ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΖΙΝΑΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ Όταν εξεκίνησε ο Επικός αγώνας της ΕΟΚΑ, πολλοι ήσαν αυτοί που απεκάλεσαν τους Αγωνιστές τρελούς που εσκέφτησαν και τα έβαλαν με την πανίσχυρη Αυτοκρατορία της Αγγλίας. Είχαν απόλυτον δίκαιον, διότι εάν δεν ήσαν τρελοί, δεν θα έκαμναν την Επανάστασην με μόνα όπλα λάφυρα εκ των δυο Παγκοσμίων πολέμων και πολεμοφόδια επί τόπου κατασκευής, αν δε ήσαν γνωστικοί, θα ελογάριαζαν την ιδικήν τους δύναμη εναντίον αυτής των Άγγλων. Ύστερα από τον νικηφόρον τελειωμό του πολέμου οι διθύραμβοι και οι έπαινοι είσαν πολλοι, σιγουρα δε, αν το αποτελεσμα ηταν αντίθετο, πολλες θα εισαν οι κατάρες και τα αναθέματα. Ένας από αυτους τους Αγωνιστές ήταν ο Ανδρέας Αζίνας που όλοι τον ήξεραν ως Ανδρούτσο, θέλοντας να τον παρομοιάσουν με τον ήρωα του 1821. Σπούδασε Γεωπονία σε πανεπιστήμιο της Αγγλίας και αργότερα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Μόλις επέστρεψε στην Κύπρο εντάχθηκε στην ΠΕΚ, και μαζί με άλλους εξεκίνησε αγώνα διαφώτισης των αγροτών σχετικά με το Ενωτικό Δημοψήφισμα. Κατά την διάρκεια αυτής της εποχής, το 1950, εσυνδεθηκε στενά με τον Μητροπολίτη Κιτίου Μακάριο, και εργάστηκε σκληρά για την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο της εκκλησίας της Κύπρου. Το 1952 εμυήθηκε στην ΕΟΚΑ απο τους αδελφούς Λοϊζίδη. Εργάστηκε πολύ σκληρά για την προπαρασκευή του αγώνα και ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ ΕΟΚΑ και Μακαρίου – Εθναρχίας, καθώς επίσης μεταξύ των αγωνιστών και της επιτροπής αγώνα. Γυρνούσε ανά την Κύπρο με σκοπό να εντοπίζει γνήσιους πατριώτες και να τους μυεί στην ΕΟΚΑ, ένας δε εξ αυτών ήταν ο Γρηγόρης Αυξεντίου. Ήταν υπεύθυνος για την επιστράτευση και την εκπαίδευση τους. Διορίστηκε απο τον Μακάριο ως γραμματέας της ΠΕΚ ώστε να έχει την ευχέρεια να ταξιδεύει σε όλη την Κύπρο και στο εξωτερικό χωρίς να κινεί υποψίες. Από τον Γενάρη του 1955 παραμένει εκτός Κύπρου, και διευθύνει από το εξωτερικό τον μηχανισμό της ΕΟΚΑ μέχρι τέλους. Υποστηρίζει ότι ο κατάπλους του πλοιαρίου "Άγιος Γεώργιος" στη Χλώρακα προδόθηκε απο οπαδούς του Γρίβα στην Αθήνα οι οποίοι ήσαν επιφορτισμένοι να σχεδιάζουν την αποστολή οπλισμού στο νησί, και όταν το έμαθε ο Μακάριος τους απέπεμψε και έστειλε τον ίδιο για να αποστέλλει τον οπλισμο. Μετά τη λήξη του αγώνα και με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας διορίζεται υφυπουργός Γεωργίας και φυσικών πόρων, και αργότερα Διοικητής Συνεργατικής Ανάπτυξης, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1980. Μέσα σε αυτή την εικοσαετία κατάφερε να αναδείξει το Συνεργατικό κίνημα σε οικονομικό γίγαντα, όχι μόνο στην Κύπρο, αλλά και εκτός. Ήταν ένα από τα πρόσωπα που κρατούσαν στα χέρια τους την Κυπριακή οικονομία. Με την ανάπτυξη και την επέκταση του Συνεργατισμού και με την συνεχή εξεύρεση αγορών στο εξωτερικό για προώθηση των Κυπριακών προϊόντων, ο Κύπριος αγρότης κατάφερε να ξεφύγει από τους αδηφάγους τοκογλύφους. Ο Ανδρέας Αζίνας παρά το βαρυφορτωμένο του πρόγραμμα ως διοικητής της Συνεργατικής Ανάπτυξης, δεν έπαψε να ασχολείται με Κανένας έντεχνος λόγος δεν θα μπορούσε να περιγράψει τόσο παραστατικά οσο ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης με τα δικά του λόγια την εις βάρος του αδικία από αυτους που αντί να τον τιμήσουν τον κατηγόρησαν αδίκως και ψευδώς ώστε να απαλλαγούν από αυτόν: «Μ' έβαλαν έξι μήνες μυστική φυλακή. Mου φαινόταν σαν όνειρο. Ρωτούσα τον εαυτό μου αν ήμουν εγώ ο ίδιος ή άλλος κανένας. Δεν ήξερα γιατί μ' έχουν κλεισμένο. Με τον καιρό μου πέρασε απ' το νου, πως ίσως η Κυβέρνηση, βλέποντας την υπόληψη που 'χε ο λαός προς εμένα, με φυλάκισε για να μου κόψει την επιρροή. Ποτέ δεν πίστεψα πως θα φτάσουν σε τέτοιο σημείο να φτιάξουν ψευδομάρτυρες.» Μια πατρίδα, που μας πληγώνει παντού, μια πατρίδα που τρώει τα παιδιά της, που αδικεί αυτούς που την αγαπάνε, και που πολλές φορές σκοτώνει τα όνειρα των πατριωτών της. Η Ελλάδα πατρίδα έχει κακό συνήθειο να τρώει τα παιδιά της, από αρχαιοτάτων χρόνων. Συνήθεια που δεν έκοψε ούτε και σήμερα, συνήθεια που μεταδόθηκε και στην Κύπρο. Όντας και οι Κύπριοι ίδια ράτσα, ακολουθούν πιστά την μάνα πατρίδα. Όπως η Ελλάδα έφαγε τον Πυθαγόρα ο οποίος πέθανε το 500 π.Χ. σε ηλικία 80 ετών από πείνα στην εξορία, τον Μιλτιάδη που πέθανε το 400 π.Χ. σε ηλικία 65 ετών στη φυλακή, τον Αριστείδη τον Δίκαιο που πέθανε το 468 π.Χ. σε ηλικία 72 ετών στην εξορία από τη πείνα, τον Θεμιστοκλή που πέθανε το 461 π.Χ. σε ηλικία 66 ετών στην εξορία, και τον Αισχύλο που πέθανε το 456 π.Χ. σε ηλικία 69 ετών στην εξορία, έτσι και η Κύπρος δεν θα μπορούσε να υστερήσει. Ακολούθησε πιστά τα Ελλαδικά αχνάρια, ώστε να μην διαφέρουν οι Κύπριοι σε τίποτα ως Έλληνες και αυτοί. Στον Επικό αγώνα ενάντια στους Εγγλέζους, επειδή υπήρχε ανάγκη από ήρωες, η πατρίδα παρήγαγε τέτοιους, αλλά ύστερα όταν δεν τους χρειαζόταν τους αποκαθήλωσε, τους δίωξε αδίκως, τους σκότωσε την ψυχή και τους κατέστρεψε την ελπίδα… Όμως πρεπει η ελπίδα να χάνεται τελευταία, διότι όντας αυτή χαθεί, τότε χάνεται και η ψυχή. Πρεπει το λοιπόν, οι άνθρωποι να μην σιωπούν, πρέπει να ομιλουν, διότι όταν αυτό δεν γίνεται, τα ιδανικά πεθαίνουν, το δράμα κορυφώνεται, η ελπίδα πεθαίνει, και η ψυχή χάνεται. 2 ζητήματα του νεοσύστατου κράτους. Μετά την εκδήλωση της ανταρσίας των Τουρκοκυπρίων τα Χριστούγεννα του 1963, ανέλαβε διάφορες μυστικές αποστολές σε ξένες χώρες. Διαδραμάτισε επίσης πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της παρανομίας από το 1967 έως το 1974. Ο Συνεργατισμός μετά το 1974 αντιμετώπισε μεγάλο πρόβλημα εξ αιτίας της Τουρκικής εισβολής. Λίγο πριν την εισβολή είχαν επενδυθεί αρκετα εκατομμύρια για τη δημιουργία νέων βιομηχανιών στην Πάφο, που κρίθηκαν σαν αποτέλεσμα του πολέμου, μη βιώσιμες. Έτσι το 1980 με πρόφαση αυτόν τον λόγο, κατηγορήθηκε για κακή διαχείριση θεμάτων του Συνεργατισμού, και καταδικάζεται σε 18μηνη φυλάκιση. Όλοι όμως στην Κύπρο ξέρουν ότι οι λόγοι ήσαν άλλοι, ήσαν πολιτικοί. Ήταν μια βάρβαρη σπίλωση, ένας ανελέητος υποχθόνιος διωγμός ενάντια σ' εκείνους που λευτέρωσαν, δόξασαν και ελάμπρυναν τον τόπο… (Από το βιβλίο του Χρίστου Μαυρέση, «Χλώρακα, Ιστορική και Λαογραφική μελέτη»). έδωσε το χρίσμα στον Σπύρο Κυπριανού να ιδρύσει νέο Μακαριακό κόμμα και έτσι προέκυψε η Δημοκρατική Παράταξη (μετέπειτα ΔΗΚΟ), προς διαδοχή της Προοδευτικής Παράταξης του Αζίνα που διαλύθηκε. Ένα χρόνο μετά ο Μακάριος πέθανε και τον διαδέχτηκε ο Σπύρος Κυπριανού, χωρίς εκλογές. Ο Αζίνας παραμένει ο ισχυρός κυρίαρχος του Συνεργατισμού, με προσβάσεις σε όλη την Κυπριακή κοινωνία, ένας υπολογίσιμος πολιτικός αντίπαλος, που όλοι ήσαν σίγουροι ότι θα ήταν ο επόμενος προεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δυστυχώς όμως το 1980 παραπέμπεται σε δίκη κατηγορούμενος για κακή διαχείριση θεμάτων του Συνεργατισμού και κατάχρηση εξουσίας, και καταδικάζεται σε 18μηνη φυλάκιση. Άγνωστα γεγονότα του αγώνος, γράφει ο Μακάριος Δρουσιώτης: Το 1958, ύστερα από τρία χρόνια ένοπλης σύγκρουσης με τους Αγγλους αποικιοκράτες, ο αγώνας της ΕΟΚΑ βρισκόταν προ μεγάλου διπλωματικού και στρατιωτικού αδιεξόδου. Ο αρχηγός της οργάνωσης Γ. Γρίβας, ο οποίος αισθανόταν το στρίμωγμα από τους Αγγλους, αποφάσισε να μεταχειριστεί δηλητηριώδεις ουσίες για να μολύνει το νερό με το οποίο υδρεύονταν τα βρετανικά στρατόπεδα. Ο Ανδρέας Αζίνας ήταν από τους πρώτους που συμμετείχαν στην προπαρασκευή της ΕΟΚΑ και ήταν ο σύνδεσμος του Γρίβα με την ελληνική κυβέρνηση. Συνεργαζόταν στενά με τον υπουργό Εξωτερικών Ευάγγελο Αβέρωφ. Σύμφωνα με τον Αζίνα, λοιπόν, ο Γρίβας του έγραψε στις 10 Μαρτίου 1958 και του ζήτησε να τον προμηθεύσει με νοσογόνα μικρόβια: «Θέλω να με προμηθεύσης το ταχύτερον με εκχυλίσματα εργαστηριακών παρασκευασμάτων περιέχοντα νοσογόνα μικρόβια ιδία τύφου. Εάν κατορθώσης και μου στείλης θα κάνουμε καλήν δουλειάν». Ο Αζίνας κινήθηκε αμέσως και όπως γράφει, «σε λίγες μέρες με ένα κόστος 5.000 δρχ. της εποχής είχα παρασκευάσματα σε αμπούλες περιέχουσες καλλιέργειες από Τ.Μ. Salmonella ΤΥΡΗΙ MURIUM και ΠΒ Salmonella PARATYPHI Β με οδηγίες χρήσης», ως εξής: «...Το περιεχόμενον της φύσιγγος, μετά την πλήρη διάλυσίν του, δύναται να χρησιμοποιηθή διά τον εμβολιασμόν θρεπτικού ζωμού εις ποσόν 5001.000 κ.ε. Μετά επώασιν εις κλίβανον 37ο C επί 24 τουλάχιστον ώρας, ο ζωμός αυτός δύναται να χρησιμοποιηθή διά την μόλυνσιν υδαταποθηκών». Ωσαύτως διά του ζωμού δύναται να μολυνθούν τρόφιμα σούπες, γάλα, κρέμα, υλικά παρασκευής παγωτού, κρέας και γενικώς τρόφιμα τα οποία δεν πρόκειται να θερμανθούν προ της καταναλώσεως». Ο Αζίνας γράφει στο βιβλίο του πως τα σχέδια του Γρίβα έγιναν αντιληπτά από την ελληνική κυβέρνηση, οπότε τον κάλεσαν και πήγε στο σπίτι της μητέρας του Αβέρωφ, στην οδό Αμερικής, για να του ζητήσουν εξηγήσεις. Εκεί ήταν οι διπλωμάτες Σκέφερης, Σεφέρης, Δεληβάνης και Ηρακλείδης. «Επεσαν απάνω μου. Γιατί ετοίμασες αυτά τα πράγματα; Η διεθνής κοινή γνώμη θα σας θεωρήσει κοινούς εγκληματίες, αδίστακτους εκτελεστές. Οι Αμερικανοί κάτι τέτοιο πήγαν να κάνουν στο Βιετνάμ και μέχρι τώρα πληρώνουν». Ο Αζίνας τους απάντησε ότι είχε διαταγή από τον Γρίβα, οπότε - όπως γράφει - μπήκε στη μέση ο Σεφέρης: «Μαυροτέρατσο, μου λέει (έτσι με φώναζε για να τονίζει το δεσμό και το διάβα του από την Κύπρο). Εκείνοι είναι μέσα στο καμίνι της μάχης, η μόνη λογική είναι η θυσία, η νίκη, οι προσταγές του πολέμου. Κάθε τι άλλο είναι πολυτέλεια. Εμείς όμως μπορούμε και πρέπει να περιφρουρούμε την τιμή τους. Είναι αυτό που μας ζητούν και το μόνο που έχουμε καθήκον να τους προσφέρουμε. Στοχάσου». ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΖΙΝΑΣ ιδρυτής πολιτικού κόμματος. Από το 1960, όταν ιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, μέχρι το 1969 δεν υπήρχε κομματική ζωή. Εκτός, από το ΑΚΕΛ, ο πολιτικός χώρος από τις παρυφές της Αριστεράς μέχρι τη Δεξιά, που κάλυπτε πέραν το 60% του πληθυσμού ήταν κομματικά ακάλυπτος. Ο Γιωρκάτζης, ο οποίος, λόγω του αξιώματός του ως υπουργος Εσωτερικών είχε αποκτήσει ισχυρή επιρροή άρχισε να υπονομεύει την παντοδυναμία του Μακαρίου. Ο Γλαύκος Κληρίδης συζητούσε με τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη και τον Τάσσο Παπαδόπουλο την ίδρυση ενός κόμματος, την Ενιαία Παράταξη των Εθνικοφρόνων. Ο Μακάριος αντιδρούσε στο να αναλάβει ο Γιωρκάτζης πρωταγωνιστικό ρόλο, και γι αυτό ενθάρρυνε την ίδρυση άλλων τριών κομμάτων που ανακοινώθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα και απευθύνονταν στη Μακαριακή Κεντροδεξιά. Ο Βάσος Λυσσαρίδης ανακοίνωσε την ίδρυση της Ενιαίας Δημοκρατικής Ένωσης Κέντρου (ΕΔΕΚ). Ο Νίκος Σαμψών εξήγγειλε το Προοδευτικό Κόμμα. Ο Οδυσσέας Ιωαννίδης ίδρυσε την Προοδευτική Παράταξη. Προτού εξαγγείλουν τα κόμματά τους, οι Λυσσαρίδης και Σαμψών είχαν ξεχωριστές συναντήσεις με τον Μακάριο, ο οποίος τους έδωσε την ευλογία του. Το ίδιο έγινε και με την Προοδευτική Παράταξη, της οποίας πραγματικός αρχηγός ήταν ο διοικητής Συνεργατικής Αναπτύξεως, Αντρέας Αζίνας. Όμως, λόγω της θέσης του, όρισε τον Ιωαννίδη αρχηγό, ενώ ο ίδιος καθοδηγούσε το κόμμα από το παρασκήνιο. Η Προοδευτική Παράταξη στηρίχθηκε στον οργανωτικό μηχανισμό της ισχυρής τότε Παγκύπριας Ένωσης Αγροτών (ΠΕΚ), η οποία ελεγχόταν πλήρως από τον Αντρέα Αζίνα. Με αυτό τον τρόπο η φιλοδοξία τού Κληρίδη να καλύψει πολιτικά όλη την εθνικόφρονα παράταξη απέτυχε και προσπάθησε να συνενώσει το κόμμα του με την Προοδευτική Παράταξη και είχε συνομιλίες με τον Αζίνα, χωρίς ομως αποτέλεσμα. Το 1976 ο Μακαριος ήταν σε ρήξη με τον Κληρίδη, ο οποίος είχε παραιτηθεί από συνομιλητής και ο Μακάριος τον ήθελε αποδυναμωμένο στη νέα Βουλή. Ο Μακάριος 3 στην απέραντη θάλασσα και στο σκοτεινό βυθό της. Από τότε έχουν να λένε γι αυτήν την Ανεράδα που περπάτησε στα κύματα, που χάθηκε στα βάθη της θάλασσας αναζητώντας το Γιωρκή, την μοναδική της αγάπη. Από τότε ο κόλπος ονομάστηκε ακρογιαλιά της Ανεράδας, και κάθε που δεν έχει φεγγάρι, ούτε άστρα και είναι ο ουρανός σκοτεινιασμένος και η θάλασσα γαληνεμένη, βγαίνει απο τα βάθη της άσπρο μεγαλόπρεπο φως οπως το φώσφορο, και τότες κάποιοι άνθρωποι μπορούν να δουν την Ανεράδα ντυμένη στα άσπρα να περπατεί και να χάνεται μέσα στα κύματα. ΓΝΩΣΤΑ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΑ Η Ανεράδα. Από τη Ράς Τανούρα της Σαουδικής Αραβίας φορτώσαμε πετρέλαιο και κινήσαμε με οικονομική ταχύτητα για το Κέιπ Τάουν. Ήταν ένα ταξίδι που διήρκησε ένα μήνα, άλλοτε με μεγάλες τρικυμίες και πολλά μποφόρ που δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε, και άλλοτε με νύχτες πανσέληνες και με θάλασσα γαλήνια, ενώ εμείς οι ναυτικοί στην κουβέρτα να αναπολούμε και να νοσταλγούμε. Ήταν μια τέτοια νύχτα που τέλειωσα την βάρδια στη μηχανή και βγήκα από την ζέστα του ατμού στο κατάστρωμα να ανασάνω δροσερό αέρα. Ήταν νύχτα χωρίς άστρα και φεγγάρι, ήταν ο ουρανός σκοτεινός και κατάμαυρος, αλλά η θάλασσα φωσφόριζε, ήταν κάτασπρη και φεγγοβολούσε, μια απέραντη επιφάνεια ώσπου έφτανε το μάτι, κάτι παράξενο και ανεξήγητο, ένα όμορφο αινιγματικό θέαμα που προκαλούσε δέος και ανατριχίλα. Είμαι χαρακτήρας που θέλω όλα να τα γνωρίζω, όλα να τα εξηγώ. Δεν ξέρω ακόμα ύστερα από τόσα χρόνια αν υπάρχει εξήγηση για τέτοια φαινόμενα, οσο και αν έψαξα και ρώτησα, δεν βρήκα απάντηση για τέτοιο γεγονός. Ήταν ένας από τους θερμαστές νησιώτης, και πέραν των εξήντα ετών. Είχε ξεμπαρκάρει και ζούσε ήσυχα στο νησί του, αλλά μη αντέχοντας την ησυχία, κατάφερε και ξαναμπάρκαρε ασχέτως ηλικίας. Όποιος κουβεντιάζει με γεροντότερους πάντα μαθαίνει καινούργια πραγματα. Ούτε αυτός είχε εξήγηση. Το μόνο που ήξερε, είπε, ήταν η ιστορία της Ανεράδας στο νησί του, που όποτε βγαίνει από τον βυθό της θάλασσας και περπατά στα κύματα, και παει να έβρει τον καλόν της τον καπετάνιο τον Γιωρκή, τότε συμβαίνει το ίδιο φαινόμενο, ασπρίζει η θάλασσα, και σκοτεινιάζει όλη η υπόλοιπη πλάση… 'Ηταν ο Γιωρκής εργάτης στο καρνάγιο, αλλά το πρόβλημα του ήταν που δεν του άρεσε να δουλεύει και να φτιάχνει καΐκια, αλλά ήθελε να είναι πανω σε αυτά και να ταξιδεύει με αυτά. Αποζητούσε την περιπέτεια στα κύματα, αγαπούσε τη θάλασσα, λες και τον καλούσαν οι σειρήνες και οι Ανεράδες. Έτσι μπάρκαρε, πέρασαν τα χρόνια, και σαν καπετάνιος πια, ταξίδευε μακριά στην Πόλη και τη Μαύρη Θάλασσα. Ήταν όμως ο κόλπος της Ανεράδας το λιμάνι του, το καρνάγιο του, το σπίτι του. Ταξίδευε, ήταν τα ταξίδια η ζωή του, αλλά πάντα γυρνούσε στο καρνάγιο του. Είχε εκεί το κονάκι του και την γυναίκα του που τον καρτερούσε αγναντεύοντας τον ορίζοντα. Του είχε μεγαλη αγάπη, ήταν ο καπετάνιος της. Και ήταν η γυναίκα του πανέμορφη, και όλοι ζήλευαν τον καπετάνιο και την καλή του τύχη... Μια καταραμένη και σκοτεινή νύχτα όμως, το καΐκι του Γιωρκή χάθηκε σε καταιγίδα. Μέρες περίμεναν να μάθουν νέα οι στεριανοί, αλλά παντού σιωπή. Όσοι γνώριζαν για ταξίδια και μπάρκα, κανείς δεν μπορούσε να δώσει ελπίδα για ζωή. Η γυναίκα του που δεν ήθελε να το πιστέψει, για πολύ καιρό τον έκλαιγε, ώσπου δεν άντεξε και έχασε τα λογικά της. Στο σπίτι της δεν την εύρισκε κανείς, ήταν πάντα στο γιαλό και αγνάντευε, και καρτερούσε, και έκλαιγε και παρηγοριά δεν εύρισκε. Ώσπου μια μέρα , μιαν αυγή, άκουσε τις Ανεράδες και τις σειρήνες της θάλασσας να την καλούν, και αυτή με ξέπλεκα μαλλιά και χαμογελώντας, περπάτησε στα κύματα να πάει νάβρει τον καλό της, γιατί μόνη δεν μπορούσε να ζήσει. Όσοι βρέθηκαν στο γιαλό την είδαν να περπατά και να χάνεται Αερικά, περάσματα φαντασμάτων. Θυμάται ο Αντωνής τ' Αλέξανδρου που τούλεγε η μητέρα του η Φκωνού μια ιστορία, ότι από τη ρεματιά που αυτή ευρισκόταν κάτω δίπλα στην αυλή τους υπήρχε αερικό. Υπήρχε δηλαδή πέρασμα φαντασμάτων, ανεράδων, ή καραβανιών παλιότερων παράλληλων εποχών. Ήταν τα αερικά ορισμένες συγκεκριμένες περιοχές όπου συνέβαιναν περίεργα πράγματα, όπως να ακούεται βοή αέρα χωρίς να κουνιέται φύλο, ενώ ο αέρας αυτός πολλές φορές έφερνε φωνές ή γέλια. Στις περιοχές αυτές κατά τη διάρκεια της βοής όσα ζώα εβρίσκονταν εκεί, έσκαγαν, πέθαιναν. Τέτοια μέρη ήταν γνωστά στους κατοίκους, και έτσι απέφευγαν να αφήνουν τα ζώα τους, ειδικά τις νύχτες. Ήταν λοιπόν η ρεματιά των «Μήλων» ένα πέρασμα αερικών, ήταν δε αυτό, στα ριζά του υψώματος όπου ήταν το σπίτι τους, λίγα μόνο μέτρα παραπέρα. Ήταν εκεί που γκρεμίστηκε από μια τρεμιθιά παλιότερα ο Γιαννάτσιης ένας άλλος χωριανός που πέθανε από το πέσιμο, όπου το αίμα του πότισε τη γη, και όπου οι άλλοι χωριανοί λέγανε ότι αυτό το γέμα κογκούσε. Μια μουντή μέρα κάποιου καλοκαιριού, ήταν η Φκωνού στο σπίτι μοναχή, και ακούει φωνές γέλια μουσική και ήχο από άλογα που έσερναν κάρα να έρχεται απο κάτω, από τον κγρεμμό. Φαντάστηκε ότι ήταν κάποιο καραβάνι από γανοματζήδες που περνούσε από το μονοπάτι κάτω στην βρύση «Καμαρούι», που οδηγούσε στην πόλη της Πάφου. Ο θόρυβος όλο και πλησίαζε, κατάλαβε ότι δεν ερχόταν από το μονοπάτι, αλλά από τα σπαρμένα χωράφια στα πλευρικά της ρεματιάς. Πάει στην άκρη της αυλής, κοιτάζει προς τα κάτω, και βλέπει τα στάχια των κριθαριών να λυγίζουν και ένιωσε την αύρα από τον αέρα σαν κάτι να πέρασε γρήγορα από μπροστά της, άκουγε δε φωνές, γέλια μουσική και ήχο από άλογα που έσερναν κάρα, μα δεν έβλεπε τίποτα. Έκαμε το σταυρό της και παρακάλεσε την Παναγία να ανοίξει το πέρασμα, να περάσουν και να φύγουν τα αερικά. Επέρασαν τα χρόνια, όποτε η Φκωνού ενθυμείτο αυτό το γεγονός, ανατρίχιαζε και την έπιανε ίδιος φόβος όπως και τότε, και κάθε φορά που εσυνέβαινε, παρακαλούσε την Παναγία. 4 Η ιστορία του Ρασπούτιν. Ο Ρασπούτιν γεννήθηκε στη Ρωσία το 1870. Ήταν φτωχός και αγράμματος, έπινε, κυνηγούσε τις γυναίκες και τις ηδονές, είχε ακόμα κατηγορηθεί για κλοπές. Κλείστηκε σε μοναστήρι και κατέληξε θεραπευτής πάσης νόσου και προφήτης. Διετύπωσε δικό του δόγμα σύμφωνα με το οποίο η σεξουαλική εξάντληση ήταν το καλύτερο μέσο για να φθάσει ο πιστός πιο κοντά στο θεό. Απέκτησε τη φήμη ανθρώπου που κάνει θαύματα, και η φήμη του έφτασε μέχρι τα πιο υψηλά κλιμάκια της Ρωσικής Εκκλησίας. To 1903, στην Αγία Πετρούπολη ανοίγει ένα «ιατρείο», ως θεραπευτής. Εκεί, χάρη σε μια μανία που είχε καταλάβει την υψηλή κοινωνία για τον μυστικισμό και τον αποκρυφισμό, κατάφερε να αποκτήσει φανατικούς θαυμαστές σε αριστοκρατικούς κύκλους. Πολύ γρήγορα γίνεται αποδεκτός από την αυλή του Τσάρου. Την αυτοκρατορική οικογένεια είχε κλονίσει η ανακάλυψη ότι ο διάδοχος του θρόνου, ήταν αιμοφιλικός. Η αιμοφιλία είναι μια πάθηση που δεν επιτρέπει στο αίμα να πήζει, με αποτέλεσμα, η παραμικρή γρατζουνιά να προκαλεί ακατάσχετη αιμορραγία επιφέροντας ακόμη και το θάνατο. Ο Ρασπούτιν τους είπε ότι γνωρίζει για αυτή την ασθένεια. Οδηγείται στα ανάκτορα και επιτυχαίνει με αποστάγματα και γιατροσόφια δικής του εφεύρεσης να απαλύνει το πρόβλημα των αιμορραγιών του αγοριού. Το πώς τα κατάφερε παραμένει μέχρι σήμερα μυστήριο. Με το περιστατικό αυτό άρχισε μια δεκαετία κυριαρχίας του στις υποθέσεις της τσαρικής οικογένειας και του κράτους, αφού είχε φροντίσει να πείσει το ανήσυχο ζεύγος ότι η ζωή του παιδιού εξαρτιόταν από τον ίδιο. Διάγει βιον έκκλητον και ακόλαστο, όλοι δε, τον ζηλεύουν και τον μισούν, αλλά όλοι τον φοβούνται και τον καλοπιάνουν. Η Τσαρίνα είναι γοητευμένη από τον άνθρωπο που έσωσε το παιδί της. Του εμπιστεύεται κρατικά