ΑΓΙΟΙ IΣIΔΩPOI ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2013 ΕΤΟΣ Θ’ - ΤΕΥΧΟΣ 138 Μηνιαίο Περιοδικό του Ιερού Ναού Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού. Διεύθυνση: I. N. Αγ. Ισιδώρων Λυκαβηττού T.Θ. 4097 / 102 10 ΑΘΗΝΑ Τηλέφωνο Ιερού Ναού: 210–3633282 Τηλέφωνο & Φαξ: 210–3635805 http://www.agioi-isidoroi.gr, e-mail: aisidor@otenet.gr A/A 1ο 2ο 3ο 4ο 5ο 6o 7ο 8ο 9ο 10o 11ο TA ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ TOY ΤΕΥΧΟΥΣ: ΤΙΤΛΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ.......................................................................................................................................... ΣΕΛΙΔΑ Ημέρα Τρίτης Ηλικίας............................................................................................................................................................ 4 Το μύρο του Αγίου Δημητρίου.......................................................................................................................................... 6 Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Κριμάιας........................................................................................... 8 Πλούσιοι και Φτωχοί............................................................................................................................................................10 Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής...................................................................................................................................13 Ο Άγιος Ισίδωρος ο εν Βαλή............................................................................................................................................14 Περί υγείας και ευεξίας - Η διατροφή στην ζωή μας.........................................................................................16 Ιατρικό θέμα - Άφθες............................................................................................................................................................18 Τα νέα από τη ζωή του προσκυνήματός μας............................................................................................................21 Πρόγραμμα ιερών ακολουθιών μηνός Οκτωβρίου............................................................................................24 Από την Κλίμακα του Ιωάννου ....................................................................................................................................26 Εικόνα εξωφύλλου: Η έρημος του Ιορδάνου, τόπος προσευχής Αγίων ασκητών και μοναχών ● Διευθυντής Περιοδικού: πατήρ Δημήτριος Λουπασάκης. ● Επιμέλεια Έκδοσης & Αρχισυνταξία: πατήρ Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Χατζηνικολάου [Θεολόγος – τέως Λυκειάρχης] Κων/νος Αρ. Δημητρακόπουλος: Δάσκαλος Ιωάννης Μάγκος [Εκπαιδευτικός Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός] Μαρία Παπαχρίστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος Νικόλαος Συλλιγαρδάκης [Ιατρός Χειρουργός Ω.P.Λ] Σοφία Αντωνιάδου [Καθηγήτρια Φιλόλογος] Θεοδ ώρα Κάπου [Ειδικευόμενη Παθολόγος] -3- Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού [Διαιτολόγος] Φαίη Σμυρναίου Φοιτήτρια Πάντειου Παν/μίου Αρχείο-Φωτογραφικό υλικό: Ιερός Ναός «ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ» ΜΕ ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΤΙΜΗ Α νάμεσα στις ‘’Ημέρες’’ και εορτασμούς του χρόνου είναι και αυτή της ‘’Ημέρας της Τρίτης Ηλικίας’’ που εορτάζουμε την 1η Οκτωβρίου. Σε άρθρο μας παλαιά είχαμε αναφερθεί στην πλειάδα των ‘’Ημερών’’ του χρόνου. Εφέτος, και με την οφειλομένης ευαισθησία, αναφερόμεθα στους ανθρώπους της Τρίτης Ηλικίας. Στο γραφτό μου αυτό με βοήθησε το βιβλίο του Ρόμπερτ Καστεμπάουν, καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Βοστώνης, με τίτλο ‘’Η ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ’’ (μετάφραση στα Ελληνικά, Αθήνα 1982) και ξεχωριστά η παράγραφος ‘’Τα γηρατειά σε προοπτική’’. Είναι της πολύτιμης σειράς ‘’ο κύκλος της ζωής’’ Εκδ. Αθ. Ψυχογιός. Ο Ρ. Καστεμπάουν (Robert Kastenbaum) αρχίζει ως εξής την παράγραφον αυτήν: ‘’Σε μια πρόσφατη συζήτηση με μια γυναίκα, που γιόρταζε σε λίγο τα εκατό της χρόνια, τη ρώτησα τι είχε κάνει γενικά στη ζωή της. Μου απάντησε αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη: «Πως μπορώ να σου πω αφού δεν τέλειωσε ακόμα;». Η κοινωνία αντιμετωπίζει τους ηλικιωμένους σαν να έχουν λιγότερη αξία από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Πολλοί από εμάς προσπαθούν να αστειευτούν ότι ‘’τους πήραν τα χρόνια’’, ή να κρύψουν τα σημάδια που αποκαλύπτουν την ηλικία τους. Ο όρος ‘’γέρος’’ αποτελεί τόσο στίγμα, όσο και κατηγορία. Η προκατάληψης, ότι τα γηρατειά είναι μια ανάξια, αξιοθρήνητη κατάσταση, δηλητηριάζει τους ανθρώπους σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Ξεχνάμε ότι ‘’υπήρξα άνθρωπος και αυτό σημαίνει αγωνιστής’’ (Ipsen), ότι δηλ. Όλη η ζωή μας είναι ένας αγώνας από τον οποίο δεν αποκλείεται κανείς σε όποια ηλικία κι αν ευρίσκεται. Και λυπάμαι όταν διαβάζω ή βλέπω σε εκδηλώσεις κλπ. προς τους ηλικιωμένους να τους χαρακτηρίζουν ‘’απόμαχους της ζωής’’. Κανείς και ποτέ δεν είναι απόμαχος κι ακόμη πάνω στο κρεβάτι της όποιας αρρώστιας μάχεται με τα όπλα της πίστεως και της ελπίδας για να κρατηθεί στη ζωή. Για πολλούς αιώνες, σε πολλά μέρη του κόσμου, οι ηλικιωμένοι είχαν πχ την ευθύνη για την μετάδοση της Ιστορίας, των αξιών, και πολιτισμού. Χωρίς αυτή την παράδοση οι γενεές θα ταλαντεύονταν στην προσπάθεια