• Ορισµοί-επιδηµιολογία-αίτια ΟΝΑ Ποια είναι κατά τη γνώµη σας τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ενός κοινά αποδεκτού ορισµού της ΟΝΑ A. Να περιλαµβάνει τα επίπεδα της Κρεατινίνης ορού B. Να περιλαµβάνει τα επίπεδα Ουρίας (ή BUN) πλάσµατος C. Να περιλαµβάνει το ποσό της ηµερήσιας διούρησης D. Να λαµβάνεται υπόψη η όποια µεταβολή της νεφρικής λειτουργίας (GFR ή/και της Cre) και της διούρησης από την αρχική καθώς επίσης και η έκβαση της νόσου Ένας κοινά αποδεκτός ορισµός της ΟΝΑ δεν αρκεί να περιλαµβάνει µόνο τα επίπεδα κρεατινίνης ορού, γιατί εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, συχνά δεν αντικατοπτρίζουν τη νεφρική λειτουργία και δε συσχετίζονται ικανοποιητικά µε το GFR ασθενών µε έκπτωση νεφρικής λειτουργίας. Παροµοίως, το ποσό ηµερήσιας διούρησης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (χορήγηση υγρών, διουρητικών), ενώ στην ΟΝΑ µπορεί να έχουµε κανονική, µειωµένη ή και αυξηµένη διούρηση αναλόγως. Η ουρία πλάσµατος δεν συνιστά σταθερό δείκτη νεφρικής λειτουργίας γιατί εξαρτάται και αυτή από πολλούς παράγοντες. Εποµένως, ένας αποδεκτός ορισµός για την ΟΝΑ πρέπει να περιλαµβάνει τις µεταβολές της διούρησης, της νεφρικής λειτουργίας και της κλινικής κατάστασης του ασθενή όπως τα κριτήρια RIFLE. Σωστό το (D) Σε όσον αφορά στην χρήση των επιπέδων κρεατινίνης ορού για την διάγνωση της ΟΝΑ, ποιο από τα κάτωθι είναι λάθος ? A. Η µείωση του GFR οδηγεί σε αύξηση της σωληναριακής απέκκρισης της κρεατινίνης µε αποτέλεσµα την υπερεκτίµηση της νεφρικής λειτουργίας σε ασθενείς µε ΟΝΑ B. Τα επίπεδα κρεατινίνης ορού δεν είναι ασφαλής δείκτης έκφρασης του GFR µόνο στους ασθενείς µε πολυουρική ΟΝΑ C. Σε µετεγχειρητικούς ασθενείς οι οποίοι αναπτύσσουν ΟΝΑ τα επίπεδα κρεατινίνης ορού µπορεί να εµφανισθούν ψευδώς µειωµένα λόγω της έντονης ενυδάτωσης των ασθενών D. Σε ασθενείς µε ΟΝΑ η αύξηση των επίπεδων της κρεατινίνης ορού µπορεί να εµφανισθεί µετά από αρκετό χρόνο (ηµέρες) από την έναρξη της νεφρικής προσβολής Το (A ) είναι σωστό. Η µείωση του GFR όντως οδηγεί σε αυξηµένη σωληναριακή απέκκριση κρεατινίνης οπότε έχουµε µικρότερη αύξηση της Κρεα ορού, µεγαλύτερη αύξηση της Κρεα ούρων και υπερεκτίµηση της νεφρικής λειτουργίας. Σε µετεγχειρητικούς ασθενείς µε ΟΝΑ τα επίπεδα της Κρεα ορού εµφανίζονται ψευδώς µειωµένα λόγω έντονης ενυδάτωσης και µειωµένης πρωτεϊνικής πρόσληψης. Η κρεατινίνη είναι ένας δείκτης που αργεί πολύ να αλλάξει την τιµή του, γι’ αυτό σε ασθενείς µε ΟΝΑ δεν αντικατοπτρίζει την έκπτωση της νεφρικής λειτουργίας. Λάθος είναι το (Β), γιατί η Κρεα ορού, όπως προαναφέρθηκε δεν είναι ασφαλής δείκτης έκφρασης του GFR,σε όλες τις φάσεις της ΟΝΑ. Ποια είναι κατά τη γνώµη σας η χρησιµότητα της Cystatin C στον καθορισµό της ΟΝΑ Α. Αποτελεί ασφαλή δείκτη οξείας σωληναριακής νέκρωσης Β.