μυστικά, ενώ είναι έντονες οι φήμες που λένε ότι κοιμάται μαζί του. Μέσω αυτής της σχέσης επιτυχαίνει πολιτικές χάρες και διορισμό φίλων του σε υψηλά αξιώματα. Πετύχει ακόμα υπογραφή ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, αντιπάλων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτή του η κίνηση τον είχε καταστήσει ύποπτο ως πράκτορα των Γερμανών. Όλοι στη Ρωσία, αριστοκράτες και λαός, μιλούσαν για την αναγκαιότητα της απαλλαγής της χώρας από τον Ρασπούτιν. Ύστερα από πιέσεις, ο τσάρος εξόρισε τον ευνοούμενό του αλλά κάτω από την επιμονή της τσαρίνας Αλεξάνδρας αναγκάστηκε να ανακαλέσει την απόφασή του. Το 1915 κατά την διάρκεια του Α παγκοσμίου πολέμου ο τσάρος Νικόλαος ηγείται των στρατευμάτων του ύστερα από οραματισμό του Ρασπούτιν ότι χωρίς την παρουσία του στο μέτωπο, θα επέλθει ήττα. Κατά την διάρκεια της απουσίας αυτής, ο Ρασπούτιν αποκτά τεράστια δύναμη υπό των ευλογιών της Τσαρίνας, με αποτέλεσμα να τον συνεπάρει αυτή η δύναμη και να συμπεριφέρεται άδικα σχεδόν σε όλους. Η αυξανόμενη υστερία του Ρασπούτιν είχε έλθει σε μια εποχή πολέμου, όπου οι ήττες του στρατού και οι στερήσεις βάραιναν πολύ στη συνείδηση όλων ώστε να μην ανέχονται πλέον τη δύναμη ενός ημιαναλφάβητου αγρότη στην εξουσία. Παράλληλα οι άνθρωποι που γνώριζαν από κοντά τη συμπεριφορά του έκριναν ότι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη χώρα. Ακολούθησαν έτσι κάποιες απόπειρες δολοφονίας του Ρασπούτιν που όμως απέτυχαν. Ο μοναχός Ηλιόδωρος ήταν κάποτε φίλος του Ρασπούτιν, αλλά τον είχε σιχαθεί λόγω της συμπεριφοράς του προς την βασιλική οικογένεια, την οποία χρησιμοποιούσε μεν, αλλά μιλούσε άσχημα γι’ αυτήν. Ο Ηλιόδωρος είχε σχηματίσει μια ομάδα από γυναίκες τις οποίες είχε βλάψει ο Ρασπούτιν, με σκοπό να τον δυσφημίσει ή και να τον σκοτώσει. Η Γκούσεβα μαχαίρωσε τον Ρασπούτιν στην κοιλιά, κι όταν είδε τα σπλάχνα του να ξεπροβάλλουν φώναξε «σκότωσα τον αντίχριστο!». Όμως ο Ρασπούτιν χειρουργήθηκε και επέζησε. Κάποιοι αριστοκράτες παίρνουν την απόφαση να βγάλουν από τη μέση τον όλο και πιο επικίνδυνο άνθρωπο. Ανάμεσά τους βρίσκεται ένας 28χρονος, σύζυγος της ανιψιάς του Τσάρου, ο πρίγκιπας Φέλιξ Γιουσούπωφ. Αυτός αρεσκόταν στον τρανσβεστισμό (συμπεριφορά ίδια του αντίθετου φύλου) και την ομοφυλοφιλία που είχαν αποτελεσμα να δημιουργηθεί σύνδεση φιλίας με τον Ρασπούτιν μια και αυτός αρεσκόταν σε τέτοιου είδους ηδονές. Τον προσκαλεί στο σπίτι του και βάζει κυάνιο στο φαγητό του και όταν πέφτει κάτω νεκρός, τον πυροβολεί στο στήθος. Ο Ρασπούτιν όμως σηκώνεται και του επιτίθεται. Αυτός τον πυροβολεί ακόμη 4 φορές. Ακολούθως με μανία παίρνει ένα ρόπαλο και του κάνει σμπαράλια το κεφάλι. Ύστερα ήρθαν συνεργοί που παραφύλαγαν, τύλιξαν το πτώμα σ ένα σεντόνι, και το πέταξαν στον παγωμένο ποταμό Νέβα. Όταν ανακαλύφθηκε το πτώμα εγινε νεκροψία στο σώμα . Η αυτοψία έδειξε τρία σημεία εισόδου σφαίρας, που είχαν διασχίσει την καρδιά, το λαιμό και τον εγκέφαλο. Στο στομάχι βρέθηκε το δηλητήριο. Το εκπληκτικό είναι ότι η αυτοψία αποκάλυψε ότι ο Ρασπούτιν δεν πέθανε ούτε από το δηλητήριο, ούτε από τις σφαίρες, ούτε και από τις εγκεφαλικές κακώσεις που υπέστη από τα χτυπήματα με το ρόπαλο, τα οποία και του παραμόρφωσαν το πρόσωπο. Τα χέρια του βρέθηκαν σε όρθια θέση, σαν να προσπαθούσε να βγει απ’ τον πάγο. Η παρουσία νερού στα πνευμόνια δείχνει ότι ανέπνεε ακόμα τη στιγμή που ρίχθηκε στο ποτάμι. Ο Ρασπούτιν πέθανε από πνιγμό ή από κρυοπάγημα. Μετά τη νεκροψία, βαλσαμώθηκε και θάφτηκε στο αυτοκρατορικό παρεκκλήσιο. Οι φήμες για τον τρόπο με τον οποίο πέθανε ο Ρασπούτιν έκαναν τους αγρότες να τιμούν φοβισμένοι το λείψανο του «αγίου». Εξαγριωμένοι από την κατάσταση αυτή, οι μπολσεβίκοι ηγέτες που εν τω μεταξύ είχαν επικρατήσει, αποφάσισαν μια τελευταία εκταφή. Το 1918 διέταξαν και μετέφεραν κρυφά το πτώμα σε ένα ξέφωτο και το έκαψαν δίνοντας οριστικά τέλος στη λατρεία του λειψάνου του. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Ρασπούτιν δολοφονήθηκε από Άγγλο μυστικό πράκτορα διότι προσπαθούσε να αποτρέψει την επανάσταση των Μπολσεβίκων, και ο μόνος τρόπος ήταν να υπογραφεί συμφωνία Ρωσίας – Γερμανίας υπό του Τσάρου, κάτι που θα άλλαζε τον συσχετισμό δυνάμεων εις βάρος των Δυτικών. Για ορισμένους Ρώσους, ο Ρασπούτιν ήταν σύμβολο των αγροτικών τάξεων, και μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού το 1993, Ρώσοι εθνικιστές προσπάθησαν να αποκαταστήσουν τη φήμη του, ενώ μερικοί πρότειναν έως και την αγιοποίησή του. Η ενασχόληση του κόσμου με τον Ρασπούτιν μέχρι σήμερα συνεχίζει και δεν έχει σταματήσει. 5 Χριστοφής Ανδρέου (Αντρεουθκιού). Σε κάθε τόπο όπου οι άνθρωποι ζουν, πάντα υπάρχουν αυτοί που ξεχωρίζουν, αυτοί που είναι αγαπητοί, ή ακόμα και το αντίθετο, είναι όμως που με τον τρόπο τους εμπεδώνουν την προσωπικότητα τους, με αποτέλεσμα να είναι όπως η βούλα στο χαρτί, που χωρίς αυτήν κανένα έγγραφο δεν έχει αξία. Έτσι και οι άνθρωποι αυτοί είναι πάντα στο επίκεντρο κάθε μεγάλης ή μικρής κοινωνίας, είναι πάντα αυτοί που καθορίζουν την μοίρα των άλλων χωρίς να κατέχουν θέσεις και αξιώματα, το πετυχαίνουν απλά γιατί είναι αυτοί που είναι. Ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους ένας, ήταν ο Χριστοφής του Αντρεουθκιού, που έζησε τις δύσκολες δεκαετίες του πολέμου με τους Εγγλέζους, του Χουντικού πραξικοπήματος, και ύστερα της Τούρκικης εισβολής. Ήταν η Χλώρακα τότες μια άγνωστη μικρη κοινότητα, και ζούσε ο Χριστοφής κατ αρχάς με την πολυμελή οικογένεια του πατέρα του, και ύστερα το ίδιο με την δική του. Ήταν χρόνια πέτρινα και δύσκολα, και πάσκιζε με μανία να κάνει την δύσκολη ζήση πιο υποφερτή. Επέθανε ενωρίς, στα 63 του χρόνια, αλλά η οικογένεια του και όλοι οι χωριανοί τον ενθυμούνται ύστερα από χρόνια ως να ήταν εχτές, που πάντα χαμογελαστός και με τη μεγάλη του στωικότητα αντίκριζε τα δύσκολα, τα υπέμενε, δεν τα έβαζε κάτω, και ξανά κι απ την αρχή ξεκινούσε με πλώρη την ελπίδα που είχε πάντα μέσα του, που ήταν αυτή που τον έκανε να είναι αισιόδοξος αλλά και φιλόσοφος. Μιλούσε πάντα με μια γαλήνια ηρεμία, έβλεπε τα πραγματα αισιόδοξα, έτσι ώστε παρέσερνε με τον δικό του τρόπο όλο τον κόσμο γύρω του έτσι να είναι σαν κι αυτόν. Είχε για επάγγελμα αυτό του χασάπη, ήταν όμως οι καιροί δύσκολοι, ο κόσμος έτρωγε κρέας μόνο το Πάσχα. Σκεπτόταν τι άλλο έπρεπε να κάνει για το μεροκάματο, σκέφτηκε και σκέφτηκε, ώσπου κατέληξε στην απόφαση ότι άλλη δουλειά που αρμόζει με την τέχνη του ως χασάπης, ήταν αυτή του ταβερνιάρη. Ενοίκιασε από την ΣΠΕ ένα μαγαζάκι, ως ήταν έβαλε μέσα λίγες καρέκλες και τραπέζια, άναψε μιαν φουκού, και έβαλε πανω να ψήνονται δυο σούβλες με το καλύτερο κρέας. Θυμάται ως να ήταν χτες, (αναφέρει συγχωριανός για μια ιστορία που διηγιόταν ο ίδιος πολύ συχνά), ψηνόταν η σούβλα, και ο νέος ταβερνιάρης με μια μπύρα στο χέρι στεκόταν παραδίπλα και σκεπτόταν τι ωραία που ψηνόταν, αν δεν είχε πελάτες θα έκανε «ζεύκι» αυτός και η οικογένεια του. Πρόσεχε την σούβλα να μην καεί, και ο νους του έτρεχε αλλού. Σκεπτόταν για το μέλλον, το παρελθόν, σκεπτόταν και το χτες, σκεπτόταν ένα περιστατικό που εσυνέβηκε εχτές… Κάτω στο εκκλησάκι του Αι Νικόλα, είχε ο Χριστοφής μια μικρή πρόχειρη μάντρα στη σκιά δυό δρυών, όπου σε αυτήν είχε τα αιγοπρόβατα που αγόραζε για σφαγή. Μια καλοκαιρινή ημέρα ενώ κοιμόταν στον ίσκιο των δεντρών, άκουσε μια φωνή να καλεί σε βοήθεια από το παραδίπλα χωράφι όπου σε αυτό κατέληγε τρεξιμιό νερό που ανέβλυζε από πηγή δίπλα στο μικρό ναό. Αμέσως έτρεξε προς τα εκεί, όπου βρήκε ένα νέο παιδί χωμένο ως τη μέση στη λάσπη να κραυγάζει απελπισμένα προσπαθώντας να ελευθερωθεί. Οδηγούσε μια ωραία κούρσα ο μικρός, μπήκε στο χωράφι να κάνει σούζες, αλλά κόλλησε το αυτοκίνητο μέσα στη λάσπη. Δοκιμάζοντας να βγει έξω, κόλλησε και αυτός, τον τράβηξε η λάσπη και δεν μπορούσε να κουνηθεί. Πανικόβλητος άρχισε να φωνάζει, ευτυχώς τον άκουσε ο Χριστοφής. Τον καθησύχασε, και σε λίγο κατάφερε να τον τραβήξει απ’ τη λάσπη, σώζοντάς τον ίσως και από θάνατο… Έτσι που συλλογιόταν, ξάφνου νάσου μια αμαξάρα πολυτελείας να σταματά εμπρός του. Ένας πλούσιος και όπως φαινόταν από αριστοκρατική γενιά άντρας κατέβηκε και συστήθηκε ως ο πατέρας του παιδιού που είχε σώσει ο Χριστοφής. Ήταν ο στρατηγός της Εθνοφρουράς της Κύπρου, και ήρθε να γνωρίσει τον σωτήρα του γιου του. Έκατσαν και τα είπαν, η ώρα πέρασε, κει που τα λέγαν τα ήπιαν, έφαγαν και τη σούβλα, γίνανε δυο καλοί και κολλητοί φίλοι. Από εκείνη την ημέρα ξεκίνησε η άνοδος του Χριστοφή, η φήμη του έφτασε απ άκρο εις άκρο της Κύπρου, εγινε ο καλύτερος ταβερνιάρης. Απέκτησε σπουδαίες γνωριμίες, τόσες, ώστε μπορούσε με άνεση να ζητάει χάρες από ψηλά κλιμάκια της Κυβέρνησης προς βοήθεια όλων των χωριανών όταν αυτοί του ζητούσαν να βοηθήσει, είχε δηλαδή, ο λόγος του μεγαλη πέραση. Τα καλοκαίρια ήταν καθημερινά στη θάλασσα. Από πάντα και κάθε μέρα, πήγαινε στη θάλασσα της Αλικής, εκεί έκανε τα μπάνια του, εκεί στον δροσερό αέρα της θάλασσας, ανάμεσα στην κάψα του καλοκαιριού, και κάτω από τη δροσιά της σκιάς του κέντρου της Ζήνας Κάνθερ όπου του άρεσε να κάθεται, εκεί ακριβώς ένιωσε τους πρώτους πόνους στο στήθος, προμήνυμα για το τελευταίο ταξίδι που θα έκανε. Πήγε στο φίλο του τον γιατρό, τον Τάκη τον Μιχαηλίδη ο οποίος του έκανε καρδιογράφημα και όταν είδε ότι είχε πρόβλημα, ο Χριστοφής ζήτησε οπως ειδοποιηθούν τα παιδιά του. Καθόταν απέναντι στο γιατρό και του έλεγε τα τηλέφωνα των παιδιών του, εκεί άφησε την τελευταία του πνοή... Επέθανε και έφυγε, αλλά μέχρι τελευταία, καθηγητές από την Αγγλία, που δεν εγνώριζαν περί του γεγονότος τούτου, του έστελλαν χαιρετίσματα με φοιτητές χωριανούς