αρ. αδείας 01-4666 ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ KKA www. lynistaina.gr 750 Όργανο επικοινωνίας Συνδέσμου Αποδήμων Λυνιστιάνων Ολυμπίας ETOΣ 19o - AP. ΦΥΛΛΟΥ 71 - IANOYAΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΟΣ 2013 - AIOΛOY 100 AΘHNA, T.θ. 4043 - T.K. 102 10 - (AΘHNA) • ΕMAIL: [email protected] Αντίο στο δάσκαλο (του δντή «Λ.Φ» Σωκράτη Τζαν. Σμυρνή) Δάσκαλε, αν ένα αντίο, τιμής κι ανάμνησης θέλω να εκφράσω ένα ευχαριστώ αυτούσιο και πηγαίο, όχι μόνο γι’ αυτά που μας διδάξατε ως υπόχρεα της κυρίας σας αποστολής, αλλά και κυρίως για όλα τα υπόλοιπα. Γι’ Ο δάσκαλος με παιδιά εκδρομή αυτά που δεν υπήρχαν στο κάστρο στα σχολικά προγράμματα, παρά στην αψεγάδιαστη καρδιά που ωθούσε το πάθος σας για την τελειότητα απόδοσης απ’ τον κάθε μαθητή σας. Σ Από την πρώτη κι’όλας στιγμή που τοποθετηθήκατε στη Λυνίσταινα, Σεπτέμβριο του 1946, ξεχωρίζατε σ’ όλους τους τομείς. Κι αυτό το ξεχωριστό σας, βασιζόταν στο δίκαιο, στο λογικό, στο ενδιαφέρον και προπαντός στην αλήθεια. Μόνο με αυτά οι μαθητές σας στέριωναν το θαυμασμό και την εμπιστοσύνη πως υπήρχε και παραπέρα ορίζοντας που μπορούσε να ζωντανέψουν και την ελπίδα της αποκατάστασής των. Μα, πάνω απ’ όλα, καταξιώσατε να παραμείνει ολόφωτα επάνω σας ο τίτλος του «Δασκάλου» για όλα. Το είπε ο δάσκαλος κι όχι ο Γιώργης Αγγελόπουλος. Κι αυτή, η μη αμφισβητούμενη αποδοχή σας, είχε την τύχη της παγίωσης απ’ τον πόλεμο και κυρίως την κατοχή. Ένα ολόκληρο χωριό δεμένο στα λυνιστιάνικα αισθήματα, υπάκουε στους δυο δασκάλους του, κι ας είσαστε τότε 27χρονα παιδιά. Κι από πίσω όλοι τους με τις προ- Συνέχεια στη σελίδα 6 'ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ' απ’ τον αντιπτέραρχο (Ι) ε.α Παν. Ηλ. Μπαλέ. (του Σωκράτη Τζαν. Σμυρνή) Γ ι’ αυτό το βιβλίο που έγραψε ο συμμαθητής μου απ’ την Ανδρίτσαινα Πτέραρχος Παναγιώτης Ηλία και Κλεοπάτρας Μπαλές, κατ’ αρχάς, θέλω να τον συγχαρώ και μέσα απ’ την εφημερίδα μας, γιατί ο σκοπός του είναι συγκεκριμένος και ξεκάθαρος. Ο Π. Μπ. δκτής με αρχηγό ΝΑΤΟ (1982) στο αεροδρόμιο Λάρισας. Διπλα του αρχηγός Αρχηγείου Τακτικής Αεροπορίας Αντιπτέραρχος Παν. Διακουμάκος Να παροτρύνονται οι επόμενες γενιές, που θα’χουν το προνόμιο επιβολής εξουσίας, να μην καταστρατηγούν ηθικές αξίες και κληροδοτημένες αρχές, στ’ όνομα των οποίων, θα «διαφεντεύουν» ανθρώπινες υπάρξεις, και θ’ αποφασίζουν για τα συμφέροντα της Η Γενική Συνέλευση Κ αι φέτος η Γενική μας συνέλευση είχε τη δικιά της ξεχωριστή επιτυχία. Τα άτομα ήταν σχετικά λιγότερα, αλλ’ όλα με μεγάλο ενθουσιασμό. Το προεδρείο της Γενικής Συνελεύσεως {Σωκράτης Τζ. Σμυρνής και Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος}, μετά το καλωσόρισμα των συμπατριωτών- πολλοί των οποίων απ’ άλλες περιοχές, προέβη στην έναρξή της. Συγχρόνως συμμετείχαν και νέοι, με μικρότερες τις Γεωργία και Νίκη του Τζαννέτου και Τασίας Σκουμπούρη, (φώτο σελ. 7) που καλωσορίστηκαν απ’ όλους με ξεχωριστή ικανοποίηση. Πρώτος ο Φώτης Γ. Παναγούλιας της εξελεγκτικής επιτροπής- μετά το σχετικό έλεγχο-, ανέγνωσε τη σχηματισθείσα έκθεσή της, απ’ την οποία απηλλάγησαν και τα μέλη του Δ.Σ του συλλόγου. Ο χαιρετισμός του προέδρου Κων. Τζαν. Σμυρνή, οι τοποθετήσεις του, αλλά και οι θέσεις ενός εκάστου των μελών του ΔΣ, έδωσαν την εικόνα της μεταξύ των συνοχής, της συλλογικότητας ως συμβούλιο και κυρίως της γνώσεως τόσο των καθηκόντων, όσο και της ανάγκης εκτελέσεως των λοιπών ενεργειών τους. Δόθηκε παράλληλα η δυνατότητα για τοποθέτηση όλων, απ’ τις οποίες εξήλθαν χρήσιμα συμπεράσματα: όπως {το ΔΣ, - Συνέχεια στη σελίδα 7 - Συνέχεια στη σελίδα 7 ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ... ΜΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ Η (της φιλολόγου –Ιστορικού Φωτεινής Μάρ. Σμυρνή) σύγχρονη οικονομική κρίση, μας δίνει την αφορμή για τη σημερινή ιστορική αναδρομή, με την ελπίδα ότι η γνώση που θα προκύψει θα φανεί χρήσιμη για το μέλλον, παρότι συνήθως το πάθημα μετράει ως μάθημα μόνον για όσους το υπέστησαν. βλήματα, σταθερές αιτίες πολλαπλών εξελίξεων. Πιο κάτω βλέπουμε τα δάνεια του ελληνικού κράτους από το 1879 μέχρι το 1932, με αποτέλεσμα τις δύο πτωχεύσεις στις οποίες οδηγήθηκε η χώρα, στην περίοδο αυτή. 1. 1881-93, 640 εκατ. Γαλλ.φρ. Πρόκειται συνολικά για 9 δάνεια,απ’ τα οποία 465 εκατ. Πάντως όσοι αγνοούν την ιστορία τους είναι έφθασαν στη χώρα. Τα υπόλοιπα δόθηκαν σε τόυποχρεωμένοι να επαναλάβουν τα λάθη τους! Είκους . ναι γεγονός ότι η Ελλάδα, από συστάσεως κράτους 2. 1897, 170 εκατ. φράγκα. Την ίδια στιγμή το στηριζόταν πάντα σε δάνεια, προερχόμενα κυρίεσωτερικό χρέος ήταν 211 εκατ και έπρεπε να πληως από τις χώρες που και πολιτικά την έλεγχαν, με ρωθεί πολεμική αποζημίωση στην Τουρκία 95 εκατ αποτέλεσμα μόνιμα πολιτικά και οικονομικά προ- Συνέχεια στη σελίδα 6 Ευτυχισμένο το 2013 Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι πειδή η εφημερίδα μας, ουσιαστικά θα φθάσει σ’εσάς μετά τις γιορτές, εκφράσαμε τις ευχές μας, σ’ όσους μπορέσαμε με τις υπόλοιπες δυνατότητές μας, τηλέφωνο, μηνύματα και ιστοσελίδα. Έτσι, το Διοικητικό Συμβούλιο κι εγώ προσωπικά, ευχόμαστε, όπως ο νέος χρόνος 2013, να φέρει σε όλους σας κάθε αγαθή επιθυμία, με πρώτη την υγεία. Ευχόμαστε μέσα σε αυτή την οικονομική λαίλαπα που τα πάντα σάρωσε και σαρώνει, να μπορούμε να επιβάλλουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Αυτά τα δυο πιο μεγάλα προσόντα μας. Η επικοινωνία και οι συ-Ο πρόεδ. Συλ. Κ.Τζ. Σμυρ. (δεξ), με μέλη ΔΣ ναντήσεις Συλλόγου με τους συμπατριώτες και φίλους θα βοηθήσουν πολύ. Η εμπειρία αυτό έχει καταμαρτυρήσει. Ας σταθούμε και πάλι όρθοι. Με την αγάπη όλων μας Για το Δ.Σ του Συλλόγου Κων. Τζ. Σμυρνής πρόεδρος Ε Προς τον πρωτοπρεσβύτερο ιερέα κ. Άγγελο Τσάλλο για τα εγκαίνια Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Ν. Βουτζά Αττικής ( του Σωκράτη Τζ. Σμυρνή) Αιδεσιμώτατε αζί με τα υπόλοιπα συγχαρητήρια που λάβατε, με πρώτα τού καταξιωμένου Μητροπολίτου μας κ. Κυρίλλου, για την όμορφη κι αξιέπαινη εκδήλωση, με την οποία πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Αγίου μας, παρακαλώ αποδεχθείτε και τα πηγαία δικά μου. Πηγαία στην αίσθηση, Ο μητροπολίτης κ Κυριλλος, δεξ. π. Άγγελος σεβάσμια στη σκέψη, αλλά και πληθωρικά στις ευχαριστίες μου, και προπαντός σ’ αυτές. Μ Αυτή η καθ’ όλα επαινετή γιορτή της 24ης Σεπ. 2012, καταγοήτευσε την ιστορία του οικισμού, λάμπρυνε τις καρδιές των οικιστών και κυρίως καθαγίασε αυτόν τον ιερό λόφο, που θα φιλοξενεί τον τιμημένο «Αϊ Γιάννη» μας, μεταφερμένο απ’ την άλλη, την πρώτη Του γενέτειρα, τον Μπουτζά της Σμύρνης. Μόνο που εκεί, ως εξέχουσα γιορτή, οι Μπουτζαλήδες για αιώνες ολόκληρους έως την «καταστροφή» τους, είχαν επιλέξει το «Γενέσιόν» Του. Ας προτάξουμε την ελπίδα πως απ’ αυτή τη νέα Του «μετεγκατάσταση» ακολουθώντας τους πιστούς και πατρογο- Συνέχεια στη σελίδα 7 Dear Lynistians * By Socratis Smyrnis Dear Lynistians (by Socr. Smyrnis) My dears, *We wish for all of you a happy New Year. Let us hope that we’ll feel, at least, optimism. That crisis has created many problems to every one, which will last many years yet. *Maybe you have heard of “daskalos” death (George Agelopoulos) . He was 98 years old, but in a well being. He used to visit a neighbouring café two times every day. One afternoon as he was returning was killed by an unknown continued on page 6 2 829 Η ΔΙΑΘΗΚΗ. «Να γίνεται ή όχι;» Κατά τη γνώμη του επίτιμου δικηγόρου και τ. προϊσταμένου νομικής υπηρεσίας ΔΕΗ, Βερβιτσάνου Βασίλ. Ν. Σαλακά Λυνιστιάνικη Φωνή ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ 0151 Σμυρνής Π. Γρηγ (στη μνήμη αρ. φύλλου 71 0067 Σκουμπούρη Ι. Αιμιλία..............................20 0068 Λαμπρόπουλος Β. Νικόλαος.....................30 00102 Αγγελόπουλος Γ. ΗΛίας..........................50 Πρέπει να συντάσσουμε διαθήκη 2. α. Ιδιόγραφη διαθήκη είναι η διξαδέλφου του Κων. Ι. Δράκου).......................... 50 και να ρυθμίζουμε την μετά θάνατο πεαθήκη, που γράφεται ολόκληρη με το χέρι ριουσία μας; του διαθέτη, χρονολογείται και υπογρά0152 Καλογεροπούλου Ν. ΤασίαΣτεφάτου......20 Ι.Α. 1. Φίλες και φίλοι αναγνώστες φεται απ’ αυτόν (1721 Α.Κ.). Η ιδιόγραφη 3291 Σμυρνής Ν. Μάριος...................................30 το θέμα, με το οποίο θα 3292 Γιαννίκος Παναγιώτης...............................20 ασχοληθώ στο παρόν ση00101 Στεφανής Ιωάννης................................. 50 μείωμά μου, αφορά τους 3293 Καππής Ν. Σπυρίδων.................................20 00103 Αγγελόπουλος Αθ. Ηλίας....................... 50 περισσότερους από τους 3294 Παναγούλα Ι. Ντίνα...................................10 ανθρώπους, που διαθέ00104 ΤσούτσιαΣκουμπούρη Αθανασία ......... 20 3295 Παναγούλια Ι Διαμάντω ...........................10 τουν, όσο ζουν, κάποια πε00105 Δημητρακοπούλου Δημ. Γωγώ............. 50 ριουσία, κινητή ή ακίνητη, 3296 Σμυρνής Γ(ιερ) Σταύρος............................50 που θα ήθελαν, μετά τον 00106 Γιαννόπουλος Γ. Σωτήρης...................... 20 3297Παπαματθαίου Δ. Γεώργ............................30 θάνατό τους, να περιέλθει 00107 Αγγελόπουλος Λ. Νικόλαος................... 10 3298 Γιαννόπουλος Γ. Σωτήρ.............................40 σε εκείνα τα πρόσωπα, τα 00108 ΓιαννοπούλουΓουρνάκη Αικατερίνη.... 20 οποία μπορεί να είναι κατά 3299 Δράκου Κ. Γιώτα........................................20 νόμο κληρονόμοι τους ή 00109 Σμυρνή Π. Νικολία.................................. 20 3312 Σμυρνή Ν. Μαρία Διον Δράκου................25 και, εκτός απ’ αυτά, και σε 00110 Μιχελή Χαρ. Γλυκερία............................ 10 άλλα, που δεν είναι νόμι0001 Σκουμπούρη Π. ΙωάνναΗλιοπούλου........20 00111 Μιχελή Ανδ. Κωνσταντίνα..................... 10 μοι κληρονόμοι τους, αλλά 0002 Αγγελόπουλος Γ. Σταύρος.........................20 θέλουν να τα τιμήσουν. 00112 Σμυρνή Μ. Φωτούλα.............................. 30 0003 Σμυρνής Γ. Μιχάλης...................................50 2.Η κείμενη νομοθε00113 Κορκολή σύζ Αγγ. Τούλα ....................... 15 σία του ισχύοντος Αστικού 0004 Γιαννοπούλου Γ. ΚατερΓουρνάκη.............50 00114 Μιχελής Π. Ιωάννης................................ 20 Κώδικα προβλέπει δύο (2) 0005 Γιαννόπουλος Κ. Στέλιος...........................50 τρόπους κληρονομίας στη 00115 Λαμπρόπουλος Γ. Κωνσταντίνος........... 20 0006 Σμυρνής Γ. Βασίλειος.................................20 περιουσία εκείνου, που 00116 Κορκολής Γ. Τάκης.................................. 20 αφήνει, νέος ή γέρος, τον 0007 Σμυρνή ιερ. Ιωάννα Αρ. Λαμπροπούλου.50 μάταιο αυτό κόσμο. Την 00117 ΜιχελήΒασιλάκου Γιώτα....................... 10 0008 Μιχελής Π. Δημήτριος...............................20 εξ αδιαθέτου κληρονομία, 00118 Δράκου Διον. Μαρία.............................. 30 0009 Παναγούλιας Ι. Αθανάσιος........................20 σύμφωνα με την οποία 00119 ΚορκολήΑλεξοπούλου Αιμιλία............. 20 κληρονομούν τον αποβι0010 Αγγελόπουλος Άγγ. Αντώνιος..................50 ώσαντα τα πρόσωπα, που 00120 Πολύδωρα Αντωνία................................ 10 0011 Χάνου Ν. ΑντωνίαΠολύδωρα...................20 προβλέπει ο Αστικός Κώ00121 ΓιαννοπούλουΠατσιώτη Φωτούλα....... 30 0012 Μιχελής Ι. Δημήτριος................................20 δικας, και την εκ διαθήκης Ο Β. Σαλ. Στην 8η 1953 (25η Μαρτ.), με 00122 Σκουμπούρης Ι. Κων/ος & Αιμιλία......... 30 κληρονομία, σύμφωνα με 0013 Σμυρνής Π. Αθανάσιος..............................20 την οποία κληρονομούν όνειρα για το μέλλον 00123 ΛυρώνηΚορκολή Κωνσταντίνα............. 20 0014 Κανάνης Χρήστος (φίλδικηγ, Θες/κη)......50 εκτός από τα πρόσωπα, 00124 Σμυρνής Αντ. Γεώργιος.......................... 50 που προβλέπει ο νόμος, (νόμιμοι μεριδούδιαθήκη κατατίθεται σε συμβολαιογράφο ή 0015 Μιχελή Λ. ΓιώταΒασιλάκου ......................20 00125 Σμυρνής Π. Κωνσταντίνος..................... 20 χοι) και εκείνα, που θέλει ο αποβιώσας με φυλάσσεται σε οποιοδήποτε σημείο κρίνει 0016 Κορκολής Πέτρ. Ιωάννης..........................20 την συντασσόμενη απ’ αυτόν διαθήκη. ασφαλές ο διαθέτης, ή παραδίδεται προς 0017 Σταυρουλάκης Κων (γιος Γλυκ. Αν. Μιχ)..30 3.Απλώς σας αναφέρω ενημερωτικά φύλαξη σε τρίτο λ.χ. σε δικηγόρο, σε συγγεΌποιος συμπατριώτης και ότι με την εξ αδιαθέτου κληρονομία κληνή του διαθέτη, σε φίλο κλπ. 0018 Μιχελή Ανδ. ΓλυκερίαΣταυρ/λάκη...........20 ρονομούν τον αποβιώσαντα συγγενείς του β.Δημόσια διαθήκη. Είναι η διαθήφίλος επιθυμεί να στείλει ΣΥΝ0019 Αγγελ/λου Δ. ΓιώτΦουρνατζ/λου)............50 μέχρι και τέταρτου βαθμού, δηλαδή και τα κη, που συντάσσεται με δήλωση από τον ΔΡΟΜΗ 0020 Γιαννόπουλος Στ. Δημήτριος....................50 πρώτα του εξαδέλφια, και εφόσον τέτοιοι διαθέτη της τελευταίας του βούλησης Από Εθνική Τράπεζα στον αριθδεν υπάρχουν, κληρονομεί το Δημόσιο, ενώπιον συμβολαιογράφου, παρουσία 0051 Μιχελής Π. Ιωάννης...................................50 που θεωρείται 5ου βαθμού συγγενής του τριών μαρτύρων, ή ενώπιον και δεύτερου μό <12959466629> 0052 Μιχελή Π. ΑιμιλίαΓιαννίτσα......................20 θανόντος. συμβολαιογράφου και ενός μάρτυρα. Η 2) Από οποιαδήποτε άλλη Τρά0053 Παναγούλιας Γ. Νικόλαος (ΗΠΑ)...............70 ΙΙ. δημόσια διαθήκη παρουσιάζει πλεονεκτήπεζα και εξωτερικό (abroad) Με το παρόν σημείωμά μου θα ασχοματα και μειονεκτήματα. Τα πλεονεκτήματα Δημ. Π, Μιχελής 0054 Παναγούλιας Γ. Φώτιος.............................30 ληθώ με την εκ διαθήκης κληρονομία. είναι η αυξημένη αποδεικτική δύναμη του στο: 0055 Γιαννόπουλος Γ. Πέτρος............................50 Α. 1. Η λέξη διαθήκη παράγεται από συμβολαιογραφικού εγγράφου, και τα μει<IBAN: GR 5901101290000012959466629> το ρήμα διατίθημι, και σημαίνει το να διαονεκτήματα είναι ο κίνδυνος ακυρωτήτων, 0056 Μιχελής Χ. Πέτρος.....................................50 <ETHNGRAA> θέσει κάποιος κάτι, κυρίως, όμως, σημαίλόγω των πολλών διατυπώσεων, η μη εξα0057 Σμυρνής Τζαν. Κων/νος.............................50 νει την έγγραφη δήλωση της βούλησης σφάλιση της μυστηκότητας, οι δαπάνες και 3) Μετά την καταβολή, για ενημέρωση, αλλά και 0058 Μιχελή Χ. ΓλυκερίαΠορφύρη...................20 κάποιου για την τύχη της περιουσίας η βραδύτητα ως προς την σύνταξη. την αποστολή της αντίστοιχης απόδειξης, γνωτου μετά θάνατον. Έχει, όμως, και άλλες γ.Μυστική διαθήκη. Υπάρχει όταν ο 0059 Κορκολής Μιλτ. Ιωάννης...........................20 ερμηνείες και σημασίες,όπως, π.χ. παλαιά διαθέτης εγχειρίσει στον συμβολαιογράφο στοποίηση στο email “<[email protected]> 0060 Παναγούλιας Άγγ. Παναγιώτης................30 διαθήκη, καινή διαθήκη κλπ. έγγραφο με τη δήλωση ότι αυτό περιέχει ή στα πιο κάτω τηλέφωνα του ταμία 0061 Μιχελή Π. Ιωάννα Πολίτη..........................20 2.Από πλευράς νομικής ο θεσμός των την τελευταία του βούληση και ο συμβολαι4) Στο ίδιο email και τηλέφωνα: για ασάφειες, διαθηκών δεν ήταν άγνωστος στο αρχαίο ογράφος συντάσσει πράξη, που βεβαιώνει 0062 Σμυρνής Τζαν. Σωκράτης..........................50 ελληνικό δίκαιο. Πολλοί θεωρούν εισηγητή την εγχείριση του εγγράφου (1738 Α.Κ.). παραλήψεις, καθυστερήσεις απάντησης κλπ 0063 Σκουμπούρης Άγγελος.............................50 του θεσμού τον Σόλωνα, πλην, όμως, σαν Ειδικότερα η μυστική διαθήκη περιλαμβάΟ Ταμίας του συλλόγου 0064 Λαμπρόπουλος Β. Ιωάννης.......................30 θεσμός είναι παλαιότερος. Απλώς ο Σόλων νει τα εξής στάδια: αα) Σύνταξη εγχειριζόΔημήτριος Π. Μιχελής συστηματοποίησε τις σχετικές με τις διαμενου εγγράφου, το οποίο μπορεί να έχει 0065 Μιχελή Ανδ. ΝτίναΚατσιέρη.....................20 θήκες διαδικασίες. Στη Σπάρτη ο θεσμός γραφεί από τον διαθέτη ή άλλον, με χέρι ή τηλ 2298092714, κ 6979592070 0066 Σκουμπούρης Ι. Κώστας . .........................30 εισήχθη μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο μηχανικό μέσο ββ) εγχείριση του εγγρά(404 π.Χ.). φου ενώπιον συμβολαιογράφου παρόντων 3.Στην Αρχαία Ρώμη, που αναπτύχθητριών μαρτύρων ή δευτέρου συμβολαιοστη ζωή ή του φέρθηκαν σκληρά και τον θήκη (κανόνας). μείβει πρόσωπα, που σεβάστηκαν αυτόν κε το ρωμαϊκό δίκαιο, εξελίχθηκε και ο θεγράφου και ενός μάρτυρα γγ) σφράγιση στενοχώρησαν. 2.