ΕΡΕΥΝΑ Πώς µπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά µε το άγχος των σχολικών εξετάσεων. Απλές συµβουλές που φέρνουν αποτέλεσµα.. ΣΕΛ.6 ΘΕΜΑ Οι 1 2 φωτογραφίες που άλλαξαν τον κόσµο (και η πραγµατική ιστορία πίσω από αυτές). ΣΕΛ. 1 1 ∆ΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ Ποιό είναι το αγαπηµένο σας µάθηµα στο σχολείο. ΣΕΛ.1 7 ΑΦ Ι Ε Ρ Ω Μ Α Σχολική Βία. Η "αόρατη" απειλή των νέων. ΣΕΛ.7 . Μια έκθεση - ύµνος στον αρχαίο ελληνικό πολιτισµό και στην τεχνολογική ανάπτυξη του µέσα από τα µάτια ενός πρωτοπόρου εκπαιδευτικού. Με πρωτοβουλία της ∆ιεύθυνσης του Σχολείου, η έκθεση µεταφέρθηκε στο σχολείο µας για δύο εβδοµάδες, όπου διοργανώθηκαν εκδροµές από σχολεία όλης της Αθήνας, αλλά και από ιδιώτες για να γνωρίσουν από κοντά τα εντυπωσιακά εκθέµατα. ΣΕΛ.3 Βραδιά Αργεντίνικου Tango στο 1 ο ΕΠΑ.Λ Ιλιου ΒΙΒΛΙΟ - ΑΠΟΨΗ Είναι αργός ο θάνατος γι' αυτόν που δεν διαβάζει...» . Πώς θα ήταν η πορεία του ανθρώπου χωρίς αυτό το πνευµατικό αγαθό ΣΕΛ. 8 ∆εν φανταζόταν, κανείς, στην αρχή της σχολικής χρονιάς ότι ένα σχολείο θα µπορούσε να διοργανώσει µια τόσο σηµαντική εκδήλωση όπως η βραδιά Tango. ΣΕΛ 5 Υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Αργεντινής, οι µαθητές του 1 ου ΕΠΑ.Λ Ιλίου και καταξιωµένοι καλλιτέχνες ξεσήκωσαν τους θεατές σε µια ανεπανάληπτη παράσταση. EDITORIAL Καλως ήρθατε στο περιοδικό του 1 ου ΕΠΑ.Λ Ιλίου. Το δεύτερο τεύχος µας βρίσκει στη ... δύση του σχολικού µας έτους, ενός έτους γεµάτο δραστηριότητες, εκδηλώσεις και φυσικά µε ευχάριστες και δυσάρεστες στιγµές. Το περιοδικό µας προσπαθεί να παρακολουθήσει κάποιες από τις σχολικές δράσεις, όπως το εκπληκτικό µουσείο αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας, όπου είχαµε την τιµή να φιλοξενήσουµε για περίπου δύο εβδοµάδες στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων. Επίσης, ευχάριστη νότα στην καθηµερινότητα του σχολείου ήταν η διοργάνωση βραδιάς ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ EDITORIAL: ΣΕΛ.2 ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΕΧΝ/ΓΙΑΣ: ΣΕΛ.34 ΒΡΑΔΙΑ TANGO: ΣΕΛ.5 ΕΡΕΥΝΑΑΓΧΟΣ: ΣΕΛ.6 ΣΧΟΛΙΚΗ ΒΙΑ: ΣΕΛ 7 ΒΙΒΛΙΟ: ΣΕΛ.8 ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ: ΣΕΛ 9 ΕΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗ 2013: ΣΕΛ.10 ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΕΛ. 1116 ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΣΕΛ 17 Συντακτική ομάδα Παντελάκης Αντώνης Χατζηγιαννάκη Βάσω Γεωργοπούλου Γιολάντα Σταθοπούλου Σοφία αργεντίνικου tango, µάθαµε για την αργεντίνικη κουλτούρα και δραστηριοποιήσαµε µαθητές από όλο το σχολείο. Το σχολείο φέτος για πρώτη φορά άνοιξε την αγκαλία του σε µια σειρά από δράσεις που ανέδειξαν τον κοινωνικό, πολιτιστικό και ανθρώπινο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Κόντα στη λιτότητα, την οικονοµική δυσπραγία και τη µιζέρια των καιρών έδειξε ότι µπορεί ένα σχολείο να προάγει ενέργειες διαφορετικές από αυτές που έχουµε συνηθίσει. ∆εν είναι πάντα θετικός ο απολογισµός. Λάθη και παραλείψεις γίνονται, αντίθετες φωνές και απόψεις υπάρχουν σχετικά µε το πόσο λειτουργούν οι κοινωνικές δράσεις εις βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας. ∆εν είµαι αντίθετος σε αυτά τα επιχειρήµατα. Απλά θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολο για τους εκπαιδευτικούς να οργανώσουν, να στήσουν µια εκδήλωση και οι µαθητές κερδίζουν πολλά από τη διαδικασία παρά να γίνει µάθηµα. Η ώρα διδασκαλίας δεν είναι από µόνο της αυτοσκοπός για τους µαθητές και αυτό το βιώνουν οι εκπαιδευτικοί µέσα στην τάξη. Χρειάζεται αλληλεπίδραση µαθητών και εκπαιδευτικών, ουσιαστική συνεργασία και να µην γίνονται οι δράσεις µια ωραία φολκλορική γιορτή, χωρίς κέρδος για κανένα. Αυτό, βέβαια, απαιτεί κόπο, πολύ καλή οργάνωση και φυσικά πολύ δουλειά. Για να δούµε, λοιπόν, στο τέλος τι "ταµείο" θα κάνουµε. Εύχοµαι καλό καλοκαίρι σε όλους. Α.Παντελάκης ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΣΕΛΙ∆Α 1 ) Η αξεπέραστη προσφορά των αρχαίων Ελλήνων στους τοµείς της Φιλοσοφίας και των Καλών Τεχνών είναι πασίγνωστη και δεν αµφισβητείται από κανένα. Το ίδιο γνωστή είναι και η προσφορά τους στο χώρο των Επιστηµών. Όµως η Τεχνολογία των αρχαίων Ελλήνων είναι σχετικά άγνωστη όπως και οι απίστευτες επιδόσεις τους στον τοµέα αυτό. Η παρούσα έκθεση αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας περιλαµβάνει 300 περίπου λειτουργικά οµοιώµατα εξαιρετικών εφευρέσεων του αρχαιοελληνικού τεχνολογικού θαύµατος (από το ροµπότ - υπηρέτρια του Φίλωνος µέχρι τον κινηµατογράφο του Ήρωνος και από το αυτόµατο ωρολόγιο του Κτησιβίου µέχρι τον αναλογικό υπολογιστή των Αντικυθήρων) που καλύπτουν την περίοδο από το 2000 π.Χ. µέχρι το τέλος του αρχαίου ελληνικού κόσµου κατόπιν 22χρονης έρευνας και µελέτης του Κώστα Κοτσανά. Πρόκειται για την εγκυρότερη (καθότι στηρίζεται αποκλειστικά στην ενδελεχή µελέτη της αρχαιοελληνικής, λατινικής και αραβικής γραµµατείας, των αγγειογραφικών πληροφοριών και των ελαχίστων σχετικών αρχαιολογικών ευρηµάτων) και την πληρέστερη έκθεση του είδους της παγκοσµίως. Όλα τα εκθέµατα και το υποστηρικτικό τους υλικό έχουν δηµιουργηθεί από τον ίδιο χωρίς καµιά επιχορήγηση από οποιοδήποτε δηµόσιο ή ιδιωτικό φορέα και εκτίθενται µόνιµα στο οµώνυµο Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας και στο Μουσείο Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων και Παιχνιδιών που λειτουργούν στο Κατάκολο υπό την αιγίδα του ∆ήµου Πύργου. Σκοπός των µουσείων είναι να αναδείξουν αυτή τη σχετικά άγνωστη πτυχή του πολιτισµού των αρχαίων Ελλήνων και να αποδείξουν ότι η αρχαιοελληνική τεχνολογία λίγο πριν το τέλος του αρχαιοελληνικού κόσµου ήταν εξαιρετικά όµοια µε τις απαρχές της σύγχρονης τεχνολογίας µας. Οι κοχλίες και τα περικόχλια, οι οδοντωτοί τροχοί και οι κανόνες, οι τροχαλίες και οι ιµάντες, οι αλυσοτροχοί και οι αλυσίδες, τα πολύσπαστα και τα βαρούλκα, οι υδραυλικοί ελεγκτές και οι βαλβίδες, είναι µερικά µόνο από τα εφευρήµατα των αρχαίων Ελλήνων που αποτέλεσαν τους θεµέλιους λίθους της Στοιχεία Επικοινωνίας Κώστας Κοτσανάς Οµήρου 1 8, ΠΥΡΓΟΣ, 271 00 ΕΛΛΑΣ Τηλ. 69424201 57 e-mail: [email protected] ∆είτε το καθηµερινό πρόγραµµα της Έκθεσης στην ιστοσελίδα http://www.facebook.com /MuseumOfAncientGreek TechnologyKatakolo/. πολύπλοκης τεχνολογίας τους. Αυτά τα κληροδοτήµατα, ίδια και αναντικατάστατα, εξακολουθούν και σήµερα να αποτελούν τα δοµικά στοιχεία της σύγχρονης τεχνολογίας µας, η εξέλιξη της οποίας θα ήταν αµφίβολη χωρίς την ανέξοδη και απροβληµάτιστη υιοθέτησή τους. Απλά χρειάστηκε πάνω από µια χιλιετία ωρίµανσης για να επανακτήσει η ανθρωπότητα αυτήν την αξιοθαύµαστη λησµονηµένη τεχνολογία. Η εξερεύνηση αυτής της εποχής που η τεχνολογία αιχµής δεν κατοχυρωνόταν αποδεικνύει περίτρανα πόσα περισσότερα (από όσα νοµίζουµε) χρωστά ο σύγχρονος ∆υτικός Τεχνολογικός Πολιτισµός στους Έλληνες. