Όλοι στο συλλαλητήριο
στις 11 του μηνός
έξω απ’ το Προεδρικό
ΕΝΩΣΙΣ
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Βάλτε το ΑΚΕΛ
στον μηχανισμό στήριξης
κομμάτων με ειδικές ανάγκες
30 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 n TEYXOΣ 6 n ΕΤΟΣ 6ο n B΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ n ΤΙΜΗ ΕΥΡΩ 2.00
Μίστερ Σάιπρους,
τώρα που μπήκατε
στον μηχανισμό στήριξης
χρειάζεσαι και τίποτε
άλλο;
Kόρη Ευρώπη,
εγαμήσαν με ούλλοι,
Ρώσσοι, Κινέζοι, αραπάες...
Αν έσιεις τίποτε μηχανισμούς
στήριξης του κώλου και των
λοιπών κάτω μελών, εν να με
βοηθήσεις πολλά!
30 Ιουνίου 2012
2 ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ vasosftohopoullos.wordpress.com
από το βιβλιοπωλείον ΓΙΑΛΟΥΣΑ. Η ίδια
αφίσα θα δοθεί δωρεάν μαζί με τα τεύχη
στα οποία προσφέρουμε και τα βιβλία. Επίσης θα δοθούν δωρεάν και στους συνδρομητές μας. Γραφτείτε, λοιπόν, συνδρομητές, διότι απλούστατα και εσάς σας
συμφέρει και εμάς μας βοηθά.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΦΥΛΛΟ
Iδιοκτησία
ΩΣIH ΠIΣΩ ΛTΔ
T.K. 6969
NOMOΣ ΛEYKΩΣIAΣ - EΛΛAΣ
THΛEOMOIOTYΠON: 22346154
[email protected].
Διευθυντής
Bάσος Φτωχόπουλλος
Β΄ Διευθυντής
Αλέκος Μιχαηλίδης
Aρχισυντάκτης
Eλενίτσα Ευτυχίου
Σελιδοποίηση
Σοφία Γεωργίου
Ομαδάρχης Έκδοσης
Στελ. Τρύφωνος
Διορθώσεις
Ιόλη Μιχαηλίδου, Πόπη Ελλαδίτη
Νεολαία
Σταύρος Ζαχαρία
Μασκόττα
Μ. Ρουσιά
Συνεργάτες
Ντίνος Μιτσίδης – (ζυμαρικά και ποτά)
Μελής Πίττας (χαλλούμια, φέττες και
αναράδες) Πρόδρομος Προδρόμου
(πληροφορίες για κακές συνήθειες
Νίκου Αναστασιάδη) Γιώργος Λιλλήκας
(αντιδιζωνική αρθρογραφία) Ζαχαρίας
Κουλίας (πληροφορίες για ερωτικά
τερτίπια Μάριου Κάρογιαν) Γιώργος
Κολοκασίδης (οικονομική βοήθεια στην
υπόσκαψη του ακελικού ΔΗΚΟ) Ελίτα
Μιχαηλίδου ( υλικό για να γράφουμε)
Dave Mills (πληροφορίες για τη
δυσκοιλιότητα του βρεττανού ύπατου
αρμοστή).
Yπεύθυνες κομμωτηρίου
Έρση Χριστόφια, Ερατώ Μαρκουλλή,
Πραξούλλα Αντωνιάδου
Lifestyling
Έρση Xριστόφια, Eρατώ Μαρκουλλή
Oικονομικοί Σύμβουλοι
Έχουν χρεωκοπήσει
Nομικοί Σύμβουλοι
Γιώργος Χριστοδούλου (δύσκολες
υποθέσεις), Λέαντρος Παπαφιλίππου
(φίλος εκλεκτός), Kωστάκης
Aιμιλιανίδης (δωρεάν υποθέσεις),
Πέτρος X’’ Σάββας (τις Kυριακές),
Στέλιος Δρυμιώτης (όταν δεν είναι
μεθυσμένος), Xρήστος Kληρίδης
(όταν κερδίζουμε το Λόττο)
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη χρησιμοποιείτε
δικηγόρους του απορριπτικού χώρου.
Είναι πανάκριβοι.
Δικαστές στην πούγκαν μας
Δεν μπορούμε να δημοσιεύσουμε τα
ονόματά τους για να μην τους κάψουμε
Χορηγοί
CIA, Χαραυγή, Μακδόναλτς, Νoble
Energy, Αντρέας Πάντζης, ΘΟΚ BOC και
άλλοι δώδεκα ύποπτοι οργανισμοί.
Xρηματοδότες
Κατάρ, Ισραήλ, Ιράν τζιαι η θκεια μας
η Βαλλού που τα Λεύκαρα.
Eπίσημος Λογοκριτής
Aνδρούλλα Γκιούρωβα
Επίσημος Πόντιος
Γιώργος Αμπατσίδης
Πόντιος παρά του Πόντιου
Μ.Σ.
GO BACK DOG PUBLICATIONS:
ΗΕCΤOROS 39A, LEFKOSIA,
KYPROS. TEL.: 99696969. All rights
reserved. Nothing appearing in Union
(and may your blood become avladjin)
newspaper may be reprinted,
reproduced by sex or transmitted
through viri, either holy or in sin, by any
electronic or mechanical means without
prior written permission from the dog.
Warning to lawyers: Writs for libels,
slander or wrongdoings will not be
accepted from anyone.
BEWARE OF THE DOG
Σαββάκης Παλαιολόγος ο Tρίτος,
επίσημος σκύλος της «Ένωσις».
Προσοχή, δαγκώνει!
Το επόμενο φύλλο της εφ. ΕΝΩΣΙΣ θα κυκλοφορήσει στις 28 του Ιούλη, μέρα Σάββατο, όπως πάντα. Παρακαλούνται οι συνεργάτες μας όπως αποστείλουν τα καλοκαιρινά κείμενά τους εγκαίρως, δηλαδή
πριν από τις 20 του Ιούλη. Επειδή η ζέστη
μάς έχει κάψει το μυαλό, σας παρακαλούμε να στείλετε τα κείμενά σας καλά
διορθωμένα, μαζί με κάποια πιθανή εικονογράφηση, για να μπορέσουμε κι εμείς να
κάνουμε διακοπές.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Το βιβλίο του μηνός, με μόνο 7 ευρώ, είναι το ΠΑΦΙΤΙΚΟΝ ΕΙΝΑΙ, ένα ας πούμε «δροσερό» βιβλιαράκι, ιδανικό για συντροφιά στις παραλίες
και στα βουνά τώρα
που ο λάλλαρος έγινε
ανυπόφορος και δυσκολεύει το διάβασμα. Φυσικά, όσοι
από σας θα βρεθούν
στην Πάφο για τις
διακοπές, προσοχή!
Μην το δείχνετε προκλητικά στους Παφίτες. Οι αγαπητοί μας συμπατριώτες έχουν
την τάση να δέρνουν άμα λάχει.
«ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΑΤΣΗΣ», «ΣΤΑΥΡΟΣ
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ», «ΠΕΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΣ», «ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ» και «ΟΙ ΕΝΝΙΑ ΑΠΑΓΧΟ ΝΙΣΘΕΝΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ» θα δίνονται
επίσης δωρεάν, δύο σε κάθε τεύχος, μαζί με
τα τεύχη που περιέχουν τις προσφορές μας.
Όσοι αναγνώστες μας επιθυμούν να αποκτήσουν μία σειρά μπορούν να την προμηθευτούν από το βιβλιοπωλείο μας. Όσοι ενδιαφέρονται να πάρουν κι άλλες σειρές, για
να τις δώσουν ως δώρο σε φίλους τους, οι
επιπρόσθετες σειρές μπορούν να αποκτηθούν μόνο με 1 ευρώ.
ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ
Οι συμπαθητικές αυτές μικρές κάρτες που
απεικονίζουν σκηνές από τον αγώνα 55-59,
όπως και οι σελιδοδείκτες με
έργα του Γιάννη Γίγα και της
Παναγιώτας
Κούβαρη, διατίθενται δωρεάν στους συνδρομητές μας
και τους αναγνώστες μας από το βιβλιοπωλείο «Γιαλούσα».
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΜΗΝΑ
ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΕΣ ΚΑΡΤΕΣ
Τα «κυπριακά» έργα του Γιάννη Γίγα και
της Παναγιώτας Κούβαρη τα έχουμε εκδώσει σε καρτ ποστάλ και τα διανέμουμε
δωρεάν από το βιβλιοπωλείο ΓΙΑΛΟΥΣΑ.
Τα έργα «ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ»,
ΔΩΡΕΑΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΕΣ
ΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ
ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΕΣ
Κυκλοφόρησε άλλη μία αφίσα από τον
αγώνα της ΕΟΚΑ και διανέμεται δωρεάν
Με το τεύχος του Ιουλίου σας προσφέρουμε ένα δισκάκι με ελληνικά δημοτικά
τραγούδια, όπως και τραγούδια πολύ καλών Ελλήνων συνθετών. Τα περισσότερα
δισκάκια που θα βρείτε στην εφημερίδα
μας είναι από σπάνιες συλλεκτικές εκδόσεις, οι οποίες ΔΕΝ κυκλοφορούν ευρέως. Ψάξτε καλά και βρείτε το δισκάκι που
ταιριάζει σε εσάς. ΤΙΜΗ: Μόνο 10 ευρώ
μαζί με την εφημερίδα.
TΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ
ΕΠΟΜΕΝΟΥ ΤΕΥΧΟΥΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΛΕΥΚΩΣΙΑ
L&A MERX LTD NO 1
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΙΑΟΥΛΗ
ΗILTON HOTEL B/SHOP
ΠΕΡ. ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΔΗΣ
ΜΙΛΤΗΣ & ΕΥΓΕΝΗΣ
MORE BLUE TRADING LTD
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΜΑΡΩ
CHRIS - NIC
ΛΟΪΖΟΣ & ΓΙΑΝΝΑΚΗΣ
ΠΕΡ. ΤΟ ΟΚΤΑΓΩΝΟ ΛΤΔ
MISSEDCALL KIOSK LTD
ΛΕΩΝΙΔΑ ΜΑΡΩ
ΠΑΡΑΡΛΑΜΑ ΛΤΔ - ΑLFA MEGA
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΔΙΑΣ
ΠΑΡΙΣΣΙΝΟΣ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΙΧΑΗΛ
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΙΔΗΣ ΝΙΚΟΣ
AΡΜΕΝΙΑΣ 53 Β-Γ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
ΛΕΩΦ. ΚΕΝΝΕΝΤΥ 91Β
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 98
ΛΕΩΦ. ΟΜΗΡΟΥ 1, ΑΓΑΛΜΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 114Α
ΛΑΡΝΑΚΟΣ 119
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 13Γ,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
ΑΙΓΕΩΣ 28Β
ΣΤΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟΥ 15
ΛΕΩΦ. ΝΙΚΗΣ 32
ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΜΑΤΣΗ 44
NIΚΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΩΤΗ 3
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ 39,
ΤΣΕΡΙΟΥ 68
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 13Γ, ΚΑΤΩ
ΛΑΚΑΤΑΜΙΑ
ΠΕΡ. ΜΙΡΑΧΗΣ
ΔΙΓΕΝΗ ΑΚΡΙΤΑ 89,
ΛΥΚΑΒΗΤΟΣ
DELTANIMAR TRADING LTD
ΛΗΔΡΑΣ 205Α
ΠΕΡ. ΜΑΚΡΥΔΡΟΜΟΣ
ΛΗΔΡΑΣ 58
RNIK ENTERPRISES LTD
ΓΡΗΓ. ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ 61
RUNAWAY TRAD. LTD
ΛΕΩΦ. ΛΕΜΕΣΟΥ 190, ΤHE
MALL
ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΗ
ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 1
GRIZZLY BEAR LTD No 1
ΛΕΩΦ. ΡΙΚ 27
ΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ
ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ 123Γ
C.L.E. ENTERPRISES LTD
KEΡΥΝΕΙΑΣ 134
ΧΡΙΣΤΟΣ & ΠΑΝΙΚΚΟΣ
ΛΟΡΔΟΥ ΒΥΡΩΝΟΣ 26,
ΠΑΛ/ΣΣΑ
CHRIS 1 STOP N301
ΛΕΩΦ. ΑΘΑΛΑΣΣΗΣ 101
ΝΙΚΟΣ Χ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΛΤΔ AΓΙΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ 99Α
ΠΕΡ. ΙΠΠΟΔΡΟΜΟΣ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 104
Μ&Τ ΜETOCHIOU KIOSK
ΜΕΤΟΧΙΟΥ 57
BARCINO LTD
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 131
Κ.Κ. ΤΗ MAGAZINO LTD
ΣΤΑΣΙΝΟΥ 34
GALLOPCA C/STOREA
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑΣ 24Δ,
ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Π.Ι.Μ. ΒΟΥΝΟ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 35
Κ. ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ & ΥΙΟΙ ΛΤΔ
ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ 51
ΔΡΑΚΟΥΜΕΛ
ΚΟΥΛΛΗΣ & ΕΥΓΕΝΙΟΣ
FANTASTI PAVILLION LTD
Μ&Τ ΜΕΤΟCHIOU KIOSK-LUCK7
ΠΟΥΡΓΟΥΡΗ ΣΟΥΛΛΑ
L&A MERX LTD NO 2
Χ.Α.Π/ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΜ/ΡΙΚΗ ΛΤΔ
FAST SPACE LTD
Μ. ΤΣΟΥΤΣΟΥΚHΣ
KUOPIO HOLDINGS LTD
CHRIS CASH & CARRY
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ Α. ΚΟΜΠΟΣ ΛΤΔ
ΛΑΡΝΑΚΑ
MΗΝΑΣ ΤΣΙΑΜΠΑΡΤΑΣ ΛΤΔ
ΠΑΦΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΤΔ
ΠΕΡ. ΕΛΕΝΑ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
BOROKI ENTERPRISES LTD
ΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
SO EASY KIOSKS LTD - 406
DOXA INVESTMENTS LTD
SO EASY KIOSKS LTD - 401
ΛΕΜΕΣΟΣ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ & ΥΙΟΣ
Τ&Ε MICHAELIDES NEWSAGE
MULTIBREAM LTD
CHRISTODOULOU BROS LTD
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ
ΠΕΡ. Ν.Τ. EXPRESS LTD
ΠΑΦΟΣ
Χ-PRESS-K&K PATSAL LTD
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΛΑΣ
STOKKOS BROS LTD
Α/ΦΟΙ ΚΟΥΝΤΟΥΡΕΣΙΗ ΛΤΔ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΦΩΤΙΟΥ
AMMOXΩΣΤΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ & ΧΡΙΣΤ. ΚΑΛΛΙΚΑ
Α&Μ DOMINO SHOP LTD
ΕΛΑΙΩΝΩΝ 2, ΣΤΡΟΒΟΛΟΣ
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 13
ΛΥΚΑΒΗΤΟΥ 44
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 70
Ε. ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ 45,
ΜΑΚΕΔΟΝΙΤΙΣΣΑ
28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 40
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΔΑΒΑΡΗ 9
ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ 47
ΚΑΝΤΑΡΑΣ 83
ΤΣΕΡΙΟΥ 170
TΣΕΡΙΟΥ 110
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 3Β, ΠΕΡΑ
ΧΩΡΙΟ ΝΗΣΟΥ
ΜΗΝ ΤΟ ΧΑΣΕΤΕ!
ΜΟΝΟ 10 ΕΥΡΩ
ΣΙΕΣΗΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 3
ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ 36,
ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ
ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ 9,
ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
ΧΡ/ΛΑΟΥ ΙΑΚΩΒΙΔΗ 26
ΓΡΗΓ.ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 58,
ΛΕΙΒΑΔΙΑ
ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΠΑΥΛΟΥ 35
ΠΕΤΡ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ 3,
ΧΟΙΡΟΚΟΙΤΙΑ
ΓΡΙΒΑ ΔΙΓΕΝΗ 41
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 218
ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΕΩΣ 65Α
ΓΛΑΣΤΩΝΟΣ 86
ΛΕΟΝΤΙΟΥ Α΄ 159
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 86, ΜΕΣΑ
ΓΕΙΤΟΝΙΑ
AΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 14
ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ 15
EΛΕΥΘ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 64
ΑΡΧ. ΜΑΚΑΡΙΟΥ 19, ΚΟΝΙΑ
ΛΕΩΦ. ΕΜΠΑΣ 104
ΤΕΥΚΡΟΥ ΑΝΘΙΑ 20, SHOP 4
1ης AΠΡΙΛΙΟΥ 100
Το βραβείο απονέμεται στον Υπουργό
Άμυνας, ο οποίος ανακάλυψε ανύπαρκτα ευρωπαϊκά πρωτόκολλα, για
να μη δυσαρεστήσει το αφεντικό του.
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΜΑΣ Η ΕΦ. ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
vasosftohopoullos.wordpress.com
Μα εγκαταλείψαν μας τζιαι
οι φίλοι μας οι Ρώσσοι;
30 Ιουνίου 2012
3
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
20 ΙΟΥΛΙΟΥ 38 ΧΡΟΝΙΑ META
Ας μιλήσει επιτέλους κι ο Ελληνικός λαός
Ποτέ στη ζωή μου δεν παρακολούθησα
έναν τόσο δραματικό προεκλογικό αγώνα. Με την ψυχή στο στόμα και το λουρί στο κόκαλο ανέμενα ένα αποτέλεσμα,
όποιο και να ήταν, χωρίς να ξέρω πότε
και πώς να χαρώ ή να κλάψω. Για πρώτη φορά ούτε που μέτρησε η συνήθης
ασφαλιστική δικλείδα «ΤΟ ΜΗ
ΧΕΙΡΟΝ ΒΕΛΤΙΣΤΟΝ». Είτε ανέβαινε ένα κόμμα είτε έχανε τα ποσοστά του,
η θλίψη και η αγωνία και η οργή και η
κατάθλιψη ήσαν παρούσες. Τελικά τις
εκλογές τις κέρδισε η ευρωπαϊκή δεξιά, η
ευρωπαϊκή αριστερά και η ευρωπαϊκή
άκρα αριστερά και άκρα δεξιά. Ζήτω η
Ευρώπη!
Είναι χαρακτηριστικό πως και στους
δύο πόλους του Ελληνισμού, σε Κύπρο
και Ελλάδα, έχουμε το ίδιο σκηνικό.
Μπρος γκρεμός και πίσω ο ΣΥΡΙΖΑ στην
Ελλάδα, μπρος γκρεμός και πίσω ο
ΔΗΣΥ στην Κύπρο. Όλες αυτές οι δυνάμεις, δηλαδή ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ,
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ στην Ελλάδα και
ΑΚΕΛ στην Κύπρο, μαζί με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΔΗΣΥ
αντιστοίχως, συν τα άλλα πιο μικρά κόμματα όλων των αποχρώσεων, έχουν ένα
μεγάλο κοινό χαρακτηριστικό: ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, όσες σημαίες και
αν ανεμίζουν, όσες κοτσάνες εθνικές
και αν αμολούν, όσα πατριωτικά ιδεολογήματα και αν χρησιμοποιούν. Από
το ΚΚΕ, τους Οικολόγους και τους αριστεριστές μέχρι τη Χρυσή Αυγή και από
το ΑΚΕΛ μέχρι το ΕΛΑΜ ο λόγος που
εκφέρεται είναι ένας λόγος που καμία
σχέση δεν έχει με τα βιώματα και τις παραδόσεις του ελληνικού λαού. Είναι
ένας λόγος-αντιγραφή της δυτικής σκέψης, είτε στην καπιταλιστική είτε στην
κομμουνιστική της εκδοχή. Δεν είναι
τυχαίο που ακόμη και τα λεγόμενα εθνικιστικά κόμματα της Κύπρου και της
Ελλάδας είναι κακέκτυπα αντίγραφα
των ευρωπαϊκών εθνικιστικών παραδόσεων. Παραδόσεις στις οποίες κατεξοχήν ο ελληνικός λαός το έφερε η μοίρα ν’ αντισταθεί με τα γνωστά αποτελέσματα. Η αντιπαράθεση των ευρωπαϊκών επιλογών με την ουσία του
Ελληνισμού δεν είναι ένα καινούργιο
φαινόμενο. Πάει πίσω, από τον καιρό
της πρώτης αποικιοκρατικής διείσδυσης
στον ελληνικό χώρο στις πρώτες σταυροφορίες και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Μόνο που σήμερα το κακό είναι
γενικευμένο, στον βαθμό που σε Κύπρο
και Ελλάδα να μην υπάρχει ούτε μία συγκροτημένη πολιτική δύναμη που να εκφράζει τον άλλον Ελληνισμό, αυτόν που
δεν κοιτάει ούτε προς ανατολάς ούτε
προς δυσμάς, αλλά μόνο προς την καρ-
H φωτογραφία
αυτή είναι 150
χρονών, όταν το
Καστελλόριζο ήταν
μια ακμάζουσα
πολιτεία. Το
στοίχημα σήμερα
είναι εάν μπορούμε
ξανά να
αναβιώσουμε τις
τόσες και τόσες
πολιτείες που
έχουμε ερημώσει
στα βουνά και στις
θάλασσες μας.
διά και την ψυχή του έθνους μας.
Ο ανθελληνισμός του κυρίαρχου πολιτικού κόσμου σε Κύπρο και Ελλάδα είναι
δεδομένος. Ακούσατε κανένα κόμμα να
μιλά για εθνικά ζητήματα, εθνική κυριαρχία και εθνικό βίο όλα αυτά τα τελευταία χρόνια; Ακούσατε τη λέξη Κύπρος, Μικρά Ασία, Τένεδος και Ίμβρος,
Βόρεια Ήπειρος και Μακεδονία στα
βάρβαρα πάνελ των τηλεοράσεων; Είδατε κανέναν βουλευτή να βάζει τον
σταυρό του με την όρεξή του; Είδατε κανέναν να φιλά το χέρι του Αρχιεπισκόπου; Ακούσατε κανέναν να διαμαρτύρεται για τη σταδιακή μετατροπή της
Θράκης σε πυριτιδαποθήκη από τους
τουρκαλάδες του εκεί προξενείου; Ακούσατε κανέναν να εκπέμπει ΣΟΣ για τη
σταδιακή τουρκοποίηση του Καστελλόριζου; Μίλησε κανένας για την αναγκαιότητα να αδειάσει η Αθήνα και να
επιστρέψει ο κόσμος στα νησιά και στα
βουνά του, για να ζήσει με αξιοπρέπεια
και ηρεμία; Μίλησε κανένας για κανένα
άλλο όραμα γι’ αυτό το έθνος, για ένα
όραμα όπου εμείς θα διαφεντεύουμε τον
τόπο μας με τη δική μας γλώσσα, με τα
δικά μας τραγούδια, με τα δικά μας έθιμα, με τη δική μας πίστη και με τα δικά
μας διαχρονικά ελληνικά ιδεώδη της
ελευθερίας, του μέτρου, της αγάπης και
της δικαιοσύνης;
Δυστυχώς η Ελλάς και η Κύπρος
ΠΤΩΧΕΥΣΑΝ, όχι τώρα, αλλά εδώ και
πολύ καιρό. Αποτέλεσμα αυτής της
ΠΤΩΧΕΥΣΗΣ είναι και όλα αυτά τα
κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας.
Είναι καιρός να πάρουμε πίσω αυτά που
μας ανήκουν, και η Ελλάδα, η Κύπρος, ο
πολιτισμός μας και η πίστη μας ΜΑΣ
ανήκουν. Ανήκουν στον λαό μας και
στους αγώνες που έχει δώσει εδώ και αιώνες. Έφτασε ο καιρός για μια δική μας
πια θεώρηση των πραγμάτων, μια θεώρηση ελληνική, που να βασίζεται στις
Ο ΜΗΤΣΟΣ ΤΖΙΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΗΣ
Ρε Μήτσιο, λαλείς τωρά που
εφκήκεν ο Σαμαράς να πέψει
στρατόν στην Κύπρον;
Αν πληρώσετε
τον φόρο μητρότητας για τη χρησιμοποίηση του όρου «μητέρα πατρίδα», οπωσδήποτε θα στείλει για να
εισπράξουμε τα οφειλόμενα.
Λαλείς;
Λαλώ.
ανάγκες του έθνους και του λαού μας,
που να βασίζεται όχι στις φασιστικές ιδεολογίες των Ευρωπαίων, στην εθνικιστική ή την κομμουνιστική τους εκδοχή, αλλά στις οικουμενικές και ανθρωπιστικές
αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Τώρα είναι επιτακτική η ανάγκη
ενός ενιαίου σε Ελλάδα και Κύπρο εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου που θα κηρύξει ξανά την επανάσταση, ώσπου ο
Ελληνισμός ξανά ελεύθερος να καθορίζει τη μοίρα του και να διαφεντεύει τον
πλούτο του για το καλό του λαού μας και
όχι κάποιων τραπεζών στην Ευρώπη και
στην Αμερική. Ένα κίνημα που δεν θα
χλευάζει τη Χρυσή Αυγή επειδή παρότρυνε τα μέλη της να τρέξουν και να βοηθήσουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών,
αλλά που θα το θεωρεί αυτονόητο ότι
όλοι πρέπει να τρέξουμε να βοηθήσουμε
για να σωθεί ο τόπος μας. Ένα κίνημα
που δεν θα σνομπάρει τις προτάσεις της
αριστεράς για ομάδες συμπαράστασης
και αλληλεγγύης στις φτωχογειτονιές,
αλλά θα το θεωρεί αυτονόητο ότι όλοι
πρέπει να συμμετάσχουμε, για να μην πεινάσει ούτε ένας συμπατριώτης μας. Ένα
κίνημα εθνικοαπελευθερωτικό, που δεν
θα έχει ως στόχο να κατατροπώσει τα
αντίπαλα κόμματα, αλλά να μορφώσει
και να διαμορφώσει έναν λαό ικανό ν’
αγωνίζεται να προκόψει και ν’ αλλάζει
τη ζωή του όπως αυτός θέλει και όχι
όπως το θέλουν οι πολυεθνικές.
Αυτό είναι το στοίχημα σήμερα: να
επανακτήσουμε τον χαμένο ελληνικό
εαυτό μας. Να κλείσουμε την πόρτα στον
εκσυγχρονισμό μας, στον εξευρωπαϊσμό
μας και στο υψηλό βιοτικό μας επίπεδο.
Βλέπετε, αυτά πέφτουν μέσα σε μια ώρα.
Έτσι κι αλλιώς είδαμε πού μας οδήγησαν όλα αυτά τα χρόνια. Σε μια Ελλάδα
και Κύπρο που δεν την αναγνωρίζουμε
πια. Σ’ έναν Ελληνισμό που αργοπεθαίνει,
ενώ στα πρωινάδικα πουτανίτσες και γκέι
χαζοχαρούμενοι αποκοιμίζουν τον κόσμο σαν να μην τρέχει τίποτα, στις ειδήσεις παραπλανάται ο κόσμος με τον πιο
χυδαίο τρόπο και στα πάνελ τα κομματικά κοκόρια τσακώνονται σαν πληγωμένοι εραστές, κακοποιώντας τη γλώσσα μας και υποτιμώντας τη νοημοσύνη
μας. Σ’ έναν Ελληνισμό που του πιάνουν
τον κώλο ΟΛΟΙ και δεν ξέρει πώς ν’
αντιδράσει, σ’ έναν Ελληνισμό που σε λίγα χρόνια θα έχει περάσει στο λατινικό
αλφάβητο, που θα ντρέπεται για το
Ορθόδοξο παρελθόν του, σ’ έναν Ελληνισμό υπό τριπλή κατοχή, μουσουλμανική, ευρωπαϊκή και σλαβική.
Ας αντλήσουμε τις δυνάμεις μας απ’
τους δύο μας ποταμούς, την αρχαιότητα και την Ορθοδοξία, και ας προχωρήσουμε ώστε στις επόμενες εκλογές να είμαστε παρόντες με τη δική μας ελληνική
πρόταση... τζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν.
Οι επετειακές εκδηλώσεις στο ΛΗΔΡΑ
ΠΑΛΑΣ δεν φτάνουν πια. Εδώ και κάμποσα
χρόνια έχουν ξεφτίσει κι αυτές, παρά την παρουσία ενός αντικατοχικού πυρήνα που παραμένει σχεδόν ο ίδιος σε όλες τις αντικατοχικές πορείες, διαδηλώσεις και εκδηλώσεις
όλα αυτά τα δίσεκτα χρόνια. Η 20ή Ιουλίου
δεν είναι πια η επέτειος της τουρκικής εισβολής (ποιας εισβολής;), αλλά μια μέρα κατά την οποία παίζουν το πρωί οι σειρήνες και
το βράδυ οι τηλεοράσεις αμολούν τα γνωστά επικαιρικά προγράμματά τους. Φυσικά
υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, βουβός, στα
μνημόσυνα και στα κοιμητήρια, όμως ούτε
αυτός ο κόσμος καταφέρνει να αρθρώσει
έναν καινούργιο, ουσιαστικό αντικατοχικό
λόγο.
Εδώ και χρόνια υποστηρίζω πως ο θυμός
μας και η αγανάκτησή μας πρέπει να στραφούν προς το Προεδρικό και τα γραφεία των
κομμάτων, δηλαδή εναντίον εκείνου του πολιτικού κόσμου που έχει καταφέρει να εγκλωβίσει τον κόσμο μέσα στις ατραπούς της ηττοπάθειας και του ραγιαδισμού. Έχω την
εντύπωση πως δεν είμαστε έτοιμοι για κάτι
τέτοιο και τίποτα δεν μπορεί να γίνει με το
ζόρι. Μπορούμε, όμως, να ετοιμαστούμε για
να κλείσουμε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας, έστω και συμβολικά, για μία μέρα.
Μπορεί και να μας «κάτσει» και να το κλείσουμε για πάντα. Αυτή είναι η ορθή αντικατοχική πράξη κάτω από τις σημερινές συνθήκες.
Τα οδοφράγματα είναι ο εξωραϊσμός της
κατοχής. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που
περνούν απέναντι ωραιοποιούν την κατοχή
και αναιρούν την πραγματικότητά της. Με
τα οδοφράγματα οι Τούρκοι έχουν αποκτήσει τεράστια οφέλη – ίσως το πιο σημαντικό
είναι αυτή η ιδέα που τριγυρνά στις σκέψεις
μας πως πια δεν υπάρχει κατοχή, αλλά κάποιοι περίεργοι κακοί άνθρωποι που δεν αφήνουν τους δύο λαούς μας να ενωθούν και να
ζήσουν μαζί ευτυχισμένοι και χεσμένοι στο
χρήμα.
38 χρόνια μετά πρέπει να αλλάξουμε επιτέλους μυαλά. Ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του αποδείχτηκε ανίκανος να τερματίσει την κατοχή. Τώρα ο λαός οφείλει να δείξει αυτά τα λίγα δόντια που του έχουν απομείνει. Μόνο έτσι θα τα ακονίσει για να μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες. Πρέπει σιγά σιγά να δώσουμε σε όλους τους νεοοθωμανούς, τους απ’ εκεί αλλά κυρίως τους
απ’ εδώ, να καταλάβουν πως πια η κάθε τους
λανθασμένη κίνηση θα έχει κι ένα κόστος.