να δημιουργήσουν ξανά από την αρχή έναν καινούργιο κόσμο. Σήμερα, παρ’ όλα τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας στον χώρο και στον χρόνο, ο ρόλος του ηλικιωμένου, σαν διαβιβαστή πληροφοριών, παραμένει σημαντικός. Ένα αληθινό άτομο μπορεί να φέρει το παρελθόν στο παρόν και να μας βοηθήσει -4- να καταλάβουμε την θέση μας σαν μέλη της πανάρχαιας διαδικασίας της ζωής. Ένα αληθινό άτομο διαμορφώνει ακόμη τις δυνατότητες και των δικών μας γηρατειών. Το παρελθόν δεν παρουσιάζεται τυποποιημένο από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, αλλά μέσα από ένα ανθεκτικό άτομο που η ίδια του η ύπαρξις εκτείνεται από το παρελθόν στο παρόν και στο μέλλον. Οι ηλικιωμένοι δεν είναι πολύτιμοι μόνο για μας, αλλά και για το ίδιο τον εαυτό τους. Εκείνοι που παραβλέπουν την αρνητική στάση της κοινωνίας, αναπτύσσουν, συνήθως, έντονη την αίσθηση της αξίας τους. Ένας ηλικιωμένος δεν χρειάζεται να είναι αποκλειστικά στραμμένος στο παρελθόν. Συχνά του προσφέρονται ευκαιρίες για ευχαρίστηση και αυτοπραγμάτωση. Εφοδιασμένος με την πολύχρονη πείρα και γνώση του είναι σε θέση να εκμεταλλευθεί τον χρόνια καλύτερα από ότι τότε που ήταν νέος. Οι ηλικιωμένοι έχουν καμιά φορά περισσότερο ανεπτυγμένο αίσθημα ελευθερίας στην έκφραση των σκέψεων και των συναισθημάτων και εκφράζουν, για παράδειγμα, τον θυμό τους με μια ευθύτητα που εκπλήσσει τους άλλους. Το ίδιο συμβαίνει με συναισθήματα τρυφερότητας και χαράς. Υπάρχουν φορές που ο ηλικιωμένος ακτινοβολεί από αγάπη ακριβώς γιατί τη νιώθει βαθιά μέσα του. Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά μερικών ηλικιωμένων είναι η ικανότητά τους να μεταδίδουν τρυφερότητα και χαρά χωρίς να οχυρώνονται πίσω από ‘’λογικά αίτια’’. Είναι σαν να καταργούνται ξαφνικά μερικές από τις πολύπλοκες και άχρηστες ψυχολογικές τελετουργίες, που περιορίζουν την έκφραση των αισθημάτων σε όλη την διάρκεια της ζωής μας: Τα αισθήματα και οι αξίες αναδύονται με εξαιρετική καθαρότητα. ‘’Κάποτε αναρωτιόμουνα έντονα’’, λέει ο Robert Kastenbaum, ‘’τι αξία έχει να γερνάμε. Τώρα πια όχι. Θέλω να ζήσω τα γηρατειά μου με την ίδια πληρότητα, που έζησα τα παιδικά χρόνια και την εφηβεία μου. Αισθάνομαι, ωστόσο, ένα αυξημένο αίσθημα ευθύνης απέναντι σ’ αυτόν τον μελλοντικό εαυτό και σε όλους εκείνους που η ζωή τους θα διασταυρωθεί κάποια στιγμή με την δική μου. Πώς θα είμαι όταν γεράσω; Η απάντησις σ’ αυτό το ερώτημα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το ποιος είμαι σήμερα. Γιατί τα γηρατειά δεν είναι παρά το επιστέγασμα της ολοκλήρωσης, που αγωνιστήκαμε να πετύχουμε σ’ ολόκληρη τη ζωή μας. Με τις σκέψεις αυτές του R. Kastenbaum κλείνω με το γραφτό μας αυτό με τον σεβασμόν, την τιμή και τις ευχές μας στους συνανθρώπους μας της ‘’Τρίτης Ηλικίας’’ και σε όσους ευρίσκονται στο πλάι τους. Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου Θεολόγος, τ. Λυκειάρχης, Ιεροκήρυξ -5- ΤΟ ΜΎΡΟ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΆΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΊΟΥ Ο Άγιος Δημήτριος στις πηγές αποκαλείται μεγαλομάρτυς φιλόπολις, σωσίπολις και μυροβλύτης. Μυροβλύτης γιατί ανάβλυζε μύρο από τον τάφο του, το οποίο ελάμβαναν οι πιστοί μέσα σε φιαλίδια που ήταν κατασκευασμένα από γυαλί, πηλό ή μολύβι, τα λεγόμενα κουτρούβια. Το μύρο του Αγίου είναι το θαύμα του Θεού και η μεγάλη ευλογία του Μεγαλομάρτυρος προς τους πιστούς Χριστιανούς που επικαλούνται τις ακοίμητες πρεσβείες του. Υπάρχουν πολλές αυθεντικές μαρτυρίες για το Μύρο του Πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου. Παραθέτουμε ενδεικτικά τις ακόλουθες: 1) Δημήτριος Χρυσολωράς (τέλος 14ου– αρχές 15ου), σημειώνει ότι «το μύρο του Αγίου Δημητρίου δεν είναι νερό, διότι είναι παχύτερο από αυτό, ούτε ομοιάζει με τα υγρά που πηγάζουν από τη γη ή με παρασκευαζόμενα αρώματα, ούτε συγκρίνεται με αυτά. Είναι θαυμασιώτερο και από τα φυσικά και από τα παρασκευαζόμενα αρώματα». 2) Ιωάννης Καμενιάτης, εξιστορεί την άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Σαρακηνούς (904 μ.Χ.) και αποκαλεί Μυροβλύτη τον Άγιο Δημήτριο. 3) Κωνσταντίνος Ακροπολίτης (Μέγας Λογοθέτης, συναξαριστής, ρήτωρ και επιστολογράφος) 1321 μ.Χ., αναφερόμενος σε θαύμα του Αγίου (θεραπεία οφθαλμών) τον χαρακτηρίζει Μυροβλύτη. 4) Ισίδωρος (1342-1396) και Γαβριήλ (1397-1416), Αρχιεπίσκοποι Θεσσαλονίκης. Ο πρώτος ονομάζει τον Άγιο «Μυρορρόα» και ο δεύτερος «Μυροβλύτη». 5) Επιγραφή του 1284 μ.Χ. Βρέθηκε στο τέμενος Εσκί Σεράϊ και λέγει για το Ναό του Αγίου Δημητρίου «έχει εντός του μέγαν Μυροβλύτην». 6) Η λειτουργική παράδοση και ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά το 10ο αιώνα με θαυμασμό και ευλάβεια αναφέρεται στον Μυροβλύτη Άγιο Δημήτριο. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε και ένα θαύμα που σχετίζετε με την μυροβλησία του Αγίου Δημητρίου: Κάποιος ασκητής, που κατοικούσε στο όρος Χολομώντα, όταν άκουσε πως ο Άγιος αναβλύζει μύρο άφθονο από τον τάφο, δεν το πίστευε και συλλογιζόταν, πως στο μέρος εκείνο υπάρχουν και άλλοι Άγιοι οι όποιοι υπέμειναν περισσότερα μαρτύρια για το όνομα του Χριστού, όμως δεν ανέβλυσαν μύρο, και αυτός -6- για ποιο μαρτύριο δοξάσθηκε τόσο από τον Θεό; Ο Θεός όμως, θέλησε να τον βεβαιώσει, ότι η μυροβλυσία είναι αλήθεια. Μια νύχτα, αφου τελείωσε ο ασκητής την ακολουθία του, έπεσε να κοιμηθεί και είδε ότι βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη, μέσα στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, και εκεί μπροστά του βλέπει τον άνθρωπο, ο οποίος κρατούσε τα κλειδιά του τάφου του Αγίου, προς