όπως η τρικυμία ευωδιάζει κυανή πόα στα όνειρα
εκεί ενάλια στα αρχέγονα ποιήματα της συνουσίας των
Πάντων
όπου ιχνηλατώ σε , παρανομίας ενδεχόμενο,
ερωμένη ημίβια ανάμεσα σε ασπασμούς σαρκώδεις κι
επιπλήξεις…
Τα κύρταμα ως διατροφή: Το φυτό αυτό, με την
πάροδο των χρόνων, διαπιστώθηκε, ότι περιέχει αιθέρια
έλαια, μεταλλικά άλατα, ιώδιο και βιταμίνες, συστατικά
που θεωρούνται από τους διαιτολόγους ότι είναι
ορεκτικά και τονωτικά, ότι πρέπει δηλαδή για μια
μεσογειακή διατροφή και ωραία σαλάτα. Γίνεται επίσης
τουρσί, μέσα σε ξίδι και άλμη και συνοδεύει ευχάριστα
τους θαλασσινούς μεζέδες, αλλά και σε αρωματικές ή
πικάντικες σάλτσες που συνοδεύουν ψάρια ή κρέατα. Το
κρίταμο σερβίρεται στις παραθα-λάσσιες περιοχές,
συνήθως με το όνομα «αρμύρα», ενώ οι βλαστοί και τα
άνθη του τηγανίζονται στις ομελέτες, προσδίδοντας
ιδιαίτερη γεύση. Όσοι αναζητούν νέες γεύσεις, τους
προτείνουμε να δοκιμάσουν:
1. Ρεβύθια με κρίταμο: Υλικά και Δοσολογία -1
φλυτζάνι ρεβύθια, 1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
κρίταμο κατά βούληση, ελιές κατά βούληση κομμένες σε
ροδέλες. Εκτέλεση: Μουλιάζουμε τα ρεβύθια από
βραδείς, τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι και μόλις πάρει
χρώμα ρίχνουμε μέσα τα ρεβύθια, φέρνουμε μία γύρα
και μετά ρίχνουμε λίγο καυτό νερό, προσθέτουμε νερό
όσο γίνονται μέχρι να μαλακώσουν καλά, τα
ανακατεύουμε με κρίταμο και ελιές.
2. Κύρταμα στο ξύδι: Αφου μαζέψουμε το κριταμο
διαλέγουμε τους τρυφερούς βλαστούς, βράζουμε νερό
σε μια μικρη κατσαρόλα και μόλις βράσει ρίχνουμε μέσα
τους βλαστούς που διαλέξαμε πριν και το αφήνουμε να
βράση μερικά λεπτά (δεν το αφήνουμε πολύ ωρα να
βράζει γιατί θα λιώσει, το τσεκάρουμε και μόλις
μαλακώσει το βγάζουμε). To δοκιμάζουμε να δούμε αν
θέλει αλάτι, πράγμα σπάνιο μιας και έχει αρκετη αρύρα
απο μονο του αφου ζει δίπλα στην θάλασσα. Το
αφήνουμε να κρυώσει λίγο, παίρνουμε ένα μπωλ και
βάζουμε μέσα μια στρώση απο το κριταμο που
βράσαμε, ψιλοκόβουμε σκόρδο και το ρίχνουμε απο
πανω. Ξαναβάζουμε άλλη μια στρώση κριταμο και απο
πανω πάλι ψιλοκομμένο σκόρδο, συνεχίζουμε να το
κάνουμε αυτό μέχρι να τελειώσει όλο το κριταμο. Αφου
είναι έτοιμο μέσα στο μπωλ ρίχνουμε ξύδι μέχρι να
σκεπαστεί το κριταμο, βάζουμε και λίγο λάδι ισα-ισα να
σκεπάσουμε την επιφάνεια. Μετά το βάζουμε στο ψυγείο
και το αφήνουμε όλη νύχτα, την επομένη μπορούμε να
το σερβίρουμε. Είναι ιδανικό για να συνοδεύει ούζο η
τσίπουρο και θαλασσινά.
Χλωρίδα της Χλώρακας
Κύρταμο, ή
κρίταμο, ή
κρίθαμνο.
Το γνωρίζουμεν
αμέσως
από το
ασπροπράσινο
χρώμα των
φύλλων
του που
είναι λεία και σαρκώδη. Ανθίζει το καλοκαίρι. Τα
άνθη του σχηματίζουν «σκιάδιο» και είναι
κιτρινοπράσινα. Ο βλαστός και τα φύλλα του
αναδίνουν μια ευχάριστη μυρωδιά. Είναι
απολαυστικό στον ουρανίσκο και με γεύση αλμυρή.
Στη Χλώρακα το συναντάμε στις παραθαλάσσιες
περιοχές από τα Ροδαφινια, στο Δημμα, εως και τον
Πηλο.
Αν θες το στόμα σου να πλημμυρίσει θάλασσα,
αν θες ν΄ανασάνεις και να πλανηθείς σ΄ακρογιαλιές
γνώριμες κι αγαπημένες,
αν ο χειμώνας σε βαραίνει και σε θλίβει,
σύναξε μια χουφτα κύρταμα στο Δήμμα,
και βάλε τα και άφηστα στην πικραμένη γλώσσα.
Η περιγραφή από τον Διοσκουρίδη:
"θαμνώδες βοτάνιον, που απλώνεται σε πλάτος και έχει
ύψος ενός πήχυ. Φυτρώνει σε παραθαλάσσιους τόπους
και έχει πολύ στιλπνά φύλλα και υπόλευκα, σαν της
γλιστρίδας, πιο πλατιά και πιο επιμήκη με αλμυρή
γεύση... λαχανεύεται εφθόντε και ωμόν εσθιόμενον και
ταριχεύεται εν άλμη" Στις μεγάλες αμμώδεις εκτάσεις, και
στις κοιλότητες των απόκρημνων βράχων της
Χλωρακας, φύεται ένα φυτό με σαρκώδη, λεία και
επιμήκη φύλλα, το οποίο θεωρήθηκε από την
αρχαιότητα ήδος εξαιρετικό διεγερτικό της ορέξεως. Το
κρίταμο ή κρίθαμο ή κύρταμο πήρε το όνομά του από
τους αρχαίους Eλληνες οι οποίοι, θέλοντας να δείξουν
την ομοιότητα που έχουν οι σπόροι του φυτού με το
κριθάρι, το ονόμασαν «κρίθμον». Τα φύλλα και οι
βλαστοί του είναι παχύς, λείοι και έχουν χρώμα
ανοιχτοπράσινο. Τα άνθη του, κιτρινοπράσινα, βγαίνουν
το καλοκαίρι και σχηματίζουν "σκιάδιο". Ο βλαστός και
τα φύλλα του αναδίδουν μια ευχάριστη μυρωδιά. Είναι
φυτό γνωστό από την αρχαιότητα για τις θεραπευτικές
του ιδιότητες, αλλά και ως έδεσμα με ιδιαίτερα
χαρακτηριστικά. Οι σπόροι του φυτού έχουν μεγάλη
ομοιότητα με το κριθάρι, γι' αυτό οι αρχαίοι Έλληνες το
ονόμαζαν «κρίθμον». Ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος
είχαν σε μεγάλη εκτίμηση το κρίταμο. Στη
βοτανοθεραπεία, από τα χρόνια του Ιπποκράτη μέχρι τις
μέρες μας, χρησιμοποιείται ως θεραπευτικό για
ηπατικές, εντερικές και νεφρικές δυσλειτουργίες. Στη
φαρμακευτική χρησιμοποιείται ως ορεκτικό, διουρητικό,
καθαριστικό του αίματος και ευεργετικό στο συκώτι.
Ποίημα ακατάλληλον (της Αγγελικής Κορρέ).
Τις νύχτες πάλι , αδηφάγο κρίταμο συγχέομαι,
επιφλοίσβια
με τ' αλμυρά αιδοία της άμμου, τα κύματα
2
πνεύμα του να ταξιδεύει, να κινείται με
τρομαχτική ταχύτητα σε όλη την οικουμένη, ακόμα και
μέσα στην ύλη. Θυμόταν ξεκάθαρα τη διαδικασία του
θανάτου του, ήταν ευχάριστη και πνευματική, ήταν
ένα ταξίδι που του άρεσε, που ταξίδεψε με ιλιγγιώδη
ταχύτητα στα πέρατα του ουρανού, που συνάντησε ένα
απέραντο φως και που ενώθηκε μαζί του, εγινε ένα με
αυτό, και ένιωσε το πνεύμα του να αγαλλιά…
Έμεινε να κοιτάζει από την πόρτα όλη την γυρω φύση
και σκεφτοταν γιατί γύρισε πίσω, γιατί δεν έμεινε εκεί
που ήταν τόσο ωραία. Κατάλαβε ότι εγινε θαύμα, μέσα
του ένιωθε γαλήνη, γονάτισε και προσευχήθηκε.
Σηκώθηκε και προχώρησε προς τη μάντρα, είχε ένα
αίσθημα ανήσυχο για τα πρόβατα, ήταν πολύ το κρύο
για να το αντέξουν. Σαν κόντεψε τα είδε όλα νεκρά, ήταν
η νυχτερινή παγωμένη πνοή του θανάτου που πέρασε
και μαζί πήρε αυτόν, πήρε και τα ζά. Με έκφραση
απόλυτης ηρεμίας και στωικότητας αντίκρισε τον
ομαδικό θάνατο, τον είχε «ζήσει» και αυτός, ήταν μια
απόλυτη εμπειρία, μια κατάσταση έξω από τη
συνηθισμένη. Και δεν μπορούσε ύστερα από τέτοια
εμπειρία να παραμείνει ασυγκίνητος ήταν ένα σημείο
του Θεού που τον έκαμε να νιώθει άμετρη ηρεμία,
ένιωθε ότι πέρασε από την κρίση του Θεού…
Γύρισε στη κάμαρη, άνοιξε το παλιό μπαούλο και πήρε
την βαριά κάπα, έβαλε στην βούρκα του φαί και
ροβόλησε την βουνοπλαγιά. Ήθελε να κατέβει στον
κάμπο, να αλλάξει ζωή, να δει ανθρώπους, να ζήσει μαζί
τους. Ένιωθε μέσα του μια ανάγκη, δεν μπορούσε άλλο
μοναχός, είχε μια ανάγκη φυγής μακριά από την ως
τώρα στεγνή καθημερινότητά του, τα φυλακισμένα του
συναισθήματα αναζητούσαν διέξοδο, οι αισθήσεις του
ήταν σε επιφυλακή για δράση, και η αιώνια αναμονή που
παραλύει τα πάντα, ήθελε να τελειώσει.
Περπάτησε ώρες πολλές, έβαλε σημάδι την ξέρα του
«Φερφουρή» στη θάλασσα της Χλώρακας. Εκεί ήθελε να
παει, εκεί να κατοικήσει, μέσα στους κάμπους, δίπλα στη
θάλασσα, κοντά στην πόλη του Κτημάτου μιας πόλης
στην οποία θα μπορούσε να χαθεί και με φαντασία να
ζήσει κάτι πρωτόγνωρο και καινούργιο, ήθελε να
ονειρευτεί, να απελευθερώσει όλα όσα κρύβει η ψυχή,
ήθελε να αποκαλύψει τη γνήσια πνευματικότητα, να
κυνηγήσει σκοτεινές και φλογερές παρορμήσεις, να
αισθανθεί ελεύθερος.
Υ.Γ. Ο Χ" Τζιητσιυρκακός κατοίκησε στη Χλώρακα,
απέκτησε μεγαλη περιουσία και έγινε ο άρχοντας της
περιοχής. Παντρεύτηκε την Μαρίκα, και ύστερα την Χ''
Λωξάνδρα. Απόγονοι τους ήταν οι Χριστόδουλος
Σιαμμάς άλλως Ττοουλούην, ο Χαράλαμπος Σιαμμάς
που παντρέυτηκε την Έρχαρη, ο Βρυώνης Σιαμμάς
(σπουδαίος ψαλτης της Γεροσκύπους), ο Τσιυπρής και η
Δεσποινού η οποια παντρεύτηκε τον Ευστάθιον
Κυρηνέαν Λαούρη που εργαζόταν ως μισταρκός στον
πατέρα της.
Ιστορίες της Χλώρακας,
Η Ιστορία του Χατζιητσιυρκακού Σιαμμά (1840)
Ο πατέρας του Κυριάκου Σιαμμά από φόβο ότι θα ήταν
ένα από τα θύματα των σφαγών της 9ης Ιουλίου του
1821 επειδή συγγενείς του είχαν ανάμειξη στα γεγονότα
εναντίον των Τούρκων, τρομοκρατημένος για να
γλιτώσει έφυγε από την Κύπρο και ζήτησε καταφύγιο
στην Αίγυπτο. Κατοίκησε για πάντα εκεί, στην Κύπρο
γύρισαν τα τρία παιδιά του. Ο ένας, ο Κυριάκος
ερχόμενος, πέρασε από τους Αγίους τόπους, έτσι
ονόμασε τον εαυτό του Χατζιηκυριάκο. Ήταν ένας
καχεκτικός νέος που του άρεσε η ησυχία και η μοναξιά,
ζήτησε εργασία σε ένα βοσκό με ανταμοιβή φαγητό, και
κάθε χρόνο έξι αρνιά. Ύστερα από τρία τέσσερα χρόνια
όταν πίστεψε ότι μπορούσε να φτιάξει κοπάδι με όσα
ζώα μάζεψε, τα πήρε και ανέβηκε στα βουνά, έκτισε την
μάντρα του και μια κάμαρη, και κατοίκησε μες τις ερημιές
και τα λαγκάδια, παρέα με τα πρόβατα και τα πουλιά.
Πέρασε ο καιρός, ζούσε στην ησυχία του, ώσπου μια
μέρα αρρώστησε βαριά, δεν είχε αναπνοή, κατάκοιτος
και μοναχός, προσπαθούσε να βρει γιατρειά, μα χωρίς
αποτελεσμα.
Ήταν μια νύχτα παγωμένη, ήταν το φεγγάρι ολόγιομο και
η έρημη περιοχή φωτιζόταν με το κίτρινο φως του, ένα
χλωμό παράξενο και γεμάτο φόβο φως. Μια ψυχρή
πνοή ανέμου φυσούσε αδύνατα, και σκέπαζε δυνατά με
πολλη παγωνιά ότι άγγιζε. Μια πνοή τόσο παγωμένη
που όλα τα πάγωνε και τα σκότωνε. Τα ζώα και τα
πουλιά κούρνιαζαν φοβισμένα, τα φυτά και τα ζουζούνια
έγερναν και πέθαιναν. Η υγρασία πάγωσε και η γιάλλα
σκέπασε όλη τη γη, εγινε σαν καθρέφτης και μέσα του
φαινόταν το άρρωστο κίτρινο φως του φεγγαριού σαν
προμήνυμα κακών μαντάτων και άσχημων πραγμάτων.
Ήταν έρημη η βουνοπλαγιά, όλα ακίνητα και πεθαμένα,
ακουγόταν μονο το ελαφρύ σφύριγμα της παγωμένης
πνοής που αρρώσταινε και σκότωνε ότι άγγιζε.
Ακουγόταν μαζί και το μακρόσυρτο ουρλιαχτό του λύκου
που έσμιγε ο ήχος του με τους ρόγχους τους
επιθανάτιους του νεαρού παλικαριού. Που κατάκοιτος
και άρρωστος τον άφηνε και έφευγε η ζωή του,
παγωμένη και αυτή από τη τσουχτερή παγωνιά. Ήταν σε
μια καλύβα μοναχική, δίπλα στην μάντρα με τα ζώα, είχε
αρρωστήσει και ήταν μόνος και έρημος μες την έρημη
βουνοπλαγιά, μόνος αυτός μες την παγωμένη φύση.
Πανω στο αχυρένιο στρώμα εδώ και μέρες με δυσκολία
στην αναπνοή και μαύρους κύκλους στα μάτια που δεν
είχαν δύναμη νάναι ανοιχτά, είχε νιώσει τον θάνατο που
ήρθε και παρακαλούσε να ζήσει, και πάλευε για να
ζήσει, ώσπου τελικά τα κουρασμένα στήθη σταμάτησαν
να ανεβοκατεβαίνουν, και η αδύνατη καρδιά έπαυσε να
χτυπά ενώ στο κίτρινο πρόσωπό του απλώθηκε το
άσπρο του θανάτου. Ένα κουφάρι στο κρεβάτι, και η
παγωμένη πνοή του αέρα που τον σκότωσε έμπαινε
από τις χαραμάδες της πόρτας…
Η ωρα πέρασε, ήρθε το πρωί, η παγωνιά έπεσε, και το
φως της αυγής πήρε να χαράζει. Ο αέρας δυνάμωσε,
έλιωσε η γιάλλα και η πόρτα στο μικρό σπιτάκι άνοιξε
από τον αέρα και χτυπούσε τακα τουκ. Ένα δροσερό
αεράκι άγγιξε το πρόσωπο του πεθαμένου παλικαριού,
και ως να κοιμόταν άνοιξε τα μάτια, χασμουρήθηκε και
με ένα πήδο πετάχτηκε όρθιος… Στάθηκε στην πόρτα κι
αγνάντεψε πέρα τα αντικρινά βουνά, και έμεινε να
κοιτάζει σκεφτικός. Θυμόταν την χθεσινή νύχτα που δεν
είχε αναπνοή, θυμόταν την ψυχή του να φεύγει, και το
3
παράξενος γέροντας ντυμένος με κουρέλια και τους είπε
ότι θα έμπαινε μέσα στην σπηλιά για να μαζέψει νερό,
μπήκε μέσα, και σε λίγο βγήκε κρατώντας έναν τενεκέ με
νερό. Οι άλλοι δύο παραξενεμένοι, τους προκαλούν να
ψάξουν εκεί κοντά για να τον βρουν. Ψάχνουν την γύρω
περιοχή αλλά πάντα έχοντας θέα ο ένας τον άλλον και
την σπηλιά ώστε αν κανείς μπει να τον δουν. Δεν τον
βρίσκουν. Γυρίζουν στην σπηλιά και μπαίνουν και οι 4
μέσα. Ο κουβάς με το νερό δεν ήταν εκεί. Ποιός ήταν ο
γέρος, πώς και δεν τον είδαν, πώς εξαφανίστηκε ο
τενεκές, και τι χωροχρονικά συμβάντα βιώσανε; Μάλλον
δεν θα μάθαιναν ποτέ.
Τα όνειρα σύμφωνα με την ψυχολογική ερμηνεία
τους, αναδύονται από το ασυνείδητο.
Βλέπω οράματα ότι βρίσκομαι σε χώρους με άλλους και
συζητάμε. Μετά απο καιρό, όταν βρίσκομαι στον ίδιο
χώρο, ξέρω τι θα γίνει, τι θα πουν, ποιος θα έρθει και
ποιος θα φύγει. Βλέπω στα όνειρα μου πραγματα που
θα συμβούν, και που ύστερα από καιρό συμβαίνουν.
Αυτό που συγχύζω και δεν είμαι σίγουρος, είναι αν αυτό
συμβαίνει πραγματικά, ή είδα ότι εσυνέβη σε ένα από τα
όνειρα μου.
Δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα φέρουν το φως.
Είμαστε όμως εκείνοι που θα θυμίζουμε πάντα πως
το σκοτάδι δεν είναι μόνο και ανίκητο.
Καθόμουν στο γραφείο μου και μόλις είχα κλείσει τον
υπολογιστή που έχει προστατευτικό γυαλί και όταν
σβηστεί λειτουργεί ως καθρέφτης. Είδα το πρόσωπο
μου και πίσω μου έναν άντρα περίπου στο ύψος μου,
την στιγμή που ήμουν ολομόναχος στο γραφείο.
Ξαφνιασμένος γύρισα και στιγμιαία είδα το πρόσωπό
του που είχε τα δικά μου χαρακτηριστικά. Γύρισε την
πλάτη αμίλητος και έφυγε γρήγορα προς την πόρτα και
βγαίνοντας έξω εξαφανίστηκε. Τον άντρα αυτόν τον
ξαναείδα δυο φορές ακόμα στον δρόμο, όταν όμως τον
πλησίαζα εξαφανίζονταν.
Μιαν άλλη φορά ξάπλωνα στον καναπέ και μεταξύ
ύπνου και ξύπνου, βλέπω μια οπτασία να έρχεται και να
κάθεται στον καναπέ στα πόδια μου. Είχε μορφή
ακαθόριστη, και με ήρεμη φωνή άρχισε να μου λέει
- Μην κοιτάξεις πίσω σου, μην κοιτάξεις με τίποτα πίσω
σου.
Αυτά που μου συνέβησαν και που μάλλον θα μου
ξανασυμβούν, έχουν απασχολήσει αρκετά την
παραψυχολογία αλλά και την ψυχολογία την ίδια.
Διάβασα σε ένα παλιό τόμο της ότι οι εμφανίσεις
συντρόφου-συμβούλου με τη μορφή του ζωντανού που
τον βλέπει, συμβαίνει και ορίζεται ως οπτασία του
εαυτού-αντίγραφο που τον κατατρέχει. Οι περισσότεροι
λαοί έδωσαν κακή ερμηνεία στο φαινόμενο, εκτός του
Χριστιανισμού που θεωρεί την οπτασία ζωντανού,
φύλακα άγγελο. Ο Φρόυντ υποστήριξε την ιδέα του
σωσία-πνεύματος. Στο "Αλλόκοτο" το 1919, ερμηνεύει
αυτή την οντότητα ως έκφραση της ψυχής ή της
συνείδησης: "αυτή η ύπαρξη ενός αθάνατου δεύτερου
εαυτού, έγραφε, πηγάζει από ένα πρωτόγονο αίσθημα
αυτο-αγάπης". Οι εμφανίσεις αυτές δεν έχουν πάντα
σχέση με θανάτους ή συνταρακτικά γεγονότα. Ακόμα,
έχει υποθεί ότι, υποθετικά πάντα, εκπέμπεται από
κάποιον ένα τηλεπαθητικό σήμα και ο αποδέκτης
προβαίνει στη συγκρότηση μιας παραισθητικής εικόνας
του εαυτού του (τηλεπαθητική προβολή)…
Τελικό συμπέρασμα: συμπέρασμα με τη λογική δεν
βγαίνει.
Παράξενες ιστορίες
Η προειδοποίηση.
Ήταν περίπου λίγο ύστερα από τα μεσάνυχτα, και
οδηγούσε το αυτοκίνητο του επιστρέφοντας από τη
δουλειά. Έξω από την πόλη βλέπει κάποιον να του κάνει
οτοστόπ, σταματά, ανοίγει την πόρτα ένας γέρος, και
μπαίνει μέσα.
Του ζήτησε να τον μεταφέρει ως παρακάτω, και του είπε
ότι είναι καλός άνθρωπος, γιατί ήταν ο μόνος που
σταμάτησε να τον μεταφέρει. Για να τον ευχαριστήσει
του έδωσε δυο μικρές μαύρες πέτρες και του είπε να τις
κλείσει στο χέρι και ύστερα να το ανοίξει. Όταν ο οδηγός
άνοιξε το χέρι, οι μαύρες πέτρες είχαν γίνει άσπρες, και
ο γέρος του είπε να προσέχει από δυο κακά που θα τον
βρουν. Σκέφτηκε ότι θα ήταν κάποιο τρικ, δεν έδωσε
σημασία.
Κοντά στο νεκροταφείο ο άγνωστος του έγνεψε και
σταμάτησε το αυτοκίνητο, κατέβηκε και περπατητός
χάθηκε στο σκοτάδι. Προχωρώντας προς το σπίτι του ο
οδηγός, σκέφτηκε ότι η κατεύθυνση που πήρε ο
άγνωστος γέρος, ήταν προς τη μεριά του νεκροταφείου,
και από εκείνη τη μεριά δεν υπήρχαν σπίτια, αλλά ήταν
μια άγρια και δύσβατη περιοχή. Σκέφτηκε μήπως είχε
αρτηριοσκλήρωση και στεναχωρήθηκε μήπως χαθεί.
Από την ανησυχία του δεν έκλεισε μάτι όλη νύχτα, μόλις
χάραξε το φως μπήκε στο αυτοκίνητο του και πήγε να
ψάξει να τον βρει. Έψαξε κάμποσο, χωρίς αποτελεσμα.
Κατέβηκε στο νεκροταφείο να κοιτάξει και εκεί, οπότε σε
έναν τάφο πανω σε ένα σταυρό, βλέπει την φωτογραφία
του γέρου που συνάντησε τα μεσάνυχτα. Ήταν σίγουρα
ο ίδιος, διότι είχε σχήμα και χαρακτηριστικά το πρόσωπο
του που ξεχώριζαν.
Σκέφτηκε ότι ήταν μια προειδοποίηση από κάποιον
πεθαμένο Άγιο, οπότε αποφάσισε να προσέχει για τα
δυο κακά που τον είχε προειδοποιήσει. Την επόμενη
μέρα έκανε ασφάλεια για το σπίτι του, άρχισε να κάνει
προληπτικούς ελέγχους για την υγεία του και ήταν
προσεκτικός με τη δουλειά του.
Ύστερα από λίγες μέρες, πυρκαγιά ξέσπασε σε
γειτονικό οικόπεδο, επεκτάθηκε και το σπίτι του κάηκε
ολοσχερώς. Φάνηκε τυχερός, αποζημιώθηκε από την
ασφάλεια. Ύστερα από κάμποσο καιρό, σε ένα
προληπτικό έλεγχο υγείας ο γιατρός βρήκε πανω του
κακοήθη καρκίνο, ήταν όμως στα πρώτα στάδια, με
εγχείρηση έγινε καλά.
Χωροχρονικά συμβάντα.
Πριν λίγα χρόνια τέσσερις φίλοι επισκέφτηκαν μια
σπηλιά στην Πεντέλη που έλεγαν ότι έκρυβε μυστήρια
και μυστικά. Οι δυο μπήκαν μέσα, ενώ οι άλλοι δυο
έμειναν απ έξω. Στο πλευρό της σπηλιάς, από μια μικρη
τρύπα ανέβλυζε λίγο νερό, και κάτω στο πάτωμα ήταν
ένας τενεκές μισογεμάτος. Τους έκανε εντύπωση γιατί
δεν ήταν γεμάτος, αφου όλη η γυρω περιοχή ήταν άδεια
από κοσμο, ώστε έπρεπε να είναι ξεχειλισμένος ο
κουβάς, και το νερό να τρέχει απ έξω. Εξ άλλου ποιος
να τον έβαλε εκεί και γιατί; Δεν έμειναν πολλη ωρα,
βγήκαν έξω. Οι άλλοι δύο με το που τους βλέπουν τους
ρωτάνε
-Τί κάνατε τόση ώρα μέσα. Σας είπε τίποτα ο τύπος;
Οι άλλοι δύο μένουν έκπληκτοι.
-Πόση ώρα; Μα μόνο λίγα λεπτά μείναμε μέσα. Και
ποιος τύπος;
Αυτοί δεν είδαν κανέναν να μπαίνει μέσα. Οι άλλοι δύο
τους εξηγούν ότι όσο αυτοί ήταν μέσα είχε έρθει ένας
4
Διαλογισμοί, μύθοι, παραβολές και αλληγορίες
Συκοφάντες.
