Hayatımızda Sevgi Önceliği

AİLE / Mukadder Arif YÜKSEL
Hayatımızda
Sevgi Önceliği
“İçindeki sevgi sistemini düzenli çalıştıranlar, sevmeyi
beceren ve sevilmeyi hak eden kimselerdir. Bu sevgi
kaynaklarından birini diğerine tercih etmek söz konusu
değildir. Her birinin yeri, değeri ve insanın her birine olan
ihtiyacı farklıdır.”
İ
nsanın sevgi önceliği, değer yargılarına göre
sıralanır. En çok önemsenen ve değer verilen
her ne ise, en çok sevilen de odur. Bir Müslümanın sevdikleri önem ve öncelik sırasına göre
şöyledir:
a. Allah sevgisi,
b. Peygamber sevgisi,
c. Ebeveyn sevgisi,
d. Eş sevgisi,
e. Evlat sevgisi,
f. Arkadaş ve dost sevgisi,
g. Müslüman kardeşlere sevgi,
h. Meşru ve güzel görüntülere olan ilgi alaka.
İçindeki sevgi sistemini düzenli çalıştıranlar,
sevmeyi beceren ve sevilmeyi hak eden kimselerdir. Bu sevgi kaynaklarından birini diğerine
tercih etmek söz konusu değildir. Her birinin
yeri, değeri ve insanın her birine olan ihtiyacı
farklıdır.
Allah Sevgisi: İnsan Rabbini varlık sebebi olduğu için sever, sevmelidir. Allah’ın güzel isimlerinden biri de el-Vedud’dur. O, çok sever ve
çok sevilir. Allah, Peygamberimiz (s.a.v.)’e Habibim (Sevgilim) demiştir. En değerli ve en Yüce
olan Allah, Müslümanın sevgi önceliğinde de ilk
sırada yer alır.
Peygamber Sevgisi: Müslüman, Peygamberini en büyük lideri ve rehberi olduğu için sever.
Allah’ın Habibi (Sevgilisi) olan bir zat kullarının
da sevgilisi olmalıdır. Peygamber, ümmeti için
kendi nefsinden daha önceliklidir. (Bkz. 33/6)
Arkadaşları (ashabı) ve daha sonra gelen Müs-
84 ŞUBAT 2014
lümanlar onu herkesten çok sevmişlerdir. Müslümanlar, Peygamberine olan sevgisini, sünnetine tabi olarak ve ona sık sık salâvat getirerek
izhar ederler.
Anne-Baba Sevgisi: Anne ile evlat arasında
rahmanî bir bağ vardır. Anne evladını şartsız ve
karşılıksız sever. Anne evlat sevgisinin bir açıklaması yoktur. Evladıdır sever, o kadar. Çünkü
çocuk annenin, sadece bünyesinin değil yüreğinin de bir parçasıdır.
Analık duygusunda, ilahi vasıflar vardır.
Anne, bir mürebbi (terbiye edici) olarak çocuğunu eğitir. Mürebbi kelimesi, Rab kelimesi ile
aynı kökten türemiştir.
Güçsüz ve çaresiz bir çocuk için annenin
sevgi dolu kucağı güvenli bir sığınak, güç ve
cesareti öğreten baba sevgisi ise sağlam bir
dayanaktır. Allah’ın, eseri olması hasebiyle kulunu sevmesi anne sevgisi gibi şartsız, kulunun
amelini sevmesi hakkaniyet gereği baba sevgisi
gibi şartlıdır.