Ας αρχίσουμε με τα εύκολα. Ας μαζευτούμε στην ΟΔΟ ΛΗΔΡΑΣ με ελληνικές σημαίες και ας κλείσουμε το πρώτο μας οδόφραγμα. Αν κάποιοι συμπατριώτες μας θελήσουν
να μας πείσουν πως δεν υπάρχει τίποτα το
κακό με την ελεύθερη διακίνηση, τότε ας τους
απαντήσουμε δίνοντάς τους και αυτούς μια
σημαία, για να περάσουμε όλοι απέναντι με
ελληνικές σημαίες, να δούμε επιτέλους πόσο
ελεύθερη είναι αυτή η ελεύθερη διακίνηση.
4
30 Ιουνίου 2012
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ: ΕΝΑ ΣΤΑΔΙΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΔNT
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΣΙΜΟ
Η εφορία ζητά από τον
Νικόλα Άσιμο να διακόψει τις
εργασίες του ως ελεύθερος
επαγγελματίας!
«Στις τσιμεντουπόλεις, του θανάτου το συμβάν ασυγκίνητο σ’ αφήνει», τραγουδούσε ο
ποιητής-τραγουδοποιός. Ατάραχους κι ανίδεους, ως πάντα, άφησε εκείνους που «ξεπουληθήκανε στο Γιουσουρούμ, για ένα κουστούμ, για ένα κουστούμ» το γεγονός του θανάτου του αυτόχειρος τροβαδούρου των δύσκολων αληθειών που δεν χωρούσε ο κόσμος
τούτος, για να τις πάρει ο Νικόλας Άσιμος
αηδιασμένος και να φύγει, 25 χρόνια τώρα, το
1988. Κι έτσι «πρωτοκολλήσανε» τον έρωτά
του, και του ’στειλαν λογαριασμό της εφορίας ως επιτηδευματία.
Ποιος δεν περίμενε ότι η τόση σπουδή, τόσων κηφήνων, να κάνουν τώρα αυτά που δεν
σκοτίστηκαν να κάνουν για δεκαετίες, θα
οδηγούσε και σε τέτοια μακάβρια αστεία;
Media mortis, ad Caesarem debimus!
Τ.Χ.
EΩΣΦΟΡΙΚΑ
l Στις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα
υπήρχε ένα τραγικότατο δίλημμα: επικράτηση της ΝΔ και μνημόνιο ή επικράτηση του
ΣΥΡΙΖΑ, ενός εξαιρετικά επικίνδυνου για
τα εθνικά συμφέροντα κόμματος; Ό,τι και
αν προέκυπτε θα προδίκαζε δυσοίωνες εξελίξεις για τη χώρα.
l Τελικά αυτή η ΔΗΜΑΡ των Κουβέλη-Ρεπούση γιατί δεν πήγε από τις προηγούμενες
εκλογές με το ΠΑΣΟΚ
και τη ΝΔ και άφησε τη
χώρα να επωμιστεί το κόστος δεύτερων εκλογών;
l Μετά από τα αίσχη του
τουριστικού γραφείου
«Αίολος» έρχεται τώρα
και η «Aegean» να διαφημίσει στην επίσημη
ιστοσελίδα της ξενοδοχεία σε κλεμμένη ελληνική γη των κατεχομένων.
Η μόνη γλώσσα που αντιλαμβάνονται πολλοί επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν έχουν ούτε
ιερό ούτε όσιο, είναι ο οικονομικός πόλεμος.
Κάπου θα πρέπει να αρχίσουμε να αποκαλύπτουμε όλες αυτές τις εταιρείες και να καλούμε όσους ακόμη διαθέτουν εθνικά αντανακλαστικά, να μην έχουν την παραμικρή
συναλλαγή μαζί τους.
l Σε λίγες μέρες η Κύπρος αναλαμβάνει την
προεδρία της ΕΕ, έχοντας για πρόεδρο τον
μεγάλο ξιδοπαραγωγό Δημήτρη Χριστόφια.
Ήδη το Χόλυγουντ έστειλε ειδικό συνεργείο
για να καταγράφει τις δηλώσεις του και τις
γκάφες του. Το υλικό θα χρησιμοποιηθεί για
κωμική υπερπαραγωγή.
l Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μόνο ένας
μαλάκας θα αποδεχόταν να είναι υποψήφιος
του ΑΚΕΛ. Τελικά φαίνεται ότι θα λέγεται
Μαλά…ς.
l Όσο για μας, είτε μας αρέσει είτε όχι, η μοναδική μας επιλογή είναι ο Γ. Λιλλήκας. Τουλάχιστον ο άνθρωπος αποκήρυξε σαφέστατα τη ΔΔΟ. Δυστυχώς, όμως, η πιθανότητα
εκλογής του είναι περιορισμένη…
l Το μέτρημα των ημερών διακυβέρνησης
Χριστόφια που απομένουν αναστέλλεται, μια
και δεν προβλέπεται να προκύψει κάποιος
καλύτερος πρόεδρος. Αν αλλάξουν τα δεδομένα, θα επανέλθω.
Ο αντιεωσφόρος
Κλείστε τις τηλεοράσεις σας
Το έγραψα και παλιότερα, αλλά αξίζει
να το αναφέρω ξανά. Αδελφικός φίλος
που μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, μου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι,
όταν ήταν μικροί, ο πατέρας τους δεν
φρόντισε να έχουν τηλεόραση στο σπίτι, διότι, όπως τους έλεγε, «έχουμε τόσους Τούρκους έξω από το σπίτι μας,
δεν θα βάλουμε ακόμη έναν μέσα στο
σπίτι μας».
Δυστυχώς στην εποχή μας έχουμε
πλέον έναν χειρότερο και από Τούρκο
εχθρό, μέσα στο σπίτι μας, τον οποίον
πολλοί από μας δεν αντιλαμβάνονται.
Η τηλεόραση, όταν πρωτοεμφανίστηκε, πέρα από τη στυγνή προπαγάνδα
υπέρ του εκάστοτε καθεστώτος, είχε
κατά τ’ άλλα και έναν επιμορφωτικό
χαρακτήρα. Με την έλευση των ιδιωτικών καναλιών αυτός ο χαρακτήρας χάθηκε, με εξαίρεση κάποιους μικρούς
σταθμούς, καθώς και τα κανάλια της
ΕΡΤ, που διατηρούν ακόμη μία ποιότητα, αλλά δυστυχώς η θεαματικότητά τους είναι σχετικά χαμηλή.
Τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια (Αντένα, Μέγα, Σκάι, Άλφα, Σταρ), των οποίων το πρόγραμμα εκπέμπουν σε μεγάλο βαθμό και τα κυπριακά κανάλια,
ελέγχονται από μεγαλοεκδότες που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της νέας τάξης. Στην Κύπρο είναι αλήθεια ότι
υπάρχει μια θετική διαφοροποίηση, κυρίως σε θέματα ειδησεογραφίας. Οι καναλάρχες μπορεί ίσως να μην είναι
στρατευμένοι, αλλά είναι σίγουρα υπεύθυνοι για την άθλια ποιότητα των εκπομπών που προβάλλονται.
Παρακολουθώντας προσεκτικά τα
προγράμματά τους διαπιστώνουμε καθαρά ότι επιδιώκουν τη σταδιακή φθορά των πυλώνων του Ελληνισμού:
γλώσσα, Ορθοδοξία, εθνική συνείδηση, παιδεία, οικογένεια.
Είναι εμφανής η παντελής έλλειψη
εκπομπών που να αναφέρονται στην
Ιστορία μας, ακόμα και ανήμερα εθνικών επετείων, και αν υπάρξουν όμως,
θα είναι εκπομπές παραχάραξης, όπως
το πρόσφατο ντοκιμαντέρ του Σκάι για
την επανάσταση. Αντί να προάγουν το
αγωνιστικό φρόνημα σε εποχές όπου
οι απειλές κατά του Ελληνισμού είναι
πολλαπλές, προάγουν την ελληνοτουρκική φιλία. Αφού μας φλόμωσαν πριν
από μερικά χρόνια με τους ελληνοτουρκικούς έρωτες, τώρα ανακάλυψαν
τις τουρκικές σειρές.
Εντέχνως προσπαθούν να πλήξουν και
την Ορθοδοξία. Απουσία θρησκευτικών
εκπομπών, διόγκωση οποιουδήποτε
σκανδάλου προέρχεται από τους κόλ-
πους της Εκκλησίας και προβολή εκπομπών που καμία σχέση δεν έχουν με τα
χριστιανικά μας πιστεύω.
Η κακοποίηση που υφίσταται η γλώσσα μας, κυρίως στις διάφορες τηλεοπτικές σειρές, δεν έχει προηγούμενο.
Φτωχό λεξιλόγιο, βαρβαρισμοί, βωμολοχίες, ξενικοί όροι που, μαζί με την
υποβάθμιση της παιδείας, δημιουργούν
προβλήματα έκφρασης σε σημαντικό
ποσοστό νέων.
Αφού απογυμνώσουν ιδίως τη νεολαία από ιδανικά, μια νεολαία που μέχρι πριν από κάποιες δεκαετίες είχε σαν
πρότυπό της τον ήρωα, τον άγιο, τον
ευεργέτη, τον άνθρωπο που πίστευε σε
ηθικές αρχές, έρχονται να της δώσουν
τα δικά τους πρότυπα.
Ποια είναι αυτά; Ο εκκεντρικός καλλιτέχνης με την τρυπημένη μύτη και τις
περίεργες συνήθειες, ο ποδοσφαιριστής,
ο γεμάτος δερματοστιξίες, ο ομοφυλόφιλος, ο οπαδός περίεργων αιρέσεων
και αντιλήψεων, ο διαζευγμένος. Είναι
χαρακτηριστικό ότι ένα τεράστιο ποσοστό των σειρών που προβάλλονται,
αλλά και πολλών κινηματογραφικών
ταινιών εγχώριων και μη, αναφέρονται
σε διαζευγμένες οικογένειες. Αυτό είναι
αναμενόμενο, μια και ο θεσμός της οικογένειας είναι από τους βασικούς τους
στόχους.
Εν κατακλείδι, η τηλεόραση χρησιμοποιείται από τη νέα τάξη σαν μέσο
για την απογύμνωση του ανθρώπου,
κυρίως του δυτικού, από τις παραδοσιακές του αξίες, έτσι ώστε να είναι πιο
ευάλωτος στις επιδιώξεις της νέας τάξης, που είναι η παγκόσμια κυριαρχία.
Ο Ελληνισμός αποτελεί ξεχωριστό στόχο για ποικίλους λόγους.
Αντισώματα έναντι αυτής της κατάστασης υπάρχουν και εμφανίζονται όλο
και περισσότερο. Η καλύτερή μας άμυνα, έναντι αυτής της λαίλαπας, είναι να
κλείσουμε τις τηλεοράσεις, παρακολουθώντας μόνο επιλεγμένες εκπομπές
από συγκεκριμένους σταθμούς. Το διαδίκτυο, πλέον, αποτελεί καλύτερη και
ακριβέστερη πηγή ενημέρωσης και ευτυχώς εκεί υπάρχουν αναρίθμητα ιστολόγια με εθνικούς προσανατολισμούς.
Ο αμετανόητος
ΜΑΛΑΣ: ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΡΟΜΟΥ
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο υπουργός Υγείας κύριος Μαλάς ισχυρίστηκε,
επιστημονικά μάλιστα, μιας και είναι και
γενίτσαρος και γενετιστής, πως στις φλέβες
του ρέει το αίμα ΔΥΟ
πρώην προέδρων, εννοώντας προφανώς τον
Βασιλείου και τον Μακάριο. Με την υγειάν
του, αλλά ένας τέτοιος
αρειανός είναι λίαν επικίνδυνος, για να γίνει
και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως το επιθυμεί το χιτλερικό
ΑΚΕΛ.
Μιας και μιλάμε για τον γενετιστή Μαλά, μπορεί να μας πει κανένας που ξέρει τι είναι αυτά τα ΤΡΑΝΤΖΕΝΕΤΙΚ
ΑΝΙΜΑΛΣ και πώς και γιατί τα δημιουργούσε ο κύριος ΜΑΛΑΣ εκεί στα
υπόγεια του Ινστιτούτου Γενετικής;
Μπορεί επίσης κάποιος δημοσιογρά-
φος να μάθει γιατί τόση μυστικοπάθεια
για το περιβόητο υπόγειο του Μαλά;
Άμπα τζιαι έβαλέν τον ο Χριστόφιας να
κάμει πολλά Χριστοφούθκια τζιαι να τα
χαμνήσει μες στην Κύπρον να μας γαμήσουν την μάναν;
30 Ιουνίου 2012
vasosftohopoullos.wordpress.com
ΣΧΟΛΙO l ΣΧΟΛΙO
Πάει ο Σκοπιανός…
σειρά του Ακελικού
Με χαρά πληροφορηθήκαμε πως ο
Ιβάν Τρισκόφσκι πήρε τη μεταγραφή που περιμέναμε και είναι πλέον
παρελθόν για τον ΑΠΟΕΛ. Ευτυχώς που φώτισε ο Θεός την Μπριζ
Βελγίου να πάρουν το φίδι που είχαμε στον κόρφο μας. Φήμες αναφέρουν ότι το σχόλιο στο προηγούμενο φύλλο της εφ. ΕΝΩΣΙΣ ήταν η
αφορμή για να πει το ΝΑΙ και να
φύγει ο Σκοπιανός παίχτης. Βέβαια
τα πράγματα δεν είναι σε τόσο καλή
κατάσταση. Ο
Στάθης Αλωνεύτης, σαν άλλη πέμπτη φάλαγγα
του
ΑΚΕΛ, αποτελεί την πιο ξακουστή μεταγραφή του καλοκαιριού. Και
σαν να μην έφτανε αυτό, οι πλείστοι
Αποελίστες τον θεωρούν σπουδαίο
παίχτη και χαίρονται γιατί θα θυμώσουν οι Ομονοιάτες. Καλό θα ήταν ο
Αλωνεύτης, που δεν θα γίνει ποτέ
ΑΠΟΕΛίστας, που πάντα θα είναι
μια σαύρα του ΑΚΕΛ, που γεννήθηκε και θα πεθάνει ξιμαρισμένος
Ομονοιάτης, να πάρει το δρόμο του
Τρισκόφσκι πριν να είναι αργά. Η
ιστορία του ΑΠΟΕΛ δεν επιτρέπει
άνθρωποι σαν τον Αλωνεύτη να παίζουν για την ομάδα. Πέραν του ότι
υπάρχουν τόσοι και τόσοι ξένοι, δεν
είναι σώφρον να παίζουν και Τουρκοεποικοκύπριοι στον Αθλητικό Ποδοσφαιρικό Όμιλο Ελλήνων Λευκωσίας. Κάνουμε μια έκκληση στον
Ιβάν Γιοβάνοβιτς: Δώσε τον Αλωνεύτη δώρο στον Ορφέα. Έξω οι
Ανθέλληνες από τον ΑΠΟΕΛ.
Αλ.Μιχ.
5
Euskadi Ta Askatasuna
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας…
Καημένε Μακρυγιάννη να ’ξερες
γιατί το τζάκισες το χέρι σου
το τζάκισες για να χορεύουν σέικ
τα κωλόπαιδα.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θέλαμε σήμερα να ασχοληθούμε με αυτήν την παρακμή που
κυριαρχεί στον λεγόμενο πνευματικό κόσμο του σημερινού
Ελληνισμού. Διότι δεν είναι τυχαίο που σύσσωμη η λεγόμενη
(ψευτο)κουλτούρα των Αθηνών έσπευσε να στηρίξει την κυβέρνηση της Αριστεράς. Η πολιτιστική παρακμή δεν είναι καθόλου μακριά από την πολιτική και εθνική μας κρίση. Οι Αλκίνοοι, οι Σαββόπουλοι, οι Μικρούτσικοι, οι Μαχαιρίτσες κι οι
Παπακωνσταντίνου κατόρθωσαν να μας κάνουν να τους αντιπαθήσουμε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Ας πούμε ο Νιόνιος το βράδυ της 17ης Ιουνίου δήλωσε ότι
ψήφισε με γνώμονα να μείνει η Ελλάδα εντός Ευρωπαϊκής
Ένωσης. Δηλαδή με το ίδιο σκεπτικό των νεοδημοκρατών.
Μπράβο, Νιόνιο! Συνεχίζεις να μας μαχαιρώνεις… Να μη μιλήσουμε φυσικά και για το φετινό φεστιβάλ της ΕΔΟΝ, που
ξεχειλίζει από προοδευτικότητα. Ή για όλον εκείνον τον συρφετό των «διανοουμένων» που στήριξαν τότε την κυβέρνηση
Παπανδρέου με κείμενό τους. Είναι από τη μια, λοιπόν, οι
καλλιτέχνες που στις συναυλίες τους φοράνε τα αντιμνημονιακά προσωπεία για εντελώς εμπορικούς σκοπούς και, από την
άλλη, οι χείριστοι του είδους, αυτοί που μας έκαναν να κλάψουμε όταν ήμασταν παιδιά και τώρα στηρίζουν μνημονιακούς πολιτικάντηδες και αντεθνικές πολιτικές.
Κάποιοι θα ρωτήσουν: Μα βλέπετε τον καλλιτέχνη ή τον άνθρωπο; Ασφαλώς και τα δύο. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να
γράφει για την Ελλάδα που αντιστέκεται και να στηρίζει έναν
Σαμαρά ή ένα ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να κυκλοφορεί δίσκο με παραδοσιακά κυπριακά τραγούδια και να
δηλώνει πως είναι ακραίο να μιλάμε για εθνική περηφάνια.
Αγγίζει τα όρια της παράνοιας. Ο καλλιτέχνης είναι και άνθρωπος… ενίοτε. Γι’ αυτό στεκόμαστε σ’ αυτό που είπε κι ο
Σιδηρόπουλος για τον Θεοδωράκη: «Αλλά εσείς θα έπρεπε
να γνωρίζετε ότι ένα έργο όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, σύμφωνα με τα οποία χαράζεται η πορεία του και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του έργου να ακολουθήσει αυτόνομη καριέρα, τις οποίες εν ονόματι οποιασδήποτε πατρότη-
KΤΗΜΑ ΔΕΡΕΣΚΟΥ
ΚΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΡΑΣΙΑ ΣΕ ΚΑΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
AYΓΕΡΙΝΟΣ
Μα τζιείνοι οι αραπάες του
Κατάρ που θα εκάμναν τόσες
επενδύσεις, πού επήαν;
ΠΟΥΛΙΑ
ΔIANOMEIΣ: MITΣIΔHΣ ΔHMOΣIA ETAIPEIA ΛTΔ
ΦΩΤΟ: ΣΟΦΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
τας δεν έχετε δικαίωμα να σταματήσετε, ειδάλλως το ίδιο δικαίωμα έχει και το κράτος εν είδει λογοκρισίας». Και βεβαίως τα έργα πολλών Ελλήνων καλλιτεχνών έχουν φύγει προ
πολλού από τα χέρια τους και ακολουθούν αυτόνομη πορεία.
Εν τέλει ακόμα κάτι που συντελεί στην ολική παρακμή του
ελληνικού κόσμου είναι και αυτό που λέμε πολιτιστική διάλυση. Οι αντιστάσεις του λαού μας ήταν πάντα συνυφασμένες
με τον πολιτισμό. Τα κλέφτικα το 1821, τα αντάρτικα του ’40,
τα τραγούδια της ΕΟΚΑ, τα τραγούδια της αντίστασης κατά
της Χούντας. Και τώρα τι; Γιατί δεν έχουμε αντιστασιακά
άσματα να πλαισιώνουν την όποια λαϊκή αντίσταση; Τώρα
έχουν μείνει οι νεκροί και δυο τρεις άλλοι που τραγουδούν
τους ζωντανούς Ξυλούρηδες, για να μας δίνουν ελπίδα. Φωνάζουν απ’ τους τάφους. Μακάρι να τους ακούσουν κι οι εκστασιασμένοι νέοι στις συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου ή του Πλιάτσικα.
Αλλά, όπως τραγούδησε κι ένας παλιός γνωστός:
Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας
ποτέ δε λένε την αλήθεια·
Ο κόσμος υποφέρει και πονά
κι εσείς τα ίδια παραμύθια…
Αλ.Μιχ.
ΚΑΛΑ ΚΡΑΣΙΑ ΚΥΡ-ΓΙΑΝΝΗ
6 ΡΙΞΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΕΝΑ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!
Το ημερολόγιο ενός τρελού
Γράφω από το παλάτι της πόλης
όπου απομονώθηκα. Δεν ξέρω πώς
ονομάζεται. Με έφεραν μια νύχτα,
πριν από λίγα χρόνια, και μιλούσαν
μιαν ακαταλαβίστικη γλώσσα. Με
έβαλαν σε μια σουίτα ωραία, επιπλωμένη και με όλη την τεχνολογία… Θυμάμαι τους γονείς μου από
μικρός, που πάσχιζαν για να πραγματοποιηθεί αυτό το όνειρο. Σχολεία,
πανεπιστήμια, δοκτοράτα… Και τελικά έγινα βασιλιάς. Πάντα ήμουν
βασιλιάς μεταξύ μας, αλλά μόνο εγώ
και οι γονείς μου –μάλλον μόνο η μάνα μου– το ξέραμε. Ήμουν πανέξυπνος, άριστος στον αθλητισμό, πανέμορφος, άψογος χαρακτήρας.
Ήμουν για μεγάλα πράγματα.
Ήμουν, με λίγα λόγια, ξεχωριστός.
Το γελοίο ήταν ότι με περιτριγύριζαν διάφορα αγόρια και κορίτσια,
που οι ηλίθιοι γονείς τους πίστευαν
ότι και αυτά ήταν βασιλιάδες. Περιττό να σημειώσω ότι οι περισσότεροι δεν τα κατάφεραν και κατέληξαν στην υπηρεσία του κράτους, των
κομμάτων, που, για κάποιον βλακώδη λόγο, ονομάζονταν κύτταρα της
δημοκρατίας, και στις τράπεζες. Εδώ να
αναφέρω ότι η δημοκρατία ήταν ένα πολίτευμα που νομιμοποιούσε όλα τα
εγκλήματα που γίνονταν στο όνομά της
(τουλάχιστον στη χώρα όπου ζούσα). Οι
τράπεζες ήταν κάτι τεράστια, πολυτελή
κτήρια, που είχαν πολλά λεφτά και ήθελαν συνέχεια να τα κάνουν περισσότερα, για να χτίζουν μεγαλύτερα κτήρια
και να επηρεάζουν περισσότερο τους
πολιτικούς. Οι πολιτικοί ήταν ηλίθιοι,
επηρμένοι και απατεωνίσκοι. Έτσι έλεγαν. Η δημοκρατία, λοιπόν, ήταν οι τράπεζες. Υπήρχε και η Εκκλησία, που ο
αρχηγός της μιλούσε όλο για επενδύσεις,
για κάτι «Rights» των τραπεζών και για
κάτι «φιλέτα». Όχι απ’ αυτά που τρώγονται. Κάτι άλλα…
Το βασίλειο πήγαινε κατά διαόλου,
διαφθορά και σήψη, χρηματιστήρια, παραφουσκωμένες αγοραπωλησίες γης,
στημένα κομματικά ποδόσφαιρα, μίζες,
επίορκοι δικαστές και εισαγγελείς, δολοφόνοι, ναρκωτικά, όλο το σύστημα
ένα ισοπεδωμένο μπάχαλο. Ο λαός, που
τους δημιούργησε όλους αυτούς, άρχισε
να υποφέρει. Οι νέοι έρχονταν σπουδασμένοι και δεν έβρισκαν δουλειά, δεν
μπορούσαν να αγοράσουν σπίτια των
500.000 ούτε πανάκριβα αυτοκίνητα,
έκοψαν τα δάνεια οι τράπεζες, διότι ο
κόσμος δεν είχε άλλες υποθήκες να βάλει και ούτε μπορούσε να τους δίνει τα
τριπλάσια και τα τετραπλάσια πίσω. Τα
καταστήματά μας, που εξυπηρετούσαν
12.000.000 κόσμο, άρχισαν να κλείνουν
το ένα μετά το άλλο, δεν χτίζονταν πια
χιλιάδες σπίτια και εξοχικά. Laptops,
mobiles, ipod, ipad, internet, pay tv αγωνιζόμασταν να αγοράζουμε, μέχρι που δεν
μπορούσαμε πια. Τα επιτόκια, το ρεύμα,
το τηλέφωνο, τα καύσιμα, τα φάρμακα,
δράμα… Δεν μπορούσα να βλέπω τον
λαό μου να υποφέρει τόσο, χωρίς αξίες,
χωρίς αξιοπρέπεια. Χρειαζόταν όραμα,
στόχους, αλλαγή στάσης ζωής… Υπέφερα μαζί του. Ξέχασα να πω ότι το μισό βασίλειο ήταν υπό κατοχή από μία
βάρβαρη χώρα για πολλά χρόνια, και το
ένα τρίτο του υπολοίπου ήταν υπό κατοχή από έναν ευγενέστατο λαό που μας
ψέκαζε με χημικά και το χρησιμοποιούσε για κατασκοπεία και πολέμους. Η
ηγεσία του τόπου που μας έμεινε μας
έλεγε ότι εμείς φταίμε… Επίσης να πω
ότι γίναμε μέλος ενός συνασπισμού από
κράτη που είχαν «αρχές», «αξίες» και
δύναμη, αλλά μπήκαμε γονατιστοί και
αναξιοπρεπείς και μας κλοτσούσαν.
Πλησίαζαν εκλογές για πρόεδρο του
λαού μου. Για τη θέση ενδιαφέρονταν
αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα. Αυτοί
που διέλυσαν τα πάντα. Κομματικές κομπανίες μέτριων απατεώνων που ζουν
στον κόσμο τους. Δεν άντεχα, έπρεπε να
κάνω κάτι. Με εθνική ευθύνη αποφάσισα να διεκδικήσω τη θέση του ηγέτη του
λαού μου. Ήταν η μοίρα μου, το πεπρωμένο μου. Ήρθε η ώρα! Ετοίμασα
το μανιφέστο και το παρουσίασα στον
Λαό… Λαέ μου, αυτό που ζούμε σήμερα θα χειροτερέψει, μέχρι να μην αντέχουμε άλλο, και τότε θα ξεσηκωθούμε
εναντίον του συμβόλου της σήψης και
της διαφθοράς, της ματαιότητας και της
απληστίας… Δεν διορθώνεται… Το σύστημα κάηκε από την απληστία του.
Εξαπατημένε, βολεμένε, γονατιστέ
Λαέ… Κάποτε υπήρχε τόσος ηρωισμός,
τόση περηφάνια, αξιοπρέπεια και τιμιότητα. Πού πήγε; Η σημαία του βάρβαρου απέναντί σου, 50.000 στρατός κατοχής στη γη σου, και εσύ ξημερώνεσαι
στα καζίνο του, αγοράζεις τα ναρκωτικά του και πηδιέσαι με Τουρκάκια. Η
ηγεσία μας συζητά για αποζημιώσεις
(για ξεπούλημα) και δεν ενδιαφέρεται
για τα παιδιά μας, την προοπτική μας,
το μέλλον μας. Μιλούν «λογιστικά» για τη χώρα μας, για
τους παππούδες μας, για την
Ιστορία μας, χωρίς κανένα συναίσθημα. Σήκωσε ψηλά το κεφάλι! Ήρθε η ώρα να αλλάξεις
πορεία, να βρεις αξίες, ιδανικά,
όραμα… Είμαι στη διάθεσή σου,
για να ξηλώσω με τη δύναμη
που θα μου δώσεις αυτό το σαθρό κατασκεύασμα εκ θεμελίων.
Δικαιοσύνη, παιδεία, υγεία, οικονομία, πολιτισμός, περιβάλλον, αθλητισμός, η κατοχή της
πατρίδας, οι τράπεζες, οι εταιρείες του κράτους, τα κόμματα
πρέπει να μπουν σε νέες σωστές
βάσεις, με γνώμονα το καλό της
κοινωνίας και του τόπου, και όχι
για το συμφέρον κάποιων. Δεν
ανήκω σε κανένα κόμμα, ούτε
σε ποταπές συνδιαλλαγές εμπλέκομαι. Δεν σπούδασα τους άνομους νόμους του συστήματος.
Βλέπω τα πράγματα απλά και
καθαρά και θα επιλέξω σωστούς και άξιους συμβούλους
και συνεργάτες, που είναι έτοιμοι για την αλλαγή.
Έμειναν και με άκουγαν… βουβοί.
Δεν με ενδιαφέρουν οι επόμενες εκλογές αλλά οι επόμενες γενιές. Μη συνεχίσετε την ίδια ανοησία, επειδή νομίζετε
ότι βολεύεστε ακόμα. Ας αλλάξουμε
επειδή το θέλουμε από μόνοι μας, και
όχι επειδή θα μας το επιβάλουν οι συνθήκες. Σταμάτησα και τους κοίταζα…
Δεν ήθελαν να αλλάξουν… Φαινόταν
στο βλέμμα τους… Από θυμωμένο και
απογοητευμένο έγινε ειρωνικό. Προτιμούσαν αυτό που ζούσαν. Ξεκίνησαν να
φεύγουν… Έφευγαν και ήταν εδώ, φορτωμένοι με βύσματα και οθόνες στ’ αυτιά, στα μάτια, στα χέρια, στην ψυχή.
Περιτριγύριζαν τα ίδια σπίτια και πόλεις και θάλασσες, με μια πινακίδα στο
στήθος… «ΒΟΗΘΕΙΑ ΧΑΘΗΚΑ». «Τι
να πιστέψω», μου λέει μια κοπέλα, «τον
Χριστό, τον Δαίμονα, τους τραπεζίτες,
τους πολιτικούς, τα κανάλια ή εσένα…»
Τι να πω; Χαμήλωσα τα μάτια και ψέλλισα: «Μα εγώ τα εννοώ». «Γι’ αυτό και
είσαι εχθρός του Λαού», μου είπε, «επειδή τα εννοείς».
Ξεκίνησαν να με φτύνουν και να με
χτυπούν, φώναζαν χομόνοια, άλλοι ΑU,
ζήτω οι τράπεζες, Χριστόφκια μεγάλε
leader, Αnaniades και τώρα και πάντα,
Garogian, το κομμα των αρχών, ζήτω ο
Χατζηπέτρου… Αίματα παντού, δεν
άκουα πλέον, έμεινα αναίσθητος. Ο καθένας χάθηκε από μόνος του, και ποιος
ξέρει πού θα τον ξεβράσουν οι θάλασσες
και οι θύελλες. Θα βρεθούμε όλοι μαζί
μετά. Θυμάμαι μια άσπρη λιμουζίνα και
υπασπιστές ντυμένους στα άσπρα, που
με έφεραν σ’ αυτό το μέρος. Είναι λίγο
απομονωμένα, αλλά τα καταφέρνω και
διοικώ μια χαρά… Και, ξέρετε, να σας
εκμυστηρευτώ κάτι… Μετάνιωσα, τελικά, που έγινα βασιλιάς.