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους και για τους µαθητές που την επισκέπτονται οργανωµένα παρέχονται δωρεάν ποικίλα εκπαιδευτικά προγράµµατα, αναλυτική ξενάγηση και επίδειξη της λειτουργίας των εκθεµάτων από τον ίδιο το δηµιουργό τους στο πλαίσιο του εθελοντισµού. Το κλείσιµο των επισκέψεων γίνεται µε τηλεφωνική επικοινωνία στο τηλέφωνο 6983239032 και στο e-mail: [email protected]. Τα εκθέµατα συνοδεύονται από πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό (στα ελληνικά και αγγλικά) όπως επεξηγηµατικές πινακίδες και γιγαντοαφίσες µε πολλές πληροφορίες, αναλυτικά σχέδια, φωτογραφίες και πλήρεις βιβλιογραφικές αναφορές ενώ πολλά από τα εκθέµατα είναι διαδραστικά. Υπάρχουν σταθµοί προβολής βίντεο και κινουµένων σχεδίων επίδειξης της λειτουργίας των µηχανισµών καθώς και προβολή ντοκυµαντέρ όπου ο εκθέτης εξηγεί τη λειτουργία και τη σηµασία των µηχανισµών. Η έκθεση (ταξινοµηµένη σε ενότητες) ακολουθεί όλες τις σύγχρονες εκπαιδευτικές αντιλήψεις της Παιδαγωγικής και Μουσειακής Αγωγής ώστε να δρα πολυεπίπεδα ως ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ προς το µέγεθος της αρχαίας ελληνικής τεχνολογικής σκέψης και τεχνικής τόσο στην εκπαιδευτική κοινότητα όλων των βαθµίδων όσο και στο ευρύτερο κοινό. Πολλά από τα εκθέµατα και τις µελέτες στις οποίες στηρίζεται η κατασκευή τους έχουν παρουσιαστεί σε διεθνή συνέδρια και εκθέσεις, ενώ έχουν πραγµατοποιηθεί πολλές περιοδικές εκθέσεις του µουσείου στην Ελλάδα και το εξωτερικό από τη γειτονική Κύπρο µέχρι τη µακρινή Αυστραλία. Μέσα από την έκθεση δίνεται η δυνατότητα στους επισκέπτες να γνωρίσουν τις απίστευτες τεχνολογικές επιδόσεις των αρχαίων Ελλήνων και να διαπιστώσουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες α) είχαν ανακαλύψει έναν «κινηµατογράφο» ικανό να παρουσιάζει αυτόµατα την πλοκή ενός µύθου µε κινούµενη εικόνα και ήχο β) είχαν επινοήσει (για ψυχαγωγικό δυστυχώς µόνο σκοπό) αυτοκινούµενα οχήµατα (αυτοκίνητα) µε αυτόµατη πλοήγηση, µε κιβώτιο ταχυτήτων, υδραυλικές προγραµµατιζόµενες βαλβίδες και άλλα περίπλοκα εξαρτήµατα γ) χρησιµοποιούσαν λειτουργικά ροµπότ µε σκοπό να τους υπηρετούν δ) είχαν ανακαλύψει την αρχή του ατµοστροβίλου ε) χρησιµοποιούσαν πολύπλοκα αστρονοµικά µετρητικά όργανα ακριβείας (όπως έναν αναλογικό υπολογιστή, ένα G.P.S, ένα θεοδόλιχο-χωροβάτη, κ.ά.) που τους επέτρεπαν να υπολογίζουν µε ακρίβεια γεωδαιτικά και αστρονοµικά στοιχεία στ) είχαν επινοήσει ευφυείς µηχανές µε κερµατοδέκτη ζ) χρησιµοποιούσαν πολύπλοκα ανυψωτικά µηχανήµατα ικανά να οικοδοµούν πανύψηλα κτίσµατα µε ολιγάριθµο προσωπικό η) διέθεταν ωρολόγια (και ξυπνητήρια) ικανά να λειτουργούν αυτόµατα και αδιάκοπα χωρίς ανθρώπινη παρέµβαση, κ.ά. Όλα αυτά αποδεικνύουν την υψηλής στάθµης τεχνολογία του πολιτισµού των αρχαίων Ελλήνων που δεν είχε σχεδόν τίποτα να ζηλέψει από την πρώιµη σύγχρονη τεχνολογία και που θα είχε οδηγήσει (αν οι οικονοµικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής το επέτρεπαν) στη Βιοµηχανική Επανάσταση από την ελληνιστική εποχή µε απρόβλεπτες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Η αφιλοκερδής µεταφορά της έκθεσης (µετά από πρόσκληση) σε άλλες περιοχές (στην Ελλάδα και το εξωτερικό) θα δώσει τη δυνατότητα να γνωρίσουν περισσότεροι Έλληνες και ξένοι αυτήν την εντελώς άγνωστη πτυχή του πολιτισµού των αρχαίων Ελλήνων, την καταπληκτική τεχνολογία τους. ΠΗΓΗ: www.kotsanas.com ∆ΡΑΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ Η πραγµατική προέλευση της µουσικής του τανγκό είναι τόσο περίπλοκη όσο και το ίδιο το τανγκό. Οι Γάλλοι αποικιοκράτες στη ∆οµηνικανή ∆ηµoκρατία γύρω στον 1 8ο αιώνα χρησιµοποιούσαν τους σκλάβους σα µουσικούς, ενώ εκείνοι χόρευαν "la contre dance", κάποιο γαλλικό είδος µουσικής από το οποίο προήλθε ο αντίστικτος ρυθµός ΒΡΑ∆ΙΑ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟΥ του τανγκό. Οι ίδιοι σκλάβοι έπαιζαν TANGO µουσική και για δική τους (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 1 ) ευχαρίστηση, ταξίδευαν και επηρεάστηκαν σηµαντικά από την Το 1 ο ΕΠΑΛ Ιλίου στα πλαίσια του κουβανική µουσική και τη συγγενική µαθήµατος project – Ερευνητική -µουσικά- ισπανική θαρθουέλα. εργασία µε θέµα «Κατασκευή σκηνικών για παράσταση Tango» Το πρώτο τανγκό που και ο σύµβουλος Στάθης ηχογραφήθηκε ήταν του Άνχελ Ζωγόπου-λος σε συνεργασία µε Βιγιόλδο (Angel Villoldo), την ΕΠΑΣ Ιλίου και του 5ου ΣΕΚ ερµηνευµένο από τη Γαλλική Εθνική διοργάνωσε βραδιά Tango Φρουρά στο Παρίσι. Ο Βιγιόλδο δεν Argentino. είχε άλλη επιλογή από το να ηχογραφήσει στο Παρίσι γιατί εκείνο Συγκεκριµένα, χόρεψαν οι τον καιρό στην Αργεντινή δεν διακεκριµένοι χορευτές Μαρι-άννα υπήρχε στούντιο ηχογραφήσεων. και Βαγγέλης της ACADEMIA DEL TANGO, καθώς και µαθητές του Τα πρώτα τανγκό παιζόντουσαν από σχολείου µας το Σάββατο 6 µετανάστες στο Μπουένος Άιρες και Απριλίου 201 3 στην αίθουσα το Μοντεβιδέο. Η πρώτη γενιά των εκδηλώσεων του 1 ου ΕΠΑΛ Ιλίου ερµηνευτών τανγκό ονοµάζονταν Ανδροµάχης και Χασιάς. "Guardia Vieja" (η Παλιά Φρουρά). Η είσοδος ήταν ελεύθερη, ενώ η Μέχρι το τέλος του 1 9ου αιώνα, αυτό οργάνωση της εκδήλωσης είχε την το κράµα ευρωπαϊκής, αφρικανικής συµπαράσταση της πρεσβείας της και µουσικής σαλονιoύ ακουγόταν σε Αργεντινής και του δήµου Ιλίου. όλο το µητροπολιτικό Μπουένος