δεν την έχω μάθει ακόμα
Έφτιαχνε ο πατέρας μου το αμάξι και μου
-Τι μηχανή;
Μου γράφει κάποιος…
-Ένα Καβασάκι 600
Ρε δεν πάς καλά μ’ αυτά που γράφεις…
Δηλαδή εσύ που τρως τον χρόνο σου
ζήτησε το γαλλικό... Του πάω τον καφέ
κι αρχίζει τα καντήλια... Άμα γερνάει ο
Να είστε αισιόδοξοι.. παράδειγμα..Αν
να τα διαβάσεις θεωρείσαι πιο νορμάλ;
άνθρωπος...!
πέσεις απο τις σκάλες πες... ΑΑΑΑ!!! τι
νόμιζε

Mέτραγε τα έξοδά σου κατά το εισόδημά σου κι έτσι ζεις ευτυχισμένος κι

Untitled - Ehealthcyprus.com

Πατήστε εδώ για να κατεβάσετε το PDF

Για τα ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ πατήστε ΕΔΩ

Περιφέρεια Αττικής

€699 για ένα Κρύο Μπουφέ 50 ατόμων (Ι) που

PAFs_ParticipantsList

εντυπη εκδοση

skipper

ΕΔΩ - foroline.gr