MAPTYPIEΣ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΗ 2012 • ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΝΑ Σ ΤΕΣ, ΜΟΥ ΣΟΥΛΜΑΝΟΙ, ΕΡΓΑΖΟΜΕΝεσ του ΣΕΞ, ΡΟΜΑ • ΚΥΠΡΟΣ: ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ & αιτουντεσ ασυλο • Σ ΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΝΙΚΟ ΑΓΚΟ • ΟΧΙ ΣΤΑ ΟΠΛ Α ΓΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ • Σ ΥΡΙΑ ΕΤΟΣ 30ό -ΤΕΥΧΟΣ 2o ΑΠΡΙΛΙΟΣ-ΜΑΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 TPIMHNIAIA EKΔOΣH THΣ EΛΛHNIKHΣ EΠITPOΠHΣ THΣ ΔIEΘNOYΣ AMNHΣTIAΣ 118 Επιμέλεια: ΚΛΕΛΙΑ ΑΒΑΤΑΓΓΕΛΟΥ ΙΤΑΛΙΑ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΛΙΒΥΗΣ ΗΠΑ - ΘΥΜΑ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ ΡΟΥΜΑΝΙΑ - ΡΟΜΑ Στις 3 Απριλίου 2012 η Ιταλία υπέγραψε νέα συμφωνία με τη Λιβύη. H συμφωνία αυτή επιτρέπει στην πρώτη να απαγορεύει την είσοδο σε πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο από τη Λιβύη και να τους στέλνει πίσω στη χώρα από την οποία προήλθαν, όπου όμως αντιμετωπίζουν κινδύνους και παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους. Χιλιάδες άλλοι μετανάστες κρατούνται σε ειδικά κέντρα στην Ιταλία, ενώ το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Με τις ενέργειες αυτές η Ιταλία αγνοεί τις διεθνείς συμβάσεις που θέτουν όρους για την προστασία των προσφύγων. Το 2002 ο Μαχέρ Αράρ, καναδός πολίτης και πατέρας 2 παιδιών, επιστρέφοντας από την Τυνησία μέσω των Η.Π.Α., συνελήφθη από τις αμερικανικές Αρχές ως ύποπτος τρομοκρατίας, κρατήθηκε για 12 ημέρες και στη συνέχεια εστάλη στη Συρία, όπου υπέστη βασανιστήρια επί ένα χρόνο. Παρότι αναγνωρίστηκε ότι οι πληροφορίες ήταν λανθασμένες και αφέθηκε ελεύθερος, εξακολουθεί να βρίσκεται στην αμερικανική λίστα υπόπτων για τρομοκρατία, ενώ η κυβέρνηση των Η.Π.Α. δεν έχει ζητήσει ακόμα δημόσια συγγνώμη στον Μαχέρ Αράρ. Εδώ και 2 χρόνια 76 περίπου οικογένειες Ρομά, αφού εκδιώχθηκαν βίαια από το κέντρο της πόλης Κλοζ-Ναπόκα στη Ρουμανία, ζουν απομονωμένες σε κάποιες οικιστικές μονάδες στα προάστια της πόλης, κοντά σε πρώην χωματερή για χημικά απόβλητα, χωρίς πρόσβαση σε νερό, αποχέτευση και ηλεκτρικό ρεύμα. Οι άνθρωποι αυτοί λένε ότι η υγεία τους έκτοτε έχει επιδεινωθεί, ενώ οι τοπικές Αρχές εξακολουθούν να μη μεριμνούν για τις συνθήκες διαβίωσής τους. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: πΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: http://www.amnesty.org/en/appealsfor-action/italy-migration-control http://www.amnesty.org/en/appealsfor-action/apologise-to-maher-arar http://www.amnesty.org.gr/ support-romas-in-romania ΠEPIEXOMENA 04.Έκθεση 2012 Έκκληση προς τους παγκόσμιους ηγέτες για τα ανθρώπινα δικαιώματα Η αστυνομική βία σαν πολιτικό ‘χαίρε’ στον Περικλή Πάγκαλο EDITORIAL 06.Εργαζόμενες του σεξ Μετανάστες Υγεία και Διακρίσεις 08.Νίκο Άγκο «Το μεταναστευτικό τείνει να γίνει γάγγραινα της ελληνικής Πολιτείας» 10. Όχι στα Όπλα για Παραβιάσεις Για μια «αλεξίσφαιρη» συνθήκη για το εμπόριο όπλων 12.Συνεργασίες στην εκπαίδευση Προσχολική εκπαίδευση, Γιορτή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 13.Διακρίσεις Νέα έκθεση & Παγκόσμια Ημέρα Ρομά 15.Παγκόσμιες εκκλήσεις MAPTYPIEΣ Tριμηνιαία έκδοση της Eλληνικής Eπιτροπής της Διεθνoύς Aμνηστίας Σίνα 30, 106 72 Aθήνα T: 210 3600628 | F: 210 3638016 Ε: [email protected] | www.amnesty.org.gr IΔIOKTHΣIA Eλληνική Eπιτροπή της Διεθνούς Aμνηστίας EKΔOTΡΙΑ - ΔIEYΘYNTΡΙΑ Λυδία Τρύφωνα ΣYNTAKTIKH EΠITPOΠH Κλέλια Αβαταγγέλου • Ηλίας Αναγνωστόπουλος Ράνια Ελ Αμπάσυ • Δώρα Οικονόμου • Δήμητρα Πασχαλίδου • Μαρία Πιπίνου • Μάρω Σαββοπούλου Λυδία Τρύφωνα • Κώστας Φόλλας ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μάρω Σαββοπούλου KAΛΛITEXNIKH EΠIMEΛEIA busybuilding / www.busybuilding.com ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ Alberto Gonzalez Farran/UN EKTYΠΩΣH I.Ψαρρός - Λ. Mαναΐλογλου O.E. Διανέμεται δωρεάν στα μέλη του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Aμνηστίας. Η Διεθνής Αμνηστία, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, παρουσιάζει στο κοινό την έκθεσή της για την αστυνομική βία και στους αρμόδιους υπουργούς τα αιτήματα για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια στην αστυνόμευση των πολιτών. Αν και οι συνθήκες αστυνόμευσης έχουν διαφοροποιηθεί από τη δεκαετία του ‘60 και η προστασία της ελεύθερης έκφρασης έχει γίνει υπόθεση της κοινής γνώμης, είναι αδύνατο να μην γυρίσει η σκέψη μας στα θύματα των βασανιστηρίων και της εξευτελιστικής συμπεριφοράς επί Χούντας. Και ιδιαίτερα στον Περικλή Πάγκαλο, ιδρυτικό μέλος του τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας στην Ελλάδα. Ο Περικλής, εκπροσωπώντας τη ΓΣΕΕ στην πολιτική και πολιτιστική επανάσταση που συντελούνταν στην Ελλάδα της Χούντας, εκπροσωπώντας το νέο και το ωραίο της εποχής του, πλήρωσε με το τίμημα της φυλάκισης και των βασανιστηρίων. Γνωρίζοντας τι εστί βία από τα σώματα ασφάλειας και τήρησης της τάξης, ο Περικλής, μαζί με συντρόφους και αγωνιστές της δημοκρατίας, στα πρώτα βήματα της μεταπολίτευσης, ίδρυσε το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας. Αυτή ήταν μια πολιτική πράξη με βαθιά επίδραση στην ελληνική κοινωνία. Σε μια κοινωνία όπου η ατιμωρησία συνεχίστηκε και επεκτάθηκε από τις πολιτικά κολάσιμες πράξεις και στις οικονομικά κολάσιμες. Η βία στην καθημερινή ζωή του πολίτη συνεχίστηκε και γενικεύτηκε με διαφορετικές μορφές. Ο Περικλής, σε εκείνη την καταλυτική στιγμή για την πολιτική ιστορία της χώρας, αντιλήφθηκε τη φενάκη της υποστήριξης ενός μεμονωμένου πολιτικού σχήματος σε μια κοινωνία που δεν είχε χειραφετηθεί πολιτικά και δεν είχε δικαιωθεί στους αγώνες της. Στήριξε τη δημοκρατία έξω από κόμματα και ιδεαλισμούς. Στήριξε την ιδέα του Ανθρώπου. Αν και θύμα βίας και βαρβαρότητας, ανταπάντησε με την κριτική σκέψη που απαιτεί η ιδέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν και σε μια εποχή που το παιχνίδι της μικροπολιτικής έβρισκε πρόσφορο έδαφος, προτίμησε την καλλιέργεια της κοινής λογικής στη δημόσια ζωή. Με δυο λόγια, στην άγνοια και τη βαρβαρότητα που τρέφουν και τρέφονται από τη βία, κυρίως τη βία των υπευθύνων για την τήρηση της τάξης, απάντησε με τον ειρηνικό αλλά πιο αποτελεσματικό για την πρόοδο της δημοκρατίας αγώνα της υπεράσπισης των θυμάτων παραβίασης της ελευθερίας έκφρασης. Χαιρετίζουμε τον Περικλή Πάγκαλο με την Έκθεση για την Αστυνομική Βία, γιατί έτσι πιστεύουμε ότι τιμούμε και