Εδώ

~1~
ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΜΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Η παρούσα οικονομική κρίση που στην αρχή εμφανίσθηκε ως χρηματοπιστωτική, στη συνέχεια
ως κρίση της πραγματικής οικονομίας οδηγώντας στη μεγαλύτερη ύφεση από το 1930,
εξελίσσεται τώρα πλέον σε παγκόσμια κρίση της απασχόλησης ,διαψεύδοντας απόλυτα τις
νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ζητούν την ολοσχερή ιδιωτικοποίηση κάθε τομέα παραγωγής και
οικονομικής δράσης και βέβαια την άκρατη επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα
των εργαζομένων.
Δυστυχώς απέναντι στις ραγδαίες αυτές οικονομικές εξελίξεις με τους περιορισμούς της ενιαίας
νομισματικής πολιτικής και της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας η μία μετά την άλλη οι
χώρες –μέλη της ΕΕ εφαρμόζουν οικονομικά δυσβάστακτες πολιτικές για την μείωση των
δημοσιονομικών ελλειμμάτων με παντελή έλλειψη αναδιανεμητικών και αναπτυξιακών
στοιχείων.Τα ολέθρια αποτελέσματα αυτών των δογματικών πολιτικών τα ζούμε ήδη όλοι μας. Η
κρίση όλο και βαθαίνει και η ακολουθούμενη πολιτική που πολλοί την ονομάζουν το αγαπημένο
τρίπτυχο του ΔΝΤ δηλαδή εσωτερική υποτίμηση-λιτότητα-ελεγχόμενη χρεωκοπία έχει οδηγήσει
πια για το 2012 τη χώρα μας σε τέταρτη κατά σειρά χρονιά μείωσης του ΑΕΠ, σε μεγάλη
ανισοκατανομή του εισοδήματος, σε μείωση της παραγωγικότητας της εργασίας και της
αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού αλλά και άλλων κρίσιμων οικονομικών μεγεθών τα
οποία φαίνεται να έχουν υποχωρήσει τουλάχιστον κατά μία δεκαετία το δε εκρηκτικό ποσοστό
της ανεργίας να φθάνει στα επίπεδα του 1960.
Το δημοσιονομικό όμως πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας φαίνεται ότι οφείλεται κατά κύριο
λόγο στην διαχρονικά αυξανόμενη και με τραπεζικά δάνεια υποστηριζόμενη δημόσια και ιδιωτική
κατανάλωση των ανώτερων εισοδημάτων και των διαπλεκόμενων επιχειρηματικών
δραστηριοτήτων μέσα από ένα καθεστώς απόλυτης οικονομικής αδιαφάνειας, στις άκρατες
φοροαπαλλαγές που στέρησαν πολύτιμα κρατικά έσοδα, στην μεγάλη ανισοκατανομή του
εισοδήματος, στην σχεδόν πλήρη απελευθέρωση της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής
δηλαδή στην κατάρρευση όχι μόνο ολόκληρου του δημόσιου εισπρακτικού μηχανισμού αλλά του
ίδιου του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
Με βάση αυτά τα δεδομένα η μεγάλη πλειοψηφία των ερευνητών υποστηρίζει ότι οι
εφαρμοζόμενες πολιτικές στην χώρα μας που υπαγορεύονται εμφατικά από την ΕΕ και το ΔΝΤ
δείχνουν να αγνοούν τις πραγματικές οικονομικές ρίζες του προβλήματος και για το λόγο αυτό
αποτυγχάνουν πανηγυρικά μην επιτυγχάνοντας κανέναν από τους προτασσόμενους
δημοσιονομικούς στόχους βυθίζοντας όμως σε όλο και μεγαλύτερης έντασης ύφεση και κρίση
την ελληνική οικονομία παρά τις απίστευτες θυσίες και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε για
μια στιγμή των χαμηλών αλλά και των μεσαίων πλέον εισοδηματικών τάξεων. Τις μνημονιακές
~2~
αυτές πολιτικές στους τομείς της κοινωνικής ασφάλισης και προστασίας καθώς και της αγοράς
εργασίας και τα αποτελέσματά τους θα συζητήσουμε στις παρακάτω ενότητες.