Κατ’ εξαίρεση ανίκανοι για σύνταξη και την περιουσία του. σμός των διαθηκών, από τον οποίο δανείτου εγγράφου από τον συμβολαιογράφο ια)Γιατί ο διαθέτης με τη διαθήκη του διαθήκης είναι: α) οι ανήλικοι β) οι δικαστιδ)Γιατί ο διαθέτης με τη διαθήκη μεταστηκαν διατάξεις τα σύγχρονα ευρωπαϊκά μπροστά στον διαθέτη και τα πρόσωπα που ουσιαστικά μεταβιβάζει την περιουσία του κώς απαγορευμένοι γ) όσοι βρίσκονται υπό βιβάζει κάποιο οικογενειακό περιουσιακό και μη δίκαια. συμπράττουν δδ) σημείωση από τον συμστους κληρονόμους και συγχρόνως κάνει δικαστική συμπαράσταση και δ) όσοι δεν στοιχείο σε πρόσωπο, που είναι σίγουρος Β.1.Σύμφωνα με το ισχύον Αστικό Δίβολαιογράφο στο εγχειριζόμενο έγγτραφο και διανομή αυτής, στην έχουν συνείδηση των πράξεών τους κατά ότι θα διατηρηθεί και δεν θα πωληθεί, όπως καιο, αλλά και με το προϊσχύσαν βυζαντινοτο ονοματεπώνυμο του διαθέτη και τη χροοποία, αν δεν υπήρχε η διαθήκη, οι εξ τον χρόνο της σύνταξης της διαθήκης. θα γινόταν, ενδεχομένως, αν δεν έκανε διρωμαϊκό Δίκαιο, διαθήκη είναι μονομερής νολογία της εγχείρισης και εε) σύνταξη αδιαθέτου κληρονόμοι, εκτός από την απο3.Ανίκανοι προς σύνταξη διαθήκης αθήκη. δικαιοπραξία με την οποία κάποιος, (ο διπράξης από τον συμβολαιογράφο για την δοχή της κληρονομιάς, θα έπρεπε να κάορισμένου τύπου είναι: α) όσοι ε)Γιατί με τη διαθήκη ο διαθέτης βοηκαιοπραττών, ο διαθέτης) ρυθμίζει την τύχη κατάρτιση της μυστικής διαθήκης. νουν και διανομή, εξώδικη ή και δικαστική, δεν μπορούν να διαβάσουν χειθάει κληρονόμους, που ενδεχομένως αδίτης περιουσίας του για τον χρόνο μετά τον δ.΄Εκτακτες διαθήκες είναι οι και να πληρώσουν και φόρο διανομής, ή και ρόγραφα για οποιοδήποτε λόγο κησε, ενώ αποκλείει άλλους για τους οποίθάνατό του ή και ορισμένες οικογενειακές διαθήκες, που συντάσσονται κάτω δικαστικά έξοδα, σε περίπτωση δικαστικής δεν μπορούν και να συντάξουν ους διέθεσε πολλά. του σχέσεις. από ορισμένες συνθήκες από άτοδιανομής. Δηλαδή οι κληρονόμοι ωφελούδιαθήκη ιδιόγραφη ή μυστική στ)Γιατί με τη διαθήκη αποτρέπει τρι2.΄Όπως είπα, η διαθήκη είναι δικαιμα, τα οποία λόγω των συνθηκών νται τον φόρο διανομής κλπ. β) οι άλαλοι και κωφάλαλοι, που βές και έριδες μεταξύ συγκληρονόμων λ.χ. οπραξία και τα χαρακτηριστικά της είναι αυτών δεν μπορούν να συντάξουν ιβ)Γιατί με τη διαθήκη του ο διαθέτης μπορούν να γράψουν δεν μποπαιδιά, σύζυγο, κλπ., οι οποίοι χωρίς την διτα εξής α) Μονομερής δικαιοπραξία, δημόσια ή μυστική διαθήκη. αποτρέπει κληρονομιαία ακίνητα να παραρούν να συντάξουν δημόσια και αθήκη είναι όλοι εξ αδιαιρέτου συγκύριοι δηλαδή περιέχει δήλωση βούλησης (τεΟ νόμος διακρίνει τα εξής είδη μείνουν αχρησιμοποίητα, όπως συμβαίνει έκτακτη διαθήκη. στα κληρονομικά στοιχεία. λευταία βούληση) ενός μόνο προσώπου, εκτάκτων διαθηκών: α) την διαθήόταν δεν υπάρχει διαθήκη και οι κληρονό4.Η διαθήκη ανακαλείζ)Γιατί με τη διαθήκη ο διαθέτης μπορεί Ο Β. Σ, μόλις του διαθέτη. Κληρονομική σύμβαση ή κη σε ελληνικό πλοίο, εμπορικό ή μοι, περισσότεροι του ενός, ως εξ αδιαιρένα βάλει όρο, ώστε ένα περιουσιακό στοισυνδιαθήκη απαγορεύονται από το νόμο πολεμικό (1749-1752 Α.Κ.) β) τη συν/τηθείς,θυ- ται ελεύθερα, ολική ή μερική του συγκύριοι, δεν συμφωνούν στην πώανάκληση, από τον διαθέτη. χείο να περιέλθει σε ένα άτομο-κληρονόμο και είναι άκυρες (368, 1717 Α.Κ.) β) ελεύδιαθήκη σε εκστρατεία (1753-1756 μάται τα πραληση αυτών ή στη διανομή τους. Και αυτά Η νεώτερη διαθήκη ανακαλεί όσο ζει και με το θάνατό του να περιέλθει θερη ανακλητή, δηλαδή ο διαθέτης μέχρι Α.Κ.) και γ) την διαθήκη αυτού που σμένα ρημάζουν. την προηγούμενη σε όσα σησε πρόσωπο, που ο ίδιος ο διαθέτης θα έχει την ημερομηνία του θανάτου του μπορεί βρίσκεται σε αποκλεισμό (1757 ιγ)Γιατί ο διαθέτης με την διαθήκη του μεία συγκρούεται με αυτή. επιλέξει με τη διαθήκη του και στο οποίο, να την ανακαλέσει. γ) Προϋπόθεση για Α.Κ.). αποτρέπει τη δικαστική διανομή, που έχει, Ε.Και ερωτάται πρέπει ο κληρονοαν δεν υπήρχε η διαθήκη, δεν θα περιήρχενα υπάρξει και να ενεργοποιηθεί η διαΣτις έκτακτες διαθήκες, αυτός, που, πολλές φορές, σαν αποτέλεσμα τον πλειμούμενος να συντάσσει διαθήκη ή όχι; το (κληρονομικό καταπίστευμα). θήκη είναι ο θάνατος του διαθέτη (αιτία ενεργώντας ως συμβολαιογράφος, συνέστηριασμό ακινήτων και την μεταβίβαση 1.Κατά την άποψή μου πρέπει ο κληη)Γιατί με τη διαθήκη ο διαθέτης μποθανάτου). δ) Ανεπίδεκτη εκπροσώπησης, πραξε στη σύνταξη έκτακτης διαθήκης, αυτών σε τρίτους, που ποτέ δεν θα ήθελε ρονομούμενος, εφόσον έχει περιουσία, να ρεί να βάλει όρο σύμφωνα με τον οποίο ένα δηλαδή συντάσσεται μόνο αυτοπροσώπως έχει υποχρέωση να παραδώσει τη διαθήκη ο διαθέτης. συντάσσει διαθήκη για τους εξής κυρίως περιουσιακό στοιχείο του να περιέρχεται από τον διαθέτη ε) Τυπική, δηλαδή πρέπει σε συμβολαιογράφο ή προξενική αρχή, η ιδ)Γιατί ο διαθέτης με τη διαθήκη του λόγους: σε ένα κληρονόμο, εφόσον αυτός κατά να περιβληθεί τον τύπο, που προβλέπει ο μη τήρηση της οποίας δεν επάγεται,όμως, μπορεί να περιορίσει τους νομίμους μεα)Γιατί όποιος θέλει να τακτοποιήσει την ημερομηνία του θανάτου του πληροί νόμος και στ) Μη απευθυντέα, γιατί δεν ακυρότητα της διαθήκης. ριδούχους στη νόμιμη μοίρα τους και να την μετά θάνατο περιουσία του δεν ξέρει την ΄Αλφα προϋπόθεση π.χ. έχει αποκτήσει απευθύνεται σε άλλον. Το ιδιάζον στις έκτακτες διαθήκες είναι διαθέσει πέραν της αναλογούσας σαυτούς πότε αυτός θα έλθει για να συντάξει διαπαιδί. Γ. 1. Ο ισχύων Αστικός Κώδικας διότι, αν περάσουν τρεις μήνες αφότου έπαπεριουσίας την υπόλοιπο σε οποιονδήποτε θήκη. θ)Γιατί ο διαθέτης με την διαθήκη του ακρίνει τις διαθήκες σε δύο βασικές κατηψαν οι περιστάσεις, οι οποίες δικαιολογούν τρίτο. Και β)Γιατί με τη διαθήκη ο διαθέτης αποδημιουργεί προσδοκίες σε τρίτους, κληγορίες, α) τις κοινές ή τακτικές και β) τις την σύνταξη έκτακτης διαθήκης και ο διαιε)Γιατί ο διαθέτης μπορεί με τη διαθήτρέπει να περιέλθει η περιουσία του σε ρονόμους εξ αδιαθέτου ή μη, ότι θα τους έκτακτες. Κοινές ή τακτικές είναι η ιδιόγραθέτης ζει ακόμη, η διαθήκη χάνει την ισχύ κη του να διαθέσει όλη ή μέρος της περιπρόσωπα, που δεν θέλει να τον κληρονομήτιμήσει, με αποτέλεσμα και αυτόν και την φη, η μυστική και η δημόσια, και έκτακτες της (1758-1760 Α.Κ.). ουσίας του, ανάλογα αν υπάρχουν νόμιμοι σουν είτε γιατί δεν μόχθησαν γι’ αυτή είτε περιουσία του να την προσέχουν οι τρίτοι. εκείνες, που υπό ορισμένες προϋποθέσεις Δ.1.Κάθε ενήλικας, δηλαδή κάθε φυσιι)Γιατί ο διαθέτης με τη διαθήκη του μεριδούχοι ή όχι, σε οποιονδήποτε τρίτο, γιατί δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν και να συντάσσονται σε πλοίο, σε εκστρατεία ή σε κό πρόσωπο, που συμπλήρωσε το 18 έτος δεν ικανοποιεί εκείνους από τους εξ αδιασυγγενή του ή μη. την διαφυλάξουν. αποκλεισμό. της ηλικίας του, μπορεί να συντάσσει διαθέτου κληρονόμους, που δεν το πρόσεξαν Βασίλης Ν. Σαλακάς γ)Γιατί με τη διαθήκη ο διαθέτης αντα- Προσφορές στο Σύλλογο για τη μνήμη του δάσκαλου μας Γεωργίου Ηλ. Αγγελόπουλου Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 71 Η πρώτη μου επίσκεψη στην Ελλάδα και το χωριό του πατέρα μου (του Παναγ. Θύμ. Γιαννόπουλου ΗΠΑ) Η μουν ο πρώτος στην οικογένεια Γιαννόπουλου που αποφάσισε να επισκεφθεί την Ελλάδα και το χωριό όπου είχε γεννηθεί ο πατέρας μου, πάνω σ’ ένα βουνό στη νοτιοδυτική πλευρά της Πελοποννήσου, και δεν το είχε επισκεφθεί από τότε που έφυγε (για την Αμερική). Το χωριό αυτό ονομάζεται Λυνίσταινα. Ήταν το καλοκαίρι του 1953, όταν ο σύζυγος της αδελφής μου Γεώργιος Γκεμάνης κι εγώ αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε στην Ευρώπη και στην Ελλάδα για να επισκεφθώ συγγενείς, οι οποίοι ακόμα βρισκόντουσαν εκεί εν ζωή. Το ταξίδι διήρκεσε 6 βδομάδες. Ήμουν τότε 29 ετών. Στην Αθήνα επισκέφθηκα το σπίτι της μητέρας μου, όπου συνάντησα τα αδέλφια της και τη μητριά της. Αλλά, καθώς βρισκόμουν εκεί ήλθε ο Θανάσης Ηλ. Αγγελόπουλος, αδελφός του Γιώργου που ήταν δάσκαλος στο σχολείο της Λυνίσταινας. Ήλθε στο σπίτι των γονιών της μητέρας μου, να δρόμος προς τη Λυνίσταινα, μονάχα ένα φαρδύ μονοπάτι (μουλαρόδρομος )μέσα απ’ τα βουνά. Όπως καλά ενθυμούμαι, αυτό το ταξίδι πάνω στο μουλάρι διήρκεσε τρεις ώρες, αλλά και ποτέ, στη ζωή μου, δεν είχα ανέβει σ’ άλογο. Όταν φθάσαμε στο χωριό, συνάντησα όλους τους συγγενείς, οι οποίοι ήταν πάρα πολλοί. Ανάμεσα σ’ εκείνους που συνάντησα ήταν του πατέρα μου η αδελφή και μητέρα του Γιώργο, την Ελευθερία, το σύζυγό της (Ηλία) και το Σωκράτη, αδελφό του πατέρα μου. Ο Σωκράτης, τότε, ήταν 96 χρόνων και δεν βρισκόταν στο χωριό. Φρόντιζε τα γίδια του μέσα στα βουνά, κι έτρεξαν να τον φωνάξουν!. Τι ωραία συνάντηση επρόκειτο να συμβεί στο χωριό όπου γεννήθηκε ο πατέρας μου, βλέποντας κι όλους τους συγγενείς!. Μ’ επήγαν να δω και το σπίτι όπου γεννήθηκε και έζησε (ως τα 17 του). Δεν μου φαινόταν ότι τους έβλεπα για πρώτη φορά. Ήταν μια πολύ όμορφη συνάντηση με τους συγγενείς, για τους οποίους ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι δεν είμαστε ξανά μαζί. Πριν πάμε για ύπνο είχαμε και μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Κι όσο για το κρεβάτι ήταν πολύ αναπαυτικό κι όταν το πρωί ξύπνη- Από αριστέρα: Δάσκαλος, η μητέρα του Ελευθερία, η σύζυγός του Γεωργία, ο πατέρας του Ηλίας, άγνωστος, Διονυσούλα Γιαννοπούλου, η κόρη της Φωτούλα με μωρό. Στο κέντρο κάτω ο Σωκράτης που απεβίωσε το 1959, δεξιά ο γιος του Παναγιώτης. με παραλάβει για το ταξίδι προς τη Λυνίσταινα. Εκείνο το βράδυ διανυκτέρευσα στου Θανάση. Το πρωί, όμως, κατέφθασε κι ο Γιώργος να με πάρει μαζί του για το ταξίδι, που θ’ ‘αρχιζε με το λεωφορείο της γραμμής (Μέσω Αχλαδόκαμπου τότε 7 ώρες). Το πρώτο μέρος αυτού του ταξιδιού ήταν να φθάσουμε ως την κωμόπολη Ανδρίτσαινα. Εκεί και το τέρμα του. Βγαίνοντας πήγαμε για ένα ελαφρύ μεσημεριανό φαγητό. Ακόμα ενθυμούμαι τι φάγαμε εκείνη την ημέρα. Αρνάκι με φασολάκια στρογγυλά. Γιατί ακόμα ενθυμούμαι αυτό το φαγητό; Γιατί η γεύση του ήταν ίδια με την κουζίνα της μητέρας μου, όταν μαγείρευε στο σπίτι αυτό το φαγητό και ήταν νοστιμότατο. Δε γνώριζα τί επρόκειτο να κάνουμε στο επόμενο μέρος του ταξιδιού μας. Ο Γιώργος έφυγε για λίγα λεπτά κι επέστρεψε μ’ ένα μουλάρι. Εκείνο που δε γνώριζα επίσης ήταν, πως με αυτόν τον τρόπο, (με τα πόδια και το μουλάρι) θα συνεχίζαμε για τη Λυνίσταινα. Το καβάλησα, έδεσαν τη βαλίτσα πίσω μου, πάνω στο σαμάρι και ξεκινήσαμε με το Γιώργο να προχωράει σ’ όλη τη διαδρομή μπροστά, τραβώντας το μουλάρι. Απ’ την Ανδρίτσαινα, δεν υπήρχε σα μόλις που πρόφθασα να ντυθώ πριν έρθουν στο δωμάτιο, παρακολουθώντας με, να πλένω το πρόσωπό μου και να ξυρίζομαι με νερό από μια κανάτα. Τότε (1953) δεν νομίζω ότι είχαν τρεχούμενο νερό στο σπίτι. Πρέπει να σημειώσω εδώ, ότι είμαι δίγλωσσος και δεν γνώριζα Αγγλικά έως ότου πάω νηπιαγωγείο στο Ταφτ. Έτσι, μπορούσα να επικοινωνήσω πολύ άνετα με τους συγγενείς στην ελληνική γλώσσα, γιατί κανένας τους δεν μιλούσε αγγλικά Μετά το πρωινό συγκεντρωθήκαμε μπροστά απ’ της θείας μου το σπίτι, όπου έφεραν και δυο μουλάρια, για να φύγουμε απ’ τη Λυνίσταινα με νοτιοδυτική πορεία, αυτή τη φορά. Η βαλίτσα δέθηκε και πάλι πίσω μου στο σαμάρι του μουλαριού, σ’ ένα ταξίδι που κράτησε δυο ώρες. Ο Γιώργος προπορευόταν πάνω στο άλλο μουλάρι, κι ακολουθώντας ένα παρόμοιο μονοπάτι, μ’ αυτό π’ ακολουθήσαμε για να φθάσουμε στο χωριό απ’ τα βορειοανατολικά του, φθάσαμε σε μια μικρή πόλη. Το όνομά της Ζούρτσα, όπου συναντήσαμε τη Γεωργούλα -άλλη αδελφή του πατέρα μου- το γιο και τη νύφη της. Επειδή παραμείναμε αρκετές ώρες εκεί (λόγω του διερχόμενου τραίνου στο Θολό), υποχρεώθηκαν να σφά- 3 830 Eυχαριστήριος επιστολή του Δ.Σ. Κύριο Σάκη Μπαλιούκο δήμαρχο Ανδρίτσαινας- Κρέστενας Κύριε Δήμαρχε ατ’ αρχάς το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μας, εύχεται τόσο σε εσάς, όσο και στο δήμο γενικότερα,καλές χριστουγεννιάτικες γιορτές και ο νέος χρόνος, ο 2013, να χαρίσει κάθε ευτυχία και χαρά. Με την ευκαιρία αυτή, επιθυμούμε να ευχαριστήσουμε, τόσο εσάς προσωπικά, όσο και κάθε εμπλεκόμενο-με πρώτο τον αντιδήμαρχο κ.Δημ.Φωτεινόπουλο, για τις βοήθειες που μας έχετε προσφέρει, όλες στοχευμένες προς Δήμαρχος την επίλυση των διαφόρων προβλημάτων στη Λυνίσταινα. Και για να γίνομε Σάκ. Μπαλιούλος περισσότερο συγκεκριμένοι, επιλέγονται μερικές εξ αυτών: α) αποπεράτωση του δικτύου υδρεύσεως του χωριού, (β) αντικατάσταση λαμπτήρων δημοτικού φωτισμού, (γ) καθαρισμός δρόμου δεξιά και αριστερά από Ανδρίταινα-Λυνίσταινα καθώς κι από φυτά και θάμνους που επηρέαζαν την ορατότητα των οδηγών, δ) καθαρισμός πλαταιών και δρόμων εντός του χωριού, ε) καθαρισμός πολιτιστικού κέντρου, στ) επισκευή αγροτικής οδοποιίας, ζ) αποστολή συνεργείου και πλακόστρωση τμήματος της πλατείας Αγ. Νικολάου κλπ Όμως, και μετά τις επανειλημμένες επικοινωνίες μας, πιστεύεται πως και οι προσπάθειες θα συνεχιστούν, αλλά και η εκκρεμούσα συνάντησή μας στη Λυνίσταινα, που αναμένεται κι απ’ τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας, θα υλοποιηθεί. Ακόμα, αν και το κάθε έργο γινόταν, εκ μέρους μας, με πλήρη συνεργασία και ανιδιοτέλεια,κρίνεται σκόπιμο κι επιβεβλημένο,να εξάρομε την ουσιαστική συνεργασία με τους δυο εκλεγμένους συμπατριώτες μας για το Δήμο. Τους κ. Αθανάσιο Στ. Σκουμπούρη και τον Ιωάννη Ιωάν. Παναγούλια, αλλά και να επισημάνομε συγχρόνως, πως αυτοί ήταν οι πρώτοι κι εμείς, λόγω αποστολής μας, ακολουθούσαμε Και πάλι πολλές ευχές και θερμές ευχαριστίες. Για το διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου Κων/νος Τζαν. Σμυρνής - πρόεδρος Κ ξουν το μοναδικό κοτόπουλο που είχαν για να μας κάνουν το τραπέζι. Το πάτωμα του σπιτιού ήταν ρυπαρό, αλλά και ολοφάνερο πως ήταν πολύ φτωχοί . Θυμάμαι τη θεία μου ν’ ανοίγει μια μακριά κασέλα και να βγάζει τα πιο καλά της σερβίτσια, για το φαγητό μας. Τελικά, αφήσαμε εκεί τα μουλάρια και το υπόλοιπο τη διαδρομής, λίγα ακόμα χιλιόμετρα, ως την Κυπαρισσία - όπου η μητέρα μου μεγάλωσε- το ταξιδέψαμε με το τραίνο της γραμμής. Εκεί, συναντήσαμε πάρα πολλούς συγγενείς, καθώς κι έναν αδελφό του πατέρα μου, το θείο μου Αλέξη και την οικογένειά του. Οι περισσότεροι συγγενείς της μητέρας μου είχαν ήδη φύγει για την Αθήνα. Η Ελλάδα κατά τη Γερμανική κατοχή υπέφερε πολλά. Θυμάμαι πως, μια ημέρα, βρήκα τη μητέρα μου να κλαίει, όταν είχε λάβει το πρώτο γράμμα μετά το Β΄παγκόσμιο πόλεμο, απ’ το οποίο επληροφορείτο, πως ο πατέρας της είχε πεθάνει. Αργότερα, από μια επίσκεψή μου στην Ελλάδα, έμαθα πως είχε πεθάνει από ασιτία. Οι συγγενείς μάς είπαν ότι οι Γερμανοί περνούσαν γρήγορα μ’ ένα καμιόνι και μάζευαν τα πτώματα κι όταν ρώτησα πού είναι θαμμένος, πήραμε την απάντηση, πως οι συγγενείς ποτέ δεν πληροφορήθηκαν για το πού είχαν μεταφερθεί και τί απέγιναν. Μας είπαν επίσης, ότι μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, οι μανάδες στο χωριό έκρυβαν τα νέα αγόρια τους έξω στα χωράφια, από φόβο πως οι κομμουνιστές μπορούσαν να τα πάρουν μαζί τους αν εύρισκαν κάποια απ’ αυτά. Πολλά νέα κορίτσια και αγόρια είχαν χαθεί στη βόρεια Ελλάδα και είχαν μεταφερθεί εκτός της χώρας. Από πληροφορίες μου, ποτέ δε βρέθηκαν. Αυτές και οι εντυπώσεις μου απ’ το πρώτο μου ταξίδι στην Ελλάδα. Ένα ταξίδι που ποτέ δεν θα ξεχάσω. Όμως, θα ήθελα, να προσθέσω πως κατά τις μεταγενέστερες επισκέψεις μου, οι δρόμοι είχαν κατασκευασθεί, μέσα κι έξω, απ’ το χωριό. Παναγιώτης Θύμ. Γιαννόπουλος Σημ: Μαζί με το αγγλικό, λόγω χώρου, στην ιστοσελίδα <www. lynistaina.gr/foreigners Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα Χ του Γιάννη Ανδριανάκη αιρόμαστε ιδιαίτερα όταν φίλοι εμπιστεύονται τη γνώμη της εφημερίδας μας για βιβλία, τα οποία τα φθάνουν ως την κυκλοφορία τους με κόπο, με θυσία και κυρίως μ’ αυτοπεποίθηση. Άλλοι πάλι ζητούν τις απόψεις μας όταν βρίσκονται ακόμα σε κάποια απ’ τα τελευταία στάδια της καταγραφής των. Ένας τέτοιος φίλος κι ο Γιάννης Ανδριανάκης, που το έστειλε πριν κυκλοφορήσει, απ’ το τελικό του σχέδιο. Είναι οικονομολόγος και πρ. οικονομικός έφορος με θητεία διευθυντή σε πολλές οικονομικές εφορίες, γι’ αυτό θέλησε να συμβάλει στην αποθεραπεία τής τόσο επώδυνης κρίσης, γράφοντας βιβλίο, όπως έκαμε και για εμάς, με το άρθρο του στη «Λ.