Άιρες. Πέρασε καιρός µέχρις ότου Τι είναι όµως το Tango; διεισδύσει σε πιο "καλούς κύκλους": Το Τανγκό (τάνγκο στα ισπανικά, στις αρχές του 20ού αιώνα ήταν η Tango) είναι είδος µουσικής και αγαπηµένη µουσική τραµπούκων και χορού αργεντίνικης προέλευσης. µαφιόζων που επισκέπτονταν τους Η µουσική του τανγκό οίκους ανοχής, σε µια πόλη µε παραδοσιακά παίζεται από µια περίπου 1 00.000 περισσότερους ορκέστα τίπικα (τυπική άντρες από γυναίκες (το 1 91 4). Οι ορχήστρα), η οποία συχνά πολύπλοκοι χοροί που προήλθαν περιλαµβάνει βιολί, πιάνο, κιθάρα, από αυτή την πλούσια µουσική φλάουτο, και κυρίως µπαντονεόν. αντικατοπτρίζουν τη συνήθεια των Το τανγκό ταυτίζεται µε τη ανδρών να χορεύουν τανγκό σε µουσική της Αργεντινής και της οµαδες, εκδηλώνοντας τόσο τον Ουρουγουάης και είναι γνωστό σε ανδρισµό όσο και τη σεξουαλική πολλά µέρη του κόσµου. επιθυµία τους, δηµιουργώντας το ξεχωριστό µίγµα ευαισθησίας και Ιστορία και εξέλιξη επιθετικότητας του τανγκό. Προέλευση τρίο φλάουτο-κιθάρα-βιολί, µε το µπαντονεόν να φτάνει περί τα τέλη του 1 9ου αιώνα. Η διάδοση του µπαντονεόν οφειλόταν πρωτίστως στον Εδουάρδο Αρόλας, ενώ ο Βισέντε Γκρέκο καθιέρωσε το σεξτέτο για το τανγκό, αποτελούµενο από πιάνο, κοντραµπάσο, δύο βιολιά και δύο µπαντονεόν. Όπως πολλά άλλα είδη λαϊκής µουσικής, το τανγκό συνδέθηκε µε τα χαµηλά κοινωνικά στρώµατα και οι πιο εύποροι Αργεντίνοι προσπάθησαν να περιορίσουν την επίδρασή του. Παρά την περιφρόνηση, µερικοί το υποστήριξαν θερµά, όπως ο συγγραφέας Ρικάρδο Γκουιράλδες. Ο Γκουιράλδες έπαιξε ρόλο στη διεθνή απήχηση του τανγκό, το οποίο κατέκτησε τον κόσµο µέχρι το τέλος του Α' Παγκοσµίου Πολέµου, και έγραψε το ποίηµα "Tango" στο οποίο περιγράφει τη µουσική ως τον "παράφορο έρωτα ενός τύραννου, που µε ζήλεια φρουρεί την κυριαρχία του, σε γυναίκες που έχουν παραδοθεί υποτακτικά, σαν υπάκουα ζώα". Οι δεκαετίες του 1 920 και του 1 930 και ο Κάρλος Γκαρδέλ Το τανγκό άρχισε γρήγορα να κερδίζει έδαφος στην Ευρώπη, ξεκινώντας από τη Γαλλία. Ο διάσηµος σταρ Ροδόλφος Βαλεντίνο έγινε σύµβολο του σεξ που έφερε το τανγκό σε καινούργια ακροατήρια, κυρίως στις ΗΠΑ, µε τις αισθησιακές απεικονίσεις του χορού στον κινηµατογράφο. Κατά τη δεκαετία του '20 το τανγκό βγήκε από τους οίκους ανοχής και έγινε πιο αξιοσέβαστο ως µουσική και ως χορός. Αρχηγοί µπάντων όπως ο Ροβέρτο Φίρπο και ο Φρανσίσκο Κανάρο αντικατέστησαν το φλάουτο µε κοντραµπάσο. Οι στίχοι εξακολουθούσαν να εκφράζουν τον αναµενόµενο ανδρισµό της τότε νοοτροπίας, ρίχνοντας το φταίξιµο στις γυναίκες για αναρίθµητα µαράζια, και οι κινήσεις του χορού εξακολουθούσαν να είναι σεξουαλικές και επιθετικές. Η µουσική παιζόταν µε όργανα που ΠΗΓΗ: http://www.hellenica.de µπορούσαν εύκολα να µεταφερθούν: Βρισκόµαστε λίγο πριν από την έναρξη των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Οι µαθητές φτάνουν στο τέλος του Γολγοθά, καθώς αυτές οι εξετάσεις αποτελούν, καλώς ή κακώς, το εισιτήριο για το όνειρο της τριτοβάθµιας εκπαίδευσης. Πώς µπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά µε το άγχος εξετάσεων Απλές συµβουλές που φέρνουν αποτέλεσµα Ø Όταν κρατάµε το λόγο µας και τηρούµε τις υποσχέσεις που δίνουµε στα παιδιά, αυτά µαθαίνουν ότι µπορούν να βασίζονται σε µας και αυτό τους προσφέρει το αίσθηµα της ασφάλειας Ø Σεβόµαστε την προσπάθεια του παιδιού µας όταν δεν καβγαδίζουµε µπροστά του, δεν ακούµε ραδιόφωνο στη διαπασών, δε γεµίζουµε το σπίτι καπνό από τα τσιγάρα µας. Προσπαθούµε να είµαστε σταθεροί στις ώρες που βρισκόµαστε στο σπίτι, έτσι ώστε το παιδί µας να ξέρει πότε µπορεί να µας βλέπει. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να µας νιώθουν κοντά τους, ακόµη κι αν δεν κάνουµε κάτι µαζί τους. Ø Σταµατήστε: 1 . Σταµατήστε να µιλάτε για τις επιδόσεις του παιδιού σας ή για τις δικές σας αγωνίες σε φίλους και γνωστούς µπροστά στο παιδί σας. 2. Σταµατήστε να λέτε στο παιδί σας «∆εν είσαι καλό παιδί γιατί δε διαβάζεις», «∆ε σε αγαπώ γιατί δεν είσαι καλός µαθητής». Θυµηθείτε ότι όλοι οι άνθρωποι αξίζουν, ανεξάρτητα από το αν υπήρξαν καλοί ή κακοί µαθητές. 3. Σταµατήστε την κριτική. Βγείτε από το ρόλο του δικαστή, του χωροφύλακα και του αρχιστράτηγου. 4. Σταµατήστε να ΕΡΕΥΝΑ: Πώς µπορούν να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά µε το άγχος χρησιµοποιείτε τη λέξη «αλλά». «Σε αγαπώ, αλλά δεν είσαι καλός µαθητής». Αυτά τα δύο δεν έχουν σχέση µεταξύ τους και θα πρέπει να λέγονται σε άλλη πρόταση το καθένα και ίσως σε διαφορετική στιγµή. Ø ∆ώστε ενθαρρυντικά µηνύµατα χωρίς «αλλά». «Είσαι σπουδαίο παιδί», «Προσπαθείς πολύ», «Έχεις κάνει µεγάλη πρόοδο», «Έχεις µεγάλες πιθανότητες να πετύχεις», «Συνέχισε, πας καλά». Ø ∆ώστε απλόχερα το µήνυµα της αγάπης. Η αγάπη του γονιού είναι η µόνη αγάπη που προσφέρεται άνευ όρων. Όλα τα παιδιά τη δικαιούνται: «Σε αγαπώ όπως είσαι». Ø Κάντε κάτι κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία: κλείστε τα µάτια σας και φανταστείτε το παιδί σας να πετυχαίνει το στόχο του. Φανταστείτε το χαµογελαστό και χαρούµενο. Κρατήστε αυτή την εικόνα στο µυαλό σας µέχρι να την ευχαριστηθείτε και µετά σιγά-σιγά ανοίξτε τα µάτια σας. Ø Βρείτε το χρόνο να χαλαρώσετε µαζί µε το παιδί σας. Να πείτε κάποιο αστείο, να δείτε µαζί µια ταινία, να παίξετε τάβλι, να πάτε στα µαγαζιά κ.τ.