Ερευνητική Εργασία Β’ τετραµήνου σχολ. Έτους 2011-2012 ΚΩ∆ΙΚΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ Εισαγωγή [ Ιωάννα Σακκά, Νταϊάνα Ντάφα] Κώδικας γενικά: (- καθαρεύουσα ο κώδιξ, του κώδικος, εκ της λατινικής Codex ή condex). Στις επικοινωνίας κώδικα ονοµάζουµε έναν κανόνα για µετατροπή ενός τµήµατος πληροφορίας π.χ. ένα γράµµα, λέξη, ή φράση σε µία άλλη µορφή αναπαράστασης όχι απαραίτητα του ίδιου τύπου. Ανεξάρτητα των παραπάνω ένας κώδικας µπορεί ν’ αναφέρεται και σε θέµατα συµπεριφοράς, όπως κώδικας τιµής, µονοµαχίας, κυκλοφορίας, ακόµη και διαβίβασης σηµάτων όπως ο ∆ιεθνής Κώδικας Σηµάτων (∆.Κ.Σ) ή ακόµα πιο ειδικότερα στη κρυπτογραφία. Κωδικοποίηση: Στις επικοινωνίες και στην επεξεργασία πληροφοριών, κωδικοποίηση είναι η διαδικασία µε την οποία µια πηγή (αντικείµενο) εκτελεί αυτήν την µετατροπή πληροφορίας σε δεδοµένα, τα οποία στέλνονται µετά στον παραλήπτη (παρατηρητή), όπως ένα σύστηµα επεξεργασίας δεδοµένων. . Μέθοδοι κωδικοποίησης: α) Πίνακες αντιστοιχίας β) Κανόνες Η επιλογή µιας µεθόδου είναι, καταρχήν, αυθαίρετη, αλλά προτιµάται εκείνη που προσφέρει τα καλύτερα πρακτικά αποτελέσµατα. Αποκωδικοποίηση: Αποκωδικοποίηση είναι η αντίστροφη κωδικοποίηση, διαδικασία της µετατροπής δεδοµένων, τα οποία έχουν σταλεί από µία πηγή, σε πληροφορία κατανοητή από τον παραλήπτη. . Μέθοδοι αποκωδικοποίησης: Μέθοδοι στη θεωρία επικοινωνίας είναι για τα codewords αποκωδικοποίησης που στέλνεται πέρα από ένα θορυβώδες κανάλι. - Ένας κωδικοποιητής /αποκωδικοποιητής είναι µία υλοποίηση αυτού του κανόνα και µπορεί να υλοποιηθεί είτε σε υλικό είτε σε λογισµικό, περιλαµβάνοντας συµπίεση. Λόγος χρήσης: Ένας λόγος για χρήση της κωδικοποίησης είναι η ύπαρξη περιπτώσεων όπου µε χρήση της συνηθισµένης προφορικής ή γραπτής γλώσσας δεν µπορείς να επιτύχεις αξιόπιστη και αποτελεσµατική επικοινωνία. Για παράδειγµα όταν η απόσταση µεταξύ των ατόµων που προσπαθούν να επικοινωνήσουν είναι µεγάλη, τότε πρέπει να αναπαραστήσουµε το µήνυµα σε µια µορφή που µπορεί να µεταφερθεί σε µεγάλες αποστάσεις (π.χ. µε ηλεκτρικά σήµατα). Κώδικες Επικοινωνίας (ορισµός): Κώδικα επικοινωνίας ονοµάζουµε ένα κανόνα για µετατροπή τµήµατος πληροφορίας σε µια άλλη µορφή αναπαράστασης, όχι απαραίτητα του ίδιου τύπου. Τέτοιοι κώδικες είναι: οι νοηµατικοί (γλώσσα τυφλών, γλώσσα κωφαλάλων, σήµατα Mors, σήµατα τροχαίας), οι κώδικες επικοινωνίας νέων, οι γλωσσικοί (φυσικές γλώσσες), οι κώδικες τέχνης (ζωγραφικής, µουσικής, γλυπτικής, αρχιτεκτονικής), οι κώδικες Η/Υ (ψηφιοποίηση δεδοµένων, γλώσσες προγραµµατισµού, λειτουργικά συστήµατα), οι επιστηµονικοί (µαθηµατικών, φυσικής, χηµείας), οι κώδικες κρυπτογράφησης κ.α. 1. Νοηµατικοί Κώδικες [Ιωάννα Σακκά, Νταϊάνα Ντάφα, Μπλέρι Στεµπάρι] α. Νοηµατική Γλώσσα (Γλώσσα Κωφαλάλων) Η νοηµατική γλώσσα ή η γλώσσα των κωφαλάλων είναι η φυσική γλώσσα των κωφών. Είναι οπτική και όχι ακουστική γλώσσα. 'Οπως όλες οι γλώσσες, έτσι και η νοηµατική έχει δικό της αλφάβητο, λεξιλόγιο, σύνταξη, φωνολογικά και σηµασιολογικά χαρακτηριστικά. ∆εν είναι αυτοσχέδια και αυθαίρετη κινητική συµπεριφορά, αλλά ανώτερη της συµβολικής και παντοµιµικής γλώσσας. Έχει διαφορετικά πλεονεκτήµατα από την προφορική επικοινωνία, διότι είναι µια αυτόνοµη, πολυσύνθετη µορφή επικοινωνίας µε τη δική της πραγµατολογία. Με λίγα λόγια είναι ένας αυτόνοµος γλωσσικός κώδικας, που τον ακολουθούν µια σειρά από λειτουργικές προσαρµογές του εγκεφάλου! Υπάρχει µια γλώσσα που ονοµάζεται ∆ιεθνής Νοηµατική Γλώσσα (∆ΝΓ), η οποία χρησιµοποιείται από πολλούς κωφούς σε διεθνής συναντήσεις. Πρόκειται για µια σχετικά απλοποιηµένη γλώσσα που βασίζεται σ' ένα διεθνές λεξιλόγιο και άτυπες επιτόπιες συµφωνίες για τη σηµασία ενός νοήµατος. Ωστόσο, κάθε χώρα διαθέτει µια δική της νοηµατική γλώσσα. Η Ελληνική Νοηµατική Γλώσσα (ΕΝΓ) έχει λεκτικές και συντακτικές δοµές, όπως όλες οι νοηµατικές γλώσσες του κόσµου, και βεβαίως έχει αυστηρούς γραµµατικούς κανόνες και πλούσιο λεξιλόγιο. Η ΕΝΓ, όπως όλες οι ζωντανές γλώσσες άλλωστε, έχει διαλέκτους που καθορίζονται από την γεωγραφική κατανοµή του πληθυσµού, την εκπαιδευτική εµπειρία, τον χρόνο εκµάθησης της γλώσσας, κλπ. Παρόλες τις διαλεκτικές διαφορές οι 'Έλληνες κωφοί 1 αναγνωρίζουν την ΕΝΓ ως µία γλώσσα. Χρήση Νοηµατικής Γλώσσας Η ΝΓ κάθε χώρας χρησιµοποιείται από όλους τους κωφάλαλούς της, και όχι µόνο, σε καθηµερινή βάση. Εκτός από την χρήση της για κάλυψη των καθηµερινών αναγκών τους, οι κωφάλαλοι την χρησιµοποιούν για να ενηµερώνονται και να επικοινωνούν. ∆ιδάσκεται σε ειδικά εκπαιδευτικά κέντρα από την πρωτοβάθµια ως και την τριτοβάθµια εκπαίδευση. Επίσης, υπάρχει ξεχωριστός κλάδος στο πανεπιστήµιο για όσους επιθυµούν να ασχοληθούν επαγγελµατικά µε την "µετάφραση" της. Από τι αποτελείται η ΝΓ; Όπως προαναφέραµε, κάθε νοηµατική γλώσσα έχει δικό της αλφάβητο, λεξιλόγιο, συντακτικό κτλ, τα οποία είναι οπτικά-κινησιακά, και όχι προφορικά και βοηθούν στη εκµάθησή της. Η µορφολογία και η σύνταξη, λοιπόν, βασίζονται στην κίνηση των χεριών, στην στάση η στην κίνηση του σώµατος και στην έκφραση του προσώπου. Οι βασικές µονάδες του λόγου, που στην επιστήµη της γλωσσολογίας ονοµάζονται γλωσσικά σήµατα, στην ΝΓ ονοµάζονται νοήµατα. Ουσιαστικά έχουµε κωδικοποίηση νοηµάτων. Τα νοήµατα µπορούν να έχουν λεξική ή γραµµατική σηµασία, ακριβώς όπως τα µορφήµατα και οι λέξεις στις φυσικές γλώσσες. Οι νοµατιστές, ως φυσικοί οµιλητές της ΝΓ, χρησιµοποιούν το δακτυλικό αλφάβητο µε δύο τρόπους: είτε για να σχηµατίσουν νοήµατα, στα οποία τα στοιχεία του δακτυλικού αλφαβήτου χρησιµοποιούνται ως χειτοµορφές, είτε για να αποδώσουν τα ακρώνυµα και τα κύρια ονόµατα. Το χαρακτηριστικότερο συστατικό ενός νοήµατος λέγεται χειροµορφή. Η χειροµορφή είναι το σχήµα που παίρνει η παλάµη και η θέση στην οποία τοποθετούνται τα δάκτυλα τη στιγµή που αρχίζει να σχηµατίζεται ένα νόηµα. Η ίδια η χειροµορφή όµως από µόνη της δεν έχει σηµασία. Για να αποκτήσει σηµασία, για να δηµιουργηθεί δηλαδή ένα νόηµα, η χειροµορφή πρέπει να συνοδεύεται και από τα παρακάτω στοιχεία: Τον "προσανατολισµό" της παλάµης, δηλαδή την κατεύθυνση προς την οποία στρέφεται η χειροµορφή κατά το σχηµατισµό του νοήµατος: ο δείκτης που δείχνει προς τα πάνω ή στρέφεται προς τα δεξιά αποτελεί τµήµα διαφορετικών νοηµάτων. Τη θέση της χειροµορφής στο χώρο ή επάνω στο σώµα: τα νοήµατα παράγονται σε καθορισµένο χώρο που λέγεται χώρος νοηµατισµού. Ο χώρος αυτός αντιστοιχεί περίπου σε ένα τετράγωνο που ορίζεται από την κορυφή της κεφαλής ως τον άνω κορµό και εκτείνεται σε 20-30 εκατοστά δεξιά και αριστερά από τα µπράτσα. Αν χρησιµοποιήσουµε µία χειροµορφή έξω από το χώρο αυτό, π.χ. µε τα µπράτσα κρεµασµένα δίπλα στο σώµα, το αποτέλεσµα δεν αναγνωρίζεται ως νόηµα. Την κίνηση του χεριού, χωρίς την οποία δεν µπορεί να ολοκληρωθεί ένα νόηµα: ο δείκτης που δείχνει προς τα πάνω ή στρέφεται προς τα δεξιά χωρίς να κινείται δεν είναι ολοκληρωµένο νόηµα, δεν αντιστοιχεί δηλαδή σε ορισµένη σηµασία. Εκτός από τη συµµετοχή της στο σχηµατισµό του νοήµατος, η κίνηση µπορεί να έχει και άλλες σηµασίες, π.χ. να δηλώνει τον αριθµό (ενικό ή πληθυντικό), το µέγεθος ενός αντικειµένου (µικρότερο ή µεγαλύτερο), ακόµα και τη συχνότητα µίας ενέργειας. Την στάση ή κίνηση του σώµατος και την έκφραση του προσώπου, που αποτελούν επίσης συστατικά του νοήµατος, αφού λειτουργούν για να µεταφέρουν πληροφορία όπως αυτή που δηλώνεται από τον τόνο της φωνής στις οµιλούµενες γλώσσες, π.χ. η έννοια του µέλλοντος διατυπώνεται στην ΕΝΓ συνδυάζοντας το νόηµα µε µία ελαφρά κλίση του σώµατος προς τα εµπρός. 2 Σύνθεση µηνύµατος Το νόηµα που σηµαίνει "γεια" σχηµατίζεται από το "γ" του δακτυλικού αλφαβήτου σε συνδυασµό µε κίνηση. • Το νόηµα που σηµαίνει "καληµέρα" σχηµατίζεται από το "κ" του δακτυλικού αλφαβήτου σε συνδυασµό µε κίνηση. • Το νόηµα που σηµαίνει "αντίο" σχηµατίζεται από το "α" του δακτυλικού αλφαβήτου σε συνδυασµό µε κίνηση. • Το νόηµα που σηµαίνει "ευχαριστώ" σχηµατίζεται από το "ε" του δακτυλικού αλφαβήτου σε συνδυασµό µε κίνηση. Το δακτυλικό αλφάβητο της ΕΝΓ: • Αποκωδικοποίηση ΝΓ Γνωρίζοντας το δακτυλικό αλφάβητο είναι εύκολο να καταλάβουµε το νόηµα ή την χειροµορφή. Για παράδειγµα: ο σχηµατισµός της λέξης "καλά" σύµφωνα µε το δακτυλικό αλφάβητο σχηµατίζεται ως εξής: Πηγές-Βιβλιογραφία http://angelou-kea.blogspot.com/2009/12/blog-post_4192.html http://www.glossamenoima.gr/categories.asp?catid=6 http://www.acrobase.gr/showthread.php?t=231514 http://www.translatum.gr/journal/2/greek-sign-language.htm β. Κώδικας Μόρς Κώδικας Μορς είναι µια µέθοδος για τη µετάδοση κειµένου πληροφοριών ως µια σειρά από on-off, ήχους, φώτα, ή κλικ που µπορεί να είναι άµεσα κατανοητό από έµπειρο ακροατή ή παρατηρητή, χωρίς ειδικό εξοπλισµό. Ο ∆ιεθνής Κώδικας Μορς κωδικοποιεί το λατινικό αλφάβητο , οι αραβικοί αριθµοί και ένα µικρό σύνολο των σηµείων στίξης και διαδικαστικών σήµατα όπως έχει τυποποιηθεί ακολουθίες βραχυπρόθεσµα και µακροπρόθεσµα σήµατα που ονοµάζονται «τελείες» και «παύλες», αντίστοιχα, ή "DIS" και "dahs". Επειδή πολλοί µη-αγγλική φυσικές γλώσσες χρησιµοποιούν περισσότερα από τα 26 λατινικά γράµµατα, επεκτάσεις στο αλφάβητο Μορς υπάρχουν για αυτές τις γλώσσες. 3 ♦ ♦ ♦ ♦ • • • • • Κάθε χαρακτήρας αντιπροσωπεύεται από µια µοναδική σειρά από τελείες και παύλες. Η διάρκεια του ταµπλό είναι τρεις φορές η διάρκεια µιας τελείας. Κάθε τελεία ή παύλα ακολουθείται από µια σύντοµη σιωπή, ίση µε τη διάρκεια της τελείας. Τα γράµµατα µιας λέξης που χωρίζονται από ένα διάστηµα ίσο µε τρεις τελείες και οι δύο λέξεις χωρίζονται από ένα διάστηµα ίσο µε επτά τελείες. Η διάρκεια της τελείας είναι η βασική µονάδα µέτρησης του χρόνου µετάδοσης σε κώδικα. Ένα σηµαντικό χαρακτηριστικό του κώδικα Μορς είναι κωδικοποίηση της αποδοτικότητας. Το µήκος του κάθε χαρακτήρα σε Morse είναι περίπου αντιστρόφως ανάλογο µε τη συχνότητα εµφάνισης του στα αγγλικά. Έτσι, η πιο κοινή επιστολή στην αγγλική γλώσσα, το γράµµα «Ε», έχει τo µικρότερο κώδικα, ένα ενιαίο σηµείο. Που χρησιµοποιείται ; Ο Κώδικας Μορς ήταν σε χρήση για περισσότερο από 160 χρόνια - περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο ηλεκτρικό σύστηµα κωδικοποίησης. Τι καλείται Κώδικας Μορς είναι σήµερα πραγµατικά κάπως διαφορετικό από αυτό που αρχικά αναπτύχθηκε από τους Βάιλ και Morse. Η σύγχρονη διεθνή κώδικα Μορς, ή ηπειρωτικό κώδικα , δηµιουργήθηκε από τον Friedrich Clemens Gerke το 1848 και χρησιµοποιήθηκε αρχικά για την ενσύρµατη µεταξύ Αµβούργου και Cuxhaven στη Γερµανία. Gerke άλλαξε σχεδόν το ήµισυ του αλφαβήτου και όλων των αριθµών µε αποτέλεσµα ουσιαστικά τη σύγχρονη µορφή του κώδικα. Μετά από κάποιες µικρές αλλαγές, ∆ιεθνής Κώδικας Μορς ήταν τυποποιηµένη στο ∆ιεθνές Συνέδριο τηλεγραφίας το 1865 στο Παρίσι, και αργότερα διεθνούς κώδικα µορς έκανε το πρότυπο από την ∆ιεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών (ITU). Αρχικές προδιαγραφές του κώδικα Μορς, περιορίζεται σε µεγάλο βαθµό χρήση στις Ηνωµένες Πολιτείες και τον Καναδά, έγινε γνωστό ως κώδικας Μορς αµερικανική ή κωδικό σιδηροδρόµου . Αµερικανική κώδικα Μορς είναι τώρα σπάνια χρησιµοποιείται, εκτός από ιστορική ανακατασκευή. Αεροπορία Ραδιοερασιτεχνισµός Ρεκόρ ταχύτητας Άλλες χρήσεις Ραδιόφωνο βοηθήµατα πλοήγησης, όπως VORs και NDBs για αεροναυτικές εκποµπή χρήση προσδιορισµό των πληροφοριών υπό τη µορφή του κώδικα Μορς. Πολεµικά πλοία, συµπεριλαµβανοµένων εκείνων του Πολεµικού Ναυτικού των ΗΠΑ , έχουν χρησιµοποιήσει από καιρό λυχνίες για την ανταλλαγή µηνύµατα σε κώδικα Μορς. Σύγχρονη χρήση εξακολουθεί, εν µέρει, ως τρόπος για να επικοινωνούν, διατηρώντας παράλληλα σιγή ασυρµάτου . Από τι αποτελείται; ∆ιεθνής Κώδικας Μορς αποτελείται από πέντε στοιχεία: σύντοµο σήµα, τελεία ή «dit» (·) - «dot διάρκεια» είναι µία µονάδα µακριά πλέον σήµα, παύλα ή «Ντα» (-) - τρεις µονάδες µακράς µεταξύ στοιχείο χάσµα ανάµεσα στις τελείες και παύλες σε χαρακτήρα - διάρκειας ενός τελεία ή µία µονάδα µακριά σύντοµο χάσµα (µεταξύ των γραµµάτων) - τρεις µονάδες µακράς µέσο χάσµα (µεταξύ των λέξεων) - επτά µονάδες καιρό. Τρόπος σύνθεσης: Ο κώδικας Μορς µεταδίδεται χρησιµοποιώντας µόνο δύο κράτη (on και off) και έτσι είναι µια µορφή του ψηφιακού κώδικα. ∆εν είναι δυαδικό, καθώς υπάρχουν πέντε βασικά στοιχεία .