Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
Değerli Meslektaşlarım,
Deneysel Hematoloji Derneği olarak; Ülkemizde desteklenmesi ve bir disiplin altında yürütülmesinde
yarar gördüğümüz,
Deneysel ve Klinik araştırmalar, Faz ve Gözlem çalışmalarının sunulacağı, bu çalışmalarda karşılaşılan
problemlerin ve çözüm
önerilerinin tartışılacağı bir kongre ve çalıştay yapmayı planlamış bulunmaktayız.
18-20 Nisan 2014 Tarihinde, Kapadokya'da yapılacak olan toplantıda, Hematoloji, Onkoloji, Genetik,
Biyoloji ve
diğer temel bilimler alanında faaliyet gösteren bilim insanlarımızın katılarak, araştırmalarını
sunmalarını bekliyoruz.
EBMT 2014 Kongre başlıklarının da sunulacağı bu kongremizde; Kapadokya’nın otantik ve farklı
atmosferini de görme ve yaşama fırsatını da sunacağız.
Tüm meslektaşlarımızın bu güzel, zengin içerikli toplantımıza katılmalarını ve bilimsel faaliyetlerini
paylaşmalarını bekliyoruz.
Saygılarımızla.
Prof. Dr. Ali Ünal
Kongre Başkanı
1
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
YÖNETİM KURULU
OSMAN İLHAN
(Onursal Başkan)
ALİ ÜNAL
(Dernek Başkanı)
ALİ UĞUR ÜRAL
(İkinci Başkan)
GÜRAY SAYDAM
(Genel Sekreter)
YUSUF BARAN
(Araştırma Sekreteri)
LEYLAGÜL KAYNAR
(Sayman)
EMİN KAYA
(Üye)
İLHAMİ KİKİ
(Üye)
MEHMET ŞENCAN
(Üye)
MEHMET YILMAZ
(Üye)
İRFAN KUKU
(Üye)
HASAN KAYA
(Üye)
2
BİLİMSEL KURUL
ALİ ÜNAL
İLHAMİ KİKİ
MELİH AKTAN
ALİ UĞUR URAL
İRFAN KUKU
METİN AYTEKİN
BİRKAN YAKAN
İSMAİL SARI
MUNİS DÜNDAR
BURHAN FERHANOĞLU
İSMET AYDOĞDU
MUSTAFA ÇETİN
BÜLENT ESER
GÜRAY SAYDAM
OLGUN KONTAŞ
CAN BOĞA
HAKAN ÖZDOĞU
ÖZLEM CANÖZ
EKREM ÜNAL
HALİT CANATAN
OSMAN İLHAN
EMİN KAYA
HASAN KAYA
UMBERTO GALDERİSİ
ERCÜMENT OVALI
LEYLAGÜL KAYNAR
SAİM ÖZDAMAR
ERDAL KARAÖZ
MEHMET ALİ ÖZCAN
SELİM YAVUZ
FAHRİ ŞAHİN
MEHMET ŞENCAN
SERDAR BEDİ OMAY
FERİT AVCU
MEHMET TURGUT
SERVET ÖZCAN
FEVZİ ALTUNTAŞ
SERDAL KORKMAZ
TÜRKAN PATIROĞLU
İBRAHİM HAZNEDAROĞLU
SİBEL KABUKÇU HACIOĞLU
YAVUZ KÖKER
MEHMET YILMAZ
YUSUF BARAN
YUSUF ÖZKUL
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
İÇİNDEKİLER
P:1 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER MİRNA-17 OTOFAJİYİ İNDÜKLEYEREK ZOLEDRONİK ASİTLE TEDAVİ
EDİLMİŞ KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNİN PROLİFERASYONUNU BASKILAR ......................... 4
P:2 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER RESVERATROL KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNDE MİR 181 AİLESİNİ HEDEFLEYEREK APOPTOZU REGÜLE EDER ...................................................................... 5
P:3 - KÖK HÜCRE ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ YAPILMIŞ APLASTİK ANEMİ OLGUSUNDA GELİŞEN
MEMBRANÖZ NEFROPATİ.................................................................................................................... 6
P:4 - MULTİPLE MYELOMA MYELOMATÖZ PLEVRAL EFFÜZYON : OLGU SUNUMU ............................. 7
P:5 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER PRİAPİZM İLE PREZENTE OLAN KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ: ......... 8
P:6 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER NADİR GÖRÜLEN BİR MYELOPROLİFERATİF HASTALIK: KRONİK
NÖTROFİLİK LÖSEMİ ............................................................................................................................ 9
P:7 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI MYELOFİBROZİS TANILI OLGUDA RUXOLİTİNİB
DENEYİMİ: .......................................................................................................................................... 10
P:8 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER SAFRA KESESİNİN İZOLE GRANÜLOSİTİK SARKOMU .................... 12
P:9 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER MATRA ARACILI MİR-150‘ NİN TRANSFEKSİYONU İLE İNSAN
AKUT MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNDE RESVERATROL’ ÜN MDM2, RUNX3, RB GEN EKSPRESYONU
ÜZERİNE ETKİSİ .................................................................................................................................. 13
P:10 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER PONATİNİB VE ORİGANUM SİPYLEUM KOMBİNASYONUNUN
KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE SİNERJİSTİK ETKİLERİ ............................................. 14
P:11 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - BCR-ABL SİNYAL AĞININ SHP2 SH2 DOMAİNLERİNİN YÜKSEK
SPESİFİTELİ MONOBODY PROTEİNLERİ İLE İNHİBİSYONUNUN İNCELENMESİ .................................... 15
P:12 - KÖK HÜCRE - AML'DE ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ SONRASI VİTİLİGODA GERİLEME ........... 16
P:13 - NON-HODGKİN LENFOMALAR - SİSTEMİK MASTOSİTOZDA OSTEOSKLEROZ ........................... 17
P:14 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - NADİR BİR OLGU: KMML SEYRİNDE CİLT TUTULUMU ............. 18
P:15 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER BCL-XL C-TERMİNAL SEGMENTİ
BAX’IN MİTOKONDRİDEN RETROTRANSLOKASYONUNA ARACILIK EDEREK BAX’IN HÜCRE
İÇERİSİNDEKİ REGÜLASYONUNU SAĞLAR .......................................................................................... 19
P:16 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI - THROMBOTİC
THROMBOCYTOPENİC PURPURA PRESENTİNG WİTH PATHOLOGİC FRACTURE: A CASE REPORT ..... 20
P:17 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HASTALARINDA BİYOAKTİF
SFİNGOLİPİDLERİN GEN EKSPRESYON PROFİLLERİ ............................................................................. 22
P:18 - MULTİPLE MYELOMA PUNİCA GRANATUM EKSTRESİNİN MULTİPLE MYELOMA HÜCRELERİ
ÜZERİNE APOPTOTİK ETKİLERİ ........................................................................................................... 24
P:19 - HODGKİN LENFOMA - HODGKİN LENFOMALI OLGUDA ESANSİYEL TROMBOSİTOZ GELİŞİMİ . 25
P:20 - MULTİPLE MYELOMA - HIZLI PROGRESYON GÖSTEREN MULTİPL PLAZMOSİTOM .................. 26
P:21 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI - PRİMARY MYELOFİBROSİS
SUCCESSFULLY TREATED WİTH ALPHA BETA DEPLETED FULL MATCH ALLOGENEİC STEM CELL
TRANSPLANTATİON AFTER REDUCED İNTENSİTY CONDİTİONİNG. .................................................... 27
P:22 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI - A RARE DİSEASE İN
DİFFERENTİAL DİAGNOSİS OF IMMUNE THROMBOCYTOPENİC PURPURA: BERNARD–SOULİER
SYNDROME ........................................................................................................................................ 28
1
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:23 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KLL HASTALARINDA İLK TANIDA DÜŞÜK PLAZMA DİCKKOPF-1
DÜZEYLERİ ARTMIŞ MORTALİTE İLE İLİŞKİLİDİR.................................................................................. 30
P:24 - KÖK HÜCRE - BK VİRUS İN ALLOGENEİC AND AUTOLOGOUS BONE MARROW
TRANSPLANTATİON: SİNGLE CENTRE EXPERİENCE OF TURGUT OZAL MEDİCAL CENTER .................. 31
P:25 - KÖK HÜCRE - İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ TURGUT ÖZAL TIP MERKEZİ KÖK HÜCRE NAKİL ÜNİTESİ
CMV VİREMİSİ DENEYİMİ ................................................................................................................... 32
P:26 - MULTİPLE MYELOMA - MULTİPLE MİYELOM HASTALARINDA DEK EKSPRESYONUNUN
BELİRLENMESİ .................................................................................................................................... 33
P:27 - KÖK HÜCRE - EXPERİENCE OF BK VİRUS İN ALLOGENEİC AND AUTOLOGOUS BONE MARROW
TRANSPLANTATİON............................................................................................................................ 34
P:28 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI - KÖK HÜCRE MOBİLİZASYONUNDA YÜKSEK VE
DÜŞÜK DOZ SİKLOFOSFAMİD’İN ETKİNLİĞİNİN VE YAN ETKİLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI .............. 37
P:29 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI - HEMATOLOJİK MALİGNİTELİ VE SOLİD TM.LÜ
HASTALARDA KÖK HÜCRE MOBİLİZASYONUNDA, PLERİXAFOR’UN (MOZOBİL) ETKİNLİĞİ ............. 38
P:30 - MULTİPLE MYELOMA - PREVALENCE OF MONOCLONAL GAMMOPATHY OF UNDETERMINED
SIGNIFICANCE AND SMOLDERING MYELOMA IN HIGH RISK PATIENTS WITH ELEVATED ESR AND
OLDER THAN 50 YEARS ...................................................................................................................... 39
P:31 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ SONRASI GRAFT VERSUS HOST
HASTALIĞI GELİŞEN HASTALARDA İMMÜN YAPILANMA İLE LENFOİD HÜCRE ALT GRUPLARININ
DAĞILIMI ............................................................................................................................................ 40
P:32 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KRONİK MYELOİD LÖSEMİ’DE IMATİNİB, NİLOTİNİB VE
DASATİNİB’İN VEGF VE VEGFR-1 DÜZEYİNE ETKİLERİ ..................................................................... 41
P:33 - HODGKİN LENFOMA - IMMUN TROMBOSİTOPENİK PURPURALI VE SPLENEKTOMİLİ OLGUDA
HODGKİN LENFOMA SAPTANMASI .................................................................................................... 43
P:34 - KÖK HÜCRE - ALERJİK RİNİT MODELİ OLUŞTURULAN FARELERDE MEZENKİMAL KÖK
HÜCRELERİN AKCİĞER VE NAZAL HİSTOPATOLOJİ VE SİTOKİN DÜZEYLERİ ÜZERİNE ETKİSİ ............... 44
P:35 - KÖK HÜCRE - DENEYSEL OLARAK OLUŞTURULAN BRONŞİOLİTİS OBLİTERANS TEDAVİSİNDE
MEZENKİMAL KÖK HÜCRENİN YERİ ................................................................................................... 45
P:36 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FİSETİN, HESPERETİN VE VİTEKSİN’İN KRONİK MYLEOİD
LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE ETKİLERİ .............................................................................................. 46
P:37 - İNVİTRO LÖSEMİ LENFOMA MODELLERİ - POTANSİYEL BİR ANTİKARSİNOJENİK AJAN OLAN KL21’İN KRONİK LENFOSİTİK LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE ANTİPROLİFERATİF VE APOPTOTİK
ETKİLERİ ............................................................................................................................................. 47
P:38 - MULTİPLE MYELOMA - GOSİPOL'ÜN MULTİPL MYELOM HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE
APOPTOTİK ETKİLERİNİN MOLEKÜLER DÜZEYDE BELİRLENMESİ ....................................................... 49
P:39 - MULTİPLE MYELOMA - APİGENİN’İN MULTİPLE MİYELOM HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK
ETKİLERİ ............................................................................................................................................. 50
P:40 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER - APİGENİN İLE MUAMELE EDİLEN
İMATİNİB DUYARLI VE İMATİNİB DİRENÇLİ KRONİK MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNİN GEN
EKSPRESYONUNDAKİ DEĞİŞİKLİKLERİN SAPTANMASI ........................................................................ 51
P:41 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER - İMATİNİB DUYARLI VE İMATİNİB
DİRENÇLİ KRONİK MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNDE APİGENİN’ İN ETKİLERİ ...................... 53
P:42 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FİSETİN, HESPERETİN VE VİTEKSİN’İN AKUT PREMİYELOSİTİK
LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE APOPTOTİK ETKİLERİ................................................... 54
2
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:43 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FLUDARABİN’İN KAFEİK ASİT FENETİL ESTER VEYA GOSİPOL
İLE KOMBİNASYONUNUN AKUT LENFOBLASTİK LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE
APOPTOTİK ETKİLERİNİN MOLEKÜLER DÜZEYDE BELİRLENMESİ ....................................................... 55
P:44 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - RİNOSEREBRAL MUKORMİKOZİS GELİŞEN BİR AKUT
PROMYELOSİTİK LÖSEMİ OLGUSU ..................................................................................................... 56
P:45 - NON-HODGKİN LENFOMALAR - MANTLE HÜCRELİ LENFOMADA FLOW SİTOMETRİ İLE YENİ BİR
DİAGNOSTİK SKORLAMA SİSTEMİ ...................................................................................................... 57
P:46 - DÜNYADA VE ÜLKEMİZDE HEMATOLOJİDE ARAŞTIRMALAR,SORUNLAR VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ
- TÜM VÜCUT IŞINLAMASINA MARUZ KALMIŞ RAT BÖBREKLERİNDE PYCNOGENOLÜN
RADYOKORUYUCU ETKİSİNİN ARAŞTIRILMASI ................................................................................... 58
P:47 - LABRATUVAR ESASLARI,STANDARDİZASYON,KORUNMA VE KALİBRASYON - THE ROLE OF
PLASMA EXCHANGE İN HYPERBİLİRUBİNEMİA: FROM A DİFFERENT PERSPECTİVE ........................... 59
P:48 - BİR HEMATOLOJİ ARAŞTIRMA LAORATUVARI:NE NEDİR? NE İŞE YARAR? - EFFECT OF
GLYCEMİC CONTROL ON THROMBOCYTE ACTİVATİON MARKERS İN PATİENTS WİTH TYPE 2
DİABETES MELLİTUS ........................................................................................................................... 60
P:49 - LABRATUVAR ESASLARI,STANDARDİZASYON,KORUNMA VE KALİBRASYON - IS THERE A LİNK
BETWEEN NEUTROPHİL/LYMPHOCYTE RATİO AND PATİENT COMPLİANCE WİTH GLUTEN FREE DİET
İN CELİAC DİSEASE? ........................................................................................................................... 61
3
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:1 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER MİRNA-17 OTOFAJİYİ İNDÜKLEYEREK
ZOLEDRONİK ASİTLE TEDAVİ EDİLMİŞ KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNİN
PROLİFERASYONUNU BASKILAR
Yazarlar: Cansu Çalışkan1, Bakiye Göker2, Çağla Kayabaşı2, Burçin Tezcanlı Kaymaz2, Sunde Yılmaz
Süslüer2, Tuğçe Balcı2, Fahri Şahin3, Güray Saydam3, Cumhur Gündüz2, Çığır Biray Avcı2,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, TIBBİ BİYOLOJİ ANA BİLİM DALI, İZMİR
2EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, TIBBİ BİYOLOJİ ANA BİLİM DALI, İZMİR
3EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BİLİM DALI, İZMİR
Özet :Kronik miyeloid lösemi (KML), spesifik bir kromozom anomalisi ile tanımlanan primitif pluripotent
kök hücrenin klonal bir hastalığıdır. Vakaların %90’dan fazlasında Bcr-Abl onkoproteini kodlayan
resiprokal bir translokasyon (9;22) sonucu “Philadelphia” kromozomu oluşur. Metastatik kemik
hastalığı tedavisi için FDA onaylı üçüncü kuşak bifosfonatlardan bir tanesi çeşitli kanserlerde antikanser aktivitesi gösteren azot içerikli zoledronik asittir (ZA). (ZA) osteoklast apoptozunu meydana
getiren kemik rezorbsiyonunun kuvvetli bir inhibitörüdür. Otofaji, hücresel komponentlerin lizozomal
mekanizma tarafından degrade edilmesini sağlayan, genetik olarak kontrol edilen fizyolojik bir işlemdir.
Otofaji eksikliğinde ubikitinlenmiş proteinlerin ve deforme organellerin birikmesi, hücresel
dejenerasyona neden olmaktadır. Katlanmamış ve yanlış katlanmış proteinlerin birikimi kanser
hücrelerinde endoplazmik retikulum (ER) stresine yol açabilir. Çeşitli insan kanserlerinde, ER
homeostazının korunması için otofaji ve katlanmamış protein yanıtı (UPR) gibi hücresel stres
cevaplarını içeren sinyal transdüksiyon yolakları aktive edilir.
Çalışmamızın amacı lösemi genetiği ile ilişkili olan miRNA’ların, zoledronik asit muamelesi sonrası
ekspresyonlarındaki değişikliklerin incelenmesi ve ekspresyonlarında anlamlı değişimler tespit edilen
miRNA’ların hedef genleri belirlenerek, zoledronik asit tedavisinde hangi moleküler mekanizmaların
çalıştığını araştırmaktır. Bu hedef genlerin, hücre içi ve hücre dışı sinyallere yanıt olarak apoptoz ve
otofajinin moleküler mekanizma ve anahtar regülatörler bileşenlerini kodlayan genler olduğu tespit
edilmiştir. Ayrıca çalışmamızda K562 hücrelerine karşı ZA’nın sitotoksik ve apoptotik etkileri
araştırılmıştır.
K562 hücreleri hücre kültüründe 24, 48, 72 saat boyunca uygun doz aralıklarında ZA ile muamele
edildi. ZA’nın K562 hücreleri üzerindeki zaman ve doz bağımlı sitotoksisitesi WST-1 testi ile
belirlendirildi. Etken maddenin (ZA) IC50 dozunun apoptoz üzerine etkisi ApoDIRECT testi ile, miRNA ve
gen ekspresyonu üzerine etkisi RT-qPCR kullanılarak gerçekleştirildi. Ekspresyon sonuçları miScript
miRNA PCR Array Data Analysis ve RT2ProfilerTM PCR Array Data Analysis kullanılarak değerlendirildi.
Zoledronik asidin zaman ve doz bağımlı IC50 dozu (24.saat) 60 ?M olarak belirlendi. Sonuçlar ZA
verilmemiş kontrol hücreleri ile karşılaştırıldığında, ZA’ nin IC50 dozunun 2.3 kat apoptoza neden
olduğunu ve miR-17-5p ve miR-20a-5p’yi sırasıyla 3,14 ve 4,61 kat aşağı regüle ettiğini gösterdi. Ayrıca
miR-17&miR-20a’nın hedef genleri olan APP ve BCL2’nin sırasıyla 7,67 kat yukarı regüle ve 3,16 kat
aşağı regüle olduğu bulundu. Bu sonuçlar ZA’nın K562 hücrelerinde otofajiye neden olduğunu
göstermektedir. Aynı zamanda ER stresi sonucu tetiklenen otafajide görevli MTOR’un 4,46 kat aşağı
regüle olması K562 hücrelerini otofajiye götürmüştür. BAX, BAD ve CASP8 genlerinin sırasıyla 4,14 ,
3,91 ve 7,16 kat yukarı regüle olması K562 hücrelerinde apoptoza neden olmuştur.Bu bulgular
otofajinin düzenlenmesinde, pro-apoptatik proteinlerin otofajiye neden olmasında, ER stresi bağımlı
otofajide ve apoptoz ile otofaji arasındaki yakın ilişkide zoledronik asidin KML prognozunda ki önemini
göstermektedir.Anahtar Sözcükler: kronik miyeloid lösemi, mir-17, zoledronik asit
4
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:2 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER RESVERATROL KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ
HÜCRELERİNDE MİR -181 AİLESİNİ HEDEFLEYEREK APOPTOZU REGÜLE EDER
Yazarlar: Zeynep Mutlu1, Cansu Çalışkan1, Bakiye Göker1, Sunde Yılmaz Süslüer1, Çağla Kayabaşı1,
Besra Özmen Yelken1, Fahri Şahin2, Güray Saydam2, Cumhur Gündüz1, Çığır Biray Avcı1,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, TIBBİ BİYOLOJİ ANA BİLİM DALI, İZMİR
2EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BİLİM DALI, İZMİR
Özet :
Kronik miyeloid lösemi (KML) 22. kromozom üzerindeki (BCR) geni ile 9. kromozom üzerinde bulunan
Abelson(ABL) geni arasındaki resiprokal translokasyondan t(9,22) (q34;q11) kaynaklanan
Philadelphia kromozomunun oluşumuyla sonuçlanan, hematopoetik malign bir hastalıktır.
Philadelphia kromozomu, tirozin kinaz aktivitesine sahip lösemi oluşumuna neden olan BCR-ABL
füzyon proteinini kodlar.
Resveratrol lösemi hücreleri üzerinde apoptotik ve büyümeyi inhibe edici etkileri olan doğal olarak
oluşan bir fitoaleksindir. MikroRNA’lar normal hematopoeziste önemli bir rol oynamaktadır.
Bu çalışmada KML hücrelerinde resveratrolün sitotiksik ve apoptotik etkileri, KML prognozuyla ilişkili
miRNA’ların ifade seviyeleri sorgulanarak araştırılması amaçlanmıştır.
K562 hücreleri 72 saat boyunca resveratrol IC50 (100 ?M) dozu ile muamele edilmiştir. WST-1 analizi
ile resveratrol sitotoksititesi doğrulanmıştır.
Apoptozis AnnexinV ve ApoDIRECT In Situ DNA Fragmentation Assay Kiti kullanılarak araştırılmıştır.
RT-qPCR miRNA ekspresyon analizi için kullanılmıştır ve miRNA ekspresyon seviyeleri miScript miRNA
PCR Array kiti kullanılarak belirlenmiştir. Log2 transformasyonu uygulanmıştır.
Resveratrol ile müamele edilmiş K562 hücrelerinde, mir-181 ailesinin ekspresyon seviyesi, kontrol
hücrelerine göre belirgin bir şekilde artmıştır. Resveratrol kontrol hücrelerine göre, miR-181a, miR181b, miR-181c ve 181d ifadelerini sırasıyla 8.96, 6.42, 10.15 ve 17.19 kat arttırmıştır.
Resveratrol apoptoz indüksiyonu yoluyla K562 hücrelerinde tümör baskılayıcı miR-181 ailesini regüle
eder ve bu etki, kronik miyeloid lösemi prognozunun alternatif tespiti için de kullanılabilir.
Anahtar Sözcükler: kronik miyeloid lösemi, mir-181 resverratrol
5
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:3 - KÖK HÜCRE ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ YAPILMIŞ APLASTİK ANEMİ
OLGUSUNDA GELİŞEN MEMBRANÖZ NEFROPATİ
Yazarlar: Ajda Ersoy Güneş1, A. Furkan Tamer2, Asu Fergün Yılmaz1, Melda Cömert1, Sait Şen3, Murat
Tombuloğlu1,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HEMATOLOJİ BİLİM DALI
2EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ NEFROLOJİ BİLİM DALI
3EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ PATOLOJİ BİLİM DALI
Özet :
Giriş:Nefrotik sendrom, (NS) allojenik kök hücre naklinin (AKHN) nadir bir komplikasyonudur. AKHN
sonrası gelişen nefrotik sendromda en sık membranöz glomerulonefrit görülmektedir ve kronik graft
versus host hastalığı (GVHH) ile ilişkili düşünülmektedir. (1,2) Literatürdeki olguların çogunda tanı
anında kronik GVHD bulgusu da mevcut.(3,4) Burada 36 yaşında aplastik anemi tanılı tam uyumlu kız
kardeş donöründen allojenik kök hücre nakli yapıldıktan sonra takibinde immunsupresif tedavileri
kesildikten sonra GVHH bulguları eşlik etmeden membranöz glomerulnefrit gelişen olgu
sunulmaktadır.
Olgu: 36 yaş kadın hasta aplastik anemi tanısı ile verilen siklosporin , steroid ve ATG tedavilerine yanıt
alınamaması nedeniyle HLA tam uyumlu kız kardeş donöründen allojenik kök hücre nakli yapıldı.
Hazırlık rejimi olarak fludarabin, siklofosfamid, GVHH profilaksisi için siklosporin, metotreksat
kullanıldı.AKHN sonrası nötrofil ve trombosit engrafmaları +9. ve +11. günde gerçekleşti. Takibinde
GVHH bulgusu olmayan hastanın siklosporin tedavisi 1. yılın sonunda kesildi. İmmunsupresif tedavi
kesildikten 2 ay sonra hasta alt ekstremitelerde ödem şikayeti ile başvurdu. Laboratuvar tetkiklerinde
hipoalbuminemi, hiperlipidemi, 24 saatlik idrarda 5,9 g/dl proteinüri saptandı. Hepatit B and C
serolojisi , ANA, ANCA negatif, ,kompleman C3 and C4 düzeyleri normal saptandı. Toraks ve Batın BT
‘de bulgu saptanmadı. GVHH ile ilişkili klinik ve labratuvar bulgusu olmayan hastaya perkutanöz renal
biyopsi yapıldı. Böbrek biyopsinde glomerüllerde bowman mesafesi daralmıştı, bazal membran
kalınlaşması farkedildi. Glomerül ve bazı tubul bazal membranlarının C4D ile boyanması pozitif,
immünfloresan boyama ile IgG’nin membranöz ve granüler olarak +2 pozitif boyandığı görüldü. Sonuç
membranöz glomerülonefrit olarak değerlendirildi. Tedavi olarak 1mg/kg/gün prednizon, diüretik ve
anjiotensin II reseptör blokeri başlandı. Tedavinin 4. ayında ödemleri geriledi, proteinürisi düzeldi,
steroid tedavisi azaltılarak kesildi.Hasta tedavisiz kliniğimizde 1 yıldır izlenmektedir.