τον οποίο είπε: «Άνοιξέ μου να προσκυνήσω». Του άνοιξε και μπήκε μέσα στο κουβούκλιο να προσκυνήσει, οπότε είδε ότι όλος ο τάφος ήταν βρεγμένος από μύρο και ευωδίαζε και είπε προς τον φύλακα του τάφου: Σε παρακαλώ, έλα να σκάψουμε εδώ να δούμε από που έρχεται το μύρο. Του φάνηκε ότι έφεραν τα εργαλεία και άρχισαν να σκάβουν και βρήκαν ένα μεγάλο μάρμαρο, το όποιο σήκωσαν με πολύ κόπο και αμέσως φάνηκε το σώμα του Αγίου φωτεινό, από το όποιο ανέβλυζε μύρο άφθονο που χυνόταν από τις τρύπες, τις όποιες άνοιξαν στο σώμα του Μάρτυρος οι λόγχες των δημίων. Ο ασκητής από τον τρόμο του, φοβούμενος να μη πνιγεί, φώναξε δυνατά: Άγιε Δημήτριε, βοήθα με. Μετά τη φωνή αυτή συνήλθε και είδε, ότι ήταν βρεγμένος από μύρο και αυτός και τα ενδύματά του. Αμέσως ο ασκητής ήλθε στη Θεσσαλονίκη κηρύττοντας το θαύμα του Αγίου και δόξασε τον Θεό. Έμεινε στο Ναό αρκετές ήμερες και κατόπιν επέστρεψε στο ασκητήριό του λέγοντας: «Μέγας, αληθώς, είναι ο Άγιος Δημήτριος». Οι μαρτυρίες για το μύρο του Αγίου Δημητρίου είναι πολλές, μεγάλη όμως είναι και η χάρη που ελάμβαναν και λαμβάνουν μέχρι σήμερα όσοι γίνονται αποδέκτες της ευλογίας του Μύρου. Τα θαύματα που επιτελεί ο Άγιος (παλαιά και σύγχρονα) είναι πολλά και βαθύτατη η ευγνωμοσύνη των πιστών που θεραπεύονται ή βοηθούνται ποικιλοτρόπως. Ο Μυροβλύτης και θαυματουργός Άγιος Δημήτριος, ανήκει όχι μόνον στη θεοφρούρητη πόλη,τη Θεσσαλονίκη,όπου διασώζεται ο πάνσεπτος Ναός του, κτίσμα του 5ου αιώνα, αλλά και στην Οικουμένη, η οποία τον τιμά και τον ευλαβείται με συγκινητικές εκδηλώσεις εδώ και δέκα επτά αιώνες.Οι μαρτυρίες για το μύρο του Αγίου Δημητρίου είναι πολλές, μεγάλη όμως είναι και η χάρη που ελάμβαναν και λαμβάνουν μέχρι σήμερα όσοι γίνονται αποδέκτες της ευλογίας του Μύρου. Τα θαύματα που επιτελεί ο Άγιος (παλαιά και σύγχρονα) είναι πολλά και βαθύτατη η ευγνωμοσύνη των πιστών που θεραπεύονται ή βοηθούνται ποικιλοτρόπως. Ο Μυροβλύτης και θαυματουργός Άγιος Δημήτριος, ανήκει όχι μόνον στη θεοφρούρητη πόλη,τη Θεσσαλονίκη,όπου διασώζεται ο πάνσεπτος Ναός του, κτίσμα του 5ου αιώνα, αλλά και στην Οικουμένη, η οποία τον τιμά και τον ευλαβείται με συγκινητικές εκδηλώσεις εδώ και δέκα επτά αιώνες. Επιμέλεια κειμένου π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης -7- Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΥΜΦΕΡΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΙΜΑΙΑΣ Ο άγιος αρχιεπίσκοπος Λουκάς γεννήθηκε στις 14 Απριλίου του 1877 στο Κέρτς της χερσονήσου της Κριμαίας. Το κοσμικό του όνομα ήταν Βαλεντίν του Φέλιξ Βόινο – Γιασενέτσκι. Ο πατέρας του ήταν ρωμαιοκαθολικός και η μητέρα του ορθόδοξη. Εν τούτοις, η μητέρα του δεν συμμετείχε ενεργά στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, αλλά περιοριζόταν μόνο σε φιλανθρωπικές πράξεις. Η ζωή του Αγίου κατά την παιδική του ηλικία ήταν απλή και λιτή. Ξεχώριζε από τα άλλα παιδιά της ηλικίας του. Στο τέλος της δεκαετίας του 1880, η οικογένεια του μετακόμισε στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, το Κίεβο. Μικρός, σύχναζε στο περίφημο μοναστήρι της Λαύρας των Σπηλαίων, ένα τόπο αγιασμένο από τις προσευχές, την άσκηση και τα δάκρυα πολλών Αγίων Πατέρων και Ασκητών της Εκκλησίας, που έζησαν εκεί από τον 10ο αιώνα. Τα άγια λείψανα, τα οποία επισκεπτόταν επί ώρες, πότισαν την παιδική του ψυχή με τα πρώτα νάματα της θείας χάριτος, τα οποία σφράγισαν την ζωή του και τον οδήγησαν απλανώς στο δρόμο του Θεού. Του άρεσε πολύ να μελετά την Αγία Γραφή και υπογράμμιζε τα σημεία που τον συγκινούσαν ιδιαίτερα. Αυτή την Αγία Γραφή δεν την αποχωρίστηκε ποτέ μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχε το χάρισμα της ζωγραφικής και αρχικά παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Κιέβου. Η ζωγραφική, όμως, δεν τον συγκινούσε γιατί μέσα στην ψυχή του έκαιγε ο πόθος της προσφοράς προς τον άνθρωπο. Έτσι την εγκατέλειψε και αποφάσισε να σπουδάσει Ιατρική. Το 1903 πήρε το πτυχίο του με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κιέβου και παρακολούθησε μαθήματα οφθαλμολογίας. Το 1904 ξέσπασε ο Ρώσο-Ιαπωνικός πόλεμος και ο Βαλεντίν πήγε ως εθελοντής στην Άπω Ανατολή, όπου εργάστηκε σαν χειρουργός σε ένα μικρό νοσοκομείο με μεγάλη επιτυχία. Η φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και ασθενείς άρχισαν να καταφθάνουν από παντού. Οι επιτυχημένες χειρουργικές επεμβάσεις που έκανε απέδειξαν πόσο επιδέξιος χειρουργός ήταν. Διέπρεπε κυρίως στις εγχειρήσεις των οφθαλμών. Εκεί συναντήθηκε με την νοσοκόμα Άννα Βασιλίγιεβνα Λάνσκαγια, την οποία παντρεύτηκε και απέκτησε μαζί της τέσσερα παιδιά. Οι γνώσεις και οι ικανότητες του νεαρού γιατρού προοιώνιζαν μια λαμπρή καριέρα. Η επιστήμη, η έρευνα, το πανεπιστήμιο τον περίμεναν για να του προσφέρουν τις καλλίτερες θέσεις και μαζί με αυτές την τιμή, τη δόξα, τα χρήματα. Το μέλλον του προδιαγραφόταν λαμπρό. Δεχόταν συνεχώς φιλοφρονήσεις και -8- επαίνους. Όλοι τον προέτρεπαν να γίνει καθηγητής και να ασχοληθεί με την έρευνα. Εκείνον όμως δεν τον συγκινούσαν καθόλου οι δόξες, οι τιμές και η καριέρα. Έγινε γιατρός για να ελαφρώσει τον πόνο των φτωχών και των μουζίκων, για να πάψουν να υπάρχουν ζητιάνοι και δυστυχισμένοι. Παραμέρισε όλες τις προκλήσεις και αποφάσισε να γίνει δημογιατρός (γιατρός στην επαρχία). Έτσι εργάστηκε σε πολλές μικρές επαρχιακές πόλεις. Εξέταζε τους ασθενείς και χειρουργούσε ασταμάτητα. Η φήμη του εξαπλωνόταν γρήγορα και πολλοί άρρωστοι κατέφθαναν στο νοσοκομείο όπου εργαζόταν, από χιλιόμετρα μακριά. Όλους τους έβλεπε, όλους τους χειρουργούσε, όλους τους ανακούφιζε και ποτέ δεν δεχόταν αμοιβή. Ήταν ένας ανάργυρος γιατρός, τον οποίον οι ασθενείς του τον είχαν για άγιο. Κάποτε, στην πόλη Φατέζ που εργαζόταν, συνάντησε ένα τυφλό ζητιάνο. Αφού του έδωσε ελεημοσύνη μερικά χρήματα, τον ρώτησε με καλοσύνη.