Στ’ άρματα, αδέλφια, για μια
άλλη πενταετία, όποιος και
να είναι ο επόμενος Πρόεδρος
ΕΝΩΣΙΣ
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Στ’ ανάθθεμα ο Χριστόφιας,
στ’ ανάθθεμα και ο Αναστασιάδης.
Ο αγώνας συνεχίζεται...
26 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2013 n TEYXOΣ 1 n ΕΤΟΣ 7ο n B΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ n ΤΙΜΗ ΕΥΡΩ 2.00
NA ΠΑΕΙΣ ΣΤ’ ΑΝΑΘΘΕΜΑ
TZIAI MEN MAΣ ΓΡΑΦΕΙΣ!
Ελπίζω να μεν θυμώσουν
οι Eγγλέζοι που εν τα διάλυσα ούλλα!
Έκαμα ό,τι εμπορούσα... τζιαι τωρά εν με
θέλει κανένας τζιαι αν πάω τζιαι φυλακή,
τούτος ο Άντρος τζιαι ο Κατσουρίδης ούτε
ένα βάλιουμ εν θα μου φέρνουν... Εν είμαι
καλά... Αρέσκει μου η εξουσία, έπινα τζιαι
καμιάν σιαμπανιούαν, τωρά ας εν καλά ο
Τάουνερ που μου τζιέρασεν τούντην πύρα...
τζιαι ρα Χριστίνα μου τα πάμπερς που
εν να μου φέρεις να μέννεν που
τον Ορφανίδη, κόρη...
13
2 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com
26 Ιανουαρίου 2013
ΕΠΟΜΕΝΟ ΤΕΥΧΟΣ
Iδιοκτησία
ΩΣIH ΠIΣΩ ΛTΔ
T.K. 6969
NOMOΣ ΛEYKΩΣIAΣ - EΛΛAΣ
THΛEOMOIOTYΠON: 22346154
[email protected]
Διευθυντής
Bάσος Φτωχόπουλλος
Β΄ Διευθυντής
Αλέκος Μιχαηλίδης
Aρχισυντάκτης
Eλενίτσα Ευτυχίου
Σελιδοποίηση
Σοφία Γεωργίου
Ομαδάρχης Έκδοσης
Στελ. Τρύφωνος
Διορθώσεις
Ιόλη Μιχαηλίδου, Πόπη Ελλαδίτη
Νεολαία
Παρέλλης
Μασκόττα
Ο Φορέας
Συνεργάτες
Ντίνος Μιτσίδης (ζυμαρικά και ποτά),
Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες και
αναράδες), Πρόδρομος Προδρόμου
(πληροφορίες για κακές συνήθειες
Νίκου Αναστασιάδη), Γιώργος Λιλλήκας
(αντιδιζωνική αρθρογραφία), Ζαχαρίας
Κουλίας (πληροφορίες για ερωτικά
τερτίπια Μάριου Κάρογιαν), Γιώργος
Κολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στην
υπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ), Ελίτα
Μιχαηλίδου (υλικό για να γράφουμε),
Dave Mills (πληροφορίες για τη
δυσκοιλιότητα του Βρετανού ύπατου
αρμοστή).
Yπεύθυνες κομμωτηρίου
Έρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή,
Πραξούλλα Αντωνιάδου
Lifestyling
Έρση Xριστόφια, Eρατώ Μαρκουλλή
Oικονομικοί Σύμβουλοι
Έχουν χρεωκοπήσει
Nομικοί Σύμβουλοι
Γιώργος Χριστοδούλου (δύσκολες
υποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου
(φίλος εκλεκτός), Kωστάκης
Aιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις),
Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές),
Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναι
μεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης
(όταν κερδίζουμε το Λόττο).
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτε
δικηγόρους του απορριπτικού χώρου.
Είναι πανάκριβοι.
Δικαστές στην πούγκαν μας
Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τα
ονόματά τους για να μην τους κάψουμε.
Χορηγοί
CIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, Νoble
Energy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC και
άλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί.
Xρηματοδότες
Κατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μας
η Βαλλού που τα Λεύκαρα.
Eπίσημος Λογοκριτής
Aνδρούλλα Γκιούροβα
Επίσημος Πόντιος
Γιώργος Αμπατσίδης
Πόντιος παρά του Πόντιου
Μ.Σ.
GO BACK DOG PUBLICATIONS:
ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA, KYPROS.
TEL.: 99696969. All rights reserved.
Nothing appearing in Union (and may
your blood become avladjin) newspaper
may be reprinted, reproduced by sex or
transmitted through viri, either holy or in
sin, by any electronic or mechanical
means without prior written permission
from the dog.
Warning to lawyers: Writs for libels,
slander or wrongdoings will not be
accepted from anyone.
BEWARE OF THE DOG
Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,
επίσημος σκύλος της «Ένωσις».
Προσοχή, δαγκώνει!
Το επόμενο τεύχος της εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα
κυκλοφορήσει στις 28 Φεβρουαρίου, μέρα ΠΕΜΠΤΗ (και όχι Σάββατο, όπως
συνήθως). Καλούνται οι συνεργάτες μας
όπως αποστείλουν τα κείμενά τους έως
τις 20 του μηνός.
Όταν θα κυκλοφορήσουμε, θα έχουμε
ήδη νέο Πρόεδρο. Κι εμείς δηλώνουμε
από τώρα ότι, όποιος και αν είναι ο Πρόεδρος, είτε ο Αναστασιάδης (το απευχόμαστε) είτε ο Λιλλήκας, εμείς πάλι θα
είμαστε ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.
δεύτερο Γλώσσα και Ελευθερία του Λουκή Παπαφιλίππου. Η τιμή
των δύο βιβλίων μαζί με
την εφημερίδα
είναι 8 ευρώ.
ΤΙΒΙ 69 ΓΑΜΑ
ΤA ΒΙΒΛΙA ΤΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΟΣ
Τα βιβλία του επόμενου μηνός είναι δύο
βιβλία που ασχολούνται με το γλωσσικό ζήτημα. Το πρώτο είναι Θέματα Τυποποίησης του Ανδρέα Μακρίδη και το
Η ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΕΠΟΧΗ
Μεγαλύτερη κατάρα από τον Χριστόφια
δεν θα μπορούσε να πέσει πάνω μας, κι
όμως τελικά τα καταφέραμε και τον φάγαμε κι αυτόν. Να πάει στον αγύριστο
και τέτοιος να μην ξανάρθει!
Είθε ο Θεός να μας λυπηθεί και να μην
τραβάμε τα μαλλιά μας με τον νέο Πρόεδρο. Κουράγιο, αδέλφια.
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Αυτόν τον μήνα σάς προσφέρουμε, μόνο με 8 ευρώ, τα δύο πρώτα βιβλία
της σειράς ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗ ΜΑ ΤΙΣΜΟΙ: 1. Μικρασιατικής Καταστροφής Αλληγορία του Χάρη
Φεραίου και 2.
Το Μανιφέστο
της Αυτοδιάθεσης του Μάριου Κωνσταντίνου.
χίζοντας από τον Μάρτιο. Η πρώτη μας
συνάθροιση θα γίνει στις 3 Μαρτίου, από
τις 10:00 ως τις 15:00.
Το φαγητό και το ποτό
είναι δωρεάν. Φέρτε
τους φίλους σας και τα
παιδιά σας. Ο Σαββάκης και η Έλλη, όπως
πάντα, θα είναι εδώ για να παίξουν μαζί σας.
Οι παραστάσεις του ΤΙΒΙ 69 ΓΑΜΑ συνεχίζονται στην μπουάτ «Η ΑΧΑΡΙΣΤΗ»
με μεγάλη επιτυχία. Κλείστε εγκαίρως θέσεις, διότι απομένουν μόνο οι οκτώ παραστάσεις του ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ. Το έργο
κατεβαίνει με τη λήξη της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια ως Προέδρου της Δημοκρατίας. Εύχομαι να μην αναγκαστώ να
γράψω και ΤΙΒΙ 69 ΔΕΛΤΑ με την εκλογή του νέου Προέδρου.
Το ΤΙΒΙ 69 ΓΑΜΑ παίζεται κάθε
ΔΕΥΤΕΡΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ
στις 21:30. Προκρατήσεις στο 99541221.
ΑΓΟΡΑ-ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΦΙΛΩΝ
Η καθιερωμένη μας ΑΓΟΡΑ βιβλίου, που
πραγματοποιείται τις πρώτες Κυριακές
κάθε μήνα, θα συνεχιστεί και φέτος, αρ-
ΔΥΟ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ
Προς το τέλος του Φεβράρη και στις αρχές του Μάρτη, ο γνωστός μουσικολόγος
και ερμηνευτής της κυπριακής μουσικής
παράδοσης Μιχάλης Χατζημιχαήλ θα δώσει δύο διαλέξεις στην ΜΠΟΥΑΤ «Η
ΑΧΑΡΙΣΤΗ». Η πρώτη, για τις κυπριακές φωνές· η δεύτερη,
για τη σημασία των
τραγουδιών κατά τον
Αγώνα της ΕΟΚΑ. Μετά τις διαλέξεις θα
ακολουθεί σχετικό μουσικό πρόγραμμα.
Θα σας ενημερώσουμε για τον ακριβή χρόνο αυτών των διαλέξεων από τον καθημερινό τύπο και τα άλλα ΜΜΕ.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
L&A MERX LTD NO 1
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ
ΗILTON HOTEL B/SHOP
ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ
ΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ
MORE BLUE TRADING LTD
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ
CHRIS - NIC
ΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ
MISSEDCALL KIOSK LTD
ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ
ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ
ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91Β
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98
ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114Α
ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
ΑΙΓΕΩΣ 28Β
ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15
ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44
NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39,
ΤΣΕΡΙΟΥ 68
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ
ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ
ΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89,
ΛΥΚΑΒΗΤΟΣ
DELTANIMAR TRADING LTD
ΛΗΔΡΑΣ 205Α
ΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ
ΛΗΔΡΑΣ 58
RNIK ENTERPRISES LTD
ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61
RUNAWAY TRAD. LTD
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE
MALL
ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ
ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1
GRIZZLY BEAR LTD No 1
ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27
ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123Γ
C.L.E. ENTERPRISES LTD
KEΡΥΝΕΙΑΣ 134
ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ
ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
CHRIS 1 STOP N301
ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101
ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99Α
ΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104
Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK
ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57
BARCINO LTD
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131
Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD
ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34
GALLOPCA C/STOREA
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Π.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35
Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51
ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ
ΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ
FANTASTI PAVILLION LTD
Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7
ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ
L&A MERX LTD NO 2
Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ
FAST SPACE LTD
Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ
KUOPIO HOLDINGS LTD
CHRIS CASH & CARRY
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ
ΛΑΡΝΑΚΑ
MΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ
ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ
ΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
BOROKI ENTERPRISES LTD
ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
SO EASY KIOSKS LTD - 406
DOXA INVESTMENTS LTD
SO EASY KIOSKS LTD - 401
ΛΕΜΕΣΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ
Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE
MULTIBREAM LTD
CHRISTODOULOU BROS LTD
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD
ΠΑΦΟΣ
Χ-PRESS-K&K PATSAL LTD
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ
STOKKOS BROS LTD
Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ
AMMOXΩΣΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ
Α&Μ DOMINO SHOP LTD
ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70
Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45,
ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9
ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47
ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83
ΤΣΕΡΙΟΥ 170
TΣΕΡΙΟΥ 110
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ
ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3
ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36,
ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ
ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9,
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26
ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58,
ΛΕΙΒΑΔΙΑ
ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35
ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3,
ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218
ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65Α
ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ
ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Γονείς, μη δείξετε αυτή τη φωτογραφία στα παιδιά σας, μπορεί το
βράδυ να έχουν εφιάλτες. Ο Χατζηδημητρίου και η Κουρσουμπά είναι
αμφότεροι πολύ φοβιτσιάρικοι.
ALL DOGS ONE
GENERATION
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15
EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑ
ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104
ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4
1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
vasosftohopoullos.wordpress.com
Ετέλειωσες, ΡΕ Χριστόφκια.
Να πάεις στον αγύριστο! Εν εμείνασιν πολλές. Σάστες βαλίτσες σου και
δρόμο. Να πάεις στην Αγγλία, που
έννεν εχθρικό το κλίμα για σένα.
26 Ιανουαρίου 2013
3
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Προς Άρδην επιστολή πρώτη
Ο ΡΕ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΦΕΥΓΕΙ…
Ας πάει στ’ ανάθθεμαν!
Είναι θέλημα Θεού που ακόμα υπάρχουμε σ’ αυτόν τον τόπο. Ο Ρε Χριστόφιας, ο κατά γενική διαπίστωση
χειρότερος των χειροτέρων Προέδρων
αυτής της Δημοκρατίας, έκανε ό,τι
μπορούσε για να μας εξαφανίσει.
Ακόμη και τα χέρια του με αίμα έβαψε, για να ικανοποιήσει τον άκρατο
εγωισμό του και τη φιλήδονη κομματική του ιδιότητα. Διέλυσε τον κρατικό και ημικρατικό μηχανισμό, διορίζοντας τον κάθε άσχετο, με μόνο κριτήριο όχι μόνο την ακελική του ταυτότητα, αλλά, κυρίως, την πίστη του
προς τον ίδιο τον Ρε Χριστόφια. Μέχρι και ανθρώπους που δεν ξέρουν να
γράψουν το όνομά τους διόρισε στο
δημόσιο, ώστε φεύγοντας ν’ αφήσει,
αν μη τι άλλο, ακελικοχριστοφικούς
σε όλους τους τομείς της εξουσίας.
Διέλυσε φυσικά και την οικονομία,
όχι λόγω παγκόσμιας οικονομικής
κρίσης, αλλά λόγω ανικανότητας, στενοκεφαλιάς και άρνησης να κατανοήσει ότι είναι Πρόεδρος μιας ευρωπαϊκής χώρας και όχι του καφενέ
των λαϊκών οργανώσεων στο Τζιίτιν.
Διέλυσε και τις ελπίδες και τα οράματα ενός λαού που, βγαίνοντας αλώβητος από το Σχέδιο Ανάν, πίστεψε
πως ήταν δυνατό να χαράξουμε μιαν
άλλην πορεία, μιαν πορεία προς την
απελευθέρωσή μας και τον αυτοκαθορισμό μας, και ως Έλληνες και ως
πολίτες ενός ευρύτερου ευρωπαϊκού
συνόλου. Τώρα, μετά από πέντε χρόνια στενοκέφαλου κομπιναδόρικου
αυταρχισμού, όχι μόνο μαζεύουμε τα
ευρώ μας για να μην πεινάσουμε, αλλά, τρομοκρατημένοι, αναμένουμε τις
εκλογές και τα Μνημόνια για να δούμε τα υπόλοιπα θηρία που θα αμολήσουν για να μας κατασπαράξουν
και τα οποία ίσως μας δώσουν και
το τελικό χτύπημα.
Τέτοια διακυβέρνηση, σαν και αυτήν
του κομμουνιστή Χριστόφια, δεν πρόκειται να ξαναζήσουμε. Το ΑΚΕΛ,
έστω και μεταλλαγμένο, θα ζοριστεί
να επανέλθει στις παλιές δόξες του,
παρότι πολλοί είναι οι αφελείς που
νομίζουν πως έχει πεθάνει εντελώς.
Το ΑΚΕΛ δεν είναι απλώς ένα κόμμα, είναι τρόπος ζωής, είναι το 80%
του κυπριακού Ελληνισμού, είναι η
μεγάλη μάζα της δεξιάς και της αριστεράς που το μόνο που τη νοιάζει
είναι το υψηλό βιοτικό επίπεδο και
τα ντάνσινγκ γουίθ δε μπλοντς. Ας
ελπίσουμε ότι το άλλο 20% του κυπριακού Ελληνισμού θα αδειάσει το
ΔΗΣΑΚΕΛ και τον απάτριδα συντηρητισμό του, όπως έκανε και άλλες
φορές. Ας ελπίσουμε πως το 20% θα
ξανακατέβει στους δρόμους και θα
ανατρέψει τα δεδομένα εκείνων των
Ο Ρε Χριστόφιας φεύγει και εύχομαι να πάει στ’ ανάθθεμαν
κι αυτός και οι υπόλοιποι αχαΐρευτοι συνεργάτες του.
Δεν νιώθω καμιά ντροπή που μιλώ έτσι
για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
«ελεύθερων πολιτών» που θέλουν να
ζήσουν χωρίς ταυτότητα, σαν ένα
τουρλού τουρλού μαζί με τ’ αδέλφια
τους, τους Τουρκοκύπριους, τους
Τούρκους, τους έποικους και όλα τα
άλλα οθωμανικά και μουσουλμανικά
ξαδέλφια τους.
Ο Ρε Χριστόφιας φεύγει και εύχομαι να πάει στ’ ανάθθεμαν και αυτός και οι υπόλοιποι αχαΐρευτοι συνεργάτες του. Δεν νιώθω καμιά ντροπή που μιλώ έτσι για τον Πρόεδρο
της Δημοκρατίας.
Τον ΑΚΕΛικό που πιστεύει πως
ζούμε σε μιαν άδικη κοινωνία και θέλει να την αλλάξει με βάση το δικό
του όραμα, τον σέβομαι και δεν θα
τολμούσα ποτέ να φτάσω στο σημείο
να τον βρίζω, όμως τον ΑΚΕΛικό που
δεν δούλεψε ποτέ στη ζωή του, που
λέει ψέματα, που είναι απατεωνίσκος
και εξυπνόβλακας και εγωίσταρος
του κερατά και βλάκας από πάνω
και λίγο πιο πάνω, που είναι ανίδεος γι’ αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο και συν τοις άλλοις ζει σαν αστός
του χειρίστου είδους και προπαγανδίζει τη δικτατορία του προλεταριάτου, ΧΕΣΜΕΝΟ τον έχω. Αυτός είναι ο Χριστόφιας, αυτοί είναι οι συνεργάτες του Χριστόφια.
Θα ντρεπόμουν να ζω με τα εκατομμύρια, όταν οι σύντροφοί μου ζουν
με 700 και 800 ευρώ. Θα ντρεπόμουν
να έχω το υφάκι του Συλικιώτη και
του Στεφάνου και του Μαλά, όταν
κάθε μήνα κλείνουν δεκάδες μαγαζιά και εκατοντάδες είναι οι άνεργοι
και ακόμη περισσότεροι είναι αυτοί
που δεν τα βγάζουν πέρα. Η νομενκλατούρα του ΑΚΕΛ θα έπρεπε να
ντρέπεται και όχι εμείς. Οι σκατάες,
όμως, όχι μόνο δεν ντρέπονται, μας
χέζουν κι από πάνω, όπως οι «ένδοξοι» πρόγονοί τους, οι ΣΚΑΤΑΕΣ των
Εγγλέζων, που ήσαν επαγγελματίες
«καθάρματα» που τα έπαιρναν από
τους Εγγλέζους για να χέζουν στις
αλυκές και στις λιμνούλες της θάλασσας πάνω στο άλας, για να μην
το μαζεύει δωρεάν ο λαός.
Τέτοιοι ΣΚΑΤΑΕΣ είναι οι ΑΚΕΛικοί κυβερνώντες. Τέτοιους σκατάες
δεν τους σεβόμαστε, έστω κι αν έχουν
υψηλό αξίωμα. Τέτοιους ΣΚΑΤΑΕΣ
τους κυνηγάμε μέχρι να τους εξολοθρέψουμε και να τους στείλουμε εκεί
όπου ανήκουν, στον σκουπιδοτενεκέ
της Ιστορίας.
Δεν είναι τυχαίο που ακόμη και
πολλοί ΑΚΕΛικοί σιχάθηκαν τον Χριστόφια και τους συνοδοιπόρους του.
Δεν είναι μόνο το Μαρί ούτε το κιλίκκιν της οικονομίας, είναι κυρίως
το υφάκι του αλάνθαστου ηγέτη που
όλα τα κάνει στην εντέλεια, που για
όλα φταίνε κάποιοι άλλοι, ενώ ακόμη
και ο πιο αστοιχείωτος καταλαβαίνει πως για όλα φταίνε αυτοί που
κυβερνούν και όχι οι αποδιοπομπαίοι τράγοι του Χριστόφια.
Τον Χριστόφια ΟΛΟΙ τον μίσησαν
και κανείς ΔΕΝ τον αγάπησε. Θα φύγει ως ο πιο μισημένος ηγέτης όλων
των εποχών. Θα φύγει και δεν θα έχει
πει ούτε ένα συγγνώμη. Τέτοιο κάθαρμα μας κυβερνούσε τόσα χρόνια.
Θα φύγει χωρίς να έχει κάνει ούτε
ένα καλό σ’ αυτόν τον τόπο, μα το
χειρότερο είναι ότι θα φύγει όχι μόνο
αφήνοντας πίσω του συντρίμμια, αλλά πιθανόν να είναι και η αιτία που ο
επόμενός μας Πρόεδρος θα είναι η
άλλη εκδοχή του, η δεξιά, ο Ρε Αναστασιάδης. Ο Θεός να μας φυλάει…
ΦΩΤΗΣ ΜΠΑΤΣΙΛΑΣ...
Καλό σου ταξίδι φίλε
Στις 17 Ιανουαρίου, έτσι απρόσμενα, χάσαμε έναν από τους καλούς
και στενούς συνεργάτες μας στις
εκδόσεις ΑΙΓΑΙΟΝ, τον επιμελητή
πολλών βιβλίων μας και συγγραφέα του προσφάτως εκδοθέντος βιβλίου Οι Κinks του Χρήστου Βακαλόπουλου.
Το τελευταίο του έργο, η επιμέλεια του βιβλίου Ο ΧΡΗ ΣΤΟΣ
ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, κυκλοφόρησε
λίγο πριν από την Πρωτοχρονιά και
το παρέλαβε με μεγάλη χαρά, λίγες
μέρες προ του ξαφνικού θανάτου
του.
Στις 29 του Γενάρη θα μιλούσε
στην Αθήνα, για τον άλλο φίλο μας
που έφυγε νωρίς, τον Χρήστο Βακαλόπουλο. Τώρα θα τα λένε εκεί
ψηλά, στη χώρα των πραγματικών
Ελλήνων αγγέλων...
Αιωνία τους η μνήμη... Αιωνία
σου η μνήμη, αγαπητέ μας Φώτη...
Στη σελίδα 18 δημοσιεύουμε το
δικό του κείμενο για τον Χρήστο
Βακαλόπουλο.
Β.Φ.
Με μεγάλη χαρά είδαμε πως η ομάδα απέκτησε οίκημα πολλαπλής χρήσης. Μάλιστα
πρόσφατα εγκαινιάστηκε και η μεγάλη αίθουσα, η οποία ονομάσ τηκε ΡΗΓΑΣ
ΦΕΡΑΙΟΣ, με την παρουσίαση ενός βιβλίου
που εκδόθηκε στην Κύπρο από εμάς, Το τελευταίο δρομολόγιο του Κρίτωνα Σαλπιγκτή.
Με την ονομασία, εμείς, οι παλαιού τύπου
Αρδηνισταί, έχουμε κάποιες διαφωνίες και
θα ήταν λάθος αν δεν τις εκφράζαμε. Κανένας δεν αμφισβητεί τη συμβολική πτυχή
της ονομασίας ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ. Είναι σε
όλους κατανοητό ότι το όνομα παραπέμπει
όχι μόνο στις ελευθεριακές ευαισθησίες του
ελληνικού λαού, αλλά και στις κοινωνικές
και πολιτιστικές, μιας και ο Ρήγας ήταν ένα
πραγματικό Ρηγόπουλο του Έθνους μας.
Όμως στις ιδιομορφίες της ομάδας που θα
διαχειρίζεται τον συγκεκριμένο χώρο, όπως
και στις συνθήκες που επικρατούν σήμερα
στους δύο πόλους του έθνους μας, έχουμε
την εντύπωση πως πιο πολύ θα ταίριαζε το
όνομα ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ.
Ο Αυξεντίου, δηλαδή η ΕΟΚΑ και ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της Κύπρου, είναι η ουσιαστική ιδιομορφία που διαμόρφωσε αυτή την ομάδα, ήταν και είναι η αιχμή του εθνικού προβλήματος· και η απεμπόλησή του, ένας από τους κύριους λόγους
που σήμερα αδυνατούμε να παίξουμε ένα
μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία μας. Σήμερα, μάλιστα, που όλο το έθνος, θέλει δεν θέλει, πρέπει να αρθρώσει έναν εθνικοαπελευθερωτικό λόγο, μιας και δεν είναι μόνο
η Κύπρος που τελεί υπό κατοχήν, δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να τονίζουμε αυτές
τις ιδιαιτερότητες που μας έχουν διαμορφώσει ως ελεύθερους πολίτες του ΑΡΔΗΝ.
Η ονομασία ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ μπορεί να
γίνει αποδεκτή από πολλούς, όμως δεν θέτει σημειολογικά τις βάσεις για μια συνέχεια της ομαδοποίησης των συντρόφων του
ΑΡΔΗΝ και, κατ’ επέκταση, της ίδιας της
κοινωνίας, που πρέπει να βρει τρόπους να
διαμορφώσει, επιτέλους, ένα ενιαίο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα σε Ελλάδα και Κύπρο. Αντιθέτως, η ονομασία ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ δεν επιτρέπει καμιά αμφιβολία για τους στόχους μας. Είναι η ονομασία ΠΛΗΓΗ του έθνους, είναι η ονομασία
ΠΡΟΚΛΗΣΗΣ και ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ του
έθνους. Το ΑΡΔΗΝ παρέμεινε ΑΡΔΗΝ και
δεν ξεφτελίστηκε ως γκρουπούσκουλο, επειδή ακριβώς ήξερε ποιος ήταν ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ
ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ. Αν δεν υπήρχε ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
ως βασικός πυλώνας της πολιτικής του
ΑΡΔΗΝ, η ομάδα σήμερα πιθανόν να μην
υπήρχε ή να ήταν στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ ή
κάτι χειρότερο.
Ας μην ξεχνάμε τις εκατοντάδες των συντρόφων που έφυγαν από το ΑΡΔΗΝ, ακριβώς γιατί υπήρχε το κυπριακό ως κυρίαρχο
πρόβλημα στις θέσεις και στους προβληματισμούς μας. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, πού
πήγαν όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι.
Αυτή, λοιπόν, είναι η δύναμη της ονομασίας
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ. Θέτει το πρόβλημα στις σωστές του διαστάσεις. Ούτε
κοροϊδεύει, ούτε παραπλανεί, ούτε κάνει τα
πράγματα εύκολα. Ανάγει τη θυσία ως συστατικό απαραίτητο των αγώνων των λαών
για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Βάζει όλους μπροστά στις
ευθύνες τους και… όσοι πιστοί, προσέλθετε!
Μιας και μιλάμε για πιστούς, νοείται ότι,
αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τις εθνικοαπελευθερωτικές θέσεις μας, στην αίθουσα ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ πρέπει
επειγόντως να γίνει ΑΓΙΑΣΜΟΣ.
ΒΑΣΟΣ ΦΤΩΧΟΠΟΥΛΛΟΣ, ΑΛΕΚΟΣ
ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ, ΕΛΕΝΙΤΣΑ EYTYXIOY,
ΙΛΙΑΝΑ ΚΟΥΛΑΦΕΤΗ, ΧΡΙΣΤΟΣ
ΠΕΤΡΟΥ, ΑΡΙΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ*,
ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΣ, ΣΑΒΒΑΚΗΣ
ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ
* O Άριστος Μιχαηλίδης συμφωνεί με το σκεπτικό, διαφωνεί όμως με την ονομασία. Πιστεύει πως
η αίθουσα πρέπει να πάρει το όνομα ΕΥΑΓΟΡΑΣ
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ.
4
19 ΚΑΙ ΠΟΨΕ. ΣΤΕΙΛΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΥΡΙΣΤΟ!
26 Ιανουαρίου 2013
Έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν
Δυστυχώς, όπως διαφαίνεται –και μακάρι να διαψευστώ–, η εκλογή Αναστασιάδη στην προεδρία είναι πολύ δύσκολο
να αποφευχθεί. Μπορεί η εποχή Χριστόφια να τερματίζεται σύντομα, αλλά
μια άλλη επώδυνη περίοδος ξεκινά για
τον Ελληνισμό της Κύπρου. Στη διαμόρφωση των πιο πάνω δεδομένων
έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες, ημεδαποί και αλλοδαποί, οι οποίοι είχαν
σαν κύριο στόχο τους να μην υπάρξει
μια αξιόλογη και κυρίως εκλέξιμη τρίτη
υποψηφιότητα. Δούρειοι ίπποι τους ο
Κάρογιαν και ο Συλλούρης, οι οποίοι
εργάστηκαν και κατάφεραν να μην ευοδωθεί η συνεργασία για τη στήριξη ενός
κοινού υποψηφίου. Η υποψηφιότητα
Λιλλήκα, αν και, όπως επανειλημμένα
ανέφερα, δεν ήταν η καταλληλότερη,
εντούτοις, αν στηριζόταν από τα πιο πάνω κόμματα, θα είχε άλλη δυναμική.
Όμως οδυνηρές είναι οι διαπιστώσεις
για την κατάντια και το επίπεδο του
λαού. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να παρασύρεις ένα εκλογικό σώμα προς την
κατεύθυνση που εσύ θέλεις. Στην εποχή μας, όμως, υπάρχει πρόσβαση σε
πολλές πηγές πληροφόρησης, ενώ και
το μορφωτικό επίπεδο είναι θεωρητικά
πολύ ψηλό.
