TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ HematoLog 2013: 3■2 Dr. S. Sami Kartı Yeditepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Hematoloji Bilim Dali, İstanbul, Türkiye e-posta: [email protected] Anahtar Sözcükler Periferal T hücreli lenfomalar, PTHL-BŞS, Anjioimmünoblastik T hücreli lenfoma, ALK+ lenfoma, ALK- lenfoma Perİferİk T HÜcrelİ lenfoma (NOS) Özet Periferal T hücreli lenfomalar (PTHL) hem biyolojik hem de klinik olarak heterojen lenfomalar olup, tüm dünyadaki lenfomaların %10-15’ini oluştururlar. Periferik T-hücreli lenfoma (Başka şekilde sınıflandırılmamış) periferik T hücreli lenfomaların en sık tipidir. Bütün dünyadaki PTHL’ın %26’sını oluşturur. DSÖ sınıflamasında belli bir gruba yerleştirilememiş tipleri kapsar. Tanı anında ortalama yaş 55-60’tır. PTHL-BŞS hastalar için ideal tedavi henüz belirlenememiştir. CHOP gibi konvansiyonel kemoterapi rejimlerinin bu hastalardaki sonuçları ALK-pozitif ABHL’lı hastalar ile karşılaştırıldığında yüz güldürücü değildir. İlk tanımlandığı yıllarda ‘’disproteinemi ile seyreden anjioimmünoblastik lenfadenopati’’ olarak tanımlanan anjioimmunoblastik T hücreli lenfoma (AİTL) T hücreli lenfomaların %18,5’unu oluşturur. Fenotipik ve gen ekspresyon profil analizine göre T-foliküler helper hücreden köken aldığı anlaşılmaktadır. AİTL için en iyi tedavi yönteminin ne olduğu bilinmemektedir. Bu nedenle tedavi taklaşımı ‘bekle-gör’ ile tek başına steroid, sitotoksik ilaçlar ve kombine kemotrapi rejimleri arasında değişkenlik gösterir. İleri yaşlarda tek başına steroid iyi bir tedavi seçeneği olabilir. Fakat tek başına steroid alan hastalarda remisyon süreleri genellikle kısadır ve toplam hastalar ele alındığında kombinasyon kemoterapilerinin, tek başına steroide göre üstün olduğu gösterilmiştir. Anaplastik büyük hücreli lenfoma (ABHL), ilk olarak Stein ve arkadaşları tarafından 1985’te büyük anaplastik CD30 taşıyan lenfositlerden oluşan lenfoma olarak tanımlanmıştır. Karakteristik translokasyon olan t(2;5) (p23:q35) nükleoplazmin (NPM)/anaplastik lenfoma kinaz (ALK) (NPM-ALK) füzyon proteinine ve bunun sonucunda ALK tirozin kinazın aktivasyonuna yol açarak, kontrolsüz hücre proliferasyonuna neden olur. Kendine özgü 478 Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS) GİRİŞ Periferal T hücreli lenfomalar (PTHL) hem biyolojik hem de klinik olarak heterojen lenfomalar olup, tüm dünyadaki lenfomaların %10-15’ini oluştururlar (1). Bu lenfomaların sıklığı coğrafik olarak değişiklik gösterir ve en yüksek oranda Asya’nın belirli bölgelerinde görülür (2). PTHL’ların sınıflaması karmaşıktır ve bütün lenfomalarda olduğu gibi, günümüze kadar çok farklı sınıflamalar yapılmıştır. Eski sınıflamalar 1970 ortalarına kadar kullanılan Rappaport, 1974’te Kiel ve 1980 ortalarında yayınlanan NCIWF (National Cancer Institute Working Formulation)’dan oluşmaktadır (3). Uluslararası Lenfoma Çalışma Grubu 1994’te B ve T hücreli lenfomalar ve Hodgkin lenfomaların majör histolojik, immünolojik ve genetik özelliklerini dikkate alan REAL (Revised Eurıpean-American Classification of Lymphoid Neoplasms) sınıflamasını önerdi (4). Son olarak PTHL’lar Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) tarafından lösemik, nodal, ekstranodal ve kütanöz olmak üzere 4 ana gruba