μας. Κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας διετέλεσε στα κρατητήρια της Πάφου (σπίτι του Ευέλθωντα ) μαζί με άλλους Παφίτες. Τους έκαναν πολλά βασανιστήρια και πέρασαν δύσκολες στιγμές, όπως διηγούνται όσοι ήταν μαζί του και ακόμα ζούνε. Είχε έναν χαρακτηριστικό τρόπο να αφηγείται παλιές ιστορίες και γεγονότα που συνέπαιρνε τους παρέες του και κρέμονταν από τα χείλη του. Ήταν γλεντζές και διασκεδαστικός και όταν τραγουδούσε με τους φίλους του, το τραγούδι του ήταν το ‘μια ζωή την έχουμε’. Μπορεί να μην ήταν ένας μορφωμένος άνθρωπος, ούτε να κατείχε μια ψηλή θέση, αλλά ήταν ένας δυνατός βιοπαλαιστής που είχε ψηλή θέση στην καρδιά των ανθρώπων και στην κοινωνία. Από νέος έδειχνε πόσο δραστήριος και δυναμικός ήταν. Συμμετείχε σε ποδοσφαιρικούς αγώνες, ήταν πρωταθλητής στη δισκοβολία και διακρινόταν για τη δύναμη του. Κάποτε, έλεγαν οι φίλοι του είχε σηκώσει μιαν τεράστια πέτρα που κανένας δεν μπορούσε να σηκώσει. Άλλη φορά ,περνώντας από το γήπεδο που είχε αγώνες, κατέβηκε και έριξε δίσκο και ήρθε πρώτος. Δεν μπορούσαν να του δώσουν όμως το κύπελλο γιατί δεν είχε γραφτεί να συμμετέχει στους αγώνες. Ο τότε αγροφύλακας του χωριού, Κλεάνθης, όταν περνούσε από το δρόμο του, φώναζε: «πούντο παλικάρι του χωρκού»; Άλλη ιστορία την οποία διηγείται ο Κώστας Λιασίδης, λέει ο ίδιος: «Ήμουν ο πιο δυνατός όλου του χωριού, στην πάλη τους έβαζα όλους χαμέ, η φήμη μου ήταν μεγαλη. Ήρθε μια μέρα, μια Λαμπρή, το παλικάρι της Κισσόνεργας να παλέψει μαζί μου. Ήταν πολύ δυνατός, αλλά εγώ ήμουν πιο δυνατός, τον έβαλα χαμέ. Ο μόνος που με ενίκησε ήταν ο Χριστοφής. Σκέφτηκα ότι ήταν τυχαίο, ξαναπαλιώσαμε, αλλά πάλι με ξανάβαλε χαμέ. Ήταν πολύ δυνατός». Αυτός ήταν ο άνθρωπος Χριστοφής…Γι’αυτό ύστερα από πολλά χρόνια μετά το θάνατο του, θυμούνται όλοι όσοι τον έζησαν και μιλούν με αγάπη νοσταλγία και ευγνωμοσύνη για το άτομο του. Τέτοιους ανθρώπους δεν συναντάς σήμερα, λένε… 6 ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ Τω καιρώ τω δεοντι. Σε κάθε περίοδο εποχής απαιτείται ανάλυση συγκεκριμένης κατάστασης και βάση αυτής να γίνονται σκέψεις και να παίρνονται αποφάσεις. Σε αυτήν που διερχόμαστε όλοι καταλαβαίνουμε ότι οι συγκυρίες διεθνώς και επί τόπου είναι εις βάρος μας, με αποτελεσμα όποιες αποφάσεις πάρουμε σε ότι αφορά την επίλυση του Κυπριακού, να είναι εναντίον μας. Ώστε ίσως να χρειάζεται να μην αποφασίζουμε υπό τέτοιες συγκυρίες, παρά να περιμένουμε τω καιρώ τω δεοντι. Μπορεί ο καθ ένας να φανταστεί εάν το σχέδιο Ανάν γινόταν δεκτό, η Κύπρος θα γινόταν εσαεί με τη δική της συγκατάθεση όμηρος των διαθέσεων της Τουρκίας, της Αμερικής και της Αγγλίας. Η Ελλάδα ως συνήθως φοβούμενη την Τουρκία, δεν θα αντιδρούσε σε ότι ήθελε συμβεί, με αποτελεσμα να είναι και αυτή υποχείριο της Τουρκίας. Το σχέδιο Ανάν κατά πρώτον εμπεριείχε έλλειμμα κρατικής οργάνωσης, ανεξαρτησίας και δημοκρατικής συνείδησης και θα μπορούσε στο μέλλον να προσδοθεί διαφορετική εξήγηση ως προς την έννοια του νεοσύστατου Κυπριακού κράτους, της λαϊκής κυριαρχίας, της ανεξαρτησίας ή της δημοκρατίας, με αποτελεσμα να προκληθεί διαφωνία, και ξανά απ την αρχή να έχουμε τις ίδιες αψιμαχίες Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Κατά δεύτερον, πως θα ήταν δυνατόν να διεμοιράζετο η κατεχομένη περιουσία όταν ακόμα και σε μια οικογένεια σε ζητήματα διαχωρισμού περιουσίας υπάρχουν τσακωμοί; Ένας καλός γονιός θα χειριζόταν τον διαμερισμό της περιουσίας οσο είναι εν ζωή ώστε να μην υπάρχει πρόβλημα ιδιοκτησιακό. Δηλαδή είναι η ιδιοκτησία σοβαρό ζήτημα όταν αμφισβητείται, είναι δε αιτία πολέμου πολλές φορές, ώστε ένα κράτος πρέπει να εξασφαλίζει την κυριαρχία του. Δεν σηκώνει παζάρεμα η περιουσία του καθενός όπως θα γινόταν με το σχέδιο Ανάν. Κατά τρίτον και κυριώτερον, η ουσία του σχεδίου αυτού ήταν ο μετασχηματισμός της κρατικής εξουσίας. Παρελάμβανε μια διεθνώς αναγνωρισμένη Δημοκρατία που θα βασιζόταν η λειτουργία και οι αποφάσεις της σε τρεις ξένους δικαστές οριζόμενοι από το Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, δικαστές που θα επέλεγαν οι ίδιοι τους διαδόχους τους. Επίσης προβλεπόταν ο διορισμός πολλών ξένων αξιωματούχων, που θα αποφάσιζαν όλα τα ζητήματα των σχέσεων ανάμεσα στις κοινότητες. Η νέα Κύπρος δηλαδή θα ήταν ένα κράτος διοικούμενο από ξένους και διοικούμενο από δικαστές, όχι αιρετούς εκπροσώπους του λαού. Κατά τέταρτον, οι εγγυήτριες δυνάμεις θα παρέμεναν οι ίδιες. Σε περίπτωση κρίσης η Ελλάδα θα ήταν δυσκολο να επέμβει λόγο αποστάσεως, η Αγγλία θα ήταν παρούσα λόγο διατήρησης των Βρετανικών βάσεων, η δε Τουρκία θα ήταν πάντα παρών λόγο της μικρής απόστασης των 40 μιλίων που απέχει από την Κύπρο. Δηλαδή θα εσυντελείτο ένα έγκλημα υποδούλωσης της μεγάλης πλειοψηφίας του Κυπριακού λαού που είναι οι Ελληνοκύπριοι στην Αγγλία, στην Τουρκία και στην Αμερική. Ώστε με λύση υπό τας παρούσας καταστάσεις απειλείται η κατάλυση της Δημοκρατίας, και είναι αδύνατη η εξεύρεση οποιασδήποτε αξιοπρεπούς και ασφαλούς λύσης. ‘Ένας ισορροπημένος συμβιβασμός ίσως θα ήταν μια σώφρων επιλογή. Αλλά το παν είναι να μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιοί συμβιβασμοί είναι αποδεκτοί. Παρακολουθούμε την άλλη πλευρά να μην υποχωρεί σε τίποτα, παρακολουθούμε εμάς να υποχωρούμε σε όλα, και παρακολουθούμε την Αγγλία και την Αμερική να πιέζουν εμάς αντί της Τουρκίας για πιο πολλές υποχωρήσεις. Πρεπει να ξέρουμε ότι όσοι αντιστέκονται ακόμη και εναντίον ισχυρών δυνάμεων, μπορούν να αναπτύξουν κάποιες συμμαχίες, ενώ όσοι παραδίδονται οικειοθελώς, κερδίζουν μόνο την περιφρόνηση εχθρών και φίλων. Επειδή έχουμε ζήσει αιώνες σε καθεστώς υποτέλειας, και επειδή είμαστε απόγονοι ραγιάδων, πιστεύουμε ασυνείδητα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα εναντίον των αφεντάδων, και ψάχνουμε το δίκαιο χωρίς να το διεκδικούμε με αγώνα, παρά μόνο εκλιπαρούμε τρίτους να το εφαρμόσουν μόνοι τους υπέρ μας. Πρέπει εν κατακλείδι να έχουμε θέληση άμυνας και αντίστασης ώστε να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε σαν λαός. Πρεπει να ξέρουμε όσο δεν υπάρχει τελική συμφωνία των μερών έχουμε δικαίωμα να διεκδικούμε αυτά που μας πήραν, πρεπει να ξέρουμε δε, όταν πέσουν υπογραφές, χάνουμε αυτό το δικαίωμα. Είναι φανερό ότι δεν υπάρχει κίνδυνος νέας στρατιωτικής επέλασης από τους Τούρκους, είναι φαεινότερον ότι μετά την λύση του είδους που θέλουν να μας επιβάλουν θα είναι τρισχειρότερα από τώρα, θα ήταν καλύτερα να περιμένουμε για καλύτερες συγκυρίες εν καιρώ τω δέοντι. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΓΑΜΟ Θα γίνουν ζώματα στες οικίες των συμπεθέρων υπό τη συνοδεία λαγούτων και βιολιών, ως έχει το έθιμο. 7 το χερούλι, οπότε έπεσε πάνω του ένα μεγάλο σακί με άμμο, άναψε το φως και το βούισμα της σειρήνας ξύπνησε όλη τη γειτονιά, κατέφθασε αμέσως η αστυνομία, και ο άτυχος διαρρήκτης συνελήφθηκε. Στη φυλακή ο διαρρήκτης ήταν πολύ θλιμμένος, και πολύ θυμωμένος, και αντί να σκέφτεται την μεγαλη του βλακεία, σκεφτόταν πως μπορούσε μετά απ’ αυτό να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους. ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ, ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΓΟΡΙΕΣ. Όποιος πραγματικά αγαπά τη Σοφία και την αναγιγνώσκει, θα κερδίσει από αυτήν αγάπη, αρετή, ελευθερία, ευγένεια… Οικογενειακοί δεσμοί. Σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει μέσα τους η καλοσύνη, και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που μπορεί να μην συμβαίνει αυτό. Όταν δε, στες οικογένειες υπάρχει έστω και ένας που να μπορεί να καθοδηγεί σωστά τους υπόλοιπους, τότες πάντοτε όλα βαίνουν καλά. Όταν ακόμη αυτός ο έστω ένας είναι ανωτέρου λογικής και εγνωσμένων χαρισμάτων ώστε να εισακούεται, μπορεί να καθ οδηγεί όλο το σοι, ακόμα και όλη την γειτονιά, ή μια ολόκληρη κοινότητα, και βάλε. Μπορεί ακόμα δυστυχώς, η δόξα και ο πλούτος πολλές φορές να οδηγήσουν τον άνθρωπο σε έπαρση ώστε να νομίζει και να πράττει διαφορετικά, και να είναι σίγουρος ότι έχει δίκαιο… Ήτανε μια φορά μια οικογένεια, όπου ένας εξ αυτών είχε σπουδαία διευθυντική θέση σε τράπεζα. Έτυχε κακιά στιγμή όμως, μια χρονιά έπεσε έξω, και οι ισολογισμοί είχαν έλλειμμα μεγάλο χρηματικό ποσό. Η καλή του τύχη υπήρξε στο ότι ένας εξάδερφος, χαρισματικός άνθρωπος που ήταν σαν αρχηγός σε όλο το σοι, που αγαπούσε την οικογένεια και τους συγγενείς, αποφάσισε ότι έπρεπε ολοι να συνδράμουν ώστε να ξεπεραστεί αυτός ο μεγάλος σκόπελος που έτυχε. Είχε η γριά μάνα του ένα κομπόδεμα στην τράπεζα το οποιον και απεφασίσθει να χρησιμοποιηθεί. Για κάλυψη του υπόλοιπου ποσού, όλοι οι μεγαλύτεροι της οικογένειας εδέχθησαν και υπέγραψαν ως δανειζόμενοι, έτσι μ αυτό τον τρόπο ο διευθυντής ξάδερφος γλύτωσε την φυλακή… Τα χρόνια πέρασαν, ο γιος του διευθυντή της τράπεζας μεγάλωσε, τελείωσε τις σπουδές του, προόδευσε και εγινε διευθυντής των διευθυντών όλων των παραρτημάτων της τράπεζας αυτής. Μια μέρα τον επεσκέφθη στο σπουδαίο του γραφείο ένας εκ των αδερφών του χαρισματικού ξαδέρφου μαζί με τον μεγάλο υιό του, και εζήτησαν όπως αυτός μεσολαβήσει για ένα μικρό δάνειο το οποίον εχρειάζονταν ώστε ο μικρότερος υιός να πάει να σπουδάσει. Ο μεγαλοδιευθυντής ηρνήθη διότι όπως εξήγησε δεν εσυμφώνει στο να διενεργεί ρουσφέτι. Ο μικρός υιός αντί για σπουδές στην Ελλάδα, ηναγκάσθην να ξενιτευτεί εις τον μακρινόν Καναδά, και να δουλεύει νυχθημερόν για να επιβιώσει. Ο Θεός εβοήθησε το μικρόν παιδί ώστε να δουλέψει, να σπουδάσει και να στραφεί εις το χωριόν του. Στην επιστροφή έμαθε ότι ο μεγαλοδιευθυντής ήταν στην φυλακή. Έτυχε κακιά στιγμή, μια χρονιά έπεσε έξω, και οι ισολογισμοί είχαν έλλειμμα μεγάλο χρηματικό ποσό. Η κακή του