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΤ/ΣΕΙΣ, ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ
Είναι πλέον γνωστό ότι ο θεσμός της κοινωνικής ασφάλισης έχει εξελιχθεί σε τεράστιας
οικονομικής και κοινωνικής σημασίας ζήτημα σηματοδοτώντας ότι αποκαλείται κοινωνικό
κράτος, κράτος ευημερίας η ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο. Αναγνωρίζεται ως θεμελιώδες
ανθρώπινο δικαίωμα, κατοχυρώνεται με ρητές διατάξεις των εθνικών Συνταγμάτων και από την
Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που υιοθέτησε η Γ.Σ. του ΟΗΕ το 1948.
Στη χώρα μας με τα αρ. του Συντάγματος 22 και 25 κατοχυρώνεται το ζήτημα της κρατικής
εγγύησης των συντάξεων χωρίς να συναρτάται με οικονομικούς όρους η προϋποθέσεις. Αντίθετα
το κράτος οφείλει να διασφαλίζει όλους τους όρους και τα προαπαιτούμενα για την προστασία
αυτών των δικαιωμάτων. Ακόμη το δημόσιου χαρακτήρα κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα
στηρίζεται κυριαρχικά στην τριμερή χρηματοδότηση που δεν είναι ελληνική έμπνευση αλλά ρητή
επιταγή της 102 Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας (αρ.71.3) που επικυρώθηκε στην Ελλάδα με το
Ν.3251/55.Την διεθνή αυτή υποχρέωση της χώρας που προβλέπει τη συμμετοχή του κράτους
στο δημόσιο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα ως νομοθέτη του συστήματος ,ως επόπτη της
λειτουργίας του, ως συγχρηματοδότη λόγω του υποχρεωτικού χαρακτήρα της Κ.Α και ως εγγυητή
της καταβολής των προβλεπόμενων παροχών του συστήματος την σεβάστηκαν όλες οι έως τώρα
ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις εκτός από αυτές που υπαγορεύθηκαν από τα Μνημόνια και
οδηγούν σε πλήρη μετάλλαξη και ιδιωτικοποίησή της.
Σήμερα πλέον η οικονομική κατάσταση του συνόλου των ασφαλιστικών ταμείων είναι
πραγματικά τραγική και το σύστημα απειλείται με απόλυτη οικονομική κατάρρευση. Κυριότερες
αιτίες αυτής της κατάστασης μπορούν να θεωρηθούν
1)Η ελλιπέστατη χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων που οφείλεται στην καταλήστευση
των αποθεματικών τους με τη χρησιμοποίησή τους ως άτοκο κεφάλαιο κίνησης του
εμποροβιομηχανικού τομέα έως την τοποθέτησή τους σε επισφαλέστατα χρηματοοικονομικά
προϊόντα όπως τα δομημένα η τοξικά ομόλογα. Και βέβαια δεν είναι μόνο αυτά αφού η
τεράστιας έκτασης εισφοροδιαφυγή που ξεπερνά το 30-35% των εσόδων του συστήματος, λόγω
της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, η εισφοροαποφυγή, η υποασφάλιση, οι άτυπες και
ευέλικτες σχέσεις εργασίας με προσωρινές η ατομικές συμβάσεις εργασίας που φθάνουν να
μετατρέπουν μισθωτούς σε μαϊμού αυτοαπασχολούμενους, χωρίς κανένα από τα δικαιώματα
των μισθωτών, η μεγάλη καθυστέρηση στην είσοδο των νέων στην αγορά εργασίας που
προσδιορίζεται πλέον πάνω από το 30ο έτος της ηλικίας τους και τέλος η μη απόδοση των
οφειλόμενων που γίνεται με διαχρονική κυβερνητική ανοχή όλα αυτά έχουν μειώσει σοβαρά τις
οικονομικές εισροές του ΣΚΑ οδηγώντας το σε οικονομική ασφυξία.