Tartışma: Kronik renal yetmezlik AKHN hastalarının %20 ile 60 ‘ında görülebilir. (5) AKHN sonrası geç
renal disfonksiyon genellikle idiyopatik ya da sekonder trombotik mikroanjiopati, nefrotik sendrom,
GVHH, kalsinörin toksisitesi nedeniyle oluşur. Membranöz glomerülonefrit, NS gelişen hastalarda en
sık görülen renal patolojidir. GVHH ile ilişkili MG patogenezi tam anlaşılamamıştır, ancak GVHH, nonmyeloablatif rejimleri, immünsupresif tedavi kesilmesi ve periferik kan kök hücre nakli MG gelişimi
için risk faktörleri olarak düşünülmektedir. (6) Steroid ve siklosporin en çok kullanılan tedavi ajanlarıdır,
ancak tedavi başarısızlığı ve ilerleyici böbrek fonksiyonlarının bozulması vakaların yaklaşık beşte birinde
oluşabilir. Bizim düşüncemize göre hastadaki membranöz glomerülonefrit tablosu hastada gerçekleşen
olası kronik GVHD ile ilişikiliydi. Sonuç olarak AKHN sonrası GVHH bulgusu olmasa bile hipoalbuminemi,
proteinüri gelişen hastalarda GVHH ile ilişkili glomerulonefrit akla gelmelidir.
Anahtar Sözcükler: aplastik anemi, graft versus host hastalığı, glomerulonefrit
6
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:4 - MULTİPLE MYELOMA MYELOMATÖZ PLEVRAL EFFÜZYON : OLGU SUNUMU
Yazarlar: Ayşe Oruç Uysal1, Ajda Ersoy Güneş2, Nur Akad Soyer1, Filiz Vural1,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ HEMATOLOJİ BİLİM DALI
2EGE ÜNİVERSİTE TIP FAKÜLTESİ HEMATOLOJİ BİLİM DALI
Özet :
Giriş: Multipl myelom, (MM) tüm hematolojik malignitelerin %10’unu oluşturan plazma hücrelerin
habis hastalığıdır. Plevral effüzyon myelomlu hastaların %6’ sında görülür. Multipl myelomda plevral
effüzyonun nedeni kardiak tutuluma bağlı konjestif kalp yetmezliği, nefrotik sendrom, böbrek
yetmezliği, amiloidozis, pulmoner emboli ve myelomatöz tutulumdur. Myelomatöz plevral effüzyon bu
nedenlerin %1’ ni oluşturur. Hastalığın ileri evresinde görülür ve kötü prognoz göstergesidir. Burada 37
yaşında tanıdan 11 ay sonra tedavi altında myelomatöz plevral effüzyon gelişen bir olgu
sunulmaktadır.
Olgu: 37 yaşında bayan hasta, Şubat 2013’te sol gözde şişlik ve görme bozukluğu ile başvurduğu
merkezde çekilen MR’da retroorbital kitle tespit edildi. Yapılan eksizyonel biyopside plazmositom ile
uyumlu saptandı. Serum protein elektroforezinde beta bölgesinde monoklonal bant, serum
immunfiksasyon elektroforezinde IgA lambda monoklonal gammopati saptanması üzerine yapılan
kemik iliği biyopsisinde %80 atipik plazma hücre infiltrasyonu olan hastaya Evre IIIA multipl myelom
tanısı kondu. Sol orbitaya yönelik radyoterapi uygulandı. 2 kür VAD tedavisi sonrası yeterli yanıt
alınamayan hastada bortezomib, siklofosfamid kemoterapisi başlandı. ancak grade 4 periferik nöropati
gelişmesi nedeniyle, lenalidomide ve deksametazon kemoterapisine geçildi. Takibinde ani nefes darlığı
gelişmesi üzerine çekilen akciğer grafisinde sağ hemotoraksı tamamen kaplayan plevral effüzyon
saptandı. Pulmoner emboli için toraks BT anjio çekildi ve emboli saptanmadı. Göğüs cerrahisi tarafında
acil toraks tüpü takıldı. Hemorajik vasıfta drene edilen sıvıya ait yaymada atipik plazma hücreleri
saptandı. Plevral sıvı immunelektroforezde IgA lambda monoklonal gammopati saptandı. Hastaya 1
kür sisplatin, sitarabin, deksametazon tedavisi verildi. 3. günde toraks tüpünden sıvı drenajı olmayan
hastaya göğüs cerrahisi tarafından bleomisin ile plöredez yapıldı. Hasta kliniğimizde takip edilmektedir.
Tartışma: Myelomatoz plevral effüzyon multipl myelom ilişkili plevral effüzyonların %1’ ni oluşturur.
Myelomatöz plevra sıvısı tanısı; plevra sıvısı elektroforezinde monoklonal proteinlerin gösterilmesi,
plevra sıvısında atipik plazma hücrelerinin belirlenmesi, plevra biyopsisi ile histolojik kanıtların
gösterilmesi ile yapılmaktadır.Plevral effüzyon gelişimi sonrası ortalama yaşam süresi 4 aydır. Yeni
tedavi ajanları ve kök hücre transplantasyonu içeren tedavi yaklaşımları düşünülmelidir. Son dönemde
bortezomibin intravenöz ve intraplevral birlikte kullanılması deneyimleri bu uygulamanın yan etkisi az
ve etkili bir yöntem olduğunu göstermiştir.
Anahtar Sözcükler: multipl myelom, plevral effüzyon
7
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:5 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER PRİAPİZM İLE PREZENTE OLAN KRONİK
MİYELOİD LÖSEMİ:
Yazarlar: Hasan Ergenc1, Hasan Ergenc2, Demet Cekdemir3, Deniz Gören Şahin4, Hava Üsküdar Teke4,
Ali Tamer1, Ali Tamer5, Eren Gündüz4, Olga Meltem Akay Yanar4,
1SAKARYA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ İÇ HASTALIKLARI AD
2SAKARYA
3ANADOLU SAĞLIK MERKEZİ HASTANESİ, KEMİK İLİĞİ TRANSPLANTASYON MERKEZİ
4ESKİŞEHİR OSMANGAZİ ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, İÇ HASTALIKLARI AD, HEMATOLOJİ BD
Özet :
Giriş:
Kronik Miyeloid Lösemi (KML), miyeloid öncül hücrelerin anormal klonal çoğalması ile karakterize bir
kök hücre hastalığıdır. Kemik iliğinde aşırı miyeloid hiperplazi, cevre kanında olgun miyeloid
hucrelerden oluşan yüksek lökosit sayısı (bazofili ile birlikte) ve splenomegali ile karakterizedir. Tanı
anında hastalar priapizm ile prezente olabilirler. Priapizm geleneksel olarak idiopatik veya sekonder bir
nedene bağlanmaktadır. Priapizm yaklaşık %20 si hematolojik hastalıklar ile ilişkilidir. Biz bu olguda
priapizm ile prezente olan KML tanılı bir olguyu sunmayı amaçladık.
Olgu:
18 yaşında erkek hasta, ereksiyon ve skrotal ağrı şikayeti ile acil servise başvurdu. Hastanın yaklaşık 72
saattir ağrılı ereksiyon öyküsü mevcuttu. Özgeçmişinde özellik olmayan hastanın, fizik muayenesinde
hepatomegali, splenomegali ve priapizm saptandı. Hastanın yapılan tetkiklerinde WBC:100.000 /mm3,
Hemoglobin: 6 g/dl , Hemotokrit: 18,9 %, Nötrofil %84 K/Ul, Trombosit: 1.002.000 mm3, LDH: 1009
U/L saptandı. Yapılan Periferik yaymada Lökositoz, %50 nötrofil, %40 metamyelosit, %6 lenfosit, %4
monosit, kemik iliği aspirasyonu ve biyopsisi, KML ile uyumlu idi. Sitogenetik analizde karyotip
45~46,XY, t(9;22)(q34;q11)[cp5] saptandı. JAK2 mutasyonu saptanmadı. Hastaya hidrasyon,
Hidroksiüre 4 gr/gün ve Allopürinol 300 mg/gün tedavisi başlandı. Tedaviye rağmen, WBC: 406000
/mm3’e yükseldi ve ağrılı ereksiyonda gerileme olmadı. Hastaya erektil disfonksiyon gelişmemesi için,
acilen lökoferez tedavisi planlandı. Ph (+) saptanması üzerine İmatinib tedavisi başlandı. İzlemde klinik
ve laboratuar bulguları düzelen hasta imatinib tedavisine devam etmektedir.
Tartışma:
Priapizmle prezente olan KML olgularında, lökosit sayısı 100000 /mm3’ün üzerinde olduğunda, erektil
disfonksiyonun gelişmemesi için acilen lökoferez tedavisi uygulaması önem arzetmektedir.
Anahtar Sözcükler: kml, priapizm
8
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:6 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER NADİR GÖRÜLEN BİR MYELOPROLİFERATİF
HASTALIK: KRONİK NÖTROFİLİK LÖSEMİ
Yazarlar: Aysel Toçoğlu1, Demet Cekdemir2, Hasan Ergenc1, Ahmet Nalbant1, Cengiz Karacaer1, Ali
Tamer1,
1SAKARYA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ İÇ HASTALIKLARI AD
2ANADOLU SAĞLIK MERKEZİ HASTANESİ, KEMİK İLİĞİ NAKLİ MERKEZİ
Özet :
Giriş:
Kronik Nötrofilik Lösemi (KNL), periferik kanda süregelen nötrofili ve splenomegali ile karakterize
oldukça nadir BCR-ABL1 negatif bir myeloproliferatif hastalıktır. İnsidansı, yılda 100000’de 0,01dir.
Çoğu olgu tanı sırasında asemptomatiktir. En sık başlangıç semptomu halsizliktir. Diğer bildirilen
semptomlar kilo kaybı, gece terlemeleri, splenomegali, kemik ağrıları ve ekimozlardır. Biz bu olguda
nadir görülen, Myeloproliferatif bir hastalık olan, Kronik Nötrofilik Lösemi tanısı koyduğumuz bir
olguyu sunmayı amaçladık.
Olgu:
84 yaşında erkek olgu; halsizlik, ayakta ağrı ve şişlik şikayetleri ile polikliniğimize başvurdu. Fizik
muayenede hepatomegali ve splenomegali dışında özellik saptanmadı. Laboratuar incelemesinde;
Lökosit sayısı 126.000/mm3, Hemoglobin 10.9g/dl, Trombosit sayısı 163.000/mm3, Ferritin:
1576ng/ml, B12:1075pg/ml, Folik Asit: 2.7ng/ml bulundu. Periferik yaymada lökosit ve band
formlarında artış, %80 nötrofil, %8myelosit- metamyelosit, , %8 lenfosit, %4 monosit saptandı.
Philedelphia kromozomu ve JAK2 (p.V617F9) mutasyonu negatif olarak saptandı. Konvansiyonel
sitogenetik analizde karyotip 46,XY, +8. Trizomi 8 tespit edildi. Kemik iliği aspirasyonu, hipersellüler
özellikte olup myeloid seride belirgin artış (daha çok parçalı formlar) dikkati çekmiştir. Eritroid ve
Megakaryositer seri belirgin olarak azalmıştır. Kemik iliği biyopsisinde megakaryositer seride
dismegakaryopoez (mikromegakaryosit, multiplseperenukleus) saptanmış olup KML başta olmak üzere
kronik myeloproliferatif hastalık lehine değerlendirilmiştir. Periferik yayma, kemik iliği, fizik muayene
bulguları beraber değerlendirildiğinde, ayrıca, Philadelphia ve BCR-ABL1 füzyon yokluğu, polisitemia
vera, esansiyel trombositemi ve primer myelofibroz kanıtı yokluğu, miyelodisplastik sendromun
dışlanması ile Kronik Nötrofilik Lösemi tanısı konuldu ve Hidroksiürea tedavisine başlandı.
Tartışma:
Olguların çoğunda prognoz kötü olup 40 olguluk seride, ortanca yaşam süresi 23.5 ay (1-106)
bildirilmiştir. KNL’de tedavide; splenik radyasyon ve splenektomiyi, Hidroksiüre, Busulfan, 6-Tioguanin,
Kladribin, düşük doz Ara-C gibi sitoredüktif ajanlar ve İnterferon alfa ile tedaviyi, Akut Myelositer
Lösemi tipi indüksiyon kemoterapisini ve Allojeneik Kök Hücre Naklini (AKİT) içerir. Olgumuz, ileri yaş
olduğu için, kemik iliği transplantasyonu planlanmadı, Hidroksiüre tedavisi başlandı. Tanıdan 7 ay sonra
olgu kaybedildi. Nadir görülen bir hastalık olan KNL’de uygun olan hastalarda, hızlıca AKİT
planlanmalıdır.
Anahtar Sözcükler: kronik nötrofilik lösemi
9
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:7 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI MYELOFİBROZİS TANILI OLGUDA
RUXOLİTİNİB DENEYİMİ:
Yazarlar: Demet Cekdemir1, Cengiz Karacaer2, Hasan Ergenc2, Aysel Toçoğlu2, Aysel Toçoğlu2,
Sümeyye Korkmaz2, Seyyid Bilal Açıkgöz2, Ali Tamer2,
1ANADOLU SAĞLIK MERKEZİ HASTANESİ, KEMİK İLİĞİ TRANSPLANTASYONU MERKEZİ
2SAKARYA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİ İÇ HASTALIKLARI AD
Özet :
Giriş:
Kronik Myeloproliferatif bir hastalık olan Myelofibrozis, kemik iliğinde fibrozis ve ekstrameduller
hematopoezis ile karakterizedir. Kemik iliği fibrozisi sonucu belirgin splenomegali, hepatomegali,
lenfadenomegali, progressif anemi ve konstutisyonel semptomların görüldüğü ekstramedüller
hematopoez olur. Myelofibrozis tanılı, JAK2V617F mutasyonu pozitif olan, Allojeneik Kök Hücre Naklini
(AKİT) planladığımız ve ruxolitinib tedavisi verdiğimiz olgumuzda, kısa dönem sonuçlarımızı sunmak
istedik.
Olgu:
58 yaşında erkek olgu, halsizlik, karın ağrısı şikayetleri ile polikliniğimize başvurdu. Fizik muayenede
hepatomegali ve splenomegali dışında özellik saptanmadı. Laboratuar incelemesinde; Lökosit sayısı
20.000 /mm3, Hemoglobin 9.6 g/dl, Hct: 30.6 %, Trombosit sayısı 732.000 /mm3, MCV: 99, Ferritin: 61
ng/ml, B12: 691 pg/ml, Folik Asit: 4.3 ng/ml bulundu. Periferik yaymada lökositoz, nötrofili,
eritrositlerde anizositoz, makrositoz, gözyaşı eritrositler ve trombositoz saptandı. Kemik iliği
aspirasyonu, hipersellüler, megakaryopoez artmış, dismegakaryopoez ve dev trombosit kümeleri
izlendi. Kemik iliği biyopsisinde megakaryositer seride megakaryositlerde artış, dismegakaryopoez
(mikromegakaryosit, multipl sepere nukleus) saptanmış olup retiküler lif derecesi 4/4 olarak izlendi.
Konvansiyonel sitogenetik analizde Karyotip 44-45,XY,-21[cp4]/46,XY[12] olarak tespit edildi. JAK2
tirozin kinaz mutasyonu (JAK2V617F) pozitifdi. Batın ultrasonografisinde, hepatomegali (166 mm),
splenomegali (203 mm) saptandı. Primer myelofibrozis tanısı konulan olguya, Hidroksiürea tedavisine
başlandı. Genç olması nedeniyle AKİT planlandı. HLA doku tipi tayini hasta ve üç kardeşine yapıldı ve iki
kardeş uyumlu saptandı. Nakil öncesinde olguya Ruksolitinib tedavisi verilmesi planlandı. Ruxolitinib
tedavisi öncesinde Lökosit sayısı 9590 /mm3, Hemoglobin 10,1 g/dl, Hct: 28,6 %, Trombosit sayısı
213.000 /mm3, MCV: 97 fl bulunmuştur. Tedavinin birinci ayında Lökosit sayısı 13.100/mm3,
Hemoglobin 9.92 g/dl, Hct: 29,4 %, Trombosit sayısı 290.000 /mm3, MCV: 99,3 fl saptandı. Tedavinin
ikinci ayında Lökosit sayısı 14300 /mm3, Hemoglobin 11,6 g/dl, Hct: 33,8 %, Trombosit sayısı 237.000
/mm3, MCV: 97,2 fl idi. İkinci ayın sonunda yapılan ultrasonografide karaciğer 180 mm ve dalak 176
mm olarak ölçüldü. Konstutisyonel semptomlarında gerileme ve iki ayda vücut ağırlığında 4 kilogram
artış olan olgunun ruxolitinib tedavisi devam etmektedir.
Tartışma:
JAK2 tirozin kinaz mutasyonu (JAK2V617F) pozitif Myelofibrozis olgularında, Ruxolitinib tedavisi etkin
olduğu bilinmektedir. Türkiye’de 71 hastada, Ruxolitinib tedavisi kullanılmaktadır. İki aylık izlemde,
klinik ve laboratuvar bulgularında düzelme, kan transfüzyon ihtiyacında azalma, dalak boyutunda
küçülme olan olgumuzu sunmak istedik
Anahtar Sözcükler: myelofibrozis, ruxolitinib
10
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:8 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER SAFRA KESESİNİN İZOLE GRANÜLOSİTİK
SARKOMU
Yazarlar:
Özet :
Tunzala Guliyeva Yavuz , Melda Comert , Mine Hekimgil , Gülay Alp
Ahmet Çoker, Güray Saydam
1 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, İç Hastalıkları AD, İzmir, Türkiye
2 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Hematoloji BD, İzmir, Türkiye
3 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Patoloji AD, İzmir, Türkiye
4 Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi, Genel Cerrahi AD, İzmir, Türkiye
Giriş : Granülositik sarkom (myeloid sarkom , ekstramedullar myeloid tümör (EMMT), kloroma )
myelomonositik serisinin olgunlaşmamış hücrelerden oluşan ekstramedüller nadir bir tümördür.
Granulositik sarkom henüz AML tanısı almamış bir hastada hastalığın ilk işareti olarak ortaya
çıkabileceği gibi izole olarak da prezente olabilir. Kemik iliği tutulumu olmadan safra kesesinde izole
granülositik sarkom saptanan bir olgu sunulmaktadır.
Olgu : 67 yaşında bayan hastaya , ara–ara karın ağrı şikayetleri nedeniyle çekilen Batın USG-de safra
kesesinde çamur ve taş saptanarak genel cerrahi tarafınca laparoskopik kolesistektomi uygulanmış.
Kese boynunda 1,1x0,6 cm'lik bir alanın solid ve sert palpe edilen bir odak içerdiği görüldü. Kese
boynunda tanımlanan kitleden alınan örneklerde mukozayı destrükte etmiş ve serozaya kadar ilerlemiş
diffüz blastik hücre infiltrasyonu, MPO (+), CD68 (KP1)(+), CD33 (+)saptanarak granülositik sarkom
raporlanmıştır. Ki67 %75 saptanmıştır. Tetkiklerinde lökosit 9450/mm3, nötrofil 7260/mm3, Hg 12.8
g/dl, trombosit 223.000/mm3 saptandı. Yapılan kemik iliği biyopsisinde iliğe ait hücre serileri normal
dağılımda bulunmuş, dismegakaryopoez granülositer ve eritroid seri hücreleri normal morfolojide
olup, blastik hücreler %2 dolayında saptanmıştır. Hastaya radyoterapi planlandı.
Tartışma: Granülositik sarkom erkek ve kadınlarda eşit derecede , 2-81 yaş arası ortalama 48 yaş civarı
saptanmaktadır . Bu tümörler akut non-lenfoid lösemilerin %3-8-inde saptanmaktadır. Çoğunlukla
akut/kronik myeloid lösemi , myelodisplastik sendrom, kronik myeloproliferatif neoplazm ile birlikte
görülebilmektedir. Henüz AML tanısı almamış bir hastada hastalığın ilk işareti olarak ortaya çıkabileceği
gibi izole granulositik sarkom olarak da prezente ola bilir. Nadir saptanması nedeniyle optimal tedavi
konusunda geniş prospektif randomize çalışmalar mevcut değil . Optimal tedavi ve takip için daha fazla
olgulara ihtiyaç var.En sık cilt, lenf nodları ,santral sinir sistemi ve reproduktif organ tutulumu görülür.
Bizim hastamızda safra kesesi tutulumu saptanmış olup granülositik sarkomun nadir bir prezentasyon
şeklidir.
Anahtar Sözcükler: myeloid sarkom , granülositik , akut myeloid lösemi
12
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:9 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER MATRA ARACILI MİR-150‘ NİN
TRANSFEKSİYONU İLE İNSAN AKUT MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNDE
RESVERATROL’ ÜN MDM2, RUNX3, RB GEN EKSPRESYONU ÜZERİNE ETKİSİ
Yazarlar: Tuğçe Balcı1, Sunde Yılmaz Süslüer2, Çağla Kayabaşı1, Besra Özmen Yelken1, Bakiye Göker1,
Cansu Çalışkan1, Zeynep Mutlu1, Çığır Biray Avcı1, Güray Saydam3, Cumhur Gündüz1,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, TIBBİ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI
2SUNDE YILMAZ SÜSLÜER
3İZMİR, EGE ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BİLİM DALI
Özet :
Akut myeloid lösemi (AML), kemik iliği ve kanda myeloid blastların çoğalması ve olgunlaşmasının
durması ile karakterize olan hematopoetik malignitelerin heterojen bir grubudur. Görülme sıklığı yaşla
birlikte artan AML, yaygın olarak erişkinlerde rastlanmaktadır. Çeşitli bileşimler geleneksel ve alternatif
ilaçlarda kullanılmaktadır. Özellikle üzüm, kırmızı şarap ve fıstıkta bulunan polifenolik bileşim olan
Resveratrol, çeşitli solid ve hematolojik kanser hücre hatlarında apoptozu indüklediği ve hücre
çoğalmasını inhibe ettiği rapor edilmiştir. miRNA lar gen ekspresyonunun regülasyonunda, hücre
çoğalmasında, gelişiminde, apoptoz ve hematopoeziste rol alan tek zincirli, protein kodlamayan küçük
RNA lardır. Son yıllarda; “Magnet assisted transfection” (MATRA), non-viral transfeksiyon metodlarında
oldukça etkilidir. Çalışmamızda; HL-60 hücrelerinde MDM2, RUNX3, RB gen ekspresyon seviyeleri ve
apoptoz üzerine resveratrolün etkisini değerlendirmeyi amaçladık.
HL-60 hücrelerindeki Resveratrolün sitotoksisitesi zamana ve doza bağımlı olarak XTT ile
değerlendirildi. 48. Saatte real-time qRT-PCR (TaqMan) ile MDM2, RUNX3, RB gen ekspresyon
seviyeleri ve FACS ile ApoDIRECT kullanılarak apoptoz üzerine Resveratrol, miR-150 ve Resveratrol ile
kombinasyonunun etkisi değerlendirildi. GAPDH, housekeeping gen olarak kullanıldı.
Hl-60 hücrelerinde Resveratrolün IC50 dozu, 5 µM olarak saptandı. 48.saatte; kontrol hücreleriyle
karşılaştırıldığında; HL-60 hücrelerinde miR-150 nin 6,4 kat ve miR150-Resveratrolün 7 kat,
resveratrolün 4,5 kat apoptozu indüklediği tespit edilmiştir. Kontrol hücrelerine göre çeşitli
kombinasyonlarda; MDM2,Runx3,RB gen ekspresyonlarının sırasıyla (miR-150) 9,42 -1,3 - 1,4 (miR150resveratrol) 12,95 - 6,1 - 1,07 (resveratrol) 2,8 kat azaldığı RB gen ekspresyonunun ise resveratrol ile
1,4 kat arttığı tespit edilmiştir.
miR-150 nin transfeksiyonu ve resveratrol kombinasyonları ile tedaviyi takiben gen ekspresyon
değişimleri ve resveratrolun apoptotik etkiyi indüklemeleri; bu bulguların lösemi hücrelerinde etkili
olabileceğini göstermektedir.
Anahtar Sözcükler: magnet assisted transfection” (matra), mir-150, resveratrol
13
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:10 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER PONATİNİB VE ORİGANUM SİPYLEUM
KOMBİNASYONUNUN KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE
SİNERJİSTİK ETKİLERİ
Yazarlar: Çağla Kayabaşı1, Sunde Yılmaz Süslüer1, Tuğçe Balcı1, Bakiye Göker1, Cansu Çalışkan1, Besra
Özmen Yelken1, Güray Saydam2, Çığır Biray Avcı1, Cumhur Gündüz1,
1EGE ÜNİVERSİTESİ TIBBİ BİYOLOJİ ANABİLİM DALI
2EGE ÜNİVERSİTESİ HEMATOLOJİ BİLİM DALI
Özet :
Kronik myeloid lösemi (KML), primitif pluripotent kök hücrenin klonal hastalığıdır. Olguların %90'dan
fazlasında t(9;22) sonucu oluşan Philadelphia kromozomu gözlenmekte ve lösemik fenotipin
gelişmesinden sorumlu BCR-ABL füzyon proteini oluşmaktadır. Çoklu hedefli ATP-yarışmalı tirozin kinaz
inhibitörü olan ponatinib, hem yabanıl tip, hem de T315I mutant BCR-ABL inhibisyonuna ek olarak
FGFR, KIT, VEGFR, PDGFR gibi kinazların aktivitesini de inhibe etmektedir. Türkiye’ ye özgü endemik
bitki olan Origanum sipyleum, geniş çaplı antibakteriyal aktivitesi ve antioksidant kapasitesi nedeniyle
halk arasında tıbbi çay olarak kullanılmaktadır. O. Sipyleum’ um ana fenolik bileşenleri apigenin, kafeik
asit, karvakrol, hesperidin, naringenin, rosmarinik asit, rutin ve viteksindir.
Çalışmamızda K562 kronik miyeloid lösemi hücre hattına ponatinib ve Origanum sipyleum methanol
ekstresi (OSM) ayrı ayrı ve kombine olarak uygulanmasıyla gözlenen sitotoksik ve apoptotik değişimleri
değerlendirmeyi amaçladık. Ayrıca ponatinib-OSM kombinasyonunun hücre döngüsü ile ilişkili genlerin
düzenlenmesi üzerine etkisini değerlendirmeyi hedefledik.
K562 hücreleri hücre kültüründe OSM ve ponatinibin uygun doz aralıklarında ayrı ayrı ve muamele
edildi ve sitotoksisitesi WST-1 testi ile değerlendirildi. Ponatinib ile OSM (p-OSM) kombinasyonunun
sinerjistik/antagonistik ya da aditif olup olmadığını belirlemek amacıyla ponatinib ve OSM’ nin uygun
dozları tek başlarına ve birlikte uygulandı. Elde edilen veriler CalcuSyn izobologram analizi ile
değerlendirildi. Kombine dozların apoptotik etkileri ApoDIRECT ile flow sitometride, gen ifadesi üzerine
etkileri gerçek zamanlı kantitatif PCR ile belirlendi.