τύχη ήταν ότι ο χαρισματικός ξάδερφος είχε πεθάνει, οι υπόλοιπη οικογένεια ήταν κακοφανισμένη μαζί του, δεν βρέθηκε άνθρωπος να τον βοηθήσει. Συμπέρασμα: Πρεπει αναμεταξύ των οικογενειών να υπάρχει αγάπη και αλληλοβοήθεια ως εαυτόν, ειδάλλως κανείς άλλος ως συνήθως δεν θα νοιαστεί, παρά μόνον θα υποβοηθήσει στην καταστροφή, ίσως με ευχαρίστηση. Εξιλέωση και τιμωρία. Έναν καιρό ζούσε στην ερημιά ένας ασκητής που απείχε πλήρως από τη σεξουαλική ζωή ως εξιλέωση, ήταν γι αυτό το λόγο παρθένος. Είχε κηρύξει πόλεμο στο σεξουαλικό πάθος μέσα του και τήρησε την παρθενία του μέχρι το τέλος της ζωής του. Αφου πέθανε και ύστερα από καιρό πέθανε και ο μοναδικός πιστός του μαθητής, όταν αυτός βρέθηκε στον άλλο κόσμο δεν πίστευε στα μάτια του. Ο αγαπημένος του δάσκαλος καθόταν και πάνω στα γόνατά του κρατούσε μια πολύ όμορφη γυναίκα! Όμως αφου σκέφτηκε, υπολόγισε ότι ο δάσκαλός του πήρε από το Θεό μ αυτό τον τρόπο την αμοιβή του για την σεξουαλική του εγκράτεια στη γη. Πλησιάζει τον Δάσκαλο του, και του λέει: – Αγαπητέ δάσκαλε, τώρα ξέρω πως ο Θεός είναι δίκαιος, αφού τώρα στον παράδεισο εσείς παίρνετε την ανταμοιβή για την εγκράτειά σας πάνω στη γη. Όμως ο δάσκαλος εκνευρισμένος του λέει: – Βλάκα, εδώ δεν είναι ο παράδεισος, είναι η κόλαση, και εγώ δεν ανταμείβομαι, ενώ αυτή στα γόνατα μου είναι πόρνη και τιμωρείται! Τότε στο νου του μαθητή ήρθε μια παλιά διδασκαλία του Δασκάλου του που έλεγε «Τον Θεό δεν τον γνωρίζει κανείς, το να καταλάβεις τον Θεό με το νου είναι αδύνατον. Ο οποιοδήποτε ισχυρισμός για Εκείνον, η οποιαδήποτε απάντηση στις ερωτήσεις για αυτόν θα είναι μόνο διαστρέβλωση της αλήθειας». Έτσι κατάλαβε ο μαθητής ότι κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τον Θεό και είναι αι βουλαί του ανεξερεύνητες. Το παράπονο του κλέφτη. Όταν ενας κλέφτης μια νύχτα μπήκε σε ένα εργοστάσιο για να σπάσει το χρηματοκιβώτιο και να κλέψει, είδε στην πόρτα ένα σημείωμα που έγραφε: «Σας παρακαλώ, μην καταστρέψετε το χρηματοκιβώτιο, δεν είναι κλειστό. Απλά γυρίστε το χερούλι της πόρτας», αυτός έπιασε και γύρισε Έπαρση. Ο δάσκαλος θέλοντας να δώσει απλό και κατανοητό παράδειγμα στον εγωιστή μαθητή του, του λέει: - Βλέπω πως είσαι υπερήφανος για την διάνοιά σου, μοιάζεις με τον φυλακισμένο που είναι υπερήφανος που έχει μεγάλο κελί. Κανένα πανεπιστήμιο. Μιλούσε ο Δάσκαλος, όταν στην αίθουσα εισέβαλλε ο πατέρας μιας μαθήτριας και φώναζε, χωρίς να δίνει σημασία στους παρευρισκόμενους: - Άφησες το πανεπιστήμιο για να κάθεσαι στα πόδια αυτού του ηλιθίου δασκάλου; Ποια είναι τα σπουδαία πράγματα που σε μαθαίνει; Η κοπέλα σηκώθηκε, ήρεμα οδήγησε τον πατέρα της έξω από την αίθουσα και μετά του είπε: - Η επικοινωνία μαζί του μου έδωσε αυτό που δε θα μπορούσε να μου δώσει κανένα πανεπιστήμιο, αυτός μου έμαθε να μη σε φοβάμαι και να μην κοκκινίζω με την ανάξια συμπεριφορά σου. Οι βάτραχοι και ο Ωκεανός. Ο Δάσκαλος με σεβασμό δέχτηκε τους καθηγητές που τον επισκέφθηκαν, αλλά δεν τους άφησε να τον παρασέρνουν στις επιστημονικές λογομαχίες τους. Αργότερα εξήγησε στους μαθητές του: - Υπάρχει άραγε νόημα να μιλάς για τον Ωκεανό με τον βάτραχο που ζει μέσα σε πηγάδι; Ή για τον Θεό με τους ανθρώπους εγκλωβισμένους στις πεποιθήσεις τους; 8 ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΡΤΕΜΗΣ. « Μουσική έστι τρόπων μίμημα βελτιόνων ή χειρόνων ανθρώπων ». Δυστυχώς στις ημέρες μας δεν γράφεται αρκετη μουσική που να εξημερώνει και να ανυψώνει τον άνθρωπο. Όσοι την καλλιεργούν είναι οι βελτίονες, αυτοί που αφιερώνουν μεγάλο μέρος της ζωής τους γράφοντας αυτή τη μουσική ώστε όπως λέει ο Πλάτωνας «ετάχθη υπό θεών τε και νόμων δια την επανόρθωσιν της ψυχής». Δεν είναι υπερβολή ούτε ισχυρισμός αν πούμε ότι ο Ανδρέας Αρτέμης με την καταγραφή και απόδοση της δικής του μουσικής έθεσε το όλο εργο του ως προς αυτόν ακριβώς το σκοπό. Είναι μια μουσική με μεγαλη αξια, σημασία, και πολλη σπουδαιότητα. Είναι η συνέχεια της έως τώρα κοινωνικής προσφοράς του συνθέτη, πρεπει δε να βρεθούν οι κατάλληλοι φορείς να την προωθήσουν ώστε να ακουστεί ανά τη γη. Να την ακροαστούν και να την τραγουδήσουν, να ισορροπήσουν το πνεύμα με το σώμα και να εναρμονιστούν μαζί της για να υπάρξει ισορροπία στην ψυχή τους, ώστε να ξεκουραστούν, να ευχαριστηθούν, αλλά κυρίως να απολαύσουν οι αισθήσεις. Γιατί είναι η μουσική ακρόαση έννοια που αποκαταστεί την διαταραγμένη αρμονία και ισορροπία σώματος και πνεύματος όπως έλεγαν από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες φιλόσοφοι. Και είναι η μουσική του Ανδρέα Αρτέμη αυτού του είδους, δεν είναι για διασκέδαση και χορό, είναι για άκουσμα, για ημέρωμα, για περισυλλογή… Μουσική παράσταση στο Μαρκίδειο. Σε μια κατάμεστη αίθουσα με καταξιωμένους ανθρώπους της Τέχνης, της Πολιτικής και του Πνεύματος που είχαν έρθει ώστε με την παρουσία τους να τιμήσουν τον Συνθέτη Ανδρέα Αρτέμη, πραγματοποιήθηκε η Μουσική παράσταση «Λόγια της Κύπρου χάλκινα», μια συναυλία υπό την αιγίδα του Δημάρχου Πάφου Σάββα Βέργα, και που πραγματοποιήθηκε επ ευκαιρία των 30 χρόνων δημιουργικής δουλειάς του Συνθέτη. Με μια πληθώρα σολιστών και χορωδών, και υπό την διεύθυνση του ίδιου του Μουσικοσυνθέτη, κύλησε μια ωρα και πλέον σε μια ατμόσφαιρα κατανυχτική, όπου το κοινό απήλαυσε ωραίες μουσικές στιγμές. πειστική ομιλία. Οι σπουδαστές ανταγωνίστηκαν σε δύο προκαταρκτικούς κύκλους για κάθε γεγονός. Οι συμμετέχοντες προήρχοντο από Αυστραλία, Χονγκ Κονγκ, Καναδά, Ηνωμένες Πολιτείες, Αγγλία, Νότια Αφρική, Λιθουανία, Πακιστάν, Κύπρο, Αργεντινή, Μποτσουάνα, Ισραήλ, Ινδία, Νότια Κορέα, Ζιμπάμπουε και Γερμανία. Ο Γεωργιος Χαραλάμπους Μαύρου ο νεώτερος (το μήλο κάτω από την μηλιά πέφτει), κατάφερε με τις πλούσιες σε περιεχόμενο ομιλίες του, από τις γνώσεις του, την εξυπνάδα και το χιούμορ του να κερδίσει τις πιο καλές κριτικές και να καταταγεί πρώτος. Είναι η πρώτη φορά που κερδίζει Κύπριος. Έως τώρα οι νικητές προέρχονταν από μεγάλες χώρες όπως Αμερική, Αγγλία, Καναδά. Η εφημερίδα της Χλώρακας τον συγχαίρει, και να είναι σίγουρος ότι η κοινότητα της Χλώρακας νιώθει υπερήφανη που πρόσφερε τις πρώτες γνώσεις στον νέο σπουδαστή εδώ, στο δημοτικό σχολείο. Κριτική βιβλίου απο τον Νίκο Πενταρά, Λογοτέχνη – Ποιητή. Κυριάκου Ταπακούδη: «ΧΛΩΡΑΚΑ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ» «Σε αυτό το βιβλίο, προσπάθειά μου ήταν να καταγράψω όσες ιστορίεςπρόλαβα και συνέλεξα από αφηγήσεις κυρίως γεροντότερων ανθρώπων, τους οποίους πρόλαβα εν ζωή αλλά και άλλων νεότερων», αναφέρει ο Κυριάκος Ταπακούδης στον πρόλογο του βιβλίου του με τίτλο «Χλώρακα Ιστορίες και Μύθοι», έκδοσης 2010, το οποίο αποτελεί την πρώτη του επίσημη συγγραφική απόπειρα στο χώρο της έκδοσης βιβλίων. Ο Κυριάκος Ταπακούδης από τη Χλώρακα, ένας απλός άνθρωπος του λαού, απόφοιτος σχολής Μέσης Εκπαίδευσης αλλά με πλούσια κοινωνική μόρφωση και μεστός από εμπειρίες ζωής, οδηγούμενος από την άμετρη αγάπη του για το γενέθλιό του χώρο και τους ανθρώπους του αλλά και από την ασίγαστη φωνή της ιερής υποχρέωσης που δονεί μέσα στην ψυχή του να κρατηθεί ζωντανή η παράδοση, αποπειράθηκε να καταγράψει και να εκδώσει σε βιβλίο ιστορίες και μύθους του χωριού του, με σκοπό να ενημερωθεί η νέα γενιά για τα ήθη και τα έθιμα, τις δοξασίες και τις προκαταλήψεις, την παλικαριά και τη λεβεντιά, την πίστη στο Θεό και την ανθρωπιά, τον αυθορμητισμό και την αγνότητα των παλαιότερων κατοίκων του χωριού του, της Χλώρακας. Στο βιβλίο είναι συγκεντρωμένα πάρα πολλά στοιχεία που αναφέρονται κυρίως σε συγκεκριμένα πρόσωπα, κατοίκων της Χλώρακας του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και σε γεγονότα, ήθη, έθιμα, παραμύθια, τοποθεσίες κ.ά., που όλα έχουν άμεση σχέση με την ιστορία του γενέθλιού του χώρου. Η γλώσσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι ένα κράμα δημοτικής, καθαρεύουσας και κυπριακής διαλέκτου. Μια γλώσσα, πιστεύω, απόλυτα ταιριαστή με όλα όσα εκφράζει και που δίνουν στο βιβλίο μια απόλυτα δική του, ξεχωριστή οντότητα. Μια οντότητα που αντανακλά την απλότητα, τη γνησιότητα, τον αυθορμητισμό και την ειλικρίνεια του δημιουργού του Κυριάκου Ταπακούδη, από τη Χλώρακα, που προσπαθεί ανιδιοτελώς για την ποιοτική αναβάθμιση του γενέθλιού του χώρου και της ζωής των κατοίκων του, γιατί γνοιάζεται πραγματικά... Νίκος Πενταράς, Λογοτέχνης Ποιητής Πρώτο βραβειο σε διαγωνισμό Παγκόσμιας συζήτησης στην Αγγλική γλώσσα μεταξύ αριστευσάντων σπουδαστών διαφόρων χωρών. Σε διαγωνισμό διάρκειας μιας εβδομάδας ανάμεσα σε 100 ανταγωνιστές, έλαβε μέρος ο Γεώργιος Χαραλάμπους απο την Χλώρακα ο οποίος φοιτά στο English school Λευκωσίας. Πρόκειται για τον εγγονό του Γεώργιου Χαραλάμπους Μαύρου, Γεώργιο Αλεξάνδρου Χαραλάμπους, ο οποίος ως αριστεύσας στο σχολείο του, έλαβε μέρος μαζί με άλλους τέσσερις από όλη την Κύπρο σε παγκόσμιο διαγωνισμό που έλαβε χώραν στην Λιθουανία απο τις 7 έως τις14 Απριλίου, κερδίζοντας το πρώτο βραβείο παγκοσμίως ως ο καλύτερος ομιλητής σε κοινό. Το πρωτάθλημα περιλάμβανε τέσσερα γεγονότα: κοινοβουλευτική συζήτηση, αυτοσχέδια ομιλία, ερμηνευτική ανάγνωση, και 9 πληθυσμό της κοινότητας. Συγκεκριμένα γράφει για την αποκοπή τρεμιθιών και πεύκων στην περιοχή της Βρύσης, και κατακρίνει τους Χλωρακιώτες ότι δεν αγαπούν το πράσινο, και ότι δεν εχουν οικολογική συνείδηση. Το ίδιο άρθρο εδημοσιεύθη και την επομένη στην εφημερίδα Φιλελεύθερος, την επομένη δε, κατέφθασε στην κοινότητα κλιμάκιο του Δασονομείου για έρευνα, αλλά δεν ανεκάλυψε ότι δήποτε, αφου ήταν αργά πλέον και δεν υπήρχαν στοιχεία περί του εγκλήματος. Αστυνομοκρατία στη Γρίβα Διγενή στη Χλώρακα. Η οδός αυτή έχει αυξημένη κίνηση τροχοφόρων παρά άλλους δρόμους στην κοινότητα, διότι αυτή