Στέλιος Ζαχαρίου
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΗΛΙΑΔΗΕΣ ΓΙΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ
30 Ιουνίου 2012
TITO-NOMAXIEΣ
Nαυάγησεν ο Ενδιάμεσος
Οι προσπάθειες ήσαν τιτάνιες. Και ούτως
εναυάγησαν, τιτανικώς. Απέτυχεν ο ενδιάμεσος χώρος να συμφωνήσει σε κοινό
υποψήφιο για τις προεδρικές, έχοντας, αν
εννοήσαμε καλώς τις εξηγήσεις του ναυαγίου, αποτύχει να συμφωνήσουν στη
διαδικασία επιλογής του υποψηφίου –ή,
μάλλον, στη διαδικασία συμφωνίας επί
της διαδικασίας επιλογής του υποψηφίου· ή, μάλλον, επί των κριτηρίων επιλογής του, τα οποία, ως φαίνεται, «προ-απέκλειαν» κάθε υποψηφιότητα, πλην, ως
φαίνεται, του κ. Κεραυνού, ο οποίος,
όμως, προαπέκλεισε ο ίδιος τον εαυτό του.
Για την ώρα, παραπλέοντα στον χώρο
των παγωμένων υδάτων των διαβουλεύσεων μεγάλα υπερωκεάνεια, το H.M.S.
ΔΗΣΥ και το μέγα-tanker AΚΕΛ, αναμένεται να σπεύσουν να περισυλλέξουν επιπλέοντα κομμάτια ή κόμματα του ενδιαμέσου, ενώ οι καπετάνιοι του καταποντισμένου Ενδιαμέσου εξαίρουν ο καθείς τη
δική του μεγίστη καλή θέληση στην πλοήγηση των διαβουλεύσεων· αρνούνται,
όμως, να επιρρίψουν ευθύνες για το ναυάγιο οπουδήποτε, ούτε καν σε ορατή από
καιρό χαίνουσα τρύπα στα ύφαλα του
Ενδιαμέσου...
Παρήγορον είναι, ίσως, το δίδαγμα από
την γνωστή blockbuster ταινία του ναυαγίου άλλου Τιτανικού, ότι η Ελπίδα πεθαίνει τελευταία, πάντως πολύ, μα πολύ
μετά τον αφελή ερωτύλο νεαρόν που την
διέσωσε αρπάσας αυτήν από τα μαλλιά, κι
έχων, ενωρίτερον, επιμεληθεί με αγάπη
τα των υφάλων της.
Πάντως, διά την ιστορία, καταθέτω την
ερμηνεία Ιρλανδού Kαθολικού republican,
συμπαθούντος τον IRA, που μου εξήγησεν στο Μπέλφαστ, όπου και είχε καθελκυσθεί ο «Τιτανικός», ότι πταίνουν, οπωσδήποτε, διά το ναυάγιο οι Προτεστάντες.
Διότι, έχοντας όπως πάντα πάρει όλες τις
δουλειές, κι αυτές της ναυπήγησης του
τραγικού σκάφους που χάθηκεν ενδιαμέσως του Ατλαντικού, έγραφαν οι αντίχριστοι στα ύφαλα του πλοίου... «f..k the
Pope!!!» Άγνωστον, λέγω, τι έγραφαν στα
ύφαλα του ναυαγισθέντος Eνδιαμέσου οι
ναυπηγοί του, και κατά ποίων..
Πάντως, η έκβασις του παρθενικού ταξιδίου του Ενδιαμέσου έδειξεν και πάλιν
ότι, στραβός και αν δεν ήτο ο γιαλός, σίγουρα, πάντως, στραβά Αρμένιζεν!!!
Tίτος Χριστοδούλου
30 Ιουνίου 2012
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΗ ΒΑΣΗ «Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ»;
OTAN H ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΡOΦΑΣΗ ΤΑ
ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΚΑΤΕΒΑΖΕΙ
ΤΑ ΒΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ
Το πιο κάτω κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο ιστολόγιό μου πριν από αρκετές μέρες. Μετά από την αναδημοσίευσή του –κάπως κουτσουρεμένο– στο Offsite
έκανε τον γύρο του ελληνικού κόσμου και διαβάστηκε και σχολιάστηκε από πάρα πολύ κόσμο. Πολλοί με
πήραν τηλέφωνο και άλλοι μου έστειλαν μηνύματα
μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, για να με ευχαριστήσουν. Οφείλω να ομολογήσω ότι ένιωσα άβολα
και, σε μερικές περιπτώσεις, κάπως ενοχλήθηκα κιόλας.
Ευχαριστώ τον κόσμο για τα καλά του λόγια, όμως
δεν μπορώ να μην εκφράσω και την αγωνία μου γι’
αυτήν την απρόσμενη αντίδραση. Δεν έκανα τίποτα
το σπουδαίο, μόνο αυτό που νομίζω πως θα έκανε κάθε Έλληνας που έχει ακόμη αξιοπρέπεια και εδώ στην
Κύπρο και στην Ελλάδα. Είναι τραγικό που πρέπει
για τα αυτονόητα να κάνουμε πανηγύρια και να αμολάμε συγχαρητήρια με αυτόν τον τρόπο. Δέχτηκα τα
συγχαρητήρια, ακόμη και κάποιες υπερβολές, μόνο
από ανθρώπους που έπιασαν το νόημα και της δικής
μου αντίδρασης, δηλαδή της ανάγκης ν’ αντισταθούμε αμέσως και με κάθε τρόπο στον αφελληνισμό της
πατρίδας μας. Αυτό προϋποθέτει σκληρούς αγώνες
όχι μόνο από το διαδίκτυο αλλά κυρίως από τον δρόμο. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι ο υπουργός Αμύνης δεν φοβάται το γεγονός ότι κάποιος δεν του έκανε τα χατίρια, θα φοβηθεί όμως και αυτός και όλη η μίζερη και χυδαία μας ηγεσία εάν έξω απ’ το υπουργείο
κατεβαίναμε με ελληνικές σημαίες, έστω και καμιά
διακοσαριά άτομα. Αυτό είναι πια το ζητούμενο. Να
περάσουμε απ’ τον συμβολισμό σε συμβολικές πρακτικές, ώσπου να γίνουμε χείμαρρος ελληνικός και να
τους στείλουμε στον αγύριστο.
Ο Υπουργός Άμυνας, αφού φιλοξένησε μία Γαλλίδα επίσημο στην ταβέρνα ΑΙΓΑΙΟΝ και έμεινε ιδιαιτέρως ικανοποιημένος, αποφάσισε ότι το γεύμα προς τιμήν των
υπουργών αμύνης της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Σεπτέμβριο, όταν η Κύπρος θα ασκεί τα καθήκοντα της
Προεδρίας, να το κάνει πάλι στο ΑΙΓΑΙΟΝ, και οι συνταγματάρχες του, αφού επισκέφτηκαν ξανά την ταβέρνα και συζήτησαν όλα τα σχετικά μαζί μου, έκλεισαν όλο τον χώρο για τις 26 του Σεπτέμβρη. Την Παρασκευή 1η Ιουνίου με πήρε τηλέφωνο ο κύριος Ηλιάδης,
για να μου αναφέρει δύο σημεία του πρωτοκόλλου της
Ευρωπαϊκής Ένωσης που αφορούν επισκέψεις σε εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες και άλλους τέτοιους δημόσιους χώρους. Πρώτο σημείο, κατά τον Υπουργό, είναι
το πρωτόκολλο περί ΣΗΜΑΙΩΝ. Ο χώρος εστίασης δεν
μπορεί να έχει άλλες σημαίες παρά εκείνες των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όταν του ανέφερα ότι
μπορώ να συζητήσω το ενδεχόμενο να τοποθετήσουν
τις σημαίες τους έξω στον δρόμο, μπήκε απευθείας στο
δεύτερο σημείο του πρωτοκόλλου, το οποίο είναι ακόμη
πιο ύπουλο, δηλαδή ότι δεν μπορούν οι υπουργοί να περάσουν από χώρους που περιέχουν βιβλία, φωτογραφίες και αφίσες. Πολύ ευγενικά του εξήγησα πως την
ελληνική σημαία δεν την κατεβάζουμε για κανέναν επίσημο και πως τα βιβλία, οι φωτογραφίες και οι αφίσες,
πέραν του ότι βρίσκονται εκεί και δίνουν το στίγμα του
χώρου μας, βρίσκονται εκεί και ως διακόσμηση εδώ και
τριάντα χρόνια. Του είπα ευθέως μάλιστα ότι αυτά τα
βιβλία και τα κάδρα ΔΕΝ τα κατεβάζω για κανέναν Ευρωπαίο, Κύπριο ή εδεκκίτη που έγινε ακελικός, με ευγένεια φυσικά. Τότε ο Υπουργός, με μια ξεκάθαρη ατάκα, με έβαλε στη θέση μου, λέγοντάς μου πως αν τα
πράγματα είναι έτσι, το γεύμα ΔΕΝ μπορεί να γίνει στο
ΑΙΓΑΙΟΝ και θα πρέπει να ακυρωθεί. Τον ευχαρίστη-
σα και κλείσαμε το τηλέφωνο.
Τώρα, έξυπνοι άνθρωποι είστε, καταλάβατε τι έχει συμβεί. ΚΑΠΟΙΟΣ του σφύριξε πως δεν γίνεται οι Ευρωπαίοι υπουργοί να περάσουν κάτω απ’ την ΕΛΛΗΝΙΚΗ
σημαία για να μπουν μέσα στο ΑΙΓΑΙΟΝ και μετά ν’
αντικρίσουν φωτογραφίες, βιβλία και αφίσες που τα βάζουν με τον Χριστόφια και με το υπόλοιπο κυπριακό συγκρότημα εξουσίας. Νοείται κιόλας πως ειδικά ο Υπουργός των Εγγλέζων ΔΕΝ μπορεί να περάσει κάτω από
τη φωτογραφία του Αυξεντίου χωρίς να κάνει εμετό.
Ούτε είναι σωστό να υπάρχουν φωτογραφίες της
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΕΝΩΣΙΣ με τον Παπαδόπουλο στο
πρωτοσέλιδο να λέει ΟΧΙ στο σχέδιο ΑΝΑΝ, με το οποίο
συμφωνούσαν οι σκατοευρωπαίοι.
Λάθος χώρο διαλέξατε να πείτε τα ψέματά σας, κύριε
Ηλιάδη. Υπάρχουν άνθρωποι σ’ αυτόν τον τόπο, και είναι πολλοί, που δεν κατεβάζουν τα βρακιά τους δίδοντας ταυτοχρόνως και το προφυλακτικό στους εταίρους
μας μήπως και πάθουν και καμιά ζημιά. Πολύ ευγενικός ήσουν, όμως δεν μας έπεισες. Και κάτι άλλο, κύριε
Υπουργέ. Οι Υπουργοί θα χάσουν, και όχι εμείς.
Να σου πω και μια ιστορία. Πριν από μερικά χρόνια ήρθε στην ταβέρνα και έφαγε ένα ζεύγος ηλικιωμένων
Άγγλων. Τους υπέβαλα διάφορες ερωτήσεις, π.χ. αν είναι η πρώτη φορά που ήρθαν στην Κύπρο, εάν τους άρεσε το φαΐ, αν τους άρεσε η Λευκωσία, και ο άντρας, αφού
ευγενικά μου έλυσε τις απορίες μου, είπε τα εξής: «I came
to Cyprus to pay tribute to the guy you have his picture hanging
on the wall of your entrance, Afxentiou. Υou see, I was one of
the soldiers who burned that hero, that holy guy, and since
then I haven’t had a good nights sleep. I am sorry for what I
have done that’s why I came to Cyprus, I am very sorry». Δεν
θα σου μεταφράσω, κύριε Υπουργέ, τα λεγόμενά του,
αυτοί που σου σφύριξαν για το ΑΙΓΑΙΟΝ θα σου τα
πουν καλύτερα.
Τον Εγγλέζο τον κέρασα, και ΚΑΤΕΒΑΣΑ και του
έδωσα την αφίσα του Αυξεντίου, για να θυμάται την
Κύπρο. Μόνο έτσι κατεβάζουμε τον Αυξεντίου. Ο
Άγγλος έχυσε ένα δάκρυ, φίλησε τον Αυξεντίου και έφυγε. Είμαι σίγουρος πως από τότε ίσως να κοιμάται λίγο
καλυτέρα. Εσύ;
Β.Ν.Π.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Είπεν να πει ο ψεύτης, στη συνέντευξή του στη Μιλλιέτ,
και τα είπε όλα.
Ακόμη και το σπίτι
του στο Δίκωμο το
παρέδωσε στους
Τούρκους, φτάνει,
λέει, να δεχτούν τη
λύση που προτείνουμε εμείς, για να
μπορέσει ο ίδιος, το
ψευταρί του Δικώμου, να υποβάλει
ξανά υποψηφιότητα για την Προεδρία, για να λύσει
τελεσίδικα το Κυπριακό.
7
ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ
l Η κυπριακή κουφή είναι όντως κουφή.
l Το πρώτο κυπριακό καμπαρέ άνοιξε στη Λευκωσία το
1917 και ήταν άκρως οικογενειακόν.
l Ο Ανδρέας Ζιαρτίδης ήταν μόνο ο ένας από τους πολ-
λούς πράκτορες που είσιεν ο Μακάριος μέσα στο ΑΚΕΛ.
l Ο Χρήστος Μιχαηλίδης εν άντεξεν στον ΑΝΤΕΝΑ τζιαι έδωκεν παραίτησην.
l Το τελευταίον φουστάνιν που εγόρασεν η Βαλεντίνα
Τσίγκη ήταν κάτω που 2.000 ευρώ.
l Ο Κατσουρίδης του ΑΚΕΛ έχει πάει με γυναίκες από
όλα τα πολιτικά κόμματα, εκτός από τους μακαρίτες τους
Νέους Ορίζοντες.
l Ο Άντρος Κυπριανού του ΑΚΕΛ έχει πάει μόνο με ακελικές, αν και μια φορά που ήταν πιο μιτσής εκινδύνεψε να
του το κάμει ένας δεξιός αμφιλεγόμενος.
l Οι μούγιες τσε-τσε έγιναν πολύ γνωστές στην Κύπρο
κατά την περίοδο της ΕΟΚΑ, όταν ακούαμε νέα και από
τους αγώνες των Μάου Μάου στην Αφρική.
l Οι Μάου Μάου δεν είχαν καμία σχέση με τον Μάο τσε
Τουνγκ.
l Ο Μάο τσε Τουνγκ είσιεν πολλές κάφτζιες, σε αντίθεση
με τον Χριστόφιαν που δεν έσιει ούτε μιαν.
l Μιαν φοράν τζιαι έναν τζιαιρόν κάθε σπίτι σε κάθε κυπριακόν χωρκόν είσιεν τζιαι έναν γάδαρον. Πολλά σπίθκια είχαν τζιαι δίποδον γάδαρον.
l «Γάδαρον Κυπραίον
αγόρασε για να ’σαι
ευτυχισμένος», λαλεί
μια περσική παροιμία.
Κάτι ξέρουν οι Πέρσες
που γαδάρους.
l Ο Κκάρογιαν άμαν
κλάννει μες στην
Bουλήν, πιάννει τον
κώλον του τζιαι μυρίζεται τον πόρτον του.
l Η Γιώτα Κουφαλίδου ήταν φωτομοντέλο που μεσουρανούσε
τη δεκαετία του ενενήντα.
l Το λάιφσταϊλ επόκατσεν λλίον τελευταίως
όι που την οικονομικήν κρίσην, αλλά που το γεγονός ότι οι
παλιοί λαϊφσταϊλίστες εγεράσαν τζιαι εγινήκαν σαν τα
χούφταλα.
l Οι πωλήσεις των πεννών ΠΑΡΚΕΡ έχουν πέσει στην
Κύπρο κατακόρυφα, ενώ έχουν ανέβει οι πωλήσεις των
προφυλακτικών με γεύση παττίχας.
l Ο Λάζαρος Μαύρος κάμνει κάθε χρόνον τες διακοπές
του στην Αστυπάλαιαν. Έσιει σπίτιν η γεναίκα του. Το
πατρικόν της. Το όνομάν της εν Μαρία Σφέτσου τζιαι παλιά έκαμεν τζιαι έναν φεγγάριν (made a moon) δημοσιογράφος.
l Ο Γιώργος Καλλινίκου του Φιλελεύθερου επήεν διακοπές στην Αμερικήν τζιαι απ’ ό,τι ακούσαμεν εν να ’ρτει
πίσω ανανεωμένος.
l Η Αιμιλία Κενεβέζου εν αρφή του Κενεβέζου του
ΔΗΚΟ τζιαι που ήταν μιτσιά όι μόνον έτρωεν τα δικά της
νύσια, αλλά έτρωεν τζιαι τα νύσια του αρφού της.
l Εκακοφάνηκεν του Γιώργου Κολοκασίδη που του είπαμεν ότι κακώς επήεν τζιαι εμίλησεν στους αγανακτισμένους αφυπνισμένους.
l Μια που τες πιο σκατόφατσες που επισκέφτηκαν πρόσφατα την Κύπρον εν τζιείνη του σκατοβέλγου Ρομπάι.
l Το Βέλγιο δεν είναι χώρα, αλλά έναν ατύχημα της Ιστορίας. Σε καμιάν τριανταρκάν χρόνια εν θα υπάρχει.
l Η μούγια η κυπριακή η ενοχλητική (akelius mouyious
cyprius) ζει περίπου δεκατέσσερις μέρες τζιαι ύστερα κορτώννει νούρον.
l Ο βίλλος του μισιαρού εν μικροσκοπικός (την πληροφορία αυτήν μας την έδωσε ο Σάββας Ιακωβίδης της Σημερινής, ο οποίος, όταν ήταν μιτσής, έπιαννεν μισιαρούς
τζιαι επετσόκοφκέν τους μ’ έναν μασιαιρούιν για να βρει
τον βίλλον τους).
ΓΛΩΣΣΙΚΑ ΓΡΟΥΣΤΟΦΚΙΑ
Μετά το «YOU ARE NOT A BASTARD» που αμόλησε ο Χριστόφιας μόλις είδε τον Κάμερον, και μετά το δίγλωσσο « I
WILL PUT IT IN THE VITRINE» που αμόλησε
στον σκατοβέλγο Ρομπάι, ο πολύγλωσσος
μεγάλος τιμονιέρης και γκραντ φιλόλογος
Χριστόφιας είπε και το εξής τετράγλωσσο –ναι, τετράγλωσσο, παρακαλώ– στην
Ελένη Μαύρου: «Voulez vous σεξ with Andros
τζιαι κάθε φοράν που έρκουμαι σε κομματικήν
συγκέντρωσην κατεβάζεις τα μούτρα σου;» Νοείται ότι η
Έρση που εν μονογλωσσού εν εκατάλαβεν τίποτε.
8
vasosftohopoullos.wordpress.com
Μα οι Κινέζοι εν θα έρτουν
να πιάσουν το αεροδρόμιο;
30 Ιουνίου 2012
ENA TΡΑΓΟΥΔΙ, ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΙ ENA ΣΧΟΛΙΟ
Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
ΑΥΡΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ
Χαμογελάμε κατά μέσα. Αυτό το χαμόγελο το κρύβουμε τώρα.
Παράνομο χαμόγελο, όπως παράνομος έγινε κι ο ήλιος,
παράνομη και η αλήθεια. Κρύβουμε το χαμόγελο,
όπως κρύβουμε στην τσέπη μας, τη φωτογραφία της αγαπημένης μας,
όπως κρύβουμε την ιδέα της λευτεριάς, ανάμεσα στα δυο φύλλα της
καρδιάς μας.
Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.
Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν. Αυτό το χαμόγελο
κι αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τα πάρουν.
Κερύνεια, δεκαετία του ’70. Κερύνεια, ο χαμένος μας εαυτός. Είμαστε πια όλοι Κερυνειώτες. Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν, όμως
δεν θα μπορέσουν ποτέ να διαγράψουν την επιθυμία μας να επιστρέψουμε στα ελεύθερα εδάφη μας που κατακρατούν παράνομα
τώρα οι Τούρκοι.
Το (περίεργα επιχρωματισμένο) λιμανάκι της Κερύνειας δεν είναι
απλά η ψυχή μας, είναι το χρώμα και το φως της ζωής μας. Είναι,
όπως λέει και ο Ρίτσος, η ιδέα της λευτεριάς ανάμεσα στα δυο φύλλα
της καρδιάς μας. Αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τον πάρουν.
«ΕΝΩΣΙΣ»
NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ - NEEΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΑΡΧΕ
Μια στήλη για την υπεράσπιση
της σωματικής και ψυχικής
ακεραιότητας του δημότη
l Κύριε Δήμαρχε, πρέπει κάτι να γίνει με τα διαφημι-
ΚΩΛΟΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Κύριε
Γιωρκάτζη,
σάστελλίον
τους
κωλόδρομους
τηςπαλιάς
πόλης,εννα
κουτσουφλήσει
καμμιάκορού
τζιαι,όιμόνον
ενναπάσιντα
ακριβάτηςτα
τακκούνια,εν
ναθέλειτζιαι
αποζημίωσην
πουπάνω!
στικά φυλλάδια που όχι μόνο ενοχλούν τους περισσότερους πολίτες, αλλά ρυπαίνουν και τους δρόμους, άσε
που είναι μια τεράστια σπατάλη. Καθημερινώς βρίσκουμε στα γραμματοκιβώτιά μας φυλλάδια που διαφημίζουν ποικίλα προϊόντα, με πρώτους και χειρότερους διαφημιζόμενους τις υπεραγορές και άλλα καταστήματα. Παρακαλούμε όπως επέμβεις και αναγκάσεις
αυτές τις εταιρείες να τυπώσουν κι ένα αυτοκόλλητο
που θα μπορούν να βάζουν στο γραμματοκιβώτιό τους
όλοι αυτοί οι πολίτες που ΔΕΝ θέλουν να λαμβάνουν
αυτά τα ενοχλητικά φυλλάδια. Έτσι οι εργαζόμενοι
στον κλάδο αυτόν θα γνωρίζουν ότι οι συγκεκριμένοι
πολίτες ΔΕΝ θέλουν αυτά τα φυλλάδια και αυτοί με τη
σειρά τους θα σεβαστούν την επιθυμία μας και δεν θα
μας φορτώνουν με τα άχρηστά τους. Αυτά τα αυτοκόλλητα μπορεί το δημαρχείο να μας τα αποστέλλει με
τους λογαριασμούς των υπηρεσιών, π.χ. ρεύμα, νερό,
τηλέφωνο κτλ, ώστε να πάψουν οι αλλοδαποί να στριμώχνουν κάθε μέρα μέσα στα γραμματοκιβώτια άχρηστα χαρτιά, τα οποία καταλήγουν στους δρόμους και
κάνουν τη ζωή μας πιο άσχημη.
l Κύριε Δήμαρχε, να μας συγχωρέσεις, αλλά αυτές οι λεγόμενες «λαϊκές συνελεύσεις» είναι αχρείαστες, για να
μην πω τίποτε άλλο. Δεν είναι ο λαός που θα χαράξει
την πολιτική του ΔΗΜΟΥ αλλά οι ίδιοι οι άρχοντες του
δήμου, που πρέπει να σχεδιάσουν τις επιλογές και τις
πολιτικές τους με βάση τα συμφέροντα του συνόλου του
λαού και όχι με βάση τα προσωπικά συμφέροντα του
κάθε δημότη ξεχωριστά. Θέλουμε μια εμπνευσμένη δημοτική αρχή που θα μας κακοφανίσει ακόμα, αν είναι
για το καλό της πόλης μας και όχι για να γαργαλάει τον
άκρατο εγωισμό μας. Οι λαϊκές συνελεύσεις είναι καλές όταν ο λαός έχει κάτι να προτείνει για το καλό της
πόλης και όχι για το καλό του δικού του σπιτιού και μόνο. Θυμάμαι μια τέτοια λαϊκή συνέλευση επί Μαύρης
Μαυρίλας Πλάκωσε, όπου μια νεαρή κοπέλα, αφού έκανε μια εισαγωγή για να μας πει πως πρόσφατα μετακόμισε στην παλιά πόλη, απαίτησε να μην περνούν αυτοκίνητα από τον δρόμο της και να μην πληρώνει τα διάφορα δημοτικά τέλη, επειδή είναι νέα και διάλεξε να
ζήσει στην παλιά πόλη. Αρκετοί χειροκρότησαν κιόλας.
Σηκώθηκα και έφυγα.
30 Ιουνίου 2012
TITO-NOMAXIEΣ
Κι ο Λύκος ματώνει –
αλλά είναι Λύκος
Το Κυπριακό δεν είναι δικοινοτικό,
εσωτερικό πρόβλημα, όπως υποβάλλουν αυτοί που επιδιώκουν να το αποδιεθνοποιήσουν, αποκρατικοποιώντας
την Κύπρο του ’60 και του ψηφίσματος 186.
Υπάρχει αίμα, κόκκινο, ναι, κι από
τις δύο πλευρές, υπάρχει πόνος όπως
σε κάθε σύγκρουση, κι ο πόνος του
«Άλλου», υπάρχουν τα ανθρώπινα
δράματα, η ανθρώπινη διάσταση, η
συμπάθεια για την κοινή ανθρώπινη
μοίρα. Αλλά αυτό δεν αναιρεί την
ύπαρξη ενόχων, στο πολιτικό επίπεδο, σκοτεινών σχεδιασμών, επιβουλής, επιτιθεμένου και θύματος.
Η ισοπέδωση κι η εξομοίωση δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κατανοηθεί ένα πρόβλημα, ειδικά πρόβλημα
εισβολής και κατοχής.
Ούτε θα βοηθήσουμε στη λύση του
με τα τερτίπια της «αναμόρφωσης των
όρων της σύγκρουσης» (conflict transformation), απλώς θα έχουμε διευκολύνει την παράδοσή μας, αλλοιώνοντας τους όρους του προβλήματος,
που είναι ο τουρκικός επεκτατισμός.
Τα δόντια που μας απειλούν, όπως
και να το δούμε, είναι δόντια λύκου,
κι όχι μιας καλόγνωμης γιαγιάς.
l Αλλά αν ο Λύκος είχε παρακολουθήσει χθες, σε κυπριακό κανάλι, την
«Τρελή Χαρά» της Γερμανού, θα μάθαινε ότι οι φράουλες λευκαίνουν τα
δόντια. (Με αυτά ασχολείται ο κόσμος, όταν ο λύκος είναι στο μαντρί
ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ: ΚΑΙ ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΗΣ
l
TITO-NOMAXIEΣ
– ή, ακόμη, και στο κρεβάτι της γιαγιάς!)
l «Ακούω τουρκικό επεκτατισμό κι
επεκτατισμό δεν βλέπω», μου σχολιάζει σκεπτικιστικά κάποιος. Θα το
έχετε ίσως ακούσει κι εσείς, ιδίως από
νέους που δεν έχουν μετρήσει από τα
μικράτα τους σφαίρες τουρκικές στα
παράθυρά τους, ή που δεν μέτρησαν
δικούς τους χαμένους κι αγνοούμενους – ή, πάλιν, μέτρησαν, με το αλαφιασμένο βήμα ανάποδα, στην προσφυγιά φεύγοντας, την πατρίδα. Η
θέση του είναι καθαρός κονστρουκτιβισμός, η θεωρία της ψυχοκοινωνικής κατασκευής. Ότι, δηλαδή, τους
εχθρούς τούς κατασκευάζει η φοβική ιδιοσυγκρασία και το κοινωνικό
φαντασιακό. «Άρον το βέβλαμαι, ήρθαι η βλάβη», που θα έλεγαν κάποιοι
αρχαίοι.
Αλλά όσο κι αν τον καθησυχάζει η
απόδοση του τουρκικού επεκτατισμού
στο φοβικό φαντασιακό μας, όταν αυτός εκδηλωθεί –και η κατοχή στην
Κύπρο, όπως και οι εθνοκαθάρσεις
τους με βεβαιούν ότι υπάρχει και περιμένει– η εμφάνισή του θα είναι ρεαλιστική, όχι φαντασιακή… Και θα
του μείνουν, αν ζήσει, κι αυτού στον
ύπνο για πάντα τα φαντάσματα.
l Τρόικα: UFO κι Εξωγήινοι στην
Ελλάδα!
Την ύπαρξη UFOs και, ίσως, ακόμα
και ζωής, διόπτευσε στην Ελλάδα η
Τρόικα. «Unidentified Flows Out» καταγγέλλει η τελευταία MAREG Government Employment Records.
Όχι, κύριοι, τα πράσινα ανθρωπάκια δεν είναι εξωγήινοι, πεινασμένοι
είναι!!!
Σύμφωνα, πάντα, με το Σχέδιο.
l Το πλι, το ψαρ, το ΔΝΤ…
Ανάμεσα στο να δώσεις στον φτωχό ένα ψάρι να φάει –που είναι φιλανθρωπία– και να τον μάθεις να ψαρεύει –που είναι συμπαράσταση– το
ΔΝΤ και η Διεθνής Τράπεζα σου πουλάνε το πιο ακριβό καλάμι της αγοράς· κι αν ποτέ ψαρέψεις τίποτε, σ’ το
παίρνουν για να πληρώσεις το καλάμι.
l Stop the press!!!
Το καλύτερο αύριο αναβάλλεται
ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ
l
l
TITO-NOMAXIEΣ
για… πιο αύριο! Ή ποιο «αύριο»;
«Μανιάνα», που θα έλεγαν οι εταίροι Σπανιόλοι. Με την ανάληψη καθηκόντων οι ανασκουμπωθέντες για
δουλειά νεοεκλεγέντες ηγέτες ανελήφθησαν. «Στο τέλος και οι δύο, στο
νοσοκομείο, πήγαν σηκωτοί». Περαστικά τους. Και, κυρίως, περαστικά
μας…
Κι όπως θα έλεγε, άλλωστε, ο Πρωθυπουργός, «ωχ, το μάτι μου!»
l «Όταν ο έρωτας είναι πλατωνικός,
δεν έχει αγγίγματα… Μόνο στα όνειρα!» αποπαίρνει η Γερμανίς τον
Έλληνα! (κοντάαααα!) Αλλά ο
Έλλην γνωρίζει κι άλλο μονοπάτι: «Ο
Έρωτας του ίδιου του Πλάτωνα για
τον Αγάθωνα, όμως, είχε και παραείχε αγγίγματα…»
l «Φονεύσω ουρούντας προς τοίχον»
Ούτω προειδοποιεί πλειστάκις στην
Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος. Γιατί τόση αυστηρότης για την «πρόστοιχην
ενούρησιν»; Θα είχεν, τότε, προ καιρού ο Κύριος αφανίσει τους ζυθοπότας Βέλγους, που δεν αφήνουν τοίχον άβρεκτον, όταν μικρύνουν οι
ώρες και πληθυνθούν οι ζυθοποσίες…
Ήμην στο Βέλγιο, been there, seen
that, ήπια και τις Stella μου στην πόλη
όπου ζυμώνεται, στην Alma Mater Leuven – δεν θα πω αν γύρευα και τοίχους να… ακουμπήσω, ζυθοβαρής,
στις 3 το πρωί… Ο Βωδελαίρος έχει
συνθέσει ποίημα εμπαικτικόν για την
βδελυράν ή απλώς… φυσική αυτή συνήθεια των Βέλγων, που απαθανατίζει και το εικονιζόμενον, εμβληματικόν, «manneken piss» στις Βρυξέλλες.