- Θέλεις να βρεις το φως σου; - Θέλω, απάντησε με φωνή γεμάτη προσδοκία, ο τυφλός. - Έλα αύριο στο νοσοκομείο και ζήτησε το γιατρό Βαλεντίν. Την άλλη ημέρα ο τυφλός μαζί με τους συγγενείς του ήλθαν στο νοσοκομείο. Ο Βαλεντίν τον οδήγησε στο χειρουργείο και αφού προσευχήθηκε θερμά στον Κύριο να δώσει το φως στον τυφλό ζητιάνο, προχώρησε στην εγχείρηση. Δύο ημέρες αργότερα, όταν έβγαλε τις γάζες από τα μάτια του, εκείνος φώναξε: - Βλέπω, γιατρέ, βλέπω… και όλοι μαζί έκλαιγαν από χαρά. Είσαι σαν το Χριστό γιατρέ, φώναζε ο τυφλός και καταφιλούσε τα χρυσά χέρια που τον χειρούργησαν. Παράλληλα με την απασχόλησή του στο νοσοκομείο εργαζόταν ερευνητικά πάνω στην τοπική αναισθησία, σε μια εποχή που δεν είχε εφευρεθεί η γενική αναισθησία και δεν υπήρχε η ειδικότητα της αναισθησιολογίας. Η έρευνά του ήταν αποδοτική και τον βοήθησε ώστε να χειρουργεί τους ασθενείς του, χωρίς αυτοί να πονάνε. Αυτή την έρευνα την υπέβαλε στο πανεπιστήμιο ως διδακτορική διατριβή. Ένα άλλο σημαντικό ιατρικό πρόβλημα εκείνη την εποχή ήταν οι λοιμώξεις. Τα αντιβιοτικά δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί και οι ασθενείς πέθαιναν από τις μολύνσεις των τραυμάτων τους. Ο Βαλεντίν αποφάσισε να κάνει μια μακροχρόνια έρευνα για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων. Κατέγραψε τις εμπειρίες του από τις χειρουργικές επεμβάσεις πυογόνων λοιμώξεων σε ένα βιβλίο με τίτλο «Δοκίμια για την χειρουργική των πυογόνων λοιμώξεων». Όταν έγραψε τον πρόλογο του βιβλίου μια απροσδόκητη σκέψη κυριάρχησε στο μυαλό του. - Αυτό το βιβλίο, όταν ολοκληρωθεί, θα το υπογράψει ένας επίσκοπος. Συνεχίζεται Μαρία Εφορακοπούλου - Παπαχρήστου Παθολόγος - Ενταντικολόγος -9- ΠΛΟΎΣΙΟΙ ΚΑΙ ΦΤΩΧΟΊ Γ ιατί υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, γιατί άρρωστοι και υγιείς, γιατί άλλος θα γεννηθεί πρίγκιπας και άλλος δούλος; Ένα ερώτημα που έχει βασανίσει πολλούς ανθρώπους, κυρίως όσους είναι υποχρεωμένοι να αντέξουν την ανέχεια, την αρρώστια και τις κάθε είδους δυσκολίες της ζωής. Μια καλή απάντηση δίνει η Αγία Γραφή με την ιστορία του δίκαιου Ιώβ, που έζησε και σαν πλούσιος και υγιής, αλλά και σαν άρρωστος και φτωχός. Ας τολμήσω κι εγώ να φέρω την εξής αντιπαραβολή, τηρουμένων των αναλογιών: Σε μια θεατρική παράσταση, ο σκηνοθέτης καλεί τους ηθοποιούς και τους δίνει το ρόλο τους. Άλλος θα παίξει τον πλούσιο κύριο, άλλος τον υπηρέτη, άλλος τον έμπορο, άλλος τον εργάτη, άλλος τον ζητιάνο. Γιατί μοίρασε ο σκηνοθέτης έτσι τους ρόλους; Έτσι θεώρησε εκείνος καλύτερα για τον καθένα, με τα δικά του κριτήρια. Κάθε ηθοποιός καλείται να ανταποκριθεί με τον καλύτερο τρόπο στο ρόλο του ώστε να πετύχει η παράσταση. Ας δούμε δυο άλλους «ρόλους». Ήταν ένας άνθρωπος πλούσιος, φορούσε πολυτελή ρούχα και το τραπέζι του κάθε μέρα ήταν λαμπρό. Κάποιος φτωχός όμως, που τον έλεγαν Λάζαρο, ήταν πεσμένος κοντά στην πόρτα του σπιτιού του πλουσίου, γεμάτος πληγές. Αυτός προσπαθούσε να χορτάσει από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του πλουσίου. Έρχονταν και τα σκυλιά και του έγλυφαν τις πληγές. Και δεν ήταν καθόλου περίεργο, που ο φτωχός Λάζαρος εγκατέλειψε νωρίς το μάταιο της αφόρητης δυστυχίας κόσμο. Αλλά ο θάνατος, που απαλλάσσει γρηγορότερα τους φτωχούς απ’ τα βάσανά τους, ποτέ δεν ξεχνά και τους χορτάτους και τους πλούσιους... Έτσι κάποια στιγμή θυμήθηκε και τον πλούσιο που, παρ’ όλους τους γιατρούς, δεν μπόρεσε να αποτελέσει εξαίρεση. Βέβαια ο θάνατός του θα ήταν συγκλονιστικό γεγονός. Θα του έγιναν μεγάλες τιμές. Ίσως εκφωνήθηκαν λόγοι, για τις αρετές του. Και βέβαια θα ανεγέρθηκε και μνήμα ξεχωριστό. Αλλά μετά το θάνατο, δεν ξεχωρίζουν οι πλούσιοι απ’ τους φτωχούς. Για το Ευαγγέλιο, η ζωή δεν τελειώνει στον τάφο. Και επιφυλάσσει, αναλόγως των περιπτώσεων, για άλλους ανέλπιστα ευχάριστες και για άλλους απίστευτα οδυνηρές - 10 - εκπλήξεις. Και ασφαλώς ήταν πολύ οδυνηρή έκπληξη για τον πλούσιο της παραβολής, όταν απ’ τον παράδεισο της εδώ ζωής βρέθηκε στην κόλαση της άλλης. Ιδιαίτερα, επειδή ακριβώς απέναντί του βρισκόταν ένα παραδείσιο τοπίο. Σ’ αυτό είχε μεταφερθεί απ’ τους αγγέλους και ευφραινόταν, με τον πατριάρχη Αβραάμ, τρισευτυχισμένος, εκείνος ο πτωχός Λάζαρος... Πολλές αδικίες και ανομίες γίνονται σήμερα στον κόσμο. Και αυτοί που τις πράττουν φαίνονται να έχουν ευτυχία και μακαριότητα. Αντίθετα, οι ευλαβείς και ενάρετοι φαίνονται να έχουν θλίψεις και βάσανα. Όμως, μην απορείς με αυτό, και ζηλεύεις τον πονηρό και προτιμάς το μέρος των αμαρτωλών νομίζοντας ότι τάχα αυτοί είναι καλότυχοι· γιατί τους αγαπά ο κόσμος και τους δίνει πρόσκαιρο πλούτο και μακαριότητα. Σχετικά με αυτό απορούσε και ο προφήτης Αββακούμ και έλεγε: «Γιατί, Κύριε, οι ασεβείς καταδυναστεύουν τους δικαίους και εσύ δεν τους βοηθάς;» Το ίδιο έλεγε και ο προφήτης Ιερεμίας και άλλοι: «Γιατί, Κύριε, έχουν οι άνομοι τόση ευτυχία στη ζωή τους;» Αυτά είπαν οι προφήτες, όχι επειδή δεν ήξεραν ότι είναι δίκαιες οι κρίσεις του Θεού αλλά για να μας φανερώσουν πόση διαφορά υπάρχει ανάμεσα στη σοφία του Θεού και στην ανθρώπινη. Λέει το βιβλίο των «Βασιλειών» ότι τις πέτρες με τις όποιες έχτιζαν το Ναό του Σολομώντος τις πελεκούσαν και τις λέπταιναν έξω από τον Ναό και αφού τις έφτιαχναν και τις έκαναν ίσιες με πολλή επιμέλεια, τις τοποθετούσαν στη θέση τους χωρίς πρόβλημα και χωρίς να χτυπάνε και να