Η αύξηση της είναι ενδεικτική της προνεφρικής ΟΝΑ C.Είναι δείκτης της µείωσης της ηµερήσιας παροχής ούρων σε ασθενείς µε ΟΝΑ D.Αποτελεί ακριβέστερο δείκτη από ότι η κρεατινίνη για την εκτίµηση του GFR σε ασθενείς µε ΟΝΑ Η κυστατίνη C είναι ακριβέστερος δείκτης εκτίµησης του GFR από την κρεατινίνη σε ασθενείς µε ΟΝΑ γιατί – αντιθέτως µε την Κρεα- δεν εξαρτάται από παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η σωµατική διάπλαση και το επίπεδο ενυδάτωσης. Για την έγκαιρη διάγνωση της ΟΣΝ χρησιµοποιείται ο δείκτης ΚΙΜ-1, ενώ η κυστατίνη C δεν αυξάνεται µόνο σε προνεφρική ΟΝΑ. Σωστό το (D). Ποιος κατά τη γνώµη σας αποτελεί τον καλύτερο (πλέον υποσχόµενο) δείκτη στο πλάσµα των ασθενών για την έγκαιρη διάγνωση της ΟΝΑ A. Κρεατινίνη B. Cystatin C C. Neutrophil gelatinase-associated lipocalin (NGAL) D. Kidney injury molecule 1 (KIM-1) Η κρεατινίνη συνιστά αναξιόπιστο δείκτη, γιατί εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, µεταβάλλει αργά την τιµή της και συχνά δίνει λανθασµένη εικόνα της νεφρικής λειτουργίας του ασθενή. Α πό τους νεότερους δείκτες ο ΚΙΜ-1 είναι αρκετά υποσχόµενος για την έγκαιρη διάγνωση της ΟΣΝ µόνο, ενώ ο µόνος δείκτης µε µεγάλη ειδικότητα και ευαισθησία στη έγκαιρη διάγνωση της ΟΝΒ (ισχαιµικής και νεφροτοξικής) είναι το NGAL. Ποιος κατά τη γνώµη σας διαχειρίζεται την ΟΝΑ στις ΜΕΘ στη χώρα µας ; A. B. C. D. Συνήθως ο Εντατικολόγος χωρίς την αρωγή του Νεφρολόγου Συνήθως ο Εντατικολόγος µε την αρωγή του Νεφρολόγου Συνήθως ο Νεφρολόγος χωρίς την αρωγή του Εντατικολόγου Συνήθως ο Νεφρολόγος χωρίς την αρωγή του Εντατικολόγου Ποια θα έπρεπε να είναι κατά τη γνώµη σας η θέση του Νεφρολόγου στην αντιµετώπιση ασθενών µε νεφρική βλάβη στη ΜΕΘ στη χώρα µας A. Ο Νεφρολόγος θα πρέπει να καλείται συµβουλευτικά µόνο επί αδυναµίας αντιµετωπίσεως του περιστατικού B. Ο Νεφρολόγος δεν έχει καµιά θέση στην αντιµετώπιση ασθενών µε ΟΝΑ στη ΜΕΘ C. Πρέπει θεσµικά να κατοχυρωθεί η ένταξη της ειδικότητας της Νεφρολογίας σε αυτές που αποτελούν την οµάδα των Εντατικολόγων D. Ο Νεφρολόγος θα πρέπει να καλείται όταν ο ασθενής µε ΟΝΑ πρέπει να αντιµετωπισθεί µε εξωνεφρική κάθαρση Άνδρας ετών 40 διακοµίζεται στα επείγοντα ΕΙ αναφέροντας εµέτους και διάρροιες από 24ώρου µε αδυναµία λήψης τροφής. Ατοµικό αναµνηστικό ελεύθερο. ∆ύο µέρες πριν σε τυχαίο έλεγχο είχε κρεατινίνη ορού 1.0mg/dl. Κλινικά: ορθοστατική υπόταση, ξηρότητα γλώσσης, αυξηµένος εντερικός περισταλτισµός. Κρεατινίνη ορού 1,4mg.dL. ∆εν αναφέρει ανουρία. O ασθενής κατατάσσεται σε τάξη/στάδιο Ο.