Ωστόσο, αυτό δεν σηµαίνει πως ο Κώδικας Μορς δεν µπορεί να εκπροσωπευθεί ως δυαδικό κώδικας. Σε µια αφηρηµένη έννοια, αυτό είναι η λειτουργία που εκτελεί τηλεγραφήµατα φορείς κατά τη διαβίβαση µηνυµάτων. Η εργασία από τους ανωτέρω ορισµούς και περαιτέρω προσδιορισµό µίας «µονάδας» ως ένα κοµµάτι , µπορεί να απεικονίσει οποιοδήποτε ακολουθία κώδικα Μορς µε τον συνδυασµό των εξής πέντε στοιχείων: 4 1. σύντοµο σήµα, τελεία ή «dit» (·) - 1 2. πλέον σήµα, παύλα ή «Ντα» (-) - 111 3. ενδο-κενό χαρακτήρα (µεταξύ των τελείες και παύλες σε ένα χαρακτήρα) - 0 4. σύντοµο χάσµα (µεταξύ των γραµµάτων) - 000 5. µέσο χάσµα (µεταξύ των λέξεων) - 0000000 Αποκωδικοποίηση λέξης S.O.S S à ••• Oà ––– S à ••• Πηγές - Αναφορές 1)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF %82_%CE%9C%CE%BF%CF%81%CF%82 2)http://en.wikipedia.org/wiki/Morse_code 2. Κώδικες Επικοινωνίας Νέων [Μαρία Κατζιλιέρη, Αλεξάνδρα Ζυγούρη] Γιατί και από ποιούς δηµιουργήθηκαν τα λεγόµενα greeklish; Η γλώσσα των νέων(GREEKLISH) δηλώνει το σύνολο των γλωσσικών φαινοµένων που χαρακτηρίζουν την επικοινωνία των νέων µεταξύ τους. Παρά τον χαρακτηρισµό "γλώσσα", η γλώσσα των νέων δεν είναι ένα αυτοτελές γλωσσικό σύστηµα, αλλά µια κοινωνιόλεκτος, δηλαδή ένας τρόπος οµιλίας µε λεξιλογικά, πραγµατολογικά και δοµικά χαρακτηριστικά που χρησιµοποιείται υπό ορισµένες συνθήκες επικοινωνίας και είναι µέρος της γλωσσικής συνείδησης µιας κοινότητας. Η κοινωνική βάση της γλώσσας των νέων είναι η "παρέα", το δίκτυο των συνοµηλίκων. Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους δηµιουργήθηκαν τα greeklish χωρίζονται σε διάφορους τοµείς : Κοινωνιολογικά, κάθε ηλικία έχει ιδιαίτερα γλωσσικά χαρακτηριστικά. Οι νέοι έχουν την ανάγκη να διαφοροποιούνται και το γεγονός ότι στην εφηβεία αναπτύσσουν στενότερες επαφές µε τις παρέες τους, τους οδηγεί στη διαµόρφωση µιας νέας γλώσσας η οποία τους κάνει να διαφέρουν από τους ενήλικους, για αυτό τη χρησιµοποιούν σε µεγαλύτερο βαθµό. Ψυχολογικά κατά τη νεανική ηλικία διαµορφώνεται η προσωπική και κοινωνική ταυτότητα. Η ανάγκη των νέων κατά την εφηβεία να πειραµατίζονται, είναι ένα φαινόµενο που εκφράζεται και γλωσσικά. Επικοινωνιακά το γλωσσικό παιχνίδι είναι έντονο στη νεανική ηλικία . Οι Γονείς και οι δάσκαλοι αντιδρούν αρνητικά απέναντι λεξιλόγιο των νέων και πολλές φορές δυσανασχετούν γιατί δεν κατανοούν τη γλώσσα των νέων, χωρίς να λαµβάνουν υπόψη ότι µε την είσοδο στην ενήλικη ζωή παύουν να νιώθουν την ανάγκη να διαφοροποιηθούν από το σύνολο και έτσι η γλωσσική τους επιλογή εγκαταλείπεται και ακολουθούν τους κανονικούς γλωσσικούς κανόνες. Η δηµιουργία ενός νεανικού λεξιλογίου γίνεται µε τέσσερις τρόπους: α) αλλαγή σηµασίας (π.χ. κόκκαλο ‘‘µεθυσµένος)· β) δανεισµός, κατά κύριο λόγο από τα αγγλικά (π.χ. χάι ‘κεφάτος, φτιαγµένος’)· και γ) τροποποίηση λέξεων χωρίς αλλαγή της βασικής τους σηµασίας, είτε (τσιγάρο> τσιγαριά) είτε µε σύντµηση (µατσωµένος > µατσό) είτε µε µετάθεσηφθόγγων ή συλλαβών, τα λεγόµενα ποδανά (‘ανάποδα’, π.χ. µεναγκό ‘γκόµενα’). Αξιοσηµείωτο είναι το γεγονός ότι η γλώσσα των νέων έγινε µαζικό φαινόµενο από τα µεταπολεµικά χρόνια και ιδιαίτερα κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες .Γεγονός που οφείλεται στην αυξανόµενη οικονοµική και πολιτισµική ανεξαρτησία των νέων στις σύγχρονες κοινωνίες αλλά και στην επιρροή από νεανικές κουλτούρες αγγλοαµερικανικής προέλευσης. Ποια η επιρροή των greeklish στην ελληνική γλώσσα; Γλώσσα των νέων: πλούτος ή απειλή για τη Νέα Ελληνική Εξίσου σηµαντικός τείνει να είναι ο προβληµατισµός για την εξέλιξη της ελληνικής γλώσσας… καθώς τα µάτια όλων στρέφονται στο «µέλλον» της χώρας,και συγκεκριµένα στους νέους της, οι οποίοι συνεχώς κατηγορούνται ότι καταστρέφουν τη γλώσσα που τους κληροδοτήθηκε και που έχει διαχρονικότητα στο χρόνο. Σε καθηµερινή βάση οι νέοι χρησιµοποιούν αρκετά περιορισµένο 5 λεξιλόγιο, που ανέρχεται στις 150 λέξεις, ενώ ταυτόχρονα τις δανείζονται από την Αγγλική. Αγνοούν τη δοµή της Ελληνικής γλώσσας, επιδιώκοντας την αλλαγή της σύνταξης και την παραποίηση των λέξεων. Για παράδειγµα (µας την πέσανε, δε λέει σπάστηκα),στην συνεχεία παραµορφώνουν τη σειρά ή τον αριθµό των συλλαβών ή των φθόγγων (λόστρε=τρελός, τσοι=µπάτσοι). Αναστατώνουν τον παραγωγικό µηχανισµό (αργότερα=αργοτερότερα, γάτα=γατόνι), αλλάζουν τις σηµασίες των λέξεων (στόκος=χαζός), ενώ ανατρέπουν τη διάκριση ‘µιλώ-χυδαιολογώώ’ σε φιλικές (µεταξύ τους) προσφωνήσεις ή σε επιτατικές φράσεις (και γαµώ τα γέλια= έγινε πολύ γέλιο, χέστηκα!= αδιαφορώ). Συµβαίνουν όντως έτσι τα πράγµατα; Μπορούµε να κατηγορήσουµε τους νέους για την όποια ‘φθορά’ της Ελληνικής Γλώσσας; Η γλώσσα µε την οποία συνεννοούνται είναι πράγµατι ‘γλώσσα’; Έχουµε την δυνατότητα δηλαδή να µιλάµε για µια Ελληνική των νέων; Είναι δυνατόν να χρησιµοποιείται τέτοιου είδους γλώσσα στον γραπτό τους λόγο ή ακόµη και σε όλες τις περιστάσεις επικοινωνίας; Συµπεραίνουµε λοιπόν, ότι η γλώσσα των νέων καλύπτει ένα µαζικό φαινόµενο από τα µεταπολεµικά χρόνια και ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες. Το φαινόµενο αυτό ευθύνεται στην αυξανόµενη οικονοµική και πολιτισµική ανεξαρτησία των νέων κάθε σύγχρονης κοινωνίας, αλλά οπωσδήποτε και στην επιρροή τους από λέξεις αγγλοαµερικανικού περιεχοµένου Σε αυτό το σηµείο θα σας αναφέρουµε την άποψη του κυρίου Μπαµπινιώτη : Όταν γράφεις Greeklish και ξεχνάς την µητρική σου γλώσσα σε αυτή την περίπτωση τα (Ελληνικά) είναι σα να µην καµαρώνεις δύο σπουδαίους γονείς. Με άλλα λόγια ους γονείς σου! Τα πιτσιρίκια (κάθε ηλικίας) τα οποία ασχολούνται µε το διαδίκτυο, και κατακρίνουν την γλώσσα που µαθαίνουν στο Γυµνάσιο, κάποια µέρα η ίδια η γλώσσα, θα τα εκδικηθεί εν ψυχρώ! Για την ώρα τιµωρεί τους γονείς εκείνων των παιδιών, οι όποιοι αν και δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ευθύνονται άµεσα για τις ενδεχόµενες συνέπειες. «Τα greeklish είναι όντως ο καλύτερος δρόµος αποξένωσης από την εικόνα της λέξης. Όµως η γλωσσά δεν είναι άπλα ένα εργαλείο η ένα αντικείµενο της καθηµερινής µας χρήσης. Είναι ο πολιτισµός µας, είναι η ιστορία µας, είναι η σκέψη µας, είναι η νοοτροπία µας, είναι η ταυτότητά µας. ∆υστυχώς όµως πλησιάσαµε στην γενιά των 592 λέξεων. Τόσες το πολύ, έχουν στο λεξικό τους ταµείο οι νέοι. Αναρωτιέµαι όµως, ποιος τους είπε ότι έχουν το δικαίωµα να βλάπτουν, µία Τόσο σπουδαία γλωσσά γλώσσα η όποια αποτελείται από µια αξιόλογη ποικιλοµορφία λέξεων . Αναρωτηθήκατε µε πόση περηφάνια γράφουν Greeklish και ύστερα σου απαντάνε γεµάτα εξυπνάδα, νοµίζοντας ότι θα πάρουν και χειροκρότηµα, σαν να έχουν ανακαλύψει το κρυφό θησαυρό του Αλί Μπαµπά, θεωρούν ότι "γράφουν πιο γρήγορα έτσι". Βρε πανέξυπνο πλάσµα, από πότε είναι πιο γρήγορο να γράψεις 5 γράµµατα αντί 4; ∆ιότι άλλο "ΨΥΧΗ" και άλλο "PSIXI". Άσε που νοµίζεις ότι σου έγραψε ψύξη και τους λες και περαστικά! Την λέξη τίποτα, την κάνανε ένα πραγµατικά tpt. Την λέξη κύµατα, την έκαναν kummata. ∆ηλαδή εκτός από την τραγική παραποίηση την ελληνικών λέξεων, συνέβαλαν και στην λανθασµένη ορθογραφία τους. Να επισηµάνουµε , επίσης, ότι έρευνα που πραγµατοποιήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έδειξε ότι οι έφηβοι Βρετανοί χρησιµοποιούσαν περί τις 1.000 λέξεις στο καθηµερινό λεξιλόγιό τους (γνωστό και ως «ενεργητικό λεξιλόγιο»). Η ίδια έρευνα ανέβαζε τους Έλληνες εφήβους πάνω από τις 3.000 λέξεις. Να τονίσουµε ότι τα αποτελέσµατα θεωρήθηκαν τότε απογοητευτικά, δεδοµένου ότι και οι δύο γλώσσες διαθέτουν δεκάδες χιλιάδες καταγεγραµµένα «λήµµατα» στα λεξικά. Σήµερα, όµως, θα πανηγυρίζαµε αν οι Έλληνες έφηβοι χρησιµοποιούσαν 2.000 λέξεις Παραδείγµατα λέξεων των greeklish..! Ø t kns?à τι κάνεις ; Ø vskà βασικά Ø dn paizeià δεν παίζει Ø tptà τίποτα Ø se lgà σε λίγο Ø mlstà µάλιστα Ø vrmà βαριέµαι Ø klnxtà Καληνύχτα Ø trà τώρα Ø eis/eicà είσαι Ø nn à ναι Ø sktà σκατά Ø tespaà τέλος πάντων Ø pr plà πάρα πολύ Ø n klàναι καλα Ø gtà γιατί Ø epsà επίσης Ø lpnà λοίπον Ø rtmsà ρώτα τη µάνα σου Ø pffà έλεος Ø klà καλά Ø skà σαββατοκύριακο ΠΑΡΑ∆ΕΙΓΜΑ δηµιουργίας φράσης των greeklish..! ΄θέλω πάρα πολύ να βγουµε το σαββατο ‘ ‘Τελικά ρώτησες τη µάνα σου ;‘ 8elo pr pl n vgoume to sk Tlk rtms? Πηγές-αναφορές http://xefteri.wordpress.com/2006/11/14/%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5-%CF%83%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B5%E2%80%A6/#more-5 Γλώσσα των νέων: πλούτος ή απειλή για τη Νέα Ελληνική; http://despateraki.blogspot.com/2011/11/592.html Γενιά των 592 λέξεων 6 http://abnet.agrino.org/htmls/M/M002.htm Η γλώσσα των νέων και τα χαρακτηριστικά της http://xefteri.wordpress.com/category/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE %B9%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%C E%AF%CE%B1/%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD%CE%BD%CE%AD%CF%89%CE%BD/ Γλώσσα των νέων & Σκέψεις για την γλώσσα http://www.komvos.edu.gr/glwssa/odigos/thema_b9/THEMA_PDF.pdf http://www.mygdoneoi.gr/arthrographia/paidagogika/skepseis-gia-ten-glossa-ton-neon.html 3. Γλωσσικοί Κώδικες [Βασίλης Φωτεινόπουλος, Ραφαήλ Ανδρέου, Ιλβλι Πέσκου, ∆ιαλεχτή Κούνδουρου] • • • • Ποια είναι η πρώτη γλώσσα στο κόσµο: Η πρώτη γλώσσα σύµφωνα µε µελέτες είναι η νοηµατική, οι άνθρωποι επικοινωνούσαν µε σύµβολα και µε κινήσεις. Υπάρχουν διάφορες πληροφορίες ότι επικοινωνούσαν µε ακαθόριστους ηχητικούς τρόπους που δεν προερχόντουσαν µόνο από την φωνή τους, αλλά και από την κρούση διαφόρων σωµάτων(ξύλο, µέταλλα κ.τ.