2) Η πρωτοφανούς έκτασης ανεργία που επισήμως καταγράφεται σε 1.400.000 άτομα.Για να γίνει
ακόμη πιο εφιαλτική η εικόνα μπορώ να σας πώ ότι η ελληνική οικονομία δημιούργησε από το
1991 έως το 2008 μέσα σε 17 χρόνια περίπου 1.000.000 θέσεις εργασίας και μέσα σε μόλις 4
χρόνια εξαιτίας αυτών των πολιτικών έχουν χαθεί σχεδόν στο σύνολο τους. Συνολικά οι άνεργοι
~3~
φθάνουν ήδη το 25-28% του εργατικού δυναμικού και η πρόβλεψη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ είναι ότι το 2013
θα ξεπεράσουν το 1.500.000 άτομα. Ιδιαίτερα τραγική είναι η εικόνα για τη νεολαία μας όπου η
ανεργία έφθασε σε ποσοστό το 56% στερώντας όπως καταλαβαίνετε εξαιρετικά σημαντικούς
πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία.Όμως δυστυχώς τα κακά νέα δεν σταματούν εδώ.Σύμφωνα
με τα στοιχεία του ΣΕΠΕ-ΙΚΑ
-οι συμβάσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης που το 2009 αντιπροσώπευαν το 79% των νέων
συμβάσεων το 2012 αντιπροσωπεύουν μόνο το 52% δηλαδή μόνο η 1 στις 2 νέες συμβάσεις
είναι σύμβαση πλήρους απασχόλησης.
-θραύση κάνει επίσης η λεγόμενη αδήλωτη δηλαδή η μαύρη εργασία χωρίς καμιά
κοινωνικοασφαλιστική και εργατική προστασία φθάνοντας το 60% στις διανομές κατ οίκον, το
55% στη νυχτερινή διασκέδαση, το 43% στην καθαριότητα και ξεπερνά το 30% ως μέσος όρος του
εργατικού δυναμικού με συνεχείς αυξητικές τάσεις κατατάσσοντας τη χώρα μας στη 1η θέση στην
ΕΕ με 2η την Ρουμανία ενώ ο μ.ό για την ΕΕ δεν ξεπερνά το 7%. Η πλειονότητα των αδήλωτων
εργαζόμενων ανήκει στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, άνεργοι, εποχικοί, μετανάστες κλπ που
δεν έχουν δύναμη διαπραγμάτευσης για τους όρους και τις συνθήκες εργασίας τους.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του επιστημονικού υπεύθυνου της ΙΝΕ-ΓΣΕΕ κ. Σάββα Ρομπόλη τα
ασφαλιστικά ταμεία καταγράφουν οικονομικές απώλειες αξίας
-58 δισ. € συνολικά για την περίοδο 1950-1985 λόγω της ανορθολογικής χρήσης των
αποθεματικών τους
-6,5 δισ.€ λόγω της λόγω της ανεργίας και των ευέλικτων σχέσεων εργασίας
-2,2 δις.€ από την πρόσφατη μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού
-8-10 δις.€ από την εισφοροδιαφυγή και την εισφοροαποφυγή
-11 δις.€ από τις παγωμένες και ανείσπρακτες οφειλές
Τέλος τα αξίας 24 δις. € σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου που κατέχουν τα ασφαλιστικά
ταμεία και αποτελούν το ύστατο αποθεματικό τους κεφάλαιο όχι μόνο δεν εξαιρέθηκαν από το
κούρεμα των ομολόγων αλλά θα απομειωθούν τουλάχιστον στο μισό ακολουθώντας το κούρεμα
του δημόσιου χρέους και χωρίς μέχρι τώρα να υπάρχει καμία ουσιαστική συγκεκριμένη και
συγκροτημένη πρόταση ισοδύναμου αποτελέσματος.