Φ», γι’ αξιοποίηση του τουριστικού μας περιπτέρου μ’ ετήσιο και διαρκή τουρισμό. Επιδίωξή του μ’ αυτό το βιβλίο «η οικονομική κρίση στην Ελλάδα», όμως αντάξια μπορεί να χαρακτηριστεί ως «αψεγάδιαστο», σε σκέψη, καθοδήγηση, αλλά και σε υπευθυνότητες γι’ αυτή των τόσο ακαθόριστων διαστάσεων ύφεση. Κύριο του πλεονέκτημα ότι χτίζεται και δομείται απ’ τις γνώσεις και τις πολύπλευρες βιωματικές εμπειρίες τού ίδιου του συγγραφέα, με τις οποίες θα εμποτίζει τον κάθε αναγνώστη, ώστε να γίνει κοινωνός όλων αυτών των δημοσιονομικών όρων, όπως :τι σημαίνει χρεοκοπία και τι στάση πληρωμών; τι ελεγχόμενη χρεοκοπία και σε τι διαφέρει απ’ την πτώχευση μιας χώρας; κοκ». Επίσης, τον κάνει έμπιστο κοινωνό του με τ’ αδιάψευστα στοιχεία από διάφορους στατιστικούς πίνακες: ρυθμούς ανάπτυξης, ανεργίας, ελλείμματα κρατικών ισοζυγίων κλπ. Παράλληλα, του ξεδιπλώνει και την ψυχολογία των δανειστών μ’ εμπεδωμένα παραδείγματα ώστε ο αναγνώστης του βιβλίου του, να βαδίζει πλέον μόνος του μες στην οικονομική περιρρέουσα ατμόσφαιρα: Γράφει, λοιπόν, «Τα μισά από τα 200 χρόνια ελεύθερου βίου της η Ελλάδα τα πέρασε πτωχευμένη. Το 1827, 1832, 1843, 1864, 1873, 1893, 1922, 1932, 1945, 1946-1949), δίνοντας για την καθεμιά και τη μέθοδο της αντιμετώπισής της. πχ. για την πτώχευση του 1827: «… δυο δάνεια το 1824 και το 1825, χωρίς την ύπαρξη κράτους. Το 40% του ποσού πήγε σε προμήθειες και ασφάλειες των μεσαζόντων και με το υπόλοιπο αγοράστηκε ένα πλοίο και παρηγγέλθησαν άλλα τέσσερα. Συνολικά μόνο δυο πλοία έφθασαν σώα στην Ελλάδα με τη λήξη της Επαναστάσεως. Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος με τον Ιωάννη Καποδίστρια ανεγνώρισε την οφειλή των δανείων και τελικά το 1878 ο Ι. Γεννάδιος κατέληξε σε συμβιβασμό (κούρεμα) με τους ομολογιούχους και τότε μονάζα ξεκίνησε(!!) να ξαναδανείζεται από τις ξένες χρηματαγορές»: (δηλαδή μετά από 50 χρόνια!). Εκτός όλων αυτών επικεντρώνεται και στο ανθρώπινο στοιχείο, για τη μη αξιοποίηση, αλλά και χωρίς να έχουν διδαχθεί από τις προηγούμενες κρίσεις, που κατέληξαν μέχρι και σε μονοπώλια αλατιού και σπίρτων για χρόνια και χρόνια ολόκληρα, έως ότου φθάσει η παρούσα κρίση, «για να ξεχασθεί κι αυτή γρήγορα μετά το πέρασμά της, με τη νοοτροπία της λησμονιάς, που ασταμάτητα και διαχρονικά, μας διακατέχει». Παράλληλα θα’ναι και βιβλίο, όπου η κάθε του λέξη, υποστηρίζοντας, με το δικό της τρόπο, τον τελικό του σκοπό, αναμφίβολα, θα το καταξιώσει κι ως ένα υπέροχο βοήθημα. Σωκρ. Τζ. Σμυρνής Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 71 Διοικητική Διαίρεση της επαρχίας Ολυμπίας (του Δημ. Πρίγγουρη) τ. δντής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας- επίτιμος πρόεδρος συνδέσμου ιστορικών συγγραφέων Ε • Συνέχεια 4η (τελευταίο) ίδαμε στο προηγούμενο φύλλο την κατάργηση των δήμων και κοινοτήτων. Σ’ αυτό το φύλλο θ’ αναφερθώ στους δήμους της επαρχίας Ολυμπίας με το αρχικό έμβλημα της σφραγίδας τους και την τάξη που κατατάχθηκε ο καθένας τους, με το Β.Δ της 9ης Απριλίου 1835. Τα δε εμβλήματα καθορίστηκαν με το Β.Δ της 1ης Μαϊου 1851, όπως: (α) Ανδριτσαίνης: κατατάχθηκε στη Β! τάξη με πληθυσμό το 1835, 2418 κατοίκους και έδρα την Ανδρίτσαινα, κι ο δημότητς ονομάστηκε «Ανδριτσαίνιος». Το έμβλημα της σφραγίδας του φέρει στο μέσον το «Ναό του επικουρίου Απόλλωνα, ενώ στο γύρω της τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΗΣ». (β) Αλιφείρας: κατατάχθηκε στην Γ΄ τάξη με πληθυσμό το 1835, 639 κατοίκους κι έδρα την Αλιφείρα (Ζάχα) κι ο δημότης «Αλιφειρεύς». Το έμβλημα της σφραγίδας φέρει στο μέσον το άγαλμα της Αθηνάς και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΦΕΙΡΑΣ». (γ) Αρήνης: κατατάχθηκε στη Γ΄τάξη με πληθυσμό το 1835, 1798 και έδρα το Τζοβαρτζή, κι ο δημότητης «Αρηναίος». Το έμβλημα της σφραγίδας του δήμου φέρει στο μέσον τη «Δήμητρα», κρατώντας στα χέρια στάχεις και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΑΡΗΝΗΣ» (δ) Βώλακος: κατατάχθηκε στην Γ΄τάξη με πληθυσμό το 1835, 1696 κατοίκους και έδρα το χωριό Βώλαξ (Αγουλινίτσα) κι ο δημότης «Βωλάκιος». Το έμβλημα της σφραγίδας του δήμου φέρει στο μέσον «τον ποταμό Αλφειό, ήτοι γέροντα ξαπλωμένον στηριζόμενον στον αγκώνα του» και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΒΩΛΑΚΟΣ» (ε) Σκιλλούντος: κατατάχθηκε στην Γ΄τάξη με πληθυσμο το 1835, 1376 κατοίκους με έδρα το χωριό Σκιλλούς (Κρέστενα) κι ο δημότης «Σκιλλούντιος». Η σφραγίδα του δήμου φέρει στο μέσον «την κεφαλήν του Ξενοφώντος» και γύρω τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΣΚΙΛΛΟΥΝΤΟΣ» (στ) Φιγαλείας: κατατάχθηκε στην Γ΄τάξη με πληθυσμό το 1835, 1208 κατοίκους και έδρα τη Φιγαλεία (Βερβίτσα) κι ο δημότης ονομάστηκε Φιγαλεύς. Το έμβλημα της σφραγίδας φέρει στο μέσον «το άγαλμα της Μελαίνης θεάς Δήμητρος, ήτοι γυναίκα καθισμένη πάνω σε μια πέτρα, έχουσα στην κεφαλήν και κώμην ίππου, γύρω δε από την κεφαλή εικόνας δρακόντων κρατώντας στο ένα χέρι δελφίνια, στο άλλο χέρι περιστερά, γύρω δε τις λέξεις «ΔΗΜΟΣ ΦΙΓΑΛΕΙΑΣ19» Οι νέοι δήμοι με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Με το νόμο αρ. 3852 που δημοσιεύθη στο αριθμ. 87/ 7-6-2010 Φ.Ε.Κ»Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης –Πρόγραμμα Καλλικράτης» συνιστώνται στο 7 δήμοι. Μεταξύ αυτών συνιστάται και «Ο Δήμος Ανδρίτσαινας- Κρεστένων με έδρα τα Κρέστενα και ιστορική έδρα την Ανδρίτσαινα, αποτελούμενος απ’ τους τ. δήμους α) Σκιλλούντος, β) Ανριτσαίνης και γ) Αλιφείρας, οι οποίοι και ταταργούνται20. Στη συνέχεια θ’ αναφερθώ στον πληθυσμό που είχαν η Ανδρίτσαινα και η Λυνίσταινα από την απογραφή των Ενετών το 1689, έως και την απογραφή του 2001 ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ-ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ (έτος απογραφής-κάτοικοι) 1689,1830,1835,1879,1889,18 96,1907,1920,1928,1940,1951,196 1,1971,1981,1991,2001 338,1134,1477,2138,2089,213 8,1840,1635,1802,1623,1682,1391 , 982, 863, 660, 668 Λ:42, 82, 191, 364, 379, 357, 407, 459, 444, 440, 436, 367, 215, 142, 132, 17421 Αποσκίρτηση οικισμών απ’ τη Λυνίσταινα Με το Β.Δ της 18-12-1913 οι οικισμοί Δραγώγι, Μποϊκά και Καστρούγκαινα της κοινότητας Λυνισταίνης, απετέλεσαν την κοινότητα Δραγωγίου με έδρα τον ομώνυμο οικισμό22 Παραπομπές: 19 Ελευθ. Σκιαδάς: ό.α.σ.365, (20)ΦΕΚ 87/7-6-2010,(21) Δημ. Πρίγγουρης ό.α.σ 41 & 43, (22) Δημ. Πριγγουρης:ό.α.σ.33 Τέλος, η διοικητική διαίρεση της επαρχίας Ολυμπίας. Ευχαριστώ και συγχαίρω τη «Λ.Φ» (Θ’ ακολουθούσουν τα δημοτικά σχολεία της Λυνίσταινας) Μίμης Πρίγγουρης 4 831 Ο φίλος, ο συνάδελφος, αλλά κι ο ποιητής Αντώνης Δημητρίου Ο Αντώνης Χρ. Δημητρίου με καταγωγή απ’ τη Βοιωτία είναι φίλος μας στο σύλλογο, αναγνώστης της Λ.Φ, άριστος συνάδελφος απ’ τη Σχολή Μηχανικών της Αεροπορίας, αλλά και με πολλές κατασταλλαγμένες παραδοσιακές αρχές μας. Όμως, εκτός του άριστου χειρισμού της γλώσσας, έχει και το χάρισμα, να’ναι ποιητής. Ποιητής ουσιαστικός, παραδοσιακός και για ό,τι αποτυπώνει δε χρειάζεται ν’ ανοίγει λεξικά και να συνδέει προτάσεις από εδώ κι από εκεί. Έτσι μ’ αυτές τις ξεχωριστές ικανότητές του στη χρήση της γλώσσας μας, δημιουργεί και στίχους, όπως κάποιοι άλλοι ατάκες, μαντιδάδες κλπ. Χαρακτηριστικότερη ικανότητα να στιχουργεί όταν είναι με παρέα ή κινούμενος μες στην καθημερινότητα της ζωής. Όλα τον εμπνέουν κι όλα τα καταβάλλει. Αυτά και τα κάποια παραδείγματα των 15σύλλαβων στροφών, απ’τη 12η και 13η συλλογή του: «.. -Υπέρ βωμών και εστιών επέσανε στη μάχη του «Όχι» οι πολεμισταί, λεβέντες μονομάχοι. -Την δύναμη και λευτεριά η χώρα μας για νάχει με αίμα των παλικαριών που ξεδιψάσαν βράχοι… ** -Έμεινε πια ιστορικό προς τους προγόνους τάμα αυτό το μέγα Ελληνικό της Αλβανίας θαύμα. -Και ο ελληνικός λαός σαν μια γροθιά δεμένος εβάδισε στ’ ιδανικά τρανός γιγαντωμένος. -Επέταξε με την κλωτσιά τον Μουσολίνι πέρα φωνάζοντας την ιαχή «λεβέντες μου αέρα». ** -Το σπίτι μας το πατρικό κι αν το πατούν οι ξένοι στοιχειό είναι που μας καλεί γωνιά που μας προσμένει. -Έχει το πνεύμα του παππού που φύλαγε τ’εγγόνια έχει τις πρόσχαρες φωνές στα παιδικά μας χρόνια.. Τα ποιήματά του μακρόσυρτα που εξαντλούν το κάθε θέμα, αλλά και η παρακίνηση του ενδιαφέροντος έντονη, ώσπου να φθάσουν στο τέρμα. Ως τώρα έχει γράψει 13 ποιητικές συλλαβες με περισσότερα από 65-70 ποιήματα η κάθε μια. Τον συγχαίρω που πρώτα απ’ όλα εξυμνεί τον τόπο του. Τον έχει εναβάσει ψηλά σε καταξιωμένο επίπεδο. Το μόνο που του εύχομαι. Υγεία και κι ασταμάτητη όρεξη. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Ασθενής με Άνοια ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΑΝΤ. ΜΙΧΕΛΗ • Απ’ το προηγούμενο Προσωπική υγιεινή Πλύσιμο Για να καταφέρετε να πείσετε τον ηλικιωμένο ασθενή να κάνει μπάνιο ίσως κάποιες φορές, να είναι από τα δυσκολότερα κομμάτια της φροντίδας. Προσπαθήστε να διατηρείτε τις προηγούμενες συνήθειές του σε σχέση με το πλύσιμο, όσο γίνεται. · Προσπαθήστε να κάνετε το μπάνιο μια ευχάριστη και χαλαρωτική διαδικασία · Προσέξετε την θερμοκρασία του νερού · Απλοποιήστε όσο το δυνατόν περισσότερο τα πράγματα · Αν ο ασθενής αρνείται να κάνει μπάνιο, δοκιμάστε ξανά λίγο αργότερα, που πιθανόν να έχει αλλάξει διάθεση, δεν έχει νόημα να συγκρουστείτε μαζί του · Αφήστε τον να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα χωρίς βοήθεια · Χρήση ηλεκτρικής μηχανής αντί ξυράφι · Είναι απαραίτητο να δίνετε ιδιαίτερη φροντίδα και προσοχή στην υγιεινή των άκρων (χέρια-πόδια) · Αν δείξει ότι ντρέπεται, ίσως είναι καλό να παραμείνουν καλυμμένα κάποια τμήματα του σώματος κατά τη διάρκεια του μπάνιου · Η ασφάλεια στο μπάνιο είναι σημαντική, γι’ αυτό είναι χρήσιμο να υπάρχει μια λαβή από την οποία μπορεί ο ασθενής να κρατηθεί, ένα μη ολισθηρό πλαστικό χαλάκι στην μπανιέρα ή έξτρα κάθισμα · Αρκεστείτε σε ένα ντους, αν το μπάνιο είναι δύσκολο. · Αν έχετε μονίμως προβλήματα με το μπάνιο, μπορεί να βοηθήσει αν τη συγκεκριμένη δραστηριότητα την αναλάβει κάποιος άλλος Τουαλέτα και ακράτεια: · Αναπτύξτε ένα πρόγραμμα χρήσης της τουαλέτας (προσπαθήστε να το θυμίζετε αρκετές φορές την ημέρα) · Bάλτε στην πόρτα της τουαλέτας μια ταμπέλα με έντονα χρώματα και μεγάλα γράμματα · Αφήνετε την πόρτα της τουαλέτας ανοιχτή ώστε να είναι εύκολο να τη βρει · Φροντίστε ώστε τα ρούχα που φοράει να βγαίνουν εύκολα · Περιορίστε σε λογικά πλαίσια την κατανάλωση υγρών πριν τον ύπνο · Τη νύχτα, αφήστε το φως του μπάνιου αναμμένο · Ενίοτε βοηθά η χρήση δοχείου νυκτός Μαγείρεμα Αν η μαγειρική ήταν μια δραστηριότητα του ασθενή, και κυρίως για τις γυναίκες, επιτρέψτε τους να συνεχίσουν να την κάνουν με διακριτική επίβλεψη · Αξιολογήστε πόσο καλά μπορεί ο ασθενής να μαγειρέψει μόνος του και τι μπορεί να κάνει · Δώστε μικρές αρμοδιότητες (πχ να καθαρίσει τις φακές, να ρίξει τα μακαρόνια…) · Απολαύστε το μαγείρεμα σαν μια δραστηριότητα από κοινού · Εγκαταστήστε ασφαλείς συσκευές (ηλεκτρικές) · Απομακρύνετε τα αιχμηρά αντικείμενα · Προσφέρετε έτοιμα γεύματα, οργανώστε υπηρεσίες παροχής γευμάτων και βεβαιωθείτε ότι ο ασθενής καταναλώνει αρκετή ποσότητα θρεπτικής τροφής Διατροφή: · Μπορεί να χρειαστεί να θυμίσετε στον ασθενή πώς να τρώει · Χρησιμοποιήστε τροφή που μπορεί να τρώγεται με τα δάχτυλα – είναι ευκολότερο και δεν δημιουργεί ακαταστασία · Μοιράστε το φαγητό σε μικρές μπουκιές (αποφυγή πνιγμού, ή χρήσης μαχαιριού). Στα προχωρημένα στάδια της νόσου, μπορεί να είναι απαραίτητο να πολτοποιείτε ή να διαλύετε την τροφή · Θυμίστε στον ασθενή να τρώει αργά · Έχετε πάντα υπόψη σας ότι ο ασθενής μπορεί να μην είναι σε θέση να διακρίνει το ζεστό ή το κρύο και μπορεί να καεί από τροφές ή υγρά υψηλής θερμοκρασίας · Εάν ο ασθενής δυσκολεύεται να καταπιεί, ζητήστε από το γιατρό σας να σας δείξει μια τεχνική προκειμένου να διευκολύνετε την κατάποση · Σερβίρετε μια μερίδα τροφής κάθε φορά. · Καθιερώστε συχνότερα μικρά γεύματα · Εύκολα σκεύη (πιάτα ποτήρια που δε σπάνε, σουπλά που δε γλυστράνε, αντικατάσταση με κούπες) · Επιλέξτε πιάτα που το χρώμα τους έρχεται σε αντίθεση με το χρώμα του φαγητού για να είναι εύκολο ο ασθενής να το ξεχωρίζει. Οδήγηση: Η οδήγηση δεν είναι ασφαλής για ένα άτομο με άνοια, καθώς είναι μια δεξιότητα που απαιτεί συνδυασμό και ακεραιότητα νοητικών λειτουργιών, αισθητηρίων οργάνων, και συντονισμένων κινήσεων. Είναι επίσης μια δύσκολη κατάσταση που καλείται να αντιμετωπίσει η οικογένεια καθώς κάποιοι ασθενείς αρνούνται να σταματήσουν να οδηγούν γιατί νιώθουν πως θα χάσουν την ανεξαρτησία τους. Εάν υπάρχει θέμα ασφάλειας, χρησιμοποιήστε τους ακόλουθους τρόπους για να τον εμποδίσετε να οδηγήσει. · Συζητήστε μαζί του το θέμα ευγενικά. Εξηγείστε πως είναι θέμα της εξέλιξης της ασθένειας · Βάλτε τον στη διαδικασία να σκεφτεί τον κίνδυνο (π.χ πείτε του θα έμπαινες εσύ ή θα άφηνες το παιδί σου να μπει στο αμάξι κάποιου που δεν οδηγεί με ασφάλεια;) · Προτείνετέ του να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς, εξηγείστε του τα οφέλη και διαβεβαιώστε τον πως δεν θα απομονωθεί έτσι. · Περιορίστε την πρόσβαση στο αυτοκίνητο ακόμα και χωρίς τη συγκατάθεση του ασθενή (π.χ να έχετε πάντα τα κλειδιά μαζί σας) · Εάν δεν μπορείτε να πείσετε τον ασθενή να μην οδηγεί, τότε είναι απαραίτητο να συμβουλευθείτε κάποιον ειδικό. Αναφορικά με το θέμα της οδήγησης όσο δύσκολη και να είναι η αντιμετώπιση του, ώστε να πείσετε τον ασθενή, να ξέρετε πως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να λάβετε ασφαλή μέτρα, καθώς κινδυνεύει και η ζωή του ανθρώπου σας αλλά και των γύρω του. Να θυμάστε πως ασθενείς με άνοια έχουν μειωμένη κριτική ικανότητα, με αποτέλεσμα σε σύνθετες καταστάσεις που προκύπτουν πάντα κατά την οδήγηση, να μην μπορούν να αντιδράσουν. Ακόμα και αν δεν προκληθεί ατύχημα, να έχετε στο νου σας πως μια βόλτα με το αυτοκίνητο μπορεί να είναι αιτία να «μπερδευτεί» ο ασθενής και να μην ξέρει να γυρίσει πίσω και να χαθεί… αρ. φύλλου 71 Λυνιστιάνικη Φωνή Η πρωτοβουλία του Κώστα Δ. Σκουμπούρη συντ/χου δημοτικού υπαλλήλου) Η πρωτοβουλία του, να εντοπίσουμε τις νυφάδες που πήραμε, αλλά και δώσαμε στα γειτονικά μας χωριά, με τα οποία πλέον συνδεόμαστε με αίμα. Έκανε μια υπέροχη και πετυχημένη προσπάθεια, η οποία μπορεί να γίνει άριστη με τη βοήθεια όλων μας. Και το γράμμα του Κώστα, άρχιζε με τα πιο κάτω λόγια. ** Αγαπητοί συμπατριώτες Πολλοί από τους συμπατριώτες μας ρωτούν για συγγένειες με άλλα χωριά, πιστεύοντας πως θα ξέρουμε και κάτι παραπάνω. Βέβαια, τα ονόματα για πολλές παρέμεναν άγνωστα , γιατί οι ντόπιοι τη φώναζαν με το όνομα του Λυνιστιάνου συζύγου των. Εμείς, γι’ αυτό το φύλλο ασχοληθήκαμε μονάχα με τις νυφάδες που ήλθαν στη Λυνίσταινα. *ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ: 1) Ο Γρηγόρης Μάρκ Παναγούλιας την Ελένη Κούκου 2) Μπακούρου Αθανασία (Καντρή) *ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟΥ:1) Ο Αντώνης Κορκολής (Τσολιάς) από άγνωστη οικογένεια. Έζησαν στη Σκούντρα και μιλούσε σ’ όλη τη ζωή της με Κουφοπλαίικη προφορά *Βερβίτσα:(α) Ο Ανδρέας Πέτρ. Μιχελής τη Βασίλω Ρουμπούλα, (β) Ο Βαγγέλης Παναγούλιας τη Δήμητρα Παναγούλια *ΚΡΑΝΑ: (α)Ο Νικ. Ι. Μιχελής τη Σοφία Τζανετοπούλου, (β) Ο Γιαννάκης Δ. Σμυρνής (Καραφετινές) την Πολίτω… (γ) Ο Ανδρέας Ι. Αγγελόπουλος τη Γιαννίτσα, (δ) Ο Κανέλλος Γκουγκούσης τη Δημήτρω.. {Η πρώτη του απ’ το Παλλάτο} (ε) Ο Γεώργιος Αθ. Κορκολής τη Ζωίτσα Κακανή, (ως δεύτερη), (στ) Ο Αντώνιος Γ. Σμυρνής την Τριανταφυλιά, χήρα του Αγγελή Λώλου απ’ τα Πετράλωνα *ΖΕΛΕΧΩΒΑ (Αμυγδαλιές):Οι δυο αδελφές Νικητοπούλου Μαρία και Ελένη, το Λυμπέρη Γκουγκούση (γεν. 1830) 5 αγόρια και κανένα κορίτσι η πρώτη και το Μιχάλη Γ. Σμυρνή η δεύτερη 8 αγόρια εκ των οποίων τα δυο διπλάρια (δίδυμα) και κανένα κορίτσι αντίστοιχα. *Περιβόλια: (α) Ο Δημήτρης Κ, Σκουμπούρης την Αθανασία Καφίρη, (β) Ο Παναγ. Γ. Κορκολής (Τσολιάς) τη Μαρία Ρήγα, (γ) Ο Παναγιώτης Δ. Μιχελής τη Βασίλω Καφίρη, (δ) Ο Νικ. (Γ) Κορκολής (Καρκούλης) τη Δήμητρα Καφίρη, (ε) Ο Σταύρος Κορκολής τη Δημήτρω ), (στ) Ο Χαρίλαος Κορκολής (Κούρλιας) τη Γιωργίτσα Ζαφειροπούλου, (7) Ο Κων/νος Αθ. Κορκολής την… *ΜΑΧΑΛΑ: Ο Κων/νος Ι. Σμυρνής την Πη- Οι Μαρμαρένιοι Έλληνες Ω! Ευρώπη Ευρώπη, Γιούροπ, Ευρώπη, μ’ Ελληνικά στολίδια στων σπιτιών σου τη μετόπη. Με μαρμαρένιους Έλληνες τα άδεια σου μουσεία, εκόσμησες, αρπάζοντας θεών χειροτεχνία! Οι μαρμαρένιοι Έλληνες στ’ανήλια σου μουσεία, με την σιωπή ,σού μίλαγαν για Ελληνική σοφία! Ποτέ, ποτέ δεν φόρεσες, Ελληνικό χιτώνα, της ασοφίας την <<νυχτιά>> την έκανες αιώνα! Η άγρια <<γύμνια>> των ορδών, φθάνοντας στην Ελλάδα, λήστεψε ανθρώπους και θεούς, Αθήνα και Παλλάδα! Αθήνα μαρμαρόγλυπτη, η λιόλουστη Αθήνα, μύριες φορές σε λήστεψε, των βάρβαρων η <<πείνα>> και ληστεμένη σε κοιτούν, τώρα δεν σε θαυμάζουν, αυτοί που σ’ ιεροσύλησαν, τώρα πια σε χλευάζουν! Ω! Ευρώπη Ευρώπη, Γιούροπ, Ευρώπη, ποτέ,ποτέ δεν θα γενείς,αληθινή Ευρώπη! Του Δία Ευρώπη ακριβή, θεού αγαπημένη, στην ήπειρο που βάφτισες, μον’ τ’ονομά σου μένει! Ελένη Σαργένη λελιώ Πάσχου *Σέκουλα: Ο Γεώργιος Μ. Σμυρνής σύζ. απ’ του Πεππαίους. Όταν επέστρεψε το συμπεθεριό στη Λυνίσταινα ένα μελίσι βρέθηκε αγκαλιασμένο στην πόρτα. Ο γαμπρός έβγαλε τη φέρμελη και τη φουστανέλα και το «έπιασε». Αυξήκαν στην «Κότσυφα φωλιά» κι επέζηααν ως το 1944. *Σκληρού: (α) Νικολός Στ. Δράκος την Παναγιώτα Σταθοπούλου (Κουσιουρή), (β) Γιώργης Κ. Δράκος (Μακεδόνας) τη Σταυρούλα του Θανάση Κωστόπουλου, Δράκος Ν. Κων. τη Γιαννούλα….. (β) Ο Θωμάς Μιχελής τη Μαγδάλω Μποζινάκη (γ) Γιώργης Παναγούλιας την Κατίνα μητροπούλου (δ) Ο Ηλίας Αθ. Κορκολής (Κούρλιας) τη Γιωργίτσα… (ε) Ο Γιάννης Γ. (Α) Κορκολής την Ντίνα του Θανάση Κωστόπουλου, (στ) Ο Παναγιώτης Β. Γιαννόπουλος (Μαρνέρος) την Αθανασία… (ζ) Ο Σοφιανός Βασιλ. Γιαννόπουλος την Ουρανία.. (η) Ο Γεώργιος Β. Δράκος την Κατερίνη…. (θ) Παναγιώτης Ευστ. Καλογερόπουλος (Καραπατσέλος) την…., αδελφή του ληστή Βασιλάκη (αργότερα ως χήρα την παντρεύθηκε ο επίσης χήρος Αντώνης Δράκος, Διονύσιος Κορκολής Δραγώγι :(α)Παναγιώτα Στρίγκα (Σκουμπούρη) (β) Ο Νικολάκης Καλογερόπουλος τη Μαρία (γ) Ο Γιώργης Μιχελής τη Μηλιά Τασιοπούλου (δ) την Ελένη Τζαβέλα Περιβόλια:(α) Ο Δημήτρης Κ, Σκουμπούρης την Αθανασία Καφίρη, (β) Ο Παναγ. Γ. Κορκολής (Τσολιάς) τη Μαρία Ρήγα, (γ) Ο Παναγιώτης Δ. Μιχελής τη Βασίλω Καφίρη, (δ) Ο Νικ. (Γ) Κορκολής (Καρκούλης) τη Δήμητρα Καφίρη, (ε) Ο Σταύρος Κορκολής τη Δημήτρω ), (στ) Ο Χαρίλαος Κορκολής (Κούρλιας) τη Γιωργίτσα Ζαφειροπούλου, (7) Ο Κων/νος Αθ. Κορκολής την… Κράνα: (α)Ο Νικ. Ι. Μιχελής τη Σοφία Τζανετοπούλου, (β) Ο Γιαννάκης Δ. Σμυρνής (Καραφετινές) την Πολίτω… (γ) Ο Ανδρέας Ι. Αγγελόπουλος τη Γιαννίτσα, (δ) Ο Κανέλλος Γκουγκούσης τη Δημήτρω.. {Η πρώτη του απ’ το Παλλάτο} (ε) Ο Γεώργιος Αθ. Κορκολής τη Ζωίτσα Κακανή, (ως δεύτερη), (στ) Ο Αντώνιος Γ. Σμυρνής την Τριανταφυλιά, χήρα του Αγγελή Λώλου απ’ τα Πετράλωνα ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟ: Τα μερομήνια με τη δική μου γνώση : Μεγάλη ξηρασία βροχές έχει ο Γενάρης και ο Αύγουστος. Και ένα παλιό στο Διαβολίτσι. Ένας μέσα στο καφενείο είπε ότι θα ρίξει χιόνι και τον κοροιδέψανε όλοι και τους απάντησε το είπε ο Πανανός από τη Λυνίσταινα. Και έτσι έγινε. 