Μια φορά είπε κάποιος στον Αίσωπο ότι άκουσε
κάποιους να τον κατηγορούν, και να λενε γι αυτόν
τρομερά πραγματα. Ο Αίσωπος του απάντησε
παραβολικά λέγοντας του ότι δεν είναι Δολοφόνοι αυτοί
που φτιάχνουν τα μαχαίρια, αλλά αυτοί που τα χρησιμοποιούν για να σκοτώσουν. Έτσι και τώρα, ήθελε να πει,
δεν τον κακολογούν οι συκοφάντες, αλλά αυτός που του
τα μεταφέρει, διότι χρησιμοποιεί τις συκοφαντίες τους.
Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν δίκαιος.
Κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος ακούγοντας σε μια δίκη
την κατηγορία ενάντια σε κάποιον, βούλωσε το ένα αφτί
του. Και όταν τον ρωτήσανε γιατί το κάνει, απάντησε με
το ένα αφτί ακούει τους κατήγορους, με το άλλο ήθελε να
ακούσει τον κατηγορούμενο..
Με την αξία του. Όταν ένας γέρος βασιλιάς πέθανε, ο
νεαρός πρίγκιπας έκλεγε απαρηγόρητα, κάποιος φίλος
του τον ρώτησε γιατί στενοχωριέται τόσο, αφου όλοι οι
γέροι πεθαίνουν, και εκτός αυτού έπρεπε να χαίρεται,
διότι τώρα θα γίνει αυτός βασιλιάς, και θα αποκτήσει
εξουσία, πλούτη, και δόξα.
- Ναι, απάντησε ο πρίγκιπας, όμως δε θα έχω το πιο
βασικό: τη δυνατότητα να τα δημιουργήσω εγώ ο ίδιος.
Θράσος.
Όταν μια εξυπνη κυρια ο σύζυγός της την έπιασε στα
πράσα με τον ερρωμένο της, με θράσος αρνιόταν τη
μοιχεία και όταν εκείνος έδηξε την αγανάκτησή του,
εκείνη δήλωσε:
- Αχ! τώρα βλέπω πως πάψατε να μ' αγαπάτε, πιστεύετε
περισσότερο σ' αυτά που βλέπετε, παρά σ' αυτά που
λέγω εγώ.
Δουλικός.
Ένας αυλικός συναντά ένα φιλόσοφο ο οποίος μάζευε
χόρτα για να τα φάει, και του λέει:
- Αν έμπαινες στην υπηρεσία του βασιλιά, δε θα ήταν
ανάγκη να τρως χόρτα!
Και ο φιλόσοφος του απαντά:
- Κι εσύ, αν έτρωγες χόρτα, δε θα είχες ανάγκη να
υπηρετείς τον βασιλια και να εισαι υπηρέτης.
Ο τρακαδόρος.
Όταν ένας τρακαδόρος απολαμβάνοντας το τσιγάρο που
πήρε από τον φίλο του, τον ρώτησε από πού παίρνει
αυτά τα καταπληκτικά τσιγάρα, εκείνος του απάντησε:
- Εσύ παίρνεις, εγώ δεν παίρνω, εγώ αγοράζω.
Ρουσφέτι.
Ο πρόεδρος Παπαδοπουλος συχνά έλεγε, ότι κάθε
φορά, όταν δίνει σε κάποιον μια καλή θέση, δημιουργεί
ενενήντα εννιά δυσαρεστημένους και έναν αχάριστο.
Παρενόχληση οικογενειακού ασύλου.
Ενας σοφος στην εξώπορτα του σπιτιού του έγραψε:
"Εκείνος που έρχεται να μ' επισκεφθεί, με τιμά, ενώ
εκείνος που δεν έρχεται μου προξενεί ευχαρίστηση".
Ο Αλχημιστής.
Ο Ιταλός ποιητής και αλχημικός Ιωάννης Αουγκουρέλ
χάρισε στον πάπα Λέοντα Ι΄ ένα ογκώδες ποίημα όπου
με λεπτομέρειες περιέγραφε τον πιο αξιόπιστο τρόπο να
βγάζεις χρυσό από τον υδράργυρο και το μολύβι. Ήταν
μεγάλη η απογοήτευση του αλχημικού (που υπολόγιζε
για μια καλή αμοιβή), όταν ο πάπας του έδωσε ένα άδειο
πορτοφόλι, λέγοντας:
- Εκείνος που κατέχει μια τόσο μεγάλη τέχνη, το μόνο
που χρειάζεται είναι ένα πορτοφόλι για να μαζεύει το
χρυσό του.
Ο Νικολό Μακιαβέλι.
Ήταν ιταλός διπλωμάτης, πολιτικός στοχαστής και
συγγραφέας, και ηταν δεύτερος καγκελαρίος της
Φλωρεντινής δημοκρατίας. Επηρεασμένος από τις
πολιτικές αντιλήψεις του Καίσαρα Βοργία, εγραψε το
βιβλιο «Ηγεμών» το οποίον έργο επηρέασε την πολιτική
σκέψη πολλών πολιτικών και στοχαστών και άσκησε
σημαντική επίδραση σε πολιτικές εξελίξεις της εποχής
του και των μεταγενέστερων περιόδων. Ο Μακιαβέλι
συμβούλευε τον ηγέτη στον «Ηγεμόνα» ότι είναι
καλύτερα να τον φοβάται ο κόσμος, παρά να τον
αγαπά. Γιατί η αγάπη είναι πιο ευμετάβλητο
συναίσθημα και εξαρτάται από τον κόσμο, ενώ ο φόβος
εμπνέεται από τον ηγέτη, ο οποίος έτσι μπορεί και
ελέγχει καλύτερα την κατάσταση.
Η σκέψη του δέχθηκε είτε σημαντικές επικρίσεις είτε
πλήρη αποδοχή. Είναι πολλοί εκείνοι που τον θεωρούν
πατέρα της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης και επίσης
αρκετοί εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν απλά κυνικό,
διεφθαρμένο και αυταρχικό.
Μακιαβελλική θεωρία, μια ιστορία.
Ένας νεαρός βασιλιάς ασκούσε την εξουσία του με τη
μεγαλύτερη δυνατή αυστηρότητα. Κρατούσε τη
δικαιοσύνη στα χέρια του, διάτασσε τις συλλήψεις και
επαγρυπνούσε για την ταχεία και ανελέητη εκτέλεση των
ποινών.
Ωστόσο η κατάσταση δε βελτιώνονταν. Ο βασιλιάς
αισθανόταν πως η εξουσία του δυσκολευόταν να
εδραιωθεί.
Μια μέρα κάλεσε τον πρωθυπουργό του και του είπε:
– Εκτέλεσα πολλούς ανθρώπους κι όμως κανείς δε με
φοβάται. Πώς το εξηγείς;
– Είναι θέμα επιστήμης της πολιτικής, απάντησε ο
πρωθυπουργός. Πρέπει να μάθεις το μυστικό της
εξουσίας. Όλοι αυτοί που εκτέλεσες ήταν εγκληματίες,
ένοχοι. Κατά συνέπεια οι άλλοι δεν έχουν κανένα λόγο
να σε φοβούνται. Αν θέλεις να σε φοβούνται αληθινά,
πρέπει να εκτελέσεις και αθώους.
Ο βασιλιάς κούνησε το κεφάλι του. Είχε καταλάβει.
Δύο μέρες αργότερα διέταξε την εκτέλεση του
πρωθυπουργού του.
Ο εξυπνος πατέρας.
Ένας καματάρης αγρότης είχε τρία άπληστα και
τεμπέλικα παιδιά. Όταν ήρθε ο καιρός να πεθάνει τα
κάλεσε και είπε ότι αν σκάψουν το χωράφι που
βρίσκεται πίσω απ' το σπίτι τους, θα βρουν
θησαυρό. Μόλις θάψανε τον πατέρα τους τ' αδέλφια
έτρεξαν στο χωράφι και άρχισαν με ζήλο να σκάβουν
προς όλες τις κατευθύνσεις, όμως δε βρήκανε το
θησαυρό και απογοητευμένοι εγκατέλειψαν της
προσπάθειες. Μετά σκέφτηκαν:αφού το χωράφι είναι
σκαμμένο μπορούν να το σπείρουν. Τ' αδέλφια έσπειραν
σιτάρι και μετά από μερικούς μήνες μάζεψαν καλή
σοδειά. Πουλώντας το σιτάρι κέρδισαν αρκετά λεφτά για
να ζήσουν ολόκληρο χρόνο χωρίς μεγάλα προβλήματα.
Όταν τελείωσαν τα λεφτά ξανά ήρθε η σκέψη για το
θησαυρό, που ίσως δεν το έψαξαν καλά και τ' αδέλφια
ξαναέσκαψαν το χωράφι, όμως το αποτέλεσμά ήταν ίδιο.
Μετά από μερικά χρόνια τ' αδέλφια έμαθαν να
εργάζονται και έγιναν εργατικοί και εύποροι αγρότες, και
τελικά κατάλαβαν ότι ο πατέρας τους, χρησιμοποίησε
αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγώγησης και έπαψαν να
σκέφτονται το θησαυρό.
5
Κάποτε ο βασιλιάς, αποφάσισε να λύσει και αυτό το
πρόβλημα που ταλαιπωρούσε τη χώρα του και φώναξε
έναν διάσημο μάγο της εποχής να τον βοηθήσει. Ο
μάγος, αφού άκουσε καλά το βασιλιά, κλείστηκε στον
πύργο του για 13 μέρες και έφτιαξε ένα φίλτρο που θα
απάλλασσε όλους τους πολίτες από τα προβλήματά
τους. Με ένα τίμημα όμως. Ο καθείς, ναι μεν θα
απαλλάσσονταν από τα προβλήματά του, αλλά θα
φορτωνόταν τα προβλήματά κάποιου άλλου.
Ο μάγος έστειλε μήνυμα στο βασιλιά πως βρήκε μια
λύση στο πρόβλημα που ταλαιπωρούσε τη χώρα. Του
μήνυσε μάλιστα να ορίσει την 13η του επόμενου μήνα
ως τη μέρα που όποιος ήθελε να δεχθεί αυτή τη
συμφωνία, θα έπρεπε να παρουσιαστεί μπροστά στο
παλάτι, ενώπιον του μάγου και του Βασιλιά για να γίνει η
ανταλλαγή των προβλημάτων.
Οι τελάληδες ξαμολήθηκαν σε όλη τη χώρα, διαλάλησαν
το τι είχε αποφασίσει ο βασιλιάς και πως την 13η του
επόμενου μήνα το και το θα γίνει στο παλάτι.
Πράγματι, την 13η του επόμενου μήνα, ολάκερο το
βασίλειο είχε συγκεντρωθεί μπροστά στο παλάτι.
Περίμεναν όλοι με ανυπομονησία να βγουν έξω ο μάγος
και ο βασιλιάς για να ξεκινήσουν. Και ξεκίνησαν όλοι να
λένε το πρόβλημά τους και να ψάχνουν να βρουν με
ποιον να το ανταλλάξουν, χάρη στο μαγικό φίλτρο.
Δεκατρείς μέρες και δεκατρείς νύχτες πέρασαν και όλοι
όσοι είχαν μαζευτεί άρχισαν να φεύγουν χαρούμενοι.
Κανένας μα κανένας δεν ήθελε να πάρει πάνω του τα
προβλήματά κάποιου άλλου, έστω και για να απαλλαγεί
για λίγο από τα δικά του.
"Πάντα υπάρχουν και χειρότερα" σκέφτηκαν όλοι και
βουβοί πήραν το δρόμο της επιστροφής για τα σπίτια
τους.
Διαλογισμοί, μύθοι, παραβολές και αλληγορίες
Ρέκβιεμ για τη χελώνα
Ένα μικρό παιδάκι
στενοχωρήθηκε πάρα πολύ
όταν είδε πως η αγαπημένη
του χελώνα κείται ακίνητη
ανάσκελα δίπλα στη λίμνη
και δεν δείχνει σημεία ζωής.
Ο πατέρας του παιδιού
προσπαθεί να ηρεμίσει τον
γιο του:
– Μην κλαις αγόρι μου. Θα
κάνουμε μια αληθινή κηδεία
για τη χελώνα σου. Θα
παραγγείλουμε μια μικρή
κασέλα στολισμένη με
μετάξι και θα ζητήσουμε απ’
τον νεκροθάφτη να φτιάξει
μια ταφόπετρα που θα
σκαλίσει το όνομά της. Θα ερχόμαστε καθημερινά για να
φέρνουμε στον τάφο της φρέσκα λουλούδια και θα
φτιάσουμε γύρο από τον τάφο της μικρό φράχτη.
Το αγόρι σκούπισε τα δάκρυα του, το σχέδιο του πατέρα
του είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Την επόμενη μέρα όλα ήταν
έτοιμα και η μεγαλοπρεπή πομπή, που αποτελούταν
από το παιδί, πατέρα, μητέρα, αδελφό, υπηρέτρια και
τον φίλο του παιδιού, προχωρούσε προς το πτώμα της
χελώνας. Όταν έφτασαν στην άκρη της λίμνης
διαπίστωσαν πως το σώμα της είχε εξαφανιστεί.
Ξαφνικά όλοι είδανε τη χελώνα να βγαίνει στην
επιφάνεια και χαρούμενα έπλεε προς το μέρος τους. Το
παιδί με φανερή απογοήτευση κοίταξε το φίλο του και
πρότεινε:
– Έλα να τη σκοτώσουμε!
Περίμενε ένα λεπτό…
Στο κατάστημα του Θεού
Μια γυναίκα μπήκε σ’ ένα κατάστημα και με έκπληξη είδε
πως πίσω από τον πάγκο στέκεται ο ίδιος ο Θεός.
– Κύριε! Είσαι Εσύ; φώναξε η γυναίκα με χαρά.
– Ναι, είμαι Εγώ, απάντησε ο Θεός.
– Και τι μπορώ ν’ αγοράσω στο δικό Σου κατάστημα;
ρώτησε η γυναίκα.
– Στο δικό μου κατάστημα μπορείς ν’ αγοράσεις ότι
θέλεις, ήταν η απάντηση.
– Τότε, Σε παρακαλώ, φέρε μου υγεία, ευτυχία, αγάπη,
επιτυχία και πολλά λεφτά.
Ο Θεός χαμογέλασε με ευμένεια και πήγε στην αποθήκη
για την παραγγελία. Σε λίγο επέστρεψε με ένα μικρό
κουτάκι.
– Εδώ είναι όλα; φώναξε η έκπληκτη και απογοητευμένη
γυναίκα.
– Ναι, απάντησε ο Θεός, δεν ήξερες, ότι στο δικό Μου
κατάστημα πουλιούνται μόνο σπόροι;
Ένας Εβραίος είδε όνειρο
πως ανέβηκε στον όρο
Σινά και μιλούσε με τον
Θεό:
–Ω! Παντοδύναμε, τι είναι
για σένα εκατό χιλιάδες
χρόνια;
–Ένα λεπτό, απάντησε ο
Θεός.
–Και τι αξία έχουν για ‘σένα εκατό χιλιάδες χρυσές λίρες;
–Μια πεντάρα τσακιστή.
Τότε χάρισέ μου μια τέτοια πεντάρα, ικέτεψε ο Εβραίος.
Και άκουσε την απάντηση:
–Περίμενε ένα λεπτό…
Ο χλευασμός και η αλήθεια
Οι μαθητές ήταν στενοχωρημένοι, γιατί στο μεγαλύτερο
περιοδικό της χώρας η διδασκαλία του αγαπημένου τους
Δασκάλου χλευάστηκε.
Ο Δάσκαλος έμεινε ατάραχος.
– Μα μπορεί να είναι Αληθινό εκείνο το οποίο δεν
γελοιοποιήθηκε από κανέναν;
είπε χαμογελώντας.
Πάντα υπάρχουν και χειρότερα.
Ήταν κάποτε ένας βασιλιάς. Ήταν καλός ηγεμόνας και
προσπαθούσε πάντα να δίνει στους υπηκόους του, όλα
όσα μπορούσε τους δώσει η κυβέρνησή του. Οι υπήκοοί
του όμως συνέχεια παραπονιόντουσαν. Όλο και κάτι
τους έλλειπε, όλοι είχαν προβλήματα δυσεπίλυτα. Άλλος
χώριζε, άλλος ήταν άρρωστος, αλλουνού ο καιρός του
χάλασε τη σοδειά, αλλουνού πέσαν οι επιχειρήσεις έξω.
Όλοι μα όλοι είχαν κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Αποφθεγμα.
Στην πραγματικότητα δεν αγαπώ τόσο εσένα, όσο όλη
τη γκάμα των συναισθημάτων γύρω από την αγάπη μου
για σένα.
6
μας, διαπιστώσαμε ότι η γυναίκα είχε πυροβοληθεί στο
χέρι. Την χειρουργήσαμε και την περιθάλψαμε.
Τρομακτικές, ανατριχιαστικές, αφηγήσεις:
Οι Βάρβαροι. «... Ονομάζομαι Σοφία Νικολάου. Είμαι
από το Ιβρινδί της Μικράς Ασίας... Είχαμε καταφύγει με
τον άνδρα μου και τον γιο μας Μανωλάκη, 8 ετών, στον
μύλο του Γκιούν-Γκιορκές...
Ξαφνικά, φάνηκαν να έρχονται Τούρκοι. Τριγύριζαν τον
μύλο, βγάζοντας άγριες φωνές... Μετά έσπασαν την
πόρτα του μύλου κι όρμησαν επάνω μας...
Μπροστά στα μάτια του συγχωρημένου του άνδρα μου
και του παιδιού μου με ατίμασαν πολλές φορές. 'Yστερα
έσφαξαν το παιδί μου και κομμάτιασαν με τα μαχαίρια
τους τον άνδρα μου. Του έβγαλαν τα εντόσθια και μου
έδιναν να φάω το κρέας του. Μου φώναζαν πως, αν δεν
έτρωγα από το κρέας του άνδρα μου, θα έσφαζαν κι
εμένα.
Εκείνη την ώρα ακούστηκαν πυροβολισμοί. Έριχναν οι
ίδιοι οι Τούρκοι για να ειδοποιήσουν τους δικούς τους ότι
έρχεται ο ελληνικός στρατός... Στο άκουσμά του έτρεξαν
να φύγουν. Έτσι σώθηκα...
Είδαν οι αξιωματικοί και στρατιώτες τα παθήματά μου,
και με πήραν μαζί τους...»
Σοφία Νικολάου
Και ο Ελληνικός Πολιτισμός: Λίγο καιρό αργότερα η
επαφή μας με το Δίστομο θ’ αποκτούσε και έναν
αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα
κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα,
δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια
γερμανική μονάδα κατάφερε να περικυκλωθεί από
αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα
ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία
για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ
και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε
τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία
τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας
και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί. Όταν φτάσαμε
στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με
τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη,
με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του
στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση.
Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους
όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ
είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι
Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε,
είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν
έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά
από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε
μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους».
Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην
Ελλάδα, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, στο βιβλίο του «Η
Οδύσσειά μου» γράφει για το Δίστομο:
Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ,
με ενημερωσε ότι οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες
τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών,
και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί
επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας.
Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία,
την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με
τρόφιμα και φάρμακα.
Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ’ οδόν μέσα στη
νύχτα. Όταν φτασαμε από τις άκρες του δρόμου
ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και
απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε.
Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για
εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα,
σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων
ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που
τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι
για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι
οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες.
Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε
ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα
κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε
ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα.
Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την
ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν
στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το
λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς.
Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από
θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σ ο κ
α ρ ι σ μ έ ν ο ς από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα
λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση
της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός
Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε».
Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας
αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε
να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη
αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις
Η ιστορία του φαντάρου. Η ιστορία που θα διηγηθώ
σημερα, μου τη διηγήθηκε καποια γυναικα, η οποία
πιστεύει πως είναι αληθινή.
Πριν περίπου δύο χρόνια, ένα φιλικό της ζευγάρι
ταξίδευε από Λεμεσό πρός Λευκωσία για να
τακτοποιήσουν κάποιες επαγγελματικές τους
υποχρεώσεις.
Καθώς προχωρούσαν είδαν στην άκρη του δρόμου ένα
φαντάρο να κάνει ωτοστόπ. Τότε αυτοί αποφάσισαν να
σταματήσουν και να τον πάρουν μαζί τους.Κατά τη
διάρκεια της διαδρομής άρχισαν να συζητάνε μαζί
του.Τον ρώτησαν που έμενε (για να τον μεταφέρουν στο
σπίτι του),όπου και διαπίστωσαν ότι γνώριζαν τους
γονείς του φαντάρου.
Κάποια στιγμή ο φαντάρος ζήτησε από τον οδηγό να τον
αποβιβάσει σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του δρόμου.
Στην αρχή το ζευγάρι αρνήθηκε να τον αφήσει μόνο
στην ερημιά, δεδομένου ότι ήτανε και βράδυ. Όμως
τελικά τον άφησαν στο σημείο που τους είχε υποδείξει,
αφού η επιμονή του φαντάρου ήτανε πολύ μεγάλη.
Την επόμενη μέρα,αφού τακτοποίησαν τις
επαγγελματικές τους υποχρεώσεις, αποφάσισαν να
πάνε μια βόλτα από το σπίτι του φαντάρου (το πατρικό
του), όπου και διέμεναν οι γονείς του, γιατί ήθελαν να
δουν αν το παλληκάρι είχε επιστρέψει όντως στο σπίτι
του. Οι γονείς του χάρηκαν που τους είδαν αφου ήτανε
παλιοί γνωστοί από παλιωτερα. Τότε το ζευγάρι
βλέποντας τη φωτογραφία του φαντάρου, άδραξαν την
ευκαιρία για να ρωτήσουν αν το παιδί είχε επιστρέψει
σπίτι του χθες, αφού είχαν αφηγηθεί στους γονείς του
όσα είχαν συμβεί το προηγούμενο βράδυ.
Τότε, προς μεγάλη τους έκπληξη πληροφορήθηκαν από
τους γονείς του, ότι ο γιός τους είχε πεθάνει πριν
περίπου ένα χρόνο από αυτοκινητιστικό δυστύχημα...
στο σημείο όπου τον είχαν αφήσει.
7
ΙΣΤΟΡΙΑ
αποδεικνύοντας πόσο πόρνη είναι η Ιστορία, ο
Λασιθιώτης Ισμαήλ λαμβάνει εντολή να καταπνίξει τους
επαναστατημένους του οροπεδίου Λασιθίου... Στις 20
Μαΐου, ξεκίνησε από τον αυχένα "του Τσούλη το
Μνήμα"... 'Ετσι βρίσκεται να πολεμά κατά των
συγχωριανών του... Το έργμα μικρόν. Οι Κρήτες
επαναστατες είχαν παρατάξει 3,000 οπλοφόρους,
κυρίως από την Ανατ. Κρήτη, μαζί με 700 περίπου
εθελοντές από την υπολοιπή Ελλάδα... Πολυαριθμότεροι
οιΤούρκοι στις ομηρικέςμάχες που ακολούθησαν
κατορθώνουν και εισβάλλουν στο οροπέδιο και οι
επαναστάτες καταφεύρυν στην Δίκτη. Οι ΤουρκοΑινύπτιοι κατακαίγουν τα χωριά του Λασιθίου και την
Ιερα μονη Κρυσταλλένιας. Κατασφάζουν τούς
κατοίκους... Κι έρχεται η Μάχη του Ψυχρού, της 26ης
Μαίου 1867... Σε αυτήν την μάχη, στην γενέτειρα του,
εκεί που ο σφαγιασθείς πατέρας του κήρυττε τον λόγο
του Χριστού, τραυματίζεται και μεταφέρεται
τραυματισμένος στο Καστέλλι Πεδιάδος, οπου και μειά
από μερικές ημέρες εκπνέει. Το αιματηρο δεκαημερο 2130 Μαΐου 1867 εχεί καταγραφεί από τους ιστορικούς ως
"Η γιγαντομαχία του Λασιθίου". Κατα μια Λασιθιώτικη
παραδοση που ειναι πιο κοντα στην κρητική
ψυχοσύνθεση, ο Ισμαήλ μόλις αντίκρυσε το Ψυχρό
θυμήθηκε τους γονείς του και δεν ηθέλησε να συνεχίσει
τον πόλεμο. Τότε ο φοβερός Ομέρ-πασας έβαλε και τόν
δολοφόνησαν, δίνοντας του να πιει δηλητηριασμένο
καφέ... Κατ' άλλη παράδοση, λέγεται ότι εβοήθησε τους
εντοπίους για να αποτραπεί μεγαλύτερο αιματοκύλισμα.
Πάντως οι συνθήκες θανάτου του δεν έχουν ακόμη
διευκρινισθεί. Η σορός του μεταφέρθηκε με τιμές στην
Αλεξάνδρεια, οπου και ενταφιασθηκε. Στη θεση αυτη
εχει ανεγερθεί μεγαλόπρεπο μνημείο και άγαλμα.
Ο άλλος αδελφός, Αντώνιος Καμπάνης-Παπαδάκης,
ευρέθη δέσμιος στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά
δραπέτευσε από τούς φυλακές του και κάποιοι
χριστιανοί τόν Φυγάδευσαν στην Οδησσό. Εκεί ο Αντ.
Παπαδάκης έτυχε της προστασίας του Αλ Στούρτζα κι
εφοίτησε στην Γεωργική Σχολή. Αποφοιτήσας διορίστηκε
διευθυντής των κτημάτων του Στούρτζα στην
Βεσσαραβία. Απ' την εκεί εργασία του απέκτησε μεγάλη
περιουσία και Εγκαταστάθηκε πλέον μόνιμα στην
Ελλάδα (1848). Για την Κρητική Επανάσταση (18661869, την οποία πολέμησε ο αδελφός του!) εργάστηκε
από την πόλη των Αθηνών ως μέλος της Κεντρικής των
Κρητικών Επιτροπής και διέθεσε μεγάλα ποσά για τον
Αγώνα. Εφοδίαζε με χρήματα και όπλα τον αγώνα της
Κρήτης, δηλαδή κατά του αδελφού του, κάτι που δεν
ήξερε τότε. Δυο αδέλφια στον ίδιο πόλεμο, από
διαφορετικές σκοπιές. Στην διαθήκη του (ο ίδιος
απόθανε στις 27.12.1878) άφησε την περιουσία του
(που υπολογίσθηκε στο 1.000.000) στο Εθνικό
Πανεπιστήμιο, που τόν ανακήρυξε ευργέτη του.
Δαπάναις του επίσης εκτίσθη και το πρώτο σχολείο στην
περιοχή Ψυχρού, το 1858. γι' αυτό και λέγεται
Παπαδάκειο Σχολείο... Στην είσοδο του υπάρχει η
ανάγλυφος εικόνα του. Ακόμη και σήμερα, πολλά παιδιά
σπουδάζουν με υποτραφίες του. Το Καμπάνειο Τεχνικό
Σχολείο ιδρύθηκε το 1887 δαπάναις του
κληροδοτήματος Καμπάνη.
Το 2006 ο πολιτιστικός σύλλογος Ψυχρού ετίμησε τον
Αντώνη Παπαδάκη παρουσία της απογόνου - πέμπτης
γενεάς - του Ισμαήλ Αμαλ ελ Χανταρί, καθηγήτριας
Αγγλικής Γλώσσης τότε στην Αμερική...
Ήταν μια φορά ένας
Έλληνας Κρητικός,
υπουργός Στρατιωτικών της
Αιγύπτου.