λ). . Για την οµιλητική γλώσσα δεν έχει βρεθεί ακόµα το που ή το πότε ξεκίνησε. Γλώσσες του σήµερα: Υπάρχουν περίπου 5.000 οµιλούµενες γλώσσες στον κόσµο σήµερα (το ένα τρίτο από αυτά στην Αφρική). Τα αγγλικά είναι η επίσηµη γλώσσα που οµιλείτε σχεδόν από όλες τις χώρες και έχει ουσιαστικά έχει θεσπιστεί η κοινή γλώσσα – ο κοινός κώδικας για όλο τον κόσµο και τους λαούς. Γλώσσες που συνδέονται µεταξύ τους µε κοινές λέξεις και ήχους. Παραδείγµατα: Αρχαϊκή γλώσσα των µυκηναϊκών χρόνων, έτσι όπως καταγράφεται στη συλλαβογράµµατη γραφή που οι αρχαιολόγοι ονοµάζουν Γραµµική Β΄. Αρχαία ελληνική γλώσσα µε την αλφαβητική γραφή και τις διαλέκτους της. Ελληνιστική κοινή των ελληνιστικών και ρωµαϊκών χρόνων. Μεσαιωνική γλώσσα του βυζαντινού ελληνισµού, κοµβικό σηµείο µετουσίωσης της ελληνικής κατά τον 15ο αιώνα. Aπό τη στιγµή που ο άνθρωπος χρησιµοποίησε τη γραφή για να αναπαραστήσει τη γλώσσα του, επινοήθηκαν εκατοντάδες συστήµατα γραφής που φαινοµενικά εµφανίζουν πολύ µεγάλες διαφορές µεταξύ τους (βλ. Coulmas 1989· Daniels & Bright 1995). Ωστόσο, το κοινό στοιχείο όλων είναι ότι κάθε γράφηµα απεικονίζει ένα στοιχείο της γλώσσας. H κατάταξη των συστηµάτων γραφής γίνεται ανάλογα µε το τί αντιπροσωπεύει αυτό το γλωσσικό στοιχείο ως προς την ίδια τη γλώσσα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες συστηµάτων γραφής τα σηµασιογραφικά, στα οποία κάθε γράφηµα δηλώνει "σηµασία", και τα φωνογραφικά, στα οποία κάθε γράφηµα δηλώνει "ήχο". Στα σηµασιογραφικά συστήµατα γραφής κάθε γράφηµα εκπροσωπεί µία λέξη. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η σφηνοειδής γραφή των Σουµερίων, η ιερογλυφική γραφή της Aιγύπτου, η ιερογλυφική γραφή που χρησιµοποιήθηκε στη µινωική Kρήτη κλπ. Tα συστήµατα αυτά αναγκαστικά χρησιµοποιούν αρκετά γραφήµατα ή συνδυασµούς γραφηµάτων για να αποδώσουν το σύνολο των εννοιών της συγκεκριµένης γλώσσας. Tις περισσότερες φορές εξελίσσονται έτσι ώστε να δηλώνεται µε το ίδιο γράφηµα και ένα οµόηχο στοιχείο της γλώσσας, είτε αυτό αποτελεί µια διαφορετική λέξη είτε αποτελεί µια συλλαβή. Έτσι στη σουµεριακή το γράφηµα που σηµαίνει 'σώµα' χρησιµοποιείται και για την έννοια του 'αντικαθιστώ', καθώς και τα δύο έχουν την ίδια φωνητική µορφή [su] (Καραλή 2001). Tα σηµασιογραφικά συστήµατα ξεκίνησαν από την προσπάθεια να απεικονιστεί όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά το αντικείµενο το οποίο αναπαρίσταται. Στην αιγυπτιακή ιερογλυφική γραφή η προσπάθεια αυτή είναι εµφανέστατη και µάλιστα διατηρήθηκε σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας της. Aντίθετα η σφηνοειδής γραφή των Σουµερίων, ενώ ξεκίνησε από ένα καθαρά εικονικό σύστηµα γραφής, έχασε µε την πάροδο του χρόνου τον απεικονιστικό της χαρακτήρα και κατέληξε σε ένα σύστηµα που τα γραφήµατά του δεν θυµίζουν καθόλου την αρχική του προέλευση. 2. Iστορία της γλώσσας - ιστορία της γραφής Πρέπει να τονιστεί ότι η ιστορία µιας γλώσσας πολύ συχνά είναι εντελώς άσχετη µε την ιστορία της γραφής της. Έτσι υπάρχουν γλώσσες που, ενώ δεν είχαν καµία ιστορική σχέση µεταξύ τους, χρησιµοποίησαν το ίδιο ή παρόµοιο σύστηµα γραφής, όπως η σφηνοειδής γραφή των Σουµερίων, που χρησιµοποιήθηκε, εκτός από τη σουµεριακή, και για την ακκαδική (σηµιτική γλώσσα) και για τη χιτιττική (ινδοευρωπαϊκή γλώσσα). Aπό την άλλη µεριά, υπάρχουν περιπτώσεις που συστήµατα γραφής µε προφανή σχέση προέλευσης του ενός από το άλλο χρησιµοποιήθηκαν για γλώσσες εντελώς διαφορετικές. Χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι η γραµµική B, που χρησιµοποιήθηκε για να απεικονίσει µια πρώιµη µορφή της ελληνικής, τη µυκηναϊκή (Chadwick 1992, 29-40), ενώ η γραµµική A, από την οποία σαφέστατα προέρχεται η γραµµική B, απεικονίζει µια άγνωστη ως τώρα γλώσσα που θεωρείται ότι δεν έχει καµιά σχέση µε την ελληνική. Eπίσης µια γλώσσα, καθώς εξελίσσεται, µπορεί να χρησιµοποιήσει διαφορετικά γραφικά συστήµατα. Έτσι η ελληνική, ενώ χρησιµοποίησε αρχικά τη γραµµική B για να αναπαρασταθεί, από τον 8ο περίπου αιώνα π.X. 7 υιοθέτησε τη φοινικική γραφή, τηντης µε αποτέλεσµα τη δηµιουργία του αλφαβήτου, το οποίο ύστερα από µια µακρά ιστορία τροποποιήσεων του τρόπου γραφής του, χρησιµοποιείται µέχρι σήµερα µε αποτέλεσµα τη δηµιουργία του αλφαβήτου, το οποίο ύστερα από µια µακρά ιστορία τροποποιήσεων του τρόπου γραφής του, χρησιµοποιείται µέχρι σήµερα α. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Η Μελέτη της ιστορίας της ελληνικής γλώσσας ενδιαφέρει γενικότερα ως το µοναδικό παράδειγµα ζωντανής σήµερα γλώσσας µε αδιάσπαστη προφορική παράδοση 4.000 χρόνων και τουλάχιστον 3.000 χρόνων συνεχή γραπτή παράδοση. Μέσα δηλ. από την Ελληνική µπορεί κανείς να µελετήσει γλωσσολογικά πως εξελίσσεται ιστορικά η γλώσσα του ανθρώπου στον καίριο χώρο της Ευρώπης και σε σχέση µε έναν λαό που καλλιέργησε τη γλώσσα όσο λίγοι. Επίσης, λόγω της παλαιότητάς της η Ελληνική χρησίµευσε µαζί µε την αρχαία Ινδική, τη Χεττιτική και τη Λατινική - ως βάση για τη µελέτη της εξέλιξης της ινδοευρωπαϊκής πρωτογλώσσας την οποία ανάγονται οι γλώσσες της Ευρώπης και, γενικότερα, της ινδοευρωπαϊκής γλωσσικής οικογένειας. Σύγχρονες θεωρίες Για το πότε ακριβώς, σε ποιο µέρος και µε ποιον τρόπο δηµιουργήθηκε το ελληνικό αλφάβητο υπήρξαν, κατά συνέπεια, πολλές απόψεις. Η επικρατέστερη πάντως ερµηνεία θεωρεί πως πρότυπο υπήρξε το φοινικικό αλφάβητο, το οποίο πρέπει να γνώρισαν οι Έλληνες καθώς ταξίδευαν στα τέλη του 9ου π.Χ. αιώνα στην ανατολική Μεσόγειο. Κυριότερα επιβεβαιωτικά στοιχεία αυτής της άποψης είναι ότι τα γράµµατα του ελληνικού αλφαβήτου διατήρησαν τα φοινικικά τους ονόµατα, αν και τα ονόµατα αυτά δεν σήµαιναν τίποτα στα ελληνικά. Αντιθέτως, στα φοινικικά κάθε γράµµα ήταν ονοµασµένο κατά µια λέξη που ξεκινούσε µε αυτό (aleph=βόδι, beth=σπίτι, gimel=καµήλα κ.λπ.). Γι' αυτό το λόγο και τα ονόµατα των γραµµάτων παρέµειναν άκλιτα στα ελληνικά. Το 1952, ο ιστορικός Ignace Gelb υποστήριξε ότι το αρχαιοελληνικό αλφάβητο χρησιµοποιεί µεν φοινικικούς χαρακτήρες αλλά είναι το πρώτο πραγµατικό αλφάβητο (δηλ. γράµµα=φθόγγος) ενώ το φοινικικό και τα άλλα σηµιτικά αλφάβητα που προηγήθηκαν είναι συλλαβάρια (στα συλλαβάρια, κάθε χαρακτήρας αντιπροσωπεύει συγκεκριµένο συνδυασµό συµφώνου-φωνήεντος, δηλαδή συλλαβή). Μέσα στον 7ο π.Χ. αι. όλες οι ελληνικές πόλεις-κράτη είχαν ήδη διαµορφώσει και χρησιµοποιούσαν η καθεµιά το δικό της αλφάβητο µε κατά τόπους ιδιοµορφίες. Το ελληνικό αλφάβητο έγινε η βάση για τη δηµιουργία του λατινικού αλφαβήτου. Πράγµατι, το λατινικό αλφάβητο προέρχεται κυρίως από το ετρουσκικό αλφάβητο το οποίο µε τη σειρά του, και σύµφωνα µε την επικρατέστερη σήµερα άποψη, βασίστηκε στο ελληνικό. Εκτός από την ορθογραφία στη γλώσσα έχουµε και το συντακτικό της. Πως συντάσσεται µια πρόταση..? Παράδειγµα : Πηγές – Αναφορές 1) http://abnet.agrino.org/htmls/H/H006.html 2)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B1%CE% BB%CF%86%CE%AC%CE%B2%CE%B7%CF%84%CE%BF Σηµειολογία (Ferdinand de Saussure) Οι κυριότερες έννοιες που εισάγονται και αναπτύσσονται στα Μαθήµατα Γενικής Γλωσσολογίας είναι: Η έννοια του συστήµατος, δηλαδή η αντίληψη της γλώσσας ως ενός οργανωµένου συνόλου σχέσεων, όπου κάθε στοιχείο ορίζεται από τις διαφορές και τις αντιθέσεις τις οποίες αναπτύσσει µε άλλα στοιχεία. Η έννοια αυτή είναι ταυτόσηµη µε την έννοια της δοµής, που διατρέχει όλη τη νεότερη γλωσσολογία και αποτέλεσε πυρήνα ενός ολόκληρου φιλοσοφικού και επιστηµονικού ρεύµατος του 20ού αιώνα, του "δοµισµού" ή "στρουκτουραλισµού". • 8 Το γλωσσικό σηµείο, δηλαδή η σύναψη σηµαίνοντος και σηµαινοµένου και, πιο συγκεκριµένα, ο συµβατικός ("αυθαίρετος") συνδυασµός δύο εσωτερικών/ψυχολογικών οντοτήτων, µιας ακουστικής εικόνας και µιας ιδέας (σηµασίας). • Το φώνηµα, δηλαδή ο φθόγγος ή η σειρά φθόγγων µε διαφοροποιητικό για τη σηµασία µιας λέξης ρόλο. (Τα φωνήµατα είναι οι πιο µικρές µονάδες της δεύτερης άρθρωσης µε διακριτική αξία. ∆εν είναι τα ίδια φορείς σηµασίας , αλλά χρησιµεύουν στο να διαφοροποιoύν σηµασιολογικά τις µονάδες της πρώτης άρθρωσης , τα µορφήµατα . Αν π.χ. στη λέξη θέµα [*θema] αντικαταστήσουµε το αρχικό [θ] µε το [ð] θα προκύψει µια λέξη µε διαφορετική σηµασία, δέµα [*ðema]. Σε αυτή την περίπτωση, που η αντικατάσταση ενός φθόγγου µε έναν άλλο οδηγεί σε σηµασιολογική διαφοροποίηση, λέµε ότι οι δύο αυτοί φθόγγοι έχουν διακριτική λειτουργία και αντιπροσωπεύουν δυο διαφορετικά φωνήµατα.) • Η διάκριση συνταγµατικών και παραδειγµατικών (στο σχεδιάγραµµα υποδειγµατικών) σχέσεων, των σχέσεων δηλαδή που αναπτύσσουν τα γλωσσικά στοιχεία κατά τον συνδυασµό τους στην οµιλία ("διαφορές") και των σχέσεων που αναπτύσσουν µε άλλα στοιχεία στον άξονα επιλογής, λόγω της ένταξής τους σε ένα κοινό σύστηµα ("αντιθέσεις"). Η έννοια της γλωσσικής αξίας, του ιδιαίτερου δηλαδή ρόλου κάθε γλωσσικού στοιχείου σε ένα γλωσσικό σύστηµα, βάσει των συνταγµατικών και παραδειγµατικών σχέσεων που αναπτύσσει. Με άλλα λόγια η Οικονοµία της γλώσσας είναι : µε πεπερασµένο σύνολο φθόγγων να εκφραστούν άπειρες έννοιες. Πηγές: (+ βοήθεια από εκπ/κό φιλόλογο κ. Α. Καραγιάννη) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AC %CE%BD%CF%84_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A3%CF%89%CF%83%CF%83%CF%8D%CF%8 1 http://www.mcm.aueb.gr/ment/semiotics/sem02.html http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/glossology/show.html?id=72 http://www.mcm.aueb.gr/ment/semiotics/sem03.html • Καθολική Γραµµατική (Noam Chomsky) Σε όλες τις γλώσσες υπόκειται ένα σύνολο καθολικών, έµφυτων, αφηρηµένων Αρχών (γενικοί περιορισµοί και γενικευµένα δοµικά σχήµατα). Ταυτόχρονα, η παρατηρούµενη τυπολογική ποικιλία των γλωσσών οφείλεται σε µια σειρά από Παραµέτρους, δηλαδή καθολικά διαζευκτικά σύνολα τυπολογικών χαρακτηριστικών, από την παρουσία ή απουσία των οποίων καθορίζονται οι διάφορες οµάδες γλωσσών. Οι Παράµετροι συχνά παροµοιάζονται µε διακόπτες, οι οποίοι ενεργοποιούµενοι σε διαφορετική θέση κάθε φορά, δίνουν διαφορετικές γλώσσες: "Μπορούµε να θεωρήσουµε την αρχική κατάσταση της γλωσσικής ικανότητας" (σσ. την Καθολική Γραµµατική) "ως ένα µόνιµο δίκτυο που συνδέεται µε ένα πίνακα διακοπτών. Το δίκτυο αποτελείται από τις αρχές της γλώσσας, ενώ οι διακόπτες είναι οι επιλογές που καθορίζονται από την εµπειρία. Όταν οι διακόπτες είναι τοποθετηµένοι σε µια συγκεκριµένη θέση, έχουµε τα µπαντού. Όταν είναι τοποθετηµένοι σε µια άλλη θέση έχουµε 9 τα ιαπωνικά. Η κάθε συγκεκριµένη ανθρώπινη γλώσσα αναγνωρίζεται ως µια συγκεκριµένη θέση των διακοπτών." (Τσόµσκι 1997 και 2003) Μια χαρακτηριστική περίπτωση Παραµέτρου είναι η δυνατότητα/µη δυνατότητα παράλειψης του γραµµατικού υποκειµένου (pro-drop parameter). Γλώσσες όπως η Ελληνική, που µπορούν να έχουν µη φωνολογικά εκπεφρασµένο υποκείµενο, χαρακτηρίζονται ως pro-drop γλώσσες, ενώ γλώσσες όπως τα αγγλικά, όπου η δήλωση του υποκειµένου είναι υποχρεωτική, χαρακτηρίζονται ως non pro-drop. Έτσι, σύµφωνα µε αυτήν την οπτική, το παιδί κατακτά εύκολα τη µητρική του γλώσσα, εφόσον κατέχει εγγενώς ένα σύνολο καθολικών αρχών και το µόνο που χρειάζεται να κάνει είναι, αφενός, µε λίγες µόνο ενδείξεις από το περιβάλλον του, να ενεργοποιήσει τις κατάλληλες παραµετρικές επιλογές και, αφετέρου, να µάθει απλώς ένα σύνολο λεξηµάτων, γραµµατικών µορφηµάτων και ιδιω(µα)τισµών. Πηγές: http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CF%8C%CE%BC%CF%83%CE%BA%CE%B9#.CE.A3.CF .85.CE.BD.CF.84.CE.B1.CE.BA.CF.84.CE.B9.CE.BA.CE.AD.CF.82_.CE.94.CE.BF.CE.BC.CE.AD.CF.82_.2 81957.29_.CE.BA.CE.B1.CE.B9_.CE.92.CE.B1.CF.83.CE.B9.CE.BA.CE.AE_.CE.98.CE.B5.CF.89.CF.81.CE. AF.CE.B1_.281965.29 β. Κινέζικη Γλώσσα Η Κινέζικη γλώσσα, είναι µία γλώσσα την οποία µιλούν περίπου το 1/5 του παγκόσµιου πληθυσµού. Αποτελείται από πολλές διαλέκτους οι οποίες έχουν σηµαντικές διαφορές η µία από την άλλη. Το επίσηµο σύστηµα απόδοσης που χρησιµοποιείται στη Λαϊκή ∆ηµοκρατία της Κίνας (πίν-γιν) έχει αρκετές ιδιαιτερότητες. Αν και η προφορά των κινέζικων είναι ιδιαίτερα δύσκολη, η σύνταξη είναι πολύ εύκολη γιατί δεν υπάρχουν άρθρα, γένη, πτώσεις, ρηµατικοί τύποι. Οι λέξεις αποτελούνται από απλές µονοσύλλαβες λέξεις απ΄ όπου προκύπτουν σύνθετες, π.