5 832 Η δύναμις της γνώσεως (απ’ τα ξεχασμένα τετράδια του 1974) Ο (Της Αγγελικής Γ. Παναγούλια-Δημητρίου) Θεός δημιουργήσας τον άνθρωπον επροίκισεν αυτόν με την ικανότητα να σκέπτεται ορθώς και να δύναται να συστηματοποιή εκάστην σκέψιν του. Το φιλοπερίεργον δε του ανθρώπου ωδήγησεν αυτόν να γνωρίση καλώς τον πέριξ αυτού κόσμον και να κατατάξη εις τον νουν του τας εντυπώσεις του. Το αποτέλεσμα δε με την πάροδον του χρόνου ήτο να δημιουρηγθή η γνώσις. Θεωρείται η γνώσις ως έν εκ των σπουδαιοτέρων εφοδίων του ανθρώπου εις την ζωήν του. Ερχόμενος εις τον κόσμον ο άνθρωπος αποκτά τας πρώτας γνώσεις. Αλλά αι σημαντικώτεραι αποκτώνται με την πάροδον της ηλικίας. Συντελεί δε εις τούτο αφ’ ενός μεν η κοινωνική πείρα, αφ’ετέρου δε η επισταμένη μελέτη. Άρα λέγοντες γνώσιν εννοούμεν την ατομικήν πείραν της ζωής και των διαφόρων προβλημάτων που εμφανίζονται εις έκαστον, αλλά και την συστηματικήν μελέτην και την ενασχόλησιν με τας επιστήμας. Εις την σημερινήν ζωήν δείχνομεν σεβασμόν εις την κοινωνικήν πείραν και ζητούμεν πάντοτε την συμβουλήν ανθρώπων που έχουν φθάσει εις μεγάλην ηλικίαν και γνωρίζουν αρκετά προς επίλυσιν προβλημάτων. Αλλά, εν γένει, η πλέον ορθή και παραδεκτή είναι αύτη που αποκτάται με την μάθησι. Αν ανατρέξωμεν την ζωήν αρκετών δεκάδων χρόνων οπίσω εις την ιστορίαν και την συγκρίνωμεν με την σημερινή θα είδωμεν ότι οι άνθρωποι σήμερον εκτιμούν περισσότερον την αξίαν και την δύναμιν της γνώσεως. Επιδιώκουν οι άνθρωποι σήμερον να σπουδάσουν, να κατακτήσουν τους υψηλούς αιθέρες της γνώσεως, πιστεύοντες ότι τούτο θα συντελέση εις μίαν καλυτέραν ζωήν. Η αξία της γνώσεως είναι μεγίστη. Με αύτην ο άνθρωπος αποκτά κατά πρώτον την πολυπόθητον μόρφωσιν. Ανυψούται τοιουτοτρόπως κοινωνικώς και ατομικώς. Αρχίζει πλέον να κατακτά, να επιβάλλεται με την γνώσιν του αφ’ ενός, αλλά και τα επακόλουθα ταύτης, την συμπεριφοράν, την στάσιν. Δεν κρίνει μόνον ούτος τον Γιορτή αγρότισσας Μάνας και πολεμιστών μας 1940 Ξεχωριστή και φέτος η γιορτή για την αγρότισσα μάνα και τους πατεράδες πολεμιστές. Ξεχωριστή σ’ ένταση και παλμό, λες « και ήταν χθές» για τους 77 της επιστροφής, απ’ τους 79 που είχαν ερθεί αντιμέτωποι. Αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο και με τους δυο εχθρούς μας, τόσο στην πρώτη γραμμή των εθνικών μας συνόρων, όσο και στα έμπεδα των μετόπισθεν απ’ τους αμάχους μας. Ό,τι έκαμαν, τότε, όλοι τους- νέοι, γέροι και παιδιά- τόκαναν αυθόρμητα κι από ηθικό καθήκον, όχι μονάχα προς την έννοια πατρίδα, αλλά με την ίδια ορμή και για τη Λυνιστιάνικη ιστορία. Αυτό έχει επίσης διατρανωθεί, απ’ τα χρόνια τα παλιά, πως κάθε φορά έβγαιναν αλώβητοι, ανεξάρτητα απ’ τις θυσίες και το ολόζεστο αίμα τους που χρειαζόταν να περιχύσουν, όπως δηλώνεται κι από τ’ αντίστοιχα μνηΤώρα ζει μονάχα η Γούλα Δ. Αγγελοπούλου. μεία τιμής στη σημερινή κεντρική Με πολλές ευχές και για χρόνια πολλά μας πλατεία. Αυτό, όμως, μήνυσαν και οι σημερινές γενιές των απογόνων τους, δια στόματος του προέδρου των αποδήμων τους Κων. Τζαν. Σμυρνή, με τη φετινή τους πανέμορφη και χαρούμενη γιορτή. Το Σάββατο βράδυ στο νέο δημοτικό σχολείο και την Κυριακή, τόσο με τη θεία Λειτουργία, όσο και με τα στεφάνια της προσκλητικής κατάθεσης απ’ τις ντόπιες, τις ολόδροσες και πάντ’ αδούλωτες δάφνες μας. Κυριάρχησαν οι αναμνήσεις, οι συνήθειες της παράδοσης, ο χορός, τα τραγούδια του τραπεζιού και οι πολλές αφηγήσεις για «τους φέτινους, τους πέρσινους, τους αλησμονημένους». Αναφορά προσέγγισης προς όλους κι όλ’ αυτά ενδεδυμένα με την έκσταση της νοσταλγίας. Παράλληλα και γιορτές από εμάς τους «ζωντανούς» επιφορτισμένοι και με το βαρύ διάδημα υπερηφάνειας, που τους έχουμε γονείς, παππούδες και καταξιωμένους προγόνους. Γι’ αυτό και η αντάξια διοργάνωση από εθελοντισμό κι εξ ιδίων προσφορές, ήταν η κορυφή και το ολοκέντητο επιστέγασμα για το κάθε είδος ικανοποίησης αυτής της αδελφοποιημένης Λυνιστιάνικης βραδιάς. Κι όλ’ αυτά αποτυπωμένα στα πρόσωπα και στις καρδιές που οι αναπνοές τους ανέδυαν χαρά, ευγνωμοσύνη και κυρίως ευχές προσδοκίας,για όλοι μαζί και περισσότεροι, τον επόμενο χρόνο, με βήμα αναφοράς τον επαινετό κατάλογο προσκλητηρίου: (¨όλα τα ονόματα, λόγω χώρου στην ιστοσελίδα www.lynistaina. gr Σύλλογος/γιορτή αγρότισσας μάνας) εαυτόν του άξιον αλλά κρίνεται ευμενώς υπό των άλλων. Οι άλλοι άνθρωποι θεωρούν αυτόν ωσάν παράδειγμα προς μίμησιν. Οι υψηλοί στόχοι που θέτει εις την ζωήν του τον επιβάλλουν εις το κοινωνικόν σύνολον. Τούτο δε, δύναται να θεωρηθή ως η ηθική ικανοποίησις αυτού του ανθρώπου. Αλλά εάν εξετάσωμεν από έν διαφορετικόν βλέμμα την γνώσιν, ποίος δύναται να αρνηθή ότι δεν επιτυγχάνει περισσότερον εις τον οικονομικόν τομέα εκείνος όστις γνωρίζει ή έχει γνώσιν δια την εργασίαν την οποίαν εξασκεί; Ουδείς. Ο έχων γνώσιν εφαρμόζει την μόρφωσίν του εις το επάγγελμά του και τοιουτρόπως επέρχεται άνοδος εις την απόδοσίν του. Αλλά και οιοδήποτε άλλο επάγγελμα ούτος να εκλέξη δύναται ευκόλως να προσαρμοσθή εις τας νέας αρχάς, διότι η ήδη κατακτηθείσα γνώσις βοηθεί αυτόν σηματικώς. Η διεύρυνσις του νοός, η οποία είναι άμεσον αποτέλεσμα της γνώσεως εξυψώνει πολιτιστικώς τον άνθρωπον. Γνωρίζει καλώς με ποίον τρόπον να χρησιμοποιή εις την ζωήν του έκαστον νέον επίτευγμα της επιστήμης ή της εξελίξεως. Έν αντίθετον ακριβώς παράδειγμα είναι ο άνθρωπος ο μη έχων γνώσιν.Συχνάκις αυτοί οι άνθρωποι απεχθάνονται την γνώσιν επειδή ακριβώς δεν την γνωρίζουν και δεν έχουν αντιληφθή την αξίαν της. Ούτοι οι άνθρωποι είναι πολλάς φοράς οι αποτυχόντες. Δέχονται μοιρολατρικώς την τύχην των επειδή δεν γνωρίζουν με ποίον τρόπον να παλεύσουν, να υπερνικήσουν τα εμπόδια. Δεν έχουν την απαιτουμένην γνώσιν η οποία δίδει φτερά ακόμη και εις τας αποτυχίας. Οι μορφωμένοι άνθρωποι δεν τρέμουν έμπροσθεν προβλημάτων. Ο οξύς νους των ενεργεί ταχέως, ευρίσκων πλειστάκις απαιτουμένας λύσεις. Ούτοι οι άνθρωποι σπανίως αποκτούν κοινωνικήν επιβολή με εντίμους τρόπους. Ενώ εν αντιθέσει οι κατέχοντες την γνώσιν γνωρίζουν πώς να συμπεριφέρωνται, αντιλαμβάνοντας τα ορθά μέσα και έχουν την ικανότητα να κατακτούν. Εν τούτοις όμως θα ανεύρωμεν εις την ιστορίαν ανθρώπους οίτινες σχεδόν αναλφάβητοι είχον διαπρέψει. Δυστυχώς ούτοι είναι ολίγα παραδείγματα, και ο τρόπος τον οφείλεται εις την ώριμον κοινωνικήν πείραν που απέκτησαν. Ως είδομεν λοιπόν η αξία της γνώσεως είναι μεγίστη. Πρέπον είναι έκαστος άνθρωπος ν’ αντιληφθή την ορθήν και σωστήν άποψιν της γνώσεως. Διότι τότε και μόνον τότε θα αισθανθή την ηθικήν χαρά που προσφέρει η πραγματική γνώσις. Θα διακριθή ούτος ο άνθρωπος και θα έχη την ευτυχίαν να γνωρίζη ότι συνέβαλε στην καλήν και ορθήν οργάνωσιν της πατρίδος του. Χρέος λοιπόν έκαστου τοιούτου ανθρώπου να διασκορπίζη τας ορθάς απόψεις του εις τους λοιπούς συνανθρώπους του, να αντιληφθούν και οι λοιποί το βάθος και το πλάτος των ωφελειών των προερχομένων εκ της γνώσεως..Ας ευχηθώμεν να παύσουν να υπάρχουν άνθρωποι οίτινες υποτιμούν την γνώσιν κι ας προσπαθήσωμεν έκαστος να εισχωρήσωμεν εις την έννοιαν της γνώσεως. Τότε θα σκιαγραφηθούν μεγάλαι προσωπικότητες και το εν γένει αποτέλεσμα θα υπερέχη η πατρίς μας οικονομικώς, κοινωνικώς και πολιτικώς. Ας προσπαθήση λοιπόν έκαστος εξ ημών να αντιληφθή την υπέροχην και θαυμαστήν δύναμιν που παρέχει η γνώσις. Αγγελική Γ. ΠαναγούλιαΔημητρίου Δεκέμβριος 1974 6 Λυνιστιάνικη Φωνή 833 Dear Lynistians continued from page 1 motorcycle. He finished some hours later. Manymany Lynistians followed him to Lynistaina, where his permanent residence * I was delighted to hear news from many of you. Now we have good capabilities for that. Newspaper (Λυνιστιανικη Φωνή), e-mail (lynistaina1@gmail. com), website (www.lynistaina.gr), facebook.com/ Lynistaina. Really, why don’ t write articles, suggestions, comments? All are under your control. Luckily we have Gianopulos family and Sotiris Skoumbouris. * Our hope is at young generations (Greekabroad). They are daring and rashes, but still are found to the first step. “Facebook level”, but very soon will go on “in progress” Before two days (Dec 17) in facebook there was a nice photo of Ron Freitas and Georgia daughter Pete Gianopulos’. To my comments I received an answer, that it had one nice place into their life. the follow message explained the reason: “Great to hear from you ! That picture was our 40th wedding anniversary this year in Hawaii ! We hope all of the family there is well and wish you a Merry Christmas! Abraco Forte, Ron". My wife and I, we sent: “Ron good morning.Thanks a lot for your answer. Cordial congratulations for your personal holidays. It’ld be a sweet day first for you and second for the whole family too. My wishes without height, without depth. They stand over them in order to be accepted as a pair first with a * ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ... ΜΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ - Συνέχεια από τη σελίδα 1 για τον πόλεμο του 1897. 3. 1914-18, 1 δις 115 εκατ. δρχ. Μαζί με εσωτερικό “ιδιότυπο” δανεισμό πληθωριστικού χρήματος 850 εκατ., έναντι αναμενόμενου συμμαχικού δανείου, που ποτέ τελικά δεν δόθηκε. 4. 1921 1 δις 550 εκατ.δρχ. Εσωτερικός δανεισμός με διχοτόμηση της δραχμής από τον Πρωτοπαπαδάκη. 5. 1922-32 1 δις 22 εκατ. χρυσά φρ. Συνολικά δέκα δάνεια ίσα με το 150% του ελλ. ΑΕΠ, από τα οποία η χώρα εισέπραξε 900 εκατ. 6. 1922-32, 108 εκατ. δολάρια Ιδιωτικός δανεισμός για έργα υποδομής ( Ούλεν, ρεύμα, συγκοινωνίες κ.λ.π με εκμετάλλευση από τους κατασκευαστές για 60- 70 χρόνια). 7. 1924, 12.300.000 λίρες. Για την αποκατάσταση των προσφύγων. Το ποσό το διαχειρίστηκε η διεθνής ΕΑΠ ( επιτροπή αποκατάστασης προσφύγων). 8. 1926, 12.500.000 δρχ. Εσωτερικός δανεισμός Πάγκαλου, με παρακράτηση του 1/3 των εισοδημάτων των Ελλήνων. 9. 1927, 9 εκατ. λίρες από την ΚΤΕ με υποχρέωση την ίδρυση της Τράπεζας Ελλάδος για τη διαχείριση του ποσού, γεγονός που οδήγησε σε “πόλεμο” με την Εθνική. 10. 1932, αίτηση 50 εκατ. δολ. ‘Άρνηση της ΚΤΕ και κήρυξη στάσης πληρωμών- πτώχευση. Σημείωση: Σε όλες τις περιπτώσεις δανείων τα ποσά που εισέπραξε η χώρα ήταν πάντα πολύ μικρότερα από τα ποσά που χρεώθηκε, λόγω τόκων, χρεολυσίων, προμηθειών, κ.λ.π. ΣΧΟΛΙΟ 1ο: Από την ελληνική επανάσταση μέχρι το 1879 η χώρα βρίσκεται εκτός αγορών, λόγω των πτωχεύσεων του 1826 και του 1843. Στη μνήμη όμως του ελληνικού λαού παρέμεινε ανεξίτηλη η πτώχευση του 1893 μετά τα υπέρογκα δάνεια για τα περίφημα αναπτυξιακά έργα Τρικούπη, που δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα έσοδα. Τελικά, παρά τις τρίχρονες προσπάθειες για αποφυγή της χρεωκοπίας, το 1897 επεβλήθη Διεθνής Οικονομικός ‘Έλεγχος (ΔΟΕ), που υπήρξε ιδιαίτερα επαχθής, γιατί ανέλαβε τη διαχείριση όχι μόνον των δανείων, αλλά και των εσόδων – εξόδων του κράτους, τις μεταθέσεις, προαγωγές και προσλήψεις των δημοσίων υπαλλήλων και αρ. φύλλου 71 υποθήκευσε κάθε πλουτοπαραγωγική πηγή της χώρας (δασμοί τελωνείων, αλυκές, δάση και προϊόντα τους, σμύριδα Νάξου κ.λ.π.). Βασικός δανειστής της Ελλάδος ήταν η Γερμανία, που κατηγορήθηκε ότι υποκίνησε τον “ατυχή” πόλεμο του 1897, προκειμένου να υποχρεωθεί η Ελλάδα να δεχθεί τον ΔΟΕ. ΣΧΟΛΙΟ 2ο : Ο ΔΟΕ οδήγησε σε νομισματική σταθερότητα και οι θυσίες των Ελλήνων σε πλεόνασμα 9.5 εκατ., ήδη από το 1901. Η χώρα σώθηκε κυρίως χάρις στη ναυτιλία της και στα εμβάσματα των μεταναστών, ιδιαίτερα από την Αμερική, που της επέτρεψαν να διεξαγάγει τους νικηφόρους πολέμους του 1912-13 και να προσαρτήσει ευφορότατα εδάφη, που άλλαξαν την μοίρα της. Από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο πολεμική αποζημίωση ζήτησε, αλλά δεν έλαβε! ΣΧΟΛΙΟ 3ο: Η πτώχευση του 1932, με υποτίμηση της δραχμής κατά 60%, υπήρξε λιγότερο οδυνηρή για τον ελληνικό λαό, γιατί σε όλο τον κόσμο εφαρμόστηκε η πολιτική “κλήριγκ” δηλ. άμεση εκκαθάριση των συναλλαγών με ανταλλαγή προϊόντων, χωρίς νομισματική μεσολάβηση. Το λάδι, το βαμβάκι και τα κτηνοτροφικά και αγροτικά προϊόντα πολύ γρήγορα έβγαλαν την Ελλάδα από το αδιέξοδο, με δεδομένο βέβαια ότι η εξάρτηση του πληθυσμού από μισθωτές υπηρεσίες ήταν σχετικά περιορισμένη. Και σε αυτή τη φάση της ιστορίας, η οικονομική μας εξάρτηση από την Γερμανία ανερχόταν σε ποσοστό 40%! ΣΧΟΛΙΟ 4ο : Το ουσιώδες ερώτημα που προκύπτει είναι “ γιατί” επαναλαμβάνονται στην ιστορία του ελεύθερου έθνους οι ίδιες συμπεριφορές; Η απάντηση, στην ανάλυσή της καταλαμβάνει τόμους μελετών, σε σύντομη διατύπωση όμως είναι η έλλειψη ουσιαστικής οργάνωσης και ελέγχου του κράτους από συστάσεώς του, που επιτρέπει σε οικογενειοκρατίες, σε πελατειακές σχέσεις, σε κομματικούς μηχανισμούς, σε επίορκους πολιτικούς, σε άπληστους υπαλλήλους και σε ένα λαό που εύκολα χειραγωγείται, να διαχειρίζονται τα οικονομικά με τρόπο ανεύθυνο και επιζήμιο για την χώρα. Είμαστε μικρή χώρα, αλλά με τεράστιες δυνατότητες σε πολλαπλά επίπεδα, έχουμε όμως πολύ μεγάλο έλλειμμα ουσιαστικής παιδείας, της μόνης αξίας που θα μπορούσε να βοηθήσει στη διαμόρφωση ενός διαφορετικού μέλλοντος. Θέλουμε με μεγάλη έπαρση να τονίζουμε την αρχαιοελληνική μας καταβολή, αλλά ουσιαστικά παραμένουμε μακριά από τις πολιτικές αρχές και τις αξίες που διαμόρφωσαν αυτό το θαύμα. ΕΠΙΛΟΓΟΣ : ‘Οταν το 1827 ο Καποδίστριας εξελέγη κυβερνήτης της Ελλάδος, ανέθεσε σε μία επιτροπή, που θα λογοδοτούσε στην Δ΄ Εθνική Συνέλευση, τον έλεγχο των οικονομικών του κράτους. Η αναφορά αυτής της επιτροπής, που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, περιέχει μεταξύ των άλλων και μια παρατήρηση με διαχρονικό πράγματι χαρακτήρα, για την διαχείριση των οικονομικών της χώρας. “ Δια την αυτήν ανωμαλίαν των καταστίχων και την έλλειψιν πολλοτάτων λογαριασμών ήτον αδύνατον να γνωρισθεί ευκόλως και εις κάθε καιρόν η κατάστασις της δοσοληψίας του έθνους, δηλαδή όσα κατά καιρούς έλαβεν, όσα εις διαφόρους έδωκεν, όσα χρεωστεί και όσα έχει να λαμβάνει”. ΣΜΥΡΝΗ ΦΩΤΕΙΝΗ huppy life and second to overcome one century real life more. Please give our kisses to Georgia. Our feelings (my wife’s and mine as well) are the same for both of you=. “EXCELLENT!” Socratis. * * Compatriots, as well as our council’s members,are proud about you, because you speak about Lynistaina, and when you visit Greece you try to pass from there.. Lynistaina from now on until March will become smaller. Some who have sheepcotes go to the warmer climates, while the majority of our olders go close to their children Sincerely happy new year to everyone again! Socratis Tzan. Smyrnis Αντίο στο δάσκαλο - Συνέχεια από τη σελίδα 1 σφορές αυτοθυσίας, καταγεγραμμένες στη «Λ.