ΔΙΑΚΟΠΕ ΣΗ ΕΡΙΥΟ ΔΨΡΕΑΝ ΣΟΤΡΙΣΙΚΟ ΟΔΗΓΟ ΣΗ ΕΡΙΥΟΤ Η εριφος, το μικρό παρθενο νησι, το οποίο δεν έχει επηρεαστεί καθόλου από τουρίστες. Σο νησί της ερίφου βρίσκεται κοντά στη ίφνο και στην Κυθνο στις Κυκλάδες. Σο μέγεθος της ερίφου είναι 75.207 km² και ο πληθυσμος του νησιού είναι 1,014 στη καταμέτρηση του 2011. Η εριφος βρίσκεται περιπου 170 χλμ από τον Πειραια. Σο νησί διαθέτει πλούσια ιστορία και μυθολογία. Η Φώρα είναι ο κύριος οικισμός της ερίφου, η οποία είναι χτισμένη επάνω σε ένα όρθιο βράχο, 5 χλμ βόρεια από το Λιβάδι, που είναι το λιμάνι του νησιού. τη Φώρα υπάρχουν αρκετές μεταβυζαντινές εκκλησίες που έχουν ανακαινιστεί. τη κορυφή του λόφου σώζονται τα ερείπια βενετσιάκου κάστρου, από όπου έχουμε και μια καταπληκτική θέα στο πέλαγος και στα κοντινά νησιά ίφνο, Κύθνο και Μήλο. Σο σημαντικότερο μνημείο του νησιού είναι το μοναστήρι των Σαξιάρχων, χτισμένο στη βορειοανατολική πλευρά του. Απέχει από την Φώρα 8 χλμ και δίνει την εντύπωση κάστρου. Η ιστορία της ερίφου Η ιστορία του Περσέα ανήκει σίγουρα στη μυθολογία της εριφου. Και οι μύθοι παραμένουν μύθοι. Περα όμως από την μυθολογία, η εριφος έχει εξίσσου σημαντική ιστορία. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού, όπως ισχιρίζονται οι δυο μεγάλοι ιστορικοι : ο Θ. Κ. Αργουζάκης και ο Σρύφων Ευαγγελίδης, εμφανίστηκαν πριν από το 1000 π.Φ., και ήταν οι λεγόμενοι Λέλεγες, οι Πελασγοί και οι Κάρες από τη Μικρά Ασία. Οι Κάρες αναφέρονται επίσης στα έργα του Θουκυδίδη A'8-, του Ηρόδοτου και του Διόδωρου ο A'171 της Ρόδου E'20 και 89. Σους αποκαλούν επαγγελματίες κατακτητές - πειρατές. Σα αρχαιότερα ευρήματα των ερειπίων βρίσκονται στο δυτικό τμήμα του νησιού της εριφου. Αυτό μας αποδείχνει πως οι πρώτοι κάτοικοι εγκαταστήθηκαν σε αυτην την περιοχή, ακολουθούμενη από τους Κρήτες της μυκηναϊκής εποχής (1700 - 1750 π.Φ.) και από τους Υοίνικες. Οι Υοίνικες ήταν οι πρώτοι που άρχισαν την εκμετάλλευση των μεταλλείων στη θέση Γαλάνης Μουτουλά. Μετά από τους Υοίνικες, ακολούθησαν οι Μυκηναίοι στο νησί, κατά τη διάρκεια της φυγής τους προς το Αιγαίο (1450 - 1400 π.Φ.), κράτησαν την κυριαρχία πάνω στη θάλασσα μέχρι το 1200 π.Φ. ύμφωνα με τεκμηριωμένα αρχεία του Γ. Βαρλάς (ερευνητής, ορειβάτης και συγγραφέας της ερίφου) η γνώση της μεταλλουργίας στη έριφο χρονολογείται από τα πρώτα χρόνια και, όπως γράφει στο βιβλίο του (1998), είναι καιρός για τους Έλληνες αρχαιολόγους να δώσουν την προσοχή τους στη έριφο πρωτου χαθούν αυτά τα πολύτιμα αποδεικτικά στοιχεία. τα μέσα του 7ου αι. π.Φ., την έριφο, την κατοίκησαν οι Ίωνες με αρχηγο τους, τον Ετεοκλή. Σο 650 π.Φ. οι κάτοικοι της ερίφου κατήργησαν την ισχύουσα μοναρχία και καθιέρωσαν την Δημοκρατία μαζί με τη Δήλο, τη Νάξο, τη Μύκονο και την Σήνο. ύμφωνα με τον Θουκυδίδη, όλα αυτά τα νησιά αποτέλεσαν τη Αμφικτιονία της Δήλου. Σο 530 π.Φ. η έριφος κοβεί τα πρώτα της νομίσματα του ενώ ήταν αυτόνομη. Κατά τη διάρκεια της Περσικής εισβολής, η έριφος ήταν ένα από τα λίγα νησιά που δεν υποτάχτηκαν στους Πέρσες. Επιπλέον, στη μάχη της αλαμίνος (480 π.Φ.), συμμετείχε στην ναυμαχία των Αθηναίων με την αποστολή μιας πεντηκόντορο (πλοίο με 50 κουπιά συνολικά) και ως εκ τούτου η έριφος έγινε σεβαστή και σημαντική σύμμαχος των Αθηναίων. Οι κάτοικοι της ερίφου συμμετείχαν στην Αθηναϊκή υμμαχία, καθώς και στην μάχη της Νεμέας, και κατείχαν σημαντική θέση στα πολιτικά και θρησκευτικά δρώμενα της Δήλου. Σο 404 π.Φ., κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, κατακτοίθηκε η έριφος από τους παρτιάτες, οι οποίοι εγκαθήδρισαν την ολιγαρχία. Σο 378 π.