χ. «χάου» = µέρα, «νι χάου» = καληµέρα. Στη κινέζικη γραφή οι απλές λέξεις είναι µόλις 328 ενώ τα ιδεογράµµατα είναι πολύ περισσότερα. Ένα ιδεόγραµµα µπορεί να έχει πολλές έννοιες κι αυτό γιατί οι απλές λέξεις είναι λίγες. Πχ. «πάϊ» µπορεί να σηµαίνει άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω.... Στον προφορικό λόγο , η έννοια της κάθε λέξης κανονίζεται όχι από τα συστατικά της στοιχεία, αλλά από την ένταση του τόνου. Η κινέζικη γλώσσα έχει 4 τόνους (ενώ η ελληνική δυο), τις τονιζόµενες και άτονες συλλαβές), π.χ.: "κιό" (τονισµένα) σηµαίνει νερό & "κιο" (πιο άτονα) σηµαίνει ερωτώ... Η έννοια µιας λέξης καθορίζεται επίσης και από την θέση που έχει η εν λόγω λέξη µέσα στην πρόταση. Εν γένει, όλες οι απαντώµενες µορφές της Κινεζικής είναι τονικές και αναλυτικές. Ωστόσο, η Κινεζική διακρίνεται επίσης για το υψηλό επίπεδο εσωτερικής διαφοροποίησης. H τοπική διαφοροποίηση ανάµεσα σε διαφορετικές εκδοχές/διαλέκτους είναι συγκρίσιµη µε εκείνη των Ρωµανικών γλωσσών. Αρκετές παραλλαγές της οµιλούµενης Κινεζικής είναι αρκετά διαφορετικές για να είναι αµοιβαία κατανοήσιµες. Όλοι οι κινέζικοι χαρακτήρες αναπτύχθηκαν από παλαιότερες φόρµες ιερογλυφικών. Οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι σύνθετοι από φωνητικές συνιστώσες και σηµασιολογικές ρίζες. Μόνο οι απλοί χαρακτήρες όπως (ανθρώπινο, ήλιος, βουνό) µπορούν να χαρακτηριστούν ως εικονογράµµατα. Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες περιέχουν ένα φωνητικό στοιχείο που υποδεικνύει την προφορά και ένα σηµασιολογικό στοιχείο που υποδεικνύει το νόηµα. Γενικά το φωνητικό στοιχείο είναι πιο βασικό από το σηµασιολογικό Πηγές http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%A E_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1 http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%B5%CE%BB %CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF %83%CE%B1 4. Η Κωδικοποίηση της Τέχνης α. Κώδικας Ζωγραφικής [∆ηµήτρης Μαρκίδης, Ιωάννης Κουφός] Όλος ο κόσµος και όλα τα στοιχειά της φύσης αποτελούνται από διάφορα µικρά 10 ή µεγάλα σχήµατα που συνδέονται µε διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, για να δηµιουργήσουν τη ίδια τη φύση και τα έµβρυα όντα . Ένας καλλιτέχνης εκτός από την οµορφιά αναζητά και την τελειότητα στην τέχνη. Η τελειότητα αυτή προέρχεται µέσα από την δοµή και την οργάνωση της ίδιας της φύσης. Έτσι µιµούµενος τη φύση …. ∆οκιµάζετε και δηµιουργεί αναλογίες χρησιµοποιώντας τα διάφορα σχήµατα . Χρυσή Τοµή : Μια ευθεία λέγεται ότι έχει τµηθεί σε άκρο και µέσο λόγο, όταν όπως έχει η ολόκληρη ευθεία προς το µεγαλύτερο τµήµα, έχει το µεγαλύτερο τµήµα προς το µικρότερο . Το ίδιο ισχύει και στις αναλογίες ενός χρυσού παραλληλογράµµου. Α ∆ Β ΑΒ/Α∆ = Α∆/∆Β Η Γεωµετρία Στην Τέχνη Η γεωµετρία παίζει σηµαντικό ρόλο για την τοποθέτηση των βασικών στοιχείων στη δηµιουργία ενός πίνακα ζωγραφικής, και γίνεται εργαλείο κωδικοποίησης για την αναπαράσταση διαφόρων εννοιών, που θέλει να απεικονίσει ο καλλιτέχνης σε ένα πίνακα. Το πρώτο βασικό βήµα της δηµιουργίας είναι η σύνθεση των στοιχείων του πίνακα . Τα στοιχεία αυτά µπορεί να προέρχονται από τον πραγµατικό ή τον φανταστικό κόσµο, µπορεί να είναι συµβολικά µε σκοπό τη κωδικοποίηση κάποιον σκέψεων, γεγονότων ή συναισθηµάτων. Το κεντρικό στοιχείο ενός πίνακα βρίσκετε πάντα : Α. Είτε είναι στην κορυφή ενός νοητού τριγώνου (σχήµα Α Μυστικό ∆είπνο) Β. Είτε εναρµονίζεται στο εσωτερικό ενός κύκλου (σχήµα Βιτρούβιος) Γ. Είτε όπως συµβαίνει σε περιπτώσεις προοπτικής του χώρου , όπου ο καλλιτέχνης θέλει να δώσει έµφαση και ωθεί µε τεχνικές σχεδίου το µάτι του θεατή στο ή στα σηµεία που θέλει. (εικόνα Μόνα Λίζα). Αυτό γίνεται : 1. µε τη δηµιουργία σηµείων φυγής, όπου ο χώρος να χωρίζεται σε δυο καίρια σηµεία τα οποία µπορεί να είναι και σηµεία της φύσης….. πχ. Ένας δρόµος που στενεύει και µειώνεται αναλογικά το µέγεθος των δένδρων, ώστε να δοθεί έµφαση στο σηµείο φυγής και ωθήσει το µάτι του θεατή µε αυτή τη τεχνική σχεδίου (αλλά υπάρχουν κ.α.) 11 2. είτε χρησιµοποιώντας την “χρυσή τοµή “ ( Α∆ = 1,618 * ΑΒ ) , όπου ο αριθµός 1,618 λέγεται χρυσός αριθµός και πετυχαίνει το τέλειο στην αναλογία – οµοιοµορφία στις διαστάσεις ενός σχεδίου, αλλά και του ίδιου του πίνακα. (Σχήµα… Ορθογώνιο παραλληλόγραµµο µε τις χρυσές αναλογίες στις 2 πλευρές του). Σύνθεση αυτών των τεχνικών έχουµε στο έργο µε τη κρυφή γεωµετρία της σχολής Αθηνών του Ραφαέλο (1560), που εκτίθεται στη Βασιλική του Αγ. Πέτρου στη Ρώµη. Μετά από έρευνες υποθέτουµε ότι χρησιµοποιήθηκε η γεωµετρία σκέψη για την συνθετική αναλογία του πίνακα. Η σύγχρονη Ζωγραφική δεν υπακούει σε γεωµετρικούς κώδικες που βοηθούν την αναπαράσταση. Οι κώδικες δηµιουργίας της είναι σύµβολα έκφρασης συναισθηµάτων, σκέψεων, φόβων, πόθων, ονείρων – φαντασίωσης. ∆ίνεται πρωτοβουλία στο χρώµα και λιγότερο στο σχήµα. Π.χ. έχουµε τα έργα των ΜΙΡΟ και ΚΛΕΕ. Σκίτσα Στης µέρες µας ο άνθρωπος επηρεάζετε από την κουλτούρα άλλον πολιτισµών , το παρελθόν και δίνει βάση σε αυτό που βλέπει το µάτι και όχι σε αυτό που κρύβετε πίσω από αυτό. Μια σκέψη µπορεί να διατυπωθεί µε διάφορους τρόπους πιο συνηθισµένος και απλός τρόπος είναι µέσω ενός σκίτσου. Είτε µέσα από λόγια είτε µέσα από την εικόνα ο σκιτσογράφος περνάει τις σκέψεις του σε αυτούς που θα το δουν . Θέλοντας να εκφράσει µια σκέψη που έχει στο µυαλό του παίρνει χαρτί και µολύβι και το αποτυπώνει µε µια εικόνα . Πολλές φορές το µήνυµα που θέλει να περάσει µπορεί να µην φαίνεται µε την πρώτη µατιά και να χρειάζεται ακόµα και ένα απλό σκίτσο αρκετές ώρες παρατήρησης και σκέψης για την κατανόηση του νοήµατος του. Από την άλλη µπορεί ένας χαρακτήρας στα κόµικς µε το βλέµµα του και µόνο να µας δείχνει στοιχειά της προσωπικότητάς ή των συναισθηµάτων του Πηγές - Αναφορές Στοιχεία από εκπαιδευτικούς – µε πτυχίο Καλών Τεχνών – που διδάσκουν στην Β/θµια Εκπαίδευση και Internet. β. Ο Κώδικας Μουσικής [Βασίλης Κεχαγιόγλου] Ως µουσική ορίζεται η τέχνη που βασίζεται στην οργάνωση και κωδικοποίηση ήχων µε σκοπό τη σύνθεση, εκτέλεση και ακρόαση/λήψη ενός µουσικού έργου, καθώς και η επιστήµη που επικεντρώνεται σε θέµατα συνδεόµενα µε την παραγωγή, οργάνωση και λήψη ήχων. Με τον όρο εννοείται επίσης και το σύνολο ήχων από το οποίο απαρτίζεται ένα µουσικό κοµµάτι. Σήµερα µπορούµε να πούµε ότι η µουσική ως τέχνη, έρχεται να καλύψει την ανάγκη του ανθρώπου να εκφράσει µε τους ήχους, τις σκέψεις, τα συναισθήµατα και τις ψυχικές του καταστάσεις. Τόσο ο ορισµός της µουσικής, όσο και σχετικά µε τη µουσική θέµατα όπως η εκτέλεση, η σύνθεση και η σπουδαιότητά της, διαφέρουν από πολιτισµό σε πολιτισµό και ανάλογα µε το κοινωνικό πλαίσιο. Η ερώτηση 'τί είναι µουσική;'. Ένας συχνόχρηστος ορισµός προέρχεται από τον µουσικοσυνθέτη Έντγκαρ Βαρές (Edgar Varese), ο οποίος χαρακτηρίζει τη µουσική ως 'οργανωµένο ήχο'. Παρόλα αυτά εµείς σε αυτό το Project την µελετάµε ως κωδικοποίηση των ήχων και επικοινωνία µεταξύ των ανθρώπων. Έτσι, µε πολύ απλά λόγια θα µπορούσαµε να πούµε ότι, όπως η Γλώσσα είναι ένας κώδικας επικοινωνίας µεταξύ των ανθρώπων που είναι µέλη µιας γλωσσικής κοινότητας, έτσι και η µουσική είναι ένας κώδικας επικοινωνίας µεταξύ των µελών µιας µουσικής κοινότητας. Με αυτό τον γενικό ορισµό σαν υπόβαθρο µπορούµε να µιλάµε για τη Μουσική µε όρους που θυµίζουν τη γραµµατική και το συντακτικό της Γλώσσας, ή και όρους λογοτεχνικούς: Να λοιπόν µια παράθεση καθιερωµένων µουσικών όρων, που, αν τους αφαιρέσουµε το επίθετο µουσικός(-η-ο) θυµίζουν γλωσσικούς όρους: µουσικός φθόγγος, µουσική φράση, µουσική φρασεολογία, µουσική πρόταση, µουσική περίοδος, µουσικός λόγος, µουσική ενότητα, µουσικό νόηµα, µουσικό ύφος, µουσικές γλώσσες, µουσικά ιδιώµατα. Μουσική, συναισθήµατα, επικοινωνία και κωδικοποίηση Ένας από τους σκοπούς της µουσικής είναι να οδηγεί τα άτοµα σε µορφές συλλογικής εµπειρίας, όπως αυτές που µπορεί να βιώσει κάποιος συµµετέχοντας σε µια ερασιτεχνική ορχήστρα ή χορωδία. Η «αυθεντικότητα» ενός µουσικού έργου δεν έχει να κάνει µε την πιστότητα ως προς τον τρόπο εκτέλεσής του, από τους πολλούς, αλλά από τον σεβασµό που πρέπει να δείχνουν οι ευαίσθητοι εκτελεστές στο «εσωτερικό» περιεχόµενο της συναισθηµατικής συγκίνησης που περικλείουν οι µουσικοί ήχοι όταν τους 12 «ζωντανεύουν» και από σηµάδια στο χαρτί (νότες δηλαδή), τους µετατρέπουν σε ήχους που «φτερώνουν», εκτελεστές και ακροατές. Οι ευαίσθητοι ερασιτέχνες εκτελεστές της µουσικής (συµµέτοχοι µιας ορχήστρας ή µιας χορωδίας), δεν είναι απλοί παραγωγοί µουσικών έργων, αλλά δηµιουργοί «συγκινησιακών µουσικών εκφράσεων». Κωδικοποιούν δηλαδή τους ήχους σύµφωνα µε το τι νιώθουν και το παρουσιάζουν στο κοινό τους. Αυτό που πιέζει έναν καλλιτέχνη να γράψει ένα κοµµάτι είναι τα συναισθήµατα του σύµφωνα µε τα οποία κωδικοποιεί τους ήχους. Είτε αυτά είναι αγάπη όπως ας πούµε είναι το τραγούδι των Πυξ Λαξ Ανόητες Αγάπες , Είτε είναι θυµός oπως το The Wall των Pink Floyd, Είτε είναι ένα από τα αλλά αµέτρητα συναισθήµατα που µπορεί να νιώσει κάποιος. Ένα µουσικό έργο δονεί τις χορδές των ψυχών εκτελεστών και ακροατών, όχι απαραίτητα επειδή παρουσιάζεται µε εξαιρετικό τρόπο από τεχνικής πλευράς, αλλά επειδή οι ήχοι γίνονται «συναισθηµατικά νήµατα» που φεύγοντας από τις ψυχές κάποιων ευαίσθητων εκτελεστών, «ακουµπούν» µε διαφορετική ένταση στις ψυχές ακροατών. Συχνά, κάποιες ψυχές δεν τις ακουµπούν καθόλου! Η µουσική απευθύνεται πρώτα απ’ όλα στις αισθήσεις του ανθρώπου και µέσα από αυτές τον αγγίζει σε ένα συναισθηµατικό, συγκινησιακό αλλά και αισθησιακό επίπεδο. Η «επικοινωνία» µέσα από τις ζωντανές µουσικές εκτελέσεις διευκολύνεται κάθε φορά που η µουσική αφορά τους ανθρώπους. Είναι µέρος της ζωής τους, µέρος των βιωµάτων τους. Η Τέχνη είναι εκείνη που ενώνει τις καρδιές και το πνεύµα των ανθρώπων και είναι ακόµα ο παράγοντας, που οδηγεί τις συνειδήσεις προς την κοινωνικοποίηση και την παγκοσµιότητα. Και εδώ αναφέρουµε µερικούς µουσικούς όρους – κωδικοποίηση φράσεων όπου γίνεται ανάµεσα σε µουσικούς ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΟΡΟΙ A Capella: Μόνο µε φωνές, χωρίς ορχήστρα ή άλλα όργανα. Accelerando: Σταδιακή αύξηση της ταχύτητας. Adagio: Σιγά-σιγά, ιταλική λέξη που καθορίζει την ταχύτητα µε την οποία πρέπει να ερµηνευθεί µια µουσική σύνθεση. Ανάλογα µε τις εποχές, αυτή η ταχύτητα ποικίλλει. Συνήθως είναι τα αργά µέρη (συνήθως τα δεύτερα) µουσικών συνθέσεων όπως