ΝΕ.Β: Α. τάξη Risk κατά RIFLE. Β. στάδιο 1 κατά AKIN. Γ. το Α και το Β. ∆. τίποτε από τα παραπάνω Σωστό το (∆). Ο ασθενής δεν κατατάσσεται στο στάδιο Risk κατά RIFLE γιατί σύµφωνα µε αυτό η συφκέντρωση της Κρεατινίνης ορού θα έπρεπε να είχε αυξηθεί πάνω από 1,5 φορά. Το (Β) δεν είναι επίσης σωστό γιατί απαραίτητη προϋπόθεση για να ισχύσουν τα κριτήρια ΑΚΙΝ είναι αρχικώς η αντιµετώπιση υποβολαιµίας ή αποφρακτικής ουροπάθειας, γενικά παραγόντων που αυξάνουν την Κρεατινίνη ορού ή µειώνουν την διούρηση και δεν οφείλονται σε νεφρική βλάβη. Ασθενής ετών 55 διαβητικός εισάγεται στη ΜΕΘ µε βαριά σήψη µετά από κολεκτοµή σε έδαφος διάτρησης παχέως εντέρου. Ποια από τις παρακάτω θεραπευτικές παρεµβάσεις έχει αποδειχθεί ότι θα αυξήσει τις πιθανότητες επιβίωσής του και θα µειώσει τις πιθανότητες εκδήλωσης Ο.ΝΕ.Β.; Α. Η χορήγηση αλβουµίνης. Β. Η πρώιµη έναρξη κατάλληλης αγωγής µε στόχους που αφορούν στην κεντρική φλεβική πίεση, τη µέση αρτηριακή πίεση, το ρυθµό διούρησης και έλεγχο/αντιµετώπιση πιθανής φλοιοεπινεφριδιακής ανεπάρκειας. Γ. Η χορήγηση ενεργοποιηµένης πρωτεϊνης C. ∆. Ο στενός έλεγχος των επιπέδων γλυκόζης αίµατος (<110mg/dL). Η χορήγηση αλβουµίνης (Α) θα είχε κάποιο πιθανό όφελος σε υπολευκωµατιναιµικούς ασθενείς, η ενεργοποιηµένη πρωτεϊνη C (Γ) σε ασθενείς µε χαµηλή πιθανότητα επιβίωσης αλλά χωρίς αιµορραγική διάθεση (λαµβάνοντας υπόψη το πρόσφατο χειρουργείο κολεκτοµής) ενώ το (∆) , δηλαδή η διατήρηση των επιπέδων σε τόσο χαµηλά επίπεδα δεν έχει φανεί ότι αυξάνει την επιβίωση. Η σήψη είναι η πρώτη αιτία ΟΝΕΒ στη ΜΕΘ, έχει χειρότερη πρόγνωση και θνητότητα από άλλες αιτίες και µακρύτερο χρόνο νοσηλείας. Το κυριότερο πρόβληµα ασθενών µε σήψη και ΟΝΕΒ στη ΜΕΘ είναι η αιµοδυναµική αστάθεια και γι’αυτό οι θεραπευτικές παρεµβάσεις έχουν ως πρωταρχικό στόχο την αποφυγή σηπτικής καταπληξίας. Σωστό είναι το (Β) γιατί η διατήρηση ΚΦ Π 8-12 cm H2O, µέσης ΑΠ > 65 mm Hg , ρυθµό διούρησης > 0,5 ml / kg / ώρα και έλεγχο για φλοιοεπινεφριδιακή ανεπάρκεια είναι τα πρώτα και αναγκαία µέτρα για τη σταθεροποίηση του ασθενούς και την αύξηση της πιθανότητας επιβίωσης. Η χορήγηση ποιου από τα παρακάτω έχει αντένδειξη στην πρωτογενή πρόληψη της Ο.ΝΕ.