Φ., οι Αθηναίοι κυριάρχουν στο Αιγαίο και σύμφωνα με Κόνωνα, τον Κυκλαδίτη, η έριφος έγινε αυτόνομη. Σο 363 π.Φ., οι Μακεδόνες κατακτήθηκαν από τον Υίλιππο τον δεύτερο, τον Μακεδόνα και έμειναν με τους Μακεδόνες μεχρι και τους Πτολεμαίους. Ανεξαρτοποιήθκαν το 203 π.Φ επι Υιλίππου τον πέμπτο. Οι Ρωμαίοι εκδίωξαν τους Μακεδόνες και ίδρυσαν μια νέα κατάσταση, την Κοινοπολιτεία των νησιών, η οποία διατηρείται από το 200 π.Φ. μέχρι το 166 π.Φ. οπότε και διαλύθηκε. Σο κάθε νησί απέκτησε την ανεξαρτησία του. Από το 146 π.Φ. η έριφος ήταν υπο την κυριαρχία των Ρωμαίων για 560 χρόνια (166 π.Φ. - 395 μ.Φ., ) όπως και τα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων, και ήταν τόπος εξορίας Σην ίδια στιγμή, η ιστορία της ερίφου σημαδεύτηκε από επιδρομές πειρατών. Από τον 4ο αιώνα μ.Φ. και 1200, έχουμε λίγες πληροφορίες για τη έριφο από τον Υωκίωνα τον Γαλανό. Σον 9ο αιώνα, επικράτησαν οι αρακηνοί πειρατές εξού και το τοπομνήμειο '' αρακηνοί της ερίφου''. Σον 13ο αιώνα, λόγο των επιδρομών των πειρατών και της αδυναμίας του Βυζαντίου να τους προστατέψει, οι κάτοικοι της ερίφου κατοίκησαν σε ορεινά μέρη στο εσωτερικό του νησιού. Σο 1206, η Βενετία εξέδωσε διακήρυξη σύμφωνα με την οποία οι ευγενείς είχαν το δικαίωμα της κυριαρχίας επί των νήσων που καταλάμβαναν. Η εριφος αντιστάθηκε αλλά 1296 οι αδελφοί Γκίζι μαζί με τον Ιουστινιάνη και τον Ντομένικο Μίτσιέλη κυβέρνησαν το νησί. Σο 1323, οι Μπραδινοι τους διαδέχτηκαν, ενώ οι Βενετοί, συγκρούονταν με τους Γενουάτες για την κυριαρχία των Κυκλάδων, μέχρι το 1335. Όταν με συνθήκη που υπεγράφη η έριφος ανατέθηκε στην Ερμόλαο Μινοττο ως βενετσιάνικη κατοχή. Σο νησί άνθισε οικονομικά. Η ασφάλεια των κατοίκων ήταν εγγυημένη από τους Ενετους. Ο Μινοττο έφερε εκατοντάδες σκλάβους που εργάζονταν με τους ντόπιους και τέθηκαν σε λειτουργία τα ορυχεία σιδήρου, μετά από πολύ καιρό απραξίας. Έδωσε, επίσης, μέρισμα από τα κέρδη του στους ντόπιους ιδιοκτήτες των ορυχείων. Πολλοί εκ των κατοίκων της έριφου, έγιναν πλούσιοι κάνοντας το νησί τους από τα πλουσιότερα στο αρχιπέλαγος. Ο Νικολο Αντόλντο νίκησε τον Μινοττο, τον οποίο κατηγόρησε ότι έπραξε εγκλήματα κατά των κατοίκους της έριφου. Η Ενετική Γερουσία τον καταδίκασε και απαγορεψαν την επιστροφή του στο νησί. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, συνήθιζε να έρχεται και να παίρνει χρήματα με Κρήτικούς μισθοφόρους καθώς σκότωνε ντόπιους και δούλους. Η ευημερία της ερίφου είχε φύγει με Μινόττο. Οι Σούρκοι και οι Ενετοί πολέμησαν μέχρι το 1430 για την κυριαρχία της έριφου, ενώ σουλτάνου Μουράτ Β ', με μια νέα συνθήκη, το νησί περνάει στην κυριαρχία των Βενετών. Σο 1434 μ.Φ. η οικογένεια Μιχίελη έχτισαν το κάστρο της Φώρας (πρωτεύουσα), η οποία κυριάρχησε για εκατό χρόνια στο νησί. Από το 1469 μέχρι το 1502 οι Σούρκοι και οι Βενετοι πολέμησαν πάλι για την έριφο. τις 13 Ιουλίου 1538 ο Σούρκος Φαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα ήρθε από την Άνδρο, κατέλαβε τη έριφο και επέβαλε φόρους και δυστυχία. Μερικές οικογένειες έφυγαν και πήγαν στη Υολέγανδρο και ίδρυσαν τον οικισμό που ονομάζεται "τα ερφιότικα''. Οι κάτοικοι της έριφου ήταν υποχρεωμένοι να προστατεύουν τους Σούρκους και όταν ένας Σούρκος συννελήφθη από τους Βενετούς, πλήρωσαν ακόμη και λύτρα για την απελευθέρωση του. Σο 1680 το νησί πλήττεται από επιδημία πανώλης με πολλά θύματα. Μετά από αυτό, έγινε νέα διανομή της γης για καλλιέργεια. Οι δρόμοι αλλάξαν και έγιναν νέα πλακόστρωτα τα οποία