K562 hücrelerinde ponatinib ve OSM için IC50 dozları sırasıyla 87,13 nM and 205,75 ?g/ml olarak
hesaplandı. İzobologram analizi ile p-OSM için CI değeri 0.751 olarak hesaplandı ve sinerjistik etki
gösterdikleri belirlendi 751 (ED50 115,02 ?g/ml OSM, 16,73 nM ponatinib). K562 hücrelerinde OSM
tek başına apoptozu indükleyemezken, p-OSM’ nin apoptozu ponatinibe göre 1,5 daha fazla arttırdığı
belirlendi. Etken madde uygulanmamış kontrol hücreleriyle karşılaştırıldığında; p-OSM siklinD1
ifadesini 2,74 kat baskılamış, TGF?2 ifadesini 4,26 kat arttırmış, OSM ise p21 ifadesini 2,6 kat
arttırmıştır.
Sonuç olarak, ponatinibin Origanum sipyleum ile kombine olarak kullanılmasının kronik miyeloid lösemi
hücre proliferasyonun baskılanması ve apoptoz uyarımı üzerinde daha etkili olduğu gösterilmiştir.
Anahtar Sözcükler: kronik miyeloid lösemi, ponatinib, origanum sipyleum
14
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:11 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - BCR-ABL SİNYAL AĞININ SHP2 SH2
DOMAİNLERİNİN YÜKSEK SPESİFİTELİ MONOBODY PROTEİNLERİ İLE
İNHİBİSYONUNUN İNCELENMESİ
Yazarlar: Emel Basak Gencer2*, Fern Sha1*, Sandrine Georgeon2, Akiko Koide1, Shohei Koide1 and
Oliver Hantschel2
1Department of Biochemistry and Molecular Biology, The University of Chicago, Chicago, IL, USA.
2Swiss Institute for Experimental Cancer Research (ISREC), School of Life Sciences, École polytechnique
fédérale de Lausanne (EPFL), Lausanne, Switzerland.
Özet :
Kronik miyeloid lösemi (KML), kromozomal bir translokasyonun sebep olduğu ve bu olayın bir sonucu
olarak füzyon bir onkoprotein olan Bcr-Abl’in ekspresyonu ile karakterize edilen bir hematopoietik kök
hücre hastalığıdır. Bu kontrolsüz olarak sentezlenen ve agresif aktivite gösteren tirozin kinaz enzimi,
insanlarda KML’nin başlıca sebebi olup, hücre içinde diğer proteinlerle etkileşerek büyük bir protein
kompleksi oluşturur. Bu protein kompleksinin bir birleşeni de Src homoloji 2 (SH2) domain-içeren
fosfataz 2 (SHP2) proteinidir. Genel kanının aksine SHP2 proteini onkojenik bir tirozin fosfataz olarak
tanımlanmıştır ve sahip olduğu N- ve C-terminal SH2 domaini ile Bcr-Abl bağımlı sinyal yolağında
önemli bir noktada bulunur. Ayrıca ekspresyonu, hücre için Bcr-Abl bağımlı transformasyonda
gereklidir. Ancak SHP2’nin kesin sinyal ileti mekanizması tam olarak aydınlatılamamıştır.
Biz bu çalışmada, SHP2 proteininin her iki SH2 domainine yüksek afinite ve özgünlük ile bağlanan ve
monobody olarak adlandırılan proteinleri geliştirdik. SH2 domainleri türler arasında korunmuş bir
protein domaini olup, proteinlerdeki fosforillenmis tirozin reziduelerine bağlanırlar ve sinyal ileti
yolağında çok önemli bir rol oynarlar. Çalışmamızda hedefe yönelik olarak tasarlanan monobodyler,
SHP2 proteininin N- ve C-terminal SH2 domainlerini hedef almaktadır. Hücre içi ekspresyon analizi ve
interaktome deneyleri monobodylerin sadece tasarlandıkları SH2 domainlerine monospesifik bir
şekilde bağlandıklarını göstermiştir. SHP2’nin SH2 domainleri ile monobodyler arasindaki bağlanma
yapısını ve mekanizmasını çözmek için yapılan kristal yapı analizi sonucunda monobodylerin SH2
domainlerin fosfopeptit bağlanma bölgesini işgal ettiklerini ve bu sebepten ötürü monobodylerin
SH2/fosfo-tirozin etkileşiminde bir kompetitör olarak kullanılabileceğini ortaya çıkarmıştır.
Monobodyler hücre içinde eksprese edildiğinde ise SHP2 N-SH2 domainin, önemli bir üst interaktör
olan ve fosforillenmis tirozin rezidüesi aracılığıyla etkileşimde bulunduğu Gab2 adaptör proteini ile
olan etkileşimini bozmuştur, ki bu da bize monobodylerin pY-SH2 etkileşimini inhibe ederek SHP2’yi
Bcr-Abl protein kompleksinden kopardığını göstermektedir. N-SH2 yada C-SH2 domainlerinden
herhangi birinin monobodyler ile bloke edilmesi, SHP2’nin aktivitesi için kritik öneme sahip olan iki
tirozin rezidüesinin fosforilasyonun inhibisyonu için yeterlidir. Bu sonuç, SHP2’nin artık Bcr-Abl
kompleksinde yer almadığını ve dolayısıyla Bcr-Abl tarafından fosforillenemediğini ortaya koymaktadır.
Ancak N-SH2’yi ya da C-SH2’yi hedeflemek, SHP2 sinyal yolağında belirgin farklılıklara sebep olmuştur.
Daha açık bir şekilde söylemek gerekirse, SHP2’nin alt hedefleri olan paxillin, STAT5 ve ERK
fosforilasyonunda farklı etkiler doğurmuştur.
Sonuçlarımız, Bcr-Abl sinyal yolağında önemli bir role sahip olan SHP2 proteininin SH2 domainlerinin
farklı fonksiyonlarını ve hiyerarşik yapısını ortaya çıkarmıştır. Bu potansiyel protein inhibitörleri, SH2
domainlere fosfo-tirozinlerden daha yüksek bir afinite ile bağlanmaktadırlar. Bu da bize
monobodylerin, diğer bir deyişle küçük protein inhibitörlerinin, kanser hücrelerinde potansiyel ve
spesifik olarak protein-protein etkileşimlerinde antagonist olarak kullanılabilirliğini göstermiştir.
Anahtar Sözcükler: kronik myeloid losemi, shp2, sh2 domain, monobody, proteomiks
15
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:12 - KÖK HÜCRE - AML'DE ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ SONRASI VİTİLİGODA
GERİLEME
Yazarlar: Afaq Ahmadova1, Melda Cömert2, Fahri Sahin2, Güray Saydam2,
1EGE ÜNİVERSİTESİ, İÇ HASTALIKLARI ABD
2EGE ÜNİVERSİTESİ, HEMATOLOJİ AD
Özet :
Giriş: Vitiligo, melanositlerin sayı ve işlev kaybı ile karakterize bir pigment hastalığıdır. Etiyolojisinde
basta otoimmünite rol oynamaktadır ancak bir çok neden suçlanmaktadır. Allogeneik kök hücre nakli
(AKHN) komplikasyonu olarak vitiligo geliştiğini gösteren yayınlar bulunmaktadır. Akut myeloid lösemi
(AML) tanılı ve ek olarak bilinen vitiligosu olan ve allojenik kök hücre nakli sonrasi vitiligo deri
lezyonlarinda belirgin azalma gözlenen bir olgu sunulmaktadır.
Olgu: 40 yaşında bayan hasta Şubat 2013’te dilde yara çıkması üzerine başvurdu. Hastanın
özgeçmişinde hipotiroidi ve vitiligo mevcuttu. Yapılan tetkikler sonucu AML tanisi alan hasta ve 7+3
kemoterapisi ile remisyona girdi. 1 kür HDAC sonrası temmuz 2013’te hastaya BUCY protokolü ile
AKHN yapıldı. Siklosporin başlandı. Takibinde oral aft dışında graft versus hastalığı bulgusu saptanmadı.
Düzenli kontrollere gelen hastanın vitiligo deri lezyonlarının gerilediği gözlendi. Tiroid hormon
replasmanı ile ötroid durumda takip edilmektedir.
Tartisma : Çalışmalarda AKHN sonrası gelişen vitiligodan AKHN’e ait komplikasyon olarak
bahsedilmektedir. Özellikle de kronik GVHD ile vitiligo birlikteliği görülmüştür. Bizim hastamızda
vitiligo gerileme göstermiştir. Bu durum AKHN ‘nin otoimmün hastalıklar üzerine olan etkisinden mi
yoksa verilen immunsupresif tedaviye mi bağlı açıklanamamıştır.
Anahtar Sözcükler: allogeneik kök hücre nakli, vitiligo
16
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:13 - NON-HODGKİN LENFOMALAR - SİSTEMİK MASTOSİTOZDA OSTEOSKLEROZ
Yazarlar: Gülay Alp1, Melda Cömert2, Mine Hekimgil3, Tunzala Guliyeva1, Fahri Sahin2, Güray
Saydam2,
1EGE ÜNİVERSİTESİ, İÇ HASTALIKLARI ABD
2EGE ÜNİVERSİTESİ, HEMATOLOJİ AD
3EGE ÜNİVERSİTESİ, PATOLOJİ ABD
Özet :
Giriş: Sistemik Mastositoz (SM)mast hücrelerinin deri ve kemik iliği içinde anormal proliferayonu ile
karakterize olan sıklıkla osteoporoz ile birlikte görülen bir hastalıktır.İdiyopatik osteoporozu olan tüm
hastalarda sekonder osteoporoz nedenleri araştırılırken mast hücre hastalıklarıda değerlendirilmelidir.
Sistemik mastositoz tanılı hastaların yarısından fazlasında osteopeni-osteoporoz-osteolitik leyzonlar ve
osteosklerozun dahil olduğu kemik tutulumları görülür, ancak osteoskleroz çok nadir görülmektedir.
Sistemik mastositozu olan ve yaygın osteoskleroz saptanan bir olgu sunulmaktadır. Olgu: 32 yaşında
erkek hasta Aralık 2012 de karın ağrısı ve halsizlik şikayetleri ile başvurdu. Hemogramında WBC:3750
Hb:10.9 Htc:34.7 PLT:128.000 saptandı. Batın ultrasonunda hepatosplenomegali
saptandı.Pansitopenisi olan Hastanın yapılan kemik iliği biyopsisinde sellülarite %90 civarında
saptanmış olup %10' a ulaşan oranlarda lenfoid hücreler, seyrek diseritropoez izlenmiştir. Fokal
topluluk şeklinde çok sayıda hücreden oluşan mononükleer hücre infiltrasyonu CD117, mast hücre
triptaz yanısıra CD 25 ile pozitif saptanmış, retiküler lif derecesi 2 olarak değerlendirilmiştir.Hastanın B
semptomları yoktu.Kaşıntı ve döküntü tariflemiyordu. Serum Triptaz düzeyi>200 olarak geldi. C kit
mutasyonu negatif saptandı. Kemik surveyinde litik lezyon izlenmeyen hastanın tüm kemiklerinde
yaygın skleroz saptandı.DEXA ‘sında L1-L4 T skoru:+3.44, Z skoru:+3.44, Femoral bölgede T skoru:+7.6,
Z skoru:+7.8 saptandı.Takiplerinde Mart 2013 de cilt döküntüsü gelişen hastadan alınan deri shave
biyopsi sonucu kutanöz mastositoz olarak raporlandı.Mast hücre stabilizatörü kullanan , transfüzyona
rağmen anemisi derinleşen ve organomegaliye bağlı semptomları olan hastaya Nisan 2013 de Nilotinib
başlandı. 2 ay kullanıldı ancak yanıt alınamadı.Aralık 2013 de malabsorbsiyona bağlı hipoalbüminemi ve
asit gelişmesi üzerine servise yatırıldı.Yatışında bakılan albümin:1.8, ALP:560, Ca:8.1 P:4.4 WBC:18.500,
Hb:10, PLT:48.000 saptandı. Albümin replasmanı ve steroid tedavisi uygulandı, masif asit nedeni ile
terapötik parasentez yapıldı. Steroid ve palyatif tedaviye yanıt veren hastanın asiti geriledi ve
trombositopenisi düzeldi. Hasta için Midostaurin için başvuru yapıldı. Tartışma:Osteoporoz SM
hastalarında sıktır. SM’da kırık riski yüksek olduğundan hastaların kemik mineral dansitesi , omurga
direkt grafileri, kemik yıkım markırları değerlendirilmelidir. Deri tutulumu olmasada özelliklede erkek
hastalar omurga direkt grafileri DEXA ölçümü ile değerlendirilmelidir. Sistemik mastositozda görülen
yüksek triptaz düzeylerinin osteosklerozla birlikteliği bildirilmiştir. Mast hücrelerinin osteoblastların
çoğalması üzerinde etkisi bilinmesine rağmen mastositoz ilşkili osteoskleroz patofizyolojisi tam olarak
aydınlatılamamıştır.Mast hücrelerinden salınan triptaz osteoblastları aktive edip ,osteoprotegerin
üretimini artırarak osteoklast ilişkili kemik rezorbsiyonunu inhibe eder.Osteosklerozda triptaz düzeyleri
ile kemik mineral yoğunluğu ve Z skorları arasında korelasyon bulunmuştur.Bu hastalıkta aynı anda
artmış ve azalmış kemik oluşum belirteçleri açıklanamamıştır.Sınırlı sayıda gözlem nedeni ile
osteosklerozun mastositozlu hastalarda sıklığı üzerine yorum yapmak güçtür.
Anahtar Sözcükler: sistemik mastositoz, osteoskleroz
17
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:14 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - NADİR BİR OLGU: KMML SEYRİNDE CİLT
TUTULUMU
Yazarlar: Kerem Oruç1, Melda Cömert2, Murat Tombuloğlu2,
1EGE ÜNİVERSİTESİ, İÇ HASTALIKLARI ABD
2EGE ÜNİVERSİTESİ, HEMATOLOJİ AD
Özet :
Giriş: Kronik myelomonositik lösemi (KMML) hematopoetik kök hücrelerin klonal bir hastalığıdır. Tek
veya multi-lineage displazi ile ilişkili periferik monositoz (>1 x 109/L) görülmektedir. Lösemik cilt
tutulumu, cildin myeloid veya lenfoid lösemik hücreler tarafından infiltrasyonu sonucu (akut myeloid
lösemi (AML), kronik myeloid lösemi (KML), lenfoblastik lenfoma/lösemi, myelodisplastik sendrom
(MDS)) görülebilmektedir. Alösemik cilt tutulumu genellikle AML veya KML ile ilişkilidir. KMML de cilt
tutulumu çok nadir rastlanan bir bulgudur. KMML’nin cilt tutulumu ile ilgili yaklaşık 21 olgu rapor
edilmiştir.
Olgu: 62 yaşında erkek hasta mayıs 2011’de trombositopeni nedeniyle tetkik edildi. Öyküsünde
ankilozan spondilit ve metotreksat kullanımı mevcuttu. Hastanın herhangi bir şikayeti yoktu. Fizik
muayenesi normaldi. Tam kan sayımında hemoglobin:14,7 g/dl, trombosit:107 x 109/L, WBC 7,41 x
103/mm3 ve monosit 0,78 x 103/mm3 idi. Kemik iliği biopsisinde hiperselülarite, %2 blast ve
dismegakaryopoez raporlandı. Takibinde monosit değerleri bir haftada 2.8 x 103/mm3 ‘e yükseldi.
Mayıs 2013 de hasta kollarında kırmızı kaşıntısız plaklar nedeniyle
başvurdu. Yapılan cilt biopsisinde mononükleer ve blastik hücrelerin dermis tabakasını infiltre ettiği
saptandı. Kemik iliği biopsisinde %8 fokal blastik hücreler ve 18% CD34 pozitif hücreler saptandı.
Hastaya 4 kür azasitidin (75 mg/m2, 7 gün) verildi ve cilt lezyonları ve monosit düzeyleri 1,5 x
103/mm3 e geriledi.
Tartışma: Lösemik cilt tutulumu genelde AML veya KML ile ilişkilidir. KMML de cilt tutulumu ender
görülen bir durumdur ve AML’e progresyonda bir risk faktörüdür. Bu değerlendirmede cilt
tutulumundan hastalık progresyonuna kadar geçen süre ortalama 7.8 aydır. Ortalama yaşam süresi cilt
tutulumu olmayan hastalara göre daha kısa olarak raporlanmıştır (28.2 aya karşın 44 ay). Lösemik cilt
tutulumu hastalığın AML’e progresyonu ile ilgili önemli bir gösterge olabilir. Cilt biopsisi ile tanıyı
doğrulamak gerekir. Yakın klinik takip potansiyel olarak ileri hastalık progresyonundan koruyabilir.
Anahtar Sözcükler: kronik myelomonositik lösemi, cilt tutulumu
18
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:15 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER BCL-XL CTERMİNAL SEGMENTİ BAX’IN MİTOKONDRİDEN RETROTRANSLOKASYONUNA
ARACILIK EDEREK BAX’IN HÜCRE İÇERİSİNDEKİ REGÜLASYONUNU SAĞLAR
Özet :
Hücre içerisindeki yaşam ve ölüm arasındaki denge, Bcl-2 proteinlerinin aktivitesine son derece
bağımlıdır. Bcl-2 proteinleri kendi aralarında anti-apoptotik (Bcl-2,Bcl-xL, Bcl-w), pro-apoptotik (Bax,
Bak) ve sadece-BH3-içeren proteinler (Bad,Bid,Bim) olmak üzere üçe ayrılırlar ve bu proteinler
birbirlerini çok sıkı bir şekilde kontrol ederler. Mitokondriyel Bak ve diğer anti-apoptotik proteinlerin
aksine pro-apoptotik Bax, sitoplazmik globüler bir proteindir. Apoptozun indüklenmesi sonucunda Bax
mitokondriye transloke olur ve çeşitli konformasyonel değişimler sonucunda mitokondriye yerleşir. Bu
translokasyon sonucunda Bax, mitokondri dış membranını bozarak sitokrom c gibi moleküllerin
salınımına neden olur ve kaspaz enzim kaskatının başlamasını sağlar. Mitokondri membranındaki bu
bozulmayı kurtaracak bir mekanizma yoktur ve hücreler geri dönüşümsüz olarak apoptoza girerler.
Anti-apoptotik Bcl-2 ailesinin bir üyesi olan Bcl-xL, Bax’ın apoptotik aktivitesini sıkı bir şekilde kontrol
eder. Özellikle, lösemi hücrelerinde Bcl-xL’in yüksek miktarda ekspresyonu hücrelerin apoptoza olan
dirençliliğini artırdığı bilinmektedir ve bu dirençlilik de terapide birtakım sorunlara yol açmaktadır. BclxL, Bax’ın N-terminal segmentindeki konformasyonel değişiklikleri tanıyarak sitoplazmaya
retrotranslokasyonunu sağlar. Böylelikle Bax’ın inaktif formunu sitoplazmada stabilize eder ve
mitokondri üzerindeki Bax seviyelerini kontrol ederek Bax miktarlarının mitokondride artmasını
engeller.
Daha önceki çalışmamızda Bax’ın sitoplazma ve mitokondri üzerindeki dengesinin retrotranslokasyon
modeli ile sağlandığını gösterdik. Bu modele göre sağlıklı hücrelerde Bax, sürekli sitoplazmadan
mitokondriye geçmektedir ve mitokondri üzerinde farkli bir konformasyona sahip olarak stabil
olmayan zayıf etkileşimler ile Bcl-xL tarafından tanınmakta ve sitoplazmaya geri gönderilmektedir.
Apoptotik hücrelerde ise Bcl-xL’in ekspresyonunun baskılanması sonucu Bax mitokondriye yerleşir ve
mitokondriyel apoptozu başlatır. Biz bu çalışmada ise retrotranslokasyonda hangi etkileşimlerin etkili
olduğunu araştırdık. Bax’ın retrotranslokasyonunun Bcl-xL’in C-terminal heliksine yüksek derecede
bağımlı oldugunu gösterdik. FLIP (Fluorescence Loss in Photobleaching) yöntemi kullanılarak Bcl-xL’in
C-terminal heliksindeki farklı aminoasit delesyonlarının Bax’ın retrotranslokasyonunu ciddi ölçüde
azalttığını ve buna ek olarak yine mitokondriyel fraksiyon ayırma yöntemi kullanılarak Bcl-xL’in Cterminal heliksindeki aminoasit dizilimindeki değişiklikler de retrotranslokasyon hızını düşürdüğünü ve
mitokondriyel Bax miktarını artırdığını ortaya koyduk. Öte yandan Bax retrotranslokasyonundaki
azalmalar, sağlıklı hücrelerde GFP-bağlı ya da endojen olan Bax’ın mitokondri üzerinde birikmesine yol
açmaktadır. Beklenmedik bir şekilde, Bcl-xL’in membrana yerleşen segmentini Bax’ın homolog
gösteren segmenti ile değiştirdiğimizde (Bcl-xLBax Tail) Bax’ın retrotranslokasyon hızını düşürdüğünü
gözlemledik fakat kendi retrotranslokasyon hızında bir farklılık saptayamadık. Kaspaz-3 ve koloni
formasyon gibi deneyler Bcl-xL C-terminalindeki farklı delesyonların, Bax’ın apoptoza olan hassasiyetini
artırdığını ortaya koymuştur.
Yaptığımız deneyler neticesinde Bax’ın retrotranslokasyonu, Bcl-xL membran anchor ile Bax BH3
domaini ve Bcl-xL hidrofobik bölgesi arasındaki ilişkiye oldukça bağımlı olduğunu gösterdik. Sağlıklı
hücrelerde mitokondriyel Bax, mitokondri dış membranınında bir bozulmaya yol açmaz iken herhangi
bir apoptoz uyarımında kendi konformasyonunu değiştirerek aktifleşir ve bu mitokondriyel Bax
seviyeleri hücre ölümüne olan hassasiyeti yüksek oranda artırır. Apoptoza olan dirençlilik kanser
tedavisindeki en önemli ayırıcı özelliklerden biri olması yanında pro-apoptotik ve anti-apoptotik Bcl-2
proteinlerinin kendi aralarındaki sıkı regulasyonundan ötürü aralarındaki etkileşimlerin anlaşılması
mitokondriyel apoptozun kanser tedavisi için hedeflenmesinde önemli bir yer tutmaktadır
Anahtar Sözcükler: apoptoz, bcl-2 proteinleri, mitokondri disfonksiyonu
19
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:16 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI THROMBOTİC THROMBOCYTOPENİC PURPURA PRESENTİNG WİTH PATHOLOGİC
FRACTURE: A CASE REPORT
Yazarlar:
Özet :
Thrombotic Thrombocytopenic Purpura Presenting With Pathologic Fracture: A Case Report
Irfan Kuku1, Ilhami Berber1, Mehmet Ali Erkurt1, Emin Kaya1, Serkan Unlu2, Kadir Ertem 3, Ilknur
Nizam1
1.
Department of Hematology, Faculty of Medicine, Inonu University, Malatya, Turkey
2.
Department of Radiology, Faculty of Medicine, Inonu University, Malatya, Turkey
3.
Department of Orthopedics and Traumatology, Faculty of Medicine, Inonu University, Malatya,
Turkey
Aim: Thrombotic thrombocytopenic purpura is an acute syndrome with abnormalities in multiple
organ systems, which becomes manifest with microangiopathic hemolytic anemia and
thrombocytopenia. The hereditary or acquired deficiency of ADAMTS-13 activity leads to an excess of
high molecular weight von Willebrand factor multimers in plasma, leading to platelet aggregation and
diffuse intravascular thrombus formation, resulting in thrombotic thrombocytopenic purpura.
Depending on the properties of the bony tissue, fractures are divided into 3 groups as traumatic,
pathological, and stress fractures. A pathologic fracture is a broken bone caused by disease leading to
weakness of the bone. This process is most commonly due to osteoporosis, but may also be due to
other pathologies such as cancer, infections, inherited bone disorders, or a bone cyst. We herein
report a case with a pathologic fracture due to convulsion secondary to thrombotic thrombocytopenic
pupura.
Case Report: A 45-year-old man was admitted to the emergency department with impaired
consciousness and severe pain in both shoulders. He also had headache. The history of his illness
revealed that he was totally healthy until 1 week ago when he began to withdraw from social life,
exhibited impaired consciousness an agitation from time to time, and suffered two seizure attacks in
the form of contractions. He had no history of medication, alcohol, cigarette, or illicit drug use. He had
no history of trauma when specifically questioned. He appeared agitated because of shoulder pain.
The vital signs were as follows: body temperature was 39.7 °C, blood pressure 152/98 mmHg, heart
rate 118 beats/min, and respiratory rate 20 breaths/min. Physical examination showed highly tender
shoulders on both side. Bilateral shoulder films and thoracic computed tomography images showed
segmental fractures. Laboratory tests were done on emergency department admission. Laboratory
results are shown in Table 1. Peripheral blood smear was characterized by neutrophils 90%,
lymphocytes 5%, monocytes 5%, a fragmented erythrocytes 9–10% schistocytes, very rare single
platelets. Immunoglobulin G direct Coombs test was negative. Hence, an initial diagnosis of
microangiopathic hemolytic anemia was considered. Disseminated intravascular coagulation was
excluded by the normal aPTT, PT and fibrinogen level. He did not have any prosthetic heart valves that
may have caused mechanic erythrocyte destruction. We could not be able to detect ADAMTS13
because of technical inadequacies. The patient was diagnosed with TTP according to clinical and
laboratory findings.
Conclusion: Thrombotic lesions occurring in TTP may lead to ischemia and convulsion, as in our
patient. The pathological fractures presented in our case report may occur as a result of severe muscle
contractions associated with convulsive activity. TTP is a disease that involves many organ systems and
thus may have a very wide spectrum of clinical presentations.
20
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
Table 1. Laboratory parameters of the patient.