Β από την ενδοφλέβια χορήγηση ιωδιούχων σκιαγραφικών ουσιών; Α. ∆ιουρητικό B. Ισότονο διάλυµα διττανθρακικού νατρίου Γ. Ν ακελτυλοκυστεϊνη ∆. Ισότονο διάλυµα χλωριούχου νατρίου Η ενδοφλέβια χορήγηση ιωδιούχων σκιαγραφικών προδιαθέτει για ΟΝΒ προνεφρικής αιτιολογίας (µείωση RBF). Για την πρόληψη µιας τέτοιας εξέλιξης ενυδατώνουµε τον ασθενή µε ισότονο διάλυµα χλωριούχου νατρίου ή διττανθρακικού νατρίου, ενώ θετικά αποτελέσµατα έχει και η χορήγηση Νακετυλοκυστε΄ί΄νης. Η χορήγηση διουρητικών µόνο αντενδείκνυται αφού όχι µόνο δεν ενυδατώνεται ο ασθενής, αλλά χάνει και επιπλέον όγκο. Ασθενής ετών 45 χωρίς ιστορικό νεφρικής νόσου νοσηλεύεται διασωληνωµένη στη ΜΕΘ λόγω νεκρωτικής παγκρεατίτιδας. Τις τελευταίες 3 ηµέρες παρουσιάζει επιδεινούµενο ασκίτη υπό τάση, επιδείνωση της αναπνευστικής λειτουργίας, χαµηλή καρδιακή παροχή παρά τη χορήγηση ινοτρόπων και έντονης ενυδάτωσης, ελάττωση του ποσού των ούρων και αύξηση της κρεατινίνης. ΚΦΠ 14εκ H2O και πίεση ουροδόχου κύστεως 25 και 30mmHg σε δύο µετρήσεις. Ποια από τις παρακάτω είναι η πιο ενδεδειγµένη θεραπευτική παρέµβαση; Α. Χορήγηση διουρητικών Β. ∆ιαγνωστική παρακέντηση του ασκίτη Γ. Τοποθέτηση νεφροστοµίας άµφω ∆. Χειρουργική αποσυµπίεση της κοιλίας Ο ασθενής πάσχει από σύνδροµο κοιλιακού διαµερίσµατος: η ενδοκοιλιακή του πίεση είναι αρκετά αυξηµένη >25mm Hg (µετράται εµµέσως τοποθετώντας ουροκαθετήρα και µετρώντας την ενδοκυστική πίεση) και προκαλεί διαταραχές σε άλλα όργανα. Η αναπνευστική ανεπάρκεια, η µείωση της καρδιακής παροχής, η προοδευτική ολιγουρία και αύξηση της κρεατινίνης είναι αποτελέσµατα του συνδρόµου. Μοναδική λύση για την επικίνδυνη αυτή κατάσταση του ασθενούς είναι η χειρουργική λαπαροτοµική αποσυµπίεση της κοιλιάς, δηλαδή το (∆) είναι το σωστό. • ∆είκτες ΟΝΒ-διάγνωση Το µόριο ΚΙΜ-1 a. έχει χρησιµοποιηθεί ως βιολογικός δείκτης νεφρικής βλάβης µε βάση τη συγκέντρωση του στα ούρα και στο πλάσµα b. Είναι ειδικό για την ισχαιµική ΟΣΝ c. Αυξάνει µόνο σε οξεία νεφρική βλάβη d. Τα επίπεδα του στα ούρα εξαρτώνται αποκλειστικά από τη νεφρική παραγωγή του To (a) είναι λάθος γιατί δεν µπορούµε να προσδιορίσουµε τη συγκέντρωση του KIM-1 στο πλάσµα. Το (c) είναι λάθος γιατί αυξάνει και στη ΧΝΝ. Το (b) είναι επίσης λάθος γιατί η συγκέντρωση του ΚΙΜ-1 στα ούρα αυξάνει και σε άλλες µορφές ΟΝΒ, π.χ. νεφροπάθεια από σκιαγραφικά, αλλά πιο πολύ στην ισχαιµική ΟΣΝ. Άρα σωστό είναι το (d). Ποιος από τους παρακάτω δεν θεωρείται ως πιθανός βιολογικός δείκτης οξείας νεφρικής βλάβης; a.Τα επίπεδα του NGAL στα ούρα και στο πλάσµα b.Τα επίπεδα της IL-18 στo πλάσµα c.Τα επίπεδα της κυστατίνης C στα ούρα d.Τα επίπεδα της γGT στα ούρα Ενώ οι υπόλοιποι δείκτες είναι σωστοί, την IL-18 τη µετράµε µόνο στα ούρα. Ποια από τις παρακάτω εξετάσεις θεωρείται ως η λιγότερο αξιόπιστη στη διαφορική διάγνωση της ΟΝΒ (ΟΣΝ ή Προνεφρική αζωθαιµία): a.