Γεννήθηκε Έλληνας χριστιανός
στο Ψυχρό της Κρήτης, πέθανε
μουσουλμάνος Αιγύππος στο
Ψυχρό πολεμώντας
συγχωριανούς του. Ο
περίφημος Ισμαήλ Φερίκπασάς δεν ήταν παρά ένας
εκτουρκισθείς Κρης, που έγινε
στρατηγός και υπουργός
Στρατιωτικων της Αιγυπτου. Οι
δοξογράφοι δεν ηξεύρουν εάν
πρέπει να αφιερώσουν σ' αυτόν δάφνες ή χλόες...
Ο αδελφός του Αντώνιος Φ. Παπαδακης, ήταν ένα
νεαρό Κρητικόπουλο από το Ψυχρό Λασιθίου
(γεννηθηκε εκει περι το 1810). Η οικογενεια Παπαδάκη
επλήρωσε τα αντίποινα των οθωμανο-Αιγυπτίων της
Ελληνικής Επαναστασεως του 1821. Τέσσερα τέκνα της
(ηλικίας 8-14 ετών), συνελήφθησαν αιχμάλωτοι, και
αφού είδαν τούς γονείς τους να αποκεφαλίζονται από
τόν πέλεκυ των Τούρκων στην καταστροφή του
Οροπεδίου Λασιθίου, τον Ιανουάριο του 1823
απήχθησαν από τούς Αιγυπτίους. Πατέρας τους ήταν ο
παπα-Φραγκιάς (ή Φρεγκιάς) Καμπάνης (Παπαδάκης),
ιερέας του Ψυχρού... Από τα τέσσερα αδέλφια ο ένας
απωλέσθη. Αγνοείται.Τα αλλα δυο απήχθησαν στην
Αλεξάνδρεια όπου επωλήθησαν σαν δούλοι στην
Αίγυπτο. Εκεί εκτουρκίσθηκαν. Για την ανατροφή του
εκτουρκισθέντος Εμμανουήλ Παπαδάκη που έλαβε πια
το όνομα Ισμαήλ (εγεννήθη περί το 1615 επίσης στο
Ψυχρό, ενώ κατ' άλλους ήταν ο πρεσβύτερος των 4
αδελφών όπως και του αδελφού του Ανδρέα) εφρόντισε
ο ιδιος ο πολύς Μωχάμετ Αλύ, δείγμα του ποσο μεγάλη
εκτίμηση έτρεφαν για τους Κρητικούς. Κατά την
απόδοση (απελευθέρωση) των αιχμαλώτων όμως, ο
Ισμαήλ αρνήθηκε ν ακολουθείση τον αδελφό του,
Ανδρέα Παπαδάκη, και να επιστρέψει οτην Ελλάδα.
Μάταια ο Ανδρέας προσεπάθησε να τον πείσει να
επανέλθει στην χριστιανική θρησκεία. (κατά μια
παράδοση και ο άλλος αδελφος ο Αντώνης, δι
αλληλογραφίας προσπάθησε να μεταπειση τον
Εμμανουηλ). Ο Ισμαήλ ομως ειχε δελεασθεί και δέχθηκε
την πρόταση να αναλάβει κρατικές θέσεις στην Αίγυπτο.
Ετσι κι έγινε. Του ανατέθηκαν διάφορα υπουργήματα
στο στρατό όπως και υπουργός των Στρατιωτικών της
χώρας του Νείλου. Έτσι το 1866 ξαναπατάει -στην
επαναστατημένη πια- Κρήτη, ως αντίπαλος των
συμπατριωτών του πλέον, και το 1867 ο κεβίδης Ισμαήλ
Φερίκ (αντιστράτηγος) Σελίμ-πασάς Παπαδάκης, ως επί
κεφαλής αιγυπτιακού στρατού, αποστέλλεται προς
ενίσχυση του τουρκικού, προς κατάπνιξη της Κρητικής
επαναστάσεως... Κατά μια παράδοση, ήταν αυτός που
κατέστρωσε το επιτελικό σχέδιο εκπορθήοεως της Ιερας
Μονης Αρκαδίου! Το γενικό πρόσταγμα το είχε ο
αρχιστράτηγος Ομέρ-πασάς, Τούρκος -Κροατικής
καταγωγής- φημιζόμενος για την αγριότητα και την
θηριωδία του. Ο Τουρκο-Αιγυπτιακός στρατός, 2025.000 στρατιώτες, στρατοπέδευσε στο Καστέλλι της
Πεδιάδος... Κι επειδή η μοίρα παίζει άσχημα παιγνίδια,
8
έπιασε πίσω μπρος με δυο παραμάνες. Και σαν μπήκε
στο κατακάθαρο νερό του ποταμιού, καθρεφτίστηκαν τα
ασπροκόκκινα πόδια της, τα τόσο λαχαριστά και εξαίσια.
Έσκυψε ύστερα το κορμί της να ταχτοποιήσει την
πλακαρόπετρα, και τότε έτσι, καθώς μια κατακόκκινη
ηλιαχτίδα τη σημάδεψε, φάνταξε σ’ όλους ίδια
πεντάμορφη καμάρα γεφυριού! Ο πρωτομάστορας,
αφού την αποθαύμασε και τη ροκάνισε με τα μάτια του,
έτσι, καθώς καθόταν στην άκρη του θεμελιού, για μια
στιγμή πήρε θάρρος και φώναξε σαν απο βαθύ ύπνο:
‘Καλή αρχόντισσα, παίρνεις αν θες λίγο το μαντίλι μου
να το πλύνεις. Έτσι να ‘χεις πολύ καλό…’
Εκείνη, αφού δίστασε στην αρχή, ξεκίνησε ρέμα-ρέμα
και έφτασε ως την άκρη του θεμέλιου, όπου απο την
άλλη μεριά έστεκε ο πρωτομάστορας. Κι έτσι καθώς
έσκυψε να πάρει το μαντίλι, έπεσε για καλά ο ίσκιος της
στον πάτο του θαμελιού. Τότε –χωπ!- έριξε την πρώτη
πέτρα ο πρωτομάστορας στο θεμέλιο, πάνω ακριβώς
στον ίσκιο της Ντούμινας! Λένε πως η Ντούμινα δεν το
πήρε είδηση, ούτε και ήξερε απο αυτά τα τερτίπια και τα
ξετάσματα των μαστόρων. Όμως στο χρόνο πάνω
πέθανε! Και πέθανε κείνη τη μέρα ακριβώς που τελείωνε
το γιοφύρι και έκαναν τα εγκαίνια στο φαρδύ εκέινο
αμαξόδρομο. Λένε πως πέθανε απότομα, έτσι, χωρίς
αρρώστια, μόλις που ‘κλεισε τα είκοσι, νιόπαντρη, μ’ ένα
παιδί στα σπλάχνα της! Αναστατώθηκε όλο το χωριό!
Έκλαψε όλη η γούρνα εκείνη. Έκλαψε όμως πολύ και ο
πρωτομάστορας, που δεν είχε προλάβει ακόμα να φύγει
απο το χωριό. Έκλαψε πολύ, γιατί πίστευε στα σοβαρά
πως αυτός τη θανάτωσε, επειδή την είχε στοιχειώσει για
να στεριωθεί το γιοφύρι. Απο τότε, λένε, άρχισε να
βγαίνει το φαντασμά της στο γιοφύρι εκείνο. Την έχουν
δει πολλοί να ανεβαίνει, ακριβώς τα μεσάνυχτα, απο το
θεμέλιο του γιοφυριού, ακριβώς απο εκεί που
στοιχειώθηκε. Ανεβαίνει αεράτα, αργά και στέκεται ψηλά
στο μαρμαρένιο χείλος του γιοφυριού. Βγαίνει, λένε,
πάντα με τα καλά της σεγκούνια, με την καλή της
φορεσιά. Έτσι καθώς έβγαινε, σαν ζούσε, στα
πανηγύρια και τις λαμπρές μέρες. Έτσι καθώς την είχαν
ντύσει για τον άλλο κόσμο! Φοράει την καινούργια
μπόλια, κόκκινο χρυσοκάβαδο με διπλή αρματωσιά,
φλουριά στα στήθια και στην καμάρα του μετώπου της.
Αστράφτει και φέγγει σαν τον ήλιο (λένε αυτοί που την
είδαν) και στέκεται εκεί στο χείλος του γιοφυριού για
καμπόση ώρα, ακριβώς τα μεσάνυχτα κι ύστερα
αξαφανίζεται πάλι σαν αέρας. Πάρα πολλοί, λένε, είχαν
δει την στοιχειωμένη Ντούμινα. Γι’ αυτό μέχρι πριν λίγα
χρόνια, όπου ο κόσμος άρχισε να μην πολυπιστεύει στα
φαντάσματα και τα στοιχειά, το γιοφύρι αυτό φοβόταν ο
καθένας να το περάσει τη νύχτα μόνος του. Πολλοί που
βρίσκονταν στην ανάγκη, το πέρναγαν βιαστικά
λέγοντας το ‘Πάτερ Ημών’. Άλλοι πάλι το πέρναγαν
τραγουδόντας δυνατά, γιατί κάποιος είπε πως η
Ντούμινα δεν βγαίνει σαν ακούσει φωνές και τραγούδια!
Ακόμα οι καροτσέρηδες και οι σοφεραίοι φοβόνταν και
αυτοί να περάσουν την νύχτα απο το στοιχειωμένο
γιοφύρι κι όταν ήταν απαραίτητο να περάσουν, άρχιζαν
να χουγιάζουν δυνατά τα άλογα ή να κορνάρουν
συνέχεια ως ν’ απομακρυνθούν πολύ απο εκεί.
Τώρα πια, μου είπε τελειώνοντας ο γέρος, κανένας δεν
πιστεύει στα στοιχειά και στα φαντάσματα. Κι όμως, οι
πιο παλιοί, ακόμα και τώρα, όταν περνάνε νύχτα μόνοι
απο το γιοφύρι αυτό, αισθάνονται μια κρυάδα, έναν
κάποιο αόριστο φόβο…»
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Ένας γέρος κάτοικος της Αιδηψού, αφηγήθηκε στον
Τάσο Αποστόλου την παρακάτω ιστορία:
Κοντά στην Αιδηψό, το χωριό Άγιος και στην θέση
Κουβέλα, υπάρχει ένα ψηλό και απότομο γιοφύρι με την
ψηλοκρεμαστή καμάρα του που είναι απο
καλοπελεκημένη γαλάζια αγριόπετρα, χτισμένη με
σπάνια αρχιτεκτονική και μαστοριά:
«Τον καιρό που χτίστηκε το γιοφύρι, απο κάποιον
ξακουστό πρωτομάστορα, ζούσε στο χωριό μας ετούτο
μια πεντάμορφη γυναίκα. Κυπαρισσένιο το κορμί της,
ήλιος το προσωπό της, κι ασπροκόκκινο σαν
απριλιάτικο τριαντάφυλλο το δέρμα της. Ντούμινα την
έλεγαν. Ότι που είχε παντρευτεί, στα δεκαοχτώ της,
κείνη τη χρονιά που ’ρθε ο πρωτομάστορας στο χωριό
μας να βάλει τα θεμέλια του γιοφυριού. Την πρώτη μέρα
που ’βαζε τα σχέδια ο πρωτομάστορας, κατέβηκε όπως
όλες οι γυναίκες του χωριού, και η Ντούμινα με την
στάμνα της να πάρει νερό απο τη βρύση που ‘ταν κοντά
στο μελούμενο τότε γιοφύρι. Άστραψε ο τόπος και η
ρεματιά! Μοσκοβόλησε ο αγέρας θηλυκό, σαν πέρασε
δίπλα όπου έστεκε ο πρωτομάστορας, κι εκείνος τα
‘χασε! Νέος, γερός και όμορφος, μόλις που την
αντίκρυσε έμεινε ο νούς και η καρδιά του σ’ αυτήν. Ποτέ
του, όσα μέρη κι αν γύρισε, δεν ξανάχε δει τέτοια
παράξενη ομορφιά, ίδια νεράιδα. Σαν έμαθε όμως πως
ήταν παντρεμένη, μαράθηκε! Τη ζήλεψε, ζήλεψε και
μίσησε ακόμα τον άντρα που την παντρέυτηκε και
καταράστηκε τη μοίρα του γιατί να μην τον βοηθήσει να
τη γνωρίσει πριν παντρευτεί! Σε λίγες μέρες
ετοιμάστηκαν τα σχέδια του γιοφυριού κι ανοίχτηκαν τα
φαρδιά και βαθιά θεμέλια. Έτσι έφτασε κι η ημέρα που
θ’άρχιζε το χτίσιμο. Το πρωί εκείνο θα ‘ριχνε ο
πρωτομάστορας τη πρώτη πέτρα στο θεμέλιο. Όμως
κατά το έθιμο τότε των μαστόρων, για να θεμελιωθεί και
να στεριώσει το γιοφύρι, έπρεπε να στεριώσουν τον
πρώτο τυχόντα περαστικό ή περαστικιά απο εκεί. Έτσι
αποφάσισαν και περίμεναν οι μαστόροι, κείνο το πρωι,
ποιός ή ποιά θα περνούσε για τη βρύση ή το ρέμα, να
τον φωνάξει ο πρωτομάστορας κοντά στο θεμέλιο και να
ρίξει την πρώτη πέτρα πάνω στον ίσκιο του. Κείνο το
πρωινό, με το σκάσιμο του ήλιου, απο το βουνό της
ανατολής, κίνησε η Ντούμινα να πάει στο ρέμα για
κοπάνισμα. Έτσι, αστάλαχτη στο ντύσιμο καθώς ήταν
όλες τις ώρες, έβαλε τον μπόγο στο κεφάλι της
κρατώντας τον με το να της χέρι, ενώ με τ’ άλλο
βαστούσε τον κόπανο και κατηφόρισε προς το ρέμα. Τα
ψέυτικα φουριά της μπόλιας της άστραφαν στον πρωινό
ήλιο κι αντιφέγγιζαν στο αιθέριο της πρόσωπο!
Έτσι καθώς την είδαν οι μαστόροι να κατεβαίνει, την
αποθαύμαξαν, αναστέναξαν, κι ύστερα έμειναν μ’
ανοιχτό το στόμα για πολλή ωρα! Την κοίταξε κι ο
πρωτομάστορας και πώς δε λιποθύμησε απο την
ταραχή του! Απο τη μία ζήλευε πολύ που δεν μπορούσε
να την κάνει δική του. Απο την άλλη όμως την λυπόταν,
δεν ήθελε να είναι εκείνη που θα στοίχειωνε. Να, όμως,
που η μοίρα το ‘θελε έτσι! Η λυγερόκορμη Ντούμινα
έφτασε στο ρέμα, καλημέρισε με χαμόγελο τους
μαστόρους κι ύστερα προχώρισε στο ποτάμι, όπου ο
βόθανος με τις πλακαρόπετρες που κοπάνιζαν.
Απόθεσε στην ακροποταμιά το μπόγο, ξιπολήθηκε κι
ύστερα σήνωσε λίγο ως τις γάμπες της τη χιονάτη,
μακριά ως τον αστράγαλο, παλιαρούτα της που την
9
μου μήτε ρούχα, μήτε παπούτσια, μήτε ψωμί έχουσιν.
Θένα πάω να κρεμαστώ μέσα κει στο δάσος να μεν με
δει κανένας.
- Ο Θεός εδοκίμασε σε, γιε μου, και σ' έφερε εδώ στην
τελευταία σου ώρα. Κι επειδή έχεις καρδιά καθαρή, σ'
έφερε μέσ' στην εκκλησία ν' ακούσεις το ευαγγέλιο και
σ΄άφηκε μέσ' στην αυλή της εκκλησίας να μου το πεις.
Αγαπά σε πολλά! Μη φοβάσαι. 'Ελα να πάμε έσσω μου,
στο σπίτι μου. 'Εχω μια θεία πλούσια που μένει στην
Αίγυπτο, στην Αλεξάντρεια. Κάθε Πάσχα και
Χριστούγεννα μου πέμπει εξακόσιες λίρες και τις
διαμοιράζω στους φτωχούς. Εσύ που έχεις τόσην
ανάγκη θα πάρεις τρακόσιες λίρες και τις άλλες θα τις
αφήκω για τους άλλους.
Μετά τον πήρε ο παπάς στο σπίτι του κι εφάγασι κι
ήπιαν και συντύχασι. Ύστερα έφερε και του μέτρησε
τρακόσιες λίρες. Έκλαιγε γιούλλη μου* ο φτωχός,
ετρέχαν τα μάτια του σαν τις βρύσες, και εγονάταν χαμαί
και επροσκύναν τα χέρια και τα πόδια του παπά, ακόμα
και της παπαδιάς.
Ύστερα επήγεν βουρητός στο σπίτι του. Άμα τον είδε,
του λέγει η γυναίκα του:
-Μα εν σε είδα στην εκκλησία σήμερον! Που επήες και
εχάθης, ευλοημένε του Θεού, και με ερωτούσαν και οι
χωριανοί που είσουν;
- Που επήα; Ε, θωρείς τούτον το σχοινί; Έπιασα το και
ελάμνησα να πάω να κρεμαστώ μέσ' στο δάσος να
λείψω που τα βάσανα.
-Να κρεμαστείς! Ήμαρτον σου Θεέ μου Αφέντη μου και
συγχώρα μας! Ίντα πον τούτα τα λόγια που λαλείς και
αμαρτάνεις Κυριακήν, Κυριακήν! Μα πε μου
εκαβαλίκεψε σου ο έξω από εδώ* που το πρωί
ξημέρωμα; Κύριε Ελέησον! Και εγώ η κακομάζαλη* ίντα
που ήταν να γενώ μια έρημη γυναίκα μόνη μου μεσ' τον
κόσμο σαν την καλαμιά στον κάμπο;
- Δεν ηξέρω ίντα που ήταν να κάμεις και τι να γενείς,
αλλά απελπίστηκα αφού δεν είχαμε τίποτε. Επήα να
χαθώ, αλλά ο Θεός τα έφερε άλλως πως. Άλλες οι
βουλές των ανθρώπων και άλλες οι βουλές του Κυρίου.
Κάτσε και αγρίκα να σου ιστορίσω ίντα που εγίνην. Και
της είπε πώς ηύρε τον παπά και για τις τρακόσιες λίρες
που του έδωκε.
Δεν ήξεραν τι να κάμουν από τις χαρές τους. Πήγε και
ψώνισε των παιδιών του, αγόρασε αλεύρι για ψωμιά,
τυριά για φλαούνες, και ότι άλλο εχρειάζοντο κι εκάμαν
Πάσχα. Από κείνο το Πάσχα και ύστερον, άνοιξε η τύχη
του, έπερνε λεφτά από εκεί, έπερνε λεφτά από εδώ,
αρχόντυνε.
Έτσι είναι. Ο Θεός δοκιμάζει μας, και για τούτο, εμείς δεν
πρέπει να λαλούμε τίποτες και ούτε πρέπει να
παραπονηθούμε ποτέ μας με τον Θεό. Δοξάζω τ΄όναμα
Του και τη χάρη του Πλάστη μου.
Η Δοκιμασία, ένα Κυπριακό Παραμύθι.
Καταγράφηκε από τον Χαράλαμπο Επαμεινώνδα
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια κοπελλούα και είχεν
ένα γιο που από τον καιρόν ακόμα που ήταν μωρό, πριν
πάει σχολείο, ήταν μέσ' στο Ιερό και βοηθούσε τον
παπά. Του ' φερνε κάρβουνα, του' φερνε νερό, του
έφερνε ότι ήθελε. Λιτάνευαν τ' Άγια, κρατούσε το κερί
όταν έβγαινε έξω το Ευαγγέλιο... Τέλος, έμαθε και την
ψαλτική κι βοήθαε τον παπά σε όλα. Άμα ήρθε σε ηλικία,
στεφανώθηκε μιαν κορούα καλή, κι επερνούσαν
αγαπημένα.
Κάποτε ήρθε ένας καιρός που φτώχυνε. 'Ηταν μέσ' στο
πενηνταήμερο. Σκοτώθηκε να βρει δουλειά, να βρει
τίποτε να περάσει την οικογένειαν του που ήταν άγιες
ημέρες, αλλά δεν έβρισκε.
- Που να πάμε και που να' ρθούμε; Λαλεί, Τι να κάμω;
Εμείναν δεκαπέντε μέρες να' ρθει το Πάσχα. Τα μωρά
μου παπούτσια δεν έχουν, ρούχα δεν έχουν, φαΐ δεν
έχουν, η γυναίκα μου δεν είχε τίποτα... Τι να κάμνω εγώ
σε τούτον το σπίτι; Θα πάω μέσα στο δάσος να
κρεμαστώ, να με φάσιν οι ατοί* και τα θηρία. Να μεν με
δει ούτε η γυναίκα μου, ούτε κανένας.
Ήταν Κυριακή. Πήρε ένα σχοινί, το ' βαλε μέσα στον
κόρφο του κι ελάμνησε*. Λάμνε και να λαμνήσεις,
πέρασε από ένα χωριό. Άκουσε που λειτουργούσαν την
εκκλησία. Λέγει:
- Ας πάω για τελευταία φορά ν' ακούσω ξανά τη
Λειτουργία, να μεταλάβω, και να λαμνήσω πάλε. Να
πάω μέσα στο δάσος να φουρτζιστώ*.
Επήγε, ζάβαλε μου*, πεινασμένος, διψασμένος, ενέβην
μέσ' στην εκκλησία, του έδωκαν θέση, έψαλλε κιόλας...
Ήρθε η ώρα και διάβασε το Ευαγγέλιο ο παπάς κι μετά
εξήγησεν το. Λέγει:
- Όποιος πηγαίνει στην εκκλησία, πάντοτε θα περνά ζωή
χαρισάμενη.
- Τι λογής ζωή χαρισάμενη; Λαλεί ο φτωχός ο
άνθρωπος. Εγώ από τον καιρόν που ήμουν πέντε
χρονών βουρώ* στην εκκλησία ως την σήμερον, και
τώρα κατάντησα να πάω να κρεμαστώ. Θένα μείνω και
να ρωτήσω τον παπά, να δούμε αν ένι αληθινό τούτο το
ευαγγέλιο που μας είπε. Έμεινε, Κύριε μου,
απολειτούργησε η Εκκλησία, πήραν αντίδωρο κι
εξέβησαν έξω. Έφυγαν τα πλάσματα ένας - ένας. Δεν
του είπεν έναν πλάσμαν του Θεού " πόθεν είσαι " ας
πούμε, να τον πάρει στο σπίτι του για να φάει ένα
κομμάτι ψωμί. Έμεινε μέσ' στην αυλή της εκκλησίας
μοναχός του.
Εξέβην ο παπάς και όταν τον είδεν είπεν του:
- Καλημέρα γιέ μου.
- Ευλογείτε, δάσκαλε. Έπιασεν το χέρι του και το φίλησε.
Θέλω παπά μου να σου κάμω έναν ερώτημαν, αν
μπορώ.
- Πε μου, γιε μου.
- Τούτο το ευαγγέλιο που μας εξήγησες σήμερα εν
αληθινό;
- Αληθινό; Μα περιπαίζεις με; Λαλεί του. Αφού ξέρεις και
γράμματα, δεν το γνωρίζεις;
- Εγώ από τότες που ήμουν πέντε χρονών βουρώ
ταπισών* τους παπάες και είμαι μερονυκτού στην
εκκλησία που έτσι μιτσής* ως την σήμερον. Και
κατάντησα... ξέρεις που ελάμνησα να πάω τωρά παπά
μου; Θωρείς το τούτο το σχοινί; Θένα πάω να
φουρτζιστώ...Δεν ημπόρησα να κάμω τίποτε. Τα παιδιά
Γλωσσάρι: ατοί: στη κυπριακή διάλεκτο οι ατοί είναι οι
μαύροι γύπες και όχι οι αετοί.
φουρτζιστώ: στραγγαλιστώ, πνιγώ
λάμνω: ξεκινώ
ζάβελε μου: ο καημένος
βουρώ: τρέχω
ταπισών: ξωπίσω
μιτσής: μικρός
γιούλλη μου: παιδί μου
ο έξω από εδώ: σατανάς
κακομάζαλη: κακορίζικη
10
7,5 μοίρες, δηλαδή 30% μικρότερη από την πραγματική.
Με την τιμή αυτή συμφώνησε στη συνέχεια ο ρωμαίος
ναύαρχος και φυσικός φιλόσοφος Πλίνιος, ενώ την
καθιέρωσε οριστικά ο έλληνας αστρονόμος Πτολεμαίος
αναφέροντάς τη στο βιβλίο του Γεωγραφία.
Τα βιβλία του Πτολεμαίου έχαιραν μεγάλης εκτίμησης
μεταξύ των επιστημόνων ως την Αναγέννηση, και αυτό
το γεγονός ήταν η αιτία να επικρατήσει τελικά η
λανθασμένη τιμή του Ποσειδώνιου για την ακτίνα της
Γης. Σε υδρόγειες σφαίρες της εποχής,
κατασκευασμένης με βάση αυτήν τη λανθασμένη τιμή,
βλέπει κανείς τοποθετημένες την Ευρώπη, την Ασία και
την Αφρική να καλύπτουν όλη την επιφάνεια της Γης,
χωρίς να υπάρχει διαθέσιμος χώρος για άλλη ήπειρο. Ο
Κολόμβος, με βάση παρόμοιους χάρτες, κατέληξε στο
συμπέρασμα ότι η Ινδία απείχε από τα Κανάρια Νησιά
μόλις 6.300 χιλιόμετρα δυτικά (αντί για τη σωστή 28.000
χιλιόμετρα), οπότε θα μπορούσε να φθάσει σχετικά
σύντομα στις Ινδίες ταξιδεύοντας προς δυσμάς.
Επομένως θα μπορούσε κανείς να πει ότι το λάθος του
Ποσειδώνιου έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την
ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού είναι
σχεδόν βέβαιο ότι αν γνώριζε τις πραγματικές
διαστάσεις της Γης δεν θα τολμούσε ποτέ να ξεκινήσει
για ένα ταξίδι 28.000 χιλιομέτρων με τα πλοία της
εποχής.
ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ, ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ, ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗΣ. Οι αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν από την
εποχή του Αριστοτέλη ότι η Γη είναι σφαιρική και όχι
επίπεδη. Ο Ερατοσθένης με ένα πείραμα που έχει μείνει
στην Ιστορία, μπόρεσε να μετρήσει την ακτίνα της Γης με
ακρίβεια απρόσμενη για τα μέσα της εποχής εκείνης. Οι
μεταγενέστεροι αστρονόμοι και γεωγράφοι όμως
συντάχθηκαν με την άποψη του Πτολεμαίου ότι η Γη
είναι 30% μικρότερη από όσο είχε μετρήσει ο
Ερατοσθένης. Το λάθος αυτό παρέμεινε για 15 αιώνες
και ήταν η αιτία όταν ο Κολόμβος έκανε το ταξίδι για την
Ινδία ξεγελάστηκε και κατέληξε στην ανακάλυψη της
Αμερικής.
