ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ 1. Η αγοραία ζήτηση ενός αγαθού εξαρτάται κυρίως από: α) Την τιµή του αγαθού, το εισόδηµα των καταναλωτών, τις προτιµήσεις των καταναλωτών, τις τιµές των άλλων αγαθών, τις προσδοκίες των καταναλωτών για το επίπεδο των τιµών και του εισοδήµατος τους στο µέλλον, το πλήθος των καταναλωτών β) Το εισόδηµα του καταναλωτών, τις προτιµήσεις των καταναλωτών, τις τιµές των άλλων αγαθών, τις προσδοκίες των καταναλωτών για το επίπεδο των τιµών και του εισοδήµατος τους στο µέλλον, το πλήθος των καταναλωτών γ) Την τιµή του αγαθού, το εισόδηµα των καταναλωτών, τις προτιµήσεις των καταναλωτών, τις προσδοκίες των καταναλωτών για το επίπεδο των τιµών και του εισοδήµατος τους στο µέλλον, το πλήθος των καταναλωτών δ) Την τιµή του αγαθού, το εισόδηµα των καταναλωτών, τις προτιµήσεις των καταναλωτών, τις τιµές των άλλων αγαθών, το πλήθος των καταναλωτών [Υπόδειξη: Οι προσδιοριστικοί παράγοντες της ζήτησης είναι το εισόδηµα του καταναλωτών, οι προτιµήσεις των καταναλωτών, οι τιµές των υποκατάστατων και συµπληρωµατικών αγαθών (και όχι του ιδίου), οι προσδοκίες των καταναλωτών για το επίπεδο των τιµών και του εισοδήµατος τους στο µέλλον και το πλήθος των καταναλωτών.] 2. Η αγοραία καµπύλη ζήτησης µπορεί να υπολογιστεί µε: α) Το οριζόντιο άθροισµα των ατοµικών καµπύλων ζήτησης β) Το κάθετο άθροισµα των ατοµικών καµπύλων ζήτησης γ) Το άθροισµα των ζητούµενων ποσοτήτων των καταναλωτών για κάθε διαφορετικό επίπεδο τιµών δ) Οι απαντήσεις α και γ [Υπόδειξη: Η αγοραία καµπύλη ζήτησης υπολογίζεται µε το ¨οριζόντιο¨ άθροισµα των ατοµικών, που είναι στην πραγµατικότητα το άθροισµα των ζητούµενων ποσοτήτων σε κάθε επίπεδο τιµών.] 3. Η ατοµική καµπύλη ζήτησης δείχνει: α) Τις ελάχιστες ποσότητες που θέλει να αγοράσει ο καταναλωτής σε κάθε πιθανή τιµή β) Τις ελάχιστες ποσότητες που θέλει και µπορεί να αγοράσει ο καταναλωτής σε κάθε πιθανή τιµή γ) Τις µέγιστες ποσότητες που θέλει να αγοράσει ο καταναλωτής σε κάθε πιθανή τιµή δ) Τις µέγιστες ποσότητες που θέλει και µπορεί να αγοράσει ο καταναλωτής σε κάθε πιθανή τιµή [Υπόδειξη: Η ατοµική ζήτηση πρέπει να εκφράζει τη ¨θέληση¨ και την ¨ικανότητα¨ αγοράς της µέγιστης ποσότητας από το συγκεκριµένο αγαθό.] 4. Μια αύξηση του εισοδήµατος του καταναλωτή θα µετακινήσει: α) Την καµπύλη ζήτησης πάντα προς τα δεξιά β) Την καµπύλη ζήτησης πάντα προς τα αριστερά γ) Τη ζητούµενη ποσότητα προς τα δεξιά αν είναι κανονικό αγαθό και προς τα αριστερά αν είναι κατώτερο δ) Τη ζητούµενη ποσότητα προς τα δεξιά αν είναι κατώτερο αγαθό και προς τα αριστερά αν είναι κανονικό [Υπόδειξη: Αύξηση εισοδήµατος σηµαίνει και αύξηση των ποσοτήτων που ζητούνται στην ίδια τιµή όταν το αγαθό που αφορά είναι κανονικό και το αντίστροφο όταν είναι κατώτερο.] 5. Η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή χαρακτηρίζει: α) Το αγαθό ως ¨κανονικό¨ ή ¨κατώτερο¨ β) Τη ζήτηση ως ¨ελαστική¨ ή ¨ανελαστική¨ γ) Ελαστική ή ανελαστική τη ζήτηση µόνο των κανονικών αγαθών δ) Ελαστική ή ανελαστική τη ζήτηση µόνο των κατώτερων αγαθών [Υπόδειξη: Η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιµή αφορά το χαρακτηρισµό της ως ελαστικής ή ανελαστικής, ενώ η εισοδηµατική ελαστικότητα αφορά το χαρακτηρισµό των αγαθών ως ¨κανονικά¨ ή ¨κατώτερα¨.] 6. Η δαπάνη των καταναλωτών στις ευθείες συναρτήσεις ζήτησης: α) Είναι σταθερή σε όλο το µήκος τους β) Αυξάνεται όσο αυξάνεται η απόλυτη τιµή της ελαστικότητας ως προς την τιµή γ) Μειώνεται όσο αυξάνεται η απόλυτη τιµή της ελαστικότητας ως προς την τιµή δ) Τίποτα από τα παραπάνω [Υπόδειξη: Η δαπάνη των καταναλωτών σε ευθείες συναρτήσεις ζήτησης παρουσιάζει µέγιστο στο σηµείο όπου ε d =1 και συνεπώς µειώνεται εκατέρωθεν αυτού του σηµείου. Άρα καµία από τις επιλογές που µας δίνονται δεν είναι απόλυτα σωστή.] 