Απέναντι σε αυτά τα καταλυτικά και δομικά προβλήματα του ΣΚΑ που οξύνονται ακόμη
περισσότερο στα πλαίσια της διαρκούς κρίσης και ύφεσης με πρόφαση και άλλοθι το Μνημόνιο
είχαμε σειρά νομοθετικών παρεμβάσεων ασφαλιστικού χαρακτήρα στην εντελώς αντίθετη
κατεύθυνση από αυτήν της επίλυσής τους. Δηλαδή στην μεταβίβαση σημαντικών βαρών στη νέα
γενιά, στην μετατόπιση από διανεμητικού τύπου σε κεφαλαιοποιητικού άρα ιδιωτικοποίηση του
και στην μετάθεση της χρηματοδότησής όλο και περισσότερων ασφαλιστικών κινδύνων στα
άτομα και στην «καλή τους τύχη». Η οικονομική αυτή πολιτική που υποτίθεται ότι αποβλέπει στη
μείωση των δημοσίων δαπανών είναι μια απολύτως νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την
~4~
εκμηδένιση του ρόλου του κοινωνικού κράτους και μεταφορά όλου του βάρους ανισομερώς
στις δυνάμεις της εργασίας και όχι του κεφάλαιου. Έχουμε λοιπόν ήδη τρείς απόλυτα
ανατρεπτικές αλλαγές που παραμορφώνουν το ΣΚΑ.
Α) Στο νέο λοιπόν ασφαλιστικό σύστημα οι φορείς Κ.Α. θα επιχορηγούνται για τα έτη 2011-2013
μόνον εφόσον τηρούνται οι στόχοι του Προγ/τος Σταθ/τος και του Μηχ/σμου Στήριξης της
ελληνικής οικονομίας (αρ.37 Ν.3845/10).Όμως από 1-1-2015 το κράτος αναλαμβάνει πλέον τη
χρηματοδότηση μόνο της λεγόμενης βασικής σύνταξης που σήμερα έχει καθορισθεί σε 360 Ε και
βέβαια μόνο σύνταξη δεν είναι αλλά προνοιακό επίδομα.
Εκτός βέβαια από αυτή την κεντρικού τύπου αλλαγή έχουμε και μια σειρά άλλων παραμετρικών
αλλαγών όπως ονομάζονται κατά την μεταβατική περίοδο 2011-2013.
-αναπροσαρμόζονται διαρκώς τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με στόχο να συνταξιοδοτούνται
όλοι στα 67 για πλήρη σύνταξη ανατρέποντας οποιαδήποτε έννοια κοινωνικής ισότητας όταν οι
μητέρες ανηλίκων φθάνουν να επιβαρύνονται με 10 και παραπάνω χρόνια επιπλέον.
-αυξάνεται σημαντικά από 35 σε 40 ο απαιτούμενος αριθμός των συντάξιμων ετών για πλήρη
σύνταξη στο 62ο έτος της ηλικίας δηλαδή πραγματοποίηση 12000 ΗΕ γεγονός σχεδόν ανέφικτο.
-αναπροσαρμόζεται ο λεγόμενος δείκτης αναπλήρωσης δηλαδή το ποσοστό των αποδοχών που
θεωρούνται συντάξιμος μισθός και συνδυαστικά με τους χαμηλότερους μισθούς θα οδηγήσουν
και σε μειωμένες κατά 25-50% συντάξεις όσο θα ωριμάζει το σύστημα.
-καταργείται πλήρως η καταβολή των δώρων Χ,Π και του ΕΑ.
-περικόπτεται το ΕΚΑΣ για τους συνταξιούχους κάτω των 65 ετών.
-επιβάλλεται και νέο χαράτσι 5%-20% πέραν αυτών που έχουν ήδη επιβληθεί στις κύριες και
επικουρικές συντάξεις αθροιστικά άνω των 1000 Ε
-μειώνονται οι παροχές εφάπαξ έως και 83% για 21 ταμεία πρόνοιας και αλλάζει από το 2013 ο
τρόπος υπολογισμού του εφάπαξ που φυσικά θα οδηγήσει σε νέες περικοπές. Ο νέος τρόπος
υπολογισμού θα εφαρμοσθεί από το 2014.