Φ». Αυτοβούλως στρατευμένοι! Η προσφορά σας, επίσης, στον κοινωνικό ιστό του χωριού, τόσο στη Λυνίσταινα, όσο και στην Αθήνα, είναι ακόμα ολοζώντανη, δείγματα της οποίας και οι αντάξιες ομιλίες καταξιωμένων μαθητών σας στον τελευταίο αποχαιρετισμό τους. Όμως, όπως κι εσείς λέγατε «άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει”. Εκέλευσε το άγνωστο μηχανάκι. Αυτόν τον «από μηχανής θεό» του Ευριπίδη, ίσως και για κάποια δική μας αφύπνηση. Τώρα, δάσκαλε, καλό κατευόδιο. Θα κρατώ έντονα τη συμβουλή σας, σαν έπαιρνα το απολυτήριο αποχωρισμού μας. «Έχω εμπιστοσύνη σε εσένα, μου είπατε. Ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου θα πετύχεις. Όμως, μην ξεχάσεις ό,τι θ’αφήσεις πίσω. Τη Λυνίσταινα και τους ανθρώπους της». Ξανασυναντηθήκαμε μετά 46 χρόνια. Τότε π’ ανέλαβα το Σύλλογο και γεννήθηκε η Λυνιστιάνικη Φωνή. Τα βοηθήσατε και τα δυο, σ’ολες τις δυνάμεις της ζωής σας. Τώρα φύγατε, αλλά φύγατε με συνοδό την ΑΡΕΤΗ της ζωή σας. Γιατί «Θάνατος ανθρώπου, απογύμνωσις έργων αυτού!!». Έτσι, αυτή ΑΡΕΤΗ θα σας επικοσμεί, αλλά και «επέκεινα» του τάφου θα σας παρακολουθεί και θα σας επιλαμπρύνει. Αυτά τα λίγα λόγια, ας είναι το πλέξιμο ενός επιτάφιου σταφάνου, να λαμπρύνει το λυνιστιάνικο χώμα, που ανάλαφρα σας σκεπάζει από τη 10η Νοεμβρίου 2012. Κι όπως σας είπε ο στρατηγός μας Αντώνης Αγγελόπουλος, είχατε όλα τα χαρίσματα του Λυνιστιάνου, έναντι της γενέθλιας γης μας, κι αυτά είναι που θα σας κρατήσουν στην αιωνιότητα. Αναντίρρητα, όμως, όποτε και να φεύγατε, το κενό θα ήταν το ίδιο. ΜΕΓΑΛΟ!!. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Η Ιωάννα Κ. Σμυρνή –Καλατζαντωνάκη μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Αναστάσιο Η Ιωάννα του Ντίνου κι Ευσταθίας Σμυρνή, όπως έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν, μετά το γυμνάσιο Ανδρίτσαινας, μετεγκαταστάθηκε με την αδελφή της τη Σούλα στη Θεσσαλονίκη, για να συνεχίσει τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο που είχε πετύχει. Εκεί πλέον έμειναν και μόνιμα, γιατί συνέδεσαν τη ζωή τους με καλά και προκομένα παιδιά, δημιουργώντας συγχρόνως κι επάξια τις δικές τους οικογένειες. Κόρη και γιο η Ιωάννα, δυο γιους η Αθανασία (Σούλα), κι αυτά σήμερα αποκαταστημένα. Ο σύζυγος της Ιωάννας, ο Παντελής Καλατζαντωνάκης, παράλληλα με τα έργα του ως μηχανικός, λόγω κληρονομικής σχέσεως, ασχολήθηκε και με τον «Πανελλήνιο Σύλλογο Απογόνων Μακεδονομάχων», στον οποίο τα τελευταία χρόνια είναι και πρόεδρός του. Η δράση του, και λόγω των ταραγμένων εποχών, είναι σημαντική από κάθε άποψη. Τελευταία, με την εθνική επέτειο για το 1940. ο σύλλογος έκανε τιμητική επίσκεψη στην Αλβανία ν’ αποτίσει φόρο τιμής, στους συμπατριώτες μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή για τη δόξα του έθνους και της φυλής μας. Ειδικότερα στον πόλεμο του 1940-41 μαζί με τους άλλους Λυνιστιάνους πολέμησε στην πρώτη γραμμή κι ο πατέρας της Ιωάννας, ενώ ο αδελφός της μητέρας της, Ανδρέας Δ. Μιχελής, έμεινε εκεί για πάντα. Κορυφαία τους συνάντηση ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος, αυτή η μεγάλη προσωπικότητα, που τον αγαπούν και τον σέβονται, όλες «οι φυλές του Ισραήλ» στον αλβανικό χώρο(φωτο). Και η Ιωάννα μας, που τιμητικά κατέθεσε και το στεφάνι της αγάπης, της ευγνωμοσύνης και της ανάμνησης, μας έστειλε, κατόπιν παρακλήσεώς μας, το ακόλουθο κείμενο: «Από πολλά χρόνια είχα την επιθυμία να επισκεφτώ τα χώματα που πολέμησε ο πατέρας μου και έδωσε την ζωή του ο μεγαλύτερος αδελφός της μάνας μου στο Αλβανικό μέτωπο. Φέτος στις 28 Οκτώβρη εκπληρώθηκε η μακρόχρονη επιθυμία μου. Κατέθεσα στεφάνι στο νεκροταφείο δίπλα στο Αργυρόκαστρο, εκ μέρους του Πανελλήνιου Συλλόγου Απογόνων Μακεδονομάχων «Ο ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ» και επισκέφτηκα τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο». Ιωάννα Κ. Σμυρνή-Καλατζαντωνάκη ΥΓ. «Λ.Φ» Μπράβο Ιωάννα. Έτσι, πάντα έτσι. Κι εσύ στις αντάξιες επάλξεις. Η ιερότερη προσφορά στη μνήμη Τους…! Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 71 έννοιας «πατρίδα» ή ακόμα και για κοινωνικά σύνολα. Κι αυτή η αφορμή δόθηκε όταν αθηναϊκή εφημερίδα παρουσίασε το βιβλίο π. πτεράρχου με τίτλο «Αποστολή Εξετελέσθη». Ο αντιπτέραρχος Παν. Μπαλές με τη σειρά του πάνω σ’ αυτά, εξέφρασε τις δικές του θέσεις και πεποιθήσεις, οι οποίες όμως δεν καταχωρήθηκαν απ’ την ίδια εφημερίδα. Αλλά όταν το θέμα αντιμετωπίστηκε απ’ τον περιφερειακό τύπο και το διαδίκτυο, τα σχόλια άρχισαν να γίνονται ανεξέλεγκτα. Το δεσμενέστερο πως η πρόκληση απ’ το βιβλίο «αποστολή εξετελέσθη» ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, "για όλους εκείνους που εργάσθηκαν με αφοσίωση, μόχθησαν και θυσιάστηκαν επί δεκαετίες για την ανύψωση και την εκπλήρωση της Αποστολής της πολεμικής αεροπορίας". Έτσι η παρέμβαση του πτεράρχου Παν. Μπαλέ ήταν επιβεβλημένη σύμφωνα και με τη ρήση του αείμνηστου καθηγητού μας Αχιλ. Κιουσόπουλου που φώναζε: «Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Αυτό και μόνο επιδιώκεται, κατά τη γνώμη μου, με το βιβλίο του «Παρακαταθήκες αετών». Ο τίτλος του και τα λέγει, αλλά και τ’ απαιτεί όλα. Εκδόθηκε απ’ τις εκδόσεις «Ινφογνώμων» τ. 210-3316036, και η παρουσίασή του στο πολεμικό μουσείο την 22α Νομ. 2012 ήταν πανηγυρική, γιατί οι παρόντες, μέσα κι εξω, της αιθούσης ξεπερνούσαν τους 600 π’ ανταποκρινόντουσαν με παλμό, γιατί και οι παρουσιαστές του αντίστοιχα, λόγω και της δικής των εγνωσμένης καταξίωσης προμήνυαν την ποιότητα του βιβλίου. Πρώτος μίλησε ο πρ. πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής συμπατριώτης Βύρων Πολύδωρας που είχε κι έναν επιπρόσθετο λόγο ενθουσιασμού. Το ότι ο αείμνηστος αδελφός του Σωτήρης, δικηγόρος και Πρόε- ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΩΝΗ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ Σύνδεσμος Αποδήμων Λυνιστιάνων ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΙΟΛΟΥ100 Τ.Θ. 4043,10210 ΕΚΔΟΤΗΣ: Κων/νος Τζαν. Σμυρνής (Πρόεδρος) Πορταριάς 22, Αμπελόκηποι 11523, Τηλ.210-3837005 - 693.6919776 Διευθυντής-Αρχισυντάκτης και υπεύθυνος έναντι του νόμου Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Πρατίνου 39, Παγκράτι 11634 τηλ.: 210-72.33.146κιν: 6945,171322 email: [email protected] Συντοκτική Επιτροπή: Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Αθανάσιος Ιω. Κορκολής Συνδρομή: -Για τον Σύλλογο 15 ευρώ (εξωτερικού 30 ευρώ) - Για την εφημερίδα 10 ευρώ (Εξωτερικού 50 ευρώ) Επιταγές-Εμβάσματα Τ αχ. Θυρίδα 4043.10210 Επιταγές Εξωτερικού Δημήτριος Π. Μιχελής Αιόλου 100 Υπεύθυνοι Συνδρομών Όλα τα μέλη του του Δ.Σ. (Τα δημοσιευμένα κείμενα εκφράζουν απόψεις των συγγραφέων κι όχι του Συνδέσμου) δρος του δικηγ. συλλόγου, ήταν συμμαθητής μας και φίλος γκαρδιακός. Ακολούθησε ο κ. Ζαχαράκις πρέσβης ε.τ –Ευρωβουλευτής, εγνωσμένης διπλωματικής ικανότητος, αλλά κι από προσωπικήμου εμπειρία όταν συνυπηρετήσαμε ο καθένας από τη δική του σκοπιά στο κέντρο του ΝΑΤΟ Βρυξελών. Κι ακολούθησαν οι Ευστ. Καπραβέλος στρατηγός εα, επίτιμος αρχηγός ΓΕΣ. Γρηγόρης Δεμέστιχας, αντιναύαρχος εα επίτιμος αρχηγός Στόλου. Κωνασταντίνος Χίου αντιπτέραρχος επίτιμος αρχηγός ΑΤΑ, καθώς κι ο δημοσιογράφος Λεωνίδας Μπλαβέρης. Συντονιστής της όλης εκδήλωσης ο εκδότης κ. Σάββας Καλεντερίδης. Όλοι τους αντάξιοι και της δικιάς τους προσωπικότητας, του περιεχομένου του βιβλίου, αλλά και του πρωτοφανούς ακροατηρίου, μ’ αυτά τα ένθερμα 600 άτομα. Ανάμεσά τους πολλοί απ’ την Ανδρίτσαινα, τη γύρω περιοχή, καθώς και οι περισσότεροι απ’ τους επιζώντες συμμαθητές μας. Τέλος κι ο συγγραφέας Παν. Μπαλές, με τις λίγες αδρές λέξεις του, έδωσε το στίγμα του βιβλίου, αλλά κι όλοι είχαν την ευχάριστη υπομονή να τον χαιρετίσουν, γράφοντας συγχρόνως και δυο αντίστοιχες ευχές του επί του αποκτηθέντος βιβλίου. Όντως, το βιβλίο του πτεράρχου Παναγ. Μπαλέ, θα γίνει βιβλίο ιστορικής σημασίας, που θα ωθεί να γίνονται αναγωγές στο σήμερα. Όλοι τους θα γοητεύονται απ’ τις απόψεις του, αλλά κι απ’την αφήγησή του, που δίνει νόημα ακόμα και στο παράλογο, γιατί κυριαρχούν η ευθύτητα, η αμεσότητα, η ειλικρίνεια και η αυτοκριτική διάθεσή του. Κι όσο για τη γλώσσα, επισημάνθηκε απ’ το «πάνελ» με θαυμασμό η τελειότητά της. Χαίρομαι, που το βιβλίο του το αφιερώνει και στη μνήμη των καθηγητών μας: Μήτσου Τσιγουρή, Χαρίλ.Κουτσανδρέα, Αχιλ. Κιουσόπουλου και άλλων, συμπληρώνοντας, «οπού `πημεληθήκανε παιδείας μας και αγωγής, γλώσσας μας της ελληνικής και της ζωής αξίες». Σαν επιστέγασμα των πιο πάνω, η μεγάλη έλκυση για να γράψει ήλθε από μέσα του. Ενα γνώρισμα που είχε από τότε που γνωριστήκαμε στην Α΄ Γυμνασίου. Έτσι παρέμεινε κι έτσι θα παραμείνει. Το βιβλίο του θα είναι το χελιδόνι που φθάνει στους κατωκοιμένους χώρους ως προπομπός της άνοιξης. Μπορεί να μην τη φέρνει αυθημερόν, αλλά προμηνύει με σιγουριά, πως όπου να’ναι φθάνει. Αυτό είναι και το βιβλίο του Παναγ. Μπαλέ, κι αυτό επιβεβαιώνουν και τα επίσημα μηνύματα που στέλνουν πολλοί αναγνώστες του, που πολλαπλασιάζονται συνεχώς και τα οποία αναρτώνται, και στην ιστοσελίδα www.lynistaina.gr “βιβλία Παρακαταθήκες αετών, πτεράρχου Παν. Μπαλέ". Μια θαυμάσια καταξίωση για αφύπνιση και του υπότιλου "θαρσείν τ' αληθή λέγειν". Όντως και άξιζε και έπρεπε και τους σκοπούς τους 'διαρκώς' θα επιτελεί. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής Υποπτέραρχος εα Διευθυντής "Λ.Φ." 834 Η Γενική Συνέλευση 'ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ ΑΕΤΩΝ' - Συνέχεια από τη σελίδα 1 7 - Συνέχεια από τη σελίδα 1 να συμβουλλεύεται τον κανονισμό και να ενεργεί σύμφωνα μ’ αυτόν, τις απόκριες να οργανωθεί ετήσιος χορός, η ατζέντα να βγεί εφ’ όσον εμπλουτιστεί με τις αναγκαίες τροποποιήσεις, τις ετήσιες εκδηλώσεις στο χωριό - κατά δύναμη- αλλά και την επιμέλεια των κοινωφελών κτισμάτων και κτιρίων στο χωριό Οι αδελφές Σκουμπούρη. Η Γεωργία δεξιά και η Νίκη αριστερά. με συνεργασία των υπηρεσιών πραγματοποιηθεί σύμφωνα με στο έργο του συλλόγου μας. (τα του Δήμου.. Τέλος, το 15αυ- την παράδοση. Κλείνοντας, τη ονόματα με πολλές φωτογραφίγουστιάτικο αντάμωμα, τουλά- Γενική Συνέλευση, εξεφράσθη- ες στην διεύθυνση lynistaina1@ χιστον για το πρώτο βράδυ να καν θερμές ευχές για επιτυχίες gmail.com Προς τον πρωτοπρεσβύτερο ιερέα κ. Άγγελο Τσάλλο για τα εγκαίνια Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου Ν. Βουτζά Αττικής - Συνέχεια από τη σελίδα 1 όσο και ο Ποιμενάρχης μας, τιμάτε αυτό το θεόπρεπο νικούς ενορίτες Του, θα έλκει ακούραστα και την Κιβωτό έργο, π’ ανέβηκε στο ύψος που του άξιζε, με την επιμέλεια, τη φροντίδα και την προσφορά των συμπολιτών, της αλύτρωτης πατρίδας Των και δικιάς μας επίσης. Είναι γεγονός, πως μες σ’ αυτή την 20ετία απ’ την κα- αλλά και των συμπατριωτών μας γενικότερα. Ευγνωμοθαγίαση του τιμημένου λίθου της εκκίνησής Του, με την σύνη επίσης, ως επιβεβαίωση, πως η δική Σας προστασία αντάξια συμμετοχή και του αγαπητού συμπατριώτη μου θα’ναι η πρώτη εγγύηση για το μέλλον, τόσο του Ναού, υφυπουργού Παιδείας -τότε- Βύρωνα Πολύδωρα, κάτοι- όσο και των ενοριτών μας. Κι όσο για μένα συνοδεύω το κοι και δωρητές, ζωντάνεψαν τ’ όνειρο της προσδοκίας Ναό μας, το ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, με των. Να δουν το Ναό Του, έτοιμο, επιβλητικό και περικαλ- τις θερμότερες ευχές μου. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής λή, όπως κι επιβεβαιώθηκε με τα λαμπρά Του ΕΓΚΑΙΝΙΑ, γεγονός, που σημαίνει, ότι «γεννήθηκε» την πιο κατάλληλη στιγμή, σ’ αυτόν τον θεαματικό χώρο του Νέου Βουτζά, όπου μαζί με το παράπλευρο σχολείο, θ’ αποτελούν μόνιμη και φωτεινή κοιτίδα πνεύματος και ψυχής. Όντως, την 24η Σεπτεμβρίου 2012, δεν γινόντουσαν εγκαίνια, αλλά Προσφιλέστατε & λίαν Ἀγαπητέ ἐν Κυρίῳ Σώκραμυσταγωγία!. Μυσταγωγία, όχι μονάχα ψυχής και νου, αλλ’ τες αναμνήσεων, ελπίδων, προσδοκιών, απ’ τα οποία δοκιμάἜλαβα τήν ἀρίστην & πλήρη καλολογικῶν στοιζαμε, εγνωσμένα, βαθυτάτη συγκίνηση. χείων & χαρακτηρισμῶν ἐπιστολήν Σας & ἐπίτρεψατέ Αυτό το αίσθημα βέβαια, το οφείλαμε, κατά πρώτον μου ἀφοῦ Σᾶς εὐχαριστήσω διά τά ἄκρως κολακευλόγο, εκτός της δικιάς Σας έξοχης προετοιμασίας απ’ αρτικά λόγια σας διά τήν ἀναξιότητά μου, νά εἴπω ὅτι χής έως τέλους, στο σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας κκ Κύριλλο, οποίος στη θεία Λειτουργία προσέδιδε τη χροιά ὑπερβάλλετε ἀπό τόν ἄμετρον σεβασμόν & τήν ἀγάπην της ιδιαιτερότητάς της. Κι αυτό αγόγγυστα το επέβαλε τά ὁποῖα δικατέχουν τήν Ὑμετέραν ἐλλογιμότητα διά με τη συνεχή επεξήγηση της διαδικασίας των εγκαινίων τήν ἱερωσύνην & τήν μετριότητά μου. Τά λόγια Σας ὑπέρ τοῦ Ποιμενάρχου μας, Μητροόπου μάς καθήλωνε μ’ όλες τις αισθήσεις Του. Το ίδιο όμως και με τη χάραξη των αρχικών «ΙΧρ», όταν «υπερίπτατο» πολίτου Κηφισίας,Ἀμαρουσίου & Ὠρωποῦ Κ.κ. Κυμε το μεγαλείο της έκφρασης και του στοχασμού, ενώ ρίλλου μέ καθιστοῦν τυχερόν & ὑπερήφανον ἀλλά & λίαν εὐλογημένον πού ἀσκῶ τά Ἱεραεμείς, αποκομμένοι απ’ τις λοιπές έντονα υπάρχουσες σκέψεις, νοιώθαμε την τικά μου καθήκοντα κάτω ἀπό τήν υπερηφάνεια του αυτόπτου μάρτυρος σεπτήν & Πατρικήν Του ἀγάπη & τά αυτής της αιώνιας ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ!!!. Ἀρ- χιερατικά Του χαρίσματα.Ὁ Θεός Μας δονήσατε με τους λόγους, αλλά νά μᾶς Τόν χαρίζει ἐπί πολλάς-πολλάς κι ο τρόπος Σας, καθ’ όλα εξωμολογηδεκαετίας.Τό ὅτι Σᾶς κατέχουν αἰσθήτικός, δημιούργησε και πηγαία πίστη. ματα οἷα ἀναφέρετε,μέ καθιστοῦν Πίστη και προσδοκία, προς δόξαν του ὑπερήφανον & αἰσθάνομαι τιμή ὅλως Νέου Βουτζά κι αυτού του περικαλλούς ἰδιατέρως, διότι τυγχάνεται ἐνορίτης Ναού του, του Αγίου Ιωάννου του Προἡμῶν ὅστις ἔχει ἀναστραφεῖ μέ τίς δρόμου, πως θα διατηρούν άσβηστες πατροπαράδοτες Ἑλληνοχριστιανικές τις μνήμες και τις παραδόσεις, του παπαραδόσεις & ἱερά θέσμια, ἔτσι ὥστε λιού Μπουτζά, αλλά και των άλλων εκεί ὁσάκις συμμετέχει εἰς τοιαύτας πνευπρεσβύτερων κειμηλίων του. ματικάς τελετουργικάς πανδαισίας Θα’ναι, παράλληλα κι έμβλημα αἰσθάνεται ρίγη συγκινήσεως & χριγια τις αξίες που ξεκίνησαν να υπηστιανικῆς ὑπερηφανείας & δή & μάρετούν και οι άγρυπνοι φύλακές του λιστα ὅταν ἀξιώνεται νά συμμετάσχει ενάντια στη φθορά του χρόνου, αλλά και να υπερθεματίζουν, πως το κάθε τι εἰς τήν μεγαλύτερην χριστιανικήν ἱεκαινούργιο δεν καταστρέφει το παλιό. ρουργίαν ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ τῆς ἐνορίας Απεναντίας, απ’ τη μια θα τον ενισχύ-ο σεβασμιώτατος κ. Κυριλλος του, αὐτῆς τῆς τῶν ἱερῶν Ἐγκαινίων. ουν κι απ’ την άλλη θα καταξιώνουν επί τω έργω Εὐχαριστῶ διά τά πηγαία σας συγκαι τους ανθρώπους του, μες απ’ τους χαρητήρια & διά τά τά πνευματικά ατέλειωτους αιώνες. μου τέκνα τόν Παναγιώτην & τήν Εἰρήνην Δραγούνη. Και η επιβράβευση με κάθε αντάξια τιμή, των πνευ- Πράγματι ἔλαβον Χάριν παρά Θεοῦ καταξιούμενοι νά ματικών τέκνων Σας Παναγιώτη και Ειρήνης Δραγούνη, π’ πραγματοποιήσουν τήν πλέον σημαντικήν ἁγιαστικήν ανέλαβαν, με την περίσσια αγάπη τους, ως χορηγοί όλη πράξιν τῆς ζωῆς τους ἤτοι νά συμ βάλουν εἰς τήν τέλετη δαπάνη, κατά και μετά των εγκαινίων, χαροποίησε κι σιν τοῦ καθαγιασμοῦ, διά τῶν Χειρῶν τοῦ Ποιμενάρχου όλους τους παρευρισκόμενους, οι οποίοι και καταξίωσαν τις ομιλίες Σας, μ’ αυτά τα θερμά και παρατεταμένα χειρο- μας, τοῦ ἐπιγείου σκηνώματος τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. κροτήματα. Πολλά τα μπράβο τους και μέσω αυτής της Ἀφοῦ,πάλιν & πολλάκις, Σᾶς εὐχαριστήσω διά τά εγκάρδιας και με πηγαία συναισθήματα, επιστολής μου. εὐγενῆ αἰσθήματά & τούς χαρακτηρισμούς Σας, ὡς & Όμως, ίσως να’χετε κατά νουν, για μια επαινετή επιβρά- τίς θέσεις τίς ὁποῖες ἀποτυπώνετε εἰς τήν θαυμασίαν βευση εν ευθέτω χρόνω, και μερικών ακόμα προσώπων, ἐπιστολήν σας, ἐπιθυμῶ νά Σᾶς διαβεβαιώσω, ὅτι μέ τα οποία ξεχώρισαν με την προσφορά τους μες σ’ αυτά τα τοιούτους εὐσεβεῖς ἐνορίτας, ὡς Ὑμεῖς, νά εἶσθε δε, βέ20 χρόνια, απ’ τη θεμελίωση του πρώτου λίθου Του. Κυρί- βαιος, ὅτι ὁ πνευματικός ἀγῶνας & οἱ πνευματικές μου ως εκείνους που η ζηλότυπη μοίρα δε θέλησε να βρίσκο- δυνατότητες μέ τήν στήριξή των, ἀλλά & κυρίως μέ νται πλέον ανάμεσά μας, για να χαρούν μαζί μας αυτή την τίς εὐλογίες τοῦ κατά πάντα Ἄξιου Ποιμενάρχου μας, πανένδοξη γιορτή των Εγκαινίων, ή κι εκείνους που περι- θά καρποφορίσουν & θά ἐνδυναμώσουν τήν θέλησιν ορίστηκαν στο τότε πηγαίο καθήκον της χοργηγίας των τῆς ἐλαχιστότητός μου νά φέρω εἰς πέρας τήν ἀποστοκαι μόνον. Παράδειγμα η υπόμνηση απ’ τον θεμελιωτή λήν μου εἰς τήν λαχοῦσαν πνευματικήν Ποίμνη μου ἐν Του Βύρωνα Πολύδωρα στ’ άρθρο μου στην ιστοσελίδα τῷ Ἀμπελώνι τοῦ Κυρίου μου, ἥν & μοί ἐνεμπιστεύθη (www.lynistaina.gr), σχετικό με τα εγκαίνια του Ναού, πως ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας Κ.