συνεχίζουμε τον αγώνα και το έργο του. κείμενο: ΝΤΟΡΕΤΤΑ ΑΣΤΕΡΗ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΑΜΝΗΣΤΙΑΣ 3 4 MAPTYPIEΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Έκθεση 2012 _ Έκκληση προς τους παγκόσμιους ηγέτες για τα ανθρώπινα δικαιώματα κείμενο: ΔΙΕΘΝΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ Απομεινάρια οβίδας, Συρία, Απρίλιος 2012 Τ ο προηγούμενο έτος σημαδεύτηκε από την αποτυχία της παγκόσμιας ηγεσίας στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι διαμαρτυρίες που εκδηλώθηκαν, αντιμετώπισαν θανατηφόρα απάντηση από χώρα σε χώρα. Τη στιγμή που η Διεθνής Αμνηστία παρουσίαζε την 50ή ετήσια έκθεσή της σχετικά με την παγκόσμια κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ήταν σαφές ότι οι πολιτικοί ηγέτες είχαν επανειλημμένα καταργήσει ή αφήσει ανεκπλήρωτο το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των κυβερνήσεων και του λαού. Η αποτυχία της ηγεσίας στην αντιμετώπιση των εξεγέρσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική αφορά όλες τις χώρες στις περιοχές αυτές. Καθώς πρωτοφανής αριθμός ανθρώπων αψήφησαν το φόβο και βγήκαν στους δρόμους για να απαιτήσουν τα δικαιώματά τους -συχνά αντιμετωπίζοντας βάναυση ή ακόμα και θανατηφόρα καταστολή από τις κυβερνήσειςοι τύραννοι, οι βασανιστές και οι μυστικές υπηρεσίες της υφηλίου βρίσκονταν πλέον αντιμέτωποι με μια νέα ασυνήθη κατάσταση. Ωστόσο, το διεθνές σύστημα διακυβέρνησης απέτυχε επανειλημμένα να αντικατοπτρίσει το θάρρος που επέδειξαν οι διαδηλωτές, καθώς το προσωπικό συμφέρον και το κέρδος τοποθετήθηκαν πάνω από τα δικαιώματα των ανθρώπων -ακόμα και από τις ζωές τους. Η αδράνεια σε ολόκληρη τη Συρία, τη Σρι Λάνκα και το Σουδάν επέτρεψαν, ώστε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ -που είναι επιφορτισμένο με τη διασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης και ασφάλειας- να φαίνεται θλιβερά περιττό και να δείχνει ότι δεν ανταποκρίνεται στους σκοπούς του. Η συνεχιζόμενη βαναυσότητα και αιματοχυσία στη Συρία είναι ένα παράδειγμα της εν λόγω αποτυχίας της ηγεσίας. Η Ρωσία και η Κίνα άσκησαν βέτο στην έκκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τερματισμό της βίας, παρά τα αποδεικτικά στοιχεία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττονται από το καθεστώς του Προέδρου al Assad, παρά το γεγονός ότι οι διαδηλωτές βρίσκονται αντιμέτωποι με ελεύθερους σκοπευτές και πολεμικά οχήματα, και παρά τις αναφορές ότι παιδιά ηλικίας 10 ετών συλλαμβάνονται και βασανίζονται. Ίσως η αδράνεια δεν αποτέλεσε έκπληξη: η Συρία είναι ένας από τους κύριους πελάτες της Ρωσίας για τις πω- MAPTYPIEΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ λήσεις όπλων. Και αν τα υπόλοιπα τέσσερα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας -Κίνα, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ- είναι οι σημαντικότεροι έμποροι όπλων παγκοσμίως, μπορούμε πραγματικά να θεωρήσουμε ότι το Συμβούλιο θα εκπληρώσει το ρόλο του θεματοφύλακα της παγκόσμιας ειρήνης; Οι ηγέτες του θωρακίζουν τους εαυτούς τους απέναντι στον έλεγχο, γεγονός που τους επιτρέπει να διατηρούν τις δικές τους ειδικές και επικερδείς σχέσεις με καταπιεστικές κυβερνήσεις. Πώς, όμως, μπορούμε να ενσωματώσουμε τη λογοδοσία στο διεθνές σύστημα διακυβέρνησης; Τι χρειάζεται να γίνει για να υπάρχει σταθερή δικαιοσύνη; Πώς μπορούν οι κυβερνήσεις να επιδείξουν νομιμοποιημένη ηγεσία; Καταρχήν, πρέπει να τερματιστεί η υποκρισία. Η κραυγή των ανθρώπων για ελευθερία, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια πρέπει να τιμηθεί -πράγμα που σημαίνει ότι η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να γίνει σεβαστή. Τα κράτη που ισχυρίζονται ότι υπερασπίζονται τα δικαιώματα πρέπει να σταματήσουν να υποστηρίζουν δικτάτορες, επειδή είναι σύμμαχοι. Τα καταπιεστικά κράτη πρέπει να χαλιναγωγήσουν τη μυστική αστυνομία τους και τις άλλες δυνάμεις και να επιτρέψουν στους ανθρώπους να εκφράζονται ειρηνικά. Δεύτερον, τα κράτη πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τις διεθνείς ευθύνες τους. Μια έντονη δοκιμασία θα παρουσιαστεί τον Ιούλιο, όταν πραγματοποιηθεί η συνδιάσκεψη των κρατών μελών του ΟΗΕ, προκειμένου να συμφωνήσουν για μια Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων. Αυτή θα είναι μια ευκαιρία για τις κυβερνήσεις να δεσμευτούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και την ασφάλεια σε μια ισχυρή συνθήκη -μια συνθήκη που θα εμποδίζει τη διεθνή μεταφορά όλων των τύπων συμβατικών όπλων σε χώρες όπου υπάρχει ουσιαστικός κίνδυνος ότι θα χρησιμοποιηθούν για σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τρίτον, οι κυβερνήσεις πρέπει να επενδύσουν σε συστήματα και δομές που βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου -και που εξασφαλίζουν λογοδοσία, δίκαιες δίκες και ανεξάρτητες δικαστικές Αρχές, αποζημίωση για τις παραβιάσεις, τερματισμό των διακρίσεων, της διαφθοράς και της ατιμωρησίας, και ισότητα ενώπιον του νόμου. Με αυτόν τον τρόπο οι ηγέτες μπορούν να οικοδομήσουν και να διατηρήσουν ένα σύστημα προστασίας των ανίσχυρων και περιορισμού της δύναμης των ισχυρών. Το προηγούμενο έτος έχει καταστήσει πιο σαφές από ποτέ ότι ως ευαισθητοποιημένοι πολίτες μπορούμε όλοι να βοηθήσουμε στη δημιουργία ενός πιο δίκαιου και ειρηνικού μέλλοντος. Όσοι εκτιμούν την ελευθερία και τη δικαιοσύνη πρέπει να συνεργαστούν για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παντού. Πρέπει να θυμόμαστε ότι η Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων απέχει ελάχιστα από το να γίνει πραγματικότητα, επειδή το σύνολο των ακτιβιστών απαίτησε τη λήψη μέτρων σε όλα τα επίπεδα. Διαδηλωτές από χώρα σε χώρα έχουν δηλώσει έντονα ότι η καθολική ανθρώπινη επιθυμία για ελευθερία και δικαιοσύνη δεν μπορεί να συνθλιβεί ή να περιοριστεί, παρά τη δράση των δυνάμεων καταστολής. Απευθύνεται μια έκκληση αφύπνισης προς τους παγκόσμιους ηγέτες σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα: έχει έρθει προ πολλού η ώρα να θέσουμε τη δικαιοσύνη πριν από την καταστολή και το κέρδος. Η τακτική γενική συνέλευση σε 150 λέξεις Η συμμετοχή στη φετινή συνέλευση ήταν η μικρότερη όλων των ετών. Οι συμμετέχοντες έριξαν όλο το βάρος στην αναθεώρηση του βασικού κειμένου διακυβέρνησης του τμήματος. Η συζήτηση είχε ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις για τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οι δημοκρατικές διαδικασίες παραμένουν το ζητούμενο: στα πλέον