Ο λαός εξέλεξε προ πενταετίας ως
Πρόεδρο έναν παντελώς ανίκανο και
εθνικά επικίνδυνο ανθέλληνα, ο οποίος
διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του. Ο
Χριστόφιας, όμως, βρισκόταν επί μία
εικοσαετία προ της εκλογής του στο
ύπατο αξίωμα του AKEL. Υπήρξε δεδηλωμένος σταλινικός, απόφοιτος Σχολής Προπαγάνδας (βλέπε πλύσης εγκεφάλου) της τότε Σοβιετικής Ένωσης. Τα
«προσόντα» αυτά ήταν ευρέως γνωστά,
αλλά, παρ’ όλ’ αυτά, ο λαός τον εξέλεξε. Για τα δεινά που επισώρευσε, υπεύθυνοι είναι όσοι τον ψήφισαν, αλλά και
όσοι ετοιμάζονταν να κάνουν την υπέρβασή τους.
Ενώ, λοιπόν, ο λαός από το ισχυρό
πάθημα-μάθημα θα έπρεπε να συμπεριφέρεται σοφότερα, ετοιμάζεται να
εκλέξει έναν ακόμα πιο επικίνδυνο Πρόεδρο, τον Νίκο Χρυσάνθου Αναστασιάδη. Η Κύπρος είναι μικρός χώρος και
εύκολα μαθαίνεις για το ποιόν οποιουδήποτε· και το ποιόν του Αναστασιάδη
είναι γνωστό. Ο άνθρωπος αυτός, μεταξύ άλλων, υποστήριξε με φανατισμό
ένα μειοδοτικό σχέδιο που πρόσβαλλε
κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας
μόλις εννέα χρόνια προηγουμένως ‒ και
το οποίο σχέδιο απέρριψαν τα δύο τρίτα (2/3) της κομματικής του βάσης. Σ’
αυτόν τον άνθρωπο ετοιμάζεται να εναποθέσει ο Κυπριακός Ελληνισμός τις
όποιες ελπίδες σωτηρίας του. Κάποιοι
μάλιστα αφελείς αδημονούν να ξεδιπλώσουν τα εθνικά λάβαρα την ημέρα
της εκλογής του!
Ο αστείος ισχυρισμός που προβάλλεται από το κομματικό επιτελείο του είναι ότι… δεν πρέπει να παρελθοντολογούμε. Για οποιαδήποτε θέση στο δημόσιο σου ζητάνε πιστοποιητικό (λευκού) ποινικού μητρώου. Πώς ένας επίδοξος αρχηγός κράτους, με τόσο βεβαρημένο πολιτικό μητρώο, μπορεί να θέλει να ηγείται του κράτους; Για να κάνουμε και κάποιον άλλο παραλληλισμό:
Θα εμπιστευόταν ένας οποιοσδήποτε
νοήμων άνθρωπος τη φύλαξη της περιουσίας του σε έναν πρώην κατάδικο για
κλοπές;
Πώς εξηγείται, όμως, αυτή η στάση
του εκλογικού σώματος; Ο μέσος Έλληνας της Κύπρου έχει μετατραπεί, δυστυχώς, σε ένα καταναλωτικό ον, με
μειωμένα εθνικά αλλά, πολλές φορές,
και ηθικά αντανακλαστικά. Έχει μάθει
να χρησιμοποιεί την εξουσία για την
εξυπηρέτηση των διαφόρων αναγκών
του. «Μη μιλάς εναντίον του Αναστασιάδη, διότι αύριο θα βγει Πρόεδρος
και μπορεί να τον χρειαστούμε». Έτσι,
δυστυχώς, σκέφτεται ο μέσος Κύπριος.
Θα επιχειρηματολογούσε κάποιος ενάντια στα πιο πάνω λέγοντας ότι το αισθητήριο του λαού λειτούργησε σωστά
την κατάλληλη στιγμή, το 2004. Όμως
τότε φθάσαμε πάτο, και κάτι χειρότερο
δεν μπορούσε εύκολα να τεθεί ενώπιόν
μας. Το γεγονός ότι καταλήξαμε να μας
θέτουν σε δημοψήφισμα ένα τέτοιο κατάπτυστο σχέδιο είναι ενδεικτικό της
κατάντιας μας
Είναι αλήθεια ότι η μεγάλη πλειοψηφία ενός λαού σκέφτεται σαν μάζα και
καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από
τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης –
και ξέρουμε πολύ καλά ποιοι παίζουν
αυτόν τον ρόλο στην εποχή μας. Αυτό
που χρειάζεται η Κύπρος –και το έθνος,
γενικότερα– είναι τη μαγιά του Μακρυγιάννη. Εκείνο δηλαδή το μέρος του
έθνους, το ανέκαθεν μειοψηφού, που
θέτει το εθνικό συμφέρον ως ύψιστο
αγαθό και το οποίο θα ξυπνήσει απ’
τον λήθαργό του και θα συμβάλει στην
εθνική αναγέννηση. Μέχρι τότε ας βολευτούμε στους Χριστόφιες, τους Ανασ τασιάδηδες και τους κάθε λογής
Εφιάλτες. Αυτοί, προς το παρόν, φαίνεται να μας αξίζουν.
Ο αμετανόητος
Μάγοι της δεκάρας και μαγικοί αριθμοί
Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω. Οικονομολόγοι, πολιτικοί, τραπεζίτες, κόμματα και συντεχνίες παρελαύνουν καθημερινά από τα τηλεοπτικά και
ραδιοφωνικά κανάλια, από τις εφημερίδες και οποιοδήποτε άλλο βήμα βρεθεί
μπροστά τους και, με θράσος χιλίων πιθήκων και βαθυστόχαστο υφάκι, αναλύουν την οικονομική κρίση. Πώς ξεκίνησε, ποιοι φταίνε (σίγουρα όχι αυτοί) και
τι πρέπει να κάνουμε για να σωθούν οι
Τράπεζες, οι καταθέσεις των Ρώσων, τα
«κεκτημένα» των κυβερνητικών, οι ημικρατικοί οργανισμοί που επιτελούν κοινωνικό και εθνικό έργο, οι χορηγίες των
κομμάτων και των ποδοσφαιρικών ομάδων που είναι τα κύτταρα της Δημοκρατίας και οποιοδήποτε άλλο θέμα έχει
να κάνει με λεφτά.
Βλέπετε, έχουμε πτωχεύσει οικονομικά
και οι έγνοια τους, επειδή ενδιαφέρονται για τους πολίτες του τόπου και την
πατρίδα, είναι πώς θα έρθουν «επενδυτές» ‒άσχετα αν θα αγοράσουν όση Κύπρο έμεινε σε τιμή ευκαιρίας‒ και πώς θα
πουλήσουμε το φυσικό αέριο, για να
πλουτίσουμε και να συνεχίσουμε να ζούμε πλουσιοπάροχα με Δημοκρατία και
Ελευθερία σ’ ένα ισχυρό Κράτος δικαιοσύνης, που το τρέμουν οι εχθροί και το
σέβονται οι φίλοι. Βλέπετε, τώρα, με την
«οικονομική» κρίση, κινδυνεύουμε να
χάσουμε το «Κράτος» δικαιοσύνης και
ευημερίας που είχαμε… με τις Τράπεζές του, τους θεσμούς του, την αστυνομία του, τα δικαστήριά του, τον αερομεταφορέα του, τα κανάλια του, το ΧΑΚ
του, την Κυβέρνησή του και τα διάφορα κομματικά επαγγέλματά του.
Επειδή κατάλαβαν, μετά που μας υποβάθμισαν τις υγιείς Τράπεζές μας και
το Κράτος δικαιοσύνης και ευμάρειας
σε σκουπίδια, ότι δεν μπορούμε να ζούμε πλέον άλλο με δανεικά και αγύριστα,
πήγαν γονατιστοί στην Τρόικα. Η Τρόικα είναι μια Τράπεζα που δανείζει λεφτά
σε φαλιρισμένα Κράτη και πρέπει να τα
πληρώσουμε πίσω σε κάποιο χρονικό
διάστημα και με τόκους. Αυτοί, σαν καλοί τραπεζίτες, θέλουν εξασφαλίσεις, δηλαδή την περιουσία μας: ενέργεια, λιμάνια, τηλεπικοινωνίες. Τα άλλα τα πουλήσουμε πιο πριν ή τα φάγαμε.
ΟΧΙ, λένε οι ηρωικοί ηγέτες μας και
τραπεζίτες, δεν θα ξεπουλήσουμε την
Πατρίδα μας και τον Λαό μας...! Η Τρόικα κάνει προσθαφαιρέσεις. Τόσοι φόροι,
τόσα αποκοπές μισθών, τόσα μειώσεις
συντάξεων, τόσα η ενέργεια, τόσα κα-
τάργηση επιδομάτων… και βλέπουμε…
πιο μετά προσθέτουμε και άλλα.
Προσπαθούμε, λέει ο αξιότιμος Υπουργός Οικονομικών, να βρούμε τον μαγικό
αριθμό που θα δεχθούν οι Τροϊκανοί
(άκου λέξεις!) για να ορθοποδήσουμε.
Μα το κέρατό μου, δεν καταλαβαίνετε
ότι δεν υπάρχουν μαγικοί αριθμοί, ότι
δεν είναι τους αριθμούς που πρέπει να
φτιάξουμε; Δεν καταλαβαίνετε ότι η οικονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα της
κρίσης θεσμών και αξιών, της κρίσης ταυτότητας, της κρίσης του πνεύματος και
της ψυχής μας που βιώνουμε τις τελευταίες δυο τρεις δεκαετίες…;
Άντε, κύριε Σιαρλή (και κάθε Σιαρλή),
φτιάξαμε πραγματικά ή ψεύτικα τους
αριθμούς. Την υποκουλτούρα μας, τη φιλοσοφία των Τραπεζών, των εργαζομένων στην κυβέρνηση, στους ημικρατικούς
οργανισμούς, των ελεύθερων μαγαλοεπαγγελματιών, των εκπαιδευτικών, την
πενία της ψυχής και του πνεύματός μας
ποιος θα τα φτιάξει; Το πλιάτσικο, την
αρπαχτή, την απάτη, την εκμετάλλευση
ποιος θα τη μεταμορφώσει; Το σλόγκαν
μας «ήβρα δουλειά που κάθουμαι και
πληρώνουμαι» ποιος θα το αλλάξει; Οι
προαγωγές, οι αυξήσεις, οι (αχρείαστες)
προσλήψεις ελέω κομμάτων, τα βλακώδη επιδόματα, το 99,7% εξαίρετοι κυβερνητικοί, οι κλεψιές των Τραπεζών πώς
σταματούν;
Η κρίση αυτή είναι το πολλοστό καμπανάκι, αλλά πλέον συνεχόμενο, που
μας λέει ότι συνεχίζουμε να κάνουμε κάτι πολύ λανθασμένο και πρέπει να το
αλλάξουμε εκ βάθρων. Πρέπει να σταματήσουμε, να αξιολογήσουμε ξανά και
να επανατοποθετηθούμε ως προς το τι
σημαίνουν Πατρίδα, Πρόεδρος, Κυβέρνηση, Κόμμα, Θεσμός, Νόμος, Δικαιοσύνη, Τράπεζα, Κατανάλωση, Μισθός,
Εργαζόμενος, Συνταξιούχος, Ψυχή, Πνεύμα, Άνθρωπος.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα νησί
800.000 χιλιάδων ψυχών. Το μισό είναι
υπό κατοχή από τους Τούρκους εισβολείς, άλλο κομμάτι του εξουσιάζεται από
τους Άγγλους και το υπόλοιπο το ενοικιάζουμε εμείς από τις Τράπεζες. Αν πάρουμε την κρίση στα σοβαρά, θα βρούμε
πολλές αξίες που χάσαμε στα αποκαΐδια.
Αν προσπαθήσουμε απλώς να ξεφύγουμε με μαγικούς αριθμούς και αλχημείες,
υπονομεύοντας το μέλλον των επερχόμενων γενεών, ζήτω που καήκαμε.
Στέλιος Ζαχαρίου
26 Ιανουαρίου 2013 vasosftohopoullos.wordpress.com
ΣΧΟΛΙA l ΣΧΟΛIA
Στίχοι των Στόουνς,
αφιερωμένοι εξαιρετικά…
Όσοι εψηφίσετε Χριστόφκια το 2008, κανονίστε να κάμετε τα ίδια λάθη ρε σκατάες.
Εν τω μεταξύ ένα πράμα σάς λαλώ: ΚΑΛΑ
ΝΑ ΠΑΘΕΤΕ!
5
Euskadi Ta Askatasuna
Σαν τους πελλούς μες στες στράτες…
[…] Ποιοι είσαστε εσείς
που τα λόγια μας
τα κάνετε μπροσούρες
ωτοβλεψίες, κρυπτομούρες
μ’ ένα καλάμι στα μπαλκόνια
για άνοιξης λέτε χελιδόνια
Ποιοι είσαστε εσείς […]
ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τους πιο κάτω στίχους τούς αφιερώνουμε αποκλειστικά σε όσους, τη
μέρα που επισκέφθηκε η Μέρκελ το
νησί μας, έκατσαν στο σπίτι τους.
Εκτός κι αν ήταν ασθενείς ή οδοιπόροι. Όταν αρχίσουν τα ΕΔΟΝόπουλα να κατεβαίνουν εκεί έξω απ’
το Προεδρικό, θα πρέπει ΟΛΟΙ να
πούμε συγγνώμη στον εαυτό μας και
στους προγόνους μας.
Είναι καιρός να κατανοήσουμε ότι
η Λευκωσία δεν είναι Λονδίνο, η Κύπρος δεν είναι Ηνωμένο Βασίλειο.
Υπάρχει χώρος για διαδηλώσεις.
Υπάρχουν δρόμοι για πορείες. Κι
όταν φύγει ο Χριστόφιας, τίποτα δεν
τελειώνει. Εκεί αρχίζουν όλα. Ας
τους σπρώξουμε απ’ τον γκρεμό…
[…] Everywhere I hear the sound of
marching, charging feet, boy
Cause summers, here and the time is
right for fighting in the street, boy
But what can a poor boy do
Except to sing for a rock ’n’ roll band
Cause in sleepy London town
There's just no place for a street fighting
man
No […]
Τα τελευταία πέντε χρόνια ομολογούμε
ότι δεν πάμε καλά. Κυκλοφορούμε στη
Λευκωσία σαν βρικόλακες, σαν τους πελλούς μες στες στράτες, βρίζοντας και ρίχνοντας κατάρες συνεχώς στον Χριστόφια. Αν σκεφτεί ο καθένας τον εαυτό
του, θα συμφωνήσει μαζί μας. Προσπαθήσαμε να τον ρίξουμε, προσπαθήσαμε
να τον κάνουμε να φύγει νύχτα, αλλά,
δυστυχώς, δεν τα καταφέραμε. Συνεχίσαμε να περπατάμε και να μιλάμε και
να βρίζουμε μόνοι μας στο άκουσμα μιας
είδηση ή μιας δήλωσης του ανίκανου
που αυτοαποκαλείται Πρόεδρος της Κ.Δ.
Δεν είμαστε εξουσιαστές, πρόεδροι ή
ηγέτες για να κάνουμε απολογισμούς.
Ο απολογισμός για εμάς δεν είναι ένα
δακρύβρεχτο άρθρο, απαισιόδοξο και
ηττοπαθές, αλλά μια υπόσχεση. Υπόσχεση ότι την 18η Φεβρουαρίου εμείς θα
είμαστε εκείνοι που ήμασταν πάντα.
Μια πληγή στα σχέδια των ταγών του
τόπου για τη διάλυση της αξιοπρέπειας του Ελληνισμού της Κύπρου. Η σπίθα, ας πούμε, για τη φωτιά που θα βάλουμε στα σχέδια των «δυνατών» για
τον πνιγμό του νησιού μας.
Αυτά τα πέντε χρόνια, λοιπόν, εμείς,
που δεν είμαστε περαστικοί, είδαμε
πολλά νέα φρούτα να ξεφυτρώνουν. Ας
μην τα ονοματίσουμε. Άλλωστε τα νέα
μαζί με τα παλιά δημιούργησαν έναν
αχταρμά ηλιθίων πολύ μεγάλο και επι-
KΤΗΜΑ ΔΕΡΕΣΚΟΥ
ΚΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ ΣΕ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
AYΓΕΡΙΝΟΣ
ΠΟΥΛΙΑ
ΔIANOMEIΣ: MITΣIΔHΣ ΔHMOΣIA ETAIPEIA ΛTΔ
κίνδυνο. Εμείς, σε αντίθεση με τα νέα
και τα παλιά φρούτα, περάσαμε το καλοκαίρι του 2011 έξω απ’ το Προεδρικό, κάποτε σε γεμάτη πλατεία και κάποτε σε άδεια. Δεν σταματήσαμε να
φωνάζουμε, έστω και μόνοι μας. Έστω
και σιωπηλά, μέσα μας, κοιτώντας ο
ένας τον άλλον, γνωρίζαμε πως ό,τι κάναμε το κάναμε γι’ αυτούς που χάθηκαν
κι όχι για τους εαυτούς μας. Δεν απαιτήσαμε ποτέ πιστοποιητικά πατριωτισμού ή αγώνα. Και προπαντός δεν είπαμε ποτέ ότι αγωνιστήκαμε όσο μπορούσαμε και όσο απαιτούσαν οι συνθήκες και οι καιροί. Δεν κάναμε παντιέρα την υποχρέωσή μας. Δεν κατεβήκαμε ξαφνικά στον δρόμο με ελληνικές σημαίες γιατί πήραμε εντολές. Δεν
χρησιμοποιήσαμε ιδέες των παππούδων μας για ορισμένες ψήφους…
Σε είκοσι μέρες μπορεί ο Χριστόφιας
να πάει ταξίδι χωρίς επιστροφή στον
αγύριστο, αλλά δεν έχει τελειώσει
ΤΙΠΟΤΑ. Έχουμε να δώσουμε πολλές
μάχες για να εξουδετερώσουμε τους
αντιπάλους μας. Έχουμε να βρίσουμε
αρκετά, να μιλήσουμε μόνοι μας σαν
τους πελλούς και να περάσουμε μήνες
ολόκληρους σε μια άδεια πλατεία προκειμένου να νικήσουμε. Δυστυχώς, οι
καιροί έχουν αποδείξει ότι όσοι βρίσκονται με το ένα πόδι στον τάφο, είναι πολύ ζωντανοί για να τους υποτιμήσουμε.
Για τις εκλογές έχουν γραφτεί πολλά, και μέσα σ’ αυτήν την εφημερίδα.
Το ζήτημα είναι τι κάνουμε μετά τις
εκλογές. Αν κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας, σαν Έλληνες αυτού του τόπου, θα καταφέρουμε πολλά. Οι καημοί
μας δεν θα σταματήσουν ποτέ. Στους
έρωτες μας, στους αγώνες, στη ζωή μας
ως Ενωτικοί απομονωμένοι, «ονειροπόλοι» και ξεροκέφαλοι. Δίκιο έχει ο
Μ.Σ. όταν τραγουδάει «Καθένας έχει
και τον καημό του, έτσι είμαστε όλοι
εμείς οι γριβικοί…». Τουλάχιστον εμείς
παραδεχτήκαμε ότι είμαστε τρελοί.
ΚΑΠΟΙΟΙ άλλοι νομίζουν ότι έχουν σώας τας φρένας…
Αλ. Μιχ.
ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ
6 ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΤΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΚΕΛ!
26 Ιανουαρίου 2013
ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ l ΤΙΤOΝΟΜΑΧΙΕΣ
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΙΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Προεκλογική λογική
Αισχύλειος λόγος…
Tι παράγουν οι «παράγοντες» της πολιτικής; Εαυτούς, προφανώς, παράγουν, και τα ερείσματά τους
στις εξουσιαστικές δομές και στην υάλινη προφάνεια που τις συντηρεί, προβάλλει και εμπεδώνει, διαφορίζοντας – και εξορίζοντας, ανάμεσα σε ύπαρξη
και αφάνεια.
Και τώρα, στην προεκλογική περίοδο, το βλέπει
κανείς πιο εναργώς τώρα, στο προεκλογικό κάλεσμα και σελάγισμα των ψήφων, όταν η εξουσία διαφιλονικείται, κερδίζεται ή χάνεται, επιμεριστικά, αλλά βεβαιώνεται και στερεώνεται θεσμικά, συνολικά;
Τώρα, ανασκουμπωμένοι, αλαφιασμένοι, «ψηλά το
μανίκι για τη νίκη». Εξουσία παράγουν οι παράγοντες, και τα δικαιώματα νομής σε αυτήν. Έρποντες
και υφέρποντες, τη νομή πάντα υπονοούντες. Οι υπόνομοι της Εξουσίας.
«Ουκ έστιν πειθούς ιερόν άλλον πλην λόγος», έθετε
τον λόγο της δημοκρατίας ο υπερήφανος Αθηναίος,
ο Αισχύλος. Ζούμε, όμως, χρόνους τη δημοκρατία
και διαπιστώνουμε, πολιοί οι πολλοί, ότι πιο πολλούς πείθει ο χρόνος παρά ο λόγος.
Και πιο πολλοί εκλέγουν και εκλέγονται, όχι ως
επιχειρήματα, αλλά ως επιχειρηματίες. Φευ!
…και αναίσχυντη κακοποίηση
«Eίναι ένα από τα πιο... φλέγον ζητήματα», δηλώνει η νεαρή εκφωνήτρια στο ΡΙΚ, που κακοηχεί στο
υπόβαθρο.
«Κι η δική σας», βιάζομαι να σχολιάσω, «είναι μια
από τις λιγότερον ενδιαφέρον εκπομπές!!»
Αμάν, νισάφ, που θα έλεγαν οι ελληνόφωνοι ακροατές του κρατικού «μας» (biz) καναλιού.
Τηλεμάχεια
Ποιος, κρίνετε, κέρδισε την Τηλεμαχία των εκλογών;
Ο Ούτις, ο Κανείς, απεφάνθη, στο πάνελ, ο ειδήμων
εκλογολόγος, εξηγώντας ότι οι ψήφοι του κοινού συστοιχούσαν απολύτως με τα εκλογικά ποσοστά των
δημοσκοπήσεων πριν από την αναμέτρηση. Και αφού,
φιλοσοφικά, γνωρίζουμε ότι όποιος μπει σε ένα διάλογο και βγει ο ίδιος, είτε δεν εννόησε τίποτα ή διάλογος πραγματικός δεν διημείφθη, αντιλαμβάνεσθε
πόσο κενόλογα ήσαν όσα προβλήθηκαν.
* * *
Veni, Visum, Vinci: Αυτά, σοφά και έγκυρα, ο εκλογολόγος. Όλοι βγήκαν από την αναμέτρηση όπως
μπήκαν. Το κυριότερο, το καίριο, η οικονομία και το
μέλλον της κοινωνίας και του τόπου, είχε περάσει
στο ντούκου, χωρίς την πρόταση που κάνει τη διαφορά, κερδίζοντας ή χάνοντας ψήφους. Στο ντούκου
της ατάκας, «ατακάδειασμα» της οικονομίας. Κι ενώ
για μέρες ασχολούνταν ο κάθε των ΜΜΕ πικραμένος ζυγίζοντας το γουρούνι, παρά τρέφοντάς το με
σοβαρή γνώμη και πληροφόρηση, από την ίδια ώρα
που ο εκλογολόγος δήλωνε ότι ΔΕΝ υπάρχει νικητής στην αναμέτρηση, τα κανάλια προέβαλλαν το
βαρύγδουπο συμπέρασμα ότι... νικητής της τηλεμαχίας ήταν ο Αναστασιάδης.
* * *
Ο ΝΕΜΟ, είπαμε, και ο νεμόμενος. Στην Eclogics
Anonymous, θεραπεύοντας ο καθείς Κανείς και τα
κανίς του, τον ίμερο ανήμερο της εξουσίας. Εδώ είναι το πραγματικό ψωμί, η πρώτη ύλη, prima materia
της πολιτικής. Πώς αλλιώς να δει κανείς όσους σαν
«ξένο σακάκι» φορούν ξένες και δανεικές ιδεολογίες, για να σπεύδουν να στηρίξουν αυτόν που πιστεύουν ότι θα κερδίσει την εξουσία;
Διότι, τόσο συχνά, τόσο σαχνά, στον τόπο αυτό δεν
κερδίζει απλώς όποιος παίρνει τις πιο πολλές ψήφους, αλλά –αμφίδρομος ο περίδρομος– παίρνει τις
περισσότερες ψήφους όποιος πιστεύεται ότι θα κερδίσει τις εκλογές. Κι όποιος άκακος, μόνον αυτός
ασάκακος...
Είχε τους τερατόμορφούς του, είχε τους κυριάρχους του τόπου, είχε και τους φιλοχρήματους, όπως
και τους αργυρώνητους, είχε και παραείχε τις εξηγήινες ατάκες. Θα έπρεπε, λοιπόν, παρακολουθώντας χθες στην τηλεόραση το Fifth Element, hi-fi
sequel, στην πετυχημένη συνταγή του Blade Runner,
με τον Μπρους Γουίλις, να περιμένουμε ότι θα ξεπηδούσαν κι άλλες ομοιότητες με τον πολιτικό στίβο της Κύπρου.
Και, σε μια στιγμή, ακούγεται το τόσο προειδοποιητικά απειλητικά αναγνωρίσιμο: «Η οικονομία
δεν πάει καλά», αποφαίνεται δυσοίωνα ο Αρχηγός.
«Να απολύσουμε μισό εκατομμύριο», προτείνει ετοίμως ο φοβισμένος υποτακτικός ‒ πείτε, υπουργός ή
βουλευτής. «Χμμμ», επικριτικά ανικανοποίητος ο
Αρχηγός. «Ένα εκατομμύριο!» βιάζεται να διορθώσει, συμμορφούμενος ο υποτακτικός πωλητικός. «Ένα
εκατομμύριο να απολύσουμε!!!» Συνέβαιναν και το
2263 μ.Χ. αυτά!
Κατά νεροκουβαλητών...
Έχετε ακούσει για κείνον τον Εβραίο μαγαζάτορα
που είδε τον γείτονα και ανταγωνιστή, στα δεξιά
του, να αναρτά ταμπέλα που διαφήμιζε «40% έκπτωση»; Την άλλη μέρα, ο εξ αριστερών απήντησε με
ταμπέλα που πρόσφερε «60% έκπτωση»... Τι να κάνει ο εκ δεξιών; Ανήρτησε κι αυτός δική του, που
έγραφε: «Κεντρική Είσοδος»!
Σε φόντο Τρόικας
Τα ίδια πάθανε οι υποψήφιοι πρόεδροι, με τις αφισαλέες διαφημίσεις τους, στα φώτα του Εξαγώνου,
στην κεντρική Λευκωσία, εκατέρωθεν του Αρμένη με
τα λαχματζούν. «Η Κρίση θέλει Ηγέτη», διαφημίζει
εξ-άμετρος ο Αναστασιάδης, από τη μια μεριά. Οκτάμετρος, απαντά από αριστερά, απέναντι, ο Μαλάς,
ο... ανεξάρτητος του ΑΚΕΛ: «ΝΑΙ, η κρίση θέλει
ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ ηγέτη!»
Έλα, όμως, που ανάμεσά τους έχει αναρτήσει τη
δική του –πιο ταπεινή και προσγειωμένη– διαφήμιση πωλητής τουρμπινών: «Ως πότε θα κουβαλάτε
νερό;»
Αυτογκολάρα, διά πασαένα νεροκουβαλητή! Με τη
δική του –σοφότερη, ίσως– κρίση ο τουρμπινάς, κατά νεροκουβαλητών...
Σιαρλή: Τις να πταίει
για την Κρίση και τις Τράπεζες;
(Δεν ξέρω, ψάξτε με...)
Σιαρλή, στον Τσουρούλη: «Κάποιοι φταίνε, δεν είμαστε αλάνθαστοι. Εν καιρώ θα το δούμε και τότε
θα υπάρξουν ευθύνες»...
Κάτι σαν την έρευνα του Πολυβίου, pushing in the
long grass, κάααααποτε, μη βιάζεστε, και στην αδήριτη, λογική φύση των πραγμάτων, της αποπροσωποποιητικής γενίκευσης «…δεν είμαστε αλάνθαστοι».
Μάλλον θα πηγαίνει για κούρεμα στην Ευρωπαϊκή
Κεντρική Τράπεζα ή στην Τρόικα ο Σιαρλή. Αυτό
εξηγεί γιατί δεν κοιτάζει ΠΟΤΕ στον καθρέφτη, για
να δει εκπάγλως τους ενόχους!!!
H Sua Culpa. Από τον «εγώ-δεν-ξέρω-τίποτα, περαστικός-ήμουν» Πρόεδρο, μέχρι το τελευταίον τσιράκιον: Η Κόλαση είναι οι άλλοι. Κάποιοι άλλοι πταίουν. Αλλά δεν ξέρουμε... ακόμη. Ξέρουμε μονάχα
ποιοι θα πληρώσουν. Hoi polloi. Και οι ειδικοί στα
ΜΜΕ εξειδικεύουν ποιοι ΔΕΝ φταίνε: «Δεν πταίει
η Τρόικα και οι Τράπεζες» (Σιαρλή), «Δεν πταίει το
ευρώ» (Μαυρίδης), «Δεν πταίω εγώ αλλά η Κυβέρνηση» (Βγενόπουλος), «Φταίει το κακό το ριζικό
μας» (Βάρναλης)...