κ. Κύριλλος. «είχε παρακαλέσει και «οικονομήσει» χορηγό, τον ΘεόδωΜετά πολλῶν εὐχαριστιῶν, τιμῆς & εὐλογιῶν ρο Παπαλεξόπουλο του «ΤΙΤΑΝ», ο οποίος δέχθηκε και προσέφερε τα τσιμέντα». Πρωτοπρ. Ἄγγελος Χρ. Τσάλλος Προϊστάμενος τοῦ Τέλος, ως επιστέγασμα, επαναλαμβάνω την έκφραση Ι.Ν.Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου είς Ν. Βουτζᾶ. της χαράς και της ευγνωμοσύνης μου, γιατί τόσο Εσείς, Η απάντηση του πατέρα Άγγελου 8 Λυνιστιάνικη Φωνή 835 Επικήδειος στον παλαίμαχο δάσκαλο Σεβάσμιε δάσκαλέ μας, περήφανε, υψηλόφρονα, αγέρωχε, αείμνηστε πλέον ΓΙΩΡΗ-ΛΗΑ. Δεν μπορώ προσωπικά και δεν μπορούμε όλοι μας πιστεύω να πιστέψουμε, δεν μπορούμε τόσο εύκολα να συνειδητοποιήσουμε ότι το ψηλόκορμο, το υπερήφανο, το όμορφο αυτό κυπαρίσσι, που ήταν κάποτε ορατό από όλες τις ρούγες της ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑΣ και που αποτελούσε το στολίδι και το σημείο αναφοράς του χωριού μας, έχει πλέον σωριασθεί με πάταγο στο έδαφος. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως η αγέρωχη αυτή μορφή σου, που έμοιαζε με τον ολύμπιο ΔΙΑ στα παιδικά μας τότε μάτια, με το φωτεινό πρόσωπο, με το υπέροχο χαμόγελο και τα πανέμορφα αστραφτερά μάτια, με τα υπερήφανα «τσιγκελωτά» φρύδια, με τα πλούσια και ωραία, ριχτά προς τα πίσω κατάμαυρα μαλλιά, ότι όλη αυτή η θεσπέσια ομορφιά, θα ανήκε πλέον μόνο στις αναμνήσεις μας, από προχθές το βράδυ, 10 Νοεμβρίου 2012. Σκληρός και αδυσώπητος ο βιολογικός Νόμος της ζωής. Σκαιός τεχνίτης ο χρόνος. Ό,τι γεννιέται, όσο όμορφο και να είναι, προορίζεται δυστυχώς κάποια στιγμή να πεθάνει. Τούτη τη στιγμή, στον ιερό αυτό χώρο, το μυαλό μου, η καρδιά μου, τα αισθήματά μου φτερουγίζουν απαλά και προσγειώνονται νοσταλγικά εξήντα περίπου χρόνια πίσω, στο ιερό τέμενος του χωριού μας, στον «ΑΓ’ ΑΝΤΡΙΑ», στο 2θέσιο εκεί Δημοτικό μας Σχολείο. Τα χρόνια δύσκολα, πέτρινα, σκληρά. Η Λυνίσταινα, όπως και όλα τα γειτονικά μας χωριά τότε, αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Χωρίς δρόμο, χωρίς φως, χωρίς νερό στα σπίτια, χωρίς γιατρό, μέσα στο κρύο, στα χιόνια, στη λάσπη. Μοναδικός φάρος παρηγοριάς και ελπίδας ο «ΑΓ’ ΑΝΤΡΙΑΣ», όπως συμβολικά αποκαλούσαμε τότε τον τόπο του Σχολείου μας εκεί. Εκατό και πλέον φτωχά και σχεδόν ξυπόλυτα παιδάκια κάθε χρονιά, εκατό σπουργιτάκια, κυνηγημένα από τον βοριά, βρίσκουν εκεί μια ζεστή φωλιά, βρίσκουν παρηγοριά, βρίσκουν ζεστασιά, κάτω από τις πελώριες φτερούγιες του ΓΙΩΡΗ-ΛΗΑ, του δασκάλου μας. Αυτός ο άνθρωπος ενσαρκώνει τις ελπίδες τους, το μέλλον τους, την καλύτερη ζωή, συγκριτικά με αυτή των γονιών τους. κατό, ίσως και περισσότεροι κάθε χρονιά μαθητές, ένας και μόνο Δάσκαλος. Αν και 2θέσιο το Σχολείο μας, σπάνιες οι περιπτώσεις που να θυμάμαι εκεί και δεύτερο δάσκαλο. Μάθημα πρωί – απόγευμα από τον ίδιο Δάσκαλο. Τρεις τάξεις το πρωί, τρεις το απόγευμα. Μάθημα πολλές φορές και με τις τρεις τάξεις ταυτόχρονα στην ίδια αίθουσα, κυρίως, όταν ο βαρύς καιρός δεν επέτρεπε την έξοδο στο προαύλιο για διάλειμμα. Πραγματικός ηρωισμός, κάτι το ασύλληπτο για τα σημερινά δεδομένα. Κάποια εποχή είχε προστεθεί και η τάξη των αναλφάβητων, κατά τις βραδυνές ώρες, για όσους από τους σεβάσμιους γονείς μας είχαν τη δυστυχία να έχουν μείνει αγράμματοι και επιθυμούσαν διακαώς να μάθουν να βάζουν έστω και την υπογραφή τους. Παρ’ όλες όμως τις τόσο δύσκολες αυτές συνθήκες χάρις στο μεράκι, το πείσμα, την επιμονή του δασκάλου μας και στη δική μας θέληση να φύγουμε από τη «λάσπη», μάθαμε και αρκετά και «καλά» γράμματα. Αποκτήσαμε πλήθος γνώσεων και πήραμε τα εφόδια που ήσαν αναγκαία για την περαιτέρω πορεία της ζωής μας. Μάθαμε τέλεια Ελληνικά. Μάθαμε πραγματική Ιστορία και Γεωγραφία με τους τεράστιους χάρτες που ήσαν απλωμένοι από τη μια ως την άλλη άκρη της αίθουσας. Μάθαμε Φυσική και Χημεία με τα ανεπανάληπτα πειράματα χημικών ενώσεων από τον Δάσκαλό μας. Μάθαμε ακόμη και Αστρονομία, με τις υπέροχες, τις τόσο επαγωγικές διδασκαλίες του γύρω από την κίνηση των ουρανίων σωμάτων. Μάθαμε παροχή πρώτων βοηθειών για αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών. Μάθαμε κηπουρική, ανθοκομία, εμβολιασμό δένδρων. Εξοικειωθήκαμε με το θέατρο, χάρις στις υπέροχες θεατρικές παραστάσεις που οργανώναμε κατά τις εθνικές γιορτές και μετά τη λήξη των μαθημάτων κάθε χρόνο. Και όλα αυτά από έναν και μόνο άνθρωπο. άνω απ’ όλα όμως πήραμε διδάγματα ζωής. Διδαχθήκαμε αξιοπρέπεια, ήθος, υπερηφάνεια, υπεύθυνο πατριωτισμό, σύνεση, κοινωνική ευαισθησία, αγάπη για τον συνάνθρωπο, αλληλεγγύη και ανθρωπιά, συλλογική αντίληψη και προσπάθεια. Αισθήματα και συναισθήματα που πρέπει να κοσμούν κάθε άνθρωπο, όταν θέλει να είναι πραγματικός άνθρωπος. Μας έπαιρνε από το χέρι, φτωχά, παντελώς απαίδευτα παιδάκια, από το Βουτί, την Αριά, του Φτωχού το Κάστρο, από κάθε καλύβι ή φτωχικό του χωριού μας και μετά από έξι χρόνια μας οδηγούσε προς του ΣΤΑΥΡΟΥΛΗ, προς την ΑΝΔΡΙΤΣΑΙΝΑ, προς τον έξω κόσμο, έτοιμους από κάθε πλευρά για την περαιτέρω πορεία της ζωής μας. Είναι ατελείωτα τα όσα θα μπορούσε, ώρες και ημέρες να απαριθμεί κανείς για την πολύπλευρη προσφορά αυτού του ανθρώπου στο χωριό μας, στον τόπο μας, στους συμπατριώτες μας κατά τα 25 περίπου χρόνια ως δασκάλου στη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ. Δεν ήταν μόνο δάσκαλός μας καθ’ όλα εκείνα τα χρόνια. Ήταν Υ Ε Π και ο γιατρός μας, ο πρακτικός νοσοκόμος μας, ο γεωπόνος μας, ο συμβουλάτοράς μας, ο συμπαραστάτης μας σε κάθε δύσκολη στιγμή. Ήταν ο τακτικός χρηματοδότης για πολλούς φτωχούς συγχωριανούς μας, παρά το γεγονός ότι ζούσε ο ίδιος και η οικογένειά του αποκλειστικά από ένα χαμηλό μισθό της εποχής εκείνης. Ήταν ο Μηχανικός και ο Αρχιτέκτονάς μας για όλες τις πρακτικές δουλειές του χωριού μας. ε όλα τα κατά καιρούς έργα του χωριού (δρόμοι, γεφύρια, πλατείες, υδρομαστεύσεις, ευπρεπισμός εκκλησιών, αγιογραφήσεις, δενδροφυτεύσεις, αναδασώσεις και τόσα άλλα) ήταν πάντα βασικός καθοδηγητής και πανταχού παρών. Χαιρόταν όταν έβλεπε την πρόοδο και βοηθούσε ολόψυχα προς την κατεύθυνση αυτή. Γύρω στο 1960, όταν είδε, ότι το μέχρι τότε κτίριο του Σχολείου μας, ήταν ανεπαρκές για τη στέγαση των εκατό και πλέον μαθητών, προέβη σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για την κατασκευή του καινούργιου, που σήμερα χρησιμοποιείται ως πολιτιστικό κέντρο. Πού να φανταζόταν ο καϋμένος την ερήμωση που θα ακολουθούσε. Όταν περί το έτος 2003 ετέθη θέμα επέκτασης της πλατείας της Πανώβρυσης από το Σύλλογο, ήταν ο πρώτος πρόθυμος χρηματοδότης. Το ίδιο και για το νερό από το Γαρδικάκι. Το ίδιο και σε οποιοδήποτε άλλο κοινωφελές έργο, σε οποιαδήποτε Συλλογική προσπάθεια για πρόοδο, για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Φαινόταν παντού και πάντα πλούσιος χωρίς να είναι. Ήταν πλούσιος στην καρδιά και τα αισθήματα. Κατά τα χρόνια της μαύρης εμφυλιοπολεμικής μας τραγωδίας ο ίδιος, μαζί με τον έτερο δάσκαλό μας τον Ανδρέα ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ μαζί με τον εκλεκτό πατριώτη Γρηγόρη ΔΕΛΗΓΙΩΡΓΗ, κατάφεραν από κοινού και με σύνεση ενεργούντες, να σώσουν το χωριό μας από σίγουρες περιπέτειες, χωρίς να «λυθεί ούτε μύτη» σ’ αυτό, κατά τα ματωμένα εκείνα χρόνια. Ήταν ένας από τους επιζώντες πολεμιστές μας του έπους του 1940, από τους εβδομήντα εννέα (79) συνολικά συγχωριανούς μας, που έλαβαν μέρος στην ένδοξη εκείνη εποποιία. Ήταν ένας από τους δεκατρείς συνιδρυτές του Συλλόγου μας πριν από εβδομήντα έξι (76) χρόνια (το έτος 1936), ενός Συλλόγου που τόσα πολλά έχει προσφέρει κατά καιρούς στο χωριό μας, στη Λυνιστιάνικη γενικά κοινωνία. γαπούσε και υποστήριζε με πάθος τον Σύλλογό μας και την Εφημερίδα μας, της οποίας υπήρξε καθ’ όλα τα χρόνια κυκλοφορίας της μέλος της συντακτικής της επιτροπής και τακτικός αρθρογράφος της μέχρι την τελευταία του στιγμή, με σπουδαία άρθρα, ιστορικού και λαογραφικού κυρίως περιεχομένου, που θα μας μείνουν για πάντα. Διατηρούσε τακτική και δημιουργική επαφή με πάρα πολλούς Λυνιστιάνους του εξωτερικού, σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία κ.λπ., οι οποίοι τον λάτρευαν πραγματικά. Ήταν ανελλιπώς παρών σε κάθε ατομική ή Συλλογική εκδήλωση του χωριού μας, στην Αθήνα ή στη Λυνίσταινα παρά τα ενενήντα οκτώ (98) χρόνια που κουβαλούσε στην πλάτη του. Ήταν πάντα το στολίδι μας με το αγέρωχο παράστημά του, ήταν ο ΝΕΣΤΟΡΑΣ μας με τα σοφά του τα λόγια. αζί με την εξαίρετη σύζυγό του, τη θεια ΓΕΩΡΓΙΑ δημιούργησαν μια θαυμάσια οικογένεια, με δύο παιδιά επιστήμονες, τα εξαίρετα Λυνιστιανόπουλα, τον ΗΛΙΑ και τη ΡΙΤΣΑ, με την εκλεκτή νύφη του τη ΜΑΝΤΩ, που τον λάτρευαν κυριολεκτικά. Μετά την αναχώρησή του από τη ΛΥΝΙΣΤΑΙΝΑ, με τον πενιχρό του μισθό, αλλά κυρίως με την προσωπική του εργασία, δημιούργησε ένα θαυμάσιο σπιτικό στην Αγία Μαρίνα του Υμηττού. Το έχτισε σχεδόν ο ίδιος προσωπικά, πέτρα – πέτρα, τούβλο – τούβλο, κεραμίδι προς κεραμίδι, εργαζόμενος ο ίδιος νύχτα και ημέρα, ως μπετατζής, χτίστης, ελαιοχρωματιστής, ηλεκτρολόγος, υδραυλικός και τόσα άλλα. Ασχολιόταν με τα πάντα. Τον χαροποιούσε η εργασία, η πρόοδος, η δημιουργία, ατομική ή Συλλογική. Αγαπημένοι μου συμπατριώτες: Λένε πως ο κάθε άνθρωπος δεν πεθαίνει με τον βιολογικό του θάνατο, αλλά όταν τον ξεχάσουν οι συνάνθρωποί του. αι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ μας, ο Γεώργιος Ηλ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ, ο «ΓΙΩΡΗΛΗΑΣ» όπως τον είχαμε συνηθίσει, θα μείνει για πάντα αθάνατος στη συνείδησή μας, στις καρδιές μας, στις σκέψεις μας, για τη μεγάλη του προσφορά στον τόπο μας, για τις τόσες αρετές που τον κοσμούσαν, για τα υπέροχα διδάγματα ζωής, που άφησε ως παρακαταθήκη σε όλους εμάς τους νεώτερούς του. Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ και ελαφρύ το χώμα της αγαπημένης του Λυνιστιάνικης Γης, που θα τον σκεπάσει σε λίγο. Με σεβασμό Ο μαθητής και ανηψιός σας Αντώνιος Αγγ. Αγγελόπουλος Σ Α Μ Κ __________ • Eπίσης μίλησαν ο Πρόεδρος του Συλλόγου Κωνσταντίνος Τζ. Σμυρνής και οι δάσκαλοι, μαθητές του επίσης, Πέτρος Γ. Γιαννόπουλος και Νίκος Γεωργ. Σμυρνής αρ. φύλλου 71 Tο μνημόσυνο για τον παπα-Γιώργη Όσο κι αν περνάει ο χρόνος, η μορφή του παπα-Γιώργη Τσουκαλά τριγυρίζει ανάμεσά μας. Παντού και πάντα παρών και δίπλα μας. Είχε ανταποκριθεί στην αγάπη μας κι εμείς στη δικιά του. Εμείς ζούσαμε επιπλέον και με τη σιγουριά, γιατί ήταν εκεί πιστός στο καθήκον και στις διατεταγμένες επάλξεις του. Η βεβαιότητα πως θα τον έχουμε όποια ώρα θελήσουμε, μας είχε εξασφαλίσει και ψυχική γαλήνη, αλλά κι αθάνατο τον θεωρούσαμε. Ούτε που βάζαμε κακό με το μυαλό μας. Όμως, βοηθούσε και η ιδιοσυγκρασία του. Η φωνή του αμετάβλητη, αλλά και οι δυνάμεις του εξασφάλιζαν κινητικότητα. Με χιόνια, βροχές, πάγους και καταιγίδες, έφτανε απ’ τα Πετράλωνα στη Λυνίσταινα, όποια ώρα κι αν ήταν. Από κοντά και η παπαδιά, για να προσφέρει κι εκείνη το δικό της μερίδιο προσφοράς. Εδώ ταιριάζει και το παλιό απόφθεγμα του Ρωμαίου Βιργιλίου. «Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει». Έτσι, δεν θα μπορούσαμε να μην του κάνουμε μνημόσυνο, όπως και του έπρεπε και του άξιζε και μάλιστα, για εμάς, σ’ ένα απ’ τα πιο καλά Σαββατοκύριακα του χρόνου. Στις γιορτές για την «αγρότισσα μάνα και τους πολεμιστές του 1940» Τότε που κι εκείνος βρισκόταν εκεί, όχι μονάχα για την ευλογία της αρχής και του τέλους, αλλά και της ουσιαστικής συμμετοχής του σ’ όλο το γλέντι, παρέα και με την παπαδιά του κ Μαργαρίτα, για να γίνονται τα Λυνιστιανόπουλα όλων των ηλικιών, μια και μόνη συντροφιά, π’ όλοι ευχόντουσαν να μην τελειώσει η νύχτα . Να’σαι καλά παπαΓιώργη. Όπου κι αν βρίσκεσαι πάλι με Λυνιστιάνους και αβερβιτσάνους θα’σαι!. Συλλυπητήρια στις οικογένειες παπά Γιώργη (Αγγελόπουλο) για το θάνατο του γαμπρού των Συλλυπούμεθα τον παπα-Γιώργη κι όλες τις οικογένειές του για τον ατυχή θάνατο του γαμπρού του, επίσης ιερέα Βαγγέλη Μπουλουγούρη. Ηταν σύζυγος της κόρης του Μαρίας και ιερέας στην Ερμιόνη. Πήγε στο κτήμα με το αυτοκίνητό του, ειδικό για τους αγροτικούς δρόμους, κι ελύθηκαν τα φρένα του. Συγκλονονίσθηκε η εκεί περιοχή, καθώς και όποιος τον γνώριζε. Το ίδιο και οι συμπατριώτες τόσο στο χωριό, όπου τότε βρισκόταν ο παπα-Γιώργης και πληροφορήθηκε το μαντάτο, όσο κι εδώ στην Αθήνα. Ας είναι αιώνια η μνήμη του. Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 71 9 Μια ακόμα απώλεια. Η Ερασμία σύζ. Αντων. Γ. Καλογερόπουλου Δ υστυχώς για τα παιδιά και τον άνδρα της,αλλά και για όλους τους συγγενείς και φίλους που την συνόδεψαν σήμερα στην τελευταία της κατοικία έφυγε εντελώς ξαφνικά, προχθές 18 Νοεμβρίου 2012, μια εξαιρετική κυρία, νύφη στη Λυνίσταινα που την τίμησε με την παρουσία της, η ΕΡΑΣΜΙΑ σύζυγος του Αντώνη Καλογερόπουλου. Μάνα τριών θαυμάσιων παιδιών, νέα γυναίκα ακόμη, σε ηλικία μόλις 56 ετών, δεν πρόλαβε να χαρεί τα παιδιά και τα εγγόνια της. ‘Άνθρωπος υπομονής και εγκαρτέρησης, με έμφυτη καλοσύνη και αγαθότητα μεγάλωσε τα παιδιά της με αρχές και στάθηκε πλάι στον άνδρα της με αφοσίωση και αξιοπρέπεια σε καλές και δύσκολες στιγμές. Αγκάλιασε την οικογένεια του άνδρα της και πρόσφερε την αγάπη και το ενδιαφέρον της σε πεθερικά, αδέλφια και συγγενείς,με την καρδιά και τις πράξεις Σ της. Θα την θυμόμαστε πάντα για τη διακριτική της παρουσία στο προσκήνιο και για τον κοπιώδη αγώνα της στο παρασκήνιο προκειμένου να αναθρέψει τα παιδιά της, να τα μορφώσει, να τα αποκαταστήσει, όπως κάθε σωστός γονιός, και μαζί με τον άνδρα της να στηρίξει με κάθε τρόπο την οικογένειά της. Ο Θεός να της χαρίσει ανάπαυση και να δώσει υπομονή και πρόοδο στην οικογένειά της.Έφυγε έχοντας γύρω της΄όλα τα μέλη της οικογένειάς της, αλλά και πολλούς απ’ τους συγγενείς της. Η καρδιά της την πρόδωσε αυτές τις στιγμές της χαρούμενης ευφορίας. Η εξόδιος τελετή της έγινε στον Εσταυρωμένο Αιγάλεω, ενώπιον συγγενών και φίλων, ενώ η κηδεία της στο Γ΄ κοιμητήριο. Υπομονή και θεόσταλτη παρηγορία στους οικείους της. Φωτεινή Μάρ. Σμυρνή Φιλόλογος Έφυγε ο Μίμης Κουσκουλής του Μίμμη Πρίγγουρη υγκλονίστηκα και ταράχτηκα όταν το πρωί της Πέμπτης στις 23 του μηνός Αυγούστου, τηλεφώνησε η αγαπητή μου κουμπάρα , Ελένη Κουσκουλή στις 7 το πρωί και είπε κλαίγοντας στη γυναίκα μου, «ο Μίμης έφυγε». Από τα κλάματα της γυναίκας μου κατάλαβα τι συνέβη. Έμεινα άναυδος. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα για να συνέλθω και να ειπώ: Όχι!. Όχι!, Όχι!. Δεν ήθελα να το πιστέψω, αν και ήταν αναμενόμενο, διότι ο Μίμης ήταν κατάκοιτος επί ενάμισι χρόνο, κι ως εκ τούτου, η κατάσταση της υγείας θα μπορούσε να μην είναι αναστρέψιμη .Δεν είναι δυνατο΄να καταλάβει κανείς, πόσο δύσκολο είναι να γράψεις νεκρόλογα για ένα φίλο σου και μάλιστα όταν αυτός είναι ένας γκαρδιακός φίλος, που είναι μόνιμη παρέα σου, που από παιδιά του δημοτικού Σχολείου δεν χωρίσαμε ποτέ. Ο καθηγητής μας, ο αείμνηστος Γιάννης Γούναρης, μας έλεγε όταν μας έβλεπε μαζί, «Δάμων» και Φιντίας». ‘Εφυγε ένας ευπατρίδης, ένας γνήσιος Ανδριτσάνος. Η Ανδρίτσαινα έγινε φτωχότερη. Η αγάπη του γι’ αυτήν ήταν φανερή, αλλά και παθιασμένη. Την έβλεπε να κατρακυλάει, να ενημερώνει και πάντα συζητούσαμε για την κατάντια μας, αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτήν, να σταματήσουμε την κατφηφόρα. Μίμη, φίλε μου, θα μου λείψεις, θα μου λείψει η παρέα σου, θα μου λείψει η αρχοντιά σου, η καλοσύνη σου, η ντομπροσύνη σου.