ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΔΕΛΒΙΝΑΚΙΩΤΩΝ Έτος 2ο - Αρ. Φύλλου 5 - Αύγουστος 2014 «ΜΙΑ ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΓΩΝΙ» ΤΟ ΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΔΟΧΕΙΟ Μια γριούλα κουβαλούσε νερό με δύο δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της, μεταφέροντάς το από την πηγή στο σπίτι της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε όλη την ποσότητα του νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος κάθε διαδρομής από την πηγή στο σπίτι έφθανε μισοάδειο. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γριούλα κουβαλούσε κάθε μέρα μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που ολοκλήρωνε με απόλυτη επιτυχία και τέλεια τον σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευαστεί. Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας κατόρθωνε να μεταφέρει το μισό νερό από αυτό που θα έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για αυτήν του την ατέλεια. Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια άλλο αυτή την κατάσταση και αποφάσισε να μιλήσει στην γριούλα. «Ντρέπομαι τόσο πολύ για τον μισό μου εαυτό και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη!» «Μα γιατί » ρώτησε η γριούλα απορημένη «για ποιο λόγο νοιώθεις ντροπή;» «Ε, να δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό από αυτό που μου βάζεις λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ» Τότε η γριούλα χαμογέλασε και είπε στο δοχείο «παρατήρησες ότι στο μονοπάτι από το σπίτι στην πηγή υπάρχουν λουλούδια μόνο στην δική σου πλευρά και όχι στην άλλη μεριά του γερού δοχείου; Πρόσεξα την ατέλεια σου και την αξιοποίησα. Φύτεψα τους σπόρους μόνο από την δική σου πλευρά και εσύ τους πότιζες. Δύο ολόκληρα χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου. Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δεν θα λάμπρυνε το σπίτι μου». Εδώ και λίγο καιρό έχει ξεκινήσει να υλοποιείται στην ακριτική Πωγωνιανή ένα φιλόδοξο σχέδιο που με γεμίζει χαρά και περηφάνια ως Ηπειρώτη, αλλά και ως εκπαιδευτικό. Ένα σχέδιο που, με τους σωστούς χειρισμούς και τη βοήθεια όλων μας, μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια καινούρια αρχή, να δώσει το «φιλί της ζωής» στα απομακρυσμένα χωριά του Πωγωνίου μας. Αναφέρομαι, ασφαλώς, στο νέο σπίτι της «Κιβωτού του Κόσμου», που ξεκίνησε τη λειτουργία του στην Πωγωνιανή, ύστερα από προσωπικές ενέργειες του πρώην προέδρου της Ομοσπονδίας Πωγωνησίων, Σταύρου Παππά και με την αμέριστη συμπαράσταση της περιφέρειας Ηπείρου και του Δήμου Πωγωνίου. Ένα «Σπίτι Φιλοξενίας» που θα προσφέρει αγάπη, ασφάλεια, εκπαίδευση και προοπτικές καλής ζωής σε δεκάδες ανήλικα παιδιά που έχουν βρεθεί χωρίς οικογένεια ή χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον. Ήδη από το Δεκέμβριο του 2013, τα πρώτα παιδιά έκαναν το μεγάλο βήμα και εγκαταστάθηκαν στις ανακαινισμένες εγκαταστάσεις του Ιδρύματος Λάτση. Φιλοσοφία και απώτερος στόχος αυτού του εγχειρήματος είναι τα παιδιά, σιγά - σιγά, να αγαπήσουν έναν τρόπο ζωής διαφορετικό απ’ αυτόν της πόλης. Μέσα στον καθαρό αέρα, με παιχνίδι στους αγρούς και στα γήπεδα, με ψάρεμα στο ποτάμι, εκδρομές στα δάση και βόλτες στη Βήσσανη, το Δελβινάκι, την Κόνιτσα και σε όλη τη γύρω περιοχή. Παράλληλα, να εξοικειωθούν με τις αγροτικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, αφού κάθε παιδί θα διαθέτει τον δικό του, προσωπικό μικρό κήπο, που θα τον καλλιεργεί με την καθοδήγηση γεωπόνου, ενώ όλα μαζί θα φρο- ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 11 Μαΐου η εκδρομή στο «Σπήλαιο των Λιμνών» που οργάνωσε η Ένωσή μας με την συμμετοχή και της Ένωσης Σφακιανών, όπως σας είχαμε προαναγγείλει στο προηγούμενο φύλλο μας. ντίζουν τα αρνάκια και τα κατσικάκια του κτήματος, τις κότες και τα μελίσσια. Αυτό, σε συνδυασμό με τη δωρεάν φοιτήσεως Γεωργική Σχολή που θα λειτουργεί στις ίδιες εγκαταστάσεις για παιδιά άνω των 15 ετών, θα τους προσφέρει πολύτιμες γνώσεις και δεξιότητες. Γνώσεις και δεξιότητες που θα τους εξασφαλίζουν και επαγγελματικά μετά την ενηλικίωσή τους. Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανόν αυτά τα παιδιά να αποφασίσουν να φτιάξουν εκεί τις οικογένειές τους, ξαναδίνοντας ζωή σ’ αυτή την ξεχασμένη περιοχή. Το νέο Σπίτι της «Κιβωτού» έχει τη δυνατότητα να φιλοξενήσει πάνω από εκατό παιδιά. Ήδη για τις ανάγκες των μικρών μαθητών που βρίσκονται εκεί ξεκίνησε πάλι τη λειτουργία του το Δημοτικό σχολείο της Πωγωνιανής ενώ φιλοδοξία μας είναι, με τη σταδιακή αύξηση των μαθητών, από τη νέα σχολική χρονιά, το σχολείο να γίνει εξαθέσιο κι ολοήμερο. Αυτή η προοπτική θα έχει πολλαπλά οφέλη. Διότι πέρα από τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, όσο θα αυξάνονται τα παιδιά, θα γίνεται πιο επιτακτική η ανάγκη να ικανοποιηθούν πάγια αιτήματά μας για την ασφάλεια και ανάπτυξη της περιοχής, όπως η επάνδρωση του αστυνομικού σταθμού στο Δελβινάκι, η επαναπρόσληψη κι εγκατάσταση συνοριοφυλάκων, η στελέχωση του Κέντρου Υγείας στο Δελβινάκι, η κατασκευή νέου οδικού δικτύου Ιωαννίνων – Κακκαβιάς και η αναβάθμιση του τελωνείου. συνέχεια στην σελίδα 3 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ Κάθε τόπος είναι πολύ περισσότερα πράγματα απ’ αυτό που καταλαβαίνουμε ή μας ωθούν να καταλάβουμε ή μας επιτρέπουν να καταλάβουμε. Το Δελβινάκι, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι μια κηλίδα στο google, ένα ακριτικό χωριό, κάποια φιλικά πρόσωπα, κάποιες όμορφες στιγμές. Όμως δεν είναι αυτό ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Το χωριό έρχεται να διατηρήσει - ενισχύσει βασικά χαρακτηριστικά που χωρίς αυτά ο άνθρωπος είναι άβουλος και νοητικά απονευρωμένος. 1) Το πρώτο βασικό χαρακτηριστικό είναι η μνήμη τόσο η ατομική όσο και η συλλογική. 2) Το δεύτερο είναι η ιστορικότητα. 3) Το τρίτο είναι ο πολιτισμός, η αισθητική, η σεμνότητα. Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό, αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γριούλας να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του. 4) Το τέταρτο είναι η αίσθηση πως μέτρο της ζωής είναι ο θάνατος. Ο κάθε ένας από εμάς έχει τις «ρωγμές του» και τις «αδυναμίες του »που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν την ζωή μας 7) Το έβδομο ο αυξημένος συντελεστής ελευθερίας. Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει την ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί κάποιος να βρει την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλεια μας. «Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στην μεριά σας. Χ.Ο. 5) Το πέμπτο η Χαρμολύπη. 6) Το έκτο η ισορροπία με τη φύση. 8) Και τέλος η αίσθηση πως το χωριό είναι όλα τα παραπάνω που τα παραλαμβάνεις από τις προηγούμενες γενιές, τα προστατεύεις , τα αναδεικνύεις και τα παραδίδεις στις επόμενες γενιές. Σημείο εκκίνησης για μία ακόμη φορά η πλατεία Συντάγματος. για τους 50 και πλέον εκδρομείς. Ύστερα από ένα πολύ άνετο και ευχάριστο ταξίδι τριών περίπου ωρών φτάσαμε στον προορισμό μας δίπλα στο χωριό Καστριά Αχαΐας. συνέχεια στην σελίδα 2 Οι πρόγονοί μας σαν απαύγασμα εκατοντάδων ετών μπόρεσαν αυτά τα στοιχεία να τα συνταιριάξουν με τον πιο γόνιμο τρόπο και ασχέτως προσωπικών διαφορών και διαφωνιών να τα αναδείξουν σε ένα πανέμορφο ψηφιδωτό που με κάποιον «γενετικό» τρόπο κληροδοτείται στις επόμενες γενιές, που με ένα απίστευτο τρόπο σε κάνει να ανατριχιάζεις όταν ακούς τη «Μαριόλα» όπου