Και ου μόνον, στην πράξη «act of mictutrition» καταφεύγουν και οι Λεοπόλδος Μπλουμ και Στέφεν Δαίδαλος, μίαν νυκτίαν, στον Οδυσσέα του
Τζόυς.
Ο Ιωήλ Γιαννακόπουλος, ο χαλκέντερος σχολιαστής της Παλαιάς Διαθήκης, με είχεν βοηθήσει να εννοήσω
το εδάφιον. Απλώς ο Κύριος εννοεί
ως «ουρούντας προς τοίχον» τους άρρενας, ους και μόνον φονεύει – όχι
πολύ δίκαιον, βεβαίως, μάλλον σεξιστικόν να φείδεται για την πηγήν των
κακών μας, και να την γλιτώνουν, πάντα, οι ουρούσες… όπισθεν θάμνου.
ΔΩΡΕΑΝ ΑΦΙΣΕΣ
9
O ΡΟΛΑΝΔΟΣ ΚΑΤΣΙΑΟΥΝΗΣ ΚΑΙ
Η ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΤΥΠΟΥ ΑΚΕΛ
Χρόνια τώρα υποστηρίζω πως το ΑΚΕΛ είναι το
πιο ξημαρισμένο κόμμα της Κύπρου και ελάχιστοι με ακούνε. Σας δίνω άλλο ένα παράδειγμα,
για να καταλάβετε τι εννοώ: Μόλις κυκλοφόρησε η τελευταία ΕΝΩΣΙΣ, με πήρε τηλέφωνο ένας
αναγνώστης και πολύ ευγενικά μου ζήτησε, για
λόγους ανθρωπιστικούς, να μη γράφω τίποτα για
τον Ρολάνδο Κατσιαούνη, διότι είναι βαριά άρρωστος και αργοπεθαίνει. Παρότι ο αναγνώστης
επέμενε να μη μου λέει ποιος είναι, σεβάστηκα
την παράκλησή του και υποσχέθηκα ότι δεν θα
γράψω. Μετά από δυο μέρες είδα τον Ρολάνδο
Κατσιαούνη σαν το κοκόρι στην εκπομπή της Ελίτας Μιχαηλίδου όχι μόνο να μην είναι κατσουφιασμένος λόγω ασθένειας, αλλά να ωρύεται κιόλας σαν κατίνα. Η δε συμπεριφορά του έναντι
της αδελφής του Νούρου με έκανε να φωνάξω
δυνατά: ΨΟΦΟΝ, ΝΑ ΠΑΕΙΣ ΣΤ’ ΑΝΑΘ ΘΕΜΑΝ, ΡΕ ΞΗΜΑΡΙΣΜΕΝΕ! Όταν έκλεισα
την τηλεόραση και κάλμαρα, θυμήθηκα τον μακαρίτη τον Αντρέα Θεοδώρου. Ο Αντρέας μού
εξήγησε τα διάφορα στάδια αντιπαράθεσης των
ακελικών. Ένα τέτοιο στάδιο είναι αυτό του ανώνυμου αναγνώστη που σας ανέφερα προηγουμένως. Όταν οι ακελικοί δεν μπορούν να έρθουν
σε άμεση αντιπαράθεση, προσπαθούν να σε πιάσουν στο φιλότιμο, για να σταματήσεις την κριτική σου. Έτσι έκανε και ο ακελικός φίλος του
Ρολάνδου, το έπαιξε φιλικά, ότι τάχατες είναι
αναγνώστης κιόλας, και είπε αν του βγει καλώς,
αν όχι δεν χάθηκε τίποτα.
ΚΑΚΟ ΨΟΦΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΥΟ.
ΑΙΟΛΟΣ ΚΑΙ AEGEAN
Δυστυχώς που ακόμη δεν υπάρχει έναν ισχυρό
αντικατοχικό κίνημα για να πάει ο κόσμος έξω
απ’ τα γραφεία τους τζιαι να τους σιέσει που προωθούν τις δουλειές τους στα κατεχόμενα όλα για
τον ππαρά. Προς το παρόν, μπορούμε μόνο να
αντιδράσουμε, με τον μόνο τρόπο που μας απέμεινε, δηλαδή με το να τους σαμποτάρουμε και
να διακόψουμε τις συνεργασίες μας μαζί τους.
Όταν πονέσει η πούγκα τους, θα πονέσει και ο
οθωμανικός κώλος τους.
AΘΘΥΜΑΣΤΕ...;
Κυκλοφόρησαν οι πρώτες τέσσερις αφίσες από τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Καλούμε τους αναγνώστες μας να περάσουν από
τα γραφεία μας για να τις προμηθευτούν.
Αθθυμάστε τον Πάμπον Κυρίτσην, τον Γ.Γ. της
ΠΕΟ, πριν να γίνει μοντέρνος τζιαι αλλάξει
κόμμωσην τζιαι αρκέψει να βουρά γκόμενες;
10
Τέθκοιον γάαρον σαν τον
Χριστόφιαν εν εξαναγνώρισα.
vasosftohopoullos.wordpress.com
30 Ιουνίου 2012
Ο κώλος
της όρνιθας
ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΜΑΛΑ
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κύριε Μαλά, ως γενετιστής
πιστεύεις ότι υπάρχει τρόπος να δημιουργήσουμε γενετικά τροποποιημένους Χριστόφιες;
ΜΑΛΑΣ: Φυσικά. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ. Μπορούμε πια να φτιάξουμε εκατοντάδες Χριστόφιες.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Και τι
να τους κάνουμε;
ΜΑΛΑΣ: Εξαγωγή! Υπάρχουν
πολλές χώρες που έχουν ανάγκη
από πολύγλωσσους μεταφραστές. Άσε που πολλές οικονομίες
είναι ανταγωνιστικές προς τη δική μας.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τι εννοείτε, κύριε Μαλά; Εάν κατάλαβα καλά,
να τους πουλήσουμε από έναν Χριστόφια για να καταστρέψει την οικονομία τους;
ΜΑΛΑΣ: Εσύ το είπες. Εγώ δεν λέω τίποτα. Είμαι υποψήφιος του ΑΚΕΛ.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Και μια απορία, κύριε Μαλά:
Τούτοι οι Χριστόφιες μπορεί να έχουν, ας πούμε, τον νου
του Χριστόφια, τις σεξουαλικές ορμές του Κατσουρίδη
και τη λίμπιντο του Αναστασιάδη;
ΜΑΛΑΣ: Δυστυχώς, η επιστήμη δεν έφτασε μέχρι εκεί.
Και οι παλιοί Χριστόφιες και οι νέοι που μπορούμε να
φτιάξουμε θα είναι ασεξουαλικοί ή, για να είμαι πιο ακριβής, μόνο συμβολικά θα μπορούν να μας γαμούν.
ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Κόρη Αγιά Νάπα, μα έγινες
ζούγκλα, κόρη.
ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ: Δεν μπορεί η κότα που γεννά τα χρυσά
αυγά να μη σπάσει ούτε ένα. Έλεος! Εμείναν πέντε πλάσματα δυσαρεστημένα τζιαι εκάμετέ το εσείς οι δημοσιογράφοι πρώτον θέμαν.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Μα εν
πέντε οι νεκροί.
ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ: Και εκατοντάδες χιλιάδες οι ευχαριστημένοι. Γιατί εν κάμνετε έναν
ρεπορτάζ για τζιείνους τζιαι μόνον για τα κακά κάμνετε;
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ:
Πήγα χτες να πάρω κάτι συνεντεύξεις από κάτι Εγγλέζους ευτυχισμένους και πάτησα τα σκατά ενός
που έσιεζεν έξω που την εκκλησίαν σας.
ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ: Δυστυχώς οι Εγγλέζοι άμαν πιουν έναν
πιοτίν εν ελέγχουνται πιον. Σιέζουν τζιαι κατουρούν όπου
εύρουν, αλλά, για να είμαστεν δίκαιοι, αφήννουν καμπόσα ριάλια στον τόπον μας.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Πιστεύετε ότι το έγκλημα το
έκαναν άνθρωποι της νύχτας;
ΑΓΙΑ ΝΑΠΑ: Μα ακελικοί; Εν νομίζω να εν πολιτικά
τα ελατήριά τους, αλλά πού ξέρεις, τούτοι οι πολιτικοί εν
συνάουνται πιον.
ΜΙΚΡΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΙΤΣΗΝ
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Ρε μιτσή, πόσων χρόνων είσαι;
ΜΙΤΣΗΣ: Έξι.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Τζιαι τι θέλεις να σπουδάσεις
άμαν μεγαλώσεις;
ΜΙΤΣΗΣ: Πελλός.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Καλάν, πε μου με ποιαν ομάδαν
είσαι.
ΜΙΤΣΗΣ: Ρώτα με καμμιάν
σοβαρήν ερώτησην, ειδεμή
εν να σου κλάσω τζιαι εν να
φύω.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ:
Πώς είδες τες επενδύσεις του Κατάρ στην Κύπρον;
ΜΙΤΣΗΣ: Πού να τες δω; Έτο, επερίπαιξέν σας ο Χριστόφιας τζιαι επιστέψετε, τζιαι με τα οικόπεδα δίπλα που
το Χίρτον τζιαι με τους Κινέζους τζιαι με την Λάρνακαν
τζιαι με τους Ρώσσους τζιαι με τες βάσεις.
ΚΩΛΟΣ ΤΗΣ ΟΡΝΙΘΑΣ: Που μιτσήν τζιαι που πελλόν
μαθθαίννεις την αλήθκειαν.
30 Ιουνίου 2012
Ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΗ
11
Πώς σχολιάζετε την υποψηφιότητα Σταύρου Μαλά;
Τι; Μισόν λεπτόν, ρε παιδιά.
Έρση, πιάσ’ μου τον Άντρον τωρά!
Αθθυμάσαι τζιείν’ την φοράν, κόρη Έρση,
που σαν έκοφκα τα νύσια των ποθκιών
μου, έφκαλεν μιαν παουρκάν η Χριστίνα
τζιαι εξιππάστηκα τζιαι έφυέν μου το
ψαλλίδιν τζιαι έκοψα τον μυαλλιώναν μου
τζιαι εκαταγαιματώθηκα;
Α, ναι. Πιάσ’ μου τον Στέφον καλό.
Εξαφανίστηκεν, Δημήτρη μου. Έσιει μιαν
εφτομάδαν που τον γυρεύκω. Την μιαν
λαλεί μου η σέκκρεταρί του ότι τρώει τζιαι
εν να με πιάει πίσω, την άλλην λαλεί μου η
γεναίκα του ότι θωρεί γιούρο τζιαι εν να
με πιάει που εν να τελειώσει η μάππα.
Προχτές απάντησέν το η Σριλλανκκέζα
τζιαι είπεν μου ότι κόφκει τα νύσια του.
Τζιαι γιατί εν της είπες, κόρη Έρση, να
του κρατά το τηλέφωνον μες στο φτιν να
σου μιλά σαν τα κόφκει;
Ούφφου… Εν το ’κοψεν ο νους μου,
Δημήτρη μου.
Αθθυμούμαι, καλό. Έκαμνεν πρόβαν για
την Εκάβην το μωρόν μου.
Τζιαι εγιώ έκαμα τέσσερις μέρες
να φορήσω παπούτσια. Τέλος πάντων.
Πιάσ’ μου τον Κατσουρίδην.
Τον Κατσουρίδην; Μα, Δημήτρη μου,
εξήασες ότι εν μιλλιέστε πιον;
Τον Στέφανον;
Ναι, τον Στέφον. Μα, είντα με θωρείς
έτσι; Ούτε με τζιείνον μιλλιούμαστεν;
Όι, όι, με τζιείνον μιλλιέστε. Ακατάγνωτα.
Δημήτρη μου, ο Στέφανος εν δαμαί,
κάθεται δίπλα σου τόσην ώραν.
Λοιπόν, εγιώ έφυα. Είπαμεν με την
Σωτηρούλλαν να πάμεν στο Ντέπενα.
Ντάξει, Έρση μου, να πάτε στο καλόν,
τζιαι μεν ηφκείς μόνη σου πας στες
κυλιόμενες. Αθθυμάσαι είντα μπου ’παθες
την προηγούμενην φοράν. Το λοιπόν,
ρε Στέφο, άκου τα νέα. Ο ενδιάμεσος
χώρος έβαλεν υποψήφιον τον Μαλάν.
Πιάσ’ τον Άντρον γλήορα τζιαι πε του το
να κατουρήσει πάνω του.
Ω! Στέφο μου, είντα μπου κάμνεις;
Οι ΑΚΕΛικοί
είναι ΑΝΙΚΑΝΟΙ.
Tελεία και παύλα.
12
30 Ιουνίου 2012
vasosftohopoullos.wordpress.com
ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ † ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ † ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΝ
ΕΔΩ ΘΑΒΟΥΜΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΟΣΜΑΚΗ ΔΩΡΕΑΝ
†
Όλα στον κόσμο μάταια,
τα πάντα ματαιότης,
ένα λουλούδι ψεύτικο, ψεύτη ντουνιά,
είναι η ανθρωπότης.
Θάβουμεν την αγαπητή μας φίλη Νίκη
Μαραγκού, όχι για κανέναν συγκεκριμένο λόγο, αλλά κάτι θα έκαμεν, εν γίνεται, επεράσαν κάμποσες μέρες
που τον τζιαιρόν που
επέστρεψεν που την
Λυών.
MAΡΚΟΣ
†
Θάβουμεν την αγαπημένη μας μελισταλακτοδακρύβρεχτη Ελίτα Μιχαηλίδου, η οποία έτσι ξαφνικά
ανακάλυψε τη σκοτεινή όψη
της ΕΟΚΑ και μας τα ’χει
πρήξει με τις ανοησίες της.
†
Θάβουμεν και τον φίλο μας τον Παρασκευά των Πολιτιστικών Υπηρεσιών, που, αν και επέρασεν ένας μήνας, εν
μας απάντησεν ακόμα.
Αν μας ακούεις τζιει
κάτω μες στα σκουλούτζια που είσαι, ρε Παρασκευά, έννεν ανάγκη
να μας απαντήσεις,
έχουμεν τζι άλλους τρόπους να μάθουμεν αυτά που θέλουμεν.
†
Θάβουμεν το νέο πουλέν
του Χριστόφια Γιώργο
Λουκαΐδη, ο οποίος δαγκώνει σαν πίτμπουλ και μετά
πιάνει και τα κλάματα, το
αιδοίον, άμα λάχει!
†
Θάβουμεν τον αγαπητό σε όλους χρυσοπράσινο βίλλο κύριο Μαλένη, ο
οποίος επικαλείται την παλιά του συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, για να δικαιολογήσει
το σκατοτραγούδι που
έγραψε. Μαζί του στον ίδιο
τάφο θάβουμε και την κόρη
του Μαρίνα, η οποία διαχειρίζεται τα χρήματα των
φορολογουμένων, για να
εξυπηρετούνται οι κλίκες του ΑΚΕΛ και
οι λοιποί χαραμοφάηδες.
†
Θάβουμεν τον Μιχάλη
Πιερή χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο. Όλο και κάποιο
έγκλημα θα έχει κάνει.
†
†
Θάβουμεν 15 μέτρα κάτω που την γην,
άμπα τζιαι νεκραναστηθεί, τον Μάκην Κεραυνόν, ο οποίος, πέραν
των αποζημιώσεων που
ζητούσε για να γίνει υποψήφιος πρόεδρος του ενδιάμεσου χώρου, ήθελε
την υποστήριξη και ενός
από τα δύο μεγάλα κόμματα τουλάχιστον. Να
σου σιέσω, πάνω που τον τάφον δηλαδή.
ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Να, λοιπόν, η είσοδος της ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ στη
Λάρνακα. Σιγά σιγά η διοίκηση της Κύπρου μας επαναφέρει την τάξη στα παλαιά
κτήρια και τους δίνει τις πραγματικές ονομασίες που είχαν κάποτε. Όπως βλέπετε, η ΟΤΤΟΜΑΝ ΒΑΝΚ έχει επανέλθει στη ζωή μας, έστω και συμβολικά, χάρη
στους δικούς μας νεοοθωμανούς. Εύγε ξανά, ΑΚΕΛ!
†
Θάβουμεν τον Χαννίδην τον μιτσήν,
που ’ταν της ΕΔΕΚ
τζιαι ύστερα εγύρισεν
τζιαι επήεν με το
ΑΚΕΛ τζιαι εκάμαν
τον γενικόν διευθυντήν
του ΚΟΤ τζιαι τωρά εν
να βουρούμεν ούλλοι
στα δικαστήρια τζιαι
δώσ’ του έξοδα η δημοκρατία, αλλά ποιος νοιάζεται σε τούντον τόπον;
Θάβουμεν τον εφτάψυχον τζιαι μικρόψυχον Δημήτρην Χριστόφιαν, διότι ο κυπριακός λαός αποκλείεται να τον
θάψει, πέραν του γεγονότος ότι είναι άθεος
τζιαι εν να θέλει να τον
κρούσουμεν μαζί με
τον Τταλάτ τζιαι να τον
πετάξουμεν στην θάλασσαν να φάσιν τις
στάχτες τους τα ψάρκα
του Βοσπόρου. Νομίζει
τα ψάρκα του Βοσπόρου τρων κόνναρα τζιαι εν να φαν τες
σκατοστάχτες τους.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
30 Ιουνίου 2012
vasosftohopoullos.wordpress.com
Τελικά η Ευρυδίκη εστάθηκεν
καλλύττερα που ούλλους τους
λεγόμενους «πολιτικοποιημένους
καλλιτέχνες».
13
Χρυσοπράσινος Φίλλος
από «απέναντι» είναι και η υιοθέτηση
της φιλοτουρκικής και νεοκυπριακής
προπαγάνδας από τους ξένους επισκέπτες της Λευκωσίας.
l Κάψε κι εσύ ένα πρακτορείο του
ΟΠΑΠ! Μπορείς!
l Και αφού μιλάμε για ΟΠΑΠ, πρα-
κτορεία και στοιχήματα, είμαι περίεργος… Πόσα θα αφήνει άραγε ο Μάριος
Κάρογιαν…;
l Μιλά για αντιαποικιακό αγώνα που
έγινε για… ανεξαρτησία και ότι το νησί
μοιράστηκε στα δύο μετά από τις διακοινοτικές συγκρούσεις ακραίων στοιχείων… Και άντε μετά να εξηγήσεις σε
κάποιον ξένο φίλο και επισκέπτη, που
έτυχε να πάρεις εκεί, ότι αυτό που άκουσε θα μπορούσε να είναι η ιστορία της
Μοζαμβίκης αλλά όχι της Κύπρου.
l Θα μας σπάσει αυτός, ρε παιδί μου!
Δεξιά ή Αριστερά; Βουνό ή θάλασσα;
Μέσα ή έξω; Πάνω ή κάτω; Καρέκλα ή
καρέκλα; Μασέλα ή μασέλα;
l Εκεί που όλοι περιμέναμε να μας βγει
από αριστερά, άρχισε να παίζει και το
σενάριο του Νίκου. Το θέμα είναι πολύ
πολύ απλό: Ποιος είναι αυτός που θα
του τάξει τα περισσότερα! Το μεν AKEL
έχει περισσότερη πείρα στις δοσοληψίες
με το ΔΗΚΟ, παρ’ όλα αυτά όμως δεν
πρέπει να υποτιμούμε καθόλου και την
πανουργία του Νίκαρου. Αυτό μόνο να
έχουμε υπόψη και θα ξέρουμε επακριβώς τη στάση του (επίσημου) ΔΗΚΟ
στις επερχόμενες εκλογές.
l Η οποία και θα είναι: «Στάση αρχών,
με μόνο γνώμονα το καλώς νοούμενο
συμφέρον του λαού και του τόπου». (Το
άλλο με τον Πόμπον το ξέρετε;)
l Διερωτώμαι όμως, εδώ και καιρό δη-
λαδή, σε μια ερωτική συναλλαγή ποιον
βαραίνει περισσότερο το ανόμημα; Την
εταίρα ή τον πελάτη; (Αυτό το ρητορικό
ερώτημα δεν έχει καμία σχέση με τις συναλλαγές του ΔΗΚΟ με AKEL και
ΔΗΣΥ. Καμία απολύτως!)
l Τα Αρχαία Ελληνικά περιλαμβάνο-
νται στις ξένες γλώσσες που θα διδάσκονται στα Δημοτικά σχολεία της Βρετανίας τα παιδιά από την ηλικία των
επτά ετών. Ενδέχεται να ακολουθήσει
σε επιλεγμένα σχολεία και η Αυστραλία, όπου τα Νέα Ελληνικά είναι ήδη
μία από τις προαιρετικά διδασκόμενες
γλώσσες…
l Εμείς, όμως, δεν πτοούμαστε! Παραμένουμε πιστοί και σταθεροί στον αντιφασιστικό μας αγώνα!
l Πολύ με την ΕΟΚΑ σαν να τα ’χει τε-
λευταία αυτή η Ελίτα. Μήπως ζήλεψε
τη μετεωρική πορεία της Χαραλαμπίας
Ειρηνίδου και αποφάσισε να την ακολουθήσει κατά πόδας;
l Μα υπάρχουν άραγε κενές θέσεις στο
AKEL; Διότι πρέπει πρώτον τα ποσοστά
του κόμματος να παραμείνουν τα ίδια
και δεύτερον να μην παρατηρηθεί συνωστισμός δημοκρατικών δυνάμεων για
τις Νέες Δυνάμεις!
l Τα υπόλοιπα προσόντα φαίνεται να
τα έχει…
l Τελικά, για να είσαι καλλιτέχνης, η
θολοκουλτούρα είναι MUST! Στα αχνάρια του Νταλάρα και ο Αλκίνοος, αφού,
αντί να γράψει κανένα τραγούδι, δίνει
συνεντεύξεις για γερμανοτσολιάδες, φασίστες και… ΕΟΚΑβητατζήδες στα ελλαδικά κόμματα!!! Εκτός βέβαια κι αν
τα παραφούσκωσε η Ελευθεροτυπία.
Στην αντίθετη περίπτωση να αναμένουμε ότι δεν θα αργήσουν και δηλώσεις
του τύπου «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του»;
l Ένα από τα πολλά κοινά που έχει ο
ΣΥΡΙΖΑ με το AKEL είναι ότι δεν βλέπουμε καθόλου ελληνικές σημαίες στα
συλλαλητήριά τους! Μόνο κόκκινες και
άσπρες. Α, το AKEL έχει και μερικές
πράσινες της ΕΔΟΝ και της Ομόνοιας.
l Αν έχετε ψηλή πίεση, μην πάτε στον
Πύργο του Μαγκλή στην οδό Λήδρας.
Αλλά και αν πάτε, μην κάνετε το λάθος
να ενεργοποιήσετε την αυτόματη ξενάγηση στα αγγλικά. Δεν ξέρω αν μέσα
στο πλαίσιο της κοινωνικής προσφοράς
κάποιων ή της προσέλκυσης πελατών
l Θυμάμαι τον Πύργο του Μαγκλή τότε που ήταν παρατηρητήριο του πυροβολικού (για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν είναι ακόμα) και οι βαριεστημένοι
φαντάροι έστρεφαν μέσα μέσα τις διόπτρες τους προς τις γύρω περιοχές, για
να κατοπτεύσουν τις Φιλιππινέζες των
καμπαρέ. Τότε το Σιδηρούν Παραπέτασμα δεν είχε ακόμα πέσει και τα κυπριακά καμπαρέ αρκούνταν σε απωανατολίτικο εργατικό δυναμικό. Και
όμως, παρά την πάροδο των χρόνων, το
χιούμορ της Ιστορίας αφήνει κάποια
πράματα αναλλοίωτα… Ίσως οι διόπτρες μας θα πρέπει πρώτα να στραφούν
προς τα έσω και μετά προς τους Τούρκους, γιατί ο εσωτερικός εχθρός είναι
πιο επικίνδυνος από τον εξωτερικό.
l Ποιος είπε ότι οι Προλετάριοι δεν
έχουν Πατρίδα; Έχουν και παραέχουν,
γιατί είναι οργανικό κομμάτι του
Έθνους! Το Κεφάλαιο είναι που δεν
έχει… Αυτό κι αν δεν έχει… Οι σωστές
business είναι σαν την κόκα κόλα. Πάνε
με όλα! Καλό Καλοκαίρι.
l Χρυσοπράσινος Φίλλος ριγμένος στο
πέλαγο…
Μάριος Ρέπουσος
ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ
Μήπως έχετε μουρλαθεί;
Η διαφήμιση που βλέπετε εδώ δίπλα, δημοσιεύτηκε σήμερα 4/6/2012 στον Φιλελεύθερο και πραγματικά με σόκαρε. Με σόκαρε, διότι είχα την εντύπωση πως ο Φιλελεύθερος είχε αφήσει πίσω οριστικώς τον κακό και «επιτήδεια ουδέτερο» εαυτό του.
Η βασίλισσα Ελισάβετ, κύριε Παττίχη, δεν είναι μία
κάποια βασίλισσα, ούτε μία συμβολική γιαγιά των
Άγγλων, αλλά ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό πρόσωπο, άμεσα συνδεδεμένο με την τραγωδία της Κύπρου.
Είναι η ηγέτις ενός κράτους που έως σήμερα κατέχει ένα
μεγάλο μέρος της πατρίδας μας, είναι η ηγέτις ενός κράτους που δεν έπαψε ποτέ να συνωμοτεί και να ραδιουργεί εναντίον μας, ασκώντας αφόρητες πιέσεις για να
υποταχθούμε κι άλλο και στην Αγγλία και στους Τούρκους.
Δεν είναι προς τιμήν σας, του Φιλελεύθερου και της
CYPRUS WEEKLY κι εσάς προσωπικά, που ο Ύπατος
Αρμοστής των Άγγλων, κύριος Κιντ, υιοθέτησε την παρότρυνση των εφημερίδων σας να γιορτάσει και η Κύπρος, μάλιστα με τρόπο που μας προσβάλλει διπλά, το
Ιωβηλαίο της βασίλισσας. Με το τέχνασμά του αυτό, ο
κύριος Κιντ θέλει, αφενός, να μας υπενθυμίσει ότι ακόμα είμεθα υπό την κατοχή τους και, αφετέρου, πως η
αποικιοκρατία δεν έκανε κανένα κακό στην Κύπρο, αλλά αντιθέτως τόσο καλοί ήσαν οι Άγγλοι, που εκατοντάδες Κύπριοι ονόμασαν τα παιδιά τους Ελισάβετ προς
τιμήν της βασίλισσάς τους. Φυσικά, μ’ αυτά θέλουν να
αποκρύψουν κάτι άλλο: πως η κυρία αυτή δεν είναι αναμεμειγμένη στη δολοφονία των εννέα απαγχονισθέντων
αγωνιστών μας.
Η σκρόφα αυτή, κύριε Παττίχη, είχε άπειρες ευκαιρίες
να ζητήσει συγγνώμη για την άρνησή της να δώσει χάρη στους νεαρούς αγωνιστές μας. Θα μπορούσε πολύ
εύκολα να έριχνε τις ευθύνες στους πολιτικούς, διασώζοντας το κύρος της ως ανώτατος άρχων του λαού της·
θα μπορούσε ακόμη, όταν επισκέφθηκε την Κύπρο, να
έλεγε έστω και ένα τυπικό ΣΟΡΡΥ, αλλά ούτε αυτό έπραξε. Και δεν το έπραξε, διότι εμείς ως σκατολαός και κυρίως εμείς ως σκατοηγεσία αυτού του σκατολαού ΔΕΝ
την αναγκάσαμε. Εάν ο Φιλελεύθερος
έγραφε τότε «ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ
ΧΩΡΙΣ ΕΝΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ», θα ήταν
πολύ δύσκολο να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη. Όχι μόνο δεν έγινε αυτό, αλλά
τα ρεμάλια του Δήμου Λευκωσίας, μαζί
με τον αγγλοσάξονα Λέλλο, της έδωσαν
και τα κλειδιά της Λευκωσίας. Τι ντροπή!
Δεν φτάνει να σαμποτάρουμε τις εκδηλώσεις της Ύπατης Αρμοστείας γι’
αυτές τις γιορτές της ντροπής. Όλοι πρέπει να δείξουμε την αντίθεσή μας, παίρνοντας τηλέφωνα διαμαρτυρίας στους
αριθμούς που αναγράφει η διαφήμιση
που βλέπετε πιο πάνω. Ούτε αυτό φτάνει. Πρέπει όλοι να πάρουμε τηλέφωνα
και στον Φιλελεύθερο και στην CYPRUS
WEEKLY και να τους δώσουμε να καταλάβουν πως κάποιοι ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ
σ’ αυτόν τον μίζερο τόπο.
Καλούμε και τα κανάλια, ειδικά αυτά
που προσδιορίζονται ως εθνικόφρονα,
δηλαδή τον ΑΝΤ1 και το ΣΙΓΜΑ, κάθε
φορά που θα αναφέρουν κάτι για τις εκδηλώσεις προς τιμήν της βασίλισσας στην
Κύπρο, να προβάλουν και τη φωτογραφία του ΕΥΑΓΟΡΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗ,
έτσι, για να μην ξεχνάμε πού ζούμε.
Γι’ αυτούς τους Κυπραίους που θα παρευρεθούν μαζί με τ’ αδέλφια τους, τους
Τουρκοκύπριους, στις εκδηλώσεις γιορτής της Ύπατης Αρμοστείας, ένα έχω
να πω: Χωρίς αυτούς, πράκτορες και μη,
χωρίς τα υποταγμένα μυαλά, χωρίς τους
εθελόδουλους, η ταπεινωτική ΗΤΤΑ
των Άγγλων θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, και σήμερα ούτε τους Τούρκους θα είχαμε πάνω απ’ τα κεφάλια μας
ούτε τους Εγγλέζους, μα ούτε και τους δικούς μας
εφιάλτες.
Φίλε Νίκο, λυπάμαι γι’ αυτό το άρθρο. Σου στέλνω δώρο μία μεταξοτυπία των 9 απαγχονισθέντων μαρτύρων
μας. Θα ήθελα να ξέρω επίσης πόσα θα στοιχίσει να δημοσιευτεί αυτός ο πίνακας στην ίδια θέση που βάλατε
τη βασίλισσα, με την παρότρυνση να μη συμμετάσχει ο
κόσμος στις γιορτές της ντροπής.
Β.Φ.
(Από το ιστολόγιο vasosftohopoullos.wordpress.com 4/6/2012)
14
30 Ιουνίου 2012
ΟΥΤΕ ΣΑΜΑΡΑΣ ΟΥΤΕ ΤΣΙΠΡΑΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
Ένας-ένας φεύγουν
οι Γιαλουσίτες
Χρύσω Λοΐζου Παλλαρή,
γένος Γιάννη Χατζηγεωργίου
Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1929 στη
Γιαλούσα. Νυμφεύθηκε τον Λοΐζο Θ.