Ο Ερατοσθένης ήξερε ότι ο ήλιος είναι τόσο πολύ μακριά
από τη γη, τόσο ώστε οι ακτίνες του να φθάνουν στον
πλανήτη μας σχεδόν παράλληλα. Ήξερε απο διηγήσεις
ταξιδιωτών ότι στο Ασουάν στις 21 Ιουνίου, την ημέρα
του θερινού ηλιοστασίου, ο ήλιος καθρεφτίζεται στην
επιφάνεια του νερού των πηγαδιών. (Το χαρακτηριστικό
των τόπων που βρίσκονται στον τροπικό του Καρκίνου
είναι ότι το μεσημέρι της 21ης Ιουνίου ο Ήλιος βρίσκεται
στο ζενίθ, δηλαδή ακριβώς κατακόρυφα προς τα πάνω,
ωστε οι ακτίνες του κατεβαίνουν κάθετα στα βαθιά
πηγάδια με αποτελεσμα να ανακλώνται στην επιφάνεια
του νερού και να επιστρέφουν προς την επιφάνεια,
κάνοντας ορατό το είδωλό κάποιου που κοιτάζει από το
στόμιο του πηγαδιού. Έτσι υπολόγισε ότι το Ασουάν
βρίσκεται πάνω στον τροπικό του Καρκίνου, δηλαδή
στον παράλληλο κύκλο με γεωγραφικό πλάτος 23,5
μοίρες. Το μεσημέρι του θερινού ηλιοστασίου (όταν
δηλαδή ο ήλιος είναι στο ζενίθ του), Στην Αλεξάνδρεια
όπου κατοικούσε, ο Ερατοσθένης μέτρησε το ύψος του
ήλιου ως εξής: Μέτρησε την σκιά ενός οβελίσκου και την
διαίρεσε δια το ύψος του οβελίσκου
(βάση:ύψος=εφαπτομένη). Η γωνία που σχηματίστηκε
προέκυψε 7,2 μοίρες (ως «εντός-εκτός και επί τα αυτά»),
είναι ίση με την επίκεντρα γωνία που σχηματίζουν δύο
ακτίνες της Γης με άκρα τη Συήνη και την Αλεξάνδρεια,
υπό την προϋπόθεση ότι οι δύο πόλεις έχουν το ίδιο
γεωγραφικό μήκος, βρίσκονται δηλαδή στον ίδιο
μεσημβρινό. Το τελικό του αποτέλεσμα ήταν ότι η
απόσταση Αλεξάνδρειας- Συήνης ισούται με 5.000
στάδια, οπότε η ακτίνα της Γης προκύπτει ίση με
252.000
ΠΩΣ ΞΕΓΕΛΑΣΤΗΚΕ Ο ΚΟΛΟΜΒΟΣ. Το πείραμα του
Ερατοσθένη είχε δημιουργήσει μεγάλη εντύπωση στην
εποχή του, και αρκετοί μεταγενέστεροι φυσικοί
φιλόσοφοι, όπως ονομάζονταν οι επιστήμονες εκείνη την
εποχή, θέλησαν να το επαναλάβουν. Ο Έλληνας
Ποσειδώνιος ο Ρόδιος, γύρω στο 100 π.Χ. υπολόγισε
την ακτίνα της Γης με διαφορετική μέθοδο από αυτήν
του Ερατοσθένη. Υπολόγισε ότι η επίκεντρη γωνία είναι
ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ. Ο μέγιστος μαθηματικός, φυσικός και
μηχανικός της αρχαιότητας και ένας από τους
μεγαλύτερους μαθηματικούς εγκεφάλους όλων των
αιώνων Γεννήθηκε το 287π.Χ και πέθανε το 212 π.Χ.
Γεννήθηκε στις Συρακούσες αλλά ταξίδευσε και έζησε
στην Αλεξάνδρεια όπου εκεί επινόησε μηχάνημα
κατάλληλο για την άντληση νερού, το οποίο ονομάστηκε
"αιγυπτιακός κοχλίας" και χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα.
Επιστρέφοντας στις Συρακούσες αφοσιώθηκε σε τέτοιο
βαθμό στις θεωρητικές επιστημονικές μελέτες, ώστε
λησμονούσε να τρώει. Κάποτε ενώ έκανε μπάνιο μέσα
στο λουτρό, από την υπερχείλιση του νερού που
εκτόπιζε το σώμα του, συνέλαβε τη λύση του
προβλήματος της σχετικότητας, πήδησε από το λουτρό,
και έτρεχε στους δρόμους φωνάζοντας "εύρηκα" (αρχή
Αρχιμήδη). Κατά την πολιορκία των Συρακουσών από
τους Ρωμαίους (214 π.Χ.) προστάτευσε με τα
μηχανήματά του επί τρία χρόνια την πόλη του. Με
μεγάλους γάντζους, που έβγαιναν από τα τείχη, άρπαζε
και σήκωνε ψηλά τα πλοία του πλησίαζαν στην πόλη και
ύστερα τα άφηνε να πέσουν και να τσακιστούν στους
βράχους ή να βουλιάξουν στη θάλασσα. Αυτό το
κατόρθωνε με συνδυασμό μοχλών. Είχε επινοήσει ένα
είδος καταπέλτη με τον οποίο οι Συρακούσιοι
βομβάρδιζαν με βροχή από πέτρες τους Ρωμαίους.
Λέγεται ακόμα ότι είχε κατασκευάσει σφαιρικά ή
παραβολικά κάτοπτρα, που συγκέντρωναν τις ακτίνες
του Ηλίου, τις έριχναν πάνω στα εχθρικά πλοία και τα
έκαιγαν μπροστά στα έκπληκτα μάτια των Ρωμαίων.
Όταν τελικά μπήκαν οι Ρωμαίοι στην πόλη, ο στρατηγός
Μάρκελλος έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να μην
τον σκοτώσουν. Ένας Ρωμαίος οπλίτης όμως βρήκε τον
Αρχιμήδη στον κήπο του σπιτιού του να χαράζει
γεωμετρικά σχήματα πάνω στην άμμο. "Μη μου τους
κύκλους τάραττε" πρόλαβε να φωνάξει ο μεγάλος
μαθηματικός. Ο στρατιώτης όμως, αγνοώντας ποιον έχει
μπροστά του, τον σκότωσε με το ξίφος του.
11
παλμούς, την αναπνοή και την αρτηριακή πίεση και
οδηγεί σε στρες. Αλλά και αντίστροφα, το στρες που
προκαλεί αυξάνει την πίεση και αυτή με τη σειρά της τις
πιθανότητες εμφράγματος ή εγκεφαλικού. Ο θόρυβος
είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ύπνου, καθώς τον
διαταράσσει σε σημαντικό βαθμό. Τα αποτελέσματα
συνήθως φαίνονται την επόμενη ημέρα, κατά την οποία
είμαστε ευερέθιστοι, πιο νευρικοί, απρόσεκτοι,
κουρασμένοι, λιγότερο αποδοτικοί. Εργαζόμενοι σε
κλαμπ, κέντρα διασκέδασης ή κατοικούν σε χώρους που
λειτουργούν μουσικοχορευτικά κέντρα αναψυχής, και
που είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται έντονο θόρυβο
καθημερινά επί πολλές ώρες και για πολλά χρόνια,
υποφέρουν από πονοκεφάλους, ναυτίες, ιλίγγους,
κόπωση, έλλειψη ευεξίας, αϋπνίες, νευρικά ξεσπάσματα
και άλλες ψυχοσωματικές αντιδράσεις. Επιπλέον, έχει
αποδειχτεί σε πειράματα ότι είναι λιγότερο παραγωγικοί,
πιο επιρρεπείς σε ατυχήματα, εμπλέκονται συστηματικά
σε διενέξεις και απουσιάζουν συχνότερα από την
εργασία τους, και η συχνότητα καρδιαγγειακών
παθήσεων είναι μεγαλύτερη, και η πίεση τους αυξάνεται
ακόμα και στον ύπνο τους. Η χρόνια έκθεση σε δυνατή
μουσική καταλήγει συνήθως σε απώλεια της ακουστικής
οξύτητας. Συγκεκριμένα, η απώλεια ακοής μπορεί να
προκληθεί είτε με συνεχή έκθεση σε μετρίου επιπέδου
θόρυβο είτε με σύντομη έκθεση σε πολύ δυνατό θόρυβο.
Θόρυβος 110 db είναι δυνατό να προκαλέσει βλάβες
στην ακοή ύστερα από 1,5 λεπτό, ενώ τα επίπεδα άνω
των 140 db αγγίζουν τα όρια του πόνου και μπορούν να
βλάψουν την ακοή ύστερα από μία και μόνο έκθεση.
Η οικονομική κρίση καλά κρατεί, άρθρο.
Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση είναι ένα από τα πιο
σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο
Κύπριος πολίτης. Καλούμαστε να βρούμε λύσεις. Πρεπει
να γίνουμε πιο ευέλικτοι ως κράτος, για να επιτευχτεί
αυτό χρειάζεται πολιτική βούληση. Όσα συμβαίνουν
στην Ελλάδα, πρέπει να μας είναι παράδειγμα, θα
πρεπει να παρθούν μέτρα πριν να έρθουμε στο ίδιο
σημείο. Οι τομείς που έχουν επηρεαστεί στην Κύπρο,
είναι η ανάπτυξη γης και ο τουρισμός. Επειδή όλα
συνδέονται αλυσιδωτά, από την κρίση επηρεάστηκαν και
άλλοι τομείς, όπως οι κτηματομεσίτες, η καταναλωτική
αγορά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Σε αυτή τη
δύσκολη περίοδο που διανύουμε ειδικά στην επαρχία
της Πάφου που έχει πλήρως παραμεληθεί, πρέπει όλοι
οι φορείς να συστρατευτούν και να οργανωθούν και να
απαιτήσουν από το κράτος να βοηθήσει ώστε να
ανοίξουν δουλειές, να βοηθηθούν οι ξενοδόχοι ώστε να
μπορέσουν να ελκύσουν περισσότερο τουρισμό, και οι
τράπεζες να σταματήσουν τις υπερχρεώσεις για όσους
εχουν δυσκολία στην αποπληρωμή των χρεών τους.
Υπαρχουν και αλλα πολλα που μπορουν να γινουν, είναι
όμως αυτά τα βασικα, που χωρις καθυστερηση πρεπει
να γινουν, ισως ετσι εξελθουμε γρηγοροτερα της κρισης.
ΑΡΘΡΑ
Ανάλυση εκλογών ΣΠΕ Χλώρακας, άρθρο
Το κόμμα, η πειθώ, τα συνθήματα και η προσωπικότητα,
είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι προτίμησης κάποιου
ψηφοφόρου για να επιλέξει υποψήφιο. Οι εκλογές έχουν
ιδιαίτερη και σημαντική θέση στη ζωή μας. Ως διαδικασία
για αλλαγή και βελτίωση της ατομικής και κοινωνικής
μας ζωής, μας οδηγούν σε συγκεκριμένες επιλογές.
Το συμφέρον, το χρήμα, η δύναμη, το βόλεμα, το
ρουσφέτι, και η ιδεολογία, γίνονται πρώτιστα κριτήρια
επιλογής, ενώ κριτήρια με αξίες όπως κουλτούρα,
δικαιοσύνη, ισότητα, υποστήριξη αξιόλογων ή δικών μας
ανθρώπων, γίνονται με διαφορετική ιεράρχηση.
Εξέχουσα σημασία στα κριτήρια επιλογής, έχει το κόμμα
και η κομματοποίηση των ψηφοφόρων, καθώς και η
προσωπικότητα των υποψηφίων.
Στις τελευταίες εκλογές της ΣΠΕ Χλώρακας, φάνηκε
καθαρά η προτίμηση των Ακελιστων να επηρεάζεται
απόλυτα από όλα αυτά. Πειθαρχημένοι 100%, στήριξαν
ος
καθαρά την κομματική επιλογή, ενώ ο 5 ψήφος που
τους περίσσευε, δόθηκε σε διάφορους ανεξάρτητους σε
πολύ μειωμένο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο εξέλεξαν με
απόλυτη πλειοψηφία όλους τους υποψηφίους τους, ενώ
οι συνεργαζόμενες δυνάμεις των τριών δεξιών κομμάτων
αν και πλειοψηφούντες σε αριθμό ψηφοφόρων, δεν
κατάφεραν να εκλέξουν ούτε ένα δικό τους.
Η γνώμη μου είναι ότι τον απόλυτο ρόλο έπαιξε η
επιλογή των προσωπικοτήτων των υποψηφίων. Από την
παράταξη του ΑΚΕΛ υποδείχτηκαν οι παλιοί εξελεγμένοι
που ως τέτοιοι είχαν την εξουσία με το μέρος τους,
καθώς και την πρόσβαση στους εκλογικούς καταλόγους
τους οποίους φρόντισαν να στερήσουν από τους
αντιπάλους τους με παρανομο τρόπο επεξηγώντας το
νόμο κατά το δοκούν.
Από την άλλη μεριά, στα συνεργαζόμενα κόμματα
ΔΥΣΗ, ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ, ως φαίνεται η επιλογή των
υποψηφίων δεν ένωσε τους ψηφοφόρους τους, με
αποτελεσμα να μην εκλέξουν ούτε ένα, και που είχε
αποτελεσμα οι ηγεσίες των κομμάτων να επιρρίπτουν
ευθύνες στους Ανεξάρτητους. Παρατηρήθηκε επίσης, οι
ψηφοφόροι του ΕΡΩΚΟ, δεν έδωσαν έστω ένα ψήφο
στη συνεργασία, οι ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ έδωσαν
όλους τους ψήφους μονο σε ένα δικό τους υποψήφιο, το
ίδιο εγινε ακριβώς και με τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ,
με αποτελεσμα οι άλλοι υποψήφιοι της συνεργασίας να
παραγνωριστούν τελείως.
Αντίθετα οι ανεξάρτητοι σχεδόν τα πήγαν πολύ καλά, με
αποτελεσμα ένας εξ αυτών, παίρνοντας ψήφους από
όλα τα κόμματα, κατάφερε να εκλεγεί, ενώ δεύτερος
άγγιξε τα όρια της εκλογής.
Μουσικοχορευτικά κέντρα αναψυχής σε
κατοικημένες περιοχές και ηχορύπανση, άρθρο
Η ηχορύπανση σε οποιαδήποτε μορφή της σύμφωνα με
τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, βλάπτει σοβαρά την
υγεία μας. Περισσότερο επηρεάζονται οι νέοι και οι
μεσήλικοι, ενώ ιδιαίτερη ευαισθησία εμφανίζουν τα
παιδιά. Οι κύριες πηγές θορύβου προέρχονται από
αυτοκίνητα και μοτόρες, και από κέντρα αναψυχής που
εκπέμπουν δυνατή μουσική. Ο θόρυβος προκαλεί ζημιά
στον άνθρωπο αργά και σταθερά. Κλονίζει τα νεύρα μας
και ανεβάζει την πίεση μας και τη χοληστερίνη μας σε
επικίνδυνα επίπεδα, υπάρχει ακόμα κίνδυνος εμφάνισης
υπέρτασης. Η ηχορύπανση διεγείρει το νευρικό
σύστημα, αυξάνει το σάκχαρο, τους καρδιακούς
12
Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η
αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί,
ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το
κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία,
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα
υπομένει. η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει.
Είτε δε προφητείαι, καταργηθήσονται· είτε γλώσσαι
παύσονται· είτε γνώσις καταργηθήσεται. Εκ μέρους δε
γινώσκομεν και εκ μέρους προφητεύομεν όταν δε έλθη
το τέλειον, τότε το εκ μέρους καταργηθήσεται. Ότε ήμην
νήπιος, ως νήπιος έλάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως
νήπιος ελογιζόμην ότε δε γέγονα ανήρ, κατήργηκα τα
του νηπίου. Βλέπομεν γαρ άρτι δι' εσόπτρου εν
αινίγματι, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον άρτι
γινώσκω εκ μέρους, τότε δε επιγνώσομαι καθώς και
επεγνώσθην. Νυνί δε μένει πίστις, έλπίς, αγάπη, τα τρία
ταύτα· μείζων δε τούτων η αγάπη».
Αγάπη προς τους ανθρώπους
● Ηκούσατε ότι ερρέθη, Θέλεις αγαπά τον πλησίον σου,
και μίσει τον εχθρόν σου. Εγώ όμως σας λέγω, Αγαπάτε
τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας
καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους οίτινες σας μισούσι, και
προσεύχεσθε υπέρ εκείνων οίτινες σας βλάπτουσι και
σας κατατρέχουσι ...
● Εντολή καινήν σας δίδω, Να αγαπάτε αλλήλους.
καθώς εγώ σας ηγάπησα, και σείς να αγαπάτε
αλλήλους. Εκ τούτου θέλουσι γνωρίσει πάντες ότι είσθε
μαθηταί μου, εάν έχητε αγάπην προς αλλήλους.
●Το μίσος διεγείρει έριδας, αλλ'η αγάπη καλύπτει πάντα
τα σφάλματα.
●Δέν θέλεις εκδικείσθαι, ουδέ θέλεις μνησικακεί κατά
των υιών του λαού σου, αλλά θέλεις αγαπά τον πλησίον
σου ώς σεαυτόν.
●Καλήτερον ξενισμός λαχάνων μετά αγάπης, παρά
μόσχος σιτευτός μετά μίσους.
●Εν παντί καιρώ αγαπά ο φίλος, και ο αδελφός γεννάται
διά καιρόν ανάγκης.
●Διότι τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε
έδωκεν τον Υιόν αυτού τον μονογενή, διά να μή
απολεσθή πάς ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν
αιώνιον....
●Αλλα ο Θεός δεικνύει την εαυτού αγάπην εις ημάς,
διότι, ενώ ημείς ήμεθα έτι αμαρτωλοί, ο Χριστός
απέθανεν υπέρ ημών.
Άρθρο. «Προσέχετε, είπεν ο Ιησούς, από των
ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται πρός υμάς εν
ενδύμασι προβάτων, έσωθεν δέ εισι λύκοι, άρπαγες.
Απò των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς». (Ματθ.
7,1516).
Αγαπητοί αναγνώστες του κειμένου, θέλω με αυτό να
καταδείξω την πλάνη των ανθρώπων από τους
επιτήδειους λαοπλάνους. Που ενδεδυμένοι με τη μορφή
προβάτων δείχνουν πως δε θυμώνουν,
συμπεριφέρονται με ψεύτικη ευγένεια και καλοσύνη και
παρασέρνουν τον αδαή πληθυσμό σε κατευθύνσεις
υπαγορευόμενες σε αυτους από ξένα κέντρα Τεκτονίας
και Μασονίας. Που μοναδικό σκοπό εχουν την
ποδηγέτηση και υποδούλωση όλων των λαών σε
αυτους. Ή που ακόμα μπορεί να είναι ψευτοπροφήτες
και αιρετικοί, ή χιλιαστές, ή υλιστές και οι άθεοι κάθε
εποχής, που προσπαθούν να παρασύρουν τον κόσμο
στο κακό και την καταστροφή. Πρεπει ο πληθυσμός να
τους αναγνωρίσει από τα έργα τους που είναι η ψευτιά
και ο εγωισμός και να τους παραμερίσει
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΛΗ
Τα δάκρυα της Παναγίας είναι είδος
καλαμώδους φυτού, στην Χλώρακα
υπάρχει μονο σε δυο αυλές χωριανών
μας γυναικών, της Σταυρούλας Τομάζου
Βάννα και της Θεούλας Χρ. Εύζωνα.
Πέφτοντας στη γη τα δάκρυα της
θρηνωδούσης Υπεραγίας Θεοτόκου
Μαρίας κάτω από τον Σταυρό του Υιού
Αυτής, του Κυρίου καί Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού,
φύτρωσε ένας θάμνος, που οι μικροί σφαιρικοί καρποί
του ονομάσθηκαν δάκρυα της Παναγίας. Στό Αγιον Όρος
πολλοί μοναχοί έχουν ως εργόχειρο να πλέκουν με νήμα
τα λεγόμενα κομποσχοίνια. Ενας όμως απλούς άλλα
ενάρετος αδελφός δεν μπορούσε να μάθη να πλέκη και
ελυπείτο σφόδρα μέχρις απογνώσεως. Μία ημερα
εμφανίζεται η Υπεραγία Θεοτόκος και του εγχειρίζει
κόμπους των καρπών του προμνησθέντος θάμνου,
λέγοντας «Μη λυπείσαι, πάρε αυτά τα δάκρυα μου,
καλλιέργησε τα και φτιάχνε κομβολόγια, να
προσεύχονται οι άνθρωποι, λέγοντας σε κάθε κόμπο:
"Κύριε Ιησοϋ Χριστέ ελέησαν με ή Υπεραγία Θεοτόκε
σώσον ημάς". Έκτοτε καθιερώθηκε το ευλογημένο και
αυθεντικό τούτο εργόχειρο από απεξηραμμένους
καρπούς γνησίων αγιορείτικων δενδρυλλίων.
Ο Γεράσιμος Σμυρνάκης σε βιβλίο του (1903), δίνει την
παρακάτω περιγραφή: «Ενταύθα καλλιεργείται και το
καλαμώδες φυτόν, εκ των ασταχύων του οποίου
εξάγονται από του μηνός Ιουλίου μέχρις Οκτωβρίου
κόκκοι σκληροί και φαιόχροοι, καλούμενοι εν τω Αγίω
Όρει «Δάκρυα της Παναγίας», και του οποίου η
καλλιέργεια, αναπτυσσομένου και μέχρι μέτρου, απαιτεί
μάλλον τελματώδη μέρη ήτοι αφθονούντα
υδάτων.Εκάστης δε οκάδος των ανωτέρω κόκκων η αξία
ανέρχεται εις γρόσια 10-25. Τούτους οι διάφοροι μοναχοί
αγοράζοντες, κατασκευάζουσι κομβολόγια, συνδέοντες
δια σύρματος, όπερ διαπερώσι δια των φύσει
υπαρχουσών διατρήσεων αυτών.Απεκλήθησαν δε
Δάκρυα της Παναγίας, ως λέγεται, υπό των ησυχαστών,
διότι αύτη εμφανισθείσα εις τον εν τη καλύβη του Αγίου
Παντελεήμονος διαμένοντα Γέροντα υπέδειξεν αυτώ την
καλλιέργειαν του φυτού τούτου προς πόρον ζωής, καθ'
ον χρόνον ηδημόνει δακρύων, μη δυνάμενος ένεκα του
γήρως να προσπορίζηται τα προς ζωάρκειαν αυτού.
Εν τη βοτανική καλείται το ρηθέν φυτόν Coix Lacryma L.
Ο Ύμνος της αγάπης.(Α' Κορινθίους κεφ. ιγ' στίχοι
1-13).
Είναι από τα πιο θαυμάσια κείμενα της Καινής Διαθήκης.
Είναι ένας υπέροχος ύμνος του Αποστόλου Παύλου για
την αγάπη. Είναι ένα άριστο ποίημα. Περιέχει
καταπληκτικές αλήθειες, που φωτίζουν και εξυψώνουν
τη ζωή του ανθρώπου. Μόνο ένας άνθρωπος
φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, μπορούσε να γράψει
έναν τέτοιο ύμνο, που περιέχει εξαίσιες και απαραίτητες
για τη ζωή μας αλήθειες.
«Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των
αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή
κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ
τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω
πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη
έχω, ουδέν ειμί.
Και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντα μου, και εάν
παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη
έχω, ουδέν ωφελούμαι.
13
μου, όλως κατελύπησάς με, και συ είσαι εκ των
καταθλιβόντων με διότι εγώ ήνοιξα το στόμα μου προς
τον Κύριον, και δεν δύναμαι να λάβω οπίσω τον λόγον
μου. Εκείνη δε είπε προς αυτόν, Πάτερ μου, εάν ήνοιξας
το στόμα σου προς τον Κύριον, κάμε εις εμέ κατ’ εκείνο
το οποίον εξήλθεν εκ του στόματός σου αφού ο Κύριος
έκαμεν εκδίκησιν εις σε από των εχθρών σου, από των
υιών Αμμών. Και είπε προς τον πατέρα αυτής, Ας γείνη
εις εμέ το πράγμα τούτο, άφες με δύο μήνας, διά να
υπάγω να περιέλθω τα όρη και να κλαύσω την
παρθενίαν μου, εγώ και αι σύντροφοί μου. Ο δε είπεν,
Υπαγε, και απέστειλεν αυτήν διά δύο μήνας, και υπήγεν
αυτή μετά των συντρόφων αυτής και έκλαυσε την
παρθενίαν αυτής επί τα όρη. Και εις το τέλος των δύο
μηνών επέστρεψε προς τον πατέρα αυτής και έκαμεν εις
αυτήν κατά την ευχήν αυτού την οποίαν ευχήθη (δηλαδή
ο Ιερέας θυσίασε και ολοκαύτωσε την κόρη του στον
Ναό) και αυτή δεν εγνώρισεν άνδρα. Και έγεινεν έθος εις
τον Ισραήλ, να υπάγωσιν αι θυγατέρες του Ισραήλ από
χρόνου εις χρόνον, να θρηνώσι την θυγατέρα του Ιεφθάε
του Γαλααδίτου, τέσσαρας ημέρας κατ’ έτος». Κριταί
11.30-40. Ο Ιεφθάε ήταν Κριτής του Ισραήλ για 6 χρόνια.
Ο Σαμουήλ τον αναφέρει σαν ένα από τους άνδρες που
χρησιμοποίησε ο Θεός για να ελευθερώσει τον Ισραήλ
από τα χέρια των εχθρών του.
ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ:
Ότι κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ή να εννοήσει,
έννοιες του αφύσικου και του μυστηριώδους. Κάθε
ιδέα αντίθετη προς τις κρατούσες αντιλήψεις ή τη
κοινή λογική, που όμως εμπεριέχει ορθότητα ή και
αλήθεια που δεν γίνεται νοητή από μέτριο νου. Είναι
ιδέες που πολλές φορές προέρχονται από πλάνη
και επίδειξη σοφίας, ή που διατυπώνονται ως
θεωρίες των οποίων όμως το βαθύτερο νόημα δεν
μπορεί να καταστεί φανερό.
Άγγελοι Και Ατλαντίδα. Στην Ατλαντίδα κατά πως
λέγεται ως πηγή ενέργειας χρησιμοποιούσαν τον
πυρόλιθο του οποίου τις ακτινοβολίες συγκέντρωναν για
την πτήση αεροσκαφών, τα οποία βοήθησαν τους
κατοίκους να μεταφερθούν σε άλλους τόπους μετά την
καταστροφή της χώρας. Πολλά είναι αυτά που
γράφονται ότι οι κάτοικοι της Ατλαντίδος δεν ήταν γήινοι
αλλά προέρχονταν απο άλλο ηλιακό σύστημα, ή ήταν
παιδιά των Θεών, ή ακόμα ότι ήταν εκπεσόντες Άγγελοι.
Έτσι δικαιολογούνται οι γνώσεις που είχαν, λέγεται
ακόμα ότι αιτία της καταστροφής των ήταν από
πυρηνική έκρηξη διότι λόγω της μεγάλης εξέλιξης και
δύναμης που είχαν, έφτασαν στο σημείο να γίνουν
αλαζόνες και να κάνουν κακή χρήση αυτών τους των
δυνάμεων. Σύμφωνα με την ιστορία βλέποντας οι θεοί
αυτή την κατάσταση αποφάσισαν να καταστρέψουν την
Ατλαντίδα και έστειλαν σεισμούς και πλημμύρες
εξαφανίζοντας έτσι όλη η χώρα, ή ότι ο αρχηγός των
εκπεσόντων Αγγέλων ο Εωσφόρος ετοιμαζόταν να
καταλάβει όλο τον υπόλοιπο κοσμο, οπότε από τον Θεό
εστάληκε στρατιά Αγγέλων υπό του Μιχαήλ, και με τις
πύρινες ρομφαίες τους κατέκαψαν ότι υπήρχε, και
ύστερα βύθισαν στα τάρταρα όλη την χώρα.