Εν τω μεταξύ, περιμένετε στην ουρά, εσείς. Όλοι
θα... δώσετε! Το θύμα δεν είναι ποτέ αθώο. Σεις
πταίτε!
l Η Τρόικα είναι η μόνη επιλογή μας για να μη χρεοκοπήσουμε. Μέσω αυτής θα διορθώσουμε στρεβλώσεις της οικονομίας μας και θα εισέλθουμε στην
ανάπτυξη. Η άλλη επιλογή είναι η άτακτη χρεοκοπία,
όπως αυτή «που προάγει ο Τσίπρας στην Ελλάδα».
l Τρόικα σημαίνει χρεοκοπία. Εκτόξευση του χρέους
150% επί του ΑΕΠ, με τον «όρο» της μείωσης του
εθνικού μας εισοδήματος (μακρά και βαθιά ύφεση
4-5%). Συνεπώς οδηγούμαστε ακριβώς στα αντίθετα προς αυτά που στοχεύουμε. Ομαλοποίηση με Γουατεμαλοποίηση.
l Για άλλη μια φορά στο μέγα ΝΑΙ και το μέγα
ΟΧΙ. Στα 200, και πάλιν. Πόσο ενήμερος είναι ο ψηφοφόρος για τα πραγματικά επιχειρήματα πίσω από
κάθε θέση; Πόσο έχουν συζητηθεί τα εκατέρωθεν επιχειρήματα; Κι επιμένουν οι Γερμαναράδες ότι δεν
μας ξεπλένει τίποτα με το ξέπλυμα ρώσικων χρημάτων. Με όρους εκβιαστικής υποτέλειας, αν σας
λέει τίποτε αυτό.
Απλά νούμερα. Βγαίνουν;
Όσο και του Καμερούν ή της Υποσαχάριας Αφρικής. Ή και της (αφρικανοποιημένης) Ευρώπης. Ο
επικριτικός δημοσιογραφικός λόγος τείνει να έχει
έτοιμες όλες τις απαντήσεις… Ο κριτικός, αντίθετα,
λόγος μόνη φιλοδοξία έχει να ξεκινήσει από τις απαντήσεις και να καταλήξει στις ερωτήσεις. Και οι δύο
βρίσκονται μπροστά στην πρόκληση να ανασκουμπωθούν και να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους
στη θέα μιας κυβέρνησης που καλείται να δείξει (κι
αρνείται να το κάνει) την πιο δημιουργική ευελιξία,
καθώς οδηγεί τη χώρα σε έναν οικονομικό μονόδρομο. Προς τον τοίχο…
Ή φορώντας ένα «ζουρλομανδύα». Ο όρος δεν είναι χλευαστικός, απλώς αναφέρεται σε ό,τι στην οικονομική ορολογία ονομάζεται «δημοσιονομικός ζουρλομανδύας», fiscal straitjacket. Η γενική, δηλαδή, οικονομική αρχή που δηλοί ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυστηρούς περιορισμούς στις δημόσιες δαπάνες και στον δανεισμό του δημόσιου τομέα, απαράλλαχτα όπως ο ζουρλομανδύας έχει κύρια λειτουργία να δέσει τον ασθενή πισθάγκωνα, περιορίζοντας τις «αυτοκαταστροφικές» κινήσεις του!
Τελικά, ίσως ο ζουρλομανδύας να είναι μια χρυσή
ευκαιρία για έξυπνες σκέψεις. Αλλά, αν είναι έξυπνες,
δεν είναι αυτός τρόπος ‒και λόγος‒ να τον αποφύγει
κανείς;
Γλωσσάς, ο γλωσσολόγος!
Αλλά και με γλώσσα που κόκαλα τσακίζει, κι εδώ,
εκεί που δεν θα διαφωνήσουμε. Σε συνέντευξη με
τον Παύλο Τσίμα, του «Μέγκα (κακόν-μας-βρήκε)»,
ο Μπαμπινιώτης*. Για να σχολιάσει τα προσφιλή
του, κατ’ αρχήν, τις κακοέπειες, όπως την ακλισία
της «βίλα Αμαλίας», από το κανάλι της, κατά τα
άλλα, γονυκλισίας.
ΤΣΙΜΑΣ: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε Μπαμπινιώτη.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος.
ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
ΤΣΙΜΑΣ: Με προσβάλλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι!
* Εκτενέστερο απόσπασμα της φανταστικής συνέντευξης
στη σελ. 7.
26 Ιανουαρίου 2013
ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΟΝ ΑΚΕΛΙΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
7
Ο «ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ» ΕΓΡΑΨΕ:
Μπαμπινιώτης-Τσίμας, σημειώσατε ένα!
Φανταστική συνέντευξη (γεμάτη πικρές αλήθειες), την οποία ανάρτησε ο μπλόγκερ «Γελωτοποιός».
Αν ήταν αληθινή, πολλά στην έρμη πατρίδα, την Ελλάδα (αλλά και στην Κύπρο) θα ήταν διαφορετικά!
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται καθημερινά. Να
σας δώσω ένα παράδειγμα: Διαρκώς
ακούμε για την κατάληψη της βίλα
Αμαλίας ή ότι έγινε ανακατάληψη της
βίλα Αμαλία. Και σας ρωτώ. Η λέξη
βίλα δεν κλίνεται; Αν δεν το γνωρίζετε,
η βίλα προέρχεται από το ιταλικό villa και είναι λέξη ελληνοποιημένη, όπως
η κατσαρόλα, όπως οι Ολυμπιονίκες
της άρσης βαρών. Και πρέπει να κλίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της
γραμματικής. Δεν λέμε: Το καπάκι της
κατσαρόλα. Ούτε θα πούμε: Αυθαίρετες οι βίλα των υπουργών. Για να το
καταλάβετε καλύτερα, θα σας αναφέρω ένα άλλο παράδειγμα: τη Μαρία
Κάλλας. Η Κάλλας, όπως γνωρίζετε,
ήταν Ελληνίδα. Ως Ελληνίδα, η γενική
του ονόματός της είναι: της Μαρίας
Κάλλας. Και όχι της Μαρία Κάλλας.
Αντίστοιχα πρέπει να λέμε: Η κατάληψη της βίλας Κάλλας και όχι της βίλα
Κάλλας.
ΤΣΙΜΑΣ: Μπορεί αυτό να συμβαίνει
επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες: Villa Amalias.
ΜΠ.: Κι αυτό είναι λάθος. Τι ήταν η
Αμαλία; Βασίλισσα της Αγγλίας;
Τ.: Βίλα Αμαλίας, λοιπόν.
ΜΠ.: Ακριβώς! Η βίλα, της βίλας, οι βίλες, των βιλών.
Τ.: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα», που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;
ΜΠ.: Καθόλου δεν με ξάφνιασε. Ουδείς
φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι. Η έκφραση του
κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά
και σημειολογικά εσφαλμένη. Θα σας
εξηγήσω.
Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του
ρήματος μαλακίζομαι. Αυτό προέρχεται
από το αρχαίο μαλακία, παράγωγο της
λέξεως μαλακός. Καθόλου νεολογισμός
δεν είναι αυτές οι λέξεις. Σας θυμίζω
το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και
τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων
πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία».
Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική. Στην αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση «μαλάκας πολίτης», η
οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης».
Ιδιώτης ήταν ο πολίτης που δεν ασχο-
λείτο με τα πολιτικά. Η ιδιωτεία, για
τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν
κατάπτυστη. Εξ ου και το λατινογενές
idiot, το οποίο προέρχεται από τον ιδιώτη και σημαίνει ηλίθιος. Ο ιδιώτης περιφρονητικά αποκαλείτο μαλάκας πολίτης.
Και ακόμα πιο πίσω αν κοιτάξουμε, στα
ομηρικά έπη, θα βρούμε την έκφραση
«Αιδώς, Αργείοι». Αυτή προέρχεται από
την Ιλιάδα: «Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι
σύμμαχος». Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως εξής: Το να δείχνεσαι ντροπαλός
ανάμεσα σε κακούς δεν ωφελεί καθόλου, γιατί η σιωπή η δική σου γίνεται
τότε σύμμαχος του κακού, που φλυαρεί.
Αν, με λίγα λόγια, εσύ ακούς τους φαύλους και δεν μιλάς, γίνεσαι σύμμαχός
τους. Αρχικά η έκφραση ήταν «Αιδώς,
μαλάκες». Αλλά με τα χρόνια εκφυλίστηκε σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.
Ας μου πει, λοιπόν, ο κύριος Καμπουράκης: Ποιοι είναι οι ιδιώτες, ποιοι είναι
οι μαλάκες που σιωπούν, ποια είναι τα
μαλακισμένα της εποχής μας; Οι καταληψίες των βιλών ή οι έχοντες το ακατοίκητο τηλεθεατές του Μέγκα και των
υπόλοιπων καναλιών;
Τ.: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε
Μπαμπινιώτη.
ΜΠ.: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς
είναι πράσινος.
Τ.: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.
ΜΠ.: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο,
αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.
Τ.: Ας πούμε κάτι άλλο. Τι γνώμη έχε-
τε για τη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ,
ο οποίος ευθαρσώς είπε ότι είναι αναρχικός, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος,
την ίδια μέρα, δήλωσε ότι είναι νοικοκυραίοι κι αυτοί. Αυτό δεν είναι οξύμωρο;
ΜΠ.: Καταρχάς, κάνατε λάθος χρήση
του επιρρήματος ευθαρσώς, το οποίο
δηλώνει θάρρος, ενώ εσείς, έτσι πιστεύω,
θέλατε να δείξετε το θράσος του. Όσον
αφορά το οξύμωρο της δήλωσης. Όχι,
καθόλου! Πού το βλέπετε το οξύμωρο;
Τ.: Μα, αναρχικός νοικοκυραίος;
ΜΠ.: Και λοιπόν; Δεν γνωρίζετε το βιβλίο του Πεσόα Ο αναρχικός τραπεζίτης; Αυτό δεν είναι οξύμωρο;
Τ.: Δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να πω.
ΜΠ.: Κακώς! Θα έπρεπε να διαβάζετε
και μερικά βιβλία, εσείς οι δημοσιογράφοι, αντί μόνο να γράφετε. Θα σας
εξηγήσω: Ο αναρχικός νοικοκυραίος είναι ένας άμεσα νοικοκυραίος, ο οποίος
αντιμάχεται τη διαφθορά του πολιτικού
συστήματος από τον πυρήνα του, την
ίδια την οικογένεια.
Τ.: Σας βρίσκω πολύ αριστεριστή, κύριε
Μπαμπινιώτη.
ΜΠ.: Σταματήστε να λέτε «σας βρίσκω», γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι μου
παίρνει συνέντευξη η Μενεγάκη. Και
ναι! Είμαι αριστεριστής. Γιατί, καταρχάς,
δεν είμαι διορισμένος σε κανένα υπουργείο. Αν με ξανακάνουν υπουργό Παιδείας, θα ανασκευάσω τις δηλώσεις μου.
Και ναι, είμαι αριστεριστής, γιατί είμαι
ακαδημαϊκός. Οι ακαδημαϊκοί κύκλοι,
όπως και οι εκκλησιαστικοί, είναι κύ-
κλοι ομόκεντροι της εξουσίας. Έτσι,
αφού αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή προς
την αριστερά, προετοιμάζομαι να ακολουθήσω το ρεύμα της εποχής μου. Κανένας ακαδημαϊκός ή καταξιωμένος διανοούμενος δεν είναι, ποτέ, ριζοσπαστικός.
Δείτε την κυρία Κική Δημουλά. Δέκα μέρες πριν από τις εκλογές του Ιουνίου
υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης, μαζί με άλλους τριάντα, εκείνο το περιβόητο: «Τολμήστε!» Τώρα, που βλέπει
ότι η παλίρροια αλλάζει, μιλάει στα ξένα περιοδικά για χάος. Προετοιμάζεται
κι εκείνη για την αλλαγή εξουσίας και
νοοτροπίας. Αν ήταν η Χρυσή Αυγή που
διεκδικούσε την εξουσία, η κυρία Δημουλά θα γινόταν ένας άλλος Έζρα Πάουντ. Και διαβάστε κάνα βιβλίο, για να
καταλάβετε τι εννοώ.
Τ.: Δηλαδή πιστεύετε ότι η διανόηση συμπορεύεται με την εξουσία, ανεξαρτήτως
του χρώματός της;
ΜΠ.: Πάντα! Η αποδεκτή διανόηση. Οι
λογοτέχνες, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες και
οι πανεπιστημιακοί που προβάλλονται
και προοδεύουν, γιατί αλλιώς θα βρισκόντουσαν στα ρείθρα της επικαιρότητας.
Τ.: Υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που πιστεύετε ότι βρίσκεται εκτός. νομιμότητας;
ΜΠ.: Τώρα πια, μόνο οι μπλογοτέχνες.
Τ.: Ορίστε;
ΜΠ.: Οι μπλόγκερ. Γιατί αυτοί δρουν
ανεξέλεγκτα.
Τ.: Οι μπλόγκερ. Υπάρχει κάποιος που
ξεχωρίζετε από αυτούς;
ΜΠ.: Πολλοί. Ο μόνος που μου έρχεται
τώρα στον νου είναι ο Γελωτοποιός, ο
οποίος πρέπει να βελτιώσει το συντακτικό του και να μην παρασύρεται από
την κυκλοθυμικότητά του, αλλά κατά
τα άλλα είναι αξιόλογος.
Τ.: Γελωτοποιός, λοιπόν.
ΜΠ.: Το σημειώσατε; Για να το ψάξει η
δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;
Τ.: Με προσβάλλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.
ΜΠ.: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι.
Τ.: Διακόπτουμε για διαφημίσεις και θα
συνεχίσουμε με τις αλλαγές που πρέπει
να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
ΜΠ.: Ναι! Πώς θα μάθουν τα παιδιά να
ανάβουν φωτιές για να ζεσταίνονται.
Τ.: Διακόπτουμε.
ΙΣΤΟΡΕΣ Ή ΤΡΑΝΖΙΣΤΟΡΕΣ;
Τι απειλούν τα απρόσωπα προσωπεία των ανιστόρων
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια μάχη των
σημασιών. Η ιστορία μιας σύγκρουσης
μοιραία γράφεται σαν σύγκρουση με
την Ιστορία. Αλλά και η αποϊδεολογικοποίηση της Ιστορίας –της διδασκαλίας, εν προκειμένω, της Ιστορίας– μπορεί να φέρει μαζί της τη δική της ιδεολογικοποίηση, τη δική της ανελαστική
και ξύλινη ιδεολογία. Κι η αλήθεια της
Ιστορίας κρύβεται στην αχλύ της ιστορίας της αλήθειας.
Επιδιώκεται μια «κριτική» αποστασιοποίηση από την εθνική ή θρησκευτική ταυτότητα, σαρώνοντας κάτω από
την «ελευθερία» αυτή την απόπλυση
από κάθε ίχνος κοινοτικής ταυτότητας
και των ηθικών δεόντων που απορρέουν από αυτήν. Εννοείται η απόσπαση
του ανθρώπου από κάθε έννοια του δεδομένως ανήκειν, της κοινοτικής ταυτότητας, για να παραχθεί με τη νεωτε-
ρική αποτελεσματικότητα ο Μακντοναλντο-ποιημένος (πώς θα τον έλεγεν
ο Ritzer;), πανομοιότυπος, καθαρός ταυτότητας, ευήκοος στα διαφημιζόμενα
πρότυπα, ελεγχόμενος και ελέγξιμος, ο
προβλέψιμος άνθρωπος του νεοφιλελευθερισμού.
Δηλώσεις περί «κυπριακής παιδείας»,
αγνοώντας ή παραβιάζοντας το Σύ-
νταγμα της χώρας, δίνουν ένα πιο βαθύ και επικίνδυνο χρώμα στην αποεθνικοποίηση της παιδείας μας και της
διδασκαλίας της Ιστορίας. Παίρνουν
στις κρίσιμες περιστάσεις μας ένα απειλητικό νόημα, σαν προετοιμασία ενός
αποεθνικοποιημένου κράτους και μιας
ουδέτερης, ευνουχισμένης εθνο-πολιτιστικά παιδείας, που μας αφήνει έκθετους, καθαρούς ταυτότητας την οποία
να διασώζουμε ή η οποία να μας διασώζει, όχι μόνο στα ρεύματα μιας ευρύτερης φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά και στους πιο άμεσους κινδύνους αφελληνισμού και πληθυσμιακής αφομοίωσης· σε μια λαίλαπα, όχι
αποεθνικοποιημένη αυτή, αλλά, αντίθετα... επεκτατικά εθνικιστική.
Και άβουλοι, χωρίς το έρμα της ταυτότητας και της Ιστορίας, να φερόμαστε,
σαν φελλοί αφελώς, από τα αιολικά
ρεύματα των έωλων καιρών. Διαβλητοί
και ευμετάβλητοι· αντί δότες, μεταδότες· αν-ίστορες και, άρα, τρανζίστορες.
Η φερόμενη «απάλειψη των στενά
εθνοκεντρικών, μονοπολιτισμικών και
κατ’ επέκταση εθνικιστικών στοιχείων»,
που διασαλπίζουν οι ταγοί της “Παιδείας” μας, ακούγεται περισσότερο σαν
παραίτηση από αξιώσεις πολιτισμικής
ταυτότητας – και όσων αντιστάσεων
στην επαπειλούμενη επεκτατική αφομοίωση σε μια «νέα Κύπρο», που θα
κατοικείται από «νέους Κυπρίους», με
κριτική, αποστασιοποιημένη και απελευθερωμένη σχέση με αυτό που ήταν
και που ετοιμάζονται να μη θέλουν πια
να είναι.
Και τι να κρύβεται, άραγε, πίσω από
τα απρόσωπα προσωπεία των ανιστόρων;
Τίτος Ίστωρ Χριστοδούλου
8
Τούτοι ούλλοι που
νομίζουν ότι ετέλειωσεν το ΑΚΕΛ με τον
Χριστόφκια, τρέφουν ψευδαισθήσεις. Πρέπει
να το κουντήσουμε να ππέσει που τον γκρεμό
για να τελειώσει.
vasosftohopoullos.wordpress.com
26 Ιανουαρίου 2013
ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ;
Αθθυμάστε όλα
αυτά τα αστέρια
μας, που τόσο περήφανα ποζάρουν
μαζί με τον μέντορά τους, τον
κύριο Ερντογάν;
Η μία κοπέλα κάτω αριστερά, είναι και υποψήφια
για το Ντάνσιγκ
γουίθ δε Σάιπρους Ριππάπλικ,
ο δε ψηλός, που
στέκεται δίπλα
της, είναι αυτός
που του κακοφάνηκε όταν πρόσφατα του είπε ο
Αρχιεπίσκοπος
πως είναι
ΝΑΙΝΕΚΟΣ.
Εκείνος δε με το
μουσούδιν, πάνω
από τον σκατάν
τον Μπαγίς, είναι
το γνωστό σκουλήκι και νούμερο,
ο Magarios
Droussiotes.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΑΠΟ ΤΟ 1897 ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2012
Ένα σπουδαίο ντοκουμέντο της ιστορίας της Κύπρου
από τη σκοπιά των ανωνύμων συνθηματογράφων
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Αθθυμάστε τον Στυλιανίδην της ΕΟΚΑ Β΄,
της ΕΔΕΚ, του ΚΚΕ, εσ. της ΕΔΑ, του
Αρχιεπισκόπου, του Κληρίδη και τώρα του
Αναστασιάδη; Αθθυμάστε που τα επήρεν, έστω
τζιαι αν ήταν λλία, όπως επαραδέχτηκεν, για να
βουρά που κανάλλιν σε κανάλλιν να
υποστηρίζει με την γνωστήν του σοβαροφάνειαν
τζιαι ρηχότηταν το Σχέδιον Ανάν;
Οι σκατάες ακόμη να πουν συγγνώμην!
26 Ιανουαρίου 2013
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΜΠΛΕ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ – ΞΥΠΝΑΤΕ, ΡΕ ΣΥΝΑΓΕΡΜΙΚΟΙ!
9
Οι Τουρκοκύπριοι ιδρύουν κόμμα
στις ελεύθερες περιοχές της Κυπριακής Δημοκρατίας
του Ανδρέα Σταυρίδη*
Η είδηση έσκασε μεν σαν βόμβα, αλλά
ήταν αναμενόμενη. Οι λόγοι, δε, δύο και
απλοί:
1. Η πολιτικά καταστροφική επιλογή
της μονόδρομης επαναπροσέγγισης, χωρίς προαπαιτούμενα την αποχώρηση
των κατοχικών στρατευμάτων και των
εποίκων και
2. Η διαχρονική έλλειψη εθνικής στρατηγικής και συναίνεσης, η οποία υποβοηθά, από το 1960, την εκπόνηση και
εφαρμογή των δόλιων βρετανο-τουρκικών σχεδίων.
Προκύπτουν, λόγω αυτής της ενέργειας των Τουρκοκυπρίων, πελώρια
ερωτήματα που βασανίζουν τον κάθε
εθνικά υγιή νου ‒ και εξηγούμαι:
1. Ποίοι τους κατευθύνουν και τους
χρηματοδοτούν; Μήπως τα μαγειρεία
των βρετανο-τουρκικών μυστικών υπηρεσιών;
2. Γιατί τώρα, μετά από σαράντα χρόνια; Μήπως επειδή:
I. Το κυπριακό, με τις συγκλίσεις και
τις γενναιόδωρες προτάσεις και με
την ανύπαρκτη οικονομία (μνημονιακοί όροι, κίνδυνος στάσης πληρωμών),
βρίσκεται σε αποτελμάτωση και το
εσωτερικό μέτωπο υπό διάλυση (ελέω
εκλογών);
II. Τώρα, που βρισκόμαστε ως κράτος στη δυσχερέστερη θέση, από την
ίδρυσή του, και δεν διαθέτουμε ούτε
τα αυτονόητα, οι Τουρκοβρετανοί έθεσαν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους, για
δημιουργία ερεισμάτων, πολιτικής (νόμιμης) παρουσίας των τ/κ (αποστατών) και απαίτησης οικονομικών και
γεωστρατηγικών ωφελημάτων, λόγω
της ενεργειακής, γεωστρατηγικής και
οικονομικής αναβάθμισης που αποδεδειγμένα διαφαίνεται για την Κύπρο;
III. Μέσω της μονόδρομης επαναπροσέγγισης (των δικών μας λαθών)
και των δρομολογημένων άνομων σχεδίων των Τουρκοβρετανών, αυτοί θα
επιχειρήσουν την επιβολή (με νέα δεδομένα, κατοχικά στρατεύματα, έποικους στον βορρά και Τουρκοκύπριους
νόμιμους/παράνομους στον νότο) της
διχοτόμησης. Θα επιτύχουν, έτσι, κυριαρχία στον βορρά και επικυριαρχία
στον νότο. Αυτό μαρτυρούν οι δηλώσεις Νταβούτογλου για «τουρκικό οδικό χάρτη», τα ξεσπάσματα Μπαγίς
και η όχι τυχαία δήλωση εκπροσώπου
του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ για διαμοιρασμό
των οικονομικών και άλλων ωφελημάτων εκ των υδρογονανθράκων με
το παράνομο ψευδοκράτος, προ της
λύσης.
Η κατάσταση είναι επικίνδυνη, επί ξυρού ακμής, σε ό,τι αφορά τον τρόπο χειρισμού. Χρειάζεται άμεση σύγκληση του
Εθνικού Συμβουλίου και μελέτη των νέ-
ων δεδομένων που προκύπτουν. Επιβάλλεται η αποφυγή πρόχειρων και βεβιασμένων χειρισμών και κυρίως η αποφυγή άμεσης ικανοποίησης του συγκεκριμένου «αθώου» και δημοκρατικού
δικαιώματος και αιτήματος. Χρειάζεται χρόνος και σφαιρική μελέτη των παραμέτρων που δημιουργεί και μελλοντικά θα επιφέρει η όποια επιπόλαια
αντιμετώπιση του αιτήματος.
Η μελέτη πρέπει να εξετάσει θέματα,
εθνικής ασφάλειας, πολιτικά, οικονομικά, γεωστρατηγικά, νομικά, διεθνούς
και ευρωπαϊκού δικαίου, συνταγματολογικά και κοινωνικά.
Υπό την κάλυψη της παρουσίας μιας
«νόμιμης» πολιτικής δύναμης Τουρκοκυπρίων, εντός ενός ημικατεχόμενου
από τη «μητέρα» Τουρκία, κράτους,
εκτιμάται ότι, μελλοντικά, θα διεκδικήσουν συμμετοχή στα θεσμικά όργανά
του, στη νομοθετική, εκτελεστική και
δικαστική εξουσία. Η ιστορία και η πείρα μάς διδάσκει ότι θα επιχειρήσουν
να επιβάλουν τα πιο πάνω, με ή χωρίς
συνολική λύση, ανεξάρτητα του τι περιλαμβάνει τώρα το «αθώο» καταστατικό ίδρυσης και λειτουργίας του υπό
σύσταση κόμματος.
Επίσης, η πιθανότητα δημιουργίας παράνομων δραστηριοτήτων και ανωμαλιών εις βάρος των Ε/Κ και της κρατικής ασφάλειας, υπό την κάλυψη του
«κόμματος», πρέπει να εξεταστεί ενδελεχώς και με κάθε σοβαρότητα και
τίποτε δεν πρέπει να αφεθεί στην τύχη.
Επιβάλλεται, προ της δημιουργίας νέων
τετελεσμένων, εθνική ενότητα, σε βάθος μελέτη όλων των παραμέτρων και
των κινδύνων που ελλοχεύουν και λήψη
αποφάσεων με συλλογικότητα.
Στην πολιτική τίποτε δεν είναι τυχαίο,
γι’ αυτό προβάλλει σαν εθνική αναγκαιότητα:
1. Η μελέτη του όλου θέματος από το
Εθνικό Συμβούλιο και η αποτροπή λήψης απόφασης από την παρούσα κυβέρνηση.
2. Η σε βάθος μελέτη όλων των πιο
πάνω παραμέτρων, από την παρούσα
και τη νέα κυβέρνηση και η λήψη απόφασης από το Εθνικό Συμβούλιο.
3. Με την έναρξη νέων διαδικασιών
συνομιλιών υπό τον ΟΗΕ, εντός του
2013, να ζητηθεί επιτακτικά η συμπερίληψη στην ημερήσια διάταξη του αιτήματος των Τουρκοκυπρίων υπό τους
εξής όρους:
I. Να επιτραπεί στους εκτοπισθέντες
Ελληνοκυπρίους η επιστροφή στις περιουσίες τους, οι οποίοι θα απολαμβάνουν όλων των δικαιωμάτων που
απολαμβάνουν και οι Τ/Κ στις ελεύθερες περιοχές. Σε ποσόστωση, κατά
τα 2/5 από κάθε κοινότητα εκτοπισθέντων, δηλαδή, 20 χιλ. Τ/Κ, 50 χιλιάδες Ε/Κ, με προτεραιότητα επιστροφής Κερύνεια, Μόρφου, Αμμόχωστος, ή άλλως πως, όπως ήθελε
αποφασιστεί. Στην πρώτη αυτή φάση να κατοχυρωθεί η ελεύθερη δημιουργία πολιτικών, κοινωνικών και θρησκευτικών φορέων εντός του ψευδοκράτους.
II. Να αναγνωριστεί η Κυπριακή Δημοκρατία από την Τουρκία.
III. Να αποχωρήσει το 50% του κατοχικού στρατού και το 50% των εποίκων, σε πρώτη φάση, σε τακτή προθεσμία και όχι σε βάθος χρόνου ή με
ασαφείς πρόνοιες και διπλές ερμηνείες.
IV. Να τεθεί πρόνοια από τον ΟΗΕ
ώστε στις διαπραγματεύσεις με την
Κυπριακή Δημοκρατία να συμμετέχει
και η Τουρκία, ως κατοχική δύναμη,
για την επίλυση θεμάτων διεθνούς
πτυχής. Στα υπό συζήτηση θέματα να
περιληφθούν η αποχώρηση όλων των
τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων
και των εποίκων, η αναγνώριση της
Κυπριακής Δημοκρατίας και η αποκατάσταση της κυριαρχίας σ’ όλη την
επικράτειά της.
V. Με την ολοκλήρωση των πιο πάνω
συμφωνιών, σύγκληση διεθνούς διάσκεψης υπό τον ΟΗΕ, συζήτηση των
εγγυήσεων και των επεμβατικών δικαιωμάτων και θέσπιση νέου καθεστώτος εγγυήσεων, στα πλαίσια του
ΟΗΕ και της Ε.Ε., χωρίς επεμβατικά
δικαιώματα από την Τουρκία, την
Ελλάδα, τη Βρετανία ή οποιοδήποτε
άλλο κράτος μονομερώς.