Δεν θα σε βλέπω να ανεβαίνεις στον ανήφορο στον Άγιο Νικόλα, πάντα καθυστερημένος στο ραντεβού μας, για να πάμε την καθιερωμένη βόλτα στα Σουληνάρια, πάντα σιγοτραγουδώντας. Στους γέρους το θάνατο δεν τον φέρνουν τα χρόνια, δεν τον φέρνουν τα γεράματα, αλλά τον φέρνει η λησμονιά. Ο άνθρωπος τότε πεθαίνει, όταν όλοι τον ξεχνάνε. Εσύ φίλε Μίμη δεν πέθανες γιατί πάντα θα σε θυμώμαστε. Αυτή τη στιγμή περιττεύουν τα λόγια, γιατί είναι μεγάλη η θλίψη, η πίκρα και η οδύνη. Ο Μίμης έφυγε, δεν έφυγε όμως από τη ζωή ασήμαντος, ανώνυμος. Είχε δυνατή παρουσία παντού, άφησε το στίγμα του, ήταν αξιαγάπητος κι αυτό το απέδειξε την ημέρα της κηδείας του. Πάρα πολύς κόσμος. Γεννήθη στην Ανδρίτσαινα το 1927, πέθανε 85 χρονών. Υπηρέτησε στα ΕΛΤΑ στην Ανδρίτσαινα και έφυγε με την αγαπημένη του για την Αθήνα, όταν συνταξιοδοτήθηκε. Κατέβαινε στην Ανδρίτσαινα μια εβδομάδα πριν από το Πάσχα και έφευγε για την Αθήνα στο τέλος Οκτωβρίου. Ο Μίμης ήταν ένας αφοσιωμένος σύζυγος, άξιος πατέρας, στοργικός παππούς. Η εξόδιος ακολουθία έγινε στον Άγιο Νικόλαο, την Παρασκευή 24 Αυγούστου. Όταν τελείωσε η νεκρώσιμη ακολουθία, αποχαιρέτισε τον παππού της η Σταυρούλα Θεοχαροπούλου, κόρη της Ρωξάνης και του Βάγιου και πολύ συγκινημένη, που μας έκανε όλους να δακρύσουμε, είπε: «Αγαπημένε μου παππού» «Η σύντροφος της ζωής σου Ελένη, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, οι φίλοι σου και οι συγχωριανοί σου, όλοι με ραγισμένη την καρδιά σε ξεπροβαδίζουμε στο τελευταίο σου μεγάλο ταξίδι. Το πέρασμά σου στη ζωή άφησε ανεξίτηλα σημάδια αγάπης, στοργής, αισιοδοξίας και προσφοράς, μοιρασμένα σε όλους. Δύσκολα να ξεχάσει κανείς και κυρίως εμείς της οικογένειάς σου, το τραγούδι σου, την ανοικτή καρδιά σου, τον καλό σου λόγο, το χαμόγελό σου, μια τεράστια αγκαλιά που χώραγε όλον τον κόσμο. Σήμερα, τα λόγια μικρά και λίγα για να περιγράψεις κανείς αυτό που νιώθουμε όλοι. Μεγάλο το κενό, δυσαναπλήρωτο. Τούτο τον Αύγουστο, τούτο το καλοκαίρι, όλος ο κόσμος ξαστεριά, όλος ο τόπος ήλιος, σε μένα αντάρα, συνεφιά. Η Πούλια και ο Αυγερινός και το φεγγάρι εχάθη, Τα χείλη μου στεγνά, τα μάτια υγρά, δεν αφήνουν να δω τον ουρανό. Σήμερα οι ουρανοί είναι ανοιχτοί, Να σε υποδεχτούνε. Καλό σου ταξίδι παππού μου» Ο Μίμης ετάφη στο κοιμητήριο της Κοίμησης της Θεοτόκου. Καλό σου ταξίδι Μίμη, αγαπητέ και αξέχαστε φίλε, δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Ο φίλος σου, Δημήτριος Πρίγγουρης Συλλυπητήρια για τον απροσδόκητο χαμό της Δέσποινας Αποστολάτου Γάμοι Γιάννης-Κωνσταντίνα Κ αι πάλι ένας καλοδεχούμενος γάμος. Ένωση δυο νέων παιδιών για να ξεκινήσουν τη δική τους οικογενειακή ζωή. Κι αυτή την ένωση την έκαμαν μ’ όλες τις νομιμότητες, αλλά και με τις πιο καταξιωμένες παραδόσεις μας. Όμως και τα δυο έλαμπαν από ευτυχία, γιατί τα όνειρά τους αποδείχθηκαν πως είχαν υπόβαθρο . Για τούτο και οι καλεσμένοι τους αυτό ευχόντουσαν. Πηγαία να βιώνουν τα καλύτερα σ’ ολόκληρη τη ζωή τους. Γαμπρός ο Γιάννης, γιος του Παναγιώτη Γιάν. Δράκου (λογιστής με τριτοβάθμια εκπαίδευση) και νύφη η υπέροχη σ’ όλα Κωνσταντίνα Λασπά, του Στέφανου και της Ερμιόνης. Το μυστήριο τελέσθηκε την 31η Αυγούστου 2012 και ώρα 19:00, στον Ι.Ν. αγίας Μαρίνας Κορωπίου, εντός του κτήματος «Ορίζοντες». Η ημέρα θαυμάσια και η βύθιση του χρυσαφένιου ήλιου, προς άλλους κόσμους, καταπληκτική, γοητεύοντας παράλληλα κι όλους τους προσκεκλημένους. Το γλέντι που επακολούθησε είχε κι εκείνο τις δικές του παραδοσιακές παρακαταθήκες, μ’ όλες τις επισημότητες, ως τα ξημερώματα της επομένης. Τη χαρά που θα ένιωθαν απ’ τους καλεσμένους των, την είχαν επιβεβαιώσει και με το προσκλητήριο του γάμου των. « Θα είναι μεγάλη χαρά για εμάς και τους γονείς μας, να σας έχουμε στο ξεκίνημα της νέας μας ζωής…»κι εκείνοι, όντως ήταν και πολλοί και με διάθεση από καρδιάς, γι’ αυτά τα δυο χαριτωμένα και ταιριαστά παιδιά μας. Σ.Τ.Σ ΕΝΑΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΛΥΝΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ Σ τις 22 Σεπτεμβρίου 2012, ημέρα της εβδομάδος Σάββατο και ώρα 19:00, στον Ιερό Ναό Αγίου Θωμά Αμπελοκήπων, παρουσία πλήθους κόσμου, συγγενών, φίλων, συμπατριωτρών και άλλων, έγιναν οι γάμοι δύο εκλεκτών παιδιών της Λυνίσταινας. Του Γιάννη Γεωργίου και Μαρίας Αγγελοπούλου (γέν. Ι. Σκουμπούρη) και της Φωτεινής, κόρη του Δημητρίου Φουρνατζοπούλου και της συμπατριώτισσάς μας Παναγιώτας Δ. Αγγελοπούλου. Μετά την τελετή του γάμου ακολούθησε πλούσια δεξίωση στο πανέμορφο κέντρο «Αμάλθεια the place», στην παραλία της Γλυφάδας, δίπλα ακριβώς στο κύμα, όπου το πλούσιο φαγοπότι, ο χορός και το τραγούδι κράτησαν αμείωτα ως αργά τις πρωινές ώρες. Τη βραδιά ομόρφυνε ακόμη περισσότερο με την παρουσία του, το πανέμορφο χορευτικό συγκρότημα της ΠΑΝΘΡΑΚΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ Νοτίου Ελλάδος, με τις ξεχωριστές φορεσιές του, τους ωραίους Θρακιώτικους χορούς και με τα τραγούδια του. Δραστήριο μέλος του ασυγκροτήματος αυτού είναι από χρόνια η χαριτωμένη νύφη μας, η ΦΩΤΕΙΝΟΥΛΑ, μαζί με τον αδελφό της, τον Τάσο. Εκτός από το ζευγάρι των νεονύμφων και τους ευτυχείς γονείς τους, από απέραντη χαρά και ευτυχία έλαμπε και η γιαγιά της νύφης, η θεία ΓΟΥΛΑ, η οποία παρά τα 98 χρόνια που τη βαραίνουν, ακολούθησε ως το τέλος όλη αυτή τη χαρά. Στο νέο χαριτωμένο ζευγάρι ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ από βάθους καρδίας, ν’ απολαύσουν μια ζωή χαρούμενη, καρποφόρα, στους δε ευτυχείς γονείς τους να τους καμαρώνουν, όπως επιθυμούν. Με την ευκαιρία αυτή ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ, όπως και άλλα Λυνιστιανόπουλα ν’ ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, επιλέγοντας δηλαδή το ταίρι τους, μέσα από το πατριωτικό Λυνιστιάνικο περιβάλλον, όπως έκαναν και οι παλιότερες γενιές μας. Ιουνίου 2012, χωρίς να’χει ακόμα κλείσει τα 72 της. Ήταν «εκείνη», η πάντα κοπέλα στην ψυχή, στη συμπεριφορά και στις εκφράσεις, με το γελαστό πρόσωπο και τις λίγες με σκέψεις, κουβέντες της. Συμφωνώ, πως όσοι τη γνώρισαν, ε ξεχωριστή την εκτίμηση και την αγάπη μου, έστω και για μια φορά, στενοχωρούνται, γιαεκφράζω τη λύπη, αλλά και τις πιο παρήγορες τί τους λείπει η έκδηλη αγάπη της, αλλά και ευχές μου, προς ολόκληρη την οικογένεια της τα νοήματα που έβγαζε η αθώα ματιά της. Δέσποινας Πολυχ. Μουρλά- Αποστολάτου, που τόσο Όντως, ήταν το άτομο που ενίσχυε τη φιλία, απρόοπτα κι αναπάντεχα έφυγε για την άλλη ζωή. Το σεβόταν την οικογένεια, υπεραγαπούσε τα σύζυγό της Νίκο, τα παιδιά, Ευαγγελία-Βαγγέλη Πολύνέα παιδιά που έτρεχαν διαρκώς δίπλα της. δωρο, τις εγγονές της Παρασκευή-Εβίτα και Δέσποινα, Τώρα, εύχομαι για όλους τους δικούς της, να την αδελφή της Ευδοκία, αλλά και τους υπόλοιπους συνεχίσουν το δρόμο τον πετυχημένο που περπατούσυγγενείς, με τους οποίους διατηρούσαν τις σχέσεις σαν μαζί, καθ’ ότι κι εκείνη θα βρίσκεται ανάμεσά τους. τους αδιάκοπα θερμές. Έφυγε το σούρουπο της 26ης Ακόμα, να τους συγχαρώ από καρδιάς όλους μαζί, Μ 836 Αντώνιος Άγγ. Αγγελόπουλος αλλά και τον καθένα ξεχωριστά, με πρώτο το σύζυγό της, για την υποδειγματική φροντίδα τους, όλο το χρόνο που το απαιτούσαν οι συγκυρίες της υγείας της. Έτσι, με συντροφιά τις αναμνήσεις τους, θα περπατούν «ικανοποιημένα», όλοι το γνωστό τους δρόμο. Το μόνο που εύχομαι οι μικρούλες ακόμα δυο εγγονές της, να γίνουν οι πρωτοπόρες του πολύ σύντομα. Ο χρόνος που καθημερινά διέθετε με τόση εποικοδομητική χάρη για τη διάπλασή τους, ας είναι κι ο φωτεινός τους φάρος στη ζωή που, απ’ την άλλη μεριά, τις αναμένει. Αυτό και η δικαίωση των δικών της ονείρων και προσδοκιών. Σωκράτης Τζαν. Σμυρνής 10 Λυνιστιάνικη Φωνή 837 Μ Ο χορός μας έσα στις απόκριες θα κάνουμε κι εμείς αυτό το ιερό μας καθήκον. Το χορό της συνάντησής μας. Μεσημέρι ή βράδυ δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να συναντηθούμε, να διασκεδάσουμε, αλλά κι ο σύλλογος να βγάλει κάτι, γιατί οι ανάγκες του σε σχέση με τις υποχρεώσεις, ξεπερνούν κάθε όριο. Όμως το χειρότερο είναι πως οι δηλώσεις συμμετοχής αρχίζουν αφού θα έχουν υπογραφεί τα προβλεπόμενα έγραφα και θα’χουν δοθεί και προκαταβολές. Μια ακόμα αρνητική αιτία οι δηλώσεις συμμετοχής. Οι περισσότεροι πρόθυμοι να κλείσουν από μόνοι τους το τραπέζι με τα 10 και 12 άτομα και συγχρόνως να τονίσουν και τη σιγουριά τους. Στο τέλος; Έρχονται μόνο 2 άτομα ή και κανένα. Με αποτέλεσμα τα επιπλέον άτομα να πληρώνονται άδικα ή να τα καλύπτονται με το πενιχρό κέρδος, αν επαρκεί, που όλοι οι παρόντες και το προσπαθούν και το εύχονται να μείνει απείραχτο, για να «βουλώσει κάποια τρύπα». Ελπίζουμε, φέτος να έχουμε μια καλή συνάντηση. Μια τιμή για όλα κι όσο θα γίνεται πιο ανταποκρινόμενη στους δύσκολους καιρούς. Ελπίζουμε πως θ’ αντα ποκριθείτε, άλλωστε με τους δύσκολους καιρούς έχουμε συνηθίσει, που δεν έχουν ούτε αρχή, ούτε και τέλος. Το διοικητικό συμβούλιοτου Συλλόγου Τ Οι δανειακές συμφορές απ’ τα βάθη των αιώνων ο έχει η μοίρα μας να υποφέρουμε, γιατί δε σεβόμαστε το παρελθόν μας. Ενεργούμε σαν να ήλθαμε ούτε από χθές, αλλά μόλις σήμερα από άλλο πλανήτη. Νομίζει κανείς πως επιζητούμε την ευχαρίστηση της απερισκεψίας μας. Εδώ ο κόσμος χάνεται, που έχει ξεπεράσει σε πτώση και την πείνα του`41 και πολλοί συνεχίζουν το χούι Βασίλ. τους. Να παρανομούν, να ψευτίζουν, να επιΝ. Γούναρης διώκουν να βγούνε στον αφρό, βουλιάζοντας όλους τους άλλους. Αυτά λέγει και ο συγχωρεμένος Πλούταρχος, μέσα από ένα βιβλιαράκι του, που μας πρόσφερε μ’ όλη την καλοσύνη του, ο φίλος και συμμαθητής απ’ την Ανδρίτσαινα κ. Βασίλειος Ν. Γούναρης, μ’ άριστες περγαμηνές και στις αρετές του-«εμφυτευμένες» απ΄την υπέροχη οικογένειά του - και σαν νομικός, αλλά και σαν πρόεδρος για δυο και πλέον δεκαετίες στο νοσομομείο «Άγιος Σάββας». Παρόμοιες χειρονομίες του πάμπολες για την εφημερίδα μας. Και επειδή ακριβώς αξίζει, θα παρουσιάζουμε αποσπάσματά του, να δούμε τι φώναζαν οι παλαιοί μας σοφοί που εμείς τους γράφουμε στα παλιά μας παπούτσια. (νο 1ον ) «…Ο ίδιος ο Περικλής έδωσε εντολή να κατασκευάσουν τον διάκοσμο του αγάλματος της θεάς-φτιαγμένον από σαράντα τάλαντα (καθένα 34 οκάδες) καθαρό χρυσάφι-, με τρόπο που να μπορούν να τον αφαιρέσουν, αν χρειάζονταν χρυσό για τον πόλεμο. ούτως ώστε, καθώς είπε, να μπορούν έπειτα να επιστρέψουν στη θεά τόσα ακριβώς της πήραν. Έτσι λοιπόν κι εμείς, -λέγει σε ομιλία του γύρω στα 100 μΧ ο Πλούταρχος- όταν μας πολιορκεί η δύσκολη ώρα, ας μη δεχθούμε για προστάτη μας τον δανειστή, τον εχθρό μας . κι ας μην υποδουλώσουμε τα υπάρχοντά μας. Παίρνοντας ό,τι είναι άχρηστο από το τραπέζι, το κρεβάτι, τα οχήματα, τις καθημερινές συνήθειές μας, ας διαφυλάξουμε την ελευθερία μας, ώστε όλα αυτά να τα επαναφέρουμε στη ζωή μας, αν τα πράγματα μας έρθουν ευνοϊκά….»: {Αυτά που είναι γραμμένα στο βιβλιαράκι των 47 σελίδων μικρών διαστάσεων και 4 εκδόσεων από το Σεπτ. 2011- Μάρτιο 2012, εκδόσεων ΝΕΦΕΛΗ και με μετάφραση –σχόλια της Πολυξ. Παπαπάνου, δεν πρέπει να μας αφήνει και σήμερα αδιάφορους, γι’ αυτό και θα παρουσιάζονται παραδείγματα κι απόψεις, ως συνέχειά του}. Ο Εκκλησιασμός Ο ετήσιος εκκλησιασμός μας, όπως κάθε χρόνος, θα πραγματοποηθεί και φέτος την Κυριακή της Ορθοδοξίας, ή όπως αποκαλείται, την άλλη ημέρα των «Αγίων Θεοδώρων». Θα είναι μια ημέρα συμπροσευχής για τις ψυχές των δικών μας, αλλά κι ευχαρίστησης για την πρωτοανοιξιάτικη συνάντησή μας. Ευχαριστίες στο «Νέο Ορίζοντα» Ευχαριστούμε θερμά, τον Παναγιώτη, γιο του Νίκου Κωστόγιαννη, για το άρθρο που έγραψε στην αφημερίδα τους, το «Ν.Ο». Ένα άρθρο που αναδεικνύει μ’ επιδεξιότητα, όλες τις καλές πλευρές της Λυνίσταινας. Με την ευκαιρία αυτή , αξίζει να τονισθεί πως το έργο του Νίκου, συνεχίζεται επάξια απ’ τα παιδιά του. Αυτή και η μεγαλύτερη αμειβή για εκείΝ. Κωστόγιαννης νον, αλλά και για όλους που είχαν αναγνωρίσει κι αποδεχθεί το καταξιωμένο έργο του. Σ αρ. φύλλου 71 Το 2ο Αντάμωμα των Παναγουλαίων τις 19 Αυγούστου 2012, ημέρα Κυρια- ρικών και αναφερόταν στο πώς αντιμετωπίζουν κή, πραγματοποιήθηκε το καθιερωμένο τις δυσκολίες οι φτωχοί και ταλαίπωροι αγρόπλέον (1η Κυριακή μετά το 15αύγουστο) τες και τσοπάνηδες, στην επαρχία αλλά και στο αντάμωμα των Παναγουλαίων, στη γραφική χωριό. Όλοι συγκινηθήκαμε ακούγοντας τους τοποθεσία Κρύα Βρύση του Βαλτεσινίκου. Στο ιδιοματισμούς και τη διάλεκτο που χρησιμοποιχώρο αυτό, μέσα στα ούσαν, για να γίνουν έλατα και σε αρκετά κατανοητοί, οι γομεγάλο υψόμετρο, πανείς, οι παππούδες λαιότερα τα λημέρια μας, αλλά και εμείς των Παναγουλαίων. οι ίδιοι, όταν βρισκόΥπάρχει παραδοσιαμαστε στα χωριά μας κός ξενώνας και κασυνομιλώντας με μεταπληκτική ταβέρνα γάλους σε ηλικία ανπου διευθύνει ο Δηθρώπους. Τα άφθομήτρης Παναγούλιας. να φαγητά- κρέατα Συγκεντρωθήκαμε ελεύθερης βοσκήςκαι φέτος αρκετοί Πααπό τραγιά των βουΌλοι είναι Παναγουλαίοι ναγουλαίοι, κυρίως νών της Γορτυνίας, από τα τρία χωριά, καθώς και τα ωραία Βαλτεσινίκο, Λυνίσταινα και Άλβενα, αλλά και ορεινά κρασιά μέσα στο κλίμα χαρά και ευφορίας, από άλλα μέρη της χώρας όπου σήμερα είναι συνοδευόμενα και από παραδοσιακά Κολοκτρωδιασκορπισμένοι οι Παναγουλαίοι. Ο Κώστας ο ναίικα τραγούδια, από καλλίφωνους ΠαναγουλαίΠαναγούλιας απ’ το Βαλτεσινίκο και ο γνωστός ους, έδωσαν όλα εκείνα που εμείς επιζητούσαμε. σε όλους μας Αγαθοκλής Παναγούλιας από την Την παράσταση έκλεψε ένα παλικάρι ονόματι Άλβενα, που είναι και οι διοργανωτές της εκδή- Παναγιώτης Παναγούλιας, γιος του Σάββα, που λωσης, καλωσόρισαν τους παρευρισκομένους, ντυμένος φουστανελοφόρος, μπήκε ανάμεσα ευχόμενοι να συνεχιστούν τα ανταμώματα αυτά στα τραπέζια της ταβέρνας, καβάλα πάνω σ’ ένα που μας φέρνουν κοντά σε σύσφιξη σχέσεων, «φρούσιο» άλογο. Αφού φωτογραφήθηκε με γνωριμιών και καταγωγής. πολλούς θαμώνες, κατέβηκε και όρεψε λεβέντικα το πελοποννησιακό μας τσάμικο. Η εκδήλωΟ Αγαθοκλής ξέθαψε μια επιστολή ενός θείση τελείωσε με την ευχή όλων μας: Του χρόνου ου, χωρικού Παναγούλια που απευθύνετο στον πάλι εκεί και με μεγαλύτερη συμμετοχή. {Που ανιψιό του, που είχε μεταναστεύσει στην πρωτο εύχεται και η 19χρονη πλέον Λυνιστιάνικη τεύουσα για καλύτερη τύχη. Το γράμμα ήταν Φωνή» Φώτης Γ. Παναγούλιας γραμμένο στην απλή δημοτική γλώσσα των χω- Δ Διπλό το «μισοκαρμαίικο» μυστήριο ιπλή γιορτή, ο θρησκευτικός γάμος και τα βαφτίσια του γιου των για τους φίλους μας απ’ το Κάρμι (Ανδρίτσαινας). Γαμπρός ο Στάθης Νικ. Σταθόπουλος και νύφη η εκλεκτή της καρδιάς του Μαρία, ένα θαυμάσιο κορίτσι, γεμάτο με λαμπρές χάρες. Όμως ο Στάθης, παιδί χαριτωμένο σε ήθος και σε συμπεριφορά. Είναι γιος της συμπατριώτισσά μας Αγγελικής Μπαρούνη απ’ το γειτονικό μας Κάρμι και παντρεμένος με το Μαράκι, ένα χαριτωμένο με πολλές αρετές κορίτσι. Για δικούς τους λόγους, είχαν παντρευτεί με πολτικό γάμο, πλην όμως τώρα που θα βάφτιζαν και το γιο τους με το όνομα Νικόλαος, του πατέρα του γαμπρού που δε ζει πλέον, θέλησαν να νιώσουν και τη μεγαλοπρέπεια του θρησκευτικού, όπως δήλωσαν. Και τα δυο μυστήρια έγιναν συγχρόνως στις 3 Οκτωβρ. 2012 στο εκκλησάκι της γυναικείας ιεράς Μονής Λυρείου Νέου Βουτζά Η οικογένεια , μετά τη διπλή γιορτή Μάκρης, η οποία, χωρίς τα συνηθισμένα καλογερίστικα κε- του. Μαζί και η Αγγελική μητέρα του Στάθη λιά, κύριο μέλημά της, να περιθάλπτει απροστάτευτα κι άπορα παιδάκια, αγόρια και κορίτσια. Κι όλα ανεξάρτητα από φυλή κι εθνικότητα, έως ότου, μετά από σπουδές ακόμα κι ανώτατες, να τα παραδίδει πανέτοιμα στην κοινωνία με τα δικά τους φτερά αποκατάστασης. Σύμφωνα με το τυπικό της εκκλησίας, η στέψη προηγήθηκε και μετά άρχισαν τα βαπτίσια του μικρού Νικολάκη. Το εκκλησάκι, αυτό σύνορο με το δικό τους σπίτι, έχει μι’ ακόμη σχέση με το γαμπρό. Ήταν το πρώτο παιδί που βαφτίστηκε εκεί κι έκτοτε ό,τι κάνουν, σαν οικογένεια «προτιμούν» αυτό το εκκλησάκι, όπου μόνιμα προσκεκλημένοι κι όλοι οι γείτονες. Αλλά κι ο αρχινανδρίτης που πραγματοποίησε τα μυστήρια απ’ την ιερά Μονή του Λυρείου προέρχεται. Ξεχωριστή μνεία πρέπει να γίνει κι ως καλό παράδειγμα για τις αξιοσέβαστες αδελφές «γερόντισσες». Οι περισσότερες παρούσες, που είχαν μεριμνήσει για την ξεχωριστά όμορφη προετοιμασία του ναϊδρίουώστε ο χώρος και το περικαλλές εκκλησάκι, να συμβάλουν τόσο πολύ σ’ αυτές τις γιορτές των γειτόνων τους, προς τους οποίους, εκτός των συγχαρητηρίων μας, ευχόμαστε κάθε ευτυχία και προκοπή. Ό πως, θα γνωρίζετε οι περισσότεροι, αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε ως ηλεκτρονικό μέσο επικοινωνίας και το facebook, δηλαδή ένα άλμπουμ προσώπων και το οποίο παρουσιάζει μεγάλη επιτυχία από τις νέες γενιές μας. Το συγκινητικό είναι πως το βρήκαν μόνοι τους και τα σχόλια τους άριστα και επαινετά. Οι καλύτερες φωτογραφίες τους θα μεταφέρονται και στο μόνιμο αρχείο της εφημερίδας και κατ’ επέκταση του συλλόγου. Έτσι, μια απ’ αυτές μας άρεσε πιο πολύ, γιατί έδειχνε πως κάτι ήθελε να πει παραπάνω. Ήταν το ζεύγος Ραν Φράιτας και Γεωργία Παν. Γιαννοπούλου. Στο σχόλιο που τους στείλαμε, λάβανε την απάντηση, πως όντως καλά είχαμε διαισθανθεί, όπως γράφεται και στο αγγλικό κείμενο. Φέτος το 2012 έκλεισαν 40 χρόνια παντρεμένοι και τα γιόρτασαν στη Χαβάι. Τίμησαν τα χρόνια που πέρασαν μαζί κι εμείς τους ευχηθήκαμε να είναι και πολλά και καλά. Το ίδιο τους ευχόμαστε και μέσα απ’ τη «Λ.