7. Όταν η ζήτηση αποδίδεται γραφικά µε µια ευθεία παράλληλη µε τον άξονα των τιµών τότε χαρακτηρίζεται: α) Πλήρως ανελαστική β) Τέλεια ελαστική γ) Πολύ ελαστική δ) Ανελαστική [Υπόδειξη: Αυτή η µορφή σηµαίνει ότι ∆Q % = 0 ⇒ ε d =0 και συνεπώς η ζήτηση χαρακτηρίζεται ως πλήρως ανελαστική.] 8. Η αύξηση της τιµής ενός αγαθού σηµαίνει: α) Μείωση της ζήτησης για τα αγαθά που είναι συµπληρωµατικά προς αυτό β) Αύξηση της ζήτησης για τα αγαθά που είναι συµπληρωµατικά προς αυτό γ) Μείωση της ζήτησης για τα αγαθά που είναι υποκατάστατα προς αυτό δ) Τίποτα από τα παραπάνω [Υπόδειξη: Η αύξηση της τιµής ενός αγαθού οδηγεί σε µείωση της ζήτησης των συµπληρωµατικών, προς αυτό, αγαθών.] 9. Ορθολογικός χαρακτηρίζεται ο καταναλωτής ο οποίος: α) Μεγιστοποιεί τη χρησιµότητα από τα αγαθά που καταναλώνει µε βάση το περιορισµένο εισόδηµα που κατέχει β) Καταναλώνει τα φθηνότερα προϊόντα γ) Αξιοποιεί όλες τις πιθανές πηγές εισοδήµατος που κατέχει δ) Καταναλώνει τα ποιοτικότερα προϊόντα που µπορεί να βρει στην αγορά, ανεξάρτητα από την τιµή τους [Υπόδειξη: Η µεγιστοποίηση της χρησιµότητας από τα καταναλισκόµενα αγαθά, µε βάση το περιορισµένο εισόδηµα του, είναι το κριτήριο ενός ορθολογικού καταναλωτή.] 10. Η προσδοκία αύξησης του µισθού στο άµεσο µέλλον, είναι για τον εργαζόµενο – ορθολογικό καταναλωτή: α) Προσδιοριστικός παράγοντας της ζήτησης του στο µέλλον β) Προσδιοριστικός παράγοντας της ζήτησης του στο παρόν γ) Αιτία υπερκατανάλωσης δ) Τίποτα από τα παραπάνω [Υπόδειξη: Η προσδοκία αύξησης του εισοδήµατος αποτελεί προσδιοριστικό παράγοντα της ζήτησης στο παρόν.] ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ¨ΣΩΣΤΟΥ – ΛΑΘΟΥΣ¨ 1. Η ζήτηση ενός αγαθού εξαρτάται από την τιµή του Σ – Λ 2. Η ελαστικότητα της ζήτησης ως προς την τιµή είναι σταθερή σε όλο το µήκος των συναρτήσεων ζήτησης µε µορφή Qd = a + b ⋅ P (ευθεία) Σ – Λ 3. Η δαπάνη των καταναλωτών σε ευθείες συναρτήσεις ζήτησης είναι µέγιστη στο σηµείο όπου η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή είναι µοναδιαία Σ – Λ 4. Αν για την ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή ισχύει ότι ε d > −1 , τότε η ζήτηση είναι ελαστική Σ – Λ 5. Η εισοδηµατική ελαστικότητα ζήτησης χαρακτηρίζει ένα αγαθό ως ¨κανονικό¨ ή ως ¨κατώτερο¨ Σ – Λ 6. Σε ανελαστική περιοχή ζήτησης που αποδίδεται αλγεβρικά µε τη σχέση Qd = a + b ⋅ P (ευθεία), αν αυξηθεί η τιµή του αγαθού, τότε η δαπάνη των καταναλωτών µειώνεται Σ – Λ 7. Η εισοδηµατική ελαστικότητα ζήτησης είναι πάντα αρνητική Σ – Λ 8. Η τέλεια ελαστική ζήτηση µπορεί να αποδοθεί γραφικά µε µια ευθεία που είναι παράλληλη µε τον άξονα των ποσοτήτων Σ – Λ 9. Η συνάρτηση ζήτησης µε µορφή Qd = a υποδηλώνει σταθερή ελαστικότητα ως προς την P τιµή και σταθερή δαπάνη για τους καταναλωτές σε όλο το µήκος της Σ – Λ 10. Η τιµή ενός αγαθού και η ζήτηση του έχουν αρνητική σχέση, αφού όσο αυξάνεται η τιµή µειώνεται η ζήτηση Σ – Λ 11. Η µείωση του εισοδήµατος των καταναλωτών οδηγεί πάντα σε µείωση και της ζήτησης τους Σ – Λ 12. Η ποσοστιαία αύξηση της ζητούµενης ποσότητας ενός ¨κανονικού¨ αγαθού είναι µικρότερη της ποσοστιαίας µείωσης του εισοδήµατος των καταναλωτών στην οποία οφείλεται Σ – Λ 13. Η ποσοστιαία µείωση της ζητούµενης ποσότητας ενός ¨κατώτερου¨ αγαθού µπορεί να είναι µικρότερη ή µεγαλύτερη της ποσοστιαίας αύξησης του εισοδήµατος των καταναλωτών στην οποία οφείλεται Σ – Λ 14. Η ζήτηση ενός αγαθού Α και η τιµή ενός αγαθού Β έχουν θετική σχέση. Συνεπώς τα αγαθά Α και Β είναι υποκατάστατα Σ – Λ 15. Όταν η ζήτηση για ένα αγαθό είναι ελαστική, τότε πιθανή αύξηση της τιµής του, θα οδηγήσει σε µείωση της καταναλωτικής δαπάνης για αυτό το αγαθό Σ – Λ