των 2 εκατομμυρίων μέλη και υποστηρικτές της οργάνωσης, ποιοι και πώς λαμβάνουν αποφάσεις για το κίνημα. Περισσότερα αυτά που δεν προλάβαμε να πούμε: Για την πολιτική της διαφορετικότητας, την ενδυνάμωση της φωνής των γυναικών, των νέων, των θυμάτων, των μεγάλων υποστηρικτών και των «διαφορετικών». Για τις οργανωτικές αλλαγές που χρειαζόμαστε, ώστε να φτάνει το μήνυμά μας παντού και αποτελεσματικά. Για την αναθεώρηση του προ 30ετίας καταστατικού μας, που στενεύει την ανάσα μας, καθώς θέλουμε να τρέξουμε μπροστά. Για τον αρνητικό μας προϋπολογισμό. Για τη σχέση του τμήματος με τα άλλα τμήματα και το διεθνές κίνημα. Για τη Μία Αμνηστία ως πολιτική. Κείμενο: Ντορέττα Αστέρη πρόεδρος ελληνικού τμήματος Διεθνούς Αμνηστίας 5 6 MAPTYPIEΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Εργαζόμενες του σεξ - Μετανάστες _ Υγεία και Διακρίσεις Σ τα μέσα Μαΐου, η Διεθνής Αμνηστία εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες για τη σύλληψη, εξαναγκαστική εξέταση για τον ιό HIV και ποινική δίωξη 31 γυναικών φερομένων ως εργαζομένων του σεξ στην Αθήνα. Οι γυναίκες αυτές έχουν κατηγορηθεί από τις ελληνικές Αρχές για βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη σύμφωνα με τον Ελληνικό Ποινικό Κώδικα, καθώς και για παραβάσεις της εθνικής νομοθεσίας για τους εργαζομένους του σεξ. Με διαταγή του εισαγγελέα δημοσιεύθηκαν στην ιστοσελίδα της ελληνικής αστυνομίας τα προσωπικά στοιχεία και οι φωτογραφίες 29 από αυτές τις φερόμενες ως εργαζόμενες του σεξ. Σύμφωνα με αναφορές, μετά τη σύλληψη οι γυναίκες αναγκάστηκαν να υποβληθούν σε εξέταση για τον ιό HIV στο αστυνομικό τμήμα, χωρίς συγκατάθεση ή οποιαδήποτε πληροφόρηση ή παροχή συμβουλών σχετικά με το χαρακτήρα της εξέτασης. Η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι τα μέτρα αυτά είναι εντελώς εσφαλμένα και αναποτελεσματικά σχετικά με τους δηλωμένους στόχους, και ότι θα οδηγήσουν σε περαιτέρω στιγματισμό των ατόμων που εργάζονται στο σεξ και των ατόμων που ζουν με τον ιό HIV. Οι τιμωρητικές προσεγγίσεις για τη ρύθμιση της εργασίας του σεξ έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικές ως προς τον περιορισμό της μετάδοσης του ιού HIV ανάμεσα σε ανθρώπους που παρέχουν σεξουαλικές υπηρεσίες και τους πελάτες τους. Επιπρόσθετα, η δημοσίευση ονομάτων, φωτογραφιών, καθώς και η δημοσιοποίηση του γεγονότος ότι κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους είναι θετικοί στον ιο HIV, αποτελεί θεμελιώδη παραβίαση του απορρήτου και εκθέτουν τους εργαζομένους του σεξ στο στιγματισμό και τη βία. Τέτοια μέτρα είναι πιθανό να επιφέρουν περαιτέρω διακρίσεις και θα μπορούσε να οδηγήσουν σε μειωμένη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας που απαιτούνται. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα και να παράσχουν σε όσα άτομα έχουν βρεθεί θετικά στον ιό HIV συμβουλές και πληροφορίες, και να ενθαρρύνουν την εθελούσια συμβουλευτική και εξέταση όσων αγνοούν εάν είναι φορείς του ιού HIV. Η Διεθνής Αμνηστία καλεί επίσης τις ελληνικές Αρχές να σταματήσουν την ποινικοποίηση και το στιγματισμό των εργαζομένων του σεξ, ιδιαίτερα όσων βρέθηκαν θετικοί στον ιό HIV. Την ίδια περίπου περίοδο, η Διεθνής Αμνηστία χαρακτήρισε ως άκρως ανησυχητική τη συγκέντρωση και κράτηση παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο, περιλαμβανομένων όσων θεωρούνται ύποπτοι ως φορείς μολυσματικών ιών, όπως ο HIV. Τέτοια μέτρα στοχοποιούν ειδικά τις πιο ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες, με βάση κριτήρια που εισάγουν διακρίσεις, όπως είναι η χώρα καταγωγής, οι κακές συνθήκες διαβίωσης, η απασχόλησή τους ως εργαζομένων του σεξ, η χρήση ναρκωτικών. Άλλο μέτρο επιβάλλει στους μετανάστες να έχουν πιστοποιητικό υγείας, προκειμένου να τους επιτραπεί να εργαστούν. Οι ελληνικές Αρχές πρέπει να αποσύρουν αμέσως όσα μέτρα επιτείνουν το στιγματισμό των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο στη χώρα. Ειδικά ως προς το θέμα της υγείας, η μεταχείρισή τους πρέπει να βασίζεται στις αρχές μιας πολιτικής δημόσιας υγείας, που θα στοχεύει στην αποτελεσματικότητα, τη συναίνεση και την ελευθερία από διακρίσεις. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται η υγεία ως «όπλο» εναντίον των αιτούντων άσυλο και των παράτυπων μεταναστών. Μέτρα που προτείνονται στο όνομα της «δημόσιας υγείας» πρέπει να αξιολογούνται με βάση ένα απλό ερώτημα: ισχύουν τα μέτρα αυτά και για τους υπηκόους της χώρας; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε τα μέτρα είναι πιθανό να εισάγουν διακρίσεις. Κύπρος: μετανάστες και αιτούντες άσυλο _ MAPTYPIEΣ ΔΡΑΣΗ Η κράτηση για μεταναστευτικούς σκοπούς παραβιάζει το διεθνές δίκαιο Σ τις 19 Ιουνίου η Διεθνής Αμνηστία δημοσίευσε την έκθεση με τίτλο «Τιμωρία χωρίς έγκλημα: Κράτηση μεταναστών και αιτούντων άσυλο στην Κύπρο», η οποία εξετάζει τα κενά στην κυπριακή νομοθεσία και πρακτική, που έχουν ως αποτέλεσμα την παραβίαση των δικαιωμάτων των παράτυπων μεταναστών και αιτούντων άσυλο. Βασίστηκε σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε κατά την επίσκεψη εκπροσώπων της οργάνωσης στην Κύπρο τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο 2011, καθώς και σε λοιπές έρευνες πριν και μετά από αυτή την επίσκεψη. Οι εκπρόσωποι επισκέφθηκαν τις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και τα αστυνομικά τμήματα Λακατάμιας και Λεμεσού. Πραγματοποίησαν περισσότερες από 100 συνεντεύξεις με κρατούμενους και προσωπικό των χώρων κράτησης, καθώς και με πρώην κρατούμενους. Αρκετοί από τους κρατούμενους που μίλησαν στη Διεθνή Αμνηστία ήταν άτομα των οποίων οι αιτήσεις ασύλου είχαν απορριφθεί. Σύμφωνα με τις έρευνες, εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες, που διαφεύγουν κάθε χρόνο προς την Κύπρο αναζητώντας άσυλο λόγω του πολέμου, των διώξεων και της φτώχειας, τίθενται υπό κράτηση από τις Αρχές του νησιού, κατά παράβαση των διεθνών υποχρεώσεών τους. Οι περισσότεροι κρατούνται επί μήνες, ακόμα και χρόνια, συχνά υπό κακές συνθήκες, χωρίς επαρκή ιατρική βοήθεια και δίχως τη δυνατότητα αμφισβήτησης της νομιμότητας της κράτησής τους λόγω της σπανιότατης δωρεάν νομικής βοήθειας. Σε πολλές περιπτώσεις οι κυπριακές Αρχές αρνούνται να ελευθερώσουν ανθρώπους ακόμα και με σχετική διαταγή του Ανώτατου Δικαστηρίου. Κάποιοι αιτούντες άσυλο παραμένουν υπό κράτηση καθ’όλη την περίοδο εξέτασης των αιτήσεών τους, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις αιτούντων άσυλο που