λ. Η ζωή πρέπει να έχει και τη χαρούµενη και ανάλαφρη πλευρά της. Ø Επιδιώξτε να έχετε προσωπική ζωή και µην περιµένετε να ικανοποιήσετε τις ανάγκες σας µόνο µέσα από τα παιδιά σας. Τα παιδιά δεν πρέπει να αποτελούν τη µοναδική πηγή αυτοεκπλήρωσης των γονέων. ΑποφύγετεL Ø Να φωνάζετε στα παιδιά. Ø Να απειλείτε. «Αν εσύ δενL τότε θα σου δείξω εγώ!». Ø Να συγκρίνετε τα παιδιά µεταξύ τους. «Είδες ο Γιώργος; Γιατί αυτός και όχι εσύ;». Ø Να δίνετε υποσχέσεις που δεν πρόκειται να τηρήσετε. «Αν περάσεις στις εξετάσεις, θα σε αφήσω να ξενυχτάς κάθε βράδυ». Ø Να τροµάζετε τα παιδιά. «Αν δεν περάσεις, κάηκες!». Ø Να µπερδεύετε τα παιδιά. «Αν δεν µπεις στο Μαθηµατικό δεν πειράζει, αλλά να ξέρεις ότι θα στενοχωρηθούµε πολύ ο µπαµπάς σου και εγώ!». Ø Να δηµιουργείτε ενοχές στα παιδιά. «Ο καηµένος ο πατέρας σου θα αρρωστήσει αν δει τους βαθµούς σου! Αυτός που σε αγαπάει και γίνεται κοµµάτια για σένα!». Ø Να τα παρακαλάτε. «Σε παρακαλώ, χρυσούλι µου, κάν’ το για µένα. Κάν’ το για µένα, εγώ που σε λατρεύω!» Ø Να τα κατασκοπεύετε. Να κρυφακούτε στο τηλέφωνο, να ψάχνετε τα συρτάρια τους, να διαβάζετε κρυφά το προσωπικό τους ηµερολόγιο κτλ. Ø Να κάνετε για τα παιδιά πράγµατα που µπορούν να κάνουν µόνα τους Ø Και πάνω από όλα, αποφύγετε να τα απορρίπτετε. «∆εν αξίζεις τίποτα! Είσαι ένας άχρηστος! Είσαι ανόητος! Είσαι τεµπέλης!». ΠΗΓΗ: www.mustmagazine.gr ΑΦΙΕΡΩΜΑ του σχολείου είτε γενικά στο σχολικό Η σχολική βία "school bullying" περιβάλλον, πρέπει να διερευνήσετε τι ακριβώς έχει συµβεί. - Στη συνέχεια να απευθύνεστε στο βασικό Τι νοείται ως σχολικός εκφοβισµός; καθηγητή του παιδιού σας και στο διευθυντή του Ο σχολικός εκφοβισµός είναι µια σχολείου. Πώς να το χειριστείτε µε το πραγµατικότητα που παιδί σας απασχολεί πολλούς γονείς σε - Συζητείστε µε το παιδί σας όλα τα κράτη του κόσµου. για τα συναισθήµατά του Είναι η χρήση βίας µεταξύ - ∆ιαβεβαιώστε το ότι δεν µαθητών µε σκοπό να ευθύνεται το ίδιο προκαλέσει στους άλλους - Να είστε δίπλα του πόνο και αναστάτωση. Σε - Αποθαρρύνετέ το από το να άλλες ευρωπαϊκές χώρες και χρησιµοποιεί εκφοβιστική στις ΗΠΑ αυτά τα φαινόµενα συµπεριφορά και εκείνο είναι σχετικά πιο συνηθισµένα σε σύγκριση µε την ελληνική Αν το παιδί σας εκφοβίζει πραγµατικότητα. Τα τελευταία άλλα παιδιά χρόνια όµως το πρόβληµα εµφανίζεται και στον τόπο µας µε Η ανησυχία για τη βία στο σχολείο δεν αφορά µόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν αυξανόµενη συχνότητα. θύµατα εκφοβισµού, βίας ή αποκλεισµού, αλλά και τους γονείς των παιδιών που εκφοβίζουν. Θύτες και θύµατα Όλα τα παιδιά µπορεί να παίξουν κατά Πολλοί είναι οι λόγοι που ένας έφηβος οδηγείται καιρούς τον πρώτο ή το δεύτερο ρόλο. Ο σε αυτή τη συµπεριφορά. Πιθανόν από την θύτης µπορεί να γίνει θύµα κάποιων οικογένειά του να λείπουν κάποια βασικά ισχυρότερων. Το θύµα µπορεί µε τη σειρά εξισορροπητικά στοιχεία. Για παράδειγµα αν ο του να γίνει θύτης µόλις του δοθεί η ευκαιρία ένας γονιός λείπει ή πέθανε, αν η οικογένεια στην αντιπαράθεση µε κάποιους περνά πολλές οικονοµικές δυσκολίες, αν κάποιος είναι άρρωστος και το παιδί νιώθει ασθενέστερους. τροµερή ανασφάλεια, είναι πολύ πιθανό στην Πως θα διαπιστώσετε αν το παιδί σας εφηβεία κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες να εκφράσει τη δική ανασφάλεια και θλίψη µε είναι θύµα εκφοβισµού επιθετική συµπεριφορά Πολύ συχνά οι µαθητές αποσιωπούν αυτό επιθετικότητα Η που τους συµβαίνει γιατί δεν θέλουν να αποτελεί την έκφραση της ανάγκης του εφήβου εµπλέξουν τους γονείς τους είτε επειδή να επιβληθεί. ντρέπονται είτε επειδή φοβούνται. Έτσι, ΠΗΓΗ: http://www.akappatou.gr υποφέρουν σιωπηλά. Αν διαπιστώσετε κάποιες αλλαγές στη συµπεριφορά του παιδιού, τότε ίσως θυµατοποιείται στο σχολείο. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί µπορεί να κάνει κάτι από τα εξής: Τι συνιστώ να κάνετε - Όταν διαπιστώνετε ότι το παιδί σας πέφτει θύµα βίαιης συµπεριφοράς, είτε στην αυλή ΥΜΝΟΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΒΙΒΛΙΟ Γράφει ο Νίκος Τσούλιας Αν επ' ευκαιρία της 23ης Απριλίου, που ήταν η Παγκόσµια Ηµέρα του Βιβλίου, αναρωτιόµασταν πώς θα ήταν η πορεία του ανθρώπου χωρίς αυτό το πνευµατικό αγαθό... Αν κάθε ηµέρα στα µέσα µαζικής επικοινωνίας έβλεπες ανθρώπους σκυµµένους πάνω σε ένα βιβλίο ή κρεµασµένους µε το ένα χέρι από µια λαβή του λεωφορείου και µε το άλλο «κρεµασµένους» από τις σελίδες κάποιου βιβλίου... Αν στα σπίτια οι γονείς δεν ήµασταν έρµαια της τηλεοπτικής υποκουλτούρας, ανοίγαµε έστω για µία ώρα ένα βιβλίο και δεν βγάζαµε ανέξοδα κηρύγµατα στα παιδιά µας περί της ανάγκης του διαβάσµατος... Αν στα σχολεία, εµείς οι εκπαιδευτικοί αποδίδαµε ύµνους στο βιβλίο για την προσφορά του στον εξανθρωπισµό του ανθρώπου και επιµέναµε συστηµατικά και αταλάντευτα στην καλλιέργεια της πνευµατικότητας των µαθητών µας... Αν στους χώρους εργασίας κατά την ώρα των διαλειµµάτων, οι εργαζόµενοι άκουγαν ποίηση όπως γίνεται αλλού... Αν οι πολιτικοί δεν ανακάλυπταν τα βιβλία κυρίως στις παρουσιάσεις και είχαν κατανοήσει τι σηµαίνουν οι κοινωνίες της γνώσης... Τότε ο πολίτης θα είχε πιο συγκροτηµένη άποψη για τη ζωή, θα ήταν πιο διεκδικητικός για τα δικαιώµατά του και δεν θα ήταν ευάλωτος στις εµπορευµατοποιηµένες αντιλήψεις. Τότε οι νέοι µας θα έβλεπαν το σχολείο, το ΤΕΙ και το πανεπιστήµιο όχι µόνο µε χρησιµοθηρική - επαγγελµατική νοοτροπία αλλά και ως θεσµούς προαγωγής των ανθρωπιστικών αξιών και ως τόπους θεµελίωσης µιας διά βίου µόρφωσης. Τότε θα είχαµε άλλους προϋπολογισµούς για την παιδεία και ανάπτυξη δεν θα σήµαινε µόνο έργα µε όλο και περισσότερο τσιµέντο αλλά κυρίως επένδυση στη γνώση. Τότε θα ήταν αρκετά διαφορετική η εξέλιξη της χώρας µας και η προοπτική προόδου της κοινωνίας µας. Και για όλα αυτά δεν έχει σηµασία ποια είναι η αιτία και ποιο το αποτέλεσµα για την αρνητική σχέση του Έλληνα µε το βιβλίο, αν δηλαδή ευθύνεται πρώτα το σχολείο ή γενικά η πολιτεία. Υπάρχουν, κατά τη γνώµη µου, δύο βεβαιότητες. Πρώτη, οποιοδήποτε σύστηµα εξουσίας δεν θέλει ποτέ πολίτες µε κριτική σκέψη και µε πνευµατική αυτονοµία, γιατί πολύ απλά θα το αµφισβητούν και κάνει καθετί για να χειραγωγεί τους ανθρώπους. ∆εύτερη, η ελληνική οικογένεια γνωρίζει την αξία της µάθησης, γι' αυτό και προσπαθεί να δώσει πολλά µορφωτικά εφόδια στα παιδιά της, αλλά δεν κάνει αυτή την άποψή της κυρίαρχη στις πολιτικές της συµπεριφορές, ως εκ τούτου η αντιπνευµατικότητα κυριαρχεί στην πολιτική σφαίρα. Το ότι δεν διαµορφώθηκε ποτέ εθνική πολιτική βιβλίου ούτε και κάποια στοιχειώδης ανάπτυξη δηµόσιων λαϊκών βιβλιοθηκών (µόνη σοβαρή προσπάθεια έγινε από τον Καποδίστρια), δεν είναι καθόλου τυχαίο. Σήµερα όπου η παγκοσµιοποίηση απειλεί µε την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων και µε την οµογενοποίηση των πολιτισµών στο χωνευτήρι της «µονόδροµης σκέψης», η εθνική συνείδηση και η αυτογνωσία ενός λαού αποκτούν πιο επιτακτικό χαρακτήρα, η πνευµατική καλλιέργεια και