εξακολουθούν να έχουν την ίδια μορφή μέχρι σήμερα. τις αρχές του 18ου αιώνα, τα αμπέλια κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος της ερίφου. Μια μεγάλη εξαγωγή του κρασιού και ξυδιού έγινε στα νησιά της Ύδρας και της ύρου (ύρος). Κατά τη διάρκεια της Σουρκοκρατίας, υπήρχε μια χρονική περίοδο (1770-1774) όταν οι Ρώσοι νίκησαν τον Σουρκικό στόλο στη ναυμαχία του Σσεσμε (28 Ιουνίου 1770). τις 10 Ιουλίου το 1770 Ο Ορλώφ φτάνει στη έριφο. Η έριφος με νέα συνθήκη γίνεται Ρωσική επαρχία. Πολλοί κάτοικοι μεταναστεύουν στην Οδησσό, στο Ιάσιο και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας. Σο 1817, ο Λουκάς Λιβάνιος, ο γιος του Θεόδωρος Λιβάνιου - μέλος της Υιλικής Εταιρείας, αν οίγει το πρώτο σχολείο στη έριφο. τα μέσα της δεκαετίας του 1820 ο Αλέξανδρος Τψηλάντης κήρηξε την επανάσταση κατά των Σούρκων. Ο Δημήτρης Θέμελης ήταν ο πρώτος που ανέλαβε την εντολή να ξεσηκώσει την έριφο, Κέα, Κύθνο, ύρο, Σήνο και Μύκονο. Σην 21η ή 22η Μαΐου του 1821, τα τοπικά μέλη της Υιλικής Εταιρείας ύψωσε τη σημαία της επανάστασης στον Ιερό Ναό του Αγ.. Ελευθέριου στη Φώρα. Μετά την ψηφοφορία, στη πρώτη εθνική συνέλευση, αποφασίστηκε να απελάθούν οι Σούρκοι. Η έριφος έγινε κοινότητα που κυβερνιέται από τους πρεσβύτερους Γρυπάρη Β. και Ν. Κυρίτσης. Μέχρι το 1833 οι άνθρωποι υπέφεραν πολύ από την πειρατεία, μέχρι που οι Γαλλοι και οι Άγγλοι κατάφεραν να τους εκμηδενίσουν, την πειρατεία όμως την διαδέχθηκε το λαθρεμπόριο. Πολλοί πρεσβύτεροι έγιναν εργαλεία των λαθρεμπόρων. Μετά την περιοδο των λαθρεμπόρων, οι κατοικοι ασχολήθηκαν με τη ναυτιλία και αναδειχτκαν πολλές μεγάλες ναυτικές οικογένειες. τις 15 Απρίλη του 1833 μετά την εκλογή του Όθωνα ως βασιλιά των Ελλήνων, Η έριφος έγινε ο τρίτος δήμος του ελληνικού κράτος. Σο 1834, εκλεκτηκε ο πρώτος δημαρχος, Ιωάννης Λευτικος ή Λαμπαδάριος από την Ρουμανία. Είχε όλη την εξουσια και διόρισε τους πρώτους δημοσίους υπαλλήλους του νησιού. Η έριφος είχε 1932 κατοίκους. Σον Μάρτη του 1837 έγιναν δεύτερες εκλογές με 2200 κατοίκους καιεξελέγη δήμαρχος ο Κ. Λιβάνιος . Σον Ιουνιο του 1938 η εριφος πηγαίνει στη διοίκηση της υρου. Σο 1858, χτίστηκε το πρώτο δημοτικό σχολείο, η προβλήτα, πλακοστρώθηκε ο δρόμος που οδηγει στο Μεγα Λιβάδι και χτίστηκε η δεξαμενη νερού μέσα στο χύμαρο Πετρια. Σα μεταλλεία της ερίφου τη εριφο υπηρχαν μεταλλεία σιδήρου και χαλκού. Οι εξορυκτικές δραστηριότητες ξεκίνησαν από την 3η χιλιετία π.Φ . Η πρώτη σύμβαση παραχώρησης για την εξόρυξη του μαγνητικού και ανθρακικού σιδήρου χορηγήθηκε στην "Ελληνική Μεταλλευτική Εταιρεία" το 1869 από τον Όθωνα. Η εταιρεία χρεοκόπησε το 1880, και αγοράστηκε από την Γαλλική εταιρία Μεταλλείων Λαυρίου, το οποίο ονομάστηκε «έριφος-Spilialeza", έχοντας ως ιδρυτές πλούσιους Έλληνες από την Κωνσταντινούπολη με τη βοήθεια της Οθωμανικής Σράπεζας, η οποία εξυπηρετούσε Βρετανίκα, Γαλλικά και Οθωμανικά συμφέροντα. Παρέμεινε ενεργός μέχρι το 1883, οπότε έκλεισε λόγω χρεοκοπίας. Σο 1884 θα ανατεθεί η σύμβαση εργασίας των μεταλλείων στον Γερμανό μεταλλειολόγο Αιμίλιος Γρομαν (Emile Grohmann), ο οποίος ίδρυσε μία μικρή εταιρεία η οποία συγχωνεύθηκε με την πτώχευμενη "έριφοςπιλιέζα". Η εταιρία αξιοποιησε το ορυκτό πλούτο του νησιού και σε αντάλλαγμα έδωσε μισθό στους ιδιοκτήτες γης και ένα συμβολικό χρηματικό ποσό στο ελληνικό κράτος. Οι συνθήκες εργασίας για τους ανθρακωρύχους σύμφωνα με μαρτυρία του Γ. Λιβάνιου ήταν βάρβαρες και απάνθρωπες. . 