Παλλαρή και απέκτησαν δέκα παιδιά.
Έζησαν τα γεγονότα του αγώνα '55-'59
και αργότερα βίωσαν τον πόλεμο του
1974. Παρέμεινε εγκλωβισμένη μέχρι το
1977 με έξι ανήλικα παιδιά, εκ των οποίων τα δύο (Μάριος και Κυριάκος) συνελήφθησαν αιχμάλωτα από τις τουρκικές
κατοχικές αρχές. Μετά την εκδίωξη τους
από τους Τούρκους μια νέα ζωή ξεκινά
στην Λευκωσία για την υπερπολύτεκνη
οικογένεια.
Ακούραστη, γλυκιά, με πίστη στον Θεό,
υπομονετική, καινοτόμος στην εποχή της,
πρόσφερε πάντοτε, μαζί με τον σύζυγό
της Λοΐζο, αρχές αξίες, και πολλή αγάπη
στα παιδιά της και στους γύρω της.
Θυμάμαι πολύ καλά την κυρία Χρύσω.
Στο σπίτι της, στα πισινά, μαζί με τον γιο
της, τον συμμαθητή και φίλο μου Πανίκο, προσπαθήσαμε άπειρες φορές να
φτιάξουμε κουαμέ και στραγάλλια, στην
υπερσύγχρονη, για τα τότε δεδομένα,
κουζίνα της, χωρίς να καταφέρουμε τίποτα. Τι τίποτα δηλαδή; Σχεδόν βάλαμε
φωτιά στην κουζίνα, καίγοντας τα ρεβίθια. Αυτή, ούτε που μας μάλωσε...
Με ένα γλυκό χαμόγελο μας κέρασε
από ένα γλυκό και μας είπε πως οι κουζίνες δεν είναι για παιδιά του Δημοτικού.
Μου έκανε εντύπωση αυτή η αντιμετώπιση, διότι στο χωριό τότε, όταν κάναμε
κάποια αταξία ή τραυματιζόμαστε με
έναν τρόπο, δεν έφτανε ο πόνος και το
μαράζι και η ντροπή που τα κάναμε θάλασσα, τρώγαμε και ξύλο κιόλας.
Κοιμήθηκε στις 23 Ιουνίου 2012.
Αιωνία της η μνήμη.
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ
ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ
Άρχισα να πιστεύω την άποψη ενός φίλου
μου, που ισχυρίζεται πως ο μέσος Ελλαδίτης θέλει να γίνει Τούρκος υπήκοος. Δεν ερμηνεύεται αλλιώς όλη αυτή η τουρκολαγνία
των καλλιτεχνών και των διανοουμένων μας
σε Κύπρο και Ελλάδα. Πάντως προσωπικά
δεν έχω πρόβλημα εάν πηγαίνουν στα κατεχόμενα, φτάνει να μένουν εκεί.
Τελικά, μετά τη γενική κατακραυγή, η
«ντίβα» δεν πήγε στα κατεχόμενα. Μάλιστα
έκανε και ακατανόητες πατριωτικού τύπου
δηλώσεις. Τίποτα δεν αλλάζει. Η άποψή μας
παραμένει η ίδια.
YOU ARE WELCOME, SIR, TO CYPRUS. –GOATS AND MONKEYS!*
Ζαχαρωμένα άσματα
κωλοκυπρίων
Ο Σταύρος Χατζησάββας είναι ένας απ’
αυτούς τους νέους τραγουδιστές που
σκοτώνουν το ελληνικό τραγούδι με τα
μοντέρνα χαζοτραγουδάκια τους, τα τόσο προβεβλημένα από όλα τα ΜΜΕ. Ο
συγκεκριμένος τραγουδιστής μάς αφορά όχι διότι είναι καλλιτέχνης, αλλά επειδή το πρόσφατο τραγούδι του με τίτλο
«You are welcome friends to Cyprus», θα
είναι το επίσημο άσμα καλωσορίσματος
των Ευρωπαίων εταίρων, τώρα που η
Κύπρος θα αναλάβει την Προεδρία της
Ε.Ε., τουλάχιστον έτσι έχουμε μάθει από
το διαδίκτυο. Το τραγούδι υπάρχει σε
τέσσερις διαφορετικές εκτελέσεις, όπως
μας ενημερώνουν οι συντελεστές του τερατουργήματος. Στα ελληνικά, στα αγγλικά, στα μιξ (ελληνικά-αγγλικά) και,
ναι, καλά καταλάβατε, στα κυπριακά.
Είναι σε κάτι τέτοιες στιγμές που θολώνει εντελώς το μυαλό μου και, ανίκανος
όπως είμαι να κάνω εγώ τη μεγάλη καταστροφή, παρακαλώ τον Θεό να εξαφανίσει τούτο το νησί από τον χάρτη.
Να το πάρει με έναν σεισμό των 10 ρίχτερ και να το ρίξει κάπου στη Μογγολία ή κάπου κοντά στο Έψομ της
Αγγλίας. Μετά πιάνω τα κλάματα και
λέω: Μα τι κάνω τώρα; Σκέφτομαι τα
μωρά του κόσμου και σκέφτομαι αυτό
το 15% των Ελλήνων που διαχρονικά
κράτησαν αυτόν τον τόπο ζωντανό και
ελληνικό και λέω: Όχι, Θεέ μου, βοήθα
μας ν’ αντέξουμε, βοήθα μας να ξεπεράσουμε και αυτό το εμπόδιο. Η αλήθεια να λέγεται, μας βοηθά ο Θεός. Μας
βοηθά, γι’ αυτό άλλωστε είχα κι εγώ την
ευκαιρία να ακούσω αυτό το σαχλό και
κάκιστο τραγούδι.
Το μεγάλο πρόβλημα φυσικά δεν είναι
ο νεαρός Χατζησάββας, αλλά ο έμπειρος στιχουργός Λεωνίδας Μαλένης, ο
οποίος προφανώς κάπου αλλού ζει, για
να έχει γράψει τέτοιους ηλίθιους στίχους.
Τώρα θα μου πείτε, μα τι ζητάς, κύριε
Φτωχόπουλλε, από ένα ποπ τραγουδάκι;
Στίχους Γκάτσου ή στίχους Ρασούλη;
Έχετε δίκαιο να ρωτήσετε και απαντώ:
ΔΕΝ ζητώ στίχους ποιητών. Ζητώ, όμως,
λίγο σεβασμό προς την Ιστορία. Δεν μπορεί ο κύριος Μαλένης να καλωσορίζει
τους Ευρωπαίους με τέτοιους στίχους
(«…You are welcome friends to Cyprus. The
gracious mistress of our feelings, Lady
Aphrodite, sends her greetings. This is what
used to be your own home; in Cyprus you
will never feel or be alone, and soon you’ll
find yourselves walking with Lady Aphrodite
we keep evoking. And when the time comes
to say goodbye, think of the next time you
will be coming by…» ), ωσάν η Κύπρος να
ήταν δική τους, μας την έδωσαν για λίγο
και τώρα τους τη δίνουμε πίσω. Οι Φράγκοι, οι Ενετοί, οι Εγγλέζοι και οι φεουδάρχες της Ευρώπης ήρθαν εδώ ως
κατακτητές, κύριε Μαλένη, ήρθαν, βίασαν και σκότωσαν, ήρθαν και λεηλάτησαν τον βίο και την ψυχή μας, ήρθαν ως
οι πρώτοι αποικιοκράτες και μας πήραν
τα ΣΠΙΤΙΑ μας, κύριε Μαλένη. Τώρα
εσύ τους καλωσορίζεις στα παλιά τους
σπίτια, ωσάν να είναι δικά τους, όπως
φυσικά θα είναι σε λίγα χρόνια και τα
σπίτια μας δικά των Τούρκων. Θα είναι
και πάλι κάποιος άλλος Μαλένης, θα
γράψει άλλες σαχλαμάρες και θα καλωσορίζει τους Τούρκους στα παλιά
τους σπίτια, εννοώντας τα σπίτια μας
που με αίμα απελευθερώσαμε, με αίμα
πήραμε πίσω. Φυσικά τώρα ονειρεύομαι
πως πήραμε τα κατεχόμενα πίσω και κάνω υποθέσεις με τον νου μου. Έχετε δί-
καιο, δεν είμαι καλά. Βρείτε όμως κι
εσείς αυτό το τραγούδι, ακούστε το προσεκτικά και μετά πείτε μου εάν δεν πέρασε απ’ τον νου σας να σπάσετε κανένα κεφάλι (συμβολικά μιλώ, μην έχουμε
και παρεξηγήσεις).
Καλώ τον κόσμο να παίρνει τηλέφωνο στους σταθμούς να μην παίζουν αυτήν την αηδία. Καλώ τους λεγόμενους
εθνικόφρονες καναλάρχες, Λουκή Παπαφιλίππου, Κωστή Χατζηκωστή και Νίκο Παττίχη, να μην προβάλλουν αυτό
το τραγούδι ή, αν το προβάλλουν, να εκπέμπουν μία σήμανση που να λέει:
«ΠΡΟΣΟΧΗ, το άκουσμα αυτού του
τραγουδιού μπορεί να σας προκαλέσει
αθέμιτη στάση». Αν δεν το κάνουν, τότε κι εμείς είμαστε πια αναγκασμένοι να
υπερασπίσουμε την εθνική και πολιτιστική αξιοπρέπειά μας με έναν ανελέητο
πόλεμο εναντίον αυτών των ΜΜΕ.
Β.Φ.
(Από το ιστολόγιο vasosftohopoullos.wordpress.com 4/6/2012)
* Ο τίτλος μπαίνει μετά από υπόδειξη
του φίλτατου Σάββα Παύλου. Είναι η
προσφώνηση του Οθέλλου προς τους
Ευρωπαίους στο έργο του Σαίξπηρ
Οθέλλος.
ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ
Μην ξεχνάς ότι εγώ σας υποστήριξα
στο σχέδιο Ανάν...
Δεν πρόκειται να σου κάτσω,
εκτός εάν στείλεις την Τρόικα
στον διάολο και ενεργοποιήσεις
την ΑΟΖ του Καστελλορίζου.
Μη με δυσκολεύεις,
σε λίγο θα μου ζητήσεις να φωνάζω
ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΝΩΣΙΣ!
Οι κακές γλώσσες
στην Ελλάδα άρχισαν να συκοφαντούν την Άννα
Βίσση, διαδίδοντας
πως έχει κάνει σεξ
με τον Αντώνη Σαμαρά. Ουδέν αναληθέστερο. Μετά
από τον Καρβέλα η
Βίσση δεν έχει πάει
με κανέναν που δεν
έχει ξεκάθαρες θέσεις στο Κυπριακό.
Με τον Σαμαρά
μπορεί να έφτασε
στα προκαταρκτικά, μόνο επειδή ο
άνθρωπος ήταν
εναντίον του σχεδίου Ανάν. Τι νομίζετε ότι είναι οι Κυπραίες της Αθήνας;
Τίποτα ξεσαλωμένα
μανούλια; Έλεος,
συκοφάντες!
Αννούλα μας, μη
στενοχωριέσαι. Αυτή είναι μάλλον
δουλειά της ζηλιάρας της Άννας Νταλάρα, η οποία τελευταίως βγάζει
σπυράκια όταν
ακούει για εθνικά
θέματα.
30 Ιουνίου 2012
vasosftohopoullos.wordpress.com
Η Άντζελα Δημητρίου δεν
είναι Κυπραία ούτε Λιβανέζα.
Τι είναι;
15
ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ l ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ l ΜΙΚΡΑ ΚΙ ΑΣΗΜΑΝΤΑ
l Το λακωνίζειν: Ο Σταύρος Μαλάς, πουλέν του ΑΚΕΛ
για την προεδρία του 2013. Το επίθετό του ανάποδα διαβάζεται Σαλάμ. Τουτέστιν, χαιρετίσματα.
l Αξιοπρεπέστατη, με βάση τα μέτρα και τα σταθμά του
Ιδρύματος, η κάλυψη του Euro από το ΡΙΚ (έτη φωτός
καλύτερη από τη νυσταλέα ΕΡΤ, η οποία, αφού έλαβε δίκαια τα εύσημα για την απόδοσή της στην προεκλογική
περίοδο, αποφάσισε πως ένας έπαινος κάθε 20 χρόνια
είναι υπεραρκετός). Οι μεταδόσεις των αγώνων γίνονται με μπρίο, με ζωντάνια και επάρκεια. Οι εκπομπές
από το στούντιο της Αγλαντζιάς, πριν και μετά από τον
αγώνα, έχουν τη γλυκιά νωχέλεια του αποκαμωμένου
από την τόση μπάλα (ή από την τόση έκθεση στο ειδικά
διαμορφωμένο πλατό, τη δημιουργία του οποίου συνέλαβαν 45 μάστοροι με σύνδρομο ναπολεόντειας μεγαλομανίας και διεκπεραίωσαν 60 μαθητάδες με σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής). Μία έκκληση μόνο: αν μπορεί να γίνει κάτι, οτιδήποτε, με τον Ανδρέα Πογιατζή,
ας γίνει τώρα.
l Δεν αντέχονται ο Δημήτρης Σούγλης με την Κατερίνα
Τάδε το πρωί στο Mega. Η ανάλαφρη και καρααππωμένη νεαρά (ούτε ευειδής ούτε μπάζο) και το λαϊκό πλην
θυμόσοφο παιδί (ούτε νέος ούτε γέρος) χαριεντίζονται
χωρίς στυλ, χωρίς νόημα και χωρίς αιδώ παριστάνουν
αυτό που πραγματικά είναι: ατάλαντοι διασκεδαστές,
προς τέρψιν, θα έλεγε κανείς, μόνο των αντίπαλων καναλιών. Μπροστά τους μέχρι κι ο κοιμήσης Σταύρος Κυπριανού μοιάζει με τοτέμ αξιοπρεπούς πρωινής ενημέρωσης.
l Το λακωνίζειν: Ο Ανδρέας Δημητρόπουλος είναι μακράν ο γελοιωδέστερος καλαμαράς που πάτησε ποτέ το
πόδι του σ’ αυτόν τον τόπο. Ναι, και του Γιάννη Φλωρινιώτη συμπεριλαμβανομένου.
l Το πιο αδύναμο Φεστιβάλ Εναλλακτικού Κινηματογράφου των τελευταίων ετών τέλειωσε όπως ακριβώς
άρχισε: χωρίς να το πάρει πρέφα κανείς. Κρίμα, γιατί είναι από τα καλύτερα πράγματα που συμβαίνουν σ’ αυτόν τον τόπο. Μας έμεινε το εξαιρετικά φροντισμένο
(όπως πάντοτε) πρόγραμμα. Και μια αίσθηση ματαιότητας (όπως πάντοτε).
l Ο Χρύσανθος Τσουρούλλης προήχθη. Έγινε διευθυντής ενημέρωσης του ΣΙΓΜΑ, ή κάτι τέτοιο. Προήχθη
επίσης ο Νικήτας Κυριάκου σε νούμερο 2, δηλαδή υποδιευθυντής ενημέρωσης, ή κάτι τέτοιο. Εν τω μεταξύ, η
ΠΑΝΔΩΡΑ ακόμα αναζητεί προσοντούχο φούρναρη.
l Είδαμε και στη Λευκωσία την πολύκροτη Κατσαρίδα του Μαυρογεωργίου, η οποία ανέβηκε πρώτη φορά
πριν από πεντέξι χρόνια και έκτοτε αρνείται να κατέβει.
Λογικό. Αν κατέβει, θα πρέπει να δώσει εξηγήσεις. Πάντως, οι δύο καλοί ηθοποιοί (Πάνος Μακρής και Χρήστος Νικολάου) περιέσωσαν χαβαλεδιάρικα, όσο ήταν
ανθρωπίνως δυνατόν, το πλακατζίδικο κείμενο που λάμνει προς τη σουρεάλ μπαλαφάρα, όταν δεν λοξοδρομεί προς το intentional kitsch.
l Το λακωνίζειν: Ο Χριστόδουλος Χριστοδούλου (δημοσιογράφος-σύζυγος Γαβριέλλας, όχι πρώην Διοικητής Κ.Τ. και αεί υποψήφιος πρόεδρος Κ.Δ.) δήλωσε στο
«ΕΠΙ 2» του σεμνού αλλά όχι και τόσο ταπεινού Άγγελου Νικολάου πως η Γαβριέλλα γυμνάζεται καθημερινώς
αλλά ο ίδιος όχι πια. Σοφόν το σαφές. Επί δύο.
l Ο κολοσσιαίος τραγουδοποιός Justin Sullivan, ιθύνων
νους των New Model Army και, κατά πάσα πιθανότητα,
ο κορυφαίος Άγγλος στιχουργός από τον καιρό του Ray
Davis και του Roger Waters, μας έκανε την τιμή να βρεθεί
στη Λάρνακα (ναι, στη Λάρνακα) για μια συναυλία τη
σημαδιακή 9η Ιουνίου, όπου ξεδίπλωσε έναντι του ευτελούς αντιτίμου των 15 ευρώ το, τεραστίων διαστάσεων, ταλέντο του σε ένα ημιακουστικό σόου, η ένταση
του οποίου ουδόλως παρέπεμπε σε οτιδήποτε ακουστικό έχει ποτέ ακουστεί. Όπως αναμενόταν, οι αυτήκοοι
μάρτυρες του ιστορικού αυτού γεγονότος δεν υπερέβαιναν τον δυσθεώρητο αριθμό των 86 ατόμων, με μέσο
όρο ηλικίας τα 40 περίπου χρόνια (αν εξαιρέσουμε το
προσωπικό του Savino’s, το οποίο ήταν νεότατο), γεγονός που εξηγεί πολλά για την κατάντια της νεολαίας μας
ή, εν πάση περιπτώσει, πολλά περισσότερα από οποιαδήποτε έρευνα για τα ναρκωτικά, τη βία στα γήπεδα, τα
sms σε greeklish, τις μονογονεϊκές οικογένειες και τις βλαβερές συνέπειες του facebook. Παρά την ντροπιαστικά
αποκαρδιωτική προσέλευση, ο κ. Sullivan υπήρξε αφάνταστα ευγενής και αφοπλιστικά γενναιόδωρος, προσφέροντας τα δώρα του στους ελάχιστους που έχουν
ακόμα κριτήριο του τι εστί δώρο και του πώς αυτό πρέπει να προσφέρεται. Προς το τέλος έπαιξε και το ξεσηκωτικό «Bad Old World», εφόσον αυτό ζητήθηκε δικαιωματικά και με στεντόρεια φωνή από τον κ. Ρόμπερτ
Καμάσα, σθεναρό (και, απελπιστικά, μόνο) πρεσβευτή
των New Model Army στο κυπριακό ραδιόφωνο εδώ και
καμιά 20αριά χρόνια. Ο λόγος που δεν έπαιξε το «These
Things» –παρότι ο γράφων ξελαρυγγίστηκε να το ζητάει– είναι επειδή προφανώς περιέχει τον στίχο «we always
burnt brightest when no one was watching», γεγονός που ο
γράφων θυμήθηκε εν είδει esprit d’escalier μόλις εξήλθε
του Savino’s, αλλά προτού αντικρίσει τη θεάρεστη σκα-
λιώτικη νύχτα η οποία ξεδίπλωνε όλη της τη χάρη σε πολύβουους πεζόδρομους με νέον ταμπέλες, πλαστικές καρέκλες και γιγαντοοθόνες μπροστά στις οποίες άλκιμοι
νεολαίοι όλων των ηλικιών κατέβαζαν με περισσό στυλ
ξηροκάρπια (προσφορά του μαγαζιού) και πολύχρωμα
κοκτέιλ (προσφορά των Πρώτων Βοηθειών).
l Αστεία αστεία, στον χώρο της σκληρής μουσικής η
Κύπρος κάνει διεθνή καριέρα. Δεν είναι μόνο τα κυπριακά metal συγκροτήματα που ανοίγουν φτερά στο
εξωτερικό (με μπροστάρηδες τους εξαίσιους Arrayan
Path). Είναι και τα διεθνή ονόματα που κλείνουν τα δικά τους και προσγειώνονται στη νήσο των αγίων. Στις
10 του Ιούνη οι θρυλικοί death metalάδες Obituary έπαιξαν στη Λευκωσία, λίγες μέρες πριν οι Φιλανδοί Children of Bodom, ενώ πληροφορούμαι πως ακολουθούν οι
Iced Earth στο Κούριο. Στους καιρούς μου το πιο μεγάλο όνομα που μπορούσε κανείς να δει live ήταν οι Armageddon και δυστυχώς δεν είμαι πλέον στην κατάλληλη ηλικία γι’ αυτά τα πράγματα. Δεν κλαψουρίζω, ελπίζω μόνο πως όσοι είναι να το ξέρουν πως είναι.
l Διαβάσαμε τη συλλογή διηγημάτων της (όχι και τόσο) νεαρής, πρωτοεμφανιζόμενης Λεμεσιανής Μαρίας
Α. Ιωάννου με τίτλο Η γιγαντιαία πτώση μιας βλεφαρίδας (εκδόσεις Γαβριηλίδη), η οποία συζητήθηκε – όσο,
τέλος πάντων, μπορεί να συζητηθεί ένα βιβλίο στην Κύπρο. Η πρωτοτυπία του εγχειρήματος δεν εξαντλείται
στον τίτλο. Ούτε οι αδυναμίες του. Αλλά θα τσιμπήσει το
κρατικό βραβείο Νέου Λογοτέχνη, βάζω στοίχημα.
l Επιχείρησα να διαβάσω τη νουβέλα Τα κρόταλα του
χρόνου (εκδόσεις Μεταίχμιο) του Κύπριου (που ζει στην
Ελλάδα) Μάριου Μιχαηλίδη, λόγω του ότι μου είχε αρέσει ο προ πενταετίας Οστεοφύλαξ του. Απέτυχα. Η ποιητικίζουσα γραφή του δεν εξαντλείται δυστυχώς στον
τίτλο. Αλλά ο Μιχαηλίδης είναι καλός συγγραφέας και
έχω την εντύπωση πως θα συνέλθει στο επόμενο. Αρκεί
να το πάρει απόφαση πως πεζογραφία είναι αυτό περίπου που λέει η λέξη.
l Το λακωνίζειν: Η Ελίτα στο ΡΙΚ. Ακολουθεί η Αϊσέ
στο WC.
l Δεν το είδα ιδίοις όμμασιν και γι’ αυτό δεν μπορώ να
το επιβεβαιώσω. Αλλά, αν αληθεύει, είναι έκτακτο. Μετά το χαστούκι στη Λιάνα Κανέλλη, ελαμίτης προσκλήθηκε στο δελτίο ειδήσεων του ΣΙΓΜΑ. Ο παρουσιαστής
των ειδήσεων τον ρώτησε αν είναι σωστό να χτυπάμε
γυναίκες. Ο ελαμίτης, αντί απάντησης, ρώτησε τον παρουσιαστή αν θεωρεί γυναίκα τη Λιάνα Κανέλλη. Και
κάπως έτσι η αξιοπιστία του ΕΛΑΜ συναντήθηκε επιτέλους με την αξιοπιστία της κυπριακής δημοσιογραφίας. Τώρα που το σκέφτομαι, ακόμη κι αν δεν αληθεύει,
είναι, κατά κάποιον τρόπο, αλήθεια.
l Αυτό που, απ’ ό,τι φαίνεται, αποδεικνύεται αλήθεια
είναι το «you are not a bastard» που απηύθυνε ο Δημήτρης Χριστόφιας στον Ντέιβιντ Κάμερον, όταν είδε τον
τελευταίο να καταφθάνει στο πηγαδάκι όπου είχαν την
κουβέντα του. Αυτό που επίσης πρέπει να είναι αλήθεια
είναι πως ο πρόεδρος είχε σκεφτεί να μεταφράσει στο
πι και φι και να εκστομίσει στο p and f την έκφραση «κατά φωνή κι ο γάιδαρος», πλην όμως δυσκολεύτηκε με
την ακριβή απόδοση του αρχαιοπρεπούς «κατά φωνή»
στα αγγλικά («against the voice», άραγε;) και έτσι επέλεξε να μεταφράσει το σχετικά απλό αλλά εξίσου εύγλωττο
και πολλαπλώς δραστικό, «εν είσαι μπάσταρτος».
l Άλλη μια τηλεοπτική σεζόν φτάνει στο τέλος της. Αν
ξεχώρισε κάτι για μας φέτος ήταν η σειρά Εγώ κι Εσύ.
Η μεταμόσχευση του καναδικού φορμάτ στην κυπριακή
οθόνη από την Αμάντα Πελεντρίδου ήταν απολύτως
επιτυχής και, συν τοις άλλοις, δεν θύμιζε το –εξίσου καλό– ελλαδικό προηγούμενο. Ξύπνιο, σπιντάτο και σύγχρονο κείμενο, εντελώς αληθοφανείς, σπαρταριστοί διάλογοι που αναδείχθηκαν όπως τους άξιζε, μιας και η
αμεσότητα του Φώτη Γεωργίδη δεν πρέπει να έχει ανάλογο στην κυπριακή τηλεόραση (ούτε στο κυπριακό θέατρο πρέπει να έχει).
l Και τώρα, όπως είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όπου ανακηρύχθηκε πανηγυρικά πρόεδρος του Κινήματος, «γεια».
Μ.Κ.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Εγκαινιάζουμε μια νέα σειρά με τίτλο ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ,
με πρώτο βιβλίο ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ,
μια ιστορία του αστυνόμου Μπέκα, του Κρίτωνα Σαλπιγκτή.
Πόσα άραγε έχει να συνεισφέρει το ελληνικό αστυνομικό
μυθιστόρημα στον αναγνώστη, από την εποχή που άφησε πίσω του το Έγκλημα του Ψυχικού, του Παύλου Νιρβάνα, Τα Καλλιστεία του Θανάτου, του Χρήστου Χαιρόπουλου και το Έγκλημα στο Κολωνάκι, του Γιάννη
Μαρή;
Τη δική τους απάντηση, από τις εκδόσεις Αιγαίον, θα
δώσουν σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, που, παίρνοντας από εκείνους τη σκυτάλη, βγήκαν από τα όρια της
κοινωνικής παθογένειας και εκτάθηκαν ως τα εγκλήματα της πολιτικής, του ανταγωνισμού των επιχειρήσεων
και της οργανωμένης παρανομίας, προσπαθώντας συνάμα να κατακτήσουν τη μοιραία εκείνη γυναίκα, η οποία
αποτελεί εδώ και χρόνια τον πιο φανερό πόθο τους: την λογοτεχνικότητα.
Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, ο Κρίτων Σαλπιγκτής αποτίει φόρο τιμής στον Γιάννη Μαρή, οδηγώντας τον ήρωά
του, Αστυνόμο Μπέκα, σε μέρη απάτητα από την πένα
του δημιουργού του: στη Θεσσαλονίκη του 1954, όπου
ένας υπουργός, ανερχόμενος αστέρας της πολιτικής τότε, ταξιδεύει, αλλά απειλείται να δολοφονηθεί. Κι ενώ η
Χωροφυλακή σπεύδει ν’ αποτρέψει το κακό, ο Αθηναίος
δημοσιογράφος Γιάννης Μακρής, ο οποίος ακολουθεί
στο ταξίδι του τον υπουργό, περιπλανάται στους δρόμους
της πόλης και συναντά τους ανθρώπους της, με την ανησυχία ότι οι πολιτικές δολοφονίες στη Νύμφη του Θερμαϊκού, εκτός από παρελθόν, θα έχουν και μέλλον. Μόνη
ελπίδα του να μη γίνει το κακό ο Αστυνόμος Μπέκας.
16
30 Ιουνίου 2012
Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ. ΕΣΕΙΣ;
Η ΚΛΕΙΤΟΡΙΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤOΣ
όπου ο κ. Χριστόφιας θα τους δείξει το
παράθυρο από το οποίο διέφυγε ο Μακάριος εκείνο το μαύρο πρωινό του προδοτικού πραξικοπήματος. Ύστερα θα
τους διηγηθεί με τσιαττιστά τη συναρπαστική ιστορία της μετάβασης του Αρχιεπισκόπου με διερχόμενο διπλοκάμπινο
στην Πάφο, ενώ ο χαριτωμένος Γ.Γ. της
ΠΑΣΥΔΥ, ντυμένος πετεινός, θα τον συνοδεύει στο βιολί, παίζοντας διάφορους
θλιβερούς σκοπούς.
l Η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από
τη μικρούλα μας Κύπρο δεν είναι πια παρά θέμα ημερών και δικαίως η καρδιά
του κάθε πατριώτη σκιρτά μόλις φέρει
στον νου τη στιγμή εκείνη που ο πρόεδρός μας θα πιάσει στα χέρια του το ευρωπαϊκό πηδάλιο, για να φέρει τα πάνω
κάτω. Δεν είναι δα και λίγο πράγμα, εκεί
που Ναπολέων και Χίτλερ απέτυχαν, να
έρχεται τώρα ένας κοντοπότσης, χώρκατος από το Δίκωμο και να υπόσχεται να
τα τινάξει όλα στον αέρα, να κάνει τη γηραιά ήπειρο αγνώριστη. Οι πιθανότητες
είναι μαζί του. Είναι ανίκανος και εντελώς ανεύθυνος. Κι αν νομίζετε πως το
Μαρί είναι μακριά από το Ελσίνκι ή τη
Λισσαβόνα ας πούμε, ρίξτε μια ματιά
στον χάρτη του σύμπαντος και θα δείτε
πως στην ίδια γειτονιά κουρνιάζουν.
l Εκφράζονται ανησυχίες πως πολλοί
ηγέτες θα θελήσουν, κατά τη διάρκεια
της σεμνής αυτής τελετής, να χτυπήσουν
στο κεφάλι τον Πρόεδρό μας με ξύλα και
άλλα αιχμηρά αντικείμενα, γι’ αυτό και
το υπουργείο Υγείας παίρνει όλα τα δέοντα μέτρα για αντιμετώπιση της κατάστασης. Έτσι, στους κήπους του προεδρικού θα στηθεί κινητό χειρουργικό νοσοκομείο του ΓΕΣΥ, επανδρωμένο με καμπόσους γιατρούς που θα καπνίζουν μαριχουάνα. Στο σημείο αυτό θέλω να καταγγείλω πως οι παραπάνω γιατροί δεν
πληρώνουν ούτε γρόσι στον φόρο εισοδήματος και γενικώς είναι πολύ εκνευριστικοί, διότι κάμνουν πως τα ξέρουν όλα.