οι κοινωνικοί αγώνες είναι σηµατωροί για µια προοδευτική πορεία. Η εθνική µας ανησυχία δεν µπορεί να διακρίνεται στο αν ένας µαθητής µεταναστών γονέων είναι σηµαιοφόρος γιατί τίµησε τα ελληνικά γράµµατα. Γι' αυτό θα πρέπει να νιώθουµε όµορφα. Αντίθετα πρέπει να ανησυχούµε που δεν υπάρχει οργανωµένη εθνική βιβλιογραφία, που η επίσηµη πολιτεία δεν έχει στηρίξει την έκδοση του συνόλου των αρχαίων συγγραφέων. Πώς µπορούµε να επαιρόµεθα για την καταγωγή µας, που περιέχει βασικά θεµέλια συγκρότησης της ανθρώπινης σκέψης, και να µη γνωρίζουµε κρίσιµα στοιχεία της; Σ' έναν κόσµο που αλλάζει ραγδαία και γίνεται όλο και πιο σύνθετος, µπορείς να κατανοήσεις τις διεργασίες και να δώσεις τη δική σου ερµηνεία για τη ζωή αν δεν έχεις ερωτική σχέση µε τη γνώση; Με το προσωπικό διάβασµα, ο Αριστοτέλης, ο Σπινόζα, ο Καντ, ο Αϊνστάιν, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος... συνοµιλούν µεταξύ τους αλλά και µε εµάς, µε θέατρο το δικό µας νοητικό σύµπαν. Και εµείς ως σκηνοθέτες νιώθουµε τη γοητεία του όµορφου ταξιδιού της αυτογνωσίας. Συνδεόµαστε µε το νήµα της ανάγνωσης, και ιδιαίτερα µέσω των κλασικών κειµένων «συναντιόµαστε» µε ανθρώπους που έζησαν πριν από πολλά χρόνια, που θα ζήσουν µετά από αιώνες, µε ανθρώπους που είναι στην άλλη άκρη της Γης και ποτέ δεν θα τους δούµε. Μπορούµε να µη λατρεύουµε το βιβλίο; ΣΧΟΛΙΚΑ Η γλωσσομάθεια στην ελληνική πραγματικότητα Γράφει η Σταθοπούλου Σοφία Για να πει κάποιος ότι γνωρίζει µία ξένη γλώσσα πρέπει να κατέχει µεγάλο µέρος του λεξιλογίου της, να µιλάει και να γράφει σωστά, να έχει σωστή προφορά και να χρησιµοποιεί τη γλώσσα µε άνεση και ευχέρεια. Στη σύγχρονη εποχή που η χώρα µας πλήττεται από την οικονοµική κρίση, πολλοί νέοι αναζητούν ευκαιρίες εργασίας σε ξένες χώρες. Γι’ αυτό τον λόγο και για πολλούς ακόµη η εκµάθηση ξένων γλωσσών κρίνεται αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Αρχικά, χρειαζόµαστε ξένες γλώσσες για να είµαστε σε θέση να επικοινωνούµε, όταν ταξιδεύουµε στο εξωτερικό αλλά και σε περίπτωση που ερχόµαστε σε επαφή µε τουρίστες που κατακλύζουν κάθε χρόνο τη χώρα µας. Επιπλέον, οι ξένες γλώσσες είναι ένα µέσο που µας βοηθά να γνωρίσουµε ξένους πολιτισµούς, να κατανοήσουµε τη σκέψη και τη νοοτροπία των λαών. Ακόµα, οι γλώσσες αποτελούν ένα ισχυρό εφόδιο για σπουδές ή επιστηµονική κατάρτιση σε πανεπιστήµια του εξωτερικού καθώς και για σταδιοδροµία σε επαγγέλµατα, όπως ξεναγοί, αεροσυνοδοί, µεταφραστές ή πολιτικοί και διπλωµάτες. Ωστόσο, µπορεί η εκµάθηση ξένων γλωσσών να είναι σηµαντική αλλά παρατηρούνται και κίνδυνοι σε αυτήν. Όταν κάποιος αφιερώνει µεγάλο χρονικό διάστηµα για την εκµάθησή τους, ίσως «παραµελεί» τη µητρική του γλώσσα, στο βαθµό που χρησιµοποιεί ξένες λέξεις στη θέση των αντίστοιχων ελληνικών, για παράδειγµα, λέξεων. Η γλωσσική αυτή αλλοτρίωση µπορεί να οδηγήσει και σε γενικότερη πολιτισµική αλλοτρίωση, από τη στιγµή που υιοθετούµε ξενόφερτες αντιλήψεις και πρότυπα. Εξάλλου, ένα ακόµα θέµα που καλό είναι να αναφερθεί είναι το οικονοµικό κόστος για την εκµάθηση ξένων γλωσσών. Οι νέοι και οι οικογένειές τους δίνουν αρκετά χρήµατα σε ιδιωτικά φροντιστήρια για να αποκτήσουν ξενόγλωσσα πτυχία, κάτι που θα έπρεπε να παρέχεται δωρεάν από το κράτος στα πλαίσια του δηµόσιου εκπαιδευτικού συστήµατος. Αξίζει, λοιπόν, να εξεταστούν και να προταθούν τρόποι βελτίωσης της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών σήµερα. Για παράδειγµα, θα µπορούσαν να διευρυνθούν οι ώρες διδασκαλίας στο ∆ηµοτικό, στο Γυµνάσιο αλλά και στο Λύκειο, ενώ καλό θα ήταν να οργανωθούν ολιγοµελή τµήµατα και να αξιοποιηθούν νέες εκπαιδευτικές τεχνολογίες, όπως διαδραστικοί πίνακες και οπτικοακουστικά µέσα σε συνδυασµό µε νέες µεθόδους διδασκαλίας. Τέλος, οι καθηγητές των ξένων γλωσσών θα πρέπει να διακρίνονται από γνωστική επάρκεια, καθώς και οι µαθητές θα πρέπει να αξιολογούνται συχνά όχι µόνο σε σχολικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο για την πιστοποίηση του βαθµού γλωσσοµάθειας, ώστε να αποκτούν αναγνωρισµένο κρατικό πτυχίο. 2013: ΕΤΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ Γράφει η Γεωργοπούλου Γιολάντα Το 1 951 έξι χώρες ( Γαλλία, ∆. Γερµανία, Ιταλία, Λουξεµβούργο, Βέλγιο, Ολλανδία) υπογράφουν τη συνθήκη του Παρισιού και ιδρύουν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), µε την οποία γίνεται το πρώτο βήµα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση. Ακολουθεί λίγο αργότερα, το 1 957, η ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονοµικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ατοµικής Ενέργειας (ΕΚΑΕ). Από τις τρεις κοινότητες η ΕΟΚ αποτέλεσε τη βάση της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Αρχικά καθιερώθηκε ο όρος «Ευρωπαϊκή Κοινότητα», ο οποίος άλλαξε το 1 993 µε τη συνθήκη του Μάαστριχ και επικράτησε η ονοµασία Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), η οποία ισχύει ως σήµερα. Σκοπός της Ένωσης ήταν η δηµιουργία µιας κοινής αγοράς, η ειρήνη αλλά και η ευηµερία στην Ευρώπη. Σήµερα η Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαµβάνει 27 κράτη µέλη, µεταξύ των οποίων την Ελλάδα ( 1 981 ) και την Κύπρο (2004). Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι κράτος, αλλά ένωση ανεξάρτητων και δηµοκρατικών κρατών. Είναι ένωση διαφορετικών λαών, παραδόσεων, πολιτισµών. Σύνθηµά της είναι η «ενότητα στην πολυµορφία». Στα πλαίσια αυτά θέσπισε, µε τη συνθήκη του Μάαστριχ, την ευρωπαϊκή ιθαγένεια. Τι σηµαίνουν οι όροι «ευρωπαϊκή ιθαγένεια» και «ευρωπαίος πολίτης»; Οι πολίτες κάθε κράτους έχουν την ιθαγένεια του συγκεκριµένου κράτους. Οι πολίτες των κρατών µελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και µόνον αυτοί, έχουν εκτός από την εθνική ιθαγένεια και την ιθαγένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ευρωπαϊκή ιθαγένεια συµπληρώνει την εθνική και παρέχει στους πολίτες σηµαντικά επιπλέον δικαιώµατα, µεγαλύτερη ελευθερία και ασφάλεια. Συγκεκριµένα, κάθε πολίτης της Ε.Ε. έχει το δικαίωµα: να επιλέξει, να εγκατασταθεί, να εργαστεί σε όποιο κράτος µέλος της Ε.