Eşler Arası Sevgi: Eşler arasındaki sadece iki
kişiye özel sevgi; huzur, sükûn ve mutluluk kaynağı olması bakımından Yüce Yaratıcının varlığının bir delilidir. (Bkz. 30/Rum, 30) Eş sevgisi,
nefsanî arzu değildir. Nefsanî arzu, Allah’ın neslin çoğalması için yarattığı fıtri bir duygudur. Eş
sevgisi, eşlerin, anı, mekânı ve hayatı paylaşırken hâsıl olan ferahlıktır ve romantizmdir. Eşten başka hiç kimsenin eş sevgisine olan ihtiyacı karşılaması mümkün değildir. Bir bütünün
iki eşit parçası gibi olan eşleri ancak samimi bir
sevgi bütünleştirebilir ve sevgiyle bütünleşen
hayat gerçek anlamına kavuşur, gözümüz ve
gönlümüz helalinden doyuma ulaşır.
somuncubaba 85
ruz. Biz, doğumlarından sonra onların isimlerini
yaşatıyoruz, onlarsa ölümümüzden sonra bizim
ismimizi yaşatıyorlar. Ölümsüzleşenler ya da
ölümsüz eserler bırakanlar, hamuruna sevgi mayası katılarak yoğrulan çocuklar arasından çıkıyor. Onların sevgisi, bizim umutlarımızı besliyor,
bizim sevgimiz ise onların güç ve yeteneklerini.
Evlat Sevgisi: Sevgi, vererek mutlu olmaksa eğer (şefkat), bunun en somut örneği evlat
sevgisinde ortaya çıkar. Evladımıza kanımızı,
malımızı, emeğimizi ve geleceğimizi veririz. Başkalarına verirken acıtan verme duygusu, evlada
verirken mutluluğa dönüşür. Onlar bize insan
düzleminde büyük olmamıza ve ilahi bir meslek
olan mürebbiliği (terbiye edicilik) ifa etmemize
imkân verirler. Onları dünyaya biz davet ediyo-
86 ŞUBAT 2014
Arkadaş ve Dost Sevgisi: Dostlarımız da
sosyal çevremizin doğal ve zaruri unsurlarıdır.
Dostlarını göz ardı etmiş olanın asosyal hayatı
ne kadar mutlu ve renkli olabilir ki? Dostlarımızın sevgi ve desteğiyle motive oluruz. Başarılarımız, dostlarımızın destek ve takdirleriyle
taçlanır. Dostlarımızla neşemize neşe katar,
üzüntülerimizi hafifletiriz. Dostlarımızın sevgisi
güven, tecrübesi rehber, sohbeti gıda, ikazı ilaç
hükmündedir.
Şair şöyle diyor:
Âlemde çün mehabbet imiş akreb-neseb
İhvâna bundan gayrı olur mu aceb neseb
(Âlemde en yakın bağ muhabbet bağı
imiş/Dostlar için bundan başka nesebe ne
gerek var.)
Müslüman Kardeşlere Sevgi: Müslüman,
Müslümanın kardeşidir. Müslümanlar birbirini Allah için severle, dinî ve ahlakî bir gerekçe
olmadığı sürece birbirlerine buğz etmezler.
Zira Müslümanlar arasında inanç, ibadet değer
yargıları, idealar vd. birçok ortak değer vardır.
Ümmet-i Muhammedi, birbirine karşılıksız sevgi ile bağlanmış mü’minler topluluğu teşkil
eder. Birbirini Allah için sevenleri Allah da sever ve günahlarını bağışlar.
Meşru ve Güzel Olana İlgi ve Alaka: Sevmek,
fıtri bir duygudur, insanın tabiatında, gözü ve
gönlü okşayan güzel görüntülere karşı daima
bir ilgi ve alaka vardır. İnsanlar oksijen deposu
yeşil ormanları, deniz ve göl manzaralı yerleri
seveler. İnsanın içinde küçük bir çocuklara hatta hayvan yavrularına şefkatle karışık bir sevgi
oluşur. İki farklı cins (kadın-erkek) arasında sev-
ginin, meşru ölçüler dâhilinde kalmaması İslâm
ahlakının esasıdır.
Sevgiyle insan, değerli olduğunu hisseder.
Hayat, sevgiyle anlam kazanır. Sevgi, hayatın
itici gücüdür. Sevgi, kişinin hayata bakışını, hayat tarzını ve kişilik yapısını etkiler ve geleceğine yön verir. Bu bakımdan yukarıda maddeler
halinde sıraladığımız sevgi önceliği büyük bir
önemi haizdir.
somuncubaba 87