έχουν φύρα ούτε χρειάζονταν άλλο εργαλείο. Έτσι ακριβώς, και όσοι πρόκειται να τοποθετηθούν ως πολύτιμοι λίθοι στη θεία οικοδομή της επουράνιας Ιερουσαλήμ είναι ανάγκη να πελεκηθούν εδώ έξω σε τούτο τον κόσμο με σφυριές τιμωριών και θλίψεων γιατί σε κείνο τον θειο οίκο δεν υπάρχει καμία θλίψη ή σύγχυση ή πείνα ή δίψα ή τιμωρία ή βάσανο, όπως λέει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη. Αυτή, λοιπόν, είναι η αιτία για την οποία αφήνει τους φίλους του και πάσχουν εδώ διάφορες θλίψεις, με τις οποίες πρέπει να έχουμε μεγάλη χαρά όταν έρχονται, να τις υποδεχόμαστε ως δώρο και χάρισμα και ως γιατρειά που μας στέλνει με πολλή αγάπη ο Πατέρας μας ο ουράνιος. Εάν ο Κύριος, είπε στον Πέτρο: «Το ποτήριο που μου έδωσε ο Πατέρας δεν θέλεις να το πιω;» εννοώντας «ποτήριο» σταλμένο από τον Πατέρα, τους εμπαιγμούς, τις μαστιγώσεις, το θάνατο, γιατί να μην πούμε και εμείς το ίδιο και να μην πιστεύουμε ότι όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται είναι θεραπευτικό ποτήριο και γιατρειές που μας στέλνει ο επουράνιος ιατρός με πατρική αγάπη για τη σωτηρία μας; Και αν αισθάνεσαι πικρή τη γεύση του, μην απελπιστείς, γιατί η πι- 11 - κρότητα αυτή θα σου φέρει την ποθούμενη υγεία, όπως τα φάρμακα και τα γιατρικά του σώματος, που φτιάχνουν οι γιατροί, είναι άνοστα και πικρότατα. Πολλές φορές μάλιστα κόβουν τα άχρηστα και μολυσμένα μέλη και τα αφαιρούν, και όλα αυτά προκαλούν πολύ πόνο και οδύνη στον πάσχοντα, αλλά τα υπομένει με καρτερία γνωρίζοντας ότι έτσι θα αποκτήσει την υγεία που ποθεί- έτσι και όλες οι θλίψεις και οι συμφορές που μας έρχονται σε τούτη τη ζωή είναι γιατρειές πνευματικές που στέλνονται από τον ουράνιο γιατρό για την ωφέλεια της ψυχής μας. Άλλωστε πόσοι Άγιοι της Εκκλησίας μας κέρδισαν τον Παράδεισο απολαμβάνοντας υλικά αγαθά εδώ στη γη; Πολλοί από αυτούς ήταν πλούσιοι. Δες τον Άγιο Αλέξιο, τους τρεις Ιεράρχες και τόσους άλλους. Μαρτυρούν, όχι ότι δεν υπάρχει τόπος για τους πλουσίους εκεί. Αλλά εξαρτάται από τη χρήση που θα κάνει ο πλούσιος στα πλούτη του, και ο φτωχός στη φτώχεια του. Ούτε οι μεν τα χρησιμοποίησαν για να περάσουν καλά την εφήμερη ζωή τους, ούτε ο Λάζαρος της παραβολής γόγγυζε και καταριόταν. Κόποι, αγώνες, δάκρυα και αίμα είναι το εισιτήριο. Και το κερδίζει όποιος –σαν τον Ιώβ-λέει: «Ο Κύριος μου τα έδωσε, ο Κύριος τα πήρε. Όπως αποφάσισε ο Κύριος, έτσι έγινε. Ευλογημένο να είναι το όνομά του». Ομοίως και όταν ήταν ασθενημένος και πληγωμένος σε όλο του το σώμα, έλεγε: «Τα καλά τα δεχτήκαμε από το χέρι του Κυρίου και τα κακά να μην τα υπομείνουμε;». (Χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το βιβλίο Αγαπίου μοναχού «Αμαρτωλών Σωτηρία») Κων/νος Δημητρακόπουλος Δάσκαλος ([email protected]) - 12 - Ο ΆΓΙΟΣ ΛΟΥΚΆΣ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΉΣ Ο ευαγγελιστής Λουκάς καταγόταν από την Αντιόχεια, και η εθνικότητά του ήταν ελληνική. Ο Απόστολος Παύλος μάς πληροφορεί ότι το επάγγελμα του Λουκά ήταν γιατρός. Επίσης, γνώριζε να ζωγραφίζει, και όπως είναι γνωστό, σ’ αυτόν αποδίδονται οι εικόνες της Παναγίας, από τις οποίες μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Ο Λουκάς μπορεί να μην υπήρξε ένας από τους δώδεκα Αποστόλους, έδρασε, όμως, σαν Απόστολος, όπως και οι δώδεκα, διότι έλαμψε σαν άριστος συνεργάτης της διακονίας του Αποστόλου Παύλου. Αυτό φαίνεται κατά την δεύτερη φυλάκιση του Αποστόλου Παύλου στη Ρώμη, όταν ο ίδιος στη δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή του (δ’ 11) γράφει: «Λουκάς εστί μόνος μετ’ εμού». Μόνος ο Λουκάς είναι μαζί μου. Δηλαδή τον προβάλλει σαν παράδειγμα τέλειας αφοσίωσης, στον αγώνα του για την διάδοση του Ευαγγελίου. Επίσης, o Λουκάς έγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο στην Καινή Διαθήκη, καθώς και τις Πράξεις των Αποστόλων, που αποτελούν υπηρεσία ανυπολόγιστα μεγάλης αξίας. Σύμφωνα με διάφορες πηγές, ο Λουκάς μετά το θάνατο του Αποστόλου Παύλου, δίδαξε το Ευαγγέλιο στη Δαλματία, Ιταλία, αρχαία Γαλλία, Αχαΐα και Βοιωτία. Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο, και το 357, το λείψανό του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Πηγή: http://www.ixthis.gr/ Επιμέλεια Μάγκος Ιωάννης - 13 - ΑΓΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΕΝ ΒΑΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ Ο άγιος Ισίδωρος ήταν έγγαμος ιερέας ο οποίος μαρτύρησε με τα δυο του παιδιά, Γεώργιο και Ειρήνη, κατά τις πρώτες επιδρομές των Τούρκων, πριν καταλάβουν οριστικά τη Μεγαλόνησο το 1669. Ήταν Ιερέας στο χωριό Βαλής Μεσσαράς (νότιο μέρος Ν. Ηρακλείου). Αποκαλύφθηκε με τρόπο θαυμαστό, το 1956. Την Άνοιξη του 1956, ο Βαφο-Δημήτρης (Φραγκιαδάκης Δημήτριος του Γεωργίου) μπακάλης και ιεροψάλτης του χωριού είδε στον ύπνο του ένα παπά να του λέει να πάει και να σκάψει στον περίβολο του παλιού δημοτικού σχολείου σε ένα συγκεκριμένο μέρος και να τον «βγάλει» από εκεί. Του είπε δε ότι ήταν παπάς και τον έσφαξαν οι Σαρακηνοί μαζί με τα δυο παιδιά του, την Ειρήνη και το Γεώργιο. Ο Βαφο-Δημήτρης τον ρώτησε πως τον λένε και πήρε την απάντηση παπα-Τσιτέρη. Το όνομα ο Βαφο-Δημήτρης το έγραψε σε μια κούτα παπούτσια (ελβιέλες) και κοιμήθηκε ξανά. Σε λίγο ήρθε πάλι ο παπάς και του είπε ξύπνα να κάνεις αυτό που σου είπα. Πήγε πράγματι στο σημείο που του υποδείχτηκε και έσκαψε, και βρήκε ένα τάφο με τρεις σκελετούς, ενός ενήλικα και δύο παιδικούς. Η θαυμαστή αποκάλυψη τους θυμίζει τη φανέρωση των αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης της Λέσβου. Προς τιμή του μάρτυρος «Τσιτέριου» ανεγέρθηκε από τους