και να ΄σαι ή κάνει τη φαντασία σου να φεύγεις κάθε φορά που η καθημερινότητα σε συνθλίβει και να αναζητά απάγκιο κάτω από τον πλάτανο, στη Χούνη ή στην όψη της Μουργκάνας. συνέχεια στην σελίδα 3 Δελβινακιωτών Δρώμενα 2 ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ συνέχεια από την σελίδα 1 Με την βοήθεια ξεναγού που μας ενημέρωσε για την ιστορία του σπηλαίου και απαντούσε στις όποιες απορίες μας, περιηγηθήκαμε στον επισκέψιμο χώρο του σπηλαίου θαυμάζοντας τις εκπληκτικές δημιουργίες της φύσης Λίγα λόγια για το σπήλαιο... Το πρώτο αξιοποιημένο τμήμα παραδόθηκε στο κοινό το 1990, ενώ τα επόμενα χρόνια άρχισαν να παραδίδονται στο κοινό διαδοχικά νέες διαδρομές. Για ευκολότερη πρόσβαση, διανοίχτηκε τεχνητή είσοδος, με επιμήκη διάδρομο που διακόπτεται από δύο πόρτες για την καλύτερη προστασία του μικροκλίματος και οδηγεί κατ’ ευθείαν στον «θάλαμο των νυχτερίδων», που βρίσκεται σε απόσταση 100 μέτρων περίπου από την φυσική είσοδο του σπηλαίου και 23 μέτρα ψηλότερα από αυτήν. Γενικά, τα τοιχώματα του σπηλαίου είναι στολισμένα με θαυμάσια σταλακτιτικά συμπλέγματα και λιθωματικούς «καταρράκτες» καθώς το νερό «πετρώνει», αποτέλεσμα της δράσης του νερού στα ασβεστολιθικά πετρώματα εδώ και χιλιάδες χρόνια, που προκαλούν τα μάτια και τη φαντασία να δημιουργήσει τις δικές της εικόνες, καθώς ο επισκέπτης περνά ανάμεσα σ’ αυτό το πέτρινο δάσος το γεμάτο εκπλήξεις, βαδίζοντας επάνω σ’ έναν ασφαλή διάδρομο. Μικρές ή μεγαλύτερες λίμνες, 13 στο σύνολό τους, διαδέχονται η μία την άλλη, με χερσαία τμήματα που εναλ- ΠΡΟΣ ΤΟΝ κο ΔΗΜΑΡΧΟ... Αξιότιμε κε Δήμαρχε, θα ήθελα κι εγώ με την σειρά μου, όπως πολλοί άλλοι το έχουν ήδη κάνει, να σας εκφράσω τα συγχαρητήριά μου για την επανεκλογή σας. Θα ήθελα όμως κι εσείς με την σειρά σας να αφιερώσετε λίγο χρόνο διαβάζοντας τα παρακάτω: Είχατε την τύχη (και όχι ατυχία όπως θα πίστευαν κάποιοι) να βρεθείτε σε αυτή την θέση μία περίοδο πάρα πολύ δύσκολη για την χώρα μας. Μία περίοδο με πενιχρά οικονομικά έσοδα για την τοπική αυτοδιοίκηση, γεγονός που αποτέλεσε το τέλειο άλλοθι των τοπικών αρχόντων σε όλη την επικράτεια για τα έργα που δεν έγιναν ή όσα ξεκίνησαν καθυστερημένα. Είχατε να αντιμετωπίσετε την μετάβαση από το «καποδιστριακό» στο «καλλικρατικό» μοντέλο διοίκησης το οποίο λάσσονται με τα λιμναία έως το τέλος του σπηλαίου, σε συνολικό μήκος 2 χιλιομέτρων περίπου (1980 μέτρων) και έκταση 20.000 τ.μ. Προχωρώντας στο εσωτερικό, όλο και περισσότερο, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να συνειδητοποιήσει την ιδιαίτερη μορφολογία ενός σπηλαίου που έχει διανοίγει κατά μήκος ρήγματος και γι’ αυτό έχει μικρό πλάτος και πανύψηλη οροφή. Είναι εντυπωσιακό ότι πέρα από την γεωλογική ιστορία του σπηλαίου, που αποτυπώνεται τόσο ανάγλυφα στα πετρώματα, ραδιοχρονολογήσεις έχουν δείξει ότι στον χώρο της κύριας τουλάχιστον εισόδου είχε αναπτυχθεί ανθρώπινη δραστηριότητα ήδη από το 5600 π.Χ. πιθανόν με την μορφή κατοικίας. Στις πηγές του ποταμού... κατευθυνθήκαμε στο χωριό Πλανητέρο, όπου εκεί κάτω από τα πλατάνια λίγες δεκάδες μέτρα από τις πηγές του Αροάνιου ποταμού που εκβάλλουν μέσα από την γη φιλοξενηθήκαμε για φαγητό σε τοπική ταβέρνα, όπως είχε οργανώσει η Ένωση. Με το κρασί να ρέει, σε εξαιρετική διάθεση και σε χαλαρούς ρυθμούς γίναμε πολύ σύντομα όλοι (Ηπειρώτες και Κρητικοί) μια μεγάλη παρέα. Η επιστροφή είχε οριστεί για τις 5. Με μια μικρή ενδιάμεση στάση μισής ώρας για καφέ γυρίσαμε στην βάση μας κουρασμένοι, αλλά απόλυτα ικανοποιημένοι με όσα μοναδικά είδαμε. Ύστερα από την νέα επιτυχημένη εκδρομή της Ένωσης περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη πρωτοβουλία της, για ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή. Χ.