Parameters
Value Normal Range
Leukocyte count
18.700/µL
Hemoglobin
9.3 g/dL
Hematocrit
26.6% 39.5-50.3%
4.300-10.300/µL
13.6-17.2 g/dL
Mean corpuscular volume (MCV)
84.8 fL 80.7-90.5fL
Mean corpuscular hemoglobin (MCH) 29.5pg 27.2-33.5 pg
Mean platelet volume (MPV)
9.1fL
6.6-10.6 fL
Mean corpuscular
Hemoglobin concentration (MCHC)
Red cell distribution width
34.8 gm/dL,
15.4% 11.8-14.3%
Platelet count 24.000/µL (in EDTA tubes)
Fibrinogen
394
Prothrombin time
150.000-450.000 /µL
250-450 mg/dL
12 sec 9-13.5 sec
Partial thromboplastin time
30 sec 18-35 sec
C-reactive Protein
0-0.35 mg/dL
1.98
Glucose102
70-105 mg/dL
BUN
8.9-20.6 mg/dL
44
32.7-35.7 gm/dL,
Creatinine
1.97
0.72-1.95
AST
89
5-34 U/L
ALT
68
0-55 U/L
Lactate dehydrogenase 684
110–240 U/L
Total bilirubin 4.4
0.2-1.0 mg/dL
Indirect Bilirubin
2.84 mg/dL
0.2-0.75 mg/dL
Immunoglobulin G direct Coombs test Negative
Anahtar Sözcükler: thrombotic thrombocytopenic purpura; pathologic fracture; convulsion
21
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:17 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KRONİK MİYELOİD LÖSEMİ HASTALARINDA
BİYOAKTİF SFİNGOLİPİDLERİN GEN EKSPRESYON PROFİLLERİ
Yazarlar: Melis Kartal Yandım1, İlknur Kozanoğlu2, Hakan Özdoğu2, Özden Pişkin3, Mehmet Ali
Özcan3, Güray Saydam4, Fahri Şahin4, Ferit Avcu5, Ali Uğur Ural6, Ali Ünal7, Yusuf Baran1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, İZMİR
2BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA UYGULAMA VE ARAŞTIRMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ,
ADANA
3DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ, İZMİR
4EGE ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ, İZMİR
5GÜLHANE ASKERİ TIP AKADEMİSİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ, ANKARA
6BAYINDIR HASTANESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ, ANKARA
7ERCİYES ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ, KAYSERİ
Özet :
Giriş ve Amaç. Kronik Miyeloid Lösemi (KML), 22. kromozomda bulunan BCR geni ile 9. kromozomda
bulunan ABL geni arasındaki parça değişimi sonucunda BCR/ABL füzyon geninin oluşmasıyla ortaya
çıkan bir hematolojik kök hücre hastalığıdır. Seramid, hücresel yaşlanma, hücre göçü ve hücre
döngüsünün durdurulması gibi önemli olayları düzenleyen birçok hücre sinyal ileti yolağını etkileyen bir
sfingolipiddir. Hücre içinde seramid seviyesi, seramid sentezini sağlayan seramid sentaz gen ailesi
(SerS1-6) ve seramidin glukozilseramide dönüşümünü katalizleyen glukozilseramid sentaz (GSS) ve
sfingozin-1-fosfata dönüşümünü katalizleyen sfingozin kinaz-1 (SK-1) enzimleri ile düzenlenmektedir.
Seramidin hücre içinde yüksek seviyelere ulaşması, hücrenin apoptotik yolaklara yönelmesine neden
olurken glukozilseramid ve sfingozin-1-fosfat seviyelerinin yükselmesi ise hücre büyümesine ve
çoğalmasına neden olmaktadır.
Bu çalışmada amacımız, yeni tanılı, tirozin kinaz inhibitörlerine pozitif yanıt veren ve tirozin kinaz
inhibitörlerine (TKİ) dirençli KML hastalarında biyoaktif sfingolipid genlerinin ve BCR/ABL geninin
ekspresyon profillerinin belirlenmesidir.
Gereç ve Yöntem. Farklı hastalık profillerine sahip KML hastalarından alınan kemik iliği örneklerinden
mononükleer hücreler izole edilmiş ve daha sonra bu hücrelerden RNA izolasyonu yapılmıştır. İzole
edilen hasta RNA’ları daha sonra geri transkripsiyon yöntemiyle cDNA’ya dönüştürülmüştür. Biyoaktif
sfingolipid metabolizmasında seramidlerin de novo sentezini sağlayan seramid sentaz (SerS1-6)
genlerinin, seramidin antiapoptotik moleküllere dönüşümünü sağlayan GSS ve SK-1 genlerinin ve
BCR/ABL geninin ekspresyon seviyeleri real-time PCR yöntemiyle analiz edilmiştir. Bu çalışmada, 16
yeni tanılı, 6 imatinib dirençli, 2 dasatinib dirençli, 4 nilotinib dirençli, 10 kronik fazda imatinib tedavisi
gören, 4 kronik fazda diğer TKİlere dirençli olup dasatinib tedavisi alan ve diğer TKİlere dirençli olup
nilotinib tedavisi alan olmak üzere toplamda 41 hasta örneği analiz edilmiştir.
Bulgular ve Sonuç. KML hasta kemik iliği örneklerinden izole edilen mononükleer hücreler ile yapılan
real time PCR sonuçları, apoptotik SerS1, -2, -3, -4, -5 ve -6 genlerinin ekspresyon seviyelerinin TKİ
tedavisi alan ve minimum hematolojik yanıt veren hastalarda, yeni tanılı ve ilaçlara dirençli olan
hastalara göre daha yüksek olduğu görülmüştür. Bununla birlikte, antiapoptotik GSS ve SK-1 genlerinin
ekspresyon seviyelerinin ise TKİ dirençliliği gösteren hastalarda yeni tanılı ve TKİ tedavisi alan ve
minimum hematolojik yanıt gösteren hastalara oranla çok daha yüksek olduğu görülmüştür. Ayrıca,
BCR/ABL gen ekspresyonunun ise yeni tanılı ve nilotinib dirençli hastalarda çok daha yüksek seviyede
olduğu görülmüştür. Önceki çalışmalarımız, SerS1 geninin aşırı eksprese edilmesinin veya seramid
türevlerinin uygulanmasının KML hücrelerinde tirozin kinaz inhibitörlerinin apoptotik etkilerini güçlü
bir sinerjiyle arttırdığını; diğer taraftan, GSS ve SK-1 enzimlerinin inhibisyonunun da TKİlerin tetiklediği
22
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
hücresel ölümü sinerjistik olarak arttırdığını göstermiştir. Ayrıca, SK-1’in BCR/ABL ekspresyonunu ve
protein stabilitesini regüle ettiği de yine önceki çalışmalarımızda ortaya konmuştur.
Elde ettiğimiz sonuçlar, in vitro çalışmalarımızı doğrulayarak biyoaktif sfingolipid genlerinin ekspresyon
seviyeleriyle KML hastalarının tirozin kinaz inhibitörlerine karşı duyarlılık veya dirençlilik göstermeleri
arasında önemli bir ilişki olduğunu ilk kez ortaya koymuştur. Öte yandan, SK-1 ile BCR/ABL ekspresyon
seviyelerinin arasındaki ilişki de yine bu çalışmamızda ortaya konmuştur. Sonuç olarak, elde edilen
veriler biyoaktif sfingolipidlerin ekspresyon seviyelerinin, KML hastalarında dirençliliğin
belirlenmesinde önemli bir belirteç olabileceğini göstermiştir. Daha da önemlisi, biyoaktif
sfingolipidler, KML hastalarının etkin biçimde tedavi edilebilmesi için yeni hedefler olabilecektir.
Bu çalışma, TÜBİTAK tarafından 11S392 proje numarası ile desteklenmektedir.
Anahtar Sözcükler: biyoaktif sfingolipidler, kronik miyeloid lösemi, tirozin kinaz inhibitörleri, ilaç
dirençliliği
23
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:18 - MULTİPLE MYELOMA PUNİCA GRANATUM EKSTRESİNİN MULTİPLE
MYELOMA HÜCRELERİ ÜZERİNE APOPTOTİK ETKİLERİ
Yazarlar: Yağmur Kiraz1, Vidushi S Neergheen-Bhujun2, Yusuf Baran1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTÜTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ URLA, İZMİR
2MAURİTİUS ÜNİVERSİTESİ, ANDI BİYOMEDİKAL VE BİYOMATERYAL ARAŞTIRMA MERKEZİ, SAĞLIK
BİLİMLERİ BÖLÜMÜ, REDUİT, MAURİTİUS
Özet :
Giriş: Multiple Miyeloma (MM) vücutta bağışıklık sisteminde görevli plazma hücrelerinin neden
olduğu, kemik iliğinden kökenlenen hematolojik bir kanserdir. Plazma hücreleri enfeksiyon durumunda
bir çeşit antikor olan immunoglobulin sentezleyerek immun sistemi harekete geçirmekle görevlidir.
MM hastalarında yoğun bir şekilde üretimi yapılan plazma hücreleri kanda ve kemik iliğinde birikerek
aşırı antikor üretimine neden olurlar. MM tanısı kanda biriken bu antikorların miktar tayini ile
yapılmaktadır. Son dönemlerde MM tedavisi amacı ile geliştirilen ve kullanılan ilaçların hastaların
yaşam süresini uzatma ve yaşam kalitesini arttırma potansiyeline sahip olmalarına karşın hala kesin
tedaviden bahsedilememektedir. Bu nedenle, daha etkili ajanların geliştirilmesi son derece önemlidir.
Punica granatum, çoğunlukla Asya’da yetişen, içeriğinde fenolik maddeler, flavonoidler ve mineraller
gibi çeşitli biyoaktif bileşenler bulunduran bir bitki türüdür. Yapılan çalışmalarda P.granatum’un
apopotozu tetikleyerek ve hücre çoğalmasını baskılayarak prostat, akciğer ve kolon gibi bir çok kanser
türünde antikanserojen etki gösterdiği belirlenmiştir.
Amaç: Bu çalışmada, Mauritus Cumhuriyeti'ne özel bir tür olan Punica granatum ekstresinin, U266
multiple miyeloma hücreleri üzerine apopototik etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Metod: U266 multiple miyeloma hücreleri %10 FBS ve %1 penisilin-streptomisin içeren RPMI-1640
besi ortamında kültüre edilmiştir. P.granatum kök, çiçek ve yapraklarından elde edilen ekstrelerin
sitotoksik etkileri MTT hücre proliferasyon testi ile belirlenmiştir. Bu ekstrelerin apoptotik etkileri
mitokondri zar potansiyelindeki (MZP) bozulmaların JC-1 MZP kiti ve hücre zarında bulunan
fosfatidilserinin konumunun belirlenmesi ise Annexin-V FITC kiti kullanılarak belirlenmiştir. Hücre
siklusu analizleri akım sitometrisi kullanılarak propiyum iyodine (PI) boyası ile tespit edilmiştir.
Sonuçlar: P.granatum ekstreleri U266 hücreleri üzerine doza bağımlı olarak sitotoksik etki
göstermiştir. 72 saat boyunca P.granatum'dan elde edilen 500 ?g/ml yaprak, 500 ?g/ml kök ve 100
?g/ml çiçek ekstrelerine maruz kalan U266 hücrelerinin proliferasyonları kontrol grubuna göre sırası ile
%87, -88 ve -82 azalmıştır. 500- ve 750 ?g/ml P.granatum yaprak ekstresine maruz bırakılan U266
hücrelerinin MZP'lerinde kontrol grubuna kıyasla sırasıyla %725 ve -6400 bozulma belirlenirken 50
?g/ml çiçek ekstresi uygulaması ise MMP’de %159 bozulmaya neden olmuştur. Öte yandan, 500 ?g/ml
kök ekstresine maruz bırakılan hücrelerin MZP'lerinde kontrol grubuna göre %1220 bozulma tespit
edilmiştir. Annexin-V testi sonuçları elde ettiğimiz verileri doğrulamıştır. Elde edilen sonuçlar, 72 saat
boyunca 500-, 750- ve 1000 ?g/ml yaprak ekstresi uygulanan U266 hücrelerinde, apopototik hücre
populasyonunun kontrol grubuna göre %1370, -1795 ve -1970 arttığı hesaplanmıştır. Ayrıca, 50 ve 100
?g/ml çiçek veya 750- ve 1000 ?g/ml kök ekstresinin uygulandığı durumlarda ise apoptotik hücre
populasyonunun %169 ve -353 veya %1648 ve -2734 arttığı gözlemlenmiştir.
Tartışma: Sonuç olarak, bu veriler P.granatum bitki ekstrelerinin U266 multiple miyeloma hücreleri
üzerine güçlü apoptotik etkileri olduğunu en etkili ekstrenin ise kök olduğunu ortaya çıkarmıştır.
P.granatum’un hücrelerin mitokondriyal membrane potansiyellerini etkileyerek ve hücre siklusunda
tutulmalar meydana getirerek apopotozu tetiklediği gözlemlenmiştir.
Anahtar Sözcükler: multiple myeloma, sitotoksisite, apoptoz, punica granatum
24
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:19 - HODGKİN LENFOMA - HODGKİN LENFOMALI OLGUDA ESANSİYEL
TROMBOSİTOZ GELİŞİMİ
Yazarlar: Gülsüm Akgün Çağlıyan1, Can Özlü2, Oktay Bilgir3,
1İZMİR BOZYAKA EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTANESİ,HEMATOLOJİ KLİNİĞİ,İZMİR
2İZMİR BOZYAKA EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTENESİ,HEMATOLOJİ KLİNİĞİ ,İZMİR
3İZMİR BOZYAKA EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTANESİ HEMATOLOJİ KLİNİĞİ, İZMİR
Özet :
Amaç: Genel olarak lenfoproliferatif hastalıklar ile myeloproliferatif hastalığın birlikteliği çok nadirdir.
Literatürde az sayıda olgu mevcuttur. Hodgkin lenfoma nedeniyle takipli ve izlemde esansiyel
trombositoz gelişen bir olgunun sunulması planlandı.
Olgu: 59 yaşında erkek Aralık 2013 ‘te hemotoloji polikliniğimize başvurdu. Hastaya 2003 yılında Evre II
B hodgkin lenfoma nedeniyle 6 kür ABVD kemoterapisi uygulandığı ve lenfoma nedeniyle tedavisiz
izleme alındığı öğrenildi.Hastanın dosya kaydı o yıla ait bulunmadığından yalnızca bu bilgilere
ulaşılmıştır. Hastanın fizik muayenesinde lenfadanopati saptanmadı, kardiyak ve solunumsal
muayenesi normaldi. Batın muayenesi normaldi.Çekilen ultrason ve akciğer grafilerinde patolojik lenf
noduna rastlanmadı, dalak boyutu 126 mm bulundu. Hemogramda wbc:12500 mm3 hgb:12.8 gr/dl ,
plt:1203.000 mm3 saptandı.Biyokimyasal testlerinde üre:45 kreatinin: 1.1 ,AST: 19, ALT: 29, LDH: 333
saptandı. Hastanın periferik yaymasında normokrom normositer eritrositler, %66 pnl, %24 lenfosit,
%10 monosit ve 1 adet eosinofil izlendi. Periferik yaymada trombosit sayısı belirgin artmış ve kümeli
trombositler görüldü. Hastanın periferik kandan jak2v617f mutasyonu ve bcr abl testleri negatif
bulundu. Yapılan kemik iliği aspirasyonunda hiperselüler kemik iliği, M/E oran : 4/1, megakaryositlerin
kümeli ve artmış olduğu görüldü. Hastaya esansiyel trombositoz tanısıyla hidroksiüre ve asetilsalisilik
asit tedavisi başlandı. Hastanın hidroksiüre tedavisi altında hemogramı wbc: 9000 mm3 hgb:13.2
plt:420.000 mm3 şeklindedir. Hodgkin lenfoma nedeniyle tedavisiz izlemi devam etmektedir.
Tartışma: Lenfoma tanılı olguda esansiyel trombositoz saptanması nadir bir durumdur.
Lenfoproliferatif maligniteli olguda myeloproliferatif malignite gelişiminde her iki hücre grubunun
ortak hematopoietik kök hücreden köken alan mutasyonlarla ilişkili olabileceğini düşündürmektedir.
Anahtar Sözcükler: hodgkin lenfoma, esansiyel trombositoz
25
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:20 - MULTİPLE MYELOMA - HIZLI PROGRESYON GÖSTEREN MULTİPL
PLAZMOSİTOM
Yazarlar: Atakan TURGUTKAYA1, Melda CÖMERT2, Güray SAYDAM2, Fahri ŞAHİN2
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları ABD1, Hematoloji BD2, İzmir, Türkiye
Özet :
Giriş
Ekstramedüller plazmositom; plazma hücre proliferasyonu sonucu oluşan, monoklonal plazmositik
infiltrasyon içeren, multipl myelomun diğer sistemik karakteristik özelliklerini taşımayan ve kemik iliği
tutulumu olmayan nadir görülen bir plazma hücreli neoplazmdır. Plazma hücreli neoplazmların %5’
inden azını oluşturur. %80 kadarı üst solunum yolu ve gastrointestinal submukozada yerleşirken; çok
azı dermis, skrotal ve retroperitoneal infiltrasyona neden olur. Ekstrameduller plazmositom tanısı
ancak kemik iliği tutulumu olmaması ve multipl myelomun dışlanmasıyla konulur.
Olgu:54 yasında erkek hasta, Temmuz 2013’de bel ağrısı ile başvurduğu merkezde çekilen lomber MR’
da L5-S1 düzeyinde epidural bölgede medulla spinalise bası yapan kitle saptanmış. Kitle rezeksiyonu
yapılan hastanın biyopsi sonucu plazmositom olarak rapor edilmiş. Operasyon sonrası 10 gün spinal
bölgeye radyoterapi uygulanmış. Aralık 2013’de yüzde şişlik şikayeti başlayan hasta merkezimize
başvurdu. Sol parotis lojunda kitle saptandı. AlInan biyopsi sonucu plazmositom olarak raporlandı.
Çekilen PET-CT’de abdominal bölgede cilt altında, sol omuz cilt altında, sol parotis lojunda cilt altında
ve glabellar bölgede multipl plazmositom raporlandı. 4 kür vinkristin-adriamisin-deksametazon tedavisi
uygulandı. Hasta 28 ocak tarihinde vücutta yeni gelişen kitleler, oral beslenme sorunları ve kemik ağrısı
nedeniyle hematoloji servisine yatırıldı. Hastanın laboratuvar değerlendirmesinde kreatinin 1.9 mg/dl,
ürik asit 19,6 mgr/dl, Ca 8.4 g/dl, Hb 11.9 g/dl, Ig G 1320 mg/dl, kappa 378 mg/dl, serbest
kappa/lambda 15.2 saptandı. Serum protein elektroforezinde gama bölgesinde monoklonal bant,
immünfiksasyonda IgG kappa monoklonal gammopati saptandı. Batın USG'de sol paraaortik alanda
10x7 cm hipoekojen, düzensiz konturlu, hipervaskuler kitle; ayrıca alt ekstremite RDUS' de solda
femoropopliteal geç subakut-erken kronik kısmen rekanalize tromboz ve multiple LAP, ayrıca sol alt
ektremitede multiple intramuskuler kitle lezyonları mevcuttu. Hastaya DCEP kemoterapisi 4 gün 24
saat infüzyon şeklinde deksametazon 40 mg, endoxan 750 mg, etoposide 75 mg ve cisplatin 25 mg
dozlarında uygulandı. Verilen kemoterapiyle hastanın plazmositom ile uyumlu kitlelerinde belirgin
küçülme izlendi ancak takibinde yüz bölgesindeki kitlenin tedaviye refrakter olarak tekrar büyüdüğü
gözlendi.
Tartışma:Ekstramedüller plazmositomların hemen hemen tümü cerrahi eksizyon sonrasi patolojik
örnekleme ile tanı alırlar. Tanı kriterleri; monoklonal plazma hücre morfolojisi gösteren doku biyopsisi,
kemik iliği plazma hücre infiltrasyonunun %5’ i aşmaması, osteolitik kemik lezyonu olmaması,
hiperkalsemi veya renal yetmezliğin olmaması ve düşük serum M protein konsantrasyonudur. Soliter
plazmositomlar genelde üst solunum yollarına yerleştiklerinden tümörün tamamıyla çıkarılması
mümkün olmadığı ve son derece radyosensitif oldukları için radyoterapi sıklıkla ilk tercihtir. Ancak diğer
anatomik bölgelerde yerleşim söz konusu ise cerrahi rezeksiyon şansı vardır ve negatif cerrahi sınırı
olan hastalara adjuvan radyoterapi veya kemoterapi gerekmez. Ancak multipl plazmositom saptanan
veya rekürrens gösteren olgular sistemik hastalık kabul edilerek multipl myelom gibi tedavi edilirler.
Sunulan olguda soliter plazmositom sonrası hızlı progresyon ve multipl plazmositomla başvuru ve
tedaviye refrakterlik sözkonusudur. Hızlı ve refrakter seyreden böyle olgularda non-myeloablatif kemik
iliği transplantasyonu gelecekte uygulanabilecek önemli bir tedavi seçeneği olabilir.
Anahtar Sözcükler: plazmositom, multipl myelom, kök hücre nakli
26
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:21 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI - PRİMARY
MYELOFİBROSİS SUCCESSFULLY TREATED WİTH ALPHA BETA DEPLETED FULL
MATCH ALLOGENEİC STEM CELL TRANSPLANTATİON AFTER REDUCED İNTENSİTY
CONDİTİONİNG.
Yazarlar: Ali Ünal1, Ayşe Birekul1, Özge Özçoban1, Çiğdem Pala2, Günsu Aydın2, Esra Turak2, Leylagül
Kaynar2, Muzaffer Keklik2, Serdar Şıvgın2, Bülent Eser2, Mustafa Çetin2,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
2ERCİYES ÜNV
Özet :
Myelofibrosis is a myeloproliferative stem cell disorder curable exclusively by allogeneic hematopoietic
stem cell transplantation and is associated with substantial mortality and morbidity. Pre-transplant
conditioning regimen, engraftment failure and chronic graft-versus-host disease determine outcome
after allogeneic hematopoietic stem cell transplantation for myelofibrosis.
A 61 year-old men was diagnosed Primary Myelofibrosis two years ago. Spleen size at beginning
ultrasonography assessment was 29 cm. Jak-2 genetic test was positive. Hydroxyurea and allopurinol
treatment were given. At monthly follow-up, his white blood count increased 162,400/µL, hemoglobin
11gr/dL, platelet count 368,000/ µL, eight months ago. We continued hydroxyurea and allopurinol
orally. Two months ago he applied hospital for abdominal swelling and pain. White blood cell count
value was 24,000/ µL hemoglobin 7.2 gr/dL, platelet count 42,000/ µL and 12 % of myeloid blasts was
present at flow cytometric analysis. It was considered as progression and high-risk myelofibrosis. We
started allogeneic transplantation conditioning regimen as Fludarabine 40 mg/m2/day total :80 mg (
four days ), thiotepa10 mg /kg /day total:850 mg intravenous (1 day ) ,melphalan 70 mg/m2 /day (
two days). We didn’t give any immunosuppressive after transplantation; we gave alpha/beta depleted
stem cell product from full match donor. (CD34 count: 7,769 *10^6/kg, total alpha/beta number of
0,219*10^5/kg). Neutropenia occurred at +1day, neutrophil and platelet engraftment was seen at
fourteenth day. On the thirtieth day; chimerism analysis showed 99% donor cells. Spleen size
decreased from 20 cm to 6 cm below left subcostal margin. Our patient is still followed at
transplantation unit on 34th day without GVHD.
We report this first case that he had given reduced intensity conditioning and alpha beta T-cell
depleted product was given to patient. Our goal was to lower the rate of transplant related mortality
and graft versus host disease. This treatment schedule could be a good treatment option for patients
with primary myelofibrosis.
Anahtar Sözcükler: myelofibrosis
27
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:22 - TROMBOSİTOEPENİNİN VE TEDAVİSİNİN MOLEKÜLER ESASLARI - A RARE
DİSEASE İN DİFFERENTİAL DİAGNOSİS OF IMMUNE THROMBOCYTOPENİC
PURPURA: BERNARD–SOULİER SYNDROME
Yazarlar: Ilhami Berber1, Mehmet Ali Erkurt1, Emin Kaya1, Irfan Kuku1, Ilknur Nizam1, Mustafa
Koroglu1, Kanay Yararbas2
Özet :
A Rare Disease in Differential Diagnosis of Immune Thrombocytopenic Purpura: Bernard–Soulier
Syndrome
1.
Department of Hematology, Faculty of Medicine, Inonu University, Malatya, Turkey
2.
Duzen Laboratories Group, Mecidiyekoy, Istanbul, Turkey
Aim: Bernard–Soulier syndrome is a rare autosomal recessive disease that causes a deficiency of
glycoprotein Ib (GPIb), the receptor for von Willebrand factor, which is important for clot formation. It
is estimated to occur in fewer than 1 per 1 million persons. The differential diagnosis includes other
inherited giant platelet disorders. In this report, we present a patient who was under follow-up with
immune thrombocytopenic purpura and then considered to have Bernard–Soulier syndrome in
differential diagnosis but was diagnosed with immune thrombocytopenic purpura again.
Case Report: A 30-year-old woman was admitted to the Department of Heamatology at Inonu
University Hospital for evaluation of thrombocytopenia. Because she had repeated epistaxis during
admission, she was assessed to evaluate for haemorrhagic diathesis. She had been diagnosed with
immune thrombocytopenic purpura and given steroid therapy at different times. Laboratory values
were as follows: leukocyte count 9,100/µL, haemoglobin 13,6 g/dL, haematocrit 39.5%, mean
corpuscular volume 85,5 fL, mean corpuscular haemoglobin (MCH) 29.6 pg, mean platelet volume
(MPV) 13,4 fL (normal range 6,6-10,6 fL), mean corpuscular haemoglobin concentration (MCHC) 34,6
gm/dL, red cell distribution width 16,5, platelet count 41.000/µL (in EDTA tubes), platelet count
48.000/µL (in citrate tubes) prothrombin time 12 sec, partial thromboplastin time 30 sec, lactate
dehydrogenase 184 U/L (normal range: 110–240 U/L), total bilirubin 0.2 mg/dL, and indirect bilirubin
0.1 mg/dL. Immunoglobulin G direct Coombs test was negative.Peripheral blood smear was
characterized by neutrophils 75%, lymphocytes 20%, monocytes 5%, giant platelets and platelets
forming three to four clusters, a normal red blood cell morphology. There were no signs of concurrent
or antecedent infections. Serologic examinations for Human Immunodeficiency Virus and hepatitis B
and C were all negative. Thrombocytopenia was revealed in addition to some large platelets in the
peripheral blood; thus, Bernard–Soulier syndrome was considered, and aggregation tests were applied
two times. A decreased ristocetin-induced platelet aggregation was detected 1% in low and high
concentration, whereas other tests (platelet aggregation collagen, platelet aggregation
epinephrine,platelet aggregation ADP, level of von Willebrand Factor + Cofactor, von Willebrand
Factor,von Willebrand Factor antigen ) were normal. On the basis of these findings, Bernard–Soulier
syndrome was screened with flow cytometry and genetic mutation. CD41a 86.2%, CD42a 92.9%,
CD42b 92.5%, and CD61 87.8% were detected in flow cytometry (>20% upper normal).