Βαλιανούς ναός τον Σεπτέμβρη του 2003 στο όνομα «Αγ. Ισίδωρος ο νεομάρτυρας», κατά προτροπή του οικείου μητροπολίτη. Η μνήμη του Αγ. Ισιδώρου και των τέκνων αυτού καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 18 Οκτωβρίου. Επιμέλεια κειμένου π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης - 14 - - 15 - ΠΕΡΙ ΥΓΕΙΑΣ & ΕΥΕΞΙΑΣ H ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ Μ ετά τον αέρα, η δεύτερη κατά σειρά ανάγκη μας είναι το νερό. Με το νερό ο οργανισμός μας παράγει αίμα, γαστρικά υγρά, σάλιο, ιδρώτα, ούρα, κλπ. Κάθε εκπνοή μας περιέχει νερό. Για να καλύψουμε όλες αυτές τις ανάγκες του οργανισμού μας, χρειαζόμαστε καθημερινά 8-10 ποτήρια νερό. Η έλλειψη νερού προκαλεί βλάβες στα νεφρά, στο συκώτι, στην καρδιά, νευρασθένειες, δυσκοιλιότητα, και πολλές άλλες αρρώστιες. Η αναγκαία ποσότητα νερού πρέπει να προέρχεται: α) από καθαρές φυσικές πηγές (αν το νερό δεν είναι καθαρό το φιλτράρουμε), β) από χυμούς φρούτων & λαχανικών, με χρήση αποχυμωτή, γ) από διάφορα είδη τσαγιού. Η τρίτη κατά σειρά ανάγκη, είναι η τροφή. Ο Δημιουργός όταν έπλασε τον άνθρωπο (και κάθε μορφή ζωής), φρόντισε να του εξασφαλίσει και την κατάλληλη τροφή. Η πραγματικότητα αυτή αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα πουλιά και όλα τα ζώα, ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε αποθηκεύουν, και παρ’ όλα αυτά κανένα δεν πεθαίνει από την πείνα. Ενώ εμείς οι άνθρωποι αν και σπέρνουμε-θερίζουμε-αποθηκεύουμε, πολλοί πεθαίνουμε από την ασιτία και πιο πολλοί από την πολυφαγία και την κακοφαγία. Η αδικαιολόγητη αυτή κατάσταση, επιβάλλει σοβαρές άμεσες αλλαγές στον τρόπο διατροφής μας. Και πρώτα απ’ όλα ας δούμε λεπτομερέστερα ποιες είναι για μας τους ανθρώπους οι φυσικές μας τροφές. Φυσικές τροφές είναι: Τα φρέσκα φρούτα (μήλα, πορτοκάλια,σταφύλια, κλπ), τα αποξηραμένα φρούτα (σταφίδες, σύκα, χουρμάδες, κλπ), οι ξηροί καρποί (καρύδια, αμύγδαλα, φιστίκια, κλπ), τα όσπρια (φακές, φασόλια, ρεβύθια, κλπ) σε φύτρα, τα δημητριακά (σιτάρι, κριθάρι, καλαμπόκι κλπ) τα λαχανικά (μαρούλι, λάχανο, σπανάκι τομάτα,πατάτες, κλπ) οι βολβοί λαχανικών (καρότα, παντζάρια,ραπανάκια, κλπ), τα διάφορα ήμερα και άγρια χόρτα, φύκια θαλάσσης, μανιτάρια, και διάφορα άλλα συναφή. - 16 - Όλες αυτές οι κατηγορίες των τροφών που περιλαμβάνουν χιλιάδες γνωστά και άγνωστα είδη, μπορούν να καλύψουν κάθε ανθρώπινη ανάγκη και επιθυμία. Τα όσπρια-δημητριακά, επειδή είναι σκληρά τα μουσκεύουμε, μαλακώνουν, φυτρώνουν και τα προσθέτουμε στις σαλάτες. Συνιστάται να μουσκεύονται και οι ξηροί καρποί, τα ξερά φρούτα, και κάθε άλλη σκληρή ή ξερή τροφή και ιδιαίτερα κάθε σπόρος ή καρπός που έχει την δυνατότητα να πετάξει φύτρα, να αναπτυχθεί & να πολλαπλασιαστεί. Το μούσκεμα μετατρέπει τις τροφές αυτές σε φύτρα, που μεταβάλλουν το περιεχόμενό τους σε γαλάκτωμα, το οποίο αποτελεί την καλύτερη διατροφή των κυττάρων του σώμταός μας (κυτταρική διατροφή). Με τον τρόπο αυτό, αντί να καταστρέφουμε με την μαγειρική 100 φορές αυτές τις τροφές, τις βελτιώνουμε 1.000 φορές. Η εφαρμογή των γνώσεων αυτών, μας απαλλάσσει από σοβαρές ασθένειες α-βιταμινώσεων, που υποφέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα. Αλκοόλ Εδώ και πολλά χρόνια, ένας μεγάλος αριθμός ερευνών, δείχνει ότι η ήπια κατανάλωση αλκοόλ, σχετίζεται με χαμηλότερη θνησιμότητα από εμφράγματα του μυοκαρδίου, ακόμα και σε σχέση με εκείνους που απείχαν τελείως από το αλκοόλ. Η ευεργετική αυτή δράση, συνδέεται περισσότερο με την κατανάλωση κόκκινου κρασιού, λόγω των αντιοξειδωτικών και κυρίως των φλαβονοειδών που περιέχει, που ρίχνει την χοληστερίνη, ανοίγει την όρεξη, και εξουδετερώνει τις καρκινογόνες ουσίες του κρέατος. Δεν είναι τυχαίο που στην Γαλλία, όπου παρατηρείται η μεγαλύτερη κατά κεφαλήν κατανάλωση κρασιού, καταγράφεται και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής. Παρά το γεγονός ότι καταναλώνουν πολλά ζωικά λιπαρά, παρουσιάζουν 2,5 φορές μειωμένο κίνδυνο θανάτου, σε σχέση με άλλες χώρες. Χρειάζεται όμως προσοχή στην ποσότητα, μη τυχόν και έχουμε αντίθετα αποτελέσματα. Ένα ποτηράκι για τις γυναίκες και δύο για τους άνδρες είναι αρκετά. Πόλυ Βαρτζιώτη - Γαλενιανού Διαιτολόγος Φερρών 22 , Πλ.Βικτωρίας, Αθήνα 10434 Τηλ. 210-822.67.55, Κιν. 6944.500.662 e-mail: [email protected] - 17 - ΙΑΤΡΙΚΟ ΘΕΜΑ ΑΦΘΕΣ Ο ι άφθες είναι βλάβες που εντοπίζονται σε οποιανδήποτε περιοχή του στοματικού βλεννογόνου, εκτός από την πρόσθια μοίρα της σκληράς υπερώας. Η πάθηση προσβάλλει συνηθέστερα την κορυφή και τα χείλη της γλώσσας, το χείλος και τον παρειακό βλεννογόνο. Εκδηλώνονται αρχικά με την μορφή μίας περιοχής ερυθήματος (κοκκινίλα), η οποία ακολουθείται από κεντρική νέκρωση ή με σχηματισμό φυσαλίδας. Η φυσαλίδα σπάει και σχηματίζει ένα επώδυνο, μικρό κυκλικό έλκος με λευκοκίτρινο πυθμένα και κίτρινα χείλη, που περιβάλλεται από ερυθρή άλω (δακτύλιος). Η διάμετρος του έλκους ποικίλλει από 2-20 χιλ. Η πάθηση διαρκεί μία έως δύο εβδομάδες και ακολουθείται από μία περίοδο χωρίς ενοχλήματα, η οποία ποικίλλει σε διάρκεια. Τα έλκη επουλώνονται χωρίς ουλή. Η αιτιολογία των αφθών δεν είναι σαφής. Επικρατέστερες είναι δυο θεωρίες. Η μία υποστηρίζει, ότι οφείλεται σε υπερευαισθησία σε ένα L-τύπο α-αιμολυτικού στρεπτόκοκκου και η άλλη, ότι προκαλείται από μία αυτοάνοση αντίδραση του επιθηλίου του στόματος. Άλλες αιτίες, που ενοχοποιούνται, είναι ο απλός έρπητας, η τροφική αλλεργία, οι συγκινήσεις, η γενετική προδιάθεση, ο τραυματισμός, η έμμηνος ρύση, η έλλειψη ουσιών που χρησιμοποιούνται στην αιμοποίηση (σίδηρος, φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β12) και η ανοσοανεπάρκεια (π.