είναι η σονάτα, η συµφωνία,κλπ. Αλµατική κίνηση: Μεταπήδηση από µια νότα σε άλλη, όταν µεταξύ τους µεσολαβεί µεγάλη απόσταση (συνήθως µεγαλύτερη της οκτάβας). Ανάκρουση: Μια νότα ή νότες που βρίσκονται στον αδύνατο χρόνο στην αρχή µιας φράσης. Αντίστιξη: Η σχέση που αναπτύσσεται ανάµεσα σε δυο ή περισσότερες ανεξάρτητες µελωδίες όταν αυτές συνυπάρχουν ταυτόχρονα στη µουσική σύνθεση. Αντιφωνία: Είδος εκκλησιαστικού άσµατος όπου εναλλάσονται διαδοχικά δυο χορωδίες ή µια χορωδία και ένας σολίστας. Αραµπέσκ: Αραβούργηµα, πολύ διανθισµένο µελωδικό κοµµάτι διακοσµητικού χαρακτήρα. Αρµονία: Συνήχηση τριών ή περισσότερων φθόγγων που ακούγονται µεµονωµένα ή διαδοχικά. Η αρµονία είναι το αποτέλεσµα της διαδοχής και της σχέσης µεταξύ των συγχορδιών. Αρµονική γέφυρα: Μουσικό σχήµα που βασίζεται κυρίως σε συγχορδίες και ενώνει δυο διαφορετικά αποσπάσµατα του έργου. Αρµονική πρόοδος: Λογική διαδοχή δύο ή περισσότερων συγχορδιών όπου όλες οι νότες κινούνται ταυτόχρονα. Αρµονικές: (Στα έγχορδα) Οι νότες που παράγονται όταν η χορδή πάλλεται σε τµήµατα µόνο του µήκους της, µε την κατάλληλη τοποθέτηση των δακτύλων. Επίσης, οι δευτερέυοντες φυσικοί φθόγγοι που αποτελούν στοιχείο κάθε µουσικού ήχου. Αρπέζ (Arpege): Συγχορδία όπου οι νότες παίζονται η µία µετά την άλλη, από κάτω προς τα επάνω ή αντιστρόφως, όπως στην άρπα. Ατάκα (ιταλ. Attacca = Επίθεση): Μετάβαση από το ένα µέρος στο άλλο χωρίς παύση. Bouree: Παλιός γρήγορος γαλλικός χορός σε µέτρο 2/2. Bridge: "Γέφυρα", πέρασµα, σύνδεση ανάµεσα σε δυο διαφορετικά τµήµατα µιας µελωδίας. Vibrato: "Παλλόµενο", γρήγορη διανθστική διακύµανση του τονικού ύψους. Vivace: Ζωηρά. Caesura: Μια στιγµή, σαν δραµατική παύση, που διακρίνει τα τµήµατα ενός έργου. Cantabile: Τραγουδιστά, ενόργανη µελωδία που έχει τον χαρακτήρα άσµατος. Cantus firmus: Προϋπάρχουσα µελωδία γύρω από την οποία περιστρέφεται ολόκληρη η σύνθεση. Chorale: Πολυφωνικό µουσικό σχήµα όπου οι διάφορες φωνές παίζουν συχνά µε τον ίδιο ρυθµό αλλά σε διαφορετικά τονικά ύψη. Coda: Ουρά, το τελευταίο τµήµα ενός µουσικού µέρους. Πηγές – Αναφορές 1) http://www.rodiaki.net/article.php?id=65609&catid=1&subcatid=37 2) http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE 13 γ. Κωδικοποίηση Γλυπτικής [Μάριος Βιτζάϊ] Η ιστορία της γλυπτικής εκτείνεται προ-ιστορική και αρχαία πολιτισµών στο σύγχρονο , από τα χρηστικά και θρησκευτικές να µοντερνισµού αφαίρεση , και εννοιολογικές εκφάνσεις τόσο της µορφής και του περιεχοµένου . Η γλυπτική στάθηκε πάντα στο κεντρικό θρησκευτική ευλάβεια σε πολλούς πολιτισµούς, µέχρι και τους τελευταίους αιώνες µεγάλα γλυπτά, πάρα πολύ ακριβά για τους ιδιώτες να δηµιουργήσουν, ήταν συνήθως µια έκφραση της θρησκείας ή της πολιτικής. 1) Γλυπτική σε προϊστορικούς χρόνους Αφροδίτη της Willendorf . Γλυπτική ως µια µορφή τέχνης ανάγεται στην προϊστορική εποχή. Στην Λίθινη Εποχή τα αγαλµατίδια φτιάχνονταν από ελεφαντόδοντο ή µαλακή πέτρα, ωστόσο κάποια ανθρώπινα αγαλµατίδια έχουν φτιαχτεί από πηλό. Μικρά γυναικεία αγάλµατα γνωστά ως Αφροδιτιανά ειδώλια έχουν βρεθεί κυρίως στην κεντρική Ευρώπη . Η Αφροδίτη της Willendorf (24,000-22,000 π.Χ.), από την περιοχή της Willendorf , Αυστρία , είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγµα. 2) Γλυπτική στην Αρχαία Αίγυπτο Ένα από τα πρώτα παραδείγµατα της αιγυπτιακής γλυπτικής είναι η παλέτα του βασιλιά Narmer, από το 3100 π.Χ. περίπου. Η οποία χρησιµοποιείται για την ανάµειξη eye make-up, απεικόνιζε τη νίκη της Άνω Αιγύπτου επί της Κάτω Αιγύπτου . Οι Σφίγγες είναι µια άλλη µορφή της αρχαίας αιγυπτιακής γλυπτικής. Οι Σφίγγες ήταν αγάλµατα θεοτήτων µε το σώµα ενός λιονταριού και το κεφάλι ενός ζώου ή ενός ανθρώπου, συχνά γίνονται για να µοιάσουν στο Φαραώ . Το πιο γνωστό είναι η Μεγάλη Σφίγγα της Γκίζας , το οποίο βρίσκεται κοντά στις πυραµίδες. Είναι περίπου 60 πόδια (18 µέτρα) ύψος και 240 πόδια (73 µ) πλάτος, και κτίστηκε το 2500 π.Χ. Ένα άλλο παράδειγµα της αιγυπτιακής γλυπτικής είναι τα αγάλµατα του Φαραώ Akhenaton και η βασίλισσα του, Νεφερτίτη (1350 π.Χ.). Τα αγάλµατα είναι σκαλισµένα από ασβεστόλιθο και είναι βαµµένα. Υπάρχει επίσης ένα πολύ γνωστό άγαλµα της Νεφερτίτης από την ίδια χρονική περίοδο. Αυτά είναι µόνο µερικά από τα πολλά γλυπτά που παράγονται στην αρχαία Αίγυπτο η οποία διήρκεσε από έντονα σχηµατοποιηµένη σε εξαιρετικές ρεαλισµού, όπως αυτό που παρατηρείται στην Ankhhaf γλυπτική. Πολλά γλυπτά µπορείς τώρα να δεις στο Αιγυπτιακό Μουσείο στο Κάιρο . 3) Αιγαίου Γλυπτική Ο πολιτισµός του Αιγαίου καλύπτει τη χρονική περίοδο από 3000-1200 π.Χ., κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού , στην περιοχή του Αιγαίου . Ο πολιτισµός του µπορεί να χωριστεί σε τρία βασικά τµήµατα, το κυκλαδίτικο , το Μινωικό και τον Μυκηναϊκό . Ο Κυκλαδικός πολιτισµός αναπτύχθηκε σε νησιά των Κυκλάδων, µια οµάδα νησιών στο Αιγαίο Πέλαγος, νοτιοανατολικά της Αθήνας .Ο Κυκλαδικός πολιτισµός αναπτύχθηκε την περίοδο της κεραµικής, συχνά ήταν διακοσµηµένα µε ορθογώνια, κύκλους ή σπειροειδή σχέδια. Παρήγαγαν επίσης ασηµένια κοσµήµατα. Χαρακτηριστικό της γλυπτικής του είναι µαρµάρινα γλυπτά της ανθρώπινης φιγούρας που κυµαίνονται από µερικές ίντσες σε µέγεθος στη ζωή-το µέγεθος. Τα στοιχεία είναι συνήθως γυµνές γυναίκες µε τα χέρια σταυρωµένα πάνω στην κοιλιά τους. Άλλα γλυπτά που απεικονίζουν σε καθιστή ή όρθια στάση µουσικούς. Παραδείγµατα των γλυπτών από µουσικούς περιλαµβάνεται ένα καθιστό λυράρη από το 2000 π.Χ.. Άγαλµα του παίκτη µε λαούτο και τον αρπιστή βρέθηκαν µαζί σε ένα ενιαίο τάφο στην Κέρο που χρονολογείτε από το 2700 π.Χ. µέχρι 2750 π.Χ. Οι αρχές της ελληνικής γλυπτικής χάνονται µέσα στο µύθο, καθώς η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι γλύπτες ήταν δαίµονες (οι Τελχίνες) και τα πρώτα γλυπτά είχαν µαγικές ιδιότητες ή ζωντάνευαν. Στο µυθικό τεχνίτη ∆αίδαλο αποδίδονται πολλοί νεοτερισµοί, µεταξύ των οποίων και η κατασκευή των πρώτων γλυπτών µνηµειακού χαρακτήρα. Τα επιτεύγµατά του συνδέθηκαν µε τη µαθητεία του στην Αίγυπτο και οι αρχαίες πηγές απέδωσαν την καταγωγή του, άλλοτε στην Αθήνα και άλλοτε στην Κρήτη. Με το επίθετο "δαίδαλα", ωστόσο, αποκαλούσαν στην αρχαιότητα τα ξύλινα ξόανα. Τελικά ο όρος "δαιδαλικός" χρησιµοποιήθηκε από τη σύγχρονη αρχαιολογία, για να δηλωθεί µία συγκεκριµένη τεχνοτροπία, η οποία αναπτύχθηκε κατά τον 7ο αιώνα π.Χ. και εφαρµόστηκε τόσο στη µεγάλη γλυπτική όσο και στη µικροτεχνία. Η τεχνοτροπία αυτή, αν και βρήκε ιδιαίτερη απήχηση στη δωρική Ελλάδα (Kρήτη, Πελοπόννησος, Μήλος, Θήρα, Ρόδος), εντοπίζεται και σε άλλες περιοχές, όπως στη Θήβα, τα Μέγαρα, την Αθήνα και τους ∆ελφούς. Ο δαιδαλικός ρυθµός είναι κατ' εξοχήν διακοσµητικός. Οι µορφές δηλαδή ακολουθούν τα γεωµετρικά πρότυπα, αν και τα γωνιώδη στοιχεία στρογγυλεύουν ελαφρά, οι όγκοι αποδίδονται ορθότερα και εγκαταλείπονται οι υπερβολές στο µέγεθος των χαρακτηριστικών του προσώπου. Παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει ακόµη πραγµατικά ρεαλιστική απόδοση, ούτε βελτίωση της ανατοµικής ακρίβειας. Η δαιδαλική τεχνοτροπία διακρίνεται για τη συντηρητική αντίληψη της µορφής και τον εξαιρετικά αργό ρυθµό εξέλιξής της. 14 Η Κρήτη ήταν προφανώς το σηµαντικότερο κέντρο και από εκεί προέρχονται τα περισσότερα λίθινα γλυπτά δαιδαλικής τεxνοτροπίας. Σε αντίθεση µε τα έργα που επηρεάστηκαν άµεσα από ανατολικά πρότυπα, τα δαιδαλικά γλυπτά απεικονίζουν κυρίως ντυµένες γυναικείες µορφές. Χαρακτηρίζονται από απόλυτη µετωπικότητα, παριστάνονται µε τα χέρια κολληµένα στους µηρούς, µε τα µαλλιά χτενισµένα σε οριζόντιες ζώνες που θεωρήθηκαν περούκες -οι λεγόµενες οροφωτές φαινάκες- µε το κεφάλι τους συνήθως αρκετά πεπλατυσµένο και µε ενδύµατα χωρίς πτυχώσεις. Τα στοιχεία αυτά διακρίνονται στη λεγόµενη "Κυρία της Auxerre", η οποία φοράει τη χαρακτηριστική φαρδιά ζώνη και τα ρούχα της κοσµούνται µε εγχάρακτα και ζωγραφισµένα γεωµετρικά µοτίβα. Ανάλογα χαρακτηριστικά εµφανίζονται και στις καθιστές "θεές" από τη Γόρτυνα, τον Πρινιά, το Αστρίτσι και την Ελεύθερνα. Εκτός Κρήτης, τα χαρακτηριστικά του δαιδαλικού ρυθµού συνδυάζονται µε άλλα τοπικά ή ανατολικά στοιχεία και εφαρµόζονται τόσο στις δηµιουργίες της πρωτοκορινθιακής κεραµικής, όσο και στα διάφορα εργαστήρια µικροπλαστικής σε χαλκό. Παράλληλα, ενσωµατώνονται στο ρεπερτόριο της χρυσοχοΐας και της γλυπτικής σε ελεφαντοστό και ξύλο. Τα σηµαντικότερα λίθινα δαιδαλικά γλυπτά εκτός Κρήτης- προέρχονται από τη ∆ήλο, τις Μυκήνες και τη Βοιωτία. Ο δαιδαλικός ρυθµός, του οποίου η ακµή τοποθετείται στο β' µισό του 7ου αιώνα π.X., σβήνει σταδιακά στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. µε την εµφάνιση των τοπικών σχολών της αρχαϊκής γλυπτικής. 4) Γλυπτική στον Μεσαίωνα Προ-ρωµανική γλυπτική Οι πρώτοι χριστιανοί ήταν αντίθετοι µε την µνηµειακή γλυπτική, αν και συνεχίζετε από την ρωµαϊκή παράδοση σε προτοµές και πορτρέτα σαρκοφάγων , καθώς και τα µικρότερα αντικείµενα, όπως η προξενική δίπτυχος . Τέτοια αντικείµενα, συχνά σε πολύτιµα υλικά, ήταν επίσης οι κυριότερες παραδόσεις της γλυπτική (στο βαθµό που είναι γνωστή) των βάρβαρων πολιτισµών, της µεταναστευτικής περιόδου , όπως φαίνεται στα αντικείµενα που βρέθηκαν κατά τον 6ο αιώνα. Στην Βυζαντινή τέχνη , αν και παράγουν θαυµάσια ανάγλυφα από ελεφαντόδοντο και αρχιτεκτονικά διακοσµητικά γλυπτικής, ποτέ δεν επέστρεψε στην µνηµειακή γλυπτική, ή ακόµα και στον πολύ µικρό γλυπτικό κύκλο. Ωστόσο στη ∆ύση κατά τη διάρκεια των καρολίγγειας και της οθωνικής περιόδους υπήρξε η απαρχή µιας παραγωγής µνηµειωδών αγαλµάτων, στα δικαστήρια και στις µεγάλες εκκλησίες. Αυτό σταδιακά εξαπλώθηκε. Από τα τέλη του 10ου και 11ου αιώνα υπάρχουν αρχεία πολλών φαινοµενικών lifesize γλυπτών στις αγγλοσαξονικές εκκλησίες, ίσως από πολύτιµο µέταλλο γύρω από ένα ξύλινο πλαίσιο, όπως η χρυσή Παναγία του Έσσεν . ∆εν είναι αγγλοσαξονικό παράδειγµα έχουν επιβιώσει, και οι περιπτώσεις των µεγάλων, µη-αρχιτεκτονικών γλυπτών πριν από 1.000 είναι εξαιρετικά σπάνια. Πολλά τα καλύτερα είναι το Γέρο Σταυρού , 965-70 του, το οποίο είναι ένα σταυρό , που ήταν προφανώς το συνηθέστερο είδος γλυπτικής Καρλοµάγνου που είχε θέσει το ένα πάνω στο Palatine Chapel στο Άαχεν περίπου 800. Αυτοί συνέχισαν να αυξάνονται σε δηµοτικότητα, ιδιαίτερα στη Γερµανία και την Ιταλία. Οι υψηλοί σταυροί των χριστιανικών ανάγλυφών στη Μεγάλη Βρετανία ήταν στην παράδοση των ρούνων. Πέτρες του σκανδιναβικού κόσµου και τις Πηκτικές πέτρες της Σκωτίας . 5) γοτθική γλυπτική Κατά τη διάρκεια της γοτθικής περιόδου (από το 12ο έως 15ο αιώνα) υπήρξε µια επιστροφή στη φυσική αναλογία και ρεαλιστική περιγραφή της ανθρώπινης µορφής στη γλυπτική. Στην Γερµανία, η ξύλινη γλυπτική άνθισε και θα µπορούσε να είναι τεράστια. Ενιαία επιπέδια στοιχεία, τυπικά ακόµα λιγότερο από το µισό µέγεθος, έγιναν σε διάφορα µέσα, συνήθως θρησκευτικά θέµατα. Η ζωή-το µέγεθος των οµοιώµατων στους τάφους µε πέτρα ή αλάβαστρο έγινε δηµοφιλής για τους πλούσιους, και το µεγάλο πολυεπίπεδη τάφοι εξελίχθηκαν, µε τους Τάφους Scaliger της Βερόνα ήταν τόσο µεγάλοι που έπρεπε να µεταφερθούν έξω από την εκκλησία. Μέχρι το 15ο αιώνα υπήρχε µια βιοµηχανία εξαγωγής Νότιγχαµ αλάβαστρο ανάγλυφων στο µεγαλύτερο µέρος της Ευρώπης για τις οικονοµικές ενορίες που δεν µπορούσαν να αντέξουν τα οικονοµικά . Το Παρίσι ήταν το κύριο κέντρο για µικρά ελεφαντόδοντα, ως επί το πλείστον σε βαθιά ανακούφιση κοπεί. Καθώς και των µικρών θρησκευτικών έργων, συχνά σε Πολύπτυχον µορφή, κοσµική χτένες, κουτιά και κάσες καθρέφτες ήταν κοινή µεταξύ των πλουσίων. 