Επικεφαλής της ιατρικής μονάδας θα είναι ο κ. Μαλάς, που θα καταπίνει φλόγες, κάνοντας βόλτες πάνω σε ένα πελώριο μονόκυκλο.
l H κυβερνητική μηχανή έκανε αγώνα
κούρσας για να προετοιμαστεί για τη μεγάλη μέρα. Μικρή ανησυχία υπήρχε μόνο
για τα ασημένια σπιρούνια που θα φορέσει ο κ. Δημήτρης στην τελετή της ενθρόνισής του, ευτυχώς όμως έχουν αφιχθεί, και όλα τώρα είναι έτοιμα. Ως γνωστόν ο Πρόεδρος θα υποδεχθεί τους Ευρωπαίους ηγέτες στο ράουντ-απάουτ του
Κολοκασίδη, καθισμένος πάνω σε έναν
ναυλωμένο μαύρο γάρο που θα κάτσει
του βούρου την κ. Μέρκελ, μόλις την
σσιαστεί να προσέρχεται στην τελετή.
l Στη συνέχεια ο αξιαγάπητος ηγέτης
μας θα ανακοινώσει τα σχέδια της κυπριακής προεδρίας για την Ε.Ε., τα οποία,
μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν την άμεση διάλυση του ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση βαλλιστικών πυραύλων στην Κούβα,
τη σύσταση τμήματος ρομαντικής ποίησης στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,
τον βομβαρδισμό της Πράγας, την κατάργηση της βασιλείας στη Βρετανία και
την καταπολέμηση της μάστιγας της τερηδόνας με τη χρήση αμυντικών χειροβομβίδων.
l Όταν τα χειροκροτήματα και οι ζητωκραυγές θα κοπάσουν, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κρεμμαλλιστούν πάνω σε τράκτορ
και θα οδηγηθούν στον δημόσιο κήπο, για
να ψεκαστούν κατά των κουνουπιών και
της πράσινης πιτόμουγιας. Όπως γίνεται
αντιληπτό, τα ενοχλητικά αυτά έντομα
έχουν αποθρασυνθεί και σχεδιάζουν ανηλεείς, αδιάκριτες επιθέσεις εναντίον του
πληθυσμού του νησιού, απειλώντας πλέον
να διασαλεύσουν ανεπανόρθωτα τις σχέσεις μας ακόμη και με φιλικά κράτη.
l Μετά από τον ψεκασμό τους οι εταίροι μας στην Ε.Ε. θα πάνε στο προεδρικό,
Οι «anchor-men», oι «αγκυράνθρωποι»
(το «υ» με accent grec)
Τους βλέπω, τους «anchor-men»,
στην TV. Στο γυαλί. Επιτυχημένοι;
Πάντως φουσκωμένοι από αυτοκαμάρι. Τους ξέρω και προσωπικά
μερικούς από αυτούς, από τα πρώτα «beginnings», τα πρώτα «innings».
Και τι χρειάστηκε για την «επιτυχία»;
Οι συμβιβασμοί, τα πισωμαχαιρώματα, τα ξεπουλήματα, εαυτών
και φίλων, ιδεών και πιστεύω. Οι ει-
δήσεις δεν χωράνε συνειδήσεις. Οι
anchor-men. Αν αλήθευε έστω κάπως το δεύτερο συνθετικό, θα είχαν
δέσει το πρώτο γύρω από τον λαιμό και θα είχαν πηδήξει στη θάλασσα.
Ή, πάλιν… Η δημοσιογραφία είναι βρώμικη δουλειά. Κι η TV, συχνά, η πιο λερή εκδοχή της. Πρέπει
γι’ αυτό να μολύνεται κι η θάλασσα;
Είντα που έπαθε
τζιαι τσιριλλά
πάλε τούτη;
Η πιο πάνω παραλλαγή του σκίτσου του Αρκά κυκλοφόρησε ευρέως στο
διαδίκτυο και είναι συμπαθητική, γι’ αυτό άλλωστε και τη δημοσιεύουμε.
Μάλλον έβαλέ της
κωλοδάκτυλο ο
Κατσουρίδης!
l Αν όλα πάνε καλά, κατά το βραδάκι
θα διοργανωθεί cat walk με τις τελευταίες κολεξιόν υψηλής ραπτικής των μεγάλων ντόπιων σχεδιαστών Νέστορα, Καλλή (Jet) και Μπόξυ. Η επίδειξη θα γίνει
από την υπουργό Εξωτερικών κ. Ερατώ
και τον υποψήφιο Πρόεδρο κ. Λιλλήκα,
που θα εμφανιστούν στην πασαρέλα καταβρεγμένοι με αφρούς και σαπουνιές,
για να διατηρούν ένα wet, just out of the
tub, sort of look, που τόσο αγαπάνε και οι
δύο. Πάντως το ντουέτο δεν αποτελεί έκπληξη. Μην ξεχνάτε πως η Ερατώ ήταν
υπουργός Εξωτερικών και του Τάσσου
και του Δημήτρη, ενώ ο Γιώργος ήταν
του Βασιλείου, μετά του ΑΚΕΛ, μετά του
Τάσσου και τώρα του Αρχιεπισκόπου.
Γιατί όχι, λοιπόν, και με το fashion TV;
Πορφύριος Ρουπιρόζα
30 Ιουνίου 2012
vasosftohopoullos.wordpress.com
Ο Χριστόφιας αφήνει πίσω του
καμένη γη. Αγοράστε παούρκα
που τα τωρά.
17
ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΩΝ
γράφει Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Η ΚΑΤΟΛΙΣΘΗΣΙΣ, Η ΚΑΘΙΖΗΣΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΚΑΘΙΑ
Της θαλάσσης καλήτερα
φουσκωμένα τα κύματα
να πνίξουν την πατρίδα μου…
ΩΔΑΙ, ΚΑΛΒΟΥ (Ωδή Έκτη)
Εις την εσχάτην του εσχάτου ενημέρωσιν,
επί θεμάτων δήθεν εσωτερικής διακυβερνήσεως, εσφράγισαν τας πύλας του Προεδρικού διά να μη δραπετεύση οιοσδήποτε
των δημοσιογράφων εν τω μέσω του κατακλυσμικού ρεσιτάλ παντογνωσίας και μη
καταστεί κοινωνός του πλήρους σεμιναρίου.
Ο μεγαλειότατος ήτο εις τα high του και
έδιδε την εντύπωσιν ότι, ολίγον πριν, είχεν
καταπώσει τουλάχιστον δύο ισχυρά ροφήματα καφεΐνης (του Λαϊκού Καφεκοπτείου). Ο πραγματικός όμως λόγος της
ανέσεως του λόγου και του χέστα-style
του ήτο το δεδομένον και δεδηλωμένον
ότι δεν θα διεκδικήση ετέραν βουβωνικήν θητείαν και ότι, εις περίπου επτά μήνας, θα μετακομίση εις το εξωτικόν Κελλάκιν μέχρι, αισίως, να αποδημήση εις τόπον χλοερόν όπου ουκ έστι πόνος και
σπαραγμός, Μαρί και Συναγερμός.
Ως χείριστα κλωνοποιημένος Στάλιν και
με πρωτόγνωρον, διά τα επίπεδα εισέτι
και του ιδίου, στόμφον, αλαζονείαν και
χωρκατιλλίκκιν, επροκαλούσε την κρυφήν αγανάκτησιν απάντων των παρισταμένων, πλην ασφαλώς των βαλτών ή
εγκεφαλικώς νοσούντων κομματοσκύλων τούτου.
Μειδιών χαλαρώς και αποκρουστικώς,
εχειρονομούσε ακαταπαύστως άνευ λόγου και κατεπλάκωνε την ομήγυριν με
την βαρύγδουπον σοφίαν του. Υπό την
επίγνωσιν δε ότι το ασελγές συμπόσιον
συντόμως τετέλεσται, πράττει πλέον ως
του καλβώσει (ρήμαν προερχόμενον από
τον ποιητήν Κάλβον).
Ευρυμαθέστατος επί άκρως εξειδικευμένων θεμάτων ως μακροοικονομικά, άτινα προφανώς του ενεφυσήθησαν εις το
σοβιετικόν πολυτεχνείον του Βλακιβοστόκ κατά την δεκαετίαν του ’60, εντυπωσίασεν εισέτι και τους πλέον ειδικούς.
Ιδιαιτέρως δε τον δύσμοιρον, άρτι δημιουργηθέντα δορυφόρον του, Σιαρλήν, ον
εξευτέλισεν επί σκοπώ δημοσίως διά να
δώση ευκρινέστατον μήνυμα ποίος είναι
ο εις και μόνος άξιος ηγέτης της ακελικής αγέλης. Ούτω πως, ο κ. Σιαρλή(ς)
απεδέχθη τον κόλαφον χαμογελώντας με
χεσμένον ύφος χεστέου υπηκόου ή υποτακτικού σκύλου εις χαμηλοτέραν, εν τη
αγέλη, βαθμίδα.
Ακολούθως προέβη εις ανάλυσιν των
διεθνών οικονομικών, κατακεραυνώνων
τους βδελυρούς βρυκόλακας της οικονομίας –τας τράπεζας– ως υπαιτίους της
οικονομικής καθιζήσεως, ενώ, παραλλήλως, εκατηγορούσε την αντιπολίτευσιν
ότι, με τα επιπόλαια σχόλιά των, βλάπτουσι την κυπριακήν οικονομίαν.
Ταυτοχρόνως και ουσιωδεστέρως, εδεσμεύθη εις το χωρκατοκαλόπαιδον της
ζοπποφυλλάδος ΓΝΩΜΗ Πππασιάν ότι
θα δικαιώση ανελλιπώς, προ του τέλους
της θητείας του, τους αδίκως εκτελεσθέντας διά προδοσίαν αριστερούς κατά τον
αγώνα της ΕΟΚΑ. Και τούτο, εφ’ όσον
ούτοι δεν ήσαν full-time προδόται εις τους
Άγγλους, ως ψευδώς ισχυρίζονται οι βδελυροί δεξιοί, παρά μόνον part-time χαφιέδες τούτων.
Η απεγνωσμένη τούτου προσπάθεια να
κρατήση την αγέλην του ενωμένην, με
αβασίμους γελοιότητας και λεονταρισμούς της οκάς, ήτο πασιφανής εις άπαντας εκτός των μεμυημένων του ιδίου νοσηρού είδους.
Και ενώ ο Δημήτριος Χριστόφιας πλέει εις πελάγη αναισθησίας, ενεργών επί
της αρχής «après mois le deluge» (=μετά
από εμέ το χάος ή σικκιμέ), αφήνων την
οικονομίαν να ολισθήση freewheel εις τον
κατήφορον, διατελεί πλήρως επικεντρωμένος εις το προσφιλές του hobby της ευρωπαϊκής προεδρίας, όπου βγάζει τα
απωθημένα του, τυραννών τους δέσμιους Ευρωπαίους εταίρους με αρλούμπας
ολκής.
Εις έτερον ταμπλό, είμεθα μάρτυρες
των εκκολαπτομένων εθνοσωτήρων του
κεντρώου χώρου με στίγμα την απόλυτον μετριότητα. Είχαμεν ούτω τον βαριεστικότατον Μάκην Κεραυνόν, όστις
όμως επέδειξεν τσαγανόν μη αποδεχόμενος την υποψηφιότητα ήτις του προετάθη, καθ’ ότι τέσσερα κόμματα δεν ήσαν
αρκούντως ικανοποιητικά διά τον εν λόγω πατατοκέφαλον και με IQ κουλούμπρας επίδοξον εθνάρχην. Ο έτερος προταθείς φωστήρ, σοβαροφανής Μαυρέλλης, δεν εγένετο αποδεκτός εκ της κεντρώας συμμαχίας. Η απόρριψις του τελευταίου προεκάλεσεν έκπληξιν εις το
νοήμον κοινόν, καθ’ ότι ούτος είχεν ευεργαμήσει επιτυχώς το κράτος ως υπουργός του εθνοφωστήρος Σπύρου Κυπριανού, πατρός του wunderboy, πλην Μαρίπληκτου, Μάρκου.
Όμως, πολύ προσφάτως ανεφύει και ο
υποψήφιος όστις υποστηρίζεται εκ της
μόνης εις Κύπρον ανεγνωρισμένης επισήμως συμμορίας. Μετά από δαιδαλώδεις (δήθεν) διεργασίας το ΑΚΕΛ κατέληξεν εις τον τα μάλα μαλθακόν Μαλάν,
ευθυγραμμιζόμενοι ούτω πλήρως με την
γνωστήν ρήσιν «ώδινεν όρος και έτεκεν
μυν».
Εν κατακλείδι και εις απάντησιν ερωτήσεως αναγνώστριας της στήλης, έχω
θετικάς πληροφορίας ότι το απαθές και
λείον προσωπείον του κ. Μαλά δεν οφείλεται εις την επαναλαμβανόμενην χρήσιν
Botox, αλλά εις χρονίαν ακελίτιδα, σοβαροτάτην ασθένειαν, ύπουλην και ανίατον, δόξα τω Θεώ όμως, μη κολλητικήν.
ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Θεωρώ τον Άκη Πάνου έναν από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, οπότε με μεγάλη χαρά δέχτηκα την πρόσκληση
του Γιώργου Πανουσόπουλου να εκδώσουμε αυτό το
μικρό βιβλιαράκι. Γνώρισα και αγάπησα τα τραγούδια
του σε δύο φάσεις, την πρώτη ακούγοντάς τα στην ξενιτιά, εναλλάξ με Rolling Stones, Kinks, Animals, Καζαντζίδη, Μπιθικώτση και Μενιδιάτη, και τη δεύτερη στα
τέλη της δεκαετίας του ’80 στην Κύπρο. Και στις δύο
φάσεις ο στίχος του και η μουσική του με συγκλόνισαν,
όπως ακριβώς με συγκλόνισε η γνωριμία μου με τους
Kinks το ’64, με τη Nina Simone, τον Bowie και τον Lou
Reed το ’71 και τον Σαββόπουλο το 1974. Έκτoτε το
θολωμένο μου μυαλό αρνείται να αποδεχτεί τα χαζά
που λένε διάφοροι διανοούμενοι, κυρίως πως ο λαϊκός
μας πολιτισμός είναι καλός ως ψυχαγωγία, αλλά ως
εκεί, τίποτε άλλο δεν έχει να δώσει.
Για τον Άκη Πάνου έχουν ήδη γραφτεί κάποια ουσιώδη πράγματα και ευτυχώς έχουν κυκλοφορήσει ανθολογίες με τα τραγούδια του, και για μας εδώ στην
Κύπρο το θεωρούμε τιμή που έστω κι από μακριά θα
φωτίσουμε κι εμείς την προσωπικότητα αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για
τον Άκη Πάνου. Λέμε μόνο πως και οι καλύτεροί μας
ποιητές θα υπέγραφαν τα τραγούδια του και οι καλύτεροί μας συνθέτες θα ήθελαν να έγραφαν έστω και
ένα από αυτά. Λέμε επίσης, χωρίς φόβο και πάθος, πως
θα έπρεπε ήδη να είχαν αρχίσει οι διατριβές στα πανεπιστήμια για το έργο του. Αν θέλουμε δηλαδή να είμαστε σοβαροί, αν θέλουμε να κατανοούμε την προσφορά των ανθρώπων, οι οποίοι όντως άφησαν πίσω
τους ένα έργο που ακόμη και μετά από αιώνες οι Έλληνες, αν υπάρχουν τότε, θα απολαμβάνουν, απαλύνοντας τον πόνο τους.
KOYΦΗ ΔΙΠΛΑ
ΠΟΥ ΜΙΑ ΣΚΟΥΠΑ
ΚΟΥΦΗ ΔΙΠΛΑ
ΠΟΥ ΚΟΥΦΟΝ
ΑΡΑΠΗΣ ΣΤΗ
ΔΥΤΙΚΗ ΟΧΘΗ
ΑΡΑΠΗΣ ΣΤΗΝ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΥΠΡΟ
30 Ιουνίου 2012
18 ΕΛΙΤΑ GO HOME!
Η άλλη
Ένωσις
Η παρακμή του πολιτικού συστήματος
«Η βία σηματοδοτεί την παρακμή του
πολιτικού μας συστήματος», ακούω να
λέει ένας αρχηγός πολιτικού κόμματος
στην Ελλάδα και σκέφτομαι…
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Ένας νοήμων πολιτικός,
που δεν του το ’χα, για να είμαι ειλικρινής, τοποθετεί την άνοδο των νεοφασιστών στο σωστό πλαίσιο. Αναγνωρίζει
ότι δεν τρελάθηκε ξαφνικά ο κόσμος, ότι
δεν τσιμπήθηκαν μισό εκατομμύριο κόσμου μια νύχτα από το μυστηριώδες και
επικίνδυνο κουνούπι, κώνωψ ο φασιστοανωφελής, ότι δεν τρελάθηκαν οι γιαγιάδες από μια νέα επιδημική αρρώστια,
τη «φασιστχάιμερ», ούτε οι νέοι μας άρχισαν να πίνουν νερό που περιέχει φασιστοβακτηρίδια.
Και συνεχίζει ο «δεν του το ’χα»: «…και
δεν θα αφήσουμε να περάσουν τέτοια φαινόμενα». Αυτά είναι. Έτσι μάλιστα. Ησύχασα. Άμα ο «δεν του το ’χα» μαζί με όλες
τις δημοκρατικές δυνάμεις που απαρτίζουν το πολιτικό σύστημα, ΔΕΝ θα αφήσουν να περάσουν τέτοια φαινόμενα, ηρεμήσαμε. Ας δώσουν, λοιπόν, όλες αυτές οι
δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου το ειδικό «αντιφασιστχάιμερ» φάρμακο στους
ηλικιωμένους, ας καθαρίσουν το νερό από
τα φασιστοβακτηρίδια που καταναλώνει
η νεολαία μας και τελειώσαμε.
Θα μου πείτε, τι να έλεγε κι αυτός; Ότι
θα αφήσει να συνεχίσουν τέτοια φαινόμενα; Όχι, βέβαια.
Η δήλωση κατ’ αρχάς θα έπρεπε να
ήταν συλλογική από όλα τα κόμματα που
διεκδικούν την ψήφο του λαού και τοποθετούνται στις «δημοκρατικές δυνάμεις» και θα έπρεπε να έλεγε: «Η βία σηματοδοτεί την παρακμή του πολιτικού
συστήματος. Ενός πολιτικού συστήματος στο οποίο συμμετείχαμε όλοι και όλοι
το σπρώξαμε στον ευτελισμό του. Την κύρια ευθύνη της κατάρρευσής του βέβαια
έχουμε τα δύο πρώην κόμματα εξουσίας,
αλλά αυτό δεν καθιστά τους υπόλοιπους
αθώους για την κατάσταση που επικρατεί. Απολογούμαστε ενώπιον του λαού
για την εγκληματική μας πορεία, που προκειμένου να γαντζωθούμε στην πολιτική
μας καρέκλα, κάναμε τα πάντα. Διαλύσαμε τους θεσμούς του κράτους, εμπλακήκαμε με ντόπια και ξένα επιχειρηματικά κέντρα, χαϊδεύαμε τα αυτιά των πολιτών και σας βολεύαμε δεξιά κι αριστερά για να σας καταστήσουμε συμμέτοχους στο πολιτικό μας παιχνίδι, φτιάξαμε
έτσι ένα απόλυτα πελατειακό πολιτικό
σύστημα εξάρτησης, μαζέψαμε πέραν του
μισού πληθυσμού της χώρας στην Αθήνα, για να μπορούμε να ελέγχουμε καλύτερα το σύστημα και για να καταστήσουμε την πλειοψηφία των πολιτών κρατικοδίαιτους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εκμεταλλευτήκαμε την παραμονή χιλιάδων μεταναστών για να δημιουργήσουμε «εύκολο και φτηνό» πλούτο. Σας
ποδηγετούσαμε και σας κατευθύναμε να
ζητάτε κι άλλα κι άλλα, να κλείνετε δρόμους, να βγάζετε τα τρακτέρ σας και να
κόβετε τη χώρα στα δύο, για να προωθούμε τα πολιτικά μας παιχνίδια, φρο-
ντίσαμε να παίρνετε ζεστό χρήμα και να
καταστρέφετε την παραγωγή σας. Προσφέραμε, όμως, θέαμα. Φτιάξαμε Ολυμπιακούς Αγώνες, φτιάξαμε μουσεία, έργα, μετρό, γεφύρια, τρένα, σύγχρονο οδικό σύστημα… Πάλι, όμως, πίσω απ’ αυτά
κρύβονταν εκατοντάδες εκατομμύρια
που χρησιμοποιούνταν για την περαιτέρω εδραίωσή μας και για να σας κάνουμε όλο και πιο κρατικοδίαιτους, όλο και
πιο εξαρτώμενους. Μέχρι που έσκασε η
φούσκα. Και παραδίνουμε σήμερα ένα
κράτος ανίκανο για τα πάντα. Υπερχρεωμένο, διαλυμένο, υποθηκευμένο. Ένα
προτεκτοράτο. Και έναν λαό εξουθενωμένο, απογοητευμένο, σε χιλιάδες αδιέξοδα, χωρίς ελπίδα για το αύριο. Έτσι
σας οδηγήσαμε σε οτιδήποτε ακραίο, μάταιο, επικίνδυνο. Να ψάχνετε ελπίδα είτε
σε νεοφασιστικά σχήματα, είτε σε λαϊκίστικα κινήματα. Και σας κάναμε και ρατσιστές και σας οδηγήσαμε και στην αυτοκτονία και μέσω της ανικανότητάς μας
σας κάναμε και αυτόδικους-εγκληματίες.
Ο Αναγνώστης και η Στήλη του
Τις δροσερές νύχτες, τις μεγάλες φωτεινές μέρες του
Ιουνίου, ο αναγνώστης ονειρεύεται. Τα μάτια του
στρογγυλεύουν σαν της κουκουβάγιας.
Αναζητεί βιβλία.
Ήρθε το Θέρος της ανάγνωσης…
[…]
Όποιος ψάχνει να βρει τον πυρήνα της αφήγησης στο
διάστημα ανάμεσα στη δημιουργία και αυτόν που το
γράφει, κάνει λάθος: καλύτερα θα ήταν να ψάξει όχι
στο διάστημα ανάμεσα στο κείμενο και τον συγγραφέα αλλά ανάμεσα στο κείμενο και τον αναγνώστη.
Όχι ότι δεν υπάρχει σχέση ανάμεσα στο κείμενο και
τον συγγραφέα – υπάρχει χώρος για βιογραφική έρευνα, και υπάρχει μια γλύκα στο κουτσομπολιό, και ίσως
να υπάρχει μια κάποια συγκρατημένη κουτσομπολίστικη αξία στη βιογραφική έρευνα του φόντου της συγγραφής διαφόρων έργων. Ίσως να μην πρέπει να περιφρονούμε το κουτσομπολιό: το κουτσομπολιό, όμως,
είναι η χυδαία εξαδέλφη της λογοτεχνίας. Ναι μεν η
λογοτεχνία δεν θα καταδεχτεί, συνήθως, να της πει καλημέρα στον δρόμο, όμως δεν πρέπει να αγνοούμε την
οικογενειακή ομοιότητα ανάμεσα στα δύο αυτά είδη,
που είναι η αιώνια και οικουμενική ροπή στο να κρυφοκοιτάμε τα μυστικά του πλησίον.
[…]
Δηλαδή η έκταση που ο καλός αναγνώστης προτιμά να διανύσει διαβάζοντας καλή λογοτεχνία δεν είναι εκείνη ανάμεσα στο κείμενο και στον συγγραφέα,
αλλά η έκταση ανάμεσα στο κείμενο και τον ίδιο: όχι
«πράγματι ο Ντοστογέφσκι λήστεψε και δολοφόνησε
γριές χήρες όταν ήταν ακόμα φοιτητής;», αλλά εσύ,
αναγνώστη, πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση
του Ρασκόλνικοφ, για να νιώσεις μέσα σου τη φρίκη
και την απελπισία, και την κακοήθη αθλιότητα την αναμεμειγμένη με ναπολεόντεια αλαζονεία, και τις μεγαλομανείς ψευδαισθήσεις, και τον πυρετό της πείνας,
και τη μοναξιά, και τον πόθο και την κούραση μαζί με
τη νοσταλγία του θανάτου, για να κάνεις την εξίσωση
(που τα αποτελέσματά της θα κρατηθούν μυστικά) όχι
ανάμεσα στη μορφή της αφήγησης και τα διάφορα
σκάνδαλα στη ζωή του συγγραφέα, αλλά ανάμεσα στη
μορφή της αφήγησης και του δικού σου εγώ, του κρυφού.
Άμος Οζ, Ιστορία αγάπης και σκότου
(εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2004)
Ο ΑΝΤΙΜΟΝΤΕΡΝΟΣ
ΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ
«Πρέπει να είμαστε απολύτως μοντέρνοι», έγραφε ο
Ρεμπώ. Γύρω στα 60 χρόνια αργότερα ο Γκομπρόβιτς
δεν ήταν σίγουρος αν έπρεπε όντως να είμαστε μοντέρνοι. Στο Φερντυντούρκε (που κυκλοφόρησε στην
Πολωνία το 1938) υπάρχει η οικογένεια Νεοπούλου
όπου κυριαρχεί η κόρη, μια «μοντέρνα μαθήτρια του
γυμνασίου». Η κόρη αυτή έχει τρέλα με το τηλέφωνο,
περιφρονεί τους κλασικούς συγγραφείς κι όταν πήγε
σπίτι τους ένας καθηγητής, δεν μπήκε καν στον κόπο να
του μιλήσει: «περιορίστηκε να τον κοιτάζει και χώνοντας ανάμεσα στα δόντια της ένα κατσαβίδι που κρατούσε στο δεξί της χέρι, του άπλωσε το αριστερό με μια
απίθανη ανεμελιά».
Αυτή είναι η απόλυτη αποτυχία της σύγχρονης δημοκρατίας μας. Αυτή είναι η
απόλυτη αποτυχία μας. Αποσυρόμαστε
ομαδικά. Όσοι/Όλοι συμμετείχαμε σε αυτό το παιχνίδι. Όσοι/Όλοι υπήρξαμε μέρος της απάτης».
Και να είχαν και τη δύναμη και το κουράγιο να πουν: «Στις επόμενες εκλογές
δεν θα υπάρξουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ,
ΚΚΕ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗ ΝΕΣ και δεν θα βρείτε τα
ονόματά μας σε κανένα ψηφοδέλτιο. Καλούμε την κοινωνία να οργανωθεί σε νέα
σχήματα, να δώσει νέες λύσεις. Έξω από
εμάς και έξω από ακρότητες, Χρυσές Αυγές και λαϊκισμούς. Έξω από ιδεολογίες
του παρελθόντος. Υπάρχουν υπέρλαμπρα
ελληνικά μυαλά που μπορούν να προσφέρουν νέες προοπτικές στον τόπο. Αναζητήστε τα. Είναι ανάμεσά σας, στη γειτονιά σας, στη δουλειά σας».
Έτσι θα χτυπηθεί η Χρυσή Αυγή και η
όποια ακρότητα ή βία. Αλλιώς, ετοιμάστε την επόμενή σας δήλωση επίδειξης
της δημοκρατικής σας αποφασιστικότητας όταν η ΧΑ θα ακουμπάει το διψήφιό
της ποσοστό και θα μοιράζει χαστούκια.
Υ.Γ.: Να μη νομίζουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ
ότι η τεράστια αύξηση των ποσοστών
τους οφείλεται στο ότι ο λαός ανακάλυψε ξαφνικά την αξία τους. Είναι ο ίδιος
απογοητευμένος, απαισιόδοξος λαός, που
κινείται προς τα άκρα του πολιτικού συστήματος, που ανέβασε και τη ΧΑ και
τον ΣΥΡΙΖΑ. Για του λόγου το αληθές,
δημοσκοπήσεις δείχνουν μετακινήσεις
ψηφοφόρων μεταξύ ΧΑ και ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το
ίδιο με τη ΧΑ. Όμως μεγάλη μερίδα των
νέων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί
ότι τιμωρεί το σύστημα ψηφίζοντας ένα
άκρο του πολιτικού συστήματος. Και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη… γιατί πολύ σύντομα δεν θα
μπορεί να το διαχειριστεί.
Μαρίνος Χαραλάμπους
Επιμέλεια: Χάρη Ν. Σπανού
Κι η μαμά της είναι μοντέρνα, είναι μέλος της Επιτροπής Προστασίας των Νεογέννητων αγωνίζεται κατά της θανατικής ποινής και υπέρ της ελευθερίας των
ηθών «λοξοδρόμησε με το μέτωπο ψηλά προς το WC»,
απ’ όπου «βγήκε πιο περήφανη απ’ ό,τι είχε μπει»: όσο
γερνάει, ο μοντερνισμός της γίνεται απαραίτητος, σαν
μοναδικό «υποκατάστατο τής νεότητας».
Κι ο μπαμπάς; Κι αυτός είναι μοντέρνος: αυτός δεν
σκέφτεται τίποτα, αλλά κάνει τα πάντα για να είναι
αρεστός στην κόρη και τη γυναίκα του.
Μίλαν Κούντερα, Ο πέπλος
(εκδ. ΕΣΤΙΑ, Αθήνα 2005)
30 Ιουνίου 2012
H EΛΙΤΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ
19
Άκης Πάνου, Λιπέρτης και η μικρότητα του ανδρός μπροστά στον έρωτα
Στο τραγούδι του Άκη Πάνου «Ήταν
ψεύτικα» κεντρικό ζήτημα είναι η προδοσία μιας γυναίκας προς τον άντρα που
την αγαπούσε, που βρήκε την καταστροφή του σαν την ερωτεύτηκε. Κάθε στροφή αναφέρεται στον δόλο της γυναίκας.
Ψεύτικα γλυκόλογα, κάλπικα φιλιά και
κερασμένο πιοτό που μοιάζει με θάνατο.
Στην τρίτη στροφή, με πλάγιο τρόπο και
πίσω απ’ τις γραμμές, κρύβεται όλη η δύναμη του τραγουδιού. Αυτό που γράφει
ο Πάνου, ότι «δεν είμαι από πέτρα ούτε
αθάνατος», είναι μια συγκλονιστική διαπίστωση. Όντας ερωτευμένος κανείς, είναι ένα υποκείμενο που λειτουργεί με
όρους ανορθολογισμού και μεταφυσικής.
Στον έρωτα μέσα δύσκολα κανείς μπορεί
να συμφιλιωθεί με τη ματαιότητα της ανθρώπινής του υπόστασης. Αυτό το «δεν
είμαι από πέτρα ούτε αθάνατος» ουσιαστικά σηματοδοτεί την αυτοαποκαθήλωση του ανδρός από την πλάνη του έρωτα. Πρόκειται για αυτοεπισήμανση της
ανθρώπινης αδυναμίας, της μικρότητας
του ανθρώπου μπροστά στον έρωτα.
Το ποίημα του Δημήτρη Λιπέρτη «Στην
ομορκιάν της» δεν αφορά καμία προδοσία αλλά μια άλλη ερωτική έκφανση, αυτήν του υπέρμετρου θαυμασμού της γυναικείας ομορφιάς. Το κεντρικό στοιχείο
του ποιήματος είναι η γυναικεία ομορφιά
και η επικινδυνότητα που αυτή κρύβει.
Ομορφιά που κάνει λαούς να «σπαγιάζουνται», δηλαδή να μένουν έκπληκτοι,
αγγέλους να κλαίνε, ανθρώπους να ερωτεύονται· ομορφιά που αναστατώνει ακόμη και τον ίδιο τον πλάστη της, τον Θεό.