VI. Με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, της εσωτερικής πτυχής και της διεθνούς πτυχής, πλήρης
αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών
στρατευμάτων και των εποίκων. Κατοχύρωση του δικαιώματος για ελεύθερη επιστροφή Ελληνοκυπρίων και
Τουρκοκυπρίων στις περιουσίες τους,
με ελεγχόμενους μηχανισμούς από
ΟΗΕ και Ε.Ε. Τα πιο πάνω θα εξυπηρετήσουν τον σκοπό δημιουργίας
υποδομών, ασφάλειας και πλήρους
εφαρμογής και λειτουργίας των συμφωνιών.
VII. Εξυπακούεται ότι για τη μορφή
λύσης για την εσωτερική πτυχή, οι δύο
κοινότητες πρέπει να αφεθούν ελεύθερες, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις από
Τουρκία, Βρετανία, Ελλάδα κ.ά. και
να διαπραγματευτούν με βάση τον
χάρτη του ΟΗΕ, το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Η λύση να περιλαμβάνει ένα και μόνο ενιαίο κράτος σε
όλους τους θεσμούς, την οικονομία,
μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία
ενιαία δύναμη ασφάλειας και την πλήρη αποκατάσταση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους
νόμιμους κατοίκους της.
VIII. Για σκοπούς ασφάλειας των
Τουρκοκυπρίων, με την τελική αποχώρηση των κατοχικών τουρκικών
στρατευμάτων, να παραμένουν η
ΕΛΔΥΚ και η ΤΟΥΡΔΥΚ, υπό μεικτή
(Ευρωπαϊκή-ΟΗΕ) διοίκηση και επιχειρησιακό έλεγχο, ξεχωριστά, μέχρι
την τελική διευθέτηση και εφαρμογή
των συμφωνιών, μετά δε αποχώρησή
τους. Για την Εθνική Φρουρά δύναται να συσταθεί ομάδα επιχειρησιακού έλεγχου υπό τον ΟΗΕ και την
Ε.Ε., με συμμετοχή Τουρκοκυπρίων
(ανώτερων και ανώτατων αξιωματικών). Επισημαίνεται ότι απαιτείται
προσεκτική μελέτη για τη σύνθεση και
τους όρους εντολής για όλες τις ομάδες και τους μηχανισμούς ελέγχου που
θα συσταθούν.
Εκτιμάται ότι, με τον τρόπο αυτό, θα
δοκιμαστεί η βούληση της Άγκυρας, του
ψευδοκράτους, των «αθώων» Τουρκοκυπρίων που θα ζητήσουν, με την ίδρυση κόμματος, δικαιώματα συγκυβέρνησης στις ελεύθερες περιοχές, στο εγγύς
μέλλον (προ της λύσης), και των γνωστών δυνάμεων που διαχρονικά στηρίζουν την επεκτατική πολιτική της Άγκυρας. Ας αναδειχθούμε Προμηθείς και
όχι Επιμηθείς, έστω και μετά από μισό
αιώνα.
* Ταξίαρχος ε.α. από την κατεχόμενη Κερύνεια (από το 1974 προσωρινά στον
Στρόβολο).
ΤΑ ΑΣΤΕΡΟΥΘΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ (Τώρα είναι απλά παπαγαλάκια ή όχι;
Αν κερδίσει τις εκλογές ο μάστρος τους, θα δείτε πώς θα εκτοξευθούν, να το θυμάστε αυτό.)
ΔΙΟΝΥΣΗΣ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ανανικό ασ τέρι του
ΥΕΝΙ POLITI αξίζει μιας θέσης στο
προσωπικό του
Αναστασιάδη. Ξέρετε, αυτοί οι νεοδεξιοί είναι πιο πιστά
σκυλλιά από τους
παλιούς παραδοσιακούς κούνους.
ΙΩΑΝΝΗΣ
ΚΑΡΕΚΛΑΣ
ΤΖΙΒΑΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ
Ο μαυροβαμμένος
μαυρομάλλης κος
Καρεκλάς με όλα
αυτά τα κιλά της
σοβαροφάνειάς του
κάτι θα πάρει, δεν
γίνεται.
Ο αντάρτης της
ΕΔΕΚ και του ΕΑΜ
έχει ατέλειωτο αυτό το ΠΛΑΝΗ ΤΑ ΡΙΟ του εδώ και δέκα χρόνια, λέτε να
τα καταφέρει φέτος;
10
Οι Ακελικοί τζι οι Συναγερμικοί
θυμούνται ότι ο πρώτος που έφερεν την
Μέρκελ στην Κύπρο εν ο ανίκανος που
έχουμε για Πρόεδρο;
vasosftohopoullos.wordpress.com
26 Ιανουαρίου 2013
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Αθθυμάστε τον Χρίστον Πουργουρίδην της ΕΟΚΑ
Β΄, του Λονδίνου και μετά του ΔΗΣΥ, της ρεαλιστικής σχολής και του σκληρού αγώνα υπέρ του
Σχεδίου Ανάν και ύστερα του σκληρού αγώνα να
ψηφίσουμεν ΑΚΕΛ που τον πρώτον γύρον; Αθθυμάστε που εκατάγγειλεν την Ελλάδαν ότι καταπιέζει τους Τούρκους της Ρόδου;
Αθθυμάστε τον Χάσικον του ΔΡΑΣΙΣ-ΚΕΣ και
ύστερα του συνετού ΔΗΣΥ και τους αγώνες του
υπέρ των λελογισμένων μιζών από την άμυναν
και τον ανελέητον αγώναν για να περάσει το
εθνοκτόνον Σχέδιον Ανάν;
Αθθυμάστε τον Μαρκίδην, αυτόν τον μέγαν είρωναν των δικαιωμάτων του λαού μας, το κύριον
που επέμενεν ότι οι Βάσεις των Εγγλέζων έχουν
δικαιωματικά ΑΟΖ, τον άνθρωπον που συνέγραψεν το Σχέδιον Ανάν – αλλιώς πώς εξηγείται ο τόσο σκληρός αγώνας του για την επικράτησήν του;
26 Ιανουαρίου 2013
ΚΙ ΕΣΥ, ΛΑΕ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΕ, ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΤΟ ΑΚΕΛ!
11
TI ΘΑ ΚΑΝΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 17 ΤΟΥ ΦΕΒΡΑΡΗ;
Kακκά του!
Αν έχει γιωτ, θα ασχολείται
με την «Χριστίνα 2». Αν δεν έχει,
κάτι θα σκεφτούν οι Εγγλέζοι!
Λέτε να τον πάρω για σύμβουλό μου;
Είναι καλός στα ελληνοτουρκικά!
Θα κάνει το παν
να αποφύγει την φυλακή!
Πάντως εγιώ δικηγόρος του
εν ημπαίνω!
Αν δεν πάω καλά στις εκλογές,
να πεθάνει τζιαι εν με κόφτει!
Δεν πεθαίνουν τα αθάνατα πουλιά,
μα κελαηδούν στην απόλυτη ερημιά!
Ρα Έρση, αν σ’ ακούσει ο ποιητής, εν
θκυό μες στ’ αφκιά πον να σου δώκει,
να κελαηδούν που το πρωί ως τη νύχτα!
KAI H AΠΑΝΤΗΣΗ ΝΕΑΡΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ (Μπράβο, κόρη Ευρυδίκη!)
12
Ρε Κυπραίοι, σηκωθείτε να
πάτε να δείτε το ΤΙΒΙ 69 ΓΑΜΑ.
Εμείναν δέκα παραστάσεις. Μεν
χάσετε το πιο αντιακελικό έργο
όλων των εποχών!
vasosftohopoullos.wordpress.com
26 Ιανουαρίου 2013
ΤΙΒΙ 69 ΓΑΜΑ
Mην χάσετε την πιο αντιΑΚΕΛική παράσταση του αιώνα!
ΠΡΟΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: ΤΗΛ. 99541221
...
Σ
Ι
Ε
Σ
Α
Τ
Σ
Α
Ρ
Ω ΠΑ
Τ
Κ
Ο
Σ
Ε
Ι
Α
Τ
Υ
ΟΙ ΤΕΛΕ
ΑΣ!
Ι
Φ
Ο
Τ
Σ
Ι
Ρ
Χ
ΥΓΕ Ο
Φ
Ε
.
.
.
Ι
Ε
Α
Π
KAI
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΣΑΒΒΑΤΟ
26 Ιανουαρίου 2013
vasosftohopoullos.wordpress.com
18 του Φεβράρη
εμείς εν να είμαστεν στις επάλξεις. Ούλλοι
που φωνάζουν πέντε χρόνια για το σύστημα
τζιαι για τον Χριστόφκια πού εν να ένι;
Στους κρατικούς μηχανισμούς του Αναστασιάδη; Θκιάολε μαύρε, ενευρίασα πάλε.
13
Χρυσοπράσινος Φίλλος
l Λιγότερος από ένας μήνας έμεινε και θα αντικα-
ταστήσουμε τον πενταετούς θητείας απόλυτο μονάρχη που μας κυβερνούσε με έναν άλλον…
l Είμαι περίεργος μέχρι πού θα φτάσουν τα επίπεδα καφροσύνης του κυρίαρχου λαού μέσα σ’ αυτόν τον μήνα. Περίεργοι θα είναι και οι πολιτικοί
αναλυτές και δημοσκόποι, πλην αυτών που συνεργάζονται με τον Καρεκλά στο ΜΠΑΪ-ΡΙΚ. Αυτοί ούτως ή άλλως παρουσιάζουν ό,τι θέλουν.
l Το βέβαιο είναι ότι οι πληροφορίες για πριμοδότηση του Νίκαρου προς τον Μαλά αυξάνονται και
πληθύνονται…
l Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι μέχρι στιγμής το
ΑΚΕΛ έχει χαμηλή συσπείρωση, σε αντίθεση με τον
έτερο πόλο του ΔΗΣΑΚΕΛ, τον ΔΗΣΥ, που για ακόμα μία φορά αποδεικνύει πως ΕΔΟΝόπουλλλλα δεν
υπάρχουν μόνο στην ΕΔΟΝ!
l Δεν ξέρω πόσοι κοινωνιολόγοι και κοινωνικοί ψυχολόγοι θα σκίσουν τα διπλώματά τους ή θα αυτοκτονήσουν, αν μελετήσουν τη συμπεριφορά των Κυπρίων πολιτών: Να διαφωνείς κάθετα με το κόμμα
σου στα πιο ζωτικά θέματα, αλλά να το ψηφίζεις
φανατικότατα ανελλιπώς… Το ερώτημα μετατρέπεται σε πώς το συναίσθημα και η μαζοψυχή εκτοπίζουν παντελώς την απλή κοινή λογική!
l Ο Κουτσοκούμνης στα βήματα της Καίτης Κληρίδου… Δεν κατάλαβε ότι τα βήματα εκείνα οδηγούν στον γκρεμό… Ακόμα κι αν εκλεγεί ο
Ανα(ν)στασιάδης.
l Από τις Μινέρβα στο ΧΑΚ, κι από το ΧΑΚ στο
φούρπο, κι εντέλει στην άνευ όρων επαναπροσέγγιση… Δεν μπορείς να πεις, είναι ενδιαφέρουσα ζωή.
l Εδώ σας θέλω, ΑΠΟΕΛίστες!!!
l Απορία ηλιθίου: Αφού Μνημόνιο δεν συμφωνείται, αφού απέχουμε πολύ από το να συμφωνήσουμε με την Τρόικα, αφού δεν ξέρουμε καν το ποσό
ανακεφαλαιοποίησης των Τραπεζών μας, πάνω σε
ποια βάση ψήφισε η Βουλή τα μνημονιακά νομοσχέδια;
l Όλοι μιλάνε για την καμένη γη που αφήνει πίσω
του το ΑΚΕΛ στην Οικονομία και στο Κυπριακό.
Το θέμα με το οποίο δεν ασχολήθηκε κανένας επαρ-
ΦΩΤΟ
ΤΗΣ
κώς –ως προς το τι υπέσ τη από τη δράση της
ΑΚΕΛικής λαίλαπας– είναι αυτό της Παιδείας. Δίνω ένα παράδειγμα από το βιβλίο Θρησκευτικών
της Γ΄ Δημοτικού, όπου μία ερώτηση προς τα παιδάκια, μετά από κάποιο χριστιανικό κείμενο αγάπης,
είναι η εξής: «Αν βρίσκατε στο δρόμο έναν τραυματισμένο Τουρκοκύπριο, τι θα κάνατε;»
l Προσέξτε την πονηριά που κρύβεται πίσω από
αυτή την ερώτηση! Όμως δεν ήξερε ο επαναπροσεγγιστής συγγραφέας ότι το ελληνικό δαιμόνιο είναι ανίκητο;
l Ακούστε τις απαντήσεις τις οποίες έδωσαν τρεις
μάγκες μαθητές μας, τους οποίους το Υπουργείο
Παιδείας και Πολιτισμού απέβαλε:
α) Θα του έδινα μια κλοτσιά, ώστε να ψοφήσει και
να μην ταλαιπωρείται άλλο.
β) Θα ξέσκιζα την καρδιά μου να του τη μεταμοσχεύσω, για να ζήσει το ακριβό μας αδέρφι, κι ας πεθάνω εγώ!
γ) Θα του έκανα στοματικό έρωτα συνεχώς μέχρι
να γιάνει.
l Η διακυβέρνηση ΑΚΕΛ ήταν ό,τι πιο άθλιο γνώρισε η Κύπρος μας… Το πιο ευχάριστο είναι ότι
φεύγει.
l Και το πιο δυσάρεστο, ότι το «αντίπαλο δέος»
δεν είναι καν αντίπαλο.
l Ένας φίλος ΑΝΑΝστασιαδικός μου είπε μια φορά: «Το ΑΚΕΛ έχει δύο υποψηφίους». Κι εγώ του
απάντησα: «Μα και το ΔΗΣΑΚΕΛ το ίδιο…»
l Συνεπώς, όταν τα εγγονάκια μου με ρώτησαν τι θα
ψηφίσω, απλώς τους είπα ότι θα καταψηφίσω το
ΔΗΣΑΚΕΛ!
l Και να μην ξεχνούν πως, μετά την απομάκρυνση
από την κάλπη, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.
l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο πέλαγο…
ΧΡΟΝΙΑΣ
ΟΥΛΛΟΙ ΟΙ ΣΣΙΥΛΛΟΙ ΜΙΑ ΓΕΝΙΑ
Η φωτογραφία δεν είναι του 2012, αλλά είναι πάντα επίκαιρη και παρακαλώ τους συνεχιστές του έργου μου,
όταν δεν θα μπορώ εγώ να εκδίδω την εφημερίδα, κάθε τόσο να τη δημοσιεύουν, έστω και μία φορά τον χρόνο.
Επειδή κατά τις γιορτές είχα πολλά στον νου μου και ξέχασα να τη δημοσιεύσω, το κάνω τώρα, με έναν μήνα καθυστέρηση.
Ζητώ συγγνώμη. Ο δεύτερος από αριστερά είναι ο αριστερός Θεμιστοκλέους και δίπλα του ο Χρίστος Κληρίδης.
ALL DOGS ONE GENERATION
Μάριος Ρέπουσος
14 ΣΤ’ ΑΝΑΘΕΜΜΑΝ – 19 ΚΑΙ ΠΟΨΕ
ΙΕΣ
ΙΣΤΟΡΜΟΥ
ΗΡΩΙΣ
26 Ιανουαρίου 2013
Η ανίερος συμμαχία πολυτέκνων-αναπήρων και
οι ανδρειωμένοι του Αντιτρομοκρατικού Ουλαμού της ΜΜΑΔ
Λεωφόρος Μακαρίου, πρωινό ανήμερα
του Αγίου Σπυρίδωνα, απέναντι από την
ομώνυμη εκκλησία, άναυδοι οι διερχόμενοι παρακολουθούν σκηνές απείρου κάλλους. Δύο Ππαντζιέρο1 της ΜΜΑΔ διασχίζουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τη γεμάτη
τροχοφόρα Λεωφόρο, δημιουργώντας πανδαιμόνιο και σκορπώντας τρόμο στους
οδηγούς. Μπασίματα, τιμονιές, απότομα
φρεναρίσματα, ουρλιαχτά των σειρήνων,
παραβίαση κάθε κανόνα οδικής κυκλοφορίας –ένα κλασικό σκηνικό χολυγουντιανής χαζοταινίας–, λες και τρέχουν να
προλάβουν τη Συντέλεια του Κόσμου!
Στο τιμόνι των περιπολικών Μπρους
Γουίλις made in Cyprus, δίπλα τους συνοδηγοί με αγέρωχο ύφος στρατηγού
Μακάρθουρ και στα πίσω «στενόχωρα»
καθίσματα τριάδες φουσκωτών με αγριεμένα πρόσωπα, σε αμφιθεατρική διάταξη, με τις πλάτες των ακρινών να ακουμπούν στα παράθυρα –ούτε λόγος για
ζώνες ασφαλείας– συνθέτουν ένα σκηνικό γελοιότητας… αντάξιο των ημερών
που ζούμε.
Περνούν με κόκκινο και χάνονται προς
το κέντρο της πόλης. Με πιάνει τρόμος
στη σκέψη ότι οι Μαδίτες μπορεί να καταδιώκουν κανένα τουρκοκυπριακό αυτοκίνητο! Όχι πάλι, ρε γαμώτο! Δέκα όμηροι με τον οπλισμό τους, δύο περιπολικά,
δύο ασύρματοι στα χέρια των Τούρκων,
πάλι το ΡΙΚ να μας παραμυθιάζει για
άνανδρη ενέδρα του τουρκικού στρατού
και, το χειρότερο, να ξαναεμφανιστεί ο
Πρόεδρος του Φιλοαστυνομικού Συνδέσμου –έχουμε και τέτοιον Σύνδεσμο– να
ζητά αμοιβές επ’ ανδραγαθία για τα ηρωικά μέλη της ΜΜΑΔ!
Φθάνω στο περίπτερο και παίρνω βαθιά ανάσα ανακούφισης. Το ραδιόφωνο
μεταδίδει ειδήσεις: «...Εκδήλωση διαμαρτυρίας έξω από τη Βουλή πραγματοποιούν οργανώσεις αναπήρων και πολυτέκνων...»
Ε, δεν ήταν δυνατόν, τους αδίκησα τους
επίλεκτους της Αστυνομίας μας. Τρέχουν
οι άνθρωποι να προστατεύσουν τους Θεσμούς! Τους βουλευτές μας από την ωμή
βία των αναπήρων και των πολυτέκνων.
Θα τους πατάξουν τους ταραξίες οι γενναίοι Μαδίτες μας. Όπως πάντα θα επιβάλουν την Τάξη και θα διαφυλάξουν την
Ασφάλεια με τα ρόπαλά τους. Που τα
χρησιμοποιούν πάντα με ανδρεία, ευγέ-
Δεν βρέθηκε από το 1978 ούτε ένας (1) σώφρων άνθρωπος, με ελάχιστη αντίληψη
αισθητικής και σοβαρότητας, να υποδείξει στην ηγεσία της Αστυνομίας και του Κράτους ότι δεν είναι δυνατόν, και αποτελεί δείγμα ύψιστης γελοιότητας, να έχει η
ΜΜΑΔ έμβλημα τα χιαστί ρόπαλα εν μέσω δαφνών δόξας;
νεια και περηφάνια. Πάντα πάνω στα κεφάλια ανηλίκων, ανημπόρων, αδυνάτων.
Το βράδυ ακούω στις ειδήσεις ότι στη
Βουλή κλήθηκε και επενέβη ο Αντιτρομοκρατικός Ουλαμός της ΜΜΑΔ! Τότε συνειδητοποιώ ότι οι πολύτεκνοι και οι ανάπηροι ανήκουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις έτοιμες να διασαλεύσουν την Τάξη και να υπονομεύσουν το Κράτος Δικαίου. Στην ίδια κατηγορία ταραχοποιών
και οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι διάφοροι απλήρωτοι έκτακτοι του Δημοσίου, οι
σοβαρά άρρωστοι, οι συνταξιούχοι και
διάφορα άλλα αναρχικά γκρουπούσκουλα
τύπου «Μου φάγατε τα Αξιόγραφα»2,
που απειλούν νύχτα μέρα τους στυλοβάτες της Δίκαιης Νεοκυπριακής Κοινωνίας.
Άξιος ο μισθός της ΜΜΑΔ! Τα εκατομμύρια του Κυπριακού Λαού πιάνουν τόπο, δεν πάνε στον γάμο του Καραγκιόζη!
Το καμάρι και το αγλάισμα της Κυπριακής Αστυνομίας αγρυπνεί για την νυχθημερόν προστασία των πιο εκλεκτών
τάξεων του Λαού μας: νεοφιλελεύθερους
δεξιούς και αριστερούς πολιτικούς· πάνσοφους και έντιμους τραπεζίτες· εκλεκτούς επιχειρηματίες, δεινούς στη συναλλαγή με τα κομματικά και τραπεζικά πρυτανεία· λοιπές Δημοκρατικές Πατριωτικές
Δυνάμεις, όλους αυτούς που έφεραν την
Πρόοδο και την Ανάπτυξη στον Τόπο μας
και τον Λαό μας, σε τόσο περίοπτη και
ζηλευτή θέση, ώστε να επιβουλεύονται τα
αγαθά και τα επιτεύγματά του οι πιο σκοτεινές και αντιδραστικές διεθνείς συμμορίες, ομού και κεχωρισμένως, όπως η Τρόικα, το Δου Νου Του, οι Οίκοι Αξιολόγησης
και οι Πολυεθνικές.
Γενικό και σοβαρό είναι το πρόβλημα
διεθνώς. Εκτός αποστολής, απροβλημάτιστα, απερίσκεπτα3 και υπo-αμειβόμενα
άτομα, φλομωμένα από έπαρση και εξαγριωμένα από το κάθε Σύστημα που καλούνται να υπηρετήσουν και να προστατεύσουν, έτοιμοι να σακατέψουν ανά πάσα στιγμή τους συμπολίτες τους, αποτελούν το τέλειο εργαλείο στα χέρια της κάθε Συμμορίας που κατακλέβει και καταδυναστεύει τους Λαούς.
Ειδικά για μας, τους Έλληνες, τέτοια
άχρηστα αμερικάνικα ραμπο-καουμποϊλίκια, τα οποία μας στοιχίζουν εκατομμύρια κάθε χρόνο, όχι μόνο δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα στην ασφάλεια και
στην ευνομία των Πολιτειών μας, αλλά
και κατά καιρούς σκορπούν θανατικό,
όπως τότε με την εν ψυχρώ δολοφονία
του καταδρομέα Ιάκωβου Κουμή και της
Σταματίνας Κανελλοπούλου στην Αθήνα,
το 1980, ή τον αναίτιο θάνατο δύο νέων
ανθρώπων στη Χλώρακα, πριν από είκοσι περίπου χρόνια.
Βρωμίζουν τη ζωή μας φωτογραφίες ανθρωπόμορφων ζώων, όταν μάλιστα φέρουν και την Ελληνική Σημαία στο μανίκι, να χτυπούν ηλικιωμένους και να τυφλώνουν με δακρυγόνα εμβληματικούς
Έλληνες, όπως ο Μανώλης Γλέζος και ο
Μίκης Θεοδωράκης. Προκαλούν αηδία και
αποστροφή σκηνές αιμόφυρτων συμπολιτών μας, με ανοιγμένα κεφάλια, διότι
απλώς και μόνο αποδοκίμασαν τον όποιο
συμπλεγματικό, αποτυχημένο ή βρώμικο
πολιτικό.
Τα κακόφημα αυτά σώματα της σύννομης και επίσημης τρομοκρατίας4 ευθύνονται βαρύτατα και για τη γένεση, υπόθαλψη και συντήρηση του νοσηρού φαινομένου της «βίας στα γήπεδα», η οποία,
με τη σειρά της, χρησιμοποιείται σαν το
μέγα άλλοθι του εξουσιαστικού πολιτικού
και οικονομικού φασισμού. Οι ροπαλοφόροι παρόντες πάντα εκεί όπου ο Φασισμός του Καπιτωλίου συναντά τον Φασισμό του Πεζοδρομίου.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Το μέγα Απόστημα που άνοιξε η ηθική και οικονομική
κατάρρευση του Ελληνισμού, η εξαφάνιση του Πατριωτισμού και του ελληνικού
Φιλότιμου, η αποθηρίωση της αρχοντοχωριάτικης Κοινωνίας μας, που στηρίζει, με
το αζημίωτον, τις ασύδοτες κομματικές
και οικονομικές συμμορίες, έχει πειστικά
αποτυπωθεί στο ανεπανάληπτο κατάντημά μας.
Ξ.
1. Ππαντζίερο: Έτσι αποκαλείται στην Κυπριακήν το γνωστόν μοντέλο της Mitsubishi, εμπνευσμένον από το αιλουροειδές της Παταγονίας
Leopardus Pajero (La Pamba). Όταν αντελήφθησαν
οι Ιάπωνες κατασκευαστές ότι pajero (προφερόμενο παχέρο) υποδηλοί στην ισπανική αργκώ τον
αυνανιζόμενο, μετονόμασαν, ειδικά για την ισπανόφωνη αγορά, το δημοφιλές τετρακίνητο σε
Montero!
2. Αξιόγραφα: Από τούδε και στο εξής θα δίδεται στη Γραμματική ως ο ορισμός του «οξύμωρου
σχήματος»!
3. Σκέφτηκαν ποτέ όλοι αυτοί που, ελαφρά τη
καρδία, κακοποιούν νεαρούς, από αναίτια «άσκηση υπέρμετρης βίας», όπως οι πάτρωνές των τους
δικαιολογούν, ότι μια μέρα μπορεί να τους φέρουν κακοποιημένο ή και ανάπηρο το δικό τους
παιδί στο σπίτι;
4. Για τη δολοφονία του Κουμή, ο πανάθλιος Γεώργιος Ράλλης, πρωθυπουργός της Ελλάδας τότε,
είχε δηλώσει ότι «...και ο Αρχάγγελος είχε ρομφαία».
Η καινοτομία στη σύγχρονη τέχνη ή μια κουβέντα με τον Σταύρο
Με τον φίλο μου τον Σταύρο έχουμε κοινή αφετηρία
στον μαγικό κόσμο της μουσικής. Έχουμε επίσης κοινές ανησυχίες σχετικά με το ελληνικό τραγούδι. Όποτε βρεθούμε, βυθιζόμαστε σε κουβέντες πολύωρες σχετικά με την ταυτότητα του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, την εξέλιξή του και την ανικανότητά του (;)
να εκφράσει όχι απαραιτήτως μαζικά, αλλά ουσιωδώς
την εποχή μας. Συζητήσεις που σταματάνε μόνο λόγω
σεβασμού προς τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους.
Ποτέ οι συζητήσεις αυτές, τη στιγμή που γίνονται, δεν
βγάζουν κάποιο μορφοποιημένο αποτέλεσμα, παρά
μόνο ρευστοποιούν ακόμη περισσότερο την εικόνα
που έχει ο καθένας μας στο μυαλό του σχετικά με το
προς συζήτηση θέμα. Και μετά, για μέρες ολόκληρες,
η επεξεργασία των όσων ελέχθησαν στη συζήτηση
λαμβάνει χώρα στο κεφάλι του καθενός ξεχωριστά,
έτσι ώστε, την επόμενη φορά που θα βρεθούμε, να
εξελίξουμε το θέμα μας. Ωραία διαδικασία ομολογώ – ταιριάζει, άλλωστε, και στους (ήρεμους, αργούς
σαν ομίχλη, τσιλ άουτ κτλ.) ρυθμούς του Σταυράκη!
Θέλω κάτι να πω σχετικά με το θέμα της καινοτομίας, που μας απασχόλησε με έμμεσο τρόπο στην τελευταία κουβέντα μας, στις γιορτές των Χριστουγέννων. Είχα στο μυαλό μου μια θολή άποψη σχετικά με
το θέμα, τόσο θολή που δεν μπορούσα με τίποτα να
τη διατυπώσω. Ε, ήρθε ο Καραμπελιάς με ένα κείμενό του* και έβαλε μια τάξη στη σκέψη μου.
Η κεντρική ιδέα, λοιπόν, έχει ως εξής: η καινοτομία
στην τέχνη πρέπει να αντιμετωπίζεται, σήμερα, με μεγάλη προσοχή. Και αυτό, γιατί το συντριπτικό ποσοστό αυτού που θεωρείται και προβάλλεται σήμερα
ως καινοτόμο, είναι το ζητούμενο του συστήματος ‒ ή,
καλύτερα, είναι παράγωγο και τροφή ταυτόχρονα της
καπιταλιστικής μεγαμηχανής και καμιά μα καμιά σχέση δεν έχει με την ουσία της τέχνης ως μέσου αυτογνωσίας, απελευθέρωσης του υπαρκτού και απελευθέρωσης του πνεύματος.