ayrilmıştır (5). Eski ve yeni DSÖ sınıflaması Tablo 1’de gösterilmiştir. Tablo 1. PTHL’lar için eski ve yeni DSÖ sınıflaması Eski DSÖ sınıflaması Yeni DSÖ sınıflaması Prekürsör T hücreli lenfoma T-hücreli prolenfositik lösemi T-lenfoblastik lenfoma/lösemi T-hücreli büyük granüler lenfositik lösemi T-hücreli prolenfositik lösemi Indolan büyük granüler NK hücreli lenfoproliferatif hastalık Matür T-hücreli lenfomalar T-hücreli granüler lenfositik lösemi Agresif NK-hücreli lösemi Erişkin T-hücreli lösemi (HTLV1+) Ekstranodal NK-/T-hücreli lenfoma, nazal tip Enteropati tipi T-hücreli lenfoma Hepatosplenik T-hücreli lenfoma Subkutanöz pannikülit benzeri T-hücreli lenfoma Agresif NK-hücreli lösemi Erişkin T-hücreli lösemi Ekstranodal NK-/T-hücreli lenfoma, nazal tip Enteropati ilişkili T-hücreli lenfoma (EATL) Hepatosplenik T-hücreli lenfoma Subkutanöz pannikülit benzeri T-hücreli lenfoma (yalnız αβ) Mikoziz Fungoides /Sezary sendromu Anaplastik büyük hücreli lenfoma: ALK+ Mikoziz Fungoides /Sezary sendromu PTHL, sınıflandırılmamış sistemik veya kütanöz Primer kütenöz CD4+ küçük/orta T-hücreli lenfoma Anaplastik büyük hücreli lenfoma, PTHL, sınıflandırılmamış Anjioimmünoblastik T-hücreli lenfoma Anjioimmünoblastik T-hücreli lenfoma Primer kütenöz CD30+ T-hücreli LPH Primer kütenöz CD8+ agresif epidermotropik sitotoksik T-hücreli lenfoma TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ klinikopatolojik özelliklerinden dolayı ALK-pozitif ABHL, DSÖ sınıflamasında ALK-negatif ABHL’den ayrı olarak kabul edilmiştir. ALK-pozitif ABHL kemosensitiftir ve antrasiklin içeren kombinasyon tedavilerine, en az yaygın büyük B-hücreli lenfoma kadar iyi yanıt verir. 479 480 HematoLog 2013:3•2 Kaynaklar 1. A clinical evaluation of the International Lymphoma Study Group classification of non-Hodgkin’s lymphoma. The Non-Hodgkin’s Lymphoma Classification Project. Blood. 1997;89:3909-18. 2. Anderson JR, Armitage JO, Weisenburger DD. Epidemiology of the non-Hodgkin’s lymphomas: distributions of the major subtypes differ by geographic locations. Non-Hodgkin’s Lymphoma Classification Project. Ann Oncol. 1998;9:717-20. 3. National Cancer Institute sponsored study of classifications of non-Hodgkin’s lymphomas: summary and description of a working formulation for clinical usage.The Non-Hodgkin’s Lymphoma Pathologic Classification Project. Cancer. 1982;49:2112-35. 4. Harris NL, Jaffe ES, Stein H, Banks PM, Chan JK, Cleary ML, Delsol G, De WolfPeeters C, Falini B, Gatter KC, et al. A revised European-American classification of lymphoid neoplasms: a proposal from the International Lymphoma Study Group. Blood. 1994;84:1361-92. 5. Campo E, Swerdlow SH, Harris NL, Pileri S, Stein H, Jaffe ES. The 2008 WHO classification of lymphoid neoplasms and beyond: evolving concepts and practical applications. Blood. 