ΤΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ΤΗΝ ∆ΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 50 Τα Παντοπωλεία «µπακάλικα» την δεκαετία του 50 δεν είχαν καµία σχέση µε τα σούπερ µάρκετ της εποχής µας. Κατ' αρχή, ήταν άλλη η µονάδα µέτρησης: ήταν η οκά, τουρκικής προέλευσης, που υποδιαιρείτο σε 400 δράµια (µία οκά αντιστοιχούσε σε 1.280 γραµµάρια). Η οκά καταργήθηκε τον Απρίλιο του 1959 και τη θέση της πήρε το κιλό. Οι επιγραφές στα περισσότερα παντοπωλεία περιείχαν, παράλληλα µε τη λέξη «Παντοπωλείο», και τις λέξεις «Εδώδιµα και Αποικιακά». Η λέξη «Εδώδιµα» σήµαινε τα φαγώσιµα, και η λέξη «Αποικιακά» τα είδη που τότε έρχονταν από τις αποικίες των ευρωπαϊκών χωρών στην Ασία, Αφρική κ.ά., όπως π.χ. τα µπαχαρικά, το τσάι και άλλα παρεµφερή είδη. ∆εν υπήρχαν επίσης τυποποιηµένα η συσκευασµένα προϊόντα όπως σήµερα. Όλα ήταν χύµα, εκτός από ορισµένα φυτικά κυρίως προϊόντα σε κονσέρβες (κουτιά τις έλεγαν τότε), π.χ. διάφορες κοµπόστες, ο τοµατοπελτές, κ.α. Τα όσπρια ήταν σε σακιά (τσουβάλια), το λάδι σε σιδερένια κυλινδρικά βαρέλια µε κάνουλα (ο πελάτης έφερνε το µπουκάλι από το σπίτι του), η ζάχαρη ή το ρύζι σε χάρτινα σακιά κ.ο.κ. Ως όργανο σερβιρίσµατος των προϊόντων χρησιµοποιείτο η σέσουλα, ένα είδος µεγάλης µεταλλικής κλειστής κουτάλας µε λαβή, µε την οποία έπαιρναν την κατάλληλη ποσότητα του προϊόντος από το τσουβάλι, την έβαζαν στη χαρτοσακούλα και αυτήν στη ζυγαριά, που λειτουργούσε µε βάρη (σταθµά ήταν η επίσηµη ονοµασία) σε διάφορα πολλαπλάσια ή υποπολλαπλάσια της οκάς. Τα παντοπωλεία του χωριού µας την δεκαετία του 50 ήταν αν θυµάµαι καλά εννέα διασκορπισµένα σε ολόκληρο το χωριό. Του Παντελή του Ευστράτιου (Χαρτάλι) του Κουδουνάκη του Αντώνη του Καλογήρου του Θεοχάρη του Γεωργαντίδη του Στρατή (Τζιτζούρ) του ∆εληογλάνη Ιωάννη (Ζιµπιλτάκ) του Παλαιολόγου Χαρίλαου (Χαρέλι) του ∆ιαµαντή Ευστράτιου του Κλούρα Ευστράτιου (Κλούρ) και του Ψάνη Γεώργιου. Τα παντοπωλεία αυτά διέθεταν και του πουλιού το γάλα στοιβαγµένα µε προσοχή σε ράφια περιµετρικά, η επάνω σε ξύλινες παλέτες. Μπαίνοντας στα τότε παντοπωλεία χόρταινε το µάτι σου από το πλήθος των προϊόντων που έβλεπες µοστραρισµένα µε περισσή τεχνική, και ευχαριστιότανε η όσφρηση σου από χίλιες δύο µυρωδιές. Τι δεν υπήρχε µέσα σε αυτά τα παντοπωλεία. Κλείνω