Περί Αγγέλων. Ο Ενώχ θεωρείται ως ο έβδομος μετά
τον Αδάμ Πατριάρχης, που έζησε στα χρόνια πριν το
μεγάλο κατακλυσμό και σύμφωνα με την παράδοση έχει
αναληφθεί στους ουρανούς χωρίς να πεθάνει. Σε αυτόν
αποδίδεται η συγγραφή ενός βιβλίου που θεωρείται
εξωκανονικό αλλά όχι αιρετικό, δεν διδάσκεται και δεν
διαβάζονται αποσπάσματά του στις Θείες Λειτουργίες. Η
κυριότερη αιτία είναι πως αποκαλύπτει ότι η αιτία της
περίφημης Πτώσης των Αγγέλων ήταν η λαγνεία που
επέδειξαν για τις θυγατέρες των ανθρώπων. Μια ομάδα
από αυτούς, περίπου 50 στον αριθμό, με αρχηγό τον
Σεμιαζάς, κατέβηκαν στη γη, τεκνοποίησαν με τις κόρες
των ανθρώπων και τις δίδαξαν τέχνες που ήταν
απαγορευμένες. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα παιδιά τους
ήταν γίγαντες που καταδυνάστευαν τους ανθρώπους,
μέχρι που ο Θεός αποφάσισε να παρέμβει και να ρίξει
τους εκπεσόντες στα τάρταρα, εξαφανίζοντας τη φυλή
των γιγάντων και φέρνοντας τον Κατακλυσμό ως τιμωρία
στους ανθρώπους.
Ο Ιεφθάε ο 13ος Κριτής του Ισραήλ. Ο Ιεφθάε ήταν ο
13ος κατά σειρά Κριτής του Ισραήλ και ένας από τους
μέγιστους κριτές του. Ήταν νόθος γιος του Γαλααδίτη
Γαλαάδ και γυναίκας πόρνης. Λόγω του ότι ήταν «υιός
γυναικός ξένης», οι αδελφοί του μετά το θάνατο του
πατέρα τους τον έδιωξαν από την οικογένειά τους για να
τον αποξενώσουν από την πατρική κληρονομιά.
Κατέφυγε στην ύπαιθρο όπου και τέθηκε επικεφαλής
ατάκτων Ισραηλιτών οργανώνοντας αξιόλογο στρατό.
Όταν το Ισραήλ κινδύνευε να υποδουλωθεί από τους
Αμμωνίτες, οι πρεσβύτεροι τον παρακάλεσαν να
αναλάβει την αρχηγία του Ισραήλ για να τους
πολεμήσουν. Ο Ιεφθάε δέχθηκε, αφού τους υποχρέωσε
να ορκιστούν στο Θεό ότι εάν ο Κύριος τον βοηθούσε να
νικήσει τους Αμμωνίτες, θα γινόταν άρχοντάς τους.
Χωροχρονικό. Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας,
επισκεπτόταν συχνά ένα ταβερνάκι στην περιοχή της
Πειραϊκής, που έφερε το παράξενο όνομα : ''ΠΟΡΤΕΣ''.
Κάποια στιγμή, από τη συχνή τάση των επισκέψεων του,
έπιασε φιλικές σχέσεις με τον ιδιοκτήτη του
καταστήματος. Τότε οι επισκέψεις του, άρχισαν να
γίνονται καθημερινές. Λίγο καιρό αργότερα, λόγο της
εργασίας του, έφυγε για το εξωτερικό για το χρονικό
διάστημα ενός μήνα. Γυρνώντας, αποφάσισε να
επισκεφθεί τις ''ΠΟΡΤΕΣ'', όταν έκπληκτος
διαπίστωσε ότι το μαγαζί είχε αλλιώτικη ονομασία και
άλλον ιδιοκτήτη. Μπαίνοντας μέσα, προσπάθησε να
μάθει πληροφορίες για το τι ακριβώς είχε
συμβεί. Απορημένος ο ιδιοκτήτης, του είπε πως το
μαγαζί το είχε χρόνια, ενώ ουδέποτε λεγόταν
''ΠΟΡΤΕΣ''. Ψάχνοντας ο πρωταγωνιστής της
ιστορίας, διαπίστωσε την αλήθεια που του έλεγε ο
σημερινός ιδιοκτήτης.
«Και ευχήθη ο Ιεφθάε ευχήν προς τον Κύριον, και είπεν,
Εάν τωόντι παραδώσης τους υιούς Αμμών εις την χείρα
μου, τότε ο, τι εξέλθη (πρωτο) εκ των θυρών του οίκου
μου εις συνάντησίν μου, όταν επιστρέφω εν ειρήνη από
των υιών Αμμών, θέλει είσθαι του Κυρίου, και θέλω
προσφέρει αυτό εις ολοκαύτωμα. Τότε διέβη ο Ιεφθάε
προς τους υιούς Αμμών διά να πολεμήση αυτούς. Και
παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα αυτού. Και
ήλθεν ο Ιεφθάε προς τον οίκον αυτού, και ιδού, η
θυγάτηρ αυτού εξήρχετο εις συνάντησιν αυτού μετά
τυμπάνων και χορών και αύτη ήτο μονογενής, εκτός
αυτής δεν είχεν ούτε υιόν ούτε θυγατέρα. Και ως είδεν
αυτήν, διέσχισε τα ιμάτια αυτού και είπεν, Οίμοι θυγάτηρ
14
ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΙΕΣ:
απάντησε με βρισιές. Οι Άγγελοι απαίτησαν να γυρίσει
πίσω, αλλιώς θα έσφαζαν όλα της τα παιδιά. Η
απάντηση της Λίλιθ όμως ήταν και πάλι κατηγορηματικά
αρνητική, προσθέτοντας μάλιστα κατάρες για τα παιδιά
και όλους τους απογόνους του Αδάμ. Έτσι, οι τρείς
Άγγελοι σκότωσαν τα παιδιά της και επέστρεψαν στον
κήπο της Εδέμ. Από εκείνη την στιγμή, η Λίλιθ απέκτησε
και τον τίτλο της Παιδοκτόνου (αφου η άρνηση της ήταν
αιτία που σκοτώθηκαν τα παιδιά της), που επιτίθεται στα
νεογέννητα μωρά, στις έγκυες γυναίκες που φέρουν
αρσενικό έμβρυο καθώς και στα νεαρά αγόρια και τα
πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση. Όταν οι Άγγελοι
επέστρεψαν και ανέφεραν στον Θεό το τι συνέβη,
Εκείνος για να παρηγορήσει την μοναξιά του Αδάμ, από
ένα πλευρό του Αδάμ δημιούργησε άλλη μια γυναίκα την
Εύα, που όμως δεν ήταν εξίσου τέλειο δημιούργημα όσο
υπήρξε αρχικά η Λίλιθ και ο Αδάμ. Τα γεγονότα
εξελίχθηκαν κατά την γνωστή πλέον ιστορία του Αδάμ
και της Εύας, και η Λίλιθ ξαναεμφανίζεται αργότερα στον
Κάιν κατά την εξορία του και ζευγαρώνει μαζί του,
συνεχίζοντας έτσι το ανθρώπινο είδος, μόνο που πλέον
το είδος «μολύνθηκε» από την δαιμονική πλευρά της
Λίλιθ. Και είναι αυτή η πλευρά που εξορκίζουμε με την
βάπτιση… και είναι αυτή η πλευρά που μας επιβάλει να
μην πεθάνει κανείς αβάπτιστος και από αυτήν την
ιστορία έχει παραμείνει η δοξασία ότι οι αβάπτιστοι
νεκροί μετατρέπονται σε δαιμόνια που στοιχειώνουν
τους ζωντανούς. Από την ίδια ιστορία έχει παραμείνει και
η δεισιδαιμονία να χαράζουν στην κούνια των
νεογέννητων, στο κρεβάτι των εγκύων γυναικών και των
νεαρών αγοριών, τα ονόματα των τριών Αγγέλων για να
κρατήσουν την Λίλιθ μακριά τους… Συνεχίζεται…
Από πού προερχόμαστε; Ποιος ήταν ο πρώτος
άνθρωπος; Ποιο το πρώτο ζευγάρι ανθρώπων που
άρχισε την εξάπλωση και τον πολλαπλασιασμό του
ανθρώπινου είδους; Η Χριστιανική θεωρία είναι
αυτή του Αδάμ και της Εύας, μια θρησκευτική
σχεδόν θεωρία που η ιστορία παραμένει η ίδια και
που είναι απλή και κατανοητή ώστε να ικανοποιεί το
νου χωρίς περιπλοκές. Σε αυτή τη θεωρία βλέπουμε
ότι ο Αδάμ και η Εύα κατά τις Γραφές υπήρξαν οι
πρώτοι άνθρωποι. Έκαναν δυο αρσενικά παιδιά,
τον Κάιν και τον Άβελ. Ο Κάιν σκοτώνει τον Άβελ, ο
Αδάμ και η Εύα δεν κάνουν άλλα παιδιά, οπότε μένει
ο Κάιν μόνος του για να δημιουργήσει την
ανθρωπότητα. Ο Κάιν τιμωρείται για τον φόνο του
αδελφού του με εξορία. Περιπλανιέται μόνος αρκετό
καιρό, μέχρι που συναντά την Λίλιθ η οποία
ζευγαρώνει μαζί του, συνεχίζοντας έτσι το
ανθρώπινο είδος.
Λίλιθ η
πρωτόπλαστη.
Μέσα σε
απόκρυφες
μυστικές και
απαγορευμένες Γραφές,
συναντάμε
την ιστορία
της θηλυκής
ανθρώπινης
παρουσίας
που δεν ξεκινά από την Εύα, αλλά από την Λίλιθ που
υπήρξε το πρώτο δημιούργημα του Θεού για να
συντροφεύσει τον Αδάμ, και όχι μετά την δημιουργία του
Αδάμ, αλλά ταυτόχρονα:
Ο Θεός δημιούργησε όλα τα ζωντανά πλάσματα της
Γης, ύστερα δημιούργησε το ανθρώπινο ανδρόγυνο τον
Αδάμ και την Λίλιθ, που τους δημιούργησε ταυτόχρονα.
Ζούσαν ευτυχισμένοι στον μυθικό κήπο της Εδέμ, μέχρι
που ο Σατανάς ήρθε και δίδαξε στην Λίλιθ ότι η ερωτική
πράξη δεν είναι μονάχα για αναπαραγωγή αλλά και για
απόλαυση. Η Λίλιθ με την σειρά της δίδαξε το ίδιο στον
Αδάμ μα ο Θεός δεν το ενέκρινε, χαρακτήρισε την
ερωτική πράξη απαγορευμένη απόλαυση όταν δεν
γίνεται για αναπαραγωγή και εξοργισμένος εξόρισε την
Λίλιθ από τον κήπο της Εδέμ.
Η Λίλιθ περιπλανήθηκε μόνη και καταδικασμένη να μην
ξαναδεί τον κήπο της Εδέμ, μέχρι που την
ξαναπλησίασε ο Σατανάς, την έκαμε γυναίκα του και
Αρχόντισσα του Σκότους.
Στο μεταξύ, ο Αδάμ την νοσταλγούσε και την
αναζητούσε. Ο Θεός μην αντέχοντας να βλέπει το
πολυαγαπημένο του δημιούργημα λυπημένο, έστειλε
τρείς Αγγέλους να βρούν την Λίλιθ και να την φέρουν
πίσω. Οι Άγγελοι ήταν ο Σανβί, ο Σανσαβί και ο
Σαμεγκελάφ. Αναζήτησαν για πολύ καιρό την Λίλιθ, όταν
τελικά την συνάντησαν κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα.
Μέχρι τότε η Λίλιθ είχε πια ασπαστεί οριστικά τον ρόλο
της ως Αρχόντισσα του Σκότους, είχε μεταλλαχθεί σε
δαιμόνισσα και είχε μάλιστα γεννήσει πάμπολλα παιδιά
με τον Σατανά. Οι Άγγελοι της ανέφεραν ότι ο Θεός και
ο Αδάμ την συγχωρούν και την θέλουν πίσω, μα η Λίλιθ
Η ΣΕΔΙΓΕΠ ΧΛΩΡΑΚΑΣ, ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 14/12/2010
ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΠΖΑΡΑΚΙ ΦΘΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΦΡΟΥΤΩΝ ΘΑ
ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
15
Ήθη και έθιμα του τόπου μας, Ζωγραφιες του
Μιχαήλ Κκάσιαλου
Προξενιό. Τα παλιά χρόνια οι γάμοι στον τόπο μας
γίνονταν με προξενιό. Συνήθως πήγαινε η προξενήτρα
στο σπίτι της νύφης και έλεγε στους γονείς της ότι
έφερε προξενειά για την κόρη. Απαριθμούσε τα
προσόντα του γαμπρού και αν άρεσαν στους γονείς,
δέχονταν να τον πάρουν για γαμπρό τους.
Αρραβώνας. Σε όλη τη διάρκεια του αρραβώνα μέχρι
ότου ετοιμαστούν τα προικιά στο σπίτι, οι χαρτωμένοι
κατά κανόνα δεν έμεναν μαζί, αλλά στα πατρικά τους
σπίτια. Μπορούσαν όμως να συμμετέχουν σε
οικογενειακές συγκεντρώσεις, αλλά υπό την επιτήρηση
των γονιών, κυρίως της πεθεράς.
Το κάλεσμα. Γυρνούσαν - οι γονείς συνήθως- από
γειτονιά σε γειτονιά και μοίραζαν από ένα κερί στον κάθε
ένα, ραντίζοντας τους με ρόστεμμα και καλώντας τους
στις χαρές των παιδιών τους.
Η παράδοση. Η νύφη και ο γαμπρός πήγαιναν
ξεχωριστά ο καθένας με τους γονείς του, τους
κουμπάρους, και τους παρανύμφους στην εκκλησία με
συνοδεία. Ο γαμπρός πήγαινε πρώτος, και
παραλάμβανε τη νύφη από τον πατέρα της στο
προαύλιο της εκκλησίας.
Η επιστροφή στο σπίτι. Όταν έφθαναν στο σπίτι τους
ο σύζυγος έριχνε με δύναμη ένα ρόδι πάνω στην πόρτα
της εισόδου για να σπάσει και να αδειάσει από τους
σπόρους του. Αυτή η πράξη ήταν μια συμβολική ευχή
για γονιμότητα. Εκεί η μητέρα του γαμπρού, με
παρουσία του νεαρού ζευγαριού και των κουμπάρων,
έκοβε τη κεφαλή ενός κόκορα και ενώ το έκανε, ο
γαμπρός πατούσε δυνατά το πόδι της νύφης. Με αυτή
τη συμβολική πράξη η νύφη καταλάβαινε ξεκάθαρα ότι
έπρεπε να υπακούει στον άνδρα της, αλλιώς θα είχε την
ίδια μοίρα με τον κόκορα.
Ο χορός των συμπέθερων. Κατά τη διάρκεια της
γαμήλιας τελετής, εκτός από το αντρόγυνο χόρευαν και
οι συμπέθεροι μεταξύ τους, και σε άλλο γυναικείο συρτό
χορό οι μητέρες τους. Οι χοροί αυτοί είχαν και
συμβολικό χαρακτήρα γιατί ήθελαν να δείξουν στο
κόσμο πως οι οικογένειες τους ήταν μονιασμένες και
αγαπημένες.
Γυναικείοι αντικριστοί χοροί. Τα παλιά χρόνια στη
Κύπρο δεν επιτρέπονταν οι μικτοί χοροί. Οι άντρες
χόρευαν μεταξύ τους, το ίδιο κι οι γυναίκες. Επίσης και
στο τραπέζι της διασκέδασης κάθονταν χώρια, έστω κι
αν ήταν αντρόγυνο ή μέλη της ίδιας οικογένειας. Έτσι και
στους γάμους οι γυναίκες χόρευαν τους δικούς τους
χορούς κι άντρες τους δικούς τους.
Το στόλισμα της νύφης. Την Κυριακή του γάμου
απόγευμα, λίγο πριν να πάρουν τον γαμπρό και την
νύφη στην εκκλησία για το μυστήριο, γινόταν το
στόλισμα της νύφης, στο πατρικό της σπίτι. Η νύφη
φορούσε το νυφικό της, την στόλιζαν, έφτιαχναν τα
μαλλιά της, την έζωνε η μάνα της, την κάπνιζε και της
έδινε την ευχή της.
Τη νύφη στόλιζαν πάντα οι υποψήφιες κουμπάρες (κουμέρες)
και οι αδελφές της αν είχε. Όταν την στόλιζαν της
τραγουδούσαν οι συγγενείς ή οι γείτονες και οι φίλες της, υπό
την συνοδεία των μουσικών οργάνων (βιολιού και λαγούτου)
Το ξύρισμα του γαμπρού. Την ημέρα του γάμου
πήγαινε ο κουρέας να ξυρίσει το γαμπρό με συνοδεία
μουσικής βιολιού και λαούτου και με γιορταστικό τρόπο
φορούσε τα γαμπριάτικα του, αφού όμως πρώτα τα
χόρευε μέσα σε ένα πανέρι ο πρώτος κουμπάρος του
που ύστερα έντυνε το γαμπρό με το πρώτο ρούχο και τα
υπόλοιπα του τα φορούσαν τα άλλα παλικάρια. Ύστερα
τον έζωναν τρεις φορές οι γονείς του με ένα κόκκινο
μαντήλι και ακολουθούσαν οι άλλοι στενοί συγγενείς.
Την ίδια ώρα στο σπίτι της νύφης γινόταν ο στολισμός
της με τραγούδια και κεράσματα
Ο χορός και το ράψιμο του νυφικού κρεβατιού. Ο
αδελφός της νύμφης και στενοί συγγενείς έπαιρναν το
κρεβάτι στους ώμους τους και χόρευαν με τη συνοδεία
μουσικής τον χορό του κρεβατιού.
Δευτέρα. Τη Δευτέρα το πρωί η μάνα του γαμπρού
έβγαζε στο μπαλκόνι τα σεντόνια που κοιμήθηκε το
ζευγάρι για να δει ο κόσμος ότι η νύφη ήταν παρθένα.
Τη νύχτα της Δευτέρας γινόταν ο χορός του αντρογύνου,
που υπό τη συνοδεία μουσικής, όλοι οι γονείς,
συγγενείς, κουμπάροι και φίλοι πλούμιζαν το ανδρόγυνο
καρφιτσώνοντας τα χρήματα πανω τους ενώ χόρευαν.
16
υπήρχαν οι Χαϊνηδες, άνδρες άξιοι, ατίθασοι που
σκότωναν τους γενίτσαρους και μετά κατέφευγαν στα
βουνά. Οι περισσότεροι από αυτούς ήσαν απευθείας
απόγονοι των δώδεκα αρχοντόπουλων του Βυζαντίου
(Το 961 ο Αλέξιος Κομνηνός Β', ανησυχώντας για τη
συνεχή αναταραχή στην Κρήτη, έστειλε 12 επιφανείς
Βυζαντινές οικογένειες για να δημιουργήσουν νέους
δυνατούς δεσμούς με την Πόλη και να βελτιώσουν τις
θρησκευτικές, ηθικές και οικονομικές συνθήκες του
ντόπιου πληθυσμού). Ένας από αυτούς ο Δημήτρης
Λόγιος ήταν γιατρός την ημέρα, μα την νύκτα γινόταν
φοβερός εκδικητής και σκότωνε τους Γενίτσαρους, Μετά
που σκοτώθηκε, η παράδοση της περιοχής λέει ότι αν
αφήσει κάποιος φαΐ στον τάφο του αυτό δεν ξινίζει μέχρι
να βρεθεί διαβάτης να το φάει. Οι Γενίτσαροι υπήρξαν
μέχρι το 1826 οπότε και διατάχθηκε ο ολοκληρωτικός
διωγμός τους, από τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β.
ΙΣΤΟΡΙΑ, oι Γενίτσαροι στην Κρήτη
Οι Γενίτσαροι, ή Γιανίτσαροι (στα Ελληνικά νέοι
στρατιώτες), ήταν επίλεκτα σώματα της οθωμανικής
αυτοκρατορίας. Συγκροτούνταν κυρίως από παιδιά
Χριστιανικών οικογενειών που από μικρή ηλικία τους
φανάτιζαν εναντίον των Ελλήνων. Αρχικά και για
τέσσερις αιώνες αποτέλεσαν την αιχμή της πολεμικής
μηχανής της Αυτοκρατορίας και των Σουλτάνων, αλλά
με τον καιρό εξελίχθηκαν σε παραστρατιωτικό κέντρο
εξουσίας, που πολλές φορές στρέφονταν και κατά των
ίδιων των Σουλτάνων. Όλοι σχεδόν οι Τούρκοι της
Κρήτης ήσαν Γενίτσαροι. Υπήρχαν αρκετοί ορτάδες
(διοικητές) που ο καθένας είχε δικό του στρατώνα όπου
μέσα διέμεναν οι βαθμοφόροι, ενώ οι απλοί Γενίτσαροι
ασκούσαν ένα επάγγελμα ή μια τέχνη και κατοικούσαν
στα σπίτια τους, με τις οικογένειές τους. Οι στρατώνες
αποτελούσαν άσυλα παρανόμων. Αν ένας κλέφτης ή
δολοφόνος, καταδικασμένος ακόμα και σε θάνατο,
κατάφερνε να εισχωρήσει εκεί, δεν μπορούσε κανείς να
τον βγάλει παρά μόνο με τη συγκατάθεση των αρχηγών
του στρατώνα. Μάλιστα, οι ίδιοι οι αρχηγοί συνεργούσαν
σε δραπετεύσεις εγκληματιών, κυρίως εκείνων που ήσαν
έτοιμοι να προσχωρήσουν σε αυτούς. Κανένας
γενίτσαρος δεν μπορούσε να τιμωρηθεί ούτε και να
φυλακιστεί. Οι τελευταίες δεκαετίες μέχρι το ξέσπασμα
της επανάστασης του 1821 ήταν η πιο φρικτή περίοδος
για τους Χριστιανούς της Κρήτης. Στη μνήμη του λαού
είχε μείνει ως ο επάρατος «καιρός της γενιτσαριάς». Οι
ωμότητες είχαν φτάσει στο απροχώρητο και η
συμπεριφορά των Γενίτσαρων είχε φτάσει σε τέτοιο
βαθμό αποθράσυνσης, που η Πύλη αποφάσισε την
εξολόθρευση των πιο επικίνδυνων απ’ αυτούς.
Το 1812 έστειλε στην Κρήτη για Γενικό Διοικητή τον
Χατζή Οσμάν πασά, έναν Κούρδο στρατηγό για να τους
εξολοθρεύσει. Αποβιβάστηκε με στρατό στα Χανιά και
αφού προσεταιρίστηκε τους ντόπιους καπετάνιους,
άρχισε να συλλαμβάνει έναν ένα τους πιο επικίνδυνους
γενίτσαρους και να τους εκτελεί με απαγχονισμό. Τα
απίστευτα γεγονότα που ακολούθησαν, άφησαν
άναυδους χριστιανούς και μωαμεθανούς και
δημιούργησαν τεράστια αίσθηση στους απλούς
ανθρώπους και των δύο θρησκευμάτων και η λαϊκή
φαντασία οργίασε αναζητώντας εξήγηση. Οι Χριστιανοί,
τον είπαν Παπαγιάννη, άλλοι πατέρα-Βασίλειο και άλλοι
τον αποκάλεσαν «Πνιγάρη» και με το παρανόμι αυτό
έμεινε στην ιστορία. Ακόμα είπαν πως ο νέος πασάς δεν
ήταν παρά ο ίδιος ο πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου
της Πόλης. Όταν ένας γενίτσαρος καταδικαζόταν σε
θάνατο τον οδηγούσαν στο οχυρό που ονομάζεται ΣουΚουλές. Τη στιγμή που ο κατάδικος άφηνε την τελευταία
του πνοή, ένας αξιωματικός της φρουράς σήκωνε ένα
φανάρι δίδοντας σύνθημα στον κανονιέρη που με ένα
κανονιοβολισμό ειδοποιούσε τον Πασά και την πόλη
ολόκληρη ότι η εκτέλεση τέλειωσε. Αφού έφερε σε πέρας
την αποστολή του ο πασά Οσμάν, ανακλήθηκε στην
Κωνσταντινούπολη όπου δικάστηκε για τα πολλά
φονικά που έκανε, και εκτελέστηκε και ο ίδιος. Εκείνες οι
μέρες ήταν σκοτεινές, μια ομιχλώδης εποχή και πολλοί
τον ονόμασαν αιμοβόρο εξολοθρευτή των Γενίτσαρων.
Όμως ο θρύλος έχει απλωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε ν’
αναρωτιέται κανείς σήμερα πού σταματά η αλήθεια και
πού αρχίζει ο θρύλος. Μέσα σε μια νύχτα με την βοήθεια
χριστιανών κατάφερε να συλλάβει και να σφαγιάσει 500
γενίτσαρους. Σαν αντίπαλο δέος από τους χριστιανούς
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, Γραικός, Γενίτσαρος και Βενετσιάνος
Ήταν περασμένα τα μεσάνυχτα, κάτω από της όμορφης
εκκλησιάς το δρόμο κάποιος Γραικός προβάλλει. Πάει
κατά εκεί, στέκεται, γονατίζει σε έναν τάφο εμπρός και
φιλεί το μάρμαρο του. Ήταν ο χορταριασμένος του
γονιού του ο τάφος. Ξαπλώνεται στη γη, ακουμπά το
κεφάλι του στον τάφο και κοιτάζοντας τον ουρανό ρωτά
τι έφταιξε και έμεινε απο μικρό παιδί έρημος και μοναχός
στον κόσμο.
Αίφνης από τα απέναντι βουνά κάποιος άλλος
προβάλλει. Κατεβαίνει μονοπάτι μονοπάτι, πηδά έναν
έναν τους βράχους και κοιτάζει παντού σαν κάτι να ζητεί.
Ήταν άγριος Γενίτσαρος που η αγριεμένη όψη του
φαίνεται πιο άγρια μέσα στο σκοτάδι. Αλίμονο σ’ εκείνον
που θα τον βρει στο δρόμο του. Μα όσο πλησιάζει στην
εκκλησιά κοντά, τόσο μερώνει.
Σε λίγο βλέπει μια σκοτεινή φιγούρα να έρχεται από την
άλλη μεριά, μέσα από το βαθύ σκοτάδι. Σε μια ξαφνική
αστραπή βλέπει πως ήταν Βενετσιάνος.
Ο Γενίτσαρος έγινε πάλι Γενίτσαρος, βγάζει το χατζάρι
του και χύνεται καταπάνω του. Μα και ο Βενετσιάνος
πιάνει με το αριστερό χέρι του το δεξί του Γενίτσαρου,
σκουντιούνται σαν αγρίμια, έρχονται κοντά στον τάφο.
Πετιέται ο Γραικός με το σπαθί στο χέρι και βρίσκεται
μπροστά τους.
-Εμένα βοήθα, πατριώτη, φωνάζει ελληνικά ο
Βενετσιάνος, να σκοτώσουμε τον Τούρκο τον Γενίτσαρο
τον άπιστο!