2011;117:5019-32. Perİferİk T-hücrelİ Lenfoma (Başka Şekİlde Sınıflandırılmamış) (PTHL-BŞS) (PTCL-NOS) Periferik T hücreli lenfomaların en sık tipidir. Bütün dünyadaki PTHL’ın %26’sını oluşturur (1). DSÖ sınıflamasında belli bir gruba yerleştirilememiş tipleri kapsar. Klinik olarak agresif lenfomalardır. Erkeklerde kadınlara nazaran daha sık görülür. Tanı anında ortalama yaş 55-60’tır (2). Genellikle ileri evrelerde tanı konur. PTHL-BŞS’ları ALK-negatif ABHL’lardan ayırmak güçtür. Genetik testlerle ayırıcı tanı yapılabilir. ALK-negatif ABHL’da 1q ve 3p kromozom kazanımları, 6q kromozom kayıpları görülürken, bazı PTHL-BŞS olgularında NF kappa B sinyal yolağında değişiklikler ve PDGFR alfa ekspresyonları gösterilmiştir (3). T-hücreli lenfomalar için ileri yaş, kötü performans skoru, artmış laktat dehidrogenaz düzeyi ve kemik iliği tutulumunu içeren bir prognostik indeks tanımlanmıştır. Bu prognostik indekse göre 5 yıllık toplam sağkalım 4 faktörün pozitif olduğu grupta %18, sadece bir faktörün pozitif olduğu grupta %62 bulunmuştur (4). PTHL-BŞS hastalar için ideal tedavi henüz belirlenememiştir. CHOP gibi konvansiyonel kemoterapi rejimlerinin bu hastalardaki sonuçları ALK-pozitif ABHL’lı hastalar ile karşılaştırıldığında yüz güldürücü değildir. Bu nedenle CHOP rejimine değişik ajanlar eklenerek yapılan çalılşmalar vardır. Örneğin CHOP kombinasyon tedavisine etoposid eklenerek yapılan çalışmada sonuçların sadece CHOP alan hastalara göre daha iyi olduğu gözlenmiştir (5). CHOP artı etoposid dışında, CHOP artı alemtuzumab (6), CHOP artı denileukin Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS) Bazı gruplar yüksek riskli PTHL-BŞS hastalarda, periferik kök hücre destekli yüksek doz kemoterapi ile konsolidasyon sonuçlarının iyi olduğu bildirilmiştir (11). Bu nedenle yüksek riskli hastalarda birinci basamak tedavide otolog otolog kök hücre nakli yapılabilir. Nüks ve tedaviye cevapsız olgularda ise uygun hastalarda allojeneik kök hücre nakilleri düşünülebilir veya yürüyen herhangi bir güncel tedavi koluna alınabilirler. Çalışmaları devam eden güncel tedaviler histon deasetilaz inhibitörleri, anti-CD25, denileukin fiftitox, praletreksat, lenalidomid, mTOR inhibitörleri, anti-CD4 ve bortezomibtir (12). Kaynaklar 1. Vose J, Armitage J, Weisenburger D; International T-Cell Lymphoma Project. International peripheral T-cell and natural killer/T-cell lymphoma study: pathology findings and clinical outcomes. J Clin Oncol 2008;26:4124-4130. 2. Abouyabis AN, Shenoy PJ, Lechowicz MJ, Flowers CR. Incidence and outcomes of the peripheral T-cell lymphoma subtypes in the United States. Leuk Lymphoma 2008;49:2099-2107. 3. Nelson M, Horsman DE, Weisenburger DD, Gascoyne RD, Dave BJ, Loberiza FR, Ludkovski O, Savage KJ, Armitage JO, Sanger WG. Cytogenetic abnormalities and clinical correlations in peripheral T-cell lymphoma. Br J Haematol 2008;141:461469. 4. Gallamini A, Stelitano C, Calvi R, Bellei M, Mattei D, Vitolo U, Morabito F, Martelli M, Brusamolino E, Iannitto E, Zaja F, Cortelazzo S, Rigacci L, Devizzi L, Todeschini G, Santini G, Brugiatelli M, Federico M; Intergruppo Italiano Linfomi. Peripheral T-cell lymphoma unspecified (PTCL-U): a new prognostic model from a retrospective multicentric clinical study. Blood 2004;103:2474-2479. 5. Schmitz N, Trümper L, Ziepert M, Nickelsen M, Ho AD, Metzner B, Peter N, Loeffler M, Rosenwald A, Pfreundschuh M. Treatment and prognosis of mature T-cell and NK-cell lymphoma: an analysis of patients with T-cell lymphoma treated in studies of the German High-Grade Non-Hodgkin Lymphoma Study Group. Blood 2010;116:3418-3425. 