Β) Στο νέο Ασφαλιστικό καθ υπαγόρευση του Μνημόνιου ρητά αναφέρεται ότι ο αριθμός των
εργαζομένων που υπάγονται στο καθεστώς ασφάλισης ΒΑΡΕΩΝ και ΑΝΘ/ΝΩΝ δεν πρέπει να
ξεπερνά το 10% του εργατικού δυναμικού .Έχει λοιπόν γίνει πραγματική εκκαθάριση όχι μόνο του
ΚΒΑΕ αλλά χιλιάδων εργ/νων σε πολλές ειδικότητες για τις οποίες ασφαλίζονταν με ιδιωτικού
δικαίου διατάξεις μετά από σχετική Υ.Α. που εξέδωσε τον 11/2011 το Υπ. Εργασίας.
Σύμφωνα λοιπόν με τον νέο ΚΒΑΕ από τις 580 ομάδες ειδικοτήτων παραμένουν στην προστασία
του Κανονισμού 98 επαγ/τα και ειδικότητες και από τους 531.000 εργ/νους που ασφαλίζονταν
στα ΒΑΡΕΑ παραμένουν στο ειδικό καθεστώς περίπου 360.000 συμπεριλαμβάνοντας και τις
14.000 νέες εντάξεις. Δηλαδή ο 1 στους3 εργ/νους βγαίνει από την προστασία του Κανονισμού
και συνολικά ο αριθμός αυτών που βλέπουν την πόρτα εξόδου φθάνει τις 180.000.
~5~
Όλοι αυτοί θα βρεθούν φυσικά αντιμέτωποι με σοβαρές ανατροπές
μισθολογικές,
συνταξιοδοτικές και ασφαλιστικές. Στο μέτωπο των μισθών πρέπει να αναφερθεί ότι τα ειδικά
επιδόματα και οι παροχές που δίνονται σε όσους εργ/νους υπάγονται στα ΒΑΡΕΑ ρυθμίζονται με
ΣΣΕ άρα θεωρείται δεδομένο πως στην συντριπτική πλειονότητα των επαγγελμάτων που
αποχαρακτηρίσθηκαν η εργοδοτική πλευρά θα θέσει θέμα κατάργησής τους. Κατάργηση που θα
οδηγήσει σε μείωση κατά 50-200€ μηνιαίως. Δεύτερη σοβαρή επιβάρυνση γι’ αυτούς που
αποχαρακτηρίζονται θα είναι η μείωση κατά 11% των συντάξιμων αποδοχών τους λόγω φυσικά
της μη καταβολής του σχετικού ανθυγιεινού επιδόματος. Τρίτη επίπτωση είναι η αύξηση του
ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 5 έτη δηλαδή από τα 35 έτη εργασίας για πλήρη σύνταξη θα
χρειάζονται μετά τον αποχαρακτηρισμό 40 έτη ασφάλισης η 12.000 ΗΕ. Από το νέο μέτρο δεν
θίγονται μόνο όσοι απασχ/νται σε ειδικότητες που ναι μεν δεν υπάγονται πλέον στον ΚΒΑΕ αλλά
οι ίδιοι έχουν συμπληρώσει 12 έτη ασφ/σης στα ΒΑΡΕΑ η 3600ΗΕ .
Γ) Στο Μνημόνιο ΙΙ προβλέπονταν και ήδη έχει νομοθετηθεί η δημιουργία ενός ενιαίου Ταμείου
Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) όπου από 1-7-012 θα ασφαλίζονται όλοι οι μισθωτοί του
ιδιωτικού του δημοσίου του ευρύτερου δημόσιου τομέα των ΔΕΚΟ των τραπεζών των ελευθέρων
επαγγελματιών κλπ .