απελάθηκαν, ενόσω η υπόθεσή τους εκκρεμούσε ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου. Κάθε απόφαση κράτησης πρέπει αυτόματα και συστηματικά να επανεξετάζεται ως προς τη νομιμότητα, την αναγκαιότητα και την αναλογικότητά της από δικαστήριο ή παρεμφερές αρμόδιο, ανεξάρτητο και αμερόληπτο όργανο, συνοδευόμενη από την επαρκή συνδρομή νομικής βοήθειας. Καθώς αυτό δεν συμβαίνει, εκατοντάδες άνθρωποι στερούνται επί μήνες την ελευθερία τους παράνομα και χωρίς να είναι αναγκαίο. Παρότι ο σκοπός της έκθεσης δεν είναι να αναλύσει τη διαδικασία ασύλου, η Διεθνής Αμνηστία έχει λάβει συνεχιζόμενες καταγγελίες για την εν γένει δυσλειτουργία της και, ιδίως, για την κακή ποιότητα των συνεντεύξεων ασύλου. Σύμφωνα με πληροφορίες, το 2004 η Κύπρος αντιμετώπιζε περισσότερες από 9.000 αιτήσεις ασύλου, ενώ στις αρχές του 2012 ο «όγκος» αυτός είχε μειωθεί στις περίπου 200 αιτήσεις. Η ταχύτητα με την οποία οι κυπριακές Αρχές φαίνεται να εξέτασαν τις αιτήσεις, οι πολυάριθμες καταγγελίες ατόμων των οποίων οι αιτήσεις απορρίφθηκαν κατά την «εκκαθάριση» και τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά αναγνώρισης, δημιουργούν ανησυχίες για την ποιότητα του συστήματος ασύλου στην Κύπρο. Τον Ιούνιο 2012 η Διεθνής Αμνηστία πραγματοποίησε νέες επισκέψεις στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας και στη Λακατάμια, όπου δεν διαπίστωσε καμία ουσιαστική βελτίωση στις συνθήκες κράτησης. Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι η κράτηση, δίχως την εξέταση εναλλακτικών μέτρων και δίχως την απόδειξη της αναγκαιότητας της κράτησης, παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Ε.Ε. Οι κυπριακές Αρχές οφείλουν να τερματίσουν την πρακτική αυτή και να εναρμονίσουν τη νομοθεσία τους με τα διεθνή πρότυπα. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων, την Τετάρτη, 20/06, μέλη του Δικτύου για τους Πρόσφυγες και άλλοι ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας πραγματοποίησαν θεατρικό δρώμενο πλησίον του ΗΣΑΠ στο Θησείο, απεικονίζοντας με απέριττο αλλά εύστοχο τρόπο τις καθημερινές παραβιάσεις που υφίστανται οι πρόσφυγες σε χώρες όπου ζητούν προστασία και άσυλο. κείμενο: ΔΩΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΡΑΣΗΣ 7 8 MAPTYPIEΣ EΠΩNYMΩΣ Νίκο Άγκο _ «Το μεταναστευτικό τείνει να γίνει γάγγραινα της ελληνικής Πολιτείας» Συνέντευξη: Λυδία Τρύφωνα Μέλος της ΕΣΗΕΑ και εκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), αλβανικής καταγωγής, εγκατεστημένος από 20ετίας στην Ελλάδα, τελεί υπό απέλαση, διότι κατά τα έτη 2007-8 δεν συμπλήρωσε τα ένσημά του λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. Σε ποιό σημείο βρίσκεται αυτή τη στιγμή το θέμα σου; Μετά την παράταση που επιτρέπει η ελληνική νομοθεσία τελώ υπό «οικειοθελή αναχώρηση» μέχρι τις 17/7, οπότε θα μετατραπεί σε απέλαση. Έχουν γίνει παρεμβάσεις για να αποτραπεί η απέλαση και από πολιτικά πρόσωπα και από την ΕΣΗΕΑ. Επίσης από συναδέλφους μου στην Αλβανία, όπου πραγματοποίησαν ειρηνική διαμαρτυρία στην ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα. Αλλά και ο διεθνής τύπος (Guardian, Liberation, La Repubblica κλπ.) έχει ασχοληθεί με την περίπτωσή μου. Εάν δεν αποτραπεί η απέλαση, θα συνεχίσω μέσω της δικαστικής οδού. Στο πρόσωπό μου εκφράζεται το τεράστιο θέμα του μεταναστευτικού ζητήματος στην Ελλάδα, οπότε οφείλω να υπερασπιστώ και εκείνους που, σε αντίθεση με μένα, «δεν έχουν φωνή». Οι ιδιότητές σου ως δημοσιογράφου, αλλά και ως υπερασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα και με τη Διακήρυξη του ΟΗΕ, δεν σε προστατεύουν; Δυστυχώς, το ελληνικό κράτος για πολλοστή φορά προσποιείται άγνοια των διεθνών συνθηκών. Πράγματι αυτές οι ιδιότητες δημιουργούν για ευνόητους λόγους τείχος προστασίας, το οποίο, όμως, «γκρεμίζει» η ελληνική Πολιτεία με αποκλειστικά τυπολατρικό σκεπτικό. Έχεις αρθρογραφήσει εκτεταμένα σχετικά με το μεταναστευτικό. Συμπύκνωσέ μας την άποψή σου. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη μεταναστευτική πολιτική. Η Πολιτεία δεν γνωρίζει τον αριθμό των ατόμων που εισέρχονται ή διαβιούν στη χώρα. Έτσι, βγαίνουν στην τηλεόραση ακροδεξιά στοιχεία και κόμματα και μιλούν για αριθμούς παράνομων μεταναστών -και όχι «λαθρομεταναστών», λέξη ποταπή, αφού μιλάμε για ανθρώπους- τελείως ανυπόστατους. Η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να δείξει το πολιτισμικό και ανθρωπιστικό της πρόσωπο με σοβαρή μεταναστευτική πολιτική καταμέτρησης στα σύνορα όσων δικαιούνται άσυλο, μέσω διακρατικής συμφωνίας με τη χώρα προέ- λευσης. Αντ’ αυτού επιλέγει να συνωστίζονται χιλιάδες άνθρωποι στη Διεύθυνση Αλλοδαπών, ενώ εξετάζονται εβδομαδιαία μόνο 20-30 αιτήσεις. Έχοντας σχέση με την Αλβανία και ως πολίτης και ως δημοσιογράφος γνωρίζω επίσης σαφώς για τις επιστροφές αλβανών μεταναστών από την Ελλάδα στην Αλβανία, που αγγίζουν πια, λόγω της οικονομικής κρίσης, το 20 με 30%. Αυτές, όμως, ελάχιστα αναφέρονται. Το μεταναστευτικό, ως μακροχρόνια άλυτο, τείνει να γίνει γάγγραινα της ελληνικής Πολιτείας. Πώς σχολιάζεις τη συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ»; H αναθεώρησή της είναι τόσο σημαντική όσο και η αναθεώρηση του Μνημονίου 2, διότι έχουν καταντήσει τη χώρα αποθήκη ψυχών: το Μνημόνιο 2 λόγω φτώχιας, το «Δουβλίνο ΙΙ» λόγω συσσώρευσης προσφύγων και μεταναστών. Υπογράφοντας το 2003 τη συνθήκη, η Ελλάδα, που τότε είχε άλλες ευρωπαϊκές και οικονομικές προοπτικές, θεώρησε ότι είτε θα έδινε άσυλο, είτε θα ενσωμάτωνε αυτούς τους ανθρώπους. Ούτε το ένα συμβαίνει -άσυλο δίνεται με το σταγονόμετρο-, ούτε το άλλο. Ως προς την ενσωμάτωση βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Η ελληνική κοινωνία δεν φαίνεται έτοιμη να τη δεχτεί και να την πραγματοποιήσει. Σταδιακά μάλλον συντηρητικοποιείται και, δυστυχώς, τείνει προς ακροδεξιές επιλογές, όπως δείχνουν και τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα. Από την άλλη, όμως, έχεις δεχτεί από την ελληνική κοινωνία και άπειρα μηνύματα συμπαράστασης. Αυτό είναι αλήθεια και την ευγνωμονώ. Άλλωστε, και την ελληνική Πολιτεία την ευγνωμονώ, είτε απελαθώ είτε όχι, γιατί σ’ αυτήν μορφώθηκα και διαμορφώθηκα. Έχω εκφραστεί μάλιστα και δημόσια μέσω του άρθρου μου «Σ’ευχαριστώ, Ελλάδα», το οποίο γράφτηκε δύο φορές. Ασφαλώς τη δεύτερη φορά εμπεριείχε έκφραση πικρίας και διαμαρτυρίας ενόψει της απέλασης, αλλά, βέβαια, δεν υπάρχει πουθενά επίγειος παράδεισος. Αγαπώ την Ελλάδα και έχω επιλέξει να ζήσω σε αυτήν -εφόσον, βέβαια μου το επιτρέψει - προσφέροντας τα μέγιστα που μπορώ μέσα από τη δουλειά μου αλλά και την όλη μου δραστηριότητα. Ως δημοσιογράφος γνωρίζεις «από πρώτο χέρι» τα περί έξαρσης της αστυνομικής βίας. Έχω αρθρογραφήσει σχετικά. Και μέσω της ΕΕΔΑ εναντιω- MAPTYPIEΣ EΠΩNYMΩΣ νόμαστε σ’ αυτήν έχοντας προβεί σε συγκεκριμένες προτάσεις, όπως για παράδειγμα στην τοποθέτηση των διακριτικών των αστυνομικών σε εμφανές σημείο, ώστε να έχει δικαίωμα ο κάθε πολίτης να κάνει καταγγελία. Εκδηλώνεται κατεξοχήν εναντίον των μεταναστών, αλλά εντέλει και εναντίον όλων των κοινωνικών ομάδων που διεκδικούν διαμαρτυρόμενες δικαιώματα. Και ασφαλώς δεν είναι συμπτωματική. Άλλωστε και η Διεθνής Αμνηστία στην πρόσφατη έκθεσή της για την αστυνομική βία χαρακτηρίζει τα περιστατικά βίας στην Ελλάδα ως «μη μεμονωμένα». Ποιες είναι οι επισημάνσεις σου σχετικά με την αστυνομική βία εναντίον συναδέλφων σου; Η αστυνομική βία εναντίον δημοσιογράφων είναι πια καθημερινό φαινόμενο. Είναι γνωστές οι βίαιες επιθέσεις που υπέστησαν ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Δημήτρης Τρίμης, ο Μανώλης Κυπραίος και ο φωτορεπόρτερ Μάριος Λώ- λος. Σε πρόσφατο άρθρο μου με τον τίτλο «Η αποτρόπαιη σιωπή των καλών» καταγγέλλω την κοινωνική σιωπή σχετικά. Όπως είπε και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η κοινωνία μας πρέπει όχι τόσο να απολογείται για τη βία των «κακών», όσο για τη σιωπή των «καλών». Ποιο μήνυμα στέλνεις στους αναγνώστες των Μαρτυριών; Με αυτή τη μικρή δύναμη που μπορεί να έχει ένα δικό μου μήνυμα τονίζω ότι σε συνθήκες κρίσης όπως οι τωρινές οι άνθρωποι πρέπει να είναι ενωμένοι. Το κεντρικό μου, όμως, μήνυμα αφορά τη Δημοκρατία: είναι σαν ένας δικός μας αγαπημένος ασθενής. Δεν αφήνουμε τη θεραπεία της στους αρνητές της, αλλά στεκόμαστε δίπλα της μέχρι να αναρρώσει. Οι απόψεις του κειμένου δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην τις απόψεις της Οργάνωσης © Νικόλας Κομίνης 9 10 MAPTYPIEΣ ΔΡΑΣΗ Όχι στα Όπλα για Παραβιάσεις _ Για μια «αλεξίσφαιρη» συνθήκη για το εμπόριο όπλων κείμενο: ΔΩΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΡΑΣΗΣ Σ ε όλο τον κόσμο διαπράττονται καθημερινά εγκλήματα πολέμου, παράνομες δολοφονίες, βασανιστήρια και άλλες σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μέσω της χρήσης ενός ποικίλου φάσματος όπλων (πυρομαχικών, στρατιωτικού εξοπλισμού, εξοπλισμού ασφαλείας κλπ). Τα όπλα αυτά συνήθως προσφέρονται απεριορίστως στους δράστες, ενθαρρύνοντας και παρατείνοντας την παράνομη βία. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί, τραυματιστεί, βιαστεί και αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τις εστίες τους. Η παγκόσμια κοινότητα δεν διαθέτει καμία συνθήκη που διασφαλίζει τον αυστηρό έλεγχο του διεθνούς εμπορίου συμβατικών όπλων, ενώ οι κυβερνήσεις χορηγούν άδειες για ανεύθυνες ροές όπλων, που τροφοδοτούν θηριωδίες και παραβιάσεις. Τα κράτη οφείλουν να μην επιτρέπουν πλέον τις ανεύθυνες μεταβιβάσεις όπλων και να καταστούν υπόλογα ενώπιον της διεθνούς κοινότητας. Γι αυτό το λόγο, από τη δεκαετία του 1990 η Διεθνής Αμνηστία πραγματοποιεί εκστρατεία για την υπογραφή μιας παγκόσμιας συνθήκης που θα θεσπίζει κανόνες για την αυστηρή ρύθμιση του διεθνούς εμπορίου όπλων. Συγκεκριμένα, η νέα συνθήκη θα πρέπει να περιλαμβάνει: α) Ισχυρούς κανόνες που θα προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, προλαμβάνοντας τη μεταβίβαση όπλων σε εκείνους που κατά πάσα πιθανότητα θα τα χρησιμοποιήσουν για να παραβιάσουν σοβαρά τα δικαιώματα αυτά β) Λίστα ελέγχου που θα συμπεριλαμβάνει όλους τους τύπους όπλων, πυρομαχικών και άλλου οπλισμού και γ) Σαφείς κανόνες για την εφαρμογή και παρακολούθηση της Συνθήκης, μέσω της υποβολής περιοδικών εκθέσεων για την εξασφάλιση της εφαρμογής των κανόνων. Η πλειοψηφία των κρατών μελών του ΟΗΕ στηρίζουν την υπογραφή μιας συνθήκης με ισχυρές εγγυήσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εντούτοις, ορισμένα κράτη έχουν εκφράσει επιφυλάξεις σχετικά με τις εγγυήσεις αυτές, συμπεριλαμβανομένων των βασικών χωρών-εξαγωγέων όπλων, όπως της Κίνας και της Ρωσίας, καθώς και των περισσότερων χωρών της Μέσης Ανατολής. Γι αυτό το λόγο και φέτος το διεθνές κίνημα έθεσε την παρούσα εκστρατεία ως κορυφαία προτεραιότητα, πραγματοποιώντας πλήθος δράσεων με στόχο τους 6 βασικούς εξαγωγείς όπλων: Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Η.Π.Α. Οι δράσεις κορυφώνονται τον Ιούλιο του 2012, οπότε και θα λάβει χώρα η Διάσκεψη για τη Συνθήκη για το Εμπόριο Όπλων, στο πλαίσιο του Ο.Η.Ε. Τα τμήματα της Διεθνούς Αμνηστίας ανά τον κόσμο συνέλεξαν εκατοντάδες χιλιάδες υπογραφές, τις οποίες και προώθησαν στη Διεθνή Γραμματεία του κινήματος για την τελική παράδοσή τους στον Γενικό Γραμματέα του Ο.Η.Ε. Μπαν Κι Μουν στις 2 Ιουλίου, στο πλαίσιο της Διάσκεψης. Το ελληνικό τμήμα συμμετείχε στην παγκόσμια δράση, συγκεντρώνοντας με τη βοήθεια των ακτιβιστών περίπου 1.200 έντυπες υπογραφές, ενώ παράλληλα προώθησε ευρέως την παγκόσμια ηλεκτρονική έκκληση σε πλήθος επαφών. Παράλληλα κοινοποίησε στις ελληνικές Αρχές -καθώς και σε ξένες διπλωματικές Αρχές με παρουσία στην Ελλάδα- τα αιτήματα της οργάνωσης, καλώντας τες να λάβουν ισχυρή θέση. Η ελληνική κυβέρνηση -και συγκεκριμένα το υπουργείο Εξωτερικών- δεσμεύτηκε να επιδιώξει την υπογραφή μιας νομικά δεσμευτικής συνθήκης που θα ρυθμίζει όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά τη νόμιμη εμπορία με σκοπό τον περιορισμό της παράνομης διακίνησης όπλων. Η μεξικανική κυβέρνηση, μέσω της Πρεσβείας της στην Αθήνα, δεσμεύτηκε να συνεχίζει να επιδιώκει μια συνθήκη που θα επηρεάζει θετικά την παγκόσμια κοινότητα, θα συνεισφέρει στην ανάπτυξη του διεθνούς δικαίου και θα ενισχύει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Η Διεθνής Αμνηστία θα παρακολουθεί στενά τις εργασίες της Διάσκεψης, ασκώντας πίεση στις κυβερνήσεις και στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα: Όχι στα όπλα για θηριωδίες ή παραβιάσεις! Ακτιβιστική Δράση _ MAPTYPIEΣ ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ Συρία Σ τις 15 Μαρτίου 2011 ξεκίνησαν οι μεγάλες διαμαρτυρίες στη Συρία. Κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών περισσότεροι από 6.