6. Gallamini A, Zaja F, Patti C, Billio A, Specchia MR, Tucci A, Levis A, Manna A, Secondo V, Rigacci L, Pinto A, Iannitto E, Zoli V, Torchio P, Pileri S, Tarella C. Alemtuzumab (Campath-1H) and CHOP chemotherapy as first-line treatment of peripheral T-cell lymphoma: results of a GITIL (Gruppo Italiano Terapie Innovative nei Linfomi) prospective multicenter trial. Blood 2007;110:2316-2323. 7. Foss FM, Sjak-Shie N, Goy A, Jacobsen E, Advani R, Smith MR, Komrokji R, Pendergrass K, Bolejack V. A multicenter phase II trial to determine the safety and efficacy of combination therapy with denileukin diftitox and cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine and prednisone in untreated peripheral T-cell lymphoma: the CONCEPT study. Leuk Lymphoma 2013;29. 8. Kim SJ, Yoon DH, Kang HJ, Kim JS, Park SK, Kim HJ, Lee J, Ryoo BY, Ko YH, Huh J, Yang WI, Kim HK, Min SK, Lee SS, Do IG, Suh C, Kim WS; Consortium for Improving Survival of Lymphoma (CISL) investigators. Bortezomib in combination with CHOP as first-line treatment for patients with stage III/IV peripheral T-cell lymphomas: a multicentre, single-arm, phase 2 trial. Eur J Cancer 2012;48:3223-3231. 9. Escalón MP, Liu NS, Yang Y, Hess M, Walker PL, Smith TL, Dang NH. Prognostic factors and treatment of patients with T-cell non-Hodgkin lymphoma: the M. D. Anderson Cancer Center experience. Cancer 2005;103:2091-2098. TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ diftitox (7), CHOP artı bortezomib (8) denediği gibi, bu hastalara ACVBP (9) ve hyper-CVAD (10) gibi daha ağır rejimler bu hastalarda kullanılmıştır. 481 482 HematoLog 2013:3•2 10. Gisselbrecht C, Gaulard P, Lepage E, Coiffier B, Brière J, Haioun C, Cazals-Hatem D, Bosly A, Xerri L, Tilly H, Berger F, Bouhabdallah R, Diebold J. Prognostic significance of T-cell phenotype in aggressive non-Hodgkin’s lymphomas. Groupe d’Etudes des Lymphomes de l’Adulte (GELA). Blood 1998;92:76-82. 11. d’Amore F, Relander T, Lauritzsen GF, Jantunen E, Hagberg H, Anderson H, Holte H, Österborg A, Merup M, Brown P, Kuittinen O, Erlanson M, Østenstad B, Fagerli UM, Gadeberg OV, Sundström C, Delabie J, Ralfkiaer E, Vornanen M, Toldbod HE. Up-front autologous stem-cell transplantation in peripheral T-cell lymphoma: NLG-T-01. J Clin Oncol 2012;30:3093-3099. 12. Alacacıoğlu İ. Periferal T Hücre/NK Hücreli Lenfomalar. Türkiye Klinikleri Hematoloji Onkoloji Dergisi Cilt:5 Sayı:3 2012;43-52. Anjİoİmmunoblastİk T Hücrelİ Lenfoma İlk tanımlandığı yıllarda ‘’disproteinemi ile seyreden anjioimmünoblastik lenfadenopati’’olarak tanımlanan anjioimmünoblastik T hücreli lenfoma (AİTL) T hücreli lenfomaların %18,5’unu oluşturur (1). Fenotipik ve gen ekspresyon profil analizine göre T-foliküler helper hücreden köken aldığı anlaşılmaktadır (2). Sıklıkla 6. ve 7. dekadda görülür (ortalama yaş 5964) (2). Hastalar B-semptomları (ateş, gece terlemeleri, kilo kaybı) ve yaygın lenfadenopati ile başvururlar. Bu durum kolaylıkla enfeksiyonlarla karıştırılabilir (2). Laboratuvar testlerinde anemi, hipergamaglobulinemi ve artmış laktat dehidrogenaz saptanır. Hastaların çoğunda dolaşan oto antikorlar kendilerini pozitif direkt antiglobulin testi, soğuk aglutininler veya dolaşan immün kompleksler şeklinde belli eder (2). Bu nedenle AİTL’ya otoimmün hemolitik anemi, romatoid artrit, otoimmün tiroidit gibi ottoimmün hastalıklar eşlik edebilir. Klinik seyir genellikle