Στο νέο επικουρικό Ταμείο οι συντάξεις των ασφαλισμένων από 1-1-2001 και μετά και για όσους
θα συνταξιοδοτηθούν από 1-1-2015 θα υπολογίζονται με βάση ατομικούς συνταξιοδοτικούς
λογαριασμούς
βάσει ατομικών μερίδων το δε ύψος των επικουρικών συντάξεων θα
προσδιορίζεται με απόφαση του Υ.Ε.Ο νέος τρόπος υπολογισμού θα βγάζει πολύ μικρότερη
σύνταξη όχι μόνο γιατί θα υπολογίζεται επί του συνόλου του εργασιακού βίου και όχι βάσει των
δέκα καλύτερων ετών αλλά κυρίως γιατί το ποσό της καταβαλλόμενης σύνταξης θα
διαμορφώνεται με βάση
-τα δημογραφικά δεδομένα τα οποία στηρίζονται σε συγκεκριμένους αναλογιστικούς πίνακες
θνησιμότητας
-την επιλογή η όχι της μεταβίβασης της σύνταξης στα δικαιοδόχα μέλη κατά τη στιγμή της
συνταξιοδότησης του ασφ/νου
-τον συντελεστή βιωσιμότητας του Ταμείου ο οποίος θα αναπροσαρμόζει σε ετήσια βάση τις νέες
αλλά και τις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις έτσι ώστε να αποφεύγεται η δημιουργία
ελλειμμάτων στο Ταμείο αποκλείοντας κάθε μεταφορά πόρων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Το σύστημα αυτό είναι το λεγόμενο σύστημα προσδιορισμένων εισφορών αποτελεί απόλυτη
ανατροπή του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και είναι κεντρική επιλογή του
ΔΝΤ ώστε να καταλήξουμε να έχουμε
-κύρια σύνταξη στα όρια ενός κοινωνικού επιδόματος λόγω της σταδιακής απόσυρσης του
κράτους από την χρηματοδότησή και της μη ασφάλισης των εργ/νων γιαυτό και το κράτος
εγγυάται πλέον μόνο την καταβολή της βασικής σύνταξης των 360Ε
~6~
-ατομικούς συνταξιοδοτικούς λογ/σμούς
ως υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση για την
συμπλήρωση του εισοδήματος
προκειμένου να κερδοσκοπούν οι μεγάλες ιδιωτικές
ασφαλιστικές εταιρείες και
- τα λεγόμενα επαγγελματικά ταμεία δηλαδή προαιρετική ιδιωτική ασφάλιση πάλι προς όφελος
των ιδιωτών.
Με τις μέχρι τώρα λοιπόν νομοθετικές μεταβολές που σωρηδόν ψηφίζει το ελληνικό κοινοβούλιο
έχουμε πλέον τη σύγχρονη μετάλλαξη της δημόσιας επικουρικής σε ιδιωτικοποιημένη ασφάλιση
που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη μείωση λόγω του υψηλού χρηματιστηριακού κινδύνου
στις οικονομικές επιλογές με αποτέλεσμα την ίσως και την εξαφάνιση των επικουρικών
συντάξεων .