2.800.000 τόνοι εξήχθησαν από την εταιρια Αιμίλιος Γρομαν. Όταν το 1906 πέθανε ο Αιμίλιος Γρόμαν το διαδέχτηκε ο γιός του ο Γεώργιος Γρόμαν. Λέγεται ότι το μεγαλύτερο μέρος των ορυχτών εξήχθηκαν στη Γερμανία για την πολεμική της βιομηχανία. Κατα τη διαρκεια τπυ 1914-1916, 60 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους στις στοές του ορυχείου, οι εργαζόμενοι δούλευαν 16 ώρες την ημέρα ενω είχε θεσπιστει η οχτάωρη εργασία με αμοιβές πείνας. τις 7 Αυγούστου το 1916, οι εργαζόμενοι πραγματοποιούν την πρώτη απεργία στην Ελλάδα, αρνούμενοι να φορτώσουν πλοίο το οποίο είχε προόρισμο στην Γλασκώβη ή τη Γερμανία. Σα αιτήματα τους ήταν οχτάωρη εργασία, μέτρα ασφαλείας και αύξηση μισθών. Σα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν η επέμβαση της χωροφυλακής οι οποία πυροβόλησε κάποιους από τους απεργούς. εν ψυχρώ Αυτό το τηλεγράφημα ήταν η αιτία για την αποστολή μιας αποκόλλησης στο νησί από την Κέα, με 10 ή 12 χωροφύλακες και η υπομοίραρχος Φρυσάνθου υπεύθυνος, έτσι ώστε η φόρτωση του πλοίου θα πρέπει να εξασφαλίζεται. Η απόσπαση έφτασε στη έριφο το πρωί της 21 Αυγούστου. Φρυσάνθου επίθεση όποιος στάθηκε το δρόμο του, ενώ ήταν επικεφαλής από το λιμάνι στο Meg. Λιβάδι. Όταν έφτασε ο ίδιος φυλακίστηκε Κ. Speras και την ηγεσία της Ένωσης. τη συνέχεια πήγε για να τους απεργούς που είχαν για τη φόρτωση γέφυρα στα δεξιά της παραλίας (το αρχηγείο βρίσκεται στα αριστερά) και τους έδωσε 5 ύγκληση λεπτά για να φορτώσει το πλοίο. Μετά από αυτά τα λεπτά 5 φώναξε "στο όνομα του βασιλιά" Θεμιστοκλής Μητροφάνης και πυροβόλησε Κουζούπης, και ο Μιχ Γιάννης τους εν Zoilis, ψυχρώ. Μιχάλης Πρωτόπαππας σκοτώθηκαν. Μια δωρεάν για όλους ακολούθησε, με περισσότερους από 500 απεργούς με τις γυναίκες και τα παιδιά aniong τους. Τπήρχαν δεκάδες των τραυματιών μαζί με τους χωροφύλακες, δύο εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους. Ο υπολοχαγός της χωροφυλακής, Φρυσάνθου, και ο αστυνομικός της λιθοβολήθηκαν ερίφου μέχρι Γιάννη θανάτου. Σριανταφύλλου Σριανταφύλλου ωθήθηκε από τη διαδικασία φόρτωσης γέφυρα και έπεσε στη θάλασσα. ύμφωνα με την τοπική εκδοχή, ήταν μια γυναίκα που συνθλίβονται το κεφάλι του υπολοχαγού του. Κ. Speras, που μόλις είχε πάρει από τη φυλακή, προσπάθησε να κρατήσει το πλήθος, όπως ακριβώς και ο ιερέας Γιάννης Ρώτας έκανε. Ο αγώνας σταμάτησε όταν Κ. Speras πήρε μια γαλλική σημαία και φώναξε: «το όνομα της Γαλλικής Δημοκρατίας, βάλτε τα όπλα σας κάτω". Η διοίκηση και μερικά από τα εργαζομένων φυλακίστηκαν στη ύρο. Οι μισθοί αυξήθηκαν και τα 8 ώρες εργασίας, ενώ διακανονίστηκε για τις υπόγειες θέσεις εργασίας το 1925. Σα ορυχεία βλάστηση μέχρι το 1934. Σο 1933, ο Αιμίλιος, ο γιος Γεώργιος », ανέλαβε τη διοίκηση των ορυχείων. Σο 1943 έγινε αξιωματικός των Γερμανών και καταδικάστηκε μετά ως το τέλος εγκληματίας του πολέμου πολέμου και εξαφανίστηκε. Μετά την αναχώρηση του Groman, η εκμετάλλευση άρχισε πάλι το 1954 από την εταιρεία «Μεσόγειος Λέσχη Εμπορίου και Βιομηχανίας», εκπροσωπούμενη από Αποστολίδης ο οποίος ήταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Καραμανλή. Ψστόσο, το 1963, ξαφνικά χρεοκόπησε και όλους εκείνους που είχαν αναλάβει εξαφανίστηκαν χωρίς να πληρώνουν τους ανθρακωρύχους. Από τότε, τα μεταλλεία έκλεισαν. το 20 Ιουλίου του 1963, τουλάχιστον 300 ανθρακωρύχοι, οι οποίοι οφείλονται οι μισθοί των 6-7 μηνών, παρέλασαν από Meg. Λιβάδι προς Φώρα (3 ώρες διαδρομή), όπου τα γραφεία της εταιρείας βρίσκονταν, για να βρει το διαχειριστή του. Ψστόσο, είχε ήδη φύγει με το τελευταίο πλοίο που φορτώνεται η τελευταία αποστολή από το