değişkendir, bazı hastalarda spontan remisyonlar görülmekle beraber hastaların bütünü ele alındığında prognoz genellikle kötüdür. AİTL’nın patogenezi iyi anlaşılamamıştır. Sitogenetik çalışmalarda AİTL’lı hastalarda tekrarlayan 3q, 5q ve 21. kromozomlrın kazanımları gösterilmiş olmakla birlikte, bu değişikliklerin etkilediği genler bilinmemektedir (3). Yakın zamanda gen ekspresyon profil analizleri, AİTL patogenezinde, tümör mikroçevresinin rolü olabileceğini göstermiştir (4). EBV ve insan herpesvirüs 6’nın AİTL ile ilişkisi uzun yıllar sorgulansa da şimdiye kadar hastalıkla herhangi bir virüs arasında kesin ilişki kurulamamıştır (2). AİTL için en iyi tedavi yönteminin ne olduğu bilinmemektedir. Bu nedenle tedavi taklaşımı ‘bekle-gör’ile tek başına steroid, sitotoksik ilaçlar ve kombine kemotrapi rejimleri arasında değişkenlik gösterir. İleri yaşlarda tek başına steroid iyi bir tedavi seçeneği olabilir. Fakat tek başına steroid alan hastalarda remisyon süreleri genellikle kısadır ve toplam hastalar ele alındığında kombinasyon kemoterapilerinin, tek başına steroide göre üstün olduğu gösterilmiştir (5). CHOP (siklofosfamid, doksorubisin, vinkristin, prednizon), ve CVP (siklofosfamid, doksorubisin, prednizon) gibi kombinasyon kemoterapileri %50’ye varan tam yanıt oranlarına ulaşmakla beraber, nüks oranları yüksekltir(5). Diğer tedavi yaklaşımları bozulan immüniteye yöneliktir; siklosporin, metotreksat, interferon-alfa, talidomid, rituksimab ve alemtuzumab bu ilaçların başında gelmektedir. Ancak bu ilaçlardan herhangi birinin konvansiyonel kemoterapiye üstünlüğü gösterilememiştir (6). Kök hücre destekli yüksek doz kemoterapi ilk tam remisyonda veya kemosensitif nüks uygun hastalarda düşünülebilir. EBMT’nin verilerine göre değişik Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS) Kaynaklar 1. Vose J, Armitage J, Weisenburger D; International T-Cell Lymphoma Project. International peripheral T-cell and natural killer/T-cell lymphoma study: pathology findings and clinical outcomes. J Clin Oncol 2008;26:4124-4130. 2. de Leval L, Gisselbrecht C, Gaulard P. Advances in the understanding and management of angioimmünoblastic T-cell lymphoma. Br J Haematol 2010;148:673-689. 3. Nelson M, Horsman DE, Weisenburger DD, Gascoyne RD, Dave BJ, Loberiza FR, Ludkovski O, Savage KJ, Armitage JO, Sanger WG. Cytogenetic abnormalities and clinical correlations in peripheral T-cell lymphoma. Br J Haematol 2008;141:461469. 4. Iqbal J, Weisenburger DD, Greiner TC, Vose JM, McKeithan T, Kucuk C, Geng H, Deffenbacher K, Smith L, Dybkaer K, Nakamura S, Seto M, Delabie J, Berger F, Loong F, Au WY, Ko YH, Sng I, Armitage JO, Chan WC; International Peripheral T-Cell Lymphoma Project. Molecular signatures to improve diagnosis in peripheral T-cell lymphoma and prognostication in angioimmunoblastic T-cell lymphoma. Blood 2010;115:1026-1036. 5. Pautier P, Devidas A, Delmer A, Dombret H, Sutton L, Zini JM, Nedelec G,Molina T, Marolleau JP, Brice P. Angioimmunoblastic-like T-cell non Hodgkin’slymphoma: outcome after chemotherapy in 33 patients and review of the literature. Leuk Lymphoma 1999;32:545-552. 