Using direct Sanger sequencing (ABI 3130 Genetic Analyzer, Applied Biosystems, Foster City, CA, USA),
we have characterized a heterozygote missense variant resulting from a GTG>GCG (c.92T>C, p.V31A,
rs201827537, NCBI refSeq: NG_008767.2) replacement at codon 31 of the GP1BA sequence (Figure 3a
28
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
and 3b show from F and R sequences, respectively), corresponding to a Val?Ala amino acid
substitution (technical information is available upon request).
Conclusion
Although giant cell-like thrombocytes in our patient made us consider Bernard-Soulier syndrome, flow
cytometry and gene analysis did not support the diagnosis of Bernard-Soulier syndrome. As a
conclusion, Bernard–Soulier syndrome should be considered before a young patient is diagnosed with
immune thrombocytopenia.
Anahtar Sözcükler: thrombocytopenia, bernard–soulier syndrome, ımmune thrombocytopenic
purpura
29
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:23 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KLL HASTALARINDA İLK TANIDA DÜŞÜK
PLAZMA DİCKKOPF-1 DÜZEYLERİ ARTMIŞ MORTALİTE İLE İLİŞKİLİDİR
Yazarlar: Gülsüm Emel Pamuk1, Ömer Nuri Pamuk2, Mehmet Şevki Uyanık1,
1TRAKYA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BİLİM DALI
2TRAKYA ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, ROMATOLOJİ BİLİM DALI
Özet :
GİRİŞ: Wnt yolağının birçok fizyolojik görevi vardır, ayrıca tümörigenezde de rol alır. Dickopf-1 (DKK-1)
yüksek afiniteyle, Wnt koreseptörünün LRP6 kısmına bağlanır. Farklı kanserlerde Wnt yolağının DKK-1
ile inhibisyonunun kanserin düzelmesine katkı sağladığı gösterilmiştir; ancak, kronik lenfositik lösemi
(KLL) ve nonHodgkin lenfomada (NHL) bu konuda yeterli bilgi yoktur. Wnt yolağının antiapoptotik
fonksiyonu vardır; Wnt direkt olarak osteopontin (OPN) genini hedef alır.
AMAÇ: KLL ve NHL’lı hastaların plazmasındaki DKK-1 ve OPN düzeyleri, sağlıklı kontrollerle
karşılaştırıldı. DKK-1 ve OPN düzeylerinin, KLL ve NHL’da klinik veya prognostik önemi değerlendirildi.
MATERYAL&METOD: Çalışmaya 36 KLL (26 erkek, 10 kadın, ortalama yaş: 60.4±12.5 yıl), 24 NHL (11
erkek, 7 kadın, ortalama yaş: 54.3±16.4 yıl), ve 21 sağlıklı kontrol (13 erkek, 8 kadın, ortalama yaş:
55.7±8.3yıl) alındı. Çalışma için Yerel Etik Kurul Komitesi’nden onay alındı; bütün gönüllüler
bilgilendirilmiş olur formunu okuyup imzaladılar. Hastaların klinik ve demografik özellikleri, tedavi
yöntemleri, ve tedavi yanıtları hastane dosyalarından elde edildi. İlk tanı esnasında kan alınarak,
plazma olarak -84°C’da saklandı. DKK-1 ve OPN, ELISA yöntemiyle plazmada çalışıldı.
SONUÇLAR: KLL hastalarının DKK-1 düzeyleri (668.9±495.5 pg/mL), NHL (978.9±263.7 pg/mL) ve
kontrol gruplarından (956.7±283.6 pg/mL) anlamlı düşüktü (p değerleri, sırasıyla, 0.048 ve 0.017). NHL
ve kontrol gruplarının DKK-1 düzeyleri benzerdi. OPN düzeyi, NHL grubunda (5.7±9.4 ng/mL), KLL
(1.37±1.15 ng/mL) ve kontrol gruplarından (3.03±5.3 ng/mL) anlamlı yüksekti (p değerleri, sırasıyla,
0.017 and 0.05). Erken ve ileri Rai evresindeki KLL’li hastalarda DKK-1 ve OPN düzeyleri benzerdi.
Medyan 48 aylık takip sonunda, 13 KLL hastası öldü. Ölen KLL hastalarının ilk bakılan plazma DKK-1 ve
OPN düzeyleri, ölmeyen KLL’li hastalarınkinden anlamlı olarak düşüktü (449.3±365.5 pg/mL vs.
819.5±468 pg/mL, p=0.035). Ekstranodal tutulumu olan NHL hastalarının, OPN düzeyler, tutulum
olmayanlardan anlamlı daha yüksekti (9.1±13.3 ng/mL vs. 2.9±1.9 ng/mL, p=0.04).
Anahtar Sözcükler: kronik lenfositik lösemi; nonhodgkin lenfoma; dickkopf-1; osteopontin
30
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:24 - KÖK HÜCRE - BK VİRUS İN ALLOGENEİC AND AUTOLOGOUS BONE
MARROW TRANSPLANTATİON: SİNGLE CENTRE EXPERİENCE OF TURGUT OZAL
MEDİCAL CENTER
Yazarlar: Mehmet Ali ERKURT1, Ilhami BERBER1, Ilknur NIZAM1, Serap BOSTANCI1, Emin KAYA1, Irfan
KUKU1, Ferda KAHRAMAN1
Özet :
BK Virus in Allogeneic and Autologous Bone Marrow Transplantation: Single centre experience of
Turgut Ozal Medical Center
1.
Inonu University Turgut Ozal Medical Center Bone Marrow Transplantation Unit, Malatya,
Turkey
Inroduction
The BK virus is a member of the polyomavirus family. When the immune system is compromised, as in
patients undergoing chemotherapy after hematopoietic stem cell and solid organ transplantation, the
virus is reactivated, leading to haemorrhagic cystitis.While the BK virus is one of the most common
causes of morbidity and mortality in patients after allogeneic stem cell transplantation, it rarely occurs
after autologous stem cell transplantation.
Material and methods
Total of 93 patients had hematopoetic stem cell transplantation at Bone Marrow transplantation unit
of Turgut Ozal Medical Center between the years 2010 and 2014. With this study, surveillance of BK
virus was evaluated retrospectively.
Results
Mean age of 28 patients who underwent allogeneic stem cell transplantation was 31.25 years (range;
18-54), where mean age of 65 patients who underwent autologous stem cell transplantation was 49.1
years (range; 18-75). Total of 63 patients out of 93 patients had been evaluated for BK virus viremia.
Thirty patients (47.6%) had no viremia, where 33 patients (52.4%) had viremia. Among patients tested
positive for BK viremia, 7 (11%) patients had hemorraghic cystitis (4 allogeneic, 3 autologous).
Engraftment duration was elonged at all patients with hemorraghic cystitis. A patient who underwent
allogeneic transplantation was deceased due to hemorraghic cystitis.
Conclusion
The early diagnosis and treatment of viral cystitis may prevent significant morbidity and mortality
associated with haemorrhagic cystitis caused by the BK virus. It is not entirely clear how the BK virus
affects prognosis in patients undergoing allogeneic and autologous hematopoietic stem
celltransplantation.
Anahtar Sözcükler: bk virus, experience, bone marrow tranplantation
31
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:25 - KÖK HÜCRE - İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ TURGUT ÖZAL TIP MERKEZİ KÖK
HÜCRE NAKİL ÜNİTESİ CMV VİREMİSİ DENEYİMİ
Özet :
Giriş: CMV viremisi hematopoetik kök hücre transplantasyonunun engrafman öncesi (0-30.gün), erken
dönem (30-100.gün) ve geç dönem (100. gün sonrası) saptanan ve müdahele edilmezse mortal
seyreden enfeksiyöz bir komplikasyonudur. National Comprehensive Cancer Network (NCCN 2014)
kılavuzu allojeneik kök hücre nakil hastalarında ilk 6 ayda PCR yada antijen testi ile CMV varlığının
taranmasını önermektedir. Reaktivasyon saptanan, asemptomatik CMV enfeksiyonlarında preemptif
anti-CMV tedavisi başlanmasını önermektedir.
Amaç: Bu çalışmada kılavuzlar ışığında retrospektif olarak CMV surveyansının değerlendirmesi
amaçlanmıştır.
Yöntem: Merkezimizde 2010-2014 yılları arasında toplam 93 hastaya kök hücre nakli (KHN) yapıldı.
Tüm alıcı ve vericiler CMV IgG pozitifti. Toplam 647 plazma örneğinde RT-PCR yöntemi ile (QIAGEN)
CMV DNA çalışıldı. 258 (% 40.2) örnek negatif, 152 (%23.6) örnek düşük pozitif (0-500), 237 (%36,2)
örnekte 500 kopya üzerinde değer saptandı. KHN yapılan tüm olgularda CMV viremisi saptandı. Ancak
CMV-DNA >500 kopya olan hastalara preemptif intravenöz gansiklovir tedavisi başlandı. Tüm hastalar
ortalama 16.6 (12-23) gün tedavi aldı.
Sonuç: Allojeneik kök hücre nakli (AKHN) yapılan 28 hastanın ortalama yaş 31,25 (aralık; 18-54), otolog
kök hücre nakli (OKHN) yapılan 65 hastanın ortalama yaşı 49.1 (aralık;18-75) idi. Tüm nakillerde CMV
DNA > 500 kopya/ml %35,25 oranında görüldü. AKHN sonrası toplam % 35,3 oranında CMV DNA
pozitifliği (>500 kopya ) saptandı. OKHN sonrası toplam % 35,2 oranında CMV DNA pozitifliği (>500
kopya ) saptandı. Engrafman öncesi 4 hastada (%14,2), transplantasyon erken döneminde 3 hastada
(%10,7), geç dönemde 3 hastada (%10.7) pozitiflik saptandı. OKHN sonrası engrafman öncesi ve geç
dönemde pozitiflik saptanmazken erken dönemde 5 hastada (%7,2) pozitiflik saptandı. CMV hastalığı
hiçbir olguda görülmedi. CMV ile ilişkili bir ölüm kayıt edilmedi.
Yorum: AKHN sonrası erken dönemde asemptomatik CMV enfeksiyonun geç döneme göre daha sık
olmasının nedeni geç dönemde hasta sayısının çok az olması ile ilişkili olabilir. OKHN sonrası gelişen
CMV enfeksiyon sıklığı literatüre paralel görülmektedir. Preemptif tedavi için eşik bir değerin olmaması
takipte bazı güçlükler oluşturmaktadır. Bu nedenle preemptif tedavi için CMV-DNA eşik değerini
belirleyecek çalışmalara gereksinim vardır.
Anahtar Sözcükler: kök hücre nakli, cmv, preemptif tedavi
32
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:26 - MULTİPLE MYELOMA - MULTİPLE MİYELOM HASTALARINDA DEK
EKSPRESYONUNUN BELİRLENMESİ
Yazarlar: Ahmet Özdilek1, Türkan Çakar1, Öner Doğan2, Bülent Saka3, Ayten Kandilci1,
1GEBZE YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ
2İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ, İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ, PATOLOJİ ANABİLİM DALI, İSTANBUL
3İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ, İSTANBUL TIP FAKÜLTESİ, İÇ HASTALIKLARI ANABİLİM DALI, İSTANBUL.
Özet :
Multiple miyelom (MM), kemik iliğindeki plazma hücre sayısının klonal olarak anormal şekilde artışıyla
karakterize olan bir B-hücre kanseri olup, hematolojik kanserlerin neden olduğu ölümlerin yaklaşık
%20’sinin, tüm kanser ölümlerininse yaklaşık %2’sinin sebebini oluşturmaktadır. MM’de kopya artışı
görülen 6p22.3 kromozom bölgesinde yer alan genlerden biri olan DEK geni, ilk olarak akut miyeloid
lösemide anormal DEK-CAN füzyon geninin partneri olarak karakterize edilmiştir. Son yıllarda yapılan
çalışmalar 6p22.3 bölgesinin kopya sayısındaki artışla ilişkili olarak melanoma, mesane kanseri ve
retinoblastoma gibi pek çok tümörde DEK ekspresyonunda da artış olduğunu göstermiştir. Ancak
MM’de aynı kromozom bölgesinde gözlenen kopya sayısındaki artışın, bu bölgede lokalize olan DEK’in
ekspresyonunu etkileyip etkilemediğine dair literatür bilgisi bulunmamaktadır.
Bu çalışmada, daha önce İTF Patoloji Anabilim Dalı’nda arşivlenmiş olan, klinik ve morfolojik olarak
farklı özelliklere sahip MM hastalarına ait kemik iliği dokularında (n=35) ve hastalık belirtisi
göstermeyen normoselüler özellikteki kontrol kemik iliği dokularında (n=5) DEK proteini, plazma
hücrelerinin belirteci (marker) olan CD138 proteini ve proliferasyon belirteci olan ki-67 proteininin
ekspresyon düzeyleri immunohistokimyasal (IHK) yöntem kullanılarak incelendi. İlave olarak, bu grupta
yer alan hasta (n=30) ve sağlıklı kemik iliği dokularının parafin bloklarından elde edilen RNA
örneklerindeki DEK ekspresyon seviyesi gerçek zamanlı-RT-PCR (QRT-PCR) yöntemiyle analiz edildi.
IHK inceleme sonuçları, DEK’in kontrol kemik iliği dokularının miyeloid ve eritroid seri hücrelerinde
eksprese edildiğini gösterdi. Ancak, CD138 pozitif olan MM hastalarının neoplastik plazma
hücrelerinde ya da normal kemik iliği plazma hücrelerinde IHK yöntemle tespit edilebilecek düzeyde
DEK proteininin eksprese olmadığı belirlendi. CD138 pozitif MM hücrelerinin proliferatif özellikleri
(ki67’yi eksprese eden hücrelerin oranı) ile DEK ekspresyon seviyesi arasında bir ilişki olmadığı tespit
edildi. QRT-PCR analizleri, MM hastalarında kontrol grubu ile karşılaştırıldığında DEK geninin
ekspresyonunda anlamlı bir düşüş olduğunu gösterdi (p=0.01). Bununla birlikte, kullanılan RNA
örneklerinin total kemik iliğinden elde edilmesi nedeniyle, kemik iliğinde bulunan yüksek DEK
ekspresyonuna sahip diğer hücrelerin varlığının, MM hücrelerindeki azalmış DEK ekspresyonunun QRTPCR’la spesifik olarak tespitini maskelediği düşünülmektedir.Elde ettiğimiz sonuçlar, MM hücrelerinde
DEK ekspresyonunun yokluğunun, MM’nin ayırıcı tanısını IHK yöntemle kolaylaştırabilecek negatif bir
belirteç olarak kullanılabileceğini göstermektedir.
Anahtar Sözcükler: multiple miyelom, dek, ıhk, plazma hücresi
33
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:27 - KÖK HÜCRE - EXPERİENCE OF BK VİRUS İN ALLOGENEİC AND
AUTOLOGOUS BONE MARROW TRANSPLANTATİON
Yazarlar: Ilhami Berber, Emin Kaya, Mehmet Ali Erkurt, Irfan Kuku, Mustafa Koroglu, Ilknur Nizam
Özet :
Experience of BK Virus in Allogeneic and Autologous Bone Marrow Transplantation
Department of Haematology, Faculty of Medicine, Inonu University, Malatya, Turkey
Aim: BK virus is one of the most common causes of morbidity and mortality in patients after allogeneic
stem cell transplantation, occurs rarely after autologous stem cell transplantation. Early diagnosis and
treatment of viral cystitis may prevent significant morbidity and mortality of hemorrhagic cystitis due
to BK virus. Herein, we present four case reports of hemorrhagic cystitis due to BK virus infection in
three cases of allogeneic and one case of autologous hematopoietic stem cell transplantation.
Case Reports:Features Patients
FE
NA
BA
HHA
Age, sex and diagnosis 40-y female, AML
56-y male, AML 45-y male, AML 55-y male, AML
History Allogeneic SCT from HLA-matched siblings with busulfan/
cyclophosphamide (BU-CY) protocol (busulfan 4x0.8 mg/kg/day (4 days), cyclophosphamide 60
mg/kg/day (2 days), mesna 90 mg/kg/day (2 days)
Allogeneic SCT was planned after etoposide +
mitoxantrone + cytosine arabinoside (EMA) for induction therapy from HLA-matched siblings with BUCY protocol (busulfan 4x0.8 mg/kg/day (4 days), cyclophosphamide 60 mg/kg/day (2 days), mesna 90
mg/kg/day (2 days)
Allogeneic SCT from HLA-matched siblings with BU-CY protocol (busulfan
4x0.8 mg/kg/day (4 days), cyclophosphamide 60 mg/kg/day (2 days), mesna 90 mg/kg/day (2 days)
Autologous SCT with BU-CY protocol (busulfan 4x0.8 mg/kg/day (4 days), cyclophosphamide
60 mg/kg/day (2 days), mesna 90 mg/kg/day (2 days)
Symptoms and time of symptoms
-Grade III gross haematuria episode on 52nd day of
transplantation as the patient was in pre-engraftment period -Grade III gross haematuria episode
on 32nd day of transplantation as the patient was in pre-engraftment period -Grade III gross
haematuria episode on 28th day of transplantation as the patient was in pre-engraftment period
-Grade III gross haematuria episode on 22nd day of transplantation as the patient was in preengraftment period
Laboratory findings during symptoms
- Haemoglobin 8.8 g/dL, leukocyte 2,100 /microl, neutrophil 1,500/microl, lymphocyte 600 /
microl, and platelets 12,000 / microl
-Peripheral blood smear was compatible with blood count.
-INR, APTT, and serum creatinine levels were normal. - Haemoglobin 9.8 g/dL, leukocyte 0.6 /
microl, neutrophil 0.4/ microl, lymphocyte 0.2/ microl, and platelets 10,000 / microl.
-Peripheral blood smear was compatible with blood count.
-INR, APTT, and serum creatinine levels were normal. -Haemoglobin 8.1 g/dL, leukocyte 1,100 /
microl, neutrophil 0.7 /microl, lymphocyte 0.4/ microl, and platelets 13,000 / microl.
-Peripheral blood smear was compatible with blood count.
34
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
-INR, APTT, and serum creatinine levels were normal. -Haemoglobin 8.3 g/dL, leukocyte 0.5 / microl,
neutrophil 0.3/ microl, lymphocyte 0.1/ microl, and platelets 12,000 / microl.
-Peripheral blood smear was compatible with blood count.
-INR, APTT, and serum creatinine levels were normal.
Drugs during symptoms -Cyclosporine 2x150 mg /day/ i.v.
Methylprednisolone 1x120 mg /day/ i.v.
- No antiaggregant treatment
- Intravenous immune globulin (IVIG) (5 gr/day/i.v. once a week until 100th day) for GVHD and
infection prevention. -Cyclosporine 2x100 mg /day/ i.v.
Methylprednisolone 1x100 mg /day/ i.v.
- No antiaggregant treatment
- IVIG (5 gr/day/i.v. once a week until 100th day) for GVHD and infection prevention.
-Cyclosporine 2x150 mg /day/ i.v.
Methylprednisolone 1x120 mg /day/ i.v.
-Mycophenolate mofetil 2x50 mg/day
- No antiaggregant treatment
- IVIG (5 gr/day/i.v. once a week until 100th day) for GVHD and infection prevention.
immunosuppressive or antiaggregant treatment
-No
Physical examination -Suprapubic tenderness -Suprapubic tenderness -No physical examination
-No physical examination
Diagnosis
- Urine analysis with PCR analysis revealed positive result for BK virus - Urine
analysis with PCR analysis revealed positive result for BK virus - Urine analysis with PCR analysis
revealed positive result for BK virus
- Urine analysis with PCR analysis revealed positive result for
BK virus
BK virus count
(BK virus DNA using quantitative real-time PCR in urine)
-We are not able to show copy number due to technical difficulties
-BK virus was positive
(copy number >1,000,000 copy/ml)
-BK virus was positive (copy number >1,000,000 copy/ml)
-BK virus was positive (copy number >1,000,000 copy/ml)
Treatment for BK virus - Bleeding did not stop despite platelet suspension infusions and platelet
count being >30,000/ microl
- Hiyosin-N-butilbromür 3x20 mg/day/i.v as antispasmodic agent.
- Continuous bladder irrigation was performed with three-way Foley urethral catheter
-Cystoscopy was applied and haemorrhagic foci was cauterised after consulting with urology and
nephrology clinics
-Stopped methyl prednisolone
-Reduced dose of cyclosporine
- Ciprofloxacin treatment was started (2x400 mg/day/i.v.)
- Bleeding did not stop despite
platelet suspension infusions and platelet count being >30,000/ microl
Hiyosin-N-butilbromür 3x20 mg/day/i.v as antispasmodic agent.
- Continuous bladder irrigation was performed with three-way Foley urethral catheter
- Stopped methyl prednisolone
35
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
- Reduced dose of cyclosporine
-Cidofovir treatment (5 mg/m2/day, (250 mg on weeks 0, 4, 6, and 8; total of four doses) was given
with probenecid
- Ciprofloxacin treatment was started (2x400 mg/day/i.v.)
- Bleeding did not stop despite
platelet suspension infusions and platelet count being >30,000/ microl
Hiyosin-N-butilbromür 3x20 mg/day/i.v as antispasmodic agent.
-Stopped methyl prednisolone and mycophenolate mofetil
-Reduced dose of cyclosporine
- Ciprofloxacin treatment was started (2x400 mg/day/i.v.)
- Bleeding did not stop despite platelet suspension infusions and platelet count being
>30,000/ microl
-Hiyosin-N-butilbromür 3x20 mg/day/i.v as antispasmodic agent
-No additional treatment for BK virus
- Ciprofloxacin treatment was started (2x400 mg/day/i.v.)
Result -The patient responded to treatment, and haematuria stopped gradually within a month.
-BK virus was negative when the patient was in pre-engraftment period.
-The patient did not respond, so cidofovir treatment was given. Haematuria stopped after
cidofovir, but four weeks after this treatment, renal failure developed and haemodialysis treatment
was started.
- BK virus was negative.
-The patient was in post-engraftment period.
- Haematuria stopped spontaneously within a month.
-BK virus was negative after 20 days.
-The patient was in pre-engraftment period.
-Haematuria stopped spontaneously within one month.
- BK virus was negative after one month.
- The patient was in pre-engraftment period.
Prognosis
remission.
-The patient died from sepsis. -The patient died from sepsis. -The patient is in
-The patient died from recurrence of disease
Conclusion
Although the role of the BKV in the aetiology of HC is more common in allogeneic HSCT patients, its
frequency is not known exactly in autologous HSCT patients. More studies are required to determine
the frequency of BKV in HC with autologous HSCT. The roles and success of the drugs used in the
treatment of the BKV are unclear. Early diagnosis and treatment of viral cystitis may prevent
significant morbidity and mortality of hemorrhagic cystitis due to BK virus. It is not entirely clear how
BK virus affects prognosis in patients undergoing allogeneic and autologous hematopoietic stem cell
transplantation.
Anahtar Sözcükler: bk virus, allogeneic and autologous bone marrow transplantation
36
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:28 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI - KÖK HÜCRE
MOBİLİZASYONUNDA YÜKSEK VE DÜŞÜK DOZ SİKLOFOSFAMİD’İN ETKİNLİĞİNİN
VE YAN ETKİLERİNİN KARŞILAŞTIRILMASI
Yazarlar: Ayşe Birekul1, Özge Özçoban2, Günsu Aydın2, Ali Ünal2, Leylagül Kaynar2, Esra Turak2,
Çiğdem Pala2, Bülent Eser2, Mustafa Çetin2,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
2ERCİYES ÜNV
ÖZET: Çalışmaya 56 hasta alındı. Hastaların 41’i erkek, 15’i kadın idi. Hastaların 29’u multipl miyelom,
27’si lenfoma idi. Ortanca yaş 55 (min:25, max:71) idi. Kök hücre mobilizasyonu için 26 hastaya 4
gr/m², 26 hastaya ise 2,4 gr/m² dozunda Siklofosfamid uygulandı. Hastaların işlem öncesi ortanca WBC
değeri 7605 x 10 6 , işlem öncesi ortanca CD34 sayısı ise 23,5950 x 10 6 idi. İşlem sonrası ortanca
kilogram başına toplanan CD34 sayısı; düşük doz alan hastalarda 6,8950 x 10 6 ve yüksek doz
alanlarda 9,8850 x 10 6 tespit edildi (p>0.05). İşlem sonrası ortanca kilogram basına mononükleer
hücre sayısı; düşük dozda 1.1350 x10 6 ve yüksek dozda 1,04 x 10 6 bulundu (p>0.05).Multiple
myelom tanılı 29 hastanın 15’ine 4gr/m², 14’üne 2,4 gr/m² dozunda Siklofosfamid verildi. Düşük doz
Siklofosfamid verilenlerde, ortanca kilogram başına toplanan CD34 sayısı 9,32 x 10 6 ve mononükleer
hücre sayısı 1,05 x 10 6’ idi. Yüksek doz uygulananlarda, ise ortanca kilogram başına toplanan CD34
sayısı 11,18 x 10 6 ve mononükleer hücre sayısı 1,01 x 10 6 olarak tespit edildi. Multipl miyelom tanılı
hastalarda düşük doz ve yüksek doz Siklofosfamid uygulananlarda, Kg başına toplanan CD34 sayısı ile
mononükleer hücre sayısı açısından istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu.Lenfoma tanılı 27 hastanın
13’üne 4gr/m², 14’üne 2,4 gr/m² dozunda Siklofosfamid verildi.Kg başına toplanan CD34 sayısı düşük
dozda 5,10 x 10 6, yüksek dozda 8,85 x 10 , Kg başına toplanan mononükleer hücre sayısı ise düşük
dozda 1,69 x 10 6, yüksek dozda 1,27 x 10 6 (p>0.05) idi.
AMAÇ: Bu çalışmada; multipl miyelom ve lenfoma tanısı ile Otolog Kök Hücre Nakli planlanan
hastalarda, yüksek doz ve düşük doz Siklofosfamid dozlarının (2,4 gr/m² ve 4 gr/m²), kök hücre
mobilizasyonu üzerine etkinliği ve yan etkileri karşılaştırıldı.
HASTALAR VE METOD: Erciyes Üniversitesi Kemik İliği Nakli Merkezi, Aferez Ünitesi’nde 2011-2013
yılları arasında, Otolog Kök Hücre Nakli planlanan lenfoma ve multiple miyelom tanılı hastalara, Yüksek
doz (4gr/m²) veya düşük doz (2,4 gr/m²) Siklofosfamid ve GCSF (Filgastrim veya Lenogastrim) ile kök
hücre mobilizasyonu yapıldı. Yüksek doz ve Düşük doz Siklofosfamid uygulanan hastalardan toplanan
CD 34 + kök hücre sayıları karşılaştırıldı. Siklofosfamid dozunun, kök hücre toplanması üzerindeki
etkinliği ve yan etkileri değerlendirildi.