οδηγεί στην Τουριστική περιοχή. Λόγο ίσως αυτού του γεγονότος, η αστυνομία της Πάφου στήνει μπλόκο σχεδόν καθημερινά και σταματά τους οδηγούς για να τους ελέγξει, προκαλώντας τους καθημερινά ταλαιπωρία, και αναγκάζοντας πολλούς απο αυτους να παρακάμπτουν αυτή την οδό. Την μεγαλύτερη όμως ταλαιπωρία δέχονται οι μητέρες που παίρνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, αφου σχεδόν καθημερινά τις σταματά η αστυνομία για έλεγχο, σε σημείο που διερωτούνται μήπως συμβαίνει κάτι άλλο... Είναι μια ιστορία που συμβαίνει για ένα συνεχόμενο χρόνο, βρήκε η κυβέρνηση εύκολο τρόπο να μαζεύει χρήματα, και εχουν καταντήσει αυτή την οδό ως αστυνοκαρατούμενη. Είναι περιοχή με ήσυχο κόσμο, δεν υπάρχει καθόλου εγκληματικότητα, και είναι άξιο απορίας με την Αστυνομία, αν αντί να αστυνομεύουν όλη την κοινότητα, βάλθηκαν μόνο να ταλαιπωρούν αποκλειστικά την ίδια γειτονιά, σχεδόν καθημερινά, με αποτελεσμα όλος ο κόσμος να είναι αγανακτισμένος. Έγιναν πολλές διαμαρτυρίες απο κατοίκους, χωρίς όμως να λαμβάνονται υπόψιν. Τα παράπονα των πολιτών είναι έντονα, γιατί καθημερινώς τους σταματούν για έλεγχο, με αποτελεσμα να υφίστανται μεγάλη ταλαιπωρία. Στη Λέσχη Αξιωματικών Πάφου. Πραγματοποιήθηκε στη λέσχη Αξιωματικών Πάφου, συνεστίαση της σκοπευτικής ομάδας εθνοφυλακής Πάφου η οποία έλαβε μέρος στους Παγκύπριους σκοπευτικούς αγώνες που πραγματοποιήθηκαν στις 2 και 3 Μαρτίου. Σε αυτους, η η ομάδα της Εθνοφυλακής της Πάφου κατετάγη 6 , και δεύτερος καλύτερος σκοπευτής ανεδείχθη ο εθνοφύλακας Μιχαλάκης Πογιατζιής εκ της ομάδας της Πάφου. Στην συνεστίαση ήσαν όλοι παρόντες, με επίτιμο προσκεκλημένο τον συνταγματάρχη Μιχαήλ Μιχαήλ, ο οποίος σε σύντομη του ομιλία, εξέθεσε το εργο των ακούραστων Εθνοφυλάκων που αν και πενηντάρηδες συνεχίζουν να υπηρετούν την πατρίδα με σθένος και αγάπη. Αντιφώνησε ο Αναστάσιος Λουκά εκ μέρους όλων των Εθνοφυλάκων, ευχαρίστησε τον συνταγματάρχη για την βοήθεια και συμπαράσταση που τους παρέχει ως διοικητής τους, και διαβεβαίωσε ότι θα είναι πάντοτε παρόντες όποτε τους χρειαστεί η πατρίδα. Ακολούθησε δεξίωση όπου υπό τας διαταγάς του ταγματάρχη Γιώργου Αναστάση, υπεύθυνου της Λέσχης, ως έχων το πρόσταγμα, όλοι οι παρευρεθέντες πέρασαν ένα ευχάριστο βράδυ. Αιδώς Αργείοι. Είναι μια κατάσταση εξοργιστική και όλοι οι περαστικοί ντόπιοι και ξένοι μιλούν για την περίπτωση απαξιωτικά και περιπαικτικά. Είναι ο προσωρινός χωματόδρομος πεζόδρομος ο οποίος διενήχθην υπό του Κοινοτικού Συμβουλίου και οδηγεί στην παραθαλάσσια περιοχή της Βρέξης. Ιδιώτης ξενοχωρίτης που έχει εξοχικό στην περιοχή, έχει τοποθετήσει μικρές μικρές πέτρες ως "σκατούλιακα" που παίζαμε μικροί, είναι δε αυτές πάρα πολλές και κατά σειρά, και δημιουργούν μια μεγάλη ασχήμια. Τις έχει τοποθετήσει ώστε να μην περνούν τροχοφόρα, και να μην τον εξυπνούν τα Σαββατοκύριακα που έρχεται για διακοπές. Οι περαστοί και οι χωριανοί ψαράδες τις απομακρύνουν συχνάκις, αλλά ο εν λόγω άνθρωπος τις επανατοποθετεί ως να μην έχει άλλη εργασία να κάνει, ή να θελει να παίζει "σκατούλιακα", ή ως να τον έχει πιάσει αμόκ. Είναι μια πολύ άσχημη κατάσταση η οποία δεν περιποιεί τιμή σε κανένα, το δε κοινοτικό συμβούλιο δεν κάνει τι, ως να είναι και αυτό συνένοχο ή σκοπίμως να σιωπά σε αυτή την ασχήμια, θέλοντας ίσως έτσι να συνεχίσει την πολιτική του να έχει κλειστές τις παραλίες απο τα τροχοφόρα και οι Χλωρακιώτες κάτοικοι να αναγκάζονται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να πάνε στη θάλασσα. 19 εκατομύρια. Πλήθος πελατών παρατηρήθηκε στο πρατήριο στοιχημάτων του Άνδρου Κυπριανού κατά τις ημέρες της κλήρωσης των 19 εκατομμυρίων του Τζόκερ. Άνθρωποι απο όλες τις τάξεις, πλούσιοι και φτωχοί, ξενοδόχοι και εργάτες, μαθητές, αλλά και αμέτρητες οικοκυρές, παρατηρήθηκε να συνωστίζονται να πάρουν σειρά ώστε να δοκιμάσουν την τύχη τους. Ήσαν τα χρήματα πάρα πολλά, όλοι ήθελαν να δοκιμάσουν την τύχη τους, μπορούσε κάποιος να ειδή ανθρώπους που για πρώτη φορά ησχολήθησαν με τυχερά παιγνίδια, μπορούσε κάποιος να ειδή ηλικιωμένους άνδρες και γυναίκες. Αποκοπή δένδρων. Με μεγάλο σε εκταση ρεπορτάζ ασχολήθηκε στις 12 Απριλίου η εφημερίδα Αλήθεια εν σχέση με την συμπεριφορά του Κοινοτικού Συμβουλίου Χλώρακας να αποκόπτει δένδρα, ή να επιτρέπει σε άλλους να το πράττουν, και να μην λαμβάνει υπόψη την κατακραυγή απο τον 10 Εκδρομή. Οι υπάλληλοι του κοινοτικού συμβουλίου Χλώρακας επεσκέφτηκαν το Ντουμπάι σε μια πενθήμερη εκδρομή αναψυχής. Τα εισιτήρια πληρώθηκαν από ταμείο που εχουν οι ιδιοι, δηλαδή από δικά τους χρήματα εν αντιθέσει με τους Συμβούλους που διενεργούν εκδρομές χωρίς να επιβαρύνεται η τσέπη τους, παρά αυτές των φορολογουμένων. Τους συνόδευε ο πρόεδρος της κοινότητας Α. Μαυρέσης, ενώ χρέη κοινοτάρχη εκτελούσε ο Ανδρέας Θεμής. Ήταν ένα καθήκον που εξετέλεσε με ευχαρίστηση και ικανοποίηση, διότι όπως μας είπε, είναι θέση την οποία θα διεκδικήσει στις επερχόμενες κοινοτικές εκλογές, καθ ότι μέσω αυτής μπορεί, και θέλει να προσφέρει τα μέγιστα για την κοινότητα που υπεραγαπά… Πάντως πίσω από το γραφείο του κοινοτάρχη που τον είδαμε να κάθεται σε φιλοφρονητική επίσκεψη μας, διαπιστώσαμε ότι πολύ του πάει η θέση, οπότε του ευχόμαστε όπως επιτύχει τον στόχο του. ιδια χωρίς να λογαριάζει κόπο, χρόνο και φασαρία. Εύγε λοιπόν στην Άννα, εύγε και σε όλες τις γυναίκες της Χλώρακας που αγαπούν την εκκλησία και είναι πάντα παρούσες σε όλα τα εκκλησιαστικά δρώμενα. Αργά την νύχτα, στην εκκλησία της Παναγίας της Χρυσοαιματούσης όπου κατέληξα για να λειτουργηθώ, μέσα σε μια βαθιά κατάνυξη είδα πλήθος αμέτρητο απο πιστούς να προσέρχεται στην εκκλησία, ήσαν τόσοι πολλοι που γέμισε όλη η εκκλησία και όλη η πλατεία. Ήταν μεγαλη η χαρά μου, διότι είδα τον κόσμο να στρέφεται και πάλιν προς την εκκλησία, εκεί όπου διδάσκεται μόνο η αγάπη, και όπου με αυτήν είναι πάντα ο κόσμος καλύτερος. Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα έψαλλε τα εγκώμια μεγάλη χορωδία χωριανών αποτελούμενη απο είκοσι άτομα περίπου, και υπό την διεύθυνση της επίσης χωριανής μας Γεωργίας Αθανασίου, ενώ ύστερα με απόλυτη τάξη έγινε η περιφορά του Αγίου επιταφίου σε μέρος δρόμων της κοινότητας. Μεγάλο Σάββατο. Με μεγάλη ευλάβεια και κατάνυξη γιορτάστηκε και φέτος η Ανάσταση του Χριστού στην μεγαλη πλατεία της εκκλησίας της Χλώρακας. Η μεγάλη λαμπρτατσιά που άναψε απο νωρίς φροντήδι του Κοινοτικού Συμβουλίου, δημιούργησε μια όμορφη ατμοσφαιρα. Παρά το τσουχτερό κρύο, το πλήθος των πιστών ήταν αμέτρητο, και ντυμένοι όλοι με τα γιορτινά τους έψαλλαν το Δεύτε λάβετε φως και ύστερα το Χριστός Ανέστη. Ακολούθησε ρήψη πυροτεχνημάτων, ένα έθιμο που μετεξελίχτηκε με την πρόοδο της οικονομίας. Παλαιότερα ερίχνωντο κροτίδες, έθιμο επικίνδυνο που ακόμη δυστυχώς συνεχίζει να υπάρχει, ύστερα δε, επροστέθη και η ρήψη πυροτεχνημάτων, πράξη που δεν ήταν καμιά φορά έθιμο της Κύπρου, και για το οποίο σπαταλούνται άδικα μερικές χιλιάδες ευρώ αχρείαστα, ενώ αυτά θα μπορούσαν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν για κοινωφελείς σκοπούς. Διαδηλώσεις στην Κισσόνεργα. Με αφορμή φορολογία 70 ευρώ σε έκαστον ενήλικα πολίτη βάση επί των κοιμητηρίων νόμου, όλοι οι κάτοικοι της Κισσόνεγας εναντιωμένοι σε αυτή την φορολογία, αντέδρασαν ομαδικά, μαζεύτηκαν στην πλατεία, και με την συμπαράσταση και κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης, πέτυχαν έτσι ώστε να πάρουν υποσχέσεις ότι το ζήτημα θα επανεξεταστεί. Χωρίς να θέλουμε να πούμε αν έχουν δίκαιο ή άδικο, σημασία έχει ότι στο χωριό της Κισσονεργας ο κόσμος αντιδρά σε ότι δεν συμφωνεί, εν αντιθέσει με τους κατοίκους της Χλώρακας που όλα τα υπομένουν χωρίς αντιδράσεις, παρά μόνο μεμψιμοιρούν ως μικρά παιδάκια, και εχουν καταντήσει ραγιάδες ως έχουμε ξαναγράψει παλαιοτέρα στην εφημερίδα τούτη. Μ. Παρασκευή. Το έθιμο λέει ότι την μεγαλη Παρασκευή είναι καλύτερα ο κόσμος να περιφέρεται σε διάφορα χωριά και να προσκυνεί τους στολισμένους επιταφίους περισσότερες φορές απο μία. Το καλύτερο είναι το προσκύνημα να γίνεται σε εφτα διαφορετικούς Ναούς, όσα και τα εφτα Μυστήρια της Ορθόδοξης Θρησκείας μας. Στην περιδιάβαση μου για αυτό το προσκύνημα, εντύπωση πολύ καλή μου έκανε το στόλισμα του Επιταφίου της εκκλησίας του Αγίου Νεκταρίου. Ήταν ως ψηφιδωτό, τέλεια και με συμμετρία τοποθετημένα τα λουλούδια ως μωσαϊκό, ήταν απο τους πιο όμορφους απ όλες τις εκκλησίες που είδα. Συγχαρητήρια αξίζουν στην επιτροπή της εκκλησίας μαζί με τους πιστούς που δούλεψαν ως προς τούτο, αλλα κυριώτερα στην Αγνή Α. Λεωνίδου, που μάθαμε ότι ήταν το δικό της μεράκι και η δικιά της εργασία που άφησαν τα αποτυπώματα τους. Καταλήγοντας στη μεγαλη αίθουσα της εκκλησίας της Χλώρακας συναντήσαμε την καθηγήτρια Άννα Π/Αντωνίου όπου σε μια κατάθεση ψυχής και με βαθύ σεβασμό στον Εσταυρωμένο, στόλιζε απο ενωρίς το πρωί το σεπτό σώμα του Χριστού με άνθη, σε ένα πανάρχαιο έθιμο που έχει τις ρίζες του στις Μυροφόρες, ενώ ύστερα στόλισε ολόκληρο τον επιτάφιο κατασκευάζοντας ένα έργο τέχνης με πολύ γούστο και φαντασία, ίσως και με τη βοήθεια της μεγάλης εμπειρίας που απέκτησε, αφου μαθαίνουμε εδω και οκτώ χρόνια το στόλισμα του Επιτάφιου το έχει αναλάβει προσωπικά η Καφενείο Κώστα Λιασίδη. Για το φόβο των κροτίδων και των άμυαλων νεαρών οι οποίοι τις χρησιμοποιούν μερικές φορές προκαλώντας ζημιές σε ξένες περιουσίες, και ως προς διαφύλαξαν της περιουσίας του που σε άλλα χρόνια εσυνέβαιναν ζημιές σε αυτήν ακριβώς λόγο αυτού του γεγονότος, το καφενείο του Κώστα Λιασίδη παρέμεινε κλειστό το Μεγάλο Σάββατο για πρόληψη και προστασία. Είχε αυτό το γεγονός αποτέλεσμα για όσους ήθελαν να καθίσουν για καφέ ύστερα απο την εκκλησία ως έχει το έθιμο, να αναχωρήσουν για τις οικίες των ενωρίτερα, ως εκ τούτου ερήμωσε η πλατεία απο κόσμο ενωριτερον παρά άλλες χρονιές, όλοι δε οι χωριανοί σχολίασαν το γεγονός με συμπάθεια, όλοι όμως δε, εξέφρασαν την διαφωνία τους ως προς τούτο. 