-Κανέναν δεν βοηθώ. Τους Τούρκους και τους
Βενετσιάνους τους δυό τους ξέρω εχθρούς της πατρίδας
μου. Όποιος είναι πιο γερός, ας φάει τον άλλο, και τους
δυό ας σας φάνε τα σκυλιά και τα κοράκια. Μα
τραβηχτείτε από δω. Δεν θα αφήσω να χυθεί αίμα
ανθρώπινο στου πατέρα μου, του γέρο Χωραφά, τον
τάφο.
Σαν άκουσαν οι άλλοι δυο, μεμιάς με μια φωνή
φωνάζουν «Αδελφέ μου», μεμιάς πέφτουν τ’ άρματα
κάτω, μεμιάς ανοίγονται τρείς αγκαλιές. Ποιος το έλπιζε,
ο πρώτος που μικρό τον πήραν οι Γενίτσαροι, ο
δεύτερος που παιδάκι τον αγόρασαν οι Βενετσιάνοι, και
ο μικρός που στάθηκε πιο τυχερός, για πρώτη φορά να
σμίξουν, σαν εχθροί, στου πατέρα τους τον τάφο.
Κόντευε να ξημερώσει, πόσο θα σάστιζε ο διαβάτης, αν
περνώντας έβλεπε ένα Γραικό, ένα Γενίτσαρο και ένα
Βενετσιάνο γονατισμένους σιμά σιμά, να χύνουν μαύρο
δάκρυ σ’ ένα τάφου λιθάρι.
17
ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΟΤΙ,
Ξέρτε οτι, βάναυσες τεχνικές ανακαλύφθηκαν και
αναπτύχτηκαν το 1950 στην Κύπρο από τους
Εγγλέζους;
Ο βρετανικός στρατός ανέπτυξε τη δεκαετία του 1950
στην Κύπρο νέες τεχνικές ανάκρισης που περιλάμβαναν
απειλές, γύμνωση και εξευτελισμό των κρατουμένων.
Από τότε, οι στρατιωτικές αρχές της Αγγλίας
εκπαιδεύουν ανακριτές βάση αυτών των τεχνικών, κάτι
που, όπως φαίνεται, παραβιάζει το διεθνές Δίκαιο.
Σε Βρετανικά στρατιωτικά εγχειρίδια ανάκρισης
αναφέρουν ότι οι πρακτικές γύμνωσης και εξευτελισμού
των κρατουμένων χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά
κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων στην Κύπρο, τη δεκαετία
του 1950 με επιτυχία. Με αυτά οι ανακριτές εχουν στόχο
να προκαλούν ταπείνωση και ανασφάλεια στον
κρατούμενο, ενώ απαραίτητος χαρακτηρίζεται ο
αποπροσανατολισμός, η σωματική και ψυχολογική
εξάντλησή του.
Αναφέρεται ότι το άγχος και ο φόβος είναι τα βασικά
συναισθήματα που πρέπει να έχει ο ανακρινόμενος.
Περιέχουν επίσης τρόπους προς επίτευξη του σκοπού
αυτού.
Επίσης συνιστάται όπως αφαιρεθούν τα ρούχα του
κρατουμένου και ο ανακριτής να βάζει το πρόσωπο του
κοντά σε αυτό του ανακρινόμενου, φωνάζοντας,
βρίζοντας και απειλώντας τον». Άλλες πρακτικές
περιλαμβάνουν αποπροσανατολισμό και σωματική
ταπείνωση του κρατουμένου.
Πρώην Βρετανοί στρατιωτικοί αναφέρουν ότι οι πιο
πάνω τακτικές ανάκρισης χρησιμοποιήθηκαν από τον
βρετανικό στρατό στην Κύπρο και, στη συνέχεια, σε
επιχειρήσεις σε άλλες χώρες.
Οι μέθοδοι κακομεταχείρισης κρατουμένων
απαγορεύονται από τη Σύμβαση της Γενεύης (1949),
σύμφωνα με την οποία, κάθε «φυσικός ή ηθικός
εξαναγκασμός» και ιδιαίτερα κάθε «καταναγκασμός που
χρησιμοποιείται για την απόκτηση των πληροφοριών»
απαγορεύεται.
Ξερετε ότι
Αμέτρητα πειράματα που έχουν γίνει, επιβεβαιώνουν το
γεγονός ότι στις Πυραμίδες της Αιγύπτου τα βακτηρίδια
σκοτώνονται, η σήψη σταματά και η οργανική ύλη
μουμιοποιείται.
Σ' ένα από τα πειράματα τοποθετήθηκαν για 13 ημέρες
σε πυραμίδες ψάρια. Αυτά δεν σάπισαν αλλά
αφυδατώθηκαν χάνοντας τα 2/3 του βάρους τους.
Αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται σε όλες τις
πυραμίδες, εφόσον αυτές είναι προσανατολισμένες
ακριβώς στον άξονα Βορρά-Νότου, είναι τετράπλευρες
και έχουν συγκεκριμένες αναλογίες
Ξερετε ότι
Σύμφωνα με τις ιερες γραφες, το όρος Άθως είναι ένα
από τα τρία μέρη σε ολοκληρο τον κόσμο που δεν θα
είναι εφικτό να βαδίσει ο Αντίχριστος.
Και τα τρία “άβατα” που δεν θα μπορει να διαβει ο
Αντιχρίστος, κατά μία ενδιαφέρουσα παρατήρηση, είναι
αφιερωμένα στην Παναγία…
Ξερετε ότι
Ένα αυθεντικό σπαθί των Σαμουράι με λεπίδα
κατασκευασμένη από τον φημισμένο κατασκευαστή
σπαθιών Αμακούνι, στοιχίζει σήμερα όσο ένα τζετ F-16.
Όποιος έχει αποκτήσει παρόμοιο σπαθί, είναι
εκατομμυριούχος.
Το ιστορικό της κατασκευής αυτών των σπαθιών
ξεκίνησε ως εξής:
Ήταν το 700 μ.Χ. στην Ιαπωνία, ένας Γιαπωνέζος
κατασκευαστής σπαθιών, που ονομαζόταν Αμακούνι,
έκλαιγε, καθώς παρακολουθούσε την αξιολύπητη
επιστροφή των τραυματισμένων στρατιωτών σε μια
Επαρχία της Ιαπωνίας, ύστερα από την ήττα τους.
Έμπαιναν στο σιδηρουργείο του και του έδειχναν τα
σπασμένα σπαθιά, που είχαν καταστραφεί κατά την
διάρκεια της μάχης.
Ο Αμακούνι ορκίστηκε πως ποτέ πια δεν θα αισθανόταν
υπεύθυνος για το θάνατο των φίλων του και των
γειτόνων του, εξαιτίας των σπαθιών του, που έσπασαν
την ώρα της μάχης.
Μερικοί είπαν ότι ήταν θεία έμπνευση, όμως μετά από
αυτό το γεγονός, εκείνο το χρόνο ο Αμακούνι
κατασκεύασε ένα σπαθί, το περίφημο παραδοσιακό
Γιαπωνέζικο σπαθί!
Τον επόμενο χρόνο έκλαψε από χαρά, καθώς όλοι οι
στρατιώτες επέστρεψαν στην πατρίδα, κραδαίνοντας τα
γερά σπαθιά τους πάνω από τα κεφάλια τους, σε ένδειξη
ευγνωμοσύνης, ενώ περνούσαν από την ανοιχτή πόρτα
του σιδηρουργείου του.
Από τότε, το μοναδικό Γιαπωνέζικο όπλο που
αντιμετώπιζαν οι εχθροί, ήταν το σπαθί.
Και γιατί όχι, αφού δοκίμαζαν τα μεγάλα σπαθιά,
κόβοντας εφτά αιχμαλώτους στη μέση με ένα μόνο
χτύπημα. Μετά έριχναν μια μονή κλωστή από μετάξι
στην ίδια λεπίδα, που θα μπορούσε να κοπεί στα δύο
και μόνο από το βάρος της.
Οι κατασκευαστές σπαθιών ήταν σχεδόν θεοί.
Τα σπουδαία Γιαπωνέζικα σπαθιά φημίζονταν για το ότι
δεν χρειαζόντουσαν ακόνισμα για 1000 χρόνια.
και οι λεπίδες τους έλεγαν, "δίψαγαν για αίμα".
Ξέρετε ότι
Η δεκαετία του 1960 ήταν η δεκαετία των επιτυχιών του
Νίκου Ξανθόπουλου. Επιτυχία που στηριζόταν γιατί οι
ταινίες που γύριζε ασχολούνταν με τον πόνο του
φτωχού και την εξαθλίωση του ανθρώπου από την πείνα
ύστερα από τον πόλεμο. Από τη μια ήταν η
Βουγιουκλάκη, που αντιπροσώπευε την αστική τάξη.
Από την άλλη ήταν αυτός, αντιπροσωπεύοντας την
λαϊκή τάξη. Οι δικές του οι ταινίες ήταν λαϊκές,
παραπονιάρικες. Της Βουγιουκλάκη ήταν αθώες,
ανάλαφρες, χαμογελαστές. Η θεματογραφία των ταινιών
του βασίστηκε στους αγώνες και τις επιδιώξεις των
ανθρώπων της φτωχογειτονιάς, οι οποίοι κάποια στιγμή
στοιβάχτηκαν στις πόλεις. Ήταν μια έκρυθμη
πολιτικοκοινωνικά εποχή. Ο κόσμος είχε μαζευτεί στις
πόλεις και προσπαθούσε να επιβιώσει, ύστερα από τον
πόλεμο. Είχε προβλήματα και βάσανα. Κι επειδή οι
ταινίες εκφράζανε όλα αυτά είχαν και μεγάλη επιτυχία...
Ο μύθος του "παιδιού του λαού" προέκυψε από τον
κόσμο διοτι έπαιζαι περίπου τον ίδιο ήρωα. Ηταν οι
διάφορες όψεις του ίδιου χαρακτήρα. Τη μια ήταν
εργάτης, την άλλη γιατρός. Σ' όλες τις ταινίες ήταν ένα
παιδί, με λαϊκή καταγωγή, που προσπαθούσε να
επιβιώσει και να φτιάξει τη ζωή του.
18
Σ’ άλλα μέρη κρεμούσαν στην πόρτα της εισόδου τους
ένα «σκυλλοκρέμμυδο» που έδιωχνε κάθε κακό από το
σπιτικό τους κι έφερνε σ’ όσους το είχαν γούρι….
Δεν έπρεπε να πονέσουν ή να κλάψουν τέτοια μέρα.
Αντίθετα θα έπρεπε να είναι όλοι τους γελαστοί..
Τα κορίτσια έβαζαν κάτω από τα μαξιλάρια τους… την
πρώτη μπουκιά της βασιλόπιτας και περίμεναν τον Αϊ
Βασίλη να τους φανερώσει τον καλό τους…
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑΙ ΕΟΡΤΑΙ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. Κάθε φορά που πλησιάζουν τα
Χριστούγεννα η σκέψη με γυρίζει πίσω, τότε που
ήμασταν ανέμελα παιδιά κι όλα τα βλέπαμε διαφορετικά.
Προπαραμονή Χριστουγέννων το βράδυ και στα σπίτια
όλα ήταν έτοιμα. Ο βοριάς παγωμένος σφύριζε, μα τα
κάρβουνα στη σίκλες ζέσταιναν τη κάμαρη, όπου τα
στρωμένα κιλίμια έδιναν μια χαρούμενη όψη στο
εσωτερικό του σπιτιού.
Το σπίτι του παπά γιόρταζε κι αυτό. Στην αυλή
ακούγονταν βοή και φωνές ανάκατες. Ήταν τα παιδιά και
τα παλικάρια που είχαν έρθει να τραγουδήσουν τα
χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Πήγαιναν πρώτα στον
παπά. Αυτόν θα τιμούσαν. Πρώτα αυτόν θα εύχονταν
και θα μακάριζαν γιατί ήταν ο παπάς του χωριού.
- Να τα πούμε, να τα πούμε, εφώναζαν και πριν
προλάβει η παπαδιά ν' απαντήσει ακούγονταν κιόλας τα
υπέροχα χριστουγεννιάτικα κάλαντα.
ΦΩΤΑ. «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε /
η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις /
του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει Σοι /
αγαπητόν Σε Υιόν ονομάζουσα /
και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς /
εβεβαίου του λόγου το ασφαλές /
Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός /
Και τον κόσμον φωτίσας δόξα Σοι»
Τα Θεοφάνεια ή Φώτα γιορτάζουμε την βάπτιση του
Ιησού Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ή
Βαπτιστή. Ο πρώτος αγιασμός των Θεοφανείων, «η
πρωτάγιαση ή φώτιση», γίνεται την παραμονή της
γιορτής στην εκκλησία. Ύστερα ο παπάς παίρνει ένα ένα
τα σπίτια με το Σταυρό στο χέρι και ραντίζει μ' ένα κλωνί
βασιλικό όλους τους χώρους του σπιτιού.
Ο μεγάλος αγιασμός γίνεται ανήμερα τα Θεοφάνεια στις
6 Ιανουαρίου. Μια μεγάλη πομπή σχηματίζεται και
παίρνει το δρόμο που οδηγεί στη θάλασσα. Μπροστά τα
εξαπτέρυγα, πίσω οι παπάδες με τα καλά τους άμφια,
ύστερα οι αρχές του τόπου και παραπίσω το πλήθος.
Όταν γίνει ο αγιασμός, ρίχνει ο παπάς το Σταυρό στο
νερό, πραγματοποιώντας έτσι τον Αγιασμό των Υδάτων.
Πηδούν οσοι τολμηροί στα παγωμένα νερά ποιος θα τον
πρωτοπιάσει. Αυτός που θα τον ανεβάσει στην
επιφάνεια θεωρείται ότι θα έχει καλή τύχη κι υγεία για
όλο το χρόνο. Για τα Φώτα ο λαός πιστεύει πως είναι ο
καιρός, η γιορτή που φεύγουν οι καλικάντζαροι γιατί
φοβούνται την αγιαστούρα του παπά. Ο τρόμος τους
αρχίζει από την παραμονή των Φώτων που γίνεται ο
μικρός αγιασμός των παπάδων.
Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες
η Παναγία κοιλοπονούσε, αντρογεννούσε.
Η αγια Μαρίνα κι η Κατερίνα στην Πόλη πάνε,
μαμή να φέρουν.
Ώσπου να πάνε κι ώσπου να έρθουν η Παναγιά
ξελευτερώθη, παλικαρώθει
Στην κούνια κάθονταν και το κουνούσε και, το
τραγουδούσε.
Και κείνο λάμπει σα νιό φεγγάρι σαν παλληκάρι.
Το κρύο στο χωριό ήταν τσουχτερό, αλλά δεν φόβιζε τα
παλικάρια ούτε ο δυνατός βοριάς που έκανε την
αναπνοή τρομερά δύσκολη. Κοκκίνιζαν οι μύτες και τ'
αυτιά αλλά αυτά συνέχιζαν να τριγυρνούν από σπίτι σε
σπίτι τραγουδώντας τα υπέροχα Χριστουγεννιάτικα
κάλαντα.
Τα νερά στις βρύσες πάγωναν. Οι μανιασμένοι βοριάδες
που κατέβαιναν ακράτητοι, όλα τα πάγωναν και τα
κρυστάλλωναν. Η γη ήταν σκεπασμένη με γυάλα ενώ
στα κεραμίδια κούρνιαζε κανένα φτωχό σπουργίτι που
πεινασμένο αγωνίζονταν να βρει ένα σπυρί και φώναζε
χοροπηδώντας στα παγωμένα χωράφια. Και μέσα σ'
αυτή την μπόρα τα παλικάρια συνέχιζαν να γυρίζουν όλα
τα σπίτια του χωριού τραγουδώντας τα δικά τους
κάλαντα..
ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ. Κατά διάφορες ελληνικές δοξασίες οι
καλικάντζαροι ήταν άνθρωποι με κακιά μοίρα που έγιναν
δαιμόνια και ύστερα Καλικάντζαροι, ή όσοι δεν είχαν
ισχυρό Άγγελο για να τους προστατεύει από τον Σατανά.
Ο λαός τους φαντάζεται ως πολύ άσχημους,
ασχημότερους απο κάθε τι άλλο πανω στη γη,
κακομούτσουνους με στραβά πόδια και πρόσωπο, αλλά
άκακους και μωροπλιστευτους,πολύ ευκίνητους που
ανεβαίνουν στα δένδρα πηδούν από στέγη σε στέγη
σπάζοντας κεραμίδια κάνοντας μεγάλη φασαρία. Και ότι
βρουν απλωμένα τα ποδοπατούν. Άμα βρουν ευκαιρία
κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και
μαγαρίζουν τα πάντα.
Προκειμένου οι νοικοκυραίοι να τους αποφύγουν
ρίχνουν στα κεραμίδια κομμάτια από χοιρινό ή
λουκάνικα ή ξηροτήγανα για να τους καλοπιασουν.
Οι καλικάντζαροι βγαίνουν τη παραμονή των
Χριστουγέννων και μενουν ολο το Δωδεκαήμερο. Τον
υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και
πριονίζουν το δένδρο που κρατά τη γη, και βγαίνουν
στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από
φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει.
Και όταν επιστρεφουν βρίσκουν το δένδρο ακέραιο και
ξαναρχίζουν από την αρχη.
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ. Ο Άγιος Βασίλειος είναι ο Αγιος των
ευχών και των ευλογιών για την καλοχρονιά. Η γιορτή
του προήλθε και συνδέθηκε με τις πανάρχαιες λαϊκές
παραδόσεις.
Το βράδυ της παραμονής του Αγίου Βασιλείου, τα
παιδιά και τα παλληκαρια ελεγαν τα κάλαντα, κρατώντας
αναμμένα τα φαναράκια .
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναριού,
Αϊ Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία,
Βαστά εικόνα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι.
Το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε…
Σ’ αυτό το σπίτι που ήρθαμε πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού πολλά χρόνια να ζήσει.
Άλλο εθιμο της μερας ηταν το κοψιμο της βασιλοπιττας,
γιατί πιστευαν πως είναι τυχερος οποιος βρει το χρυσο
φλουρι μέσα στο κομμάτι του, και θα είναι καλότυχος
όλο το χρόνο και όλα θα έρχονται ευνοϊκά.
19
αντίθετους φιλάθλους, δεν ανέχτηκαν την κατάσταση,
άρχισαν τα γιουχαΐσματα και η ρήψη αντικειμένων στους
ποδοσφαιριστές του Ακρίτα. Η κατάσταση ήταν πολύ
επικίνδυνη, ο φανατισμός του όχλου μεγάλος, ο
κίνδυνος φανερός. Οι πέτρες έπεφταν βροχή, οι παίχτες
του Ακρίτα κούρνιασαν στην άλλη άκρη του γηπέδου,
ώστε να γλυτώσουν, δεν μπορούσαν όμως να
αποχωρήσουν από το γήπεδο… Στην άλλη μεριά του
τοίχου, για καλή τους τύχη ευρισκόταν στρατόπεδο της
Εθνικής φρουράς. Αμέσως ο Γ. Βέργας ως αξιωματικός
του στρατού, ειδοποίησε για βοήθεια, οπότε αμέτρητοι
στρατιώτες μπούκαραν στο γήπεδο, και κατάφεραν με
πολλή δυσκολία να φυγαδεύσουν την ομάδα του Ακρίτα.
Στη διμοιρία που ανελαβε την φυγάδευση των παιχτών,
ήταν και ο Ανδρέας Αντ. Μωϋσέως που εκείνη την
εποχή υπηρετούσε στη μονάδα. Ήταν μια αξέχαστη
περιπέτεια που έμεινε ανεξίτηλα χαραγμένη σε όλους,
αλλά που πέρασε την ομάδα στην Κατηγορία.
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ευχαριστίες:
Ευχαριστώ θερμά όσους με τίμησαν με την ψήφο
τους και όλους όσους βοήθησαν στην επανεκλογή
μου ως μελος της επιτροπής ΣΠΕ Χλώρακας.
Δεσμεύομαι δε ότι θα συνεχίσω με συνέπεια και με
όραμα τη προσπάθεια για τα δίκαια και δικαιώματα
όλων των μελών αλλά και όλων των κατοίκων της
Χλώρακας, ανεξαίρετα και χωρίς διάκριση για το
καλόν ολων.
Ανδρούλλα Χρ. Πενταρά
Μέλος Επιτροπής ΣΠΕ Χλώρακας
Εκλογές στη ΣΠΕ Χλωρακας, πλήρης αποτυχία των
συνεργαζομένων κομμάτων της Δεξιάς. Στις εκλογές
για ανάδειξη μελών της επιτροπής της ΣΠΕ που έγιναν
με απόλυτη τάξη στις 14 Νοεμβρίου, εξελέγηκαν 4 του
ΑΚΕΛ Αριστεράς και ένας ανεξάρτητος. Με σειρά
σταυρών εξελέγηκαν οι Σωτήρης Ζίγκας, Μελής
Πολυδώρου, Φαίδωνας Γιαβάσης, Γεώργιος Νικολάου
και η ανεξάρτητος Ανδρούλα Χρ. Πενταρά. Μεγάλο
φιάσκο απεδείχθη η συνεργασία των τριών κομμάτων
ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΥΡΩΚΟ, που δεν κατάφεραν να
εκλέξουν ούτε ένα, με αποτελεσμα να γίνουν περίγελος
σε όλη την κοινότητα της Χλώρακας. Παρατηρήθηκε το
φαινόμενο της μονοσταυρίας σχεδόν κατά απόλυτον
τρόπο που δόθηκαν σε υποψηφίους. Αυτό συνέβηκε
κατά πληροφορίας μας ύστερα απο παραίνεση
διαφόρων ηγετών και ορισμένων άλλων παραγόντων
των κομμάτων προς τους ψηφοφόρους τους.
Παρατηρήθηκε ακόμα το φαινόμενο της μη απόλυτης
υπακοής των οπαδών των κομμάτων, που δεν έφερε
αποτέλεσμα αφου δεν εκλέχτηκε κανείς απο την
συνεργασία. Ύστερα απο αυτό το φιάσκο, οι οπαδοί και
μέλη των συνεργαζομένων κομμάτων με αγανάχτηση
ζητούν την παραίτηση των υπαιτίων των κακών
χειρισμών που είχαν αποτέλεσμα να μη λειτουργήσει η
συνεργασία και να προσβαλτουν σε όλη την κοινότητα
της Χλώρακας.
Μεγάλο άθλο και κατόρθωμα χαρακτηριζόταν απο όλους
η μεγάλη νίκη της Ανεξάρτητης Ανδρούλας Χρ. Πενταρά,
η οποία χωρίς καμία στήριξη παρά μόνο με την αξία της
σαν άνθρωπος, κατάφερε να εκλεγεί με διαφορά απο
τους άλλους.
12 Νοεμβρίου, χορός του
Ακρίτα. Οπως μας έχει συνηθίσει
τα τελευταία χρόνια ο προεδρος
του Ακρίτα και τα μέλη του
συμβουλίου, έτσι και αυτή τη φορά,
εγινε με μεγαλη επιτυχία άλλη μια
εκδήλωση του σωματείου.
Πραγματοποιήθηκε ο ετήσιος
χορός που ήταν υπό την αιγίδα του
Δημάρχου Πάφου Σάββα Βέργα στην τεράστια αίθουσα
του μουσικοχορευτικού κέντρου VELVET, που μόλις
χώρεσε το αμέτρητο πλήθος των υποστηριχτών φίλων
και οπαδών. Ήταν μια απόδειξη ότι όλα εξαρτώνται απο
την καλή δουλειά και απο το ποιον των ανθρώπων που
είναι στα ηνία της ομάδας. Στην ομιλία του ο προεδρος
Λουκάς Γιουκκας, εκτός των άλλων, τόνισε πόσο
ευχαριστημένοι και πόση τιμή αισθάνονται όλοι οι
Χλωρακιώτες γιατι ο Δήμαρχος Σάββας Βέργας έχει
αγκαλιάσει με πολλη αγάπη το σωματείο, γιατί πάντα
στέκει δίπλα στην ομάδα, και γιατί την στηρίζει και την
βοηθά. Ευχαρίστησε επίσης τον μέγα χορηγό, τις
υπεραγορές Παπαντωνίου για την εικοσάχρονη και
συνεχή οικονομική βοήθεια που αφειδώλευτα χορηγεί.
Θέλοντας να δείξουν μικρό δείγμα εμπιστοσύνης ως
προς τούτο, πρόσφεραν στην εταιρεία την φανέλα της
ομάδας την οποία παρέλαβε ο εκτελεστικός διευθυντής,
Κώστας Παπαντωνίου. Συγκίνηση προκάλεσε σε όλους
τους παρευρισκομένους, όταν ο προεδρος ανακοινώσε
ότι τρεις απο τους παίχτες του Ακρίτα εχουν
συμπεριληφθεί στην Ένωση Ελπίδων Κύπρου, και ο
ένας εξ αυτών είναι γέννημα θρέμμα της Χλώρακας,
είναι ο Χρίστος Πέτρου. Τέλος ευχαρίστησε και τους
υπόλοιπους χορηγούς, αλλά κυρίως το Κοινοτικό
Συμβούλιο και την ΣΠΕ Χλώρακας και τον Σάββα Βέργα.
Ο Δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας σε σύντομο
χαιρετισμό του, εξήγησε ότι η βαθειά αγάπη που έχει για
το σωματείο είναι φυσιολογική, γιατί όντας και αυτός
Χλωρακιώτης, του έλαχε να μεγαλώσει και να πάρει τα
πρώτα νάματα της ζωής του οπως και τόσοι άλλοι στο
γήπεδο της Χλώρακας, στις τάξεις της ομάδας του
Ακρίτα. Είναι κυρίως αυτές οι παιδικές αναμνήσεις, αλλά
και η αγάπη του για την κοινότητα που τον γέννησε, και
που με όλους τους κατοίκους συνδέεται προσωπικά,
φιλικά, και οικογενειακά, ωστε να είναι φυσική αυτή η
συμπεριφορά του.
Μια αξέχαστη ιστορία, την
διηγήθηκε ο Σάββας Βέργας στην
ομιλία του στον χορό του Ακρίτα .
Ήταν το 1977, πρόεδρος του Ακρίτα
ήταν ο Κυριάκος Λεωνίδα και
αντιπρόεδρος ο Γεωργιος Βέργας
πρώην στρατιωτικός, πατέρας του
Δημάρχου της Πάφου Σάββα Βέργα
(την επόμενη χρονιά ανελαβε
πρόεδρος του σωματείου). Ήταν ο τελευταίος αγώνας με
τον ΘΟΙ Λακατάμιας στο γήπεδο της Λακατάμιας, ο
Ακρίτας χρειαζόταν την νίκη για να ανέβει από την Γ΄
στην Β΄ Κατηγορία. Διαιτητής ήταν ο Τσορβάς, φίλα
προσκείμενος με την ομάδα του Ακρίτα, έδωσε δυο
πέναλτι υπέρ, που είχαν αποτελεσμα τη νίκη και την
κατάκτηση του πρωταθλήματος, και το ανέβασμα
κατηγορίας της ομάδας. Το γήπεδο ήταν κατάμεστο από
20
μεσημέρι σε μια κατάμεστη εκκλησία και πλατεία απο
κοσμο που παρέστηκε για τον τελευταίο ασπασμό. Ο
Ανδρέας Ταπακουδης ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων
και αγαπητός στην κοινότητα, ήταν επίσης πολύ
γνωστός σε ολόκληρη την Πάφο ως εργολάβος
οικοδομων, αλλά και εξ αιτίας κυρίως του μεγάλου
ταλέντου που είχε ως καλλιτέχνης στην κατασκευή
ψηφιδωτών, ήταν επίσης απο τους πρώτους
ποδοσφαιριστές και ιδρυτές του ποδοσφαιρικού
σωματείου ¨Ευαγόρας¨.