νησί. ήμερα, όλα είναι σε ερείπια στο Meg. Λιβάδι: κτίρια, βαγόνια, τα μισάκατέρρευσαν γέφυρες φόρτωσης και εισόδους γκαλερί ». Ακόμη και η Groman της αρχηγείο, ένα νεοκλασικό κτίριο, είναι έτοιμος να καταρρεύσει εντελώς. Οι ιδιοκτήτες, Αγγελόπουλος οικογένεια, το δώρισε πρόσφατα στο Δήμο ερίφου, αλλά θα μπορούσε να καταρρεύσει μέχρι να επισκευαστεί. Η ΕΡΙΥΟ ΣΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΤΘΟΛΟΓΙΑ ύμφωνα με τη μυθολογία ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, είχε εμπλακεί σε πόλεμο με τους μεγάλους Σιτάνες, για την κυριαρχία των αιθέρων, με αποτέλεσμα το βουλιαγμα της Αιγιάδας και την καταστροφή ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο μόνος που επιβιώσε ήταν ο Δευκαλίων με την οικογένειά του μαζί με την κιβωτός του και αργότερα με τη σύζυγό του, την Πύρρα. Μαζί δημιούργησαν και πάλι την ανθρωπότητα. Η έριφος, με την μυθολογία, ήταν ένα από τα νησιά που δημιουργήθηκαν μετά το ναυάγιο της Αιγιάδας το παρελθόν, ήταν η κορυφή ενός βουνού γεμάτο με πολλά δέντρα και δάση, καταπράσινα φαράγγια και κοιλάδες, υπέροχο κλίμα και άγρια άλογα στους λόφους της. Όλα τα παραπάνω ήταν ο λόγος που ο βασιλιάς της Βοιωτίας, ο Μάγνης, γιος του Αιόλου και κληρονόμος του Δευκαλίωνα, επέλεξε την έριφο να γίνει η γη όπου θα βασιλεύαν οι δύο γίοι του, ο Δίκτυς και ο Πολυδέκτης. Αυτοι ήταν οι πρώτοι άποικοι και οι βασιλιάδες της ερίφου, όπου ο μεγάλωσε ο Περσέας. Ψστόσο, το ερώτημα είναι πώς πήγε εξαρχής ο Περσέας στη έριφο. ας έχουμε γράψει αυτήν την ιστορία παρακάτω. ΣΟ ΜΑΝΣΕΙΟ ΚΑΙ Η ΓΕΝΝΗΗ ΣΟΤ ΠΕΡΕΤ Εκείνη την εποχή, ο Ακρίσιος με τις δύο κόρες του, την Δανάη και την Ευαρετη, ήταν βασιλιάς του Άργος στην Πελοπόννησο. Αφου ο Ακρίσιος ήθελε να έχει αρσενικό απόγονο, πήγε να ζητήσει τη γνώμη της Πυθίας στο Μαντείο των Δελφών. Εκεί του είπαν ότι η Δανάη θα γεννήσει ένα αγοράκι που μια ημέρα θα τον σκότωνε, επιτυγχάνοντας παράλληλα μια πολύ μεγαλύτερη φήμη από τη δική του πατέρα του. Ο Ακρίσιος ήταν πολύ απογοητευμένος από αυτή την είδηση, επέστρεψε στο Άργος και για την πρόληψη της Δανάης από το γάμο, εκείνος την φυλακισε μαζί με τη νοσοκόμα της σε έναν υπόγειο θάλαμο. Ο Δίας, εντυπωσίαστηκε, από την ομορφιά της Δανάης, και πήγε στο δωμάτιό της, μέσω του φεγγίτη, με τη μορφή μιας σταγόνας χρυσού και κακόβουλα της εμποτισμένα. ύντομα μετά από αυτό ένα όμορφο αγόρι που γεννήθηκε ο οποίος συνέχισε να μεγαλώνει μέσα στον θάλαμο. Κάποια στιγμη, ο πατέρας της Δανάης, ο βασιλιάς Ακρίσιος, άκουσε το κλάμα του μωρού, σκότωσε τη νοσοκόμα της κόρης του και κλείδωσε τη Δανάη και τον γιο της σε ένα μεγάλο ξύλινο στήθος και ρίχνει έπειτα μακριά στη θάλασσα του Ναυπλίου πιστεύοντας ότι θα πνιγούν ή ότι η θα αποφασίσει για την τύχη τους. Ο ισχυρός Δίας οδήγησε το κουτί πάνω στην θάλασσα με την βοήθεια του άνεμου στο μικρό νησί της ερίφου. Οι παραλίες της ερίφου Οι παραλίες της ερίφου είναι αμέτρητες και βελούδινες. Οι ακτές του νησιού, με τα καταγάλανα νερά, δημιουργούν κόλπους τριγύρω από το νησί, οι οποίοι μέχρι σήμερα παραμένουν μη αναπτυγμένα. Αν περπατήσετε λιγάκι παραπέρα από την παραλία, θα αισθανθείται πως βρίσκεστε κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά, στην άκρη του κόσμου, χωρίς ξαπλώστρες, τραπέζια και άλλες ενοχλήσεις. Πάρτε μαζί σας ένα μπουκάλι νερό, ένα καπέλο, φορέστε άνετα παπούτσια και ας ξεκινήσουμε ! ΛΙΒΑΔΑΚΙΑ Μία όμορφη αμμωδές παραλία με πολλά δέντρα για σκιά, βαθιά γαλανά νερά, αρκετές ταβέρνες και εστιατόρια. Σα Λιβαδάκια είναι η κοντινότερη παραλία από