6)Γλυπτική στην Αναγέννηση Αναγέννηση σηµαίνει αναγέννηση και η περίοδος αυτή πήρε το όνοµά του από το ανανεωµένο ενδιαφέρον για την κοσµική, την κλασική τέχνη και τη λογοτεχνία αναπτύχθηκε µεταξύ του κυβερνώντος και την 15 εµπορική ελίτ της Βόρειας Ιταλίας του 15ου αιώνα.Ο Michelangelo ,ο Donatello και Βερόκιο είναι τρεις από τους γνωστότερους γλύπτες της ιταλικής Η περίοδος αυτή, ενώ ο Tilman Riemenschneider του όνοµα ξεχωρίζει µεταξύ εκείνων βόρεια των Άλπεων. Η πρώτη εµφάνιση του για επιδαπέδια χρήση, νέο ανδρικό γυµνό συνδέει αυτή την περίοδο για τους αρχαίους Έλληνες και Ρωµαίους - αλλά το γλυπτικό στυλ δανείζεται εξίσου, αν όχι περισσότερο, από τα τέλη των γοτθικών δασκάλων όπως ο Lorenzo Ghiberti , Tullio Lombardo , Jacopo Della Quercia , και Andrea Pisano . Donatello συνήθως ξεχώρισε ως το πρώτο υπόδειγµα της Αναγέννησης - µε εκπληκτική πολυπλοκότητα σε βαθιά ανάγλυφα την προοπτική του και δεξιοτεχνία παντού σε µεγάλο όγκο του έργου του. Η περίοδος της Αναγέννησης τελειώνει µε την έναρξη του 17ου αιώνα, όπως γλυπτική κυρίως καλούνται να εξυπηρετήσουν ένα αναβίωσε και µαχητική Ρωµαιοκαθολικισµού. Αλλά πολλά µεγάλα γλυπτικά µνηµεία της συνέχισαν να κάνουν τις πόλεις και τις εκκλησίες της βόρειας Ιταλίας σηµαντικά τουριστικά κέντρα µέσω των 18ου, 19ου, του 20ου αιώνα - και µέχρι την παρούσα ηµέρα. Ο Μικελάντζελο ήταν µεγάλος αντίπαλος Λεονάρντο Ντα Βίντσι σχεδίασε ένα γλυπτό ιπποειδών "Το άλογο"για το Μιλάνο, αλλά πέτυχε µόνο σε ένα 24-πόδι (7,3 µ.) µοντέλο από πηλό, το οποίο καταστράφηκε από τη γαλλική τοξότες. Έργο του Michelangelo Εργο του Donatello Άγαλµα του ∆αυίδ Ο ∆αυίδ 7)Η Αµερική Η K'alyaan Totem Pole του Tlingit Kiks.ádi Clan, το οποίο χτίστηκε Sitka Εθνικό Ιστορικό πάρκο για να τιµήσει τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν στο 1804 Μάχη του Sitka . Η γλυπτική σε αυτό που είναι τώρα στη Λατινική Αµερική αναπτύσσεται σε δύο ξεχωριστές και διακριτές περιοχές, την Κεντρική Αµερική στο βόρειο και το Περού στο νότο. Και στις δύο περιοχές, η γλυπτική ήταν αρχικά από πέτρα, και µετά την τερακότα από µέταλλο, όπως οι πολιτισµοί σε αυτούς τους τοµείς έγιναν πιο τεχνολογική κατάρτιση. Στην περιοχή της Μεσοαµερικανικής παράγονται τα περισσότερα µνηµειακά γλυπτά, από τα τεράστια µπλοκ, όπως τα έργα των Ολµέκων και Τολτέκων πολιτισµών, µε τις υπέροχες χαµηλά ανάγλυφα που χαρακτηρίζουν τους Μάγιας και των Αζτέκων πολιτισµών. Στην περιοχή των Άνδεων, γλυπτά ήταν συνήθως µικρή, αλλά συχνά δείχνουν εξαιρετική δεξιότητα. Στη Βόρεια Αµερική , το ξύλο είχε σµιλευτεί για τοτέµ , τοτέµ πόλων , µάσκες, και βάρκες. Η άφιξη του πολιτισµού Ευρωπαϊκού Καθολικισµού προσαρµόζεται εύκολα µέσω των τοπικών ικανοτήτων για την επικρατούσα µπαρόκ στυλ, που παράγουν εξαιρετικά περίτεχνα γλυπτά στην εκκλησία σε ένα ελαφρώς υβριδικό στυλ. . Η ιστορία της γλυπτικής στις Ηνωµένες Πολιτείες µετά την άφιξη των Ευρωπαίων αντικατοπτρίζει τον 18ο αιώνα το ίδρυµα της χώρας σε ρωµαϊκές δηµοκρατικές αξίες των πολιτών και την Προτεσταντική Χριστιανοσύνη . Σε σύγκριση µε περιοχές που αποικίστηκε από την ισπανική γλυπτική ξεκίνησε µε ένα εξαιρετικά αργό ξεκίνηµα στις Βρετανικές αποικίες, µε σχεδόν καµία θέση στις εκκλησίες, και δόθηκε µόνο ώθηση από την ανάγκη να διεκδικήσει ιθαγένεια µετά την ανεξαρτησία. Το Αµερικανικό γλυπτό στα µέσα έως τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν συχνά κλασική, ροµαντική συχνά, αλλά έδειξε µια κλίση για µια δραµατική, αφήγηση, σχεδόν δηµοσιογραφικό ρεαλισµό. ∆ηµόσια κτίρια του πρώτου µισού του 20ου αιώνα, που συχνά ήταν ένα αρχιτεκτονικό σκηνικό για γλυπτική, ειδικά στην ανακούφιση. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, την παραδοσιακή εκπαίδευση γλυπτική θα πρέπει σχεδόν πλήρως αντικατασταθεί από Μπάουχαους -επηρέασε την ανησυχία για το αφηρηµένο σχέδιο.Μινιµαλιστική γλυπτικής αντικαθίστανται συχνά την εικόνα σε δηµόσιους χώρους. Οι Σύγχρονη γλύπτες χρησιµοποιούν τόσο κλασικά και αφηρηµένα σχέδια εµπνευσµένα. Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1980, υπήρξε µια ταλάντευση πίσω προς τα εικονιστικά δηµόσια γλυπτά. Μέχρι το 2000, πολλά από τα νέα δηµόσια έργα στις Ηνωµένες Πολιτείες ήταν εικονιστικά στο σχεδιασµό. Πηγές – Αναφορές http://www.fhw.gr/chronos/04/gr/culture/321arts_sculp_daedalic.html http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE 5. Ο κώδικας λειτουργίας και επικοινωνίας Η/Υ. [Βασίλης ∆ρίγκος] Η γλώσσα που «µιλάει» ο Η/Υ είναι λεγόµενη γλώσσα µηχανής. Αποτελείται από 2 ψηφία το 0 και το 1 που αντιστοιχούν στο αν περνά (1) ή δεν περνά ρεύµα (0). Το σύστηµα που κωδικοποιεί βάσει αυτών των 2 ψηφίων λέγεται δυαδικό και µια τελική του µορφή είναι η κωδικοποίηση ASCII. Αριθµητικοί κώδικες 16 Είναι γεγονός ότι ο υπολογιστής επεξεργάζεται δεδοµένα, όπως αριθµούς, κείµενο, ήχους, εικόνες κ.τ.λ.. O υπολογιστής, όµως, διαχειρίζεται κυρίως ηλεκτρικά σήµατα, τα οποία πρέπει να εκφράζουν µόνο δύο καταστάσεις. Οι προαναφερθέντες καταστάσεις µπορούν να εκφραστούν σε διάφορα µέρη του Η/Υ από: 2. δύο διαφορετικές ηλεκτρικές τάσεις, 2. δύο διαφορετικής έντασης µαγνητικά πεδία, 3. ύπαρξη ή µη οπτικής δέσµης. Έτσι, λοιπόν, τα δεδοµένα θα πρέπει να κωδικοποιούνται σε µορφή αντιληπτή από το υπολογιστή, δηλαδή µε τη χρήση µόνο δύο «στοιχείων» . Όλα αυτά οδήγησαν στην χρήση του δυαδικού ψηφίου ή bit1 για την κωδικοποίηση των δεδοµένων στον υπολογιστή. Στην αρχή, οι κατασκευαστές υπολογιστών ήταν λίγοι και ο καθένας τους ανέπτυσσε και τηρούσε το δικό του κώδικα. Όµως, µε την ανεξάρτητη ανάπτυξη της τεχνολογίας και την ανάγκη για ανταλλαγή δεδοµένων αναπτύχθηκαν διάφορα διεθνή ή εθνικά πρότυπα κωδικοποίησης και πρότυποι κώδικες . Οι κώδικες αυτοί µπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες : 1. κώδικες αριθµών, 2. κώδικες χαρακτήρων. Λόγω του γεγονότος ότι όλοι οι κώδικες βασίζονται στα σύµβολα (1,0), τα οποία ταυτοχρόνως αποτελούν και την βάση του δυαδικού αριθµητικού συστήµατος, θα αναφερθώ πρώτα στα αριθµητικά συστήµατα . Αριθµητικά συστήµατα Η ονοµασία ενός συστήµατος προέρχεται από τον αριθµό των ψηφίων που χρησιµοποιεί το σύστηµα για την παράσταση των αριθµών .Ο αριθµός αυτός ονοµάζεται βάση του συστήµατος. Για παράδειγµα: Ονοµασία Βάση Ψηφία ∆εκαεξαδικό 16 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,Α,Β,C,D,E,F ∆εκαδικό 10 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9 Οκταδικό 8 0,1,2,3,4,5,6,7, ∆υαδικό 2 0,1 Το δεκαεξαδικό σύστηµα αρίθµησης για την παράσταση των αριθµών χρησιµοποιεί τα 10 ψηφία του δεκαδικού συστήµατος (που θα αναφερθεί παρακάτω) και τα πρώτα 6 κεφαλαία γράµµατα του λατινικού αλφαβήτου (δηλαδή 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9,A,B,C,D,E,F). Το δεκαδικό σύστηµα αρίθµησης είναι το σύστηµα που επικράτησε στη καθηµερινότητα, γιατί µε αυτό ο άνθρωπος κάνει µε ευχέρεια τις αριθµητικές πράξεις, εφόσον το µαθαίνει από µικρή ηλικία και τα ψηφία που χρησιµοποιεί είναι τα : 0,1,2,3,4,5,6,7,8,9. Είναι άξιο αναφοράς το γεγονός ότι θα ήταν πολύ δαπανηρό και δύσκολο να χρησιµοποιηθεί το σύστηµα αυτό στον υπολογιστή εφόσον θα έπρεπε να φτιάξουµε ένα φυσικό µέσο µε 10 διαφορετικές καταστάσεις(ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!). Το οκταδικό σύστηµα αρίθµησης χρησιµοποίει τα ψηφία 0,1,2,3,4,5,6,7 . Το δυαδικό σύστηµα αρίθµησης είναι το πιο διαδεδοµένο στους υπολογιστές. Τα ψηφία τους, όπως ανέφερα παραπάνω, είναι τα 0,1. Ο τρόπος σχηµατισµού είναι ανάλογος µε αυτόν του δεκαδικού, απλά αντί για δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες κ.ο.κ. είναι δυάδες, τετράδες, οκτάδες κ.ο.κ. Τελειώνοντας µε τα αριθµητικά συστήµατα, θα ήθελα να αναφέρω τον κώδικα αριθµών BCD(Binary – Coded - Decimal). Ο BCD είναι ένας αριθµητικός κώδικας ο οποίος βασίζεται στο δυαδικό σύστηµα αρίθµησης και είναι επίσης και ο πιο διαδεδοµένος για την αναπαράσταση ενός ψηφίου του δεκαδικού συστήµατος χρησιµοποιούνται τέσσερα δυαδικά ψηφία. ∆υαδική κωδικοποίηση δεκαδικών ∆εκαδικό Ψηφίο ∆υαδική τιµή ψηφίων 0 0000 0 1 0001 1 10 0010 2 11 0011 3 100 0100 4 101 0101 5 110 0110 6 111 0111 7 1000 1000 8 1001 1001 9 1 Το bit µπορεί να πάρει µονό δύο τιµές 1,0. 17 Κώδικες χαρακτήρων Χρησιµοποιούνται ειδικοί κώδικες για την παράσταση των χαρακτήρων όταν αποθηκεύονται ή εισάγονται στον υπολογιστή. Η κωδικοποίηση γίνετε µε την χρήση συνδυασµών του 0 και του 1 έτσι κάθε χαρακτήρας αντιστοιχίζεται µε µια µοναδική ακολουθία δυαδικών ψηφίων . Οι πιο κύριοι κώδικες χαρακτήρων είναι των 8 bit ASCII και EBCDIC και των 16 bit Unicode. Κώδικας ASCII Ο ASCII δηµιουργήθηκε χάρη στην υποστήριξη του Εθνικού Αµερικανικού Ινστιτούτου Προτύπων σε µια προσπάθεια να υπάρξει ένας κοινός κώδικας για την ανταλλαγή δεδοµένων µεταξύ υπολογιστών καθώς και για την αποθήκευσή τους .Γι’ αυτό και έχει υιοθετηθεί σχεδόν από όλους τους κατασκευαστές υπολογιστών. Αρχικά στον κώδικα ASCII χρησιµοποιούνταν 7 bit για την παράσταση των χαρακτήρων και ένα bit για τον έλεγχο ορθότητας κατά τη µεταφορά στοιχείων .Όµως µε την κωδικοποίηση αύτη µπορούσαµε να παραστήσουµε 128(=27 ) διαφορετικούς χαρακτήρες ως αποτέλεσµα Των 128 διαφορετικών συνδυασµών 0 και 1 . Στη συνέχεια όµως δηµιουργήθηκε η ανάγκη για περισσότερα σύµβολα και χρησιµοποιήθηκε και 8ο bit οπότε µπορούσαν να παρασταθούν 256(=28 ) διαφορετικοί χαρακτήρες . Ο νέος κώδικας πλέων ονοµαστικέ ASCII-8 Και µερικοί από τους χαρακτήρες του είναι οι παρακάτω: Ο κώδικας ASCII (American Standard Code for Information Interchange, Αµερικανικός Πρότυπος Κώδικας για Ανταλλαγή Πληροφοριών, είναι ένα κωδικοποιηµένο σύνολο χαρακτήρων του λατινικού αλφάβητου όπως αυτό χρησιµοποιείται σήµερα στην Αγγλική γλώσσα και σε άλλες δυτικοευρωπαικές γλώσσες. Χρησιµοποιείται για αναπαράσταση κειµένου στους υπολογιστές σε συσκευές τηλεπικοινωνίας, καθώς και σε άλλες συσκευές που δουλεύουν µε κείµενο. Οι περισσότερες σύγχρονες κωδικοποιήσεις χαρακτήρων βασίζονται στον ASCII, αν και υποστηρίζουν πολύ περισσότερους χαρακτήρες. Ιστορικά, ο ASCII αναπτύχθηκε από τηλεγραφικούς κώδικες. Η πρώτη εµπορική χρήση του ήταν ως κώδικας ενός τηλέτυπου επτά bit της Bell. Η δουλειά για τον ASCII ξεκίνησε επίσηµα στις 6 Οκτωβρίου 1940, η πρώτη έκδοση δηµοσιεύτηκε το 1963, µία µείζων αναθεώρηση το 1967, και η πλέον πρόσφατη ενηµέρωση το 1986. Σε σύγκριση µε τους παλαιότερους τηλεγραφικούς κώδικες, ο προτεινόµενος κώδικας της Bell και ο ASCII ήταν διατεταγµένοι για πιο άνετη ταξινόµηση (π.