Βέβαια είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι για να γίνει ανταγωνιστική η ελληνική οικονομία
απαιτείται δραστική μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους δηλαδή των πάσης
φύσεως ασφαλιστικών εισφορών και τυχόν άλλων αποζημιώσεων στα πλαίσια μιας απόλυτης
ιδεοληψίας για την μείωση του εργατικού κόστους. Αν δούμε λοιπόν με προσοχή τα σχετικά
στατιστικά στοιχεία τα οποία παρουσιάζονται στην ετήσια έκθεση για την ελληνική οικονομία του
ΙΝΕ-ΓΣΕΕ φαίνεται ότι για το 2011 στην κατάταξη των προηγμένων χωρών με κριτήριο τις μικτές
αποδοχές (ακαθάριστες αποδοχές και εισφορές εργοδότη) η Ελλάδα διατηρεί όπως επί σειρά
ετών μία από τις τελευταίες θέσεις. Πράγματι οι μέσες ετήσιες αποδοχές το 2011 ανέρχονταν
στην Ελλάδα σε 27.336 Ε έναντι 39562 Ε κατά μέσο όρο στις άλλες προηγμένες οικονομίες της ΕΕ15.Επίσης από την μελέτη των ευρωπαϊκών στατιστικών προκύπτει ότι ήδη στο Α/τριμ.2011 στην
Ευρωζώνη το ονομαστικό ωριαίο εργατικό κόστος αυξήθηκε κατά 2,3% και το μη μισθολογικό
κατά 3,6% ενώ στην Ελλάδα το μισθολογικό μειώθηκε κατά 6,2% και το μη μισθολογικό κατά
9,3%.Σε καμιά άλλη χώρα δεν παρατηρείται τέτοια βουτιά αφού καμιά άλλη δεν παρουσιάζει καν
μείωση.
Αντίθετη εμφανίζεται η εικόνα αναφορικά με το μέσο περιθώριο κέρδους το οποίο στην διάρκεια
της διετίας 2009-2011 και ενώ υπήρξε μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας τα περιθώρια
κέρδους αυξήθηκαν φέρνοντας την Ελλάδα στην 3η θέση στην ΕΕ-15 ως προς το ύψος των κερδών
.( όπως προκύπτει αν εξετάσει κανείς το λόγο του λειτουργικού πλεονάσματος προς τις
ακαθάριστες αποδοχές.) Πραγματικά λοιπόν η κρίση είναι ευκαιρία αλλά για ποιους?
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Νομίζω ότι σήμερα όλο και περισσότεροι πείθονται πλέον ότι ύφεση αξιοποιείται στο έπακρο ως
μέσο για την πειθάρχηση των εργαζομένων σε ανασφαλείς και συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες
εργασίας ,με συνεχείς μειώσεις αποδοχών προκειμένου υποτίθεται να διασωθούν θέσεις
εργασίας που βέβαια δεν διασώζονται θέσεις με μικρή σταθερότητα στη διάρκεια και τις ώρες
απασχόλησης σε μια απορρυθμιζόμενη αγορά εργασίας χωρίς καμία προστατευτική διάταξη.
Παράλληλα οι εργαζόμενοι αλλά κυρίως οι άνεργοι πλήττονται διπλά από την αποδιάρθρωση του
κοινωνικού κράτους ,την αποδυνάμωση των κοινωνικών υπηρεσιών και μάλιστα ενθαρρύνονται
να συμμετάσχουν σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία τα οποία είναι απολύτως αμφίβολο αν ποτέ
θα καταβάλλουν συντάξεις όπως έγινε σε διάφορες χώρες απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ. Νομίζω
~7~
πλέον ότι η χώρα μας αποτελεί το πολύτιμο πειραματόζωο αφού εδώ διεξάγεται η μητέρα όλων
των μαχών δηλαδή η βίαιη κατάργηση κάθε παρεμβατικού δικαιώματος του κράτους στην
οικονομία και η επιστροφή στο καθεστώς δουλοπαροικίας που ίσχυε στις αρχές του 19 ου αιώνα.
ΒΑΣΩ ΠΟΡΤΑΡΙΤΟΥ-ΚΡΕΣΤΕΝΙΤΗ (15-1-2013)
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ
1)Σ.ΡΟΜΠΟΛΗ «Η κοινωνική ασφάλιση μετά την κοινωνική ασφάλιση» εφημ. FREESUNDAY 26-22012
2)Α.ΣΤΕΡΓΙΟΥ «Η πλήρης υποταγή των ασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων στους δημοσιονομικούς
στόχους» εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ 2-3-2012
3) Έκθεση ΙΝΕ-ΓΣΕΕ με τίτλο «Η ελληνική οικονομία το 2011»

Download Report