Ε. επιθυµεί. να κυκλοφορεί ελεύθερα στην Ε.Ε. να αναφέρεται προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και προς το ∆ιαµεσολαβητή. να εκλέγει και να εκλέγεται τόσο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όσο και στις τοπικές εκλογές, στο κράτος µέλος που διαµένει. να έχει διπλωµατική και προξενική προστασία π.χ. αν ένας Έλληνας βρεθεί σε µία χώρα στην οποία δεν υπάρχει ελληνική πρεσβεία ή προξενείο και χάσει το διαβατήριό του ή αντιµετωπίσει οποιοδήποτε πρόβληµα, τότε µπορεί να απευθυνθεί στην πρεσβεία άλλου κράτους µέλους της Ε.Ε. Στην προκειµένη περίπτωση θα αντιµετωπιστεί µε τον ίδιο τρόπο, ως να ήταν πολίτης του συγκεκριµένου κράτους µέλους. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η τέχνη της φωτογραφίας Γράφει η Σόφη Ζιώγου Πολύ πριν το photoshop, η τέχνη της φωτογραφίας ήταν πιο ρεαλιστική, πιο ανθρώπινη και σε συγκεκριµένες φάσεις της ανθρωπότητας, ορισµένοι «τυχεροί» φωτογράφοι βρέθηκαν τη σωστή στιγµή στο σωστό µέρος. Η παγκόσµια ιστορία άλλαξε άρδην µετά το δικό τους κλικ. «∆ολοφονία ενός Βιετκόνγκ από τον διοικητή της Αστυνοµίας της Σαγκάης» Ο Eddie Adams έτυχε να είναι τη σωστή στιγµή, στο σωστό µέρος. Το 1 968 στη Σαγκάη ήταν εκείνος που απαθανάτισε τη στιγµή, την οποία ο διοικητής της αστυνοµίας της Σαγκάης, Nguyen Ngoc Loan, πυροβολεί και σκοτώνει εξ επαφής σχεδόν έναν φυλακισµένο µε χειροπέδες. Είναι η φωτογραφία που στην ουσία τέλειωσε έναν πόλεµο και κατέστρεψε µία ζωή. Ο λόγος είναι, ότι αυτό που δεν αποκαλύπτει η φωτογραφία είναι ότι ο άτυχος φυλακισµένος ήταν ο αρχηγός της αντίπαλης οµάδας, των Βιετκόνγκ ανταρτών, ο οποίος προηγουµένως είχε δολοφονήσει αµέτρητους αθώους πολίτες. «Οι στατικές φωτογραφίες είναι το πιο ισχυρό όπλο στον κόσµο» ανέφερε ο φωτορεπόρτερ του Associated Press, Eddie Adams, ο οποίος για αυτή ακριβώς τη φωτογραφία του κέρδισε το βραβείο Pulitzer το 1 969. Με την κυκλοφορία της φωτογραφίας, ο αστυνοµικός διοικητής έγινε το πρόσωπο του µίσους και δεν µπόρεσε να κρυφτεί ποτέ. Ο Nguyen Ngoc Loan, αφού ένα αυστραλιανό νοσοκοµείο αρνήθηκε να τον περιθάλψει, µεταφέρθηκε στις ΗΠΑ. Κάποια χρόνια αργότερα άνοιξε ένα εστιατόριο στη Virginia, το οποίο αναγκάστηκε να κλείσει, όταν αποκαλύφθηκε για µία ακόµα φορά η ταυτότητά του. Ο Adams ένιωσε τόσο άσχηµα για τον Loan, που έφτασε σε σηµείο να απολογηθεί που τράβηξε τη φωτογραφία λέγοντας «Ο διοικητής σκότωσε τον Βιετκόνγκ και εγώ σκότωσα τον διοικητή µε την κάµερά µου». «Η µετανάστρια µητέρα» Πρόκειται για τη φωτογραφία της Dorothea Lange, η οποία τραβήχτηκε τον Φεβρουάριο του 1 936 και έµελλε να δείξει στην ανθρωπότητα το πρόσωπο της Μεγάλης Ύφεσης, το πρόσωπο της Florence Owens Thompson. Η 32χρονη Florence, µητέρα 7 παιδιών µόλις είχε χάσει τον άντρα της από φυµατίωση. Αποµονωµένη σε ένα αγρόκτηµα εργασίας µεταναστών στο Nipomo της Καλιφόρνια, µαζί µε την οικογένειά της προσπαθούν να ζήσουν µε πτηνά που σκοτώνουν τα παιδιά της και τα λαχανικά, από ένα κοντινό χωράφι. Όλα αυτά τα µοιράζονται 2.500 εργαζόµενοι µετανάστες που κατοικούν εκεί. Για 40 ολόκληρα χρόνια κανείς δεν γνώριζε την ταυτότητα της µητέρας, ώσπου το 1 976 η ίδια αποκαλύφθηκε σε ένα άρθρο µιας ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ εφηµερίδας. «Guerrillero Heroico» Ο «ηρωικός Αντάρτης», το σύµβολο της απελευθέρωσης και της µαχητικότητας σε ολόκληρο τον κόσµο, ο Ernesto «Che» Guevara, φωτογραφήθηκε στις 5 Μαρτίου του 1 960, όταν ο Πρόεδρος Φιντέλ Κάστρο, είχε διοργανώσει µνηµόσυνο και µαζική διαδήλωση στο νεκροταφείο του Colón της Αβάνας, για να τιµήσει πάνω από 1 00 Κουβανούς, που σκοτώθηκαν από ύποπτη έκρηξη στο La Coubre την προηγούµενη ηµέρα. Εκείνη την εποχή, ο Γκεβάρα, που ήταν ειδικευµένος ιατρός και είχε ο ίδιος φροντίσει ιατρικά µερικά από τα θύµατα, ήταν υπουργός Βιοµηχανίας στη νέα κυβέρνηση. Ο Alberto Kodra ήταν ο επίσηµος φωτογράφος του Κάστρο. Ο πύρινος λόγος του Φιντέλ Κάστρο εκείνη τη µέρα, χρησιµοποιώντας τη φράση «Patria o Muerte», δηλαδή «Πατρίδα ή Θάνατος» έχει µείνει χαραγµένη στην ιστορία. Σύµφωνα µε ιστορικά ντοκουµέντα, ο Che εµφανίστηκε γύρω στις 1 1 :20 π.µ., µόλις για λίγα δευτερόλεπτα. Τότε ήταν που ο Korda τράβηξε το κλασικό πλέον πορτρέτο του αργεντινού επαναστάτη µε τον µαύρο µπερέ. Ο Korda, δεινός υποστηρικτής της κουβανικής επανάστασης, µέχρι και τον θάνατό του, αρνήθηκε να πληρωθεί για τη φωτογραφία. Το 2000 γνωστή διαφηµιστική εταιρεία πλήρωσε, έπειτα από δίκη 50.000 δολάρια στον Kodra για παράνοµη εµπορική χρήση της συγκεκριµένης φωτογραφίας. Ο Kodra τα δώρισε στο σύστηµα υγείας της Κούβας. «Όπως θα έκανε και ο Che» είπε χαρακτηριστικά όταν ρωτήθηκε για αυτή του την κίνηση. Ο Che στη φωτογραφία ήταν µόλις 31 ετών. «Το πτώµα του Che» Πρόκειται για τη φωτογραφία, που στην ουσία έκανε ήρωα τον Che. Αναµφισβήτητα, o Che, υπήρξε µία µυθική µορφή, όχι µόνο για το πώς έζησε αλλά και για το πώς πέθανε. Όταν ο βολιβιανός στρατός συνέλαβε και εκτέλεσε το 1 967 τον Che, ήθελε όσο τίποτα άλλο να το µάθει ο κόσµος, µε σκοπό να καταρρακώσει το ηθικό των επαναστατών . Μία φωτογραφία µε το στρατιωτικό επιτελείο γύρω από το πτώµα του Che ήταν η πιο ηχηρή απόδειξη, ότι ο επαναστάτης ήταν νεκρός. Στην πραγµατικότητα, η φωτογραφία αυτή που απεικόνιζε τον Che νεκρό θα γινόταν το πιο δυνατό «ζωντανό» ντοκουµέντο ότι ο «Che ζει!», το σύνθηµα που οι οπαδοί του αργεντινού επαναστάτη ζητωκραύγαζαν ακόµη πιο έτοιµοι για µάχη. ∆υστυχώς, για τους βολιβιανούς, η κυκλοφορία της φωτογραφίας του Freddy Alborta, αντί να καταπνίξει την επανάσταση, την έκανε ακόµα πιο ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ δυνατή. «V-J Day, Times Square» ή αλλιώς «Το φιλί» Η ροµαντική στιγµή που ένας ναύτης το 1 945 φιλά µε πάθος την αγαπηµένη του έγινε η εικόνα ελπίδας και αγάπης, που κατάφερε να απαθανατίσει το 1 945 ο Alfred Eisenstaedt. Ποια είναι όµως όλη η αλήθεια πίσω από αυτήν την εικόνα; Όσο και να µη θέλουµε να καταρρίψουµε τον κατά τ’ αλλά ροµαντικό µύθο, η αλήθεια είναι αρκετά πεζή. Όταν στις 1 4 Αυγούστου του 1 945, τα νέα βούιζαν ότι τελικά η Ιαπωνία παραδόθηκε, σηµαίνοντας τη λήξη