Εδώ και μερικές δεκαετίες, οι ξέφρενοι ρυθμοί παραγωγής –που στοχεύουν, φυσικά, στη μεγιστοποίηση του κέρδους– απαιτούν εξίσου ξέφρενους ρυθμούς
κατανάλωσης. Η επίτευξη αυτού του όρου, που θέλει
το κάθε προϊόν να θεωρείται παρωχημένο σε ελάχιστο
χρονικό διάστημα, για να μπορεί έτσι να καταναλωθεί με ευκολία το αμέσως επόμενο ομοειδές του κ.ο.κ.,
απαιτεί η καινοτομία να κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα. Και αυτή η λογική έχει αποικίσει το φαντασιακό
του σύγχρονου ανθρώπου. Μόλις κυκλοφορήσει η νέας τεχνολογίας τηλεόραση, παλιώνει επειδή κάποιο
άλλο μοντέλο βγήκε στην αγορά. Κάθε λίγο καιρό, οι
αυτοκινητοβιομηχανίες βάζουν σε δεύτερη μοίρα τα
τελευταίας γενιάς αυτοκίνητά τους και λανσάρουν τα
ακόμη πιο καινούργια. Στον τομέα της ένδυσης, κάθε χρόνο η «φετινή κολεξιόν» αφήνει πίσω της την
περσινή, η οποία μοιάζει σαν μόδα του προηγούμενου
αιώνα κ.ο.κ. Εντός αυτού του πλαισίου, λοιπόν, οι
«καινοτόμοι καλλιτέχνες» και το έργο τους γίνονται
«πρίγκιπες του σύγχρονου καπιταλισμού και εγκαθίστανται στην καρδιά του φαντασιακού του».
Φυσικά, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Και ο Βαμβακάρη και
οι Ρόλλινγκ Στόουνς και ο Παπάζογλου και άλλοι πολλοί καινοτόμησαν με το έργο τους, γεγονός ωστόσο
που προέκυψε ως ανάγκη έκφρασης της εποχής τους
με μια πιο αντιπροσωπευτική, απελευθερωτική καλλιτεχνική γλώσσα. Και, επίσης, δεν σημαίνει ότι σήμερα
είναι αδύνατο να αρθρώσει κανείς έναν καινοτόμο
καλλιτεχνικό λόγο προς μια θετική κατεύθυνση. Αλλά
το τι είναι ή τι θα μπορούσε να είναι καινοτόμο προς
μια θετική κατεύθυνση σήμερα, είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.
Εν κατακλείδι, δεν είναι η καινοτομία καθεαυτή το
πρόβλημά μας, αλλά η καινοτομία ως αυτοσκοπός και
ως εργαλείο της καπιταλιστικής μεγαμηχανής που
υποτάσσει όλα τα ανθρώπινα ένστικτα και συναισθήματα χάριν του κέρδους.
X.Π.
* «Ο Ρομαντισμός φάρμακο στη γεροντική ασθένεια του
Διαφωτισμού»: κείμενο του Γ. Καραμπελιά, για την καλλιτεχνική ομάδα Καρατρανσαβανγκάρτια.
26 Ιανουαρίου 2013
Εν ετέλειωσε τίποτε ακόμα.
Θέλει πολλή δουλειά για να γυρίσει
ο ήλιος τζιαι να φύει το ΑΚΕΛ,
ρε μιτσιοί…
vasosftohopoullos.wordpress.com
15
ΟΙ ΞΑΝΘΙΕΣ, Η ΒΡΑΚΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ
Λαλούσιν τα μελαγρινά
πως δεν έχουν αγάπην,
μα εγιώ για ’ναν μελαγρινόν
την νιότην μου ’χασά την.
ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ
Στο τελευταίο τεύχος της εφ. Ένωσις
έγραψα ένα σημείωμα για να εκφράσω
την απέχθειά μου προς τις ψευδοξανθιές που έχουν πλημμυρίσει τον τόπο
μας, αλλοιώνοντας την εικόνα που έχουμε για το τι εστί ελληνική ομορφιά, ελληνικό πρόσωπο και ελληνική φυσιογνωμία. Το κείμενο εκείνο χλευάστηκε
από πολλούς και ενόχλησε ακόμη και
μερικούς στενούς συνεργάτες.
Κατανοώ ότι, ως εξηντάρης πια, δεν
μπορώ να κατανοήσω τις σύγχρονες μόδες ούτε μπορώ να ακολουθήσω τις αναζητήσεις των νέων, αν και θεωρώ ότι αυτά δεν είναι στοιχεία που μπορούν να
αναιρέσουν τις σωστές παρατηρήσεις,
τις δικές μου ή πολλών άλλων, για τα
φαινόμενα που παράγει ο σύγχρονος
παγκοσμιοποιημένος πολιτισμός. Επιμένω, δηλαδή, πως οι ψευδοξανθιές και
οι πλατινοκέφαλοι Έλληνες αποδεικνύουν, όχι ότι ο Ελληνισμός είναι μοντέρνος, αλλά ότι σταδιακώς αλλοτριώνεται,
με σοβαρούς κινδύνους για το μέλλον
αυτού του έθνους που, όπως δείχνουν
τα πράγματα, αρνείται ή δεν μπορεί να
αντισταθεί στον εξευτελισμό του. Επιμένω πως παίζει ρόλο η εμφάνισή μας,
τα ρούχα μας, τα τραγούδια, τα φαγητά που τρώμε, το πώς μιλάμε, το πώς
διασκεδάζουμε, ακόμη και το πώς περπατάμε.
Παραθέτω κάποιες σκέψεις μου και
κάποιες δικές μου εμπειρίες. Στο Λονδίνο, με τα εκατομμύρια των ξένων,
μπορούσες άνετα στο λεωφορείο ή στο
τρένο ή στον δρόμο να καταλάβεις ποιος ήταν κυπριακής καταγωγής και ποιος όχι, μόνο από τη φάτσα, την κόμμωση και τις κινήσεις. Θυμάμαι, μάλιστα,
πολλές φορές χαιρετιζόμασταν αυθόρμητα αναμεταξύ μας, χωρίς να γνωριζόμαστε. Θυμάμαι, επίσης, σωματότυπους Ελλήνων της Κύπρου που έχουν
εξαφανιστεί από την Κύπρο εδώ και
πολλά χρόνια, ενώ με πληροφορούν συγγενείς και φίλοι ότι στο Λονδίνο ακόμη
υπάρχουν. Θυμάμαι πανέμορφες Κύπριες με πλούσια μαυροβελούδινη κόμη, μύτες σχεδόν γαμψές και μάτια
«ππιρίλλες» να λάμπουν μέσα στο θολό τοπίο του Λονδίνου. Θυμάμαι ότι
όσοι Κύπριοι δεν ήθελαν να μοιάζουν
με Κύπριους αλλά με Άγγλους και προσπαθούσαν να αποποιηθούν την κυπριακή τους ταυτότητα έκαναν τα εξής
κολπάκια: Προσπαθούσαν να μιλήσουν
με αγγλική προφορά είτε τη λαϊκή του
Λονδίνου είτε την αριστοκρατική, χαρακτηριστική των ανώτερων στρωμάτων, έβαφαν τα μαλλιά τους, κόμιζαν
παντού ομπρέλα και έκανα εγχειρήσεις
φτιάχνοντας καινούργιες μύτες, πολλές
φορές πολύ γελοίες και άσχημες. Νοείται ότι αυτός ο κόσμος ήταν αγγλόφιλος
και αγγλολάγνος ως το μεδούλι.
Επιμένω, λοιπόν, πως πρέπει πάση θυσία να κρατήσουμε το ελληνικό μας μελαχρινό πρόσωπο, πως είναι ωραίο να
κατανοούμε, ακόμη και από την εμφάνισή μας, από πού προερχόμαστε, πως
είναι προς όφελος όλου του έθνους να
είναι αναγνωρίσιμη η κάθε εντοπιότητά
μας. Γι’ αυτό θα έλεγα ότι εμείς, οι πιο
μεγάλοι, πρέπει να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για την εμφάνισή μας.
Θα μπορούσαμε αρχικώς κάθε Κυριακή
στην εκκλησία και μετά στους καφενέδες να κυκλοφορούμε με τις τοπικές ενδυμασίες ‒ εμείς εδώ με βράκες και γιλέκα και ποδίνες, κι όχι με τα φράγκικά
μας. Θα μου πείτε πως αυτό θα είναι
φολκλόρ. Ναι, αν δεν είναι ενταγμένο σε
ένα σύνολο πραγμάτων που θα προ-
στατεύουν την ταυτότητά μας, μπορεί
να είναι και γελοίο.
Δεν θέλω να επιστρέψουμε στο 1913
ούτε είμαι υπέρ της νεκρής παράδοσης.
Θέλω όμως να παραμείνω Έλληνας και
Ορθόδοξος σ’ αυτόν τον τόπο, αλλιώς,
ως κάτι άλλο, προτιμώ τη Νέα Υόρκη.
Είναι καλύτερη η Νέα Υόρκη και από τη
Νέα Σπάρτη και από τη Νέα Μάκρη και
από την ενδεχόμενη Νέα Κερύνεια. Εάν
με την εμφάνισή μας υπερασπιζόμαστε
την ταυτότητά μας, τότε ναι, πρέπει να
το κάνουμε. Τα περιθώρια στενεύουν.
Ακόμη και ένοπλα πρέπει να παλέψουμε για ένα σωρό πράγματα, μικρά και
ασήμαντα με μια πρώτη μάτια, αλλά θανατηφόρα για το μέλλον μας. Ναι, πρέπει να παλέψουμε για να παραμείνουμε
Έλληνες. Ναι, πρέπει να παλέψουμε για
τη σούβλα μας και το οφτόν κλέφτικον.
Ναι, πρέπει να επιστρέψουμε στα χωριά μας ή, αν δεν είναι εφικτό, εκεί να
καταλήγουμε τα Σαββατοκύριακα και
τις γιορτές. Ναι, πρέπει να επιμένουμε σε
περισσότερες θρησκευτικές εορτές κι ας
φωνάζουν οι προοδευτικοί δάσκαλοι ‒
φτάνει, φυσικά, να ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ και
όχι να έχουμε περισσότερο χρόνο να ξοδέψουμε στο διαδίκτυο. Ναι, πρέπει να
αναβιώσουμε τις πανηγύρεις μας. Ναι,
πρέπει να αντικαταστήσουμε τα πούκκικα με τους καφενέδες μας. Ναι, πρέπει να πάρουμε τα όπλα, αν κάποιοι
προσπαθήσουν να καταργήσουν το τελικό μας «ν» και το τελικό μας «ς». Ναι,
είναι πιο μάγκικο ένα μουστακούιν τύπου ΕΟΚΑ παρά ένα βρουλλούιν. Ναι,
προτιμώ τις μακρομαλλούσσες Βίσση της
δεκαετίας του ’80, παρά τις emo του
2000 και τις ξανθομπίμπο των καναλιών.
Ναι, ελπίζω να με αξιώσει ο Θεός να
φορέσω βράκα και σαν περνά από δίπλα μου ο ενιαίος ελληνικός στρατός να
γονατίσω και να προσκηνύσω τα ένοπλά
μας νιάτα.
KYKΛΟΦΟΡΗΣΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ
Τρία τετράστιχα του Μιχάλη Πασιαρδή:
ὁ Κόσμος τῆς Κύπρου
Ἄλλοι λαλοῦσιν τό κλειδίν, ἐμεῖς τό ἀννοιχτάρι
ὁ κόσμος τοῦτος τούν’ τῆς γῆς παίρνει π’ ἀλλοῦ τήχ χάρη·
κρατεῖ πού ρίζαν πόν βαθκιά – αἰῶνες τῶν αἰώνω
τζιαί τό ψουμίν του γιά θεόν τό δίτζιον ἔσιει μόνο.
❧
ὁ Ἅϊς Γιώρκης τζιαί ὁ δράκος
Συγνά, πάς τζι’ εἶν’ τόν ἄππαρον πόν πάντα καβαλλάρης
χωρῶ τον, σάν νά μέθ θέλει τόν δράκον νά σκοτώσει·
κρατεῖ τόν ἔτσι τζιαχαμαί ὥσπου νά φτάσ’ ἡ χάρης
τζαί νά τζιυλίσει μέσα του τό φῶν πόν νά τόσ σώσει.
❧
ΡΩ
10 ΕΥ
Τό λλίον ἔνε τό πολλύν, τούτ’ ἔν ἡ ἀρκογκιά μας
πάππου προσπάππου στούν τήν γήν, τζι’ ἐμεῖς τζιαί τά
παιδκιά μας·
τζι’ ἄθ θέλετε ἡ Τζιύπρου μας πάλε νά ξαναθθίσει
μέσα στό λλίον τό πολλύν καθένας μας νά ζήσει.
ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΓΙΑΛΟΥΣΑ
16
26 Ιανουαρίου 2013
ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΣΑΚΕΛ – ΟΥΛΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΖΙ ΑΝ ΧΑΘΕΙ, ΝΗΣΙ ΜΟΥ ΜΗ ΚΑΚΟ ΣΟΥ
Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣ
l Νέα μασκαραλίκια είχαμε με τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας κατά την
πρόσφατη επίσημη επίσκεψή του στο
Βερολίνο. Είναι ηλίου φαεινότερο πως
ο νούρος του σσύλλου δεν ισιώνει, αγαπητοί μου. Ο Πρόεδρος συνάντησε στο
Βερολίνο τη Γερμανίδα καγκελάριο,
κατ’ ιδίαν, στο γραφείο της. Φαίνεται
πως όταν πήγε να καθίσει και ζήτησε
την άδειά της για να βγάλει το σακάκι
του, η ηδυπαθής Μέρκελ, αφού συγκατατέθηκε, στη συνέχεια άφησε το λυγερό κορμί της να γείρει ελαφρώς προς
το μέρος του, για να αποκαλυφθούν οι
απόκρημνες βουνοπλαγιές των επικών
βυζιών της, που ασφυκτιούσαν μέσα
στη μισάνοιχτη μπλούζα της. Ο Δημήτρης προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία του, όταν όμως την άκουσε να
του λέει στα γερμανικά «Αφού είσαι
έτσι τσιάκκος, φκάρτα ούλλα, ρε
ασπρόσσοιρε», πήρε μπουρλότο. Πέταξε ευθύς όλα του τα ρούχα και όρμησε
καταπάνω της σαν λυσσασμένο αγρίμι,
η Αγγέλα όμως ανέκρουσε πρύμναν και
πρόλαβε να πατήσει ένα ειδικό κουμπί,
για να μπουκάρουν στο γραφείο της
πράκτορες της Γκεστάπο. Η συνέχεια
ήταν δραματική. Έσπασαν στο ξύλο τον
Κύπριο απερχόμενο Πρόεδρο και, αφού
τον κούρεψαν γουλί, λες και ήταν ο πιο
φτείρης Εβραίος, τον πέταξαν στον δρόμο με τις κλωτσιές. Αξίζει να σημειωθεί
πως οι πράκτορες ήταν πολύ όμορφοι,
μυώδεις, ξανθοί και φορούσαν ωραία
δερμάτινα παλτά σε υπέροχη κλάρετ
απόχρωση.
l Ο Πρόεδρος λιποθύμησε μέσα σε ένα
χαντάκι, μπροστά από τη γερμανική
Βουλή, λόγω κυρίως των κτυπημάτων
που είχε δεχθεί και ονειρεύτηκε ότι ήταν
νοσηλεία από ομάδα Γερμανών τραβεστί. Για καλή του τύχη, επί καθήκοντι
υποψήφιος Πρόεδρος ήταν το βράδυ
εκείνο ο κ. Μαλάς, ο οποίος έκανε διάφορες γενετικές αναλύσεις στον Πρόεδρο, που κατέδειξαν πως είναι κομμουνιστής. Μόλις ανακοινώθηκαν τα
αποτελέσματα από τη γερμανική τηλεόραση, ο κ. Χριστόφιας πανηγύρισε για
λίγο, ανασυντάχθηκε όμως γρήγορα και
κάλεσε τον Ράουφμαν, ο οποίος τον μετέφερε εσπευσμένα με τη μοτόρα του
στις απονομές της «Χρυσής Σφαίρας»
στο Πέβερλυ Χιλλς.
l Εκεί, μέσα στο άντρο του αιμοβό-
αεροσυνοδός στην Αεροφλότ τον καιρό
της ΕΟΚΑ. Η πτήση του μετέφερε εικονοκλάστες περιηγητές από το Ιρκούτσκ στο Στάλινγκραντ και αντιμετώπιζε πρόβλημα. Ο πιλότος είχε διάρροια
κι έκλανε συνέχεια, κάνοντας την ατμόσφαιρα στην καμπίνα αφόρητη, αποπνικτική. Οι τρομαγμένοι επιβάτες δεν
είχαν άλλη επιλογή παρά να καλέσουν
στο πηδάλιο τον κ. Χριστόφια. Ο Δημήτρης έκανε τα νενομισμένα κούτζια,
λέγοντας αρχικά πως έπρεπε να σερβίρει καφέ και μετά να δει άλλες δουλειές, γρήγορα όμως συνεργάστηκε. Οι
στιγμές ήταν κρίσιμες. Κάθισε στο πιλοτήριο κι έκανε αμέσως ανάποδο τιμόνι, τραβώντας ταυτόχρονα το χειρόφρενο. Αλλοίμονο, όμως. Το αεροσκά-
φος αναποδογυρίστηκε και προσέκρουσε βίαια στο ρετιρέ του κ. Λιλλήκα στην Παναγιά, εν μέσω φρικιαστικών ουρλιαχτών των άτυχων επιβατών.
Ο μόνος επιβιώσας ήταν ο Πρόεδρος,
που δέχθηκε όμως τα δικαιολογημένα
παράπονα των κατοίκων για την αναστάτωση που προκλήθηκε στο χωριό
τους, σε μια εντελώς ακατάλληλη ώρα
και σε περίοδο μάλιστα που η κοινότητά τους ταλανιζόταν από φήμες ότι
ο Μακάριος είχε δηλώσει το 1963 πως
είναι αμαρτία να τρώμε ψάρι με μαγιονέζα.
l Ο Πρόεδρος ξύπνησε από το όνειρό
του στο Γενικό Νοσοκομείο του Πάνω
Βερολίνου, όπου είχε μεταφερθεί για
Ο Αναγνώστης και η Στήλη του εκτρέπονται
Όταν ζεις στην πεδινή ενδοχώρα της μεγαλονήσου,
κάθε χειμώνας με αξιώσεις προκαλεί έκπληξη. Μας
οδηγεί, σαν απροστάτευτα παιδιά, να κοιτάζουμε
τον γκρίζο ουρανό παραπονεμένοι, αναζητώντας τις
αλκυονίδες μέρες.
Τις κρύες νύχτες, όταν αισθανόμαστε την επίθεση
του χειμώνα, καταφεύγουμε –αγκαλιά με μια κουβέρτα και ένα βιβλίο– στο σπίτι. Συμβαίνουν κι άλλα παράξενα. Μεταμορφώνεται σε μαυροπίνακα η
κλειστή τηλεόραση, σε αναμονή μιας γραφής αλλιώτικης. Αναρωτιόμαστε, στον ίσκιο της, πώς αντέχουμε τόση ανόητη κακοφωνία… Από το βάθος του ερμαριού, ανασύρουμε μάλλινους σκούφους και κασκόλ. Όταν βραδιάσει, ξεμυτίζουμε δισταχτικά. Παρακολουθούμε την εκπνοή μας σαν νεφέλωμα να διαγράφεται στον ψυχρό αέρα. Η ησυχία κυριαρχεί,
θαρρείς και όλοι βυθίζονται στα ενδότερα.
Αυτές οι νύχτες δεν αναζητούν αφήγηση. Τους ταιριάζει καλύτερα ο χορός, το λίκνισμα της κάθε μιας
λέξης. Έτσι όπως γίνεται στα ποιήματα.
Τις ξάστερες νύχτες, όταν φωτίζονται οι αστερισμοί, μας συντροφεύουν τα ποιήματα.
Ο Ουρανός του Ιανουαρίου
Ι
Ανάμεσα, λοιπόν, στ’ άστρα Δέλτα και Ζήτα
Στον αστερισμό του Αετού
Δέντρο μονάχο του δεν ζει
Μόνος ο Σκύμνος, Λεοντιδεύς παλαιάς κοπής
Κάνει το αγιάζι πέτρα και ψωμί την πέτρα του
Και σκέφτεται εγγαστρίμυθος μες στ’ ουρανού
το πέλαγος
«Όλα τα τραγούδια έχουν ειπωθεί
Άλλο δεν έχει τρόπο
θα τραγουδήσω σαν να είναι η τελευταία
φορά»
Μετά
Κόβει απ’ το αίμα του ένα ρόδο πορφυρό
Βάφει στο χώμα τους καθρέφτες
ΙΙ
Ποιος άναψε;
Ανάμεσά μας φλόγα ποτάμι
Για να χυνόμαστε ο ένας στον άλλο.
Τίποτε δεν μπορεί να την σβήσει.
Συνεχίζω να στέλνω σήματα καπνού
Από τον λόφο όπου φύτρωσε η ζωή μου.
Κάτω γκρίζοι δρόμοι, σιχαμερά μικρομάγαζα.
Είμαι του λόφου σκιάχτρο, για είναι εκείνος δικό
μου γέννημα;
Ποιος μας έφερε;
Να υπάρξουμε μας γέννησε η απερινόητη πηγή.
Κοίτα, της αγάπης η φανέρωση: Ψυχρά
της νύχτας ρεύματα
μου ανταποκρίνονται.
Οι διαμαντένιοι σταλαγμίτες πάγοι σου,
Ουρανέ του Γενάρη.
Ανέτειλε το πρώτο που συλλάβισα Άλφα
ο Λαμπαδιάς
κρύσταλλο ξίφος στην πλάτη του Ταύρου.
ρου καπιταλισμού, μπροστά στους βιαστές των φτωχών λαών, μάζεψε όλο
του το θάρρος κι ανέβηκε στο βήμα,
για να ορθώσει το ανάστημά του και
να περισώσει την τιμή της μικρής μας
Κύπρου. Πρόσφερε σε όλους κολοκάσι, σουτζούκο και ζαλατίνα και τους
εξήγησε πως στην Κύπρο δεν θα κάνουμε ιδιωτικοποιήσεις, διότι είμαστε
περήφανος λαός. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά, «Παρά να δεχτώ να ιδιωτικοποιηθεί η cyta, καλλύττερα να πάω
να λατσ ισ τώ, να τρυπηθώ με του
εχθρού σαΐτα, κοίτα!». Στη συνέχεια
τους διάβασε αποσπάσματα από το
Κομμουνιστικό Μανιφέστο, κάνοντας
ταυτόχρονα παντομίμα, παριστάνοντας
μια τον Μαρξ και μια τον Ένγκελς. Οι
ηθοποιοί άρχισαν τότε να σούζουνται,
μόλις δε τους μίλησε και για κατάργηση της ιδιοκτησίας γης και της ΑΤΑ,
λούθηκαν ούλλοι τα κλάματα και ομολόγησαν πως όλα αυτά τα χρόνια, που
δεν ήταν κομμουνιστές, έχαναν τον καιρό τους.
Πορφύριος Ρουπιρόζα
Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού
Άλφα του Ταύρου, Λαμπαδιάς ή Αλντεμπαράν
Ακόλουθος ταγμένος
στις Πλειάδες. Αιχμηρά λάμψεων ενεργήματα
του ανείπωτου που μεταφράζω.
Στέλνοντας σήματα καπνού
σε γλώσσα Άλφα του Ταύρου.
ΙΙΙ
[Μεταμεσονύκτιο]
Ο Γαλαξίας κινέζικα γράφεται ουράνιος ποταμός,
κι ο αέρας των Ινδιάνων τόνε λέει «στάχτη για
τα φτερά μου».
Νύχτα. Περνούν τα σκουπιδιάρικα. Πέφτω
να κοιμηθώ.
Άστρα στον ύπνο καίγονται, οι πέτρες μου και
τα νερά μου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΣΜΟΠΟΥΛΟΣ, Πουλιά της Νύχτας,
Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 2005
26 Ιανουαρίου 2013
vasosftohopoullos.wordpress.com
Μισώ τούτους τους Συναγερμικούς που
λαλούσιν ότι εκάμναν αντιπολίτευση πέντε
χρόνια τζιαι ενικήσαν τον Χριστόφια. Εν
εκάμαν τίποτε. Έκαμεν τα ούλλα ο ανίκανος για τζιείνους.
17
Μέρες παρακμής: Φέρτε πίσω την Ελλάδα μας, ρεεεε!
Κλεπτοκρατία, τραπεζοκρατία, εθνομηδενισμός, πτώχευση, ανεργία, μνημόνια, μιζέρια, συσσίτια… όπου και να
κοιτάξεις, η Ελλάδα μάς πληγώνει. Και
σαν γνήσια επαρχιώτισσα, με διαφορά
φάσης δύο ετών, ακολουθεί στην απόλυτη ξεφτίλα και η Κύπρος. Και μας
πληγώνει διπλά.
Πνίγομαι. Μέρα και νύχτα μια κραυγή πάει να βγει από τα πνευμόνια μου:
«Φέρτε πίσω την Ελλάδα μας, ρεεε!»
Τη «φτωχή» Ελλάδα που τα είχε όλα!
Αυτήν που γνώρισα και έζησα τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, καλοκαίρια στο σπίτι της γιαγιάς στον Κολωνό και ύστερα φοιτητής στο Πολυτεχνείο.
Μπορεί το τηλεφωνικό δίκτυο να ήταν
άθλιο, μπορεί τα λεωφορεία να ξεκάπνιζαν άκαυτο ντίζελ, μπορεί τα τραίνα να παρέπεμπαν στην εποχή του Χαριλάου Τρικούπη, αλλά με λίγες δραχμούλες πήγαινες γήπεδο, σινεμά, θέατρο, αναψυκτήριο, μπουάτ, σκυλάδικο,
δισκοθήκη, Λυρική. Οι μπλε και κίτρινες
σακαράκες σε έπαιρναν παντού και
μπορούσες, ακόμη και ως φοιτητής, να
πάρεις ένα ταξάκι όταν το χρειαζόσουν
στις 3 η ώρα το πρωί.
Πήγαινες τζάμπα στα πιο καλά πανεπιστήμια –Πολυτεχνείο, Νομική, Ιατρική, Φιλοσοφική– και σου δίνανε και
τα βιβλία επίσης δωρεάν. Και άμα δήλωνες άπορος, σου δίνανε και κουπόνια για να τρως και στέγη στην Εστία,
που όμοιά της δεν είχε ούτε η Αμέρικα
τότε!
Και σε κάποια αργία έπαιρνες το βαποράκι για καμιά Αίγινα ή το ΚΤΕΛ
για μπάνιο στη Βούλα ή την «ταχεία»
για μια βόλτα στη Θεσσαλονίκη, να δεις
τους φίλους σου που είχαν γίνει φανατικοί Σαλονικιοί – και τους ζήλευες γι’
αυτό, και βεβαίως τους ζήλευες και για
τη ζωή που πέρναγαν στην απίστευτη
γλίτωνες το στριμωξίδι στα εκδοτήρια
της Λεωφόρου! Και στα ντέρμπυ, μαζί
στην ίδια κερκίδα, Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί, ΑΕΚτζήδες, ΠΑΟΚτζήδες, να
τα πούμε, να «μαλώσουμε», να χαρούμε και να πονέσουμε. Αλλά μαζί πάντοτε, αλλιώς δεν είχε καμιά αξία και
καμιά χάρη.
Δεκέμβριος 1960. Γωνία Σταδίου και Αιόλου. Η «φτωχή» Ελλάδα μας!
(Φωτογραφία του Κώστα Μπαλάφα)
πόλη του Σαββόπουλου, του Χριστιανόπουλου και του Κούδα!
Και τα βραδάκια, στο συνοικιακό
εστιατόριο, μακαρόνια για «πρώτο» και
κάτι άλλο για «κυρίως»* με μπιρίτσα
και σαλατίτσα και μαζί «ψωμάκι και
κουβέρ δραχμαί μία και πενήντα», που
«χρεωνότανε» το όλον δραχμαί 60, συν
το τάλιρο του «μικρού» για πουρμπουάρ· και η σούμα πάντα πάνω στο
χάρτινο τραπεζομάντιλο μιας χρήσεως.
Και σε θαυμάζανε σαν Θεό και διάνοια οι θαμώνες του εστιατορίου –άνθρωποι χειρώνακτες, του μεροκάματου–
εσένα, τον φοιτητή του Πολυτεχνείου·
καμάρι της Πατρίδας κι εσύ και το Πολυτεχνείο!
Άι στο διάβολο, προδότες! Φέρτε πίσω την Ελλάδα μου, τη «φτωχή», χωρίς
Πόρσε και Ρόλεξ και ανεκδιήγητα ιδιωτικά κανάλια που δείχνουν τούρκικα
σήριαλ και λαϊφστάιλ πρωινάδικα και
ριάλιτι της συμφοράς.
Φέρτε πίσω την Ελλάδα μας, με την
ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ που έδειχνε «Γιούγκερμαν» και «Πανθέους» και «Ο
Χριστός ξανασταυρώνεται» και Διακογιάννη «κορυφή των κορυφών».
Φέρτε πίσω την Ελλάδα μας με τον
μαυραγορίτη στην Ομόνοια, που πουλούσε –«...σέντρα έχω, λέγετε»– το εισιτήριο των 50 δρχ. για τη θύρα 14 του
Παναθηναϊκού, στην... εξωφρενική τιμή
των 80 δρχ.· και εισιτήριο έβρισκες και
Πνίγομαι. Μέρα και νύχτα θέλω να πω
το ίδιο και για την Κύπρο· να φωνάξω:
«Φέρτε πίσω την Κύπρο μας, ρεεε!»