Anahtar Sözcükler: siklofosfamid,kök hücre mobilizasyonu
37
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:29 - KANSERDE HEDEF MOLEKÜL SAPTANMASI - HEMATOLOJİK MALİGNİTELİ
VE SOLİD TM.LÜ HASTALARDA KÖK HÜCRE MOBİLİZASYONUNDA,
PLERİXAFOR’UN (MOZOBİL) ETKİNLİĞİ
Yazarlar: Ayşe Birekul1, Özge Özçoban2, Günsu Aydın2, Ali Ünal1, Esra Turak2, Çiğdem Pala2, Leylagül
Kaynar3, Muzaffer Keklik2, Bülent Eser2, Mustafa Çetin2,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
2ERCİYES ÜNV
3ERCİYES ÜNV
Özet :
ÖZET:Çalışmaya alınan donörlerin 7’si erkek(%54) , 6‘si kadın(%46) ; tüm donörlere 10 mg/kg filgrastim
+ kemoterapi (Cyclo-2,4 – 4 gr/ m2) uygulanmış ,yetrli sayıda hücre toplanamayan donörlere ; 10
mg/kg filgrastime, plerixafor (mozobil) 0.24 mg/kg sc uygulandı..Donörlerin ….(%15)’ü Multiple
Myelom , …(%23) ‘i Testis Tm , …(%31) i Hodgkin Lenfoma, ….(%30,8) Non Hodgkin Lenfoma
(Foliküler,B ve T Hücreli Lenfomalar) dır.… Hastada (%33) ‘ünde periferik ven kullanılırken,… Hastada
(%67)’sinde santral venöz kateter kullanılmıştır.Donörlerin ortalama kilosu 72+-8 ( min:53, max:84kg)
olup; yaş ortalaması 39+-16 (min:18, max:64) ;ortalama WBC:27.561+-14.803(min:11.000 max:70.000)
dir. İşlenen kan hamcı ortalama 16077.25+-2260 ml (min:10.250ml, max:20.425ml).Kg başına CD34(+)
kök hücrelerin ortalaması 2,2X106 +-1,2(min 0,91, max:5,5) olup,periferk CD34 (+) hücre sayısı
ortalama 21,2+-15,1(min:6, max:56) olarak toplanmıştır.10 hasta otolog kök hücre nakli olmuş ,3’ü
henüz OKİT için beklemektedir. Ortalama nötrofil engrafman süresi 10,3 +- 0,5(min:10, max:11) gün;
ortalama platelet engrafman süresi ise 14+-3,5 ( min:11, max:23 )gündür
AMAÇ: Hematolojik maliğnite ve solid tümörlü hastalarda, G-CSF ve Cyclophosphamide ile Kök hücre
mobilizasyonu yapılamayan veya yeterli sayıda kök hücre toplanamayan hastalarda, plerixafor
(mozobil) kullanımının etkinliği değerlendirildi.
YÖNTEM: 26.03.12 ve 01.04.13 tarihleri arasında otolog kök hücre mobilizasyonu yapılması amaçlı
Cyclofosfamid+GCSF ile mobilize edilip GCSF olarak filgrastim 10 mg/kg kullanılan ancak yeterli sayıda
kök hücre toplanamayan hastalarda, ikinci sıra filgrastime ek olarak plerixafor kullanılarak kök hücre
mobilizasyonu yapıldı. Plerixafor ile mobilizasyon yapılan ve kök hücre toplanan 13 hastaya ait
verilerin, % dağılım ortalama testleriyle analizleri yapılarak değerlendirildi..
Anahtar Sözcükler: plerixafor,mobilizasyon
38
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:30 - MULTİPLE MYELOMA - PREVALENCE OF MONOCLONAL GAMMOPATHY
OF UNDETERMINED SIGNIFICANCE AND SMOLDERING MYELOMA IN HIGH RISK
PATIENTS WITH ELEVATED ESR AND OLDER THAN 50 YEARS
Yazarlar: Ali Ünal1, İrem Öner1, Esra Turak1, Çiğdem Pala1, Leylagül Kaynar1, Muzaffer Keklik1, Yavuz
Köker1, Türkan Patıroğlu1, Serdar Şıvgın1, Özlem Canöz1, Bülent Eser1, Serdar Şıvgın1, Mustafa
Çetin1, Özge Özçoban1, Özge Özçoban1, Ayşe Birekul1, Günsu Aydın1,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
Özet :
Aim: Evaluation of monoclonal gammopathy of undetermined significance (MGUS) and asymptomatic
multiple myeloma (smoldering, indolent myeloma) prevalence among the patients older than 50 years
of age with bone pain and elevated erythrocyte sedimentation rate.
Objective: MGUS is the most common form of plasma cell dyscrasias with a prevalence rate of
approximately 3% among population older than 50 years of age. Its prevalence increases by age,
ranging from 1.7 % between 50 and 59 years of age to 5% above 70 years of age.
Material and Method: Overall, 160 patients older than 50 years of age with elevated erythrocyte
sedimentation rate (50 mm/h) were included to the study. In all patients, the following evaluations
were performed: protein electrophoresis, measurement of serum immunoglobulin levels, serum
immunofixation assays, free light chain ratio (FLC kappa and lambda) and ß2-microglobulin
measurement.
Monoclonal gammopathy were detected by immunofixation electrophoresis and serum FLC tests.
Histopathologically, the diagnosis was also confirmed by bone marrow biopsy.
Results: Immunofixaton electrophoresis (IFE) and FLC tests were performed in the sera of 160
patients. A significant difference was found between cases in which monoclonal gammopathy was or
wasn’t detected (p
Conclusion: In our study, it was found that plasma cell-related diseases were more prevalent in case of
presence of risk factors such as advanced age, elevated ESR, and increased serum immunoglobulin.
This study emphasized that the detection of MGUS, one of these diseases, is rather important since it
is a precursor of MM. When IFE and FLC tests used in the detection of monoclonal gammopathies, it
was seen that either test alone couldn’t detect all monoclonal gammopathies despite higher
sensitivity of IFE test; and using in combination allowed to detect monoclonal gammopathies by 100%.
Anahtar Sözcükler: erythrocyte sedimentation rate, monoclonal gammopathy of undetermined
significance.
39
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:31 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - ALLOJENİK KÖK HÜCRE NAKLİ SONRASI
GRAFT VERSUS HOST HASTALIĞI GELİŞEN HASTALARDA İMMÜN YAPILANMA İLE
LENFOİD HÜCRE ALT GRUPLARININ DAĞILIMI
Yazarlar: Ali Ünal1, Elmas Uzer2, Yavuz Köker2, Serdar Şıvgın2, Leylagül Kaynar2, Mustafa Çetin2,
Bülent Eser2, Ayşe Birekul3, Özge Özçoban3, Günsu Aydın3,
1ERCİYES UNİVERSİTY
3ERCİYES ÜNV
Özet :
GİRİŞ VE AMAÇ: Allojenik Kök Hücre Nakli (AKHN) hematolojik hastalıklarda kür sağlayabilen etkili bir
tedavi yöntemidir. AKHN’nin en sık görülen ve en önemli komplikasyonu ise Graft Versus Host
Hastalığı(GVHH) dır. GVHH Tedavisinde; steroid, siklosporin, MMF gibi immunsupresif ilaçlar kullanılır.
Bu çalışmada; AKHN sonrası GVHH gelişen ve immünsupresif tedavi alan hastalarda İmmunglobulin (Ig)
değerleri ile lenfoid hücre alt grup dağılımı analiz edilmiştir.
MATERYAL-METOD: Erciyes Üniversitesi Kök Hücre Nakil Merkezi’nde AKHN yapılmış ve sonrasında
GVHH gelişmesi nedeniyle takipte olan 16 hasta çalışmaya alındı. Hastalardan alınan periferal kan
örneklerinden; flow sitometri yöntemi ile lenfoid hücre alt grup dağılımı yapıldı, Ig değerleri ölçüldü.
BULGULAR: Hastaların 13’ü erkek, 3’ü kadındı. Yaş ortalaması; 33,2 yıl idi (21-52). 10 hasta Akut
Myeloid Lösemi (AML) (%62,5), 4 hasta Akut Lenfoblastik Lösemi (ALL) (%25), bir hasta Hodgkin
Lenfoma (HL) iken (%6,3), bir hasta da Multiple Myeloma (MM) hastası idi (%6,3). Hastaların 7 ‘si
siklosporin, 9’si siklosporin dışı immunsupresif tedaviler alıyordu.
Flow sitometrik analiz sonucunda; lenfosit, doğal öldürücü (NK) hücreler (CD56+), monosit, eozinofil ve
CD4/ CD8 oranı bakımından siklosporin tedavisi alan ve almayan grupta istatistiksel olarak anlamlı fark
bulunamadı (p>0,05). Her iki grup hastada; IgA, IgG, IgM ve IgE değerleri açısından da; istatistiksel
anlamlı fark tespit edilmedi (p>0,05).
SONUÇLAR: AKHN sonrası GVHH gelişen hastalarda, siklosporin ve siklosporin dışı immünsüpresif
tedavi almanın, immün yapılanma ve Ig düzeyleri ile lenfosit alt grupları yönünden anlamlı bir farkı
olmadığı tespit edilmiştir.
Anahtar Sözcükler: allojenik kök hücre nakli ,graft versus host hastalığı, immün yapılanma
40
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:32 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - KRONİK MYELOİD LÖSEMİ’DE IMATİNİB,
NİLOTİNİB VE DASATİNİB’İN VEGF VE VEGFR-1 DÜZEYİNE ETKİLERİ
Yazarlar: Rahşan Yıldırım1, Gülden Sincan1, Çiğdem Pala2, Musa Düdükcü3, Leylagül Kaynar2, Selin
Merih Urlu4, İlhami Kiki1, Fuat Erdem1, Mustafa Çetin2, Mehmet Gündoğdu1,
1ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ İÇ HASTALIKLARI ABD-HEMATOLOJİ BD/ERZURUM
2ERCİYES ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ İÇ HASTALIKLARI ABD-HEMATOLOJİ BD/KAYSERİ
3ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ TIBBİ BİYOKİMYA ABD/ERZURUM
4ATATÜRK ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ İÇ HASTALIKLARI ABD/ERZURUM
Özet :
Kronik Myeloid Lösemi’de Imatinib, Nilotinib ve Dasatinib’in VEGF ve VEGFR-1 Düzeyine Etkileri
GİRİŞ VE AMAÇ: Vasküler endotelyal growth faktör (VEGF), VEGF reseptörlerine bağlanarak
angiogenezi hızlandıran ve ileri evre kanserlerde kan düzeyleri yükselen bir proteindir (1-2). Interlökin
8, fibroblast büyüme faktörü, epidermal büyüme faktörü, tümör nekrozan faktör anjiogenezisi uyaran
diğer proteinlerdir (3). Anjiogenez ile solid tümörlerin progresyonu arasındaki ilişki hematolojik
kanserlerde de saptanmıştır (4-6). Anjiogenez inhibisyonu yapan monoklonal antikorlar, tirozin kinaz
inhibitörleri, transkripsiyon inhibitörleri tedavide kullanılabilir (7-9). Bu çalışmada amaç kronik faz
Kronik Myeloid lösemi (KML) hastalarında İmatinib, Nilotinib ve Dasatinib’in serum VEGF ve VEGF
reseptör 1 (VEGFR-1) düzeyine etkilerini araştırmaktır.
MATERYAL VE METOD: Çalışmaya en az 6 aydır tirozin kinaz inhibitörü alan ve en az 6 aydır tam
sitogenetik yanıtlı olan 65 KML hastası dahil edildi. Yirmi sağlıklı kişi ise kontrol grubu olarak
değerlendirildi. Serum VEGF ve VEGFR-1 düzeyleri enzim immunoassay yöntemiyle ölçüldü. İstatiksel
analiz SPSS.11 programı ile yapıldı. Gruplar Mann-Whitney U testiyle karşılaştırıldı. p < 0.05 değeri
istatiksel olarak anlamlı kabul edildi.
SONUÇLAR: Çalışmaya alınan 65 KML hastasının 33’ü (% 51) erkek ve 32’si (% 49) kadındı. Hastaların
yaş ortalaması 46.71 ± 14.92 yıl idi. 65 hastadan 38’i İmatinib, 15’i Nilotinib ve 12’si Dasatinib
kullanıyordu. İmatinib kullanan hastaların yaş ortalaması 46.53 ± 15.76 yıl olup hastaların 16’sı erkek
22’si kadındı. Nilotinib kullanan hastaların yaş ortalaması 48.87 ± 16.14 yıl olup 11’i erkek ve 5’i
kadındı. Dasatinib kullanan hastaların yaş ortalaması 44.58 ± 10.83 yıl idi (6 erkek, 6 kadın). Kontrol
grubunun ise 11’i erkek, 9’u kadın ve yaş ortalaması 47.30 ± 10.56 yıl idi.
Hastaların ortalama VEGF düzeyi 172.21 ± 127.46 pg/mL iken VEGFR-1 düzeyi 199.62 ± 122.22 pg/mL
idi. Kontrol grubunda ise ortalama VEGF düzeyi 91.14 ± 38.76 pg/mL ve VEGFR-1 düzeyi 91.82 ± 41.57
pg/mL idi.
Dasatinib kullanan grupta serum VEGF (154.55 ± 83.90 pg/mL) ve VEGFR-1 (210.83 ± 105.36 pg/mL)
düzeyi kontrol grubundan anlamlı yüksek saptandı (p = 0.008 and p < 0.0001). Nilotinib grubunda
serum VEGF düzeyi (152.52 ± 97.72 pg/mL) kontrol grubundan yüksekti, ancak istatiksel olarak anlamlı
değildi (p = 0.06). VEGFR-1 düzeyi ise (175.23 ± 37.69 pg/mL) kontrol grubundan anlamlı olarak
yüksekti (p < 0.0001 ). İmatinib kullanan grupta ise serum VEGF (185.56 ± 148.17 pg/mL) and VEGFR-1
(205.71 ± 147.24 pg/mL) düzeyi kontrol grubundan anlamlı yüksekti (p < 0.0001). Serum VEGF ve
VEGFR-1 düzeyleri için İmatinib, Nilotinib ve Dasatinib grupları arasında istatiksel olarak anlamlı fark
yoktu (p > 0.05).
SONUÇ: Yapılan çalışmalarda KML hastalarında serum VEGF düzeylerinde yükseklik olduğu
gösterilmiştir (10). Legros ve arkadaşlarının çalışmasında; KML hastalarında saptanan serum VEGF
düzeylerindeki yükseklik İmatinib tedavisi ile gerilemiştir (11). Çalışmamızda serum VEGF and VEGFR-1
düzeyleri karşılaştırıldığında İmatinib, Nilotinib and Dasatinibin birbirine üstünlüğü saptanmamıştır.
41
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
Fakat Nilotinib alan olgularda serum VEGF düzeyi kontrol grubuna göre anlamlı yüksek olmadığından
Nilotinibin anjiogenez inhibisyonu üzerine daha etkili olduğunu söyleyebiliriz.
KAYNAKLAR
1. Carmeliet P. VEGF as a key mediator of angiogenesis in cancer. Oncology 2005;69:4-10.
2. Poon RT. Fan ST. Wong J. Clinical implications of circulating angiogenic factors in cancer patients. J
Clin Oncol 2001;19(4):1207-25.
3. De Vita VT. Hellman S. Rosenberg SA. Molecular biology of cancer: Invasion and metastasis. In:
Fıdler IJ ed. Cancer: Principles and Practice of Oncology 5 th. ed. Lippincott-Laven Pub. Philadelphia
1997; 7: 135-41.
4. Moehler TM. Ho AD. Goldschmidt H. Angiogenesis in hematologic malignancies. Crit Rev Oncol
Hematol 2003; 45: 227-44.
5. Song G. Li Y. Jiang G. Role of VEGF/VEGFR in the pathogenesis of leukemias and as treatment
targets. Oncol Rep. 2012 Dec; 28(6):1935-44
6. Maffei R. Martinelli S. Castelli I. Et al. Increased angiogenesis induced by chronic lymphocytic
leukemia B cells is mediated by leukemia-derived Ang2 and VEGF. Leuk Res. 2010 Mar; 34(3):312-21
7. Longo V. Vacca A. Ribatti D. Imaging and angiogenesis in hematological malignancies. Leukemia
2007; 21: 1605.
8. Bogusz J. Majchrzak A. M?dra A. et al. Mechanisms of action of the anti-VEGF monoclonal
antibody bevacizumab on chronic lymphocytic leukemia cells. Postepy Hig Med Dosw. 2013 Mar
1;67:107-18.
9. Wellbrock J. Fiedler W. Clinical experience with antiangiogenic therapy in leukemia. Curr Cancer
Drug Targets. 2011 Nov; 11(9):1053-68.
10. Verstovsek S. Kantarjian H. Manshouri T. et al. Prognostic significance of cellular vascular
endothelial growth factor expression in chronic phase chronic myeloid leukemia. Blood 2002; 99:6:
2265-7.
11. Legros L. Bourcier C. Jacquel A. et al. Imatinib mesylate (STI571) decreases the vascular
endothelial growth factor plasma concentration in patients with chronic myeloid leukemia. Blood
2004; 104: 495-501.
Anahtar Sözcükler: kronik myeloid lösemi, anjiogenez, vegf, vegfr-1
42
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:33 - HODGKİN LENFOMA - IMMUN TROMBOSİTOPENİK PURPURALI VE
SPLENEKTOMİLİ OLGUDA HODGKİN LENFOMA SAPTANMASI
Yazarlar: Gülsüm Akgün Çağlıyan1, Oktay Bilgir1,
1İZMİR BOZYAKA EĞİTİM ARAŞTIRMA HASTENESİ,İZMİR
Özet :
AMAÇ VE GİRİŞ: Immun trombositopenik purpura (ITP) trombositlere karşı oluşan otoantikorların
trombosit yaşam sürelerini kısaltması sonucu gelişen edinsel, otoimmun bir hastalıktır.Hodgkin
lenfoma ise primer olarak lenf nodları, karaciğer, dalağı etkileyen ve patolojik olarak tanı koyulan bir
hastalıktır.Immun yetersizlik,yüksek sosoyoekonomik düzey, EBV,aile birey sayısının az oluşu ve
tonsillektomi ile ilişkilidir. Önce ITP , izlemde Hodgkin lenfoma tanısı alan bir olgumuzu sunuyoruz.
OLGU: 38 yaşında bayan hasta kollarda ve bacaklarda peteşiyal döküntüler olması nedeniyle
hematoloji polikliniğimize başvurdu.Tam kan sayımında wbc:5800 mm3, hb:12.8 gr/dl, mcv.80 plt:
3.000 mm3 saptandı.Periferik yaymada trombosit sayısı
TARTIŞMA: Hodgkin ve ITP birlikteliği nadir bir durumdur. ITP’nin Hodgkin hastalığı sonrası ortalama
23. ayda ortaya çıktığı gözlenmiştir.Literatürde Hodgkin lenfoma remisyon döneminde tanı alan veya
Hodgkin lenfoma ile aynı anda ortaya çıkan olgular bildirilmiştir.Hodgkin lenfomada antikorların
trombosit membran proteinlerine direkt etkisi nedeniyle ITP oluştuğu düşünülmektedir. Bu hastaların
tedavisinde steroid, ıntravenöz ımmunglobulin ve ımmunmodulatör ajanlar denenmiştir.Olgumuz önce
ITP tanısı alıp, ITP açısından 1 yıldır remisyonda izlenirken hodgkin lenfoma tanısı aldığı için paylaşmak
istedik.
Anahtar Sözcükler: ımmun trombositopeni,hodgkin lenfoma
43
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:34 - KÖK HÜCRE - ALERJİK RİNİT MODELİ OLUŞTURULAN FARELERDE
MEZENKİMAL KÖK HÜCRELERİN AKCİĞER VE NAZAL HİSTOPATOLOJİ VE SİTOKİN
DÜZEYLERİ ÜZERİNE ETKİSİ
Yazarlar: Sakine Işık1, Meral Karaman2, Yusuf Baran3, Müge Kıray4, Şule Çağlayan-Sözmen5, Hüsnü
Alper Bağrıyanık6, İlknur Kozanoğlu7, Aysun Adan Gökbulut3, Özkan Karaman1, Nevin Uzuner1,
1DEÜ, TIP FAKÜLTESİ, ÇOCUK ALERJİ VE İMMUNOLOJİ BD
2DEÜ, TIP FAKÜLTESİ, MİKROBİYOLOJİ AD
3İYTE, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ
4DEÜ, TIP FAKÜLTESİ, FİZYOLOJİ AD
5DEÜ, ÇOCUK ALERJİ VE İMMUNOLOJİ BD
6DEÜ,TIP FAKÜLTESİ, HİSTOLOJİ AD
7BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA ARAŞTIRMA VE UYGULAMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BD
Özet :
Amaç: Mezenkimal kök hücrelerin alerjik havayolu hastalıklarında daha önce deneysel olarak etkinliği
gösterilmiştir (1).Bu çalışmada kemik iliğinden köken alan MKH’lerin alerjik rinit (AR) modeli
oluşturulan farelerde akciğer ve nazal histopatoloji ve sitokin düzeyleri üzerine etkilerinin
değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Materyal ve metod: Çalışmaya alınan yirmi yedi fare beş gruba ayrılmıştır (grup-I (kontrol), grup-II
(plasebo), grup-III (AR modeli oluşturulan ve intraperitoneal 1x106 MKH/fare verilen grup), grup-IV (AR
modeli oluşturulan ve intraperitoneal 2x106 MKH/fare verilen grup), grup-V (1x106 MKH verilen sağlık
fare grubu). Grup-I ve -V haricindeki gruplara önce sensitizasyon amacıyla ovalbumin ve aliminyum
hidroksit karışımı intraperitoneal olarak verilmiş ve AR modelini oluşturmak için 14. günden itibaren
ovalbumin intranazal olarak uygulanmıştır. AR modeli oluşturulan farelere semptom skorlaması
yapılmıştır. MKH uygulamasını takiben sakrifiye edilen farelerde akciğer ve nazal histopatolojik bulgular
ile akciğer homojenatlarında ve nazal sıvıda ELISA yöntemiyle ölçülen IL-4, IL-5, IL-13, NO düzeyleri
değerlendirilmiştir.
Bulgular: AR modeli oluşturulan grupların semptom skorları diğer gruplara göre oldukça yüksektir.
Nazal dokunun ışık mikroskobik değerlendirmesinde MKH verilen her grup-III ve IV’te nasal goblet ve
mast hücre sayılarında plasebo grubuna göre anlamlı azalma saptanmıştır (p
Sonuç: Alerjik havayolu hastalıkları üzerine olumlu etkileri gösterilen MKH’lerin bu hastalıkların
tedavisinde alternatif olarak düşünülebilir.
Anahtar Sözcükler: alerjik rinit, fare modeli, mezenkimal kök hücre
44
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:35 - KÖK HÜCRE - DENEYSEL OLARAK OLUŞTURULAN BRONŞİOLİTİS
OBLİTERANS TEDAVİSİNDE MEZENKİMAL KÖK HÜCRENİN YERİ
Yazarlar: Sakine Işık1, Nevin Uzuner1, Meral Karaman2, Özkan Karaman1, Müge Kıray3, İlknur
Kozanoğlu4, Hüsnü Alper Bağrıyanık5, Zeynep Arıkan-Ayyıldız1, Melis Kartal-Yandım6, Yusuf Baran6,
1DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, ÇOCUK ALERJİ VE İMMUNOLOJİ BD
2DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ TIP FAKÜLTESİ, MİKROBİYOLOJİ ANABİLİM DALI
3DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, FİZYOLOJİ AD
4BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA ARAŞTIRMA VE UYGULAMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BD
5DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, HİSTOLOJİ AD
6İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK LABORATUVARI
Özet :
Amaç: Bronşiolitis obliterans (BO), küçük havayollarında obstrüksiyon ve/veya obliterasyona neden
olan patolojik bir süreçtir. Tedavisi oldukça zor olan ve sıklıkla da başarısızlıkla sonuçlanan bu hastalıkta
etkili tedavi arayışları sürmektedir. Bu çalışmada, deneysel olarak BO modeli oluşturulan farelerde
MKH’lerin BO’da hastalığa ait histolojik bulgular ve sitokin düzeyleri üzerine etkilerinin belirlenmesi ve
dolayısı ile MKH’lerin BO’nun tedavisi için terapötik etkilerinin ortaya konması amaçlanmıştır.
Materyal-Metod: Çalışmaya 6-8 haftalık, 20-25 gr ağırlığında 25 adet BALB/C fare alınmıştır. Farelerin
kemik iliğinden MKH’ler elde edilmiş ve in vivo takipleri amacıyla yeşil floresan protein ile
işaretlenmişlerdir. Uygulama öncesi MKH’lerin kök hücre karakteristikleri akım sitometri yöntemiyle
belirlenmiştir. Gruplar; Grup-I (Kontrol), Grup-II (BO modeli oluşturulup, 1x106 MKH verilen grup),
Grup-III (BO modeli oluşturulmadan, 1x106 MKH verilen grup), Grup-IV (BO modeli oluşturulup, salin
uygulanan grup) olmak üzere 4’e ayrılmıştır. Tüm fareler MKH uygulamasından 24 saat sonra sakrifiye
edildi. Akciğer dokusu ışık ve konfokal mikroskopik değerlendirme için ayrılmıştır. Tüm gruplardan INFgama, TNF-alfa, IL-2 ölçümleri için bronkoalveolar lavaj sıvısı alınmıştır.
Bulgular: BO modeli oluşturularak MKH verilen grupta konfokal mikroskopik değerlendirmede akciğer
dokusunda yeşil floresan protein ile işaretli MKH’lerin göç ettiği görülmüştür. Akım sitometri sonuçları
elde edilen hücrelerin MKH olduklarını ortaya koymuştur. Sitokin düzeyleri açısından
değerlendirildiğinde BO modeli oluşturulup MKH verilen grupta, IL-2 (p=0,00) ve TNF-alfa (p=0,00)
düzeyleri bronşiolitis obliterans modeli oluşturulup salin uygulanan gruba göre istatiksel olarak anlamlı
azalma saptanırken, INF-gama düzeyi heriki grupta benzer (p=0,11) bulunmuştur.
Sonuç: BO modeli oluşturulan farelerde hasarlı akciğer dokusuna MKH göçü gösterilmiştir. MKH’nin
sitokin düzeyinde azalmaya neden olduğu ortaya konmuştur.