το λιμάνι της ερίφου. Λίγο πιο πέρα από την παραλία υπάρχει το ένα και μοναδικό καμπιγκ στη εριφο, ένα από τα καλύτερα κάμπιγκ στις Κυκλάδες. Η παραλία αυτή της εριφου έχει τα πιο πολλά δέντρα από όλα τα άλλα μέρη του νησιού και για αυτό και ονομάστηκε η παραλία μα και η περιοχή Λιβαδάκια. Η παραλία είναι περίπου 16 χιλιόμετρα. Σα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο και φτάνουν μέχρι και την περιοχή Ράμμος. ΚΑΛΟ ΑΜΠΕΛΙ Σρία χιλιόμετρα παραλία η οποία βρίσκεται μετά την περιοχή Ράμμο, ακολουθώντας τον τσιμεντένιο δρόμο και παίρνωντας το μονοπάτι που θα βρούμε στα αριστερά μας για περιπου δέκα λεπτά. Μια μικρή παραλία με πολλά φράγματα και πλάκες, ένας πραγματικός παράδεισος. Επιστρέφοντας στον δρόμο πρός τη Γανέμα, βλέπουμε στα αριστερά μας το μικρό γλαρονήσι καθώς στα δεξιά μας υπάρχει ο Ορός (510 μέτρα). ΒΑΓΙΑ Άλλη μια μικρη παραλία, περιπου έξι χιλιόμετρα με χρυσή άμμο και πολλή λίγη σκιά. Είναι μια από τις πιο ερημικές παραλίες της ερίφου. Εδώ θα βρείτε ανακατωμένα, ερειπομένα σπιτιά και καλύβια τα οποία ανηκαν κάποτε στους εργάτες της τελευταίας περιόδου των ορειχίων. Αμπέλια, ασπαραγους και άγριες ελιές στολίζουν την περιοχή γύρω από την παραλία. ΓΑΝΕΜΑ Η Γανέμα είναι μια μακριά παραλία, περίπου εννιά χιλιόμετρα με πολλά δέντρα για σκιά και ταβέρνες και εστιατόρια με θαυμάσιες γεύσεις. τον λόφο πίσω από την παραλία, υπάρχει το κάστρο της γριάς ( Δείτε τα αξιοθέατα της ερίφου). Πολύ κοντά στη παραλία Γανέμα, υπάρχει ο Κουταλάς. ΚΟΤΣΑΛΑ Η παραλία Κουταλας είναι περίπου έντεκα χιλιόμετρα, είναι συνδεδεμένη με την παραλία Γάνεμα με ένα μικρό χωματόδρομο που είναι περίπου 2,5 χιλιόμετρα. Η παραλία είναι ένα φυσικό αγκυροβόλιο καθώς είναι πολύ ασφαλές από τους βόρειους ανέμους. Η παραλία είναι μεγάλη και αμμώδης με ψιλό βότσαλο, υπάρχουν δέντρα για σκιά και μια-δυο ταβέρνες. Η παράδοση λέει ότι το μεγάλο άνοιγμα του κόλπου που ήταν αλυσοδεμένο για λόγους ασφαλείας. Ο κόλπος ήταν γνωστός ως Πόρτο Καδένα κατά τη διάρκεια της Υραγκοκρατίας (Δείτε την ιστορία της ερίφου). τα γύρω βουνά, μπορείτε να δείτε απομεινάρια των σιδηροτροχιών και την σκάλα φόρτωσεων για τα πλοία που παραμένουν ερειπωμένα. Μπορεί επίσης να ενδιαφέρεστε για τη λήψη μια ματιά στο πήλαιο Κουταλά. Περίπου 3,5 χιλιόμετρα στο δρόμο αφήνοντας την παραλία Κουταλά, ερχόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, αν στρίψουμε δεξιά θα πάμε για την πρωτεύουσα του νησιού, την Φώρα, ενώ αν στρίψουμε αριστερά θα φτάσουμε στο ιστορικό Μεγάλο Λιβάδι. ΜΕΓΑΛΟ ΦΨΡΙΟ Μια μεγάλη παραλία (περίπου 15 χιλιόμετρα). τα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, αυτή η περιοχή έσφυζε από ζωή. Τπήρχαν πολλά είδη καταστημάτων και ακόμη και ένα μικρό νοσοκομείο. ήμερα υπάρχουν ορυχείο φρέατα, σωροί των ορυκτών αποβλήτων και γκαλερί που έχουν βυθιστεί σε όλη την περιοχή. Μια γεωμετρική κατσαρόλα και μέρος ενός τοίχου βρέθηκαν επίσης στην περιοχή. Πρέπει να υπήρχε ένας οικισμός σε κάποια χρονική στιγμή. ΚΤΚΛΨΠΑ Η παραλία ''Η σπηλιά του Κύκλωπα'' είναι άλλη μια μεγάλη μακριά παραλία, περίπου 18 χιλιόμετρα. Θα βρεθείτε στην παραλία σπηλιά του Κύκλωπα, αν στρίψετε αριστερά από τον κεντρικού δρόμου που πάει προς το Μεγάλο Λιβάδι. Δύο χιλιόμετρα πάνω στον κεντρικό δρόμο θα δείτε το μοναστήρι της Ευαγγελιστρίας, και πιο κάτω θα συναντήσετε τον Χαροπυργο, το οποίο βρίσκεται στην αριστερή πλευρά σας, κοντά στην σπηλιά του Κύκλωπα. Θα πρέπει επίσης να δείτε τον θρόνο του Κύκλωπα, η οποία είναι μια ορθογώνια δομή περίπου 9 μέτρα μήκος