Τ. Μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης στο σπήλαιο προφανώς αποτέλεσε τροχοπέδη για την ομαλή λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου. Είχατε να αντιμετωπίσετε μία πολιτική τάξη πραγμάτων η οποία στην κυριολεξία κατέρρευσε σε όλη την χώρα σε όλα τα επίπεδα και αυτό, για όποιον ασχολείται με την πολιτική και χρειάζεται στήριξη, είναι πολύ σημαντικό. Είχατε, τέλος, λιγότερο χρόνο (3,5 χρόνια) από όσο υπολογίζατε για να υλοποιήσετε το πρόγραμμά σας. Όλα τα παραπάνω είναι πραγματικά γεγονότα και αποτελούν καλές δικαιολογίες. Είναι όμως γεγονός και το παρακάτω κε Δήμαρχε: Οι πολίτες σας εξέλεξαν και πάλι και μάλιστα από την πρώτη Κυριακή! Μια τέτοια πράξη δείχνει για τους μεν ψηφοφόρους παροχή εμπιστοσύνης για τους δε τοπικούς άρχοντες αποδοχή των ευθυνών και επιστέγασμα των προσπαθειών της προηγούμενης θητείας. Από εδώ και πέρα όμως τα πράγματα όπως καταλαβαίνετε αλλάζουν: Δικαιολογίες του τύπου που προαναφέρθηκαν στην αρχή του κειμένου, τελείωσαν!. Κάποιος που ξαναβάζει υποψη- φιότητα δεν μπορεί να ισχυριστεί «δεν ήξερα...» Οι αλλαγές των συνεργατών, όπου κρίθηκε επιβεβλημένη, έγινε. Άρα, είστε πλέον υπεύθυνος για τους συνεργάτες σας και το έργο τους σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό. Ελπίζω να το έχουν συνειδητοποιήσει και οι ίδιοι Τα προβλήματα του τόπου πλέον τα γνωρίζετε από μέσα, άρα δεν χρειάζεται χρόνος για να τα μάθετε. Τώρα είναι η ώρα των αποφάσεων και των λύσεων. Οι προσωπικές φιλοδοξίες εκτιμώ ότι καλύφθηκαν άρα δεν υπάρχει λόγος για άκαρπους και άκοπους συμβιβασμούς και συμμαχίες. Εδώ πλέον χτυπάμε δυνατά το χέρι στο τραπέζι. Όσο πιο δυνατά γίνεται γιατί ο τόπος μας είναι μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων και χρειάζεται φασαρία για να ακουστεί. Θα σταματήσω εδώ πιστεύοντας ότι δικαιολόγησα τον λόγο για τον οποίο σας χαρακτήρισα στην αρχή τυχερό. Δεν είναι σύνηθες για κάποιον πολιτικό στις ημέρες μας να έχει τόσα πολλά όπλα στα χέρια του εν όψει μίας νέας θητείας, για να προσφέρει έργο στους συμπολίτες του. Ειλικρινά εύχομαι Καλή Επιτυχία και Καλή Δύναμη... Χ.Τ. Δελβινακιωτών Δρώμενα Περιοδική έκδοση της Ένωσης Δελβινακιωτών Νικηφόρου 1 & Ζήνωνος (4ος όροφος) Τ.Κ. 104 37 Αθήνα «Πωγώνι, ανάπτυξη τώρα ή ποτέ» Κυριακή 10 Αυγούστου 2014 στην Πωγωνιανή Συνδιοργάνωση Δήμος Πωγωνίου Ομοσπονδία Αφελφοτήτων και Ενώσεων Επαρχίας Πωγωνίου Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος Πωγωνιανής Αδελφότητα Πωγωνιανής Τοπική Κοινότητα Πωγωνιανής Υπό την αιγίδα του περιφερειάρχη Ηπείρου ΕΚΔΟΤΗΣ - ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΧΡΗΣΤΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ Τηλ. Επικοινωνίας: 6944 652 133 Φαξ.: 210 64 32 335 email: [email protected] Συντακτική Ομάδα Θάνος Διαμάντης Χρήστος Οικονομόπουλος Δημήτρης Σωτηρίου Χάρης Τσιάβος Τηλ. Επικοινωνίας: 6944 652 133 Φαξ.: 210 64 32 335 email: [email protected] Σας ενημερώνουμε ότι για τις απόψεις που αναπτύσσονται σε ενυπόγραφα άρθρα δεν φέρει καμία ευθύνη η συντακτική ομάδα και / ή η Ένωση. ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ Παρακαλούνται όσοι έχουν φάρμακα που δεν τα χρειάζονται, ληγμένα ή μή, να τα διαθέσουν για τους συγχωριανούς μας. Η διάθεση των φαρμάκων θα γίνει με την εποπτεία γιατρού του Κέντρου Υγείας. Επιτροπή παραλαβής φαρμάκων: Πέπη Λιοκάτη - Ανθή Βαζάκα - Κωνσταντίνος Τώνης. Δελβινακιωτών Δρώμενα 3 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΔΕΛΒΙΝΑΚΙ συνέχεια από την σελίδα 1 Ας δούμε όμως ένα - ένα αυτά τα χαρακτηριστικά για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε την πραγματική τους διάσταση: 1. Ατομική και συλλογική μνήμη Ο άνθρωπος συγκροτεί τη συνείδησή του με βάση τη προσωπική του εμπειρία, όπως αυτή καταγράφεται σαν ατομική μνήμη, αλλά και με τη μεταφορά και βίωση της συλλογικής μνήμης καθώς εκείνη μεταφέρεται από τις διηγήσεις, αλλά και από την κραμματοποίησή της σε ήθη και έθιμα. Ένας άνθρωπος χωρίς ατομική και συλλογική μνήμη είναι ένα κοινωνικά άβουλο πιόνι το οποίο ανά πάσα στιγμή παραχωρεί τον τόπο του, την εθνική του κυριαρχία, ακριβώς γιατί για αυτόν δεν έχει κανένα ειδικό βάρος. 