Η µικροσκοπική εξέταση των ούρων b.Η κλασµατική απέκκριση Να στα ούρα (FENa) c.Τα επίπεδα του ΚΙΜ-1 στα ούρα d.Η κλασµατική απέκκριση Ουρίας στα ούρα (FEUr) Η κλασµατική απέκκριση Νατρίου (b) αυξάνει στην προνεφρική αζωθαιµία, αλλά δεν αποτελεί αξιόπιστο κριτήριο διαφοροδιάγνωσης γιατί επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες (χρήση διουρητικών, µεταβολική αλκάλωση, χρονική στιγµή που βρίσκεται η ΟΝΒ). Η FeUr (d) είναι λίγο καλύτερος δείκτης γιατί δεν επηρεάζεται από τη χρήση διουρητικών και η ουρία σε αντίθεση µε το νάτριο επαναρροφάται στο ΕΕΣ. Αντιθέτως, η µικροσκοπική εξέταση ούρων µε τα χαρακτηριστικά νεφροσωληναριακά επιθηλιακά κύτταρα και τους καφέ κοκκώδεις κρυστάλλους (a) και η αύξηση του µορίου ΚΙΜ-1 στα ούρα (c)είναι ενδεικτικά για ΟΣΝ. Εποµένως , ενώ τα (a),(c), (d) είναι αξιόπιστα, το (b) υστερεί. Ποιο από τα παρακάτω είναι λάθος, όσον αφορά το τo L-FABP : a. Τα επίπεδα του στον ορό επηρεάζονται σηµαντικά σε ηπατική βλάβη b. ∆εν διηθείται ελεύθερα στο σπείραµα. c. Τα επίπεδα του στα ούρα αντανακλούν σχεδόν αποκλειστικά τη νεφρική παραγωγή d. Ανιχνεύεται στα ούρα τόσο σε ΟΝΒ όσο και σε περιπτώσεις µε ΧΝΝ Το L-FABP εντοπίστηκε αρχικά στο ήπαρ και σε ηπατική βλάβη τα επίπεδά του αυξάνουν σηµαντικά στον ορό. Α ντιθέτως, δεν έχει διαπιστωθεί αξιόλογη αύξησή του στα ούρα σε ηπατική βλάβη, παρά µόνο σε νεφρική. Σε ΟΝΒ τα επίπεδα του L-FABP στα ούρα αυξάνουν άµεσα, σε 4 ώρες, ενώ σε ΧΝΝ έχουν συσχετιστεί µε τη βαρύτητα και εξέλιξη της νόσου. ∆ιηθείται ελεύθερα στο σπέιραµα άρα το (b) είναι η λάθος απάντηση. • Παθογένεια-φαρµακευτική θεραπεία Στη θεραπεία της ΟΝΑ από Οξεία διάµεση νεφρίτιδα A. Χρησιµοποιούνται κορτικοστεροειδή 7-14 µέρες από την έναρξη της νόσου εφόσον δεν παρατηρείται βελτίωση. B. Η αποµάκρυνση του παράγοντα που προκάλεσε τη νόσο δεν είναι θεραπευτικό µέτρο. C. Το 80% των ασθενών µε ΟΝΑ από Ο∆Ν χρήζουν πλασµαφαίρεσης. D. Η πλειοψηφία των ασθενών καταλήγει σε ΧΝΑ τελικού σταδίου. Η θεραπεία της ΟΝΑ από Ο∆Ν περιλαµβάνει αρχικώς την αντιµετώπιση/άρση του υποκείµενου αιτίου και την αντιµετώπιση της ΟΝΑ. Τα κορτικοστεροειδή (1mg/kg πρεδνιζόνη) χρησιµοποιούνται 7-14 ηµέρες από την έναρξη της ΟΝΑ αν δεν υπάρχει βελτίωση και σταδιακά µειώνονται. Σε εµµένουσες περιπτώσεις χορηγούνται ανοσοκατασταλτικά όπως κυκλοσπορίνη και MMF. Η πλασµαφαίρεση έχει θέση σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ενώ ένα µικρό ποσοστό καταλήγει σε ΧΝΑ τελικού σταδίου. Σωστό το (Α). Στη νεφροτοξική ΟΝΑ ο νεφρός είναι ευαίσθητος διότι A. ∆ιαταράσσεται η ικανότητα αραίωσης των ούρων. B. Έχει µεγάλη