χ. αλφαβητική σειρά) καταλόγων ενώ είχαν χαρακτηριστικά και για άλλες συσκευές εκτός από τηλέτυπα. Ο ASCII περιλαµβάνει …… 256 συνδυασµούς χαρακτήρων, αριθµών και συµβόλων. Αυτό επιτυγχάνεται µε τη χρήση 8 δυαδικών ψηφίων 0,1 γιατί µε 2 ψηφία έχουµε µόνο 4 συνδυασµούς λέξεων (22=4), ενώ µε 8 ψηφία έχουµε 28=256 συνδυασµούς ψηφιακών λέξεων. Ένα τµήµα του κώδικα ASCII είναι το παρακάτω. A Letter capital A 65 0101 0x41 0100 0001 N Letter capital N 78 0116 0x4e 0100 1110 B Letter capital B 66 0102 0x42 0100 0010 0 Letter capital 0 79 0117 0x4f 0100 1111 C Letter capital C 67 0103 0x43 0100 0011 P Letter capital P 80 0120 0x50 0101 0000 D Letter capital D 68 0104 0x44 0100 0100 Q Letter capital Q 81 0121 0x51 0101 0001 E Letter capital E 69 0105 0x45 0100 0101 R Letter capital R 82 1022 0x52 0101 0010 F Letter capital F 70 0106 0x46 0100 0110 S Letter capital S 83 0123 0x53 0101 0011 G Letter capital G 71 0107 0x47 0100 0111 T Letter capital T 84 0124 0x54 0101 0100 H Letter capital H 72 0110 0x48 0100 1000 U Letter capital U 85 0125 0x55 0101 0101 I Letter capital I 73 0111 0x49 0100 1001 V Letter capital V 86 0126 0x56 0101 0110 J Letter capital J 74 0112 0x4a 0100 1010 W Letter capital W 87 0127 0x57 0101 0111 K Letter capital K 75 0113 0x4b 0100 1011 X Letter capital X 88 0130 0x58 0101 1000 L Letter capital L 76 0114 04xc 0100 1100 Y Letter capital Y 89 0131 0x59 0101 1001 M Letter capital M 77 0115 0x4d 0100 1101 Z Letter capital Z 90 0132 0x5a 0101 1010 Έτσι όταν γράφουµε µια λέξη στον Η/Υ πατώντας τα αντίστοιχα πλήκτρα π.χ. GOOD EVENING ο Η/Υ ‘καταλαβαίνει’ τον παρακάτω συρµό 11 οκτάδων των 0 και 1, που είναι : 0100 0111- 0100 1111- 0100 1111- 0100 0100-- 0100 0101 - 0101 0110- 0100 0101- 0100 1110- 0100 1001- 0100 1110- 0100 0111. δηλαδή 88 δυαδικών ψηφίων 0, 1 , κι αν υπολογίσουµε το κενό ανάµεσα στις 2 λέξεις είναι 96 ψηφία. ∆ηλαδή την ερώτηση you mad bro? την καταλαβαίνει ο υπολογιστής ως Ø 0101 1001-0100 1111-0101 0101 0100 1101-0100 0001-0100 0100 0100 0010-0101 0010-0100 1111 Επειδή ήταν πολύ δύσκολο από πολλές απόψεις η καταγραφή και κωδικοποίηση εντολών και προγραµµάτων στη γλώσσα µηχανής του Η/Υ, δηµιουργήθηκαν οι γλώσσες 3ης γενιάς που είναι σχετικά κοντά στις φυσικές ανθρώπινες γλώσσες- οπότε εύκολα µπορούµε να γράφουµε κώδικα σε αυτές, αλλά µε ειδικό τρόπο µεταφράζονται σε γλώσσα µηχανής 0,1 για να εκτελεστούν τα προγράµµατα γραµµένα σε αυτές. 18 Γλώσσα προγραµµατισµού λέγεται µια τεχνητή γλώσσα που µπορεί να χρησιµοποιηθεί για τον έλεγχο µιας µηχανής, συνήθως ενός υπολογιστή. Οι γλώσσες προγραµµατισµού (όπως άλλωστε και οι ανθρώπινες γλώσσες) ορίζονται από ένα σύνολο συντακτικών και εννοιολογικών κανόνων, που ορίζουν τη δοµή και το νόηµα, αντίστοιχα, των προτάσεων της γλώσσας. Οι γλώσσες προγραµµατισµού χρησιµοποιούνται για να διευκολύνουν την οργάνωση και διαχείριση πληροφοριών, αλλά και για την ακριβή διατύπωση αλγορίθµων. Ορισµένοι ειδικοί χρησιµοποιούν τον όρο γλώσσα προγραµµατισµού µόνο για τυπικές γλώσσες που µπορούν να εκφράσουν όλους τους πιθανούς αλγορίθµους. Μη-υπολογιστικές γλώσσες όπως η HTML ή τυπικές γραµµατικές όπως η BNF δεν λέγονται συνήθως γλώσσες προγραµµατισµού. Υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές γλώσσες προγραµµατισµού, και κάθε χρόνο δηµιουργούνται περισσότερες. Κάθε γλώσσα προγραµµατισµού έχει το δικό της σύνολο τυπικών προδιαγραφών (ή κανόνων) που αφορούν το συντακτικό, το λεξιλόγιο και το νόηµα της. Για πολλές γλώσσες που χρησιµοποιούνται ευρέως και έχουν χρησιµοποιηθεί για αρκετό χρονικό διάστηµα (π.χ. C, Pascal, Cobol, Basic, C++, Java, Visual Basic, Prolog). ∆εδοµένης της δυσκολίας στην κατηγοριοποίηση, όπου είναι κυρίως το είδος του προγραµµατισµού που υποστηρίζουν (∆οµηµένος, Αντικειµενοστραφείς, Παράλληλος κ.α.) µπορούµε να τις κατηγοριοποιήσουµε επίσης µε άλλους τρόπους, όπως : µε βάση τον τρόπο οργάνωσης του προγράµµατος µε βάση τον στόχο που έχει η γλώσσα µε βάση τον τρόπο που περιγράφουν το ζητούµενο αποτέλεσµα Στην πρώτη περίπτωση προκύπτουν κατηγορίες όπως: ∆ιαδικαστικές γλώσσες (procedural) όπου το πρόγραµµα είναι οργανωµένο σε διαδικασίες, που αποτελούνται από σειρές εντολών που περιγράφουν αλγορίθµους. Π.χ. η Pasca,l η Cobol, η C. Αντικειµενοστρεφείς γλώσσες (object-oriented) όπου το πρόγραµµα είναι οργανωµένο σε αντικείµενα. Ένα αντικείµενο είναι µια µονάδα που αποτελείται από την περιγραφή κάποιων δεδοµένων και την περιγραφή των αλγορίθµων που τα επεξεργάζονται. Ένα αντικειµενοστρεφές πρόγραµµα αποτελείται από διάφορα αντικείµενα που αλληλεπιδρούν µεταξύ τους. Παραδείγµατα αντικειµενοστρεφών γλωσσών είναι η Java ή η C++, η VisualBAsic. Ένα πρόγραµµα που υπολογίζει τα ετήσια κέρδη ενός σχολικού κυλικείου βάσει κάποιου αριθµού µαθητών και δίνοντας κάποια µηνιαία δόση, είναι σε γλώσσα Pascal – ελληνοποιηµένη, το παρακάτω : Πηγές – Αναφορές βιβλίο πληροφορικής α,β,γ λυκείου 1)http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1_%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3% CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D 2) http://el.wikipedia.org/wiki/ASCII, 3) Βιβλίο Γ΄τάξης τεχνολογικής κατεύθυνσης. 6. Επιστηµονικοί Κώδικες α. Κώδικας Χηµείας [Χαράλαµπος Ορφανός] Τόσο στη Φυσική όσο και στη Χηµεία ως Χηµικό Σύµβολο νοείται ο λατινο-γράµµατος κωδικός που συµβολίζει κάθε χηµικό στοιχείο. Είναι σήµερα γνωστό πως σ΄ όλο τον κόσµο οι επιστήµονες, και όχι µόνο, χρησιµοποιούν κοινά αποδεκτά σύµβολα των χηµικών στοιχείων τόσο για λόγους συντοµίας όσο και για λόγους αποφυγής σύγχυσης. Αρκετά από αυτά τα σύµβολα συνίστανται από ένα λατινικό γράµµα ή και δύο, π.χ. το γράµµα Ο για το οξυγόνο, το Ν για το άζωτο, το Cl για το χλώριο, το Νi για το νικέλιο κλπ. 19 Τα περισσότερα αυτών των συµβόλων προέρχονται από τον αγγλικό όρο του αντίστοιχου στοιχείου, ενώ άλλα από τις ελληνικές ή λατινικές ή και αραβικές ονοµασίες των στοιχείων. Παράδειγµα ο σίδηρος που συµβολίζεται µε το Fe που προέρχεται από την λατινική ονοµασία “ferrum”. Ο αντίστοιχος κωδικός για τις χηµικές ενώσεις καλείται χηµικός τύπος. Τα σύµβολα των χηµικών στοιχείων Η χρησιµοποίηση συµβόλων για τις διάφορες ουσίες χάνεται στα βάθη του χρόνου. Οι αρχαίοι Έλληνες, για παράδειγµα, χρησιµοποίησαν το µισοφέγγαρο για να συµβολίσουν το ασήµι, ενώ οι αλχηµιστές τον ήλιο για να συµβολίσουν το χρυσάφι. Όπως είδαµε, ο Ντάλτον, πιστεύοντας ότι τα άτοµα είναι σφαιρικά, τα αναπαρέστησε µε κυκλικά σχήµατα. Σύµβολα στοιχείων κατά τον Ντάλτον. Σήµερα κάποια από αυτά τα θεωρούµε ενώσεις.Το Μπερζέλιους 1814 ο Σουηδός (Berzelius) χηµικός καθιέρωσε τα σύγχρονα χηµικά σύµβολα, απλοποιώντας σηµαντικά τα πράγµατα. Συγκεκριµένα: Κάθε στοιχείο παριστάνεται µε ένα κεφαλαίο γράµµα ή ένα κεφαλαίο και ένα µικρό. Τα γράµµατα προέρχονται από τη γραφή του ονόµατος του στοιχείου στο λατινικό αλφάβητο (C Carbon, Fe: Ferrum κτλ.). Κάθε σύµβολο υποδηλώνει επίσης ένα άτοµο από το στοιχείο. Παράδειγµα: Στις δύο ακόλουθες προτάσεις χρησιµοποιείται το σύµβολο ενός στοιχείου. 1. «Το γόνιµο έδαφος περιέχει ενώσεις Κ (καλίου)». 2. «Ένα άτοµο του Κ (καλίου) διαθέτει 19 πρωτόνια». Στην πρόταση 1 ο συµβολισµός Κ χρησιµοποιείται για το στοιχείο κάλιο γενικά, ενώ στην πρόταση 2 ο ίδιος συµβολισµός χρησιµοποιείται ειδικά για ένα άτοµο καλίου. Συµπέρασµα: Το σύµβολο ενός στοιχείου υποδηλώνει τόσο το στοιχείο αυτό όσο και ένα άτοµο του στοιχείου αυτού. Στην οργανική χηµεία η ονοµατολογία βασίζεται σε συλλαβές όπου η καθεµία υποδηλώνει µια συγκεκριµένη πληροφορία για το επονοµαζόµενο µόριο. Οι βασικοί κανόνες ονοµατολογίας εµφανίζονται στον ακόλουθο πίνακα. α' συνθετικό β' συνθετικό γ' συνθετικό 1 άτοµο C: µεθ- κορεσµένη ένωση :-αν- Υδρογονάνθρακες: -ιο 2 άτοµα C: αιθ- ακόρεστη µε 1 δ.δ.:-εν- Αλκοόλες: -ολη 3 άτοµα C: προπ- ακόρεστη µε 1 τ.δ.:-ιν- Αλδεΰδες: -αλη 4 άτοµα C: βουτ- Κετόνες: -ονη 5 άτοµα C: πεντ- Καρβοξυλικά οξέα: -ικό οξύ 6άτοµα C: εξ- κ.ο.κ. Το 1ο συνθετικό δηλώνει τον αριθµό των ατόµων C στο µόριο, το 2ο συνθετικό τον τρόπο µε τον οποίο ενώνονται τα άτοµα C µεταξύ τους και το 3ο µας δείχνει σε ποιά χαρακτηριστική οµάδα ανήκει το µόριο. π.χ. το CH2=CH2 ονοµάζεται αιθένιο γιατί έχει 3C έναν διπλό δεσµό και αποτελείται από υδρογονάνθρακες. Τα µόρια και οι ενώσεις µπορούν να αντιδράσουν µεταξύ τους κάτω από ορισµένες συνθήκες παράγοντας µόρια ή ενώσεις. π.χ. NaOH + ClH ―› H2O + NaCl δηλαδή Υδροξείδιο του νατρίου + Υδροχλώριο ―› νερό + χλωριούχο νάτριο (αλάτι) Πηγές: Digitalshool.minedu.gov.gr, Gr.wikipedia.org, Σχολικό βιβλίο χηµείας Ά λυκείου. (+ βοήθεια από τον εκπ/κό χηµικό κ. Θ. Χαραλάµπη) β. Κώδικας Φυσικής [Ελπίδα Γαλάτη] Ξεφυλλίζοντας ένα σχολικό βιβλίο Φυσικής βλέπουµε πλήθος από τύπους δηλαδή µαθηµατικές σχέσεις που συνδέουν τα διάφορα φυσικά µεγέθη µεταξύ τους . Ο << χώρος>> , ο <χρόνος>>, η << κίνηση >> και οι <<αλληλεπιδράσεις>> τους , είναι έννοιες που συνθέτουν το λεξιλόγιο της γλώσσας της φυσικής και περιγράφουν-κωδικοποιούν τα φαινόµενα της . Οι έννοιες της φυσικής συνδέονται µε σχέσεις που εκφράζουν και κωδικοποιούν τους νόµους της . Οι έννοιες και οι νόµοι της φυσικής χρησιµοποιούνται και 20 στις άλλες φυσικές επιστήµες . Το 17ο αιώνα µε την χρήση του πειράµατος στη µεθοδολογία της φυσικής και τη διατύπωση νόµων µε εξισώσεις ή γραφικές παραστάσεις , ξεκίνησε η µεγάλη εξέλιξή της. Οι έννοιες Τα φαινόµενα της φυσικής µπορούν να περιγραφούν- κωδικοποιηθούν µε κατάλληλες έννοιες που στην καθηµερινή ζωή έχουν διαφορετικό νόηµα . Πιο συγκεκριµένα , µπορούµε να αναφέρουµε ως παράδειγµα τη λέξη “έργο”, η οποία στη Φυσική εκφράζει τη γνωστή µας έννοια που ορίζεται ως το γινόµενο της τιµής της δύναµης επί τη µετατόπιση του σηµείου εφαρµογής της. Έτσι µιλάµε στην καθηµερινή ζωή για έργο τέχνης, για σηµαντικό έργο, καταστροφικό έργο κ.λπ. αποδίδοντας διαφορετικό νόηµα κάθε φορά. Άλλο ένα παράδειγµα , είναι η λέξη “βάρος”, όπου στη Φυσική εκφράζει τη δύναµη µε την οποία η Γη έλκει ένα σώµα. Η λέξη βάρος στην καθηµερινή ζωή έχει ποικίλα νοήµατα, ανάλογα µε το πλαίσιο στο οποίο χρησιµοποιείται. Λέµε π.χ. το βάρος της γνώµης του είναι µεγάλο ,οικογενειακά βάρη κ.λ.π Ένα διάνυσµα συµβολίζεται συνήθως µε ένα µικρό ή κεφαλαίο γράµµα µε ένα βελάκι από επάνω του, π.χ. ταχύτητα Το µέτρο διανυσµατικού µεγέθους συµβολίζεται µε το ίδιο γράµµα που χρησιµοποιούµε για το διάνυσµα αλλά χωρίς βελάκι. Οι µέθοδοι φυσικών επιστηµών Οι επιστήµονες, προσπαθώντας να κωδικοποιήσουν και να ερµηνεύσουν τα φυσικά φαινόµενα, χρησιµοποιούν διάφορες µεθόδους έρευνας .