Μια προσεχτική ανάγνωση του ποιήματος μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όλο
το ποίημα προετοιμάζει το έδαφος για να
ειπωθεί η τελευταία στροφή. Η στροφή
αυτή δεν αφορά όμως τη γυναικεία ομορφιά καθ’ εαυτή, αλλά την αδυναμία του
άντρα μπροστά σε αυτήν την ομορφιά·
τη μικρότητά του μπροστά στην ερωτική
διάθεση που προκαλεί αυτή η ομορφιά.
Λέει ο ερωτευμένος άνθρωπος στον ίδιο
του τον Θεό ότι: «…τους νόμους του με
τέθκοιαν ομορκιάν / πως έννεν βολετόν
Στην ομορκιάν της
Τόμου φανείς, λαμποκοπά ο τόπος,
σπαγιάζουνται τζι οι λας που σε θωρούν,
που τους αντζιέλους έφυες αλώπως,
τζιαι κλαίουν, το στραφείν σου καρτερούν.
Κάθε σου κλώσμαν, γέλιον τζι αμμαδκιά σου
αννοίει στράτες πο ’χουσιν κρεμμούς,
παράδεισος εν η κορμοστασιά σου,
μα συμπουρκά τζιαι πόνους τζιαι καμούς.
Ο Πλάστης έβαλεν τα δυνατά του
τζι έκαμέν σε με τόσην μαστορκάν
τζι αν σ’ άφηκεν να φύεις που κοντά του,
εν που το σκέφτηκεν στην υστερκάν.
Τζι είπεν: στον κάτω κόσμον ας την πέψω,
για να ξηννοιάσω πκιον, να ποσπαστώ,
μέμπα τζαι ξηστρατίσω τζιαι μπερτέψω
τζι εγιώ, σγιαν τους αθρώπους, κολαστώ.
Τζαι πόφοα τζι εμείς εν να του πούμεν:
τους νόμους του για τέθκοιαν ομορκιάν
πως έννεν βολετόν να τους κρατούμεν,
γιατ’ έχουμεν τζιαι γαίμαν τζιαι καρκιάν.
να τους κρατούμεν / γιατ’ έχουμεν τζιαι
γαίμαν τζιαι καρκιάν».
Το «Ήταν ψεύτικα» του Άκη Πάνου
και το «Στην ομορκιάν της» του Λιπέρτη είναι δύο έργα φαινομενικά άσχετα
μεταξύ τους. Θα μπορούσε να πει κανείς
ότι η μόνη σχέση που έχουν είναι ότι αφορούν σε γενικές γραμμές τον έρωτα για
τη γυναίκα, αλλά το καθένα ασχολείται
με διαφορετικές πτυχές του φαινομένου
αυτού. Εντούτοις, τα δύο αυτά ποιήματα φτάνουν στο ίδιο ακριβώς συμπέρασμα, το οποίο αναδεικνύεται όμως με δύο
εντελώς αντίθετους τρόπους. Το συμπέρασμα είναι η μικρότητα και η ανημποριά του αντρός μπροστά στον έρωτα για
τη γυναίκα. Ο Άκης Πάνου συνειδητοποιεί αυτήν τη μικρότητά του, τη γύμνια
του στη δύση του έρωτα και, μέσω της
προδοσίας της γυναίκας, τον πόνο που
του προκαλεί αυτή η προδοσία. Σαν βρίσκεται μες στην πλάνη του έρωτα και ως
εκ τούτου αγνοεί το μέτρο της πραγματικότητας, ξαφνικά καταλαβαίνει ότι δεν
είναι ούτε από πέτρα ούτε αθάνατος,
ξαφνικά πέφτει στη γη. Ο Λιπέρτης συνειδητοποιεί αυτήν τη μικρότητά του με
έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο: Μέσω
της ανημποριάς του να συνεχίσει να τηρεί
τους νόμους του Θεού του. Ξαφνικά, δηλαδή, μένει εκτεθειμένος μπροστά στον
έρωτα και του είναι αδύνατον να κάνει
κάτι άλλο απ’ αυτό που τον προστάζει το
ερωτικό του ένστικτο.
Συμπερασματικά, λοιπόν, είτε στη δύση της ερωτικής φάσης είτε στην ανατολή της, είτε με την προδοσία είτε με τον
θαυμασμό και την κάψα που αυτή προκαλεί, η έκθεση του ανδρός στον έρωτα
ελληνικού τύπου (δηλαδή έτσι όπως αποτυπώνεται στα λαϊκά μας τραγούδια και
στα ποιήματά μας) δεν είναι τίποτε άλλο
από την επιβεβαίωση της μικρότητάς του
μπροστά στο αρχέγονο αυτό φαινόμενο.
ΘΟΚΚΚΙΚΑ l ΘΟΚΚΚΙΚΑ l ΘΟΚΚΚΙΚΑ
l Από τα 7 εκατομμύρια, ο ΘΟΚ έφτασε στα 42
και... ο Θεός βοηθός! Ακόμα να τελειώσουν όλες
οι εργασίες.
l Περιστρεφόμενην σκηνήν εξηάσαν να κάμουν
οι αχαΐρευτοι.
l Μα τι έπαθεν ο Ταλιώτης τζιαι επαραιτήθηκεν
που το συμβούλιον; Γιατί εν ηφκαίννει να μας
πει τζιαι εμάς είντα μπου του εκάμαν οι ακελικοί;
l Ο Καραγιάννης, το
καραβόσσιυλλον του
ΑΚΕΛ, καλά κρατεί.
Μετά από ενέργειές
του τελικά η κάκιστη
ηθοποιός Γριστίνα
Γρουστόφκια εν να
μείνει στον ΘΟΚ να
ταλαιπωρεί το φιλοθέαμον κοινό.
l Τον Λούραν, μετά
από 50 χρόνια προσφοράς στο θέατρον,
επετάξαν τον έξω τα
λέσια. Ποιος έξυπνος είπεν ότι δεν χρειάζονται
οι ηλικιωμένοι σ’ έναν θίασο; Δηλαδή τους ρόλους των ηλικιωμένων θα τους παίζουν οι τριαντάρηδες, όπως κάποτε επαίζαν τες χαρτωμένες
κάτι σαραντάρες στην ττιβί, επειδή εν υπήρχαν
νέες ηθοποιίνες;
l Μεν φοάστε όμως. Την θέσην του την παίρνει
ένας άλλος βετεράνος, ο Βαρνάβας Κυριαζής, ο
οποίος μετά από την θητείαν του ως διευθυντής,
επιστρέφει για να φάει τζι άλλον ως ηθοποιός. Ο
Λούρας τουλάχιστον είσιεν μες στην πούγκαν
του κάμποσα είδη παιξίματος, ο Κυριαζής είναι
τζιαι μονόχνοτος τζιαι πομπώδης τζιαι αυνανιστής ηθοποιός.
l Μα ο Παπαλαζάρου της Χαραυγής είντα μπου
γυρεύκει μες στα δδουσσού του θεάτρου; Ούτε
για λυκόσσιυλλος κάμνει ούτε για υποβολέας.
Για να λέμεν την αλήθκειαν, ούτε για δημοσιογράφος κάμνει, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία.
l Πέρασα και είδα τον ΘΟΚ μέσα από το γήπεδο και επιάστηκεν η καρδία μου. Εγάμησαν το
ιστορικόν ΓΣΠ για να παίζουν οι ακελικοί πούππες τζιαι να κάμνουν πίππες οι διάφοροι ψευτοδιανοούμενοι του ΑΚΕΛ,
παριστάνοντας τους ωραίους θεατράνθρωπους. Τι
κρίμα! Το ΓΣΠ είναι ποτισμένο με τον ιδρώτα χιλιάδων εθνικών αγώνων, είναι ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας που
κανείς δεν σεβάστηκε, για
να μπορεί ο κάθε ακελικός
να παίζει τον ηθοποιό και η
κάθε ακελικιά την κατίνα.
l Το Δημοτικό Θέατρο
μας έπεφτε λίγο. Η Κύπρος
δεν χρειάζεται ούτε ΘΟΚ
ούτε ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Χρειάζεται επειγόντως ελληνική πολιτική ελληνικού πολιτισμού
και τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους. ΘΟΚ
και ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ αποτελούν τα μέσα
με τα οποία οι ευρωλάγνοι σταδιακώς μας εξευρωπαΐζουν και μας λατινοποιούν. Βάλτε, λοιπόν,
φωτιά στους αριστερούς και δεξιούς εκσυγχρονιστές και μεταμοντερνιστές. Η Κύπρος χρειάζεται να αναδείξει τον ελληνικό της πολιτισμό με
μικρά θεατράκια, με μικρούς και εύχρηστους
μουσικούς χώρους, και όχι με πολυτελείς αρένες,
στάδια και μέγαρα. Αυτά είναι για τους παρακμιακούς Ρωμαίους, όχι τους Ρωμαίους ποιητές,
αλλά τους Ρωμαίους του άρτου και του θεάματος
και, φυσικά, για τα αφρικανικά λιοντάρια και
τους Τουρκοκύπριους γκλατιέιτορς.
Ήταν ψεύτικα
Ήταν ψεύτικα
τα γλυκόλογά της όλα,
ήταν ψεύτικα,
βρήκα την καταστροφή μου
κι ερωτεύτηκα,
όλα ψεύτικα.
Ήταν κάλπικα
τα φιλιά που μου πουλούσε,
ήταν κάλπικα,
κι όταν είδα την αλήθεια
πόσο ντράπηκα,
όλα κάλπικα.
Ήταν θάνατος
το πιοτό που με κερνούσε,
ήταν θάνατος,
και δεν είμαι από πέτρα
ούτε αθάνατος,
ήταν θάνατος.
Χρ.Π.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Δύο φίλοι συζητούσαν στο περίπτερο του ενός για το καινούργιο σπίτι που χτίζει ο ίδιος στον Στρόβολο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στη διακόσμησή του. Ο Σόλωνας, ένας καλοπροαίρετος κύριος,
πρότεινε στον φίλο του να πάρει μια ελιά για τη διακόσμηση και ο
Αντρέας, που είναι και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού και του περιπτέρου,
αμέσως ρώτησε «Τι είδους ελιά;» και ο Σόλωνας του έδειξε φωτογραφία της ελιάς που είχε στο κινητό του και ο Αντρέας κατενθουσιάστηκε, ρωτώντας μάλιστα πόσα θα ήθελε ο φίλος του για την ελιά. Ο
Σόλωνας, καλοκάγαθος άνθρωπος που είναι, του είπε: «Κοίταξε, ρε
φίλε, αυτή η ελιά είναι πάνω από 2.000 ευρώ,
αλλά, αφού είναι για σένα, θα σου τη δώσω μόνο με 800 ευρώ». Ο Αντρέας κατενθουσιασμένος συμφώνησε και μάλιστα έκανε μπροστά σε
μάρτυρες και μια πολύ επιβλητική χειραψία. Ο
Σόλωνας έφυγε χαρούμενος και μετά από δυο
εβδομάδες, και αφού η ελιά κέρδισε πολλά ευνοϊκά σχόλια στην έκθεση αυτοδίδακτων ζωγράφων, επέστρεψε στο περίπτερο για να κανονίσει τα διαδικαστικά για τη μεταφορά του
πίνακα. Έδωσαν ραντεβού στο νεόδμητο σπίτι και ο Σόλωνας, κύριος όπως πάντα, ήταν εκεί
στην ώρα του, ενώ ο Αντρέας Θεοδούλου έφτασε 20 λεπτά καθυστερημένος. Όταν ο Αντρέας ρώτησε «Μα πού είναι η ελιά μου;», ο κύριος
Σόλωνας ανέβηκε στο βαν και κατέβασε τον πίνακα με την ελιά, ζητώντας ευγενικά από τον Αντρέα να πληρώσει, διότι ο άνθρωπος έπρεπε να πάει σε γάμο κάποιου συναδέλφου του. Ο Αντρέας άλλαξε χρώμα και άρχισε να φωνάζει ότι δεν ήξερε ότι η ελιά ήταν πίνακας και
διάφορα τέτοια. Ο Σόλωνας του υπενθύμισε ότι έκαναν και χειραψία
μάλιστα, αλλά ο Αντρέας ήταν ανένδοτος, ήθελε την πραγματική ελιά
που είδε στη φωτογραφία του κινητού. Ο Σόλωνας του έδειξε τον πίνακα και τη φωτογραφία, για να εξακριβώσουν ότι είναι η ίδια ελιά, αλλά ο Αντρέας αθέτησε τον λόγο του και έκτοτε ούτε ο Σόλωνας ούτε
εγώ αγοράζουμε παγωτό από το περίπτερό του.
Καταγγέλλουμε τον Αντρέα Θεοδούλου και τον ενημερώνουμε ότι η
εικονιζόμενη είναι μια γνωστή μας πελάτισσά του, η οποία μας είπε
πως ο Αντρέας είναι πολύ γλυκούλης και άνετα θα πήγαινε μαζί του,
όμως εμείς, έτσι για εκδίκηση, της είπαμε ότι ο Αντρέας είναι γκέι και
έκτοτε, ευτυχώς για μας, κάθε Πέμπτη συναντιόμαστε οι τρεις μας και
συζητάμε για τη σημασία της ελιάς στη ζωή των Ελλήνων.
Καλά να πάθεις, ρε Αντρέα!
Γαμώ τον μηχανισμό
στήριξής σας!
20
Η άλλη
KΡΙΤΙΚΗ ΘΕΑΤΡΟΥ
Η ΣΑΛΟΝΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΡΑΚΑΠΑ
Ψηλά, στο μακρινό κι εξωτικό Αρακαπά υπάρχει μια
εκκλησάρισσα, δύστροπη και κακομούτσουνη, που
αν πάτε για προσκύνημα στην Παναγία Ιαματική και
της ζητήσετε να σας ανοίξει την αρχαία εκκλησία, θα
σας απαντήσει κοφτά και απότομα: «Ποτέ και με τίποτε». Αυτό το θηλυκό Κουασιμόδο είδα να υποδύεται γκρινιάρικα η Σοφία Καλλή στην παράσταση
της ΕΘΑΛ «Σαλόνικα». Μίζερη και πανάσχημη γεροντοκόρη, ατσούμπαλη και κακομοιριασμένη, πειθήνια και απόλυτα υποταγμένη στη μοίρα της. Αυτή
ήταν η συνταξιούχα Σοφία Καλλή, που έταξε τη ζωή
της στις υπηρεσίες της μητέρας της. Η σάρκα, όμως,
ξυπνά και ποθεί τα κάλλη του Ανδρέα Φυλακτού που
σεμνότυφα ο σκηνοθέτης Αχιλλέας Γραμματικόπουλος έκρυψε πίσω από μια βάρκα-παραβάν. Ο ρόλος
της ήταν αυτός του κεντρικού άξονα γύρω από τον
οποίο κινείται η πλοκή του έργου και αυτό το χαρακτήρα υποδύθηκε ικανοποιητικά, μιας και δεν ήταν
κανένας κόντρα ρόλος. Νομίζω ότι η Καλλή μοιάζει
πολύ πιο ενδιαφέρουσα σε σοβαρά έργα παρά σε κωμωδίες της ευχής τύπου «Μπουλτόγκ».
Η Πατρίτσια Πεττεμερίδου αποτελεί μια ατόφια θεατρική αξία που απολαμβάνει κανείς να βλέπει επί
σκηνής. Όμοια σχόλια θα μπορούσαν να λεχθούν και
για τον αειθαλή Σπύρο Σταυρινίδη, ο οποίο έδωσε άλλο ένα ρεσιτάλ ερμηνείας. Είναι πραγματικά θαυμαστό το πώς αυτοί οι παλαιάς κοπής ηθοποιοί κατέχουν άριστα τη χημεία της υποκριτικής τέχνης. Γνωρίζουν ακριβώς την ποσότητα χιούμορ και δράματος
που χρειάζεται ο κάθε ρόλος. Το υποστηρίζουν, το
ελέγχουν και ισορροπούν απόλυτα σε ένα τόσο λεπτό
και εύθραυστο σκοινί που οι νεότεροι δεν θα τολμούσαν να διανύσουν. Εξαίρεση ο Ανδρέας Φυλακτού που από τα πρώτα του βήματα έμαθε να ακροβατεί και α επιχειρεί ανατομία στο σώμα του κάθε έργου, ξεχωρίζοντας με μαεστρίας τα «νεύρα», τις «φλέβες» και το κάθε «όργανο» της οντότητας που συνιστά
το κείμενο. Περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν και μάλιστα μεγάλα -δεν θέλω να σκέφτομαι πόσο αφύσικα
υπ οδύθηκε τη στιγμή της ανακοπής. Ωστόσο, δεν θα
μπορούσαν να λεχθούν παρά έπαινοι για την αισιοδοξία με την οποία μας γεμίζει η παρουσία του
Ανδρέα Φυλακτού για το μέλλον του κυπριακού θεάτρου. Ανεπίτρεπτη η ερμηνεία του Φώτη Γεωργίδη
για επαγγελματία ηθοποιό. Ο Γραμματικόπουλος θα
έπρεπε να ντρέπεται που μέσα στη συνταγή της «τούρτας» άφησε να πέσει ένα θεατρικό παράσιτο που θα
έπρεπε να εξοριστεί στα τηλεοπτικά σήριαλ. Μακριά
από το σανίδι.
Ασύνδετη μου φάνηκε η μουσική επένδυση, ενώ οι
φωτισμοί ήταν ατμοσφαιρικοί και απέδιδαν το ζητούμενο (ήλιος στην παραλία, γαλάζιο ψυχρό φως τη
νύκτα κ.ο.κ.). Το σκηνικό ήταν πραγματικά μια εύστοχη επιλογή που κινήθηκε στα όρια ρεαλισμού και
σουρεαλισμού. Καλοφτιαγμένο, με έμφαση στη λεπτομέρεια και πάνω απ'όλα σύλληψη με έμπνευση και
φαντασία. Ο Μηνάς Τίγκιλης, ως καλλιτεχνικός διευθυντής της ΕΘΑΛ, θα έπρεπε να αισθάνεται περήφανος για το πόσο έχει οδηγήσει τα θεατρικά πράγματα της Κύπρου μπροστά. Η ΕΘΑΛ υπηρετεί ένα
άξιο ρεπερτόριο με ένα λίγο ή πολύ ικανό ανθρώπινο
δυναμικό. Κι όλα αυτά τη στιγμή που ο ΘΟΚ έχει ξεμείνει με τη σκαρνομούττα, το ΕΝΑ με τον πάλαι ποτέ σοβαρό ηθοποιό Ανδρέα Αραούζο να υποδύεται το
Χριστοδουλίδη στη θέση του Χριστοδουλίδη, το
ΣΚΑΛΑ καθηλώθηκε στον πάτο της μελεκικής υποκουλτούρας, ενώ το Σατιρικό πιλοτάρει το θεατρικό
του αεροσκάφος κ ατευθείαν προς το Γραμματικό!
Νανώ Μολέσκη
vasosftohopoullos.wordpress.com
30 Ιουνίου 2012
Ένωσις
Γρίφοι και μύθοι του Λεύκιου
Δεν γνωρίζω προσωπικά τον Λεύκιο. Ούτε έχω να μοιράσω τίποτε με τον άνθρωπο. Kάποτε διάβαζα ποιήματά του, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με συγκινούσαν. Βέβαια η φήμη του έφτασε στα ουράνια, όταν ανακάλυψε
στο διαδίκτυο από σπόντα, με τη βοήθεια ενός νεαρού
συγγενή του, ένα ποίημα του Κάλβου. Και από τότε έγινε καλβολόγος. Έβγαλε ένα χρονολόγιο για τον Κάλβο, πήρε και ένα βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών και
από τότε δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του!
Τελευταία είπα να πάω να ακούσω τη γνώμη του Λεύκιου για την περίφημη «Ιστορία της κυπριακής λογοτεχνίας». Ως φιλόλογος που είμαι, είπα να διαμορφώσω
κι εγώ μιαν άποψη για το βιβλίο αυτό. Δεν είμαι σίγουρη αν το κατάφερα. Όμως απόλαυσα την παράσταση
που έδωσε ο Λεύκιος! Ομολογώ ότι πρώτη φορά τον
έβλεπα να μιλά σε δημόσια εκδήλωση. Και παραδέχομαι
ότι δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα από τα μισόλογα και τα υπονοούμενα που έλεγε. Χρειάστηκε να ρωτήσω ένα σωρό ανθρώπους για να μου εξηγήσουν τους
γρίφους του. Αλλά και πολλοί άλλοι δεν κατάλαβαν τις
κουβέντες του. Ο καημένος ο Λεύκιος είχε τόσο τρακ, τέτοια αμηχανία, που τραύλιζε, τραβούσε το μικρόφωνο
μια από δω, μια από κει, νόμιζα ότι θα το ξεριζώσει.
Μασούσε τα λόγια του και ήθελε κάτι να πει, αλλά δεν
το έλεγε. Άκουα μερικούς στα πίσω καθίσματα που ψιθύριζαν και καλαμπούριζαν: «Θα το πει; Δεν θα το πει;
Α, τώρα θα το πει». Αλλά δεν άκουσα καμιά ξεκάθαρη
κουβέντα, να μπορέσω κι εγώ η άσχετη να βγάλω νόημα από τα λεγόμενά του.
Άρχισε με τυπικούς επαίνους, αλλά κι αυτοί ακούγονταν τόσο συγκαταβατικοί, σαν να είχε μεγάλο άχτι για
το βιβλίο ή για τους συγγραφείς του. Κι ύστερα ξεφύλλιζε τα χαρτιά του και όλο έλεγε: «Έχω πολλές σημειώσεις, αλλά δεν είναι της ώρας». Από τις κουβέντες του
κράτησα δυο πράγματα, που μου άναψαν την περιέργεια. Πρώτα είπε ενοχλημένος ότι δεν έπρεπε να αναφερθεί ο Βάσος Φτωχόπουλος στην «Ιστορία της κυπριακής λογοτεχνίας» – και μάλιστα να ανακηρυχθεί
κριτικός λογοτεχνίας. Ρώτησα και έμαθα ότι η μπηχτή
αυτή αναφερόταν σε αρνητικό κείμενο του Φτωχόπουλου για ένα αφήγημα του Λεύκιου, τους «Συμμορίτες».
Βαρέθηκα να το κοιτάξω περισσότερο.
Όμως πιο πολύ μου έκανε εντύπωση η ατάκα που πέταξε ο Λεύκιος, προσπαθώντας να διαλύσει, όπως είπε,
έναν μύθο. Είπε λοιπόν ότι είναι μύθος τα όσα λέγονται
και γράφονται σχετικά με τη μη βράβευση του Παντελή Μηχανικού. Και έμεινε μέχρι εδώ. Σφίγγα! Όποιος
καταλάβει κατάλαβε. Με ενδιαφέρει η περίπτωση του
Μηχανικού και έψαξα το θέμα περισσότερο. Πιο παλιά
είχα ακούσει ότι τα τελευταία ποιήματα του Μηχανικού είχαν κριθεί άξια για βράβευση, αλλά το βραβείο
ακυρώθηκε ύστερα από παρέμβαση του τότε υπουργού
παιδείας, γιατί θεωρήθηκε από ορισμένους κύκλους ότι
ο ποιητής δυσφήμιζε τον Μακάριο. Και μάλιστα γράφτηκαν ένα σωρό πράγματα για το γεγονός αυτό. Λέ-
γεται ότι ο Μηχανικός έκαψε το τελευταίο βιβλίο με τα
ποιήματά του. Και ότι κάποιος ποιητής έγραψε και ποίημα για την απεγνωσμένη αυτή ενέργεια. Λέγεται ότι ο
ίδιος ο Μηχανικός έγραψε ένα σημείωμα με το οποίο
απέρριπτε τη βράβευση των ποιημάτων του. Όλα αυτά
είναι παραμύθια; Ή μήπως ο Λεύκιος κατασκευάζει μύθους;
Ρωτώντας δεξιά και αριστερά, άκουσα διάφορα
πράγματα για τον Λεύκιο, άκρως αντιφατικά. Κάποιοι λένε πως είναι καλός φιλόλογος και μετριότατος ποιητής. Άλλοι λένε πως είναι καλούτσικος ποιητής και
πολύ μέτριος φιλόλογος. Λένε πως παριστάνει τον νηφάλιο, τον σεμνό και τον μετριόφρονα, αλλά στην ουσία έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Ο ίδιος εμφανίζεται να λέει ότι αδιαφορεί για λογοτεχνικές δάφνες,
αλλά ψοφά για δημοσιότητα και φροντίζει καλά την
υστεροφημία του. Λένε ότι είναι ένα πληγωμένο και
φοβισμένο παιδάκι, με ψυχικά τραύματα και ανασφάλειες, που τρέμει τη σκιά του και φάσκει και αντιφάσκει. Μερικοί τον παρομοιάζουν με σουπιά, που χύνει
μελάνι και θολώνει τα νερά. Αλήθεια; Ψέματα; Δεν
βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Όμως την πιο ωραία ατάκα για τον Λεύκιο την άκουσα από έναν ποιητή: Αν
υπάρχουν δυο καρέκλες σε έναν χώρο, τότε ο Λεύκιος
δεν θα καθίσει στη μια ή στην άλλη, θα πάει να κάτσει
στη μέση...
Μαρία Δέλτα
Στου απέραντου την ψίχα
Μου ανήκεις
Όταν ερχόσουν, κατέβαινα φουριόζος και βρώμικος σαν γνήσιο
αρσενικό μετά την δουλειά να σου
ανοίξω την πόρτα της πολυκατοικίας. Έτρεμα αναμένοντας το συναπάντημα μ’ εσένα. Σ’ έπαιρνα απαθής φαινομενικώς - απ’ το χεράκι και σ’ οδηγούσα στον μουντό
δεύτερο όροφο με το ποτήρι μου να
προσμένει παθιασμένα το κρασί
σου και το τασάκι μου να καρτερά
παθητικά ν’ ακούσει την γκρίνια
σου για τον σέρτικο καπνό μου. Κι
ύστερα πέθαινα στην αγκαλιά σου.
Όταν ερχόσουν, ανέβαινες μυρωδάτη και σίγουρη σαν αληθινό
θηλυκό πριν την σφαγή τα πει-
θαρχημένα στις βασανιστικές σου
γόβες σκαλοπάτια μου. Με το γαληνεμένο χαμόγελο μιας αυγής μετά από μεθύσι σ’ ακρογιαλιά του
Αιγαίου. Μου χάριζες αφειδώς την
ανεκτίμητη αύρα μιας πανέμορφης
Ελληνίδος εποχών αλλοτινών. Και
ναι, τώρα αυτή η τόσο γλυκειά
μουρμούρα για την ανορθόδοξη
μουσική που αγαπώ, σμίγει μ’ αυτήν της μάνας μου - «Πού τα βρήκες αυτά τα μπλουζάκια;» - όταν
η κολόνια που μου δώρισες αναδίδεται αγκαλιάζοντάς τα.
Κι ύστερα γεννιόμουνα ξανά
στην αγκαλιά σου.
Βελούχης Αρειώτης
30 Ιουνίου 2012
ΜΑΛΑΣ, Ο ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΜΕ ΓΑΙΜΑΤΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ
Η άλλη
Ένωσις
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ
Το βιβλίο του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΕΧΑΓΙΟΓΛΟΥ και του
ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΑΠΑΛΕΟΝΤΙΟΥ δεν είναι καταρχήν
ΕΝΑ βιβλίο. Είναι δύο ξεχωριστά βιβλία, ένα του Κεχαγιόγλου και ένα του Παπαλεοντίου, με ξεχωριστό ύφος
και ήθος το καθένα και χωρίς καμιά ουσιαστική σχέση μεταξύ τους. Πιστεύω πως θα ήταν πολύ πιο έντιμο εάν τα
βιβλία αυτά κυκλοφορούσαν ξεχωριστά, ώστε και ο αναγνώστης να μπορεί να κρίνει τον κάθε συγγραφέα ξεχωριστά και να μπορεί να αποδώσει ευθύνες στις τυχόν
αντιρρήσεις του.
Σ’ αυτό το μικρό σημείωμα αναφέρουμε μόνο κάποιες δικές μας αντιρρήσεις. Ο όγκος του βιβλίου δεν μας
επιτρέπει να δούμε τα ζητήματα που θέτουν οι συγγραφείς με λεπτομέρεια, και για να είμαι ειλικρινής, αυτό το
βιβλίο ΔΕΝ θα το διάβαζα ούτε στους αιώνες τους άπαντες, εάν δεν είχε προκαλέσει τόσες και τόσες αντιδράσεις. Μόνο οι «ΜΙΣΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ» –όπως λέμε μισάνθρωποι– εκδίδουν τέτοια βιβλία.
Αναφέρομαι πάντα στο βιβλίο του κύριου Παπαλεοντίου. Το εν λόγω βιβλίο είναι φλύαρο και ιδεολογικοποιημένο. Η έλλειψη μιας λογοτεχνικής αξιολόγησης,
έστω και αν πάλι θα διαφωνούσαν πολλοί, καθιστά το
όλο έργο ύποπτο, ακόμη και για τους πιο καλοπροαίρετους αναγνώστες, όπως είμαι εγώ. Γιατί σε μια Ιστορία
πρέπει να παρελάσουν όλοι όσοι έγραψαν έστω και μία
γραμμή; Πώς βοηθά αυτό τον αναγνώστη να αξιολογήσει ο ίδιος τη λογοτεχνία, όταν ο συγγραφέας όχι μόνο
δεν αξιολογεί το έργο των δημιουργών, αλλά αντιθέτως
αφήνει κιόλας τις δικές του ιδεολογικές προτιμήσεις να
τον παρασύρουν σε οφθαλμοφανέστατες υπερβολές, ελλείψεις, αγκυλώσεις και υποτιμήσεις;
Ο Παπαλεοντίου με το βιβλίο του πέφτει συνεχώς σε
κοινοτoπίες. Ουσιαστικά υποστηρίζει πως ΝΑΙ, υπάρχει δεξιά και αριστερή λογοτεχνία και ΝΑΙ, η μια είναι
εκ φύσεως προοδευτική και η άλλη εκ φύσεως αντιδραστική, πως ΝΑΙ, υπάρχουν εθνικιστές λογοτέχνες που
τυγχάνει να είναι και κακοί και ΝΑΙ, υπάρχουν και καλοί οικογενειάρχες Κύπριοι λογοτέχνες που όχι μόνο
αγαπούν την πατρίδα τους, αλλά γράφουν και καλά συν
τοις άλλοις. Δηλαδή ο Παπαλεοντίου δεν διαφέρει από
τον μέσο Κύπριο δημόσιο υπάλληλο που πρέπει καθημερινώς να δίνει τα διαπιστευτήριά του και στο κόμμα και
στο σινάφι και στο κράτος και κυρίως στην κυρίαρχη
ιδεολογική εξουσία. Η εμπάθειά του για συγκεκριμένους
λογοτέχνες φτάνει στα όρια της εμπάθειας της Χαραυγής. Με μία σταλινικού τύπου «ππαλλιά» κόβουμε όλα τα
κεφάλια. Ο Παπαλεοντίου δεν κάνει τομές με το βιβλίο
του, αντιθέτως διατηρεί έναν νεοκυπριακό συντηρητισμό που είναι βαθιά ριζωμένος στο νησί, όχι μόνο στην
κυρίαρχη ιδεολογία των προοδευτικών δυνάμεων, αλλά
και στα μυαλά πολλών εθνικόφρονων διανοουμένων και
λογοτεχνών. Ο Παπαλεοντίου δαιμονοποιεί κάποιους,
για να υπερτιμήσει άλλους, χωρίς να θέτει πειστικά επιχειρήματα. Κάνει ακριβώς ό,τι κάνουν οι πολιτικοί, οι
οποίοι μόλις τα βρουν σκούρα ανασύρουν τα προσφιλή
τους θέματα, όπως είναι το πραξικόπημα, η σκοτεινή
όψη της ΕΟΚΑ κ.ο.κ. Η λογοτεχνία φυσικά ξεπερνά τις
αγκυλώσεις και τα κόμπλεξ του Παπαλεοντίου, αυτονομείται και δεν έχει ανάγκη από κανέναν Παπαλεοντίου ή Πιερή ή Βουτουρή, για να μας πει πως ο Μόντης, ο
Μιχαηλίδης, ο Μηχανικός είναι γίγαντες κοντά στους
νάνους της υπαρκτής και ανύπαρκτης αριστεράς.