αιµατική παροχή 3,5ml/gr/min. C. Τα σωληναριακά κύτταρα είναι ανθεκτικά σε ενεργειακές µεταβολές. D. Ο νεφρός δεν διαθέτει θέσεις εναπόθεσης ανοσοσυµπλεγµάτων. Στη νεφροτοξική ΟΝΑ τα σωληναριακά κύτταρα απαιτούν υψηλούς µεταβολικούς ρυθµούς, οπότε είναι ευπαθή σε ενεργειακές µεταβολές. Ακόµα,ο νεφρός διαθέτει θέσεις εναπόθεσης των ανοσοσυµπλεγµάτων στο µεσάγγειο και τα ποδοκύτταρα, ενώ τα σωληνάρια είναι ικανά να επαναρροφούν µεγάλα ποσά διηθήµατος και δεν διαταράσσεται η ικανότητα αραίωσης των ούρων. Σωστό το (Β). Τα διουρητικά της αγκύλης σε ΟΝΑ από σήψη A. Είναι απαραίτητο θεραπευτικό µέτρο ανεξάρτητα από την κατάσταση του ασθενούς B. Πρέπει να χρησιµοποιούνται µε επιφύλαξη και αφού αποκατασταθεί ο ενδαγγειακός όγκος C. Χορηγούνται µέχρις ότου ο ασθενής αποκαταστήσει διούρηση D. Χορηγούνται µαζί µε µικρές δόσεις ντοπαµίνης γιατί θεωρούνται αποτελεσµατικότερα Τα διουρητικά της αγκύλης χορηγούνται σε ασθενείς στο ολιγουρικό στάδιο της ΟΝΑ, ώστε να βγουν από την ολιγουρία. Πάντοτε πριν τη χορήγησή τους εκτιµάται η κατάσταση του ασθενούς και διορθώνεται ο ενδαγγειακός όγκος, ενώ αν η ολιγουρία είναι εµµένουσα παρά τη χορήγησή τους, τα διακόπτουµε. Η χρήση µικρών δόσεων ντοπαµίνης έχει εγκαταλειφτεί, διότι δεν έχει αποδειχτεί ότι επιφέρει καλύτερο αποτέλεσµα. Σε ΟΝΑ από ραβδοµυόλυση A. Πρέπει να επιτευχθεί διούρηση 300ml/h και αλκαλοποίηση των ούρων pH>6.5. B. Χορηγείται γλυκονικό ασβέστιο και διουρητικά της αγκύλης. C. Χορηγείται µαννιτόλη σε δόση 100ml/h D. Πρέπει να επιτευχθεί οξινοποίηση των ούρων ώστε να αποβληθούν οι µυοσφαιρινικοί κρύσταλλοι Στη θεραπεία της ΟΝΑ από ραβδοµυόλυση πρέπει να επιτευχθεί κατ’ αρχήν αλκαλοποίηση των ούρων µε pH>6.5 και επαρκής διούρηση ώστε να αποβληθούν οι µυοσφαιρινικοί κρύσταλλοι.∆ε συνίσταται η χορήγηση γλυκονικού ασβεστίου, ενώ η χορήγηση µαννιτόλης δεν έχει αποδειχτεί ότι φέρει αποτέλεσµα. Τέλος, αν χρειαστεί ο ασθενής υποβάλλεται σε εξωνεφρική κάθαρση. Σωστό το (Α). Στην πρόληψη της ΟΝΑ από σκιαγραφικά συστήνεται A. Η χορήγηση διουρητικών και ασκορβικού οξέος. B. Σε όλους τους ασθενείς προληπτική εφαρµογή αιµοδιήθησης. C. Ακετυλοκυστεϊνη και ενυδάτωση την προηγούµενη και την ηµέρα της εξέτασης. D. Χορήγηση ντοπαµίνης και ανταγωνιστών διαύλων ασβεστίου. Για την πρόληψη της ΟΝΑ από σκιαγραφικά συστήνεται η αύξηση του εξωκυττάριου όγκου µε επαρκή ενυδάτωση (NaCl, NaHCO3, Nακετυλοκυστε΄ί΄νη και p.o λήψη υγρών) πριν και µετά τη χορήγηση εφ’ όσον δεν υπάρχουν αντενδείξεις. Σωστό το (C). Στην παθογένεια της ΟΝΑ από κυκλοσπορίνη A. Εµπλέκονται µηχανισµοί που διαταράσσουν τοπικά την