ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΧΡΟΝΙΑ
Ελληνική Ακτινολογική Εταιρεία
“18 Μόρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης (CME-CPD credits)”
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
19 - 21 Δεκεμβρίου 2014
ΑΘΗΝΑ DIVANI CARAVEL
Γραμματεία: THEOTOKIS TRAVEL CONGRESSES
t. 210 6852892 • f. 210 6846676
e. [email protected] • s. www.theotokistravel.gr
1
Περιεχομένα
Χαιρετισμός Προέδρου.........................................................................................................................................................................σελ.
Διοικητικό Συμβούλιο Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας...............................................................................................................σελ.
Οργανωτική Επιτροπή...........................................................................................................................................................................σελ.
Γενικές Πληροφορίες............................................................................................................................................................................σελ.
Πρόγραμμα Συνεδρίου
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014 ........................................................................................................................................................σελ.
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014..............................................................................................................................................................σελ.
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014..............................................................................................................................................................σελ.
Ελεύθερες Ανακοινώσεις.....................................................................................................................................................................σελ.
Αναρτημένες Ανακοινώσεις (Poster) ..................................................................................................................................................σελ.
Εκθέτες..................................................................................................................................................................................................σελ.
Χορηγοί..................................................................................................................................................................................................σελ.
Ευρετήριο Συμμετεχόντων...................................................................................................................................................................σελ.
2
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Αγαπητοί συνάδελφοι σας καλωσορίζω στις εργασίες του 19ου Πανελλήνιου Ακτινολογικού Συνεδρίου
το οποίο οργανώνεται από την Ελληνική Ακτινολογική Εταιρεία.
Το 19ο Πανελλήνιο Ακτινολογικό Συνέδριο αποτελεί την κορυφαία επιστημονική εκδήλωση της εταιρείας μας
και εντάσσεται στα πλαίσια της συνεχούς μετεκπαίδευσης στην ακτινολογία και τις υποειδικότητες της.
Η όλη διαμόρφωση του επιστημονικού προγράμματος του συνεδρίου καλύπτει όλο το φάσμα της σύγχρονης ακτινολογίας και των επιμέρους υποειδικοτήτων της και έχει σαν κύριο στόχο να βοηθήσει τον
νέο ακτινολόγο να παρακολουθήσει τις εξελίξεις στο παγκόσμιο και ελληνικό χώρο στην ακτινολογία
και την εφαρμογή τους στην καθημερινή κλινική πράξη.
Στις δραστηριότητες του συνεδρίου συμμετέχουν έγκριτοι έλληνες ακτινολόγοι από όλη την Ελλάδα,
ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και γιατροί του Ε.Σ.Υ. ως και ελεύθεροι επαγγελματίες οι οποίοι θα αναπτύξουν
την εμπειρία τους.
Οι επιστημονικές εκδηλώσεις του συνεδρίου αφορούν 29 στρογγυλά τραπέζια, 4 hands on συνεδρίες
ως επίσης και 1 παρουσίαση interactive.
Επίσης στα πλαίσια του συνεδρίου θα ανακοινωθούν 88 ελεύθερες ανακοινώσεις
και θα αναρτηθούν ηλεκτρονικά 286posters.
Στις εκδηλώσεις του συνεδρίου μας εντάσσεται εκδήλωση την οποία θα τιμήσει ο πρόεδρος της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Καθ. Bonomo, η οποία θα έχει σαν θέμα «Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ».
Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι η επιτυχία ενός επιστημονικού συνεδρίου σημαίνει την ενεργό συμμετοχή όλων
σας και γι’ αυτό σας καλώ να συμμετέχετε σε όλες τις εκδηλώσεις του τριημέρου εξασφαλίζοντας με αυτόν τον
τρόπο την επιτυχία του συνεδρίου μας.
ΜΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
ΚΥΡΙΑΚΟΣ Α. ΣΤΡΙΓΓΑΡΗΣ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
3
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ
Πρόεδρος:
Κυριάκος Στριγγάρης
Αντιπρόεδρος Α
Ιωάννης Τσιτουρίδης
Αντιπρόεδρος Β
Πάρις Παππάς
Γενικός Γραμματέας:
Κωνσταντίνος Λυμπερόπουλος
Ταμίας:
Βασίλειος Παπαδόπουλος
Μέλη:
Παναγιώτης Πρασόπουλος
Μαρίνος Τσουρούλας
Αθανάσιος Χαλαζωνίτης
Δημοσθένης Κόκκινος
Γραμματείς ΔΣ:
Βασίλειος Ταταρίδας
Πολυτίμη Λεονάρδου
Ιωάννα Σταϊκίδου
Βίκυ Μπιζίμη.
Ελληνική Ακτινολογική Εταιρία
Π. Κυριακού 21, Αθήνα 115 21
Τηλ: 210 – 64 51 489
Email: [email protected]
Web site: www.helrad.org
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Πρόεδρος Συνεδρίου: Στριγγάρης Κυριάκος
Πρόεδρος Οργανωτικής Επιτροπής: Τσιτουρίδης Ιωάννης
Αντιπρόεδρος Οργανωτικής: Κοκκίνης Κωνσταντίνος
Αντύπα Ελένη Γ.
Αντύπα Ελένη Σ.
Βεργαδής Χρυστοβαλάντης
Βούρτση Αθηνά
Βραχλιώτης Θωμάς
Γουλιάμος Αθανάσιος
Δελήμπασης Γεώργιος
Έξαρχος Δημήτριος
Ευθυμιάδου Ρωξάνη
Ευλογιάς Νικόλαος
Ζαρίφη Μαρία
Θάνος Λουκάς
Καλλιφατίδης Αλέξανδρος
4
Κατσαρός Βασίλειος
Κελέκης Νικόλαος
Κόκκινος Δημοσθένης
Κουμανίδου Χρυσούλα
Κρατημένος Θεόδωρος
Κωτούλας Γρηγόριος
Λαζαρίδου Ελένη
Λεονάρδου Πολυτίμη
Λυμπερόπουλος
Κωνσταντίνος
Λύρα Σταυρούλα
Μανιάτης Πέτρος
Μαντζικόπουλος Γεώργιος
Μαστοράκου Ειρήνη
Μπιζίμη Βασιλική
Μπρούντζος Ηλίας
Νίκας Ιωάννης
Ντούσκου Μαρούσα
Πάνου Αθηνά
Παπαδόπουλος Βασίλειος
Παπαηλιού Ιωάννης
Παπαθανασίου Ματίλντα
Παπακωνσταντίνου Ολυμπία
Παππάς Πάρις
Πρασόπουλος Παναγιώτης
Σαμαρά Χρυσούλα
Σκυλακάκη Μαρία
Σταϊκίδου Ιωάννα
Ταβερναράκη Αικατερίνη
Ταβερναράκη Κυριακή
Ταταρίδας Βασίλειος
Τζαλονίκου Μαρία
Τούλας Παναγιώτης
Τριαντοπούλου Χαρίκλεια
Τσαγκατάκης Μιχαήλ
Τσιλίκας Κωνσταντίνος
Τσουρούλας Μαρίνος
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
5
ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΤΟΠΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Ξενοδοχείο Divani Caravel
Βασιλέως Αλεξάνδρου 2, Αθήνα 161 21,
Τηλ: 210 72 07 000, Fax: 210 7236683
Email: [email protected]
Web site: www.divanicaravel.gr
ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
19-21 Δεκεμβρίου 2014
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Ελληνική Ακτινολογική Εταιρία
Π. Κυριακού 21, Αθήνα 115 21
Τηλ: 210 64 51 489
Email: [email protected]
Web site: www.helrad.org
ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Theotokis Travel & Congresses
Πλατεία Ελευθερωτών 4, Χαλάνδρι
Αθήνα 152 32
Τηλ: 210 68 52 892, Fax:210 68 46 676
Email: [email protected]
Web site: www.theotokistravel.gr
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ
Ειδικευόμενοι
Ειδικευμένοι
Τεχνολόγοι
Φοιτητές
20 €
80 €
20 €
Δωρεάν
Το δικαίωμα συμμετοχής περιλαμβάνει:
 Συμμετοχή στην Εναρκτήρια Τελετή
 Παρακολούθηση όλων των εργασιών του Συνεδρίου
 Πρακτική άσκηση Hands on
 Είσοδο στον Εκθεσιακό χώρο
 Υλικό του Συνεδρίου, Τελικό Πρόγραμμα
 Πιστοποιητικό Συμμετοχής
6
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Επίσημη Γλώσσα Συνεδρίου: ΕΛΛΗΝΙΚΗ - ΑΓΓΛΙΚΗ.
ΕΓΓΡΑΦΕΣ – ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΥΛΙΚΟΥ
Η Γραμματεία του Συνεδρίου θα λειτουργεί κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου στις παρακάτω ημέρες και ώρες:
Παρασκευή Σάββατο Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2014
20 Δεκεμβρίου 2014
21 Δεκεμβρίου 2014
08:00 – 18:00
08:00 – 18:00
08:00 – 18:00
ΕΚΘΕΣΗ
Στα πλαίσια του Συνεδρίου θα λειτουργήσει Έκθεση Ιατρικών Μηχανημάτων
ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Εναρκτήρια Τελετή: 19 Δεκεμβρίου 2014 ώρα 20:00
Η εναρκτήρια Τελετή θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα «ΟΛΥΜΠΙΑ» του Ξενοδοχείου Divani Caravel.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις
Η διάρκεια παρουσίασης κάθε ανακοίνωσης είναι 5 λεπτά συν 2 λεπτά συζήτηση. Θερμή παράκληση η πιστή τήρηση του χρόνου, με
τη φροντίδα των προεδρείων.
Τα ηλεκτρονικά αρχεία των παρουσιάσεων θα πρέπει να παραδίδονται στη γραμματεία προβολών με την ευθύνη των ομιλητών, μια
(1) τουλάχιστον ώρα πριν την έναρξη της κάθε Συνεδρίασης.
Αναρτημένες Ανακοινώσεις (Posters)
Τα E-Posters θα προβάλλονται κατά τη διάρκεια του Συνεδρίου. Η προετοιμασία τους γίνεται με την ευθύνη των συγγραφέων.
Οδηγίες για παρουσίαση μέσω Ηλεκτρονικού Υπολογιστή
Όλες οι αίθουσες θα είναι πλήρως εφοδιασμένες με όλα τα απαραίτητα μηχανήματα για την παρουσίαση των εργασιών μέσω
Ηλεκτρονικού Υπολογιστή. Παρακαλούνται οι ομιλητές να φέρουν DVD / CD-Rom ή USB Drive με την παρουσίασή τους σε format
Microsoft Windows.
Παρακαλούνται οι ομιλητές να παραδώσουν το υλικό της παρουσίασής τους (DVD / CD-Rom ή USB Drive) στο Κέντρο Δοκιμής μια
(1) ώρα τουλάχιστον πριν την έναρξη της παρουσίασης, ώστε να υπάρχει επαρκής χρόνος για τη σωστή προετοιμασία της προβολής.
Το υλικό της παρουσίασης θα παραλαμβάνεται από το Κέντρο Δοκιμής μετά το τέλος της Συνεδρίασης.
7
Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα 9:00 – 11:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΘΩΡΑΚΟΣ
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΜΕ ΕΝΕΡΓΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ (INTERACTIVE QUIZ)
Πρόεδροι: Γ. Ζώης, Ν. Σιούγγαρης
ΑΚΤΙΝΟΑΝΑΤΟΜΙΑ ΘΩΡΑΚΟΣ-ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΙΟΥ
Γ. Χαραλαμπόπουλος
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ
- Οζώδες
- Δικτυωτό - Αυξημένη Πυκνότητα
- Μειωμένη Πυκνότητα
Ε. Ανδριώτης
Π. Γαλάνη
Β. Παστρωμάς
Α. Λουρμπάκου
Ειδικό θέμα: Απεικονιστική Πολυμορφία καρκίνου Πνέυμονα
Λ. Θάνος
Σχολιαστής: Α. Μαλαγάρη
Ώρα 9:00 – 11:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Απεικόνιση ορθού και οισοφάγου
Πρόεδροι: Α. Χαριτάντη-Κουρίδου, Χ.Τριαντοπούλου
Α. Τ εχνικές απαιτήσεις πρωτοκόλλου ορθού για την απεικόνιση
συριγγίων και καρκίνου του ορθού
Β. Περιεδρικά συρίγγια
- Τι θέλει να μάθει ο χειρουργός
- Η απάντηση του ακτινολόγου
Γ. Κ
αρκίνος ορθού
- Τι θέλει να μάθει ο χειρουργός
- Η απάντηση του ακτινολόγου
Δ. Νικολάου
Χ. Μουρμουρής
Ε. Χρυσού
Σχολιαστής:
Ι.Τσιαούσης (Χειρουργός)
Ειδικό θέμα:
Βιντεοακτινοσκόπηση της κατάποση: μία εξέταση με παρελθόν, παρόν και μέλλον Α.Ξυνού
Ώρα 9:00 – 11:30Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Εξελίξεις στην παιδοακτινολογία
Πρόεδροι: Χ. Κουμανίδου, Μ. Χασιώτου
1. Υπερηχογράφημα τραχήλου. Τι το διαφορετικό στα παιδιά; Ε. Μανώλη
2.Υπερηχογραφική ανάταξη εγκολεασμού με αέρα. Καινοτομίες
στην κλασική μέθοδο. Α. Χουντάλα
3. Αυτοάνοση εντερίτιδα. Ο ρόλος της Μαγνητικής εντερογραφίας. Α. Μαζιώτη
4. Επιπολής βλάβες μαλακών μορίων. Κι όμως αρκεί το υπερηχογράφημα. Γ. Καραποστολάκης
Ειδικό θέμα: Ότι νεώτερο στην παιδιατρική υπερηχογραφία
‘Ωρα 11:30 – 12:00Διάλλειμα
8
Μ.Βακάκη
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
‘Ωρα 12:00 – 14:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ 1
Μεγάλα αγγεία – Παθήσεις αρτηριών φλεβών
Πρόεδροι: Δ. Κελέκης, Δ.Σιαμπλής
Α. Ενδαυλική θεραπεία στο οξύ αορτικό σύνδρομο - τραύμα της θωρακικής Αορτής Ι. Κασκαρέλης
Β. Ενδαυλική θεραπεία ΑΚΑ: που βρίσκεται σήμερα Ν. Ζάννες
Γ. Α
ντιμετώπιση ενδοδιαφυγών μετά από ενδαυλική
αποκατάσταση ανευρυσμάτων
Μ. Τσιτσκάρη
Δ. Α
ποφρακτική νόσος κλάδων αορτικού τόξου: επεμβατική
ακτινολογική θεραπεία Κ. Παπαδόπουλος
Ε. Διαδερμική αντιμετώπιση αποφρακτικής και ανευρυσματικής
νόσου σπλαχνικών αγγείων Δ. Τσέτης
ΣΤ. Κρίσιμη ισχαιμία κάτω άκρων : θεραπευτικός αλγόριθμος
Δ. Καρναμπατίδης
Ζ. Πυλαία υπέρταση και TIPS
Χ. Κωνσταντός
Η. Α
ντιμετώπιση επιπλοκών αρτηριο-φλεβικής επικοινωνίας (fistula)
σε αιμοκαθαιρόμενους ασθενείς Χ. Βεργαδής
Ειδικό θέμα:
Επεμβατική Νευροακτινολογία: Παρελθόν – παρόν – μέλλον Ε. Αρχοντάκης
Σχολιαστές: Α. Χατζηϊωάννου, Θ. Βραχλιώτης
‘Ωρα 12:00 – 14:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΝΣ: Από Ανατομίας ‘Αρξασθε:
Πρόεδροι: Α. Γουλιάμος, Μ. Παπαθανασίου
Εγκεφαλικά ημισφαίρια
Στέλεχος
Οπίσθιος βόθρος
Κοιλιακό σύστημα, ΕΝΥ
Μήνιγγες
Κρανιακά νεύρα
Αρτηρίες και φλέβες
Δεμάτια λευκής ουσίας Nωτιαίος μυελός Ειδικό θέμα:
Ο ρόλος της επεμβατικής ακτινολογίας στις αγγειακές δυσπλασίες του εγκεφάλου Σ.Φοινίτσης
Ε. Τεστέμπαση
Δ. Κωνσταντίνου
Σ. Χονδροματίδου
Μ. Εμμανουηλίδου
Λ. Φραγκοπούλου
Γ. Βελονάκης
Μ. Μαντατζής
Σ. Λύρα
Χ. Μαυρίδου
‘Ώρα 12:00 – 14:30Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
ΑΠΛΗ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ
Πρόεδροι: Ι. Σταϊκίδου, Σ. Χαλκιάς
Α. Διαφορική διάγνωση αρθρίτιδων στην Α/Α: Β. Όγκοι και ογκόμορφες αλλοιώσεις οστών: απεικονιστικά πρότυπα στην Α/Α: Γ. Οδηγά σημεία στην ερμηνεία της Α/Α ισχίου: Δ. Επασβεστώσεις μαλακών μορίων: Ε. Κατάγματα καταπόνησης και αποσπαστικά κατάγματα: δυνατότητες
και περιορισμοί στην Α/Α: Α. Μπαλανίκα
Κ. Πίκουλας
Μ. Μαλανδρή
Β. Μπιζίμη
Α.Ταβερναράκη
‘Ωρα 14:30 – 15:00Διάλλειμα
9
‘Ωρα 15:00 – 17:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Διλήμματα σχετικά με την απεικόνιση του μαστού
Πρόεδροι: Ο. Αγγελάτου, Ι. Σώης
Α. Τελευταία αναθεώρηση κατηγοριοποίησης κατάταξης κατά BIRADS
Α.Βούρτση
Β. Διαγνωστική προσέγγιση ελάχιστου καρκίνου του μαστού
Α.Βάσιου
Γ. Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές για ταυτοποίηση απεικονιστικού ευρήματος Χ.Γερανού
Δ. Η απεικόνιση του μαστού μετά από θεραπευτικούς χειρισμούς
Γ.Ροδοκαλάκης
Ε. Τι περιμένει ο χειρουργός από τη διάγνωση του ακτινολόγου;
Β.Βενιζέλος
Σχολιαστής: Β.Ταταρίδας
‘Ωρα 15:00 – 17:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
ΟΞΥ ΘΩΡΑΚΙΚΟ ΑΛΓΟΣ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Συντονιστές: Ν. Κελέκης, Ε. Μαστοράκου
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Κλινική εικόνα και Διαφοροδιάγνωση στο Οξύ Θωρακικό Αλγος Σ. Κατσιλούλη
Παρουσίαση περιστατικών:
Χ. Τσομπανλιώτη
Μ. Μαδεμλή
Δ. Λογγίτση
Φ. Λάσπας
Ο. Καραπαναγιώτου
Α. Καλλιφατίδης
Σχολιαστές: Δ. Τσιάπρας, Δ. Ζιούτας (καρδιολόγοι)
Ώρα 15:00 – 16:30Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Σύγχρονες Εξελίξεις στην Υπερηχοτομογραφία
Πρόεδροι: Α. Αντωνίου, Δ. Τριανταφύλλου
Α. Ενισχυτικά μέσα στην υπερηχοτομογραφία. Β. Δυναμικός υπερηχογραφικός έλεγχος καρωτίδων με ενισχυτικά
μέσα (CEUS).
Γ. Η χρήση των ενισχυτικών ουσιών στην υπερηχοτομογραφία του ήπατος.
Αξιολόγηση του χημειοθεραπευτικού αποτελέσματος στους
ογκολογικούς ασθενείς.
Δ. Ε λαστογραφία εγκάρσιου κύματος, σύγκριση με άλλες ελαστογραφικές
τεχνικές και κλινική εφαρμογή στον θυροειδή και τον μαστό. Δ.Κόκκινος
Α.Χατζημιχαήλ
Κ.Κυριακοπούλου
Χ. Γκάλι
Ώρα 16:30 – 18:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Workshop Υπερήχων στο Μυοσκελετικό Σύστημα
Συντονιστές : Μ. Τσουρούλας, Ε.Σ. Αντύπα
Εισηγήσεις:
Φυσιολογική ανατομία και ηχοανατομία-επίδειξη τεχνικής της εξέτασης
Ώμος :
Αγκώνας:
Καρπός και άκρα χείρα : 10
Εκπαιδευτές :
Π. Μπρέστας
Α. Παπαθεοδώρου
Μ. Γκαγκανάσιου
Δ. Παπουτσή
Α. Μπιντούδη
Π. Μπρέστας,
Α.Παπαθεοδώρου,
Μ. Γκαγκανάσιου
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Παρασκευή, 19 Δεκεμβρίου - Friday, December 19
Ώρα 18:00 – 19:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Η Ελληνική Ακτινολογική Εταιρεία συναντά την Ευρωπαϊκή Ακτινολογική Εταιρεία.
The Hellenic Radiological Society meets the European Society of Radiology.
Προεδρεύουν: Καθ. Lorenzo Bonomo, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ακτινολογικής Εταιρείας
Καθ. Κυριάκος Στριγγάρης, Πρόεδρος της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας
Presiding: Prof. Lorenzo Bonomo, President of the European Society of Radiology
Prof. Kiriakos Stringaris, President of the Hellenic Radiological Society
18:00-18:10 Εισαγωγή από τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ακτινολογικής Εταιρείας.
Introduction by the President of the European Society of Radiology.
Καθ. Lorenzo Bonomo, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ακτινολογικής Εταιρείας
Prof. Lorenzo Bonomo, President of the European Society of Radiology
18:10-18:20 80 χρόνια Ελληνική Ακτινολογική Εταιρεία: χθες, σήμερα, αύριο.
80 years of the Hellenic Radiological Society: past, present and future.
Καθ. Κυριάκος Στριγγάρης, Πρόεδρος της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας
Prof. Kiriakos Stringaris, President of the Hellenic Radiological Society
18:20-18:35 Ο Ακτινολόγος στο νέο περιβάλλον άσκησης της Ιατρικής.
Future trends in Radiology practice.
Καθ. Πάνος Πρασσόπουλος, Πανεπιστήμιο Αλεξανδρούπολης
Prof. Panos Prassopoulos, University of Alexandroupolis
18:35-18:50 Ακτινολόγος: Υπάρχει μέλλον;
Radiologist: Is there a future?
Iωάννης Ανδρέου, Νοσοκομείο «Υγεία», Αθήνα
Ioannis Andreou, Hygeia Hospital, Athens
18:50-19:05 Η συμβολή της Ελληνικής γλώσσας στη διεθνή ιατρική ορολογία.
The contribution of the Greek language in international medical terminology.
Δημοσθένης Κόκκινος, Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός», Αθήνα
Demosthenes Cokkinos, Evangelismos Hospital, Athens
19:05-19:20 Η εξειδίκευση στην Επεμβατική Ακτινολογία: Απάντηση στις προκλήσεις της σύγχρονης Ιατρικής.
Interventional Radiology subspecialty: A response to the challenges of modern Medicine.
Καθ. Ηλίας Μπρούντζος, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Επεμβατικής Ακτινολογίας
Prof. Elias Brountzos, University of Athens, Vice President of the Cardiovascular and Interventional Radiological
Society of Europe
Ώρα 19:20 – 21:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
11
ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Ι
Πρόεδροι: Δ. Χονδρός, Ζ. Φασούλας
1. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ τεχνικών Diffusion Tensor, Dynamic Susceptibility Contrast της μαγνητικής
τομογραφίας ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ της DNA ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΥΤΤΑΡΟΜΕΤΡΙΑ ΡΟΗΣ ΣΕ γλοιώματΑ.
Ζήκου Αναστασία1, Αλεξίου Γεώργιος2, Βαρθολομάτος Γεώργιος3,Κώστα Παρασκευή1,Ξύδης Βασίλειος1,
Βούλγαρης Σπυρίδων2, Αργυροπούλου Μαρία1.
1. Εργαστήριο Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης, 2. Νευροχειρουργική Κλινική, 3. Αιματολογικό ΕργαστήριοΜονάδα Μοριακής Βιολογίας. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων.
2. Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΦΑΣΜΑΤΟΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ MRI PERFUSION ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤHΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ
ΓΛΟΙΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Εμμανουηλίδου Μ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
3. Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΦΑΣΜΑΤΟΣΚΟΠΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Εμμανουηλίδου Μ .
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
4. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΦΥΛΛΩΝ ΧΡΥΣΟΥ (FIDUCIAL) ΥΠΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΥΤ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ
ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΕ CYBERKNIFE
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ.
ΣΑΛΒΑΝΟΣ Ν(1). ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής
Ακτινολογίας
Ιατρικό Κέντρο “Ιατρόπολις” . Τμήμα Cyberknife (1)
5. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ(Λ.Μ.Τ) ΗΡΕΜΙΑΣ (RESTING FMRI)
ΜΕ Λ.Μ.Τ. ΜΕ ΕΝΕΡΓΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΩΝ
ΑΝΩ ΑΚΡΩΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Π. Τούλας 1,2, Ε. Καραβασίλης1, Λ.Πούλου1, Γ. Βελονάκης1 Ε. Καρανάσιου3, Μ.Κουτσοπίδου3, Γ.Ματσόπουλος3, Β.
Κουλουλίας4, Δ. Α. Κελέκης1.
1. Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Εθνικό και Καποδιστριακό
Πανεπιστήμιο Αθηνών
2. Εγκέφαλος-Euromedica
3. Εργαστήριο Μικροκυμάτων και Οπτικών Ινών, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών,
Πολυτεχνείο
4. Β Εργαστήριο Ακτινολογίας-Ακτινοθεραπευτικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
6. Η συμβολή των ακολουθιών διάχυσης(DWI), αιμάτωσης(perfusion) και της
φασματοσκοπίας(spectroscopy) στην ταξινόμηση των πρωτοπαθών γλοιωμάτων του εγκεφάλου
και στο διαχωρισμό των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων από τη μονήρη εγκεφαλική μετάσταση.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Χουρμούζη Δανάη1, Μουμτζούογλου Ανέστης1, Παπαδοπούλου Ελισσάβετ1, Πότση
Σταματία1, Δρεβελέγκας Αντώνιος1
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ Ι
Πρόεδροι: δ. Ματσαϊδώνης, Δ. Τζέγας
12
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
7. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗ ΜΕ ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ (RFA) ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ
ΕΝΤΕΡΟΥ
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ.
ΑΤΤΑΡΔ Α. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
8. ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΛΥΣΗ ΣΕ
ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΔΥΝΗΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Π. Βλάχου , Σ. Κωνσταντινίδης, Δ. Φαγκρέζος, Π.Μανιάτης,Χ. Τριαντοπούλου Ι. Παπαηλιού
‘Κωνσταντοπούλειον’ Νοσοκομείο Νεας Ιωνίας. Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
9. ΔΙΑΚΑΘΕΤΗΡΙΑΚΟΙ ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΙ ΕΜΒΟΛΙΣΜΟΙ (TAE) ΕΥΜΕΓΕΘΩΝ ΑΓΓΕΙΟΜΥΟΛΙΠΩΜΑΤΩΝ ΝΕΦΡΩΝ
ΥΠΟ DSA. ΥΛΙΚΟ, ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
10. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΟΥ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ <3
ΕΚ ΜΕ ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ Η ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ: ΚΛΙΝΙΚΗ
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Λ. Ρέππας, Δ.Κ. Φιλιππιάδης, Σ. Αργέντος, Ν. Οικονομόπουλος, Α. Κελέκης, Η. Μπρούντζος, Ν. Κελέκης
11. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΞΟΝΙΚΟΥ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ: ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ.
Β. Παπαλουκά, Δ. Φιλιππιάδης, Μ. Μαδεμλή, Α. Μαζιώτη, Ν. Οικονομόπουλος, Α. Κελέκης, Ν. Κελέκης.
Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ¨ΑΤΤΙΚΟΝ¨.
12. Ο ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΣ ΧΗΜΕΙΟΕΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΝΕΓΧΕΙΡΗΤΑ, ΕΥΜΕΓΕΘΗ ΗΠΑΤΩΜΑΤΑ (>8
cm) ΣΑΝ ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ
Ι. Δέδες, Α. Δρεβελέγκας
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΠΑΙΔΟΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ
Πρόεδροι: Σ. Φουτζιτζή, Α. Γαζής
13. ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΗ ΣΗΠΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΦΗΒΗ:ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
Γαλήνα Παρασκευή, Φώτη Λουίζα, Γρηγοράκη Βιργινία, Στυλιανού Σταύρος Ζαρίφη Μαρία
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Π.< Η Αγία Σοφία >
14. ΤΟ ΙΣΧΑΙΜΙΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΜΦΡΑΚΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ.
Αποστόλου Δ., Κατσίμπα Δ., Κατσάρα Μ *.,Τορουνίδης Η., Δημητρίου Χ., Καρύδα Σ*., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
15. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΣ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΤΙΔΑΣ ΣΕ
ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ
ΤΥΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Λάβδα Ε1, Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Πετρά Μ2, Στρατηγοπούλου Α1, Τασούλη Α1, Σταθοπούλου Σ1, Ευλογιάς Ν1.
1
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2
Ορθοπεδικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
16. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΟΣ ΦΙΛΑΡΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ :ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΧΟΥΝΤΑΛΑ Α.,ΧΟΠΚΙΝΣ Α. ,ΚΟΥΤΡΟΥΒΕΛΛΗ Ε.,ΒΑΚΑΚΗ Μ.,ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ ΧΡ.
Ακτινολογικό Τμήμα ΓΝ Παίδων «Παν. & Αγλ. Κυριακού»
13
17. Το κολλοειδές στο θυρεοειδή αδένα, από τη γέννηση έως την εφηβεία. Το φάσμα της
υπερηχογραφικής του απεικόνισης και η σημασία του.
Βακάκη Μ1, Χόπκινς Α1, Χουντάλα Α1, Καραποστολάκης Γ1, Πέτρου Β2, Καραχάλιου Φ2, Κουμανίδου Χ1
1: Ακτινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Π&Α.Κυριακού»
2: Ενδοκρινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Π&Α.Κυριακού»
18. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ STURGE-WEBER ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ
Κ. Σπανάκης1, Π. Βοργιά2, Μ. Τσιριγωτάκη2, Ε. Μιχαηλίδου2, Ε. Γαλανάκης2, Μ Ραϊσάκη1.
1
Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης και 2Παιδιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου,
Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Κρήτης
‘Ωρα 9:00 – 9:30Διάλλειμα
‘Ωρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΟΓΚΟΛΟΓΙΑ ΘΩΡΑΚΟΣ
Πρόεδροι: Κ. Τσιτουρίδης, Αικ. Σολωμού
Α..Σταδιοποίηση καρκίνου πνέυμονα. Νεώτερες συστάσεις.
Β. Μονήρης Πνευμονικός Όζος.
Γ. Νέα RECIST κριτήρια στο μη μικροκυτταρικό καρκίνο πνεύμονα. Δ. Δ
ιαδερμική αντιμετώπιση μη μικροκυτταρικού καρκίνου
πνεύμονα (RFA, MCW)
Ειδικό θέμα: Ο ρόλος της HRCT στα διάχυτα παρεγχυματικά νοσήματα πνεύμονα Α. Μαλαγάρη
Σχολιαστής:
Ε. Κώστα
Ν. Σιδηροπούλου
Μ. Στασινοπούλου
Π. Φιλιππούσης
Λ. Θάνος
‘Ωρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Διαφορική διάγνωση εστιακών βλαβών ήπατος
Πρόεδροι: Ι. Φεζουλίδης, Χ. Δρόσος
Α. Τ ι είναι το άτυπο αιμαγγείωμα. Απεικονιστική συμπεριφορά και
διαφοροδιάγνωση.
Β. Εξέλιξη κιρρωτικού όζου. Απεικονιστική συμπεριφορά
και μέθοδοι μελέτης.
Γ. CEUS. Εφαρμογές στη Δ.Δ. εστιακών ηπατικών αλλοιώσεων.
Π. Νικολόπουλος
Κ. Ταβερναράκη
Ι. Μοσχούρης
Ώρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Σύγχρονη προσέγγιση καθημερινών προβλημάτων του παιδιατρικού θώρακα
Πρόεδροι: Μ. Ζαρίφη, Β. Θεοδωρόπουλος
1.Υπερηχογράφημα θώρακα: Μπορεί να μπει στην καθημερινή πράξη;
2. Π
ρότυπα απεικόνισης στην Υπολογιστική Τομογραφία πνευμόνων
3. Π
αγίδες και σημεία κλειδιά για την ορθή διάγνωση της ακτινογραφίας
θώρακα
4. Κυστική ίνωση πνευμόνων: Νεότερη απεικονιστική προσέγγιση
Ειδικό θέμα: Υπερηχογραφική κυστεογραφία: Πως, που, πότε και γιατί
‘Ωρα 12:00 – 12:30Διάλλειμα
14
Β. Δερμετζόγλου
Θ. Σπυριδόπουλος
Κ. Τσιλίκας
Π. Γαλήνα
Χ. Καράτζιου
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
‘Ωρα 12:30 – 15:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ 2
Εμβολισμοί - Μη αγγειακή Επεμβατική ακτινολογία – Ογκολογία
Πρόεδροι: Θ. Πέτσας, Ν. Μπατάκης
Α. Ε μβολισμός σε τραύμα συμπαγών οργάνων (ιατρογενές και μη)
Β. Εμβολισμός τραύματος πυέλου σε πολυτραυματίες
Γ. Κισρσοκήλη και σύνδρομο πυελικής συμφόρησης Δ. Κεντρικοί φλεβικοί καθετήρες: Ρουτίνα, προκλήσεις και ο ρόλος του
επεμβατικού ακτινολόγου Ε. Χημειοεμβολισμός για ΗΚΚ: κλασσική μέθοδος ή φαρμακο-εκλύοντα
σφαιρίδια; ΣΤ. Ablation όγκων ήπατος με ραδιοκύματα και μικροκύματα. Σύγκριση
Ζ. Ablation και χημειοεμβολισμός σε πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς
όγκους: είναι ισοδύναμο της χειρουργικής επέμβασης;
Η διαδερμική παροχέτευση χοληφόρων στον ογκολογικό ασθενή
Ειδικό θέμα: Η προόδος της χειρουργικής ήπατος - χοληφόρων και πως
επηρεάζει την διαγνωστική και επεμβατική Ακτινολογία σήμερα Σχολιαστές: Α. Χατζηδάκης, Μ. Γλυνός
Β. Νικολάου
Ι. Καντουνάκης
Γ. Παπαγεωργίου
Ε. Θεοδωρόπουλος
Χ. Ρούντας
Ι. Παπαηλιού
Β. Σουφτάς
Θ. Κρατημένος
Π. Παππάς
‘Ωρα 12:30 – 15:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ
Πρόεδροι: Α. Δημητριάδης, Χ. Παπαγιάννης
Α. N
εότερα επιδημιολογικά δεδομένα και κλινικές-θεραπευτικές
πρακτικές στην σκλήρυνση κατά πλάκας.
Β. Ο ρόλος της Μαγνητικής Τομογραφίας στην διάγνωση της σκλήρυνσης
κατά πλάκας.
Γ. Απεικονιστική διαφορική διάγνωση των νοσημάτων της λευκής ουσίας.
Β. Μαστοροδήμος
Σ. Δημητρίου
Κ. Σπανάκης
Εφαρμογή των νεότερων τεχνικών Μαγνητικής Τομογραφίας στην
σκλήρυνση κατά πλάκας: από την έρευνα στην κλινική πράξη.
Ε. Παπαδάκη
Ειδικό θέμα: Ο ρόλος του PET-MR στις εκφυλιστικές παθήσεις του ΚΝΣ Σ. Μπίσδας
‘Ωρα 12:30 – 15:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΙΣΧΙΟΥ
Πρόεδροι: Α. Καραντάνας, Ο. Παπακωνσταντίνου
Α. Hβαλγία: Β. Αρθροπάθεια ισχίου: Γ. Μετεγχειρητικό ισχίο: Ειδικό θέμα: Σύνδρομα πρόσκρουσης στο ισχίο Μ. Τζαλονίκου
Γ. Μαντζικόπουλος
Γ. Δελήμπασης
Α. Καραντάνας
Σχολιαστής: Π. Παπαγγελόπουλος, Τακτικός Καθ. Ορθοπεδικής
Ώρα 15:00 – 15:30Διάλλειμα
15
Ώρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Τελευταίες εξελίξεις στην απεικόνιση του μαστού
Πρόεδροι: Α. Γκιάτας, Α. Πανου
Α. Οργάνωση μονάδων μαστού στο ευρωπαϊκό περιβάλλον
Β. Τομοσύνθεση. Μπορεί να αντικαταστήσει την MRI μαστών;
Γ. Υπερηχογράφημα μαστών – Ελαστογραφία : πότε χρειάζεται; Δ. Αυτοματοποιημένος υπερηχογραφικός έλεγχος σε screening μαστού Ε. Πότε χρειάζεται MRI μαστών; Η εμπειρία από την ελληνική πραγματικότητα
Σχολιαστής: Β. Γεωργούντζος
Χ. Μαρκόπουλος
Κ. Κουφόπουλος
Α. Βρεττού
Σ. Λαζάρου:
Ι. Χριστοδουλίδου
Ωρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
MH ΙΣΧΑΙΜΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ: ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΜΕ ΥT & MΣ
Πρόεδροι: Ι. Τσιτουρίδης, Θ. Βραχλιώτης
Α. Γ ραμμές, σωλήνες και καλώδια (στον ασθενή της ΜΕΘ):
Μπορεί το μυστήριο να λυθεί; Β. Επι - περικαρδιακή νόσος: ένα καθημερινό εύρημα Γ. Μυοκαρδιοπάθειες
Δ. Παθήσεις του καρδιακού μυός: Oξεία μυοκαρδίτιδα Ε. Βαλβιδοπάθειες : Στροβιλισμοί και παλινδρομήσεις μέσω ενός μαγνήτη Ο.Καραπαναγιώτου
K.Kούσκουρας
Χ.Τσομπανλιώτη
Α. Γυφτόπουλος
Δ. Λογγίτση
Ωρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΕΜΑΤΑ CT-MRI
Πρόεδροι: Δ. Χουρμούζη, Γ. Κωτούλας
Α. Λειτουργική μαγνητική τομογραφία του όρχεος Β. Πολυπαραμετρική Μαγνητική Τομογραφία Προστάτου Σχολιαστής: Γ. Μαγνητική Εντερογραφία-Εντερόκλυση και Αξονική
Εντερογραφία-Εντερόκλυση στις φλεγμονώδεις νόσους του εντέρου
Σχολιαστής:
Δ. Η συμβολή της Μαγνητικής Τομογραφίας στις μυοκαρδιοπάθειες Σχολιαστής: Ε. Σκιαγραφικά - Αλλεργικές Αντιδράσεις Σχολιαστής: Α.Τσίλη
Α.Παπαδόπουλος
Α.Καραγιάννης (ουρολόγος)
Χ.Μουρμουρής
Μ.Πάνος (γαστρεντερολόγος)
Χ.Τσοπανλιώτη
Ν. Αλεξόπουλος (καρδιολόγος)
Δ. Σχίζας
Σ.Κανελάς (αναισθησιολόγος)
Ώρα 18:00 – 18:30Διάλλειμα
Ωρα 18:30 – 20:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Πρόεδροι: Α. Κελέκης, Κ. Κοκκίνης
16
Α. Διαδερμικός καυτηριασμός οστεοειδούς οστεώματος:
Β. Διαδερμικές τεχνικές οστικής και σπονδυλικής ενίσχυσης:
Γ. Ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές μεσοσπονδυλίων δίσκων:
Δ. A
ντιμετώπιση άλγους σπονδυλικής στήλης με έγχυση φαρμακευτικών
ουσιών:
Ε. Σχόλιο από τον κλινικό: Α.Μπιντούδη
Δ.Φιλιππιάδης
Π. Μανιάτης
Δ. Τζώρτζης
Σ.Πνευματικός
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ώρα 18:30 – 20:30Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Λιθοειδές
Ανατομία – Παθολογία
Ομιλητής
Συντονίστρια-Σχολιάστρια Χ. Τσαντιρίδης
Α. Καλογερά - Φούντζηλα
Ώρα 18:30 – 20:30Αίθουσα : Βεργίνα
Workshop Υπερήχων
Φυσιολογική ανατομία – ηχοανατομία. Επίδειξη τεχνικής.
1. Ενδοκολπικό Υπερηχογράφημα 2. Έγχρωμο Doppler Υπερηχογράφημα νεφρικών αγγείων 3. Έγχρωμο Doppler Υπερηχογράφημα αγγείων άνω άκρων 4. Μελέτη fistula άνω άκρου Ε.Σ.Αντύπα
Β.Μπιζίμη
Ε.Γ.Αντύπα,
Α.Τσικίνη
Εκπαιδευτές :
Α.Τσικκίνη
Β.Μπιζίμη
Ε.Γ.Αντύπα
Χ.Μπιρμπανάγος
Γ.Κυριακοπούλου
Συντονιστές : Γ. Αναστόπουλος, Χ. Μπαλτάς
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΝΕΥΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΙΙ
Πρόεδροι: Π. Λεονάρδου, Σ. Περήφανος
45. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΔΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ
Συγγραφείς: Ιωσηφίδου Ε., Κανέλα Φ., Κουγιουμτζίδου Μ., Μαρμαρέλη Π.
Προέλευση: Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς
46. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΕ
ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΚΑΚΩΣΗ (ΚΕΚ)
Στυλιανός Δημητρίου*, Ελευθέριος Καβρουλάκης*, Στυλιανή Παπαδοπούλου**, Παναγιώτης Σίμος**, Θωμάς
Μαρής***, Ευφροσύνη Παπαδάκη*
*Εργαστήριο Ιατρικής απεικόνισης, **Ψυχιατρική Κλινική, ***Εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής, Πανεπιστημιακό
Νοσοκομείο Ηρακλείου
47. ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ DaTSCAN (I-123 IOFLUPANE). ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ
ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΥΣ (CHANG METHOD) ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΥΣ (LOW DOSE CT BASED) ΜΕΘΟΔΟΥ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΗΣ ΤΩΝ ΦΩΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ.
Θ. Πιπίκος, Φ. Βλάχου, Α. Νικάκη, Κ. Γώγος, Κ. Νταλιάνης, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
48. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑΣ (MDCTA) ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΩΝ
ΠΑΡΑΛΛΑΓΩΝ ΤΩΝ ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΣΙΑ
Α. Βάλσαμος, Σ. Δημουλιά, Π. Παπαδημάτος, Χ. Καλογεροπούλου, Θ. Πέτσας, Π. Ζαμπάκης
Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
17
49. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΡΩΤΙΔΩΝ ΣΕ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΒΑΣΗ
Α. Σταύρου, Δ. Κόκκινος, Ε.Γ. Αντύπα, Π. Τσερωτάς, Χ. Μαυρωνάς, Θ. Κρατημένος, Κ. Μελάκη, Ε. Μπλάνα, Σ.
Μπενάκης, Π.Ν. Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
50. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΒΙΟΥ
Λ.Πούλου, Γ. Βελονάκης, Α. Χρήστου, Ε. Καραβασίλης, Α. Πασσαλής, Π. Τούλας, Δ. Α. Κελέκης.
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ ΙΙΙ
Πρόεδροι: Μ. Γκέλη, Γ. Χρυσανθακοπούλου
51. ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΦΙΛΤΡΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ 522 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Μetropolitan, Αθήνα
52. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Metropolitan, Αθήνα
53. ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΣΑ ΙΣΧΙΑΚΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ
Σ.Δημουλιά, Α. Βάλσαμος, Π.Παπαδημάτος, Χ.Καλογεροπούλου, Θ.Πέτσας, Π.Ζαμπάκης
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Πατρών
54. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ (DSA) ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΕΝΔΟΔΙΑΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΟΡΤΟΛΑΓΟΝΙΩΝ ΔΙΧΑΛΩΤΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΑ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
55. ΕΠΑΝΑΣΗΡΑΓΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ LERICHE ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΑ ΜΕ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟ DSA
ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΑΥΤΗΣ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
56. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΦΙΛΤΡΩΝ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΥΠΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΥΨΗΛΟΥ
ΡΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΕΜΒΟΛΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΕ (15) ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟ
Πρόεδροι: Α. Λεβέντης, Γ. Ζαρίφης
57. ΒΙΟΨΙΑ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΙΑ ΒΕΛΟΝΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Καλτσίκης Ιωάννης1, Χουρμούζη Δανάη1, Πότση Σταματία1, Μουμτζούογλου
Ανέστης1, Δρεβελέγκας Αντώνιος
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
18
58. ΟΣΤΕΙΤΙΣ ΤΗΣ ΗΒΙΚΗΣ ΣΥΜΦΥΣΗΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Μetropolitan, Αθήνα
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
59. ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΤΟΠΟΓΡΑΜΜΑΤΑ DXA: Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ
ΔΙΑΓΝΩΣΗ;
Φαρκωνή Χρυστάλλα1, Κορωναίος Θεόδωρος2, Μπαλανίκα Αλεξία2, Γιαννάκη Κασσιανή3, Πολυκάρπου
Νικόδημος3, Φώτη Έλενα3, Τσουρούλας Μαρίνος3, Μπαλτάς Χρήστος3
1
Ιδιώτης Ακτινολόγος
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
3
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
60. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ SPECT/CT ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΜΦΙΒΟΛΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ
ΣΠΙΝΘΗΡΟΓΡΑΦΗΜΑ ΟΣΤΩΝ
Θ. Πιπίκος, Φ. Βλάχου, Α. Νικάκη, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
61. Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΩΡΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ.
Π. Ιωαννίδη, Δ. Κόκκινος, Ε.Γ. Αντύπα, Σ. Τσολάκη, Ι. Καλογερόπουλος, Α. Χαροκοπάκης, Σ. Πασχάλης, Χ.
Καμπάκη, Θ. Κολιός, Π.Ν. Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
62. Η ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΚΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ
ΑΓΩΝΩΝ ΔΡΟΜΟΥ
Π. ΜΠΡΕΣΤΑΣ, Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ψηφιακή Διάγνωση Μελισσίων, Τμήμα Μυοσκελετικής Υπερηχοτομογραφίας
63. MRI ΑΚΡΟΥ ΠΟΔΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ
Μπερέτης Γ., Φώτη Ε., Νικολακοπούλου Ζ., Γιδαράκος Ν., Σαμαρά Χ., Ζώης Γ., Λυμπερόπουλος Κ.
‘Ωρα 9:00 – 9:30Διάλλειμα
‘Ωρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΕΜΒΟΛΗ
Πρόεδροι: Σ. Δευτεραίος, Σ. Καββαδίας
Α.Κλινικά κριτήρια διάγνωσης και βαρύτητας. Β.Απεικονιστικά ευρήματα
Γ.Σπινθηρογράφημα. Τι περιμένουμε σήμερα και για ποιόν ασθενή?
Δ.Φίλτρα κάτω κοίλης φλέβας: σε ποιούς, πότε και γιατί?
Α. Σαμακοβλή
Μ. Καμπανάρου
Β. Γιαννακόπουλος
Μ. Πομώνη
Ειδικό θέμα: Ιδιοπαθή Διάμεσα Νοσήματα Πνεύμονα
Κ.Δαλαμαρίνης
‘Ωρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
Λάθη και παρερμηνείες στην αξιολόγηση των απεικονιστικών ευρημάτων στην κοιλιά και πως θα τα
αποφύγουμε.
Πρόεδροι: Π. Αντωνόπουλος, Ι. Ποντίκης
Α.Ογκόμορφες βλάβες σπληνός. Τι πρέπει να προσέξει ο ακτινολόγος.
Γ. Γιαταγάνας
Β. Διόγκωση κεφαλής και αγκιστροειδούς αποφύσεως παγκρέατος.
Απεικονιστική διερεύνηση.
Δ. Φαγκρέζος
Γ. Τύποι-μορφές χολαγγειοκαρκινώματος και καθορισμός εξαιρεσιμότητας. Σ. Μπενάκης
Ειδικό θέμα: CT κολονοσκόπηση/τεχνική, αξιολόγηση ευρημάτων
Σ. Παπαϊωάννου
19
‘Ωρα 9:30 – 12:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Θέματα Παιδιατρικής Νευροακτινολογίας
Πρόεδροι: Ν. Ευλογιάς, Χ. Χατζηγιώργη
Α. Ν
εογνικός και βρεφικός εγκέφαλος: Ιδιαιτερότητες και διαφορές στην
απεικόνιση σε σύγκριση με τα ενήλικα πρότυπα
Β. Μεσολόβιο: Φυσιολογία και διαταραχές από την εμβρυογένεση ως την
ενηλικίωση
Γ. Συγγενείς και επίκτητες αγγειακές εγκεφαλικές διαταραχές (παιδικό stroke)
Δ. Λοιμώξεις Κεντρικού Νευρικού Συστήματος
Α. Καναβάκη
Ι. Νίκας
Μ. Ραϊσάκη
Ειδικό θέμα: Πνευμορράχη:Παθογένεση,διάγνωση, αντιμετώπιση
Μ. Αρβανίτη
Γ. Παπαϊωάννου
‘Ωρα 12:00 – 12:30Διάλλειμα
‘Ωρα 12:30 – 15:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ 18F FDG PET/CT ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ 1
Πρόεδροι: Κ. Λυμπερόπουλος, Β. Πρασόπουλος
Α. Ο
ρόλος της 18F FDG PET/CT στην αρχική σταδιοποίηση
και επιλογή θεραπευτικής αντιμετώπισης των κακοήθων νεοπλασμάτων Σ. Χατζηϊωάννου
Β. Ο ρόλος της 18F FDG PET/CT στην διάγνωση και χαρτογράφηση της
υποτροπής των κακοήθων νεοπλασμάτων Α. Σκουλά
Γ. Η συμβολή της 18F FDG PET/CT στην αξιολόγηση του θεραπευτικού
αποτελέσματος και στην πρόγνωση των κακοήθων νεοπλασμάτων
Β. Φιλιππή
‘Ωρα 12:30 – 15:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΟΓΚΩΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Πρόεδροι: Α. Δρεβελέγκας, Ε. Καψαλάκη
Ειδικό θέμα: Προηγμένες τεχνικές απεικόνισης όγκων εγκεφάλου
Σ.Μπίσδας
Α. Διαφορική Διάγνωση Β. Προεγχειρητική Χαρτογράφηση -Διεγχειρητική Καθοδήγηση Εξαίρεσης Γ. Νευροχειρουργική προσέγγιση
Δ. Διαγνωστικά προβλήματα στην παρακολούθηση ασθενών
με κακοήθεις όγκους εγκεφάλου
Π. Τούλας
Β. Κατσαρός
Γ. Στράντζαλης
Τ. Γερούκης
Σχολιασμός:
Ογκολογική αντιμετώπιση Ακτινοθεραπευτική αντιμετώπιση Π. Παπαδόπουλος
Χ. Μπόσκος
‘Ωρα 12:30 – 13:30Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΜΑΣΤΟΣ ΙΙ
Πρόεδροι: Π. Μαρτάκη, Ε. Σαμιωτάκης
7 1. ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΠΛΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΕΓΧΥΣΗ ΙΩΔΙΟΥΧΟΥ ΣΚΙΕΡΗΣ
ΟΥΣΙΑΣ (CESM): ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ BI-RADS 3.
Χρ. Γκάλι, Σπ. Λιοπύρης, Ελ. Φειδά , Αθ. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Κων. Μουτάφης, Ευ. Βολακάκη, Αν.
Βέμμου, Θ. Κιακίδης, Π. Γραμμένου.
20
7 2. Η πρόσθετη αξία του συνδυασμού της Strain και ARFI ελαστογραφίας στη διαφορική διάγνωση
καλοηθών και κακοηθών βλαβών του μαστού. Συσχέτιση με ιστολογικά ευρήματα.
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Χρ. Γκάλι, Ελ. Φειδά Αθ,. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Ανδρ. Ζούρλα, Δ. Αργυρόπουλος,
Ν.Χατζημανώλης, Ολγ. Γιουβρή
7 3. Η συμβολή της συνδυασμένης εφαρμογής της ποιοτικής, ημιποσοτικής και ποσοτικής
ελαστογραφίας στη διερεύνηση των βλαβών του μαστού που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως BI-RADS
3 στην ψηφιακή μαστογραφία. Συσχέτιση με τα ιστολογικά ευρήματα.
Χρ.Γκάλι, Ελ. Φειδά , Αθ. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Ανδρ. Ζούρλα, Δ. Αργυρόπουλος, Γ. Λογαράς, Χρ.
Τζήμας
74. ΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΕΙΣ BIRADS 3-5 ΣΤΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ
ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
7 5. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΜΑΖΙΚΟ ΑΔΕΝΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Aκτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
7 6. ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΔΙΑΧΥΤΟ ΜΗ HODGKIN ΛΕΜΦΩΜΑ ΜΑΣΤΟΥ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΑ Β-ΚΥΤΤΑΡΑ (DLBCL):
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΜΠΙΛΛΑΣ Κ.1, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Σ.1, ΦΑΣΟΥΛΑΣ Ζ.1, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ Α.2, ΕΥΤΥΧΙΑΔΗΣ Ε.3
1
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα, Γ. Ν. Καρδίτσας
2
Χειρουργός Μαστού
3
Αιματολογικό Τμήμα, Γ. Ν. Καρδίτσας
7 7. Ο ρόλος του υπερηχογραφήματος στην διαγνωστική προσέγγιση της αυτόματης έκκρισης της
θηλής του μαστού.
Ειρ. Γεωργίου, Κ Μπόκιου, Σ. Καρύδης, Γ. Αποστολάκος, Κ. Καββαδίας, Ρ. Αγγελάτου
Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
Ώρα 13:30 – 14:00Διάλλειμα
‘Ωρα 14:00 – 15:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΚΟΙΛΙΑ ΙΙ
Πρόεδροι: Ν. Στεφάνογλου, Ι. Αναστόπουλος
7 8. ΔΙΗΘΗΣΗ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΑΠΟ ΝΕΦΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ-ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΑΠΛΟ ΚΑΙ 3-D
ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Γ.Σκούντζος1 , Ε.Σταμούλη,1 Χ.Ντούνης1, Ν.Μπούζας, 1Σ.Καββαδίας1, Τρανταλής Γ2., Βλασερός Ι.2
(1.Ακτινολογικό Εργαστήριο, ΓΝΑ «Ιπποκράτειο», 2.Καρδιολογικό τμήμα, ΓΝΑ Ιπποκράτειο.)
7 9. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΛΑΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ
ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ .
Κ. Μελάκη, Ε.Γ. Αντύπα, Δ. Κόκκινος, Μ. Σκυλακάκη, Γ. Δρουμπουνέτη, Α. Σταύρου, Π. Ιωαννίδη, Σ.
Γεωργακόπουλος, Αικ Ταβερναράκη, Π.Ν. Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
81. «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΩΜΑΤΙΑ» («LOOSE BODIES») ή «ΠΟΝΤΙΚΟΙ» («MICE»)
ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗΣ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑΣ.
ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΑΝΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ;
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.
Βαρελάς Σ., Χαρσούλα Α., Κατσίμπα Δ., Παπαδημητρίου Α., Δημητρίου Χ., Αβραμίδης Γ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
82. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ
(ACUTE VASIITIS) ΩΣ ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΕΠΩΔΥΝΗΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗΣ ΟΣΧΕΟΥ – ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
21
Τ ρίτου Ιωάννα1, Καλαιτζάκη Καλλιρόη1, Παναγιωτοπούλου Γεωργία1, Βαρδαλαχάκης Γεώργιος1, Αυγενάκης
Γιώργος2, Κατεβάτης Αγγελος2, Σφακιανάκη Ευαγγελία 1
Ακτινολογικό Εργαστήριο1, και Ουρολογική Κλινική2, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου
8 0. Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΦΡΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΠΟΛΥΦΑΣΙΚΗ, ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗ
ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΩΣ ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΕΦΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ
1
Μηλάτου Μαρία, 1Αποστολάκος Γεώργιος, 1Στασινοπούλου Μυρσίνη, 1Δεληβελιώτης Κων/νος, 2Στοκίδης Σαββας,
2
Αποστόλου Θεοδωρος, 1Ανδριώτης Ευθύμιος
1
Τμήμα Νεώτερων Απεικονιστικών Μεθόδων Τομογραφίας Γ.Α.Ο.Ν.Α «Ο Άγιος Σάββας»
2
Ουρολογική Κλινική Γ.Α.Ο.Ν.Α «Ο Άγιος Σάββας»
Ώρα 15:00 – 15:30Διάλλειμα
Ώρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Α
ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Πρόεδροι: Π. Πιπερόπουλος, Α. Μπιντούδη
Α) Αθλητικές κακώσεις: ο ρόλος των υπερήχων: Β) Ο ρόλος της υπερηχοτομογραφίας στην πρώιμη διάγνωση και
παρακολούθηση ρευματολογικών παθήσεων: Γ) Επεμβατικές τεχνικές με την βοήθεια υπερήχων: Δ) Ο ρόλος της υπερηχοτομογραφίας υψηλής ανάλυσης και της
ελαστογραφίας σε νευρολογικές συνδρομές: Ι. Μπεχράκης
Α. Πλάγου
Μ. Βλυχού
Ε. Δρακωνάκη
‘Ωρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΟΛΥΜΠΙΑ Β
ΙΣΧΑΙΜΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΝΟΣΟΣ: ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΜΕ ΥΤ& MΣ
Πρόεδροι: Α. Ρουσσάκης, Π. Παλλάδας
Α. Δόσεις και αποδόσεις στην Υπολογιστική Τομογραφία καρδιάς:
Απολογισμός δεκαπενταετίας
Β. Υπολογιστική Τομογραφία στην καρδιά: Πώς, σε ποιόν, πότε και γιατί Γ. Μαγνητικός συντονισμός στην καρδιά: Πώς, σε ποιόν, πότε και γιατί Δ. Τυχαία ευρήματα από το καρδιαγγειακό σύστημα κατά τη μελέτη
του θώρακος Ν. Κολλάρος
Φ. Λάσπας
Α. Καλλιφατίδης
Σ. Αργέντος
Ειδικό θέμα: Συγγενείς καρδιοπάθειες - διάγνωση και παρακολούθηση
με Υπολογιστική Τομογραφία και Μαγνητικό ΣυντονισμόΜ. Ντούσκου
‘Ωρα 15:30 – 18:00Αίθουσα ΒΕΡΓΙΝΑ
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ 18F FDG PET/CT ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ 2
Πρόεδροι: Β. Παπαδόπουλος, Α. Ταβερναράκη
Α. 18F FDG PET/CT στην ογκολογική απεικόνιση: σχέση κόστους-αποτελέσματος
(cost-effectiveness) Μ. Σκυλακάκη
Β. Άλλες κλινικές εφαρμογές της PET/CT στην σύγχρονη απεικόνιση Δ. Έξαρχος
Γ. Παρόν και μέλλον της υβριδικής απεικόνισης
Ρ. Ευθυμιάδη
22
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014
ΑΙΘΟΥΣΑ ΙΛΙΣΣΟΣ Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΜΑΣΤΟΣ Ι
Πρόεδροι: Σ. Απέργης, Ε. Σφακιανάκη
19. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΜΕ ΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ ΣΕ ΜΙΚΡΟΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΕΙΣ ΜΑΣΤΟΥ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ BI-RADS 3 Η 4
Σκουρουμούνη Γ, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ.
Τμήμα Μαστού, Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη
20. ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ,
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ: ΕΠΑΝΕΛΕΓΧΟΣ Ή ΒΙΟΨΙΑ
Σκουρουμούνη Γ, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ.
Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ. Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη
21. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΣΕ
ΥΠΟΠΤΑ ΤΥΧΑΙΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
2 2. BLES: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΜΑΣΤΟΥ. Η
ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΣ ΑΘΗΝΩΝ.
Ειρ. Γεωργίου1, Μ. Μηλάτου1, Μ. Κολοφράντζα1, Γ. Κινόγλου2, Ν. Αρνογιαννάκη3, Ρ. Αγγελάτου1,
1 Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 Τμήμα Χειρουργικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
3 Παθολογοανατομικό Τμήμα, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 3. Η ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΗ
ΒΙΟΨΙΑ ΜΑΣΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
Ειρ. Γεωργίου1, Κ. Μπόκιου1, Α. Δημητρουλάκου1, Γ. Κινόγλου2, Ρ. Αγγελάτου1.
1Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 Τμήμα Χειρουργικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 4. ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΕΣ ΒΙΟΨΙΕΣ ΜΑΣΤΟΥ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΒΙΟΨΙΩΝ: SENORX ΚΑΙ BLES. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ
ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ, ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ.
Ειρ. Γεωργίου, Γ. Αποστολάκος, Κ. Μηλάτου, Σ. Καρύδης, Α. Εμμανουηλίδου, Ρ. Αγγελάτου
Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας».
9:30 – 11:30Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑΣ (WORKSHOPS) 1
Συντονιστές: Ν. Κελέκης, Ε. Μαστοράκου, Κ. Λυμπερόπουλος
- ΕΙΣΑΓΩΓΗ
- ΚΑΡΔΙΑ & ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΑΓΓΕΙΑ
- Ανατομία με Υπολογιστική Τομογραφία και Μαγνητικό Συντονισμό
- ΚΑΡΔΙΑ & ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΑΓΓΕΙΑ - Τεχνικές Μετεπεξεργασίας - Επίδειξη φυσιολογικών και παθολογικών περιστατικών ανά ομάδες
Μ. Καμπανάρου
Α. Καλλιφατίδης
23
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ
Χ. Τσομπανλιώτη
Μ. Μαδεμλή
Φ. Λάσπας
Μ. Καμπανάρου
Α. Καλλιφατίδης
Π. Ψυχίδης
Α. Γυφτόπουλος
Ώρα 11:30 – 12:00Διάλλειμα
12:00 – 14:00Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΑΡΔΙΑΣ (WORKSHOPS) 2
Συντονιστές: Ν. Κελέκης, Ε. Μαστοράκου, Κ. Λυμπερόπουλος
- ΕΙΣΑΓΩΓΗ
- ΚΑΡΔΙΑ & ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΑΓΓΕΙΑ
- Ανατομία με Υπολογιστική Τομογραφία και Μαγνητικό Συντονισμό Μ. Καμπανάρου
- ΚΑΡΔΙΑ & ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΑΓΓΕΙΑ - Τεχνικές Μετεπεξεργασίας Α. Καλλιφατίδης
- Επίδειξη φυσιολογικών και παθολογικών περιστατικών ανά ομάδες
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΕΣ
Χ. Τσομπανλιώτη
Μ. Μαδεμλή
Φ. Λάσπας
Μ. Καμπανάρου
Α. Καλλιφατίδης
Π. Ψυχίδης
Α. Γυφτόπουλος
Ώρα 14:00 – 14:30Διάλλειμα
Ώρα 14:30 – 15:15Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ PHILIPS
“Νέες τεχνικές και τεχνολογίες στην υπερηχοτομογραφία’’
Ομιλητής :
Ultrasound Application Specialist
Philips Hellas S.A.
Kavadas Dimitrios
Ώρα 15:30 – 16:00Διάλλειμα
Ώρα 16:00 – 17:00Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΚΟΙΛΙΑ Ι
Πρόεδροι: Ζ. Νικολακοπούλου, Χ. Σαμαρά
25. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΑΣΤΡΙΚΟΥ – ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΙΚΟΥ ΛΕΜΦΩΜΑΤΟΣ
Ι.Σαρδέλη, Χρ.Ντούνης, Α.Φειδιαράκης, Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Α.Μήκα
Γενικο Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο»
26. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΚΟΛΟΒΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΜΕ US.
Ι.Σαρδέλη, Χρ.Ντούνης, Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Ε.Στρουμπούλη
Γενικο Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο»
24
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
27. Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ DIXON ΣΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Μορχοβίτου Α.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
28. AIMOΡΡΑΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΔΙΠΛΗΣ ΑΝΤΙΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Σ.Δημουλιά, Π.Ζαμπάκης, Α.Βάλσαμος, Γ.Διαμαντοπούλου, Θ.Πέτσας, Χ. Καλογεροπούλου
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Πατρών
29. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤ: ΟΧΙ ΜΙΑ ΑΠΛΟΪΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Π.Βλάχου, Ν.Λάμα, Χ.Τριαντοπούλου, Δ.Φαγκρέζος, Π. Μανιάτης,Ι. Παπαηλιού.
‘Κωνσταντοπούλειο’ Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας- Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
30. ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ
Γ. Μπερέτης, Ε.Σ. Αντύπα, Α. Τσικκίνη, Ε. Σαλούρα, Γ. Γαρδέλης, Ν. Γιδαράκος, Χ. Αργύρης,
Μ. Τσουρούλας
Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. “Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ”
31. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΓΕΣ
Ι.Γαλανοπούλου, Α.Σαραφόπουλος, Α.Βίττη, Κ.Μπόκιου, Γ.Κορελίδης, Ε.Τσότσιου, Μ.Μουρούνογλου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Ώρα 17:00 – 17:30Διάλλειμα
Ώρα 17:30 – 18:30Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ ΙΙ
Πρόεδροι: Α. Ορφανός, Λ. Ράφφο
32. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΕΣ ΓΑΣΤΡΟΣΤΟΜΙΕΣ ΥΠΟ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ. ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ.
Έξαρχος Δ1., Παπαδάκης Σ1., Ματσίρας Ι1., Τσούκαλος Γ1., Αθανασοπούλου Σ1. Τομαής Δ1., Χαροκοπάκης Α1., Χονδρός Δ1 .
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός»
3 3. ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΟΠΙΣΘΟΠΕΡΙΤΟΝΑΙΚΩΝ
ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ – ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ.
Έξαρχος Δ., Παπαδάκης Σ., Τομαής Δ., Ματσίρας Ι., Χαροκοπάκης Α., Τσούκαλος Γ., Λαζαριώτη Φ., Τεστέμπαση
Ε., Χονδρός Δ.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
34. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΟΣΤΟΜΙΑ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
Έξαρχος Δ1., Παπαδάκης Σ1., Κρικέτου Δ1,Τομαής Δ1, Βισκαδουράκη Ο1., Σγώρα Α1., Δαμπολιά Ε1. , Χονδρός Δ1.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
3 5. Η ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΑΙ
ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Συμεωνίδης Δημήτριος1, Δεληγιαννίδης Θεόδωρος1, Παύλη Σοφία1, Βέλλης
Αναστάσιος1, Παναγιωτοπούλου Δήμητρα1
1
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Θεαγένειο.
3 6. Η συμβολή της βιοψίας δια βελόνης, υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, στην
ιστολογική τεκμηρίωση των αιτιών παθολογικής διόγκωσης των λεμφαδένων.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Μπουλογιάννη Γλυκερία1, Χουρμούζη Δανάη1, Δέδες Ιωάννης1, Παπαλαυρέντιος
Λαυρέντιος1, Στόικου Ιωάννα1, Δρεβελέγκας Αντώνιος1
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
37. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΒΙΟΨΙΑ ΠΑΡΑ-ΑΟΡΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ
Λ. Ρέππας, Δ. Φιλιππιάδης, Α. Μαζιώτη, Σ. Γρηγοριάδης, Σ. Αργέντος, Α. Κελέκης, Ν. Κελέκης
Β Εργαστήριο Ακτινολογίας, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ
25
Ώρα 18:30 – 19:00Διάλλειμα
Ώρα 19:00 – 20:00Αίθουσα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΔΙΑΦΟΡΕΣ
Πρόεδροι: Σ. Αδαμόπουλος, Σ. Γεωργάκη
38. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΠΦΥ)
Αντωνία Παρλαμέντη1, Ελευθέριος Φωτίου1, Ελένη Σταματοπούλου1, Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης1, Ελεονώρα
Χατζηπασχάλη1
1
Πρότυπο Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου Περιστερίου. Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ),
Υπουργείο Υγείας, Αθήνα
3 9. VERY IMPORTANT PERSONS (VIP), ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΙΣ
ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Μπαλτάς Χρήστος1,Μπαλανίκα Αλεξία2, Πολυκάρπου Νικόδημος1, Κοκκινόπουλος Στυλιανός1, Αργύρης Χρήστος1,
Φαρκωνή Χρυστάλλα3, Γαρδέλης Γρηγόρης1, Τσουρούλας Μαρίνος1,
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
3
Ιδιώτης Ακτινολόγος
40. ΦΑΡΜΑΚΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (1890-1982): Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΣ
Γιαννάκη Κασσιανή1, Μπαλανίκα Αλεξία2, Κορωναίος Θεόδωρος2, Αργύρης Χρήστος1, Φώτη Έλενα1, Γαρδέλης
Γρηγόρης1, Τσουρούλας Μαρίνος1, Μπαλτάς Χρήστος1
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
41. ΣΥΝΟΣΤΕΩΣΗ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΚΝΗΜΟΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
Αποστόλου Δ., Χαρσούλα Α.,Tσιβίκης Φ*., Ελευθεριάδου Μ., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
42. ΜΕΛΕΤΗ ΣΚΕΛΕΤΟΥ ΜΕΣΟΛΙΘΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ (8000π.χ.) ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΘΕΟΠΕΤΡΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Τούλας Π., (1) Δεσποτόπουλος, Ε., (1) Ματσαρίδης Δ., (1) Τούλα-Γουργιώτου Ι(3)., Σούλης Α., (2) Παπαγρηγοράκης Μ., (2)
1. Διαγνωστικό Κέντρο Εγκέφαλος- Euromedica
2. Οδοντιατρική σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών-Τμήμα Ορθοδοντικής
3. Πανεπιστήμιο Κρήτης
43. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ: ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ
Σ.Δόλγυρας, A.Σαραφόπουλος, I.Γαλανοπούλου, Κ.Μπόκιου, Α.Βίττη, Γ.Κορελίδης, Μ.Μάινου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
4 4. ΠΛΗΡΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ: ΔΙΕΞΟΔΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ TRIPLEX ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ
ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗ CT ΚΑΙ DSA
Α.Σαραφόπουλος, Ι.Γαλανοπούλου, Σ.Δόλγυρας, E.Καραπατσούδη, Ε.Τσότσιου, Κ.Μπόκιου, Γ.Κορελίδης,
Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
26
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014
Ώρα 8:00 – 9:00Αίθουσα ΙΛΙΣΣΟΣ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΘΩΡΑΚΑΣ
Πρόεδροι: Π. Ηλιόπουλος, Π. Λαμπροπούλου
64. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΟΙΛΟΤΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ.
Συγγραφείς: Ιωσηφίδου Ε., Κανέλα Φ., Κουγιουμτζίδου Μ., Μαρμαρέλη Π.
Προέλευση: Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς
65. Εξωτερική παροχέτευση υπεζωκοτικών συλλογών στον αξονικό τομογράφο.
Έξαρχος Δ1.,Χαροκοπάκης Α1., Παπαδάκης Σ1., Ματσίρας Ι1.,Δαμπολιά Ε1., Τομαής Δ1., Χονδρός Δ1., Βασιλακόπουλος Θ2 .
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο» Ευαγγελισμός»
Κλινική Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημίου Αθηνών2, Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός».
66. ΒΙΟΨΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ.
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΑΤΤΑΡΔ Α.
ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
67. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗ ΜΕ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ (MICROWAVE) MH ΜΙΚΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ
(NSCLC)
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΑΤΤΑΡΔ Α.
ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
6 8. H 18F-FDG-PET/CT ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΗΡΩΝ ΟΖΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ (SPN). Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ
ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ
Φ. Βλάχου1, Θ. Πιπίκος1, Β. Φιλιππή1, Κ. Ηλιάδης2, Α. Νικάκη1, Δ. Κεχαγιάς1, Π. Κοσμίδης3, Ι. Ανδρέου1, Ρ. Ευθυμιάδου1,
Β. Πρασόπουλος1
1
Τμήμα PET/CT ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα, 2 Θωρακοχειρουργική Κλινική ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα, 3 2η Παθολογική- Ογκολογική
Κλινική ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
6 9. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΛΟΒΑΙΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΛΗΨΗ ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΩΝ
ΦΑΡΜΑΚΩΝ. Η ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ.
Βαρελάς Σ., Καϊταρτζής Χ., Παπαδημητρίου Α., Δημητρίου Χ., Γκουζούμας Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Καρδιολογική Κλινική Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
7 0. ΛΕΜΦΩΜΑ – ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ ΜΕΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΕΝΕΡΓΟΣ ΝΟΣΟΣ Η ΟΧΙ; Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ – ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΑΧΥΣΗΣ
Δεμερτζής Α.1, Παπαδόπουλος Σ.1, Βρέντζου Ε.1, Μπερέτης Γ.1, Καρακατσάνης Σ.2, Ρούσσου Π.2, Λυμπερόπουλος Κ.1
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Γ.Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
2
Γ΄ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική ΓΝΝΘΑ «Η Σωτηρία»
Ώρα 9:00 – 9:30Διάλλειμα
Ώρα 9:30 – 11:30Αίθουσα ΙΛΙΣΣΟΣ
Δοσιμέτρηση στις απεικονιστικές εξετάσεις. Νεότερα δεδομένα. Ο ρόλος του ακτινοφυσικού.
Πρόεδροι: Β. Τσαπάκη, Β. Ξανθάκη
Α. Κλασσική ακτινοδιάγνωση. Οφέλη και κίνδυνοι με επίκεντρο στα παιδιά.
Β. Δόσεις και κίνδυνοι στις απεικονιστικές μεθόδους του μαστού . Γ. Δόση στην Υπολογιστική Τομογραφία: Μύθοι και πραγματικότητα. Δ. Νεότερα δεδομένα στην επεμβατική ακτινολογία: Ασθενείς και προσωπικό. Γ. Κόλλιας
Α. Μανέτου
Ι. Τσαλαφούτας
Β. Τσαπάκη
27
Ώρα 11:30 – 12:00Διάλλειμα
Ώρα 12:00 – 14:00Αίθουσα ΙΛΙΣΣΟΣ
Συζήτηση στρογγυλού τραπεζιού Πανελληνίου Συλλόγου Τεχνολόγων ακτινολόγων (ΠΑΣΤΑ)
“Σύγχρονες προκλήσεις στην ακτινοπροστασία”
Συντονιστής: Νίκος Δεληκανάκης, Γεν. Γραμματέας ΠΑΣΤΑ, (MSc),(T.A.-MRI).
Α. Η ακτινοπροστασία των ψηφιακών απεικονιστικών συστημάτων Β. Η ακτινοπροστασία στην υπολογιστική τομογραφία Γ. Η ακτινοπροστασία στην επεμβατική ακτινολογία Δ. Nέα Oδηγία Ακτινοπροστασίας, δράσεις IAEA, HERCA και ISRRT Μανώλης Πολένης MSc (T.A.).
Ευθύμης Αγαδάκος
Πρόεδρος ΠΑΣΤΑ MSc (T.A.-CT).
Εύη Τζαναλαρίδου MSc (T.A.-IVR) .
Δημήτρης Κατσιφαράκης
MSc (T.A. –RPS,)
Regional Director Europe-ISRRT.
Ώρα 14:00 – 14:30Διάλλειμα
Ώρα 14:30 – 15:30Αίθουσα ΙΛΙΣΣΟΣ
Ελεύθερες Ανακοινώσεις: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ ΙV
Πρόεδροι: Σ. Καρβέλας, Δ. Φαρσάρης
83. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΑΛΜΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΤΗΡΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ
ΕΝΔΟΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ
ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ M-MODE. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Πετειναράκης Ι1, Κοντοπόδης Ν2, Ιωάννου Χ2, Κεχαγιάς Η1, Γαλανάκης Ν1, Τσέτης Δ1.
Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης1 και Αγγειοχειρουργική Κλινική2 Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου.
84. ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΣΩ ΚΑΡΩΤΙΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΔΙΑΣΦΗΝΟΕΙΔΙΚΗΣ
ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Βελνίδου Α, Ζλήκα Σ, Παπαδόπουλος Γ, Ψωμά Ε, Χαριτάντη - Κουρίδου Α, Φοινίτσης Σ.
Αγγειογραφικό τμήμα - Ακτινολογικό εργαστήριο πανεπιστημιακού νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α
85. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΕΣ ΝΕΦΡΟΣΤΟΜΙΕΣ ΥΠΟ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
Παπαδάκης Σ, Λιόντος Π., Κρικέτου Δ., Μηνατσή Κ., ,Μελάκη Κ ., Σγώρα Α., Χονδρός Δ. Έξαρχος Δ.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
86. ΕΝΔΑΥΛΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΣΕ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
ΥΠΟ DSA ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
87. ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΤΕΝΩΣΗ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΩΝ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ
ΒΛΑΒΩΝ ΥΠΟ DSA ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
88. ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟ DSA ΡΗΞΗΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ
ΣΠΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
28
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ
1. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ τεχνικών Diffusion Tensor, Dynamic Susceptibility Contrast της μαγνητικής τομογραφίας ΜΕ ΤΑ
ΕΥΡΗΜΑΤΑ της DNA ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΚΥΤΤΑΡΟΜΕΤΡΙΑ ΡΟΗΣ ΣΕ γλοιώματΑ.
Ζήκου Αναστασία1, Αλεξίου Γεώργιος2, Βαρθολομάτος Γεώργιος3,Κώστα Παρασκευή1,Ξύδης Βασίλειος1, Βούλγαρης Σπυρίδων2,
Αργυροπούλου Μαρία1.
1. Εργαστήριο Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης, 2. Νευροχειρουργική Κλινική, 3. Αιματολογικό Εργαστήριο-Μονάδα Μοριακής
Βιολογίας. Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο και Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων.
ΣΚΟΠΟΣ: Η συσχέτιση των MRI τεχνικών: Diffusion Tensor Imaging(DTI) και Dynamic Susceptibility Contrast(DSC) Perfusion με την
επιθετικότητα των γλοιωμάτων αναλύοντας το DNA με την κυτταρομετρία ροής.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Μελετήθηκαν προοπτικά 20 ασθενείς (10 άντρες και 10 γυναίκες, μέσης ηλικίας 55.9±12.5 έτη) που χειρουργήθηκαν
για γλοίωμα εγκεφάλου. Προεγχειρητικά οι ασθενείς είχαν υποβληθεί σε MRI που συμπεριέλαβε τις τεχνικές DTI και DSC-Perfusion. Σε
τμήμα από το εξαιρεθέν υλικό έγινε προσδιορισμός των φάσεων του κυτταρικού κύκλου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Υπήρξαν 16 περιπτώσεις γλοιοβλαστώματος, 2 αναπλαστικά αστροκυτώματα και 2 χαμηλόβαθμα αστροκυτώματα.
Στα γλοιοβλαστώματα το ποσοστό κυττάρων στη G0/G1 φάση ήταν 44.5%, στην S φάση ήταν 11.6% και στην μίτωση ήταν 39.6%. Στα
χαμηλόβαθμα γλοιώματα το ποσοστό κυττάρων στη G0/G1 ήταν 86.8%, στην S φάση ήταν 3.1% και στην μίτωση ήταν 6.5%. Η διαφορά
μεταξύ τους ήταν στατιστικά σημαντική για το ποσοστό των κυττάρων στην G0/G1 φάση και στην μίτωση (p=0.04). Υπήρξε σημαντική
συσχέτιση μεταξύ του σχετικού εγκεφαλικού όγκου αίματος(rCBV) και του ποσοστού των κυττάρων στην Μ φάση (r=0.611, p=0.012).
Σημαντική αρνητική συσχέτιση υπήρχε επίσης μεταξύ του rCBV και το ποσοστό κυττάρων στη G0/G1 φάση(r=0.714, p=0.002). Για τον
συντελεστή διάχυσης(ADC) βρέθηκε σημαντική συσχέτιση με το ποσοστό των κυττάρων στην μίτωση (r=0.532, p=0.038) καθώς και
αρνητική σημαντική συσχέτιση με το ποσοστό κυττάρων στη G0/G1 φάση(r=0.568, p=0.013). Υπήρξε τάση συσχέτισης μεταξύ του δείκτη
ανισοτροπίας(FA) και του αριθμού των κυττάρων στην μίτωση (p=0.09).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα υψηλόβαθμα γλοιώματα διαφέρουν από τα χαμηλόβαθμα στα ευρήματα του κυτταρικού κύκλου με την
κυτταρομετρία ροής. Οι νεότερες τεχνικές της MRI μπορούν μη επεμβατικά να συμβάλουν στον προσδιορισμό της επιθετικότητας των
γλοιωμάτων.
2. Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΦΑΣΜΑΤΟΣΚΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΟ MRI PERFUSION ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤHΣ ΥΠΟΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΓΛΟΙΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Εμμανουηλίδου Μ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η μαγνητική φασματοσκοπία, με την σημαντική εξέλιξη της, αποτελεί σήμερα μια αξιόπιστη απεικονιστική μέθοδο στη
διάγνωση της υποτροπής του πολύμορφου γλοιοβλαστώματος. Το MRI perfusion είναι μία νέα απεικονιστική μέθοδος, η οποία
βασιζόμενη σε συγκεκριμένες αιμοδυναμικές παραμέτρους προσπαθεί να ανιχνεύσει και να αναδείξει διαταραχές της αιμάτωσης του
εγκεφαλικού ιστού. Μία από τις σημαντικότερες εφαρμογές της συγκεκριμένης μεθόδου είναι και η έγκυρη διάγνωση της υποτροπής του
γλοιοβλαστώματος.
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της συμβολής της μαγνητικής φασματοσκοπίας και του MRI perfusion στη διαφοροδιάγνωση της υποτροπής από τη
μετακτινική νέκρωση σε ασθενείς με πολύμορφο γλοιοβλάστωμα.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε χρονικό διάστημα 2 ετών μελετήσαμε 42 ασθενείς ηλικίας 35-75 ετών με διαγνωσμένο πολύμορφο
γλοιοβλάστωμα, 3 και 6 μήνες μετά από χειρουργική εκτομή του όγκου και μετά από ακτινοθεραπεία. Οι ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε
μαγνητική φασματοσκοπία των ύποπτων περιοχών και σε MRI perfusion εγκεφάλου με μαγνητικό τομογράφο Philips 3Τ. Διερευνήσαμε
τις ύποπτες για υποτροπή περιοχές του εγκεφαλικού παρεγχύματος με τις δύο αυτές μεθόδους και διασταυρώσαμε τα αποτελέσματα
αυτά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 42 ασθενείς που μελετήσαμε, στους 18 (42%) ανευρέθηκε υποτροπή του γλοιοβλαστώματος και στους
υπόλοιπους 24 (58%) μετακτινική νέκρωση 3 μήνες μετά τη θεραπευτική αντιμετώπιση. Αντίθετα, 6 μήνες μετά τη θεραπεία σε 23
ασθενείς (55%) ανευρέθηκε υποτροπή της νόσου και στους 1 (45%) ανευρέθηκε μετακτινική νέκρωση. Τα αποτελέσματα αυτά προέκυψαν
με την εφαρμογή και των δύο συγκεκριμένων απεικονιστικών μεθόδων, τα οποία συμφωνούσαν απόλυτα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το MRI perfusion είναι μία νέα απεικονιστική μέθοδο, η οποία φαίνεται ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια
στη διαφοροδιάγνωση της υποτροπής του πολύμορφου γλοιοβλαστώματος από τη μετακτινική νέκρωση του εγκεφαλικού παρεγχύματος.
Είναι βέβαια προτιμότερο να χρησιμοποιείται ως συμπληρωματική μέθοδο της μαγνητικής φασματοσκοπίας, η οποία ήδη εφαρμόζεται
με μεγάλη επιτυχία στο συγκεκριμένο διαγνωστικό πεδίο.
3. Η ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΦΑΣΜΑΤΟΣΚΟΠΙΑ ΣΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΟΓΚΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Εμμανουηλίδου Μ .
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της συμβολής της μαγνητικής φασματοσκοπίας στη μελέτη των ασθενών με όγκο του εγκεφάλου, στην έγκυρη
διάγνωση αυτών, στη αξιόλογηση του χειρουργικού αποτελέσματος, καθώς και στον έλεγχο της τοπικής υποτροπής.
29
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε χρονικό διάστημα 3 ετών μελετήσαμε 114 ασθενείς ηλικίας 35-85 ετών με κάποιο όγκο στο ενδοκράνιο. Οι
ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε μαγνητική φασματοσκοπία των εγκεφαλικών όγκων με μαγνητικό τομογράφο Philips 3Τ. Οι μεταβολίτες
που εξετάσαμε είναι το NAA, η χολίνη, η κρεατίνη, το γαλακτικό οξύ και τα λιπίδια.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Με βάση τις τιμές των συγκεκριμένων μεταβολιτών και των αντιστοίχων αναλογιών αυτών, από τους 114
ασθενείς που μελετήσαμε, σε 52 ασθενείς (45,6%) αναδείχθηκε low grade αστροκύτωμα, σε 10 (8,8%) high grade αστροκύτωμα,
σε 22 (19,2%) πολύμορφο γλοιοβλάστωμα ή υποτροπή αυτού, σε 19 (16,7%) μετακτινική νέκρωση σε γλοιοβλάστωμα, σε 5 (4,4%)
αμαρτωματώδης βλάβη, και στους υπολοίπους 6 (5,3%) αναδείχθηκε λέμφωμα. Τα περισσότερα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν και
με παθολογοανατομική εξέταση των χειρουργικών παρασκευασμάτων, σε όσους από τους εξετασθέντες ασθενείς υποβλήθηκαν σε
χειρουργική επέμβαση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μαγνητική φασματοσκοπία αποτελεί μία αξιόπιστη απεικονιστική μέθοδο στη μελέτη των ασθένων με
ενδοκρανιακό όγκο. Συμβάλλει σημαντικά στον καθορισμό του τύπου του όγκου, στη διαφορική διάγνωση των νεοπλασματικών από τις
μη νεοπλασματικές βλάβες, στη βαθμονόμηση του γλοιώματος, στην αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αγωγής,
καθώς και στη διαφορική διάγνωση μεταξύ της νεοπλασματικής υποτροπής και της μετακτινικής νέκρωσης σε ασθενείς με πολύμορφο
γλοιοβλάστωμα.
4. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΦΥΛΛΩΝ ΧΡΥΣΟΥ (FIDUCIAL) ΥΠΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΥΤ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΕ CYBERKNIFE
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΣΑΛΒΑΝΟΣ Ν(1). ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
Ιατρικό Κέντρο “Ιατρόπολις” . Τμήμα Cyberknife (1)
ΣΚΟΠΟΣ: H παρουσίαση της εμπειρίας μας στην τοποθέτηση fiducials- φύλλων χρυσού για την επισήμανση όγκων, με τη βοήθεια ΥΤ σε
ασθενείς για θεραπεία με Cyberknife.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Έγινε αναδρομική μελέτη για χρονικό διάστημα 12 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων τοποθετήθηκαν στο
τμήμα μας συνολικά 89 fiducials σε 28 ασθενείς. Οι 12 αφορούσαν σε αλλοιώσεις πνεύμονος (αριθμός fiducials που τοποθετήθηκαν
ανά ασθενή 1-4), 6 περιπτώσεις αφορούσαν όγκους ήπατος (αριθμός fiducials που τοποθετήθηκαν ανά ασθενή 1-4), 2 περιπτώσεις
αφορούσαν βλάβες σε επινεφρίδια (αριθμός fiducials που τοποθετήθηκαν άνα ασθενή 1-3), 4 περιπτώσεις αφορούσαν εμφύτευση
σε λεμφαδένες (αριθμός fiducials που τοποθετήθηκαν ανά ασθενή 1-4), 1 περιπτώση αφορούσε σε όγκο παγκρέατος (3 fiducials), 2
περίπτωση αφορούσε εξεργασία θωρακικού τοιχώματος (3-4 fiducials) και 1 περίπτωση οστικό όγκο (5 fiducials).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Επιτυχής εμφύτευση είχαμε σε 85/89 fiducials (95,5%). Σε 4 περιπτώσεις (4/89 fiducials) (4,5%) (μια περίπτωση
επιδιαφραγματικού όγκου πνεύμονος, μια περίπτωση οπισθοπεριτοναικού λεμφαδένα, και δύο νεοπλασίας πνεύμονος) παρατηρήθηκε
μετακίνηση fiducial. Παρατηρήθηκε μια περίπτωση μικρού πνευμοθώρακα σε ασθενή με πνευμονική βλάβη, που αντιμετωπίστηκε
συντηρητικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η εμφύτευση fiducials υπό ΥT καθοδήγηση φαίνεται να είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος επισήμανσης
όγκων για την περαιτέρω αντιμετώπιση με cyberknife.
5. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ(Λ.Μ.Τ) ΗΡΕΜΙΑΣ (RESTING FMRI) ΜΕ Λ.Μ.Τ. ΜΕ ΕΝΕΡΓΟ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΚΙΝΗΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΧΩΝ ΤΩΝ ΑΝΩ ΑΚΡΩΝ ΣΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ.
Π. Τούλας 1,2, Ε. Καραβασίλης1, Λ.Πούλου1, Γ. Βελονάκης1 Ε. Καρανάσιου3, Μ.Κουτσοπίδου3, Γ.Ματσόπουλος3, Β. Κουλουλίας4, Δ. Α.
Κελέκης1.
1. Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
2. Εγκέφαλος-Euromedica
3. Εργαστήριο Μικροκυμάτων και Οπτικών Ινών, Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανολόγων Ηλεκτρονικών Υπολογιστών, Πολυτεχνείο
4. Β Εργαστήριο Ακτινολογίας-Ακτινοθεραπευτικής, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σκοπός: Ανεύρεση πρωτογενών κινητικών περιοχών των άνω άκρων στον εγκέφαλο με resting fMRI και fMRI με κινήσεις άνω άκρων
του ασθενούς. Συγκριτική μελέτη των δύο μεθόδων και εκτίμηση για ενδεχόμενη κλινική χρήση rfMRI.
Υλικό και Μέθοδος: Εννέα (9) εθελοντές-ενήλικοι μέσης ηλικίας 62ετών (εύρος 46-69) εξετάστηκαν στο τμήμα με Μαγνήτη Philips
3T Achieva TX. Οι εθελοντές δεν είχαν κλινική συμπτωματολογία ούτε δομική εγκεφαλική ανωμαλία και ήταν συνεργάσιμοι.
Διενεργήθηκε πρώτα fMRI Ηρεμίας διάρκειας 13min και ακολούθως βάσει οδηγιών που είχαν δοθεί η δοκιμασία fMRI με κινήσεις
δακτύλων (finger tapping).
Τα δεδομένα των δύο μεθόδων εξετάστηκαν με στατιστικό πρόγραμμα (FSL). Μετά κανονικοποίηση των εικόνων με τα αποτελέσματα
ενεργοποίησης έγινε σύντηξη αυτών με λήψη παραμετρικών χαρτών συνολικής ενεργοποίησης όλων των περιστατικών με κάθε μέθοδο
ξεχωριστά.
Αποτελέσματα: Μεταξύ των πολλαπλών νευρωνικών ενεργοποιήσεων κατά την διαδικασία resting fMRI αναγνωρίστηκαν οι περιοχές
ενεργοποίησης οι οποίες αντιστοιχούν στην πρωτογενή αισθητικοκινητική περιοχή των άνω άκρων. Η σύγκριση αφορά το σύνολο των
περιστατικών (εικόνες σύντηξης) και έγινε οπτικά ως προς την τοπογραφία, έκταση και ένταση ενεργοποίησης.
Συμπεράσματα: Η ανεύρεση των πρωτογενών αισθητικοκινητικών περιοχών των άνω άκρων ιδίως κατά τον προεγχειρητικό έλεγχο
30
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
είναι κεφαλαιώδους σημασίας για τον χειρουργό. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα με την ενεργό μέθοδο είναι άκρως ικανοποιητικά.
Η μέθοδος αυτή απαιτεί αρκετό χρόνο και φυσικά συνεργάσιμο ασθενή. Η ΛΜΤ (resting fMRI) δείχνει επίσης ικανοποιητικά τις
συγκεκριμένες περιοχές στην μελέτη μας με καλή συσχέτιση σε πολύ λιγότερο χρόνο για τον ασθενή και χωρίς συμμετοχή αυτού.
Υπόσχεται πιθανή εφαρμογή στην κλινική πράξη ιδίως για ασθενείς με αδυναμία συνεργασίας.
6. Η συμβολή των ακολουθιών διάχυσης(DWI), αιμάτωσης(perfusion) και της φασματοσκοπίας(spectroscopy) στην
ταξινόμηση των πρωτοπαθών γλοιωμάτων του εγκεφάλου και στο διαχωρισμό των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων
από τη μονήρη εγκεφαλική μετάσταση.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Χουρμούζη Δανάη1, Μουμτζούογλου Ανέστης1, Παπαδοπούλου Ελισσάβετ1, Πότση Σταματία1, Δρεβελέγκας
Αντώνιος1
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
Σκοπός: Η ανάδειξη της συμβολής νέων σχετικά τεχνικών του μαγνητικού συντονισμού όπως η τεχνική της διάχυσης(DWI),
αιμάτωσης(perfusion ) και φασματοσκοπίας( spectroscopy) τόσο στην ταξινόμηση ανάλογα με το βαθμό κακοήθειας των πρωτοπαθών
εγκεφαλικών γλοιωμάτων, όσο και στη διαφορική διάγνωση των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων από τη μονήρη εγκεφαλική
μετάσταση.
Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 70 ασθενείς με γλοίωμα εγκεφάλου: 10 με χαμηλής κακοήθειας(grade II), 8 με υψηλής κακοήθειας
(grade III), 38 με υψηλής κακοήθειας (grade IV) και 14 με μεταστάσεις.
Αποτελέσματα: Η στατιστική ανάλυση έδειξε μέση τιμή του σχετικού όγκου της εγκεφαλικής αιμάτωσης(rCBV) 1,625<μέση τιμή<1,735
με ευαισθησία 100%, ειδικότητα 98,3% και ακρίβεια 98% στον καθορισμό των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων. Η μέση τιμή του
κλάσματος Cho/Cr είναι 1,685<μέση τιμή<1,885 με ακρίβεια 94% στον καθορισμό των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων. Με οριακή
τιμή(threshold value) του σχετικού όγκου της εγκεφαλικής αιμάτωσης 2.3 έχουμε ευαισθησία 100%, ειδικότητα 37,5% και ακρίβεια
89,13% στο διαχωρισμό των υψηλής κακοήθειας γλοιωμάτων grade ΙΙΙ από εκείνα με grade IV. H μέση τιμή του κλάσματος Cho/Cr γύρω
από τον όγκο 1,16<μέση τιμή<1,3 οδηγεί σε ευαισθησία 75%, ειδικότητα 97,2% και 91% ακρίβεια στη διάκριση των υψηλής κακοήθειας
γλοιωμάτων από τη μονήρη εγκεφαλική μετάσταση. Η τιμή του σχετικού όγκου της εγκεφαλικής αιμάτωσης γύρω από την περιοχή του
όγκου, επιτυγχάνει χαμηλότερη ακρίβεια 83,3% περίπου.
Συμπεράσματα: Οι προχωρημένες τεχνικές του μαγνητικού συντονισμού, συμβάλλουν στην ταξινόμηση των όγκων του εγκεφάλου
προεγχειρητικά γεγονός που έχει θεραπευτική και προγνωστική σημασία.
7. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗ ΜΕ ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ (RFA) ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΠΑΧΕΟΣ ΕΝΤΕΡΟΥ
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΑΤΤΑΡΔ Α. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας της RFA στην αντιμετώπιση των ηπατικών μεταστάσεων από καρκίνο
παχέος εντέρου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Έγινε αναδρομική μελέτη για διάστημα 24 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποιήθηκαν 83 συνεδρίες
θερμοκαυτηρίασης υπό CT καθοδήγηση σε 70 ασθενείς με ηπατικές μεταστάσεις από καρκίνο παχέος εντέρου. 7 ασθενείς είχαν δύο
ηπατικές μεταστάσεις (για την κάθε μία χρειάστηκε ξεχωριστή συνεδρία). Το μέγεθος των μεταστάσεων κυμαινόταν από 1,8-4 cm.
Χρησιμοποιήσαμε τριών ειδών ηλεκτρόδια: spiral, εκπτυσσόμενα (7 ή 9 ενεργείς άκρες- array hooked type), και ευθέα με έγχυση
φυσιολογικού ορού (cool tip). H διάρκεια της θεραπείας κυμαινόταν μεταξύ 7-12 λεπτά, ενώ στο τέλος γινόταν θεροκαυτηρίαση και
κατά μήκος της πορείας του ηλεκτροδίου (track ablation). Για τον έλεγχο του αποτελέσματος γινόταν αξονική τομογραφία άνω κοιλίας
μετά την έγχυση σκιαγραφικού 1,3,6,9,12 μήνες μετά την πρώτη RFA και κατόπιν κάθε 6 μήνες. Απουσία ενίσχυσης της βλάβης και
περιφερική πρόσληψη αυτής ήταν ενδεικτικά πλήρους ανταπόκρισης στη θεραπεία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πλήρη ανταπόκριση επετεύχθηκε σε 77 βλάβες (92%). Στις υπόλοιπες 5 (8%) με μερική νέκρωση, διενεργήθηκε
δεύτερη συνεδρία. Τα ποσοστά επιβίωσης για τον 1ο χρόνο ήταν 94% (66/70) και το 2ο 85% (60/70) αντίστοιχα. Δεν παρουσιάστηκαν
μείζονες επιπλοκές, ενώ ελάσσονες επιπλοκές αφορούσαν στο σύνδρομο μετά από θερμοκαυτηρίαση (εμπύρετο, συμπτώματα
γριπώδους συνδρομής) το οποίο παρουσιάσθηκε σε 17/83 συνεδρίες (21%). Μικρό υποκάψιο αιμάτωμα δημιουργήθηκε σε μία
περιπτώση και αντιμετωπίστηκε συντηρητικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η RFA είναι αποτελεσματική και ασφαλής εναλλακτική μέθοδος αντιμετώπισης των ηπατικών μεταστάσεων από καρκίνο
παχέος εντέρου.
8. ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΑΚΟΥΦΙΖΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΔΥΝΗΤΙΚΑ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
Π. Βλάχου , Σ. Κωνσταντινίδης, Δ. Φαγκρέζος, Π.Μανιάτης,Χ. Τριαντοπούλου Ι. Παπαηλιού
‘Κωνσταντοπούλειον’ Νοσοκομείο Νεας Ιωνίας. Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκοπός της μελέτης Οι ελάχιστα επεμβατικές πράξεις, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν κερδίσει έδαφος και αποτελούν πλέον
31
σημαντικό όπλο στη φαρέτρα του ειδικού, για την διαγνωστική αλλά και θεραπευτική αντιμετώπιση διαφόρων παθολογικών
καταστάσεων, αφήνοντας στην άκρη δαπανηρά και χρονοβόρα χειρουργεία, με αποδεκτά αποτελέσματα και με παρόμοια ποσοστά
επιπλοκών.
Υλικό και Μέθοδος Στην ανασκόπηση αυτή θα παραθέσουμε στοιχεία από επεμβατικές πράξεις που έγιναν στο τμήμα του αξονικού
τομογράφου του νοσοκομείου μας, σε επείγουσα βάση και αφορούν κυρίως νεφροστομίες, κενωτικές πράξεις ασκιτικού υγρού και
υπεζωκοτικών συλλογών.
Αποτελέσματα Τα αποτελέσματα αυτών των ελάχιστα επεμβατικών πράξεων είναι άμεσα ορατά, αφού ο ασθενής όντας ακόμη
ξαπλωμένος στο κρεβάτι του αξονικού τομογράφου, ανακουφίζεται από το δυσάρεστο αίσθημα.
Συμπέρασμα Εκτός από τις κλασσικές εφαρμογές της επεμβατικής ακτινολογίας, για την απεικόνιση και θεραπεία των αγγείων,
του ΓΕΣ, των χοληφόρων κλπ., εξαιρετικά σημαντική είναι η εφαρμογή διαδερμικών επεμβατικών μεθόδων σε επείγουσα βάση. Στις
περιπτώσεις αυτές αντιμετωπίζονται άμεσα και με επιτυχία απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις, ενώ η ανακούφιση που νιώθουν οι
ασθενείς από την επιτακτική συμπτωματολογία είναι θεαματική.
9. ΔΙΑΚΑΘΕΤΗΡΙΑΚΟΙ ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΙ ΕΜΒΟΛΙΣΜΟΙ (TAE) ΕΥΜΕΓΕΘΩΝ ΑΓΓΕΙΟΜΥΟΛΙΠΩΜΑΤΩΝ ΝΕΦΡΩΝ ΥΠΟ DSA. ΥΛΙΚΟ,
ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση 4 περιστατικών, μονήρων, ευμέγεθων αγγειομυολιπωμάτων νεφρών, διαμέτρων από 5,8εκ. έως
7,8εκ. κατά μέσο όρο. Αύξηση των διαστάσεων των όγκων σε έδαφος τριετίας, ενώ κατά περίπτωση συμπτωματολογία τοπικού άλγους
με αντανάκλαση στην οσφύ, αλλά και μακροσκοπική αιματουρία σε έναν ασθενή. Προ επεμβατικός απεικονιστικός έλεγχος με ΥΤ ή MRI.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στο σύνολο των ασθενών διενεργήθηκε TAE διαμέσου των τροφοφόρων αρτηριακών κλάδων των
αγγειομυολιπωμάτων, με χρήση μικροσωματιδίων πολυβινυλικής αλκοόλης (PVA particles) σε συνδυασμό με λιπιοδόλη, μετά από
εκλεκτικό καθετηριασμό των εν λόγω αγγείων υπό DSA καθοδήγηση. Σε μια περίπτωση δε, επιπρόσθετα του εμβολισμού ο κύριος
τροφοφόρος αρτηριακός κλάδος του όγκου εμβολίσθηκε επιπλέον με σπειράματα εμβολισμού (coils).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο εμβολισμός του συνόλου των όγκων ήταν επιτυχής, με πολύ καλή κατανομή των μικροσωματιδίων – λιπιοδόλης
εντός του νεόπλαστου αγγειακού δικτύου, ενώ η μετέπειτα κλινική εικόνα των ασθενών κρίθηκε πολύ καλή με άτυπη ή καθόλου
συμπτωματολογία. Δεν παρατηρήθηκαν συμπτώματα συμβατά με σύνδρομο μετά εμβολισμού (πέραν του ενός ασθενούς για τον οποίο
υπήρξε διχογνωμία ως προς το αληθές). Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές, άμεσες ή σε βάθος χρόνου, ενώ αντιμετωπίσθηκε επιτυχώς
η μια περίπτωση συνοδού μακροσκοπικής αιματουρίας. Σε follow up εξαμήνου που διαθέτουμε (U/S) παρατηρήθηκε μείωση των
διαστάσεων των όγκων της τάξης του 38% έως και 23% περίπου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο εκλεκτικός διακαθετηριακός εμβολισμός αποτελεί αποτελεσματική μέθοδο για επίτευξη συρρίκνωσης ενός
αγγειομυολιπώματος και την αντιμετώπιση των επιπλοκών αυτού, εναλλακτικά της χειρουργικής θεραπείας.
10. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΟΥ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ <3 ΕΚ ΜΕ
ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ Η ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ: ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Λ. Ρέππας, Δ.Κ. Φιλιππιάδης, Σ. Αργέντος, Ν. Οικονομόπουλος, Α. Κελέκης, Η. Μπρούντζος, Ν. Κελέκης
ΣΚΟΠΟΣ Η σύγκριση ραδιοσυχνοτήτων και μικροκυμάτων όσον αφορά την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα του διαδερμικού
θερμοκαυτηριασμού ηπατικών αλλοιώσεων με διάμετρο ≤ 3 εκ υπό την καθοδήγηση ΥΤ
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Τους τελευταίους 18 μήνες πραγματοποιήθηκε συγκριτική μελέτη δύο ομάδων ασθενών. Ομάδα RFA: 24 ασθενείς
(33 αλλοιώσεις) υπεβλήθηκαν σε θερμοκαυτηριασμό με ηλεκτρόδιο ραδιοσυχνοτήτων. Ομάδα MWA: 19 ασθενείς (24 αλλοιώσεις)
υπεβλήθηκαν σε θερμοκαυτηριασμό με αντένα μικροκυμάτων. Ο θερμοκαυτηριασμός σε αμφότερες τις ομάδες πραγματοποιήθηκε
υπό καθοδήγηση ΥΤ. Ο περιοδικός τακτικός έλεγχος πραγματοποιήθηκε με Μαγνητική Τομογραφία και ΕΦ χορήγηση παραμαγνητικού
σκιαγραφικού. Η τεχνική επιτυχία ορίστηκε σύμφωνα με τα κριτήρια mRECIST. Για την αποτελεσματικότητα των θεραπευτικών τεχνικών
πραγματοποιήθηκαν συγκριτικές αναλύσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στο 1Ο και 3ο μήνα του τακτικού ελέγχου, στην ομάδα MWA (μέσος χρόνος κατάλυσης 7.8 λεπτά) το ποσοστό πλήρους
ανταπόκρισης ήταν 95.9% (23/24), ενώ το ποσοστό μερικής ανταπόκρισης ποσοστό ήταν 4.1% (1/24). Στην ομάδα RFA (μέσος χρόνος
κατάλυσης 11.0 λεπτά) το ποσοστό πλήρους ανταπόκρισης ήταν 97% (32/33), ενώ το ποσοστό μερικής ανταπόκρισης ήταν 3% (1/33).
Σε δεύτερη συνεδρία θερμοκαυτηριασμού αμφότερες οι αλλοιώσεις καυτηριάστηκαν πλήρως. Δεν παρατηρήθηκε στατικά σημαντική
διαφορά μεταξύ των δύο τεχνικών (p >0.05). Δεν παρατηρήθηκαν μείζονες επιπλοκές, ενώ το ποσοστό των ελάσσονων επιπλοκών
ανήλθε στο 7% (4/57).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Ο θερμοκαυτηριασμός με χρήση ραδιοσυχνοτήτων ή μικροκυμάτων σε ηπατικές αλλοιώσεις διαμέτρου <3 εκ διέπονται
από υψηλά ποσοστά θεραπευτικής ανταπόκρισης και ασφάλειας χωρίς στατιστικά σημαντικές διαφορές. Τα χαρακτηριστικά του
εφαρμοζόμενου πρωτοκόλλου θερμοκαυτηρίασης (ισχύς / διάρκεια / μήκος ενεργού άκρου) πρέπει να τροποποιούνται ανάλογα με το
μέγεθος και την θέση της αλλοίωσης.
32
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
11. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΗΠΑΤΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΩΝ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΞΟΝΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ: ΑΝΑΛΥΣΗ
ΤΗΣ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΟΓΚΟΥ.
Β. Παπαλουκά, Δ. Φιλιππιάδης, Μ. Μαδεμλή, Α. Μαζιώτη, Ν. Οικονομόπουλος, Α. Κελέκης, Ν. Κελέκης.
Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ¨ΑΤΤΙΚΟΝ¨.
Σκοπό της Μελέτης Η συσχέτιση της αρχικής ανταπόκρισης στη θεραπεία με τη μέγιστη διάμετρο του όγκου σε ασθενείς με κακοήθεις
ηπατικές αλλοιώσεις οι οποίοι υπεβλήθησαν σε διαδερμικό θερμοκαυτηριασμό με μικροκύματα (MWA) υπό την καθοδήγηση του
αξονικού τομογράφου (ΑΤ)
Υλικό και Μέθοδοι Κατά τη διάρκεια 12 μηνών, 27 ασθενείς (43-84 ετών) με 32 ηπατικές αλλοιώσεις (πρωτοπαθείς και
δευτεροπαθείς) υποβλήθηκαν σε MWA υπό την καθοδήγηση ΑΤ. Το πρωτόκολλο θερμοκαυτηρίασης (40/60 Watts, 5-10 λεπτά), τέθηκε
βάση του μέγεθους και της θέσης της αλλοίωσης. Η τεχνική επιτυχία της μεθόδου ορίστηκε σύμφωνα με τα κριτήρια mRECIST.
Οι αλλοιώσεις ταξινομήθηκαν σύμφωνα με τη μέγιστη εγκάρσια διάμετρό τους σε Ομάδα Α (ν= 10, διάμετρος <2εκ), Ομάδα Β (ν= 12,
διαμ. 2.1-3εκ) και Ομάδα Γ (ν=10, διαμ. 3,1- 5εκ) και ακολούθησε συγκριτική ανάλυση με τη βραχυπρόθεσμη αποτελεσματικότητα (1ο
μήνα) της θεραπείας.
Αποτελέσματα Στον 1ο μήνα μετά την MWA το ποσοστό πλήρους ανταπόκρισης (CR) στη θεραπεία ήταν 87.5% (28/32) ενώ ποσοστό
12.5% (4/32) παρουσίαζε μερική ανταπόκριση (PR), το οποίο υπεβλήθη σε περαιτέρω θεραπεία, με πλήρη ανταπόκριση σε 2/4
αλλοιώσεις. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στα ποσοστά CR για τις ομάδες Α (90.9%), Β (90.9%) και Γ (82.8%),
(p>0.05). Δεν παρατηρήθηκαν μείζονες επιπλοκές ή θάνατος. Ελάσσονες επιπλοκές (αναστρέψιμες) εμφανίστηκαν σε ποσοστό 6.25%
(2/32).
Συμπέρασμα Η θερμοκαυτηρίαση με μικροκύματα αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική τεχνική για τη θεραπεία εστιακών ηπατικών
κακοήθων αλλοιώσεων με ποσοστά αρχικής ανταπόκρισης στη θεραπεία ανεξάρτητα του μεγέθους της βλάβης. Η μέθοδος παρουσιάζει
υψηλό ποσοστό αρχικής ανταπόκρισης σε όγκους μεγαλύτερους των 3εκ.
12. Ο ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΣ ΧΗΜΕΙΟΕΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΝΕΓΧΕΙΡΗΤΑ, ΕΥΜΕΓΕΘΗ ΗΠΑΤΩΜΑΤΑ (>8 cm) ΣΑΝ ΓΕΦΥΡΑ ΓΙΑ
ΤΗ ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ
Ι. Δέδες, Α. Δρεβελέγκας
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Περίληψη
Σκοπός Η συμβολή του ενδαρτηριακού χημειοεμβολισμού σε ασθενείς με ευμέγεθες ανεγχείρητο ΗΚΚ στην υποσταδιοποίηση των
νεοπλασμάτος με σκοπό στη συνέχεια να καταστούν υποψήφιοι για θεραπευτικές μεθόδους όπως μεταμόσχευση, ηπατεκτομή ή
θερμοκαυτηριασμό.
Υλικό-Μέθοδος Από το 2005 έως το 2013 συμπεριλήφθηκαν 18 ασθενείς – 13 άνδρες και 5 γυναίκες – με μέσο όρο ηλικίας 70
έτη. Το αρχικό μέγεθος του όγκου με βάση τις απεικονιστικές εξετάσεις (CT, MRI) ήταν κατά μέσο όρο 10,46±2,16 cm. Κατά την
αρχική αξιολόγηση 16 ασθενείς είχαν κίρρωση, ενώ 14 ασθενείς είχαν χρόνια HBV λοίμωξη, 1 χρόνια HCV λοίμωξη και 2 αλκοολική
ηπατοπάθεια. 15 ασθενείς ήταν σταδίου Α και 3 σταδίου B κατά Child-Pugh.
Αποτελέσματα Συνολικά διενεργήθηκαν 65 χημειοεμβολισμοί (3,61 χημειοεμβολισμοί/ασθενή) και 28 θερμοκαυτηριασμοί. Από
τους 18 συνολικά ασθενείς, ο ένας μεταμοσχεύτηκε (ολική επιβίωση 50 μήνες), οι 3 υποβλήθηκαν σε μερική ηπατεκτομή (μέση ολική
επιβίωση 17±4,24 μήνες), οι 2 σε μερική ηπατεκτομή και θερμοκαυτηριασμούς (μέση ολική επιβίωση 73±24 μήνες) και οι υπόλοιποι 12
σε θερμοκαυτηριασμούς (μέση ολική επιβίωση 46,16±25,29 μήνες). Η μέση ολική επιβίωση ήταν 44,50±26,70 μήνες. Οι δέκα ασθενείς
από τους δεκαοκτώ συνολικά βρίσκονται ακόμη εν ζωή.
Δεν παρατηρήθηκαν μείζονες επιπλοκές. Μετά από κάθε χημειοεμβολισμό παρατηρήθηκε μόνο το λεγόμενο «σύνδρομο μετά από
εμβολισμό». Όσον αφορά τις θεραπείες με θερμοκαυτηριασμό, σε μία περίπτωση δημιουργήθηκε χόλωμα και σε μία άλλη μικρή
πλευριτική συλλογή.
Συμπεράσματα Ο ενδαρτηριακός χημειοεμβολισμός μπορεί να αποτελέσει τη «γέφυρα» για τη διενέργεια θεραπευτικών μεθόδων
αντιμετώπισης σε ασθενείς με ευμέγεθες, ανεγχείρητο ηπάτωμα (>8 cm), καθώς αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο
«παρηγορικής» αντιμετώπισης της νόσου.
13. ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΗ ΣΗΠΤΙΚΗ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΦΗΒΗ:ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
Γαλήνα Παρασκευή, Φώτη Λουίζα, Γρηγοράκη Βιργινία, Στυλιανού Σταύρος Ζαρίφη Μαρία
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Π.< Η Αγία Σοφία >
Σκοπός Η πολυεστιακή σηπτική αρθρίτιδα με συνοδό οστεομυελίτιδα είναι σπάνια
( 5 - 12 περιπτώσεις σε 100.000 παιδιά ανά έτος ), συχνότερη σε βρέφη και νήπια, ενώ σε μεγαλύτερα παιδιά μετά από συστηματική
προσβολή από CA-MRSA. Παρουσιάζουμε τα απεικονιστικά ευρήματα πολυεστιακής σηπτικής αρθρίτιδας και οστεομυελίτιδας σε έφηβη.
Υλικό και Μέθοδοι Κορίτσι ηλικίας 13 ετών απύρετη με πολυαρθρίτιδα από 15ημέρου από gram (+) κόκκο υποβλήθηκε σε
απεικονιστικό έλεγχο των προσβεβλημένων αρθρώσεων λόγω εντοπισμένου άλγους στη δεξιά κατ’ ισχίον, στην αριστερή κατά γόνυ
και στη δεξιά ποδοκνημική άρθρωση. Πραγματοποιήθηκε απλή ακτινογραφία της δεξιάς ωμοπλάτης λόγω εντοπισμένου άλγους.
Ακολούθησε αξονική τομογραφία θώρακος.
33
Αποτελέσματα Η ακτινογραφία ισχίων ανέδειξε ευρήματα ενδεικτικά οστεομυελίτιδας, ενώ οι ακτινογραφίες του αριστερού
γόνατος και της δεξιάς ποδοκνημικής άρθρωσης ήταν αρνητικές. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος στη δεξιά κατ’ ισχίον και την σύστοιχη
ποδοκνημική άρθρωση ανέδειξε ευρήματα αρθρίτιδας και οστεομυελίτιδας στο δεξιό λαγόνιο οστό. Ακολούθησε μαγνητική τομογραφία
ισχίων και μηριαίων, η οποία πέραν των ευρημάτων αρθρίτιδας στη δεξιά κατ’ ισχίον άρθρωση, ανέδειξε ευρήματα οστεομυελίτιδας
στο σύστοιχο λαγόνιο και στη διάφυση του αριστερού μηριαίου οστού με επέκταση στα μαλακά μόρια . Η ακτινογραφία και η αξονική
τομογραφία θώρακος ανέδειξαν σηπτικά έμβολα στους πνεύμονες .
Συμπέρασμα Η πολυεστιακή αρθρίτιδα με συνοδό οστεομυελίτιδα είναι σπάνια οντότητα. Για την έγκαιρη διάγνωσή της απαιτείται
συνδυασμός ακτινογραφιών, υπερηχογραφήματος και μαγνητικής τομογραφίας, με την μαγνητική τομογραφία να αποτελεί την εξέταση
εκλογής για την ανάδειξη των αλλοιώσεων των αρθρώσεων, των οστών και των μαλακών μορίων.
14. ΤΟ ΙΣΧΑΙΜΙΚΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΜΦΡΑΚΤΟ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ.
Αποστόλου Δ., Κατσίμπα Δ., Κατσάρα Μ *.,Τορουνίδης Η., Δημητρίου Χ., Καρύδα Σ*., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια συμβαίνουν σπάνια σε παιδιά, και τα αίτια είναι διαφορετικά από εκείνα των
ενηλίκων. Συχνά, ανευρίσκονται περισσότερα από ένα αιτία. Οι συνέπειες είναι σημαντικές , όπως δια βίου αναπηρία στην πλειοψηφία
των περιπτώσεων. Τα παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών δεν συμπεριλαμβάνονται σε θεραπευτικές δοκιμές θρομβολυτικών ή
νευροπροστατευτικών παραγόντων. Βασικό κριτήριο ένταξης σε τέτοιες θεραπευτικές δοκιμές αποτελεί η έγκαιρη διάγνωση εντός των
πρώτων 3 έως 6 ωρών.
ΣΚΟΠΟΣ: Η κατάδειξη της αξίας της MRI και MRA εγκεφάλου στην έγκαιρη διάγνωση του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου στα παιδιά,
καθώς και η ενθάρρυνση των προσπαθειών για την αύξηση της δημόσιας και επαγγελματικής ευαισθητοποίησης στη γρήγορη και
αποτελεσματική διαχε΄ριση παιδιατρικών ασθενών με υπόνοια ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, δεδομένης της βαρύτητας και των
συνεπειών της κατάστασης.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ: Περίπτωση 1η: Αγόρι 10 ετών παρουσίασε αιφνίδια αδυναμία δεξιού κάτω άκρου, αστάθεια βάδισης και
δυσαρθρία. Προηγήθηκε κεφαλαλγία. Έγινε έλεγχος υπερπηκτικότητας και για αγγειίτιδες, Triplex καρωτίδων και σπονδυλοβασικής
αρτηρίας, υπερηχοκαρδιογράφημα και CT εγκεφάλουΑκολούθησε MRI και MRA εγκεφάλου.
Περίπτωση 2η: Αγόρι 13 ετών παρουσίασε επεισόδιο απώλειας συνείδησης και επακόλουθη δυσαρθρία, αιμωδία γλώσσας και
διαλείπουσα διπλωπία, διάρκειας περίπου 30 λεπτών. Διενεργήθηκε α/α θώρακα, ΗΚΓ, ΗΕΓ , CT και υπερηχοκαρδιογράφημα και,
ακολούθως, MRI και MRA εγκεφάλου. Έγινε, επίσης, έλεγχος υπερπηκτικότητας και για αγγειίτιδες.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην πρώτη περίπτωση, ο έλεγχος υπερπηκτικότητας και για αγγειίτιδες, το Triplex καρωτίδων και σπονδυλοβασικής
αρτηρίας, το υπερηχοκαρδιογράφημα και η CT εγκεφάλου ήταν φυσιολογικά. Η MRI και MRA εγκεφάλου ανέδειξε πρόσφατο
ΙΕΕ στο θάλαμο και την έσω κάψα αριστερά, χωρίς ανωμαλία στα ενδοκράνια αγγεία. Διαπιστώθηκε οδοντικό απόστημα στο
παιδί και αντιμετωπίστηκε με εξαγωγή οδόντος και αντιβίωση. Ο ασθενής έλαβε προφυλακτικά ασπιρίνη, εξήλθε βελτιωμένος και
παραπέμφθηκε σε παιδονευρολόγο. Στο δεύτερο παιδί, η α/α θώρακα, ΗΚΓ, ΗΕΓ και CT ήταν χωρίς παθολογικά ευρήματα και το
υπερηχοκαρδιογράφημα κατέδειξε μικρή διαφυγή πνευμονικής και τριγλώχινας βαλβίδας. Η MRI και MRA εγκεφάλου κατέδειξαν ΙΕΕ
στον αριστερό θάλαμο χωρίς διαταραχή στις αγγειακές δομές. Ο έλεγχος για υπερπηκτικότητα και για αγγειίτιδες ήταν αρνητικός. Έλαβε
ασπιρίνη και παραπέμφθηκε σε παιδονευρολόγο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια είναι μια από τις 10 κυριότερες αιτίες θανάτου στην παιδική ηλικία και σπάνια
διαγιγνώσκονται εντός των πρώτων 3 έως 6 ωρών. Λαμβάνοντας υπόψη τα αίτια και τα αποτελέσματα του εγκεφαλικού επεισοδίου
σε παιδιά, αυτή η ηλικιακή ομάδα μπορεί να επωφεληθεί από τη θρομβόλυση. Επί υπόνοιας ΙΕΕ, μέθοδος εκλογής για τη διάγνωση
είναι η άμεση διενέργεια ΜRI και MRA εγκεφάλου , όπως φαίνεται από τα περιστατικά μας και από τη διεθνή βιβλιογραφία, καθώς,
βασικό κριτήριο για την ενδεχόμενη μελλοντική ένταξη και παιδιατρικών ασθενών σε θεραπευτικά πρωτόκολλα θρομβόλυσης ή
νευροπροστασίας αποτελεί η διάγνωση εντός των πρώτων 3 έως 6 ωρών.
15. ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΣΥΝΗΘΕΙΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΗΣ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ
ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ
ΤΥΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ: ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Λάβδα Ε1, Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Πετρά Μ2, Στρατηγοπούλου Α1, Τασούλη Α1, Σταθοπούλου Σ1, Ευλογιάς Ν1.
1
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2
Ορθοπεδικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
ΣΚΟΠΟΣ: Η αναδρομική επιδημιολογική μελέτη των παιδιατρικών ασθενών που διεγνώσθησαν με διαχωριστική οστεοχονδρίτιδαστο
Νοσοκομείο μας, με συνήθη ή ασυνήθη εντόπιση της πάθησης.
Υλικό – Μέθοδοι: Έγινε αναδρομική μελέτη και συλλογή στοιχείων από ηλεκτρονική βάση δεδομένων για τη διάρκεια της τελευταίας
4ετίας ασθενών με υποψία διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας και επιβεβαίωση με εντοπισμένη Αξονική Τομογραφία(lowdose).
Μελετήθηκαν δημογραφικά χαρακτηριστικά, όπως ηλικία και φύλο, εντόπιση της νόσου, μονήρης ή πολλαπλή.
34
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα: Έγινε καταγραφή 64 παιδιατρικών ασθενών με διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα, 35 αγόρια (μ.ο. ηλικίας 10.5 ετών)
και 29 κορίτσια (μ.ο. ηλικίας 10.7 έτη). Η συχνότερη εντόπιση ήταν ο έσω μηριαίος κόνδυλος (41/64 ή 64%), εκ των οποίων σε 11
περιπτώσεις υπήρχε αμφοτερόπλευρη προσβολή. Η δεύτερη συχνότερη εντόπιση ήταν ο αστράγαλος με 12 αναφορές (12/64 ή 19%), εκ
των οποίων σε 2 ασθενείς υπήρχε αμφοτερόπλευρη εντόπιση. Στις περιπτώσεις προσβολής του αστραγάλου, 11/12 παρατηρήθηκε στην
περιοχή του θόλου και 1 στην κεφαλή του (ασυνήθης). Σε 4 περιπτώσεις υπήρχε προσβολή του έξω μηριαίου κονδύλου (2 περιπτώσεις
στην οπίσθια παρυφή, σχετικά ασυνήθεις εντοπίσεις, καθώς υφίστανται χαμηλές φορτίσεις), σε 8 προσβολή της επιγονατίδας (σε 1
ασθενή υπήρχε ταυτόχρονη προσβολή της επιγονατίδας και του έξω μηριαίου κονδύλου). Σε έναν ασθενή αναγνωρίστηκε προσβολή του
βραχιονίου κονδύλου.
Συμπέρασμα: Η συχνότερη εντόπιση της διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας είναι ο έσω μηριαίος κόνδυλος, ενώ ακολουθεί ο θόλος
του αστραγάλου, αμφότερες περιοχές υψηλών φορτίσεων. Στο 1/5 περίπου των περιπτώσεων παρατηρούνται αμφοτερόπλευρα.
Αναγνωρίστηκαν αλλοιώσεις διαχωριστικής οστεοχονδρίτιδας σε ασυνήθεις εντοπίσεις, χαμηλής φόρτισης, όπως η οπίσθια παρυφή του
έξω μηριαίου κονδύλου, η κεφαλή του αστραγάλου και ο βραχιόνιος κόνδυλος.
16. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΟΣ ΦΙΛΑΡΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΡΧΕΙΣ :ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΧΟΥΝΤΑΛΑ Α.,ΧΟΠΚΙΝΣ Α. ,ΚΟΥΤΡΟΥΒΕΛΛΗ Ε.,ΒΑΚΑΚΗ Μ.,ΚΟΥΜΑΝΙΔΟΥ ΧΡ.
Ακτινολογικό Τμήμα ΓΝ Παίδων «Παν. & Αγλ. Κυριακού»
ΣΚΟΠΟΣ:Η διροφιλαρίαση είναι μια παρασιτική νόσος η οποία οφείλεται στη μόλυνση του ανθρώπου από τη φιλάρια Dirofilaria repens.
Η Dirofilaria repens είναι υποδόριο παράσιτο, ξενιστής σκύλων και γατών. Μεταδίδεται στον άνθρωπο με τα κουνούπια. Η νόσος
ενδημεί στη χώρα μας σε ποσοστό 8%.Οι συνήθεις εκδηλώσεις είναι υποδόρια οζίδια και τύφλωση και αρκετά σπάνια προσβάλλει
τον πνεύμονα, μαστό και τους όρχεις.Θα παρουσιαστεί η περίπτωση αγοριού 2,5ετών με ψηλαφητό μόρφωμα στον δεξιό όρχι και θα
περιγραφούν τα υπερηχογραφικά ευρήματα της προσβολής του όρχεως από τη φιλάρια Dirofilaria repens.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Αγόρι 2,5ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία της εφημερίας μας μετά από την ψηλάφηση από τους γονείς
μορφώματος στον δεξιό όρχι. Από τον κλινικοεργαστηριακό έλεγχο δεν υπήρχαν άλλες κλινικές εκδηλώσεις της Φιλαρίασης
(πυρετός,έντονη κεφαλαλγία,δερματικό εξάνθημα, λεμφαδενοπάθεια, ηωσινοφιλία ).Το υπερηχογράφημα ήταν η πρώτη απεικονιστική
μέθοδος διερεύνησής του.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το υπερηχογράφημα ανέδειξε στη δεξιά επιδιδυμίδα, στη θέση της ψηλαφητής διόγκωσης, την παρουσία
ενός συμπαγούς, ετερογενούς, υπεραγγειούμενου στον έλεγχο με έγχρωμο Doppler μορφώματος, με σαφή όρια ,διαστάσεων
2,48χ1,34χ2,04εκ με λίγες κυστικές περιοχές και αποτιτανώσεις στο εσωτερικό του. Ο δεξιός όρχις απεικονίσθηκε διογκωμένος χωρίς
εστιακές αλλοιώσεις. Η δεξιά επιδιδυμίδα ελέχθηκε διογκωμένη, ετερογενής και με αυξημένη αγγείωση στον έλεγχο με έγχρωμο
Doppler. Συνυπήρχε μικρή υδροκήλη. Διενεργήθηκε CT θώρακος και άνω –κάτω κοιλίας στην οποία απεικονίσθηκε διόγκωση του
δεξιού ημιοσχέου με ανομοιογενή υφή και παρουσία αποτιτανώσεων. Λόγω των μη ειδικών απεικονιστικών χαρακτηριστικών της
βλάβης και του φυσιολογικού υπόλοιπου ελέγχου του παιδιού αποφασίσθηκε η χειρουργική εξαίρεση του. Η ιστολογική εξέταση έθεσε
τη διάγνωση του κοκκιώματος της φιλάριας στην δεξιά επιδιδυμίδα. Οι αποτιτανώσεις στο εσωτερικό του μορφώματος αντιστοιχούσαν
στην σπονδυλική στήλη της φιλάριας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:Τα υπερηχογραφικά ευρήματα του κοκκιώματος φιλάριας στον όρχι είναι μη ειδικά και μπορούν να μιμούνται κακοήθη
βλάβη. Εν τούτοις και παρά τη σπανιότητα του, πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση μιας συμπαγούς βλάβης στο
όσχεο που μιμείται κακοήθεια.
17. Το κολλοειδές στο θυρεοειδή αδένα, από τη γέννηση έως την εφηβεία. Το φάσμα της υπερηχογραφικής του
απεικόνισης και η σημασία του.
Βακάκη Μ1, Χόπκινς Α1, Χουντάλα Α1, Καραποστολάκης Γ1, Πέτρου Β2, Καραχάλιου Φ2, Κουμανίδου Χ1
1: Ακτινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Π&Α.Κυριακού»
2: Ενδοκρινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων «Π&Α.Κυριακού»
Η παραγωγή κολλοειδούς στο θυρεοειδή αδένα δεν είναι ευρέως γνωστή. Από την άλλη πλευρά είναι γνωστό ότι το υπερηχογράφημα
θυρεοειδούς αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής για την προσέγγιση των παθήσεων του θυρεοειδούς σε κάθε ηλικία από τη
γέννηση έως και την ενήλικο ζωή.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να παρουσιάσει τη χαρακτηριστική υπερηχογραφική εικόνα του κολλοειδούς, σε όλο το φάσμα της
παρουσίας του στον παιδικό και εφηβικό θυρεοειδή αδένα.
Μελετήθηκαν αναδρομικά τα υπερηχογραφήματα θυρεοειδούς χιλιάδων παιδιών και εφήβων, ηλικίας από τη γέννηση ως τα 16 έτη
ζωής που έγιναν στο τμήμα μας σε διάστημα 10 ετών. Τα υπερηχογραφήματα έγιναν με τη χρήση υψίσυχνων γραμμικών ηχοβολέων.
Παρουσιάζονται περιπτώσεις θυλακίων κολλοειδούς, κολλοειδών κύστεων, όζων με κολλοειδή εκφύλιση και κολλοειδούς
βρογχοκήλης. Επισημαίνεται η δυνατότητα και η σημασία διάκρισης του κολλοειδούς από τις στικτές αποτιτανώσεις που διαφοροποιεί
πλήρως το πρίσμα προσέγγισης της εκάστοτε εικόνας του θυρεοειδούς. Παρουσιάζονται και περιπτώσεις που η ταυτοποίηση του
κολλοειδούς έγινε με FNA και επιβεβαιώθηκαν τα υπερηχογραφικά ευρήματα.
Συμπερασματικά, το υπερηχογράφημα, αν και υποκειμενική μέθοδος, μπορεί να αναδείξει με ασφάλεια την παρουσία του κολλοειδούς
σε όλες τις εκφράσεις του, και να αποτρέψει σε κάποιες περιπτώσεις την άσκοπη περαιτέρω διαγνωστική διερεύνηση και ανησυχία
της οικογένειας του εξεταζόμενου παιδιού. Στις περιπτώσεις που παραμένει ελάχιστη αμφιβολία, ο ίδιος ο παιδοακτινολόγος μπορεί να
οδηγήσει στη λύση του διαγνωστικού προβλήματος με την FNA που θα εκτελέσει υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
35
18. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ STURGE-WEBER ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ
Κ. Σπανάκης1, Π. Βοργιά2, Μ. Τσιριγωτάκη2, Ε. Μιχαηλίδου2, Ε. Γαλανάκης2, Μ Ραϊσάκη1.
1
Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης και 2Παιδιατρική Κλινική, Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Ηρακλείου, Ιατρική Σχολή
Πανεπιστημίου Κρήτης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΚΟΠΟΣ: Η διάγνωση του συνδρόμου Sturge-Weber προϋποθέτει τουλάχιστον 2 από τα παρακάτω: αγγειακός σπίλος
προσώπου κατανομής 1ου κλάδου τριδύμου τουλάχιστον, αγγείωμα λεπτομήνιγγας, γλαύκωμα. Εξαίρεση αποτελεί η παραλλαγή SturgeWeber με μοναδικό εύρημα το αγγείωμα λεπτομήνιγγας.
Σκοπός: Η αξιολόγηση των απεικονιστικών μεθόδων στην ανάδειξη των ευρημάτων, που σε συνδυασμό με τις κλινικές εκδηλώσεις,
χρησιμεύουν στην διάγνωση ασθενών με σύνδρομο Sturge-Weber.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν τρία αγόρια με εστιακή επιληψία, ηλικίας 45 ημερών-4,5 ετών, που υποβλήθηκαν σε νευροαπεικόνιση
με υπερηχοτομογράφημα(ν=1), ΥΤ(ν=3), ΜΤ(ν=3), κλινικό και ΗΕΓ έλεγχο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι ασθενείς διαγνώστηκαν με Sturge-Weber οι δύο και παραλλαγή του συνδρόμου ο ένας. Σε όλους αναδείχθηκαν
φλοιϊκές ή/και υποφλοιώδεις επασβεστώσεις, αγγειωμάτωση μήνιγγας και εστιακά ΗΕΓ ευρήματα αντίστοιχα προς τις απεικονιστικές
βλάβες. Εικόνα φλοιϊκής δυσπλασίας/ημιατροφίας ημισφαιρίου παρατηρήθηκε σε 1, αγγείωμα χοριοειδούς πλέγματος σε 1, βούφθαλμος
και γλαύκωμα αριστερού οφθαλμού σε 1.
Οι ασβεστώσεις, περιορισμένες έως εκτεταμένες, αναδείχθηκαν καλύτερα ή αποκλειστικά με την ΥΤ. Οι ακολουθίες ΜΤ χωρίς
σκιαγραφικό ήταν σχεδόν αρνητικές σε 2 παιδιά, συμπεριλαμβανομένου και αυτού χωρίς αγγειακό σπίλο. Απαραίτητη ήταν η
ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού για την ανάδειξη μηνιγγικής αγγειωμάτωσης. Οι αλλοιώσεις στο υπερηχοτομογράφημα ήταν
αντιληπτές λόγω μεγάλης έκτασης κι ημιατροφίας. Οριακά παθολογικό σήμα στο φλοιό θεωρήθηκε μετακριτικό σε παιδιά με πρόσφατο
επιληπτικό status.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διάγνωση του συνδρόμου Sturge-Weber απαιτεί την ανάδειξη των τυπικών απεικονιστικών ευρημάτων
αγγειωμάτωσης μήνιγγας, και φλοιϊκών ή/και υποφλοιωδών επασβεστώσεων που ελέγχονται καλύτερα στις εξετάσεις μετά την ε.φ.
χορήγηση σκιαγραφικού και στην ΥΤ, αντίστοιχα. Για την διάγνωση απαιτείται συναξιολόγηση της κλινικής εικόνας, των δερματικών και
νευροακτινολογικών ευρημάτων.
19. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΜΕ ΑΝΑΡΡΟΦΗΣΗ ΣΕ ΜΙΚΡΟΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΕΙΣ ΜΑΣΤΟΥ
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ BI-RADS 3 Η 4
Σκουρουμούνη Γ, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ.
Τμήμα Μαστού, Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη
ΣΚΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Η βιοψία με αναρρόφηση έχει τόσο διαγνωστική όσο και θεραπευτική θέση στις βλάβες του μαστού. Μία απόλυτη
ένδειξη διενέργειάς της είναι η στερεοτακτικά καθοδηγούμενη βιοψία μη-ψηλαφητών μικροεπασβεστώσεων. Η βιοψία με αναρρόφηση
υπό στερεοτακτική καθοδήγηση εφαρμόζεται στο εργαστήριό μας από το 2011. Σε αυτήν την μελέτη εκτιμούμε τις ενδείξεις, την
αποτελεσματικότητα και τις πιθανές επιπλοκές της βιοψίας μικροεπασβεστώσεων με αναρρόφηση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη 23 γυναικών ασθενών που υποβλήθηκαν σε διαγνωστική βιοψία με
αναρρόφηση (Suros ATEC της Hologic) υπό στερεοτακτική καθοδήγηση, χρησιμοποιώντας βελόνη 9-gauge, από τον Μάρτιο του 2012
έως τον Μάϊο του 2014. Οι επασβεστώσεις εκτιμήθηκαν μαστογραφικά σαν βλάβες BI-RADS 4 ή BIRADS 3 (οι οποίες στον εξάμηνο
επανέλεγχο εμφάνισαν μορφολογικές μεταβολές) και οι οποίες δεν αναγνωρίζονταν στον υπερηχογραφικό έλεγχο. Η μέση ηλικία των
ασθενών ήταν τα 53 έτη (30-88 ετών).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μεταξύ των 23 περιστατικών, οι 15 (68%) εκτιμήθηκαν ως BI-RADS 4, ενώ οι 8 (32%) ως BI-RADS 3. Η ιστολογική
αξιολόγηση έδειξε 4 ασθενείς (17,4%) με καρκίνωμα των πόρων in situ, 1 ασθενή (4,3%) με διηθητικό καρκίνωμα, 2 (8,7%) με άτυπη
επιθηλιακή υπερπλασία και 16 (69,7%) με αμιγώς καλοήθεις βλάβες. Από αυτές τις γυναίκες μόνο μία παρουσίασε επιπλοκές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η βιοψία μικροεπασβεστώσεων με αναρρόφηση αποτελεί μια μέθοδο με υψηλή ευαισθησία, ειδικότητα και τεχνική
επιτυχία συγκριτικά με τις άλλες ελάχιστα επεμβατικές μεθόδους. Ωστόσο, πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην αναγνώριση των
βλαβών που απαιτούν περαιτέρω έλεγχο ώστε να αποφευχθεί η κατάχρηση της μεθόδου αυτής.
20. ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ, ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ, ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ: ΕΠΑΝΕΛΕΓΧΟΣ Ή ΒΙΟΨΙΑ
Σκουρουμούνη Γ, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ. Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ. Ν. Παπαγεωργίου,
Θεσσαλονίκη
ΣΚΟΠΟΣ: Ο καθορισμός της πιθανότητας του καρκίνου και οι αποφάσεις διαχείρισης περιστατικών ανάλογα με το επίπεδο κινδύνου
σύμφωνα με τις οδηγίες του συστήματος BI-RADS.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Στα πλαίσια του μαστογραφικού προληπτικού ελέγχου του εργαστηρίου μας, μελετούμε αναδρομικά 7,000
μαστογραφίες σε χρονικό διάστημα ενός έτους (2013) οι οποίες ταξινομήθηκαν σύμφωνα με τα κριτήρια BI-RADS. Από αυτές το 30%
παραπέμφθηκε για περαιτέρω διαγνωστικό έλεγχο (BI-RADS 0), όπου προέκυψαν διλήμματα διαχείρισης και αντιμετώπισης μεταξύ:
Επανελέγχου, Βιοψίας (core ή FNA), Χειρουργικής εξαίρεσης και ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τις 7000 μαστογραφίες, το 30% (2100 περιστατικά) ταξινομήθηκε ως BI-RADS 0. Ζητήθηκε περαιτέρω διερεύνηση
36
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
(συμπληρωματικές λήψεις ή υπερηχογραφικός έλεγχος). Στον υπερηχογραφικό έλεγχο αντιμετωπίσθηκαν διλήμματα ταξινόμησης κατά
BIRADS για την περαιτέρω διαχείριση των περιστατικών. Σε 294 περιπτώσεις (14%) ζητήθηκε βιοψία εκ των οποίων ένα ποσό της τάξεως
του 7,8% (23 περιστατικά) αναδείχθηκε κακοήθεια και στα υπόλοιπα (271 περιστατικά) ζητήθηκε επανέλεγχος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το σύστημα BI-RADS (αναθεώρηση του 2013) δίνει απαντήσεις στα καθημερινά διλήμματα των ακτινολογικών
εργαστηρίων και είναι συγχρόνως ένας κοινά αποδεκτός κώδικας επικοινωνίας μεταξύ των ακτινοδιαγνωστών των μονάδων μαστού
καθώς και των συναδέλφων άλλων ειδικοτήτων.
21. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΣΕ ΥΠΟΠΤΑ ΤΥΧΑΙΑ
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ένα συμπληρωματικό υπερηχογράφημα(second look ultrasound) σε περιοχές ύποπτες για κακοήθεια που ανιχνεύθηκαν
με τη μαγνητική τομογραφία επιτρέπει στους ακτινολόγους την ταυτοποίηση μιας βλάβης που δεν ανιχνεύτηκε σε προηγούμενο
μαστογραφικό ή υπερηχογραφικό έλεγχο. Επίσης στις περισσότερες των περιπτώσεων ο συμπληρωματικός βιοπτικός έλεγχος καθορίζει
τον καλοήθη ή κακοήθη χαρακτήρα της βλάβης.
ΣΚΟΠΟΣ Στόχος αυτής της μελέτης είναι να υπογραμμίσει τον ρόλο της μαγνητική μαστογραφίας στην ανίχνευση βλαβών, οι οποίες
μπορεί να μην είναι ανιχνεύσιμες ή να διαλάθουν της προσοχής στον μαστογραφικό ή υπερηχογραφικό έλεγχο. Καθώς επίσης να τονίσει
την σπουδαιότητα του εντοπισμένου συμπληρωματικού υπερηχογραφήματος(second look ultrasound) στην ύποπτη περιοχή και η
διενέργεια βιοψίας υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Πραγματοποιήθηκε μία αναδρομική μελέτη στο τμήμα του μαστού του ακτινολογικού εργαστηρίου, σε 15 γυναίκες που
υποβλήθηκαν σε μαγνητική μαστογραφία έπειτα από παραπομπή προηγούμενου ελέγχου .
Όλες οι γυναίκες είχαν προηγούμενο αρνητικό μαστογραφικό ή υπερηχογραφικό έλεγχο στα νέα ευρήματα που ανέδειξε η μαγνητική
μαστογραφία. Σε όλες τις περιπτώσεις τα ευρήματα έχρηζαν περαιτέρω συμπληρωματικού βιοπτικού ελέγχου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Οι 13 από τις 15 βλάβες ταυτοποιήθηκαν στον περαιτέρω υπερηχογραφικό έλεγχο (second look ultrasound). Στις
9 γυναίκες τα ευρήματα στην μαγνητική μαστογραφία αντιστοιχούσαν σε κακοήθεια, ενώ τα 6 δεν παρουσίασαν στοιχεία κακοήθειας
σύμφωνα με τα ιστολογικά αποτελέσματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μας, διαπιστώσαμε ότι ένα συμπληρωματικό υπερηχογράφημα(second look
ultrasound) θα πρέπει να εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις των ύποπτων για κακοήθεια ευρημάτων που αναδείχθηκαν από την
μαγνητική μαστογραφία, σαν τυχαία ευρήματα. Καθώς και η περαιτέρω διενέργεια βιοψίας υπό την υπερηχογραφική καθοδήγηση.
22. BLES: ΕΠΕΜΒΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΜΗ ΨΗΛΑΦΗΤΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΜΑΣΤΟΥ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ
ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΣ ΑΘΗΝΩΝ.
Ειρ. Γεωργίου1, Μ. Μηλάτου1, Μ. Κολοφράντζα1, Γ. Κινόγλου2, Ν. Αρνογιαννάκη3, Ρ. Αγγελάτου1,
1Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 Τμήμα Χειρουργικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
3 Παθολογοανατομικό Τμήμα, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η στερεοτακτική βιοψία μαστού είναι μία απεικονιστικά καθοδηγούμενη επεμβατική πράξη η οποία
χρησιμοποιείται για την ιστολογική ταυτοποίηση μη ψηλαφητών αλλοιώσεων οι οποίες κατατάσσονται ως BIRADS 4 και 5. Σκοπός αυτής
της μελέτης είναι να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα και η ακρίβεια του συστήματος βιοψίας μαστού με BLES συγκριτικά με την
ανοιχτή βιοψία όσον αναφορά την πλήρη εξαίρεση της βλάβης και του ποσοστού της υποδιάγνωσης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Η μελέτη διενεργήθηκε από τον Νοέμβριο του 2002 μέχρι τον Ιούλιο του 2013 σε 78 ασθενείς οι οποίες προσήλθαν
στο Τμήμα Διαγνωστικής Απεικόνισης Μαστού του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών ο «Αγ. Σάββας» προκειμένου να υποβληθούν σε
στερεοτακτική βιοψία μαστού με BLES για ύποπτες μη ψηλαφητές αλλοιώσεις μαστού που ανιχνεύτηκαν σε μαστογραφικό έλεγχο. Τα
απεικονιστικά ευρήματα περιλάμβαναν αποτιτανώσεις, συμπαγείς αλλοιώσεις και ακτινωτές ουλές. Τα αποτελέσματα των ιστολογικών
βιοψιών συγκρίθηκαν με αυτά των ανοιχτών βιοψιών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα αποτελέσματα των ιστολογικών βιοψιών έδειξαν: άτυπη επιθηλιακή υπερπλασία (ADH) σε 13 (16.6%), ινοαδένωμα
σε 18 (23.0%), σκληρυντική αδένωση σε 20 (25.6%), ινοκυστικές αλλοιώσεις σε 16 (20.5%), μη διηθητικό καρκίνωμα (in situ) σε 8 (10.3%)
και διηθητικό καρκίνωμα (IDC) σε 3 (4.0%). Επτά από τους 13 ασθενείς με ADH υποβλήθηκαν σε ανοιχτή χειρουργική βιοψία με το
ποσοστό της υποδιάγνωσης να είναι μηδενικό. Όλες οι ασθενείς με IN SITU και IDC μαστού υποβλήθηκαν σε ανοιχτή χειρουργική βιοψία
και το ποσοστό υποδιάγνωσης ήταν 25% (2 περιπτώσεις). Πλήρης εξαίρεση της βλάβης με το BLES παρατηρήθηκε σε 3 περιπτώσεις
(37.5%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η στερεοτακτική βιοψία με BLES αποτελεί μία ασφαλή μέθοδο διαγνωστικής βιοψίας. Το σημαντικό πλεονέκτημα της
μεθόδου είναι ότι εξαιρεί την βλάβη χωρίς να την τεμαχίζει αποδίδοντας μεγαλύτερη διαγνωστική ακρίβεια. Το υψηλό ποσοστό πλήρους
εξαίρεσης την καθιστά μία ενδιαφέρουσα εναλλακτική μέθοδο βιοψίας για μικρές βλάβες.
37
23. Η ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΠΟΥ ΥΠΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΗ ΒΙΟΨΙΑ ΜΑΣΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙ
ΑΝΟΙΚΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΓΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.
Ειρ. Γεωργίου1, Κ. Μπόκιου1, Α. Δημητρουλάκου1, Γ. Κινόγλου2, Ρ. Αγγελάτου1.
1Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
2 Τμήμα Χειρουργικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητα ζωής (ΣΥΠΖ) ασθενών
που υποβάλλονται σε διαδερμική βιοψία μαστού συγκριτικά με τις ασθενείς που υποβάλλονται σε ανοικτή χειρουργική βιοψία για
διαγνωστικούς λόγους ιστολογικής ταυτοποίησης μη ψηλαφητών αλλοιώσεων του μαστού.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην έρευνα συμμετείχαν 104 ασθενείς, εκ των οποίων 58 υποβλήθηκαν σε διαδερμική βιοψία (Ομάδα Α) και 46
στην κλασσική χειρουργική επέμβαση (Ομάδα Β). Η σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής εκτιμήθηκε και αξιολογήθηκε με τη χρήση
ερωτηματολογίων γενικού τύπου, το EuroQol (EQ-5D) και το SF-36, τα οποία συμπληρώθηκαν και από τις δύο ομάδες των ασθενών μία
(1) ημέρα πριν υποβληθούν στην επέμβαση και 4 ημέρες μετά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η στατιστική ανάλυση των απαντήσεων των ερωτηματολογίων ανέδειξε ότι το ποσοστό της Σχετιζόμενης με
την Υγεία Ποιότητα Ζωής (ΣΥΠΖ) πριν τη διαγνωστική βιοψία ήταν μεγαλύτερο στην ομάδα Α (80 έναντι 75) και το οποίο μειώθηκε
ακόμα περισσότερο μετά την βιοψία στην ομάδα Β (80 έναντι 70). Επίσης αναδείχθηκε, σύμφωνα με τα δεδομένα του SF-36, ότι οι
διαδερμικές βιοψίες εμφανίζουν αυξημένες τιμές της Σχετιζόμενης με την Υγεία Ποιότητα Ζωής (ΣΥΠΖ) κυρίως όσον αφορά τη σωματική
λειτουργικότητα και την απόδοση του ατόμου, την ελαχιστοποίηση του πόνου και την άμεση κοινωνική επανένταξη μετά την επεμβατική
πράξη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι ελάχιστες επεμβατικές πράξεις μαστού είναι καλύτερα αποδεκτές από τις ασθενείς αφού διενεργούνται υπό τοπική
αναισθησία, η διάρκεια της εξέτασης είναι μικρή, δεν χρειάζεται νοσηλεία και δεν εμφανίζουν σοβαρές επιπλοκές.
24. ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΕΣ ΒΙΟΨΙΕΣ ΜΑΣΤΟΥ. ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΒΙΟΨΙΩΝ: SENORX ΚΑΙ BLES. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ,
ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ.
Ειρ. Γεωργίου, Γ. Αποστολάκος, Κ. Μηλάτου, Σ. Καρύδης, Α. Εμμανουηλίδου, Ρ. Αγγελάτου
Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας».
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Οι διαδερμικές βιοψίες μαστού αποτελούν ένα σημαντικό διαγνωστικό βήμα και διενεργούνται υπό
μαστογραφική, υπερηχογραφική ή και MRI καθοδήγηση. Τα συστήματα βιοψιών που χρησιμοποιούνται είναι το σύστημα αναρρόφησης
υποβοηθούμενο υπό το κενό-SenoRx και το σύστημα εκτομής με BLES. Σκοπός της μελέτης είναι η περιγραφή αυτών των συστημάτων,
ο τρόπος λειτουργίας τους, οι ενδείξεις και οι περιορισμοί τους.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Αναδρομική μελέτη σε 153 περιστατικά στερεοτακτικών βιοψιών μαστού που διενεργήθηκαν στο Τμήμα
Διαγνωστικής Απεικόνισης Μαστού του Ογκολογικού Νοσοκομείου Αθηνών ο «Αγ. Σάββας» την τελευταία διετία. Σε 78 από τα
περιστατικά χρησιμοποιήθηκε το σύστημα SenoRx και τα υπόλοιπα 75 με το σύστημα BLES. Τα απεικονιστικά ευρήματα που
εξαιρέθηκαν περιλάμβαναν αποτιτανώσεις, συμπαγείς αλλοιώσεις και ακτινωτές ουλές που απεικονίστηκαν σε μαστογραφικό έλεγχο και
χαρακτηρίστηκαν ως BIRADS 4 και 5.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περιγράφονται και τα δύο συστήματα βιοψιών, οι κύριες διαφορές στον τρόπο λειτουργίας και στον τρόπο εφαρμογής
τους υπό τοπική αναισθησία, η λήψη των ιστοτεμαχίων ανά περίπτωση συστήματος καθώς και οι πιθανές επιπλοκές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διαδερμική βιοψία μπορεί να εκτελεστεί είτε προεγχειρητικά για τον σωστό προγραμματισμό της χειρουργικής
επέμβασης είτε και ως μέθοδο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ίδια την χειρουργική επέμβαση, κυρίως στα πλαίσια μιας
διαγνωστικής βιοψίας. Οι διαδερμικές βιοψίες απαιτούν λιγότερο χρόνο και σχετίζονται με μικρότερη νοσηρότητα σε σχέση με τη
χειρουργική παρέμβαση.
25. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΑΣΤΡΙΚΟΥ – ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΙΚΟΥ ΛΕΜΦΩΜΑΤΟΣ
Ι.Σαρδέλη, Χρ.Ντούνης, Α.Φειδιαράκης, Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Α.Μήκα
Γενικο Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο»
ΣΚΟΠΟΣ Η αξία της υπερηχογραφικής μελέτης στην ανάδειξη άμεσων και έμμεσων σημείων παθολογίας του ανώτερου γαστρεντερικού
συστήματος, και η συνεισφορά αυτής στην περαιτέρω απεικονιστική τους διερεύνηση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Ασθενής 59 ετών, προσέρχεται με βύθιο άλγος επιγαστρίου και δεξιού υποχονδρίου από ημερών. Στα πλαίσια της
απεικονιστικής διερεύνησης, ζητείται υπεροχογράφημα ήπατος – χοληφόρων – παγκρέατος. Από το ατομικό αναμνηστικό, αναφέρει
φαρμακευτική αντιμετώπιση έλκους δωδεκαδακτύλου προ ετών. Από τον εργαστηριακό έλεγχο διαπιστώνεται χαμηλή τιμή HCt (26,9%),
HGb (8,5g/dl) και σημαντική αύξηση των ηπατικών και χολοστατικών ενζύμων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στο υπερηχογράφημα που διενεργείται, παρατηρείται μια ήπια διάταση του κοινού χοληδόχου πόρου. Ελέγχεται επίσης
υπόηχο, στρογγύλο μόρφωμα, που προβάλει επί τα εκτός της 2ης μοίρας του δωδεκαδακτύλου, θέτοντας την υποψία εκκολπώματος
ή άλλης παθολογίας. Παρατηρείται τέλος, μια ομότιμη πάχυνση ελίκων λεπτού εντέρου. Έγινε σύσταση για περαιτέρω απεικονιστική
διερεύνηση. Ακολούθησε ERCP, CT θώρακος – κοιλίας, γαστροσκόπηση με λήψη βιοψίας στομάχου και βολβού δωδεκαδακτύλου,
βιοψία μάζας πρόσθιου μεσοθωρακίου υπό CT και ιστολογική και ανοσοϊστοχημική μελέτη των υλικών βιοψίας. Τα ευρήματα κρίθηκαν
πως είναι συμβατά με επιθετικό Β NHL από μεγάλα κύτταρα.
38
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Αν και ο υπέρηχος δεν αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την απεικόνιση του γαστρεντερικού συστήματος, μπορεί
ωστόσο να αναδείξει έμμεσα και άμεσα σημεία παθολογίας, να αποτελέσει μια πρώτη γραμμή ελέγχου, καθώς και το εφαλτήριο για την
περαιτέρω απεικονιστική προσέγγιση του ασθενούς.
26. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΑΘΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΝΑΔΕΙΞΗΣ ΚΟΛΟΒΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΜΕ US.
Ι.Σαρδέλη, Χρ.Ντούνης, Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Ε.Στρουμπούλη
Γενικο Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο»
Σκοπός Η αξία της υπερηχογραφικής μελέτης στην ανάδειξη της σκωληκοειδούς απόφυσης και παθήσεων αυτής.
Υλικό-μέθοδος Ασθενής 29 ετών προσήλθε με διαλείπον άλγος δεξιού λαγονίου βόθρου από εβδομάδων, καθώς και δεκατική
πυρετική κίνηση. Από το ιστορικό της ασθενούς αναφέρεται σκωληκοειδεκτομή προ ετών. Ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν αρνητικός.
Ετέθη η υποψία φλεγμονής του ΓΕΣ και ζητήθηκε υπερηχογράφημα άνω κάτω κοιλίας.
Αποτελέσματα Στο υπερηχογράφημα άνω κάτω κοιλίας, κατά την εξέταση του δεξιού λαγονίου βόθρου, αναδείχθηκε αλλαντοειδές
μόρφωμα με επιμήκη διάμετρο 1εκ. χωρίς εμφανή σημεία ενεργού φλεγμονής (εγκάρσια διάμετρος 0,6εκ). Ήπια πάχυνση του
τοιχώματος και θολερότητα του πέριξ λίπους παρατηρήθηκε στην περιοχή της ειλεοτυφλικής βαλβίδας. Στη διαφορική διάγνωση
συμπεριλήφθηκε η ύπαρξη τυφλίτιδας – τελικής ειλεΐτιδας και κολοβώματος της σκωληκοειδούς απόφυσης. Ακολούθησε CT
κοιλίας μετά pos λήψη γαστρογραφίνης. Η ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο όπου και επιβεβαιώθηκαν πλήρως τα ευρήματα της
υπερηχογραφικής μελέτης.
Συμπεράσματα Σε ένα αρκετά μέγαλο ποσοστό ασθενών, ο υπέρηχος αποτελεί μια εξέταση ικανή να αναδείξει τη σκωληκοειδή
απόφυση σε όλο της το μήκος καθώς και την παρουσία ή μη σημείων φλεγμονής του οργάνου, χωρίς την επιβάρυνση του ασθενούς
με ακτινοβολία. Η ανάδειξη μιας φυσιολογικής σκωληκοειδούς απόφυσης αποκλείει την πιθανότητα της οξείας σκωληκοειδίτιδας από
τη διαφορική διάγνωση, κατά το χρόνο της εξέτασης, δίδοντας στον κλινικό ιατρό τη δυνατότητα της κλινικής παρακολούθησης του
ασθενούς και του επανελέγχου, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο.
27. Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ DIXON ΣΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΟΡΘΟΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ
Βασιλειάδης Κ, Θεοδωρακόπουλος Α, Κουτσαμπασοπούλου Ι, Μορχοβίτου Α.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ. Ν. Παπαγεωργίου Θεσσαλονίκη
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ακολουθία Dixon είναι μια ειδική ακολουθία, που αναπτύχθηκε για να προσφέρει τέσσερις τύπους εικόνων μαγνητικής
τομογραφίας σε μία μόνο αναπνοή. Μια από τις σημαντικότερες εφαρμογές της συγκεκριμένης ακολουθίας είναι και η διερεύνηση του
καρκίνου του ορθοσιγμοειδούς.
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της συμβολής της ακολουθίας Dixon στη μελέτη των ασθενών με καρκίνο του ορθοσιγμοειδούς, καθώς και στη
διερεύνηση των επέκτασεων του καρκίνου αυτού στα γειτονικά όργανα και τους επιχώριους λεμφαδένες.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε χρονικό διάστημα 2 ετών μελετήσαμε 56 ασθενείς ηλικίας 45-85 ετών στους οποίους ανευρέθηκε και
διαγνώσθηκε καρκίνος του ορθοσιγμοειδούς με βιοψία. Οι ασθενείς αυτοί υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία κάτω κοιλίας
με μαγνητικό τομογράφο Philips 3Τ πριν και μετά την iv έγχυση σκιαστικού, με ιδιαίτερη έμφαση στην ειδική ακολουθία Dixon.
Διερευνήσαμε τις επεκτάσεις του συγκεκριμένου καρκίνου στους πέριξ ιστούς και διασταυρώσαμε τα ευρήματα μας με τα ιστολογικά
παρασκευάσματα μετά το χειρουργείο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 56 ασθενείς που μελετήσαμε, σε 35 από αυτούς (62,5%) ο καρκίνος περιοριζόταν εντός του τοιχώματος του
ορθοσιγμοειδούς, σε 15 (26,8%) παρουσίαζε επέκταση και στο πέριξ λίπος, ενώ στους υπολοίπους 6 ασθενείς (10,7%) παρατηρήθηκε και
νεοπλασματική διήθηση γειτονικών οργάνων και των επιχώριων λεμφαδένων. Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαιώθηκαν σχεδόν πλήρως
στο σύνολο τους με την παθολογοανατομική εξέταση των χειρουργικών παρασκευασμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ακολουθία Dixon αποτελεί μία ασφαλή και αξιόπιστη απεικονιστική μέθοδο για τη μελέτη ασθενών με καρκίνο του
ορθοσιγμοειδούς και στην διερεύνηση των επεκτάσεων του. Συμβάλλει σημαντικά τόσο στην έγκαιρη διάγνωση και σταδιοποίηση του
συγκεκριμένου καρκίνου, στο σχεδιασμό της θεραπευτικής αντιμετώπισης του, καθώς και την παρακολούθηση της πορείας της νόσου
μετά την εφαρμογή της θεραπείας.
28. AIMOΡΡΑΓΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΔΙΠΛΗΣ ΑΝΤΙΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
Σ.Δημουλιά, Π.Ζαμπάκης, Α.Βάλσαμος, Γ.Διαμαντοπούλου, Θ.Πέτσας, Χ. Καλογεροπούλου
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή χορηγείται σε ασθενείς με καρδιαγγειακή, εγκεφαλική ή περιφερική αρτηριακή νόσο. Παρά τα
πλεονεκτήματα της που αφορούν σε μείωση των επεισοδίων υποτροπής, αυξημένος είναι ο κίνδυνος αιμορραγικών επιπλοκών.
Συχνά είναι τα επεισόδια αιμορραγίας από το πεπτικό, αίτιο αυξημένης νοσηρότητας και θνησιμότητας. Σπάνιες επιπλοκές αποτελούν
τα αιματώματα, η οπισθοπεριτοναϊκή αιμορραγία και το αιμοπεριτόναιο. Λόγω της σπανιότητας του αυτόματου αιμοπεριτόναιου ως
αποτέλεσμα λήψης αντιαιμοπεταλιακής αγωγής, η κλινική υποψία και η διάγνωση είναι δύσκολη.
39
ΣKΟΠΟΣ Να παρουσιάσουμε δύο περιστατικά ασθενών όπου η διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή αποτέλεσε αίτιο αυτόματου
αιμοπεριτόναιου και αυτόματης αιμορραγίας από το κατώτερο πεπτικό.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Ασθενής, άρρεν, 70 ετών, προσήλθε με διάχυτο κοιλιακό άλγος από 12ώρου. Ήταν σε διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή με Salospir
και Brilique για διάστημα ενός έτους λόγω ισχαιμικής καρδιοπάθειας. Ο δεύτερος ασθενής, άρρεν, 55ετών, υπό αγωγή με Duoplavin,
διακομίσθηκε λόγω αιμοχεσίας από 18ωρου. Έγινε αξονική τομογραφία κοιλίας με πρωτόκολλο τριών φάσεων και στους δύο ασθενείς.
Στον πρώτο, ανέδειξε αιμορραγική συλλογή υγρού στην περιτοναϊκή κοιλότητα, αιμορραγικά στοιχεία-αιμάτωμα στο μεσοσιγμοειδές
με ενεργό εξαγγείωση του σκιαγραφικού . Έγινε ψηφιακή αγγειογραφία και εμβολισμός κλάδων της κάτω μεσεντέριας αρτηρίας. Στον
δεύτερο ασθενή ανέδειξε ενεργό εξαγγείωση του σκιαγραφικού στο επίπεδο του σιγμοειδούς. Έγινε κολονοσκόπηση και αιμόσταση με
αδρεναλίνη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η αξονική τομογραφία αποτελεί πολύτιμο διαγνωστικό εργαλείο όσον αφορά τις αιμορραγικές επιπλοκές της διπλής
αντιαιμοπεταλιακής αγωγής, το οποίο με βάση τα ευρήματα κατευθύνει τους περαιτέρω θεραπευτικούς χειρισμούς. Αναδεικνύει το
αιμοπεριτόναιο, το επίπεδο αιμορραγίας από το πεπτικό, την ύπαρξη ενεργού εξαγγείωσης, ενώ δίνει πληροφορίες για το αίτιο της
αιμορραγίας.
29. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΕΝΤΕΡΙΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤ: ΟΧΙ ΜΙΑ ΑΠΛΟΪΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Π.Βλάχου, Ν.Λάμα, Χ.Τριαντοπούλου, Δ.Φαγκρέζος, Π. Μανιάτης,Ι. Παπαηλιού.
‘Κωνσταντοπούλειο’ Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας- Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
Σκοπός της Μελετης Το έντερο καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της κοιλιάς και συνεπώς είναι ένα από τα όργανα τα οποία οφείλουμε
να αξιολογήσουμε σε μια ΑΤ κοιλίας. Ωστόσο, πολλές φορές θεωρούμε ότι το εντερικό τοίχωμα δεν δύναται να εκτιμηθεί με την ΑΤ
και επί οιασδήποτε υποψίας ο ασθενής αυτός, συχνά παραπέμπεται σε περαιτέρω ενδοσκοπικό έλεγχο. Αν γίνουμε πιο προσεκτικοί θα
δούμε πως το εντερικό τοίχωμα, όταν πάσχει, προσλαμβάνει τέτοια μορφολογία, πολλές φορές χαρακτηριστική για την παθολογία που
υποκρύπτεται.
Υλικό και Μέθοδος Στο τμήμα μας γίνονται καθημερινά πολλαπλές ΑΤ με ζητούμενο τη διερεύνηση κοιλιακού άλγους ή γενικώς
καταστάσεων ύποπτων παθολογικής ανάμειξης του εντερικού τοιχώματος. Σάρωση της άνω και κάτω κοιλίας, με χορήγηση
σκιαγραφικής ουσίας per os, αλλά και χορήγηση σκιαγραφικού μέσου ενδοφλεβίως, αποτελεί τη βασική διαγνωστική προσέγγιση.
Αποτελέσματα Στην πλειοψηφία των ΑΤ η παθολογική απεικόνιση του εντερικού τοιχώματος προσλαμβάνει χαρακτηριστική
μορφολογία όπως: ομοιογενή ενίσχυση του πεπαχυσμένου τοιχώματος (white attenuation), πτωχή ενίσχυση του κατά τα άλλα
πεπαχυσμένου τοιχώματος στο οποίο διακρίνονται οι διάφορες στιβάδες του (gray attenuation). Ακόμη, το σημείο του στόχου όπου τη
χαρακτηριστική απεικόνιση δίνει οιδηματώδης υποβλεννογόνιος στιβάδα, ενώ όταν ο χώρος αυτός καταλαμβάνεται από λίπος δίνει το
fat target sign.Τέλος ειδική αντιμετώπιση χρήζει η παρουσία αέρα εντός του εντερικού τοιχώματος.
Συμπεράσματα Το πλήρες ιστορικό του ασθενούς, η αξιολόγηση των τοιχωματικών αλλαγών του εντέρου, το πρότυπο ενίσχυσης
μετά τη χορήγηση σκιαγραφικής ουσίας, αλλά και τα ευρήματα που αφορούν τα περιβάλλοντα ανατομικά στοιχεία, είναι σημαντικοί
παράγοντες για να τεθεί γρήγορα και εύστοχα η διάγνωση.
30. ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΟΠΑΘΗ ΦΛΕΓΜΟΝΩΔΗ ΝΟΣΟ ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ
Γ. Μπερέτης, Ε.Σ. Αντύπα, Α. Τσικκίνη, Ε. Σαλούρα, Γ. Γαρδέλης, Ν. Γιδαράκος, Χ. Αργύρης,
Μ. Τσουρούλας
Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. “Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ”
ΣΚΟΠΟΣ Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων κατά την εξέταση με υπερηχοτομογραφία ασθενών με νόσο Crohn και ελκώδη
κολίτιδα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Μελετήσαμε αναδρομικά 44 ασθενείς με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, οι οποίοι εξετάστηκαν
υπερηχοτομογραφία στο Τμήμα μας, κατά το χρονικό διάστημα των τελευταίων 3 ετών. Οι 28 εξ αυτών έπασχαν από ελκώδη κολίτιδα,
ενώ οι 16 από νόσο Crohn. Η διάγνωση είχε τεθεί σε όλες τις περιπτώσεις με βιοψία εντέρου. Οι ασθενείς εξετάσθηκαν είτε στα
πλαίσια έξαρσης της νόσου είτε σε τακτικό επανέλεγχο. Η εξέταση έγινε με γραμμικό ηχοβολέα υψηλής συχνότητας (8-12 MHz), και
περιελάμβανε B-mode και έγχρωμο Doppler έλεγχο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Εκ των 16 ασθενών με νόσο Crohn, αναδείχθηκε πάχυνση τοιχώματος του τελικού ειλεού (12/16), αυξημένη αγγείωση
του εντερικού τοιχώματος (11/16), παρουσία διογκωμένων επιχώριων λεμφαδένων (9/16) και παρουσία φλεγμονώδους υπερηχογενούς
πέριξ λίπους (7/16). Σε κάποιους ασθενείς αναδείχθηκαν επιπλοκές της νόσου, με συχνότερη τις στενώσεις (5/16), ενώ αναδείχθηκαν
επίσης αποστήματα (2/16), και παρουσία συριγγίου (2/16). Εκ των ασθενών με ελκώδη κολίτιδα αναδείχθηκε πάχυνση τοιχώματος
τμήματος παχέως εντέρου (23/28), αυξημένη αγγείωση τοιχώματος (13/28), υπερηχογένεια του πέριξ λίπους (11/28), και παρουσία
διογκωμένων επιχώριων λεμφαδένων (9/28).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η υπερηχοτομογραφία μπορεί να συμβάλλει με ακρίβεια στη διάγνωση και κυρίως στην παρακολούθηση ασθενών
με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου, λόγω της ευρείας διαθεσιμότητας και του χαμηλού κόστους της μεθόδου, της απουσίας
ιοντίζουσας ακτινοβολίας, αλλά και της δυνατότητας λεπτομερούς απεικόνισης των εκδηλώσεων και των επιπλοκών της νόσου.
40
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
31. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΓΕΣ
Ι.Γαλανοπούλου, Α.Σαραφόπουλος, Α.Βίττη, Κ.Μπόκιου, Γ.Κορελίδης, Ε.Τσότσιου, Μ.Μουρούνογλου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
ΣΚΟΠΟΣ: Η συμβολή της υπερηχογραφικής μεθόδου στην απεικόνιση και τη διάγνωση νεοπλασμάτων του στομάχου - εντέρου, σε
επαρχιακό νοσοκομείο που δε διαθέτει CT.
ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη διάρκεια του προηγούμενου έτους, αναδείξαμε υπερηχογραφικά 4 περιπτώσεις με Ca στομάχου και 3 με Ca
εντέρου. Όλοι οι ασθενείς είχαν ένδειξη για πιθανή κακοήθεια με βάση την κλινική εικόνα, τα αναφερόμενα συμπτώματα, την ηλικία και
τον εργαστηριακό έλεγχο.
Χρησιμοποιήσαμε έγχρωμο υπερηχοτομογράφο GENERAL ELECTRIC LOGIC 5.
Με κεφαλή των 3.5MHz σαρώσαμε καταρχήν τα συμπαγή όργανα της κοιλιακής χώρας, για να διαπιστωθεί η παρουσία πρωτοπαθούς
εστίας ή και δευτεροπαθών εντοπίσεων. Στο βαθμό που ήταν δυνατός ο έλεγχος, εξετάσαμε το στόμαχο και τις εντερικές έλικες. Σε
ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιήσαμε κεφαλή 7.5ΜHz για λεπτομερή απεικόνιση των επιπολής οργάνων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα υπερηχογραφικά ευρήματα των Ca στoμάχου - εντέρου αφορούσαν συνήθως το τοίχωμα του οργάνου και την
κινητικότητά του. Στη νεοπλασματική διήθηση διαπιστώθηκε ευρεία τοιχωματική πάχυνση με ανώμαλη παρυφή, χωρίς περισταλτισμό.
Σε άλλες περιπτώσεις απεικονίστηκε η ογκόμορφη εξεργασία στην πορεία του εντέρου, με χαμηλή ηχογένεια και ανομοιογενή υφή. Δεν
ήταν σπάνια η ανεύρεση παθολογικών, επιχώριων λεμφαδένων και μεταστατικών εστιών στο ήπαρ.
Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν με ενδοσκόπηση και CT (σταδιοποίηση της νόσου).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το υπερηχογράφημα κοιλίας μπορεί υπό προϋποθέσεις να διαγνώσει νεοπλάσματα του ΓΕΣ αναδεικνύοντας τον
πρωτοπαθή όγκο και τις μεταστατικές εστίες. Δεν υποκαθιστά την αξονική τομογραφία, αποτελεί όμως χρήσιμο εργαλείο στα χέρια ενός
έμπειρου ακτινολόγου, ιδιαίτερα σε νοσοκομεία που στερούνται του αναγκαίου και σύγχρονου εξοπλισμού (CT και MRI).
32. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΕΣ ΓΑΣΤΡΟΣΤΟΜΙΕΣ ΥΠΟ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ. ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ.
Έξαρχος Δ1., Παπαδάκης Σ1., Ματσίρας Ι1., Τσούκαλος Γ1., Αθανασοπούλου Σ1. Τομαής Δ1., Χαροκοπάκης Α1., Χονδρός Δ1 .
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η διαδερμική γαστροστομία είναι μια καθιερωμένη μέθοδος σίτισης σε ασθενείς που αδυνατούν να σιτιστούν per-os πάνω
από 7 ημέρες λόγω ύπαρξης νεοπλασμάτων τραχήλου-οισοφάγου, νοσημάτων ΚΝΣ και σε ασθενείς που χρειάζονται επιπρόσθετη
σίτιση. Η τοποθέτηση της γίνεται χειρουργικά, ενδοσκοπικά ή υπό απεικονιστική καθοδήγηση .
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπειρία μας στην υπό αξονικό τομογράφο τοποθέτηση διαδερμικής γαστροστομίας σε ασθενείς με
προηγούμενη αποτυχημένη ενδοσκοπική τοποθέτηση και να αναδειχθούν οι ενδείξεις, οι αντενδείξεις και η διαδικασία τοποθέτησης της.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2014 τοποθετήθηκαν στον αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου μας 6
διαδερμικές γαστροστομίες σε 7 ασθενείς (μια ανεπιτυχής). Η διαδικασία τοποθέτησης συμπεριλάμβανε την άλλοτε άλλη θέση του
ασθενούς, την διάταση του στόμαχου με αέρα, την γαστροπηξία με Τ-άγκιστρα , την κλιμακούμενη διαστολή του αυλού ως το επιθυμητό
εύρος 22F και την τοποθέτηση του σωλήνα γαστροστομίας (18F-ballon, William Cook, DK) μέσω αποσπώμενου θηκαριού (peel-away),
και τέλος την καθήλωση του καθετήρα στο δέρμα μετά από έλεγχο θέσης και βατότητας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η τοποθέτηση υπήρξε επιτυχής στους 6 από τους 7 ασθενείς, προσφέροντας τους επιτυχή οδό σίτισης. Η αποτυχημένη
προσπάθεια αποδόθηκε στην απουσία αποσπώμενου θηκαριού. Από το σύνολο των επεμβάσεων δεν υπήρξαν επιπλοκές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τοποθέτηση διαδερμικής γαστροστομίας υπό αξονικό τομογράφο αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική επεμβατική
πρακτική ειδικά στις περιπτώσεις όπου αποτυγχάνει η ενδοσκοπική τοποθέτηση.
33. ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΩΝ ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΟΠΙΣΘΟΠΕΡΙΤΟΝΑΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ –
ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ.
Έξαρχος Δ., Παπαδάκης Σ., Τομαής Δ., Ματσίρας Ι., Χαροκοπάκης Α., Τσούκαλος Γ., Λαζαριώτη Φ., Τεστέμπαση Ε., Χονδρός Δ.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπειρία μας σε διάστημα 51/2 ετών στην υπό αξονικό τομογράφο παροχέτευση ενδοκοιλιακών και
οπισθοπεριτοναικών συλλογών, να αναδειχθεί η ασφάλεια, οι ελάχιστες επιπλοκές και η αποτελεσματικότητα της μεθόδου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από τον Ιανουάριο του 2010 έως τον Ιούνιο του 2014 παροχετεύτηκαν στον αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου μας
407 ενδοκοιλιακές και οπισθοπεριτοναικές συλλογές σε 372 ασθενείς, οι 32 συλλογές αφορούσαν σε εν τω βάθει πυελικά αποστήματα
και η προσπέλαση έγινε διαγλουτιαία. Οι 180 συλλογές ήταν μετεγχειρητικές και οι 227 άλλης αιτίας, 22 ασθενείς ήταν οροθετικοί.
Η προσπέλαση, το εύρος του καθετήρα (8.5-16F), ο τύπος του καθετήρα (pigtail-sump), ο χρόνος παραμονής(7-48 ημέρες) ήταν
συνάρτηση της εντόπισης της συλλογής , της σύστασης και ροής της.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς υπήρξε επιτυχής τοποθέτηση της παροχέτευσης, σε 31 περιπτώσεις τοποθετήθηκε άνω της
μίας παροχέτευσης για αποτελεσματικότερη πλύση. Από το σύνολο των ασθενών υπήρξαν 5 επιπλοκές, οι 4 αφορούσαν σε περιπτώσεις
πνευμοθώρακα (υποδιαφραγματικά αποστήματα) που χρειάστηκε αντιμετώπιση, οι δύο ασθενείς αντιμετωπίστηκαν στο τμήμα με
τοποθέτηση βαλβίδας Hemlich (arrow pneumothorax set), και η μία σε οπισθοπεριτοναική αιμορραγία ή οποία αντιμετωπίστηκε
χειρουργικά.
41
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαδερμική παροχέτευση ενδοκοιλιακών και οπισθοπεριτοναικών αποστημάτων και συλλογών αποτελεί ασφαλή,
αποτελεσματική μέθοδο ενώ η υπό αξονικό τομογράφο καθοδήγηση αποτελεί την βέλτιστη μέθοδο. Το αποτέλεσμα της παροχέτευσης
εξαρτάται και από την συνεχή παρακολούθηση του ασθενούς μετά την τοποθέτηση του καθετήρα από τον κλινικό ακτινολόγο.
34. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΟΣΤΟΜΙΑ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
Έξαρχος Δ1., Παπαδάκης Σ1., Κρικέτου Δ1,Τομαής Δ1, Βισκαδουράκη Ο1., Σγώρα Α1., Δαμπολιά Ε1. , Χονδρός Δ1.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η διαδερμική χολοκυστοστομία είναι η μέθοδος εκλογής για την θεραπεία της χολοκυστίτιδας και του ύδρωπα χοληδόχου
κύστεως σε περιπτώσεις που η χειρουργική θεραπεία δεν είναι εφικτή. Η τοποθέτηση της στο παρελθόν γινόταν χωρίς καθοδήγηση, στις
μέρες μας τοποθετείται υπό υπερηχογραφικό, ακτινοσκοπικό ή υπό υπολογιστική τομογραφία έλεγχο.
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπειρία μας στην υπό αξονικό τομογράφο τοποθέτηση διαδερμικής χολοκυστοστομίας, και να αναδειχθεί η
ευκολία, ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της μεθόδου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο του 2014 τοποθετήθηκαν στον αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου μας 10
διαδερμικές χολοκυστοστομίες σε 10 ασθενείς, 6 σε επείγουσα βάση και 4 σε τακτική, 5 σε ασθενείς νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ και 5 σε
κοινό θάλαμο. Η διαδικασία τοποθέτησης συμπεριλάμβανε την άλλοτε άλλη θέση του ασθενούς, την παρακέντηση με βελόνα 16G και
την τοποθέτηση της χολοκυστοστομίας με την μέθοδο Seldinger και εύρος αυλού ανάλογο του ιξώδους του παροχετευθέντος υγρού,(
8.5F-10F) ενώ σε κάθε βήμα ακολουθούσε απεικονιστικός έλεγχος της σωστής θέσης των υλικών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η τοποθέτηση υπήρξε επιτυχής και στους 10 ασθενεις ενώ το σύνολο τους υπήρξε ταχεία κλινικοεργαστηριακή
βελτίωση. Από το σύνολο των επεμβάσεων δεν υπήρξαν μείζονες επιπλοκές Υπήρξε μια ελάσσονα επιπλοκή που είχε να κάνει με
ερυθρότητα του δέρματος στο σημείο εισόδου του καθετήρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τοποθέτηση διαδερμικής χολοκυστομίας υπό αξονικό τομογράφο αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική
επεμβατική πρακτική, με ελάχιστες επιπλοκές που προσφέρει ταχεία ανακούφιση των συμπτωμάτων του ασθενούς και σαφή
κλινικοεργαστηριακή βελτίωση.
35. Η ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ, ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
ΠΡΩΤΟΠΑΘΩΝ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΠΑΘΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Συμεωνίδης Δημήτριος1, Δεληγιαννίδης Θεόδωρος1, Παύλη Σοφία1, Βέλλης Αναστάσιος1, Παναγιωτοπούλου
Δήμητρα1
1
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, Θεαγένειο.
Σκοπός της μελέτης: Η ανάδειξη του ρόλου της βιοψίας με τη βοήθεια αξονικού τομογράφου στην ιστολογική επιβεβαίωση και
ταξινόμηση νεοπλασμάτων.
Υλικό και Μέθοδοι: Διενεργήθηκαν 58 βιοψίες υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου το χρονικό διάστημα 10-2013 έως 062014.
Αποτελέσματα: Από τις 13 βιοψίες νεφρών, οι 10 ανέδειξαν την παρουσία διαυγοκυτταρικού αδενοκαρκινώματος, η 1 ογκοκύτωμα,
η μία μεταστατικό νεφρικό καρκίνωμα από αδενοκαρκίνωμα πνεύμονος, ενώ στη 1 εξ αυτών το υλικό κρίθηκε ανεπαρκές. Από
τις 18 βιοψίες πνεύμονος, 4 ανέδειξαν καρκίνωμα εκ πλακωδών κυττάρων, 1 νευροενδοκρινές καρκίνωμα, 5 αδενοκαρκίνωμα, 3
μεταστατικά καρκινώματα πνεύμονος,, 1 μικροκυτταρικό ,1 καλοήθους υφής βλάβη και 3 χαρακτηρίσθηκαν ως μη μικροκυτταρικά
καρκινώματα. Από τις 15 βιοψίες ήπατος, οι 11 ανέδειξαν μεταστατικό ηπατικό καρκίνωμα, οι 2 αδενοηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και
οι 2 χολαγγειοκαρκίνωμα. Από τις 2 βιοψίες επινεφριδίων αναδείχθηκαν 2 μεταστατικά καρκινώματα, από τις 3 βιοψίες ωοθηκών 2
ορώδη αδενοκαρκινώματα και 1 εξ αυτών με ανεπαρκές υλικό. Επιπλέον, από τις 3 βιοψίες μεσοθωρακίου, επιβεβαιώθηκαν 1 θυμικό
καρκίνωμα, 1 σβάννωμα και 1 χωρίς στοιχεία κακοήθειας. Τέλος από τις 3 βιοψίες μαζών μαλακών μορίων, παρουσιάσθηκαν 2
μεταστατικά καρκινώματα, 1 λέμφωμα και 1 διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα.
Συμπεράσματα: Η βιοψία υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου αποτελεί την πλέον ενδεδειγμένη λύση για την ιστολογική
επιβεβαίωση τόσο πρωτοπαθών όσο και μεταστατικών καρκινωμάτων και τη διευκόλυνση της περαιτέρω αντιμετώπισης αυτών.
36. Η συμβολή της βιοψίας δια βελόνης, υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, στην ιστολογική τεκμηρίωση
των αιτιών παθολογικής διόγκωσης των λεμφαδένων.
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Μπουλογιάννη Γλυκερία1, Χουρμούζη Δανάη1, Δέδες Ιωάννης1, Παπαλαυρέντιος Λαυρέντιος1, Στόικου
Ιωάννα1, Δρεβελέγκας Αντώνιος1
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
Σκοπός: Η ανάδειξη της αποτελεσματικότητας της βιοψίας δια βελόνης, υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, στη διάγνωση και
ταξινόμηση των παθολογικά διογκωμένων λεμφαδένων.
Υλικό και μέθοδοι: Η μελέτη περιλαμβάνει 30 περιπτώσεις ασθενών με παθολογικά διογκωμένους λεμφαδένες, οι οποίοι
υποβλήθηκαν σε βιοψία υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, με <<πιστόλι>> βιοψίας πάχους 16 gauge. H διάγνωση
επιβεβαιώθηκε μέσω της παθολογοανατομικής εξέτασης των δειγμάτων.
42
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα: 27 ασθενείς βρέθηκαν με κακοήθη νόσο, 13 εκ των οποίων με λεμφαδενικές μεταστάσεις από επιθηλιακά
καρκινώματα, ενώ 14 με λέμφωμα. 3 ασθενείς βρέθηκαν με καλοήθη νόσο, μεταξύ των οποίων 1 με νόσο Castleman, 1 με νόσο εξ’
ονύχων γαλής και 1 με πλασμοκυτταρική αντίδραση.
Συμπεράσματα: Η βιοψία δια βελόνης, υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, αποτελεί μία ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο
για την ακριβή διάγνωση παθολογικά διογκωμένων λεμφαδένων.
37. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΒΙΟΨΙΑ ΠΑΡΑ-ΑΟΡΤΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΥΠΟ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ
Λ. Ρέππας, Δ. Φιλιππιάδης, Α. Μαζιώτη, Σ. Γρηγοριάδης, Σ. Αργέντος, Α. Κελέκης, Ν. Κελέκης
Β Εργαστήριο Ακτινολογίας, Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟΝ
ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της μελέτης μας είναι η ανάδειξη της ασφάλειας και αποτελεσματικότητος της διαδερμικής βιοψίας παρααορτικών
αλλοιώσεων υπό καθοδήγηση Υπολογιστικού Τομογράφου. Επιπλέονκαταγράφηκαν οι δόσεις ιοντίζουσας ακτινοβολίας για την κάθε
εξέταση
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Τους τελευταίους 18 μήνες πραγματοποιήθηκαν στο τμήμα μας 27 παρακεντήσεις παρα-αορτικών αλλοιώσεων σε
26 ασθενείς (1 ασθενής υπεβλήθη σε 2 παρακεντήσεις). Υπό εκτεταμένη τοπικήαντισηψία και καθοδήγηση Υπολογιστικού Τομογράφου
έγινε επιλογή σημείου προσπέλασης και προωθήθηκε ημι-αυτόματη Υπολογιστικού Τομογράφου. Ακολούθησε λήψη ιστοτεμαχιδίου και
επαναληπτική σάρωση για έλεγχο πιθανών άμεσων επιπλοκών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Από τους 26 ασθενείς οι 2 παρέλαβαν το υλικό προκειμένου να το παραδώσουν σε εξωτερικό παθολογοανατομικό
εργαστήριο χωρίς να υπάρχει περαιτέρω ενημέρωση για το αποτέλεσμα της βιοψίας. Στο λοιπό δείγμα της μελέτης μας, ο
παθολογοανατομικός έλεγχος ανέδειξε αποτέλεσμα σε 22/24 ασθενείς (91.66%) ενώ ο δεύτερος δειγματισμός σε έναν εκ των 2
ασθενών με ανεπαρκέςυλικό αποδείχθηκε θετικός αυξάνοντας το ποσοστό διαγνωστικής επιτυχίας σε 95.84% (23/23 ασθενείς). Δεν
παρατηρήθησαν επιπλοκές. H μέση δόση ιοντίζουσας ακτινοβολίας ανά εξέταση ήταν14mGy
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Η διαδερμική βιοψία υπό καθοδήγηση Υπολογιστικού Τομογράφου αποτελεί ασφαλή και αποτελεσματική μέθοδο
διάγνωσης παρα-αορτικών αλλοιώσεων. Η τεχνική τελείται χωρίς ουσιαστικήδιαφοροποίηση δόσης ιοντίζουσας ακτινοβολίας
συγκριτικά με τις διαδερμικές βιοψίες υπό ΥΤ σε άλλες ανατομικές δομές.
38. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΟΥ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ
ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ (ΠΦΥ)
Αντωνία Παρλαμέντη1, Ελευθέριος Φωτίου1, Ελένη Σταματοπούλου1, Αλέξανδρος Κωνσταντινίδης1, Ελεονώρα Χατζηπασχάλη1
1
Πρότυπο Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου Περιστερίου. Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), Υπουργείο Υγείας, Αθήνα
Σκοπός της Μελέτης: Η ανάδειξη της χρησιμότητας της προληπτικής ιατρικής στην ΠΦΥ μέσα από δωρεάν προγράμματα
υπερηχογραφικού ελέγχου του θυρεοειδούς.
Υλικό και Μέθοδος: Στο Πρότυπο Κέντρο Υγείας (Κ.Υ.) Αστικού Τύπου Περιστερίου, διενεργήθηκε δωρεάν έλεγχος θυρεοειδούς επί
5ημέρου. Εκλέχθηκαν κλινικά και υπερηχογραφικά 80 ενδιαφερόμενοι. Χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα υπερήχων με κεφαλές Linear και
Convex. Καταρτίστηκε ειδικό ερωτηματολόγιο, το οποίο συμπληρώθηκε από τους υπευθύνους παρόχους υγείας. Πραγματοποιήθηκε
στατιστική ανάλυση, με το πρόγραμμα SPSS 20.
Αποτελέσματα: Ο μέσος όρος ηλικίας ήταν 44 έτη. Το 85% ήταν γυναίκες, σε ποσοστό 98,8% Ελληνικής Εθνικότητας και το 77,50%
διέμενε στο Δήμο Περιστερίου. Το 63,75% προσήλθε για πρώτη φορά στο Κ.Υ. και στο 52,38% απεικονίστηκαν παθολογικά ευρήματα. Το
52,50% ανέφερε κάποιο σύμπτωμα σαν αιτία προσέλευσης, ενώ το 52,50% ελέγχθηκε για πρώτη φορά. Από τον υπερηχογραφικό έλεγχο,
στο σύνολο ανευρέθηκαν 57,5% όζοι και εξ αυτών συμπαγείς που χρήζουν περεταίρω ελέγχου σε ποσοστό που ανήλθε σε 30%. Το
ποσοστό των ασθενών που παραπέμφθηκε για βιοψία δια λεπτής βελόνης (FNA) ανήλθε σε 5%.
Συμπεράσματα: Οι γυναίκες εμφανίζουν παθήσεις του θυρεοειδούς συχνότερα σε σχέση με τους άνδρες. Οι κακοήθεις εξεργασίες
του θυρεοειδούς είναι σπάνιες. Δε θα πρέπει όμως να υποτιμηθεί η συμπτωματολογία των παθήσεών του, από το ιατρονοσηλευτικό
προσωπικό των πρωτοβάθμιων δομών υγείας καθώς και η παραπομπή αυτών προς υπερηχογραφικό έλεγχο.
39. VERY IMPORTANT PERSONS (VIP), ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ΟΥ ΑΙΩΝΑ.
Μπαλτάς Χρήστος1,Μπαλανίκα Αλεξία2, Πολυκάρπου Νικόδημος1, Κοκκινόπουλος Στυλιανός1, Αργύρης Χρήστος1, Φαρκωνή Χρυστάλλα3,
Γαρδέλης Γρηγόρης1, Τσουρούλας Μαρίνος1,
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
3
Ιδιώτης Ακτινολόγος
Σκοπός: Η αναφορά σε ακτινολόγους των αρχών του 20ου αιώνα, που αποτέλεσαν σημαντικές προσωπικότητες στο χώρο των
γραμμάτων και στο διεθνές επιστημονικό στερέωμα.
Υλικό και μέθοδος: Γίνεται αναφορά στην προσωπικότητα των: Δ. Κηλαϊδίτη (1883-1960), Σ. Σπεράντσα (1888-1962), Θ. Στεφανίδη
(1896-1983), Ν. Φίστα (1902-1994) και Ι. Καραπαναγιώτη (1909-1999).
Αποτελέσματα: Ο Δ. Κηλαϊδίτης αποτέλεσε σημαντική προσωπικότητα για την διεθνή ιατρική κοινότητα, ο Σ. Σπεράντσας έγινε
43
ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός για το λογοτεχνικό του έργο, ο Ν. Φίστας υπήρξε μεγάλος ευεργέτης, ο Θ. Στεφανίδης ήταν καταξιωμένος
ερευνητής και λογοτέχνης στο Ηνωμένο Βασίλειο και ο Ι. Καραπαναγιώτης αποτέλεσε τον πρωτοπόρο της Φυσικής Ιατρικής και
Αποκατάστασης στην Ελλάδα.
Συμπέρασμα: Ελληνικές προσωπικότητες με μεγάλη προσφορά στην ιατρική επιστήμη, στην ελληνική και ξένη λογοτεχνία και στο
κοινωνικό σύνολο.
40. ΦΑΡΜΑΚΙΔΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ (1890-1982): Η ΠΡΩΤΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΣ
Γιαννάκη Κασσιανή1, Μπαλανίκα Αλεξία2, Κορωναίος Θεόδωρος2, Αργύρης Χρήστος1, Φώτη Έλενα1, Γαρδέλης Γρηγόρης1, Τσουρούλας
Μαρίνος1, Μπαλτάς Χρήστος1
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
Σκοπός: Η αναφορά στην πρώτη Ελληνίδα ακτινολόγο, την Ευαγγελία (Λία) Φαρμακίδου, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890.
Υλικό και μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε προσωπικό αρχείο των συγγραφέων που περιελάμβανε υλικό συνεντεύξεων και αναφορές
από τον ελληνικό έντυπο τύπο.
Αποτελέσματα: Γίνεται λεπτομερής αναφορά στην εκπαίδευσή της, στα πρώτα επιστημονικά της βήματα, στη συγγραφική της
δραστηριότητα, στην επαγγελματική και κοινωνική της δράση, από το 1925 και για 40 περίπου χρόνια μετά.
Συμπέρασμα: Η Ευαγγελία (Λία) Φαρμακίδου υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ακτινολογικής Εταιρείας, άτομο πολυτάλαντο, με
ευρεία μόρφωση, που τόλμησε και κατάφερε πρώτη να σταδιοδρομήσει σε ένα καθαρά έως τότε «ανδρικό» επάγγελμα.
41. ΣΥΝΟΣΤΕΩΣΗ ΤΗΣ ΕΓΓΥΣ ΚΝΗΜΟΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΑΡΘΡΩΣΗΣ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ
Αποστόλου Δ., Χαρσούλα Α.,Tσιβίκης Φ*., Ελευθεριάδου Μ., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΣΚΟΠΟΣ: Η συνοστέωση της εγγύς κνημοπερονιαίας άρθρωσης (ΚΠΑ) είναι εξαιρετικά σπάνια. Μπορεί να συμβεί σε σκελετικά
ανώριμους ασθενείς, σε εφήβους, ή σε ενήλικες. Παρουσιάζουμε το απεικονιστικό σύστημα ταξινόμησης της συνοστέωσης των Kellgren
και Lawrence.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ένα σύνολο 1029 ασθενών, ηλικίας από 46 ως 96 ετών (μ.ο. 71,34 έτη), εξετάστηκαν κλινικά και απεικονιστικά,
σε χρονικό διάστημα τεσσάρων ετών (από το 2005 ως το 2008), για εκφυλιστική αρθρίτιδα γόνατος. Ήταν 817 γυναίκες με ηλικίες από 46
ως 94 ετών (μ.ο. 70.66 έτη) και 212 άνδρες ηλικίας από 46 ως 96 ετών (μ.ο. 74.28 έτη). Συνοστέωση της εγγύς ΚΠΑ διαγνώσθηκε σε 3
ασθενείς σύμφωνα με το ακτινογραφικό σύστημα ταξινόμησης των Kellgren και Lawrence. Οι ασθενείς αυτοί εξετάστηκαν επιπλέον με
μαγνητική τομογραφία ή/και με αξονική τομογραφία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σύμφωνα με το απεικονιστικό σύστημα ταξινόμησης των Kellgren και Lawrence, όλοι οι ασθενείς μας είχαν βαθμού
Ι και ΙΙ νόσο της κνημοπερονιαίας άρθρωσης. Σε δύο περιπτώσεις (1 και 2), η βλάβη θεωρήθηκε πρωτοπαθής (ιδιοπαθής). Η βλάβη
ήταν δευτεροπαθής (επίκτητη) στην περίπτωση 3, έπειτα από οστεοσύνθεση για εμπιεστικό κάταγμα του κνημιαίου plateau με χρήση
συνθετικού οστικού μοσχεύματος. Σε όλες τις περιπτώσεις, το προσβεβλημένο γόνατο ήταν το δεξιό. Οι δύο πρωτοπαθείς περιπτώσεις
είχαν λοξού τύπου εγγύς ΚΠΑ. Δεν παρατηρήθηκαν παθολογικά απεικονιστικά ευρήματα στην ετερόπλευρη εγγύς ΚΠΑ. Περιγράφονται
αναλυτικά τα ευρήματα των τριών ασθενών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η κνημοπερονιαία συνοστέωση έχει περιστασιακά περιγραφεί στη βιβλιογραφία. Μπορεί να παρατηρηθεί σε μια εκ
των τριών αρθρώσεων μεταξύ της κνήμης και της περόνης. Η απεικονιστική εξέλιξη των εκφυλιστικών αλλοιώσεων των κατά γόνυ
αρθρώσεων, και στους 3 ασθενείς μας, δε σχετιζόταν σε καμιά περίπτωση με την συνοστέωση της ομόπλευρης εγγύς ΚΠΑ.
42. ΜΕΛΕΤΗ ΣΚΕΛΕΤΟΥ ΜΕΣΟΛΙΘΙΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ (8000π.χ.) ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΘΕΟΠΕΤΡΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Τούλας Π., (1) Δεσποτόπουλος, Ε., (1) Ματσαρίδης Δ., (1) Τούλα-Γουργιώτου Ι(3)., Σούλης Α., (2) Παπαγρηγοράκης Μ., (2)
1. Διαγνωστικό Κέντρο Εγκέφαλος- Euromedica
2. Οδοντιατρική σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών-Τμήμα Ορθοδοντικής
3. Πανεπιστήμιο Κρήτης
Σκοπός της μελέτης είναι η εξέταση ενός σκελετού μεσολιθικής εποχής (περίπου 8000 π.χ.) ο οποίος ανευρέθη σε ανασκαφή στο σπήλαιο
Θεόπετρας Τρικάλων.
Μελετήθηκε το κρανίο και τα μακρά οστά επισκοπικά, με απλές ακτινογραφίες με πανοραμική ακτινογραφία του κρανίου, με αξονική
τομογραφία με τρισδιάστατη ανασύνθεση των οστών και τρισδιάστατη εκτύπωση του κρανίου. Έγινε επίσης μελέτη των διαστάσεων των
κροταφικών βόθρων για έμμεση εκτίμηση του μεγέθους των κροταφικών λοβών.
Πρόκειται για νέα γυναίκα ηλικίας 18-20 ετών η οποία παρουσίαζε πέραν των αλλοιώσεων ταφικής αιτιολογίας, οστικές αλλοιώσεις
συμβατές με σιδηροπενική αναιμία και ανωμαλία σύγκλισης των οδόντων τύπου ΙΙΙ.
44
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ειδικότερα οι χαρακτηριστικές γραμμές Harris στα οστά του θόλου του κρανίου, καθώς και στα μακρά οστά επιβεβαιώνουν τα ευρήματα
της αναιμίας και πιθανής υποβιταμίνωσης. Ανευρέθη επίσης κρανιοστένωση ΑΡ μετωπιαίας.
Μελετήθηκαν από ακτινολογικής παθολογικής βιολογικής άποψης τα ευρήματα.
Η συνδυασμένη μελέτη του σκελετού μας επιτρέπει πέραν των άμεσα σχετιζόμενων με την παλαιοπαθολογία ευρημάτων, γενικότερα
συμπεράσματα όσον αφορά τις κοινωνικές δομές της εποχής, την γεωγραφική κατανομή και την μετακίνηση πληθυσμών και τα
κοινωνικά δίκτυα επικοινωνίας της εποχής, καθώς και τον τρόπο ζωής των ατόμων της εποχής αυτής.
43. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ: ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΚΟΣ ΠΥΡΕΤΟΣ
Σ.Δόλγυρας, A.Σαραφόπουλος, I.Γαλανοπούλου, Κ.Μπόκιου, Α.Βίττη, Γ.Κορελίδης, Μ.Μάινου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Απεικονιστικός έλεγχος και διερεύνηση λοιμώδους νοσήματος σε ασθενή με συμπτώματα ύποπτα για αιμορραγικό πυρετό.
Υλικό και μέθοδος: Άντρας 22 ετών οικονομικός μετανάστης από την ΠΓΔΜ προσήλθε στο νοσοκομείο με αναφερόμενες μυαλγίες,
υψηλό πυρετό, διάχυτο κοιλιακό άλγος και υδαρείς κενώσεις. Επάγγελμα υλοτόμος.
Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε αναπηδώσα ευαισθησία στην κοιλιά και θετικό Jordano αμφοτερόπλευρα. Στην α/α θώρακος
απεικονίστηκε πλευριτική αντίδραση και στο υπερηχογράφημα κοιλίας ασκιτικ1ό υγρό (σχετικά παχύρευστο), με επινέμεση στον
περινεφρικό και παρανεφρικό χώρο. Μικρότερη ποσότητα υγρού παρατηρήθηκε επίσης στον ελάσσονα επιπλοϊκό θύλακα γύρω απ’ το
πάγκρεας. Η ηχογένεια του νεφρών ήταν αυξημένη και ο σπλήνας μεγαλύτερος του φυσιολογικού. Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν με την
αξονική τομογραφία.
Στον αιματολογικό και βιοχημικό έλεγχο ανευρέθηκαν: Λευκοκυττάρωση, θρομβοπενία, λευκωματουρία και σταδιακή αύξηση της
κρεατινίνης.
Την 9η μέρα νοσηλείας ο ασθενής έγινε ταχυπνοϊκός, ταχυσφυγμικός και ολιγουρικός (παρά την ενυδάτωση), ενώ οι διάρροιες
συνεχίστηκαν αυξανόμενες.
Με την κλινική υπόνοια ότι πρόκειται για ενδημικό αιμορραγικό πυρετό ή για νόσο του Weill και εν αναμονή των αντίστοιχων
ορολογικών εξετάσεων, προχωρήσαμε άμεσα σε υποστηρικτική αγωγή. Ο άρρωστος άρχισε να ανταποκρίνεται θετικά από την 11η μέρα.
Αποτέλεσμα: Το πόρισμα των εργαστηριακών εξετάσεων ήταν αρνητικό για νόσο Weill και λοίμωξη από ιό Ebola, θετικό όμως για
αιμορραγικό πυρετό Hantaan με νεφρωσικό σύνδρομο.
Συμπεράσματα: O συντονισμός και η συνεργασία των κλινικών γιατρών, με τη βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων και την
κατάλληλη εργαστηριακή υποστήριξη, μπορούν να θέσουν τη διάγνωση σε σχετικά σπάνια περιστατικά, όπως ο αιμορραγικός πυρετός.
44. ΠΛΗΡΕΣ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΟΚΛΟΠΗΣ: ΔΙΕΞΟΔΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ TRIPLEX ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ
ΤΗ CT ΚΑΙ DSA
Α.Σαραφόπουλος, Ι.Γαλανοπούλου, Σ.Δόλγυρας, E.Καραπατσούδη, Ε.Τσότσιου, Κ.Μπόκιου, Γ.Κορελίδης, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η συμβολή του triplex υπερηχογραφήματος στην ολοκληρωμένη ανάδειξη του συνδρόμου υποκλοπής, με καταγραφή της
ανάστροφης ροής στη σπονδυλική αρτηρία και τον εντοπισμό του ύψους της απόφραξης ή στένωσης της υποκλείδιας σε ασθενή με
συμβατή νευρολογική σημειολογία.
Υλικό και μέθοδος: Άντρας 64 ετών προσήλθε ως εξωτερικό περιστατικό με ένδειξη για triplex υπερηχογράφημα των καρωτίδων και
σπονδυλικών αρτηριών. Ανέφερε κυρίως συμπτώματα ιλίγγου, κεφαλαλγίας και παροδικής απώλειας της ισορροπίας.
Για την εξέταση χρησιμοποιήσαμε υπερηχοτομογράφο GENERAL ELECTRIC LOGIC 5 με κεφαλές 9 MHz και 7.5 ΜHz.
Η μελέτη των σπονδυλικών αρτηριών στην περιοχή του τραχήλου περιλάμβανε αρχικά τον έλεγχο της κατεύθυνσης ροής, την ανάλυση
των κυματομορφών και τη μέτρηση των ταχυτήτων με έγχρωμο και φασματικό DOPPLER. Έγινε προσπάθεια να απεικονιστεί το σύνολο
των σπονδυλικών από το ύψος της έκφυσής τους, αλλά και των πιο κεντρικών αρτηριακών κλάδων (υποκλείδιες και ανώνυμη).
Αποτελέσματα: Αναδείξαμε υπερηχογραφικά και σε πρώτο χρόνο, πλήρες σύνδρομο υποκλοπής ΔΕ με ανάστροφη ροή της
σπονδυλικής σε όλη τη διάρκεια του κύκλου και με ταυτόχρονη παρουσία ευμεγέθους πλάκας στο κεντρικότερο τμήμα της υποκλείδιας
αρτηρίας. Τα παραπάνω ευρήματα επιβεβαιώθηκαν αρχικά με CT και στη συνέχεια με ψηφιακή αγγειογραφία (DSA).
Συμπεράσματα: Το triplex υπερηχογράφημα αποτελεί μια ευχερή και αξιόπιστη μέθοδο στην ανάδειξη του συνδρόμου υποκλοπής.
Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος των αγγείων του τραχήλου στα πλαίσια μιας εξέτασης ρουτίνας και εφόσον διαπιστωθεί ανάστροφη ροή
στη σπονδυλική αρτηρία, θα πρέπει να περιλαμβάνει και την αντίστοιχη υποκλείδια αρτηρία προκειμένου να διερευνηθεί η πιθανότητα
μεγάλης στένωσης ή και απόφραξης του αυλού της σε κεντρικό τμήμα.
45. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΔΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΑΙΜΑΤΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ
Συγγραφείς: Ιωσηφίδου Ε., Κανέλα Φ., Κουγιουμτζίδου Μ., Μαρμαρέλη Π.
Προέλευση: Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς
Σκοπός: Η παρακολούθηση και εξέλιξη ενός ασθενούς που προσήλθε στα ΤΕΠ του Νοσοκομείου μας με ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα
στην περιοχή της γέφυρας. Το φάσμα των υποκείμενων αιτίων και η διαφορική τους διάγνωση. Η διάγνωση και η τελική έκβαση του
ασθενούς.
45
Υλικό: Άντρας ασθενής 70 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ με αναφερόμενη ζάλη, αιμωδίες χειλέων και μετώπου από 3ώρου, διαταραχές
οφθαλμοκίνησης δεξιά και δακρύρροια δεξιά. Ο ασθενής είχε ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης και ΑΠ 190/110mmHg στην κλινική
εξέταση. Στην αξονική τομογραφία εγκεφάλου απεικονίστηκε ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα στο αριστερό ημιμόριο της γέφυρας.
Πραγματοποιήθηκε επαναληπτική αξονική τομογραφία μετά πάροδο 3 εβδομάδων, καθώς και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου.
Τελευταίος έλεγχος με αξονική τομογραφία εγκεφάλου έγινε μετά 6 μήνες από το αρχικό επεισόδιο, ενώ ο ασθενής αναφέρει μόνο
αιμωδίες χειλέων και ελέγχει την αρτηριακή του πίεση.
Αποτελέσματα: Στις διαδοχικές αξονικές τομογραφίες εγκεφάλου παρατηρήθηκε σταδιακή απορρόφηση του αιματώματος, ενώ η
μαγνητική τομογραφία δεν αποκάλυψε κάποια υποκείμενη παθολογική κατάσταση (αγγειακή δυσπλασία/όγκο).
Συμπεράσματα: Η αιμορραγία στη γέφυρα μπορεί να είναι είτε πρωτοπαθής οφειλόμενη σε ρήξη αγγείου (συνήθως από αιχμή
αρτηριακής υπέρτασης) είτε δευτεροπαθής οφειλόμενη σε ποικίλα αίτια. Το ιστορικό αρτηριακής υπέρτασης του ασθενούς έθεσε την
υπόνοια πρωτοπαθούς αιμορραγίας που επιβεβαιώθηκε από τις απεικονιστικές εξετάσεις που ακολούθησαν. Η καλή κλινική πορεία
του ασθενούς είναι ασυνήθιστη, καθώς βιβλιογραφικά οι πρωτοπαθείς αιμορραγίες είναι σε ποσοστό 50% θανατηφόρες, ενώ καλύτερη
πρόγνωση έχουν οι δευτεροπαθείς αιμορραγίες.
46. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΜΕΤΑΒΟΛΩΝ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ
ΚΡΑΝΙΟΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ ΚΑΚΩΣΗ (ΚΕΚ)
Στυλιανός Δημητρίου*, Ελευθέριος Καβρουλάκης*, Στυλιανή Παπαδοπούλου**, Παναγιώτης Σίμος**, Θωμάς Μαρής***, Ευφροσύνη
Παπαδάκη*
*Εργαστήριο Ιατρικής απεικόνισης, **Ψυχιατρική Κλινική, ***Εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου
Σκοπός: Η διερεύνηση πιθανής συσχέτισης μεταξύ των αιμοδυναμικών μεταβολών στη φυσιολογικά απεικονιζόμενη λευκή ουσία
(NAWM) και εν τω βάθει φαιά ουσία (ΝΑDGM) και των νευροψυχολογικών εκδηλώσεων σε ασθενείς με χρόνια ΚΕΚ.
Υλικό – Μέθοδος: Εφαρμόσθηκε η τεχνική της αιματικής διήθησης (perfusion MRI) σε 22 ασθενείς με χρόνια ΚΕΚ (μετρίου/σοβαρού
ή ήπιου βαθμού) και 25 υγιείς εθελοντές (ΝRΜ) και υπολογίστηκαν ο εγκεφαλικός αιματικός όγκος (CBV), η εγκεφαλική αιματική
ροή (CBF) και ο μέσος χρόνος διέλευσης του αίματος (MTT) σε περιοχές NAWM και NADGM, περιλαμβανομένων και αυτών που
σχετίζονται με την επεισοδιακή μνήμη και τις νευροψυχολογικές εκδηλώσεις. Συγχρόνως πραγματοποιήθηκαν ποσοτικές μετρήσεις της
επεισοδιακής μνήμης και των εκδηλώσεων άγχους και κατάθλιψης.
Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στους δείκτες της επεισοδιακής μνήμης ανάμεσα στις δύο ομάδες
ασθενών και τους NRM. Σημειώθηκαν επίσης στατιστικά σημαντικά μειωμένες τιμές των CBV και CBF στους ασθενείς με μετρίου/
σοβαρού βαθμού χρόνια ΚΕΚ σε σύγκριση με τους NRM (p<0.001) στο δεξιό μετωπιαίο και αριστερό βρεγματικό κα αμφότερους τους
κροταφικούς λοβούς, όπως και στο ημιωοειδές κέντρο, ενώ στατιστικά σημαντική μείωση των αντίστοιχων τιμών στους ασθενείς με
ήπιου βαθμού ΚΕΚ σε σύγκριση με τους NRM παρατηρήθηκε μόνο στον αριστερό κροταφικό λοβό (p<0.002). Οι ποσοτικοποιημένες
εκδηλώσεις άγχους και κατάθλιψης παρουσίασαν αρνητική συσχέτιση με τις τιμές του CBV σε αμφότερους τους έσω κροταφικούς
λοβούς.
Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με μετρίου/σοβαρού βαθμού χρόνια ΚΕΚ χαρακτηρίζονται από ελαττωμένη αιμάτωση, καθώς και
αρνητική συσχέτιση μεταξύ των ποσοτικών δεικτών της αιμάτωσης και των εκδηλώσεων άγχους και κατάθλιψης στις περιοχές NAWM
που σχετίζoνται με την επεισοδιακή μνήμη.
47. ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΕ DaTSCAN (I-123 IOFLUPANE). ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΥΣ (CHANG METHOD)
ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΗ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΥΣ (LOW DOSE CT BASED) ΜΕΘΟΔΟΥ ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΞΑΣΘΕΝΙΣΗΣ ΤΩΝ ΦΩΤΟΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ
ΕΙΚΟΝΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ.
Θ. Πιπίκος, Φ. Βλάχου, Α. Νικάκη, Κ. Γώγος, Κ. Νταλιάνης, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Στη μελέτη αυτή συγκρίναμε την επίδραση των δύο μεθόδων διόρθωσης της εξασθένισης των φωτονίων [Chang και χαμηλής
δόσης CT(CTAC)] στη διάγνωση και την ποιότητα της απεικόνισης των βασικών γαγγλίων με DaTSCAN .
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Εκτιμήσαμε μία-προς-μία τις διορθωμένες (με Chang και CTAC) DaTSCAN-SPECT εικόνες και τις μη διορθωμένες
29 ασθενών. Υπολογίστηκαν τα ποσοστά ειδικής σύνδεσης ((SUR)[(specific activity–background activity)/backgroundactivity]) για
ολόκληρο το ραβδωτό σώμα, τον κερκοφόρο και το κέλυφος του φακοειδούς πυρήνα, χρησιμοποιώντας την πρόσληψη στον ινιακό λοβό
ως θέση μη-ειδικής πρόσληψης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ποιότητα των διορθωμένων εικόνων υπερείχε συγκριτικά με τις μη διορθωμένες. Οι διορθωμένες εικόνες είχαν
μεγαλύτερα SUR συγκριτικά με τις μη διορθωμένες. Η μέθοδος Chang παρείχε μεγαλύτερη αύξηση των SUR και πιο ‘’εξομαλυμένη’’
απεικόνιση συγκριτικά με την CTAC. Η διαφορά ήταν 16% και 15,3% για το αριστερό και δεξιό ραβδωτό σώμα αντίστοιχα, 15,7% και 15%
για το αριστερό και δεξιό κερκοφόρο, 17,4 και 17,3% για το αριστερό και δεξιό κέλυφος. Η οπτική ανάγνωση ήταν παρόμοια για τις δύο
μεθόδους διόρθωσης, σταδιοποιώντας προς τα κάτω 9/29 ασθενείς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διόρθωση της εξασθένισης με τη μέθοδο Chang προσδίδει μια ομοιόμορφη επίδραση στο SUR του ραβδωτού σώματος
με σχετικά σταθερή διαφορά συγκριτικά με το SUR των CTAC εικόνων. Συνολικά, σε σύγκριση με τις χαμηλής δόσης CT διορθωμένες
εικόνες, η διόρθωση με τη μέθοδο Chang φαίνεται να είναι ικανοποιητική παρέχοντας παρόμοια οπτικά αποτελέσματα.
46
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
48. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑΣ (MDCTA) ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΑΝΑΤΟΜΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΛΑΓΩΝ ΤΩΝ
ΑΓΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΚΑΙ Η ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΣΗΜΑΣΙΑ
Α. Βάλσαμος, Σ. Δημουλιά, Π. Παπαδημάτος, Χ. Καλογεροπούλου, Θ. Πέτσας, Π. Ζαμπάκης
Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρουσίασης είναι να περιγράψει και να αναλύσει ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ανατομικές παραλλαγές των
καρωτίδων και ένδο-εγκεφαλικών αγγείων, οι οποίες απεικονίσθηκαν με πολυτομική αξονική αγγειογραφία (MDCTA).
Η γνώση των παραλλαγών αυτών μπορεί να έχει ιδιαίτερη κλινική σημασία σε ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργικές
επεμβάσεις στις καρωτίδες ή σε παρεμβάσεις των ενδοκράνιων αγγείων.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η MDCTA, χρησιμοποιείται σε βάση ρουτίνας από το τμήμα μας, για την ανάδειξη παθολογίας από την
ενδοκρανιακή και εξωκρανιακή μοίρα των καρωτίδων, πλην περιπτώσεων μελέτης αρτηριοφλεβώδους επικοινωνίας. Βιβλιογραφικά
θεωρείται εξίσου ακριβής μέθοδος σε σχέση με την ψηφιακή αγγειογραφία για τον σκοπό αυτό.
Παρουσιάζουμε τις περιπτώσεις ασθενών, οι οποίοι στα πλαίσια ελέγχου των αγγείων του εγκεφάλου και του τραχήλου, με χρήση
πολυτομικού τομογράφου, εμφάνισαν κλινικά ενδιαφέρουσες ανατομικές παραλλαγές.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Γίνεται μια σύντομη αλλά απαραίτητη εισαγωγή στην εμβρυολογία της ανάπτυξης του καρωτιδο-σπονδυλικού
συστήματος, σημαντική για την κατανόηση των ανατομικών παραλλαγών και παρουσιάζουμε τα απεικονιστικά τους ευρήματα με την
MDCTA. Αναλύουμε τέλος, την κλινική σημασία της κάθε περίπτωσης
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ανάδειξη ανατομικών παραλλαγών των αγγείων του εγκεφάλου με την MDCTA συνδυάζει υψηλής ανάλυσης
αγγειογραφικές εικόνες με ταυτόχρονη αξιόπιστη απεικόνιση γειτονικών ανατομικών μορίων απαραίτητη για την τεκμηρίωση των
παραλλαγών αυτών (πχ τρήματα της βάσης του εγκεφάλου).
Η γνώση των παραλλαγών αυτών και η περιγραφή τους από τον ακτινολόγο, βοηθάει στην καλύτερη χαρτογράφηση οποιασδήποτε
θεραπευτικής παρέμβασης, και σε πολλές περιπτώσεις δίνει πολύτιμες πληροφορίες στον θεραπευτή.
49. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΚΑΡΩΤΙΔΩΝ ΣΕ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΒΑΣΗ
Α. Σταύρου, Δ. Κόκκινος, Ε.Γ. Αντύπα, Π. Τσερωτάς, Χ. Μαυρωνάς, Θ. Κρατημένος, Κ. Μελάκη, Ε. Μπλάνα, Σ. Μπενάκης, Π.Ν.
Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
Σκοπός: Η καταγραφή των υπερηχογραφικών ευρημάτων σε περιπτώσεις διαχωρισμού καρωτίδων με Β-mode, έγχρωμο και
φασματικό Doppler υπερηχογράφημα, καθώς και μετά από έγχυση σκιαγραφικού σε επείγουσα βάση.
Υλικό και μέθοδος: Αναδρομική μελέτη 11 ασθενών (7 ανδρών, 4 γυναικών-ηλικίας 24-79 ετών) που παραπέμφθηκαν από το ΤΕΠ
του Νοσοκομείου μας για επείγουσα υπερηχογραφική εξέταση με το ερώτημα του διαχωρισμού καρωτίδων. Σε όλους τους ασθενείς
πραγματοποιήθηκε έλεγχος με Β-mode, έγχρωμο και φασματικό Doppler υπερηχογράφημα. Σε 2 ασθενείς πραγματοποιήθηκε επίσης
ενδοφλέβιος έγχυση σκιαγραφικού υπερήχων. Σε 5 ασθενείς τα αποτελέσματα των υπερήχων συγκρίθηκαν με αυτά της αξονικής
τομογραφίας, ενώ σε 2 ασθενείς πραγματοποιήθηκε επίσης ψηφιακή αγγειογραφία
Αποτελέσματα: Σε 9 από τις 11 περιπτώσεις το υπερηχογράφημα ανέδειξε ένα ή περισσότερα από τα ευρήματα του καρωτιδικού
διαχωρισμού (ηχογενές διάφραγμα εντός του αγγειακού αυλού, διπλό αυλό με ροές διαφορετικών σημάτων, υποηχογενές
πεπαχυμένο τοίχωμα λόγω ενδοτοιχωματικού αιματώματος, διαπίστωση σημαντικής στένωσης χωρίς αντίστοιχη αθηρωματική
πλάκα). Σε 2 περιπτώσεις τα ευρήματα του υπερηχογραφήματος δεν ήταν παθογνωμονικά και οριστική διάγνωση τέθηκε με έγχυση
σκιαγραφικού και ψηφιακή αγγειογραφία. Σε 5 ασθενείς η υπερηχογραφική διάγνωση επιβεβαιώθηκε με αξονική τομογραφία.
Συμπεράσματα: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος σε επείγουσα βάση είναι εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο στην πρώιμη διάγνωση του
διαχωρισμού των καρωτίδων. Σε περιπτώσεις αμφιβολίας, η έγχυση σκιαγραφικού, η αξονική τομογραφία και η ψηφιακή αγγειογραφία
αποσαφηνίζουν τη διάγνωση, με σκοπό την άμεση αντιμετώπιση.
50. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΒΙΟΥ
Λ.Πούλου, Γ. Βελονάκης, Α. Χρήστου, Ε. Καραβασίλης, Α. Πασσαλής, Π. Τούλας, Δ. Α. Κελέκης.
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σκοπός: Το μεσολόβιο αποτελεί τον κυριότερο σύνδεσμο μεταξύ των εγκεφαλικών ημισφαιρίων και αποτελείται από λευκή ουσία.
Εμβρυολογικά σχηματίζεται μεταξύ 8ης και 20ης εβδομάδας. Παρουσιάζει συχνά παθολογία της οποίας η διαφοροδιαγνωστική προσέγγιση
είναι δύσκολη.
Υλικό-Μέθοδοι: Ανασκοπήσαμε τα περιστατικά με ευρήματα στο μεσολόβιο και καταγράψαμε μερικές από τις κυριότερες παθολογικές
εικόνες που περιγράφηκαν. Η καλύτερη ακολουθία ανάδειξης του μεσολόβιου είναι η οβελιαία λήψη με FLAIR ή Τ2 ακολουθία όπου
αναδεικνύεται το μεσολόβιο και οι ανατομικές του σχέσεις με τις γύρω δομές καθώς και η ύπαρξη παθολογίας.
Αποτελέσματα: Τα ευρήματα κατατάχθηκαν στις εξής κατηγορίες:
1. Συγγενείς βλάβες του μεσολόβιου. Η αγενεσία του μεσολόβιου είναι μια διαταραχή της ανάπτυξης με χαρακτηριστικά
συμπτωματολογία και απεικονιστικά ευρήματα.
2. Επίκτητες βλάβες
47
α)Φλεγμονώδεις βλάβες με κυριότερο εκπρόσωπο την πολλαπλή σκλήρυνση. Εκτός της ΠΣ άλλες φλεγμονώδεις νόσοι που προσβάλουν
το μεσολόβιο είναι η ADEM και το σύνδρομο Susac ενώ λοιμώδους αιτιολογίας είναι το HIV, ΤΒ,PML.
β) Όγκοι :To πλειόμορφο γλοιοβλάστωμα, το ολιγοδενδρογλοίωμα και το λέμφωμα είναι οι όγκοι που συχνότερα προσβάλουν το
μεσολόβιο.
γ) Αγγειακά αίτια: ισχαιμικό έμφρακτο, αγγειακή δυσπλασία, CADASIL
δ) Τοξικά και μεταβολικά αίτια: Marchafiava-Bignami
ε) Αναστρέψιμες βλάβες του σπληνίου του μεσολοβίου
στ) Τραύμα:Διάχυτη αξονική βλάβη(diffuse axonal injury)
ζ) Μετακτινικές αλλοιώσεις
Συμπέρασμα Το μεσολόβιο είναι μια από τις δομές του εγκεφάλου που απαιτούν ιδιαίτερη προσοχή καθώς αλλοιώσεις στην περιοχή
μπορούν να διαλάθουν της προσοχής ενώ ταυτόχρονα αποτελούν χαρακτηριστικά ευρήματα που σε συνδυασμό με το ιστορικό μπορούν
να κατευθύνουν προς συγκεκριμένη διάγνωση.
51. ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΦΙΛΤΡΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ 522 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Μetropolitan, Αθήνα
Σκοπός της Μελέτης: Η περιγραφή περίπτωσης αφαίρεσης φίλτρου κάτω κοίλης φλέβας (ΚΚΦ) μετά από ασυνήθιστα μεγάλο χρονικό
διάστημα.
Υλικό και Μέθοδοι: Τα φίλτρα ΚΚΦ έχουν ως μοναδικό ρόλο την προστασία του ασθενή από κλινικά σημαντική πνευμονική εμβολή
με το να “παγιδεύουν” θρόμβους. Υπάρχουν δυο τύποι φίλτρων, τα μόνιμα (permanent) και τα δυνητικά αφαιρούμενα (optional). Τα
φίλτρα της δεύτερης κατηγορίας μπορούν ή να παραμείνουν ως μόνιμα ή να αφαιρεθούν, όταν ο κίνδυνος για πνευμονική εμβολή είναι
μικρός. Αυτό συνήθως συμβαίνει είτε όταν ο ασθενής είναι σε θέση να λάβει αντιπηκτική αγωγή είτε όταν έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο
για εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση. Ο χρόνος που πρέπει να γίνει αυτό δεν είναι καθορισμένος, καθώς δεν υπάρχουν ακόμη επαρκή
κλινικά δεδομένα, αλλά συστήνεται να είναι μικρότερος του έτους.
Γυναίκα 65 ετών την 4η μετεγχειρητική ημέρα μετά από ογκολογική επέμβαση στην πύελο προσήλθε στο τμήμα μας για τοποθέτηση
φίλτρου ΚΚΦ. Δια της δεξιάς σφαγίτιδας τοποθετήθηκε σε υπονεφρική θέση αφαιρούμενο φίλτρο ΚΚΦ. H ασθενής προσήλθε για
αφαίρεση του φίλτρου μετά από 522 ημέρες.
Αποτελέσματα: Το φίλτρο αφαιρέθηκε υπό ακτινοσκoπική καθοδήγηση χωρίς να σημειωθούν επιπλοκές.
Συμπέρασμα: Η αφαίρεση των δυνητικά αφαιρούμενων φίλτρων κάτω κοίλης φλέβας είναι ασφαλής ακόμα και μετά το πέρας του
ενός έτους.
52. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟΥ ΕΜΒΟΛΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΠΡΙΑΠΙΣΜΟ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Metropolitan, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη του ρόλου του ενδαρτηριακού εμβολισμού στη θεραπεία του υψηλής ροής
πριαπισμού και η παρουσίαση περιστατικού.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Πριαπισμός είναι η εμμένουσα, συνήθως επώδυνη, στύση η οποία δε συνοδεύεται από σεξουαλική επιθυμία. Ο
ενδαρτηριακός εμβολισμός έχει ένδειξη στον αρτηριακό πριαπισμό (υψηλής ροής – μη ισχαιμικού τύπου).
Αυτός ο τύπος πριαπισμού οφείλεται συνήθως σε τραυματισμό του περινέου που έχει ως αποτέλεσμα ρήξη της σηραγγώδους αρτηρίας
οδηγώντας σε επικοινωνία υψηλής ροής.
Η αντιμετώπιση είναι συνήθως συντηρητική. Επί αποτυχίας, η θεραπέια εκλογής είναι ο εμβολισμός της επικοινωνίας. Γίνεται με
καθετηριασμό της έσω αιδοιικής, πεϊκής ή/και της σηρραγγώδους αρτηρίας και εν συνεχεία εμβολισμό της επικοινωνίας.
Ασθενής 32 ετών προσήλθε στο τμήμα μας 4 μήνες μετά από τραυματισμό του περινέου που του προκάλεσε πριαπισμό ο οποίος δεν
ανταποκρίθηκε στη συντηρητική θεραπεία. Αντιμετωπίστηκε με ενδαρτηριακό εμβολισμό.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μετά τον εμβολισμό, ο ασθενής παρακολουθείται για διάστημα ενός μήνα περίπου, οπότε και αναμένεται η
επαναφορά στην φυσιολογική κατάσταση. Σε μερικές περιπτώσεις απαιτείται επανάληψη του εμβολισμου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο εκλεκτικός ενδαρτηριακός εμβολισμός, είναι η θεραπεία του αρτηριακού πριαπισμού, επί αποτυχίας της συντηρητικής
αντιμετώπισης.
53. ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΣΑ ΙΣΧΙΑΚΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ
Σ.Δημουλιά, Α. Βάλσαμος, Π.Παπαδημάτος, Χ.Καλογεροπούλου, Θ.Πέτσας, Π.Ζαμπάκης
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Πατρών
EΙΣΑΓΩΓΗ
Η ισχιακή αρτηρία είναι υπεύθυνη για την κύρια παροχή αίματος του κάτω άκρου κατά την πρώιμη εμβρυολογική ανάπτυξη.
H παραμένουσα ισχιακή αρτηρία είναι μία σπάνια συγγενής αγγειακή ανωμαλία, αποτέλεσμα της μη υποστροφής της. Στην εν λόγω παραλλαγή,
η ισχιακή αρτηρία συνεχίζει να αποτελεί την κύρια παροχή αίματος για το κάτω άκρο, ενώ η μηριαία αρτηρία εμφανίζεται υποπλαστική.
48
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η παραμένουσα ισχιακή αρτηρία είναι επιρρεπής σε πρώιμη αθηροσκληρυντική εκφύλιση, απόφραξη και σχηματισμό ανευρυσμάτων. Η
ασυμπτωματική παραμένουσα ισχιακή αρτηρία δεν απαιτεί χειρουργική αντιμετώπιση αλλά παρακολούθηση λόγω του υψηλού κινδύνου
θρομβοεμβολικών και αιμορραγικών επιπλοκών.
ΣΚΟΠΟΣ Η παρουσίαση της σπάνιας αυτής αγγειακής ανατομικής παραλλαγής.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ Η διάγνωση της παραμένουσας ισχιακής αρτηρίας στην δική μας περίπτωση αποτέλεσε τυχαίο εύρημα
αξονικής αγγειογραφίας, σε ασθενή με αποφρακτική αρτηριοπάθεια. Αναγνωρίστηκε παραμένουσα ισχιακή αρτηρία σε συνέχεια με τη
διευρυσμένη έσω λαγόνια αρτηρία, η οποία εξέρχεται από την πύελο μέσω του ισχιακού τρήματος κάτω από τον απιοειδή μυ, κατέρχεται
οπισθίως του μηρού, εντός ή πλησίον της θήκης του ισχιακού νεύρου έως το γόνατο όπου και συνεχίζει με την ιγνυακή αρτηρία. Η
μηριαία αρτηρία απεικονίζεται υποπλαστική και στενεύει ομαλά αφού δώσει μυϊκούς κλάδους
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η αξονική αγγειογραφία, συνδυάζοντας υψηλής ευκρίνειας αγγειογραφικές εικόνες, αλλά και πληροφορίες σε σχέση
με σημαντικά για τη διάγνωση ανατομικά σημεία, είναι ανώτερη της ψηφιακής αγγειογραφίας για την διάγνωση της εν λόγω ανατομικής
παραλλαγής, ιδίως σε ασθενείς με συνυπάρχουσα αποφρακτική αρτηριοπάθεια.
54. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ (DSA) ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΕΝΔΟΔΙΑΦΥΓΕΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΟΡΤΟΛΑΓΟΝΙΩΝ
ΔΙΧΑΛΩΤΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΑ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση 2 περιστατικών που αφορούν σε παρουσία ενδοδιαφυγών τύπου 1Α και 1Β αντίστοιχα, μετά από
τοποθέτηση διχαλωτών αορτολαγόνιων ενδοπροθέσεων προς αποκατάσταση ανευρυσμάτων στην κοιλιακή αορτή.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Η ενδοδιαφυγή τύπου 1 έγκειται σε συνέχιση της διαρροής εντός του ανευρυσματικού σάκου εκ του εγγύς (1A) ή
εκ του άπω (1Β) άκρου του graft. Έτσι το πρώτο περιστατικό αφορούσε σε ενδοδιαφυγή τύπου 1Α ως επιπλοκή ανεπαρκούς καθήλωσης
της κορώνας αορτολαγόνιου διαχλωτού μοσχεύματος τύπου Ovation, και αντιμετωπίστηκε με τοποθέτηση συμπληρωματικής δεύτερης
κορώνας, και το δεύτερο περιστατικό αφορούσε σε ενδοδιαφυγή τύπου 1Β μετά από τοποθέτηση αορτολαγόνιου διαχλωτού μοσχεύματος
τύπου Gore, και αντιμετωπίστηκε με απελευθέρωση coils εντός του ανευρυσματικού σάκου από το σημείο της ενδοδιαφυγής, εμβολισμό
στην συνέχεια της σύστοιχης έσω λαγόνιας αρτηρίας και τοποθέτηση ενός επιπλέον stent graft ως επέκταση επί του σκέλους του
μοσχεύματος προκειμένου να σφραγιστεί το σημείο της διαφυγής.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η επιπλοκή που αφορά σε ενδοδιαφυγή, μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα πέραν της συνεχιζόμενης αύξησης του εύρους
του ανευρύσματος και την πιθανή μετανάστευση του μοσχεύματος από την αρχική του θέση. Οι άνωθι περιπτώσεις αντιμετωπίσθηκαν
αποτελεσματικά χωρίς περαιτέρω επιπλοκές, αλλά και χωρίς σημεία ενδοδιαφυγής σε 6μηνο follow up.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι επιπλοκές της ενδαυλικής αντιμετώπισης ανευρυσμάτων κοιλιακής αορτής αν και όχι συχνές, όταν επισυμβούν
μπορούν να αντιμετωπισθούν αποτελεσματικά, χωρίς να απαιτηθεί χειρουργική παρέμβαση.
55. ΕΠΑΝΑΣΗΡΑΓΓΟΠΟΙΗΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ LERICHE ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΑ ΜΕ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟ DSA ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΑΥΤΗΣ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής άρρεν 63 ετών με αορτολαγόνια αποφρακτική νόσο (σύνδρομο Leriche) εγκατεστημένο επί 18 έτη με
συμπτωματολογία βαριάς διαλείπουσας χωλότητας και σεξουαλική ανικανότητα. Απόλυτη άρνηση για χειρουργική αποκατάσταση του
προβλήματος.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Απόφραξη της κατώτερης κοιλιακής αορτής μερικά εκατοστά κάτωθεν των εκφύσεων των νεφρικών
αρτηριών καθώς και απόφραξη των κοινών λαγόνιων αρτηριών. Ο ασθενής αποφάσισε να υποβληθεί σε προσπάθεια ενδαυλικής
επανασηραγγοποίησης υπό DSA απεικόνιση και καθοδήγηση. Κατέστη δυνατή η υπενδοθηλιακή προσπέλαση της βλάβης με την χρήση
κατάλληλων οδηγών συρμάτων, καθώς και καθετήρα τύπου outback. Ακολούθησε διαστολή και μορφοποίηση του υπενδοθηλιακού
χώρου με την χρήση balloons και στην συνέχεια τοποθέτηση στον νέο αυλό αρχικά εκπτυσσόμενων με balloon stent grafts και στην
συνέχεια αυτοεκπτυσσόμενων stent grafts ως προεκτάσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Επετεύχθη η επανασηραγγοποίηση της απόφραξης της κατώτερης κοιλιακής αορτής αλλά και των κοινών λαγόνιων
αρτηριών, με την δημιουργία ουσιαστικά ενός νέου αυλού υπενδοθηλιακά υπό την μορφή του αορτολαγόνιου διχαλωτού μοσχεύματος.
Αποκαταστάθηκε με αυτόν τον τρόπο η αιματική ροή σε αμφότερα τα κάτω άκρα και παρήλθε η διαλείπουσα χωλότητα. Αποκαταστάθηκε
δε η σεξουαλική δυσλειτουργία. Η παράπλευρη δικτύωση σε μεγάλο βαθμό διακόπηκε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο ασθενής αυτός αν και βαρύς καπνιστής χωρίς καμία διάθεση βελτίωσης της όλης κακής στάσης ζωής του, σε follow up
6 και 18 μήνες μετά παρουσίασε πλήρη βατότητα των μοσχευμάτων χωρίς σημεία στένωσης αλλά και χωρίς άλλη συμπτωματολογία.
49
56. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΦΙΛΤΡΩΝ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΥΠΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΥΨΗΛΟΥ ΡΙΣΚΟΥ ΓΙΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ
ΕΜΒΟΛΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΕ (15) ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Το φίλτρο κάτω κοίλης φλέβας αποτελεί ένα είδος ενδαγγειακού φίλτρου που τοποθετείται συνηθέστερα λίγο
κάτωθεν της κατώτερης νεφρικής φλέβας προκειμένου να συλλέξει έμβολα τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ΠΕ σε ασθενείς υψηλού
κινδύνου. Μέσα στο τρέχον έτος τοποθετήσαμε συνολικά 15 φίλτρα ΚΚΦ με την συνδρομή του ψηφιακού αγγειογράφου, μέθοδο την
οποία θεωρούμε ταχύτερη και ασφαλέστερη έναντι της τοποθέτησης υπό απλή ακτινοσκόπηση, U/S, ή άλλου είδους απεικόνιση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ενδείξεις για την τοποθέτηση φίλτρου ΚΚΦ αποτελούν η εν τω βάθει φλεβοθρόμβωση κάτω άκρου (ειδικότερα η
οξεία μορφή, ο επιπλέων θρόμβος καθώς και η θρόμβωση του εγγύς τμήματος), οι αντενδείξεις για αντιπηκτική θεραπεία (λόγω υψηλού
κινδύνου αιμορραγίας, παρουσία τραυμάτων – χειρουργικών επεμβάσεων) και η προφύλαξη προ της θρομβόλυσης. Στο σύνολο των
περιστατικών προτιμήσαμε την προσπέλαση δια παρακέντησης της ΔΕ κοινής μηριαίας φλέβας, αν και είναι εφικτή η τοποθέτηση με
προσπέλαση διά της ΔΕ σφαγίτιδας ή και της ΔΕ βραχιόνιας φλέβας αντίστοιχα. Προ της τοποθέτησης διενεργήθηκε φλεβογραφία για
τον έλεγχο της βατότητας. Δεν απαιτηθηκε σε καμία εκ των περιπτώσεων η μεταγενέστερη αφαίρεση του φίλτρου διότι η πλειονότητα
των περιστατικών αφορούσε σε ασθενείς με βαρύ ιστορικό και εκτεταμένη DVT με τουλάχιστον ένα προηγούμενο επεισόδιο ΠΕ
εξακριβωμένο και απεικονιστικά υπο ΥΤ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η τοποθέτηση των φίλτρων υπήρξε ευχερής και ταχεία χωρίς επιπλοκές στο σύνολο των περιστατικών. Στο επόμενο
χρονικό διάστημα κανένας ασθενής δεν παρουσίασε εκ νέου πνευμονική εμβολή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η πνευμονική εμβολή είναι μια απειλητική για την ζωή κατάσταση που μπορεί όμως να προληφθεί χάρη στην
τοποθέτηση φίλτρου σε ασθενείς υψηλού ρίσκου με πολύ καλά αποτελέσματα.
57. ΒΙΟΨΙΑ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΙΑ ΒΕΛΟΝΗΣ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ. ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ-ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Δρεβελέγκας Κωνσταντίνος1, Καλτσίκης Ιωάννης1, Χουρμούζη Δανάη1, Πότση Σταματία1, Μουμτζούογλου Ανέστης1, Δρεβελέγκας
Αντώνιος
1
Ιατρικό Διαβαλκανικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, Ακτινολογικό Εργαστήριο
Σκοπός: Η ανάδειξη του ρόλου της βιοψίας δια βελόνης υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, στην ιστολογική διάγνωση
παθήσεων της σπονδυλικής στήλης.
Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν 135 ασθενείς με βλάβες στη σπονδυλική στήλη. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε βιοψία δια βελόνης
υπό την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου το χρονικό διάστημα 2000-2014. Χρησιμοποιήθηκε <<πιστόλι>> βιοψίας πάχους 8 gauge.
Τα δείγματα της βιοψίας υποβλήθηκαν σε ιστολογική εξέταση.
Αποτελέσματα: Οι βλάβες χωρίστηκαν σε 4 κατηγορίες: 1) πρωτοπαθή νεοπλάσματα, 2) μεταστατικά νεοπλάσματα, 3) φλεγμονώδεις
αλλοιώσεις, 4) λοιπές καλοήθεις βλάβες. Βρέθηκαν 39 ασθενείς με πρωτοπαθή νεοπλάσματα(13 καλοήθη και 26 κακοήθη), 48
μεταστατικά, 32 με φλεγμονώδεις αλλοιώσεις, 11 με καλοήθους τύπου αλλοιώσεις και 5 χωρίς ειδική παθολογία.
Συμπεράσματα: Η βιοψία σπονδυλικής στήλης δια βελόνης και κάτω από την καθοδήγηση αξονικού τομογράφου, αποτελεί την πλέον
ενδεδειγμένη επεμβατική μέθοδο για την ιστολογική διάγνωση των παθολογικών αλλοιώσεων της σπονδυλικής στήλης. Η εφαρμογή της
βοηθά σημαντικά στην επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής μεθόδου.
58. ΟΣΤΕΙΤΙΣ ΤΗΣ ΗΒΙΚΗΣ ΣΥΜΦΥΣΗΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΚΟΡΤΙΚΟΣΤΕΡΟΕΙΔΩΝ
Κ. Κουλία, Γ. Παπαγεωργίου
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Νοσοκομείο Μetropolitan, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η ανάδειξη του ρόλου της τοπικής έγχυσης κορτικοστεροειδών και τοπικού αναισθητικού στην αντιμετώπιση
της Οστεΐτιδας του Ηβικού Οστού και η περιγραφή περιστατικού.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η Οστεΐτις της Ηβικής Συμφύσης (Osteitis Pubis) είναι μια εκφυλιστική φλεγμονώδης και επώδυνη νόσος στα
μαλακά μόρια της ηβικής σύμφυσης.
Οφείλεται σε αλλεπάλληλους μικροτραυματισμούς της περιοχής, από κάθε αιτία, και συνήθως από υπερβολική επαναλαμβανόμενη
μυϊκή έλξη του oρθoύ μηριαίου και των πρoσαγωγών μυών τoυ ισχίου στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης, σε άθληση κάθε είδους.
Θεραπευτικά, εφαρμόζονται αρχικά διατατικές ασκήσεις και χορηγούνται αντιφλεγμονώδη, με απαραίτητη ανάπαυση. Σε επίμονες
περιπτώσεις έχει ένδειξη η τοπική έγχυση κορτικοστεροειδών. Σπάνια χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για τη θεραπεία της Οστεΐτιδος
της Ηβικής σύμφυσης.
Σε ύπτια θέση με ακτινοσκοπική καθοδήγηση, χρησιμοποιείται βελόνη 19-20G. Συνολικά, εγχύονται 2-3 ml κορτικοστεροειδών και
τοπικού αναισθητικού. Η βελόνα εισάγεται στο κέντρο της ηβικής σύμφυσης (προσθιοπίσθια), για μήκος περίπου 2 εκατοστών, μέχρι να
γίνει αισθητή η απώλεια αντίστασης.
Αθλητής 22 ετών με Οστεΐτιδα του Ηβικού Οστού αντιμετωπίστηκε στο τμήμα μας με τρεις συνεδρίες έγχυσης ροπιβακαΐνης και
τριαμσινολόνης.
50
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι αθλητές αισθάνονται συνήθως άμεση ανακούφιση από τα συμπτώματα (άλγος προσαγωγών ή κοιλιακών). Ο
χρόνος πιθανής επανεμφάνισης των συμπτωμάτων ποικίλει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τοπική έγχυση αναισθητικών και κορτικοστεροειδών σε ασθενείς με Οστεΐτιδα της Ηβικής Σύμφυσης, αποτελεί ασφαλή
και αποτελεσματική αντιμετώπιση.
59. ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΤΟΠΟΓΡΑΜΜΑΤΑ DXA: Η ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗ;
Φαρκωνή Χρυστάλλα1, Κορωναίος Θεόδωρος2, Μπαλανίκα Αλεξία2, Γιαννάκη Κασσιανή3, Πολυκάρπου Νικόδημος3, Φώτη Έλενα3,
Τσουρούλας Μαρίνος3, Μπαλτάς Χρήστος3
1
Ιδιώτης Ακτινολόγος
2
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Γ.Ν. «Ασκληπιείο Βούλας»
3
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
Σκοπός: Η ανακάλυψη παρεμπιπτόντων απεικονιστικών ευρημάτων, σε τοπογράμματα εξετάσεων διπλοενεργειακής δέσμης ακτίνων Χ
(DXA).
Υλικό και μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη τοπογραμμάτων εξετάσεων DXA, που ανασύρθηκαν από βάσεις
δεδομένων προσωπικού αρχείου, νοσοκομειακής μονάδας και μονάδας ιδιωτικού εργαστηρίου. Μελετήθηκαν 521 DXA μετρήσεις
(ΟΜΣΣ, ισχίο και μορφομετρία σπονδύλων/VFA) που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα δύο ετών και αξιολογήθηκαν για την παρουσία
επιπρόσθετων ιστών υψηλής πυκνότητας ή παθολογικών ανατομικών δομών.
Αποτελέσματα: Τα ευρήματα περιελάμβαναν σκολίωση, καθίζηση σπονδύλων, σκληρυντικούς σπονδύλους, δυσπλασία ισχίου,
ενόστωση, αποτιτάνωση μεσακανθίων συνδέσμων, χολολιθίαση, νεφρολιθίαση, αποτιτανωμένα ινομυώματα, αποτιτανώσεις μαλακών
ιστών και αγγείων, καθώς και μεταλλικά μετεγχειρητικά υλικά. Έγινε επιβεβαίωσή των ευρημάτων είτε από το ιστορικό ή από έτερους
απεικονιστικούς ελέγχους.
Συμπέρασμα: Το τοπόγραμμα εξετάσεων DXA προσφέρεται για διάγνωση και μπορεί να αναδείξει σε ικανοποιητικό βαθμό
παρεμπίπτοντα ευρήματα, συμβάλλοντας στην περαιτέρω διερεύνηση πιθανής παθολογίας.
60. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ SPECT/CT ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΑΜΦΙΒΟΛΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΣΠΙΝΘΗΡΟΓΡΑΦΗΜΑ ΟΣΤΩΝ
Θ. Πιπίκος, Φ. Βλάχου, Α. Νικάκη, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής, ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Το σπινθηρογράφημα οστών αποτελεί μια καθιερωμένη μέθοδο για την εκτίμηση των οστών σε καρκινοπαθείς με υψηλή
ευαισθησία αλλά μικρότερη ειδικότητα. Τα υβριδικά SPECT/low dose CT (SPECT/CT) συστήματα, δίνουν τη δυνατότητα ακριβούς
ανατομικής εντόπισης και περαιτέρω χαρακτηρισμού των εστιών παθολογικής πρόσληψης του ραδιοφαρμάκου. Στη μελέτη αυτή
εκτιμήσαμε τη συμβολή της SPECT/CT στην αξιολόγηση αμφίβολων ευρημάτων στο επίπεδο σπινθηρογράφημα οστών και την επίπτωσή
της στη διάγνωση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ανασκοπήσαμε τα σπινθηρογραφήματα 100 ασθενών που διενεργήθηκαν στο τμήμα μας κατά το τελευταίο έτος
για σταδιοποίηση κακοήθειας και είχαν αμφίβολα αποτελέσματα στο επίπεδο σπινθηρογράφημα οστών. Εξετάσαμε αν η προσθήκη της
SPECT/CT οδηγούσε σε πιο βέβαιη διάγνωση. Οι χρησιμοποιούμενες παράμετροι λήψης SPECT διέφεραν ανάλογα με την εντόπιση της
αμφίβολης εστίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Με την προσθήκη της SPECT/CT, βέβαιη διάγνωση υπήρξε για 68 αρχικά αμφίβολα ευρήματα. Σε 46 περιπτώσεις
διαπιστώθηκε καλοήθης αιτία, συνηθέστερα εκφυλιστικού τύπου (οστεοαρθρίτις). Σε 22 περιπτώσεις, η διάγνωση μεταβλήθηκε προς
κακοήθεια, με πιο τυπικό πρότυπο τη λυτική εστία. Σε 32 εξεταζόμενους, τα αποτελέσματα της SPECT/CT δεν άλλαξαν το αμφίβολο
καθεστώς (η πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου δεν αντιστοιχούσε σε εύρημα στη CT χαμηλής δόσης, ούτε σε επιφάνεια άρθρωσης). Η
SPECT/CT υπήρξε διαγνωστική σε 40/54 αμφίβολα ευρήματα(74%) για τη σπονδυλική στήλη, σε 19/35 για τα άκρα(54%), 2/3 για το
κρανίο και 7/8 για τις πλευρές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η απεικόνιση των οστών με SPECT/low dose CT σύστημα αυξάνει τη διαγνωστική βεβαιότητα και μειώνει τον αριθμό
των αμφίβολων ευρημάτων σε όλο τον σκελετό και κυρίως στη σπονδυλική στήλη.
61. Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ ΘΩΡΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ
ΚΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΠΛΕΥΡΩΝ.
Π. Ιωαννίδη, Δ. Κόκκινος, Ε.Γ. Αντύπα, Σ. Τσολάκη, Ι. Καλογερόπουλος, Α. Χαροκοπάκης, Σ. Πασχάλης, Χ. Καμπάκη, Θ. Κολιός, Π.Ν.
Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
Σκοπός: Η μελέτη της διαγνωστικής αξίας του υπερηχογραφήματος σε σχέση με την απλή ακτινογραφία θώρακος για την ανάδειξη
καταγμάτων πλευρών.
Υλικό και Μέθοδος: Κατά την επείγουσα υπερηχογραφική εξέταση 50 ασθενών (32 ανδρών-18 γυναικών, ηλικίας 20-80 ετών)
με κλινική εικόνα κάκωσης θώρακος και κοιλίας, πραγματοποιήθηκε υπερηχογραφικός έλεγχος της πλευράς με εντοπισμένο
άλγος. Χρησιμοποιήθηκε υπερηχογράφος GE Logic 9 και γραμμικός ηχοβολέας 9 Hz. Σε όλους τους ασθενείς είχε προηγηθεί απλή
51
ακτινογραφία θώρακος, ενώ σε 13 εξ αυτών έγινε επιπλέον πλάγια λήψη πλευρικών τόξων της πάσχουσας πλευράς. Τα αποτελέσματα
των υπερήχων συγκρίθηκαν με αυτά των ακτινογραφιών θώρακος.
Αποτελέσματα: Οι απλές ακτινογραφίες ή το υπερηχογράφημα δεν ανέδειξαν κάταγμα πλευράς σε 25 ασθενείς. Στους υπόλοιπους
25 ασθενείς, διαπιστώθηκαν με τη μία ή την άλλη μέθοδο >1 κατάγματα πλευρών. Σε 9 ασθενείς υπήρχαν ευρήματα κατάγματος
στις ακτινογραφίες και στο υπερηχογράφημα. Σε 14 ασθενείς υπήρχε αρνητική ακτινογραφία, αλλά το υπερηχογράφημα ανέδειξε
κάταγμα. Σε 2 ασθενείς ήταν αρνητικό το υπερηχογράφημα, αλλά υπήρχαν ευρήματα στις ακτινογραφίες ( κατάγματα πλευρών
όπισθεν ωμοπλάτης). Συνολικά το υπερηχογράφημα ανέδειξε κατάγματα στους 23 από του 25 ασθενείς (92%). Σε 17 εξ αυτών το
υπερηχογράφημα ανέδειξε κάταγμα 1 πλευράς, ενώ σε 6 ασθενείς συνυπήρχαν 2 έως 3 κατάγματα. Οι ακτινογραφίες θώρακος
ανέδειξαν κατάγματα μίας ή περισσοτέρων πλευρών σε 9 από τους 25 εξετασθέντες ασθενείς (36%). Σε κανέναν ασθενή δεν
διαπιστώθηκε συνοδός πνευμοθώραξ ή αιμοθώραξ.
Συμπεράσματα: Το εντοπισμένο υπερηχογράφημα πλευρών αναδεικνύει τα κατάγματα συχνότερα από τις ακτινογραφίες θώρακος. Επί
σχετικών κλινικών ενδείξεων θωρακικής κάκωσης, είναι χρήσιμος ο υπερηχογραφικός έλεγχος των πλευρικών τόξων για αποκλεισμό
καταγμάτων πλευρών.
62. Η ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΚΩΣΕΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ ΣΕ ΑΘΛΗΤΕΣ ΑΓΩΝΩΝ ΔΡΟΜΟΥ
Π. ΜΠΡΕΣΤΑΣ, Γ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Ψηφιακή Διάγνωση Μελισσίων, Τμήμα Μυοσκελετικής Υπερηχοτομογραφίας
ΣΚΟΠΟΣ Η διερεύνηση της δυνατότητας υπερηχογραφικής ανάδειξης του αιτιοπαθογενετικού υποστρώματος κακώσεων των κάτω
άκρων σε αθλητές αγώνων δρόμου.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Μελετήθηκαν υπερηχογραφικά 97 αθλητές που προσήλθαν για διαγνωστική διερεύνηση επώδυνης
σημειολογείας στα κάτω άκρα μετά από προπόνηση ή συμμετοχή σε αγώνες δρόμου. Χρησιμοποιήθηκαν ηχοβολείς υψηλής συχνότητας
και εφαρμόστηκε ειδικό πρωτόκολλο υπερηχογραφικής εξέτασης ανάλογα με τις κλινικές ενδείξεις. Σε 35 αθλητές έγινε συναξιολόγηση
με τα ευρήματα από τον ακτινογραφικό ή/και MRI έλεγχο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε 10 περιπτώσεις παρατηρήθηκαν ευρήματα (θυλακίτιδες, τενοντοπάθειες), στις περιεπιγονατιδικές ανατομικές
δομές, σε 9 αθλητές διεγνώσθη σύνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας, ενώ σε 7 αθλητές με επιγονατιδομηριαίο επώδυνο σύνδρομο δεν
αναδείχτηκαν απεικονιστικά ευρήματα. Πελματιαία απονευρωσίτιδα παρατηρήθηκε σε 18 αθλητές, τενοντοπάθεια του αχιλλείου τένοντα
σε 16, μυϊκές βλάβες στον γαστροκνήμιο-υποκνημιδίο σε 8 αθλητές, ενώ 2 βλάβες του υποκνημιδίου απεικονίστηκαν ικανοποιητικά
μόνο με MRI. Σε 10 περιστατικά με σημειολογεία συνδρόμου επώδυνης κνήμης 9 είχαν περιοστική αντίδραση (shin splint) και 1
είχε κατάγματα εκ καταπονήσεως κνήμης, διακριτό στην MRI. H παρουσία Hamstring τενοντοπάθειας ή μυϊκής βλάβης διεγνώσθη
υπερηχογραφικά σε 6 περιστατικά και τενοντοπάθειας των γλουτιαίων ή/και τροχαντηρίου θυλακίτιδος σε 7 αθλητές. Από τους 6 αθλητές
με ακτινογραφική ή/και MRI διάγνωση κατάγματος εκ καταπονήσεως στην πτέρνα ή τα μετατάρσια, 2 είχαν συνοδό μερική ρήξη της
πελματιαίας απονεύρωσης και 1 του βραχέος περονιαίου τένοντα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το υπερηχογράφημα υψηλής ευκρίνειας μπορεί να προσφέρει χρήσιμες διαγνωστικές πληροφορίες για τη διαφορική
διάγνωση κακώσεων των κάτω άκρων που συχνά είναι καθοριστικές για την διαδικασία και το χρόνο αποκατάστασης αθλητών αγώνων
δρόμου.
63. MRI ΑΚΡΟΥ ΠΟΔΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΚΑΙ ΟΣΤΙΚΟΥ ΟΙΔΗΜΑΤΟΣ
Μπερέτης Γ., Φώτη Ε., Νικολακοπούλου Ζ., Γιδαράκος Ν., Σαμαρά Χ., Ζώης Γ., Λυμπερόπουλος Κ.
Σκοπός Η διερεύνηση της δυνατότητας της Μαγνητικής Τομογραφίας να θέσει τη διάγνωση οστεομυελίτιδας σε ασθενείς με διαβητικό
πόδι και να γίνει διαφορική διάγνωση από οστικό οίδημα.
Υλικό και Μέθοδοι Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 36 ασθενείς με διαβητικό πόδι, οι οποίοι είχαν ισχυρή κλινική και εργαστηριακή
υποψία οστεομυελίτιδας, σύμφωνα με τα κριτήρια IDSA, και οι οποίοι είχαν παθολογικό μαγνητικό σήμα σε STIR ακολουθία, σε μία
τουλάχιστον από τις οστικές δομές του άκρου ποδός.
Η διαφορική διάγνωση μεταξύ οστεομυελίτιδας και οστικού οιδήματος βασίστηκε: α) Στην απεικόνιση του πάσχοντος οστού στις Τ1 και
STIR ακολουθίες (χαμηλό σήμα σε Τ1 και υψηλό σε STIR για την οστεομυελίτιδα, φυσιολογικό σήμα σε Τ1 και υψηλό σε STIR για το
οστικό οίδημα) και β) Στην παρουσία ή μη δευτερευόντων στοιχείων οστεομυελίτιδας. Η τεκμηρίωση της διάγνωσης έγινε σε συσχέτιση
με την τελική έκβαση της νόσου ή με βιοψία (17 ασθενείς).
Αποτελέσματα Σε 20 ασθενείς απεικονίστηκε υψηλό σήμα μόνο σε STIR ακολουθία και φυσιολογικό σήμα σε Τ1. Τρεις εξ αυτών είχαν
οστεομυελίτιδα. Από τους 20 αυτούς ασθενείς, οι 8 είχαν δευτερεύοντα ευρήματα οστεομυελίτιδας, και σε αυτή την ομάδα ανήκαν οι τρεις
ασθενείς με οστεομυελίτιδα.
Στους υπόλοιπους 16 ασθενείς απεικονίστηκε χαμηλό σήμα στις Τ1 και υψηλό σήμα στις STIR, ως επί οστεομυελίτιδας, η οποία
επιβεβαιώθηκε κλινικά στις 15 περιπτώσεις. Δευτερεύοντα στοιχεία φλεγμονής αναδείχθηκαν στους 15 ασθενείς.
Συμπεράσματα Η Μαγνητική Τομογραφία αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής για τη διάγνωση της οστεομυελίτιδας στο
διαβητικό πόδι, έχοντας υψηλή ευαισθησία και ειδικότητα.
52
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
64. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΟΙΛΟΤΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ.
Συγγραφείς: Ιωσηφίδου Ε., Κανέλα Φ., Κουγιουμτζίδου Μ., Μαρμαρέλη Π.
Προέλευση: Γενικό Νοσοκομείο Καστοριάς
Σκοπός: Περίπτωση κοιλοτικού όζου πνεύμονα- ανάλυση των απεικονιστικών χαρακτήρων και διαφορική διάγνωση.
Υλικό: Άντρας ασθενής ηλικίας 74 ετών, πρώην καπνιστής, προσέρχεται στα ΤΕΠ με αναφερόμενη αιμόπτυση. Στην απλή ακτινογραφία
θώρακος απεικονίζεται ανομοιογενής σκίαση στο δεξιό άνω πνευμονικό πεδίο. Η αξονική τομογραφία θώρακος αποκαλύπτει κοιλοτικό
όζο στο ΔΑΛ με παχύ, εμπλουτιζόμενο τοίχωμα και περιεχόμενο υπέρπυκνο υλικό και αέρα.
Αποτελέσματα: Ο ασθενής παραπέμφθηκε για περαιτέρω διερεύνηση με υποψία Ca βλάβης καθώς και άλλων αιτίων που προκαλούν
κοιλοτικές βλάβες στον πνεύμονα. Διενεργήθηκε βρογχοσκόπηση και βιοψία καθοδηγούμενη με αξονικό τομογράφο, χωρίς να
οδηγήσουν σε τελική διάγνωση. Τελικά έγινε χειρουργική εξαίρεση της βλάβης και ιστολογική διάγνωση ασπεργιλλώματος.
Συμπεράσματα: Η διαφορική διάγνωση των κοιλοτικών όζων του πνεύμονα περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα παθήσεων. Η κλινική και
ακτινολογική εικόνα μπορούν να κατευθύνουν τη διάγνωση, ωστόσο πολλές φορές είναι απαραίτητη η ιστολογική ταυτοποίηση για να
τεθεί οριστική διάγνωση και θεραπεία.
65. Εξωτερική παροχέτευση υπεζωκοτικών συλλογών στον αξονικό τομογράφο.
Έξαρχος Δ1.,Χαροκοπάκης Α1., Παπαδάκης Σ1., Ματσίρας Ι1.,Δαμπολιά Ε1., Τομαής Δ1., Χονδρός Δ1., Βασιλακόπουλος Θ2 .
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο» Ευαγγελισμός»
Κλινική Εντατικής Θεραπείας Πανεπιστημίου Αθηνών2, Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός».
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπειρία μας στην υπό αξονικό τομογράφο παροχέτευση επιπλεγμένων παραπνευμονικών συλλογών και
υπεζωκοτικών εμπυημάτων και να αναδειχθεί η ασφάλεια της μεθόδου, η αποτελεσματικότητα και η αξία της.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούλιο του 2014 παροχετεύθηκαν στον αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου μας
23 υπεζωκοτικές συλλογές. Εκ του ληφθέντος υλικού 16 αφορούσαν σε εξίδρωμα , 6 ήταν πυώδεις και 1 χυλώδης. Οι 5 συλλογές
απεικονιστικά ήταν διαμερισματοποιημένες. Η τοποθέτηση παροχέτευσης έγινε με τεχνική Seldinger και είχε εύρος ανάλογο της
σύστασης του υγρού (Αrrow pneumothorax set, 8,5Fpigtail-16F sump). Ο καθετήρας τοποθετείτο στο κατωφερέστερο σημείο της
συλλογής και γινόταν αναρρόφηση του υγρού δια χειρός και εφόσον υπήρχε αντίσταση συνδεόταν συσκευή αρνητικής πίεσης για
περαιτέρω εκκένωση. Αποστέλλονταν υλικό για καλλιέργειες, κυτταρολογικό και βιοχημικό έλεγχο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς υπήρξε επιτυχής τοποθέτηση της παροχέτευσης καθώς και βελτίωση της
κλινικοεργαστηριακής εικόνας το πρώτο 24ωρο. Από το σύνολο των παρεμβάσεων δεν υπήρξαν μείζονες επιπλοκές ενώ υπήρξε μια
ελάσσονα που αφορούσε σε μικρό πνευμοθώρακα που δεν χρειάστηκε περαιτέρω θεραπεία. Ο χρόνος παραμονής των καθετήρων
κυμάνθηκε από 5-45 ημέρες. Η αφαίρεση τους γινόταν όταν ο καθετήρας παροχέτευε <10ml/ημέρα. Δύο ασθενείς χρειάστηκαν
περαιτέρω Θ/Χ αντιμετώπιση λόγω μη-ικανοποιητικής παροχέτευσης. Στους υπόλοιπους 21 ασθενείς η παροχέτευση είχε θεραπευτικό
αποτέλεσμα. Η μεγαλύτερη διάρκεια παραμονής καθετήρα αφορούσε την συλλογή με λέμφο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η παροχέτευση υπεζωκοτικών συλλογών υπό αξονικό τομογράφο αποτελεί μια ασφαλή και αποτελεσματική επεμβατική
πρακτική. Το ποσοστό επιτυχημένης παροχέτευσης είναι υψηλό (90%), η αποτυχημένη παροχέτευση αφορά σε παχύρρευστες
διαμερισματοποιημένες συλλογές.
66. ΒΙΟΨΙΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ.
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΑΤΤΑΡΔ Α. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας της μεθόδου των καθοδηγούμενων υπό CT διαδερμικών βιοψιών
πνεύμονα.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ: Πραγματοποιήθηκαν τους τελευταίους 24 μήνες στο τμήμα μας, βιοψίες σε 1018 ασθενείς, ηλικίας 28 έως 84 ετών,
με λήψη ιστοτεμάχιου (FNB) και παρακέντηση δια λεπτής βελόνης αναρρόφησης υλικού ( FNA) υπό CT καθοδήγηση. Από αυτές οι
527 αφορούσαν βλάβες διαμέτρου >3 εκ στις οποίες παραγματοποιήθησαν FNB και ελήφθησαν 1-4 ιστοτεμάχια ενώ 491 αφορούσαν
αλλοιώσεις < 3εκ στις οποίες έγιναν 313 FNB, με λήψη 1-3 ιστοτεμαχίων, και 226 FNA, με λήψη υλικού για κυτταρολογικό έλεγχο (σε 48
ασθενείς πραγματοποιήθηκε και FNA και FNB). Χρησιμοποιήθηκαν πιστόλια 18G και βελόνες 18G και 22G.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 527 ασθενείς που είχαν αλλοιώσεις >3εκ, θετικά αποτελέσματα βιοψίας είχαμε σε 463 ασθενείς (88%), ενώ
σε 64 το δείγμα κρίθηκε ανεπαρκές και πραγματοποιήθηκε επαναληπτική βιοψία. Στους ασθενείς με αλλοιώσεις <3εκ είχαμε επαρκές
δείγμα σε 266 FNB (85%), ενώ σε 47 δεν ήταν επαρκές. Στις 226 FNA, θετικό δείγμα είχαμε σε 163 ασθενείς (72%) και αρνητικό σε 63
(28%). Επιπλοκές παρουσιασθήκαν σε 53 ασθενείς (5,2%). Σε 21 ασθενείς παρουσιάσθηκε αιμόπτυση (2%) ενώ 41 ασθενείς παρουσίασαν
πνευμοθώρακα (4%). Σε 3 περιπτώσεις χρειάστηκε η τοποθέτηση παροχετευτικού σωλήνα (pleuracath).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαδερμική βιοψία υπό CT καθοδήγηση είναι μια ασφαλής και ακριβής μέθοδος για τη διάγνωση αλλοιώσεων του
πνεύμονα.
53
67. ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗ ΜΕ ΜΙΚΡΟΚΥΜΑΤΑ (MICROWAVE) MH ΜΙΚΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ (NSCLC)
ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΑΤΤΑΡΔ Α. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η εκτίμηση της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας των θερκοκαυτηριάσεων με μικροκύματα στην αντιμετώπιση του μη
μικροκυτταρικών καρκίνου του πνεύμονα (NSCLC).
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε χρονικό διάστημα 36 μηνών πραγματοποιήθηκαν διαδερμικές θερμοκαυτηριάσεις με μικροκύματα (microwave)
σε 42 ασθενείς (27 άνδρες και 15 γυναίκες) , ηλικίας από 48 έως 82 ετών. Όλες οι μάζες ήταν μεγαλύτερες από 3cm. H διάρκεια της
θεραπείας κυμαινόταν μεταξύ 3-12 λεπτά. Για τον έλεγχο του αποτελέσματος γινόταν αξονική τομογραφία θώρακος πριν και μετά
την έγχυση σκιαγραφικού 1,3,6,9,12 μήνες μετά την πρώτη συνεδρία και κατόπιν κάθε 6 μήνες. Απουσία ενίσχυσης της βλάβης και
περιφερική πρόσληψη αυτής ήταν ενδεικτικά πλήρους ανταπόκρισης στη θεραπεία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά τη διάρκεια του επαναληπτικού ελέγχου με CT 19 ασθενείς (45.2%) παρουσίασαν πλήρη νέκρωση της μάζας.
Μερική ενίσχυση της μάζας παρουσιάσθηκε σε 10 ασθενείς (23.8%), οι οποίοι υπεβλήθησαν σε δεύτερη συνεδρία θερμοκαυτηρίασης
με microwave και 4 (9.52%) από αυτούς και σε τρίτη. Δεν παρουσιάστηκαν μείζονες επιπλοκές, ενώ ελάσσονες επιπλοκές αφορούσαν
σε Post-ablation syndrome σε 9 ασθενείς (21.42%), παραγωγικό βήχα σε 13 ασθενείς (25.49%) και μικρή υπεζωκοτική συλλογή σε 6
ασθενείς (14.28%). Μικρός πνευμοθώρακας παρουσιάσθηκε σε 4 ασθενείς όπου και αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η θερμοκαυτηρίαση με μικροκύματα (Microwave) είναι αποτελεσματική και ασφαλής εναλλακτική μέθοδος
αντιμετώπισης του μη μικροκυτταρικών καρκίνων του πνεύμονα.
68. H 18F-FDG-PET/CT ΣΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΗΡΩΝ ΟΖΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΑ (SPN). Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ
Φ. Βλάχου1, Θ. Πιπίκος1, Β. Φιλιππή1, Κ. Ηλιάδης2, Α. Νικάκη1, Δ. Κεχαγιάς1, Π. Κοσμίδης3, Ι. Ανδρέου1, Ρ. Ευθυμιάδου1, Β. Πρασόπουλος1
1
Τμήμα PET/CT ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα, 2 Θωρακοχειρουργική Κλινική ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα, 3 2η Παθολογική- Ογκολογική Κλινική ΔΘΚΑ
ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Η διερεύνηση των SPN αποτελεί πρόκληση για τους κλινικούς. Η FDG PET/CT έχει σημαντικό ρόλο στη διερεύνησή τους. Η
χρήση του 2,5 SUVmax cut-off αποτελεί την καθιερωμένη μέθοδο διάκρισης μεταξύ καλοήθων και κακοήθων εστιών. Εκτιμήσαμε την
αξία της καθυστερημένης FDG απεικόνισης στην αξιολόγηση των SPN.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: 60min (καθιερωμένη λήψη) και 120 min (καθυστερημένη λήψη) μετά τη χορήγηση ~374MBq F18-FDG
ενδοφλέβια, 65 ασθενείς υποβλήθηκαν σε PET/CT εξέταση σε Siemens Biograph 16 PET/CT σύστημα. Το μέγεθος του SPN και του
SUVmax στα 60 και 120 min υπολογίστηκαν. Υπήρχε ιστολογική επιβεβαίωση για όλους τους ασθενείς.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 49/65 SPN αποδείχτηκαν κακοήθεις. Μόνο 26/49 (53%) είχαν SUVmax μεγαλύτερο από 2,5. Η ευαισθησία, η
ειδικότητα, η θετική και η αρνητική προγνωστική αξία της μεθόδου χρήσης SUVmax cut-off 2,5 ήταν αντίστοιχα 55%, 72%, 84%, 38%. Η
μέθοδος της απεικόνισης σε δύο χρόνους (αύξηση του SUVmax στις καθυστερημένες λήψεις είναι ενδεικτικό κακοήθειας) αναγνώρισε
σωστά 40/49 (82%) κακοήθεις εστίες, με ευαισθησία, ειδικότητα, θετική και αρνητική προγνωστική αξία αντίστοιχα 85%, 61%, 85%, 61%.
Υπήρχαν 7 ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα: 4 αδενοκαρκινώματα, 1SCLC, και 2 μεταστατικής αρχής (ένα καρκίνο παχέος και ένα
καρκίνο νεφρού). 6 περιπτώσεις ψευδώς αρνητικών εστιών αποδείχτηκαν φλεγμονώδους αρχής και 1 αμάρτωμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι μονήρεις όζοι πνεύμονα αποτελούν διαγνωστική πρόκληση συχνά για την F18-FDG-PET/CT απεικόνιση. Η μέθοδος
απεικόνισης σε δύο χρόνους αποτελεί μια ευαίσθητη μέθοδο που βελτιώνει τη διαγνωστική απόδοση της standard μεθόδου. Η
ειδικότητα της μεθόδου όμως, δεν είναι υψηλή, οπότε και η εκτίμηση των αποτελεσμάτων θα πρέπει να γίνεται προσεκτικά.
69. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΛΟΒΑΙΑΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΑΠΟ ΛΗΨΗ ΑΝΤΙΘΡΟΜΒΩΤΙΚΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ. Η
ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ.
Βαρελάς Σ., Καϊταρτζής Χ., Παπαδημητρίου Α., Δημητρίου Χ., Γκουζούμας Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Καρδιολογική Κλινική Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η πνευμονική αιμορραγία μπορεί να οφείλεται σε διάχυτες ή εντοπισμένες παθήσεις των πνευμόνων καθώς και σε
διαταραχές πήξης. Συχνά είναι απειλητική για τη ζωή, επειδή το αίμα κατακλύζει τους αεροχώρους. Η πνευμονική αιμορραγία και η
πνευμονική εμβολή είναι δύο παθολογικές καταστάσεις με παρόμοια κλινικά συμπτώματα και σημεία, αλλά με εντελώς διαφορετική
διαχείριση. Η αντιπηκτική θεραπεία είναι απαραίτητη για την επίλυση της πνευμονικής εμβολής, ενώ η πνευμονική αιμορραγία δεν
πρέπει να αντιμετωπίζεται με αντιπηκτικούς παράγοντες.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ: Πρόκειται για γυναίκα 78 ετών που εισήχθη στην Καρδιολογική κλινική του Νοσοκομείου μας με αίσθημα
παλμών από 5/ώρου. Διαπιστώθηκε ταχεία κολπική μαρμαρυγή. Η ασθενής έπαιρνε αντιπηκτική αγωγή, της οποίας η δοσολογία
αυξήθηκε. Κατά την εισαγωγή η ακτινογραφία θώρακος ήταν φυσιολογική πλήν μικρών υπεζωκοτικών συλλογών. Μετά το πρώτο
24ωρο η ασθενής παρουσίασε αιφνίδια έντονη δύσπνοια . Σύμφωνα με τα κλινικοεργαστηριακά ευρήματα της ασθενούς διεξήχθη
απεικονιστική μελέτη (α/α θώρακος, CT) για πνευμονική εμβολή . Ωστόσο, επρόκειτο για περίπτωση πνευμονικής αιμορραγίας την
οποία διαγνώσαμε. Περιγράφονται αναλυτικά τα απεικονιστικά ευρήματα των απλών ακτινογραφιών θώρακος και των αξονικών
τομογραφιών, τόσο τα άμεσα όσο και αυτά 3-4 ημέρες μετά.
54
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο στόχος της παρούσας ανακοίνωσης είναι να τονίσει τη σημασία της προσεκτικής διερεύνησης των απεικονιστικών
εξετάσεων των ασθενών σε συνεργασία με τον κλινικό γιατρό, γιατί η πνευμονική αιμορραγία που είναι σπάνια μιμείται κλινικά
πνευμονική εμβολή.
70. ΛΕΜΦΩΜΑ – ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΙΚΗ ΒΛΑΒΗ ΜΕΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ: ΕΝΕΡΓΟΣ ΝΟΣΟΣ Η ΟΧΙ; Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ –
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΑΧΥΣΗΣ
Δεμερτζής Α.1, Παπαδόπουλος Σ.1, Βρέντζου Ε.1, Μπερέτης Γ.1, Καρακατσάνης Σ.2, Ρούσσου Π.2, Λυμπερόπουλος Κ.1
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Γ.Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
2
Γ΄ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική ΓΝΝΘΑ «Η Σωτηρία»
ΣΚΟΠΟΣ: Η διερεύνηση του ρόλου της τεχνικής διάχυσης της Μαγνητικής Τομογραφίας (MRI-DWI) στη διερεύνηση ενεργού νόσου σε
υπολειμματικές βλάβες ασθενών με λέμφωμα, μετά θεραπεία.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 19 ασθενείς με λέμφωμα, οι οποίοι μετά την θεραπεία, εμφάνισαν στην Αξονική
Τομογραφία υπολειμματική βλάβη. Οι ασθενείς εξετάσθηκαν με PET-CT, το οποίο θεωρείται η μέθοδος εκλογής στην ανάδειξη
υπολειμματικής ενεργού νόσου. Yπεβλήθησαν σε MRI-DWI, (με 4 b-values: b0, b100, b500, b850), εντός 45 ημερών από το PET-CT,
χωρίς να έχει παρεμβληθεί θεραπεία. Αξιολογήθηκε ο αριθμός, το μέγεθος των εστιών που απεικονίστηκαν με παθολογική καθήλωση
ραδιοφαρμάκου στο PET-CT και συγκρίθηκε με την αντίστοιχη απεικόνιση των βλαβών στην MRI-DWI.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η PET-CT ανέδειξε υπολειμματική νόσο σε 13/19 ασθενείς και εντοπίστηκαν 52 εστίες με παθολογική καθήλωση
ραδιοφαρμάκου. Εξ αυτών, 5 στο πνευμονικό παρέγχυμα, 45 σε λεμφαδένες και 2 στο θωρακικό τοίχωμα. Στην MRI-DWI οι βλάβες με
ενεργό νόσο είχαν περιορισμό της διάχυσης, ενώ αντίθετα υπολειμματικές εστίες χωρίς ενεργό νόσο δεν παρουσίαζαν περιορισμό της
διάχυσης. Η αντιστοίχηση των εστιών με ενεργό νόσο στις εικόνες DWI ταυτίστηκε στις 47/52 περιπτώσεις που απεικονίστηκαν με το
PET-CT. Οι 5 βλάβες οι οποίες είχαν θετικό PEΤ, χωρίς να αναδεικνύεται περιορισμός της διάχυσης στη Μαγνητική Τομογραφία είχαν
διάμετρο μικρότερη των 16 χιλιοστών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η τεχνική διάχυσης της Μαγνητικής Τομογραφίας, με βάση τα παραπάνω, φαίνεται ότι μπορεί να διαφοροδιαγνώσει
την παρουσία ή όχι ενεργού νόσου σε υπολειμματικές βλάβες λεμφώματος μετά το πέρας της θεραπείας. Προφανώς απαιτείται μελέτη
μεγαλύτερου αριθμού περιστατικών για να τεκμηριωθεί η ευαισθησία και η ειδικότητα της μεθόδου.
71. ΨΗΦΙΑΚΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΔΙΠΛΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΕΓΧΥΣΗ ΙΩΔΙΟΥΧΟΥ ΣΚΙΕΡΗΣ ΟΥΣΙΑΣ (CESM):
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΥΡΗΜΑ BI-RADS 3.
Χρ. Γκάλι, Σπ. Λιοπύρης, Ελ. Φειδά , Αθ. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Κων. Μουτάφης, Ευ. Βολακάκη, Αν. Βέμμου, Θ. Κιακίδης,
Π. Γραμμένου.
Περίληψη:
Σκοπός: Σκοπός της μελέτης μας είναι να αξιολογήσουμε την επίδραση της εφαρμογής της ψηφιακής μαστογραφίας διπλού φάσματος
μετά από ενδοφλέβια έγχυση ιωδιούχου σκιερής ουσίας στη διαχείριση ασθενών με μαστογραφικό εύρημα BI-RADS 3.
Υλικό και μέθοδοι: 90 ασθενείς με μαστογραφικό εύρημα BI-RADS 3 εξετάστηκαν κατόπιν συναινέσεώς τους με ψηφιακή
μαστογραφία διπλού φάσματος μετά από ενδοφλέβια έγχυση ιωδιούχου σκιερής ουσίας. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα
ιστολογικά.
Αποτελέσματα: 46 γυναίκες εμφάνισαν αρνητικές για κακοήθεια βλάβες μετά το CESM. 42 από αυτές αποδείχθηκαν ιστολογικά ότι
επρόκειτο για καλοήθεια (40 αδένωση και 2 ινοαδενώματα). 4 αποδείχθηκαν DCIS Grade I. Από τις υπόλοιπες 44 γυναίκες με θετικά για
κακοήθεια ευρήματα από το CESM 34 αποδείχθηκαν ιστολογικά κακοήθειες (30 διηθητικά πορογενή Ca και 4 DCIS) και 10 καλοήθειες
(6 σκληρυντική αδένωση και 4 ινοαδενώματα)
Συμπέρασμα: Η αρνητική προγνωστική αξία της μεθόδου ανέρχεται σε 92% άρα βελτιώνει τη διαγνωστική ικανότητα της Ψηφιακής
Μαστογραφίας και έχει θετική επίδραση στην περαιτέρω διαχείριση των ασθενών με αποτέλεσμα την αποφυγή άσκοπων βιοψιών.
72. Η πρόσθετη αξία του συνδυασμού της Strain και ARFI ελαστογραφίας στη διαφορική διάγνωση καλοηθών και
κακοηθών βλαβών του μαστού. Συσχέτιση με ιστολογικά ευρήματα.
Χρ. Γκάλι, Ελ. Φειδά Αθ,. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Ανδρ. Ζούρλα, Δ. Αργυρόπουλος, Ν.Χατζημανώλης, Ολγ. Γιουβρή
Περίληψη:
Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης μας είναι να εκτιμήσουμε τη διαγνωστική ακρίβεια του συνδυασμού της Strain και ARFI ελαστογραφίας
σαν συμπληρωματική τεχνική στο απλό υπερηχογράφημα συσχετίζοντας τα αποτελέσματα με τα ιστολογικά ευρήματα.
Υλικό και μέθοδοι: 60 γυναίκες με μαστογραφικό εύρημα BIRADS 2,3,4 συμμετείχαν με τη συναίνεσή τους. Πραγματοποιήθηκε Strain
και ARFI ελαστογραφία. Η Strain ελαστογραφία παρέχει ποιοτική εκτίμηση της σκληρότητας των ιστών. Το strain ratio είναι λόγος και
παρέχει ημιποσοτική εκτίμηση της σκληρότητας. Η ARFI ταξινομείται σε δύο τύπους: α)VTI οποία εκφράζει τη σκληρότητα ποιοτικά και β)
VTQ η οποία εκφράζει σκληρότητα ποσοτικά. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα ιστολογικά.
Αποτελέσματα: 42 γυναίκες εμφάνισαν ύποπτες βλάβες με το συνδυασμό της Strain και ARFI ελαστογραφίας. 38 από αυτές
αποδείχθηκαν ιστολογικά κακοήθειες. Οι υπόλοιπες 4 αφορούσαν σε 2 εκφυλισμένα ινοαδενώματα, 1 φυλλοειδή όγκο και 1
55
ενδοπορικό θήλωμα. Από τις υπόλοιπες 18 με αρνητικά για κακοήθεια ευρήματα από το συνδυασμό Strain και ARFI ελαστογραφίας οι
16 αποδείχθηκαν καλοήθεις βλάβες (13 ινοαδενώματα, 1 αδενομυοεπιθηλίωμα, 1 μυοεπιθηλίωμα και 1 σωληνώδες αδένωμα). Οι δυο
αποδείχθηκαν κακοήθειες (θηλώδη Ca).
Συμπέρασμα: Ο συνδυασμός της Strain και ARFI ελαστογραφίας μπορεί να βελτιώσει τη διαγνωστική ακρίβεια και ευαισθησία στις
κακοήθεις βλάβες του μαστού.
73. Η συμβολή της συνδυασμένης εφαρμογής της ποιοτικής, ημιποσοτικής και ποσοτικής ελαστογραφίας στη
διερεύνηση των βλαβών του μαστού που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως BI-RADS 3 στην ψηφιακή μαστογραφία.
Συσχέτιση με τα ιστολογικά ευρήματα.
Χρ.Γκάλι, Ελ. Φειδά , Αθ. Χαλαζωνίτης, Ζ. Αντωνίου, Σπ. Νταή, Ανδρ. Ζούρλα, Δ. Αργυρόπουλος, Γ. Λογαράς, Χρ. Τζήμας
Περίληψη:
Σκοπός: Οι βλάβες του μαστού που έχουν κατηγοριοποιηθεί στην ψηφιακή μαστογραφία ως BI-RADS 3 είναι δυνητικά καλοήθεις. Στη
μελέτη μας εστιάζουμε στις βλάβες BI-RADS 3 και υποθέτουμε ότι η ελαστογραφία σαν συμπληρωματική μέθοδος μπορεί να ανιχνεύσει
βλάβες που επανακατηγοριοποιούνται ως BI-RADS 4a.
Υλικό και μέθοδοι: στη μελέτη συμμετείχαν με τη συναίνεσή τους 30 γυναίκες με μαστογραφικό εύρημα BI-RADS 3.
Πραγματοποιήθηκαν δύο τύποι ελαστογραφίας : Strain και ARFI. Η Strain ελαστογραφία παρέχει ποιοτική εκτίμηση της σκληρότητας των
ιστών. Το strain ratio είναι λόγος και παρέχει ημιποσοτική εκτίμηση της σκληρότητας. Η ARFI ταξινομείται σε δύο τύπους: α)VTI οποία
εκφράζει τη σκληρότητα ποιοτικά και β) VTQ η οποία εκφράζει σκληρότητα ποσοτικά. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα
ιστολογικά.
Αποτελέσματα: 20 γυναίκες εμφάνισαν καλοήθεις βλάβες με το συνδυασμό της Strain και ARFI ελαστογραφίας. Από αυτές οι
18 αποδείχθηκαν ιστολογικά καλοήθεις (15 ινοαδενώματα, 1 μυοεπιθηλίωμα, 1 αδενομυοεπιθηλίωμα, 1 σωληνώδες αδένωμα). 2
αποδείχθηκαν DCIS. Από τις υπόλοιπες 10 γυναίκες με θετικά για κακοήθεια αποτελέσματα από το συνδυασμό της STRAIN και ARFI
ελαστογραφίας κακοήθεια αποδείχθηκε ιστολογικά σε 7 γυναίκες (3 διηθητικά πορογενή Ca, 3 DCIS, 1 θηλώδες Ca). Οι υπόλοιπες 3
αφορούσαν 2 σε εκφυλισμένα ινοαδενώματα και 1 σε φυλλοειδές κυστεοσάρκωμα.
Συμπέρασμα: Ο συνδυασμός της Strain και ARFI ελαστογραφίας παρέχει επιπρόσθετες πληροφορίες στην εκτίμηση των BI-RADS 3
βλαβών ώστε να παραμείνουν BI-RADS 3 (αποφυγή άσκοπων βιοψιών) ή να επανακατηγοριοποιηθούν σε BI-RADS 3a.
74. ΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΕΙΣ BIRADS 3-5 ΣΤΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ
ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι μικροεπασβεστώσεις ως μαστογραφικό εύρημα, μπορεί να αποτελέσει πρώιμο απεικονιστικό δείκτη ανάπτυξης καρκίνου του
μαστού. Το 70% κατά προσέγγιση, αναφέρεται σε in situ καρκίνωμα των πόρων(DCIS).Γι΄αυτό πολλές φορές είναι σημαντική η έγκαιρη
διάγνωση του και η περαιτέρω χρήση της μαγνητικής μαστογραφίας για τον αποκλεισμό της πολυεστιακότητας του συγκεκριμένου τύπου
κακοήθειας.
ΣΚΟΠΟΣ Στόχος αυτής της μελέτης είναι:1)Να συσχετίσει τις περιοχές των επασβεστώσεων, ως μαστογραφικά ευρήματα BIRADS 3-5,
με τα ευρήματα της μαγνητικής μαστογραφίας και τα ιστολογικά αποτελέσματα της βιοψίας 2)Στα ευρήματα με in situ καρκίνωμα των
πόρων(DCIS), να τονίσει την σπουδαιότητα της μαγνητικής μαστογραφίας για τον αποκλεισμό της πολυεστιακότητας της νόσου 3)Να
βοηθήσει με τον καλύτερο τρόπο στο σωστό σχεδιασμό της χειρουργικής επέμβασης σε κάθε περίπτωση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη στο αρχείο του τμήματος του μαστού του ακτινολογικού εργαστηρίου, σε
27 γυναίκες που προσήλθαν για τον καθιερωμένο μαστογραφικό έλεγχο.
Οι ασθενείς επιλέχθηκαν με βάση:1)Την παρουσία μικρό επασβεστώσεων BIRADS 3-5, στη μαστογραφία 2)Τα ευρήματα στην μαγνητική
μαστογραφία. Σε όλες τις περιπτώσεις οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε έλεγχο με core- βιοψία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Όλες οι ασθενείς παρουσίαζαν επασβεστώσεις στη μαστογραφία BIRADS 3-5 , που έχριζαν περαιτέρω έλεγχο. Τα
ιστολογικά αποτελέσματα ανέδειξαν 18 περιπτώσεις κακοήθειας(με τις 6 πολυεστιακού τύπου), ενώ οι υπόλοιπες 9 είχαν καλοήθεις
χαρακτήρες. Οι 5 περιπτώσεις είχαν επασβεστώσεις στη μαστογραφία BIRADS 5, οι 9 είχαν BIRADS 4 και οι 4 περιπτώσεις είχαν BIRADS
3, με θετικό οικογενειακό ιστορικό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η περαιτέρω διερεύνηση με τη μαγνητική μαστογραφία, των
μικροεπασβεστώσεων στη μαστογραφία BIRADS 3-5, είναι απαραίτητη για την ανίχνευση κακοήθων βλαβών στο μαστό. Επίσης η
μαγνητική μαστογραφία εμφανίζει μεγαλη ευαισθησία (περίπου 94-95%) και αρκετά υψηλή ειδικότητα(περίπου 65-80%),σύμφωνα και
με διάφορες διεθνής μελέτες κατι το οποίο την καθιερώνει σαν πολύτιμο διαγνωστικό μέσο στην πρόωρη διάγνωση του καρκίνου του
μαστού.
75. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ ΣΕ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟ ΜΑΖΙΚΟ ΑΔΕΝΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΩΝ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Κουτσαμπασοπούλου Ι, Σκουρομούνη Γ, Χαϊτίδου Σ, Δημουλάς Α, Ροδοκαλάκης Γ, Μαλκότση Τ
Τμήμα μαστού, Aκτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκης
56
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο επικουρικός μαζικός αδένα συνήθως αναπτύσσεται κατά μήκος της μαστικής γραμμής που εκτείνεται από την μασχαλιαία χώρα έως
και την βουβωνική χώρα αμφοτερόπλευρα. Η ανάπτυξη καρκίνου του μαστού στις περιοχές με επικουρικό μαζικό αδένα παρουσιάζει
συχνότητα 2-3% στο γενικό πληθυσμό των γυναικών.
ΣΚΟΠΟΣ Στόχος αυτής της μελέτης είναι να παρουσιάσουμε πέντε ενδιαφέροντα περιστατικά με ανάπτυξη καρκίνου σε επικουρικό
μαζικό αδένα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Πραγματοποιήθηκε μια αναδρομική μελέτη στο τμήμα του μαστού του εργαστηρίου, σε 3 γυναίκες. Δύο από τα
περιστατικά αναφερόταν σε τυχαία ευρήματα από την αξονική τομογραφία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Όλες οι ασθενείς παρουσίαζαν επικουρικό μαζικό αδένα στην περιοχή της μασχάλης. Οι παραπάνω ασθενείς
υπεβλήθησαν σε περαιτέρω έλεγχο με υπερήχους και βιοψία, όπου και τέθηκε η διάγνωση του καρκίνου εντός του έκτοπου μαζικού
αδένα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Πολλές φορές ο επικουρικός ή έκτοπος μαζικός αδένα καθώς και η παρουσία έκτοπης θηλής λανθάνει της
προσοχής κατά την ψηλάφιση του μαστού και αποτελεί συχνά τυχαίο εύρημα σε μαστογραφικές ή άλλες απεικονιστικές εξετάσεις που
περιλαμβάνουν την περιοχή. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η διάγνωση του γινεται τις περισσότερες φορές σε καθυστερημένο στάδιο. Ειναι
σημαντικό λοιπόν κάθε ύποπτη ψηλαφητή βλάβη στην μαστική (γαλακτοφόρο) γραμμή να διερευνάται με ιδιαίτερη προσοχή.
76. ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΔΙΑΧΥΤΟ ΜΗ HODGKIN ΛΕΜΦΩΜΑ ΜΑΣΤΟΥ ΑΠΟ ΜΕΓΑΛΑ Β-ΚΥΤΤΑΡΑ (DLBCL): ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΜΠΙΛΛΑΣ Κ.1, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Σ.1, ΦΑΣΟΥΛΑΣ Ζ.1, ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ Α.2, ΕΥΤΥΧΙΑΔΗΣ Ε.3
1
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα, Γ. Ν. Καρδίτσας
2
Χειρουργός Μαστού
3
Αιματολογικό Τμήμα, Γ. Ν. Καρδίτσας
Εισαγωγή: Το πρωτοπαθές λέμφωμα του μαστού (PBL) είναι ένας σπάνιος τύπος μη Hodgkin λεμφώματος (<1%) και αντιπροσωπεύει
συνολικά το 0,04 - 0,5% των κακοήθων όγκων του μαστού.
Σκοπός: Παρουσιάζεται μία περίπτωση διάχυτου μη Hodgkin λεμφώματος από μεγάλα Β-κύτταρα (DLBCL), με τα απεικονιστικά και
παθολογοανατομικά ευρήματα.
Περιγραφή περίπτωσης: Γυναίκα 66 ετών, με ελεύθερο ατομικό ιστορικό, προσήλθε με ψηλαφητή ανώδυνη μάζα στον αριστερό
μαστό. Ο μαστογραφικός έλεγχος ανέδειξε ευμεγέθη σκίαση στον αριστερό μαστό, με κατά τόπους ασαφή όρια, καθώς και διογκωμένους
λεμφαδένες στην αριστερή μασχαλιαία κοιλότητα. Έγινε έλεγχος με αξονική τομογραφία και μαγνητική μαστογραφία, όπου πέραν της
βλάβης στο μαστό, αναδείχθηκαν διογκωμένοι λεμφαδένες στην αριστερή μασχαλιαία κοιλότητα και διογκωμένοι οπισθο-στερνικοί
λεμφαδένες. Η επεξεργασία των δυναμικών εικόνων της Μ.Τ, με χρήση τεχνικής subtraction και οι καμπύλες χρόνου-έντασης σήματος,
υπέδειξαν μορφολογικούς και αιμοδυναμικούς χαρακτήρες κακοήθους αλλοίωσης.
Η παθολογοανατομική εξέταση της εξαιρεθείσας μάζας ανέδειξε ιστολογικά και ανοσοϊστοχημικά ευρήματα συμβατά με DLBCL, ενώ η
οστεομυελική εξέταση ήταν αρνητική για διήθηση.
Σε follow up μετά θεραπεία (CT και MRI) παρατηρείται υποστροφή της μάζας του μαστού και των λεμφαδένων.
Συμπεράσματα: Το PBL εμφανίζει ποικιλομορφία και μη ειδικά μαστογρα-φικά και υπερηχογραφικά ευρήματα και απαιτείται
προσεκτικός έλεγχος προκειμένου να μη διαφύγει της προσοχής. Η Ακτινολογία και ειδικά η Μαγνητική μαστογραφία (με τις
ειδικές δυναμικές ακολουθίες) έχει ενεργή συμβολή στη διάγνωση-χαρακτηρισμό των αλλοιώσεων, στη σταδιοποίηση και στην
παρακολούθηση της πορείας της νόσου. Η σωστή σταδιοποίηση της νόσου είναι σημαντική, καθώς το στάδιο επηρεάζει σημαντικά την
πενταετή και την ελεύθερη νόσου επιβίωση.
77. Ο ρόλος του υπερηχογραφήματος στην διαγνωστική προσέγγιση της αυτόματης έκκρισης της θηλής του μαστού.
Ειρ. Γεωργίου, Κ Μπόκιου, Σ. Καρύδης, Γ. Αποστολάκος, Κ. Καββαδίας, Ρ. Αγγελάτου
Τμήμα Διαγνωστικής Μαστού, ΓΟΝΑ «Αγ. Σάββας»
Σκοπός της μελέτης: Ως αυτόματη έκκριση της θηλής του μαστού ορίζεται η μη προκλητή εκροή υγρού από έναν ή περισσότερους
γαλακτοφόρους πόρους. Σκοπός αυτής της μελέτης είναι να αναδειχτεί ο καθοριστικός ρόλος του υπερηχογραφήματος μαστού στην
διαγνωστική προσπέλαση της αυτόματης έκκρισης της θηλής, τόσο με την περιγραφή των απεικονιστικών ευρημάτων όσο και με τη
σημασία της υπερηχογραφικά κατευθυνόμενης παρακέντησης με λεπτή βελόνη.
Υλικό και Μέθοδοι: Τα τελευταία 3 χρόνια πραγματοποιήθηκαν στο τμήμα μας 4.294 υπερηχοτομογραφικοί έλεγχοι μαστού.
Βασιζόμενοι σε αυτούς τους ελέγχους θα παρουσιάσουμε περιπτώσεις γυναικών οι οποίες εμφάνισαν αυτόματη έκκριση θηλής και
η οποία επιβεβαιώθηκε κατά την κλινική εξέταση. Τα απεικονιστικά ευρήματα συσχετίστηκαν με τις εργαστηριακές κυτταρολογικές
εξετάσεις.
Αποτελέσματα: Σε ποσοστό 35-70% η αυτόματη έκκριση θηλής οφείλεται σε θηλώματα που αναπτύσσονται στους γαλακτοφόρους
πόρους εγγύς της θηλής, ενώ οι κακοήθεις αλλοιώσεις κυμαίνονται σε ποσοστό 5-20%. Η μαστογραφία σε ποσοστό μέχρι και 50%
μπορεί να είναι αρνητική. Τα συνήθη υπερηχογραφικά ευρήματα είναι ο διατεταμένος γαλακτοφόρος πόρος με παρουσία μάζας
μαλακών μορίων στο εσωτερικό του που καταλαμβάνει πλήρως τον πόρο ή εμφανίζεται ως τοιχωματική προσεκβολή με ή χωρίς
εσωτερική αγγείωση.
57
Συμπεράσματα: Παρά την ανάπτυξη νέων πιο σύνθετων απεικονιστικών μεθόδων, ο υπερηχοτομογραφικός έλεγχος του μαστού
παραμένει μια από τις πιο συχνά αιτούμενες εξετάσεις για την εκτίμηση της αυτόματη έκκρισης της θηλής, με στόχο την ανάδειξη της
παθολογίας που την προκαλεί, την περαιτέρω διερεύνηση της με κατευθυνόμενη παρακέντηση ή την προεγχειρητική της εντόπιση.
78. ΔΙΗΘΗΣΗ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΑΠΟ ΝΕΦΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ-ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΑΠΛΟ ΚΑΙ 3-D ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ
ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Γ.Σκούντζος1 , Ε.Σταμούλη,1 Χ.Ντούνης1, Ν.Μπούζας, 1Σ.Καββαδίας1, Τρανταλής Γ2., Βλασερός Ι.2
(1.Ακτινολογικό Εργαστήριο, ΓΝΑ «Ιπποκράτειο», 2.Καρδιολογικό τμήμα, ΓΝΑ Ιπποκράτειο.)
Σκοπός: Η ανάδειξη της θρόμβωσης της κάτω κοίλης φλέβας, με τη χρήση υπερηχογραφήματος και 3-D δυναμικής μελέτης. Η
περαιτέρω μελέτη με MRI όπου και αποδείχθηκε ότι πρόκειται για απευθείας διήθηση του αγγείου από νεφροκυτταρικό όγκο.
Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας ασθενής 75 ετών με γνωστό ιστορικό κακοήθειας στο δεξιό νεφρό και καρδιακή ανεπάρκεια,
προσέρχεται στο Τμήμα Επειγόντων αιτιώμενος οξεία δύσπνοια και ήπιο κοιλιακό άλγος.Μετά την καρδιολογική εκτίμηση, παραπέμθηκε
στο Εργαστήριό μας για υπερηχογράφημα άνω κοιλίας και στη συνέχεια συνεστήθη περαιτέρω έλεγχος με MRI.
Αποτελέσματα: Το υπερηχογράφημα ανέδειξε μερική απόφραξη της κάτω κοίλης φλέβας σε απόσταση 3εκ. από την ηπατική πύλη
καθώς και την εκταταμένη κακοήθη εξεργασία του δεξιού νεφρού.Η 3-D δυναμική μελέτη απεικόνισε κινητικότητα του θρόμβου και
συνέχεια αυτού με ηχογενή περιοχή και η MRI την απευθείας διήθηση της κάτω κοίλης φλέβας από τον όγκο του νεφρού.
Συμπέρασμα: Ο ρόλος της Υπερηχοτομογραφίας και των επιμέρους τεχνικών της, είναι καθοριστικός στην ενδελεχή μελέτη της
βατότητας της κάτω κοίλης φλέβας σαν εξέταση πρώτης γραμμής. Η Μαγνητική Τομογραφία με τις πολυεπίπεδες ανασυνθέσεις της,
προσφέρει επιπλέον στοιχεία για την προέλευση και τη φύση του θρόμβου και περαιτέρω ανατομικές λεπτομέρειες για την έκταση της
χωροκατακτητικής εξεργασίας και την ύπαρξη τυχόν δευτεροπαθών εντοπίσεων.
79. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΡΑΛΛΑΓΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ
ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ .
Κ. Μελάκη, Ε.Γ. Αντύπα, Δ. Κόκκινος, Μ. Σκυλακάκη, Γ. Δρουμπουνέτη, Α. Σταύρου, Π. Ιωαννίδη, Σ. Γεωργακόπουλος, Αικ
Ταβερναράκη, Π.Ν. Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των υπερηχογραφικών ευρημάτων, όσον αφορά στην διαφορική διάγνωση φυσιολογικών παραλλαγών από
παθολογία της χοληδόχου κύστεως.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αναδρομική μελέτη υπερηχογραφικών εξετάσεων 193 ασθενών (98 ανδρών-95 γυναικών, ηλικίας 25-70 ετών).
Οι ασθενείς εξετάσθηκαν υπερηχογραφικώς με απλό και έγχρωμο υπερηχογράφημα και με έγχρωμο Doppler, ενώ σε 10 ασθενείς
ακολούθησε ενδοφλέβιος έγχυση σκιαγραφικού υπερήχων. Σε 19 ασθενείς τα υπερηχογραφικά ευρήματα συγκρίθηκαν με αυτά της
αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε 42 ασθενείς δεν ανευρέθη παθολογία εκ της χοληδόχου κύστεως. Σε 36 διαπιστώθηκε απλή χολολιθίαση,
σε 22 λίθοι με χολοκυστίτιδα, σε 19 πολύποδες χοληδόχου κύστης, σε 19 χολικό ίζημα, σε 5 υπερπλαστική χολοκύστωση, σε 4
αδενομυωμάτωση, σε 4 ρήξη χοληδόχου κύστης, σε 3 αιμοχολία, σε 3 πάχυνση τοιχώματος λόγω ηπατίτιδος, σε 2 καρκίνος χοληδόχου
κύστης, σε 2 απόστημα τοιχώματος, σε 2 πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη, σε 1 εμπύημα. Σε 29 ασθενείς σημειώθηκαν φυσιολογικές
παραλλαγές: ατελή διαφράγματα χοληδόχου κύστης (15 ασθενείς), Φρύγιος σκούφος (6), εκκόλπωμα (5), δίχωρη κύστη (3).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χοληδόχος κύστη παρουσιάζει μια πληθώρα φυσιολογικών και παθολογικών ευρημάτων. Οι φυσιολογικές
ανατομικές παραλλαγές είναι άνευ κλινικής σημασίας, κατά συνέπεια πρέπει να διαχωρίζονται από την αληθή παθολογία.
80. Η ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΩΝ ΝΕΦΡΙΚΩΝ ΟΓΚΩΝ ΠΟΛΥΦΑΣΙΚΗ, ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΩΣ
ΠΡΟΓΝΩΣΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΝΕΦΡΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ
1
Μηλάτου Μαρία, 1Αποστολάκος Γεώργιος, 1Στασινοπούλου Μυρσίνη, 1Δεληβελιώτης Κων/νος, 2Στοκίδης Σαββας, 2Αποστόλου
Θεοδωρος, 1Ανδριώτης Ευθύμιος
1
Τμήμα Νεώτερων Απεικονιστικών Μεθόδων Τομογραφίας Γ.Α.Ο.Ν.Α «Ο Άγιος Σάββας»
2
Ουρολογική Κλινική Γ.Α.Ο.Ν.Α «Ο Άγιος Σάββας»
Σκοπός Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να μελετήσουμε κατά πόσον η μέτρηση της σκιαγραφικής ενίσχυσης σε HU στην
πολυφασική, Πολυτομική Αξονική Τομογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικος δείκτης για τον βαθμό κακοήθειας και
για την πρόγνωση του ΝΚΚ, και εάν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη κλινική πράξη ως νέα προστιθέμενη παράμετρος στα διαθέσιμα
νομογράμματα.
Υλικό και Μέθοδος Από το 2012 μέχρι και σήμερα έχουν ελεγχθεί 20 ασθενείς και των δύο φύλων, ηλικίας 40 - 85 ετών, οι οποίοι
έχουν χειρουργηθεί στην ουρολογική κλινική του νοσοκομείου μας και έπασχαν από ΝΚΚ, εντοπισμένο, μεταστατικό, ή με υποτροπή.
Αποκλείστηκαν από την μελέτη ασθενείς α) με ιστορικό άλλης κακοήθειας, β) ενεργού λοίμωξης, γ) ανοσοκατασταλμένοι.
Κάθε ασθενής υποβάλλεται σε έλεγχο κατά την διάγνωση, με Πολυτομική Αξονική Τομογραφία. Ακολουθούν δύο επανεξετάσεις ανά
έτος. Ασθενείς που υποτροπιάζουν επανελέγχονται με A.Τ. ανά 3μηνο.
Παρακολουθούνταιοι 3 φάσεις της σάρωσης και μετράται η πυκνότητα της βλάβης σε HU
58
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
1) Προ έκχυσης σκιαγραφικού
2) Φλοιομυελώδης Φάση 20 -30s
3) Nεφρογραφική Φάση: 30-80s (+50s)
Συμπέρασμα Με τα έως τώρα αποτελέσματά μας καταδεικνύεται ότι υπάρχει συχνά σχέση της σκιαγραφικής ενίσχυσης της βλάβης, με
τον βαθμό κακοηθείας του όγκουστο ιστολογικό παρασκεύασμα μετά το χειρουργείο, η έκταση της οποίας καθώς και οι παράγοντες που
την επηρεάζουν χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση.
81. «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΩΜΑΤΙΑ» («LOOSE BODIES») ή «ΠΟΝΤΙΚΟΙ» («MICE»)
ΤΗΣ ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗΣ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑΣ.
ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΑΝΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ;
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ.
Βαρελάς Σ., Χαρσούλα Α., Κατσίμπα Δ., Παπαδημητρίου Α., Δημητρίου Χ., Αβραμίδης Γ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα «loose bodies» μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα προέρχoνται από συστροφή και έμφρακτο της επιπλοϊκής απόφυσης, η
οποία αποσπάται από τον ορογόνο του παχέος εντέρου. Εικάζεται ότι η αποσπώμενη επιπλοϊκή απόφυση μεταμορφώνεται σταδιακά σε
ένα επασβεστώμενο μόρφωμα που μετακινείται εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας. Πολλές από αυτές τις βλάβες ανακαλύπτονται τυχαία
στην αξονική τομογραφία κοιλίας ή κατά τη διάρκεια του χειρουργείου.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Παρουσιάζουμε την περίπτωση γυναίκας ηλικίας 66 ετών που προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία αιτιώμενη
διαλείπον χρόνιο άλγος στην δεξιά κοιλία. Στα πλαίσια της διερεύνησης διενεργήθηκε CT κοιλίας , όπου απεικονίσθηκε επασβεστωμένο
μόρφωμα υφηπατικά, παρακολικά διαστάσεων
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η χειρουργική εκτίμηση ήταν ότι επρόκειτο για “loose body” και επιβεβαιώθηκε παθολογοανατομικά. Μελετήσαμε
αναδρομικά τα πορίσματα 1800 αξονικών τομογραφιών κοιλίας ενηλίκων στους τελευταίους 10 μήνες και εντοπίσαμε ότι περιγράφαμε
«loose bodies» διαστάσεων από ολίγα mm έως 2,5 cm, σαν τυχαία ευρήματα σε 9 ασθενείς ήτοι ποσοστό 0,5 %. Σε δύο ασθενείς τα
loose bodies ήταν πολλαπλά. Γίνεται ανασκόπηση βιβλιογραφίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τυπική απεικόνιση με την αξονική τομογραφία ενός loose body περιλαμβάνει ένα κινητό καλά περιγεγραμμένο
συνήθως αποτιτανωμένο μόρφωμα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Η ακριβής διάγνωση των «loose bodies»είναι ζωτικής σημασίας για την
αποφυγή περιττών χειρουργικών επεμβάσεων.
82. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΦΛΕΓΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ (ACUTE VASIITIS) ΩΣ
ΣΠΑΝΙΟ ΑΙΤΙΟ ΕΠΩΔΥΝΗΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗΣ ΟΣΧΕΟΥ – ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Τρίτου Ιωάννα1, Καλαιτζάκη Καλλιρόη1, Παναγιωτοπούλου Γεωργία1, Βαρδαλαχάκης Γεώργιος1, Αυγενάκης Γιώργος2, Κατεβάτης
Αγγελος2, Σφακιανάκη Ευαγγελία 1
Ακτινολογικό Εργαστήριο1, και Ουρολογική Κλινική2, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η οξεία φλεγμονή του σπερματικού πόρου (ΟΦΣΠ) είναι μια πολύ σπάνια οντότητα και είναι αποτέλεσμα
της προς τα πίσω διασποράς των παθογόνων μικροβίων από την προστατική ουρήθρα, τον προστάτη και τις σπερματοδόχους
κύστεις. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων της ΟΦΣΠ με υπερηχοτομογράφημα (ΥΧ) και η
ευαισθητοποίηση των γιατρών σε αυτήν την ασυνήθιστη οντότητα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενής 63 ετών, προσήλθε με επώδυνη ψηλαφητή, σκληρή, διόγκωση του ΔΕ ημιοσχέου από πενταημέρου με
επέκταση στη σύστοιχη βουβωνική χώρα. Ο εργαστηριακός του έλεγχος ήταν φυσιολογικός.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στο ΥΧ παρατηρήθηκε μεγάλη διόγκωση με κομβολογιοειδή και ανομοιογενή απεικόνιση του ΔΕ σπερματικού πόρου
(εύρος 0,8 εκ). Αναδείχθηκε επίσης διόγκωση του υπερ-οσχεικού τμήματος του, με επέκταση μέσα στο βουβωνικό πόρο, εντός του
οποίου αναγνωρίστηκε η παρουσία υγρού λόγω συνύπαρξης υδροκήλης του σπερματικού τόνου. Αναδείχθηκαν ασαφή διαχωριστικά
όρια με τη σύστοιχη επιδιδυμίδα η οποία αναγνωρίστηκε ηπίως διογκωμένη. Στο Doppler απεικονίστηκε αύξηση της αιματικής ροής
στον πόρο και λιγότερο στη επιδιδυμίδα Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε με αντιβιοτικά. Τα ΥΧ ευρήματα παρουσίασαν βελτίωση 1 μήνα μετά
(μικρότερες διαστάσεις του πόρου με χωρίς αύξηση της αιματικής ροή) και επανήλθαν στα φυσιολογικά 3 μήνες μετά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το ΥΧ αποτελεί την πλέον αξιόπιστη μέθοδο στην ανάδειξη της ΟΦΣΠ αποκλείοντας την κακοήθεια ή άλλες παθολογικές
καταστάσεις, όπως την επιδιδυμίτιδα, τη συστροφή του όρχι και των αποφύσεων αυτού και της επιδιδυμίδας, ή/και τη βουβωνοκήλη,
αποφεύγοντας άσκοπη χειρουργική επέμβαση.
83. ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΠΑΛΜΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΡΤΗΡΙΑΚΟΥ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΔΟΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΤΩΝ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ M-MODE. ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΑ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Πετειναράκης Ι1, Κοντοπόδης Ν2, Ιωάννου Χ2, Κεχαγιάς Η1, Γαλανάκης Ν1, Τσέτης Δ1.
Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης1 και Αγγειοχειρουργική Κλινική2 Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου.
ΣΚΟΠΟΣ: Η αξιοποίηση της υπερηχοτομογραφίας για τη μελέτη της κίνησης του τοιχώματος των ανευρυσμάτων της κοιλιακής
59
αορτής(ΑΚΑ) κατά τη διάρκεια του καρδιακού κύκλου, πριν και μετά την ενδοαγγειακή τους αποκατάσταση(EVAR). Το παραπάνω
χρησιμοποιείται ως έμμεσος δείκτης της αρτηριακής πίεσης που ασκείται στο αγγειακό τοίχωμα και συνεπώς του επιτυχούς αποκλεισμού
του ΑΚΑ από τη συστηματική κυκλοφορία.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Πέντε ασθενείς με ΑΚΑ υποβλήθηκαν σε υπερηχογράφημα αορτής μία ημέρα προ-εγχειρητικά και την πρώτη
μετεγχειρητική μετά από EVAR. Η αύξηση της μέγιστης διαμέτρου του ανευρύσματος κατά τη διάρκεια του καρδιακού κύκλου, δηλαδή η
διαφορά της διαμέτρου μεταξύ της μέγιστης συστολής και της ελάχιστης διαστολής, καταγράφηκε με τη χρήση M-Mode. Αυτή συγκρίθηκε
μεταξύ της προ-εγχειρητικής και της μετεγχειρητικής απεικόνισης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μέση αύξηση της διαμέτρου των 5 ανευρυσμάτων που μελετήθηκαν ήταν 1.4mm (εύρος: 1.1-2.1mm)
προεγχειρητικά και 0.3mm (0.2-0.5mm) μετεγχειρητικά, διαφορά η οποία είναι στατιστικά σημαντική (Paired-Samples t-Test
p-value=0.03). Σε όλα τα ανευρύσματα η κίνηση του τοιχώματος μετεγχειρητικά ήταν μειωμένη σε σχέση με τις προ-εγχειρητικές τιμές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μετά την ενδοαγγειακή αποκατάσταση των ΑΚΑ, παρατηρείται σημαντικά ελαττωμένη παλμική κίνηση του αρτηριακού
τοιχώματος κατά τη διάρκεια του καρδιακού κύκλου. Το παραπάνω είναι ενδεικτικό της μειωμένης πίεσης που ασκείται στον
ανευρυσματικό σάκο μετεπεμβατικά λόγω της παρουσίας του ενδομοσχεύματος. Τέτοιου είδους τεχνικές πιθανό να είναι χρήσιμες στη
μετεγχειρητική παρακολούθηση των ανευρυσμάτων μετά από EVAR καθώς και στον προσδιορισμό ενδεχόμενων ενδοδιαφυγών.
84. ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ ΕΣΩ ΚΑΡΩΤΙΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΔΙΑΣΦΗΝΟΕΙΔΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ :
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Βελνίδου Α, Ζλήκα Σ, Παπαδόπουλος Γ, Ψωμά Ε, Χαριτάντη - Κουρίδου Α, Φοινίτσης Σ.
Αγγειογραφικό τμήμα - Ακτινολογικό εργαστήριο πανεπιστημιακού νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α
ΣΚΟΠΟΣ : Ο τραυματισμός της έσω καρωτίδος, κατά την διάρκεια διασφηνοειδικής επέμβασης είναι η πιο σοβαρή επιπλοκή, αν και
σπάνια ( < 1% ). Παρουσιάζουμε τρία περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν με ενδαγγειακό εμβολισμό με μικροσπειράματα( coils ) του
τραυματισμένου τμήματος του αγγείου.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ : Τρεις ασθενείς, μια γυναικά 37 ετών και ένας άντρας 45 ετών με διαγνωσθέντα μακροαδενώματα υπόφυσης,
καθώς και ένας άντρας 63 ετών με μηνιγγίωμα δεξιού σηραγγωδους υποβλήθηκαν σε προσπάθεια διαρινικής διασφηνοειδικής εκτομής
αυτών. Κατά την διάρκεια της διάνοιξης της σκληράς μήνιγγας παρατηρήθηκε σημαντική αιμορραγία και η επέμβαση τερματίστηκε με
την τοποθέτηση αιμοστατικών υλικών. Σε σταθερή νευρολογικά και αιμοδυναμικά κατάσταση μεταφερθήκαν στο αγγειογραφικό τμήμα
για την διενέργεια επείγουσας ψηφιακής αφαιρετικής αγγειογραφίας ( DSA ), η οποία ανέδειξε την ρήξη της δεξιάς έσω καρωτίδας
στην πρώτη ασθενή και της αριστερής έσω καρωτίδας στον δεύτερο και στον τρίτο. Η δοκιμασία απόφραξης ( occlusion test ) του
τραυματισμένου αγγείου έγινε ικανοποιητικά ανεκτή και στους τρεις ασθενείς και ακολουθήθηκε από ενδαγγειακό αποκλεισμό του
αγγείου μετά τον εμβολισμό του με μικροσπειράματα( coils ).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Οι 3 ασθενείς ήταν σε άριστη νευρολογική κατάσταση αμέσως μετά την επεμβατική πράξη.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Γίνεται βιβλιογραφική ανασκόπηση των διαφόρων τεχνικών αντιμετώπισης της τραυματικής ρήξης της έσω καρωτίδας και
σύγκριση των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων κάθε τεχνικής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Ο προσεκτικός σχεδιασμός των διασφηνοειδικών επεμβάσεων είναι πλέον δυνατός με τις σύγχρονες τεχνικές
απεικόνισης. Ωστόσο, η ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία είναι απαραίτητη όταν, σπανίως, προκύπτει τραυματισμός της έσω
καρωτίδος. Ο ενδαγγειακός αποκλεισμός του αγγείου με αποσπώμενο μπαλόνι ή με εμβολισμό με μικροσπειράματα είναι η επείγουσα
αντιμετώπιση που ενδείκνυται.
85. ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΕΣ ΝΕΦΡΟΣΤΟΜΙΕΣ ΥΠΟ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ. Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ.
Παπαδάκης Σ, Λιόντος Π., Κρικέτου Δ., Μηνατσή Κ., ,Μελάκη Κ ., Σγώρα Α., Χονδρός Δ. Έξαρχος Δ.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου , Γ.Ν.Α ο Ευαγγελισμός
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπειρία μας στην υπό αξονικό τομογράφο τοποθέτηση διαδερμικής νεφροστομίας και να αναδειχθούν τα
οφέλη της μεθόδου σε σχέση με την κλασσική ακτινοσκοπική μέθοδο αλλά και η ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της μεθόδου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 2014 τοποθετήκαν στον αξονικό τομογράφο του νοσοκομείου μας 28
διαδερμικές νεφροστομίες σε 22 ασθενείς, 5 σε επείγουσα και 23 σε τακτική βάση, 27 σε αυτόχθονες και 1 σε μεταμοσχευμένο νεφρό. Οι
καθετήρες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν 8.5F Cook Nephrostomy & Optimed 9F. Η διαδικασία τοποθέτησης συμπεριλάμβανε την άλλοτε
άλλη θέση του ασθενούς, την παρακέντηση με βελόνα 16G, και την τοποθέτηση της νεφροστομίας σε μια φάση (χωρίς προδιαστολές)
με την μέθοδο Seldinger ενώ σε κάθε βήμα ακολουθούσε απεικονιστικός έλεγχος της σωστής θέσης των υλικών. Σε έναν ασθενή έγινε
ταυτόχρονα και παροχέτευση νεφρικού αποστήματος (8.5F) στον ίδιο νεφρό όπου τοποθετήθηκε ο καθετήρας νεφροστομίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς ανεξαρτήτως βαθμού διάτασης του πυελοκαλυκικού συστήματος η τοποθέτηση του καθετήρα
υπήρξε επιτυχής και ταχύς. Από το σύνολο των επεμβάσεων δεν υπήρξαν μείζονες επιπλοκές ενώ υπήρξαν μόλις δύο ελάσσονες
επιπλοκές που αφορούσαν την μετακίνηση του καθετήρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τοποθέτηση διαδερμικής νεφροστομίας υπό αξονικό τομογράφο αποτελεί μια εξαιρετικά ασφαλή και αποτελεσματική
επεμβατική πρακτική, με ελάχιστες επιπλοκές, ταχύτερη και λιγότερο επιβαρυντική για τον επεμβατιστή όσον αφορά στην έκθεση του
στην ακτινοβολία.
60
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
86. ΕΝΔΑΥΛΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΣΕ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΥΠΟ DSA
ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ. ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσιάζουμε την επιτυχή αντιμετώπιση μετεγχειρητικών επιπλοκών που αφορούν σε: 1) ασθενή με
εμμένουσα μακροσκοπική αιματουρία μετά από διαδερμική νεφρολιθοθρυψία, 2) ασθενή με ενεργό αιμορραγία και σχηματισμό
ευμέγεθους περινεφρικού αιματώματος μετά από μερική νεφρεκτομή, 3) ασθενή μονόνεφρου με υδρονέφρωση λόγω υφολικής
απόφραξης ουρητηροστομίας σε νεοκύστη κατά Bricker και τέλος 4) τον προ επικείμενης νεφρεκτομής εμβολισμό διαυγοκυτταρικού
καρκίνου νεφρού Grade II διαμέτρου 26εκ. καθώς και της σύστοιχης νεφρικής αρτηρίας σε ασθενή 34 ετών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: 1) Η μακροσκοπική αιματουρία αντιμετωπίστηκε επιτυχώς μετά από υπερεκλεκτικό καθετηριασμό και εμβολισμό
με coils του ραγέντος μικρού ενδονεφρικού κλάδου. 2) Η ενεργός αιμορραγία αντιμετωπίσθηκε με αποκλεισμό του ραγέντος
ενδονεφρικού κλάδου κατόπιν τοποθέτησης stent graft στην έκφυση του. 3) Έγινε διαστολή της στένωσης του ουρητήρα στο ύψος της
στομίας του με την νεοκύστη με χρήση balloon και 4) Ο όγκος εμβολίσθηκε με PVA σε συνδυασμό με λιπιοδόλη μετά από εκλεκτικό
καθετηριασμό και στην συνέχεια εμβολίσθηκε η νεφρική αρτηρία στην μεσότητα της με plug (AVP II).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 1) Σε follow up εξάμηνου δεν απεικονίσθηκε απώλεια νεφρικού παρεγχύματος αλλά ούτε και έκπτωση της νεφρικής
λειτουργίας. 2) Επετεύχθη αποκλεισμός της αιμορραγίας, ενώ μικρό ενδονεφρικό αιμάτωμα που δεν προυπήρχε αντιμετωπίστηκε
συντηρητικά. 3) Επετεύχθη πλήρης διαστολή της στένωσης και υποχώρηση της υδρονέφρωσης. 4) Επιτυχής πλήρης αποκλεισμός της
νεφρικής αρτηρίας στην μεσότητα της. Νεφρεκτομή χωρίς επιπλοκές λόγω αιμορραγιών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ελάχιστα παρεμβατική αντιμετώπιση μετεγχειρητικών επιπλοκών μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη επακόλουθης
χειρουργικής επέμβασης και μακράς μετεγχειρητικής αποκατάστασης.
87. ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΤΕΝΩΣΗ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΩΝ ΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΥΠΟ DSA
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση 3 περιστατικών ασθενών με σημαντικού βαθμού στένωση μέσου ή κάτω τριτημορίου κοιλιακής
αορτής και συμπτωματολογία διαλείπουσας χωλότητας, άλγους και σεξουαλικής δυσλειτουργίας. Παρουσία συνοδών αγγειακών
βλαβών στους δύο εκ των τριών ασθενών που αφορούσαν κυρίως σε σημαντικού βαθμού στενώσεις κοινών λαγονίων αρτηριών, έξω
λαγόνιων ή και απόφραξη έξω λαγόνιας αρτηρίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Οι στενωτικές βλάβες ανεδείχθησαν υπό DSA απεικόνιση και στην συνέχεια έγινε ενδαυλική αποκατάσταση
αυτών με τοποθέτηση stents. Στις στενώσεις αορτής χρησιμοποιήθηκαν μοσχεύματα διαμέτρου 14χιλ. και μήκους 4-6εκ. κατά
περίπτωση. Οι στενώσεις των κοινών λαγονίων αρτηριών αποκαταστάθηκαν με τεχνική kissing stents ενώ σε έναν ασθενή χρειάστηκε
να πραγματοποιηθεί χειρουργικά μηρό-μηριαία παράκαμψη σε 2ο χρόνο, λόγω απόφραξης της έξω λαγόνιας αρτηρίας από την έκφυση
και σε όλο το μήκος της.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Επετεύχθη η αποκατάσταση της φυσιολογικής διαμέτρου του αυλού της κοιλιακής αορτής και των λοιπών
στενωμένων αγγείων, καθώς και η αντιμετώπιση των κλινικών συμπτωμάτων στο σύνολο των ασθενών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την συνδρομή της ψηφιακής αφαιρετικής αγγειογραφίας, και την εφαρμογή των ελάχιστα παρεμβατικών μεθόδων
θεραπείας, μπορούν να αποφευχθούν οι βαριές χειρουργικές επεμβάσεις προς αποκατάσταση βλαβών της κοιλιακής αορτής και
λαγόνιων αρτηριών.
88. ΣΩΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΠΟ DSA ΡΗΞΗΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΣΠΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΣΕ
ΕΔΑΦΟΣ ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΚΗΣ ΚΑΤΑΠΛΗΞΙΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
Λάμπρου Αθ.1 Κατσαρού Αγ.1 Κατσαντούρης Γρ.2 Κουναλάκη Δημ.2 Ντελή Παν.3 Ζάννες Νικ.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής θήλυ, ετών 38, υπέστη ρήξη ανευρύσματος σπληνικής αρτηρίας μετά από ξυλοδαρμό. Υπεβλήθη
σε χειρουργική επέμβαση διάρκειας 4,5 ωρών όπου χωρίς να αντιμετωπιστεί η αιμορραγία παρελήφθη ως διακομιδή (διάρκειας 3,5
ωρών) σε κατάσταση υποογκαιμικού shock. Στην επείγουσα ΥΤ διαπιστώθηκε μεγάλη αιμορραγία, και ρήξη ανευρύσματος μεσότητας
σπληνικής αρτηρίας με ενεργό εξαγγείωση του σκιαγραφικού.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Η προηγηθείσα βαριά χειρουργική επέμβαση σε συνδυασμό με τα πολύ χαμηλά ζωτικά σημεία (υποογκαιμική
καταπληξία με ΑΠ: 5,5/3,5, ↓αιματοκρίτη, ↓κλίμακα Γλασκώβης, λήψη 6 φιαλών αίματος) οδήγησε στην απαίτηση από τους θεράποντες
προσπάθειας εμβολισμού υπό DSA του ραγέντος ανευρύσματος σε 1ο χρόνο προκειμένου η ασθενής να καταστεί αιμοδυναμικά
σταθερή και να ακολουθήσει χειρουργική επέμβαση σε 2ο χρόνο. Ο καθετηριασμός της κοινής μηριαίας αρτηρίας απέτυχε ψηλαφητικά
και υπό U/S και επετεύχθη μόνο κατόπιν χειρουργικής αποκάλυψης. Στην συνέχεια με πολύ γρήγορους χειρισμούς κατέστη δυνατός
61
ο εμβολισμός με απελευθέρωση coils, του κατά σειρά άπω τμήματος της σπληνικής αρτηρίας από το σημείο της ρήξης, του ραγέντος
ανευρυσματικού σάκου και τέλος του εγγύς τμήματος του αγγείου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έγινε επιτυχής αποκλεισμός του σημείου της ρήξης και διακοπή της εξαγγείωσης και η όλη παρέμβαση δεν ξεπέρασε
χρονικά τα 45 λεπτά. Η ασθενής την επομένη ημέρα υπεβλήθη σε χειρουργική επέμβαση, όντας αιμοδυναμικά σταθερή (ΑΠ: 9,5/ 7,5,
αιματοκρίτης 29).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την συνδρομή της ψηφιακής αφαιρετικής αγγειογραφίας και των ενδαυλικών παρεμβατικών τεχνικών επετεύχθη η
διατήρηση στην ζωή της ασθενούς αυτής, η οποία εξήλθε 3 εβδομάδες μετά και σήμερα ζει φυσιολογικά.
POSTER
1. SCROFULA ΤΡΑΧΗΛΟΥ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΓΝΩΡΙΜΗΣ;
Ε. Ντοκόζ1, Α. Μπιλάλη1, Κ. Κανδηλάρης2, Σ. Σφήκα1, Β. Καρτσούνη1, Μ. Γκέλη1
1. Α΄ Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα
2. Κυτταρολογικό Τμήμα
Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ: Η scrofula του τραχήλου ή άλλως φυματιώδης τραχηλική λεμφαδενίτιδα είναι αποτέλεσμα φλεγμονής τραχηλικών
λεμφαδένων από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης (90%) ή από άτυπα μυκοβακτηρίδια. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση της
διαγνωστικής προσέγγισης και των απεικονιστικών ευρημάτων ασθενούς πάσχουσας από φυματιώδη τραχηλική λεμφαδενίτιδα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Γυναίκα 70 ετών, χωρίς γνωστή υποκείμενη νόσο, προσήλθε προς διερεύνηση ψηλαφητής ανώδυνης διόγκωσης
της αριστερής υπογνάθιας χώρας, χωρίς ερυθρότητα ή θερμότητα. Υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα τραχήλου και κατευθυνόμενη
υπερηχογραφικά FNA (Ug-FNA) της διόγκωσης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στο υπερηχογράφημα παρατηρήθηκε υποηχογενές συμπαγές μόρφωμα με αγγείωση στην πύλη μείζονος διαμέτρου
2,5εκ αριστερά υπογναθίως με χαρακτήρες διογκωμένου λεμφαδένα. Ακολούθησε Ug-FNA και η κυτταρολογική εξέταση ανέδειξε
κοκκιωματώδη λεμφαδενίτιδα φυματιώδους αιτιολογίας (ΤΒ).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η scrofula είναι συχνή σε ανοσοκατασταλμένους και σπάνια σε ασθενείς χωρίς υποκείμενη νόσο. Μετά την
ελάττωση της ΤΒ στο 2ο μισό του 20ου αιώνα σπανίζει στους ενήλικες, ενώ παρέμεινε συχνή στα παιδιά. Κλινικά παρουσιάζεται με
ανώδυνη ψηλαφητή τραχηλική διόγκωση η οποία αυξάνεται σε μέγεθος και μπορεί είτε να εξελκωθεί ή να δημιουργήσει συρίγγιο. Δεν
συνοδεύεται από ερυθρότητα ή θερμότητα (ψυχρό απόστημα).
Η υπερηχογραφική εξέταση θα εντοπίσει τον διογκωμένο λεμφαδένα ενώ η Ug-FNA και η κυτταρολογική εξέταση θα θέσει τη διάγνωση,
αποφεύγοντας τοιουτοτρόπως μια ανοιχτή βιοψία της μάζας.
Θεραπευτικά η λεμφαδενίτιδα ΤΒ απαντά καλύτερα στη φαρμακευτική αγωγή ενώ η λεμφαδενίτιδα από άτυπα μυκοβακτηρίδια στην
χειρουργική θεραπεία.
2. ΆΤΥΠΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΥΣΤΗΣ ΘΥΡΕΟΓΛΩΣΣΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ ΥΠΟ ΥΤ.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η κύστη θυρεογλωσσικού πόρου εμφανίζεται σε ένα ποσοστό 2-4% όλων των μαζών του τραχήλου καθώς
αποτελεί την συχνότερη συγγενή κύστη τραχήλου καθώς και την πιο συχνή μάζα μέσης γραμμής σε παιδιά έως 10 ετών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Γνωστή από το ιστορικό κύστη θυρεογλωσσικού πόρου διαμέτρου 2,5εκ. η οποία παρουσίασε προοδευτική
σκληρία και συμπτώματα δυσκαταποσίας – πίεσης ελέγθηκε από ΥΤ τραχήλου ελικοειδούς σάρωσης με τομές πάχους 5χιλ. χωρίς
την χρήση σκιαγραφικού μέσου. Η κύστη απεικονίσθηκε ως μια ομότιμα υπέρπυκνη μάζα με συνοδό ασαφοποίηση του περιεστιακού
λίπους. Παράλληλα πίεζε και παρεκτόπιζε τον θυρεοειδή χόνδρο οπισθοπλάγια. Η εικόνα αποδόθηκε σε εναπομείναντα στοιχεία
προηγηθείσας λοίμωξης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η τυπική απεικόνιση της θυρεογλωσσικής κύστης στην ΥΤ είναι αυτή ενός κυστικού μορφώματος με ομοιογενές
περιεχόμενο χαμηλής πυκνότητας, και ομαλό τοίχωμα μέσης προς υψηλής πυκνότητας. Περιστασιακά μπορεί να διαφανεί αύξηση
της πυκνότητας του περιεχομένου της κύστης, εσωτερικά διαφραγμάτια και ασαφοποίηση του περιεστιακού λίπους, ευρήματα που
αποδίδονται γενικά σε προηγειθήσες λοιμώξεις. Επασβεστώσεις και όζοι μαλακών μορίων επί του τοιχώματος των κύστεων αποτελούν
σημαντικά ευρήματα που συνηγορούν υπέρ καρκίνου θυρεογλωσσικού πόρου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η άτυπη απεικόνιση ενός γνωστού και γενικά καλοήθους ευρήματος πρέπει να αξιολογείται πάντα διότι σε μικρό
ποσοστό μπορεί να συνηγορεί και υπέρ κακοήθειας.
3. ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΛΕΜΦΩΜΑΤΟΣ ΠΑΡΩΤΙΔΑΣ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ FNA ΥΠΟ U/S ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
ΚΑΡΤΣΟΥΝΗ ΒΙΚ., ΜΗΛΑΤΟΥ Μ., ΣΦΗΚΑ Σ., ΝΤΟΚΟΖ Ε., ΠΡΟΕΣΤΟΥ Δ., ΓΚΕΛΗ Μ.
62
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το λέμφωμα παρωτίδας είναι μια σχετικά σπάνια οντότητα ανάμεσα στους όγκους κεφαλής και τραχήλου. Η κλινική εικόνα
δε διαφέρει από άλλες διογκώσεις της παρωτίδας.
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Είναι λοιπόν σημαντικό να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση των παρωτιδικών διογκώσεων.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Άνδρας ηλικίας 60 ετών με ελεύθερο ιστορικό, προσήλθε στο Τμήμα Υπερήχων του Νοσοκομείου μας για
διερεύνηση ανώδυνης παρωτιδικής διόγκωσης.
ΑΠΟΤΕΛΕΜΑΤΑ: Στον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο παρατηρήθηκε συμπαγές υποηχωγενές μόρφωμα, με σαφή παρυφή και ακουστική
ενίσχυση διαστάσεων 25×29 χιλιοστά. Στον έλεγχο με έγχρωμο doppler εμφάνιζε ήπια περιφερική αγγείωση.
Δεν παρατηρήθηκαν παθολογικά διογκωμένοι τραχηλικοί ή ενδοπαρωτιδικοί λεμφαδένες.
Πιθανότερη διάγνωση θεωρήθηκε ο όγκος Warthin και ο μεικτός όγκος παρωτίδας.
Ο ασθενής υποβλήθηκε και σε αξονική τομογραφία τραχήλου, η οποία επιβεβαίωσε τα υπερηχογραφικά ευρήματα.
Ακολούθως διενεργήθηκε FNA υπό U/S καθοδήγηση.
Η κυτταρολογική διάγνωση ανέδειξε διαταραχή λεμφοϋπερπλαστικού τύπου-πιθανότατα NHL τύπου MALT.
Ο ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργική εξαίρεση της παρωτίδας.
Η βιοψία ανέδειξε εξωλεμφαδενικό marginal zone B cell lymphoma (MALT).
ΣΥΖΗΤΗΣΗ : Ένα τρίτο των NHL λεμφωμάτων αναπτύσσονται σε ιστούς εκτός των λεμφαδένων.
6-26% των εξωλεμφαδενικών εντοπίσεων σε κεφαλή και τράχηλο αναπτύσσονται στους σιελογόνους αδένες και κυρίως στις παρωτίδες.
Πρόκειται για B cell λεμφώματα, κυρίως τύπου MALT και σε μικρότερο ποσοστό diffuse large Β cell λεμφώματα (DLBCL) και follicular
λεμφώματα.(FL).
Τα απεικονιστικά ευρήματα δεν διαφέρουν από αυτά των συχνών καλοήθων όγκων της παρωτίδας και ως εκ τούτου πρέπει να
περιλαμβάνονται στη διαφορική διάγνωση των παρωτιδικών διογκώσεων.
4. ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΣΙΑΛΑΔΕΝΙΤΙΔΑΣ ΥΠΟΓΝΑΘΙΟΥ ΑΔΕΝΑ ΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ FNA ΥΠΟ U/S
ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
Ε. Ντοκόζ1, Ε. Χρονόπουλος1, Κ. Χαματζόλα2, Σ. Σφήκα1, Β. Καρτσούνη1, Μ. Γκέλη1
1. Α΄ Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα
2. Κυτταρολογικό Τμήμα
Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ Η χρόνια σιαλαδενίτιδα είναι αποτέλεσμα υποτροπιαζουσών φλεγμονών λόγω απόφραξης των εκφορητικών πόρων από
στένωση ή λίθο. Σκοπός της μελέτης είναι η παρουσίαση της υπερηχογραφικής εικόνας και της διαγνωστικής προσέγγισης της χρόνιας
σιαλαδενίτιδας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ
Γυναίκα 76 ετών με ελεύθερο ιστορικό προσήλθε προς διερεύνηση σκληρού περίγραπτου ανώδυνου ογκιδίου της αριστερής
υπογνάθιας χώρας και υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα και FNA υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση (Ug-FNA).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε αντίστοιχα με την ανώδυνη διόγκωση τον αριστερό υπογνάθιο αδένα
οιδηματώδη και ανομοιογενή με σαφώς περιγεγραμμένες υποηχογενείς περιοχές οι οποίες παριστούσαν ενδοπαρεγχυματική
σιελεκτασία. Η Ug-FNA και η κυτταρολογική εξέταση ανέδειξαν χρόνια σιαλαδενίτιδα με κατακράτηση και στάση σιέλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η λίμναση σιέλου εντός των σιελογόνων αδένων ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών με αποτέλεσμα
υποτροπιάζουσες φλεγμονές και τελικά ίνωση και ατροφία του αδένα. Σπανιότερα αίτια χρόνιας σιαλαδενίτιδας είναι το σύνδρομο
Sjogren, η σαρκοείδωση και η χρόνια σκληρυντική σιαλαδενίτιδα. Εκδηλώνεται ως ψηλαφητή διόγκωση, όχι ιδιαίτερα επώδυνη.
Συνήθως υπάρχει ιστορικό επεισοδίων οξείας σιαλαδενίτιδας ή λιθίασης.
Η υπερηχογραφική εικόνα περιλαμβάνει διογκωμένο και οιδηματώδη αδένα. Εφ’ όσον υπάρχει λίθος, απεικονίζεται ως έντονα ηχογενής
σχηματισμός με ακουστική σκιά εντός διατεταμένου εκφορητικού πόρου. Η διάγνωση της χρόνιας σιαλαδενίτιδας επιβεβαιώνεται με UgFNA και κυτταρολογική εξέταση του υλικού ενώ απαιτεί εξειδίκευση και εμπειρία.
Σε περίπτωση πολλαπλών υποτροπών, θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική εξαίρεση του προσβεβλημένου υπογνάθιου αδένα.
5. ΟΞΕΙΑ ΔΙΗΘΗΤΙΚΗ ΜΥΚΗΤΙΑΣΙΚΗ ΡΙΝΟΚΟΛΠΙΤΙΔΑ -ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Αναγνώστης Σκορδάς, Ανδρέας Μάρκου, Θωμάς Νημάς, Παναγιώτα Γεωργίου, Αντώνιος Στράτης, Δημήτριος Καραπουρναλίδης,
Ιωάννης Μήλιος, Μαρία Σιδηροπούλου, Χριστίνα Καράτζιου, Αθανασία Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η οξεία διηθητική μυκητιασική ρινοκολπίτιδα είναι η πιο επιθετική μορφή μυκητιασικής ρινοκολπίτιδας (οι άλλες δύο
είναι η χρόνια διηθητική και η κοκκιωματώδης), συναντάται κυρίως σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς και εμφανίζει υψηλά ποσοστά
νοσηρότητας/θνησιμότητας.Αίτια υποκείμενης ανοσοκαταστολής είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, η ουδετεροπενία (αιματολογικές
νεοπλασίες, μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων και μυελού των οστών), η χημειοθεραπεία και AIDS. Η κλινική παρουσίαση συχνά είναι
δραματική με ταχεία εμφάνιση εμπυρέτου, άλγους, ρινικής συμφόρησης και επίσταξης. Η επέκταση εντός του κόγχου, στον σηραγγώδη
κόλπο/ενδοκράνιο χώρο είναι συχνή και προκαλεί ελλάττωση οπτικής οξύτητας, πρόπτωση οφθαλμού και νευρολογική σημειολογία.
Η νόσος εξελίσεται μέσα σε λίγες μέρες-εβδομάδες και μπορεί να προκαλέσει αγγειακή διήθηση ή/και συστημική εξάπλωση. Η
63
λοίμωξη θεωρείται ότι ξεκινά μέσα στην ρινική κοιλότητα, με επακόλουθη επέκταση στον παρακείμενο παραρρίνιο κόλπο. Οι μύκητες
που ενοχοποιούνται είναι οι Aspergillus,( ουδετεροπενικοί ασθενείς) και οι Zygomycetes, (διαβητικοί ασθενείς) (Rhizopus, Mucor,
Rhizomucor, Absidia).
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περίπτωσης ασθενούς με διηθητική ρινοκολπίτιδα από Mucor, με σημαντικές επιπλοκές.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Άντρας 34 ετών, με μεταμόσχευση νεφρού προ-4μήνου προσέρχεται στην κλινική μεταμοσχεύσεων με
συμπτώματα μείωσης οπτικής οξύτητας, άλγους παρειάς και εμπυρέτου. Διενεργείται MRI/CT-εγκεφάλου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο πρώτος MRI-έλεγχος ανέδειξε φλεγμονώδες υλικό στις αριστερές ρινικές κοιλότητες, ηθμοειδείς κυψέλες,
αριστερό κόγχο-οπισθοβολβικά και μικρή διήθηση σφηνοειδούς κόλπου. Ακολούθησε χειρουργική αντιμετώπιση (ηθμοειδεκτομήσφηνοειδεκτομή) και κυτταρολογικά επιβεβαιώθηκε ο μύκητας Mucor. Επανέλεγχος με δύο MRI και CT ανέδειξε επιδεινωση,
εκτεταμένη υπαραχνοειδή αιμορραγία και διάχυτο εγκεφαλικό οίδημα. Ο ασθενής κατέληξε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Ο MRI-έλεγχος είναι χρήσιμος στην αναγνώριση των βλαβών και της εξέλιξης σε ασθενείς με οξεία διηθητική
μυκητιασική ρινοκολπίτιδα.
6. ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΔΙΑ ΛΕΠΤΗΣ ΒΕΛΟΝΗΣ ΟΖΩΝ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ ΑΔΕΝΑ ΥΠΟ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ: 5 ΕΤΗΣ
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ
Ε. Χριστοδούλου1, Μ. Μουνδρέα1, Δ. Γραβάνης1, Μ. Φλουρή1, Π. Σαλίβερος1, Α. Αποστολάτου1, Ι. Σκούρας1, Ι. Προβατάς2, Ο.Ignatova2
1
Ακτινοδιαγνωστικό Εργαστήριο Ε.Α.Ν.Π ‘ΜΕΤΑΞΑ’
2
Κυτταρολογικό Εργαστήριο ΕΑΝΠ ‘ΜΕΤΑΞΑ’
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας είναι η εκτίμηση των αποτελεσμάτων των παρακεντήσεων όζων θυρεοειδούς αδένα υπό
υπερηχογραφική καθοδήγηση στο τμήμα μας, τα τελευταία 5 έτη.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Από το έτος 2009 εώς το έτος 2013 έχουν πραγματοποιηθεί 3061 παρακεντήσεις δια λεπτής βελόνης(FNA)
όζων θυρεοειδούς αδένα υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση. Τα υπερηχογραφικά κριτήρια συμπεριελάμβαναν την παρουσία όζων
>1 εκ., την παρουσία εσωτερικών αποτιτανώσεων και την αυξημένη εσωτερική αγγείωση. Για τις παρακεντήσεις χρησιμοποιήθηκε
πιστόλι αναρροφήσεως τύπου Comeco με σύριγγες των 20ml και βελόνες 23G. Για τα κυτταρολογικά αποτελέσματα χρησιμοποιήθηκε
συμβατική και μέθοδος υγρής φάσης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 70 ασθενείς ανέφεραν μικρή δυσφορία κατά την διάρκεια της παρακέντησης. 11 ασθενείς παρουσίασαν πολύ μικρό
αιμάτωμα στη περιοχή το οποίο υφέθηκε τις επόμενες μέρες. Οι κυτταρολογικές διαγνώσεις κατηγοριοποιήθηκαν σύμφωνα με το
διεθνές σύστημα Bethesda ως εξής: 500 όζοι (16.7%) κατηγορίας Bethesda Ι (μη διαγνωστικοί), 2451 (87.7%) όζοι κατηγορίας Bethesda
ΙΙ (καλοήθεις), 12 (0.4%) όζοι κατηγορίας III ( ατυπία απροσδιορίστου σημασίας), 10 (0.3%) όζοι κατηγορίας IV (θυλακιώδη νεοπλάσματα
ή ως ύποπτα για θυλακιώδη νεοπλάσματα), 30 (1%) όζοι κατηγορίας V (ύποπτοι για κακοήθεια) και 58 όζοι (1.9%) κατηγορίας VI
(κακοήθεια).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι παρακεντήσεις δια λεπτής βελόνης με υπερηχογραφική παρακολούθηση αποτελεί εύκολη, ασφαλή και αξιόπιστη
μέθοδο για την κυτταρολογική διάγνωση όζων θυρεοειδούς.
7. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΥΜΕΓΕΘΟΥΣ ΜΙΚΤΗΣ ΛΑΡΥΓΓΟΚΗΛΗΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΗΛΘΕ ΩΣ ΕΠΕΙΓΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΛΑΝΤΖΟΥΝΗ, ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΑΜΗ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΖΕΛΙΟΥ, ΠΑΣΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΡΚΟΥΜΑΝΗ,
ΔΑΦΝΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ
Τμήμα Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου, Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων “Γ.Χατζηκώστα”
ΣΚΟΠΟΣ : Ανάδειξη με CT τραχήλου, σπάνιου περιστατικού, ευμεγέθους μικτής λαρυγγοκήλης, που προκαλεί αποφρακτικά φαινόμενα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ : Γυναίκα, 74 ετών, προσήλθε στα ΤΕΠ, με δύσπνοια, δυσκαταποσία και αιφνίδια αύξηση των διαστάσεων
γνωστής διόγκωσης στη δεξιά τραχηλική χώρα. Πραγματοποιήθηκε CT τραχήλου, πριν και μετά την iv χορήγηση σκιαγραφικού. Έγινε
επανέλεγχος της βλάβης με CT, μετά από εκκενωτική παρακέντηση.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Ο CT έλεγχος ανέδειξε, στο δεξιό παραλαρυγγικό χώρο, μια ευμεγέθη, σαφώς αφοριζόμενη κυστική αλλοίωση,
διαστάσεων 6 x 4 cm, με ηλεκτρονικές αναγνώσεις παχύρρευστου υγρού και παρουσία αέρα. Η βλάβη επικοινωνεί με το λάρυγγα,
περιορίζοντας το εύρος του αεραγωγού και επεκτείνεται, προς τα έξω, στη σύστοιχη τραχηλική χώρα. Τέθηκε η διάγνωση της μικτής
λαρυγγοκήλης, η οποία επιβεβαιώθηκε ενδοσκοπικά. Πραγματοποιήθηκε εκκενωτική παρακέντηση και λήψη βλεννοορώδους υγρού, η
μικροβιολογική και κυτταρολογική εξέταση του οποίου απέβη αρνητική για κακοήθεια ή φλεγμονή. Η νέα CT τραχήλου, ανέδειξε μείωση
των διαστάσεων της βλάβης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η λαρυγγοκήλη (εσωτερική, εξωτερική, μικτή) είναι μια σπάνια, καλοήθης συνήθως, κυστική διάταση της λαρυγγικής
κοιλίας, η οποία εμφανίζει ενεργό επικοινωνία με το λάρυγγα. Στο 10% συνυπάρχει με Ca λάρυγγα. Η μικτή λαρυγγοκήλη χαρακτηρίζεται
από ενδολαρυγγικό και τραχηλικό τμήμα. Όταν παρουσιάζει μεγάλες διαστάσεις, μπορεί να προκαλέσει σημαντικά αποφρακτικά
φαινόμενα. Η απεικόνιση με CT θέτει τη διάγνωση αναδεικνύοντας την επικοινωνία αυτής με το λάρυγγα, προσδιορίζει την ακριβή
χωρική σχέση της με τις λαρυγγικές και εξωλαρυγγικές δομές, ώστε να γίνει προεγχειρητικός σχεδιασμός και διερευνά τυχόν
συνύπαρξη Ca λάρυγγα.
64
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
8. ΤΡΑΧΗΛΟΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΟΤΡΑΧΕΙΑΚΗ ΔΙΑΣΩΛΗΝΩΣΗ
Ε.Ι.ΠΟΝΤΙΚΗ – Γ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ – ΑΛ.ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ –Θ.ΖΙΑΓΚΟΣ – Ι.Π.ΠΟΝΤΙΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΕΝ. ΠΑΝ. ΤΡΙΠΟΛΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ : Η διασωλήνωση είναι η πιο σημαντική διαδικασία σε μια γενική αναισθησία. Αυτόματη παγίδευση αέρα στον
οπισθοφαρυγγικό και πλαγιοφαρυγγικό χώρο κατά τη διάρκεια διασωλήνωσης, είναι μία σπάνια αλλά ενδεχόμενη επιπλοκή.
ΣΚΟΠΟΣ : Παρουσιάζουμε μια περίπτωση τραχηλοπροσωπικού υποδόριου εμφυσήματος, με επέκταση στο μεσοθωράκιο, σε ασθενή που
υποβλήθηκε σε επέμβαση κοιλίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ : Ασθενής 30 ετών υποβλήθηκε σε επέμβαση σκωληκοειδεκτομής υπό γενική αναισθησία. Την επόμενη μέρα
παρουσίασε υποδόριο εμφύσημα στον τράχηλο και στις παρειές. Ο ασθενής είχε κριγμό κατά την ψηλάφηση αυτών των περιοχών
χωρίς άλλα συμπτώματα όπως πόνο, πυρετό ή δύσπνοια. Είχε προηγηθεί επίμονος ξηρός βήχας. Έγινε ακτινογραφία τραχήλου όπου
διαπιστώθηκε ύπαρξη αέρα στον προσπονδυλικό χώρο. Στην αξονική τομογραφία τραχήλου – μεσοθωρακίου που ακολούθησε,
διαπιστώθηκε ύπαρξη αέρα και στους εν τω βάθει ιστούς του τραχήλου και στο μεσοθωράκιο. Έγινε θεραπεία με Ο2 και κάλυψη με
αντιβιοτική αγωγή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Μετά από δέκα ημέρες νοσηλείας δεν υπήρξε υποχώρηση του εμφυσήματος. Έγινε μικρολαρυγγοσκόπηση όπου
διαπιστώθηκε η ύπαρξη δύο μικρών στομίων στα γλωσσοεπιγλωττιδικά βοθρία, απ’ όπου υποθέσαμε ότι γινόταν η διαφυγή αέρα.
Έγινε απολίνωση των στομίων με απορροφήσιμα ράμματα και καυτηριασμός της περιοχής. Στο επόμενο τετραήμερο υπήρξε σταδιακή
υποχώρηση του εμφυσήματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η δημιουργία υποδόριου τραχηλοπροσωπικού εμφυσήματος μετά από ενδοτραχειακή διασωλήνωση είναι μια σπάνια
επιπλοκή, που θα πρέπει όμως να την έχει υπόψη του ο κάθε γιατρός, προκειμένου να προβεί στην αναγνώριση του αιτίου δημιουργίας
του και στην κατάλληλη αντιμετώπισή του.
9. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΡΑΧΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑ ΤΕΠ
Ραφαηλίδης Β, Παπαϊωάννου ΑΜ, Παπαδόπουλος Γ, Καλογεροπούλου Λ, Βελνίδου Α, Χρυσογονίδης Ι, Κούσκουρας Κ, Χαριτάντη Α,
Καλογερά-Φούντζηλα Α
Ακτινολογικό Τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας μας είναι η περιγραφή των ευρημάτων των οπισθοφαρυγγικών και παραφαρυγγικών αποστημάτων στην
αξονική τομογραφία, σε επίπεδο επειγόντων περιστατικών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν συνολικά 13 ασθενείς (6 παιδιά και 7 ενήλικες) με ηλικία από 3 έως και 72 έτη
(μ.ο. 32 έτη). Οι ασθενείς προσήλθαν στα ΤΕΠ του νοσοκομείου με συμπτώματα όπως εμπύρετο, τραχηλική διόγκωση, δυσκαταποσία,
καταβολή και περιορισμός των αυχενικών κινήσεων. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αξονική τομογραφία με αξονικό τομογράφο 16
τομών SIEMENS πριν και μετά την IV έγχυση σκιαγραφικού μέσου. Διενεργήθηκαν συνεχόμενες τομές από τη βάση του κρανίου έως και
την είσοδο του θώρακα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Συνολικά στη μελέτη παρουσιάζονται 2 αμυγδαλικά αποστήματα, 6 οπισθοφαρυγγικά, 3 παραφαρυγγικά
και 2 αποστήματα εδάφους στόματος. Παρατηρήθηκαν και παρουσιάζονται με επιλεγμένες εικόνες επέκταση στον οπισθο- ή
παραφαρυγγικό χώρο, στους προσπονδυλικούς μύες, στο οπίσθιο τραχηλικό τρίγωνο και στο οπίσθιο μεσοθωράκιο. Σε αρκετές
περιπτώσεις παρατηρήθηκε η παρουσία διογκωμένων λεμφαδένων ενώ σε 1 περίπτωση αναδείχθηκε διήθηση σπονδυλικού σώματος.
Παρουσιάζονται τόσο εγκάρσιες εικόνες όσο και MPR ανασυνθέσεις με αποστήματα στις διάφορες εντοπίσεις και με διαφορετικές οδούς
επέκτασης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η σωστή εντόπιση του τραχηλικού αποστήματος στον οπισθοφαρυγγικό ή παραφαρυγγικό χώρο βασίζεται
στην κατεύθυνση κατά την οποία απωθείται η καρωτιδική περιτονία. Τα απεικονιστικά ευρήματα των οπισθοφαρυγγικών και
παραφαρυγγικών αποστημάτων είναι χαρακτηριστικά στην αξονική τομογραφία, η οποία αποτελεί την εξέταση εκλογής στην αξιολόγηση
της νόσου σε επίπεδο επειγόντων περιστατικών. Με την αξονική τομογραφία είναι εύκολη η ανίχνευση της έκτασης και της επέκτασης
των αποστημάτων σε παρακείμενες δομές ή στο μεσοθωράκιο.
10. ΈΝΑ ΤΥΠΙΚΟ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ
Παπαδάτου Α.,Μοσχούρης Ι.,Καραγιάννης Ε.,Μαρμαρίδου Κ.,Παπαδάκη Γ.Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Π.Γ.Ν.Πειραιώς Τζάνειο
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενός τυπικού υποδείγματος διάγνωσης του υπερηχογραφήματος του θυρεοειδούς αδένα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ:Αναφέρουμε ενδεικτικά ένα πρότυπο πορίσματος διάγνωσης υπερηχογραφήματος θυρεοειδούς μετά από
αναδρομική μελέτη ασθενών που εξετάστηκαν στο εργαστήριο μας σε συνδυασμό με διεθνείς οδηγίες.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ένα υπόδειγμα διάγνωσης περιλαμβάνει: α)στοιχεία του ασθενούς β)τεχνική της εξέτασης γ)κυρίως
διάγνωση(διαστάσεις, ηχογένεια και αγγείωση αδένα, παρουσία και περιγραφή όζων, μελέτη-αναφορά παθολογίας παραθυρεοειδών
αδένων,μελέτη τραχηλικών λεμφαδένων)δ)συμπέρασμα(ευρήματα, κατηγορία TIRADS 0-5 ,τουλάχιστον του περισσότερο ύποπτου όζου,
σύγκριση με προηγούμενες εξετάσεις, συστάσεις-επανεξέταση)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μια τυπική διάγνωση υπερηχογραφήματος θα πρέπει να δημιουργεί μια οπτική εικόνα στο μυαλό του κλινικού ιατρού,
διευκολύνοντας έτσι τη λήψη αποφάσεων. Στην προσέγγιση αυτή σημαντικό πρόβλημα αποτελεί στην καθημερινή κλινική πράξη η
65
υποκειμενικότητα των χαρακτηρισμών, η εξάρτηση από τον εξεταστή και τα δεδομένα του κάθε ασθενούς. Είναι γνωστό από πολλές
μελέτες ότι υπάρχουν υψηλά ποσοστά διαφοροποίησης στην περιγραφή και την κατηγοριοποίηση ανάμεσα σε διαφορετικούς εξεταστές
αλλά και στον ίδιο εξεταστή σε διαφορετικό χρόνο. Σε κάθε περίπτωση η εύκολα αναπαραγόμενη, σαφής διάγνωση βοηθάει τον κλινικό
ιατρό στην σωστή παρακολούθηση και στην επιλογή σωστής θεραπευτικής αντιμετώπισης.
11. ΟΙ ΑΝΑΤΟΜΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΡΡΙΝΙΩΝ ΚΟΛΠΩΝ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ: Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ
ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ
Παπαδημητρίου Α., Καϊταρτζής Χ., Βαρελάς Σ., Παναγκασίδου Λ., Δεληανίδου Α., Ουρούμοβα Χ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΣΚΟΠΟΣ: Η απεικόνιση των παραρρινίων κόλπων πριν από τη λειτουργική ενδοσκοπική χειρουργική των κόλπων έχει καταστεί
υποχρεωτική. Η απεικόνιση με αξονική τομογραφία, ιδιαίτερα οι στεφανιαίες τομές, προσφέρουν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με την
ανατομία των κόλπων και τις παραλλαγές αυτών. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση πριν από την επέμβαση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Με πιθανή παθολογία των παραρρινίων κόλπων εξετάσαμε στον αξονικό τομογράφο 108 ασθενείς. Σε όλους τους
ασθενείς έγινε ανασύνθεση των εικόνων σε οβελιαίες και στεφανιαίες τομές. Σε 23 ασθενείς αναγνωρίσαμε και περιγράψαμε ανατομικές
παραλλαγές των παραρρινίων κόλπων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περιγράφεται και αναδεικνύεται η ανατομία των παραρρινίων κόλπων. Εξηγούμε γιατί είναι σημαντική η ανατομία
της οροφής των ηθμοειδών κόλπων, τι είναι τα κύτταρα Onodi και Haller , ποιά είναι τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά των σφηνοειδών
κόλπων, ποιες οι ανατομικές παραλλαγές του οπτικού νεύρου, της μέσης ρινικής κόγχης και άλλες πολλές χρήσιμες πληροφορίες για την
ασφαλή χειρουργική προσέγγιση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μία εις βάθος κατανόηση της ανατομίας και των παραλλαγών των παραρρινίων κόλπων είναι σημαντική και
απαραίτητη για τους χειρουργούς που εκτελούν την λειτουργική ενδοσκόπηση. Ο ακτινολόγος διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στην παροχή
των πληροφοριών που απαιτούνται από τους χειρουργούς.
12. ΠΑΝΚΟΛΠΙΤΙΔΑ ΜΕ ΣΥΝΟΔΟ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΩ ΟΒΕΛΙΑΙΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΣΕ ΚΟΡΙΤΣΙ 13 ΕΤΩΝ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ
Kαϊταρτζής Χ., Χαρσούλα Α., Τορουνίδης Η., Καμπουρίδου Π*., Καρύδα Σ.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Παιδιατρική Κλινική Γ. Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
EΙΣΑΓΩΓΗ: H παραρρινοκολπίτιδα είναι μια κοινή λοίμωξη της παιδικής ηλικίας με σπάνιες δυνητικές επιπλοκές από το ΚΝΣ. Η
θρόμβωση των φλεβωδών κόλπων του εγκεφάλου είναι σπάνια αλλά βαριά κλινική οντότητα στην παιδική ηλικία. Περιγράφεται η
περίπτωση ασθενούς με πανκολπίτιδα και θρόμβωση του άνω οβελιαίου κόλπου.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πρόκειται για κορίτσι ηλικίας 13 ετών, το οποίο διακομίσθηκε από περιφερειακό
νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν για εμπύρετο από 3ημέρου, λόγω επεισοδίου γενικευμένων τονικοκλονικών σπασμών. Έγινε CT
εγκεφάλου, η οποία ανέδειξε εκτεταμένη φλεγμονή των παραρρινικών κόλπων συμβατή με πανκολπίτιδα και υπόνοια ύπαρξης
θρόμβου στον άνω οβελιαίο κόλπο, εύρημα το οποίο επιβεβαιώθηκε από την MRI εγκεφάλου. Η ασθενής έκτοτε τέθηκε σε αγωγή με
ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και παρέμεινε σε καλή γενική κατάσταση. Στην καλλιέργεια αίματος απομονώθηκε Streptococcus
Anginosus. H ασθενής έπειτα από μία σταδιακή ύφεση του εμπυρέτου παρουσίασε υποτροπή υψηλού πυρετού με συνοδό αυχεναλγία,
οπότε διενεργήθηκε εκ νέου MRI εγκεφάλου, η οποία έδειξε σημαντική βελτίωση της πανκολπίτιδας και αρχόμενη επανασηραγγοποίηση
του άνω οβελιαίου κόλπου. Λόγω της επιθετικής συμπεριφοράς του συγκεκριμένου αναερόβιου στρεπτοκόκκου, πραγματοποιήθηκε,
επίσης, CT τραχήλου, θώρακα και κοιλίας για αποκλεισμό σχηματισμού αποστηματίων με φυσιολογικά ευρήματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: H θρόμβωση φλεβώδους κόλπου του εγκεφάλου αποτελεί μια σπάνια δυνητική επιπλοκή των λοιμώξεων του ανώτερου
αναπνευστικού στα παιδιά και απαιτείται υψηλή κλινική υποψία και άμεση απεικονιστική διερεύνηση με CT και MRI-MRA
για την
έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπισή της.
13. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΩΝ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΩΝ ΜΕ ΕΝΤΟΠΙΣΗ ΣΤΟΝ ΤΡΑΧΗΛΟ
Κ.ΓΙΑΝΝΑΚΗ, Ε.Σ.ΑΝΤΥΠΑ, Α.ΤΣΙΚΚΙΝΗ, Ζ.ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, Θ.ΔΑΓΛΑ, Δ.ΖΑΧΑΡΗ, Κ.ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΟΥ, Μ.ΤΣΟΥΡΟΥΛΑΣ
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η παρουσίαση τριων ασύνηθων νεοπλασμάτων με εντόπιση στον τράχηλο, ενός μεταστατικού μηνιγγιώματος,
ενός νευρινώματος και ενός χορδώματος.
Το άτυπο και μεταστατικό μηνιγγίωμα είναι σπάνια και αποτελούν το 15% των μηνιγγιωμάτων. Τα μεταστατικά μηνιγγιώματα εντοπίζονται
στον τράχηλο στο 1/5 των περιπτώσεων.
Το χονδροειδές χόρδωμα είναι από τους πιο σπάνιους καρκίνους και εμφανίζεται σε ποσοστό 0,1/100.000 πληθυσμό ανά έτος. Η
συμμετοχή του τραχήλου αγγίζει το (2-5)% των περιπτώσεων.
Το σβάνωμα ή νευρίνωμα είναι καλοήθης όγκος του Κ.Ν.Σ. Η εντόπισή του εκτός κρανίου και ιδίως στον τράχηλο εμφανίζεται σε
ποσοστό 2%.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: 3 ασθενείς με τραχηλική διόγκωση προσήλθαν στο τμήμα υπερήχων προκειμένου να υποβληθούν σε
υπερηχοτομογραφικό έλεγχο και FNA. Σε όλους τους ασθενείς είχε προηγηθεί MRI. Χρησιμοποιήθηκε επιφανειακή κεφαλή συχνότητας
5-12MHz, εφαρμόστηκε έγχρωμη Doppler υπερηχοτομογραφία και πραγματοποιήθηκε κυτταρολογική εξέταση, καθοδηγούμενη διά των
υπερήχων, με παρακέντηση δια λεπτής βελόνης.
66
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: H υπερηχοτομογραφία ανέδειξε τη θέση, την έκταση, την υφή, τα όρια της χωροκατακτητικής εξεργασίας, την
αγγείωσή της, τη σχέση της με τους παρακείμενους ιστούς, όπως τα σώματα των σπονδύλων, τις αυχενικές ρίζες, τα αγγειακά στελέχη
του τραχήλου και μέσω της FNA είχε τη δυνατότητα να παρέχει υλικό για την κυτταρολογική εξέταση, χωρίς ανάπτυξη επιπλοκών. Η
κυτταρολογική εξέταση ανέδειξε την παρουσία μεταστατικού μηνιγγιώματος, νευρινώματος και χορδώματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υπερηχοτομογραφία σε συνδυασμό με την υπερηχογραφικά καθοδηγούμενη παρακέντηση, μπορεί να συμβάλλει
σημαντικα και με τρόπο οικονομικό, ταχύ και αποτελεσματικό στη διάγνωση ακόμα και ασυνήθων νεοπλασμάτων στον τράχηλο.
14. ΠΡΩΤΟΠΑΘΕΣ ΛΕΜΦΩΜΑ ΘΥΡΕΟΕΙΔΟΥΣ – ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
Μ.Φλουρή, Ι.Σκούρας, Α.Καγιά, Ε.Χριστοδούλου, Ε.Οικονομίδης, Π.Μαρτάκη
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΩΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ Ε.Α.Ν.Π. ¨ΜΕΤΑΞΑ¨
Σκοπός: Το πρωτοπαθές λέμφωμα θυρεοειδούς αποτελεί το 5% των κακοήθων νεοπλασιών του θυρεοειδούς και το 1-2% των
εξωλεμφαδενικών λεμφωμάτων. Η μεγάλη πλειοψηφία τους είναι λεμφώματα Non Hodgkin εκ Β κυττάρων. Εμφανίζονται συχνότερα σε
γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας και σε έδαφος λεμφοκυτταρικής θυρεοειδίτιδας.
Παρουσιάζουμε τα απεικονιστικά ευρήματα με υπολογιστική τομογραφία σε ασθενή με πρωτοπαθές λέμφωμα θυρεοειδούς.
Υλικά και μέθοδοι: Ασθενής 73 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο με τραχηλική διόγκωση από μηνός. Διενεργήθηκε υπολογιστική
τομογραφία τραχήλου, όπου και ανεδείχθη μάζα υφής μαλακών μορίων που καταλάμβανε τον αριστερό παραφαρυγγικό χώρο από το
ύψος του στοματοφάρυγγα και επεκτεινόμενη προς τη βάση του τραχήλου παρουσίαζε συνέχεια κατά ιστόν με εκσεσημασμένη διόγκωση
του θυρεοειδούς.
Αποτελέσματα: Η λήψη βιοψίας έθεσε τη διάγνωση του Non Hodgkin λεμφώματος εκ Β κυττάρων. Η ασθενής έλαβε χημειοθεραπεία
με σχήμα CHOP και ακολούθησε εκ νέου απεικονιστικός έλεγχος μετά διμήνου, όπου και σημειώθηκε σημαντική (>50%) μείωση του
μεγέθους της λεμφαδενικής μάζας. Διενεργήθηκε επίσης FDG PET-CT, όπου και απεικονίσθηκε διάχυτα αυξημένη πρόσληψη του
ραδιοφαρμάκου από αμφότερους τους διογκωμένους θυρεοειδικούς λοβούς. Τελικώς η ασθενής υπεβλήθη σε αυτόλογη μεταμόσχευση
μυελού.
Συμπέρασμα: Το πρωτοπαθές λέμφωμα του θυρεοειδούς αποτελεί ασυνήθη νεοπλασία του θυρεοειδούς. Στην υπολογιστική
τομογραφία απεικονίζεται συχνότερα ως διάχυτη διόγκωση του θυρεοειδούς με απουσία νέκρωσης ή αποτιτανώσεων που τείναι
να παρεκτοπίζει παρά να διηθεί τους πέριξ ιστούς. Εναλλακτικά δύναται να εμφανισθεί ως μονήρης θυρεοειδικός όζος ή μάζα ή ως
πολλαπλοί θυρεοειδικοί όζοι. Αν και η FDG PET-CT αποτελεί τη βέλτιστη απεικονιστική μέθοδο ανίχνευσης υπολειπόμενης νόσου ή
υποτροπής, η απλή υπολογιστική τομογραφία μπορεί επίσης να αποτελέσει χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο προς αυτόν το σκοπό.
15. ΣΠΛΑΓΧΝΙΚΗ ΛΕΪΣΜΑΝΙΑΣΗ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Συγκούνας Β. , Ιωαννίδου Μ. ,Βασάκος Θ. ,Τσαμουρλιάδου Γ. , Νημάς Θ. ,Λελούδη Ο. ,Αναστασίου Α.
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ
ΠΑΙΔΟΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η λεϊσμανίαση είναι μολυσματική ασθένεια που προκαλείται από παράσιτα του γένους leishmania και
μεταδίδεται μέσω των φλεβοτόμων που προηγουμένως έχουν νύξει μολυσμένο άνθρωπο ή ζώο (π.χ. σκύλο). Εμφανίζεται με δύο
μορφές: τη δερματική λεϊσμανίαση και τη σπλαγχνική λεϊσμανίαση (kala–azar).
Η σπλαγχνική λεϊσμανίαση είναι νόσος με θνητότητα που πλησιάζει το 100% αν αφεθεί χωρίς αντιμετώπιση. Τα πιο συνηθισμένα
συμπτώματα και ευρήματά είναι πυρετός, σπληνομεγαλία, ηπατομεγαλία, λεμφαδενοπάθεια, απώλεια βάρους και αναιμία.
Παρουσιάζουμε ένα περιστατικό παιδιού με επιβεβαιωμένη σπλαγχνική λεϊσμανίαση που διερευνήθηκε στο τμήμα μας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Θήλυ 11 μηνών προσήλθε στο νοσοκομείο μας λόγω παρατεινόμενου εμπύρετου και μειωμένης σίτισης. Από
την κλινική εξέταση βρέθηκε έντονη σπληνομεγαλία και από τον εργαστηριακό έλεγχο χαμηλοί δείκτες φλεγμονής, αναιμία και
τρανσαμινασαιμία. Από την λήψη του ιστορικού διαπιστώθηκε ύπαρξη κατοικίδιου σκύλου. Έγινε αρχικά υπερηχογράφημα κοιλίας και
ακολούθως MRI έλεγχος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το υπερηχογράφημα κοιλίας ανέδειξε σημαντική αύξηση του μεγέθους του σπληνός με πολλαπλές ανισομεγέθεις
υποηχοϊκές εστίες εντός του σπληνικού παρεγχύματος.
Ο MRI έλεγχος που ακολούθησε ανέδειξε σπληνομεγαλία και ευρήματα σπληνικής πελίωσης με πολλαπλές, ποικίλου μεγέθους περιοχές
εντός του σπληνικού παρεγχύματος με σχετικά χαμηλό σήμα στις Τ1 ακολουθίες και χαμηλό σήμα στις Τ2 ακολουθίες που παρουσίαζαν
καθυστερημένο σταδιακό εμπλουτισμό μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού.
Τέθηκε η υπόνοια της σπλαγχνικής λεϊσμανίασης η οποία επιβεβαιώθηκε με εύρεση των αντίστοιχων αντισωμάτων στον ορό της
ασθενούς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η σπλαγχνική λεϊσμανίαση αποτελεί δυνητικά θανατηφόρα νόσο. Το υπερηχογράφημα αρχικά και ακολούθως ο MRI
έλεγχος μπορούν σε συνδυασμό με τα κλινικά ευρήματα να θέσουν την υπόνοια της νόσου, ώστε να γίνει έγκαιρη διάγνωση και έναρξη
της θεραπείας.
16. ΣΥΝΔΡΟΜΟ LEMIERRE
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Ι.,ΚΡΙΚΕΤΟΥ Δ.,ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ Σ.,ΚΟΛΟΒΟΣ Σ., ΑΝΤΥΠΑ Ε.,ΚΟΚΚΙΝΟΣ Δ.,ΣΑΒΒΙΔΟΥ Α.,ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Π.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Α «Ευαγγελισμός», Αθήνα
67
ΣΚΟΠΟΣ Η παρουσίαση μιας ασθένειας, που πρωτοπεριγράφτηκε το 1936 από τον Lemierre, και διαφεύγει στον κλινικό από την εποχή
της ανακάλυψης των αντιβιοτικών, γνωστή ως «ξεχασμένη νόσος».
Η συχνότητα του συνδρόμου Lemierre κυμαίνεται μεταξύ 0,6-2,3/ εκατομμύριο πληθυσμού.Είναι πιο συχνό στους (ενήλικες) άνδρες
από στις γυναίκες σε αναλογία περίπου 2:1. Οι ασθενείς είναι συνήθως υγιείς και χωρίς ανοσολογικό πρόβλημα. Η θνησιμότητα του
συνδρόμου κυμαίνεται από 4%-18%.
Ο κύριος αιτιολογικός μικροβιακός παράγοντας είναι το Fusobacterium necrophorum (81,7% των περιπτώσεων).
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Τα κλινικά ευρήματα είναι ο υψηλός πυρετός (έως 40°C), άλγος στην τραχηλική χώρα, τοξική εμφάνιση και ιστορικό
πρόσφατης φαρυγγίτιδας.
U/S: Οίδημα μαλακών μορίων στην τραχηλική χώρα με έντονη αγγείωση των ιστών. Θρόμβωση σφαγίτιδας φλέβας. Πολλαπλοί
διογκωμένοι και μη λεμφαδένες με φυσιολογική μορφολογία ή με διαταραχή της αριχτεκτονικής της πύλης.
CT/MRI: Χρησιμοποιείται σε περίπτωση προσβολής οργάνων, πχ. πνευμόνων (80-100%) από σηπτικά έμβολα με τη δημιουργία
αποστημάτων.
MRI: Χρησιμοποιείται κύρια στην προσβολή του ΚΝΣ μηνιγγίτιδα, αποστήματα σπονδυλικής στήλης, θρόμβωση του σιγμοειδούς και του
οβελιαίου κόλπου, παρέσεις κρανιακών νεύρων, σύνδρομο Horner.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το σύνδρομο Lemierre εμφανίζεται συνήθως μετά από την έναρξη του πονόλαιμου. Η λοίμωξη προχωράει κατά
συνέχεια ιστού στην περιφαρυγγική περιοχή και ευθύνεται για την θρόμβωση της σφαγίτιδας. Η βακτηριαιμία είναι το επακόλουθο της
σηπτικής θρομβοφλεβίτιδας η οποία έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη μεταστατικών σηπτικών εστιών σε διαφορά όργανα. Έπειτα
ακολουθεί η προσβολή αρθρώσεων, των μαλακών μορίων, των νεφρών, του νευρικού συστήματος , των οφθαλμών και του αίματος ως
θρομβοκυτταροπενία.
Θεραπεία : Ενδοφλέβια αντιβιοτικά 3-6εβδ.με κάλυψη για αναερόβια μικρόβια- διχασμός για τα οφέλη της αντιπηκτικής αγωγής.
17. ΣΩΜΑΤΙΑ DRUSEN- OPTIC DISC DRUSEN (ODD). ΈΛΕΓΧΟΣ ΜΕ CT ΚΟΓΧΩΝ.
Δούκα Μ1, Σπυριδόπουλος Θ.Ν1, Τσιλίκας Κ1, Παρασκευόπουλος Κ2, Σταθοπούλου Σ1., Ευλογιάς Ν1.
1Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2Οφθαλμολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός: Η παρουσίαση παιδιατρικών ασθενών με σωμάτια Drusen- OpticDiscDrusen(ODD) που παραπέμφθηκαν στο τμήμα Αξονικού
Τομογράφου.
Υλικό – Μέθοδοι: Έγινε αναδρομική αναζήτηση των παιδιατρικών ασθενών με αναφερόμενο οίδημα οπτικής θηλής,
που παραπέμφθηκαν από τους οφθαλμιάτρους μετά από βυθοσκόπηση στο τμήμα Αξονικού Τομογράφου για εντοπισμένη
lowdoseCTοφθαλμικών κόγχων, για αποκλεισμό τυχόν αλλοιώσεων με ενδοκράνια επέκταση.
Αποτελέσματα: Την τελευταία διετία διαγνώσθηκαν με CT9 παιδιά (4-8 ετών, 5 αγόρια- 4 κορίτσια) με αποτιτανωμένα σωμάτια
Drusen. Η πλειονότητα των παιδιών δεν είχαν συμπτώματα από τον έλεγχο της όρασής τους (στο πλαίσιο διερεύνησης κεφαλαλγίας),
ενώ δύο παρουσίαζαν διπλωπία.Τα σωμάτια Drusen αποτελούν αποτιτανωμένες εναποθέσεις υαλώδους χόνδρου, που μπορούν και να
αποτιτανωθούν, στην κεφαλή του οπτικού νεύρου, επιφανειακά ή εν τω βάθει, δίδοντας ψευδώς θετικά ευρήματα στη βυθοσκόπηση. Η
ανάδειξη των αποτιτανωμένων ODD μπορεί να αλλάξει την κλινική διάγνωση και προσέγγιση των παιδιατρικών ασθενών.
Συμπέρασμα:Τα σωμάτια Drusen μπορεί να μιμηθούν εικόνα οιδήματος της οπτικής θηλής, ως εκ τούτου θα πρέπει να αναζητούνται
στις περιπτώσεις αναφερόμενων ευρημάτων από τη βυθοσκόπηση.
18. ΥΠΟΠΕΡΙΟΣΤΙΚΟ ΕΝΔΟΓΧΙΚΟ ΑΠΟΣΤΗΜΑ ΣΕ ΝΕΑΡΟ ΑΣΘΕΝΗ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ.
Παπαδημητρίου Α., Τορουνίδης Η., Ουρούμοβα Χ., Δημητρίου Χ., Αβραμίδης Γ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η περιγραφή των απεικονιστικών ευρημάτων του ενδοκογχικού, υποπεριοστικού αποστήματος σε
έδαφος επιπλεγμένης παραρρινοκολίτιδας, στην αξονική τομογραφία σπλαχνικού κρανίου. Ταυτόχρονα, η ανάδειξη του σημαντικού της
ρόλου στην έγκαιρη διάγνωση αυτής της δυνητικά επικίνδυνης εξελισσόμενης οντότητας που ελλοχεύει τον κίνδυνο πολλαπλών και
σοβαρών επιπλοκών.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Αγόρι 6 ετών προσκομίζεται στα ΤΕΠ με έντονο οίδημα και ερυθρότητα του βλεφάρου με συνοδό επώδυνη πρόπτωση
του οφθαλμού και υψηλό πυρετό. Διενεργείται άμεσα αξονική τομογραφία σπλαχνικού και εγκεφαλικού κρανίου πριν και μετά την
ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην χωρίς ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού παρατηρήθηκαν τα εξής: κατάληψη των ηθμοειδών κυψελών δεξιά καθώς
και μερική κατάληψη του σύστοιχου σφηνοειδούς κόλπου. Στην μετά ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού αναδείχθηκε μια ατρακτοειδούς
σχήματος συλλογή, με περιφερικό δακτύλιο εμπλουτισμού, εντοπιζόμενη ενδοκογχικά δεξιά κατά μήκος του σύστοιχου παπυρώδους
πέταλου του ηθμοειδούς με συνοδό παρεκτόπιση του έσω ορθού μυός και πρόπτωση του σύστοιχου οφθαλμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία σπλαχνικού κρανίου αποτελεί τη μέθοδο εκλογής στην διάγνωση του υποπεριοστικού
αποστήματος καθώς και στην εκτίμηση της έκτασης της συνοδού παραρρινοκολπίτιδας. Η έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση του είναι
μείζονος σημασίας, λόγω των πολύ σοβαρών επιπλοκών που μπορούν να εκδηλωθούν.
68
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
19. RIFIS – RADIOLOGY INFORMATION & FORECASTING INTEGRATED SYSTEM
Ράπτης Αχιλλέαςa, Νταβέλης Ευάγγελοςa, Κοντοέ Νίκηa, Λεγάκη Νικολέττα-Ζαμπέταa, Κουτουλίδης Βασίλειοςb, Πανουργιά Ευαγγελίαb,
Γουλιάμος Αθανάσιοςb, Μουλοπούλου Λία-Ευαγγελίαb, Ασημακόπουλος Βασίλειοςa
a Μονάδα Προβλέψεων και Στρατηγικής, Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο,
Ελλάδα
b 1st Εργαστήριο Ακτινολογίας του Αρεταίειου Νοσοκομείου, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελλάδα
Η ενσωμάτωση των τεχνικών προβλέψεων στα πληροφοριακά συστήματα διοίκησης έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στο πλαίσιο
επιχειρησιακής έρευνας από πολλούς κερδοσκοπικούς οργανισμούς και σε ευέλικτα επιχειρηματικά πεδία. Η αξιοποίηση αυτών των
τεχνικών από τα νοσοκομεία και τις επιμέρους μονάδες τους, μπορεί να επιφέρει πολύπλευρα και πολλαπλά οφέλη τόσο στη διοίκηση
και σωστή διαχείριση αυτών όσο και στην βελτίωση της περίθαλψης των ασθενών. Το εν λόγω καινοτόμο ολοκληρωμένο σύστημα,
Radiology Information & Forecasting Integrated System (RIFIS), αποτελείται από δύο υποσυστήματα που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους:
Τα Radiology Information Subsystem (RIS) και Forecasting Information Subsystem (FIS).
Τα συστήματα RIS/PACS αποδεδειγμένα αυξάνουν την αποδοτικότητα και παραγωγικότητα μιας ακτινολογικής μονάδας συμβάλλοντας
στο σύνολο των δραστηριοτήτων της, από την παρακολούθηση των ασθενών έως την ορθή διαχείριση όλων των τμημάτων της. Σε
αυτήν την κατεύθυνση, προστίθεται το υποσύστημα προβλέψεων FIS, λειτουργώντας συμβουλευτικά και δίνοντας κατευθυντήριες
σχετικά με την οικονομική διαχείριση της μονάδας. Ενσωματώνοντας πληθώρα στατιστικών μοντέλων ανάλυσης, πρόβλεψης, ελέγχου
και παρακολούθησης χρονοσειρών, αποτελεί ένα σύστημα στήριξης αποφάσεων οι οποίες αφορούν τον έλεγχο των αποθεμάτων, του
αριθμού των εξετάσεων, τη διαχείριση αναλωσίμων και φαρμάκων και κατ’ επέκταση τη συνολική μείωση των δαπανών.
Συνοψίζοντας, το εξειδικευμένο σύστημα RIFIS συμβάλει στην εύρυθμη και εύρωστη λειτουργία της ακτινολογικής μονάδας, μέσω
του έγκυρου και έγκαιρου χρονοπρογραμματισμού, της σωστής διαχείρισης ασθενών, του ιατρικού και τεχνικού προσωπικού, του
εξοπλισμού, των αναλωσίμων και του κόστους. Τέλος, ο έλεγχος και παρακολούθηση των στοιχείων αυτών, πραγματοποιείται μέσω
ενός εύληπτου και φιλικού στο χρήστη περιβάλλοντος εφαρμογής.
Λέξεις κλειδιά: Σύστημα προβλέψεων χρονοσειρών, RIS/PACS, ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης ακτινολογικού εργαστηρίου
20. H ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΕΛΕΓΧΩΝ ΕΠΙΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΣΕ ΟΘΟΝΕΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY ΜediCal Imaging
ΣΚΟΠΟΣ: H ανάδειξη του ρόλου διενέργειας τακτικών δοκιμών ελέγχου στις οθόνες (displays) ιατρικής απεικόνισης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά ευρήματα σειράς 120 πολύ-παραμετρικών ελέγχων, που διενεργήθηκαν για
όλες τις παραμέτρους αποδοχής και απόκρισης και διασφάλισης ποιότητας σε έγχρωμες και ασπρόμαυρες οθόνες ανάλογα με τη χρήση
τους, ως κύριες ή δευτερεύουσες διαγνωστικές οθόνες και για διάφορες απεικονιστικές μεθόδους. Οι έλεγχοι περιελάμβαναν ποιοτικές
και ποσοτικές αξιολογήσεις συμμόρφωσης σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα DICOM, AAPM TG18, DIN 6868-57, DIN 6868-157, JESRA
X-0093, IEC 62563-1 και διενεργήθηκαν με εξειδικευμένα λογισμικά προγράμματα, βαθμονομημένο φωτόμετρο-χρωματόμετρο και 25
πρότυπες εικόνες (standard test patterns).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα διεθνή πρότυπα θέτουν μεθοδολογίες αξιολόγησης και όρια αποδοχής, καταλληλότητας χρήσης και απόκρισης στις
οθόνες ιατρικής απεικόνισης. Η σειρά των 120 πολλαπλών ελέγχων έδειξε αποκλίσεις από όρια αποδοχής σε 74 περιπτώσεις (62%) και
ανάλογα με το είδος χρήσης τους. Επιπρόσθετα διαπιστώθηκε ότι οι ρυθμίσεις φωτεινότητας-αντίθεσης μπορεί να καταστήσουν οθόνες
ιατρικής απεικόνισης μη συμβατές με αποκλίσεις παραμέτρων επίδοσης. Ορισμένες αποκλίσεις μπορεί να είναι εποπτικά εμφανείς αλλά
ποσοτικά προσδιορίζονται απόλυτα και φαίνεται να έχουν επίδραση στην προβολή πρότυπων ομοιωμάτων εικόνας με πιθανή επίδραση
στην ιατρική γνωμάτευση. Κύριες αιτίες αποκλίσεων είναι τα επίπεδα φωτεινότητας (L) και σε σχέση με το φωτισμό περιβάλλοντος
(Lamb), η ανομοιομορφία φωτεινότητας και η απόκριση της φωτεινότητας και χρωματικότητας σε διάφορα επίπεδα γκρίζου και
χρώματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι τακτικοί έλεγχοι σε όλες τις οθόνες ιατρικής απεικόνισης, με διεθνή πρότυπα και κατάλληλο εξοπλισμό, όπως
απαιτείται υποχρεωτικά σε κάποιες χώρες, διασφαλίζουν αποδοχή καταλληλότητας χρήσης και επίδοσης και κυρίως ακρίβεια ιατρικής
γνωμάτευσης.
21. VIRTUAL CT DOSIMETRY: Η ΝΕΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΔΟΣΙΜΕΤΡΙΑ ΜΕ ΥΒΡΙΔΙΚΑ 3D ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕ
CARLO TEXNIKEΣ
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY RadiatiOn Protection
ΣΚΟΠΟΣ: H γνωστοποίηση των επαναστατικών εξελίξεων στη Δοσιμετρία της αξονικής τομογραφίας με τεχνικές Virtual CT Dosimetry
και υβριδικά καινοτόμα ανθρωπόμορφα ομοιώματα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Παρουσιάζονται συνοπτικά παλαιότερες και νέες εξελίξεις στις δοσιμετρικές προσεγγίσεις και ειδικά τα
αποτελέσματα από δοκιμές ελέγχου μας σε διεθνή λογισμικά προγράμματα δοσιμετρίας με τεχνικές Virtual CT Dosimetry. Για την
τεχνική αυτή παρουσιάζονται τα δύο συνδυαστικά της πλεονεκτήματα, που είναι η ανάπτυξη και διάθεση πλέον υβριδικών 3-D
69
ανθρωπόμορφων ομοιωμάτων, με ακρίβεια αναπαράστασης μεγέθους πολλαπλών, άνω 100 οργάνων/ιστών και οι νέες υπολογιστικές
Monte Carlo τεχνικές, που προσφέρουν ακρίβεια και υψηλές ταχύτητες. Για τα υβριδικά ανθρωπόμορφα ομοιώματα παρουσιάζονται
τεχνικές ανάπτυξης τους (voxel geometry, polygon mesh geometry) ανθρωπομετρικών δεδομένων τους και οι τύποι τους, που
καλύπτουν πλέον ακριβείς αναπαραστάσεις για διάφορα ανθρωπομετρικά μεγέθη και σωματότυπους ενηλίκων, εγκύων, παιδιών και
δυνατότητες επεκτάσεων σε άλλες απεικονιστικές μεθόδους, όπως PET/CT.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η νέα επαναστατική αυτή τεχνική έδειξε εκπληκτικές ταχύτητες που καθιστούν ένα δοσιμετρικό υπολογισμό
για οποιοδήποτε αξονικό τομογράφο θέμα δευτερολέπτων αντί ωρών, με εμπειρία μας για πάνω από 300 πλήρεις δοσιμετρικούς
υπολογισμούς ανά ώρα και κανονικοποιημένες δόσεις (ανά 100 mAs). Αυτό καθιστά πλέον δοσιμετρικούς υπολογισμούς στην Αξονική
Τομογραφία εφικτούς στην καθημερινή πράξη για βελτιστοποίηση της ποιότητας εικόνας και δόσης ακτινοβολίας, αλλά και για ελέγχους
και απαιτήσεις καταγραφών δόσεων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η Virtual CT Δοσιμετρία επιτρέπει ακόμη και στην καθημερινή κλινική πρακτική εκτιμήσεις δόσεων με ακρίβεια
και ταχύτητα για εξειδικευμένη δοσιμετρία ασθενών (patient-specific dosimetry) και σε περιπτώσεις, όπως σε διαφορετικού βάρουςύψους-δείκτη μάζας σώματος ασθενών ή κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης και σε παιδιά, που δεν ήταν εφικτές.
22. ΒΑΘΜΟΝΟΜΗΣΗ ΜΕΣΩΝ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗΣ
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY ΜediCal Imaging
ΣΚΟΠΟΣ: Η γνωστοποίηση εφαρμογών βαθμονομήσεων σε μέσα αποτύπωσης ιατρικής απεικόνισης για βελτίωση της ιατρικής
γνωμάτευσης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Καταγράφεται η εμπειρία μας από 480 βαθμονομήσεις σε διάφορα μέσα ασπρόμαυρης και έγχρωμης
αποτύπωσης ιατρικής απεικόνισης. Τα μέσα ήταν ιατρικές οθόνες διάγνωσης/προβολής, τηλεοράσεων, υπολογιστών (desktops, laptops,
notebooks) και φορητών συσκευών (tablets, smartphones), εκτυπωτές (φιλμ, CD/DVD, χαρτί) καθώς και αρχεία ιατρικών εικόνων
(image files). Παρουσιάζονται αντιπροσωπευτικά ευρήματα πριν και μετά από βαθμονομήσεις και διαχρονικής παρακολούθησης σε
μέσα απεικόνισης, όπως εξετάσθηκαν και έγιναν σύμφωνα με διεθνή πρότυπα DICOM GSDF 3.14, CIE L*, ειδικό λογισμικό πρόγραμμα,
βαθμονομημένο φωτόμετρο-χρωματόμετρο και πρότυπες εικόνες (test patterns).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η βαθμονόμηση σε ασπρόμαυρες και έγχρωμες οθόνες, εκτυπωτές και εικόνες (files, film, χαρτί) έχει εμφανή οπτικά
(πριν/μετά) αποτελέσματα, που επιβεβαιώνονται με ποσοτικές μετρήσεις απόκρισης φωτεινότητας αποχρώσεων γκρίζου και χρώματος
για βαθμονομήσεις σε επίπεδα white/black, απόκρισης (GSDF) και ομοιομορφίας (Uniformity) επιθυμητών τιμών φωτεινότητας (L)
και οπτικής πυκνότητας αμαύρωσης (OD). Οι βαθμονομήσεις βελτιώνουν σημαντικά τις επιδόσεις σε βαθμό εντός επίπεδων αποδοχής
ελέγχων και απαιτήσεων προτύπων (DIN, ΙΕC, EUREF). Σχετικοί έλεγχοι έδειξαν ότι μέσα αποτύπωσης είναι βαθμονομημένα με DICOM,
CIEL profiles ενώ άλλα όχι. Ωστόσο ορισμένες οθόνες υπολογιστών δεν έχουν ούτε καν δυνατότητα διατήρησης βαθμονομήσεων και
είναι ακατάλληλες για ιατρικές απεικονίσεις. Παρόμοια δεν υπήρχε συνέπεια σε απεικονίσεις και σε CD/DVD για ιατρικές απεικονίσεις
των διεθνών βασικών προδιαγραφών και βαθμονομήσεων (ΙΗΕ profiles).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι βαθμονομήσεις πολλαπλών μέσα αποτύπωσης (οθόνες, εκτυπωτές, σταθμούς τηλε-ραδιολογίας και PACS) για
ιατρική γνωμάτευση, όπως απαιτείται διεθνώς είναι εφικτή, ακριβής και διασφαλίζει βελτίωση επιδόσεων τους και πανομοιότυπη εικόνα
για ακριβή ιατρική γνωμάτευση.
23. ΔΟΣΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ ΣΕ 22 ΥΒΡΙΔΙΚΑ ΑΝΘΡΩΠΟΜΟΡΦΑ ΟΜΟΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΘΩΡΑΚΟΣ/ΑΝΩ-ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΙΑΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY RadiatiOn Protection
ΣΚΟΠΟΣ: H διερεύνηση της δραστικής (effective) δόσης ακτινοβολίας σε 22 καινοτόμα υπολογιστικά 3D ανθρωπόμορφα ομοιώματα σε
εξέταση θώρακος/άνω-κάτω κοιλίας (CAP).
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Με Virtual CT Dosimetry υπολογίσθηκαν με δύο μεθόδους ICRP 103 και ICRP 60, οι δόσεις για αξονική
τομογραφία CAP με τομογράφο Τoshiba Αquilion 16 (135 ΚV, 24 mm, pitch=1 μη κλινικά στοιχεία) ως κανονικοποιημένες δόσεις
(mSv/100 mAs). Τα 22 ομοιώματα ήταν ομάδας RPI των δύο φύλλων 11 Male, 11 Female για προσομοίωση νεογνών, παιδιών 1,
5, 10, 15 ετών και τυπικού μέσου ενήλικα (RPI -adult standard ICRP 2002) και 5 τιμών δείκτη μάζας σώματος (RPI-ΒΜΙ Νormalweight, overweight, obese I, obese II, morbidly obese) για καταστάσεις ιδανικού βάρους, υπέρβαρου, παχυσαρκίας Ι και ΙΙ, νοσηρής
παχυσαρκίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι δόσεις μεταβάλλονται σημαντικά στα ομοιώματα με εύρος τιμών 9,4 – 31,9 mSv/100 mAs (ΙCRP 103) και 8,5 – 30,4
mSv/100 mAs (ICRP 60). Οι δόσεις σε ομοίωμα διαφορετικού φύλλου είχαν μικρές διαφορές (0-0,15 mSv). Στα νεογνά οι δόσεις ήταν
υψηλότερες έως 3,3 και 1,8 φορές αντίστοιχα έναντι νοσηρά παχύσαρκου και μέσου ενήλικα. Στα παιδιά οι δόσεις μειώνονται με αύξηση
ηλικίας αλλά παραμένουν μεγαλύτερες από αυτές 17,6 mSv μέσου RPI-Adult και 15,7 mSv ιδανικού βάρους ενήλικα (ICRP 103). Σε
ενήλικες οι δόσεις μειώνονται με αύξηση ΒΜΙ και βάρους, με μικρότερες τιμές έως 1,7 φορές σε νοσηρή παχυσαρκία (9,4 mSv ICRP
103).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: H μείωση δόσεων αξονικών τομογραφιών οφείλει να λαμβάνει υπόψη τη σημαντική επίδραση σωματότυπου
70
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ασθενών. Για τον ίδιο ασθενή οι δόσεις σύμφωνα με νέα μέθοδο ICRP 103 έναντι παλαιότερης ICRP 60, είναι γενικά έως 11%
υψηλότερες.
24. ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ 3-, 6-, 9-ΜΗΝΩΝ: ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΔΟΣΗΣ AKTINOBOΛΙΑΣ ΕΜΒΡΥΟΥ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ VIRTUAL CT DOSIMETRY
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY RadiatiOn Protection
ΣΚΟΠΟΣ: H διερεύνηση της δόσης ακτινοβολίας σε έμβρυο κατά την εγκυμοσύνη σε διάφορες εξετάσεις αξονικής τομογραφίας με
Virtual CT Dosimetry.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Με καινοτόμα 3D υβριδικά υπολογιστικά ανθρωπόμορφα ομοιώματα εγκυμονούσης 3, 6, 9 μηνών και λογισμικό
Monte Calro προσομοίωσης έκθεσης, υπολογίσθηκαν δόσεις ακτινοβολίας οργάνων εγκυμονούσης και εμβρύου σε εξετάσεις
κεφαλής, αυχένα, θώρακος, άνω κοιλίας, κάτω κοιλίας, άνω-κάτω κοιλίας και θώρακος-άνω-κάτω κοιλίας. Για λόγους σύγκρισης οι
651 υπολογισμοί έγιναν για πολυτομικό αξονικό τομογράφο Siemens Sensation 64, (120 ΚV, 10 mm, pitch=1) και προσδιορίσθηκαν
κανονικοποιημένες δόσεις (mGy σε 100 mAs) σε 30 όργανα/ιστούς μητέρας/εμβρύου και οι συνολικές δόσεις εμβρύου, σύμφωνα με τη
νέα μέθοδο ICRP 103.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι δόσεις εγκεφάλου, σκελετού, μαλακών ιστών και η συνολική δόση εμβρύου ήταν αμελητέες (κάτω από 0,22
mGy/100 mAs) σε εξετάσεις κεφαλής, αυχένα και θώρακος καθώς το έμβρυο δεν εκτίθεται σε πρωτογενή δέσμη. Υψηλές τιμές
συνολικής δόσης εμβρύου βρέθηκαν σε εξετάσεις κάτω κοιλίας, άνω-κάτω κοιλίας και θώρακος-άνω-κάτω κοιλίας (4,17-6,48 mGy/100
mAs). Υψηλότερες τιμές δόσης εμβρύου καταγράφηκαν για δόση συνόλου και μαλακών ιστών εμβρύου 3-μηνών έναντι 6-, 9-μηνών,
με παρόμοιες δόσεις εγκεφάλου εμβρύου (3,34-6,19 mGy/100 mAs). Οι δόσεις σκελετού εμβρύου είχαν υψηλότερες μεταβολές (0-19,72
mGy/100 mAs) και τιμές σε έμβρυο 6-μηνών (αμελητέες σε 3-μηνών). Οι δόσεις οργάνων της μητέρας κατά εξέταση ακόμη και αυτή της
μήτρας ήταν σε υψηλότερες τιμές από τις συνολικές του εμβρύου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η Virtual CT Δοσιμετρία επιτρέπει πλέον εκτιμήσεις δόσεων σε εξετάσεις πολυτομικής αξονικής τομογραφίας στη
διάρκεια όλης της εγκυμοσύνης, για σχεδιασμούς μείωσης δόσεων, όταν είναι αναγκαίο.
25. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΠΙΠΤΩΣΗΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΑΠΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ: H MEΘΟΔΟΣ DOSE RECONSTRUCTION
Π.ΜΑΡΚΟΥ
Ακτινοφυσικός Ιατρικής, MSc HealthCare Management, CERTIFY RadiatiOn Protection
ΣΚΟΠΟΣ: H γνωστοποίηση της προσέγγισης εκτίμησης κινδύνου επίπτωσης καρκίνου από ακτινολογικές εξετάσεις με τη μέθοδο
Ανακατασκευής Δόσης (Dose Reconstruction).
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Με την ανάπτυξη ειδικών λογισμικών προγραμμάτων για ανακατασκευή δόσης από δεδομένα δραστικών δόσεων
ακτινοβολιών και κινδύνου επίπτωσης καρκίνου από επιδημιολογικές μελέτες (BEIR VII, ΝCI) για 58 απεικονιστικές (διαγνωστικές και
επεμβατικές) ιατρικές εξετάσεις, καταγράφηκαν αντιπροσωπευτικά σενάρια έκθεσης ατόμων σε ακτινοβολία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: H μέθοδος Dose Reconstruction αποτελεί μια προηγμένη και εύκολη στη χρήση ποσοτική μέθοδο εκτίμησης
κινδύνων και συγκριτικής αξιολόγησης τους για αναδρομικά ή μελλοντικά σενάρια οξείας και χρόνιας έκθεσης σε ιοντίζουσες
ακτινοβολίες. Περιλαμβάνει σενάρια με παραμέτρους έκθεσης σε ακτινοβολία, όπως το είδος της απεικονιστικής εξέτασης, το φύλλο, η
ηλικία κατά την έκθεση του ατόμου, ο αριθμός των επαναλήψεων και οι επαναλαμβανόμενες χρονικά εκθέσεις για να προσδιορισθούν
επίπεδα συνολικής δόσης ακτινοβολίας, επιπρόσθετου και βασικού κινδύνου επίπτωσης καρκίνου. Επιπρόσθετα προσδιορίζει επιμέρους
κινδύνους επίπτωσης καρκίνου έως και σε 19 επιμέρους εκτεθειμένα όργανα/ιστούς. Οι κίνδυνοι αναφέρονται ως μέσες τιμές ποσοστών
(%) ή πιθανοτήτων (όπως 1 σε 1733) και περιλαμβάνουν την αύξηση του κινδύνου από την έκθεση μέχρι το τέλος της αναμενόμενης
διάρκειας ζωής, και τον μελλοντικό κίνδυνο μέχρι το τέλος της αναμενόμενης διάρκειας ζωής. Σενάρια προηγούμενων εκθέσεων,
τακτικής διενέργειας μαστογραφίας και πολλαπλών εξετάσεων σε διάφορες ηλικίες δείχνουν αθροιστικές εκτιμήσεις κινδύνου με
προσαρμογή για κάθε εξεταζόμενο ξεχωριστά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Με τις εξελιγμένες υπολογιστικές τεχνικές και δεδομένα δοσιμετρίας, η μέθοδος Dose Reconstruction, όπως
χρησιμοποιείται χρόνια στην πυρηνική τεχνολογία και στις επιδημιολογικές έρευνες μπορεί να συμβάλλει στην εκτίμηση και κυρίως στην
διαχείριση κινδύνων από ακτινοβολίες σε κάθε άτομο.
26. Ανάπτυξη διαδραστικού εργαλείου για τη μετατροπή DICOM εικόνων σε ογκομετρικούς χάρτες ανατομικών
δομών.
Δ. Παπαμιχαήλ1, Α. Πλουσή1, Σ. Κορδολαίμη1, Π. Παπαδημητρούλας2, Ε. Καραβασίλης3, Β. Συργιαμιώτης4, Β. Θεοδωρόπουλος4, Ε.
Ευσταθόπουλος1.
1. Μονάδα Ακτινοφυσικής, Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
2. Τμήμα Ιατρικής Φυσικής, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Πάτρας.
3. Μονάδα έρευνας Aκτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
4. Τμήμα Ψηφιακής Απεικόνισης αξονικού και μαγνητικού τομογράφου, Νοσοκομείο Παίδων “Aγία Σοφία”.
71
1) Σκοπός της μελέτης Ο σχεδιασμός περιοχών ενδιαφέροντος στην ιατρική εικόνα βρίσκει ευρεία εφαρμογή στη διάγνωση, στο
σχεδιασμός πλάνων θεραπείας και στον υπολογισμό της εξατομικευμένης δόσης ασθενών. Ωστόσο, η μετατροπή των ιατρικών εικόνων
σε ογκομετρικούς χάρτες ανατομικών δομών αποτελεί μια διαδικασία εξαιρετικά δύσκολη και χρονοβόρα για τον κλινικό γιατρό. Σκοπός
της μελέτης ήταν η ανάπτυξη ενός εργαλείου για την απλούστευση, επιτάχυνση και αυτοματοποίηση της παραπάνω διαδικασίας.
2) Υλικά και Μέθοδοι
Η ανάπτυξη της εφαρμογής υλοποιήθηκε με τη χρήση του λογισμικού πακέτου MATLAB®. Σχεδιάστηκε ένα διαδραστικό περιβάλλον,
συμβατό με το πρωτόκολλο DICOM, το οποίο εκτελεί πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους για την επεξεργασία των ψηφιακών ιατρικών
εικόνων. Η εφαρμογή σχεδιάστηκε έτσι ώστε η χρήση της να μην προϋποθέτει ειδικές γνώσεις προγραμματισμού ή επεξεργασίας της
εικόνας.
3) Αποτελέσματα Το διαδραστικό περιβάλλον προβάλει τις τομές της απεικονιστικής μελέτης και προσφέρει τη δυνατότητα επιλογής
διαφορετικού παραθύρου φωτεινότητας και μεγέθυνσης μιας περιοχής. Η εφαρμογή επιτρέπει στο χρήστη να σχεδιάσει το περίγραμμα
του ασθενή και να ορίσει πολλαπλές περιοχές ενδιαφέροντος, σε κάθε εικόνα τομής. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να αναθέσει μια
τιμή της επιλογής του σε κάθε περιοχή ενδιαφέροντος, έτσι ώστε οι διαφορετικές ανατομικές δομές να διακρίνονται υπολογιστικά. Οι
συντεταγμένες των ορίων κάθε περιοχής ενδιαφέροντος αποθηκεύονται σε ξεχωριστό αρχείο. Η τελική εικόνα αποτελεί ένα χάρτη
ανατομικών δομών και αποθηκεύεται ως εικόνα DICOM στη θέση της αρχικής.
4) Συμπέρασμα Το διαδραστικό περιβάλλον βοηθά τον κλινικό γιατρό στο σχεδιασμό ογκομετρικών χαρτών ανατομικών δομών.
Μελλοντικός στόχος αποτελεί η ελεύθερη διάθεση της εφαρμογής από ένα κεντρικό διακομιστή για χρήση σε οποιοδήποτε λειτουργικό
σύστημα.
27. Η ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕ… ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Βλάχου Π.1, Δεμερτζής Αχ.2, Καλαμαρά Π.3, Κουτσογιάννης Ι.3, Τριαντοπούλου Χ.1
1
«Κωνσταντοπούλειο» Γ. Ν. Νέας Ιωνίας - Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικής
2
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Γ.Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
3
417 Ν.Ι.Μ.Τ.Σ. Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικής
Σκοπός της μελέτης: Όταν τεθεί το ερώτημα αν, ένας μολυβδοσωλήνας, ένα ράμφος πτηνού, ένα μάτι βοδιού, το κεφάλι μιας
κόμπρας, ένας μαραμένος κρίνος, η ουρά ενός κομήτη ή μια ανεστραμμένη φλόγα, έχουν θέση στην ακτινολογία, η προφανής απάντηση
είναι όχι. Ωστόσο, όλες αυτές οι «γλαφυρές» περιγραφές χρησιμοποιούνται κατ’ εξοχήν στην διαγνωστική απεικόνιση και αποδεικνύουν
πως η ακτινολογία είναι μια αντικειμενική, ορθολογιστική πλην όμως ευφάνταστη επιστήμη.
Υλικό και μέθοδοι: Μελετήσαμε διάφορες απεικονιστικές μεθόδους της ακτινολογίας (κλασική ακτινολογία, υπερηχοτομογραφία,
αξονική και μαγνητική τομογραφία) που αφορούν όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού (γαστρεντερικό, μυοσκελετικό,
ουροποιητικό, αναπνευστικό, ΚΝΣ) και παρατηρήσαμε ότι οι ιατροί-ακτινοδιαγνώστες με δημιουργική φαντασία και απόλυτη ευστοχία
περιέγραψαν πολλά φυσιολογικά αλλά και παθολογικά ευρήματα.
Αποτελέσματα: Η απομόνωση χαρακτηριστικών ευρημάτων στην ακτινο-διαγνωστική, τα οποία επαναλαμβάνονται με παρόμοιους
απεικονιστικούς χαρακτήρες, αποτέλεσε αφορμή για παραλληλισμό των ευρημάτων με εικόνες και παραστάσεις από τη φύση, την
καθημερινότητα, τη ζωολογία, το σύμπαν.
Επομένως στην βιβλιογραφία συχνά συναντάμε περιγραφές δίκην φτερών νυχτερίδας…, δίκην ουράς ποντικιού…, δίκην φρυγικού
σκούφου..., δίκην σφραγιδόλιθου..., δίκην λαιμού κύκνου..., δίκην τιρμπουσόν..., δίκην χριστουγεννιάτικού δέντρου…, δίκην
μελικυρήθρας…, δίκην κελύφους αυγού…, δίκην σταγόνων βροχής…, δίκην θαμβής υάλου…
Συμπέρασμα: Στην εξέλιξη της ακτινοδιαγνωστικής συνέβαλε ουσιαστικά η «επιστημονική» φαντασία των ακτινοδιαγνωστών τόσο
για την ορθότερη περιγραφή των ευρημάτων και άρα την εύστοχη διάγνωση, όσο για την εκπαίδευση αλλά και την «καλλιτεχνική»
εγρήγορση των επερχόμενων γενεών των κλινικών ακτινολόγων.
28. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΕΝΔΟΣΤΙΚΟΥ ΜΗΝΙΓΓΙΩΜΑΤΟΣ ΣΕ ΚΡΑΝΙΟ ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
1,2
Πρωτόπαπα Α.Σ., 2Φατσή Α., 1 Πίτσιος Θ., 2Δούση Μ., 2Κονταξή Σ., 2Καρβέλας Σ.
1
Ανθρωπολογικό Μουσείο, Ιατρική Σχολή Αθηνών
2
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα, ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ»
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπό της εργασίας αποτελεί η παρουσίαση πιθανώς πρωτοπαθούς ενδοστικού μηνιγγιώματος σε μεσαιωνικό κρανίο με
προέλευση την πόλη της Ρόδου.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Το κρανίο που παρουσιάζεται αποτελεί ανασκαφικό εύρημα συστηματικών ερευνών που πραγματοποιήθηκαν
στη Μεσαιωνική πόλη της Ρόδου και χρονολογείται ανάμεσα στον 12ο και τον 14ο αιώνα ενώ αποδίδεται σε άνδρα με βιολογική ηλικία
20-30 έτη. Η μελέτη του κρανίου περιλαμβάνει μακροσκοπική, ενδοσκοπική και υπό μεγέθυνση Χ10 παρατήρηση, ακτινογραφικό
έλεγχο με ψηφιακή συσκευή, αξονική τομογραφία (CT) με χρήση της ρύθμισης οστικού παραθύρου καθώς και τη διαμόρφωση εικόνων
τρισδιάστατης (3-Δ) ανασύστασης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η οριζόντια CT αναδεικνύει διάχυτη, εκσεσημασμένη διεύρυνση της διπλόης κατά το δεξιό πλάγιο του κρανίου,
ανωμαλίες επιφάνειας της έσω πλάκας καθώς και ενδοδιπλοϊκή ανομοιογενή αλλοίωση η οποία αφορά ειδικά στα συντασσόμενα κατά
τη στεφανιαία ραφή χείλη πάνω από το πτέριο. Στο οπίσθιο όριο του μετωπιαίου οστού κατά τη στεφανιαία ραφή, ελέγχεται εστία υψηλής
72
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
οστικής πυκνότητας η οποία περιλαμβάνει την έξω πλάκα και τη διπλόη, επιδεικνύει ακανθωτή διαμόρφωση με προσανατολισμό προς
το κύτος του κρανίου και συσχετίζεται άμεσα με λέπτυνση και διάσπαση της έσω πλάκας.
ΣΥΠΜΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα ευρήματα του απεικονιστικού ελέγχου του κρανίου της Ρόδου, καθώς και τα δημογραφικά στοιχεία που
προσδιορίζει η ανθρωπολογική ανάλυση υποδηλώνουν τη διάγνωση του πρωτοπαθούς ενδοστικού μηνιγγιώματος καθώς βρίσκονται
σε συμφωνία με τους τυπικούς χαρακτήρες αυτής της σπάνιας οντότητας οι οποίοι περιλαμβάνουν την εκδήλωση μονήρους εξεργασίας
οστεοβλαστικού χραρακτήρα εντός της διπλόης με εντόπιση που συσχετίζεται με τις κρανιακές ραφές, σημαντικού βαθμού συνοδό
υπερόστωση και επίπτωση που κορυφώνεται κατά τη 2η δεκαετία της ζωής με υπεροχή στους άνδρες.
29. ΑΜΕΣΕΣ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΣΕ ΕΜΦΥΤΕΥΜΕΝΟΥΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥΣ ΦΛΕΒΙΚΟΥΣ ΚΑΘΕΤΗΡΕΣ (PORT A CATH)
ΚΑΡΤΣΟΥΝΗ ΒΙΚ., ΜΗΛΑΤΟΥ Μ., ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ Γ., ΣΦΗΚΑ Σ., ΝΤΟΚ,ΟΖ Ε. ΓΚΕΛΗ Μ.
(Ά Ακτινοδιαγνωστικό τμήμα του ΑΟΝΑ «Ο ΆΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ»)
ΣΚΟΠΟΣ H εμφύτευση port cath σε ογκολογικούς ασθενείς είναι ιδιαίτερα χρήσιμη. Εξασφαλίζει πρόσβαση σε κεντρική φλεβική γραμμή
για συχνή χορήγηση χημειοθεραπευτικών, υγρών και άλλων φαρμάκων ενώ παρέχει δυνατότητα εύκολων και ανώδυνων αιμοληψιών.
ΣΚΟΠΟΣ: Ο κύριος στόχος της παρούσας μελέτης είναι να αναλύσει την επίπτωση των άμεσων και απώτερων επιπλοκών σε
ογκολογικούς ασθενείς με εμφυτευμένους κεντρικούς φλεβικούς καθετήρες.
ΜΕΘΟΔΟΙ: Από τον Μάρτιο του 2012 έως και τον Αύγουστο του 2014 υποβλήθηκαν σε εμφύτευση κεντρικού φλεβικού καθετήρα 325
ογκολογικοί ασθενείς. Η πρόσβαση ήταν μέσω της υποκλείδιας φλέβας σε 301 ασθενείς, της σφαγίτιδας φλέβας σε 20 ασθενείς και της
μηριαίας φλέβας σε 4 ασθενείς. Η διαδικασία έγινε με ακτινοσκοπική παρακολούθηση στον Αγγειογράφο του Νοσοκομείου μας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι άμεσες επιπλοκές ήταν 2 πνευμοθώρακες. Οι απώτερες επιπλοκές ήταν 3 λοιμώξεις στην τσέπη, 2 δερματικές
λοιμώξεις, 2 νεκρώσεις του δέρματος, 8 θρομβώσεις και 2 βακτηριαιμίες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η χαμηλή συχνότητα των επιπλοκών δείχνει ότι oi εμφυτευμένοι κεντρικοί φλεβικοί καθετήρες αποτελούν ασφαλή
και αξιόπιστη επιλογή για μακροχρόνια διαλείπουσα φλεβική πρόσβασης. Τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν τη χρήση του port a cath
στους ογκολογικούς ασθενείς.
30. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΝΔΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ (Ε.Α.Α.Κ.Α.)
ΜΕ ΘΡΟΜΒΙΝΗ, ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
Χατζηδάκη Ε., Βλάχου Ι., Σταϊκίδου Ι., Δημητρούλης Α., Γιαννικουρής Γ., Καλοκαιρινού Κ.,Φραγκοπούλου Λ., Μακρής Ν., Λιβιεράτος Λ.,
Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός: Παρουσιάζουμε την εμπειρία μας στην αντιμετώπιση ενδοδιαφυγής με έγχυση θρομβίνης υπό CT καθοδήγηση, μετά από
Ε.Α.Α.Κ.Α..
Υλικό και Μέθοδος: Από τον Δεκέμβριο του 2009 και σε διάστημα 2 ετών προσήλθαν στο τμήμα μας 3 ασθενείς για τακτικό έλεγχο
παρακολούθησης Ε.Α.Α.Κ.Α. με CT, η οποία ανέδειξε ενδοδιαφυγή τύπου ΙΙ, μέσω οσφυϊκών αρτηριών σε δύο περιπτώσεις και μέσω
της κάτω μεσεντερίου αρτηρίας σε μία περίπτωση. Λόγω της αύξησης των διαστάσεων του ανευρύσματος και στις 3 περιπτώσεις
κρίθηκε απαραίτητη η αντιμετώπιση και χρησιμοποιήθηκε η τεχνική με έγχυση 1mL θρομβίνης 500IU/mL υπό CT καθοδήγηση. Αυτή
πραγματοποιήθηκε με βελόνες 21gauge απευθείας στον ανευρυσματικό σάκο σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και με τον ασθενή σε
πρηνή θέση. Έτσι αποφεύχθηκε η διέλευση μέσα από όργανα ή κοίλα σπλάχνα.
Αποτελέσματα: Η ενδοδιαφυγή, στην πρώτη περίπτωση, εμφανίστηκε στην πρόσθια περιφέρεια του ανευρύσματος, με αποτέλεσμα η
προσπέλαση να αποδειχθεί ιδιαίτερα δυσχερής και η αποκατάσταση να είναι μερική. Ωστόσο η αποκατάσταση επήλθε σε δεύτερο χρόνο
αυτόματα. Στις 2 άλλες περιπτώσεις επιτεύχθηκε η πλήρης αποκατάσταση της ενδοδιαφυγής και σε κανέναν από τους 3 ασθενείς δεν
παρουσιάστηκαν επιπλοκές.
Συμπέρασμα:Από την πρώτη ενδαγγειακή αποκατάσταση Α.Κ.Α. πριν 20 χρόνια έχουν γίνει πολλά βήματα προς τον περιορισμό
νοσηρότητας και θνησιμότητας. Η ενδοδιαφυγή αποτελεί ωστόσο την πιο συχνή επιπλοκή (20-25%) και την πιο σημαντική αιτία για
απεικονιστική παρακολούθηση ισοβίως. Ο τύπος ΙΙ, μια χαμηλής πίεσης διαφυγή μέσα στον ανευρυσματικό σάκο μέσω παράπλευρων
κλάδων, μπορεί να αντιμετωπισθεί επιτυχώς με έγχυση θρομβίνης υπό CT, με εξαιρετικά αποτελέσματα και χαμηλή νοσηρότητα, όπως
προκύπτει από τα διεθνή δεδομένα και από την δική μας εμπειρία.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
(1) Cardiovasc Intervent Radiol (2013) 36:35–45 DOI 10.1007/s00270-012-0439-4Quality Improvement Guidelines for Imaging Detection
and Treatment of Endoleaks following Endovascular Aneurysm Repair (EVAR)T. Rand, R. Uberoi, B. Cil, G. Munneke, D. Tsetis
(2) J Vasc Interv Radiol. 2003 Sep;14(9 Pt 1):1191-4.
Inferior vena cava traversal for translumbar endoleak embolization after endovascular abdominal aortic aneurysm repair.
Stavropoulos SW1, Carpenter JP, Fairman RM, Golden MA, Baum RA.
73
(3) Semin intervent Radiol 2009; 26(1): 033-038 DOI: 10.1055/s-0029-1208381Management of Endoleaks following Endovascular
Aneurysm Repair
Sarah B. White, M.D.,1 and S. William Stavropoulos, M.D.1
(4) Aortic Aneurysm - Recent Advances/Chapter 8 – Endovascular Treatment of Endoleaks Following EVAR - http://dx.doi.
org/10.5772/54836 Zaiping Jing, Qingsheng Lu, Jiaxuan Feng and Jian Zhou
(5) AORN J. 2014 Sep;100(3):241-59. doi: 10.1016/j.aorn.2014.01.025.
Treatment of Abdominal Aortic Aneurysms: The Role of Endovascular Repair.
Gordon PA, Toursarkissian B.
(6) J Cardiovasc Surg (Torino). 2010 Feb;51(1):53-69.
Endoleak after endovascular aortic repair: classification, diagnosis and management following endovascular thoracic and abdominal
aortic repair.
Cao P1, De Rango P, Verzini F, Parlani G.
­­­(7) Ann Vasc Surg. 2004 Jan;18(1):74-8. Epub 2­­­004 Jan 12.
Ischemic colitis following translumbar thrombin injection for treatment of endoleak.
Gambaro E1, Abou-Zamzam AM Jr, Teruya TH, Bianchi C, Hopewell J, Ballard JL.
31. Διαδερμική ακτινοσοπικά καθοδηγούμενη γαστροστομία : Η λύση στην σίτιση ασθενών με προβήματα
κατάποσης
Τσούκαλος Γ., Σταμάτης Π.,Πελεχρίνη Μ. Τζαβούλης Δ.
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η διαδερμική γαστροστομία είναι μια σημαντική επεμβατική μέθοδος για την μόνιμη ή και παροδική σίτιση ασθενών , οι
οποίοι δεν μπορούν να τραφούν φυσιολογικά
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστεί η εμπερία μας και να αναδειχθεί η χρησιμότητα της μεθόδου ως σωτήρια λύση, σε περιπτώσεις όπου είναι
αδύνατη η ενδοσκοπική προσπέλαση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από το 2013 έως και σήμερα στο Επεμβατικό τμήμα του νοσοκομείου μας έχουν τοποθετηθεί 35 διαδερμικές
ακτινολογικά καθοδηγούμενες γαστροστομίες . Αρχικά προηγείται διάταση του στομάχου με αέρα με βοήθεια ενός Levine ή ενός απλού
αγγειογραφικού καθετήρα 5 Fr. Ακολουθεί η διενέργεια γαστροπηξίας με 2 προγεμισμένες βελόνες 20 G με Τ αγκιστρα .Στη συνέχεια
γίνεται τρίτη παρακέντηση αναμεσα στα 2 αγκιστρα , και με τη βοήθεια οδηγού συρματος και μετά από διαδοχικές διαστολές μεχρι 20 Fr
, τοποθετείται καθετήρας γαστροστομίας 18 Fr με μπαλόνι το οποίο γεμίζετε με 20 ml δ/τος φυσιολογικού ορού με σκιαγραφικό .
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς , πλήν ενός ο οποίος ειχε μεγάλη διαφραγματοκήλη η τοποθέτηση της γαστροστομίάς ήταν
επιτυχής . Από το σύνολο των επεμβάσεων μείζονες επιπλοκές όπως αιμορραγία, υπήρξε σε άνα ασθενή ο οποίος αντιμετωπιστηκε
συντηρητικά . Από τις ελάσσονες επιπλοκές, ,ενας ασθενής παρουσίασε αναγωγες κατά τη σίτιση και αναγκαστηκαμε να μετατρεψουμε
τη γαστροστομία σε γαστρονηστιδιστομία
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τοποθέτηση ακτινοσκοπικά καθοδηγούμενης γαστροστομίας αποτελεί μια επεμβατική πρακτική, με χαμηλά ποσοστά
επιπλοκών και πολύ καλά αποτελέσματα στην σίτιση ασθενών , σε περιπτώσεις οπού ειναι τεχνικά αδυνατη η ενδοσκοπική προσπέλαση
32. ΔΙΟΣΦΥΪΚΗ ΠΡΟΣΠΕΛΑΣΗ ΥΠΟ ΥΤ ΚΑΙ ΕΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟ DSA ΕΝΔΟΔΙΑΦΥΓΗΣ ΤΥΠΟΥ 2Α ΜΕΤΑ ΑΠΟ
ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΟΡΤΟΛΑΓΟΝΙΟΥ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΚΟΙΛΙΑΚΗ ΑΟΡΤΗΣ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση περιστατικού ασθενούς με ενδοδιαφυγή τύπου 2Α μετά από χειρουργική αντιμετώπιση
ανευρύσματος κοιλιακής αορτής, η οποία και αποκαταστάθηκε με συνδυασμό διοσφυϊκής παρακέντησης του ανευρυσματικού σάκου
υπό ΥΤ και εμβολισμού υπό DSA.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Υπό ΥΤ έγινε αρχικά διαδερμική παρακέντηση του ανευρυσματικού σάκου από την ΑΡ οσφυϊκή χώρα με επιμήκη
βελόνα παρακέντησης διαμέτρου 20G, και μέσω αυτής τοποθετήθηκε οδηγό σύρμα εντός του σάκου στο σημείο της ενδοδιαφυγής. Στην
συνέχεια ο ασθενής μεταφέρθηκε στον αγγειογράφο σε πρηνή θέση, όπου και με την βοήθεια του συρμάτινου οδηγού τοποθετήθηκε
καθετήρας τύπου vertebral 5F εντός του ανευρυσματικού σάκου και διαμέσου αυτού προωθήθηκε μικροκαθετήρας. Εγχύθηκε
κυανοακρυλική κόλλα και εμβολίσθηκε με αυτόν τον τρόπο τόσο η ανευρυσματική κοιλότητα στο σημείο της ενδοδιαφυγής όσο και η
οσφυική αρτηρία υπεύθυνη για την ενδοδιαφυγή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο εμβολισμός ήταν επιτυχής αφού ο ανευρυσματικός σάκος έπαψε να τροφοδοτείται ενώ το υπεύθυνο για την
ενδοδιαφυγή αγγείο εμβολίσθηκε επίσης πλήρως. Ο ασθενής εμφάνισε τοπικό άλγος πιθανόν λόγω της διόδου της κόλλας στην οσφυϊκή
αρτηρία χωρίς όμως άλλα συμπτώματα. Το άλγος υφέθη στις επόμενες ημέρες.
74
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Αντιμετωπίστηκε επιτυχώς μια σοβαρή επιπλοκή για την μετεγχειρητική πορεία του ασθενούς με ελάχιστες παρεμβάσεις
και αποφεύχθηκε μια βαριά επικείμενη χειρουργική επέμβαση.
33. ΕΜΦΥΤΕΥΜΕΝΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΦΛΕΒΙΚΟΙ ΚΑΘΕΤΗΡΕΣ ΣΕ ΜΗΡΙΑΙΑ ΦΛΕΒΑ- Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
ΚΑΡΤΣOYNH BIK., ΜΗΛATOY M., ΚΑΡΥΔΗΣ ΣΠ., ΝΤΟΚOZ E., ΣΦΗΚA Σ., ΓΚΕΛΗ Μ.
(Ά Ακτινοδιαγνωστικό τμήμα του ΑΟΝΑ «Ο ΆΓΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ»)
ΣΚΟΠΟΣ Οι εμφυτευμένοι κεντρικοί φλεβικοί καθετήρες είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι για τους ογκολογικούς ασθενείς. Όταν η εμφύτευση
τους στο πρόσθιο θωρακικό τοίχωμα δεν είναι δυνατή ή ασφαλής, πρέπει να αναζητηθεί άλλη φλεβική πρόσβαση. Αναφέρουμε την
εμπειρία μας σε Ογκολογικό Νοσοκομείο.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Από τον Μάρτιο του 2012 έως και τον Αύγουστο του 2014 υποβλήθηκαν σε εμφύτευση κεντρικού φλεβικού
καθετήρα σε μηριαία φλέβα 4 ασθενείς. Στους ασθενείς αυτούς δεν ήταν δυνατή η εμφύτευση του τυμπάνου στο πρόσθιο θωρακικό
τοίχωμα. Σε δύο ασθενείς λόγω μετακτινικών και μετεγχειρητικών αλλοιώσεων από αμφοτερόπλευρη μαστεκτομή, υπήρχε σε μεγάλη
έκταση εξελκωμένος και ουλώδης ιστός. Σ ένα ασθενή υπήρχε θρόμβωση άνω κοίλης φλέβας. Στον άλλο ασθενή υπήρχε σημαντικός
πνευμοθώρακας στο ένα ημιθωράκιο και ευμεγέθης πνευμονική μάζα στο άλλο ημιθωράκιο. Η διαδικασία έγινε με τοπική αναισθησία,
υπό ακτινοσκοπική παρακολούθηση. Η εμφύτευση του τυμπάνου έγινε στο κοιλιακό τοίχωμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η τεχνική επιτυχία ήταν 100%. Η διαδικασία ήταν καλώς ανεκτή από τους ασθενείς. Δεν παρατηρήθηκαν άμεσες ή
απώτερες επιπλοκές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η εμπειρία μας αλλά και τα αναφερόμενα χαμηλά ποσοστά επιπλοκών στη διεθνή βιβλιογραφία καταδεικνύουν ότι η εμφύτευση
κεντρικών φλεβικών καθετήρων στη μηριαία φλέβα αποτελεί ασφαλή επιλογή.
34. Ενδαγγειακή μέθοδος γαι την εκρίζωση ( stripping) της ινικής πέριξ του μόνιμου καθετήρα αιμοκάθαρσης
Τσούκαλος Γ., Σταμάτης Π.,Καββαδας Ο,. Τζαβούλης Δ.
Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η παρουσία ινικής ( fibrin sheath) πέριξ του καθετήρα αιμοκάθαρσης προκαλεί δυσλειτουργία αυτού και δυσκολία στην
αιμοκάθαρση .Η ινική αυτή ξεκινά λόγω τραυματισμού του ενδοθηλίου είτε από το σημείο εισόδου του καθετήρα στη φλέβα και
αναπτύσεται προς το περιφερικό άκρο αυτού., είτε από το περιφερικό άκρο οταν αυτό έρχεται σε επαφή με το ενδοθήλιο της φλεβας .
ΣΚΟΠΟΣ: Η απλή αντικατάσταση του καθετήρα με τη βοήθεια σύρματος δεν επιλύει το πρόβλημα , καθώς δεν απομακρύνει την ινική .
Εδώ θα παρουσιάσουμε μια μέθοδο ενδαγγειακού καθαρισμού της ινικής με τη βοήθεια αγγειακού βρόγχου ( vascular snare)
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Πρόκειται για ασθενή 75 χρονών με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υπό τεχνητό νεφρό . Η ασθενής είχε μόνιμο
καθετήρα αιμοκάθαρσης στη δεξιά σφαγίτιδα, ο οποίος είχε τοποθετηθεί προ ενός έτους και το τελευταίο μήνα δυσλειτουργούσε. Η
φλεβογραφία που έγινε ανέδειξε παρουσία ινικής στο άκρο του καθετήρα. Υπό τοπική αναισθησία έγινε είσοδος 2 υδροφιλών συρμάτων
από τους 2 αυλούς του καθετήρα το άκρο των οποίων τοποθετήθηκε στη δεξιά κοινή λαγόνιο φλεβα.Στη συνέχεια έγινε παρακέντηση της
δεξιάς κοινής μηριαιάς φλέβας , τοποθετήθηκε θηκάρι 7 Fr , διαμέσου του οποίου τοποθετήθηκε ενδαγγειακός βρόγχος με διάμετρο 20
mm. Ο εν λόγω βρόγχος περικύκλωσε τα 2 σύρματα με τη βοήθεια των οποίων προωθήθηκε μέχρι τη μεσότητα του καθετήρα περίπου.
Ακολούθησε περίσφιγξη του καθετήρα με το βρόγχο και 3 περάσματα του βρόγχου προς το περιφερικό για την εκρίζωση της ινικής
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το μετά την επέμβαση αγγειογραφικό αποτέλεσμα ήταν λίαν ικανοποιητικό, χωρίς άμεσες ή απώτερες επιπλοκές, η
αιμοκάθαρση πραγματοποιήθηκε επιτυχώς και η ασθενής εξήλθε λίγες ώρες αργότερα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Η χρήση του ενδαγγειακού βρόγχου είναι αρκετά χρήσιμη για το καθαρισμό της ινικής πέριξ του καθετήρα , και τη διατήρηση της
λειτουργίας αυτού , τη σωστή αιμοκάθαρση και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ασθενούς
35. ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΨΕΥΔΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΔΕΞΙΑΣ ΗΠΑΤΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΥΠΟ DSA ΚΑΙ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ
ΧΡΗΣΗ ΥΛΙΚΩΝ ΕΜΒΟΛΙΣΜΟΥ - COILS ΚΑΙ ONYX.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Διακαθετηριακή ενδαρτηριακή αποκατάσταση της βλάβης με ελάχιστα παρεμβατικές μεθόδους θεραπείας προς
αποφυγή της επικείμενης χειρουργικής επέμβασης και λόγω αντενδείξεων.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Καθετηριάστηκε η ΔΕ κοινή μηριαία αρτηρία και στην αγγειογραφία που ακολούθησε διαπιστώθηκε φυσιολογική
παραλλαγή της εκφύσεως της κοινής ηπατικής αρτηρίας από την άνω μεσεντέρια αρτηρία. Μετά από εκλεκτικό καθετηριασμό της κοινής
ηπατικής διαπιστώθηκε ότι το ψευδοανεύρυσμα τροφοδοτούνταν από την ΔΕ ηπατική αρτηρία. Μέσω μικροκαθετήρα πραγματοποιήθηκε
στην συνέχεια εμβολισμός με απελευθέρωση coils τόσο του άπω όσο και του εγγύς του ψευδοανευρύσματος τμήματος του αγγείου. Η
ροή εντός της βλάβης περιορίστηκε χωρίς να αποκλειστεί πλήρως, έτσι χρησιμοποιήθηκε επιπλέον onyx που απελευθερώθηκε εγγύς
του ψευδοανευρύσματος.
75
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το ψευδοανεύρυσμα έπαψε να τροφοδοτείται και αποκλείστηκε πλήρως από την αιματική κυκλοφορία. Δεν
παρατηρήθηκαν άμεσες ή απώτερες επιπλοκές. Σε follow up εξαμήνου δεν απεικονίσθηκαν εστιακές αλλοιώσεις εκ του ηπατικού
παρεγχύματος ή εικόνα υποτροπής του ψευδοανευρύσματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η βλάβη αποκαταστάθηκε πλήρως χωρίς να απαιτηθεί χειουργική επέμβαση, και με ελάχιστο χρονικό διάστημα
μετεπεμβατικής αποκατάστασης, χωρίς επιπλοκές.
36. H ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΥ ΜΕ ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ (RF ABLATION) ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΟΣΤΕΟΒΛΑΣΤΩΜΑ ΠΤΕΡΝΗΣ.
Καλοκαιρινού Κ.,Σταϊκίδου Ι., Βλάχου Ι., Διακονικολάου Β., Φλωκατούλα Μ.,Πίκουλας Κ., Γιαννικουρής Γ., Μαντζικόπουλος
Γ.,Φραγκοπούλου Λ.,Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: H αποτελεσματικότητα της ελάχιστα επεμβατικής μεθόδου του θερμοκαυτηριασμού με ραδιοσυχνοτήτες (RF ablation) στην
θεραπεία του οστεοβλαστώματος.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Θα παρουσιάσουμε έναν ασθενή 16χρ. ο οποίος εμφάνιζε χρόνιο άλγος στην πτέρνα με συνοδό ατροφία του
άκρου. Ο απεικονιστικός έλεγχος ανέδειξε βλάβη διαμ. 1,3εκ.η οποία το πιθανότερο αντιστοιχούσε σε οστεοβλάστωμα. Ακολούθησε
βιοψία όπου και πιστοποιήθηκε. Η εντόπιση του οστεοβλαστώματος στην πτέρνα είναι εξαιρετικά σπάνια.
Τεχνική: Μετά τον εντοπισμό και τον σχεδιασμό προσέγγισης της βλάβης με CT και την προετοιμασία του ασθενούς ο οποίος βρισκόταν
υπό γενική αναισθησία (τοποθέτηση ηλεκτροδίων «γείωσης» στον ασθενή –αποστείρωση στο σημείο εισόδου) ακολούθησε η διαδικασία
της θερμοκαυτηρίασης τα τεχνικά βήματα της οποίας περιελάμβαναν: διαδερμική προσέγγιση της βλάβης, ομόκεντρη είσοδο του
εκπτυσσόμενου RF ηλεκτροδίου «δίκην ομπρέλλας» , τοποθέτηση του στο κέντρο της βλάβης όπου και ακολούθησε ο καυτηριασμός.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από την επόμενη μέρα ο ασθενής ήταν ελεύθερος συμπτωμάτων. Δεν υπήρξαν επιπλοκές. Στον CT επανέλεγχο
10μήνες μετά δεν απεικονίστηκε καμία βλάβη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η RF θερμοκαυτηρίαση υπό CT καθοδήγηση είναι μια ασφαλής και ελάχιστα επεμβατική μέθοδος με υψηλά ποσοστά
τεχνικής και κλινικής επιτυχίας. Εμφανίζει άμεση ανακούφιση του πόνου, ελάχιστες επιπλοκές, δυνατότητα επαναληψιμότητας, ημερήσια
νοσηλεία, ταχύτερη ανάρρωση και ταχεία επαναφορά του ασθενούς στις δραστηριότητες του. Θα πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω
η αποτελεσματικότητα της θερμοκαυτηρίασης ως εναλλακτική θεραπεία της καθιερωμένης χειρουργικής εξαίρεσης στοχεύοντας την
επιλογή της βέλτιστης θεραπείας για τον ασθενή.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
37. Η ΕΓΧΥΣΗ ΘΡΟΜΒΙΝΗΣ ΥΠΟ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΩΝ ΜΗΡΙΑΙΑΣ
ΑΡΤΗΡΙΑΣ
Ε.Γ. Αντύπα, Δ. Κόκκινος, Ε. Μπλάνα, Γ. Σκουφογιάννης, Σ. Πασχάλης, Χ. Καμπάκη, Σ. Γεωργακόπουλος, Α. Κλεάνθους, Α. Σταύρου, Π.Ν.
Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα-Θεραπευτήριον «Ο Ευαγγελισμός»
ΣΚΟΠΟΣ: Η περιγραφή της τεχνικής της διαδερμικής έγχυσης θρομβίνης υπό υπερηχογραφικό έλεγχο για την αντιμετώπιση των
ψευδοανευρυσμάτων της μηριαίας αρτηρίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η ανασκόπηση των ενδείξεων, των διαδοχικών βημάτων της τεχνικής, των πιθανών επιπλοκών και των
περιορισμών της μεθόδου. Η αναδρομή στις κατευθυντήριες γραμμές σχετικά με τη χρήση της μεθόδου και την εφαρμογή εναλλακτικών
θεραπειών όταν δεν ενδείκνυται.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περιγράφονται οι προδιαθεσικοί παράγοντες για τον σχηματισμό των ψευδοανευρυσμάτων της μηριαίας αρτηρίας, η
κλινική τους εικόνα και τα υπερηχογραφικά τους ευρήματα. Αναλύεται η τεχνική της μεθόδου, συμπεριλαμβανομένης της διεξοδικής
προετοιμασίας της θρομβίνης, του καθετηριασμού του ανευρυσματικού σάκκου υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση, η χορήγηση
του φαρμάκου και οι παραλλαγές της τεχνικής ανάλογα με το μέγεθος του ψευδοανευρύσματος και του αριθμού των θαλάμων του.
Επισημαίνονται συγκεκριμένα σημεία που χρήζουν προσοχής για τη μεγιστοποίηση της επιτυχίας και την αποφυγή επιπλοκών.
Περιγράφεται επίσης η μέθοδος παρακολούθησης των αποτελεσμάτων της θεραπείας, η πιθανή ανάγκη για επανάληψή της και οι
κατευθυντήριες γραμμές για αναζήτηση εναλλακτικής μεθόδου επί αποτυχίας της τεχνικής. Παρατίθενται υπερηχογραφικές εικόνες από
την εμπειρία μας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η έγχυση θρομβίνης υπό υπερηχογραφικό έλεγχο είναι μία χρήσιμη τεχνική για την αντιμετώπιση των
ψευδοανευρυσμάτων της μηριαίας αρτηρίας. Απαιτείται γνώση της μεθόδου για τη μεγιστοποίηση της επιτυχίας και των περιορισμό των
επιπλοκών.
38. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΚΡΟΤΑΦΙΟΥ
ΒΟΘΡΟΥ
Τερζάκη Α., Φραγκοπούλου Λ., Καλοκαιρινού Κ., Χατζηδάκη Ε., Φλωκατούλα Μ., Ζενέλης Α., Πίκουλας Κ., Γιαννικουρής Γ.,
Μαντζικόπουλος Γ., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
76
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Σκοπός. Η μελέτη έχει σκοπό να αποδείξει την συμβολή της υπό CT κατευθυνόμενης βιοψίας στην διαγνωστική προσέγγιση των
βλαβών του υποκροτάφιου βόθρου.
Υλικό-μέθοδος. Συλλέχθησαν τα στοιχεία απο τέσσερις ασθενείς στους οποίους σε προηγηθέντες απεικονιστικούς ελέγχους (CT-MRI)
αναδείχθηκαν αλλοιώσεις στον υποκροτάφιο βόθρο. Καταρχάς προσδιορίστηκε το επίπεδο της βλάβης με διαδοχικές τομές σε εγκάρσιο
επίπεδο. Ακολούθησε βιοψία δια λεπτής βελόνης (16-18 G )υπό CT καθοδήγηση με προσπέλαση υπό το ζυγωματικό τόξο, μετά από
τοπική αναισθησία. Eλήφθη υλικό για κυτταρολογικό και παθολογοανατομικό έλεγχο.Όλα τα δείγματα ήταν επαρκή για την διάγνωση.
Αποτέλεσμα. Από τον κυτταρολογικό και παθολογοανατομικό έλεγχο ετέθη η διάγνωση μηνιγγιώματος, νευρινώματος, non-Hodgkin
λεμφώματος και μυκητίασης (μουκορμύκωση) . Δεν υπήρξαν επιπλοκές. Δεν παρουσιάστηκαν διαφορές στα διαγνωστικά αποτελέσματα
μεταξύ της χρήσης 16-18 G βελόνης.
Συμπέρασμα. Η βιοψία υπό CT καθοδήγηση με προσπέλαση υπό το ζυγωματικό τόξο κατέχει σημαντική θέση στην διάγνωση των
βλαβών του υποκροτάφιου βόθρου καθώς εμφανίζει σπάνιες και ελάσσονος σημασίας επιπλοκές. Αποτελεί μια ασφαλή και επαρκή
μέθοδο για τον ιστολογικό προσδιορισμό των βλαβών αποφεύγοντας την ανοικτή βιοψία.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1.Nyquist GG, Tom WD, Mui S. Automatic core needle biopsy: a diagnostic option for head and neck masses. Arch Otolaryngol Head
Neck Surg. 134;2:184–189. doi: 10.1001/archoto.2007.39. [PubMed]
2. Pfeiffer J, Kayser G, Technau-Ihling K, et al. Ultrasound-guided core-needle biopsy in the diagnosis of head and neck masses:
indications, technique, and results. Head Neck. 2007;29(11):1033–1040. [PubMed]
3. Gupta S, Henningsen JA, Wallace MJ, et al. Percutaneous biopsy of head and neck lesions with CT guidance: various approaches and
relevant anatomic and technical considerations. Radiographics. 2007;27(2):371–390. [PubMed]
4. Sherman PM, Yousem DM, Loevner LA. CT-guided aspirations in the head and neck: assessment of the first 216 cases. Am J
Neuroradiol. 2004;25(9):1603–1607. [PubMed]
5. Howlett DC, Mercer J, Williams MD. Same day diagnosis of neck lumps using ultrasound-guided fine-needle core biopsy. Br J Oral
Maxillofac Surg. 2008;46(1):64–65. Epub 2007/06/05. [PubMed]
39. ΙΑΤΡΟΓΕΝΗΣ ΑΡΤΗΡΙΟΦΛΕΒΩΔΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ (SHUNT) ΜΕΤΑΞΥ ΕΠΙΠΟΛΗΣ ΜΗΡΙΑΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΚΑΙ ΦΛΕΒΑΣ ΚΑΙ
ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ STENT GRAFT ΥΠΟ DSA.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση περιστατικού ασθενούς που εμφάνισε αρτηριοφλεβώδη επικοινωνία τραυματικής αιτιολογίας μετά
από προσπάθεια τοποθέτησης κεντρικού φλεβικού καθετήρα διπλού αυλού στην κοινή μηριαία φλέβα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Έγινε αγγειογραφικός έλεγχος υπό DSA διαμέσου του υπάρχοντος καθετήρα όπου και διαπιστώθηκε η
αρτηριοφλεβώδης επικοινωνία μεταξύ του εγγύς τμήματος της ΑΡ επιπολής μηριαίας αρτηρίας και της σύστοιχης επιπολής μηριαίας
φλέβας. Στην συνέχεια κατόπιν παρακέντησης και καθετηριασμού της ΔΕ κοινής μηριαίας αρτηρίας με τεχνική cross over έγινε
εκλεκτική αγειογραφία της ΑΡ επιπολής μηριαίας αρτηρίας μετά την απόσυρση του δίαυλου καθετήρα προκειμένου να προσδιορισθεί
το ακριβές σημείο του αρτηριοφλεβώδους shunt. Έγινε προσπέλαση της βλάβης και ακολούθησε τοποθέτηση καλυμένου με PTFE stent
μεγέθους 6x39χιλ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αποκλείστηκε πλήρως το σημείο της επικοινωνίας. Σε follow up εξαμήνου δεν επανελέγχθηκε η βλάβη ενώ το
μόσχευμα παρουσίασε καλή βατότητα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία έχει μεγάλη ευαισθησία και ειδικότητα ως προς την ανάδειξη αγγειακών βλαβών,
δίδει επιπλέον την δυνατότητα της ελάχιστα παρεμβατικής ενδαυλικής αποκατάστασης αυτών.
40. ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΗ ΣΤΕΝΩΣΗ ΚΟΙΝΗΣ ΛΑΓΟΝΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΦΥΣΗ ΤΗΣ ΕΩΣ ΤΟΝ ΔΙΑΧΑΣΜΟ
ΑΥΤΗΣ. DSA ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΚΑΙ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3Νοσηλευτής Αγγειογράφου. Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου,
Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής με ιστορικό διαλείπουσας χωλότητας ΔΕ κάτω άκρου και παθολογικό Triplex προσήλθε για
αγγειογραφική διερεύνηση και πιθανή αντιμετώπιση των βλαβών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Διαπιστώθηκε εκτεταμένη μεγάλου βαθμού στένωση του συνόλου σχεδόν της ΔΕ κοινής λαγόνιας αρτηρίας
αμέσως μετά τον αορτικό διχασμό έως και λίγο πριν τον διχασμό της. Σημειούται επίσης η ανάπτυξη εκτεταμένου παράπλευρου
αγγειακού δικτύου από αρτηριακούς κλάδους της έσω και έξω λαγόνιας αρτηρίας αλλά και συμμετοχή οσφυϊκών, γλουτιαίων και άλλων
αγγειακών δομών.
77
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πραγματοποιήθηκε παρακέντηση της ΑΡ κοινής μηριαίας αρτηρίας και υπό DSA καθοδήγηση προωθήθηκε οδηγό
σύρμα και με τεχνική crossover προσπελάσθηκε η στένωση της ΔΕ κοινής λαγόνιας αρτηρίας. Στην συνέχεια έγινε προδιαστολή της
στένωσης με κατάλληλο balloon. Καθετηριάστηκε στην συνέχεια και η ΔΕ κοινή μηριαία αρτηρία και με τεχνική kissing τοποθετήθηκαν
2 εκπτυσσόμενα με μπαλόνι stents σε αμφότερες τις κοινές λαγόνιες αρτηρίες. Αποκαταστάθηκε έτσι πλήρως το εύρος του αυλού των
αγγείων αλλά και η ροή του αίματος στην περιφέρεια του ΔΕ κάτω άκρου. Εξαλείφθηκε δε μεγάλο μέρος του παράπλευρου αγγειακού
δικτύου του ΔΕ κάτω άκρου
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η επιτυχής αποκατάσταση της αιμάτωσης του ΔΕ κάτω άκρου μετά την αντιμετώπιση της στένωσης αντιμετώπισε την
συμπτωματολογία της διαλείπουσας χωλότητας σε αυτόν τον ασθενή.
41. ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΕ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗ (RF-ABLATION) DE-NOVO ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΝΕΦΡΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΣΕ
ΕΔΑΦΟΣ ΝΕΦΡΙΚΟΥ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΟΣ, FOLLOW-UP.
Λευκός Πέτρος, Σιδηροπούλου Μαρία, Μάρκου Ανδρέας, Αναστασίου Αθανασία1, Οικονομίδου Δομινίκη2, Στράτης Αντώνιος, Νημάς
Θωμάς, Αυγουστή Αναστασία, Μήλιος Ιωάννης, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, 1: Τμήμα ΜαγνητικούΤομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης,2: Νεφρολογική Κλινική
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
ΣΚΟΠΟΣ: Τα ποσοστά εμφάνισης καρκινώματος σε μεταμοσχευμένο ασθενή είναι αυξημένα συγκριτικά με τον γενικό πληθυσμό λόγω
ανοσοκαταστολής ενώ κυρίως αφορούν τον ιθαγενή νεφρό. Σκοπός της εργασίας αποτελεί η μελέτη χρήσης της θερμοκαυτηρίασης
σε ασθενή με μεταμόσχευση νεφρού , στου οποίου το μόσχευμα, εμφανίστηκε de-novo νεφροκυτταρικό καρκίνωμα καθώς και η
παρακολούθηση των αποτελεσμάτων αυτής .
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: , Απεικονίσθηκε υπόπυκνη βλάβη σε νεφρικό μόσχευμα, η οποία καθιστόταν υπέρπυκνη μετά την iv έγχυση
σκιαστικού σε επανέλεγχο με Υπολογιστική Τομογραφία (ΥΤ) 70χρονου ασθενή, με ιστορικό μεταμόσχευσης ενδοπυελικού νεφρού
προ 10ετίας σε έδαφος πολυκυστικής νόσου. Διενεργήθηκε βιοψία με ΥT-καθοδήγηση και το αποτέλεσμα της ιστοπαθολογοανατομικής
έκθεσης ήταν όγκος Grawitz, χαμηλού βαθμού κακοήθειας. Aποφασίσθηκε αρχικά να αντιμετωπισθεί με την μέθοδο της διαδερμικής
θερμοκαυτηρίασης ύπο την καθοδήγηση της ΥΤ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο επανέλεγχος της βλάβης με ΥΤ στο επόμενο τρίμηνο ανέδειξε υπόπυκνη περιοχή στο νεφρικό μόσχευμα , χωρίς
αυτή να εμπλουτίζεται μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού, γεγονός που αποδόθηκε στην νέκρωση του όγκου και την επιτυχία
της χρησιμοποιούμενης μεθόδου. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε τακτικούς επανελέγχους αρχικά με την βοήθεια της ΥT και αργότερα με
Μαγνητικό Συντονισμό και Υπερήχους. Υποτροπή εμφανίσθηκε μετά από μια τριετία αμετάβλητων απεικονιστικών ευρημάτων και
οδήγησε στην χειρουργική αφαίρεση του νεφρικού μοσχεύματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο διαδερμικός θερμοκαυτηριασμός υπό ΥΤ-καθοδήγηση συνιστά μια ασφαλή και αποτελεσματική προσέγγιση στην
αντιμετώπιση μικρού μεγέθους κακοήθων όγκων νεφρού. Ωστόσο μένει να αποδειχτεί αν μακροπρόθεσμα αποτελεί την καταλληλότερη
επιλογή συγκριτικά με τις κλασσικότερες επεμβατικές μεθόδους, όπως την ριζική νεφρεκτομή.
42. ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΔΙΑΔΕΡΜΙΚΗΣ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΗΣ (RF-MICROWAVE) ΣΕ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ.
Έξαρχος Δ1.,Παπαδάκης1 ,Ματσίρας Ι1., Λαζαριώτη Φ1., Βισκαδουράκη Ο1 , Νταλαπέρα Β1., Αλεβιζόπουλος Ν2., Χονδρός Δ1.
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο» Ευαγγελισμός»
Ογκολογικό Τμήμα2, Γ.Ν.Α ο »Ευαγγελισμός»
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστούν επιλεγμένες περιπτώσεις θερμοκαυτηρίασης όγκων πνεύμονα που τελέστηκαν στον αξονικό τομογράφο
του νοσοκομείου μας την περίοδο Ιαν 2014-Ιούνιος 2014 με σκοπό άλλοτε την θεραπεία και άλλοτε την ανακούφιση ανεγχείρητων
ασθενών ή ασθενών που αρνήθηκαν την χειρουργική θεραπεία.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε 7 ασθενείς με νεόπλασμα πνεύμονα έγινε κατευθυνόμενη υπό αξονικό τομογράφο θερμοκαυτηρίαση μετά από
κατάλληλη προετοιμασία. Στους 2 εξ αυτών με πρωτοπαθές νεόπλασμα με μικροκύματα και στους υπόλοιπους 5 με ραδιοσυχνότητες. Οι
δύο περιπτώσεις αφορούσαν σε 2παθείς εντοπίσεις από καρκίνωμα οισοφάγου και παχέος εντέρου, οι δύο σε παρηγορητική θεραπεία
πρωτοπαθούς καρκινώματος του πνεύμονα και η μία για λόγους αναλγησίας σε διηθητικό (ΣΣ) πρωτοπαθές καρκίνωμα. Ο χρόνος
θερμοκαυτηρίασης κυμάνθηκε από 15-20 min. Οι διαστάσεις των αλλοιώσεων κυμαίνονταν από 1.5εκ-6εκ. Επανέλεγχος των ασθενών
έγινε σε διάστημα 1,3,6 μηνών και ενός έτους από την συνεδρία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς υπήρξε επιτυχής ζώνης καυτηρίασης. Σε 3 ασθενείς που η ένδειξη της καυτηρίασης ήταν η
ανακούφιση των συμπτωμάτων υπήρξε σαφής μείωση του πόνου. Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές. Ο έλεγχος σε 3 μήνες ανέδειξε τοπική
ανταπόκριση σε 4 ασθενείς. Οι δυο ασθενείς που αντιμετωπίστηκαν για παρηγορητικούς-αναλγητικούς λόγους απεβίωσαν στον 3ο και 4ο
μήνα μετά την παρέμβαση χωρίς άλγος. Υποτροπή νόσου παρουσιάστηκε σε έναν ασθενή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαδερμική θερμοκαυτηρίαση νεοπλασμάτων του πνεύμονα πιθανά να αποτελεί μια εναλλακτική ασφαλή και
αποτελεσματική θεραπευτική ή και παρηγορητική μέθοδος αντιμετώπισης ορισμένων νεοπλασιών του πνεύμονα.
43. ΠΑΡΟΧΕΤΕΥΣΗ ΔΥΟ ΣΠΛΗΝΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ.
Έξαρχος Δ1., Ματσίρας Ι1., Παπαδάκης Σ1.,Αθανασοπούλου Σ1.,Μελάκη Κ1., Κόκκινος Δ2., Χονδρός Δ1., Κλημόπουλος Σ3 .
Τμήμα Αξονικού – Μαγνητικού τομογράφου1 , Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός»
78
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ακτινολογικό Τμήμα2, Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός»
2η Χειρουργική Κλινική3, Γ.Ν.Α ο «Ευαγγελισμός»
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιαστούν δύο περιπτώσεις επιτυχούς διαδερμικής παροχέτευσης σπληνικών αποστημάτων υπό αξονικό τομογράφο.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε δύο ασθενείς με σπληνικό απόστημα τοποθετήθηκε διαδερμική παροχέτευση στον αξονικό τομογράφο του
νοσοκομείου μας με τεχνική Seldinger. Τοποθετήθηκαν καθετήρες 8.5 Fr pigtail, αντίστοιχα (Cook, Dk). Στον πρώτο ασθενή ο καθετήρας
παρέμεινε 6 ημέρες και στον δεύτερο 10.
Οι καθημερινές πλύσεις των καθετήρων γίνονταν στην κλίνη του ασθενούς από τους ακτινολόγους με ιδιαίτερη προσοχή. Κάθε δύο
ημέρες γίνονταν υπερηχογραφικός έλεγχος του σπλήνα. Οι καθετήρες αφαιρέθηκαν όταν διαπιστώθηκε απεικονιστικά ότι δεν υπήρχαν
υπολειμματικά στοιχεία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Και στους δύο ασθενείς η τοποθέτηση της παροχέτευσης υπήρξε επιτυχής χωρίς παρουσία επιπλοκών. Υπήρξε άμεση
υποχώρηση του εμπύρετου και κλινικοεργαστηριακή βελτίωση. Η παροχέτευση των αποστημάτων υπήρξε πλήρης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαδερμική παροχέτευση σπληνικών αποστημάτων είναι ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος και πρέπει να
εφαρμόζεται όπου είναι δυνατόν ώστε να αποφεύγεται η χειρουργική ειδικά σε επιβαρυμένους ασθενείς. Η παροχέτευση σπληνικών
αποστημάτων θέλει συνεχή παρακολούθηση και παραμένει πρόκληση για τους επεμβατικούς ακτινολόγους.
44. ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΗΠΑΤΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΑΡΤΗΡΙΑΚΟ ΧΗΜΕΙΟΕΜΒΟΛΙΣΜΟ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΤΕΡΩΝ
ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ (mRECIST)
Μοσχούρης I.1, Μαλαγάρη K.2,Παπαδάκη Γ.Ε.3, Παπαδάτου A.1, Μπούμα Ε.1, Κορνέζος I.1,Κιλτένης Μ.1,Παπαδάκη Γ. M.1
1.Ακτινολογικό Εργαστήριο Π.Γ.Ν. Πειραιώς, «Τζάνειο»
2.΄Β Εργαστήριο Ακτινολογίας Π.Γ.Ν.Αττικό
3.Αιματολογική Κλινική Ογκολογικού Νοσοκομείου Αγ.Ανάργυροι
ΣΚΟΠΟΣ: Η μελέτη της προγνωστικής αξίας των νεότερων κριτηρίων ανταπόκρισης (modified RECIST-mRECIST) τα οποία βασίζονται
στην μέτρηση του ενισχυόμενου-βιώσιμου τμήματος των όγκων, σε ασθενείς με ανεγχείρητο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (ΗΚΚ), το
οποίο αντιμετωπίζεται με ενδαρτηριακό χημειομεβολισμό.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Από 63 ασθενείς με ΗΚΚ που αντιμετωπίστηκαν με ενδαρτηριακό χημειοεμβολισμό με μικροσφαιρίδια εκλύοντα
δοξορουβικίνη σε διάστημα 4 ετών, επελέγησαν εκείνοι στους οποίους ήταν εφικτή η εφαρμογή των mRECIST επί των ευρημάτων
του προ- και μετεπεμβατικού ελέγχου με μαγνητική τομογραφία. Γι αυτούς υπολογίστηκε, με την μέθοδο Kaplan-Meier η συνολική
επιβίωση (Overall Survival-OS) και η επιβίωση χωρίς εξέλιξη της νόσου (Progression-Free Survival-PFS). Η επίδραση της
ανταπόκρισης των ασθενών και άλλων προγνωστικών παραγόντων (αριθμός και μέγεθος όγκων, αγγειακή διήθηση, επίπεδα
α-φετοπρωτεϊνης, στάδιο κατά Child και BCLC) στην OS και PFS μελετήθηκαν με μονο- και πολυμεταβλητή ανάλυση.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε 13/63 ασθενείς (20,6%) τα κριτήρια mRECIST δεν ήταν εφαρμόσιμα, λόγω άτυπης ενίσχυσης των όγκων. Από
τους υπόλοιπους 50 ασθενείς , σύμφωνα με τα mRECIST και μετά από 3 συνεδρίες χημειοεμβολισμού, 33 ασθενείς παρουσίασαν
ανταπόκριση στην θεραπεία, ενώ 17 ασθενείς δεν παρουσίασαν ανταπόκριση. Οι ασθενείς με ανταπόκριση είχαν σημαντικά μεγαλύτερη
OS και PFS σε σύγκριση με τους υπόλοιπους (μέση OS: 40,4 μήνες έναντι 13,1 μηνών, p<0,001, μέση PFS: 23,0 μήνες έναντι 8,1 μηνών,
p<0,001).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα κριτήρια mRECIST φαίνεται να έχουν προγνωστική σημασία για ασθενείς με ΗΚΚ υπό θεραπεία με χημειοεμβολισμό,
αλλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο σύνολο των ασθενών αυτών.
45. ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΟ ΠΑΡΑΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΜΦΥΣΗΜΑ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ HRCT.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΘΟΔΟΥ: Το εμφύσημα αποτελεί μέρος μιας ομάδας παθήσεων, της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας μαζί με
το άσθμα και την χρόνια βρογχίτιδα. Πρόκειται για καταστροφική νόσο που χαρακτηρίζεται από απώλεια ιστού με συνοδό κατακράτηση
αέρα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε ασθενή με κλινική συμπτωματολογία χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας διενεργήθηκε HRCT θώρακος
με πάχος τομής 1,25χιλ. κάτι που επιτρέπει την οπτική ενίσχυση των δομικών στοιχείων του πνεύμονα προς λεπτομερέστερη αξιολόγηση
αυτού. Ελέγχονται πολλαπλές ευμεγέθεις υπόπυκνες περιοχές αγγειακής ερήμωσης που περιβάλλονται από πολύ λεπτά τοιχώματα με
κατανομή στην περιφέρεια του πνεύμονα και του μεσαυλίου υπεζωκότα. Το λοιπό πνευμονικό παρέγχυμα απεικονίζεται φυσιολογικό
όσον αφορά τις εμφυσηματικές ψευδοκύστεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Περιγράφονται τρεις μορφολογικοί τύποι εμφυσήματος: το κεντρολοβιδιακό, το πανλοβιδιακό και το
παραδιαφραγματικό. Το κεντρολοβιδιακό εμφύσημα συνδέεται με καπνιστές και περιλαμβάνει κυρίως τους άνω λοβούς. Το
πανλοβιδιακό εμφύσημα είναι κυρίαρχο στους κάτω λοβούς των πνευμόνων. Παρατηρείται σε ασθενείς με έλλειψη ομόζυγου α1αντιθρυψίνης. Το παραδιαφραγματικό εμφύσημα, περιλαμβάνει κατά προτίμηση τις άπω δομές των αεραγωγών. Χαρακτηρίζεται από
περιορισμένη παρεγχυματική καταστροφή με την κατανομή να είναι εντοπισμένη γύρω από τις μεσολόβιες σχισμές και τον υπεζωκότα
79
ενώ το λοιπό παρέγχυμα είναι φυσιολογικό. Μεγάλες εμφυσηματικές ψευδοκύστεις μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή συμπίεση
παρακείμενων ιστών του πνεύμονα ή και να οδηγήσουν σε αυτόματο πνευμοθώρακα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την ΥΤ μπορεί να γίνει πρώιμη διάγνωση του εμφυσήματος, ποσοτικοποίηση, αλλά και εκτίμηση της σκοπιμότητας
πιθανής χειρουργικής επέμβασης προς μείωση όγκου πνεύμονα.
46. ΕΝΔΟΘΩΡΑΚΙΚΟΣ ΝΕΦΡΟΣ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΧΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΕΝΔΟΛΟΒΙΑΚΟ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟ
ΑΠΟΛΥΜΑ
Θωμάς Βαδιβούλης, Βασιλική Μούκα, Αθανάσιος Μπατσούλης, Μαρία Ζευγαρά, Μαρία Ι. Αργυροπούλου
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων
Σκοπός της Μελέτης: Η παρουσία ενδοθωρακικού νεφρού είναι εξαιρετικά σπάνια, αντιπροσωπεύοντας ποσοστό μικρότερο από
5% όλων των περιπτώσεων νεφρικής εκτοπίας. Ο συνδυασμός με βρογχοπνευμονικό απόλυμα συνήθως αφορά τον εξωλοβιακό
τύπο. Παρουσιάζουμε τη σπάνια περίπτωση άνδρα, στον οποίο η παρουσία ενδοθωρακικού νεφρού συνδυάζεται με χάσμα του
ημιδιαφράγματος και ενδολοβιακό απόλυμα.
Υλικό και μέθοδοι: Άνδρας 41 ετών προσήλθε για απεικόνιση του θώρακος με CT, λόγω αναφερόμενου θωρακικού άλγους και αφού
η απλή ακτινογραφία ανέδειξε σκίαση στον αριστερό κάτω λοβό.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία ανέδειξε χάσμα στο αριστερό ημιδιάφραγμα, με παρουσία εντός του σύστοιχου ημιθωρακίου
του αριστερού νεφρού και τμήματος του σώματος του στομάχου, του σπληνός και σύστοιχου επινεφριδίου. Ο νεφρός ανεδείχθη με ατελή
στροφή του άξονά του και την πύελο επί τα εκτός. Σύγχρονα ανεδείχθη στο έσω οπίσθιο τμήμα του αριστερού κάτω πνευμονικού λοβού
εικόνα ενδολοβιακού απολύματος, με αρτηριακή παροχή από την κατιούσα θωρακική αορτή και παροχέτευση στην αριστερή κάτω
πνευμονική φλέβα, χωρίς επικοινωνία με το βρογχικό δέντρο, με ανομοιογενή εμπλουτισμό στο σκιαγραφικό και κυστικές περιοχές, ως
επί επιμόλυνσης.
Συμπεράσματα: Αν και σπάνια, στη διαφορική διάγνωση ενδοθωρακικών μαζών θα πρέπει να τίθεται η περίπτωση ενδοθωρακικού
νεφρού. Στη γνώση μας ο συνδυασμός με ενδολοβιακό βρογχοπνευμονικό απόλυμα δεν αναφέρεται ξανά στη διεθνή βιβλιογραφία.
47. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΚΟΗΘΟΥΣ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΕΛΑΝΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΜΕΣΟΘΗΛΙΩΜΑ-case report
Στασινοπούλου Μ., Μηλάτου Μ., Αποστολάκος Γ., Δεληβελιώτης Κ., Κορώνης Β., Ανδριώτης Ε.
Τμήμα Νεότερων Απεικονιστικών Μεθόδων Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου
Γ.Α.Ο.Ν.Α ‘’Ο Άγιος Σάββας’’
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσιάζουμε σπάνια περίπτωση διήθησης του υπεζωκότα από μεταστατικό μελάνωμα που έδινε ακτινολογικά την εικόνα
μεσοθηλιώματος χωρίς εμφανείς μεταστατικές εστίες σε άλλα όργανα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Ασθενής ηλικίας 81 ετών με νεοδιαγνωσθέν μελάνωμα οφθαλμικού κόγχου παραπέμφθηκε στο τμήμα μας από
την οφθαλμολογική κλινική προς σταδιοποίηση λόγω παθολογικών ευρημάτων στην απλή ακτινογραφία θώρακος και υποβλήθηκε σε
CT θώρακος, σπλαχνικού κρανίου, τραχήλου και εγκεφάλου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η ακτινογραφία θώρακα ανέδειξε πλευριτική συλλογή δεξιά και ανώμαλη πάχυνση του δεξιού υπεζωκότα. Η
αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε τα ευρήματα αναδεικνύοντας έντονη και ανομοιογενή πάχυνση του πλευρικού και μεσοθωρακικού
υπεζωκότα του δεξιού πνεύμονα καθώς και μικροοζιδιακές αλλοιώσεις άμφω. Αρνητικές αναδείχτηκαν οι λοιπές εξετάσεις. Η εικόνα
ήταν συμβατή με μεσοθηλίωμα ενώ στη διαφορική διάγνωση συμπεριλήφθηκε το αδενοκαρκίνωμα, το λέμφωμα, το θύμωμα, το
πρωτοπαθές σάρκωμα του υπεζωκότα και οι μεταστάσεις. Ακολούθησε FNB υπό CT. Το ιστολογικό παρασκεύασμα ανέδειξε κακόηθες
μεταστατικό μελάνωμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το μεταστατικό μελάνωμα μπορεί να δώσει μεταστάσεις αιματογενώς σε οποιοδήποτε όργανο αν και οι πιο συχνές είναι
στους πνεύμονες, στο ήπαρ, στον εγκέφαλο και στα οστά. Συγκεκριμένα οι θωρακικές μεταστάσεις εντοπίζονται στην πλειοψηφία των
περιπτώσεων στους πνεύμονες, ακολουθούν οι μεσοθωρακικοί λεμφαδένες και πολύ πιο σπάνια στο θωρακικό τοίχωμα. Εξαιρετικά
ασυνήθης είναι μόνο η προσβολή του υπεζωκότα με τη μορφή διηθήσεων που μιμούνται μεσοθηλίωμα (ψευδομεσοθηλίωμα) ενώ στη
διεθνή βιβλιογραφία ελάχιστες είναι οι αναφορές παρόμοιων περιστατικών.
48. ΕΞΩΫΠΕΖΩΚΟΤΙΚΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ - ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Σ. Δημητρίου, Ε. Παπαδάκη, Ε. Μαγκανάς
Εργαστήριο Ιατρικής απεικόνισης Π.Γ.Ν.Η. – Τομέας Ακτινολογίας
Διευθυντής: Καθηγητής Απόστολος Καραντάνας
80
Σκοπός της μελέτης Παρουσίαση περιστατικού εξωϋπεζωκοτικού αιματώματος ως σπάνια επιπλοκή σε ασθενείς με κάκωση
θωρακικού τοιχώματος.
Υλικό και μέθοδοι Άνδρας ασθενής ηλικίας 87 ετών εισήχθη στο Νοσοκομείο μας, έπειτα από πτώση εξ’ ιδίου ύψους με κάταγμα
μηριαίου οστού. Κατά την νοσηλεία του εμφάνισε δύσπνοια και αιφνίδια πτώση του αιματοκρίτη και ως εκ τούτου ζητήθηκε περαιτέρω
έλεγχος με ΥΤ θώρακος (με πολυτομικό τομογράφο 16 τομών) πριν και μετά την ε.φ έγχυση σκιαγραφικής ουσίας προς αποκλεισμό
πιθανού αιμοθώρακα.
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα Στην αξονική τομογραφία θώρακος που πραγματοποιήθηκε παρατηρήθηκε εκτεταμένο αμφίκυρτο αιμάτωμα στο
αριστερό ημιθωράκιο. Η συνύπαρξη καταγμάτων στα σώματα τριών διαδοχικών πλευρών σύστοιχα και η επί τα εντός μετατόπιση
του παρακείμενου εξωϋπεζωκοτικού λίπους, αποτελούν απεικονιστικά σημεία παρουσίας εξωϋπεζωκοτικού αιματώματος. Συνοδός
παρουσία μικρής υπεζωκοτικής συλλογής σύστοιχα.
Συμπέρασμα Σε ασθενείς με κάκωση θωρακικού τοιχώματος και υποψία παρουσίας αιμοθώρακα, θα πρέπει να αποκλειστεί το
ενδεχόμενο του εξωϋπεζωκοτικού αιματώματος. Αν και σε μικρά εξωϋπεζωκοτικά αιματώματα η αντιμετώπιση είναι συντηρητική
(διαδερμική παροχέτευση), σε ευμεγέθη αιματώματα αμφίκυρτης διαμόρφωσης είναι αναγκαία η θωρακοτομή ή ο εμβολισμός της
αρτηρίας που αιμορραγεί. Ως εκ τούτου είναι απαραίτητη η γνώση των απεικονιστικών σημείων για τη διαφορική διάγνωση του
αιμοθώρακα από το εξωϋπεζωκοτικό αιμάτωμα.
49. Επιμόλυνση βρογχογενούς κύστης οπισθίου μεσοθωρακίου απο Mycobacterium tuberculosis.Παρουσίαση
περιστατικού.
Aθανασοπούλου Σ., Δαμπολιά Ε., Σδρόλιας Β., Ταβερναράκη Αικ., Ζήσης Χ., Χονδρός Δ.
Τμήμα Αξονικού-Μαγνητικού Τομογράφου, ΓΝΑ “O Ευαγγελισμός”, Αθήνα
Σκοπός:Η παρουσίαση σπάνιας περίπτωσης ασθενούς, HIV(+),με επιμολυσμένη βρογχογενή κύστη από Mycobacterium tuberculosis.
Υλικό-μέθοδος:Γυναίκα ασθενής, 34 ετών, HIV(+) υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία θώρακος και άνω κάτω κοιλίας προς
διερεύνηση παρατεινόμενου εμπύρετου.
Αποτελέσματα:Η αξονική τομογραφία θώρακος ανέδειξε μικρή πλευριτική συλλογή αριστερά και χωροκατακτητική εξεργασία
οπισθίου μεσοθωρακίου διαστάσεων 3Χ6εκ. με κεντρικές νεκρώσεις. Η αξονική τομογραφία άνω κάτω κοιλίας ανέδειξε εκτεταμένη
θολερότητα του λίπους στον προσπονδυλικό χώρο και πέριξ της αορτής από το ύψος του Θ10-Ο1. Επίσης, απεικονίσθηκαν λεμφαδένες
παραορτικά, ηπατογαστρικά και αορτοκοιλαία. Ακολούθησε χειρουργική εξαίρεση της αλλοίωσης που ανέδειξε επιπλεγμένη βρογχογενή
κύστη. Το αποτέλεσμα της καλλιέργειας ήταν θετικό για Mycobacterium tuberculosis.
Συμπέρασμα: Η βρογχογενής κύστη μεσοθωρακίου μπορεί να επιπλακεί απο Mycobacterium tuberculosis σε ανοσοκατεσταλμένους
ασθενείς.
50. ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΩΣΗ WEGENER. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ
Θωμάς Βαδιβούλης, Ευγενία Σβάρνα, Βασιλική Μούκα, Βασίλειος Γκόγκος, Διονύσιος Τολιόπουλος, Γεωργία Μούκα, Μαρία Ι.
Αργυροπούλου
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων
Σκοπός της Μελέτης: Η κοκκιωμάτωση Wegener αποτελεί συστηματική αγγειίτιδα των αρτηριών μικρού και μεσαίου μεγέθους,
καθώς και των φλεβιδίων, αρτηριολίων και περιστασιακά των μεγάλων αρτηριών. Οι πνευμονικές εκδηλώσεις της νόσου
παρατηρούνται στο 45% των περιπτώσεων στην έναρξη αυτής, με την απεικόνιση να είναι τόσο ευρεία, που από μόνη της να είναι
δύσκολο να θέσει τη διάγνωση. Παρουσιάζουμε την περίπτωση πρώτης προσβολής νεαρής γυναίκας, με διαφοροδιαγνωστικό δίλημμα
από τα απεικονιστικά ευρήματα.
Υλικό και μέθοδοι: Γυναίκα 26 ετών προσήλθε για απεικόνιση του θώρακος με CT, λόγω αναφερόμενης αιμόπτυσης.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία ανέδειξε ογκόμορφα διηθήματα, διάσπαρτα στο πνευμονικό παρέγχυμα και κυρίως περιφερικά,
με πολυλοβωτή παρυφή και ακιδωτές προσεκβολές, με ανομοιογενή εμπλουτισμό στο σκιαγραφικό μέσο και υπόπυκνο κέντρο. Οι
μεγαλύτερες βλάβες παρουσιάζουν ευρεία βάση με τον υπεζωκότα. Συνυπάρχει πλευριτική συλλογή αριστερά και ικανός αριθμός
λεμφαδένων στο μεσοθωράκιο, με πρόσληψη σκιαγραφικού, κυρίως περιφερικά, παρόμοια με τα πνευμονικά διηθήματα. Στη διαφορική
διάγνωση τέθηκε η πιθανότητα λεμφώματος, κοκκιωμάτωσης Wegener, άτυπης πνευμονίας και οργανούμενης πνευμονίας. Παρά την
αντιβιοτική αγωγή τα διηθήματα δεν υποχώρησαν και η ιστολογική μελέτη της επακόλουθης βιοψίας έθεσε τη διάγνωση της νόσου.
Συμπεράσματα: Στην περίπτωση ογκόμορφων διηθημάτων πνεύμονα, με ανομοιογενή πρόσληψη σκιαγραφικού μέσου και ανώμαλα
όρια, με συνοδό λεμφαδενοπάθεια μεσοθωρακίου που παρουσιάζει παρόμοιο πρότυπο εμπλουτισμού η διάγνωση μόνο με CT θώρακος
μπορεί να είναι δυσχερής, μη μπορώντας να αποκλειστεί η πιθανότητα λοίμωξης, νεοπλάσματος ή αγγειίτιδας.
51.Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού: Αιμάτωμα μεσοθωρακίου μετά από ρήξη αδενώματος
παραθυρεοειδούς
Γ. Μπερέτης, Α. Δεμερτζής, Π. Λαμπροπούλου, Ν. Γιδαράκος, Α. Χάμψας, Θ. Δάγλα,
Ν. Πολυκάρπου, Ε. Αντύπα
Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, “Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ”, Αθήνα
Σκοπός Η παρουσίαση ενός περιστατικού αυτόματου εκτεταμένου αιματώματος μεσοθωρακίου και τραχήλου, μετά από ρήξη
αδενώματος έκτοπου παραθυρεοειδούς αδένα.
Υλικό και Μέθοδος Ασθενής, γυναίκα 68 ετών, προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου μας, αιτιώμενη
αιφνίδιας έναρξης άλγος στον τράχηλο και οπισθοστερνικά, καθώς και δυσφαγία, χωρίς να έχει προηγηθεί τραυματισμός. Από το
81
ιστορικό σημειώθηκε γνωστό αδένωμα παραθυρειδούς αδένα, και πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός. Κατά την κλινική εξέταση
διαπιστώθηκε ψηλαφητή μάζα στον τράχηλο, επεκτεινόμενη προς το ανώτερο μεσοθωράκιο, καθώς και εκχύμωση στο δέρμα
επιφανειακά της προαναφερθείσας μάζας. Με βάση τα ανωτέρω ζητήθηκε απεικονιστικός έλεγχος.
Αποτελέσματα Το υπερηχογράφημα τραχήλου ανέδειξε υπερηχογενές μόρφωμα μεγίστης διαμέτρου 10 εκ., στην αριστερή πλαγία
τραχηλική χώρα, στη θέση του γνωστού αδενώματος. Εν συνεχεία ακολούθησε αξονική τομογραφία, η οποία ανέδειξε ευμεγέθη
περιχαρακωμένο σχηματισμό, με απεικονιστικούς χαρακτήρες αιματώματος, αντίστοιχα προς το υπερηχογραφικό εύρημα, εκτεινόμενο
έως κάτωθεν την τρόπιδας. Εντός της αλλοίωσης παρατηρήθηκε λίμναση του σκιαγραφικού σε παρατεταμένη λήψη, ως επί ενεργού
αιμορραγίας. Η βλάβη προκαλούσε πιεστικά φαινόμενα επί των γειτνιαζουσών δομών, ενώ ελέγχθηκαν και μικρές πλευριτικές συλλογές
άμφω. Η ασθενής παρουσίασε πτώση αιματοκρίτη κατά 4 μονάδες στις πρώτες ώρες της νοσηλείας της.
Συμπεράσματα Η αυτόματη αιμορραγία αδενώματος παραθυρεοειδούς αδένα αποτελεί εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή. Μπορεί να
περιορίζεται εντός της κάψας του αδενώματος ή να επεκτείνεται εξωκάψια. Η κλινική εικόνα ποικίλλει, και περιλαμβάνει ψηλαφητή
τραχηλική μάζα, οίδημα, άλγος, εκχύμωση, δυσφαγία, βράγχος φωνής, δύσπνοια. Σε περίπτωση μεγάλης αιμορραγίας με επέκταση
στο μεσοθωράκιο, συνυπάρχει θωρακικό άλγος, αλλά και απειλητικές για τη ζωή του ασθενούς καταστάσεις, όπως απόφραξη της
αναπνευστικής οδού και μαζική απώλεια αίματος.
52. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΑΣ ΕΧΙΝΟΚΟΚΚΟΥ ΚΥΣΤΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙ
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΖΕΛΙΟΥ1, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΛΑΝΤΖΟΥΝΗ1, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ1, ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΑΜΗ1, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΚΕΤΣΗ2, ΠΑΣΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ1,
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΡΚΟΥΜΑΝΗ1, ΔΑΦΝΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ1
1
Τμήμα Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου, 2Παιδιατρική Κλινική
Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων “Γ.Χατζηκώστα”
ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού γιγαντιαίας, μη επιπλεγμένης υδατίδας κύστης πνεύμονα, σε παιδί.
ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ: Άρρεν, 5 ετών, προσήλθε στα ΤΕΠ, με αναπνευστική δυσχέρεια. Αναφέρει επίμονο βήχα από μηνός, πλευροδυνία
και δεκατική πυρετική κίνηση. Πραγματοποιήθηκε απλή ακτινογραφία θώρακος και έλεγχος με CT θώρακος πριν και μετά την
ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινογραφία θώρακος ανέδειξε ευμεγέθη, σαφών ορίων, σκίαση που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο τμήμα του
δεξιού πνεύμονα και απωθεί το μεσοθωράκιο.
O CT έλεγχος ανέδειξε, στο δεξιό ημιθωράκιο κυστικού τύπου βλάβη, μεγίστης διαμέτρου 10,2 cm, με ομαλά όρια, ομοιογενή υφή,
ηλεκτρονικές αναγνώσεις πλησίον του ύδατος, χωρίς εμπλουτισμό στο σκιαγραφικό. Η βλάβη προκαλεί παρεκτόπιση του μεσοθωρακίου
και σημαντικά πιεστικά φαινόμενα στους παρακείμενους βρόγχους, με συνοδό ατελεκτασία και φλεγμονώδη στοιχεία. Συνυπάρχει
σημαντική πίεση επί των δεξιών καρδιακών κοιλοτήτων, με διάταση της άνω κοίλης φλέβας.
Απεικονίστηκε μικρή υπεζωκοτική συλλογή σύστοιχα και διογκωμένοι λεμφαδένες στο μεσοθωράκιο.
Στη διαφορική διάγνωση, πλην των συγγενών κυστικών ανωμαλιών (βρογχογενής, περικαρδιακή κύστη), τέθηκε το ενδεχόμενο της
υδατίδας κύστης πνεύμονα, το οποίο επιβεβαιώθηκε ιστολογικά μετά από χειρουργική αντιμετώπιση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στα παιδιά, σε αντίθεση με τους ενήλικες, ο πνεύμονας αποτελεί τη συχνότερη θέση εντόπισης της εχινοκόκκου κύστης.
Αναπτύσσεται ταχέως και μπορεί να αποκτήσει μεγάλες διαστάσεις, και όταν η διάμετρος ξεπερνά τα 10 cm χαρακτηρίζεται ως γιγαντιαία
(giant). Η υδατίδα κύστη ακόμη και αν απουσιάζουν τα χαρακτηριστικά απεικονιστικά σημεία, όπως το σ. επιπλέουσας μεμβράνης και το
σ. μηνοειδούς αέρα θα πρέπει να τίθεται στη διαφορική διάγνωση των κυστικών βλαβών του θώρακα στα παιδιά, ιδιαίτερα σε περιοχές
όπου ενδημεί η νόσος.
53. ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ Σ. SWYER-JAMES/MCLEOD ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΚΩΣΗΣ
Γεωργοπούλου Β.1 , Αηδονίδη Γ. 1, Μπαλτατζής Μ.2 , Παπατόλιος Γ.2 , Μήλιος Ι. 1, Ξιμιτίδου Ο. 1, Καραπουρναλίδης Δ.1 , Ζαφειρίαδου Ε 1.
1: Ακτινολογικό τμήμα “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 2 : Β΄ΠΡΧ κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ.
Σκοπός: Η ανάδειξη των απεικονιστικών χαρακτηριστικών του σ. Swyer-James/ McLeod και διαφορική διάγνωση αυτού από άλλες
συγγενείς και επίκτητες καταστάσεις.
Υλικό-μέθοδος. Το περιστατικό μας αφορά νεαρό άνδρα, 24 χρόνων, που προσήλθε στα Τ.Ε.Π. του νοσοκομείου μας αιτιώμενος άλγος
ΑΡ ηιμιθωρακίου μετά από τροχαίο ατύχημα. Κατά την ακρόαση και επίκρουση των πνευμόνων διαπιστώθηκε μειωμένο αναπνευστικό
ψιθύρισμα και αυξημένη τυμπανικότητα του ΑΡ ημιθωρακίου αντίστοιχα.
Αποτελέσματα. Η α/α θώρακος ανέδειξε αυξημένη ακτινοδιαφάνεια του ΑΡ ημιθωρακίου με ήπια παρεκτόπιση του μεσοθωρακίου
προς τα ΔΕ και ταινιοειδείς ατελεκτασίες στο ΑΡ κάτω πνευμονικό πεδίο. Δεν διαπιστώθηκαν κατάγματα πλευρών ή πνευμοθώρακας.
Στην α/α σε φάση εκπνοής ήταν έκδηλη η παρεκτόπιση του μεσοθωρακίου προς τα ΔΕ, λόγω κατακράτησης αέρος.
Η Υ.Τ. θώρακος απέκλεισε οριστικά την πιθανότητα πνευμοθώρακα και ανέδειξε κατακράτηση αέρος και αγγειακή ερήμωση στο ΑΡ άνω
λοβό ,καθώς και λεπτοτοιχωματικές βρογχιεκτατικές εστίες σύστοιχα.
Τα απεικονιστικά ευρήματα οδήγησαν στην διάγνωση του σ. Swyer-James / McLeod.
Συμπέρασμα. Συμπερασματικά το σ. Swyer-James / McLeod αποτελεί σπάνια οντότητα που θα πρέπει να έχει υπόψη ο ακτινολόγος,
ιδίως σε επείγουσες περιπτώσεις προς αποφυγή άσκοπης τοποθέτησης παροχετευτικού καθετήρα για θεραπεία μη υπάρχοντος
πνευμοθώρακα.
82
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
54. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΔΟΘΩΡΑΚΙΚΟΥ ΛΙΠΩΜΑΤΟΣ-παρουσίαση περιστατικού
1
Στασινοπούλου Μ., 1Μηλάτου Μ., 1Αποστολάκος Γ., 1Δεληβελιώτης Κ.,1Σιγάλας Α., 2Δούντσης Α., 2Βασιλικός Κ., 1Ανδριώτης Ε.
1
Τμήμα Νεότερων Απεικονιστικών Μεθόδων Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου
2
Θωρακοχειρουργική Κλινική
Γ.Α.Ο.Ν.Α ‘’Ο Άγιος Σάββας’
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τα ενδοθωρακικά λιπώματα είναι σπάνιοι καλοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται στους βρόγχους, στο πνευμονικό παρέγχυμα, στο
μεσοθωράκιο, στο διάφραγμα και πολύ πιο σπάνια στο θωρακικό τοίχωμα. Συνήθως είναι ασυμπτωματικά και αποτελούν τυχαίο εύρημα
σε ακτινογραφία θώρακος (σπάνια προκαλούν βήχα δύσπνοια, αίσθημα βάρους)
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ Αναφέρουμε περίπτωση ασυμπτωματικού ασθενούς με λίπωμα εξορμώμενο από το θωρακικό τοίχωμα το οποίο
επεκτεινόταν μέσω του εγγύς μεσοπλευρίου διαστήματος ενδοθωρακικά. Η κατανομή αυτή είναι σπάνια με βάση τη διεθνή βιβλιογραφία
και παρά την τυπική απεικόνιση λιπώματος στην αξονική τομογραφία ετέθη προεγχειρητικά στη διαφορική διάγνωση η υποψία
λιποσαρκώματος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η ιστολογική εξέταση επιβεβαίωσε την αρχική μας διάγνωση περί καλοήθους λιπώματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Στα πλαίσια του προεγχειρητικού ελέγχου για την ταυτοποίηση της βλάβης, η αξονική τομογραφία αποτελεί την εξέταση
εκλογής και θέτει τη διάγνωση του λιπώματος λόγω της χαρακτηριστικής απεικόνισης του λίπους χωρίς να χρειαστούν επεμβατικές
μέθοδοι βιοψίας.
Η εν λόγω κλινική οντότητα χρήζει ιδιαίτερης προσοχής λόγω της δύσκολης προέγχειρητικής διαφορικής διάγνωσης μεταξύ λιπώματος
και λιποσαρκώματος, λόγω του μεγέθους της που μπορεί να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της θωρακικής κοιλότητας και λόγω της
σπανιότητάς της. Θεραπεία εκλογής είναι η χειρουργική εξαίρεση του όγκου η οποία θα επιβεβαιώσει και την αρχική διάγνωση.
55. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΥΜΕΓΕΘΟΥΣ ΤΕΡΑΤΩΜΑΤΟΣ ΜΕΣΟΘΩΡΑΚΙΟΥ ΜΕ ΟΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΥΠΟ
ΥΤ.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Απεικονιστική διερεύνηση με ΥΤ πριν και μετά την χορήγηση σκιαγραφικού μέσου iv μιας τερατοειδούς κύστης
διαμέτρου 6,5εκ. στο πρόσθιο μεσοθωράκιο και επί τα ΑΡ, η οποία ανεδείχθη αρχικά ως τυχαίο εύρημα σε α/ες θώρακος.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Παθολογική σκίαση σε α/ες θώρακος στο ύψος του άνω μεσοθωρακίου οδήγησαν σε ΥΤ θώρακος με τομές
πάχους 5χιλ. πριν και μετά την ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού μέσου. Ανεδείχθη υποστρόγγυλο και ομαλών ορίων μόρφωμα
ανομοιογενούς σύστασης, με πυκνότητες μαλακού ιστού και λίπους, καθώς και πολλαπλές ευμεγέθεις αποτιτανώσεις εντός αυτού,
εύρημα συμβατό με τεράτωμα. Η παρουσία οστού ή δοντιών εντός της μάζας και γενικά η ύπαρξη ασβεστίου χαρακτηρίζεται ως σπάνια
περίσταση στην βιβλιογραφία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα τερατώματα αποτελούν μέρος μιας κατηγορίας κύστεων δυσπλαστικής αιτιολογίας οι οποίες ιστοπαθολογικά
διαχωρίζονται σε δερμοειδείς, επιδερμοειδείς και τερατοειδείς κύστεις ανάλογα με τα ιστολογικά ευρήματα που παρατηρούνται
στο τοίχωμα τους. Οι επιδερμοειδείς κύστεις επενδύονται από πολύστοιβο πλακώδες επιθήλιο με υπερπλαστική ορθοκερατίνη ή
παρακερατίνη στοιβάδα, το οποίο υποστηρίζεται από τοίχωμα ινώδους συνδετικού ιστού χωρίς εξαρτήματα του δέρματος, ενώ η
κοιλότητα περιέχει μόνο κερατίνη. Αντίθετα οι δερμοειδείς κύστεις εμφανίζουν τοίχωμα που επενδύεται από πλακώδες επιθήλιο
με δερματικά εξαρτήματα (σμηγματογόνοι και ιδρωτοποιοί αδένες, θύλακοι τριχών), ενώ οι τερατοειδείς ή τερατώματα εμφανίζουν
επιπρόσθετα και στοιχεία του μέσου βλαστικού δέρματος (πχ μύες, οστούν, αγγεία, γαστρεντερικός και αναπνευστικός βλεννογόνος).
Η ιστολογική αυτή διαφοροποίηση είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς έχουν αναφερθεί περιστατικά κακοήθους εξαλλαγής δερμοειδών
και τερατοειδών κύστεων. Τα τερατώματα εμφανίζουν κατανομή παρόμοια με των θυμωμάτων αλλά είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερα
από αυτά. Μπορεί να εμφανίζονται κυστικά, περιέχοντα εμφανές λίπος, εύρημα πολύ σημαντικό για την διάγνωση, αλλά και περιέχοντα
επίπεδα λίπους - υγρού όπως και αποτιτανώσεις σπανιότερα. Ασαφοποιημένο περίγραμμα γενικά υποδηλώνει όπως και στα θυμώματα
κακοήθεια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΥΤ πρέπει να εκτελείται πάντα σε ασθενείς που εμφανίζουν ανωμαλία ορατή στην α/α θώρακος και που είναι
υποδηλωτική ή ενδεικτική παθολογίας του μεσοθωρακίου.
56. ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΕΡΟΦΟΡΟΥ ΟΔΟΥ ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ (CPAM) - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 5 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Γεωργοπούλου Β.1 , Ιωαννίδου Μ.1 , Καραηλίδου Μ.2 , Χατζηαγόρου Ε.2 , Σιδηροπούλου Μ.1 , Νημάς Θ.1 , Λελούδη Ο.1 , Λευκός Π.1 ,Τσανάκας Ι.2
1: Ακτινολογικό τμήμα “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 2 : Γ΄ παιδιατρική κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ.
Σκοπός Η απεικονιστική διερεύνηση νεογνών με συγγενή δυσπλασία της αεροφόρου οδού (CPAM), η διαφορική διάγνωση αυτής από
άλλες παθήσεις και η παρακολούθηση της πορείας των πασχόντων νεογνών.
Υλικό – μέθοδος. Μελετήθηκαν 5 περιστατικά με συγγενή δυσπλασία της αεροφόρου οδού των πνευμόνων (CPAM), γνωστή παλαιά ως
83
κυστική αδενωματώδη δυσπλασία (CCAM). Από αυτά τα 4 προσήλθαν με προγεννητική πιθανή διάγνωση CPAM. Ένα από αυτά παρουσίασε
αναπνευστική δυσχέρεια τις πρώτες μέρες ζωής. Το 50 περιστατικό προσήλθε στο νοσοκομείο μας με αναπνευστική δυσχέρεια.
Αποτελέσματα. Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο, με απλή ακτινογραφία και αξονική τομογραφία διαπιστώθηκε ότι 2 από τα νεογνά
είχαν ευρήματα συμβατά με CPAM τύπου 1 , ενώ 3 είχαν ευρήματα συμβατά με CPAM τύπου 2. Από τα νεογνά αυτά ένα οδηγήθηκε στο
χειρουργείο, ενώ τα υπόλοιπα αντιμετωπίζονται συντηρητικά. Οι επιπλοκές που παρουσίασαν ήταν πνευμοθώρακας και επιμόλυνση της
δυσπλασίας.
Συμπέρασμα. Ο απεικονιστικό έλεγχος είναι ιδιαίτερα σημαντικός, αλλά και καθοριστικός για την διερεύνηση και την αντιμετώπιση των
νεογνών με CPAM.
57. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑΚΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ HIV ΛΟΙΜΩΞΗΣ
Σιδηροπούλου Μαρία, Ιωαννίδου Μαρία, Αυγουστή Αναστασία, Λευκός Πέτρος, Μάρκου Ανδρέας, Σκορδάς Αναγνώστης, Στράτης
Αντώνιος, Γεωργίου Παναγιώτα, Γεωργοπούλου Βασιλική, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ Οι φορείς του ΗΙV υπολογίζονται σε 34 εκατομμυρια παγκοσμίως. Μετά την μόλυνση από τον ιό, οι ασθενείς
καθίστανται προοδευτικά ανοσοκατασταλμένοι και ευάλωτοι σε ευκαιριακές λοιμώξεις.
Παρουσιάζουμε 2 περιστατικά ασθενών χωρίς γνωστό αίτιο ανοσοκαταστολής στα οποία η Υ.Τ ανέδειξε ευρήματα ευκαιριακής λοίμωξης,
έθεσε την υπόνοια HIV λοίμωξης και έτσι επέσπευσε την οριστική διάγνωση της HIV λοίμωξης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Το πρώτο περιστατικό αφορά άνδρα 46 ετών με απώλεια βάρους, ανορεξία, βήχα και μικοροοζώδεις διηθήσεις
στην ακτινογραφία θώρακος.Το δεύτερο αφορά γυναίκα που διερευνήθηκε στα πλαίσια παρατεινόμενου εμπύρετου και βήχα με συνοδό
τραχηλική λεμφαδενίτιδα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στο πρώτο περιστατικό η Υ.Τ ανέδειξε παθολογικούς προτραχειακούς λεμφαδένες και εκτεταμένες πνευμονικές
διηθήσεις κυρίως θολής υάλου που φείδονταν της περιφέρειας. Στη διαφοροδιάγνωση περιλήφθηκε η λοίμωξη με pneumocystis
jirovecii, η οποία επιβεβαιώθηκε σε υπόβαθρο HIV λοίμωξης.
Στη δεύτερη ασθενή στην Υ.Τ αναδείχθηκαν διογκωμένοι τραχηλικοί και υπερκλείδιοι λεμφαδένες με δακτυλιοειδή περιφερικό
εμπλουτισμό και υπόπυκνο κέντρο καθώς και οζιδιακές σκιάσεις στο δεξιό άνω λοβό με παθολογικού μεγέθους παραορτικούς
λεμφαδένες. Τα ευρήματα έθεσαν την υπόνοια τραχηλικής λεμφαδενίτιδας φυματιώδους αιτιολογίας και ενδοβρογχικής φυματιώδους
λοίμωξης σε έδαφος HIV λοίμωξης, που ακολούθως επιβεβαιώθηκαν στα πλαίσια HIV λοίμωξης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Λόγω της μη ειδικής φύσης των συμπτωμάτων των ευκαιριακών λοιμώξεων, συνήθως δεν αναγνωρίζονται ως σημάδια
HIV λοίμωξης. Ωστόσο, η πνευμονία από pneumocystis jirovecii αποτελεί συχνή πρώτη εκδήλωση HIV λοίμωξης σε άτομα που
δεν γνωρίζουν ότι είναι φορείς ενώ η λοίμωξη από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης είναι σημαντικά συχνότερη σε οροθετικούς,
με εξωπνευμονική εντόπιση στο 20% των περιπτώσεων. Η Υ.Τ συντελεί στην ανάδειξη βλαβών και τη στοχευμένη διάγνωση και
αντιμετώπιση της νόσου.
58. ΑΣΥΝΗΘΕΙΣ ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ : ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΩΣΗ, ΝΕΦΡΟΣ : CT ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Ευγενία Σβάρνα, Βασιλική Μούκα, Αλεξάνδρα Ντόρκου, Μαρία Ι. Αργυροπούλου
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων
Σκοπός της μελέτης : Η μεταστατική νόσος στο περιτόναιο και στους νεφρούς από καρκίνο του πνεύμονα αποτελεί ασυνήθη
οντότητα. Παρουσιάζουμε τις περιπτώσεις τριών ανδρών, με πρωτοπαθή καρκίνο του πνεύμονα, δύο εκ των οποίων, στα πλαίσια
γενικευμένης μεταστατικής νόσου, παρουσίασαν περιτοναϊκές εμφυτεύσεις και ο τρίτος μεταστατικές εστίες στους νεφρούς.
Υλικό και μέθοδοι : Άντρες 79,69 και 70 ετών προσήλθαν στο Ακτινολογικό Εργαστήριο για επανασταδιοποίηση πρωτοπαθούς
αδενοκαρκινώματος του πνεύμονα. Πραγματοποιήθηκε CT εγκεφάλου, θώρακος και άνω κάτω κοιλίας, με χορήγηση ενδοφλεβίου
σκιαγραφικού μέσου.
Αποτελέσματα : Η αξονική τομογραφία των δύο ανδρών ανέδειξε εικόνα εκτεταμένης περιτοναϊκής καρκινωμάτωσης, με παρουσία
ογκόμορφων εμφυτεύσεων στην περιτοναϊκή κοιλότητα, στον ένα δε και στο τοιχωματικό πέταλο του περιτοναίου, οπισθοπεριτοναϊκά
και στον υπεζωκότα, ενώ στον τρίτο ανέδειξε την παρουσία υπόπυκνων αλλοιώσεων στους νεφρούς, οι οποίες σε follow up έλεγχο
απεδείχθησαν μεταστάσεις.
Συμπέρασμα : Η περιτοναϊκή κοιλότητα και ο νεφρός αποτελούν σπάνιες θέσεις μεταστάσεων, με την πρώτη να κατέχει ποσοστό 2,716% στη διεθνή βιβλιογραφία και τη δεύτερη με ελάχιστες αναφερόμενες περιπτώσεις. Οι συνήθεις τύποι πρωτοπαθούς καρκίνου του
πνεύμονα που έχουν συνδεθεί με το συγκεκριμένο τύπο μεταστάσεων είναι ο μεγαλοκυτταρικός, το αδενοκαρκίνωμα, ο μικροκυτταρικός
και από πλακώδη κύτταρα. Στο εργαστήριό μας, σε διάστημα λίγων μηνών, είχαμε τρεις περιπτώσεις από αδενοκαρκίνωμα. Η ανάδειξη
τους είναι σημαντική για τη θεραπευτική αντιμετώπιση και έλεγχο επιπλοκών, όπως διάτρηση ή απόφραξη στην περίπτωση των
περιτοναϊκών εμφυτεύσεων.
84
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
59. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ (HRCT) ΤΩΝ ΙΝΩΤΙΚΩΝ (ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΩΝ) ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΤΟΥ
ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΟΥ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗΣ
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΚΟΤΣΑΚΟΥ Σ. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η καταγραφή των ινωτικών (μη αναστρέψιμων) ευρημάτων στην Αξονική Τομογραφία Υψηλής Ευκρίνειας (HRCT) σε ασθενείς
με πνευμονική σαρκοείδωση, λόγω της προγνωστικής σημασίας τους.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Έγινε αναδρομική μελέτη των HRCT σε 36 ασθενείς με διαγνωσμένη πνευμονική σαρκοείδωση, που ελέγχθηκαν
στο τμήμα μας τα δύο τελευταία έτη :
Η κατάταξή τους με βάση την α/α θώρακος είχε ως εξής :
- στάδιο Ι: 5 ασθενείς,
- στάδιο ΙΙ: 19 ασθενείς
- στάδιο ΙΙΙ: 8 ασθενείς
- στάδιο ΙV: 4 ασθενείς
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μη αναστρέψιμα ευρήματα στο πνευμονικό παρέγχυμα ήταν:
βρογχιεκτασίες εξ έλξεως σε 7 ασθενείς (19%)
-
κύστεις, bullae, παραουλώδες εμφύσημα σε 5 ασθενείς (14%)
-διαταραχή της αρχιτεκτονικής του πνευμονικού παρεγχύματος (μετατόπιση των μεσολοβίων σχισμών, των βρόγχων και των
αγγείων) σε 6 ασθενείες(16%)
-
συρρέουσες ινωτικές μάζες σε 5 ασθενείς (14%)
-
μείωση του όγκου του πνεύμονα (των άνω λοβών) σε 2 ασθενείς (5%)
-
εικόνα μελικηρύθρας σε 3 ασθενείς (8%)
Παρατηρήθηκαν επίσης σε υψηλό ποσοστό ασβεστωμένοι λεμφαδένες (δίκην κελύφους αυγού-eggshell calcifications) σε 17 ασθενείς
(47%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η HRCT έχει σημαντική προγνωστική αξία, καθώς μπορεί να εκτιμήσει με ακρίβεια ινωτικά, μη αναστρέψιμα ευρήματα
και έτσι να ξεχωρίσει την ίνωση από την ενεργό φλεγμονή.
60. ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΤ ΘΩΡΑΚΟΣ ΣΕ ΚΟΚΚΙΩΜΑΤΩΣΗ WEGENER ΣΕ ΔΥΟ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΕΣ
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ.
Ν. Μπούζας, Α. Τσακαλάκη, Μ. Ευσταθίου, Τ. Παππάς, Α. Φειδιαράκης, Ε. Στρουμπούλη, Γ. Σκούντζος, Θ. Κέντον, Σ. Καββαδίας.
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣ. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σκοπός της μελέτης: Παρουσιάζουμε την απεικονιστική εξέλιξη δύο περιπτώσεων κοκκιωμάτωσης με πολυαγγείτιδα Wegener
(ΚW), με εντελώς διαφορετική κλινική διαδρομή, διαφορετικό φάσμα πνευμονικών εκδηλώσεων και διαφορετική έκβαση.
Υλικά και μέθοδοι: Η πρώτη ασθενής, γυναίκα 54 ετών, προσήλθε στο νοσοκομείο μας για βιοψία νεφρού μετά από νοσηλεία σε άλλο
νοσοκομείο για διερεύνηση οζωδών σκιάσεων πνεύμονα άμφω, πυρετό και θωρακαλγία. Μετά την βιοψία νεφρού ετέθη η διάγνωση
ΚW και δόθηκε θεραπεία.
Ο δεύτερος ασθενής, άνδρας 75 ετών, εισήλθε στο νοσοκομείο με πυρετό και αιμοπτύσεις από 20ημέρου. Αφού ετέθη από τον
κλινικοεργαστηριακό έλεγχο η διάγνωση της ΚW επακολούθησε θεραπεία.
Αποτελέσματα: Η πρώτη εμφανίζει τα τυπικά απεικονιστικά ευρήματα της πνευμονικής εκδήλωσης της νόσου (οζώδεις αλλοιώσεις,
οι περισσότερες εξ αυτών με κοιλότητα), τα οποία μετά την θεραπεία υποχωρούν θεαματικά μέχρις εξαφανίσεως. Ο δεύτερος ασθενής
ενώ τα απεικονιστικά ευρήματα αρχικά ήταν αμβληχρά, εξελίσσονται ταχύτατα παρά την θεραπεία, με την πιο ασυνήθιστη μορφή της
διάμεσης νόσου, (πάχυνση του διαμέσου ιστού –δικτυοζώδης εικόνα - πάχυνση των βρογχαγγειακών δεματίων) με συνοδές περιοχές
πνευμονικής αιμορραγίας (θολή ύαλος), με αποτέλεσμα αναπνευστική ανεπάρκεια. Ο ασθενής διασωληνώθηκε και νοσηλεύτηκε στην
ΜΕΘ άλλου νοσοκομείου, όπου κατέληξε από λοίμωξη από πολυανθεκτικό μικρόβιο.
Συμπέρασμα: Το εύρος των πνευμονικών απεικονιστικών ευρημάτων της ΚW είναι ευρύ, από πολλαπλές οζώδεις βλάβες, μάζες,
πυκνώσεις έως διάμεση εικόνα και περιοχές θολής υάλου. Η αναγνώριση των πνευμονικών ευρημάτων είναι χρήσιμη για να τεθεί η
υποψία της νόσου, για τον έλεγχο υποτροπών και ανταπόκρισης στην θεραπεία.
61. ΜΕΣΟΘΗΛΙΩΜΑ ΠΝΕΥΜΟΝΑ : ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΥΤ) ΘΩΡΑΚΟΣ
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΚΟΤΣΑΚΟΥ Σ. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη των απεικονιστικών χαρακτηριστικών του μεσοθηλιώματος του υπεζωκότα στην ΥΤ.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν αναδρομικά 29 ασθενείς ( 23 άνδρες και 6 γυναίκες), με ιστολογικά επιβεβαιωμένο μεσοθηλίωμα
υπεζωκότα. Σε όλους τους ασθενείς είχε γίνει Υ.Τ. πριν και μετά ε.φ. έγχυση σκιαγραφικού. Καταγράφηκαν τα απεικονιστικά ευρήματα ,
καθώς και το ιστορικό και τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης των ασθενών.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα απεικονιστικά ευρήματα ήταν:
Ανώμαλη- οζώδης πάχυνση του πλευριτικού ή/ και του μεσαυλίου
υπεζωκότα, με πρόσληψη σκιαγραφικού σε όλους τους ασθενείς
(ποσοστό 100%). Υπεζωκοτική συλλογή είχαμε σε 21 ασθενείς (72%), εγκυστωμένη σε 15 ασθενείς (51%). Διόγκωση μεσοθωρακικών
85
λεμφαδένων είχαμε σε 16 ασθενείς (55%). Επασβεστωμένες πλάκες στον υπεζωκότα σε 20 ασθενείς (69%). Διήθηση του πνευμονικού
παρεγχύματος είχαμε σε 10 ασθενείς (34%). Μείωση του όγκου του πάσχοντα πνεύμονα είχαμε σε 18 ασθενείς (62%). Σε όλους τους
ασθενείς είχε τεθεί σαν πρώτη διάγνωση αυτή του μεσοθηλιώματος, με μόνη διαφοροδιαγνωστική πιθανότητα αυτή της δευτεροπαθούς
νόσου του υπεζωκότα , από αδενοκαρκίνωμα αγνώστου εστίας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΥΤ θώρακος αποτελεί σημαντική μέθοδο στη διάγνωση του μεσοθηλιώματος. Είναι σημαντική η συνεισφορά της
στον καθορισμό των θεραπευτικών μεθόδων, ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η νόσος.
62. ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΕ ΣΚΛΗΡΟΔΕΡΜΑ
Ι.Καλογερόπουλος,Ζ.Ζαφειράκη,Δ.Κρικέτου,Σ.Πασχάλης,Α.Μαντζώρου, Σ.Τσολάκη,Π.Πιπερόπουλος
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση του συστηματικού σκληροδέρματος στους πνεύμονες και της βασικής διαφοροδιάγνωσης βάση των
απεικονιστικών ευρημάτων.
Το σκληρόδερμα οδηγεί σε βαθμό διάμεσης ίνωσης σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Σε ποσοστό 75% οι ασθενείς εκδηλώνουν ευρήματα
στο πνευμονικό παρέγχυμα και είναι πιο συχνό στις γυναίκες.
Συνυπάρχει διάταση του οισοφάγου σε ποσοστό 40-80%
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ Α/Α θώρακος: Aυξημένη σκιερότητα κύρια στα κάτω πνευμονικά πεδία. Δικτυωτό πρότυπο απεικόνισης κύρια στους
κάτω λοβούς σε ποσοστό 25%.
HRCT θώρακος: Αρχικά μπορεί να εμφανίζει ground glass σκιάσεις, πυκνώσεις και στην συνέχεια δικτυωτές σκιάσεις, βρογχεκτασίες εξ
έλξεως και εικόνα δίκην μελικηρύθρας κυρίως στους κάτω λοβούς και υποϋπεζωκοτικά, με απώλεια του όγκου των πνευμόνων.
Διογκωμένοι λεμφαδένες μεσοθωρακίου (60%)
Συμμετοχή του υπεζωκότα- παχυπλευρίτιδα (35%).
Δ.Δ : UIP ( υπουπεζωκοτικά εικόνα μελικηρύθρας), NSIP ( αλλοιώσεις θολής υάλου με επέκταση υπουπεζωκοτικά),BOOP, ακτινοβολία η
κυστικές νόσους πνεύμονα.
Εικόνα διάμεσης πνευμονίας στο σκληρόδερμα ακολουθεί λιγότερο επιθετική πορεία και έχει καλύτερη πρόγνωση από την IPF.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το δικτυωτό πρότυπο απεικόνισης δεν αποτελεί ειδική για κάποια νόσο απεικόνιση αλλά περιλαμβάνει μια ευρεία ομάδα
νόσων και απαιτείται συσχέτιση με άλλους κλινικοεργαστηριακούς παράγοντες για την οριστική διάγνωση.
63. ΤΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ OP (ORGANISED PNEUMONIA) ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΚΡΙΝΕΙΑΣ
(HRCT) ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
ΜΗΤΡΑΚΟΣ Ι. ΚΑΡΑΜΠΑΤΣΟΥ Ε. ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ Ν. ΦΙΛΙΠΠΟΥΣΗΣ Π. ΤΑΒΕΡΝΑΡΑΚΗ Κ. ΑΡΑΠΟΣΤΑΘΗ Σ. ΚΟΤΣΑΚΟΥ Σ. ΘΑΝΟΣ Λ.
Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος « Η ΣΩΤΗΡΙΑ». Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης και Επεμβατικής Ακτινολογίας
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων με HRCT σε 32 ασθενείς με διαγνωσμένη οργανωμένη πνευμονία και η
συμβολή του ακτινολόγου στη διάγνωση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Αναλύθηκαν αναδρομικά τα ευρήματα στη HRCT των 32 ασθενών με οριστική (ιστολογική) διάγνωση οργανωμένης
πνευμονίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 32 ασθενείς οι 25 (78%) παρουσίασαν διάσπαρτες πυκνωτικές περιοχές άμφω, οι 16 με περιβρογχική (64%)
και οι 9 με υποϋπεζωκοτική κατανομή (36%). Περιοχές θολής υάλου παρουσίασαν οι 20 ασθενείς (62%). Σε 15 από αυτούς συνυπήρχαν
και πυκνωτικές περιοχές (46%). 14 ασθενείς (43%) παρουσίασαν μικροζιδιακές αλλοιώσεις με περιβρογχική και περιβρογχιολική
κατανομή. Εικόνα μωσαϊκού εμφάνισαν 12 ασθενείς (37%). 6 (18%) εμφάνισαν περιοχές δίκην μάζας ως το επικρατές εύρημα. Επιμέρους
απεικονιστικά ευρήματα: βρογχεκτασίες 18 ασθενείς (56%), πλευριτική συλλογή σε 5 ασθενείς (15%) και λεμφαδενικές διογκώσεις
σε 4 ασθενείς (12%). Με τα απεικονιστικά ευρήματα και την κλινική συσχέτιση (πριν την ιστολογική επιβεβαίωση) οι ακτινολόγοι του
τμήματος έθεσαν τη διάγνωση της OP σε 24 ασθενείς (75%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα πιο συχνά ευρήματα στη HRCT είναι οι διάσπαρτες πύκνωσης και περιοχές θολής υάλου. Ο ρόλος του ακτινολόγου
ήταν κομβικός στην πρώιμη διάγνωση της νόσου.
64. ΤΟΙΧΩΜΑΤΙΚΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ. ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΑΟΡΤΙΚΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ
Χ. Πολυχρόνου, Ε. Πιερράτου*, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Σ. Γυφτομήτρου, Χ. Νάκα
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ.
Σκοπός: Το οξύ διαχωριστικό ανεύρυσμα της αορτής αποτελεί εξαιρετικά επείγουσα κατάσταση. Ενδέχεται να ραγεί προς το
μεσοθωράκιο την περικαρδιακή, υπεζωκοτική ή περιτοναϊκή κοιλότητα. Η ρήξη προς το τοίχωμα της πνευμονικής αρτηρίας με τον
σχηματισμό τοιχωματικού αιματώματος αυτής είναι εξαιρετικά σπάνια και με πολύ φτωχή πρόγνωση. Στην βιβλιογραφία υπάρχουν
ολιγάριθμες αναφορές σχετικά με την συμμετοχή της πνευμονικής στον αορτικό διαχωρισμό.
Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής άνδρας 49 ετών μεταφέρθηκε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας σε κατάσταση
καταπληξίας μετά από οξύ οπισθοστερνικό άλγος. Ο ασθενής διασωληνώθηκε και ζητήθηκε επείγουσα ΥΤ για την διερεύνηση της
αορτής. Έγινε CTA σε με αξονικό τομογράφο 16-τομών.
86
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα: Οι χωρίς σκιαγραφικό λήψεις ανέδειξαν αυξημένη διάμετρο της ανιούσης 50χιλ., της κατιούσης 29χιλ. συμμετρική
διόγκωση των πυλών, με ασαφοποίηση των αγγείων, αμφοτερόπλευρα. Μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού αναδείχθηκε
αορτικός διαχωρισμός τύπου Α κατά Stanford και επέκταση του αιματώματος στο τοίχωμα της πνευμονικής αρτηρίας.
Συμπεράσματα: Η συμμετοχή της πνευμονικής αρτηρίας στον οξύ αορτικό διαχωρισμό είναι σπάνια. Η πολυτομική αξονική
τομογραφία αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής για τα διαχωριστικά ανευρύσματα καθώς και για τις επιπλοκές τους
65. ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΡΗΞΗ ΔΙΑΦΡΑΓΜΑΤΟΣ. ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Ε. Πιερράτου*, Χ. Πολυχρόνου, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Σ. Γυφτομήτρου ,Ε. Νικολέντζου*
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ
Σκοπός: Η τραυματική ρήξη διαφράγματος είναι δύσκολο να διαγνωσθεί και συχνά διαφεύγει της προσοχής, μπορεί να προκαλέσει
ωστόσο επικίνδυνες για τους ασθενείς επιπλοκές. Παρουσιάζονται τα άμεσα και τα έμμεσα σημεία και ευρήματα στην υπολογιστική
τομογραφία που μπορούν να οδηγήσουν στην ασφαλή διάγνωση.
Υλικό και Μέθοδοι: Στο τμήμα μας προσκομίσθηκαν δυο πολυτραυματίες για υπολογιστική τομογραφία στους οποίους διεγνώσθη
τραυματική ρήξη διαφράγματος.
Αποτελέσματα: Στα άμεσα σημεία που θέτουν την υπόνοια ρήξης του ημιδιαφράγματος είναι η εστιακή και απότομη διακοπή της
συνέχειας αυτού. Το ελεύθερο άκρο του ημιδιαφράγματος μπορεί να απεικονίζεται πεπαχυσμένο λόγω μυϊκής σύσπασης ή αιμορραγίας.
Το ελεύθερο άκρο επίσης μπορεί να αναγνωρίζεται ως ιστός πυκνότητας μαλακών μορίων με πορεία προς το κέντρο του σώματος. Η
πλήρης απουσία της απεικόνισης του ημιδιαφράγματος και η παρουσία κήλης εντός του θωρακικού κλωβού με περιεχόμενο κοιλιακά
όργανα αποτελεί έμμεσο απεικονιστικό σημείο.
Συμπεράσματα: Η έγκαιρη αναγνώριση της ρήξης του ημιδιαφράγματος είναι σημαντική για την εξέλιξη της πορείας των ασθενών.
Με την υπολογιστική τομογραφία μπορεί να τεθεί με ασφάλεια η διάγνωση ώστε να ακολουθήσει η κατάλληλη αντιμετώπιση και να
αποφευχθούν επικίνδυνες για τη ζωή των ασθενών επιπλοκές.
66. ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΨΕΥΔΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΜΕ
ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ STENT GRAFT ΥΠΟ DSA ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3Νοσηλευτής Αγγειογράφου. Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου,
Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η παρουσίαση της μεθοδολογίας και τεχνικής της αντιμετώπισης ενός ψευδοανευρύσματος αρτηριακού κλάδου
ευρισκόμενου κάτωθεν του γόνατος, με την χρήση ελάχιστα παρεμβατικών μεθόδων θεραπείας υπό DSA καθοδήγηση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενής 29 ετών ποδοσφαιριστής ο οποίος έπειτα από χειρουργική αποκατάσταση κατάγματος ΑΡ περονιαίου
οστού εμφάνισε ψευδοανεύρυσμα 2,8εκ. στην μεσότητα της ΑΡ περονιαίας αρτηρίας, πλησίον του κατάγματος. Το ψευδοανεύρυσμα
ανεδείχθη αρχικά με διενέργεια CTA και στην συνέχεια με DSA στο πλαίσιο της ταυτόχρονης αποκατάστασης της βλάβης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μετά από παρακέντηση της ΑΡ κοινής μηριαίας αρτηρίας και ομόδρομη προσπέλαση ακλούθησε αγγειογραφία του
ΑΡ κάτω άκρου, αλλά και εκλεκτική αγγειογραφία της ΑΡ περονιαίας αρτηρίας όπου και ανεδείχθη σαφώς το σημείο επικοινωνίας του
ψευδοανευρύσματος με το εν μελέτει αγγείο. Εκτιμήθηκαν επιπλέον τα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ψευδοανευρύσματος, καθώς
και του σημείου επικοινωνίας του. Για την αντιμετώπιση της βλάβης χρησιμοποιήθηκε αυτοεκπτυσσόμενο καλυμένο stent 3x24χιλ. το
οποίο καθηλώθηκε περαιτέρω με την χρήση ενός ανάλογου μήκους και διαμέτρου balloon. Ακολούθησε τελική αγγειογραφία όπου και
επιβεβαιώθηκε ο αποκλεισμός της αιματικής ροής εντός του ανευρυσματικού σάκου καθώς και η αποκατάσταση του εύρους του αυλού
του αγγείου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μέθοδος υπερτερεί σαφώς της χειρουργικής αποκατάστασης διότι δεν απαιτεί μετεγχειρητική αποθεραπεία, πέραν
της μερικής καθήλωσης σε ακινησία και της προληπτικής μονοήμερης παρακολούθησης. Ο ασθενής εξήλθε περιπατητικός την επόμενη
ημέρα.
67. ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΔΕ ΚΟΙΝΗΣ ΛΑΓΟΝΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΜΕ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΣΥΣΤΟΙΧΗΣ ΕΣΩ ΛΑΓΟΝΙΑΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΥΠΟ
DSA ΚΑΙ ΕΝΔΑΓΓΕΙΑΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΒΛΑΒΗΣ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρουσίαση περιστατικού ασθενούς με ανεύρυσμα 6x4εκ. επί της ΔΕ κοινής λαγόνιας αρτηρίας, αρχόμενο 2εκ.
μετά την έκφυση της με συμμετοχή της ΔΕ έσω λαγόνιας αρτηρίας στην έκφυση της. Αποκατάσταση του αυλού του αγγείου με χρήση
καλυμένων stents.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Με ομόδρομη προσπέλαση μετά από παρακέντηση της ΔΕ κοινής μηριαίας αρτηρίας έγινε αγγειογραφία όπου
και απεικονίσθηκε σαφώς η έκταση του ανευρύσματος αλλά και η συμμετοχή της εκφύσεως της έσω λαγόνιας αρτηρίας σε αυτό. Στην
87
συνέχεια μετά από καθετηριασμό της ΑΡ κοινής λαγόνιας αρτηρίας και με τεχνική cross over πραγματοποιήθηκε εμβολισμός με coils της
ΔΕ έσω λαγόνιας αρτηρίας για να αποκλεισθεί η πιθανότητα ενδοδιαφυγής τύπου 2. Στην συνέχεια τοποθετήθηκαν 3 καλυμένα με PTFE
stents στην ΔΕ κοινή και το αρχικό τμήμα της ΔΕ έξω λαγόνιας αρτηρίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Επετεύχθη πλήρης αποκλεισμός του ανευρύσματος με ταυτόχρονη αποκατάσταση του αυλού του αγγείου. Σημειώθηκε
μικρή τύπου 2 ενδοδιαφυγή από ΔΕ κατώτερη οσφυική αρτηρία στο εγγύς τμήμα της ΔΕ κοινής λαγόνιας αρτηρίας που αντιμετωπίστηκε
συντηρητικά, δεν επανελέγθηκε δε εκ νέου η ενδοδιαφυγή σε follow up που διενεργήθηκε υπό ΥΤ ένα μήνα μετά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ενδαυλική αντιμετώπιση υπό ψηφιακό αγγειογράφο στενώσεων και ανευρυσμάτων στα λαγόνια αγγεία αποτελεί μια
καλή μέθοδο θεραπείας με αποτελέσματα εφάμιλλα ή και καλύτερα των χειρουργικών επεμβάσεων, με μικρά ποσοστά επιπλοκών, που
μπορούν σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπισθούν.
68. ΕΥΜΕΓΕΘΕΣ ΣΑΚΟΕΙΔΕΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΕΣΩ ΛΑΓΟΝΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΥΠΟ DSA ΚΑΙ ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Αφορά σε μεγάλου μεγέθους σακοειδές ανεύρυσμα λίγο μετά την έκφυση της ΔΕ έσω λαγόνιας αρτηρίας, το
οποίο ανιχνεύθηκε αρχικά σε U/S Triplex λαγόνιων αρτηριών και στην συνέχεια αντιμετωπίστηκε ενδαγγειακά υπό DSA απεικόνιση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Καθετηριάστηκε η ΑΡ κοινή μηριαία αρτηρία και ακολούθησε αγγειογραφία όπου διαπιστώθηκε ανεύρυσμα
σακοειδούς μορφολογίας και διαμέτρου 6,7εκ. περίπου λίγα εκατοστά μετά την έκφυση της ΔΕ έσω λαγόνιας αρτηρίας. Στην συνέχεια
και με τεχνική crossover προωθήθηκε καθετήρας εντός του ανευρύσματος με την βοήθεια κατάλληλου οδηγού σύρματος. Από το στόμιο
του μικροκαθετήρα στην συνέχεια απελευθερώθηκε σταδιακά ένας ικανός αριθμός coils έως ότου να επιτευχθεί ο πλήρης εμβολισμός
του ανευρύσματος. Έτσι το ανεύρυσμα αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά χωρίς να χρειαστεί να υποβληθεί ο ασθενής σε χειρουργείο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα μεμονωμένα ανευρύσματα των λαγονίων αρτηριών είναι σπάνια, η συχνότητα τους στο γενικό πληθυσμό
υπολογίζεται σε 0,03% και αφορούν το 2-7% όλων των ενδοκοιλιακών ανευρυσμάτων. Το 70-80% αυτών εντοπίζονται αποκλειστικά στην
κοινή λαγόνια, το 10-30% στην έσω λαγόνια, ενώ η έξω λαγόνια αρτηρία σπάνια προσβάλλεται. Η αναλογία ανδρών-γυναικών είναι
5-16/1 και η συχνότερη ηλικία εμφάνισης είναι 65-75 έτη. Στο 50% των περιπτώσεων είναι αμφοτερόπλευρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα ανευρύσματα έσω λαγόνιων συνήθως είναι ασυμπτωματικά, όταν εκδηλώσουν συμπτώματα όμως μπορούν να
επιπλακούν με θρομβοεμβολικά επεισόδια ή ρήξη. Η τελευταία μάλιστα, που είναι και η πιο σοβαρή επιπλοκή, δεν είναι σπάνια και
συμβαίνει σε ποσοστό 5-9% στην πενταετία για ανευρύσματα διαμέτρου 3-4 εκ., ενώ για μεγαλύτερα των 4 εκ. 10-70%. Η θνητότητα από
τη ρήξη είναι 25-57%.
69. ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΤΟΥ ΩΤΙΟΥ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΛΠΙΚΗ ΜΑΡΜΑΡΥΓΗ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΗ
ΘΡΟΜΒΟΕΜΒΟΛΙΚΗ ΝΟΣΟ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Γουλιμάρη Ρ., Χρυσοπούλου Τ., Ορφανίδου Β., Παπαδεράκης Γ., Τσαμουρλίδου Ελ., Παναγιωτίδου Λ., Πασσιάς Γ., Δημητριάδης Σ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Ξάνθης
Σκοπός : Η εκτίμηση της χρησιμότητας της πολυτομικής αξονικής τομογραφίας (MDCT) θώρακος ,στην ανάδειξη της θρόμβωσης του
ωτίου του αριστερού κόλπου ,σε ασθενείς με χρόνια κολπική μαρμαρυγή (ΧΚΜ) και πιθανή θρομβοεμβολική νόσο.
Υλικό- Μέθοδος: Στη μελέτη περιλαμβάνονται 132 ασθενείς (74 άνδρες και 58 γυναίκες) με ιστορικό ΧΚΜ και τιμές d-dimmers > 0,5
μg/ml. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε MDCT θώρακος , σε αξονικό τομογράφο Siemens Somatom Emotion 16 τομών, πριν και μετά
την I.V έγχυση σκιαγραφικής ουσίας με χρήση εγχυτή και πρωτόκολλο πνευμονικής εμβολής (ΠΕ).
Αποτελέσματα: Στους 85 ασθενείς τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά για ΠΕ. Σε 2 από αυτούς , (1 άνδρας και 1 γυναίκα) απεικονίστηκε
διάταση του ωτίου του αριστερού κόλπου με παρουσία θρόμβου εντός αυτού. Συνυπάρχοντα απεικονιστικά ευρήματα ήταν: διάταση των
καρδιακών κοιλοτήτων και βαλβιδοπάθεια μιτροειδούς ( γυναίκα ασθενής) και διάταση της θωρακικής αορτής ( άνδρας ασθενής).
Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, αναφέρεται μεγαλύτερη πιθανότητα δημιουργίας θρόμβου στο ωτίου του
αριστερού κόλπου σε ασθενείς με ΧΚΜ και βαλβιδοπάθεια μιτροειδούς. Η παθογένεση δεν έχει πλήρως αποσαφηνιστεί. Ωστόσο, η
σχετική στάση του αίματος που προκαλείται στο ωτίο του αριστερού κόλπου εξαιτίας του σχήματος και της δοκίδωσης του τοιχώματος
αυτού, φαίνεται ότι παίζουν σημαντικό ρόλο. Η MDCT θώρακος είναι μια γρήγορη, δυναμική, μη-επεμβατική διαγνωστική μέθοδος και
εξαιρετικά χρήσιμη για την απεικόνιση του ωτίου του αριστερού κόλπου και την ανάδειξη της θρόμβωσης αυτού, ιδιαίτερα δε όταν δεν
είναι εφικτή η πραγματοποίηση διοισοφάγειου υπερηχογραφήματος που αποτελεί και τη μέθοδο εκλογής.
70. ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΣΤΕΝΩΣΕΙΣ ΝΕΦΡΙΚΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΕ ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΤΩ ΑΚΡΩΝ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΤΩΝ ΒΛΑΒΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΣΕΩΝ ΚΟΙΝΩΝ ΛΑΓΟΝΙΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ. ΜΕΘΟΔΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2 Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3 Νοσηλευτής Αγγειογράφου.
Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής με ιστορικό διαλείπουσας χωλότητας και παθολογικά ευρήματα σε triplex αρτηριών κάτω άκρων με
88
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
παρουσία μεγάλου βαθμού στενώσεων στις κοινές λαγόνιες αρτηρίες. Αυξημένες τιμές κρεατινίνης στον κλινικοεργαστηριακό έλεγχο.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Έγινε αγγειογραφία όπου και ανεδείχθη πέραν των στενώσεων σε αμφότερες τις κοινές λαγόνιες αρτηρίες
(ιδίως της ΑΡ) και σημαντικού βαθμού στενώσεις στο ύψος των εκφύσεων αμφότερων των νεφρικών αρτηριών. Αποφασίσθηκε σε
πρώτο χρόνο να αντιμετωπισθούν οι βλάβες των νεφρικών με χρήση εκπτυσσόμενων με μπαλόνι stents και σε επόμενη συνεδρία
αποκαταστάθηκαν οι βλάβες στις κοινές λαγόνιες αρτηρίες με χρήση 3 stents τα 2 εξ αυτών τοποθετημένα με την τεχνική kissing και το
τρίτο ως προέκταση εντός της ΑΡ έξω λαγόνιας αρτηρίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι στενώσεις αντιμετωπιστήκαν επιτυχώς και οι διάμετροι των αγγείων αποκαταστάθηκαν πλήρως. Η διαλείπουσα
χωλότητα παρήλθε και αποκαταστάθηκαν οι τιμές κρεατινίνης του ασθενούς σε φυσιολογικά επίπεδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι σημαντικές στενώσεις των νεφρικών αρτηριών σε αυτόν τον ασθενή θα μπορούσαν να οδηγήσουν προοδευτικά σε
νεφρική ανεπάρκεια γεγονός που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς χάριν στην έγκαιρη ενδαυλική παρέμβαση με την συνδρομή της ψηφιακής
αφαιρετικής αγγειογραφίας.
71. ΠΕΡΙΚΑΡΔΙΑΚΟΙ ΘΥΛΑΚΕΣ: ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΗ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Γουλιμάρη Ρ., Παναγιωτίδου Λ., Τσαμουρλίδου Ελ., Παπαδεράκης Γ., Ορφανίδου Β., Χρυσοπούλου Τ., Πασσιάς Γ., Δημητριάδης Σ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Ξάνθης
Σκοπός: Η παρούσα εκπαιδευτική εργασία έχει ως σκοπό να περιγράψει την πολύπλοκη ανατομία του περικαρδίου και των
περικαρδιακών θυλάκων, να απεικονίσει τα είδη των περικαρδιακών θυλάκων και να συζητήσει τα ακτινολογικά χαρακτηριστικά που
αποτελούν το κλειδί για την διαφορική διάγνωση αυτών από λεμφαδένες ή άλλες βλάβες του μεσοθωρακίου σε εξετάσεις πολυτομικής
αξονικής τομογραφίας (MDCT) θώρακος.
Υλικό και μέθοδος: Μελετήθηκαν αναδρομικά οι εξετάσεις 100 ασθενών που υποβλήθηκαν σε MDCT σε αξονικό τομογράφο
Siemens Somatom Emotion 16 τομών, πριν και μετά την I.V έγχυση σκιαγραφικής ουσίας με χρήση εγχυτή και πρωτόκολλο θωρακικής
αορτής.
Αποτελέσματα: Σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70% απεικονίστηκε τουλάχιστον ένας περικαρδιακός θύλακος, ενώ στο 60 % των
περιπτώσεων περισσότεροι του ενός.
Συμπέρασμα: Το περισπλάγχνιο πέταλο του περικαρδίου αγκαλιάζει την καρδιά και τα αγγεία που εισέρχονται και εξέρχονται από
αυτή. Οι αναδιπλώσεις του περισπλάγχνιου πετάλου διατάσσονται γύρω από δύο σωληνώδεις σχηματισμούς δημιουργώντας τους δυο
περικαρδιακούς κόλπους: τον εγκάρσιο και το λοξό περικαρδιακό κόλπο.
Στην ακτινολογική μελέτη ασθενών με MDCT θώρακος, ιδιαίτερα δε των ογκολογικών, είναι σημαντική η αναγνώριση των
περικαρδιακών θυλάκων, ώστε να αποφεύγονται διαγνωστικά σφάλματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε λανθασμένους
θεραπευτικούς χειρισμούς. Η MDCT αποτελεί το πλέον σύγχρονο διαγνωστικό εργαλείο στην απεικόνιση των διάφορων
περικαρδιακών θυλάκων ιδιαίτερα σε απουσία περικαρδιακής συλλογής γιατί επιτρέπει την ταχεία απόκτηση υψηλής ευκρίνειας
εικόνων, μεγάλης ανατομικής ανάλυσης.
72. ΡΗΞΗ ΙΓΝΥΑΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ
Μούσιου Σ., Φλωκατούλα Μ., Βλάχου Ι.,Καρκαλέμης Α.,Σουέλεμ Μ., Λιβιεράτος Λ., Πετεινέλλη Α., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα TRIPLEX Αγείων Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού ρήξης ιγνυακής αρτηρίας και η ανάδειξη του ρόλου του έγχρωμου
υπερηχογραφήματος στη διαγνωστική προσέγγιση αναλόγων βλαβών.
Υλικό – Μέθοδος: Γυναίκα ηλικίας 74 ετών προσήλθε στο Νοσοκομείο μας και υποβλήθηκε σε ολική αρθροπλαστική γόνατος.
Μία εβδομάδα αργότερα διεκομίσθη στο Τμήμα Υπερήχων με συμπτώματα άλγους και οιδήματος της γαστροκνημίας προς έλεγχο εν
τω βάθει φλεβοθρόμβωσης.
Αποτελέσματα: Στο έγχρωμο υπερηχογράφημα του ΑΡ κάτω άκρου διαπιστώθηκε η ύπαρξη μορφώματος μέγιστης
διαμέτρου(~10cm) στην ιγνυακή χώρα που πληρούτο από αίμα.Στην απεικόνιση με εγκάρσιες τομές αναδείχθηκε η κατεύθυνση της
πορείας του αίματος στην ιγνυακή αρτηρία με ακτινική κατανομή χωρίς να περιορίζεται εντός του σάκου καθώς και εικόνα γιν-γιανγκ.
Ο έλεγχος του φάσματος στην (επιπολής)μηριαία αρτηρία του πάσχοντος κάτω άκρου απεκάλυψε διφασικά φάσματα ροής αίματος με
βαθεία και παρατεταμένη διαστολική φάση ως επί ύπαρξης κωλύματος περιφερικότερα.
Ακολούθησε CTA(ΑΡ) κάτω άκρου η οποία ανέδειξε συγκέντρωση σκιεράς ουσίας στην ιγνυακή κοιλότητα ως επί ρήξεως της ιγνυακής
αρτηρίας. Αντιμετωπίστηκε με παράθεση ευθέος συνθετικού μοσχεύματος με τελικοτελικές αναστομώσεις.
Συζήτηση: Η ρήξη της ιγνυακής αρτηρίας είναι σπάνια αλλά δυνητικά πολύ σοβαρή επιπλοκή της ολικής αρθροπλαστικής του
γόνατος με συχνότητα που δεν ξεπερνά το 0,057%. Ως παράγοντες κινδύνου αναφέρονται η προηγηθείσα χειρουργική επέμβαση, η
περιφερική αρτηριοπάθεια, η απώλεια βάρους, η νεφρική ανεπάρκεια, οι παθήσεις πηκτικότητας του αίματος και οι κακοήθειες. Η
προεγχειρητική αξιολόγηση των ασθενών με αυξημένους παράγοντες κινδύνου για αρτηριακές επιπλοκές καθώς και η κατάλληλη
χειρουργική προσέγγιση μειώνουν τον κίνδυνο εμφάνισης ανάλογων επιπλοκών. Η μη έγκαιρη διάγνωση και ως εκ τούτου θεραπευτική
αντιμετώπιση μπορεί να οδηγήσει σε ακρωτηριασμό ή να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Η έγχρωμη υπερηχοτομογραφία
αποτελεί την μέθοδο εκλογής για την εκτίμηση της ανάλογων αγγειακών βλαβών.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
89
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ninomiya JT, Dean JC, Goldberg VM. Injury to the popliteal artery and its anatomic location in total knee arthroplasty. J Am
Acad Orthop Surg. 2001 Jul-Aug;9(4):253-7.
2. Da Silva MS, Sobel M; Surgeons of the Southern Association of Vascular Surgery. Popliteal vascular injury during total knee
arthroplasty. J Arthroplasty. 1999 Oct;14(7):803-9.
3. Ko LJ, DeHart ML, Yoo JU, Huff TW. Popliteal artery injury associated with total knee arthroplasty: trends, costs and risk
factors. J Surg Res. 2003 Feb;109(2):170-4.
4. Dua A, Zepeda R, Hernanez FC, Igbadumhe AA, Desai SS. et al. The national incidence of iatrogenic popliteal artery
injury during total knee replacement. Bone Joint J. 2013 Dec;95-B(12):1645-9.
5. Bernhoff K1, Rudström H, Gedeborg R, Björck M. et al. Popliteal artery injury during knee replacement: a population-based
nationwide study. J Arthroplasty. 2014 Jun;29(6):1181-4.
6. Smith DE, McGraw RW, Taylor DC, Masri BA. Arterial complications and total knee arthroplasty. Orthopedics. 2011 Jan
3;34(1):52.
7. Kort NP, van Raay JJ, van Horn JR. Compartment syndrome and popliteal vascular injury complicating unicompartmental knee
arthroplasty. Int J Surg. 2010;8(6):430-5.
8. Pal A, Clarke JM, Cameron AE. Case series and literature review: popliteal artery injury following total knee replacement. J
Arthroplasty. 2008 Dec;23(8):1115-21.
9. Wilson JS, Miranda A, Johnson BL, Shames ML, Back MR, Bandyk DF. Vascular injuries associated with elective orthopedic
procedures. Arch Orthop Trauma Surg. 2012 Jun;132(6):861-5.
10. Parvizi J, Pulido L, Slenker N, Macgibeny M, Purtill JJ, Rothman RH. Vascular injuries after total joint arthroplasty. Ann Vasc
Surg. 2014 Jan;28(1):108-14.
73. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΝΩ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΟΥ ΑΡΤΗΡΙΑΣ.
Γεωργοπούλου Β.1 , Μάρκου Α.1, Κάρκος Χ.2 , Φωτιάδης Γ.3, Γεωργίου Π.1 , Στρατής Α.1, Χιονίδου Ρ.1, Ζαφειριάδου Ε.1
1: Ακτινολογικό τμήμα “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 2 : Ε΄Χ. κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 3: Α΄Π. κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ.
Σκοπός. Η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων σπάνιου περιστατικού μεμονωμένου διαχωρισμού της άνω μεσεντερίου αρτηρίας.
Υλικό-μέθοδος. Το περιστατικό μας αφορά άνδρα ηλικίας 42 χρονών, που προσήλθε στα Τ.Ε.Π. του νοσοκομείου μας αιτιώμενος
συνεχές, διαξιφιστικό κοιλιακό άλγος από 24 ώρες.
Αποτελέσματα. Κατά την ψηλάφηση η κοιλία ήταν μαλακή και ευπίεστη, ενώ ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν εντός φυσιολογικών
ορίων.
Ο έλεγχος με αξονική τομογραφία κοιλίας (Υ.Τ.) χωρίς ε.φ. έγχυση σκιαστικού ανέδειξε διάταση της άνω μεσεντερίου αρτηρίας(ΑΜΑ)
και ρύπανση του λίπους γύρω από αυτή(εικ.1). Μετά την ε.φ. έγχυση σκιαστικού διαπιστώθηκε ότι επρόκειτο για ύπαρξη διαχωριστικού
ανευρύσματος της ΑΜΑ, περίπου 1cm μετά την έκφυση αυτής από την κοιλιακή αορτή και με επέκταση σε περιφερικούς κλάδους(εικ.2).
Το τοίχωμα των εντερικών ελίκων ήταν φυσιολογικό, χωρίς ενδεικτικά σημεία ισχαιμίας.
Ο ασθενής αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά με επιτυχία.
Συμπέρασμα. Ο μεμονωμένος διαχωρισμός της άνω μεσεντερίου αρτηρίας αποτελεί σπάνια δυνητικά θανατηφόρο κατάσταση, η έγκαιρη
διάγνωση της οποίας έχει μεγάλη σημασία.
74. ΣΧΕΣΗ ΣΠΛΑΧΝΙΚΟΥ ΛΙΠΟΥΣ ΜΕΤΡΟΥΜΕΝΟΥ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΑΧΟΣ ΕΣΩ-ΜΕΣΟΥ ΧΙΤΩΝΑ ΚΟΙΝΗΣ ΚΑΡΩΤΙΔΑΣ.
K. Μπαρουτσή1, Λ. Ραλλίδης2, Μ. Καραγιάννη1, Ε. Μπαρμπαγιάννη1, Σ. Ισπανοπούλου1, Γ. Αμπελουργός1.
1
Ακτινοδιαγνωστικό και Τμήμα Αξονικής Τομογραφίας Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας.
2
Β΄ Καρδιολογική Κλινική - Αττικό Νοσοκομείο, Ιατρική Σχολή.
ΣΚΟΠΟΣ: Στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκε κατά πόσον το σπλαχνικό λίπος (ΣΠ) που μετράται με αξονική τομογραφία συσχετίζεται με
την υποκλινική αθηρωμάτωση των καρωτίδων.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Εξετάσθηκαν 100 άτομα (65 άνδρες, 35 γυναίκες, μέση ηλικία=49,4±8 έτη) χωρίς ιστορικό καρδιαγγειακής
νόσου ή σακχαρώδη διαβήτη. Προσδιορίστηκαν τα λιπίδια νηστείας και μετρήθηκαν το πάχος του έσω-μέσου χιτώνα της κοινής
καρωτίδας (CCA-IMT) και το ΣΠ με αξονική τομογραφία.
Οι εξετασθέντες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με την παρουσία ΣΠ, όπως αυτή μετρήθηκε από την περίμετρο μέσης (ΠΜ)
[παρουσία ΣΠ: άνδρες με ΠΜ ≥102cm, γυναίκες με ΠΜ ≥88cm και απουσία ΣΠ: άνδρες με ΠΜ <102cm και γυναίκες με ΠΜ <88cm].
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα άτομα με σπλαχνική παχυσαρκία (n = 56) είχαν υψηλότερες τιμές CCA-IMT (0,61 ± 0,11 έναντι 0,56 ± 0,12 mm,
p=0,044). Το ΣΠ συσχετίστηκε με την ΠΜ (r = 0,699, p <0,001) και το CCA-IMT (r =0,350, p <0,001).
Σε πολυπαραγοντική ανάλυση που περιλάμβανε την ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, την υπέρταση, τη χοληστερόλη και το οικογενειακό
ιστορικό πρώιμης στεφανιαίας νόσου, το ΣΠ παρουσίασε συσχέτιση με το CCA-ΙΜΤ σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο (p=0,017).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μέτρηση του σπλαχνικού λίπους με αξονική τομογραφία παρουσιάζει σημαντική συσχέτιση με το CCA-IMT και έτσι
μπορεί να εκτιμήσει την αθηρωματική επιβάρυνση σε υγιή άτομα.
90
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
75. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΕ ΡΑΓΕΝ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ
Α.Σαραφόπουλος, Ι.Γαλανοπούλου, K.Μπόκιου, Α.Βίττη, Γ.Κορελίδης, Χ.Τζιουβάρας, Α.Οικονόμου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η ανάδειξη της υπερηχογραφικής μεθόδου στη διάγνωση μιας πιθανής ρήξης ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής, σε
επαρχιακό νοσοκομείο που δε διαθέτει αξονικό τομογράφο.
Υλικό - μέθοδος: Στη διάρκεια του προηγούμενου εξαμήνου, υποδεχτήκαμε στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών δύο ασθενείς
με ραγέν ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής. Επρόκειτο για άντρες ηλικίας άνω των 70 ετών που προσήλθαν στο νοσοκομείο για οξύ
κοιλιακό άλγος, με βαριά κλινική εικόνα και σε κατάσταση shock. Από το ιστορικό έγινε γνωστό ότι ο ένας έπασχε από ανεγχείρητο
ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής 10cm, ενώ για τον δεύτερο δεν υπήρχε καμιά πληροφορία.
Για την εξέταση χρησιμοποιήσαμε υπερηχοτομογράφο GE LOGIC 5 με κεφαλή 3.5ΜHz.
Στον ασθενή με το μεγάλο ανεύρυσμα των 10cm (άνωθεν του διχασμού), διαπιστώθηκε παχύς τοιχωματικός θρόμβος με αργή στροβιλώδη ροή εντός του αυλού και παρουσία σημαντικής ποσότητας υγρού πέριξ αυτού.
Στον άλλον ασθενή απεικονίστηκε μεγάλη ποσότητα παχύρευστου υγρού γύρω από το σπλήνα, το ήπαρ και τον περινεφρικό χώρο. Το
ανεύρυσμα είχε μεγίστη διάμετρο 47mm και εντόπιση κάτωθεν του ημιδιαφράγματος με οιδηματώδη απεικόνιση του τοιχώματος και
ρύπανση του λιπώδους ιστού περιαορτικά.
Αποτελέσματα: Τα δύο περιστατικά διακομίστηκαν εν ζωή σε κεντρικό νοσοκομείο της Μακεδονίας όπου υποβλήθηκαν σε αξονική
τομογραφία, επιβεβαιώνοντας τα ευρήματα από τον υπερηχογραφικό έλεγχο. Μετά τη χειρουργική επέμβαση μεταφέρθηκαν άμεσα στη
ΜΕΘ, για να καταλήξουν δυστυχώς τις επόμενες ημέρες.
Συμπέρασμα: Το υπερηχογράφημα κοιλιακής αορτής αποτελεί μια γρήγορη, ευχερή και σχετικά αξιόπιστη μέθοδο για τον έλεγχο των
ανευρυσμάτων και της ακεραιότητας του τοιχώματός τους. Η έγκαιρη διάγνωση μιας ρήξης δεν αποτρέπει πάντα το μοιραίο.
76. Αγγεία μεσοθωρακίου: Συγγενείς ανωμαλίες και ανατομικές παραλλαγές.
Ε. Παπαδάκη , Σ. Δημητρίου, A. Κόζανα, Π. Μπουρογιάννη, Χ. Σκιαδάς, Σ.Τρουλάκη, Ε. Μαγκανάς
Εργαστήριο Ιατρικής απεικόνισης Π.Γ.Ν.Η. – Τομέας Ακτινολογίας
Διευθυντής: Καθηγητής Απόστολος Καραντάνας
Σκοπός της Μελέτης: H περιγραφή και η κλινική συσχέτιση των συγγενών ανωμαλιών και ανατομικών παραλλαγών των αγγείων
του μεσοθωρακίου.
Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν 1450 εξετάσεις αξονικής τομογραφίας θώρακος, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν με ελικοειδή
τεχνική σε πολυτομικό τομογράφο 16 τομών πριν και μετά την ΕΦ χορήγηση ιωδιούχου σκιαγραφικής ουσίας.
Αποτελέσματα: Αναγνωρίστηκαν 27 περιπτώσεις συγγενών ανωμαλιών – ανατομικών παραλλαγών των αγγείων του μεσοθωρακίου,
ως εξής: δεξιό αορτικό τόξο (n=1), παραμονή αριστερής άνω κοίλης φλέβας(n=2), πνευμονικό απόλυμα (n=1), μερική ανώμαλη
φλεβική πνευμονική επιστροφή όπου το ανώμαλο αγγείο αριστερά εκβάλλει σε μια υπεράριθμη αριστερή ΑΚΦ (n=1), έκτοπη έκφυση
αριστερής καρωτίδας από το βραχιονοκεφαλικό στέλεχος (n=3), λοβός αζύγου (n=7), έκτοπη έκφυση δεξιάς υποκλείδιου αρτηρίας
(n=5), αριστερή ανώτερη διαθωρακική φλέβα (n=7).
Συμπέρασμα: Τα αγγεία του μεσοθωρακίου παρουσιάζουν πλειάδα συγγενών ανωμαλιών και ανατομικών παραλλαγών, οι οποίες
αφενός δύναται να προκαλέσουν συμπτώματα κυρίως από το αναπνευστικό και γαστρεντερικό σύστημα και αφετέρου να οδηγήσουν σε
περαιτέρω έλεγχο τυχόν διεύρυνσης του μεσοθωρακίου στην απλή ακτινογραφία θώρακος.
77. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΚΟΙΛΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΜΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΗΜΙΑΖΥΓΟ ΦΛΕΒΑ (INTERRUPTED
INFERIOR VENA CAVA SYNDROME), ΩΣ ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ I.V.ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΟ.
Σ.Ζωνίτσα, Χ.Τσιάμης, Κ.Γεωργιτζίκη, Γ.Παναγιώτου Δ.Πατσιαβούρα, Π.Κοκοδήμου, Π.Γκούβης
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα Γ.Ν.Ημαθίας (Μονάδα Βέροιας)
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων με τη χρήση αξονικής τομογραφίας με i.v. σκιαγραφικό, συγγενούς διαταραχής
της κάτω κοίλης φλέβας με διακοπή της φυσιολογικής πορείας της και συνέχεια αυτής στην ημιάζυγο φλέβα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής 51 ετών παραπέμφθηκε από την ουρολογική κλινική του νοσοκομείου μας για την διενέργεια απλής
αξονικής τομογραφίας, στα πλαίσια διερεύνησης γνωστού ουρολογικού προβλήματος. Λόγω των νέων ευρημάτων που παρατηρήθηκαν
έγινε χρήση i.v.σκιαγραφικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην ΥΤ χωρίς σκιαγραφικό παρατηρήθηκαν διογκωμένες παραορτικές μάζες μαλακών μορίων καθώς και διόγκωση
της αζύγου και κυρίως της ημιάζυγου φλέβας στις κατώτερες τομές του θώρακα. Στην ΥΤ με i.v.σκιαγραφικό, αναδείχθηκε η διακοπή της
κάτω κοίλης φλέβας κάτω από το επίπεδο των νεφρικών φλεβών και η συνέχεια της μέσω της ημιαζύγου φλέβας.
Η ημιάζυγος φλ. απεικονίζεται διογκωμένη, με κιρσοειδή πορεία, υποδέχεται τις νεφρικές φλέβες και εκβάλλει πορευόμενη
οπισθοαορτικά στην άζυγο φλέβα στο επίπεδο του θ10 σπονδύλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι συγγενείς ανωμαλίες κατά τη γένεση της κάτω κοίλης φλέβας (IVC) είναι σπάνιες (0.3%) στον γενικό πληθυσμό και
συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία. Η ΑΤ με i.v. σκιαγραφικό αποτελεί την εξέταση εκλογής για την ανάδειξη παραλλαγών όπως η της
διακοπής της IVC και η συνέχεια της μέσω της ημιαζύγου ή αζύγου φλέβας. Η γνώση τέτοιων ανατομικών αγγειακών ανωμαλιών είναι
ιδιαίτερα χρήσιμη σε περιπτώσεις που απαιτείται η χρήση της IVC ως οδός προσπέλασης για τις ΔΕ καρδιακές κοιλότητες ή για την
τοποθέτηση φίλτρου.
91
78. Επιπλοκές μετά από καθετηριασμό της κερκιδικής αρτηρίας . Μελέτη με έγχρωμο και παλμικό Doppler.
Γ. Κυριακοπούλου, Κ. Βιτζηλαίος, Αν. Τζιβελοπούλου, Π. Σακαρέλλος, Ευ. Παπαευθυμίου, Αλ. Βασιλάκης, Δ. Παπαβδής, Χ.
Τριαντοπούλου.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν.Ν.Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο», Τμήμα Triplex αγγείων.
Σκοπός: Η διαγνωστική προσέγγιση με triplex ασθενών με συμπτώματα στο αντιβράχιο μετά από καθετηριασμό της κερκιδικής
αρτηρίας για στεφανιογραφία.
Υλικά-μέθοδος: Μελετήθηκαν δύο ασθενείς οι οποίοι-λίγες ώρες πριν- είχαν υποβληθεί σε διαγνωστική στεφανιογραφία διαμέσου
της κερκιδικής αρτηρίας. Ο πρώτος εξ αυτών παρουσίασε άλγος κι σφύζουσα μάζα στο σημείο του καθετηριασμού , ενώ ο δεύτερος
άλγος και ψυχρότητα περιφερικά του σημείου καθετηριασμού. Η μελέτη έγινε με έγχρωμο και παλμικό Doppler.
Αποτελέσματα: Στον πρώτο ασθενή, αντίστοιχα προς τη σφύζουσα μάζα, απεικονίστηκε υποηχογενής σχηματισμός μεγίστης διαμέτρου
3,51 εκατοστά, ο οποίος με το έγχρωμο και παλμικό Dopplerπαρουσίαζε αιματική ροή στο εσωτερικό του και κυματομορφές τύπου toand-fro, ενδεικτικές παρουσίας ψευδοανευρύσματος. Παράλληλα αναδείχθηκε και ο αυχένας του ψευδοανευρύσματος. Στο δεύτερο
ασθενή το b-mode υπερηχογράφημα ανέδειξε πλήρωση του αυλού της κερκιδικής αρτηρίας με ηχογενές υλικό, ενώ δεν κατέστη δυνατή
η ανάδειξη ροής με το έγχρωμο και παλμικό Doppler (θρόμβωση).
Συμπέρασμα: Το triplex αγγείων είναι ακριβής, γρήγορη και εύκολη μέθοδος μελέτης των επιπλοκών που παρουσιάζονται σε αγγεία
μετά από χειρισμούς- όπως ο καθετηριασμός- και αφορούν τόσο την ακεραιότητα του τοιχώματος των αγγείων, όσο και τη διαταραχή
της αιματικής ροής εντός αυτών.
79. ΚΑΤΩ ΠΟΛΙΚΗ ΝΕΦΡΙΚΗ ΑΡΤΗΡΙΑ. ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΜΕ MDCT. ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΥΡΗΜΑΤΟΣ.
Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών
Tσώτα Ε., Πατσούρα Μ., Κρανιώτης Π., Παπαδημάτος Π., Παστρωμάς Γ., Πέτσας Θ.
Σκοπός Η παρουσίαση δύο περιστατικών, ανάδειξης κάτω πολικής νεφρικής αρτηρίας και η κλινική σημασία αυτής. Η επικουρική
νεφρική αρτηρία συναντάται στο 30% του πληθυσμού και αποτελεί ανατομική παραλλαγή. Θεωρείται υπόλειμμα εμβρυικών πλευρικών
μεσονεφρικών αρτηριών.
Εκφύεται συνηθέστερα από την κοιλιακή αορτή, κεφαλικά ή ουραία της κύριας νεφρικής αρτηρίας ή απευθείας από αυτήν. Σπανιότερα
από την κοιλιακή, την άνω μεσεντέρια αρτηρία, ή τις κοινές λαγόνιες αρτηρίες.
Σε ποσοστό 10-15%, είναι αμφοτερόπλευρη, (70%) είναι μονήρης, ενώ μπορεί να έχει διπλή (20%),τριπλή (2,5 %) ή ,τετραπλή <1%
εντόπιση.
Υλικό-Μέθοδος 1)Άνδρας 19 ετών, προσήλθε στο νοσοκομείο λόγω επίμονου κωλικοειδούς άλγους ΔΕ οσφυϊκής χώρας.
Πραγματοποιήθηκε U/S έλεγχος που ανέδειξε διάταση του πυελοκαλυκικού συστήματος του ΔΕ νεφρού. Ακολούθησε αξονική
πυελογραφία (CTU) για ανάδειξη πιθανού κωλύματος.
2)Άνδρας 70 ετών, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων του νοσοκομείου μετά από τροχαίο ατύχημα. Λόγω του μηχανισμού κάκωσης,
διενεργήθηκε άμεσα αξονική τομογραφία.
Αποτελέσματα Στην πρώτη περίπτωση ανεδείχθη κάτω πολική αρτηρία ΔΕ, που διασταυρωνόταν με τη σύστοιχη πυελο-ουρητηρική
συμβολή, στο επίπεδο του Ο2-Ο3 μεσοσπονδυλίου διαστήματος. Συνυπήρχε διάταση του πυελοκαλυκικού συστήματος και του άνω
τριτημορίου του ουρητήρα ομόπλευρα, με σύνοδο λέπτυνση παρεγχύματός του.(Σύνδρομο πυελοουρητηρικής συμβολής-UPJ)
Στην δεύτερη περίπτωση, απεικονίστηκαν περιοχές μη πρόσληψης της ενδοφλέβιας σκιαγραφικής ουσίας στον κάτω πόλο του ΑΡ
νεφρού που αντιστοιχούσαν σε κατανομή κάτω πολικής αρτηρίας.(Έμφρακτο συνεπεία τραυματικού διαχωρισμού αυτής)
Συμπέρασμα Η γνώση της ανωτέρω ανατομικής παραλλαγής είναι σημαντική, διότι, εφόσον η πολική νεφρική αποτελεί τελική
αρτηρία, αν με οποιοδήποτε τρόπο τραυματιστεί (κάκωση ή ιατρογενώς), θα ισχαιμίσει το αντίστοιχο τμήμα του νεφρού που αιματώνει.
Η διασταύρωση της με ουρητήρα ,ή ορχική φλέβα οδηγεί σε υδρονέφρωση και κιρσοκήλη αντιστοίχως.
80. O ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΑΣ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΙΧΝΕΥΣΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΩΝ ΘΡΟΜΒΩΝ
Παπαδάτου Α., Μοσχούρης Ι. ,Μπούμα Ε. ,Κορνέζος Ι.,Xαρικόπουλος Θ.,Παπαδάκη, Γ.Μ. ,Ματσαïδώνης Δ.
Ακτινολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς
Σκοπός: Η αξιολόγηση της ευαισθησίας της υπερηχογραφίας με σκιαγραφικά μέσα (ΥΣΜ) και η παρουσίαση των αντίστοιχων
ευρημάτων επί νεοπλασματικών θρόμβων (ΝΘ), οι οποίοι προκαλούνται από νεοπλάσματα ενδοκοιλιακών οργάνων.
Υλικό-μέθοδος: Εξετάστηκαν 14 ασθενείς (11 άνδρες,3 γυναίκες) ηλικίας 42-84 ετών. 10 εξ αυτών έπασχαν από ηπατοκυτταρικό
καρκίνωμα, 3 από αδενοκαρκίνωμα νεφρού και 1 από καρκίνωμα επινεφριδίου. Όλοι οι παραπάνω όγκοι συνοδεύονταν από ΝΘ σε
20 συνολικά εντοπίσεις: στέλεχος πυλαίας φλέβας (n=9), κύριος (λοβαίος) κλάδος πυλαίας (n=3), νεφρική φλέβα (n=3), σπληνική
φλέβα (n=2), κάτω κοίλη φλέβα (n=2) ηπατική φλέβα (n=1). Όλοι οι ασθενείς εξετάστηκαν με απλό και έγχρωμο/Power Doppler
υπερηχογράφημα και με ΥΣΜ, κατόπιν ενδοφλέβιας χορήγησης ενισχυτή ηχογένειας 2ης γενιάς (SonoVue).
Αποτελέσματα: Η ΥΣΜ ανέδειξε ενίσχυση εντός των θρόμβων, ενδεικτική της νεοπλασματικής προέλευσης αυτών σε 19/20 εντοπίσεις
ΝΘ (ευαισθησία:95%). Το μοναδικό ψευδώς αρνητικό αποτέλεσμα της ΥΣΜ οφειλόταν πιθανότατα σε αδυναμία ανάδειξης ενίσχυσης
λόγω της εν τω βάθει εντόπισης του ΝΘ. Με βάση τα αντίστοιχα διαγνωστικά κριτήρια, το απλό υπερηχογράφημα διέγνωσε ΝΘ σε
92
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
6/20 εντοπίσεις (ευαισθησία:30%) και το έγχρωμο Doppler σε 9/20 εντοπίσεις (ευαισθησία:45%). Οι διαφορές στην ευαισθησία της ΥΣΜ
συγκριτικά με αυτήν του απλού και έγχρωμου/Power Doppler υπερηχογραφήματος ήταν στατιστικώς σημαντικές (p<0,05).
Συμπέρασμα: Η ΥΣΜ φαίνεται ότι παρουσιάζει υψηλότερη ευαισθησία από τις λοιπές υπερηχογραφικές τεχνικές στην διάγνωση ΝΘ
σπλαχνικών φλεβών και πιθανώς κατέχει θέση στον απεικονιστικό έλεγχο ενδοκοιλιακών νεοπλασμάτων που συχνά επιπλέκονται με ΝΘ.
81. ΟΓΚΟΙ ΚΑΡΔΙΑΣ - ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ: ΦΑΣΜΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΕΞΕΤΑΣΗΣ
Δεμερτζής Α., Καλογεράκου Κ., Γαρδέλης Γ., Ζαχαρή Θ., Σαμαρά Χ., Ζώης Γ., Λυμπερόπουλος Κ.
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Γ. Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
Σκοπός: Η παρουσίαση του φάσματος των απεικονιστικών ευρημάτων της μαγνητικής τομογραφίας καρδιάς σε περιπτώσεις ασθενών
με ογκόμορφες καρδιακές βλάβες και η βελτιστοποίηση του πρωτοκόλλου εξέτασης της Μαγνητικής Τομογραφίας καρδιάς στη
διερεύνηση αυτών των ασθενών.
Υλικό και μέθοδοι: Στη μελέτη μας συμπεριλαμβάνονται 26 ασθενείς με ογκόμορφες βλάβες της καρδιάς, οι οποίοι υποβλήθηκαν
σε MRI καρδιάς τα τελευταία 15 χρόνια και των οποίων η τελική διάγνωση ετέθη με χειρουργείο ή βιοψία στους 19 από τους 26.
Οι ασθενείς εξετάσθηκαν σε μαγνητικό τομογράφο 1,5 T, χρησιμοποιήθηκε το συμβατικό πρωτόκολλο εξέτασης καρδιάς. Έγιναν
προσαρμογές του πρωτοκόλλου κατά περίπτωση ανάλογα με την παθολογία. Ενδοφλέβιος χορήγηση σκιαγραφικού έγινε σε όλες τις
περιπτώσεις.
Αποτελέσματα: Εξ αυτών, 5 περιπτώσεις αφορούσαν σάρκωμα, 7 μυξώματα, 6 μεταστάσεις, 2 περιστατικά αφορούσαν νόσο
εναπόθεσης γλυκογόνου, 5 περιστατικά αφορούσαν ενδοκαρδιακούς θρόμβους, 1 περίπτωση αφορούσε ινοελάστωμα αορτικής
βαλβίδας. Η εντόπιση, το μέγεθος, η επέκταση και η συσχέτιση με τις φυσιολογικές ανατομικές δομές, ήταν με ακρίβεια εφικτή σε όλες
τις περιπτώσεις. Η ενδοφλέβιος χορήγηση σκιαγραφικού βοήθησε στη διαφοροδιάγνωση των θρόμβων και των νόσων εναπόθεσης από
τις λοιπές νεοπλασματικές ογκοτικές βλάβες. Η επέκταση προς το περικάρδιο καθορίστηκε με απόλυτη ακρίβεια σε όλες τις αντίστοιχες
περιπτώσεις.
Συμπέρασμα: Η μαγνητική τομογραφία καρδιάς παρέχει βέλτιστη εκτίμηση της θέσης, της επέκτασης και των λειτουργικών
χαρακτηριστικών των καρδιακών όγκων, και επιπρόσθετα επιτρέπει με μεγάλη ακρίβεια τη διαφοροδιάγνωση των καλοήθων από τις
κακοήθεις αλλοιώσεις.
82. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΡΑΓΕΝΤΟΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ ΜΕ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΑΟΡΤΟΚΟΙΛΙΚΟΥ ΣΥΡΙΓΓΙΟΥ.
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ.
Ν. Μπούζας, Μ. Ευσταθίου, Τ. Παππάς., Α. Τσακαλάκη, Δ. Γρηγοράκη, Γ. Σκούντζος, Β. Πλιάκα , Α. Μήκα, Σ. Καββαδίας.
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣ. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σκοπός της μελέτης: Παρουσιάζουμε την περίπτωση ραγέντος ανευρύσματος κοιλιακής αορτής(ΑΚΑ) με ταυτόχρονη ανάπτυξη
αορτοκοιλικού συριγγίου σε ασθενή με άτυπα συμπτώματα που μιμούνταν την κλινική συμπτωματολογία κολικού του δεξιού νεφρού.
Υλικό και μέθοδοι: Ασθενής άνδρας 74 ετών προσέρχεται στο νοσοκομείο μας με άλγος στην δεξιά νεφρική χώρα. Από το ατομικό
αναμνηστικό αναφέρει στεφανιαία νόσο και σακχαρώδη διαβήτη. Από τον υπερηχογραφικό έλεγχο απεικονίστηκε ευμέγεθες
ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής με υποψία οπισθοπεριτοναικής ρήξης. Ο ασθενής ήταν αιμοδυναμικά σταθερός. Διενεργήθηκε άμεσα ΑΤ
κοιλίας.
Αποτελέσματα: Η ΑΤ επιβεβαίωσε την ύπαρξη ευμεγέθους υπονεφρικού ανευρύσματος με επέκταση στις λαγόνιες αρτ., παρουσία
υπέρπυκνων στρωμάτων εντός του τοιχωματικού θρόμβου, ενδεικτικά πρόσφατης ενδοτοιχωματικής ρήξης καθώς και παρουσίας
υπέρπυκνης οπισθοπεριτοναικής συλλογής(αιμάτωμα). Μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού σε πρώιμη αρτηριακή φάση
απεικονίζεται ταυτόχρονη σκιαγράφηση της κάτω κοίλης φλέβας με ανάδειξη του αυχένα του αορτοκοιλικού συριγγίου. Επακολούθησε
επιτυχής επείγουσα χειρουργική διόρθωση του ανευρύσματος.
Συμπέρασμα: Το αορτοκοιλικό συρίγγιο αποτελεί μια ασυνήθιστη επιπλοκή του ΑΚΑ και απαντάται στο 1% επί όλων των
ανευρυσμάτων και στο 3% περίπου των ραγέντων ανευρυσμάτων. Τα κλινικά χαρακτηριστικά του μπορεί να είναι άτυπα με συνέπεια
καθυστέρηση στην διάγνωση. Πάνω από το 80% των αναφερθέντων αορτοκοιλικών συριγγίων σχετίζονται με ρήξη ανευρυσμάτων
κοιλιακής αορτής. Άλλες αιτίες αποτελούν το διατιτραίνον τραύμα, τα μυκωτικά ανευρύσματα, η αρτηρίτιδα Takayasu, και νοσήματα
του συνδετικού ιστού. Έγκαιρη προεγχειρητική διάγνωση είναι απαραίτητη για τον σχεδιασμό της χειρουργικής προσέγγισης και την
καλύτερη έκβαση του ασθενούς. Κλινική επαγρύπνηση (πχ έλεγχος για φύσημα κ.α.) καθώς και επαγρύπνηση των ακτινολόγων για την
αναγνώριση σχετικών ευρημάτων θεωρούνται απαραίτητα για την έγκαιρη διάγνωση.
83. Απεικονιστικά ευρήματα και διαφοροδιαγνωστικές προκλήσεις στην νόσο CADASIL(Cerebral Autosomal
Dominant Arteriopathy Subcortical Infracts Leucoencephalopathy)
Λ.Πούλου, Γ. Βελονάκης, Ε. Καραβασίλης, Ι. Γκερλές, Π. Τσαγκούλη, Π. Τούλας, Δ.Α. Κελέκης.
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης, Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Σκοπός: Η ανάδειξη των κύριων απεικονιστικών χαρακτηριστικών και των διαφοροδιαγνωτικών διλημμάτων που θέτονται στην
απεικόνιση του σπάνιου συνδρόμου CADASIL.
93
Υλικό-Μέθοδοι: Καταγράψαμε τα κύρια απεικονιστικά χαρακτηριστικά ευρήματα του συνδρόμου CADASIL σε δύο ασθενείς μας.
Αποτελέσματα:To CADASIL είναι μια σπάνια νόσος με αυτοσωμικό επικρατούντα τρόπο κληρονομικότητας, που προσβάλει σχετικά
νέους ανθρώπους (30-50 ετών)και με κύρια συμπτώματα ημικρανίες με αύρα, κεφαλαλγία, κατάθλιψη και άνοια. Οφείλεται σε
μετάλλαξη στο γονίδιο NOTCH 3. Η νευροαπεικόνιση αναδεικνύει εστιακά κενοτοπιώδη έμφρακτα και διάχυτες ισχαιμικές μεταβολές
της λευκής ουσίας γνωστές με τον όρο λευκοαραίωση. Χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματα μαγνητικής τομογραφίας είναι η
εντόπιση στην λευκή ουσία των πρόσθιων κροταφικών λοβών και στην έξω κάψα των βασικών γαγγλίων καθώς και στην υποφλοιώδη
λευκή ουσία των μετωπιαίων και βρεγματικών λοβών. Μεγαλύτερης ειδικότητας χαρακτηρίζονται τα ευρήματα στους πρόσθιους
κροταφικούς λοβούς. Όλοι ο ασθενείς είχαν αυτό το χαρακτηριστικό σημείο που σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα και την μικρή
τους σχετικά ηλικία μας οδήγηση στην διάγνωση του CADASIL. Στην διαφοροδιάγνωση θα πρέπει να τεθούν η απομυελίνωση και οι
αγγειακές νόσοι που οφείλονται στην ΑΥ όπως η μικροϊσχαιμική λευκοεγκεφαλοπάθεια καθώς και μορφές εγκεφαλίτιδας, αγγειϊτιδας, η
νευροσαρκοείδωση, η νόσος Lyme και άλλες μορφές λευκοδυστροφίας.
Συμπέρασμα: Η μαγνητική τομογραφία παίζει πρωτεύοντα ρόλο στην διάγνωση του συνδρόμου CADASIL και στην διαφοροδιάγνωση
του από άλλες νόσους έχοντας υψηλή ευαισθησία.
84. ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΑΤΡΑΚΤΟΕΙΔΕΣ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΒΑΣΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ ΥΤ.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ανευρύσματα εγκεφαλικών αγγείων διαμέτρου μεγαλύτερης των 2,5εκ θεωρούνται γιγαντιαία και αποτελούν
μόλις το 5% του συνόλου. Μερικά δε μόνο από αυτά εντοπίζονται στην βασική αρτηρία και είναι τα περισσότερα σακκοειδή στην
μορφολογική τους απεικόνιση με τα ατρακτοειδούς μορφολογίας να είναι ασυνήθη.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ελήφθησαν τομές πάχους 5χιλ. πριν και μετά την εδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού. Ανεδείχθη ατρακτοειδές
ανεύρυσμα βασικής αρτηρίας διαμέτρου 3,5εκ. και μήκους 4,5εκ. με ευμεγέθη κυκλοτερή θρόμβο καθώς και τοιχωματική
αθηρωμάτωση, το οποίο προκαλούσε πιεστικά φαινόμενα επί του στελέχους και της 4ης κοιλίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ως γιγαντιαία ατρακτοειδή ανευρύσματα εγκεφαλικών αρτηριών ορίζονται οι ομόκεντρες διατάσεις διαμέτρου
μεγαλύτερης των 2,5 εκ. Συχνά είναι πολυεστιακά και η αθηροσκληρωτική νόσος είναι ο κύριος προδιαθεσικός παράγοντας εμφάνισης
τους. Συμπεριφέρονται συνήθως ως χωροκατακτητικές εξεργασίες, προκαλώντας πιεστικά φαινόμενα στις περιβάλλουσες εγκεφαλικές
δομές και μπορεί να οδηγήσουν σε αποφρακτικό υδροκέφαλο συμπιέζοντας τις διόδους του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Παρόλο που η ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία είναι η μέθοδος εκλογής για την διάγνωση ανευρυσμάτων η
ανώτερη χωρική διακριτική ικανότητα που προσφέρει η υπολογιστική τομογραφία με σκιαγραφικό μπορεί να αναδείξει πέραν των
χαρακτηριστικών των ανευρυσμάτων και την πιθανή συνοδό παθολογία που αυτά μπορεί να προκαλέσουν.
85. ΕΠΙΦΥΣΙΟΚΥΤΤΩΜΑ ΣΕ ΑΓΟΡΙ 18 ΜΗΝΩΝ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Αναγνώστης Σκορδάς, Θωμάς Νημάς, Ανδρέας Μάρκου, Αναστασία Αυγουστή, Ιωάννης Μήλιος, Δημήτριος Καραπουρναλίδης, Αντώνιος
Στράτης, Παναγιώτα Γεωργίου, Χριστίνα Καράτζιου, Αθανασία Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι όγκοι της περιοχής της επίφυσης αποτελούν το 0.5-2% όλων των όγκων του ΚΝΣ στα παιδιά. Οι τρεις κατηγορίες των
όγκων αυτών είναι οι όγκοι του παρεγχύματος της επίφυσης (επιφυσιοβλαστώματα-PNET και επιφυσιοκυττώματα) που παρατηρούνται
συχνότερα στην πρώτη δεκαετία της ζωής και εξίσου στα δύο φύλλα), οι όγκοι των βλαστικών κυττάρων (γερμινώματα, εκ λεκιθικού
ασκού, τερατώματα καλοήθη και κακοήθη και χοριοκαρκινώματα που παρατηρούνται συχνότερα στην δεύτερη δεκαετία και σε
αγόρια) και οι όγκοι αστροκυτταρικής αρχής. Όλοι οι όγκοι της περιοχής της επίφυσης μπορεί να προκαλέσουν απόφραξη των
τρημάτων, του υδραγωγού του Sylvius και υδροκέφαλο. Η συμπίεση των διδυμίων μπορεί να προκαλέσει σύνδρομο Perinaud. Τα
επιφυσιοβλαστώματα και τα επιφυσιοκυττώματα είναι υψηλής κακοήθειας, διηθούν τις πέριξ δομές, μεθίστανται εύκολα διαμέσου του
ΕΝΥ (drop-meta) και συνήθως είναι ευμεγέθεις, λοβωτές μάζες, ίσης-υψηλής έντασης σήματος στην T2-WI και ίσης-χαμηλής στην T1WI. Εμφανίζουν επασβεστώσεις και σημαντική ενίσχυση στα συμπαγή τμήματα. Τα επιφυσιοκυττώματα είναι ασυνήθη στα παιδιά και
απεικονιστικά δεν διαφοροδιαγιγνώσκονται εύκολα απο τα επιφυσιοβλαστώματα.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περίπτωσης αγοριού 18 μηνών με όγκο της επίφυσης-ιστολογικά επιβεβαιωμένο επιφυσιοκύττωμα
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αγόρι 18 μηνών προσκομίζεται στο ΤΕΠ-παιδιατρικής λόγω υποτονίας και επεισοδίων εμέτων.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο έλεγχος με MRI ανέδειξε μάζα στην περιοχή του κωναρίου με υπο/υπερσκηνίδια επέκταση, που απωθεί το στέλεχος,
το τετράδυμο πέταλο, την 3η κοιλία, τους θαλάμους, με επασβεστώσεις στο εσωτερικό της και συμπαγή τμήματα που εμπλουτίζονται μετά
IV χορήγηση σκιαστικού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η MRI-εξέταση είναι εξέταση εκλογής για την αναγνώριση- διάγνωση όγκων της επίφυσης στα παιδιά.
94
86. ΕΣΤΙΑ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΠΟΥ ΜΙΜΗΘΗΚΕ ΟΞΥ ΙΣΧΑΙΜΙΚΟ ΕΜΦΡΑΚΤΟ: ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ.
Λ.Πούλου, Γ. Βελονάκης, Π. Τσαγκούλη, Ε.Καραβασίλης, Χ. Λιούλιος, Π.Τούλας, Δ. Α. Κελέκης
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης,
Ευγενίδειο Θεραπευτήριο, Πανεπιστήμιο Αθηνών
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Σκοπός: Απομυελινωτικές εστίες σε οξεία φάση μπορεί να μιμηθούν οξέα ισχαιμικά έμφρακτα τόσο κλινικά όσο και απεικονιστικά.
Υλικό-Μέθοδοι: Γυναίκα 60 ετών με πρωτοπαθώς προϊούσα πολλαπλή σκλήρυνση υπό αγωγή προσήλθε με αιφνίδια εγκατάσταση
δεξιάς ημιπάρεσης με συμμετοχή του προσώπου και δυσαρθρία . Λόγω παραγόντων κινδύνου (ΑΥ, υπερλιπιδαιμία, κάπνισμα),
αιφνίδιας κλινικής εγκατάστασης και ανταπόκρισης της νόσου της στην θεραπεία το επεισόδιο αποδόθηκε αρχικά σε οξύ ισχαιμικό
έμφρακτο. Έγινε απεικόνιση με μαγνητική τομογραφία σε πρώτο χρόνο την τρίτη μέρα μετά την έναρξη των συμπτωμάτων όπου
αναδείχθηκε εστία ενός εκατοστού στο οπίσθιο σκέλος της έσω κάψας των βασικών γαγγλίων αριστερά. Η εστία παρουσίαζε περιορισμό
της διάχυσης στις εικόνες μοριακής διάχυσης με χαμηλό ADC και δεν ενισχυόταν μετά ενδοφλέβια χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας.
Στην φασματοσκοπική μελέτη δεν αναδείχθηκε γαλακτικό οξύ εύρημα που απομάκρυνε την πιθανότητα ισχαιμικού εμφράκτου.
Στον επανέλεγχο μετά 10 ημέρες η βλάβη εξακολουθούσε και εμφάνιζε αυξημένο σήμα στις εικόνες DWI, δεν παρουσίασε αλλαγή
μορφολογίας και εξακολουθούσε να μην προσλαμβάνει την ενδοφλεβίως χορηγηθείσα σκιαγραφική ουσία. Στον μετέπειτα έλεγχο η
ένταση του DWI εξακολουθούσε να παραμένει αμετάβλητη εύρημα το οποίο απέκλεισε και εκ των υστέρων ισχαιμική βλάβη.
Αποτελέσματα: Βάσει βιβλιογραφίας το ADC σε πολύ οξείες βλάβες σκλήρυνσης μπορεί να αναδείξει χαμηλό σήμα και όχι υψηλό
όπως είναι το αναμενόμενο. Το υψηλό σήμα ADC αντικατοπτρίζει αυξημένο εξωκυττάριο χώρο λόγω εξωκυττάριου οιδήματος ή
απομυελίνωσης. Το χαμηλό από την άλλη αντανακλά κυτταροτοξικό οίδημα.
Συμπέρασμα: Η περίσταση αυτή αναδεικνύει ότι οι πολύ οξείες απομυελινωτικές βλάβες μπορεί να έχουν χαμηλό ADC στην MRI
αντανακλώντας κυτταροτοξικό και όχι αγγειογενές οίδημα.
87. O ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΜΟΡΙΑΚΗΣ ΔΙΑΧΥΣΗΣ (DWI) ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΟΣ
1)Ψαράς Κ., 2) ΜακρήςΔ., 1) Χριστοδούλου Μ., 1) Βενετοκλής Αν., 3) Αγιαννιωτάκης Ελ., 2) Στάγκας Σ., 2) Δρούζια Π., 4) Δελήμπασης Γ.,
5) Ψυλλάκης Κ .
1)
2)
3)
4)
5)
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ-ΡΟΔΟΣ
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΟΔΟΥ-ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ-ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
251 ΓΝΑ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ-ΤΜΗΜΑ ΑΞΟΝΙΚΟΥ / ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ
ΣΚΟΠΟΣ : Σκοπό της μελέτης μας αποτελεί η διερεύνηση της ικανότητας και ακρίβειας της DWI, στα πλαίσια του ελέγχου με μαγνητική
τομογραφία για τον αποκλεισμό ή την επιβεβαίωση εγκεφαλικού αποστήματος.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΣ : Μελετήθηκαν 3 ασθενείς με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου σε μηχάνημα PHILIPS INTERA , με κλινική υποψία
εγκεφαλικού αποστήματος. Το πρωτόκολλο περιελάμβανε απεικόνιση σε τρία επίπεδα, με ακολουθίες T1W πριν και μετά ΕΦ χορήγηση
παραμαγνητικής ουσίας T2W, FLAIR , Gradient Εcho και συμπληρώθηκε με ακολουθίες κυτταρικής διάχυσης(DWI) και ADC.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Σε ασθενείς με παρόμοια κλινική εικόνα και εργαστηριακά ευρήματα, ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία ανέδειξε
αλλοιώσεις, περιεστιακό οίδημα και εμπλουτισμό σχεδόν πανομοιότυπα και στις δυο περιπτώσεις. Στο πρώτο περιστατικό η ακολουθία
κυτταρικής διάχυσης και ΑDC δεν ανέδειξαν παθολογικό σήμα και τέθηκε η διάγνωση αντιδραστικής συλλογής ενώ στα άλλα δύο
παρατηρήθηκε περιορισμός της διάχυσης και τέθηκε η διάγνωση εγκεφαλικού αποστήματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η συμβολή της DWI ,στα πλαίσια ελέγχου με μαγνητικό συντονισμό για τον αποκλεισμό ή επιβεβαίωση εγκεφαλικού
αποστήματος, είναι καθοριστική για την σωστή διάγνωση και θεραπεία και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται πάντα στο πρωτόκολλο
ρουτίνας και να συνεκτιμάται με τα λοιπά κλινικοεργαστηριακά ευρήματα .
88. Οξεία τοξική λευκοεγκεφαλοπάθεια (ATL). Παρουσίαση δύο περιστατικών.
1)Ψαράς Κ. ,1) Βενετοκλής Αν.,1) Χριστοδούλου Μ.,2) Αγιαννιωτάκης Ελ.,
3) Ψυλλάκης Κ., 4) Διακολιός Κ ., 4) Μπουραζάνη,. 5) Λιάπης Ι., 5) Καλιοντζόγλου Αν.,
6) Δελήμπασης Γ.
1) ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ-ΡΟΔΟΣ- ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
2) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ-ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
3) ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ-ΤΜΗΜΑ ΑΞΟΝΙΚΟΥ/ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ
4) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΟΔΟΥ-ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
5) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΡΟΔΟΥ-ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
6) 251 ΓΝΑ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης μας αποτελεί η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων στην μαγνητική τομογραφία αφού η διάγνωση
της ATL είναι αμιγώς απεικονιστική εξαιτίας της ποικίλης κλινικής εικόνας της παραπάνω νόσου.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΣ : Μελετήθηκαν 2 ασθενείς σε μαγνητικό τομογράφο PHILIPS INTERA με ακολουθίες Τ1W πριν και μετά χορήγηση
παραμαγνητικής ουσίας T2W, FLAIR , Gradient Εcho και συμπληρώθηκε με ακολουθίες κυτταρικής διάχυσης (DWI) και ADC.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Σε ασθενείς με πλήρως διαφορετική κλινική εικόνα, ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία ανέδειξε αλλοιώσεις
σχεδόν πανομοιότυπες και στις δυο περιπτώσεις. Μεγάλης έκτασης συμμετρικές περιοχές αυξημένης έντασης σήματος σε ακολουθίες
Τ2 προσανατολισμού στην περικοιλιακή και υποφλοιώδη λεύκη ουσία, μετωπιαία και βρεγματικά αμφοτεροπλεύρως με επέκταση στο
μεσολόβιο, οι οποίες δεν παρουσίαζαν εμπλουτισμό .
95
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η μαγνητική τομογραφία είναι η πιο αποτελεσματική απεικονιστική μέθοδος όσον αφορά την διάγνωση της
οξείας τοξικής εγκεφαλοπάθειας. Ο ακτινολόγος οφείλει να γνωρίζει τόσο την νόσο ως οντότητα, όσο και τα ειδικά απεικονιστικά
χαρακτηριστικά της νόσου, ώστε να συμβάλει στην πρώιμη διάγνωσή της.
89. Ραγέντα Ενδοκράνια Ανευρύσματα του κύκλου του Willis: διαγνωστική προσέγγιση και θεραπευτική
αντιμετώπιση τους.
Ενδιαφέρον περιστατικό ραγέντος ανευρύσματος αριστερής οπίσθιας αναστομωτικής αρτηρίας.
1)Αγιαννιωτάκης Ελ., 2) Γκόγκας Χρ ., 3) Τσιμούλης Δ., 4) Ψαράς Κ., 5) Δελήμπασης Γ., 5)Γυφτόπουλος Α., 6) Ζέκιος Κ., 7) Ψυλλάκης Κ.
1) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
2) ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, ΤΜΗΜΑ ΕΠΕΜΒ. ΝΕΥΡΟΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ
3) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ
4) ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ, ΡΟΔΟΣ
5) 251 ΓΝΑ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
6) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
7) ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ,ΤΜΗΜΑ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΣΚΟΠΟΣ: H ανάδειξη της χρησιμότητας των διαφόρων απεικονιστικών μεθόδων στην διάγνωση των ραγέντων ενδοκράνιων
ανευρυσμάτων και της επιλεκτικής θεραπείας τους με εμβολισμό με τη χρήση μεταλλικών σπειραμάτων.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ: Χρησιμοποιήθηκε αξονικός τομογράφος CT SCANNER SIEMENS SOMATOM EMOTION DUO και μαγνητικός
τομογράφος 1,5 Tesla SIEMENS AVANTO για τη διενέργεια τρισδιάστατης Μαγνητικής Αγγειογραφίας με τεχνική 3D TOF. Ακολούθησε
διαγνωστική εκλεκτική ψηφιακή αρτηριογραφία (DSA) εγκεφάλου και αγγείων τραχήλου σε μονάδα διαγνωστικής και επεμβατικής
Νευροακτινολογίας με τη χρήση ψηφιακού αγγειογράφου και σε δεύτερο χρόνο θεραπευτική αντιμετώπιση ανευρύσματος με εμβολισμό
με τη χρήση μεταλλικών σπειραμάτων (coils).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου αποτελεί τη μέθοδο εκλογής για την μελέτη του εγκεφάλου σε ασθενείς με πτώση
επιπέδου συνείδησης (ικανή να διαφοροδιαγνώσει την υπαραχνοειδή αιμορραγία από την εγκεφαλική αιμορραγία ή το ισχαιμικό
έμφρακτο) και για την αξιολόγηση του θεραπευτικού αποτελέσματος σε περιπτώσεις εμβολισμού.
Η μαγνητική αγγειογραφία με την τεχνική ΤΟF δίνει χρήσιμες πληροφορίες για την ανατομική των αγγείων του κύκλου του Willis
(ανατομικές παραλλαγές) καθώς και την ανάδειξη παθολογίας όπως ανευρύσματα ή στενώσεις και επιπλέον αποτελεί χρήσιμο εργαλείο
για τον επεμβατικό ακτινολόγο για τον σχεδιασμό εκλεκτικής DSA.
Η εκλεκτική DSA είναι η μέθοδος εκλογής για την διάγνωση ανευρυσμάτων των αγγείων του κύκλου του Willis και σε επιλεγμένες
περιπτώσεις δίνει την δυνατότητα άμεσης θεραπευτικής παρέμβασης με εμβολισμό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία χωρίς σκιαγραφικό είναι η απεικονιστική μέθοδος που χρησιμοποιείται για την διάγνωση της
υπαραχνοειδούς αιμορραγίας στην οξεία φάση.
Η ευαισθησία της μεθόδου αγγίζει το 100% ενώ σε πολυτομικούς αξονικούς τομογράφους με χορήγηση σκιαγραφικού και τεχνική CTA
είναι δυνατή και η ανάδειξη του υποκείμενου ραγέντος ανευρύσματος.
Η μαγνητική αγγειογραφία (ΜRA) με την τεχνική ΤΟF είναι χρήσιμη σε δεύτερο χρόνο (μετά την απορρόφηση των αιμορραγικών
στοιχείων) και επί αρνητικής αξονικής αγγειογραφίας (CTA) ή σοβαρής αντένδειξης στην ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικού για την
ανάδειξη υποκείμενου ανευρύσματος .
Η DSA του εγκεφάλου παραμένει η μέθοδος εκλογής για την διάγνωση, τον σχεδιασμό της θεραπείας (χειρουργική ή εμβολισμός) ,
ενώ σε επιλεγμένα περιστατικά η θεραπευτική αντιμετώπιση με εμβολισμό πραγματοποιείται ταυτόχρονα ή σε δεύτερο χρόνο.
90. ΣΗΡΑΓΓΩΔΕΙΣ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ (CAVERNOUS HEMANGIOMA) - ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Λώτη Σ., Συμεωνίδου Ει., Φωτιάδου Ι., Mιχαηλίδου Β., Τσεκούρα Μ., Χατζιτζέ Ζ., Αντωνίου Μ., Κλεανθίδης Κλ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Καβάλας
Σκοπός – Εισαγωγή: Τα σηραγγώδη αιμαγγειώματα αποτελούν σπάνιες αγγειακές δυσπλασίες του εγκεφάλου και συνηθέστερα
αφορούν σποραδικά περιστατικά, ωστόσο μπορεί να έχουν οικογενειακό υπόβαθρο. Συνήθως είναι ασυμπτωματικοί όγκοι, παρόλο
που συχνά εκδηλώνονται με πονοκέφαλο, σπασμούς, εξελισσόμενο νευρολογικό έλλειμμα και μικρές αιμορραγίες παρεγχύματος.
Παρουσιάζεται περίπτωση γυναίκας με πολλαπλά σηραγγώδη αιμαγγειώματα εγκεφάλου και περιγράφονται τα απεικονιστικά ευρήματα.
Υλικό και Μέθοδός: Γυναίκα παραμελημένη 72 ετών προσήλθε στο Τ.Ε.Π. με αιφνίδια έκπτωση μυϊκής ισχύος Δε άνω και κάτω
άκρου και αιμωδίες.
Από το ατομικό ιστορικό της αναφέρεται κατάθλιψη υπό αγωγή και επιληπτικές κρίσεις, χωρίς ωστόσο να έχουν διερευνηθεί. Η ασθενής
παραπέμπεται στο ακτινολογικό εργαστήριο για διενέργεια αξονικής τομογραφίας για τον αποκλεισμό Α.Ε.Ε. και αιμορραγίας.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία αναγνώρισε πολλαπλές βλάβες, χωρίς τυπικά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα να κριθεί
απαραίτητος ο έλεγχος της ασθενούς με μαγνητικό τομογράφο. H μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου ανέδειξε την εικόνα των
αιμαγγειωμάτων.
96
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Συμπέρασμα: Η διάγνωση των σηραγγωδών αιμαγγειωμάτων του εγκεφάλου
βασίζεται στα ευρήματα της αξονικής και της μαγνητικής τομογραφίας. Ειδικά η μαγνητική τομογραφία θεωρείται εξέταση εκλογής με
μεγαλύτερη ευαισθησία και ειδικότητα σε σύγκριση με την αξονική τομογραφία.
91. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ FAHR – ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Σμαρδά Μ.1, Καραμούζος Ε.2, Υφαντής Ν.1, Ισπανοπούλου Σ.1, Ξενής Δ.1, Φάκου Α.1, Καζακίδης Π.1
1
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Περ/κό Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας-Πειραιά «Άγιος Παντελεήμων»
2
Νευρολογική Κλινική, Περ/κό Γενικό Νοσοκομείου Νίκαιας-Πειραιά «Άγιος Παντελεήμων»
Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέρουσας περίπτωσης ιδιοπαθούς αποτιτάνωσης βασικών γαγγλίων σε ασθενή με γνωστό οικογενειακό
ιστορικό, που πρωτοδιαγνώστηκε στο τμήμα αξονικού τομογράφου του νοσοκομείου μας.
Περιγραφή Περιστατικού: Γυναίκα 49 ετών προσήλθε στα επείγοντα του νοσοκομείου μας με προοδευτικά επιδεινούμενες κινητικές
διαταραχές και δυσαρθρία από μηνός. Η ασθενής κατά τη λήψη ιστορικού ανέφερε αντίστοιχη χρόνια συμπτωματολογία σε συγγενείς
πρώτου βαθμού. Το υπόλοιπο ατομικό ιστορικό ήταν ελεύθερο νόσου ενώ ο βιοχημικός εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Στα
πλαίσια της περαιτέρω διερεύνησης ζητήθηκε αξονική τομογραφία εγκεφάλου, η οποία πραγματοποιήθηκε στον αξονικό τομογράφο 16
σειρών ανιχνευτών του νοσοκομείου μας με πάχος τομής 5mm, χωρίς ενδοφλέβια έγχυση ιωδιούχου σκιαγραφικού μέσου. Η εξέταση
ανέδειξε εκτεταμένες εναποθέσεις ασβεστίου με συμμετρική αμφοτερόπλευρη κατανομή στους κερκοφόρους και φακοειδείς πυρήνες,
τους θαλάμους και τους οδοντωτούς πυρήνες της παρεγκεφαλίδας. Τα ανωτέρω απεικονιστικά ευρήματα σε συνδυασμό με την ηλικία
και την κλινική εικόνα της ασθενούς, καθώς και η απουσία εργαστηριακών ευρημάτων οδήγησαν στη διάγνωση του συνδρόμου Fahr.
Συμπεράσματα: Η ιδιοπαθής αποτιτάνωση των βασικών γαγγλίων (σύνδρομο Fahr), συνιστά μια σπάνια νευρολογική διαταραχή
αγνώστου αιτιολογίας, που κληρονομείται με αυτοσωμικό επικρατούντα χαρακτήρα. Απαντάται συχνότερα μεταξύ 3ης και 5ης δεκαετίας
της ζωής, αλλά μπορεί να εμφανιστεί και νωρίτερα. Χαρακτηρίζεται από εναποθέσεις ασβεστίου σε περιοχές του εγκεφάλου που
ελέγχουν την κίνηση. Στα διαγνωστικά κριτήρια συμπεριλαμβάνονται: α) αμφοτερόπλευρες αποτιτανώσεις βασικών γαγγλίων, β)
προοδευτική νευρολογική δυσλειτουργία, γ) θετικό οικογενειακό ιστορικό και δ) αποκλεισμός άλλου αιτίου (μεταβολικού, τοξικού,
λοιμώδους, τραυματικού). Προοδευτικά οι εναποθέσεις ασβεστίου και η νευρολογική συμπτωματολογία επιδεινώνονται, ενώ μέχρι
σήμερα δεν υπάρχει ενδεδειγμένη θεραπεία και η πρόγνωση είναι δυσμενής.
92. Σπάνια περίπτωση συνύπαρξης τριών σακοειδών ανευρυσμάτων σε αγγεία του κύκλου του Willis, με
μετεγχειρητική ανάπτυξη εμφράκτου στην κατανομή της αριστερής αρτηρίας του Heubner.
Βελνίδου Α, Χρυσογονίδης Ι, Καλογερά- Φούτζηλα Κ, Κούσκουρας Κ, Χαριτάντη-Κουρίδου Α.
Ακτινολογικό Τμήμα Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α, Θεσσαλονίκη
Σκοπός: Τα πολλαπλά, μη ραγέντα, αμφοτερόπλευρα ανευρύσματα των αγγείων του κύκλου του Willis, συναντώνται με συχνότητα
12,9% σε μελέτες με ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία ( DSA ) και σε συχνότητα 22,7 σε νεκροτομικές μελέτες , ενώ η συχνότητα
των συμμετρικών ανευρυσμάτων των μέσων εγκεφαλικών αρτηριών ( “mirror” aneurysms ), ανέρχεται σε 25% σε μελέτες με DSA. Η
αρτηρία του Heubner ή παλίνδρομη έσω ραβδωτή, εκφύεται από το εγγύς Α2 τμήμα της πρόσθιας εγκεφαλικής στο 52%, από το άπω
τμήμα της Α1 στο 17% και από την πρόσθια αναστομωτική στο 35%. Αιματώνει την κεφαλή του κερκοφόρου πυρήνα το πρόσθιο σκέλος
της έσω κάψας, το πρόσθιο τμήμα της ωχράς σφαίρας και την οδοντωτή έλικα. Κατά τον χειρουργικό αποκλεισμό ανευρύσματος της
πρόσθιας εγκεφαλικής ή της πρόσθιας αναστομωτικής, μπορεί να προκύψει έμφρακτο στη κατανομή της αρτηρίας του Heubner. Σκοπός
της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση μιας περίπτωσης ασθενούς με τρία ανευρύσματα στα αγγεία του κύκλου του Willis, στον
οποίο προέκυψε οξύ ισχαιμικό έμφρακτο, μετά τον αποκλεισμό ανευρύσματος, στο Α1 τμήμα την αριστερής πρόσθιας αναστομωτικής
αρτηρίας, με μεταλλικό αγκτήρα.