τα µάτια µου και µετά από 50 ολόκληρα χρόνια ξαναβλέπω αυτά που τότε σαν παιδί έβλεπα µπαίνοντας σε ένα από τα παντοπωλεία του χωριού µου. Τυριά Τελεµές µέσα σε άλµη Φέτα σε ξύλινα βαρέλια Λαδωτήρια σε µικρά πήλινα πιθάρια. Τουλουµοτύρι µέσα σε γίδινα τουλούµια. Βούτυρα γάλακτος σε µεγάλα τσίγκινα δοχεία. Παστά Σκουµπριά και Λακέρδα σε ξύλινα βαρέλια. Αντσούγιες Σαρδέλες Αποξηραµένοι Τσίροι Λουκάνικα Σαλάµια. Ρέγκες σε ξύλινα κασόνια. Μπακαλιάρος αλµυρός σε τσουβάλια. Ταραµάς σε ξύλινα βαρελάκια. Σε τσουβάλια Φασόλια Φακές Ρεβιθιά Κουκιά Φάβα Ρύζι Μανέστρα Ζάχαρη Αλάτι χονδρό και ψιλό χύµα Αλεύρι Σιµιγδάλι Σιτάρι Κριθάρι Καλαµπόκι. Μακαρόνια σε χαρτόνια. Μέλι Πετιµέζι Σταφίδες Σύκα Κουκουνάρι Σουσάµι Γλυκάνισο. Λουκούµια σε ξύλινη συσκευασία Θρυψίνη σε κουτιά Χαλβάς σε κυλινδρικά τσίγκινα δοχεία . Ξηροί καρποί Στραγάλια Φιστίκια Μύγδαλα Καρύδια Φουντούκια Σοκολάτες Καραµέλες Γλυκά κουταλιού. Κανέλα τριµµένη και σε ρολά Πιπέρι τριµµένο και σε κόκκους Καρυδάκι Μπαχάρι Πιπερόριζα Βανίλια Μαστίχα Τσάι Κακάο Σοκολάτα. Καφές ωµός σε κόκκους και αλεσµένος . Βαρέλια και µπουκάλια µε Ούζο. Κονιάκ Μεταξά σε ξύλινα βαρελάκια Μπύρες Φιξ σε µπουκάλια. Σκόρδα Κρεµµύδια πατάτες Ξυλοκέρατα (κουνταυρούδια). Λάµπες πετρελαίου Φυτίλια για καντήλια Σπίρτα Τσακµάκια Τσακµακόπετρες Μπλε οινόπνευµα Πετρέλαιο φωτισµού Αµίαντοι και µπέκ για τα λουξ Λιβάνι κεριά και καντηλήθρες. Σπάγκοι Σχοινιά Βούρτσες Σκούπες Σκουπάκια. Νήµατα Κλωστές Βελονάκια Βελόνες Καρφίτσες Παραµάνες. Πλάκες σαπούνι πράσινο για ατοµική καθαριότητα και άσπρο για τις µπουγάδες. Κατσαρόλες Ταψιά Βάζα Ποτήρια Πιάτα Σταµνιά Τσουκάλια Μπουκάλες Καράφες Κούπες Πυροστιές Μασιές Μπρίκια. Ασβέστη Μπογιές Χρώµατα. Τόπια µε υφαντά Υφάσµατα ( ρετσίνα ) Λευκοί Χασέδες Κάποτα Φόδρες Κουµπιά ∆αντέλες Φερµουάρ. Βαφές µαλλιών Ρολά για Περµανάντ. Όλα υπήρχαν και όλα τα αγόραζαν µε φειδώ. Οι µπακάληδες είχαν για τους περισσότερους τεφτέρια που σηµείωναν αυτά που αγοραζόντουσαν µε πίστωση βερεσέ. Στο τέλος της εβδοµάς γινόταν ο λογαριασµός και ή εξοφλείτο η δινόταν ένα ποσό έναντι. Θυµάµαι όταν ήµουν µικρός που µε στέλνανε στο µπακάλη το Χαρτάλη να ζητήσω να µου δώσει ‘σήκω χτύπα’ και κάθε φορά µε ξυλοφόρτωνε και δεν µπορούσα ποτέ να καταλάβω το γιατί. Ο ΜΕΤΟΙΚΟΣ
© Copyright 2024 Paperzz