αγγειορύθµιση ή/και µηχανισµός θροµβωτικής µικροαγγειοπάθειας B. Παρατηρείται εναπόθεση ανοσοσυµπλεγµάτων στο µεσάγειο C. Παρατηρείται παρουσία κρυστάλλων ενδοαυλικά D. Παρατηρείται δηµιουργία πόρων στη µεµβράνη των σωληναριακών κυττάρων και κυτταρικός θάνατος Η κυκλοσπορίνη διαταράσσει τους τοπικούς αγγειορυθµιστικούς µηχανισµούς του νεφρού αυξάνοντας τη ρενίνη και αγγειοτενσίνη-ΙΙ, προκαλώντας αγγειόσπασµο του προσαγωγού αρτηριδίου και µειώνοντας το RBF και κατά συνέπεια το GFR. Η νεφροτοξικότητά της είναι δοσοεξαρτώµενη και προκαλείται επιπροσθέτως από θροµβωτική µικροαγγειοπάθεια . Σωστό το (C). • Mέθοδοι κάθαρσης Ποιές είναι οι µέθοδοι κάθαρσης στην αντιµετώπιση της οξείας νεφρικής βλάβης; α)αιµοκάθαρση β)αιµοδιήθηση-αιµοδιαδιήθηση γ)περιτοναϊκή κάθαρση δ)1+2+3 Και οι τρεις µέθοδοι κάθαρσης χρησιµοποιούνται στην αντιµετώπιση της ΟΝΒ αναλόγως µε την περίπτωση, τις ενδείξεις και τις αντενδείξεις της. Σωστό το (δ) Ποιά είναι η πιο συχνή χρησιµοποιούµενη µέθοδος κάθαρσης στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια; α)αιµοκάθαρση β)συνεχής αιµοδιήθηση(CVVH ) γ)συνεχής αιµοδιαδιήθηση(CVVHDF) δ)χαµηλής απόδοσης αιµοκάθαρση(SLED) Στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια φαίνεται ότι υπερτερεί η συνεχής µέθοδος (CVVH) κυρίως στην αποκατάσταση της νεφρικής λειτουργίας. Σωστό το (β) Ποιός παράγοντας/τες είναι πιο σηµαντικός/οί κατά την διενέργεια της συνεχούς αιµοδιήθησης (CVVH) για την αντιµετώπιση της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας; α)η ροή της αντλίας αίµατος β)ο ρυθµός έγχυσης του διαλύµατος γ)το φίλτρο δ)1+2 Ο σηµαντικότερος παράγοντας κατά τη διενέργεια της συνεχούς αιµοδιήθησης στην ΟΝΑ είναι ο ρυθµός έγχυσης του διαλύµατος. Η πορεία της νόσου αλλά και η επιβίωση τους ασθενούς εξαρτάται από τη δόση της έγχυσης. Σωστό το (β) Ποιά φίλτρα χρησιµοποιούµε στην συνεχή αιµοδιήθηση (CVVH) για την αντιµετώπιση της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας; α)φίλτρα αιµοκάθαρσης χαµηλής διαβατότητας(low fluxαιµοκάθαρση) β)φίλτρα αιµοκάθαρσης υψηλής διαβατότητας ( high fluxαιµοκάθαρση) γ)φίλτρα αιµοκάθαρσης µε αντιπηκτικές ιδιότητες δ)ειδικά φίλτρα υψηλής διαβατότητας Στη CVVH χρησιµοποιούνται ειδικά µηχανήµατα και ειδικά φίλτρα, βιοσυµβατά, υψηλής διαβατότητας, τα οποία και αλλάζονται κάθε 24 ώρες. Σωστό το (δ). Ποιός πρέπει να είναι ο ρυθµός έγχυσης του διαλύµατος στη συνεχή αιµοδιήθηση(CVVH) κατά την αντιµετώπιση της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας ; α)1 lt/h β)2 lt/h γ)3 lt/h δ)4 lt/h Στην αντιµετώπιση της ΟΝΑ µε συνεχή αιµοδιήθηση CVVH