Και αμέσως να συνειδητοποιώ ότι δεν
μπορώ να προσδιορίσω ποια «Κύπρο
μας» αναπολώ! Μια Κύπρο που εγώ
να την έχω ζήσει! Ακόμα και τα αξέχαστα και ανεπανάληπτα εφηβικά μας
χρόνια ήταν βουτηγμένα στην προδοσία· ασύδοτες συμμορίες τότε –«νόμιμες» και «παράνομες»– που «κατάφεραν» να αιματοκυλήσουν και να σκλαβώσουν την Πατρίδα μας. Και χάθηκαν
οι Ωραίοι, ο Γιάννης, ο Παύλος, ο Κύπρος, ο Δημήτρης, ο Ευθυμάκης, ο Κωστάκης.
Παρόμοιες οι συμμορίες του τότε με
τις συμμορίες του σήμερα. Αυτές που
τώρα έχουν προκαλέσει πτώχευση στην
Κύπρο και πρόθυμα, με το πρώτο
«ππάαα», είναι έτοιμες να τη δώσουν
οριστικά στους Τούρκους και τους Βρετανούς.
Φέρτε πίσω την Πατρίδα μας, ρεεε!
Κ.Σ.
* «Θρι κορς μιλ» το λέει σήμερα η αγγλόφιλος Δεξιά το πλήρες γεύμα και χλευάζει
τους Καλαμαράδες που χρεώνουν το ψωμάκι. Ή, μάλλον, τους χλεύαζε μέχρι χθες,
διότι τώρα, που είπε ο κόσμος το «ψωμί
ψωμάκι» με αυτόν που εξέλεξαν οι «υπερβάσεις» και τα «είκοσι νύχια» το 2008,
δεν τους παίρνει να ειρωνεύονται πια την
Ελλάδα!
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
H NEA ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ
Η ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΡΙΛΛΙΔΗ
Ω
Ω
8 ΕΥΡ
Ρ
10 ΕΥ
18 ΠΕΙΝΑΣ; ΦΑΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ!
Η άλλη
26 Ιανουαρίου 2013
Ένωσις
Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου
Όταν οι γονείς του Χρήστου Βακαλόπουλου τον ρώτησαν πώς τα πήγε στα
Μαθηματικά, τότε που έδινε εξετάσεις
για το πανεπιστήμιο, εκείνος απάντησε
με το ατάραχο ύφος του: «το κατά δύναμιν!». Η φράση αυτή παρέμεινε μνημειώδης και τη θυμούνταν όσα χρόνια κι
αν πέρασαν τόσο ο μεταποβιώσας πατέρας του όσο κι η μητέρα του, η γλυκύτατη κυρία Ξένη, μέχρι και σήμερα.
Σήμερα, λοιπόν, είκοσι χρόνια μετά τον
θάνατο του Χρήστου, όλοι ασχολούμαστε ακόμα με αυτό το «κατά δύναμιν»
του Βακαλόπουλου, με την δύναμη των
λόγων και των έργων του, με την δύναμη της ανάμνησης της ίδιας της ζωής του,
της καταλυτικής παρουσίας του. Με την
δύναμη των γραπτών του, των κριτικών
κειμένων του πρώτα-πρώτα, όπως αυτά
συγκεντρώθηκαν σε τρεις τόμους, στην
«Δεύτερη Προβολή», κυρίως, που
εκδόθηκε όσο ακόμη ο Χρήστος ζούσε,
και που συγκέντρωσε τις πιο σημαντικές,
ίσως, κινηματογραφικές κριτικές του,
κείμενα για τις ταινίες του Βέντερς, του
Αντονιόνι, του Δαμιανού και άλλων
πολλών και σημαντικών κινηματογραφιστών, κείμενα για τον κινηματογράφο ως
μέσο, ως εικόνα, ως βλέμμα, σε γλώσσα
ιδιότυπη, κάτι σαν ένα ντοκυμαντέρ του
λόγου, κι ύστερα στο «Από το Χάος
στο Χαρτί» και στην «Ονειρική Υφή
της Πραγματικότητας», σε επιμέλειες
των Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου και
Κώστα Λιβιεράτου αντίστοιχα. Αλλά
και με τη δύναμη των λογοτεχνικών κειμένων του, της νεανικής «Υπόθεσης
Μπεστ-Σέλλερ», ενός μυθιστορήματος
γραμμένου κατά παραγγελίαν, μια
σπουδή στην νεότητα την στιγμή ακριβώς που αυτή βιώνεται, ένας στοχασμός
στη φιλία μεταξύ των ανδρών, στις σχέσεις αγοριών και κοριτσιών, στον τρόπο
που χτίζονται τα όνειρα, στο άγχος της
κουλτούρας, στην τάση να είσαι τα
πάντα και, φεύ, να μην κάνεις τίποτα,
και, κατόπιν, των «Πτυχιούχων», ενός
μυθιστορήματος που αποτέλεσε, κατά
κάποιο τρόπο, την συνέχεια του πρώτου,
μια ιστορία με πλήθος αυτοβιογραφικά
στοιχεία, για το τέλος των χρόνων της
αθωότητας, για τον φόβο της μετάβασης
στην παραγωγή, για την ωρίμανση της
νεανικής σκέψης. Κι έπειτα, με την δύναμη των πιο ώριμων λογοτεχνικών κειμένων του, αυτών που δεν έχουν κομπάρσους τους Kinks, τους Beatles, τους
Stones, ή ήρωες της λογοτεχνίας ή του
σινεμά, όπως τα δύο προηγούμενα, αρχικά των «Νέων Αθηναϊκών Ιστοριών»
του, ενός βιβλίου-δίσκου, με δέκα κείμε-
να σαν δέκα τραγούδια, δυο πλευρές,
δυο όψεις, που μπορείς να τα διαβάσειςακούσεις στη σειρά ή/και ατάκτως, και
που όσο τα διαβάζεις το «σουξέ» αλλάζει, τη μια σ’ αρέσει περισσότερο το ένα
και την άλλη το άλλο, κι ύστερα όλα
μαζί, όπως ήταν κάποτε οι δίσκοι, όπως
όλοι μας θυμόμαστε τους δίσκους, και,
τέλος, φυσικά, της εξαιρετικής «Γραμμής του Ορίζοντος», ενός βιβλίου-υποδείγματος ύφους, ενός μυθιστορήματος
παρακολούθησης σκέψεων, διακριτικά
και διακριτώς, μιας αναμέτρησης με τη
ματαιότητα της ύπαρξης, μιας αναθεώρησης των συμβάντων της παιδικής ηλικίας, μιας «γλυκειάς καταστροφής»,
όπως θα έλεγε κι ο ίδιος ο Χρήστος. Και
συνεχίζουμε, βεβαίως, να ασχολούμαστε
με την δύναμη των εικόνων του Χρήστου,
των κινηματογραφικών εικόνων του,
πρώτα των ταινιών μικρού μήκους, του
«Θεάτρου» και των «Βεράντων»,
αυτών που μας αποκαλύπτουν ευθύς εξ
αρχής πού το πήγαινε το πράγμα ο
Βακαλόπουλος, την οπτική γωνία της
πόλης από ψηλά, σε στιγμές ιδιαιτέρες,
σε στιγμές καθημερινές κι ασήμαντες,
που μπορούν, αν τις δεις, αν τις ζήσεις
αλλιώς, να γίνουν όχι απλώς σημαντικές,
αλλά καθοριστικές, και στην συνέχεια με
την δύναμη των εικόνων της «Όλγας
Ρόμπαρντς», μιας ταινίας που θυμίζει
χολυγουντιανό μελόδραμα, αλλά δεν
είναι, που θυμίζει, επίσης, γαλλικό φιλμνουάρ, αλλά πάλι δεν είναι, που θυμίζει,
τέλος, κωμωδία του παλιού ελληνικού
κινηματογράφου, αλλά δεν είναι ούτ’
αυτό, κι είναι ίσως όλα αυτά μαζί και
άλλα τόσα, μιας ταινίας σχεδόν «χειροποίητης», με τους φίλους του Χρήστου
πρωταγωνιστές, καρατερίστες και
κομπάρσους, να περιφέρονται στην
Αθήνα και να προσπαθούν ν’ ανακαλύψουν το μυστήριο του θανάτου, ο καθένας από την δική του σκοπιά, το ίδιο το
μυστήριο της ύπαρξής τους, δηλαδή, μιας
ταινίας που «απαξιώθηκε» στα πρώτα
χρόνια του «βίου» της αλλά, συν τω
χρόνω, αρχίζει και παίρνει σιγά-σιγά κι
αυτή εξέχουσα θέση στο ελληνικό κινηματογραφικό στερέωμα, μια θέση που
ασφαλώς της αξίζει. Κυρίως, όμως, με
την δύναμη των εικόνων της τελευταίας
δημιουργίας του Βακαλόπουλου, της
ταινίας «Παρακαλώ, γυναίκες, μην κλαίτε», που έγραψε και σκηνοθέτησε μαζί
με τον εξαιρετικό Σταύρο Τσιώλη, μιας
ταινίας για την αέναη αθωότητα, για την
σχετικότητα και τον σκεπτικισμό, κι
ακόμα για το «δύνασθαι άλλως», για το
«ονειρεύεσθαι άλλως», για τη συνύπαρξη
φαινομενικά αντίθετων πραγμάτων,
όπως η Επιστήμη και η Ορθοδοξία, για
το χθες και το σήμερα και, μαζί μ’ αυτά,
για το αύριο, για το «πάμε γι’ άλλα»,
για την δύναμη του «ανύπαρκτου» κύριου Χαραλαμπόπουλου, για την σύγκρουση των δικαιωμάτων, και, τέλος, για το
βάσανο της ενοχής και τη γλύκα της
αμαρτίας.
Η δύναμη, λοιπόν, του Χρήστου Βακαλόπουλου, είκοσι χρόνια μετά, παραμένει
αμείωτη. Όλοι εμείς που είτε τον γνωρίσαμε είτε μάθαμε γι’ αυτόν από τρίτους
ή από τα έργα του, τον θυμόμαστε, τον
μνημονεύουμε, ανατρέχουμε σ’ αυτόν με
κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή. Γράφτηκαν πολλά κι από πολλούς για τον Βακαλόπουλο όλ’ αυτά τα είκοσι χρόνια: από
το «Γεια σου, Ασημάκη» του Κωστή
Παπαγιώργη έως το βιβλίο-αφιέρωμα
του φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, κι από τα αφιερώματα στο «αντί»
και στο «Μανιφέστο» έως τη σωρεία των
σκόρπιων κειμένων στα μπλογκς του διαδικτύου. Τούτο όμως το βιβλίο έχει κάτι
που το κάνει ιδιαίτερο: περιέχει ένα κείμενο με τον τίτλο «Τα Βιογραφικά του
Χρήστου», ένα κείμενο που συνέγραψε ο
πατέρας του Χρήστου, ο Γιώργος Βακαλόπουλος σε ύφος αφηγηματικό-λογοτεχνικό, λογοτέχνης κι ο ίδιος στα νεανικά
του χρόνια (με το ψευδώνυμο Άλκης
Μύρας, με το οποίο δημοσίευσε πολλά
ποιήματα και πεζά σε διάφορα περιοδικά, από την Διάπλαση των Παίδων έως
και την Νέα Εστία), κείμενο που γράφτηκε κατά προτροπή-παραγγελία του
Κωστή Παπαγιώργη και δημοσιεύθηκε
μερικώς και υπό την μορφήν υποσημειώσεων στο «Γεια σου, Ασημάκη», ένα κείμενο που μας παραχώρησε ευγενώς η
κυρία Ξένη και που, αφού το διανθίσαμε
με άλλα νέα και παλιά κείμενα (νέων και
παλιών) γνωστών και φίλων του Χρήστου, αποφασίσαμε με τον Σωτήρη Κακίση και τον Βάσο Πτωχόπουλλο να το
κάνουμε βιβλίο και να σας το παρουσιάσουμε. Το εξώφυλλο και τον τίτλο του
βιβλίου εμπνεύστηκε ο Σωτήρης Κακίσης
(και σας το εξηγεί στην προμετωπίδα και
στον επίλογο), το οπισθόφυλλο είναι μια
ιδιόγραφη αφιέρωση του Χρήστου στον
Σωτήρη, πάνω στη «Γραμμή του Ορίζοντος», ενώ τις φωτογραφίες στις οποίες
δεν αναφέρονται οι φωτογράφοι μας τις
παραχώρησε και πάλι η κυρία Ξένη, από
τα προσωπικά άλμπουμ του Χρήστου.
Ευχαριστώ θερμώς όλους όσοι μας
παραχώρησαν τα κείμενα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αυτό και ιδίως
τους Σταύρο Τσιώλη και Ευγένιο Αρανίτση, οι οποίοι έγραψαν ειδικώς για το
παρόν βιβλίο. Τέλος, ευχαριστώ τον
εκδότη Βάσο Πτωχόπουλλο, δίχως την
ανιδιοτελή διάθεση του οποίου ίσως το
βιβλίο τούτο να μην έπαιρνε τον δρόμο
προς το τυπογραφείο.
Το «κατά δύναμιν» του Χρήστου Βακαλόπουλου είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, σπουδαίο και σημαντικό, η δε μνήμη
του διαρκής και άσβεστη. Το ότι πέρασαν
είκοσι χρόνια και κανείς δεν τον ξέχασε,
αλλ’, αντιθέτως, αποκτά συνεχώς νέους
θαυμαστές είναι στοιχείο αδιάσειστο. Για
όλους όσοι τον γνωρίζουν μες απ’ το έργο
του θα παραμένει πάντα ιδιαιτέρως
σημαντικός, θα είναι για όλους αυτούς
ό,τι είναι και για όλους εμάς που τον
γνωρίσαμε: Ο Χρήστος Βακαλόπουλος!
Φώτης Μπατσίλας
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Αθθυμάστε τον Αντρέαν
Θεμιστοκλέους του ΔΡΑΣΙΣΚΕΣ, που ύστερα έγινεν
αριστερός και ύστερα την
έκανε από το ΑΚΕΛ και με
άλλους ημι-οθωμανούς
ίδρυσαν το ΑΔΗΣΟΚ και
ύστερα το ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΕΔΗ
και ύστερα έγινεν υπουργός
του Κληρίδη και μετά
σύμβουλος του Χίτλερ;
Αθθυμάστε τον Νίκον
Ρολάνδην του αντιστασιακού
Σπύρου Κυπριανού και
ύστερα ιδρυτήν του πρώτου
καθαρά τούρκικων θέσεων
ελληνικού κόμματος και μετά
στενόν συνεργάτη του
Κληρίδη και θεωρητικόν του
ενδοτισμού;
26 Ιανουαρίου 2013
ΡΕ ΑΚΕΛΙΚΟΥΘΚΙΑ, Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
Τ Η Λ Ε Ο Π Τ Ι Κ Α Ε Υ Τ ΡΑ Π Ε Λ Α
Χριστιάνα Αριστοτέλους, όπως Ελένη Μενεγάκη
Θερμά συγχαρητήρια στο Mega, που
στο πρόσωπο της Χριστιάνας Αριστοτέλους βρήκε την απόλυτη κυπριακή
αντιστοιχία στο τηλεοπτικό φαινόμενο
«Ελένη Μενεγάκη». Όχι μόνο γλυκιά
ξανθιά, να την πιεις στο ποτήρι, η Χριστιάνα (φυσική ή fausse blonde δεν έχει
σημασία, το αποτέλεσμα είναι που μετρά), αλλά απλοϊκή και αμόρφωτη συνάμα (και δεν αναφερόμαστε σε κάποια πανεπιστημιακή μόρφωση, αυτή
είναι αχρείαστη σε τέτοιες εκπομπές,
άλλωστε η πρώτη πετυχημένη Κύπρια
του είδους, η Ελίτα Μιχαηλίδου, είναι
άνευ πτυχίου). Μιλάμε για κάποιες
στοιχειώδεις γενικές γνώσεις, τις οποίες έχουν και τα παιδιά μου, μαθητές
Δημοτικού και Γυμνασίου, και τις οποίες οφείλει, αν μη τι άλλο, να κατέχει
και η οποιαδήποτε τηλεοπτική περσόνα. Αλλιώς η εκπομπή απολήγει για
τρανταχτά γέλια ή για γοερά κλάματα.
Δεν ήξερα, λοιπόν, αν έπρεπε να κλάψω ή να γελάσω, παρακολουθώντας τυχαία την εκπομπή του Mega «Για σένα», στις 24 Δεκεμβρίου 2012, παραμονή Χριστουγέννων. Δεν είναι μόνο η
συμπαθέστατη ξανθιά Χριστιάνα Αριστοτέλους αστοιχείωτη, αλλά και ο νεαρός συνεργάτης της που, καθήμενος
στο τραπέζι ανάμεσα σε άλλες δύο παρουσιάστριες-συνεργάτιδες της εκπομπής, μας φλόμωσε κυριολεκτικά στις
αρλούμπες.
Άναψα λοιπόν την τηλεόραση στο
σημείο όπου η μελαχρινή συνεργάτις
της Χριστιάνας Αριστοτέλους, μιλώντας για χριστουγεννιάτικα φαγητά
από διάφορες χώρες του κόσμου, αναφέρθηκε στη Βαρσοβία, για να προκαλέσει την άμεση απορία της Χριστιάνας «Πού κόβει η Βαρσοβία;» και
την αμεσότατη απάντηση του νεαρού
της συνεργάτη, δοσμένη με αδιάσειστη δόση βεβαιότητας: «Στη Γερμανία». Σε χαμηλούς τόνους η μελαχρινή συνεργάτις-παρουσιάστρια, που μιλούσε για φαγητά των Χριστουγέννων, διόρθωσε –αφού μάλλον θα το
είδε γραμμένο στις κόλλες που κρατούσε– «Είναι η πρωτεύουσα της
Πολωνίας», για να προκαλέσει τη
Χριστιάνα να αναφωνήσει αβίαστα και να αναρωτηθεί με έκπληξη «Πολωνία;» και βεβαίως
για να δώσει την ευκαιρία
στον νεαρό συνεργάτη να επιδείξει για άλλη μια φορά
την ασχετοσύνη του με τη
ρήση «Ε, γερμανικά μιλούν εκεί».
Στο σημείο αυτό
παρενέβη αναγκαστικά ο παραγωγός της εκπομπής,
Μιχάλης Ιγνατίου,
που
προφανώς
προσπάθησε να διακόψει τον διάλογοσούργελο, επικοινωνώντας μέσω ακουστικού με τη
Χριστιάνα, η οποία και ανακοίνωσε: «Ούτε γερμανικά...»
Ωστόσο, αντί ο νεαρός συνεργάτης να
πάρει το μήνυμα να τηρεί σιγήν ιχθύος
και να σταματήσει ν’ αμολά κοτσάνες,
αυτός συνέχισε ακάθεκτος: «Εν σαν τα
γερμανικά τα πολωνικά». Και η Χριστιάνα μας, φερέφωνο πια του παραγωγού, να απαντά: «Καμιά σχέση, εν
σαν τα ρωσικά, λέει ο Ιγνατίου από μέσα». «Ε, πού να ξέρω εγώ;» η αντίδραση του νεαρού συνεργάτη.
Άμα το ένα δεν ξέρεις, το άλλο δεν
ξέρεις, διερωτούμαστε γιατί αναζητείς
τηλεοπτική καριέρα, νεαρέ μου; Περιορίσου τουλάχιστον σε ρόλο ανδρικής γλάστρας και διάβαζε (χωρίς να
κάνεις οποιοδήποτε δικό σου σχόλιο)
αυτά που έγραψαν άλλοι για σένα.
Αλλά πού τέτοιος νους!
Όταν η παρουσίαση χριστουγεννιάτικων εδεσμάτων επεκτάθηκε στο Θιβέτ
και η Χριστιάνα ρώτησε ξανά «Πού είναι το Θιβέτ;», ο νεαρός συνέχισε με
την άκρως εύστοχη και κατατοπιστική
απάντηση «Κάπου στην Ασία, εκεί που
βρίσκονται οι βουδιστές», πυροδοτώντας άλλη μια συζήτηση, όλο ακρίβεια.
«Είναι Ινδία, νομίζω», λέει η παρουσιάστρια των χριστουγεννιάτικων φαγητών. «Κοντά της Ινδίας. Είναι στην
Ασία πάντως, εν σίγουρο», προσθέτει κι
αυτός. Και η Χριστιάνα να ρωτά «Η
Ασία με την Ινδία τι σχέση έχει;» και
στην ερώτησή της να αποκρίνεται αυτός «Η Ινδία βρίσκεται στην Ασία, στην
ήπειρο», οπότε αμέσως μετά η Χριστιάνα, παίρνοντας και τις οδηγίες του
παραγωγού, να διορθώνει: «Όχι μέσα
στην ήπειρο, λέει ο Μιχάλης Ιγνατίου,
σκάρπα της Ινδίας».
Αυτά, επί λέξει. Τα περαιτέρω σχόλια
περιττεύουν.
Παίζουμε Κυπριακά
Το «Παίζουμε Κυπριακά» του ΡΙΚ δεν
πάει πίσω αναφορικά με την ασχετοσύνη των δύο παρουσιαστών του. Ο
μεν Ελλαδίτης Γιάννης Τσιμιτσέλης δεν
μπορεί να καταλάβει αλλά ούτε και ν’
αρθρώσει λέξη της κυπριακής διαλέκτου και τον διορθώνει ή τον καθοδηγεί η Βασιλική, οπότε διερωτάται κανείς γιατί η συγκεκριμένη επιλογή. Η
δε Βασιλική Χατζηαδάμου, με την παρωχημένα μοντέρνα κόμμωση και τις
ενδυματολογικές της προτιμήσεις (το
απόγειον του χωρκατιλλικιού) κάμνει
μόνον για να τραγουδά και να προφέρει τη διάλεκτο. Όταν πρόκειται να διαβάσει κάτι παρμένο από την λόγια κοινή νεοελληνική, δεν καταλαβαίνει τι λέει, ως άλλη μια αμόρφωτη και άσχετη
παρουσιάστρια.
Στις 25 Δεκεμβρίου, ημέρα Χριστουγέννων, άκουσα τη Βασιλική να εκφωνεί «τους νουν έχεις» εννοώντας «τους
νουνεχείς», όπως τη διόρθωσε ο Τσιμιτσέλης.
Μα δεν πρέπει, επιτέλους, να αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για όποιον αμείβεται για να βγαίνει στην τηλεόραση να μιλά στοιχειωδώς σωστά ελληνικά;
ΡΙΚ 1 και
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Το ΡΙΚ 1 βεβαίως πήρε επάξια το βραβείο χωρκατιλλικιού για την εορταστική εκπομπή του. Σε ένα τεράστιο τραπέζι, εκτός από τον Πρόεδρο Μάκη Συμεού και μέλη του Διοικητικού του Συμβουλίου, περισυνέλεξε διάφορες εκφωνήτριές του και τις παρέθεσε κατά μήκος, σαν ένα μπουκέτο από φρούτα και
γλάστρες (Γαβριέλα, Ελίτα, Αλεξία,
Σταυριανή και πολλές άλλες) που είτε
άνοιγαν το στόμα τους για να αμολήσουν κάποια κοινοτοπία ή κοτσάνα
(όπως το ανππαίζαπολ-unppesable, άλλως δεν παίζεται, της ξανθιάς Γαβριέλας) είτε σηκώνονταν να χορέψουν
στους ρυθμούς ρεμπέτικων ή ζεϊμπέκικων, προς… τέρψιν των τηλεθεατών. Αν
είναι δυνατόν να διασκεδάζει κανείς
βλέποντας τις εκφωνήτριες του ΡΙΚ να
χορεύουν!
Δεν νομίζω να υπήρξε άλλη εκπομπή
που να υποτίμησε τόσο τα αισθητικά
κριτήρια του μέσου Κύπριου. Η παρουσιάστρια του προγράμματος, Κατερίνα Μηλιώτη, παίρνει ασυζητητί βραβείο κακογουστιάς και χωρκατιλλικιού
για τις απερίγραπτες τουαλέτες της
αλλά και για τις άγαρμπες ατάκες της,
που στερούνται κάθε ίχνους χιούμορ
και λεπτότητας.
Το μόνο που άξιζε ήταν το «Πατάτες
Αντιναχτές Special» και ακόμη περισσότερο το πρόγραμμα «Της Παράγκας», που έβγαζε πραγματικά αβίαστο γέλιο με τους γνωστούς, από
το Τρίτο Πρόγραμμα του ραδιοφωνικού ΡΙΚ, χαρακτήρες που παρουσίαζε.
ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ με τον
Τάσο Τρύφωνος
Φτάνει πλέον με τους τραγουδιστές και τις τραγουδίστριες που
παρουσιάζει σε συνεντεύξεις ο
Τάσος Τρύφωνος, με φόντο χλιδάτα ξενοδοχεία, όπως το «Μεγάλη Βρετανία» στην Αθήνα. Οι
άνθρωποι αυτοί (Μιχάλης Χατζηγιάννης, Νατάσα Θεοδωρίδου,
Γιάννης Πάριος και άλλοι) δεν
έχουν τίποτε το σημαντικό ή αξιόλογο να πουν και είναι καλύτερα
να περιορίζονται σ’ αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν, δηλαδή
να τραγουδούν. Οι καλλιτέχνες αυτοί αξίζει ν’ ακούγονται για τη φωνή
τους και όχι για το περιεχόμενο της
σκέψης τους.
Γιατί πρέπει να σπαταλιέται τηλεοπτικός χρόνος για συνεντεύξεις τύπου κουτσομπολίστικων περιοδικών
ή τηλε-μαγκαζίνο; Είναι βέβαια και
οι ερωτήσεις του Τάσου Τρύφωνος
που δεν βοηθούν, αφού είναι κομμένες και ραμμένες στο πλαίσιο
της κοινοτοπίας και της κατινίστικης προσέγγισης που χαρακτηρίζει τα έντυπα και τις εκπομπές του είδους.
19
ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Ο Χριστόφιας τσίου
Για δείτε το ΑΚΕΛ
Αχ, ξύλο στο ΑΚΕΛ
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
Για δες τον Λουκαΐδη,
μας έπρηξε τ’ αρχίδι.
Λουκαΐδη, τον σκασμό
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
Κι ο Δαμιανού παλεύει
για τον Μαλά δουλεύει.
Δαμιανού, φάε σκατά
Λουκαΐδη, τον σκασμό
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
Και ο Χατζηγεωργίου
λέει πίπες του γραφείου.
Τάκη, blow δυνατά
Δαμιανού, φάε σκατά
Λουκαΐδη, τον σκασμό
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
Για δες την Κουκουμά,
την παίζει στον Μαλά.
Κουκουμά, παίξ’ την καλά
Τάκη, blow δυνατά
Δαμιανού, φάε σκατά
Λουκαΐδη, τον σκασμό
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
κι ο Χριστόφιας τσίου
Αντίο σου, Δημήτρη,
Φεβράρη πάεις σπίτι
φορτώνεις μας το ΔΗΚΟ
Πρόεδρο τον Νίκο
γλείφτη και λακέ
ξύλο στο ΑΚΕΛ.
Βασίλης Κουνούφας
ΤΑ ΑΣΤΕΡΟΥΘΚΙΑ
ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
(Τώρα είναι απλά παπαγαλάκια ή όχι;
Αν κερδίσει τις εκλογές ο μάστρος
τους, θα δείτε πώς θα εκτοξευθούν,
να το θυμάστε αυτό.)
ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΔΡΟΥΣΙΩΤΗΣ
Το αστερούιν της αναρχοαριστεράς
και του Yπουρ γείου εξωτερικών
της Τουρκίας (τμήμα Κύπρου) θα
πάρει τα αρχίδια
του Αναστασιάδη
και των λοιπών
συναγερμικών γερακιών. Η ευγνωμοσύνη έχει και τα
όριά της.
ΚΑΣΚΑΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
Ο ππππούμννιος της ΕΔΕΚ και τώρα
όψιμος ανασ τασιαδιακός πολύ θα
ήθελε να πει άλλο
ένα μεγάλο ΝΑΙ.
Μόνο που το πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου
προσδιορίζεται γι’
αλλού.
20
Αδέρφια, 19 κι απόψε.
Είναι μετρημένες οι μέρες της αφθονίας
του Χριστόφια. Ας τον ρίξουμε στου
πηγαδιού τον πάτο!
Η άλλη
ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ
ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΛΕΞΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ
ΝΕΟΓΛΩΣΣΑΣ
(αντιγραφή από το διαδίκτυο)
ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ: Χρυσή ευκαιρία να
απαλλαγείς από τη ρουτίνα της σταθερής
εργασίας σου στο δημόσιο.
Παρέχονται:
• 1 έτος ημιδιατροφή
• Αδρεναλίνη στο κόκκινο
• Ισόβιο σαφάρι στην αυτορρυθμιζόμενη
ελεύθερη αγορά
Βοnus: Η χαρά της συμβολής στη σωτηρία
της χώρας.