2. Ιστορικότητα Κάθε τόπος έχει τη δική του ιστορία που σε μεγάλο βαθμό είναι κομμάτι της συνολικής ιστορίας. Για παράδειγμα ο Χατζημιχάλης Νταλιάνης δεν είναι απλά ήρωας του χωριού, αλλά ταυτόχρονα και ήρωας της επανάστασης του ’21. Η λίστα των καταζητούμενων φιλικών Δελβινακιωτών που εγκαταστάθηκαν στο Κισνόβι της Βεσαραβίας είναι τιμή για το χωριό, αλλά και για την ιστορία αυτής της χώρας. Τα ποτισμένα με αίμα βουνά γύρω από το χωριό, τόσο από τους φαντάρους το ’40 όσο και από τους αντάρτες του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, ΔΣΕ είναι ζωντανοί μάρτυρες ενός φτωχού λαού που σήκωσε το ανάστημά του κόντρα σε γίγαντες, πολεμικές μηχανές, ιμπεριαλιστικά σχέδια. ντας στα ελάχιστα πανηγύρια που δεν υποτάσσονται σε ένα δήθεν «κοσμοπολίτικο» - σκυλάδικο τρόπο διασκέδασης αντιλαμβάνεσαι θέλοντας και μη πως αυτός ο τόπος έχει μια αισθητική και ένα πολιτισμό που ταιριάζει με το τοπίο, με το κλίμα, που δεν ουρλιάζει, που δεν φκιασιδώνεται για να το «παίξει» πρωτευουσιάνικος αέρας. 4. Η αίσθηση του μέτρου Όλα, ο χορός, τα ακούσματα, οι γεύσεις ακόμα και το χωροταξικό αποπνέει μια σεμνότητα. Αποδεικνύει το αρχαιοελληνικό: Πως μέτρο της ζωής είναι τελικά το περατό της ζωής, δηλαδή ο θάνατος. 5. Χαρμολύπη Όλα τα παραπάνω δημιουργούν ένα ιδιόμορφο κράμα που ακουμπάει στα αρχαιοελληνικά και στα πρωτοχριστιανικά πρότυπα, και περιγράφεται με ένα όρο: χαρμολύπη. Όταν γλεντάμε ξεκινάμε με μοιρολόι, ακόμα και όταν χορεύουμε οι ρυθμοί μας δεν είναι ή τουλάχιστον δεν πρέπει να επιτρέπουμε να γίνονται χαζοχαρούμενοι και σκυλάδικο-έκφυλοι. Γιορτάζουμε την Ανάσταση στο νεκροταφείο. 6. Ισορροπία με τη φύση. Όλα αυτά γίνονται σε μια απίστευτη ισορροπία με τα δέντρα, τα βουνά, τα ποτάμια, τον ήχο του νερού, την εναλλαγή των εποχών, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των ανθρώπων που ζουν και εργάζονται εκεί όχι τα τελευταία 30-40 χρόνια, αλλά τους τελευταίους αιώνες. 3. Πολιτισμός-αισθητική Περπατώντας στο χωριό και βλέποντας τα παλιά σπίτια, τις βρύσες, τις εκκλησίες, αλλά και συμμετέχο- 7. Ελευθερία Χωρίς να θέλω να κουράσω με πολλές λεπτομέρειες, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι εδώ υπάρχει μια καταπληκτική ευκαιρία να βγουν όλοι ωφελημένοι! Και η τοπική κοινωνία, με τις καλύτερες δομές και τις θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν, και η πατρίδα μας, αφού θα ενισχυθεί σημαντικά το δημογραφικό στοιχείο σε μια ευαίσθητη ακριτική περιοχή που ερημωνόταν, και – πάνω απ’ όλα – τα φιλοξενούμενα παιδιά. Και μάλιστα θα βγουν όλοι κερδισμένοι, όχι μόνον με την αυστηρά οικονομίστικη λογική που διακρίνει τη σκληρή εποχή που ζούμε, αλλά κερδισμένοι και στο επίπεδο ενός γνήσιου και ουσιώδους ανθρωπισμού. Όχι δηλαδή με τη μορφή μιας ματαιόδοξης «ελεημοσύνης», αλλά αντίθετα στοχεύοντας στην ουσία: Δίνοντας σε εκατοντάδες αδικημένα από τη ζωή παιδιά τη δυνατότητα να μεγαλώσουν σε εξαιρετικές συνθήκες και, ταυτόχρονα, όταν ενηλικιωθούν, να έχουν ορθάνοιχτο τον δρόμο της επαγγελματικής αποκατάστασης και την υπόσχεση μιας όμορφης και αξιοπρεπούς ζωής στην περιοχή. Το Σπίτι Φιλοξενίας της Κιβωτού του Κόσμου για να λειτουργήσει σωστά πρέπει προφανώς να στελεχωθεί με όλο το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό –ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς – και όλες τις άλλες ειδικότητες που θα επιτρέψουν στα παιδιά να μεγαλώσουν ευτυχισμένα, μέσα σ’ ένα υγιές κι ασφαλές περιβάλλον, με αγάπη και διαρκή στήριξη. Όμως αυτό δεν αρκεί: Το Σπίτι Φιλοξενίας δεν πρέπει να γίνει ένα κλειστό «ίδρυμα». Πρέπει, αντιθέτως, να είναι ένας χώρος ανοιχτός, ένας χώρος διαρκούς κοινωνικοποίησης, μια αστείρευτη πηγή θετικής ενέργειας για την περιοχή. Είναι εξαιρετικά κρίσιμο από την αρχή η τοπική κοινωνία να αγκαλιάσει αυτά τα παιδιά, να τα Σίγουρα κάποιος που πίστευε τα παραπάνω μέχρι τώρα ήταν τουλάχιστον περίεργος!!! Η κρίση όμως όπως εκφράζεται τα τελευταία 6 χρόνια έχει αυξήσει τους «περίεργους» από άκρη σε άκρη αυτού του έρμου τόπου. Έτσι λοιπόν πρέπει να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο δίλλημα : ΣΑ ΧΩΡΙΟ, ΣΑ ΤΟΠΟΣ, ΘΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΡΥΘΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΜΙΤΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ – ΠΟΥ ΔΙΑΚΟΠΗΚΕ ΒΙΑΙΑ ΚΑΙ ΧΥΔΑΙΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ – Ή ΘΑ ΣΗΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΜΑΡΑΖΩΝΕΙ; Ο καθένας μπορεί να απαντήσει ότι θέλει, απλά πρέπει να θυμάται ό,τι από τον τρόπο που θα απαντήσει θα εξαρτηθεί το αν θα μπορεί να κοιτάει τα μνήματα του Ταξιάρχη, αλλά και τα μάτια των παιδιών του όταν θα τον ρωτήσουν πώς άφησε να χαθεί ο τελευταίος παράδεισος. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και με τέτοιους όρους «ΜΙΑ ΑΧΤΙΔΑ ΦΩΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΓΩΝΙ» συνέχεια από την σελίδα 1 ο άνθρωπος είναι πιο ελεύθερος από ό,τι στα μεγάλα αστικά κέντρα. Οι κάτοικοι των χωριών θεωρούν ότι έχουν περιορισμένες επιλογές σε σχέση με τον κάτοικο της πόλης, όμως με τη μείωση των αποστάσεων και τα μέσα μεταφοράς ο κάτοικος του χωριού μπορεί να έχει ένα παράδεισο α λα καρτ. Στα αυτιά των συμπατριωτών μας αυτό ακούγεται αλαζονικό, αλλά πραγματικά κανείς δεν θα άλλαζε μια βόλτα στα αλώνια με τη φυλάκιση στα μικρά αστικά κλουβιά, κανείς δεν θα άλλαζε τη θέα από τον Αη Γιάννη με τους πυκνοκατοικημένους λάκκους των πόλεων. Πάνος Μωραΐτης ([email protected]) ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ θεωρήσει «δικά της». Δεν πρέπει να είναι «τα παιδιά του ιδρύματος», αλλά «τα παιδιά του χωριού», «τα δικά μας παιδιά». Ακόμα και τα σπίτια των κατοίκων θα μπορούσαν να είναι ανοιχτά στις επισκέψεις των παιδιών. Πόσο όμορφο θα ήταν να ακούνε παραμύθια από τους παππούδες του χωριού ή να μαθαίνουν μυστικές συνταγές από τις γερόντισσες! Σαν να είναι τα παιδιά τους, τα βαφτιστήρια τους, τα εγγόνια τους! Σημαντικό ακόμα θα ήταν να υπάρχει ανοιχτή επικοινωνία με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, να πραγματοποιούνται κοινές δράσεις με τα άλλα σχολεία της περιοχής, να διοργανώνονται εκδρομές κι εκπαιδευτικές επισκέψεις, μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις – γιατί όχι κι ένα πολιτιστικό φεστιβάλ που θα συνδυάζει όλα τα παραπάνω και θα αποτελέσει τουριστικό πόλο έλξης. Διότι μόνον μέσα από τέτοιες διαδικασίες αυτά τα παιδιά θα ενσωματωθούν πραγματικά. Μόνο έτσι θα μπορέσουν ν’ αγαπήσουν την περιοχή και τους κατοίκους της όπως τους αξίζει, μόνο έτσι θα κάνουν την Πωγωνιανή κι όλη την Ήπειρο καινούρια τους πατρίδα, απ’ όπου κι αν κατάγονται. Μόνο έτσι, μια νέα, καλύτερη ζωή θα ξεκινήσει γι’ αυτά και ταυτόχρονα μια καινούρια αχτίδα φωτός θ’ ανατείλει για όλη την ακριτική μας περιφέρεια. Βασίλης Μάνος (Ο Βασίλης Μάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968 και κατάγεται από την Αγία Μαρίνα Πωγωνίου Ιωαννίνων. Μητέρα του ήταν η αείμνηστη Βάσω Μάνου. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στη Βουδαπέστη και δημοσιογραφία στην Αθήνα. Είναι διευθυντής και ιδιοκτήτης του ιδιωτικού δημοτικού σχολείου και νηπιαγωγείου «Σχολή Μάνου» στην Εκάλη, ενώ έχει δουλέψει κατά καιρούς σε διάφορα ραδιοτηλεοπτικά Μέσα και έντυπα). Μια ξεχωριστή στιγμή για το χωριό μας, αλλά και για όλη την περιοχή αποτελεί η παράδοση σε λειτουργία του παιδότοπου που θα στεγάζεται στο χώρο του Δημοτικού Σχολείου. Ο παιδότοπος είναι προσφορά των ΦΙΛΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗΣ/ΙΑΤΡΙΚΗΣ «ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΓΚΑΛΙΑ» με την χορηγία της Cosmote και την υποστήριξη της οικογένειας Γ.Δημητριάδη. Τα εγκαίνια του χώρου και η παράδοση των παιχνιδιών και του εξοπλισμού πραγματοποιήθηκαν με μια σεμνή τελετή την Δευτέρα 16/6/2014 παρουσία της Προέδρου της Ανοιχτής Αγκαλιάς κ. Γιολάντας Βλάχου, του Διευθυντή της COSMOTE κ. Κωσταντή και του Δήμαρχου κ. Κ.Καψάλη. Όπως φάνηκε ήδη από τις πρώτες ημέρες ο παιδότοπος θα αποτελέσει σημαντικό πυρήνα συγκέντρωσης μικρών και μεγάλων παιδιών. Παράλληλα είναι και μια πολύ καλή διέξοδος απασχόλησης και για τα παιδιά των φίλων -επισκεπτών του χωριού μας το καλοκαίρι που πιθανόν να μην είναι και πολύ εξοικειωμένα με την ζωή του χωριού. (Ο παιδότοπος θα λειτουργεί κάθε Τετάρτη και Σάββατο, από 6:30 το απόγευμα μέχρι 8:30, με την ευθύνη του Πολιτιστικού Συλλόγου) Δελβινακιωτών Δρώμενα 4 Συγγραφική Γωνιά Η εφημερίδα μας στην προσπάθειά της να στηρίξει την συγγραφική προσπάθεια διαφόρων ανθρώπων εγκαινιάζει μία νέα στήλη. Εδώ θα προβάλλονται και θα προτείνονται κυρίως βιβλία και αναγνώσματα τα οποία είτε έχουν γραφεί από Δελβινακιώτες (και γενικότερα Πωγωνήσιους) είτε προέρχονται από άλλους συγγραφείς με θεματολογία όμως σχετική με τον τόπο μας. Ελπίζουμε να βρείτε ενδιαφέρουσες ιδέες για ανάγνωση, καθώς πάντα υπάρχει χρόνος για ένα καλό βιβλίο. «Γεγονότα στο Πωγώνι 1970-41 και το Χρονικό του Ανεξάρτητου Τάγματος Δελβινακίου» του Κ. Κωστούλα «Οι επαγγελματίες ιστορικοί στεκόμεθα στα επίσημα έγγραφα, στις εκθέσεις των διπλωματών, στις αναφορές των μυστικών υπηρεσιών ή στα απομνημονεύματα των πρωταγωνιστών. Αλλά εμείς πάλι έχομε τονίσει και επαναλάβει ότι το παρελθόν δεν ανασταίνεται και δεν δυνάμεθα να φθάσουμε στην τότε ρουτίνα της ζωής. «Μαθαίνω να ελέγχω το στρες» του Σ. Κάμτσιου Στο βιβλίο «Μαθαίνω να ελέγχω το στρες: ένας πρακτικός οδηγός ασκήσεων και δραστηριοτήτων για παιδιά και εφήβους» περιλαμβάνονται ασκήσεις και δραστηριότητες που έχουν στόχο να αναπτύξουν και να βελτιώσουν τις προσωπικές δεξιότητες παιδιών και εφήβων, προκειμένου να αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τις καθημερινές στρεσογόνες καταστάσεις. Το βιβλίο απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς, γονείς, ψυχολόγους και ειδικούς ψυχικής υγείας που επιθυμούν να υλοποιήσουν προγράμματα παρέμβασης για την αντιμετώπιση των στρεσογόνων καταστάσεων από παιδιά και εφήβους. Το βιβλίο διατίθεται από τις εκδόσεις i-kids και από το σύνδεσμο http://ikidbookstore.com/collections/ ekpaideutikoi/products/stres Ο Σπύρος Κάμτσιος του Αναστασίου κατάγεται από το Δελβινάκι. Είναι Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής, Δρ. Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας με Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης στην Παιδαγωγική & Δημιουργική Μάθηση. Το παραπάνω βιβλίο είναι το πρώτο που δημοσιεύει. ΑΤΤΙΚΟ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ Η Ένωση Δελβινακιωτών σας προσκαλεί στην επίσκεψη που οργανώνει στο τέλος Σεπτεμβρίου στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο στα Σπάτα. Για πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής επικοινωνήστε στα παρακάτω τηλέφωνα: 6944 416 556 (Μάγκου Β.), 6944 652 133 (Τσιάβος Χ.) Τα παραπάνω διαψεύδονται σε ικανό βαθμό από την «Ιστορία των παράπλευρων γεγονότων», που το παρόν βιβλίο μας προσφέρει. Ιδιαίτερα για ένα τομέα, όπως τα πολεμικά γεγονότα και η συμμετοχή ενός ολόκληρου λαού στην υπεράσπιση του εθνικού χώρου, οι προσωπικές μαρτυρίες έχουν την ικανότητα και μπορούν να γίνουν το εργαλείο, ώστε να «μοιραστούμε τα ποικίλα συναισθήματα» των ανθρώπων του καιρού. Με ιστορική αλληλουχία ξεδιπλώνονται οι ανθρώπινες δοκιμασίες ημέρα με την ημέρα, ορισμένες φορές από ώρα σε ώρα, μέσα από προφορικές και γραπτές διηγήσεις και ο αναγνώστης αρχίζει να αναπνέει τον αέρα και να ακούει τις φήμες και την κομμένη ανάσα, να βλέπει τα χαρούμενα ή τα θλιμμένα βλέμματα και να δέχεται επάνω του τη ψυχολογική φόρτωση των φαντάρων, των ντόπιων και του κρότου των πολυβόλων και της έκρηξης των οβίδων. » (Από το προλογικό σημείωμα του βιβλίου). Ο Κωνσταντίνος Κωστούλας γεννήθηκε στη Μερόπη της επαρχίας Πωγωνίου του Νομού Ιωαννίνων το 1932. Ασχολείται ιδιαίτερα με τη μελέτη, έρευνα και καταγραφές της επαρχίας Πωγωνίου και εκδίδει τη σειρά «Πωγωνήσια Βιβλιοθήκη» με 21 εκδόσεις βιβλίων και με δικά του 32 βιβλία για το Πωγώνι. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΓΑΜΟΙ Την Τετάρτη 18/6/2014 στο Δημαρχείο Δελβινακίου, παντρεύτηκαν η Μπάγια Σοφία και ο Βαρτζιώτης Χρήστος. Το Σάββατο 28/6/2014 στην Αγία Μαρίνα στο Πόρτο Ράφτη, παντρεύτηκαν η Μπαμπασίκα Χαρά και ο Κύρογλου Σπύρος. Το Σάββατο 12/7/2014 στην Κοίμηση Θεοτόκου Δελβινακίου, παντρεύτηκαν ο Μάγκος Κωνσταντίνος και η Μυριούνη Σωτηρία. ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ Η Θεοδοσίου Άσπα του Λεωνίδα και της Μαρίας που ζει στην Νορβηγία, στις 19/06/2014 απέκτησε Γιο. ΒΑΦΤΙΣΕΙΣ ΤΟΥΡΝΟΥΑ 5Χ5!!! Η Ένωση Δελβινακιωτών εγκαινιάζοντας το νεότευκτο ποδοσφαιρικό γήπεδο 5Χ5 του χωριού μας, οργανώνει στις 16 & 17 Αυγούστου τουρνουά ποδοσφαίρου για μικρούς και μεγάλους. Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής επικοινωνήστε στα παρακάτω τηλέφωνα: 6973744464 (Οικονομόπουλος Χρ.) 6972446101 (Λουϊζου Ευτ.) Την Κυριακή 15/6/2014 ο Γρηγόρης Κωστούλας κ η σύζυγός του Κατερίνα, βάφτισαν στο Δελβινάκι, το αγοράκι τους Γιώργο. Την Κυριακή 22/6/2014 ο Δημήτρης Κουρδόγλου κ η σύζυγός του Ναταλία, βάφτισαν στο Δελβινάκι, το κοριτσάκι τους Παρασκευή. Το Σάββατο 28/6/2014 η Μπαμπασίκα Χαρά κ ο σύζυγός της Σπύρος, βάφτισαν στο Πόρτο Ράφτη, το αγοράκι τους Κωνσταντίνο. Το Σάββατο 12/7/2014 ο Ηλίας Βοδίνος κ η σύζυγός του Σταυρούλα, βάφτισαν στο Δελβινάκι, το κοριτσάκι τους Ευδοξία. ΘΑΝΑΤΟΙ Έφυγαν από κοντά μας: Την Τετάρτη 23/4/2014 η Γκίκα Ελένη σε ηλικία 87 ετών, στο Δελβινάκι. Την Τετάρτη 21/5/2014 ο Δημήτρης (Τάκης) Μέτσιος σε ηλικία 63 ετών, στο Δελβινάκι. Την Δευτέρα 26/5/2014 η Ευδοξία Λεβέντη (συζ. Σπύρου) σε ηλικία 82 ετών, στην Αθήνα. Τα θερμά μας συλλυπητήρια στις οικογένειες των εκλιπόντων. Χρήσιμα Τηλέφωνα Δήμος Δελβινακίου Κ.Ε.Π. Δελβινακίου Δ.Ε.Η. Βλάβες Ο.Τ.Ε. Βλάβες 26573 & 26570 26570 26570 60011 60000 22051 22211 21121 Κέντρο Υγείας Αστυνομικό Τμήμα Τμήμα Συν. Φύλαξης Πυροσβεστική Δελβινακίου Ιερά Μητρόπολη Δ.Ο.Υ. Ταξί - Κίτσος Χαράλαμπος Ταξί - Κώστας Πέτρος 26570 22222 & 26570 & 22540 26570 22216 26570 22085 26570 22199 26570 22203 26570 22246 6936 632 988 6977 709 500 Ταξί - Κούρος Γ. Ταξί - Τσαραώσης Χρήστος Ταξί - Σμπόνιας Γιώργος Ξενώνας (ΔΕΑΔΕ) (στο κεντρικό καφενειο) Ξενώνας (Ν. Μούτσιου) (στην πλατεία) Ξενοδοχείο Παιωνία, Παραδοσιακός (Μ. Βίλλη) 6944 568 844 6944 542 944 6945 104 514 26570 22606 26570 22070 26570 22007 Παρακαλούνται οι φίλοι και συγχωριανοί που θέλουν να δημοσιεύσουν κείμενα στην εφημερίδα μας να επικοινωνήσουν μαζί μας για περισσότερες λεπτομέρειες.