Υλικό- Μέθοδος: Άνδρας 58 ετών προσήλθε προγραμματισμένα στην νευροχειρουργική κλινική για τον χειρουργικό αποκλεισμό των
ανευρυσμάτων της αριστερής μέσης και πρόσθιας εγκεφαλικής. Η ανάδειξη των μη ραγέντων ανευρυσμάτων έγινε τυχαία κατά τον
έλεγχο με υπολογιστική τομογραφία μετά την χορήγηση I.V σκιαγραφικού μέσου. Ακολούθησε μελέτη με υπολογιστική και μαγνητική
αγγειογραφία καθώς και με ψηφιακή αφαιρετική αγγειογραφία.
Αποτελέσματα: Από τον παραπάνω απεικονιστικό έλεγχο διαπιστώθηκε η ύπαρξη τριών ανευρυσμάτων, το ένα εκ των οποίων
εντοπίστηκε στο Α1 τμήμα της αριστερής πρόσθιας εγκεφαλικής, στο όριο Α1 με Α2 τμήματος, με διάμετρο 7mm. Τα άλλα δυο
ανευρύσματα αφορούσαν στα Μ3 τμήματα της αριστερής και της δεξιάς μέσης εγκεφαλικής, συμμετρικά ( “mirror” aneurysms), με
διάμετρο 8,5mm αριστερά και 4mm δεξιά. Κατά τη χειρουργική επέμβαση έγινε αποκλεισμός με μεταλλικούς αγκτήρες (clipping) των
δυο μεγαλυτέρων ανευρυσμάτων. Μετά την αφύπνιση του ασθενούς διαπιστώθηκε μείωση της μυικής ισχύος του δεξιού άνω άκρου και
δυσαρθρία. Η υπολογιστική τομογραφία εγκεφάλου, που ακολούθησε, ανέδειξε οξύ ισχαιμικό έμφρακτο στην κεφαλή του κερκοφόρου
πυρήνα στο πρόσθιο σκέλος της έσω κάψας και στο πρόσθιο τμήμα της ώχρας σφαίρας αριστερά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: H MRA, η CTA και η DSA εγκεφάλου, αλληλοσυμπληρώνονται στη ανάδειξη των ανευρυσμάτων των αγγείων
του κύκλου του Willis, ενώ η τελευταία είναι αναγκαία για τον σχεδιασμό της χειρουργικής ή επεμβατικής αντιμετώπισης τους. Η
Υπολογιστική Τομογραφία εγκέφαλου, χωρίς την χορήγηση I.V σκιαγραφικού μέσου, είναι μια ευαίσθητη και προσβάσιμη απεικονιστική
μέθοδος για την ανάδειξη αμέσων επιπλοκών της χειρουργικής αντιμετώπισης των ενδοκράνιων ανευρυσμάτων, όπως τα ισχαιμικά
έμφρακτα της αρτηρίας του Heubner.
97
93. ΣΥΝΔΡΟΜΟ PRES (ΟΠΙΣΘΙΑ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑ). ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ
ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΚΛΙΝΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ.
Αρ. Καγιά, Ι. Σκούρας, Ε. Χριστοδούλου, Μ. Φλουρή, Μ. Μουνδρέα, Χ.Κοντογιαννόπουλος, Σακελλαρίδης, Π. Μαρτάκη
Ακτινοδιαγνωστικό εργαστήριο-τμήμα αξονικού τομογράφου Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»
Σκοπός: Το σύνδρομο PRES περιλαμβάνει την εμφάνιση οξείας νευρολογικής συμπτωματολογίας με χαρακτηριστικά απεικονιστικά
ευρήματα που αποδίδονται σε αγγειογενές οίδημα, συχνά αναστρέψιμο, με συνήθη εντόπιση στη φλοιο-υποφλοιώδη περιοχή
των οπισθίων δομών του εγκεφάλου (κροταφικοί, βρεγματικοί, ινιακοί λοβοί). Σκοπός της εργασίας μας είναι η παρουσίαση των
απεικονιστικών ευρημάτων με τη χρήση Υ.Τ. και M.R.I καθώς και η συσχέτιση με τα κλινικά ευρήματα.
Υλικό και μέθοδοι: ασθενής 53 ετών, άρρεν, προσκομίστηκε στο τμήμα μας με δυσαρθρία, σύγχυση και αφασικές διαταραχές για τη
διενέργεια Υ.Τ. εγκεφάλου. Στο ιστορικό του αναφέρονταν λέμφωμα Hodgkin υπό χημειοθεραπεία.
Αποτελέσματα: η Υ.Τ. σε επείγουσα βάση χωρίς ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας ανέδειξε υπόπυκνες ασαφώς αφοριζόμενες
περιοχές αριστερά βρεγματοϊνιακά καθώς και μια μικρή υπόπυκνη βλάβη αριστερά μετωπιαία. Λόγω των μη ειδικών ευρημάτων ο
ασθενής υποβλήθηκε σε οσφυονωτιαία παρακέντηση (αρνητική) καθώς και σε MRI εγκεφάλου με τα ακόλουθα ευρήματα: πολλαπλές
εστίες παθολογικής έντασης σήματος και των δύο εγκεφαλικών ημισφαιρίων μετωπιαία και βρεγματικά ιδίως αριστερά. Όλες οι εστίες
εμφάνιζαν περιορισμό της μοριακής διάχυσης και στοιχεία υποξείας αιμορραγίας καθώς και μόλις υποσημαινόμενη σκιαγραφική
ενίσχυση. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες οι αλλοιώσεις εντοπίζονταν σε μεθωριακές ζώνες αγγειακής κατανομής.
Συμπέρασμα: στη διαφορική διάγνωση του συνδρόμου PRES συμπεριλαμβάνονται τα λοιμώδη αίτια που μπορεί να προκαλέσουν
εγκεφαλίτιδα ή πολυεστικακή λευκοεγκεφαλοπάθεια, τα απομυελινωτικά αίτια (ADEM), καθώς και η ισχαιμία-θρόμβωση διαφόρου
αιτιολογίας. Κλειδί στην τελική διάγνωση η οποία θα πρέπει να γίνει με τη χρήση M.R.I αποτελεί η βελτίωση των απεικονιστικών
ευρημάτων καθώς και της νευρολογικής συμπτωματολογίας του ασθενούς.
94. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΜΦΙΘΑΛΑΜΙΚΑ ΕΜΦΡΑΚΤΑ ΣΕ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ PERCHERON
Γ.Βελονάκης1, Λ.Πούλου1, Π.Τσαγκούλη1, Ε.Καραβασίλης1, Κ.Δημόπουλος1, Π.Τούλας1,2, Δ.Α.Κελέκης1
1
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης Πανεπιστημίου Αθηνών, «Ευγενίδειο Θεραπευτήριο».
2
“Εγκέφαλος” Euromedica.
Σκοπός: Περιγραφή των ευρημάτων σε ασθενείς με αμφιθαλαμικά έμφρακτα σε κατανομή της αρτηρίας του Percheron.
Υλικό και Μέθοδος: Ασθενής 30 ετών με καρδιολογικό ιστορικό, προσήλθε με οξείας έναρξης απώλεια μνήμης, διαταραχές επιπέδου
συνείδησης και οφθαλμοπληγία.
Ασθενής 23 ετών εμφάνισε προ μηνός λήθαργο και σύγχυση επί 4μέρου, μετά οξεία μέθη.
Οι ασθενείς υποβληθήκανε σε ΜΣ και μαγνητική αγγειογραφία σε μαγνήτη 3Τ.
Αποτελέσματα: Iσχαιμικά έμφρακτα αναγνωρίστηκαν σε αμφότερους τους θαλάμους, κυρίως στο έσω τμήμα αυτών. Δεν υπήρχαν
ισχαιμικές αλλοιώσεις στο μεσεγκέφαλο. Επέκταση της ισχαιμίας στο πρόσθιο τμήμα των θαλάμων παρατηρήθηκε και στους δύο
ασθενείς, στη μία περίπτωση ετερόπλευρα και στη δεύτερη αμφοτερόπλευρα. Η κατανομή των εμφράκτων αντιστοιχούσε στην αρτηρία
του Percheron.
Δεν παρατηρήθηκε απόφραξη της βασικής αρτηρίας, ή των οπίσθιων εγκεφαλικών αρτηριών σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Bατές
απεικονίστηκαν οι έσω εγκεφαλικές φλέβες.
Στις μαγνητικές αγγειογραφίες αναγνωρίστηκε η αρτηρία του Percheron να εκφύεται από το Ρ1 τμήμα της οπίσθιας εγκεφαλικής
αρτηρίας, δεξιά στον ένα ασθενή και αριστερά στον δεύτερο.
Η αρτηρία του Percheron (σπάνια ανατομική παραλλαγή) αποτελεί μονήρη επικρατούσα αρτηρία, η οποία εκφύεται από το P1 τμήμα
μίας εκ των δύο οπίσθιων εγκεφαλικών αρτηριών. Παρέχει διατιτρώντες κλάδους που αρδεύουν τους έσω θαλάμους. Αναλόγως των
ανατομικών παραλλαγών η αρτηρία του Percheron μπορεί να παρέχει κλάδους στο μεσεγκέφαλο, ή/και στους πρόσθιους θαλάμους.
Συμπέρασμα: Η αρτηρία του Percheron αποτελεί ανατομική παραλλαγή και η απόφραξη της έχει ως αποτέλεσμα χαρακτηριστικό
πρότυπο κατανομής της ισχαιμικής βλάβης, που περιλαμβάνει αμφοτερόπλευρη συμμετοχή των έσω θαλάμων, με πιθανή επέκταση στο
μεσεγκέφαλο, ή/και στους πρόσθιους θαλάμους.
95. ΑΣΥΝΗΘΕΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΛΙΠΩΜΑΤΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΝΕΥΡΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΛΕΥΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ, ΛΕΛΟΥΔΗ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΜΑΡΚΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ, ΤΣΑΜΟΥΡΛΙΑΔΟΥ ΓΙΑΡΜΙΛΑ, ΜΗΛΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ, ΣΚΟΡΔΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, ΖΑΦΕΙΡΙΑΔΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της μελέτης: Τα ενδοκράνια λιπώματα χαρακτηρίζονται ως αποτέλεσμα της ανώμαλης διαφοροποίησης της εμβρυϊκής
αρχέγονης μήνιγγας, ενώ συχνά συνδέονται με τη μη φυσιολογική ανάπτυξη των παρακείμενων δομών. Είναι συγγενείς βλάβες και
ανευρίσκονται συνήθως σε τυχαίο απεικονιστικό έλεγχο. Αποτελούν το 0,5% των όγκων του εγκεφάλου. Πιο συχνή είναι η κατανομή
τους στις περιοχές του μεσολοβίου και της διημισφαιρικής σχισμής (~50%). Λιγότερο συχνά απαντώνται τα λιπώματα της τετραδυμικής
δεξαμενής, της υπερεφιππιακής δεξαμενής, της γεφυροπαρεγκεφαλιδικής γωνίας, της άνω παρεγκεφαλιδικής και μεσοσκελιαίας
δεξαμενής.
Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση ενδοκράνιων λιπωμάτων σε λιγότερο συνήθεις εντοπίσεις του εγκεφάλου.
Υλικό και μέθοδοι: Κατά τη διενέργεια Υπολογιστικής Τομογραφίας (ΥΤ) διαπιστώθηκαν σε τρεις ασυμπτωματικούς ασθενείς ως
98
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
τυχαία ευρήματα ενδοκράνιες βλάβες με χαμηλές μονάδες πυκνότητας HU τυπικές λιπωμάτων .
Αποτελέσματα: Κατά τον έλεγχο με ΥΤ παρατηρήθηκε στον πρώτο ασθενή βλάβη διαστάσεων 0.6x0.7cm με χαρακτηριστικά
λιπώματος στη μεσοσκελιαία δεξαμενή, στο δεύτερο ασθενή παρατηρήθηκε εστία με αρνητικές πυκνότητες ενδεικτικές λιπώματος στην
τετραδυμική δεξαμενή και στον τρίτο ασθενή βρέθηκαν δύο όγκοι με πυκνότητες χαρακτηριστικές για λίπωμα στην υπερεφιππιακή
δεξαμενή.
Συμπέρασμα: Τα ενδοκράνια λιπώματα είναι βλάβες βραδείας ανάπτυξης. Το χαρακτηριστικό εύρημα στην ΥΤ είναι η λιπώδης σύσταση
του όγκου με παρόμοιες HU τιμές στη βλάβη, που δεν παρεκτοπίζει τις παρακείμενες δομές (μόνον εάν είναι αυξημένων διαστάσεων),
δεν εμπλουτίζεται και μπορεί να φέρει περιφερικές αποτιτανώσεις. Σπάνια μπορούν να είναι συμπτωματικοί και να σχετίζονται
με επιληπτικές κρίσεις, άνοια, πονοκέφαλους ή ακόμη και νευρολογικά ελλείμματα. Τέλος αξίζει να σημειωθεί πως τα ενδοκράνια
λιπώματα είναι καλοήθεις όγκοι και δεν επιδέχονται περαιτέρω θεραπεία.
96. ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑ WERNICKE- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Αναγνώστης Σκορδάς, Ανδρέας Μάρκου, Θωμάς Νημάς, Δημήτριος Καραπουρναλίδης, Αναστασία Αυγουστή, Ιωάννης Μήλιος,
Παναγιώτα Γεωργίου, Ιωάννης Χαλκίτης, Χριστίνα Καράτζιου, Αθανασία Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η εγκεφαλοπάθεια Wernicke προκαλείται από έλλειψη Θειαμίνης(βιταμίνη-Β1), συχνά σε χρόνια αλκοολικούς ασθενείς,
όπου ο αιτιολογικός παράγοντας συχνά είναι η υπερβολική IV-χορήγηση γλυκόζης. Σπανιότερα μία γαστρο-εντερική νόσος προκαλεί
χρόνιο υποσιτισμό. Η παθογένεση συνδέεται με μια γλοιωτική-αγγειακή-νευρωνική βλάβη στο επίπεδο της φαιάς-ουσίας που
περιβάλλει την 3η-4η κοιλία- υδραγωγό του Sylvius και στα μαστία. Κλινικά, εμφανίζεται οξέως με την τριάδα: σύγχυση/delirium,
οφθαλμοπληγία, παρεγκεφαλιδική αταξία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα τα συμπτώματα αντικαθίστανται από ένα αμνησιακό σύνδρομο
(“εγκεφαλοπάθεια Wernicke-Korsakoff”).
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση MRI-ευρημάτων τεσσάρων περιστατικών εγκεφαλοπάθειας Wernicke.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Δύο γυναίκες προσήλθαν στο ΤΕΠ, 51ετών σε ημικωματώδη κατάσταση και ιστορικό χρ.αλκοολισμού και 62ετών
με αδυναμία βάδισης, εμέτους, ασιτεία και οξεία HBV-λοίμωξη. Δύο άντρες προσέρχονται στο ΤΕΠ, 60ετών με διπλωπία, οριζόντιο
νυσταγμό, σημείο Romberg(+) και ιστορικό χειρουργικής επέμβασης γαστρεντερικού σωλήνα και 62ετών με έκπτωση επιπέδου
συνείδησης και ιστορικό χρ.αλκοολισμού. Διενεργείται MRI-εγκεφάλου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο MRI-έλεγχος ανέδειξε ↑ MR-σήμα στις T2/FLAIR ακολουθίες και ήπιο περιορισμό της διάχυσης στην DWI-ADC
ακολουθία, στο έσω τμήμα των θαλάμων-τοιχωμα 3ης κοιλιας και στην πέριξ του υδραγωγού του Sylvius φαιά-ουσία και στα τέσσερα
περιστατικά, στα μαστία, στα κάτω παρεγκεφαλιδικά σκέλη και στο τετράδυμο πεταλο σε δύο, στην οπίσθια επιφάνεια του προμήκους,
στην ψαλίδα και στα βασικά γάγγλια άμφω σε ένα. Μετά IV έγχυση σκιαστικού παρατηρείται μόλις υποσημαινόμενος εμπλουτισμός
στα διδύμια σε δύο περιστατικά και στην οπίσθια επιφάνεια του προμήκους σε ένα. Η κλινική συμτωματολογία και τα απεικονιστικά
ευρήματα υποχώρησαν μετά από χορήγηση βιταμίνης-Β1.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο MRI-έλεγχος, σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα-ιστορικό είναι καθοριστικός στην διάγνωση της εγκεφαλοπάθειας
Wernicke.
97. ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΓΕΦΥΡΙΚΗ ΜΥΕΛΙΝΟΛΥΣΗ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Νημάς Θ. , Σκορδάς Α. , Ζάικος Ε. , Μάρκου Α. , Στράτης Α. , Αυγουστή Α. , Μήλιος Ι. , Γεωργίου Π. , Καράτζιου Χ. , Αναστασίου Α.
Ακτινολογικό Τμήμα , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Θεματική Ενότητα : Κεντρικό Νευρικό Σύστημα
Σκοπός : Η κεντρική γεφυρική μυελινόλυση αποτελεί μιά έκφραση του συνδρόμου οσμωτικής απομυελίνωσης όταν αυτό εντοπίζεται
αποκλειστικά στη γέφυρα . Είναι μία οξεία νευρολογική κατάσταση που συνήθως οφείλεται σε γρήγορη διόρθωση παρατεταμένης
υπονατριαιμίας , χωρίς όμως αυτό να είναι απαραίτητο . Οι κυριότεροι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι ο αλκοολισμός και η
προηγηθείσα μεταμόσχευση ήπατος . Τα συμπτώματά της μπορεί να είναι : μεταβολές επιπέδου συνείδησης , δυσφαγία , δυσαρθρία ,
τετραπάρεση , τρόμος και αταξία .
Υλικό και Μέθοδοι : Ασθενής 50 ετών , ο οποίος υπεβλήθη σε μεταμόσχευση ήπατος . Δύο εβδομάδες μετά , παρουσίασε διαταραχές
επιπέδου συνείδησης και δυσφαγία , οπότε πραγματοποιήθηκε απεικονιστικός έλεγχος με CT (φυσιολογική) και MRI .
Αποτελέσματα : Περιοχή στην κεντρική γέφυρα «δίκην τρίαινας» , με ↑ σήμα στις Τ2/FLAIR ακολουθίες , ↓ σήμα στην T1 ακολουθία
και περιορισμό διάχυσης.
Συμπέρασμα : Η κεντρική γεφυρική μυελινόλυση αποτελεί ένα σπάνιο σύμβαμα , με έντονη όμως κλινική εικόνα . Θα πρέπει να
βρίσκεται στην σκέψη του κλινικού ιατρού σε περιπτώσεις ασθενών που παρουσιάζουν τη σχετική νευρολογική σημειολογία και έχουν
κάποιους από τους προδιαθεσικούς παράγοντες , ιδιαίτερα όταν τους έγινε γρήγορη διόρθωση υπονατριαιμίας . Αρμόδιος να δώσει την
τελική απάντηση είναι ο ακτινολόγος , αφού η MRI αποτελεί την μόνη εξέταση που είναι σε θέση να διαγνώσει το σύνδρομο.
99
98. ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΥ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑΣ. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (Υ.Τ.)
ΣΕ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΒΑΣΗ
Ι. Σκούρας, Ε. Χριστοδούλου, Μ. Μουνδρέα, Χ. Κοντογιαννόπουλος, Αρ. Καγιά, Μ. Σακελλαρίδης, Π. Μαρτάκη
Ακτινοδιαγνωστικό εργαστήριο-τμήμα αξονικού τομογράφου Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»
Σκοπός: Η ανάδειξη με τη χρήση της Υ.Τ. των ακτινομορφολογικών χαρακτηριστικών του επισκληριδίου αιματώματος ως επιπλοκή μετά
από διενέργεια επισκληριδίου αναισθησίας και η συσχέτιση με τα κλινικά ευρήματα.
Υλικό και μέθοδοι: Ασθενής θήλυ 65 ετών υποβλήθηκε σε Υ.Τ. θωρακικής και οσφυικής μοίρας σπονδυλικής στήλης στο τμήμα
μας σε επείγουσα βάση λόγω εμμένουσας νευρολογικής συμπτωματολογίας (χαλαρή παράλυση των κάτω άκρων με αδυναμία
ορθοστατήσεως και βαδίσεως καθώς και απώλεια της εν τω βάθει και επιπολής αισθητικότητας περιφερικότερα του επιπέδου του Ο2
σπονδύλου) μετά από τη διενέργεια επισκληριδίου αναισθησίας η οποία πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια κυτταρομειωτικής επέμβασης
στην ελάσσονα πύελο λόγω παρουσίας Ca ωοθηκών.
Αποτελέσματα: Η δημιουργία αιματώματος ως επιπλοκή της επισκληρίδίου αναισθησίας είναι εξαιρετικά σπάνια (1/100.000) σε
ασθενείς που δεν έχουν παράγοντες κινδύνου. Η Υ.Τ. ανέδειξε υπέρπυκνη περιοχή στον αριστερό οπισθοπλάγιο επισκληρίδιο χώρο σε
έκταση 5,0Χ3,0 εκατ. από το ύψος του σώματος του Ο1 σπονδύλου έως και το επίπεδο της άνω επιφυσιακής πλάκας του Ο4 σπονδύλου
ενώ παρατηρήθηκαν σημαντικά πιεστικά φαινόμενα επί του νωτιαίου μυελού.
Συμπέρασμα: Η Υ.Τ. μπορεί να αναδείξει με ιδιαίτερη ευκολία τη παρουσία αιματώματος στον επισκληρίδιο χώρο κατά μήκος του
νωτιαίου μυελού χωρίς να απαιτείται η χρήση της μαγνητικής τομογραφίας η οποία ωστόσο παραμένει η εξέταση εκλογής για την
παρακολούθηση του ασθενούς σε περίπτωση συντηρητικής αντιμετώπισης.
99. ΕΥΜΕΓΕΘΗΣ ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΗΣ ΚΥΣΤΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΕ 11 ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ
Τσιάμης Χρ, Γεωργιτζίκη Κ, Ζωνίτσα Σ, Γ.Παναγιώτου, Φ.Μπλαχάβα, Π.Κοκοδήμου, Γκούβης Π.
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα Γ.Ν. Ημαθίας (Μονάδα Βέροιας)
Εισαγωγή : Οι αραχνοειδείς κύστεις είναι κύστεις με εγκεφαλονωτιαίο υγρό που εντοπίζονται στον εγκέφαλο ή στη σπονδυλική στήλη.
Οι ασθενείς με αραχνοειδείς κύστεις μπορεί να μην παρουσιάζουν συμπτώματα, ακόμη και σε περιπτώσεις που η κύστη είναι μεγάλη.
Σκοπός : Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων ευμεγέθους αραχνοειδούς κύστης εγκεφάλου σε νεαρή έφηβη, ως τυχαίο
εύρημα.
Υλικό και Μέθοδος : Πρόκειται για κορίτσι 11 ετών που προσήλθε στο νοσοκομείο με συμπτώματα λοίμωξης ανώτερου
αναπνευστικού, αλλά κυρίως για ζάλη. Η ασθενής υποβλήθηκε τελικά σε αξονική τομογραφία σπλαχνικού κρανίου και εγκεφάλου.
Αποτελέσματα: Όπως ήδη αναφέραμε πρόκειται για νεαρή έφηβη 11 ετών που προσήλθε στο ΤΕΠ του Γ.Ν. Βέροιας αιτιώμενη
κυρίως έντονη ζάλη και πονοκέφαλο. Στο προσωπικό της ιστορικό δεν αναφέρεται καμία περίπτωση κρανιοεγκεφαλικής κάκωσης ούτε
λοίμωξης ΚΝΣ, ενώ και στο οικογενειακό ιστορικό δεν αναφέρεται κάτι αξιόλογο. Η κλινική και νευρολογική εξέταση της ασθενούς
δεν ανέδειξε κάποιο σημαντικό παθολογικό εύρημα. Η ασθενής τελικά υποβλήθηκε σε Αξονική Τομογραφία Σπλαχνικού Κρανίου και
Εγκεφάλου στην οποία αναδείχθηκε τελικά η παρουσία Ευμεγέθους Αραχνοειδούς Κύστης στον ενδοκράνιο χώρο.
Συζήτηση : Όπως και στους ενήλικες ασθενείς, η ζάλη και ο πονοκέφαλος αποτελούν σύνηθες πρόβλημα στα παιδιά με συχνότητα που
αυξάνεται με την ηλικία. Τα συμπτώματα (όπως η ζάλη) όταν εμφανίζονται διαφέρουν ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της κύστης.
Η πιο συχνή θέση των αραχνοειδών κύστεων είναι ο μέσος κρανιακός βόθρος, με δεύτερη πιο συχνή θέση τον οπίσθιο κρανιακό
βόθρο ενώ άλλες θέσεις είναι υπερεφιππιακά, μετωπιαία, η μέση γραμμή και η δεξαμενή του τετραδύμου. Η αξονική τομογραφία είναι
κατάλληλη διαγνωστική μέθοδος για την ανάδειξη των αραχνοειδών κύστεων, ενώ η MRI αποτελεί την εξέταση εκλογής.
100. ΝΟΣΟΣ WILSON – ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ MRI ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
1
Π.Γεωργίου, 1Α.Στράτης, 1Θ.Νημάς, 1Α.Μάρκου, 1Α.Σκορδάς, 1Ι.Χαλκίτης, 1Ι.Σιώμος, 2Θ.Καραπαναγιωτίδης, 1Χ.Καράτζιου, 1Α.Αναστασίου
1 ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ, ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ, Γ.Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
2 Β’ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ Α.Π.Θ.
ΣΚΟΠΟΣ : Η νόσος Wilson είναι μία αυτοσωματική υπολειπόμενη κληρονομούμενη γενετική ασθένεια, η οποία οφείλεται σε διαταραχή
στο μεταβολισμό του χαλκού. Σκοπός της εργασίας είναι να περιγράψει τις αλλοιώσεις, καθώς και τις εντοπίσεις της νόσου του Wilson
στο εγκεφαλικό παρέγχυμα, επικεντρώνοντας στις πλέον ειδικές ακολουθίες της Μαγνητικής Τομογραφίας (ΜRI) εγκεφάλου για την
ανάδειξη αυτών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ : Τρεις ασθενείς (δύο άνδρες και μία γυναίκα με ηλικίες 33, 46 και 48 ετών αντίστοιχα) με γνωστή νόσο Wilson και
νευρολογική σημειολογία προσήλθαν στο τμήμα μας για απεικονιστικό έλεγχο με MRI.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Η MRI ανέδειξε και στους τρεις ασθενείς αυξημένο MR σήμα στις Τ2 και FLAIR ακολουθίες στα φλοιονωτιαία δεμάτια
των οπισθίων σκελών της έσω κάψας. Στους δύο από τους τρεις ασθενείς παρατηρήθηκε στην ωχρά σφαίρα χαμηλό σήμα στις Τ2 και
FLAIR ακολουθίες και αυξημένο στην T1 ακολουθία. Στην περίπτωση του ενός ασθενούς στην Τ2 ακολουθία διακρίνεται αυξημένο σήμα στο
τετράδυμο πέταλο του μέσου εγκεφάλου και χαρακτηριστικά χαμηλό σήμα στους ερυθρούς πυρήνες (‘’πρόσωπο ενός γιγάντιου πάντα’’).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η MRI εγκεφάλου αποτελεί εξέταση εκλογής για την ανίχνευση και την παρακολούθηση των αλλοιώσεων σε ασθενείς
με νόσο Wilson, οι οποίες οφείλονται σε παθολογικές εναποθέσεις χαλκού, κυρίως στα βασικά γάγγλια και τον μεσεγκέφαλο.
100
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
101. ΟΖΩΔΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ (ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ BOURNEVILLE)-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Δ. Γρηγοράκη, Ν. Μπούζας, Α. Τσακαλάκη, Μ. Ευσταθίου, Τ. Παππάς, Λ. Σταμούλη, Γ. Σκούντζος, Α. Μήκα, Σ. Καββαδίας.
ΓΕΝ. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σκοπός της μελέτης: Η Οζώδης σκλήρυνση αποτελεί μια σπάνια γενετική πολυσυστηματική νόσο, που πλήττει τον εγκέφαλο, τους
νεφρούς, τους πνεύμονες, την καρδιά, το δέρμα, τα δόντια, τα οστά, τους οφθαλμούς και το πεπτικό σύστημα. Ο σκοπός της εργασίας
αυτής είναι η μελέτη των ποικίλων απεικονιστικών και άλλων ευρημάτων της νόσου αυτής.
Υλικά και μέθοδοι: Γυναίκα ηλικίας 27 ετών, με βαθμό νοητικής υστέρησης, πολλαπλά αγγειοϊνώματα στο πρόσωπο και ιστορικό
δεξιάς νεφρεκτομής, προσήλθε στο ακτινολογικό τμήμα του νοσοκομείο μας προκειμένου να υποβληθεί σε αξονική τομογραφία άνωκάτω κοιλίας στα πλαίσια ελέγχου του αριστερού νεφρού. Έγινε αξονική τομογραφία χωρίς ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας
εξαιτίας του αριστερού μονόνεφρου.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία ανέδειξε πολλαπλά αγγειομυολιπώματα ποικίλης διαμέτρου στον αριστερό νεφρό ενώ
λιπώματα παρατηρήθηκαν στο ήπαρ και στον σπλήνα. Συνυπήρχε χολολιθίαση. Από τις κατώτερες τομές θώρακος και την μελέτη
σε πνευμονικό παράθυρο αναδεικνύονται πολλαπλές λεπτοτοιχωματικές κύστεις σε αμφότερες τις πνευμονικές βάσεις, συμβάτές με
λεμφαγγειολειομυομάτωση. Από την μελέτη σε οστικό παράθυρο παρατηρήθηκαν ολιγάριθμες σκληρυντικές αλλοιώσεις στο ιερό οστό,
καθώς και σε ορισμένα σπονδυλικά σώματα.
Συμπέρασμα : Η οζώδης σκλήρυνση αν και σπάνια αποτελεί μια νόσο, η οποία πέρα από την κλασσική κλινική τριάδα (νοητική
υστέρηση, επιληψία, δερματικές βλάβες) και τις χαρακτηριστικές εγκεφαλικές βλάβες, εμφανίζει ποικίλα άλλα απεικονιστικά ευρήματα,
τα οποία ο ιατρός ακτινολόγος θα πρέπει να γνωρίζει, για την βοήθεια των κλινικών ιατρών και την σωστή παρακολούθηση των
ασθενών.
102. ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΝΔΡΑ 29 ΕΤΩΝ
Ζορμπάς Διονύσιος1, Χαϊνη Δήμητρα1, Ναυροζίδης Κων/νος1, Τσόγκας Ναπολέων2, Φάκου Αναστασία 1, Ισπανοπούλου Σοφία1, Καζακίδης
Παναγιώτης1
1.Ακτινοδιαγνωστικό τμήμα ΓΝΝ Νίκαιας
2.Β Παθολογική κλινική ΓΝΝ Νίκαιας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τα εγκεφαλικά αποστήματα είναι λοιμώξεις απειλητικές για τη ζωή, με συχνότητα 1 ανά 1000 εισαγωγές και θνησιμότητα
10-15% (ΗΠΑ). Τα μικροβιακά αίτια ποικίλλουν, εξαρτώμενα από την ηλικία και την ανοσολογική κατάσταση του ασθενούς καθώς και τη
θέση της πρωτογενούς λοίμωξης.
Η YT και η MRI Εγκεφάλου, χρησιμεύουν στη διάγνωση και παρακολούθηση της νόσου και συνέβαλαν στη μείωση της θνησιμότηταςκατά
90%.
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση περίπτωσης άνδρα, 29 ετών με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό και πολλαπλά εγκεφαλικά αποστήματα.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ Άνδρας, 29 ετών, από το Πακιστάν, με ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό, προσήλθε στα ΤΕΠ λόγω κεφαλαλγίας
και εμέτων από 3ημέρου.
Η ΥΤ Εγκεφάλου έδειξε πολλαπλές εστιακές βλάβες με δακτυλιοειδή πρόσληψη και περιεστιακό οίδημα, οφειλόμενες πιθανόν σε
αποστήματα.
Η MRI Εγκεφάλου ανέδειξε πολλαπλούς (18-20), καθ υπεροχήν κοιλοτικούς, λεπτοτοιχωματικούς σχηματισμούς σε αμφότερα τα
εγκεφαλικά ημισφαίρια με περιεστιακό οίδημα, διαστάσεων 5 έως 15 χιλ. Οι ανωτέρω αλλοιώσεις παρουσίαζαν τοιχωματική ενίσχυση,
και περιορισμό της διάχυσης κεντρικά.
Διαφορο-διάγνωση: Τυροειδοποιημένα κοκκιώματα, αποστήματα παρασιτικά ή μυκητιασικά.
Έγινε πλήρης κλινική-εργαστηριακή διερεύνηση για όλα τα πιθανά αίτια και όλες τις πιθανές θέσεις πρωτογενούς εστίας της λοίμωξης,
η οποία απέβη αρνητική. Αντιμετωπίσθηκε με κεφτριαξόνη, βανκομυκίνη, μετρονιδαζόλη χωρίς ανταπόκριση, ενώ παρατηρήθηκε και
αύξηση του αριθμού των αποστημάτων.
Ο ασθενής τέθηκε σε αντιμυκητιασική αγωγή, με σημαντική απεικονιστική βελτίωση. Aφού ολοκληρώθηκε η ενδοφλέβια αγωγή,
εξήλθε του Νοσοκομείου σε άριστη κατάσταση με p.o. χορήγηση ιτρακοναζόλης. Μετά από ένα μήνα η YT Εγκεφάλου έδειξε περαιτέρω
βελτίωση με παραμονή λίγων μόνο υπόπυκνων στοιχείων βρεγματικά δεξιά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
• Η ανταπόκριση του ασθενούς στην αντιμυκητιασική αγωγή υποστηρίζει την περίπτωση λοίμωξης από μύκητες ως πιθανή αιτία των
εγκεφαλικών αποστημάτων, χωρίς να υπάρχει εργαστηριακή επιβεβαίωση.
• Οι μυκητιασικές λοιμώξεις του εγκεφάλου είναι σπάνιες και κατά κανόνα προσβάλλουν ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.
• Συχνότερα είδη: Aspergillus, Cryptococcus, Candida.
103. ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΜΗΝΙΓΓΙΩΜΑΤΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Μάρκου Ανδρέας, Σιδηροπούλου Μαρία, Μήλιος Ιωάννης, Αηδονίδη Γαρυφαλλιά-Ειρήνη, Γεωργίου
Παναγιώτα, Ιωαννίδου Μαρία, Λελούδη Ουρανία, Λευκός Πέτρος, Νημάς Θωμάς, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της Μελέτης: Ο όρος πολλαπλά μηνιγγιώματα (ΠΜ) περιγράφει τη παρουσία 2 ή περισσοτέρων μηνιγγιωμάτων, όχι
101
υποχρεωτικά με τους ίδιους παθολογοανατομικούς χαρακτήρες. Μπορούν να είναι σποραδικά, να σχετίζονται με ακτινοβολία, να
σχετίζονται με νευροïνωμάτωση ή να παρουσιάζουν οικογενή κληρονομικότητα. Παρουσιάζουμε σπάνιο περιστατικού με πολλαπλά
μηνιγγιώματα εγκεφάλου που μελετήθηκε με Υπολογιστική Τομογραφία (ΥΤ).
Υλικό και Μέθοδοι: Γυναίκα, 79 ετών και χωρίς ιστορικό νευροϊνωμάτωσης ή προηγηθείσας ακτινοβολίας προσήλθε με κεφαλαλγία
και ιλιγγική συνδρομή και παραπέμφθηκε για ΥΤ εγκεφάλου.
Αποτελέσματα:Στην ΥΤ εγκεφάλου απεικονίστηκαν τέσσερα υπέρπυκνα και επασβεστωμένα μορφώματα, εκ των οποίων το πιο
ευμέγεθες αναδείχτηκε στο σώμα της αριστερής πλάγιας κοιλίας και τα δυο μικρότερα στην κυρτότητα του αριστερού βρεγματικού
λοβού. Το τέταρτο απεικονίστηκε μετωπιαία και έμπροσθεν της δεξιάς σχισμής του Sylvious. Τα απεικονιστικά ευρήματα ήταν συμβατά
με ΠΜ, όπως επιβεβαιώθηκαν από τον περαιτέρω έλεγχο που ακολούθησε.
Συμπέρασμα: Τα ΠΜ είναι μια σπάνια νοσολογική οντότητα (1-9% των μηνιγγιωμάτων). Είναι πιο συχνά στις γυναίκες. Η εντόπιση
τους ποικίλει, πιο συχνά εντοπίζονται στο ένα εγκεφαλικό ημισφαίριο και σπάνια στον οπίσθιο κρανιακό βόθρο. Μπορούν να είναι
σποραδικά, να σχετίζονται με ακτινοβολία, να σχετίζονται με νευροïνωμάτωση ή να παρουσιάζουν οικογενή κληρονομικότητα. Σπάνια
παρουσιάζονται ως ξεχωριστή νόσος από την NF, όπως στην περίπτωσή μας. Η απεικόνιση μπορεί να εγείρει διαφοροδιαγνωστικά
προβλήματα δεδομένης της πολλαπλότητας των βλαβών. Ωστόσο, η ύπαρξη των χαρακτηριστικών απεικονιστικών ευρημάτων τους σε
συνδυασμό με την απουσία άλλης νόσου-κακοήθειας μπορούν να κατευθύνουν αξιόπιστα τον ακτινοδιαγνώστη στην ορθή διάγνωση.
104. ΠΟΛΥΕΣΤΙΑΚΟΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΝΕΥΡΟΕΚΤΟΔΕΡΜΙΚΟΣ ΟΓΚΟΣ ΤΟΥ ΚΝΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ
Χαϊνη Δήμητρα1, Ζορμπάς Διονύσιος1, Σμαρδά Μαγδαληνή1, Καραμούζος Εμμανουήλ2, Μπούχρα Κωνσταντίνα1, Κατσίβα Βασιλική1,
Καζακίδης Παναγιώτης1
1.Ακτινοδιαγνωστικό τμήμα ΓΝΝ Νίκαιας
2.Νευρολογική κλινική ΓΝΝ Νίκαιας
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι πρωτογενείς νευροεκτοδερμικοί όγκοι (PNET) του ΚΝΣ είναι μία ιστολογικά ετερογενής ομάδα νεοπλασμάτων που
αποτελούνται από αδιαφοροποίητα ή χαμηλής διαφοροποίησης νευροεπιθηλιακά κύτταρα.
Ανάλογα με την εντόπιση, διακρίνονται σε υποσκηνιδιακούς (μυελοβλάστωμα) και υπερσκηνιδιακούς όγκους.
Αφορούν την παιδική ηλικία και πολύ σπάνια εμφανίζονται σε ενήλικες. Ακόμα πιο σπάνια είναι η υπερσκηνιδιακή εντόπισή τους στους
ενήλικες, καθώς λιγότερα απο 100 περιστατικά εχουν ανακοινωθεί στη διεθνή βιβλιογραφία.
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση ενδιαφέροντος, σπάνιου περιστατικού, άνδρα 24 ετών, με πολυεστιακό όγκο ΚΝΣ με χαρακτήρες PNET.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ: Άρρεν, 24 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ με ιλίγγο, αστάθεια βάδισης, αδυναμία αριστερού κάτω άκρου και
αιμωδία δεξιού ημιμορίου προσώπου.
Η MRI εγκεφάλου ανέδειξε 3 εστιακές αλλοιώσεις παθολογικού σήματος βρεγματοινιακά άμφω με αιμορραγικά στοιχεία σε μία εξ
αυτών και με έντονη πρόσληψη του σκιαγραφικού μέσου. Στη δεύτερη MRI λίγες μέρες μετά, απεικονίσθηκε επέκταση των βλαβών κατά
μήκος της έλικας του προσαγωγίου, της ψαλίδας και της δεξιάς ιπποκαμπείου έλικας, ενώ ταυτόχρονα σε έλεγχο της ΑΜΣΣ απεικονίζεται
εστιακή αλλοίωση, διαμέτρου 16 χιλ.
Στην αρχική διαγνωστική προσέγγιση συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
Λοιμώδες νόσημα, Αυτοάνοσο-απομυελινωτικό νόσημα, φλεγμονώδες νόσημα, νεοπλασία, πολυκεντρικό γλοίωμα.
Αρχικά χορηγήθηκε μεθυλπρεδνιζολόνη IV, χωρίς ωστόσο κλινική ανταπόκριση και με επιδείνωση της κλινικής και ακτινολογικής
εικόνας. Επόμενοι έλεγχοι με MRI ανέδειξαν επιδείνωση των ευρημάτων του εγκεφάλου και της ΑΜΣΣ, με αύξηση των διαστάσεων των
υπάρχουσων εστιών και εμφάνιση νέων αλλοιώσεων.
Στη συνέχεια το περιστατικό αντιμετωπίστηκε σαν ειδική μορφή MS, που όμως δεν ανταποκρίθηκε στα κορτικοστεροειδή και
ακολούθησαν 5 συνεδρίες πλασμαφαίρεσης.
Ωστόσο, η κλινική όσο και η ακτινολογική εικόνα του ασθενούς παρουσίαζε συνεχή επιδείνωση.
Από την βιοψία προκύπτει νεόπλασμα με χαρακτήρες ΡΝΕΤ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι PNETs είναι ραγδαία αναπτυσσόμενοι κακοήθεις όγκοι (WHO 4) με πτωχή πρόγνωση και έχουν την τάση να
διασπείρονται μέσω των οδών του ΕΝΥ, εμφανίζοντας πολυεστιακή εντόπιση.
105. ΣΥΝΔΡΟΜΟ WALLENBERG: EYΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Α. Μάρκου, Α. Σκορδάς, Θ. Νημάς, Π. Γεωργίου, Α. Στράτης, Ι. Μήλιος, Α. Αυγουστή, Δ. Καραπουρναλίδης, Β. Γεωργοπούλου, Α.
Αναστασίου Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Τομέας Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
Σκοπός της Μελέτης: Η ανάδειξη της συμβολής της μαγνητικής τομογραφίας-(ΜΤ) στη διάγνωση του συνδρόμου Wallenberg (πλάγιο
προμηκικό σύνδρομο), το οποίο οφείλεται σε θρόμβωση της οπίσθιας κάτω παρεγκεφαλιδικής αρτηρίας ή της σπονδυλικής αρτηρίας
που οδηγεί σε έμφρακτο στο ραχιαίο πλάγιο του προμήκη. Εκδηλώνεται με προμηκική επαλλάσσουσα συνδρομή, ενώ χαρακτηριστική
είναι η έναρξη με ίλιγγο, ναυτία και εμέτους λόγω προσβολής των αιθουσαίων πυρήνων στο σύστοιχο πλάγιο της βλάβης.
Υλικό και Μέθοδοι: Δυο άρρενες ηλικίας 81 και 62 ετών-(αμφότεροι είχαν ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής και αρτηριακής
υπέρτασης)-παραπέμφθηκαν στο τμήμα μας για διενέργεια ΜΤ εγκεφάλου μετά από νευρολογική εκτίμηση. Αμφότεροι παρουσίαζαν
ίλιγγο, ναυτία και εμέτους, ενώ ο πιο ηλικιωμένος επιπλέον δυσφαγία και διπλωπία. Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου δεν είχε
αναδείξει παθολογικά ευρήματα.
102
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα: Η ΜΤ ανέδειξε αυξημένης έντασης σήμα στις Τ2 και FLAIR ακολουθίες, καθώς και περιορισμό διάχυσης στο δεξιό
ραχιαίο πλάγιο τμήμα του προμήκους στον πρώτο ασθενή και στο αριστερό ραχιαίο πλάγιο τμήμα του προμήκους σε μικρότερη έκταση
στον νεότερο. Στον πρώτο ασθενή απεικονίστηκε ασαφοποίηση των ορίων φαιάς-λευκής ουσίας της προσβληθείσας περιοχής στην Τ1
ακολουθία. Μόνο στον δεύτερο ασθενή η πάσχουσα περιοχή εμφάνισε ήπιο εμπλουτισμό μετά την ενδοφλέβια έγχυση παραμαγντικής
ουσίας, ενώ στην μαγνητική αγγειογραφία του δεν απεικονίστηκε με ευκρίνεια η αριστερή σπονδυλική αρτηρία, πλην του τελικού
τμήματός της, το οποίο ήταν νηματοειδές.
Συμπέρασμα: Η ΜΤ αποτελεί μέθοδο εκλογής για τη διερεύνηση ισχαιμικών και άλλων παθολογικών αλλοιώσεων του προμήκη και
συχνά σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα θέτει άμεσα την οριστική διάγνωση, όπως στο σύνδρομο Wallenberg.
106. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΟΠΙΣΘΙΑΣ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΠΑΘΕΙΑΣ-(PRES): ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ
ΤΟΜΟΦΡΑΦΙΑ
Α. Μάρκου, Θ. Νημάς, Α. Σκορδάς, Π. Γεωργίου, Α. Αυγουστή, Δ.Καραπουρναλίδης, Ι. Χαλκίτης, Μ. Σιδηροπούλου, Χ. Καράτζιου, Α.
Αναστασίου Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Τομέας Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
Σκοπός της Μελέτης: Το σύνδρομο οπίσθιας αναστρέψιμης εγκεφαλοπάθειας (PRES) ή οξεία υπερτασική εγκεφαλοπάθεια
εκδηλώνεται ως νευρολογική συνδρομή αιφνίδιας έναρξης με χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία-(MT)
του εγκεφάλου μετά από επίδραση εκλυτικού παράγοντα. Σχεδόν πάντα ακολουθεί αποκατάσταση της κλινικής εικόνας και υποχώρηση
των απεικονιστικών αλλοιώσεων.
Υλικό και Μέθοδοι: 8 ασθενείς (5γυναίκες /3άνδρες) ηλικίας από 8 έως 66 ετών παραπέμφθηκαν για ΜΤ εγκεφάλου στο τμήμα μας με
αιφνίδια εγκατάσταση νευρολογικής συμπτωματολογίας (κυρίως κεφαλαλγία, διαταραχή του επιπέδου συνείδησης, επιληπτικές κρίσεις
και οπτικές διαταραχές). Οι μισοί ασθενείς είχαν υποβληθεί σε αξονική τομογραφία, η οποία δεν είχε αναδείξει ιδιαίτερα παθολογικά
ευρήματα σε τρεις εξ’ αυτών και σε έναν έθετε την υπόνοια του PRES.
Αποτελέσματα: Η ΜΤ ανέδειξε ασαφών ορίων περιοχές-βλάβες με αυξημένο σήμα στις Τ2 και FLAIR ακολουθίες καθώς και υψηλές
τιμές στον ADC χάρτη με φλοιώδη-υποφλοιώδη κυρίως εντόπιση στους βρεγματικούς και ινιακούς λοβούς και στους 8 ασθενείς.
Επιπλέον των ανωτέρω εντοπίσεων, παρόμοιες βλάβες απεικονίστηκαν στους μετωπιαίους λοβούς σε 5 ασθενείς, στους κροταφικούς
σε δυο και στην παρεγκεφαλίδα σε έναν. Καμία εκ των ανωτέρω βλαβών δεν παρουσίασε εμπλουτισμό, ούτε περιορισμό της διάχυσης,
εκτός από κάποιες σε έναν ασθενή που εμφάνισαν περιορισμό της διάχυσης. Τα ανωτέρω ευρήματα έθεσαν τη διάγνωση του PRES και
επιβεβαιώθηκαν σε επανέλεγχο, όπου αναδείχτηκε σημαντική υποχώρησή τους μετά από θεραπευτική αγωγή σε διάστημα δυο με οχτώ
εβδομάδων σε όλους τους ασθενείς.
Συμπέρασμα: Τα χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματα του PRES στη ΜΤ, την καθιστούν εξέταση εκλογής για τη διάγνωση και τον
επανέλεγχο της.
107. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΟΞΕΩΣ ΑΘΗΡΩΣΚΛΗΤΩΤΙΚΟΥ ΙΣΧΑΙΜΙΚΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
Α. Βέμμου, Σ. Νταή, Μανιός Ε, Ζούρλα Α, Αργυρόπουλος Δ, Λογαράς Γ, Τζήμας Χ, Χατζημανώλης Ν, Τζανετάκη Α, Χαλαζωνίτης Α.
Ακτινολογικό Εργαστήριο και Θεραπευτική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο «Αλεξάνδρα»
Εισαγωγή: Τα ισχαιμικά έμφρακτα του εγκεφάλου που οφείλονται σε στένωση ή απόφραξη λόγω αθηρωματικής νόσου των μεγάλων
εξωκρανιακών αγγείων απεικονίζονται στο CT/MRI σαν α) έμφρακτα που καταλαμβάνουν μια αγγειακή περιοχή (territorial) και
οφείλονται σε ενδοαρτηριακή εμβολή και β) έμφρακτα οριακών περιοχών (borderzone) που οφείλονται σε χαμηλή ροή (low-flow
infarcts). Η κλινική τους σημασία σε σχέση με τη πορεία της νόσου δεν έχει διευκρινισθεί επαρκώς.
Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης αυτής είναι να εκτιμήσει την προγνωστική αξία των διαφορετικών εμφράκτων σε σχέση με την κλινική
βαρύτητα και την έκβαση των ασθενών με οξύ ισχαιμικό αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (ΑΕΕ).
Υλικό- Μέθοδοι: Το υλικό των ασθενών προέρχεται από την προοπτική καταγραφή “The Athens Stroke Registry” και περιλαμβάνει
412 ασθενείς με πρωτοεμφανιζόμενο ΑΕΕ. Όλοι οι ασθενείς είχαν εκτίμηση των αγγείων τραχήλου υπερηχογραφικά και το 56% είχε και
αγγειογραφία. Έγινε ανάγνωση και ερμηνεία των CT/MRI εγκεφάλου και οι ασθενείς κατετάγησαν στην ομάδα-Α (low-flow έμφρακτα)
και στην ομάδα-Β (ενδοαρτηριακή εμβολή). Η βαρύτητα της νόσου εκτιμήθηκε με την κλίμακα NIHSS και ή έκβαση 1 έτος και 5 έτη μετά
με την κλίμακα Rankin.
Αποτελέσματα: Στο σύνολο των 2730 ασθενών με οξύ ΑΕΕ, 412 (15%) ασθενείς βρέθηκαν με αθηρωματικής αιτίας έμφρακτο:
156 (38%) της ομάδας-Α και 256 (62%) της ομάδας-Β. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 66.6 έτη με υπεροχή των ανδρών (77%). Οι 2
ομάδες δεν διέφεραν ως προς την ηλικία, το φύλο και τους παράγοντες κινδύνου. Ασθενείς της ομάδας-Β είχαν περίπου τριπλάσια
βαρύτητα σε σχέση με την ομάδα-Α, (NIHSS score 11.6 vs 4.3 αντιστοίχως, p=0.001). Ένα έτος μετά το 72% των ασθενών της ομάδας-Α
ήταν ανεξάρτητο στην εκτέλεση των καθημερινών αναγκών έναντι μόνο 39% της ομάδας-Β (p=0.001). H θνητότητα των 5 ετών δεν
διέφερε μεταξύ των 2 ομάδων: 24% στην ομάδα-Α έναντι 28% στην ομάδα-Β (p=0.49 με Kaplan-Meier statistics). Το σύνολο των
καρδιαγγειακών συμβάντων περιλαμβανομένων των υποτροπών ήταν διαφορετικό στα 5 έτη: ομάδα-Α 33%, ομάδα-Β 23% (p=0.04, με
Kaplan-Meier statistics).
Συμπεράσματα: Ασθενείς με αθηρωματικής αιτίας έμφρακτο λόγω χαμηλής παροχής αν και παρουσιάζουν μικρή σχετικά νευρολογική
βλάβη στην οξεία φάση σε σύγκριση με αυτών της ενδοαρτηριακής εμβολής έχουν παρόμοια 5-ετή θνητότητα λόγω αυξημένου
ποσοστού καρδιοαγγειακών συμβάντων κατά τη διαχρονική παρακολούθηση των ασθενών.
103
108. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΟΝΙΑΙΑΣ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΓΙΔΕΥΣΗΣ ΤΟΥ
ΚΟΙΝΟΥ ΠΕΡΟΝΙΑΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ.
Ν.Πολυκάρπου, Ε.Σ.Αντύπα, Κ.Λυμπερόπουλος, Α.Δεμερτζής, Π.Χαλκιά, Ε.Φώτη, Χ.Λοπατατζίδη, Μ.Τσουρούλας
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων Τμήμα υπερήχων Γ.Ν.Α.¨Γ.Γεννηματάς¨
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της συμβολής της υπερηχοτομογραφίας στην αναγνώριση της περονιαίας νευρίτιδας, σε περιπτώσεις παγίδευσης
του κοινού περονιαίου νεύρου στο επίπεδο του γόνατος.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε χρονικό διάστημα 18 μηνών, προσήλθαν στο τμήμα υπερήχων 15 ασθενείς ηλικίας 28-57 ετών (9 γυναίκες και 6
άντρες) με κλινική εικόνα συμβατή με παθολογία του περονιαίου νεύρου (μειωμένη αίσθηση, αιμωδίες, foot drop,δυσκολίες βάδισης,
αδυναμία των αστραγάλων ή των ποδιών).
Όλοι οι ασθενείς είχαν προηγουμένως υποβληθεί σε ηλεκτομυογραφικό έλεγχο που είχε θέσει την υπόνοια βλάβης του περονιαίου
νεύρου στο επίπεδο του γόνατος.
Χ ρησιμοποιήθηκε επιφανειακή κεφαλή 5-17MHZ και έγινε εφαρμογή έγχρωμης Doppler υπερηχοτομογραφίας.
Ο
ι φυσιολογική διάμετρος του περονιαίου νεύρου βάση της βιβλιογραφίας κυμαίνεται από 2.9 έως και 3,1χιλ.
2 /15 ασθενείς υποβλήθηκαν σε μαγνητική τομογραφία και αντιμετωπίσθηκαν χειρουργικώς, ενώ οι υπόλοιποι 13/15
αντιμετωπίσθηκαν συντηρητικά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς τέθηκε υπερχοτομογραφικά η διάγνωση της νευρίτιδας, αφού το περονιαίο νεύρο στο επίπεδο
του γόνατος και της κεφαλής της περόνης αναδείχθηκε διογκωμένο και υπόηχο, με προσθιοπίσθια διάμετρο από 3,1 έως 4,8χιλ.
Σ ε 2 από τις 15 περιπτώσεις αναδείχθηκε αυξημένη αγγείωση του νεύρου και σε μια περίπτωση αναδείχθηκε ανατομική παραλλαγή
με πρώιμο τριχασμό αυτού
Τ α ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας ήταν ταυτόσημα με αυτά της υπερηχοτομογραφίας.
Σε καμιά περίπτωση δεν αναδείχθηκε εμφανές κώλυμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υπερηχοτομογραφία μπορεί να αναδείξει ευχερώς το περονιαίο νεύρο στο επίπεδο του γόνατος και της κεφαλής της
περόνης και να θέσει με ακρίβεια την διάγνωση της νευρίτιδας του περονιαίου νεύρου.
109. ΑΔΕΝΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΕΩΣ
Ι.ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ,Π. ΛΙΟΝΤΟΣ,Δ.ΚΡΙΚΕΤΟΥ,Σ.ΚΟΛΟΒΟΣ,
Σ.ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ, Σ.ΤΣΟΛΑΚΗ,Α.ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ,Π.ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν.A.”O Ευαγγελισμός”
ΣΚΟΠΟΣ Απεικόνιση αδενοCa χοληδόχου κύστεως
ΜΕΘΟΔΟΣ
U/S και CT άνω-κάτω κοιλίας
Απεικονιστικά πρότυπα Ca χοληδόχου κύστεως:
1. Μάζα που καταλαμβάνει την χολ. κύστη (40-65%)
2. Εστιακή/ διάχυτη πάχυνση τοιχώματος (20-30%)
3. Ενδοαυλική πολυποειδής μάζα (15-25%)
ΠΑΧΥΝΣΗ ΤΟΙΧΩΜΑΤΟΣ
Συνήθως εστιακή
Σε U/S παρατηρείται ανομοιογενής ηχοδομή και μεικτή ηχογένεια
Ενίσχυση μετά IVC σε CT
Δ/Δ: Oξεία/χρόνια χολοκυστίτιδα
Kαρδιακή ανεπάρκεια
Yπολευκωματιναιμία
Hπατίτιδα
Kίρρωση
Aδενομυομάτωσηà βοθρία Rokitansky-Askoff (comet tail artifact)
ΕΝΔΟΑΥΛΙΚΗ ΠΟΛΥΠΟΕΙΔΗΣ ΜΑΖΑ
Σαφώς αφοριζόμενο ηχογενές μόρφωμα ομοιογενούς ηχοδομής χωρίς ακουστική σκιά στέρεα προσκολλημένο
Συνηθέστερα χωρίς μίσχο
Ανθοκραμβοειδής απεικόνιση υπέρ Ca
Ροή εντός αυτού σε Color Doppler
Ανομοιογενής ενίσχυση αυτού σε CT
Πιθανοί ολιγάριθμοι χολόλιθοι
Δ/Δ: Χολική λάσπη (Sludge ball)
Πολύποδες (αδενοματώδεις-υπερπλαστικοί-χοληστερινικοί)
104
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αδενοκαρκίνωμα
Καρκινοειδής όγκος
Μεταστατικό μελάνωμα
Αιμάτωμα
ΜΑΖΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΗΝ ΧΟΛΗΔΟΧΟ ΚΥΣΤΗ
Συχνή η επέκταση στο ήπαρ
Παρουσία νεκρωτικών περιοχών εντός αυτής
Ανομοιογενής μάζα σε CT
Δ/Δ: ΧολάγγειοCa - Ηπατοκυτταρικό Ca - Ca παχέος εντέρου
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το πρωτοπαθές καρκίνωμα της χοληδόχου κύστεως είναι ένας πολύ επιθετικός καρκίνος που διαγιγνώσκεται σε
προχωρημένο στάδιο στην πλειονότητα των προσβεβλημένων ασθενών.
Σε αρχικό στάδιο διαγιγνώσκεται συνήθως τυχαία σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε χολοκυστεκτομή λόγω φλεγμονώδους αιτίου.
Τα ακτινολογικά ευρήματα σε αρχικού σταδίου καρκινώματα δεν είναι ειδικά και μπορούν να μιμηθούν αυτά της οξείας ή χρόνιας
χολοκυστίτιδας. Η γνώση των ποικίλων απεικονιστικών προτύπων του καρκινώματος της χοληδόχου κύστης είναι σημαντική για την
προεγχειρητική διάγνωση.
110. AΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΒΛΕΝΝΟΚΗΛΗΣ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΜΕ U/S ΚΑΙ Α.Τ.
Παπαδάτου Α,Μοσχούρης Ι,Κορνέζος Ι.,Γιόμελος Μ.,Κιλτένης Μ.,.Παπαδάκη Γ. Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς
ΣΚΟΠΟΣ: Η βλεννοκήλη της σκωληκοειδούς αναφέρεται σε διάταση της σκωληκοειδούς λόγω συσσώρευσης βλέννης εξαιτίας
χρόνιας απόφραξης .Είναι σχετικά σπάνια κλινική οντότητα και ανευρίσκεται στο 0,3 % των σκωληκοειδεκτομών. Σκοπός μας είναι, η
παρουσίαση αναλόγου περιστατικου και η απεικονιστική προσέγγιση με χρήση u/s και Α.Τ..
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα ηλικίας 55 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με αναφερόμενο άλγος στον δεξιό λαγόνιο
βόθρο(ΔΛΒ) από εβδομάδος και ανορεξία. Η κλινική εξέταση έδειξε ευαισθησία με περιτοναϊσμό στον ΔΛΒ και δεκατική πυρετική
κίνηση, ενώ ο εργαστηριακός έλεγχος έδειξε λευκοκυττάρωση και αυξημένη CRP.Διενεργηθεί υπερηχογραφικός έλεγχος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υπερηχογραφική μελέτη ανέδειξε κυστικόμορφο σχηματισμό, ανηχοϊκό με ηχογενές σχετικά λεπτό τοίχωμα στον
ΔΛΒ, χωρίς να μπορεί να αναδειχθεί η σκωληκοειδής απόφυση. Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε A.T. κοιλίας όπου και απεικονίσθει
υπόπυκνος , λεπτοτοιχωματικός, σχηματισμός (με πυκνότητες νερού) στην ανατομική θέση της σκωληκοειδούς απόφυσης. Η ασθενής
εισήχθη για χειρουργική αντιμετώπιση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η τελική παθολογοανατομική εξέταση επιβεβαίωσε την διάγνωση του βλεννώδους κυσταδενώματος της
σκωληκοειδούς απόφυσης .Ο όρος βλεννοκήλη σκωληκοειδούς περιγράφει κάθε διάταση της σκωληκοειδούς από συσσώρευση
βλεννωδών εκκρίσεων .Το βλεννώδες κυσταδένωμα είναι η συχνότερη μορφή. Η ακριβής προεχειρητική διάγνωση είναι πολύ
σημαντική για τον σωστό σχεδιασμό της επέμβασης.
111. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΝΔΟΚΟΙΛΙΑΚΩΝ ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ ΥΠΕΡΗΧΩΝ
Παπαδάτου Α.,Μοσχούρης Ι.,Mπούμα Ε.,Κλάδης-Καλέντζης Κ.,Παπαδογεωργόπουλος Ν.,Παπαδάκη Γ. Μ.,Ματσαïδώνης Δ.
Ακτινολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση και αξιολόγηση των ευρημάτων από την μελέτη ενδοκοιλιακών αποστημάτων με χρήση σκιαγραφικού μέσου
υπερήχων και η συσχέτιση των ευρημάτων αυτών με την απλή υπερηχογραφική εξέταση και με άλλες απεικονιστικές μεθόδους.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Συμπεριελήφθησαν στη μελέτη 37 ενδοκοιλιακά αποστήματα (20 ηπατικά, 3 περιηπατικά, 9 νεφρικά, 3 λαγονίου
βόθρου, 2 σαλπιγγοωοθηκικά). Όλα ελέγχθηκαν υπερηχογραφικά πριν και μετά την ε.φ έγχυση σκιαγραφικού μέσου υπερήχων
2ης γενιάς (μικροφυσαλίδες εξαφθοριούχου θείου-SonoVue, Bracco). 27 αποστήματα ελέγχθηκαν κατ΄επανάληψη, καθώς
παρακολουθήθηκε η πορεία τους μετά την θεραπεία. Για 29 αποστήματα υπήρχε επίσης διαθέσιμη Υπολογιστική ή Μαγνητική
Τομογραφία(YT,MT). Η τελική διάγνωση τέθηκε από την μικροσκοπική εξέταση και καλλιέργεια του υγρού της υπερηχογραφικώς
καθοδηγούμενης παρακέντησης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Με τη χρήση σκιαγραφικού υπερήχων παρατηρήθηκε: α) Έντονη τοιχωματική ενίσχυση και διάκριση του τοιχώματος
από το νεκρωτικό περιεχόμενο σε όλες τις περιπτώσεις. β) Ενίσχυση εσωτερικών διαφραγματίων σε 28 περιπτώσεις. γ) Σαφέστερη
ανάδειξη και οριοθέτηση της αλλοίωσης σε σύγκριση με την βασική υπερηχογραφική εξέταση σε 16 περιπτώσεις. Σε 18 περιπτώσεις (16
ηπατικά αποστήματα και 2 νεφρικά) η εξέταση με σκιαγραφικό συνέβαλλε στην διαφοροδιάγνωση από άλλες εξεργασίες. Σε 1 από τις 36
βλάβες (ηπατικό απόστημα χωρίς σαφή σημεία τήξης) δεν ήταν εφικτή η διαφοροδιάγνωση από νέο-εξεργασία. Υπήρξε ικανοποιητική
συσχέτιση των ευρημάτων της υπερηχογραφίας με σκιαγραφικό με τα αντίστοιχα της ΥΤ και ΜΤ σε όλες τις περιπτώσεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υπερηχογραφία με SonoVue μπορεί να εξασφαλίσει τη λεπτομερή ανάδειξη , τον ορθό χαρακτηρισμό καθώς και την
παρακολούθηση της πορείας των ενδοκοιλιακών αποστημάτων.
105
112. ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΔΙΑΤΡΗΣΗ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ ΣΕ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ ΚΑΙ ΕΝΔΟΥΠΕΖΩΚΟΤΙΚΗ ΔΙΑΦΥΓΗ. ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ MDCT.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής νοσηλευόμενη σε καταστολή στην ΜΕΘ, λόγω σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών μετά από
χειρουργική αντιμετώπιση διάτρησης έλκους δωδεκαδακτύλου. Η ασθενής παρουσίασε μια μετεγχειρητική εικόνα περιτονίτιδας
- ενδοκοιλιακών συλλογών - σηψαιμίας, αλλά και βλάβες στον ΔΕ πνεύμονα με αυτόματο πνευμοθώρακα, εμπύημα πνεύμονα και
χυλοθώρακα. Μετά από εκ νέου επιδείνωση της κλινικής της κατάστασης, υπεβλήθη σε συμπληρωματικό απεικονιστικό έλεγχο με ΥΤ
όπου και διαπιστώθηκε αυτόματη διάτρηση οισοφάγου με διαφυγή της γαστρογραφίνης εντός της υπεζωκοτικής κοιλότητας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ο έλεγχος έγινε με MDCT και πλάτος ανιχνευτών 5χιλ. με αλληλοεπικάλυψη 2,5χιλ. Παρατηρείται πνευμοθώρακας
στον δεξιό πνεύμονα με παρουσία σωλήνα παροχέτευσης Bullau, πυκνοατελεκτασίες στα κάτω και οπίσθια πνευμονικά πεδία,
παρουσία υπεζωκοτικών συλλογών που αντιστοιχούν σε εμπύημα, ευρήματα που όμως προυπήρχαν σε απεικονιστικό έλεγχο προ
διημέρου. Επιπλέον αυτών των ευρημάτων όμως νέο εύρημα αποτελεί η παρουσία ποσότητας ελεύθερης γαστρογραφίνης (που
είχε προηγουμένως χορηγηθεί per os) οπίσθια ΔΕ και ενδουπεζωκοτικά, μέρος της οποίας συσσωρεύοταν πέριξ του στομίου του
παροχετευτικού σωλήνα αλλά και εντός αυτού. Παράλληλα η πορεία του σκιαγραφικού προς τον οισοφάγο πιθανώς και να υποδεικνύει
το σημείο της διατρήσεως.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η αυτόματη διάτρηση του οπισθοπλάγιου τοιχώματος του οισοφάγου στο ύψος του αζυγοοισοφαγικού κολπώματος
πιθανώς ως αποτέλεσμα εξεργασιών λόγω του εμπυήματος, αλλά και ο ενδουπεζωκοτικός χώρος που δημιουργήθηκε στο δεξιό οπίσθιο
πνευμονικό είναι παράγοντες που συνετέλεσαν στην παρουσία αυτού του ασυνήθιστου απεικονιστικού ευρήματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με την χρήση του ΥΤ κατέστη εφικτό να αναδειχθεί ευκρινώς η νέα υποκείμενη βλάβη μέσα σε πληθώρα συνοδών
παθολογικών ευρημάτων.
113. ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΗΠΑΤΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ
Στούκη Σ., Βλάχου Ι., Τερζάκη Α., Καλοκαιρινού Κ., Φραγκοπούλου Λ.,
Λιβιεράτος Λ.,Πάντου Σ., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού γιγαντιαίου ανευρύσματος της ηπατικής αρτηρίας και η ανάδειξη του ρόλου της CT
και CTA στη διάγνωση.
Υλικό – Μέθοδος: Άνδρας ηλικίας 83 ετών εισήλθε στο νοσοκομείο μας προς διερεύνηση συμπτωμάτων λοίμωξης από το ανώτερο
αναπνευστικό σύστημα. Ακολούθησε απεικονιστικός έλεγχος με ακτινογραφία θώρακος, η οποία ανέδειξε οζώδεις σκιάσεις, στο δεξιό
άνω και κάτω πνευμονικό λοβό. Συνεστήθη περαιτέρω έλεγχος με CT.
Αποτελέσματα: Από τις κατώτερες τομές της CT θώρακος με IVC, αναδείχθηκε ως τυχαίο εύρημα γιγαντιαίο ανεύρυσμα ηπατικής
αρτηρίας διαμέτρου ~6,5 εκ. και ο απεικονιστικός έλεγχος συμπληρώθηκε με CTA κοιλίας και ανασυνθέσεις εικόνων για την καλύτερη
ανάδειξη αυτού.
Συζήτηση: Τα ανευρύσματα της ηπατικής αρτηρίας είναι σπάνια και αποτελούν περίπου το 20% όλων των σπλαγχνικών αρτηριακών
ανευρυσμάτων, ερχόμενα δεύτερα σε συχνότητα, μετά τα ανευρύσματα της σπληνικής αρτηρίας. Ακόμη σπανιότερα είναι τα γιγαντιαία
ανευρύσματα. Το 80% είναι εξωηπατικά και το 20% ενδοηπατικά. Συχνότερες αιτίες εμφάνισής τους είναι η αθηροσκλήρωση, η εκφύλιση
της αρτηριακής μέσης στιβάδας, το τραύμα και οι μυκητιασικές λοιμώξεις. Τα ανευρύσματα μπορεί αρχικά να διαφύγουν της διάγνωσης,
διότι η πλειονότητα των ασθενών είναι ασυμπτωματικοί και ανακαλύπτονται σε τυχαίο απεικονιστικό έλεγχο. Σε ποσοστό 14-80% των
περιπτώσεων, η ρήξη του ανευρύσματος αποτελεί την πρώτη κλινική εκδήλωση. Η έγκαιρη διάγνωσή τους είναι απαραίτητη, δεδομένου
ότι έχουν την τάση να ρήγνυνται, με επακόλουθη αιμορραγία, shock, ακόμα και θάνατο του ασθενούς. Παρόλο που η ψηφιακή
αγγειογραφία είναι η απεικονιστική μέθοδος εκλογής, η CT-CTκαι MR αγγειογραφία, το υπερηχογράφημα κοιλίας και το έγχρωμο
Doppler συμβάλλουν στην διάγνωση και αξιολόγηση της βλάβης.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. John Bramis, Evangelos Felekouras, Michael Kontos, Politimi Leonardou, John Griniatsos, Elias Bastounis. True Giant Common
Hepatic Artery Aneurysm Associated With Obstructive Jaundice: A Case Report. Int.Surg.2002 Jul-Sep;87(3):142-6.
2. Jeong-hyon Kim, Sung Eun Rha, Ho Jong Chun, You Sung Kim, Soon Nam Oh, Young Joon Lee, Jae Young Byun, In Sung Moon.
Giant aneurysm of the common hepatic artery: US and CT imaging findings. Abdom Imaging (2010) 35:212-214.
3. Ph. Arend, V. Douillez. Hepatic Artery Aneurysm. Case report. Acta chir belg, 2007, 107, 409-411.
4. Gabrielle L de Ruiter-Derksen, Rutger CG Bruijnen, Frank Joosten, Michel MPJ Reijnen. Endovascular treatment of a hepatic
artery aneurysm causing chronic abdominal pain; a case report. Annals of Hepatology, January-March, Vol.9 No1, 2010: 104106.
5. Karanwal D, Dunn A, Dwarkanath R, Holemans J. Hepatic artery aneurysm. Euro Rad, Radiological Case Database, 2004, Feb.
29, Case 2924.
106
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
6. James S. Dooley, Anna Lok., Andrew K. Burroughs, Jenny Heathcote, Sherlock’s Diseases of the Liver and Biliary System,
12th Edition, April 2011, Ch.9, 155.
7. James S. Dooley, Anna Lok., Andrew K. Burroughs, Jenny Heathcote, Sherlock’s Diseases of the Liver and Biliary System,
12th Edition, April 2011, Ch.9, 155.
8. Vincenzo Bua, Lorenzo Marsigli *, Roberto Nardi, Anna Maria Trivella, Salvatore Isceri, Maria Luisa Piegaia, Andrea
Pierfederici, Maurizio Ferretti, Luciana Boriani, Alessandra Brunori, Angelo Ziosi. Ruptured aneurysm of the hepatic artery:a
mismatching diagnosis. Italian Journal of Medicine (2009) 3, 175-178.
9. Parmar H, Shah J*, Shah B*, Patkar D*, Varma R. Case Report. Imaging Findings in a Giant Hepatic Artery Aneurysm, Journal
of Postgraduate Medicine, Vol. 46, No. 2, April-June, 2000, pp. 104-105.
10. Aysel Türkvatan, R. Sarper Ökten, Esra Kelahmet, Ensar Özdemir, Tülay Ölçer. Hepatic artery aneurysm: Imaging findings.
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası 2005; 58:73-75.
11. Bayindir Cimsit, Ilgin Ozden, and Ali Sami Emre. A rare intraabdominal tumor: giant hepatic artery aneurysm. The Journal of
Medical investigation. Vol.53, February 2006, 174-176.
12. H S Narula, A Kotru, A Nejim. Hepatic artery aneurysm: an unusual cause for gastrointestinal haemorrhage. Emerg Med J
2005;22:4 302 doi:10.1136/emj.2003.010405
13. Derek P Nathan, Grace J Wang, Edward Y Woo, Ronald M Fairman, Benjamin M Jackson. Open and endovascular repair of
hepatic artery aneurysm: two case reports and review of the literature. Vascular, Vol.19 No 1, pp.42-46, 2011.
114. ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΣΙΓΜΟΕΙΔΟΥΣ ΥΠΟΔΥΟΜΕΝΟ ΩΟΘΗΚΙΚΗ ΕΞΕΡΓΑΣΙΑ-case report
ΚΑΡΤΣΟΥΝΗ ΒΙΚ.., ΜΗΛΑΤΟΥ Μ., ΣΦΗΚΑ Σ., ΝΤΟΚΟΖ Ε., ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΟΣ Γ., ΓΚΕΛΗ Μ.
Αντικαρκινικό Νοσοκομείο ΄΄Ο Άγιος Σάββας΄΄
ΣΚΟΠΟΣ: Τα γιγαντιαία εκκολπώματα του παχέος εντέρου (διάμετρος > 4εκ.) είναι σχετικά σπάνια. Είναι συγγενή με μυϊκό τοίχωμα ή
επίκτητα σαν επιπλοκή εκκολπωματίτιδας. Η κλινική εικόνα και τα απεικονιστικά ευρήματα ποικίλλουν. Παρουσιάζουμε την περίπτωση
ασθενούς, με ca μαστού που προσήλθε στο Νοσοκομείο για προγραμματισμένο ετήσιο έλεγχο.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής ηλικίας 62 ετών προσήλθε στο τμήμα υπερήχων του Νοσοκομείου μας, προκειμένου να υποβληθεί σε
ετήσιο έλεγχο άνω και κάτω κοιλίας. Η ασθενής ήταν ασυμπτωματική και οι καρκινικοί δείκτες αρνητικοί.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Παρατηρήθηκε υπόηχη κυστικού τύπου αλλοίωσε με ανώμαλα πεπαχυμένο τοίχωμα στην ανατομική θέση της
αριστερής ωοθήκης. Πιθανότερη διάγνωση θεωρήθηκε το κυσταδενοκαρκίνωμα ωοθήκης. Η ασθενής υποβλήθηκε σε αξονική
τομογραφία κοιλίας. Διαπιστώθηκε η παρουσία κύστης και η προέλευση του τοιχώματος της από το έντερο. Στον βαριούχο υποκλυσμό
επιβεβαιώθηκε η επικοινωνία της με τον εντερικό αυλό και διαπιστώθηκε εκκολπωμάτωση του παχέος εντέρου. Ετέθη η διάγνωση του
γιγαντιαίου εκκολπώματος και η ασθενής υποβλήθηκε σε σιγμοειδεκτομή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα γιγαντιαία εκκολπώματα είναι σπάνια. Στη διεθνή βιβλιογραφία έχουν περιγραφεί λιγότερα από 200 περιστατικά από
το 1946, όταν ο Bonvin τα περιέγραψε για πρώτη φορά. Υπάρχουν τρείς ιστολογικοί τύποι, τα συγγενή, τα ψευδο-εκκολπώματα και τα
φλεγμονώδη.
Μπορεί να είναι ασυμπτωματικά ή να παρουσιάζονται σαν ψηλαφητή μάζα, με πόνο ή με συμπτώμτα οξείας κοιλίας, όταν επιπλακούν με
διάτρηση ή εγκολεασμό.
Τα απεικονιστικά ευρήματα στην απλή ακτινογραφία κοιλίας και στην αξονική τομογραφία κοιλίας είναι τυπικά όταν το εκκόλπωμα
πληρούται με αέρα.
Όταν έχει υγρό περιεχόμενο μπορεί να υποδυθεί και άλλες κλινικές οντότητες.
Η χειρουργική εξαίρεση αποτελεί την θεραπεία εκλογής, ακόμα και όταν είναι ασυμπωματικά.
115. ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΟΞΕΙΑΣ ΧΟΛΟΚΥΣΤΙΤΙΔΑΣ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΕΩΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
ΦΑΤΣΗ Α.,MΠΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ Χ., ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Α.,ΒΑΝΤΑΡΑΚΗΣ Ε.,ΤΣΙΡΜΠΑ Π., ΦΡΑΓΚΙΟΥΔΑΚΗ Ι.,ΚΑΡΒΕΛΑΣ Σ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών « Η ΕΛΠΙΣ»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού καρκίνου χοληδόχου κύστεως με ασαφή κλινικά ευρήματα το οποίο υποβλήθηκε
σε απεικονιστικό έλεγχο προκειμένου να διαφοροδιαγνωστεί από οξεία χολοκυστίτιδα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Γυναίκα 69 ετών με ιστορικό χολολιθίασης η οποία προσήλθε στο χειρουργικό ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με
άλγος δεξιού υποχονδρίου . Η ασθενής υποβλήθηκε σε πλήρη εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο με US, CT και MRΙ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε υποηχογενές μόρφωμα στην περιοχή της κεφαλής του παγκρέατος
,συνεσπασμένη χοληδόχο κύστη με πάχυνση τοιχώματος και παρουσία λίθου εντός αυτής, ενώ διατεταμένος εικονίσθηκε ο χοληδόχος
πόρος. Από την αξονική τομογραφία κοιλίας παρατηρήθηκε πάχυνση τοιχώματος χοληδόχου κύστεως με πρόσληψη της σκιαγραφικής
ουσίας υπόπυκνο μόρφωμα στην πύλη του ήπατος το οποίο αποδόθηκε σε block διογκωμένων λεμφαδένων, διάταση του κοινού
χοληδόχου πόρου και υπόπυκνη αλλοίωση με περιφερική πρόσληψη της σκιαγραφικής ουσίας στον δεξιό λοβό του ήπατος, ευρήματα
τα οποία έθεσαν την υποψία πρωτοπαθούς ca χοληδόχου κύστεως με δευτεροπαθείς εντοπίσεις στο ήπαρ. Η μαγνητική τομογραφία
επιβεβαίωσε τα ευρήματα της αξονικής τομογραφίας και ανέδειξε μεταξύ άλλων ασύμμετρη πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου
κύστεως και επιπλέον δευτεροπαθείς εντοπίσεις στο ήπαρ.
107
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαφορική διάγνωση οξείας χολοκυστίτιδας από το ca χοληδόχου κύστεως είναι δύσκολη. Η γνώση των ειδικών και
μη ειδικών απεικονιστικών ευρημάτων είναι σημαντική στην προεγχειρητική διάγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστεως, του
οποίου η τελική επιβεβαίωση γίνεται πάντα με την βιοψία του χειρουργικού παρασκευάσματος.
116. ΔΙΑΧΥΤΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΩΣΗ ΤΗΣ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ
Ι.Γαλανοπούλου, Α.Σαραφόπουλος, Κ.Μπόκιου, Α.Βίττη, Σ.Δόλγυρας, X.Τζιουβάρας, Ι.Αλεξίου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η ανάδειξη 2 χαρακτηριστικών περιπτώσεων χοληστερόλωσης της χοληδόχου κύστης, με την υπερηχογραφική μέθοδο. Οι
πολύποδες στη χοληδόχο κύστη αποτελούν συχνό εύρημα σε αντίθεση με τη διάχυτη χοληστερόλωση, όπως αυτή περιγράφεται και
απεικονίζεται στα περιστατικά μας.
Υλικό - μέθοδος: Στη διάρκεια του περασμένου έτους και από το σύνολο των ασθενών που προσήλθαν στο νοσοκομείο μας για
υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, καταγράφηκαν 2 περιστατικά διάχυτης χοληστερόλωσης της χοληδόχου κύστης, χωρίς να υπάρχουν
κλινικές ενδείξεις και συμπτώματα από τα χοληφόρα (τυχαίο εύρημα).
Για την εξέταση χρησιμοποιήσαμε υπερηχοτομογράφο GENERAL ELECTRIC LOGIC 5 με κεφαλή 3.5MHz.
Ο ECHO έλεγχος της χοληδόχου κύστης περιλάμβανε τη σάρωση πολλαπλών τομών (επιμήκων, εγκάρσιων και λοξών), για τη βέλτιστη
απεικόνιση του τοιχώματός της αλλά και για την πιθανή παρουσία παθολογικού περιεχομένου.
Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκε μέτρια πάχυνση του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης με παρουσία μικρών, υπερηχογενών
επαρμάτων στην έσω επιφάνεια (πολύποδες). Οι πολύποδες στη χοληστερόλωση προέρχονται από εναπόθεση χοληστερινικών εστέρων
σε μακροφάγα κύτταρα του υποβλεννογόνιου χιτώνα. Μακροσκοπικά το τοίχωμα γίνεται ερυθρό με πολλαπλές κίτρινες κηλίδες λόγω
των λιπιδίων, γι’ αυτό και ο χαρακτηρισμός strawberry gallbladder, δηλαδή χοληδόχος κύστη «φράουλα». Οι εστέρες χοληστερίνης σε
αντίθεση με τους λίθους, προκαλούν ενίσχυση της υπερηχητικής δέσμης που συχνά περιγράφεται ως «ουρά του κομήτη».
Συμπεράσματα: Το υπερηχογράφημα της χοληδόχου κύστης αποτελεί αδιαμφισβήτητα μέθοδο εκλογής για την αξιολόγηση τόσο του
περιεχομένου όσο και του τοιχώματός της. Στην περίπτωση χοληστερόλωσης, επειδή είναι ασυμπτωματική και δε σχετίζεται άμεσα με
λιθίαση, φλεγμονή ή κακοήθεια, ένας υπερηχογραφικός επανέλεγχος είναι αρκετός για να συγκρίνουμε το μέγεθος των πολυπόδων.
117. ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ Ή ΚΥΣΤΗ ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ
Ε.Ι.ΠΟΝΤΙΚH – Γ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ – ΑΛ. ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ – Θ. ΖΙΑΓΚΟΣ – Ι. Π. ΠΟΝΤΙΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΕΝ. ΠΑΝ. ΝΟΣ. ΤΡΙΠΟΛΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ο διπλασιασμός του δωδεκαδακτύλου ή κύστη διπλασιασμού είναι μια σπάνια συγγενής ανωμαλία σε ποσοστό 5,5 – 7% όλων
των διπλασιασμών του γαστρεντερικού σωλήνα.
ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσιάζουμε μία περίπτωση ενός ασθενούς που προσήλθε στο τμήμα για έλεγχο ήπατος – χοληφόρων ένεκα γνωστής
χολολιθίασης, χωρίς ιστορικό χολοκυστίτιδος ή παγκρεατίτιδος.
ΥΛΙΚΟ και ΜΕΘΟΔΟΣ: Κατά τον έλεγχο ήπατος χοληφόρων του ασθενούς μας ανευρέθει χολολιθίαση, ενώ μεταξύ του δωδεκαδακτύλου και
της κεφαλής του παγκρέατος παρατηρήθηκε σαφώς αφoριζόμενο κυστικό μόρφωμα διαμέτρου περίπου 2 cm με παχύ τοίχωμα 2 – 3 mm.
Ακολούθησε μελέτη με βαριούχο γεύμα όπου αναδείχθηκε το εύρημα υπό τον τύπο σφαιρικής παρεκτοπίσεως του δωδεκαδακτύλου.
Ακολούθησε αξονική τομογραφία προ και μετά τη λήψη γαστρογραφίνης από του στόματος καθώς και προ και μετά την ταχεία ενδοφλέβια
έγχυση σκιαγραφικού, όπου το εύρημα αναγνωρίζεται σαφώς χωρίς επικοινωνία με το δωδεκαδάκτυλο ένεκα του ότι δεν πληρούται με
γαστρογραφίνη, ενώ κάνει ήπια πρόσληψη σκιαγραφικής ουσίας στο τοίχωμά του.
Ακολούθησε M.R.I άνω κοιλίας και MRCP όπου αναδείχθηκε σαφώς κυστική βλάβη. Η διαφορική διάγνωση σε όλες τις ως άνω μεθόδους,
ήταν: 1) Κύστη διπλασιασμού δωδεκαδάκτυλού 2) Ψευδοκύστη παγκρέατος 3)Κύστη χοληδόχου πόρου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Στον ασθενή έγινε χολοκυστεκτομή και διεγχειρητική παρακέντηση της κύστεως η οποία δεν είχε χολώδες περιεχόμενο
ενώ η βιοχημική μελέτη του υγρού δεν έδειξε ύπαρξη αμυλάσης. Ως εκ τούτου και ένεκα του ότι συμφύετo με την κεφαλή του παγκρέατος
και το δωδεκαδάκτυλο αποφασίσθηκε η μη αφαίρεση της προς αποφυγή επιπλοκών με κριτήριο ότι δεν προκαλούσε πιεστικά φαινόμενα
στο δωδεκαδάκτυλο και δεν έδινε κλινική σημειολογία.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο διπλασιασμός στην γαστροεντερική οδό, απαντάται από την γλώσσα έως και το ορθό. Η ταξινόμηση, απλουστεύθηκε το
1937 από τον Ladd, o οποίος δήλωσε ότι κανείς από τους ασθενείς της αρχικής αναφοράς δεν ήταν διεγνωσμένος πριν το χειρουργείο
ενώ πλέον οι περισσότεροι διαγιγνώσκoνται με τις απεικονιστικές μεθόδους.
Η κύστη διπλασιασμού του δωδεκαδάκτυλου ανευρίσκεται κατά μήκος της πρώτης και δεύτερης μοίρας αυτού και εμφανίζεται σαν μια
κυστική βλάβη με υγρό περιεχόμενο.
Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί με συρίγγιο να επικοινωνεί με το δωδεκαδάκτυλο.
Η απόλυτη διάγνωση τίθεται με βιοψία όπου αποδεικνύεται η παρουσία βλεννογόνου παρόμοιου με το γειτονικό τμήμα του εντέρου ή
ετερότοπο γαστρικό βλεννογόνο.
118. ΕΙΛΕΟΣ ΑΠΟ ΧΟΛΟΛΙΘΟ
Δημητρούλης Α., Βλάχου Ι., Διακονικολάου Β., Μαυροπούλου Ε.,Πάντου Σ., Παπαδοπούλου Π., Πετεινέλλη Α., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
108
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού ειλεού από χολόλιθο.Ανάδειξη με CT.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα 92 ετών προσήλθε στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με διάχυτο κοιλιακό άλγος ,εμέτους και ναυτία από 2μέρου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην ακτινογραφία κοιλίας παρατηρήθηκε παρουσία αέρος σε έλικα του λεπτού εντέρου με σχηματισμό υδραερικών
επιπέδων.
Ακολούθησε υπερηχοτομογράφημα κοιλίας όπου διαπιστώθηκε διάταση των ενδοηπατικών χοληφόρων, του κοινού χοληδόχου πόρου
και παρουσία πολλαπλών λίθων στη χοληδόχο κύστη.
Ο απεικονιστικός έλεγχος συμπληρώθηκε με CT κοιλίας στην οποία αναδείχθηκε εκσεσημασμένη διάταση του κοινού χοληδόχου
πόρου, παρουσία αέρα εντός των ενδοηπατικών χοληφόρων, ασαφοποίηση του λίπους στην κατιούσα μοίρα του 12κτύλου και διάταση
των εντερικών ελίκων. Επίσης σε έλικα του ειλεού στην ελάσσονα πύελο παρατηρήθηκε η παρουσία μορφώματος με τοιχωματική
ασβέστωση (χολόλιθος).
Η απόφραξη του λεπτού εντέρου σε συνδυασμό με την παρουσία αέρα στα ενδοηπατικά χοληφόρα και του λίθου σε έλικα του λεπτού
(τριάδα Rigler’s) έθεσαν την υπόνοια ειλεού εκ χολολίθου.
Ακολούθησε ερευνητική λαπαροτομία η οποία ανέδειξε την απόφραξη έλικας λεπτού εντέρου λόγω παρουσίας χολόλιθου και έγινε
αφαίρεση του λίθου
ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Ο ειλεός από χολόλιλιθο αποτελεί μια από τις πιο σπάνιες επιπλοκές της χολολιθίασης (0,3-0,5%).Είναι σχετικά σπάνιο αίτιο
εντερικής απόφραξης στο γενικό πληθυσμό με συχνότητα μεγαλύτερη στους ηλικιωμένους ασθενείς κυρίως στις ηλικίες > 65 ετών.
Η κλινική εικόνα είναι συνήθως ασαφής με υποτροπιάζοντα συμπτώματα ατελούς μηχανικής απόφραξης χωρίς ειδικά σημεία από το
χοληφόρο σύστημα.
Οφείλεται στη δημιουργία συριγγίου μεταξύ της γαγγραινώδους χοληδόχου κύστεως και του πεπτικού σωλήνος ή μεταξύ του κοινού
χοληδόχου πόρου και του πεπτικού σωλήνος .
Η αξονική τομογραφία αποτελεί αξιόπιστη διαγνωστική μέθοδο με ευαισθησία, ειδικότητα και ακρίβεια που κυμαίνεται στο 93% -100%99%.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Farooq A, Memon B, Memon MA; Resolution of gallstone ileus with spontaneous evacuation of gallstone. Emerg Radiol. 2007
Nov;14(6):421-3. Epub 2007 May 31.
2. Lassandro F, Gagliardi N, Scuderi M, et al; Gallstone ileus analysis of radiological findings in 27 patients. Eur J Radiol. 2004
Apr;50(1):23-9.
3. Pavlidis TE, Atmatzidis KS, Papaziogas BT, et al; Management of gallstone ileus. J Hepatobiliary Pancreat Surg.
2003;10(4):299-302.
4. Ayantunde AA, Agrawal A; Gallstone ileus: diagnosis and management. World J Surg. 2007 Jun;31(6):1292-7. Epub 2007 Apr
15.
5. Lassandro F, Gagliardi N, Scuderi M, et al; Gallstone ileus analysis of radiological findings in 27 patients. Eur J Radiol. 2004
Apr;50(1):23-9.
6. Brezean I, Aldoescu S, Catrina E, et al; Gallstone ileus: analysis of eight cases and review of the literature. Chirurgia (Bucur).
2010 May-Jun;105(3):355-9.
7. Clavien PA, Richon J, Burgan S, Rohner A. Gallstone ileus. Br J Surg 1990; 77:737.
8. Lasson A, Lorén I, Nilsson A, et al. Ultrasonography in gallstone ileus: a diagnostic
challenge. Eur J Surg 1995; 161:259
119. ΕΙΛΕΟΤΥΦΛΙΚΟΣ ΕΓΚΟΛΕΑΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΟ: ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
ΡΟΥΜΠΗΣ Κ., ΚΟΡΩΝΑΙΟΣ Θ., ΜΠΑΡΟΣ Χ., ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Π., ΠΑΠΑΔΑΚΗ Β. & ΚΑΣΚΑΡΕΛΗΣ Ι.
Ακτινολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο «Ασκληπιείο Βούλας»
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενός σπάνιου περιστατικού ειλεοτυφλικού εγκολεασμού σε ενήλικο και η συμβολή του
απεικονιστικού ελέγχου.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Άνδρας 52 ετών, με γνωστή νόσο του Parkinson, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου
μας, αιτιώμενος διαλείπον κοιλιακό άλγος του δεξιού λαγόνιου βόθρου από διημέρου με οξεία έναρξη.
Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ευαισθησία στην εν τω βάθει ψηλάφηση του δεξιού λαγόνιου βόθρου, χωρίς άλλα ειδικά
ευρήματα.
Οι τιμές στον αιματολογικό έλεγχος ήταν φυσιολογικές. Ο ασθενής υποβλήθηκε πρώτα σε U/S έλεγχο κοιλίας και έπειτα σε CT κοιλίας
προ και μετά την i.v. έγχυση σκιαγραφικού μέσου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην ανατομική θέση του τυφλού ο U/S έλεγχος ανέδειξε μόρφωμα μικτής ηχοδομής αποτελούμενο από ομόκεντρους
δακτυλίους (υποηχογενής – υπερηχογενής – υποηχογενής) δίκην στόχου με σαφή όρια, εσωτερική αιμάτωση και παρουσία μικρής
ποσότητας ελεύθερου υγρού επιχωρίως. Επιπλέον αναγνωρίστηκαν ωοειδείς, υποηχογενείς σχηματισμοί εντός αυτού. Τα ανωτέρω
109
ευρήματα έθεσαν ως πιθανή διάγνωση, τον σπάνιο σε ενήλικο, ειλεοτυφλικό εγκολεασμό. Οι υποηχογενείς σχηματισμοί αποδόθηκαν σε
λεμφαδένες του εγκολεασθέντος τμήματος του τελικού ειλεού.
Η CT κοιλίας ανέδειξε ειλεοτυφλικό εγκολεασμό στη δεξιά κάτω κοιλία υπό τη μορφή εικόνας εντέρου εντός εντέρου (σε εγκάρσιες
τομές) οι οποίες σχηματίζουν επίσης συγκεντρικούς δακτυλίους επιβεβαιώνοντας έτσι την αρχική διάγνωση.
Με την χειρουργική εκτομή του πάσχοντος εντερικού τμήματος έγινε μακροσκοπική και ιστολογική επιβεβαίωση της διάγνωσης. Δεν
ανευρέθησαν αίτια δευτεροπαθούς εγκολεασμού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υποψία εγκολεασμού μπορεί να τεθεί με τον υπερηχογρφικό έλεγχο, ιδιαίτερα επί απεικόνισης των ομόκεντρων
δακτυλίων (target sign), ενώ η CT κοιλίας επαληθεύει το εύρημα. Αν και αποτελεί σπάνια οντότητα σε ενήλικες, θα πρέπει να
λαμβάνεται υπ’ όψιν στη διαφορική διάγνωση του κοιλιακού άλγους.
120. ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ KOMMERELL ΕΚΤΟΠΗΣ ΔΕΞΙΑΣ ΥΠΟΚΛΕΙΔΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΔΥΣΦΑΓΙΑΣ.
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΥΠΟ ΥΤ.
Λάμπρου Αθ. Κατσαρού Α. Λουρμπάκου Α. Τσιόγκα Γ. Αλεξόπουλος Α. Μιχαηλίδης Α. Κεντρή Κ. Ζλατίδου Ξ. Κουρής Σ. Πετρουλάκης Α.
Δαλαμαρίνης Κ. Αντωνόπουλος Π.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Αξονικής και Μαγνητικής Τομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σπάνια περίπτωση εμφάνισης εκκολπώματος Kommerell στην έκφυση μιας έκτοπης δεξιάς υποκλείδιας
αρτηρίας, με συνοδά πιεστικά φαινόμενα δίκην αγγειακού δακτυλίου επί του οισοφάγου, με αποτέλεσμα παροδικά συμπτώματα
δυσφαγίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ο ΥΤ έλεγχος έγινε αρχικά για ανάδειξη πιθανής κακοήθειας ή άλλου παθολογικού αιτίου σε ασθενή θήλυ μέσης
ηλικίας, με συμπτώματα ανορεξίας, απώλειας βάρους και δυσφαγίας. Ελήφθησαν τομές πάχους 5χιλ. με ελικοειδή σάρωση, πριν και
μετά την IV χορήγηση σκιαγραφικού. Η συμπτωματολογία της ασθενούς απεδόθη σε άλλα ευρήματα μείζονος σημασίας και μόνο τα
χρόνια συμπτώματα δυσφαγίας πιθανώς να οφείλονταν σε πίεση επί του οισοφάγου από το αγγειακό εκκόλπωμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έκτοπη δεξιά υποκλείδιος αρτηρία παρατηρείται σε ποσοστό περίπου 1%. Σε ασθενείς με αυτή την ανωμαλία το
αορτικό τόξο όπως και στην περίπτωση μας είναι πολλές φορές σε κάπως υψηλότερη θέση του φυσιολογικού. Η έκτοπη αρτηρία
εκφύεται από το έσω τοίχωμα της αορτής ως ο τελευταίος κλάδος της, διέρχεται προς τα δεξιά πίσω από τον οισοφάγο, προσθιοπλάγια
της σπονδυλικής στήλης και στην συνέχεια ανέρχεται στα δεξιά προς την θωρακική είσοδο. Σπανιότερα στο σημείο της έκφυσης της
η αρτηρία μπορεί να είναι διατεταμένη διότι εκφύεται από ένα αορτικό εκκόλπωμα το οποίο περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον
Burckhard Friedrich Kommerell το 1936. Το εκκόλπωμα μπορεί να προκαλεί συμπίεση του οισοφάγου και συμπτώματα δυσφαγίας. Οι
κλινικές εκδηλώσεις και η σοβαρότητα εξαρτώνται άμεσα από το βαθμό συμπίεσης. Απεικονιστικά αναδεικνύεται η έκτοπη θέση του
αγγείου, η διάταση στην έκφυση καθώς και η συμπίεση επί του αυλού του οισοφάγου στην θέση αυτή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο μαγνητικός συντονισμός είναι γενικά η μή επεμβατική μέθοδος εκλογής για την ανάδειξη των ανατομικών
χαρακτηριστικών ενός αγγειακού δακτυλίου και καθορισμού της βέλτιστης χειρουργικής προσέγγισης, όμως και η υπολογιστικής
τομογραφία μπορεί να συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση με υψηλά ποσοστά ευαισθησίας και ειδικότητας.
121. ΕΝΔΑΥΛΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟΦΡΑΞΗΣ ΚΟΙΝΟΥ ΧΟΛΗΔΟΧΟΥ ΠΟΡΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ
ΚΕΦΑΛΗ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ. ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ STENTS ΥΠΟ DSA ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ.
Λάμπρου Αθανάσιος.1 Κατσαρού Αγάπη.1 Κατσαντούρης Γρηγόρης.2 Κουναλάκη Δήμητρα.2 Ντελή Παναγιώτα.3 Ζάννες Νικόλαος.1
1
Ιατροί Ακτινολόγοι. 2Τεχνολόγοι Ακτινολόγοι. 3Νοσηλευτής Αγγειογράφου. Ακτινολογικό Τμήμα, Μονάδα Ψηφιακού Αγγειογράφου,
Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής πάσχων από καρκίνο κεφαλής παγκρέατος με βαρύ ίκτερο και σημαντικά αυξημένες τιμές
χολερυθρίνης υπεβλήθη σε διαδερμική ενδαυλική αποκατάσταση απόφραξης του κοινού χοληδόχου πόρου με τοποθέτηση stents
χοληφόρων.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Αρχικά υπό U/S καθοδήγηση έγινε παρακέντηση και στην συνέχεια καθετηριασμός διατεταμένου ενδοηπατικού
χοληφόρου αγγείου του ΔΕ ηπατικού λοβού. Τοποθετήθηκε θηκάρι και μέσω οδηγού καθετήρα πραγματοποιήθηκε χολαγγειογραφία
υπό DSA απεικόνιση όπου και διαπιστώθηκε υφολική απόφραξη του κοινού χοληδόχου πόρου πλησίον του φύματος Vater με μεγάλου
βαθμού προστενωτική διάταση, και συνοδό διάταση ενδοηπατικών χοληφόρων. Με κατάλληλο υδρόφιλο οδηγό σύρμα εν συνεχεία
καθετηριάστηκε ο κοινός χοληδόχος πόρος και τοποθετήθηκαν 3 αυτοεκπτυσσόμενα stents χοληφόρων προκειμένου να αποκατασταθεί
το φυσιολογικό εύρος του αυλού. Έγινε τελική διαστολή της στένωσης με μπαλόνι αγειοπλαστικής.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην τελική χολαγγειογραφία παρατηρήθηκε φυσιολογική ροή του σκιαγραφικού διαμέσου του κοινού χοληδόχου και
εντός του δωδεκαδακτύλου. Το θηκάρι και ο οδηγός καθετήρας παρέμεινε προκειμένου να αφαιρεθεί σε δεύτερο χρόνο για επανέλεγχο
της βατότητας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η επιτυχής αποκατάσταση και διατήρηση της φυσιολογικής παροχέτευσης της χολής αποτελεί σημαντικό παράγοντα για
το συνολικό προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενούς αυτού.
110
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
122. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΣΠΛΗΝΟΠΥΛΑΙΟΥ ΑΞΟΝΑ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ ΚΙΡΡΩΣΗΣ
ΗΠΑΤΟΣ
Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Θ.Κέντον, Ν.Μπούζας, Ι .Σαρδέλη, Μ.Ευσταθίου, Σ.Καββαδίας
ΓΝΑ «Ιπποκράτειο», Ακτινολογικό Εργαστήριο
Σκοπός: Η συμβολή της Έγχρωμης Υπερηχοτομογραφίας στην ανάδειξη της θρόμβωσης του σπληνοπυλαίου άξονα αλλά και της φύσης
του θρόμβου. Επιβεβαίωση των ευρημάτων με πολυτομική Αξονική Τομογραφία με ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού.
Υλικό και Μέθοδος: Γυναίκα ασθενής 86 ετών με γνωστή κίρρωση ήπατος σε έδαφος χρόνιας ηπατίτιδας B και C, προσέρχεται
στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με αιματέμεση και επιγαστραλγία. Ο εργαστηριακός έλεγχος έδειξε αυξημένες τιμές α-FP.
Παραπέμφθηκε στο Τμήμα Υπερήχων του Ακτινολογικού Εργαστηρίου για διερεύνηση τυχόν ηπατοκυτταρικού καρκινώματος.
Αποτελέσματα: Θρόμβωση της πυλαίας και της σπληνικής φλέβας μέχρι τη μεσότητα αυτής με εκτεταμένο θρόμβο ο οποίος στην
ανάλυση Doppler παρουσιάζει ζωηρούς αγγειακούς πόλους. Ανομοιογενές ήπαρ με παρουσία τουλάχιστον μιάς υπόηχης περιοχής
ύποπτης για εστιακή νεοπλασία. Ασκίτης. Ανάπτυξη παράπλευρου δικτύου. Παραπέμφθηκε για περαιτέρω έλεγχο με ΥΤ, όπου
επιβεβαιώθηκαν τα ευρήματα και ο εν λόγω θρόμβος εμφάνισε έντονη πρόσληψη της σκιαγραφικής ουσίας.
Συμπέρασμα: Ο ρόλος της Έγχρωμης Υπερηχοτομογραφίας είναι καθοριστικός στην ενδελεχή μελέτη της θρόμβωσης του
σπληνοπυλαίου άξονα σαν εξέταση πρώτης γραμμής. Η ΥΤ προσφέρει περαιτέρω στοιχεία για τη φύση των ηπατικών αλλοιώσεων, την
έκταση της ασκιτικής συλλογής και τη λεπτομερή ανάδειξη αγγείων παράπλευρης κυκλοφορίας.
123. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΙΣΡΟΦΗΣΗΣ ΑΠΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΠΡΟΣΘΙΩΝ ΟΣΤΕΟΦΥΤΩΝ
K. Μπαρουτσή, Ε. Μπαρμπαγιάννη, Μ. Καραγιάννη, Γ. Αμπελουργός, Ζ. Χελιδώνης.
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα Γενικού Νοσοκομείου Νίκαιας.
ΣΚΟΠΟΣ: Η περιγραφή ενδιαφέροντος περιστατικού με συχνά περιστατικά λοιμώξεων από εισρόφηση λόγω παρουσίας πρόσθιων
οστεόφυτων στην ΑΜΣΣ.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: ΄Ανδρας 72 ετών προσήλθε στο τμήμα μας για τη διενέργεια ακτινολογικής εξέτασης οισοφάγου, με τακτικό
ραντεβού. Ο ασθενής αναφέρει συχνές λοιμώξεις, βράγχος φωνής, βήχα και πυρετό. Η εξέταση διενεργήθηκε με χορήγηση βαρίου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά τη διαδικασία της εξέτασης απεικονίστηκε γραμμοειδής εικόνα σκιαγραφικού εκτός του οισοφάγου όπου
αντιπροσώπευε σκιαγραφικό εντός της τραχείας. Στη μελέτη των ληφθέντων ακτινογραφιών απεικονίζονταν ευμεγέθη πρόσθια
οστεοφυτικά ρύγχη στον Ο4 και Ο5 αυχενικούς σπονδύλους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οστεοφυτικά ρύγχη υπάρχουν στο 20-30% των ενηλίκων. Μπορεί να μην παρουσιάζουν συμπτώματα αλλά μπορεί να
προκαλέσουν δυσκαμψία, τοπικό πόνο, διαταραχές της κατάποσης και εισρόφηση. Συγκεκριμένα σύμφωνα με δημοσιευμένη μελέτη (1),
εισρόφηση συμβαίνει στο 34% των ασθενών με πρόσθια οστεόφυτα μεγέθους μικρότερου των 10 χιλιοστών σε οβελιαίο επίπεδο και στο
75% των ασθενών με οστεόφυτα μεγέθους μεγαλύτερου των 10 χιλιοστών
.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Strasser G, Schima W, Schober E, Pokieser P, Kaider A, Denk DM. Cervical osteophytes impinging on the pharynx. AJR 2000;
174:449-53.
2. www.iatrikionline.gr/ellia_14/3.pdf
124. ΕΝΔΟΗΠΑΤΙΚΟΣ ΑΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΠΥΛΑΙΑ ΦΛΕΒIKH ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Σκορδάς Αναγνώστης, Σιδηροπούλου Μαρία, Kαραδήμου Βασιλική1, Ιωαννίδου Μαρία, Στράτης Αντώνιος, Αυγουστή Αναστασία,
Γεωργίου Παναγιώτα, Νημάς Θωμάς, Καζαντζίδου Ειρήνη, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης , Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο», 1: Ακτινολογικό
Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Κατερίνης.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η παρουσία αέρα στο σύστημα της πυλαίας φλέβας, στη πλειονότητα των περιπτώσεων, έχει βαριά προγνωστική σημασία.
Η μηχανική απόφραξη του εντέρου ή απόφραξη μεσεντερίου αγγείου προκαλεί νέκρωση του εντερικού βλεννογόνου και είσοδο
φυσαλλίδων αέρος από τον αυλό στο τοίχωμα των αγγείων και μεταφορά τους στο ήπαρ. Επίσης, έχει διατυπωθεί πως αέρας
συγκεντρώνεται στο εντερικό τοίχωμα και εισέρχεται στο σύστημα της πυλαίας φλεβικής κυκλοφορίας (ΠΦΚ) κατόπιν εντερικής
νέκρωσης που οδηγεί σε φλεγμονή του εντερικού τοιχώματος από αεριογόνους μικροοργανισμούς είτε λόγω κεραυνοβόλου
εντεροκολίτιδας που προκαλεί εντερική νέκρωση.
Στην περίπτωση παρουσία αέρα στο σύστημα της ΠΦΚ, οι φυσαλίδες αέρος μεταφέρονται στους λεπτούς περιφερικούς κλαδίσκους
του ήπατος, λόγω της φυγόκεντρης ροής του αίματος της πυλαίας φλέβας. Αντίθετα, στο χοληφόρο σύστημα ο αέρας βρίσκονται στους
μεγαλύτερους και περισσότερο κεντρικούς χοληφόρους πόρους, διότι η είσοδός τους στα λεπτότερα χοληφόρα αγγεία εμποδίζεται από τη
συνεχή κεντρομόλο ροή της εκκρινόμενης χολής.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση τριών περιπτώσεων με ευρήματα ενδοηπατικού αέρα στη ΠΦΚ με τη συμβολή της Υπολογιστικής Τομογραφίας (ΥΤ).
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αναδρομικά εξετάστηκαν τρείς ασθενείς (ένας άνδρας και δύο γυναίκες, φάσμα ηλικίας 70-82 έτη). Οι δύο
ασθενείς προσήρθαν στα ΤΕΠ αιτιώμενοι έντονο κοιλιακό άλγος ενώ ο τρίτος παρουσίασε οξύ κοιλιακό άλγος ενώ νοσηλευόταν λόγω
πρόσφατης χολοκυστεκτομής. Ακολούθησε ΥT-κοιλίας σε όλες τις περιπτώσεις.
111
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αέρας στη πυλαία φλεβική κυκλοφορία παρατηρήθηκε και στις τρείς περιπτώσεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο έλεγχος με ΥΤ, σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα, είναι καθοριστικός για την διάγνωση αέρα στην ΠΦΚ.
125. ΕΝΔΟΠΟΡΙΚΟ ΘΗΛΩΔΕΣ ΒΛΕΝΝΩΔΕΣ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ (IPMN): ΤΥΧΑΙΑ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΜΕ ΠΟΛΥΤΟΜΙΚΟ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟ
16 ΣΕΙΡΩΝ ΑΝΙΧΝΕΥΤΩΝ
Υφαντής Ν.1,Σμαρδά Μ.1, Μπούχρα Κ.1,Ισπανοπούλου Σ.1, Φάκου Α.1, Καζακίδης Π.1
1
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Περ/κό Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας-Πειραιά «Άγιος Παντελεήμων»
Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέρουσας περίπτωσης ενδοπορικού θηλώδους βλεννώδους νεοπλάσματος (IPMN) παγκρέατος, που
αναδείχθηκε τυχαία στο τμήμα αξονικού τομογράφου του νοσοκομείου μας με τη μορφή πολλαπλών μονόχωρων παγκρεατικών
κύστεων.
Περιγραφή Περιστατικού: Γυναίκα 76 ετών προσήλθε στο τμήμα αξονικού τομογράφου του νοσοκομείου μας για διερεύνηση
καταβολής και απώλειας σωματικού βάρους. Η ασθενής υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία (CT) κοιλίας κατόπιν per os χορήγησης
σκιαγραφικού μέσου, ενώ σάρωση πραγματοποιήθηκε τόσο προ όσο και μετά ενδοφλέβιας έγχυσης ιωδιούχου σκιαγραφικού
μέσου. Κατά την εξέταση αναδείχθηκαν πολλαπλές κυστικόμορφες βλάβες παγκρέατος που κατανέμονταν στην κεφαλή, τον
αυχένα και το σώμα, με τη μεγαλύτερη (2,5εκ.) να εντοπίζεται στην αγκιστροειδή απόφυση. Ορισμένες μάλιστα εξ αυτών έδιναν την
εντύπωση επικοινωνίας με τον παγκρεατικό πόρο, ο οποίος όμως απεικονιζόταν με φυσιολογική διάμετρο. Με βάση τα ανωτέρω
απεικονιστικά ευρήματα, την ηλικία της ασθενούς και την κλινική της εικόνα, πιθανότερη διάγνωση θεωρήθηκε το IPMN. Στη
διαφορική διάγνωση συμπεριλήφθηκαν επίσης τόσο το βλεννώδες όσο και το ορώδες κυσταδένωμα, όμως η ενδοσκοπική παλίνδρομη
χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP) που ακολούθησε, επιβεβαίωσε τελικά τη διάγνωση του IPMN.
Συμπεράσματα: Το IPMN συνιστά δυνητικά κακοήθη κατάσταση που προσβάλλει εξίσου τα δύο φύλα και απαντάται όλο και συχνότερα
τα τελευταία χρόνια. Το 25% των ασθενών είναι ασυμπτωματικοί τη στιγμή της διάγνωσης, ενώ οι υπόλοιποι εμφανίζουν κοιλιακό άλγος,
απώλεια βάρους, επεισόδια παγκρεατίτιδας, ίκτερο κ.ά. Η ανάδειξη επικοινωνίας μεταξύ των κύστεων και του παγκρεατικού πόρου στην
CT χαρακτηρίζει τον όγκο, επί μη ανάδειξής της όμως δεν αποκλείεται η διάγνωση. Η θεραπεία είναι χειρουργική και επιβάλλεται σε
ηλικιωμένους, συμπτωματικούς ασθενείς με παγκρεατικές κύστεις μεγαλύτερες των 3εκ.
126. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ MRCP ( XΟΛΑΓΓΕΙΟΠΑΓΚΡΕΑΤΟΓΡΑΦΙΑ ) ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΠΑΘΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ
Ε.Ι. ΠΟΝΤΙΚΗ – ΑΛ. ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ – Γ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ – Θ. ΖΙΑΓΚΟΣ – Ι.Π.ΠΟΝΤΙΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΕΝ. ΠΑΝ. ΝΟΣ. ΤΡΙΠΟΛΗΣ
«ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η μέθοδος εκλογής για την μελέτη των χοληφόρων είναι πάντα η υπερηχογραφία, ωστόσο υπάρχουν περιορισμοί
που προκαλούν δυσχέρεια στην πλήρη μελέτη αυτών, όπως η αεροπλήθεια του γαστρεντερικού σωλήνα, η ύπαρξη ανατομικών
παραλλαγών, οι παχύσαρκοι ασθενείς, προηγηθείσες επεμβάσεις και πολλάκις ή μη συνεργασία των ασθενών. Σε αυτές τις περιπτώσεις
η Αξονική Τομογραφία και η Μαγνητική Τομογραφία συμπληρώνουν την μελέτη – διερεύνησης του χοληφόρου δένδρου. Η Μαγνητική
χολαγγειοπαγκρεατογραφία (MRCP) είναι μια αναίμακτη και γρήγορη απεικονιστική μέθοδος, η οποία δίνει την δυνατότητα πλήρους
μελέτης των χοληφόρων και παγκρεατικών πόρων, συγκρίσιμη με την ενδοσκοπική παλλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP).
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας μας είναι η ανάδειξη του ρόλου της MRCP στην διερεύνηση των χοληφόρων.
ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ: Στα δυο τελευταία έτη στο Μαγνητικό Τομογράφο του Γ.Π.Ν. Τρίπολης, μελετήσαμε με MRCP 162 ασθενείς, με
κλινική σημειολογία εκ του χοληφόρου δένδρου (Υπερχολερυθριναιμία – Υπεραμυλασαιμία κ.λ.π.) Η εξέταση των ασθενών έγινε με
Μαγνητικό Τομογράφο General Electric (Sigua excite) 1,5T. Ελήφθησαν τομές σε ακολουθίες Τ2 προσανατολισμού σε στεφανιαίο και
εγκάρσιο επίπεδο πάχους 4mm καθώς και τρισδιάστατες Τ2 εικόνες σε ακολουθία SSFSE.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τους 162 ασθενείς ανευρέθησαν: 68 με φυσιολογικά ευρήματα, 14 με χολαγγειο-Ca, 20 με λιθίαση χοληδόχου
κύστεως, 1 με μη ειδικά ευρήματα, 30 με χοληδοχολιθίαση, 3 με Ca χοληδόχου κύστεως (ο 1 και με χοληδοχολιθίαση), 5 με χολική
λάσπη του κοινού χοληδόχου πόρου, 3 με χρόνια παγκρεατίτιδα, 2 με μελέτη Stent, 9 με Ca παγκρέατος, 2 με εκκολπωμα 12/λου, 4 με
διφυές πάγκρεας (Pangreas divisum) και 6 με αέρα στα χοληφόρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η MRCP είναι μια μη επεμβατική, γρήγορη και ευαίσθητη μέθοδος για την μελέτη των χοληφόρων αν και υστερεί στην
ποιότητα των εικόνων της ERCP προρεί να δώσει άμεσες πληροφορίες και να καθοδηγήσει τον κλινικό γιατρό στην εκτέλεση ή μη ΕRCP
κύρια για θεραπευτικούς και διαγνωστικούς (βιοψία) λόγους.
127. ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΠΥΛΑΙΑΣ ΦΛΕΒΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΣΠΛΗΝΕΚΤΟΜΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΜΕΤΑΓΓΙΣΙΟΕΞΑΡΤΩΜΕΝΗ ΟΜΟΖΥΓΗ
Β-ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ. ΈΛΕΓΧΟΣ ΜΕ ΕΓΧΡΩΜΟ DOPPLER.
Μ. Χαλκιά1,2, Α. Παντολέων1, Ε. Δεστάνης1, Κ. Σαπαλίδης3, Δ. Παντελίδου4, Π. Χαλκιά 4
1. Ακτινολογικό εργαστήριο Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ
2. Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν.Θ. ΙπποκρΑτειο
3. Γ’ Χειρουργική Κλινική Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ
4. Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, A’ Παθολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. ΑΧΕΠΑ
112
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η θρόμβωση της πυλαίας φλέβας μετά από σπληνεκτομή είναι μία δυνητικά απειλητική για τη ζωή του ασθενούς επιπλοκή. Οι ασθενείς
με ομόζυγη β-Μεσογειακή αναιμία παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισής της λόγω θρομβοφιλικής διάθεσης.
Παρουσίαση περιστατικού.
Περιγράφεται περίπτωση άνδρα, ηλικίας 26 ετών, με ομόζυγη β-Μεσογειακή Αναιμία, που εμφάνισε θρόμβωση κύριου κλάδου της
πυλαίας μετά από ανοικτή σπληνεκτομή.
Ο ασθενής υποβάλλεται σε πρόγραμμα τακτικών μεταγγίσεων, σε θεραπεία αποσιδήρωσης και εμφανίζει δευτεροπαθή αιμοσιδήρωση.
Εξαιτίας των αυξημένων αναγκών σε μεταγγίσεις και την έντονη συμπτωματολογία οφειλόμενη στον υπερμεγέθη σπλήνα, αποφασίστηκε
η διενέργεια σπληνεκτομής. Προεγχειρητικά, ο κλινικοεργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε ηπατομεγαλία (19cm), σπληνομεγαλία (26cm),
πυλαία υπέρταση με εύρος πυλαίας φλέβας 19,6mm και υπερσπληνισμό.
Ο ασθενής υποβλήθηκε σε ανοικτή σπληνεκτομή λόγω του μεγάλου μεγέθους του σπληνός (βάρος 6Kg).
Παρά τη χορήγηση προφυλακτικής αντιπηκτικής αγωγής, την 10η μετεγχειρητική ημέρα εμφάνισε έντονο κοιλιακό άλγος, επιγαστρική
δυσφορία και πυρετό. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε αυξημένη τιμή D-Dimers>3000ng/ml.
Η υπόνοια θρόμβωσης της πυλαίας επιβεβαιώθηκε στον έλεγχο με έγχρωμο Doppler που διενεργήθηκε άμεσα και ανέδειξε θρόμβωση
του κύριου κλάδου της πυλαίας (4cm από την πύλη του ήπατος), ενώ ανιχνεύθηκε νηματοειδής ροή στην περιοχή της θρόμβωσης.
Η θρόμβωση αντιμετωπίστηκε με θεραπευτικές δόσεις ηπαρίνης LMW και ακετυλοσαλυκικό οξύ.
Η επανασηραγγοποίηση της πυλαίας μελετήθηκε με διαδοχικές εξετάσεις με έγχρωμο Doppler. Παρατηρήθηκε λύση της θρόμβωσης 4
μήνες μετά. Η αντιπηκτική αγωγή συνεχίστηκε για έξι μήνες.
Συμπέρασμα:Οι ασθενείς με β-μεσογειακή αναιμία παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο θρόμβωσης της πυλαίας φλέβας μετά από
σπληνεκτομή. Προφυλακτική χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής, στενή μετεγχειρητική παρακολούθηση και έλεγχος με έγχρωμο Doppler
της πυλαίας για πιθανή θρόμβωση, θεωρούνται απαραίτητα.
128. ΚΑΡΚΙΝΟΕΙΔΕΣ ΛΕΠΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ : CT, ΜRI EYRHMATA
Μαρία Ζευγαρά, Σταυρούλα Θεοδώρου, Διονύσιος Τολιόπουλος, Βασιλική Μούκα, Άρτεμις Ανδριανοπούλου, Όλγα Ξηροποτάμου, Μαρία
Ι. Αργυροπούλου Ι.
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων.
Σκοπός της Μελέτης: Το καρκινοειδές αποτελεί το 2% των όγκων του γαστρεντερικού σωλήνα, με συνηθέστερη εντόπιση τον τελικό
ειλεό. Παρουσιάζονται τα ευρήματα σε αξονική (CT) και μαγνητική (MRI) τομογραφία.
Υλικό και μέθοδοι: Άντρας 52 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με κοιλιακό άλγος και πραγματοποιήθηκε
υπερηχογράφημα άνω και κάτω κοιλίας.
Αποτελέσματα: Το υπερηχογράφημα ανέδειξε πολυάριθμες υπερηχογενείς εστίες στο ηπατικό παρέγχυμα. Ακολούθως, στην CT,
κατά το δυναμικό έλεγχο, παρατηρήθηκε οζώδης πάχυνση του τελικού ειλεού, επιχώρια λεμφαδενοπάθεια, με συρροή νεόπλαστων
αγγείων και πολλαπλές ηπατικές, υπόπυκνες βλάβες, με πρότυπο εμπλουτισμού, ενδεικτικό μεταστατικών αλλοιώσεων. Η MRI ανέδειξε
πολλαπλές εστίες στο ήπαρ, με σήμα χαμηλής και ετερογενώς υψηλής έντασης σήματος στις ακολουθίες T1 TFE και T2 TSE, STIR
αντίστοιχα, τοιχωματική μάζα στον τελικό ειλεό και διόγκωση επιχώριου λεμφαδένα. Τέθηκε η υπόνοια καρκινοειδούς του τελικού
ειλεού, με μεταστάσεις στο ήπαρ και η διάγνωση επιβεβαιώθηκε με σπινθηρογράφημα ολόσωμο υποδοχέων σωματοστατίνης και
ιστολογικά.
Συμπεράσματα: Η αξονική και μαγνητική τομογραφία μπορεί να έχει καθοριστικό ρόλο στη διάγνωση του καρκινοειδούς του
γαστρεντερικού σωλήνα, θέτοντας έγκαιρα την υπόνοια αυτού και κατευθύνοντας στις περαιτέρω διαγνωστικές και θεραπευτικές
πράξεις.
129. MΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΤΟΙΧΩΜΑ ΑΠΟ ΚΑΚΟΗΘΗ ΟΓΚΟ ΚΥΤΤΑΡΩΝ SERTOLI-LEYDIG
Ε. Ντοκόζ1, Μ. Μηλάτου1, Φ. Πανταζή2, Σ. Σφήκα1, Β. Καρτσούνη1,
Μ. Γκέλη1
1. Α΄ Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα
2. Κυτταρολογικό Τμήμα
Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών
«Ο Άγιος Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ Οι όγκοι κυττάρων Sertoli-Leydig (S-L) αλλά και οι μεταστάσεις στο κοιλιακό τοίχωμα είναι ασυνήθεις. Σκοπός της εργασίας
είναι η παρουσίαση περίπτωσης ασθενούς με κακοήθη όγκο S-L και μετάσταση στο κοιλιακό τοίχωμα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ
Θήλυς ασθενής 31 ετών με κακοήθη όγκο S-L, υποβλήθηκε σε ολική υστερεκτομή και χημειοθεραπεία προ τετραμήνου. Αιφνιδίως
εμφάνισε στο δεξιό πλάγιο κοιλιακό τοίχωμα ψηλαφητό επώδυνο ογκίδιο. Η ασθενής ελάμβανε αντιπηκτική αγωγή με υποδορίως στην
κοιλιακή χώρα και θεωρήθηκε πιθανή η φλεγμονώδης διεργασία λόγω του επώδυνου χαρακτήρα του ογκιδίου. Εν τούτοις λόγω του
ιστορικού κρίθηκε σκόπιμη η διενέργεια FNA υπό υπερηχογραφική καθοδήγηση (Ug –FNA).
113
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στο υπερηχογράφημα απεικονίσθηκε μεικτής ηχογένειας και ασαφών ορίων μόρφωμα 3εκ. με εσωτερική αγγείωση.
Η Ug-FNA και η κυτταρολογική εξέταση ανέδειξε διήθηση από κακοήθη κύτταρα S-L.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Οι μεταστάσεις στο κοιλιακό τοίχωμα μπορεί να αφορούν μύες, υποδόριο ιστό, σημείο χειρουργικής τομής ή διαδερμικής βιοψίας. Η
Δ.Δ περιλαμβάνει δεσμοειδείς όγκους, ενδομητριώματα, λιπώματα, αιματώματα, αποστήματα, κήλες. Οι όγκοι S-L (αρρενοβλαστώματα)
προέρχονται από στρωματικά κύτταρα της γεννητικής χορδής. Περιλαμβάνουν ποικιλία όγκων με ποικίλο ποσοστό κυττάρων S-L.
Αποτελούν το 0,5% των ωοθηκικών όγκων. Εκδηλώνονται κλινικά με συμπτώματα αρρενοποίησης λόγω έκκρισης τεστοστερόνης.
Συνήθως είναι καλοήθεις και αφορούν νέες γυναίκες.
Το υπερηχογράφημα σε συνδυασμό με την Ug-FNA και την κυτταρολογική εξέταση μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά στην διαγνωστική
προσέγγιση αυτής της νοσολογικής οντότητας.
Η θεραπεία είναι χειρουργική (και χημειοθεραπεία για τους κακοήθεις). Η πρόγνωση είναι φτωχή για τους κακοήθεις όγκους S-L και
ιδιαίτερα για τους ιστολογικά αδιαφοροποίητους.
130. ΝΗΣΤΙΔΟ-ΝΗΣΤΙΔΙΚΟΣ ΕΓΚΟΛΕΑΣΜΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΑΠΟ ΑΓΓΕΙΟΪΝΩΜΑ
Ε.Ι.ΠΟΝΤΙΚΗ – ΑΛ.ΤΖΕΦΕΡΑΚΟΣ – Γ. ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ – Θ. ΖΙΑΓΚΟΣ – Ι. Π. ΠΟΝΤΙΚΗΣ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΕΝ. ΠΑΝ. ΝΟΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Εγκολεασμός παρατηρείται όταν το εγγύς τμήμα του εντέρου,εγκολεάζεται στο άπω τμήμα αυτού. Ο εγκολεασμός αποτελεί
την δεύτερη αιτία οξείας κοιλίας στα παιδιά.
Στους ενήλικες είναι εξαιρετικά σπάνια αιτία οξείας κοιλίας και αντιστοιχεί στο 1% των εντερικών αποφράξεων, ακόμα δε πιό σπάνια,
αφορά αίτιο εντερικής απόφραξης του λεπτού εντέρου.
Η αιτιοπαθογένεια του εγκολεασμού σε ενήλικα έχει σαν αίτιο μια υποκείμενη εξεργασία σε ποσοστό 80-90%, (65%νεοπλασματική, 1525% μη νεοπλασματική)ενώ ιδιοπαθής εγκολεασμός είναι σπάνιος και αποτελεί το 10% των περιπτώσεων.
ΣΚΟΠΟΣ:Η παρουσίαση ενός περιστατικού Νηστιδο-Νηστιδικού εγκολεασμού λεπτού εντέρου σε ενήλικα από παρουσία μικρής
σπάνιας χωροκατακτητικής εξεργασίας του αυλού(αγγειοïνωμα)διότι παρατηρήθηκε:Ι)σε ενήλικα ΙΙ)Σε άτυπη θέση ΙΙΙ)Ένεκα σπάνιας
χωροκατακτητικής εξεργασίας (Απεικονισικά & Διεγχειρητικά Ευρήματα )
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ:Νεαρά ασθενής ηλικίας 20 ετών παρουσιάζει εκ του ιστορικού διάχυτα κοιλιακά άλγη από έτους περίπου
με επεισόδια εξάρσεων και υφέσεων.Εισάγεται στο νοσοκομείο μας για έντονο παροξυσμικό άλγος και από την κλινική εξέταση
παρουσιάζει ευαισθησία και πόνο στην εν τω βάθει ψηλάφηση κυρίως περιομφαλικά και ψηλαφητή ενδοκοιλιακή μάζα.Ακολούθησε
έλεγχος με Υπολογιστική Τομογραφία μετά την per-os.χορήγηση σκιαγραφικού μέσου καθώς και υπο την ταχεία I.V χορήγηση 100ml.
σκιαγραφικής ουσίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ :Η Υ.Τ έδειξε:Μια μάζα μαλακών μορίων που παρουσιάζει εικόνα τρειών ομόκεντρων δακτυλίων. Ο κεντρικός
δακτύλιος είναι το εγκολεαζόμενο τμήμα ,ο μέσος από το παγιδευμένο μεσεντέριο που περιβάλεται από το εγκολεάζον τμήμα του
εντέρου, ενώ εντός του αυλού του εγκολεαζόμενου τμήματος αναγνωρίζεται σφαιρικό μόρφωμα μαλακού ιστού με κεντρικό λόβιο
λίπους . Συνυπάρχει μια εντόνως διατεταμένη
έλικα πλήρης υγρού και διάταση του ανώτερου τμήματος του λεπτού εντέρου.
Η ασθενής υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση.Έγινε ανάταξη του εγκολεασθέντος τμήματος και εντερεκτομή με αφαίρεση του
όγκου, ο οποίος ήταν διαστάσεων: 6x2,5x3cm και η παθολογανατομική διάγνωση ηταν Αγγειοïνωμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η συμβολή της Υπολογιστικής Τομογραφίας στην ανεύρεση του εγκολεασμού καθώς και των αιτίων που τον προκαλούν
αποτελεί πολύτιμη διαγνωστική μέθοδο ειδικότερα για την μελέτη του λεπτού εντέρου.
131. ΟΞΕΙΑ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ - Δ/Δ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΟΣ ΛΕΜΦΑΔΕΝΙΤΙΔΑ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
ΜΠΑΤΣΙΑΚΟΥ Μ., ΦΑΤΣΗ Α., ΣΩΤΗΡΑΚΟΥ Κ., ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ Α., ΔΟΥΣΗ Μ.,ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΑΓΓ., ΚΑΡΒΕΛΑΣ Σ.
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΓΝΑ”Η ΕΛΠΙΣ”
114
Σκοπός της Μελέτης :η συμβολή της αξονικής τομογραφίας στην διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας και των επιπλοκών αυτής.
Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού.
Υλικό και Μέθοδοι : Άνδρας 21 ετών, προσήλθε στα επείγοντα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μας με οξύ άλγος του δεξιού
λαγονίου βόθρου και υψηλό πυρετό από 24ώρου. Στα πλαίσια του ελέγχου υποβλήθηκε σε α/α κοιλίας, u/s άνω-κάτω κοιλίας, γενική
και βιοχημική εξέταση αίματος καθώς και γενική ούρων. Από τον εργαστηριακό έλεγχο ευρέθησαν λευκοκυττάρωση με τύπο, αυξημένη
CRP και ΤΚΕ. Από την απλή A/α κοιλίας απεικονίστηκαν υδραερικά επίπεδα στην περιοχή του τυφλού και του ανιόντος. Από τον U/S
έλεγχο του ΔΛΒ απομονώθηκε ευμεγέθης μάζα με έντονη αγγείωση. Ακολούθησε έλεγχος με CT κοιλίας.
Αποτελέσματα:Στην αξονική τομογραφία ανευρέθη ευμεγέθης φλεγμονώδης μάζα 6 εκ. ,ασαφών ορίων, με αυξημένη σκιαγραφική
ενίσχυση περιτυφλικά και με συμμετοχή της ειλεοτυφλικής βαλβίδας. Συνυπήρχαν υδραερικά επίπεδα ανιόντος και εγκαρσίου καθώς
και μεσεντέριοι λεμφαδένες μέχρι 15χιλ.Ο ασθενής αντιμετωπίστηκε χειρουργικά. Η ιστολογική έκθεση έδειξε αλλοιώσεις οξείας
σκωληκοειδίτιδας και περισκωληκοειδίτιδας ενώ δύο μεσεντέριοι λεμφαδένες που εξετάστηκαν έδειξαν ήπια διέγερση και το κύριο
ιστολογικό εύρημα ήταν η παρουσία 5 επιθηλιωδών, κοκκιωματωδών σχηματισμών με γιγαντοκύτταρα τύπου Langhan’s.Η Ziehl
Nielsen απέβη αρνητική.
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Συμπέρασμα: Σημαντικός ο ρόλος της αξονικής τομογραφίας στην διάγνωση των επιπλοκών της οξείας σκωληκοειδίτιδας και της
Δ/Δ αυτής από την μεσεντέριο λεμφαδενίτιδα σε νεαρά άτομα, η τελική διάγνωση της οποίας τίθεται με την ιστολογική εξέταση του
χειρουργικού δείγματος.
132. Παρουσίαση περιστατικού γενικευμένης λεμφαγγειωμάτωσης - Ευρήματα στη Μαγνητική Τομογραφία
Μπερέτης Γ.1, Νικολακοπούλου Ζ.1, Δεμερτζής Α.1,Ρούσσου Π.2, Λυμπερόπουλος Κ.1
1
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. «Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
2
Γ’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική, Νοσοκομείο «Η ΣΩΤΗΡΙΑ»
Σκοπός Η παρουσίαση ασθενούς με γενικευμένη λεμφαγγειωμάτωση, με επικέντρωση στα απεικονιστικά ευρήματα, στο πρότυπο
σκιαγραφικής ενίσχυσης των βλαβών, και στη διαχρονική εξέλιξη της νόσου.
Υλικό και Μέθοδοι Πρόκειται για άνδρα ασθενή, ηλικίας 41 ετών, με γενικευμένη λεμφαγγειωμάτωση, ο οποίος παρακολουθείται
απεικονιστικά στο Τμήμα μας τα τελευταία 14 χρόνια, και του οποίου η διάγνωση ετέθη προ 16 ετών με βιοψία. Ο ασθενής λαμβάνει
ειδική αγωγή (ταμοξιφαίνη, προγεστερόνη), και παρακολουθείται με MRI κοιλίας και θώρακος.
Αποτελέσματα Στην αρχική MRI, ο ασθενής έχει πολλαπλές κυστικής υφής αλλοιώσεις στα οστά (κεφαλές μηριαίων, λαγόνιες
πτέρυγες, σπόνδυλοι, πλευρικά τόξα), στο σπλήνα, στην περιτοναϊκή κοιλότητα – κυρίως περιπαγκρεατικά, στον υπεζωκότα, στο
μεσοθωράκιο και στους πνεύμονες. Οι αλλοιώσεις χαρακτηρίζονται από ομοιογενώς υψηλό σήμα στις εικόνες Τ2 και χαμηλό σήμα στις
εικόνες Τ1, ενώ δεν εμφανίζουν περιορισμό διάχυσης. Παρουσιάζουν ήπια περιφερική πρόσληψη σκιαγραφικού στις πρώιμες λήψεις
(πρότυπο σκιαγράφησης που αναφέρεται στη βιβλιογραφία). Στις παρατεταμένες λήψεις (4-10 λεπτά μετά την ενδοφλέβια χορήγηση
σκιαγραφικού) παρατηρείται ομοιογενής εμπλουτισμός των βλαβών, πρότυπο που δεν αναφέρεται σε καμία από τις δημοσιευμένες
περιπτώσεις γενικευμένης λεμφαγγειωμάτωσης. Το πρότυπο αυτό σκιαγραφικής ενίσχυσης μπορεί να βοηθήσει στη διαφορική
διάγνωση από άλλες νόσους με κυστικής υφής αλλοιώσεις. Η απεικονιστική εξέλιξη της νόσου είναι αργή, με μικρή επιδείνωση ως προς
τον αριθμό των βλαβών.
Συμπέρασμα Η λεμφαγγειωμάτωση είναι μία σπάνια γενετική ανωμαλία των λεμφαγγείων, η οποία σε ποσοστό 75% των περιπτώσεων
αφορά πολλαπλά όργανα. Η Μαγνητική Τομογραφία αποτελεί την απεικονιστική μέθοδο εκλογής για την απεικόνιση όλου του φάσματος
των εκδηλώσεων της νόσου και για την παρακολούθηση των ασθενών αυτών.
133. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΑΠΕΙΚΟΝΗΣΗ ΣΠΑΝΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΕΥΜΕΓΕΘΟΥΣ ΕΞΩΦΥΤΙΚΟΥ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΟΣ ΗΠΑΤΟΣ ΜΙΜΟΥΜΕΝΟ
ΥΠΟΒΛΕΝΝΟΓΟΝΙΟ ΟΓΚΟ ΣΤΟΜΑΧΟΥ.
Λώτη Σ., Συμεωνίδου Ει., Φωτιάδου Ι., Μιχαηλίδου. Β., Ξένου Α., Aντωνίου Μ., Κλεανθίδης Κλ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Καβάλας
Εισαγωγή – Σκοπός: Tα ηπατικά αιμαγγειώματα είναι οι ποιο κοινοί καλοήθεις όγκοι του ήπατος, με άριστή πρόγνωση και προτίμηση
το γυναικείο φύλλο. Συνήθως είναι ασυμτπωματικοί όγκοι, και ανακαλύπτονται τυχαία. Η εξωφυτική εντόπιση των αιμαγγειωμάτων
είναι αρκετά σπάνια. Παρουσιάζεται ανάλογη περίπτωση εξωφυτικού αιμαγγειώματος ήπατος, ο οποίος λανθασμένα θα μπορούσε να
θεωρηθεί ως υποβλεννογόνιος όγκος στομάχου με εξωτερική πίεση.
Υλικό και Μέθοδό: Ασθενής γυναίκα 70 ετών, με ιστορικό υποθυρεοειδισμού και Α.Υ. παραπέμπεται από γαστρεντερολόγο για
υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, μετά τη διενέργεια γαστροσκόπησης για διερεύνηση μάζας στην περιοχή της μέσης γραμμής παρά του
αρ. λοβού του ήπατος. Μετά το υπερηχογράφημα διενεργήθηκε αξονική τομογραφία και στη συνέχεια Μαγνητική Τομογραφία.
Αποτελέσματα: Η απλή ακτινογραφία κοιλίας και το υπερηχογράφημα δεν ανέδειξαν παθολογικά ευρήματα. Η αξονική και η
μαγνητική τομογραφία αναγνώρισαν μόρφωμα σε επαφή με το περιφερικό τμήμα του αρ. ηπατικού λοβού και του άνω τμήματος του
σώματος του στομάχου με χαρακτηριστική πρόσληψη τυπική αιμαγγειώματος.
Συμπέρασμα: Το εξωφυτικό αιμαγγειώμα ήπατος αποτελεί σπάνια νοσολογική οντότητα. Λόγω της άτυπης θέσης του όπως στη δική
μας περίπτωση μπορεί να θεωρηθεί λανθασμένα ως εξεργασία του γαστρεντερικού συστήματος. Η απεικόνιση αποτελεί μέθοδος
εκλογής ως προς τη διάγνωση των αιμαγγειωμάτων και την ακριβή οριοθέτηση τους.
134. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ PEUTZ-JEGHERS ΜΕΤΑ ΕΠΙΠΛΟΚΗΣ: ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Αυγουστή Αναστασία, Σιδηροπούλου Μαρία, Ιωαννίδου Μαρία, Στράτης Αντώνιος, Σκορδάς Αναγνώστης, Γεωργίου Παναγιώτα,
Σαπουρίδης Γεώργιος, Νημάς Θωμάς, Καζαντζίδου Ειρήνη, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Εισαγωγή: Το σύνδρομο Peutz-Jeghers (PJS) συνιστά σπάνια οικογενή διαταραχή με επίπτωση 1 /12-30,000. Το PJS χαρακτηρίζεται
από την παρουσία αμαρτωματωδών πολυπόδων στο γαστρεντερικό σωλήνα –συχνότερα στο λεπτό έντερο-και μελαγχρωματικών
κηλίδων στα χείλη και το στοματικό βλεννόγονο. Ασθενείς με PJS έχουν αυξημένο κύνδινο εμφάνισης όχι μόνον αδενοκαρκινωμάτων
του γαστρεντερικού (ΓΕΣ ) αλλά και κακοήθειας του μαστού, του παγκρέατος, του όρχεος και της ωοθήκης.
Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού με PJS και επιπλοκή αυτού με τη συμβολή της Υπολογιστικής Τομογραφίας (ΥΤ).
Υλικό-Μέθοδος: Γυναίκα 40 ετών με γνωστό σύνδρομο PJS παραπέμθηκε για διενέργεια ΥT άνω – κάτω κοιλίας για διερέυνηση
απώλειας βάρους. Στο ιστορικό της περιλαμβάνονταν πολλαπλές επεμβάσεις αφαίρεσης τμημάτων λεπτού εντέρου από τη παιδικά της
115
ηλικία λόγω υποτροπιαζόντων επεισοδίων ειλεού και χειρουργική εκτομή πολυπόδων στομάχου. Από τον ενδοσκοπικό έλεγχο ήταν
γνωστή η παρουσία πολυάριθμων πολυπόδων, ποικίλου μεγέθους εντοπιζόμενοι κυρίως στο στομάχο, το δωδεκαδάκτυλο, τον τελικό
ειλεό, την ηπατική καμπή και το σιγμοειδές.
Αποτέλεσμα: Στην ΥT αναδείχθησαν πολλαπλά ποικίλου μεγέθους ελλείματα πλήρωσης (πολύποδες) κατά μήκος του γαστρεντερικού
σωλήνα (ΓΕΣ) από το στόμαχο μέχρι και το παχύ έντερο, στα πλάισια της PJS. Επιπρόσθετα στην στην είσοδο της πυέλου αναδείχθηκε
ευμεγέθης ανομοιογενης εξεργασία 5.7cmx6.4cm με υπόπυκνο κέντρο. Παρακείμενα αυτής παρατηρήθηκε ρύπανση - διήθηση του
ενδοκοιλιακού λίπους. Τα απεικονιστικά αυτά ευρήματα ήταν ενδεικτικα της παρουσίας νεοεξεργασίας στα πλαίσια του PJS.
Συμπέρασμα:Η ΥT δύναται να απεικονίσει τους πολύποδες της PJS αλλά κυρίως συμβάλλει στη διάγνωση των επιπλοκών του
(εγκολεασμός, αδενοκαρκίνωμα ΓΕΣ, εξωεντερική κακοήθεια)
135. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΤΗΣ ΑΝΩ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΝΕΦΡΙΚΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΑΔΙΑΓΝΩΣΤΗ ΚΙΡΡΩΣΗ
Ι.Γαλανοπούλου, A.Σαραφόπουλος, Σ.Δόλγυρας, Α.Βίττη, Κ.Μπόκιου, Ε.Τσότσιου, Μ.Μάινου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η συμβολή του έγχρωμου υπερηχογραφήματος στην ανάδειξη παράπλευρου δικτύου με κιρσοειδείς διευρύνσεις, μεταξύ της
άνω μεσεντέριας και της δεξιάς νεφρικής φλέβας.
Υλικό και μέθοδος: Άντρας ηλικίας 67 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο μας ως επείγον περιστατικό με αναφερόμενο κοιλιακό άλγος,
καταβολή και ανορεξία. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε σοβαρό πρόβλημα στην ηπατική λειτουργία και συστήθηκε περαιτέρω
διερεύνηση με υπερηχογράφημα κοιλίας.
Για την εξέταση χρησιμοποιήσαμε έγχρωμο υπερηχοτομογράφο GE LOGIC5 με κεφαλή 3.5ΜHz. Ο έλεγχος της άνω κοιλίας περιλάμβανε
τα συμπαγή όργανα (ήπαρ, σπλήνας, πάγκρεας, νεφροί) και τα μεγάλα αγγεία.
Αποτελέσματα: Ο ασθενής έπασχε από αδιάγνωστη κίρρωση του ήπατος.
Στο υπερηχογράφημα άνω κοιλίας διαπιστώθηκαν τα εξής ευρήματα: α)το ήπαρ σχετικά διογκωμένο με ανομοιογενή ηχοδομή και
λοβωτό περίγραμμα, β)αύξηση των ορίων του σπλήνα, γ)διευρυσμένα τα γαστροεπιπλοϊκά και γαστρικά αγγεία, δ)παρουσία κυστικών
μαζών στη μέση γραμμή και στην πύελο.
Κατά τον έλεγχο με triplex αποδείχτηκε ότι τα κυστικά μορφώματα αφορούσαν κιρσούς, που αναστόμωναν την άνω μεσεντέρια με τη
δεξιά νεφρική φλέβα. Ακολούθησε αξονική τομογραφία προς επιβεβαίωση των ευρημάτων, όπου στις τομές χωρίς σκιαγραφικό οι
διογκωμένοι κιρσοί υποδύονταν block λεμφαδένων.
Συμπεράσματα: Το triplex υπερηχογράφημα αποτελεί μια αξιόπιστη μέθοδο χαμηλού κόστους για την ανάδειξη του παράπλευρου
φλεβικού δικτύου σε ασθενείς με κίρρωση ήπατος. Θα πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν υποκαθιστά την
αξονική τομογραφία, γιατί ο έλεγχος της κοιλιακής χώρας δεν εξαρτάται μόνο από την εμπειρία του γιατρού, αλλά και από την ποσότητα
αέρα στις εντερικές έλικες, τη σωματοδομή του εξεταζόμενου και το βαθμό συνεργασίας μαζί του.
136. ΠΡΟΤΥΠΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΗΣ F18- FDG ΣΤΟ ΕΝΤΕΡΟ ΣΕ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΥΠΟ ΜΕΤΦΟΡΜΙΝΗ
Θ. Πιπίκος, Β. Φιλιππή, Φ. Βλάχου, Δ. Σαββίδου, Α. Νικάκη, Δ. Κεχαγιάς, Ρ. Ευθυμιάδου, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα PET/CT ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Η περιγραφή των διαφορετικών προτύπων πρόσληψης της FDG στο έντερο, σε διαβητικούς ασθενείς υπό μετφορμίνη.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Συνολικά συμπεριλήφθηκαν 72 διαβητικοί υπο μετφορμίνη που υποβλήθηκαν σε FDG-PET/CT τα τελευταία δύο
έτη. Κριτήρια αποκλεισμού: καρκίνος ή άλλη παθολογία εντέρου (πχ φλεγμονώδης νόσος). Η πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου στο έντερο
χαρακτηριζόταν ως grade1 αν ήταν μικρότερη αυτής του ήπατος, 2 αν ήταν παραπλήσια αυτής του ήπατος, 3 σαφώς μεγαλύτερη του
ήπατος. Έγινε καταγραφή της κατανομής της πρόσληψης στο έντερο, ανάλογα με την εντόπισή της (λεπτό/παχύ έντερο) και με το πρότυπο
πρόσληψης (διάχυτα σε όλο το παχύ ή σε τμήμα του).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Όλοι οι ασθενείς παρουσίαζαν έστω ηπίως αυξημένη πρόσληψη της FDG στο παχύ έντερο. 25/72 ασθενείς
παρουσίαζαν υψηλή συγκέντρωση του ραδιοφαρμάκου και στο λεπτό έντερο. Η πρόσληψη στο λεπτό έντερο ήταν γενικώς ήπια, και
μικρότερη από ότι στο παχύ. Σε 15/72 ασθενείς η πρόσληψη στο έντερο ήταν grade 1, σε 27 grade 2 και σε 30 grade 3. Το πρότυπο
πρόσληψης ήταν διάχυτο σε 54/72 περιπτώσεις. 6 ασθενείς είχαν αυξημένη πρόσληψη στο ανιόν μόνο, 3 στο εγκάρσιο-κατιόνσιγμοειδές, 6 κατιόν-σιγμοειδές patients και 3 στο ανιόν-κατιόν-σιγμοειδές. Σε 5 περιπτώσεις με διάχυτο πρότυπο, η πρόσληψη ήταν
εντόνως ανομοιογενής, με πολλαπλές περιοχές έντονης εστιακής πρόσληψης κατά μήκος του παχέος εντέρου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η πρόσληψη στο λεπτό έντερο είναι λιγότερο συνήθης συγκριτικά με αυτή του παχέος και πιο ήπια. Η πρόσληψη στο
παχύ είναι συνήθως έντονη και ομοιογενής. Αν και το διάχυτο αποτελεί το πιο συχνό πρότυπο πρόσληψης, τμηματική συγκέντρωση του
ραδιοφαρμάκου μπορεί επίσης να παρατηρηθεί.
137. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΘΡΟΜΒΩΣΗΣ ΑΝΩ ΜΕΣΕΝΤΕΡΙΑΣ ΦΛΕΒΑΣ ΜΕ ΒΑΤΟ ΣΠΛΗΝΟΠΥΛΑΙΟ ΑΞΟΝΑ
Γ.Σκούντζος, Ε.Σταμούλη, Ν.Μπούζας, Ι .Σαρδέλη, Α.Παππάς, Ν.Γαβαλάς, Σ.Καββαδίας
Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ιπποκράτειο», Ακτινολογικό Εργαστήριο
Σκοπός: Η λεπτομερής μελέτη με Έγχρωμη Υπερηχοτομογραφία των αιμοδυναμικών διαταραχών του σπηνοπυλαίου άξονα, σε ασθενή
116
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
με γνωστή κίρρωση ήπατος, όπου ανεδείχθη θρόμβωση άνω μεσεντέριας φλέβας σαν τυχαίο εύρημα μετά από εξέταση με Αξονική
Τομογραφία.
Υλικό και Μέθοδος: Άνδρας ασθενής 68 ετών με γνωστή κίρρωση ήπατος τύπου Laënnec, ελέγχεται με αξονική τομογραφία με
ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού μέσου, στα πλαίσια τακτικής παρακολούθησης της εξέλιξης της νόσου του. Απεικονίσθηκε θρόμβωση
της άνω μεσεντέριας φλέβας με μικρή έκκεντρη πρόσληψη σκιαγραφικού και παραπέμφθηκε για έγχρωμο υπερηχογράφημα
προκειμένου να μελετηθεί πληρέστερα η αιματική ροή στον σπληνοπυλαίο άξονα.
Αποτελέσματα: Μερική θρόμβωση της άνω μεσεντέριας φλέβας με παρουσία μικτής σύστασης θρόμβου και χαμηλή αιματική
ροή πέριξ αυτού. Η πυλαία και η σπληνική φλέβα απεικονίσθηκαν πλήρως βατές με ορθόδρομη ροή αλλά αυξημένο εύρος αυλού.
Περιηπατική και περισπληνική συλλογή.Ανάπτυξη παράπλευρης κυκλοφορίας.
Συμπέρασμα: Η Έγχρωμη Υπερηχοτομογραφία αποτελεί την gold standard εξέταση στη μελέτη των παθήσεων του σπληνοπυλαίου
άξονα παρέχοντας πολύτιμες πληροφορίες για την βατότητα των τμηματικών του κλάδων, τις διαστάσεις τους, την έκταση των τυχόν
θρομβώσεων, την υφή και τη φύση των θρόμβων, καθώς και τις πιθανές διαταραχές στην κατεύθυνση ή τις ταχύτητες της αιματικής
ροής.
138. ΣΠΛΗΝΙΚΑ ΕΜΦΡΑΚΤΑ:ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΕΝΙΣΧΥΤΩΝ ΗΧΟΓΕΝΕΙΑΣ
Παπαδάτου Α.,Μοσχούρης Ι,Κλάδης-Kαλέντζης Κ.,Τασσιόπουλος Θ.,Παπαδάκη Γ. Μ.,Ματσαïδώνης Δ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Π.Γ.Ν. Πειραιώς, «Τζάνειο»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των υπερηχογραφικών απεικονιστικών ευρημάτων μετά την χρήση ενισχυτή ηχογένειας των σπληνικών
εμφράκτων καθώς και η συσχέτιση τους με άλλες απεικονιστικές μεθόδους.
ΥΛΙΚΟ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν συνολικά 14 βλάβες σε 9 ασθενείς (7 άνδρες, 2 γυναίκα, ηλικίας 36-79 ετών). Σε 6 ασθενείς βρέθηκε
υποκείμενη πάθηση πιθανότατα σχετιζόμενη με το έμφρακτο (από μία περίπτωση : δρεπανοκυτταρικής αναιμίας, παγκρεατίτιδας,
ενδοκαρδίτιδας, κολπικής μαρμαρυγής, μυελουπερπλαστικού νοσήματος). Σε 6 περιπτώσεις σχετιζόταν με χημειοεμβολισμό ηπατικών
βλαβών. Έγινε έλεγχος με απλό και έγχρωμο Doppler υπερηχογράφημα και ακολούθως απεικόνιση κατόπιν ε.φ έγχυσης ενισχυτή
ηχογένειας (SonoVue, Bracco). Σε όλες τις περιπτώσεις έγινε συσχέτιση με τα ευρήματα Υπολογιστικής ή/και Μαγνητικής Τομογραφίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στο απλό υπερηχογράφημα τα έμφρακτα είχαν ποικίλη ηχογένεια (1 ανηχοϊκό, 3 ισο- και υποηχογενή και τα
λοιπά κατ΄εξοχήν υποηχογενή), διάμετρο 3,5-8 εκ και σχήμα σφαιρικό/ωοειδές, σφηνοειδές, ή γεωγραφικό. Στο έγχρωμο Doppler
παρατηρήθηκε απουσία αγγείωσης των αλλοιώσεων. Στο υπερηχογράφημα κατόπιν ε.φ έγχυσης SonoVue, όλες οι βλάβες
απεικονίσθηκαν χωρίς σκιαγραφική ενίσχυση. Μία εκ των βλαβών ανιχνεύθηκε μόνο στην εξέταση με σκιαγραφικό μέσο, ενώ 6 ακόμη
οριοθετήθηκαν με σαφώς μεγαλύτερη ακρίβεια σε σύγκριση με τη βασική εξέταση. Σε μία περίπτωση η χρήση ενισχυτή ηχογένειας
εξασφάλισε την διάκριση του σπληνικού εμφράκτου από απόστημα. Συνυπάρχοντα ευρήματα ήταν: παγκρεατική ψευδοκύστη (1 περ.),
ευμέγεθες ενδοσπληνικό ψευδοανεύρυσμα (1 περ.), διάχυτη ανομοιογένεια του σπληνικού παρεγχύματος (1 περ.) λόγω της υποκείμενης
πάθησης. Τα σπληνικά έμφρακτα δεν επηρέασαν την κλινική πορεία των ασθενών σε καμιά περίπτωση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το έγχρωμο Doppler και η χρήση ενισχυτή ηχογένειας αναβαθμίζουν σημαντικά τις δυνατότητες της υπερηχογραφίας
στην ανάδειξη και τον χαρακτηρισμό των σπληνικών εμφράκτων, και τα αντίστοιχα ευρήματα συσχετίζονται ικανοποιητικά με αυτά της
Υπολογιστικής και Μαγνητικής Τομογραφίας.
139. ΣΥΝΔΡΟΜΟ RENDU-OSLER-WEBER- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Σκορδάς Αναγνώστης, Νημάς Θωμάς, Σιδηροπούλου Μαρία, Μήλιος Ιωάννης, Ιωαννίδου Μαρία, Αηδονίδη Γαρυφαλλιά-Ειρήνη,
Αυγουστή Αναστασία, Μάρκου Ανδρέας, Γιαννόπουλος Θεόδωρος1, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο», 1: Ακτινολογικό
Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το σύνδρομο Rendu-Osler-Weber (κληρονομική αιμορραγική τηλαγγειεκτασία) είναι μια σπάνια κληρονομική διαταραχή
αυτοσωματικού επικρατούντος τύπου (κληρονομείται με τον αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα) με επίπτωση στον γενικό
πληθυσμό 1-2:100.000 άτομα. Χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη τηλαγγειεκτασιών, υποτροπιαζόντων επιστάξεων και θετικό οικογενειακό
ιστορικό. Κλινικά εκδηλώνεται με πολλαπλές τηλαγγειεκτασίες των βλεννογόνων, του δέρματος και των συμπαγών οργάνων. Η
ηπατική εκδήλωση/επινέμηση είναι συχνή και συνήθως διαγιγνώσκεται 10 με 20 έτη μετά την πρώτη εμφάνιση βλεννο-δερματικής
τηλαγγειεκτασίας.Τα τυπικά παθολογικά χαρακτηριστικά είναι αγγειοδυσπλαστικές διαταραχές όπως οι τηλαγγειεκτασίες, cavernous
hemangiomas, ανευρύσματα ενδοπαρεγχυματικών κλαδων της ηπατικής αρτηρίας, καθώς και ήπατο-πυλαία και ήπατο-ηπατικά
αρτηριοφλεβώδη συρίγγια. Πολλοί ασθενείς αναπτύσουν υψηλής παροχής (high-output ) καρδιακή ανεπάρκεια ως αποτέλεσμα
αριστερού-δεξιού ενδοηπατικού shunt.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περίπτωσης ασθενούς με σύνδρομο Rendu-Osler-Weber και τυπικές βλάβες σε κοιλιακά αγγεία, συμπαγή
όργανα και στο γαστρεντερικό σωλήνα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα 59 ετών, με γνωστό ιστορικό ,παραπέμπεται από παθολογική κλινική προς διερεύνηση αιφνίδιου
επιγάστριου άλγους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Ο απεικονιστικός έλεγχος με ΑΤ ανέδειξε αύξηση των διαστάσεων των καρδιακών κοιλοτήτων, τηλεαγγειεκτατική
διαμόρφωση της ηπ.αρτηρίας, της πυλαίας φλέβας και των ενδοηπατικών τους κλάδων, δημιουργία ενδοηπατικών shunt, ενδοηπατικά
117
σηραγγώδη αιμμαγγειώματα, ανευρυσματική διάταση και οφιοειδή πορεία των άνω μεσεντερίων αγγείων, της κοιλιακής αρτηρίας και
κλαδων τους, των παγκρεατικοδωδεκαδακτυλικών αρτηριών, αγγείων στην περιοχή μεταξύ χοληδόχου κύστης και πυλωρού, στην
περιοχή του σώματος και της κεφαλής του παγκρέατος, στο τοίχωμα της 2ης-3ης μοίρας του δωδεκαδακτύλου όπου παρατηρείται και
πάχυνση του τοιχώματος του (ενδοτοιχωματικό αιμάτωμα). Επίσης απεικονίσθηκαν αγγειακές δυσπλαστικές βλάβες στον σπλήνα και
εικόνα ενδοτοιχωματικού αιματώματος του λεπτού εντέρου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η CT-εξέταση είναι χρήσιμη στην παρακολούθηση της εξέλιξης και την αναγνώριση επιπλοκών σε ασθενείς με
σύνδρομο Rendu-Osler-Weber.
140. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΞΕΙΑ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΙΤΙΔΑ
A.Σαραφόπουλος, Ι.Γαλανοπούλου, Γ.Κορελίδης, Κ.Μπόκιου, Χ.Τζιουβάρας, Ι.Αλεξίου, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η συμβολή της υπερηχογραφίας ως απεικονιστική μέθοδος για τη διάγνωση της σκωληκοειδίτιδας.
Υλικό - μέθοδος: Στη διάρκεια της γενικής εφημερίας προσέρχονται συχνά ασθενείς κάθε ηλικίας με αναφερόμενο άλγος στην κάτω
κοιλία και με εντοπισμένη ευαισθησία στο δεξιό λαγόνιο βόθρο. Οι κλινικοί γιατροί παραπέμπουν για υπερηχογραφικό έλεγχο τα πιο
«ύποπτα» περιστατικά, εφόσον συνηγορεί και ο λοιπός εργαστηριακός έλεγχος.
Για την εξέταση χρησιμοποιούμε υπερηχοτομογράφο GENERAL ELECTRIC LOGIC 5 με κεφαλές 3.5MHz και 7.5ΜHz.
Ο ECHO έλεγχος της κάτω κοιλίας με κεφαλή των 3.5 MHz, περιλαμβάνει καταρχήν την ουροδόχο κύστη και το δουγλάσειο για πιθανή
παρουσία ελεύθερου υγρού. Ακολουθεί η εξέταση των έσω γεννητικών οργάνων στις γυναίκες εστιάζοντας στο δεξιό εξάρτημα για να
αποκλείσουμε την περίπτωση μιας διατεταμένης σάλπιγγας, ογκόμορφης εξεργασίας κτλ.
Η υπερηχογραφική διερεύνηση του ΔΕ λαγόνιου βόθρου γίνεται με κεφαλή των 7.5ΜHz. Με τον τρόπο αυτό έχουμε λεπτομερή εικόνα
των επιφανειακών οργάνων και πιο σαφή περιγραφή των εντερικών ελίκων.
Αποτελέσματα: Τα υπερηχογραφικά ευρήματα μιας πιθανής σκωληκοειδίτιδας μπορεί να είναι έμμεσα, όπως α) η παρουσία
ελεύθερου υγρού και β) η ανεύρεση διογκωμένων λεμφαδένων στο δεξιό λαγόνιο βόθρο ή άμεσα, δηλαδή η απεικόνιση της
διατετεμάνης σκωληκοειδούς απόφυσης με «τυφλό» άκρο και χωρίς κινητικότητα (δ/δ με τις εντερικές έλικες), πεπαχυμένο τοίχωμα και
υποηχοϊκό περιεχόμενο.
Συμπεράσματα: Το υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας και δεξιού λαγόνιου βόθρου μπορεί υπό προϋποθέσεις να συμβάλει στην
απευθείας διάγνωση της οξείας σκωληκοειδίτιδας. Θα πρέπει όμως σε κάθε περίπτωση να αξιολογούνται πρωτίστως τα κλινικά
ευρήματα και δευτερευόντως οι λοιπές εργαστηριακές εξετάσεις συμπεριλαμβανομένου και του υπερηχογραφήματος.
141. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΙΤΙΔΑΣ
Α.Σαραφόπουλος, Ι.Γαλανοπούλου, Α.Βίττη, Κ.Μπόκιου, Γ.Κορελίδης, Μ.Μουρούνογλου, Ε.Ανδρεάδης, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η ανάδειξη της υπερηχογραφικής μεθόδου στη διάγνωση και απεικόνιση της οξείας εκκολπωματίτιδας.
Υλικό - μέθοδος: Κατά τη διάρκεια των εφημεριών στο νοσοκομείο μας παραπέμπονται για υπερηχογραφικό έλεγχο ασθενείς με
εντοπισμένο άλγος στην ΑΡ κάτω κοιλία και με την κλινική ένδειξη για πιθανή εκκολπωματίτιδα.
Για την εξέταση χρησιμοποιούμε υπερηχοτομογράφο GENERAL ELECTRIC LOGIC 5 με κεφαλές 3.5MHz και 7.5ΜHz.
Ο έλεγχος τη κάτω κοιλίας ξεκινά με κεφαλή 3.5 MHz για την απεικόνιση της ουροδόχου κύστης αλλά και του δουγλάσσειου χώρου
για πιθανή παρουσία ελεύθερου υγρού. Σε ότι αφορά τις γυναίκες δεν παραλείπουμε να εξετάσουμε προσεκτικά το ΑΡ εξάρτημα. Η
υπερηχογραφική διερεύνηση του λαγόνιου βόθρου γίνεται με κεφαλή 7.5ΜHz. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνουμε τη σαφή απεικόνιση
των εντερικών ελίκων και ειδικότερα του σιγμοειδούς, που είναι και η πιο συχνή θέση της δημιουργίας εκκολπωμάτων.
Αποτελέσματα: Τα υπερηχογραφικά ευρήματα της εκκολπωματίτιδας συνήθως είναι τα εξής: α) Υποηχοϊκή απεικόνιση τμήματος του
εντέρου με πεπαχυμένο τοίχωμα, απουσία εμφανούς κινητικότητας και διαγραφή των εκκολπωμάτων ως σακοειδείς σχηματισμούς
με στενό αυχένα και ηχογενές περιεχόμενο. β) Ελεύθερο υγρό στο λαγόνιο βόθρο και το δουγλάσσειο χώρο. Δεν είναι σπάνιες οι
περιπτώσεις των εγκυστωμένων συλλογών και αποστημάτων.
Συμπεράσματα: Η κλινική εικόνα του ασθενούς, οι αυξημένοι φλεγμονώδεις δείκτες και τα απεικονιστικά ευρήματα από τον
υπερηχογραφικό έλεγχο θέτουν συχνά τη διάγνωση της εκκολπωματίτιδας σε πρώτο χρόνο. Ο έλεγχος με την κολονοσκόπηση είναι
εξίσου σημαντικός και θα πρέπει να γίνεται σε δεύτερο χρόνο για να αποκλειστεί η πιθανότητα της επιμολυνθείσας νέο - εξεργασίας.
142. ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΟΙΣΟΦΑΓΕΚΤΟΜΗΣ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ΟΙΣΟΦΑΓΟΥ: ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Νημάς Θωμάς1, Σιδηροπούλου Μαρία1, Μπαλλάς Κωνσταντίνος2, Σαπουρίδης Γεώργιος1, Μουρατίδου Χριστίνα2, Παπαδόπουλος
Σπυρίδων1, Λευκός Πέτρος1, Ιωαννίδου Μαρία1, Γιαννόπουλος Θεόδωρος3, Ζαφειριάδου Ευθυμία1
1
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
2
Β’ Προπαιδευτική Χειρουργική Κλινική Α.Π.Θ. , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
3
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών.
118
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Σκοπός : Ο καρκίνος του οισοφάγου είναι η έβδομη πιο συχνή αιτία θανάτου από καρκίνο. Η αντιμετώπισή του περιλαμβάνει
συνδυασμό χειρουργικής επέμβασης με χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Οι κυριότερες χειρουργικές τεχνικές είναι οι :
διαθωρακική οισοφαγεκτομή κατά Ivor-Lewis ή κατά McKeown ή η με αριστερή θωρακοκοιλιακή τομή και η οισοφαγεκτομή δια του
διαφράγματος.
Αν και οι νεότερες τεχνικές οισοφαγεκτομής και η βελτίωση της μετεγχειρητικής φροντίδας έχουν ελαττώσει τη θνητότητα της
οισοφαγεκτομής, συνεχίζει αυτή να αποτελεί επέμβαση υψηλού κινδύνου.
Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη με υπολογιστική τομογραφία (ΥΤ) των διαφόρων τεχνικών οισοφαγεκτομής και των
μετεγχειρητικών επιπλοκών αυτής.
Υλικό και μέθοδοι : Μελετήθηκαν αναδρομικά οι φάκελοι ασθενών του νοσοκομείου μας που υποβλήθηκαν σε οισοφαγεκτομή για
αντιμετώπιση καρκίνου του οισοφάγου. Καταγράφησαν και παρατίθενται απεικονιστικά με ΥΤ η τεχνική της οισοφαγεκτομής, ο τρόπος
αντικατάστασης του οισοφάγου και οι επιπλοκές (διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές).
Αποτελέσματα: Πραγματοποιήθηκαν οι ακόλουθες χειρουργικές τεχνικές οισοφαγεκτομής: δια του διαφράγματος με μετάθεση
στομάχου, κατά McKeown με μετάθεση παχέος εντέρου, κατά McKeown με μετάθεση στομάχου και κατά Ivor-Lewis με μετάθεση
στομάχου.
Η κατάσταση μετά ρήξης της υμενώδους μοίρας της τραχείας (διεγχειρητική επιπλοκή) αναδείχθηκε με ΥΤ. Οι μετεγχειρητικές επιπλοκές
που κατέδειξε η ΥΤ ήταν: πνευμοθώρακας, υπεζωκοτική συλλογή υγρού, υποδόριο εμφύσημα, ατελεκτασία πνευμονικών τμημάτων,
πνευμονική λοίμωξη, μεσοθωρακική συλλογή, ισχαιμία εντέρου (μετά μετάθεσης) και οισοφαγοδερματικό συρίγγιο.
Συμπέρασμα: Η γνώση των περίπλοκων χειρουργικών χειρισμών κατά την οισοφαγεκτομή (που μεταβάλλουν τη φυσιολογική
ανατομική της περιοχής) είναι απαραίτητη για να διασφαλίζεται η ακριβής απεικονιστική εκτίμηση του ασθενούς μετά την
οισοφαγεκτομή.
143. “ABDOMINAL COCOON”- ΣΚΛΗΡΥΝΤΙΚΗ ΠΕΡΙΤΟΝΙΤΙΔΑ
Θ.Βαγδατλής, Δ.Κρικέτου, Σ.Παπαδάκης, Σ.Κολοβός, Π.Λιόντος, Ε.Μπαλτάς, Ε.Δαμπολιά, Δ.Χονδρός
Τμήμα Αξονικού τομογράφου - ΓΝΑ «Ο Ευαγγελισμός»
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση περιστατικού αδιευκρίνιστης σπάνιας αιτίας παρατεταμένων επεισοδίων ειλεού σε ασθενή, θήλυ 29 ετών, με
μεταμόσχευση νεφρού και ιστορικό περιτοναϊκών καθάρσεων.
Το κοιλιακό «κουκούλι» ή αλλιώς σκληρυντική ενθυλακωμένη περιτονίτιδα (SEL) περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Foo et al. το
1978.
Αποτελεί μια σπάνια καλοήθους αιτιολογίας οξεία ή υποξεία απόφραξη του εντέρου. Χαρακτηρίζεται από ολική ή μερική ενθυλάκωση
του λεπτού εντέρου μέσα σε μια παχιά μεμβράνη ινωδοκολλαγόνου.
Η ακριβής αιτιολογία είναι άγνωστη. Μπορεί να είναι ιδιοπαθής και αφορά κυρίως σε κορίτσια εφηβικής ηλικίας που ζουν σε τροπικές
και υποτροπικές περιοχές. Όμως μπορεί η παθογένεση να συσχετίζεται με χρόνια περιτοναϊκή κάθαρση, χρόνιες ασυμπτωματικές
περιτονίτιδες, φάρμακα όπως πρακτολόλη, ενδομητρίωση, κοιλιακή φυματίωση, σαρκοείδωση, κακοήθειες γαστρεντερικού σωλήνα,
ανεπάρκεια πρωτείνης S, ΣΕΛ, οικογενής μεσογειακός πυρετός και μετεγχειρητικά ειδικά μετά από μεταμόσχευση ήπατος.
ΜΕΘΟΔΟΣ – ΥΛΙΚΟ U/S: μια υπερηχογενής μάζα με διατεταμένες έλικες εντέρου που περιβάλλονται από μια παχιά υποηχογενή άλωινώδη μεμβράνη. H διάταξη των εντερικών ελίκων σε σχήμα ακορντεόν, μοιάζει με «κουνουπίδι».
Follow-through- διάβαση εντέρου με βάριο: μπορεί να δείξει καθυστέρηση στην προώθηση του σκιαγραφικού και ομαδοποίηση
ελίκων.
CT: Συσσωμάτωμα ελίκων λεπτού εντέρου κεντρικά περιβαλλόμενα από έναν ιστό πυκνότητας μαλακών μορίων, με συνοδό πάχυνση
του περιτοναίου- ασβεστοποίηση αυτού καθώς και συλλογές υγρού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Σημαντική είναι η διαφοροδιάγνωση με την εσωτερική κήλη.
Πλήρης αποκατάσταση στην πλειονότητα των περιπτώσεων μετά την προσεκτική εκτομή του πρόσθετου περιτοναικού σάκου και λύση
των συμφύσεων μεταξύ των ελίκων , με πολύ καλή πρόγνωση.
144. CANDIDA ΟΙΣΟΦΑΓΙΤΙΔΑ - ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΟΙΣΟΦΑΓΟΓΡΑΦΗΜΑ ΔΙΠΛΗΣ ΣΚΙΑΓΡΑΦΗΣΗΣ
Ι.Καλογερόπουλος,Α.Κλεάνθους,Σ.Γεωργακόπουλος,Δ.Κρικέτου,Σ.Πασχάλης,G.Kushi,Α.Σγώρα,
Π.Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα ΓΝΑ ¨Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
•
•
•
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση απεικονιστικών ευρημάτων Candida οισοφαγίτιδας σε έλεγχο με οισοφαγογράφημα διπλής
σκιαγράφησης.
Η καντιντίαση-μονιλίαση είναι η συχνότερη αιτία λοιμώδους οισοφαγίτιδας. Προκαλείται από υπερανάπτυξη τoυ μύκητα
Candida albicans, ο οποίος αποτελεί μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του στοματοφάρυγγα και του γαστρεντερικού σωλήνα.
Εμφανίζεται κυρίως ως ευκαιριακή λοίμωξη σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς (λευχαιμία, λέμφωμα, μεταμοσχευμένοι
ασθενείς,AIDS).
Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες:
1.Αχαλασία, σκληροδερμία
119
•
2.Μη λοιμώδης οισοφαγίτιδα
3.Μετά ακτινοβολία
4.Σακχαρώδης Διαβήτης
5.Αντιβιοτικά, κορτικοστεροειδή
Κλινική εικόνα: δυσφαγία, οδυνοφαγία, έμετοι, οπισθοστερνικό άλγος, απώλεια βάρους, σε μεγάλο ποσοστό των ασθενών
μπορεί να συνυπάρχει μυκητίαση στόματος.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ Οισοφαγογράφημα με διπλή σκιαγράφηση
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ανάλογα με τη βαρύτητα της λοίμωξης τα απεικονιστικά ευρήματα ποικίλουν.
• Αρχικά παρατηρείται κινητική διαταραχή του οισοφάγου
• Πολλαπλές μικρές γραμμοειδείς, ως επί το πλείστον, πλάκες, οφειλόμενες σε υπεργέρσεις του βλεννογόνου, με περιοχές
φυσιολογικού βλεννογόνου να παρεμβάλλονται ανάμεσα τους
• Αργότερα παρατηρείται η εικόνα λιθόστρωτου ή δέρματος φιδιού
• Κυρίως σε ασθενείς με AIDS, παρατηρείται η κεραυνοβόλος μορφή καντιντίασης, με εικόνα ‘shaggy esophagus’
• Σε ασθενείς με σκληρόδερμα ή αχαλασία παρατηρείται εικόνα ‘foamy esophagus’
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
To οισοφαγογράφημα διπλής σκιαγράφησης έχει ευαισθησία περίπου 90% στη διάγνωση της οισοφαγίτιδας από Candida.
Τα απεικονιστικά ευρήματα ποικίλουν ανάλογα με τη βαρύτητα της λοίμωξης και την υποκείμενη νόσο επί εδάφους της οποίας
αναπτύσσεται η καντιντίαση.
Ο ακτινοδιαγνώστης θα πρέπει να είναι εξοικειωμένος με τα απεικονιστικά ευρήματα της νόσου, έτσι ώστε σε συνδιασμό με το ιστορικό
και την κλινική εικόνα του ασθενούς να θέτει τη διάγνωση.
145. ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΚΗ ΧΟΛΟΚΥΣΤΙΤΙΔΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Ιωαννίδου Μαρία, Νημάς Θωμάς, Σιδηροπούλου Μαρία, Γεωργίου Παναγιώτα, Σπανός Αναστάσιος1, Λευκός Πέτρος, Μάρκου Ανδρέας,
Στράτης Αντώνιος, Γιαννόπουλος Θεόδωρος2, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, 1 : Ακτινολογικό Τμήμα , Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
«Ιπποκράτειο», 2 :Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών .
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ Η αιμορραγική χολοκυστίτιδα αποτελεί σπάνια πάθηση των χοληφόρων που χρήζει όμως άμεσης
αντιμετώπισης λόγω του κινδύνου νέκρωσης του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης και δημιουργίας αιμοπεριτόναιου. Κυριότερες
αιτίες αποτελούν η απόφραξη των χοληφόρων, η οξεία ή χρόνια χολοκυστίτιδα, τα νεοπλάσματα των χοληφόρων και οι διαταραχές της
πήξης του αίματος.
Παρουσιάζουμε 2 περιστατικά ασθενών με αιμορραγική χολοκυστίτιδα που διερευνήθηκαν στο τμήμα μας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Το πρώτο περιστατικό αφορά γυναίκα 67 ετών που κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της λόγω οξέος εμφράγματος
του μυοκαρδίου που αντιμετωπίστηκε με θρομβόλυση παρουσίασε επιδεινούμενο κοιλιακό άλγος, πτώση αιματοκρίτη και
τρανσαμινασαιμία. Διερευνήθηκε αρχικά με υπερηχογράφημα και ακολούθως με Υ.Τ.
Το δεύτερο περιστατικό αφορά άνδρα 83 ετών που κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του για λιθισιακή οξεία χολοκυστίτιδα παρουσίασε
επιδείνωση της κλινικής του εικόνας και υποβλήθηκε σε έλεγχο με Υ.Τ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Στον υπερηχογραφικό έλεγχο της πρώτης ασθενούς απεικονίστηκε η χοληδόχος κύστη πλήρης λίθων και λάσπης με
πάχυνση και εστιακή ασυνέχεια του τοιχώματος της καθώς και περιχολοκυστικό υγρό με υπερ και υπο-ηχογενή στοιχεία. Συστήθηκε
περαιτέρω έλεγχος με Y.T.
Και στους 2 ασθενείς η Υ.Τ ανέδειξε διάταση της χοληδόχου κύστης με παρουσία λίθων αλλά και υπέρπυκνου περιεχομένου με
πυκνότητες αίματος εντός αυτής, ρύπανση του περιξ λίπους και περιχολοκυστικό υγρό. Τέθηκε η διάγνωση αιμορραγικής χολοκυστίτιδας
που ακολούθως επιβεβαιώθηκε.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Τα κλινικά συμπτώματα της αιμορραγικής χολοκυστίτιδας συνήθως δεν είναι ειδικά για την διαφοροδιάγνωση της
από απλή χολοκυστίτιδα ή κοιλιακό άλγος άλλης αιτιολογίας. Το υπερηχογράφημα ως πρώτη εξέταση αλλά κυρίως η Υ.Τ παίζουν
καθοριστικό ρόλο στην έγκαιρη, ακριβή διάγνωση και άμεση αντιμετώπιση της δυνητικά θανατηφόρας αυτής πάθησης.
146. ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΥΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟΜΑΧΟΥ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Ι., ΣΓΩΡΑ ΑΙΚ., KUSHI G., ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤ., ΠΑΣΧΑΛΗΣ Σ., ΚΑΜΠΑΚΗ Χ., ΜΑΝΤΖΩΡΟΥ Α., ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Π.
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Γ.Ν.Α. «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», ΑΘΗΝΑ
Σκοπός της μελέτης : Η απεικόνιση των ακτινολογικών ευρημάτων της συστροφής του στομάχου με βαριούχο γεύμα διπλής
σκιαγράφησης.
Υλικά-μέθοδος: Εξετάσθηκαν 17 ασθενείς, σε περίοδο 2 ετών, με υπόνοια συστροφής στομάχου. Προσήλθαν με οξύ κοιλιακό άλγος,
καφεοειδείς εμέτους και αίσθημα οπισθοστερνικού καύσου. Υποβλήθηκαν σε βαριούχο γεύμα διπλής σκιαγράφησης.
Αποτέλεσμα: Εικόνα ευμεγέθους διαφραγματοκήλης με βαθμό συστροφής του στομάχου.
Ο στόμαχος συγκρατείται από το οισοφαγικό τρήμα κεντρικά και από την οπισθοπεριτοναϊκή καθήλωση του 12/λου περιφερικά.
120
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ενδιάμεσα συγκρατείται από τον γαστροφρενικό, τον γαστροηπατικό, τον γαστροσπληνικό και τον γαστροκολικό σύνδεσμο. Στην
συστροφή συμβάλουν οι διαταραχές ανάπτυξης στην εμβρυική ηλικία ,η διαφραγματοκήλη, τα ελλείμματα του διαφράγματος και οι
συμφύσεις.
Διακρίνουμε: την οργανοαξονική περιστροφή κατά τον επιμήκη άξονα του στομάχου, την μεσεντεροαξονική συστροφή-πέριξ νοητής
γραμμής που ξεκινά από το έλασσον τόξο του στομάχου και καταλήγει στο μείζον τόξο και τον μεικτό τύπο, συνδυασμός και των δυο
τύπων. Συνήθη συμπτώματα: Τριάδα Borchardt (οξεία διάταση επιγαστρίου, δυσκολία τοποθέτησης ρινογαστρικού καθετήρα και μη
παραγωγική τάση προς έμετο), δύσπνοια, δυσφαγία, δυσπεψία και θωρακικό άλγος. Συχνές επιπλοκές είναι η ισχαιμία, η διάτρηση, η
μεσοθωρακίτιδα, η περιτονίτιδα και η νέκρωση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η συστροφή του στομάχου είναι μια επείγουσα κατάσταση που χρήζει άμεσης χειρουργικής αντιμετώπισης με
θολοπλαστική κατά Nissen. Το βαριούχο γεύμα διπλής σκιαγράφησης αποτελεί βασική διαγνωστική μέθοδο.
147. ΑΤΕΛΗΣ ΣΤΡΟΦΗ ΕΝΤΕΡΟΥ(malrotation): ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΙΛΙΑΣ: ΕΧΕΙ ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ;
Αλεξάνδρα Μήκα, Σπυρίδων Αλαγιάννης, Δημήτρης Αντωνακάκης, Αλέξανδρος Αλεξανδρίδης, Αθανάσιος Φειδιαράκης, Νικόλαος Μπούζας,
Σπυρίδων Ξ. Καββαδίας
Γ.Ν.Α. ‘ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ’
Η ατελής στροφή εντέρου στους ενήλικες μπορεί να βρεθεί τυχαία σε Αξονική Τομογραφία κοιλιάς.
Είναι μια εκ γενετής κατάσταση, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί θορυβωδώς τον πρώτο μήνα της ζωής ή να μην προκαλέσει ποτέ
συμπτώματα ή να προκαλέσει άτυπα κοιλιακά ενοχλήματα στην ενήλικο ζωή, όπως συμπτώματα διαλείπουσας απόφραξης ή κοιλιακού
άλγους που μιμείται παγκρεατική νόσο.
Μπορεί να συνοδεύεται από άλλες συγγενείς ανωμαλίες, όπως situs solitus, ανωμαλίες κάτω κοίλης φλέβας, πολυσπληνία, κοντό
πάγκρεας, αντιστροφή θέσης μεσεντερίου αρτηρίας και φλέβας, και προδωδεκαδακτυλική θέση πυλαίας φλέβας. Συνυπάρχει
προδιάθεση για συστροφή.
Ο εντοπισμός της ασυνήθιστης θέσης του εντέρου και η γνώση των συνοδών ευρημάτων της ατελούς στροφής του εντέρου βοηθούν
τον Ακτινολόγο να γνωματεύσει εκτενώς τις παραλλαγές οργάνων και αγγείων, ώστε όταν ο Χειρουργός αποφασίσει να επέμβει να
σχεδιάσει εκ των προτέρων το βέλτιστο πλάνο προσπέλασης.
Έχουν καθιερωθεί τύποι (I, II, III) και υποτύποι της ατελούς στροφής εντέρου.
Ενδεικτικά, παρουσιάζουμε εικόνες από περιστατικό ατελούς στροφής του τυφλού, το οποίο ευρίσκεται στο αριστερό άνω τεταρτημόριο
της κοιλιάς. Η ασθενής προσήλθε με συμπτώματα εξεργασίας στο ορθό και υπεβλήθη σε Αξονική Τομογραφία κοιλιάς για σταδιοποίηση
της νόσου.
148. ΔΕΣΜΟΕΙΔΗΣ ΟΓΚΟΣ: ΠΟΛΥΣΧΙΔΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ (Μ.Τ).
Μπιζίμη Β., Σιδέρη Ν., Οικονομόπουλος N., Καλπαξή Α., Παπαλουκά Β., Παπακωνσταντίνου Ο.
ΣΚΟΠΟΣ: Η απεικόνιση με Μαγνητική Τομογραφία (Μ.Τ), των διαφορετικών τύπων δεσμοειδών όγκων, καθώς και η περιγραφή των
χαρακτηριστικών ευρημάτων, που δυνητικά συμβάλουν στη συγκεκριμένη διάγνωση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Οι δεσμοειδείς όγκοι αποτελούν σπάνια, καλοήθη νεοπλάσματα, μεσεγχυματικής προέλευσης. Διακρίνονται δύο
κατηγορίες: Οι σποραδικοί-ιδιοπαθείς, συνήθως εμφανίζονται σαν εξωκοιλιακές μάζες, και οι οικογενείς, που συνήθως εμφανίζονται
ενδοκοιλιακά και σχετίζονται με αδενωματώδη πολυποδίαση. Έξι ασθενείς ηλικίας 14-77 ετών, υποβλήθηκαν σε Μ.Τ. Τέσσερις με
μάζα στο κοιλιακό τοίχωμα, ένας λόγω επανελέγχου, μετά χειρουργική εξαίρεση ενδοκοιλιακής μάζας και ένας με ιστορικό συνδρόμου
Gardner.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οι βλάβες στις σποραδικές περιπτώσεις περιελάμβαναν: την θήκη του ορθού κοιλιακού μυός (3 ασθενείς), τον ψοίτη
μυ (1 ασθενείς), και το οπισθιο-έξω διαμέρισμα του γόνατος (1 ασθενής). Στην περίπτωση του Σ. Gardner, αναδείχθηκαν βλάβες στο
μεσεντέριο, στην πύελο και το κοιλιακό τοίχωμα (πολυκεντρική εντόπιση).Στις ακολουθίες T1 προσανατολισμού, οι βλάβες εμφανίζονταν
με σήμα ίσο ή χαμηλότερο των μυών, ενώ στις T2 εμφάνισαν σήμα συνήθως αυξημένο, είτε ομοιογενώς είτε ανομοιογενώς, με περιοχές
χαμηλής έντασης, που αντιστοιχούσαν σε πυκνό ινώδη ιστό.
Προοδευτική σκιαγραφική ενίσχυση, διαπιστώθηκε πλέον έκδηλη, στα ινώδη τμήματα των βλαβών.
Τοπική διήθηση ελέγχθηκε σε τρείς ασθενείς και υποτροπή σε δύο, από τους τέσσερις επανελέγχους.
Η διάγνωση τέθηκε προεγχειρητικά και βεβαιώθηκε ιστοπαθολογικά, σε όλες τις περιπτώσεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Μ.Τ είναι η απεικονιστική μέθοδος κλειδί, για την αρχική, προεγχειρητική διάγνωση, των δεσμοειδών, όγκων, για
την ακριβή εκτίμηση της έκτασης, των χωροκατακτητικών φαινομένων και της δυνατότητας για χειρουργική εξαίρεση του όγκου. Η
χαρακτηριστική εντόπιση και ένταση σήματος, μαζί με την καθυστερημένη σκιαγραφική ενίσχυση, μπορεί να καθορίσουν την διάγνωση.
149. ΔΙΑΤΑΣΗ ΤΩΝ ΩΟΘΗΚΙΚΩΝ ΦΛΕΒΩΝ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ
ΠΥΕΛΙΚΗΣ ΣΥΜΦΟΡΗΣΗΣ
Ε. Πιερράτου*, Χ. Πολυχρόνου, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Ε. Νικολέντζου*, Χ. Νάκα
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ
121
Σκοπός: Η διάταση των ωοθηκικών φλεβών έχει συσχετιστεί με το Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης. Το ΣΠΣ θεωρείται μια
συνηθισμένη αιτία, χρόνιου πυελικού άλγους στις γυναίκες. Με αφορμή περιστατικά με διάταση ωοθηκικών φλεβών στην ΥΤ ως τυχαίο
εύρημα σε ασυμπτωματικές γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που εξετάστηκαν στο τμήμα μας γίνεται προσπάθεια εκτίμησης της αξίας
του ευρήματος βάσει της βιβλιογραφίας.
Υλικό και Μέθοδοι: Παρουσιάζονται 2 περιστατικά γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας με διάταση ωοθηκικών φλεβών. Καμία από τις
δυο ασθενείς δεν ανέφερε ιστορικό χρόνιου πυελικού άλγους.
Αποτελέσματα: Και τα 2 περιστατικά υποβλήθηκαν σε ΥΤ άνω και κάτω κοιλίας πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικού.
Η μια εκ των δυο παραπέμφθηκε στο τμήμα μας με την αιτιολογία ίκτερου και η άλλη με τυφλή κοιλιακή κάκωση. Η διάμετρος των
ωοθηκικών φλεβών ήταν στην μια 10χιλ. και στην δεύτερη 12χιλ.
Συμπεράσματα: Η διάταση των ωοθηκικών φλεβών μπορεί να είναι τυχαίο εύρημα σε γυναίκες μετά την εγκυμοσύνη, χωρίς κλινική
σημασία. Όταν ανευρίσκεται σε ασυμπτωματικές γυναίκες και δεν συνοδεύεται από πυελικούς κιρσούς δεν πρέπει να σχετίζεται με το
Σύνδρομο Πυελικής Συμφόρησης.
150. ΔΙΑΤΡΗΣΕΙΣ ΔΩΔΕΚΑΔΑΚΤΥΛΟΥ, ΝΗΣΤΙΔΟΣ ΚΑΙ ΕΙΛΕΟΥ:
ΦΑΣΜΑ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΔΙΑΤΡΗΣΗΣ
Kατσίμπα Δ., Παπαδημητρίου Α., Αποστόλου Δ., Αβραμίδης Γ., Καϊταρτζής Χ.,Ναλμπαντίδου Χ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΣΚΟΠΟΣ:Ο σκοπός μας είναι να περιγραφούν τα χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματα στην αξονική τομογραφία των διατρήσεων σε
διάφορα επίπεδα του λεπτού εντέρου και της υποκείμενης παθολογίας αυτού.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Στο διάστημα των τελευταίων δύο ετών, 102 ασθενείς , ηλικίας 22 -84 ετών υποβλήθηκαν σε επείγουσα αξονική
τομογραφία κοιλίας με πιθανή διάτρηση ΓΕΣ. Από αυτούς 24 είχαν υπόνοια διάτρησης ανώτερου ΓΕΣ ή ειλεού. Αξιολογήθηκαν στην
αξονική τομογραφία (CT): η θέση του ελεύθερου αέρα, οι τυχόν φυσαλίδες εξωαυλικού αέρα, η ασυνέχεια στο τοίχωμα του εντέρου, η
εξωαυλική εντόπιση γαστρογραφίνης, η τμηματική πάχυνση του τοιχώματος, η ρύπανση του λιπώδους ιστού, η εντοπισμένη συλλογή
υγρού και, σε ορισμένες περιπτώσεις, η απεικόνιση και η εντόπιση ξένου σώματος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 14 ασθενείς είχαν διάτρηση. Από αυτούς 9 ασθενείς είχαν διάτρηση 12/δακτύλου, 2 διάτρηση νήστιδος και 3 διάτρηση
ειλεού. Η συνολική διαγνωστική ακρίβεια ήταν 93%, ενώ για τις διατρήσεις ειδικά του 12/κτύλου ήταν 98%. Περιγράφονται αναλυτικά οι
ισχυροί απεικονιστικοί προγνωστικοί παράγοντες στην διάγνωση του επιπέδου της διάτρησης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η απεικόνιση με την CT του επιπέδου της διάτρησης και της υποκείμενης παθολογίας του λεπτού εντέρου έχει υψηλή
ακρίβεια αρκεί να γνωρίζουμε τα συνοδά απεικονιστικά χαρακτηριστικά. Η σημασία της διάγνωσης για το επίπεδο της διάτρησης και
της παθολογίας του εντέρου είναι καθοριστική, τόσο για τον σχεδιασμό της χειρουργικής επέμβασης, όσο και κατ’ επέκταση για τη
νοσηρότητα - θνητότητα του ασθενούς.
151. ΔΙΠΛΟΣ ΙΔΙΟΠΑΘΗΣ ΕΝΤΕΡΙΚΟΣ ΕΓΚΟΛΕΑΣΜΟΣ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ ΑΣΘΕΝΗ
Ε. Πιερράτου*, Χ. Πολυχρόνου, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Χ. Νάκα, Ε. Νικολέντζου*
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ
Σκοπός: Ο εγκολεασμός σε ενήλικες ασθενείς είναι σπάνιος. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία λιγότερο από το 5% των εγκολεασμών
αφορά σε ενήλικες. Στο 90% αυτών των περιπτώσεων υπαρχει οδηγός βλάβη ενώ το 10 % είναι ιδιοπαθείς. Σκοπός της εργασίας μας
είναι να παρουσιάσουμε τα ευρήματα στην υπολογιστική τομογραφία κοιλίας σε περιστατικό ιδιοπαθούς παροδικού, μη αποφρακτικού
εγκολεασμού σε ενήλικα ασθενη.
Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής ηλικίας 48 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας με οξύ, έντονο
κοιλιακό άλγος. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ευαισθησία στο δεξιό κάτω τεταρτημόριο της κοιλιακής χώρας, με ελεύθερο
ατομικό ιστορικό. Η ακτινογραφία κοιλίας ήταν φυσιολογική. Παραπέμφθηκε στο τμήμα μας για αξονική τομογραφία κοιλίας προς
διερεύνηση.
Αποτελέσματα: Η υπολογιστική τομογραφία ανέδειξε εικόνα ειλεό-ειλεϊκού εγκολεασμού σε δυο σημεία του ειλεού χωρίς οίδημα
του τοιχώματος και χωρίς εικόνα ειλεού. Δεν ανευρέθηκε οδηγό σημείο. Τέθηκε η διάγνωση ιδιοπαθούς ειλεο-ειλεϊκού εγκολεασμού.
συντηρητική θεραπεία και παρακολούθηση.
Συμπεράσματα: Η αξονική τομογραφία συμβάλλει στην διάκριση του παροδικού, μη αποφρακτικού εγκολεασμού από τις περιπτώσεις
που υπάρχει υποκείμενο αίτιο και βοηθά στο σχεδιασμό της αντιμετώπισης των ασθενών. Η απουσία οδηγού βλάβης, οιδήματος του
εντερικού τοιχώματος και εντερικής απόφραξης είναι σημεία που συνηγορούν υπέρ παροδικού εγκολεασμού και πρέπει να εκτιμηθούν
ανάλογα.
152. ΔΥΣΦΑΓΙΑ LYSORIA
Ι.Καλογερόπουλος,Δ.Κρικέτου,Π.Λιόντος,Σ.Γεωργακόπουλος,Α.Κλεάνθους, Σ.Παπαδάκης,G.Kushi,Π.Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα, ΓΝΑ “O Ευαγγελισμός”, Αθήνα
122
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση 4 περιστατικών από το έτος 2014 που προσήλθαν λόγω δυσφαγίας για τον πρώτο έλεγχο.
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Bayford το 1794, για να περιγράψει την διαταραχή κατάποσης ως συνέπεια συμπίεσης του οισοφάγου
από αγγειακή δομή, κύρια λόγω έκτοπης δεξιάς υποκλειδίου αρτηρίας που είναι η πιο συχνή εμβρυολογική παραλλαγή στο αορτικό τόξο
(0,5-1,8%), που μπορεί να συνοδεύεται και από εκκόπλωμα Kommerell.
Η έκτοπη αρτηρία ακολουθεί πορεία οπισθίως του οισοφάγου (80%), ανάμεσα στην τραχεία και στον οισοφάγο (15%) ή προσθίως του
οισοφάγου (5%).
Οι ασθενείς μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα νωρίς στη δεκαετία του ‘20 όσο και του ‘60.
Διάφορες προτεινόμενες θεωρίες :
Ανωμαλίες κινητικότητας και δυσκαμψία του οισοφάγου σε προχωρημένες ηλικές, αθηροσκλήρυνση ή ανευρυσματική διάταση των
αγγείων, παρουσία ανευρυσματικών εκκολπωμάτων Kommerell.
ΜΕΘΟΔΟΣ- ΥΛΙΚΟ
Στο οισοφαγογράφημα: παρατηρείται λοξό εξωγενές εντύπωμα με πορεία από κάτω και αριστερά προς τα άνω και δεξιά πίσω από το
αορτικό τόξο. Δεν παρατηρούνται βλεννογόνιες αλλοιώσεις ενώ φυσιολογικός ελέγχεται και ο περισταλτισμός του οισοφάγου.
CT ή Ψηφιακή αγγειογραφία: επιβεβαιώνει την έκτοπη έκφυση και πορεία της δεξιάς υποκλειδίου αρτηρίας με τον οισοφάγο να
συμπιέζεται σε ένα χώρο που αφορίζεται από την τραχεία δεξιά, τις καρωτίδες πρόσθια και την έκτοπη δεξιά υποκλείδιο αρτηρία
αριστερά.
Η ενδοσκόπιση: είναι αρνητική σε ποσοστό >50% και η μανομετρία: δεν έχει διαγνωστικό ρόλο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Ήπια συμπτώματα χωρίς απώλεια βάρους→ συντηρητικά με τροποποίηση της διατροφής.
Μέτρια έως σοβαρά συμπτώματα → χειρουργική θεραπεία με εκτομή της έκτοπης αρτηρίας και αναστόμωση με την δεξιά κοινή
καρωτίδα ή με χρήση μοσχεύματος.
Σοβαρά συμπτώματα με αδύνατη την χειρουργική επέμβαση →ενδοσκοπική διαστολή του οισοφάγου με self-expanding stents.
153. ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ZENKER Ι.Καλογερόπουλος,Σ.Γεωργακόπουλος,Α.Κλεάνθους,Δ.Κρικέτου, Σ.Κολοβός,Χ.Λιόντος,G.Kushi,Π.
Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα, ΓΝΑ “O Ευαγγελισμός”, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Η σημασία της ανάδειξης του εκκολπώματος Zenker με το οισοφαγογράφημα.
Το φαρυγγοοισοφαγικό εκκολπώμα ανήκει στην κατηγορία εκκολπωμάτων από ώση (μαζί με τα επιφρενικά) και αποτελεί μια προβολή
του βλεννογόνου στο οπίσθιο τοίχωμα του φάρυγγα, η οποία περιορίζεται περιφερικά από το άνω όριο του κρικοφαρυγγικού μυός και
πλαγίως από τις λοξές ίνες του θυρεοφαρυγγικού μυός (τρίγωνο του Killian).
Εμφανίζονται ως αποτέλεσμα της κινητικής διαταραχής του κρικοφαρυγγικού μυός κατά την κατάποση και της ύπαρξης ευένδοτης
επιφάνειας στο οπίσθιο τοίχωμα του τραχηλικού οισοφάγου)
Το εκκόλπωμα Zenker είναι σπάνιο σε ασθενείς κάτω των 40 ετών (0,01-0,11%), ενώ η μέγιστη συχνότητα εμφανίσεων απαντάται στις
ηλικίες μεταξύ 65 και 75 ετών.
Σοβαρότερες επιπλοκές: Αιμορραγία ή διάτρηση του εκκολπώματος.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενείς με δυσφαγικά ενοχλήματα,αναγωγή περιεχομένου,κακοσμία στόματος ή και συμπτώματα από το
αναπνευστικό (ερεθισμός ανωτέρου αναπνευστικού) προσήλθαν για εξετάσεις .Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε διφασική ακτινολογική
μελέτη οισοφάγου-στομάχου-δωδεκαδακτύλου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινολογιική μελέτη ανέδειξε τη παρουσία εκκολπώματος στο οπίσθιο τοίχωμα του ανώτερου οισοφάγου, πλησίον
της φαρυγγοοισοφαγικής περιοχής, με κατακράτηση σκιαγραφικού εντός αυτού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το οισοφαγογράφημα είναι η μέθοδος εκλογής στην απεικόνιση του εκκολπώματος Zenker.
154. ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΣΚΩΛΗΚΟΕΙΔΟΥΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ
ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Ι.,ΤΣΙΟΛΙΑΣ Δ.,ΠΑΣΧΑΛΗΣ Σ.,ΚΡΙΚΕΤΟΥ Δ., ΝΤΑΚΟΥΛΑΣ Γ., KUSHI G.,ΣΓΩΡΑ Α.,ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Π.
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Γ.Ν.Α ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ
ΣΚΟΠΟΣ: Παρουσίαση ενδιαφέροντος σπάνιου περιστατικού εκκολπώματος σκωληκοειδούς απόφυσης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Άνδρας ασθενής 64 ετών προσήλθε στο εργαστήριο μας με συμπτώματα χρόνιου ήπιου άλγους στην κάτω
κοιλιά και ιδαίτερα στον δεξιό λαγόνιο βόθρο. Στα πλαίσια διερεύνησης του άλγους διενεργήθηκε βαριούχος υποκλυσμός διπλής
σκιαγράφησης, ενώ στη συνέχεια ο ασθενής υποβλήθηκε σε διερευνητική λαπαροσκόπηση και σκωληκοειδεκτομή.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στον βαριούχο υποκλυσμό διπλής σκιαγραφικής αντίθεσης απεικονίσθηκαν πολλαπλά διάσπαρτα εκκολπώματα
σε όλη την έκταση του παχέως εντέρου. Κατά τον έλεγχο της σκωληκοειδούς απόφυσης απεικονίσθηκε μονήρης εκκολπωματώδης
προσεκβολή στο περιφερικό τμήμα αυτής (Εικόνες 1, 2). Μετά την διενέργεια της λαπαροσκοπικής σκωλικοειδεκτομής παρατηρήθηκε
άμεση υποχώρηση του χρόνιου κοιλιακού άλγους στον δεξιό λαγόνιο βόθρο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Το εκκόλπωμα της σκωληκοειδούς απόφυσης αποτελεί μια σπάνια αιτία ήπιου χρόνιου κοιλιακού άλγους.
Ο βαριούχος υποκλυσμός διπλής σκιαγραφικής αντίθεσης παίζει σημαντικό ρόλο στη διερεύνηση των ασθενών με εκκόλπωμα
σκωληκοειδούς απόφυσης. Μετά τη διενέργεια λαπαροσκοπικής σκωληκοειδεκτομής παρατηρείται ύφεση των συμπτωμάτων.
123
155. ΕΞΩΗΠΑΤΙΚO ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΑΙΑΣ ΦΛΕΒΑΣ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Δ. Κυριακόπουλος, Π. Κρανιώτης, Ε. Τσώτα, Μ. Πατσούρα, A. Λεπίδα, Α.Σωτηριάδη, Θ. Πέτσας
ΚΛΙΝΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΑΣ ΠΓΝ ΠΑΤΡΩΝ
ΣΚΟΠΟΣ Να αναδειχθούν τα CT απεικονιστικά ευρήματα ενός σχετικά σπάνιου ευρήματος, του εξωηπατικού ανευρύσματος της πυλαίας
φλέβας (EPVA), με αφορμή ένα ενδιαφέρον περιστατικό.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Πρόκειται για ασθενή άνδρα 69 ετών, με Χρόνια Νεφρική Ανεπάρκεια υπό αιμοκάθαρση, που νοσηλεύεται λόγω
μετεωρισμού και ασκιτικής συλλογής, σε έδαφος αλκοολικής κίρρωσης του ήπατος. Υποβλήθηκε σε απεικονιστικό έλεγχο με CT κοιλίας
πριν και μετά την iv έγχυση σκιαγραφικού μέσου για περαιτέρω διερεύνηση.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η CT κοιλίας ανέδειξε αυξημένη διάμετρο της πυλαίας φλέβας ~2,8cm σε όλη την εξωηπατική της μοίρα έως και την
έκφυση της, με τοιχωματικό θρόμβο σε έκκεντρη θέση. Συνυπήρχε τοιχωματική αποτιτάνωση, στο ίδιο ύψος. Δεν αναγνωρίστηκε εικόνα
σηραγγώδους μετατροπής. Διακρινόταν επίσης διάταση σπληνικής φλέβας και σπληνομεγαλία, ως επί πυλαίας υπέρτασης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Τα EPVAs αποτελούν το 0,3% των ανευρυσμάτων του φλεβικού δικτύου. Οφείλουν να έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από
2εκ. Η αιτιοπαθογένεια των EPVAs δεν είναι σαφής, ωστόσο η πυλαία υπέρταση και η χρόνια ηπατική νόσος εμφανίζονται ως υψηλοί
προδιαθεσικοί παράγοντες. Συνήθως είναι ασυμπτωματικά. Σπανιότερα παρατηρείται συμπτωματολογία λόγω πίεσης επί γειτονικών
ανατομικών δομών ή λόγω επιπλοκών, κυριότερη των οποίων είναι η θρόμβωση. Η υπολογιστική τομογραφία (CT) είναι η πιο ειδική
διαγνωστική εξέταση για την εκτίμηση του μεγέθους, του σχήματος και της μορφολογίας των EPVAs.
156. ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΟΙΛΙΑΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ
ΚΟΙΛΙΑΣ.
Π. Λιόντος, Κ. Μελάκη, Κ. Μηνατσή, Αικ. Ταβερναράκη, Αικ. Παυλοπούλου, Δ. Χονδρός
Τμήμα Α.Τ-Μ.Τ. ΓΝΑ <<ο Ευαγγελισμός>>
Σκοπός: Η παρουσίαση των ακτινολογικών ευρημάτων σε ασθενείς με οξεία κοιλία με τη μέθοδο της αξονικής τομογραφίας.
Παρουσίαση περιστατικών με τα συνήθη απεικονιστικά ευρήματα.
Υλικό:Εξετάσθηκαν 22 ασθενείς ηλικίας (20-50 έτη), οι οποίοι προσήλθαν στα ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με κλινική εικόνα οξείας
κοιλίας. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε αξονική τομογραφία άνω κάτω κοιλίας σε αξονικό τομογράφο 16- τομών με ενδοφλέβιο
χορήγηση σκιαγραφικού υλικού.
Αποτελέσματα: Σε 6/22 ασθενείς η διάγνωση ήταν η ρήξη κοίλου σπλάγχνου και σε 4/22 ασθενείς ο ειλεός .Η διάγνωση της
σκωληκοειδίτιδας έγινε σε 4/22 ασθενείς Νέκρωση εντέρου διαπιστώθηκε σε 4/22 ασθενείς,σκληρυντική μεσεντερίτιδα σε 1/22 ενώ
εμβολή μεσεντερίου σε 1 ασθενή. Τέλος αυτόματη ρήξη σπληνός από αντιπηκτικά σε 1 ασθενή και αιμορραγία εξεργασίας νεφρού σε
άλλο 1 ασθενή.
Συμπεράσμα: Το κοιλιακό άλγος είναι ένα κοινό σύμπτωμα που προέρχεται από ένα ευρύ φάσμα ασθενειών γεγονός που δυσχεραίνει
την διάγνωση της οξείας κοιλίας.
Η CT κοιλίας αποτελεί την πλέον αξιόπιστη απεικονιστική μέθοδο για την διερεύνηση της οξείας κοιλίας σε επείγουσα βάση και απαντά
στην αναγκαιότητα και στην αμεσότητα χειρουργικής επέμβασης.
Η CT κοιλίας μπορεί να επηρεάσει την έκβαση, την διάρκεια νοσηλείας και την συνολική δαπάνη υγείας σε ασθενείς με οξεία κοιλία.
157. ΕΠΙΠΛΑΚΕΝ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΤΗΣ ΝΗΣΤΙΔΑΣ
Σ.Δημουλιά, A.Βάλσαμος, Π.Παπαδημάτος, Γ.Διαμαντοπούλου, A.Λεπίδα, Π.Ζαμπάκης, Θ.Πέτσας, Χ. Καλογεροπούλου
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημίου Πατρών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τα εκκολπώματα λεπτού εντέρου είναι σπάνια, με πιο σύνηθες το εκκόλπωμα Meckel. Τα εκκολπώματα της νήστιδας
είναι συνήθως ασυμπτωματικά. Πιθανές επιπλοκές αυτών είναι η βακτηριακή υπερανάπτυξη-διάρροιες, η απόφραξη του εντέρου ,
η αιμορραγία, η φλεγμονή και σπάνια η ρήξη-περιτονίτιδα. Η κλινική εικόνα της φλεγμονής είναι παρόμοια με την εκκολπωματίτιδα
παχέος εντέρου. Τα εκκολπώματα της νήστιδας είναι ψευδοεκκολπώματα , έχουν λεπτό τοίχωμα προδιαθέτοντας σε περιχαρακωμένη
ρήξη και δημιουργία ενδοκοιλιακού αποστήματος. Η αντιμετώπιση αυτών είναι χειρουργική όταν προκαλούν συμπτωματολογία.
ΣΚΟΠΟΣ Η περιγραφή μιας σπάνιας περίπτωσης μονήρους εκκολπώματος στη νήστιδα του λεπτού εντέρου ως αιτία υποτροπιάζοντος
κοιλιακού άλγους.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ Ασθενής, θήλυ, 50 ετών, νοσηλευόταν στο γαστρεντερολογικό τμήμα με εμπύρετο, κοιλιακό άλγος και
λευκοκυττάρωση. Ως πιθανή διάγνωση ετέθη η εκκολπωματίτιδα παχέος εντέρου. Η ασθενής υποβλήθηκε σε αξονική τομογραφία
κοιλίας για περαιτέρω διερεύνηση και επιβεβαίωση της διάγνωσης.
Η αξονική τομογραφία ανέδειξε την παρουσία κοιλοτικού σχηματισμού, διαμέτρου 2,5εκ, με περιεχόμενο αέρα και γαστρογραφίνη, ο
οποίος επικοινωνούσε με έλικα νήστιδας μέσω ευρύ αυχένα και περιβαλλόταν από πρόσθετα φλεγμονώδη στοιχεία. Επικεφαλής της
διαφοροδιάγνωσης τέθηκε το επιπλεγμένο εκκόλπωμα νήστιδας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η αξονική τομογραφία κοιλίας με χορήγηση πόσιμου σκιαγραφικού μέσου μπορεί να αναγνωρίσει αυτή τη σπάνια
οντότητα ως αίτιο χρόνιου κοιλιακού άλγους και να καθοδηγήσει περαιτέρω θεραπευτικούς χειρισμούς.
124
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
158. ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΚΗΛΕΣ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΟΞΕΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ.
Παπαδημητρίου Α., Χαρσούλα Α., Αποστόλου Δ., Δημητρίου Χ., Βαρελάς Σ., Αβραμίδης Γ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Οι εσωτερικές κήλες αποτελούν σχετικά σπάνια αιτία οξείας κοιλίας με δυνητικά όμως ιδιαίτερα σοβαρές επιπλοκές αν δεν
αντιμετωπιστούν άμεσα. Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων της αξονικής τομογραφίας κοιλίας των
εσωτερικών κηλών.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Το υλικό αποτέλεσαν δύο ασθενείς, άρρενες, ηλικίας 61και 82 ετών που προσκομίστηκαν στο τμήμα των επειγόντων
περιστατικών με οξύ κοιλιακό άλγος. Ο απεικονιστικός έλεγχος που ακολούθησε περιλάμβανε αρχικά ακτινογραφία κοιλίας σε όρθια
θέση και υπέρηχο κοιλίας. Μετέπειτα πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία κοιλίας μετά από του στόματος χορήγηση γαστρογραφίνης
καθώς και πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση μη ιονικού σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινογραφία κοιλίας δεν ανέδειξε ελεύθερο αέρα υποδιαφραγματικά ενώ ανέδειξε παθολογικά υγραερικά
επίπεδα Λ.Ε στον ένα ασθενή. Ο υπέρηχος κοιλίας αντίστοιχα δεν κατέδειξε παθολογικά ευρήματα από τα ελεγχόμενα συμπαγή όργανα.
Στην αξονική τομογραφία κοιλίας καταδείχτηκαν απεικονιστικά ευρήματα βάσει των οποίων τέθηκε η διάγνωση εσωτερικής κήλης. Η
διάγνωση επιβεβαιώθηκε χειρουργικά όπου, στον ένα ασθενή επρόκειτο για αριστερή παραδωδεκαδακτυλική κήλη ενώ στον άλλο,
δεξιά διαμεσεντερική κήλη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία κοιλίας αποτελεί μια πολύ καλή μέθοδο διάγνωσης των εσωτερικών κηλών. Γνωρίζοντας του
τύπους των εσωτερικών κηλών, την εντόπισή τους και τα εκάστοτε απεικονιστικά τους ευρήματα, μπορεί να γίνει άμεση διαγνωστική
προσέγγιση και ως εκ τούτου να ακολουθήσει η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση αποφεύγοντας έτσι τον κίνδυνο των σοβαρών
επιπλοκών τους.
159. ΙΣΧΑΙΜΙΑ ΗΠΑΤΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΘΕΡΜΟΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟ ΜΕ ΡΑΔΙΟΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ (RFA): Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
Π. Κρανιώτης, Μ. Πατσούρα, Ε. Τσώτα, Γ. Παστρωμάς, Θ. Πέτσας
Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας
Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών
Σκοπός Η ισχαιμία ήπατος είναι μια δυνητικά θανατηφόρα αλλά σχετικά σπάνια οντότητα λόγω της διπλής αιματικής ροής από
την ηπατική αρτηρία και την πυλαία φλέβα, καθώς και από ικανής έκτασης παράπλευρο αγγειακό δίκτυο. Με την εξέλιξη ελάχιστα
επεμβατικών μεθόδων, όπως ο θερμοκαυτηριασμός με ραδιοσυχνότητες (RadioFrequency Ablation – RFA), αλλά και των
απεικονιστικών μεθόδων έχει καταγραφεί αύξηση των περιπτώσεων ηπατικών εμφράκτων. Σκοπός της μελέτης είναι η παρουσίαση του
εύρους των απεικονιστικών ευρημάτων σε περιστατικά που εξετάσθηκαν στο τμήμα μας κατά την διάρκεια του τελευταίου έτους.
Υλικό- μέθοδος Παρουσιάζουμε 3 περιστατικά ασθενών με γενικευμένη μεταστατική νόσο του ήπατος οι οποίοι αντιμετωπίσθηκαν
με ταυτόχρονη μερική ηπατεκτομή και RFA. Και οι 3 ασθενείς προσήλθαν στο τμήμα μας αιτιώμενοι οξύ κοιλιακό άλγος και
λευκοκυττάρωση λίγες ημέρες μετά από RFA αφού είχε προηγηθεί μερική ηπατεκτομή. Σε όλες τις περιπτώσεις διενεργήθηκε αξονική
τομογραφία κοιλίας 3 φάσεων.
Αποτελέσματα Σε όλες τις περιπτώσεις πριν την έγχυση σκιαγραφικού διακρίνεται εκτεταμένη σφηνοειδούς σχήματος υπόπυκνη
αλλοίωση στο ήπαρ εκτεινόμενη έως την περιφέρεια. Οι εν λόγω αλλοιώσεις παραμένουν υπόπυκνες μετά την έγχυση σκιαγραφικής
ουσίας τόσο στην αρτηριακή, όσο στην πυλαιοφλεβική αλλά και στην καθυστερημένη φάση. Φέρουν επίσης φυσαλίδες αέρα στο
εσωτερικό τους λόγω του προηγηθέντος RFA. Και στα 3 περιστατικά αναγνωρίζεται επίσης απόφραξη κλάδου της ηπατικής αρτηρίας,
καθώς και θρόμβωση του παρακείμενου κλάδου της πυλαίας φλέβας.
Συμπέρασμα Η δυναμική αξονική τομογραφία 3 φάσεων αποτελεί αξιόπιστη μέθοδο για τη έγκαιρη διάγνωση της ισχαιμίας σε
ασθενείς με μεταστατική νόσο του ήπατος μετά από RFA.
160. ΚΗΛΗ GRYNFELTT. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
Χ. Πολυχρόνου, Ε. Πιερράτου*, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Ε. Νικολέντζου*, Σ. Γυφτομήτρου
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ
Σκοπός: Οι οσφυοπλευρικές κήλες είναι σπάνιες. Ανάλογα με την ανατομική θέση χωρίζονται σε ανώτερες (Grynfeltt) και κατώτερες
(Petit).
Υλικό και Μέθοδοι: Ασθενής 65 ετών παραπέμφθηκε στο τμήμα μας για ΥΤ κοιλίας για την διερεύνηση επώδυνης ψηλαφητής μάζας
οπισθίου κοιλιακού τοιχώματος που εμφανίστηκε προ 5 μηνών με σταδιακή επιδείνωση ως προς τις διαστάσεις της και το άλγος το οποίο
αρχικά ήταν αβληχρό. Δεν αναφέρθηκε ιστορικό προηγηθείσας επέμβασης ή τραύματος στην κοιλία. Από τις εργαστηριακές εξετάσεις
δεν υπήρξαν αξιόλογα ευρήματα.
Αποτελέσματα: Στην αξονική τομογραφία αναδείχτηκε πλευρική κήλη αριστερά, κατωθεν της δωδέκατης πλευράς, με περιεχόμενο
έλικες λεπτού εντέρου και μεσεντέριο λίπος. Τέθηκε η διάγνωση αυτόματης οσφυοπλευρικής κήλης. Αποφασίστηκε χειρουργική
αποκατάσταση της κήλης.
125
Συμπεράσματα: Η αξονική τομογραφία είναι εξέταση που παρέχει όλες τις αναγκαίες πληροφορίες για την διάγνωση και τον
θεραπευτικό σχεδιασμό της κήλης Grynfeltt.
161. ΜΕΛΕΤΗ ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΕ ΔΙΑΣΦΑΓΙΤΙΔΙΚΗ ΕΝΔΟΗΠΑΤΙΚΗ ΠΥΛΑΙΟΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΣΤΟΜΩΣΗ (TIPS) ΜΕ
ΤΟ ΕΓΧΡΩΜΟ ΚΑΙ ΠΑΛΜΙΚΟ DOPPLER.
Γ. Κυριακοπούλου, Κ. Βιτζηλαίος, Αν. Τζιβελοπούλου, Β. Βεκρή, Β. Χαλκοδαίμων, Π. Βλάχου, Χ. Τριαντοπούλου
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν.Ν.Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο», Τμήμα Triplex αγγείων.
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη των πλεονεκτημάτων της μελέτης λειτουργίας της διασφαγιτιδικής ενδοηπατικής πυλαιοσυστηματικής
αναστόμωσης (TIPS) με το έγχρωμο και παλμικό Doppler.
ΥΛΙΚΑ- ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής ηλικίας 70 ετών προσήλθε στα επείγοντα αιτιώμενος έντονο κοιλιακό άλγος. Το αναμνηστικό ιστορικό του
περιελάμβανε κίρρωση αλκοολικής αιτιολογίας. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε υπερηχογραφική εξέταση.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η μελέτη του ήπατος ανέδειξε υπερηχογραφικά σημεία ηπατικής κίρρωσης (ανομοιογένεια παρεγχύματος, έντονη
λόβωση της παρυφής, ασκίτης, σπληνομεγαλία) και παρουσία ΤIPS. Το έγχρωμο Doppler ανέδειξε διαταραχή της αιματικής ροής
εντός της ενδοπρόθεσης (από τη μεσότητα μέχρι το άκρο αυτής στην ηπατική φλέβα), η οποία είναι ενδεικτική στένωσης. Η στένωση
επιβεβαιώθηκε με το παλμικό Doppler, το οποίο ανέδειξε υψηλές συστολικές ταχύτητες ροής (>250 cm/sec). Επιπλέον μελετήθηκαν
και τα λοιπά αγγεία της περιοχής και αναδείχθηκε διάταση της πυλαίας φλέβας, αυξημένες συστολικές ταχύτητες ροής στην ηπατική και
σπληνική αρτηρία και φυσιολογικές ροές εντός των ηπατικών φλεβών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: το έγχρωμο και παλμικό Doppler αποτελούν εύκολο, γρήγορο και ακριβή τρόπο μελέτης της ηπατικής κυκλοφορίας και
των παρεμβάσεων σε αυτή, χωρίς να απαιτείται έκθεση σε ιοντίζουσα ακτινοβολία ή χορήγηση ενδοφλέβιων σκιαγραφικών ουσιών.
162. Οδοντιατρικά ευρήματα σε ιατρικές ακτινογραφίες. Εισρόφηση και κατάποση υλικών
Συγγραφείς: Αντιγόνη Δελαντώνη, Άννα Μαρία Παπαιωάννου, Κοσκερίδης Θεόδωρος
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η καταγραφή και παρουσίαση οδοντιατρικών υλικών που είτε
απεικονίστηκαν σαν τυχαία ευρήματα σε ιατρικές ακτινογραφίες, είτε παρατηρήθηκαν κατόπιν προσέλευσης του πάσχοντος στα
επείγοντα του ΓΠΝΘ ΑΧΕΠΑ
Υλικό και μέθοδοι: Η μελέτη αφορά απλές ακτινογραφίες που ελήφθησαν κατά τη χρονική περίοδο από 20 Μαΐου του 2013 ως και 13
Ιανουαρίου του 2014.
Αποτελέσματα: Κατά το χρονικό διάστημα που προαναφέρθηκε παρατηρήθηκαν τέσσερα περιστατικά με οδοντιατρικά υλικά, δύο εκ
των οποίων χρειάστηκαν άμεση επέμβαση για την αφαίρεσή τους (στεφάνη ολικής κάλυψης που εισροφήθηκε, και υδροσύριγγα που
καταπόθηκε)
Συμπεράσματα: Η κατάποση και η εισρόφηση ξένων σωμάτων μπορεί να συμβεί κατά τη διάρκεια της οδοντιατρικής πράξης. Τα
αποτελέσματα μπορεί να είναι απειλητικά για τη ζωή και να επιφλερουν βλάβη στον πεπτικό σωλήνα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η
χειρουργική επέμβαση είναι αναγκαία για την ανάκτηση αυτών. Ο ακτινολόγος πρέπει να είναι ενήμερος για τα οδοντιατρικά υλικά που
μπορεί να παρατηρηθούν σε ιατρικές ακτινογραφίες είτε σαν τυχαία ευρήματα, είτε σαν επείγοντα περιστατικά έτσι ώστε να κάνει σωστή
καταγραφή, περιγραφή και παρατήρηση αυτών.
163. ΟΠΙΣΘΟΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΟ ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΜΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Σ.Ζωνίτσα, Κ.Γεωργιτζίκη, Χ.Τσιάμης, Γ.Παναγιώτου, Ε.Κυριακίδου, Π.Κοκοδήμου Π.Γκούβης
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα Γ.Ν.Ημαθίας (Μονάδα Βέροιας)
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων και η ανάδειξη του ρόλου
της αξονικής τομογραφίας σε περιπτώσεις οπισθοπεριτοναϊκών αιματωμάτων μη τραυματικής αιτιολογίας.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν τρεις περιπτώσεις ασθενών, ενός άνδρας 56 ετών με αναφερόμενη ευμεγέθη νεφρική κύστη και
δύο γυναικών, η μία 62 ετών με ελεύθερο ιστορικό και η άλλη 73 ετών αιμοκαθαιρόμενη, οι οποίοι προσήλθαν στα επείγοντα ιατρεία
με παρόμοια κλινικά ευρήματα δηλ. αιφνίδια εγκατάσταση κοιλιακού πόνου και σημεία ολιγαιμικού shock, χωρίς προηγηθέντα
τραυματισμό.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους διενεργήθηκε ΥΤ με i.v. σκιαγραφικό. Στην αιμοκαθαιρόμενη ασθενή, η οποία ήταν και αιμοδυναμικά
ασταθέστερη, παρατηρήθηκε ευμέγεθες οπισθοπεριτοναϊκό μόρφωμα στην ανατομική περιοχή του ΑΡ νεφρού, με ανομοιογενές
παρέγχυμα, εξαγγείωση σκιαγραφικού, αιμορραγικά συγκρίματα στον περινεφρικό και παρανεφρικό χώρο, ασαφοποίηση του σύστοιχου
ψοΐτη μυός και υγρού στον δουγλάσειο χώρο. Στον ασθενή με αναφερόμενη ευμεγέθη κύστη στον ΑΡ νεφρό, παρατηρήθηκε στην έξω
επιφάνεια, μάζα μαλακών μορίων με πυκνότητα αίματος, γραμμοειδή αιμορραγικά στοιχεία στον περι-και παρανεφρικό χώρο και
πάχυνση της πρόσθιας και οπίσθιας νεφρικής περιτονίας. Στην τρίτη ασθενή αναδείχθηκε στον οπισθοπεριτοναϊκό χώρο ΔΕ, ευμέγεθες
μόρφωμα, με έντονα ανομοιογενές παρέγχυμα και μικροαποτιτανώσεις, το οποίο περιέβαλλε τον σύστοιχο νεφρό απωθώντας τον προς
τα πρόσω και έσω.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΥΤ με i.v. σκιαγραφικό, παίζει σημαντικό ρόλο στην διάγνωση του οπισθοπεριτοναϊκού αιματώματος, παρέχοντας
πολύτιμες πληροφορίες για την φύση, την θέση και την έκτασή του, την ύπαρξη ενεργού αιμορραγίας και άλλων συνοδών συλλογών.
126
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
164. Πνευμομεσοθωράκιο, μεσοθωρακίτιδα και εντερική ρήξη ως επιπλοκή νόσου Αδαμαντιάδη–Behçet Παρουσίαση περιστατικού
Ιωαννίδου Μαρία, Σιδηροπούλου Μαρία, Σκορδάς Αναγνώστης, Νημάς Θωμάς, Μάρκου Ανδρέας, Γεωργοπούλου Βασιλική,
Παπαδόπουλος Σπυρίδων, Καζαντζίδου Ειρήνη, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της μελέτης Η νόσος Αδαμαντιάδη–Behçet αποτελεί πολυσυστηματική χρόνια υποτροπιάζουσα πάθηση με ιστοπαθολογικά
ευρήματα μη ειδικής αγγειίτιδας. Χαρακτηρίζεται από έλκη στο στόμα και τα γεννητικά όργανα, βλάβες στους οφθαλμούς και το δέρμα
και εκδηλώσεις από το θώρακα, το γαστρεντερικό, νευρικό και καρδιαγγειακό σύστημα.
Παρουσιάζουμε περιστατικό ασθενούς με Αδαμαντιάδη–Behçet που εμφάνισε ως επιπλοκή πνευμομεσοθωράκιο, μεσοθωρακίτιδα και
περιτονίτιδα λόγω εντερικής ρήξης.
Υλικό και Μέθοδοι Γυναίκα 56 ετών με γνωστή νόσο Αδαμαντιάδη–Behçet προσήλθε στο νοσοκομείο λόγω δύσπνοιας και
εμπυρέτου. Έγινε ακτινογραφία θώρακος και ακολούθως Υπολογιστική Τομογραφία(Υ.Τ.). Την 3η μέρα της νοσηλείας της παρουσίασε
κοιλιακό άλγος και διερευνήθηκε με Υ.Τ. κοιλίας.
Αποτελέσματα Η ακτινογραφία θώρακος ανέδειξε υποδόριο εμφύσημα στον τράχηλο, πνευμομεσοπνευμόνιο και εστιακή πνευμονική
διήθηση. Ακολούθως, η Υ.Τ. θώρακος ανέδειξε εκτεταμένο πνευμομεσοθωράκιο, υποδόριο εμφύσημα, διάσπαρτες πνευμονικές
διηθήσεις και φλεγμονώδη στοιχεία στο μεσοθωράκιο θέτοντας την υπόνοια μεσοθωρακίτιδας.
Στην Υ.Τ. κοιλίας απεικονίστηκε εικόνα συμβατή με ρήξη εντερικού τοιχώματος στο όριο κατιόντος-σιγμοειδούς με περιχαράκωση και
παρουσία αέρα ενδοπεριτοναϊκά που αποδόθηκε σε επιπλοκή της νόσου. Σε μεταγενέστερο επανέλεγχο με Υ.Τ. αναδείχθηκε οργάνωση
των φλεγμονωδών στοιχείων με σχηματισμό ευμεγέθους περιγεγραμμένης κοιλότητας, κατεξοχήν αερώδους,στον αριστερό λαγόνιο
βόθρο.
Συμπέρασμα Η νόσος Αδαμαντιάδη–Behçet εμφανίζει εκδηλώσεις από το γαστρεντερικό σε ποσοστό ως 50% με αποτέλεσμα αγγειίτιδα
των φλεβιδίων του εντερικού τοιχώματος, χρόνια φλεγμονή και δημιουργία εντερικών ελκών με κίνδυνο ρήξης ή αιμορραγίας.
Οι εκδηλώσεις από το θώρακα εμφανίζονται σπανιότερα και δυνατόν να περιλαμβάνουν αγγεία, το πνευμονικό παρέγχυμα, το
μεσοθωράκιο ή τον υπεζωκότα.
Η Υ.Τ αποτελεί πολύτιμη μέθοδο για τον έλεγχο του θώρακα, την ανάδειξη εκδηλώσεων από το γαστρεντερικό και την έγκαιρη
διάγνωση πιθανών επιπλοκών.
165. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ «ΕΜΦΥΣΗΜΑΤΙΚΗΣ ΗΠΑΤΙΤΙΔΟΣ» ΣΕ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΞΟΝΙΚΗΣ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ.
Παπαδημητρίου Α., Ναλμπαντίδου Χ., Αποστόλου Δ., Δεληανίδου Α., Ελευθεριάδου Μ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων της «εμφυσηματικής ηπατίτιδας» στην αξονική
τομογραφία κοιλίας, η οποία αποτελεί μια ιδιαίτερα σπάνια οντότητα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Ασθενής ηλικίας 72 ετών προσκομίζεται στο Τ.Ε.Π με ιδιαίτερα οξύ κοιλιακό άλγος στην ανατομική περιοχή του
δεξιού υποχονδρίου και υψηλό πυρετό με ρίγος. Λόγω της σοβαρής κλινικής εικόνας και του παθολογικού εργαστηριακού ελέγχου,
πραγματοποιήθηκε άμεσα αξονική τομογραφία κοιλίας χωρίς την από του στόματος χορήγηση γαστρογραφίνης καθώς και πριν και μετά
την ενδοφλέβια έγχυση μη ιονικού σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:. Στην αξονική τομογραφία κοιλίας καταδείχτηκαν απεικονιστικά ευρήματα βάσει των οποίων τέθηκε η διάγνωση και
περιλάμβαναν την αντικατάσταση τμήματος του ηπατικού παρεγχύματος από συρρέουσες φυσαλίδες αέρα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία κοιλίας αποτελεί τη μέθοδο εκλογής στη διάγνωση της «εμφυσηματικής ηπατίτιδας» με βάση
τα παθογνωμονικά απεικονιστικά ευρήματα. Γνωρίζοντας την οντότητα αυτή και τα απεικονιστικά ευρήματά της, επιτυγχάνεται η σωστή
διαγνωστική προσέγγιση της ώστε να ακολουθήσει άμεσα η σωστή θεραπευτική αντιμετώπιση αυτής της δυνητικά θανατηφόρου
οντότητας.
166. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΦΛΕΓΜΑΙΝΟΥΣΑΣ ΕΠΙΠΛΟΪΚΗΣ ΑΠΟΦΥΣΗΣ ΩΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ.
Παπαδημητρίου Α., Καϊταρτζής Χ., Βαρελάς Σ., Δεληανίδου Α., Παναγκασίδου Λ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη του καθοριστικού ρόλου της αξονικής τομογραφίας κοιλίας στην εντόπιση και ταυτοποίηση
της φλεγμαίνουσας επιπλοϊκής απόφυσης, ως περιεχόμενο βουβωνοκήλης, που αποτελεί και ιδιαίτερα σπάνια οντότητα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Άντρας ασθενής ηλικίας 81 ετών, προσκομίζεται στο τμήμα των επειγόντων περιστατικών με κοιλιακό άλγος
εντοπιζόμενο ιδία στην αριστερή κάτω κοιλία. Διενεργήθηκε ακτινογραφία κοιλίας. Κατόπιν πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία
κοιλίας μετά τη χορήγηση από του στόματος γαστρογραφίνης καθώς και πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση μη ιονικού σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινογραφία κοιλίας ήταν αρνητική για παθολογικά επίπεδα όπως και για ελεύθερο αέρα υποδιαφραγματικά. Στην
αξονική τομογραφία κοιλίας αρχικά παρατηρήθηκε διεύρυνση του βουβωνικού καναλιού. Στις αμέσως κατώτερες τομές καταδείχτηκε
ωοειδές μόρφωμα σαφών ορίων με πυκνότητες λίπους περιβαλλόμενο με υπέρπυκνο, εμπλουτιζόμενο δακτύλιο και συνοδός ρύπανση
127
του πέριξ λιπώδους ιστού. Τέθηκε η υπόνοια της διάγνωσης της βουβωνοκήλης που έχει ως περιεχόμενο φλεγμαίνουσα επιπλοϊκή
απόφυση, η οποία και επιβεβαιώθηκε μετεγχειρητικά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία κοιλίας αποτελεί άριστη απεικονιστική μέθοδο για τη διάγνωση αυτής της σπάνιας παθολογίας
καθώς τα απεικονιστικά ευρήματά της είναι παθογνωμονικά και επιτρέπει την ταυτοποίηση της φλεγμαίνουσας επιπλοϊκής απόφυσης
ως περιεχόμενο βουβωνοκήλης.
167. ΣΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟΦΡΑΚΤΙΚΟΥ ΕΙΛΕΟΥ ΑΠΟ ΛΙΘΟ ΜΕΚΕΛΕΙΟΥ ΑΠΟΦΥΣΕΩΣ
Παπαδόπουλος Σ.1 , Λευκός Π.1 , Συμεωνίδης Ν.2 , Κοφινάς Αθ.2 , Γεωργοπούλου Β.1 , Τσαμουρλιάδου Γ.1 , Σαπουρίδης Γ.1 , Καζαντζίδου Ειρ.1
1: Ακτινολογικό τμήμα “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 2 : Β΄ΠΡΧ κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ.
Σκοπός της μελέτης: Παρουσίαση ιδιαιτέρως σπάνιου περιστατικού αποφρακτικού ειλεού που προκλήθηκε από λίθο προερχόμενο
από Μεκέλειο απόφυση.
Υλικό και μέθοδος: Το περιστατικό μας αφορά άρρεν ασθενή ηλικίας 48 ετών, ο οποίος προσήλθε στο τμήμα επειγόντων λόγω
αναστολής αποβολής αερίων και κοπράνων και δύο επεισοδίων εμέτου, τις τελευταίες δυο ημέρες .
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία ανέδειξε ενσφηνωμένο λίθο σε έλικα του άπω ειλεού καθώς και φλεγμαίνουσα Μεκέλειο
απόφυση. Ο ασθενής οδηγήθηκε στο χειρουργείο, όπου έγινε σφηνοειδής εκτομή της Μεκελείου απόφυσης, εντεροτομή με αφαίρεση
του λίθου στον άπω ειλεό και στη συνέχεια συρραφή του τοιχώματος.
Συμπέρασμα: Ο σχηματισμός λίθων εντός της Μεκελείου απόφυσης δεν είναι συχνός, ενώ η επιπλοκή αποφρακτικού ειλεού από
μετανάστευση του λίθου σε έλικα του ειλεού είναι ακόμα πιο σπάνια. Θα πρέπει ως ακτινολόγοι να συμπεριλάβουμε στη διαφορική μας
διάγνωση την οντότητα αυτή.
168. Σύνδρομο BOERHAAVE
Καλογερόπουλος Ι.,Καντζάβελος Α.,Κρικέτου Δ. ,Πιπερόπουλος Π.
Ακτινολογικό Τμήμα, ΓΝΑ ¨O Ευαγγελισμός”, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ Το σύνδρομο Boerhaave αποτελεί ρήξη του τοιχώματος του οισοφάγου μετά από εργώδεις εμέτους, σε χαλαρό οισοφάγο με
κλειστή γλωττίδα.
Επιδημιολογία → 1:6000 Πιο συχνή σε άντρες με ~35% θνησιμότητα.
Κλινική τριάδα του Mackler : έμετος (αιματέμεση), θωρακαλγία και υποδόριο εμφύσημα.
Περίπου το 90% συμβαίνει κατά μήκος του αριστερού οπισθιοπλάγιου τοιχώματος του περιφερικού οισοφάγου ακριβώς πάνω από την
γαστροοισοφαγική συμβολή και η σχάση είναι κάθετη μήκους ~1-4εκ.
ΜΕΘΟΔΟΣ - ΥΛΙΚΟ
Ακτινογραφία θώρακος :
Υπεζωκοτικές συλλογές (συνήθως αριστερά)
Πνευμομεσοθωράκιο (συνήθως αριστερά)
Σημείο V του Naclerio → διαύγαση σε σχήμα V με το ένα άκρο το όριο του αριστερού κάτω μεσοθωρακίου και το άλλο το έσω αριστερό
ημιδιάφραγμα.
Διεύρυνση μεσοθωρακίου
Οισοφαγογράφημα :
Διαφυγή πάνω από το διάφραγμα (10% ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα)
CT ευρήματα:
Υποδόριο εμφύσημα
Υδροπνευμοθώρακας
Συλλογή υγρού και αέρα στο μεσοθωράκιο (κύρια περιαορτικά)
Πάχυνση τοιχώματος οισοφάγου μετά από έγχυση σκιαγραφικού μέσου
Διάχυση του per os σκιαγραφικού μέσου
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το σύνδρομο Boerhaave αποτελεί μη-αγγειακή, μη-τραυματική επείγουσα κατάσταση από το μεσοθωράκιο το οποιό θα
πρέπει να το έχουμε πάντοτε υπόψιν μας όταν παρατηρείται αέρας στο μεσοθωράκιο.
169. ΣΥΝΔΡΟΜΟ PLUMMER-VINSON
Ι.Καλογερόπουλος,Α.Κλεάνθους,Σ.Γεωργακόπουλος,Δ.Κρικέτου,Χ.Λιόντος, Σ.Πασχάλης,Σ.Κολοβός, Π.Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό Τμήμα ΓΝΑ ¨Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ¨
•
•
•
•
128
ΣΚΟΠΟΣ Τα απεικονιστικά ευρήματα του συνδρόμου Plummer - Vinson
Άλλη ονομασία για το σύνδρομο είναι Paterson – Kelly
Εμφανίζεται συνήθως σε γυναίκες της λευκής φυλής κατά τις δεκαετίες 40-70 χρόνων.
Κλινικά χαρακτηριστικά: Σηδιροπενική αναιμία (+/- γωνιακή χειλίτιδα, γλωσσίτιδα και κοιλονυχία), ανώδυνη δυσκαταποσία
(κυρίως στα στερεά) και διαφράγματα οισοφάγου-δακτύλιοι (εγκάρσιες προβολές συνδετικού ιστού που μπορεί να
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
καλύπτονται από βλεννογόνο και υποβλεννογόνιο στο άνω τριτημόριο του οισοφάγου)
Η αιτιοπαθογένεια του συνδρόμου παραμένει άγνωστη με κύριο αιτιολογικό παράγοντα την ανεπάρκεια σιδήρου αφού σε
αρκετές περιπτώσεις η θεραπεία με σκευάσματα σιδήρου είχε ως αποτέλεσμα τη βελτίωση των συμπτωμάτων. Άλλοι πιθανοί
αιτιολογικοί παράγοντες είναι η κακή θρέψη, γενετική προδιάθεση και αυτοανοσία.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ
Το οισοφαγογράφημα αποτελεί την εξέταση εκλογής για την ανίχνευση διαφραγμάτων του οισοφάγου και η μέθοδος με τη μεγαλύτερη
ευαισθησία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Απεικονιστικά ευρήματα:
Ανάδειξη δακτυλίων κυρίως σε πλαγία ή λοξή λήψη. Μπορεί να είναι πολλαπλοί. Τυπικά εγείρονται από το πρόσθιο τοίχωμα του
οισοφάγου.
Συνήθως στην αυχενική μοίρα του οισοφάγου, πλησίον της φαρυγγοοισοφαγικής περιοχής.
Θεραπεία:
• Αποκατάσταση σιδηροπενικής αναιμίας με συμπληρώματα σιδήρου μπορεί να είναι αρκετή για βελτίωση των συμπτωμάτων
• Σε περιπτώσεις όπου οι δακτύλιοι προκαλούν έντονα συμπτώματα θα χρειαστεί ενδοσκόπηση και διαστολή
• Σε περίπτωση υποτροπών θα χρειαστεί χειρουργική επέμβαση
Πρόγνωση:
Συνήθως πολύ καλή πρόγνωση. Η αναιμία και η δυσφαγία θεραπεύονται επαρκώς.
Το σύνδρομο έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο για ανάπτυξη καρκίνου εκ πλακώδους επιθηλίου του οισοφάγου και του
υποφάρυγγα με αποτέλεσμα τακτικός επανέλεγχος να είναι απαραίτητος.
•
170. Σύνδρομο ενταφιασμού του έσω σταθεροποιητή γαστροστομίας (Burried Bumber Syndrome). Απεικόνιση με
αξονική τομογραφία.
Δεμερτζής Αχιλλεύς, Μπερέτης Γεώργιος, Καλαμαρά Χρυσούλα, Καρακύκλας Δημήτριος, Λαμπροπούλου Πηνελόπη, Τσουρούλας
Μαρίνος, Ζώης Γεώργιος
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ. Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς»
Εισαγωγή-Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού με Διαδερμική Ενδοσκοπική Γαστροστομία (ΔΕΓ), και τα απεικονιστικά ευρήματα με
αξονική τομογραφία της όχι τόσο συχνής αλλά όψιμης επιπλοκής του ως επί συνδρόμου ενταφιασμού (Buried Bumper Syndrome).
Μέθοδος-Υλικό: Ασθενής άρρεν ετών 48, νοσηλεύεται από μηνών στη νευρολογική κλινική λόγω εκτεταμένου ισχαιμικού στη γέφυρα
και τετραπάρεσης. Σύντομα μετά την εισαγωγή του ασθενούς κρίνεται απαραίτητη η Διαδερμική Ενδοσκοπική Γαστροστομία (ΔΕΓ) λόγω
δυσφαγίας και επιπλοκών, για τη σίτιση του ασθενούς. Κλινικά μερικές εβδομάδες μετά τη ΔΕΓ διαπιστώθηκε δυσχερής σίτιση αλλά και
ήπια διαφυγή της τροφής του ασθενούς από τη στομία. Ζητήθηκε αξονική τομογραφία σε επείγουσα βάση για έλεγχο της ΔΕΓ.
Αποτελέσματα:. Η αξονική τομογραφία έγινε μετά από χορήγηση γαστρογραφίνης, όπου αναδείχθηκε η παρουσία δακτυλιοειδούς
ακτινοσκιερού ξένου σώματος (έσω στόμιο ΔΕΓ) να προβάλει στο υποδόριο λίπος του πρόσθιου κοιλιακού τοιχώματος της άνω κοιλίας.
Επίσης παρατηρήθηκε ταινιοειδής σχηματισμός με περιεχόμενο αέρα, ο οποίος φέρεται από το δακτύλιο ως το στόμαχο και προφανώς
αφορά την οδό της στομίας.
Ο ασθενής επέστρεψε στην κλινική, όπου οι θεράποντες ιατροί προχώρησαν σε άμεση αποκατάσταση της ΔΕΓ.
Συμπεράσματα: Η απεικονιστική μέθοδος της αξονικής τομογραφίας κατέχει εξέχουσα θέση στην προσέγγιση και μελέτη χρόνιων
περιστατικών με γαστροστομία, ενώ σε συνδυασμό με τα κλινικά ευρήματα θέτουν τη διάγνωση της νόσου και διασφαλίζουν την έγκαιρη
επέμβαση και αποκατάσταση της βλάβης.
171. ΤΜΗΜΑΤΙΚΗ ΑΤΡΟΦΙΑ ΗΠΑΤΟΣ.ΕΝΑ ΠΡΩΙΜΟ ΣΗΜΕΙΟ ΧΟΛΑΓΓΕΙΟΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Ε. Πιερράτου*, Χ. Πολυχρόνου, Σ. Χρυσανθακόπουλος, Χ. Νάκα, Σ. Γυφτομήτρου
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν. Αγρινίου
*Ακτινολογικό εργαστήριο Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Ε.Ε.Σ
Σκοπός: Το χολαγγειοκαρκίνωμα σπάνια προκαλεί ασυμπτωματική, τμηματική ή λοβώδη ηπατική ατροφία λόγω της απόφραξης των
χοληφόρων και κλάδων της πυλαίας φλέβας. Σκοπός της εργασίας είναι η παρουσίαση περιστατικού με εικόνα τμηματικής ατροφίας του
ήπατος στην αξονική τομογραφία οφειλόμενη σε χολαγγειοκαρκίνωμα.
Υλικό και Μέθοδοι: Εξετάστηκαν στο τμήμα μας σε διάρκεια1ετους, 2 περιστατικά στα οποία η υπολογιστική τομογραφία κοιλίας
ανέδειξε ατροφία τμημάτων του ηπατικού παρεγχύματος με συνοδό διάταση των χοληφόρων στα τμήματα αυτά. Τέθηκε η υπόνοια
χολαγγειοκαρκινώματος που επιβεβαιώθηκε σε περαιτέρω έλεγχο με MRCP.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία σε όλες τις περιπτώσεις ανέδειξε παθολογικές περιοχές ηπατικού παρεγχύματος που
παρουσίαζαν χαμηλές πυκνότητες συγκριτικά με το λοιπό παρέγχυμα στις χωρίς ενδοφλέβιο σκιαγραφικό λήψεις και στην πυλαία φάση.
Στα τμήματα αυτά παρατηρήθηκε διάταση των χοληφόρων. Τα ευρήματα ήταν ενδεικτικά εστιακής ατροφίας των εν λόγω τμημάτων. Ο
έτερος λοβός του ήπατος παρουσίαζε αυξημένες διαστάσεις.
Συμπεράσματα: Στις περιπτώσεις ασυμπτωματικού χολαγγειοκαρκινώματος, σε πρώιμο στάδιο η υπολογιστική τομογραφία μπορεί
να αναδείξει τη βλάβη. Η ύπαρξη εστιακής ατροφίας τμημάτων ή λοβού του ήπατος με συνοδό διάταση των χοληφόρων είναι ενδεικτικά
129
απεικονιστικά ευρήματα. Ο καθορισμός των περιοχών ατροφίας είναι ουσιαστικός για την αντιμετώπιση των ασθενών με απόφραξη
χοληφόρων καθώς επηρεάζει την χειρουργική ή επεμβατική αντιμετώπισή τους.
172. ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΚΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ-ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Γεωργίου Παναγιώτα, Στράτης Αντώνιος, Σιδηροπούλου Μαρία, Αυγουστή Αναστασία, Χιονίδου Ρουσαντάν, Λελούδη Ουρανία, Σκορδάς
Αναγνώστης, Σαπουρίδης Γεώργιος, Μάρκου Ανδρέας, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης , Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας είναι να περιγραφούν τα απεικονιστικά ευρήματα στην Υπολογιστική Τομογραφία (Y.Τ.) σε ασθενείς με
κλινική εικόνα συμβατή με υποογκαιμικό σύμπλεγμα (Υ.Σ.) καθώς και να αναδειχθεί ο ρόλος της Υ.Τ. στην έγκαιρη διάγνωση. Το Υ.Σ.
είναι μία σχετικά σπάνια κλινική κατάσταση που παρουσιάζεται σε υποτασικούς ασθενείς μετά από μείζον τραύμα και σπανιότερα σε
άλλες καταστάσεις όπως νευρογενές shock, καρδιακό επεισόδιο, σηπτικό shock, βακτηριακή ενδοκαρδίτιδα, διαβητική κετοξέωση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Πέντε ασθενείς (τέσσερις γυναίκες και ένας άνδρας) οι οποίοι διακομίσθηκαν στα Τ.Ε.Π. μετά από τροχαίο ατύχημα
και ένας νοσηλευόμενος ασθενής (γυναίκα) ο οποίος εμφάνισε μη-ελεγχόμενη πτώση της αρτηριακής πίεσης μετά από αιμοκάθαρση. Οι
προαναφερόμενοι ασθενείς υποβλήθηκαν σε Y.Τ. άνω-κάτω κοιλίας μετά την i.v. έγχυση σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Mειωμένο εύρος κοιλιακής αορτής (προσθιοπίσθια διάμετρος<13mm) απεικονίστηκε σε τρεις ασθενείς, αποπλάτυνση
με μείωση του εύρους της κάτω κοίλης φλέβας (προσθιοπίσθια διάμετρος<9mm) σε 2 ασθενείς, μειωμένος εμπλουτισμός του ηπατικού
παρεγχύματος (25HU λιγότερο από τον εμπλουτισμό του σπληνός) σε δύο, έντονος εμπλουτισμός των επινεφριδίων σε πέντε ασθενείς,
μειωμένος εμπλουτισμός του σπληνός σε έναν ασθενή και μειωμένος εμπλουτισμός του νεφρικού παρεγχύματος σε έναν ασθενή.
Επίσης, διάχυτη πάχυνση (>3mm) του τοιχώματος των ελίκων του λεπτού εντέρου, διάταση αυτών (διάμετρος>2,5cm), πλήρωση του
αυλού με υγρικό περιεχόμενο και αυξημένος εμπλουτισμός του τοιχώματος (‘’shock bowel’’) παρατηρήθηκε σε τέσσερις ασθενείς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σε υποτασικούς ασθενείς μετά από βαριά κάκωση, η Y.Τ. κατέχει κομβικό ρόλο καθώς οδηγεί σε σημαντικά
απεικονιστικά ευρήματα από τα μεγάλα αγγεία της κοιλίας και τα ενδοκοιλιακά όργανα ενδεικτικά υποογκαιμικού συμπλέγματος
(‘’shock’’), με αποτέλεσμα την έγκαιρη περαιτέρω αντιμετώπιση του ασθενούς.
173. Χρόνια θρόμβωση της πυλαίας φλέβας και σηραγγώδης μετασχηματισμός. Μελέτη με MRI και Triplex.
Γ. Κυριακοπούλου, Κ. Βιτζηλαίος, Αν. Τζιβελοπούλου, Στ. Παπαδάκης, Ν. Λάμα, Μ. Στάικου, Χ. Τριαντοπούλου.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν.Ν.Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο», Τμήμα Triplex αγγείων.
Σκοπός: Η ανάδειξη της ταύτισης των ευρημάτων της Μαγνητικής Τομογραφίας (ΜRΙ) και της υπερηχητικής αγγειογραφίας του
σπληνοπυλαίου άξονα (triplex) σε ασθενείς με χρόνια θρόμβωση της πυλαίας φλέβας.
Υλικά-μέθοδος: Γυναίκα ασθενής με γνωστό ιστορικό θρόμβωσης της πυλαίας υποβλήθηκε σε MRI άνω κοιλίας (περίπου 1,5 έτη
μετά την πρώτη διάγνωση) στ0 πλαίσιο της τακτικής παρακολούθησης. Λόγω των ευρημάτων της μαγνητικής τομογραφίας, η ασθενής
παραπέμφθηκε για επιπλέον έλεγχο με triplex σπληνοπυλαίου άξονα.
Αποτελέσματα: Η MRI ανέδειξε ευρήματα χρόνιας θρόμβωσης της πυλαίας και άνω μεσεντερίου φλέβας, με παρουσία παράπλευρου
φλεβικού δικτύου στην πύλη του ήπατος και σπληνομεγαλία στο πλαίσιο πυλαίας υπέρτασης. Το triplex επιβεβαίωσε τα ευρήματα
της μαγνητικής, με απουσία αιματικής ροής εντός της πυλαίας και της άνω μεσεντερίου φλέβας και παρουσία πολλαπλών μικρών
ελικοειδών κλάδων στην πύλη του ήπατος και κατά μήκος της άνω μεσεντερίου φλέβας (στο πλαίσιο σηραγγώδους μετασχηματισμού).
Συμπέρασμα: Και οι δύο μέθοδοι αποδεικνύονται αποτελεσματικές στην ανάδειξη του σηραγγώδους μετασχηματισμού της πυλαίας
μετά από θρόμβωση, η παρουσία του οποίου είναι σημαντική, υπό την έννοια ότι οι ασθενείς με θρόμβωση της πυλαίας και σηραγγώδη
μετασχηματισμό παρουσιάζουν καλύτερη πρόγνωση, συγκριτικά με τους ασθενείς που δεν παρουσιάζουν αυτή τη μετατροπή.
174. BREAST LESION EXCISION SYSTEM: ΝΕΑ ΣΤΕΡΕΟΤΑΚΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΒΙΟΨΙΑΣ ΥΠΟΠΤΩΝ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ
Ε. Χριστοδούλου1, Μ. Μουνδρέα1, Ι. Σκούρας1, Μ. Καστρούνη1, Σ. Προβατά1, Ε. Τριχιά2, Ο. Τσάιδα2, Κ. Καλογεράκος3, Π. Μαρτάκη1
1
Ακτινοδιαγνωστικό Εργαστήριο, Τμήμα μαστού Ε.Α.Ν.Π ‘ΜΕΤΑΞΑ’
2
Παθολογοανατομικό Εργαστήριο ΕΑΝΠ ‘ΜΕΤΑΞΑ’
3
Μονάδα Μαστού ΕΑΝΠ ‘ΜΕΤΑΞΑ’
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της εργασίας είναι η αξιολόγηση του Intact® Breast Lesion Excιsion System (B.L.E.S) ως μεθόδου βιοψίας ύποπτων
μη ψηλαφητών μαστογραφικών αλλοιώσεων και ως ενός επιπλέον εργαλείου κατά του καρκίνου του μαστού
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: 55 ασθενείς με ύποπτες μαστογραφικές αλλοιώσεις ταξινομημένες ως BIRADS≥3, υπεβλήθηκαν σε βιοψία
με το σύστημα Β.L.E.S. Πρόκειται για μια νέα μέθοδο ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής βιοψίας μη ψηλαφητών μαστογραφικών
αλλοιώσεων με σύγχρονη αναρρόφηση ιστού. Εφόσον γίνει στερεοτακτική εντόπιση της αλλοίωσης μέσω της βοήθειας ενός
ηλεκτρονικού υπολογιστή εισάγεται, διαμέσου μιας τομής του δέρματος 5-6mm, ο βραχίονας της συσκευής υπό τοπική αναισθησία.
Κατόπιν, ένα καλάθι διαμέσου του βραχίονα εγκλωβίζει την αλλοίωση. Η ταυτόχρονη χρήση ραδιοσυχνοτήτων καυτηριάζει τον
περιβάλλοντα ιστό. Ακτινογραφείται ο ιστός που λήφθηκε και τοποθετείται clip στην κοιλότητα της βιοψίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ιστολογική εξέταση διαπίστωσε: 8 ινοαδενώματα (14.5%), 16 ινοκυστικές αλλοιώσεις (29%), 7 DCIS (12.7%), 7 με
λιπώδη εκφύλιση (12.7%), 1 διηθητικό πορογενές καρκίνωμα (0.01%), 2 με σκληρυντική αδένωση(0.03%), 1 ακτινωτή ουλή(0.01%), 7 με
130
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
άτυπη υπερπλασία πόρων (ADH)(12.7%), 1 με λεμφοκυτταρική φλεγμονώδη διήθηση(0.01%), 3 με απλή υπερπλασία πόρων(0.06%) και 2
μη διαγνωστικά λόγω αλλοιώσεων από τη διαθερμία(0.03%).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Με το σύστημα Β.L.E.S μπορούν εύκολα και σχετικά ανώδυνα να αφαιρεθούν ύποπτες μη ψηλαφητές μαστογραφικές
αλλοιώσεις γεγονός που επιτρέπει ακριβή ιστολογική διάγνωση και καθιστά το σύστημα BLES ως μια αξιόπιστη επιπρόσθετη μέθοδο
πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού.
175. SILICONE GRANULOMA: ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΥΠΟ U/S FNA
Σ. Σφήκα 1, Κ. Μπόκιου1, Λ. Κιόχου2, Ε. Ντοκόζ1, Β. Καρτσούνη1, Μ. Γκέλη1
1. Α΄ Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα
2. Κυτταρολογικό Τμήμα
Γενικό Αντικαρκινικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Άγιος Σάββας»
ΣΚΟΠΟΣ Η σιλικόνη παλαιότερα ετύγχανε φήμης αδρανούς ουσίας. Ωστόσο, στη διεθνή βιβλιογραφία, έχουν καταγραφεί επιπλοκές από
την χρήση της σε χειρουργικές επεμβάσεις. Η λεμφαδενοπάθεια από σιλικόνη (Silicone Lymphadenopathy) αποτελεί σπάνια αλλά καλά
διαπιστωμένη επιπλοκή. Πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα μεταφοράς σωματιδίων σιλικόνης από ενδομαστικό ένθεμα στους λεμφαδένες
δία των μακροφάγων όπου δημιουργείται κοκκιωματώδης αντίδραση γνωστή ως Silicone Granuloma.
Σκοπός της παρούσας ανακοίνωσης είναι να παρουσιασθούν τα υπερηχογραφικά ευρήματα και ο ρόλος της κατευθυνόμενης υπό U/S
FNA (Ug-FNA) σε ανάπτυξη κοκκιώματος σιλικόνης (Silicone Granuloma - SG) σε μασχαλιαίο λεμφαδένα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙΓυναίκας 65 ετών με ιστορικό Ca μαστού, προσήλθε στη Μονάδα Υπερηχοτομογραφίας προκειμένου να υποβληθεί
σε Ug-FNA διογκωμένου μασχαλιαίου λεμφαδένα συστοίχως προς αποκλεισμό δευτερογενούς εντόπισης. Η ασθενής, προ 10ετίας,
είχε υποβληθεί σε μαστεκτομή λόγω του Ca και σε αποκατάσταση με ένθεμα σιλικόνης. Προ έτους διαπίστωσε διόγκωση μασχαλιαίου
λεμφαδένα συστοίχως.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η Ug-FNA και η κυτταρολογική εξέταση ανέδειξε κοκκίωμα σιλικόνης SG στον παρακεντηθέντα μασχαλιαίο
λεμφαδένα. Παρουσιάζονται τα υπερηχογραφικά ευρήματα της λεμφαδενοπάθειας από σιλικόνη (οι μασχαλιαίοι λεμφαδένες με
σωματίδια σιλικόνης απεικονίζονται υπερηχογενείς με μορφολογία πίπτουσας χιονός – snowstrorm appearance), η διαφορική
διάγνωση καθώς και η αναγκαιότητα της υπό U/S κατευθυνόμενης παρακέντησης με FNA.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Ο αποκλεισμός της μετάστασης έχει πρωταρχική σημασία σε ασθενείς με Ca μαστού σε περιπτώσεις διογκωμένων
μασχαλιαίων λεμφαδένων. Κατά την υπερηχογραφική διερεύνηση η κοκκιωμάτωση απο σιλικόνη δύναται να έχει αρκετά
χαρακτηριστική απεικόνιση και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στη διάγνωση ειδικά όταν υπάρχει ιστορικό αποκατάστασης μαστού. Η
κατευθυνόμενη υπό U/S FNA επιβεβαιώνει τη διάγνωση.
176. ΕΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΜΑΣΤΟΥ: ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΕΞΕΤΑΣΗΣ.
Χρ. Γκάλι, Ζωή Αντωνίου, Ελ. Φειδά, Αθ. Χαλαζωνίτης, Σπ. Νταή, Ανδρ. Ζούρλα, Κων. Μουτάφης, Δ. Αργυρόπουλος.
Σκοπός: 1. Ανασκόπηση της τεχνικής της Strain Eλαστογραφίας και της Acoustic Radiation Force Impulse Imaging (ARFI)
Ελαστογραφίας.
2. Πρόταση πρωτόκολλου εξέτασης με Strain και ARFI ελαστογραφία.
3. Ανάδειξη των ελαστογραφικών ευρημάτων σε καλοήθεις και κακοήθεις βλάβες του μαστού.
4. Ανασκόπηση των «παγίδων».
5. Πρόταση κατάλληλης μεθόδου επανεξέτασης.
Τόσο καλοήθεις όσο και κακοήθεις βλάβες εξετάστηκαν με τη μέθοδο της Strain και ARFI ελαστογραφίας σε περισσότερες από 50
γυναίκες κατόπιν συναινέσεώς τους. Ο συνδυασμός Strain και ARFI ελαστογραφίας πραγματοποιήθηκε σε καλοήθεις και κακοήθεις
βλάβες με σκοπό να μελετηθεί η σκληρότητα της βλάβης. Η Strain ελαστογραφία παρέχει ποιοτική εκτίμηση της σκληρότητας των ιστών.
Το strain ratio είναι λόγος και παρέχει ημιποσοτική εκτίμηση της σκληρότητας. Η ARFI ταξινομείται σε δύο τύπους: α) VTI οποία εκφράζει
τη σκληρότητα ποιοτικά και β) VTQ η οποία εκφράζει σκληρότητα ποσοτικά. Τα αποτελέσματα συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα ιστολογικά.
177. ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΟΣ ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΜΑΣΤΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΗ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Γεωργιάδης Ν1,Βήχος Σ2. Εμμανουηλίδης Χ3., Κελεσίδου Α4., Αναστόπουλος Γ5.
1
Συντ.Δντης Καρδιολογικής κλινικής Γ.Ν Καρύστου
2
Επιμ Β
Καρδιολογικής κλινικής Γ.Ν Καρύστου
3
Επιμ Β
Ακτινολογικού τμήματος Γ.Ν Καρύστου
4
Τεχνολόγος Ακτινολόγος Ακτινολογικού τμήματος Γ.Ν Καρύστου
5
Συντ.Δντης Ακτινολογικού τμήματος Γ.Ν Καρύστου
Σκοπός της μελέτης μας ήταν η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού το οποίο αφορούσε γυναίκα ηλικίας 71 ετών η οποία
νοσηλεύθηκε στην καρδιολογική κλινική του νοσοκομείου μας με κλινική εικόνα δύσπνοιας, γενικευμένη αδιαθεσία, οίδημα ανασάρκα
σε έδαφος γνωστής συμφορητικής καρδιακής ανεπάρκειας.
131
Δύο ημέρες μετά την εισαγωγή της παρουσίασε ετερόπλευρη διόγκωση του μαστού (δεξιά),εισολκή της θηλής και peau d’orange
εμφάνιση του δέρματος πέριξ αυτής.
Υποβλήθηκε σε μαστογραφικό έλεγχο όπου και αναδείχθηκε σημαντική πάχυνση του υπερκείμενου του μαστού δέρματος, γενικευμένο
οίδημα του μαστού με σημαντική πάχυνση των συνδέσμων του Cooper χωρίς όμως σαφή ανάδειξη εστιακής βλάβης εικόνα που θα
μπορούσε να παραπέμπει σε φλεγμονώδη καρκίνο του μαστού. Η εξέταση συμπληρώθηκε με υπερηχογραφικό έλεγχο με ανάλογα της
μαστογραφίας ευρήματα.
Η ασθενής αντιμετωπίστηκε με ενδοφλέβια διουρητική αγωγή και η κλινική και εργαστηριακή της εικόνα βελτιώθηκε σημαντικά ενώ
σε επαναληπτικό μαστογραφικό έλεγχο υποχώρησαν εντυπωσιακά και τα ευρήματα που είχαμε περιγράψει ενώ τα αποτελέσματα της
βιοψίας του δέρματος που είχε διενεργηθεί ήταν αρνητικά για κακοήθεια.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να σημειώσουμε τα κάτωθι:
1. Η συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια με χαμηλό κλάσμα εξώθησης είναι συνήθης πάθηση της γεροντικής ηλικίας
2. Στις ασθενείς αυτές περιγράφεται πολλές φορές αμφοτερόπλευρη διόγκωση των μαστών με γενικευμένο οίδημα ενώ
ετερόπλευρη διόγκωση μπορεί να συμβεί σε περιπτώσεις όπως αυτή που παρουσιάζουμε που η ασθενής συνηθίζει να
κατακλίνεται στο δεξιό πλάγιο αυτής.και τέλος κρίνουμε σκόπιμο ως βιβλιογραφική αναφορά να παρουσιάσουμε τις
κυριότερες κλινικές οντότητες που μπορούν να εμφανίσουν γενικευμένο οίδημα και πάχυνση του δέρματος του μαστού και οι
οποίες είναι: φλεγμονώδης καρκίνος του μαστού
συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια
μαστίτης
λευχαιμία
λέμφωμα
νεφρωσικό σύνδρομο
σύνδρομο άνω κοίλης κ.α
178. ΜΕΣΗ ΑΔΕΝΙΚΗ ΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΜΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΖΕΤΑΙ Η ΤΙΜΗ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΕΓΧΥΜΑΤΙΚΟ ΤΥΠΟ
(ACR) ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΧΟΣ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ?
Ε. Λυκάκη, Δ. Παπαδοπούλου, Φ. Σουρέτη, Γ. Τριανταφυλλίδου, Ι. Γαβριήλίδης,
I. Κασκαρέλης.
Ακτινολογικό Τμήμα, Γ. Ν. Ασκληπιείο Βούλας. Βασιλέως Παύλου 1, Βούλα
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν ο υπολογισμός της μέσης Αδενικής Δόσης (Mean Glandular Dose, MGD) στην προληπτική
μαστογραφία και η διερεύνηση της εξάρτησης της δόσης από τον παρεγχυματικό τύπο του μαζικού αδένα και το πάχος του μαστού.
Υλικό και Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις σε 200 γυναίκες που υπεβλήθησαν σε προληπτική μαστογραφία, με το
μαστογράφο Siemens Mammomat 3000 Nova και το σύστημα ψηφιοποίησης Fuji CR, στη Μονάδα Μαστού του Γενικού Νοσοκομείου
Ασκληπιείο Βούλας.
Σε κάθε εξεταζόμενη τηρήθηκε αρχείο με τα στοιχεία λήψης και το συμπιεσμένο πάχος μαστού (Compressed Breast Thickness,
CBT). Επιπλέον, κατηγοριοποιήθηκε κάθε εξεταζόμενη από ειδικευμένο ακτινοδιαγνωστή ιατρό, με το σύστημα BI-RADS, βάση του
παρεγχυματικού τύπου του μαζικού αδένα (American College of Radiology, ACR). Τέλος, για κάθε εξεταζόμενη υπολογίστηκε η
συνολική MGD (από την CC και MLO λήψη) βάσει της μεθόδου που περιγράφεται αναλυτικά στο IAEA Technical Report Series 457.
Αποτελέσματα: Σύμφωνα με το σύστημα BIRADS, 26,5% των εξεταζομένων ανήκαν στον τύπο ACR1 (εξαιρετικά λιπώδης μαστός),
30% στον ACR2 (μέση πυκνότητα μαστού), 35,5% στον ACR3 (ετερογενώς πυκνός μαστός) και 8% στον ACR4 (πολύ πυκνός μαστός). Το
πάχος μαστού CBT βρέθηκε ίσο με CBT1=6,2cm, CBT2=5,2cm, CBT3=5,1cm και CBT4=3,8cm, για τις 4 ομάδες αντίστοιχα. Η MGD για τις
τέσσερεις κατηγορίες βρέθηκε ίση με: MGD1=2,86mGy, MGD2=2,20mGy, MGD3=2,31mGy και MGD4=2,62mGy.
Συμπεράσματα: Το πάχος μαστού CBT, βρέθηκε να μειώνεται σημαντικά με την αύξηση της πυκνότητας μαστού. Η τελική δόση που
λαμβάνει η εξεταζόμενη δεν διαφοροποιείται σημαντικά με τον παρεγχυματικό τύπο. Περαιτέρω διερεύνηση της δόσης μπορεί να
συμβάλλει στην μείωσή της με ταυτόχρονη βελτίωση της διαγνωστικής εικόνας.
179. ΕΠΩΔΥΝΗ ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΔΕΡΜΑΤΟΙΝΟΣΑΡΚΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣΤΟΥ (DERMATOFIBROSARCOMA PROTUBERANS ) CASE REPORT
Φραγκιουδάκη Ιωάννα, Θεοδοσίου Άγγελος ,Βανταράκης Εμμανουήλ, Φατσή Άννα, Μπεληγιάννης Χαράλαμπος, Σωτηράκου Κανέλλα,
Γκρονέλλι Κλαούντια, Καρβέλας Σωτήριος.
Μονάδα Μαστογραφίας Ακτινοδιαγνωστικού Τμήματος Γ.Ν.Α «Η ΕΛΠΙΣ»
Σκοπός Σκοπός της μελέτης μας είναι να αναδείξουμε τη σημασία του Προβάλλοντος Δερματοινοσαρκώματος του Μαστού
(Dermatofibrosarcoma protuberans ).
Υλικό και Μέθοδοι Γυναίκα 47 ετών προσέρχεται στο νοσοκομείο μας αιτιώμενη Διόγκωση και άλγος στον Δεξιό μαστό. Αναφέρει
χειρουργική εξαίρεση μορφώματος μαστού προ ενός έτους ο ιστολογικός τύπος του οποίου ήταν Προβάλλον Δερματοινοσάρκωμα
Μαστού ενδιάμεσης κακοήθειας με τάση για υποτροπή.
Ακολουθεί Ακτινογραφία Θώρακος, Ψηλάφηση, Υπερηχογραφικός έλεγχος καθώς και Μαστογραφία.
Αποτελέσματα Η Α/α Θώρακος αναδεικνύει ευμεγέθη σκίαση με ομαλό περίγραμμα.
132
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η Ψηλάφηση αναδεικνύει ομαλό, σαφών ορίων, κινητό μόρφωμα άνω έσω τμήματος του Δεξιού μαστού. Διογκωμένοι μασχαλιαίοι
λεμφαδένες δεν ελέγχονται.
Υπερηχογραφικά ελέγχεται στην 2η ώρα του Δεξιού μαστού υποηχογενές ανομοιογενές μόρφωμα σαφών ορίων, καλοήθους
κατεύθυνσης ανάπτυξης, διαστάσεων 4 Χ 7,8 cm με αποτιτανώσεις και με μικρού βαθμού εσωτερική αιμάτωση.
Στην Μαστογραφία (με σύσταση Μαστών κατά ACR 2) βρέθηκε η προαναφερθείσα χωροκατακτητική εξεργασία (ως Μάζα σαφών ορίων)
κατά το άνω έσω χείλος του Δεξιού μαστού και συνεστήθη συμπληρωματικός έλεγχος με FNA καθώς και Χειρουργική αφαίρεση αυτού.
Διενεργήθηκε χειρουργική εξαίρεση και το συμπέρασμα της βιοψίας ήταν: Νεοπλασματικός όγκος με ιστολογικό και ανοσοιστοχημικό
τύπο Δερματοινοσαρκώματος grade II κατά FNCLCC.
Συμπέρασμα : Η εντόπιση του Δερματοινοσαρκώματος στο Μαστό είναι σπάνια, ωστόσο ενέχει αυξημένο κίνδυνο τοπικής υποτροπής.
180. ΜΑΖΕΣ ΜΑΣΤΟΥ ΤΥΧΑΙΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΘΩΡΑΚΟΣ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ Ο ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΟΣ ?
Ε.Στρουμπούλη, Μ. Ευσταθίου, Δ. Γρηγοράκη, Χ.Ντούνης, Π. Πλιάκα, Α. Μήκα, Ν. Μπούζας, Θ.Κέντον, Σ. Καββαδίας
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Α. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η αναζήτηση, η αναγνώριση και ο χαρακτηρισμός των παθολογιών του μαστού που αναδεικνύονται τυχαία,
σε έλεγχο αξονικής τομογραφίας θώρακος για διερεύνηση άλλης νοσολογίας, ώστε να κατευθυνθεί η ασθενής για πιθανό περαιτέρω
έλεγχο του νεοευρεθέντος μορφώματος.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε διάστημα ενός έτους αναδείχθηκαν 21 εστιακές αλλοιώσεις θήλεων μαστών, σε αξονική τομογραφία
θώρακος για διερεύνηση άλλης ενδοθωρακικής παθολογίας. Από αυτές 18 ( 86%) είχαν σαφή όρια, 11
(52%) είχαν αδρές τιτανώσεις, 3 (14%) είχαν ακτινωτή παρυφή και συνοδεύονταν από διογκωμένους επιχώριους μασχαλιαίους
λεμφαδένες (14%) και 9 (43%) ενισχύονταν μετά το ενδοφλέβιο σκιαγραφικό . Το σύνολο των ευρημάτων καταγράφηκε στο πόρισμα των
αξονικών τομογραφιών οπότε και οι ασθενείς παραπέμφθηκαν κατά περίπτωση για περαιτέρω έλεγχο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τις 21 βλάβες οι 3 (14%) αναδείχθηκαν ως κακοήθεις από τις οποίες και οι 3, είχαν ακτινωτή παρυφή και
συνοδεύονταν από διογκωμένους λεμφαδένες. Οι υπόλοιπες 18 (86%), εκ των οποίων 17 (94%) είχαν σαφή όρια, 10 (55%) είχαν αδρές
τιτανώσεις, και 8 (44%) ενισχύονταν μετά το ενδοφλέβιο σκιαγραφικό, ελέγχθηκαν και χαρακτηρίστηκαν ως καλοήθεις, ενώ οι ασθενείς
μπήκαν σε follow-up (κλινική εξέταση ή/και us ή/και μαστογραφία) . Καμία εκ των καλοήθων αλλοιώσεων δεν εμφάνιζε ακτινωτή
παρυφή ούτε διογκωμένους λεμφαδένες.
Από το σύνολο των απεικονιζομένων χαρακτηριστικών, αυτά που φαίνεται να παρουσιάζουν ισχυρή υποψία κακοήθειας είναι η
ακτινωτή παρυφή της βλάβης και οι διογκωμένοι επιχώριοι λεμφαδένες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Είναι σημαντικό για τον ακτινολόγο να αναζητά, να αναγνωρίζει και να χαρακτηρίζει με ακρίβεια την οποιαδήποτε
επιπρόσθετη παθολογία του μαστού. Η σαφής περιγραφή των παθολογιών του μαστού που αναδεικνύονται τυχαία σε αξονική
τομογραφία θώρακος αυξάνει την αξιοπιστία τόσο της διάγνωσης όσο και του ίδιου του ακτινοδιαγνώστη.
181. Ορόσημα στην ιστορία της μαστογραφίας
Σκούπρα Κ., Γερανού Χρ., Δεληγιαννίδης Θ., Κεσίδου Ε., Τσιροπούλου Α., Ξυνού Α., Παναγιωτοπούλου-Μπούκλα Δ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Σήμερα η τελειοποίηση των μέσων καταγραφής και των μηχανημάτων της μαστογραφίας (της αναλογικής αλλά κυρίως της ψηφιακής)
έχουν συντελέσει τα μέγιστα στο να θεωρείται η μαστογραφία μια εξαιρετικά αξιόπιστη μέθοδος.
Οι πρώτες προσπάθειες διάγνωσης ανωμαλιών στο μαστό ξεκίνησαν περίπου το 1920 με τεχνικές ραδιογραφίας. Τα ορόσημα στην
ιστορία της μαστογραφίας δείχνουν την εξέλιξη από την απλή ακτινογραφία των παρασκευασμάτων μαστεκτομής μέχρι την καθιέρωση
του προσυμπτωματικού ελέγχου. Η παρουσίαση χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο όπου ουσιαστικά καθιερώνεται η ιδέα της
απεικόνισης στο μαστό που ξεκινά με τη δουλειά του Albert Salomon και τελειώνει με την επιτυχή Health Insurance Plan μελέτη του
Philip Strax και των συνεργατών του που απέδειξε ότι ο συνδυασμός μαστογραφίας και κλινικής εξέτασης μπορεί να μειώσει σημαντικά
τη θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού. Το δεύτερο μέρος που κυρίως αφορά την τεχνική εξέλιξη της μαστογραφίας και εστιάζει στη
δουλειά των John Wolfe και Charles Gros. Και στο τρίτο μέρος παρουσιάζονται περαιτέρω τεχνικές καινοτομίες όπως ο προεγχειρητικός
εντοπισμός μη ψηλαφητών βλαβών με σύρμα αλλά και η μεγάλη τυχαιοποιημένη μελέτη screening του Laszlo Tabar που ανέδειξε την
αποτελεσματικότητα της μαστογραφίας και μόνης της στη μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο μαστού.
182. Τεχνικά σφάλματα στη μαστογραφία
Γερανού Χρ., Σώης Ι., Παύλη Σ., Τσιροπούλου Α., Ούρσωφ Γ., Ξυνού Α., Παναγιωτοπούλου-Μπούκλα Δ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Η μαστογραφία υψηλής ευκρίνειας ενισχύει την ικανότητα του ακτινοδιαγνώστη, να ερμηνεύσει την εικόνα , επειδή έχει υψηλότερη
ευαισθησία και ειδικότητα. Τα τεχνικά σφάλματα (artifacts) μπορούν να εμφανίσουν ψευδείς βλάβες ή να καλύψουν ύποπτα σημεία και
να οδηγήσουν σε λανθασμένη διάγνωση της μαστογραφίας. Η εξοικείωση με τα διάφορα τεχνικά σφάλματα που παρουσιάζονται βοηθά
τον ακτινοδιαγνώστη να παρέχει μια αξιόπιστη διάγνωση.
Μελετήθηκαν μαστογραφίες που πραγματοποιήθηκαν στο νοσοκομείο μας στο διάστημα των τελευταίων 2 ετών. Το υλικό περιελάμβανε
133
προσυμπτωματικές και διαγνωστικές μαστογραφίες (ψηφιοποιημένες 65%, αναλογικές 35%)
Μετά από την αξιολόγηση όλων των τεχνικών σφαλμάτων που παρουσιάστηκαν στις μαστογραφίες, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε
2 κατηγορίες :
1. εξαρτώμενα από την ασθενή
2. εξαρτώμενα από τον τεχνικό εξοπλισμό και τον χειριστή του.
Η ενσωμάτωση ενός σωστά οργανωμένου συστήματος διαχείρισης της ποιότητας θα συμβάλει στη μείωση ή και εξαφάνιση της των
τεχνικών σφαλμάτων. Μέχρι τότε ωστόσο, η αναγνώριση τους στη μαστογραφία είναι ουσιαστική και εξασφαλίζει την ελαχιστοποίηση
των ψευδώς θετικών αλλά και ψευδώς αρνητικών περιπτώσεων στη διάγνωση.
183. Ψευδοαγγειωματώδης στρωματική υπερπλασία (PASH) μαστού - παρουσίαση περιστατικού και ανασκόπηση της
βιβλιογραφίας
Γερανού Χρ., Ξυνού Α., Μανάβη Α., Δρεβελέγκας Κ., Συμεωνίδης Δ., Τσιροπούλου Α., Παναγιωτοπούλου-Μπούκλα Δ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Θεαγένειο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Γυναίκα 41 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο για προσυμπτωματικό μαστογραφικό έλεγχο. Η μαστογραφία έδειξε μόρφωμα στο άνω έξω
τεταρτημόριο που είχε αυξηθεί σε μέγεθος συγκριτικά με προηγούμενη εξέταση. Ο υπέρηχος ανέδειξε με μεγάλη δυσκολία, ελαφρώς
υποηχοϊκό μόρφωμα και η core biopsy έθεσε τη διάγνωση PASH. Η ιστολογική εξέταση μετά από χειρουργική αφαίρεση επιβεβαίωσε
την αρχική διάγνωση. Περιγράφονται αναλυτικά τα απεικονιστικά και ιστολογικά ευρήματα
Η ψευδοαγγειωματώδης στρωματική υπερπλασία ( PseudoΑngiomatous Stromal Hyperplasia / PASH) είναι μία καλοήθης, σχετικά
σπάνια μορφή μεσεγχυματικής υπερπλασίας στο μαζικό αδένα η οποία πιθανότατα οφείλεται σε ορμονική αιτιολογία. Συνήθως
προσβάλει γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία ενώ εμφανίζεται πολύ σπάνια σε άντρες.
Μέχρι το 2005 μόνο 109 περιστατικά PASH είχαν αναφερθεί από την αρχική περιγραφή της οντότητας (Vuitch et al, 1986). Μολονότι
οι βλάβες τείνουν να αυξάνονται σε μέγεθος και υποτροπιάζουν συχνά μετά από χειρουργική αφαίρεση, σε καμία περίπτωση δεν
θεωρούνται καρκινικές ή προκαρκινικές αλλοιώσεις.
184. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΥΠΩΝ ΨΩΡΙΑΣΙΚΗΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ
ΨΩΡΙΑΣΗ
Τσουπαρέλου Παναγιώτα, Σταυριανός Βασίλειος, Παπαευθυμίου Βασίλειος, Ζαμπέλης Ιωάννης
ΣΚΟΠΟΣ: Να περιγράψουμε τα ακτινολογικά ευρήματα όλων των τύπων ψωριασικής αρθρίτιδας σε ασθενείς με ψωρίαση. Έχουν
αναφερθεί 5 τύποι ψωριασικής αρθρίτιδας οι οποίοι μπορούν να συνυπάρξουν, αλλά τείνουν να εμφανιστούν χωριστά στις περισσότερες
περιπτώσεις. Αυτοί είναι:
α) Αρθρίτιδα που περιλαμβάνει πρώτιστα τις μικρές αρθρώσεις των δακτύλων ή των toe (ασυμμετρική oligoarthritis), σε ποσοστό
περίπου 50-55%. β) Ασύμμετρη αρθρίτιδα η οποία περιλαμβάνει τις αρθρώσεις των ακρών σε ποσοστό περίπου 30-50%. γ) Συμμετρική
polyarthritis, η οποία μοιάζει με τη RA σε ποσοστό περίπου 15-30%. δ) Αρθρίτιδα mutilans (πηρωτική) μη αναστρέψιμη καταστροφική
αρθρίτιδα σε ποσοστό περίπου 3-5%. ε) Αρθρίτιδα των ιερολαγόνιων αρθρώσεων και της σπονδυλικής στήλης (ψωριασική σπονδυλίτις)
σε ποσοστό περίπου 5-33%.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν στο Εργαστήριο μας οι απλές ακτινογραφίες άκρων χειρών-πηχ/κών, ΑΜΣΣΣ, ΟΜΣΣ, ΘΜΣΣ,
λεκάνης ισχίων 50 ασθενών πασχόντων από ψωριασική αρθρίτιδα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε 30 ασθενείς παρατηρήθηκε ασυμμετρία και διάβρωση των τελικών και μέσων φ-φ αρθρώσεων των άκρων
χειρών και ποδών, με 3 εξ αυτών να εμφανίζουν και αρθρίτιδα των οστών του καρπού (σκλήρυνση με στένωση των οστών του
καρπού). Σε 3 ασθενείς παρατηρήθηκε συμμετρική αρθρίτις των άκρων χειρών και ποδών, απουσία οστεοπόρωσης και ρευματοειδούς
παράγοντα. Σε 2 ασθενείς παρατηρήθηκε μη αναστρέψιμη πηρωτική αρθρίτις (εικόνα pencil in cup). Σε 15 ασθενείς παρατηρήθηκε
αρθρίτιδα των ιερολαγονίων αρθρώσεων (αμφοτερόπλευρη αλλά ασύμμετρη στένωση των ιερολαγονίων αρθρώσεων), με 8 εξ αυτών
να παρουσιάζουν και αρθρίτιδα της ΑΜΣΣ (ασύμμετρα οστεόφυτα με υπερτροφία των αποφυσιακών αρθρώσεων ανάντης-κατάντης με
αγκυλώσεις), ΘΜΣΣ και ΟΜΣΣ (πλάγια γεφυρωμένα ασύμμετρα οστεόφυτα).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η προσεκτική αξιολόγηση των ακτινολογικών αλλοιώσεων της ψωριασικής αρθίτιδας κατά τύπους σε ασθενείς που
πάσχουν από ψωρίαση, σε συνδυασμό με την κλινική και δερματολογική τους εικόνα, καθώς και τον εργαστηριακό έλεγχο συμβάλλουν
σημαντικά στη θεραπεία και στη περαιτέρω απεικονιστική διερεύνηση της νόσου.
185. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ (MRI, CT, US) ΤΟΥ ΓΙΓΑΝΤΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟΥ ΟΓΚΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ (ΟΣΤΕΟΚΛΑΣΤΩΜΑ).
Φουτζιτζή Σ, Ζαζαλιάρη Α, Δευτεραίος Π. Σ, Πρασόπουλος Π.
Εργαστήριο Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης Δ.Π.Θ.
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης
Σκοπός: Να αναλυθούν τα απεικονιστικά ευρήματα σε ασθενείς με γιγαντοκυτταρικό όγκο οστών (διερεύνηση με MRI, CT και US).
Υλικό και Μέθοδοι: Πέντε (5) ασθενείς (μέσης ηλικίας 37ετών και ηλικιακό εύρος:33-41ετών) προσήλθαν με τοπικό οίδημα και άλγος
περιφερικού τριτημορίου μηριαίου οστού (n:3) και περιφερικού άκρου κερκίδας (n:2), χωρίς ιστορικό τραυματισμού. Η διερεύνηση
134
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
με απλή ακτινογραφία ανέδειξε καλά περιγεγραμμένη, μονήρη, λυτική βλάβη, χωρίς σκληρυντική άλω ή περιοστική αντίδραση που
προκαλούσε εστιακή διόγκωση στο προσβεβλημένο οστό. Η περαιτέρω διερεύνηση περιελάμβανε MRI (n:5), CT (n:2) και US (n:2). Η
διάγνωση του γιγαντοκυτταρικού όγκου επιβεβαιώθηκε με χειρουργική βιοψία.
Αποτελέσματα: Οι λυτικές βλάβες ήταν έκκεντρες, εντοπίζονταν στις μετα-επιφύσεις των μακρών οστών, σε επαφή με την αρθρική
επιφάνεια. Σε δύο ασθενείς, οι απλές ακτινογραφίες ανέδειξαν διαταραχή συνέχειας του οστικού φλοιού, ενώ η CT επιβεβαίωσε τη
βλάβη, τη διεύρυνση του οστού και τη διαταραχή του φλοιού. Στο υπερηχοτομογράφημα οι βλάβες απεικονίστηκαν ομοιογενείς και
σχετικά υποηχοϊκές. Στην MRI μελέτη η αλλοίωση εμφάνισε χαμηλής έως ενδιάμεσης έντασης σήμα στις Τ1-WI και Τ2-WI καθώς και
εστιακές περιοχές με υψηλής έντασης σήμα (Τ1-WI), που αποδόθηκαν σε αιμορραγία. Μετά την iv χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας
παρατηρήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις ομοιογενής ενίσχυση του μαγνητικού σήματος της βλάβης.
Συμπεράσματα: Η ανάλυση των απεικονιστικών ευρημάτων (κυρίως α/α και MRI), η εντόπιση της βλάβης, η ηλικία και η κλινική
εικόνα του ασθενή αποτελούν ισχυρές ενδείξεις στη διάγνωση του γιγαντοκυτταρικού όγκου των οστών.
186. ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ ΨΟΪΤΗ ΚΑΙ ΜΥΩΝ ΠΥΕΛΙΚΟΥ ΕΔΑΦΟΥΣ. ΤΙ ΥΠΟΚΡΥΠΤΕΤΑΙ?
Αικ. Σγώρα, Ο. Βισκαδουράκη,
Κ. Μηνατσή, Αικ. Ταβερναράκη, Δ. Έξαρχος, Δ. Χονδρός
Τμήμα Α.Τ-Μ.Τ. Γ. Ν. Α. «Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», ΑΘΗΝΑ.
Σκοπός μελέτης: Η παρουσίαση ασθενών με αποστήματα στους ψοΐτες ή και στο μυικό πυελικό έδαφος και των αιτίων τους.
Υλικό-μέθοδος: Εξετάσθηκαν 8 ασθενείς (6α,2θ), ηλικίας(25- 52 έτη) με αποστήματα στους ψοΐτες ή και στο μυικό τοίχωμα της
πυέλου. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε Α.Τ. άνω κάτω κοιλίας με ενδοφλέβιο χορήγηση σκιαγραφικού υλικού. Ορισμένοι ασθενείς
υποβλήθηκαν και σε Μ.Τ. κάτω κοιλίας με ενδοφλέβιο χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας. Οι ασθενείς παρουσίασαν πυρετό, τοπικό
άλγος, απώλεια βάρους και κακουχία.
Αποτελέσματα: Η εντόπιση των αποστημάτων ήταν:στον ψοΐτη- λαγονοψοΐτη(ν=5),έξω απιοειδή μύ(ν=2), έσω και έξω θυροειδή
μύ(ν=1), κτενίτη μύ(ν=2), στους γλουτιαίους μύες(ν=1) καθώς και σε μύες του μηρού (ν=1).
Τα αποστήματα ήταν μονήρη(ν=3) ή πολλαπλά(ν=5).
Τα υποκείμενα αίτια των αποστημάτων ήταν: νόσος Crohn (ν=2), σηπτική ιερολαγονίτιδα (ν=1), οστεομυελίτιδα λεκάνης(ν=1), μυοσίτιδα
μυών γλουτιαίας χώρας σε ανοσοκατεσταλμένο ασθενή(ν=2), σηπτικά έμβολα σε χρήστες(ν=2).
Σε δύο απο αυτούς έγινε παροχέτευση της συλλογής υπό αξονικό τομογράφο.
Η απεικόνιση αυτών με αξονικό τομογράφο και η δυνατότητα ανασυνθέσεων σε πολλαπλά επίπεδα βοηθάει πολύ στη διάγνωση
τους και στην διαφορική διάγνωση εάν είναι πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή από επέκταση φλεγμονών του εντέρου, ουροποιητικού,
παρακείμενων οστών. Επιπρόσθετα, ο περαιτέρω έλεγχος με Μ.Τ. μας δίνει περισσότερες πληροφορίες για την ακριβή επέκταση της
αλλοίωσης και πιθανή προσβολή των παρακείμενων οστικών δομών.
Όλες οι παραπάνω πληροφορίες καθορίζουν την θεραπευτική αντιμετώπιση.
Συμπεράσματα: Τα αποστήματα στην περιοχή των ψοϊτών-πυελικού εδάφους υποκρύπτουν ποικιλία αιτιών. Τα ακτινομορφολογικά
σημεία βοηθούν στη διαφορική διάγνωση αυτών απο άλλα αίτια όπως αιμάτωμα ή εξεργασίες καθώς και των αιτιών που τα
προκάλεσαν.
187. ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΙΜΩΝ ΜΕΤΡΗΣΗΣ ΟΣΤΙΚΗΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΙΣΧΙΟΥ ΚΑΙ ΟΜΣΣ. ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ.
Γ. Μουζόπουλος1, Α. Τσεμπελή2, Τ. Σταματάκης1, P. Αναλυτή1,
Β. Ανγνωστόπουλος1.
1. Γ.Ν. Ληξουρίου ¨Μαντζαβινάτειο¨
2. Γ.Ν. Λακωνίας
ΣΚΟΠΟΣ: Ανάδειξη της συχνότητας εμφάνισης σημαντικής ασυμφωνίας μεταξύ της μέτρησης οστικής πυκνότητας στο ισχίο και στη ΣΣ και
καθορισμός των παραγόντων που συμβάλλουν σε αυτή τη διαφορά.
ΜΕΘΟΔΟΣ - ΥΛΙΚΟ: Έγινε συλλογή δημογραφικών - ανθρωπομετρικών στοιχείων καθώς και των παραγόντων κινδύνου εμφάνισης
οστεοπόρωσης (χρονική στιγμή εμμηνόπαυσης, ρευματοειδής αρθρίτις, διαβήτης, κάπνισμα, αλκοόλ, ιστορικό κατάγματος) 122 γυναικών
ασθενών (ηλικίας 75±5.1 ετών) που υπεβλήθησαν σε μέτρηση οστικής πυκνότητας στο ισχίο και την ΟΜΣΣ με τη μέθοδο DEXA κατά
την περίοδο 2012-2014. Υπολογίστηκε η συχνότητα εμφάνισης σημαντικής ασυμφωνίας δηλαδή καταγραφή φυσιολογικών επιπέδων
μέτρησης στη μια εστία εξέτασης και καταγραφή οστεοπόρωσης στην άλλη, σύμφωνα με τον ορισμό του Π.Ο.Υ. Εφαρμόστηκαν οι αρχές
της ανάλυσης παλινδρόμησης για τον καθορισμό των παραγόντων κινδύνου που πιθανόν συμβάλλουν στην εμφάνιση ασυμφωνίας
μεταξύ των τιμών. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με το στατιστικό πακέτο STATA 8.0.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Οκτώ (6.55%) ασθενείς παρουσίασαν σημαντική ασυμφωνία μεταξύ των τιμών μέτρησης οστικής πυκνότητας στο ισχίο
και την ΟΜΣΣ. Από τους παράγοντες κινδύνου μόνο η παχυσαρκία [OR=3.2, I.C.95%=1.12-7.4, P<0.01] βρέθηκε να σχετίζεται σημαντικά
με την εμφάνιση ασυμφωνίας των τιμών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Είναι πιθανή η εμφάνιση σημαντικής ασυμφωνίας μεταξύ της μέτρησης οστικής πυκνότητας στο ισχίο και στη ΣΣ, ιδίως
σε παχύσαρκους ασθενείς.
135
188. ΒΙΟΨΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΣΣ ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
Φλωκατούλα Μ., Βλάχου Ι., Μούσιου Σ., Στούκη Σ., Δημητρούλης Α., Παπαδοπούλου Π., Πάντου Σ.,Καλοκαιρινού Κ., Φραγκοπούλου Λ.,
Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός: Να παρουσιάσουμε την εμπειρία μας στις βιοψίες των αλλοιώσεων της ΑΜΣΣ υπό CT καθοδήγηση.
Υλικό και μέθοδοι: Κατά την διάρκεια των τελευταίων 5 ετών πραγματοποιηθήκαν 25 βιοψίες της ΑΜΣΣ υπό CT καθοδήγηση.
Στις βιοψίες χρησιμοποιήθηκαν βελόνες οστικής βιοψίας (11 και 13 G) και σπανιότερα λεπτότερες βελόνες (18G) και βελόνες
ομοαξονικού συστήματος. Η αρχική προσπέλαση έγινε με βοήθεια λεπτής βελόνης, δια μέσου της οποίας χορηγήθηκε τοπική
αναισθησία στο περιόστεο. Με οδηγό τη λεπτή βελόνη τοποθετήθηκε η βελόνη οστικής βιοψίας για λήψη οστικού τεμαχίου.
Το υλικό στάλθηκε για κυτταρολογική και ιστολογική εξέταση, ενώ σε υποψία φλεγμονής συμπληρώθηκε με μικροβιολογική
εξέταση.
Αποτελέσματα: Από τις 25 περιπτώσεις, οριστική διάγνωση τέθηκε σε 23 (διαγνωστική ακρίβεια 92%). Οι οδοί προσπέλασης
ήταν διαστοματική, προσθία, προσθιοπλάγια, οπισθία και οπισθοπλάγια. Ελήφθησαν επαρκή δείγματα ιστού και ταυτόχρονα
ελαχιστοποιήθηκε η πιθανότητα διασποράς του όγκου δια της βελόνης της βιοψίας. Η ιστολογική διάγνωση περιλάμβανε
σπονδυλίτιδες, χόρδωμα, οστεοειδές οστέωμα, γιγαντοκυτταρικό όγκο, χονδροσάρκωμα, οστεοσάρκωμα και δευτεροπαθείς εντοπίσεις.
Δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές.
Συμπέρασμα:
Η υπό CT-κατευθυνόμενη διαδερμική βιοψία των αλλοιώσεων της ΑΜΣΣ είναι μια ασφαλής, απλή στην εκτέλεση της και
αποτελεσματική μέθοδος που αναδεικνύει και προσδιορίζει την φύση των βλαβών αυτών, περιορίζει σε σημαντικό βαθμό την
ανάγκη για ανοικτή βιοψία και συμβάλλει στην έγκαιρη έναρξη της ενδεδειγμένης θεραπευτικής αντιμετώπισης.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Cianfoni A, Distefano D, Chin SH, Varma AK, Rumboldt Z, Bonaldi G. Percutaneous cement augmentation of a lytic lesion of C1
via posterolateral approach under CT guidance. Spine J. 2012 Jun; 12(6):500-6.
2. Kaltsikis I, Chourmouzi D, Drevelegas K, Potsi S, Moumtzouoglou A, Drevelegas A. Core needle biopsy of spinal lesions under
CT guidance: review of 79 cases. J Neurol Surg A Cent Eur Neurosurg. 2012 Aug; 73(4):199-203.
3. Kornblum MB1, Wesolowski DP, Fischgrund JS, Herkowitz HN. Computed tomography-guided biopsy of the spine. A review of
103 patients. Spine (Phila Pa 1976). 1998 Jan 1; 23(1):81-5.
4. Lis E, Bilsky MH, Pisinski L, Boland P, Healey JH, O’malley B, Krol G. Percutaneous CT-guided biopsy of osseous lesion of the
spine in patients with known or suspected malignancy. AJNR Am J Neuroradiol. 2004 Oct; 25(9):1583-8.
5. Reddy AS, Dinobile D, Orgeta JE, Peri N. Transoral approach to CT-guided C2 interventions. Pain Physician. 2009 Jan-Feb;
12(1):253-8.
6. Gabrillargues J1, Michel JL. Interventional radiology: transoral approach to C2. J Radiol. 2008 Feb;89(2):245-9.
7. Brugières P, Gaston A, Voisin MC, Ricolfi F, Chakir N. CT-guided percutaneous biopsy of the cervical spine: a series of 12 cases.
Neuroradiology. 1992; 34(4):358-60.
8. Brugieres P, Revel MP, Dumas JL, Heran F, Voisin MC, Gaston A. CT-guided vertebral biopsy. A report of 89 cases. J
Neuroradiol. 1991; 18(4):351-9.