Anahtar Sözcükler: bronşiolitis obliterans, fare modeli, mezenkimal kök hücre
45
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:36 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FİSETİN, HESPERETİN VE VİTEKSİN’İN
KRONİK MYLEOİD LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE ETKİLERİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Aysun Adan Gökbulut1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR,
TÜRKİYE
Özet :
Kronik myeloid lösemi (KML), BCR-ABL1 oncoproteinini kodlayan Philedelphia kromozomu ile
karakterizedir. BCR/ABL aktivitesini hedef alan tirozin kinaz inhibitörleri hastalıkla mücadelede oldukça
önemli sonuçlar vermesine rağmen, direnç gelişimi ve oluşan yan etkiler bu ilaçların mutlak başarısının
önündeki engeller olarak görülmektedir. Dolayısıyla, tedavide kullanılma potansiyeli olabilecek yeni
ajanların bulunması veya geliştirilmesi son derece önemlidir. Fisetin, hesperetin ve viteksin bitkisel
kökenli flavonoidlerdir ve birçok sebze ve meyvede yaygın olarak bulunmaktadırlar. Bu flavonoidlerin
etkinliği farklı kanser türünde gösterilmesine rağmen, KML hücreleri üzerine etkilerini gösteren
herhangi bir çalışma bulunmamaktadır.
Bu çalışmamızda, fisetin, hesperetin ve viteksin’in KML hücreleri üzerine sitotoksik, apoptotik ve
sitostatik etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
K562 hücreleri artan dozlarda (1-200 µM) fisetin, hesperetin ve viteksin’e maruz bırakılmış ve bu
ajanların hücreler üzerindeki sitotoksik etkileri MTT hücre proliferasyon testi ile belirlenmiştir. K562
hücrelerinin kaspaz-3 enzim aktivitesinde meydana gelen değişimler kaspaz-3 kolorimetrik testi
(Biovision, ABD) kullanılarak belirlenmiştir. Mitokondri zar potansiyelindeki (MMP) değişimler JC-1
mitokondri zar potansiyeli belirleme kiti ile belirlenmiştir (Cayman Chemical, USA). Apoptotik hücre
ölümleri Annexin V/ propidyum iyodit ikili boyama yöntemi ile belirlenmiştir. K562 hücrelerinin hücre
döngüsü profilleri propidyum iyodide ile boyanarak akım sitometresinde tespit edilmiştir.
Fisetin, hesperetin ve viteksin’in K562 hücrelerinin çoğalmasını doza ve zamana bağımlı olarak azalttığı
belirlenmiştir. Fisetin’in 48 ve 72 saatlerdeki IC50 değeri sırasıyla 163- ve 120 µM; hesperetin’in 179ve 162 µM; ve viteksinin ise 153- ve 147 µM olarak hesaplanmıştır. Artan dozlarda (50-, 100- ve 200
µM) fisetin ile muamele edilen K562 hücrelerinde apoptotik hücre populasyonunda sırasıyla 5.4-, 9.5ve 11.6 kat artışlar tespit edilmiştir. Aynı dozlarda hesperetin muamelesi sonucu 1.27-, 1.8- ve 4.3 kat
artış saptanırken viteksin muamelesi sonucu 1.02-, 1.5- ve 3.6-kat artışlar saptanmıştır. 50-, 100-, ve
200 µM fisetin ile muamele edilen K562 hücrelerinin MMP’inde sırasıyla 1.03-, 1.25- ve 80-kat artış
saptanmıştır. Aynı dozlarda hesperetin 1.7-, 2.4- ve 2.5 kat artışa sebep olurken viteksin 2.2-, 2.6- ve
2.8 kat artışa neden olmaktadır. 50-, 100-, ve 200 µM fisetin ile muamele edilen hücrelerde kaspaz-3
enzim aktivitesinde sırasıyla 1.3-, 1.6- ve 1.8- kat artışlar tespit edilmiştir. Hesperetin ve viteksin
muamelesi sadece en yüksek dozda sırasıyla 2.8- ve 1.4- katlık bir artışa neden olmuştur. Fisetin ve
viteksin muamelesi doza bağlı olarak G0/G1 fazında bir tutulmaya sebep olmuştur. Bu çalışmanın
sonuçları, fisetin, hesperetin ve viteksin’ in KML hücreleri üzerine sitotoksik etkileri olduğunu
göstermiştir. İn vivo çalışmalarla desteklenmesi durumunda bu ajanların terapötik potansiyelleri
olabilecektir.
Anahtar Sözcükler: apoptoz, kronik myeloid lösemi, fisetin, hesperetin, viteksin
46
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:37 - İNVİTRO LÖSEMİ LENFOMA MODELLERİ - POTANSİYEL BİR
ANTİKARSİNOJENİK AJAN OLAN KL-21’İN KRONİK LENFOSİTİK LÖSEMİ HÜCRELERİ
ÜZERİNE ANTİPROLİFERATİF VE APOPTOTİK ETKİLERİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Aysun Adan Gokbulut1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR,
TÜRKİYE
Özet :
Kronik lenfositik lösemi (KLL), fonksiyonel olarak yetersiz olan CD5+ B lenfositlerinin kan, kemik iliği,
lenf düğümleri ve dalakta birikmesiyle karakterize edilen monoklonal bir hastalıktır. KLL batı
ülkelerinde sıklıkla rastlanmakta ve genel olarak 50 yaşın üstündeki bireyleri etkilemektedir. KLL
tedavisinde kemoterapi, radyoterapi, immunoterapi ve kemik iliği nakli gibi çeşitli yöntemler
bulunmasına rağmen bu yöntemlerin hiç biri KLL hücrelerini tamamen yok edememektedir ve her biri
kendine özgü farklı yan etkilere sahiptir. Ayrıca, KLL, bazı hastalarda nüks etmesi veya direnç gelişmesi
nedeniyle varolan tedavi yöntemleriyle tam anlamıyla tedavi edilememektedir. Tüm bu nedenlerden
dolayı varolan tedavi yöntemlerinin geliştirilmesi veya yeni daha az toksik ve daha etkili, KLL hücrelerini
tamamen ortadan kaldıracak ajanların geliştirilmesi son derece önemlidir. Son zamanlarda bitkilerden
elde edilen resveratrol ve kuersetin gibi ajanların KLL üzerinde tek başlarına veya rutinde kullanılan
ilaçlarla beraber KLL hücreleri üzerindeki etkileri grubumuz da dahil olmak üzere çeşitli çalışmalarda
gösterilmiştir.
Bu çalışmamızda, bitkisel kökenli bir ajan olan ve Naturin Doğal Ürünler İlaç ve İlaç Hammaddeleri
firması tarafından üretilen KL-21’in 232B4 KLL hücreleri üzerindeki sitotoksik, sitostatik ve apoptotik
etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Ayrıca, KL-21’in sağlıklı akciğer epitel hücreler (BEAS-2B) üzerine
etkileri de araştırılmıştır.
Artan dozlarda (0.0001-1µg/µl) KL-21’e maruz bırakılan 232B4 ve BEAS-2B hücrelerinin çoğalması MTT
hücre proliferasyonu yöntemi ile belirlenmiştir. KL-21’ in tetiklediği hücresel ölümler kaspaz-3 enzim
aktivitesinde ve mitokondri zar potansiyelinde (MZP) meydana gelen değişimler ve Anexin-V
yöntemleri ile belirlenmiştir. Bu amaçla kaspaz-3 kolorimetrik enzim aktivitesi ölçüm kiti, JC-1 MZP
belirleme kiti ve Anexin V-FITC kiti kullanılmıştır. Ayrıca, artan dozlarda KL-21 ile muamele edilen
232B4 hücrelerinin hücre döngüsü profilleri propidyum iyodide ile boyanarak akım sitometresinde
incelenmiştir.
24, 48 ve 72 saat boyunca KL-21 ile muamele edilen 232B4 hücrelerinde KL21’in IC50 değeri (hücre
bölünmesini %50 inhibe eden ilaç konsantrasyonu) sırasıyla 0,2-, 0,1, and 0,08 µg/µl olarak
hesaplanmıştır. KL-21’in BEAS-2B hücreleri üzerinde ise sitotoksik etkisi saptanmamıştır. Hücre
çoğalma verilerini doğrulamak amacıyla 232B4 hücreleri 48 saat boyunca 0,001-, 0,01-, 0,05-, 0,1- ve 1
µg KL-21’ e maruz bırakılmış ve KL21’in tetiklediği hücresel ölümler doza bağımlı olarak kaspaz-3 enzim
aktivitesindeki artışlar ve mitokondri zarı üzerinde oluşan por sayısındaki artışlar ile belirlenmiştir.
Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında doza bağlı olarak kaspaz-3 enzim aktivitesinde 2-, 3-, 23-, 52- and
112% artış ve mitokondri zar potansiyelinde %31, %45, %260, %312 ve %1340 bozulma tespit
edilmiştir. Akım sitometresi yardımı ile gerçekleştirilen Anexin V apoptotik hücre ölüm belirleme
yöntemi, propronalolun zamana ve doza bağımlı olarak apoptozu tetiklediğini göstermiştir. Akım
sitometresi yardımı ile gerçekleştirilen Annexin V apoptotik hücre ölüm belirleme yöntemi, KL-21’ in
doza bağımlı olarak apoptozu tetiklediğini
göstermiş ve apoptotik hücre ölümlerinde %16, %23, %28, %77 ve %288 artışlar tespit edilmiştir. Artan
dozlarda (0.001 to 1 µg/µl) KL-21 ile muamele edilen 232B4 hücrelerinde hücre populasyonunun
G0/G1 ve G2 fazlarında yoğunlaşırken S fazında azaldığı saptanmıştır.
47
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
Elde edilen bulgular bir bütün olarak değerlendirildiğinde, KL-21 in KLL hücreleri üzerinde
antiproliferatif ve apoptotik etkileri olduğu ve bu etkinin doza bağımlı olarak arttığı gözlenmektedir.
Ayrıca, KL-21 KLL hücrelerinde hücre siklusunun G0/G1 ve G2 fazlarında bir tutulmaya neden olarakta
hücrelerinin bölünmelerini etkilemektedir.
Anahtar Sözcükler: kl-21, kronik lenfositik lösemi, apoptoz, sitotoksisite.
48
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:38 - MULTİPLE MYELOMA - GOSİPOL'ÜN MULTİPL MYELOM HÜCRELERİ
ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE APOPTOTİK ETKİLERİNİN MOLEKÜLER DÜZEYDE
BELİRLENMESİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Guniz İskender1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, FEN FAKÜLTESİ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ,
İZMİR.
Özet :
Multipl myelom (MM), lenfositlerden meydana gelen ve bağışıklık sisteminde rol oynayan plazma
hücrelerinin kontrolsüz çoğalması ile ortaya çıkar. Vücuda mikrop girdiğinde lenfositler plazma
hücrelerine dönüşüp antikor üretirler. Dolayısıyla, MM aşırı antikor üretimi ile karakterize bir
hastalıktır. Lenfomadan sonra en sık görülen hematolojik kanser çeşididir. Erken evredeki hastalar
herhangi bir tedavi uygulanmadan takip edilir. Kemoterapi ve radyoterapi en sık tercih edilen tedavi
yöntemleridir. MM hastalarının bağışıklık sistemi zayıf olduğu için gerektiği takdirde antibiyotik ve ağrı
kesici destek tedavi olarak uygulanır. Gosipol (2,2-bis(8-formyl-1,6,7-trihydroxy-5-isopropyl-3methylnapthalene,C30H30O8), pamuğun çekirdeği ve kök kısımlarından elde edilen anti-kanser
özelliklere sahip bir kimyasal ajandır.
Bu çalışmada, bitkisel polifenolik bir bileşik olan gosipol'ün ARH77 multipl myelom hücreleri üzerine
olası sitotoksik ve apoptotik etkilerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Artan konsantrasyonlarda ve farklı inkübasyon sürelerinde, gosipol'ün ARH77 multipl myelom
hücrelerinde antiproliferatif etkileri MTT hücre çoğalma testi ile belirlenirken; ajanın apoptotik etkileri,
Annexin-V FITC hücre ölümü analiz yöntemi ve mitokondri zar potansiyelindeki değişimler ile
saptanmıştır.
MTT analizleri, gosipol'ün ARH77 MM hücrelerinin çoğalmasını doza ve zamana bağımlı olarak
azalttığını göstermiştir. ARH77 MM hücrelerinin proliferasyonundaki baskılanmanın 48 ve 72 saatte, 24
saate oranla daha yüksek düzeyde olduğu gözlenmiştir. Gosipol'ün 24, 48 ve 72 saatte IC50 değerleri
(hücre proliferasyonunu % 50 seviyede baskılayan ilaç konsantrasyonu) sırasıyla 150-, 70- ve 50 µM
olarak hesaplanmıştır. AnnexinV-FITC hücre ölümü analizleri, 48 saatte 100 ve 200 µM gosipol
uygulanan ARH77 hücre gruplarındaki apoptotik hücre sayısı kontrole oranla sırasıyla, 2 ve 3 kat
artarken, 72 saatte bu artışların 1.5 ve 2.6 kat olduğu belirtilmiştir. Apoptozun bir göstergesi olan
mitokondri zar potansiyelindeki azalmalar incelendiğinde, 200 µM gosipol uygulanan ARH77
hücrelerinde, 24 ve 48 saatte kontrol grubuna oranla sırasıyla, 20 ve 33 kat azalma gözlenirken, bu
değer 72 saatte 80 kata çıkmıştır. 100 µM gosipol uygulanan ARH77 hücrelerinde ise 72 saatte
mitokondri zar potansiyelindeki azalma kontrol grubuna oranla 15 kat artmıştır.
Sonuç olarak, gosipol'ün yüksek dozlarda ARH77 multipl myelom hücreleri üzerinde antiproliferatif ve
apoptotik etkileri olduğu gösterilmiştir. Bu çalışmalar in vivo çalışmalar ile desteklendiği takdirde,
bitkisel kaynaklı anti-kanser özelliklere sahip gosipol'ün multipl myelom tedavisinde kullanılabileceği
düşünülmektedir.
Anahtar Sözcükler: multipl myelom, gosipol, apoptoz
49
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:39 - MULTİPLE MYELOMA - APİGENİN’İN MULTİPLE MİYELOM HÜCRELERİ
ÜZERİNE SİTOTOKSİK ETKİLERİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Sinem Yılmaz1, İlknur Kozanoglu2, Hakan Ozdogu2, Hakan Ozdogu2,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR,
TÜRKİYE
2BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA UYGULAMA VE ARAŞTIRMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ,
ADANA
Özet :
Yaygın flavonoidlerden olan Apigenin'in, hematolojik kanserlerin ve katı tümörlerin farklı türlerinde
proliferasyonu baskıladığı rapor edilmiştir. Apigenin’in, prostat ve meme kanseri hücrelerinin ve bazı
lösemi hücrelerinin büyümesini baskıladığı, hücre döngüsünü engellediği ve apoptozu tetiklediği
bilinmektedir. Apigenin’in antikanserojen etkilerini çeşitli kinaz aktivitelerinin modülasyonu, NF-KB’nin
inaktivasyonu, proteozomal aktivitenin inhibisyonu ve Her2/neu proteinlerinin proteozomal
degredasyonunu tetikleyerek gerçekleştirmektedir. Multiple miyelom, en sık rastlanan ikinci
hematolojik kanser olup tedavisi amacı ile yüksek dozlu kemoterapi uygulanmaktadır. Ancak, güncel
yaklaşımlar ile multiple miyelomu tamamen tedavi eden bir yaklaşım henüz bulunamamaktadır.
Bu çalışmanın amacı, U-266 multiple miyelom hücreleri üzerinde, Apigenin’in sitotoksik ve apoptotik
etkilerinin gen düzeyinde mekanizmaları ile belirlenmesidir.
Apigenin'in zamana bağlı antiproliferatif etkileri MTT proliferasyon testi ile belirlenmiştir. Apigenin’in
apoptotik etkileri, kaspaz-3 aktivitesi ve mitokondri zar potansiyelindeki değişimler ve ayrıca
fosfatidilserinin hücre zarındaki lokalizasyonu ile belirlenmiştir. NF-?B sinyal yolağındaki genlerin
ekspresyon seviyelerindeki değişimler PCR Array ile belirlenecektir.
Apigenin’in, zamana ve doza bağlı olarak U-266 multiple miyelom hücreleri üzerinde antiproliferatif
etki gösterdiği belirtilmiştir. U-266 multiple miyelom hücrelerinde 48. ve 72 saatte Apigenin için elde
edilen IC50 değerleri sırası ile 36,6 µM ve 31,4 µM’dır. 30 µM, 40 µM dozlarında Apigenin’in, U-266
multiple miyelom hücrelerinde kaspaz-3 enzim aktivitesini sırasıyla 2.64 ve 2.86 kat arttırdığı
belirlenmiştir. İlaç uygulanmayan kontrol grubunda hücrelerin %100’ü canlı olarak tespit edilirken; 20-,
30- ve 40 µM Apigenin uygulanan hücrelerde, toplam populasyonun %21.5, -36.7 ve -63’ünün
apoptozda olduğu belirlenmiştir. Kontrol grubu ile kıyaslandığında 20- ve 30 µM Apigenin uygulanan U266 hücrelerinin mitokondri zar potansiyelinin bozulmasında %69 ve %262 artış hesaplanmıştır. Sonuç
olarak, Apigenin’in multiple miyelom hücreleri üzerinde antiproliferatif ve apoptotik etkilerinin olduğu
ilk defa bu çalışma ile gösterilmiştir.
Anahtar Sözcükler: multiple myeloma, apigenin, apoptoziz
50
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:40 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER - APİGENİN
İLE MUAMELE EDİLEN İMATİNİB DUYARLI VE İMATİNİB DİRENÇLİ KRONİK
MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİNİN GEN EKSPRESYONUNDAKİ DEĞİŞİKLİKLERİN
SAPTANMASI
Yazarlar: Yusuf Baran1, Aysun Adan Gokbulut1, Soner Solmaz2, Bircu Cincin3, Hakan Ozdogu2, Can
Boga2, Bedia Cakmakoglu3, Ilknur Kozanoglu2,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR
2BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA UYGULAMA VE ARAŞTIRMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ,
ADANA
3İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ, DENEYSEL TIP ARAŞTIRMA ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER TIP ANABİLİMDALI,
İSTANBUL
Özet :
Kronik myeloid lösemi (KML) BCR-ABL1 (p210) füzyon proteinini kodlayan Philadelphia (Ph)
kromozomu ile karakterize edilir. BCR-ABL1 onkoproteinini hedef alan sentetik tirozin kinaz
inhibitörlerinin (TKİ) geliştirilmesi KML tedavisinde önemli başarılar sağlamasına karşın direnç,
intolerans ve çeşitli yan etkilerin gelişmesi KML tedavisinde mutlak başarıyı kısıtlamaktadır. Apigenin
(4’,5,7- trihidroksiflavon) birçok sebze ve meyvede bulunan bir flavanoiddir. Apigenin’in büyümeyi
baskılayıcı ve apoptozu tetikleyici özelliklerinin olduğu meme, akciğer, kolon, karaciğer kanserleri ve
birçok hematolojik kanser türünde gösterilmesine rağmen KML hücreleri üzerindeki etki
mekanizmasını açıklayan herhangi bir çalışma bulunmamaktadır.
Bu çalışmamızda, apigenin ile muamele edilen imatinib duyarlı ve dirençli K562 KML hücrelerinin gen
ekspresyon profillerindeki değişimleri genomewide-microarray sistemi ile belirlemeyi ve apigenin
muamelesi sonucu değişime uğrayan genler ve yolakları tanımlamayı amaçladık.
Illumina Human HT-12v4 beadchip microarray sistemi global gen ekspresyon değişikliklerini saptamak
amacıyla kullanılmıştır. 50 ve 100 ?M imatinib ile 72 saat boyunca muamele edilen K562 ve K562/IMA3 hücrelerinden elde edilen toplam RNA lar biyotin-işaretlenmiş cRNA’ lara dönüştürülmüş ve
mikrokuyucuklara hibridize edilmiştir. Elde edilen sinyaller Illumina GenomeStudio software (Illumina,
Inc.) programı kullanılarak analiz edilmiş ve değişime uğrayan genler belirlenmiştir. Gen ontolojileri ve
sinyal yolaklarının analizi Kyoto Encyclopedia of Genes and Genomes (KEGG) ve Ingenuity yolağı analiz
programları kullanılarak belirlenmiştir.
Heat map analizi sonuçlarına göre 50 ve 100 µM apigenin ile muamele edilen K562 hücrelerinde
sırasıyla 1526 ve 1368 genin (p < 0.05) regüle edildiği saptanırken aynı dozlarda apigenin ile muamele
edilen K562/IMA-3 hücrelerinde ise sırasıyla 1485 gen ve 2442 genin değişikliğe (p< 0.05) uğradığı
bulunmuştur. Netrin receptor (UNC5A), Programmed cell death 1 ligand 2 (PDCD1LG2) ve Basal
adhesion molecule (BCAM) genleri 50 ve 100 µM apigenin ile muamele edilen K562 hücrelerinde
değişikliğe uğrayan genlerden bazılarıdır. 50 ve 100 µM apigenin ile muamele edilen K562/IMA-3
hücrelerinde Hydroxyacylglutathione hydrolase or glyoxylase II (HAGH) ve interleukin 15 receptor
alpha (IL15RA) genleri ekspresyonunda değişiklikler gözlenen genler arasındadır. 50 µM apigenin ile
muamele edilmiş K562 hücrelerinde, 310 molekül ile en çok etkilenen network kanser ağıdır. Hücre
ölüm ve yaşam ağları ve hücresel gelişim ağı diğer etkilenen ağlardır. 100 µM apigenin ile muamele
edilmiş K562 hücrelerinde ise 280 molekül ile en çok etkilenen kanser ağıdır. Bunu sırasıyla, hücreler
arası sinyal ve iletişim ağı ve hematolojik sistem fonksiyonuyla ilişkili ağ izlemektedir. Diğer taraftan, 50
µM apigenin ile muamele edilmiş K562/IMA-3 hücrelerinde, hücreler arası sinyal ve iletişim, hücresel
51
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
büyüme ve çoğalma ve hücre sinyal sistemi ağları en çok etkilenen ağlardır. 100 µM apigenin ile
muamele edilmiş K562/IMA-3 hücrelerinde kanser, hücre ölüm ve yaşam, hücre döngüsü en çok
etkilen sistemlerdir. Bu çalışmanın sonuçları, apigeninin K562 ve K562/IMA-3 hücreleri üzerindeki
pleiotropik etkilerine neden olan mekanizmaları aydınlatılmasına önemli katkılar sunmuştur.
Anahtar Sözcükler: kronik myeloid lösemi, apigenin, imatinib dirençliliği
52
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:41 - LÖSEMİLERDE İLAÇ DİRENCİ VE DİRENCE KARŞI YÖNTEMLER - İMATİNİB
DUYARLI VE İMATİNİB DİRENÇLİ KRONİK MYELOİD LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNDE
APİGENİN’ İN ETKİLERİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Soner Solmaz2, Aysun Adan Gökbulut1, Hakan Ozdogu2, Can Boga2, Ilknur
Kozanoglu2,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR
2BAŞKENT ÜNİVERSİTESİ, ADANA UYGULAMA VE ARAŞTIRMA HASTANESİ, HEMATOLOJİ BÖLÜMÜ,
ADANA
Özet :
Kronik myeloid lösemi (KML), özgül kromozomal defekte sahip kemik iliği kök hücrelerinin kötü huylu
gelişim gösteren klonal bir hastalığıdır. BCR/ABL aktivitesini hedef alan tirozin kinaz inhibitörleri ile
hastalıkla mücadelede büyük başarılar elde edilmiş olmasına rağmen, ilaç direnci gelişimi bu ilaçlara
karşı en önemli engel olarak görünmektedir. Bu sebepten dolayı, kan ve kemik iliğinde ilkel hücrelerin
birikmesi ile sonuçlanan direnç problemini aşmak için pek çok çalışma yürütülmektedir. Doğal bir
bileşik olan Apigenin (4',5,7-trihydroxyflavon)’ in, birçok kanser hücresinde kanser karşıtı etkisi
bilinmektedir.
Bu çalışmanın amacı, imatinibe duyarlı ve imatinibe dirençli KML hücrelerinde Apigenin’ in
antiproliferatif, sitostatik ve apoptotik etkilerinin belirlenmesidir.
Çalışmada, imatinibe duyarlı ve 3 µM imatinibe dirençli KML (K562/IMA-3) hücreleri kullanılmıştır.
Apigenin’in, hücrelerin proliferasyonunu % 50 baskıladığı ilaç konsantrasyonu (IC50) MTT [3-(4,5dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphentyltetrazolium bromide] testi ile belirlenmiştir. Apigeninin apoptotik
etkilerine ve yolaklarına Anneksin-V yardımıyla akım sitometrisi ve kaspaz-3 enzim aktivitesi ve
mitokondri zar potansiyeli bozulmalarındaki değerlendirilmesi ile belirlenmiştir. Hücre hatlarındaki
hücre döngüsü analizleri ise akım sitometrisi ile yapılmıştır.
Apigenin’in imatinib duyarlı ve dirençli kronik myeloid lösemi hücreleri üzerinde doza ve zamana
bağımlı olarak antiproliferatif etkinlik gösterdiği belirlenmiştir. Ancak K562/IMA-3 hücrelerinde 48 ve
72. saatte elde edilen IC50 değerleri sırasıyla 65 µM ve 63 µM iken bu değerler K562 hücreleri için 16
µM ve 2,5 µM olarak hesaplanmıştır (p=0,0001). Bu sonuçlar, Apigenin’in imatinib direçli K562/IMA-3
hücrelerinde de antiproliferatif etkisinin gözlendiği ancak imatinib direncini aşmak için daha yüksek
dozlarda Apigenin’e ihtiyaç olduğunu göstermiştir. 50 µM ve 100 µM dozlarında Apigenin’in,
K562/IMA-3 hücrelerinde (sırasıyla 1,1 ve 2,2 kat) apoptozu anlamlı olarak arttırdığı (p=0,0001),
imatinib duyarlı K562 hücrelerinde ise (50 µM ve 100 µM dozunda sırasıyla 2,6 ve 4,2 kat) daha yüksek
apoptotik etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Apigenin’in K562 ve K562/IMA-3 hücrelerinde kaspaz-3
aktivitesini ve mitokondri zar potansiyelini de doza bağlı olarak arttırmıştır. Ayrıca, Apigenin’in doza
bağımlı olarak K562 hücrelerini G2/M fazında baskıladığı, K562/IMA-3 hücrelerinde ise bir baskılama
olmadığı belirlenmiştir.