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, πολύ περισσότεροι τραυματίστηκαν και δεκάδες χιλιάδες έχουν συλληφθεί. Ο αριθμός των θανάτων κατά τη διάρκεια της κράτησης έχει εκτοξευτεί κατά πολύ σε σχέση με το μέσο όρο των τεσσάρων ή πέντε περιπτώσεων ετησίως που ίσχυε κατά την τελευταία δεκαετία, και έχει φτάσει σε πάνω από 270 θανάτους, όπως έχει αναφερθεί στη Διεθνή Αμνηστία από το Μάρτιο του 2011. Η Διεθνής Αμνηστία ανέλαβε δράση αμέσως μόλις ξέσπασε η βία, για να σταματήσει η αιματοχυσία στη Συρία. Η βία συνεχίστηκε, αλλά το ίδιο και η δράση της Διεθνούς Αμνηστίας, που, εφόσον δεν βρήκε ανταπόκριση από τις αρχές της Συρίας, απευθύνθηκε πια στις ρωσικές Αρχές, προκειμένου να ασκήσει η Ρωσία την επιρροή της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να αναλάβει συγκεκριμένες ενέργειες για να σταματήσει η βία στη Συρία. Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας, από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2012, ένωσε τις δυνάμεις του σε όλη τη χώρα και εκατοντάδες ακτιβιστές και υποστηρικτές βγήκαν στους δρόμους ή έδρασαν ηλεκτρονικά από το σπίτι τους και μετέφεραν το μήνυμα για τον τερματισμό της βίας στη Συρία. Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη οι τέσσερις φοιτητικές ομάδες της οργάνωσης ενημέρωσαν τους συμφοιτητές τους για την κατάσταση στη χώρα της Μέσης Ανατολής και συγκέντρωσαν υπογραφές. Η τοπική ομάδα δράσης της οργάνωσης στα Χανιά, παράλληλα με τη συλλογή των υπογραφών, διοργάνωσε συζήτηση με τίτλο «Τα ανθρώπινα δικαιώματα και η αραβική άνοιξη», στην οποία μίλησαν η κα. Αριάδνη Σπανάκη, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα και μέλος του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ), και ο Osama Refaye, μέλος του Συλλόγου Σύρων Μεταναστών στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εκτός από τους δεκάδες ακτιβιστές που μάζεψαν υπογραφές σε όλη την Ελλάδα και τους εκατοντάδες που έδρασαν και προώθησαν την έκκλησή μας μέσω διαδικτύου, υπογραφές συγκέντρωσαν και οι τοπικές μας ομάδες σε Κομοτηνή και Καστοριά. Ακόμη, καταφέραμε να μεταδώσουμε το μήνυμά μας δυναμικά, προβάλλοντας την τοπική δράση μας σε 8 Αθήνα, 13 Ιουνίου: Ακτιβιστές της Διεθνούς Αμνηστίας κρατούν το πανό με τις υπογραφές που παραδόθηκαν, έξω από την Πρεσβεία της Ρωσίας. ηλεκτρονικά site ευρείας επισκεψιμότητας, και μάλιστα τελικά χωρίς αμοιβή, καθώς εντυπωσιάστηκαν τα μέσα από το μέγεθος της συμμετοχής. Η δράση μας δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί με επιτυχία, αν δεν είχαν ανταποκριθεί 27 άτομα με την έκτακτη οικονομική τους στήριξη κατόπιν έκκλησής μας. Το αποτέλεσμα ήταν 2.103 υπογραφές, που παραδόθηκαν στις 13 Ιουνίου στην Πρεσβεία της Ρωσίας στην Αθήνα τυπωμένες σε ένα μεγάλο πανό. Η Διεθνής Αμνηστία συνεχίζει την προσπάθεια. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε νέα έκθεση της οργάνωσης με τίτλο «Deadly Reprisals», στην οποία παρουσιάζονται νέα αποδεικτικά στοιχεία για τα συνεχιζόμενα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εκ μέρους των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας. O λαός της Συρίας φωνάζει για βοήθεια. Γίνε και εσύ μέλος του ηλεκτρονικού μας δικτύου για την Ανταπόκριση στην Κρίση στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Μπες στο http://www.amnesty.org.gr/join-us-now-2, γράψου στο δίκτυο και θα λαμβάνεις με ένα email όλες τις εκκλήσεις για το θέμα. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορείς να τις προωθείς σε φίλους και γνωστούς σου, ώστε να συλλέγουμε όσο το δυνατόν περισσότερες υπογραφές και να συνεχίσουμε να πιέζουμε για να σταματήσει η αιματοχυσία. κείμενο: ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΗ AΚΤΙΒΙΣΜΟΥ 11 12 MAPTYPIEΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Συνεργασίες στην εκπαίδευση _ Προσχολική εκπαίδευση, Γιορτή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κείμενο: Ράνια Ελ Αμπάσυ υπευθυνη εκπαιδευτικων προγραμματων Η εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα κερδίζει διαρκώς έδαφος στον εκπαιδευτικό χώρο, με πρωτοβουλίες θεσμικών φορέων που λειτουργούν πολλαπλασιαστικά. Ιδιαίτερα η Οικουμενική Διακήρυξη για την Εκπαίδευση και την Κατάρτιση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Δεκέμβριο του 2011, απευθύνει ένα κάλεσμα σε όλα τα κράτη, οργανισμούς και άλλους φορείς, να εντατικοποιήσουν τις προσπάθειές τους για την προώθηση ισότητας και αλληλοσεβασμού, ασκώντας μια εκπαίδευση σχετική με τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια εκπαίδευση που να διέπεται από τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και να τα υπηρετεί. Μια τέτοια πρωτοβουλία ενορχηστρώθηκε και από το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Αθηνών - Πρόγραμμα ‘Εκπαίδευση παιδιών Ρομά’, που διοργάνωσε τον περασμένο Μάιο επιμορφωτική ημερίδα απευθυνόμενη σε νηπιαγωγούς της Δυτικής Αττικής, με τίτλο «Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Προσχολική Εκπαίδευση: Διδακτικές Προσεγγίσεις και Διδακτικά Εργαλεία». Η Διεθνής Αμνηστία, έχοντας εγκαινιάσει από το τέλος του 2011 μια πολύ γόνιμη και ελπιδοφόρα συνεργασία με το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής, ήταν προσκεκλημένη της εκδήλωσης, προκειμένου να παρουσιάσει ενώπιον διακοσίων περίπου νηπιαγωγών τις εκστρατείες της, αλλά και το εκπαιδευτικό της έργο πάνω στα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη συνέχεια, οργάνωσε με τους παρευρισκόμενους νηπιαγωγούς εκπαιδευτικό εργαστήριο, με στόχο τη μετάδοση εργαλείων που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν με τους μαθητές τους. Το εκπαιδευτικό περιβάλλον θεωρείται από τη Διεθνή Αμνηστία ως ένας δυναμικός χώρος ανάπτυξης στάσεων ζωής και καλλιέργειας ιδεών, που διέπουν τον μετέπειτα βίο του ατόμου. Όταν το σχολείο προάγει το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα μηνύματα μόνο ελπιδοφόρα μπορεί να είναι για τους μελλοντικούς αποφοίτους του. Τον περασμένο Απρίλιο η Διεθνής Αμνηστία παρευρέθηκε σε γιορτή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που διοργάνωσε το Λεόντειο Γυμνάσιο-Λύκειο Πατησίων. Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους μαθητές του σχολείου μελέτησαν σε βάθος το έργο της Διεθνούς Αμνηστίας παγκοσμίως, καθώς και θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το αποτέλεσμα αυτών των αναζητήσεων συνοψίστηκε με καλλιτεχνικό τρόπο στο πλαίσιο της γιορτής τους, μιας γιορτής που απέπνεε το πάθος των μαθητών για διεθνή αλληλεγγύη. ‘Δος μοι τούτον τον ξένον’ ήταν το σύνθημα των μαθητών για την κάθε φορά που αντικρίζουμε τον ‘ξένο’ -άνθρωπο φτωχό, μετανάστη, άρρωστο, εν ολίγοις: διαφορετικό. Μέσα από ένα αποκαλυπτικό βίντεο, που περιείχε εικόνες από την καθημερινότητα των διακρίσεων στην Αθήνα, στατιστικές και αποσπάσματα σελίδων διεθνούς δικαίου για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, ένα πολύ διεισδυτικό σκετς με πρωταγωνιστές μαθητές του σχολείου, αλλά και συζητήσεις, το σχολείο ‘αγκάλιασε’ τα ανθρώπινα δικαιώματα και τίμησε τη δράση της Διεθνούς Αμνηστίας. Η εκδήλωση έκλεισε με την παράδοση χρημάτων από έρανο που πραγματοποίησαν οι μαθητές για το έργο της οργάνωσης. Ένα μεγάλο ‘ευχαριστώ’! Διακρίσεις _ MAPTYPIEΣ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Νέα έκθεση & Παγκόσμια Ημέρα Ρομά Ο ι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να κάνουν περισσότερα για να αμφισβητήσουν τα αρνητικά στερεότυπα και τις προκαταλήψεις εναντίον των μουσουλμάνων, που πυροδοτούν διακρίσεις ειδικά στον τομέα της εκπαίδευσης και της απασχόλησης, αποκάλυψε τον Απρίλιο νέα έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Οι μουσουλμάνες στερούνται θέσεις εργασίας και τα κορίτσια εμποδίζονται να παρακολουθήσουν κανονικά μαθήματα μόνο επειδή φορούν παραδοσιακά ενδύματα, όπως τη μαντίλα. Άνδρες είναι πιθανό να απολυθούν, επειδή φέρουν γενειάδες που είναι συνδεδεμένες με το Ισλάμ. Αντί να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκαταλήψεις αυτές, συχνά τα πολιτικά κόμματα και οι δημόσιοι υπάλληλοι, στην προσπάθειά τους να κερδίσουν ψήφους, τις υποθάλπουν. Η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας «Επιλογή και προκατάληψη: διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμάνων στην Ευρώπη» εκθέτει τις επιπτώσεις των διακρίσεων για λόγους θρησκείας ή πίστης ενάντια στους μουσουλμάνους σε αρκετές πτυχές της ζωής τους, όπως την απασχόληση και την εκπαίδευση. Επικεντρώνεται στο Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ισπανία και την Ελβετία, όπου η Διεθνής Αμνηστία έχει ήδη εγείρει ζητήματα, όπως είναι οι περιορισμοί σχετικά με την ίδρυση χώρων λατρείας και οι απαγορεύσεις των ολοπρόσωπων πέπλων. Η χρήση θρησκευτικών και πολιτισμικών συμβόλων και ενδυμάτων αποτελεί μέρος του δικαιώματος της ελευθερίας της έκφρασης. Είναι μέρος του δικαιώματος της ελευθερίας της θρησκείας ή πίστης -και τα δικαιώματα αυτά πρέπει να τα απολαμβάνουν εξίσου όλες οι θρησκείες. Ενώ καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει το πολιτισμικό, παραδοσιακό ή θρησκευτικό του υπόβαθρο με συγκεκριμένη μορφή ενδυμασίας, ταυτόχρονα κανείς δεν πρέπει να καταπιέζεται ή να εξαναγκάζεται να κάνει κάτι τέτοιο. Οι γενικές απαγορεύσεις συγκεκριμένων μορφών ενδυμασίας παραβιάζουν τα δικαιώματα όσων επιλέγουν ελεύθερα την ενδυμασία τους. Συχνά, οι Παγκόσμιες Ημέρες έρχονται όχι σε κλίμα γιορτής, αλλά σε κλίμα καταπολέμησης της αδιαφορίας των πολιτών απέναντι στο τιμώμενο φαινόμενο/ομάδα πληθυσμού, ή ακόμα και καταγγελίας για τη λήθη τους απέναντι σε αυτό. Τι γίνεται όμως όταν μια Παγκόσμια Ημέρα γιορτάζεται πραγματικά; Την απάντηση δίνει το 7ο Δημοτικό Σχολείο Ασπρόπυργου, που γιόρτασε την Παγκόσμια Ημέρα Ρομά (8 Απριλίου), με τον πιο υποδειγματικό τρόπο. Το σχολείο απαρτίζεται κατά 90% από μαθητές Ρομά, οι οποίοι διαμένουν στους γύρω καταυλισμούς, και κατά 10% από Παλιννοστούντες. Η Διεθνής Αμνηστία είχε τη χαρά και τιμή να παρευρεθεί στο συγκεκριμένο σχολείο, κατόπιν πρόσκλησης του ίδιου του σχολείου και της Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής. Εκεί διεξήγαγε βιωματικά εργαστήρια με τους μαθητές, με κύριο στόχο την ‘ανακάλυψη’ των δικαιωμάτων του παιδιού, και ιδιαίτερα αυτών που συνδέονται με την πρόσβαση στο σχολείο. Φτάνοντας στο χώρο, αμηχανία κατακλύζει τον επισκέπτη από τις οσμές της παραπλήσιας χωματερής. Πώς είναι δυνατόν ένα σχολείο να είναι χτισμένο δίπλα σε χωματερή; Γρήγορα, όμως, η αμηχανία αυτή διαλύεται από τη ζεστή υποδοχή που επιφυλάσσουν οι μαθητές…‘Καλημέρα! Καλώς ήρθατε!’, ακούσαμε από πλήθος χαμογελαστά πρόσωπα, που ανέδυαν αυθεντική χαρά από την επίσκεψη μη Ρομά στο σχολείο τους -χαρά που άλλωστε εκδηλωνόταν με αγκαλιές… Τα παιδιά σκιαγράφησαν σε τεράστιες επιφάνειες το ημερολόγιο ενός παιδιού - στρατιώτη, που, όπως και αυτά, στερείται από μια ηλικία και μετά το σχολείο και εκτίθεται σε άπειρους κινδύνους παραβίασης των δικαιωμάτων του. Φράσεις στα τεράστια πανό, όπως ‘δε μ’αφήνουν να έχω φίλους’ και ‘μου μιλάνε άσχημα’, που σύμφωνα με τα παιδιά Ρομά συνέθεταν την καθημερινότητα ενός παιδιού - στρατιώτη, μας εντυπωσίασαν πραγματικά. Όσο η διαφορετικότητα γίνεται γιορτή, θα υπάρχει ακόμα ελπίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα! κείμενο: Γραφείο Τύπου κείμενο: Ράνια Ελ Αμπάσυ υπευθυνη εκπαιδευτικων προγραμματων 13 14 MAPTYPIEΣ ΔΡΑΣΗ Παγκόσμια Ημέρα για την Αντίρρηση Συνείδησης _ Εκδηλώσεις κείμενο: ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΤΟΠΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα αντιρρησιών συ- ρηση Συνείδησης διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα «Αντιρνείδησης (15 Μαΐου) η Διεθνής Αμνηστία πραγματο- ρησίες Συνείδησης: Ισραήλ - Ιράν - Ευρώπη», στο χώρο ποίησε τις παρακάτω εκδηλώσεις: πολιτισμού «@Ρουφ». H Sahar Vardi, ισραηλινή αντιρρησίας συνείδησης και Στις 18 Μαΐου 2012 διοργάνωσε εκδήλωση - συζήτηση με ακτιβίστρια, ανέλυσε τη θέση του στρατού ως μέρους θέμα «Δικαίωμα στην Αντίρρηση Συνείδησης: ένα κατο- της καθημερινής ζωής στην ισραηλινή κοινωνία και το χυρωμένο, άγνωστο δικαίωμα» στο Εργατοϋπαλληλικό μιλιταριστικό χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήμαΚέντρο Κομοτηνής. τος. Περιέγραψε την κατάσταση για τους αντιρρησίες Την πρωτοβουλία έλαβε η τοπική ομάδα Κομοτηνής και συνείδησης στο Ισραήλ και την εξέλιξη του κινήματός συντονίστρια της συζήτησης ήταν η Φαίη Μυλωνάκη. τους, καθώς και την προσωπική της περίπτωση αντίρΟμιλητές ήταν οι αντιρρησίες συνείδησης Θανάσης Μα- ρησης συνείδησης και δράση ενάντια στην κατοχή της κρής (μέλος του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης) Παλαιστίνης. και Αλέξανδρος Παπαδόπουλος (ιδεολογικός αντιρρη- Ο Kusha Bahrami, ιρανός πρόσφυγας αντιρρησίας συνείσίας συνείδησης), και η Μιμίκα Κριτσανίδου (μέλος του δησης, αναφέρθηκε στην αντίρρηση συνείδησης ως ζήΔικτύου για το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης). τημα ταμπού για το ιρανικό καθεστώς, ενώ περιέγραψε Οι ομιλητές/τριες ανέπτυξαν το ιδιαίτερο και ευαίσθη- και την προσωπική του ιστορία προσφυγιάς. το αυτό θέμα καλύπτοντας τόσο τη νομική του πλευρά Ο