ο ρυθµός έγχυσης του διαλύµατος πρέπει αν είναι 2L/h. Αυτός ο ρυθµός ανταποκρίνεται σε ασθενείς µη επιπλεγµένους, χωρίς άλλα συµπτώ µατα. Σωστό το (β) Ποιός πρέπει να είναι ο ρυθµός έγχυσης του διαλύµατος στη συνεχή αιµοδιήθηση(CVVH) κατά την αντιµετώπιση της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας της σήψης ; α)1 lt/h β)2 lt/h γ)3 lt/h δ)4 lt/h Αντιθέτως σε βαρέως πάσχοντες όπως είναι οι σηπτικοί (µε ανάγκες αποµάκρυνσης µεγάλου όγκου υγρών, συχνές υποστάσεις και αιµοδυναµική αστάθεια) έχει βρεθεί ότι η πρόγνωση τους βελτιώνεται µε High Volume αιµοδιήθηση >4L/h. Σωστό το (δ) Ποια είναι τα κριτήρια έναρξης εξωνεφρικής κάθαρσης σε ασθενείς ΜΕΘ µε ΟΝΑ; α. ο διπλασιασµός της κρεατινίνης ορού σε διάστηµα 24 ωρών β. η µείωση του ποσού των ούρων σε ποσότητα <500ml/24ωρο γ. τα κριτήρια RIFLE δ. τα επίπεδα του N-GA L ούρων Τα κριτήρια έναρξης εξωνεφρικής κάθαρσης σε ασθενείς ΜΕΘ µε ΟΝΑ είναι πολλά. Περιλαµβάνουν: ανουρίαολιγουρία, µεταβολική οξέωση, υπερκαλιαιµία, αζωθαιµία, MODS, SIRS, σήψη και ενδείξεις υπερφόρτωσης του ασθενή. Όλα αυτά περιλαµβάνονται στα κριτήρια RIFLE. Άρα σωστό το (γ). Ποιο είναι ΜΕΘ; το κυριότερο πρόβληµα των ασθενών µε σήψη και ΟΝΑ στις α. αιµοδυναµική αστάθεια β. υπερκαταβολισµός γ. οξέωση δ. υπερκαλιαιµία Το κυριότερο πρόβληµα των σηπτικών ασθενών µε ΟΝΑ στις ΜΕΘ είναι η αιµοδυναµική τους αστάθεια, γιατί δυσχεραίνει την πορεία του ασθενή και προδιαθέτει σε MODS. Γι’ αυτό χρειάζονται προσεκτικοί θεραπευτικοί χειρισµοί, δηλαδή ανάγκη χορήγησης µεγάλου όγκου υγρών λόγω εξαγγείωσης και εξασφάλιση αιµοδυναµικής σταθερότητας µετά την εξωνεφρική κάθαρση χωρίς επεισόδια υπότασης. Ποιός είναι ο ρυθµός έγχυσης υγρού αντικατάστασης για τον χαρακτηρισµό µιάς αιµοδίηθησης ως υψηλού όγκου; α. 20 ml/kg/h β. 2 L/h γ. 3 L/h δ. 35 ml/kg/h Ο ρυθµός έγχυσης υγρού αντικατάστασης για να χαρακτηριστεί µια αιµοδιήθηση υψηλού όγκου είναι 35 ml/kg/h. Για ασθενείς της ΜΕΘ αυτός ο ρυθµός σχετίζεται µε αυξηµένο ποσοστό επιβίωσης. Το (β) συνιστά χαµηλή ροή, ενώ το (α) είναι ρυθµός έγχυσης για ασθενείς εκτός ΜΕΘ. Άρα σωστό το (δ). Πώς καθορίζεται η επάρκεια κάθαρσης στην αιµοδίηθηση υψηλού όγκου ; α. µε το kt/V β. µε την αποκατάσταση της αιµοδυναµικής σταθερότητας γ. µε τον ρυθµό έγχυσης υγρών αντικατάστασης δ. όλα τα παραπάνω Στην αιµοδιήθηση υψηλού όγκου ενώ η ροή αίµατος παραµένει σταθερή, η επάρκεια κάθαρσης αλλάζει ανάλογα µε το ρυθµό έγχυσης των διαλυµάτων. Για παρατεταµένη αιµοδιήθηση εγχύονται διαλύµατα µε ρυθµό 300 ml/kg, ενώ σε χαµηλής επάρκειας αιµοδιήθηση η ροή είναι 100 ml/kg.
© Copyright 2024 Paperzz