ΕΥΡΩ: Ενιαίο Ευρωπαϊκό Νόμιζα
ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ: Οικονομική ρύθμιση που
βασίζεται στην αρχή ότι όποιος δεν μπορεί να
πληρώσει 10 δισ. σήμερα, θα μπορέσει ωραιότατα να πληρώσει 20 δισ. του χρόνου.
ΕΚΤΑΜΙΕΥΣΗ: Μεταφορά τεράστιων χρηματικών ποσών από τον δανειστή στον εαυτό του, με χρέωση του δανειζόμενου.
ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ: Ξένη σειρά. Κοινωνική περιπέτεια που μας μεταφέρει στον Μεσαίωνα, με έντονο το σαδομαζοχιστικό στοιχείο.
Η σειρά γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και στην
Ελλάδα, όπου προβάλλεται ήδη ο 3ος κύκλος.
ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ: Η προσκόλληση στο γράμμα του νόμου· άλλες φορές στα Σύμφωνα
και άλλες στα φωνήεντα.
ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΑ: Κακόβουλα μυθεύματα
που διαδίδονται από εγχώρια παπαγαλάκια, τα οποία προφανώς ελέγχουν τον διεθνή
Τύπο (Guardian, BBC κλπ.).
ΘΕΟΣ: Σύμβουλος παρά τω πρωθυπουργώ,
που με τη σιωπή του επισφραγίζει μια επιτυχημένη διαπραγμάτευση.
ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ: Η άνευ όρων αποδοχή
Π.χ. «Τι ώρα υπογράφουμε;» «Τώρα σε
λίγο» «Άντε, ρε μαλάκες, έχει Ολυμπιακό
στις 8».
ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ*: Μπλα μπλα
μπλα
Π.χ. «Τον Ιανουάριο να απολυθούν 50.000
άτομα» «Να πούμε καλύτερα τον Γενάρη;»
* Δεν προϋποθέτει διαπραγμάτευση)
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ: Η προσβλητικά απερίφραστη
προάσπιση των συμφερόντων των κατώτερων τάξεων, ενάντια σε κάθε κανόνα αστικής
κομψότητας.
Π.χ. «Θα πεθάνει κόσμος από το κρύο» (Δήμαρχος Καστοριάς)
Αντίθετο: Μήνυμα σε δραματικό τόνο.
Π.χ. «Θα πεινάσει κόσμος αν δεν πάρουμε τη
δόση» (Γ. Στουρνάρας)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ: Ο εχθρός
της έντιμης νεοφιλελεύθερης υπαλληλοποίησης των πάντων· με 250 ευρώ.
ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ:
Η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε
ιδιώτες επενδυτές αντί συμβολικού τιμήματος. Καλού κακού, συνιστάται και κρατική
επιδότηση.
Π.χ. Πώληση Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος
• Συμβολικό τίμημα: 95 εκατομμύρια
• Κρατική επιδότηση: 4 ΔΙΣεκατομμύρια
• Σύνολο ΖΗΜΙΑΣ: 3,905 ΔΙΣεκατομμύρια.
Κατόπιν αυτών, αν ευχηθώ καλή χρονιά, μπορεί και να με δείρετε (και άδικο δεν θα έχετε).
Βέβαια τα παραπάνω αφορούν την Ελλάδα.
Κάντε κάτι, αδέρφια, για να μην αφορούν λίαν
προσεχώς και την Κύπρο. Στο χέρι σας είναι!
Τον άλλο μήνα ψηφίζετε (βέβαια, για τους σκεπτικιστές, υπάρχει και η ρήση ότι, αν όντως οι
εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πράγματα,
θα είχαν τεθεί εκτός νόμου!).
vasosftohopoullos.wordpress.com
Ένωσις
26 Ιανουαρίου 2013
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Λούις Σεπούλβεδα: Τα τελευταία Νέα από το Νότο
«Όταν φτάσανε οι δυο φίλοι
στη στέρφα Παταγονική στέπα
δεν ξέρανε ότι αυτή τη χρονιά
είχε ανθίσει η κίλα (αυτό συμβαίνει τρεις φορές τον αιώνα).
Η κίλα είναι μια ποικιλία μπαμπού των Άνδεων και φυτρώνει
στις βαθιές χαράδρες της κορδιγιέρας. Οι ινδιάνοι της Παταγονίας ξέρουν ότι κάθε φορά
που άνθιζε η κίλα ακολουθούσαν εποχές ερήμωσης και οδύνης. Τα προφητικά κόκκινα άνθη της κίλα έβαψαν κόκκινη την
Παταγονία των Άνδεων και δε
χρειαζόταν να περιμένεις πολύ
για να δεις από πού θα ερχόταν το κακό…»
Δεν άργησε να έρθει το κακό για τη
Γη του Πυρός και, όπως σε κάθε περίπτωση, δεν άργησε να έρθει από αυτούς που αδυνατούν να αγαπήσουν τις
καλύβες και τα χωράφια και να εκτιμήσουν τον παγωμένο παταγονικό αέρα που μεταφέρει νέα, γεγονότα, μυρωδιές και ξεχασμένες ιστορίες.
Το 2003, μια είδηση για την παταγονική γη έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία στους μαπούτσε και τους γιαγιάν. Η αργεντινή κυβέρνηση μελετούσε την περίπτωση παραχώρησης
της Παταγονίας στις ΗΠΑ, με αντάλλαγμα τον μηδενισμό του τεράστιου
χρέους της προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Βέβαια οι γνήσιοι κάτοικοί της, μαθημένοι σε πρακτικές
εξόντωσης στο όνομα του καπιταλιστικού «παραδείσου», δεν άφησαν
αυτή τη φορά τους γκρίνγκο να
«τσαρτερώσουν» τα σπίτια τους. Ο
οικονομικός βιασμός, που είχε ξεκινήσει ήδη από το 1880 με τον εποικισμό των αχανών εκτάσεών της από
Ευρωπαίους και την εξόντωση των
ιθαγενών φυλών στο όνομα της οικονομικής της αξιοποίησης, καθώς και ο
βίαιος εκσυγχρονισμός, που μετέτρε-
ψε σε παρίες τον εργατικό και νομαδοκτηνοτροφικό πληθυσμό των πεόν,
των γκάουτσο και όσων Ινδιάνων είχαν απομείνει, δεν έμελλε να ολοκληρώσει το έργο του με αυτή τη δολοφονία της παρθένας γης.
Οι Λούις Σεπούλβεδα και Ντάνιελ
Μορτζίνσκι ταξίδεψαν σε αυτή τη γη,
ξεκινώντας από τον 42ο παράλληλο
(πάντα σε αργεντίνικο έδαφος), κατέβηκαν ως το Ακρωτήριο Χορν και επέστρεψαν από τη χιλιανή Παταγονία
και τη μεγαλόνησο Τσιλόε. Μέσα από
το εξαίσιο συγγραφικό ταλέντο του
πρώτου και τον ισχυρό φωτογραφικό
φακό του δεύτερου, οι εκδόσεις Opera
μας παραδίδουν, σε θαυμάσια μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη, Τα τελευταία νέα από το Νότο.
Για όσους δεν έχουν διαβάσει ποτέ
Σεπούλβεδα, είναι μια καλή ευκαιρία
να τον ανακαλύψουν και να λατρέψουν
τη γραφή του, η οποία, με την αμεσότητά της και την άρτια χρήση της λογοτεχνικής γλώσσας, δεν δυσκολεύεται να σε ταξιδέψει στις πιο κρυφές
γωνιές αυτής της χώρας, σαν να ’χεις
ζήσει εσύ ο ίδιος αυτή την περιπλάνηση. Το βιβλίο, που αποτελείται από
αυτοτελείς ιστορίες που έζησε ο συγγραφέας με τον συνεργάτη του, δεν
αφήνει ερωτηματικά. Οι ήρωές του,
αληθινές μορφές μιας βασανισμένης
γης, που έζησαν λατρεύοντας και προστατεύοντας αυτή τη σκληρή γη και
την πραγματικότητα της εσχατιάς αυτής του Νότου, αποδεικνύουν πως η
αγάπη για τη ζωή δεν μπορεί να νικηθεί από καμιά προσπάθεια «οικονομικής ανάπτυξης». Η δόνια Ντέλια
Ριβέρα ντε Κόσιο, που ό,τι αγγίζει ζει,
ο Μάρτιν Σέφιλντς, «ένας αληθινός
άντρας», όπως ακριβώς απαιτεί τους
άντρες της η παταγονική γη, ο Τάνο,
που κατασκευάζει στην ερημιά της Παταγονίας έγχορδα μουσικά όργανα
απαράμιλλης ακρίβειας για τη Συμφωνική του Βερολίνου, καθώς και οι
μηχανικοί του Patagonia Express, που
αγνοούν επιδεικτικά τους γκρίνγκο
που «τσαρτέρωσαν» το τρένο, πίνοντας πάντα «μάτε», είναι μερικοί μόνο από τους καθημερινούς και ξεχασμένους ήρωες που συνάντησε ο συγγραφέας και μετέφερε στο χαρτί τις
ιστορίες τους. Ιστορίες σκαλισμένες
στον παταγονικό αέρα και στις χασιέντες των λιγοστών Τσιλόε και Τουέλτσε, ιστορίες που αποδίδουν την ψυχή της Γης του Πυρός, μιας περιοχής
που ψυχορραγεί.
Το αριστούργημα του Σεπούλβεδα,
γραμμένο από χρόνια, αποτελεί το χρονικό δύο φίλων και, ταυτόχρονα, τον
ύστατο χαιρετισμό στον Νότο και σε
μια εποχή που, για τον συγγραφέα, αποτελεί τη μνήμη και τη δύναμή του. Ιδού,
λοιπόν, τα τελευταία νέα από τον Νότο.
Ένα οδοιπορικό που θα σας μαγέψει,
μέσα από την περιγραφή της απλής ευτυχίας στην άλλη άκρη του κόσμου.
Ιλιάνα Κουλαφέτη
ALL DOGS ONE GENERATION
ΚΡΑΝΙΟΥ ΤΟΚΟΣ
Στο ταμείο
Την βλέπει κάθε πρώτη του μηνός
στην τράπεζα.
Σήμερα πιάστηκε στον κότσο της
ενώ την παρακολουθούσε περιμένοντας στην ουρά. Είχε κάτι απ' αυτό
που φυλάκιζε τ' απωθημένα μου καμμιάν εικοσαριά χρόνια πίσω. Τότε που
περιμέναμε να σβήσουν τα φώτα, να
φύγουν οι γονείς και να ζητήσουμε
δειλά την χυμώδη συμμαθήτριά μας
για έναν φαινομενικά αθώο χορό. Θα
σφίγγαμε την μέση της στις παλάμες
μας και θα ιδρώναμε με τους Roxette
και την Mariah Carey.
Χαμογελάει στον κάθε πελάτη ανεπιτήδευτα. Κελαηδάει καλημέρες ξεσηκώνοντας θύελλες. Ποτέ προηγουμένως οι ισοτιμίες και τα συναλλάγ-
ματα δεν φάνταζαν τόσο βελουδένια.
Αναρωτιόταν αν ο άντρας της την φίλησε το πρωί πριν μπει στ' αμάξι. Αν
οι προϊστάμενοί της της είπαν πως
είναι όμορφη. Αν το βράδυ θα την περίμενε ένα μπουκάλι κρασί δίπλα σ'
ένα τριαντάφυλλο. Αν, επί τέλους,
έβρισκε ευχαρίστηση χαϊδεύοντας
ανηλεώς χαρτονομίσματα.
Η δυστυχία του έγκειται στην αδυναμία συγχρονισμού με την εποχή
του. Δεν θα ήθελε ποτέ να πλησιάσει
μιαν τέτοια γυναίκα –ή οποιανδήποτε άλλην...– ηλεκτρονικά. Θα της έλεγε, τώρα κιόλας, να βγούνε μόλις σχολάσει για ούζα. Να τρώγανε οι δυο
τους σε μιαν παραλία και να μιλούσανε για την ζωή τους. Ν' ακούγανε
μουσική το δειλινό, να γινόντουσαν
ένα στο κρησφύγετό του και να βγαίνανε μετά για βότκα στα στέκια τα
δικά του. Να καταλήγανε ξανά σπίτι του και να...
«Παρακαλώ;»
Βελούχης Αρειώτης
26 Ιανουαρίου 2013
ΑΚΕΛΙΚΟΣ ΓΙΟΦΥΡΙΝ ΤΖΙ ΑΝ ΓΕΝΕΙ, ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΜΕΝ ΠΕΡΑΣΕΙΣ
Η άλλη
21
Ένωσις
Καλλιτεχνικά βραβεία
που δεν προλάβαμε να δώσουμε το 2012
l Βραβείo πολυγραφότατης συγγραφέα-αντιγραφέα και επίδοξης διδάκτορος με διατριβή-patchwork αντιγραφών, στην Άννα Μαραγκού.
l Βραβείο πολιτιστικού χώρου σε κρίση (in crisis), στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών (Συνεργασία Πινακοθήκη Πιερίδη).
l Βραβείο χειρότερης έκθεσης της Κυπριακής Προεδρίας του Συμβουλίου της
Ε.Ε., στη «Méditerranée», σε επιμέλεια
Χριστόφορου Μαρίνου.
l Βραβείο «Δύο Μέτρα και Δύο Σταθμά», στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του
Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού,
για επιχορήγηση μονογραφίας της εικαστικού Μαρίας Λοϊζίδου με 4.000 €.
Εικαστικοί όλης της Κύπρου, ξεσηκωθείτε και απαιτήστε ίση μεταχείριση!
(Σημειωτέον ότι ο μετριότατος συγγραφέας της μονογραφίας είναι ο επιμελητής της αποτυχημένης έκθεσης
«Méditerranée», Χριστόφορος Μαρίνος.)
l Βραβείο κακόγουστoυ έργου σε δημόσιο χώρο, στον Δήμο Λεμεσού, για το
γλυπτό «Λεμεσός-Αγάπη μου (Λούλης)», δωρεά του Λούλη Κατσουνωτού.
l Βραβείο αρσενικοθήλυκου μονόβυζου
έργου, στο προαναφερθέν έργο «Λεμεσός-Αγάπη μου (Λούλης)», στην παραλιακή είσοδο της Λεμεσού, έναντι
Debenhams.
l Βραβείο προσφάτως τοποθετηθέντος
καρακιτσάτου έργου με ανακυκλωμένα υλικά, στο «Flowers Awash» της Χέ-
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
λεν Μπλακ. Φτιαγμένο από κάδους και
σωλήνες πλυντηρίων, στο πλαίσιο του
Green Art Project, το κακόγουστο αυτό
«δήθεν» ανθοδοχείο, που τοποθετήθηκε
σε περίοπτο χώρο στη λεωφόρο Μακαρίου, ακριβώς απέναντι από το Costa
Café, θυμίζει έργο μαθητών Γυμνασίου
ή (ατάλαντων) αυτοδίδακτων καλλιτεχνών.
l Βραβείο απαράδεκτης εγκατάλειψης
γλυπτών σε δημόσιο χώρο, στον Δήμο
Λευκωσίας (Πάρκο Γλυπτικής στην τάφρο).
l Βραβείο σκηνοθετημένων προκηρύξεων, στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του
Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.
Ενώ οι καλλιτέχνες υποβάλλουν σκεπτικά και δηλώσεις ενδιαφέροντος για
την κυπριακή συμμετοχή στην Μπιενάλε Βενετίας, η απόφαση είναι ήδη ειλημμένη και το έργο με το οποίο θα εκπροσωπηθεί η Κύπρος είναι αυτό του
Χριστόδουλου Παναγιώτου.
l Βραβείο ακαδημαϊκού με δημοσιεύσεις τύπου δημοσιογραφικών επιφυλλίδων, στον Γιάννη Ιωάννου.
l Βραβείο τριτοκοσμικής κακογουστιάς,
στα Μεγάλα Μπαλέτα στο «Κηποθέατρο Λεμεσού» και στο Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Λεμεσού, στο «Ριάλτο».
l Βραβείο wannabe ποιήτριας μέσω διεθνών διαδικτυώσεων, στη Λίλη Μιχαηλίδου.
l Βραβείο επιτηδευμένης ποιήτριας, στη
Νίκη Μαραγκού (για την επίπλαστη
απλότητα του λόγου).
l Βραβείο «Παρακαλώ, δοξάστε με!»,
στον Μιχάλη Πιερή, για τις άοκνες προσπάθειές του να περισυλλέγει βραβεία –τοπικά και διεθνή– μέσω ανάλογων συναλλαγών.
l Βραβείο «Δύο Μέτρα και Δύο Σταθμά» στις Πολιτιστικές Υπηρεσίες του
Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού
για την επιχορήγηση ξένου εκδοτικού
οίκου με 4.000 € για το βιβλίο της
Ανδρούλας Μιχαήλ για την κυπριακή
τέχνη. Η επιχορήγηση δίνεται υπό μορφήν αγοράς αντιτύπων. Εκδότες όλης
της Κύπρου, ξεσηκωθείτε!
l Βραβείο απληστίας, στην Ανδρούλα
Μιχαήλ, που, παρά την πλουσιοπάροχη ετήσια αμοιβή που λαμβάνει από τις
Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου
Παιδείας και Πολιτισμού, ως επιμελήτρια εκθέσεων εξωτερικού και όχι μόνον, έχει το θράσος να ζητά και επιχορήγηση για τον εκδοτικό οίκο, ο οποίος
της έχει αναθέσει να γράψει περί κυπριακής τέχνης.
l Βραβείο μετατροπής της Καστελλιώτισσας σε χριστουγεννιάτικη αίθουσα
χορού και της τελετής απονομής λογοτεχνικών βραβείων σε πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν, στη Μορφωτικό Λειτουργό
του Υπουργείου Παιδείας, που παρουσίαζε το πρόγραμμα ντυμένη με λαμέ
εξώπλατο φόρεμα, φτιαγμένο από απαστράπτουσες μπλε πούλιες.
l Βραβείο ειλικρίνειας, στον Κυριάκο
Χαραλαμπίδη, Πρόεδρο της Κριτικής
Επιτροπής Κρατικών Βραβείων Λογο-
τεχνίας, που παραδέχθηκε πως τα βραβεία αυτά δίνονται κάθε χρόνο για να
τονίζουν την υπόσταση του κυπριακού
κράτους. Με άλλα λόγια, δηλαδή, βρέξει χιονίσει, έχει δεν έχει ποιότητα η
παραγωγή, θα βραβευθεί το μη χείρον
(ως βέλτιστον).
l Βραβείο ασχετοσύνης, στην Επιτροπή Βραβείων Παιδικής/Νεανικής Λογοτεχνίας, που βράβευσε τα Διηγήματα
του Νεόφυτου Νεοφυτίδη, αρχίζοντας
το σκεπτικό βράβευσης του εν λόγω βιβλίου με την αρνητική ρήση «Παρά τα
μειονεκτήματά του, το βιβλίο...». Δεν
βραβεύεις για να βραβεύσεις και να ενθαρρύνεις ατάλαντους να συνεχίζουν!
l Βραβείο εκπτωτισμού, στον Λεύκιο
Ζαφειρίου, που, αναγιγνώσκοντας την
αντιφώνηση του απόντος βραβευθέντος
Αλέξη Ζήρα, δεν διόρθωσε τη φράση
του συγγραφέα περί συμβολής των Κυπρίων στην ελληνόφωνη (αντί ελληνική)
λογοτεχνία.
Αγιότης μαρτυρουμένη...
Σχόλιο πάνω στο βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη Η αδερφή μου (εκδ. Πόλις)
«Αν σ’ αυτή τη γη ο Θεός δεν ήταν ένας μεγάλος μόχθος
κι ένας ατέλειωτος πόνος
και μια ασίγαστη πείνα και δίψα,
τότε πάνω σε τούτη τη γη
δε θα υπήρχε τίποτα που να θυμίζει ουρανό».
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ
Διαβάζοντας το βιβλίο του Σταύρου Ζουμπουλάκη, με
τίτλο Η αδερφή μου (εκδ. Πόλις), αντιλαμβάνεται
κανείς ότι δεν βρίσκεται απλώς και μόνον μπροστά
σε μια βιογραφική μαρτυρία για το χρονικό μιας
ασθένειας που ταλαιπώρησε την αδερφή του, Γιούλα, ή σε μια προσπάθεια διάσωσης της μνήμης ενός
αγαπημένου προσώπου για μια ζωή που έμελλε να
τελειώσει μέσα από μια πορεία επιληπτικών κρίσεων, πόνου και αγωνίας. Η κατάθεση, εν είδει εξομολογήσεως του Σταύρου Ζουμπουλάκη, κινείται
από τον θεολογικό στοχασμό –αναφορικά με τα ζητήματα πίστης και θεοδικίας– στην οντολογία της
σχέσης του ανθρώπου με τον πλησίον, από τη μαθητεία στον πόνο του Άλλου στο άθλημα της «αυτοπαραίτησης και αυτοπροσφοράς», από την τραγικότητα του ατομικού βιώματος στην ενεργητική συμμετοχή στον κοινωνικό βίο.
Μέσα από τις λακωνικές και ακριβείς εξιστορήσεις
συμβάντων, που δεν στερούνται όμως λογοτεχνικής
αρτιότητας, ο Ζουμπουλάκης συμπυκνώνει όλο το
νόημα του αγαπητικού γεγονότος μέσα από τη σχέση του με την αδερφή του και την ανίατη ασθένειά
της, που «μετέτρεψε τη σχέση του μαζί της σε πεπρωμένο» (σ. 9).
Η συνειδητή στάση ζωής του Ζουμπουλάκη απέναντι στην αδελφή του –στάση προσφοράς και θυσιαστικής δωρεάς προς αυτήν– μετασχηματίζει εδώ
και τώρα τη ζωή του, αποτελεί τον τρόπο της αγαπητικής ύπαρξής του σε μια εν Χριστώ ζωή. Μέσα
από αυτή τη στάση ο Ζουμπουλάκης υπενθυμίζει ότι
ο πόνος του «Άλλου», η λύπη του, η δυσκολία και η
αδυναμία του, γίνεται λύπη και αδυναμία δική μου,
εμπειρία οικεία, μέσα στο χριστιανικό πλαίσιο της
αγάπης, όπως ο θάνατός του γίνεται για μένα μαρ-
τυρία φθοράς και βεβαιότητα Ανάστασης, γεγονός
ελπίδας και χαράς. Η ζωή καθίσταται προσωπική.
Αφορά εμένα εδώ και τώρα και συνδέει τη δική μου
εξέλιξη με την εξέλιξη του Άλλου. Έτσι, λοιπόν, μόνον «όποιος έχει αγόγγυστα σκατοσκουπίσει άρρωστο είναι μείζων
όλων των τιτάνων της θεολογίας».
Μέσα όμως από τη σχέση αγάπης και φρίκης με τη βασανισμένη του αδερφή, ο Ζουμπουλάκης
θα αναρωτηθεί «…πώς γίνεται ο
Θεός της αγάπης, ο Θεός που
απαιτεί την αγάπη, να δείχνει τόση σκληρότητα στην αδερφή μου.
Το ερώτημα ήταν δραματικά συγκεκριμένο, η σκληρότητα του
Θεού απέναντι στην αθώα και
αγαπημένη μου αδερφή, αλλά
περιείχε μέσα του την γενίκευση. Από τότε μέχρι σήμερα δεν
έχω αλλάξει άποψη. Το μόνο
θεολογικό ερώτημα που υπάρχει είναι αυτό: η σχέση ανάμεσα στον ανθρώπινο πόνο και
την αγάπη του Θεού. Όλα τα
άλλα είναι διανοητικές περιέργειες» (σ. 29). Σε αυτό
το σημείο είναι που θα δείξει απόλυτο σεβασμό σε έναν
πνευματικό αθεϊσμό, που
απορρίπτει τον Θεό ως αγάπη, αλλά προστρέχει να
αφουγκραστεί και να στηρίξει τον πόνο του Άλλου.
Αναλύοντας τα κείμενα της Βέιλ, ο Ζουμπουλάκης
θα επιχειρήσει να ερμηνεύσει το μυστήριο της «σκληρότητας» του Θεού με έναν τρόπο που τελικά ενισχύει την πίστη σ’ Αυτόν, καθώς επισημαίνει ότι η
ύπαρξη του πόνου, ως αποτέλεσμα της «απόσυρσης» του Θεού από τον κόσμο μετά τη Δημιουργία,
αποτελεί εκείνο το «άνοιγμα ενός ζωτικού χώρου
για την ελευθερία δράσης και την έμπρακτη αγάπη
του ανθρώπου». «Ο Θεός είναι αγάπη δεν σημαίνει
την εξάλειψη του πόνου και του κακού, αλλά την
υποχρέωση να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Γνωρίζει το
Θεό μόνο όποιος νοιάζεται και φροντίζει τον άρρωστο και τον κατατρεγμένο [...] Αυτό σημαίνει αλλαγή προοπτικής: στροφή από το τι κάνει ο Θεός στο
τι κάνω εγώ (για τον Άλλο)»
(σσ. 39-40). Έτσι, λοιπόν, ο άνθρωπος καλείται «να κάνει την
δική του απόσυρση, την “κένωση” από τον εγωισμό του,
για να αναζητήσει τον Θεό και
να αγαπήσει» (σσ. 36-37). Η
ελευθερία, επομένως, για τον
Ζουμπουλάκη δεν είναι πάντα
παρούσα και εγγενής στον άνθρωπο, αλλά μια πάντα υπάρχουσα δυνατότητα που κατακτιέται ή όχι μέσα από τον αγώνα του ανθρώπου για αγάπη.
Μέσα από το βίωμα του συγγραφέα, αντιλαμβανόμαστε ότι ο
άνθρωπος συγκροτείται από τη
μέθεξη στην οδύνη του Άλλου, καθώς πλάθεται πνευματικά και
αποκαλύπτεται ως εαυτός. Ο
«Άλλος» δεν γίνεται έτσι «η κόλασή μου», όπως θα ήθελε ο Σαρτρ, ή «λύκος για τον άνθρωπο»,
όπως θα ήθελε ο Χομπς, αλλά ο
«παράδεισος», η αναγκαία ύπαρξη με την οποία αλληλοσυσχετιζόμενος κατανοώ την ετερότητά μου και
έτσι, από αδιαφοροποίητο άτομο, καθίσταμαι ένα
διαφοροποιημένο και μοναδικό Πρόσωπο. Αυτή η
αγαπητική δυνατότητα της ύπαρξης αποτελεί «την
αλήθεια που κατορθώνεται με το άθλημα των κατά
λόγον σχέσεων» και μόνον μέσα από αυτή τη δυνατότητα ο «δούλος» του ανθρώπου μπορεί κάποτε να
γίνει «παιδί» του Θεού.
22
Σύντροφοι, ψηφίστε με τη σκέψη στην
Κύπρο κι όχι στην τσέπη σας. Ο Αγώνας
συνεχίζεται και μετά τις εκλογές.
vasosftohopoullos.wordpress.com
ΜΑΡΑΓΚΟ-ΜΠΙΛΙΑ
Mea… Colpa, «αγράμματοι»!
Ίσως δεν είναι ευρέως γνωστό, αλλά
αποτελεί γεγονός, ψυχολογικά αποδειγμένο, ότι άτομα που πάσχουν από
δυσλεξία είναι συνήθως και άτομα ιδιάζουσας ευφυΐας.
Ίσως δεν είναι ευρέως αρεστό, αλλά
αποτελεί γεγονός, ψυχοτεχνικά φωταγωγημένο, ότι ο κύριος Αναστασιάδης
είναι άτομο ιδιάζουσας ευφυΐας. (Το
συνήθως χρησιμοποιούμενο «διχάζουσας ευφυΐας» είναι απλώς προϊόν προϊούσας δισ-λοξίας!)
Εκείνο όμως που είναι βέβαιο ότι δεν
είναι ευρέως γνωστό, διότι αποτελεί γεγονός ψυχροεπικοινωνιακά συσκοτισμένο, είναι ότι ο κύριος Αναστασιάδης πάσχει από δυσλεξία.
l Για να βάλουμε τα πράγματα στη
θέση τους, «δυσλεξία» είναι η πάθηση
όπου ένα άτομο συγχέει τα γράμματα
του αλφαβήτου. Βλέπει, ας πούμε, ένα
γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, και
το διαβάζει ως άλλο γράμμα του ίδιου
αλφαβήτου.
l Για να βάλουμε δε ακόμα καλύτερα τα πράγματα στη θέση τους, η έννοια «δυσλεξία» δεν έχει καμιά σχέση
με την έννοια «τρισλεξία» (όταν, δηλαδή, αρχίζει να μιλά κανείς, και δεν
σταματά με τίποτε), από την οποία επίσης πάσχει ο κύριος Αναστασιάδης.
Για να επανέλθουμε τώρα και στο θέμα μας, όντως ο κύριος Αναστασιάδης
συγχέει τα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου. Για παράδειγμα, διαβάζει το
Χ ως Α! Επίσης, βλέπει Ρ, και το διαβάζει ως Ν. Με τον ίδιο τρόπο, το Υ το
διαβάζει «άλφα», το Α «ταυ», το Ν
«ας», το Θ «ιώτα» και το ΟΥ «άδης».