του ∆ευτέρου παγκοσµίου Πολέµου, όλοι οι Αµερικανοί βγήκαν να πανηγυρίσουν στους δρόµους. Κάπου εκεί ανάµεσα στις µάζες, που είχαν µαζευτεί στην Times Square, ο Γερµανός µετανάστης Alfred Eisenstaedt, ξεχώρισε µε τη φωτογραφική του µηχανή έναν ναύτη, ο οποίος έτρεχε καιL φιλούσε όποια γυναίκα έβλεπε στο δρόµο. Ο ίδιος ο φωτογράφος εξήγησε αργότερα ότι «δεν είχε σηµασία αν ήταν γιαγιά, λεπτή ή γριά». Φυσικά όµως ένας ναύτης να φιλά µία γριά δεν θα µπορούσε να γίνει εξώφυλλο στη «Life» και έτσι η συγκεκριµένη εικόνα που φιλά µία νεαρή νοσοκόµα, έγινε το σύµβολο µιας πληθωρικής και απαλλαγµένης από προβλήµατα (για την ώρα) Αµερικής. «Hindenburg», η µεγάλη καταστροφή Χάρη στη δύναµη της εικόνας, η έκρηξη του Hindenburg στις 6 Μαΐου 1 937, έχει την «τιµή» να είναι η πεµπτουσία της καταστροφής του 20ου αιώνα. Για 32 ολόκληρα χρόνια, από τα 43 της καριέρας του στο Associated Press o φωτορεπόρτερ, Murray Becker, ήταν εκείνος που πάτησε το κουµπί της µηχανής του όταν το ζέπελιν στο Hindenburg έπιασε φωτιά. Η φωτογραφία, που επαναπροσδιόρισε τα όρια της βιοµηχανίας, όµως τελικά δεν ήταν τόσο καταστροφική όσο µοιάζει. Από τους 97 επιβάτες σώθηκαν από θαύµα, 62, παρά την χαρακτηριστική φράση καταστροφής που ακούστηκε τότε «Ω, η ανθρωπότητα». Τη χρονιά εκείνη σταµάτησαν να χρησιµοποιούνται τα ζέπελιν για βιοµηχανικούς σκοπούς και το περιστατικό αυτό έβαλε τέλος στη χρήση πηδαλιουχούµενων οχηµάτων, ως ένα εµπορικά βιώσιµο µέσο µεταφοράς επιβατών. «Ο Αϊνστάιν µε τη γλώσσα έξω» Η θρυλική φωτογραφία του Arthur Sasse κατέρριψε όλα όσα ο κόσµος γνώριζε µέχρι το 1 951 για την επιστήµη. Η σοβαρότητα ή σοβαροφάνεια της παγκόσµιας ακαδηµαϊκής κοινότητας ανατράπηκε τη στιγµή που ο Αϊνστάιν αποφάσισε να δείξει ότι έχει πολύ καλή αίσθηση του χιούµορ. Μπορεί ο ίδιος να άλλαξε την πορεία της µοριακής φυσικής και της κβαντικής µηχανικής, αλλά ο Arthur Sasse άλλαξε την αντίληψη του κόσµου για τον Αϊνστάιν. Η ιστορία της φωτογραφίας λέει, ότι ο καθηγητής Αϊνστάιν, την ηµέρα των 72ων γενεθλίων του, εγκλωβίστηκε στην πανεπιστηµιούπολη του Princeton, όταν οι δηµοσιογράφοι είχαν κατακλύσει το χώρο ελπίζοντας σε µία δήλωσή του. Οι πιέσεις τους για ένα χαµόγελο στην κάµερα, είχαν σαν αποτέλεσµα τη κλασική Lγλώσσα του σπουδαιότερου µυαλού του περασµένου αιώνα. «Dalí Atomicus» Ο Philippe Halsman πρέπει να είναι από τους ελάχιστους (αν όχι µοναδικός, τουλάχιστον ο πιο γνωστός) φωτογράφους, που έκαναν καριέρα φωτογραφίζοντας τα µοντέλα τους την ώρα που πηδούν. Αναµφίβολα, το πιο διάσηµο στιγµιότυπο της δουλειάς του είναι ο µοναδικός «Dalí Atomicus» του 1 948. Ο σουρεαλιστής Salvador χρειάστηκε περίπου 6 ώρες, 28 πηδήµατα και ένα δωµάτιο γεµάτο µε βοηθούς, οι οποίοι πέταγαν τις αγριεµένες γάτες και τους κουβάδες µε το νερό, προκειµένου να απαθανατίσει ο καλλιτέχνης την καλύτερη στιγµή. Η ιστορία λέει, ότι η αρχική ιδέα ήταν να πετάξουν γάλα αντί για νερό, αλλά επειδή η χρονική συγκυρία έβρισκε τον κόσµο να «βγαίνει» από τον Β΄ παγκόσµιο πόλεµο, θεωρήθηκε, αν µη τι άλλο, προκλητικό να ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ χαραµίζουν φρέσκο γάλα. Μία άλλη εναλλακτική ήταν να Lεκραγεί η γάτα, κάτι που φυσικά δε προχώρησε ως ιδέα. Παρόλα αυτά η τεχνική του, που ακόµα και σήµερα φαίνεται ακατόρθωτη, έχει µία πολύ απλή λογική. Όπως εξήγησε ο ίδιος πολύ αργότερα, όταν ήταν έτοιµοι για λήψη, ο Halsman ξεκινούσε να µετρά, µε το «τρία» οι βοηθοί του πετούσαν τη γάτα και το νερό και µε το «τέσσερα» ο Dalí, πηδούσε στον αέρα. «Ο Γκάντι και η ανέµη» Μια από τις πιο χαρακτηριστικές µορφές του 20ου αιώνα, ο Μαχάτµα Γκάντι, που επηρέασε την αντίληψη ολόκληρου του πλανήτη, απαθανατίστηκε σε µία αρκετά απόκρυφη στιγµή του, αυτή του διαλογισµού. Ωστόσο, η συγκεκριµένη φωτογραφία λίγο έλειψε να µην τραβηχτεί ποτέ, εξαιτίας των αυστηρών απαιτήσεων του ινδού ηγέτη. Έχοντας αποσπάσει τη σπάνια ευκαιρία να φωτογραφίσει τον ηγέτη της Ινδίας, το 1 946, η φωτογράφος του «Life», Margaret Bourke-White, είχε ετοιµάσει το σκηνικό, όταν οι γραµµατείς του επέµειναν, ότι για να φωτογραφίσει τον Γκάντι στην ανέµη, που ήταν ένα σύµβολο για τον αγώνα της Ινδίας για την ανεξαρτησία, έπρεπε πρώτα να µάθει να το χρησιµοποιεί η ίδια. Αλλά δεν ήταν µόνο αυτό το πρόβληµα. Η ηµέρα της φωτογράφισης ήταν ηµέρα σιωπής για τον ηγέτη, ενώ επειδή απεχθανόταν το έντονο φως, η BourkeWhite είχε τη δυνατότητα να χρησιµοποιήσει µόνο τρία φλας. Η πρώτη προσπάθεια απέτυχε. Στη δεύτερη, η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ φωτογράφος ξέχασε να τραβήξει το διάφραγµα, µε αποτέλεσµα να υπάρχει αντί για φωτογραφίαL.ένα κενό. Ευτυχώς η τρίτη πέτυχε και η φωτογραφία Lτης αλληγορικής ανεξαρτησίας έγινε πραγµατικότητα. Πρόκειται µάλιστα, για µία από τις τελευταίες φωτογραφίες του Γκάντι, καθώς λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα, δολοφονήθηκε. «Η σιωπηλή διαµαρτυρία» Στις 1 6 Οκτωβρίου του 1 968, στην πόλη του Μεξικό, οι αφροαµερικανοί αθλητές Tommie Smith και John Carlos, θα άλλαζαν για πάντα την ιστορία των Ολυµπιακών Αγώνων, µε µία µόνο κίνηση τους. Στο βάθρο των νικητών, ξυπόλυτοι αλλά φορώντας µαύρες κάλτσες (και µαύρο κασκόλ ο Smith) υπενθυµίζοντας τη φτώχεια στην Αφρική, καταχειροκροτούµενοι για την κατάκτηση του χρυσού και χάλκινου µεταλλίου αντίστοιχα, αντικρίζουν τη σηµαία τους καθώς ακούγεται ο Αµερικανικός εθνικός ύµνος και υψώνουν τη γροθιά τους µε το χαρακτηριστικό µαύρο γάντι, διαµαρτυρόµενοι για τον ρατσισµό. Η γροθιά τους παρέµεινε µέχρι το τέλος του ύµνου ψηλά, ενώ ο συναθλητής και ασηµένιος Αυστραλός Ολυµπιονίκη ς Peter Norman, υποστήριξε την κίνησή τους φορώντας το ενδεικτικό σήµα για τα ανθρώπινα δικαιώµατα στη φόρµα του. Στην αυτοβιογραφία του «Silent Gesture», ο Tommie Smith υποστήριξε, ότι η χειρονοµία αυτή δεν ήταν ένα χαιρετισµός της «Μαύρης ∆ύναµης» αλλά των ανθρωπίνων δικαιωµάτων. Αποχωρώντας από το βάθρο, το πλήθος τους αποδοκίµασε, ενώ ο Smith αργότερα δήλωσε, «Αν κερδίσω, είµαι Αµερικανός και αν όχι, ένας µαύρος Αµερικανός. Αλλά αν έκανα κάτι κακό, τότε θα έλεγαν ότι είµαι ένας νέγρος. Εµείς είµαστε