Φ». Πάντα υγεία και ευτυχία, αλλά και να τα γιορτάζουν τουλάχιστον και για έναν αιώνα ακόμα. Ένα ευχάριστο γεγονός από μια φωτογραφία Λυνιστιάνικη Φωνή αρ. φύλλου 71 Βάφτιση Η Ευσταθία Άγγελου Κορκολή και ο σύζυγός της Παναγιώτης Χαραλαμπόπουλος εβάφτισαν την πρωτότοκη κορούλα τους, ένα πεντάμορφο κοριτσάκι. Το όνομα που της χάρισε ο νουνός της Νεκτάριος και η νουνά της Ανέτα είναι Αθανασία. Το όνομα της γιαγιάς της, μητέρα του πατέρα της. Η βάφτιση έγινε στον Ιερό Ναό Αγία Μαύρα της Ηλιούπολης, στις 12 Ιουνίου 2011. Το μυστήριο παρακολούθησαν πολλοί συγγενείς και φίλοι της οικογένειας. Στους γονείς της μικρής Αθανασίας εύχομαι εκ βάθους καρδίας να τους ζήσει και να την καμαρώσουν όπως επιθυμούν, ο δε παντοδύναμος Θεός να της χαρίζει σωματική και ψυχική υγεία. Ανάλογες ευχές, έχω τη βαθιά πεποίθηση, ότι στέλνει και ο παππούς Άγγελος από εκεί ψηλά που βρίσκεται Ο θείος Νίκος Πέτρ. Κορκολής Β Γάμος ασιλική και Θωμάς «και έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν, το μυστήριον τούτο μέγα εστιν…». Αυτή και η αρχή, με σημασία και νόημα, απ’ το όμορφο προσκλητήριο δυο νέων παιδιών, με το οποίο προσκάλεσαν συγγενείς και φίλους, για την παρουσία τους στην έναρξη της κοινής ζωής τους, ενώπιον Θεού κι ανθρώπων, στον ιερό ναό Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στη Βαρυμπόμπη. Βέβαια εμείς έχουμε το προνόμιο για διπλή χαρά, γιατί η νύφη είναι δικό μας παιδί, Λυνιστιανόπουλο αγνό. Η Βασιλική, τρίτη κόρη του Νίκου κι Ευαγγελίας Βασιλείου Λαμπροπούλου, ένωσε με το μυστήριο του γάμου και την όλη τελετή του, τη ζωή, τα όνειρα, την ελπίδα και τις προσδοκίες της, με τα αντίστοιχα του εκλεκτού της καρδιάς της. Του Θωμά Ευάγγελου και Γεωργίας Σίσκα, καταγωγής απ’ το Λουτρό Αμφιλοχίας. Έτσι, από τη μια η εκκλησία αντάξια στολισμένη μέσα στο επιβλητικό πράσινο της Βαρυμπόμπης, κι απ’ την άλλη, ιερείς, ψαλτάδες κι εκκλησίασμα 350 και πλέον προσκεκλημένων, που ακίνητοι κι αμίλητοι χαιρόντουσαν αυτά τα δυο όμορφα και χαριτωμένα παιδιά, συΟ Νίκος όμως χαίρεται πιο πολύ δίπλα στη Βασιλική. ντελώντας συγχρόνως αΕυχόμαστε γρήγορα και «δίπλα» στην Αριάδνη. ποτελεσματικά στην κατανυκτική επιτυχία αυτής της όντως μεγαλόπρεπης τελετής του γάμου των. Όμως, η χαρά όλων πήγε ακόμα παραπέρα. Στο παραδοσιακό γλέντι απ’ τη δεξίωση προς όλες τις ηλικίες, εκεί στην πελώρια και με ιδιαίτερη ευαισθησία προετοιμασμένη αίθουσα «Αίγλη Ελληνικόν» Λεωφ. Πάρνηθος 399. Έφυγαν όλοι τα ξημερώματα κατευχαριστημένοι, ανταποδίδοντας τη χαρά τους μ’ εγκάρδια φιλιά και πηγαίες ευχές ως κύρια και σημαντική μαρτυρία της καλής έναρξης κι ολόδροσης ζωής τους. Χρυσές ευχές κι απ’ τη «Λ.Φ» Γέννηση 11 810 Πένθη Αιώνια σου η μνήμη αείμνηστη θεια-Γιαννίτσα (συζ. Ανδρ. Αγγελόπουλου) Σ τις 26 Αυγούστου 2011, πλήρης ημερών και σε ηλικία 103 ετών, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι η συμπαθέστατη συμπατριώτισσά μας Γιαννίτσα χα Ανδρ. Αγγελόπουλου. Η αείμνηστη θεια-Γιαννίτσα είχε έρθει σαν νύφη στη Λυνίσταινα από τη γειτονική μας Κράνα. Ήταν η εποχή που τα χωριά μας, όλα γενικά, είχαν πλούσιο ανθρώπινο δυναμικό, είχαν πολλούς νέους και νέες και έτσι είχαν και τη δυνατότητα να συμπεθερεύουν αναμεταξύ τους. Να δίνουν και να παίρνουν νυφάδες,αλλά και γαμπρούς πολλές φορές. Όλες αυτές οι νυφάδες της Λυνίσταινας, στη συντριπτική τους πλειοφηφίαναπό του Σκληρού, τη Γάρδιτσα, τη Βερβίτσα ή από άλλα χωριά, αποδείχθηκαν εξαίρετες και λαμπρές. Δημιούργησαν θαυμάσιες οικογένειες, τιμώντας έτσι και το χωριό μας, αλλά και τα χωριά της καταγωγής τους. Μία από τις καλές αυτές νυφάδες ήταν και η θειά Γιαννίτσα. Μαζί με τον αείμνηστο επίσης, μπάρμπα Ανδρέα τον Αγγελόπουλο, έναν φιλήσυχο και καλοκάγαθο συμπατριώτη, δημιούργησαν μια, μια φτωχή μεν, αλλά ευτυχισμένη, ήσυχη, καλοσυνάτη οικογένεια με γερές ηθικές χριστιανικές αρχές, χωρίς ποτέ να δώσουν την παραμικρή αξορμή για παρεξήγηση. Μετά το θάνατο του μπάρμπα Ανδρέα, η αείμνηστη θεια Γιαννίτσα εγκαταστάθηκε στην Κυπαρισσία, κοντά στην εξαίρετη μοναχοκόρη της, τη Μιλιά και τον επίσης θαυμάσιο γαμβρό της, τον Δημήτρη Κύζηλη, που κι αυτός κατάγεται από την Κράνα. Εκεί κοντά στα τρία εγγόνια της, τον Παναγιώτη, τον Ανδρέα και τη Σούλα και στα χαριτωμένα δισέγγονά της, τα οποία κυριολεκτικά τη λάτρευαν, παρακαλώντας τον θεό να μην την πάρει ποτέ από κοντά τους, έζησε το τελευταίο κομμάτι της ζωής της, πλήρως ευτυχισμένη, μέσα σε ένα ζεστό, στοργικό, οικογενειακό φροντισμένο περιβάλλον. Δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερη δικαίωση στη ζωή ενός ανθρώπου. Ευχόμαστε να είναι αιώνια η μνήμη της αγαπημένης μας θεια –Γιαννίτσας, της αείμνηστης θεια-Ανδρίνας και ελαφρύ το χώμα της Λυνιστιάνικης γης που τη σκέπασε, κοντά στον αγαπημένο της σύζυγο. Μνημόσυνο Νικολάου και Ηλία Σμυρνή Κυριακή 18/12/11 στον ιερό ναό Παναγίας της Λυνίσταινας έγινε το εξάμηνο μνημόσυνο του τέως προέδρου του συλλόγου αποδήμων Λυνιστιάνων Νικολάου Σμυρνή και του γιου του Ηλία. Παρευρέθησαν πολλοί Λυνιστιάνοι και Κουφοπουλαίοι, απ’ όπου η σύζυγος και μητέρα Μαίρη (Καπλάνη). Καφές προσεφέρθη από την οικογένεια στο τουριστικό περίπτερο του συλλόγου Κων/νος Τζ Σμυρνής Οι Φώτηδες στο αντάμωμα των Παναγουλαίων Η Αγγελική Μπαρούνη απ’ του Κάρμι απέκτησε και τον εγγονό Η Αγγελική Μπαρούνη είναι πολλά χρόνια φίλη μας. Το Κάρμι είναι τόπος καταγωγής της, πλην όμως οι γονείς της φρόντισαν να’ χει εικόνες απ’ αυτό, οι οποίες μαζί με τα περιουσιακά στοιχεία που της εξασφάλισαν εκεί, τελικά, όπως αποδείχθηκε, στέριωσαν βαθιά μέσα της. Όμως κι εκείνη συνέχισε το ίδιο με τα δυο παιδιά της και κυρίως με το γιο της το Στάθη, μετά την απώλεια του συζύγου της, του Νίκου Σταθόπουλου. Σύντροφος ζωής άριστος σ’ όλα του. Το ίδιο, ως πατέρας, φίλος, επιστήμονας, αλλά συμβολαιογράφος. Γενικά μια ζηλευτή κι αξιαγάπητη προσωπικότητα. Τα παιδιά μεγάλωσαν, αλλά το βασικότερο όραμά τους, να μοιάσουν στις ανθρώπινες αξίες του πατέρα τους. Έτσι, ο Στάθης με την εκλεκτή της καρδιάς του, τη Μαρία, βάλθηκαν να τιμήσουν τους γονείς του. Τον πατέρα του Νίκο μια και είχε φύγει απ’ τη ζωή τόσο πρόωρα, αλλά και τη μητέρα του Αγγελική, που με τη σειρά της στάθηκε κολώνα και κερί αναμμένο δίπλα τους. Και η ευχή του τάματός των εισακούσθηκε χωρίς καθυστέρηση. Πρώτα ήλθε η κόρη για ν’ ακούσει για τη γιαγιά της και τώρα ο γιος για να πάρει το όνομα του παππού του Νικόλαος ο Β΄. Ένα χαριτωμένο αγοράκι που τόση χαρά έδωσε με τον ερχομό και τόση τιμή θα προσφέρει με τη βάπτισή του. Εμείς επαινούμε την Αγγελική γιαγιά, αλλά και τους γονείς τους- Στάθη και Μαρία- που σεβάσθηκαν τις παρακαταθήκες της παράδοσής μας. Ευχόμα- Η μικρή Αγγελική με το νεόφερτο αδελφό της στε να είναι καλά όλοι τους, να ζήσουν και να ευτυχήσουν, για να δούνε όπως επιθυμούν και τα χαριτωμένα παιδιά τους. Η Οι Φώτηδες θα δείχνουν κάθε χρόνο ανανεωμένοι κι αισιόδοξοι ετήσια συνάντηση των Παναγουλαίων, εξακολουθεί να βρίσκεται σε έντονο ακόμα απόηχο. Τα σχόλια πολλά και ικανοποιήσεις το ίδιο επαινετές, αλλά κι επαρκή, για την εξασφάλιση τη συνέχειά του. ΑρΟ χορός καλά κρατεί στο ηρωικό Βαλτεσινίκο κετοί κι εκείνοι που το ζήλεψαν καλόπιστα με τον ενθουσιασμό της μίμησής του. άξιο θαυμασμού επίσης που συναντήθηκαν τόσοι Φώτηδες. Ακόμα συγχαίρουν τους δυο πρωτοπόρους. Τον Κώστα Παναγούλια (Βαλτεσινίκο) και τον πάντα αεικίνητο Αγαθοκλή Παναγούλια (Άλβενα) και το πιο σημαντικό έχουν διάθεση να το συνεχίσουν. Αυτό και το καλύτερο. Λυνιστιάνικη Φωνή 12 811 Οι ευχές του παπα-Γιώργη μας Το περίπτερο σε νέα Λυνιστιάνικα χέρια Ο Θανάσης με το γιο του, το «γούρι» του! Η πιο μεγάλη βιτρίνα του χωριού, είναι το τουριστικό μας περίπτερο, γι’ αυτό και δημιουργήθηκε με τους τόσο γνωστούς κόπους και θυσίες. Αυτό για την υποδοχή του κάθε συμπατριώτη, φίλου ή περαστικού, αυτό όμως και η τελευταία ανάμνηση, για την όλη εικόνα του χωριού μας. Όμως, απ’ την πρώτη λειτουργία του με ευθύνη του συλλόγου πέρασαν κιόλας πέντε ολόκληρα χρόνια. Στο διάστημα αυτό αποχτήθηκαν εμειρίες κι εντοπίστηκαν πλεονεκτήματα και αδυναμίες, οι περισσότερες των οποίων έχουν θεραπευθεί. Έτσι, με την αισιοδοξία πως μπορεί να προσφέρει ακόμα περισσότερα για το χωριό μας, η λειτουργία του έπρεπε ν’ ακολουθεί την καθορισμένη νομοθεσία. Γι’ αυτό, προκηρύχθηκε ο προβλεπόμενος διαγωνισμός, απ’τον οποίο επιλέχθηκε ο συμπατριώτης μας Αθανάσιος Ν. Μιχελής. Είναι ένα νέο Λυνιστιανόπουλο με οικογένεια, και πιστεύεται, όπως κι εκείνος διαβεβαίωσε, πως θα καταβάλλει Το τουριστικό περίπτερο, η νέα όαση του χωριού μας κάθε δυνατή προσπάθεια ν’ ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και των συμπατριωτών, αλλά και του συλλόγου. Σκοπός και προσδοκία του συλλόγου να ικανοποιούνται και οι δυο πλευρές, γι’ αυτό θα παρακαλούσαμε και μάλιστα θερμά η μια πλευρά να βοηθά την άλλη. Είναι κρίμα όλες οι εκδηλώσεις, βαφτίσια, γάμοι, μνημόσυνα, διασκεδάσεις κλπ να γίνονται σε κέντρα εκτός του χωριού. Γι’ αυτό παρακαλούνται οι συμπατριώτες ν’ αγκαλιάσουν «ως οι πρώτοι» αυτήν την προσπάθεια, ώστε να επεκταθεί και πιο πέρα η εμπιστοσύνη. Για τον λόγο αυτόν σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων. Το ΔΣ του συλλόγου θα είναι άγρυπνος φρουρός Εκ του ΔΣ του Συλλόγου Συγκινητική και της Νίνας Διον, και Μαρίας Δράκου η επιστολή Αγαπητέ θείε Σωκράτη, Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευχάριστα με εξέπληξε η παρουσία της Λυνιστιάνικης Φωνής στο διαδίκτυο! Πάντα διαβάζω την εφημερίδα και μαθαίνω τα νέα του χωριού και των συγχωριανών μας, αν και, για διάφορους λόγους, δεν κατορθώνω να είμαι πιο ενεργητική στα πράγματα που αφορούν το πανέμορφο χωριό μας. Με την ευκαιρία της κηδείας του θείου μου του Νίκου Δράκου, πριν από λίγες ημέρες και έπειτα από πολύ καιρό, επισκέφθηκα ξανά τη Λυνίσταινα.. Αν και σε συνθήκες πένθους για την οικογένειά μας, η καρδιά μου γέμισε από αγάπη και συγκίνηση για το μικρό μου χωριό, όπου πέρασα τόσα πολλά καλοκαίρια, που τώρα θυμάμαι με ιδιαίτερη νοσταλγία. Τώρα κατανοώ πόσα πολλά προσέφερε στο μεγάλωμά μου, στον τρόπο σκέψης μου, στην αγάπη μου για τη φύση, στην κατανόηση ότι η ευτυχία στη ζωή δεν προέρχεται από τα πολλά και τα μεγάλα, αλλά από τα μικρά, τα απλά και τα αληθινά. Συγχαρητήρια για την δουλειά που έχει κάνει ο Σύλλογος όλα αυτά τα χρόνια για το χωριό, είμαι σίγουρη πως έχει πάντα τις καλύτερες προθέσεις, συγχαρητήρια και σε εσένα, για την προσπάθεια που καταβάλλεις συνεχώς και εύχομαι να συνεχίσεις, με τη βοήθεια όλων, να προάγεις τη μικρή-μεγάλη κληρονομιά που μας άφησαν οι προγονοί μας και που αποτελεί φως και ελπίδα για εμάς και τις μελλοντικές γενιές. Με αγάπη και εκτίμηση, Νίνα αρ. φύλλου 71 Και φέτος οι ευχές του παπα-Γιώργη μας, γεμάτες αγάπη για κάθε συμπατριώτη μας, ντόπιο κι απόδημο. Εύχεται τόσο η Γέννηση του Κυρίου, όσο κι ο ερχομός του Νέου έτους, παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, να μας χαρίσουν ψυχική γαλήνη και κάθε οικογενειακή ευτυχία και κυρίως προκοπή στα «θεοσκάπαστα» όνειρά μας. Κι εμείς με τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αγάπη, του εκφράζουμε πηγαία, να’ναι πάντα καλά με την άξια πρεσβυτέρα, τα παιδιά κι εγγόνια του, αλλά και συγχρόνως να επανανεώσουμε τις ευχαριστίες μας, για όσα εξακολουθεί να προσφέρει, με ζήλο, κι αφοσίωση, στο χωριό και τους συμπατριώτες μας. Να είναι πάντα καλά. Σ Φωτίζονται οι ιεροί μας χώροι το προηγούμενο φύλλο της Λ.Φ είχαμε γράψει για το φωτισμό του νέου κοιμητηρίου μας στον άγιο Δημήτριο, με την κατασκευή και τοποθέτηση στην εκεί εκκλησία ενός φωτεινού σταυρού, ο οποίος παίρνει, φως από φωτοβολταϊκή εγκατάσταση. Όπως είχε γραφθεί η εγκατάσταση αυτή έγινε από το έξοχο Λυνισ τιανόπουλο, τον Γιώργο Σωτ. Δράκο, στη μνήμη του αείμνηστου θείου του, Νικολάου, αδελφού του πατέρα του, και με χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί, αντί στεφανιών, στην κηδεία του. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο Γιώργος κατασκεύασε και τοποθέτησε στο εξωκλήσι του αγίου Γεωργίου, έναν μεγάλο φωτεινό σταυρό, που αποτελεί ήδη πραγματικό φάρο, ένα πραγματικό στολίδι, ένα σύμβολο παρηγοριάς και ελπίδας μέσα σε όλη την εγκαταλε- λειμμένη πλέον γύρω περιοχή. Ο σταυρός αυτός έγινε στη μνήμη του Αριστείδη Λαμπρόπουλου, από χρήματα που είχαν συγκεντρωθεί κατά την κηδεία του. Κατά τον ίδιο επίσης τρόπο ο Γιώργος ετοιμάζεται να τοποθετήσει παρόμοιο σταυρό στο πα- Ο σταυρός κάθε βράδυ σκορπά την ελπίδα σ’ όλη τη ρεματιά λαιό κοιμητήριο των αγίων Αποστόλων, πάνω από το μεγαλόπρεπο μνημείο που έχει στηθεί εκεί,για να υποδεικνύει πού έχουν ενταφιαστεί τα οστά όλων σχεδόν των προγόνων μας, οι οποίοι κοιμήθηκαν σ’ αυτό για 150 τουλάχιστον χρόνια, όσα και τα χρόνια λειτουργίας του. Κι’ αυτή η καινούργια φωτοβολταϊκή εγκατάσταση θα γίνει με δαπάνη του σεβάσμιου ιερέως Γεωργίου Δ. Αγγελόπουλουστη μνήμη της πρεσβυτέρας του Ελένης. Ανήκουν θερμά συγχαρητήρια στο εκλεκτό μας Λυνιστιανόπουλο, τον Γιώργο Σωτ. Δράκο, για τις ωραίες του ιδέες και έμπρακτες πρωτοβουλίες προς εξυπηρέτηση του Συλλόγου και βοήθεια του χωριού μας. Παράλληλα, ευχόμαστε να είναι αιώνια η μνήμη, των ως άνω προσφιλών μας προσώπων υπέρ των οποίων έγιναν και οι εν λόγω προσφερές Εκδηλώσεις απ’ το Σύλλογο Αγαπητοί συμπατριώτες Αγαπητοί συμπατριώτες Όπως έχετε διαπιστώσει, όλες οι εκδηλώσεις μας, σας γνωρίζονται,βασικά, μέσα απ’την εφημερίδα μας. Στο εξής όμως θα αναφέρονται και μέσα απ’ την ιστοσελίδα μας. Εκεί, παράλληλα, θα καταχωρούνται κι όλα τα έκτακτα, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης και ολοκληρωμένη ενημέρωσή σας (www.lynistaina.gr). Έτσι, στο προσεχές χρονικό διάστημα, που πρέπει να καλυφθούν απ’ την παρούσα εφημερίδα, το νο 68, έχομε δυο βασικές εκδηλώσεις: (1)Ο ετήσιος εκκλησιασμός μας (4 Μαρ. 2012) *Θα γίνει, όπως πάντα στον ιερό ναό των αγίων Θεοδώρων, πλατεία Κλαυθμώνος, την Κυριακή Ορθοδοξίας ή την άλλη ημέρα απ’ την εορτή των αγίων Θεοδώρων (3 Μαρτ), όπως συνηθίζεται ν’ αποκαλείται, στη χάρη των οποίων αφιερώνεται κι ο δικός μας εκκλησιασμός. * Συγχρόνως, εκείνη την ημέρα, εκτελείται κι αρτοκλασία για την υγεία και την ευτυχία όλων των συμπατριωτών μας. Ντόπιων κι αποδήμων *Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα πιούμε όλοι μαζί το συνηθισμένο καφέ μας, σε παραπλήσιο καφενείο (όπως και πέρυσι). Καφές όμως με τα συνηθισμένα γλυκά κι όλα τα υπόλοιπα από χέρια συμπατριωτών και συμπατριωτισσών μας. (2) Η ανοιξιάτικη συνάντησή μας ή ο ετήσιος χορός μας *Η δεύτερη εκδήλωσή μας έχει προγραμματισθεί για Κυριακή μεσημέρι, όπου φιλοδοξούμε να χαρούν όλοι οι συμπατριώτες και οι φίλοι μας και μάλιστα όλες οι ηλικίες. Τα μικρά παιδιά θα βρούνε την απόλυτη ελευθερία τους, τα μεγαλύτερα θα χορέψουν ανέμελα, θα συναντήσουν φίλους από πέρυσι και θ’ αποκτήσουν κι άλλους, ενώ οι μεγαλύτεροι θα ξαναζήσουν την αγαπημένη τους λυνιστιάνικη συντροφιά κι ατμόσφαιρα. * Εκείνη την ημέρα θα βραβεύσουμε και τα παιδιά μας που εισήλθαν ή αποφοίτησαν από σχολές και πανεπιστήμια. Γι’ αυτό να μας γνωρίσετε έγκαιρα τα στοιχεία αυτών των παιδιών μας, στο τηλέφ. 210 3827005 ή σ’ οποιοδήποτε μέλος του διοικητικού μας συμβουλίου. *Παράλληλα θα βραβευτούν συμπατριώτες και φίλοι, αντάξιοι με τα κριτήρια απονομής του Τμιμητικού μας Διπλώματος. *Το μόνο όμως που δε γνωρίζουμε ακόμα, είναι η ακριβής ημερομηνία, λόγω και των επικείμενων εθνικών εκλογών. Η ενημέρωση θα γίνει με την ιστοσελίδα μας, την οποία θα παρακαλούσαμε ν’ ανοίγετε πολύ συχνά, με τα τηλέφωνα και με την αλληλοενημέρωσή σας. Εμείς πάντως θα καταβάλουμε προσπάθειες, ώστε και οι τιμές να είναι προσιτές και με μια τιμή για όλα, να έχουμε δέσμευση για όσο το δυνατόν μικρότερες υποχρεώσεις συμμετοχής ατόμων (ευτυχώς που κάθε χρόνο, έστω κι ελάχιστα τα υπερβαίνουμε) κι όλα τα υπόλοιπα,όπως φαγητά, πάσης φύσεως ποτά, αλλά και για ξτο πρόγραμμα μουσικής. Όλα τους θα είναι ελεγχόμενα, κάτω απ’ τη δική μας βούληση. * Επ’ αυτών θα θέλαμε και τις γρήγορες εισηγήσεις σας μόλις πάρετε την εφημερίδα μας. Με όλη την αγάπη μας για κάθε ευτυχία αυτό το κρίσιμο νέο έτος 2012. Πρέπει να το παλαίψουμε κι αυτή τη φορά. Για το Δ.Σ του Συλλόγου Ο πρόεδρος Κων/νος Τζαν. Σμυρνής
© Copyright 2024 Paperzz