και 7 μέτρα πλάτος. ΜΕΓΑΛΟ ΛΙΒΑΔΙ Μια μακριά αμμωδες παραλία (γύρω στα 16 χιλιόμετρα) με κτίρια και αρκετά δέντρα για σκιά. Αν επιστρέψετε από το στον δρόμο προς την σπηλιά του Κυκλωπα και στρίψτε αριστερά, προς την κατεύθυνση για το Μεγάλο Λιβάδι. Σο Μεγάλο Λιβάδι ήταν η πρώτη εργατική αποικία, χτίστηκε το 1880, και εκείνον τον καιρό είχε περίπου 700 κατοίκους. Οι επιχειρηματικές δραστηριότητες ήταν μεγαλύτερες από τις δραστηριότητες στην πρωτεύουσα του νησιού, την Φώρα. Σο Μεγάλο Λιβάδι ήταν το κέντρο του νησιού της εριφου. Εδώ ήταν επίσης το αρχηγείο της μεγαλύτερης εταιρείας εξόρυξης μετάλλων,''έριφος Spilialeza''(το έτος 1880). Μερικά από τα κτίρια που σήμερα εξαργυρωθούν σε δύορόφά νεοκλασσικά όπως το κυβερνητικό σπίτι, τις κατοικίες των εργαζομένων, το εργαστήριο χημείας, το σχολείο που ιδρύθηκε από τον Groman κατά το έτος 1990, το αστυνομικό τμήμα και πολλά καταστήματα, αλλά όλα αυτά είναι ερειπωμένα. Έξω από τα γραφεία της εταιρείας, υπάρχει ένα μνημείο που μας θυμίζει την αιματηρή εξέγερση του 21 Αυγούστου του 1916 καθώς και τις εκατοντάδες θανάτους των εργαζομένων στο εσωτερικό της στοές των ορυχείων. Εδώ θα βρείτε επίσης το σπήλαιο Μπούκα όπου μπορείτε να περπατήσετε μέσω του υπογείου, και θα βρείτε έξοδο στην περιοχή Κουταλα. ΑΒΕΑΛΟ Ακολουθήστε το δρόμο προς Μεγάλο Λιβάδι και στρίψτε δεξιά, προκειμένου ναβρείτε την παραλία Αβεσσαλός. Ο δρόμος είναι βατός και διαρκεί για περίπου τέσσερα χιλιόμετρα.. Αυτή είναι μία από τις καλύτερες περιοχές της αλιείας στο νησί της ερίφου. Μια παραλία με όμορφα ρηχά νερά και μια ήρεμη και ήσυχη ατμόσφαιρα. Σο όνομα της περιοχής προέρχεται από τη λατινική λέξη ''vessale' 'που σημαίνει υπηρέτης σκλάβος. Σο γεγονός αυτό αποκαλύπτει ότι αυτό είναι το μέρος όπου οι ανθρακωρύχοι σκλάβοι των Βενετών που χρησιμοποιούνται για την εργασία κατά τη διάρκεια της Υραγκοκρατίας. ΣΙΛΙΠΑΚΙ Ένα μικρό σκέλος περίπου τεσσάρων χιλιομέτρων, δεν υπάρχει καμία σκιά σε αυτή την παραλία! Ακολουθήστε τον κεντρικό δρόμο, μέχρι να δείτε την πινακίδα για το βιολογικό καθαρισμό, ύστερα προχωρήστε με τα πόδια ακολουθώντας το χωματόδρομο για περίπου 1,5 χιλιόμετρα, θα φτάσετε στην παραλία Σσιλιπάκι, όπου θα δείτε ένα ασφαλές αγκυροβόλιο και τα ερείπια μιας παλιάς σκάλας φόρτωσης. ΛΙΑ Υευγουμε από τον κεντρικό δρόμο, μόλις δούμε την πινακίδα για το βιολογικό καθαρισμό, παίρνουμε την κατεύθυνση προς την παραλία Χιλή Άμμος. Αν στρίψουμε δεξιά προς τον Άγιο ώστη, θα δούμε ένα παλιό σφαγείο, το οποίο λέγεται Βουδομάντρα , η ημερομηνία της κατασκευής του είναι άγνωστη. τα δεξιά, ακριβώς κάτω από το σφαγείο είναι ένα κακό χωματόδρομο που μας οδηγεί κάτω στην παραλία Λιά, είναι μια μικρή (μόλις 2 χιλιόμετρα) παραλία με μεγάλα βότσαλα και καταγάλανα νερά. Κάποτε ήταν μια πολύ μοναχική παραλία αλλά σήμερα φιλοξενεί πολλούς επισκέπτες. Η διαδρομή είναι μόλις δέκα λεπτά με τα πόδια από τον κεντρικο δρόμο . ΚΑΡΑΒΙ Μια αμμωδές παραλία με βότσαλα μα χωρίς σκιά, βρίσκεται κάτω από την περιοχή Ράμμος. Σο όνομα της τη πήρε από τα ναυάγια τα οποία λένε ότι βρίσκονται στο βυθό της θάλασσας στην περιοχή. Σο 1985, ένας δύτης ανακάλυψε ένα ναυάγιο στην περιοχή όπου αναλόγως το ύψος των κυμάτων φαίνεται ένας βράχος, το οπιό δεν φαίνεται πάντα από την στεριά. ε βάθος 12με 32 μέτρα βρέθηκαν επίσης πύλινα δοχεία (τα λεγόμενα κιούπια). Παλιότερα η παραλία αυτη μάζευε γυμνιστες ενώ σήμερα λιγοστέψαν οι γυμνιστες λόγω των σπιτιων που χτίστηκαν στη περιοχή τρογύρω. Σα χωριά της ερίφου Φώρα, έριφος Η Φώρα, είναι η