6. Phillips AA, Owens C, Lee S, Bhagat G. An update on the management of peripheral T-cell lymphoma and emerging treatment options. J Blood Med. 2011;2:119-129. Anaplastİk Büyük Hücrelİ ALK+ ve ALK - Lenfoma Anaplastik büyük hücreli lenfoma (ABHL), ilk olarak Stein ve arkadaşları tarafından 1985’te büyük anaplastik CD30 taşıyan lenfositlerden oluşan lenfoma olarak tanımlanmıştır. (1). O tarihten beri ABHL’nin sınıflamasında önemli değişiklikler oldu. Karakteristik translokasyon olan t(2;5) (p23:q35) nükleoplazmin (NPM)/anaplastik lenfoma kinaz (ALK) (NPM-ALK) füzyon proteinine ve bunun sonucunda ALK tirozin kinazın aktivasyonuna yol açarak, kontrolsüz hücre proliferasyonuna neden olur (2). NPM-ALK translokasyonları sistemik ABHL’ların %60-85’inde görülürler(3,4). Kendine özgü klinikopatolojik özelliklerinden dolayı ALK-pozitif ABHL, DSÖ sınıflamasında ALK-negatif ABHL’den ayrı olarak kabul edilmiştir (4). ALK-pozitif hastaların ortalama yaşı 34, ALK-negatif ABHL’lı hastaların ortalama yaşı 58’dir (4). Lenf nodu histolojsinde T bölgesi ve parakortikal alanlarda lenfoid infiltrasyon gözlenir. Kapsül kalınlaşması ve fibröz doku birikimi sıklıkla görülür. Morfolojik olarak ABHL heterojendir. Tipik morfolojik özellik bazen çoklu çekirdekli, Reed-Sternberg hücrelerine benzeyen çok büyük lenfositlerin gözlenmesidir. ABHL’ların birkaç morfolojik tipi tanımlanmıştır: monomorfik, TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ durumlarda (nüks, refrakter, ilk tan remisyon) yapılan otolog kök hücre nakli sonrası 24. ayda toplam sürvi %67, 48. ayda %59 bulunmuştur. Ortalama yaşı 48 olan daha genç hastalarda allogeneik nakil sonuçları cesaret verici olmakla birlikte, hasta gurupları sınrlıdır. 483 484 HematoLog 2013:3•2 Hodgkin benzeri, lenfohistiyositik ve küçük hücreli. Bütün bu morfolojik farklılığa rağmen bütün ALK-pozitif ABHL’lar CD30, t(2;5) ve varyantlarını eksprese ederler. Bunların çoğunda epitelyumyal membran antijeni (EMA) pozitiftir. CD3 negatif bulunurken diğer T hücre belirteçleri pozitiftir. ReedSternberg hücrelerinden farklı olarak ABHL hücreleri CD15 negatiftirler. Bu özellik, Hodgkin hastalığı ile ayırımında önemeli rol oynar. Hastaların yarısından fazlasına evre IV’te tanı konur. B semptomları sık görülür. Lenf nodlarının yanında ekstranodal bölgeleri de tutabilir. Sıklıkla cilt, kemik, akciğer, kemik iliği ve karaciğer tutulabilir. ALK-pozitif ABHL kemosensitiftir ve antrasiklin içeren kombinasyon tedavilerine, en az yaygın büyük B-hücreli lenfoma kadar iyi yanıt verir (5). Sadece ABHL’lı hastaları içeren çalışma sayısı kısıtlı olmakla birlikte, bir seride tam yanıt oranı %77 olarak rapor edilmiştir (6). Erken evrede yakalanma oranları düşük olmakla birlikte, erken evrelerde (I/II) tedavi başarısı ileri evrelere (III/IV) göre oldukça yüksektir. Birinci basamakta otolog kök hücre nakli endikasyonu yoktur, ancak nüks vakalarda otolog kök hücre nakli yapılabilir. NPM-ALK ALK-pozitif ABHL’nın patogenezinde önemli rol oynaması nedeni ile, bu kimerik protein bu hastalıkta terapötik hedef olarak değerlendirilebilir. ALK tirozin kinaz inhibitörü olan crizotinibin, ALK taşiyan küçük hücre dışı akciğer kanserlerinde etkili olduğu gösterilmiştir (7). İki nüks, ileri evre ALKpozitif ABHL vakasında crotinibe yanıt bildirilmiştir. (8). CD30’u hedefleyen immünoterapiler de ALK-pozitif ABHL tedavisinde şu anda revaçta konulardandır. Bir antitubulin ajan olan