χ. λοίμωξη ΗIV). Η πάθηση υπολογίζεται, ότι προσβάλλει περίπου το 30% του πληθυσμού και είναι λιγότερο συχνή στις γυναίκες. Οι αλλοιώσεις υποτροπιάζουν πιο συχνά τον Χειμώνα και την Άνοιξη. Διακρίνονται μικρές και μεγάλες άφθες. Οι μεγάλες άφθες παλαιότερα είχαν διάφορα ονόματα όπως: νεκρωτική βλεννογόνια περιαδενίτιδα, που υποτροπιάζει, νόσος του Sutton ή άφθες του Mikulicz, διότι θεωρούνταν ότι αποτελούν ιδιαίτερη νοσολογική οντότητα. Σήμερα έχει γίνει δεκτό, ότι οι μεγάλες άφθες αποτελούν μία βαρύτερη μορφή των κοινών αφθών. Η αντιμετώπιση είναι συμπτωματική, και τις περισσότερες φορές γίνεται με τοπικά σκευάσματα. Συλλιγαρδάκης Νικόλαος Ωτορινολαρυγγολόγος - 18 - - 19 - Στιγμιότυπα από την εορτή του Αγίου Αριστείδου του Αθηναίου - 20 - ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ❖ Το Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου Αρχή της Ινδίκτου και μνήμη του Αγίου Συμεών του Στυλίτου και των Αγίων Τεσσαράκοντα Οσιοπαρθενομαρτύρων Γυναικών, τελέσθηκε Θεία Λειτουργία ❖ Την Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου εορτή του Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου τελέσθηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία. ❖ Από την Δευτέρα 2 έως και Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου κάθε απόγευμα ετελούντο ο εσπερινός και η παράκληση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, συγκεντρώνοντας πολλούς πιστούς και ιδιαιτέρως νέους ανθρώπους, οι οποίοι προσέρχονταν για να προσευχηθούν και να ζητήσουν από τον Σταυρό του Κυρίου μας, την χάρη και την ευλογία Του. ❖ Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κατάνυξη και με την παρουσία πολλών πιστών εορτάσθηκε φέτος ο Άγιος μάρτυς Αριστείδης ο Αθηναίος φιλόσοφος και απολογητής. Ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου έλαβε χώρα στο ομώνυμο ιστορικό σπήλαιο το οποίο βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού των Αγίων Ισιδώρων, όπου κατά την παράδοση ο Άγιος προσερχόταν για προσευχή. Την παραμονή της εορτής Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός ενώ την κυριώνυμη ημέρα Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου εψάλει το πρωί ο Όρθρος και στη συνέχεια η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία παρουσία πολλών πιστών. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε κατά την παράδοση η ευλογία των εδεσμάτων [φασολάδα] τα οποία προσφέρθηκαν ως ευλογία στους πιστούς. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τελέσθηκε η παράκληση του Αγίου και ακολούθησε λιτάνευση της ιεράς του εικόνος έως τον ιερό ναό. Πολλές ευχαριστίες απευθύνουμε προς τις κυρίες του Ναού μας αλλά και προς τους προσκυνητές που συνέβαλαν με τις προσπάθειές τους στην οργάνωση της πανηγύρεως. ❖ Φέτος εορτάστηκε με μεγάλη λαμπρότητα και ιδιαίτερη τιμή η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ο εορτασμός ήταν τριήμερος - 21 - με λαμπρές ακολουθίες ενώ η συρροή των πιστών ήταν πρωτόγνωρη. Την παραμονή της εορτής Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου στις 7 το απόγευμα τελέσθηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός, ενώ στο μέσον του Ναού είχε στολιστεί με βασιλικούς ένας μεγάλος ξύλινος σκαλιστός Σταυρός πάνω στον οποίον απεικονίζονται οι στάσεις της μαρτυρικής πορείας του Κυρίου από το Πραιτώριο προς τον Φρικτό Γολγοθά. Τον Σταυρό απέστειλε ως ευλογία στον εφημέριό μας ο πατήρ Παντελεήμων Αγιοταφίτης αφού πρώτα λειτουργήθηκε στον Ναό της Αναστάσεως. Ανήμερα της εορτής Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου τελέσθηκε η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στο τέλος της οποίας έγινε η τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού την οποία παρακολούθησαν πλήθος ευλαβών προσκυνητών που είχαν κατακλύσει τον Ιερό Ναό αλλά και τον προαύλιο χώρο. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε κατά την παράδοση η ευλογία των εδεσμάτων [φακές], ενώ σ’ όλους τους πιστούς μοιράστηκαν για ευλογία άρτοι και βασιλικοί. Το απόγευμα της εορτής παρουσία πλήθους κόσμου εψάλησαν μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα ο Αναστάσιμος Εσπερινός, η Παράκληση και τα Εγκώμια του Τιμίου Σταυρού. Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου τελέστηκε η πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά το πέρας της οποίας εψάλει το ιερό μνημόσυνο της μακαριστής Ειρήνης προσκυνητρίας. Στο τέλος προσφέρθηκε σ’ όλους τους προσκυνητές το παραδοσιακό κρητικό πιλάφι. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας τελέστηκε τρισάγιο εις μνήμην των Κωνσταντίνου Καλογερόπουλου και Μαρίας Πιτσά δύο λαμπρών νέων των οποίων οι γονείς διακονούν σήμερα τον ιερό μας ναό με μεγάλη αγάπη και αφοσίωση. Ακολούθως εψάλησαν ο εσπερινός, η παράκληση και τα εγκώμια του Τιμίου Σταυρού ολοκληρώνοντας έτσι με τον πιο πανηγυρικό τρόπο τον τριήμερο εορτασμό της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού. Εγκάρδιες ευχές απευθύνουμε προς την κόρη του εφημερίου μας πατρός Δημητρίου, Αικατερίνα – Σταυρούλα για την ονομαστική της εορτή, - 22 - στην οποία ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά και πρόοδο στη ζωή της. Ευχές ακόμα απευθύνουμε στην Σταυριάννα Θεοδωροπούλου μαθήτρια της Γ’ Γυμνασίου, της οποίας ευχόμαστε χρόνια πολλά και ευλογημένα και στον Σταύρο-Νεκτάριο Βασιλακόπουλο μαθητή Α’ Λυκείου, όλα παιδιά του ναού μας. Πολλές ευχαριστίες απευθύνουμε προς τις κυρίες του Ναού μας αλλά και προς τους προσκυνητές που