189. ΕΝΑ ΝΕΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΟΠΙΣΘΙΟΥ ΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΟΣ ΩΜΟΥ. ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ¨ΜΟΥΖΟΠΟΥΛΟΣ¨.
Γ. Μουζόπουλος1, Α. Τσεμπελή2, Τ. Σταματάκης1, Θ. Μιχαηλίδης1, Ρ. Αναλυτή1,
Β. Αναγνωστόπουλος1
1. Εξωτερικά Ιατρεία ΓΝ Ληξουρίου
2. Νοσηλευτική Υπηρεσία ΓΝ Λακωνίας.
ΣΚΟΠΟΣ: Ανάδειξη της αξίας του ακτινολογικού σημείου ¨Μουζόπουλος¨ στη διάγνωση των οπίσθιων εξαρθρημάτων του ώμου.
ΥΛΙΚΟ - ΜΕΘΟΔΟΣ: Το ακτινολογικό σημείο ¨Μουζόπουλος¨ παρατηρείται στην εκτέλεση προσθιοπίσθιας ακτινογραφία του ώμου,
διατηρώντας το βραχιόνιο σε ουδέτερη ή έξω στροφή. Σκιαγραφείται από τα όρια του μείζονος και του ελάσσονος βραχιόνιου
ογκώματος, σχηματίζοντας το κεφαλαίο Ελληνικό γράμμα ¨Μ¨, όταν η βραχιόνια κεφαλή είναι σε έσω στροφή, όπως συμβαίνει στο
οπίσθιο εξάρθρημα του ώμου.
Στην αναδρομική μελέτη μας εξετάστηκαν 72 απλές προσθιοπίσθιες ακτινογραφίες ώμου. Μεταξύ αυτών υπήρχαν και οι ακτινογραφίες
14 ασθενών με οπίσθιο εξάρθρημα ώμου επιβεβαιωμένο με αξονική τομογραφία, που προσήλθαν στο νοσοκομείο μας κατά τη χρονική
περίοδο 2004-2014. Στις απλές ακτινογραφίες ώμου αναζητήθηκαν από 1 Ορθοπαιδικό και 2 Ακτινολόγους ιατρούς, πιθανά ακτινολογικά
σημεία οπίσθιου εξαρθρήματος ώμου όπως: σημείο λαμπτήρα, rim sign, trough line sign, absence of normal half moon overlap καθώς
και το σημείο ¨Μουζόπουλος¨. Οι εξεταστές δεν γνώριζαν ποιοι ασθενείς έπασχαν από εξάρθρημα ώμου.
136
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το σημείο ¨Μουζόπουλος¨ ήταν θετικό σε 12 (85.7%), το σημείο trough line σε 9 (64.2%), το σημείο rim σε 6 (48.8), το
σημείο λαμπτήρα σε 4 (28.5) και το σημείο absence of normal half moon overlap σε 2 (14.2) ασθενείς αντίστοιχα. Σε δύο ασθενείς το
σημείο ¨Μουζόπουλος¨ ήταν αρνητικό, πιθανόν λόγω έντονης οστεοπενίας και μη ανάδειξη ευκρινώς των βραχιόνιων ογκωμάτων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Το σημείο ¨Μουζόπουλος¨ είναι ένα νέο ακτινολογικό σημείο ενδεικτικό του οπίσθιου εξαρθρήματος του ώμου, με την
προϋπόθεση η προσθιοπίσθια ακτινογραφική λήψη του ώμου να εκτελείται διατηρώντας το βραχιόνιο σε ουδέτερη ή έξω στροφή.
190. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΗΧΩΝ ΣΤΗΝ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΣΥΝΔΡΟΜΟΥ ΚΑΡΠΙΑΙΟΥ ΣΩΛΗΝΑ
ΜΕΣΩ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
Αλκ. Βόσσος1, Παν.Μακρυνικόλα2, Δημ.Ιριδα Αναστοπούλου 3 , Γ. Αναστόπουλος4
Δντης Ορθοπαιδικής κλινικής Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου1
Αγροτική ιατρός Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου2
Μαθηματικός-Στατιστικός Δημ.Ιριδα Αναστοπούλου 3
Συντ.Δντης Ακτινοδιαγνωστικού τμήματος Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου4
ΣΚΟΠΟΣ: σκοπός της παρούσας μελέτης μας ήταν να διερευνήσουμε την συμβολή του υπερηχογραφήματος στην μετεγχειρητική
διερεύνηση και παρακολούθηση του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα μέσω της μέτρησης της μέγιστης εγκάρσιας διατομής και της Π-Ο
διαμέτρου του μέσου νεύρου στο σημείο εισόδου του στον καρπιαίο σωλήνα και ταυτόχρονα να καταγράψουμε τα στατιστικά ποσοστά
βελτίωσης των αριθμητικών παραμέτρων που εκτιμήθηκαν.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Εξετάστηκαν υπερηχογραφικά εικοσιτέσσερις (24) ασθενείς στην διάρκεια του 2013 οι οποίοι υπεβλήθησαν σε
χειρουργική αποσυμπίεση του μέσου νεύρου σε διαγνωσμένο με όλες τις κλινικοεργαστηριακές μεθόδους σύνδρομο καρπιαίου
σωλήνα. Η εξέταση έγινε προ της χειρουργικής επέμβασης καθώς και μετά από 3, 6 και 12 μήνες. Έγιναν ακριβείς μετρήσεις της
μέγιστης εγκάρσιας διατομής του μέσου νεύρου καθώς και της προσθιοπίσθιας διαμέτρου του στο σημείο εισόδου στον καρπιαίο σωλήνα
και τα αριθμητικά αποτελέσματα καταγράφηκαν και υπεβλήθηκαν σε στατιστική κωδικοποίηση. Χρησιμοποιήθηκε υπερηχογράφος
Philips Envisor υψηλής ευκρίνειας και γραμμικός ηχοβολέας 7-12 MHz.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλους τους ασθενείς παρατηρήθηκε γραμμική μείωση όλων των παραμέτρων με πλέον εμφατική την μείωση της
μέγιστης εγκάρσιας διατομής του μέσου νεύρου η οποία παρατηρήθηκε κυρίως από τον 6ο μήνα μετά την χειρουργική επέμβαση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος μπορεί να αποτελέσει την αποκλειστική μέθοδο μετεγχειρητικής διερεύνησης και
παρακολούθησης της πορείας αποκατάστασης του αποσυμπιεσθέντος μέσου νεύρου. Η μείωση της εγκάρσιας διατομής του μέσου
νεύρου αρχίζει να εμφανίζεται κυρίως έξι (6) μήνες μετά την χειρουργική αποκατάσταση ενώ θεαματική βελτίωση παρατηρείται σε
όλους τους δείκτες μετά από ένα (1) χρόνο.
191. ΚΛΑΣΣΙΚΑ ΨΩΡΙΑΣΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΚΡΑΣ ΧΕΙΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΠΛΟ ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΨΩΡΙΑΣΙΚΗ
ΑΡΘΡΙΤΙΔΑ
Σταυριανός Βασίλειος, Παπαευθυμίου Βασίλειος, Ζαμπέλης Ιωάννης, Τσουπαρέλου Παναγιώτα
ΣΚΟΠΟΣ: Να περιγράψουμε τα ακτινολογικά ευρήματα της αρθρικής προσβολής της άκρας χειρός σε ασθενείς με ψωρίαση που
παρουσίασαν ψωριασική αρθρίτιδα και αποτελούν, σε συνδυασμό με την δερματολογική παρουσίαση της νόσου, τις σπάνιες κλασσικές
απεικονιστικές ακτινολογικές αλλοιώσεις της νόσου.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: 30 ασθενείς με κλινική εικόνα ψωρίασης πάνω από 5-20 έτη που παρουσίασαν ψωριασική αρθρίτιδα απουσία
ρευματοειδούς παράγοντα, υποβλήθηκαν σε ακτινολογικό έλεγχο άκρας χειρός. Σε 16 ασθενείς παρατηρήθηκε ασύμμετρη διαβρωτική
αρθροπάθεια στις τελικές φ-φ αρθρώσεις, με χνοώδη απεικόνιση των τελικών φαλάγγων και ψωριασική ονυχία, εύρημα που συνοδεύει
την πλειοψηφία των περιπτώσεων προσβολής των ονυχοφόρων φαλάγγων και σε πολλές των περιπτώσεων αποτελεί πρόωρο
ακτινολογικό εύρημα. Σε 8 ασθενείς παρατηρήθηκε στένωση των τελικών και εγγύς φ-φ αρθρώσεων. Σε 3 ασθενείς με ψωρίαση πάνω
από 15 έτη παρατηρήθηκε το κλασσικό ψωριασικό εύρημα pencil in cup. Σε 1 ασθενή με χρόνια ψωριασική αρθρίτιδα πάνω από 18 έτη
παρατηρήθηκε έτερο κλασσικό εύρημα ivory phalange σαν «φάλαγγα από ελεφαντόδοντο». Σε 2 ασθενείς παρατηρήθηκε σκλήρυνση
με στένωση των οστών του καρπού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ψωριασική αρθρίτιδα προσβάλλει στα πρώτα στάδια της νόσου τις τελικές και μέσες φ-φ αρθρώσεις με ασυμμετρία
και διάβρωση. Υπάρχει θετική συσχέτιση μεταξύ ψωριασικής προσβολής και ονύχων. Το 80% των ασθενών που εμφανίζουν προσβολή
ονύχων παρουσιάζουν PA.
Σε χρόνιες PA ελέγχεται το κλασσικό ψωριακό εύρημα «pencil in cup» που εμφανίζει αλλοίωση στην εγγύς φ-φ άρθρωση του δείκτη ως
αποτέλεσμα οστεόλυσης στο άπω τμήμα της φάλαγγας και κυπελοειδούς διάβρωσης της γειτονικής αρθρικής επιφάνειας. Έτερο σπάνιο
εύρημα αποτελεί η κλασσική περιοστίτιδα με διάβρωση της εγγύς φάλαγγας και σχηματισμό νέου οστού με οστική επανασβέστωση των
φαλάγγων γνωστό ως «ivory phalange».
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η συνεκτίμηση του απλού ακτινολογικού ελέγχου σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα, τον εργαστηριακό και U/S
έλεγχο ασθενών με ψωρίαση μας επιτρέπει την πρώιμη αξιολόγηση της αρθρικής προσβολής από την νόσο.
137
192. ΠΑΡΑΚΕΝΤΗΣΗ ΚΥΣΤΕΩΝ ΑΠΟΦΥΣΙΑΚΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΤΗΣ ΟΜΣΣ ΥΠΟ CT ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ
Διακονικολάου Β., Καλοκαιρινού Κ., Στούκη Σ., Μούσιου Σ., Ζενέλης Α.,
Τερζάκη Α., Χατζηδάκη Ε.,Βλάχου Ι., Φραγκοπούλου Λ., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Να παρουσιάσουμε την εμπειρία μας στην παρακέντηση κύστεων αποφυσιακών αρθρώσεων της ΟΜΣΣ.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Παρουσιάζουμε την μελέτη δύο ασθενών άνω των 65χρ.με συμπτώματα οσφυαλγίας και αδυναμίας κάτω
άκρων. Ο απεικονιστικός έλεγχος (CTκαι MRI) ανέδειξε παρουσία κύστεων αποφυσιακών αρθρώσεων στο Ο4-Ο5 Μ.Δ και ειδικότερα:
στον πρώτο ασθενή οι κύστεις εντοπίζονταν άμφω η μεγαλύτερη δεξιά ενώ στον δεύτερο δεξιά.Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται
πίεση στον μηνιγγικό σάκο.
Μετά την ενδοφλέβια χορήγηση παρακεταμόλης ο ασθενής τοποθετήθηκε σε πρηνή θέση, ακολούθησε αντισηψία της περιοχής και
χορήγηση ξυλοκαϊνης υποδορίως τοπικά.
Στην πρώτη περίπτωση τοποθετήθηκε βελόνη (18G) διά του τόξου στην δεξιά αποφυσιακή κύστη και έγινε αναρρόφηση του
περιεχομένου.
Στην συνέχεια ακολούθησε έγχυση κορτικοστεροειδών μακράς δράσης στις αποφυσιακές αρθρώσεις άμφω.
Στην δεύτερη περίπτωση τοποθετήθηκε βελόνη (18G) στην δεξιά αποφυσιακή άρθρωση, αναρροφήθηκε το περιεχόμενο της κύστης και
στην συνέχεια έγινε έγχυση κορτικοστεροειδών μακράς δράσης.
Επιβεβαιώθηκε η ορθή θέση των βελονών στον αξονικό τομογράφο με διαδοχικές τομές σε εγκάρσιο επίπεδο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Και στους δύο ασθενείς επετεύχθη αποσυμπίεση του νωτιαίου σάκου και σημαντική βελτίωση των συμπτωμάτων τους
ενώ δεν υπήρξαν επιπλοκές.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαδερμική,υπό CT καθοδήγηση, παρακέντηση των κύστεων των αποφυσιακών αρθρώσεων αποτελεί μια ασφαλή,
απλή, αποτελεσματική και εναλλακτική μέθοδο έναντι της χειρουργικής που αποτελεί την μέθοδο εκλογής, με κύρια ένδειξη σε
ηλικιωμένους ασθενείς και σε ασθενείς υψηλού κινδύνου που δεν μπορούν να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση ή γενική
αναισθησία, με ποσοστό επιτυχίας 70% βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας για μακρύ χρονικό διάστημα.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ayberk G, Ozveren F, Gok B, Yazgan A, Tosun H, Seckin Z et al (2008) Lumbar synovial cysts: Experience with nine cases. Neurol.
Med.-Chir. 48(7):298–303 discussion 303 [PubMed]
2. Doyle AJ, Merrilees M (2004) Synovial cysts of the lumbar facet joints in a symptomatic population: Prevalence on magnetic
resonance imaging. Spine 29(8):874–878 [PubMed]
3. Epstein NE (2004) Lumbar synovial cysts: A review of diagnosis, surgical management, and outcome assessment. J. Spinal Disord.
Tech. 17(4):321–325 [PubMed]
4. Allen TL, Tayli Y, Lutz GE (2008) Fluoroscpoic percutaneous lumbar zygapophyseal joint cyst rupture: A clinical outcome study. Spine
J. 8(Issue 5, Supplement 1):68S
5. Marichal DA, Bertozzi JC, Rechtine G, Murtagh FR (2006) Case 101: Lumbar facet synovial cyst. Radiology 241(2):618–621[PubMed]
6. Kusakabe T, Kasama F, Aizawa T, Sato T, Kokubun S (2006) Facet cyst in the lumbar spine: Radiological and histopathological
findings and possible pathogenesis. J. Neurosurg. Spine 5(5):398–403 [PubMed]
7. Boviatsis EJ, Staurinou LC, Kouyialis AT, Gavra MM, Stavrinou PC, Themistokleous M et al (2008) Spinal synovial cysts: Pathogenesis,
diagnosis and surgical treatment in a series of seven cases and literature review. Eur. Spine J. 17(6):831–837
193. ΠΑΡΟΣΤΙΚΟ ΛΙΠΩΜΑ
Χατζηδάκη Ε., Σταϊκίδου Ι., Μαντζικόπουλος Γ., Χρυσικόπουλος Κ., Πίκουλας Κ.,Γιαννικουρής Γ., Πετεινέλλη Α., Κοκκίνης Κ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός: Παρουσιάζουμε μία περίπτωση σπάνιου παροστικού λιπώματος.
Υλικό-Μέθοδος: Άνδρας 36 ετών προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας με ανοικτό κάταγμα κνήμης.
Ελήφθησαν απλές Α/α όπου και διαπιστώθηκε, ως τυχαίο εύρημα, η παρουσία οστεοποιήσεων και ακτινοδιαυγάσεων στα μαλακά μόρια
σε επαφή με την μεσότητα του αριστερού μηριαίου. Εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε C.T και M.R.I. για πληρέστερη αξιολόγηση.
Αποτελέσματα: Η C.T ανέδειξε αλλοίωση με στοιχεία λιπώδους ιστού που περιβάλλει ανώμαλες οστεοποιήσεις και ασβεστώσεις
παροστικά, προβαλλόμενες από την επιφάνεια του μηριαίου οστού, καθώς και πάχυνση του φλοιού. Ακολούθησε M.R.I, η οποία
ανέδειξε παροστική ωοειδή λιπωματώδη χωροκατακτητική εξεργασία με σαφή όρια, διαστάσεων 6x3εκ., σε επαφή με τον οστικό φλοιό
ο οποίος δεν παρουσίαζε παθολογικό σήμα, επιβεβαιώνοντας και τα ευρήματα της CT (πάχυνση-σκλήρυνση). Μετά την iv χορήγηση
σκιαγραφικού παρατηρήθηκε ήπια ανομοιογενής ενίσχυση της λιπώδους εξεργασίας. Έπειτα από την συνεκτίμηση των ανωτέρω
ευρημάτων και σε συνδυασμό με την ηλικία και την κλινική εικόνα, η βλάβη αποδόθηκε σε παροστικό λίπωμα.
Συζήτηση: Το παροστικό λίπωμα είναι ένας σπάνιος καλοήθης όγκος (0.3% του συνόλου των λιπωμάτων) που αποτελείται από ώριμο
λιπώδη ιστό σε στενή επαφή με το περιόστεο. Βασικά χαρακτηριστικά του αποτελούν η παρουσία λίπους, η απουσία συνέχειας της
138
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
αλλοίωσης με την μυελική κοιλότητα και η ποικίλη αντίδραση του υποκείμενου οστού. Η αλλοίωση μπορεί να μιμηθεί άλλους καλοήθεις
ή κακοήθεις όγκους των οστών και των μαλακών μορίων. Τα χαρακτηριστικά σημεία του παροστικού λιπώματος σε Α/α, CT και MRI,
όπως και στην περίπτωσή μας, οδηγούν σε ασφαλή διάγνωση. Η ενδεδειγμένη θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
Βιβλιογραφία
1. Eur. Radiol. 9, 1810±1812 (1999) Ó Springer-Verlag 1999
Parosteal lipoma with hyperostosis
J.Young Kim1, S.Lyung Jung1, Y.Ha Park1, S.Hee Park2, Y.Koo Kang3
2. Int Arch Med. 2014 Jan 16;7(1):5. doi: 10.1186/1755-7682-7-5.
A large parosteal ossifying lipoma of lower limb encircling the femur.
Hashmi AA, Malik B, Edhi MM, Faridi N, Ashraful M1.
3. Ann Ital Chir. 2013 Mar-Apr;84:229-36.
Parosteal lipoma Report of 15 new cases and a review of the literature.
Greco M, Mazzocchi M, Ribuffo D, Dessy LA, Scuderi N.
4. Singapore Med J. 2012 Aug;53(8):e172-5.
Parosteal ossifying lipoma of the fibula: a case report with contrast-enhanced MR study and a review of the literature.
Saksobhavivat N1, Jaovisidha S, Sirikulchayanonta V, Nartthanarung A.
194. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΑΡΚΟΕΙΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΛΑΚΩΝ ΜΟΡΙΩΝ
A.Σαραφόπουλος, I.Γαλανοπούλου, Σ.Δόλγυρας, Α.Βίττη, Κ.Μπόκιου, Κ.Σιδηρόπουλος, Ι.Γεναρίδης
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η ανάδειξη περιστατικού σαρκοείδωσης, με πρώτο κλινικό εύρημα διόγκωση των μαλακών μορίων της άκρας χειρός.
Υλικό και μέθοδος: Πρόκειται για μια γυναίκα 44 ετών που στη διάρκεια λίγων μηνών αντιλήφτηκε σταδιακή διόγκωση των
μαλακών μορίων στη ραχιαία επιφάνεια της άκρας χειρός, με συνοδό άλγος. Στην κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ερυθρότητα με
ψηλαφητή σκληρία και ήπια ευαισθησία. Συστήθηκε ακτινογραφικός έλεγχος και υπερηχογράφημα της περιοχής.
Για την εξέταση χρησιμοποιήσαμε υπερηχοτομογράφο GE LOGIC 5 με κεφαλή 12ΜHz. Κάτωθεν του δέρματος και ανάμεσα στις κεφαλές
του 2ου - 3ου μετακάρπιου αναδείχτηκε υποηχοϊκή βλάβη με ασαφή όρια και μέτρια αγγείωση, πιθανώς εξορμούμενη από τους μύες.
Έγινε MRI και στη συνέχεια αποφασίστηκε η χειρουργική εξαίρεση του όγκου.
Τα αποτελέσματα της βιοψίας ανέφεραν κοκκιωματώδη φλεγμονή και τέθηκε η υπόνοια για πιθανή σαρκοείδωση με βάση και τα
ευρήματα της ακτινογραφίας θώρακος, όπου σε δεύτερη ανάγνωση επαναξιολογήθηκε μια ελαφρά διεύρυνση του μεσοθωρακίου
και η πάχυνση διαμέσου δικτύου των βάσεων. Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε τη νόσο απεικονίζοντας α)μέτρια διογκωμένους
λεμφαδένες παρατραχειακά, στις πύλες και την τρόπιδα, β) Ινώδη στοιχεία στο μέσο και αριστερό κάτω λοβό.
Αποτέλεσμα: Η ασθενής έπασχε από σαρκοείδωση με προσβολή των πνευμόνων, του μεσοθωρακίου και των μαλακών μορίων της
άκρας χειρός.
Συμπεράσματα: Η σαρκοείδωση στους μύες συνήθως είναι ασυμπτωματική και μπορεί να εκδηλωθεί με τη μορφή υποδόριου
οζιδίου όπως στην περίπτωση της ασθενούς μας. Η παρουσία βλάβης στα μαλακά μόρια σε συνδυασμό με τα ευρήματα από τον κλινικό,
απεικονιστικό και ιστολογικό έλεγχο, θέτουν τη διάγνωση της νόσου.
195. ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗΣ ΜΕΣΟΣΠΟΝΔΥΛΙΩΝ ΔΙΣΚΩΝ ΟΜΣΣ ΚΑΙ ΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΗΣ ΚΟΙΛΙΑΚΗΣ ΑΟΡΤΗΣ.
Γ. Μουζόπουλος1, Α. Τσεμπελή2, Τ. Σταματάκης1, P. Αναλυτή1,
Β. Ανγνωστόπουλος1.
1. Γ.Ν. Ληξουρίου ¨Μαντζαβινάτειο¨
2. Γ.Ν. Λακωνίας
ΣΚΟΠΟΣ: Διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ ύπαρξης επασβέστωσης της κοιλιακής αορτής και εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων
ΟΜΣΣ σε ηλικιωμένους ασθενείς άνω των 70 ετών.
ΜΕΘΟΔΟΣ - ΥΛΙΚΟ: Στην αναδρομική μελέτη μας συμμετείχαν 78 ασθενείς (46 γυναίκες και 32 άνδρες, ηλικίας 70±3.4 ετών,
που προσήλθαν στο νοσοκομείο για οσφυαλγία (άλγος για χρονικό διάστημα >1 έτους) κατά τη χρονική περίοδο 2004-2014 και
υπεβλήθησαν σε απλή πλάγια ακτινογραφία και μαγνητική τομογραφία ΟΜΣΣ. Μελετήθηκαν οι απλές ακτινογραφίες για ύπαρξη
επασβέστωσης της κοιλιακής αορτής και οι μαγνητικές ακτινογραφίες για σημεία εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων ΟΜΣΣ.
Με τη χρήση στατιστικού μοντέλου ανάλυσης παλινδρόμησης σταθμισμένο για την ηλικία, το φύλο και τη διάρκεια των συμπτωμάτν,
έγινε συσχέτισης μεταξύ επασβέστωσης της κοιλιακής αορτής και εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων δίσκων ΟΜΣΣ (στατιστικό πακέτο
STATA 8.0, επίπεδο σημαντικότητας p<0.05).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ύπαρξη επασβέστωσης της κοιλιακής αορτής σχετίζεται σημαντικά με την ύπαρξη εκφύλισης των μεσοσπονδυλίων
δίσκων ΟΜΣΣ (odds ratio 1.8; 95% confidence interval 0.9-3.5; P = 0.048).
139
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι ασθενείς άνω των 70 ετών, με επασβέστωση της κοιλιακής αορτής έχουν σχεδόν 2 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να
παρουσιάζουν εκφύλιση των μεσοσπονδυλίων δίσκων ΟΜΣΣ, σε σχέση με αυτούς που δεν έχουν αλλοιώσεις της κοιλιακής αορτής.
196. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΟΣ -ΥΠΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΧΙΟΝΙΟΥ ΤΕΝΟΝΤΑ ΤΟΥ ΩΜΟΥ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ
ΜΕ ΡΗΞΗ ΟΛΙΚΟΥ Η ΜΕΡΙΚΟΥ ΠΑΧΟΥΣ ΤΟΥ ΥΠΟΠΛΑΤΙΟΥ ΤΕΝΟΝΤΑ
Α. Βόσσος1, Π.Μακρυνικόλα2 , Γ. Αναστόπουλος3
Δντης Ορθοπαιδικής κλινικής Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου1
Αγροτική ιατρός Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου2
Συντ.Δντης Ακτινοδιαγνωστικού τμήματος Γεν. Νοσοκομείου Καρύστου3
ΣΚΟΠΟΣ: Ο σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να διερευνήσουμε την συμβολή του υπερηχογραφήματος στην διερεύνηση του
επώδυνου ώμου όταν η αιτιολογία του είναι το εξάρθρημα του βραχιονίου τένοντα καθώς και η συχνότητα που συνδυάζεται αυτή με την
ρήξη ολικού η μερικού πάχους του σύστοιχου υποπλάτιου τένοντα
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Εξετάστηκαν υπερηχογραφικά δεκαέξι (16) ασθενείς στην διάρκεια του 2013 οι οποίοι προσήλθαν στα εξωτερικά
ιατρεία του νοσοκομείου μας με έντονο άλγος στην κατ’ώμον άρθρωση τραυματικής αιτιολογίας και με ένδειξη από την κλινική εξέταση
εξαρθρήματος η υπεξαρθρήματος του βραχιονίου τένοντα . Χρησιμοποιήθηκε υπερηχογράφος Philips Envisor υψηλής ευκρίνειας και
γραμμικός ηχοβολέας 7-12 MHz.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε δέκα (10) ασθενείς το υπερηχογράφημα ανέδειξε παθογνωμονικά το πλήρες εξάρθρημα του βραχιονίου τένοντα
αναδεικνύοντας ικανοποιητικά την <κενή αύλακα> και την χαρακτηριστική επί τα εντός μετατόπιση του τένοντα. Σε δύο (2) από αυτούς
επιβεβαιώθηκε η διάγνωση με MRI. Σε έξι (6) ασθενείς διαπιστώθηκε και ρήξη διαφόρου βαθμού και του υπερακανθίου τένοντα ενώ σε
οκτώ (8) παρατηρήθηκε και εικόνα ρήξης ολικού η μερικού πάχους στον υποπλάτιο τένοντα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η συμβολή του υπερηχογραφήματος στην διερεύνηση του επώδυνου ώμου όταν η αιτιολογία του είναι το εξάρθρημα
του βραχιονίου τένοντα τραυματικής αιτιολογίας είναι λίαν σημαντική δεδομένου ότι με την συγκεκριμένη μέθοδο έχουμε την δυνατότητα
να αναδείξουμε ικανοποιητικά όλη την παθολογία που αφορά τον συγκεκριμένο τένοντα ενώ ταυτόχρονα επιβεβαιώνεται ότι στις
περισσότερες των περιπτώσεων συνυπάρχει και ρήξη ολικού η μερικού πάχους στον υποπλάτιο τένοντα. Η παραπομπή για εξέταση
με MRI κατά την γνώμη μας πρέπει να επιφυλάσσεται μόνο σε ιδιαίτερα παχύσαρκους, μη συνεργάσιμους ασθενείς η στα πλαίσια
προεγχειρητικής διαδικασίας.
197. ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ(RA) - ΨΩΡΙΑΣΙΚΗΣ(PA) ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΑ ΧΕΙΡΑ - ΔΙΑΦΟΡΕΣ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ
Σταυριανός Βασίλειος, Τσουπαρέλου Παναγιώτα, Ζαμπέλης Ιωάννης, Παπαευθυμίου Βασίλειος
ΣΚΟΠΟΣ: Να περιγράψουμε τα ακτινολογικά ευρήματα και τις διαφορές μεταξύ RA και PA. Οι ακτινολογικές αλλοιώσεις της RA και της
PA αρθρίτιδας είναι χαρακτηριστικές καθώς η RA, όχι σπάνια, συνδυάζεται με ψωρίαση και η απουσία δερματικών αλλοιώσεων δεν
αποκλείει την πιθανότητα οι ασθενείς να πάσχουν από PA και όχι RA.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν στο Ακτινολογικό Τμήμα τα τελευταία 2 έτη ακτινογραφίες πηχ/κών-άκρων χειρών σε 40 ασθενείς,
οι οποίοι έπασχαν από RA ή PA.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 8 ασθενείς με RA εμφάνισαν συμμετρική προσβολή των μετακαρπιοφαλαγγικών και εγγύς φαλαγγοφαλαγγικών
αρθρώσεων, με ωλένια απόκλιση της εγγύς φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης του δείκτου.12 ασθενείς με RA εμφάνισαν περιαρθρική
οστεοπενία-οστεοπώρωση. 3 ασθενείς με PA παρουσίασαν εικόνα ασύμμετρης οστικής καταστροφής υπεξαρθρημάτων και
αγκυλώσεων τύπου σαν μολύβι σε κύπελλο (pencil in cup). 17 ασθενείς με PA παρουσίασαν ψωριασική προσβολή των ονύχων με
ασύμμετρη διαβρωτική αρθροπάθεια της άπω φαλαγγοφαλαγγικής άρθρωσης του δείκτου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τόσο η RA, όσο και η ΡA προκαλούν εξοίδηση μαλακών μορίων, στένωση των αρθρικών σχισμών και περιαρθρικές
διαβρώσεις. Σε αντίθεση με την RA, η PA προσβάλλει κυρίως τις άπω και τις εγγύς φαλαγγοφαλαγγικές αρθρώσεις με ασύμμετρη
παρά συμμετρική καταστροφή, με όχι περιαρθρική οστεοπενία - οστεοπόρωση. Η RA προσβάλλει τις καρπομετακάρπιες και
μετακαρπιοφαλαγγικές αρθρώσεις, παρουσία συμμετρικών υποχόνδριων διαβρώσεων με οστεοπενία - οστεοπόρωση. Συχνά όμως η
RA μπορεί να προσβάλλει τις αρθρώσεις με τρόπο παρόμοιο με αυτό της PA. H συνεκτίμηση γίνεται με την κλινική εικόνα (ρευματικά
οζίδια, ψωριασικές πλάκες) και τον εργαστηριακό έλεγχο (ρευματοειδής παράγοντας, ΗΙΑ-Β27). Η προσεκτική αξιολόγηση των
ακτινολογικών ευρημάτων στην άκρα χείρα συμβάλλει σημαντικά στην διαφορική διάγνωση της RA και της PA, συνεισφέροντας στην
περαιτέρω διερεύνηση των ασθενών.
198. ΣΠΑΝΙΕΣ ΕΝΤΟΠΙΣΕΙΣ ΝΟΣΟΥ PAGET
Ι.Καλογερόπουλος, Δ.Κρικέτου, Σ.Πασχάλης, Κ.Ιωσηφίδης, Έφη Δαμπολιά, Ο.Βισκαδουράκη, K.Μηνατσή, Π.Ν Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό τμήμα- Θεραπευτήριο “Ο Ευαγγελισμός” , Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ Παρουσίαση σπάνιων εντοπίσεων της νόσου Paget, η οποία αποτελεί μια χρόνια μη μεταβολική διαταραχή των οστών. Η
αιτιολογία της είναι άγνωστη, ωστόσο σήμερα γενικά θεωρείται ότι η νόσος προκαλείται από μια βραδέως δρώσα υποκλινική ιογενή
λοίμωξη των οστεοκλαστών σε ένα γενετικά προδιαθετειμένο άτομο.
140
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Παθοφυσιολογία: Η επιθετική, εστιακή οστική απορρόφηση προκαλεί μεγάλες κοιλότητες στα οστά, γεγονός που οδηγεί στην
στρατολόγηση των οστεοβλαστών και στην αυξημένη δραστηριότητα τους με αποτέλεσμα τον ταχύ και αποδιοργανωμένο σχηματισμό
οστών.
Το νέο οστό είναι : Χοντρό, αποδιοργανωμένο, ακανόνιστο, λιγότερο ανθεκτικό σε δυνάμεις και επιρρεπές σε παραμόρφωση και θραύση.
Οι εστιακές οστικές βλάβες που υπάρχουν κατά τη διάγνωση, είναι συνήθως οι μόνες που εμφανίζονται και οι ίδιες που εξελίσσονται
στην πορεία της νόσου.
Συνηθέστερες εντοπίσεις είναι η πύελος, το μηριαίο, το κρανίο, η κνήμη, η ΣΣ ενώ λιγότερο συχνές εντοπίσεις είναι η ωμοπλάτη, οι
πλευρές, τα οστά του άκρου ποδός και της άκρας χειρός.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ Η νόσος Paget διακρίνεται σε τρια στάδια : οστεολυτική, μικτή και σκληρυντική φάση. Ακτινολογικά απεικονίζεται
η πάχυνση του φλοιού, η διαπλάτυνση του οστού, η αύξηση ή μείωση της πυκνότητας του οστού ανάλογα το στάδιο, η συμμετοχή της
υπαρθρικής επιφάνειας (δδ από ινώδη δυσπλασία), καθώς και παραμορφώσεις ή παθολογικά κατάγματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Για την αναγνώριση της νόσου Paget πρωτεύοντα ρόλο έχουν οι ακτινογραφίες οστών, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις
τα ευρήματα αυτά μπορεί να είναι και παθογνωμονικά. Σημαντικό ρόλο στην διάγνωση έχει το σπινθηρογράφημα οστών, η ALP ενώ σε
περίπτωση επιπλοκών απαραίτητη θεωρείται η CT/MRI. απαραίτητη θεωρείται η CT/MR
199. ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΕΥΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΣΕ ΨΕΥΔΟΥΠΟΠΑΡΑΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟ (PHP) ΤΥΠΟΥ IA .
Μπιζίμη Β., Σιδέρη Ν., Πέππα Μ., Παπαλουκά Β., Μισιχρόνη Ι., Ο. Παπακωνσταντίνου
ΣΚΟΠΟΣ :Η εξοικείωση του ακτινολόγου με το φάσμα των απεικονιστικών ευρημάτων σε ψευδουποπαραθυρεοειδισμό τύπου Iα, μιας
σπάνιας μεταβολικής διαταραχής. Η συλλογιστική της διαφορικής διάγνωσης των σκελετικών ανωμαλιών που απεικονίζονται.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: O ψευδοϋποπαραθυρεοειδισμός οφείλεται σε αντίσταση των οργάνων στόχων στην παραθορμόνη.
Τέσσερεις τύποι έχουν περιγραφεί: Ο τύπος Ia (ο συνηθέστερος), Ib, Ic, και II. O τύπου Ιa πρωτίστως χαρακτηρίζεται από σημεία
καθυστερημένης σκελετικής ανάπτυξης, που συνήθως εμφανίζονται με σωματικές ανωμαλίες της κληρονομικής οστεοδυστροφίας
Albright.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Μελετήσαμε αναδρομικά τις ακτινογραφίες τεσσάρων ασθενών ηλικίας 21-31 ετών, οι οποίοι διαγνώσθηκαν με
ψευδουποπαραθυρεοειδισμό τύπου Ia, κατά την παιδική ηλικία. Όλοι εμφάνιζαν χαμηλό ανάστημα, ενώ οι εργαστηριακές εξετάσεις
έδειξαν αυξημένα επίπεδα παραθορμόνης και φωσφόρου στον ορό, καθώς και υπασβεστιαιμία. Σε όλους συνυπήρχαν και έτερες
μεταβολικές διαταραχές.
Κατά την μελέτη διαπιστώθηκε διάχυτη οστεοπενία και οστεοποίηση σε εξωσκελετικούς μαλακούς ιστούς, σε όλους τους ασθενείς.
Αμφοτερόπλευρη, βράχυνση του 4ου μετακάρπιου αναδείχθηκε σε τρείς ασθενείς, με συμμετοχή και άλλων μετακάρπιων και
μετατάρσιων οστών (διαφορετικά μεταξύ ασθενών). Από τις ακτινογραφίες εξάλλου, των άκρων χειρών και ποδιών, απεικονίστηκε
κωνική παραμόρφωση των επιφύσεων, σε διάφορες φάλαγγες. Διεύρυνση των μεταφύσεων των μηριαίων και των κνημών,
αμφοτερόπλευρα, ελέγχθηκε σε μια περίπτωση.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: O ψευδοϋποπαραθυρεοειδισμός, κυρίως ο τύπου Ια, αν και σπάνιος, θα πρέπει να περιλαμβάνεται στην διαφορική
διάγνωση των παθήσεων ασθενών με σκελετικές αλλαγές, όπως βραχυδακτυλία, έκτοπη οστεοποίηση και κωνικές επιφύσεις στα
βραχέα σωληνώδη οστά.
Αν και τα μεμονωμένα απεικονιστικά χαρακτηριστικά δεν είναι ειδικά για την διάγνωση του, το σύνολο των ευρημάτων μπορεί να
περιορίσει το εύρος της διαφορικής διάγνωσης και να προσανατολίσουν περαιτέρω την κλινική και εργαστηριακή έρευνα.
200. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΟΣΤΕΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΤΑΤΑΡΣΙΟΥ ΟΣΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Τορουνίδης Η., Κατσίμπα Δ., Δημητρίου Χ., Nενόπουλος Α*., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΣΚΟΠΟΣ: Το οστεοβλάστωμα είναι ένα σπάνιο καλόηθες οστεοβλαστικό νεόπλασμα με σπάνια εντόπιση στα μετατάρσια. Παρουσιάζονται
τα κλινικά, απεικονιστικά και ιστοπαθολογικά γνωρίσματα ενός οστεοβλαστώματος εντοπιζόμενου στο δεύτερο μετατάρσιο οστό μιας
πενηντάχρονης γυναίκας, που αντιμετωπίστηκε επιτυχώς με απόξεση της βλάβης.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ: Γυναίκα 50 ετών προσήλθε στο Νοσοκομείο μας, με εντοπισμένη διόγκωση και ευαισθησία του δεξιού
άκρου ποδός από 3 ετών. Ανέφερε αυξανόμενη διόγκωση και έντονο πόνο, επιδεινούμενο τη νύχτα, κατά τους τελευταίους 6 μήνες. Η
απεικόνιση περιελάμβανε απλές ακτινογραφίες, Α.Τ. και Μ.Τ. και ήταν ενδεικτική μιας καλοήθους εξεργασίας. Στην απλή ακτινογραφία,
απεικονίστηκε μία ανευρυσματική οστεοβλαστικού τύπου βλάβη στο δεύτερο μετατάρσιο του δεξιού άκρου ποδός. Μια λυτική οστική
βλάβη με επασβεστώσεις εντός αυτής, χωρίς διάσπαση του φλοιού, αναδείχθηκε τόσο στην Α.Τ. όσο και στη Μ.Τ.. Στην τελευταία,
υπήρχαν επίσης σημεία οιδήματος του μυελού του οστού και των μαλακών μορίων. Η βλάβη αντιμετωπίστηκε χειρουργικά με απόξεση
και η βιοψία ανέδειξε οστεοβλάστωμα. Δεν έγινε καμία επιπλέον θεραπεία. Δεν υπήρξε υποτροπή μετά από παρακολούθηση 7 ετών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η κλινική και ακτινολογική εμφάνιση του οστεοβλαστώματος μπορεί να ποικίλλει και να μιμηθεί άλλους όγκους ή
ογκόμορφες καταστάσεις. Η διαφορική διάγνωση μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη και η ιστολογική ανάλυση του υλικού βιοψίας
αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της διάγνωσης.
141
201. ΓΙΓΑΝΤΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟΣ ΟΓΚΟΣ ΤΟΥ ΤΕΝΟΝΤΙΟΥ ΕΛΥΤΡΟΥ ΣΤΟΝ ΧΗΝΕΙΟ ΠΟΔΑ -MRI ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Π. Κρανιώτης, Ζ.Τσαντούλα, Κ. Συγγούνης, Γ. Μπαρλίγκα, Α. Ρηγοπούλου,
Αικ. Σολωμού.
Τμήμα Μαγνητικής Τομογραφίας, Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας ΠΓΝΠ
Σκοπός: Να αναδειxθούν τα MRI ευρήματα του γιγαντοκυτταρικού όγκου του τενοντίου ελύτρου (ΓΟτΤΕ), σε σχετικά ασυνήθη εντόπιση.
Υλικό και Μέθοδοι: Πρόκειται για γυναίκα 56 ετών, που ψηλάφησε μόρφωμα στην έσω επιφάνεια του ΑΡ γόνατος και υποβλήθηκε σε
MRI.
Ελήφθησαν εικόνες Τ1WI, Τ2WI και Τ1WI με καταστολή λίπους μετά τη χορήγηση παραμαγνητικής ουσίας, σε τρία επίπεδα.
Αποτελέσματα: Ανεδείχθη μόρφωμα, διαστάσεων 3,5 Χ 2,7 Χ 1,8 εκ, στα μαλακά μόρια της έσω επιφάνειας του ΑΡ μηρού, στο επίπεδο
του μηριαίου κονδύλου. Η αλλοίωση ασαφοποιούσε τα όρια των τενόντων του χήνειου ποδός.
Είχε ομοιογενώς χαμηλό σήμα σε Τ1 και Τ2 WI. Μετά την έγχυση παραμαγνητικής ουσίας ανεδείχθη η συμπαγής υφή της αλλοίωσης, με
ανομοιογενή πρόσληψη.
Ακολούθησε χειρουργική εξαίρεση της βλάβης και η παθολογοανατομική εξέταση ανέδειξε ΓΟτΤΕ.
Συμπεράσματα: Οι ΓΟτΤΕ είναι σχετικά ασυνήθεις, βραδέως αναπτυσσόμενες, καλοήθεις αλλοιώσεις του τενοντίου ελύτρου.
Εμφανίζονται κυρίως σε γυναίκες 3ης -5ης δεκαετίας. Εντοπίζονται κυρίως στην άκρα χείρα, με τοπική διόγκωση, ενώ μπορεί να υπάρχει
και εντοπισμένο άλγος. Ενδεχομένως να αποτελούν αντιδραστικές μάζες και όχι πραγματικά νεοπλάσματα.
Στην MRI εμφανίζουν χαμηλό σήμα σε Τ1 και Τ2 WΙ, ενώ η ενίσχυση ποικίλει. Η κύρια Δ/Δ της ΓΟτΤΕ είναι η λαχνοζώδης
υμενίτιδα(PVNS).
202. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (Υ.Τ.) ΒΛΑΣΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ
ΑΠΟ ΟΣΤΕΟΠΟΙΚΙΛΩΣΗ
Σκούρας Ι., Χριστοδούλου Ε., Γραβάνης Δ., Φλουρή Μ., Οικονομίδης Ε., Αποστολάτου Α., Μαρτάκη Π.
Ακτινοδιαγνωστικό εργαστήριο-τμήμα αξονικού τομογράφου Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»
Σκοπός: Η ανάδειξη ακτινομορφολογικών χαρακτηριστικών των δευτεροπαθών οστεοβλαστικού τύπου εντοπίσεων που να επιτρέπουν
τον διαχωρισμό τους σε έδαφος οστεοποικίλωσης.
Υλικό και μέθοδοι: Μελετήθηκαν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των πολλαπλών βλαστικού τύπου οστικών μεταστάσεων με αφορμή
τη διερεύνηση με Υ.Τ. δύο ασθενών με οστεοποικίλωση (ένας άνδρας 80 ετών και μία γυναίκα 63 ετών) οι οποίοι είχαν αντιμετωπιστεί
στο παρελθόν για Ca προστάτη και Ca μαστού αντίστοιχα ενώ προσήλθαν στο νοσοκομείο μας στα πλαίσια της τακτικής τους
παρακολούθησης.
Αποτελέσματα: Η οστεοποικίλωση εμφανίζεται με τη μορφή πολλαπλών στικτών οστεοσκληρυντικών βλαβών κατά κανόνα
μικρής διαμέτρου (έως 5,0 χιλ.). Οι μεταφύσεις των μακρών οστών, τα οστά του ταρσού και της άκρας χείρας προσβάλονται πάντοτε.
Οι οστεοβλαστικού τύπου μεταστάσεις είναι συνήθως μεγαλύτερες σε μέγεθος με ακανόνιστο σχήμα και ασύμμετρη κατανομή. Η
προσβολή του αξονικού σκελετού είναι κατά πολύ συχνότερη από τη προσβολή των άκρων. Σε κανέναν από τους δύο ασθενείς μας
δεν διαγνώστηκαν δευτεροπαθείς εντοπίσεις γεγονός που επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια με σπινθηρογραφικό έλεγχο ο οποίος ήταν
αρνητικός.
Συμπέρασμα: Η διαφορική διάγνωση των βλαστικού τύπου οστικών μεταστάσεων από την οστεοποικίλωση ή ακόμα και η
ανίχνευση αυτών σε ασθενείς με οστεοποικίλωση με βάση μόνον τα ακτινομορφολογικά τους χαρακτηριστικά στην Υ.Τ. είναι εφικτή.
Ωστόσο στη δεύτερη περίπτωση ο βαθμός δυσκολίας είναι ιδιαίτερα υψηλός και απαιτείται πολύ προσεκτική διερεύνηση από τον
ακτινοδιαγνώστη ιατρό. Η συνεκτίμηση του ιστορικού του ασθενούς , η σύγκριση με παλαιότερους απεικονιστικούς ελέγχους αλλά και ο
σπινθηρογραφικός έλεγχος παραμένουν απαραίτητα για την τελική διάγνωση.
203. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΕΠΙΠΛΟΚΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΙΚΗ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΙΟΥ (ΤΗΑ)
Π. Κρανιώτης, Μ. Πατσούρα, Ε. Τσώτα, Α. Βάλσαμος, Γ. Παστρωμάς, Θ. Πέτσας
Κλινικό εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών
Σκοπός Η ανάδειξη της συμβολής διάφορων απεικονιστικών μεθόδων (ακτινογραφία, υπέρηχος, αξονική τομογραφία) στην ανάδειξη
επιπλοκών σε ασθενείς μετά από ΤΗΑ, με αφορμή δύο ενδιαφέροντα περιστατικά.
Υλικό-Μέθοδος
1)Γυναίκα 80 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο λόγω ισχιαλγίας ΑΡ και σταδιακή πτώση του αιματοκρίτη με ιστορικό ΤΗΑ σύστοιχα προ μηνός.
Από την κλινική εξέταση αναγνωρίστηκε ψηλαφητή σκληρία κυρίως στην περιοχή του γλουτού ΑΡ, οπισθίως της τομής και έντονη
ευαισθησία στην ψηλάφηση. Χωρίς συνοδό συστηματική συμπτωματολογία (εμπύρετο ή σημεία τοπικής φλεγμονής). Έγινε ακτινογραφία
λεκάνης-ισχίων και κατόπιν ζητήθηκε υπέρηχος μαλακών μορίων στην περιοχή του χειρουργικού τραύματος.
2) Άνδρας 70 ετών παρουσίασε απότομη πτώση του αιματοκρίτη στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο μετά ΤΗΑ και ενώ νοσηλευόταν.
Πραγματοποιήθηκε τριών φάσεων δυναμική CT αγγειογραφία.
Αποτελέσματα Στην πρώτη περίπτωση η ακτινογραφία λεκάνης ισχίων ανέδειξε πρόσθετη σκίαση μαλακών μορίων στην περιοχή του
ΑΡ ισχίου πέριξ του αυχένα της ΤΗΑ πρόθεσης.
142
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Στον υπερηχογραφικό έλεγχο αναγνωρίστηκε εκτεταμένη συλλογή με χαρακτήρες περιχαράκωσης, μικτής ηχογένειας, ως επί
αιματώματος πέριξ του αυχένα της ΤΗΑ πρόθεσης, εγκαρσίων διαστάσεων 13 x 12,1 εκ, εύρημα που αντιστοιχεί στην πρόσθετη σκίαση
μαλακών μορίων της ακτινογραφίας. Πιο υγροποιημένα αιμορραγικά στοιχεία υπήρχαν κάτω από την χειρουργική τομή.
Στην δεύτερη περίπτωση αναδείχτηκε εκτεταμένο αιμάτωμα στα μαλακά μόρια της ΔΕ πλάγιας πυελικής χώρας και ένα μόλις διακριτό
ψευδοανεύρυσμα.
Συμπέρασμα Σε περιπτώσεις μετεγχειρητικών επιπλοκών, με πτώση αιματοκρίτη και ανάλογα με την κλινική εικόνα του
ασθενούς(απότομη ή σταδιακή πτώση του αιματοκρίτη) τόσο η υπερηχογραφία όσο και η CT αγγειογραφία μπορούν να αναδείξουν την
υποκείμενη παθολογία. Στην οξεία πτώση του αιματοκρίτη αποτελεί σαφώς εξέταση εκλογής η CT αγγειογραφία.
204. ΙΝΟΕΛΑΣΤΩΜΑ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ (ELASTOFIBROMA DORSI): ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΣΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Παρίσσης Κ., Αραμπατζάκη Ι., Μιχαηλίδου Ε.
EUROMEDICA ΣΕΡΡΩΝ Ιδιωτικό Πολυδιαγνωστικό εγαστήριο Σερρών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Τα ινοελαστώματα είναι καλοήθη όγκοι μαλακών μορίων, σχετικά σπάνια, με αργή ανάπτυξη κυρίως ασυμπτωματικά,
τυπικά εντοπιζόμενα στην κάτω γωνία της ωμοπλάτης.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των ινοελαστωμάτων με την χρήση αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν 3 περιστατικά τα οποία προσήλθαν στο κέντρο μας με αιτιολογία ψηλαφητό μόρφωμα στην περιοχή
της ωμοπλάτης ενώ στην μελέτη συμπεριλαμβάνονται άλλα 3 περιστατικά τα οποία αποτελούσαν τυχαίο εύρημα σε αξονική τομογραφία
θώρακος που πραγματοποιήθηκε για άλλο λόγο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα ινοελαστώματα έχουν πυκνότητα στην αξονική τομογραφία μυϊκού ιστού με δυσδιάκριτα συνήθως όρια, χωρίς
διήθηση του παρακείμενου λίπους ενώ διάσπαρτα στοιχεία με πυκνότητα λίπους μπορούν να εντοπιστούν εσωτερικά. Παρόμοια εικόνα
παρουσιάζουν και στην μαγνητική τομογραφία με ένταση σήματος στις διάφορες ακολουθίες που ακολουθεί τον παρακείμενο μυϊκό ιστό
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χαρακτηριστική θέση και εντόπιση του ινοελαστώματος σε συνδυασμό με την ακτινολογική εικόνα καθιστούν εύκολη
την διάγνωση χωρίς να είναι απαραίτητος ο περαιτέρω έλεγχος με βιοψία.
205. ΜΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΗΒΟΪΣΧΙΑΚΗΣ ΣΥΓΧΟΝΔΡΩΣΗΣ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΕ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Παπαδημητρίου Α., Σαμολαδάς Ε*., Τορουνίδης Η., Βαρελάς Σ., Ναλμπαντίδου Χ., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η ηβοϊσχιακή συγχόνδρωση (ΗΙΣ) – η χόνδρινη συνένωση των ηβικών και ισχιακών κλάδων των οστών της λεκάνηςπαρουσιάζει έναν εξαιρετικά μεταβλητό συντελεστή οστεοποίησης. Η οστεοποίηση μπορεί να είναι πλήρης σε όλες τις ηλικίες, εκτός
από τις ηλικίες 4-12 ετών . Η ακτινολογική απεικόνιση με την ανώμαλη παρυφή στις συναρθρώσεις και το οίδημα της περιοχής
αντιπροσωπεύει μια φυσιολογική διαδικασία, η οποία προηγείται της οστεοποίησης σχεδόν σε όλα τα παιδιά. Ωστόσο ο δείκτης του
πόνου είναι ενδεικτικός τραυματισμού, φλεγμονής ή νεοπλασματικής εξεργασίας στα παιδιά.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Κατά το χρονικό διάστημα 2009- 2013 παρουσιάστηκαν στην Ορθοπεδική κλινική του νοσοκομείου μας 13
παιδιά, 8 αγόρια και 5 κορίτσια με εμμένοντα πόνο στην λεκάνη και κατά περίπτωση χωλότητα. Οι ηλικίες ήταν από 8 μηνών έως 14
ετών. Σε όλους τους ασθενείς έγινε ο κλινικοεργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος που κρίθηκε απαραίτητος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 5 ασθενείς είχαν οστεοχονδρίτιδα, 3 ασθενείς κάταγμα , 1 ασθενής οστεομυελίτιδα και 4 ασθενείς συγγενές
έλλειμμα. Σε όλους τους ασθενείς με συγγενές έλλειμμα συνυπήρχαν και άλλες παθήσεις του μυοσκελετικού συστήματος. Περιγράφονται
τα απεικονιστικά ευρήματα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η πολύ καλή γνώση από τους ακτινοδιαγνώστες των χρόνων οστεοποίησης στα διάφορα οστά του σκελετού στα παιδιά
και η παθολογία τους, καθώς και η καλή συνεργασία με τους ορθοπεδικούς αποτρέπει την καθυστέρηση στη διάγνωση που είναι
υψίστης σημασίας για την ανάπτυξη του σκελετού των παιδιών.
206. NΕΥΡΙΛΕΙΜΩΜΑ ΥΠΕΖΩΚΟΤΑ: ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΕ Α/Α ΘΩΡΑΚΟΣ , ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ.
ΣΩΤΗΡΑΚΟΥ Κ. , ΦΑΤΣΗ Α., ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ Α., ΜΠΑΤΣΙΑΚΟΥ Μ., ΠΡΩΤΟΠΑΠΑ Α., ΒΑΝΤΑΡΑΚΗΣ ΕΜ., ΚΑΡΒΕΛΑΣ Σ.
Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν.Α. Η ΕΛΠΙΣ.
Σκοπός Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού που αφορά τυχαίο εύρημα σε συνήθη προεγχειρητικό έλεγχο με Α/α θώρακος
ασθενούς της ΩΡΛ κλινικής ( αμυγδαλεκτομή).
Υλικό και μέθοδος Ασθενής ετών 25 με επανειλημμένα επεισόδια αμυγδαλίτιδων την τελευταία τριετία προσήλθε στα εξωτερικά
ιατρεία του νοσοκομείου μας προς αντιμετώπιση. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε πλήρη εργαστηριακό και απεικονιστικό έλεγχο , όπου ως
τυχαίο εύρημα αναδείχθηκε στην Α/α θώρακος μια μικρή οζώδης περιφερική σκίαση με σαφή όρια στο αριστερό άνω πνευμονικό πεδίο
, δια την οποία και συστήθηκε περαιτέρω έλεγχος με CT.
Αποτελέσματα Η αξονική τομογραφία επιβεβαίωσε το εύρημα της Α/α θώρακος και ανέδειξε μία ομαλή μηνοειδής πάχυνση του
143
υπεζωκότα στον αριστερό άνω λοβό χωρίς οστική αλλοίωση. Η Δ/Δ τέθηκε μεταξύ των καλοήθων παθήσεων του υπεζωκότα, με
προεξάρχοντα το ίνωμα και το καλόηθες μεσοθηλίωμα. Ο ασθενής παραπέμφθηκε σε κλινική χειρουργικής θώρακος όπου και
υπεβλήθη σε FNA πνεύμονος.
Εξετάσθηκε το κυτταρικό υλικό παρακέντησης το οποίο δεν ανέδειξε κύτταρα κακοήθειας αλλά ελάχιστα φλεγμονώδη οπότε η
περίπτωση φλεγμονώδους ψευδοόγκου θεωρήθηκε πιθανή. Στη συνέχεια υπεβλήθηκε σε αριστερή οπισθιοπλάγια θωρακοτομή όπου
ανεβρέθηκε υπουπεζωκοτική νεοεξεργασία στο ύψος του οπισθίου τόξου της 3ης πλευράς η οποία εξαιρέθηκε. Η ταχεία βιοψία ήταν
αρνητική για κακοήθεια και η ακολουθούμενη βιοψία έθεσε τη διάγνωση του νευριλειμώματος.
Συμπέρασμα Η συνύπαρξη δύο διαφορετικών παθολογικών οντοτήτων στον ίδιο ασθενή αποτελεί καθημερινή πρόκληση τόσο για τον
κλινικό ιατρό όσο και για τον απεικονιστή διότι με τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους επιτυγχάνεται η έγκυρη και έγκαιρη διάγνωση
ασυμπτωματικών παθήσεων που βρίσκονται σε υποκλινική μορφή.
207. ΝΕΥΡΟΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΟΝΙΑΙΟΥ ΝΕΥΡΟΥ ΑΠΟ ΠΙΕΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΣΕ ΠΑΙΔΙ (COMPRESSION
PERONEAL NEUROPATHY FOLLOWING A BICYCLE INJURY IN A CHILD)
Aβραμίδης Γ., Τορουνίδης Η., Βαρελάς Σ., Tσιβίκης Φ*.,Τσίτας Κ*., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση περίπτωσης νευροπάθειας του περονιαίου νεύρου μετά από τραυματισμό παιδιού με ποδήλατο. Το εύρος των
τραυμάτων από ποδήλατο σε παιδιά είναι πολύ μεγάλο. Ωστόσο, η νευροπάθεια του περονιαίου νεύρου από πίεση μετά από τραυματισμό
με ποδήλατο δεν έχει προηγουμένως αναφερθεί.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ: Παρουσιάζεται περίπτωση 11χρονου κοριτσιού με νευροπάθεια του κοινού περονιαίου νεύρου. Το γόνατο
της παγιδεύτηκε και ενσφηνώθηκε μεταξύ του δακτυλίου της αλυσίδας και του ΑΡ βραχίονα μανιβέλας . Η κλινική εξέταση έδειξε
κινητική παράλυση που προκαλούσε πτώση του ποδός και διαταραχή αισθητικότητας στην έξω επιφάνεια της κνήμης και στη ράχη του
άκρου ποδός. Στην α/α γόνατος- κνήμης δεν απεικονίσθηκε κάταγμα. Η MRI , αν και μη διαγνωστική, προσέφερε χρήσιμες πληροφορίες
για τον τραυματισμό των μαλακών μορίων σχετικά με την πορεία του κοινού περονιαίου νεύρου στον ιγνυακό βόθρο. Περιγράφονται τα
απεικονιστικά ευρήματα. Η ηλεκτροδιαγνωστική μελέτη ήταν ενδεικτική νευροπάθειας του κοινού περονιαίου νεύρου. Πλήρης επάνοδος
της λειτουργίας του περονιαίου νεύρου σημειώθηκε επτά μήνες μετά τον τραυματισμό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η νευροπάθεια του περονιαίου νεύρου από πίεση μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό με ποδήλατο, ενώ η περιοχή
μεταξύ του δακτυλίου αλυσίδας και του ΑΡ βραχίονα μανιβέλας είναι δυνητικά επικίνδυνη για παγίδευση του ποδιού του ποδηλάτη. Η
μαγνητική τομογραφία είναι η ενδεικτική μέθοδος απεικόνισης.
208. ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΙΝΕΣ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ
ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Β. Μπιζίμη, Β. Παπαλουκά, Δ. Φιλιππιάδης, Ν. Σιδέρη, Ι. Μισιχρόνη, Α. Κελέκης, Ο. Παπακωνσταντίνου.
Β’ Εργαστήριο Ακτινολογίας Π.Γ.Ν. ¨Αττικόν¨.
Σκοπός: Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων με μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) των οστεοχόνδρινων αλλοιώσεων του
αστραγάλου (OCLs), της παθοφυσιολογίας, καθώς και των συνυπαρχόντων ευρήματων της νόσου.
Υλικό-μέθοδος: Οι οστεοχόνδρινες αλλοιώσεις ή διαχωριστική οστεοχονδρίτιδα, προσβάλλουν τον αρθρικό χόνδρο και το
υποχόνδριο οστούν του θόλου του αστραγάλου. Συχνά συνδέονται με τραυματικές κακώσεις, ενώ άλλοι αιτιολογικοί παράγοντες
όπως η άσηπτη νέκρωση και γενετικές ανωμαλίες έχουν επίσης αναφερθεί στη βιβλιογραφία. Η μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) και η
Μαγνητική αρθρογραφία (ΜΑ) αποτελούν τις μεθόδους εκλογής στην ανίχνευση και σταδιοποίηση της παθολογικής αυτής κατάστασης.
Αξιολογήσαμε τη θέση, τη μορφολογία, την ένταση σήματος των οστεοχόνδρινων αλλοιώσεων, καθώς και την απεικόνιση του
παρακείμενου οστού, σε 6 ασθενείς.
Αποτελέσματα: Αναλύσαμε τα ευρήματα της ΜΤ σε 6 ασθενείς, ηλικίας 14- 46 ετών, με 7 οστεχόνδρινες αλλοιώσεις αστραγάλου.
Σε έναν ασθενή διενεργήθηκε ΜΑ, σε 2 ασθενείς αξονική τομογραφία ποδοκνημικής άρθρωσης (ΠΔΚ), ενώ σε 3 περιπτώσεις είχαμε
στη διάθεσή μας απλές ακτινογραφίες ΠΔΚ. Σε όλες τις περιπτώσεις οι οστεοχόνδρινες αλλοιώσεις εντοπίζονταν στο έσω τμήμα του
αστραγάλου. Δύο ασθενείς παρουσίαζαν εικόνα πρόσφατου τραυματισμού στο έξω συνδεσμικό σύστημα της άρθρωσης του αστραγάλου,
ενώ σε 2 ασθενείς συνυπήρχε συμπίεση του θόλου του αστραγάλου. Όλες οι αλλοιώσεις ήταν σταθερές. Δεν αναφέρθηκε ιστορικό
κάκωσης σε 4 ασθενείς. Σε όλους η θεραπεία που εφαρμόστηκε ήταν συντηρητική.
Συμπέρασμα: Η ΜΤ αποτελεί πολύτιμη μέθοδο για τη διάγνωση και τη σταδιοποίηση των οστεοχόνδρινων αλλοιώσεων του
αστραγάλου, ενώ ο ρόλος της είναι καθοριστικός στο σχεδιασμό της θεραπείας των ασθενών αυτών.
209. ΠΕΛΜΑΤΙΑΙΑ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑ: ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Α. Μάρκου, Θ. Νημάς, Α. Σκορδάς, Π. Γεωργίου, Α. Στράτης, Α. Αυγουστή, Ι. Μήλιος, Δ. Καραπουρναλίδης, Χ. Καράτζιου, Α. Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Τομέας Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
144
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Σκοπός της Μελέτης: Η παρουσίαση των ευρημάτων στη Μαγνητική Τομογραφία (ΜΤ) της πελματιαίας απονευρωσίτιδας, της
συχνότερης αιτίας πτερνοδυνίας. Απαντάται συχνότερα σε αθλητές, χορευτές και υπέρβαρα άτομα και συχνά συνδυάζεται με άκανθα
πτέρνας. Η πελματιαία απoνεύρωση είναι το κεντρικό τμήμα της πελματιαίας περιτονίας και βρίσκεται μόνιμα υπό τάση ώστε να διατηρεί
την «αψίδα» του ποδιού.
Υλικό και Μέθοδοι: Άρρεν 72 ετών παραπέμφθηκε για ΜΤ στο τμήμα μας στα πλαίσια διερεύνησης έντονου άλγους, σταδιακά
επιδεινούμενου στο πέλμα του αριστερού ποδιού και κυρίως στο έσω όγκωμα της πτέρνας.
Αποτελέσματα: Η ΜΤ ανέδειξε αύξηση της έντασης του σήματος στις STIR ακολουθίες στην πεπαχυμένη πελματιαία απονεύρωση
και στα πέριξ μαλακά μόρια (κυρίως στο λιπώδες σώμα και τον βραχύ καμπτήρα των δακτύλων του ποδός). Οι ανωτέρω δομές
εμπλουτίστηκαν μετά την ενδοφλέβια έγχυση παραμαγνητικής ουσίας. Επιπρόσθετα, παρατηρήθηκε αύξηση της έντασης του σήματος
στις STIR ακολουθίες και στο τμήμα της πτέρνας-πτερνικό όγκωμα, όπου προσφύεται η πελματιαία απονεύρωση.
Συμπέρασμα: Τα απεικονιστικά ευρήματα της πελματιαίας απονευρωσίτιδας στη ΜΤ είναι παθογνωμονικά της νόσου ώστε να
θέτουν οριστικά την διάγνωση. Επίσης, η ΜΤ συνδράμει στην διαφοροδιάγνωση από άλλες παθήσεις, όπως πελματιαία ινωμάτωση,
τραυματισμοί τενόντων και κάταγμα κοπώσεως της πτέρνας. Τέλος, να σημειωθεί και η ουσιαστική συνδρομή της απλής ακτινογραφίας
κυρίως με τον εντοπισμό της άκανθας της πτέρνας, η οποία όμως δεν συνδυάζεται πάντα με πελματιαία απονευρωσίτιδα και μπορεί να
οδηγήσει σε εσφαλμένη διάγνωση.
210. ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΑΤΥΠΑ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΑ ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΠΑΡΑΣΠΟΝΔΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΧΩΡΟ:
ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΥΤ ΚΑΙ ΜΣ
Γ.Βελονάκης1, Λ.Πούλου1, Α.Χρήστου 1, Ε.Καραβασίλης1, Π.Τούλας1,2, Δ.Α.Κελέκης1
1
Μονάδα Έρευνας Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης Πανεπιστημίου Αθηνών, «Ευγενίδειο Θεραπευτήριο».
2
“Εγκέφαλος” Euromedica.
Σκοπός: Η περιγραφή των απεικονιστικών ευρημάτων σε ασθενή με πολλαπλά σπονδυλικά αιμαγγειώματα με εξωοστική επέκταση, τα
οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν λανθασμένα σαν μεταστάσεις.
Υλικό και Μέθοδος: Ασθενής (76ετών) με χειρουργηθέν Merkel cell καρκίνωμα μηρού προ 3ετίας και χειρουργηθέν GIST στομάχου
προ 2ετίας, υπό ΧΜΘ και ΑΚΘ παρακολουθείται από 3ετίας με ΥΤ και ΜΣ. Η ασθενής εμφανίζει πολλαπλές αλλοιώσεις στη ΘΜΣΣ και
στην ΟΜΣΣ, στη διαφορική διάγνωση των οποίων περιλαμβάνονται τα αιμαγγειώματα και οι δευτεροπαθείς εντοπίσεις.
Αποτελέσματα: Πολλαπλά αιμαγγειώματα αναγνωρίζονται στη ΘΜΣΣ και στην ΟΜΣΣ, με κατά τόπους επέκταση στα οπίσθια
στοιχεία των σπονδύλων. Στο επίπεδο Ο1 παρατηρείται επέκταση στον επισκληρίδιο χώρο με στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.
Παρασπονδυλική επέκταση ελέγχεται στα επίπεδα Θ12 και Ο1
Δεδομένου του ιστορικού της ασθενούς τα αιμαγγειώματα θα μπορούσαν λανθασμένα να αποδοθούν σε δευτεροπαθείς εντοπίσεις,
κυρίως λόγω της αυξημένης έντασης σήματος στις Τ2 ακολουθίες με καταστολή της έντασης σήματος του λίπους. Στη διαφορική
διάγνωση υπέρ των αιμαγγειωμάτων ήταν η απουσία απεικονιστικής μεταβολής στους επανελέγχους, η χαρακτηριστική απεικόνιση
στην ΥΤ, η υψηλή ένταση σήματος στις Τ1 ακολουθίες, η πτώση της έντασης σήματος στις Τ1 ακολουθίες αντίθετης φάσης και η απουσία
περιορισμού της μοριακής διάχυσης.
Παρά την επιθετική εικόνα των αιμαγγειωμάτων και την ενδοκαναλική προβολή, η ασθενής ήταν ασυμπτωματική και επιλέχθηκε η
παρακολούθηση έναντι των πιθανών θεραπευτικών παρεμβάσεων.
Συμπέρασμα: Τα εξωοστικά σπονδυλικά αιμαγγειώματα αποτελούν σπάνιες καλοήθεις εξεργασίες, οι οποίες θα μπορούσαν
λανθασμένα να χαρακτηριστούν δευτεροπαθείς εντοπίσεις. Η θεραπευτική αντιμετώπιση εξαρτάται από την παρουσία συμπτωμάτων.
211. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΣΤΙΑΣ ΕΞΩΜΥΕΛΙΚΗΣ ΑΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΟΣΤΙΚΟΥ ΕΜΦΡΑΚΤΟΥ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ
ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Ν. Μπούζας(1) , Α. Παππάς(1), Σ. Ντελίκου, Μ. Ευσταθίου(1), Α. Φειδιαράκης(1) Ι. Σαρδέλη(1), Λ. Στρουμπούλη(1), Ε. Σταμούλη(1), Σ.
Καββαδίας(1).
(1) ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΝΟΣ. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
(2) ΜΟΝΑΔΑ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΙΜΙΑΣ ΝΟΣ. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Σκοπός: Η εξωμυελική αιμοποίηση είναι μια συχνή κλινική εκδήλωση σε χρόνιες αιμολυτικές αναιμίες και αντικατοπτρίζει την
υπερπλασία του μυελού στην προσπάθειά του να διατηρήσει την φυσιολογική αιμοποίηση. Παρουσιάζουμε μία περίπτωση απεικόνισης
εξωμυελικής εστίας επί εδάφους οστικού εμφράκτου, σπάνιο εύρημα το οποίο μπορεί να δημιουργήσει διαφοροδιαγνωστικά
προβλήματα.
Υλικό και μέθοδος: Ασθενής 60 ετών με μικροδρεπανοκυτταρική νόσο
μη μεταγγιζοεξαρτώμενος, με συχνές οστικές κρίσεις, και επίμονο άλγος
στην οσφύ κατά το τελευταίο δίμηνο. Από το ιστορικό του ασθενούς και
προηγούμενους απεικονιστικούς ελεγχους γνωρίζαμε την ύπαρξη μικρών
εξωμυελικών εστιών κατά μήκος της Σ.Σ. Από τον εργαστηριακό έλεγχο δεν προέκυψαν ευρήματα ενδεικτικά λοίμωξης ή νεφρικής
νόσου. Η ορθοπεδική και νευρολογική εκτίμηση δεν ανέδειξαν παθολογικά ευρήματα. Λόγω ιστορικού HCV λοίμωξης και
υπερηχογραφικής εικόνας συμβατής με κίρρωση ζητήθηκε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας.
145
Αποτελέσματα: Η ΑΤ άνω και κάτω κοιλίας ανέδειξε μεταξύ άλλων λυτική αλλοίωση ιερού οστού με συνοδό μάζα μαλακών μορίων
εντός της περιοχής της λύσης. Στην διαφορική διάγνωση περιελήφθησαν η νεοπλασματική εξεργασία, η χρόνια οστεομυελίτις, και η
οστεονέκρωση.
Ο περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία με την
χρήση παραμαγνητικής ουσίας ανέδειξε ανάπτυξη εξωμυελικής εστίας
επί εδάφους οστικού εμφράκτου η οποία επιβεβαιώθηκε περαιτέρω και
με σπινθηρογράφημα οστών.
Συμπέρασμα: Σε ασθενείς με χρόνιες αιμολυτικές αναιμίες ο χαρακτηρισμός οστικών βλαβών πρέπει πάντα να λαμβάνει υπόψιν την
περίπτωση εξωμυελικής αιμοποίησης.
212. ΣΥΝΟΣΤΕΩΣΗ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ ΤΟΥ ΚΑΡΠΟΥ: ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΜΕ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ ΟΣΤΩΝ ΧΕΡΙΟΥ
Δημητρίου Χ., Ναλμπαντίδου Χ., Δημητριάδης Σ*., Βαρελάς Σ., Σφαιρόπουλος Ν.*, Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Ορθοπεδική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η απουσία διαφοροποίησης των οστών του καρπού προκαλεί συγγενείς συνοστεώσεις. Οι συνοστεώσεις των οστών του
καρπού μπορεί να είναι μέρος συνδρόμων συγγενών ανωμαλιών.
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ: Παρουσιάζονται τρεις περιπτώσεις στις οποίες η συγγενής συνοστέωση των οστών του καρπού
συσχετιζόταν με ελαττωματική ανάπτυξη οστών του χεριού. Στους ασθενείς έγινε απλός ακτινογραφικός έλεγχος και μαγνητική
τομογραφία όπου κρίθηκε απαραίτητη. Σε δύο ασθενείς, με συνοστέωση των μηνοειδούς-πυραμοειδούς και κεφαλωτού-αγκιστρωτούελάσσονος πολυγώνου αντίστοιχα, διαγνώσθηκε επίσης έλλειψη της ωλένης. Προτείνεται υποδιαίρεση του πρώτου τύπου των
ανωμαλιών της ωλένιας πλευράς του χεριού. Άλλες οστικές ανωμαλίες περιελάμβαναν διπλασιασμό μίας φάλαγγας και ψευδοεπίφυση
ενός μετακαρπίου αντιστοίχως. Στην τελευταία περίπτωση παρατηρήθηκε επίσης υποπλασία των καμπτήρων τενόντων των δακτύλων,
εκτός από του αντίχειρα. Στην τρίτη περίπτωση συνυπήρχε εγγύς συνοστέωση κεφαλωτού-αγκιστρωτού με απλασία των καμπτήρων
τενόντων για τον μέσο δάκτυλο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Απεικονιστικά η συνοστέωση των οστών του καρπού δεν είναι πάντα πλήρης. Οι συνοστεώσεις μεταξύ μηνοειδούς
- πυραμοειδούς διαιρούνται σε τέσσερις κατηγορίες αναλόγως του βαθμού συνένωσης και των συσχετιζόμενων ανωμαλιών. Η
ίδια ταξινόμηση θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στις υπόλοιπες περιπτώσεις συνοστεώσεων του καρπού. Επομένως, ο 1ος ασθενής
ταξινομείται ως τύπος IV (συνένωση συσχετιζόμενη με άλλες ανωμαλίες του καρπού), ο 2ος ασθενής ως τύπος III (πλήρης συνένωση) και
ο 3ος ασθενής ως τύπος II (εγγύς οστική γέφυρα με περιφερική εντομή).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διάγνωση της ατελούς συνένωσης που ομοιάζει με ψευδάρθρωση (τύπος I) είναι δύσκολη και συνήθως δεν είναι
εύκολα ορατή στην απλή ακτινογραφία. Γίνεται ανασκόπηση βιβλιογραφίας.
213. ΨΕΥΔΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΜΑΣΧΑΛΙΑΙΑΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ ΩΣ ΕΠΙΠΛΟΚΗ ΟΣΤΕΟΧΟΝΔΡΩΜΑΤΟΣ
Μούσιου Σ., Βλάχου Ι., Σταϊκίδου Ι., Παπαδοπούλου Π., Μακρής Ν., Λιβιεράτος Λ., Πετεινέλλη Α.,Κοκκίνης Κ.
Τμήμα TRIPLEX Αγείων Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γ.Ν.Α ΚΑΤ, Αθήνα
Σκοπός Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού ψευδοανευρύσματος μασχαλιαίας αρτηρίας(ΔΕ) στο πλαίσιο επιπλοκής γειτονικού
οστεοχονδρώματος και η ανάδειξη του ρόλου της CT-CTA στη διάγνωση και αξιολόγηση αναλόγων βλαβών.
Υλικό - Μέθοδος Άνδρας ηλικίας 23 ετών, με γνωστό ιστορικό οστεοχονδρώματος του δεξιού βραχιόνιου οστού, προσήλθε στο τμήμα
επειγόντων περιστατικών του νοσοκομείου μας με άλγος και αιμωδίες του δεξιού άνω άκρου.
Αποτελέσματα Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε σφύζουσα μάζα στη δεξιά μασχαλιαία χώρα. Ο ασθενής παραπέμφθηκε προς
απεικονιστικό έλεγχο που περιελάμβανε έγχρωμη υπερηχοτομογραφία (triplex) αρτηριών και αξονική αγγειογραφία
(CTA). Στο triplex διαπιστώθηκε ανεύρυσμα της μασχαλιαίας αρτηρίας με διαστάσεις (34,1mm x 25,2mm x 19,5mm )και παρουσία
θρόμβου εντός αυτού. Στην CTA αναδείχθηκε εικόνα ψευδοανευρύσματος στο επίπεδο έκφυσης της βραχιονίου αρτηρίας, σε άμεση
συνάφεια με το παρακείμενο οστεοχόνδρωμα. Ακολούθησε χειρουργική ανευρυσματεκτομή.
Συζήτηση Τα ψευδοανευρύσματα της μασχαλιαίας αρτηρίας συνήθως είναι αποτέλεσμα τραυματισμού του αγγείου. Επίσης, τα
ψευδοανευρύσματα είναι εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή των οστεοχονδρωμάτων. Συχνότερη εντόπιση αυτής της επιπλοκής είναι
το μηριαίο ενώ έχουν αναφερθεί ελάχιστες περιπτώσεις στο βραχιόνιο οστούν. Κατά κύριο λόγο είναι ασυμπτωματικά και γι αυτό
διαφεύγουν της διάγνωσης. Όμως ,τα εν λόγω ανευρύσματα μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρή και μόνιμη νευρολογική βλάβη λόγω
της αιμορραγίας στη μασχαλιαία κοιλότητα και της συμπίεσης του βραχιονίου πλέγματος. Η έγχρωμη υπερηχοτομογραφία των αγγείων
και η αξονική αγγειογραφία(με την οποία μπορεί να αναδειχθεί και το αίτιο του ψευδοανευρύσματος όπως στην περίπτωσή μας)
συμβάλλουν σημαντικά στην ανάδειξη και στην θεραπευτική προσέγγιση των ψευδοανευρυσμάτων η οποία είναι κυρίως χειρουργική
πλην ορισμένων περιπτώσεων όπου προτιμάται η έγχυση θρομβίνης ή σε ασθενείς με βεβαρημένο ιστορικό όπου αντιμετωπίζονται
ενδαγγειακά.
Η Εργασία είναι αφιερωμένη στη μνήμη του συναδέλφου μας Σταματάκη Βασίλειου.
146
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Ho PK, Weiland AJ, McClinton MA, Wilgis EF: Aneurysms of the upper extremity.J Hand Surg [Am]. 12:39 1987 3805642
2. Applebaum RE, Caniano DA, Sun CC, et al.: Synchronous left subclavian and axillary artery aneurysms associated with
melorheostosis. Surgery. 99:249 19863945927
3. Perry SP, Massey CW: Bilateral aneurysms of the subclavian and axillary arteries; report of a case. Radiology. 61:53 1953
13064403
4. Todd GJ, Benvenisty AI, Hershon S, Bigliani LU: Aneurysms of the mid axillary artery in major league baseball pitchers—a
report of two cases. J Vasc Surg. 28:7021998 9786267
5. Baumgarten KM, Dines JS, Winchester PA, et al.: Axillary artery aneurysm with distal embolization in a major league baseball
pitcher. Am J Sports Med. 35:6502007 17218655
6. Gallen J, Wiss DA, Cantelmo N, Menzoin JO: Traumatic pseudoaneurysm of the axillary artery: report of three cases and
literature review. J Trauma. 24:350 19846708159
7. Majeed L: Pulsatile haemarthrosis of the shoulder joint associated with false aneurysm of the axillary artery as a late
complication of anterior dislocation of the shoulder. Injury. 16:566 1985 4066021
8. Rob CG, Standeven A: Closed traumatic lesions of the axillary and brachial arteries.Lancet. 270:597 1956 13320815
9. Brooks AL, Fowler SB: Axillary artery thrombosis after prolonged use of crutches.J Bone Joint Surg Am. 46:863 1964 14162522
10. Abbott WM, Darling RC: Axillary artery aneurysms secondary to crutch trauma.Am J Surg. 125:515 1973 4693046
11. McCarthy WJ, Flinn WR, Yao JS, et al.: Result of bypass grafting for upper limb ischemia. J Vasc Surg. 3:741 1986 2939264
12. Tetik O, Yilik L, Besir Y, et al.: Surgical treatment of axillary artery aneurysm. Tex Heart Inst J. 32:186 2005 16107110
13. Sullivan TM, Bacharach JM, Perl J, Gray B: Endovascular management of unusual aneurysms of the axillary and subclavian
arteries. J Endovasc Surg. 3:389 1996 8959496
214. ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΗ ΜΕΤΑΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ (KUMMELL’S DISEASE) – ΚΛΙΝΙΚΑ ΚΑΙ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ
Χ. Ματζάρογλου1,2, Π. Κρανιώτης1,, Κ. Κουτσογιάννης2,, Bjoern Habermann3,, P. Diaremes3, PM Rommens3, Θ. Πέτσας1,
1 Ακτινολογικό Eργαστήριο και Ορθοπαιδική Κλινική Πανεπιστημίου Πατρών
2 Τμήμα Φυσικοθεραπείας, Σχολή Επιστημών Υγείας Πρόνοιας, Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Δυτικής Ελλάδος
3 Department of Muscoloskeletal Disorders, University of Mainz, Germany
ΕΙΣΑΓΩΓΗ/ΣΚΟΠΟΣ: Πάνω από 100 χρόνια πριν, ο Dr Kümmell περιέγραψε μια κλινική οντότητα στην οποία ασθενείς, μετά από έναν
ασήμαντο τραυματισμό, με φυσιολογικές αρχικές ακτινογραφίες και μετά από μια ασυμπτωματική περίοδο, ανέπτυσσαν προοδευτική
κατάρρευση ενός σπονδυλικού σώματος (ΠΚΣΣ), λόγω άσηπτης νέκρωσης αυτού.
ΥΛΙΚΟ: Περιγράφουμε μια σειρά ασθενών, 16 γυναίκες/3 άνδρες, με μέση ηλικία τα 62 χρόνια (εύρος 29-74 χρόνια ), που πληρούν
τα κριτήρια του Kümmell. Η ΠΚΣΣ ήταν το αποτέλεσμα μιας ασήμαντης πτώσης για τις γυναίκες ασθενείς. 6 από αυτές είχαν ιστορικό
οστεοπόρωσης. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε απλές ακτινογραφίες, CT/MRI της ΣΣ αλλά και σε σπινθηρογραφήματα οστών.
Έγινε επίσης πλήρης διερεύνηση προς αποκλεισμό κακοήθειας ή λοίμωξης. Περιγράφονται λεπτομερώς τα ακτινολογικά κριτήρια
παθογνωμονικης διάγνωσης για τη νόσο του Kummel.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε όλες τις περιπτώσεις οι πλάγιες ακτινογραφίες ανέδειξαν σφηνοειδή παραμόρφωση των σπονδυλικών σωμάτων,
χωρίς κάκωση των οπισθίων στοιχείων. Το σημείο του κενού βρέθηκε στη CT/MRI της ΣΣ σε όλες τις γυναίκες. Σε συμφωνία με
τη χρονιότητα της βλάβης, μια ήπια πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου στo σπινθηρογράφημα και κανένα σημείο κενού στη CT/MRI
επισημάνθηκαν στον άνδρα ασθενή. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε κυφοπλαστική με λήψη βιοψίας. Νεκρωτικός οστίτης ιστός
βρέθηκε σε όλες τις περιπτώσεις.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η χρόνια καταπόνηση, λόγω επαναλαμβανόμενης άρσης βάρους για πρώτη φορά αναδεικνύεται σε παθογενετικό
μηχανισμό άσηπτης νέκρωσης της ΣΣ. Η ασθένεια του Kümmell, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε ασθενή με εμμένον άλγος ΣΣ
γνωρίζουν όλα τα ακτινολογικά κριτήρια. Αναδεικνύεται η σημασία του τακτικού ακτινολογικού επανελέγχου αυτών των ασθενών.
215. KΑΛΥΚΙΚΟ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ- ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
Συμεωνίδου Ει., Λώτη.Σ., Φωτιάδου Ι., Ξένου Α., Τσεκούρα Μ., Αντωνίου Μ., Κλεανθίδης Κλ.
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Καβάλας
Εισαγωγή - Σκοπός: Το καλυκικό εκκόλπωμα είναι μια σπάνια κατάσταση, άγνωστης αιτιολογίας, η οποία απαντάται στο 0,2 %- 0,6%
των ασθενών που προβαίνει σε απεικονιστικό έλεγχο. Πρόκειται για κυστική κοιλότητα η οποία επικοινωνεί με το πυελοκαλυκικό
σύστημα. Συνήθως είναι ασυμπτωματικά, ωστόσο μπορούν να παρουσιαστούν επιπλοκές όπως φλεγμονή. Παρουσιάζεται ανάλογο
περιστατικό καλυκικού εκκολπώματος σε νεαρή εξεταζόμενη, περιγράφονται τα απεικονιστικά ευρήματα και οι διαφοροδιαγνωστικοί
προβληματισμοί
Υλικό- Μέθοδος: Νεαρή γυναίκα ασθενής προσήλθε για απεικονιστικό έλεγχο λόγω επανειλημμένων ουρολοιμώξεων και άλγος στη
αρ νεφρική χώρα. Αρχικά διενεργήθηκε υπερηχογράφημα και στη συνέχεια κλασική ουρογραφία και αξονική τομογραφία.
Αποτελέσματα: Παρουσιάζονται τα ευρήματα από τις απεικονιστικές εξετάσεις.
147
Συμπέρασμά: Η απεικόνιση μπορεί να θέσει με ασφάλεια τη διάγνωση των καλυκικών εκκολπωμάτων και να απορρίψει άλλες
παθολογικές καταστάσεις.
216. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΥΔΡΟΚΗΛΗΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΝΟΥ
ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΝΗΛΙΚΟΥΣ
Τρίτου Ιωάννα, Παναγιωτοπούλου Γεωργία, Καλαϊτζάκη Καλλιρόη, Βρανάκη Μαρία, Στεφανίδου Αναστασία, Δουλγεράκη Αικατερίνη,
Ψαράς Κων/νος, Σφακιανάκη Ευαγγελία
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Βενιζέλειο-Πανάνειο Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Σκοπός της εργασίας μας είναι η απεικονιστική προσέγγιση σε περιστατικά ασθενών με υδροκήλη του
σπερματικού τόνου (ΥΣΤ). Η ΥΣΤ είναι μια σπάνια συγγενής οντότητα που οφείλεται στην αποτυχία σύγκλεισης της ελυτροπεριτοναϊκής
πτυχής. Έχουν παρατηρηθεί 3 τύποι, η επικοινωνούσα, η χοανοειδής και η εγκυστωμένου τύπου. Ως προδιαθεσικοί παράγοντες
έχουν καταγραφεί η προωρότητα, η συγγενής δυσπλασία του ισχίου, η κυστική ίνωση, το σ. Ehlers-Danlos, κοιλιοπεριτοναϊκό shunt,
βλεννοπολυσακχαριδώσεις και η περιτοναϊκή διάλυση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε διάστημα 8 ετών (2006-2014) εξετάστηκαν υπερηχογραφικά 15 ασθενείς, 12 παιδιά ηλικίας 2 μηνών - 9 ετών
και 3 ενήλικες ηλικίας 19, 50 και 62 ετών, που προσήλθαν με ανώδυνη, ψηλαφητή διόγκωση βουβωνικής χώρας και με την κλινική
υποψία βουβωνοκήλης. Ο εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε υπερηχοτομογράφημα (ΥΧ) και
καταγράφηκαν τα απεικονιστικά τους ευρήματα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Αναγνωρίστηκαν οι 3 τύποι της υδροκήλης του σπερματικού τόνου: α. η επικοινωνούσα υδροκήλη (n=2), όπου η
υγρική συλλογή επικοινωνεί τόσο με το περιτόναιο, όσο και με τον ελυτροπεριτοναϊκό χιτώνα, β. η χοανοειδής (n=9), όπου η υγρική
συλλογή επικοινωνεί με το περιτόναιο αλλά όχι με τον ελυτροπεριτοναϊκό χιτώνα και γ. η εγκυστωμένου τύπου (n=4), όπου η υγρική
συλλογή δεν επικοινωνεί ούτε με το περιτόναιο, ούτε με τον ελυτροπεριτοναϊκό χιτώνα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το ΥΧ αποτελεί την πλέον αξιόπιστη μέθοδο στην ανάδειξη της ΥΣΤ αποκλείοντας παθολογικές καταστάσεις, όπως
τη βουβωνοκήλη, λεμφαδένες, παραορχικές μάζες, απόστημα, έκτοπο όρχι ή την απλή υδροκήλη. Αντιμετωπίζεται χειρουργικά ως
δυνητική βουβωνοκήλη με εκτομή της ΥΣΤ και προφυλακτική αποκατάσταση.
217. ΔΥΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΡΗΞΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΕ
ΠΟΛΥΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ
ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΑΜΗ1, ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΛΑΝΤΖΟΥΝΗ1, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΖΕΛΙΟΥ1, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ1, ΛΕΥΚΟΘΕΑ ΔΗΜΟΥ2, ΠΑΣΣΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ1,
ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΑΡΚΟΥΜΑΝΗ1, ΔΑΦΝΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ1
1.Τμήμα Αξονικού και Μαγνητικού Τομογράφου,
2. Ακτινολογικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Ιωαννίνων “Γ.Χατζηκώστα”
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη με CT κοιλίας δύο περιστατικών κάκωσης της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος σε
πολυτραυματίες και ο ρόλος της καθυστερημένης λήψης στην απεικόνιση του ακριβούς επιπέδου της ρήξης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: 1Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: Γυναίκα, 57 ετών, μετά από παράσυρση από βαρύ όχημα με πολλαπλές κακώσεις κοιλίας.
2Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ: Άντρας, 61 ετών, μετά από τροχαίο ατύχημα με πολλαπλά κατάγματα πυέλου.
Πραγματοποιήθηκε CT κοιλίας πριν και μετά την i.v. χορήγηση σκιαγραφικού σε παρεγχυματική και καθυστερημένη φάση (10min) .
Έγιναν ανασυνθέσεις εικόνων (MPR) σε στεφανιαίο επίπεδο για την ανάδειξη της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην 1η περίπτωση, στην απλή και παρεγχυματική φάση αναδείχθηκε μόνο μικρή συλλογή στο επίπεδο της
πυελοουρητηρικής συμβολής, παρά τον κάτω πόλο του δεξιού νεφρού, ενώ στην καθυστερημένη φάση εικόνα ενεργού διαφυγής του
σκιαγραφικού εντός της συλλογής με σχηματισμό εκτεταμένου ουρινώματος. Ρήξη επίσης παρατηρήθηκε και στην ουροδόχο κύστη με
εξωπεριτοναϊκή διαφυγή του σκιαγραφικού. Πραγματοποιήθηκε επείγουσα χειρουργική διερεύνηση του ουρινώματος και τοποθέτηση
παροχέτευσης. Σε 2ο χρόνο, διερευνήθηκε η κάκωση με ανιούσα πυελογραφία και CT όπου προσδιορίστηκε το ακριβές σημείο της
ρήξης-διαφυγής στο επίπεδο της πυελοουρητηρικής συμβολής.
Στη 2η περίπτωση, επειδή ο ασθενής παρουσίαζε εκτεταμένη μετατραυματική εξοίδηση του περινέου, διερευνήθηκε απεικονιστικά η
ευρύτερη περιοχή με επιπλέον σάρωση του περινέου όπου στην καθυστερημένη CT φάση αναδείχθηκε ενεργός διαφυγή σκιαγραφικού,
λόγω ρήξης της οπίσθιας ουρήθρας, κάκωση που παρατηρείται στο 10% των πολλαπλών καταγμάτων πυέλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Σε βαριές κακώσεις της κοιλίας και της πυέλου με πολλαπλά οστικά κατάγματα, θα πρέπει να διερευνάται το
ενδεχόμενο κάκωσης της αποχετευτικής μοίρας του ουροποιητικού συστήματος με καθυστερημένες λήψεις κατά τη CT εξέταση, η οποία
μπορεί να αναδείξει αξιόπιστα το ακριβές επίπεδο της ρήξης.
218. ΕΜΦΥΣΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ ΣΕ ΜΗ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ
Βελνίδου Α, Χρυσογονίδης Ι, Κούσκουρας Κ, Καλογερά- Φούτζηλα Α, Χαριτάντη-Κουρίδου Α.
Ακτινολογικό Τμήμα Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α , Θεσσαλονίκη
Σκοπός: Η εμφυσηματική κυστίτιδα είναι μια σπάνια λοίμωξη της ουροδόχου κύστεως, , απειλητική για τη ζωή (θνητότητα 7% ),
συνήθως από gram(-) βακτήρια, με πιο συχνό την E.coli. Συχνότερα συναντάται σε γυναίκες, ενώ στο 50% συνυπάρχει σακχαρώδης
148
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
διαβήτης. Άλλοι προδιαθεσικοί παράγοντες είναι η νευρογενής κύστη και η ανοσοκαταστολή. Παρουσιάζουμε μια περίπτωση
εμφυσηματικής κυστίτιδας σε μη διαβητική ασθενή με σκοπό την ανάδειξη των χαρακτηριστικών απεικονιστικών ευρημάτων με
πολυτομική υπολογιστική τομογραφία.
Υλικό- Μέθοδος: Γυναικά 68 ετών, με ιστορικό χρόνιας νεφρικής νόσου, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων, με έντονη αδυναμία
και καταβολή από μηνός. Από τον εργαστηριακό έλεγχο προέκυψε ορθόχρωμη νορμοκυτταρική αναιμία ( αιμοσφαιρίνη 9 g/dl ), και
αυξημένη ουρία και κρεατινίνη στον ορό του αίματος ( Ur 85 mg/dl, Crea 2,1 mg/dl ). Κατά τη νοσηλείας της, το επόμενο 24ωρό η
ασθενής παρουσίασε δυσουρικά ενοχλήματα, πνευματουρία και εμπύρετο έως 38.5 C και τοποθετήθηκε ουροκαθετήρας. Από τη γενική
ουρών προέκυψε πυουρία και μικροσκοπική αιματουρία, συμβατά με οξεία λοίμωξη του ουροποιητικού, ενώ σε καλλιέργεια ούρων
αναπτύχτηκε E.coli. Στα πλαίσια διερεύνησης της αναιμίας, διενεργήθηκε υπολογιστική τομογραφία (ΥΤ) άνω και κάτω κοιλίας.
Αποτελέσματα: Με την ΥΤ διαπιστώθηκε η παρουσία αέρος εντός της ουροδόχου κύστεως, καθώς και εντός του τοιχώματος αυτής,
με χωρίς αλλά ιδιαιτέρα παθολογικά ευρήματα. Η ασθενής τέθηκε σε αγωγή με κινολόνη per os για 7 ημέρες, ενώ η αναιμία αποδόθηκε
στην χρόνια νεφρική νόσο και αντιμετωπίστηκε με μακροχρόνια χορήγηση ερυθροποιητίνης υποδορίως.
Συμπέρασμα: Η αξονική τομογραφία έχει υψηλή ευαισθησία στην πρώιμη διάγνωση της εμφυσηματικής κυστίτιδας. Επίσης,
είναι θεμελιώδης στην διαφοροδιάγνωση της από αλλά αίτια παρουσίας ενδοτοιχωματικού αέρος στην ουροδόχο κύστη, όπως το
εντεροκυστικό συρίγγιο, καθώς και στον αποκλεισμό της συνύπαρξης εμφυσηματικής πυελονεφρίτιδος.
219. ΕΜΦΥΣΗΜΑΤΩΔΗΣ ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑ – ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Καλογερόπουλος Ι.,Aθανασοπούλου Σ.,Ματσίρας Ι.,Σγώρα Α.,Τσερωτάς Π.,Τσολάκη Σ.,Μαντζώρου Α.,Πιπερόπουλος Ι.
Ακτινολογικό Τμήμα, ΓΝΑ “O Ευαγγελισμός”, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων σε εμφυσηματώδη πυελονεφρίτιδα.
Η εμφυσηματώδης πυελονεφρίτιδα αποτελεί μια σπάνια οξεία νεκρωτική φλεγμονή των νεφρών με αυξημένη θνησιμότητα.
ΥΛΙΚO- ΜΕΘΟΔΟI: Ανδρας 47 ετών με ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη προσήλθε για εξετάσεις λόγω άτυπου κοιλιακού άλγους,
αδυναμίας και απώλειας βάρους. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε απλή ακτινογραφία κοιλίας, σε υπερηχογράφημα και αξονική τομογραφία
άνω και κάτω κοιλίας .
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην απλή ακτινογραφία κοιλίας παρατηρήθηκε αέρας στη δεξιά νεφρική χώρα. Το υπερηχογράφημα ανέδειξε
σημαντική αύξηση των διαστάσεων του δεξιού νεφρού με παρουσία υπερηχογενών εστιακών περιοχών με ρυπαρή σκιά (αέρας) στο
νεφρικό παρέγχυμα σύστοιχα. Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε έλεγχος με αξονική τομογραφία που επιβεβαίωσε τα υπερηχογραφικα
ευρήματα και έθεσε τη διάγνωση. Από τον εργαστηριακό έλεγχο του ασθενους παρατηρήθηκε αύξηση των επιπέδων γλυκόζης αίματος .
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η έγκαιρη διάγνωση της εμφυσηματώδους πυελονεφρίτιδας είναι σημαντική καθώς αποτελεί μια απειλητική για τη ζωή
του ασθενούς λοίμωξη. Το υπερηχογράφημα θέτει την υποψία της νόσου ενώ η διάγνωση πραγματοποιείται, κατά κύριο λόγο, με την
αξονική τομογραφία όπου η απεικόνιση της εμφυσηματώδους πυελονεφρίτιδας είναι χαρακτηριστική.
220. ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ-ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΛΙΠΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΟΥ
Ε. Χριστοδούλου, Α. Καγιά, Ι. Σκούρας, Μ. Φλουρή, Ε. Οικονομίδης, Π. Μαρτάκη
Ακτινοδιαγνωστικό Εργαστήριο, Τμήμα μαστού Ε.Α.Ν.Π <<ΜΕΤΑΞΑ>>
ΣΚΟΠΟΣ: Το μυελολίπωμα επινεφριδίου είναι ένας ασυνήθης, καλοήθης και βιοχημικά ανενεργός όγκος ο οποίος αποτελείται από ώριμο
λιπώδη και αιμοποιητικό ιστό. Συνήθως διαγιγνώσκεται τυχαία αν και έχει συσχετιστεί με υπέρταση, παχυσαρκία, ενδοκρινολογικές
διαταραχές και πιθανές κακοήθειες. Παρουσιάζονται τα απεικονιστικά ευρήματα σε υπολογιστική τομογραφία σε ασθενή με γιγαντιαίο
μυελολίπωμα επινεφριδίου.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Ασθενής 46 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μας λόγω παρουσίας ενός βύθιου άλγους από
15μέρου. Στην κλινική εξέταση παρατηρήθηκε ψηλαφητή μάζα που καταλάμβανε τη δεξιά κοιλιακή χώρα. Υπεβλήθηκε σε υπολογιστική
τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας πριν και μετά τη χορήγηση σκιαγραφικού μέσου
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υπολογιστική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας με σκιαγραφικό ανέδειξε μια ευμεγέθη χωροκατακτητική
εξεργασία με πυκνότητες κυρίως λίπους και ελάχιστη πρόσληψη σκιαγραφικής ουσίας, η οποία επεκτείνεται οπισθοπεριτοναϊκά έως
και το πρόσθιο τοίχωμα παρεκτοπίζοντας τις εντερικές έλικες προς τα αριστερά. Η εν λόγω μάζα πιθανότατα εξορμάται από το δεξιό
επινεφρίδιο και συνηγορεί περισσότερο υπέρ ύπαρξης γιγαντιαίου μυελολιπώματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα απεικονιστικά ευρήματα με τη χρήση υπολογιστικής τομογραφίας είναι συνήθως επαρκή για τη διάγνωση του
μυελολιπώματος.
221. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΠΙΘΑΝΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΣΩΛΗΝΑΡΙΑΚΗΣ ΝΕΟΠΛΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΧΙ
Τσίλη Χ. Αθηνά1, Ντόρκου Αλεξάνδρα1, Σβάρνα Ευγενία1, Συλάκος Αναστάσιος2, Μάλιακας Βασίλειος1, Σοφικίτης Νικόλαος2,
Αργυροπούλου Ι. Μαρία1
1
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
2
Ουρολογική Κλινική
Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
149
Σκοπός της Μελέτης: Η ενδοσωληναριακή νεοπλασία του όρχι (testicular intraepithelial neoplasia, TIN) αποτελεί πρόδρομο στάδιο
για την πλειοψηφία των καρκινωμάτων του όρχι από γεννητικά κύτταρα. Σκοπός της μελέτης αυτής είναι να εκτιμηθεί ο πιθανός ρόλος
του συντελεστή διάχυσης στην μαγνητική τομογραφία στην διάγνωση του TIN.
Υλικό και Μέθοδοι: Η αναδρομική αυτή μελέτη περιλαμβάνει 56 εξετάσεις μαγνητικής τομογραφίας του οσχέου, μεταξύ αυτών και 26
καρκινώματα του όρχι από γεννητικά κύτταρα. Για τις ακολουθίες διάχυσης χρησιμοποιήθηκε η τεχνική single shot, multi-slice spinecho planar diffusion pulse sequence, με τιμές της παραμέτρου b 0 και 900 s/mm2. Ο συντελεστής διάχυσης μετρήθηκε στις ακόλουθες
θέσεις: στο ορχικό παρέγχυμα, παρά το νεόπλασμα (πιθανή εντόπιση του TIN, ομάδα 1, ν=19), στο καρκίνωμα (ομάδα 2, ν=26) και στον
φυσιολογικό όρχι (ομάδα 3, ν=60). Ανάλυση διακύμανσης και post hoc (τεστ Dunnett T3) ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν για στατιστικούς
σκοπούς.
Αποτελέσματα: Οι τιμές του συντελεστή διάχυσης (x 10-3 mm2 s-1) ήταν ως εξής: ομάδα 1: 1.07±0.19, ομάδα 2: 0.72±0.27 και ομάδα
3: 1.09±0.22. Η ανάλυση διακύμανσης έδειξε διαφορές της μέσης τιμής του συντελεστή διάχυσης μεταξύ των ομάδων (F = 50.959,
P< 0.001). Σημαντικές διαφορές έδειξε η ανάλυση post hoc μεταξύ των ομάδων 2 και 3 (P <0.001) και μεταξύ των ομάδων 2 και 1 (P
<0.001), αλλά όχι μεταξύ των ομάδων 3 και 1 (P=0.60).
Συμπεράσματα: Με βάση τα πρόδρομα αποτελέσματα της μελέτης, η διάκριση της ενδοσωληναριακής νεοπλασίας του όρχι από το
καρκίνωμα και τον φυσιολογικό όρχι δεν είναι δυνατή με τις μετρήσεις του συντελεστή διάχυσης στην μαγνητική τομογραφία.
222. MΙΚΡΟΛΙΘΙΑΣΗ ΤΟΥ ΟΡΧΙ: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ
Τσίλη Χ. Αθηνά1, Ντόρκου Αλεξάνδρα1, Σβάρνα Ευγενία1, Συλάκος Αναστάσιος2, Σοφικίτης Νικόλαος2, Αργυροπούλου Ι. Μαρία1
1
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
2
Ουρολογική Κλινική
Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Σκοπός της Μελέτης: Η μικρολιθίαση του όρχι (testicular microlithiasis, TM) αποτελεί μια σπάνια καλοήθη οντότητα, συνήθως τυχαίο
εύρημα κατά τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο του οσχέου. Επί έτη επικρατούσε η αντίληψη ότι αποτελεί εκδήλωση πρωτοπαθούς
διαταραχής του ορχικού παρεγχύματος που έχει σαν αποτέλεσμα την αυξημένη συχνότητα εμφάνισης κακοήθων νεοπλασμάτων του όρχι
από γεννητικά κύτταρα. Για τον λόγο αυτό είχε προταθεί η παρακολούθηση των ανδρών αυτών, κυρίως υπερηχοτομογραφικά. Σκοπός
της μελέτης αυτής μετά από ανασκόπηση της Διεθνούς βιβλιογραφίας είναι να διασαφηνίσει εάν η μικρολιθίαση του όρχι αποτελεί
προκαρκινωματώδη κατάσταση, εάν υπάρχει ανάγκη παρακολούθησης και σε ποιες ομάδες πληθυσμού.
Υλικό και Μέθοδοι: Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας στο MEDLINE έγινε με την λέξη ‘testicular microlithiasis’.
Αποτελέσματα: Η ανασκόπηση περιελάμβανε πενήντα αναφορές.
Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα δεδομένα της διεθνούς βιβλιογραφίας, η μικρολιθίαση του όρχι αποτελεί περισσότερο εκδήλωση
διαταραχής του παρεγχύματος του από μία ασαφώς καθοριζόμενη παθολογική οντότητα, η οποία προδιαθέτει τόσο στην ανάπτυξη
κακοήθειας, όσο και στην συνύπαρξη με καλοήθεις καταστάσεις. Άτομα με μικρολιθίαση του όρχι και χωρίς προδιαθεσικούς παράγοντες
για την ανάπτυξη κακοήθους νεοπλάσματος δεν χρήζουν παρακολούθησης. Η παρακολούθηση, κυρίως με την τακτική κλινική
εξέταση και τον υπερηχοτομογραφικό έλεγχο είναι απαραίτητη μόνον για άνδρες με μικρολιθίαση και προδιαθεσικούς παράγοντες
για την ανάπτυξη καρκινώματος του όρχι, όπως παλαιό ιστορικό κακοήθειας του όρχι, οικογενειακό ιστορικό της νόσου, κρυψορχία,
υπογονιμότητα, ατροφία ή δυσγενεσία των γονάδων. Τα πρωτόκολλα παρακολούθησης σε αυτές τις ομάδες πληθυσμού προτάθηκαν
από την υποομάδα απεικόνισης του οσχέου της Πανευρωπαϊκής Εταιρείας Απεικόνισης του Ουροποιογεννητικού Συστήματος και
παρουσιάζονται στην παρούσα μελέτη.
223. ΜΟΝΗΡΗΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΟ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΟΥ : CT ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ
Μούκα Βασιλική1, Τσίλη Χ. Αθηνά1, Μεσσήνης Θώμας2, Καμηνά Σεβαστή3, Αργυροπούλου Ι. Μαρία1
1
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
2
Χειρουργική Κλινική
3
Τμήμα Παθολογικής Ανατομικής
Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
150
Σκοπός της Μελέτης: Η παρουσία μονήρους μετάστασης στο επινεφρίδιο από καρκίνωμα του ενδομητρίου είναι εξαιρετικά σπάνια.
Παρουσιάζουμε την περίπτωση γυναίκας, με ιστορικό χειρουργηθέντος καρκινώματος του ενδομητρίου, χαμηλής διαφοροποίησης και
σταδίου ΙΒ κατά FIGO, στην οποία ο επανέλεγχος με CT ανέδειξε μονήρη μετάσταση στο επινεφρίδιο. Παρουσιάζονται τα CT ευρήματα και
ανασκόπηση της βιβλιογραφίας.
Υλικό και μέθοδοι: Γυναίκα 59 ετών προσήλθε για επανασταδιοποίηση με CT κοιλίας χειρουργηθέντος καρκινώματος του
ενδομητρίου προ έτους.
Αποτελέσματα: Η αξονική τομογραφία ανέδειξε την παρουσία ευμεγέθους χωροκατακτητικής εξεργασίας στη ανατομική θέση του
αριστερού επινεφριδίου, με συνύπαρξη αδρών επασβεστώσεων και έντονο, ανομοιογενή εμπλουτισμό στο σκιαγραφικό. Ο λοιπός
έλεγχος της κοιλίας πλην της υστερεκτομής ήταν αρνητικός. Τα ευρήματα συνηγορούσαν υπέρ κακοήθειας, με πρώτο στη διαφορική
διάγνωση το πρωτοπαθές καρκίνωμα του επινεφριδίου. Ακολούθησε χειρουργική εκτομή του μορφώματος και η ιστολογική έκθεση
ανέφερε χαρακτήρες συμβατούς με μετάσταση από το καρκίνωμα του ενδομητρίου.
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Συμπεράσματα: Η μετάσταση στο επινεφρίδιο από καρκίνωμα του ενδομητρίου θεωρείται σπάνια και συνήθως εμφανίζεται σε
ασθενείς με προχωρημένη νόσο. Το περιστατικό αυτό αποτελεί τη δεύτερη αναφορά στη Διεθνή βιβλιογραφία μονήρους μετάστασης στο
επινεφρίδιο σε ασθενή με αρχικού σταδίου καρκίνωμα του ενδομητρίου. Επί απουσίας άλλων μεταστατικών εστιών, ο χαρακτηρισμός
χωροκατακτητικής εξεργασίας στο επινεφρίδιο σε αυτούς τους ασθενείς, με βάση τα CT ευρήματα, είναι δυσχερής.
224. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΤΗΣ
ΓΑΓΓΡΑΙΝΑΣ FOURNIER
Υφαντής Ν.1, Σμαρδά Μ.1, Ισπανοπούλου Σ.1, Μπούχρα Κ.1, Φάκου Α.1, Καζακίδης Π.1
1
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Περ/κό Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας-Πειραιά «Άγιος Παντελεήμων»
Σκοπός της μελέτης: Η ανάδειξη της συμβολής της Αξονικής Τομογραφίας (CT) κοιλίας στην έγκαιρη διάγνωση της γάγγραινας
Fournier και τον προσδιορισμό της έκτασης της νόσου.
Υλικό και Μέθοδοι: Κατά το χρονικό διάστημα των τελευταίων 3 ετών, 8 συνολικά ασθενείς (Α/Γ:7/1) που προσήλθαν στο νοσοκομείο
μας σε επείγουσα βάση, υποβλήθηκαν σε CT κοιλίας με κλινική υποψία γάγγραινας Fournier. Η σάρωση έγινε σε πολυτομικό αξονικό
τομογράφο 16 σειρών ανιχνευτών με πάχος τομής 5mm.
Αποτελέσματα: Οι ανωτέρω ασθενείς παρουσίαζαν στην πλειονότητά τους εκτεταμένες συλλογές αερίων στο περίνεο και
περιπρωκτικά, θολερότητα του υποδορίου λίπους στο έδαφος του περινέου, στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα και στις γλουτιαίες χώρες.
Υποδόριο εμφύσημα απεικονίστηκε σε 7 ασθενείς, εκ των οποίων σε έναν ήταν ιδιαίτερα εκτενές (πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα, ράχη).
Αξίζει να σημειωθεί και η περίπτωση 1 ασθενούς με αποστηματική συλλογή και παρουσία ελεύθερου υγρού στο αριστερό τμήμα του
οσχέου. Όλοι οι ασθενείς πλην ενός που απεβίωσε, ανταποκρίθηκαν ικανοποιητικά στη χειρουργική εκτομή των νεκρώσεων και στη
φαρμακευτική αγωγή.
Συμπεράσματα: H γάγγραινα Fournier συνιστά κεραυνοβόλο μορφή νεκρωτικής φλεγμονής περιτονίας προερχόμενης συνήθως από
το όσχεο στους άνδρες ή τους βαρθολίνιους αδένες στις γυναίκες. Η νόσος μπορεί να επεκταθεί επιθετικά και να προσβάλει το περίνεο,
την περιπρωκτική περιοχή, το κοιλιακό τοίχωμα και το πέος στους άνδρες. Παρότι η διάγνωση συχνά είναι κλινική, η διενέργεια CT
κοιλίας κρίνεται απαραίτητη καθώς συμβάλλει τόσο στην έγκαιρη διάγνωση όσο και στον ακριβή προσδιορισμό της έκτασης της νόσου.
Λόγω υψηλών ποσοστών θνητότητας, η θεραπεία συνίσταται σε άμεση χειρουργική αφαίρεση των νεκρωμένων ιστών και χορήγηση
αντιβιοτικών φαρμάκων ευρέως φάσματος.
225. Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού: Ρήξη τερατώματος ωοθήκης με συνοδό χημική περιτονίτιδα –
Απεικονιστικά ευρήματα
Γ. Μπερέτης, Α. Δεμερτζής, Ν. Γιδαράκος, Π. Λαμπροπούλου, Χ. Καλαμαρά,
Δ. Καρακύκλας, Γ. Ζώης
Τμήμα Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων, Γ.Ν.Α. “Γ.Γεννηματάς”
Σκοπός Η παρουσίαση ενός περιστατικού ρήξης ώριμου κυστικού τερατώματος ωοθήκης, η οποία αποτελεί σπάνια επιπλοκή, και που
συνοδευόταν από χημική περιτονίτιδα.
Υλικό και μέθοδος Ασθενής γυναίκα, 32 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου μας, αιτιώμενη
έντονο κοιλιακό άλγος από 12 ωρών. Η ασθενής ανέφερε ένα ασαφές αίσθημα βάρους στο υπογάστριο κατά τους τελευταίους μήνες.
Είχε ελεύθερο ατομικό αναμνηστικό. Η κλινική εξέταση ανέδειξε διάχυτο άλγος κατά την ψηλάφηση της κοιλίας, με θετική αναπηδώσα
ευαισθησία. Ο εργαστηριακός έλεγχος ανέδειξε αυξημένο αριθμό λευκών αιμοσφαιρίων και CRP. Με βάσει τα ευρήματα αυτά, ζητήθηκε
αξονική τομογραφία κοιλίας.
Αποτελέσματα Η αξονική τομογραφία ανέδειξε παρουσία δύο μορφωμάτων, με απεικονιστικούς χαρακτήρες τερατώματος, ένα σε
κάθε παραμήτριο, με παρουσία επιπέδου υγρού-λίπους εντός αυτών, καθώς και αποτιτανωμένων στοιχείων εντός ενός εξ αυτών.
Αναδείχθηκε επίσης παρουσία ικανής ποσότητας ασκιτικής συλλογής σε άνω και κάτω κοιλία.. με κατά τόπους μικρές περιχαρακωμένες
περιοχές λίπους εντός αυτής. Η όλη εικόνα ήταν συμβατή με ρήξη του ενός εκ των δύο τερατωμάτων, με επακόλουθη χημική
περιτονίτιδα, ευρήματα τα οποία επιβεβαιώθηκαν κατά τη χειρουργική επέμβαση που ακολούθησε.
Συμπεράσματα Η Αξονική Τομογραφία αποτελεί εξαιρετική απεικονιστική μέθοδο για την απεικόνιση των ωοθηκικών τερατωμάτων
(98% ευαισθησία, 100% ειδικότητα), καθώς και για την απεικόνιση ενδεχόμενης ρήξης τους, όπου παρατηρείται ασυνέχεια του
τοιχώματος της μάζας, αλλά και το παθογνωμονικό σημείο της παρουσίας συλλογών με περιοχές λίπους (με χαρακτηριστική πυκνότητα)
εντός της περιτοναϊκής κοιλότητας, σε χαρακτηριστικές θέσεις, όπως υποδιαφραγματικά.
226. ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΕ ΑΔΙΑΓΝΩΣΤΟ ΚΥΣΤΑΔΕΝΩΜΑ ΩΟΘΗΚΗΣ ΠΟΥ ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ «ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΟΥΡΩΝ» ΣE ΚΛΙΝΙΚΟ ΚΑΙ
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ
Ι.Γαλανοπούλου, Α.Σαραφόπουλος, K.Μπόκιου, Α.Βίττη, Γ.Κορελίδης, Ν.Λομπάντης, Ι.Γεναρίδης Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Έδεσσας
Σκοπός: Η ανάδειξη της σημασίας και του ρόλου της στενής συνεργασίας των κλινικών γιατρών με τους ακτινολόγους. Αφορμή, η
καθοδήγηση και ο χειρισμός μιας ασθενούς στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με άτυπη κλινική εικόνα που υπέκρυπτε σοβαρό
γυναικολογικό πρόβλημα.
151
Υλικό - μέθοδος: Γυναίκα 50 ετών με ελεύθερο ιστορικό προσήλθε στην εφημερεύουσα κλινική του νοσοκομείου ως ουρολογικό
περιστατικό. Προηγήθηκε ο έλεγχος σε όμορο νοσοκομείο απ’ όπου και παραπέμφθηκε με αρχική διάγνωση «επίσχεση ούρων» και
μετά από αδυναμία καθετηριασμού της ουροδόχου κύστης.
Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε πιθανή θηλωμάτωση της ουροδόχου κύστης με επίσχεση και αμφοτερόπλευρη υδρονέφρωση.
Ο καθετηριασμός της ουροδόχου κύστης δεν απέδωσε και τέθηκε η υπόνοια στένωσης του κυστικού στομίου από τα θηλώματα. Έγινε
διαδερμική κένωση της κύστης που όπως αποδείχτηκε στο νέο υπερηχογράφημα δεν ήταν η ουροδόχος: Aφορούσε εξεργασία της
ωοθήκης που προκαλούσε πιεστικά φαινόμενα με εξάλειψη της κοιλότητας της ουροδόχου κύστης. Μετά την παρακέντηση ανακτήθηκε
μέρος του όγκου της ουροδόχου κύστης, επιτρέποντας τον καθετηριασμό και την υπερηχογραφική της διάκριση.
Ο απεικονιστικός έλεγχος περιλάμβανε ΝΟΚ ακτινογραφία, ECHO κοιλίας, CT και MRI.
Αποτελέσματα: Η ιστολογική εξέταση ανέδειξε βλεννώδες κυσταδένωμα ωοθήκης με στοιχεία κακοήθειας.
Συμπέρασμα: Το ιστορικό και η κλινική εικόνα του ασθενούς καθορίζει τη διαγνωστική σκέψη και μας κατευθύνει προς συγκεκριμένο
απεικονιστικό έλεγχο. Σε ορισμένες όμως περιπτώσεις τα «φαινόμενα απατούν» και θα πρέπει λοιπόν για όλα τα περιστατικά η
προσέγγιση των ασθενών να γίνεται ιδιαίτερα προσεκτικά και σε στενή συνεργασία του ακτινολόγου γιατρού με τις κλινικές ειδικότητες,
προκειμένου να αποφεύγονται οι όποιες αστοχίες στη διάγνωση και κυρίως οι άσκοπες ιατρικές πράξεις.
227. Πρόπτωση της ουροδόχου κύστεως με ετερόπλευρη ουρητηρο- ϋδρονέφρωση
Βελνίδου Α, Χρυσογονίδης Ι, Κούσκουρας Κ, Καλογερά- Φούτζηλα Α, Χαριτάντη-Κουρίδου Α.
Ακτινολογικό Τμήμα Γενικού Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α. , Θεσσαλονίκη
Σκοπός: Η πρόπτωση της ουροδόχου κύστεως είναι μια σχετικά σπάνια κατάσταση, στην οποία προδιαθέτουν ο κολπικός τοκετός
και η εμμηνόπαυση. Ακτινολογικά διακρίνονται τρεις βαθμοί: στον 1ο βαθμό η ουροδόχος κύστη απεικονίζεται κάτω από την ηβική
σύμφυση, στον 2ο κάτω από την κοκκυγική γραμμή ενώ στον 3ο βαθμό απεικονίζεται τουλάχιστον 1cm κάτω από ηβοκοκκυγική
γραμμή. Παρουσιάζουμε μια περίπτωση πρόπτωσης ουροδόχου κύστεως, 3ου ακτινολογικού βαθμού, που οδήγησε σε ετερόπλευρη
ουρητηροϋδρονέφρωση, με επικέντρωση στην ανάδειξη των χαρακτηριστικών απεικονιστικών ευρημάτων.
Υλικό- Μέθοδος: Εμμηνοπαυσιακή γυναικά 58 ετών, , προσήλθε στο τμήμα του αξονικού τομογράφου για προγραμματισμένο έλεγχο,
στα πλαίσια διερεύνησης ψηλαφητής μάζας στην ουρογεννητική χώρα, συχνουρίας και πυελικού άλγους. Από το ατομικό αναμνηστικό
της ανέφερε λοίμωξη από HIV γνωστή από 5ετίας και υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις τον τελευταίο χρόνο. Το μαιευτικό της ιστορικό
περιελάμβανε δυο κολπικούς τοκετούς. Διενεργήθηκε Υπολογιστική Τομογραφία άνω - κάτω κοιλίας, σε πολυτομικό αξονικό τομογράφο
με ειδικές ανασυνθέσεις, με χορήγηση I.V και per os σκιαγραφικό, ενώ ελήφθησαν και καθυστερημένες τομές στα 3 λεπτά
Αποτελέσματα:. Η εξέταση με ΥΤ ανέδειξε ουρητηροϋδρονέφρωση δεξιά, με μείωση του πάχους του φλοιού του νεφρού ( ένδειξη
χρονιότητας ).Η ουροδόχος κύστη δεν απεικονίσθηκε στην φυσιολογική της ανατομική θέση. Παρατηρήθηκε πάχυνση του ανελκτήρα
του πρωκτού και εγκλωβισμός των ουρητήρων, ιδίως του δεξιού. Καθυστερημένες λήψεις στην απεκκριτική φάση απεικόνισαν την
ουροδόχο κύστη σχεδόν εξολοκλήρου κάτω από το πυελικό διάφραγμα.
Συμπέρασμα: Η πολυτομική Υπολογιστική Τομογραφία μπορεί να καθορίσει τον βαθμό πρόπτωσης της ουροδόχου κύστεως καθώς
και να αναδείξει πιθανό εγκλωβισμό των ουρητήρων. Ωστόσο, η μαγνητική τομογραφία είναι η μέθοδος εκλογής για την μελέτη της
παθολογίας της πυέλου.
228. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΥΣΤΙΚΗΣ ΠΥΕΛΟΟΥΡΗΤΗΡΙΤΙΔΑΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΕΦΡΟΛΙΘΙΑΣΗΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
ΜΕ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΠΥΕΛΟΓΡΑΦΙΑ.
Λάμπρου Αθ., Κουκουμτζή Ι., Γλυνού Ε., Παπαδόπουλος Ι., Καραγιαννίδης Ι., Παπακωνσταντίνου Δ., Αναστασιάδη Θ., Λεονάρδου Π.,
Μπώκου Θ., Ιωακείμ Φ., Λυσιώτης Φ., Σιδερής Γ., Αναστόπουλος Ι.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Κλασσικής Ακτινολογίας και Υπερηχοτομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ασθενής ηλικίας 58 ετών υπεβλήθη σε προγραμματισμένη ενδοφλέβια πυελογραφία (IVP) λόγω της ανάδειξης
σε προηγούμενο υπερηχογράφημα μετρίου βαθμού πυελοκαλυκικής διάτασης εκ του ΔΕ νεφρού αλλά και παρουσίας ευμέγεθους λίθου
στην κάτω καλυκική ομάδα αυτού. Ανεδείχθησαν πολλαπλά μικρά ελλείμματα σκιαγράφησης σε όλη την πορεία του άνω και μέσου
τριτημορίου του σύστοιχου ουρητήρα, ευρήματα συμβατά με κυστική ουρητηρίτιδα.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Στην NOK/IVP και μετά το πέρας 15λέπτου από την έγχυση του σκιαγραφικού μέσου ενδοφλεβίως απεικονίζονται
πέραν της αναμενόνενης πυελοκαλυκικής διάτασης και της ύπαρξης νεφρολιθίασης στον κάτω πόλο του ΔΕ νεφρού, πολλαπλές μικρές
στρογγυλές - υποστρόγγυλες κυστικόμορφες διαυγάσεις μέσης διαμέτρου 2-4χιλ. περίπου, που προεξέχουν μέσα στον αυλό του άνω και
μέσου τριτημορίου του ΔΕ ουρητήρα προκαλώντας κοίλανση των ορίων του. Το κάτω τριτημόριο δεν φαίνεται να έχει επηρεασθεί από
την νόσο αλλά ούτε και η νεφρική πύελος ή η ουροδόχος κύστη. Ο έτερος ουρητήρας επίσης εμφανίζεται φυσιολογικός αν και η νόσος
συνηθίζει να εντοπίζεται αμφοτερόπλευρα σε ποσοστό 50% περίπου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η νόσος σχετίζεται με χρόνιες φλεγμονές και ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη με χρόνιες και επαναλαμβανόμενες
λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος Επίσης, σχετίζεται με νεφρολιθίαση και χρόνια απόφραξη. Αποτέλεσμα είναι να σχηματίζονται
υποβλεννογόνιες κύστεις λόγω εκφύλισης επιθηλιακών κυττάρων ή υποβλεννογόνιες φωλιές κυττάρων Brunn. Τα τοιχώματα τους είναι
διαφανή μακροσκοπικά, και το υγρό που περιέχουν είναι βλεννοπρωτεινικό.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ασυμπτωματική νόσος με πιθανά συμπτώματα παρόμοια με αυτά της λοίμωξης ανώτερου ουροποιητικού. Οι κυστικές
152
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
αλλοιώσεις είναι πιο συχνές στα εγγύς τμήματα των ουρητήρων αλλά μπορεί να φανούν οπουδήποτε κατά μήκος του ουροποιητικού
συστήματος συνήθως ως κυστική κυστίτιδα ή/και πυελική κυστίτιδα.
229. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΣΑΣ ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΕΝΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΕΥΜΕΓΕΘΟΥΣ ΕΚΚΟΛΠΩΜΑΤΟΣ
ΟΥΡΟΔΟΧΟΥ ΚΥΣΤΗΣ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΥΠΟ U/S ΚΑΙ ΕΝΔΟΦΛΕΒΙΑ ΟΥΡΟΓΡΑΦΙΑ.
Λάμπρου Αθ., Ροτζιώκος Η., Τραιανός Ν., Λάμπρου Κ., Πενήντα Α., Ράπτη Σ., Κανακάς Χ., Αναστασιάδη Θ., Λεονάρδου Π., Μπώκου Θ.,
Ιωακείμ Φ., Λυσιώτης Φ., Σιδερής Γ., Αναστόπουλος Ι.
Ακτινολογικό τμήμα, Μονάδα Κλασσικής Ακτινολογίας και Υπερηχοτομογραφίας, Σισμανόγλειο Γ.Ν.Α.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Άνδρας 62 ετών, προσήλθε με ιστορικό παρουσίας ΔΕ βουβωνοκήλης από ετών, με δυσουρικά ενοχλήματα.
Συνυπήρχε υπερτροφία προστάτου αδένα. Ο ασθενής ανέφερε ότι κατάφερνε να ουρήσει ικανοποιητικά πιέζοντας την βουβωνοκήλη και
εξασκώντας ουσιαστικά ανάταξη.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Κατά την κλινική εξέταση, διαπιστώθηκε ανατάξιμη βουβωνοκήλη, ωστόσο στην οσχεοβουβωνική χώρα
παρέμενε μάζα με ψηλαφητικούς χαρακτήρες υγρού. Στο υπερηχοτομογράφημα (U/S) οσχέου που έγινε στην συνέχεια για τον
αποκλεισμό υδροκήλης κυρίως, απεικονίζεται ύπαρξη μάζας στο όσχεο με περιεχόμενο υγρό, η οποία συνέχιζε κεφαλικά προς τη
βουβωνική χώρα με αυχένα διαμέτρου 1,6εκ. περίπου. Το γεγονός αυτό οδήγησε στη διενέργεια ενδοφλέβιας ουρογραφίας (IVU) όπου
αναδεικνύεται η παρουσία ικανής ποσότητας σκιαγραφικού στο όσχεο με την μορφή εγκυστώσεως και σε συνέχεια με την πολύ μικρού
μεγέθους ουροδόχο κύστη η οποία σχεδόν στο σύνολο της προσπίπτει εντός του ΔΕ όσχεου ενώ μικρό τμήμα της βάσης της παραμένει
στην φυσιολογική της θέση. Ο ΑΡ ουρητήρας μετατοπίζεται προς τα δεξιά και εμφανίζεται αγκιστροειδής στο κάτω τριτημόριο του.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ανεύρεση τμήματος της ουροδόχου κύστης σαν περιεχόμενο βουβωνοκήλης είναι μια σπάνια οντότητα και
ανέρχεται σε ποσοστό 1-4% όλων των περιπτώσεων βουβωνοκήλης. Διαγιγνώσκεται είτε προεγχειρητικά λόγω συμπωμάτων από το
ουροποιητικό είτε διεγχειρητικά, συνήθως κατόπιν τραυματισμού αυτής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ανεύρεση ουροδόχου κύστης σε σάκο βουβωνοκήλης είναι μια σπάνια οντότητα και η αναγνώριση της μπορεί να
αποτρέψει πιθανό ιατρογενή τραυματισμό μετά από χειρισμούς ή χειρουργική επέμβαση. Η ενδοφλέβια ουρογραφία και η ανάστροφη
κυστεοουρηθρογραφία είναι οι εξετάσεις εκλογής σε αυτές τις περιπτώσεις.
230. ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΘΟΔΩΝ ΣΤΗ Δ/Δ ΟΓΚΟΚΥΤΤΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΗΘΩΝ ΕΞΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ.
Τσίρμπα Παναγιώτα, Φραγκιουδάκη Ιωάννα, Βανταράκης Εμμανουήλ,Μπατσιάκου Μαρία, Σωτηράκου Κανέλλα, Φατσή Αννα, Καρβέλας
Σωτήριος.
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα Γ.Ν.Α.΄΄Η ΕΛΠΙΣ΄΄.
ΣΚΟΠΟΣ: Ο ρόλος της υπερηχογραφίας και της αξονικής τομογραφίας στην διαφορική διάγνωση των χωροκατακτητικών εξεργασιών του
νεφρού. Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Αντρας 75 ετών προσήλθε στα επείγοντα του νοσοκομείου μας με αναφερόμενο εμπύρετο. Στα πλαίσια
του ελέγχου, υποβλήθηκε σε U/S άνω και κάτω κοιλίας, α/α θώρακος,γενική και βιοχημική εξέταση αίματος, γενική ούρων. Τα
αποτελέσματα έδειξαν: λευκοκυττάρωση, θετική γενική ούρων για πυοσφαίρια, ενώ το υπερηχογραφήμα ανέδειξε μόρφωμα 9,5 εκ
στον άνω πόλο του ΑΡ νεφρού. Ακολούθησε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας- διφασική μελέτη με χορήγηση ιωδιούχου
σκιαγραφικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το υπερηχογραφικό εύρημα που ανευρέθηκε τυχαία στα πλαίσια της διερεύνησης του εμπυρέτου του ασθενούς ήταν:
συμπαγές, ανομοιογενές μόρφωμα 9 εκ με κεντρική υποηχογενή περιοχή και μικρή αιματική ροη. Στον περαιτέρω CT έλεγχο , τα
ευρήματα ήταν:
Σαφώς περιγεγραμμένη εξεργασία, μεγίστης διαμέτρου 9εκ. που ενισχύεται περιφερικά μετά την i.v χορήγηση σκιαγραφικού και
εμφανίζει κεντρική αστεροειδή ουλή χαμηλής πυκνότητας, εικόνα που θεωρήθηκε περισσότερο συμβατή με ογκοκύττωμα, λόγω του
ελεύθερου ιστορικού του ασθενούς και της ασυμπτωματικής του εικόνας, χωρίς να αποκλείεται και το πιθανό υπερνέφρωμα.
Ακολούθησε ΑΡ νεφρεκτομή και η ιστολογική έκθεση έδειξε οτι πρόκειται για νεφροκυτταρικό καρκίνωμα grade 4 Fuhrman με θέσεις
ραβδοειδούς διαφοροποίησης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η διαφορική διάγνωση του ογκοκυττώματος και των κακοήθων εξεργασιών του νεφρού είναι εξαιρετικά δυσχερής με
τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους,δια τούτο και τις περισσότερες φορές το τελικό αποτέλεσμα δίνεται από την ιστολογική μελέτη.
231. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΔΙΑΧΥΣΗΣ ΤΟΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΟΡΧΙ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ?
Τσίλη Χ. Αθηνά1, Ντόρκου Αλεξάνδρα1, Σβάρνα Ευγενία1, Συλάκος Αναστάσιος2, Μάλιακας Βασίλειος1, Σοφικίτης Νικόλαος2,
Αργυροπούλου Ι. Μαρία1
1
Τμήμα Κλινικής Ακτινολογίας και Απεικόνισης
2
Ουρολογική Κλινική
Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Σκοπός της Μελέτης: Η συμβολή των ακολουθιών διάχυσης στην μαγνητική τομογραφία στην διερεύνηση της παθολογίας του όρχι
έχει αναφερθεί πρόσφατα στην διεθνή βιβλιογραφία. Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης είναι να εκτιμηθούν οι διαφορές στις τιμές
του συντελεστή διάχυσης του φυσιολογικού όρχι με την ηλικία.
153
Υλικό και Μέθοδοι: Μετρήθηκαν οι τιμές του συντελεστή διάχυσης σε 147 φυσιολογικούς όρχις. Αυτές ταξινομήθηκαν σε τρεις ομάδες:
ομάδα Ι: 71 όρχις σε 53 άνδρες ηλικίας 20-39 ετών, ομάδα ΙΙ, 67 όρχις σε 43 άνδρες ηλικίας 40-69 ετών και ομάδα ΙΙΙ, 9 όρχις σε 6
άνδρες ηλικίας μεγαλύτερης από 70 ετών. Οι εξετάσεις της μαγνητικής τομογραφίας πραγματοποιηθήκαν σε σύστημα 1.5 Τ, με την χρήση
πηνίου πυέλου συνέργειας φάσεων. Οι ακολουθίες διάχυσης έγιναν με την τεχνική single shot, multi-slice spin-echo planar diffusion
pulse sequence και τιμές της παραμέτρου b 0 και 900 s/mm2. Μετρήθηκε ο συντελεστής διάχυσης (μέση τιμή και τυπική απόκλιση)
του φυσιολογικού όρχι σε κάθε ομάδα χωριστά. Ανάλυση διακύμανσης και post hoc (τεστ Dunnett T3) ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν για
στατιστικούς σκοπούς.
Αποτελέσματα: Οι τιμές του συντελεστή διάχυσης (x 10-3 mm2 s-1) του φυσιολογικού όρχι ήταν διαφορετικές στις ομάδες που
ελέγχθηκαν (ομάδα I: 1.08±0.13; ομάδα II: 1.15±0.15; ομάδα III: 1.31±0.22) (F=11.391, P < 0.001). Σημαντικές διαφορές έδειξε η
ανάλυση post hoc μεταξύ των ομάδων Ι και ΙΙ (P = 0.008) και μεταξύ των ομάδων ΙΙ και ΙΙΙ (P = 0.043), αλλά όχι μεταξύ των ομάδων ΙΙ
και ΙΙΙ (P = 0.197).
Συμπεράσματα: Οι τιμές του συντελεστή διάχυσης του φυσιολογικού όρχι εμφανίζουν διαφορές και αυξάνονται με την ηλικία.
232. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΕΣΟΥ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΟΞΕΩΣ ΕΠΩΔΥΝΟΥ ΟΣΧΕΟΥ
Παπαδάτου Α,Μοσχούρης Ι.,Μπούμα Ε.,Χαρικόπουλος Θ.Γιόμελος Μ.,Παπαδάκη Γ.Μ.,Ματσαïδώνης Δ.
Ακτινολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς
ΣΚΟΠΟΣ: Να αναδειχτεί η αξία του υπερηχογραφήματος στην διαγνωστική διερεύνηση του οξέως επώδυνου οσχέου καθώς και να
αναδειχθεί ο συμπληρωματικός ρόλος της χρήσης σκιαγραφικού μέσου υπερήχου στην διάγνωση.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μελετήθηκαν αναδρομικά 25 ασθενείς(ηλικίας 18-59ετών) με κλινική συμπτωματολογία οξέος άλγους στο
όσχεο. Σε όλους διενεργηθεί υπερηχογράφημα οσχέου(grey scale)και έγχρωμο Doppler με γραμμικό ηχοβολέα 5-7ΜΗz καθώς
και ύπερηχογραφικός έλεγχος μετά την IV χορήγηση σκιαγραφικού μέσου υπερήχου δεύτερης γενιάς(CEUS). Χρησιμοποιώντας το
κατάλληλο λογισμικό και απεικόνιση με χαμηλό μηχανικό δείκτη ΜI 0,08.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Σε 13 από τους 25 ασθενείς ανευρέθει συστροφή όρχεως σε 5 φλεγμονή της επιδιδυμίδας, σε 2 ορχικό απόστημα,
σε 1 απόστημα οσχέου και 4 από τους 25 ασθενείς εμφάνισαν ποικίλης βαρύτητας ευρήματα κάκωσης. Τα υπερηχογραφικά ευρήματα
μετά την χρήση CEUS σε όλες τις περιπτώσεις πλήρους συστροφής ,ήταν πλήρη έλλειψη ενίσχυσης, προσφέροντας μια γρήγορη και
ξεκάθαρη διάγνωση. Στην περίπτωση φλεγμονής επιπλεκόμενη με απόστημα ,οι βλάβες σκιαγραφήθηκαν καλύτερα συγκριτικά με το
απλό υπερηχογράφημα. Στην περίπτωση του τραύματος τα ευρήματα ποικίλουν ανάλογα με την βαρύτητα της κάκωσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε επιλεγμένες περιπτώσεις οξέος επώδυνου οσχέου, η χρήση CEUS μπορεί να αυξήσει την αποτελεσματικότητα και
την αξιοπιστία της υπερηχογραφικής διάγνωσης.
233. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ CT ΟΥΡΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΙΜΑΤΟΥΡΙΑΣ
ΦΑΤΣΗ Α.,MΠΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ Χ.,ΣΩΤΗΡΑΚΟΥ Κ.,ΒΑΝΤΑΡΑΚΗΣ Ε.,ΤΣΙΡΜΠΑ Π., ΜΠΑΤΣΙΑΚΟΥ Μ.,ΚΑΡΒΕΛΑΣ Σ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών « Η ΕΛΠΙΣ»
ΣΚΟΠΟΣ : Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να αναδείξει τον ρόλο της CT ουρογραφίας στην διερεύνηση της αιματουρίας . Γίνεται
αναφορά στην τεχνική που χρησιμοποιείται στο διαγνωστικό τμήμα του νοσοκομείου μας, παρουσιάζεται το φάσμα των ευρημάτων που
σχετίζονται με την αιματουρία και αναλύονται οι περιορισμοί της μεθόδου
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ : Η αξονική ουρογραφία απαιτεί την λήψη λεπτών τομών προ και μετά την ενδοφλέβια χορήγηση σκιαγραφικής
ουσίας σε τρεις φάσεις αρτηριακή, νεφρογραφική και απεκκριτική φάση. Ακολούθως γίνονται ηλεκτρονικές ανασυνθέσεις της
αποχετευτικής μοίρας των νεφρών, των ουρητήρων και της ουροδόχου κύστης σε στεφανιαίο επίπεδο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Η CT ουρογραφία αποτελεί εξέταση εκλογής στην διερεύνηση της αιματουρίας στην ανάδειξη κακοήθων εξεργασιών
του ουροποιητικού συστήματος, νεφρικών μαζών, λιθίασης, υδρονέφρωσης, ανωμαλιών του πυελοκαλυκικού , των ουρητήρων και της
ουροδόχου κύστης. Περιορισμοί ωστόσο της μεθόδου αποτελούν οι διηθητικοί καρκίνοι του βλεννογόνου της ουροδόχου κύστεως όπου
η κυστεοσκόπηση αποτελεί την εξέταση εκλογής καθώς και η υψηλή δόση ακτινοβολίας του ασθενούς.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :Η αξονική ουρογραφία αποτελεί μια μη επεμβατική και ασφαλή μέθοδο για την απεικόνιση και την ανάδειξη της
παθολογίας του ουροποιητικού συστήματος
234. YΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΝΕΦΡΑΣΒΕΣΤΩΣΗΣ
Ι.ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ,Ε.ΔΑΜΠΟΛΙΑ,ΚΡΙΚΕΤΟΥ Δ.,ΑΝΤΥΠΑ Ε.,ΣΑΒΒΙΔΟΥ Α.,ΤΣΟΛΑΚΗ Σ., Δ.ΚΟΚΚΙΝΟΣ,ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ Π.
Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν. Ευαγγελισμός
ΣΚΟΠΟΣ Υπερηχογραφικά ευρήματα και αίτια νεφρασβέστωσης.
ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ
Υπερηχογράφημα νεφρών – είται λόγω αυξημένης κρεατινίνης είται σε τυχαίο έλεγχο. Νεφρασβέστωση ορίζεται η εναπόθεση ασβεστίου
στο νεφρικό παρέγχυμα.
Συνήθως είναι διάχυτη και όχι εστιακή και ταξινομείται ανάλογα με την ανατομική περιοχή που προσβάλλεται σε : φλοιώδη και
μυελώδη.
154
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Η μυελώδης είναι πιο συχνή λόγω της βιοχημικών διαδικασιών και την συμπύκνωση που γίνεται στην αγκύλη του Henle.
Η φλοιώδης είναι σπάνια και συνήθως δευτεροπαθής εκδήλωση διάχυτης νεφρικής νόσου
U/S φλοιώδους νεφρασβέστωσης(5%) : Οι νεφροί ελέγχονται με αυξημένη ηχογένεια φλοιώδους μοίρας και συνήθως συμβαίνει μετά
από δευτεροπαθή διάχυτα νοσήματα φλοιού.
Σύνηθες σε ποσοστό 95%
U/S μυελώδους νεφρασβέστωσης(95%) : Οι νεφροί ελέγχονται με αυξημένη ηχογένεια μυελώδους μοίρας, σπάνια δε παρατηρείται
ακουστική σκια – συνήθως μόνο όταν συνυπάρχουν και λίθοι εντός των καλύκων.
ΑΙΤΙΑ ΜΥΕΛΩΔΟΥΣ ΝΕΦΡΑΣΒΕΣΤΩΣΗΣ
Οστικές μεταστάσεις / Κακοήθειες , Χρόνια πυελονεφρίτιδα, Υπερπαραθυρεοσιδισμός, νεφρική σωληναριακή οξέωση, υπέρ- υπόθυρεοειδισμός, ιδιοπαθής υπερασβεστιαιμία, πρωτοπαθής υπεροξαλουρία, σπογγοειδής νεφρός, Σ.Bartter, νεφροτοξικά φάρμακα
(αμφοτερικίνη Β), φυματίωση των νεφρών, σαρκοείδωση, νεκρωτική θηλίτιδα, σ.Cushing
ΑΙΤΙΑ ΦΛΟΙΩΔΟΥΣ ΝΕΦΡΑΣΒΕΣΤΩΣΗΣ
σ.Alport, χρόνια σπειραματονεφρίτιδα, χρόνια υπερασβεστι-αιμία-ουρία, δηλητηρίαση με αιθυλενογλυκόλη, απόρριψη
μεταμοσχευμένου νεφρού, αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ Το υπερηχογράφημα χρησιμοποιείται ως αρχική μέθοδος ανίχνευσης της νεφρασβέστωσης. Συχνά ανευρίσκεται ως
τυχαίο εύρημα.
Η πρόγνωση σχετίζεται με την αιτία της και πάντα πρέπει να αναζητείται υποκείμενη και πιθανά αναστρέψιμη νόσος.
235. ΑΔΕΝΟΜΥΩΣΗ ΜΗΤΡΑΣ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Καλογερόπουλος Ι.,Κολοβός Σ.,Κρικέτου Δ.,Παπαδάκης Σ.,Αντύπα Ε.,Τσολάκη Σ.,Τσερωτάς Π., Πιπερόπουλος Π.
Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα,Γ.Ν.Α. Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: H ανάδειξη των υπερηχογραφικών απεικονιστικών ευρημάτων στη περίπτωση της αδενομύωσης της μήτρας.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα 40 ετών προσήλθε στο νοσοκομείο:
Λόγω λιποθυμικού επεισοδίου και πτώσης εξ’ ιδίου ύψους.
Κλινική εξέταση αρνητική.
Η γενική εξέταση αίματος ανέδειξε HCT 25,8 %, HGB 7,5 g/dL.
Το US άνω-κάτω κοιλίας ήταν κ.φ. (με ουροδόχο κύστη κενή περιεχομένου).
Υπεβλήθη σε ενδοκολπικό US τη 5η ημέρα νοσηλείας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το ενδοκολπικό US ανέδειξε:
Διάχυτη διόγκωση της μήτρας με φυσιολογικής απεικόνισης ενδομήτριο.
Η συμβολή μεταξύ ενδομητρίου και μυομητρίου δεν αφορίζεται σαφώς.
Περιοχές μειωμένης ηχογένειας ή ετερογένειας του μυομητρίου. Οι μειωμένης ηχογένειας εστίες αντιστοιχούν σε υπερπλασία των λείων
μυών και οι ετερογενείς εστίες αντιστοιχούν σε εμφυτεύσεις ενδομητρίου.
Μικρές κύστεις στην ενδιάμεση ζώνη του μυομητρίου. Αποτέλεσμα διάτασης των κυστικών ενδομητρικών αδένων ή εστίες αιμορραγίας.
Ηχογενείς γραμμοειδείς ταινίες που εκτείνονται από το ενδομήτριο στο μυομήτριο.
Ακολούθησε ενδοκολπίκό US μετά την έμμηνο ρύση της ασθενούς.
Απεικονίστηκε διαφοροποίηση ως προς τον αριθμό και την υπερηχογραφική εικόνα των κύστεων.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η αδενομύωση αποτελεί καταδυόμενο ενδομήτριο μέσα στο μυομήτριο και υπερπλασία αυτού. Αφορά γυναίκες
αναπαραγωγικής ηλικίας>30 ετών και εμφανίζεται στο 9-31% αυτών. Συνήθως είναι ασυμπτωματική αλλά μπορεί να συνοδεύεται από
πυελικό άλγος, μηνορραγία, και δυσμηνόρροια. Τα ιστολογικά ευρήματα αφορούν σε παρουσία ενδομητρικών αδένων και στρώματος
εντός του μυομητρίου με συνοδό μυϊκή υπερπλασία. Στη διαφορική διάγνωση συμπεριλαμβάνονται το λειομύωμα, ο καρκίνος του
ενδομητρίου και η μυϊκή υπερτροφία. Η ΜΤ αποτελεί την εξέταση εκλογής για την απεικόνιση της αδενομύωσης. Η θεραπεία είναι η
υστερεκτομή.
236. ΑΠΟΤΙΤΑΝΩΜΕΝΟ ΜΟΡΦΩΜΑ ΕΛΛΑΣΟΝΟΣ ΠΥΕΛΟΥ: ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Ι.Καλογερόπουλος,Β.Σδρόλιας,Μ.Χασιώτου,Ο.Βισκαδουράκη,Κ.Μηνατσή, Ε.Δαμπολιά,Α.Σαββίδου,Π.Πιπερόπουλος
Ακτινολογικό τμήμα Γ.Ν.Α ¨Ο Ευαγγελισμός¨
Σκοπός Διαφορική διάγνωση αποτιτανωμένου μορφώματος στην ελάσσονα πύελο
Μέθοδος Απλή ακτινοραφία κοιλίας
Υπερηχογράφημα κάτω κοιλίας
Υλικό Γυναίκα 70 ετών με αναφερόμενο κοιλιακό άλγος στο επιγάστριο. Διενεργήθηκε u/s άνω κοιλίας χωρίς ευρήματα. Κατόπιν
ζητήθηκε α/α κοιλίας στην οποία απεικονίζεται (ως τυχαίο εύρημα) αποτιτανωμένο μόρφωμα στην ελάσσονα πύελο. Ακολούθησε u/s
κάτω κοιλίας από το οποίο προκύπτει φυσιολογική ουροδόχος κύστη, ενώ τα έσω γεννητικά όργανα δεν απεικονίζονται ευκρινώς.
155
Συζήτηση
Διαφορική διάγνωση αποτιτανωμένου μορφώματος ελάσσονος πυέλου:
-Έσω γεννητικά όργανα
•
Ωοθήκες (ορώδες και βλεννώδες κυσταδένωμα-καρκίνωμα [συχνές ψαμμωματώδεις και σπάνιες γραμμοειδείς ή
δακτυλιοειδείς αποτιτανώσεις αντίστοιχα], όγκος Brenner [άμμορφες αποτιτανώσεις στο συμπαγές τμήμα], δερμοειδής κύστη,
δυσγερμίνωμα [κηλιδώδες pattern], ίνωμα και ινοθήκωμα, παλαιά συστροφή, σηραγγώδες αιμαγγείωμα)
 Μήτρα (αποτιτανωμένα ινομυώματα)
-Ουροποιητικό (λιθίαση ουροδόχου κύστης)
-ΓΕΣ (κοπρόλιθος)
-Μυοσκελετικό (παλαιό αιμάτωμα)
-Κυκλοφορικό (θρομβωμένο ανεύρυσμα λαγονίων αρτηριών)
Συμπέρασμα Τα ινομυώματα μήτρας είναι το συχνότερο αίτιο αποτιτανωμένου μορφώματος στην ελάσσονα πύελο και συνήθως ο
απεικονιστικός έλεγχος με απλή ακτινογραφία και υπερηχογράφημα είναι επαρκής.Σε αμφίβολες καταστάσεις
ο έλεγχος συμπληρώνεται με μαγνητική τομογραφία, που αποτελεί και την εξέταση εκλογής για χωροκατακτητικές εξεργασίες έσω
γεννητικών οργάνων.