Η διαδικασία επίλυσης ενός φαινοµένου είναι: 1) η παρατήρηση, 2) η υπόθεση, 3) το πείραµα, 4) η διατύπωση νόµου ή αρχής Πρώτα ξεκινούν παρατηρώντας ένα φαινόµενο και διατυπώνοντας διάφορα ερωτήµατα . Ο επιστήµονας έχοντας εντοπίσει το πρόβληµα και αφού διαθέσει µεγάλο ποσοστό του χρόνου του, αναζητά πληροφορίες και συµπεράσµατα άλλων επιστηµόνων προετοιµάζοντας τη λύση του. Μετά αναπτύσσει µια υπόθεση (µια εικασία) για το πρόβληµά του, την οποία µπορεί να επαληθεύσει µε το κατάλληλο πείραµα. Αν το πείραµα αυτό επιβεβαιώσει την υπόθεσή του, τότε αυτή θα εξελιχθεί σε θεωρία, νόµο ή αρχή που θα κωδικοποιεί ή ερµηνεύει φυσικά φαινόµενα. Στην αντίθετη περίπτωση θα πρέπει να τροποποιήσει την υπόθεσή του και να οργανώσει τον επανέλεγχό της κ. ο. κ . Το διεθνές σύστηµα µονάδων S.I. Οι επιστήµονες σε διάφορες χώρες του κόσµου µέχρι και τις αρχές του 19ου αιώνα χρησιµοποιούσαν διάφορα συστήµατα µονάδων. Όπως για παράδειγµα ,στη Βρετανία όπου µετρούσαν το µήκος σε ίντσες, ενώ στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε cm ή m. Όπως ήταν αναµενόµενο , η κατάσταση αυτή δηµιουργούσε δυσχέρειες και διαφωνίες στο διεθνές εµπόριο και γι’ αυτό στα διάφορα διεθνή επιστηµονικά συνέδρια ετίθετο το θέµα της χρησιµοποίησης σε όλες τις χώρες ενός ενιαίου συστήµατος µονάδων. Όµως το 1960, στο συνέδριο Μέτρων και Σταθµών έγινε πρόταση όλες οι χώρες να χρησιµοποιούν το ίδιο σύστηµα µονάδων, το οποίο ονοµάστηκε ∆ιεθνές Σύστηµα Μονάδων SI (International System of Units). Το διεθνές σύστηµα µονάδων SI έχει επτά θεµελιώδεις µονάδες και χρησιµοποιείται τόσο στη Φυσική όσο και στη Χηµεία. Στην Ελλάδα έγινε δεκτό νοµοθετικά στις 30-03-1981 ως συµπλήρωµα του νόµου “περί µέτρων και σταθµών”. Πώς συµβολίζονται τα θεµελιώδη µεγέθη και οι αντίστοιχες µονάδες στο S.I.; Τα σύµβολα που παριστάνουν τα επτά θεµελιώδη µεγέθη είναι ενδεικτικά και τυπώνονται µε πλάγια γράµµατα (italics). Από την άλλη, τα σύµβολα των θεµελιωδών µονάδων είναι υποχρεωτικά και τυπώνονται µε όρθια γράµµατα (roman) (Bureau international des poids et mesures, 2006). Πως συµβολίζονται οι µονάδες µε ονόµατα επιστηµόνων; Οι µονάδες στις οποίες αποδόθηκαν ονόµατα προς τιµή επιστηµόνων γράφονται ως λέξεις µε πεζά και όρθια ( roman ). Όπως για παράδειγµα, όταν γράφουµε τα ονόµατα των µονάδων hertz, newton, farad, volt, pascal, tesla, joule, ohm, watt κ.λ.π. για του επιστήµονες Hertz, Newton, Farad, Volta, Pascal, Tesla, Joule, Ohm, Watt. Τα σύµβολα των παραπάνω µονάδων µέτρησης είναι τα αρχικά των ονοµάτων των επιστηµόνων: Hz, N, F, V, Pa, T, J, Ω, Ν. Γράφουµε: 10 amperes – 10 A, 1 pascal – 1 Pa, megahertz και όχι Megahertz, picofarad και όχι pfarad Τι κρύβεται πίσω από µία σχέση της φυσικής αυτό που µερικοί λένε τύπο ; Ας δούµε την σχέση του δεύτερου νόµου του Νεύτωνα r F = m ⋅ r a 21 Με µια πρώτη µατιά θα λέγαµε ότι η δύναµη είναι ίση µε το γινόµενο µάζα επί την επιτάχυνση. Όµως σε αυτήν την σχέση κρύβονται πολλά πράγµατα και ας δούµε µερικά. Αυτή η σχέση είναι νόµος που σηµαίνει ότι έχει προκύψει από πειράµατα. · Με τα γράµµατα F , m , a συµβολίζονται η δύναµη , η µάζα και η επιτάχυνση · Τα βέλη δείχνουν ότι η δύναµη και η επιτάχυνση είναι διανυσµατικά µεγέθη · Το σύµβολο F είναι η Συνισταµένη όλων των δυνάµεων που ασκούνται στο σώµα. ∆ύναµη είναι η αιτία που µπορεί να παραµορφώσει ένα σώµα ή να αλλάξει την κίνησή του. F Force. Επιτάχυνση είναι το φυσικό µέγεθος που δείχνει πόσο γρήγορα αλλάζει η ταχύτητα ενός σώµατος. a acceleration. Η σχέση αυτή λέει ότι: · η αιτία της επιτάχυνσης a είναι η ∆ύναµη F. · η επιτάχυνση είναι ανάλογη µε την δύναµη F Από την σχέση αυτή προκύπτει ότι. m = F a Αυτό σηµαίνει ότι για να βρούµε την µάζα ενός σώµατος µπορούµε να βρούµε την συνισταµένη των δυνάµεων και την επιτάχυνση και να τα διαιρέσουµε. Αυτή η µάζα λέγεται αδρανειακή µάζα του σώµατος Η µάζα που βρίσκουµε µε την ζυγαριά λέγεται βαρυτική µάζα διότι προκύπτει από σύγκριση βαρών. Η σχέση αυτή ισχύει µε τις παρακάτω προϋποθέσεις · η ταχύτητα του σώµατος είναι µικρή σε σχέση µε την ταχύτητα του φωτός αλλιώς πρέπει να χρησιµοποιήσουµε την θεωρία της σχετικότητας. · Η µάζα του σώµατος είναι σταθερή. ∆εν ισχύει π.χ για πυραύλους που χάνουν µάζα r r = m ⋅ a εφαρµόζεται σε αδρανειακά συστήµατα αναφοράς δηλαδή για F Επίσης η σχέση αυτή συστήµατα που είναι ακίνητα ή κινούνται µε σταθερή ταχύτητα π.χ. αν κάνουµε ένα πείραµα για να επαληθεύσουµε την σχέση αυτή µέσα σε ένα τραίνο που επιταχύνεται δεν θα βρούµε αυτή την σχέση. Πηγές - Αναφορές Βιβλίο Φυσικής Β’ Γυµνασίου ,A’ Λυκείου (Εισαγωγή) (+ βοήθεια από τον εκπ/κό φυσικό κ. ∆. Αγγελή) http://www.dapontes.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=256&Itemid=46 γ. Κωδικοποίηση Μαθηµατικών [Μάριος Βιτζάϊ, Μπρούνο Ράπη] ΤΙ είναι τα µαθηµατικα? Τα Μαθηµατικά είναι η επιστήµη που κωδικοποιεί την ποσότητα (δηλαδή τους αριθµούς), τη δοµή (δηλαδή τα σχήµατα), το διάστηµα, τη µεταβολή και τις σχέσεις όλων των µετρήσιµων αντικειµένων της πραγµατικότητας και της φαντασίας µας. Οι Μαθηµατικοί περιγράφουν τις σχέσεις µε τύπους ή και αλγόριθµους και ερευνούν την αλήθεια τους µε αποδεικτική διαδικασία λογικών βηµάτων που στηρίζονται σε αξιώµατα και θεωρήµατα. Τα Μαθηµατικά είναι µια επιστήµη µε βάθος τουλάχιστον 5.000 χρόνων, αλλά ποτέ δεν ήταν πιο συναρπαστικά από σήµερα. Πλάι-πλάι µε την παράγωγη Επιστήµη της Πληροφορικής αλλά και άλλες Θετικές και Οικονοµικές Επιστήµες και των τεχνολογικών εφαρµογών τους, των οποίων αποτελεί βασικό µοχλό ανάπτυξης. Χάρη και στην εξάπλωση σε όλο τον κόσµο ακόµη και οι επαναστατικές ανακαλύψεις γίνονται πλέον µε ασύλληπτη ταχύτητα και συχνότητα, όσο ποτέ πριν. 22 Ξεκινάµε µαζί αυτό το θαυµαστό ταξίδι, στον κόσµο του απόλυτου και του απείρου, αλλά χάνει κανείς πραγµατικά µεγάλο µέρος από τη µαγεία του ταξιδιού σε µια άγνωστη σ' αυτόν χώρα, όταν δεν ξέρει αρκετά καλά τη γλώσσα της, ώστε να καταλαβαίνει από πρώτο χέρι τι γίνεται σ' αυτήν γύρω του. Το πρόβληµα της ανταλλαγής της µαθηµατικής σκέψης ήταν κάποτε µεγάλο πρόβληµα, ακόµη κι όταν ήθελαν να συνεννοηθούν δυο µαθηµατικοί. Το πρόβληµα αυτό λύθηκε δηµιουργώντας µια νέα ειδική γλώσσα: τη Γλώσσα των Μαθηµατικών, που µε ειδικά διεθνή στενογραφικά σύµβολα µεταδίδουν τη µαθηµατική σκέψη στο χώρο και στο χρόνο. Κάποια από αυτά είναι πασίγνωστα, άλλα όχι τόσο. Η γλώσσα αυτή είναι ασυνήθιστη και άκρως αυστηρή, αλλά για όποιον τη µάθει απόλυτα κατανοητή και σαφής. Η ιδέα να χρησιµοποιούνται σύµβολα ώστε να καταγράφονται ολόκληρες λέξεις είναι πολύ παλιά: Πρόκειται για τα περίφηµα ιερογλυφικά που χρησιµοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και όχι µόνο. Βέβαια κάποια από τα ιερογλυφικά σύµβολα παρίσταναν φθόγγους ή συλλαβές, αλλά τα περισσότερα είχαν πολυπλοκότερο νόηµα και χρησιµοποιούταν ακριβώς για να µην είναι κατανοητά από τους αµύητους. Ένα πρωτόγονο σύστηµα κρυπτογράφησης, µε ταξικό υπόβαθρο: Μόνο η σχετικά ανώτερη τάξη των γραφέων, ιερέων και ανώτερων αξιωµατούχων ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση. Αυτοί ήταν ο εγκέφαλος της αυτοκρατορίας, ενώ ο απλός λαός ήταν οι µύες της. Από πού προήρθαν τα σύµβολα? Πρόκειται για ιερογλυφικά που χρησιµοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι και όχι µόνο. Βέβαια κάποια από τα ιερογλυφικά σύµβολα παρίσταναν φθόγγους ή συλλαβές, αλλά τα περισσότερα είχαν πολυπλοκότερο νόηµα και χρησιµοποιούταν ακριβώς για να µην είναι κατανοητά από τους απληροφόρητους. Σύµβολα Το κάθε σύστηµα έχει έναν αριθµό ψηφίων. Οι µεγαλύτεροι αριθµοί συµπεριλαµβάνουν και όλα τα προηγούµενα σύµβολα. Ψηφία Πράξεις ∆υαδικό σύστηµα 0 µηδέν 1 ένα Οχταδικό σύστηµα 2 δύο 3 τρία 4 τέσσερα 5 πέντε 6 έξι 7 εφτά ∆εκαδικό σύστηµα 8 οχτώ 9 εννέα ∆εκαεξαδικό σύστηµα A δέκα B έντεκα C δώδεκα D δεκατρία E δεκατέσσερα F δεκαπέντε + πρόσθεση - αφαίρεση ± πρόσθεση ή αφαίρεση · βαθµωτός πολλαπλασιασµός ή εσωτερικό γινόµενο × εξωτερικό γινόµενο ÷ διαίρεση (χρησιµοποιείται συνήθως µόνο στους υπολογιστές τσέπης, αντί αυτού του συµβόλου χρησιµοποιούνται τα κλάσµατα) Σύγκριση Λογική προγρ/σµός συνολοθεωρία άνισο (γιατί δεν υπάρχει στο πληκτρολόγιο) ~ ισοδύναµο (χρησιµοποιείτα ι στη συνολοθεωρία) στιγµιαίο ίσον (δηλαδή απέδωσε την τιµή της παράστασης δεξιά στην αριστερή µεταβλητή αυτήν τη στιγµή) := εκχώρησε ∈ ανήκει < µικρότερο από > µεγαλύτερο από ≤ µικρότερο ή ίσο ≥ µεγαλύτερο ή ίσο <=> ισοδυναµία => συνεπάγεται <= προκύπτει από ^ και νή ίσο µε καλή προσέγγιση ≈ όµοιο (χρησιµοποιείται στη γεωµετρία) ≡ ταυτίζεται µε = ίσο ≠ διάφορο ∉ δεν ανήκει ∀ του οποίο στοιχείο είναι ∪ ένωση ∩ τοµή - εξαίρεση ∅ κενό σύνολο ⊂ γνήσιο υποσύνολο ⊃ γνήσιο υπερσύνολο ⊆ υποσύνολο ⊇ υπερσύνολο Παραδείγµατα : Στην σύγχρονη κωδικοποίηση τα Μαθηµατικά είναι η πιο ακριβέστερη γλώσσα στον ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ Π.Χ αν πάρουµε έναν Ινδό, έναν Ιταλό , έναν Έλληνα και έναν Άραβα. ∆εν θα µπορούν να επικοινωνήσουν αλλά αν τους δώσουµε την εξίσωση αχ2+βχ+γ=0 όλοι θα µπορούν να το λύσουν!!! ∆ΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ!!! 7. Κρυπτογράφηση [Γεωργία Λιαδάκη, Αικατερίνη Παναγοπούλου] Η λέξη κρυπτογραφία προέρχεται από τα συνθετικά "κρυπτός" + "γράφω" και είναι ένας επιστηµονικός κλάδος που ασχολείται µε τη µελέτη, την ανάπτυξη και τη χρήση τεχνικών κρυπτογράφησης και αποκρυπτογράφησης µε σκοπό την απόκρυψη του περιεχοµένου των µηνυµάτων. Το αντίθετο της κρυπτογράφησης είναι η αποκρυπτογράφηση, η µετατροπή δηλαδή ενός κειµένου από µορφή µη 23 • • • • κατανοητή σε τέτοια ώστε να γίνει αντιληπτό. Στην πληροφορική ο όρος κρυπτογραφία χρησιµοποιείται για το διάβασµα ενός κρυπτογραφηµένου µηνύµατος µε χρήση του αλγορίθµου κρυπτογράφησης και του κατάλληλου κλειδιού. Η κρυπτογραφία είναι ένας κλάδος της επιστήµης της κρυπτολογίας, η οποία ασχολείται µε τη µελέτη της ασφαλούς επικοινωνίας. Ο κύριος στόχος της είναι να παρέχει µηχανισµούς για 2 ή περισσότερα µέλη να επικοινωνήσουν χωρίς κάποιος άλλος να είναι ικανός να διαβάζει την πληροφορία εκτός από τα µέλη. Η λέξη κρυπτολογία αποτελείται από την ελληνική λέξη "κρυπτός" και τη λέξη "λόγος" και χωρίζεται σε δύο κλάδους: Την Κρυπτογραφία και την Κρυπτανάλυση µε παρεµφερή κλάδο την Στεγανογραφία και αντίστοιχα την Στεγανοανάλυση. Ιστορικά η κρυπτογραφία χρησιµοποιήθηκε για την κρυπτογράφηση µηνυµάτων, δηλαδή µετατροπή της πληροφορίας από µια κανονική κατανοητή µορφή σε έναν γρίφο, που χωρίς τη γνώση του κρυφού µετασχηµατισµού θα παρέµενε ακατανόητος. Κύριο χαρακτηριστικό των παλαιότερων µορφών κρυπτογράφησης ήταν ότι η επεξεργασία γινόταν πάνω στη γλωσσική δοµή.. Η κρυπτογραφία παρέχει τέσσερις βασικές λειτουργίες (Αντικειµενικοί σκοποί): Εµπιστευτικότητα: Η πληροφορία προς µετάδοση είναι προσβάσιµη µόνο στα εξουσιοδοτηµένα µέλη. Η πληροφορία είναι ακατανόητη σε κάποιον τρίτο. Ακεραιότητα: Η πληροφορία µπορεί να αλλοιωθεί µόνο από τα εξουσιοδοτηµένα µέλη και δεν µπορεί να αλλοιώνεται χωρίς την ανίχνευση της αλλοίωσης. Μη απάρνηση: Ο αποστολέας ή ο παραλήπτης της πληροφορίας δεν µπορεί να αρνηθεί την αυθεντικότητα της µετάδοσης ή της δηµιουργίας της. Πιστοποίηση: Οι αποστολέας και παραλήπτης µπορούν να εξακριβώνουν τις ταυτότητές τους καθώς και την πηγή και τον προορισµό της πληροφορίας µε διαβεβαίωση ότι οι ταυτότητές τους δεν είναι πλαστές. Μια απλή µορφή κρυπτογράφησης µπορεί να είναι και η παρακάτω: Αντιστοιχούµε τα φωνήεντα της αλφαβήτου µε τους περιττούς αριθµούς από το 5 και πάνω και τα σύµφωνα µε τους άρτιους. Έτσι έχουµε: α=5, β=2, γ=4, δ=6, ε=7, ζ=8, η=9, θ=10, ι=11, κ=12, λ=14, µ=16, ν=18, ξ=20, ο=13, π=22, ρ=24, σ=26, τ=28, υ=15, φ=30, χ=32, ψ=34, ω=17 Με βάση το παραπάνω κρυπτογραφηµένο αλφάβητο, έχουµε: 12/5/14/9/16/7/24/5 = καληµέρα 12/24/15/22/28/13/4/24/5/30/9/26/9 = κρυπτογράφηση 24