monometil auristatin E (MMAE) CD30’a bağlanarak bir antikor-ilaç bileşiği olan brentuximab vedotin (SGN-35) oluşturulmuştur (9). Bu ilaçla nüks ve refrakter bütün CD30+ lenfomalarda çok iyi klinik yanıtlar elde edilmiş ve bu iyi yanıt oranları bu ilacın FDA tarafından hızla onaylanmasına yol açmıştır (9). Kaynaklar 1. Stein H, Mason DY, Gerdes J, O’Connor N, Wainscoat J, Pallesen G, Gatter K, Falini B, Delsol G, Lemke H, et al. The expression of the Hodgkin’s disease associated antigen Ki-1 in reactive and neoplastic lymphoid tissue: evidence that ReedSternberg cells and histiocytic malignancies are derived from activated lymphoid cells. Blood 1985;66:848-858. 2. Rimokh R, Magaud JP, Berger F, Samarut J, Coiffier B, Germain D, Mason DY. A translocation involving a specific breakpoint (q35) on chromosome 5 is characteristic of anaplastic large cell lymphoma (‘Ki-1 lymphoma’). Br J Haematol 1989;71:31-36. 3. Bitter MA, Franklin WA, Larson RA, McKeithan TW, Rubin CM, Le Beau MM, Stephens JK, Vardiman JW. Morphology in Ki-1(CD30)-positive non-Hodgkin’s lymphoma is correlated with clinical features and the presence of a unique chromosomal abnormality, t(2;5)(p23;q35). Am J Surg Pathol 1990;14:305-316. 4. Savage KJ, Harris NL, Vose JM, Ullrich F, Jaffe ES, Connors JM, Rimsza L, Pileri SA, Chhanabhai M, Gascoyne RD, Armitage JO, Weisenburger DD; International Peripheral T-Cell Lymphoma Project. ALK- anaplastic large-cell lymphoma is clinically and immunophenotypically different from both ALK+ ALCL and peripheral T-cell lymphoma, not otherwise specified: report from the International Peripheral T-Cell Lymphoma Project. Blood 2008;111:5496-5504. Perİferİk T HÜcreli lenfoma (NOS) 6. Falini B, Pileri S, Zinzani PL, Carbone A, Zagonel V, Wolf-Peeters C, Verhoef G, Menestrina F, Todeschini G, Paulli M, Lazzarino M, Giardini R, Aiello A, Foss HD, Araujo I, Fizzotti M, Pelicci PG, Flenghi L, Martelli MF, Santucci A. ALK+lymphoma: clinico-pathological findings and outcome. Blood 1999;93:2697-2706. 7. Kwak EL, Bang YJ, Camidge DR, Shaw AT, Solomon B, Maki RG, Ou SH, Dezube BJ, Jänne PA, Costa DB, Varella-Garcia M, Kim WH, Lynch TJ, Fidias P, Stubbs H, Engelman JA, Sequist LV, Tan W, Gandhi L, Mino-Kenudson M, Wei GC, Shreeve SM, Ratain MJ, Settleman J, Christensen JG, Haber DA, Wilner K, Salgia R, Shapiro GI, Clark JW, Iafrate AJ. Anaplastic lymphoma kinase inhibition in non-small-cell lung cancer. N Engl J Med 2010;363:1693-1703. 8. Gambacorti-Passerini C, Messa C, Pogliani EM. Crizotinib in anaplastic large-cell lymphoma. N Engl J Med 2011;364:775-776. 9. Younes A, Bartlett NL, Leonard JP, Kennedy DA, Lynch CM, Sievers EL, ForeroTorres A. Brentuximab vedotin (SGN-35) for relapsed CD30-positive lymphomas. N Engl J Med 2010;363:1812-1821. TÜRK HEMATOLOJİ DERNEĞİ 5. Savage KJ, Harris NL, Vose JM, Ullrich F, Jaffe ES, Connors JM, Rimsza L,Pileri SA, Chhanabhai M, Gascoyne RD, Armitage JO, Weisenburger DD; International Peripheral T-Cell Lymphoma Project. ALK- anaplastic large-cell lymphoma is clinically and immunophenotypically different from both ALK+ ALCL and peripheral T-cell lymphoma, not otherwise specified: report from the International Peripheral T-Cell Lymphoma Project. Blood 2008;111:5496-5504. 485
© Copyright 2024 Paperzz