πρωτεύουσα της ερίφου, είναι ένας πολύ γραφικός οικισμός κτισμένος σ' ένα λόφο πάνω από το λιμάνι του νησιού. Προσφέρει μαγευτική θέα στο απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και το νησιώτικο τοπίο. Διαθέτει ασπροβαμμένα σπίτια και λευκές παραδοσιακές εκκλησίες που σε συνδυασμό με τον τραχύ βράχο δημιουργούν εκπληκτική αντίθεση χρωμάτων. Η Φώρα είναι το τέλειο μέρος για ανέμελες βόλτες μέσα στα στενά δρομάκια που είναι γεμάτα κτίρια κυκλαδικής και νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. ας συνιστούμε να επισκεφθείτε τα ερείπια του Ενετικού Κάστρου, τη μαρμαρόστρωτη πλατεία του Αγίου Αθανασίου, τους αναπαλαιωμένους ανεμόμυλους, τις πολλές μεταβυζαντινές εκκλησίες και τα μουσεία (Αρχαιολογικό και Λαογραφικό). Λιβάδι, έριφος Σο Λιβάδι είναι το δημοφιλέστερο θέρετρο της ερίφου και έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους νέους προορισμούς διακοπών στις Κυκλάδες. Βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της ερίφου κάτω από την πρωτεύουσα Φώρα και αποτελεί το κεντρικό λιμάνι του νησιού. Σο Λιβάδι είναι γνωστό για τη φυσική ομορφιά του, καθώς και για τα μικρά κυβόσχημα σπίτια που είναι κτισμένα αμφιθεατρικά στο λόφο, φτάνοντας έως τη Φώρα. Διαθέτει πληθώρα χώρων διασκέδασης και εστίασης, καθώς επίσης μεγάλη γκάμα ξενοδοχείων, στούντιο, διαμερισμάτων κι ενοικιαζομένων δωματίων. Γύρω από το Λιβάδι βρίσκονται πολύ όμορφες παραλίες, όπου μπορείτε να χαρείτε τη θάλασσα και να χαλαρώσετε κάτω από το ζεστό ήλιο. Παναγιά, έριφος Η Παναγιά είναι ένα όμορφο ορεινό χωριό στο κέντρο της ερίφου που περιβάλλει το Βυζαντινό Μοναστικό υγκρότημα της Παναγιάς. Ο έντονος κυκλαδικός χαρακτήρας της την κάνει ιδιαίτερη και μοναδική. Από την Παναγιά προσφέρεται υπέροχη θέα στο νησιώτικό τοπίο. Γαλανή, έριφος Η Γαλανή είναι άλλο ένα γραφικό ορεινό χωριό στη βόρεια έριφο. Ο οικισμός είναι κτισμένος σ' επίπεδα και διαθέτει μαγευτική θέα στο γύρω τοπίο. Πήρε τ' όνομά του από τ' αρχαία ορυχεία γαληνίτη που υπήρχαν στην περιοχή. Κένταρχος, έριφος Ο Κένταρχος είναι κτισμένος σε μια κατάφυτη πλαγιά πάνω από τον ομώνυμο όρμο, στη βορειοανατολική πλευρά της ερίφου. Θεωρείται ένα από τα πιο γραφικά χωριά του νησιού. Σον χαρακτηρίζουν τ' ασπροβαμμένα σπίτια, τα καντούνια και η μαγευτική θέα στο Αιγαίο. Η παραλία του χωριού είναι υπέροχη, αφού διαθέτει τιρκουάζ νερά και αρμυρίκια. Μεγάλο Λιβάδι, έριφος Ο οικισμός του Μεγάλου Λιβαδιού βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή του νησιού και απλώνεται στον ομώνυμο όρμο. το Μεγάλο Λιβάδι έχετε τη δυνατότητα να επισκεφθείτε τη μεταλλική σκάλα φόρτωσης μεταλλευμάτων που κτίστηκε το 1932 και αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της μεταλλευτικής βιομηχανίας της ερίφου, καθώς και μερικά άλλα ιστορικά κτίρια που δεν έχουν κάποια χρήση. Η παραλία του Μεγάλου Λιβαδιού είναι μια από τις καλύτερες του νησιού, με αρμυρίκια και ρηχά νερά, καθιστώντας την ιδανική για οικογένειες. ΦΡΗΙΜΑ ΣΗΛΕΥΨΝΑ ΣΗ ΕΡΙΥΟ Αστυνομικό τμήμα εριφου +30 22810 51300 Λιμεναρχείο στη έριφο Κεντρο Τγείας ερίφου +30 22810 51470 +30 22810 51202 Πυροσβεστική ερίφου +30 199 Σουριστικές πληροφορίες εριφος +30 22810 51300 Ασθενοφόρο στη έριφο +30 22810 51202 Σουριστική αστυνομία εριφο +30 22810 51300 Πληροφορίες για ακτοπλοικα στη έριφο +30 22810 51488 Σαξιδιωτικό γραφείο εριφο +30 22810 52362 Σουριστικό γραφείο ερίφου Σαχυδρομείο ερίφου Υαρμακείο στη έριφο ΦΑΡΣΗ ΣΗ ΕΡΙΥΟΤ +30 22810 51488 +30 22810 51239 +30 22810 51205
© Copyright 2024 Paperzz