συνέβαλαν με τις προσπάθειές τους στην οργάνωση και πραγματοποίηση της εορτής και ιδιαιτέρως την κυρία Ελένη Καλογεροπούλου για την προσφορά των εδεσμάτων που προσφέρθηκαν στους πιστούς, την κυρία Μαρία Ανδρώνη για την προσφορά αναλώσιμων υλικών και την κυρία Στυλιανή Ζαχοπούλου για την προσφορά των αρτιδίων και των βασιλικών. Τέλος θερμές ευχαριστίες στον Λεωνίδα Παγιάτη άοκνο και πολύτιμο βοηθό και συνεργάτη του ιερού μας ναού για τις υπηρεσίες που προσφέρει πολλά χρόνια, αθόρυθα και ταπεινά στον ιερό μας ναό. ❖ Την Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία εόρτασε την μνήμη της Αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της Ελπίδος, Σοφίας και Αγάπης. Έπ’ ευκαιρία της εορτής ευχόμαστε χρόνια πολλά στην αγαπητή και αξιόλογη αρθρογράφο του περιοδικού μας Σοφία Αντωνιάδου καθηγήτρια φιλόλογο, για την ονομαστική της εορτή. ❖ Την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου το βράδυ τελέσθηκε Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας & Θέκλης της Ισαποστόλου. Το περιοδικό μας εύχεται σ’ όλους τους μαθητές και μαθήτριες για τη νέα σχολική χρονιά καλή πρόοδο και καλή δύναμη πάντα με την βοήθεια του Θεού να έχουν επιτυχίες. Επιμέλεια Νικόλαος Καββαθάς - 23 - ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΗΝΟΣ OKTΩΒΡΙΟΥ 2013 [7.30-9.30 π.μ.] Όρθρος και Θεία Λειτουργία Τετάρτη 2 Οκτωβρίου Αγίων Κυπριανού & Ιουστίνης [7.30-9.30 π.μ.] Όρθρος και Θεία Λειτουργία Κυριακή 6 Οκτωβρίου Γ’ ΛΟΥΚΑ, Αγίου αποστόλου Θωμά [7.30 π.μ.] Όρθρος και Θεία Λειτουργία • Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας θα ψαλεί το ιερό μνημόσυνο της εκκλησιαστικής επιτρόπου μας Μαρίας Πιτσά [ετών 33]. Κυριακή 13 Οκτωβρίου Δ’ ΛΟΥΚΑ, Αγίων Πατέρων Ζ’ Οικ. συνόδου [7.30 π.μ.] Όρθρος και Θεία Λειτουργία Πέμπτη 17 ΟκτωβρίουΕσπερινός & Νυχτερινή Θεία Λειτουργία [6.30 μ.μ.] Αγίου Λουκά του Ευαγγελιστού [18 Οκτωβρίου] Αγίου Ισιδώρου του εν Βαλή Ηρακλείου Κρήτης και των τέκνων του Γεωργίου & Ειρήνης [Θα εκτεθεί για προσκύνηση ιερό τους λείψανο] ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΕΝ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ [20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ] (εορτάζει το αριστερό κλίτος του Ιερού Ναού) Σάββατο 19 Οκτωβρίου Πανηγυρικός Εσπερινός [6.30 μ.μ.] Κυριακή 20 Οκτωβρίου ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ, Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου Όρθρος & Πανηγυρική Θεία Λειτουργία [7.30 π.μ.] • Στους προσκυνητές θα μοιραστούν διάφορα γλυκίσματα και εδέσματα Μεθέορτος Εσπερινός [6.30 μ.μ.] & Παράκληση του Αγίου Γερασίμου - 24 - Σάββατο 26 Οκτωβρίου ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ • Ο Πανηγυρικός Εσπερινός [Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 6 μ.μ.], η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία [7 π.μ.] και ο μεθέορτος Εσπερινός μετά Παρακλήσεως και Εγκωμίων του Αγίου [5.30 μ.μ.] θα τελεστούν στο εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου στα Χανιά Κρήτης και θα μεταδοθούν ζωντανά μέσω διαδικτύου από την ιστοσελίδα του ναού μας www.agioi-isidoroi.gr. Κυριακή 27 Οκτωβρίου Αγίου Νέστορος [7.30 π.μ.] Όρθρος και Θεία Λειτουργία Παρασκευή 1 Νοεμβρίου [7.30-9.30 π.μ.] Κυριακή 3 Νοεμβρίου [7.30 π.μ.] Αγίων Αναργύρων Κοσμά & Δαμιανού Όρθρος και Θεία Λειτουργία Ε΄ΛΟΥΚΑ, Αγίων Ακεψιμά, Αειθαλά, Ιωσήφ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία •Θ α εορταστεί και η εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου προς τιμή των νέων του Ναού μας, ενώ θα εκτεθεί για προσκύνηση ιερό λείψανο του Αγίου Δημητρίου. Στους προσκυνητές θα μοιραστούν διάφορα γλυκίσματα και εδέσματα. • 2η Εθελοντική Αιμοδοσία του ιερού μας Ναού από τις 9.30 π.μ έως 1.30 μ.μ στο αρχονταρίκι. Παρακαλούμε την βοήθειά σας για τους συνανθρώπους μας. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας www.agioi-isidoroi.gr. Οι ιερές ακολουθίες μεταδίδονται ζωντανά από το διαδίκτυο μέσω της ιστοσελίδας του ναού. • O Ιερός Προσκυνηματικός Ναός είναι ανοικτός κάθε ημέρα. • Κάθε Κυριακή & μεγάλες Eορτές λειτουργεί έκθεση χριστιανικών βιβλίων. • Παραδίδονται δωρεάν μαθήματα βυζαντινής μουσικής & αγιογραφίας. • Κάθε Κυριακή λειτουργεί Κατηχητικό. - 25 - ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΙΤΟΥ Περί μνησικακίας • Μνησικακία σημαίνει κατάληξις του θυμού, φύλαξ των αμαρτημάτων, μίσος της δικαιοσύνης, απώλεια των αρετών, δηλητήριο της ψυχής, σαράκι του νου, εντροπή της προσευχής, εκκοπή της δεήσεως, αποξένωσις της αγάπης, καρφί εμπηγμένο στην ψυχή, αίσθησις δυσάρεστη πού αγαπάται μέσα στην γλυκύτητα της πικρίας της, συνεχής αμαρτία, ανύστακτη παρανομία, διαρκής κακία. Και τούτο το σκοτεινό και δύσμορφο πάθος, η μνησικακία δηλαδή, ανήκει στα πάθη πού γεννώνται από άλλα πάθη και όχι σε αυτά πού γεννούν. Γι’ αυτό δεν σκοπεύουμε να ομιλήσουμε πολύ περί αυτής. • Στο σάπιο ξύλο γεννώνται σκουλήκια. Ομοίως και σε ανθρώπους με πραότατη επιφανειακή συμπεριφορά και νοθευμένη ηρεμία και ησυχία προσκολλάται η οργή. Όποιος την απεδίωξε από μέσα του, ευρήκε την άφεσι των αμαρτιών του. Όποιος αντιθέτως προσκολλάται σ΄ αυτήν, εστερήθηκε τους οικτιρμούς του Θεού. • Η αμνησικακία είναι απόδειξις της γνησίας μετανοίας. Εκείνος δε πού διατηρεί την έχθρα και νομίζει ότι έχει μετάνοια, ομοιάζει μ΄ αυτόν πού του φαίνεται στον ύπνο του ότι τρέχει. • Είδα μνησικάκους να παροτρύνουν άλλους στην αμνησικακία. Και έτσι αισθάνθηκαν εντροπή από τα ίδια τους τα λόγια και απηλλάγησαν από το πάθος τους. Επιμέλεια π. Χαράλαμπος Βαρβαγιάννης - 26 -