Συνάντηση Σάββα Βέργα
και Γεώργιου Ιωαννίδη.
Στο πλαίσιο της πρώτης
συνάντησης του Δημάρχου
Πάφου με τον Πρόεδρο της
εταιρείας ΟΣΥΠΑ Γεώργιου
Ιωαννίδη που
πραγματοποιήθηκε στο
Δημοτικό Μέγαρο, ο Σάββας Βέργας εξέφρασε
ικανοποίηση λέγοντας ότι ο οργανισμός συγκοινωνιών
Πάφου, έχει κάνει άλματα. Ανέφερε ακόμη ότι στη
συνάντηση αποφασίσθηκε η έναρξη στενής συνεργασίας
για τον επόμενο χρόνο με σκοπό την καλύτερη και
αποτελεσματικότερη λειτουργία του θεσμού του αστικού
λεωφορείου. Στόχος υπογράμμισε είναι όπως καταστεί
το λεωφορείο ελκυστικό μεταφορικό μέσο παρέχοντας
σωστή εξυπηρέτηση και ασφάλεια στο επιβατικό κοινό.
Προέτρεψε δέ τους πολίτες να κάνουν χρήση του
λεωφορείου για τη διακίνηση τους αφού όπως είπε με
αυτό τον τρόπο περιορίζονται οι ρύποι στην ατμόσφαιρα
ενώ ταυτόχρονα επιτυγχάνεται και η απάμβλυνση του
κυκλοφοριακού προβλήματος.
Από την πλευρά του ο Πρόεδρος του Οργανισμού
Συγκοινωνιών Πάφου Γιώργος Ιωαννίδης χαρακτήρισε
την συνάντηση παραγωγική προσθέτοντας ότι ο
Δήμαρχος Πάφου αντίκρισε με θετικό τρόπο όλα τα
αιτήματα τα οποία τέθηκαν από την εταιρεία για σωστή
συνεργασία και επίτευξη του κοινού στόχου. Πρόσθεσε
ακόμη ότι δόθηκαν οι νέες βάσεις για τον τρόπο
λειτουργίας του οργανισμού ενώ όπως είπε θα υπάρχει
και πλήρη ενημέρωση, οπτική και ακουστική, σε κάθε
στάση αναμονής επιβατών.
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
Μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε
το Σάββατο 6 Νοεμβρίου στη περιοχή της Κισσόνεργας
¨Πότιμα¨ για την καθυστέρηση που συμβαίνει στην
κατασκευή της Μαρίνας. Τη συγκεντρωση διοργάνωσε
το Κοινοτικό Συμβούλιο Κισσόνεργας και υποστηρίχτηκε
απο όλους τους Δήμους και την Ένωση Κοινοτήτων .
Στη συγκέντρωση μίλησε ο κοινοτάρχης της
Κισσονεργας, ο προεδρος των κοινοτητων, και ο
Δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας ο οποίος τόνισε ότι
μακριά απο κόμματα, όλοι οι κάτοικοι της Πάφου, μαζί
ενωμένοι, πρεπει να αγωνιστούν και να πιέσουν ωστε να
ξεκινήσει αυτό το μεγάλο εργο που θα επιφέρει θέσεις
εργασίας, και ανάπτυξη του τουρισμού σ αυτους τους
δύσκολους καιρούς της μεγάλης οικονομικής ύφεσης
που διερχόμαστε. Η εκδήλωση έκλεισε με έγκριση
ψηφίσματος, και σε συμβολικό κλείσιμο του δρόμου για
5 λεπτά.
Κριτική βιβλίου: Ιάσωνα Σταυράκη,
Ντελίριο τρόμου.
Το βιβλίο του Ιάσωνα Σταυράκη που
μου έδωσε ο φίλτατος Μάριος
Νεοφύτου, το διάβασα, με συνεπήρε η
εκφορά του λόγου, ο καλός γραπτός
λόγος, η καλή γλώσσα, και τα νοήματα
με επιχειρήματα πειστικού λόγου,
χωρίς να καταβάλλει προσπάθεια να πείσει.
Απεβίωσε την Κυριακή 14 Νοεμβρίου σε ηλικία 82
ετών η Ελένη Αντωνίου Αντωνέσκου, ύστερα απο
σύντομη ασθένεια λόγω γήρατος. Η κηδεία της τελέστηκε στις 2 μετά το μεσημέρι της Δευτέρας στον ιερό ναό
Χρυσελεουσης στη Χλώρακα όπου οι συγγενείς και φίλοι
της οικογενείας την μνημόνευσαν και έδωσαν τελευταίον
ασπασμό. Ταφηκε στο παλιό νεκροταφείο του Αγίου
Νικολάου στον ίδιο ταφο του μακαριστού συζυγου της.
Απεβίωσε την Πέμπτη 11/11/2010 σε ηλικία 67 χρόνων,
ο Πέτρος Κατράνης και κηδεύτηκε την επομένη το
απόγευμα στον ιερό ναό Παναγίας Χρυσοαιματούσης
στη Χλώρακα. Πλήθος συγγενών και τιμητών της μνήμης
του παρευρεθήκαν στην κηδεία του, και αντί για
στεφάνων, η οικογένεια ζήτησε εισφορές για το ίδρυμα
Αροδαφνουσας. Ο εκλιπών τα τελευταία χρόνια έπασχε
απο την επάρατο νόσο η οποία ήταν και η αιτία του
θανάτου του.
Απεβίωσε την Παρασκευή 5 Νοεμβρίου μετά το
μεσημέρι ύστερα απο μεγάλο αγώνα με την επάρατο
νόσο ο Ανδρέας Ταπακούδης άλλως Κίνας σε ηλικία 67
ετών. Η κηδεία του εγινε το Σάββατο στις 12.30 το
21
Ο Σοφόκλης και η Αρσινόη Χ΄Φιλίππου πάντρεψαν
την πολυαγαπημένη τους κόρη. Ο γάμος είναι
ασφαλώς το πιο μεγάλο γεγονός στη ζωή κάθε
ανθρώπου και σαν τέτοιο, από πάντα, κατείχε την πιο
σπουδαία θέση στη ζωή. Για τους Κύπριους δεν ήταν
ποτέ μια απλή θρησκευτική τελετή. Οι διαδικασίες για
την ένωση του ζευγαριού ξεκινούσαν από πολύ νωρίς
και διαρκούσαν για 8 με 10 μέρες. Σήμερα, αν και μερικά
από τα έθιμα αυτά εξακολουθούν να τηρούνται σε
κάποια χωριά της Κύπρου, τα περισσότερα από αυτά
έχουν αρχίσει να χάνονται με το πέρασμα του χρόνου.
Παλαιότερα οι προετοιμασίες του γάμου άρχιζαν με τους
επίσημους αρραβώνες διαρκώντας στη συνέχεια ακόμη
και χρόνια αφού έπρεπε να περιμένουν έως ότου κτιστεί
το νέο σπίτι του ζευγαριού. Η κοπέλα άρχιζε από μικρή
να ετοιμάζει την απαραίτητη προίκα της, να υφαίνει στον
αργαλειό τα υφαντά, να κεντά και να ράβει τα σεντόνια
και όλα όσα χρειαζόταν για να στηθεί ένα πλήρες νοικοκυριό. Όταν κρινόταν πως όλα ήταν έτοιμα, τότε ξεκινούσε και ο γάμος τα έθιμα του οποίου διαρκούσαν για πολλές ημέρες και χωριζόταν σε αυτά πριν το γάμο, της
ημέρας του γάμου, της επόμενης ημέρας και ολοκληρωνόταν μετά από μια εβδομάδα. Σήμερα τίποτα απο όλα
αυτά δεν τηρείται, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων όπου
ορισμένοι νοσταλγοί του παρελθόντος που αγαπούν την
παράδοση και τα έθιμα μας, εφαρμόζουν έστω μερικά
από αυτά. Ένα τέτοιο έθιμο, αυτό του ζώσματος της νύφης που κατέχει ξεχωριστή θέση, εφαρμόστηκε κατά την
τέλεση των γάμων της θυγατέρας των χωριανών μας
Σοφόκλη και Αρσινόης Χ΄Φιλίππου. «Φωνάξετε της
μάνας της να'ρτει να την ιζώσει», μαζευτηκαν όλοι οι
συγγενείς, και υπό τη συνοδεία της ανάλογης μουσικής
με λαγούτα και βιολιά, όλοι με τη σειρά οι συγγενείς
έζωσαν τη νύφη.
Ανοιχτός διάλογος με την κοινωνία των πολιτών.
Νίκος Αναστασιάδης: Είμαστε ανοικτοί στην
κοινωνία, στον πολίτη, ανοικτοί στο διάλογο και
στην άλλη άποψη. Περνάμε Μπροστά, με συνέπεια,
με ευθύνη, με ευρωπαϊκή νοοτροπία.
Με στόχο την επιστημονική εξέταση θεμάτων
οικονομικής ανάπτυξης μέσω του διαλόγου από
ειδικούς αλλά και για ενημέρωση των πολιτών, στα
πλαίσια ανοικτού διαλόγου που ο ΔΗΣΥ έχει εγκαινιάσει,
στις 12 Νοεμβρίου διοργανώθηκε φόρουμ στο
πανεπιστημίου Πάφου στην Νεάπολη με εισηγήτρια του
θέματος την Μαρία Κυριακού βουλευτή του ΔΗΣΥ και
κύριους ομιλητές τους Ανδρέα Φακοντή βουλευτή του
ΑΚΕΛ, τον πρόεδρο του ΕΒΕ Γιώργο Λεπτό και τον
Πρύτανη του Πανεπιστημίου της Νεάπολης. Παρόντες
στο διάλογο ήσαν αντιπρόσωποι όλων των κομμάτων, ο
Δήμαρχος Πάφου Σάββας Βέργας, και πλήθος πολιτών.
Παρών και ο Νίκος Αναστασιάδης που ευρισκόμενος
στην Πάφο παρευρέθη επίσης, και άνοιξε πρώτος τον
διάλογο καλωσορίζοντας όλους τους επισκέπτες. Σε
μακροσκελείς τους ομιλίες ο βουλευτής του ΑΚΕΛ και ο
προεδρος του ΕΒΕ, παρουσίασαν την οικονομική κρίση
που συμβαίνει στον τόπο μας. Ο Ανδρέας Φακοντής
εξήγησε για τα έργα και μέτρα που παίρνει η Κυβέρνηση
προς αντιμετώπιση της κρίσης, ενώ ο Γιώργος Λεπτός
σε μια εκτενή ανάλυση του, εξήγησε τους λόγους που
οδήγησαν στην οικονομική κρίση και εισηγήθηκε λύσεις
πώς να εξέλθουμε από αυτήν, ειδικότερα μίλησε για την
Πάφο που χτυπήθηκε περισσότερο παρά οι άλλες
πόλεις και έδωσε εμφαντικά κατευθυντήριες γραμμές
πώς να προστατευτεί το τουριστικό προϊόν που είναι η
κύρια πηγή πλούτου και απασχόλησης για τους
κατοίκους της Πάφου.
Τέλος, ζήτησε από την Κυβέρνηση να λάβει στοχευμένα
μέτρα προκειμένου να αντιμετωπισθεί η κρίση και
ανέφερε ότι επιβάλλεται επέκταση των μέτρων που
εφαρμόζονται στην τουριστική βιομηχανία και για την
επόμενη χρόνια.
Ζήνων Κιτιεύς:Η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης μας,
γίνεται βάσει σχεδίου. Στόχος πάντοτε η επιβολή σχεδίου παρόμοιου με το Σχέδιο Ανάν. Αυτό μπορεί να γίνει
μόνο με την εξίσωση του βιοτικού επιπέδου Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Τα μάτια σας 14, τίποτα δεν
είναι τυχαίο.
Έβγαλε τα κόκκινα, έβαλε τα γαλάζια. Ήταν προσκεκλημένος και εκ των
ομιλητών σε φόρουμ με θεμα
Ανοιχτός διαλογος με τους πολιτες
για την οικονομικη κρίση στον τοπο
μας που οργάνωσε ο ΔΗΣΥ στο
πανεπιστήμιο της Νεάπολης. Ως
φαίνεται για ένδειξη αβρότητας αφού
ήταν καλεσμένος από το γαλάζιο κόμμα του ΔΗΣΥ,
έβαλε γαλάζια γραβάτα, ενώ ο Νίκος Ανα-στασιάδης
ίσως για ανταπόδοση, φορούσε κόκκινη γραβάτα.
22
thanks guys, δεν βιαζόμαστε και άρχισε να στρώνει το
χαλί βάζοντας τους δικούς της όρους.Τα βλέπει αυτά ο
Γιώργος; Έτσι θα μπορούσε να παίζεται το παιχνίδι. Όχι
να μοιράζεται το Αιγαίο στα δύο. Ας πάρει κανένα
μάθημα από τους «μικρούς».
ΥΓ: Α, και George. Και η Κύπρος είναι υπό επιτήρηση
λόγω υψηλού ελλείμματος. Η Κομισιόν έστειλε ραβασάκι
ότι «μέσα σε 3 χρόνια πρέπει να μειώσετε το έλλειμμα
στο 3%». Η Λευκωσία απάντησε «εμείς είμαστε
αριστερή κυβέρνηση και κάνουμε κοινωνική πολιτική.
Δεν υπάρχει περίπτωση να κόψουμε μισθούς και
συντάξεις. Θα μειώσουμε το έλλειμμα, αλλά σε 5
χρόνια». Και αμέσως ανακοίνωσε έκτακτο επίδομα για
όλους ύψους 300 ευρώ. Για να τους σπάσει τα νεύρα.
Εκνευρίστηκαν οι Βρυξέλλες που πήγαν να απειλήσουν
με κυρώσεις. Για να πάρουν την αποθεωτική απάντηση
«εάν μας πιέσετε, θα βάζουμε βέτο σε όποια απόφαση
πάει να περάσει η ΕΕ μέχρι την δευτέρα παρουσία».
Φοβήθηκαν οι Βρυξέλλες ότι η «κομμουνιστική
κυβέρνηση της Κύπρου» δεν το' χει και πολύ να
αποφασίσει έξοδο από την ευρωζώνη και σιώπησαν.
Βρε, τσαμπουκά οι μικροί.
Αλήθεια, με τις γεωτρήσεις στο Αιγαίο, τι γίνεται;
(εστάληκε από Στέλιο)
Έλαβα αυτό το γράμμα σε Imail και επειδή μου
άρεσε καθώς έχει την πλάκα του, το δημοσιεύω:
Ποιος το πίστευε. Και ξαφνικά η Κύπρος έγινε μεγάλος
παίχτης. Εν μια νυκτί. Η γερμανική πρεσβεία στη
Λευκωσία, ενημέρωσε το προεδρικό ότι η Άγγελα
Μέρκελ θέλει να επισκεφθεί το νησί. Αυτό λίγες μόνο
μέρες μετά την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου Ντιμίτρι
Μεντβέντεφ. Με το που κυκλοφόρησε το νέο, ο Σύριος
πρόεδρος ειδοποίησε την δική του πρεσβεία να
μεταφέρει στον πρόεδρο της Κύπρου, Δημήτρη
Χριστόφια «ότι επιθυμεί να τον δει πριν την κυρία
Μέρκελ».Προχθές ολοκληρώθηκε και η «έκτακτη»
επίσκεψη του Λιβάνιου πρωθυπουργού. Η πλειονότητα
των Κυπρίων πολιτών διερωτούνται «τι έγινε και ξαφνικά
όλοι αυτοί μας θυμήθηκαν;». Οι πιο υποψιασμένοι
ήξεραν. Το βράδυ της Παρασκευής έσκασε και η βόμβα:
Ο κ. Χριστόφιας ειδοποίησε τον Γενικό Γραμματέα του
ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν «ότι δεν έχει χρόνο να μεταβεί στην
Νέα Υόρκη γιατί πρέπει να παρευρεθεί στην σύνοδο
κορυφής της ΕΕ και αμέσως μετά, θα υποδεχθεί τον
Σύριο ομόλογο του, Μπασιάρ Αλ Ασσαντ». Προηγήθηκε
επείγουσα πρόσκληση του Κι Μουν προς την κυπριακή
κυβέρνηση και την τουρκοκυπριακή ηγεσία για τριμερή
συνάντηση, με στόχο την επίλυση του Κυπριακού.
Τριάντα έξι χρόνια τώρα οι Κύπριοι χιλιοπαρακαλούσαν
για μια τέτοια πρόσκληση. Και πανηγύριζαν όταν
κάποιος έλληνας αξιωματούχος (ανεπίσημα πάντα για
να μην. ενοχληθούν οι Τούρκοι) επισκεπτόταν την
Λευκωσία. Σπανίως πήγαιναν στο νησί αξιωματούχοι
από άλλες χώρες, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Και τώρα ο
κ. Χριστόφιας δήλωσε ότι είναι πολύ. busy για να δει τον
γ.γ. του ΟΗΕ!! Τι μεσολάβησε;Οι γεωτρήσεις έδειξαν
πετρέλαιο. Πολύ πετρέλαιο. Στα ανοικτά της Κύπρου με
την Συρία, τον Λίβανο και την Αίγυπτο. Μόνο που το
μεγαλύτερο μέρος πέφτει εντός της κυπριακής
υφαλοκρηπίδας. Ρώσοι, Γερμανοί και λοιποί
συνωστίζονται για να εξασφαλίσουν συμφωνίες προς
όφελος εταιριών της χώρας τους. Τα οικονομικά
συμφέροντα ανέκαθεν υπαγόρευαν την εξωτερική
πολιτική. Γι' αυτό και η κ. Μέρκελ δεν διστάζει να
επισκεφθεί την «μικρή» Κύπρο. Ο Δ. Χριστόφιας
κατάλαβε που πάει το πράγμα και άνοιξε το παιχνίδι.
Θέλετε κομμάτι από την πίτα; Βάλτε πλάτες να κλείσει το
Κυπριακό, είπε. Την πρώτη επίσημη πλάτη έβαλε η
Ρωσία. Αμέσως τσίμπησε και το Βερολίνο. Η
Ουάσινγκτον, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με
ιδιαίτερη αμηχανία, χτύπησε την πόρτα της Λευκωσίας
μέσω του Μπαν Κι Μουν. Μόνο που η Λευκωσία είπε no
Αστικά Λεωφορεία. Καταστηματάρχες στη Λεωφόρο
Αρχιεπισκόπου παρά τις υπεραγορές Παπαντωνίου, μας
δήλωσαν ότι παραπονούνται Τουρίστες καθ ότι από τα
Αστικά λεωφορεία δεν διενεργούνται τακτικά δρομολόγια
από Λέμπα – Παφο, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγαλη
δυσκολία στη διακίνηση τους. Σε επικοινωνία που είχαμε
με τον Πρόεδρο του Οργανισμού Συγκοινωνιών Πάφου
Γιώργο Ιωαννίδη, μας απάντησε ότι για όλες τις
ταλαιπωρίες που υφίσταται το επιβατικό κοινό, ευθύνη
φέρει η εταιρεία ΝΕΜΕΣΙΣ που έχει ανασκάψει όλους
τους δρόμους χωρίς να τους έχει επιδιορθώσει
ικανοποιητικά, με αποτελεσμα κάθε φορά να υπάρχουν
ζημιές στα λεωφορεία.
Η Χλώρακα απέκτησε χημείο. Η Ολυμπία Παυλίδη η
γνωστή μας Χημικός σύζυγος του Κώστα Παυλίδη
ιδιοκτήτριας ενός των καλυτέρων χημείων στην Πόλη της
Πάφου , άνοιξε δεύτερο χημείο στην Χλώρακα, στα
ιδιόκτητα καταστήματα της οικογενείας απέναντι από τις
υπεραγορές Παπαντωνίου. Είναι γεγονός που
σχολιάστηκε θετικά από όλους τους κατοίκους, διότι
πλέον θα παύσουν να ταλαιπωρούνται, διότι η Ολυμπία
Παυλίδου είναι πολύ καλή στην δουλειά της, και πολύ
εξυπηρετική στους πελάτες της.
23
Προτομή Παπακώστα
Λεωνίδα. Ύστερα από
μαζική συγκέντρωση που
εγινε στην μεγάλη
αίθουσα της εκκλησίας
της Χλώρακας τον μήνα
Οκτώβριο από
παράγοντες,
συναγωνιστές, φίλους και
εκτιμητές του έργου του
Αείμνηστου Παπακώστα
Λεωνίδα σε συνεργασία
με την οικογένεια του,
απεφασίσθη όπως
τιμηθεί ο άνθρωπος
ιερέας και αγωνιστής Παπακώστας Λεωνίδα. Η απόδοση
τιμών θα γίνει με την συμπλήρωση των 40 χρόνων από
τον θάνατον του. Ως αναγνώριση για την προσφορά του
στην πατρίδα, την εκκλησία και την κοινότητα του
Χλώρακα, θα κατασκευαστεί προτομή η οποία θα
τοποθετηθεί στην πλατεία της εκκλησίας της Παναγίας
Χρυσοαιματούσης. Γι αυτό το σκοπό ορίστηκε
εννιαμελής επιτροπή για προώθηση του σκοπού. Οι
αποφάσεις έχουν ληφθεί και προωθηθεί, και ευρίσκονται
στο στάδιο της υλοποίησης. Εχει ανατεθεί στον γλύπτη
Λεωνίδα Σπανό η κατασκευή της προτομής, η οποία και
ευρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Η εκκλησιαστική
επιτροπή έχει παραχωρήσει χώρο στον περίβολο της
εκκλησίας για την εγκατάσταση της προτομής. Την
επιτροπή αποτελούν οι: προεδρος Γεώργιος Ιωαννίδης,
αντιπρόεδρος Ανδρέας Κουρούσιης, γραμματέας
Κλεόβουλος Παπακώστας, β΄ γραμματέας Γεώργιος Χρ.
Πενταράς, ταμίας Ανδρέας Χαραλάμπους Πατουνάς, β΄
ταμίας Ανδρέας Χρ. Εύζωνας, μέλη Ανδρέας Πέτρου,
Χαράλαμπος Ττοουλιάς και Μόδεστος Δημητρίου.
Η επιστροφή.
Ύστερα απο εξήντα χρόνια ξενιτιάς, επέστρεψε πίσω
στην γενέτειρα του Χλώρακα, έστω για λίγες ώρες ο
Τάσος Ερωτοκρίτου που είχε ξενιτευτεί απο μικρό παιδί.
Το 1951 πήγε να ζήση στην Πόλη της Χρυσοχούς για να
μαθητεύσει ως ράφτης στον σύζυγο της αδελφής του
Θέκλας που κατοικούσε εκεί.
Το 1957 παντρεύτηκε, αλλά επειδή η ζωή ήταν δύσκολη
και η φτώχεια μεγάλη, μαζί μα την γυναίκα του και τα
δυο του παιδιά, το 1961 πήγαν στην Αγγλία για μια
καλύτερη τύχη. Απο τότες διαμένει εκεί.
Ως αντιπρόσωπος της Παροικίας της ομογένειας του
ΑΚΕΛ, επισκέφτηκε την Κύπρο για να λάβει μέρος στο
21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ απο τις 24 έως 28 Νοέμβριου.
Σε μια επίσκεψη του στο καφενείο του Κώστα Λιασίδη
τον συναντήσαμε, τον γνωρίσαμε και τον
φωτογραφήσαμε μαζί με άλλους χωριανούς.
Είναι ένας άνθρωπος μεγάλος στην ηλικία πλέον, αλλά
γεμάτος ζωή, και είδαμε την μεγαλη χαρά στο πρόσωπο
του που πατούσε ξανά τα χώματα που τον γέννησαν.
Η εφημερίδα συγχαίρει την ομάδα πρωτοβουλίας, που
αν και με καθυστέρηση 40 χρόνων ανέλαβε την
υλοποίηση μιας υποχρέωσης που αφορά ολόκληρη τη
κοινωνία της Χλώρακας. Για έναν άνθρωπο που
πρόσφερε ανιδιοτελώς σε εποχές δύσκολες. Πρώτα
όταν η μπότα του Άγγλου κατακτητή πατούσε και
τυραννούσε τον Κυπριακό λαό αυτός μπροστάρης
αγωνίστηκε, φυλακίστηκε και βασανίστηκε, αλλά δεν
λύγισε παρά συνέχισε δίδοντας φωτεινό παράδειγμα
πατριωτισμού και φιλοπατρίας. Ύστερα με την
αποφυλάκιση του με αγάπη στον Θεό και τον
συνάνθρωπο ντύθηκε τα ράσα και από την θέση του
δάσκαλου ιερέως καθοδήγησε τους Ελεύθερους πλέον
πολίτες της Χλώρακας στα πρώτα δύσκολα χρόνια της
ανεξαρτησίας της Κύπρου. Υστερότερα όταν με άλλους
πρωτεργάτες οδήγησαν τον κοσμο και με εθελοντική
εργασία όλοι μαζί, έφτιαξαν δρόμους, έφεραν νερό στην
κοινότητα, έκτισαν την μεγαλη εκκλησία, ακόμα
οργάνωσαν ομάδες ενάντια στην Τουρκοανταρσία. Σε
κάθε τόπο κατά μεγάλα διαστήματα συμβαίνει να
αφήνουν τα χνάρια τους ορισμένοι άνθρωποι που από
φύση είναι χαρισματικοί, που με την δράση τους και την
συμπεριφορά τους εμπεδώνονται και καθιερώνονται ως
πρώτοι πολίτες χωρίς να το επιδιώκουν ή να το
αναζητούν, αλλά που εμείς οι άλλοι πολίτες πρεπει να
τους το αναγνωρίζουμε, και όταν ακόμα είναι τόσο
μεγαλη η προσφορά τους όπως του Παπακώστα
Λεωνίδα, πρεπει εμείς να τους τιμούμε ανάλογα.
Κάλιο αργά παρά ποτέ.
Στη Λεωφόρο Μακαρίου παρά τις υπεραγορές
Παπαντωνίου, το τμήμα Δημοσίων έργων κατασκεύασε
5 ράμπες, κάτι που έπρεπε να έχει γίνει εδώ και καιρό, μ
αυτό τον τρόπο θα γίνονταν πιο λίγα δυστυχήματα απ
όσα εχουν γίνει, όμως κάλιο αργά παρά ποτέ.
Αιμοδοσία
ΣΠΕ
Χλώρακας.
H
εθελοντική
αιμοδοσία
είναι μια
χειρονομία
καλής θέλησης, φροντίδας και αγάπης προς τον
συνάνθρωπό μας. Δεν υπάρχει πολυτιμότερο δώρο,
αφού στην πραγματικότητα είναι ένα δώρο ζωής γι'
αυτόν που το δέχεται. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος,
η ΣΠΕ Χλώρακας την Παρασκευη 26 Νοεμβρίου
οργάνωσε την καθιερωμένη αιμοδοσία στην αίθουσα
της εκκλησίας της Χλώρακας. Όλοι οι υπάλληλοι και
επίτροποι της εταιρείας πρόσφεραν αίμα. Άλλοι πολλοι
ακόμα, μέλη της ΣΠΕ αλλά και άλλοι χωριανοί έτρεξαν
και έδωσαν το αίμα τους καταφέρνοντας έτσι και η
φετινή αιμοδοσία να έχει πλήρη επιτυχία.