Άγγελος Νικολόπουλος, έλληνας αντιρρησίας συνεί(αναγνώριση του δικαιώματος στην αντίρρηση συνείδη- δησης, γενικός γραμματέας του Ευρωπαϊκού Γραφείου σης από το ελληνικό νομικό πλαίσιο, μη εναρμόνιση με για την Αντίρρηση Συνείδησης (EBCO), έκανε μια επισκότα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα), αλλά και την πρακτι- πηση της κατάστασης στην Ευρώπη, αναφέρθηκε στον κή (υπαγωγή στο θεσμό της εναλλακτικής κοινωνικής τιμωρητικό χαρακτήρα της εναλλακτικής υπηρεσίας υπηρεσίας και αντιμετώπιση των αντιρρησιών συνείδη- στην Ελλάδα και στα γραφειοκρατικά προβλήματα που σης από τις ελληνικές Αρχές με βάση και τις βιωματικές αντιμετωπίζουν οι αντιρρησίες συνείδησης. τους εμπειρίες), ενώ αναφέρθηκαν και στην ιστορία του δικαιώματος και τις περιπέτειες των αντιρρησιών συνεί- Για την πραγματοποίηση των εκδηλώσεων αυτών, ευχαδησης στην Ελλάδα. ριστούμε θερμά το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο της Κομοτηνής και το χώρο πολιτισμού @Ρουφ για τη φιλοξενία, Στις 25 Μαΐου 2012 το Δίκτυο για το Δικαίωμα στην Αντίρ- καθώς και όλους όσους συμμετείχαν. ΙΡΑΝ | ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ Ο Hossein Ronaghi Maleki καταδικάστηκε το 2010 -έπειτα από άδικη δίκη- σε δεκαπενταετή κάθειρξη από τις ιρανικές αρχές λόγω σχολίων που ανήρτησε στο μπλογκ του, που μεταξύ άλλων θεωρήθηκαν προπαγάνδα κατά του συστήματος και προσβολή για τον αρχηγό του κράτους. Μετά τη σύλληψη προέκυψε σοβαρό πρόβλημα στο νεφρό του και απαιτείται χειρουργική επέμβαση. Ωστόσο, οι υπεύθυνοι της φυλακής αρνούνται να δώσουν τη συγκατάθεσή τους, αν πρώτα δεν ομολογήσει την ενοχή του. Η Διεθνής Αμνηστία τον θεωρεί κρατούμενο συνείδησης και ζητά την άμεση και άνευ όρων αποφυλάκισή του. MAPTYPIEΣ EKKΛHΣEIΣ ΓΡΑΨΤΕ ΠΡΟΣ: AYATOLLAN SADEGH LARIJANI Head of the Judiciary, Public Relations Office Number 4, 2 Azizi Street intersection, Tehran, ISLAMIC REPUBLIC OF IRAN Your Excellency, I write to you out of deep concern for the health of Hossein Ronaghi Maleki, who is serving a 15-year prison sentence. Mr. Maleki was convicted on charges resulting from articles he posted on his blog. Since his arrest, his health has deteriorated and is in desperate need of an operation. Therefore, I am calling for Mr. Maleki’s immediate and unconditional release, as he is held solely for the peaceful exercise of his right to freedom of expression. I also urge you to ensure that Mr. Maleki receives all necessary medical attention, including all necessary post-operative care as called for by his doctors and the Medical Examiner. Furthermore, I urge you to make sure that he is protected from torture and other ill-treatment, and that he is allowed regular access to his family and lawyers of his choosing. Yours sincerely, ΤΟΥΡΚΙΑ | ΝΑ ΛΟΓΟΔΟΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΥΣΗ 18ΧΡΟΝΟΥ Τον Οκτώβριο του 2007 ο 18χρονος τότε Ferhat Gerçek πυροβολήθηκε από αστυνομικούς σε διένεξη στο δρόμο, με συνέπεια να μείνει παράλυτος. Επτά άνδρες έχουν κατηγορηθεί για το συμβάν. Ωστόσο εκτιμάται ότι υπήρξαν κενά στην ανάκριση, με συνέπεια εκείνος που πυροβόλησε, να θεωρείται πολύ πιθανό ότι θα αποφύγει τη Δικαιοσύνη. Την ίδια στιγμή, ο Gerçek αντιμετωπίζει κατηγορίες αναφορικά με το επεισόδιο που οδήγησε στον πυροβολισμό, οι οποίες μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε φυλάκιση 15 ετών. ΓΡΑΨΤΕ ΠΡΟΣ: SADULLAH ERGIN Minister of Justice T.C. Adalet Bakanligi, 06659 Bakanliklar, Ankara TURKEY Dear Minister, I’d like to draw your attention to the case of Ferhat Gerçek, a young man who was shot by police in October 2007, just days before his 19th birthday. There have been many irregularities in the investigation into his case and I am deeply concerned that those responsible for his injuries may not be brought to justice. Ferhat also faces trial in connection with the incident, and I would ask you to ensure that proceedings are conducted in a way that accords with international standards. Yours sincerely, ΜΕΞΙΚΟ | ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΙΑΣΜΟ ΔΥΟ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Οι μεξικανές Inés Fern ndez Ortega και Valentina Rosendo Cant έπεσαν θύματα βιασμού από στρατιώτες το 2002, σε διαφορετικές επιθέσεις. Αμφότερες επέδειξαν θάρρος, κατήγγειλαν το περιστατικό, αλλά οι υποθέσεις τους ανατέθηκαν σε στρατιωτικά δικαστήρια δίχως ουσιαστικά αποτελέσματα. Τον Αύγουστο του 2010 παρενέβη το Παναμερικανικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και διέταξε πλήρη διερεύνηση από πολιτικά δικαστήρια, ενώ φέτος τον Μάρτιο η κυβέρνηση ανέλαβε την ευθύνη για το βιασμό των γυναικών. Εντούτοις, ακόμη οι υπεύθυνοι δεν έχουν προσαχθεί ενώπιον της Δικαιοσύνης. ΓΡΑΨΤΕ ΠΡΟΣ: LIC. FELIPE CALDERON HINOJOSA President Residencia Official de ‘Los Pinos’, Col. San Miguel Chapultepec, Mexico D.F. C.P. 11850 MEXICO Dear President, I am writing with regard to the case of two Indigenous women, Inés Fern ndez Ortega and Valentina Rosendo Cant , who were raped by Mexican soldiers in 2002. I understand that in August 2010, the Inter-American Court of Human Rights issued two binding judgments against Mexico in relation to these cases, and that on 1 October 2010 the Mexican government publicly committed to implementing these judgments in a full and prompt manner. I welcome that the Mexican government has formally taken responsibility for the rape and abuse of both women through separate Public Acts of Acknowledgment, which took place on 15 December 2011 for Valentina Rosendo Cant and on 6 March 2012 for Inés Fern ndez Ortega. However, full implementation of the Inter-American Court of Human Rights judgments also requires the Mexican government to: carry out a prompt, full and impartial investigation under ordinary jurisdiction into the rape and torture of Inés Fern ndez Ortega and Valentina Rosendo Cant ; guarantee adequate reparations and set up a community centre, run by members of the local Indigenous communities, for the support of Indigenous women in the town of Ayutla de los Libres, Guerrero State. I urge the Mexican authorities to comply in full with the 2010 judgments of the Inter-American Court of Human Rights in these cases. My thanks for your attention to this important case. I look forward to hearing of progress soon. Yours sincerely, επιμέλεια: ΚΩΣΤΑΣ ΦΟΛΛΑΣ 15 Διεθνησ αμνηστια ελληνικο τμημα WWW.AMNESTY.ORG.GR