11 Δευτέρα της Λαμπρής. Αφού την Μεγάλη Κυριακή δεν υπήρχε οτιδήποτε διοργανωμένο απο τους κοινοτικούς φορείς ως προς τέρψιν των χωριανών, και ίσως γιατί οι κάτοικοι ήσαν ξενυχτισμένοι απο το Μεγάλο Σάββατο, παρατηρήθηκε να συμβαίνει μια μεγαλη ησυχία σε όλη την κοινότητα. Το κεντρικό καφενείο δεν είχε ανοίξει ακόμη απο τον "φόβο των Ιουδαίων", οι νεαροί ίσως συμμορφούμενοι απο την γενική κατακραυγή δεν παρεκτράπηκαν εκτός ορίων εν σχέση με τις κροτίδες, πέρασε η μέρα ήρθε η Δευτέρα της Λαμπρής. Απο ενωρίς το απόγευμα γέμισε η πλατεία με κόσμο, μαζεύτηκαν όλοι διψασμένοι για ποτιστικές εκδηλώσεις και παρακολούθησαν Κυπριακούς χορούς, έλαβαν μέρος σε παραδοσιακά παιχνίδια, και άκουσαν μουσική και τραγούδια απο το συγκρότημα του Ζενιου. Την καλύτερη παράσταση ομως έδωσε το χορευτικό συγκρότημα του Κοινοτικού Συμβουλίου που με εξαίρετους χορευτές έκανε τους θεατές να μιλούν με κολακευτικά λόγια για αυτούς. Οι πραματευτάδες έστησαν παράγκες και πουλούσαν λουκουμάδες και αλλά τινά, τα παιδάκια έλαβαν μετάλλια για τη συμμετοχή τους, ήταν μια ευχάριστη μέρα γεμάτη χαρά που είχε διοργανωθεί απο το Κοινοτικό Συμβούλιο ώστε να μυρίσει Λαμπρή, και όλοι να ενθυμηθούν τα παλιά. Η νύχτα έφτασε, η παράσταση τέλειωσε και ο κόσμος έφυγε, τέλειωσε και η φετινή Λαμπρή. Με ευχές, και απο χρόνου. Μεγαλη Κυριακή, ήθη και έθιμα της Λαμπρής. Είχα ακούσει πολλές φορές για την αγάπη πουχε για την Ελλάδα ο Ματθαίος Κανναβιάς, έτσι δεν ξαφνιάστηκα όταν είδα αυτόν αλλά και την οικογένεια του ενδεδυμένους παραδοσιακά και Ελληνικά να γιορτάζουν την Λαμπρή ως από ανέκαθεν και ακριβώς το ίδιο όπως οι «καλαμαράδες». Είχα ακολουθήσει τον πάτερ Ανδρέα έτσι για παρέα σε ένα Αγιασμό, και καταλήξαμε στο σπίτι της κόρης του φίλου μου του Ματθαίου, με τον όποιο καθημερινώς στα καφενεία της Χλώρακας συνομιλούμε και συμφωνούμε σχεδόν περί απάντων των πραγμάτων εις την κοινότητα μας αλλά και αλλού. Μετά την εκκλησία την Κυριακή της Λαμπρής κινήσαμε και καταλήξαμε σε ένα ωραιοτάτου κάλλους εξοχικό με όλες τες πολυτέλειες και ανέσεις, με πισίνες, γήπεδα τένις και άλλα πολλά, αλλά αυτό που μας έκανε εντύπωση δεν ήταν όλα αυτά, αλλά ήταν η σημαία που κυμάτιζε στον ιστό της, και ήταν αυτή αντίγραφο και ίδια ακριβώς με το λάβαρο που είχαν οι Κύπριοι εθελοντές όντας συμμετέχοντας στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Ευχάριστη εντύπωση πανω απ όλα όμως, μας έκαναν οι πατροπαράδοτες στολές με τις οποίες ήσαν ενδεδυμένοι ορισμένοι εκ των παρευρισκομένων. Ήσαν στολές που απεικόνιζαν την Ελληνική παράδοση, πανέμορφες γυναικείες η ανδρικές, γεμάτες πολύχρωμα πλουμίσματα και παραδοσιακά κοσμήματα, που παράπεμπαν σε άλλες εποχές της Ελληνικής κοινωνίας. Τίποτα άλλο δεν χρειάζεται να αναφέρω, όταν από μόνες τους ομιλούν οι φωτογραφίες τις οποίες δημοσιεύω. Συνεχείς κλοπές. Απελπισία δηλώνει κάτοικος Χλώρακας με την ασυδοσία των κλεφτών που δεν τον αφήνουν σε ησυχία. Σε τρεις συνεχείς επιδρομές στην εξοχική του φάρμα που έχει στην περιοχή της Βρέξης, κλέβουν απο τα κοτέτσια του κουνέλια και κοτόπουλα. Έκλεψαν περιπου 50 κουνέλια, 30 κοτόπουλα, και δυο γάλους. Σε καρτέρι που τους έστησε, τους έκοψε στα πράσα. Διαπίστωσε ότι είναι Τούρκοι Ατσίγγανοι, τους κυνήγησε, αλλά αυτοί μπήκαν στο αυτοκίνητο τους και έφυγαν. Έδωσε τα νούμερα του αυτοκίνητου στην Αστυνομία, αλλά παραπονείται ότι ουδέν μήνυμα είχε απο την αστυνομία για οποιοδήποτε αποτελεσμα. Ως φαίνεται όταν πρόκειται για Τούρκους η αστυνομία ολιγωρεί ως προς χάριν των συνομιλιών, που αν έτσι συμβαίνει, αυτό προκαλεί ανασφάλεια μεταξύ των Ελληνοκυπρίων. Ως εκ τούτου η αστυνομία θα έπρεπε να ενεργεί για όλους ισόνομα. Ασφαλτόστρωση δρόμου. Ύστερα απο αμέτρητους μήνες, πέραν του χρόνου, επιτέλους εδέησεν ο Θεός, και ασφαλτόστρωσαν και παρέδωσαν στην κυκλοφορία την λεωφόρο Ελευθερίας μέχρι το φαρμακείο του Α. Άσπρου. Ήταν μια ιστορία κατά την οποία μόλις παραδιδόταν κομμάτι κομμάτι κάθε φορά ο δρόμος, κάτι συνέβαινε και ξανάκλεινε με αποτελεσμα όλοι οι κάτοικοι της Χλωρακας υπέστησαν μεγαλη ταλαιπωρία αφου είναι ο δρόμος αυτός που οδηγεί απο την πόλη της Πάφου προς την κοινότητα της Χλώρακας. Ας ελπίσουμε να είναι τελειωτικά τελειωμένος, και να μην ξανακλείσει. Ρίψη πυροβολισμών με αεροβόλο όπλο. Άγνωστοι, διερχόμενοι με αυτοκίνητο απο την κεντρική πλατεία της Χλώρακας, πυροβόλησαν με αεροβόλο όπλο εναντίον μπυραρίας στην οποία συχνάζουν κυρίως Άγγλοι, είναι δε, ιδιοκτησία επίσης Άγγλων υπηκόων. Οι πυροβολισμοί ήσαν δυο, ο ένας διαπέρασε το τζάμι του παράθυρου χωρίς να θρυμματιστεί αυτό, και χτύπησε στο χέρι θαμώνα ο οποίος ευρισκόταν εντος του μαγαζιού ως πελάτης με αποτέλεσμα αυτός να πληγωθεί ελαφρώς. 12 δεν έχουμε φόβο, ούτε για τους πεθαμένους ότι θα παραμένουν άθαφτοι, αλλά ούτε και για διαδηλώσεις απο τους ζωντανούς, αφου έχουμε λύσει το πρόβλημα του κοιμητηρίου με την απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου ώστε να κατασκευάσει σκευοφυλάκιο. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ Το Κοινοτικό Συμβούλιο σας καλεί σε αιμοδοσία που θα πραγματοποιηθεί εις μνήμην Μυρούλας Σάββα Σταμάτη, στις 14 Μαΐου ημέρα Παρασκευή, ώρα 4,00μ.μ. στην αίθουσα της εκκλησιας. Το πόσιμο νερό είναι ακριβό. Ο Δήμος Πάφου αντιδρά στην αύξηση του πόσιμου νερού απο τον φορέα υδάτων, και απειλεί όταν αν αυτό γίνει, θα αντιδράσουν, δεν θα το δεχτούν, και θα φτιάξουν δικό τους αυτόνομο φορέα διαχείρισης του πόσιμου νερού. Εμείς οι κάτοικοι στην Χλώρακα που ακριβοπληρώνουμε το νερό, συμφωνούμε μαζί τους, θα μας βρουν δίπλα τους, θα τους συμπαρασταθούμε. Εύγε στον Δήμαρχο, εύγε στο Δημοτικό Συμβούλιο. ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΧΛΩΡΑΚΑΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Το Κοινοτικό Συμβούλιο σας καλεί να παρευρεθείτε σε εκδήλωση που θα γίνει για να τιμηθούν όσοι υπηρέτησαν την Τοπική αυτοδιοίκηση στην κοινότητα μας, την Παρασκευή 8 Μαΐου 2010, στις 8.οομ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του ξενοδοχείου Άγιος Γεώργιος. Η ΟΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΕΛΕΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ κ. ΝΕΟΚΛΗ ΣΥΛΙΚΙΩΤΗ Θα ακολουθησει δεξιωση στην αυλή του ξενοδοχείου Σόδα και αλάτι για την ουλίτιδα, ένα παραδοσιακό γιατροσόφι… λέει ο γιατρός. Ένας αποτελεσματικός τρόπος για να προλάβετε, αλλά και για να καταπολεμήσετε, τη δημιουργία πλάκας και ουλίτιδας είναι να πλένετε τα δόντια σας μία φορά την ημέρα με μια πάστα από ίση ποσότητα μαγειρικής σόδας και αλατιού. Ρίξτε ελάχιστο νερό, τόσο ώστε ανακατεύοντας τα υλικά να δημιουργηθεί μια κρέμα. Τρίψτε με το δάχτυλό σας την πάστα πάνω στα ερεθισμένα ούλα και στη συνέχεια βουρτσίστε τα δόντια σας με μια μαλακή οδοντόβουρτσα. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Ο Φαίδωνας, η Αντωνία, η Κατερίνα και η Αντιγόνη Γιαβάσιη, σας προσκαλούν να τιμήσετε με την παρουσία σας τα εγκαίνια του Ιατρείου τους που θα γίνουν το Σάββατο 15 Μαΐου 2010 στις 4.00μ.μ. Τα εγκαίνια θα τελέσει ο Δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας. Ο Πάμπος Πιττοκοπίτης έκανε λόγο για νέα δεδομένα μετά την εκλογή Έρογλου στα κατεχόμενα. Θα είναι πιο σκληρός και πιο αδιάλλακτος στις θέσεις του τόνισε, με αποτελεσμα ίσως να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο στις συνομιλίες, γι αυτό θα πρεπει να είμαστε έτοιμοι για νέα στρατηγική στο Κυπριακό. ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Η διεύθυνση, ο καθηγητικός σύλλογος και οι μαθητές του λυκείου Αγίου Νεοφύτου σας προσκαλούν στην Μουσικοποιητική παράσταση για τον ποιητή της θάλασσας ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 3 Μαΐου 2010 στις 8.00μ.μ. στο Μαρκίδειο θέατρο Πάφου. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας συνεχίζοντας τις εκδηλώσεις συμπαράστασης προς τους συνανθρώπους μας, δράση που έχει γίνει θεσμός τα τελευταία χρόνια, καλεί ολους του κατοικους να συμμετάσχουν και φέτος σε ομαδική αιμοδοσία την Παρασκευή 1η Μαϊου 2010 στην αίθουσα της εκκλησίας και ώρες 04.00 έως 08.00μ.μ. Η αιμοδοσία θα διενεργηθεί εις μνήμην της πρόωρα αδικοχαμένης Μυρούλλας Σάββα Σταμάτη. Είναι μια ενέργεια, ένας θεσμός, που εδώ και αρκετά χρόνια πραγματοποιείται από το Κοινοτικό Συμβούλιο της Χλώρακας, πάντα με απόλυτη επιτυχία, και που για αυτήν αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλη την κοινότητα που αγκάλιασε αυτόν τον θεσμό με αγάπη. Αυτού του είδους οι ενέργειες αποτελούν τον ελάχιστο φόρο ενδιαφέροντος για τους συνανθρώπους μας και οφείλουν να στηριχθούν από το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Γιώργος Νικολάου. Η συμπλεγματική επιτροπή του ΑΚΕΛ Χλώρακας, στα πλαίσια των ετήσιων πολιτιστικών της εκδηλώσεων προγραμματίζει εκδήλωση στις 25 Ιουνίου στις 8.30μ.μ. στην πλατεία της εκκλησίας για να τιμήσει τους Χλωρακιώτες ήρωες του 1974, που έπεσαν κατά το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή, τον αγνοούμενο Λεωνίδα Δημοσθένους, τους αιχμαλώτους πολέμου, καθώς και τους οπλίτες και τους αξιωματικούς που έλαβαν μέρος στις μάχες της Κερύνειας με το 304 Τ.