Έτσι, βλέπει «Αναστασιάδης» και γράφει «Χρυσάνθου»!1
Και για να εισέλθουμε βαθύτερα στο
θέμα μας, αιωρείται το εξής ερώτημα:
Αν ο κύριος Αναστασιάδης συγχέει το
ελληνικό αλφάβητο, πώς να μη συγχέει
και το λατινικό; Λέει, για παράδειγμα,
Mea culpa και εννοεί, βεβαίως, Mea
26 Ιανουαρίου 2013
Μια στήλη αφιερωμένη στα ταξίδια
της Νίκης Μαραγκού (και όχι μόνο)
ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
colpa! (Ελληνιστί, «ΝΕΑ ΚΟΛΠΑ»! Διότι βεβαίως τα παλιά του κόλπα ήδη
βρόμισαν…) Τέτοια δυσλεξία!2
****
Εμένα όμως μου δημιουργείται τώρα η
εξής παράξενη πεποίθηση: Πως δεν κάνει καθόλου καλά που, παρότι δικηγόρος, ο κύριος Αναστασιάδης δεν γνωρίζει τη λατινική. Και ειδικότερα ό,τι έχει
σχέση με τη (λατινική) λέξη «culpa».
Διότι, αν γνώριζε τη λατινική, τότε θα
κατείχε άλλη μια σημαντική γνώση: Πως
στη λατινική είναι που ο Αυτοκράτορας
Ιουστινιανός αποφάσισε να γραφτεί το
Ρωμαϊκό Δίκαιο. Και σ’ εκείνο το Ρωμαϊκό Δίκαιο υπάρχει ακόμα ένας λατινικός όρος: Το «culpa lata». Που σημαίνει «βαριά αμέλεια». Και έτσι θα
γνώριζε ότι εκείνο που διέπραξε το
«2004» ο κύριος Αναστασιάδης δεν ήταν
ένα απλό culpa. Ήταν ένα culpa lata.3
Κυρίως θα γνώριζε ακόμα ο κύριος
Αναστασιάδης (κι αν όχι εκείνος, οι ηλεκτρονικές του καραμούζες θα το γνώριζαν) ότι το Ρωμαϊκό Δίκαιο λέει λίγο
παρακάτω και κάτι άλλο, άκρως ενοχλητικό: Ότι «Culpa lata, dolo
aequiparatur»! Που, σε απλά ελληνικά,
σημαίνει: «Βαριά αμέλεια, ισοδυναμεί με δόλο»! (Δόλο, απαίδευτοι…)
Δι. Ρω.
1. Περίεργο πράγμα: Στο Σ δεν κάνει ποτέ
λάθος! Ίσως διότι εξασκήθηκε με τη συνήθη
κραυγή «Σκάστε, ρεεεε». (Όταν τους πετάει το δέκατο τασάκι...)
2. Και όποιος διαδώσει πως είπα «τέτοια
δυσοσμία», απλούστατα ψεύδεται. (Ψεύδεται;)
3. Καμιά σχέση με την ελληνική κατάληξη
-λάτα! Όπως σαλάτα ή, χειρότερα, αγγουροσαλάτα...
Δημοσιευούμε δύο φωτογραφίες της
λογοτέχνιδας και πρώην ιδιοκτήτριας «παρεμβατικού» βιβλιοπωλείου και νυν καρπασιτολόγας, Νίκης Μαραγκού, με την ελπίδα ότι θ’
αρέσει τόσο σε κάποιον αναγνώστη μας ώστε να την παντρευτεί
για ν’ ασχοληθεί και με το σπίτι
της ολίγον και ν’ αφήσει την Καρπασία ήσυχη. Στην πρώτη φωτογραφία την βλέπουμε δίπλα από
έναν αγαλματούιν να σκέφτεται και
στην δεύτερη δίπλα από έναν Γερμανό ποιητή στην Λειψία.
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΤΟ ΠΡΩΤΟ BIBΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟ
Ω
5 ΕΥ Ρ
ΡΩ
10 ΕΥ
26 Ιανουαρίου 2013
27/1/74: ΓΡΙΒΑ, ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ. Η ΕΝΩΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ, ΤΗΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ
Γαουρολογίες
Αθθυμάστε την δεκαετία του ’80 που επεριπαίζαμεν κάτι αρτηριοσκληρωμένες γιαγιάδες ότι
εψηφίζαν Μακάριο ακόμα;
Εφτάσαμεν το 2013, οι αρτηριοσκληρωμένες
γιαγιάδες επήαν να έβρουν τον Μακάριο, αλλά η
πολιτική μας κουβέντα τζιαμαί. Μακάριος, Μακάριος τζιαι διζωνική.
Μακάριος! φωνάζουν που το ΑΚΕΛ.
Δώστου χειροκρότημα τζιαι παναΰρκα τα κότσιινα αρνιά.
Γρίβας! φωνάζουν που την άλλη.
Δώστου χειροκρότημα τζιαι παναΰρκα τα μπλε
αρνιά.
Πάμεν πολλά καλά. Η χώρα με το μεγαλύτερο
ποσοστόν πολιτικά αμπάλατου λαού.
Αθθυμάστε που τον Γεννάρην του 1950 εκάμαμεν
δημοψήφισμαν για να ενωθούμεν με την Ελλάδαν; Τότε εν είχαμε ούτε πτυχιούχους ούτε ξισκολισμένους να κάθουνται μες στες καφετέριες
να ξιουν τα αχαμνά τους τζιαι να ασχολούνται
με την μάππαν τζιαι τον κώλον τους.
Τότε είχαμε αγράμματους αρτσιάτους αδρώπους που εδουλεύκαν σκλερά τζιαι εξέραν το
συμφέρον τους. Αγαπούσαν τον τόπον τους τζιαι εγυρεύκαν πρόοδον τζιαι προκοπήν.
Πολλά πράματα εν εξέραν. Τες περίπλοκες γεωστρατηγικές εν τες εκαταλαβαίναν. Ότι η θάλασσα που την Κύπρον ως την Κρήτην εν γεμάτη πετρέλαιον εν το εξέραν.
Εξέραν τζιείνα που εστερούνταν. Εξέραν την
αξιοπρέπειαν τζιαι την Ελευτερία. Εξέραν την
μόρφωση (όι τες σπουδές) τζιαι τη νουσιμάδα (όι
τες εξυπνάδες).
Τούτοι οι αδρώποι, που εδουλεύκαν τη γη χάραμα φου βούτημαν ήλιου, τούτοι οι αδρώποι
που να θκιαβάσουν καλά-καλά εν εξέραν, μόλις
άλλαξεν ο κόσμος γυρών τους εκαταλάβαν το
τζιαι εβάλαν την βούλλαν τους δίπλα που την λέξην ΕΝΩΣΙΣ.
Εκαταλάβαν πως ο πόλεμος ετέλειωσεν τζιαι
πως η αποικιοκρατία εν έσιειεν ποιον πέρασην.
1945 εγίνηκεν η αλλαγή, 1950 εσηκώσαν τζιεφαλήν τζιαι εδιεκδικήσαν το δίτζιον τους μέσα στην
νέαν τάξην του κόσμου.
Εμείς;
Εμείς με τόσους σπουδασμένους κατεβαίνουμε στες κάλπες του 2013 τζιαι ακόμα ζιούμεν
τζιαι σκεφτούμαστεν με τον κόσμον του 1970. Οι
παππούδες μας μέσα σε πέντε γρόνους επροσαρμοστήκαν.
Εμείς ερέξαμεν τα 40 τζι ακόμα κατηγορούμεν
τους πολιτικούς του 1970 για τες ηλιθιότητες του
2013.
Που το ’70 ως σήμερα έπεσεν η Σοβιετική Ένω-
ση, εμπήκαμε στην Ευρωπαϊκήν Ένωσην, επαγκοσμιοποιήθηκεν η οικονομία, άλλαξεν ρόλον η
Κίνα, άλλαξεν η Ρωσσία, αλλάξαν ένα σωρό συμμαχίες στην περιοχή μας, εβρεθήκαν φυσικοί πόροι μες στην αυλή μας.
Εμείς όμως τζιαμαί. Ο Μακάριος τζιαι η διζωνική. Οι δεξιοί τζιαι οι αριστεροί. Οι Τουρκοκύπριοι τζιαι η επαναπροσέγγιση.
Τόσες σπουδές, τόσα πτυχία τζιαι τόσες πολιτικο-οικονομικές αναλύσεις τζιαι ο νους μας εν
ακόμα κολλημένος στο 1970.
Πότε εννά μάθουμεν να σκεφτούμαστεν απλά, με
αξιοπρέπεια, τζιαι να κάμνουμεν στρατηγικές
«με την βοήθειαν του θεού, με πίστην εις τον τίμιον αγώνα μας…»
Οι παππούδες μας στα μισά του 20ού αιώνα εθωρούσαν μπροστά. Εν είχαν τίποτε. Ήταν φτωσιοί, ήταν σκλάβοι, τζι όμως εθωρούσαν το μέλλον
με θάρρος τζιαι αποφασιστικότηταν. Είχαν την
περηφάνια να σκεφτούν πως τους αξίζει η Λευτερκά.
Εμείς εγείραμεν την πρώτη δεκαετία του 21ου
αιώνα τζιαι θωρούμεν ομπρός με ηττοπάθεια τζιαι μιζέρια. Θωρούμεν τους εαυτούς μας μιτσιούς
τζι ανάξιους να αυτοκυβερνηθούν. Πάμεν τζιαι
ψηφίζουμεν πουλημένους ηγέτες για να μας πουλήσουν τζιαι να επιβεβαιώσουν την αναξιότητά
μας.
Φοούμαστεν ό,τι έχτισεν η περηφάνια των παππούδων μας τζιαι πασκίζουμεν να τα χαλάσουμεν
για να αποδείξουμεν τζιείνοι είχαν λάθος τζιαι
εμείς οι σπουδασμένοι είμαστε σωστοί.
Μιλούμεν με απαξίωσην για την Ένωση, το Ενωτικό δημοψήφισμα τζιαι την ΕΟΚΑ.
Κάνουμεν αναλύσεις επί αναλύσεων για να αποδείξουμεν πως οι παππούδες μας ήταν αχάπαροι
τζιαι είχαν λάθος στόχους.
Ψηφίζουμεν τους εγγλεζογλείφτες τζιαι τουρκοπροσκυνημένους προέδρους για να αποδείξουμεν πως εν είμαστε άξιοι της Ελευθερίας μας.
Ρε αμπάλατοι, ανάξιοι χαραμοφάηδες, οι παππούδες μας εν εκάμναν αναλύσεις. Απλά εσκεφτήκαν πως έπρεπε να λευτερωθούν τζιαι να ενωθούν με την Ελλάδα για να μπορούν να ορίζουν
την μοίραν τους τζιαι πλούτον τους.
Έναν πλούτον που οι ίδιοι εν εφαντάζουνταν
πως υπήρχεν. Έναν πλούτον που εμείς θωρούμεν τον τζιαι κάμνουμεν πως εν υπάρχει.
Ρε Γαδάροι, σταματάτε τον κατήφορον τωρά που
μπορούμεν.
23
✍
ΠΥΞ ΛΑΞ
l «Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθι-
νό». Δεν το λέω εγώ. Ο Σολωμός το είπε. Θέλοντας να δείξει
πως η νέα πατρίδα πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στην ιστορική
αλήθεια και, γενικότερα, στην ειλικρίνεια. Τι έγινε; Όλα τα ρεμάλια
του 19ου αιώνα –κάτι τύποι σαν τον Κωλέττη και τον Μαυροκορδάτο, ας πούμε, τα «εθνικά ρεμάλια»– θεμέλιωσαν την Ελλάδα πάνω στο ψέμα. Ο πόθος για την απελευθέρωση των ομογενών έτυχε
πολιτικής εκμετάλλευσης και ονομάστηκε «Μεγάλη Ιδέα». Και βεβαίως την πάθαμε. Εθνικόν
(πρέπει να) είναι το αληθές, λοιπόν. Την ίδια
πολιτική οπτική είχαν και οι Άγγλοι. «My country
right or wrong». Αλλά αυτοί δεν την πληρώσανε. Ακόμα, τουλάχιστον.
l Γιατί τα λέω τώρα αυτά; Διότι το «αληθές» είναι πως όντως η
Κύπρος είναι πλυντήριο βρόμικου χρήματος. Κι όχι ένα απλό
πλυντήριο. Σε αναλογία πληθυσμού και εδαφικής εκτάσεως, ίσως
το μεγαλύτερο του πλανήτη.
l Ο Χριστόφιας κι ο Αναστασιάδης δεν ντρέπονται να ψεύδονται και να ξεσκίζονται για να αποδείξουν πως η «πουτάνα» η
Κύπρος είναι αμόλυντη παρθένα. Σάμπως και είναι πατριώτες;
Εσύ όμως, βρε μαλάκα, τους πιστεύεις; Σοβαρολογούμε; Εννοείται
πως είμεθα βρόμικοι. Από το κεφάλι ως την ουρά. Εθνικό είναι
να το παραδεχτούμε. Για να χτίσουμε, επιτέλους, μια πατρίδα που
θα βασιστεί στον κόπο και στο φιλότιμο των κατοίκων της. Όχι
στα βρόμικα λεφτά των Ρώσων μεγιστάνων. Μην είσαι ηλίθιος!
l Και τα λεφτά τούτα δεν προέρχονται βεβαίως από αγαθοεργίες,
ούτε από τον ιδρώτα κανενός. Λεφτά από πρέζα, τζόγο και πουτάνες είναι. Και στ’ αρχίδια μου αν είναι λεφτά που τα ξεπλένουν Ρώσοι Ορθόδοξοι. Να σε πληροφορήσω πως, πριν από δύο
βδομάδες, οι Ρώσοι τοποθέτησαν πυραύλους Patriot στην Τουρκία. Χεστήκανε για την Κύπρο και για το Κυπριακό. Το χρήμα
δεν έχει πατρίδα, ούτε χωράει σε ρομαντισμούς και ιδεολογίες.
Τα ξανάπαμε. Πριν από τη μεγάλη αντεπίθεση του Κεμάλ, το
1922, τα τουρκικά στρατεύματα τα επιθεώρησε ο Στάλιν. Με
ρωσικά όπλα και λεφτά τον ρουφήξαμε. Δεν τα βγάζω αυτά από
το μυαλό μου, τα είπε το 2010 στη Δούμα Ρώσος βουλευτής.
Αλλά αυτό δεν θα σου το πει ποτέ κανένας Χριστόφιας και κανένας Δαμιανού.
l Εννοείται πως τώρα έφτασε η ώρα που εμείς θα μοιάζουμε με
την Κοκκινοσκουφίτσα, και το Κεφάλαιο (με κάπα κεφαλαίο) με
τον κακό λύκο. Ούτε το δάσος, ούτε και η γιαγιά μάς σώζουν.
Ετοιμάσου να απολαύσεις τον βιασμό. Διότι έτσι πρέπει να γίνει.
Ήθελες, μαλάκα, να γίνεις καπιταλιστής και καλοπερασάκιας.
Όμως ο καπιταλισμός δεν είναι κύκλος, είναι μια ευθεία γραμμή.
Με αρχή και με τέλος. Κι εμείς φτάσαμε στον τελευταίο σταθμό. Πες «γεια» στις σούβλες, στον Πρωταρά, στα εξοχικά, στα διήμερα στις Βρυξέλλες, στις Louis Vuitton τσάντες της παλαβιάρας
γυναίκας σου. Τώρα θα πληρώσουμε τον λογαριασμό. Διότι ποτέ δεν καταλάβαμε πως «εθνικόν είναι το αληθές».
ΤΑ ΑΣΤΕΡΟΥΘΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ
(Τώρα είναι απλά παπαγαλάκια ή όχι;
Αν κερδίσει τις εκλογές ο μάστρος τους,
θα δείτε πώς θα εκτοξευθούν, να το θυμάστε αυτό.)
Γάδαρος Κύπρου
Πολιτικός Αναλυτής
ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ - 2
ΕΥΓΕ!
Εύγε, Εντέχνως!
Στην εκπομπή της 16ης Ιανουαρίου φιλοξενούμενος ήταν ο ηθοποιός ΑΧΧιλέας Γραμματικόπουλος (sic).
Ερώτηση: Υπάρχουν και άλλες λέξεις στα
ΚΥΠΡΙΑΚΑ με διπλό «χ»; Γιατί στα ελληνικά
ΔΕΝ υπάρχει καμιά!
Εύγε, οικονομικοί (αν)εγκέφαλοι!
Μπροστά στην εφιαλτική προοπτική να περικοπούν λόγω Μνημονίου τα επιδόματα στους
Τουρκο«κυπρίους», η κυβέρνηση, συνεχίζοντας
με συνέπεια τις άοκνες προσπάθειες οικονομικής τους τόνωσης, ακρίβυνε τόσο παράλογα τα
τσιγάρα και κυρίως τον καπνό, που πλέον πολλοί «Ελληνο»κύπριοι και άλλοι κατοικούντες
στις ελεύθερες περιοχές, κάνουν κάθε βδομάδα μια βόλτα στα Κατεχόμενα (εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας) και αγοράζουν από εκεί
προϊόντα καπνού.
Και επειδή αποδεδειγμένα τα μεμετοαδέρφια
του ΑΚΕΛ δεν αφήνουν ευκαιρία (και δεκάρα)
να πέσει κάτω, ακρίβυναν ήδη κατά 20 λεπτά
το πακέτο, όπως μαθαίνουμε!
Εύγε, Πρόεδρε!
Επίθεση από μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δέχθηκε η Κύπρος, κατηγορούμενη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος. Και ο Μέγας ανέλαβε να
απαντήσει.
«Είμαι Κύπριος και είμαι υπερήφανος, είμαι Ευρωπαίος και είμαι υπερήφανος», έκλεισε την ομιλία του.
Είμαι Ελληνίδα και ντρέπομαι για λογαριασμό
σου. Αλλά, Μεγάλε, το έχεις ομολογήσει στο παρελθόν: «Απόν αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του».
Δικός του ο κόσμος, ό,τι θέλει λέει!
Εύγε, δολοφόνοι του (ευφωνικού) «ν»!
Κυκλοφορεί στο κλεινόν άστυ και σας το μεταφέρω (κατόπιν άνωθεν εντολής).
Κυπραίος πάει στο «Έβερεστ» της οδού Τσακάλωφ και ζητάει ένα σάντουιτς.
«Με τι το θέλετε;» ρωτάει ο υπάλληλος.
«Βάλτε βούτυρον, τυρίν, ντομάταν, πιπεριάν…»
«Αμάν εσείς οι Κύπριοι με τα “ν” σας…» δυσανασχετεί δίπλα του ένας Αθηναίος που περιμένει
να δώσει την παραγγελία του.
«Τι άλλο θέλετε;» ρωτάει ο υπάλληλος.
«Βάλτε μου ακόμα ζαμπό και μπέικο», λέει απολογητικά ο Κυπραίος.
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΣ
Να λοιπόν έναν νέο αστερούιν με προοπτικές. Γλείψε γλείψε, στο τέλος κάτι μπορεί να πάρει.
ΕΛΙΤΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
Μάνα μου ρε, αυτή και αν είναι για κλάματα, εννοώ είναι
τόσο συγκηνισιακή, που ο
Αναστασιάδης μπορεί να της
δώσει το νέο υπουργείο
ΚΑΤΙΝΩΝ και ΠΡΟΒΛΗ ΜΑΤΙΚΩΝ ΟΙΚΟΚΥΡΩΝ.
ΤΣΟΥΡΟΥΛΗΣ
ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
Ο αμαρτωλός Χρύσανθος είναι Αναστασιαδιακός εκ πεποιθήσεως. Ου περί χρημάτων τον αγώνα ποιείται.
ΒΑΣΟΣ ΤΣΑΓΓΑΡΑΣ
Ναι, είναι δυνατόν οι ακελικοί
να αλλάξουν στρατόπεδο. Φτάνει να ’ν’ καλό το μεροκάματο.
19 τζιαι πόψε
ρε Σαββάκη μου! Τζιαι
ρε Σαββάκη, επρόσεξες
τωρά, που φεύκει ο Χριστόφιας, πως έμαθα να
προφέρω το σίγμα;
ENΩΣIΣ
Για το σίγμα,
μπράβο, κόρη Έλλη!
Αλλά εγιώ εν είμαι σίουρος
ότι εν μόνο 19 τζιαι πόψε!
Η νύχτα μάλλον εν με
νύχτα που εναλλάσσεται!
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Τζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Εδώ και πέντε χρόνια παλεύουμε με νύχια και με δόντια –όχι μόνο απ’ τις σελίδες της εφ. ΕΝΩΣΙΣ, αλλά και από
πολλά άλλα μέτωπα– για να φύγει ο
Δημήτρης Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ από
την εξουσία. Δεν είναι ανάγκη να επαναλάβουμε πόσο καταστροφική για την
Κύπρο υπήρξε η διακυβέρνηση των
αχρείων εθνοπροδοτών του ΑΚΕΛ.
Εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια,
μέσα από προηγούμενά μας έντυπα,
λανσάραμε τον όρο ΔΗΣΑΚΕΛ, για να
τονίσουμε την ταύτιση των δύο κομμάτων στα μεγάλα προβλήματα αυτού του
τόπου. Δικαιωθήκαμε πέραν πάσης αμφιβολίας. Ο μεν ΔΗΣΥ, στην πιο σημαντική στιγμή της πρόσφατης Ιστορίας
μας, ήταν η εμπροσθοφυλακή του ΝΑΙ
κατά την ανανική περίοδο· και το ΑΚΕΛ,
μετά από πιέσεις από τη βάση και κινούμενο από κομματικό μόνο συμφέρον,
ψήφισε ΟΧΙ «για να τσιμεντώσει το
ΝΑΙ», όπως περήφανα διαλαλούσε ο
Χριστόφιας. Δεν είναι ανάγκη να αναφερθούμε ξανά και να τονίσουμε πως ο
ΔΗΣΥ δεν έχει πια καμιά απολύτως σχέση με την εθνικοφροσύνη ή τον ελληνικό πολιτισμό, παρά μόνο ως ο εκμεταλλευτής των εθνικών αισθημάτων μερίδας της βάσης του.
Στα ίδια αυτά χρόνια σταθήκαμε αντιμέτωποι ΚΑΙ με το μακαριακό κατεστημένο, και ειδικότερα με το ΔΗΚΟ,
ακόμη και όταν Πρόεδρος ήταν ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο μοναδικός Κύπριος πολιτικός που είχε τα αρχίδια ν’
αντισταθεί, έστω και ασυνεπέστατα, στα
σχέδια των Τούρκων, των Άγγλων και
του υπόλοιπου λεγόμενου «διεθνή παράγοντα». Προειδοποιήσαμε άπειρες
φορές τον Τάσσο Παπαδόπουλο να μην
έχει εμπιστοσύνη στο ΑΚΕΛ, χωρίς να
εισακουστούμε. Το ΑΚΕΛ, με τη βοήθεια του ΔΗΚΟ, τελικά έκοψε τον Παπαδόπουλο σ τα
δύο. Το «Στο ΔΗΚΟ ανήκει αυτή η
μεγάλη νίκη» θα
μείνει στην Ιστορία
ως το απαύγασμα
της ιδεολογίας των
χαραμοφάηδων δηκοϊκών. Τώρα το
ίδιο ΔΗΚΟ, μαζί με
τους πρώην Παπαδοπουλικούς, πλην
μερικών εξαιρέσεων, πάει στο άλλο
στρατόπεδο, για να μοιραστεί τα τελευταία λάφυρα.
Ως εκ τούτου, δεν μπορούμε να ψηφίσουμε ούτε το ΔΗΣΑΚΕΛ ούτε το
ΔΗΣΥΔΗΚΟ. Οι μισοί συνεργάτες της
εφημερίδας θα ψηφίσουν λευκό ή θα κάνουν ΑΠΟΧΗ, ενώ οι άλλοι μισοί, με τη
λογική τού «το μη χείρον βέλτιστον»,
θέλουν χωρίς όρους να ψηφίσουμε Γιώργο Λιλλήκα, ως τον μόνο που κομίζει
μια άλλη άποψη, κυρίως στο ΕΘΝΙΚΟ
ζήτημα.
Μένω κι εγώ μόνος και έρημος, μαζί με
2-3 μιτσιούς Ενωτικούς ξεροκέφαλους,
να μην ξέρω τι θα κάνω. Να φύγει μεν
ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ, αλλά να
μην έρθει ο Αναστασιάδης με τα μακα-
ριακά κατάλοιπά του. Να μην ψηφίσω
κανέναν και μετά να τραβώ τα μαλλιά
μου, με Πρόεδρο τον Χίτλερ και Υπουργό Εσωτερικών τον Χερρ Γκέρινγκ Κάρογιαν. Πραγματικά φοβάμαι τους Ναζί που θέλουν να ξεκάνουν την ελληνική
Κύπρο για μια άδεια
ομοσπονδία, για μια
καλή μίζα από τα φυσικά αέρια. Το ΑΚΕΛ
δεν είχε τ’ αρχίδια να
κάνει στρατόπεδα συγκεντρώσεως, το
ΔΗΣΥΔΗΚΟ όμως είναι ικανό όλους εμάς
τους αντιρρησίες,
εμάς τους πρόσφυγες,
που θέλουν να επιστρέψουν ως Έλληνες
και ελεύθεροι πολίτες
στα σπίτια τους, να μας κάνει σαπούνια.
Τρέμω με την ιδέα ότι αυτός ο τόπος
θα καταντήσει ένα τουρκο-κυπρο-τουρκοκυπριακό προτεκτοράτο. Τρέμω με
την ιδέα της αποελληνοποίησης των
τριών χιλιάδων χρόνων Ιστορίας και Πολιτισμού μας. Μόνο αυτοί, με τα ελληνικά λάβαρα μπροστά, μπορούν να
κάνουν αυτόν τον αφελληνισμό. Να
θυμάστε πως όλα τα δεινά μας τα προκάλεσαν οι εθνικάφρονες, με την ελληνική σημαία ως παντιέρα: και ο Μακάριος το ’60 και το ’64, και η Χούντα το
’67 και το ’74, και ο Κληρίδης με τους
S-300, και πάει λέγοντας.
Θα ψηφίσω Λιλλήκα. Δεν θα τον παντρευτώ ούτε καν θα τον χαρτωθώ. Έτσι
κι αλλιώς, ως αθεράπευτα Ενωτικός και
ως κάτοχος μιας ελληνικής παιδείας,
όποιος και να είναι ο επόμενος Πρόεδρος, εγώ από την επομένη των εκλογών θα ανήκω στην ΑΓΡΙΑ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ. Δεν νιώθω ευτυχισμένος που
κάνω αυτήν την επιλογή, όμως θα ήμουν
πολύ πιο δυστυχισμένος αν έκανα οποιαδήποτε άλλη. Θα ήμουν χωρίς ελπίδα,
ριγμένος στην κατάθλιψη.
Θα ψηφίσω Λιλλήκα. Και το γράφω
όχι για να πείσω και άλλους – έτσι κι
αλλιώς οι συνεργάτες μου είναι ελεύθεροι πολίτες και θα κάνουν τις δικές τους
επιλογές ό,τι και να πω, και οι αναγνώστες μας είναι το ίδιο· πολίτες με
άποψη και όχι κομματόσκυλα, και γι’
αυτό είμαστε περήφανοι. Το γράφω μόνο και μόνο για να πείσω τον εαυτό μου
και γιατί πιστεύω πως δεν έχω να λογοδοτήσω σε κανέναν. Έως τώρα, στην
πολιτική μου ζωή, ήμουν αντιπολίτευση
και θα παραμείνω αντιπολίτευση. Εμείς,
από την επομένη των εκλογών, πάλι
ΕΝΩΣΗ θα ονειρευόμαστε, πάλι τον
Τούρκο θα τον λέμε Τούρκο, πάλι θα
παλεύουμε για τα δίκαια και τις ελευθερίες του λαού μας, πάλι τα ιερά μας
και τα όσιά μας θα υπερασπιζόμαστε,
πάλι Καζαντζίδη, Μπιθικώτση, Τσιτσάνη και Βαμβακάρη και Χατζιδάκι και
Θεοδωράκη και Ξαρχάκο και Μητροπάνο θα ακούμε και θα τραγουδάμε,
πάλι θα δακρύζουμε με τα τσιαττιστά
και τον ξερό ήχο του βιολιού του Πιερέττη. Κι όταν κοινωνάμε, με κουμανταρία θα το κάνουμε κι όχι με τζιν-εντόνικ…

Καραβάς, τέχνες και τεχνίτες

τεχνολογια επικοινωνιων

Χημικά συνεργείων Οικοδομικά χημικά

Σε υποχρεωτική άδεια η πρόεδρος του Δ.Σ.

Τεύχος 11/2010 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Κλειστόν - Π.Ο.ΑΞΙ.Α.

Κατεβάστε το φύλλο

χρυση αυγη - Χρυσή Αυγή

Νοέμβρης 2014

η ελληνικη γλωσσα αυτοφωτη γλωσσα-θεϊκη

Κατεβάστε το αρχείο pdf (12.1 ΜΒ)

εκδοση 5 φεβρουαριου 2014

Σελίδες 1-12 - Αδελφότητα Αγναντιτών Αθηνών

Τεύχος 02/2014