Elde edilen sonuçlar, Apigenin’in ilaç direncinden koruma ve ilaç direncini aşma konusunda gerek tek
başına gerekse tirozin kinaz inhibitörleri ile kombinasyon tedavisinde yararlı olabileceğini
düşündürmektedir.
Anahtar Sözcükler: apigenin, kronik myeloid lösemi, imatinib direnci, kaspaz-3, apoptoz.
53
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:42 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FİSETİN, HESPERETİN VE VİTEKSİN’İN AKUT
PREMİYELOSİTİK LÖSEMİ HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE APOPTOTİK
ETKİLERİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Aysun Adan Gökbulut1,
1İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK BÖLÜMÜ, URLA, İZMİR
Özet :
Akut premyelositik lösemi olgunlaşmamış granülositlerin kemik iliği ve kanda anormal birikmesiyle
karakterize edilir. Bu hastalığın tedavisinde; heterojen yapıları, biyolojik karakterleri ve ilaç direncinin
gelişmesi nedeniyle birtakım problemler mevcuttur. Fisetin, hesperetin ve viteksin birçok sebze ve
meyvede bulunan flavonoidler dir. Bu ajanların antikanser ve antimetastatik gibi bazı terapötik
özellikleri ve etki mekanizmaları kolon kanseri, prostat kanseri, pankreas kanseri ve multiple myelom
gibi bir çok kanser türünde gösterilmesine rağmen, HL60 APL lösemi hücreleri üzerindeki etkilerini
gösteren herhangi bir çalışma bulunmamaktadır.
Bu çalışmamızda, fisetin, hesperetin ve viteksin’in APL hücreleri üzerindeki sitotoksik, apoptotik ve
sitostatik etkileri belirlenecektir.
HL60 hücreleri artan dozlarda (1-200 µM) fisetin, hesperetin ve viteksin’e maruz bırakılmış ve bu
ajanların hücreler üzerindeki sitotoksik etkileri MTT hücre proliferasyon testi ile belirlenmiştir. Artan
dozlarda fisetin, hesperetin ve viteksin uygulanan HL60 hücrelerinin kaspaz-3 enzim aktivitesinde
meydana gelen değişimler kaspaz-3 kolorimetrik testi kullanılarak belirlenmiştir. Mitokondri zar
potansiyelindeki (MMP) değişimler JC-1 mitokondri zar potansiyeli belirleme kiti ile belirlenmiştir.
Apoptotik hücre ölümleri Annexin V/propidyum iyodit ikili boyama yöntemi ile belirlenmiştir. HL60
hücrelerinin hücre döngüsü profilleri propidyum iyodide ile boyanarak akım sitometresinde
incelenmiştir.
48 ve 72 saat boyunca artan dozlarda fisetin, hesperetin ve viteksin uygulanan HL60 hücrelerinin
çoğalmaları doza ve zamana bağlı olarak azalmıştır. Fisetin’in 48 ve 72 saatlerdeki IC50 değeri sırasıyla
82 ve 45 µM; hesperetin’in 190 ve 162 µM; viteksin’in ise 145 ve 106 µM olarak hesaplanmıştır. Artan
dozlarda (20-, 50- ve 100 µM) fisetin ile muamele edilen HL60 hücrelerinde apoptotik hücre
ölümlerinde 1.6-, 6.2- ve 11.6 kat artış saptanırken hesperetin in artan dozları (50- 100- ve 200 µM)
1.2-, 2.1- ve 3.3 kat artışlara neden olmuştur. Viteksin ise (50- 100- ve 200 µM) 1.3-, 1.5- ve 2.0 kat
artışlar oluşturmuştur. HL60 hücrelerinde fisetin (20-, 50- ve 100 µM) muamelesi sonucu MMP de
1.01-, 1.15- ve 1.37 kat artışlar olduğu gözlenmiştir. 50- 100- ve 200 µM hesperetin ve viteksin ile
muamele edilen HL60 hücrelerinde ise sırasıyla 1.9-, 2.4-, 5.4 ve 1.1-, 1.5-, 1.6 kat artışlar saptanmıştır.
Fisetin kaspaz-3 enzim aktivitesinde sırasıyla 1.05-, 2.0- ve 2.2- kat, hesperetin ise 1.08-, 1.1- ve 2.8kat artışlara neden olurken viteksin’in önemli bir etkisi saptanmamıştır. Fisetin, hesperetin ve viteksin
G2/M fazında bir tutulmaya sebep olmaktadır. İleri düzey in vivo çalışmalar ile kanıtlanması
durumunda bu ajanların APL tedavisinde terapötik potansiyelleri olabilecektir.
Anahtar Sözcükler: akut myeloid lösemi, fisetin, hesperetin, viteksin
54
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:43 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - FLUDARABİN’İN KAFEİK ASİT FENETİL ESTER
VEYA GOSİPOL İLE KOMBİNASYONUNUN AKUT LENFOBLASTİK LÖSEMİ
HÜCRELERİ ÜZERİNE SİTOTOKSİK VE APOPTOTİK ETKİLERİNİN MOLEKÜLER
DÜZEYDE BELİRLENMESİ
Yazarlar: Yusuf Baran1, Guniz İskender1, Mehmet Ali Özcan2, Özden Pişkin2,
11. İZMİR YÜKSEK TEKNOLOJİ ENSTİTÜSÜ, FEN FAKÜLTESİ, MOLEKÜLER BİYOLOJİ VE GENETİK
BÖLÜMÜ, İZMİR.
2DOKUZ EYLÜL ÜNİVERSİTESİ, TIP FAKÜLTESİ, HEMATOLOJİ BİLİM DALI, İZMİR.
Özet :
Akut lenfoblastik lösemi (ALL), lenfositleri oluşturan genç, olgunlaşmamış lenfoblast isimli kan
hücrelerinin kontrolsüz biçimde artmasıyla oluşur. En sık rastlanan çocukluk çağı kanseridir. Değişik
sayıda kemoterapi rejimi denenmiş olmasına rağmen, ALL için en etkili tedavi yöntemi henüz
belirlenememiştir. Fenolik bir madde olan kafeik asit fenetil ester (KAFE), bal arısı reçinelerinde
(propolis) bulunan aktif bir bileşiktir. Daha önceki çalışmalarda, bu molekülün anti-mitotik, antioksidan, anti-tümoral, anti-enflamatuar ve immüno-modulatör aktivitelere sahip olduğu gösterilmiştir.
Diğer yandan, KAFE'nin sağlıklı hücreler üzerinde düşük sitotoksik etkiye sahip olduğu belirlenmiştir.
Gosipol (2,2-bis(8-formyl-1,6,7-trihydroxy-5-isopropyl-3-methylnaphthalene,C30H30O8), pamuğun
çekirdeği ve kök kısımlarından elde edilen ve anti-kanser özelliklere sahip bir kimyasal ajandır.
Fludarabin, hematolojik kanserlerin, özellikle kronik lenfositik löseminin tedavisinde sıkça kullanılan
kemotöropatik bir ajandır.
Bu çalışmada, öncelikle KAFE, gosipol ve fludarabin'in ayrı ayrı, daha sonra fludarabin ile ikili
kombinasyonlarının (Fludarabin+KAFE ve fludarabin+gosipol) Jurkat ALL hücreleri üzerine olası
sitotoksik ve apoptotik etkilerinin moleküler mekanizmalarının belirlenmesi amaçlanmıştır.
Artan konsantrasyonlarda ve farklı inkübasyon sürelerinde, KAFE, gosipol ve fludarabin'in ayrı ayrı ve
fludarabin ile ikili kombinasyonlarının (Fludarabin+KAFE ve fludarabin+gosipol) Jurkat ALL hücrelerinde
antiproliferatif ve apoptotik etkileri sırasıyla MTT hücre çoğalma testi ve kaspaz-3 aktivitesindeki
değişimler ile belirlenmiştir.
MTT analizleri, KAFE, gosipol ve fludarabin'in ayrı ayrı Jurkat ALL hücrelerinin çoğalmasını doza ve
zamana bağımlı olarak azalttığını göstermiştir. Bu baskılanmanın, fludarabin ile ikili kombinasyonlarda
(Fludarabin+KAFE ve fludarabin+gosipol), özellikle Fludarabin+KAFE hücre grubunda arttığı tespit
edilmiştir. Fludarabin ile ikili kombinasyonlarına maruz bırakılmış Jurkat ALL hücrelerinde, kaspaz-3
enzim aktivitesinin, kontrole ve ayrı ayrı KAFE ve gosipol ile inkübe edilmiş hücrelere oranla arttığı
belirlenmiştir. Sonuç olarak, KAFE, gosipol ve fludarabin'in ayrı ayrı veya fludarabin ile ikili
kombinasyonların ALL hücreleri üzerinde anti-proliferatif ve apoptotik etkileri olduğu gösterilmiştir. Bu
çalışmalar in vivo çalışmalar ile desteklendiği takdirde, bitkisel kaynaklı anti-kanser özelliklere sahip
KAFE ve gosipol'ün ALL tedavisinde kullanılabileceği düşünülmektedir.
Anahtar Sözcükler: akut lenfoblastik lösemi, kafeik asit fenetil ester, gosipol, fludarabin, apoptoz
55
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:44 - AKUT VE KRONİK LÖSEMİLER - RİNOSEREBRAL MUKORMİKOZİS GELİŞEN
BİR AKUT PROMYELOSİTİK LÖSEMİ OLGUSU
Yazarlar: Muzaffer Keklik1, Afra Yıldırım2, Fahir Öztürk2, İbrahim İleri2, Gülşah Akyol2, Bülent Eser1,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
2
Özet :
Giriş ve amaç: Mukormikozis, hızlı ilerleyen ve mortalitesi dramatik şekilde yüksek olan bir
enfeksiyondur. Hematolojik maligniteler, uzun dönem kortikosteroid kullanımı ve immunsupressif
tedaviler, mukor için önemli risk faktörleridir. Bu çalışmada; rinoserebral mukormikozis gelişen bir
akut promyelositik lösemi olgusunu sunduk.
Olgu: 63 yaşında erkek hasta, 2 aydır mevcut olan halsizlik ve baş ağrısı şikayeti ile başvurduğu dış
merkezde anemi ve lökositoz saptanması üzerine Hematoloji bölümüne yönlendirildi. Fizik ve nörolojik
muayenesi normal olan hastanın tetkiklerinde; hemoglobin: 7.1 g/dl, wbc: 105,100/?L, platelet:
34,000/?L, AST: 90U/L, ALT: 74 U/L, LDH: 6203 U/L olarak saptandı. Periferik kan yaymasında blastik
infiltrasyon mevcuttu. Periferik kandan yapılan flow sitometrik incelemede; CD34, CD13, CD33, CD45,
MPO ve CD38 (+), HLADR (-) tespit edildi. Periferik kan ve kemik iliğinin morfolojik ve genetik
çalışmaları ile hastaya akut promyelositik lösemi (APL) tanısı konuldu. Sitarabin ve idarubusin
kombinasyon terapisi ile ATRA tedavisi başlanan hasta, kemoterapi bitiminin 6. gününde aplastik fazda
iken, ateş ve sol yanakta şişlik şikayetinden yakındı. Muayenede; infraorbital ödem ve üst damakta
sarı-siyah renk değişikliği saptandı. Paranasal sinus BT’de nazal septumda defekt, maksiler ve nazal
seviyede cilt, ciltaltı ödem tespit edildi. Rinoserebral mukormikozis tanısı ile cerrahi debritman
yapılarak lipozomal amfoterisin B tedavisine başlandı. Nazal aspirat kültüründe zigomiçetes üreyen
hasta, yatışının 30. gününde exitus oldu.
Tartışma: Literatürdeki bildirilere göre, standart dozda antifungal tedaviye rağmen, mukormikozis
özellikle hematolojik neoplazilerde yüksek mortaliteye sahiptir. Riskli hastalarda antifungal tedavi ve
cerrahi debritman mümkün olan en kısa sürede uygulanmalıdır.
Anahtar Sözcükler: rinoserebral mukormikozis, akut promyelositik lösemi
56
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:45 - NON-HODGKİN LENFOMALAR - MANTLE HÜCRELİ LENFOMADA FLOW
SİTOMETRİ İLE YENİ BİR DİAGNOSTİK SKORLAMA SİSTEMİ
Yazarlar: Muzaffer Keklik1, Yavuz Köker2, Serdar Şıvgın2, Gülşah Akyol2, Leylagül Kaynar2, Ali Ünal2,
Bülent Eser2, Mustafa Çetin2,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
2
Özet :
Giriş ve Amaç: Mantle hücreli lenfoma (MCL), B hücreli lenfomalar grubundan olup, genetik belirteci
olan t(11;14) translokasyonu, patogenezde önemli rol alan cyclin D1’in aşırı ekspresyonuna neden olur.
MCL, agresif bir neoplazi olup tedaviye rağmen sağkalım oranları düşüktür. Bu nedenle MCL ayırıcı
tanısı önem arzetmektedir. Flow sitometri (FC), akut ve kronik lösemilerin tanımlanmasında yaygın
olarak kullanılmaya başlandıktan sonra, kronik lenfoproliferatif hastalıkların değerlendirilmesinde de
kullanımı gittikçe artan bir immunofenotipleme yöntemi olmuştur. Son zamanlarda MCL ve diğer
lenfoproliferatif hastalıkların ayırıcı tanısında immunofenotipleme kullanılarak çeşitli skorlama
sistemleri denenmeye başlanmıştır. Bu çalışmada amacımız; histopatolojik olarak MCL tanısı konmuş
olan hastalarda FC’nin tanıya olan katkısını araştırmak ve güvenilir bir skorlama sistemi oluşturmaktı.
Materyal ve Metod: Bu retrospektif çalışmada; Ocak 2011- Ocak 2013 tarihleri arasında Erciyes
Üniversitesi Hematoloji Ünitesi’ne başvuran ve histopatolojik olarak MCL tanısı konmuş olan 36
hastanın periferik kan veya kemik iliğinden yapılan FC analiz sonuçları değerlendirildi. MCL tanısı; lenf
nodu, kemik iliği veya diğer doku tiplerinden (akciğer, kas, mide, barsak gibi) alınan biyopsilerin Patoloji
bölümünde işlem altına alınması ve değerlendirilmesi ile, cyclin D1 ekspresyonunun gösterilmesi ile
konulmuştu. Tüm hastalara tanı esnasında t(11;14)(q13;q32) tespiti için Fluorescent In Situ
Hybridizidation (FISH) testi uygulanmıştı. FC analiz ile MCL için tanısal skorlama kriterleri şu şekilde
belirlendi: CD 5/19 ortak pozitifliği, CD 23 negatifliği, CD 20/22 ortak parlak pozitifliği, FMC7 pozitifliği,
klonal sIg parlak pozitifliği.
Sonuçlar: Hastaların 20’si erkek (%55.6), 16’sı kadındı (%44.4). Yaş ortalaması; 61.5±10.5 (32-85) idi. 17
periferik kan (%47.2), 19 kemik iliği (%52.8) örneğinde FC analiz yapıldı. FC analiz sonucunda; 25 hasta
5 puan ile tüm kriterleri karşıladı (%69,4). 8 hastada 4 puan elde edilirken (%22.2), 3 hastada 3 puan
tespit edildi (%8,3). Skorlamada 4 puan alan 8 hastanın 4’ünde CD5/19 ortak pozitifliği bulunmaz iken;
2 hastada FMC7 negatif ve CD23 pozitif tespit edildi. Skorlamada 3 puan alan 3 hastanın 1’inde CD5/19
ortak pozitifliği bulunmaz iken, CD23 zayıf pozitif idi. Diğer 3 puan alan hastada ise; CD20/22 parlak
pozitif değildi ve CD23 zayıf pozitif tespit edildi. 3 puan alan diğer bir hastanın ise; FMC7 negatif idi ve
klonal yüzey Ig parlak pozitifliği yoktu. Skorlama sonucunda 25 olgu 5 puan alırken (%69.4) 8 olgu 4
puan (%22.2), 3 olgu ise 3 puan aldı (%8,3). FC immunofenotipleme ile olguların %91.6’sında MCL
tanısı doğrulandı.
Tartışma: Bulduğumuz sonuçlarla MCL tanısında oldukça güvenilir olduğunu düşündüğümüz 5’li
diagnostik skorlama sisteminin; uygulanırlığı artırılmalıdır. Kemik iliği veya periferik kandan yapılacak
olan bu skorlama sistemi ile, tanıya büyük oranda katkıda bulunulabilir. MCL için diagnostik skorlama
sisteminin standardize edilmesi ve yaygınlaştırılması gerektiğini düşünmekteyiz.
Anahtar Sözcükler: flow sitometri, mantle hücreli lenfoma
57
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:46 - DÜNYADA VE ÜLKEMİZDE HEMATOLOJİDE ARAŞTIRMALAR,SORUNLAR VE
ÇÖZÜM ÖNERİLERİ - TÜM VÜCUT IŞINLAMASINA MARUZ KALMIŞ RAT
BÖBREKLERİNDE PYCNOGENOLÜN RADYOKORUYUCU ETKİSİNİN ARAŞTIRILMASI
Yazarlar: Özge Özçoban1,
1ERCİYES ÜNİVERSİTESİ
Özet :
Antioksidan ajanlar, radyokoruyucu ilaçlar radyoterapinin neden olduğu yan etkileri minimize etmek
için kullanılmıştır. Pycnogenol antioksidan, anti-inflamatuar ve antikanserojen özellikleri dahil olmak
üzere birçok biyolojik etkileri olan Fransız deniz çam kabuğu ekstresidir. Bu çalışmada bizim
amacımız pycnogenolün iyonize radyasyona karşı radyo koruyucu etkisini ratların böbreklerinde histopatolojik ve tek hücre düzeyinde değerlendirmektir. Bu amaçla; çalışma, on grup ve her grupta erkek
Wistar Albino cinsi on rat olacak şekilde planlandı. Kontrol grubu, yalnız radyasyon grubu (g-ışını),
antioksidan gruplar (P37,5, P75, P150, P300) ve radyasyon + antioksidan gruplar (g-ışını+ P 37,5 , gışını+ P 75, g-ışını+ P 150, g-ışını+ P 300) olmak üzere ayrıldı. Çalışma radyasyon uygulamasından üç
gün önce başlatıldı ve dört gün sürdü. Pycnogenol % 5’lik DMSO’da çözdürüldü, radyasyon
uygulamasından üç gün önce,24, 48 ve 72. saatlerde belirlenen dozlara göre gavajla verildi, kontrol
gruplarına aynı saatlerde % 5 ‘lik DMSO gavajla verildi. Radyasyon, Co 60 teleterapi cihazı ile ön ve
arka karşılıklı iki alandan total doz 900 cGy olacak şekilde uygulandı. Radyasyon
uygulamasından 24 saat sonra, ketamin (0,1mg/kg) ve xylazin (0,05 mg/kg) li genel anestezi altında
ratların böbrekleri alındıktan sonra sakrifiye edildi.
Anahtar Sözcükler: radyasyon,pycnegenol
58
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:47 - LABRATUVAR ESASLARI,STANDARDİZASYON,KORUNMA VE KALİBRASYON THE ROLE OF PLASMA EXCHANGE İN HYPERBİLİRUBİNEMİA: FROM A DİFFERENT
PERSPECTİVE
Yazarlar: 1Hatice Terzi, 1Serdal Korkmaz, 1Mehmet Sencan, 2Ozlem Yonem, 2Abdulkerim Yilmaz,
2Hilmi Ataseven.
1Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Department of Hematology, Sivas, Turkey.
2Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Department of Gastroenterology, Sivas, Turkey.
Özet :
The role of plasma exchange in hyperbilirubinemia: from a different perspective
Abstract
Background: Many diseases result in hyperbilirubinemia, and plasma exchange (PE) is very effective
not only in lowering bilirubin levels, also in treating hyperbilirubinemias caused by different
pathogenic factors. In this retrospective study, our aim was to present our experience of managing
hyperbilirubinemia.
Methods: Sixteen patients presented with hyperbilirubinemia between 2006 and 2013 were evaluated
by a retrospective review of records of apheresis unit of Cumhuriyet University School of Medicine.
The following data were collected using a detailed form: patient’s age, sex, presenting symptoms,
number of PE, adjuvant treatment modalities, used replacement fluid, treatment outcomes, and PE
complications.
Results: A total of 16 patients with hyperbilirubinemia [9 (56.3%) male, 7 (43.7%) female] were
evaluated retrospectively. The median age of the patients was 62 (range; 28-94). The median number
of PE was 5 (range; 1-25). FFP was used as the replacement fluid in all study group. There was
significant statistical differences between pre- and post-PE bilirubine levels (p
Conclusion: PE is a suitable and safe method for the elimination of bilirubin. However, diminishing
hyperbilirubinemia with PE together with the proper treatment of underlying condition should be the
primary goal in management.
Anahtar Sözcükler: hyperbilirubinemia, plasma exchange, management.
59
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:48 - BİR HEMATOLOJİ ARAŞTIRMA LAORATUVARI:NE NEDİR? NE İŞE YARAR? EFFECT OF GLYCEMİC CONTROL ON THROMBOCYTE ACTİVATİON MARKERS İN
PATİENTS WİTH TYPE 2 DİABETES MELLİTUS
Yazarlar: Serdal Korkmaz1,
1CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ
Özet :
Effect of glycemic control on thrombocyte activation markers in patients with type 2 diabetes mellitus
1Soner Senel, 2Serdal Korkmaz, ³Fatma Senel, 4Safak Sahin, 5Recep Bentli, 6Ibrahim Sahin, 7Ismet
Aydogdu
1Department of Rheumatology, Erciyes University School of Medicine, Kayseri
2 Department of Hematology, Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Sivas
3 Department of Pathology, Research and Education Hospital, Kayseri
4Department of Internal Medicine, Gaziosmanpasa University School of Medicine, Tokat
5Department of Internal Medicine, Inonu University School of Medicine, Malatya
6Department of Endocrinology and Metabolism, Inonu University School of Medicine, Malatya
7Department of Internal Medicine and Division of Hematology, Inonu University School of Medicine,
Malatya
Abstract
Aims: The aim of this study was to evaluate the effect of glycemic control on expression of platelet
activation markers in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM).
Material and methods: Sixty-nine T2DM patients who were not using drugs affecting platelets and 17
healthy controls were included in this study. Flow cytometry was used for the measurements of
monoclonal antibodies of CD41, CD42b, CD61, CD63 and CD62p. Mean platelet volume was also
measured. T2DM patients were divided into subgroups according to treatment regimen (no drug,
insulin and oral hypoglisemic agent) and glisemic control (HbA1c levels below 7% , from 7 to 10%, and
over 10%).
Results: The BMI and mean platelet volume of T2DM patients were significantly higher than those of
the healthy controls (p 0.05). The median CD62p level was lower in T2DM patients than in controls but
not reached statistical significance. There were no significant differences among patients with HbA1c
10% with regard to the median CD41, CD61, CD42b, and CD63 expressions (p >0.05). However, the
median CD62p expression was significantly lower in patients with HbA1c >10% than that of the HbA1c
Conclusions: Among the expression of thrombocyte CD41, CD61, CD42b, CD62p, and CD63, only
CD62p has a potential to be useful in clinical practice to evaluate thrombocyte function in T2DM
patients.
Anahtar Sözcükler: type 2 diabetes mellitus, cd41, cd42b, cd61, cd63, cd62p, mean platelet volume,
flow cytometry.
60
Deneysel Hematoloji Kongresi & EBMT Highlight 2014
P:49 - LABRATUVAR ESASLARI,STANDARDİZASYON,KORUNMA VE KALİBRASYON IS THERE A LİNK BETWEEN NEUTROPHİL/LYMPHOCYTE RATİO AND PATİENT
COMPLİANCE WİTH GLUTEN FREE DİET İN CELİAC DİSEASE?
Yazarlar: Serdal Korkmaz1,
1CUMHURİYET ÜNİVERSİTESİ
Özet :
Is there a link between neutrophil/lymphocyte ratio and patient compliance with gluten free diet in
Celiac Disease?
1Ali Ugur Uslu, 2Serdal Korkmaz, 3Ozlem Yonem, 4Bahattin Aydin, 4Tunahan Uncu, 4Abdusselam
Sekerci, 5Firdevs Topal, 2Mehmet Sencan.
1 Kangal State Hospital, Department of Internal Medicine, Sivas, Turkey.
2Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Department of Hematology, Sivas, Turkey.
3Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Department of Gastroenterology, Sivas, Turkey
4Cumhuriyet University Faculty of Medicine, Department of Internal Medicine, Sivas, Turkey
5Atatürk Education and Research Hospital, Department of Gastroenterology, İzmir, Turkey
Abstract
Background: The aim of the present study is to determine the association between
neutrophil/lymphocyte ratio (NLR) as an objective marker for detecting compliance to diet in celiac
disease.
Methods: Thirty-seven patients with celiac disease and 37 healthy volunteers were enrolled to the
study. At the end of the first year, the patients were divided into 2 groups considering their
compliance with diet. Seven patients, who were not compliant to gluten free diet (GFD), formed the
first group (group 1). Thirty patients, who compliant to GFD, formed the second group (group 2), and
37 healthy controls served as the control group (group 3). The neutrophil/lymphocyte ratio of the
patients were recorded from the hematology laboratory archive.
Results: When the baseline NLR values ??of the patients and the control group were compared, NLR
was significantly higher in the patient group (p 0.05). At the end of the first year, there were significant
differences between group 1 and group 2 (p=0.007) and between group 1 and group 3 in terms of NLR
(p=0.005).
Conclusion: NLR, an emerging marker of inflammation, is a simple and practicable test, and may be a
promising marker in predicting the patient compliance in patients with celiac disease.
Anahtar Sözcükler: key-words: celiac disease, neutrophil/lymphocyte ratio, systemic inflammation,
gluten free diet, marker.
61

2014 HAZİRAN-2015 HAZİRAN İLAÇ VE SERUM İHALESİ

Leuko64 - Trillium Diagnostics

Düşük Doz Oral Metotreksat Kullanımı ile Ortaya

BİLİMSEL PROGRAM - Türk Hematoloji Derneği

Ocak 2014 - Sayı 169 Aylık Şiir ve Eleştiri Dergisi ISSN

BİLDİRİ BAŞLIĞI KURUM KATEGORİ 1 HODGKİN LENFOMA VE

XV. ULUSAL ROMATOLOJİ KONGRESİ

18 NİSAN 2014 - CUMA / 17:00 - 18:00 / SALON

Poster