Π. Κύριος ομιλητής στην εκδήλωση θα είναι ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού. Ανακατασκευή ραμπών. Στην οδό Π/Κώστα παρά την οικία των οικογενειών Χρ. Πενταρά, προχώρησε το Κοινοτικό Συμβούλιο σε εργασίες μετά τον μεγάλο δυστύχημα που εγινε και κατά το οποίο αυτοκίνητο προσγειώθηκε κυριολεκτικά σε βεράντα σπιτιού . Προχώρησαν στο ξήλωμα των ραμπών, και σε ανακατασκευή τους, ώστε να αναγκάζονται οι ασυνείδητοι οδηγοί να ελαττώνουν ταχύτητα. Συγχαρητήρια στο Κοινοτικό Συμβούλιο Χλώρακας. Στην Κισσόνεργα ο κόσμος ξεσηκώνεται και κατέρχεται σε διαδηλώσεις εναντίον του Κοινοτικού τους Συμβουλίου γιατί αυτοί εφάρμοσαν τον νόμο ο οποίος αφορά τα κοιμητήρια, και επέβαλαν σε κάθε κάτοικο ανω των 18 ετων, 70 ευρώ έξτρα φορολόγηση. Εμείς στην Χλώρακα, 13 23 Απριλίου, μνήμη και γιορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου. Τελέστηκε μεγαλη δοξολογία στο πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην Αλική από τον πάτερ Ανδρέα. Η εκκλησία κατάμεστη από κόσμο χωριανούς και ξένους, μετά δε το πέρας της λειτουργίας όλοι οι πιστοί ως προσκεκλημένοι από τον καλό διευθυντή του ξενοδοχείου, απολαύσαμε λίγη ωρα στην αίθουσα του ξενοδοχείου «Άγιος Γεώργιος», απολαμβάνοντας το κέρασμα που τους τράταρε. Είναι η γιορτή του Αγίου Γεωργίου μια από της μεγαλύτερες, και ένα μεγάλο μέρος των Κυπρίων την εορτάζει, αφου ως όνομα είναι πολύ διαδεδομένο. Εμείς συναντήσαμε τον γραμματέα του Κοινοτικου συμβούλιου κατ αρχάς στην εκκλησία να εκκλησιάζεται, και ύστερα στις αποθήκες του Συμβουλιου όπου έστησε σούβλες επ ευκαιρία της εορτής του και κέρασε όλους τους συναδέλφους του, αλλά και όλους τους περαστικούς. Άλλοι δε χωριανοί επίσης εορτάζοντες το ίδιο έκαμαν, ενώ άλλοι την έβγαλαν καθαρή κερνώντας μόνο καφέ στα καφενεια, εμείς εν πάση περιπτώσει, ευχόμαστε σε όλους χρόνια πολλά. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε. Ενώ τα χρόνια περνούσαν, οι Οθωμανοί Τούρκοι κατελάμβαναν όλο και περισσότερα εδάφη της Ελλάδας, οπότε το 1424 αφου είχαν είδη καταλάβει και την περιοχή της Αττικής, και για αποκόμιση λαφύρων και θησαυρών, προέβηκαν σε λεηλασία του μοναστηρίου προβαίνοντας σε αγριότητες και σφαγιάζοντας όλους τους μοναχούς. Ο Άγιος Εφραιμ την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία. Σε μια τέτοια εορτή, ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια για να τους αποκαλύψει κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, ξεψύχησε, σε ηλικία 42 ετών. Σήμερα στον περίβολο της μονής υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ, θεια Λειτουργία. Στις 4 Μαΐου ημέρα Τρίτη, στις 6.οο το απόγευμα, θα γίνει Εσπερινός στο εκκλησάκι του Αγίου Εφραίμ δίπλα στο κοινοτικό κοιμητήριο, την δε επομένη πρωία θα τελεστεί θεια λειτουργία από τον πάτερ Ανδρέα. Η εκκλησία γιορτάζει την μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου μαρτύρησε, και την 3η Ιανουαρίου ημέρα κατά την οποίαν ανευρέθηκαν τα ιερά λείψανα του κατόπιν θειας παρεμβάσεως το 1950. Ιστορικό. Το 1945 η Μοναχή Μακαρία και αργότερα Ηγουμένη, πήγε στα ερείπια της αρχαίας μονής του Ευαγγελισμού άλλοτε ονομαζόμενης ως Σταυροπηγιακής, του Όρους Αμωμών. Το 1950 μετά απο θεία παρόρμηση, και με τη βοήθεια ενός εργάτη που υπήρχε στο μοναστήρι για άλλες εργασίες, άρχισαν να σκάβουν σε σημείο που οραματίστηκε για να βρουν τυχών λείψανα Αγίων Πατέρων. Μετά από πολύ σκάψιμο και σε μεγάλο βάθος, βρήκαν ένα σκήνωμα ενός κληρικού ενδεδυμένο με ράσο το οποιον είχε παραμείνει άθικτο. Το σκήνωμα ι το οποιον ευωδίαζε, το τοποθέτησε σε θυρίδα που υπήρχε στον τάφο. Το βράδυ, διαβάζοντας τον εσπερινό η Ηγουμένη άκουσε βήματα.. ο ήχος ερχόταν απο τον τάφο.. μετά απο τον περίβολο και έφτασε ως την πόρτα της εκκλησίας. Εκεί πρωτοαντίκρισε τον Άγιο, ψηλός με μάτια μικρά στρογγυλά, με μακριά μαύρα γένια που έφταναν στον λαιμό, ντυμένος με την μοναχική αμφίεση. Στο ένα χέρι είχε μία φλόγα και με το άλλο ευλογούσε. Ο Άγιος ζήτησε να τον βγάλουν απο αυτή την θυρίδα που το είχαν. Την επόμενη κι όλας μέρα η Ηγουμένη καθάρισε τα οστά και τα τοποθέτησε σε μια θυρίδα στο Ιερό του Ναού. Το ίδιο βράδυ φανερώθηκε στον ύπνο της και την ευχαρίστησε και της φανέρωσε και το όνομα του: Εφραίμ. ο Ιστορία. Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα τον 13 αιώνα. Από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη. Στον τόπο του γινόταν παιδομάζωμα από τους Τούρκους, έτσι για να γλυτώσει η μητέρα του τον συμβούλευσε και έφυγε και εγκλείστηκε σε μοναστήρι, αφου η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος. Στο όρος Αμώμων στην Αττική, υπήρχε το μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός, οπότε χρίεται μοναχός και ονομάζεται Εφραιμ. Αργότερα χρίεται ιερεύς. Αυτοκινητικά δυστυχήματα. Πολλά αυτοκινητικά δυστυχήματα συνέβησαν την τελευταία εβδομάδα του μηνός Απριλίου. Στην Γρίβα Διγενή, νεαρή συγχωριανή μας οδηγώντας το αυτοκίνητο της, συγκρούστηκε με μηχανάκια τα οποία οδηγούσαν νεαροί ανήλικοι Ρουμάνοι. Ευτυχώς δεν έπαθε κανένας τίποτα, υπήρξε όμως συμπλοκή προσώπων, καθ ότι συνάχτηκαν αρκετοί Ρουμάνοι προκαλώντας και δημιουργώντας καυγάδες και φασαρίες με τους Ελληνοκύπριους. Την επομένη, αυτοκίνητο πολυτελείας, κατά τα μεσάνυχτα, προσγειώθηκε σε βεράντα σπιτιού προκαλώντας τεράστιες ζημιές. Ευτυχώς ήταν περασμένη η ωρα, κανείς δεν ευρισκόταν στην βεράντα, έτσι δεν υπήρξαν θύματα. Ο οδηγός εγκατέλειψε το αυτοκίνητο, σημάδι ότι μπορεί να ήταν κλεμμένο, διότι ο πραγματικός ιδιοκτήτης απουσίαζε στο εξωτερικό. Την επομένη και μεθεπόμενη, συνέβηκαν άλλα δυο δυστυχήματα επί της λεωφόρου Μακαρίου, ευτυχώς μόνο με υλικές ζημιές… Προσοχή λοιπόν, οι καιροί είναι δύσκολοι στους δρόμους. 14 Απεβίωσε σε ηλικία 48 ετών την Τρίτη 27/4/2010, η Σπυριδούλλα Γιωρκαλλά Θεμή, ύστερα απο μακρά περίοδο που ήταν κλινήρης λόγο εγκεφαλικού επεισοδίου. Η κηδεία της εγινε την Τετάρτη στο Στένωμα Καρπενησίου , αφου ως γνωστόν η οικογένεια του Γιώργου Θεμή διαμένει στην Ελλάδα. Η εκλιπούσα εγκαταλείπει σύζυγο και δυο παιδιά 20 και 23 ετών. Στην κηδεία που τελέστηκε την επομένη παρέστει σύσσωμος η οικογένεια απο την Κύπρο και την Ελλάδα, οπως και άλλοι συγγενείς και φίλοι. Ο αναπληρωτής προεδρος του ΑΚΡΙΤΑ Νίκος Πάσπας ευχαριστεί εκ μέρους του συμβουλίου της ομάδας το Κοινοτικό Συμβούλιο για την προσφορά των 20000 ευρώ, και την ΣΠΕ Χλώρακας για τις 10000 ευρώ, που προσέφεραν ως χορηγία για την Συναυλία που θα πραγματοποιήσει το σωματείο με την Άννα Βίσση. Ως γνωστόν, η επιτροπή της ΣΠΕ κατ αρχάς απέρριψε το αίτημα να είναι χορηγός με πλειοψηφία, αργότερα όμως σε άλλη συνεδρίαση το ενέκριναν ομόφωνα. Απεβίωσε τις πρωινές ώρες της Τετάρτης 28/4/20010, η Πατού Ανδρέα Φανιαστού 74 ετών, ύστερα απο μακροχρόνιο πάλη με την επάρατο νόσο. Η κηδεία τελέστηκε την επόμενη μέρα στις 3.00 το απόγευμα στην εκκλησία της Παναγίας Χρυσοαιματούσης με παρουσία πλήθους κόσμου, συγγενών και φίλων της οικογένειας. Δημοσίευμα αφημερίδας Ανεξάρτητος του 1938. ΧΛΩΡΑΚΑΣ,22 (Εκτάκτου ανταποκριτή).-Παρ ολίγον να ελάμβανε χώραν το απόγευμα της προχθές Δευτέρας τραγικό δυστύχημα εις Χλώρακα με θύμα νεαρόν ποιμένα, υπο τάς ακολούθως περιστάσεις: Κατά το απόγευμα της προαναφερθήσας ημέρας, ενώ ο εκ του χωρίου μας δεκαεξαετής ποιμήν Νεόφυτος Λεωνίδα έβοσκε τα πρόβατα του εις την τοποθεσίαν Καρκαρούδι, το έδαφος υπεχώρησεν αιφνηδίως και ο ατυχής ποιμήν ευρέθη εις υπόγειον γαλαρίαν πλήρη ύδατος και βάθους πέντε ποδών. Ο ατυχής Νεόφυτος ήρχισε αμέσως να κραυγάζη εις βοήθειαν, πλήν, όμως, λόγω του ερημικού του τόπου, ουδείς τον ήκουε, εκινδύνευε δε, τον έσχατον κίνδυνον. Ευτυχώς δι αυτόν τα πρόβατα του παραμείναντα ακυβέρνητα εισήλθον εις μέρος απηγορευμένον δια βοσκήν, επισύραντα ούτω την προσοχήν του επίσης εκ Χλώρακας Γεωργίου Νικόλα, ο οποίος εν τη προσπαθεία του όπως εκβάλει εκ της απηγορευμένης περιοχής τα προβατα, αντελήφθη τον Νεόφυτον εντός της γαλαρίας. Αμέσως ούτος εκάλεσε και άλλους συγχωρίους του, τη βοηθεία των οποίων ο ποιμήν ανεσύρθη. Ερασιτεχνικό Πάφου.Διεξήχθη την περασμένη Παρασκευή στη Χλώρακα ο τελικός κυπέλλου του ερασιτεχνικού Πάφου. Αντιμέτωπες ήσαν η ομάδα της. Χλώρακας με την ομάδα της τραπέζης Κύπρου. Η ομάδα ης της Χλώρακας στην 3 παρουσία στο ερασιτεχνικό κατάφερε να κάνει την υπέρβαση και να φτάσει στον τελικό. Στον αγώνα αυτό δυστυχώς άρχισε άσχημα, μετά ισορρόπησε το παιχνίδι, και στα τελευταία λεπτά μετά από τραγικά λάθη της ομάδας έχασε με το βαρύ 5-1. Από την ομάδα σ αυτό τον αγώνα απουσίαζαν λόγω τραυματισμού 4 βασικοί ποδοσφαιριστές. Την ομάδα προπονεί ο παλαιός ποδοσφαιριστής του ΑΚΡΙΤΑ Α. Αζίνας. Οι ποδοσφαιριστές είναι κυρίως Χλωρακιώτες βετεράνοι του ΑΚΡΙΤΑ. Στη φετινή σαιζόν αγωνίστηκαν οι Γ. Χριστοφή. Π. Χριστοφή, Ν. Νικοδήμου, Χ, Νικοδήμου, Α. Φυοαρτάς, Ν. Φυοαρτάς, Π. Χαραλάμπους, Κ. Αλεξίου, Σ. Νεάρχου, Ν. Βασιλείου, Λ. Κωνσταντίνου, Γ. Αδάμου, Κ. Σαγιάς, Σ. Κωνσταντίνου, και Ε. Λοϊζίδης. Κατερίνα Φαίδωνος Γιαβάσιη. Πρόκειται για μια νέα επιστήμονα που έδωσε τον όρκο του Ιπποκράτη την περασμένη εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη. Είναι η πρώτη κόρη του γνωστού συγχωριανού μας Φαίδωνα Γιαβάσιη, που αφου τελείωσε τις σπουδές της στην Οδοντιατρική σχολή Θεσσαλονίκης, έρχεται για να δουλέψει μαζί με τον πατέρα της στο ιατρείο του, το οποιον έχει ανακαινιστεί εξ ολοκλήρου γι αυτό το σκοπό. Ήταν μια ορκωμοσία στην οποία οπωσδήποτε παρευρέθη ο συμπαθής μας ιατρός Φαίδωνας με την οικογένεια του, καθώς όμως και άλλοι συγγενείς και φίλοι. Ελπίζοντας η κόρη να έχει το ίδιο απαλό χέρι ως και ο πατέρας, της ευχόμαστε καλές επιτυχίες. Οικονομική κρίση και διασκέδαση. Με την οικονομική κρίση που μαστίζει τον κόσμο όλο, οι κάτοικοι της Χλωρακας άλλαξαν συνήθειες στον τρόπο διασκέδασης τους. Όλο και περισσότεροι την βγάζουν στα καφενεία τα οποία λειτουργούν και ως Ουζερί, ώστε με αυτό τον τρόπο την βγάζουν φτηνά, και χωρίς να αναγκάζονται να χρυσοπληρώνουν την διασκέδαση τους ως γίνεται συνήθως στα νυχτερινά κέντρα. 15 16