237. ΒΟΥΒΩΝΟΚΗΛΗ ΜΕ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΟΥΡΟΔΟΧΟ ΚΥΣΤΗ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ.
Ε.Στρουμπούλη, Α. Τσακαλάκη, Α. Παππάς, Α. Φειδιαράκης, Ι. Σαρδέλη, Α. Μήκα, Ν. Μπούζας, Θ.Κέντον, Σ. Καββαδίας
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Α. ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Παρόλο που η παθολογία του βουβωνικού πόρου είναι αρκετά συχνή στον ενήλικο πληθυσμό, η συμμετοχή
της ουροδόχου κύστεως ως περιεχόμενο βουβωνοκήλης είναι σπάνια (1-4%). Παρουσιάζουμε τρία περιστατικά βουβωνοκήλης, με
περιεχόμενο, τμήμα της ουροδόχου κύστης.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Σε διάστημα 6 μηνών προσήλθαν, στην εφημερία του νοσοκομείου μας, 3 ασθενείς, εκ των οποίων οι δύο
αιτιώμενοι παθολογία εκ του γαστρεντερικού (εμέτους από 24ώρου και επίσχεση αερίων και κοπράνων, αντίστοιχα) και ο ένας
παθολογία εκ του ουροποιητικού συστήματος (εμπύρετο με δυσουρικά ενοχλήματα) με αναφερόμενη, συνυπάρχουσα, προπέτεια στην
βουβωνική χώρα. Και στους 3 ασθενείς πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας στο πλαίσιο της διερεύνησης της
βασικής παθολογίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας αναδείχθηκε, και στις τρεις περιπτώσεις, αλλαντοειδές μόρφωμα
εντός του βουβωνικού πόρου, με πυκνότητα υγρού το οποίο βρισκόταν σε συνέχεια με την ουροδόχο κύστη. Τα συμπτώματα εκ
του ουροποιητικού, στον έναν εκ των τριών ασθενών μας, αποδόθηκαν στην κήλη εξ ουροδόχου κύστεως. Και οι τρεις ασθενείς
αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά, χωρίς ανάγκη χειρουργικής αποκατάστασης της κήλης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η συμμετοχή της ουροδόχου κύστεως ως περιεχόμενο βουβωνοκήλης αποτελεί σπάνια παθολογία, συχνότερα έχει
αμβληχρά συμπτώματα και συνηθέστερα αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Είναι ωστόσο σημαντικό ο χειρουργός να είναι ενήμερος , σε
περίπτωση σύγκλεισης της βουβωνοκήλης, για το περιεχόμενο της με τμήμα της ουροδόχου κύστης, αφού πιθανός τραυματισμός της θα
μπορούσε να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές.
238. ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ FOURNIER: ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
Μάρκου Ανδρέας, Σιδηροπούλου Μαρία, Σαπουρίδης Γεώργιος, Συμεωνίδης Νικόλαος1, Παπατόλιος Γεώργιος1, Γεωργοπούλου
Βασιλική, Σκορδάς Αναγνώστης, Αυγουστή Αναστασία, Παπαδόπουλος Σπυρίδων, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης,1: Β’ Χειρουργική Προπαιδευτική, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της Μελέτης: Η ανάδειξη της συμβολής του υπερηχογραφήματος και της υπολογιστικής τομογραφίας-(ΥΤ) στην έγκαιρη
διάγνωση και εκτίμηση της έκτασης της γάγγραινας Fournier, μιας επιθετικά νεκρωτικής φλεγμονής των περιτονιών του οσχέου με
υψηλή νοσηρότητα και θνητότητα.
Υλικό και Μέθοδοι: Παραπληγικός άνδρας 36 ετών νοσηλευόταν στην χειρουργική κλινική του νοσοκομείου μας για κατακλίσεις στις
γλουτιαίες χώρες και κατά την διάρκεια της νοσηλείας του παρουσίασε ανώδυνο οίδημα και ερυθρότητα στο όσχεο. Παραπέμφθηκε για
υπερηχοτομογραφικό έλεγχο του οσχέου και ΥΤ κοιλίας.
Αποτελέσματα: Οι όρχεις και οι επιδιδυμίδες απεικονίστηκαν με φυσιολογικό μέγεθος, ηχομορφολογία και αγγείωση. Αναδείχτηκε
έντονο οίδημα των μαλακών μορίων καθώς και υπεραιμία και πάχυνση του τοιχώματος του οσχέου. Επίσης, απεικονίστηκαν πολλαπλές
φυσαλίδες αέρος στην πάσχουσα περιοχή ως έντονα ηχογενείς γραμμές-εστίες με οπίσθια ακουστική σκιά. Τέθηκε η διάγνωση της
γάγγραινας Fournier και ακολούθησε ΥΤ αναδεικνύοντας ρύπανση του λίπους, φλεγμονώδεις αλλοιώσεις και βέβαια πολυάριθμες
συλλογές αέρα εντός και εκτός της ελάσσονος πυέλου. Ο αέρας επεκτεινόταν από το όσχεο και το περίνεο έως το αριστερό μηρό και
βουβωνικό πόρο και τον οπισθοπεριτοναïκό χώρο. Ακολούθησε χειρουργική επέμβαση και ο ασθενής είχε ομαλή μετεγχειρητική
πορεία.
Συμπέρασμα: Το υπερηχογράφημα αποτελεί μέθοδο εκλογής για την διαφοροδιάγνωση των παθολογικών καταστάσεων του όρχεως
και της επιδιδυμίδας από την γάγγραινα Fournier(φυσιολογικοί οι υποκείμενοι όρχεις λόγω ξεχωριστής αγγείωσης) και συμβάλλει στην
156
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ζωτικής σημασίας πρώιμη διάγνωση της τελευταίας με την ανίχνευση των φυσαλίδων αέρα. Η ΥΤ είναι αδιαμφισβήτητα η μέθοδος που
θα αναδείξει την έκταση-σοβαρότητα της νόσου και θα χαρτογραφήσει την πάσχουσα περιοχή διευκολύνοντας τον χειρουργό.
239. ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΜΥΕΛΟΛΙΠΩΜΑ ΤΟΥ ΕΠΙΝΕΦΡΙΔΙΟΥ: ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΜΕ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ
ΛΕΛΟΥΔΗ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ, ΑΗΔΟΝΙΔΗ ΓΑΡΥΦΑΛΛΙΑ- ΕΙΡΗΝΗ, ΣΑΠΟΥΡΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, ΚΑΡΑΠΟΥΡΝΑΛΙΔΗΣ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΝΗΜΑΣ ΘΩΜΑΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ, ΣΚΟΡΔΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ, ΞΙΜΙΤΙΔΟΥ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΖΑΦΕΙΡΙΑΔΟΥ ΕΥΘΥΜΙΑ.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της μελέτης: Τα μυελολιπώματα των επινεφριδίων είναι σπάνιοι καλοήθεις όγκοι και ορμονικά αδρανείς που αποτελούνται
από ώριμο λιπώδη ιστό, ανώριμα αιμοποιητικά κύτταρα της ερυθράς και λεύκης σειράς, λεμφοκύτταρα και μεγακαρυοκύτταρα.
Οι βλάβες αυτές μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα αλλά συνήθως αναδεικνύονται τυχαία σε απεικονιστικές εξετάσεις. Είναι
ετερόπλευρες στο 80% των περιπτώσεων και μπορεί να φέρουν αποτιτανώσεις.
Τα μυελολιπώματα που ξεπερνούν τα 8cm διάμετρο ονομάζονται γιγαντιαία. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η παρουσίαση
περιστατικού με γιγαντιαίο μυελολίπωμα του δεξιού επινεφριδίου με την Υπολογιστική Τομογραφία (ΥΤ).
Υλικό και μέθοδοι: Διενεργήθηκε ΥΤ σε γυναίκα 37 ετών που προσήλθε με διαλείποντα κοιλιακά άλγη και εμέτους από 12μήνου άνευ
αγωγής, με ιστορικό ανδρογεννητικού συνδρόμου λόγω επινεφριδιακής ανεπάρκειας. Είχε προηγηθεί χειρουργική εκτομή γιγαντιαίου
μυελολιπώματος του αριστερού επινεφριδίου.
Αποτελέσματα: Κατά τον έλεγχο με ΥΤ διαπιστώθηκε ευμεγέθης μάζα στην ανατομική θέση του επινεφριδίου δεξιά. Η βλάβη αυτή είχε
μέγεθος 15,9cmx27cm, ήταν ανομοιογενής, κατά κύριο λόγο λιπώδης με μικρές επασβεστωμένες εστίες. Τα ευρήματα αποδόθηκαν σε
γιγαντιαίο μυελολίπωμα του δεξιού επινεφριδίου. Η παθολογοανατομική εξέταση επιβεβαίωσε την προεγχειρητική διάγνωση.
Συμπέρασμα: Τα μυελολιπώματα των επινεφριδίων με συχνότητα 0,08% - 0,2% αντιπροσωπεύουν το 3-5% όλων των πρωτογενών
όγκων των επινεφριδίων. Στην ΥΤ εμφανίζονται ως καλά οριοθετημένες μάζες με χαμηλές πυκνότητες (< -30HU). Είναι συνήθως
ασυμπτωματικοί όγκοι εκτός αν αυξηθούν πολύ σε μέγεθος μπορούν να εκδηλωθούν με κοιλιακό άλγος ή αιμορραγία.
Μπορούν να σχετίζονται με παχυσαρκία, υπέρταση, ενδοκρινικές διαταραχές και κακοήθειες. Η χειρουργική εξαίρεση της βλάβης
ενδείκνυται όταν ο ασθενής είναι συμπτωματικός, όταν η βλάβη είναι > 5cm σε μέγεθος, εάν υπάρχει ρήξη της βλάβης ή υπόνοια
κακοήθειας.
240. Δύο Περιστατικά με Επιδερμοειδείς Κύστεις Όρχεων. Ελεγχος με Ενδοφλέβια Έγχυση Ενισχυτικού Μέσου
Ηχογραφικής Αντίθεσης (Contrast Enhanced Ultrasound – CEUS)
Μινάρδος Ιωάννης, Μπάμπος Νικόλαος, Κουρτσοπούλου Όλγα, Κουτέλας Νικόλαος, *Πολίτης Βασίλειος.
Μονάδα Υπερήχων, Ακτινοδιαγνωστικό Τμήμα, Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας
*Ουρολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας.
Σκοπός Το υπερηχογράφημα είναι απεικονιστική μέθοδος υψηλής ευαισθησίας για την ανάδειξη χωροκατακτητικών αλλοιώσεων των
όρχεων, χωρίς όμως να διακρίνει τις καλοήθεις από τις κακοήθεις βλάβες. Η απουσία αγγείωσης είναι ενδεικτική καλοήθειας και η
σχετικά νέα υπερηχογραφική μέθοδος με ΕΦ έγχυση ενισχυτικού μέσου ηχογραφικής αντίθεσης (CEUS) μπορεί να την επιβεβαιώσει,
εύρημα απαραίτητο για τη διάγνωση επιδερμοειδών κύστεων.
Υλικό – Μέθοδος Δύο άνδρες 20ετών και 23ετών παραπέμθηκαν για υπερηχογραφικό έλεγχο (b-mode και έγχρωμο Doppler) λόγω
ψηλαφητής ανώδυνης σκληρίας στον αριστερό και στο δεξιό όρχι αντίστοιχα. Αιματολογικός έλεγχος συμπεριλαμβανομένων και των
καρκινικών δεικτών αρνητικός. Χορηγήθηκαν ΕΦ bolus 2,4ml SonoVue (Bracco SpA, Italy) και παρακολουθήθηκαν οι βλάβες για 3
τουλάχιστον λεπτά.
Αποτελέσματα Αναδείχθηκαν δύο στην πρώτη και μία στη δεύτερη περίπτωση συμπαγείς όγκοι, διαμέτρου 2cm, 1cm και 1,5cm
αντίστοιχα, με σαφή όρια, διαστρωματωμένη δομή δίκην «φλοιού κρεμμυδιού» και αρνητικό για αγγείωση έγρωμο Doppler. Ο έλεγχος
με CEUS έδειξε απουσία αγγείωσης σε όλες τις βλάβες.
Συμπέρασμα Οι επιδερμοειδείς κύστεις είναι καλοήθεις όγκοι των όρχεων με χαρακτηριστική πολλές φορές ηχογραφική εικόνα και
κυρίως απουσία αιμάτωσης. Ο έλεγχος με έγχρωμο Doppler δεν είναι αρκετός αφού σε μικρές ειδικά βλάβες δεν είναι διαγνωστικός.
Ο έλεγχος με CEUS μπορεί να επιβεβαιώσει με ακρίβεια την ανάγγεια φύση της βλάβης και να οδηγήσει στη σωστή θεραπευτική
αντιμετώπιση αποφεύγοντας μη αναγκαίες ορχεκτομές.
241. ΕΚΚΟΛΠΩΜΑ ΟΥΡΑΧΟΥ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΑ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Σαπουρίδης Γεώργιος, Σιδηροπούλου Μαρία, Γεωργίου Παναγιώτα, Σκορδάς Αναγνώστης, Νημάς Θωμάς, Μάρκου Ανδρέας, Λελούδη
Ουρανία, Ιωαννίδου Μαρία, Μήλιος Ιωάννης, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης,
Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
Σκοπός της μελέτης: Ο ουραχός αποτελεί το υπόλειμμα της επικοινωνίας μεταξύ της αλλαντοΐδας και της ουροδόχου κύστης.
Φυσιολογικά υποστρέφεται κατά τη 12η εβδομάδα της κύησης σε ινώδη ταινία.
Διαταραχές στην εμβρυολογική εξέλιξη οδηγούν στην παραμονή υπολειμμάτων και σε ανωμαλίες του ουραχού.
157
Το εκκόλπωμα συνιστά τη πιο σπάνια (3%-5%) ανωμαλία του ουραχού. Οφείλεται σε αποτυχία της σύγκλεισης του ουραχού στο θόλο της
ουροδόχου κύστης
Σκοπός της μελέτης είναι η παρουσίαση ενός σπάνιου περιστατικού ενήλικου άνδρα με εκκόλπωμα ουραχού, το οποίο ανευρέθη τυχαία,
μετά τη διενέργεια Υπολογιστικής Τομογραφίας (ΥΤ).
Υλικό και μέθοδοι: Άνδρας 82 ετών παραπέμφθηκε για διενέργεια ΥΤ, λόγω έντονης επιγαστραλγίας και άλγους δεξιάς πλάγιας
κοιλιακής χώρας από 5ώρου.
Αποτελέσματα: Η ΥΤ ανέδειξε μικρή τριγωνική διαμόρφωση της μεσότητας του προσθίου τμήματος της οροφής της ουροδόχου
κύστης που ανέρχονταν ως σωληνώδης σχηματισμός μεταξύ της θήκης του ορθού κοιλιακού μυός και του τοιχωματικού περιτοναίου,
εκτεινόμενο έως λίγο κάτω από το επίπεδο του ομφαλού, χωρίς εμφανή ωστόσο επικοινωνία με αυτόν. Τα παραπάνω ευρήματα είναι
χαρακτηριστικά του εκκολπώματος ουραχού.
Συμπέρασμα: Το εκκόλπωμα του ουραχού συχνά συνυπάρχει με συγγενή απόφραξη του κατώτερου ουροποιητικού ή σε ασθενείς με
χρόνια απόφραξη της εξόδου της ουροδόχου κύστης.
Η φλεγμονή του εκκολπώματος του ουραχού δεν απαντάται τόσο συχνά, εφ’ όσον ο αυχένας του εκκολπώματος είναι ευρύς. Μπορεί
να επιπλακεί με λιθίαση εντός του ουραχού, ρήξη και αυξημένη επίπτωση κακοήθειας. Το εκκόλπωμα του ουραχού συνδυάζεται με το
σύνδρομο Prune Belly.
Μετά την διάγνωση εκκολπώματος ουραχού συνίσταται έλεγχος του ουροποιητικού συστήματος για τυχόν ανωμαλίες αυτού.
242. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ 18F-FCH-PET/CT ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΔΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ
Α. Νικάκη, Δ. Κεχαγιάς, Φ. Βλάχου, Β. Φιλιππή, Θ. Πιπίκος, Δ. Σαββίδου, Κ. Νταλιάνης, Κ. Γώγος, Ρ. Ευθυμιάδου, Β. Πρασόπουλος
Τμήμα PET/CT ΔΘΚΑ ΥΓΕΙΑ, Αθήνα
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης η εκτίμηση της FCH-PET/CT στην επανασταδιοποίηση ασθενών με καρκίνο προστάτη που παρουσιάζουν
βιοχημική υποτροπή.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: 34 ασθενείς υποβλήθηκαν σε FCH-PET/CT για σε σύστημα Siemens Biograph LSO PET/CT. Τα ευρήματα της PET/CT
συσχετίστηκαν με το PSA ορού και με τα λοιπά απεικονιστικά ευρήματα (CT για όλους ασθενείς, MRI για 12). Χρησιμοποιήθηκε το TNM
σύστημα για τον χαρακτηρισμό της σταδιοποίησης για λεμφαδενικές και απομακρυσμένες μεταστάσεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: τα επίπεδα PSA ορού (32 ασθενείς) ήταν 0.02-100 ng/ml. Για επίπεδα ≤0.2ng/ml (7περιπτώσεις) η PET ήταν αρνητική
για 6/7, ενώ για PSA >0.2ng/ml η PET ήταν θετική για 22/25 περιπτώσεις. Η PET/CT σταδιοποίησε προς τα πάνω 12 ασθενείς (PSA:
0.4-31ng/ml): 2 ασθενείς από N0 σε N1, 5 ασθενείς από N0 σε M1, 1 ασθενή από N1 σε M1, 3 ασθενείς από N0 σε M2 και 1 ασθενή από
N0 σε M3. Η PET/CT σταδιοποίησε προς τα κάτω 5 ασθενείς: σε 3 περιπτώσεις δεν ανέδειξε ευρήματα τοπικής υποτροπής (2 στην MRI
και 1 στον διουρηθρικό υπέρηχο); σε 2 περιπτώσεις σκληρωτικές εστίες στη CT και αρνητικό σπινθηρογράφημα οστών (PSA 3.67, 0.88
αντίστοιχα) δεν προσλάμβαναν το ραδιοφάρμακο. Σε μία περίπτωση αποκαλύφθηκε δεύτερο πρωτοπαθές νεόπλασμα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η PET/CT με 18F-FCH είναι μια ολόσωμη απεικόνιση, χρήσιμη σε ασθενείς με καρκίνο προστάτη με βιοχημική
υποτροπή. Ο πιο σημαντικός ρόλος της συνίσταται στην εκτίμηση μικρών λεμφαδένων, είτε περιοχικών είτε απομακρυσμένων, όπως και
στην εκτίμηση των οστικών δομών. Προσοχή πρέπει να δίδεται κατά την εκτίμηση τοπικής υποτροπής.
243. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ ΜΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑΣ ΟΥΡΟΛΟΓΙΚΕΣ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ
Παπαδημητρίου Α., Κατσίμπα Δ., Ουρούμοβα Χ., Αβραμίδης Γ., Αποστόλου Δ., Παναγκασίδου Λ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων της αξονικής τομογραφίας κοιλίας στα επείγοντα, μη
τραυματικής αιτιολογίας, ουρολογικά περιστατικά καθώς και η ανάδειξη του σημαντικού ρόλου της στην έγκαιρη διάγνωσή αυτών.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Το υλικό αποτέλεσαν ασθενείς από το τμήμα επειγόντων περιστατικών της ουρολογικής κλινικής για τη διερεύνηση
του πόνου στην περιοχής της οσφύος με κλινική εικόνα κωλικού-θετικού σημείου Giordano ή της επώδυνης αιματουρίας με ασαφή
υπερηχογραφικά ευρήματα. Στους ασθενείς πραγματοποιήθηκε αξονική τομογραφία κοιλίας χωρίς την από του στόματος χορήγησης
σκιαστικού πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας, εφόσον οι τιμές της κρεατινίνης ήταν στα επιτρεπτά όρια. Οι
απαραίτητες καθυστερημένες λήψεις πραγματοποιήθηκαν εξατομικευμένα στον απαραίτητο, για κάθε περίπτωση ,χρόνο.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα ευρήματα ανέδειξαν: λιθίαση ουροποιητικού με συνοδό διάταση πυελοκαλυκικού και ρήξη τμήματος του
αποχετευτικού συστήματος με εικόνα εξόδου της σκιαγραφικής ουσίας στις καθυστερημένες λήψεις (ουρίνωμα) σε κάποιες περιπτώσεις
καθώς και επιπλεγμένη πυελονεφρίτιδα με δημιουργία ή μη, αποστήματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία κοιλίας κατέχει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην ακριβή διαγνωστική προσέγγιση των
επειγουσών ουρολογικών παθήσεων συμβάλλοντας έτσι και στην άμεση θεραπευτική αντιμετώπιση.
244. ΜΕΤΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΕΠΑΣΒΕΣΤΩΣΕΙΣ-ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΕ ΑΞΟΝΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΔΥΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Στράτης Αντώνιος, Σιδηροπούλου Μαρία, Σκορδάς Αναγνώστης, Νημάς Θωμάς , Αυγουστή Αναστασία, Σαπουρίδης Γεώργιος, Γεωργίου
Παναγιώτα, Μάρκου Ανδρέας, Μήλιος Ιωάννης, Ζαφειριάδου Ευθυμία.
Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, Εργαστήριο Ιατρικής Απεικόνισης , Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης «Ιπποκράτειο».
158
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΣΚΟΠΟΣ: Οι μεταστατικές επασβεστώσεις (Μ.Ε.) αφορούν την διάχυτη εναπόθεση αλάτων ασβεστίου σε φυσιολογικούς ιστούς του
σώματος, συνήθως ως αποτέλεσμα διαταραχής του μεταβολισμού του ασβεστίου ή του φωσφόρου. Οι συνήθεις εντοπίσεις είναι τα
αγγεία, η καρδιά, οι πνεύμονες, οι νεφροί, ο γαστρικός βλεννογόνος και το ΚΝΣ. Τα πιο συχνά αίτια είναι η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια,
ο πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, η υπερβιταμίνωση D, το σύνδρομο γάλακτος-αλκάλεως, η σαρκοείδωση, το πολλαπλούν
μυέλωμα, η λευχαιμία και η νόσος Paget.
Σκοπός της εργασίας είναι να παρουσιαστούν ασυνήθεις εντοπίσεις Μ.Ε. σε επινεφρίδια και πάγκρεας.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΙ: Δύο άνδρες χρόνιοι ασθενείς της Μονάδας Τεχνητού Νεφρού λόγω χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, ο πρώτος με
ιστορικό μεταμόσχευσης νεφρού λόγω πολυκυστικής νόσου των νεφρών και ο δεύτερος με ιστορικό αμυλοειδικής νεφροπάθειας. Οι
δύο ασθενείς υπεβλήθησαν σε Υπολογιστική Τομογραφία (Υ.Τ.) άνω-κάτω κοιλίας χωρίς την i.v. έγχυση σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στον πρώτο ασθενή απεικονίστηκαν αδρές και κατά τόπους συρρέουσες επασβεστώσεις σε όλα τα τμήματα
του παγκρεατικού παρεγχύματος καθώς και στην κοιλιακή αορτή, ενώ στον δεύτερο παρατηρήθηκαν συμπαγείς επασβεστώσεις
επινεφριδίων άμφω. Επίσης, αποτιτανώσεις απεικονίστηκαν κατά μήκος της σπληνικής αρτηρίας, της άνω μεσεντερίου και άλλων
κλάδων της κοιλιακής αορτής καθώς και στις λαγόνιες αρτηρίες.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι Μ.Ε. είναι μία σχετικά συχνή σε νεφροπαθείς ασθενείς υποκλινική κατάσταση και σε προχωρημένα στάδια μπορεί να
προκληθεί κλινική συμπτωματολογία από τα προσβαλλόμενα όργανα.
Η Υ.Τ. είναι η εξέταση εκλογής για την εκτίμηση της έκτασης των Μ.Ε. στα όργανα της κοιλίας.
245. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΣΠΑΝΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΛΥΚΑ ΣΕ ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΥΣΑ ΦΛΟΙΪΚΗ ΚΥΣΤΗ ΝΕΦΡΟΥ CT ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Παπαδημητρίου Α., Ναλμπαντίδου Χ., Δημητρίου Χ., Ελευθεριάδου Μ., Ουρούμοβα Χ., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση της σπάνιας περίπτωσης της ρήξης κάλυκα σε προϋπαρχουσα φλοιϊκή κύστη νεφρού καθώς και η ανάδειξη
του σημαντικού ρόλου της αξονικής τομογραφίας κοιλίας στη διάγνωσή της.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Άντρας ηλικίας 81 ετών προσκομίζεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με οξύ κοιλιακό άλγος εντοπιζόμενο
δεξιά. Πραγματοποιήθηκε απεικονιστικός έλεγχος που περιλάμβανε ακτινογραφία κοιλίας σε όρθια θέση και σε ύπτια θέση (ΝΟΚ).
Κατόπιν ακολούθησε αξονική τομογραφία κοιλίας πριν και μετά την έγχυση μη ιονικού σκιαστικού καθώς καθυστερημένες λήψεις.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινογραφία κοιλίας ήταν αρνητική για ελεύθερο αέρα υποδιαφραγματικά καθώς και για παθολογικά υγραερικά
επίπεδα. Στην ΝΟΚ αναδείχτηκε λίθος στην ελάσσονα πύελο δεξιά. Στην πριν i.v έγχυση σκιαστικού AT κοιλίας επιβεβαίωσε την
ύπαρξη λίθου στην δεξιά κυστεοουρητηρική συμβολή και ανέδειξε επιπλέον μια ευμεγέθη φλοιϊκή κύστη στον δεξιό νεφρό διαμέτρου
8,5 cm. Μετά την i.v έγχυση σκιαστικού και σε καθυστερημένες λήψεις παρατηρήθηκε ήπια διάταση του σύστοιχου ουρητήρα και του
ΠΚΣ με συνοδό έξοδο σκιαστικού εντός της προϋπάρχουσας φλοιϊκής κύστης και στον σύστοιχο περινεφρικό χώρο. Συνοδά ευρήματα
ήταν η πάχυνση των νεφρικών περιτονιών και η ρύπανση του λιπώδους ιστού τόσο περινεφρικά όσο και ενδοπεριτοναϊκά. Μετά τη
θεραπευτική αντιμετώπιση πραγματοποιήθηκε επανέλεγχος με αξονική τομογραφία κοιλίας όπου επιβεβαιώθηκε η αποκατάστασης της
ρήξης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Η αξονική τομογραφία κοιλίας αποτελεί άριστη μέθοδο στην διάγνωση της ρήξης του αποχετευτικού νεφρικού
συστήματος καθώς και στον έλεγχο της αποτελεσματικότητας της θεραπευτικής αντιμετώπισης.
246. ΠΕΡΙΤΟΝΑΪΚΗ ΚΥΣΤΗ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ:ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Αραμπατζάκη Ι., Παρίσσης Κ., Μιχαηλίδου Ε.
Παρίσης –Euromedica Διαγνωστικό εργαστήριο Σερρών
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι περιτοναϊκές κύστεις εγκλεισμού είναι καλοήθεις πυελικές μάζες που εμφανίζονται σε προεμμηνορυσιακές γυναίκες με
ιστορικό πυελικής χειρουργικής επέμβασης, πυελικού τραύματος, ενδομητρίωσης ή φλεγμονώδους νόσου της πυέλου. Συχνά είναι
ασυμπτωματικές και ανιχνεύονται τυχαία.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση της περίπτωσης μιας νεαρής γυναίκας με περιτοναϊκές κύστεις εγκλεισμού στην περιοχή αμφοτέρων των
ωοθηκών.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα 40 ετών προσήλθε στο διαγνωστικό μας κέντρο για υστεροσαλπιγγογραφία στα πλαίσια διερεύνησης
πρωτοπαθούς υπογονιμότητας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Κατά τον υστεροσαλπιγγογραφικό έλεγχο διαπιστώθηκε φυσιολογική σκιαγράφηση της ενδομήτριας κοιλότητας ενώ
οι σάλπιγγες παρουσίαζαν ήπια διάταση των τελικών τους τμημάτων με σχηματισμό μικρών κοιλοτήτων στο τελικό τους τμήμα χωρίς να
εμφανίζουν έξοδο της σκιαγραφικής ουσίας στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Απεικονίσθηκε επίσης σχηματισμός υγραερικού επιπέδου δεξιά
κατά την όρθια λήψη. Ακολούθησε διακοιλιακός υπερηχογραφικός έλεγχος όπου ανέδειξε κυστικά μορφώματα στην ανατομική θέση
αμφοτέρων των ωοθηκών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι περιτοναϊκές κύστεις εγκλεισμού θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην διαφορική διάγνωση της υπογονιμότητας
και η χρήση της υστεροσαλπιγγογραφίας και του υπερηχογραφήματος συμβάλλει σημαντικά στην επιβεβαίωση της διάγνωσης και στο
σχεδιασμό θεραπευτικής αντιμετώπισης.
159
247. ΠΛΑΣΜΑΤΟΚΥΤΩΜΑ ΩΟΘΗΚΗΣ - ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
Μ.Φλουρή, Ι.Σκούρας, Α.Καγιά, Ε.Χριστοδούλου, Π.Σαλίβερος, Ε.Μαρτάκη
ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Ε.Α.Ν.Π. «ΜΕΤΑΞΑ»
Σκοπός: Το εξωμυελικό πλασματοκύτωμα αποτελεί πλασματοκυτταρική νεοπλασία που εντοπίζεται εκτός του μυελού των οστών.
Συνηθέστερες εντοπίσεις αποτελούν το ανώτερο αναπνευστικό σύστημα (80-90%), ενώ έχουν αναφερθεί και περιπτώσεις διήθησης
της γαστρεντερικής οδού, ήπατος, παγκρέατος, σπληνός, μαστού, ουροδόχου κύστης και θυρεοειδούς. Παρουσιάζουμε μια ασυνήθη
περίπτωση πλασματοκυτώματος ωοθήκης με συνύπαρξη ενδοκοιλιακής νόσου σε ασθενή ελεύθερη γνωστού ιστορικού αιματολογικού
νοσήματος.
Υλικά και μέθοδοι: Ασθενής ετών 55 χωρίς γνωστό ιστορικό αιματολογικού νοσήματος προσήλθε στο νοσοκομείο με άτυπο κοιλιακό
άλγος. Πραγματοποιήθηκε υπολογιστική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας, όπου και ανεδείχθησαν τα εξής: Δεξιά υπεζωκοτική
συλλογή, συμπαγές μόρφωμα μεταξύ της κεφαλής του παγκρέατος και της αγκύλης του 12δακτύλου, ασαφοποίηση μεσεντερικού και
επιπλοϊκού λίπους με κατά τόπους υπόπυκνους οζώδεις σχηματισμούς ως επί περιτοναϊκών εμφυτεύσεων, διόγκωση αμφοτέρων των
παραμητρίων με πιθανή διήθηση του σώματος της μήτρας.
Αποτελέσματα: Τα ως άνω ευρήματα έθεσαν ως πιθανότερη τη διάγνωση κακοήθους εξεργασίας εξορμώμενης εκ των ωοθηκών, με
πιθανότερη τους επιθηλιακούς-στρωματικούς όγκους. Ως εκ τούτου πραγματοποιήθηκε ολική υστερεκτομή μετά των εξαρτημάτων και
επιπλεκτομή. Ωστόσο, η ιστολογική εξέταση των χειρουργικών παρασκευασμάτων κατέδειξε πλασματοκυτταρική διήθηση της δεξιάς
ωοθήκης, του σώματος της μήτρας, του αριστερού μεσοσαλπιγγίου καθώς και του περισιγμοειδικού λίπους, ως επί πλασματοκυτώματος.
Ακολούθησε κλινικοεργαστηριακός έλεγχος και οστεομυελική βιοψία, η οποία κατέδειξε ικανή διήθηση του μυελού από
πλασματοκύτταρα, θέτοντας έτσι τη διάγνωση του πολλαπλούν μυελώματος IgG λ σταδίου ΙΙΙΑ.
Συμπεράσματα: Το πλασματοκύτωμα ωοθήκης, αν και αποτελεί ασυνήθη οντότητα οφείλει να εισέρχεται στη διαφορική διάγνωση των
νεοπλασιών της ωοθήκης, οι οποίες εκδηλώνονται ως ενδοκοιλιακή νόσο με απουσία ασκίτη και ειδικά σε έδαφος γνωστού ιστορικού
πολλαπλού μυελώματος.
248. ΣΥΝΔΡΟΜΟ CURRARINO: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΠΑΝΙΟΥ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Π. Σακαρέλλος, Π. Χριστοδουλίδης, Κ. Βιτζηλαίος, Σ. Βελονάκης, Χ. Τριαντοπούλου
Ακτινολογικό τμήμα, Κωνσταντοπούλειο Γ.Ν. Ν. Ιωνίας - Πατησίων
Σκοπός: Η παρουσίαση ενός σπάνιου και ενδιαφέροντος περιστατικού συνδρόμου Currarino σε νεαρό άνδρα, με βάση τα απεικονιστικά
ευρήματα της ενδοφλέβιας ουρογραφίας (IVU), της αξονικής τομογραφίας (CT) και της μαγνητικής τομογραφίας (MRI).
Υλικά-Μέθοδοι: Παρουσιάζουμε το περιστατικό ενός άνδρα 36 ετών ο οποίος προσήλθε στο ακτινολογικό τμήμα του
Κωνσταντοπούλειου Γ.Ν. Ν. Ιωνίας-Πατησίων με παραπομπή από την ουρολογική κλινική του νοσοκομείου για πραγματοποίηση
ενδοφλέβιας ουρογραφίας (IVU), με συμπτώματα συχνοουρίας και αίσθημα μη ικανοποιητικής κένωσης της ουροδόχου κύστεως.
Αποτελέσματα: Οι απεικονιστικές μέθοδοι ανέδειξαν δυσγενεσία του ιερού οστού, πρόσθια μηνιγγοκήλη 11Χ15Χ18 cm, επιδερμοειδή
κύστη 6,5Χ9Χ10 cm, υδρονέφρωση δεξιού νεφρού και μεγάλη παρεκτόπιση των ουρητήρων και της ουροδόχου κύστεως.
Συμπέρασματα: Οι δυσγενεσίες του ιερού οστού σε συνδυασμό με ευμεγέθεις ενδοκοιλιακές μάζες μπορεί να υποκρύπτουν σπάνια
σύνδρομα στα οποία μπορεί να οδηγηθούμε και από τον απλό απεικονιστικό έλεγχο όπως είναι η απλή ΝΟΚ ακτινογραφία. Επίσης, κάθε
στρογγύλη, σαφώς περιγεγραμμένη, ασθενής σκίαση στην ελάσσονα πύελο δεν αντιστοιχεί πάντα σε πληρωθείσα ουροδόχο κύστη, αλλά
μπορεί να οφείλεται σε άλλες εξεργασίες, όπως στη δική μας περίπτωση.
249. Συστροφή όρχεως: Μελέτη με έγχρωμο Doppler.
Γ. Κυριακοπούλου, Κ. Βιτζηλαίος, Αν. Τζιβελοπούλου, Στ. Παπαδάκης, Π. Χριστοδουλίδης, Ρ, Γεωργακοπουλου, Χ. Τριαντοπούλου.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ.Ν.Ν.Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο», Τμήμα Triplex αγγείων.
Σκοπός: η ανάδειξη της χρησιμότητας του υπερηχογραφήματος οσχέου σε κλινική υποψία συστροφής του όρχι.
Υλικά- μέθοδος: Μελετήθηκαν (υπερηχοτομογραφικά και με έγχρωμο και παλμικό Doppler) δύο νεαροί ασθενείς. Ο πρώτος
προσήλθε με αιφνίδιο άλγος και οίδημα του δεξιού ημιοσχέου, ενώ ο δεύτερος με άλγος και οίδημα αριστερού ημιοσχέου προ μηνός, το
οποίο παρήλθε και επανήλθε με μικρότερη ένταση δύο ημέρες πριν την εξέταση.
Αποτελέσματα: Στον πρώτο ασθενή η υπερηχοτομογραφική μελέτη ανέδειξε φυσιολογική ηχογένεια και αγγείωση του αριστερού
όρχεως, ενώ ο δεξιός όρχις απεικονίστηκε αποστρογγυλομένος, υποηχογενής, χωρίς ανάδειξη ροής. Επιπροσθέτως απεικονίστηκαν
τα σημεία του «κόμπου»και της «δίνης» (comb sign-wirl sign αντίστοιχα), ενδεικτικά της περιέλιξης της ενδοοσχεϊκής μοίρας του
σπερματικού τόνου. Ο ασθενής επανελέγχθηκε μετά από χειρισμούς αποκατάστασης και αναδείχθηκε η επαναιμάτωση του όρχι. Στο
δεύτερο ασθενή η υπερηχογραφική εξέταση ανέδειξε σημεία χρόνιας συστροφής του αριστερού όρχι, με παρουσία ενός μικρού και
έντονα υποηχογενούς όρχι, ο οποίος δεν παρουσιάζει αγγείωση. Επιπλέον απεικονίστηκε και ο περιελιγμένος σπερματικός τόνος με
αυξημένη ηχογένεια.
Συμπέρασμα: Η υπερηχοτομογραφία αποτελεί την κύρια μέθοδο ανάδειξης της συστροφής του όρχι, προσδιορισμού του χρόνου
εμφάνισης και της παρακολούθησης του αποτελέσματος των θεραπευτικών χειρισμών για την ανάταξη του πάσχοντα όρχι. Ιδιαίτερα το
σημείο του «κόμπου» αποτελεί ειδικό απεικονιστικό γνώρισμα της συστροφής και προσανατολίζει προς τη συγκεκριμένη διάγνωση.
160
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
250. ΥΔΑΤΙΔΩΔΗΣ ΜΥΛΗ: Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΑΞΟΝΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ
Μιχαηλίδου Ε., Συμεωνίδης Ε., Βαφειάδης Κ., Σιββάς Θ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Γ.Ν. Διδυμοτείχου Τμήμα Αξονικού Τομογράφου
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού υδατιδώδους μύλης που απεικονιστικά μελετήθηκε με τη μέθοδο της Αξονικής
Τομογραφίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Γυναίκα πολύτοκος 49 ετών προσήλθε λόγω μητρορραγίας ενώ βρισκόταν σε περίοδο εμμηνοπαυσιακών
διαταραχών. Τα ευρήματα στην ΑΤ σε αρτηριακή φάση αιμάτωσης της μήτρας ήταν τυπικά και διαγνωστικά της νόσου. Η μήτρα
απεικονίστηκε διογκωμένη (14εκ χ 12εκ) και πληρούμενη από μάζα χαμηλής πυκνότητας. Μετά την εφ χορήγηση του σκιαγραφικού
αναδείχθηκαν εντός της μάζας οι τροφοβλαστικές λάχνες με τυπική υπεραγγείωση. Τα αγγεία του μεσεντερίου πέριξ των άνω ορίων
της διογκωμένης μήτρας ήταν συμφορημένα. Από τον εργαστηριακό έλεγχο τα επίπεδα της β-h CG ανευρέθησαν σε υψηλα επίπεδα
(72.000).
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η υδατιδώδης μύλη είναι μια επιπλοκή της κύησης που χαρακτηρίζεται από βοτρυοειδή εκφύλιση των χοριακών
λαχνών, που μπορεί να είναι μερική και στη συνέχεια ολική. Η συχνότητά της υπολογίζεται σε 1 ανά 1.000 κυήσεις, ενώ παρατηρούνται
αυξημένα ποσοστά σε μητέρες μικρής ηλικίας και σε υπερήλικες. Από κυτταρογενετικές μελέτες πρόκειται για διπλοειδείς κυήσεις.
Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη θεραπευτική απόξεση της μήτρας. Απεικονιστικά πρέπει να γίνεται έλεγχος των πνευμόνων, του
εγκεφάλου και του ήπατος, για αποκλεισμό μεταστάσεων σε περίπτωση τροφοβλαστικών όγκων (διεισδυτική μύλη, χοριοκαρκίνωμα)
που μπορεί να είναι αποτέλεσμα της υδατιδώδους μύλης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΑΤ μπορεί να συμβάλει αποτελεσματικά και αξιόπιστα στην διάγνωση της υδατιδώδους μύλης και στον εντοπισμό των
επιπλοκών αυτής.
Βιβλιογραφία:
1.Daniel D Mott, MD, FRCPC; Chief Editor: Eugene C Lin, MD Hydatidiform Mole Imaging MedscapeUpdated: Nov 13, 2013
2. S.D. Allen, A.K. Lim,M.J. Seckl, D.M. Blunt, A.W. Mitchell Radiology of gestational trophoblastic neoplasiaClinical RadiologyVolume 61,
Issue 4, Pages 301–313, April 2006
3.C L Green, , T L Angtuaco, , H R Shah, and , T H Parmley Gestational trophoblastic disease: a spectrum of radiologic diagnosis.
RadioGraphics 1996;16:1371-1384
4 P. Vassilakos Department of Pathology, University Medical Centre,
1211 Geneva 4, Switzerland PATHOLOGY OF MOLAR PREGNANCY
5. John R. Lurain, MD Gestational trophoblastic disease I: epidemiology, pathology, clinical presentation and diagnosis of gestational
trophoblastic disease, and management of hydatidiform mole American Journal of Obstetrics & Gynecology Volume 203, Issue 6,
Pages 531–539, December 2010
251. ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗΣ ΜΕ ΣΚΙΕΡΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΠΥΕΛΟΝΕΦΡΙΤΙΔΑΣ
Α. Κουτσογιάννη, Ε. Αντύπα, Α. Τσικκίνη, Π. Λαμπροπούλου, Ο. Πασκοβίτη, Σ. Κοκκινόπουλος, Μ. Στεφανίδου, Μ. Τσουρούλας
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων- τμήμα Υπερήχων και Αξονικής Τομογραφίας, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η συμβολή της CEUS στη διάγνωση, παρακολούθηση και ανάδειξη των επιπλοκών της οξείας πυελονεφρίτιδας.
Μέθοδος εκλογής έως τώρα είναι η αξονική τομογραφία. Η ασπρόμαυρη υπερηχοτομογραφία εμφανίζει χαμηλότερη διαγνωστική
ακρίβεια στην αναγνώριση αυτής της παθολογίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: 11 ασθενείς (9 γυναίκες, 2 άνδρες), ηλικίας 24-71 ετών, με επιβεβαιωμένη κλινική και εργαστηριακή διάγνωση
οξείας πυελονεφρίτιδας, υπεβλήθησαν σε CEUS, 48-72 ώρες μετά την έναρξη της θεραπείας. Χρησιμοποιήθηκε Convex κεφαλή
2-5MHz και η έγχυση περιελάμβανε 2,4ml σκιερής ουσίας και κατόπιν χορήγηση 10ml φυσιολογικού ορού. Σε όλους τους ασθενείς είχε
προηγηθεί CT και ουδείς είχε ουρολιθίαση. Σε 3/11 ασθενείς διενεργήθηκε αποκλειστικά CEUS μετά 2, 4 και 8 εβδομάδες.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ασπρόμαυρη υπερηχοτομογραφία ανέδειξε υπερηχογενή τμηματική απεικόνιση του φλοιού (2/11), υπέγερση του
φλοιού και μόλις υποσημαινόμενες εστιακές αλλοιώσεις στο φλοιό (3/11). Η CEUS ανέδειξε την παρουσία αποστημάτων, διαμέτρου
έως 3,9εκ. σε 3/11 ασθενείς ως ωοειδείς άνηχες περιοχές, που δεν εμφάνισαν πρόσληψη της σκιεράς ουσίας σε καμία φάση της
εξέτασης. Στις επαναληπτικές εξετάσεις αυτών των ασθενών οι βλάβες απεικονίζονται ταινιοειδείς με προοδευτική συρρίκνωση. Σε 7/11
ασθενείς αναδείχθηκαν υποαγγειούμενες τριγωνικές ή ωοειδείς περιοχές, πλέον έκδηλες στην παρεγχυματική φάση. Σε 1/11 ασθενή
αναδείχθηκε μικρό απόστημα στην περιοχή της εστιακής πυελονεφρίτιδας.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η CEUS αποδεικνύεται ιδιαιτέρως χρήσιμη στη διάγνωση της οξείας πυελονεφρίτιδας και των επιπλοκών της, ενώ
λόγω της μη νεφροτοξικότητας και της απουσίας ιονίζουσας ακτινοβολίας, είναι σε θέση να αντικαταστήσει τη CT στην παρακολούθηση
επιβαρυμένων ασθενών.
161
252. ΡΗΞΗ ΑΓΓΕΙΟΜΥΟΛΙΠΩΜΑΤΟΣ ΝΕΦΡΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΨΕΥΔΟΑΝΕΥΡΥΣΜΑΤΟΣ.ΜΕΛΕΤΗ ΜΕ ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΜΕ ΣΚΙΕΡΑ ΜΕΣΑ
ΥΠΕΡΗΧΟΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ (CEUS)
Α. Κουτσογιάννη, Ε. Αντύπα, Δ. Καρακύκλας, Α. Σουλτάτος, Μ. Τσουρούλας, Γ. Ζώης.
Κέντρο Ακτινοδιαγνωστικών Απεικονίσεων- τμήμα Υπερήχων και Αξονικής Τομογραφίας, Γ.Ν.Α. «Γ. Γεννηματάς»
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Η συμβολή της CEUS στη διάγνωση ρήξεως αγγειομυολιπώματος νεφρού με δημιουργία ψευδοανευρύσματος.
Το αγγειομυολίπωμα είναι μία καθ΄ υπεροχήν καλοήθης βλάβη που ανάλογα με το μέγεθος του μπορεί να επιπλακεί με ρήξη και ενδο ή
περινεφρική αιμορραγία.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Θήλυ 34 ετών προσήλθε στο ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με οξύ άλγος στην αριστερή νεφρική χώρα, μετά από
πτώση από δίκυκλο. Υποβλήθηκε σε υπερηχοτομογράφημα και υπολογιστική τομογραφία (CT) με έγχυση σκιαγραφικής ουσίας. Μετά
24 ώρες υποβλήθηκε σε CEUS και μετά 72 ώρες σε νέα CT. Η ασθενής παρουσίαζε σταδιακή βελτίωση της κλινικής της εικόνας και
αντιμετωπίσθηκε συντηρητικά.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ασπρόμαυρη και έγχρωμη Doppler υπερηχοτομογραφία ανέδειξε την παρουσία υπερηχογενούς μορφώματος
διαμέτρου 6,2εκ. σε επαφή με τον κάτω πόλο του αριστερού νεφρού με κοιλότητα εντός αυτού, διαμέτρου ~2εκ., σε επικοινωνία με
τα αγγεία του νεφρού και έθεσε την υπόνοια ψευδοανευρύσματος, χωρίς να μπορεί να διαφοροδιαγνώσει τη παρουσία τραυματικής
βλάβης ή νεοπλάσματος. Η CT αναγνώρισε μικρές ποσότητες λίπους εντός του μορφώματος και έθεσε τη διάγνωση αγγειομυολιπώματος
με αιμορραγία και παρουσία ψευδοανευρύσματος εντός αυτού, διαμέτρου 2,3εκ. Η CEUS ανέδειξε παρόμοια ευρήματα με αυτά της
CT και αναγνώρισε ευχερώς την έντονη πρόσληψη της σκιεράς ουσίας από το αγγειομυολίπωμα και την χαρακτηριστική εικόνα του
ψευδοανευρύσματος εντός της βλάβης. Στον CT επανέλεγχο, μετά τριήμερο, παρατηρήθηκε μερική θρόμβωση του ψευδοανευρύσματος
με παραμένοντα βατό αυλό ~1εκ.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η CEUS είναι χρήσιμο διαγνωστικό εργαλείο στη διαγνωστική προσέγγιση του αγγειομυολιπώματος και την αναγνώριση
των αγγειακών επιπλοκών αυτού.
253. Αιτιοπαθογένεια μεσεντέριας λεμφαδενίτιδας στα παιδιά και κριτήρια ιδιοπαθούς μεσεντέριας
λεμφαδενίτιδας.
Χρυσικού Π1., Τσιλίκας Κ1., Σεγρέδος Β1., Χαρίση Μ2., Σπυριδόπουλος Θ.Ν., Λάβδα Ε1., Σακελλαρόπουλος Α1.
1Ακτινολογικό Τμήμα Γ. Ν. Παίδων Πεντέλης
2Παιδιατρικό Τμήμα Γ. Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός της Μελέτης: Αξιολόγηση της αιτιοπαθογένειας της μεσεντέριας λεμφαδενίτιδας στα παιδιά και η τοποθέτηση της ιδιοπαθούς
μεσεντέριας λεμφαδενίτιδας ανάμεσά τους.
Υλικό και Μέθοδοι Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 681 παιδιά, ηλικίας 1-14 ετών, εκ των οποίων τα 351 ήταν από εξωτερικά ιατρεία
και τα 330 νοσηλευτήκαν στο διάστημα από τον Αύγουστο του 2012 έως τον Αύγουστο του 2014. Ο υπερηχογραφικός έλεγχος έδειξε
διογκωμένους μεσεντέριους λεμφαδένες με μέγεθος μεγαλύτερο από 5 χιλιοστά και σε αριθμό ανώτερο των τριών. Παράλληλα έγινε
περαιτέρω κλινικοεργαστηριακός έλεγχος λοιμωδών διεργασιών, καλλιέργεια για μικρόβια, ιούς, παράσιτα καθώς και ενδοσκοπήσεις.
Αποτελέσματα: Από τη συμπτωματολογία το κοιλιακό άλγος ήταν το επικρατέστερο (49,6%), εκ των οποίων σε ποσοστό 26% ήταν και
το μοναδικό σύμπτωμα, ενώ στο 6,3% υπήρχε γενικευμένη λεμφαδενίτιδα. Στον υπερηχογραφικό έλεγχο απεικονίστηκαν πολυάριθμοι
διογκωμένοι μεσεντέριοι λεμφαδένες σε ποσοστό 51,2%. 66,9% είχαν μέγεθος μεγαλύτερο από 1εκ., 30,1% είχαν διάσταση μικρότερη
από 1εκ. και 2,4% μεγαλύτερο από 2,4εκ. Από τον λοιπό κλινικοεργαστηριακό έλεγχο, στα 33,1% διαπιστώθηκαν στοιχειά φλεγμονής.
Στο 15,7% η λεμφαδενοπάθεια αποδόθηκε σε διαρροϊκό σύνδρομο, στο 14,9% λοίμωξη αναπνευστικού, στο 9,4% γαστρίτιδα και κολίτιδα,
τοξόπλασμα στο 2,3% και αδιάγνωστα αίτια στο 5,5%. Η πρωτοπαθής μεσεντέρια λεμφαδενίτιδα ήταν η πιο συχνή διάγνωση σε ποσοστό
21,3%.
Συμπέρασμα: Η διόγκωση των μεσεντέριων λεμφαδένων, είναι συχνό συνοδό εύρημα σε λοιμώξεις του αναπνευστικού και
γαστρεντερικού συστήματος και είναι ένδειξη για περαιτέρω κλινικοεργαστηριακό έλεγχο. Παρόλο αυτά ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών
παρουσιάζει διόγκωση χωρίς υποκείμενο νόσημα και χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθής μεσεντέρια λεμφαδενίτιδα. Η κατάσταση αυτή
περιορίζεται μετά την ηλικία των 6 ετών.
254. ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΣΤΙΚΟΥ ΥΓΡΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ: ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗ
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ;
Σεγρέδος Β1., Τσιλίκας Κ1., Βελαώρας Κ2., Καραματζάνης Ε3., Δούκα Μ1., Χρυσικού Π1., Σακελλαρόπουλος Α1.
1 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2 Χειρουργικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
3 Ωτορινολαρυγγολογκό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός της Μελέτης: Σκοπός της εργασίας είναι η ανάδειξη της υπερηχοτομογραφίας ως μία ασφαλής και πλήρης, χαμηλού κόστους
απεικονιστική μέθοδος στη διερεύνηση του κυστικού υγρώματος στα παιδιά.
Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν τρείς ασθενείς με ευμεγέθη τραχηλική διόγκωση και ένας ασθενής που παρουσίασε διόγκωση στην έξω
πλαγιοπίσθια επιφάνεια του μηρού. Κατά την κλινική εξέταση οι διογκώσεις αυτές ήταν μαλακές, ευπίεστες και ανώδυνες στην ψηλάφηση.
162
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Αποτελέσματα: Στην πρώτη περίπτωση κατά την γέννηση η ασθενής παρουσίασε ελαφρά διόγκωση τραχηλικής χώρας «δίκην πτυχής
δέρματος» πλησίον και παράλληλα του σώματος της κάτω γνάθου. Στους 6 μήνες αρχίζει να διογκώνεται, διατηρώντας το επίμηκες
σχήμα. Στον πρώτο υπερηχογραφικό έλεγχο απεικονίζεται λεπτοτοιχωματική εγκυστωμένη συλλογή 45x42x12mm η οποία εντοπίζεται
υποκείμενα του υποδόριου λίπους και έμπροσθεν του στερνοκλειδομαστοειδούς μυός. Σε υπερηχογραφικό έλεγχο μετά από 6 μήνες
η βλάβη παρουσιάζεται αμετάβλητη ηχομορφολογικά με αύξηση του μεγέθους της εκτεινόμενη από την δεξιά γωνία της κάτω γνάθου
μέχρι την υπογενείδιο χώρα έως τη μέση γραμμή. Η MRI έδειξε κυστική αλλοίωση με υψηλό σήμα στην Τ1 και Τ2 ακολουθία από το
δεξιό καρωτιδικό χώρο έως το δεξιό παραφαρυγγικό χώρο τον οποίο καταλαμβάνει πλήρως.
Στη δεύτερη περίπτωση απεικονιζόταν πολύχωρο κυστικό μόρφωμα 45x43x15mm στην πλάγια τραχηλική χώρα, άνηχου περιεχομένου,
αμετάβλητο σε μέγεθος κατά τον επανέλεγχο.
Στην τρίτη περίπτωση, ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε ένα πολύχωρο κυστικό μόρφωμα, σαφών ορίων με άνηχο υγρικό
περιεχόμενο, διαμέτρου 42mm στην οπίσθια έξω επιφάνεια του μηρού και έτερη μικρότερη ανάλογη ηχομορφολογικά κυστική
αλλοίωση στην περιοχή του έξω πλαγίου. Στην MRI χαρακτηρίστηκε η βλάβη ως κυστική πολύχωρη δομή 4,5Χ2,8Χ3,3cm εκτεινόμενη
εντός του υποδόριου ιστού χωρίς σαφή εικόνα διήθησης των υποκείμενων μυών. Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν χειρουργικά και
ιστολογικά.
Συμπέρασμα: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος αποτελεί μια χαμηλού κόστους μέθοδο και δίνει αξιόπιστα αποτελέσματα με υψηλή
ευαισθησία στην παρακολούθηση και την προεγχειρητική μελέτη του κυστικού υγρώματος χωρίς να είναι απαραίτητη η περαιτέρω
απεικόνιση.
255. Η συμβολή του απεικονιστικού ελέγχου της σπονδυλικής στήλης σε παιδιά με χρόνια δυσκοιλιότητα
Δευτεραίος Π. Σ1, Φουτζιτζή Σ1, Ζαζαλιάρη Α1, Καμπούρη Α2 , Αγγελίδου Μ 2. Πρασόπουλος Π1.
Εργαστήριο Ακτινολογίας και Ιατρικής Απεικόνισης Δ.Π.Θ1.
Παιδοχειρουργική Κλινική Δ.Π.Θ 2
Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης
Σκοπός: Στόχος της προοπτικής μελέτης είναι η διερεύνηση ενδεχόμενης συνύπαρξης δυσκοιλιότητας και σκελετικών-νευρολογικών
ανωμαλιών στην παιδική ηλικία.
Υλικό και Μέθοδοι: Εξετάστηκαν (διαδοχικά) 33 παιδιά που εμφανίστηκαν με χρόνια δυσκοιλιότητα (άρρενα/θήλεα: 21/12, μέσης
ηλικίας 10,67 μήνες και ηλικιακό εύρος: 3 μηνών-12 ετών) με Βαριούχο Υποκλυσμό (ΒΥ), προκειμένου να διερευνηθεί το ενδεχόμενο
νόσου Hirschprung (HD). Στα παιδιά με αυξημένη υπόνοια παρουσίας της HD καθορίστηκε απεικονιστικά και το επίπεδο της βλάβης. Τα
παιδιά με απεικονιστική ένδειξη HD και αυτά με αρνητικό ΒΥ, αλλά ισχυρή κλινική υπόνοια για HD υποβλήθηκαν σε μανομετρία ή/και
βιοψία.
Αποτελέσματα: Ακτινολογική ένδειξη HD (στένωση ορθοσιγμοειδούς, ύπαρξη μεταβατικής ζώνης και προστενωτική διάταση)
τέθηκε σε έξι περιπτώσεις (άρρενα:4, Θήλεα:2) και ιστολογικά επιβεβαιώθηκε HD σε δύο (2/6). Σε τρία (3/6) παιδιά με ανωμαλίες
της σπονδυλικής στήλης σε απλές ακτινογραφίες έγινε περαιτέρω διερεύνηση με MRI: Ο4 και Ο5 ημισπόνδυλοι και καθηλωμένος
νωτιαίος μυελός (n=1), Ο5 ημισπόνδυλος (n=1) και Σύνδρομο Currarino (n=1) που συνδυάζει ατρησία ορθού, προϊερή μηνιγγοκήλη,
ιεροκοκκυγική οστική βλάβη και καθηλωμένο νωτιαίο μυελό.
Συμπεράσματα: H χρόνια δυσκοιλιότητα στην παιδική ηλικία εκτός από τα συχνά και γνωστά αίτια μπορεί να οφείλεται σε νευρολογικά
ελλείμματα τα οποία συνδυάζονται με σκελετικές ανωμαλίες. Αυτονόητη και απαραίτητη είναι η προσεκτική αξιολόγηση των αρχικά
λαμβανομένων απλών ακτινογραφιών.
256. ‘’Καλοήθης’’, παροδικός, αυτοανατασσόμενος εγκολεασμός: υπερηχογραφικά κριτήρια.
Δούκα Μ1., Τσιλίκας Κ1., Δάγλα Θ1., Λάβδα Ε1., Αλεξάνδρου Ι2., Εϊρεκάτ Χ2., Σακελλαρόπουλος Α1.
1 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2 Χειρουργικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός: Να περιγράψει την οντότητα του καλοήθους παροδικού αυτοανατασσόμενου εγκολεασμού και τα υπερηχογραφικά
διαφοροδιαγνωστικά κριτήρια με βάση την εμπειρία μας.
Υλικό και Μέθοδοι: Μελετήθηκαν αναδρομικά 27 ασθενείς που είχαν υπερηχογραφικά εικόνα εγκολεασμού. Η κλινική αιτιολογία της
παραπομπής στο τμήμα υπερήχων περιλάμβανε τα εξής: διάχυτο κοιλιακό άλγος ή ανησυχία (n=18), εμέτους (n=4), βλεννοαιματηρές
κενώσεις (n=4), ψηλαφητή κοιλιακή μάζα (n=1). Αξιολογήθηκαν τόσο τα κλινικά κριτήρια όσο και τα υπερηχογραφικά κριτήρια
(εντόπιση, μήκος εγκολεασμού, πάχος περιφερικού τοιχώματος, διάμετρος δακτυλίου, αγγείωση του εγκολεασθέντος εντέρου, ύπαρξη
οδηγού σημείου, διατήρηση κινητικότητας του εντέρου, παρουσία περιτοναϊκής συλλογής).
Αποτελέσματα: Από τα 27 περιστατικά τα 15 αντιμετωπίστηκαν συντηρητικά και χαρακτηρίσθηκαν ως παροδικός εγκολεασμός, με
στενή παρακολούθηση και τακτικό υπερηχογραφικό επανέλεγχο κατά τη διάρκεια της νοσηλείας. Προσπάθεια ανάταξης με βαριούχο
υποκλυσμό έγινε στα 12 από τα οποία 5 δεν ανατάχθηκαν και αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά. Τόσο οι εμετοί όσο και οι βλεννοαιματηρές
κενώσεις και η ψηλαφητή κοιλιακή μάζα ήταν ευρήματα μη αυτοανατασσόμενων εγκολεασμών. Η μέση ηλικία των ασθενών με
παροδικό εγκολεασμό ήταν μικρότερη (μ.ο 4έτη) συγκριτικά με τους μη αυτοανατασσόμενους εγκολεασμούς (μ.ο. 6.5έτη). Δεν υπήρξε
στατιστικά σημαντική διαφορά στο φύλο των περιστατικών. Η εντόπιση των παροδικών εγκολεασμών ήταν: 8 περιομφαλικά (53%), 6 στο
163
ΔΕ λαγόνιο βόθρο (40%) και 2 στο ΔΕ υποχόνδριο (7%), ενώ των μη παροδικών εγκολεασμών ήταν: 9 στο ΔΕ λαγόνιο βόθρο (75%) και
3 υπερομφαλικά (25%). Τα υπερηχογραφικά ευρήματα των εγκολεασμών συμπεριλάμβαναν την εικόνα του ψευδόνεφρου (επιμήκης
λήψη) και την εικόνα δίκην «στόχου» ή «ντόνατ» με εναλλαγή υπόηχων και υπερηχογενών δακτυλίων που αντιπροσωπεύουν εντερικά
τοιχώματα και μεσεντέριο λίπος. Στους παροδικούς εγκολεασμούς τόσο η διάμετρος όσο και το μήκος του εγκολεασμού ήταν σημαντικά
μικρότερα από τους μη παροδικούς, με το μήκος στην πρώτη κατηγορία να μην υπερβαίνει τα 3.5cm και τη διάμετρο του «στόχου»
να κυμαίνεται μεταξύ 1.5 και 2.3cm. Το πάχος του εξωτερικού δακτυλίου μετρήθηκε σε όλες τις περιπτώσεις αυτοανατασσόμενων
εγκολεασμών <4mm, ένδειξη μη οιδηματώδους εντέρου. Τέλος, η ύπαρξη οδηγού σημείου διαπιστώθηκε στο 92% των μη
αυτοανατασσόμενων εγκολεασμών, είτε υπερηχογραφικά είτε κατά τη χειρουργική επέμβαση: 8 περιπτώσεις διογκωμένων μεσεντέριων
λεμφαδένων, 1 εκκόλπωμα Meckel, 1 κύστη μεσεντερίου και 1 ενδαυλικό πολύποδα.
Συμπέρασμα: Ο έμπειρος εξεταστής με τη βοήθεια του υπερηχογραφήματος μπορεί να διακρίνει τις περιπτώσεις του εγκολεασμού που
χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης ή να χαρακτηρίσει έναν εγκολεασμό ‘’καλοήθη’’ και να συστήσει παρακολούθηση.
257. Νόσος εξ ονύχων γαλής - Λοίμωξη από Bartonella σε παιδιατρικό πληθυσμό.
Λάβδα Ε1., Τσιλίκας Κ1., Δάγλα Θ1., Σεγρέδος Β1., Δούκα Μ1., Σακελλαρόπουλος Α1., Κωσταρίδου Σ2.
1 Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2 Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός της Μελέτης: Η νόσος εξ ονύχων γαλής (cat scratch disease) αποτελεί μια από τις μορφές μπαρτονέλωσης που
προκαλείται από ενδοκυττάρια Gram-αρνητικά βακτήρια συγγενή με τις ρικέτσιες (Bartonella Quintana, Bartonella henselae).
Πρόκειται για συνηθισμένη λεμφαδενοπάθεια παιδιών και νεαρών ενηλίκων. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει την αξία της
υπερηχοτομογραφίας στη διαγνωστική προσέγγιση των βλαβών από τη νόσο ‘εξ’ ονύχων γαλής’.
Υλικό και Μέθοδοι: Το τελευταίο έτος προσήλθαν στο ακτινολογικό τμήμα του ΓΝΠΠ 15 παιδιά για υπερηχογραφική εξέταση λόγω
επώδυνης λεμφαδενικής διόγκωσης. Σε 10 εξ αυτών αναφέρονταν και συνοδά συμπτώματα και εργαστηριακά ευρήματα όπως δεκατική
πυρετική κίνηση, κακουχία καθώς και λευκοκυττάρωση. Πραγματοποιήθηκε υπερηχογραφικός έλεγχος των λεμφαδενικών αυτών
διογκώσεων και ανάλογα των αποτελεσμάτων ακολούθησε και συμπληρωματικός υπερηχογραφικός έλεγχος κοιλίας.
Αποτελέσματα: Στα 6 από τα 15 παιδιά απεικονίστηκαν ευμεγέθεις αποδιοργανωμένοι λεμφαδένες (στην πλειοψηφία τους
μασχαλιαίοι) με αρχόμενες ή και προχωρημένες εστίες τήξεων. Σε έναν ασθενή από αυτούς υπήρξαν και ευρήματα στα συμπαγή όργανα
της άνω κοιλίας που περιλάμβαναν πολλαπλά αποστημάτια ήπατος και σπληνός καθώς και σπληνομεγαλία. Κοινό χαρακτηριστικό όλων
αυτών των ασθενών από το ιστορικό τους είναι η επαφή τους με κατοικίδια ζώα, συγκεκριμένα γάτες. Η διάγνωση επιβεβαιώθηκε με
ανοσοϊστοχημικές εξετάσεις.
Συμπέρασμα: Στις περιπτώσεις που υπερηχογραφικά ανευρίσκονται ευμεγέθεις λεμφαδένες με έντονα στοιχεία αποδιοργάνωσης
(όπως μικτή ηχογέχεια με κυστικά και συμπαγή στοιχεία εντός, μειωμένη αγγείωση στην περιφέρειά τους και αυξημένη στην πύλη),
πρέπει να περιλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση και η νόσος εξ ονύχων γαλής.
258. ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ ΒΡΕΦΗ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
Αναγνώστης Σκορδάς, Θωμάς Νημάς, Ανδρέας Μάρκου, Παναγιώτα Γεωργίου, Αντώνιος Στράτης, Αναστασία Αυγουστή, Ιωάννης
Χαλκίτης, Χριστίνα Καράτζιου, Βασιλική Γεωργοπούλου, Αθανασία Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Tο οστούν μπορεί να προσβληθεί από μικροοργανισμούς είτε άμεσα από ένα μολυσμένο τραύμα ή από μία μολυσμένη
άρθρωση ή με αιματογενή διασπορά από μια απομακρυσμένη εστία συνήθως στο δέρμα. Η αιματογενής οστεομυελίτιδα εμφανίζεται
συνήθως στα νεογνά-βρέφη και προκαλείται συνήθως από στρεπτόκοκκο. Συνήθως προσβάλλεται η μετάφυση των μακρών οστων, η
αγγείωση των οποίων γίνεται μέσω της τροφοφόρου αρτηρίας, των περιοστικών αγγείων και των αγγείων της μετάφυσης-επίφυσης.
Στο βρέφος τα αγγεία διατιτραίνουν τον συζευκτικό χόνδρο αμφοτερόπλευρα. Με τον τρόπο αυτό οι λοιμώξεις μπορούν να φτάσουν
στην επίφυση και κατόπιν στην άρθρωση με επακόλουθο οξεία σηπτική αρθρίτιδα. Η αντιμετώπιση με αντιβιοτικά και χειρουργική
παροχέτευση-αποσυμπίεση είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Επί καταστροφής συζευκτικού χόνδρου-επίφυσης είναι πιθανή η διαταραχή
της αύξησης του οστού.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση MRI-ευρημάτων οστεομυελίτιδας και σηπτικής αρθρίτιδας σε νεογνά και βρέφη.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Νεογνά 23 και 21 ημερών και βρέφος 7 μηνών παραπέμπονται από την παιδιατρική κλινική με κλινική εικόνα
πιθανής οστεομυελίτιδας. Διενεργείται MRI.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα απεικονιστικά ευρήματα είναι ↑ MR σήμα στα οστά και στα πέριξ μαλακά μόρια στις Τ2 και STIR εικόνες με ↓ MR
σήμα στις Τ1 εικόνες και εικόνες αποστηματίων στα μαλακά μόρια. Εικόνα σηπτικής αρθρίτιδας, με έντονο εμπλουτισμό του υμένα είχαν
και οι τρεις ασθενείς. Δύο εστίες φλεγμονής απεικονίστηκαν σε ένα νεογνό, η μία στην άπω μετάφυση του μηριαίου και η άλλη στην άπω
μετάφυση της κνήμης σύστοιχα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η MRI-εξέταση είναι η ενδεδειγμένη στην διάγνωση-εκτίμηση της έκτασης και των επιπλοκών της οστεομυελίτιδας σε
νεογνά και βρέφη.
164
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
259. ΣΠΑΝΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΤΟΥ ΕΓΓΥΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΟΝΙΚΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΣ
Γεωργοπούλου Β.1 , Ζάικος Εμ.1 , Κυρβασίλης Φ.2 , Χατζηαγόρου Ε.2 , Παπαδόπουλος Σπ.1, Σκορδάς Α.1 , Αυγουστή Α.1 , Καζαντζίδου Ε1 .
1: Ακτινολογικό τμήμα “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ., 2 : Γ΄ παιδιατρική κλινική “Ιπποκράτειο” Γ.Ν.Θ.
Σκοπός: Απεικονιστική διερεύνηση περίπτωσης συγγενούς διακοπής του εγγύς τμήματος της πνευμονικής αρτηρίας.
Υλικό- μέθοδος. Το περιστατικό μας αφορά αγόρι ηλικίας 3,5 χρονών που προσήλθε σε παιδιατρική κλινική του νοσοκομείου μας
προς διερεύνηση επίμονου βήχα από μηνός. Κλινικά ο μικρός ασθενής εμφάνιζε ικανοποιητική ανάπτυξη με ελαφρά προπέτεια του ΑΡ
ημιθωρακίου και ικανοποιητική ακρόαση των πνευμόνων.
Αποτελέσματα. Η α/α θώρακος ανέδειξε ευρήματα υποπλασίας του ΔΕ πνευμονικού παρεγχύματος. Στο σπινθηρογράφημα αιμάτωσης
με Tc 99mm-MAA διαπιστώθηκε απουσία αιμάτωσης του ΔΕ παρεγχύματος, ενώ στην αξονική τομογραφία χαρακτηριστική ήταν η
απουσία του εγγύς τμήματος της ΔΕ πνευμονικής αρτηρίας και η ανάπτυξη παράπλευρου δικτύου από τις βρογχικές και μεσοπλεύριες
αρτηρίες.
Τα ευρήματα αυτά ήταν χαρακτηριστικά συγγενούς διακοπής του εγγύς τμήματος της πνευμονικής αρτηρίας.
Συμπέρασμα. Η διακοπή του εγγύς τμήματος της πνευμονικής αρτηρίας αποτελεί σπάνια συγγενή ανωμαλία με χαρακτηριστικά όμως
απεικονιστικά ευρήματα.
260. ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΨΕΥΔΑΡΘΡΩΣΗ ΚΛΕΙΔΑΣ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ- ΑΠΕΙΚΟΝΗΣΗ - ΔΙΑΦΟΡΟΔΙΑΓΝΩΣΗ
Συμεωνίδου Ει., Λώτη Σ., Φωτιάδου Ι., Xατζιτζέ Ζ., Δεμερτζής Δ.,
Κλεανθίδης Κλ.
Aκτινολογικό Τμήμα Γ.Ν. Καβάλας
Εισαγωγή - Σκοπός: Η συγγενής ψευδάρθρωση κλείδας, είναι μια σπάνια κατάσταση η οποία αναφέρεται για πρώτη φορά το 1910.
Η παθογένεια της σχετίζεται με την εμβρυογένεση . Είναι συχνότερη στα κορίτσια και αφορά συνήθως τη δεξιά κλείδα, ενώ μπορεί να
συνοδεύεται και με άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως δεξιοκαρδία. Παρουσιάζεται ανάλογο περιστατικό συγγενούς ψευδάρθρωσης
κλείδας άμφω σε νεογνό, αναφέρονται τα απεικονιστικά ευρήματα και οι διαφοροδιαγνωστικοί προβληματισμοί.
Υλικό- Μέθοδος: Μετά τον πρόωρο τοκετό νεογνού ζητείτε από το Ακτινολογικό τμήμα του Γ.Ν. Καβάλας φορητή ακτινογραφία
θώρακος, λόγω τριγμού κατά την ψηλάφηση στην περιοχή των κλειδών. Δεν αναφέρεται εργώδης τοκετός ή τραυματισμός.
Αποτελέσματα: Παρουσίαση ακτινογραφιών και ανάλυση ευρημάτων
Συμπέρασμα: Η συγγενής ψευδάρθωση κλείδας είναι σπάνια, η αμφότερη προσβολή των κλειδών όπως στη δική μας περίπτωση
θεωρείται ακόμη σπανιότερη. Η απλή ακτινογραφία και η λήψη ενδελεχούς ιστορικού θεωρούνται απαραίτητα στη διάγνωση και τη
διαφοροδιάγνωση.
261. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΔΙΟΓΚΩΣΗΣ ΒΟΥΒΩΝΙΚΗΣ ΧΩΡΑΣ ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ ΒΡΕΦΗ
Παπαδάτου Α, Μοσχούρης Ι.,Μαρμαρίδου Κ.,Τρουλάκη Π.,Καραγίαννης Ε.,Παπαδάκη Γ. Μ.
Ακτινολογικό Τμήμα, Π.Γ.Ν. «Τζάνειο», Πειραιάς
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη του ρόλου της υπερηχογραφίας στην διαγνωστική διεύρυνση της διόγκωσης στην βουβωνική χώρα στην νεογνική
και στην βρεφική ηλικία.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ :Σε χρονικό διάστημα 2 ετών μελετήθηκαν υπερηχογραφικά 21 παιδιά (19 αγόρια και 2 κορίτσια) με διόγκωση
βουβωνικής χώρας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ :Σε 6 από τους 21 ασθενείς ανευρέθη επικοινωνούσα υδροκήλη με παρουσία υγρού στον βουβωνικό πόρο και γύρω
από τον όρχι, 6 ασθενείς εμφάνισαν βουβωνοκήλη. η βουβωνοκήλη είναι συχνότερη στα πρόωρα και κατά το πρώτο έτος της ζωής.
Το υπερηχογράφημα παρέχει δυνατότητα εκτίμηση τόσο του περιεχομένου του σάκου όσο και της λειτουργικότητας του . Σε 5 ασθενείς
από του 21 παρατηρήθηκε κρυψορχία με τον όρχι εντός του βουβωνικού πόρου. Κύστη σπερματικού πόρου εμφάνισαν 2 ασθενείς ενώ
παθολογία στο κανάλι του Νuck παρουσίασαν 2 ασθενείς. Η παθολογία στο κανάλι του Nuck αφορά τα θήλεα νεογνά και βρέφη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υπερηχογραφική διερεύνηση αποτελεί μέθοδος εκλογής για την διαγνωστική προσπέλαση της διόγκωσης στην
βουβωνική χώρα σε νεογνά και βρέφη και αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στην έγκαιρη διάγνωση της παθολογίας και των επιπλοκών
στην βουβωνική χώρα.
262. Υπερηχοτομογραφικά ευρήματα λεπτού εντέρου σε παιδιατρικό ασθενή με οξύ κοιλιακό άλγος και νόσο του
Crohn σε οξεία φάση.
1) Αγιαννιωτάκης Ελ. ,2) Μαλαθράκη Μ. ,2) Δερμιτζάκη Ν., 2) Γιατζάκη Μ. , 3)Αγιαννιωτάκη Δ. , 4)Ψαράς Κ. ,5) Δελήμπασης Γ. ,5)
Γυφτόπουλος Α.
1) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
2) ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΣΗΤΕΙΑΣ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
3) ΒΕΝΙΖΕΛΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ, ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ
4) ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΡΟΔΟΣ, ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
5) 251 ΓΝΑ, ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑΣ
165
ΣΚΟΠΟΣ: Η ανάδειξη της χρησιμότητας των υπερήχων στην εξέταση του λεπτού εντέρου, και η ανάδειξη των υπερηχοτομογραφικών
παθολογικών ευρημάτων του λεπτού εντέρου, σε παιδιατρικούς ασθενείς με νόσο του Crohn.
ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ: Μονάδα υπερήχων Phillips HDI 5000, με ηχοβολέα Convex 3,5 Mhz για τον έλεγχο των οργάνων της κοιλιάς και
επιφανειακό ηχοβολέα linear 7,5 Mhz για τον έλεγχο των επιφανειακών οργάνων και του εντέρου.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Υπερηχοτομογραφικά ευρήματα σε νόσο του Crohn:Πάχυνση του τοιχώματος του τελικού ειλεού > 4 mm. Αυξημένη
αγγείωση του τοιχώματος. Άκαμπτες εντερικές έλικες με απώλεια του περισταλτισμού. Απώλεια της στοιβάδωσης του τοιχώματος του
εντέρου και χαμηλή ηχογένεια του πεπαχυμένου τοιχώματος σε σοβαρή φλεγμονή.
-Επιπλοκές λεπτού εντέρου σε νόσο του Crohn: Στενώσεις, συρίγγια, αποστήματα, απόφραξη.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η υπερηχοτομογραφία, ιδιαίτερα σε παιδιατρικούς ασθενείς, είναι σε θέση να αναδείξει ευρήματα που θέτουν την
υπόνοια νόσου του Crohn , να τεκμηριώσει και να ποσοτικοποιήσει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας και να εντοπίσει πιθανές
επιπλοκές της νόσου.
263. ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΙΑ ΕΜΒΡΥΟΥ - ΤΥΧΑΙΟ ΕΥΡΗΜΑ ΣΕΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΥΗΣΗΣ.
Γρέτου Σ, Παπαδήμα Ε, Κόνσολας Χ
Περίληψη
Εισαγωγή: Η ανεγκεφαλία είναι η πιο συχνή ανωμαλία του ΚΝΣ κατά την εμβρυογένεση, χαρακτηρίζεται από την απουσία οστών θόλου
κρανίου και εγκεφαλικών ημισφαιρίων άνωθεν των οφθαλμικών κόγχων. Η υπερηχοτομογραφική απεικόνιση συμβάλλει στην έγκαιρη
ανάδειξη και εκτίμηση τέτοιας δομικής ανωμαλίας.
Σκοπός: Η συμβολή του υπερηχογραφικού ελέγχου, στην πρώιμη διάγνωση ανατομικών ανωμαλιών του ΚΝΣ του εμβρύου, σε μικρή
ηλικία κύησης
Υλικό και Μέθοδοι: Τυχαίος υπερηχογραφικός έλεγχος γυναίκας 32 ετών, πρωτοτόκου, με ηλικία κύησης 13 εβδ. και 2 ημ. Τα
υπερηχογραφικά ευρήματα επιβεβαιώθηκαν με αυτοψία μετά από διακοπή κύησης με πρόκληση τοκετού που ακολούθησε.
Αποτελέσματα: Το υπερηχογράφημα ανέδειξε ανεγκεφαλία, με απουσία οστών θόλου κρανίου.. Στην αυτοψία επιβεβαιώθηκαν τα
ευρήματα καθώς και δισχιδής ράχη, η οποία δεν αναδείχθηκε στον υπερηχογραφικό έλεγχο.
Συμπέρασματα: Η εξέταση του εμβρύου με τη χρήση υπερήχων ακόμα και σε μικρή ηλικία κύησης , δίνει τη δυνατότητα έγκαιρης
ανάδειξης σοβαρών ανατομικών ανωμαλιών του ΚΝΣ με τρόπο μη επεμβατικό και ανώδυνο. Στις διάφορες μελέτες εμφανίζει μεγάλη
ειδικότητα. Περιορισμοί βέβαια του υπερηχοτομογραφικού ελέγχου αποτελούν η εξειδίκευση του εξεταστή, η εμπειρία του και η χρήση
συσκευών υπερηχογραφίας υψηλών προδιαγραφών. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μέθοδο απαραίτητη και παγιωμένη στην
εκτίμηση των φυσιολογικών και παθολογικών χαρακτηριστικών του εμβρύου.
264. ΒΛΕΝΝΟΠΟΛΥΣΑΚΧΑΡΙΔΩΣΕΙΣ HURLER KAI SANFILIPPO: ΕΛΕΓΧΟΣ ΜΕ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Α. Μάρκου, Θ. Νημάς, Α. Σκορδάς, Α. Στράτης, Α. Αυγουστή, Π. Γεωργίου, Ι. Μήλιος, Δ. Καραπουρναλίδης, Χ. Καράτζιου, Α. Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Τομέας Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
Σκοπός της Μελέτης: Η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων των βλεννοπολυσακχαριδώσεων Hurler και Sanfilippo
στην μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) εγκεφάλου. Έχουν αναγνωρισθεί 7 τύποι βλεννοπολυσακχαριδώσεων που οφείλονται σε
έλλειψη 11 διαφορετικών λυσοσωμικών ενζύμων. Η ανεπάρκεια ενός απ’ αυτά οδηγεί στη συγκέντρωση μιας ή περισσότερων
γλυκοζαμινογλυκανών, οι οποίες φυσιολογικά αποδομούνται από το συγκεκριμένο ένζυμο.
Υλικό και Μέθοδοι: Τρεις άρρενες, εκ των οποίων δυο αδέρφια ηλικίας 5 και 7 ετών με βλεννοπολυσακχαρίδωση Hurler και ένας
6,5 ετών με βλεννοπολυσακχαρίδωση Sanfilippo παραπέμφθηκαν για διενέργεια ΜΤ εγκεφάλου στα πλαίσια του τακτικού ελέγχου της
νόσου τους.
Αποτελέσματα: Στην ΜΤ και στους τρεις ασθενείς απεικονίστηκαν βαθμός διάτασης του κοιλιακού συστήματος, λεπτοφυές
μεσολόβιο και αύξηση της έντασης του σήματος της λευκής ουσίας στην Τ2 ακολουθία. Αυτή η μεταβολή του σήματος οφείλεται
εν μέρει στη διεύρυνση των περιαγγειακών χώρων Virchow-Robin και εν μέρει στην καθυστερημένη μυελίνωση-αλλοιώσεις
δυσμυελίνωσης. Σε κανέναν δεν παρατηρήθηκε παθολογικός εμπλουτισμός. Στους ασθενείς με βλεννοπολυσακχαρίδωση Hurler
αναδείχθηκε επιπλέον ατροφία εγκεφαλικού παρεγχύματος και παρουσία διευρυμένων περιαγγειακών χώρων στο μεσολόβιο,
κυρίως στο γόνυ. Σκαφοκεφαλία απεικονίστηκε σ’έναν ασθενή με Ηurler. Τα ανωτέρω ευρήματα είναι χαρακτηριστικά όλων των
βλεννοπολυσακχαριδώσεων , άλλα όχι παθογνωμονικά.
Συμπέρασμα: Τα χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματα των βλεννοπολυσακχαριδώ- σεων στην ΜΤ βοηθούν ώστε να τεθεί πρώιμα
η υποψία της συγκεκριμένης πάθησης, της οποίας η διάγνωση συνήθως καθυστερεί. Επιπλέον όμως, την καθιστούν εξέταση εκλογής για
το νευροαπεικονιστικό επανέλεγχο της νόσου. Η τελική διάγνωση τίθεται με τον προσδιορισμό των βλεννοπολυσακχαριτών στα ούρα και
επιβεβαιώνεται με μοριακό έλεγχο για την ανεύρεση της υπεύθυνης μετάλλαξης.
265. ΔΙΗΘΗΣΗ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΝΙΟΥ ΑΠΟ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 2 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ - MRI
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
1
Π.Γεωργίου, 1Α.Στράτης, 1Α.Μάρκου, 1 Θ.Νημάς, 1 Α.Σκορδάς, 1Δ.Καραπουρναλίδης, 2Μ.Κούρτη, 2Ε.Παπακωνσταντίνου, 2Δ.Κολιούσκας,
1
Α.Αναστασίου
166
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ, ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ, Γ.Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
ΠΑΙΔΟΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΤΜΗΜΑ, Γ.Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση δύο ενδιαφερόντων περιστατικών πρωτοπαθούς διήθησης της βάσης του κρανίου από κακοήθη νεοπλάσματα
στην παιδική ηλικία και η απεικόνισή τους στην MRI.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟI: Αγόρι 13 ετών προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μας κατόπιν σύστασης οδοντιάτρου με
οδονταλγία και αναφερόμενο αίσθημα «αστάθειας» των οδόντων. Επίσης, αγόρι ηλικίας 9 ετών προσήλθε στα ΤΕΠ λόγω επίμονων
κεφαλαλγιών. Και στους δύο ασθενείς πραγματοποιήθηκε MRI εξέταση εγκεφάλου πριν και μετά την iv χορήγηση σκιαγραφικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στον πρώτο ασθενή εντοπίστηκαν περιοχές με παθολογικό MR σήμα στη βάση του κρανίου, στην άνω γνάθο και στην
περιοχή των φατνίων των οδόντων, στα ιγμόρεια άντρα, στο απόκλιμα και στην ελάσσονα και μείζονα πτέρυγα του σφηνοειδούς δεξιά.
Μετά την i.v. χορήγηση σκιαγραφικού παρατηρείται εμπλουτισμός των ανωτέρων ανατομικών δομών.
Στον δεύτερο ασθενή ο MRI έλεγχος αποκάλυψε παθολογικό MR σήμα στο απόκλιμα, στους πτερυγοειδείς μυς δεξιά και στις πτέρυγες
του σφηνοειδούς οστού δεξιά. Οι αλλοιώσεις στο απόκλιμα και το σφηνοειδές οστούν εμπλουτίζονται με σκιαγραφικό. Επίσης,
αναδείχθηκε νέκρωση στους πτερυγοειδείς μυς, λεπτομηνιγγική διήθηση στον πόλο του δεξιού κροταφικού λοβού, καθώς και μάζα στον
ίδιο λοβό, μη εμπλουτιζόμενη, με αυξημένο σήμα στην Τ2 και χαμηλό σήμα στην Τ1 ακολουθία.
Και στις
2 περιπτώσεις πραγματοποιήθηκαν βιοψίες, όπου αποδείχθηκε πως στον πρώτο ασθενή η διήθηση ήταν από λέμφωμα Burkitt και από
σάρκωμα Ewing στο δεύτερο ασθενή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η MRI εγκεφάλου αποτελεί την εξέταση εκλογής για διερεύνηση περιστατικών υπόπτων για αλλοιώσεις στη βάση του
κρανίου στην παιδική ηλικία.
1
2
266. ΕΙΣΡΟΦΗΣΗ ΜΗ ΑΚΤΙΝΟΣΚΙΕΡΟΥ ΞΕΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΕ ΝΕΟΓΝΟ. ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
(Συγγραφείς- ίδρυμα)
Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Δάγλα Θ1, Καραμαντζάνης2, Μερμίρη Δ3, Ανέστογλου Μ1. Ευλογιάς Ν1.
1Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2Ωτορινολαρυγγολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
3Πνευμονολογικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός: Η παράθεση των απεικονιστικών ευρημάτων σε νεογνό 12 μηνών με ευρήματα απόφραξης κύριου βρόγχου από ξένο σώμα
(ξηρό καρπό), γεγονός που τεκμηριώθηκε με την εξαγωγή του με βρογχοσκόπηση και την ταυτοποίησή του.
Υλικό – Μέθοδοι: Θήλυ νεογνό, με ιστορικό χειρουργηθείσας ατρησίας οισοφάγου, προσήλθε λόγω αναφερόμενης ανησυχίας. Κατά τη
διάρκεια του κλινικού ελέγχου, ετέθη η υποψία εισρόφησης ξένου σώματος, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν καταληκτικά ευρήματα από τον
ακτινογραφικό έλεγχο και την ακτινοσκόπηση. Λόγω αιφνίδιας επιδείνωσης της αναπνευστικής λειτουργίας, διενεργήθηκε lowdose CT
θώρακος, που επιβεβαίωσε την παρουσία ξένου σώματος στον στέλεχος στου ΑΡ κύριου βρόγχου.
Αποτελέσματα:Στη CT θώρακος αναδείχτηκε η παρουσία περίγραπτου μορφώματος 5mm στο εγγύς τμήμα του ΑΡ κύριου που
προκαλούσε ατελή απόφραξη και μέσω βαλβιδικού μηχανισμού υπερδιαύγαση του ΑΡ πνεύμονα λόγω παγίδευσης αέρα. Το μόρφωμα
είχε πυκνότητα ~-25HU (ενδεικτικό λίπους, συμβατό με εισρόφηση ξηρού καρπού). Παρατηρήθηκε μικρού βαθμού μετατόπιση της
τραχείας προς τα ΔΕ και μικρές υποτμηματικής κατανομής ατελεκτασίες. Με βάση τα ευρήματα της εξέτασης ακολούθησε άμεσος
βρογχοσκοπικός έλεγχος που αφαίρεσε και ταυτοποίηση το ξένο σώμα (φιστίκι αράπικο) στον ΑΡ κύριο βρόγχο.
Συμπέρασμα:Η παρουσία ξένων σωμάτων (ακτινοσκιερών και μη) στο τραχειοβρογχικό δίκτυο είναι μία επείγουσα κατάσταση που
χρήζει έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισης. Η ορθή ερμηνεία και χρήση των απεικονιστικών μεθόδων συμβάλει στην έγκαιρη και
στοχευμένη θεραπευτική αντιμετώπισή τους.
267. ΕΜΦΡΑΚΤΟ ΕΠΙΠΛΟΟΥ ΩΣ ΑΙΤΙΟ ΚΟΙΛΙΑΚΟΥ ΑΛΓΟΥΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Παπαδημητρίου Α., Χαρσούλα Α., Αβραμίδης Γ., Βαρελάς Σ., Δεληανίδου Α., Αρβανίτη Μ.
Ακτινολογικό εργαστήριο Γ. Ν. Θ. «Γ. Γεννηματάς»\
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η ανάδειξη των απεικονιστικών ευρημάτων, ιδίως της αξονικής τομογραφίας κοιλίας, στην διάγνωση
του εμφράκτου επιπλόου, μιας σχετικά σπάνιας αιτίας κοιλιακού άλγους στην παιδική ηλικία.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Αγόρι ηλικίας 11 ετών προσκομίζεται στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με κοιλιακό άλγος εντοπιζόμενο κυρίως
αριστερά. Κατά την κλινική εξέταση παρατηρήθηκε ευαισθησία στο αριστερό τμήμα της κοιλίας για την οποία και διενεργήθηκε
περαιτέρω απεικονιστική διερεύνηση που περιλάμβανε: Α/Α κοιλίας σε όρθια θέση, υπερηχογραφικό έλεγχο και κατόπιν αξονική
τομογραφία κοιλίας μετά από τη χορήγηση δια του στόματος γαστρογραφίνης καθώς πριν και μετά ην έγχυση μη ιονικού σκιαστικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η ακτινογραφία κοιλίας σε όρθια θέση ήταν αρνητική για παθολογικά υγραερικά επίπεδα όπως και αρνητική για
ελεύθερο αέρα υποδιαφραγματικά. Η υπόνοια της διάγνωσης τέθηκε με τον υπερηχογραφικό έλεγχο και επιβεβαιώθηκε τελικά με την
αξονική τομογραφία κοιλίας που ανέξειξε την παρουσία μιας λιπώδους σύστασης μάζας με περιφερικό δακτύλιο ενίσχυσης μετά την
ενδοφλέβια έγχυση σκιαστικού.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η αξονική τομογραφία είναι μια πολύ καλή μέθοδος για την προσέγγιση της διάγνωσης του εμφράκτου του επιπλόου,
χάρη στα χαρακτηριστικά απεικονιστικά ευρήματά της, συμβάλλοντας στη σωστή θεραπευτική προσέγγιση που είναι συντηρητική,
αποφεύγοντας έτσι τη άσκοπη χειρουργική επέμβαση.
167
268. ΕΣΤΙΑΚΗ ΟΖΩΔΗΣ ΥΠΕΡΠΛΑΣΙΑ ΣΕ 11ΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ- ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Αναγνώστης Σκορδάς, Εμμανουήλ Ζάϊκος, 1Ελευθέριος Σμαρόπουλος, Αθανασία Αναστασίου, Βάιος Συγκούνας
Ακτινολογικό τμήμα, 1Παιδοχειρουργικό τμήμα
Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Οι ηπατικές μάζες στα παιδιά είναι σπάνιες και αντιπροσωπεύουν 1-4% των παιδιατρικών όγκων. 30% είναι καλοήθεις και
70% είναι κακοήθεις. Η εστιακή οζώδης υπερπλασία-(FNH) είναι πολύ σπάνια στα παιδιά. Δεν αποτελεί νεοπλασία, αλλά μη-ειδική
υπερπλαστική αντίδραση σε μία συγγενή αρτηριοφλεβώδη δυσπλασία. Περιλαμβάνει ηπατοκύτταρα, χοληφόρους πόρους, κύτταρα
Kuppfer, ινώδες στρώμα και συχνά-(80%) κατέχει μια κεντρική ουλή που περιέχει δύσμορφες αγγειακές δομές. Η FNH δεν έχει κάψα,
αλλά μια λεπτή-(<5χιλ.) ψευδοκάψα, από συμπίεση του περιβάλλοντος ηπατικού παρεγχύματος, αγγεία πέριξ της αλλοίωσης και
φλεγμονώδη αντίδραση. Χαρακτηρίζεται από μία/περισσότερες μεγάλες αρτηρίες (φυγόκεντρης ροής) που διέρχονται διαμέσου ακτινωτά
διατεταγμένων ινωδών διαφραγματίων και διαιρούνται σε τριχοειδή που συνενώνονται με κολποειδή και αποστραγγίζουν το αίμα προς
μεγάλες φλέβες και την ηπατ.φλέβα. Δεν περιέχουν κλάδους της πυλαίας φλέβας. Η κλασσική μορφή-(80) περιλαμβάνει ανώμαλη
οζώδη αρχιτεκτονική, δυσπλαστικά αγγεία και χολαγγειακό πολλαπλασιασμό, ενώ η μη-κλασσική-(20%) περιλαμβάνει δύο στα τρία
στοιχεία, πάντα όμως τον χολαγγειακό πολλαπλασιασμό. Τυπικά στην MRI είναι ίσης/χαμηλότερης έντασης σήματος, στην T1-WI και
ίσης/υψηλότερης στην T2-WI, από το ηπατικό παρέγχυμα, με έντονη ενίσχυση στην αρτηριακή φάση και ταχεία εξασθένιση σε λιγότερο
από 60sec. Η κεντρική ουλή έχει αυξημένη ένταση σήματος στην T2-WI και μπορεί σταδιακά να ενισχυθεί.
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση των απεικονιστικών ευρημάτων 11χρονου κοριτσιού με FNH.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Κορίτσι 11ετών προσέρχεται με άτυπο κοιλιακό άλγος και διενεργείται US-CT-MRI-έλεγχος.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Απεικονίζεται υποστρόγγυλη μάζα στα τμήματα IIII,V και VII του ήπατος με ακτινολογικά χαρακτηριστικά FNH.
Διενεργείται ανοικτή βιοψία επιβεβαιώνοντας ιστολογικά την διάγνωση της FNH.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Ο απεικονιστικός έλεγχος είναι καθοριστικός στην διάγνωση της FNH.
269. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΟΟΙΣΟΦΑΓΙΚΗΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΗΣ(ΓΟΠ) ΣΕ ΝΕΟΓΝΑ ΚΑΙ
ΒΡΕΦΗ
Παπαδάτου Α.,Μοσχούρης Ι,,Tρουλάκη Π.,Μαρμαρίδου Κ.,Παπαδογεωργόπουλος Ν.,Παπαδάκη Γ. Μ.
Ακτινολογικό Εργαστήριο Π.Γ.Ν. Πειραιώς, «Τζάνειο»
Σκοπός: Η παρουσίαση των υπερηχογραφικών ευρημάτων της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ) κατά την νεογνική και
βρεφική ηλικία καθώς και η ανάδειξη της διαγνωστικής αξίας του υπερηχογραφήματος.
Υλικό-Μέθοδος:Η εξέταση πραγματοποιείται 1 ώρα μετά το τελευταίο γεύμα ,προς αποφυγή της φυσιολογικής μεταγευματικής
παλινδρόμησης. Η προτεινόμενη διάρκεια της εξέτασης είναι 10 λεπτά. Η γαστροοισοφαγική συμβολή παρατηρείται συνεχόμενα και τα
επεισόδια ΓΟΠ προσμετρούνται. Χρησιμοποιείται ηχοβολέας 5-8ΜΗz.Η χρήση του Color Doppler αυξάνει την ευαισθησία της εξέτασης.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της υπερηχογραφικής εξέτασης σχετίζονται με τα συμπτώματα και την ηλικία του ασθενούς.
Εκτιμάται υπερηχογραφικά :α)το μήκος του υποδιαφραγματικού οισοφάγου β)η γαστροοισοφαγική γωνία γ)ο ρυθμός κένωσης του
στομάχου δ)η παρουσία διαφραγματοκήλης ε)η διάταξη των άνω μεσεντέριων αγγείων και η πρώτη μοίρα του δωδεκαδακτύλου και στ)
η μορφολογία του πυλωρού
Συμπέρασμα: Ο αριθμός των παλινδρομήσεων κατά την διάρκεια της εξέτασης καθώς και η ανάδειξη ανατομικών ανωμαλιών
αποτελούν σημαντικά στοιχεία στην διαγνωστική προσέγγιση της ΓΟΠ.Η υπερηχογραφική απεικόνιση είναι ένα χρήσιμο διαγνωστικό
εργαλείο που δεν απαιτεί αναισθησία και ακτινοβόληση και δίνει την δυνατότητα επανάληψης της εξέτασης χωρίς καμία επίπτωση στον
ασθενή.
270. Λέμφωμα Burkitt - Παρουσίαση περιστατικού
Συγκούνας Β. ,Τσαμουρλιάδου Γ. ,Ιωαννίδου Μ. ,Βασάκος Θ., Νημάς Θ., Γεωργοπούλου Β.
Τμήμα Ιατρικής Απεικόνισης - Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ:
Το λέμφωμα Burkitt (LB) αποτελεί τον συχνότερο τύπο non-Hodgkin λεμφώματος στα παιδιά (>35% των περιπτώσεων). Είναι ο πιο
γρήγορα αναπτυσσόμενος όγκος. Η μέση ηλικία εμφάνισης είναι τα 8 χρόνια. Οι παιδιατρικοί ασθενείς εμφανίζονται με εξωλεμφαδενική
προσβολή κυρίως στην κοιλιακή χώρα (31%). Η πιο συχνά προσβαλλόμενη περιοχή είναι η περιοχή του τελικού ειλεού και της
ειλεοτυφλικής βαλβίδος. Αναπτύσσεται ευμεγέθης μάζα στην περιοχή, ενώ συχνά παρατηρείται και εγκολεασμός. Συνυπάρχει συχνά
προσβολή των νεφρών, που μπορεί να οδηγήσει σε νεφρική ανεπάρκεια, διήθηση του ήπατος και διόγκωση σπληνός. Παρουσιάζουμε
την περίπτωση ενός παιδιού, με ιστολογικά επιβεβαιωμένο LB, που διερευνήθηκε με υπερηχογράφημα και Υπολογιστική Τομογραφία
(ΥΤ) κοιλίας.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ:
Ασθενής ηλικίας 10 χρονών παραπέμφθηκε στο νοσοκομείο λόγω εμπυρέτου από διημέρου, διάχυτου κοιλιακού άλγους, ψηλαφητής
κοιλιακής μάζας και πιθανής λαμβλίασης του εντέρου, ενώ από διμήνου παρατηρείται αναιμία, αδυναμία και ανορεξία.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Έγινε αρχικά υπερηχογράφημα κοιλίας. Παρατηρήθηκε μάζα στην περιοχή του ΔΛΒ και πάχυνση του τοιχώματος
168
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
του εντέρου με δημιουργία εικόνας ψευδόνεφρου. Ο περαιτέρω έλεγχος με ΥΤ έδειξε παρουσία έντονης πάχυνσης του τοιχώματος του
εντέρου στην περιοχή του τελικού ειλεού με συνοδό λεμφαδενοπάθεια. Λόγω των ευρημάτων έγινε ανοικτή βιοψία η οποία έθεσε τη
διάγνωση LB της ειλεοτυφλικής περιοχής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Αν και το LB στα παιδία έχει ποικιλία απεικονιστικών ευρημάτων από την κοιλιά και η οριστική διάγνωση τίθεται με την βιοψία, τα
παραπάνω απεικονιστικά ευρήματα μπορεί να θέτουν ισχυρή υπόνοια της διάγνωσης. Ο Παιδοακτινολόγος θα πρέπει να είναι σε
εγρήγορση για την έγκαιρη διάγνωση και έναρξη της κατάλληλης θεραπείας.
271. ΜΕΣΟΒΛΑΣΤΙΚΟ ΝΕΦΡΩΜΑ: ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΤΟΜΟΓΡΑΦΙΑ.
Α. Μάρκου, Α. Σκορδάς, Θ. Νημάς, Π. Γεωργίου, Α. Στράτης, Δ. Καραπουρναλίδης, Ι. Μήλιος, Α. Αυγουστή, Β. Γεωργοπούλου, Α.
Αναστασίου
Τμήμα Μαγνητικού Τομογράφου, Τομέας Ιατρικής Απεικόνισης, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Ιπποκράτειο
Σκοπός της Μελέτης: Η παρουσίαση στην μαγνητική τομογραφία (ΜΤ) των απεικονιστι- κών ευρημάτων του μεσοβλαστικού
νεφρώματος, του συχνότερου νεοπλάσματος του νεφρού στη νεογνική ηλικία. Αποτελεί “καλοήθη” αμαρτωματώδη νεφρικό όγκο, ο
οποίος διακρίνεται ιστολογικά σε τρεις τύπους (κλασσικό, κυτταρικό και μεικτό) με διαφορετική ιστολογική και ακτινολογική εικόνα,
αλλά και ηλικία εκδήλωσης.
Υλικό και Μέθοδοι: Άρρεν τριών ημερών, με αναφερόμενο ελεύθερο προγεννητικό και περιγεννητικό ιστορικό υποβλήθηκε σε
υπερηχοτομογραφικό έλεγχο και μαγνητική τομογραφία για τη διερεύνηση ψηλαφητού μορφώματος στη δεξιά πλάγια κοιλιακή χώρα .
Αποτελέσματα: Στο υπερηχοτομογράφημα απεικονίστηκε μόρφωμα με ανομοιογενή ηχοδομή και εσωτερική αγγείωση στο δεξιό
νεφρό. Στην ΜΤ αναδείχτηκε σαφώς περιγεγραμμένο και ευμέγεθες μόρφωμα, διαστάσεων 5,2εκ.×4,3εκ×6,1εκ., στον δεξιό νεφρό από
τη μεσότητα έως τον κάτω πόλο αυτού. Η ανωτέρω εξεργασία ελέγχθηκε με σήμα σχεδόν ίσο με το λοιπό υγιές νεφρικό παρέγχυμα
στις Τ1 και Τ2 ακολουθίες και στις ακολουθίες περιορισμού της διάχυσης. Μετά την ενδοφλέβια έγχυση παραμαγνητκής ουσίας
παρατηρήθηκε περιφερικά έντονος δακτυλοειδής εμπλουτισμός και εσωτερικά παρόμοιος με αυτό του υγιούς παρεγχύματος καθώς και
μικρές περιοχές νέκρωσης. Δεν απεικονίστηκαν παθολογικού μεγέθους επιχώριοι λεμφαδένες, ούτε σοβαρού βαθμού υδρονέφρωση
στον προσβεβλημένο νεφρό. Η νεφρική και η κάτω κοίλη φλέβα ελέγχτηκαν βατές. Τέθηκε ως πιθανότερη διάγνωση το μεσοβλαστικό
νέφρωμα που επιβεβαιώθηκε παθολογοανατομικά.
Συμπέρασμα: Η ηλικία του ασθενούς σε συνδυασμό με τα απεικονιστικά ευρήματα στην ΜΤ κατευθύνουν τον ακτινολόγο με σχετική
ασφάλεια στην ορθή διάγνωση (η δδ. αφορά κυρίως το νεφροβλάστωμα). Η διάγνωση τίθεται ιστολογικά και η αντιμετώπιση συνίσταται
σε ριζική νεφρεκτομή με καλή πρόγνωση.
272. ΝΕΟΓΝΙΚΟ ΜΕΣΟΒΛΑΣΤΙΚΟ ΝΕΦΡΩΜΑ. ΕΥΡΗΜΑΤΑ US, CT ΚΑΙ MRΙ
Β. Ραφαηλίδης1, Α. Παντολέων1, Ε. Δεστάνης1. Κ. Κούσκουρας1, Α. Σαρλή1,
Ι. Κυριακίδης2, Α. Χαριτάντη1
1. Ακτινολογικό Τμήμα Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ
2. Β΄ Παιδιατρική κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΑΧΕΠΑ
Σκοπός Σκοπός της εργασίας μας είναι η παρουσίαση σπάνιου περιστατικού μεσοβλαστικού νεφρώματος σε νεογνό 3 ημερών,
που μελετήθηκε στο τμήμα μας με διάφορα απεικονιστικά μέσα και παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά του ευρήματα με αυτά για
εκπαιδευτικούς λόγους.
Περιγραφή περίπτωσης Το νεογνό προσκομίστηκε στο Ακτινολογικό τμήμα από την Β΄ Παιδιατρική του Νοσοκομείου προκειμένου να
διερευνηθεί απεικονιστικά για ψηλαφητή κοιλιακή μάζα στο δεξιό υποχόνδριο, επεκτεινόμενη προς τον ομφαλό. Ο υπόλοιπος κλινικός
έλεγχος δεν απέδωσε άλλο παθολογικό εύρημα.
Η συμβατική ακτινογραφία κοιλίας παρουσίασε ελαφρά παρεκτόπιση των εντερικών ελίκων προς τα αριστερά. Υπερηχογραφικά
απεικονίστηκε μάζα συμπαγής, ανομοιογενούς ηχοδομής, εξορμώμενη από τον δεξιό νεφρό διαστάσεων 5,6Χ4,2 mm. Η μάζα εμφάνιζε
επάλληλους υποηχογενείς και υπερηχογενείς δακτυλίους. Η CT που ακολούθησε επιβεβαίωσε τα ευρήματα και το μέγεθος. Επρόκειτο
για μάζα μαλακών μορίων εξορμώμενη από το δεξιό νεφρό που δεν εμφάνιζε αποτιτανώσεις και παρεκτόπιζε τις εντερικές έλικες προς
τα αριστερά. Μετά την έγχυση σκιαγραφικού εμαφανίστηκε το σημείο του «νυχιού».
Η εξέταση ολοκληρώθηκε με το MRI που εμφάνισε ομοιογενές σήμα μέσης έντασης στην Τ1 και αυξημένο στην Τ2. Με την έχυση
παραμαγνητικοής ουσίας η μάζα εμπλουτίστηκε ομοιογενώς.
Συζήτηση Το μεσοβλαστικό νέφρωμα, αν και σπάνιος όγκος, αποτελεί τον συχνότερο καλοήθη νεφρικό όγκο. 90% των περιπτώσεων
εμφανίζονται στο 1ο έτος της ζωής, συνήθως στους τρείς πρώτους μήνες. Ο όγκος απεικονίζεται με τα διάφορα μέσα συμπαγής,
εξορμώμενος από το νεφρό και ενδέχεται να περιέχει κυστικά, νεκρωτικά τμήματα ή αιμορραγίες.
Συμπέρασμα Η γρήγορη διάγνωση του ΜΝ έχει σημασία, διότι ο όγκος είναι συνήθως καλοήθης και αντιμετωπίζεται εγχειρητικά.
Σπάνια παραμένουν μετεγχειρητικά υπολείμματα ή δημιουργούνται μεταστάσεις.
169
273. Οζώδης σκλήρηνση : MRI ευρήματα σε νεογνά
Νημας Θ.1 , Μαρκου Α.1 , Σκορδας Α.1 , Γεωργιου Π.1 , Καραπουρναλιδης Δ.1 , Γεωργοπουλου Β.1 , Καρατζιου Χ.1 , Κυριαζη Μ.2 ,
Ζαφειριου Δ.2 , Αναστασιου Α.1
1
Ακτινολογικό Τμήμα , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γ. Ν. Θεσσαλονίκης
2
Ά Παιδιατρική Κλινική Α.Π.Θ. , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γ. Ν. Θεσσαλονίκης
Σκοπός : Παρουσίαση των MRI ευρημάτων της οζώδους σκλήρυνσης σε νεογνά. Η οζώδης σκλήρυνση ανήκει στις φακωματώσεις και
είναι μια διαταραχή που μεταβιβάζεται κατά τον αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα . Σε μικρότερο ποσοστό των ασθενών είναι
κληρονομούμενη και συνήθως οφείλεται σε νέα μετάλλαξη. Οποιοδήποτε όργανο μπορεί να προσβληθεί , αλλά η κλασική τριάδα των
συμπτωμάτων της νόσου περιλαμβάνει αγγειοϊνώματα προσώπου , σπασμούς και νοητική υστέρηση .
Υλικό και Μέθοδοι : Μελετήσαμε τα MRI ευρήματα σε τρία περιστατικά οζώδους σκλήρυνσης του νοσοκομείου μας, ηλικίας 50
ημερών , 4 μηνών και 8 μηνών και παρουσιάζουμε αντιπροσωπευτικές εικόνες των ενδοκράνιων αλλοιώσεων της νόσου σε νεογνά.
Αποτελέσματα : Οι ενδοκράνιες βλάβες της νόσου είναι οι εξής : υποεπενδυματικά αμαρτώματα , γιγαντοκυτταρικά αστροκυττώματα
στην περιοχή των τρημάτων του Monro , φλοιικά αμαρτώματα , αμαρτώματα και κυστικές βλάβες λευκής ουσίας , αλλοιώσεις λευκής
ουσίας στην πορεία μετανάστευσης των νευρώνων . Οι βλάβες είναι συχνά επασβεστωμένες σε παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών , ενώ
σπάνια επασβεστώνονται σε νεογνά . Σε νεογνά οι βλάβες της οζώδους σκλήρυνσης έχουν διαφορετική MR απεικόνιση λόγω της μη
ολοκληρωμένης μυελίνωσης της λευκής ουσίας και απεικονίζονται ευκρινέστερα στην Τ1 ακολουθία τους πρώτους 7 μήνες της ζωής .
Συμπέρασμα : Η MRI είναι η εξέταση εκλογής για τη διάγνωση της οζώδους σκλήρυνσης , καθώς μπορεί να αναδείξει ακόμη και τις
πολύ μικρές αλλοιώσεις της νόσου.
274. Οζώδης σκλήρηνση : MRI ευρήματα σε παιδιά
Νημας Θ. 1 , Μαρκου Α. 1, Σκορδας Α. 1, Γεωργιου Π.1 , Αυγουστη Α.1 , Μηλιος Ι. 1, Χαλκιτης Ι. 1, Βαργιαμη Ε.2 , Ζαφειριου Δ.2 , Αναστασιου Α.1
1
Ακτινολογικό Τμήμα , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γ. Ν. Θεσσαλονίκης
2
Ά Παιδιατρική Κλινική ΑΠΘ , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γ. Ν. Θεσσαλονίκης
Σκοπός : Παρουσίαση των MRI ευρημάτων της οζώδους σκλήρυνσης σε παιδιά . Η οζώδης σκλήρυνση ανήκει στις φακωματώσεις
και είναι μια διαταραχή που μεταβιβάζεται κατά τον αυτοσωματικό επικρατούντα χαρακτήρα. Σε μικρότερο ποσοστό των ασθενών είναι
κληρονομούμενη και συνήθως οφείλεται σε νέα μετάλλαξη . Οποιοδήποτε όργανο μπορεί να προσβληθεί , αλλά η κλασική τριάδα των
συμπτωμάτων της νόσου περιλαμβάνει αγγειοϊνώματα προσώπου , σπασμούς και νοητική υστέρηση .
Υλικό και Μέθοδοι : Μελετήσαμε τα απεικονιστικά MRI ευρήματα σε 16 περιστατικά οζώδους σκλήρυνσης του νοσοκομείου μας
ηλικίας 14 μηνών εώς 14 ετών και παρουσιάζουμε αντιπροσωπευτικές εικόνες των ενδοκράνιων αλλοιώσεων της νόσου σε παιδιά.
Αποτελέσματα : Οι ενδοκράνιες βλάβες της νόσου είναι οι εξής : υποεπενδυματικά αμαρτώματα , γιγαντοκυτταρικά αστροκυττώματα
στην περιοχή των τρημάτων του Monro , φλοιικά αμαρτώματα (tubers) , αμαρτώματα λευκής ουσίας , αλλοιώσεις λευκής ουσίας στην
πορεία μετανάστευσης των νευρώνων και κυστικές βλάβες λευκής ουσίας . Οι αμαρτωματώδεις βλάβες είναι συχνά επασβεστωμένες σε
παιδιά ηλικίας άνω των 2 ετών και ενήλικες , ενώ σπάνια επασβεστώνονται σε βρέφη και νεογνά .
Συμπέρασμα : Η οζώδης σκλήρυνση αποτελεί μία σοβαρή πάθηση που η επιτυχής διάγνωσή της έχει αυξηθεί τις τελευταίες δεκαετίες
εξαιτίας των σύγχρονων απεικονιστικών μεθόδων . Η MRI όμως είναι η εξέταση εκλογής που μπορεί να αναδείξει ακόμη και τις πολύ
μικρές αλλοιώσεις της νόσου.
275. ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΚΥΣΤΙΚΗ ΛΕΜΦΑΓΓΕΙΩΜΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ – ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Π.Γεωργίου, Α.Στράτης, Θ.Νημάς, Α.Μάρκου, Α.Σκορδάς, Ι.Μήλιος, Δ.Καραπουρναλίδης, Χ.Καράτζιου, Μ.Σιδηροπούλου, Α.Αναστασίου
ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ, ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ, Γ.Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
ΣΚΟΠΟΣ: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού πολλαπλής κυστικής λεμφαγγειωμάτωσης και τα MRI ευρήματα.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Κορίτσι ηλικίας 6,5 μηνών προσήλθε στο τμήμα μας για διενέργεια Μαγνητικής Τομογραφίας θώρακος, τραχήλου και
άνω-κάτω κοιλίας λόγω εμφάνισης έντονης ταχύπνοιας και στασιμότητας βάρους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η MRI θώρακος και τραχήλου ανέδειξε εξεργασία παθολογικού MR σήματος που καταλαμβάνει το μεσοθωράκιο
από την είσοδο του θώρακα έως το ύψος της εκβολής της άνω κοίλης φλέβας στον δεξιό κόλπο, καθώς και κυστικά μορφώματα
στον υπερκλείδιο βόθρο δεξιά. Η εξεργασία παρουσίαζε εσωτερικά διαφραγμάτια και δεν εμπλουτιζόταν με σκιαγραφικό. Στην MRI
κοιλίας απεικονίστηκαν πολλαπλά μορφώματα στο σπλήνα διαμέτρου έως 1,23cm με κυστικούς χαρακτήρες και χωρίς εμπλουτισμό
μετά την iv χορήγηση σκιαγραφικού. Επίσης, στο τμήμα VII του ήπατος παρατηρήθηκε μικρό κυστικό μόρφωμα διαμέτρου 0,5cm.
Πραγματοποιήθηκε βιοψία της εξεργασίας στο μεσοθωράκιο όπου τέθηκε η διάγνωση της κυστικής λεμφαγγειωμάτωσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Τα κυστικά λεμφαγγειώματα αποτελούν την πιο συχνή μορφή λεμφαγγειωμάτων στη νεογνική και παιδική ηλικία και
μπορούν να προσβάλλουν ποικίλα όργανα και περιοχές. Εκδηλώνονται ως ανώδυνες μαλακές μάζες διαφόρου μεγέθους. Η MRI είναι η
εξέταση εκλογής για την εντόπισή τους.
276. ΣΑΡΚΩΜΑ EWING ΛΑΓΟΝΙΟΥ ΟΣΤΟΥ YΠΟΔΥΟΜΕΝΟ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑ ΣΕ ΕΦΗΒΗ 14 ΕΤΩΝ: ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΤΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
Καϊταρτζής Χ., Αποστόλου Δ., Αβραμίδης Γ., Ζαφειροπούλου Α*., Χαρσούλα Α., Καρύδα Σ*., Αρβανίτη Μ.
170
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
Ακτινολογικό Τμήμα Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
*Παιδιατρική Κλινική Γ.Ν.Θεσσαλονίκης «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ»
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Το σάρκωμα Ewing είναι το δεύτερο πιο κοινό πρωτοπαθές κακόηθες νεόπλασμα των οστών σε παιδιά και εφήβους.
Παρουσιάζουμε μια περίπτωση σαρκώματος Ewing στο λαγόνιο οστό -μία σπάνια οντότητα, με ελάχιστες αναφορές στη βιβλιογραφίασε κορίτσι 14 ετών, που εμιμείτο κλινικά και απεικονιστικά (CT, MRI) οστεομυελίτιδα .
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ: Έφηβη 14 ετών με τρία επεισόδια άλγους της ΔΕ κατ’ισχίον άρθρωσης από τριμήνου, και απεικόνιση με
MRI λεκάνης-ισχίων , συμβατή οστεομυελίτιδας ,παραπέμφθηκε στη Παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου μας. Κατά τη νοσηλεία
της παρέμεινε απύρετη, με αίσθημα τάσης στο ΔΕ γλουτό, χωρίς σημαντική αύξηση των δεικτών οξείας φλεγμονής. Τα απεικονιστικά
ευρήματα της CT και MRI λεκάνης-ισχίων και του σπινθηρογραφήματος των οστών ήταν συμβατά με οστεομυελίτιδα στο ισχιακό
κύρτωμα. Λόγω της ασυνήθους εντόπισης της φλεγμονής, της χρονιότητας και επιμονής των συμπτωμάτων, συνεστήθη οστική βιοψία,
η οποία αναβλήθηκε με απόφαση του οικογενειακού περιβάλλοντος. Την 6η εβδομάδα και πέντε μήνες μετά τα πρώτα συμπτώματα,
διενεργήθηκε εκ νέου MRI λεκάνης-ισχίων, η οποία έθεσε υπόνοια κακοήθειας, οπότε διενεργήθηκε οστική βιοψία, η οποία έδειξε
ανοσοϊστοχημικά και μορφολογικά ευρήματα σαρκώματος Ewing. Ο μοριακός έλεγχος του υλικού έδειξε την μετάλλαξη EWS-FLII και η
ασθενής παραπέμφθηκε σε Παιδοογκολογικό Κέντρο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η κλασσική κλινική και απεικονιστική εκδήλωση του σαρκώματος Ewing στο λαγόνιο οστό δεν αποτελεί κανόνα. Οι
ορθοπεδικοί, οι παιδίατροι ρευματολόγοι και οι ακτινοδιαγνωστές , θα πρέπει να βρίσκονται σε επιφυλακή για αυτή την σπάνια άτυπη
εμφάνιση της νόσου, όπως στην περίπτωσή μας.
277. ΣΠΟΝΔΥΛΟΛΥΣΗ- ΣΠΟΝΔΥΛΟΛΙΣΘΗΣΗ: ΚΥΡΙΑ ΑΙΤΙΑ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΜΜΕΝΟΥΣΑΣ ΟΣΦΥΑΛΓΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΦΗΒΟΥΣ.
(Συγγραφείς- ίδρυμα)
Σεγρέδος Β1, Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Σκινδήλιας I2, Πετρά Μ2, Σταθοπούλου Σ1, Ευλογιάς Ν1.
1
Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2
Ορθοπεδικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός: Η μελέτη των παιδιατρικών ασθενών που παραπέμφθηκαν Τμήμα του Αξονικού Τομογράφου στο πλαίσιο διερεύνησης
εμμένουσας χαμηλής οσφυαλγίας με lowdoseCT.
Υλικά και Μέθοδος: Έγινε αναδρομική μελέτη των παιδιατρικών ασθενών που υποβλήθηκαν σε εντοπισμένη lowdoseCT την
τελευταία 3ετία, στο πλαίσιο διερεύνησης χαμηλής εμμένουσας οσφυαλγίας. Καταγράφηκαν και κωδικοποιήθηκαν δημογραφικά
δεδομένα και απεικονιστικά ευρήματα.
Αποτέλεσματα: Στη διάρκεια της μελέτης ελέχθησαν με CT 83 παιδιά, 37 αγόρια και 45 κορίτσια, μέσης ηλικίας 11.9 ετών (8 έως15).
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων 64/83 (77%) παρατηρήθηκε σπονδυλόλυση (2 περιπτώσεις ετερόπλευρη και σε 7 περιπτώσεις
αμφοτερόπλευρη), ενώ στο 33% αυτών παρατηρήθηκε και συνοδός σπονδυλολίσθηση. Σε 4(%) περιπτώσεις δεν παρατηρήθηκαν
παθολογικά ευρήματα εκ του οστικού ελέγχου και σε ένα περιστατικό εξ’ αυτών υπήρξαν θετικά ευρήματα σε συμπληρωματική
Μαγνητική Τομογραφία.
Συμπεράσματα: Η σπονδυλόλυση αποτελεί κύριο αίτιο της χαμηλής εμμένουσας οσφυαλγίας στον παιδιατρικό πληθυσμό και κυρίως
στην όψιμη παιδική και πρώιμη εφηβική ηλικία. Αν και δεν απαντάται τόσο συχνά σε σχέση με τους ενήλικες, θα πρέπει να ελέγχεται
διεξοδικά σε περιπτώσεις εμμονής των κλινικών συμπτωμάτων,προκειμένου να ταυτοποιηθούν τα αίτιά της και να αντιμετωπιστεί
κατάλληλα και έγκαιρα.
278. ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΗΜΙΜΕΓΑΛΕΓΚΕΦΑΛΙΑ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
Nημας Θ. , Σκορδας Α. , Μαρκου Α. , Στρατης Α. , Καραπουρναλιδης Δ. , Μηλιος Ι. , Αυγουστη Α. , Σιδηροπουλου Μ. , Καρατζιου Χ. ,
Αναστασιου Α.
Ακτινολογικό Τμήμα , “ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ” Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης
Θεματική ενότητα : Κεντρικό Νευρικό Σύστημα
Σκοπός: Η ημιμεγαλεγκεφαλία είναι μια σπάνια συγγενής διαμαρτία που χαρακτηρίζεται από αμαρτωματώδη υπερανάπτυξη ολόκληρου
του ενός ημισφαιρίου ή τμήματος αυτού. Είναι υπεύθυνη για το 0,1 – 0,3 % των περιπτώσεων παιδικής επιληψίας . Τα συμπτώματά της
μπορεί να είναι : βρεφικοί σπασμοί (90% των περιπτώσεων) , ημιπάρεση , ημιανοψία , μακροκεφαλία και καθυστέρηση ανάπτυξης .
Εξέταση εκλογής είναι η MRI , ενώ μπορεί να απεικονισθεί και με CT ή U/S .
Υλικό και μέθοδοι: Νεογνό ηλικίας 3 μηνών , άρρεν , προσκομίσθηκε στο νοσοκομείο μας για διερεύνηση απύρετων σπασμών .
Πραγματοποιήθηκε απεικονιστικός έλεγχος με MRI και παρουσιάζονται τα αντίστοιχα ευρήματα.
Αποτελέσματα: Αυξημένο μέγεθος του αριστερού εγκεφαλικού ημισφαιρίου και του ινιακού κέρατος της σύστοιχης πλάγιας κοιλίας
Παχυγυρία του οπισθίου τμήματος του ημισφαιρίου . Ετεροτοπία της φαιάς ουσίας γύρω από το ινιακό κέρας και στο έσω χείλος του
μετωπιαίου κέρατος .
Συμπέρασμα: Η ημιμεγαλεγκεφαλία είναι μία σπάνια συγγενής διαμαρτία , που όμως πρέπει να βρίσκεται στη σκέψη του κλινικού
ιατρού στη διαφορική διάγνωση των απύρετων βρεφικών σπασμών . Η συμβολή του ακτινολόγου στη διάγνωσή της είναι μεγάλη καθώς
η MRI αποτελεί την εξέταση εκλογής για τη διάγνωσή της.
171
279. ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΜΑΚΡΟΦΑΓΩΝ (ΑΙΜΟΦΑΓΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ) ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ
(Συγγραφείς- ίδρυμα)
Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Τσιλίκας Κ1, Δούκα Μ1, Τσιάλα Α3, Σταθοπούλου Σ1, Κωσταρίδου Σ2.
1. Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2. Παιδιατρικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
3. Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός:Το σύνδρομο ενεργοποίησης των μακροφάγων- MAS (ή αιμοφαγοκυτταρικό σύνδρομο) αποτελεί μία σοβαρή κλινική
συνδρομή, με δυνητικά θανατηφόρο κατάληξη για τους πάσχοντες.
Υλικό – Μέθοδοι:Παρουσιάζονται τα κλινικοεργαστηριακά - απεικονιστικά ευρήματα δύο παιδιών με παρατεινόμενο εμπύρετο και
κλινικά και διαγνωστικά κριτήρια συμβατά με ΣΔΜ που εισήχθησαν τελικά στη ΜΕΘ με πολυοργανική ανεπάρκεια.
Αποτελέσματα:1ο περιστατικό: Θήλυ 6 ετών εισήχθη στο νοσοκομείο λόγω παρατεινόμενου εμπύρετου από εβδομάδας. Η
ασθενής είχε ηπατοσπληνομεγαλία, πολλαπλούς φυσιολογικής- οριακής διαμέτρου λεμφαδένες, θρομβοπενία, υπερφερριτιναιμία,
υποϊνωδογοναιμία καιυπερτριγλυκεριδαιμία. Η ασθενής λόγω αιφνίδιας πτώσης του επιπέδου συνείδησης και κυψελιδικής
αιμορραγίας, διασωληνώθηκε και εισήλθε στη ΜΕΘ, όπου και κατέληξε. Σε επίχρισμα περιφερικού αίματος διαπιστώθηκε η παρουσία
δύο παθολογικών λευχαιμικών κλώνων.
2οπεριστατικό: Άρρεν 14 ετών, εισήχθη λόγω εστιακής περιφερικής τραχηλικής λεμφαδενοπάθειας, και εμπυρέτου. Στην πορεία της
νόσου εμφάνισε σπληνομεγαλία, ασκιτική συλλογή, υπερφερριτιναιμία, αναιμία, θρομβοπενία, ουδετεροπενία,υπερτριγλυκεριδαιμία κτλ.
Ο ασθενής παρουσίασε επιδείνωση των συμπτωμάτων και εισήλθε στη ΜΕΘ με πολυοργανική ανεπάρκεια, απ’ όπου εξήλθε καλώς μετά
από παραμονή 15 ημερών με διάγνωση Συστηματικής Νεανικής Ιδιοπαθούς Αρθρίτιδας.
Συμπέρασμα:Το ΣΔΜ είναι μία σπάνια και υψηλής θνητότητας (10%) επιπλοκήρευματικών νοσημάτων (π.χ. η νεανική ρευματική
αρθρίτιδα, ερυθηματώδης λύκος, νεανική δερματομυοσίτιδα και νόσος Kawasaki). Χαρακτηρίζεται από ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση των
Τ-λεμφοκυττάρων και των μακροφάγων, που οδηγεί σε συστηματική φλεγμονώδη αντίδραση που επάγει πολυοργανική ανεπάρκεια.
Επιβεβαιώνεται με την παρουσία αιμοφαγοκυττάρωσης στο μυελό των οστών.
280. ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΡΗΞΗΣ ΣΠΛΗΝΟΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ.
(Συγγραφείς- ίδρυμα)
Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Τσιλίκας Κ1, Δάγλα Ε1, Αλεξάνδρου2, Μπουρίκας Δ2, Ευλογιάς Ν1.
1
Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2
Χειρουργικό Τμήμα Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
Σκοπός:Η παρουσίαση των ευρημάτων παιδιατρικών ασθενών που προσήλθαν στο τμήμα επειγόντων λόγω κάκωσης της κοιλιακής
χώρας, διαγνώστηκαν με ρήξη σπληνός και αιμοπεριτόναιο, και αντιμετωπίστηκαν θεραπευτικά συντηρητικά με θετική κλινική έκβαση.
Υλικό – Μέθοδοι:1οπεριστατικό: Αγόρι 7 ετών προσήλθε λόγω πτώσης από ύψος 1m και πρόσκρουση του αριστερού υποχονδρίου
σε ανώμαλη επιφάνεια. 2ο περιστατικό: Κορίτσι 9 ετών προσήλθε λόγω τροχαίου ατυχήματος και πρόσκρουσής της σε εσωτερικό του
θαλάμου του οχήματος (δε φορούσε ζώνη ασφαλείας).Οι ασθενείς λόγω του μηχανισμού κάκωσης και της αναφερόμενης ευαισθησίας
στην κοιλιακή χώρα παραπέμφθηκαν για ακτινολογικό έλεγχο.
Αποτελέσματα:Αμφότεροι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε US κοιλίας (FAST) που ανάδειξε ευρήματα κάκωσης σπληνός και
αιμοπεριτόναιο. Ακολούθησε και στις δύο περιπτώσεις έλεγχος με CT, που επιβεβαίωσε τα ανωτέρω ευρήματα, ενώ δε διαπιστώθηκε
εικόνα ενδαγγειακής διαφυγής του σκιαγραφικού, δηλαδή ρήξης.
Συμπέρασμα:Ο υπερηχοτομογραφικός έλεγχος (FAST) δίδει άμεσες πληροφορίες σε περίπτωση κάκωσης σπληνός, ενώ ο
συμπληρωματικός έλεγχος με CT μπορεί να αναδείξει πληροφορίες σχετικά με την πιθανότητα ενεργού εξαγγείωσης-αιμορραγίας, ως
εκ τούτου να επηρεάσει την θεραπευτική αντιμετώπιση. Στον παιδιατρικό πληθυσμό συνήθως η θεραπεία των κακώσεων του σπληνός
χωρίς ενεργό ρήξη είναι συντηρητική με άριστα αποτελέσματα.
281. ΤΡΑΥΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΑΥΧΕΝΙΚΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΡΙΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ
(Συγγραφείς- ίδρυμα)
Θ.Ν. Σπυριδόπουλος1, Τσιλίκας Κ1, Λάβδα Ε1, Πετρά M2, Σπάθης A2, Σταθοπούλου Σ1, Ευλογιάς N1.
1
Ακτινολογικό Τμήμα, Γ.Ν. Παίδων Πεντέλης
2
Τμήμα Ορθοπαιδικής Παίδων, Γ.Ν.Π.Π, Αθήνα
Σκοπός: Σε περίπτωση τραύματος, η αυχενική μοίρα της σπονδυλικής στήλης (ΑΜΣΣ) αποτελεί στον παιδιατρικό πληθυσμό την πλέον
ευπαθή μοίρα της. Η ανώτερη ΑΜΣΣ προσβάλλεται συχνότερα στα μικρά παιδιά. Παραθέτουμε τρεις περιπτώσεις παιδιών με κάκωση
ΑΜΣΣ με ευρήματα σε Υπολογιστική Τομογραφία (CT).
Υλικό – Μέθοδοι:Τρία παιδιά με τραυματικό ραιβόκρανο προσήλθαν στο τμήμα επειγόντων του νοσοκομείου. Καθώς ο
ακτινογραφικός έλεγχος δεν ήταν καταληκτικός και υπήρχε έντονη κλινική υποψία κάκωσης στην ανώτερη ΑΜΣΣ, παραπέμφθηκαν από
τους ορθοπαιδικούς στο Τμήμα Αξονικού Τομογράφου, όπου διενεργήθηκε εντοπισμένη (A1-Α2)lowdoseCT.
Αποτελέσματα:Τα παιδιά ήταν θήλεα, ηλικίας 6-8 ετών. Η CTανάδειξε στην πρώτη εξεταζόμενη, απαρεκτόπιστο κάταγμα του προσθίου
172
ΧΙΧ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ
ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ
τόξου του άτλαντα, ενώ στις έτερες δύο ασθενείς εικόνα στροφικού εξαρθρήματος του άτλαντα, χωρίς σημεία ρήξης του εγκάρσιου
συνδέσμου.
Συμπέρασμα:Η εφαρμογή εντοπισμένης lowdoseCT σε επιλεγμένους παιδιατρικούς ασθενείς με υψηλή κλινική υποψία κάκωσης της
ΑΜΣΣ δίδει άμεσα χρήσιμες πληροφορίες για την ορθή και έγκαιρη αντιμετώπιση των πασχόντων.
282. ΥΔΡΟΚΕΦΑΛΟ ΕΜΒΡΥΟ – ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ
Παπαδήμα Ε, Γρέτου Σ, Κόνσολας Χ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Εισαγωγή: Η υδροκεφαλία αναφέρεται στην παθολογική διάταση των κοιλιών του εγκεφάλου λόγω αυξημένης ενδοκράνιας πίεσης
από αποφρακτικά συνήθως αίτια. Τα υπερηχογραφικά ευρήματα που τη συνοδεύουν είναι η διάταση πλάγιων κοιλιών εγκεφάλου, με τα
χοριοειδή πλέγματα να αιωρούνται χαρακτηριστικά εντός τους.
Σκοπός: Η συμβολή του υπερηχογραφικού ελέγχου, στην έγκαιρη και ακριβή διάγνωση της υδροκεφαλίας του εμβρύου.
Υλικό και Μέθοδοι: Το περιστατικό αφορά γυναίκα 32 ετών, δευτερότοκο οικονομική μετανάστη, η οποία παραπέμφθηκε για
υπερηχογραφικό έλεγχο για πιθανό ενδομήτριο θάνατο κυήματος. Η ηλικία κύησης βάσει της τελευταίας εμμήνου ρήσεως υπολογίζεται
σε 28 εβδομάδες και 1 ημέρα.
Αποτελέσματα: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος ανέδειξε έμβρυο χωρίς καρδιακή λειτουργία, με σοβαρή διάταση των κοιλιών
εγκεφάλου και χοριοειδή πλέγματα να αιωρούνται εντός τους, τυπικό της υδροκεφαλίας. Οι βασικές παράμετροι BPD – FL – AC
βρέθηκαν στις φυσιολογικές τιμές για την ηλικία κύησης του εμβρύου.
Συμπέρασμα: Ο υπερηχογραφικός έλεγχος άμεσα επιβεβαίωσε το θάνατο του εμβρύου και ανέδειξε την υδροκεφαλία με τρόπο
ακριβή μη επεμβατικό και ανώδυνο. Στο παρόν περιστατικό μαζί με την κλινική συναξιολόγηση συνέβαλε στον περαιτέρω χειρισμό και
αντιμετώπιση του περιστατικού.
283. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΠΥΚΝΟΡΡΕΥΣΤΗΣ ΧΟΛΗΣ ΠΟΥ ΜΙΜΕΙΤΑΙ ΠΟΛΥΠΟΕΙΔΗ ΑΛΛΟΙΩΣΗ (ΤUMEFACTIVE SLUDGE).
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΜΙΑΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙ.
1:Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών
2: Κλινικό Εργαστήριο Ακτινολογίας Καραμανδάνειο Νοσοκομείο Παίδων
Ε.Τσώτα1, Μ.Πατσούρα1, Β.Χαρώνης2, Α.Ρηγοπόύλου1, Π.Κρανιώτης1, Α.Χρυσανθοπούλου1.
Σκοπός Ο όρος sludge (λάσπη) αναφέρεται στην παρουσία σωματιδίων εντός της χολής, τα οποία καθιζάνουν. Προδιαθεσικοί
παράγοντες θεωρούνται η παρατεταμένη νηστεία, η αιμόλυση και η απόφραξη των χοληφόρων. Ο όρος tumefactive sludge
χρησιμοποιείται όταν σωματίδια εντός της πυκνόρρευστης χολής, συνενώνονται και δημιουργούν μια αργά μετακινούμενη ηχογενή
αλλοίωση που δεν έχει ακουστική σκιά και μοιάζει με πολύποδα. Οι αλλοιώσεις είναι παροδικές και διαλύονται αυτόματα. Σκοπός μας η
παρουσίαση μιας περίπτωσης παιδιού με τα ανωτέρω υπερηχογραφικά ευρήματα.
Μέθοδος-Υλικό Κορίτσι 7 ετών, με ιστορικό νοσηλείας προ μηνός, λόγω αυτοάνοσης αιμολυτικής αναιμίας, προσήλθε στο Νοσοκομείο
μας, λόγω άλγους δεξιού υποχονδρίου και εμέτων από διημέρου.
O εργαστηριακός έλεγχος ήταν φυσιολογικός, πλην υπερχολερυθριναιμίας (ολική:5.9mg/dl με έμμεση:5.3mg/dl). Στη διάρκεια της
προηγούμενης νοσηλείας είχε διενεργηθεί υπερηχογράφημα άνω κοιλίας, χωρίς ευρήματα. Ζητήθηκε νέος υπερηχογραφικός έλεγχος.
Αποτελέσματα Εντός της χοληδόχου κύστης αναγνωρίστηκαν υπερηχογενή στοιχεία πολυποειδούς μορφολογίας, χωρίς ακουστική
σκιά που άλλαζαν θέση αργά, με την μετακίνηση της εξεταζόμενης.
Το τοίχωμα της ήταν παχυμένο ~ 8χιλ, με εικόνα διαστρωμάτωσης, ενώ εμφάνιζε αυξημένη αιμάτωση, χωρίς διάταση των ενδοεξωηπατικών χοληφόρων. Συνυπήρχε μικρή συλλογή υγρού περιχολοκυστικά και αυξημένη ηχογένεια του περιπυλαίου λίπους.
Συμπεράσματα Η παρουσία λάσπης εντός της χοληδόχου κύστης απεικονίζεται υπερηχογραφικά ως στοιχεία μέσης/αυξημένης
ηχογένειας που δημιουργούν υγρο-υγρικό επίπεδο ή αθροίζονται σε θέσεις εξαρτώμενες από τη βαρύτητα, ενώ δεν προκαλούν
ακουστική σκιά. Μερικές φορές λαμβάνουν πολυποειδή μορφολογία (tumefactive sludge).
Η μετακίνηση των αλλοιώσεων και η διάλυσή τους σε διαδοχικούς υπερηχογραφικούς ελέγχους θέτει τη διαφοροδιάγνωση από
πολύποδες και λίθους.
284. ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ– ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ
1
Π.Γεωργίου, 1 Α.Στράτης, 1 Α.Σκορδάς, 1Θ.Νημάς, 1Α.Μάρκου, 1Δ.Καραπουρναλίδης, 1Ι.Χαλκίτης, 1Δ.Ιωσηφίδης, 2Χ.Τσονίδης,
1
Α.Αναστασίου
1 ΤΜΗΜΑ ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΥ, ΑΚΤΙΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ, Γ.Ν.ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ «ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ»
2 Β’ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ Α.Π.Θ.
ΣΚΟΠΟΣ: Η φυματίωση του κεντρικού νευρικού συστήματος είναι μία σχετικά σπάνια οντότητα και αποτελεί το 2-5% των περιπτώσεων
προσβολής από το μυκοβακτηρίδιο της φυματίωσης. Προσβάλλει παιδιά και νεαρούς ενήλικες σε ποσοστό 60-70%. Σκοπός μας είναι η
παρουσίαση περιστατικού φυματίωσης εγκεφάλου σε παιδί και η συμβολή της MRI εγκεφάλου στη διάγνωση.
ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ: Κορίτσι ηλικίας 18 μηνών προσήλθε στα ΤΕΠ του νοσοκομείου μας με εμπύρετο και λήθαργο. Έγινε εισαγωγή και
173
στα πλαίσια της διερεύνησης πραγματοποιήθηκε MRI εξέταση εγκεφάλου πριν και μετά την i.v. χορήγηση σκιαγραφικού.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στην εξέταση αναδεικνύονται 2 ευμεγέθεις ογκόμορφες βλάβες, η πρώτη στο δεξιό ημισφαίριο της παρεγκεφαλίδας
και η δεύτερη εκτείνεται από το κατώτερο τμήμα των βασικών γαγγλίων αριστερά έως την περιοχή του ακτινωτού στεφάνου σύστοιχα.
Οι μάζες παρουσιάζουν έντονο δακτυλιοειδή εμπλουτισμό μετά την iv χορήγηση σκιαγραφικού και κεντρικές νεκρώσεις. Η δεύτερη
βλάβη ασκεί πιεστικά φαινόμενα επί της αριστερής πλάγιας κοιλίας και παρεκτοπίζει τις δομές της μέσης γραμμής προς τα δεξιά.
Επίσης, απεικονίζονται παρόμοιες πολύ μικρότερες βλάβες στον σκώληκα της παρεγκεφαλίδας, καθώς και εικόνα λεπτομηνιγγικής
διήθησης. Πραγματοποιήθηκε χειρουργείο όπου αφαιρέθηκε η πρώτη βλάβη και από το ιστολογικό παρασκεύασμα τίθεται η διάγνωση
φυματώματος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η φυματίωση του ΚΝΣ είναι πιο συχνή σε παιδιά και σε ανοσοκατεσταλμένους και η MRI εγκεφάλου είναι η εξέταση
εκλογής. w
285. Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΥΠΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΕ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΟΥΣ
ΑΣΘΕΝΕΙΣ. ΈΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΕΙΓΜΑ.
Βακάκη Μ, Χόπκινς Α, Χουντάλα Α, Ιωαννίδης Α, Κυρίτσης Ι, Κουμανίδου Χ
Ακτινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών “Π&Α.Κυριακού”
Σκοπός: Να τονισθεί η αξία του υπερηχογραφήματος, στη διαγνωστική προσέγγιση παιδιατρικών ασθενών με άτυπη κλινική εικόνα από
την κοιλιά.
Υλικό-Μέθοδος: Τρεις παιδιατρικοί ασθενείς, διαφορετικών ηλικιών προσήλθαν στο νοσοκομείο, μέσα στο διάστημα Σεπτεμβρίου και
Οκτωβρίου του 2014, με κλινική εικόνα ασύμβατη με τον εργαστηριακό τους έλεγχο και υποβλήθηκαν σε υπερηχογραφικό έλεγχο.
Αποτελέσματα: Οι τρεις μικροί ασθενείς μετά τον υπερηχογραφικό έλεγχο και σε συνδυασμό με τα εργαστηριακά τους ευρήματα,
αποδείχθηκε ότι έχρηζαν άμεσης χειρουργικής παρέμβασης. Η κλινική τους εικόνα δεν υποδείκνυε προς αυτήν την κατεύθυνση εξ
αρχής. Υπερηχογραφικά αναδείχθηκε η αμφοτερόπλευρη παραμελημένη συστροφή ωοθήκης σε ένα βρέφος 5 μηνών, ο παραμελημένος
ειλεοκολικός εγκολεασμός σε ένα αγόρι 3 ετών και η παραμελημένη ρήξη σκωληκοειδούς και δημιουργία παρακολικού αποστήματος
σε ένα αγόρι 13 ετών. Η υπερηχογραφική εικόνα οδήγησε στη διάγνωση, η οποία και επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια χειρουργικά.
Συμπεράσματα: Η χειρουργική κοιλία είναι μια κλινική οντότητα-πρόκληση, ειδικά για τον παιδοχειρουργό. Σε ορισμένα περιστατικά η
άτυπη κλινική εικόνα, σε συνδυασμό με την μικρότερη ικανότητα του παιδιατρικού ασθενή να προσδιορίσει τον πόνο του, υποδεικνύουν
την αναγκαιότητα του υπερηχογραφικού ελέγχου. Η συμβολή του τελευταίου μπορεί ορισμένες φορές να αποδειχθεί καθοριστική για την
πορεία του παιδιού, καθώς μπορεί να κατευθύνει την απόφαση του χειρουργού για άμεση παρέμβασή του.
286. ΥΠΕΡΗΧΟΓΡΑΦΗΜΑ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΙΜΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΟΣΤΕΟΜΥΕΛΙΤΙΔΑΣ ΣΤΑ
ΠΑΙΔΙΑ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΛΙΝΙΚΟΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΑΦΗ
Βακάκη Μ, Χουντάλα Α, Τσιάρτα Α, Καραποστολάκης Γ, Χόπκινς Α, Ιωαννίδης Α, Κυρίτσης Ι, Κουμανίδου
Ακτινολογικό Τμήμα Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών “Π&Α.Κυριακού”
Σκοπός της αναδρομικής αυτής μελέτης είναι η παρουσίαση του ρόλου του υπερηχογραφήματος, στην αρχική προσέγγιση παιδιών με
υποψία οξείας οστεομυελίτιδας, και η συγκριτική αξιολόγησή της με την απλή ακτινογραφία.
Μελετήθηκαν αναδρομικά τα αρχικά υπερηχογραφήματα και οι απλές ακτινογραφίες 14 παιδιατρικών ασθενών, ηλικίας 3 μηνών έως 14
ετών, με πρώιμη φάση οξείας οστεομυελίτιδας, οι οποίοι εξετάστηκαν σε διάστημα 5 ετών στο Τμήμα μας.
Το υπερηχογράφημα έγινε ταυτόχρονα ή με διαφορά έως μιας ημέρας από τον ακτινολογικό έλεγχο.
Κλινική υποψία οξείας οστεομυελίτιδας είχε τεθεί στις μισές περιπτώσεις, ενώ στις υπόλοιπες το ιστορικό, η κλινική εικόνα και τα
εργαστηριακά ευρήματα ήταν ασαφή.
Τα υπερηχογραφικά ευρήματα περιελάμβαναν την υπέγερση του περιοστέου ή και διακοπή της συνέχειας αυτού, υποπεριοστική
συλλογή-υποπεριοστικό απόστημα, διακοπή της συνέχειας του οστικού φλοιού, συνοδό ασαφοποίηση των εν τω βάθει μαλακών
μορίων, πυομυοσίτιδα και συμμετοχή της παρακείμενης άρθρωσης, σε διάφορους συνδυασμούς μεταξύ τους.
Οι απλές ακτινογραφίες ήταν φυσιολογικές. Σε 4 περιπτώσεις, κατά την επαναξιολόγησή τους μετά το υπερηχογράφημα, κατέστη
εμφανής μια διαυγαστική οστική περιοχή ασαφών ορίων, με ή χωρίς ασαφοποίηση της οστικής παρυφής τοπικά.
Η οστεομυελίτιδα εντοπιζόταν στα άνω ή κάτω άκρα (η=11), στο στέρνο (η=1), στο ηβικό οστό (η=1) και στην ΟΜΣΣ (η=1).
Ακολούθησε απεικονιστικός περαιτέρω έλεγχος (ΑΤ) σε 5 περιπτώσεις, ενώ στις υπόλοιπες άμεσος χειρουργικός καθαρισμός και έναρξη
φαρμακευτικής αγωγής.
Συμπερασματικά, ο ρόλος του υπερηχογραφήματος είναι σημαντικός στην έγκαιρη διάγνωση της οξείας οστεομυελίτιδας στην
παιδική ηλικία. Η απλή ακτινογραφία όταν ερμηνεύεται ως φυσιολογική δεν αρκεί. Τα υπερηχογραφικά ευρήματα προηγούνται των
ακτινολογικών. Απαραίτητη πάντα προϋπόθεση η γνώση των αναμενόμενων υπερηχογραφικών ευρημάτων και ο διεξοδικός έλεγχος
της πάσχουσας περιοχής.
174

Νευρικό σύστημα και εξαρτησιογόνες ουσίες

& Βιβλίο Περιλήψεων Τελικό Πρόγραµµα

ΒΙΒΛΙΟ ΠΕΡΙΛΗΨΕΩΝ.pdf

Χειρουργική αντιμετώπιση επιπλοκών της

Αρχείο pdf

Όγκοι όρχεων - ourologos

Καρδιολογικό Case Report Quiz

12 – 14 Oκτωβρίου 2012 Αθήνα

ατλας παντου - AtlasPantou Group

Δείτε εδώ περισσότερες πληροφορίες - ourologos

ενδοσκοπήσεις

Φλεβική Ανεπάρκεια Κότσι – Νέα τεχνική αντιμετώπισης Ρινοπλαστική

Νευρολογική Εκτίμηση

καλοήθων παθήσεων στον άνδρα