24
Συγχαίρουμε όλους τους συντελεστές και τους
ευχόμαστε κάθε επιτυχία στον τελικό. Περισσότερες
λεπτομέρειες καθώς και ο τρόπος ψηφοφορίας, θα
υπάρχουν στην επόμενη έκδοση της εφημερίδας μας.
Στο καφενείο του ΔΗΚΟ
κάθε βράδυ γίνονται
συνάξεις κατανυκτι-κές
μετά ποτού και
φαγητού, όπου
μαζεύονται όλοι οι
προεστοί, παράγοντες,
εκλεγμένοι και μη,
υποψήφιοι για εκλογή,
Μουχταραίοι,
Αντιμουχταραίοι,
Γιατροί, Βουλευτές,
αλλά και άλλοι
άνθρωποι απλοί, όπου
μαζί, ως μια παρέα,
περνούν λίγες ώρες με
την ευχαρίστηση της
καλής παρέας και
συναναστροφής,
ξεχνώντας για λίγο τα
βάσανα της
καθημερινότητας που
έχει ο καθένας.
Αυτά είχαμε γράψει στην
προηγούμενη μας
έκδοση, δεν αναφέραμε
τον υπεύθυνο του
μαγαζιού τον Νεόφυτο
Χαριλάου, που με την καλή περιποίηση, τα ωραία ποτά,
τα καλά μεζεδάκια αλλά και την εξυπνάδα του,
καταφέρνει να μαζεύει όλους τους μερακλήδες κάθε
βράδυ στο καφενείο του. Την τελευταία Πέμπτη του
μηνός Νοεμβρίου, μια τέτοια σύναξη πολύ γιορταστική
έλαβε χώραν, ήταν ένα αυτοσχέδιο πάρτι της στιγμής
που οργανώθηκε υπέρ ενός των νικητών των εκλογών
της ΣΠΕ Χλώρακας, του γιατρού Φαίδωνα Γιαβάση.
Ξεκίνησε με κέρασμα στους καθημερινούς θαμώνες από
τον νικητή, αλλά που στο τέλος συνεχίστηκε και
εξελίχτηκε σε τρικούβερτο ξεφάντωμα, αφού όσοι
περαστικοί αλλά και θαμώνες από αλλού προσέτρεξαν
και αυτοί, ακόμα τα τηλέφωνα λειτούργησαν, ο ένας
έφερε τον άλλο, μαζεύτηκε κόσμος και κοσμάκης, το
καφενείο γέμισε ασφυκτικά, αλλά ο Νεόφυτος Χαριλάου
στάθηκε «ως αγέρωχος ταβερνιάρης», τα έβγαλε πέρα,
όλοι έφαγαν και ήπιαν καλά και όλοι με πρώτον τον
Γιατρό τραγούδησαν και διασκέδασαν ως τις αργές
ώρες.
Πάρτυ της τάξης του ’56.
Τα μαθητικά τους χρόνια
θυμήθηκαν το βράδυ του
τελευταίου Σαββάτου του
μηνός Νοεμβρίου όλοι οι
μαθητές που αποφοιτήσαν
το 1973 την 6η τάξη του
Δημοτικού σχολείου
Χλώρακας. Με πρώτους
διοργανωτές τους Έλλη
Κλεόπα Φακοντή ιδιοκτήτρια
της ομώνυμης ταβέρνας και
τον Λάκη Χριστοδούλου
επαρχιακό οργανωτικό του
ΔΗΣΥ Πάφου, κατάφεραν να
μαζέψουν σχεδόν όλους
τους παλιούς συμμαθητές
που ήσαν διασκορπισμένοι σε ολόκληρη την Κύπρο, και
να οργανώσουν μια συνεστίαση καταπληκτική, που
άφησε τους παρευρισκομένους ικανοποιημένους και
γεμάτους χαρά, αφου ύστερα από … τόσα χρόνια
ξαναέσμιξαν, ξαναθυμήθηκαν και αναπόλησαν τα χρόνια
τα μαθητικά που ανεξίτηλα χαράσσονται στον νου του
κάθε ανθρώπου οσο ζει.
Η εξυπηρέτηση από τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου
άρτυα, αλλά κυρίως τα φαγητά ήσαν πλουσιοπάροχα σε
μεγαλη ποικιλία και σε μεγαλη αφθονία. Τα ποτά
απεριόριστα, απ όλα τα είδη, και τα κρασιά από τις
καλύτερες μάρκες. Ο Λάκης Χριστοδούλου ως κύριος
συντονιστής της εκδήλωσης, σε προσφώνηση του αφου
καλωσόρισε όλους, θυμήθηκε και διηγήθηκε περιστατικά
της τότε ανέμελης εποχής, και μαζί με τους άλλους
ταξίδευσαν πίσω στις καλές εποχές, τις παιδικές, τις
δύσκολες, αλλά ωραίες και νοσταλγικές.
Στη συνέχεια όλοι επιδόθηκαν με πολλη προσοχή και
κατάνυξη στο να απολαύσουν τα ωραία φαγητά που
μόνο η Έλλη Κλεόπα ξέρει να φτιάχνει, και που το καλό
όνομα της ταβέρνας της, έχει φτάσει στα πέρατα όλης
της επαρχίας της Πάφου. Ακολούθησε οινοποσία και
διασκέδαση, άκουσαν καλή μουσική, συνομίλησαν και
θυμήθηκαν παλιές παιδικές περιπέτειες, η ώρα πέρασε,
τα μεσάνυχτα έφτασαν, όπως όλα τα ωραία τελειώνουν,
έτσι τέλειωσε και αυτή η ωραία συνεστίαση της τάξης
του ΄56 του Δημοτικού σχολείου Χλώρακας.
ος
Νικόλας Μαυρέσης, 19 Διαγωνισμός Σύνθεσης Κυπριακού
Τραγουδιού 2010. Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 14/11/2010 στο ΡΙΚ η
επιλογή των δέκα τραγουδιών που θα
διαγωνιστούν στην τελική φάση του
Διαγωνισμού Σύνθεσης Κυπριακού Τραγουδιού που θα
γίνει το Σάββατο στις 15 Ιανουαρίου 2011. Ανάμεσα στα
10 καλύτερα τραγούδια που πέρασαν στον τελικό, δύο
ανήκουν στον συγχωριανό μας νεαρό συνθέτη Νικόλα
Μαυρέση, ο οποίος τα ενορχήστρωσε και τα έντυσε με
την υπέροχη μουσική του. Οι τίτλοι των τραγουδιών είναι
«Της αγάπης οι καμοί» το οποίο ερμηνεύει επίσης ο
συγχωριανός μας Γιαννάκης Λαούρης και «Ο πόθος της
Επιστροφής» που ερμηνεύει ο Χρίστος Ριαλάς. Οι στίχοι
και των δύο τραγουδιών ανήκουν στο Σταύρο Μαυρέση.
Βουλευτικές εκλογές. Η
προεκλογική εκστρατεία
συνεχίζεται με ένταση
κυρίως από τα κόμματα
ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ.
Οι υποψήφιοι βουλευτές ευρίσκονται επί ποδός για να
πείσουν το λαό να τους υποστηρίξει. Έτσι σχεδόν
καθημερινά βλέπουμε τους υποψήφιους βουλευτές
Κωστάκη Κωνσταντίνου και Μιχάλη Πολυνίκη, να
κάνουν περάντζα από τα καφενεία της κοινότητας μας.
Ως φαίνεται έχουν πέραση στους ψηφοφόρους της
Χλώρακας, και γι αυτό θέλουν να έχουν συνεχή επαφή
μαζί τους. Πάμπο Πιττοκοπίτη, πρόσεχε τα χωράφια
σου.
25
πολλές ενοχλητικές κατ οίκον επισκέψεις των
υποψηφίων για να ζητήσουν την ψήφο τους. Το σπίτι
του καθ ενός είναι το άσυλο του, πρεπει να υπάρχει
σεβασμός ως προς τούτο και δεν πρεπει να γίνεται
παρενόχληση για παρόμοια ζητήματα, όποιος θέλει να
κάνει προεκλογική εκστρατεία, υπάρχουν άλλοι τρόποι
που δεν ενοχλούν, και ίσως να είναι και πιο
αποτελεσματικοί.
●Μετά την ανακατασκευή των ραμπών στους δρόμους
ύστερα απο το ξήλωμα τους λόγω των εργασιών του
αποχετευτικού, οι περισσότερες απο αυτές
ανακατασκευάζονται χωρίς προδιαγραφές, και χωρίς
σηματοδότηση, με αποτελεσμα όλοι οι οδηγοί να
παραπονούνται ότι είναι πολύ απότομες και επικίνδυνες
για την οδήγηση, επίσης ακόμα ότι προκαλούνται ζημιές
στα οχήματα τους.
●Πολλοι πιστοί Χριστιανοί που εκκλησιάζονται τακτικά
στην εκκλησία της Παναγίας Χρυσελεουσης, διερωτούνται γιατί εδω και πολλές μέρες το ρολόι της εκκλησίας
είναι σταματημένο και δεν εργάζεται, και γιατί οι επίτροποι της εκκλησίας δεν αλλάζουν τις μπαταρίες του.
●Τα φώτα στην πλατεία της εκκλησίας σβήνουν η ωρα
11.30, πολύ ενωρίς κατά την άποψη πολλών κατοίκων
της Χλώρακας, θα έπρεπε να μένουν αναμμένα ως τις
πρωινές ώρες κατά την γνώμη τους.
●Άσχημη εικόνα προκαλεί κατά την γνώμη κατοίκων της
Χλώρακας το μεταλλικό γαλβανιζέ χωνί που είναι στον
τοίχο της παλιάς εκκλησίας της Χρυσελεούσης καθώς
και η μεταλλική βάση που είναι στο άλλο πλευρό και
που αναρτώνται σε αυτό διαφημιστικά πανώ. Δεν
συνάδουν με την εικόνα της εκκλησίας ως αρχαίο κτίσμα
καθώς είναι και υπό την προστασία του τμήματος
αρχαιοτήτων.
●Αγανακτισμένοι ήταν όλοι οι κάτοικοι μέλη της ΣΠΕ
Χλώρακας στις 14 Νοεμβρίου ύστερα απο τις εκλογές
για ανάδειξη επιτροπής. Έλεγαν εμφανώς ότι δεν είναι
ΣΠΕ της Χλώρακας, αλλά ΣΠΕ όλης της Κύπρου, αφου
παρατηρήθηκε το φαινόμενο οι ψηφοφόροι μέλη να είναι
κατά 70% ξένοι κάτοικοι, που καμία σχέση εχουν με την
ΣΠΕ Χλώρακας.
●Μεγάλη αποχή παρατηρήθηκε από τους Χλωρακιώτες
που είναι μέλη της ΣΠΕ, και είναι ένα γεγονός που
πρεπει να προβληματίσει την νέα επιτροπή και να
ενσκήψει του θέματος να βρει τους λόγους και να τους
διορθώσει.
● Πολλοι φορολογούμενοι πολίτες παραπονούνται ότι με
τις νέες φορολογίες συνεχίζονται να υπάρχουν λάθη, και
είναι πολλές οι περιπτώσεις που επιβάλλονται διπλές
φορολογίες. Πρεπει το Κοινοτικό Συμβούλιο να βρει
τρόπους διορθώσης ώστε να μην αναστατώνονται οι
φορολογούμενοι κάθε φορά κατά την επιβολή των
φορολογιών.
ΠΑΡΑΠΟΝΑ ΠΟΛΙΤΩΝ:
●Ο Λάμπρος Λάμπρου
Κύπριος της Αγγλίας
ιδιοκτήτης οικίας στην
περιοχή Μελάνου,
παραπονείται για την
συμπεριφορά του
Κοινοτικου Συμβουλιου, και
ισχυρίζεται ότι εις βάρος άλλων κατοίκων, ευνοούν
ημέτερους με το να κάνουν τα στραβά μάτια, αλλά και να
τους βοηθούν χρησιμοποιώντας υπάλληλους του
Κοινοτικου Συμβουλιου. Συγκεκριμένα, έχει παράπονο
ότι γείτονες του εχουν μετατρέψει τον χώρο του
κοινοτικού πρασίνου μήκους ενός χιλιομέτρου περιπου
σε ιδιωτικές αυλές κλείνοντας όλες τις εισόδους με
ψηλούς φραγμούς πρασίνου, ή με επιχωματώσεις από
μπετόν, ή με κάγκελα, με αποτελεσμα να μην μπορούν
άλλοι περίοικοι να εισέρχονται και να χρησιμοποιούν
τους πράσινους χώρους , και ενώ έχει καταγγελθεί η
παρανομία πολλές φορές στο Κοινοτικό Συμβούλιο,
αυτό δεν δείχνει ενδιαφέρον να ενσκήψει του
προβλήματος παρά μόνον χρησιμοποιούνται οι εργάτες
για κλάδεμα των φραγμών συντηρώντας έτσι την
παρανομία, με αποτελεσμα να είναι αγανακτισμένος και
να σκέφτεται να καλέσει μέσω τουριστικών Γραφείων και
Ιντερνέτ, όσοι από Αγγλία σκέφτονται να αγοράσουν στη
Χλώρακα σπίτια και περιουσίες να μην το πράξουν αφου
δεν υπάρχει χρηστή διοίκηση εκ μέρους του Κοινοτικου
συμβουλίου για τους ερχόμενους από Αγγλία.
●Στη θεία λειτουργία της γιορτής του Αρχαγγέλου όπου
πλήθος πιστών ελειτουργήθει, έντονες ήταν οι
συζητήσεις σχετικά με την καθαριότητα της αυλής του
ξωκλησιού. Ως γνωστόν, ο περίβολος έχει μετατραπεί σε
πάρκο όπου μαζεύονται παιδιά, κατά συνέπεια
χρειάζεται ταχτικός καθαρισμός, κάτι όμως που δεν
συμβαίνει. Υπεύθυνο για την καθαριότητα αυτή έχει
αναλάβει το Κοινοτικό Συμβούλιο, αλλά οι προσκυνητές
και οι κάτοικοι της γειτονιάς, παραπονούνται ότι η αυλή
του ξωκλησιού αφήνεται να είναι συνήθως λερωμένη. Τη
φορά αυτή της γιορτής του Αγίου, αγανακτισμένοι πιστοί
ανέλαβαν τον καθαρισμό της αυλής, έτσι το πλήθος των
πιστών που δεν χωρούσε στο εκκλησάκι, στάθηκε στον
καθαρισμένο περίβολο παρακολουθώντας τη λειτουργία,
αλλά συζητώντας επίσης έντονα περί των ευθυνών ως
προς την καθαριότητα του πάρκου του Αρχαγγέλου.
●Πιεσμένος αέρας με το πόσιμο νερό βγαίνει απο τις
βρύσες των νοικοκυριών κάθε πρωί μας καταγγέλλουν
συμπολίτισσες μας οικοκυρές. Διερωτούνται γιατί αυτό
συμβαίνει κάθε μέρα εδώ και πολλούς μήνες, και γιατί να
είναι υπόχρεοι να χρεώνονται αυτό τον αέρα, που ως
γνωστόν κάνει τους υδρομετρητές να γυρίζουν τρελλά.
●Ενώ τα σκουπίδια πρέπει να μπαίνουν μέσα στους
κάδους, πολλοί κάτοικοι τα τοποθετούν έξω απο αυτούς.
Ενώ πρέπει να τοποθετούνται στους κάδους μια ώρα
πρίν απο την αποκομιδή τους, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι τα
τοποθετούν ημέρες πρίν. Αποτέλεσμα αυτών των
ενεργειών είναι να ρυπαίνεται η ατμόσφαιρα και να
υπάρχει δυσωδία και κίνδυνος μολύνσεων απο
μικρόβια. Πρέπει το Κοινοτικό Συμβούλιο να προβεί σε
εκστρατεία ενημέρωσης των κατοίκων και επιμόρφωσης
ώστε να υπάρχει η κατάλληλη συμπεριφορά σε σχέση
με την καθαριότητα.
●Πολλοι πολίτες-μέλη της ΣΠΕ εξέφρασαν την
δυσαρέσκεια τους και την ενόχληση τους απο τες
26
Διήγηση από έναν περιηγητή:
Στην Πρέβεζα όπου υπηρετούσα το 1947 η μονάδα μου
ήταν κοντά στη θάλασσα, πήγα μια ημέρα με ένα φίλο
μου να κάνουμε μπάνιο. Πήραμε μια βάρκα, ανοιχτήκαμε
βαθιά, φουντάραμε την άγκυρα και κάναμε
ηλιοθεραπεία. Κάποια στιγμή ο φίλος μου ήθελε να
κολυμπήσει, όταν έπεσε δεν ήξερε καλά κολύμπι και
ζήτησε βοήθεια, εγώ νέος και καλός κολυμβητής δεν
πήγα με τη βάρκα, αλλά έπεσα να τον βγάλω μη
γνωρίζοντας ότι σ’ αυτό το σημείο έκανε ρεύμα.
Προσπαθώντας να φτάσω τη βάρκα, μας έπαιρνε το
ρεύμα στην αντίθετη κατεύθυνση.
Κάποια στιγμή, 200 μέτρα από τη βάρκα, οι δυνάμεις
μας εγκατέλειπαν, ο φίλος μου δεν με άφηνε, αρχίσαμε
να βουλιάζουμε, σκέφτηκα να μην πνιγούμε και οι δύο
και τον ρώτησα αν μ’ αφήνει να φύγω και να φέρω τη
βάρκα, μη γνωρίζο-ντας τον κίνδυνο με άφησε (δεν είχε
επίγνωση του κινδύνου), προσπάθησα να πλησιάσω τη
βάρκα αλλά ήταν αδύνατον, η απόσταση ήταν μεγάλη
και οι δυνάμεις λίγες, με τη σκέψη ότι ο φίλος μου
πνίγεται οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν, έκανα τον
σταυρό μου φωνάζοντας το όνομα του Μιχαήλ
Αρχάγγελου.
- Άγιε μου Αρχάγγελε! Σώσε με! άφησα το φίλο μου να
πνιγεί.
Αυτή τη στιγμή νιώθω ένα χέρι να μ’ αρπάζει και να με
ρίχνει μέσα στη βάρκα στην οποία ήτο ήδη μέσα ο φίλος
μου. Λιποθύμησα και μέχρι σήμερα δεν γνωρίζω πώς
σώθηκα. Το αποδίδω σε θαύμα του Μεγάλου Αγίου που
δεν με εγκατέλειψε ποτέ. Έτσι κάθε φορά όπου και αν
βρίσκομαι, επισκέπτομαι και προσκυνώ τις εκκλησιές
του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Είμαι Αρχαιολόγος,
επισκέφτηκα την Κύπρο και κατέληξα στην Πάφο που
είχε φήμη ότι είχε πολλές αρχαιότητες, σε μια μου
περιήγηση, επισκέφτηκα το παρεκκλήσι του Μιχαήλ
Αρχάγγελου στη Χλώρακα.
Το Εκκλησάκι ήταν μικρό, γραφικό και κάτασπρο, όμως
όσες φορές περνούσα από μπροστά κάθε μέρα το
έβρίσκα κλειστό. Οι μέρες περνούσαν και την Κυριακή
που ήταν η εορτή της ανάμνησης του «εν Χώναις
θαύματος» του Αρχιστράτηγου Μιχαήλ, θα ερχόταν
πίστευα ο ιερέας να λειτουργήσει. Όμως το εκκλησάκι
παρέμεινε κλειστό αυτή την Κυριακή. Δεν είχα πια
ελπίδα ότι θα προσκυνούσα την εικόνα του Αρχαγγέλου
στο εκκλησάκι του και είχα παράπονο. Την επόμενη
μέρα το απόγευμα, λίγο προτού δύσει ο ήλιος, ένοιωσα
την παρόρμηση να πάω πάλι μια βόλτα στο εκκλησάκι,
μήπως το βρώ ανοικτό. Πραγματικά είδα από μακριά την
πόρτα ανοικτή και βρήκα μέσα μια γυναίκα που θύμιαζε
και έναν άντρα που διάβαζε την Παράκληση στον
Αρχάγγελο. Φίλησα την εικόνα του Άρχοντα Μιχαήλ και
όταν τελείωσε η Παράκληση, άρχισε η γυναίκα να μου
διηγείται την ιστορία της εικόνας. Η εικόνα λοιπόν αυτή
ανήκε σε καποιον πλουσιο βοσκό και την είχε
παραγγείλει στο Άγιο Όρος για να την τοποθετήσει στο
σπίτι του. Όταν πούλησε το σπίτι δεν του την έδιναν
πισω οι νέοι ιδιοκτήτες. Οπότε ο Αρχάγγελος
παρουσιάστηκε στους νέους ιδιοκτήτες και τους ζήτησε
να πάνε την εικόνα στο χωριό διότι όταν ο παλιός
ιδιοκτήτης ήταν νέος, σώθηκε από βέβαιο πνιγμό με την
επίκληση του Άρχοντα Μιχαήλ. Οι νέοι ιδιοκτήτες την
έδωσαν πίσω, και ο βοσκός την τοποθέτησε στο
εικονοστάσι αυτό, όπου ευρίσκεται από πολλά χρόνια
στο παρεκκλήσι αυτό.
Ο Αρχάγγελος έκαμε το θαύμα του.
Τον Μάρτη και τον Απρίλλη η θάλασσα ημερεύει και
είναι ο καιρός που οι ψαράδες ψαρεύουν αράδα, είναι η
καλή εποχή τους. Όταν όμως η θάλασσα πει να αγριέψει, είναι η πιο κακή εποχή τους, είναι που στα καλά
καθούμενα και δίχως ο καιρός να δείξει, αναταράσσουν
τα νερά στα ξάφνου και στα γρήγορα, είναι οι εποχή που
η θάλασσα πνίγει τους καλούς ψαράδες. Πιότερη γαλήνη
και ηρεμία δεν ματάχει άλλους καιρούς, αλλά και το αντίθετο, έτσι που οι μεγάλες καιρικές μεταβολές που συμβαίνουν, δίνουν αφορμή στη λαϊκή φαντασία να πλάθει
μύθους, θρύλους, παροιμίες και παραδόσεις, που αναφέρονται στα βασικά γνωρίσματά τους. Μέχρι τα μέσα
του Απρίλη θεωρείται επίσης ότι οι ξαφνικοί και ισχυροί
άνεμοι προξενούν ναυάγια και μέχρι τότε όσοι εχουν
πλεούμενα προσέχουν δυο φορές, ή αποφεύγουν να
ταξιδεύουν. Παρόλα αυτά, με τον ερχομό του Μάρτη οι
ψαράδες βγαίνουν στη θάλασσα και ρίχνουν τα δίχτυα
τους, είναι οι πιο καλές εποχές που πιάνουν ψάρια.
Ο Κώστας Λεωνίδου ο καλός ψαράς του χωριού, αφου
με τον πατέρα του τον Γιώρκο του Λεωνή όλη μέρα ξεκουράστηκαν, κατά τα μεσάνυχτα ανέβηκαν στη βάρκα
τους και ανοίχτηκαν στα βαθειά, προς τη μεριά της δύσης. Έριξαν τα δίχτυα τους, και έγειραν πίσω να ξεκουραστούν, να περάσει η ωρα, νάρτει το ξημέρωμα για να
τα ξαναμαζέψουν. Πήρε να χαράσσει, η θάλασσα ήταν
όμορφη και γαληνεμένη, ο καιρός ήταν πεντακάθαρος,
τίποτα δεν έδειχνε ότι θα άλλαζε. Ξύπνησαν από το λαγοκοίμισμα τους, πρόσεξαν μια άκρα ησυχία, είχε απανεμιά, τα νερά της θάλασσας ήταν ακίνητα. Έμειναν να
κοιτάζουν τον μακρινό ορίζοντα, και μια ανησυχία τους
κυρίευσε για την απόλυτη ησυχία του καιρού και της θαλασσας. Αποφάσισαν να μαζέψουν τα δίχτυα και να επιστρέψουν. Αρχίνισαν το εργο, και αφου τέλειωσαν, με
ανακούφιση ετοιμάστηκαν για τον γυρισμό. Από το
ακρωτήρι στο Κερατί, ως τον κόλπο των Ποτίμων πήγαιναν καλά, και το φως είχε φέξει αρκετα… Μα ξάφνου και
απότομα, σκοτείνιασε ο ουρανός, και μια αστραπή φώτισε όλο τον βαθύ ορίζοντα. Μια βουή ακούστηκε, η θάλασσα αγρίεψε και είδαν από τα βαθιά του πέλαου να βγαίνει ένας ανεμοστρόβιλος που με ασύλληπτη ταχύτητα
έτρεχε και ερχόταν με πολλη βουή ολόισια πανω τους.
Είχε σημάνει το τέλος ο Κώστας το κατάλαβε, ένιωσε την
δύναμη του ανεμοστρόβιλου να τους αρπάζει και να
τους σηκώνει ψηλά στον ουρανό, έκαμε τον σταυρό του,
έκλεισε τα μάτια και ήταν έτοιμος να παραδοθεί στο Θεό.
Ώσπου απότομα ένιωσε να σταματά η φόρα προς τα
πανω, ένιωσε την βάρκα να πέφτει με δύναμη στο κενό,
να χτυπά με δύναμη στη θάλασσα, και ύστερα τα δίχτυα
με τα ψάρια μέσα να πέφτουν πανω τους και να τους
σκουλλίζουν. Έτσι ξαφνικά που ήρθε το κακό, έτσι
ξαφνικά πέρασε και έφυγε, ήταν όλα όπως πριν. Γύρισε
και κοίταξε ανήσυχα τον πατέρα του να δει αν είναι καλά,
τον είδε πολύ γαληνεμένο και τον άκουσε να ευχαριστεί
το Θεό. Ύστερα εστράφει προς αυτόν και του είπε να
ευχαριστήσει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ που τους έσωσε,
και την άλλη μέρα να πάν να του ανάψουν το καντήλι.
Του εξήγησε ότι την ωρα που ήρθε ο κίνδυνος, γύρισε
κατά την Χλώρακα που είναι του Αρχαγγέλου, και
γύρεψε που τον θεό να τους εγλυτώσει. Την ωρα που η
άκρη του ανεμοστρόβιλου τους άρπαξε και τους σήκωσε
μαζί του, απότομα σταμάτησε τη φορά του, άλλαξε
πορεία, έφυγε και σβήστηκε στον ουρανό. Ο Μιχαήλ
Αρχάγγελος είχε κάμει το θαύμα του.
27
28

Διαβάστε την εφημερίδα

Τεύχος 02/2014

Καλειδοσκόπιο τεύχος 35

Λούης Κοκκινάκος: Οργανώνει δίκτυα ιδιοκτητών εστιατορίων και

εδώ - Φωνή της Πάρου

null

Untitled - Chlorakas Efimerida

Πρόταση δράσης από τον Κλάδο Προσκόπων στα σημαντικά

kase423_final.ps, page 1-16 @ Normalize ( kase_423_No_423 )

Κατεβάστε - Ιερά Μητρόπολη Πέτρας και Χερρονήσου