µαύροι και είµαστε περήφανοι γι’ αυτό. Η Μαύρη Αµερική θα καταλάβει τι κάναµε σήµερα». Ο Πρόεδρος της Ολυµπιακής Επιτροπής, Avery Brundage, αντέδρασε άµεσα και ζήτησε την αποβολή τους από την αµερικανική αποστολή και την αποµάκρυνσή τους από το Ολυµπιακό χωριό. Η αµερικανική ολυµπιακή επιτροπή αρνήθηκε και ο Brundage απείλησε να διώξει όλη την αποστολή. Η απειλή αυτή οδήγησε στην αποβολή δύο ακόµη αθλητών από τους αγώνες. Ο Brundage ήταν ένας από τους εξέχοντες υποστηρικτές των Ναζί, στις ΗΠΑ και µετά το τέλος του Β 'Παγκοσµίου Πολέµου. Τριάντα χρόνια µετά τη διαµαρτυρία τους, οι δύο αθλητές, οι οποίοι είχαν γίνει σχολικοί προπονητές, τιµήθηκαν για το ρόλο τους στην προώθηση ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ του κινήµατος για τα πολιτικά δικαιώµατα στην Αµερική. «Το κορίτσι της βόµβας ναπάλµ» Η Kim Phuc και η οικογένειά της έµεναν στο χωριό Trang Bang, στο Νότιο Βιετνάµ, όταν τα αµερικανικά πολεµικά αεροπλάνα άρχισαν να βοµβαρδίζουν την περιοχή µε βόµβες ναπάλµ. Η Kim ήταν µόλις 9 ετών και στην προσπάθειά της να ξεφύγει άρχισε να τρέχει γυµνή για να σωθεί. Σχεδόν ολοσχερώς καµένη και µε τις δυνάµεις της να την εγκαταλείπουν, έχασε τις αισθήσεις της. Τότε, ο σωτήρας της Nick Ut, την πήρε στα χέρια του και τη µετέφερε στο νοσοκοµείο. Αυτός ήταν ο µόλις 21 ετών τότε φωτογράφος του Associated Press, Nick Ut, ο οποίος λίγα λεπτά πριν είχε απαθανατίσει τη στιγµή, που έµελλε να αλλάξει τον κόσµο. Το ηµερολόγιο έγραφε 8 Ιουνίου του 1 972. Ο φωτογράφος κέρδισε το βραβείο Pulitzer. «Έκλαιγα όταν την είδα να τρέχει. Αν δε τη βοηθούσα, αν κάτι συνέβαινε και πέθαινε, νοµίζω ότι θα αυτοκτονούσα» δήλωσε αργότερα. Η µικρή Kim παρά τον σοβαρότατο τραυµατισµό της, κατάφερε να επιζήσει. Έγινε γιατρός και το πρόσωπό της χρησιµοποιήθηκε ως προπαγάνδα από το κοµµουνιστικό καθεστώς. Μετά από χρόνια θυµήθηκε ότι αυτό που φώναζε, όπως φαίνεται στη φωτογραφία ήταν η φράση «Nóng quá, nóng quá», που σηµαίνει «πολύ καυτό, πολύ καυτό». Bonus: Η ψεύτικη φωτογραφία- «Το τέρας του Loch Ness» Ο µύθος της Nessie, του τέρατος που κατοικεί στη λίµνη του Loch Ness, στη Σκοτία χάνεται στο βάθος του χρόνου, αλλά το 1 934 ο φωτογράφος Ian Wetherell, κατάφερε το ακατόρθωτο: να απεικονίσει αυτό που θεωρούνταν αστικός µύθος. Μια φρενήρης κερδοσκοπική κυρίως εκστρατεία, µε δαπανηρές υποβρύχιες έρευνες και την τοπική τουριστική βιοµηχανία, να µην προλαβαίνει να µετρήσει τα εκατοµµύρια που συνέρρεαν στα ταµεία της περιοχής, είχε ξεκινήσει και έµοιαζε να µην έχει τέλος. Ώσπου, το 1 994, αποκαλύφθηκε η αλήθεια. Η «surgeon’s photo» όπως έχει µείνει στην ιστορία η φωτογραφία, δεν ήταν παρά ένα καλοστηµένο δηµιούργηµα του κατασκευαστή Christian Spurling. Σύµφωνα µε τον ίδιο, ο πατριός του Marmaduke Wetherell, εργαζόταν ως δηµιουργός παιχνιδιών και µόλις είχε προσληφθεί από τη λονδρέζικη «Daily Mail» για να ανακαλύψει το τέρας. Αλλά δεδοµένου ότι τέρας δεν υπήρξε ποτέ, αποφάσισε να κατασκευάσει ένα. Μαζί µε τον Christian Spurling και τον γιο του, Ian, έφτιαξαν το δικό τους τέρας, χρησιµοποιώντας ένα υποβρύχιο παιχνίδι και ένα ξύλο για να επιπλέει. Η φωτογραφία τραβήχτηκε µε την πρώτη από τον Ian, αλλά για να γίνει πιο πιστευτή η ιστορία τους, έπεισαν τον φερέγγυο χειρούργο της περιοχής, Robert Kenneth Wilson (εξ’ ου και το «surgeon’s photo», δηλαδή η φωτογραφία του χειρούργου), να πει ότι η φωτογραφία ήταν δική του. Με απλά λόγια, η κάµερα δε λέει ποτέ ψέµατα, αντίθετα µε τουςLανθρώπους. Φωτογραφίες:www.wikipedia.org ΓΚΑΛΟΠ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ...ΤΟ ∆ΙΑΛΕΙΜΜΑ; Ψήφισαν: 1 777 ΠΗΓΗ: www.galop.gr Γράφει ο Αντώνης Παντελάκης Ποιο ήταν το αγαπηµένο σας µάθηµα στο σχολείο; Σίγουρα όλοι έχουµε κάποια προτίµηση σε κάποιο αντικείµενο ή έχουµε συµπάθεια σε κάποιο καθηγητή ή καθηγήτρια. Σήµερα η κατάσταση είναι κάπως διαφορετική. Οι µαθητές προτιµούν κάτι διαφορετικό από το παραδοσιακό µάθηµα. Projects, διερευνητικές εργασίες έχουν µπει στο ωρολόγιο πρόγραµµα και απο δασκαλοκεντρικό το µάθηµα γίνεται συνεργατικό. Όµως η νοοτροπία αυτή θέλει χρόνο να ενσωµατωθεί στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστηµα. Μέχρις ότου το σχολείο να δώσει πρωτοβουλίες στους µαθητές και να παρακινήσει το ταλέντο τους, τη δεξιότητά τους προς µια κατεύθυνση, η ... κοπάνα και το κενό θα συνεχίσει να αποτελεί το καλύτερο µάθηµα για αυτούς. Πάντως η παρακάτω πανελλαδικής εµβέλειας δηµοσκόπηση δείχνει πως οι µαθητές αγαπούν µαθήµατα όπως η Ιστορία και τα Μαθηµατικά. Ας ελπίσουµε πως η αγάπη για το βιβλίο και το σχολείο ως δηµιουργικός χώρος αλληλεπίδρασης εκπαιδευτικών και εκπαιδευόµενων να αυξηθεί τα επόµενα χρόνια. Ποιο ήταν το αγαπηµένο σας µάθηµα στο σχολείο; Νεοελληνικά 1 31 (7.37%) Αρχαία 1 92 (1 0.8%) Μαθηµατικά 267 (1 5.03%) Φυσική 1 1 8 (6.64%) Γυµναστική 1 64 (9.23%) Ιστορία 257 (1 4.46%) Θρησκευτικά 1 23 (6.92%) Μουσική 23 (1 .29%) Πληροφορική 66 (3.71 %) Ξένες γλώσσες 90 (5.06%) Γεωγραφία 99 (5.57%) Οικονοµία 32 (1 .8%) Χηµεία 69 (3.88%) Βιολογία 67 (3.77%) Κανένα 79 (4.45%) ΑΝΕΚ∆ΟΤΑ ... ΣΧΟΛΙΚΑ Ο δάσκαλος µαλώνει ένα µαθητή για την έκθεσή του. - ∆εν ντρέπεσαι; Τι έκθεση είναι αυτή; Σύνθεση κακή, κείµενο γεµάτο λάθη, γράψιµο ελεεινό! Θα τη δείξω στον πατέρα σου. - Καλά θα του κάνετε, γιατί εκείνος την έγραψε! ∆εν µπορώ να τα ακούω εγώ µια ζωή! Μαθητής: Θα µε τιµωρούσατε ποτέ κυρία για κάτι που δεν έχω κάνει; ∆ασκάλα: Όχι βέβαια! Μαθητής: ∆εν έγραψα τα µαθήµατά µου! Ο Τοτός έγραψε διαγώνισµα στο σχολείο. Τον ρωτάει η µαµά του: Τοτό, πώς έγραψες στο διαγώνισµα της Ιστορίας; Τι να γράψω; Αφού όλο ρωτούσε πράγµατα που έγιναν πολύ πριν γεννηθώ! Ένα πρωί µια µαµά πάει να ξυπνήσει το γιο της. - Ξύπνα, αγόρι µου. Είναι ώρα να πας σχολείο. - Γιατί µωρέ µαµά; ∆ε θέλω να πάω. - Πες µου δυο λόγους γιατί δε θέλεις να πας. - Τα παιδιά δε µε χωνεύουν και οι δάσκαλοι µε µισούν. Να γιατί! - Αυτός δεν είναι λόγος να µη θες να πας σχολείο. Έλα, σήκω να ετοιµαστείς. - Πες µου κι εσύ δυο λόγους γιατί πρέπει να πάω στο σχολείο. - Λοιπόν... Ένας λόγος: Είσαι 52 ετών. Κι ένας δεύτερος; Είσαι ο ∆ιευθυντής!