Πιστεύω πως ο κύριος Παπαλεοντίου στη δεύτερη έκδοση του βιβλίου του καλά κάνει να αφαιρέσει κάπου
500 σελίδες από το ιδεολόγημά του και να ερμηνεύσει
επιτέλους, αν φυσικά θέλει να κάνει τομές και όχι να κατακρεουργεί, γιατί όλοι οι μεγάλοι μας λογοτέχνες είχαν
ελληνική εθνική συνείδηση και δεν ήσαν άπιστοι κοσμοπολίτες, γιατί έως το ’60 οι πλείστοι σοβαροί αριστεροί λογοτέχνες ήσαν και ενωτικοί, γιατί οι μόνοι που
έγραψαν αξιόλογα ποιήματα για το σύνοικο στοιχείο
ήσαν οι μεγάλοι ενωτικοί μας ποιητές και όχι τα ρεμάλια της αριστεράς, γιατί οι Κύπριοι στις σκοτεινές δεκαετίες, όταν δεν υπήρχαν αεροπλάνα και διαδίκτυο, ήσαν
πιο ανοικτοί στις άλλες κοινωνίες απ’ ό,τι είναι σήμερα,
που ομφαλοσκοπούνται σαν να μην υπάρχει άλλος κόσμος, άλλη λογοτεχνία και άλλες ιδέες στον κόσμο αυτόν,
γιατί μετά το ’60 η λογοτεχνία μπαίνει στην υπηρεσία
ενός αντιπολιτιστικού κρατισμού και αν θέλει, επειδή
έχω άλλα είκοσι τέτοια ερωτήματα, ας μου λύσει και ένα
εντελώς προσωπικό: Γιατί ο μακαρίτης ο Χρυσάνθης είναι χειρότερος από τον Χατζηπαπά ή τον Μολέσκη;
Ε.Ν.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΑΠΠΩΜΑΡΕΣ
Ο συμπαθέστατος Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου κυκλοφόρησε την πρώτη του ποιητική συλλογή, ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΕΠΟΧΕΣ, και ήδη κάποιοι του
ετοιμάζουν την καριέρα στο πνευματικό στερέωμα της αππωμένης Κύπρου μας. Όπως βλέπετε
και στην πρόσκληση για την παρουσίαση του βιβλίου, η εκδήλωση έχει και πρώτο και δεύτερο
μέρος. Στο πρώτο θα μιλήσει ο αρκάτης-ποιητής
Μολέσκης και θα παρουσιάσει τη συλλογή το νέον αστερούιν της κυπριακής ποίησης, η εφεύρεση
του Λεύκιου Ζαφειρίου, κυρία Λίλη Μιχαηλίδου
από τη Γαλάτα. Στο δεύτερο μέρος η αππωμάρα
απογειώνεται. Ναι, αγαπητοί αναγνώστες, θα γίνει θεατρική παρουσίαση των ποιημάτων από τέσσερα πλάσματα – όχι ένα αλλά τέσσερα, παρακαλώ. Μα δεν φτάνει μόνο αυτό. Στον χώρο θα
υπάρχει και εικαστική παρέμβαση πάνω στα ποιήματα από τον νεοοθωμανό κριτικό τέχνης τον
κύριο Γ. Τζίβα. Η αππωμάρα δεν έχει τελειωμό.
Ακόμη και ηχητική παρέμβαση βασισμένη στα
ποιήματα θα μπορούμε ν’ απολαύσουμε στην αίθουσα του πολιτιστικού κέντρου. Τώρα είναι δυνατόν με ένα τέτοιο πρόγραμμα να μεν πελλάνει
ο μιτσής; Είναι δυνατόν να μεν καβαλλιτζιέψει
το καλάμι τζιαι να μεν σσιίσει τα ρούχα του; Αντί
να καβαλλιτζιέψει καμμιάν φοράδαν, πάει φιρί
φιρί να ενταχθεί στη νεοκυπριακή αππωμάρα.
Έλεος, ρε μιτσιοί.
21
ΔΥΟ ΜΙΚΡΟΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ
Ο ΣΥΜΜΟΡΙΤΗΣ
Πριν από λίγες μέρες ο ποιητής και λογοτέχνης «καρπασιτολόγος» και αριστερός φίλος του Πιερή Λεύκιος
Ζαφειρίου καταδίκασε τον Λευτέρη Παπαλεοντίου,
διότι στην ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΛΟΓΟ ΤΕΧΝΙΑΣ αναφέρθηκε και στο όνομά μου για μια
κριτική που έκανα στο έργο του ΟΙ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ.
Οφείλω να πω πως συμφωνώ με τον Λεύκιο. Εγώ δεν
είμαι ούτε λογοτέχνης ούτε κριτικός της λογοτεχνίας
ούτε καν ασχολούμαι ιδιαιτέρως με τα λογοτεχνικά
δρώμενα του τόπου, και ως εκ
τούτου ΔΕΝ έπρεπε ν’ αναφέρει ο Παπαλεοντίου το όνομά
μου και την κριτική μου. Εγώ
έκανα απλώς κάποιες επισημάνσεις στο βιβλίο του Λεύκιου, ως ένας ταπεινός πολίτηςταβερνιάρης. Ο λόγος μάλιστα
που ασχολήθηκα με το τότε μεγάλο αστέρι της αριστερής διανόησης ήταν καθαρά πολιτικός. Είχα τη «μουσιά», που λέμε εμείς τα κυνηγόσκυλα των καιροσκόπων, να καταλάβω, πρώτος μάλιστα, το παιχνίδι του Λεύκιου.
Ενώ ο Ζαφειρίου παρίστανε τον αντικατοχικό επαναστάτη και τον ελληνοκεντρικό διανοούμενο, ύπουλα και υπογείως προωθούσε τη νεοκυπριακή του ιδεολογία διαμέσου ενός άθλιου μυθιστορήματος. Άθλιου, διότι γράφτηκε, όπως απέδειξε ο χρόνος, ως η πρωτοπορία ενός κινήματος υπέρ της επαναπροσέγγισης,
ενός κινήματος για τη σπίλωση του ονόματος της
ΕΟΚΑ, και όλα αυτά εντέχνως, από μία από τις μεγαλύτερες σουπιές που γνώρισε η σύγχρονη λογοτεχνία μας.
Έχεις απόλυτο δίκαιο, αγαπητέ Λεύκιε. Όμως, δυστυχώς για σένα, εγώ νωρίς σε ανακάλυψα και σε ξεσκέπασα. Νωρίς κατάλαβα τους στόχους σου και πρέπει να ομολογήσω ότι όντως εσύ είσαι ο πρωτοπόρος
εθνομηδενιστής. Σκατά να φάει κοντά σου ο Δρουσιώτης και όλος ο υπόλοιπος συρφετός των νεοκύπριων αριστερών της αριστεράς πτέρυγας της ΕΔΕΚ,
της αριστεράς και δεξιάς πτέρυγας του ΠΟΛΙΤΗ και
των κακομάζαλων ορφανών λογοτεχνών της κυπριακής Κύπρου μας.
ΛΥΜΠΟΥΡΙΣΜΟΣ: ΤΟ ΑΝΩΤΑΤΟ
ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ
ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Ο Κώστας Λυμπουρής είναι γνωστός ως λυκειάρχης
και ως σταβλάρχης στην αυλή του Μιχάλη Πιερή. Επίσης κάποιοι τον γνωρίζουν και από τη θητεία του στο
Σπίτι της Κύπρου, στην Αθήνα. Τον έστειλε ο Χριστόφιας, για να επιβεβαιώσει τον κανόνα ότι η ΕΔΕΚ ανέκαθεν ήταν η
δεξαμενή απ’ όπου αντλούσε τις
ΝΕΕΣ ΓΛΕΙΦΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
το ΑΚΕΛ. Τώρα ο Λυμπουρής είναι και μέγας λογοτέχνης. Στην τελευταία παρουσίαση του βιβλίου του
ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΑΥΛΑ, ήρθαν
δύο μεγάλα ονόματα από την Αθήνα, για να μιλήσουν για το έργο του:
ο Θεοδόσης Πυλαρινός, ένας από τους πιο σημαντικούς φιλόλογούς μας, και ο Δημήτρης Κοσμόπουλος,
ένας λαμπρός ποιητής της νέας γενιάς. Τα ερωτήματα
είναι πολλά. Πώς και γιατί ήρθαν οι τόσο σημαντικοί
διανοούμενοι, για να παρουσιάσουν ένα τόσο μέτριο
εργάκι; Ποιος τους πλήρωσε τα έξοδα, εισιτήρια, ξενοδοχεία και γεύματα, και γιατί ο Μιχάλης Πιερής στη
βιβλιοπαρουσίαση προτίμησε να μείνει στα πίσω καθίσματα της αίθουσας, αντί στις πρώτες θέσεις, όπου
τον συνηθίσαμε να κάθεται;
Επειδή δεν θ’ απαντήσει κανείς ως συνήθως, σκέφτομαι κι εγώ με τη σειρά μου να γράψω ένα βιβλίο με
τίτλο ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΓΑΑΡΟΙ, Μορφές της μίζερης
κυπριακής υπαίθρου. Φυσικά ένας από τους γάαρους,
ο Σιερκάς, θα είναι ο Λυμπουρής. Εγώ πάντως δεν θα
φέρω μόνο τον Πυλαρινό και τον Κοσμόπουλο, αλλά
και τον Πατρίκιο και τον Βαγενά και γιατί όχι και τον
Κεχαγιόγλου (χωρίς τον Παπαλεοντίου, διότι ο συγκεκριμένος θα είναι ένας απ’ τους γάαρους, ο Κοντρής) και ας πληρώσει η κυρία Δημοκρατία. Άλλωστε
δικά της είναι τα λεφτά, ό,τι θέλει τα κάνει.
Τελικά πόσα πληρώσαμε ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΚΑΥΛΑ
του κυρίου Λυμπουρή;
Β.Φ.
Ρε Νιαζί, οι Τούρτζιοι ήρταν στην
Κύπρο ως εισβολείς και κατακτητές
και όσες κοινωνιολογικές αναλύσεις
κι αν κάνεις, πάλι Τούρκος είσαι.
22
vasosftohopoullos.wordpress.com
ΕΚΘΕΣΗ ΕΛΕΝΗΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ
Η καινούργια δουλειά της Ελένης
Νικοδήμου, που εκτίθεται στην
γκαλερί «Γκλόρια» είναι μια ευχάριστη έκπληξη, παρότι η όλη θεματική της είναι σχεδόν καταθλιπτική, μιας και ασχολείται με τα τελευταία τραγικά γεγονότα του Κυπριακού, δηλαδή με τη μάστιγα που
αποκαλείται κυβέρνηση του
ΑΚΕΛ. Η Νικοδήμου είναι ζωγράφος και ξέρει καλά τη δουλειά
της. Τα έργα της δεν είναι ούτε σκίτσα ούτε γελοιογραφίες ούτε κόμικς, παρότι είναι επηρεασμένα και
από τις τρεις αυτές μορφές των εικαστικών τεχνών. Η καλλιτέχνιδα
ξέρει να ζωγραφίζει, έστω και αν
κάνει απόπειρα να κάνει σκληρή
πολιτική σάτιρα. Αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι η σάτιρα ούτε η
γελοία απεικόνιση γνωστών πολιτικών και άλλων αξιωματούχων,
αλλά η μαεστρία στη χρήση των
χρωμάτων και το βάθος της εικαστικής εμπειρίας. Η Νικοδήμου έχει
μνήμη και ξέρει την καταγωγή της,
και την εθνική και την εικαστική.
Τα ζωάκια της και τα ανθρωπάκια
της θα μπορούσαν να ήταν έργα σε
άλλο καμβά, σε έργα που να μην
έχουν καμία σχέση με την επικαιρότητα, αλλά πάλι θα άγγιζαν τις
πιο ευαίσθητες χορδές μας.
Όλα τα έργα αποτελούνται από
δύο μέρη, το ένα παράλληλο με το
άλλο, όπου το κυρίως έργο, που
βρίσκεται από πάνω, συμπληρώνεται με κάποιο τρόπο από το έργο
που βρίσκεται από κάτω. Ο συνδυασμός αυτός δεν σε αφήνει ούτε ένα λεπτό να σκεφτείς ότι βρίσκεσαι εκτός ενός εικαστικού χώρου για να κάνεις χάζι. Βρίσκεσαι
σε μια γκαλερί και βλέπεις μια
ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ. Αν
ψάχνεις για περισσότερα, π.χ. ομοιότητες ή μη με συγκεκριμένα άτομα, υπόγεια μηνύματα και εθνικοσοσιαλιστικούς ρεαλισμούς, θα πέσεις έξω και δεν θα δεις την έκθεση όπως είναι.
Είναι κρίμα όμως που αυτή η ση-
μαντική δουλειά επισκιάζεται από
τη μανία της καλλιτέχνιδος να
φλυαρεί, σε τρεις γλώσσες μάλιστα,
στον γραπτό της λόγο. Οι λεζάντες
και τα σχόλια είναι στις πλείστες
περιπτώσεις περιττά, χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση, άκομψα και αχρείαστα. Είναι κρίμα διότι δεν προσφέρουν τίποτα στα έργα, αντιθέτως η υπερβολή τους προκαλεί και
αμηχανία και θυμό. Το σχόλιο το
κάνουν οι εικόνες, δεν χρειάζεται
ο λόγος, ειδικά όταν είναι πεζός
και άχαρος και χωρίς χιούμορ ή
μάλλον μ’ ένα χιούμορ χοντροκομμένο, κυπριακό και κακόγουστο. Το χιούμορ και την ανατρεπτική σάτιρα τη βρίσκουμε μόνο
στην απεικόνιση της ίδιας της καλλιτέχνιδος, η οποία, σατιρίζοντας
τον εαυτό της, τον παρουσιάζει ως
θεογκόμενα κομψή και ωραία,
όπως ακριβώς είναι ως ζωγράφος
και όπως δεν είναι ως άλλη μια τυπική πλην ταλαντούχα κυπραία.
O.M.
ΖΩΗ ΓΚΡΟΤΕΣΚ ΚΑΙ
Ο ΜΕΤΑΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΟΥ
ΝΕΟΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ
Ο τίτλος αυτού του μικρού σημειώματος είναι ΔΗΘΕΝ, όπως ακριβώς και ο τίτλος που έβαλε η Γκιούροβα για το δικό της σημείωμα
για την έκθεση της Ελένης Νικοδήμου: Αρτ γκροτέσκ ή όταν η τέχνη υπηρετεί σκοπιμότητες.
Νοείται ότι το πρόβλημα της
Γκιούροβας δεν είναι το ότι η τέχνη υπηρετεί σκοπιμότητες, αλλά
το ότι ΔΕΝ υπηρετεί ΜΟΝΟ σκοπιμότητες έτσι όπως είναι συνηθισμένοι οι ακελικοί, διότι αν κάποιοι κι εδώ και στο εξωτερικό
υπηρετήσαν την τέχνη με σκοπιμότητες και μόνο με σκοπιμότητες, ήταν οι κομμουνιστές και οι
ψευτοκομμουνιστές και οι σοσιαλιστές και οι αριστεροί και οι προοδευτικοί και όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες που, εν ονόματι ενός
υπαρκτού-ανύπαρκτου σοσιαλισμού, έκαναν τα μεγαλύτερα
εγκλήματα στον κόσμο μας.
ΜΑΥΡΟΥ
ΜΕΣ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΚΙΑ
30 Ιουνίου 2012
ΑΡΤΙ ΑΦΙΧΘΕΙΣΑ ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ανελλήνιστα ελληνικά mou
Σαββατοκύριακο 26-27 Μαΐου, στο Mega. Απανωτά διαφημιστικά για την εκπομπή «Έχεις μέσον» της Δευτέρας. Ο λόγος
για τα προβλήματα στα Νοσοκομεία και τους θανάτους ασθενών. «Ποιος θα αναλάβει να λύσει τον μίτο στον τομέα της
υγείας;» καταλήγει το διαφημιστικό.
«Μπα, άλλος μίτος θα είναι αυτός», σκέφτομαι. Γιατί ως τώρα γνωρίζω ότι μίτος σημαίνει νήμα, κλωστή. Και η έκφραση
μίτος της Αριάδνης δηλώνει το μέσο για να βρει κανείς διέξοδο
από μια περίπλοκη κατάσταση. Να λύσει όμως τον μίτο; Ποιος mega(s) φωστήρας το σκέφτηκε αυτό; Μάλλον αυτός
όντως… είχε μέσο για να πάρει το απολυτήριο! Διαφορετικά
θα είχε μάθει ότι εκείνος που πράγματι μπορεί να λυθεί από
κάποιον ικανό είναι ο Γόρδιος δεσμός. Για την ακρίβεια, πρόκειται για τον περίπλοκο κόμπο (δεσμό) σε ζυγό άμαξας που
κλήθηκε να λύσει ο Μέγας (και όχι Megas) Αλέξανδρος στο
Γόρδιον της Φρυγίας, καθώς υπήρχε η δοξασία ότι όποιος τον
έλυνε θα επικρατούσε στην Ασία. Και τα κατάφερε, αν και
μάλλον δεν αληθεύει ότι τράβηξε το σπαθί του και απλώς τον
έκοψε.
Ανελλήνιστα ελληνικά (συνέχεια)
l Εκπομπή της κυρίας Ελίτας Μιχαηλίδου. Ο εκπρόσωπος του
ΑΚΕΛ (δεν συγκράτησα το όνομά του) μας είπε ότι «το πρόβλημα των μεταναστών χρονολογείται». Τελεία. Από πότε χρονολογείται, φίλτατε; Χωρίς να προσδιορίζεται το πότε, το ορθό είναι «χρονίζει», αν πρόκειται περί χρονίου προβλήματος (ή
νοσήματος ή… ή…).
l Στην ίδια εκπομπή, ένας ψυχολόγος (του οποίου επίσης δεν
συγκράτησα το όνομα), μας είπε και μας ξανάπε ότι «κληρονομούμε στους απογόνους μας» κάποια προβλήματα. Όχι,
αγαπητέ. Τους τα κληροδοτούμε. Προς τιμήν της, η κυρία Μιχαηλίδου, δοθείσης ευκαιρίας, ψέλλισε και το ορθό, μη θέλοντας, προφανώς, να θίξει τον καλεσμένο της. Και καλά έκανε…
l Σίγμα, «Μεσημέρι και κάτι» (7 Ιουνίου). Συζήτηση περί φυσικού αερίου. «Με αυτά θα βοηθηθεί καθόλου το θέμα της
ανεργίας;» ρωτά ο δημοσιογράφος. Κατανοητό και σύνηθες
μεν, λάθος δε. Προφανώς εννοούσε «η καταπολέμηση της
ανεργίας». Αλλά η νεαρή κυρία που εκφώνησε τις ειδήσεις,
διακόπτοντας το ίδιο πρόγραμμα, προφανώς τα μπέρδεψε χειρότερα: «Η Λιάνα Κανέλλη ζητά εναγωνιωδώς τη δίωξη κτλ.
κτλ.». Γυρίζω κανάλι…
l ΡΙΚ 1, «Από μέρα σε μέρα». Συζήτηση για τις τιμές των φαρμάκων. Ο κ. Ν. Νουρής, εκπρόσωπος του Φαρμακευτικού Συλλόγου, υπέπεσε δις στο ίδιο ατόπημα: «Πρέπει να ενσκήψουμε στο πρόβλημα» (ενσκήπτω: παρουσιάζομαι ξαφνικά, αιφνιδίως και ορμητικώς επιπίπτω σε κάτι). Προφανώς ήθελε να
πει εγκύψουμε (εγκύπτω: επιδίδομαι σε κάτι με ζήλο, σκύβω για
να εξετάζω κάτι με προσοχή). Πταίσμα, θα μου πείτε, μπροστά στις τιμές των φαρμάκων…
Και πάλι περί ΟΣΕΛ
Έρχεται πια η Γκιούροβα να μιλήσει για σκοπιμότητες από τις
στήλες ποιας, της ΧΑΡΑΥΓΗΣ
που δεν δημοσιεύει ούτε ένα γιώτα εάν δεν εξυπηρετεί τις σκοπιμότητες του κόμματος. Έρχεται
η Σταλίνα, η γκαγκεμπίτισσα να
υπερασπιστεί αρχές μέσα από τις
ΜΑΥΡΟΥ
ΜΕΣ ΣΤΑ ΣΑΛΟΝΙΑ
στήλες μιας εφημερίδας που
ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, δεν άφησε καμία άλλη άποψη να ακουστεί.
Υπερασπίζεται η Γκιούροβα το δικαίωμα της διαφωνίας, όταν τους
διαφωνούντες οι Γκιούροβες τους
έστελναν στα ψυχιατρεία και στις
Σιβηρίες. ΕΛΕΟΣ, ΣΚΑΤΕΝΟΙ.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΟΥ
ΕΓΙΝΕ ΚΛΟΟΥΝ
ΚΛΟΟΥΝ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Για δεύτερη φορά έκανα το πείραμα του Σαββάτου (στις 2
Ιουνίου) και απέτυχα: επιχείρησα και πάλι να πάρω το 215
(των 11:00, αυτή τη φορά). Και έμεινα να περιμένω…
Μου γεννήθηκε όμως μια φοβερή υποψία. Και τις δύο φορές,
την ώρα που έπρεπε κανονικά να περάσει το λεωφορείο, πέρασε
καμαρωτό-καμαρωτό όχημα του ΟΣΕΛ με την ένδειξη «εκτός
υπηρεσίας». Και βεβαίως, τη δεύτερη φορά, μου μπήκαν ψύλλοι στ’ αυτιά, μεγέθους λεωφορείου. Λες, σκέφτηκα, να μην
υπήρχαν επιβάτες μέχρι κάποιο σημείο και ο οδηγός να έβαλε
την επιγραφή «εκτός υπηρεσίας», για να ξεμπερδεύει μια ώρα
αρχύτερα;
Μπα, δεν το πιστεύω… Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα!
Αλλά η σύμπτωση να περάσει και τις δύο φορές όχημα εκτός
υπηρεσίας με κάνει, όσο να ’ναι, καχύποπτη…
ΟΣΕΛ συνέχεια (αλλά όχι τέλος)
Μια και υπάρχουν πλέον δημόσιες συγκοινωνίες, πρέπει κάποτε να γίνουν όντως εξυπηρετικές και αξιόπιστες. Μόνο έτσι
θα μπορέσει να αυξηθεί το επιβατικό κοινό. Τώρα τι λέω, θα
μου πείτε…
Αν σταθείτε μια οποιαδήποτε μέρα σε έναν κεντρικό δρόμο
και παρατηρήσετε τα διερχόμενα ιδιωτικά αυτοκίνητα, θα διαπιστώσετε ότι εφτά στα δέκα έχουν μοναδικό επιβάτη τον οδηγό τους.
Δεν γνωρίζω ποιοι σχεδίασαν το δίκτυο των συγκοινωνιών,
αλλά εκ των πραγμάτων υποπτεύομαι ότι πολλοί εξ αυτών ούτε χρησιμοποιούσαν ως τότε δημόσιες συγκοινωνίες ούτε είχαν την πρόθεση να τις χρησιμοποιήσουν στο μέλλον. Διαφορετικά θα είχαν κάνει μερικά απλά πράγματα, ασήμαντου κόστους, που θα διευκόλυναν όμως σημαντικά το επίδοξο επιβατικό κοινό.
Ας δούμε δυο τρία από αυτά:
l Σε κάθε στάση έπρεπε να υπάρχει πινακίδα που να αναγράφει όλους τους αριθμούς των λεωφορείων που διέρχονται
από εκεί.
l Οι στάσεις καλό θα ήταν να είχαν ονομασίες ή έστω αρίθμηση (π.χ. 1η Λ. Αθαλάσσας κ.ο.κ.).
l Στις στάσεις να αναγράφονταν οι ώρες εκτέλεσης κάθε δρομολογίου. Ειδικά για τόσο αραιές συγκοινωνίες όσο της Λευκωσίας, αυτό είναι απολύτως απαραίτητο. Δεν είναι δυνατό
να κυκλοφορεί κανείς πάντα με το φυλλάδιο του ΟΣΕΛ ανά
χείρας!
30 Ιουνίου 2012
ΕΠΕΙΓΟΝ. ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
23
ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ; l ΑΘΘΥΜΑΣΤΕ;
Γαουρολογίες
l Τους Kινέζους που θα αγόραζαν το αεροδρόμιο τζιαι θα εκάμναν τζιαι επενδύσεις σε ούλλη την Κύπρο τζιαι είσιεν ννα τρώμεν
με χρυσά κουταλούθκια;
Τον δευτερογιούνην εν ημπορώ να σκεφτώ ούτε
τους υποψήφιους προέδρους ούτε τους καταστροφείς προέδρους.
Ειδικά τούντον δευτερογιούνην, με την Ελλάδαν γονατιστήν, το μόνον που μπορώ να σκεφτώ
εν τζιείνους που τον Ιούλην του ’21 τζιαι τον Ιούλην του ’74 επατήσαν γερά πας στην κυπριακήν
γην τζιαι εσηκώσαν την Ελλάδαν πας στους νώμους τους.
9 του Ιούλη του 1821
Το σκήνωμαν του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού να
κρέμμεται που την συκαμιάν. Που κάτω οι επισκόποι τζι οι προύχοντες του τόπου, ούλλοι ταγμένοι στον αγώναν για την Ελευθερίαν των Ελλήνων.
Το γαίμαν τους αυλάτζιιν.
Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,
κανένας δεν εβρέθηκεν για να την ηξηλείψη,
κανένας, γιατί σσιέπει την που τ’ άψη ο Θεός μου.
Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!
20 του Ιούλη του 1974
Ο εφιάλτης κάμνει γιορτήν. Η Ελλάδα χαμαί, «με
τον σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο».
Το γαίμαν ποταμός.
Τούντην φοράν εν έσιει με επισκόπους με προύχοντες. Εν ούλλοι χασιμιοί.
Το βάρος ππέφτει στους νώμους του άγνωστου
στρατιώτη.
Οι οχτροί μιλιούνια. Η πύλη του Ρωμανού ππεσμένη χαμαί.
Ο στρατιώτης εστάθηκεν στην ακροθαλασσιάν
της Τζιερύνειας.
Εδίκλησεν γυρόν. Ένας στρατιώτης που κάθε
γωνιάν της Ελλάδας, ένας που κάθε γωνιάν της
Κύπρου.
Εδίκλησεν πάνω… Ο Λεωνίδας εσήκωσεν το
σιέριν τζιαι έδωκεν προσταγήν.
Έκαμεν τον σταυρόν του τζιαι έπιασεν θέσην
μάχης.
Έσιει που τότε πολεμά.
Η μάνα του καρτερά, ρωτά αν εν ζωντανός για
πεθαμμένος, αμμά τζιείνος εν έσιει ώραν να της
πέψει γράμμαν.
Πολεμά. Οι οχτροί εν μιλιούνια.
Οι οχτροί εν μιλιούνια, ρε γαδάροι.
Ο θεός να μας φυλάει που τον εαυτόν μας.
l Τους αράπηες που είσιεν να ’γοράσουν την μισή Κύπρο για να
χτίσουν ξενοδοχεία τζιαι βίλλες πολυτελείας για να κάμουμεν εμείς
την μπάζα μας;
l Τους Ρώσσους που είσιεν να μας δώκουν άτοκα δάνεια τζιαι
είσιεν να μας πλουμίσουν τζιαι με κάμποσα πλοία τζιαι αεροπλάνα για την άμυνά μας;...
Γάδαρος Κύπρου
Πολιτικός Αναλυτής
E! ΛΟΙΠΟΝ, ΕΚΑΤΣΑΜΕΝ ΠΑΝΩ, ΕΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟ
ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΖΙΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΕΝ ΝΑ ΒΚΟΥΜΕΝ ΚΟΥΡΕΜΕΝΟΙ!
ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΑΚΕΛΙΚΩΝ
Σε πρόσφατες ανασκαφές
κοντά στις Μυκήνες, στην
Πελοπόννησο, βρέθηκαν
σκελετοί γιγάντων, όπως
φαίνεται και στη
φωτογραφία.
Οι αρχαιολόγοι και οι
ανθρωπολόγοι, που έχουν
εξετάσει τους σκελετούς,
πιστεύουν πως είναι
πρόγονοι των σημερινών
ΑΚΕΛικών, διότι,
εξετάζοντας τα κρανία, η
κοιλότητα η οποία περιέχει
το μυαλό ήταν όση ενός
μικρού χιμπαντζή.
Οι ΑΚΕΛικοί όλου του
κόσμου, περιλαμβανομένης
και της Έρσης, αναμένουν
με αγωνία τα
αποτελέσματα των νέων
ερευνών που θα γίνουν στο
εργαστήρι του Μαλά, στη
Μαλούντα.
Ρε Θαββάκη μου,
τι είναι αυτόθ
ο μηχανιθμόθ θτήρικθηθ;
ENΩΣIΣ
Tζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν
Άκου, κόρη Έλλη,
εν το πρώτο στάδιο
πριν αρκέψουν οι
Κυπραίοι να μας αφήνουν
θεονήστικους!
ΠΡΟΣΕΧΩΣ ΚΥΠΡΑΙΕΣ
(EIKONA ΑΠΟ ΚΑΚΟΦΗΜΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ)

Τεύχος 08/2012

Τεύχος 07/2012

Θετικά µηνύµατα

εθνικη ηχω - Ένωση Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού

Τεύχος 08/2013

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ Project ΤΜΗΜΑ : B3

AEGL111 - course notes

Τεύχος 05/2011

Τεύχος 10/2011 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Τεύχος 01/2011

Τεύχος 02/2013

Τεύχος 06/2013

Τεύχος 09/2014 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Τεύχος 10/2010

Τεύχος 03/2012 - Βιβλιοπωλείο "Γιαλούσα"

Θηλάζω άρα υπάρχω! Ο θηλασμός των δίδυμων